ΑΠΟΛΟΓΗΤΕΣ & ΑΝΩΝΥΜΙΑ

 

 

ΝΕΟ-ΠΑΓΑΝΙΣΤΙΚΕΣ ΑΠΑΤΕΣ

 

 

 

ΠΡΟΣΟΧΗ: Στο τέλος κάθε σελίδας του Ανώνυμου Απολογητή θα παρουσιάζονται νεοπαγανιστικές και αθεϊστών (δήθεν ελληνιστών) απάτες που έχουν σχέση με το θέμα της σελίδας. Αυτές οι απάτες δεν έχουν σκοπό να βάλουν τα περιοδικά στα οποία εμφανίζονται τα νεοπαγανιστικά ψεύδη, εφόσον ούτως ή άλλως παγανιστές συγγράφουν σε διάφορα ανυποψίαστα εξ αυτών και αυτά δεν εκφράζονται από τις απόψεις των αρθρογράφων, αλλά σκοπό έχουν:

1. να καταδείξουν τον κρυφοπαγανιστή αρθρογράφο ώστε να γίνει γνωστός και

2. είτε ο κάθε ενδιαφερόμενος που αναγιγνώσκει εκ νέου άρθρα του να θέτει τον εαυτό του εν εγρήγορση και να ελέγχει θαρρετά τα ψεύδη του κρυφοπαγανιστή (δήθεν ελληνιστή), αν είναι μελετημένος και έχει πρόσβαση σε πρωτογενή βιβλιογραφία

3. είτε εάν δεν έχει πρόσβαση σε βιβλιογραφία, να μην δείχνει πλέον εμπιστοσύνη στον αρθογράφο εφόσον γνωρίζει πως εκφράζει ψεύδη για να σπιλώσει τον Χριστιανισμό υποστηρίζοντας θέσεις παγανισμού, που όμως δεν είναι σχεδόν ποτέ ξεκάθαρες, αλλά που παρουσιάζονται ως «ελληνικές» μιας και η πλειοψηφία των νεοπαγανιστών ντρέπεται να ομολογήσει δημοσίως την θρησκεία που ακολουθεί και προτιμά να καμουφλάρεται με κάτι οικοιότερο, τον πατριωτισμό, που όμως αρρωστημένα έχει μετατραπεί σε ένα παγανιστικό εθνικισμό.

ΕΞΑΙΡΕΣΗ: εξαιρούνται τα προσωπικά βιβλία του κρυφοπαγανιστή αθρογράφου ή τα έντυπα με καθαρά νεοπαγανιστικό προσανατολισμό, ανάμεσα στα τόσα που κυκλοφορούν στην Ελλάδα.

 

 

Κεντρική σελίδα με νέο-παγανιστικές απάτες

Ο ΑΝΩΝΥΜΟΣ ΑΠΟΛΟΓΗΤΗΣ ΚΟΤΑ & ΥΠΟΚΡΙΤΗΣ

(Κατά: Γεώργιου Τσαγκρινού, περιοδικό Ιχώρ, τεύχος 53, σσ. 6 - 7)

 

...Ως προς την ανδρεία σου όμως, κακομοιρούλη, είσαι για λύπηση....

...είσαι ταυτόχρονα πολύ κότα, ταλαίπωρε...

...σε είχα «κανονικώτατα γραμμένο»...

...επειδή συμπονώ τα φοβισμένα ζωάκια, ...

...ότι πάντα θα νοιώθω ότι απαντώ σε ένα ανθρωπάκι, σε μία κότα, όπως σου ξαναείπα....

...ό άλλος -χάλκινος ή τενεκεδένιος ή τέλος πάντων ό,τι άλλου είδους ψευτομεταλλικό κατασκεύασμα.. (εννοεί τον π. Γεώργιο Μεταλληνό)

...Στα τραινάκια πού κάνετε εσείς οι «θεούσες αδελφές ψυχές», εσύ πιο βαγόνι είσαι;...

...πτωχή κρυμμένη απολογήτρια...

...Και ψάχνεις μέσα σε αυτό το κακό να βρεις εάν ήταν η "Ολυμπιακή φλόγα ιδέα των Ναζί του 1936; Αυτό σε κόφτει, βρε καραγκιόζη;...

...Έχεις ύπ' όψιν σου, «απολογητριούλα»,...

...Εάν δεν το ξέρεις, τράβα μάθε, άσχετε. Ξέχασες, ρε καραγκιόζη...

...βρε σουλτανοπούλα,...

Αυτά είναι τα σημαντικά, «απλογητριούλα»...

...Η φλόγα των Ναζί σε ενόχλησε, μωρή υποκρίτρια... (Πηγή: Περιοδικό Ιχώρ, τεύχος 53, σημείωμα Διευθυντή Γεώργιου Τσαγκρινού, σελίδες 6 - 7)

 

Μυθοπλάστης: Γεώργιος Τσαγκρινός

Απάντηση:

 

ΟΙ ΑΝΔΡΕΙΕΣ

 

ΑΝΔΡΕΙΑ 1η

Πόση άραγε ανδρεία χρειάζεται ο Γεώργιος Τσαγκρινός για να φανερώσει στο σημείωμα του διευθυντή του περιοδικού του, τον σύνδεσμο του Απολογητή; http://www.apologitis.com Μόλις 18 σημεία  ή 16 γράμματα λιποψύχησαν τον «ανδρειωμένο» και θυμωμένο Γεώργιο Τσαγκρινό. Ας είναι. Και μιας και αναφερθήκαμε κάποτε για αρχές, Ελλάδα και άλλους νόμους και αξίες, υπηρέτες και σκλάβους: (Κατά Ματθαίον, Κεφ. Στ΄«24 Οὐδεὶς δύναται δυσὶ κυρίοις δουλεύειν· ἢ γὰρ τὸν ἕνα μισήσει καὶ τὸν ἕτερον ἀγαπήσει, ἢ ἑνὸς ἀνθέξεται καὶ τοῦ ἑτέρου καταφρονήσει· οὐ δύνασθε Θεῷ δουλεύειν καὶ μαμωνᾷ. »)

 

