ΑΡΧΑΙΕΣ ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ ΥΠΕΡ ΧΡΙΣΤΟΥ

Ο Θεός άφησε να «διαρρεύσει» η αλήθεια μεταξύ των ανθρώπων για την έλευση του Υιού του και δηλαδή την έλευση ενός Θεϊκού προσώπου που θα θέσει την σχέση μεταξύ Θεού και ανθρώπου υπό νέα βάση. Αυτή η έρευνα είναι σύμφωνη με την θέση του Χριστιανισμού έναντι των Εθνικών θρησκειών και δηλαδή με εκείνη την θέση κατά την οποία ο Εθνισμός περιλαμβάνει ορισμένες αλήθειες του Χριστιανισμού. Ο Χριστιανισμός στηρίζεται στην έννοια της Θείας Αποκαλύψεως, αλλά αυτό το γεγονός, δεν αφαιρεί από τον Εθνισμό την αξίωση από την πληρέστερη αλήθεια. Διότι αξίωσης επί της πληρέστερης αλήθειας δεν σημαίνει και αποκλειστική κτίση αυτής.

Η βιβλιοθήκη της Μονής Σινά είναι η τρίτη μεγαλύτερη στον κόσμο και περιέχει περίπου 4.500 χειρόγραφους κώδικες, εκ των οποίων οι τρεις χιλιάδες είναι ελληνικοί (Πηγή: Τα αρχεία της χαμένης Γνώσης, Παναγιώτης Α. Τουλάτος, εικ. 84)

Ο ΘΕΟΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕ ΤΗΝ ΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΛΥΤΡΩΤΗ

Την μέλλουσα έλευση του Λυτρωτή της ανθρωπότητας προανάγγελλαν θεόπνευστοι άνδρες και γυναίκες του εθνικού κόσμου. Οι σωζόμενες μαρτυρίες αποδεικνύουν του λόγου το αληθές. Ο Θεός ως πατέρας όλης της ανθρωπότητας οδήγησε τα έθνη εις την πίστη του Μέλλοντος Λυτρωτή αποκαλύπτοντας σε αυτά την προσεγγίζουσα άφιξη Αυτού. Την ίδια γνώμη εκφράζει και ο Θεόφιλος Αντιοχείας εις την επιστολή του προς Αυτόλικο Β΄9 «οι του Θεού άνθρωποι πνευματοφόροι Πνεύματος Αγίου και προφήται γενόμενοι, υπ’ αυτού του Θεού φωτισθέντες εγένοντο θεοδίδακτοι και όσιοι και δίκαιοι ….όργανα Θεού γενόμενοι και χωρήσαντες σοφίαν την παρ’ αυτού, δι’ ης σοφίας είπον και τα περί λοιμών και λιμών και πολέμων προείπον». Και ο Κλήμης ο Αλεξανδρεύς τα ίδια πίστευε όχι μόνο για τους προφήτες αλλά και για τους Έλληνες φιλόσοφους όπως ο Σωκράτης, ο Πλάτωνας και άλλοι. Ο δε Ωριγένης παραδέχεται βαθμούς θεοπνευστίας εις πάντα τα έθνη. Και γιατί άλλωστε να αρνηθούμε την θεοπνευστία όλων των εθνών ; μπορεί να είναι ο Θεός κτήμα ενός έθνους μόνο ; μπορεί να είναι μόνο πατέρας του Ιουδαϊκού έθνους ; ο μέλλοντας λυτρωτής της ανθρωπότητας δεν θα έπρεπε να είναι και λυτρωτής όλων των εθνών ; γιατί λοιπόν να τα εγκαταλείψει εις την απιστία και εις την απελπισία ; γιατί να μην τα προπαρασκευάσει και αυτά προς την υποδοχή του μέλλοντα Σωτήρα αφού γνώριζε μέσα στην Θεϊκή του γνώση ότι τα έθνη θα τον λάτρευαν και θα τον δόξαζαν μια μέρα ; Τα έθνη λοιπόν έλαβαν την χάρη της θεοπνευστίας και άνδρες Εθνικοί εμπνευσμένοι προανήγγειλαν την έλευση του Λυτρωτή και Σωτήρα του κόσμου.

ΡΩΜΑΙΟΙ

Τάκιτος: Ρωμαίος ιστορικός μαρτυρεί ότι άπαντες οι λαοί είχαν τα μάτια τους στραμμένα προς την Ιουδαία σαν ένα πόλο της κοινής αυτών ελπίδας από όπου έμελλε να εξέλθει ο προσδοκώμενος βασιλεύς «Άπαντες εν γένει ήσαν πεπεισμένοι επί τη πίστει αρχαίων προφητειών, ότι η Ανατολή έμελλε να υπερισχύσει και ότι μετ’ ου πολύ έμελλον, ίνα ίδωσιν εξερχόμενους εκ της Ιουδαίας τους μέλλοντας ίνα ποιμάνωσι την οικουμένην» (Ιστορ. ΙΑ βλ έ κεφ.)

Αύγουστος: Κατά τον Σουΐδαν και Νικηφόρο Κάλλιστο (εκκλ. Ιστορ. ΑΙ.Ζ.) όταν ήλθε ο Αύγουστος στους Δελφούς και ερώτησε το μαντείο για το ποιος έμελλε να βασιλεύσει μετά από αυτόν έλαβε για απάντηση τον εξής χρησμό «Παις Εβραίος κέλεται με θεοίς μακάρεσσιν ανάσσων. Τον δε δόμον προλιπείν και αίδης αύθις ικέσθαι. Λοιπόν άπιθι σιγών εκ βωμών ημέτερων» και συμπληρώνει ο Σουίδας «Και εξελθών εκ του μαντείου ο Αύγουστος έστησε εν τω Καπιτωλίω βωμόν εν ω γέγραπται Ρωμαϊκοίς γράμμασιν, ο βωμός ούτος εστί του πρωτόγονου Θεού». Επί του Αυγούστου τούτου γεννήθηκε ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός η δε εκκλησία ημών συνωδά στο ευαγγέλιο του Λουκά Β΄ Ι ψάλει «Αυγούστου μοναρχήσαντος επί της γης η πολυαρχία των ανθρώπων επαύσατο και Σου ενανθρωπήσαντος εκ της Αγνής, η πολυθεΐα των ειδώλων κατηργήται»

Σουετώνιος: Ο ρωμαίος αυτός ιστορικός μαρτυρεί και ισχυροποιεί την άποψη ότι πλείστοι χρησμοί προείπαν την έλευση του Ιησού λέγοντας «σε όλη την ανατολή υπήρχε η φήμη της αρχαίας και σταθερής γνώμης, ότι είχε θεόθεν προορισθεί κατά τον καιρό εκείνο να εξέλθουν εκ της Ιουδαίας οι μέλλοντες που θα ποιμάνουν την οικουμένη»

Ουϊργίλιος: Ρωμαίος ποιητής ερμήνευσε χρησμό των αρχαίων Συβιλλών, αναγγέλλοντας την έλευση Βασιλέως τον οποίον όφειλαν να αναγνωρίσουν οι θέλοντες για να σωθούν λέγοντας «οι υπό της Σιβύλλης ασθέντες χρόνοι τέλως πάντων έφθασαν, η άπειρος των αιώνων σειρά μέλλει να αρχίσει, ιδού νέα γενεά πέμπεται ουρανόθεν. έστω η γέννησης του παιδίου τούτου, δι’ ου μέλλει να παύση ο σιδηρούς αιών και να ανεγερθή ο χρυσούς αιών απανταχού της οικουμένης, το αντικείμενο της ευνοϊκής επιστασίας του, αγνή ελευθερία. Επί της υπατείας σου ω Πολλίου, μέλλει να φανή το σημείον τούτο της νέας εποχής και τότε, εάν σώζωνται έτι ίχνη της ανομίας των ανθρώπων όλη η γη τουλάχιστον θέλει αναπνεύσει λυτρωθείσα του τρόμου, του από τοσούτου χρόνου κατέχοντος αυτήν εις τα δεσμά. Εν τω αυτώ ειδυλλίου αυτού λέγει εκείνος δι’ ου μέλλουσι να γείνωσι τα θαύματα ταύτα, θέλει λάβειν την ζωήν εκ των κόλπων της θεότητας, θέλει διακριθεί πάντων των επουράνιων Όντων υπεράνω των οποίων θέλει φανή και ποιμάνει τον κόσμον ειρηνευσάντων τη δυνάμει του πατρός αυτού. Έλθε λοιπόν ποθητέ του Ουρανού απόγονε μεγάλε βλαστέ του Διός ! ο προανγελθείς χρόνος εγγίζει, έλθε να λάβης τας οφειλομένας τας μεγάλας τιμάς. Ίδε εις την έλευσήν σου ο σύμπας κόσμος κυμαίνεται, η γη, η θάλασσα και ο ουρανός ταράσσονται, τα πάντα σκιρτώσιν εις την προσέγγισιν της μελλούσης νέας εποχής »

ΑΡΑΒΕΣ

Οι Άραβες περίμεναν την έλευση ελευθερωτή και Σωτήρα λαών (Βουλανομβυλιέρο Βίος Μωάμεθ βιβλ. Β’ σελ 194)

ΛΑΠΩΝΕΣ

ΣΙΑΜΕΖΟΙ (κάτοικοι Σιάμ)

ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ

Οι αμερικάνικοι λαοί περίμεναν εκ ανατολής τον Σωτήρα

ΜΕΞΙΚΑΝΟΙ

Περίμεναν ένα αρχαίο βασιλέα τους, ο οποίος έμελλε να τους επισκεφθεί αφού επέστρεφε εξ ανατολών μετά την περιοδεία όλου του κόσμου

ΠΕΡΣΕΣ

Οι Πέρσες περίμεναν μέγα προφήτη, που ονόμαζαν «Λόγον Θεού» και «μεσίτη μεταξύ Θεού και ανθρώπων»

Ζωροάστρης: 5000 έτη προ του Τρωϊκού πολέμου θεωρεί ότι υπάρχουν 2 θεοί αντίπαλοι, τον Ωρομάζη και τον Αρειμάνιο, τον πρώτο αγαθό και το άλλον κακό και στην μέση αυτών τον Μίθρην . Αναφέρει και πρόρρηση όπου λέει «Έπεισι δε χρόνος ειμαρμένος, εν ω τον Αρειμάνιον, λοιμόν επάγοντα και λιμόν, υπό τούτων ανάγκη φθαρήναι παντάπασι και αφανισθήναι, της δε γης επιπέδου και ομαλής γενομένης, ένα βίον και μία πολιτείαν ανθρώπων μακάρων και ομογλώσσων απάντων γενέσθαι, Θεόπομπος δε φησι κατά τους μάγους ανά μέρος τρισχίλια έτη τον μεν κρατείν, τον δε κρατήσθαι των θεών, άλλα δε τρισχίλια μάχεσθαι και πολεμείν και αναλύειν τα του ετέρου το έτερον, τέλος δ΄ απολείπεσθαι τον άδην και τους μεν ανθρώπους ευδαίμονας έσεσθαι, μήτε τροφής δεόμενους, μήτε σκιάν ποιούντας, τον δε ταύταμηχανησάμενον θεόν ηρεμείν και αναπαύεσθαι χρόνον, καλώς μεν ου πολύν τω Θεώ, ώσπερ ανθρώπω κοιμωμένω μέτριον!»

ΙΝΔΟΙ

Την ίδια δοξασία είχαν με τους Πέρσες και δηλαδή ανάμεναν την μετενσάρκωση του Βιρχνού ή του Βράμα, για να θεραπεύσει τα κακά όπου επέφερε ο Κάλυς ή Κάλιγας, ο μέγας Όφις.

ΣΙΝΑΙ

Αυτοί πίστευαν ότι θα σταλεί από τον ουρανό άγιος που θα γνωρίζει τα πάντα και που θα έχει πλήρη εξουσία επί της και επί του ουρανού. Έλεγαν δε ότι από δυτικά θα αναφανεί άγιος που θα γνωρίζει τα πάντα . Τα δε ιερά τους βιβλία αναφέρουν καιρό όπου όλα τα πράγματα στην γη θα αποκατασταθούν ως ήταν εξ αρχής εκ μέρους ήρωα που θα έλθει στον κόσμο αυτόν ως ποιμένας, ηγεμόνας αγιότατος και γενικός διδάσκαλος της υπέρτατης αλήθειας

ΚΙΝΕΖΟΙ

Κομφούκιος: Εις τα «Ηθικά» του αναφέρει : «Εγώ ο Κομφούκιος άκουσα λεγόμενο ότι στις δυτικές χώρες θα εμφανισθεί άγιος άνθρωπος που θα επιτελέσει απειρία αγίων έργων και που θα είναι απεσταλμένος εξ ουρανού και ότι θα εξουσιάσει όλη την γη»

ΣΑΜΑΡΕΙΤΕΣ

Ανέμεναν τον μέλλοντα να διδάξει όλη την αλήθεια και να αναγγείλει όλα σε αυτούς, και ο Υιός του ανθρώπου ομολογεί ότι αυτός είναι ο αναμενόμενος, ο λαλών μετά της Σαμαρείτιδος.

ΑΙΓΥΠΤΙΟΙ

Στον Αιγυπτιακό μύθο περί Ώρου φαίνεται ξεκάθαρα η προσδοκία του λαού για την έλευση του Σωτήρα. Ο Όσιρις και η Ίσιδα παριστάνουν την αρχή της ενέργειας και του πάθους. Κακοποιός δαίμονας μορφοποιημένος εις δράκοντα τυφώνα δημιουργεί κακά στην ξηρά και την θάλασσα. Εκ της Ίσιδος και του Δία γεννάται υιός ελευθερωτής καλούμενος Ώρος, ο οποίος καταβάλει τον δράκοντα και επαναφέρει την ευτυχία και την ειρήνη

ΕΛΛΗΝΕΣ

Ο ΑΡΧΑΙΟΣ ΝΑΟΣ του «ΑΓΝΩΣΤΟΥ ΘΕΟΥ» ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΠΟΥ ΒΡΕΘΗΚΑΝ ΟΙ ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ

Ο Άγιος Αθανάσιος επί πολλά χρόνια διετέλεσε διευθυντής της περίφημης βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας στην οποία ήταν συγκεντρωμένα γραπτά κείμενα του αρχαίου κόσμου. Αξιοσημείωτο είναι ότι στην είσοδο της ιερής βιβλιοθήκης υπήρχε επιγραφή που έγραφε «Ψυχῆς Ἰατρεῖον» («ἑξῆς δι’ ὑπάρχειν τήν ἱεράν βιβλιοθήκη, ἐφ’ ἧς ἐιγέγραφθαι «Ψυχῆς Ἰατρεῖον»» (Διόδωρος, Βιβλιοθήκη, 1, 49, 3)

Στο έργο του «Ἐξηγητικόν περὶ τοῦ ἐν Ἀθήναις ναοῦ» επεξηγεί σε ποιον πραγματικά ανήκε ο ναός του Αγνώστου Θεού των Αθηνών, παραθέτοντας τις προφητείες των Ελλήνων δια την έλευση του Χριστού στην γη.

Το εν λόγω έργο του Αγίου διασώζεται στον κώδικα α. Vat. Gr. 1198 της Βατικανής βιβλιοθήκης, στον κώδικα Bodleianus Roe 5 της Bodleian Βιβλιοθήκης της Οξφόρδης καθώς και σε δύο συλλογές με τίτλο Τα Ευρισκόμενα Πάντα Αγίου Αθανασίου, οι οποίες βρίσκονται στην Εθνική Βιβλιοθήκη της Αθήνας (θεολ. 665 και θεολ. 667).

Ο Άγιος Αθανάσιος μας εξιστορεί ότι πολλά χρόνια προ της Ελεύσεως του Χριστού στην γη, κάποιος σοφός ονόματι Απόλλων, από τον Θεόν παρακινούμενος, όπως πιστεύει, έκτισε το ναό στην Αθήνα, αφού έγραψε εις αυτόν τον βωμό «Ἀγνώστῳ Θεῷ».

Περί του ναού, και περί των διδασκαλείων,

Και των θεάτρων των εν Αθήναις.

ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ

Εξηγητικόν περί του εν Αθήναις ναού

«Τούς τάς θείας γραφάς μη ἐπισταμένους, ἐξ αὐτῆς λοιπόν τῆς τῶν πραγμάτων φύσεως, πεῖσαι ὀφείλομεν περί θεογνωσίας λέγειν, ὁρῶμεν γάρ τινας οὐσίας ἐν τῇ κτίσει οὐ κατά φύσιν, ἀλλά ὑπέρ φύσιν μετά ἀλλήλων ὑπηρετούσας οἷόν τι λέγω, φύσις τῶν ὑδάτων, οὐσία ῥευστή, καί κατωφερής ὑπάρχει, πῶς ὁρῶμεν τούς λεγομένους σίφωνας έκ τῆς θαλάσσης ὕδωρ πρός τάς νεφέλας ἀνάγοντας· τό δέ θαυμαστόν ρητόν τό ἁλμυρόν ἀνερχόμενον, γλυκύ ἐπί γῆς διά τῶν ὄμβρων κατέρχεται· πῶς δέ πάλιν ἡ τῶν σωμάτων φύσις βολιστική κατά φύσιν ὑπάρχουσα, ὁρᾶται ἀβόλιστος, καί ἄδυτος ἀν τοῖς ὕδασι τῆς Μαρμαρικῆς Πενταπόλεως; οὐ μόνον δέ, ἀλλά γάρ καί ὕδατος καί πυρός ἐναντία ἡ φύσις ὑπάρχουσα, ἐν τῷ ἅμα ἦν, ὅτε ἐν Λυκίας τῷ ὅρει τῷ λεγομένῳ Ὀλύμπῳ, καθώς μυριάδες ἀνδρῶν ἑωράκασι, καί μέχρι τοῦ νῦν ἐκείνων βλέπουσι, καί ἄλλα παράδοξα ἐν τῇ κτίσει θεωρούμενα, καί θαυμαζόμενα, ἅτινα οὐκ ἄν οὕτως ὑπέρ φύσιν γενέσθαι ἔμελλον εἰ μή οὐσίας τις θεοῦ ἦν τούτων δεσπόζουσα, καί τούτοις ἐπιτρέπουσα, ἀλλήλοις μή ἀντιτάττεσθαι. ὦ Ἑλλήνων παῖδες, βροντῆς στερρᾶς γινομένης, πῶς ἅπασα ἡ τῶν ἀνθρώπων φύσις τρέμει, φρίττει τε καί ἐξίσταται μηνύουσα διά τοῦ σχήματος, ὅτι ὑπό δεσπότου ἐστίν, τοῦ τάς βροντάς ἐργαζομένου»

Αυτούς οι όποιοι δεν γνωρίζουν καλά τις θείες γραφές, από την ιδίαν λοιπόν την φύση των πραγμάτων, οφείλομε να πείσουμε ώστε να ομιλούν δια την θεία γνώση. Διότι βλέπομε μερικές ουσίας εις την δημιουργία να είναι όχι σύμφωνες προς την φύση τους, αλλά υπεράνω της φύσεως τους να υπηρετούν η μία την άλλη ως παράδειγμα αναφέρω, την φύση των υδάτων, η οποία ως ουσία ρευστή και καθοδική υπάρχει, πώς βλέπουμε τους λεγόμενους στροβίλους από την θάλασσαν να οδηγούν το νερό άνω προς τις νεφέλες, και το θαυμαστό ρητό ότι το αλμυρό νερό ανέρχεται, ενώ το γλυκό κατεβαίνει με την βροχή εις την γη; Πώς λοιπόν πάλι η φύσις των σωμάτων αν και είναι σύμφωνος προς την φύση, φαίνεται μη καθοδική και αβύθιστος στα νερά της Μαρμαρικής Πενταπόλεως; Όχι μόνον αυτό, αλλά μάλιστα και ή φύσις ενώ είναι αντίθετος με το ύδωρ και το πυρ, συγχρόνως ήταν κάποτε εις το όρος τής Λυκίας το ονομαζόμενο Όλυμπο, όπως χιλιάδες ανθρώπων έχουν δει και μέχρι σήμερον εκείνων βλέπουν, και άλλα παράδοξα ορατά εις την κτίση και άξια απορίας, τα οποία δεν επρόκειτο να υπερβούν την φύση των εάν δεν δέσποζε εις αυτά κάποια θεϊκή ουσία, επιτρέποντας των να μην αντιτάσσονται μεταξύ των· ώ παίδες Ελλήνων, όταν ξεσπάσει ισχυρή βροντή, πώς τρέμει και εξίσταται ολόκληρος η φύσις των ανθρώπων φανερώνοντας με το σχήμα της, ότι ευρίσκεται κάτω από τον Δεσπότη, ο όποιος προκαλεί τις βροντές.

«Καί ταῦτα μέν πρὸς τούς ἀφελεστέρους τῶν Ἑλλήνων ἠγοῦν ἀγραμμάτοις, εἰς θεογνωσίαν φέροντα ὑποδείγματα, πρός δέ τούς παρά αὐτοῖς σοφούς, ἐκ φιλοσόφων ἀρχαίων δυνατῶν, μαρτυρίας πολλάς περί θεοσέβειας τινές Ἑλλήνων σοφοί ἔφασαν, ἀλλά καί τήν τοῦ Χριστοῦ οἰκονομίαν ἀμυδρῶς προεμήνυσαν. καί γάρ πρό πολλῶν χρόνων ταῆς Χριστοῦ ἐπιδημίας, σοφός τίς ὀνόματι Ἀπόλλων, θεόθεν, ὡς οἶμαι, ἐπικινηθείς, ἔκτισε τόν ἐν Ἀθήναις ναόν, γράψας ἐν αὐτῷ βωμῷ, ἀγνώστῳ θεῷ· ἐν αὐτῷ τοίνυν συνήχθησαν οἱ πρώτοι τῶν Ἑλλήνων φιλόσοφοι, ἵνα περί τοῦ ναοῦ ἐρωτήσωσιν αὐτόν, καί περί προφητείας καί θεοσέβειας, ὧν τά ὀνόματα ἐροῦμεν ταῦτα. Πρῶτον Τίτων, δεύτερος Βίας, τρίτος Σόλων, τέταρτος Χείλων, πέμπτος Θουκυδίδης, ἑκτός Μένανδρος, ἕβδομος Πλάτων. οὗτοι οἱ ἑπτά φιλόσοφοι ἔφησαν τῷ Ἀπόλλωνι· Προφήτευσον ἡμῖν, προφῆτα, ὦ Ἄπολλον, τίς ἐστιν ὅδε εἶπον. τίνος ἔτι ὁ μετά σέ βωμός οὗτος; πρὸς οὕς ὁ Ἀπόλλων ἔφη· Ὅσα μέν πρὸς ἀρετήν καί κόσμον ὀρώρετε ποιεῖν, ποιεῖτε. ἐγώ γάρ ἐφετμεύω τρισένα ὑψιμέδοντα. οὗ λόγος ἄφθεγκτος ἐν ἀδείω κόρη ἔγκυμος ἔσται, ὥσπερ πυροφόρον τόξον ἅπαντα κόσμον ζωγρήσας, πατρί, προσάξει δῶρον. Μαρία δέ τό όνομα αὐτῆς.»

Και αυτά όσον άφορα στους αφελέστερους από τους Έλληνας, δηλαδή τους αμόρφωτους, πού φέρνουν παραδείγματα δια την θεογνωσία. Ενώ σχετικά με τους σοφούς, κάποιοι Έλληνες σοφοί εκ των αρχαίων σπουδαίων φιλοσόφων, ανέφεραν πολλές μαρτυρίες δια την θεοσέβεια, αλλά προανήγγειλαν αμυδρά και την του Χριστού οικονομία.

Διότι πολλά έτη προ της Ελεύσεως του Χριστού, κάποιος σοφός ονόματι Απόλλων, από τον Θεό παρακινούμενος όπως πιστεύω, έκτισε τον ναό στην Αθήνα, αφού έγραψε εις αυτόν τον βωμό, Αγνώστω Θεώ. Εις αυτόν λοιπόν συγκεντρώθηκαν οι πρώτοι φιλόσοφοι των Ελλήνων, δια να τον ρωτήσουν σχετικώς με τον ναόν, και δια την προφητεία, και την θεοσέβεια, των οποίων τα ονόματα αυτά θα αναφέρουμε. Πρώτος ο Τίτων, δεύτερος ο Βίας, τρίτος ο Σόλων, τέταρτος ο Χείλων, πέμπτος ο Θουκυδίδης, εκτός ο Μένανδρος, έβδομος ο Πλάτων. Αυτοί οι επτά φιλόσοφοι είπαν προς τον Απόλλωνα: «Προφήτευσε σε μας προφήτη Απόλλωνα, ποίος ήταν εδώ, τίνος ακόμη είναι ο βωμός αυτός μετά από εσένα;»

Προς αυτούς ο Απόλλων είπε: Όσα σχετικά με την αρετή και την κοσμιότητα παρακινείτε να κάνουν, πράττετε και σεις. Διότι εγώ προφητεύω κυβερνήτη με τριπλή υπόσταση εις μίαν. Του οποίου ο ανείπωτος Λόγος θα κυοφορηθεί εις ανυποψίαστη κόρη, όπως ακριβώς το πυρφόρο τόξο, αφού αιχμαλωτίσει όλον γενικώς τον κόσμο, θα τον προσφέρει ως δώρο εις τον Πατέρα. Μαρία σε το όνομα αυτής

«Ἔστί δέ ἡ λύσις προφητείας οὕτως· περί μέν τοῦ ναοῦ ἐστιν ὁ πρῶτος λόγος, ὅσα, φησί, πρός κόσμον τοῦ ναοῦ, καὶ κάλλος δυνατόν ὑμῖν ποιῆσαι, τά ἀρέσκοντα τῷ θεῷ καὶ ἀνθρώποις <ποιεῖτε>. ἐγώ γάρ ὑπολαμβάνω εἶναι ἐν τῷ οὐρανῷ τρισυπόστατον μέγαν ὕψιστον βασιλέα, τούτου ἄναρχος θεός, καὶ λόγος ἐν ἀγάμω κόρη σαρκοῦται, καί ὥσπερ πυροφόρον τόξον, ἤ ὡς δυναμώτερον, <εἰς> ἅπαντα κόσμον φανήσεται, ἁλιεύων τοὺς ἀνθρώπους, ὥσπερ ἰχθύα ἐκ τοῦ βυθοῦ τῆς ἀπιστίας καί ἀγνωσίας, οὕστινας προσάξει τῷ ἑαυτοῦ πατρί δῶρον· Μαρία δέ τό ὄνομα αὐτῆς. καί τοῦτο μέν προφητεύων ὁ Ἀπόλλων εἶπε. Τίτων ἔ'φη· Ἥξα ἡ ἀνίσχουσα ὑμῖν μέλλων τόν οὐράνιον τοῦ θεοῦ, καί πατρός παῖδα ἡ ἄναρχος κόρη κύει, Βίας εἶπεν· Οὗτος ἐστιν ἀπό οὐρανῶν βεβηκώς, φλογός ὑποβαλών ἀθάνατον πῦρ. ὅν τρέμει οὐρανός γῆ τε <καί> θάλασσα, τάρτατοι καί βύθιοι δαίμονες, αὐτοπάτωρ τρισόλβιος. Σόλων εἶπεν· Ὀψέ ποτε ἐπί τήν <πολυ> σχεδήν ταύτην ἐλάσεις θεός γαῖαν, καί δίχα σφάλματος σάρξ γενήσεται ἀκαμάτου θεότητος, ἀνιάτων παθῶν λύσεις φοροῦσα, καί τούτω πικρός γενήσεται φθόνος λαοῦ, καί προς ὕψος κρεμασθεῖς, ὡς θανάτου κατάδικος, εἰς πάντα πρᾶος πεσεῖται. Χείλων εἶπεν· Ἀκάματος φύσις θεοῦ γενήσεται, ἐξ αύτοῦ δέ ὁ αὐτός οὐσία, καί λόγος.»

Υπάρχει η εξήγησης της προφητείας ως έξης: Σχετικώς με τον ναό είναι ο πρώτος λόγος. Αναφέρει, όσα είναι σχετικά με την διακόσμηση του ναού και είναι δυνατόν εις υμάς να προξενήσουν ομορφιά, εις τον Θεό και εις τους ανθρώπους όσα αρέσκουν να κάνετε. Διότι εγώ θεωρώ ότι είναι ο μέγας ύψιστος βασιλεύς ο τρισυπόστατος εις τον ουρανό. Και ο Λόγος αυτού ως άναρχος Θεός, εις παρθένο κόρη ενσαρκώνεται, όπως ακριβώς το πυρφόρο τόξο, ή όσο γίνεται ισχυρότερα, όλα θα τα αποκαλύψει εις τον κόσμο, αλιεύοντας τους ανθρώπους, όπως ακριβώς τον ιχθύ από τον βυθό της απιστίας και της αγνοίας, τους οποίους θα προσφέρει ως δώρο εις τον Πατέρα του-Μαρία το όνομα αυτής. Αυτά προφητεύοντας είπε ο Απόλλων.

Ο Τίτων είπε: «Θα έλθει αυτή η οποία θα υψώσει προς χάριν μας το ουράνιο παιδίο του Θεού και Πατρός- η παρθένος κόρη κυοφορεί».

Ο Βίας είπε: «Αυτός είναι ο όποιος ήλθε από τους ουρανούς, αφού υπέταξε το αθάνατο πυρ της φλογός. Αυτόν τρέμει ο ουρανός, η γη και ή θάλασσα, οι τάρταροι και οι υποχθόνιοι δαίμονες, τρισμακάριος ο ίδιος ο Πατέρας». Ο Σόλων είπε: «Ως Θεός θα φθάσει εις αυτήν την πολυδιηρημένην γη και θα γεννηθεί με σάρκα αλάθητο. Με ανεξάντλητα όρια ως θεότητα θα απαλλάξει τον άνθρωπο από την φθορά των ανιάτων παθών. Και τούτων θα τον φθονήσει άπιστος λαός και αφού κρεμαστεί υψηλά ως κατάδικος εις θάνατον, όλα θα τα υποφέρει με πραότητα».

Ο Χειλών είπε: «Άφθαρτος φύσις του Θεού θα γεννηθεί, εξ αυτού δε ο ίδιος ως ουσία και Λόγος».

«Θουκυδίδης εἶπε· θεόν σέβου καί μάνθανε. μή ζήτει δέ τις ἐστι καί πῶς; οὐ γάρ ἔστιν ὅτε οὐκ ἔστιν, ὡς ὄντα τοῦτον σέβου καί μάνθανε. ἀσεβής γάρ τόν νοῦν ὁ θέλων μανθάνειν θεόν. Μένανδρος εἶπεν· ὁ παλαιός νέος, καί ὁ νέος ἀρχαῖος, ὁ πατήρ μόνος, καί ὁ μόνος πατήρ, τό ἕν τρία καί τά τρία ἕν. ἄσαρκον σαρκικόν. γῆ τέτοκε τόν οὐράνιον βασιλέα. Πλάτων εἶπεν ἐπειδή ὁ θεός ἀγαθός, οὐ πάντων εἶναι αἴτιος, ὡς οἱ πολλοί λέγουσιν. πολλῶν δέ ἀναίτιος, καί τῶν μέν ἀγαθῶν, οὐδέν ἄλλο φαμέν αἴτιον εἶναι μόνον τῶν καλῶν, κακῶν δέ οὐκέτι. Αὖ πάλιν ἔφησαν οὖτοι οἱ ἑπτά καί εἶπον. εἰ μέν περί τῆς τοῦ Χριστοῦ οἰκονομίας, καί περί τῆς ἁγίας τριάδος. Ἄλλος δέ τις τῶν Ἑλλήνων σοφός μεθ' ἑτέρων τινῶν, Άσκληπιός λεγόμενος, αἰτησάντων ἑρμηνείαν τῶν πάντων φιλοσόφων φιλοσοφώτερον δοῦναι αὐτοῖς λόγον περί θεοῦ φύσεως, ὁ δέ Ἑρμης λαβών σιφέριον ἔγραψεν οὕτως· εἰ μή πρόνοια τις τοῦ τῶν πάντων κυρίου, οὐ μήν τόν λόγον τοῦτον ἀποκαλύψαι ἠβούλοντο· οὐδέ ὑμᾶς τοιούτοις ἔργοις κατεῖχεν, ἵνα περί τούτων ἐρωτήσητε. οὐ γάρ ἐφικτόν ἐστιν εἰς ἀμυήτους τοιαῦτα παρασχέσθαι μυστήρια· ἀλλά τῷ νοΐ ἀκουσάντων ἀκούσατε· ἐν μόνον ἦν· φῶς νοερόν πρό φωτός νοεροῦ, καί ἦν αὐτά ἕνωσις ἐκ τοῦ νοῦ φωτί καί πνεύματι. τά πάντα ἐξ αὐτοῦ, καὶ εἰς αὐτόν, εἰς γόνιμον ἐκ γονίμου, κατελθών ἐπί γονίμῳ ὕδατο ἔγκυον τό ὕδωρ ἐποίησεν. Οἶδας πῶς οἱ τῶν Ἑλλώνων παῖδες προεφήτευσαν καί τόν προάναρχον θεόν καί τόν συνάναρχον αὐτοῦ υἱόν καί λόγον, καὶ τὸ σύνθρονον αὐτοῦ καὶ ὁμοοῦσιον πνεῦμα προεκήρυξαν, καὶ τὰ τίμια τοῦ σταυροῦ πάθη προεκύρηξαν· αὐτῷ ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος σύν τῷ παναγίῳ πνεύματι, εἰς τοὺς αἰῶνας ταῶν αἰῶνων. ἀμήν»

Ο Θουκυδίδης είπε: «Να σέβεσαι τον Θεό και να κατανοείς. Μην ζητείς (να μάθεις) ποίος είναι, και πώς. Διότι ουδέποτε είναι ανύπαρκτος, ως υπάρχοντα λοιπόν να τον σέβεσαι και να τον αντιλαμβάνεσαι. Διότι είναι άσεβης αυτός ο όποιος θέλει σύμφωνα με τον νουν να εξακριβώσει τον Θεό». Ο Μένανδρος είπε: «Ό παλαιός νέος και ο νέος αρχαίος. Ο Πατέρας μοναδικός, και ο μοναδικός Πατέρας. Το ένα τρία, και τα τρία ένα. Άσαρκο, ένσαρκο. Η γη γέννησε τον ουράνιο βασιλέα». Ο Πλάτων είπε: «Επειδή ο Θεός είναι αγαθός, δεν είναι αίτιος δια τα πάντα, όπως οι πολλοί λέγουν. Είναι αναίτιος δε δια πολλά, και δια τα μεν αγαθά είναι αίτιος, δια τίποτε άλλο δεν λέμε ότι είναι αίτιος παρά μόνον δια τα καλά, δια τα κακά δε καθόλου».

Και πάλιν αυτοί οι επτά σοφοί ισχυρίστηκαν και είπαν. Επειδή (μίλησαν) δια την οικονομία του Χρίστου και δια την Αγία Τριάδα. Κάποιος άλλος Έλληνας σοφός μαζί με κάποιους άλλους, ο λεγόμενος Ασκληπιός, επειδή ζήτησαν όλοι οι φιλόσοφοι να δώσει ερμηνεία με φιλοσοφικότερο λόγο εις αυτούς δια την φύση τον θεού.

Ο δε Έρμης λαμβάνοντας έναυσμα έγραψε ως έξης: «Εάν δεν υπήρχε η πρόνοια του Κυρίου όλων, δεν θα ήθελαν να αποκαλύψουν τον λόγο αυτόν, ούτε εσάς θα τοιαύτη επιθυμία δια να ρωτήσετε αυτά. Διότι δεν είναι δυνατόν εις αμύητους να παραδίδονται τοιαύτα αλλά αφού κατανοήσατε με τον νού ακούσατε. Ένα και μοναδικό ήταν Φανερό, το όποιον προϋπήρχε του νοερού Φωτός· και ήταν αυτά ένωση από του Νου δια του Φωτός και του Πνεύματος.Τα πάντα εξ αυτού και εις αυτόν, αφού κατήλθε εις γόνιμο (φύση) εκ γονίμου (Φύσεως), εις γόνιμο ύδωρ, έγκυον κατέστησε το ύδωρ.»

Γνωρίζεις πως τα παιδιά των Ελλήνων προφήτεψαν και τον προάναρχο Θεό και τον συνάναρχο Υιό αυτού και Λόγο, και το ομόθρονο αυτού και ομοούσιο Πνεύμα προεκύρηξαν, και τα τίμια πάθη, εις αυτόν η δόξα και η ισχύς μαζί με τον άναρχο Πατέρα και το πανάγιο Πνεύμα εις τους αιώνας των αιώνων, Αμήν.

β. Τα Ευρισκόμενα Πάντα Αγίου Αθανασίου, Παρίσι 1698. Εθνική βιβλιοθήκη Αθηνών, θεολ. 665, σελ. 598, 599.

«Ὅσα μέν πρὸς ἀρετήν καί κόσμον ὀρώρετε ποιεῖν, ποιεῖτε. ἐγώ γάρ ἐφετμεύω τρισένα ὑψιμέδοντα. οὗ λόγος ἄφθεγκτος ἐν ἀδείω κόρη ἔγκυμος ἔσται, ὥσπερ πυροφόρον τόξον ἅπαντα κόσμον ζωγρήσας, πατρί, προσάξει δῶρον. Μαρία δέ τό όνομα αὐτῆς.»

«Όσα σχετικά με την αρετή και την κοσμιότητα παρακινείτε να κάνουν, πράττετε και σεις. Διότι εγώ προφητεύω κυβερνήτη με τριπλή υπόσταση εις μίαν. Του οποίου ο ανείπωτος Λόγος θα κυοφορηθεί εις ανυποψίαστη κόρη, όπως ακριβώς το πυρφόρο τόξο, αφού αιχμαλωτίσει όλον γενικώς τον κόσμο, θα τον προσφέρει ως δώρο εις τον Πατέρα. Μαρία σε το όνομα αυτής»

«Ὀψέ ποτε ἐπί τήν <πολυ> σχεδήν ταύτην ἐλάσεις θεός γαῖαν, καί δίχα σφάλματος σάρξ γενήσεται ἀκαμάτου θεότητος, ἀνιάτων παθῶν λύσεις φοροῦσα, καί τούτω πικρός γενήσεται φθόνος λαοῦ, καί προς ὕψος κρεμασθεῖς, ὡς θανάτου κατάδικος, εἰς πάντα πρᾶος πεσεῖται.»

«Ως Θεός θα φθάσει εις αυτήν την πολυδιηρημένην γη και θα γεννηθεί με σάρκα αλάθητο. Με ανεξάντλητα όρια ως θεότητα θα απαλλάξει τον άνθρωπο από την φθορά των ανιάτων παθών. Και τούτων θα τον φθονήσει άπιστος λαός και αφού κρεμαστεί υψηλά ως κατάδικος εις θάνατον, όλα θα τα υποφέρει με πραότητα».

Εκτός από τον Άγιο Αθανάσιο (την αποδίδει στον Σόλωνα) και τον Άγιο Ιωάννη τον Δαμασκηνό, υπάρχει στα χειρόγραφα ως προφητεία του Απόλλωνα:

«Οὗτος ἐστιν ἀπό οὐρανῶν βεβηκώς, φλογός ὑποβαλών ἀθάνατον πῦρ. ὅν τρέμει οὐρανός γῆ τε <καί> θάλασσα, τάρτατοι καί βύθιοι δαίμονες, αὐτοπάτωρ τρισόλβιος.»

«Αυτός είναι ο όποιος ήλθε από τους ουρανούς, αφού υπέταξε το αθάνατο πυρ της φλογός. Αυτόν τρέμει ο ουρανός, η γη και ή θάλασσα, οι τάρταροι και οι υποχθόνιοι δαίμονες, τρισμακάριος ο ίδιος ο Πατέρας»

Αποδίδεται από τον Μέγα Αθανάσιο στον Βία αλλά στα άλλα τέσσερα χειρόγραφα που απαντάται αποδίδεται στον Σόλωνα

«Ακάματος φύσις Θεού γεννήσεται ουκ έχουσα αρχήν. Εξ αυτού δε ο πανσθενής ουσιούται Λόγος»

«Ακατάβλητος φύσις Θεού θα γεννηθεί που δεν έχει αρχήν. Από αυτόν λοιπόν αποκτά ουσία ο παντοδύναμος Λόγος.»

«θεόν σέβου καί μάνθανε. μή ζήτει δέ τις ἐστι καί πῶς; οὐ γάρ ἔστιν ὅτε οὐκ ἔστιν, ὡς ὄντα τοῦτον σέβου καί μάνθανε. ἀσεβής γάρ τόν νοῦν ὁ θέλων μανθάνειν θεόν.»

«Να σέβεσαι τον Θεό και να κατανοείς. Μην ζητείς (να μάθεις) ποίος είναι, και πώς. Διότι ουδέποτε είναι ανύπαρκτος, ως υπάρχοντα λοιπόν να τον σέβεσαι και να τον αντιλαμβάνεσαι. Διότι είναι άσεβης αυτός ο όποιος θέλει σύμφωνα με τον νουν να εξακριβώσει τον Θεό»

«ὁ παλαιός νέος, καί ὁ νέος ἀρχαῖος, ὁ πατήρ μόνος, καί ὁ μόνος πατήρ, τό ἕν τρία καί τά τρία ἕν. ἄσαρκον σαρκικόν. γῆ τέτοκε τόν οὐράνιον βασιλέα»

«Ο παλαιός νέος και ο νέος αρχαίος. Ο Πατέρας μοναδικός, και ο μοναδικός Πατέρας. Το ένα τρία, και τα τρία ένα. Άσαρκο, ένσαρκο. Η γη γέννησε τον ουράνιο βασιλέα». Ο Πλάτων είπε: «Επειδή ο Θεός είναι αγαθός, δεν είναι αίτιος δια τα πάντα, όπως οι πολλοί λέγουν. Είναι αναίτιος δε δια πολλά, και δια τα μεν αγαθά είναι αίτιος, δια τίποτε άλλο δεν λέμε ότι είναι αίτιος παρά μόνον δια τα καλά, δια τα κακά δε καθόλου».

