ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΣΤΙΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ

ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ

ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ

Η Χριστιανική Θρησκεία είναι Εβραϊκή, όχι Ελληνική, ενώ η Ολύμπια πίστη είναι Ελληνική.

1. Αν και οι αρχαίοι θεοί ενσωματώνουν πολλά χαρακτηριστικά που μόνο ο ελληνικός πολιτισμός μπορούσε να τους δώσει, εντούτοις δεν ήταν Ελληνικής προελεύσεως η αρχαία Θρησκεία Στους αρχαίους θεούς πίστευαν οι Έλληνες αλλά οι θεοί δεν είχαν τέλεια Ελληνική συνείδηση. Αυτό φαίνεται από τον Τρωικό πόλεμο του Ομήρου (Θεμελιωτής της Ολύμπιας πίστης).

2. Ο πολύ «λατρεμένος» Απόλλωνας στις μάχες είναι με το μέρος των Τρώων και προστάτης του Έκτορα και ευθύνεται για τον θάνατο του ήρωα των Ελλήνων Αχιλλέα, αφού φανέρωσε στον Πάρη το θνητό του σημείο. Επίσης και ο Άρης όπως και άλλοι, είναι με το μέρος των Τρώων. Ο Χριστός σαν αμερόληπτος εθνικά θεός, είναι ορθολογικά πιο Έλληνας Θεός από αυτούς των Εθνικών.

3. Ο Εθνικός Ιερέας Χρύσης πριν την έναρξη της εκστρατείας των Ελλήνων ενάντια στην Τροία, επικαλείται τον Απόλλωνα να τιμωρήσει τους Έλληνες για αντιδικίες που έχει με τον Αγαμέμνονα. Ο Απόλλωνας έβρεξε βέλη για 9 ημέρες στο ελληνικό στρατόπεδο σκοτώνοντας όποιον έβρισκε μπροστά του.

4.Ο Απόλλωνας μετά την κυριαρχία των Δωριέων Σπαρτιατών στην Πελοπόννησο, δανείστηκε και αφομοίωσε στοιχεία αρχαιότερων θεοτήτων των Αχαιών, του Κάρνου και του Υάκινθου

5.Ο Απόλλωνας, πήρε σιγουρότατα πολλά στοιχεία από τον ελληνικό πολιτισμό, αλλά ο μύθος περί της νίκης του επί του όφη Πύθων συναντάται σε αντίστοιχους θεούς, σε όλες τις Άριες φυλές (Β. Ευρώπη, Ινδία)

6. Ο Απόλλωνας συνέβαλε και στον θάνατο του γιου του Αχιλλέα που πήγε να εκδικηθεί το θάνατο του πατέρα του στο μαντείο των Δελφών.

7. Ο Δίας ευθύνεται για την τιμωρία των Ελλήνων, μετά από παρακάλια του Αχιλλέα, και την παραλίγο εγκατάλειψη του πολέμου της Τροίας τον 9^ο χρόνο. Τελευταία στιγμή έπεισε ο Οδυσσέας τους Έλληνες να παραμείνουν και να συνεχίσουν τον πόλεμο και έτσι ενώ ήδη ταξίδευαν στα πλοία με κατεύθυνση την Ελλάδα, γύρισαν πίσω και τον τελείωσαν νικηφόρα τον επόμενο χρόνο.

8. Ο Δίας θα βοηθήσει τον Μίνωα να κατακτήσει την Αθήνα και να επιβάλει την θυσία 7 νέων και 7 νεανίδων κάθε 9 χρόνια εις τον Μινώταυρο

9. Ο Απόλλωνας χτύπησε τον Πάτροκλο, ο οποίος ζαλίστηκε και έτσι ήταν πολύ εύκολο για τον Έκτορα να τον σκοτώσει. Αυτό βέβαια προτού ακόμη ο Δίας χωρίσει τους θεούς σε 2 στρατόπεδα, ένα με το μέρος των Ελλήνων και ένα με το μέρος των Τρώων.

10.Ο υιός του Δία Σαρπηδώνας από την Λυκία, θα συμμαχήσει με τους Τρώες ενάντια στους Έλληνες

11.Για το πόλεμο της Τροίας και την ταλαιπωρία των Ελλήνων για 10 ολόκληρα χρόνια, ευθύνονται οι αρχαίοι θεοί που έπαιξαν «πονηρό» παιχνίδι ώστε να δημιουργήσουν αντιδικίες στους θνητούς Έλληνες και στους Τρώες.

12.Η συνήθεια της Ιεροδουλίας στους Ελληνικούς ναούς είναι ανατολική.

13.Ο εχθρός των Χριστιανών Εθνικός Πορφύριος λέει ότι «οἱ Χριστιανοὶ ἑλληνίζουσι».

14. Πλήθος έργων του Βατικανού (Contra Graecorum errors) πλήττουν την Ορθοδοξία, η οποία συνιστά την ελληνική εκδοχή του χριστιανικού θεού.

15. Αν ήταν εβραϊκή θρησκεία ο Χριστιανισμός, τότε γιατί οι Ιουδαίοι εδίωκαν όποτε μπορούσαν τους Χριστιανούς στον ελλαδικό χώρο;

16. Αν ο Χριστός ήταν Έλληνας, τότε θα ήταν Θεός; Επειδή δεν είναι Έλληνας, δεν είναι Θεός; (τι πιο ανόητη λογική) Έχει ο Θεός εθνότητα; Σε κάποιο έθνος έπρεπε τέλος πάντων να ενσαρκωθεί. Αντίστροφα και ανάλογα με το παραπάνω: όλοι ο δολοφόνοι του ποινικού Ελληνικού δικαίου είναι αθώοι, επειδή είναι Έλληνες;

17. Ο Χριστός ήλθε στον κόσμο για να μπορέσουν να σώσουν τις ψυχές τους και οι Εθνικοί (ειδωλολάτρες, Ρωμαίοι, Έλληνες κ.α. λαοί της αρχαίας και νεότερης εποχής) και όχι μόνο οι Ιουδαίοι.

18. Πώς είναι Εβραϊκή Θρησκεία ο Χριστιανισμός, αφού οι Εβραίοι την απορρίψανε και περιμένουν ακόμη τον Μεσσία τους;

19. Ο Θεός δεν είναι ποτέ ξενόφερτος. Αλλά αν υποθέσουμε τρελά ότι πράγματι είναι ξενόφερτος, τότε κλείστε όλοι τους υπολογιστές σας αυτήν την στιγμή και πετάξατε τους από το παράθυρο και μην συνδεθείτε ξανά στο διαδίκτυο (εφόσον και τα δύο δεν είναι Ελληνικά αλλά ξενόφερτα). Και οι πιστοί του «Δωδεκάθεου» πρέπει να κάνουν το ίδιο για πλειστούς από τους θεούς τους.

21. Επίσης πρέπει να αναφερθεί ότι οι σημερινοί Εβραίοι ανήκουν εθνολογικά στην σημιτική φυλή και ειδικά στο βόρειό της φύλο, στο οποίο ανήκουν οι αρχαίοι Βαβυλώνιοι, Ασσύριοι και οι Αραμαίοι ή Σύριοι. Ας αφήσουμε λοιπόν επιτέλους τις ρατσιστικές θεωρίες για καθαρές φυλές και άλλες αρλούμπες.

22. Το σημαντικότερο είναι ότι οι απόστολοι κήρυξαν, αλλά οι Έλληνες δια μέσω του Χριστιανισμού μεταμορφώθηκαν και έδωσαν την Ελληνική χροιά στην πίστη με το Ορθόδοξο Δόγμα. Χωρίς Ελληνισμό ο Χριστιανισμός πιθανόν να μην μεταδίδονταν στην δύση. Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι οι πρώτοι Χριστιανοί επίσκοποι στην Ρώμη (το κέντρο του Εθνισμού) ήταν γενναιόψυχοι Έλληνες (και όχι Εβραίοι κ.λ.π.)

Οι Χριστιανοί σκότωσαν αρκετούς Έλληνες - Εθνικούς ιερείς τα πρώτα χρόνια του Χριστιανισμού και του Βυζαντίου και καταστρέψανε αρχαίους ναούς και αγάλματα. Από αυτό φαίνεται και το μίσος τους προς καθετί αρχαίο Ελληνικό.

1) Οι Εθνικοί αναφέρουν την καταστροφή ναών και αγαλμάτων από τους Χριστιανούς αυτοκράτορες, αλλά τηρούν σιωπή ιχθύος για τα αγάλματα και τα χρυσάφια που οι Ρωμαίοι αυτοκράτορες (θεοί - άνθρωποι όλων των Εθνικών ακόμη και των Ελλήνων βλέπε Σπάρτη κ.α.) άρπαξαν από όλους τους ναούς της Ελλάδας για να στολίσουν στην Ρώμη παλάτια, ιππόδρομο, αγορές, και τους Εθνικούς τους ναούς (π. χ. τον ναό της Ήρας της Σάμου που ληστεύτηκε από τους Ρωμαίους Εθνικούς, αρχίζοντας από τον Γάιο Λικίνιο Ουήρο και όλους του άλλους μετέπειτα ύπατους αλλά και μερικούς αυτοκράτορες, όπως ο Νέρων. Άλλο παράδειγμα αποτελεί η καταστροφή των ιερών της Δωδώνης κατά τις πρώτες εκστρατείες των Ρωμαίων στην Ελλάδα. Ήταν δε τόσο πολλά τα λάφυρα από τους ναούς ώστε από εκείνη την στιγμή όλοι οι ρωμαίοι στρατηγοί θα γίνουν παντελώς άπληστοι στις στρατιωτικές εκστρατείες τους) . Αυτοί γιατί δεν κατηγορούνται από τους Εθνικούς ως ανθέλληνες; Μήπως επειδή τιμούσαν και εκείνοι τους ίδιους Εθνικούς - Ολύμπιους θεούς;

2) Παρά τους φανατισμούς οι ανώτεροι σε μόρφωση Χριστιανοί, όπως οι τρεις Ιεράρχες (Γρηγόριος, Βασίλειος, Χρυσόστομος) τιμούσαν τους Εθνικούς και έτρεφαν βαθύ σεβασμό για τον Λιβάνιο. Ο επίσκοπος Κυρηναϊκής Συνέσιος ήταν μαθητής της Υπατίας (Εθνική φιλόσοφος της Αλεξάνδρειας) με την οποία είχε πάρα πολύ καλές και εγκάρδιες σχέσεις και ζούσε σαν αρχαίος φιλόσοφος

3) Τα επιγράμματα του Ζ΄ & ΣΤ΄ αιώνα και οι φιλοσοφίες του Ιωάννου του Δαμασκηνού δείχνουν τι στενές σχέσεις με την αρχαία φιλοσοφία

4) Προηγήθηκαν οι διώξεις εναντίων των Χριστιανών επί 3 αιώνες (μέχρι ίδρυσης Κων/πολης 330 μ.Χ. από τον Κωνσταντίνο). Στις διώξεις που γίνονταν στον ελλαδικό χώρο συμμετείχαν και «άναβαν» τα αίματα οι Εθνικοί πολίτες (Έλληνες και μη). Μάλιστα υπήρχαν περιπτώσεις που διώξεις γίνονταν στην Ελλάδα από Ρωμαίους και Έλληνες Εθνικούς, ενώ δεν γίνονταν στην Ρώμη.