ΑΝΔΡΕΙΑ 2η

Έπειτα στα αλήθεια πόσο ανδρείος είναι ο Γεώργιος Τσαγκρινός όταν υβρίζει ανώνυμους; Αν θεωρεί τον εαυτό του ανδρείο, ας υβρίζει τον προκαθήμενο της Ελλαδικής Εκκλησίας εις το μισαλλόδοξο έντυπο του ή οποιοδήποτε πολιτικό πρόσωπο, και τότε θα αποδείξει αν πράγματι είναι ανδρείος, σύμφωνα με τα δικά του μέτρα αντρειοσύνης ή ένας ονειροπόλος δειλός συκοφάντης «...χωρίς όμως να φθάνει ποτέ στα αυτιά κάποιου «ανώτερου» Ιερέα, γιατί εκείνος διάβαζε προφανώς ανέκδοτα, γιατί ξέρει πολλά ό μπαγάσας... ». (εννοεί τον Παρασκευίδη Χριστόδουλο) (Πηγή: Περιοδικό Ιχώρ, τεύχος 53, σημείωμα Διευθυντή Γεώργιου Τσαγκρινού, σελίδες 6 - 7)

 

ΑΝΔΡΕΙΑ 3η

Ο Γεώργιος Τσαγκρινός κατηγορεί ιεράρχες επειδή δεν αντιστάθηκαν στην δικτατορία, πράγμα ψευδές, ενώ ο ίδιος δηλώνει πως στην περίοδο της δικτατορίας έφυγε στο εξωτερικό όπου ασχολήθηκε με τα εξής:

Οι σχέσεις μου με μια κοπέλα από την Ολλανδία μου άνοιξαν τον δρόμο προς τις Κάτω Χώρες. Έτσι, μετά το στρατιωτικό έφυγα για την Ολλανδία. Είχα ήδη μάθει από την φίλη μου καλά τα Ολλανδικά και έτσι με την βοήθεια κάποιων μαθημάτων έδωσα εξετάσεις στην Ολανδική γλώσσα στο πανεπιστήμιο της Ουτρέχτης και τα κατάφερα μια χαρά. Σπούδασα δυό χρόνια μαθηματικά στο «Μπονιφάσιους» -ενα κολέγιο της Ουτρέχτης- και στην συνέχεια φυσική στο πανεπιστήμιο της ίδιας πόλης.

Για να διευκολύνω τα βιοποριστικά μου ασχολιόμουν και με την μουσική, κυρίως τα Σαββατοκύριακα που είχα ελεύθερο χρόνο και έτσι με το μουσικό και χορευτικό ελληνικό δημοτικό συγκρότημα «Αναγέννηση» κυριολεκτικά  «όργωσα»  όλη την Ολλανδία. Αυτό συνεχίστηκε και αργότερα όταν συμμετείχα σε ένα από τα πιο γνωστά μουσικά σχήματα Ελλήνων στις Κάτω χώρες, στο σχήμα «Καστοριά».

Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών μου παρέμεινα για κάποια χρόνια στην Ολλανδία όπου ασχολήθηκα κυρίως με την Μουσική, καθώς και με την συλλογή σπανιών βιβλίων. Είχα έλθει σε επαφή με την βιβλιοθήκη των Γνωστικών που έδρευε στο Άμστρενταμ -δυστηχώς δεν υπάρχει πια- και μπόρεσα να διαβάσω και να φωτογραφήσω πολλά σπάνια βιβλία.

Αλλά οι κινήσεις στο χώρο του εσωτερισμού εις την Ολλανδία δεν με άφησαν αδιάφορο. Ήλθα σε επαφή και ανέπτυξα καλές φιλικές σχέσεις με Ολλανδούς «Χρυσούς Ροδόσταυρους», όπως και με «Ελευθεροτέκτονες», δεν πεοσχώρησα όμως σε κάποιον από τους κύκλους τους.  (Πηγή: Περιοδικό Τρίτο Μάτι, τεύχος 109, άρθρο: Συνάντηση με έναν παλιό φίλο, ο Γιώργος Τσαγκρινός μιλάει στο ΤΜ για όλους!, συνέντευξη στον Παύλο Βουδούρη, σελίδα ii)

Οι σπουδές του είναι αξιέπαινες, όμως δεν έχει το δικαίωμα να κατηγορεί άλλους για διδακτορική αδιαφορία, όταν ο ίδιος αποφάσισε να μείνει εκτός της Ελλάδας, παρακούοντας τον Σωκράτη.

 

ΑΝΔΡΕΙΑ 4η

Βίντεο 58, Μέγεθος 349 Kb - Διάρκεια 2΄ 27΄΄ Ο Γεώργιος Τσαγκρινός, διευθυντής του νεοπαγανιστικού περιοδικού Ιχώρ, μαίνεται ενάντια εις τον εκδότη της εφημερίδας «Στόχος», εφόσον θεωρεί πως ο εν λόγω εκδότης κατ’ αρχάς δεν ανήκει εις τον χώρο («ελληνοκεντρικό») και επιπλέον και ιδιαίτερα εκφράζει πολιτικές πεποιθήσεις οι οποίες δεν συνάδουν με την δημοκρατία. Έτσι ξεσπά επειδή γνωρίζει πως ο συνομιλητής του βρίσκεται εις στην τηλεφωνική γραμμή και δηλαδή σε απόσταση, ενώ τηρεί σιγή ιχθύος για τον διπλανό του παγανιστή και φίλο ναζιστικών ιδεών, Γιάννη Χαραλαμπόπουλο. [Δες και αλλού.] (Πηγή: Τηλεοπτικός Σταθμός Alter, εκπομπή Αθέατος Κόσμος - Τρίτη 19 Οκτωβρίου 2004)

 

Αυτή είναι η ανδρεία του Γεώργιου Τσαγκρινού. Υβρίζει Επώνυμα ανωνύμους! Τι κατόρθωμα στα αλήθεια. Θυμίζει τον Μιχάλη Καλόπουλο, που κατασκευάζει δικά του θαύματα και μετά τα απομυθοποιεί. Ίδια ψυχική κατάσταση και οι δυό τους, γι’ αυτό και το περιοδικό στο ίδιο τεύχος δημοσίευσε και νέο άρθρο του Μιχάλη το οποίο θα μελετηθεί και θα λογοκριθεί καταλλήλως.