στ. Richard Bentleii Epistola, σελ. 7 - 8 Θουκυδίδης Πλούταρχος

«εἰ μή πρόνοια τις τοῦ τῶν πάντων κυρίου, οὐ μήν τόν λόγον τοῦτον ἀποκαλύψαι ἠβούλοντο· οὐδέ ὑμᾶς τοιούτοις ἔργοις κατεῖχεν, ἵνα περί τούτων ἐρωτήσητε. οὐ γάρ ἐφικτόν ἐστιν εἰς ἀμυήτους τοιαῦτα παρασχέσθαι μυστήρια· ἀλλά τῷ νοΐ ἀκουσάντων ἀκούσατε· ἐν μόνον ἦν· φῶς νοερόν πρό φωτός νοεροῦ, καί ἦν αὐτά ἕνωσις ἐκ τοῦ νοῦ φωτί καί πνεύματι. τά πάντα ἐξ αὐτοῦ, καὶ εἰς αὐτόν, εἰς γόνιμον ἐκ γονίμου, κατελθών ἐπί γονίμῳ ὕδατο ἔγκυον τό ὕδωρ ἐποίησεν»

«Εάν δεν υπήρχε η πρόνοια του Κυρίου όλων, δεν θα ήθελαν να αποκαλύψουν τον λόγο αυτόν, ούτε εσάς θα τοιαύτη επιθυμία δια να ρωτήσετε αυτά. Διότι δεν είναι δυνατόν εις αμύητους να παραδίδονται τοιαύτα αλλά αφού κατανοήσατε με τον νού ακούσατε. Ένα και μοναδικό ήταν Φανερό, το όποιον προϋπήρχε του νοερού Φωτός· και ήταν αυτά ένωση από του Νου δια του Φωτός και του Πνεύματος.Τα πάντα εξ αυτού και εις αυτόν, αφού κατήλθε εις γόνιμο (φύση) εκ γονίμου (Φύσεως), εις γόνιμο ύδωρ, έγκυον κατέστησε το ύδωρ»

στέργειν, φιλανθρώπου δὲ παύεσθαι τρόπου.

Για τέτοιο αμάρτημα, λοιπόν, αυτός εδώ πρέπει να δώσει δίκη εις τους θεούς.

Και έτσι θα μάθει την εξουσία του Διός να προσκυνά θέλοντας και μη

Πηγή: Ιησούς Χριστός, Ελληνισμός -Χριστιανισμός, Άγγελος Π. Σακκέτος, εκδόσεις Δημιουργία, σελ. 614 & Αισχύλος «Προμηθέας Δεσμώτης» [http://www.mikrosapoplous.gr/]

νῦν δ᾽ οὐδέν ἐστι τέρμα μοι προκείμενον 755

ἥδοι᾽ ἄν, οἶμαι, τήν δ᾽ ἰδοῦσα συμφοράν.

ὡς τοίνυν ὄντων τῶν δέ σοι μαθεῖν πάρα. 760

πρὸς αὐτὸς αὑτοῦ κενοφρόνων βουλευμάτων.

τί δ᾽ ὅντιν᾽·; οὐ γὰρ ῥητὸν αὐδᾶσθαι τόδε.

οὐδ᾽ ἔστιν αὐτῷ τῆσδ᾽ ἀποστροφὴ τύχης;

οὐ δῆτα, πλὴν ἔγωγ᾽ ἂν ἐκ δεσμῶν λυθείς. 770

τῶν σῶν τιν᾽ αὐτὸν ἐγγόνων εἶναι χρεών.

πῶς εἶπας; ἦ ᾽μὸς παῖς σ᾽ ἀπαλλάξει κακῶν;

τρίτος γε γένναν πρὸς δέκ᾽ ἄλλαισιν γοναῖς.

Πόσο βαρειά θα βάσταγες τα δικά μου πάθη, εμέ που δεν μου γράφει θάνατο το ριζικό μου! ... έτσι θα γλύτωνα κι εγώ απ’ τα βάσανά μου· μα τώρα άλλο κανένα δεν προβλέπω τέλος των δεινών μου πριν πέσει ο Δίας από τον θρόνο

Πως όχι, αφού απ’ αφορμή του Δία τέτοια φριχτά υποφέρω πάθη

Και ποιος θα του αφαιρέσει της αρχής το σκήπτρο;

Με θεά ή με θνητή; Απάντησέ μου, αν κάνει να το πεις

Μη με ρωτάς! Αυτό δεν πρέπει από το στόμα μου να βγει

Και θα ξεθρονιστεί, λοιπόν, από την γυναίκα του;

Κανένας εξόν μονάχα αν εγώ λυθώ απ’ τα δεσμά μου

Και ποιός αν δεν το θέλει ο Δίας, θαν’ αυτός που θα σε λύσει;

Τι είπες; Παιδί δικό μου από τα πάθη σου θα σε λυτρώσει;

Πηγή: Ιησούς Χριστός, Ελληνισμός -Χριστιανισμός, Άγγελος Π. Σακκέτος, εκδόσεις Δημιουργία, σσ. 616 - 617 & Αισχύλος «Προμηθέας Δεσμώτης» [http://www.mikrosapoplous.gr/]

θρόνων τ᾽ ἄιστον ἐκβαλεῖ· πατρὸς δ᾽ ἀρὰ 910

δύναιτ᾽ ἂν αὐτῷ πλὴν ἐμοῦ δεῖξαι σαφῶς.

ἐγὼ τάδ᾽ οἶδα χᾦ τρόπῳ. πρὸς ταῦτά νυν 915

πιστός, τινάσσων τ᾽ ἐν χεροῖν πύρπνουν βέλος.

οὐδὲν γὰρ αὐτῷ ταῦτ᾽ ἐπαρκέσει τὸ μὴ οὐ

ὃς δὴ κεραυνοῦ κρείσσον᾽ εὑρήσει φλόγα,

βροντῆς θ᾽ ὑπερβάλλοντα καρτερὸν κτύπον·

τρίαιναν, αἰχμὴν τὴν Ποσειδῶνος, σκεδᾷ. 925

ὅσον τό τ᾽ ἄρχειν καὶ τὸ δουλεύειν δίχα.

Κι όμως· μ’ όλη την έπαρση του νου του ο Δίας θάρθει μια μέρα που θα γίνει ταπεινός· γιατί ετοιμάζεται να κάμει γάμο, που άφαντο θα τον γκρεμίσει από τον θρόνο του και από την εξουσία· και τότε θα συντελεστεί πέρα για πέρα η κατάρα του πατέρα του του Κρόνου, όπου ξεστόμισε σαν έπεφτε από της πανάρχαιης βασιλείας του τον θρόνο. Και τον τρόπο για ν’ αποστρέψει τέτοια συμφορά κανένας θεός, εξόν εμέ, δεν θα μπορούσε να άσφαλτα να του δείξει· εγώ μονάχα ξέρω τα μελλούμενα και πως μπορούνε να μην γίνουν. Μα τώρα ξέγνοιαστος ας κάθεται, θαρρώντας στα αιθερόσκατα μπουμπουνητά του και τινάζοντας στα χέρια του τα πύρινά του αστροπελέκια· όμως καθόλου αυτά δεν τον γλιτώνουν απ’ το πέσιμο σ’ αβάσταχτη ντροπή· γιατί ετοιμάζεται τώρα ο ίδιος του εαυτού του αντίπαλο απολέμητο, τέρας αντρείας, που δυνατώτερη από τον κεραυνό θε ναβρη φλόγα, κι ανώτερο από την βροντή φοβερό κτύπου, που θρύματα θε να σκορπίσει στο αέρα κι αυτή ακόμη την πληγή της θάλασσας, τον κοσμοσείστρα τρίαινα του Ποσειδώνος. Και την ημέρα που σ’ αυτή την συμφορά θα πέσει, θα μάθει πόση διαφορά χωρίζει το «νάσαι αφέντης» από το «νάσαι δούλος»

σέβου, προσεύχου, θῶπτε τὸν κρατοῦντ᾽ ἀεί.

ὅπως θέλει· δαρὸν γὰρ οὐκ ἄρξει θεοῖς. 940

Σέβου, προσκύνα συ, χάιδευωε πάντα εκείνον που κρατάει την εξουσία· όσο για μένα, πιο λίγο κι’ απ’ το τίποτα ψηφώ τον Δία· ας κυβερνάει και ας κάνει ότι θέλει, όσος καιρός του μένει ακόμα· γιατί δεν θα είναι για πολύ ο ηγεμόνας των θεών....

Πηγή: Ιησούς Χριστός, Ελληνισμός -Χριστιανισμός, Άγγελος Π. Σακκέτος, εκδόσεις Δημιουργία, σσ. 618 - 619 & Αισχύλος «Προμηθέας Δεσμώτης» [http://www.mikrosapoplous.gr/]

Ο θεός Έρμής προλέγει εις τον Προμηθέα, ότι δεν περιμένει το τέλος των δεινών «πριν αν φανεί τις θεός», όστις θα τον διαδεχτεί εις το μαρτύριο και όστις εκουσίως θα κατέλθει εις τον σκοτεινό Άδη και εις τα ζοφερά βάθη του Ταρτάρου, γινόμενος ούτως εκούσιον ιλαστήριον θύμα...

Πηγή: Ιησούς Χριστός, Ελληνισμός -Χριστιανισμός, Άγγελος Π. Σακκέτος, εκδόσεις Δημιουργία, σελ. 619 & Αισχύλος «Προμηθέας Δεσμώτης» [http://www.mikrosapoplous.gr/]

Λουκιανός (55.13.91): «ο μεν γαρ σταυρός ανδρείας σημείον»

Ανάξαρχος: «Κάποιος από τους θεούς θα πέση από ανθρώπινο χέρι», «Βεβληθήσεταί τις θεών βροτήσιαι χειρί» Διογένης Λαέρτιος ΙΧ 60.

Πλάτωνας: Δέχονταν μέγιστο διδάσκαλο ο οποίος θα διδάξει την αλήθεια (Πλ. Αλκιβ. Δεύτ. 31 α)

Πλούταρχος: Αυτό είναι απ’ όλα το ύψιστον κανένα αίτιον δεν επινοείται πρωτύτερα . Διότι ο Λόγος είναι από αυτόν και δεν είναι από άλλον ο Λόγος.

Αντίοχος εκ Κολοφώνος: «Ον απ΄ όλα πνευματικότερον, ένας Νους αν και υπάρχει, από κάθε τι που έχει γεννηθεί πνευματικότερον, Λόγος άφθαρτος είναι Υιός, λάμψις ακτινοβολούσα πνευματικού Πατρός»

Σωκράτης: Ως άλλος Ησαΐας προφητεύει ότι δια του Θεού μόνο γίνεται ο άνθρωπος να απολυτρωθεί από την αμαρτία «τοιοῦτος οὖν ἄλλος οὐ ῥᾳδίως ὑμῖν γενήσεται, ὦ ἄνδρες, ἀλλ᾽ ἐὰν ἐμοὶ πείθησθε, φείσεσθέ μου· ὑμεῖς δ᾽ ἴσως τάχ᾽ ἂν ἀχθόμενοι, ὥσπερ οἱ νυστάζοντες ἐγειρόμενοι, κρούσαντες ἄν με, πειθόμενοι Ἀνύτῳ, ῥᾳδίως ἂν ἀποκτείναιτε, εἶτα τὸν λοιπὸν βίον καθεύδοντες διατελοῖτε ἄν, εἰ μή τινα ἄλλον ὁ θεὸς ὑμῖν ἐπιπέμψειεν κηδόμενος ὑμῶν» (Πλάτων Απολ. Σωκρ ιη΄)

Μυθολογία: Υπάρχει παράδοση ότι μέλλει να έλθει εξ ουρανού ο ισχυρός, στον οποίο όλοι θα δώσουν το όνομα του ΣΩΤΗΡΑ και ότι αυτός και όχι άλλος θα καταλύσει το κράτος των «κακών» ή ότι αυτός θα υπομένει πολλά παθήματα.

ΕΙΚΟΝΕΣ ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ

«Ακάματος φύσις Θεού γεννήσεται ουκ έχουσα αρχήν. Εξ αυτού δε ο πανσθενής ουσιούται Λόγος» Σινά 327, φ. 235α. (Ακατάβλητος φύσις Θεού θα γεννηθεί που δεν έχει αρχήν. Από αυτόν λοιπόν αποκτά ουσία ο παντοδύναμος Λόγος.) (Πηγή: Τα αρχεία της χαμένης Γνώσης, Παναγιώτης Α. Τουλάτος, εικ. 84)

Μαντείο Δελφών:

Στην εικόνα η ιέρεια του μαντείου των Δελφών Ευοπτία, γεύεται το νερό της Κρυσταλίας πηγής. Αριστερά η ιέρεια προφητεύει στους απεσταλμένους των Αχαιών την Γέννησιν του Χριστού. Κωδ14. Συλλογή Παναγίου Τάφου, φ. 99β, 11^ος αιώνας Πατριαρχική Βιβλιοθήκη Ιεροσολύμων. (Πηγή: Τα αρχεία της χαμένης Γνώσης, Παναγιώτης Α. Τουλάτος, εικ. 65)

Όπως αναφέρει ο Πλούταρχος, το μαντείο αυτό ήταν θεματοφύλακας αρχαιοτάτης μυστικής προφητείας περί της μελλούσης γεννήσεως υιού του Απόλλωνα ο οποίος έμελλε να επαναφέρει την βασιλεία της δικαιοσύνης επί της γης, αυτός δε είναι ο διδάσκαλος, για τον οποίο μιλούσε ο Σωκράτης προς τον Αλκιβιάδη συμβουλεύοντας τον να αναβάλει την θυσία μέχρι της ελεύσεως αυτού του υιού του Θεού, από τον οποίο θα μάθουμε πως θα συμπεριφερόμαστε στους ανθρώπους και στον Θεό. «Ω Αλκιβιάδη, μηδέν αιτού τους θεούς. Αναμείνωμεν έως αν εξ ουρανού τις απεσταλμένος έλθη και διδάξη ημάς πως δει διακείσθαι προς θεούς και ανθρώπους και ελπίσωμεν ότι η (παρά της θείας χάριτος) ημέρα της αποστολής εκείνης ήξει ου δια μακρού» (Πλάτ. Αλκιβ. Δεύτε. Ιγ-ιδ΄)

Μαντείο Σέραπι Ζευς:

«Πρώτα Θεός, μετέπειτα Λόγος και Πνεύμα σοιν αυτοίς» Σινά 327, φ. 235β και Μαλάλας Χρονική Ιστορία, σελ. 25. (Πηγή: Τα αρχεία της χαμένης Γνώσης, Παναγιώτης Α. Τουλάτος, σελ. 59)

Αθηνά:

Αριστερά: Η Ιέρεια της Αθηνάς Ξανθίππη με πορφυρό χιτώνα παραπλεύρως του ιερατικού ιστού, προφητεύει στους Αχαιούς την Γέννηση του Χριστού. Αριστερά, στήλη με επιστήλιο φέρουσα άγαλμα της Αθηνάς κρατούσης στην δεξιάν κλάδον ελαίας. Δεξιά, εικονίζονται δύο γυναικεία αγάλματα, εκ των οποίων το δεξιό παριστάνει την Αθηνά κρατούσα δόρυ και ασπίδα. Κωδ. 14 (Συλλογή Παναγίου Τάφου), φ. 110^α, 11^οςαιώνας, Πατριαρχική Βιβλιοθήκη Ιεροσολύμων (Πηγή: Τα αρχεία της χαμένης Γνώσης, Παναγιώτης Α. Τουλάτος, εικ. 66)

Δεξιά: Η Ιέρεια της Αθηνάς Ξανθίππη με πορφυρό Χιτώνα παραπλεύρως του ιερατικού ιστού, προφητεύει στους Αχαιούς την Γέννηση του Χριστού. Αριστερά, στήλη με επιστήλιο φέρουσα άγαλμα της Αθηνάς κρατούσης στην δεξιά κλάδο ελαίας. Δεξιά εικονίζονται δύο γυναικεία αγάλματα, εκ των οποίων το δεξιό παριστάνει την Αθηνά κρατούσα δόρυ και ασπίδα. Κωδ. 14 (Συλλογή Παναγίου Τάφου), φ. 100^α, 11^ος αι. Πατριαρχική Βιβλιοθήκη Ιεροσολύμων. (Πηγή: Τα αρχεία της χαμένης Γνώσης, Παναγιώτης Α. Τουλάτος, εικ. 66)

Άνω, η ιέρεια Ευοπτία προφητεύει περί της Γεννήσεως του Χριστού. Κάτω, οι απεσταλμένοι φτάνουν σε ναό της Αθηνάς. Μικρογραφία χειρογράφου, κωδ. 14, φ. 397^α, 11^ος αι. Άγιον Όρος, Μονή Εσφιγμένου. (Πηγή: Τα αρχεία της χαμένης Γνώσης, Παναγιώτης Α. Τουλάτος, εικ. 57)

Η ιέρεια της Αθηνάς Ξανθίππη, οκλαδόν όπισθεν τουιερατικού ιστού, προφητεύει την γέννηση του Θεανθρώπου. Οι απεσταλμένοι αναχωρούν ταραγμένοι. Μικρογραφεία χειρογράφου, κωδ. 14, φ. 398^α, 11^ος αι. Άγιον Όρος. Μονή Εσφιγμένου. (Πηγή: Τα αρχεία της χαμένης Γνώσης, Παναγιώτης Α. Τουλάτος, εικ. 58)

Απόλλωνας:

«ἐγῶ γὰρ ἐφετμεύω τρισένα μόνον ὑψιμένδοντα θεόν, οὗ λόγος ἄφθιτος» (Διότι εγώ αναγγέλω τρισυπόστατον ύψιστον Θεόν, του οποίου ο άφθαρτος Λόγος θα κυοφορηθεί εις κόρην ανυποψίαστη) Σινά 327, φ. 236α

«Χριστός Θεός ἐμός ἐστίν, ὅς ἐν ξύλω ἐτανύθη, ὄς θάνεν· ὅς ἐκ τάφου εἰς πόλον ὦρτο». Άγιον Όρος, Μονή Διονυσίου, Χρησμοί ελλήνων σοφών περί Χριστού, κωδ. 167, φ. 151.α, 16ος αιώνας. (Πηγή: Τα αρχεία της χαμένης Γνώσης, Παναγιώτης Α. Τουλάτος, εικ. 49)

«Ὅσα μέν πρὀς ἀρετῆς καὶ κόσμον ὄρωρε ποιεῖν· ἐγώ γὰρ ἐφετμεύω, τρισένα μόνον ὑψιμέδοντα θεόν· οὗν λόγος ἄφθιτος ἐν ἀδαή κόρη ἔγκυμος ἔσεται· ὥσπερ γὰρ τόξον πυρφόρον· μέσον διαδραμών, ἅπαντα κόσμον ζωγρήσας· πατρί προσάξει δῶρον. Μαρία δέ ἡ κλήσις τοὔνομα αὐτῆς». Ακολουθούν χρησμοί φιλοσόφων. Κωδ. 281, φ. 103α, 15ος αι. Άγιος Όρος, Μονή Διονυσίου. (Πηγή: Τα αρχεία της χαμένης Γνώσης, Παναγιώτης Α. Τουλάτος, εικ. 48)

Χρησμός Απόλλωνος «Χριστός ἐμός Θεός ἐστίν». Με σκούρο «Χρησμός τοῦ Ἀπόλλωνος δοθεῖς ἐν Δελφοῖς περί τοῦ Χριστοῦ καὶ τοῦ πάθους αὐτοῦ». Σινά, Μονή Αγίας Αικατερίνης, Χρησμοί και θεολογίαι Ελλήνων φιλοσόφων, Σιναΐτικος 327, φ. 235β, 15ος αιών. (Πηγή: Τα αρχεία της χαμένης Γνώσης, Παναγιώτης Α. Τουλάτος, εικ. 87)

Η ιέρεια του Απόλλωνος ποφητεύει την Γέννηση του Χριστού και προαναγγέλει τον λεξάριθμο του ονόματος της Παρθένου Μαρίας: «ὄνομα δέ αὐτῆς δίς ἐβδομήκοντα ἕξ». Μικρογραφία χειρογράφου. Κωδ. 14, φ. 398β, 11ος αι. Άγιον Όρος, Μονή Εσφιγμένου. (Πηγή: Τα αρχεία της χαμένης Γνώσης, Παναγιώτης Α. Τουλάτος, εικ. 59)

Αγίου Ιωάννου του Δαμασκηνού: «Έξήγησις τῶν ἐν Περσίδι πραχθέντων». Αριστερά, επίτιτλος σελίδα. Δεξιά, η προφητεία της ιέρειας του Απόλλωνος Ευοπτίας περί της Γεννήσεως του Χριστού. Vat., gr. 555., 11ος αι., φφ. 309α, 315β. Βατικανό. Bibliotheca Apostolica Veticana. (Πηγή: Τα αρχεία της χαμένης Γνώσης, Παναγιώτης Α. Τουλάτος, εικ. 107-108)

Πηγή: Τα αρχεία της χαμένης Γνώσης, Παναγιώτης Τουλάτος, εκδόσεις Άμμων, σσ. 433 - 444 & έτερο Ορθόδοξο βιβλίο

also called Sibylla,
prophetess in Greek legend and literature. Tradition represented her as a woman of prodigious old age uttering predictions in ecstatic frenzy, but she was always a figure of the mythical past, and her prophecies, in Greek hexameters, were handed down in writing. In the 5th and early 4th centuries BC, she was always referred to in the singular; Sibylla was treated as her proper name, and she was apparently located in Asia Minor. From the late 4th century the number of sibyls was multiplied; they were localized traditionally at all the famous oracle centres and elsewhere, particularly in association with Apollo, and were distinguished by individual names, “sibyl” being treated as a title.

A famous collection of sibylline prophecies, the Sibylline Books, was traditionally offered for sale to Tarquinius Superbus, the last of the seven kings of Rome, by the Cumaean sibyl. He refused to pay her price, so the sibyl burned six of the books before finally selling him the remaining three at the price she had originally asked for all nine. The books were thereafter kept in the temple of Jupiter on the Capitoline Hill, to be consulted only in emergencies.

A Judaean or Babylonian sibyl was credited with writing the Judeo-Christian Sibylline Oracles. The sibyl came thus to be regarded by some Christians as a prophetic authority comparable to the Old Testament

Μία ακόμη προφητεία της Κυμαίας διασώζεται από τον Άγιο Νικόδημο τον Αγιορείτη στο έργο του «Ο Αόρατος Πόλεμος» Αναφέρεται η κάθοδος του Υιού του Θεού στη γη και ο λεξάριθμός του ονόματός Του:

...Σίβυλλα η Κυμαία περιλαμβάνει ενταύθα τον αριθμόν του ονόματος, Ιησούς. «δή τότε και μεγάλοιο θεού παίς ανθρώποισι, ήξοι σαρκοφόρος, θνητοίς ομοιούμενος εν γή. Τέσσαρα φωνήεντα φέρει, τα δ’ άφωνα εν αυτώ δισσών αγγέλων, αριθμού δ’ όλον εξονομήνω. Οκτώ γαρ μονάδας, τόσας δεκάδας επί τούτοις ηδ’ εκατοντάδας οκτώ, απιστοτέροις ανθρώποις, ούνομαι δηλώσει. Σύ δ’ ΄ενί φρεσί σήσι νόησον»

«και τότε ο Υιός του μεγάλου Θεού θα έλθει στους ανθρώπους με σάρκα, ομοιάζων με τους θνητούς στη γή. Τέσσερα φωνήεντα θα φέρει, το δε άφωνον φανερώνεται σε αυτόν διπλό, και όλον τον αριθμό θα αποκαλύψω. Οκτώ μονάδες, τόσες δεκάδες επί αυτών και οκτώ εκατοντάδες, το όνομά του θα φανερώσει στους απίστους. Εσύ δε κατανόησέ το καλά στο νού σου» (Πηγή: Αόρατος Πόλεμος, σελ. 300 εκδ. Παναγόπουλος)

Ο Άγιος Νικόδημος δίνει το εξής λεξαριθμικό άθροισμα : I Η Σ Ο Υ Σ = 10+8+200+70+400+200 = 888

(απόσπασμα από το βιβλίο του Χάρη Κ. Σκαρλακίδη 2005, «Οι προάγγελοι του Ιησού Χριστού, Απόλλων και Σιβύλλες» )

ΣΙΒΥΛΛΙΚΟΙ ΧΡΗΣΜΟΙ (ΠΕΡΙ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ ΛΟΓΟΙ)

Είναι συλλογή από προφητείες μέσα στις οποίες τα Ιουδαϊκά ή Χριστιανικά δόγματα έβρισκαν επαλήθευση. Οι χρησμοί αυτοί πιστεύεται ότι ήταν έργο μερικών Ιουδαίων και Χριστιανών συγγραφέων από το 150 μέχρι το 180 μ.Χ. και δεν πρέπει να μπερδεύονται με τα Σιβυλλικά βιβλία που ήταν μια νωρίτερη συλλογή από βιβλία με προφητείες. Στους χρησμούς η Σίβυλλα αποδείκνυε την αξιοπιστία της κατά αρχάς προβλέποντας γεγονότα που ήδη είχαν λάβει μέρος. Μετά προέβλεπε τα μελλοντικά γεγονότα βάζοντας πίστη σε δόγματα πριν από την εποχή των εξελληνισμένων Ιουδαίων και των Χριστιανών. Ο Ιουδαίος απολογητής Ιώσηπος και μερικοί Χριστιανοί απολογητές πίστευαν ότι τα έργα ήταν τα αυθεντικά προφητικά λόγια των Σιβυλλών και είχαν πάρα πολύ εντυπωσιαστεί διότι τα δικά τους δόγματα είχαν επαληθευτεί από εξωτερικές πηγές και μαρτυρίες. Και ο Θεόφιλος της Αντιοχείας και ο Κλήμης της Αλεξανδρείας, Χριστιανοί Θεολόγοι του Β’ αιώνα μ.Χ., ανάφεραν την Σίβυλλα σαν μια γυναίκα προφήτη όχι λιγότερο εμπνευσμένη από τους προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης.

Στα Βυζαντινά χρόνια 12 από αυτούς τους χρησμούς συγκεντρώθηκαν σε ένα μοναδικό χειρόγραφο που περιελάμβανε 14 βιβλία ( το 9^ο και το 10^ο χάθηκαν). Ένα ημιτελές κείμενο αυτής της συλλογής εκδόθηκε το 1454 για πρώτη φορά. Οι σημερινοί θεολόγοι χρονολόγησαν τους χρησμούς (150 - 180 μ.Χ.) συγκρίνοντας τα ιστορικά γεγονότα με αυτά που προφητεύονταν στους χρησμούς των Σιβυλλών. Από το σημείο που ξεκινούσαν τα λάθη ο συγγραφέας των χρησμών ξεκινούσε να προβλέπει το μέλλον και ήταν δυνατόν να δοθεί μια ημερομηνία από την τελευταία σωστή πρόβλεψη.

Αν και πολλοί προβάλλουν την ένσταση της μεταγενέστερης χριστιανικής «επέμβασης», οι χρησμοί των Σιβυλλών όχι μόνο αποτελούν εντυπωσιακά δείγματα αρχαίου προφητικού λόγου, αλλά επί πλέον δείχνουν να επιβεβαιώνονται εντυπωσιακά στις μέρες μας...

Κάθε σκεπτόμενος άνθρωπος σ' αυτόν τον πλανήτη αντιλαμβάνεται ότι η εποχή στην οποία ζούμε έχει πολλά στοιχεία «αποκαλυπτικά» και αυτό επιβεβαιώνεται καθημερινά από πάρα πολλά γεγονότα και καταστάσεις. Βεβαίως, ο καθένας μπορεί να αντιτείνει ότι η Αποκάλυψη, όπως και πολλά ιερά ή θεόπνευστα κείμενα έχουν προσβληθεί κατά καιρούς από τη σύγχρονη έρευνα και επιστήμη για διάφορες αιτίες, παραποιήσεις, κλπ. Επί του προκειμένου, αυτό που μας ενδιαφέρει κυρίως είναι η ουσία των λόγων και η ανίχνευση των «αποκαλυπτικών» αναφορών στη σύγχρονη παγκόσμια ιστορία.

Αριστερά: Η Αγία Αικατερίνη εκφέρει Σιβυλλική προφητεία περί του μαρτυρίου του Χριστού «ἐπί την πολυσχεδῆ ταύτην ἐλάσειε γῆν· καὶ δίχα σφάλματος γενήσεται σάρξ· άκαμάτοις δέ θεότητας ὄροις· ἀνιάτων παθῶν λύσει φθοράν· καί τούτου φθόνος γενήσεται ἐξ άπίστου λαοῦ· καί πρὸς ὔψος κρεμασθήσεται ὡς θανάτου κατάδικος· ταῦτα δέ πάντα παίσεται πράως» Κωδ. 5, φφ. 124ββ, 124^α, 12^ος αιώνας Άγιον Όρος, Μονή Δοχειαρίου (Πηγή: Τα αρχεία της χαμένης Γνώσης, Παναγιώτης Α. Τουλάτος, εικ. 51)

Δεξιά: Η Σιβυλλική προφητεία της αριστερής εικόνας την οποία εξέφερε η Αγία Αικατερίνη, απεικονίζεται σε πάπυρο που κρατάει ανά χείρας η Σίβυλλα, σε τοιχογραφία του 1745 που βρίσκεται στο νάρθηκα του ναού της Μονής Παναγίας της Βελλαΐτσας Ιωαννίνων (Πηγή: Τα αρχεία της χαμένης Γνώσης, Παναγιώτης Α. Τουλάτος, εικ. 52)

ΟΙ ΣΙΒΥΛΛΕΣ

Στην εικόνα, λεπτομέρεια της τεράστιας τοιχογραφίας που απεικονίζει την Σίβυλλα την Ερυθραία

Ο προφητικός και αποκαλυπτικός λόγος δεν αποτελεί φυσικά σύγχρονη επινόηση αλλά ανθρώπινη ασχολία παλαιότατη και έχει σχέση με την τάση και την επιθυμία του ανθρώπου να γνωρίζει τα μελλούμενα. Πα την απόκτηση αυτής της γνώσης χρησιμοποιήθηκαν αρκετοί τρόποι στο πέρασμα των χιλιετών. Από τους πλέον παλαιούς θεσμούς της αρχαίας ελληνικής κοινωνίας - αν και αμφιλεγόμενος - ήταν ο θεσμός των Σιβυλλών (προφήτισσες), οι οποίες χρησμοδοτούσαν.

Σύμφωνα με τον Κλήμεντα Αλεξανδρείας (2ος αϊ.), ο ίδιος ο απόστολος Παύλος συνιστούσε στους χριστιανούς να μελετούν τα ελληνικά κείμενα και μάλιστα τους σιβυλλικούς χρησμούς: «λάβετε και τας ελληνικάς βίβλους. Επίγνωτε Σίβυλλαν, ως δηλοί ένα Θεόν και τα μέλλοντα έσεσθαι...»! (Στρωμαστείς, 6 5 42 και Παρίσι 1550, σελ. 268. Εθνική βιβλιοθήκη Αθηνών (θεολ. 2993)) (Πηγή: Τα αρχεία της χαμένης Γνώσης, Παναγιώτης Α. Τουλάτος, εικ. 113) το Βατικανό ήξερε πάντα τη βαθιά σημασία των σιβυλλικών προφητειών, γι' αυτό και ο Μιχαήλ Άγγελος απαθανάτισε τις Σίβυλλες στην Καπέλα Σιξτίνα.

Ήδη κατά τους πρώτους χριστιανικούς αιώνες οι σιβυλλικοί χρησμοί έγιναν αντικείμενο μελέτης και αντιγραφής από τους πρώτους χριστιανούς Πατέρες και ιστορικούς. Η πρώτες μετά Χριστόν αναφορές στους σιβυλλικούς χρησμούς γίνονται από τον Πλούταρχο, τον Άγιο Ιουστίνο, τον Παυσανία, τον Κλήμεντα τον Αλεξανδρέα και τον Ευσέβιο Καισαρείας.

Ο Κλήμης ο Αλεξανδρεύς διετέλεσε καθηγητής και μετέπειτα διευθυντής της Σχολής της Αλεξανδρείας, ενώ ο επίσκοπος Καισαρείας Ευσέβιος (όπως και ο Ωριγένης) είχε υπό την εποπτεία του το μεγαλύτερο βιβλιογραφικό εργαστήριο αντιγραφής χειρογράφων, στο οποίο εργάζονταν οι καλύτεροι καλλιγράφοι της εποχής.

Το 330 μ.Χ. ο Μέγας Κωνσταντίνος θέλοντας να εφοδιάσει τις μεγάλες Εκκλησίες της αυτοκρατορίας με κείμενα της Αγίας Γραφής, ανέθεσε στον Ευσέβιο να ετοιμάσει πενήντα χειρόγραφους κώδικες από περγαμηνή. Την ίδια εποχή ο Ευσέβιος συγγράφει το έργο «Εις τον βίον Κωνσταντίνου». Σ’ αυτό, ο Ευσέβιος καταγράφει τους χρησμούς της Σίβυλλας της Ερυθραίας, την οποία επαινεί και αποκαλεί θεόπνευστη και μακαρία. Η ιέρεια αυτή του Απόλλωνα προφήτευσε από την αρχαιότητα, την Έλευση του Χριστού στη γη, τους έσχατους καιρούς του Αντίχριστου, τη Δευτέρα Παρουσία του Χριστού και την τελική κρίση ζώντων και νεκρών...

Ας δούμε μερικά αποσπάσματα από αυτές τις προφητείες. Σημειώστε ότι ακόμη και αν ο Ευσέβιος «επενέβη» στο πρωταρχικό κείμενο που είχε στη διάθεση του, εξακολουθούμε να έχουμε ένα προφητικό κείμενο ηλικίας 17 αιώνων που τείνει να επιβεβαιωθεί κατά γράμμα!...

Απόσπασμα εκ του Τρίτου Λόγου: «Μετά τάδε προβαίνουσα τοις λόγοις, περί του απατεώνας δαίμονος του αντίχριστου φησιν ωδέπη. Εκ δε 2εβαστηνών ήξει Βελ'ιας μετόπισθεν, και στήσει ορέων ύφος, στήσει δε θάλασσαν, ηέλιον πυρόεντα μέγαν, λαμπράν τε σελήνην, και νέκυας στήσει και σήματα πολλά ποιήσει ανθρώποις, αλλ'ουχί τελεσφόρα έσσετ' εν αυτώ, αλλά πλάνα. Και δη πολλούς μέροπας πλανήσει...» (μετάφραση; Μετά από αυτά προχωρώντας δια των λόγων, περί του απατεώνας δαίμονος του Αντίχριστου λέγει άσματα προφητικά. Από δε τους Σεβαστηνούς θα φθάσει ο Βελίας εκ των όπισθεν, και θα στήσει ύφος ορέων, θα στήσει δε την θάλασσα, τον μεγάλο φλογώδη ήλιο, και την λαμπρή σελήνη, και νεκρούς θα αναστήσει και σημεία πολλά θα κάνει στους ανθρώπους, αλλά δεν θα είναι αποτελεσματικά σ' αυτόν, αλλά πλάνα. Και μάλιστα πολλούς ανθρώπους θα πλανήσει...).

Στο αποκαλυπτικό αυτό απόσπασμα περιγράφονται οι μεθοδεύσεις του άρχοντα του κάτω κόσμου Βελιάλ, αλλά και τα σημάδια που θα δώσει στους ανθρώπους, τα οποία αν εκληφθούν μεταφορικά αφορούν τα απατηλά σημεία, όπως η φαινομενική ανάσταση νεκρών. Εάν όμως, εκληφθούν κυριολεκτικά, αφορούν και πάλι το χαραγμένο σημάδι που θα λάβουν οι άνθρωποι, οι οποίοι θα προσκυνήσουν το θηρίο. Η Ίδια προφητεία περί των "απατηλών σημείων" και της πλάνης του Αντίχριστου, συναντάται και στην Αποκάλυψη του Ιωάννη: «13 καὶ ποιεῖ σημεῖα μεγάλα, καὶ πῦρ ἵνα ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καταβαίνῃ εἰς τὴν γῆν ἐνώπιον τῶν ἀνθρώπων. 14 καὶ πλανᾷ τοὺς κατοικοῦντας ἐπὶ τῆς γῆς διὰ τὰ σημεῖα ἃ ἐδόθη αὐτῷ ποιῆσαι ἐνώπιον τοῦ θηρίου» (Αποκ. Κεφ. Ιγ,13).

Η ομοιότητα των σιβυλλικών χρησμών με την Αποκάλυψη του Ιωάννη, προκαλεί κατάπληξη... Αν οι Έλληνες γνώριζαν μαζικά τους σιβυλλικούς χρησμούς, θα καταλάβαιναν ότι η έλευση του Χριστού στη γη ήταν η επαλήθευση αυτών των χρησμών.

Υπήρξαν Έλληνες οι οποίοι παρέδιδαν την πανάρχαια γνώση και Ιστορία, που ονομάσθηκε Μυθολογία, στις επόμενες γενιές. Η λέξη μυθολογώ, σημαίνει ότι παραδίδω δια του λόγου, ιστορικά γεγονότα και πανάρχαιες παραδόσεις. Αρκετοί Έλληνες που διατηρούσαν και γνώριζαν τις αρχαίες παραδόσεις ήταν μεταξύ αυτών που ασπάστηκαν τον Χριστιανισμό, διότι έβλεπαν τα κοινά σημεία από τα λεγόμενα των πατέρων τους, που περιέγραφαν τους χρησμούς των Σιβυλλών.

Η προφητεία της Σίβυλλας της Ερυθραίας, με ακροστιχίδα «Ιησούς Χριστός», όπως περιλαμβάνεται στον κώδικα 419 της Πατριαρχικής Βιβλιοθήκης Ιεροσολύμων, συνεχίζεται από ένα δεύτερο μακροσκελές προφητικό λόγο, στον οποίο προφητεύεται η γέννηση του Ιησού από την παρθένο Μαρία, το θαύμα του πολλαπλασιασμού των πέντε άρτων, το μαρτύριο της Σταυρώσεως, τα μαστιγώματα και τα ραπίσματα, το ακάνθιστο στεφάνι, αλλά και ο Ευαγγελισμός της Παναγίας! Αξιοσημείωτο είναι ότι και στις δύο προφητείες αναφέρεται ο άρχοντας του κάτω κόσμου, το θηρίο.

ΣΙΒΥΛΛΑ Η ΕΡΥΘΡΑΙΑ

H Σίβυλλα της Κυμαία προφήτευσε: «Θα έλθει ο Υιός του Θεού στην γη και θα φορέσει σάρκα ανθρώπινη, ομοιούμενος με τους θνητούς της γης. Θα φέρει το όνομα του τέσσερα φωνήεντα και δύο σύμφωνα, οκτώ μονάδες, οκτώ δεκάδες και οκτώ εκατοντάδες, ήτοι τον αριθμό 888» (προέβλεψε δηλαδή το όνομα ΙΗΣΟΥΣ) (βλ. Εκκλησιαστική Ιστορία Ευσεβίου και 20° τόμο Ελληνικής Πατρολογίας του Κέντρου Πατερικών Εκδόσεων, σελ. 1285-1293).

Μια ακόμη εντυπωσιακή περίπτωση ο Χρησμός της Σίβυλλας της Ερυθραίας, ιέρειας του Απόλλωνος, περί της Δευτέρας Παρουσίας του Ιησού Χριστού. Στην ακροστιχίδα του χρησμού σχηματίζεται η φράση «ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΕΙΣΤΟΣ ΘΕΟΥ ΥΙΟΣ ΣΩΤΗΡ ΣΤΑΥΡΟΣ» (με «ει»). Περί της Σίβυλλας της Ερυθραίας, ο Άγιος Αθανάσιος Αλεξανδρείας (Te ntecreties Nikaenae Sydonue, 40, 18) μαρτυρεί ότι προφήτευσε 3.000 χρόνια πριν την εποχή του, δηλαδή το 2700 π.Χ. περίπου, οπότε - αν δεν είναι χαλκευμένη - έχουμε να κάνουμε με μια πανάρχαια προφητεία και την αρχαιότερη καταγεγραμμένη περί του ονόματος «Ιησούς Χρειστός» και περί της ελεύσεως του στη γη, των συμβάντων της ζωής του και των συμβάντων που θα προηγηθούν στη γη μέχρι την Δευτέρα Παρουσία, μεταξύ των οποίων και το χάραγμα του Αντίχριστου.