5) Προτού ακόμη υπάρξει «Βυζάντιο» και όταν ο ρωμαίος αυτοκράτορας Αδριανός έφτασε στην Αθήνα, ο όχλος εξεγέρθηκε ενάντια των Χριστιανών και Έλληνες αδελφοί Εθνικοί σκότωσαν Έλληνες αδελφούς Χριστιανούς. (ανυπόστατη και γελοία η κατηγορία για διαχωρισμό «Εθνικών Ελλήνων» και «Χριστιανών Βυζαντινών» καθόσον οι Εθνικοί αποκρύπτουν έντεχνα την Ελληνιστική περίοδο κατά την οποία η Ελλάδα τελεί σε Ρωμαϊκή κατοχή και οι Έλληνες Χριστιανοί διώκονται από τους ρωμαίους με την βοήθεια και Ελλήνων Εθνικών.)

6) Οι «Χριστιανοί» είναι άνθρωποι και πέφτουν και αυτοί σε αμαρτίες και λάθη, άλλοτε μικρές και άλλοτε μεγάλες. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι μισούσαν καθετί αρχαίο Ελληνικό, ούτε ότι είχαν ανθελληνικά αισθήματα. Απόδειξη τα πανεπιστήμια του Βυζαντίου με την διδασκαλία γύρω από την Ελληνική σοφία, καλλιτεχνική, γράμματα κ.λ.π. (Η βία βέβαια δεν περικλείεται στο Χριστιανικό πνεύμα. Αλλά ανθρώπινα τα λάθη). Το ότι όμως οι «Χριστιανοί» έκαναν λάθος ως άνθρωποι, δεν μειώνει καθόλου την Θεϊκή Υπόσταση του Χριστού.

7) Ο σεβασμός που είχαν οι Χριστιανοί προς τους αρχαίους Έλληνες φαίνεται και από το ότι οι αρχαίοι φιλόσοφοι μετατρέπονταν σε Άγιους (βλέπε  αγιογραφίες Αρχαίων σοφών ) ενώ ουδέποτε χριστιανός ηρωποιήθηκε στο κίνημα του νεοπαγανισμού.

8) Ακόμη και οι ίδιοι οι αρχαίοι Έλληνες μεταξύ τους, και αυτοί ως άνθρωποι, μίσησαν και σκότωσαν πολλές φορές αλλήλους όπως στους πελοποννησιακούς πολέμους αλλά και σε χιλιάδες άλλες μικρές συγκρούσεις για ταπεινά συμφέροντα. Αυτοί ήταν ανθέλληνες; Το μαντείο το Δελφών βρέθηκε ανάμεσα σε διαμάχες για την κατοχή του μεταξύ Φωκαίων και Αθηναίων που ξεκίνησαν το 448 π.Χ. («κλασικοί χρόνοι») μέχρι και το 339 π.Χ. με πόλεμο των Αμφισσέων. Το 356 π.Χ. για να πληρώσουν του μισθοφόρους τους σφετερίστηκαν τα χρήματα του ναού και κατόπιν τον έκαψαν. Μάλιστα για να ξεπλυθεί η ιεροσυλία οι Μακεδόνες αφού νίκησαν τους Φωκείς, έπνιξαν 3000 αιχμάλωτους στην θάλασσα. Υπήρξαν επίσης καταστροφές για τις οποίες έγινε προσπάθεια να αποκατασταθούν, αλλά όχι εντελώς μέχρι το 329 π.Χ. Κατόπιν αυτών των καταστροφών ακολούθησαν και άλλες, όπως από τους Ρωμαίους (Σύλλας το 86 π.Χ. που μεταφέρει τα πολύτιμα αναθήματα για να καταλάβει την Αθήνα) Θράκες (83 π.Χ. μερική καταστροφή μαντείου), Νέρων (μεταφορά 500 Αγαλμάτων στην Ρώμη), όπως βεβαίως και ο Μ. Κωνσταντίνος που μετέφερε πλήθος καλλιτεχνημάτων για να στολίσει την Κων/πολη. Καταστροφές δεν έκαναν μόνο οι «Χριστιανοί» αλλά όλοι οι άνθρωποι.. Οι Εθνικοί λοιπόν δεν είναι αναμάρτητοι, ούτε οι Χριστιανοί αποκλειστικά, και κανείς άλλος, κάνουν κακό.

9) Κάποτε σε μια τηλεοπτική εκπομπή του Μάκη Τριανταφυλλόπουλου παρουσιάσθηκε ο Μάριος Βερέττας και αιτιολόγησε τις καταστροφές κατά τις προ του Βυζαντίου εποχές με το σκεπτικό ότι «αυτές οι καταστροφές αποτελούν εσωτερική ελληνική διαμάχη και συνεπώς είναι αποδεκτές…». Δηλαδή πώς μπορεί να είναι αποδεκτές οι καταστροφές που υπέστησαν οι Αργείοι και οι Κορίνθιοι από τους Σπαρτιάτες, από την πλευρά των μέσων Αργείων και Κορίνθιων πολιτών της εποχής εκείνης; Είναι συνετό και λογικό να συνάγουμε το συμπέρασμα σήμερα, ότι επειδή πρόκειται για καταστροφές μεταξύ ομοεθνών, συνεπώς δεν αποτελούν και βίαιες πράξεις ενάντια στον πολιτισμό και την ευημερία;

10) Ήδη από Θεοδοσίου Β΄ 423 μ.Χ. υπάρχει διάταγμα για μη καταστροφή ναών και έργων τέχνης στο Βυζάντιο

11) Όσο αναφορά τους αρχαίους ναούς, πρέπει να λεχθεί ότι πολλές εκκλησίες κτίστηκαν πάνω από τα θεμέλια τους αν και όχι όμως και όλες. Αλλά σε αυτό συνέβαλε και ο ίδιος ο απλός κόσμος, και όχι μόνο «κάποιοι αρχιερείς και ρασοφόροι» όπως υποστηρίζεται. Μέγιστο κομμάτι του ελληνικού λαού με την θέλησή του βαπτίζονταν στην Χριστιανική πίστη. Γιατί μπορεί από την μια, κάποιες στιγμές του Βυζαντίου να υπήρχαν απαγορεύσεις και καταστροφές αλλά από την άλλη υπήρχαν και θέληση για διατήρηση του αρχαίου πνεύματος καθότι πάρα πολλοί Χριστιανοί ήταν Έλληνες. Έτσι στην αρχή στους αρχαίους ναούς χαράσσονται σταυροί ώστε να «εξαγνιστούν» και να τελούνται λειτουργίες. Αργότερα όμως τους εγκατέλειψαν και έχτισαν τις Ορθόδοξες εκκλησίες σαν τόπους λατρείας. Η καταστροφή εξηγείται διότι δεν υπάρχουν δομικά υλικά για το χτίσιμο των χριστιανικών ναών, παρά εκείνα που είχαν χρησιμοποιηθεί για τους Εθνικούς

12) Επί Θεοδοσίου Β΄ το άγαλμα της θεάς Αθηνάς από την ακρόπολη, μεταφέρθηκε στην Κων/πολη για να προστατευθεί, παρά να καταστραφεί όπως υποστηρίζουν οι Εθνικοί, από την γυναίκα του Αθηνά, βαπτισμένη και μετονομασθείς εις Ευδοκία, μορφωμένη Ελληνίδα και υπερήφανη για την καταγωγή της, όπως φαίνεται και από λόγο της εν Αντιόχεια. Το ίδιο σύμβαινε και στην αρχαιότητα π.χ. κοσμήματα και φορέματα από το ιερό της Αρτέμιδος Βραυρώνας μεταφέρθηκαν στην Αθήνα επί πελοποννησιακών πολέμων για να προστατευθούν.

13) Αν δεν μεταφέρονταν το εν λόγω άγαλμα της Αθηνάς εις της Κων/πολή τότε το κατηγορητήριο έναντι των Χριστιανών μπορεί να ήταν : «Οι Βυζαντινοί δεν προσπάθησαν να διασώσουν κανένα καλλιτέχνημα των αρχαίων χρόνων αλλά τα άφησαν όλα έρμαια των λαών - επιδρομέων» βλέπε Αλάριχο.

14) Oι αρχαίοι Αθηναίοι για ποταπές φιλοδοξίες έναντι του ίδιου του Περικλή, εξόντωσαν το 435 π.Χ. για θρησκευτικούς λόγους - προσχήματα τον Φειδία, αυτόν τον θαυμαστό καλλιτέχνη που κατασκεύασε και τα θαυμαστά αγάλματα των Εθνικών, του ελληνισμού και όλα τα θαυμαστά έργα του Χρυσού Αιώνα του Περικλή συμπεριλαμβανομένου και του αγάλματος της Αθηνάς. Ολόκληρη η γέννηση του κλασικού ρυθμού συνδέεται με αυτόν τον καλλιτέχνη. Ο άνθρωπος αυτός, ο «θεοποιός» των παγανιστών, ο γλύπτης αγαλμάτων θεών, του Απόλλωνα, της Αθηνάς, του Δία εις τον οποίο υπάκουε μια ολόκληρη στρατιά όχι μόνο από εργάτες αλλά από καλλιτέχνες διαφορετικής ιδιοσυγκρασίας όπως ο Αγοράκριτος, Καλλικράτης, Ικτίνος, Μνησικλής, Κόροιβας, Παιώνιος, Αλκαμένης, Κρησίλαος θαυμάζεται από αυτούς και του δείχνουν υπακοή. Μόνο έτσι ήταν δυνατό να αποπερατωθεί ένα τέτοιο έργο σαν την Αθήνα του Περικλή. Το αποκορύφωνα του, το χρυσελεφάντινο άγαλμα της Αθηνάς Παρθένου και του Διός στην Ολυμπία, όπου δέχεται τα θρησκευτικά πυρά των φανατικών. Ο Φειδίας άδικα, στην αρχή κατηγορήθηκε για κατάχρηση χρυσού για την κατασκευή του αγάλματος της Αθηνάς. Επειδή αποδείχθηκε περίτρανα η αθωότητά του κατηγορήθηκε διότι εις την ασπίδα της Αθηνάς παρίστατο μια Αμαζονομαχία εις την οποία ο Φειδίας ζωγράφισε τον Περικλή, έντεχνα καλυμμένο στο πρόσωπο, αλλά και τον εαυτό του με την μορφή ενός γέροντα. Κατηγορήθηκε για ιεροσυλία επειδή εμπεριέκλειε τους θνητούς με τους αθανάτους, από τους εχθρούς του Περικλή και στενό του φίλο, και πριν καν βγει το πόρισμα, θανατώθηκε στο δεσμωτήριο. Ο θάνατος του καλλιτέχνη του Παρθενώνα στέρησε όλη την Ελλάδα από νέα έργα τέχνης. Μήπως λοιπόν αυτοί που σκότωσαν τον Φειδία και άλλους επιφανείς ήταν μισέλληνε; ή εξόντωναν τον Εθνισμό;

15) Η δυστυχής καταστροφή αρχαίων ναών και καλλιτεχνημάτων δεν πρέπει να αναζητηθεί εις το μίσος έναντι της ελληνικής τέχνης αλλά εις την αντιπάθεια του Χριστιανικού πλέον λαού, ενάντια στους παλιούς ειδωλολατρικούς θεούς του. Δηλαδή προς αγάλματα που δεν είχαν πρακτικό αντίκρισμα κατά την προσωπική τους γνώμη. Πρόβλημα που διαφαίνεται εις την εικονομαχία στο Βυζάντιο στον κατά πολύ μετέπειτα 9 μ.Χ. αιώνα.

16) Το πανεπιστήμιο των Αθηνών κλείσθηκε από τον Ιουστινιανό για θρησκευτικούς λόγους, καθ’ όσον ο Πρόκλος, που υποστήριζε ότι τελεί υπό την χείρα της Αθηνάς, και οι διάδοχοί του είναι μανιώδεις πολέμιοι του Χριστιανισμού, προκαλώντας κατά αυτόν τον τρόπο την προσοχή του κράτους με συνέπεια το οριστικό κλείσιμο του πανεπιστημίου. Ας μην ξεχνά κανείς ότι υπήρχε και το υπόβαθρο 3^ων αιώνων Εθνικών διωγμών . Όμως η Ελληνική παιδεία υποστηρίζεται μετά μανίας και συνεχίζεται στα πανεπιστήμια της Κων/λεως και της Αντιοχείας «καθαρισμένη» από Εθνικούς πληθωρισμούς.