 

ΟΙ ΥΠΟΚΡΙΣΙΕΣ

 

ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ 1η

Ο Γεώργιος Τσαγκρινός ίδιος διατείνεται εις την εκπομπή του Χαρδαβέλλα, πως κατά την διάρκεια της Χούντας ο ίδιος έτρεχε εις το εξωτερικό για να σωθεί, δηλαδή κινούνταν εις την σκιά. Είναι λυπηρά τα όσα τράβηξε αυτός και άλλοι εις την διάρκεια της χούντας, όμως θα πρέπει να προσέχει περισσότερο τις κενές διδασκαλίες του. Και αυτός ο Σωκράτης έσφαλε, διότι υπάκουσε ένα νόμο ανθρώπινο, που τον οδήγησε εις τον θάνατο, την ίδια ώρα που ο μαθητής του ο Τσαγκρινός το έσκαγε εις τον εξωτερικό, αρνούμενος να ακολουθήσει τους νόμους του κράτους, κατά το παράδειγμα του διδασκάλου του, προτιμώντας να ακολουθήσει κάποιους ενός άλλου.   Τι το ήθελε και το είπε λοιπόν; «Σημασία έχει, πτωχή κρυμμένη απολογήτρια, το πώς ζεις και πώς τοποθετείσαι μέσα στην πόλη και στην κοινωνία, όχι το τι λες. Τα λόγια σε τελική ανάλυση είναι αέρας κοπανιστός, εάν δεν συνοδεύονται με έναν αντίστοιχο τρόπο ζωής στην πράξη τής σκληρής καθημερινότητας. » ή εκείνο το άλλο; «....θαυμάζοντας ταυτόχρονα τον ηρωικό τρόπο ζωής, τον μοναδικό που αξίζει να ζει κατά την γνώμη μου ένας άνθρωπος».

 

ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ 2η

Ωρύεται ενάντια σε Βρεττανούς και Αμερικανούς για φόνους και εγκλήματα «...υποδουλώνουν λαούς. και εξοντώνουν αθώους ανθρώπους...» ενώ στο περιοδικό Ιχώρ, τεύχος 52, ο Γεώργιος Τσαγκρινός αναφερόμενος εις τον Φάυμαν σε συνέντευξή του με τον Γ. Κοτανίδη λέει:

Τ:  ...ελληνικός τρόπος σκέψης αλά Φάυμαν, θα λέγαμε [σελ. 57]

Τ: ... υπάρχει ένα σημείο εις το έργο, όπου ο Φάυμαν εμφανίζεται σαν ένας από τους συντελεστές της κατασκευής της Ατομικής βόμβας...[σελ. 58]

Κ: ...ο καρκίνος τον οποίο εκδήλωσε  μπορεί να ήταν από την ακτινοβολία που δέχτηκε από την ατομική βόμβα.. θυσιάζεται γιατί δεχτηκε την ακτινοβολία [σελ. 59]

Τ: . στο όνομα της νίκης σε έναν πόλεμο [σελ. 59]

Τ:... χαρακτηριστικό των πραγματικά μεγάλων [σελ. 59]

Δηλαδή, είναι χαρακτηριστικό των πολύ μεγάλων της ελληνικής σκέψης να κατασκευάζουν ατομικές βόμβες, και να πεθαίνουν από την ακτινοβολία για το καλό των ιμπεριαλιστικών πατρίδων που «...υποδουλώνουν λαούς. και εξοντώνουν αθώους ανθρώπους...»

 

ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ 3η

Το θέατρο για το οποίο ο ίδιος ο Τσαγκρινός εις το περιοδικό Ιχώρ, τεύχος 52, σελίδα 62 αναφέρει : «...σε αυτό βλέπω και την ανάγκη του Έλληνα για την τέχνη γενικώτερα -είτε είναι λογοτεχνία, είτε θέατρο, είτε μουσική, είτε χορός. Στην ουσία μπορούμε να πούμε ότι η ψυχή του Έλληνα είναι ένα κράμα με την τέχνη.». Τώρα πως είναι δυνατόν να θαυμάζει το θέατρο και να ταυτίζει τον Καραγκιόζη με τον Απολογητή και άρα με τους εξής υβριστικούς χαρακτηρισμούς, μόνο ένας μαινόμενος υποκριτής το γνωρίζει.

 

ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ 4η

Το ερώτημα είναι τι κάνουμε τώρα με τους χριστιανούς Αμερικανούς Πλανητάρχες. Ολόκληροι λαοί παραδίδονται στις φωτιές των βομβών των χριστιανών αυτών πλανηταρχών, οι όποιοι κάνουν και κανένα διάλειμμα, για να γιορτάσουν τα Χριστούγεννα. Κάθε λίγο και λιγάκι ή φρίκη μας διαπερνά, όταν βλέπουμε δεκάδες απανθρακωμένα πτώματα αλλόδοξων ισλαμιστών από τις βόμβες των χριστιανικών αμερικανικών όντων. Ή φλόγα των Ναζί σε ενόχλησε, μωρή υποκρίτρια.  (Πηγή: Περιοδικό Ιχώρ, τεύχος 53, σημείωμα Διευθυντή Γεώργιου Τσαγκρινού, σελίδες 6 - 7)

Εφόσον είναι υποκρισία να ασχολείται κανείς με το αν είναι η Ολυμπιακή φλόγα ναζιστικής προέλευσης ή όχι, παρά με τα προβλήματα του πλανήτη, ερωτά κάποιος: γιατί το περιοδικό Ιχώρ δεν ασχολείται με τα θέματα - προβλήματα του πλανήτη αλλά εις το τεύχος 38, σε τίτλο άρθρου του αναφέρει: «Τα ψέματα περί ναζιστικής προέλευσης της Ολυμπιακής φλόγας καταρρέουν», Ιχώρ, τεύχος 38, σελίδα 7;