ΑΚΡΟΣΤΙΧΙΔΕΣ

Η αρχαιότερη χριστιανική γνωστή ακροστιχίδα είναι εκείνη που παρέχει την λέξη ΙΧΘΥΣ που καθιερώθηκε από την πρώτη εκκλησία για να εκφράσει το όνομα του Ιησού Χριστού και της αποστολής Του ως Σωτήρα (Ιησούς, Χριστός, Θεού, Υιός, Σωτήρ). Γύρω στο 150 με 160 μ.Χ. Χριστιανός συγγραφέας συνέθεσε με σιβυλλικό τρόπο οξύχολο λίβελο που πρόλεγε την προσεχή πτώση της αυτοκρατορίας, την καταστροφή της Ιταλίας, τον αγώνα και την κατατρόπωση του Αντίχριστου και την αιώνια μακαριότητα και ανάσταση των δικαίων. Τα αρχικά γράμματα των στίχων που προφήτευαν τα ανώτερα αποτέλεσαν ακροστιχίδα που εξέπληξε τους τότε αναγνώστες, εφόσον πίστεψαν ότι το ποίημα αυτό είχε συνταχθεί από την 6^η μετά τον κατακλυσμό γενεά και ανήκε στην Αθηναΐδα την Σίβυλλα την Ερυθραία

Ηξει δ’ ουρανόθεν βασιλεύες αιώσιν, ο μέλλων

Σαρκοφόρον ψυχάς τα’ ανδρών επί βήματι κρινεί.

Χέρσος ότ’ αν πότε κόσμος όλος και άκανθα γένηται

Ρίψωσοι τα’ είδωλα βροτοί και πλούτον άπαντα,

Σάρξ τότε πάσα νεκρών, ες ελευθέριον φάος ήξει

Τους αγίους ανόμους τε το πυρ αιώσιν ελέγξει

Οππόσα τις πράξας έλαθεν, τότε πάντα λαλήσει.

Στήθεα γαρ ζοφόεντα Θεός φωστήρσιν ανοίξει.

Θρήνος τ’ εκ πάντων έσται και βρυγμός οδόντων

Ουρανόν ειλίξει, μήνης δε τε φέγγος ολείται,

Ύψος δ’ ουκέτι λυγρόν εν ανθρώποισι φανείται

Συν πηγαίς ποταμοί τε καχλάζοντες λείψουσιν.

Σάλπιξ δ’ ουρανόθεν φωνήν πολύθρηνον αφήσει,

Ρεύσει δ’ ουρανόθεν ποταμός πυρός ηδέ γε θείου.

Σήμα δε τοι τότε πάσι βροτοίς αριδείκετον, οίον

Το ξύλον εν πιστοίς το κέρας το ποθούμενον έσται

Ούτος ο νυν προγραφείς εν ακροστιχίοις Θεός ημών,

Σωτήρ, αθάνατος βασιλεύς, ο παθών ενέχ΄ ημών.

Το σιβυλλικό αυτό ποίημα προσεγγίζει προς το νόημα χωρίου λόγου προς τους Έλληνες που αποδίδεται στον Άγιο Ιουστίνο (c. Xxx). Αλλά ενώ ο συγγραφέας του χωρίου αυτού έχει υπ’ όψιν του την ενσάρκωση του Χριστού, ο συγγραφέας του ποιήματος αποβλέπει στην 2^α παρουσία και την ύστατη κρίση.

Κατά τον Γ’ αιώνα μ.Χ. το ποίημα μεταφράστηκε και σε βαρβαρικούς στίχους, όπου προσαρμόστηκαν και μερικές λατινικές λέξεις στα ελληνικά γράμματα της ακροστιχίδας:

ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΕΙΣΤΟΣ ΘΕΟΥ ΥΙΟΣ ΣΩΤΗΡ

IESVCS CREISTOS TEVD NIOS SOTER

Λέγεται ότι τόσο πολύ τιμήθηκε αυτή η σύνθεση ώστε μεταφράστηκε και σε λατινικούς στίχους. Το διασημότατο μνημείο που χρησιμοποιεί την λέξη ΙΧΘΥΣ ως ακροστιχίδα είναι επιγραφή της αρχαίας Λουγδουνικής πόλης Βιβράκτης (Aedua Autum), που χρονολογείται από τον Β’ ή τον Γ’ αιώνα μ.Χ.. Η ακροστιχίδα αυτή επαυξάνεται και με το γράμμα Ε, το οποίο πιθανότατα κατά τον Rossi είναι το αρχικό γράμμα της λέξεως ΕΛΠΙΣ:

Θεσπεσίων υδάτων, την σην, φίλε, θάλπεο ψυχήν

Άλλες ακροστιχίδες, αντί του πρόσθετου Ε, φέρουν Ν, το οποίο πιθανώς αποτελεί το αρχικό της λέξης ΝΙΚΑ.

Χρησμός της Σίβυλλας της Ερυθραίας περί του μαρτυρίου του Ιησού. «ἵν οἶκτο ἐλπίδα δώσει καὶ φθαρτῇ σαρκί μορφήν, καὶ πίστιν ἀπίστοις· εἰς ἀνόμων χείρας καὶ ἀπίστων ὕστερον ἥξει· δώσουσι δέ θεῷ ραπίσματα φαρμακόεντα· δώσει δ’ εἰς μάστιγας ἀναπλώσας τότε νῶτον· καὶ κολαφιζόμενος σιγήσει μή τις ἐπιγνῶ· τίς τίνος ἤ πόθεν ἦλθεν ἵνα φθιμένοισι λαλήση· καὶ στέφανον φορέση τόν άκάνθινον, ἐκ γὰρ ἀκανθῶν τό στέφος ἐκλεκτόν αἰώνιον ἐστίν ἄγαλμα· πλευρᾶς νύξουσι καλάμῳ διά τόν νόμον αὐτῶν· ἐκ καλάμων γὰρ σειομένων ὑπό πνεύματος ἄλλου…» Κωδ. 419, φ. 271β, 14 αιώνας, Πατριαρχική Σχολή Ιεροσολύμων. (Πηγή: Τα αρχεία της χαμένης Γνώσης, Παναγιώτης Α. Τουλάτος, εικ. 82)

Χρησμός περί του Σταυρού «Ὦ ξύλον ὦ μακαριστόν ἐφ’ οὗ θεός ἐξετανύσθη…». Χρησμός Σιβύλλας της Ερυθραίας με ακροστιχίδα Ιησούς Χρειστός, Κωδ. 419 (Συλλογή Λαύρας Αγίου Σάββα), φ. 269β, 14αιών. Πατριαρχική Βιβλιοθήκη Ιεροσολύμων. (Πηγή: Τα αρχεία της χαμένης Γνώσης, Παναγιώτης Α. Τουλάτος, εικ. 23)

ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΕΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΟΦΩΝ & ΠΡΟΦΗΤΩΝ

ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΑΞΙΑ ΠΡΟΦΗΤΕΙΩΝ ΠΑΛΑΙΑΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ

Οι προφητείες και η επιστημονική τους βαρύτητά

Ο Ιησούς είναι ένα μοναδικό στην ιστορία πρόσωπο. Όλοι οι άνθρωποι αρχίζουν να υπάρχουν με την γέννησή τους. Και παύουν να ζουν και να ενεργούν με τον βιολογικό τους θάνατο. Αντίθετα ο Ιησούς μαρτυρείται ότι ζει αιωνίως. Ζει, πριν γεννηθεί. Ζει∙ και ενεργεί. Και ο κόσμος τον περιμένει. Και μετά το βιολογικό Του θάνατο εξακολουθεί να ζει. Πριν ο Χριστός γεννηθεί, ένας λαός μιλάει γι’ Αυτόν. Και Τον περιμένει. «Η προσδοκία της ελεύσεως του Ιησού υπήρχε πάντοτε στον κόσμο» (L’ attente et la venue de Jésus était toujours sur la terre), λέγει ο Πασκάλ.

Μήπως οι προφητείες της Π.Δ. θα μπορούσαν να εφαρμοστούν και σε άλλα πρόσωπα; π.χ. τον Μ. Αλέξανδρο, τον Ιουστινιανό, τον Λουδοβίκο, τον Κρόμβελ, τον Λίνκολν, κ.ο.κ.; Η Παλαιά Διαθήκη είναι ένα μεγάλο βιβλίο. Με πολλές προφητείες και ακόμη περισσότερες προτυπώσεις. Οι προφητείες, που ομιλούν ξεκάθαρα για τον ερχόμενο Μεσσία, είναι επάνω από 60. Μα υπάρχουν και πολλές άλλες εκατοντάδες προφητείες, που μιλούν για τον Χριστό κάπως συνεσκιασμένα. Όλες αυτές ταιριάζουν στον Χριστό. Ολόκληρη η Π.Δ. μπορεί να θεωρηθεί σαν μια προφητεία για τον Χριστό. Κάθε της Κεφάλαιο έχει και κάποια προφητεία, που εκπληρώθηκε στον Χριστό. Ταιριάζουν άραγε και σε άλλα πρόσωπα;

Και σε κάθε άνθρωπο, που προσπάθησαν να τον παραστήσουν σαν Μεσσία, κάποια προφητεία μπορεί να ταιριάζει!

Ένας Αμερικανός, ο Peter Stoner (Πήτερ Στόνερ) έχει γράψει για το θέμα των προφητειών που εκπληρώθηκαν στο πρόσωπο του Χριστού, ένα βιβλίο που τιτλοφορείται: Ομιλεί η επιστήμη (Πηγή: Stoner, P.-Newman, R.C. Science Speaks, Chicago 1976, σελ.. 106-112.).

Σήμερα έχει προσελκύσει την προσοχή του επιστημονικού κόσμου η μαθηματική θεωρία των πιθανοτήτων.

· Τί πιθανότητα έχομε να κληρωθεί ο αριθμός του λαχείου μας; Κάποια. Ελάχιστη.

· Τί πιθανότητα έχομε, αν ρίχνομε τυχαία ένα κουτάκι με στοιχεία του αλφαβήτου επάνω σε ένα τραπέζι, να ιδούμε σχηματισμένο το «Πάτερ ημών»;...

· Τί πιθανότητα υπάρχει, να συμπέσουν τόσες προφητείες τυχαία σε ένα πρόσωπο;

Αν θελήσομε, μας λέγει λοιπόν ο Στόνερ, να εφαρμόσομε τις σύγχρονες μεθόδους της θεωρίας των πιθανοτήτων σε οχτώ μόνον προφητείες έχομε το εξής αποτέλεσμα: η πιθανότητα να επιζήσει ένας άνθρωπος και να πραγματοποιήσει στον εαυτό του τις οχτώ αυτές προφητείες είναι μία στις δέκα υψωμένες στην 17 δύναμη (1/10^17). Αυτό σημαίνει ότι η πιθανότητα αυτή είναι 1/100.000.000.000.000.000 δηλ. μία στα εκατό τετράκις εκατομμύρια!

· Αν πάρομε 10^17 (δηλ. εκατό τετράκις εκατομμύρια) μεταλλικά εικοσάδραχμα και τα απλώσουμε στο έδαφος του Τέξας (έχει έκταση, όση και η Βαλκανική!) θα χρειασθεί να σκεπάσουμε το έδαφός του σε πάχος 0,60 μ.

· Μετά παίρνομε ένα κάποιο από αυτά τα νομίσματα και το σημαδεύομε. Και μετά το ανακατεύομε μέσα σ’ εκείνο το χάος των νομισμάτων.

· Μετά παίρνομε έναν άνθρωπο, του δένομε τα μάτια, και του δίνομε την άδεια να ψάξει σε όποια κατεύθυνση θέλει, για να βρει το σημαδεμένο νόμισμα! Και όχι μόνο να το βρει μα και να μας βεβαιώσει ότι είναι εκείνο που του ζητάμε και όχι κάποιο άλλο!

Τί πιθανότητα υπάρχει, να μπορέσει να βρει το σημαδεμένο νόμισμα;

Αν λοιπόν οι συγγραφείς των βιβλίων της αγίας Γραφής έγραψαν τις οκτώ μόνον προφητείες κατά υπαγόρευση της φαντασίας τους - επειδή δηλ. έτσι τους κατέβηκε - η πιθανότητα να πραγματοποιηθούν σε ένα πρόσωπο είναι μία στα εκατό τετράκις εκατομμύρια, δηλαδή μηδενική. Για φανταστείτε τώρα να εφαρμόσομε την θεωρία των πιθανοτήτων όχι μόνο σε οκτώ προφητείες, αλλά σε 300. Τί πιθανότητα έχομε να συμπέσουν σε ένα πρόσωπο; Ο Στόνερ γράφει: 1/10^157. Σε τί μεταφράζεται αυτός ο γρίφος, αν το 10^17 μας κάνει εκατό τετράκις εκατομμύρια;

Επειδή οι περισσότεροι δεν ξέρομε πολλά πράγματα για την θεωρία των πιθανοτήτων - πολλοί, ακόμη και επιστήμονες, δεν ξέρουν τίποτε για αυτήν - διερωτώμεθα:

Harold Hartzler, γραμματέας της «εταιρείας επιστημών»

Απάντηση μας δίνει ο Harold Hartzler, (Χάρολντ Χάρτσλερ) γραμματέας της «εταιρείας επιστημών» της Αμερικής, στον πρόλογό του στο ως άνω βιβλίο του Στόνερ. Λέει:

«Το βιβλίο του Στόνερ το μελετήσαμε με πολλή προσοχή

α) μια Επιτροπή Επιστημόνων μελών της «Εταιρείας Επιστημόνων» της Αμερικής και

β) η εκτελεστική Επιτροπή της Εταιρείας. Και οι δύο επιτροπές κατέληξαν στη διαπίστωση ότι το βιβλίο αυτό χρησιμοποιεί σωστά και με ακρίβεια το επιστημονικό του υλικό. Η επιχειρούμενη μαθηματική ανάλυση γίνεται με βάση τις αρχές της θεωρίας των πιθανοτήτων, που δεν διαμφισβητούνται. Και ο καθηγητής Στόνερ χρησιμοποίησε τις αρχές αυτές σωστά και πειστικά».

Αν λοιπόν θελήσει κανείς να κατανοήσει το θέμα αυτό με το φως της θεωρίας των πιθανοτήτων, καταλαβαίνει, ότι: η εκπλήρωση οκτώ μόνον προφητειών στον Χριστό είναι μια υπέροχη απόδειξη, ότι:

· οι προφητείες γράφτηκαν με τον φωτισμό του Θεού∙ και

· εκπληρώθηκαν σε ένα συγκεκριμένο πρόσωπο (τον Ιησού) με το πανσθενές θέλημα του Θεού, που δεν υπόκειται στον νόμο των πιθανοτήτων!

Καλά! Και αν έτσι έτυχε και εκπληρώθηκαν όλες οι «τάχα προφητείες» στον Χριστόν;

ΜΙΛΑΕΙ Η ΕΠΙΣΤΗΜΗ (ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ)

Το κείμενο και οι σημειώσεις είναι του Peter W. Stoner, με ελάχιστες παρέμβλητες του α.α., για εκείνες τις περιπτώσεις που εμφανίζονται Προτεσταντικές θεολογικές απόψεις έναντι των Ορθοδόξων.

Λίγα λόγια για τον συγγραφέα: ο Peter W. Stoner ήταν μέχρι το 1953 πρόεδρος της Μαθηματικής Σχολής και της Σχολής Αστρονομίας του Pasadena City College, από το 1953-1957 πρόεδρος του Επιστημονικού Τμήματος του Westmont College· σήμερα είναι τακτικός καθηγητής των Φυσικών Επιστημών του Westmont College, είναι συγγραφέας πολλών επιστημονικών βιβλίων και άλλων πραγματειών.

Η ΑΚΡΙΒΕΙΑ ΤΩΝ ΠΡΟΦΗΤΕΙΩΝ

...ἰῶτα ἓν ἢ μία κεραία οὐ μὴ παρέλθῃ ἀπὸ τοῦ νόμου ἕως ἂν πάντα γένηται. Ματθαίος 5/18.

23 ἀναγγείλατε ἡμῖν τὰ ἐπερχόμενα ἐπ’ ἐσχάτου, καὶ γνωσόμεθα ὅτι θεοί ἐστε· Ησαΐας 41/23.

Πολλά έχουν γραφεί για την εκπλήρωση των Βιβλικών προφητειών. Πολλές αρχαιολογικές αποστολές έχουν σκάψει τα ερείπια αρχαίων πόλεων που αναφέρονται στις Βιβλικές αφηγήσεις και έχουν δώσει αναφορές για τα ευρήματα τους, δείχνοντας την ακρίβεια των Βιβλικών διηγήσεων. Πολλά Βιβλία έχουν γραφεί, δείχνοντας ότι έχουν εκπληρωθεί πολλές προφητείες και εξακολουθούν να εκπληρώνονται. Από όσα εγώ βρήκα, πολύ λίγα έχουν γραφεί για να δείξουν πως αυτή η εκπλήρωση των προφητειών αποδεικνύει ότι η Βίβλος είναι ο θεόπνευστος Λόγος του Θεού.

Αυτό το κεφάλαιο έχει γραφεί έτσι, ώστε, ο άνθρωπος που αμφιβάλλει για τη θεοπνευστία της Βίβλου, να βρει ισχυρές ενδείξεις πάνω στις οποίες να αγκυροβολήσει την πίστη του. Μόνο λίγες από τις πολλές προφητείες που θα μπορούσαμε να παραθέσουμε χρησιμοποιούνται εδώ και δίνεται μια σύντομη εξιστόρηση για το πώς εκπληρώθηκαν αυτές οι προφητείες· είναι όμως αρκετή για να γίνει δυνατή η εκτίμηση τους. Προτείνονται, ταυτόχρονα, και άλλα βιβλία για πλήρεις αναλύσεις.[1] Σε μερικές περιπτώσεις δίνονται αναφορές σε ιστορικά και άλλα βιβλία, για να διευκολυνθεί ο έλεγχος των γεγονότων από πηγές έξω από τη Βίβλο.

Χρησιμοποιώ τη γνωστή αρχή των πιθανοτήτων. Αν η πιθανότητα του να συμβεί ένα ενδεχόμενο είναι μία στις Μ, και η πιθανότητα να συμβεί ένα άλλο ανεξάρτητο συμβάν είναι μία στις Ν, τότε η πιθανότητα να συμβούν και τα δύο είναι μία στις Μ επί Ν. Η απόδειξη αυτής της θεωρίας μπορεί να βρεθεί σε οποιοδήποτε βιβλίο άλγεβρας πανεπιστημιακού επιπέδου. Θα δώσω ένα παράδειγμα, που δείχνει την αλήθεια της αρχής αυτής. Υποθέστε ότι ο ένας στους δέκα άνδρες είναι φαλακρός, και ότι ο ένας στους 100 έχει χάσει ένα δάχτυλο, τότε ένας άνδρας στους 1000 (το γινόμενο του 10 επί 100) είναι και φαλακρός και έχει χάσει ένα δάχτυλο. Για να δείξω την αλήθεια αυτού του συμπεράσματος, ας υποθέσω ότι παίρνω 1000 άνδρες στην τύχη και διαλέγω τους φαλακρούς. Αφού ο ένας στους δέκα είναι φαλακρός έχω 100 φαλακρούς στους 1000 άνδρες. Οι υπόλοιποι 900 δεν είναι φαλακροί, άρα δεν μπορεί να είναι ταυτόχρονα και φαλακροί και άνθρωποι που έχασαν ένα δάχτυλο. Τώρα, ας πάρουμε αυτούς τους 100 φαλακρούς Και ας ψάξουμε για κάποιον που έχασε ένα δάχτυλο. Επειδή μόνο ένας στους 100 χάνει ένα δάχτυλο θα βρείτε μόνο έναν στην ομάδα αυτή. Με άλλα λόγια, μπορούμε να πούμε ότι η πιθανότητα να φαλακρωθεί ένα αγόρι είναι μία στα δέκα, και ότι η πιθανότητα να χάσει ένα αγόρι ένα δάχτυλο είναι μία στα εκατό. Γι’ αυτό η πιθανότητα ότι κάποιο ορισμένο αγόρι και θα φαλακρωθεί και θα χάσει ένα δάχτυλο είναι μία στα χίλια. Έτσι, φαίνεται να βγαίνει αληθινή η θεωρία.

Αν τα συμβάντα δεν είναι τελείως ανεξάρτητα, τότε θα πρέπει να χρησιμοποιηθεί μια διαφορετική θεωρία πιθανοτήτων. Αν η πιθανότητα του να συμβεί κάτι είναι μία στα Μ, και, όταν συμβαίνει, η πιθανότητα του να συμβεί ένα δεύτερο σχετικό με το πρώτο γεγονός είναι μία στις Ν, τότε η πιθανότητα του να συμβούν και τα δύο είναι μία στις Μ επί Ν.

Ας το εξηγήσω. Ποια είναι η πιθανότητα ένας νέος να χάσει και το πρώτο και το δεύτερο δάχτυλο του; Δεν μπορούμε να βρούμε την απάντηση με το να κάνουμε ερωτήσεις όπως: Ένας στους πόσους έχει χάσει το πρώτο δάχτυλο; Ένας στους πόσους έχει χάσει το δεύτερο δάχτυλο; και, μετά, να πολλαπλασιάσουμε τα δύο αποτελέσματα. Η απώλεια του πρώτου και του δεύτερου δάχτυλου είναι γεγονότα που πολλές φορές σχετίζονται το ένα με το άλλο. Στο ίδιο ατύχημα που χάνει κανείς το δεύτερο δάχτυλο, πολύ πιθανό να έχει χάσει και το πρώτο. Θα πρέπει να αναρωτηθούμε: Ένας στους πόσους χάνει ένα από τα πρώτα δύο δάχτυλα; Και ένας στους πόσους αφού χάσει ένα από τα πρώτα δύο δάχτυλα χάνει και το άλλο; Τότε μπορούμε να πολλαπλασιάσουμε τα αποτελέσματα.

Αυτή την αρχή την ακολουθήσαμε προσεχτικά στον χειρισμό των πιθανοτήτων στις επόμενες σελίδες.

Αυτές οι θεωρίες των πιθανοτήτων είναι τα θεμέλια πάνω στα οποία στηρίζονται οι πληρωμές για όλα τα είδη των ασφαλειών, και η αλήθεια τους έχει αποδειχθεί στις πρακτικές εφαρμογές τους.

Είναι δύσκολο να φτάσουμε στην πιθανότητα για τα διάφορα γεγονότα των προφητειών. Οι πιθανότητες που χρησιμοποιούνται σ’ αυτή τη θεώρηση είναι απλώς οι προσπάθειες να δώσουμε την πιθανότητα των προφητικών θεμάτων βασιζόμενοι μόνο σε ανθρώπινη γνώση. Ο συγγραφέας του παρόντος χρησιμοποίησε τον μέσο όρο των εκτιμήσεων που του δόθηκαν από εφτακόσιους σπουδαστές κολλεγίου σε μια περίοδο πάνω από δέκα χρόνια, αλλά τις έχει ζυγίσει προσεκτικά και άλλαξε ό,τι του φαινόταν παράλογο. Σε όλες σχεδόν τις αλλαγές οι εκτιμήσεις έγιναν πιο συντηρητικές. Δεν θα γίνει όμως καμιά προσπάθεια να υπερασπιστεί αυτές τις εκτιμήσεις. Ο αναγνώστης θα πρέπει να νιώσει απόλυτα ελεύθερος να κάνει τις εκτιμήσεις που του φαίνονται λογικές και συντηρητικές. Θα πρέπει τότε να υπολογίσει με τις δικές του εκτιμήσεις την πιθανότητα για την εκπλήρωση των προφητειών. Ο συγγραφέας του παρόντος πιστεύει, όμως, ότι ο αναγνώστης θα επιθυμεί να αυξήσει τόσες τιμές όσες θα θελήσει να ελαττώσει και έτσι στο τέλος θα έχουμε πολύ μικρή μεταβολή στα τελικά αποτελέσματα. Εν πάση περιπτώσει, τα αποτελέσματα των υπολογισμών του θα είναι αποφασιστικής σημασίας.

ΤΥΡΟΣ

Η προφητεία του Ιεζεκιήλ (26/3-5, 7, 12, 14, 16) γραμμένη ο 590 πΧ, αναφέρει:

«3 διὰ τοῦτο τάδε λέγει Κύριος· ἰδοὺ ἐγὼ ἐπὶ σέ, Σόρ, καὶ ἀνάξω ἐπὶ σὲ ἔθνη πολλά, ὡς ἀναβαίνει ἡ θάλασσα τοῖς κύμασιν αὐτῆς. 4 καὶ καταβαλοῦσι τὰ τείχη Σὸρ καὶ καταβαλοῦσι τοὺς πύργους σου, καὶ λικμήσω τὸν χοῦν αὐτῆς ἀπ' αὐτῆς καὶ δώσω αὐτὴν εἰς λεωπετρίαν. 5 ψυγμὸς σαγηνῶν ἔσται ἐν μέσῳ θαλάσσης, ὅτι ἐγὼ λελάληκα, λέγει Κύριος· καὶ ἔσται εἰς προνομὴν τοῖς ἔθνεσι. 6 καὶ αἱ θυγατέρες αὐτῆς αἱ ἐν τῷ πεδίῳ μαχαίρᾳ ἀναιρεθήσονται, καὶ γνώσονται ὅτι ἐγὼ Κύριος. 7 ὅτι τάδε λέγει Κύριος· ἰδοὺ ἐγὼ ἐπάγω ἐπὶ σέ, Σόρ, τὸν Ναβουχοδονόσορ βασιλέα Βαβυλῶνος ἀπὸ τοῦ βορρᾶ (βασιλεὺς βασιλέων ἐστί) μεθ' ἵππων καὶ ἁρμάτων καὶ ἱππέων καὶ συναγωγῆς ἐθνῶν πολλῶν σφόδρα. 8 οὗτος τὰς θυγατέρας σου τὰς ἐν τῷ πεδίῳ μαχαίρᾳ ἀνελεῖ καὶ δώσει ἐπὶ σὲ προφυλακὴν καὶ περιοικοδομήσει καὶ ποιήσει ἐπὶ σὲ κύκλῳ χάρακα καὶ περίστασιν ὅπλων καὶ τὰς λόγχας αὐτοῦ ἀπέναντί σου δώσει· 9 τὰ τείχη σου καὶ τοὺς πύργους σου καταβαλεῖ ἐν ταῖς μαχαίραις αὐτοῦ.

10 ἀπὸ τοῦ πλήθους τῶν ἵππων αὐτοῦ κατακαλύψει σε ὁ κονιορτὸς αὐτῶν, καὶ ἀπὸ τῆς φωνῆς τῶν ἱππέων αὐτοῦ καὶ τῶν τροχῶν τῶν ἁρμάτων αὐτοῦ σεισθήσεται τὰ τείχη σου εἰσπορευομένου αὐτοῦ τὰς πύλας σου, ὡς εἰσπορευόμενος εἰς πόλιν ἐκ πεδίου. 11 ἐν ταῖς ὁπλαῖς τῶν ἵππων αὐτοῦ καταπατήσουσί σου πάσας τὰς πλατείας· τὸν λαόν σου μαχαίρᾳ ἀνελεῖ καὶ τὴν ὑπόστασιν τῆς ἰσχύος σου ἐπὶ τὴν γῆν κατάξει. 12 καὶ προνομεύσει τὴν δύναμίν σου καὶ σκυλεύσει τὰ ὑπάρχοντά σου καὶ καταβαλεῖ τὰ τείχη σου καὶ τοὺς οἴκους σου τοὺς ἐπιθυμητοὺς καθελεῖ, καὶ τοὺς λίθους σου καὶ τὰ ξύλα σου καὶ τὸν χοῦν σου εἰς μέσον τῆς θαλάσσης σου ἐμβαλεῖ. 13 καὶ καταλύσει τὸ πλῆθος τῶν μουσικῶν σου, καὶ ἡ φωνὴ τῶν ψαλτηρίων σου οὐ μὴ ἀκουσθῇ ἔτι. 14 καὶ δώσω σε εἰς λεωπετρίαν, ψυγμὸς σαγηνῶν ἔσῃ, οὐ μὴ οἰκοδομηθῇς ἔτι, ὅτι ἐγὼ Κύριος ἐλάλησα, λέγει Κύριος. 15 διότι τάδε λέγει Κύριος Κύριος τῇ Σόρ· οὐκ ἀπὸ φωνῆς τῆς πτώσεώς σου ἐν τῷ στενάξαι τραυματίας, ἐν τῷ σπάσαι μάχαιραν ἐν μέσῳ σου σεισθήσονται αἱ νῆσοι; 16 καὶ καταβήσονται ἀπὸ τῶν θρόνων αὐτῶν πάντες οἱ ἄρχοντες ἐκ τῶν ἐθνῶν τῆς θαλάσσης καὶ ἀφελοῦνται τὰς μίτρας ἀπὸ τῶν κεφαλῶν αὐτῶν καὶ τὸν ἱματισμὸν τὸν ποικίλον αὐτῶν ἐκδύσονται. ἐκστάσει ἐκστήσονται, ἐπὶ γῆν καθεδοῦνται καὶ φοβηθήσονται τὴν ἀπώλειαν αὐτῶν καὶ στενάξουσιν ἐπὶ σέ· 17 καὶ λήψονται ἐπὶ σὲ θρῆνον καὶ ἐροῦσί σοι· πῶς κατελύθης ἐκ θαλάσσης, ἡ πόλις ἡ ἐπαινετή, ἡ δοῦσα τὸν φόβον αὐτῆς πᾶσι τοῖς κατοικοῦσιν αὐτήν»

Η προφητεία αυτή προβλέπει την καταστροφή της Τύρου και μας αναφέρει εφτά διαφορετικά πράγματα που θα συμβούν:

2. Άλλα έθνη θα συμμετάσχουν στην εκπλήρωση της προφητείας.

3. Η πόλη θα ισοπεδωθεί σαν την κορυφή ενός βράχου, σαν λειόπετρα.

5. Οι πέτρες της και τα ξύλα της θα ριχτούν στη θάλασσα.

6. Και άλλες πόλεις θα φοβηθούν πολύ απ’ την πτώση της Τύρου.

Η Τύρος ήταν στη βόρεια ακτή της Παλαιστίνης και την κατοικούσαν Φοίνικες, που ήταν ένας ισχυρός ναυτικός λαός, και σκορπίζανε τον τρόμο στους εχθρούς τους. (Ο βασιλιάς της Τύρου προμήθευσε στον Σολομώντα ξυλεία για το χτίσιμο του Ναού). Το 586 πΧ ο Ναβουχοδονόσωρ, ο βασιλιάς της Βαβυλώνας, πολιόρκησε την Τύρο. Η πολιορκία βάσταξε δεκατρία χρόνια, και όταν στα 573 πΧ ο Ναβουχοδονόσωρ πήρε την πόλη, βρήκε ότι οι Φοίνικες είχαν μετακινήσει κάθε τι που είχε αξία σε ένα νησί που ήταν περίπου ενάμισυ μίλι μακρυά απ’ την παραλία. Αν και πήρε την πόλη ο Ναβουχοδονόσωρ δεν κέρδισε τίποτε, γιατί οι Φοίνικες δεν κατακτήθηκαν. Ο Ναβουχοδονόσωρ δεν μπόρεσε να τους ακολουθήσει στο νησί, κι έτσι επέστρεψε στη Βαβυλώνα. Έτσι, εκπληρώθηκε το πρώτο θέμα της προφητείας: (1) Ο Ναβουχοδονόσωρ θα πάρει την πόλη της Τύρου.

Για 241 χρόνια, η ηπειρωτική Τύρος παρέμεινε όπως την άφησε ο Ναβουχοδονόσωρ. Αργότερα, ο Μέγας Αλέξανδρος ξεκίνησε την εκστρατεία του. Η εκστρατεία του ήταν στην ανατολή, όμως φοβόταν ότι ο στόλος της Τύρου θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί εναντίον της πατρίδας του.

Έτσι, στα 322 πΧ, ο Αλέξανδρος έφτασε στην Τύρο, όμως δεν κατόρθωσε να πάρει την πόλη αμέσως. Γι’ αυτό, κατέλαβε άλλες παραλιακές πόλεις και πήρε τους στόλους τους· αλλά, και με την συνδυασμένη δύναμη αυτών των στόλων, και πάλι, δεν μπόρεσε να πάρει την Τύρο. Τελικά, ο Αλέξανδρος κατασκεύασε έναν διάδρομο από την ήπειρο προς το νησί. Για να κατασκευάσει αυτό τον διάδρομο, χρησιμοποίησε όλα τα οικοδομικά υλικά της παλιάς Τύρου, κι αυτά δεν ήσαν αρκετά. Έτσι, έξυσε το έδαφος που ήταν πάνω και γύρω απ’ την παλιά πόλη, και μ’ αυτά συμπλήρωσε, τον διάδρομο-ισθμό. Μετά από εφτά μήνες, με μια συνδυασμένη επίθεση των δυνάμεων ξηράς, που βάδισαν σ' αυτόν τον διάδρομο, και τους στόλους των κυριευμένων πόλεων, πήρε την Τύρο. Με τον τρόπο αυτό εκπληρώθηκαν τα θέματα 2,3 και 5 της προφητείας: (2) Άλλα έθνη θα συμμετάσχουν στην εκπλήρωση της προφητείας. (3) Η πόλη θα ισοπεδωθεί σαν λειόπετρα. (5) Οι πέτρες της και τα ξύλα της θα ριχτούν στη θάλασσα.

Οι άλλες γειτονικές πόλεις τόσο πολύ τρομοκρατήθηκαν από την άλωση της Τύρου που άνοιξαν τις πύλες τους στον Αλέξανδρο, χωρίς αντίσταση, κι έτσι εκπληρώθηκε ένα άλλο θέμα. (6) Άλλες πόλεις θα φοβηθούν πολύ με την πτώση της Τύρου.

Σήμερα οι επισκέπτες στην πόλη της Τύρου βρίσκουν ότι ο τόπος της αρχαίας Τύρου είναι ένα ιδιαίτερα αγαπητό σημείο για τους ψαράδες κι απλώνουν τα δίχτυα τους σ’ αυτό ακριβώς το σημείο. Έτσι, έχει εκπληρωθεί τελείως και το τέταρτο σημείο, που έλεγε ότι (4) Θα γίνει τόπος απλώματος για δίχτυα.

Οι μεγάλες πηγές γλυκού νερού στο Ρας ελ Άιν είναι η τοποθεσία της ηπειρωτικής Τύρου που προμήθευε στην πόλη με άφθονο γλυκό νερό. Αυτές οι πηγές υπάρχουν και σήμερα και δίνουν νερό, αλλά το νερό του τρέχει στη θάλασσα. Η ποσότητα του νερού, όπως υπολογίστηκε από έναν σύγχρονο μηχανικό, είναι 10.000.000 γαλόνια την ημέρα. Και, μέχρι σήμερα, το ίδιο αυτό μέρος προσφερόταν ως μια εξαιρετική τοποθεσία για ξαναχτίσιμο, και θα είχε άφθονο νερό ακόμα και μια μεγάλη σύγχρονη πόλη, που όμως δεν ξαναχτίστηκε! Βλέπουμε, λοιπόν, ότι και το 7ο θέμα της προφητείας παραμένει αληθινό για 2500 χρόνια. (7) Δεν θα ξαναχτιστεί η παλιά πόλη της Τύρου.

Έτσι, αυτή η προφητεία του Ιεζεκιήλ εκπληρώθηκε μέχρι και το τελευταίο της θέμα. Ας προσπαθήσουμε να κάνουμε μια εκτίμηση σχετικά με το θέμα της θεοπνευστίας, καθώς βλέπουμε την εκπλήρωση της προφητείας.

Η ιστορία μας λέει ότι, ενώ πολλές πόλεις, που ήσαν κοντά στην Τύρο, κατελήφθησαν και ανακατελήφθησαν πολλές φορές από διάφορες δυνάμεις, η Τύρος κατόρθωνε πάντοτε να αντιστέκεται σ’ αυτές τις επιθέσεις και παρέμενε μια ελεύθερη πόλη. Η Τύρος και η Βαβυλώνα αντιπροσώπευαν δύο πολύ διαφορετικές στρατιωτικές δυνάμεις· η Τύρος ήταν ναυτική δύναμη ενώ η Βαβυλώνα ήταν δύναμη με στρατό ξηράς. Η κάθε μία είχε αφήσει την άλλη ήσυχη. Στις ομάδες των φοιτητών μου υποβλήθηκε το ερώτημα: Φανταστείτε ότι ο Ιεζεκιήλ γράφει με βάση μόνο την ανθρώπινη γνώση του, δώστε μια εκτίμηση για τα ακόλουθα:

1. Ποια πιθανότητα μέσα σε πόσες είχε ο Ιεζεκιήλ να μπορέσει να προβλέψει ότι ο Ναβουχοδονόσωρ θα έπαιρνε την πόλη της Τύρου; Αφού ο Ναβουχοδονόσωρ είχε κυριέψει πολλές πόλεις, και αφού η Τύρος πολιορκήθηκε τέσσερα χρόνια μετά την προφητεία, θα πρέπει να ήταν κάτι το λογικό η πρόβλεψη.

Ο Ναβουχοδονόσωρ μπορεί να πετύχαινε να πάρει την Τύρο ή να αποτύχαινε. Η εκτίμηση ήταν ότι ένα στα τρία είναι κάτι το λογικό.

2. Τι πιθανότητα είχε ο Ιεζεκιήλ να γνώριζε ότι ο Ναβουχοδονόσωρ με την κατάκτηση της Τύρου δεν εκπλήρωνε τελείως την προφητεία της καταστροφής, αλλά ότι θα έρχονταν αργότερα άλλα έθνη που θα συμπλήρωναν την εκπλήρωση; Οι ενδείξεις της εποχής του Ιεζεκιήλ ήσαν σίγουρα ότι, όταν ο Ναβουχοδονόσωρ έπαιρνε μια πόλη, μπορούσε και να την κατέστρεφε τελείως, έτσι η εκτίμηση ήταν ένα στα πέντε.

3. Τι πιθανότητα είχε ο Ιεζεκιήλ να γνωρίζει ότι η Τύρος θα γινόταν σαν «λειόπετρα» μετά την κατάκτηση της; Πόσες πόλεις έγιναν σαν «λειόπετρα» μετά την άλωση τους; Σχεδόν όλες οι αρχαίες πόλεις ανευρίσκονται από λοφίσκους που σχηματίζονται από τα ερείπια τους. Δεν γνωρίζω καμιά άλλη όλη που τα ερείπια της να έχουν καθαριστεί τόσο τέλεια, έτσι που η εκτίμηση ένα στα πεντακόσια μου φαίνεται λογική.

4. Τι πιθανότητα είχε ο Ιεζεκιήλ να γνωρίζει ότι όταν η Τύρος θα γινόταν σαν λειόπετρα, ότι, ακόμα, θα γινόταν ένας από τους προσφιλείς τόπους για τους ψαράδες; Δεν υπάρχει στην πραγματικότητα καμιά βάση πάνω στην οποία μπορούμε να κάνουμε τον υπολογισμό. Όμως, παίρνοντας αυτή την τοποθεσία σαν ένα απλό κομμάτι παραλίας, και θεωρώντας όλα τα τμήματα παραλίας του ίδιου μεγέθους, μου φαίνεται λογική μια εκτίμηση ένα στα δέκα.

5. Τι πιθανότητα είχε ο Ιεζεκιήλ να γνωρίζει ότι αφού θα γκρεμιζόταν η Τύρος ότι τα οικοδομικά της υλικά, και ακόμα και το χώμα της θα ριχνόταν στη θάλασσα; Αν θα έπρεπε να καθαριστεί η τοποθεσία, και έπρεπε να απαλλαγούμε από τα ερείπιά της, το πιο πιθανό ήταν να χρησιμοποιούνταν για υλικά οικοδομής εκείνα των γειτονικών πόλεων, έτσι η εκτίμηση είναι ένα στα δέκα.

6. Τι πιθανότητα υπήρχε ότι οι άλλες πόλεις θα άνοιγαν τις ύλες τους στον κατακτητή της Τύρου, χωρίς αντίσταση; Η εκτίμηση είναι ένα στα πέντε.

7. Ποια ήταν η πιθανότητα ότι η Τύρος, αφού θα γκρεμιζόταν, ότι στη συνέχεια ποτέ δεν θα ξαναχτιζόταν; σχεδόν όλες οι παλιές πόλεις που είχαν μεγάλα φυσικά πλεονεκτήματα κάποτε ξαναχτίστηκαν. Η Τύρος είχε μια εξαιρεπκή τοποθεσία και είχε άφθονη προμήθεια γλυκού νερού, που είναι εξαιρετικά πολύτιμο σ’ αυτή τη χώρα. Η εκτίμηση που διαλέχτηκε γι’ αυτό το τμήμα της προφητείας είναι ένα στα είκοσι.

Αριστερά: Υπολείμματα του Ισθμού, που ο Μ. Αλέξανδρος είχε φτιάξει, για να περάσει ο στρατός του προς την πόλη της Τύρου. (Πηγή: Peter W. Stoner, Μιλάει η Επιστήμη, Εκδόσεις Πέργαμος, Αθήνα, 1990, σελ. 72)

Δεξιά: Άποψη της περιοχής, που άλλοτε βρισκόταν η Βιβλική πόλη της Τύρου. Στο βάθος η σημερινή χερσονησιωτική Τύρος. (Πηγή: Peter W. Stoner, Μιλάει η Επιστήμη, Εκδόσεις Πέργαμος, Αθήνα, 1990, σελ. 72)

Έχοντας τις εκτιμήσεις για την πιθανότητα εκπλήρωσης καθ’ ενός από τα τμήματα της προφητείας θα δώσουμε μια εκτίμηση για εκπλήρωση της προφητείας ως σύνολο: Αυτό θα γίνει πολλαπλασιάζοντας όλες τις εκτιμήσεις μαζί. Έτσι, η πιθανότητα να έχει γράψει ο Ιεζεκιήλ αυτή την προφητεία από δική του και μόνο γνώση και να βγει όλη αληθινή είναι 1 στα 3×5×500×10×5×20, και είναι ίσο με 1 στα 75.000.000. Αυτό μπορούμε να το γράψουμε σύντομα ως 1 στα 7,5107. Ο εκθέτης 7 δείχνει τον αριθμό των μηδενικών που ακολουθούν το 7,5.