17) Ο ναός του Απόλλωνα στο μαντείο των Δελφών κτίστηκε πάνω από άλλον αρχαιότερο, ο οποίος ήταν αφιερωμένος στην αρχαιότατη θεά Γαία ή Γη, η οποία είχε και τις μαντικές ικανότητες σαν μητέρα των όντων και κυρίαρχος του κάτω κόσμου μέσω του οποίου στέλνει τα όνειρα. Το αυτό όσο αναφορά και την Αφροδίτη εις Κύπρο.  Παρόλο που κάποιοι από τους βωμούς της γαίας παρέμειναν, υποδαυλίστηκαν από την λαμπρότητα του νεοφερθέντα θεού Απόλλωνα. Όμοια παραδείγματα πιθανόν να υπήρξαν εκατοντάδες, μόνο που δεν αναφέρονται ιστορικά, εφόσον οι ιστορικοί δεν έχουν εμφανισθεί ακόμη σε ικανούς αριθμούς και επίσης επειδή οι Εθνικοί των αρχαίων χρόνων δεν έχουν τέτοιες ευαισθησίες. Επίσης λατρεύονταν και ο Ποσειδώνας ως άνδρας της γαίας στο μαντείο των Δελφών,  ο οποίος τότε δεν ήταν θεός της θάλασσας αλλά, όπως φαίνεται και από άλλες πόλεις του Κορινθιακού, ήταν θεός των υδάτων της γης (πηγών, ποταμών) που είναι υπεύθυνοι της γονιμοποίησης της Γης, γι’ αυτό άλλωστε θεωρείται και άνδρας της. Ο Απόλλωνας αντιθέτως σαν Δήλιος που ήταν, δεν είχε κανένα ίχνος μαντικής ικανότητας. Είσαι σημαντικό να αναφερθεί πως η Δήλος κατοικούνταν από Φοίνικες και Κάρες και με την έλευση των Ιώνων άλλοι αρχαιότεροι θεοί υποδαυλίσθηκαν και εξαφανίσθηκαν για χάρη του Απόλλωνα.

18) Η άποψη ότι οι Εθνικοί εξοντώθηκαν εφόσον διώχθηκαν από τους Χριστιανούς δεν έχει ευστάθεια καθ’ όσον επί Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας οι Χριστιανοί διώκονταν από τους Εθνικούς, τόσο στην Ιταλία όσο και στην Ελλάδα. Αντί όμως να εξαφανιστούν μαρτύρησαν κατά χιλιάδες και η Θρησκεία του Χριστιανισμού όχι μόνο επέζησε αλλά και κυριάρχησε. Η Εθνική πίστη γιατί δεν «μαρτύρησε» και γιατί δεν «κυριάρχησε» τόσο στον ελλαδικό αλλά και στον ευρωπαϊκό χώρο;

19) Ιδίως κατά την διάρκεια της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και ειδικότερα μέσα σε αυτήν την ίδια την ειδωλολατρική Ρώμη, αλλά και την Ελληνική Μήλο, οι Χριστιανοί με την πίστη τους έφτιαξαν κατακόμβες μέσα στις οποίες μαζεύονταν για να δοξάσουν τον Θεό τους. Αφού υποστηρίζεται ότι και οι Εθνικοί διώκονταν, γιατί δεν έκαναν κι αυτοί το ίδιο, ώστε να περισώσουν την πίστη τους και τους θεούς τους; Μήπως δεν έβρισκαν πίστη για κάτι το ανορθολογικό και δηλαδή για τους μυθικούς θεολυς; Ή μήπως οι υποστηριζόμενοι «διωγμοί» έναντι των Εθνικών περιορίζονται σε ορισμένα τοπικά γεγονότα, τα οποία αποτελούσαν και το θέρισμα όσων κακών έσπειραν; (χωρίς να υπάρχει υποστήριξη γεγονότων μίσους και εκδίκησης υπό του γράφοντος)

20) 2000 χρόνια μετά Χριστό τα μουσεία της Ορθόδοξης Χριστιανικής Ελλάδας είναι γεμάτα αγάλματα της αρχαιότητας.

21) Ο Ιουλιανός, αυτός ο νέος ήρωας των Εθνικών, θα απαγορεύσει στους Χριστιανούς την πρόσβαση στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και γενικότερα στα ελληνικά γράμματα. Αν οι Χριστιανοί δεν ήταν Έλληνες και ακόμη χειρότερα ήταν ανθέλληνες, τότε γιατί προσπαθούσαν να πάρουν ελληνική μόρφωση; Αν δεν προσπαθούσαν ο Ιουλιανός δεν θα διάταζε απαγόρευση. Και γιατί οι Εθνικοί απαγορεύουν την πρόσβαση στους αδελφούς τους Έλληνες Χριστιανούς; μήπως αυτό δεν αποτελεί ρατσισμό και όχι τάχα εθνική σοφία;

22) Ο Χριστιανισμός θα κρατήσει πάρα πολλά στοιχεία από την αρχαιότητα, όπως το αρχαίο ιδεώδες της πόλεως, οι ήρωες θα αντικατασταθούν από τους αγίους, οι κάτοικοι συγκεντρώνονται στα «γυμνάσια», κέντρα Ελληνικού βίου, η κυβέρνηση θα γίνεται κατά μίμηση των αρχαίων αστικών θεσμών και οι κοινότητες, οι εκκλησίες του Χριστιανικού Ελληνισμού διαμορφώθηκαν κατά το πρότυπο αυτών.

23) Ο Ιουστίνος ο μάρτυς διδάσκει τον Β΄ αιώνα «οὐκ ἀλλότριά εἰσι τὰ Πλάτωνος διδάγματα τοῦ Χριστοῦ»

24) Ο Κλήμης ο Αλεξανδρέως κατά τον Δ΄ αιώνα «Ἢν μὲν οὖν πρὸ τῆς Κυρίου παρουσίας εἰς δικαιοσύνην Ἕλλησιν ἀναγκαία φιλοσοφία νυνὶ δὲ χρησίμη πρὸς θεοσέβειαν γίνεται»

25) Ο Βασίλειος ο Μέγας κηρύττει την ανάγκη να προσεταιρισθεί την Ελληνική φιλοσοφία ο Χριστιανισμός. Στην Παραίνεσιν του «πρὸς τοὺς νέους ὅπως ἂν ἐξ ἑλληνικῶν ὠφελεῖντο λόγων» και δηλαδή συμβουλεύει τους νέους ότι ο Σωτήρας ενώνεται πάρα πολύ καλά με το αρχαίο και γι’ αυτό να καλλωπίσουν την πίστη με την «θύραθεν», έξω του Χριστιανισμού, Ελληνική σοφία.

Συνεπώς, η εξαφάνιση του Εθνισμού δεν πρέπει να αναζητείται σε «διωγμούς» και «εξοντώσεις», αλίμονο, αλλά στην «κενότητα» που παρουσίαζε κάθε μορφή πολυθεϊκότητας. Μήπως οι Τούρκοι δεν προσπάθησαν να εξισλαμίσουν Χριστιανούς ιδίως τα πρώτα χρόνια; Δεν έκτισαν πάνω από ναούς μετατρέποντάς τους σε τζαμιά; Δεν κρέμασαν κληρικούς και δεσποτάδες;. Ο Χριστιανισμός όμως δεν πέθανε. Πως εξηγείται αυτό;

Το Βυζάντιο ήταν πολυεθνικό γι’ αυτό και φέρονταν ενάντια στους «Έλληνες».

1) Ήταν πολυεθνικό αλλά όχι ανθελληνικό σε καμία περίπτωση, διότι πολυεθνισμός δεν είναι αντιεθνισμός αλλά αποδοχή πολλών εθνοτήτων. Το Βυζάντιο / Ρωμανία διαφύλαξε τον Ελληνισμό για 1000 χρόνια, άλλοτε με πολέμους και άλλοτε, όταν δεν είχε στρατό, με παροχή εδαφών σε ξένες βόρειες φυλές στην Θράκη, αλλά κυρίως στον Δούναβη (δημιουργία κατόπιν Βουλγαρίας, Σερβίας, Ρουμανίας), την στιγμή που στη υπόλοιπη Ευρώπη αυτές οι χιλιάδες «βαρβαρικές» φυλές και πόλεμοι διαλύουν τα πάντα. Απόδειξη και η καταστροφή του δυτικού ρωμαϊκού κράτους από αυτές. Άλλη Απόδειξη επίσης είναι η σκληρή τουρκική σκλαβιά του Ελληνισμού, μετά την πτώση της Κων/πολεως (1453 μ.Χ). Ίσως αν δεν ήταν το Βυζάντιο να μιλούσαν όλη στην Ελλάδα λατινικά ή να είχαν μετατραπεί σε σλαβικό κράτος.

2) Χεχνούν οι Εθνικοί ότι σε όλες τις πόλεις της αρχαίας Ελλάδας υπάρχουν ξένοι και με την μορφή δούλων και αιχμαλώτων, αλλά και με την μορφή μισθοφόρων. Η Αθήνα επίτρεπε σε πολυάριθμους ξένους να απολαμβάνουν τα προνόμιά της και ονομάζονταν «μέτοικοι». Οι περισσότεροι είναι Έλληνες, αλλά υπάρχουν Φοίνικες, Φρύγοι, Αιγύπτιοι ακόμη και Άραβες. Ιδίως κατά την αλεξανδρινή εποχή επικρατεί κοσμοπολίτικος χαρακτήρας σε όλη την Ελλάδα με την έντονη παρουσία και Ιουδαίων, ενώ οι Αλεξανδρινοί έχουν πολύ καλές σχέσεις με τους Ιουδαίους αντιθέτως οι σύγχρονοι Εθνικοί και λάτρεις της αρχαιότητας παρουσιάζουν μια έντονη αντιπαλότητα με αυτούς. Γιατί;. Στην Σπάρτη ανά τακτά διαστήματα εκτελούνται αποπομπές των ξένων. Αν δεν είχαν δεν θα τους αποπέμπανε.

3) Πολυεθνικό αλλά κυρίως με Έλληνες κατά την παιδείαν.

4) Αρκετές και οι εθνικές προδοσίες των Εθνικών αρχαίων Ελλήνων, που φέρονταν αδελφός ενάντια σε αδελφό.  Δεν χρειάζεται πολυεθνικότητα για προδοσίες. Προδοσίες γίνονται τότε λοιπόν, για δύναμη και εξουσία. Σαν παράδειγμα ας κοιτάξει ο ενδιαφερόμενος τις προδοσίες αρκετών αρχαίων Εθνικών Ελλήνων στους Μηδικούς πολέμους κατά την διάρκεια των οποίων πολλοί Εμήδισαν (συμμάχησαν με τους Πέρσες) με πιο γνωστό ιστορικό παράδειγμα τον Εφιάλτη στην μάχη του Μαραθώνα και με άγνωστα αυτά όλων των Ελλήνων Τυράννων. Πλείστα τα παραδείγματα μισθοφόρων Ελλήνων με Έλληνες στρατηγούς και μη, που ενισχυμένοι από την Περσία επιτέθηκαν εναντίον της Ελλάδας για προσωπικές υποθέσεις εκδίκησης. Και οι αρχαίοι υμών πρόγονοι έκαναν σφάλματα καθότι και αυτοί Άνθρωποι (Έλληνες ενάντια Ελλήνων). Το αυτό θα συμβεί πλείστες φορές και κατά την διάρκεια της ελληνικής επανάστασης του 1821. Δεν γίνεται να τοποθετούνται όλες οι πράξεις των ανθρώπων μέσα σε θρησκευτικά καλούπια ώστε να τελείται αθέμιτος προσηλυτισμός με βάση τα εθνικιστικά συναισθήματα.