  Ας αναλογισθεί λοιπόν ο καθείς ποιος ή ποιοι είναι οι μέγιστοι υποκριτές και απλοί υβριστές, εφόσον κανένα ψέμα δεν υπήρχε και συνεπώς ουδέποτε κατάρρευσε αλλά και διότι ο Γεώργιος Τσαγκρινός αναφέρει πείθοντας τον εαυτό του :  «Σημασία έχει, πτωχή κρυμμένη απολογήτρια, το πώς ζεις και πώς τοποθετείσαι μέσα στην πόλη και στην κοινωνία, όχι το τι λες. Τα λόγια σε τελική ανάλυση είναι αέρας κοπανιστός, εάν δεν συνοδεύονται με έναν αντίστοιχο τρόπο ζωής στην πράξη τής σκληρής καθημερινότητας. ». Ξέχασαν οι νεοπαγανιστές να θυμηθούν, πριν υβρίσουν, την «Ελληνίδα» θεά τους, την Νέμεση: «Σε μερικά μετάλλια από την Σμύρνη η Νέμεση απεικονίζεται μετά της Αδράστειας, φερόμενη επί άρματος γρυπών και φέρουσα τον δείκτη της δεξιάς επί του στόματος, εις δήλωση ότι ο άνθρωπος οφείλει να συγκρατεί την γλώσσα του, διά να μη επισύρει εναντίον του την οργή της Νεμέσεως» (Πηγή: Καψάλης Γερ. Δ., Πρόεδρος του Εκπαιδευτικού Συμβουλίου της Μέσης Εκπαίδευσης, Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια, τόμος Ιη΄, σσ. 185-186)

Από λόγια άλλο τίποτα ο νεοπαγανισμός...

 

 ΑΡΙΣΤΕΡΙΣΤΗΣ, ΕΒΡΑΙΟΣ, ΣΥΝΕΡΓΑΤΗΣ ΒΑΒΥΛΗ Ο ΑΠΟΛΟΓΗΤΗΣ

(Κατά: Γεώργιου Δαμήγου, περιοδικό Δαυλός, τεύχος 282, σελίδα 18920)

 

Επιλογές από το άρθρο του Δαυλού, ολόκληρο υπάρχει αποθηκεμένο εδώ.

Στην πρώτη γραμμή των μέχρι τώρα επιθέσεων κατά τού «Δαυλού» ήταν πάντοτε κάποιοι ακραίοι κληρικοί ή πρόσωπα, που η άμεση σχέση τους με την Εκκλησία ήταν εμφανής. Τον τελευταίο καιρό όμως, ιδιαίτερα με τα τα σκάνδαλα που συγκλονίζουν την Εκκλησία, το τοπίο φαίνεται να αλλάζει. Οι κληρικοί τύπου παπά-Μεταλληνού ή παπά-Ζήση δεν μπορούν να έχουν πέραση πλέον ούτε απήχηση στην κοινή γνώμη. Το αληθινό τους πρόσωπο έχει αποκαλυφθεί στον ελληνικό λαό. Η ρωμιοσύνη όμως ασφαλώς «δεν το βάζει κάτω», αλλά επιχειρεί απεγνωσμένα να παρουσιάσει διαφορετική εικόνα, να μεταλλαχθεί, να «σκαρώση» καινούργιους τρόπους αντίδρασης επενδύοντας σε νέα πρόσωπα. Έτσι παρουσιάστηκε στο προσκήνιο ένα πρωτόγνωρο και μοναδικό στα δημοσιογραφικά χρονικά φαινόμενο.

Παρατηρήθηκε ενός νέου είδους αντίδραση: η ίδρυση μιας ιστοσελίδας στην υπηρεσία της συκοφάντησης τού σύγχρονου διαφωτισμού και παράλληλα η στράτευση αριστερίστικων εντύπων, που δημιούργησαν ένα καινούργιο τύπο, ένα υβρίδιο, τον «χριστιανό αριστεριστή απολογητή»...

 

Το «συνεργείο» της απολογητικής υβρεολογίας

 

Προ διετίας δημιουργήθηκε ιστοσελίδα στο Διαδίκτυο, στην οποία επιχειρείται να δίνονται απαντήσεις σε δημοσιεύματα κριτικής κα τα τού κρατούντος δόγματος. Η δραστηριότητα των σχεδιαστών της είναι μεγάλη· απαντούν σε όσο το δυνατόν περισσότερα δημοσιεύματα μας, κι έτσι μέσα σε λίγους μήνες η ιστοσελίδα γέμισε με εκατοντάδες σελίδες γραπτών και φωτογραφιών με πολλές παραπομπές τόσο σε χριστιανικές πηγές όσο και σε αρχαία ελληνικά κείμενα, τα οποία βέβαια είτε στρεβλώνουν είτε διαβάλλουν. Βασικός άξονας της πολεμικής τους είναι ο «Δαυλός», στον οποίο απευθύνουν ύβρεις, βαριές απειλές κι ασκούν... διαχρονική κριτική, αναφερόμενοι τόσο σε νέα όσο και σε πολύ παλιά του τεύχη, πετώντας όμως λάσπη, χαρακτηρισμούς και «πυροτεχνήματα» κι όχι προβάλλοντας στοιχεία, αποδείξεις κι επιχειρήματα. Τα σημαντικά γλωσσικά λάθη, που παρατηρούνται και η ευτέλεια τού δήθεν «αντιλόγου» δεικνύουν χαμηλό μορφωτικό και νοητικό επίπεδο. Το μεγάλο πλήθος των σελίδων και το μη ενιαίο ύφος δεικνύουν επίσης, ό τι πρόκειται για εργασία μεγάλης ομάδας, ενός είδους πολυμελούς «συνεργείου» στρατευμένου στον Σκοταδισμό.

Οι ύβρεις και οι χαρακτηρισμοί, που υπάρχουν στην ιστοσελίδα τους, είναι ελάχιστοι, εμπρός στις ύβρεις και τις απειλές, που αποστέλλουν σε ηλεκτρονικές διευθύνσεις μας, που έχουν βάλει στο στόχαστρο.

Δεδομένου ότι η ιστοσελίδα αυτή δεν λέει τίποτε καινούργιο, αλλά αναμασώνται οι γνωστές ασυνάρτητες θέσεις της «εξ αποκαλύψεως» θρησκείας χωρίς λογική κι επιχειρηματολογία, δεν θα άξιζε ουδεμιάς μνείας. Συνέβη όμως ένα γεγονός, το οποίο δημιουργεί σοβαρές υπόνοιες σχετικά με τις δυνάμεις που κρύβονται όπισθεν όλων αυτών των δραστηριοτήτων:

Με τα από λίγες μέρες, αφ’ ότου ξέσπασαν τα εκκλησιαστικά σκάνδαλα, η αστυνομία πραγματοποίησε έφοδο σε σπίτι των ανατολικών προαστίων της Αθήνας. Ο Βαβύλης δεν συνελήφθη μεν, αλλά στα δημοσιεύματα των εφημερίδων εκείνων των ημερών αναφέρθηκε ότι από τις παρακολουθήσεις της Αστυνομίας προέκυψε ότι στο εν λόγω σπίτι μπαινόβγαιναν πολλοί μοναχοί και κληρικοί ή εβραϊκής καταγωγής όπως η σύζυγος τού Βαβύλη κυρία Κοέν, μέσα δε βρέθηκαν εγκατεστημένοι 10 περίπου ηλεκτρονικοί υπολογιστές. Αμέσως μετά η ιστοσελίδα σίγησε, αλλά επανεμφανίστηκε αργότερα. Τα γεγονότα αυτά -ανεξάρτητα εάν έχουν σχέση με την «διεθνή» υπόθεση Βαβύλη- αποκαλύπτουν το ποιον αλλά και την πολιτική απόχρωση αυτών, που έχουν αναλάβει την ηλεκτρονική πολεμική της Θεοκρατίας εναντίων τού «Δ».