Αν ο Ιεζεκιήλ κοιτούσε την Τύρο των ημερών του και έκανε αυτές τις εφτά προβλέψεις με ανθρώπινη σοφία, τότε οι εκτιμήσεις αυτές σημαίνουν ότι η πιθανότητα να εκπληρωθούν και οι εφτά ήταν ένα στα 75.000.000. Και, όμως, όλες αυτές εκπληρώθηκαν μέχρι την παραμικρή τους λεπτομέρεια. [2]

ΣΑΜΑΡΕΙΑ

«6 καὶ θήσομαι Σαμάρειαν εἰς ὀπωροφυλάκιον ἀγροῦ καὶ εἰς φυτείαν ἀμπελῶνος καὶ κατασπάσω εἰς χάος τοὺς λίθους αὐτῆς καὶ τὰ θεμέλια αὐτῆς ἀποκαλύψω.» Μιχαίας 1/6.

Αυτή η προφητεία, που γράφτηκε στο 750 πΧ, κάνει τις εξής, πέντε προβλέψεις:

4. Οι πέτρες της θα κυλιστούν από τις πλευρές του λόφου, επάνω στον οποίο βρίσκεται.

Μετά από 750 χρόνια, η Σαμάρεια εξακολουθούσε να είναι μια σπουδαία πόλη, και στην εποχή του Χριστού αναφέρεται πολλές φορές στην Καινή Διαθήκη. Όμως, η πόλη τελικά καταστράφηκε, και έγινε ένας σωρός από πέτρες και ερείπια. Σιγά-σιγά ο λόφος καθαρίστηκε- οι θεμέλιοι λίθοι και άλλα σκουπίδια μεταφέρθηκαν στην άκρη του λόφου και κυλίστηκαν στην κοιλάδα. Τώρα είναι κήποι και αμπέλια.

1. Τι πιθανότητα είχε ο Μιχαίας για να προβλέψει την καταστροφή τη μεγάλης περιτειχισμένης πόλης Σαμάρειας, που προστατευόταν και από την οχυρή τοποθεσία της, που ήταν ένας Λόφος; Η εκτίμηση είναι ένα στα τέσσερα.

2. Τι πιθανότητα είχε να μείνει σωρός ερείπια αντί να ξαναχτιστεί; Πολλές αρχαίες πόλεις είναι σωροί σε χωράφια, ενώ πολλές άλλες έχουν ξαναχτιστεί, έτσι η εκτίμηση που δόθηκε είναι ένα στα πέντε.

3. τι πιθανότητα είχε να γίνει θέση για κήπους και αμπέλια; Τι πιθανότητα υπήρχε να καθαριστεί η παλιά πόλη της Σαμάρειας για να γίνει κήποι ενώ γύρω υπήρχε τόση ακαλλιέργητη γη; Πολύ λίγες αρχαίες πόλεις θεωρούνται ότι κατέχουν θέσεις που να έχουν αξία γεωργική για να κάνουν οι άνθρωποι τον κόπο να καθαρίσουν όλες τις πέτρες και τα ερείπια, έτσι ώστε να χρησιμοποιηθεί το έδαφος για κήπους. Η εκτίμηση, λοιπόν, είναι ένα στα εκατό.

4. Τι πιθανότητα υπήρχε ότι οι πέτρες θα κατακυλίονταν από τον λόφο, μετά τον καθαρισμό του εδάφους, αντί να σωρευτούν, να γίνουν φράχτες ή άλλα οικοδομήματα; Η εκτίμηση είναι ένα στα δέκα.

5. Ποια είναι η πιθανότητα ότι οι εργάτες μετά τον καθαρισμό του εδάφους θα δείξουν τόση εργατικότητα ώστε να σκάψουν και να βγάλουν τα θεμέλια με τα επιφανειακά ερείπια; Αυτό θα γινόταν κατά πάσα πιθανότητα, έτσι η εκτίμηση είναι ένα στα δύο.

Αν ο Μιχαίας είχε θεωρήσει στην πόλη της Σαμάρειας και είχε κάνει αυτές τις πέντε προβλέψεις με ανθρώπινη σοφία η πιθανότητα του να βγει αληθινός θα ήταν περίπου 1 στα 4×5×100×10×2. Αυτό είναι 1 στα 40.000 ή 1 στα 4×10⁴. [3]

ΓΑΖΑ ΚΑΙ ΑΣΚΑΛΩΝΑ

«4 διότι Γάζα διηρπασμένη ἔσται, καὶ Ἀσκάλων εἰς ἀφανισμόν, καὶ Ἄζωτος μεσημβρίας ἐκριφήσεται, καὶ Ἀκκαρὼν ἐκριζωθήσεται. 5 οὐαὶ οἱ κατοικοῦντες τὸ σχοίνισμα τῆς θαλάσσης, πάροικοι Κρητῶν· λόγος Κυρίου ἐφ’ ὑμᾶς, Χαναὰν γῆ ἀλλοφύλων, καὶ ἀπολῶ ὑμᾶς ἐκ κατοικίας. 6 καὶ ἔσται Κρήτη νομὴ ποιμνίων καὶ μάνδρα προβάτων.» (Σοφονίας 2/4,6 - γράφτηκε στο 630. πΧ). «8 καὶ ἐξολοθρεύσω κατοικοῦντας ἐξ Ἀζώτου, καὶ ἐξαρθήσεται φυλὴ ἐξ Ἀσκάλωνος, καὶ ἐπάξω τὴν χεῖρά μου ἐπὶ Ἀκκάρων, καὶ ἀπολοῦνται οἱ κατάλοιποι τῶν ἀλλοφύλων [Φιλισταίων], λέγει Κύριος. » (Αμώς 1/8 - γράφτηκε γύρω στο 630 πΧ).

«5 ἥκει φαλάκρωμα ἐπὶ Γάζαν» (Ιερεμίας 47/5 γράφτηκε γύρω στο 600 πΧ).

Αυτές οι προφητείες προβλέπουν τέσσερα πράγματα:

4. Ότι η περιοχή της Ασκάλωνος θα γίνει κατοικητήριο ποιμένων και ποιμνίων. [4]

Όταν έγιναν αυτές οι προφητείες οι Φιλισταίοι ήσαν ο πιο ισχυρός λαός σ’ αυτή τη χώρα. Παλαιστίνη σημαίνει η χώρα των Φιλισταίων, όμως οι Φιλισταίοι έχουν τελείως εξαφανιστεί.

Και, σήμερα, υπάρχει η Γάζα, έτσι, για αρκετό καιρό θεωρείτο ότι η προφητεία αναφορικά με τη Γάζα είναι λανθασμένη. Τελικά, έγινε μια προσεχτική μελέτη όσον αφορά την τοποθεσία της Γάζας, όπως περιγράφεται στη Βίβλο, και βρέθηκε ότι η νέα πόλη της Γάζας, είναι σε άλλη τοποθεσία. Έγινε έρευνα για την παλιά πόλη και αυτή βρέθηκε θαμμένη κάτω από αμμόλοφους. Πραγματικά, η Γάζα φαλακρώθηκε! Τι καλύτερη περιγραφή θα είχαμε για μια πόλη που θάφτηκε κάτω από αμμόλοφους, παρά από το ότι φαλακρώθηκε;

Η Ασκάλων ήταν μια από τις κυριότερες πόλεις της Παλαιστίνης, όταν γράφτηκαν αυτές οι προφητείες που την αφορούσαν. Την εποχή του Χριστού ευημερούσε. Ο Ηρώδης καλλώπισε την Ασκάλωνα και εγκατέστησε τη θερινή του διαμονή σ’ αυτή. Όμως, το 1270 μΧ ο σουλτάνος Μπιμπάρς την κατάστρεψε και από τότε δεν ξανακτίστηκε. Η παραλία στην περιοχή αυτή έγινε λιβάδι για πολλά ποίμνια. Είναι διάσπαρτη με στάνες και καλύβες τσοπάνηδων. [5]

1. Πολλές φυλές ανθρώπων εξακολούθησαν να υπάρχουν από τότε που δόθηκαν αυτές οι προφητείες μέχρι σήμερα, όμως οι Φιλισταίοι χάθηκαν, έτσι η πρώτη εκτίμηση για πιθανότητες είναι ένα στα πέντε.

2. Τι πιθανότητα είχε η Γάζα να καλυφθεί με άμμο (φαλάκρωμα); Αυτό είναι κάτι το εξαιρετικά απίθανο, ιδιαίτερα στην Παλαιστίνη, έτσι η εκτίμηση είναι ένα στα εκατό.

3. Η πιθανότητα ότι η Ασκάλωνα θα ερημωθεί τέθηκε ένα στα πέντε.

4. Τι πιθανότητα είχε η Ασκάλωνα μετά την ερήμωση της να γίνει αυτή και τα περίχωρα της χώρος προβάτων, αντί να χρησιμοποιηθεί για κάτι άλλο ή να ξαναχτιστεί; Τέθηκε ένα στα πέντε.

Έτσι η ανθρώπινη πιθανότητα να βγουν σωστές αυτές οι τέσσερις προφητείες είναι 1 στα 5×100×5×5 δηλ. 1,2×10⁴.

ΙΕΡΙΧΩ

Η προφητεία αυτή που γράφτηκε το 1451 πΧ, κάνει τέσσερις προβλέψεις:

3. Ο μεγαλύτερος γιος αυτού που την χτίζει, θα πεθάνει, όταν αρχίζουν οι εργασίες της οικοδόμησης της.

4. Ο μικρότερος γιος του θα πεθάνει όταν συμπληρωθεί το έργο.

Η Ιεριχώ καταστράφηκε από τον Ιησού, όταν οδήγησε τον λαό Ισραήλ στη γη τη επαγγελίας. Η προφητεία έγινε αυτή την εποχή και εκπληρώθηκε περίπου πεντακόσια χρόνια αργότερα, όταν ο βασιλιάς Αχαάβ «προσέλαβε» τον Γιήλ για να ξαναχτίσει την Ιεριχώ. Ο πρωτότοκος του Γιήλ, πέθανε όταν θεμελιωνόταν η πόλη, και όταν τελείωσε την δουλειά του πέθανε ο Σεγούβ, που ήταν ο μικρότερος του γιος (Βασ. 16/33-34).

1. Η εκτίμηση ότι θα ξανακτιζόταν η Ιεριχώ τέθηκε ένα προς δύο.

2. Οι φοιτητές σκέφτηκαν ότι, τουλάχιστο στη σύγχρονη εποχή, οι πόλεις αυξάνουν βαθμιαία. Δεν χτίζονται ή ξαναχτίζονται από έναν άνθρωπο. Η εκτίμηση τους ήταν ένα στα δέκα.

3. Η πιθανότητα ότι ο μεγαλύτερος γιος θα πέθαινε όταν άρχιζαν τα έργα τέθηκε ένα στα εκατό.

4. Η πιθανότητα ότι ο νεότερος γιος θα έπρεπε να πεθάνει ακριβώς όταν γινόταν η τοποθέτηση των πυλών, εκτιμήθηκε επίσης ως ένα στα εκατό.

Αυτές οι τέσσερις έδωσαν για το σύνολο της προφητείας πιθανότητα 1 προς 2×10×100×100 ή 1 προς 2×10⁵.

Η ΧΡΥΣΗ ΠΥΛΗ

«1 ΚΑΙ ἐπέστρεψέ με κατὰ τὴν ὁδὸν τῆς πύλης τῶν ἁγίων τῆς ἐξωτέρας τῆς βλεπούσης κατὰ ἀνατολάς, καὶ αὕτη ἦν κεκλεισμένη. 2 καὶ εἶπε Κύριος πρός με· ἡ πύλη αὕτη κεκλεισμένη ἔσται, οὐκ ἀνοιχθήσεται, καὶ οὐδεὶς μὴ διέλθῃ δι' αὐτῆς, ὅτι Κύριος ὁ Θεὸς Ἰσραὴλ εἰσελεύσεται δι' αὐτῆς, καὶ ἔσται κεκλεισμένη· 3 διότι ὁ ἡγούμενος, οὗτος καθήσεται ἐν αὐτῇ τοῦ φαγεῖν ἄρτον ἐναντίον Κυρίου. κατὰ τὴν ὁδὸν αἰλὰμ τῆς πύλης εἰσελεύσεται καὶ κατὰ τὴν ὁδὸν αὐτοῦ ἐξελεύσεται» Ιεζεκιήλ 44/1-3.

Όταν το 574 πΧ γράφτηκε αυτή η προφητεία ο δρόμος από την κοιλάδα, τον χείμαρρο των Κέδρων, περνούσε από αυτή την πύλη, που ονομαζόταν Χρυσή Πύλη. Αυτή η πύλη υπήρχε την εποχή του Χριστού και πιστεύεται ότι απ’ αυτή πέρασε, όταν έκανε τη θριαμβευτική Του είσοδο. Το 1543 μΧ, όταν αποκαταστάθηκαν τα τείχη της Ιερουσαλήμ από το σουλτάνο Σουλεϊμάν, ο δρόμος από τη Χρυσή Πύλη δεν χρησιμοποιούταν πλέον.

Αριστερά: Η φημισμένη Χρυσή Πύλη, όπως φαίνεται απέξω από τα παλαιά τείχη της Ιερουσαλήμ. (Πηγή: Peter W. Stoner, Μιλάει η Επιστήμη, Εκδόσεις Πέργαμος, Αθήνα, 1990, σελ. 73)

Ο Σουλτάνος βλέποντας ότι η πύλη είναι άχρηστη διέταξε το κλείσιμο της. Αντί να χτίσει έναν απλό τείχο στη θέση της πύλης, την αποκατάστησε με τα τόξα της και τα στολίδια της και μετά έχτισε με γεμίσματα τα ανοίγματα της πύλης. Ο Κάιζερ Γουλιέλμος σχεδίαζε να καταλάβει την Ιερουσαλήμ και να ανοίξουν την πύλη για τη θριαμβευτική του είσοδο στην πόλη. Προφανώς ο Κάιζερ νόμιζε ότι μπορούσε να παίξει με τις προφητείες και να τις παραβιάσει. Φαίνεται η πύλη αυτή σαν να περιμένει την επιστροφή του Χριστού, όταν θα ξανανοιχτεί, για να είναι η κύρια είσοδος Του προς την πόλη. Η πύλη βρίσκεται ακριβώς δίπλα στην τοποθεσία του Ναού. [6]

Ποια η πιθανότητα να εξακολουθήσει να υπάρχει αυτή η πύλη μέχρι σήμερα, και να μένει κλειστή; Η εκτίμηση είναι ένα στα χίλια. [7]

Η ΣΙΩΝ ΘΑ ΑΡΟΤΡΙΑΣΤΕΙ

«12 διὰ τοῦτο δι’ ἡμᾶς Σιὼν ὡς ἀγρὸς ἀροτριαθήσεται» Μιχαίας 3/12.

Από τότε που γράφτηκε αυτή η προφητεία, το 750 π.Χ. μέχρι σήμερα, διάφορα μέρη της Ιερουσαλήμ καταστράφηκαν πολλές φορές και ξαναχτίστηκαν, αλλά το 1543 μ.Χ. όταν ξαναχτίστηκαν τα τείχη της Ιερουσαλήμ από τον Σουλτάνο Σουλεϊμάν, αυτό το ιδιαίτερο μέρος που ήταν γνωστό ως Σιών, η πόλη Δαβίδ, έμεινε έξω απ’ τα τείχη. Έτσι αροτριάστηκε και μεγάλα του τμήματα - ακόμα και σήμερα παθαίνουν το ίδιο πράγμα - και φυτεύτηκε με σιτάρι και άλλα φυτά. Είναι το μόνο μέρος της παλιάς πόλης που έχει ποτέ καλλιεργηθεί.

Ποια είναι η πιθανότητα ότι αυτό το ιδιαίτερο τμήμα της Ιερουσαλήμ θα ξαναεπιστρέψει στη γεωργία; Ήταν το πιο επιθυμητό της τμήμα. Εδώ ήταν το παλάτι του Σολομώντα. Η εκτίμηση είναι ένα στα εκατό. [8]

ΕΠΕΚΤΑΣΗ ΤΗΣ ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ

«38 ἰδοὺ ἡμέραι ἔρχονται, φησὶ Κύριος, καὶ οἰκοδομηθήσεται πόλις τῷ Κυρίῳ ἀπὸ πύργου Ἀναμεὴλ ἕως πύλης τῆς γωνίας· 39 καὶ ἐξελεύσεται ἡ διαμέτρησις αὐτῆς ἀπέναντι αὐτῶν ἕως βουνῶν Γαρὴβ καὶ περικυκλωθήσεται κύκλῳ ἐξ ἐκλεκτῶν λίθων· 40 καὶ πάντες Ἀσαρημὼθ ἕως Ναχὰλ Κέδρων, ἕως γωνίας πύλης ἵππων ἀνατολῆς ἁγίασμα τῷ Κυρίῳ, καὶ οὐκέτι οὐ μὴ ἐκλίπῃ καὶ οὐ μὴ καθαιρεθῇ ἕως τοῦ αἰῶνος.» Ιερεμίας 31/38-40. Προφητεία που γράφτηκε το 600 πΧ.

Βλέπουμε εδώ να αναφέρονται εννιά θέματα στην επέκταση της πόλης της Ιερουσαλήμ. Πρώτα προφητεύεται ότι θα επεκταθεί και έπειτα προφητεύεται η τάξη με την οποία θα γίνει αυτή η επέκταση.

Η εικόνα που έχουμε στην επόμενη σελίδα μάς δείχνει χονδρικά το σχήμα της παλιάς πόλης, και τη θέση καθ’ ενός από τα εννέα σημεία που αναφέρονται. Αρχικά, η αύξηση της πόλης κάλυψε τα σημεία 1 και 2. Αυτά είναι μέσα στο τείχος του Σουλεϊμάν.

Πριν εξήντα χρόνια η Ιερουσαλήμ ξεπέρασε τα τείχη και άρχισε να επεκτείνεται προς την κατεύθυνση του αριθμού 3.

Από τότε επεκτάθηκε από τον έναν αριθμό στον άλλον, μέχρις ότου, τώρα, χτίζεται γύρω από την πύλη των αλόγων, στον αριθμό 9.

Είναι εύκολο να βρούμε τον αριθμό για όλες τις δυνατότητες ανάπτυξης σ' αυτά με εννιά βήματα. Υπάρχουν έξι γωνίες στην παλιά πόλη. Σίγουρα η ανάπτυξη μπορούσε να αρχίσει από οποιαδήποτε από αυτές τις γωνίες, χωρίς βέβαια να πούμε τίποτε για τις πλευρές. Ας πούμε, λοιπόν, ότι η ανάπτυξη μπορούσε να αρχίσει απ' αυτές τις έξι γωνίες. Μετά, αφού θα χτιζόταν στο σημείο με τον αριθμό 1 θα μπορούσε να χτιστεί σε οποιαδήποτε από τις παλιές γωνίες, ή να πάει προς οποιαδήποτε από τις τρεις διευθύνσεις από τον αριθμό 1, έτσι η δεύτερη επέκταση μπορούσε να γίνει προς οποιοδήποτε από τα οχτώ μέρη. Συνεχίζοντας έτσι για τα εννιά σημεία και πολλαπλασιάζοντας τα αποτελέσματα βρίσκουμε ότι, αν ο Ιερεμίας έγραφε μέσα από ανθρώπινη γνώση πιθανότητα που είχε για να βγει σωστός ήταν περίπου 1 προς 8×10¹⁰. [9]

ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ

«31 καὶ θήσω τὰς πόλεις ὑμῶν ἐρήμους καὶ ἐξερημώσω τὰ ἅγια ὑμῶν, καὶ οὐ μὴ ὀσφρανθῶ τῆς ὀσμῆς τῶν θυσιῶν ὑμῶν. 32 καὶ ἐξερημώσω ἐγὼ τὴν γῆν ὑμῶν, καὶ θαυμάσονται ἐπ’ αὐτῇ οἱ ἐχθροὶ ὑμῶν οἱ ἐνοικοῦντες ἐν αὐτῇ. 33 καὶ διασπερῶ ὑμᾶς εἰς τὰ ἔθνη, καὶ ἐξαναλώσει ὑμᾶς ἐπιπορευομένη ἡ μάχαιρα· καὶ ἔσται ἡ γῆ ὑμῶν ἔρημος, καὶ αἱ πόλεις ὑμῶν ἔσονται ἔρημοι» (Λευιτικό 26/31-33, γράφτηκε το 1491 πΧ).

«33 τάδε λέγει Ἀδωναΐ Κύριος· ἐν ἡμέρᾳ, ᾗ καθαριῶ ὑμᾶς ἐκ πασῶν ἀνομιῶν ὑμῶν, καὶ κατοικιῶ τὰς πόλεις, καὶ οἰκοδομηθήσονται ἔρημοι. 34 καὶ ἡ γῆ ἡ ἠφανισμένη ἐργασθήσεται» (Ιεζεκιήλ 36/33-35, γράφτηκε το 587 πΧ).

Αυτές οι προφητείες κάνουν εφτά προβλέψεις:

7. Οι Ιουδαίοι θα επιστρέψουν ξανά στην Παλαιστίνη, οι πόλεις θα ξαναχτιστούν, και η γη θα καλλιεργηθεί.

Ας δούμε με λεπτομέρεια αυτές τις προβλέψεις.

1. Αυτή η πρώτη πρόβλεψη της προφητείας εκπληρώθηκε σε σύντομο χρονικό διάστημα, όταν δηλαδή ο Κύριος οδήγησε τους Ισραηλίτες από την Αίγυπτο στη γη της επαγγελίας. Δεν θα φαινόταν πιθανό ότι θα επέτρεπε να ξαναερημωθούν οι πόλεις. Η εκτίμηση είναι ένα προς δέκα.

2. Τα αγιαστήρια διατηρήθηκαν σε δραστηριότητα όλο τον καιρό της οδοιπορίας στην έρημο. Ποια να είναι η πιθανότητα να ερημωθούν μαζί με τις πόλεις; Η εκτίμηση ήταν ένα προς δύο.

3. Οι επισκέπτες της Παλαιστίνης πριν εβδομήντα και πλέον χρόνια ανέφεραν ότι ένα πολύ μικρό μέρος της χώρας καλλιεργείτο ενώ η μεγαλύτερη έκταση της ήταν μια τέλεια έρημος. Πιθανότητα κατ’ εκτίμηση ένα προς δέκα.

4. Η Παλαιστίνη έγινε οχυρό των Μουσουλμάνων, που είναι εχθροί των Ιουδαίων. Το ότι οι Μουσουλμάνοι κατείχαν τη γη είναι κάτι που κανένας δεν μπορεί να αμφισβητήσει. Η πιθανότητα κατ' εκτίμηση είναι ένα προς δύο.

5. Οι Ιουδαίοι, ακόμα και στις μεγάλες δοκιμασίες παρέμεναν μαζί, είτε αυτοί βρίσκονταν στην Αίγυπτο, στην Παλαιστίνη ή στην έρημο. Ποια ήταν η πιθανότητα να διασκορπιστούν; Η εκτίμηση ήταν ένα προς πέντε.

6. Οι Ιουδαίοι διώχτηκαν τόσο όσο καμιά άλλη φυλή στη γη. Ο διωγμός που τους έκανε ο Χίτλερ πρόσφατα ήταν ο πιο άγριος διωγμός που αναφέρεται στην ιστορία. Η εκτιμούμενη πιθανότητα είναι ένα προς δέκα.

7. Ποια ήταν η πιθανότητα ότι ενώ έχουν τόσο πολύ διωχθεί και σκορπιστεί ότι θα επέστρεφαν και θα επανακτούσαν τη γη τους; Η επανάκτηση της χώρας τους συμπληρώθηκε σχετικά πρόσφατα. Όλοι μας θαυμάσαμε μπροστά στην ταχύτητα και στις στρατιωτικές επιτυχίες των Ιουδαίων, καθώς ανακτούσαν την Παλαιστίνη. Η εκτίμηση είναι ένα προς δέκα. Έτσι για την εκπλήρωση όλης της προφητείας έχουμε μια πιθανότητα 1 προς 2×10⁵.

Προσέξτε τι αναφέρεται στο Λευϊτικό 26/8: «8 καὶ διώξονται ἐξ ὑμῶν πέντε ἑκατόν, καὶ ἑκατὸν ὑμῶν διώξονται μυριάδας. καὶ πεσοῦνται οἱ ἐχθροὶ ὑμῶν ἐναντίον ὑμῶν μαχαίρᾳ.». Πιθανόν η προφητεία αυτή δεν είχε σκοπό να αναφερθεί στον πόλεμο των έξι ημερών του 1967 μεταξύ Ισραήλ και Αράβων. Όμως, η προφητεία αυτή εκπληρώθηκε κατά ένα πολύ αξιοσημείωτο τρόπο σ’ αυτόν ακριβώς τον πόλεμο. Ο ολικός πληθυσμός της Αιγύπτου, Ιορδανίας και Συρίας είναι περίπου είκοσι φορές όσο ο πληθυσμός του Ισραήλ, δηλαδή η ίδια αναλογία των πέντε προς εκατό της προφητείας.

Και, ίσως κανένας στρατός στην ιστορία να μη τράπηκε σε φυγή όσο ο Αιγυπτιακός στρατός στη χερσόνησο του Σινά, όταν οι στρατιώτες έφευγαν με τα πόδια, με τα τανκς και με κάθε δυνατό μέσο, καθώς τα περισσότερα απ’ αυτά σωριάστηκαν το ένα επάνω στ’ άλλο, στην προσπάθεια τους να περάσουν μέσα απ’ τα ορεινά περάσματα, καθώς - απελπισμένα - προσπαθούσαν να ξεφύγουν απ’ τις Ισραηλινές δυνάμεις.

ΜΩΑΒ ΚΑΙ ΑΜΜΩΝ

«3 καὶ ἐρεῖς τοῖς υἱοῖς Ἀμμών· ἀκούσατε λόγον Κυρίου· τάδε λέγει Κύριος· ἀνθ' ὧν ἐπεχάρητε ἐπὶ τὰ ἅγιά μου, ὅτι ἐβεβηλώθη, καὶ ἐπὶ τὴν γῆν τοῦ Ἰσραήλ, ὅτι ἠφανίσθη, καὶ ἐπὶ τὸν οἶκον τοῦ Ἰούδα, ὅτι ἐπορεύθησαν ἐν αἰχμαλωσίᾳ, 4 διὰ τοῦτο ἰδοὺ ἐγὼ παραδίδωμι ὑμᾶς τοῖς υἱοῖς Κεδὲμ εἰς κληρονομίαν, καὶ κατασκηνώσουσιν ἐν τῇ ἀπαρτίᾳ αὐτῶν ἐν σοὶ καὶ δώσουσιν ἐν σοὶ τὰ σκηνώματα αὐτῶν· αὐτοὶ φάγονται τοὺς καρπούς σου, καὶ αὐτοὶ πίονται τὴν πιότητά σου. 5 καὶ δώσω τὴν πόλιν τοῦ Ἀμμὼν εἰς νομὰς καμήλων καὶ τοὺς υἱοὺς Ἀμμὼν εἰς νομὴν προβάτων· καὶ ἐπιγνώσεσθε διότι ἐγὼ Κύριος. 6 διότι τάδε λέγει Κύριος· ἀνθ' ὧν ἐκρότησας τὴν χεῖρά σου καὶ ἐψόφησας τῷ ποδί σου καὶ ἐπέχαρας ἐκ ψυχῆς σου ἐπὶ τὴν γῆν τοῦ Ἰσραήλ, 7 διὰ τοῦτο ἐκτενῶ τὴν χεῖρά μου ἐπὶ σὲ καὶ δώσω σε εἰς διαρπαγὴν ἐν τοῖς ἔθνεσι καὶ ἐξολοθρεύσω σε ἐκ τῶν λαῶν καὶ ἀπολῶ σε ἐκ τῶν χωρῶν ἀπωλείᾳ· καὶ ἐπιγνώσῃ διότι ἐγὼ Κύριος. ~ 8 Τάδε λέγει Κύριος· ἀνθ' ὧν εἶπε Μωάβ· ἰδοὺ ὃν τρόπον πάντα τὰ ἔθνη οἶκος Ἰσραὴλ καὶ Ἰούδα, 9 διὰ τοῦτο ἰδοὺ ἐγὼ παραλύω τὸν ὦμον Μωὰβ ἀπὸ πόλεων ἀκρωτηρίων αὐτοῦ, ἐκλεκτὴν γῆν, οἶκον Ἀσιμοὺθ ἐπάνω πηγῆς πόλεως παραθαλασσίας. 10 τοῖς υἱοῖς Κεδὲμ ἐπὶ τοὺς υἱοὺς Ἀμμὼν δέδωκα αὐτοὺς εἰς κληρονομίαν, ὅπως μὴ μνεία γένηται τῶν υἱῶν Ἀμμών·» (Ιεζεκιήλ 25/3-4, 9-10· γραμμένο στα 590 πΧ).

«Εγώ θέλω επιστρέψει την αιχμαλωσία του Μωάβ εν ταις εσχάταις ημέραις, λέγει Κύριος (Ιερεμίας 48/47* γράφτηκε το 600 πΧ).

«Και μετά ταύτα θέλω επιστρέψει την αιχμαλωσία των υιών Άμμων λέγει Κύριος» (Ιερεμίας 49/6* γράφτηκε το 600 π.Χ.).

Τρία πράγματα προβλέπονται στις προφητείες αυτές:

1. Ο Μωάβ και ο Άμμων θα καταληφθούν από τους ανθρώπους της Ανατολής και αυτοί θα φάνε τους καρπούς της γης.

2. Οι άνθρωποι από την Ανατολή θα χτίσουν επαύλεις (παλάτια) στη χώρα των Αμμωνιτών.

3. Οι Μωαβίτες και οι υιοί Αμμών τελικά θα επιστρέψουν και θα πάρουν ξανά τη χώρα τους.

Οι Άραβες επανειλημμένα επέδραμαν σ’ αυτές τις χώρες και άρπαξαν τους καρπούς της γης. Τελικά, έδιωξαν τους πιο πολλούς, κατοίκους, αλλά δεν ασχολήθηκαν πολύ με τη γη. Έχτισαν όμως παλάτια και, τα παλάτια αυτά που έχτισαν οι Άραβες στη χώρα των Αμμωνιτών χρησιμοποιούνται και σήμερα. Πρόσφατα οι Βρετανοί, με την ίδρυση του προτεκτοράτου της Ιορδανίας και την εν γένει προστασία που έδωσαν στο ανεξάρτητο κράτος της, προστάτεψαν τη χώρα από τις επιδρομές. Η γη καλλιεργείται ξανά και οι πόλεις αυξάνουν με ρυθμό που δεν ήταν ποτέ γνωστός σ' αυτή την περιοχή.

Οι εκτιμήσεις για την εκπλήρωση αυτών των θεμάτων δόθηκαν ως: (1) ένα προς πέντε, (2) ένα στα δέκα, (3) ένα στα είκοσι. Έτσι η εκτίμηση για την πιθανότητα της όλης προφητείας είναι 1 προς 10³. [10]

ΕΔΩΜ

«ὅτι ὕψωσεν ὥσπερ ἀετὸς νοσσιὰν αὐτοῦ, ἐκεῖθεν καθελῶ σε· 17 καὶ ἔσται ἡ Ἰδουμαία εἰς ἄβατον, πᾶς ὁ παραπορευόμενος ἐπ' αὐτὴν συριεῖ. 18 ὥσπερ κατεστράφη Σόδομα καὶ Γόμορρα καὶ αἱ πάροικοι αὐτῆς, εἶπε Κύριος παντοκράτωρ, οὐ μὴ καθίσει ἐκεῖ ἄνθρωπος, καὶ οὐ μὴ κατοικήσει ἐκεῖ υἱὸς ἀνθρώπου» (Ιερεμίας 49/16-18 γράφτηκε το 600 πΧ ή Ιερεμίας Κθ΄ 16-18).

Οι προβλέψεις που γίνονται σ’ αυτή την προφητεία είναι οι εξής:

Την εποχή που γράφτηκε αυτή η προφητεία ο Εδώμ ήταν μια πολύ ακμάζουσα χώρα. Το χώμα της θεωρείτο σαν ένα απ’ τα πιο πλούσια του κόσμου. Η θέση της ήταν πάνω στους μεγάλους εμπορικούς δρόμους. Η πρωτεύουσα της, η Πέτρα, λαξεύτηκε μέσα στους βράχους, και ίσως είχε τις καλύτερες οχυρώσεις λόγω της φύσης της από οποιαδήποτε άλλη πόλη στον κόσμο. Παρέμεινε μια ευημερούσα πόλη για πολλά χρόνια και μετά την εποχή του Χριστού. Καταλήφθηκε από τους Μουσουλμάνους το 636 μΧ. Από τότε έμεινε έρημη. Μια αποστολή της National Geographic Society, που ταξίδεψε στη χώρα αυτή ανέφερε ότι πρακτικά δεν βρίσκεις ούτε ζώα ούτε ανθρώπους.

Οι πιθανότητες για την εκπλήρωση αυτών των διαφορετικών θεμάτων είναι οι εξής: (1) ένα προς δέκα, (2) ένα προς δέκα, (3) ένα στα εκατό. Αυτά δίνουν ολική πιθανότητα εκπλήρωσης 1 στα 10 .

ΒΑΒΥΛΩΝΑ

«19 καὶ ἔσται Βαβυλών, ἣ καλεῖται ἔνδοξος ἀπὸ βασιλέως Χαλδαίων, ὃν τρόπον κατέστρεψεν ὁ Θεὸς Σόδομα καὶ Γόμορρα· 20 οὐ κατοικηθήσεται εἰς τὸν αἰῶνα χρόνον, οὐδὲ μὴ εἰσέλθωσιν εἰς αὐτὴν διὰ πολλῶν γενεῶν, οὐδὲ μὴ διέλθωσιν αὐτὴν Ἄραβες, οὐδὲ ποιμένες οὐ μὴ ἀναπαύσονται ἐν αὐτῇ· 21 καὶ ἀναπαύσονται ἐκεῖ θηρία καὶ ἐμπλησθήσονται αἱ οἰκίαι ἤχου, καὶ ἀναπαύσονται ἐκεῖ σειρῆνες, καὶ δαιμόνια ἐκεῖ ὀρχήσονται, 22 καὶ ὀνοκένταυροι ἐκεῖ κατοικήσουσι, καὶ νοσσοποιήσουσιν ἐχῖνοι ἐν τοῖς οἴκοις αὐτῶν· ταχὺ ἔρχεται καὶ οὐ χρονιεῖ.» (Ησαΐας 13/19-21, γράφτηκε το 712 πΧ).

«26 καὶ οὐ μὴ λάβωσιν ἀπὸ σοῦ λίθον εἰς γωνίαν καὶ λίθον εἰς θεμέλιον, ὅτι εἰς ἀφανισμὸν ἔσῃ εἰς τὸν αἰῶνα, λέγει Κύριος. 27 Ἄρατε σημεῖον ἐπὶ τῆς γῆς, σαλπίσατε ἐν ἔθνεσι σάλπιγγι, ἁγιάσατε ἐπ' αὐτὴν ἔθνη, παραγγείλατε ἐπ' αὐτὴν βασιλείαις Ἀραρὰτ παρ' ἐμοῦ καὶ τοῖς Ἀσχαναζαίοις, ἐπιστήσατε ἐπ' αὐτὴν βελοστάσεις, ἀναβιβάσατε ἐπ' αὐτὴν ἵππον ὡς ἀκρίδων πλῆθος. 28 ἀναβιβάσατε ἐπ' αὐτὴν ἔθνη, τὸν βασιλέα τῶν Μήδων καὶ πάσης τῆς γῆς, τοὺς ἡγουμένους αὐτοῦ καὶ πάντας τοὺς στρατηγοὺς αὐτοῦ. 29 ἐσείσθη ἡ γῆ καὶ ἐπόνεσε, διότι ἐξανέστη ἐπὶ Βαβυλῶνα λογισμὸς Κυρίου τοῦ θεῖναι τὴν γῆν Βαβυλῶνος εἰς ἀφανισμὸν καὶ μὴ κατοικεῖσθαι αὐτήν. 30 ἐξέλιπε μαχητὴς Βαβυλῶνος τοῦ πολεμεῖν, καθήσονται ἐκεῖ ἐν περιοχῇ, ἐθραύσθη ἡ δυναστεία αὐτῶν, ἐγενήθησαν ὡσεὶ γυναῖκες, ἐνεπυρίσθη τὰ σκηνώματα αὐτῆς, συνετρίβησαν οἱ μοχλοὶ αὐτῆς. 31 διώκων εἰς ἀπάντησιν διώκοντος διώξεται καὶ ἀναγγέλλων εἰς ἀπάντησιν ἀναγγέλλοντος τοῦ ἀναγγεῖλαι τῷ βασιλεῖ Βαβυλῶνος, ὅτι ἑάλωκεν ἡ πόλις αὐτοῦ, 32 ἀπ' ἐσχάτου τῶν διαβάσεων αὐτοῦ ἐλήφθησαν, καὶ τὰ συστήματα αὐτῶν ἐνέπρησαν ἐν πυρί, καὶ ἄνδρες αὐτοῦ οἱ πολεμισταὶ ἐξέρχονται. 33 διότι τάδε λέγει Κύριος· οἶκοι βασιλέως Βαβυλῶνος ὡς ἅλων ὥριμος ἁλοηθήσονται· ἔτι μικρὸν καὶ ἥξει ὁ ἄμητος αὐτῆς. 34 κατέφαγέ με, ἐμερίσατό με, κατέλαβέ με σκεῦος λεπτόν, Ναβουχοδονόσορ βασιλεὺς Βαβυλῶνος· κατέπιέ με ὡς δράκων, ἔπλησε τὴν κοιλίαν αὐτοῦ, ἀπὸ τῆς τρυφῆς μου ἔξωσέ με· 35 οἱ μόχθοι μου καὶ αἱ ταλαιπωρίαι μου εἰς Βαβυλῶνα. ἐρεῖ κατοικοῦσα Σιών· καὶ τὸ αἷμά μου ἐπὶ τοὺς κατοικοῦντας Χαλδαίους, ἐρεῖ Ἱερουσαλήμ· 36 διὰ τοῦτο τάδε λέγει Κύριος· ἰδοὺ ἐγὼ κρινῶ τὴν ἀντίδικόν σου καὶ ἐκδικήσω τὴν ἐκδίκησίν σου καὶ ἐρημώσω τὴν θάλασσαν αὐτῆς καὶ ξηρανῶ τὴν πηγὴν αὐτῆς. 37 καὶ ἔσται Βαβυλὼν εἰς ἀφανισμόν, καὶ οὐ κατοικηθήσεται. 38 ὅτι ἅμα ὡς λέοντες ἐξηγέρθησαν καὶ ὡς σκύμνοι λεόντων. 39 ἐν τῇ θερμασίᾳ αὐτῶν δώσω πότημα αὐτοῖς καὶ μεθύσω αὐτούς, ὅπως καρωθῶσι καὶ ὑπνώσωσιν ὕπνον αἰώνιον καὶ οὐ μὴ ἐξεγερθῶσι, λέγει Κύριος· 40 καταβιβάσω αὐτοὺς ὡς ἄρνας εἰς σφαγὴν καὶ ὡς κριοὺς μετ' ἐρίφων. 41 πῶς ἑάλω καὶ ἐθηρεύθη τὸ καύχημα πάσης τῆς γῆς; πῶς ἐγένετο Βαβυλὼν εἰς ἀφανισμὸν ἐν τοῖς ἔθνεσιν; 42 ἀνέβη ἐπὶ Βαβυλῶνα ἡ θάλασσα ἐν ἤχῳ κυμάτων αὐτῆς, καὶ κατεκαλύφθη. 43 ἐγενήθησαν αἱ πόλεις αὐτῆς ὡς γῆ ἄνυδρος καὶ ἄβατος, οὐ κατοικήσει ἐν αὐτῇ οὐδὲ εἷς, οὐδὲ μὴ καταλύσει ἐν αὐτῇ υἱὸς ἀνθρώπου» (Ιερεμίας 51/26-43 ή Κη΄/26-43, γράφτηκε το 600 πΧ).

6. Οι πέτρες της δεν θα χρησιμοποιηθούν για άλλες οικοδομές.

7. Οι άνθρωποι δεν θα περνούν από τα ερείπια της.

Η Βαβυλώνα κατακτήθηκε το 538 πΧ, αφού υπήρξε μια από τις μεγαλύτερες σε σπουδαιότητα πόλεις, αν δεν ήταν και η πιο σπουδαία όλων των εποχών. Τα τείχη της είχαν πάχος 30 μέτρα και ύφος τους 100 μέτρα, ενώ υπήρχαν πύργοι πολύ ψηλότεροι. Το μήκος των τοίχων της ήταν περίπου δεκατέσσερα μίλια σε κάθε πλευρά της πόλης. Ένας ποταμός, που περνούσε μέσα από πόλη την εφοδίαζε με νερό. Υπήρχε αρκετή γη μέσα στα τείχη ώστε να εξασφαλίζεται η πόλη με τροφή. Δεν φοβόταν τις πολιορκίες.