5) Ως και αυτοί οι Εθνικοί Έλληνες ιερείς του ναού του Απόλλωνα, του μαντείου των Δελφών, του μοναδικού μαντείου στην Ελλάδα που είχε πανελλήνια απήχηση και κύρος, κατά την εκστρατεία του Ξέρξη στην Ελλάδα υποστήριζαν αυτόν τον τελευταίο, προσπαθώντας να διασπάσουν το κοινό αγώνα εκείνων των Ελλήνων (οι μισοί περίπου), που πολεμούσαν ενάντια στον Πέρση Βασιλιά. Αποφάσισαν τελικά να ταχθούν με τους Έλληνες, μόνο και μόνον όταν πλέον οι Ελληνικές στρατιωτικές νίκες ξεκαθάρισαν τα θολά νερά. Στους πελοποννησιακούς πολέμους το μαντείο είναι αντίθετο με τους Αθηναίους. Που είναι αυτή η αποκλειστική Ελληνικότητα των Εθνικών Ιερέων; Βλέπετε τους ενδιέφεραν περισσότερο οι ιερόδουλες, τα αγάλματα και τα χρυσάφια που τους έστελναν οι πλούσιοι (χρυσοφόροι) Πέρσες Βασιλιάδες. Τα συμφέροντα και η δίψα για δύναμη και εξουσία είναι χαρακτηριστικό αρκετών ανθρώπων κάτω από διαφορετικές θρησκείες και όχι μόνο ορισμένων του Χριστιανισμού.

6) Αν και το Βυζάντιο ήταν πολυεθνικό, κατόρθωσε να διατηρήσει αυτό τον έξοχο Ελληνικό χαραχτήρα γλώσσας, τεχνών και γραμμάτων για 1000 χρόνια.

7) Από τους 500.000 κατοίκους της αρχαίας αττικής γης, περίπου τα 2/5 ήταν ελεύθεροι. Τα υπόλοιπα ήταν δούλοι (Έλληνες και μη.)

8) Πια αυτοκρατορία ήταν «καθαρής φυλής»  ή «ενός έθνους»; Μήπως του Μ. Αλεξάνδρου; Ποια φυλή και ποιο τεράστιο κράτος τέλος πάντων είναι «καθαρό»; Ρατσιστικές ανοησίες νεοαφελών. Το μεγαλείο ενός πολιτισμού έγκειται ακριβώς σε αυτήν την δημοκρατική αφομοίωση των ξένων πολιτών του, υπό ενιαία ιδανικά και πεποιθήσεις. Η Ιστορία έδειξε ότι όποιος καταπίεσε αυτούς που κατάκτησε, πήρε σκληρό μάθημα.

9) Οι αυτοκράτορες του Βυζαντίου θεωρούνται μέσα στο Βυζάντιο όχι απόγονοι του Μ. Κωνσταντίνου, αλλά του ίδιου του Μ. Αλεξάνδρου, όπως αναφέρει ο σπουδαίος συγγραφέας του Βυζαντίου Ψευδοκωδινός, Περί Οφρικίων, σ.55 εκ. Bonn. Ως γνωστόν οι αυτοκράτορες της Ρώμης θεωρούσαν τους εαυτούς τους απόγονους του βασιλιά της Τροίας Αινεία. Επίσης δεν θεωρείται σωστό οι αυτοκράτορες να παντρεύονται γυναίκες από τους «βάρβαρους» λαούς.

11) Μέχρι και τον Ι΄ αιώνα επί Παλαιολόγων, οι Βυζαντινοί θα χρησιμοποιούν τον όρο «Βάρβαροι» για όλους τους ξένους λαούς. Όρος που χρησιμοποιείται ακόμη και σήμερα σε διάφορες πολιτικές ή θρησκευτικές προσφωνήσεις εθνικών εορτών κ.α.

12) Ο Θεοδόσιος ο Β΄, το 439 μ.Χ. θέσπισε το «ἑλληνιστὶ διατίθεσθε» δηλαδή εισήγαγε σε όλες γενικώς τις δημόσιες υπηρεσίες την ελληνική γλώσσα

13) Η λέξη Κωνσταντινούπολη είναι Ρωμαϊκή αλλά η λέξη Instabul, που χρησιμοποιείται από τους Τούρκους, είναι παράφραση την Ελληνικής φράσης «πάμε εις την Πόλη» που έλεγαν οι Έλληνες όταν πήγαιναν στην Κωνσταντινούπολη. Αν δεν υπήρχαν κυρίως Έλληνες στο Βυζάντιο, τότε αναρωτιέται κανείς πως γεννήθηκε αυτή η φράση - ονομασίας την Κωνσταντινουπόλεως.

14) Ο όρος Nuova Roma, που χρησιμοποιείται από τους παγανιστές, είναι απλώς ένα παιχνίδι λέξεων, που στην κυριολεξία δεν σημαίνει τίποτα και δεν υποδηλώνει τίποτα για τον πολιτισμός της Ρωμανίας / Βυζαντίου. Το Βυζάντιο (η μετέπειτα Κων/πολη ή Nuova Roma ή Instanbul) είναι ελληνική αρχαιότατη πόλη πριν τον 7 αιώνα π.Χ.

15) Η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία εν ανατολή είχε εξελληνισθεί, γι’ αυτό και οι Ρωμαίοι χώριζαν σε δυτική λατινική διοίκηση (ab epistulis latinis) και σε Ελληνική ανατολική διοίκηση (ab epistulis Graecis)

16) Το μετέπειτα Βυζάντιο / Ρωμανία άρχιζε να εξελληνίζεται ήδη από την εποχή του Αδριανού (117-138 μ.Χ.)

17) Ο Οράτιος, Λατίνος ιστορικός, αναφέρει ότι «η υποδουλωμένη Ελλάδα κατέκτησε τον άγριο κατακτητή» για την Ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Αυτό ίσχυε ακόμη περισσότερο εις τα χρόνια του Βυζαντίου.

18) Η εξελληνισμένη ανατολική ρωμαϊκή επαρχία, μεταπήδησε σε εξελληνισμένη αυτοκρατορία του Βυζαντίου αλλάζοντας θρησκεία και έτσι η Ρώμη έφερε την πολιτική ενότητα στην Ελλάδα ενώ ο Χριστιανισμός έφερε και την θρησκευτική ενότητα αργά αλλά σταθερά παρά τις έριδες.

19) Στην Κων/πολη θα καταργηθούν οι αιματηρές συγκρούσεις των μονομάχων μεταξύ τους ή με θηρία και θα αντικατασταθούν με τις παλιές ελληνικές αρματομαχίες στον Ιππόδρομο. Οι ενδυμασίες στις δημώδεις εορτές, οι χοροί, η κυβεία, οι ποικίλες τέρψεις έχουν Ελληνικότατο χαραχτήρα (μαρτυρία Ι΄ αιώνα)

20) Οι ξένοι, Σλάβοι, Βούλγαροι, Άραβες ονομάζουν το Βυζάντιο «κράτος Ελληνικό»

Υποστηρίζουν οι Εθνικοί ότι οι Βυζαντινοί άφησαν τους Χριστιανούς Ούννους με τον Αλάριχο να καταστρέψουν τους αρχαίους ναούς της αρχαιότητας

Αυτό αποτελεί μεγάλη μεροληψία έναντι της Ιστορίας . Να γιατί:

1. Οι Ούννοι αποτελούν πρόβλημα για την Ρωμαϊκή αυτοκρατορία και καταστρέφουν τα πάντα, ήδη προτού την δημιουργία της Βυζαντινής αυτοκρατορίας με ίδρυση το 330 μ.Χ. και προτού οι ίδιοι γίνουν χριστιανοί. Από το 250 μ.Χ.  φτάνουν μέχρι την Βέροια της Μακεδονία και λεηλατούν τα πάντα. Εκεί αν και παγανιστές το θρήσκευμα δεν γίνονται στόχος των παγανιστών.

2. Το 270 μ.Χ., καταστρέψανε Πελοπόννησο, Κύπρο, Ρόδο, Κρήτη, νησιά του Αιγαίου, Θεσσαλονίκη. Αν και εδώ καταστρέφουν Εθνικούς ναούς και κλέβουν χρυσάφι και αγάλματα, δεν γίνονται στόχος των Εθνικών ίσως επειδή καταστρέφουν και χριστιανικούς ναούς.

3. Όταν πλέον θα γίνουν Χριστιανοί θα είναι αιρετικοί και συγκεκριμένα «αριανοί». Στις επιδρομές που θα κάνουν θα κινδυνέψει και το Ορθόδοξο Βυζάντιο, και όχι μόνο οι Εθνικοί, καθώς θα καταστρέφουν τα πάντα και θα σκοτώνουν, θα αρπάζουν και θα βιάζουν βυζαντινούς πολίτες. Συγκεκριμένα, με αρχηγό τον Αλάριχο θα φτάσουν έξω από τα τείχη της Κων/πολης αλλά δεν θα τα καταφέρουν να μπουν μέσα, (δυτικά τείχη = 7000 μ, ύψος 20 μ, πλάτος 5μ, 150 πύργοι, 100 πύλες) καθότι τα τείχη της Κωνσταντινουπόλεως ήταν τα ισχυρότερα της εποχής και θα είναι μέχρι και της πτώσης τους από τα κανόνια των Τούρκων. Θα συνεχίσουν στην υπόλοιπη Ελλάδα και θα φτάσουν μέχρι τις Θερμοπύλες, όπου και θα καταστρέφουν τους καλύτερους αρχαιότερους ναούς (Ελευσίνας, Ολυμπίας) εφόσον αυτοί αποτελούν «μαλακούς» στόχους γεμάτους αντικείμενα αξίας και χρυσαφιού ως αναθήματα.

Αναπαράσταση των χερσαίων τειχών της Κωνσταντινούπολης (άποψη του τείχους επί Θεοδοσίου Β΄) (Πηγή Φώτο: Περιοδικό Αρχαιολογίας - Ιστορίας των πολιτισμών, τεύχος 34, άρθρο «Βυζαντινή Αρχαιολογία», Μιχαήλ - Γαβριήλ Δημητριάδης, Ιστορικός - Αρχαιολόγος, σελίδα 35)

4. Δεν στηρίζεται πουθενά η κατηγορία ότι οι Βυζαντινοί θα στρέψουν τους Ούννους ενάντια στην χέρσο Ελλάδα επειδή εκεί υπήρχαν ναοί και χρυσάφια. Οι Ούννοι το γνώριζαν από μόνοι τους από τις προηγούμενες τους επιχειρήσεις σε όλο τον Ελλαδικό χώρο (Ήπειρος, Νησιά, Στερεά, Κρήτη, Κύπρο). Είναι μεγάλο ψεύδος να λέγεται κάτι τέτοιο καθόσον οποιαδήποτε ζημιά στην επικράτεια ζημίωνε το ίδιο το κράτος. Εξάλλου είναι γνωστότατο ότι το χρυσάφι ήταν πάντα συγκεντρωμένο στους ναούς, καθότι η αρχαία ελληνική παράδοση θέλει τα καλύτερα υλικά για την λατρεία των θεών, πρακτική που «πέρασε» και στην Ορθοδοξία. Όποτε το Βυζάντιο διέθετε στρατό πολεμούσε πάντα όλους τους επιδρομείς. Εξάλλου η πόλη του Βυζαντίου είχε πολύ περισσότερο χρυσάφι από όλη την επικράτεια και τους ναούς. Απλώς οι ναοί ήταν «μαλακοί» στόχοι (οι γνώστες της στρατιωτικής τέχνης θα κατανοήσουν καλύτερα)

5. Επί Θεοδοσίου του Β΄ ο Αττίλας (441-450 μ.Χ.) θα λεηλατήσει κα θα καταστρέψει τα πάντα Αυτό όμως δεν αναφέρεται από τους Εθνικούς, ίσως επειδή καταστρέφουν και σωρεία Χριστιανικών ναών σε όλη την επικράτεια

6. Το 588 όταν οι Βησιγότθοι του Αλάριχου καταστρέφανε την χέρσο Ελλάδα, οι Λάκωνες πάλεψαν απεγνωσμένα και στο τέλος υπέκυψαν. Άλλοι πήγαν στα πλησιέστερα νησιά και άλλοι στην Μονεμβασιά όπου και κατοίκησαν με τον Χριστιανό επίσκοπό τους.