... Αν και τεχνικά θα μπορούσαν εύκολα να γράψουν όλο το κείμενό τους σε πολυτονικό, όπως έχουν τυπώσει τις (αντιγραμμένες από ηλεκτρονική έκδοση τού ευαγγελίου) παραπομπές, οι χριστιανοί απολογητές δεν έχουν τις απαιτούμενες γραμματικές γνώσεις. Από τις δεκάδες περιπτώσεις που αποκαλύπτουν κραυγαλέα αγραμματοσύνη, παρατηρούμε μόνο στην ως άνω φωτοτυπία μιας σελίδας τους, ότι έχουν γράψει το «δυστυχώς» με ήτα...(Πηγή: Γεώργιος Δαμήγος, περιοδικό Δαυλός, τεύχος 282, σελίδα 18920)

 

Μυθοπλάστης: Γεώργιος Δαμήγος, περιοδικό Δαυλός

Απάντηση: Για να αναλυθεί αυτή η «επιστημονική εγκύκλιος» του Δαυλού για τον Απολογητή, είναι χρήσιμο να τοποθετηθούν εις φανέρωση τα κύρια σημεία της κατηγορίας του Δαυλού προς την σελίδα του δεύτερου.

 

 

1η Κατηγορία & «Απόδειξη»: «ΑΡΙΣΤΕΡΙΣΤΗΣ ΑΠΟΛΟΓΗΤΗΣ ΕΝΤΥΠΟΥ» & ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ

 

...και παράλληλα η στράτευση αριστερίστικων εντύπων, που δημιούργησαν ένα καινούργιο τύπο, ένα υβρίδιο, τον «χριστιανό αριστεριστή απολογητή»...

 

Αριστερά: Καραμπελιαλήδικα Χριστο -«Δουλικά»... (Πηγή:  Μυτιληναίος Στέφανος, Περιοδικό Δαυλός, τεύχος 281, σελίδα 18817)

Ο Γεώργιος Δαμήγος ακολουθά τα χνάρια, ως πιστός ιχνηλάτης, του Στέφανου Μυτιληναίου, συνδυάζοντας τον Ανώνυμο Απολογητή με τον όρο αριστεριστής. Χάνουν όμως και οι δύο τον δρόμο εφόσον, μέσα στα πυκνά δάση της φαντασίας τους, θεωρούν, πως τα άρθρα του περιοδικού Άρδην όσο και του ιστοχώρου www.apologitis.com, ουσιαστικά ανήκουν στο ίδιο και το αυτό άτομο ή τουλάχιστον σε άτομο του αυτού πολιτικού χώρου, εκείνου του αριστερού. Ασφαλώς μια τέτοια κατηγορία, δεν τεκμηριώνεται από πουθενά αλλά εν αντιθέσει υπάρχουν και άρθρα ως γεγονότα που αναιρούν μια τέτοια κατηγορία. Αυτά τα άρθρα αποτελούν την πλειάδα κατηγοριών του Απολογητή προς συγκεκριμένες δημοσιεύσεις του φιλικά προσκείμενου εις τον αριστερό πολιτικό χώρο περιοδικού «Ιχώρ», γι’ αυτό και η τοποθέτηση του Γεώργιου Δαμήγου, «βασικός άξονας της πολεμικής τους είναι ο «Δαυλός»», μακράν απέχει από του να αληθεύει και χαρακτηρίζεται ως εγωιστική, εγωκεντρική και άμετρα αλαζονική. Η δημοσίευση από την ιστοσελίδα του Απολογητή, των άρθρων του Καραμπελιά, δεν αποτελεί παρά πρόσφατο γεγονός (2005) και μεμονωμένο σε σχέση με το μέγεθος του ιστοχώρου www.apologitis.com και το έτος δημιουργίας του (14/02/2002) που δεν είναι «Προ διετίας...» αλλά προ τριετίας το ορθότερο.

 

Αφίσες της γενικής διεύθυνσης Τύπου και αντικομουνιστικά φυλλάδια. (Πηγή: Η Μαύρη Σκιά στην Ελλάδα, Εθνικοσοσιαλιστικές και φασιστικές οργανώσεις στην Ελλάδα του Μεσοπολέμου και της Γερμανικής Κατοχής 1941 - 1944, Ιάκωβος Περ. Χονδροματίδης, Ιστορικός, Οι μονογραφίες του περιοδικού Στρατιωτική Ιστορία, σελ. 59)

 

Συμπερασματικά λοιπόν, το «πρώτο» κατηγορητήριο ενάντια εις τον Απολογητή, με το οποίο ο ιχνηλάτης οδηγός των αναμμένων δαυλών Γεώργιος Δαμήγος, οδηγεί το πιστό του πλήθος κατά την διάρκεια της νύχτας μέσα στις δασώσεις  κακοτοπιές που πρόκειται να χαρτογραφήσει, είναι το περί αριστερισμού, κατηγορία που στα χρονικά του αρχαιοφασισμού έχει επαναληφθεί (βλέπε δεξιά φώτο) και που «αποδεικνύεται» από την αναφορά του Στέφανου Μυτιληναίου, αυτού που πλασάρισε στην Ελληνική αγορά το παραμύθι με τον Εσταυρωμένο Ορφέα, με χρήση πηγής το αυτό περιοδικό, καθώς και το αστυνομικό δαιμόνιο του προλεγόμενου οδηγού - ιχνηλάτη.