Οι Άραβες, αν και κατασκηνώνουν σε οποιοδήποτε μέρος, έχουν κάποια δεισιδαιμονία για τη Βαβυλώνα- και ενώ μπορείς να μισθώσεις κάποιον για οδηγό, αυτός δεν θα μείνει εκεί τη νύχτα. Η ερημωμένη πόλη κατοικείται από τσακάλια και άλλα είδη άγριων ζώων, ενώ άνθρωποι δεν υπάρχουν. Δεν υπάρχουν ούτε ποίμνια στη Βαβυλώνα.

Ενώ από τις γύρω πόλεις που ερημώθηκαν πάρθηκαν τα τούβλα και άλλα οικοδομικά υλικά, οι πέτρες που είχαν μεταφερθεί στη Βαβυλώνα για το χτίσιμο της, και με τεράστιες δαπάνες, όμως, ποτέ δεν μετακινήθηκαν από εκεί.

Αν και σχεδόν όλες οι αρχαίες πόλεις βρίσκονται σε σπουδαίους τουριστικούς δρόμους, η Βαβυλώνα δεν βρίσκεται σε κάποιο τέτοιο δρόμο- πολύ λίγοι τουρίστες την επισκέπτονται.

Οι εκτιμήσεις για την πιθανότητα να εκπληρωθούν τα διάφορα αυτά θέματα είναι ως εξής: (1) Μία στα δέκα, (2) ένα στα εκατό, (3) ένα στα διακόσια, (4) ένα στα πέντε, (5) ένα στα πέντε, (6) ένα στα εκατό, (7) ένα στα δέκα. Αυτές κάνουν την εξής πιθανότητα για την όλη προφητεία: 1 στα 5×10⁹. [12]

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Ας βάλουμε σε έναν πίνακα τις προφητείες που θεωρήσαμε και τις πιθανότητες για την εκπλήρωση τους, ώστε να τις δούμε παραστατικά:

Η πιθανότητα να βγουν αληθινές και οι έντεκα αυτές προφητείες, αν είχαν γραφτεί με ανθρώπινη σοφία, βρίσκεται αν πολλαπλασιάσουμε όλες αυτές τις πιθανότητες μαζί, και θα είχαμε το αποτέλεσμα: 5,76×10⁵⁹.

Μερικοί θα πουν ότι οι εκτιμήσεις που δόθηκαν σε μερικές από αυτές τις προφητείες είναι πολύ μεγάλες και θα πρέπει να ελαττωθούν. Άλλοι ίσως πουν ότι μερικές από αυτές τις προφητείες σχετίζονται μεταξύ τους και ότι θα έπρεπε να έχουμε μικρότερες πιθανότητες. Αυτό είναι σωστό, κι έτσι, προτείνω ότι, αν κάποιος το επιθυμεί, να ξεκινήσει έτσι, κάνοντας τον υπολογισμό με βάση τις δικές του εκτιμήσεις. Και, πάλι, θα βρει τον αριθμό πάρα πολύ μεγάλο, έτσι ώστε να είναι αποφασιστικής σημασίας. Μπορεί να προσθέσει στις θεωρήσεις του και άλλες προφητείες και να εκτιμήσει την πιθανότητα για την εκπλήρωση τους. Μπορεί για παράδειγμα να χρησιμοποιήσει τις προφητείες για τη Σιδώνα (Ιεζεκιήλ 28/20-23), την Καπερναούμ και τη Βηθσαϊδά (Λουκάς 10/13,15), τη λεωφόρο μεταξύ Αιγύπτου και Ασσυρίας (Ησαΐας 19/23-25), τις μεταβολές στην Αίγυπτο (Ιεζεκιήλ 29/12-15 και 30/13). Είμαι βέβαιος ότι είναι περισσότερες από το ελάχιστο, για να ικανοποιηθεί κάποιος, κι ότι ο αριθμός που δώσαμε πιο πάνω είναι πολύ «συντηρητικός». Άλλοι ίσως πουν ότι αυτές οι διηγήσεις στη Βίβλο δεν είναι προφητείες, αλλά ιστορίες που γράφτηκαν μετά την εκπλήρωση των γεγονότων. Αυτό όμως είναι ανόητο, επειδή όλες αυτές οι προφητείες βρίσκονται στην Παλαιά Διαθήκη και ο καθένας θα συμφωνήσει ότι γράφτηκαν πριν απ’ τον Χριστό. Όλες οι προφητείες που θεωρήσαμε εδώ εκπληρώθηκαν τελείως μετά τον Χριστό. Αν θα έπρεπε να βγάλουμε απ’ τον υπολογισμό τις εκτιμήσεις για το μέρος των προφητειών που εκπληρώθηκε πριν το Χριστό, τότε η πιθανότητα μας θα ήταν και πάλι τόσο μεγάλη που το μέγεθος τους ως επιχείρημα είναι κάτι το ασύλληπτο.

Ας προσπαθήσουμε να φανταστούμε αυτή την πιθανότητα του 1 προς 5,76×10⁵⁹. Ας το στρογγυλέψουμε σε 5×10⁵⁹. Ας προσπαθήσουμε να φανταστούμε ότι έχουμε αυτό τον αριθμό σε ασημένια δολάρια. Πόσο μεγάλος θα ήταν αυτός ο σωρός; Ο όγκος του ήλιου είναι πάνω από 1.000.000 φορές τον όγκο της γης, όμως με 5×10⁵⁹ ασημένια δολάρια θα μπορούσαμε να κάνουμε 1028 στερεούς ασημένιους «ήλιους».

Ο γαλαξίας μας αποτελείται από όλα τα άστρα που αποτελούν αυτή τη μεγάλη ομάδα των άστρων. Είναι μια τεράστια ομάδα από 100.000.000.000 άστρα. Σε μεγάλες αποστάσεις από τον γαλαξία μας υπάρχουν άλλοι γαλαξίες που είναι όμοιοι με τον δικό μας και περιέχουν περίπου τον ίδιο αριθμό άστρων. Αν ήθελες να μετρήσεις τα 100.000.000.000 άστρα θα έπρεπε να μετράς για 750 χρόνια 250 άστρα το λεπτό, και θα έπρεπε να το κάνεις μέρα και νύχτα χωρίς σταμάτημα· και πάλι, θα είχες μετρήσει τα άστρα ενός μόνο γαλαξία! (Σημείωση: Όλοι οι υπολογισμοί είναι κατά προσέγγιση ενός ή δύο ψηφίων).

Εκτιμάται ότι ολόκληρο το σύμπαν περιέχει περίπου δύο τρισεκατομμύρια γαλαξίες, που ο καθένας τους περιέχει περίπου 100 δις άστρα. Με τα 5×1059 ασημένια δολάρια θα μπορούσαμε να έχουμε όλα τα άστρα όλων αυτών των γαλαξιών 2×10⁵ φορές.

Υποθέστε ακόμα ότι έχουμε σημειώσει ένα από αυτά τα ασημένια δολάρια και το ανακατεύουμε μέσα στον μεγάλο σωρό πριν να τον κάνουμε σφαίρες μεγέθους του ήλιου. Μετά, δένουμε τα μάτια κάποιου και του λέμε να πάει σε όλες αυτές τις τεράστιες μπάλες και να σκαλίσει και να βρει το ένα εκείνο σωστό δολάριο. Τι πιθανότητα έχει για να το βρει; Θα ήταν ένα πολύ τεράστιο καθήκον αν του το αναθέταμε. Αν ο άνθρωπος μας, που είχε το κάλυμμα στα μάτια του, έτρεχε με εκατό χιλιόμετρα την ώρα - νύχτα και μέρα - θα χρειαζόταν πέντε χρόνια για να πάει γύρω από ένα τέτοιο άστρο. Αυτό θα έκανε να είναι πολύ λίγη η πιθανότητα να διαλέξει από αυτό το άστρο το σωστό δολάριο, αν όμως χρειαζόταν τόσο χρόνο για κάθε άστρο θα του έπαιρνε 500 δισεκατομμύρια χρόνια για κάθε γαλαξία. Αν βέβαια ήταν φανταστικά γρήγορος και για να δει τα ασημένια δολάρια που βρίσκονται σε 100 δισεκατομμύρια άστρα χρειαζόταν ένα μόνο δευτερόλεπτο (αντί για 500 δισεκατομμύρια χρόνια), και πάλι θα χρειαζόταν περίπου 3×10⁹ χρόνια να δει την όλη μάζα. Ο χρόνος ακόμα είναι τεράστιος, δηλαδή, τρία δισεκατομμύρια χρόνια. Είναι ανόητο να σκεφτούμε ότι ακόμα κι έτσι θα είχε ελαχιστότατη πιθανότητα να 6ρει το σωστό δολάριο.

Η πιθανότητα ότι όλες αυτές οι έντεκα προφητείες γράφτηκαν με ανθρώπινη σοφία, κι όμως να βγαίνουν όλες αληθινές, είναι όμοια με την πιθανότητα που έχει ο άνθρωπος μας με το καλυμμένο πρόσωπο να βρει το σωστό δολάριο. Όμως οι προφητείες αυτές - και πολλές άλλες - έχουν αποδειχθεί αληθινές. Ένα μονάχα συμπέρασμα μπορούμε να βγάλουμε: Δηλαδή, ότι ο Θεός ενέπνευσε στο να γραφεί καθεμιά από αυτές τις προφητείες. Τι ισχυρότερη απόδειξη μπορεί κανείς να ζητήσει ότι η Βίβλος είναι θεόπνευστη; Στο βιβλίο του Ησαΐα (41/23), ο προφήτης λέει προκλητικά στους θεούς των ειδωλολατρών: «23 ἀναγγείλατε ἡμῖν τὰ ἐπερχόμενα ἐπ’ ἐσχάτου, καὶ γνωσόμεθα ὅτι θεοί ἐστε·». Ο Θεός δέχθηκε αυτή την πρόκληση. Έχει προβλέψει πολλά γεγονότα που θα συμβούν στο μέλλον! Κι όλα αυτά έχουν γίνει, όπως προβλέφθηκαν, παρόλο που, σε πολλές περιπτώσεις, είχαν δοθεί χιλιάδες χρόνια πριν την εκπλήρωση τους! Ο Θεός έχει αποδείξει ότι είναι ο Υπερφυσικός μας Θεός που έχει όλη τη σοφία. Δεν έχουμε καμιά άλλη εναλλακτική λύση, παρά να πιστέψουμε ότι αυτός είναι παρών!

2. Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΤΗΣ ΠΡΟΦΗΤΕΙΑΣ

«39 ἐρευνᾶτε τὰς γραφάς, ὅτι ὑμεῖς δοκεῖτε ἐν αὐταῖς ζωὴν αἰώνιον ἔχειν· καὶ ἐκεῖναί εἰσιν αἱ μαρτυροῦσαι περὶ ἐμοῦ·» (Ιωάννης 5/39).

Η λέξη «Γραφαί» αυτής της περικοπής αναφέρεται στην Παλαιά Διαθήκη. Ο Χριστός εδώ μας λέει ότι στην Παλαιά Διαθήκη θα βρούμε τις προφητείες που αναφέρονται στον εαυτό Του. Έτσι, λοιπόν, σ’ αυτές τις προφητείες και στην εκπλήρωση τους, θα κοιτάξουμε ώστε να βρούμε ενδείξεις ότι ο Χριστός είναι ο Μεσσίας, ο Υιός του Θεού, ο Σωτήρας της ανθρωπότητας, και ότι είναι το κάθε τι που προφητεύτηκε γι’ Αυτόν, και κάθε τι που Αυτός ισχυρίστηκε ότι είναι.

Αν βρούμε ότι οι προφητείες αυτές εκπληρώνονται στον Χριστό, τότε θα έχουμε βεβαιωθεί ότι, ο Χριστός όχι μόνο είναι ο Μεσσίας που προβλέφθηκε στην Παλαιά Διαθήκη, αλλά και ότι επιπλέον οι προφητείες αυτές δόθηκαν από τον ίδιον τον Θεό. Γιατί, αν δεν έχουν δοθεί από τον Θεό, κανένας άνθρωπος δεν θα μπορούσε να εκπληρώσει οποιονδήποτε αριθμό απ’ αυτές, όπως θα φανεί αργότερα σ’ αυτό το κεφάλαιο.

Για να κάνουμε μια εκτίμηση της ένδειξης θα χρησιμοποιήσουμε την ίδια αρχή των πιθανοτήτων που διατυπώσαμε και χρησιμοποιήσαμε στο προηγούμενο κεφάλαιο.

Εκτιμώντας αυτές τις προφητείες, θα πρέπει να απαντήσουμε στο ακόλουθο ερώτημα που αφορά κάθε προφητεία: Ένας σε πόσους ανθρώπους έχουν εκπληρώσει αυτή την προφητεία; Καταλαβαίνω ότι μερικοί θα φέρουν αντιρρήσεις σ’ αυτή την ερώτηση λέγοντας ότι αυτές οι προφητείες έγιναν αναφορικά με τον Χριστό, έτσι ώστε κανένας άλλος δεν έχει, ούτε θα μπορέσει ποτέ να τις εκπληρώσει. Αυτό, βέβαια, είναι σωστό αν πάρουμε την όλη μάζα των προφητειών, αλλά δεν είναι σωστό όταν εξετάζουμε ατομικά κάθε προφητεία. Προφητεύθηκε για παράδειγμα ότι ο Χριστός θα γεννηθεί στη Βηθλεέμ, και σίγουρα πολλά άλλα πρόσωπα έχουν γεννηθεί στη Βηθλεέμ. Προφητεύθηκε ότι ο Χριστός θα σταυρωθεί, και πολλοί άλλοι έχουν σταυρωθεί. Σίγουρα, δεν έχω επιθυμία να γίνω ιερόσυλος κάνοντας αυτές τις ερωτήσεις. Προσπαθώ να δω απροκατάληπτα τις ενδείξεις, ώστε το επιχείρημα μου να είναι ξεκάθαρο.

Η Φοιτητική Ένωση Inter-Varsity Christian Fellowship έκανε μια σειρά μαθημάτων στο Κολλέγιο της Πασαδένας με θέμα: Οι ενδείξεις των Χριστιανών. Το ένα μέρος της εργασίας που απασχολούσε αυτά τα μαθήματα ήταν οι εκπληρωμένες προφητείες που αφορούσαν την Πρώτη Έλευση του Χριστού. Οι φοιτητές που συμμετείχαν έπρεπε να κάνουν διάφορες εκτιμήσεις πιθανοτήτων και τους ζητήθηκε να είναι πολύ «συντηρητικοί» σ’ αυτές. Συζήτησαν για πολύ κάθε προφητεία, και παρουσίασαν διάφορες συνθήκες που θα μπορούσαν να επηρεάσουν την πιθανότητα να τις εκπληρώσει κάποιος. Μετά τη συζήτηση, οι φοιτητές συμφώνησαν ομόφωνα σε κάποια δεδομένη εκτίμηση ότι είναι και λογική και συντηρητική. Στο τέλος των εκτιμήσεων αυτών οι φοιτητές εξέφρασαν τα αισθήματα τους ως εξής: Αν ένας οποιοσδήποτε ήθελε να μπει σ’ αυτές τις συζητήσεις και βοηθούσε να υπολογιστούν οι εκτιμήσεις όπως αυτοί είχαν κάνει, κι αυτός θα συμφωνούσε μαζί τους ότι οι εκτιμήσεις εκείνες ήσαν συντηρητικές.

Οι εκτιμήσεις που χρησιμοποιήσαμε σ’ αυτό το κεφάλαιο είναι ένας συνδυασμός των εκτιμήσεων αυτών που δόθηκαν στα μαθήματα αυτά των Χριστιανικών ενδείξεων και που οι εκτιμήσεις αυτές δόθηκαν από δώδεκα διαφορετικές τάξεις φοιτητών κολλεγίων, και αντιπροσωπεύουν περισσότερους από 600 φοιτητές. Έχω ζυγίσει προσεκτικά τις εκτιμήσεις τους και τις άλλαξα κάπως, για να γίνουν ακόμα πιο συντηρητικές. Αν ο αναγνώστης δεν συμφωνεί με τις εκτιμήσεις που δίνω, μπορεί να κάνει τις δικές του εκτιμήσεις και μετά να βγάλει τα λογικά τους συμπεράσματα.

1. «1 ΚΑΙ σύ, Βηθλεέμ, οἶκος τοῦ Ἐφραθά, ὀλιγοστὸς εἶ τοῦ εἶναι ἐν χιλιάσιν Ἰούδα· ἐκ σοῦ μοι ἐξελεύσεται τοῦ εἶναι εἰς ἄρχοντα ἐν τῷ Ἰσραήλ, καὶ αἱ ἔξοδοι αὐτοῦ ἀπ΄ ἀρχῆς ἐξ ἡμερῶν αἰῶνος.» (Μιχαίας 5/2).

Αυτή η προφητεία προβλέπει ότι ο Χριστός θα γεννηθεί στη Βηθλεέμ. Εφόσον αυτή είναι η πρώτη προφητεία που θα θεωρήσουμε και δεν υπάρχουν περιορισμοί που τέθηκαν εκ των προτέρων, αναρωτιόμαστε: Ένας στους πόσους σε όλο τον κόσμο έχει γεννηθεί στη Βηθλεέμ;

Η καλύτερη εκτίμηση που μπορούμε να κάνουμε γι’ αυτό έρχεται από την προσπάθεια μας να βρούμε τον μέσο όρο του πληθυσμού της Βηθλεέμ, από την εποχή του Μιχαία μέχρι σήμερα, και να τον διαιρέσουμε με τον μέσο όρο του πληθυσμού της γης στην ίδια περίοδο. Ένα μέλος μιας απ’ αυτές τις τάξεις ήταν βοηθός βιβλιοθηκάριος και έτσι του ανατέθηκε να- βρει τις πληροφορίες. Μας ανέφερε στο επόμενο μάθημα ότι η πιο ακριβής εκτίμηση αυτού του λόγου ήταν ένα προς 280.000. Αφού ο πιθανός πληθυσμός της γης κατά μέσο όρο ήταν λιγότερος από δύο δισεκατομμύρια και ο πληθυσμός της Βηθλεέμ ήταν κατά μέσο όρο λιγότερος από 7150 ο λόγος τους θα είναι 7150/2.000.000.000 ή ένας στους 2,8×10⁵ έχει γεννηθεί στη Βηθλεέμ.

2. «1 ΙΔΟΥ ἐγὼ ἐξαποστέλλω τὸν ἄγγελόν μου, καὶ ἐπιβλέψεται ὁδὸν πρὸ προσώπου μου, καὶ ἐξαίφνης ἥξει εἰς τὸν ναὸν ἑαυτοῦ Κύριος, ὃν ὑμεῖς ζητεῖτε, καὶ ὁ ἄγγελος τῆς διαθήκης, ὃν ὑμεῖς θέλετε· ἰδοὺ ἔρχεται, λέγει Κύριος παντοκράτωρ.» (Μαλαχίας 3/1).

Έχουμε την εξής ερώτηση: Από όλους τους ανθρώπους που γεννήθηκαν στη Βηθλεέμ πόσοι είχαν προδρόμους για να προετοιμάσουν τον δρόμο τους; Ο Ιωάννης ο Βαπτιστής ήταν βέβαια ο πρόδρομος του Χριστού. Αλλά, αφού δεν υπάρχει κάποια ουσιαστική διαφορά ανάμεσα στους κατοίκους της Βηθλεέμ και τους ανθρώπους που γεννήθηκαν σε άλλα μέρη του κόσμου, μπορούμε να γενικεύσουμε την ερώτηση: Από όλους τους ανθρώπους του κόσμου, πόσοι είχαν προδρόμους για να ετοιμάσουν τον δρόμο τους;

Οι φοιτητές είπαν ότι η προφητεία προφανώς αναφερόταν σε κάποιον ειδικό απεσταλμένο του Θεού, του οποίου το μοναδικό καθήκον ήταν να ετοιμάσει τον δρόμο για το έργο του Χριστού, και έτσι έχουμε ένα επιπρόσθετο περιορισμό. Οι φοιτητές τελικά συμφώνησαν ότι μια εκτίμηση ένα στα 1000 είναι εξαιρετικά συντηρητική. Οι πιο πολλοί σκέφτηκαν ότι κανονικά θα έπρεπε να θέσουμε ένα αριθμό πολύ μεγαλύτερο από το 1000. Θα χρησιμοποιήσουμε την εκτίμηση 1 προς 10³ (1000).

3. «9 Χαῖρε σφόδρα, θύγατερ Σιών· κήρυσσε, θύγατερ Ἱερουσαλήμ· ἰδοὺ ὁ βασιλεὺς σου ἔρχεταί σοι, δίκαιος καὶ σῴζων αὐτός, πραυ±ς καὶ ἐπιβεβηκὼς ἐπὶ ὑποζύγιον καὶ πῶλον νέον» (Ζαχαρίας 9/9).

Έχουμε εδώ την εξής ερώτηση: Ένας στους πόσους, που γεννήθηκαν στη Βηθλεέμ και είχε έναν πρόδρομο μπήκε στην Ιερουσαλήμ σαν βασιλιάς που κάθεται επάνω σε έναν πώλο όνου; Αυτή γίνεται πολύ περιοριστική γι’ αυτό θα θεωρήσουμε μια ισοδύναμη ερώτηση: Ένας στους πόσους που μπήκαν σαν άρχοντες στην Ιερουσαλήμ μπήκε καθήμενος επί πώλου όνου;

Οι φοιτητές είπαν ότι αυτό είναι κάτι το πολύ δύσκολο για να εκτιμηθεί. Δεν ήξεραν παρά μόνο τον Χριστό που μπήκε με αυτό τον τρόπο.

Οι φοιτητές σκέφθηκαν ότι τουλάχιστον στη σύγχρονη εποχή αν κάποιος έμπαινε στην Ιερουσαλήμ σαν βασιλιάς θα χρησιμοποιούσε ένα πιο αξιοπρεπές μεταφορικό μέσο. Συμφώνησαν σε μια εκτίμηση 1 προς 10^4. Θα χρησιμοποιήσουμε 1 προς 10².

4. «6 καὶ ἐρῶ πρὸς αὐτόν· τί αἱ πληγαὶ αὗται ἀναμέσον τῶν χειρῶν σου; καὶ ἐρεῖ· ἃς ἐπλήγην ἐν τῷ οἴκῳ τῷ ἀγαπητῷ μου. » (Ζαχαρίας 13/6).

Ο Χριστός προσδόθηκε από τον Ιούδα, έναν από τους μαθητές Του, που έγινε αιτία να θανατωθεί, και να πληγωθεί στα χέρια Του.

Δεν φαίνεται να υπάρχει σχέση ανάμεσα στην εκπλήρωση αυτής της προφητείας και αυτές που θεωρήσαμε πρωτύτερα. Μπορούμε να ρωτήσουμε:

Ένας στους πόσους προδόθηκε από φίλους και το αποτέλεσμα της προδοσίας να είναι πληγές στα χέρια;

Οι φοιτητές είπαν ότι είναι πολύ σπάνιο να προδοθείς από τους φίλους σου και ακόμη πιο σπάνιο να έχουμε σαν αποτέλεσμα της προδοσίας πληγές στα χέρια. Τελικά, συμφωνήθηκε ένα στα 1.000, αν και οι πιο πολλοί φοιτητές προτιμούσαν έναν μεγαλύτερο αριθμό. Έτσι, θα χρησιμοποιήσουμε 1 στα 10³.

5. «12 καὶ ἐρῶ πρὸς αὐτούς· εἰ καλὸν ἐνώπιον ὑμῶν ἐστι, δότε στήσαντες τὸν μισθόν μου ἢ ἀπείπασθε· καὶ ἔστησαν τὸν μισθόν μου τριάκοντα ἀργυροῦς.» (Ζαχαρίας 11/12).

Η ερώτηση εδώ είναι πολύ απλή: Ένας στους πόσους . ανθρώπους έχει προδοθεί, και από όσους έχουν προδοθεί πόσοι έχουν προδοθεί για τριάντα αργύρια;

Οι φοιτητές είπαν ότι αυτός είναι πολύ σπάνιο και έθεσαν την εκτίμηση τους: Ένα στα 10.000 ή 1 στα 10⁴. Εμείς θα χρησιμοποιήσουμε 1 στα 10³.

6. «13 καὶ εἶπε Κύριος πρός με· κάθες αὐτοὺς εἰς τὸ χωνευτήριον, καὶ σκέψαι εἰ δόκιμόν ἐστιν, ὃν τρόπον ἐδοκιμάσθην ὑπέρ αὐτῶν. καὶ ἔλαβον τοὺς τριάκοντα ἀργυροῦς καὶ ἐνέβαλον αὐτοὺς εἰς τὸν οἶκον Κυρίου εἰς τὸ χωνευτήριον» (Ζαχαρίας 11/13).

Αυτό είναι κάτι το πολύ ξεκάθαρο. Και τα τριάντα αργύρια δεν θα επιστραφούν. Θα ριχτούν στον οίκο του Κυρίου, και μετά θα πάνε στον κεραμέα. Θα θυμηθείτε ότι ο Ιούδας κάτω απ' τις τύψεις που είχε προσπάθησε να επιστρέψει τα τριάντα αργύρια, αλλά ο αρχιερέας δεν τα δέχθηκε.

Έτσι, ο Ιούδας τα πέταξε στο πάτωμα του ναού και πήγε και κρεμάστηκε. Ο αρχιερέας πήρε τότε τα χρήματα και αγόρασε ένα χωράφι του κεραμέα για να θάβονται εκεί οι ξένοι. Η ερώτηση μας είναι: Ένας στους πόσους, αφού πρώτα πάρει τη δωροδοκία για την προδοσία του φίλου του, επέστρεψε τα χρήματα αυτά, που οι άλλοι δεν τα δέχτηκαν, και αφού τα πέταξε στο πάτωμα του οίκου του Κυρίου, αυτά χρησιμοποιήθηκαν για να αγοραστεί ένας αγρός από τον κεραμέα;

Οι φοιτητές είπαν ότι αμφιβάλλουν αν ποτέ υπήρξε ένα τέτοιο περιστατικό που να περιλαμβάνει όλα αυτά τα θέματα, αλλά συμφώνησαν σε μια εκτίμηση ένα στα 100.000. Ήσαν πολύ σίγουροι ότι η εκτίμηση ήταν πολύ συντηρητική. Έτσι θα χρησιμοποιήσουμε την εκτίμηση σαν 1 στα 10⁵.

7. «7 καὶ αὐτὸς διὰ τὸ κεκακῶσθαι οὐκ ἀνοίγει τὸ στόμα αὐτοῦ· ὡς πρόβατον ἐπὶ σφαγὴν ἤχθη καὶ ὡς ἀμνὸς ἐναντίον τοῦ κείροντος αὐτὸν ἄφωνος, οὕτως οὐκ ἀνοίγει τὸ στόμα.» (Ησαΐας 53/7).

Ένας στους πόσους, εφόσον είχε προηγουμένως εκπληρώσει τις παραπάνω προφητείες, και ενώ βασανίζεται και θλίβεται και δικάζεται, αντιμετωπίζοντας τη θανατική του καταδίκη, αν και αθώος, δεν θα υπερασπιζόταν τον εαυτό του;

Και, πάλι, οι φοιτητές είπαν ότι δεν γνωρίζουν να συνέβηκε αυτό σε καμιά άλλη περίπτωση, εκτός απ' τον Ιησού. Τουλάχιστον είναι εξαιρετικά σπάνιο, και έτσι έβαλαν τις εκτιμήσεις τους σε ένα στα 10.000, δηλαδή 1 στα 10⁴. Ας χρησιμοποιήσουμε 1 στα 10³.

8. «17 ὅτι ἐκύκλωσάν με κύνες πολλοί, συναγωγὴ πονηρευομένων περιέσχον με, ὤρυξαν χεῖράς μου καὶ πόδας. » (Ψαλμός 22/17).

Οι Ιουδαίοι εξακολουθούν να περιμένουν ακόμα τον ερχομό του Χριστού. Στην πραγματικότητα θα μπορούσε να έχει έρθει οποτεδήποτε μετά από την καταγραφή αυτών των προφητειών μέχρι σήμερα ή, ακόμα, και στο μέλλον. Έτσι, το ερώτημα μας είναι: Ένας στους πόσους σταυρώθηκε από την εποχή του Δαβίδ και ύστερα;

Μετά από μια μελέτη των διαφόρων μεθόδων εκτέλεσης των θανατικών ποινών και με ποια συχνότητα εφαρμοζόταν η κάθε μια απ' αυτές από την εποχή της αρχαιότητας, οι φοιτητές συμφώνησαν στην εκτίμηση αυτής της πιθανότητας σε ένα στα 10.000 ή ένα στα 10⁴, που και θα χρησιμοποιήσουμε.

Αν θεωρηθούν αυτές οι εκτιμήσεις καλές, ένας στους πόσους σε όλο τον κόσμο, θα εκπλήρωνε και τις οκτώ προφητείες; Η ερώτηση αυτή μπορεί να απαντηθεί εφαρμόζοντας τις αρχές μας για τις πιθανότητες. Με άλλα λόγια με το να πολλαπλασιάσουμε μαζί όλες τις εκτιμήσεις δηλαδή: 1 στα 2,8×10⁵×10³×10²×10³×10⁵×10³×10⁴ Αυτός μας δίνει 1 στα 2,8×10²⁸, όπου το 28 σημαίνει ότι έχουμε 28 μηδενικά μετά το 2,8. Ας ελαττώσουμε τον αριθμό και ας τον απλοποιήσουμε λέγοντας 1 στα 10²⁸. Αν το γράψουμε αλλιώς είναι 1 στα 10.000.000.000.000.000.000.000.000.000.

Αυτή είναι η απάντηση στην ερώτηση μας που πιο πάνω θέσαμε: Ένας στους πόσους ανθρώπους έχει εκπληρώσει αυτές τις οκτώ προφητείες; Αλλά, στην πραγματικότητα ενδιαφερόμαστε για την απάντηση στο ερώτημα: Ποια πιθανότητα είχε ένας άνθρωπος να έχει ζήσει από την εποχή που γράφτηκαν αυτές οι προφητείες μέχρι σήμερα και να τις έχει εκπληρώσει όλες, και τις οκτώ; Μπορούμε να απαντήσουμε σ' αυτό διαιρώντας το 10²⁸ με τον ολικό αριθμό των ανθρώπων που έζησαν από τότε που δόθηκαν αυτές οι προφητείες. Οι καλύτερες δυνατές πληροφορίες μας λένε ότι ο αριθμός αυτός είναι 88 δις ή 8,8×10¹⁰. Ας στρογγυλέψουμε αυτό τον αριθμό για διευκόλυνση σε 10¹¹. Διαιρώντας αυτούς τους δύο αριθμούς βρίσκουμε ότι η πιθανότητα να ζήσει ένας άνθρωπος μέχρι σήμερα που να έχει εκπληρώσει και τις οχτώ αυτές προφητείες είναι: 1 στα 10¹⁷.

Τώρα, ας προσπαθήσουμε να φανταστούμε αυτή την πιθανότητα. Αν σημειώσουμε έναν λαχνό μέσα από άλλους δέκα λαχνούς, και αφού τους βάλουμε όλους σε ένα καπέλο και τους ανακατέψουμε καλά, μετά ζητάμε από έναν άνθρωπο που έχει τα μάτια του δεμένα να τραβήξει έναν απ’ αυτούς. Η πιθανότητα να πετύχει τον σημειωμένο είναι ένα προς δέκα. Υποθέστε ότι έχουμε 10¹⁷ ασημένια δολάρια και τα απλώνουμε στο Τέξας.[13] Θα καλύψουν όλη την πολιτεία και θα φτάσουν σε ύψος εξήντα εκατοστά. Τώρα, σημειώστε ένα από αυτά τα ασημένια δολάρια και, αφού τα ανακατέψετε καλά, δέστα τα μάτια ενός ανθρώπου και πέστε του να βρει το ασημένιο αυτό δολάριο, με τον όρο ναι μεν να μπορεί να μετακινηθεί όπου θέλει αλλά όταν σκύψει να πιάσει ένα μόνο και να πει: «Νάτο, το βρήκα!» Ποια πιθανότητα θα έχει να το πετύχει αυτό; Την ίδια που είχαν οι προφήτες για να γράψουν αυτές τις οχτώ προφητείες και να έχουν, όλες αυτές, εκπληρωθεί σε έναν και μόνο άνθρωπο! Και, αυτό να έχει γίνει μέσα στο χρονικό διάστημα από τις μέρες τους μέχρι σήμερα

Τώρα, αυτές οι προφητείες είτε δόθηκαν με έμπνευση του Θεού ή οι προφήτες έγραψαν αυτό που εκείνοι νόμιζαν σωστό. Σ’ αυτή την περίπτωση οι προφήτες είχαν πιθανότητα μία στις 10¹⁷ να πετύχουν, και όμως όλα αυτά βγήκαν αληθινά στον Χριστό.

Αυτό σημαίνει ότι και μόνο η εκπλήρωση αυτών των οκτώ προφητειών αποδεικνύει ότι ο Θεός ενέπνευσε το γράψιμο αυτών των προφητειών, και μάλιστα το έκανε αυτό με τέτοιο τρόπο, που είναι απόλυτος και με ακρίβεια ένα προς 10¹⁷.

Καμιά φορά ζυγίζουμε τις ευκαιρίες που έχουμε όταν κάνουμε μια επιχείρηση και λέμε ότι αυτή η επένδυση θα έχει κέρδος αν έχει πιθανότητα επιτυχίας εννέα στα δέκα, και τότε νιώθουμε ασφάλεια να προχωρήσουμε. Ποιος άκουσε ποτέ για μια επένδυση που έχει πιθανότητα αποτυχίας μικρότερη από 1 στα 10¹⁷ και δεν την έκανε; Στον κόσμο των επιχειρηματιών δεν υπάρχει πουθενά κάτι τέτοιο που να περιγράφει αυτή την περίπτωση. Όμως, ο Θεός μας προσφέρει αυτή την επένδυση. Αν δεχθούμε τον Ιησού Χριστό ως Σωτήρα μας, γνωρίζουμε ότι σύμφωνα μ’ αυτές τις προφητείες έχουμε μια βεβαιότητα που της λείπει μόνο ένα στο 10¹⁷, για να μη πούμε ότι είναι απόλυτη, ότι αυτή η επένδυση θα μας δώσει θαυμαστές αποδοχές αιώνιας ζωής με τον Χριστό. Μπορεί, άραγε, να υπάρξει κανένας που να είναι τόσο παράλογος ώστε να απορρίψει τον Ιησού Χριστό και το στήριγμα της αιώνιας ζωής βασιζόμενος στην ελάχιστη πιθανότητα να βρει το ασημένιο δολάριο μέσα στη μεγάλη μάζα που σκεπάζει όλο το Τέξας με ύψος εξήντα εκατοστών; Δεν μου φαίνεται δυνατό. Και, όμως, κάθε ένας που απορρίπτει τον Ιησού Χριστό κάνει ακριβώς αυτό.

Έχουν καταγραφεί στην Παλαιά Διαθήκη πάνω από τριακόσιες προφητείες που ασχολούνται με την Πρώτη Έλευση του Χριστού. Η κάθε μία απ’ αυτές έχει εκπληρωθεί τέλεια από πρόσωπο του Ιησού Χριστού. Ας δούμε, τώρα, τι θα συμβεί αν λάβουμε υπόψη μας περισσότερες από οκτώ προφητείες.

Ας υποθέσουμε, λοιπόν, ότι προσθέσαμε οκτώ προφητείες στον κατάλογο μας και έστω ότι η πιθανότητα τους είναι η ίδια όπως αυτές που θεωρήσαμε. Τότε, το να εκπληρώσει ένας και τις δεκαέξι προφητείες είναι 1 στα 10²⁸×10¹⁷ή 1 στα 10⁴⁵.

Ας προσπαθήσουμε να το φανταστούμε αυτό όπως και πριν με ασημένια δολάρια. Αν τα κάνουμε μια μεγάλη μπάλα με κέντρο τη γη τότε η ακτίνα της θα ήταν πάνω από 30 φορές την απόσταση γης ηλίου. (Αν ένα τραίνο ξεκινούσε από τη γη το 1776, και ταξίδευε με σταθερή ταχύτητα περίπου εκατό χιλιομέτρων την ώρα, μέρα και νύχτα, σήμερα θα έφτανε στον ήλιο. Αλλά, θυμηθείτε ότι τα ασημένια μας δολάρια εκτείνονται προς όλες τις διευθύνσεις, πολλές φορές περισσότερο). Θα μπορούσες να φανταστείς ότι το ένα απ’ αυτά τα ασημένια δολάρια είναι σημειωμένο και έχει κάποια τυχαία θέση μέσα στην μεγάλη αυτή μπάλα. Και, τότε, σε έναν άνθρωπο με δεμένα τα μάτια, του λέμε να πάει μέσα στην τεράστια αυτή μπάλα και να βρει το σημειωμένο δολάριο. Αυτό μας δείχνει πόσο απόλυτα οι δεκαέξι προφητείες με την εκπλήρωση τους στον Ιησού αποδεικνύουν ότι Αυτός είναι ο Υιός του Θεού και ότι η Βίβλος που έχουμε στα χέρια μας είναι θεόπνευστη. Σίγουρα, ο Θεός κατεύθυνε το γράψιμο του Λόγου του. [14]

Για να προεκτείνουμε αυτή τη θεώρηση πέρα από τα όρια της ανθρώπινης αντίληψης, ας θεωρήσουμε σαρανταοχτώ προφητείες, που έχουν από ανθρώπινη πλευρά όμοια πιθανότητα για επιτυχία, όπως οι οκτώ αρχικές. Χρησιμοποιώντας την ίδια αρχή των πιθανοτήτων που χρησιμοποιήσαμε μέχρι τώρα βρίσκουμε ότι η πιθανότητα να έχει εκπληρώσει ένας άνθρωπος και τις σαρανταοκτώ προφητείες είναι 1 στα 10¹⁵⁷.

Αυτός είναι πραγματικά ένας τεράστιος αριθμός και αντιπροσωπεύει μια εξαιρετικά μικρή πιθανότητα. Ας προσπαθήσουμε να το φανταστούμε. Επειδή τα ασημένια δολάρια είναι πολύ μεγάλα, ας διαλέξουμε κάτι μικρότερο. Το ηλεκτρόνιο είναι περίπου τόσο μικρό όσο θα θέλαμε.

Είναι τόσο μικρό που θα χρειαζόμασταν 2,5×10¹⁵ από αυτά για να τα βάζαμε το ένα δίπλα στο άλλο να μας δώσουν δυόμιση εκατοστά. Αν θα θέλαμε αυτά να τα μετρήσουμε και μετρούσαμε 250 το λεπτό, θα χρειαζόμασταν 19.000.000 χρόνια για να μετρήσουμε αυτά τα δυόμιση εκατοστά ηλεκτρονίων. Αν κάναμε έναν κύβο ακμής δυόμιση εκατοστών (μια κυβική ίντσα) και σκεφτόμασταν να τα καταμετρήσουμε με ρυθμό 250 το λεπτό θα χρειαζόμασταν 19.000.000×19.000.000×19.000.000 χρόνια ή 6,9×10²¹ χρόνια.

Μετά απ’ αυτή την εισαγωγή, ας ξαναπάμε στην πιθανότητα μας για 1 στα 10¹⁵⁷. Ας υποθέσουμε ότι παίρνουμε αυτό τον αριθμό των ηλεκτρονίων και με κάποιο τρόπο καταφέρνουμε να σημειώσουμε το ένα από αυτά, και αφού το ανακατέψουμε για καλά μέσα στην όλη μάζα, δένουμε τα μάπα κάποιου και τον αφήνουμε να βρει το «σωστό». Ποια πιθανότητα έχει; Και, τι είδους σωρό θα κάνουν όλα αυτά τα ηλεκτρόνια; Θα έκαναν έναν ασύλληπτα μεγάλο όγκο.

Η απόσταση μας από το δικό μας σύστημα των άστρων, δηλαδή τον γαλαξία μας στον πιο κοντινό είναι περίπου 1.500.000 έτη φωτός, δηλαδή η απόσταση που θα κάλυπτε στην κίνηση του το φως, μέσα σε 1.500.000 χρόνια με ταχύτητα ανά δευτερόλεπτο 300.000 χλμ. Αυτή η απόσταση είναι τόσο μεγάλη που αν κάθε άνδρας, γυναίκα και παιδί στις Η.Π.Α. είχε μια βιβλιοθήκη από 65.000 τόμους και εσύ μάζευες όλα αυτά τα βιβλία και ξεκινούσες αυτό το ταξίδι των 1.500.000 ετών φωτός και αποφάσιζες να βάζεις κάθε ενάμιση χιλιόμετρο ένα γράμμα από ένα από τα βιβλία της βιβλιοθήκης (π.χ. αν η λέξη «νέα» ήταν η πρώτη λέξη στο πρώτο σου βιβλίο θα έβαζες το «ν» στο πρώτο διάστημα του ενάμιση χιλιομέτρου, το «ε» στο δεύτερο διάστημα, και το «α» στο τρίτο, και μετά θα άφηνες ένα διάστημα άδειο για να ξεκινήσεις με την επόμενη σου λέξη με τον ίδιο τρόπο κ.τ.λ.) πριν να έχεις τελειώσει το ταξίδι σου θα είχες χρησιμοποιήσει όλες τις λέξεις όλων των βιβλίων όλων των βιβλιοθηκών και θα χρειαζόσουν και άλλα.