7. Ο Βυζάντιος Μαρκιανός θα καταφέρει να στρέψει όλους τους Γότθους προς την Δύση (Βησιγότθους υπό τον Αλάριχο -Ούννοι με τον Αττίλα, Θεοδώριχος - Οστρογότθοι). Ο Ελληνισμός και το Βυζάντιο θα έπεφταν σε χείριστη καταστροφή από αυτές τις ορδές. Ήταν δε τόσο ισχυροί, που πηγαίνοντας στην Δύση έφτιαξαν όλα σχεδόν τα Δυτικά κράτη της Ευρώπης όπως είναι σήμερα.

8. Επί Αρκαδίου οι λιγοστοί αρχηγοί Γότθοι που θα βρίσκονται τιμητικά στο Βυζαντινό στράτευμα για την εξασφάλιση ειρήνης στα βόρεια σύνορα, θα σκοτωθούν από τον λαό της Κων/πολης (που υποστηρίζεται διαστροφικά ότι είναι ανθέλληνες) και κατόπιν επί Λέων του Α΄ θα αναζητηθεί η δημιουργία εθνικού στρατού.

9. Καταστροφές σε ναούς, μαγαζιά, σπίτια, ανθρώπους θα κάνουν μέσα στην ιστορία όλοι οι «ξένοι» επιδρομείς σε οποιαδήποτε χώρα ή κράτος κι αν επιτέθηκαν. Κίνητρο είναι το χρυσάφι και γενικότερα η λεηλασία τροφών, γυναικών, αλόγων, ζώων, όπλων κ.λ.π. Το Βυζάντιο θα δεινοπαθήσει από τέτοιες επιδρομές. Ακόμη και αυτοί οι Χριστιανοί σταυροφόροι θα το λεηλατήσουν μέχρι τέλους, γιατί το κίνητρο όλων αυτών των καταστροφών, είναι διάφοροι και όχι απλώς «θρησκευτικοί». Ποιος Αθηναίος Εθνικός ναυτικός ή Εθνικός Σπαρτιάτης Οπλίτης ή Εθνικός Αλεξανδρινός μαχητής ή Χριστιανός σταυροφόρος, θα τολμούσε ποτέ να διασχίσει χιλιάδες χιλιομέτρων σε όλη την αρχαία επικράτεια, αν δεν είχε έστω και την πιο μικρή υποψία ότι θα είχε την ευκαιρία να επιβουλευτεί και να κερδίσει αυτό που είχαν φτιάξει «οι άλλοι» με κόπο;

10. Εξ’ επιγραφής (C.I.A. 2 Γ’ αρ. 636) οι Αθηναίοι έγειραν τιμητικό ανδριάντα το 380 στον γενναίο διοικητή της Αχαΐας Θεόδωρο που έσωσε την πόλη από τους επιδρομείς.

11. Η μετέπειτα κάθοδος των Σλάβων και Βούλγαρων αποδεικνύει περίτρανα την προστασία που παρείχε το Βυζάντιο στον Ελληνικό πολιτισμό. Τα παραπάνω έθνη παρέσυραν τα πάντα στο διάβα τους, τόσο στην Ευρώπη όσο και στις παραδουνάβιες περιοχές. Αν δεν υπήρχε το Βυζάντιο και ιδίως η απόρθητη Κων/πολη που με τον πλούτο της κατάφερνε σχεδόν πάντα να διοργανώνει αξιόμαχο στρατό, οι Σέρβοι και οι Βούλγαροι θα ήταν ο πολιτισμός της Ελλάδας σήμερα.

12. Οι Εθνικοί τονίζουν επίσης την χρήση ξένων στρατιωτών ή αυτοκρατόρων στο Βυζάντιο αλλά ακόμη και την δημιουργία Οθωμανικών Χριστιανικών στρατευμάτων τα χρόνια της Τουρκικής σκλαβιάς αλλά αυτό ιστορικά σημαίνει πολύ λίγα. Χαρακτηριστικά στην αρχαία Ελλάδα τα κράτη - πόλεις (ιδίως η Αθήνα) χρησιμοποιούσαν μισθοφόρους στρατιώτες άλλων πόλεων, όπως Έλληνες μισθοφόρους χρησιμοποιούσαν οι Πέρσες ενάντια στην Ελλάδα, αλλά και οι Μακεδόνες. Στην Ιλιάδα διαφαίνεται ότι ούτε ο Οδυσσέας ούτε ο Αχιλλέας ήθελαν να στρατευθούν, διότι τους πολέμους της εποχής τους έκαναν οι μισθοφόροι. Οι Αθηναίοι θα χρησιμοποιήσουν και τους δούλους των Λατομείων του Λαυρίου στους Πελοποννησιακούς, προκειμένου να μην στρατευθούν. Οι τελευταίοι αφού τους χρησιμοποίησαν, μετά τους έσφαξαν σε μια νύχτα. Επίσης επί Ρωμαϊκής αυτοκρατορικής κατοχής, υπάρχουν Έλληνες στρατευμένοι στον Ρωμαϊκό στρατό. Το 1821 όλοι οι αρχηγοί του Ελληνικού τακτικού απελευθερωτικού στρατεύματος είναι ξένοι (Άγγλοι, Γερμανοί, Ιταλοί όπως επίσης και Βαυαροί). Με το Όθωνα θα υπηρετούν στον ελληνικό στρατό 8000 Βαυαροί στρατιώτες πεζικού.

Ο όρος pagan αναφέρονταν από τους Βυζαντινούς υποτιμητικά για τους Έλληνες της υπαίθρου που ήταν Εθνικοί.

1. Ο όρος pagan (παγανιστής) δεν αναφέρονταν υποτιμητικά για τους υπαίθριους Έλληνες, αλλά δημιουργήθηκε γιατί ο Χριστιανισμός διαδόθηκε και επικράτησε πολύ στις πόλεις του Βυζαντίου, όπου υπήρχαν οι εκκλησίες και ο κλήρος και βεβαίως και Έλληνες. Οι χωρικοί δεν είχαν εκχριστιανιστεί ακόμη, και γι’ αυτό pagan δηλώνει ότι Εθνικός είναι ο κάτοικος (οποιασδήποτε εθνότητας) εκτός πόλεως, δηλαδή ο χωρικός.

2. Η χρήση του όρου pagan δείχνει ότι δεν υπάρχει μανία και δίωξη προσηλυτίσεως, καθώς οι Εθνικοί θα υπάρχουν για πολλά χρόνια στην ύπαιθρο, μέχρι τον Θ΄ αιώνα. Ο Εθνισμός και ο παγανισμός θα καταρρεύσουν σιγά-σιγά στην ύπαιθρο μετά την δημιουργία εκκλησιών και την κατήχηση, αλλά πλήθος αρχαίων ελληνικών θρησκευτικών παραδόσεων, θρύλων, συνήθειων κ.α. θα διασωθούν στην επαρχία (μόνο) μέσα στην νέα θρησκεία του Χριστιανισμού (βλέπε τάματα, θυσίες ζώων κ.α.)

Η σφαγή στον Ιππόδρομο της Θεσσαλονίκης (390 μ.Χ.) από τον Θεοδόσιο το Α΄ υποστηρίζεται ότι ήταν σφαγή Εθνικών από μισθοφόρους Χριστιανούς του Θεοδοσίου οι οποίοι σκότωσαν με ευκολία το πλήθος 7000 ή κατά άλλους 15.000 πολιτών ενώ ο Μαλάλας αναφέρει «οἱ δὲ ἐν τῷ Ἱπποδρομίῳ σφαγέντες ἦσαν χιλιάδες τριάκοντα πέντε μικρῷ πλέον ἢ ἔλασσον».

Κατά την απουσία του Θεοδόσιου του Α΄ στις πολεμικές επιχειρήσεις στην Ιταλία και κατά την παραμονή του εκεί για επιβολή της ειρήνης, ο πληθυσμός της Θεσσαλονίκης στασίασε και σκότωσε τους στρατηγούς και τους μισθοφόρους Γότθους του αυτοκράτορα. Ο λαός έσυρε τα κορμιά τους στην πόλη. Ο Θεοδόσιος αγανάκτησε και ενώ μέγα πλήθος παρακολουθούσε τις Ιπποδρομίες, ο Θεοδόσιος διέταξε τους μισθοφόρους να σφάξουν τον άμαχο πληθυσμό. Αυτό αποτελεί ένα από τα τραγικότερα σημεία της Βυζαντινής ιστορίας αλλά δεν μπορεί να στηριχθεί πουθενά η κατηγορία (Χριστιανοί Γότθοι μισθοφόροι έναντι Εθνικών Ελλήνων) καθόσον:

1. Η εξεγέρσεις των πόλεων ενάντια στην κεντρική εξουσία δεν μπορούν να χαρακτηρισθούν θρησκευτικές. Στην αρχαία Ελλάδα υπάρχουν πολλές εξεγέρσεις ενάντια στην εξουσία όπως π.χ. η Εύβοια, Δήλος ενάντια στην Αθήνα κ.λ.π.

2. Κοίτα προγενέστερη εξέγερση στην Αντιόχεια επί Θεοδοσίου Α΄

3. Η Θεσσαλονίκη ήταν το κέντρο του Χριστιανισμού στην βόρεια Ελλάδα έπειτα από την πρώτη αποστολή του Παύλου εκεί το 54 μ.Χ. Γι’ αυτό και εν αρχή ο Μέγας Κωνσταντίνος θέλησε να κάνει πρωτεύουσα την Θεσσαλονίκη, εις την οποία μάλιστα αποπεράτωσε και μερικά έργα οχύρωσης, μέχρις ώσπου να επιλέξει εν τέλει το Βυζάντιο ως νέα πρωτεύουσα της αυτοκρατορίας.

4. Κατά τους διωγμούς των Ρωμαίων και των Εθνικών γενικότερα, πλήθος ανθρώπων μαρτύρησαν στην πόλη με κύριο εκπρόσωπο τον Άγιο Δημήτριο 303 μ.Χ., ο οποίος και τα επόμενα χρόνια θα αποτελέσει τον ακρογωνιαίο λίθο της άμυνας της Θεσσαλονίκης στις μάχες με Σλάβους, Βούλγαρους κ.α., όπως το πρότυπο των αρχαίων ηρώων της πόλης κράτους στην αρχαιότητα.