 

 

2η, 3η ,4η Κατηγορία & «Απόδειξη»:

ΣΙΓΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑΣ, άρα (!) ΓΝΩΣΤΟΣ ΒΑΒΥΛΗ, ΚΛΗΡΙΚΟΣ ή ΜΟΝΑΧΟΣ &  ΕΒΡΑΙΟΣ ο ΑΠΟΛΟΓΗΤΗΣ

 

Συνέβη όμως ένα γεγονός, το οποίο δημιουργεί σοβαρές υπόνοιες σχετικά με τις δυνάμεις που κρύβονται όπισθεν όλων αυτών των δραστηριοτήτων: Ο Βαβύλης δεν συνελήφθη μεν, αλλά στα δημοσιεύματα των εφημερίδων εκείνων των ημερών αναφέρθηκε ότι από τις παρακολουθήσεις της Αστυνομίας προέκυψε ότι στο εν λόγω σπίτι μπαινόβγαιναν πολλοί μοναχοί και κληρικοί ή εβραϊκής καταγωγής όπως η σύζυγος τού Βαβύλη κυρία Κοέν, μέσα δε βρέθηκαν εγκατεστημένοι 10 περίπου ηλεκτρονικοί υπολογιστές. Αμέσως μετά η ιστοσελίδα σίγησε, αλλά επανεμφανίστηκε αργότερα. Τα γεγονότα αυτά -ανεξάρτητα εάν έχουν σχέση με την «διεθνή» υπόθεση Βαβύλη- αποκαλύπτουν το ποιον αλλά και την πολιτική απόχρωση αυτών, που έχουν αναλάβει την ηλεκτρονική πολεμική της Θεοκρατίας εναντίων τού «Δ».

 

Η σιγή της ιστοσελίδας... αμέσως μετά... την έφοδο στο «διαμέρισμα Βαβύλη»

 

Πάνω Αριστερά: Ο αριθμός επισκεπτών της ιστοσελίδας του Απολογητή κατά τον Φεβρουάριο του 2005 (Πηγή: http://207.58.138.110:2082/awstats.pl?month=02&year=2005&config=apologitis.com&lang=en&framename=mainright)

Πάνω Δεξιά: Η ενέργεια της εφόδου της Ελληνικής Αστυνομίας στο σπίτι του Χολαργού έγινε το Σάββατο 19 Φεβρουαρίου. (Πηγή: http://www.in.gr/innews/article.asp?lngEntityID=602983)

Κάτω: Σε αυτό βρέθηκαν έξι υποδοχές για ηλεκτρονικούς υπολογιστές (Πηγή: http://www.rizospastis.gr/story.do?id=2725830&textCriteriaClause=ΒΑΒΥΛΗΣ&ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΕΣ&publDate=29/9/2005)

Οι αποδείξεις για τα ανωτέρω αποθηκεμένες εδώ.

 

Αληθεύει πως η ιστοσελίδα του Ανώνυμου Απολογητή έπαψε να λειτουργεί, όχι όμως στις 19 Φεβρουαρίου που έγινε η έφοδος της Αστυνομίας στο «διαμέρισμα Βαβύλη» αλλά  στις 22 μέχρι και 25 του ίδιου μήνα, δηλαδή του Φεβρουαρίου 2005. Αν λοιπόν ο υπολογιστής εξυπηρέτησης δικτύου «Server» της σελίδας του Απολογητή είχε σχέση με το «διαμέρισμα Βαβύλη», τότε η «πτώση» της σελίδας έπρεπε να γίνει πολύ πριν τις 19, εφόσον εις τις 19, κανένας υπολογιστής δεν βρέθηκε στο διαμέρισμα εφόσον όλοι είχαν ήδη αφαιρεθεί, αν υποθέσουμε ότι υπήρχαν, σύμφωνα με μαρτυρία του Ριζοσπάστη, τον οποίον ο γράφων επίτηδες επέλεξε για να διασκεδάσει τις εντυπώσεις περί αριστερισμού («Σε αυτό βρέθηκαν έξι υποδοχές για ηλεκτρονικούς υπολογιστές»). Έτσι οι συκοφαντίες του  Γεώργιου Δαμήγου δεν στέκουν σε καμιά περίπτωση. Βέβαια οι συνεργάτες του Δαυλού δεν έχουν κανένα πρόβλημα να παραβλέπουν τόσο μικρές χρονολογικές διαφορές του ύψους των 3 ημερών, εφόσον σε άλλες πιο εθνικιστικές «έρευνές» τους αναμοχλεύουν χιλιάδες χρόνια. Τρεις μέρες διαφορά για τέτοιας κατηγορίας  ερευνητές - περιηγητές δεν είναι απολύτως κανένα πρόβλημα για να μπορούν να αποδεικνύουν «σοβαρές υπόνοιες».

 

50.000 Ετών η Ελληνική γλώσσα (Πηγή: Περιοδικό Δαυλός, τεύχος 158, εξώφυλλο, άνω επικεφαλίδα)

Η ελληνική γλώσσα ομιλείται εδώ και 28.000 χρόνια συνεχώς (Πηγή: Περιοδικό Δαυλός, τεύχος 176 - 177, εξώφυλλο, άνω επικεφαλίδα)

Ελληνικό αλφάβητο εν χρήσει το 6000 π.Χ. (Πηγή: Περιοδικό Δαυλός, τεύχος 185, εξώφυλλο, άνω επικεφαλίδα)

 

Για χάρη όμως αληθείας θα πρέπει να γίνει φανερός ο λόγος της «ανυπαρξίας» της σελίδας του Απολογητή κατά τις 3 μέρες του Φεβρουαρίου (22-24). Ο λόγος λοιπόν ήταν η αλλαγή υπολογιστή εξυπηρέτησης δικτύου «Server» από την εταιρία υποστήριξης των σελίδων του Απολογητή, με άλλο νεότερο και ταχύτερο, που και πάλι αργότερα ο Απολογητής αναγκάστηκε να αλλάξει, ένεκα κατηγοριών προς αυτόν περί ανεπιθύμητων επιστολών «spam», από άγνωστο κατήγορο. Να σημειωθεί, ότι πάντοτε ο υπολογιστής εξυπηρέτησης δικτύου «Server» του ιστοχώρου του Απολογητή έδρευε και εδρεύει εις την Ήπειρο της Αμερικής, συνεπώς κατηγορίες από κόλακες του καπνιζόμενου ξύλου περί ύπαρξης του στο λεκανοπέδιο της Αττικής, και συγκεκριμένα στο «διαμέρισμα του Βαβύλη», ώστε ο Απολογητής να παρουσιαστεί ως «γνωστός Βαβύλη», ιερεύς ή μοναχός ή ακόμη και Ιουδαίος, να είναι πέρα για πέρα πλασματικές και μυθοπλαστικές.