Για μερικούς ειδικούς ο χώρος του σύμπαντος δεν εκτείνεται μόνο 1.500.000 έτη φωτός αλλά 4.000 φορές περισσότερο, δηλαδή 6.000.000.000 έτη φωτός. Ας κάνουμε μια «στερεή» μπάλα ηλεκτρονίων από τα 10¹⁵⁷ ηλεκτρόνια, και ας γεμίσουμε με τα ηλεκτρόνια μας το σύμπαν. Τι γίνεται όταν φτάσουμε στα έξι δισεκατομμύρια έτη φωτός; Θα τα έχουμε χρησιμοποιήσει όλα τα 10¹⁵⁷ ηλεκτρόνια; Όχι! Κάναμε απλώς μια μικρή λακκούβα στη μάζα αυτή που δεν θα μπορούμε να τη δούμε. Αν κάναμε ολόκληρη αυτή την «στερεή» μάζα ηλεκτρονίων σφαίρα θα είχε ακτίνα έξι δισεκατομμύρια έτη φωτός επί 6×10²⁸ φορές!

Ας υποθέσουμε ότι είχαμε αυτή την τεράστια ποσότητα ηλεκτρονίων και τα 10¹⁵⁷ από αυτά, και ότι είχαμε τη δυνατότητα να κάνουμε 500 από αυτές τις τεράστιες μπάλες των έξι δισεκατομμυρίων ετών φωτός διαμέτρου κάθε λεπτό. Αν δουλεύαμε μέρα και νύχτα θα χρειαζόμασταν 10¹⁰ φορές τον χρόνο των έξι δισεκατομμυρίων προς τα πίσω στη δημιουργία για να εξαντλήσουμε όλη αυτή την ποσότητα των ηλεκτρονίων. Τώρα ένα από αυτά τα ηλεκτρόνια «σημειώθηκε» και ανακατεύτηκε τόσο καλά που είναι σε κάποια τυχαία θέση μέσα στην όλη μάζα, και αφού δέσουμε τα μάτια κάποιου του ζητάμε να βρει το σημειωμένο ηλεκτρόνιο.

Κανένας βέβαια δεν θα μπορούσε να ψάξει αυτή την τεράστια μάζα των ηλεκτρονίων με δεμένα τα μάτια ή όχι, και να πιάσει ένα οποιοδήποτε ηλεκτρόνιο, ούτε βέβαια αυτό που σημειώθηκε. (Το ηλεκτρόνιο είναι τόσο μικρό που δεν μπορεί να φανεί ούτε στο πιο ισχυρό μικροσκόπιο).

Στην έκταση που αυτός ο άνθρωπος με δεμένα μάτια δεν μπορεί να βρει αυτό το σημειωμένο ηλεκτρόνιο γνωρίζουμε ότι η Βίβλος έχει θεία προέλευση, είναι θεόπνευστη. Αυτό δεν είναι μια απλή ένδειξη. Είναι απόδειξη της έμπνευσης της Βίβλου απ’ τον Θεό, απόδειξης που είναι τόσο οριστική κι αμετάκλητη, που το σύμπαν ολόκληρο δεν είναι αρκετά μεγάλο για να τη χωρέσει.

Μερικοί θα πουν ότι οι εκτιμήσεις μας για τις πιθανότητες εκπλήρωσης αυτών των προφητειών είναι πολύ μεγάλες και ότι οι αριθμοί θα πρέπει να ελαττωθούν. Ζήτησε από κάποιον να σου δώσει τις δικές του εκτιμήσεις, και αν είναι μικρότερες από αυτές που χρησιμοποιήσαμε, θα χρησιμοποιήσουμε μερικές ακόμα προφητείες για εκτίμηση και έτσι ο αριθμός αυτός μόνο θα αποκατασταθεί, αλλά ίσως επιπλέον και να αυξηθεί.

Οι μελετητές της Βίβλου λένε ότι υπάρχουν πάνω από τριακόσιες προφητείες που ασχολούνται με την Πρώτη Έλευση του Χριστού. Αν ο αριθμός αυτός είναι σωστός, και δεν υπάρχει αμφιβολία γι’ αυτό, θα δεις ότι τότε οι εκτιμήσεις μας είναι απελπιστικά χαμηλές, και αν πάρουμε σαν σύνολο τις τριακόσιες προφητείες θα έχουμε μια τρομαχτικά μεγάλη ένδειξη για τη θεοπνευστία των Αγίων Γραφών.

Για παράδειγμα, μπορείς να λάβεις όλες σου τις εκτιμήσεις σαν ένα προς τέσσερα. Δηλαδή να πεις ότι ένας στους τέσσερις γεννήθηκε στη Βηθλεέμ: Ότι ένα από αυτά τα τέσσερα παιδιά πήγε στην Αίγυπτο για να αποφύγει τη σφαγή, ότι ο ένας στους τέσσερις από αυτούς ήρθε και κατοίκησε στη Ναζαρέτ, και από αυτούς ο ένας στους τέσσερις ήταν μαραγκός, και από αυτούς ο ένας στους τέσσερις προδόθηκε για τριάντα αργύρια, και ότι από αυτούς ο ένας στους τέσσερις σταυρώθηκε σε σταυρό, και ότι από αυτούς ο ένας στους τέσσερις ανασταίνεται την τρίτη ημέρα, και ούτω καθ’ εξής, και για τις τριακόσιες προφητείες, και - τελικά - θα έχεις έναν αριθμό πολύ μεγαλύτερο από ό,τι έχεις με σαρανταοκτώ προφητείες.

Κάθε άνθρωπος που απορρίπτει τον Χριστό ως τον Υιό του Θεού απορρίπτει ένα γεγονός που ίσως αποδείχτηκε πιο απόλυτα από οποιοδήποτε άλλο γεγονός στον κόσμο.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

Έχουμε αφιερώσει δύο κεφάλαια στην αυθεντικότητα της Βίβλου και το κάναμε αυτό από διάφορες σκοπιές. Το 1ο κεφάλαιο ασχολήθηκε με τις εκπληρώσεις των προφητειών για διάφορες γεωγραφικές τοποθεσίες, και τα γεγονότα που συνέβησαν τα τελευταία χρόνια έχουν συμπληρώσει την εκπλήρωση πολλών προφητειών που αναφέρθηκαν. Οι ενδείξεις σ’ αυτό το κεφάλαιο στηρίζονται σε ιστορικά γεγονότα, ή πρόσφατα συμβάντα, για τα οποία κανένας δεν αμφιβάλλει ότι συνέβησαν, είτε είναι Χριστιανός είτε όχι. Το 2ο κεφάλαιο ασχολήθηκε με την εκπλήρωση προφητειών που αφορούν τον Ιησού Χριστό, και η εκπλήρωση τους αναφέρεται στη Βίβλο και σε κάποια έκταση στην ιστορία του κόσμου. Σήμερα, χρονολογούμε όλα τα γεγονότα από τη γέννηση του Χριστού (μ.Χ. ή π.Χ.).

Σε κάθε κεφάλαιο ορίσαμε πιθανότητες που σχετίζονται με το πόσο σίγουρες είναι αυτές οι ενδείξεις. Αν θέλεις να γνωρίζεις το πόσο σίγουρη είναι η ολική ένδειξη και στα δύο αυτά κεφάλαια μαζί, δεν έχεις παρά να πολλαπλασιάσεις τις πιθανότητες.

Το αποτέλεσμα είναι ένας αστρονομικά μεγάλος αριθμός, 1 στα 1,7×10²⁴⁵, που αντιπροσωπεύει τόσο συντριπτική ένδειξη που κανένα ανθρώπινο μυαλό δεν μπορεί να συλλάβει το μέγεθος του.

Όμως, κατά κανέναν τρόπο δεν έχουμε εξαντλήσει τις ενδείξεις της Βίβλου. Αυτό που κάναμε είναι να εξετάσουμε σύντομα τις επιστημονικές ενδείξεις, και υπάρχουν πολλές αναφορές σε όλη τη Βίβλο που δίνουν ακριβείς επιστημονικές πληροφορίες, γραμμένες χιλιάδες χρόνια πριν η επιστήμη αρχίσει να γνωρίζει οτιδήποτε γι’ αυτά. Έχουμε ασχοληθεί μόνο με προφητείες που αφορούν γεωγραφικές τοποθεσίες. Θα μπορούσαμε να αναφέρουμε πολύ περισσότερες. Όλες αυτές οι μελέτες θα μπορούσαν να επεκταθούν και οι αριθμοί που αντιπροσωπεύουν τις πιθανότητες να μεγαλώσουν τρομαχτικά. Ούτε καν έχουμε εξαντλήσει τους διάφορους τύπους ενδείξεων που είναι στη διάθεση μας. Θα μπορούσαν να γραφούν και άλλα κεφάλαια με θέματα όπως, οι προφητείες που αφορούν τον Ιουδαϊκό λαό, τις σημερινές εκπληρώσεις προφητειών που προαναγγέλλουν την επιστροφή του Χριστού, τις ενδείξεις της ιστορικής ακρίβειας της Βίβλου, όπως αποκαλύπτεται από τις αρχαιολογικές ανασκαφές, αλλαγές στη ζωή ανθρώπων που ήσαν βαθιά μέσα στην αμαρτία και μετά που δέχθηκαν τον Χριστό ως Σωτήρα τους, και έχουν γίνει πραγματικά νέοι άνθρωποι. Όταν εκτιμηθούν αυτές οι πιθανότητες θα πρέπει να πολλαπλασιαστούν με τις πιθανότητες που ήδη αναφέρθηκαν. Έτσι οι ενδείξεις όλο και αυξάνονται μέχρις ότου - πιστεύουμε - θα πρέπει να γίνουν αποδεκτές από κάθε άνθρωπο που τις εξετάζει σοβαρά.

Έχουμε μιλήσει αλλού ότι με τις τελευταίες εξελίξεις της επιστήμης το πρώτο κεφάλαιο της Γένεσης συμφωνεί τέλεια αναφορικά με τις επιστήμες. Δεν φαίνεται να έχουν απομείνει αντιθέσεις μεγάλης σημασίας. Υπάρχει όμως αυτή η τρομερά δυνατή ένδειξη ή απόδειξη για την αλήθεια της Βίβλου.

Έχουμε δείξει ότι οι προφητείες που αναφέρονται σε διάφορα μέρη της Παλαιάς Διαθήκης έχουν εκπληρωθεί σε πρόσφατες εποχές, και συχνά η καταγραφή τους απέχει χιλιάδες χρόνια απ' αυτή την εκπλήρωση, και, με τόση μάλιστα ακρίβεια, που θα πρέπει να πιστέψουμε ότι δόθηκαν απ’ τον ίδιο τον Θεό. Κανένας άνθρωπος δεν μπόρεσε να κάνει ποτέ προβλέψεις που να συγκρίνονται μ’ αυτές που θεωρήσαμε στον τρόπο που επαληθεύθηκαν. Η χρονική απόσταση μεταξύ της συγγραφής αυτών των προφητειών και της εκπλήρωσης τους είναι τόσο μεγάλη που και ο πιο αυστηρός κριτικός δεν μπόρεσε να ισχυριστεί ότι γράφτηκαν μετά τα γεγονότα.

Με εξασφαλισμένη την προφητική ακρίβεια της Παλαιάς Διαθήκης, μελετήσαμε τις προφητείες που αφορούν τον Χριστό, και βρήκαμε ότι ο Χριστός εκπλήρωσε την κάθε μια απ’ αυτές ως την παραμικρή τους λεπτομέρεια. Έχουμε δώσει αριθμητικές ενδείξεις ότι αυτή η εκπλήρωση αποδεικνύει ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο Υιός του Θεού, ο Σωτήρας που είχε υποσχεθεί ο Θεός.

Δεν νομίζουμε να έχουμε τεντώσει πολύ τα επιχειρήματα μας σε οποιαδήποτε περίπτωση και ότι στην πραγματικότητα στις περισσότερες μάλιστα περιπτώσεις αδυνατίσαμε τα επιχειρήματα μας. Θεωρούμε, λοιπόν, ότι έχουμε δώσει όχι μόνο ένδειξη για τη θεοπνευστία της Βίβλου, αλλά απόδειξη για τη θεία της προέλευση.

Αφού η Βίβλος είναι αληθινή, και το έχουμε αποδείξει, ο Χριστιανός πρέπει να πάρει τη Βίβλο στα σοβαρά. Είναι ο οδηγός του στην καθημερινή ζωή και του λέει για τις ευθύνες του προς τον Θεό και τους συνανθρώπους του. Θα πρέπει, επομένως, να ακολουθήσει τα διδάγματα της.

Ο Θεός μας διδάσκει με πολύ έμφαση ότι πρέπει να κερδίσουμε ανθρώπους γι’ Αυτόν. Καθώς ο Χριστός, μετά το τελευταίο Του Δείπνο ανέβαινε προς τη Γεθσημανή από τον χείμαρρο των Κέδρων, προσευχόταν και έλεγε: «18 καθὼς ἐμὲ ἀπέστειλας εἰς τὸν κόσμον, κἀγὼ ἀπέστειλα αὐτοὺς εἰς τὸν κόσμον·» (Ιωάννης 17/18). Όπως η σωτηρία της ανθρωπότητας στηρίζεται στο τελειωμένο έργο του Ιησού Χριστού, έτσι και η σωτηρία του κόσμου εξαρτάται από το αν οι Χριστιανοί μεταφέρουν το χαρμόσυνο άγγελμα. Αν ο Χριστός αποτύχαινε δεν θα υπήρχε σωτηρία. Αν εμείς αποτύχουμε να μεταφέρουμε το μήνυμα της σωτηρίας στον κόσμο δεν θα υπάρχει σωτηρία.

Το βραδινό της Ανάστασης Του ο Χριστός συνάντησε τους μαθητές Του και είπε: «Εἰρήνη ὑμῖν. καθὼς ἀπέσταλκέ με ὁ πατήρ, κἀγὼ πέμπω ὑμᾶς. 22 καὶ τοῦτο εἰπὼν ἐνεφύσησε καὶ λέγει αὐτοῖς· Λάβετε Πνεῦμα ἅγιον· 23 ἄν τινων ἀφῆτε τὰς ἁμαρτίας, ἀφίενται αὐτοῖς, ἄν τινων κρατῆτε, κεκράτηνται.» (Ιωάννης 20/21,23). Ο Χριστός λέει, δηλαδή, στους μαθητές Του ότι, αν βγουν και κερδίσουν κάποιον, αυτός θα είναι σωσμένος, αλλά αν δεν τον κερδίσουν θα είναι χαμένος. [15] Η ευθύνη για τη σωτηρία, λοιπόν, ανδρών και γυναικών βρίσκεται στους ώμους μας.

Και, ξανά, λίγο πριν την ανάληψη του ο Χριστός είπε στους μαθητές Του: «18 καὶ προσελθὼν ὁ Ἰησοῦς ἐλάλησεν αὐτοῖς λέγων· Ἐδόθη μοι πᾶσα ἐξουσία ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ γῆς. 19 πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη, βαπτίζοντες αὐτοὺς εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ ἁγίου Πνεύματος» (Ματθαίος 28/18-20). Ο Χριστός με την τελευταία Του εντολή δυναμώνει τις δύο προηγούμενες διακηρύξεις Του, λέγοντας τους ξανά να πάνε· όμως, τους λέει επιπλέον ότι έχει και όλη την εξουσία και ότι θα είναι μαζί τους. Γιατί να φοβάται ένας ιεραπόστολος να πάει σε μια ξένη χώρα όταν ο Χριστός, με όλη τη δύναμη και την εξουσία, είναι μαζί του; Αυτό είναι πολύ καλύτερο από το να έχει μαζί του όλους τους στόλους του κόσμου. Γιατί κάποιος να διστάζει ή να φοβάται να μιλήσει στον συνάδελφο του, τον φίλο του ή τον γείτονα του, όταν ο Χριστός είναι μαζί του;

Έτσι, η εντολή του Χριστού να κερδίζουν οι άνθρωποι άλλους γι’ Αυτόν δόθηκε τρεις φορές - ακριβώς πριν να σταυρωθεί, στην πρώτη Του συνάντηση μ’ αυτούς μετά την Ανάσταση Του, και ξανά λίγο πριν την Ανάληψη Του. Οι τελευταίες οδηγίες που δίνεις σε έναν φίλο σου πριν φύγεις και το πρώτο πράγμα που του λες μετά την επιστροφή σου, είναι τα πράγματα που θεωρείς σαν τα πιο σημαντικά και τα έχεις πάνω-πάνω στο μυαλό σου. Κατά τον ίδιο τρόπο αυτά που ο Χριστός είπε στους μαθητές Του λίγο πριν το θάνατο Του, και το πρώτο πράγμα μετά την Ανάσταση Του και το τελευταίο πριν την Ανάληψη Του θα πρέπει να ήταν υψίστης σημασίας γι’ Αυτόν. Αυτό είναι ιδιαίτερα αληθινό αφού και στις τρεις περιστάσεις έδωσε στους μαθητές Του το ίδιο μήνυμα. Η δουλειά τους ήταν να κερδίζουν ανθρώπους. Δεν μπορούμε άραγε εμείς ως Εκκλησία του Χριστού, και ως Χριστιανοί, να καταλάβουμε ότι αυτό είναι το ανώτερο από όλα τα πράγματα που επιθυμεί ο Χριστός από μας; Αν η εκκλησία που ανήκεις και η εκκλησία που ανήκω επιθυμούν να είναι το είδος της εκκλησίας που στόχευε ο Χριστός, πρέπει τότε κύριο μέλημα μας να γίνει το να κερδίζουμε ανθρώπους στον Χριστό.

Ο Παύλος επαναλαμβάνει το ίδιο θέμα στη 2 Κορινθίους 5/18-20:

«18 τὰ δὲ πάντα ἐκ τοῦ Θεοῦ τοῦ καταλλάξαντος ἡμᾶς ἑαυτῷ διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ δόντος ἡμῖν τὴν διακονίαν τῆς καταλλαγῆς, 19 ὡς ὅτι Θεὸς ἦν ἐν Χριστῷ κόσμον καταλλάσσων ἑαυτῷ, μὴ λογιζόμενος αὐτοῖς τὰ παραπτώματα αὐτῶν, καὶ θέμενος ἐν ἡμῖν τὸν λόγον τῆς καταλλαγῆς. 20 Ὑπὲρ Χριστοῦ οὖν πρεσβεύομεν ὡς τοῦ Θεοῦ παρακαλοῦντος δι' ἡμῶν· δεόμεθα ὑπὲρ Χριστοῦ, καταλλάγητε τῷ Θεῷ·».

Προσέξατε ότι ο Θεός μας συμφιλίωσε προς τον Εαυτό Του και μας έδωσε τη διακονία της συμφιλίωσης (διαλλαγής); Και τα δύο βρίσκονται στον ίδιο στίχο, στην ίδια φράση. Δεν είναι θέμα επιλογής μας, δεν έχουμε δικαίωμα εκλογής [16]. Ο Θεός μας έδωσε αυτή την διακονία από τη στιγμή που Τον δεχτήκαμε. Είμαστε πρέσβεις του Χριστού. Τι τιμή είναι αυτή! Θα ήταν τιμή να ήσουν πρέσβης της χώρας σου σε μια ξένη χώρα, αλλά είναι απείρως μεγαλύτερη τιμή αν είσαι πρεσβευτής του Ιησού Χριστού. Δεν πρέπει να ντρεπόμαστε όταν μιλάμε σε έναν άνθρωπο για τον Χριστό. Θα πρέπει να έχουμε το αίσθημα της μεγάλης τιμής, καθώς παρουσιάζουμε τον Κύριο μας και Σωτήρα μας. Ένας πρέσβης θα πρέπει να δίνει μηνύματα της χώρας του στη χώρα που είναι πρέσβης. Θα πρέπει να ερμηνεύει αυτά τα μηνύματα, αλλά δεν θα πρέπει να τολμήσει να τα αλλάξει. Τι άπιστος θα ήταν ένας τέτοιος ο πρέσβης αν έπαιρνε ένα μήνυμα από τη χώρα του για να το δώσει στην κυβέρνηση της χώρας που βρίσκεται, αλλά αυτός - πολύ απασχολημένος με τις επιχειρήσεις του και τις κοινωνικές υποχρεώσεις του σ’ αυτή τη χώρα -αναβάλλει την επίδοση του μηνύματος για αργότερα!

Πόσο απίστους θα μας βλέπει ο Θεός όταν εμείς έχουμε ένα μήνυμα του ουρανού να παραδώσουμε σε κάποιον χαμένο άνθρωπο εδώ στη γη, και λέμε ότι είμαστε πολύ απασχολημένοι με τα πράγματα αυτού του κόσμου και το αναβάλλουμε! Η πρώτη μας δουλειά είναι να εκπληρώσουμε τα καθήκοντα μας ως πρέσβεις του Θεού, και τα πράγματα του κόσμου αυτού ας τα αναβάλλουμε για αργότερα.

Ο Παύλος μάς λέει επίσης ότι όταν μιλάμε σε έναν άνθρωπο για τον Χριστό το κάνουμε στη θέση του Χριστού. Ο Χριστός επιθυμεί να μιλήσει σ’ αυτό τον άνθρωπο για τη σωτηρία του, αλλά ζητάει από μας να το κάνουμε γι’ Αυτόν. Θα πρέπει, λοιπόν, να πάμε σ’ αυτόν τον άνθρωπο με όλη την αγάπη με την οποία θα πήγαινε ο Χριστός, αγάπη αρκετή για να τον οδηγήσει και στο να πεθάνει γι’ αυτόν. Δεν θα πρέπει να τα παρατήσουμε, αν για πρώτη φορά απορρίψει το μήνυμα, θα πρέπει να προσευχηθούμε γι’ αυτόν, και να το κάνουμε ξανά και ξανά. (Ο Χριστός προσευχόταν όλη τη νύκτα). Θα πρέπει να ποθούμε να τον κερδίσουμε στον Χριστό. (Ο Χριστός έκλαψε για τους χαμένους ανθρώπους).

Ο Παύλος δίνει και μια άλλη εικόνα για μας στη 2 Κορινθίους 3/2-3:

«2 ἡ ἐπιστολὴ ἡμῶν ὑμεῖς ἐστε, ἐγγεγραμμένη ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν, γινωσκομένη καὶ ἀναγινωσκομένη ὑπὸ πάντων ἀνθρώπων, 3 φανερούμενοι ὅτι ἐστὲ ἐπιστολὴ Χριστοῦ διακονηθεῖσα ὑφ' ἡμῶν, ἐγγεγραμμένη οὐ μέλανι, ἀλλὰ Πνεύματι Θεοῦ ζῶντος, οὐκ ἐν πλαξὶ λιθίναις, ἀλλὰ ἐν πλαξὶ καρδίαις σαρκίναις.».

Είμαστε οι επιστολές του Χριστού, και έτσι μας γνωρίζουν και μας διαβάζουν όλοι οι άνθρωποι. Θα μπορούσαμε να δώσουμε σε κάποιον μια από τις επιστολές του Παύλου, και ίσως να τις διαβάσει και να τις βάλει στην άκρη. Ίσως να κουραστεί απ’ αυτές πολύ γρήγορα. Αλλά, ο Χριστιανός διαβάζεται από όλους, συνεχώς, και χωρίς να τους κάνει να κουράζονται. Η πλειοψηφία των ανθρώπων στον κόσμο γνωρίζουν τον Χριστό όχι από τη Βίβλο, αλλά με το να διαβάζουν τον Χριστιανό σαν επιστολή Του. Δεν θα έχεις ακούσει ποτέ κάποιον να πει ότι κουράστηκε να διαβάζει έναν Χριστιανό. Ίσως να μη του αρέσει η ιστορία που είναι γραμμένη στη ζωή κάποιου άλλου, όμως εξακολουθεί να τη διαβάζει, να διαβάζει τη ζωή του, κάθε πράξη του και κάθε λόγο του. Πόσο αρμόζει σε μας ως Χριστιανούς να ζήσουμε μια ζωή που θα δείξει τον Χριστό στο πραγματικό Του φως, να λέμε και να κάνουμε πράγματα που θα κάνουν τους άλλους να θέλουν να δεχθούν τον Χριστό ως Σωτήρα τους!

Ως παιδί γνώριζα κάποιον στη γειτονιά μας που πάντα είχε κάποιο αξίωμα στην εκκλησία, όμως όλοι στη γειτονιά έλεγαν ότι ο Β.... Π..... δεν ζούσε τη Χριστιανική ζωή. Έλεγαν ότι κάπνιζε, καμιά φορά γινόταν τρελός απ’ την οργή και βλαστημούσε, και νόμιζαν ότι κατέβαινε στην πόλη και μεθούσε. Δεν γνωρίζω αν κάτι από όλα αυτά ήταν αληθινό. Όμως γνωρίζω ότι πολλοί νέοι από αυτή την περιοχή έλεγαν ότι ποτέ δεν θα πάνε στην εκκλησία όσο ο Β... Π... ήταν μέλος της. Ναι, ήταν μια επιστολή του Χριστού, και τον διάβαζαν ακούραστα όλοι όσοι τον γνώριζαν, όμως, η επιστολή αυτή δεν μετέφερε την ιστορία της λυτρωτικής χάρης του Ιησού Χριστού. Έκανε τους ανθρώπους να στρέφονται μακριά από τον Χριστό αντί να τους έλκει προς Αυτόν. Ο Β... Π... είχε μια μητέρα, μια άγια γυναίκα που όλοι την αγαπούσαν. Έπεσε και έσπασε το ισχίο της και έμεινε στο κρεβάτι για την υπόλοιπη ζωή της. Σ’ αυτό το διάστημα η εκκλησία αδυνατούσε να έχει κάποιον ποιμένα, γιατί δεν μπορούσε να του εξασφαλίζει τον απαραίτητο μισθό του. Όμως, όλοι αγαπούσαν τη Γιαγιά Π... και πολλοί την επισκέπτονταν τακτικά, και Χριστιανοί και μη. Σ’ αυτά τα τρία χρόνια συνήθιζε να τους δίνει την ομολογία της και να τους διαβάζει από τη Βίβλο, και να προσεύχεται μαζί τους. Φεύγοντας ένιωθαν ότι ήσαν κοντά στον Θεό. Έτσι, σ’ αυτά τα τρία χρόνια η Γιαγιά Π... κράτησε τη φλόγα της πίστης σ’ αυτή την κοινότητα και διατήρησε τη ζωή της εκκλησίας. Ίσως, αυτή η εκκλησία να μπορούσε να είχε ποιμένα. Αλλά, η Γιαγιά Π... ήταν μια επιστολή Χριστού- και, τι ένδοξο μήνυμα διάβαζαν όλοι στη ζωή της! Τι δυνατό μήνυμα δίνει ένας άγιος άνθρωπος του Θεού με τη ζωή του και την ομολογία του! Θα ευχόμουν να ήταν η εκκλησία γεμάτη από τέτοιες επιστολές.

Αφού γνωρίζουμε ότι η Βίβλος είναι το μήνυμα του Θεού στον άνθρωπο, θα είναι πολύ έξυπνο αν ο κάθε άνθρωπος προσέξει τις διδασκαλίες της. Όταν μας δίνει ένα συγκεκριμένο σχέδιο σωτηρίας θα πρέπει όλοι οι άνθρωποι να το αναγνωρίσουν και να προσπαθήσουν να το οικειοποιηθούν και να στηρίξουν επάνω του τις ελπίδες τους για αιώνια ζωή.

Στον Ιωάννη (5/24) διαβάζουμε το σχέδιο της σωτηρίας με έναν τρόπο που είναι απλός και συγκεκριμένος: «24 ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ὁ τὸν λόγον μου ἀκούων καὶ πιστεύων τῷ πέμψαντί με ἔχει ζωὴν αἰώνιον, καὶ εἰς κρίσιν οὐκ ἔρχεται, ἀλλὰ μεταβέβηκεν ἐκ τοῦ θανάτου εἰς τὴν ζωήν.». Ξανά και ξανά μας δίνεται το σχέδιο της σωτηρίας και, πάντα, είναι το ίδιο. Πίστη δηλαδή στον Ιησού Χριστό. Δεν σωζόμαστε εξαιτίας της καλής ή δίκαιης ζωής μας ή των καλών έργων που κάνουμε. Στην Επιστολή προς Εφεσίους (2/8-9) διαβάζουμε: «8 τῇ γὰρ χάριτί ἐστε σεσῳσμένοι διὰ τῆς πίστεως· καὶ τοῦτο οὐκ ἐξ ὑμῶν, Θεοῦ τὸ δῶρον, 9 οὐκ ἐξ ἔργων, ἵνα μή τις καυχήσηται.».

01. Βλ. το βιβλίο του Σπύρου Φίλου, «ΤΟ ΜΟΝΙΜΟ ΘΑΥΜΑ. Οι Προφητείες της Βίβλου, (Εκδόσεις Πέργαμος), Αθήνα 1989.

02. S. A. Cook, «Fall ad Rise of Judah», Cambridge Ancient History (Cambridge: Cambridge University, 1954), III, 399-402. P.V. Myers, General History (Boston: Ginn, 1927), pp. 59,163., George S. Goodspeed, History of the Ancient World (New York: Scribner, 1894), pp. 210-12, H. G. Wells, Outline of History (New York Macmillan, 1920), I, 322-24, «Tyre», Encyclopaedia Britannica, XXII, 652-53, George T. B. Davis, Fulfilled Prophecies That Prove the Bible (Philadelphia: Million Testament Campaign, 1931), pp. 8-15, Δες στο τέλος του βιβλίου τις φωτογραφίες 1 και 2.

04. Μια ορθόδοξη διδαχή γι αυτό το εδάφιο είναι η μετατροπή της Κρήτης σε Ορθόδοξη Νήσο με «ποιμένες» και «ποίμνιο» και δηλαδή «μάνδρα προβάτων» του Ιησού Χριστού.

06. Η Ορθόδοξη ερμηνεία για το εδάφιο υποστηρίζει πως η η χρυσή πύλη είναι η μήτρα της Παναγίας από την οποία ήταν κλειστή (παρθενία) και δια μέσω αυτής μόνο ο Ιησούς Χριστός πέρασε στον υλικό κόσμο. Συνεπώς ναι μεν σε αυτό το εδάφιο για την Ορθόδοξη παράδοση υπάρχει προφητεία για τον Ιησού Χριστό αλλά όχι κατά τον τρόπο που ερμηνεύεται από Προτεσταντικές ή άλλες πηγές.

11. Ο μεταφραστής [Δρ. Παύλος Μίχας] μεταφράζει ως Εδώμ. Στο ελληνικό κείμενο της Π.Δ. αυτή η χώρα ονομάζεται Ιδουμαία

13. Το Τέξας είναι πέντε φορές μεγαλύτερο σε έκταση από την Ελλάδα.

14. Ο Λόγος του Θεού στην Ορθοδοξία είναι ο ίδιος ο Χριστός. Αντίθετα στο κείμενο του Αμερικανού αυτού επιστήμονα διαφαίνεται η Προτεσταντική θεολογικά αιρετική άποψη πως ο Λόγος του Θεού είναι η Βίβλος.

15. Η άποψη αυτή του συγγραφέα είναι μια δυτική αιρετική πλάνη. Στον εν λόγω εδάφιο δημιουργείται το μυστήριο της εξομολογήσεως. Πουθενά το κείμενο δεν αναφέρει ότι όποιος δεν «κερδηθεί» είναι «χαμένος». Είναι εντελώς διαφορετικό ζήτημα ο αριθμός των αμαρτιών κάθε ανθρώπου, που αντιστοιχεί σε διαφορετικό βαθμό μετοχής παραδείσου στην βασιλεία του Θεού και διαφορετικό ζήτημα η σωτηρία ή η καταδίκη του καθενός. Ο Ιησούς Χριστός ρητά λέγει να αποφεύγει ο κάθε χριστιανός την κρίση αυτή: Κατά Ματθαίον, Κεφ. Ζ΄ «1 Μὴ κρίνετε, ἵνα μὴ κριθῆτε·»

16. Δικαίωμα εκλογής έχει πάντα ο άνθρωπος βάση της ελεύθερης βούλησής του. Ο Θεός όμως συμβουλεύει για το καλύτερο. Ο άνθρωπος είναι ελεύθερος να μετέχει στον Παράδεισο όσο μπορεί περισσότερο (βλ. σημείωση 15) ή να κολαστεί όσο τον δυνατό λιγότερο ή περισσότερο (βαθμίδες αποτυχίας).

Πηγή: Peter W. Stoner, Μιλάει η Επιστήμη, Εκδόσεις Πέργαμος, Αθήνα, 1990, σσ. 7-64

ΝΕΟΠΑΓΑΝΙΣΤΙΚΕΣ ΑΠΑΤΕΣ

ΠΡΟΣΟΧΗ: Στο τέλος κάθε σελίδας του Ανώνυμου Απολογητή θα παρουσιάζονται νεοπαγανιστικές και αθεϊστών (δήθεν ελληνιστών) απάτες που έχουν σχέση με το θέμα της σελίδας. Αυτές οι απάτες δεν έχουν σκοπό να βάλουν τα περιοδικά στα οποία εμφανίζονται τα νεοπαγανιστικά ψεύδη, εφόσον ούτως ή άλλως παγανιστές συγγράφουν σε διάφορα ανυποψίαστα εξ αυτών και αυτά δεν εκφράζονται από τις απόψεις των αρθρογράφων, αλλά σκοπό έχουν:

1. να καταδείξουν τον κρυφοπαγανιστή αρθρογράφο ώστε να γίνει γνωστός και

2. είτε ο κάθε ενδιαφερόμενος που αναγιγνώσκει εκ νέου άρθρα του να θέτει τον εαυτό του εν εγρήγορση και να ελέγχει θαρρετά τα ψεύδη του κρυφοπαγανιστή (δήθεν ελληνιστή), αν είναι μελετημένος και έχει πρόσβαση σε πρωτογενή βιβλιογραφία

3. είτε εάν δεν έχει πρόσβαση σε βιβλιογραφία, να μην δείχνει πλέον εμπιστοσύνη στον αρθογράφο εφόσον γνωρίζει πως εκφράζει ψεύδη για να σπιλώσει τον Χριστιανισμό υποστηρίζοντας θέσεις παγανισμού, που όμως δεν είναι σχεδόν ποτέ ξεκάθαρες, αλλά που παρουσιάζονται ως «ελληνικές» μιας και η πλειοψηφία των νεοπαγανιστών ντρέπεται να ομολογήσει δημοσίως την θρησκεία που ακολουθεί και προτιμά να καμουφλάρεται με κάτι οικοιότερο, τον πατριωτισμό, που όμως αρρωστημένα έχει μετατραπεί σε ένα παγανιστικό εθνικισμό.

ΕΞΑΙΡΕΣΗ: εξαιρούνται τα προσωπικά βιβλία του κρυφοπαγανιστή αθρογράφου ή τα έντυπα με καθαρά νεοπαγανιστικό προσανατολισμό, ανάμεσα στα τόσα που κυκλοφορούν στην Ελλάδα.

Κεντρική σελίδα με νέοπαγανιστικές απάτες

ΛΥΤΡΩΤΗΣ ΘΕΟΣ ΤΟΥ «ΠΡΟΜΗΘΕΑ ΔΕΣΜΩΤΗ» Ο ΗΡΑΚΛΗΣ

(Κατά: Γεώργιου Τσαγκρινού & Μιχάλη Καλόπουλου, Alter, εκπομπή Οι Πύλες του Ανεξήγητου, Σάββατο 09/04/2005)

Αριστερά: Σέργιος Δημήτριος, Νομικός Συγγραφέας (Πηγή: Alter, εκπομπή Οι Πύλες του Ανεξήγητου, Σάββατο 09/04/2005)

Δεξιά: Γεώργιος Τσαγκρινός, Φυσικός, Διευθυντής Περιοδικού Ιχώρ (Πηγή: Τηλεοπτικός Σταθμός Alter, εκπομπή Οι Πύλες του Ανεξήγητου, Σάββατο 19/11/2005)

Βίντεο: Μέγεθος: 140 Kb - Διάρκεια: 1΄02΄΄

Σέργιος Δημήτριος:

-Και να πω το εξής... όπως είναι γνωστό κ. Χαρδαβέλλα στον Προμηθέα Δεσμώτη ο Αισχύλος παρουσιάζει έναν κακό θεό... ένα κακό θεό

Τσαγκρινός Γεώργιος:

-Αυτό πάει στον Δία... γι’ αυτό ο Προμηθέας πάει στον Όλυμπο;

-Σας παρακαλώ... παρουσιάζει

-Εσείς όταν σας κατηγορούν για την θρησκεία σας...λέτε κάτι...

-...παρουσιάζει...

-σας παρακαλώ και γω κύριε...

-...κύριε Χαρδαβέλλα...

-... ακούτε;...

-είπα να κάνω μια αναφορά...

-...αναφορά;...

-Στην τραγωδία λοιπόν....

-Η εξουσία ... η εξουσία της Εκκλησίας και το Χριστιανιλίκι...

-Ο Αισχύλος παρουσιάζει έναν κακό θεό...

Χαρδαβέλλας:

Δεν ακούγεστε...

-Εγώ ακούγομαι...(!).. η εξουσία από το Χριστιανιλίκι το ισοπεδωτικό, έχει ισοπεδώσει ναούς, έχετε ισοπεδώσει τα πάντα, και τολμάτε να μιλάτε επειδή έχετε την αβάντα της εξουσίας, και τολμάτε να μιλάτε τώρα, εμείς δεν μπορούμε να μιλήσουμε, όχι ότι έχω κάποια...

-Δεν με ενδιαφέρει η εξουσία κύριε...

-Μου μιλάτε εσείς και μου λέτε κύριε...

-Κύριε Χαρδαβέλλα, βλέπω ότι έχετε στραφεί στον κ. Τσαγκρινό, ο οποίος, ο οποίος χωρεί να τον αφορά αυτό που λέω...

-Δεν με αφορά όταν λέτε για τον Προμηθέα;

Ο Σέργιος Δημήτριος δεν πρόλαβε να τοποθετηθεί ως προς την προφητεία του Αισχύλου εκείνη ακριβώς την στιγμή διότι διεκόπη από τον δημοσιογράφο. Προς το τέλος της εκπομπής [δεν παρουσιάζεται αυτό εις το βίντεο ένεκα ατυχής απώλειας του αποσπάσματος], όταν του παρουσιάζεται η δεύτερη ευκαιρία το πράττει και παρουσιάζει τα προφητικά λόγια του Αισχύλου ως αναφερόμενα εις την ενσάρκωση και γέννηση του Ιησού Χριστού. Ο Γεώργιος Τσαγκρινός αφού του επιτίθεται και πάλι με πάθος φραστικά, όπως άλλωστε έπραξε σε άλλη περίπτωση αναγκαζόμενος στο τέλος της εκπομπής να ζητήσει συγνώμη, του αναφέρει κυριολεκτικά μαινόμενος πως ο λυτρωτής του Προμηθέα Δεσμώτη είναι ο Ηρακλής και όχι ο Χριστός. Μάλιστα εις την παραδοχή αυτή τον συνεπικουρεί ο Μιχάλης Καλόπουλος που αναφέρει πως από την εποχή του έργου του Αισχύλου μέχρι την γέννηση του Χριστού, δεν είναι 13 γενιές, όπως αναφέρει στο «Προμηθέας Δεσμώτης» ο Έλληνας τραγικός.