5. Πώς είναι δυνατό ο Θεοδόσιος ο Α΄ να προσπαθεί την καταστροφή της Θεσσαλονίκης (που υποστηρίζεται ότι είναι Εθνική στο θρήσκευμα), όταν την ίδια στιγμή διατάσσει την κατασκευή του μεγάλου οχυρωματικού της τείχους, το μεγαλύτερο σε μήκος μετά την Κωνσταντινούπολη;

6. Ο Θεοδόσιος αναγκάστηκε να πάρει υπό την κηδεμονία του Γότθους, επειδή όταν παρέλαβε τα ηνία της αυτοκρατορίας τα πράγματα ήταν πάρα πολύ δύσκολα εξαιτίας διάφορων Γοτθικών φυλών που καταστρέφανε τα πάντα. Ο Θεοδόσιος κατάφερε να τους ειρηνεύσει τοποθετώντας τους στο Βορρά, στην Ρουμανία και στον Εύξεινο, παραχωρώντας τους γη και γι’ αυτό έδωσε τιμητικά στρατιωτικά αξιώματα σε μερικούς αρχηγούς του στρατού και προσέλαβε μισθοφορικό στρατό από αυτούς. (πολύ καλύτερα από το να τους άφηνε να λεηλατούν όλο το κράτος βλέπε τέχνη της πολιτικής). Το σοβαρό πρόβλημα το Γοτθικών φυλών, φαίνεται και παραπάνω όταν ακόμη λεηλατούν την Ελλάδα από το 270 μ.Χ (πριν την ίδρυση του Βυζαντίου) και πριν αυτοί γίνουν Χριστιανοί, όπου και θα καταστρέψουν σωρεία Χριστιανικών ναών όπως π.χ. ο ναός του Αγίου Διονυσίουυ στον Άρειο Πάγο. Ευτυχώς ο Μέγας Κωνσταντίνος έθεσε τέρμα στην πορεία τους το 323 μ.Χ.

7. Είναι αβάσιμη και επικίνδυνη η άποψη ότι στον Ιππόδρομο σφάχτηκαν 7.000 ή κατά άλλους 15.000 άτομα και 100% αυτών ήταν Εθνικοί. Μάλλον 50% Χριστιανοί και 50% Εθνικοί. Απόδειξη ο σφοδρός διωγμός των Χριστιανών στην Θεσσαλονίκη επί Αντώνιου Πίου 138-161 μ.Χ. που αποδεικνύει την εξάπλωση του Χριστιανισμού στην πόλη από πολύ ενωρίς και του Διοκλητιανού το 303 μ.Χ όπου μαρτύρησε ο Άγιος Δημήτριος. Οι μισθοφόροι Γότθοι πρέπει να σημειωθεί πως ήταν αιρετικοί (αριανοί).

8. Από ότι λέει και ο Χρυσόστομος «ούτε πενιά, ούτε ασχολία, ούτε ασθένεια σώματος ή ποδών αρρώστια δεν αποτρέπει τους Χριστιανούς από τον αμαρτωλό ιππόδρομο». Ως και οι χριστιανοί κληρικοί πήγαιναν παρ’ όλες τις κυρώσεις (η εν Τρούλω σύνοδος απειλούσε με καθαίρεση).

9. Η Εκκλησία μετά την σφαγή θα αφαιρέσει από τον παντοδύναμο αυτοκράτορα Θεοδόσιο το δικαίωμα εισόδου στους Χριστιανικούς ναούς για 8 ημέρες και θα τον εξοβελίσει από το πλήρωμα των πιστών. Συγκεκριμένα ο Άγιος Αμβρόσιος δεν δέχθηκε να τον κοινωνήσει, πράγμα που τον οδήγησε σε τέτοια μεγάλη μετάνοια για το έγκλημά του, ώστε ένας αυτοκράτορας τέτοιας ισχύος, έβγαλε χειμωνιάτικα τα αυτοκρατορικά του ενδύματα, και μπήκε σερνάμενος και κλαίγοντας στην Εκκλησία. Οι Εθνικοί μειώνουν αυτό το γεγονός και το χλευάζουν αλλά πρέπει να σκεφτούν ότι αυτή η πράξη απαιτούσε για την εποχή «γερά κότσια». Τέτοιες πράξεις έναντι ισχυρών ανδρών, όπως ο Αυτοκράτορας Θεοδόσιος ο Α΄, από πλευράς θρησκευτικών υπευθύνων και ιερέων δεν απαντώνται εύκολα στην Ιστορία, ιδίως σε μια ιστορική στιγμή που το θρήσκευμα αυτών των ιερέων, ο Χριστιανισμός, δεν αποτελεί το 100% του πληθυσμού και είχε την ανάγκη του κράτους. Αντιθέτως αυτό το γεγονός είναι βαρυσήμαντο ιστορικά. Σαν σύγκριση η απαγόρευση της εισόδου του Αντίοχου Δ΄ εις τον ναό της Ιερουσαλήμ από Εβραίο ιερέα επέφερε σφοδρούς διωγμούς έναντι των Ιουδαίων.

10. Πώς είναι δυνατόν να διοργανωθεί μια τέτοια επιλεκτική σφαγή 7.000 - 15.000 (Εθνικών) μέσα σε ένα στάδιο απροειδοποίητα;

11. Η χρήση μισθοφόρων και την ευκολία με την οποία σκότωσαν αυτοί τον κόσμο στον ιππόδρομο δεν μπορεί να αναζητηθεί ούτε να δικαιολογηθεί με θρησκευτικά επιχειρήματα, αλλά ούτε και με εθνολογικά (Ούννοι). Οι μισθοφόροι έχουν μεγάλη και άσχημη ιστορία και στους Εθνικούς αρχαίους χρόνους. Συγκεκριμένα:

α. Σε όλη την αρχαία Ελλάδα χρησιμοποιούνται μισθοφορικοί στρατοί όπου και υπάρχουν πλείστα παραδείγματα όπως περιγράφει και ο Έλληνας Θουκυδίδης.

β. Όταν τελείωσε ο Πελοποννησιακός πόλεμος το 404 π.Χ. οι μισθοφόροι θα μείνουν άνεργοι και θα προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στους Πέρσες Σατράπες. Η δράση τους φαίνεται από την «Κύρου Ανάβαση». Ο Αρίστιππος που οι πολιτικοί του αντίπαλοι τον είχαν εξορίσει από την πατρίδα του Θεσσαλία, δανείσθηκε από τον Κύρο 4.000 μισθοφόρους για να εκδικηθεί τους εχθρούς του.

γ. Οι Φωκείς το 356 π.Χ. για να αντιμετωπίσουν τους Βοιωτούς και τους Θεσσαλούς σφετερίσθηκαν το χρυσάφι των Δελφών ώστε να πληρώσουν τους μισθοφόρους.

δ. Το 413 π.Χ. θα στρατολογήσουν οι Αθηναίοι 1300 θράκες μισθοφόρους για εκστρατεία ενάντια στην Σικελία. Επειδή δεν είχαν να τους πληρώσουν οι θράκες γύρισαν πίσω άνεργοι και έμειναν στην Τανάγρα. Περνώντας μετά στην Μυκαλυσσό της Βοιωτίας θα λεηλατήσουν τα πάντα και θα σκοτώσουν όλους τους μαθητές του σχολείου (Θουκυδίδης)

ε. Στην μάχη του Ισσού το 333 π.Χ. 30.000 Έλληνες μισθοφόροι θα πολεμήσουν στο πλευρό των Περσών και έναντι του Αλεξάνδρου και θα αποτελέσουν τον πυρήνα του Περσικού στρατεύματος. Υπέκυψαν τελευταίοι και μόνο όταν ο Δαρείος ο Γ΄ και οι Πέρσες τράπηκαν σε φυγή. Αφού οι Μακεδόνες τους χρησιμοποιήσουν στις εκστρατείες τους θα τους σφάξουν σε μια νύχτα (23.000 νεκροί) επειδή άρχισαν να ζητούν την επιστροφή στην πατρίδα τους, έπειτα από προσπάθεια του Αλέξανδρου 1 χρόνο πριν πεθάνει να τους μετατρέψει σε αγρότες.

στ. Ευτυχώς για τον Αλέξανδρο που πέθανε ο μεγαλύτερος Έλληνας μισθοφόρος Μέμνων ο Ρόδιος κατά την πολιορκία της Μυτιλήνης, μισθοφόρος των Περσών με πρωτοφανείς στρατηγικές ιδέες, που μάλλον θα σταματούσε τον Αλέξανδρο.

ζ. Οι μισθοφόροι (Καμπανίοι και Μαμερτίνοι) του Πύρου που έμειναν στο Ιταλικό έδαφος μετά από την επιστροφή του στην πατρίδα του, αφού υπηρέτησαν τον τύραννο των Συρακουσών Αγαθοκλή, κατέλαβαν την Μεσσήνη και λεηλάτησαν όλες τις Ελληνικές πόλεις της Σικελίας.

η. Δες και Πτολεμαίο Ευεργέτη

θ. Μόνο οι Ρωμαίοι δεν θα χρησιμοποιήσουν στις λεγεώνες τους μισθοφόρους κατά τα χρόνια των επιτυχιών τους γιατί κατάλαβαν ότι τάσσονταν πάντα με το μέρος του χρήματος και δεν γνώριζαν αφέντες και συμμάχους.

 Οι αρχαίοι ήταν ανεξίθρησκοι ενώ το Βυζάντιο επέβαλε την Θρησκεία.

1. Οι δούλοι στην αρχαία Ελλάδα ήταν υποχρεωμένοι να τιμούν τους θεούς της οικογένειας που ανήκαν - υπηρετούσαν

2. Οι πολίτες ήταν υποχρεωμένοι να συμμετέχουν στις εκδηλώσεις και στις λατρείες των θεών - προστατών των πόλεων που ζούσαν

3. Οι πολίτες της Αθήνας που ήθελαν να γίνουν αστυνομικοί έπρεπε να τιμούν τον Δία Ερκείο και τον Πατρώο Απόλλωνα, έπρεπε να έχουν οικογενειακούς τάφους και να σέβονται τους γονείς τους.

4. Για θρησκευτικούς λόγους ή προσχήματα μπορούσε κάποιος να θανατωθεί (βλέπε Σωκράτης, Φειδίας) . Ιδίως στην περίπτωση του Σωκράτη βλέπουμε μια θανατική καταδίκη με το πρόσχημα της εισαγωγής «καινών δαιμονίων» δηλαδή νέων θεοτήτων στην δημοκρατική πόλη της Αθήνας. Τι σημασία έχει αν τα κίνητρα ήταν πολιτικές διαφορές; Τεράστια θρησκευτική σημασία έχει ότι ο νόμος για εισαγωγή νέων θεοτήτων μπορούσε να καταδικάσει κάποιον σε θάνατο.

5. Ας κοιτάξει κανείς επίσης την επιβολή ποινής θανάτου για την αποκάλυψη των Ελευσίνιων και άλλων μυστηρίων, όπως επίσης και την θανατική καταδίκη για ασέβεια στην πόλη της Αθήνας.

6. Η ποινή για την ύβρη επί των θείων δίνει και ένα άλλο στοιχείο για την μη ανεξιθρησκία των αρχαίων. Αναρωτιέται κανείς πως ο νόμος ομιλούσε περί ύβρης όλων των θείων. (περίπτωση ανεξιθρησκίας). Πώς δηλαδή ο νόμος γνώριζε τους θεούς άλλων ξένων λαών, χωρών, πολιτών ή σκλάβων και απαγόρευε την ύβρη τους; Μάλλον απίθανο να συνέβαινε κάτι τέτοιο. Το σωστότερο και το πραγματικότερο είναι ότι η ποινή περιορίζονταν μόνο στις ύβρεις προς τους θεούς της πόλης - κράτους. Άρα οι ξένοι θεοί μπορούν να υβρίζονται ενώ σε αντίθετη περίπτωση η ύβρις προς τους εγχώριους επέφερε την «θεία τιμωρία» ή Νέμεσις.