Πριν περάσει κανείς όμως εις τις επόμενες κατηγορίες που «τεκμηριώνει» η «θρησκευτική» προς τους παγανιστές πιστούς, ιεροφαντική εγκύκλιος του Γεώργιου Δαμήγου, ας θυμηθεί τις άλλοτε κατηγορίες των νεοπαγανιστών προς την ανενεργή τότε (Μάιος 2004) σελίδα του Απολογητή.

 

Παρόμοιες τακτικές συκοφαντίας άλλοτε και σήμερα

 

Αγαπητέ Πιστέ - Στενοχωρηθήκαμε πολύ που οι σελίδες σου δεν είναι πια διαθέσιμες στο διαδίκτυο Ήταν τόσο καλή διαφήμιση! Θα σε μνημονεύομε πάντα και αν χρειαστείς φιλοξενία εδώ είμαστε..

Υ.Γ. όταν λες έκλεισαν, τι ακριβώς εννοείς? Συνήθως ο ιδιοκτήτης της σελίδας την κλείνει αυτοβούλως (ή η σελίδα κλείνει κατόπιν εντολής άνωθεν) [το αυτόβουλο κλείσιμο κατόπιν άνωθεν εντολής]. Θέλετε να πιστέψομε ότι οι Έλληνες εθνικοί έχουν φέρει τα πάνω κάτω στο διαδίκτυο και αλωνίζουν κλείνοντας όποιες σελίδες θέλουν? Μα τότε πρέπει να επέμβει η πολιτεία.

Κρίμα πάντως γιατί είχατε συγκεντρώσει μεγάλο όγκο σαθρών επιχειρημάτων έτοιμων για κατεδάφιση...(Πηγή: Καλόπουλος Μιχάλης, ηλεκτρονική επιστολή προς τον Ανώνυμο Απολογητή)

 

Αριστερά: Μιχάλης Καλόπουλος, Συγγραφέας (Πηγή: Τηλεοπτικός Σταθμός Extra)

 

Ο Μιχάλης Καλόπουλος, νυν συνεργάτης του Δαυλού και του Ιχώρ, κάποτε αποπλανούσε το διανοητικό επίπεδο των αναγνωστών της σελίδας του, κάνοντας νύξη περί πνευματικής ηλεκτρονικής αυτοκτονίας του Απολογητή. Λιγότερο από ένα χρόνο αργότερα οι συνεργάτες του στον Δαυλό, κάνουν νύξη για αστυνομική επέμβαση κατά του «διαφυγόντα» Απολογητή, συνεργάτη του Βαβύλη. Είναι να γελά κανείς μαζί τους.

 

Οι μοναχοί ή κληρικοί και οι εβραϊκής καταγωγής... μπαμπούλες στα εφιαλτικά όνειρα του Δαυλού.

 

Εφόσον, πριν την αναφορά για τον Μιχάλη Καλόπουλο, είδε ο αμερόληπτος αναγνώστης, και ερευνητής της αλήθειας πως ο Ανώνυμος Απολογητής ουδεμία σχέση είχε με τα γεγονότα περί Βαβύληδων, προκύπτει εύκολο να καταλάβει, πως οι υπόλοιποι συσχετισμοί του επιτυχημένου εις την εξαπάτηση, ιχνηλάτη ψεμάτων, Γεώργιου Δαμήγου, δεν αποτελούν τίποτα άλλο παρά λόγια ενός σκηνοθέτη παγανιστή, που παρουσιάζει τους εφιάλτες του εις το αναγνωστικό του κοινό. Ζήτημα που πρέπει λοιπόν να διευκρινιστεί, είναι το ποιοι είναι αυτοί οι εφιάλτες, που άλλωστε αποτελούν και τα υπόλοιπα βασικά κατηγορητήρια ή «σοβαρές υπόνοιες» ενάντια εις τον Απολογητή.

Εφόσον ως 1ο κατηγορητήριο «τεκμηριώθηκε» από τους εφαρμοστές «....τού σύγχρονου διαφωτισμού... » ο «αριστερισμός» του Απολογητή, ζητήθηκε η 2η κατηγορία ως «τεκμηριωμένη» διαπλοκή του με τον Βαβύλη, ώστε να «τεκμηριωθούν» περαιτέρω οι κατηγορίες περί «μοναχισμού - κληρικαλισμού» και «εβραϊσμού». Δηλαδή το 3ο κατηγορητήριο είναι το «μοναχός - κληρικός» και το 4ο,...το «Εβραίος». Πραγματικά από αυτές τις «κατηγορίες» αντιλαμβάνεται ο καθείς το ευρύ μυαλό στην έρευνα των ιχνηλατών, αρθρογράφων του Δαυλού. Αλλά γιατί στα αλήθεια να θελήσει ο Δαυλός να στοιχειώσει εις τα μυαλά των αναγνωστών του, δια μέσω του περιηγητή αστυνομικών νουβελών Γεώργιου Δαμήγου, τέτοιες κατηγορίες;

 

Προς τι οι κατηγορίες περί Αριστερισμού, Μοναχισμού - Κληρικαλισμού & Εβραϊκής καταγωγής;

 

Ναζιστικό Δικαστήριο 1944. Ο δικαστής Friendler ως πρόεδρος μιας υπόθεσης  (εθνικής) προδοσίας. (Πηγή: Suddeutscher Verlag, Bilderdienst, http://www.curriculum.edu.au/democracy/ddunits/units/ms3fq4acts)

 