Μυθοπλάστες: Γεώργιος Τσαγκρινός & Μιχάλης Καλόπουλος

Απάντηση: Οι νεοπαγανιστές, για ακόμη μια φορά χαλκεύουν την αρχαία ελληνική παιδεία, εις την οποία αυτοί τάχα κατέχουν τα πρωτεία της εθνικής κληρονομικότητας, όπως άλλωστε κατά κόρον πράττουν για την Χριστιανική, ώστε να κωλύσουν και να αποπροσανατολίσουν την σκέψη των εν δυνάμει πιστών των Ολυμπίων θεοτήτων και να τους ρίξουν εις την παγίδα της νεοπαγανιστικής ημιμάθειας. Σε αυτή ειδικά λοιπόν την περίπτωση, οι νεοπαγανιστές αιρετικοί φωστήρες θεολόγοι, υποστηρίζουν πως ο λυτρωτής του Προμηθέα, εις την τραγωδία του Αισχύλου, είναι ο Ηρακλής, επειδή τους προκύπτει εύκολο να δανείζονται την λύση του «προβλήματος» από τις μυθολογικές αφηγήσεις, λες και ο ίδιος ο Αισχύλος δεν γνώριζε την μυθολογία και οι νεοπαγανιστές διδάσκαλοι είναι ικανοί να του την διδάξουν. Αλλά το νεοπαγανιστικό θράσος δεν σταματά εκεί. Ο Μιχάλης Καλόπουλος τολμά να αμφισβητήσει και την επιστήμη, σαν εκφέρει την άποψη ότι από την εποχή του Αισχύλου μέχρι την γέννηση του Ιησού Χριστού δεν καταμετριόνται 13 γενιές. Στέκουν όλα αυτά; ή για ακόμη μια φορά εκτοξεύονται άναρθροι νεοπαγανιστικοί δογματικοί αλαλαγμοί επί παντός κατευθύνσεως;

ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΛΟΠΟΥΛΟΣ, ΗΡΑΚΛΗΣ, ΙΗΣΟΥΣ & ΟΙ 13 ΓΕΝΙΕΣ

13 γενιές από την Ιώ στον Ηρακλή & 13 γενιές από την τραγωδία του Αισχύλου μέχρι τον Ιησού Χριστό

Η γενεαλογία του Ηρακλή από την Ιώ περιλαμβάνει όντως 13 γενιές, γεγονός που οι νεοπαγανιστές δεν αμφισβητούν:

1. Ζευς >< Ιώ

2. Έπαφος

3. Λιβύη >< Ποσειδών

4. Βήλος

| | |

5. Αίγυπτος - Δαναός - Κηφεύς Ι

| | |

6. Λυγκεύς (Λυρκεύς) >< Υπερμήστρα |

| |

7. Άβας |

| |

8. Ακρίσιος |

| |

9. Δανάη >< Ζεύς Κηφεύς ΙΙ >< Κασσιόπεια

| |

10. Περσεύς >< Ανδρομέδα

11. Ηλεκτρύων - Αλκαίος

| |

12. Ζευς >< Αλκμήνη >< Αμφιτρύωνας

| |

13. Ηρακλής Ιφικλής (1)

Εκείνο που ο Μιχάλης Καλόπουλος αμφισβητεί είναι οι 13 γενιές από την εποχή του Αισχύλου μέχρι το έτος γεννήσεως του Ιησού Χριστού. Σύμφωνα με τις μελέτες του Marc Tremblay and Hélène Vézina (2) η χρονική διάρκεια μεταξύ γενεών είναι εξαρτώμενη και δεν θα μπορούσε να είναι πλέον απλά η «γενικά αποδεκτή» των 20-25 ετών. Ειδικότερα πρέπει να είναι :

29 χρόνια για μελέτες σε mtDNA [μιτοχονδρικό DNA] (μητρικά κληρονομημένο)

31 χρόνια για μελέτες σε X χρωμοσώματα

35 χρόνια για μελέτες σε Y χρωμοσώματα (πατρικά κληρονομημένο)

32 χρόνια για μελέτες σε αυτοσώματα (μη σεξουαλικά χρωμοσώματα)

30 χρόνια για μελέτες σε συνδυασμός από όλους τους τύπους (3)

Διανομή 100 γενεών σύμφωνα με το μέγιστο μήκος του γενεαλογικού διαστήματος. (Πηγή: http://www.journals.uchicago.edu/AJHG/journal/issues/v66n2/991229/fg4.h.gif)

Ο Αισχύλος γεννήθηκε το 525/524 και πέθανε το 456/455 στην Γέλα της Ιταλίας (4). Κατά την διάρκεια αυτών των χρόνων (525 - 455) και σαφώς πολύ αργότερα του έτους γεννήσεώς του, συνέγραψε την τραγωδία «Προμηθέας Δεσμώτης». Ο Ιησούς Χριστός γεννήθηκε ανάμεσα εις το 4 και 7 π.χ. (5) Υπολογίζοντας την γενιά στα 35 έτη, εφόσον δεν τίθεται θέμα επιστημονικής απαγόρευσης χρήσης τόσων ετών περί εκάστης ανδρικής γενεάς, μπορεί κανείς να φτάσει από το χρονικό πλαίσιο της δημιουργίας του έργου αυτού, έως το έτος γεννήσεως του Ιησού Χριστού, εφόσον (35 * 13 = 455 + 7 = 462). Με λίγα λόγια η επιστήμη επιτρέπει την άφιξη από την χρονική περίοδο γεννήσεως του Ιησού Χριστού, εις το χρονικό έτος -7 έτη από το βιολογικό τέλος του Αισχύλου. Συνεπώς δεν υπάρχει γενεαλογικό κόλλημα εις την ερμηνεία του «Προμηθέα Δεσμώτη», ως προφητείας που αφορά την γενεά του Ιησού Χριστού του Ναζωραίου, παρά το πείσμα του «ερευνητή» Μιχάλη Καλόπουλου.

Σαφώς υπάρχει η περίπτωση η γενιά αυτή (13η) να αναφέρεται εις τον Ηρακλή, τον οποίο στηρίζουν οι νεοπαγανιστές ως λυτρωτή του Προμηθέα του Αισχύλου βασιζόμενοι στην δογματική θεολογική ερμηνεία της μυθολογίας, εφόσον τον Προμηθέα απελευθέρωσε κατά την μυθολογία ο Ηρακλής. Όμως η άποψη του Αισχύλου δεν ταυτίζεται με την μυθολογία, πράγμα που φαίνεται εις την κάτωθι ενότητα:

Ο ΛΥΤΡΩΤΗΣ ΤΟΥ ΠΡΟΜΗΘΕΑ: Ηρακλής, Κένταυρος Χείρων ή Ιησούς Χριστός;

Α. Κάποια στοιχεία που συγκλίνουν υπέρ της νεοπαγανιστικής μυθολογούμενης άποψης:

Αυτά αντλούνται μέσα από την ίδια την τραγωδία του Αισχύλου, εφόσον ο λυτρωτής του Προμηθέα θα ήταν απόγονος της Ιούς και του Δία και πιο συγκεκριμένα παιδί του Διός:

1. Το παιδί θα είναι απόγονος της Ιούς:

Ἰώ

τίς οὖν ὁ λύσων ἐστὶν ἄκοντος Διός;

Προμηθεύς

τῶν σῶν τιν᾽ αὐτὸν ἐγγόνων εἶναι χρεών.

Ἰώ

πῶς εἶπας; ἦ ᾽μὸς παῖς σ᾽ ἀπαλλάξει κακῶν;

Προμηθεύς

τρίτος γε γένναν πρὸς δέκ᾽ ἄλλαισιν γοναῖς.

Ιώ

Τι είπες; Παιδί δικό μου από τα πάθη σου θα σε λυτρώσει;

Προμηθέας

Ναι, τρις γενιές μετά τις δέκα πρώτες

2. Ο Δίας θα είναι ο πατέρας του παιδιού

Ἰώ: ἦ γάρ ποτ᾽ ἔστιν ἐκπεσεῖν ἀρχῆς Δία;

Προμηθεύς: ἥδοι᾽ ἄν, οἶμαι, τήν δ᾽ ἰδοῦσα συμφοράν.

Ἰώ: πῶς δ᾽ οὐκ ἄν, ἥτις ἐκ Διὸς πάσχω κακῶς;

Προμηθεύς: ὡς τοίνυν ὄντων τῶν δέ σοι μαθεῖν πάρα. 760

Ἰώ: πρὸς τοῦ τύραννα σκῆπτρα συληθήσεται;

Προμηθεύς: πρὸς αὐτὸς αὑτοῦ κενοφρόνων βουλευμάτων.

Ἰώ: ποίῳ τρόπῳ; σήμηνον, εἰ μή τις βλάβη.

Προμηθεύς: γαμεῖ γάμον τοιοῦτον ᾧ ποτ᾽ ἀσχαλᾷ.

Ἰώ: θέορτον, ἢ βρότειον; εἰ ῥητόν, φράσον. 765

Προμηθεύς: τί δ᾽ ὅντιν᾽·; οὐ γὰρ ῥητὸν αὐδᾶσθαι τόδε.

Ἰώ: ἦ πρὸς δάμαρτος ἐξανίσταται θρόνων;

Προμηθεύς: ἣ τέξεταί γε παῖδα φέρτερον πατρός.

Ιώ:Και ποιος θα του αφαιρέσει [του Δία] της αρχής το σκήπτρο;

Προμηθέας: Ο ίδιος με τα αλαφρόμυαλα καμώματά του

Ιώ: Και με ποιον τρόπο; Πες μου το, αν δεν βλάπει

Προμηθέας: Γάμο θα κάνει τέτοιο, που θα μετανιώσει

Ιώ: Με θεά ή με θνητή; Απάντησέ μου, αν κάνει να το πεις

Προμηθέας: Μη με ρωτάς! Αυτό δεν πρέπει από το στόμα μου να βγει

Ιώ: Και θα ξεθρονιστεί, λοιπόν, από την γυναίκα του;

Προμηθέας: Παιδί, τρανότερο απ’ αυτόν, θα του γεννήσει

Β΄: Στοιχεία υπέρ της Χριστιανικής άποψης και κατά της μυθολογούμενης νεοπαγανιστικής υπέρ του Ηρακλέα:

Αντλούνται και αυτά μέσα από την τραγωδία του Αισχύλου αλλά και από άλλες πηγές:

1. Ο απόγονος αυτός θα ρίξει τον Δία από την εξουσία, καθόσον πιο σπουδαίος σε ισχύ από τον τελευταίο αλλά και από την τρίαινα του Ποσειδώνα, πράγμα που στην μυθολογία δεν έπραξε ο Ηρακλής

Προμηθεύς

ἦ μὴν ἔτι Ζεύς, καίπερ αὐθάδης φρενῶν,

ἔσται ταπεινός, οἷον ἐξαρτύεται

γάμον γαμεῖν, ὃς αὐτὸν ἐκ τυραννίδος

θρόνων τ᾽ ἄιστον ἐκβαλεῖ· πατρὸς δ᾽ ἀρὰ 910

Κρόνου τότ᾽ ἤδη παντελῶς κρανθήσεται,

ἣν ἐκπίτνων ἠρᾶτο δηναιῶν θρόνων.

τοιῶνδε μόχθων ἐκτροπὴν οὐδεὶς θεῶν

δύναιτ᾽ ἂν αὐτῷ πλὴν ἐμοῦ δεῖξαι σαφῶς.

ἐγὼ τάδ᾽ οἶδα χᾦ τρόπῳ. πρὸς ταῦτά νυν 915

θαρσῶν καθήσθω τοῖς πεδαρσίοις κτύποις

πιστός, τινάσσων τ᾽ ἐν χεροῖν πύρπνουν βέλος.

οὐδὲν γὰρ αὐτῷ ταῦτ᾽ ἐπαρκέσει τὸ μὴ οὐ

πεσεῖν ἀτίμως πτώματ᾽ οὐκ ἀνασχετά·

τοῖον παλαιστὴν νῦν παρασκευάζεται 920

ἐπ᾽ αὐτὸς αὑτῷ, δυσμαχώτατον τέρας·

ὃς δὴ κεραυνοῦ κρείσσον᾽ εὑρήσει φλόγα,

βροντῆς θ᾽ ὑπερβάλλοντα καρτερὸν κτύπον·

θαλασσίαν τε γῆς τινάκτειραν νόσον

τρίαιναν, αἰχμὴν τὴν Ποσειδῶνος, σκεδᾷ. 925

πταίσας δὲ τῷδε πρὸς κακῷ μαθήσεται

ὅσον τό τ᾽ ἄρχειν καὶ τὸ δουλεύειν δίχα.

Κι όμως· μ’ όλη την έπαρση του νου του ο Δίας θάρθει μια μέρα που θα γίνει ταπεινός· γιατί ετοιμάζεται να κάμει γάμο, που άφαντο θα τον γκρεμίσει από τον θρόνο του και από την εξουσία· και τότε θα συντελεστεί πέρα για πέρα η κατάρα του πατέρα του του Κρόνου, όπου ξεστόμισε σαν έπεφτε από της πανάρχαιης βασιλείας του τον θρόνο. Και τον τρόπο για ν’ αποστρέψει τέτοια συμφορά κανένας θεός, εξόν εμέ, δεν θα μπορούσε να άσφαλτα να του δείξει· εγώ μονάχα ξέρω τα μελλούμενα και πως μπορούνε να μην γίνουν. Μα τώρα ξέγνοιαστος ας κάθεται, θαρρώντας στα αιθερόσκατα μπουμπουνητά του και τινάζοντας στα χέρια του τα πύρινά του αστροπελέκια· όμως καθόλου αυτά δεν τον γλιτώνουν απ’ το πέσιμο σ’ αβάσταχτη ντροπή· γιατί ετοιμάζεται τώρα ο ίδιος του εαυτού του αντίπαλο απολέμητο, τέρας αντρείας, που δυνατώτερη από τον κεραυνό θε ναβρη φλόγα, κι ανώτερο από την βροντή φοβερό κτύπου, που θρύμματα θε να σκορπίσει στο αέρα κι αυτή ακόμη την πληγή της θάλασσας, τον κοσμοσείστρα τρίαινα του Ποσειδώνος. Και την ημέρα που σ’ αυτή την συμφορά θα πέσει, θα μάθει πόση διαφορά χωρίζει το «νάσαι αφέντης» από το «νάσαι δούλος»

-Και πιο κάτω απαντώντας στον χορό λέει:

Προμηθεύς

σέβου, προσεύχου, θῶπτε τὸν κρατοῦντ᾽ ἀεί.

ἐμοὶ δ᾽ ἔλασσον Ζηνὸς ἢ μηδὲν μέλει.

δράτω, κρατείτω τόνδε τὸν βραχὺν χρόνον,

ὅπως θέλει· δαρὸν γὰρ οὐκ ἄρξει θεοῖς. 940

Προμηθέας

2. Ο απόγονος αυτός θα είναι θεός και όχι ήρωας, όπως ο Ηρακλής

Ἑρμῆς

...τοιοῦδε μόχθου τέρμα μή τι προσδόκα, 1026

πρὶν ἂν θεῶν τις διάδοχος τῶν σῶν πόνων

φανῇ, θελήσῃ τ᾽ εἰς ἀναύγητον μολεῖν

Ἅιδην κνεφαῖά τ᾽ ἀμφὶ Ταρτάρου βάθη.

3. Ο απόγονος αυτός, λυτρωτής του Προμηθέα, δεν θα είναι ο Ηρακλής, παρ’ όλη την αναφορά στις 13 γενιές που συγκλίνουν προς την άποψη αυτή, εφόσον ο Ηρακλής δεν είναι υιός της Θέτις:

Ο Προμηθεύς είχε προφητεύσει και την πτώση του Διός, μέλλοντος να εκθρονιστεί υπό υιού του, όστις θα γεννάτο από εκ της Θέτιδος. Η προφητεία όμως δεν εκπληρώθηκε διότι απεφεύχθη η ένωση Διός - Θέτιδος, ότε εγνώσθει τι είχε προφητεύσει ο Προμηθεύς, εξαναγκασθείσης της Θέτιδος να συνάψει γάμο μετά του ηρώος Πηλέως. Δια την προφητεία του δε ταύτην και ελύθη των δεσμών του ο Προμηθεύς υπό του Ηρακλέος κατ’ εντολήν του Διός (6)

4. Ο απόγονος αυτός θα ήταν δυνατότερος από τον Δία και τον Ποσειδώνα

Η μάντις Θέτις σηκώθηκε ανάμεσά τους [Δία - Ποσειδώνα] και προφήτεψε ότι θεά της θάλασσας [η Θέτις, νεράιδα] είναι προορισμένη από την μοίρα να γεννήσει ένα γιο, που θα ’ χε δυνατότερα όπλα από την αστραπή και την τρίαινα, σε περίπτωση που θα δίνονταν στον Δία ή σε ένα από τ’ αδέλφια του. Αυτός ο χρησμός ήταν το μυστικό που έμαθε ο Προμηθέας από την μάνα του την Θέμιν. Ο δέσμιος Τιτάν ανάγγειλε [Προμηθέας Δεσμώτης, στιχ. 907 (7)] τον ερχομό του νέου κυριάρχου, γιατί προείδε ότι ο Ζευς γρήγορα θα ’ παιρνε γυναίκα του την Θέτιν. Σύμφωνα με άλλες διηγήσεις [Υγίνου Astronomica 2. 15 Απολλώνιος ο Ρόδιος 4. 790] η θεά της θάλασσας αντιστάθηκε στον βασιλιά των θεών από φόβο ή πίστη εις την Ήρα [Ομήρου Ηλιάδα 24.58], η οποία την είχε αναθρέψει. Παρ’ όλα αυτά ο Ζευς δεν θα υποχωρούσε εάν δεν τον είχαν προειδοποιήσει και εάν δεν φοβόταν να έχει την ίδια τύχη που ’ λαχε στον Κρόνο. Ο Αισχύλος λέει πως τον προειδοποίησε ο Προμηθεύς, όταν υπέφερε από τα βασανιστήρια. (8)

5. Ο K. Kerenyi εις την «Μυθολογία των Ελλήνων» αναφέρει πως ο ελευθερωτής του Αισχύλου, είναι ένας επόμενος κοσμοκράτορας, που ασφαλώς δεν ήταν ο Ηρακλής.

Πραγματικά, ότι ο Προμηθεύς υπόφερε για χάρη των ανθρώπων ήταν πάθος ενός θεού. Σύμφωνα με την γνώμη του Αισχύλου κι όλων που όπως αυτό σκέπτονταν ανθρώπινα, το πάθος αυτό δεν ήταν δίκαιο, αλλά έπρεπε να δώσει ένα τέλος στον ίδιο τον Δία. Ο Ησίοδος θεμελίωσε την απελευθέρωση στο γεγονός πως ο Ολύμπιος ήθελε να περιβάλει με δόξα τον γιο του Ηρακλέα. Ο Αισχύλος μας θύμισε την δυνατότητα ενός άλλου κοσμοκράτορα μετά τον Δία. (9)

Μάλιστα ο ίδιος συγγραφέας συνεχίζει:

Ο Προμηθεύς πληροφορήθηκε από την μάνα του, την Θέμιν -ή τη Γαία, όπως κάποιος πρόσθεσε [Αισχύλος, Προμηθεύς 210 (10)] αυτό το μυστικό. Για χάρη του μυστικού ελευθερώθηκε από το Δία. Αλλά έτσι έπρεπε να προσφέρει ένα κληρονόμο των παθημάτων του, [Αισχύλος, Προμηθεύς 1028 (11)] έναν αθάνατο αντί γι’ αυτόν θα πήγαινε υποφέροντας στον κάτω κόσμο. Ο Αθάνατος αυτός θα ήταν ο σοφός Κένταυρος Χείρων, [Απολλόδωρος Μυθογράφος 2.5.11], που ο Ηρακλής άθελά του μ’ ένα δηλητηριασμένο βέλος του άνοιξε αγιάτρευτη πληγή. Ο εφευρέτης της Ιατρικής δέχθηκε επάνω του τους πόνους και το θάνατο του ευεργετικού Τιτάνος. Ο λευτερωμένος Προμηθεύς όμως φορούσε από εδώ και πέρα ένα ιδιαίτερο στεφάνι, [Αθηναίος Γραμματικός 672f], σημάδι της υποταγής του στην δύναμη του Διός- εδώ τελειώνει η ιστορία στο θέατρο του Αισχύλου (12)

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ, ΑΣΕΒΕΙΑ ΑΙΣΧΥΛΟΥ & η 13η ΓΕΝΙΑ

1. Ο προφητευμένος θεός λυτρωτής του Προμηθέα Δεσμώτη του Αισχύλου, δεν είναι ο ήρωας Ηρακλής, εφόσον ο απόγονος αυτός θα προέρχονταν από την Θέτιδα και όχι από την Αλκμήνη και θα ήταν κοσμοκράτορας.

2. Ο προφητευμένος θεός λυτρωτής του Προμηθέα Δεσμώτη του Αισχύλου, δεν είναι 100% ο Κένταυρος Χείρων, εφόσον ο Κένταυρος Χείρων ναι μεν έδωσε την θέση του στον Προμηθέα σε χρονική απόσταση 13 γενεών (σύγχρονη εποχή του Ηρακλέα απελευθερωτή Προμηθέα) αλλά ήταν υιός του Κρόνου και δεν καμιά απολύτως σχέση δεν έχει με την παρθένα Ιώ ενώ επίσης δεν έγινε κοσμοκράτορας εφόσον παραχώρησε την αθανασία του πεθαίνοντας, μένοντας στον Άδη στην θέση του Προμηθέα. Μάλιστα ο προφητευμένος κοσμοκράτορας, σύμφωνα με τα λόγια που βάζει ο Αισχύλος στον Προμηθέα, δεν θα γεννιόνταν αν ο τελευταίος ελευθερωνόντανε (13). Δηλαδή με άλλα λόγια ο προφητευμένος κοσμοκράτορας του Αισχύλου δεν γεννήθηκε και η προφητεία έμεινε για τους παγανιστές κενή αποτελέσματος.

3. Συνεπώς όλα είναι πιθανά περί Σπερματικού Λόγου εις τον Προμηθέα Δεσμώτη του Αισχύλου για το πρόσωπο του Ιησού Χριστού, ως Θεού Ιστορικού Λυτρωτή των δεινών της ανθρωπότητας από τους δαίμονες - θεούς δυνάστες, ως ο Δίας.

4. Οι νεοπαγανιστές θεολόγοι της πενίας συνεχώς διακηρύσσουν πως η αρχαία ελληνική σκέψη ή παιδεία είναι πολύ σπουδαία και αξιοσέβαστη και ότι ο Χριστιανισμός την έσβησε ή χάλκευσε. Όμως σε αυτό το παράδειγμα φαίνεται πως απεναντίας αυτοί είναι που προσπαθούν να αλλοιώσουν τις ελεύθερες σκέψεις των Ελλήνων κλασσικών, όπως εις τοιαύτη περιπτώσει του φημισμένου δραματικού Αισχύλου, ώστε να τις κουτουπώσουν κάτω από το σκοτάδι του δόγματος της μυθολογικής πίστης, που άλλοτε αντλείται από παραδείγματα των προ της κλασσικής εποχής χρόνων, άλλοτε από άλλα κατά της διάρκεια της κλασσικής εποχής χρόνων και άλλοτε από περιπτώσεις μετά της κλασσικής εποχής χρόνων, τακτική που εξαρτιέται πάντοτε από τα θολά συμφέροντά τους.

Γι’ αυτό οι νεοπαγανιστές θεολόγοι πρέπει

α. είτε να δεχτούν πως η θεολογία τους αντιφάσκει, αν δεχτεί κανείς πως ο προφητευμένος θεός του Αισχύλου είναι είτε ο Ηρακλής είτε ο Κένταυρος Χείρων

β. είτε πως η προφητεία που έθεσε ο Αισχύλος στα λόγια του Προμηθέα περί της πτώσης των θεών Δία και Ποσειδώνος, δυσαρεστημένος από το πάθος του θεού Δία, έμειναν ανεκπλήρωτα, τουλάχιστον μέχρι την εποχή του Ιησού Χριστού και δηλαδή 13 περίπου γενιές μετά το ελληνικό αυτό δραματικό έργο.

Η ασέβεια του Αισχύλου προς την αρχαία θρησκεία

Καταλήγοντας: Ένα σημαντικό ερώτημα που έπρεπε ευθύς αμέσως να θέσουν προς τους εαυτούς τους οι νεοπαγανιστές θεολόγοι, πριν ξαμοληθούν εις τους τηλεοπτικούς δέκτες, είναι το εξής:

-Μήπως ο Αισχύλος προσπάθησε να πει κάτι αλλά φοβήθηκε τις δίκες περί ασεβείας της εποχής και κάλυψε τις πληροφορίες του περί θεού λυτρωτή σε 13 γενιές, κάτω από ένα «σεβάσμιο -συντηρητικό τραγικό μανδύα»;

Κάτι τέτοιο δεν μπορεί να αποκλεισθεί σε καμιά περίπτωση διότι...

Ανακριβές φαίνεται ωσαύτως φαίνεται και το ότι ο Αισχύλος ήταν μεμυημένος εις τα Ελευσίνια Μυστήρια, όπως υπετέθει από την εν Βατράχοις του Αριστοφάνους γνωστή επίκληση του Αισχύλου προς την Δήμητρα:

«Δήμητηρ ἡ θρέψασα τὴν ἐμὴν φρένα

εἶναι με τῶν σῶν ἄξιον μυστηρίων»

Η απολογία του ποιητού δια την κατ’ αυτού κατηγορία επί αποκαλύψει των Ελεσινίων Μυστηρίων δεν φαίνεται, κατά τον Κλήμεντα και άλλους, απολογία ανθρώπου μεμυημένου (14)

...ο Αισχύλος έπεσε σε ασέβεια κατά της αρχαίας θρησκείας και ειδικά ενάντια εις τα Ελευσίνια Μυστήρια, μυστικά των οποίων αποκάλυψε σε κάποιο από τα έργα του (15), γεγονός που περιγράφει ο Αιλιανός στην ποικίλη ιστορία του (16), συνεπώς τίποτα δεν αποκλείει τον οποιαδήποτε επιφύλαξη του Έλληνα τραγικού απέναντι σε σκληροπυρηνικούς παγανιστές και στο αθηναϊκό κράτος της εποχής εκείνης.

Άλλωστε τέτοια συμπεριφορά υπαινίσσονται και οι παγανιστές για τους καλλιτέχνες:

ΜΙΛΗΣΑ ΜΕ: Τον Λεονάρντο Ντα Βίντσι:...

Ο καλλιτέχνης, μάθετέ το, είναι πέρα από ιερατεία και συνωμοσίες, μυστικές εταιρίες και δράκες και συμμορίες και παρέες. Είναι από την φύση του κόντρα σε κάθε κατεστημένο και για να το παλέψει, ένα μονάχα όπλο έχει. Την τέχνη του. (18)

Η 13η γενιά του Ελευθερωτή ως κάτι το «μη αναμενόμενο» στο έργο του Αισχύλου

Εις υποβοήθηση του άνω ερωτήματος περί της ίσως προφύλαξης του Αισχύλου, από βολές φανατικών παγανιστών της εποχής, μπορεί να σημειωθεί το εξής που αναφέρει ο K. Kerenyi, πριν διατυπωθεί ένα νέο:

Η χαμένη τραγωδία του Αισχύλου «Προμηθεύς Πυροφόρος» μας πληροφορεί [scholium in (Servius vel Probus in Vergilium) Αισχύλου Προμηθέας Δεσμώτης. 4 & Υγίνου Astronomica 2.15] ότι το Τιτάν ήταν δεμένος τρεις χιλιάδες χρόνια. Αυτό σήμαινε τότε την μεγαλύτερη κοσμική περίοδο. Στην διασωθείσα τραγωδία «Προμηθεύς Δεσμώτης» το λευτέρωμα προβλέπεται πιο μπροστά, στην δέκατη τρίτη γενιά [Αισχύλου Προμηθέας Δεσμώτης, στιχ. 774 (17)] (19)

-Γιατί λοιπόν ο Αισχύλος αποφασίζει εις το δεύτερο έργο του να μειώσει την ελευθέρωση του Προμηθέα Δεσμώτη από λυτρωτή θεό, μεγαλύτερο του Δία και του Ποσειδώνα σε ισχύ, από τα 3.000 χρόνια σε μόλις 13 γενιές, ήτις στα 455 (13 * 35) έτη;

Την απάντηση στο άνω ερώτημα όφειλαν να δώσουν οι νεοπαγανιστές θεολόγοι - παραμυθολόγοι εις το νεοπαγανιστικό «ποίμνιο εριφίων» των Προμηθειών 2005 που διοργανώθηκε στον Όλυμπο τον Ιούνιο του αυτού έτους, παρά να ξεκουρδίζουν τις άρπες τους και τα ανάβουν τις άλαλες φωτιές των δαυλών τους νομίζοντας πως κάτι αναβιώνουν. Άλλωστε είναι προφανές τι αναφέρει ένας από αυτούς, ο Δημήτριος Ιατρόπουλος:

Σημειώσεις

01. http:/www.pantheon.org

02. http://www.journals.uchicago.edu/AJHG/journal/issues/v66n2/991229/991229.html

03. http://www.journals.uchicago.edu/AJHG/journal/issues/v66n2/991229/991229.html

04. Britannica Deluxe 2002

05. Στράτος Θεοδοσίου - Μάνος Δανέζης, Επίκουροι καθηγητές Αστροφυσικής Πανεπιστημίου Αθηνών

06. Γερ. Δ. Καψάλης, Πρόεδρος του Εκπαιδευτικού Συμβουλίου της Μέσης εκπαίδευσης, Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια, τόμος Κ΄, σελ. 743

07. «ἦ μὴν ἔτι Ζεύς, καίπερ αὐθάδης φρενῶν, ἔσται ταπεινός, οἷον ἐξαρτύεται γάμον γαμεῖν, ὃς αὐτὸν ἐκ τυραννίδος θρόνων τ᾽ ἄιστον ἐκβαλεῖ· πατρὸς δ᾽ ἀρὰ Κρόνου τότ᾽ ἤδη παντελῶς κρανθήσεται, ἣν ἐκπίτνων ἠρᾶτο δηναιῶν θρόνων. τοιῶνδε μόχθων ἐκτροπὴν οὐδεὶς θεῶν δύναιτ᾽ ἂν αὐτῷ πλὴν ἐμοῦ δεῖξαι σαφῶς.» Αισχύλος, Προμηθέας Δεσμώτης, στιχ. 907 κ. εξ

08. K. Kerenyi, Μυθολογία των Ελλήνων, βιβλιοπωλείον «της Εστίας», 1995, σσ. 213 - 214

09. K. Kerenyi, Μυθολογία των Ελλήνων, βιβλιοπωλείον «της Εστίας», 1995, σελίδα 210

10. «ἐμοὶ δὲ μήτηρ οὐχ ἅπαξ μόνον Θέμις καὶ Γαῖα, πολλῶν ὀνομάτων μορφὴ μία τὸ μέλλον κραίνοιτο προυτεθεσπίκει,», Αισχύλος, Προμηθέας Δεσμώτης, στιχ. 211 κ. εξ.

11. «πρὶν ἂν θεῶν τις διάδοχος τῶν σῶν πόνων φανῇ, θελήσῃ τ᾽ εἰς ἀναύγητον μολεῖνἍιδην κνεφαῖά τ᾽ ἀμφὶ Ταρτάρου βάθη.», Αισχύλος, Προμηθέας Δεσμώτης, στιχ. 1027 κ. εξ.

12. K. Kerenyi, Μυθολογία των Ελλήνων, βιβλιοπωλείον «της Εστίας», 1995, σσ. 210-211

13. Αισχύλος, Προμηθέας Δεσμώτης, στιχ. 769 κ. εξ.

14. Γ.Π. Αναγνωστόπουλος, Καθηγητής της Γλωσσολογίας στο Εθνικό Πανεπιστήμιο, Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια, τόμος Β΄, σελίδα 875

15. «ἢ οὐκ εἰδέναι ὅτι ἀπόρρητα (10) ἦν, ὥσπερ Αἰσχύλος τὰ μυστικά», Αριστοτέλης, Ηθικά Νικομάχεια, Βιβλίον ΙΙΙ, 1111a 9-10 [ed. J. Bywater, Aristotle's Ethica Nicomachea. Oxford, 1894], http://www.mikrosapoplous.gr/

16. «Ο Αισχύλος ο τραγωδός κρίθηκε ένοχος για ασέβεια, λόγω ενός δράματός του. Κι ενώ ήταν έτοιμοι οι Αθηναίοι να τον λιθοβολήσουν, ο Αμεινίας, ο νεότερος αδερφός του, τους έδειξε το χέρι του, το οποίο δεν είχε καρπό. Είχε αριστεύσει στη ναυμαχία της Σαλαμίνας ο Αμεινίας χάνοντας τον καρπό του και ήταν πρώτος των Αθηναίων. Επειδή είδαν οι δικαστές το πρόβλημά του, θυμηθήκαν τα κατορθώματά του και άφησαν τον Αισχύλο» (Αιλιανού Ποικίλη Ιστορία, 5, 19)

17. «τρίτος γε γένναν πρὸς δέκ᾽ ἄλλαισιν γοναῖς.», Αισχύλος, Προμηθέας Δεσμώτης, στιχ. 774

18. Δημήτριος Ιατρόπουλος, Περιοδικό Ιχώρ, τεύχος 61, λόγου χάριν, σελίδα 69

19. K. Kerenyi, Μυθολογία των Ελλήνων, βιβλιοπωλείον «της Εστίας», 1995, σελ. 210

ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗΣ ΠΡΟΦΗΤΕΥΕΙ ΓΙΑΧΒΕ, ΘΕΟΔΟΣΙΟ, ΑΛΑΡΙΧΟ, ΙΟΥΣΤΙΝΙΑΝΟ

(Κατά: Παντελή Κοντογιάννη, περ. Ιχώρ, τεύχος 59, άρθρο «Αριστοφάνης, ο αρχαίος του 20ου αιώνα», σσ. 40-41)

Ο Αριστοφάνης από ΤΟΤΕ το καυτηριάζει και με το δικό του ιδιαίτερο τρόπο, σαν «προφήτης μαντεύει» ότι αυτή η διχόνοια, αυτός ο αλληλοσπαραγμός θα κάνουν την Ελλάδα να χάσει την αίγλη της. θα την κάνουν να ξεπέσει ηθικά, πολιτικά, πολιτισμικά.

«-Και για τίνος το φταίξιμο μετακόμισαν οι Θεοί;

-Ωργίσθησαν με τους Έλληνες. Έφυγαν και στην δική τους θέση εγκατέστησαν τον πόλεμο και σας παρέδωσαν σ’ αυτόν,

γι’ να σας κάνει όποια χοντροκοπιά γουστάρει.

Αυτοί δε, μετακομίσανε στα ψηλά επίπεδα,

από όπου να μην φαινόσασθε σαν σφάζεστε ο ένας απ’ τον άλλο,

ούτε και να μαθαίνουν νέα σας.

-Πες μου, καλέ, γιατί μας ξηγηθήκανε τοιουτοτρόπως;

-Γιατί είσθε κολλημένοι με τον πόλεμο και την αντάρα,

μ’ όλο που αυτοί τόσες μεσολαβήσανε φορές να υπογράψετε ανακωχή» (ΕΙΡΗΝΗ, στιχ. 203-212)

Πέρα από τις αστειότητες για αυτήν την σκηνή στα «ανεβάσματα» των παραστάσεων, ο υπαινιγμός είναι τόσο σαφής, όσο και αποκαρδιωτικός. Ο ποιητής «προφητεύει» ότι η θεία οντότητα της Ελλάδας θα εγκαταλείψει τους Έλληνες, επειδή με τον εμφύλιο σπαραγμό αποδεικνύονται ανάξιοι αυτής της ίδιας της ανωτερότητάς τους. «Προφητεύει» ότι ο κύκλος, μέσα στον οποίο η Ελλάδα μεγαλουργούσε, θα κλείσει. Οι Έλληνες θεοί (με ότι αντιπροσωπεύουν) θα φύγουν, για άλλα, ψηλότερα αιθερικά επίδεδα, και στην θέση τους θα αφήσουν μια άλλη οντότητα ξένη στους Έλληνες, που θα ισοπεδώσει τις πόλεις με τον πολιτισμό τους και υλικά και νοητικά. Αυτό είναι ή δεν είναι μια «προφητεία» που βγήκε αληθινή; Διότι βέβαια θα πρέπει να προσέξουμε ότι ο Αριστοφάνης στο έργο αυτό κάνει σαφή αναφορά σε μία άγνωστη μέχρι εκείνη την στιγμή θεότητα. Δεν μιλά για τον θεό του πολέμου, τον Άρη. Ο Άρης εκπροσωπεί την ανδρεία, την γενναιότητα, την μεγαλοφροσύνη, την θυσία για την υπεράσπιση της πατρίδας, όταν απειλείται από ξένο εισβολέα.

«ΙΤΕ ΠΑΙΔΕΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΤΕ ΠΑΤΡΙΔΑ»

Ο Άρης ενσαρκώνει υψηλότατα ιδανικά. Ο εμφύλιος όμως πόλεμος είναι ότι πιο ανόητο εγέννησε ο ανθρώπινος νους, και γι’ αυτό ο Αριστοφάνης ενσαρκώνει ως «προστάτη» του αυτή την ανατριχιαστική και συνάμα γελοία φιγούρα του «θεού πολέμου», που σύμφωνα με το έργο θέλει να βάλει στο γουδί τις ελληνικές πόλεις και με το γουδόχερο να συνθλίψει και αυτές και την ιστορία τους. Ο Αριστοφάνης λοιπόν κρούει τον κώδωνα του κινδύνου. Το αδελφοκτόνο μίσος θα φέρει την καταστροφή. Η επιστήμη, η Φιλοσοφία, οι Τέχνες θα χαθούν και την θέση τους θα πάρει η ισοπέδωση, ενσαρκωμένη από μιαν άλλη θεότητα, που δεν έχει καμιά σχέση με την Ελλάδα. Μια προσεκτική ματιά στους Συμβολισμούς είναι αρκετή για να ταυτίσουμε τον θεό-πόλεμο του Αριστοφάνη με τον Γιαχβέ και τον βοηθό του Τάραχο με τον Κωνσταντίνο, ή τον Ιουστινιανό, ή τον Θεοδόσιο, ή έστω τον Αλάριχο (Πηγή: Παντελής Κοντογιάννης, περιοδικό Ιχώρ, τεύχος 59, άρθρο «Αριστοφάνης, ο αρχαίος του 20ου αιώνα», σσ. 40-41)

Μυθοπλάστης: Παντελής Κοντογιάννης

Απάντηση: Για να αποσαφηνίσει κανείς το νόημα οιουδήποτε έργου και για να ξεσκεπάσει απότομα τα νεοπαγανιστικά θεολογικά ψέματα οφείλει πρώτα απ’ όλα να ελέγξει την εποχή εις την οποία συγγράφτηκε το εν λόγω έργο όπως και την εποχή εις την οποία έζησε ο συγγραφέας του.

α. Με πρόλογο τα έτη 453 ως έτος γεννήσεως του Αριστοφάνη (1), και 421 ως έτος συγγραφής τού έργου Ειρήνη (2) και

β. κρατώντας εις την μνήμη το γεγονός ότι ο Αριστοφάνης είναι «ο μόνος επιζήσας μετά τον Πελλοπονησιακό πόλεμο ποιητής» (3) καθώς και ότι

γ. πρέπει να ληφθούν υπ’ όψιν τα σχόλια της Μ.Ε.Ε. πως «Ο Αριστοφάνης εχόμενος της παλαιάς παραδόσεως, ζων κατά την τραγική περίοδο του Πελλοπονησιακού πολέμου, έβλεπε γύρω αυτού κυριαρχούσαν την δημοκοπίαν, άγουσα δε τας Αθήνας και συν αυταίς σύμπασαν την Ελλάδα προς φθοράν και καταστροφή. Ανίστατο ως κήρυξ της της ειρηνεύσεως, αναστηλωτής των παλαιών ωραίων ηθών των δημιουργησάντων τους Μαραθωνομάχους. Ως εκ τούτου εμάχετο ταυτοχρόνως εναντίων των διαστρεφόντων την αλήθειαν προς επίτευξιν προσωπικών δικαίων και αποπλάνησιν της δικαιοσύνης. Οι διδάσκαλοι της τέχνης του ποιείν τον «ἥττονα κρείσσω λόγον» υπήρξαν δι εκείνον ίσης επιδράσεως, ως οι δημοκόποι, φθοροποιοί της πολιτείας των Αθηναίων. Ποιος υπήρξε ο υπέρ των ιδεών του ευγενής φανατισμός του ποιητή, αποδεικνύει η τόλμη αυτού αναβιβάσαντος επί σκηνής της Ἱππῆς. Το έργο είναι ως γνωστό, μεστόν ύβρεων, λοιδωρίας και κρίσεων καταδικαστικών της πολιτικής μεθόδου του Κλέωνος. Ανεβίβασε δε το έργο τούτο εις περίοδον υπαρτάτης δόξης του δημοκόπου, μετά την όλως τυχαίαν, βεβαίως, νίκην εις την Σφακτηρία, αλλά δόξης εμπνεούσης και το δέος μέχρι τοσούτου, ώστε να μην ευρίσκεται σκηνοποιός τολμών να κατασκευάσει προσωπείο του Κλέωνος, ουδέ πρωταγωνιστής να διδάξει το έργο, ώστε ηναγκάσθη ο ίδιος να υποδυθεί το πρόσωπον του τότε κυρίαρχου εν Αθήναις. Όχι μόνον τούτον, αλλά δεν εδίστασε ούτε τον Δήμο να να λχευάσει, αποκαλέσας αυτόν γερόντιον ηλίθιον και αναποφάσιστον. Εν τη ορμή επομένως του αμειλίκτου αγώνος, ον διεξήγαγε εναντίων των δημοκόπων και εκ παραλλήλου των σοφιστών, ως διδασκάλων της εκλύτου νεότητος, ουδέν παρέλειψε προς επίτευξη του σκοπού του. Ούτω μισών του θεωρουμένους εισηγητάς της νέας παιδεύσεως εν Αθήναις, φαίνεται νυν, και κατηγορήθη πολλάκις επί τούτω, ως αδικήσας και τον Σωκράτη. Αλλά όχι μόνο τούτο. Υπήρξαν ακόμη και οι αποδίδοντες εις τον Αριστοφάνη την ηθική αυτουργίαν δια την καταδίκη και την θανάτωσην του μεγάλου εκείνου φιλοσόφου. Τού το επιεδή ο Αριστοφάνης εμφανίζει εν τις «Νεφέλαις» την σοφιστείαν εκπροσωπούμενην δια των διδαγμάτων του Σωκράτους, ον έφερε επί σκηνής διδάσκοντα ανίερα, ανήθικα και στρεβλωτικά ψυχής τε και διανοίας διδάγματα» (4)

δ. αλλά και τους στίχους της Ειρήνης:

Τρυγαῖος

τοῦ δ᾽ οὕνεχ᾽ ἡμᾶς ταῦτ᾽ ἔδρασαν; εἰπέ μοι. 210

Ἑρμῆς

ὁτιὴ πολεμεῖν ᾑρεῖσθ᾽ ἐκείνων πολλάκις

σπονδὰς ποιούντων· κεἰ μὲν οἱ Λακωνικοὶ

ὑπερβάλοιντο μικρόν, ἔλεγον ἂν ταδί·

“ναὶ τὼ σιὼ νῦν ὡττικίων δωσεῖ δίκαν”.