7. Στην λατρεία της Θεάς Αφροδίτης, αν κάποια νέα δεν έκοβε τα μαλλιά της σύρριζα, τότε υποχρεώνονταν να εκπορνευτεί. Αυτό όχι μόνο δείχνει ότι δεν υπάρχει ανεξιθρησκία, αλλά αντιθέτως ότι υπάρχει θρησκευτικός εξαναγκασμός στην λατρεία. Όχι μόνο στην περίπτωση της αναγκαστικής εκπόρνευσης αλλά και στην επιβολή του κουρέματος. Φανταστείτε μια ανάλογη μορφή θρησκευτικής συμπεριφοράς στην σημερινή ζωή με τις θηλυκού φύλλου συγγενείς σας. Στις οργιαστικές τελετές, υπάρχει η απορία, αν συμμετείχαν όλοι οικειοθελώς ή σπρώχνονταν από το συγγενικό, κοινωνικό περιβάλλον προς τέτοιου είδους εκδηλώσεις. Αυτό δείχνει και την κοινωνική θέση της γυναίκας η οποία είναι υποχείριο της θρησκείας και του άνδρα. Αν δεν ήταν, τότε τέτοιες αυστηρές θρησκευτικέ ποινές θα γίνονταν και ενάντια σε άνδρες.

8. Οι ιερόδουλοι της εποχής δεν αποφάσιζαν ελεύθερα για την αφιέρωσή τους στους ναούς καθώς επίσης κάθε άλλο παρά στην λατρεία του θεού ήταν αφιερωμένοι (βλέπε ιερείς και επισκέπτες ναών)

9. Ο Αριστοτέλης κατηγορήθηκε για ασέβεια ή από κάποιον Δημόφιλο ή από τον Ιεροφάντη Ευρημέδοντα διότι είχε ανιδρύσει βωμό στην Ερμεία κ.α. Πριν δικαστεί έφυγε για την Χαλκίδα. Κατηγορήθηκε δε και ως άθεος. Ο Αριστοτέλης δήλωσε για τους αρχαίους Εθνικούς θεούς «Μυθηκὼς ἤδη προσῆκται πρὸς τὴν πειθὼ τῶν πολλῶν καὶ πρὸς τὴν εἰς νόμους καὶ τὸ συμφέρον χρῆσιν, τὰ περὶ θεῶν λεγόμενα δεν εἶναι ἀγαθά, οὔτε ἀληθῆ ἀλλὰ τυχαῖα.»

10. Ο Μέγας Αλέξανδρος, «ο Μέγιστος των Ελλήνων», εφόσον αυτοανακηρύχθηκε θεός (συνέπεια Εθνισμού) ζητούσε να συμπεριληφθεί το όνομά του στους Ολύμπιους θεούς. Ζητούσε μάλιστα από τους συντρόφους του αλλά και από άλλους Έλληνες να το προσκυνούν, όπως ανάλογα έκαναν οι Ασιάτες. Αυτό έρχονταν σε αντίθεση με τα πιστεύω της Ελλάδας για την προσωπικότητα των ελεύθερων πολιτών (δηλαδή ήταν αδύνατο το προσκύνημα ανθρώπου από άλλο άνθρωπο) με συνέπεια να μην δέχονται αρκετοί Έλληνες να τον προσκυνήσουν. Ο Μ. Αλέξανδρος σκότωσε αρκετούς από τους γνωστούς του, μέχρι να κατορθώσει να το επιβάλει αυτό. Μια φορά ο εκ Μακεδονίας αφηχθείς Κάσανδρος βλέποντας τους Ασιάτες να προσκυνούν τον Αλέξανδρο εγέλασε και είπε : «ἅτε δὴ τεθραμμένος ἑλληνικὼς κα τιοῦτο πρότερον μηδὲν ἑωρακὼς» και κτυπήθηκε με ορμή από τον Αλέξανδρο. Αυτή η νοοτροπία του Αλέξανδρου έφερε μεγάλη δυσαρέσκεια στο στράτευμα.

11. Δες και Πτολεμαίο Φιλοπάτωρ

Οι Χριστιανοί καταστρέψανε αρκετά αρχαία συγγράμματα όπως π.χ. του Σωκράτη και είναι υπεύθυνοι για το ότι σήμερα δεν διασώζονται παραδόσεις κ.λ.π.

1) Ελάχιστα έργα αρχαίων σήμερα είναι αυθεντικά. Όλα σχεδόν είναι αντίγραφα που παραδόθηκαν από μεταγενέστερους.

2) Χριστιανικά μοναστήρια διαφύλαξαν πάρα πολλά συγγράμματα των αρχαίων προγόνων ανά τους αιώνες στην Ελλάδα όπως το Άγιο Όρος κ.α.

3) Ο Θεοδόσιος ο Β΄ ονομάζεται και «Καλλιγράφος» γιατί αντιγράφει καλλιγραφικά αρχαία χειρόγραφα.

4) Στα πανεπιστήμια του Βυζαντίου διδάσκονταν ελληνική φιλοσοφία, τέχνες, γράμματα αλλά βέβαια χωρίς Εθνικές εμποτίσεις.

5) Η ακόμη μέχρι της ημέρες μας διατήρηση της αρχαίας ελληνικής γραφής εις το ευαγγέλιο, συντέλεσε πολύ σημαντικά εις την διατήρηση της ελληνικής γλώσσας και κατά συνέπεια στην διατήρηση αυτού του «κλειδιού» που απαιτείται για το ξεκλείδωμα της αρχαιοελληνικής γραμματείας. Όλες οι άλλες αρχαίες ελληνικές περιοχές που έχασαν την ελληνική γλώσσα αφελληνίσθηκαν (Σικελία, Πόντος, Συρία, Αίγυπτος κ.α.)

6) Μήπως οι ίδιοι οι αρχαίοι Εθνικοί Αθηναίοι δεν καταδίκασαν τον Σωκράτη σε θάνατο, προσάπτοντας και θρησκευτικές Εθνικές κατηγορίες, απαγορεύοντας του με αυτόν τον τρόπο να ζήσει περισσότερο και να μας αφήσει χρήσιμο «φιλοσοφικό υλικό»; Διότι κατηγορήθηκε για ασέβεια, για διαφθορά των νέων, για διαστρέβλωση της επίσημης αλήθειας. Αποκαλέστηκε τσαρλατάνος και απατεώνας. Ότι έπαθε και ο Χριστός. Δεν είναι απαραίτητο το Χριστιανικό θρήσκευμα για να γίνουν λάθη.

7) Στους πολέμους μεταξύ Ελλήνων, καταστρέφονταν πάρα πολλές φορές ολόκληρες πόλεις μαζί με τα βιβλία τους. Δεν είναι υπεύθυνοι μόνο μερικοί από τους «Χριστιανούς» για την καταστροφή κάποιων αρχαίων συγγραμμάτων. Σαν παράδειγμα ξένης καταστροφής αναφέρεται η καταστροφή των Αθηνών από τους Πέρσες κατά τους Μηδικούς πολέμους και που οδήγησε τους Αθηναίους με τους περίφημους Περικλή και Φειδία να φτιάξουν αυτό που ονομάστηκε «Χρυσός Αιώνας»

8) Πολλά τα παραδείγματα κατά τα οποία οι Χριστιανοί φιλόσοφοι και γραμματιζούμενοι, πάντρεψαν και δεν καταστρέψανε την αρχαία παράδοση με το Χριστιανικό πνεύμα, βοηθώντας στην διάδοσή του στις μεταγενέστερες γενεές. Το αυτό συνέβη και με τα θρησκευτικά ζητήματα - ορολογίες. Οι λέξεις νεωκόρος & όσια που χρησιμοποιούνται από την σημερινή εκκλησία ανήκαν στους ιερείς του μαντείου των Δελφών. Το «σὺν Ἀθηνᾷ καὶ χεῖρα κίνει» = «-Βοήθα Παναγιά μου - Κούνα και συ τα Χέρια σου». Το ίδιο και η λέξη «εκκλησία». Οι θεοί άλλαξαν. Οι Έλληνες όχι.

10) Πολλές παραδόσεις στα χωριά της Ελλάδας κ.α έχουν Εθνική προέλευση π.χ. γιορτή κρασιού, θυσίες ζώων υπέρ αγίων κ.λ.π. Γιορτάζονται ακόμη χωρίς να χαθούν αλλά δεν αποτελούν θρησκευτικές Εθνικές λατρείες

11) Αν και υποτίθεται οι χριστιανοί καταστρέψανε τα αρχαία συγγράμματα, εντούτοις οι  παγανιστές που επιβίωσαν τους αμφιλεγόμενους διωγμούς των Βυζαντινών, δεν διέσωσαν κανένα χριστιανικό αλλά μήτε και κανένα «παγανιστικό» κείμενο

Οι Απόστολοι, αυτοί οι Εβραίοι, φταίνε που διάδωσαν τον Χριστιανισμό

1) Ο Παύλος και Ιωάννης, κύριοι Απόστολοι εις την Ελλάδας, είναι ρωμαίοι πολίτες του δύοντος αρχαιοελληνικού κόσμου. Πλείστοι άλλοι απόστολοι είναι καθαρά Έλληνες, όπως ο απόστολος Βαρνάβας της Κύπρου.

2) Ο Παύλος φτάνοντας στην Ρώμη βρέθηκε μπρος σε ήδη δημιουργημένους Χριστιανικούς κύκλους (άγνωστο από ποιους είχαν διδαχθεί)

3) Χιλιάδες Έλληνες στην καταγωγή βαπτίστηκαν και άλλοι διετέλεσαν επίσκοποι και βάπτιζαν άλλους. Ως και μέσα στην ίδια την Ρώμη εν μέσω Εθνικών διωγμών οι πρώτοι επίσκοποι είναι Έλληνες εις την καταγωγή.

4) Όταν ο Απόστολος Παύλος ήρθε στην Αθήνα οι Αθηναίοι είχαν ήδη φτιάξει ένα μνημείο στην αγορά τους αφιερωμένο «τῷ ἀγνώστῳ Θεῷ». Κάποια φορά υποστηρίχθηκε από τον εθνικό Μάριο Βερέττα εις την εκπομπή «Ζούγκλα» του σταθμού ALPHA ότι δεν ήταν για τον Θεό του Παύλου αλλά για τον θεό των επισκεπτών της πόλης που έρχονταν από μακρινούς τόπους…αλήθεια και ο Χριστός δεν ήταν μήπως Θεός κάποιων ξένων (όχι Αθηναίων) με συνέπεια αυτός ο βωμός να είναι αφιερωμένος λοιπόν και σε Εκείνον;

5) Από την μία υποστηρίζουν οι Εθνικοί, δεχόμενοι ιστορικά την άφιξη του Παύλου εις την Αθήνα, ότι «τῷ ἀγνώστῳ Θεῷ» που είδε ο Παύλος ήταν ένας βωμός για τους ξένους που επισκέπτονταν την πόλη και όχι για τον Χριστό - νέο Θεό προσπαθώντας έτσι να μειώσουν αυτή την μαρτυρία περί ταύτισης απόψεων Εθνικών και Χριστιανών περί νέου Θεού και από την άλλη αμφισβητούν παντελώς την ιστορική έλευση του Παύλου στην Αθήνα ώστε να μη υπάρξει αποδοχή της ιστορικότητας των ευαγγελίων. Τελικά πρέπει να αποφασίσουν τι από τα 2 είναι η αλήθεια. Ήρθε ο Παύλος στην Αθήνα και είδε τον βωμό εις τον άγνωστο Θεό ή δεν ήλθε καθόλου;

6) Ο Αριστοτέλης, ήδη μέσα στα τόσο σημαντικά και ποικίλης ύλης συγγράμματά του είχε αρχίσει να υποστηρίζει και να διαισθάνεται την μοναδικότητα του Θεού. Οι αρχαίοι Έλληνες θα άλλαζαν μόνοι την θρησκεία τους, αν είχαν μερικούς πνευματικούς αιώνες ακόμη στην διάθεση τους.