εἰ δ᾽ αὖ τι πράξαιτ᾽ ἀγαθὸν ἁττικωνικοί 215

κἄλθοιεν οἱ Λάκωνες εἰρήνης πέρι,

ἐλέγετ᾽ ἂν ὑμεῖς εὐθύς· “ἐξαπατώμεθα

νὴ τὴν Ἀθηνᾶν, νὴ Δί᾽, οὐχὶ πειστέον·

ἥξουσι καὖθις, ἢν ἔχωμεν τὴν Πύλον”.

ΤΡΥΓΑΙΟΣ

Και γιατί μας τα κάνουν αυτά;

ΕΡΜΗΣ

Επειδή προτιμάτε τον πόλεμο, είπαν,

αν και συχνά σας έσπρωξαν να φιλιώσετε.

Μα όταν οι Λάκωνες νικούσαν λιγάκι...

«ναι, μα το θεό, οι Αττικοί θα το πληρώσουν»

έτσι θριαμβολογούσαν

και αν κάτι καταφέρνατε εσείς οι Αττικοί

και έρχονταν οι Λάκωνες τότε για ειρήνη,

λέγατε ευθύς «μα την Αθηνά, μα το Δία, δεν πειθόμαστε.

Αν κρατήσουμε την Πύλο θα μας ξαναρθούν». (5)

Γίνεται σαφές πως ο νεοέλληνας μπορεί κάλλιστα να αναπτύξει το θέμα της σκέψης του και να εννοήσει πως ο Αριστοφάνης δεν ομιλεί για τον θεό Γιαχβέ, τον Ιουστινιανό, τον Θεοδόσιο και τον Αλάριχο, όλα αποκυήματα μιας αρρωστημένης φαντασίας ενός εντύπου με υψηλό πυρετό, εφόσον ο Αριστοφάνης δεν έτυχε να έχει την φανατική αμορφωσιά ενός συγγραφέα νεοπαγανιστή καθώς και τον διαστρεβλωτικό φανατισμό μιας κάποιας ειδωλολατρικής σέκτας της καινούργιας Ελλάδας.

Ο Αριστοφάνης στηλιτεύει τις εμφύλιες διαμάχες και πολέμους των Ελλήνων και αναπολεί την αρχαιότερη δόξα των Αθηνών προ του Πελοποννησιακού πολέμου. Πόλεμοι εμφύλιοι των Ελλήνων που οδήγησαν «την Ελλάδα να χάσει την αίγλη της. Θα την κάνουν να ξεπέσει ηθικά, πολιτικά, πολιτισμικά.». Δηλαδή έχει να κάνει κανείς με μια αντιφατική παραδοχή που ανατρέπει όλα όσα υποστηρίζουν οι νεοπαγανιστές σήμερα, πως δηλαδή η παρακμή της Ελλάδας οφείλεται εις τον Χριστιανισμό και όχι στην δική της φθορά.

Άλλωστε πως θα μπορούσαν να στέκουν όλα αυτά τα «γριάς μαντεύματα και γέρου παραμύθια» που υποστηρίζει ο νεοπαγανιστής αρθρογράφος; Είναι δυνατό ένας ανώτερος λαός να είναι ανάξιος της ίδιας της ανωτερότητάς του; («επειδή με τον εμφύλιο σπαραγμό αποδεικνύονται ανάξιοι αυτής της ίδιας της ανωτερότητάς τους.»). Πώς είναι δυνατόν κάποιος να αξιώθηκε να είναι ανώτερος αλλά ταυτόχρονα να μην είναι άξιος για τούτο; διότι αν δεν ήταν άξιος δεν θα ήταν και ανώτερος. Αλλά έτσι έχουν τα λόγια του Παντελή Κοντογιάννη για να βρει δίκιο ακόμη μια φορά ο Αριστοτέλης που λέει πως η τιμή, δεν μπορεί να είναι και ο τελικός σκοπός της ζωής των ανθρώπων, διότι η τιμή περισσότερο οφείλεται σε αυτόν που την αποδίδει παρά σε εκείνον που την λαμβάνει. Και έτσι και εδώ ο παγανιστής αρθρογράφος πότε αποδίδει ανωτερότητα εις τους Έλληνες και πότε την καταρρίπτει δείχνοντας πως, η τιμή των αρχαίων Ελλήνων περισσότερο εξαρτάται από την δική του γνώμη, παρά από τις δικές τους αρχαίες «ανώτερες» ιδιότητες.

Έπειτα πάλι πού την είδε ο αρθρογράφος την ξένη οντότητα που θα σαρώσει την Ελλάδα; («Οι Έλληνες θεοί (με ότι αντιπροσωπεύουν) θα φύγουν, για άλλα, ψηλότερα αιθερικά επίδεδα, και στην θέση τους θα αφήσουν μια άλλη οντότητα ξένη στους Έλληνες, που θα ισοπεδώσει τις πόλεις με τον πολιτισμό τους και υλικά και νοητικά.») . Δεν βλέπει τι λέγει ο Αριστοφάνης;

Οἰκέτης Α

...

ὁ δεσπότης μου μαίνεται καινὸν τρόπον,

οὐχ ὅνπερ ὑμεῖς, ἀλλ᾽ ἕτερον καινὸν πάνυ. 55

δι᾽ ἡμέρας γὰρ ἐς τὸν οὐρανὸν βλέπων

ὡδὶ κεχηνὼς λοιδορεῖται τῷ Διὶ

καί φησιν, “ὦ Ζεῦ τί ποτε βουλεύει ποιεῖν;

κατάθου τὸ κόρημα· μὴ ᾽κκόρει τὴν Ἑλλάδα”.

ἔα ἔα. 60

σιγήσαθ᾽, ὡς φωνῆς ἀκούειν μοι δοκῶ.

Τρυγαῖος

ὦ Ζεῦ τί δρασείεις ποθ᾽ ἡμῶν τὸν λεών;

λήσεις σεαυτὸν τὰς πόλεις ἐκκοκκίσας.

ΥΠΗΡΕΤΗΣ Α΄

...

Το αφεντικό μου τρελάθηκε - όχι όπως οι άλλοι!

Καινούρια είναι η τρέλα του.

Κοιτά όλη μέρα τον ουρανό χαζοχάσκοντας

και βρίζει το Δία και λέει

«Δία Δία! Που το πας Δία, άσε τη σκούπα!

Μη τη σαρώνεις την Ελλάδα ολόκληρη»!

Α! Μη τώρα. Μη! Σωπάτε!

Νομίζω φωνάζει.

(Ακούγεται η φωνή του Τρυγαίου)

ΤΡΥΓΑΙΟΣ

Δία! Τι θα τον κάνεις τον κόσμο μας!

Τη λατρεία σου σβήνεις - τελείωσες

αν τις διαλύσεις όλες τις πόλεις σου!

και αλλού:

Τρυγαῖος

ἐρησόμενος ἐκεῖνον Ἑλλήνων πέρι 105

ἁπαξαπάντων ὅ τι ποιεῖν βουλεύεται.

Οἰκέτης Α

ἐὰν δὲ μή σοι καταγορεύῃ;

Τρυγαῖος

γράψομαι

Μήδοισιν αὐτὸν προδιδόναι τὴν Ἑλλάδα.

ΤΡΥΓΑΙΟΣ

Να τον ρωτήσω για τους Έλληνες όλους τι πάει να τους κάνει.

ΥΠΗΡΕΤΗΣ Α΄

Κι αν δεν σου πει;

ΤΡΥΓΑΙΟΣ

Θα τον καταγγείλω ότι προδίνει την Ελλάδα στους Μήδους. (6)

Δεν γνωρίζει ο νεοπαγανιστής «θεολόγος» πως ο πόλεμος είναι συνώνυμος του θεού Άρη εις την αρχαία θρησκεία και πως μακράν απέχει αυτός από του να κατέχει «την ανδρεία, την γενναιότητα, την μεγαλοφροσύνη, την θυσία για την υπεράσπιση της πατρίδας, όταν απειλείται από ξένο εισβολέα.» εφόσον προς τιμή του όχι μόνο θυσιάζονταν ομοεθνείς αιχμάλωτοι αλλά και βρέφη μπρος στα απαίσια είδωλά του;

Αυτά λένε οι νεοπαγανιστές και σακατεύουν το κείμενο του Αριστοφάνη αμετανόητοι ως πάντοτε εφόσον λίγους μήνες πριν δεν απείχαν από την θρασεία στάση του να κτυπούν την Ελλαδική Εκκλησία, κάνοντας λόγο για «διωγμό» του κωμικού στις Σέρρες.

ΤΟ ΑΠΟΦΘΕΓΜΑ ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Αν τα βάλεις με την τέχνη, θα την βρης σίγουρα μπροστά σου, και όσο περισσότερο κακός έχεις υπάρξει μαζί της, τόσο περισσότερο θα σε γελοιοποιήσει...(Πηγή: Περιοδικό Ιχώρ, τεύχος 47-48, Σημείωμα Διευθυντή, σσ. 5-6)

Αριστερά: Γεώργιος Τσαγκρινός, Φυσικός Μαθηματικός, Διευθυντής περιοδικού Ιχώρ (Πηγή: Τηλεοπτικός Σταθμός Allter, Εκπομπή Οι Πύλες του Ανεξήγητου, Σάββατο 19/11/2005)

Ἑρμῆς

ὦ δειλακρίων πῶς ἦλθες;

Τρυγαῖος

ὦ γλίσχρων ὁρᾷς

ὡς οὐκέτ᾽ εἶναί σοι δοκῶ μιαρώτατος;

ἴθι νυν κάλεσόν μοι τὸν Δί᾽. 195

Ἑρμῆς

ἰὴ ἰὴ ἰή,

ὅτι οὐδὲ μέλλεις ἐγγὺς εἶναι τῶν θεῶν·

φροῦδοι γὰρ ἐχθές εἰσιν ἐξῳκισμένοι.

Τρυγαῖος

ποῖ γῆς;

Ἑρμῆς

ἰδοὺ γῆς.

Τρυγαῖος

ἀλλὰ ποῖ;

Ἑρμῆς

πόρρω πάνυ;

ὑπ᾽ αὐτὸν ἀτεχνῶς τοὐρανοῦ τὸν κύτταρον.

Τρυγαῖος

πῶς οὖν σὺ δῆτ᾽ ἐνταῦθα κατελείφθης μόνος; 200

Ἑρμῆς

τὰ λοιπὰ τηρῶ σκευάρια τὰ τῶν θεῶν,

χυτρίδια καὶ σανίδια κἀμφορείδια.

Τρυγαῖος

ἐξῳκίσαντο δ᾽ οἱ θεοὶ τίνος οὕνεκα;

Ἑρμῆς

Ἕλλησιν ὀργισθέντες. εἶτ᾽ ἐνταῦθα μὲν

ἵν᾽ ἦσαν αὐτοὶ τὸν Πόλεμον κατῴκισαν, 205

ὑμᾶς παραδόντες δρᾶν ἀτεχνῶς ὅ τι βούλεται·

αὐτοὶ δ᾽ ἀνῳκίσανθ᾽ ὅπως ἀνωτάτω,

ἵνα μὴ βλέποιεν μαχομένους ὑμᾶς ἔτι

μηδ᾽ ἀντιβολούντων μηδὲν αἰσθανοίατο.

Τρυγαῖος

τοῦ δ᾽ οὕνεχ᾽ ἡμᾶς ταῦτ᾽ ἔδρασαν; εἰπέ μοι. 210

Ἑρμῆς

ὁτιὴ πολεμεῖν ᾑρεῖσθ᾽ ἐκείνων πολλάκις

σπονδὰς ποιούντων· κεἰ μὲν οἱ Λακωνικοὶ

ὑπερβάλοιντο μικρόν, ἔλεγον ἂν ταδί·

“ναὶ τὼ σιὼ νῦν ὡττικίων δωσεῖ δίκαν”.

εἰ δ᾽ αὖ τι πράξαιτ᾽ ἀγαθὸν ἁττικωνικοί 215

κἄλθοιεν οἱ Λάκωνες εἰρήνης πέρι,

ἐλέγετ᾽ ἂν ὑμεῖς εὐθύς· “ἐξαπατώμεθα

νὴ τὴν Ἀθηνᾶν, νὴ Δί᾽, οὐχὶ πειστέον·

ἥξουσι καὖθις, ἢν ἔχωμεν τὴν Πύλον”.

Τρυγαῖος

ὁ γοῦν χαρακτὴρ ἡμεδαπὸς τῶν ῥημάτων. 220

Ἑρμῆς

ὧν οὕνεκ᾽ οὐκ οἶδ᾽ εἴ ποτ᾽ Εἰρήνην ἔτι

τὸ λοιπὸν ὄψεσθ᾽.

Τρυγαῖος

ἀλλὰ ποῖ γὰρ οἴχεται;

Ἑρμῆς

ὁ Πόλεμος αὐτὴν ἐνέβαλ᾽ εἰς ἄντρον βαθύ.

Τρυγαῖος

ἐς ποῖον;

Ἑρμῆς

ἐς τουτὶ τὸ κάτω, κἄπειθ᾽ ὁρᾷς

ὅσους ἄνωθεν ἐπεφόρησε τῶν λίθων, 225

ἵνα μὴ λάβητε μηδέποτ᾽ αὐτήν.

Τρυγαῖος

εἰπέ μοι,

ἡμᾶς δὲ δὴ τί δρᾶν παρασκευάζεται;

Ἑρμῆς

οὐκ οἶδα πλὴν ἕν, ὅτι θυείαν ἑσπέρας

ὑπερφυᾶ τὸ μέγεθος εἰσηνέγκατο.

Τρυγαῖος

τί δῆτα ταύτῃ τῇ θυείᾳ χρήσεται; 230

Ἑρμῆς

τρίβειν ἐν αὐτῇ τὰς πόλεις βουλεύεται.

ἀλλ᾽ εἶμι· καὶ γὰρ ἐξιέναι γνώμην ἐμὴν

μέλλει· θορυβεῖ γοῦν ἔνδον.

Τρυγαῖος

οἴμοι δείλαιος.

φέρ᾽ αὐτὸν ἀποδρῶ· καὶ γὰρ ὥσπερ ᾐσθόμην

καὐτὸς θυείας φθέγμα πολεμιστηρίας. 235

Πόλεμος

ἰὼ βροτοὶ βροτοὶ βροτοὶ πολυτλήμονες,

ὡς αὐτίκα μάλα τὰς γνάθους ἀλγήσετε.

Τρυγαῖος

ὦναξ Ἄπολλον τῆς θυείας τοῦ πλάτους,

ὅσον κακόν, καὶ τοῦ Πολέμου τοῦ βλέμματος.

ἆρ᾽ οὗτός ἐστ᾽ ἐκεῖνος ὃν καὶ φεύγομεν, 240

ὁ δεινός, ὁ ταλαύρινος, ὁ κατὰ τοῖν σκελοῖν;

Πόλεμος

ἰὼ Πρασιαὶ τρὶς ἄθλιαι καὶ πεντάκις

καὶ πολλοδεκάκις, ὡς ἀπολεῖσθε τήμερον.

Τρυγαῖος

τουτὶ μὲν ἄνδρες οὐδὲν ἡμῖν πρᾶγμά πω·

τὸ γὰρ κακὸν τοῦτ᾽ ἐστὶ τῆς Λακωνικῆς. 245

Πόλεμος

ὦ Μέγαρα Μέγαρ᾽ ὡς ἐπιτετρίψεσθ᾽ αὐτίκα

ἁπαξάπαντα καταμεμυττωτευμένα.

Τρυγαῖος

βαβαὶ βαβαιὰξ ὡς μεγάλα καὶ δριμέα

τοῖσι Μεγαρεῦσιν ἐνέβαλεν τὰ κλαύματα.

Πόλεμος

ἰὼ Σικελία καὶ σὺ δ᾽ ὡς ἀπόλλυσαι. 250

Τρυγαῖος

οἵα πόλις τάλαινα διακναισθήσεται.

Πόλεμος

φέρ᾽ ἐπιχέω καὶ τὸ μέλι τουτὶ τἀττικόν.

Τρυγαῖος

οὗτος παραινῶ σοι μέλιτι χρῆσθἀτέρῳ.

τετρώβολον τοῦτ᾽ ἐστί· φείδου τἀττικοῦ.

Πόλεμος

παῖ παῖ Κυδοιμέ. 255

Κύδοιμος

τί με καλεῖς;

Πόλεμος

κλαύσει μακρά.

ἕστηκας ἀργός; οὑτοσί σοι κόνδυλος.

Κύδοιμος

ὡς δριμύς. οἴμοι μοι τάλας ὦ δέσποτα.

μῶν τῶν σκορόδων ἐνέβαλες ἐς τὸν κόνδυλον;

Πόλεμος

οἴσεις ἀλετρίβανον τρέχων;

Κύδοιμος

ἀλλ᾽ ὦ μέλε

οὐκ ἔστιν ἡμῖν· ἐχθὲς εἰσῳκίσμεθα.

ΕΡΜΗΣ

Αχ καημενούλη, πως ήρθες!

ΤΡΥΓΑΙΟΣ

Αχ καλοφαγούλη, έλα φώναξε το Δία

Δεν σου φαίνομαι τώρα βρωμερότατος άλλο;

ΕΡΜΗΣ

Ω! Δεν είναι εδώ. Έφυγαν χτες. Πήγαν αλλού.

ΤΡΥΓΑΙΟΣ

Που πήγαν;

ΕΡΜΗΣ

Έφυγαν μακριά.

ΤΡΥΓΑΙΟΣ

Που; Σε ποια μεριά της γης;

ΕΡΜΗΣ

Πέρα μακριά κάτω απ' τον ουρανό.

ΤΡΥΓΑΙΟΣ

Και έμεινες μόνος; Γιατί;

ΕΡΜΗΣ

Φυλάγω των θεών τα πράγματα,

τσουκαλάκια ποτηράκια, σκαμνάκια...

ΤΡΥΓΑΙΟΣ

Και γιατί έφυγαν οι θεοί;

ΕΡΜΗΣ

Θύμωσαν με τους Έλληνες.

Εδώ στη θέση τους έβαλαν τον Πόλεμο

και σ' αυτόν σας ανάθεσαν, να σας κάνει ό,τι θέλει.

Οι ίδιοι, που έφυγαν, πήγαν στα ύψη

να μην ακούν άλλο τις παρακλήσεις σας πια

και σας βλέπουν να σφάζεστε.

ΤΡΥΓΑΙΟΣ

Και γιατί μας τα κάνουν αυτά;

ΕΡΜΗΣ

Επειδή προτιμάτε τον πόλεμο, είπαν,

αν και συχνά σας έσπρωξαν να φιλιώσετε.

Μα όταν οι Λάκωνες νικούσαν λιγάκι...

"ναι, μα το θεό, οι Αττικοί θα το πληρώσουν"

έτσι θριαμβολογούσαν

και αν κάτι καταφέρνατε εσείς οι Αττικοί

και έρχονταν οι Λάκωνες τότε για ειρήνη,

λέγατε ευθύς "μα την Αθηνά, μα το Δία, δεν πειθόμαστε.

Αν κρατήσουμε την Πύλο θα μας ξαναρθούν".

ΤΡΥΓΑΙΟΣ

Ναι... ο χαρακτήρας μας έτσι είναι.

ΕΡΜΗΣ

Γι' αυτό δεν ξέρω αν θα ξαναδείτε την ειρήνη.

ΤΡΥΓΑΙΟΣ

Που να πήγε τώρα;

ΕΡΜΗΣ

Την έριξε ο Πόλεμος σε ένα βαθύ πηγάδι.

ΤΡΥΓΑΙΟΣ

Σε ποιο;

ΕΡΜΗΣ

Σε τούτο εδώ κάτω. Και βλέπεις τι πέτρες

έριξε πάνω, για να μην την πάρετε έξω ποτέ.

ΤΡΥΓΑΙΟΣ

Πες μου για μας τι έχει στο νου του;

ΕΡΜΗΣ

Δεν ξέρω. Αποβραδίς όμως έφερε ένα γουδί τόοοοσο μεγάλο...

ΤΡΥΓΑΙΟΣ

Τι να το κάνει τέτοιο γουδί;

ΕΡΜΗΣ

Σκέφτεται να στουμπίσει τις πόλεις σας μέσα.

Φεύγω όμως τώρα, εξάλλου θα βγει, ακούω θόρυβο.

ΤΡΥΓΑΙΟΣ

Αχ, αχ ο έρμος, να φύγω κι εγώ.

Τρίψιμο γουδιού άκουσα μέσα...

Πολεμιστήριο σάλπισμα!

(Ο Ερμής φεύγει, ο Τρυγαίος παραμερίζει. Βγαίνει ο Πόλεμος με το τεράστιο γουδί)

ΠΟΛΕΜΟΣ

Ω θνητοί! Θνητοί πολυβάσανοι!

Τα σαγόνια σας τώρα θα τα σπάσω, θα σκούξετε.

ΤΡΥΓΑΙΟΣ

Απόλλωνα αφέντη! Τι μεγάλο γουδί!

Και πόσο άγριο είναι το μάτι του Πολέμου!

Αυτός είναι εκείνος ο τρομερός και παχύδερμος

με τις μεγάλες ποδάρες

που μπροστά του τα κάνουμε;

ΠΟΛΕΜΟΣ

Αλίμονο Πρασιές, άθλιες και τρισάθλιες

και δεκατρισάθλιες! Σήμερα θα χαθείτε.

ΤΡΥΓΑΙΟΣ

Δεν είναι για μας προς το παρόν. Δεν βαριέσαι!

Για τους Λάκωνες είναι.

ΠΟΛΕΜΟΣ

Αλί σας Μέγαρα Μέγαρα!

Θα σας στουμπίξω όλα πατόκορφα τώρα.

Σκορδαλιά θα σας κάνω!

ΤΡΥΓΑΙΟΣ

Πω πω τσουχτερά μεγάλα σαν κορόμηλα δάκρυα έβαλε στους Μεγαριώτες!

ΠΟΛΕΜΟΣ

Ω Σικελία! Κι εσύ τωρα χάνεσαι!

ΤΡΥΓΑΙΟΣ

Αχ τι πόλη δύστυχη! Τρίμμα θα γίνει!

ΠΟΛΕΜΟΣ

Δώσε να περιχύσω και τούτο το μέλι της Αττικής.

ΤΡΥΓΑΙΟΣ

Άλλο μέλι βάλε, όχι αττικό. Πανάκριβο είναι.

ΠΟΛΕΜΟΣ

Παιδί, παιδί μου Τάραχε! Έλα.

ΤΑΡΑΧΟΣ

Τι με θέλεις;

ΠΟΛΕΜΟΣ

Άπραγος μένεις. Θα κλάψεις γι' αυτό. Άρπα τη φάπα.

ΤΑΡΑΧΟΣ

Πω πω κατραπακιά! Ωχ! Άρχοντα!

Μήπως έβαλες και σκόρδο στο χτύπημα;

ΠΟΛΕΜΟΣ

Τρέχα να φέρεις το γουδοχέρι γρήγορα.

ΤΑΡΑΧΟΣ

Μόλις χτες ήρθαμε. Δεν υπάρχει γουδοχέρι. (7)

Σημειώσεις

1. Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια, τόμος Ε΄, σελ. 520

2. ό.π.

3. ό.π.

4. ό.π.

5. Αριστοφάνης, Ειρήνη

6. ό.π.

7. ό.π.

Ο ΜΕΣΣΙΑΝΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΒΡΑΪΚΗΣ ΠΡΟΕΛΕΥΣΗΣ

(Κατά: Ντορέττας Πέππας, Συγγραφέα, Τηλεοπτικός Σταθμός Alter, Σάββατο 18/12/2004)

Ντορέττα Πέππα, Συγγραφέας (Πηγή: Ραδιοτηλεοπτικός Σταθμός Alter, Εκπομπή εκπομπή «Χωρίς Μοντάζ ΙΙ» Σάββατο 07/02/2004)

Βίντεο 65: Μέγεθος 118Kb. Διάρκεια:51΄΄ Ο Μεσσιανισμός είναι Εβραϊκής καταγωγής...(Πηγή: Τηλεοπτικός Σταθμός Alter, Εκπομπή Στις Πύλες του Ανεξήγητου, Σάββατο 18/12/2004)

Μυθοπλάστης: Ντορέττα Πέππα

Απάντηση: Πλάτωνας, Απολογία Σωκράτη, Κεφ. Ιη΄ «τοιοῦτος οὖν ἄλλος οὐ ῥᾳδίως ὑμῖν γενήσεται, ὦ ἄνδρες, ἀλλ᾽ ἐὰν ἐμοὶ πείθησθε, φείσεσθέ μου· ὑμεῖς δ᾽ ἴσως τάχ᾽ ἂν ἀχθόμενοι, ὥσπερ οἱ νυστάζοντες ἐγειρόμενοι, κρούσαντες ἄν με, πειθόμενοι Ἀνύτῳ, ῥᾳδίως ἂν ἀποκτείναιτε, εἶτα τὸν λοιπὸν βίον καθεύδοντες διατελοῖτε ἄν, εἰ μή τινα ἄλλον ὁ θεὸς ὑμῖν ἐπιπέμψειεν κηδόμενος ὑμῶν.»

ΟΙ ΠΡΟΦΗΤΕΣ ΤΗΣ Π.Δ. ΔΕΝ ΠΡΟΕΒΛΕΨΑΝ ΤΗΝ ΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ

(Κατά: Ατταβυρίου Ε., περιοδικό Δαυλός, τεύχος 180, σελ. 10957)

Μυθοπλάστης: Ατταβύριος Ε.

Απάντηση:

ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΜΕΝΑ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ & ΨΕΥΤΕΣ ΟΙ ΑΠΟΣΤΟΛΟΙ

(Κατά: Bill Maher & Larry Charles, http://www.imdb.com/title/tt0815241/, Ταινία Religulous)

Αριστερά: Ο Bill Maher συναντά τον Dr. Francis Collins, επικεφαλή της ομάδας έρευνας του ανθρώπινου γονιδιώματος, επειδή ο τελευταίος είναι παράλληλα και Χριστιανός· αυτό αποτελεί παράδοξο για τον Bill καθόσον, σύμφωνα με το έργο του, το 93% των επιστημόνων της Εθνικής Αμερικανικής Ακαδημίας Επιστημών είναι αγνωστικιστές ή άθεοι. (Πηγή: Ταινία Religulous των Bill Maher & Larry Charles, http://www.imdb.com/title/tt0815241/)

Μέσο & Δεξιά: Ο Bill αντιπαραβάλει απόψεις του με το εκκλησίασμά της εκκλησίας για φορτηγατζήδες... και σχολιάζει και στο αυτοκίνητο. (Πηγή: Ταινία Religulous των Bill Maher & Larry Charles, http://www.imdb.com/title/tt0815241/)

Βίντεο 1. Μέγεθος: 227Κb - Διάρκεια: 53΄΄

[Με τον επιστήμονα]

-Dr. Collins είσαστε ένας λαμπρός λαμπρός επιστήμονας κι αυτό που μπερδεύει είναι είσαστε ένας διάσημος επιστήμονας που είναι ταυτόχρονα θρήσκος. Παρακαλώ εξηγήστε μου...

-Δείτε τις ιστορικές αποδείξεις της ύπαρξης του Χριστού, είναι συντριπτικές.

-Μα ποιές αποδείξεις; Δεν άκουσα ποτέ κανέναν να μιλά για απόδειξη.

[Στο εκκλησάκι]

-Έχει αποδειχθεί ότι υπήρξε ο Χριστός.

-Δεν έχει αποδειχθεί.

-Πώς το αντιλήφθηκες; (απογοήτευση)

[Με τον επιστήμονα]

-Όταν διαβάζω τα Ευαγγέλια, μου φάνηκαν ως μαρτυρίες ανθρώπων που έγραψαν όσα είχαν δει...

-Το ξέρετε ότι δεν ήταν αυτόπτες μάρτυρες (οι ευαγγελιστές).

-Έζησαν κοντά στα γεγονότα...

-Όχι...

-Με διαφορά ορισμένων δεκαετιών.

-Εντάξει.

.... (Πηγή: Ταινία Religulous των Bill Maher & Larry Charles, http://www.imdb.com/title/tt0815241/)

Βίντεο 2. Μέγεθος: 124Κb - Διάρκεια: 33΄΄

[Με τον επιστήμονα]

-Ωραία, θα έστεκε αυτό σε ένα εργαστήριο ως μια αδιαμφισβήτητη απόδειξη πως κάτι όντως έγινε;

-Θέτετε ένα πρότυπο για το τι είναι απόδειξη που νομίζω πως θα ήταν σχεδόν αδύνατο να φτάσουμε αυτό το πρότυπο.

[Στο αυτοκίνητο]

-Κανένα ευαγγέλιο δεν μας λέει τί έκανε όσο ήταν νεαρός. Μας περιγράφεται ως βρέφος και μετά Τον βλέπουμε στα τριάντα ξανά. Νομίζω πως ο Ιησούς ήταν πιθανότατα ένας περίεργος έφηβος, μεγάλο άφρο μαλί, κακός στα αθλήματα. (Πηγή: Ταινία Religulous των Bill Maher & Larry Charles, http://www.imdb.com/title/tt0815241/)

Βίντεο 3. Μέγεθος: 144Κb - Διάρκεια: 40΄΄

[Στο εκκλησάκι]

-Ότι πληροφορία έχουμε είναι από τα Ευαγγέλια, τα Ευαγγέλια δεν είναι ιστορία. Οι συγγραφείς των Ευαγγελίων δεν συνάντησαν τον Χριστό, ούτε ο Απόστολος Παύλος. Κανείς από όσους έγραψαν για το Χριστό δεν Τον συνάντησε ποτέ του.

-Πώς μπορείς να απορρίψεις τους Προφήτες, όταν οι ίδιοι καθορίζουν ...

-Πρώτα από όλα η Κ.Δ. ήλθε μετά την Π.Δ. . Συμφωνούμε όλοι;

-Αυτό δεν σημαίνει κάτι.

-Σημαίνει, διότι οι άνθρωποι που μελέτησαν την Καινή Διαθήκη, μελέτησαν και την Παλαιά, κι έκαναν τις προφητείες ούτως ώστε να ταιριάζουν.

-Μα πώς μπορείς να ταιριάξεις κάτι που δεν έγινε;

-Βεβαίως μπορείς.

-Μα εσείς λες ότι η Κ.Δ. είναι πλαστή.

-Ναι, αυτό λέω.

-Αυτό δεν γίνεται. (Πηγή: Ταινία Religulous των Bill Maher & Larry Charles, http://www.imdb.com/title/tt0815241/)

Μυθοπλάστες: Bill Maher & Larry Charles

Απάντηση: Εδώ

Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΙΩΝΑΣ ΔΕΝ ΕΖΗΣΕ ΓΙΑ 3 ΗΜΕΡΕΣ ΜΕΣΑ ΣΕ ΕΝΑ ΚΗΤΟΣ

(Κατά: Bill Maher & Larry Charles, http://www.imdb.com/title/tt0815241/, Ταινία Religulous)

Αριστερά: Ο Bill Maher σε συνέντευξη με τον Steve Burk πρώην Ιουδαίο, νυν Χριστιανό. (Πηγή Φώτο: Ταινία Religulous των Bill Maher & Larry Charles, http://www.imdb.com/title/tt0815241/)

Δεξιά: Αργότερα στο αυτοκίνητο ο Bill Maher σχολιάζει. (Πηγή Φώτο: Ταινία Religulous των Bill Maher & Larry Charles, http://www.imdb.com/title/tt0815241/)

Βίντεο 1. Μέγεθος: 220Κb - Διάρκεια: 48΄΄

-Παράδειγμα ο Ιωνάς. Ο Θεός έστειλε τον Ιωνά σε αποστολή.

-Πότε έγινε το σημείο της ιστορίας που ο Ιωνάς έζησε στην φάλαινα;

-Ήταν ένα κήτος.

-Είναι από τις αγαπημένες μου σαχλαμαρίστικες ιστορίες. Ο Ιωνάς να ζει μέσα στην φάλαινα. Και αυτό που απαντάνε πάντα είναι... «Η Βίβλος δεν λέει φάλαινα. Λέει κήτος.» Α, ναι, εντάξει... κήτος έτσι βγάζει νόημα. Συγγνώμη που επέμενα πως ήταν φάλαινα. Ήταν ένα κήτος. Φυσικά και μπορείς να ζήσεις για 3 ημέρες μέσα σ’ ένα κήτος. Σ έναν τόνο. Το κάνουν συνέχεια στην Ιαπωνία. Έχουν σπα μέσα σε τόνους. Πας για 3 μέρες σε πασαλείφουν λάδια. Και βγαίνεις από τον τόνο και νιώθεις φανταστικά. Μυρίζεις ψαρίλα, αλλά νιώθεις υπέροχα. (γέλωτα) (Πηγή: Ταινία Religulous των Bill Maher & Larry Charles, http://www.imdb.com/title/tt0815241/)

Βίντεο 2. Μέγεθος: 81Κb - Διάρκεια: 22΄΄

-Αυτός ο άνθρωπος έζησε μέσα στο ψάρι για 3 μέρες;

-Ως εκ θαύματος, ναι.

-Ρε Steve...

-Δεν πιστεύεις στα θαύματα. Αυτό δεν σημαίνει πως δεν υπάρχουν.

-Φυσικά δε πιστεύω. Δεν είμαι 10 χρονών. Έζησε μέσα στο ψάρι; (Πηγή: Ταινία Religulous των Bill Maher & Larry Charles, http://www.imdb.com/title/tt0815241/)

Μυθοπλάστες: Bill Maher & Larry Charles

Απάντηση: Εδώ

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΠΙΣΤΕΥΕ ΣΕ 2Α ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ

(Κατά: Bertrand Russel, Why I am not a Christian)

[Defects In Christ's Teaching

I am concerned with Christ as He appears in the Gospels, taking the Gospel narrative as it stands, and there one does find some things that do not seem to be very wise. For one thing, he certainly thought his second coming would occur in clouds of glory before the death of all the people who were living at that time. There are a great many texts that prove that. He says, for instance: "Ye shall not have gone over the cities of Israel till the Son of Man be come." Then He says: "There are some standing here which shall not taste death till the Son of Man comes into His kingdom"; and there are a lot of places where it is quite clear that He believed His second coming would happen during the lifetime of many then living. That was the belief of his earlier followers, and it was the basis of a good deal of His moral teaching. When He said, "Take no thought for the morrow," and things of that sort, it was very largely because He thought the second coming was going to be very soon, and that all ordinary mundane affairs did not count.]

Λάθη εις την διδασκαλία του Χριστού

Με ενδιαφέρει ο Χριστός όπως εμφανίζεται στα Ευαγγέλια, λαμβάνοντας την Ευαγγελική περιγραφή ως αυτή έχει κι εδώ κάποιος βρίσκει ορισμένα πράγματα τα οποία δεν φαίνονται πολύ σοφά. Κατ’ αρχής, αναμφίβολα νόμιζε ότι η 2α παρουσία του θα ελάμβανε χώρα σε σύννεφα δόξας προτού το θάνατο των ανθρώπων που ζούσαν εις την εποχή του. Υπάρχουν μια σειρά από κείμενα που το αποδεικνύουν αυτό. Λέει για παράδειγμα: «ἀμὴν γὰρ λέγω ὑμῖν, οὐ μὴ τελέσητε τὰς πόλεις τοῦ Ἰσραὴλ ἕως ἂν ἔλθῃ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου.» [Ματθαίος, Κεφ. Ι΄ ]· κι υπάρχουν αρκετά σημεία όπου είναι ξεκάθαρο ότι πίστευε ότι η 2α παρουσία Του θα συνέβαινε ενώ ορισμένοι από τους τότε ζώντες δε θα είχαν πεθάνει. Αυτή ήταν η πίστη των πρώτων του μαθητών κι ήταν η βάση της ηθικής Του διδασκαλίας. Όταν είπε «34 Μὴ οὖν μεριμνήσητε εἰς τὴν αὔριον» [Ματθαίος, Στ΄], κι άλλα τέτοια, αυτό συνέβαινε διότι πίστευε ότι η 2α παρουσία θα έρχονταν πολύ γρήγορα, κι όλες οι συνηθισμένες ασχολίες δεν είχαν σημασία. (Πηγή: Why I am Not a Christian, Bertrand Russel)

Μυθοπλάστης: Bertrand Russel

Απάντηση: Εδώ

ΠΗΓΕΣ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑΣ

1. Μεγάλη ελληνική Εγκυκλοπαίδεια, τόμοι Β΄, Ε΄, Κ΄

1. Τα αρχεία της Χαμένης Γνώσης, Παναγιώτης Α. Τουλάτος, Εκδόσεις Άμμων

3. Ιησούς Χριστός, Ελληνισμός -Χριστιανισμός, Άγγελος Π. Σακκέτος, εκδόσεις Δημιουργία

4. K. Kerenyi, Μυθολογία των Ελλήνων, βιβλιοπωλείον «της Εστίας», 1995

6. «Το άστρο της Βηθλεέμ » Δρ. Πέτρου Εμμ. Ροβίθη, αστρονόμου του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών, 1992, εκδόσεις Ωρόρα

7. Peter W. Stoner, Μιλάει η Επιστήμη, Εκδόσεις Πέργαμος, Αθήνα, 1990

3. http://www.journals.uchicago.edu/AJHG/journal/issues/v66n2/991229/991229.html

4. http://www.journals.uchicago.edu/AJHG/journal/issues/v66n2/991229/991229.html

1. Alter, εκπομπή Οι Πύλες του Ανεξήγητου, Σάββατο 09/04/2005 - Σάββατο 18/12/2004 - Σάββατο 19/11/2005, εκπομπή Αθέατος Κόσμος - Τρίτη 19 Οκτωβρίου 2004

Αρχαίοι Συγγραφείς & Επιπλέον Βιβλιογραφία

9. Εκκλησιαστική Ιστορία Ευσεβίου και 20° τόμο Ελληνικής Πατρολογίας του Κέντρου Πατερικών Εκδόσεων

ΕΘΝΙΚΕΣ ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ & ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΕΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΟΦΩΝ - ΠΡΟΦΗΤΩΝ ΥΠΕΡ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΤΟΥ ΝΑΖΩΡΑΙΟΥ

Η «ΕΞΥΠΝΑΔΑ» ΤΩΝ ΑΘΕΩΝ ΕΠΙΚΥΡΩΝΕΙ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ ΠΡΟΦΗΤΙΚΑ

1.

2.

3.

4.

5.

6.

(Γεώργιος Τσαγκρινός & Μιχάλης Καλόπουλος, Alter, 09/04/2005)

(Παντελής Κοντογιάννης, περιοδικό Ιχώρ, τεύχος 59, σελ. 41)

(Ντορέττα Πέππα, Συγγραφέας Alter, Σάββατο 18/12/2004)

(Ατταβύριος Ε., περιοδικό Δαυλός, τεύχος 180, σελ. 10957)

(Bill Maher & Larry Charles, http://www.imdb.com/title/tt0815241/, Ταινία Religulous)

(Bill Maher & Larry Charles, http://www.imdb.com/title/tt0815241/, Ταινία Religulous)

(Bertrand Russel, Why I am not a Christian)

7.

Ο ΘΕΟΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕ ΤΗΝ ΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΛΥΤΡΩΤΗ

ΡΩΜΑΙΟΙ

ΑΡΑΒΕΣ

ΛΑΠΩΝΕΣ

ΣΙΑΜΕΖΟΙ (κάτοικοι Σιάμ)

ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ

ΜΕΞΙΚΑΝΟΙ

ΠΕΡΣΕΣ

ΙΝΔΟΙ

ΣΙΝΑΙ

ΚΙΝΕΖΟΙ

ΣΑΜΑΡΕΙΤΕΣ

ΑΙΓΥΠΤΙΟΙ

ΕΛΛΗΝΕΣ

Κλήμης ο Αλεξανδρεύς

Ο ΑΡΧΑΙΟΣ ΝΑΟΣ του «ΑΓΝΩΣΤΟΥ ΘΕΟΥ» ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΠΟΥ ΒΡΕΘΗΚΑΝ ΟΙ ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ

Περί του ναού, και περί των διδασκαλείων,

Και των θεάτρων των εν Αθήναις.

ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ

Εξηγητικόν περί του εν Αθήναις ναού

ΕΙΚΟΝΕΣ ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ

Μαντείο Δελφών:

Μαντείο Σέραπι Ζευς:

Αθηνά:

Απόλλωνας:

ΣΙΒΥΛΛΙΚΟΙ ΧΡΗΣΜΟΙ (ΠΕΡΙ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ ΛΟΓΟΙ)

ΟΙ ΣΙΒΥΛΛΕΣ

ΣΙΒΥΛΛΑ Η ΕΡΥΘΡΑΙΑ

ΑΚΡΟΣΤΙΧΙΔΕΣ

ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΕΙΣΤΟΣ ΘΕΟΥ ΥΙΟΣ ΣΩΤΗΡ

IESVCS CREISTOS TEVD NIOS SOTER

ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΕΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΟΦΩΝ & ΠΡΟΦΗΤΩΝ

ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΟΦΟΙ ΣΕ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΕΣ ΜΟΝΕΣ,

ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ & ΒΙΒΛΙΑ