7) Επειδή όσοι νομίζουν ότι παίζει σημαντικό ρόλο η εθνικότητα για την διάδοση των ιδιαίτερων θρησκειών (π.χ. οι Ιουδαίοι φταίνε για την διάδοση του Χριστιανισμού) ας γνωρίζουν ότι την Βίβλο την μετάφρασαν στα ελληνικά 70 λόγιοι (Εβδομήκοντα) επί ελληνιστικών χρόνων έπειτα από διαταγή του Έλληνα βασιλιά Πτολεμαίου. Μετά από αυτήν τη μετάφραση όλος ο κόσμος έμαθε και γνώρισε την Βίβλο (Εβραϊσμός). Οι Εθνικοί φτάνουν στο σημείο να αμφισβητούν κι αυτό. Δηλαδή από την μια αναιρούν κομμάτια της Ελληνικής ιστορίας προκειμένου να Εθνικοποιήσουν τον κόσμο και από την άλλη φαντάζονται πλήθος σεναρίων ώστε να αποδείξουν την ελληνικότητα όλου του πλανήτη.

Οι Χριστιανοί Άγιοι είναι σκελετωμένοι ενώ οι αρχαίοι ήρωες είναι δυνατοί και ρωμαλέοι.

1) Υπάρχει πιο ανόητη διαφορά από αυτή που προτάσσουν οι νεοΕθνικοί, και δηλαδή το σώμα; δηλαδή τι δηλώνουν; υπέρμαχοι του σώματος; κάτι τέτοιο είναι άστοχο και μάταιο έως υποκριτικό, εφόσον το σώμα είναι φθαρτό και έχει αξία μόνο όταν βρίσκεται σε υγιή κατάσταση. Μια ματιά στα περισσότερα νοσοκομεία της χώρας σε ανθρώπους με χρόνιες παθήσεις, μπορεί να αποδείξει πως το σώμα αν και είναι λίαν καλό κατασκεύασμα του Θεού, εντούτοις δεν είναι το πολυτιμότερο, εφόσον μπορεί να προξενήσει σοβαρότατα προβλήματα στον ασθενή. Μάλιστα εδώ είναι και το κωμικό της υπόθεσης των νεοπαγανιστών. Αν και δηλώνουν υπέρμαχοι του σώματος από την άλλη μεριά προτάσσουν ευθανασίες.

2) Η σκελετική μορφή των Αγίων οφείλεται στην «Εν Χριστώ» ζωή - βίο τους και στις νηστείες, που σκοπό έχουν την ενδυνάμωση της ψυχής και την απεξάρτηση της από τα πάθη του σώματος. Η γαστριμαργία είναι ένα από αυτά τα πάθη, δηλαδή ο υπερτροφισμός ένεκεν της γεύσης και όχι της σίτισης.

3) Όσο αναφορά τις νηστείες πρέπει να ειπωθεί πως ήταν και θρησκευτική πράξη των αρχαίων που «πέρασε» και συμπορεύτηκε με τις νηστείες του Χριστιανισμού. Στην αρχαιότητα υπήρξαν επίσης διάφοροι φιλόσοφοι που μίλησαν ενάντια στα πάθη, ακόμη και σκεπτικιστές.

4) Ο Πυθαγόρας φεύγοντας από την Σάμο πήγε στον Κρότωνα και ίδρυσε μια σχολή ή αίρεση της εποχής, με μυστικιστικό χαρακτήρα, που είχε σαν αντικείμενο και τις επιστήμες αλλά και την πολιτική με αριστοκρατικό χαρακτήρα. Οι μεμυημένοι μπορούσαν να ήταν και άνδρες αλλά και γυναίκες και όλοι υποχρεώνονταν σε ασκητική ζωή. Όφειλαν να απέχουν από τις σαρκικές απολαύσεις, να τρώνε μετρημένα, να μην πίνουν κρασί και άλλα οινοπνευματώδη, να νηστεύουν συχνά, να καταστρώνουν το πρωί το πρόγραμμα της ημέρας και το βράδυ να κάνουν αυστηρό έλεγχο συνειδήσεως, να φορούν μόνο λευκά ρούχα, να κατοικούν όλοι μαζί, να έχουν κοινά αγαθά…Οι μεμυημένοι ήταν υποχρεωμένοι να διατηρούν τα μυστικά της διδαχής. Ο Ίππασος, που δεν περίμενε αλλά κοινολόγησε τις υποθέσεις για τα ασύμμετρα μεγέθη, πλήρωσε με την ζωή του την απερισκεψία του γιατί οι θεοί τον έκαναν να χαθεί σε ναυάγιο…

Στην σημερινή εποχή ένα τέτοιου είδους κοινόβιο από Χριστιανούς ιερωμένους χαρακτηρίζεται «σκοταδιστική, ανώφελη, περιθωριακή, μώρα» κ.λ.π. από τους σύγχρονους Εθνικούς και όχι μόνο. Αυτό μας περιγράφει περίλαμπρα την μεροληψία των Εθνικών για ακόμη μία φορά. Οι νηστείες και οι σκελετωμένοι Άγιοι εξοβελίζονται ενώ οι σκελετωμένοι «σοφοί» του Πυθαγόρα εξυψώνονται….

6) Επίσης ανάμεσα σε σκελετωμένους άγιους και σε ρωμαλέους ήρωες για την μεταθανάτιο ζωή, προτιμούνται οι πρώτοι καθόσον στην μεταθανάτιο ζωή δικαίωμα για σωτηρία έχουν και αυτοί οι συνάνθρωποί μας που γεννήθηκαν κουτσοί, τυφλοί, νοητικά καθυστερημένοι, κουλοί, οι παραπληγικοί, τα θύματα των τροχαίων, της αναιμίας και τους AIDS. Δεν είναι δυνατόν να αποκλειστούν από τα «Ηλύσια Πεδία» αυτούς που δεν είναι μυϊκά ρωμαλέοι και σωματικά αρτιμελείς. Εξάλλου αν σκεφτεί κανείς εντελώς λογικά και με το δεδομένο ότι μετά τον θάνατο επικρατεί το πνεύμα, εφόσον το σώμα καταστρέφεται, τότε τι σημασία έχει αν είσαι ρωμαλέος στο σώμα ή όχι; Πού είναι οι μυς των αρχαίων ηρώων σήμερα; Τι είναι άραγε αυτοί σήμερα, πέρα από ένα μάτσο ηρωικά εντούτοις κόκαλα; Οι «αποστεωμένοι» άγιοι της Εκκλησίας αντιθέτως, κοσμούν συχνά ολόσωμοι τους ναούς μας, μετέχοντας από τώρα ως ένα βαθμό της αφθαρσίας την οποία κάποτε θα ντυθεί όλη η κτίση, σύμφωνα με τον Ευαγγελικό λόγο. Επίσης το να είσαι ρωμαλέος, με μεγάλες μυϊκές ομάδες, δεν είναι εφικτό για όλους. Το να είσαι όμως ρωμαλέος εις την ψυχή και στο νου, με συνέπεια το σώμα να ακολουθεί τον ισχυρό νου και να στερείται με νηστείες είναι εφικτό για όλους. Σαν παράδειγμα σύγχρονου «ήρωα» με μη ρωμαλέο σώμα, αλλά με δυνατό νου, πρέπει να αναφερθεί αυτός ο μεγάλος επιστήμονας που βρίσκεται σε αναπηρικό καροτσάκι και που η επικοινωνία του με τον έξω κόσμο εξασφαλίζεται μέσω υπολογιστή, τον κύριο Χώγκινς. Κάτι τέτοιους στην αρχαιότητα τους θεωρούσαν ανώφελους για την κοινωνία.

Ο Χριστιανισμός πέτυχε γιατί τον επέβαλλαν.

Κατηγορηματικά όχι. Πέτυχε γιατί έδωσε ηθικούς νόμους για την κοινωνική ζωή, πάντρεψε την αρχαιότητα και το Ελληνικό πνεύμα με την νέα λατρεία δίνοντας ένα δόγμα Ελληνικής μορφής την Ορθοδοξία, υποστήριξε την ισότητα μεταξύ των ανθρώπων, υποσχέθηκε την λύτρωση της ψυχής των ανθρώπων, υποσχέθηκε ευτυχισμένη μεταθανάτιο ζωή εν φιλάνθρωπο Χριστό, ένωσε τους Έλληνες κάτω από μία πίστη, εξύψωσε και τίμησε την γυναίκα (βλέπε Παναγία), η οποία ήταν περιφρονημένη από τους Εθνικούς (βλέπε και συμπόσια), ο οικογενειακός βίος απόκτησε την πρέπουσα ιερότητα, βελτίωσε την θέση των δούλων αν και δεν μπόρεσε εξ αρχής να τους απελευθερώσει και τέλος έδωσε τα φώτα της αλήθειας όσο αφορά τα θεία.

Η «ΔΥΝΑΜΗ» ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ & ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΘΕΩΝ

Ο Δίας, εφόσον δεν μπορούσε να σώσει από τον θάνατο τον Σαρπηδώνα, για να μην φωνάξουν οι άλλοι Θεοί, συμφωνεί ώστε να μεταφερθεί τουλάχιστον το σώμα του από τον Απόλλωνα στην πατρίδα του και να ενταφιαστεί με τιμές. Γι’ αυτό προστάζει τον Απόλλωνα

(στίχοι 667-683, 16^η ραψωδία, Ομήρου Ηλιάδα)

«εἰ δ᾽ ἄγε νῦν φίλε Φοῖβε, κελαινεφὲς αἷμα κάθηρον

ἐλθὼν ἐκ βελέων Σαρπηδόνα, καί μιν ἔπειτα

πολλὸν ἀπὸ πρὸ φέρων λοῦσον ποταμοῖο ῥοῇσι

χρῖσόν τ᾽ ἀμβροσίῃ, περὶ δ᾽ ἄμβροτα εἵματα ἕσσον·                                                                              670

πέμπε δέ μιν πομποῖσιν ἅμα κραιπνοῖσι φέρεσθαι

ὕπνῳ καὶ θανάτῳ διδυμάοσιν, οἵ ῥά μιν ὦκα

θήσουσ᾽ ἐν Λυκίης εὐρείης πίονι δήμῳ,

ἔνθά ἑ ταρχύσουσι κασίγνητοί τε ἔται τε

τύμβῳ τε στήλῃ τε· τὸ γὰρ γέρας ἐστὶ θανόντων.                                                                                 675.»

(Πήγαινε Φοίβε, έφτασε η ώρα, γλίτωσε τώρα τον Σαρπηδόνα από τις πρόσθετες βολές·

το σώμα του καθάρισε από το μαύρο αίμα·

πάρ’ τον μετά στα χέρια σου κι απόμακρα, στου ποταμού το ρέμα, λούσε τον νεκρό·

με μύρα μύρωσέ τον και να τον ντύσεις μ’ άφθαρτα ρούχα.

Μετά τον παραδίδεις στους δίδυμους γοργούς ταξιδευτές, τον Ύπνο και τον Θάνατο·

γρήγορα να τον φέρουν και να τον αποθέσουν στον κάμπο και στην πόλη της ευρύχωρης Λυκίας.

Εκεί το ξόδι και τον τάφο του αναλαμβάνουν αδέλφια και δικοί·

του φτιάχνουν τύμβο και του υψώνουν στήλη - άλλη τιμή δεν έχουν όσοι τους βρει ο θάνατος»