Μόλις ο αντιστρατευμένος εις τους ιδιωτικούς ντέντεκτιβ φυσιολάτρες, διερωτηθεί περί τίνος λόγου οι συγκεκριμένες κατηγορίες προς το πρόσωπο του Ανωνύμου Απολογητή, εφόσον τέτοιες κατηγορίες σε οποιοδήποτε δικαστήριο και αν τεθούν δεν αποτελούν σημεία ενοχής προς καταδίκη του κατηγορουμένου, μπορεί και να εννοήσει τον χώρο εις τον οποίο διακινείται, τόσο το μήκος κύματος των εγκεφαλογραφημάτων του Γεώργιου Δαμήγου, όσο και των πιστών του ακολούθων, αναγνωστών του Δαυλού, που ο αρθρογράφος λαχταρά να ακούσει την καταδικαστική τους απόφαση, την οποία άλλωστε προσπαθεί να προκαλέσει με  αυτές τις αλαφροΐσκιωτες κατηγορίες. Αν λοιπόν κάποιος που είναι αριστερός, μοναχός ή κληρικός και εβραϊκής καταγωγής φαντάζει άξιος καταδίκης εις τους «τηλεθεατές» της πέννας του Γεώργιου Δαμήγου, τότε οι «τηλεθεατές» δεν μπορούν να αποτελούν μέρος «τού σύγχρονου διαφωτισμού», διότι μόνο μέσα σε ένα δικαστήριο εις το οποίο οι ένορκοι και οι δικαστές αποτελούνται από ακροδεξιούς φασίστες, σατανιστές ή μισόχριστους σαμάνους και αντισημίτες ναζιστές, μπορεί να καταστεί δικαιολογημένη μια καταδίκη βάση κατηγοριών περί αριστερισμού, μοναχισμού, κληρικαλισμού και Εβραϊκής καταγωγής. Διότι αν δεν μπορούσε, τότε κανείς κατήγορος δεν θα εκστόμιζε τέτοιες γελοιωδέστατες κατηγορίες με τις οποίες θαρρεί πως «ξεμπερδεύει» εύκολα ως «δημόσιος κατήγορος».

Συμπερασματικά και επιπλέον, η άνωθι προσπάθεια συσσωμάτωσης Απολογητή, με μικρό κύκλο γνωστών του Βαβύλη, κληρικών ή μοναχών, ή κάποιων Εβραίων γνωστών του Βαβύλη, εκτός από του να είναι μια σάπια και χαιρέκακη συκοφαντία, ενέχει και μια ιατρική φόρμουλα ψυχοφαρμάκων περιορισμού του αριθμού των εφιαλτικών ονείρων των νεοπαγανιστών. Και αυτό ενισχύεται από το ότι επίσης προσπαθεί να ταυτίσει τον Ανώνυμο Απολογητή με το Περιοδικό Άρδην, και συγκεκριμένα τον Καραμπελιά. Δηλαδή προσπαθεί να συρρικνώσει, ασφαλώς δίχως αποδείξεις, τις κοσμικές δυνάμεις που συσπειρώνονται ενάντια στο νεοπαγανιστικό ρεύμα και να τις παρουσιάσει ως περιθωριοποιημένο κύκλο ανθρώπων και μάλιστα συνεργατών κακοποιών ή παρανόμων ή ακόμη και αλλοεθνών. Φαίνεται πως οι δαυλικοί ιδιωτικοί αστυνομικοί της δεκάρας, δεν έχουν αντιληφθεί τις κοσμικές πνευματικές δυνάμεις που συσπειρώνονται εναντίων τους και που ξεκάθαρα παρουσιάζονται δημοσίως επί παραδείγματι στο βιβλίο περί του Συνεδρίου κατά της Ειδωλολατρίας που συντελεύτηκε στο ΑΠΘ της Θεσσαλονίκης και όχι σε ένα μόνο «σπίτι των ανατολικών προαστίων». Ο σοφός Ελληνικός λαός θα έλεγε του Γεώργιου Δαμήγου το «ο κόσμος το έχει βούκινο και σεις κρυφό καμάρι».

 

 

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΠΟΔΕΙΞΕΩΝ & ΑΝΤΙΛΟΓΟΣ, ΠΟΛΥΤΟΝΙΣΜΟΣ & ΟΡΘΟΓΡΑΦΙΕΣ

 

Εφόσον αναλύθηκαν οι «σοβαρές υπόνοιες σχετικά με τις δυνάμεις που κρύβονται όπισθεν όλων αυτών των δραστηριοτήτων» του Ανώνυμου Απολογητή, ενάντια στην «πλειάδα αδιάσειστων αποδείξεων», που παρουσίασε ο ιχνηλάτης του διαδικτύου Γεώργιος Δαμήγος, ήρθε και η ώρα να προσαρμοστούν στην πραγματική τους θέση, οι υπόλοιπες «μη σοβαρές» κατηγορίες προς την σελίδα του Απολογητή. Αυτές είναι το μορφωτικό επίπεδο, ο πολυτονισμός των σελίδων, η ορθογραφία και οι ύβρεις προς τον Δαυλό.

 

Ορθογραφία, αποδείξεις & αντίλογος

 

Είναι αληθές τα όσα ετόνισε ο Γεώργιος Δαμήγος περί των ορθογραφικών λαθών κατά την επεξεργασία των κειμένων του ιστοχώρου του Απολογητή και με την ευκαιρία του σχολιασμού τα επίμαχα ορθογραφικά λάθη των σελίδων διορθώθηκαν. Ασφαλώς ο γράφων δεν έχει παρά να εκφράσει την ευγνωμοσύνη του προς την βοήθεια καλυτέρευσης της γενικής παρουσίασης του ιστοχώρου, που άλλωστε αντιμάχεται τους διορθωτές του. Όμως:

 

Δεξιά: Μιχάλης Καλόπουλος, Συγγραφέας (Πηγή: Τηλεοπτικός Σταθμός Extra)

 

α. Οι ορθογραφικές παρατηρήσεις προς τον ιστοχώρο του Απολογητή, από ένα περιοδικό ως ο Δαυλός που στις σελίδες του αρθρογραφεί ο Μιχάλης Καλόπουλος, βλέπε π.χ. το προηγούμενο του 283 τεύχους,  το 282, Χριστιανική «ψυχιατρική». Ιησούς: δαιμονοδιώκτης ... ή δαιμονοποιός;, ΚΑΛΟΠΟΥΛΟΣ, ΜΙΧΑΛΗΣ ,σελ. 18897, για ένα από τα βιβλία του οποίου ο Σπύρος Φίλος παρατηρεί «Και όχι μονάχα λάθη ορθογραφικά, από τα οποία - «ειρήσθω εν παρόδω» - βρίθει το βιβλίο αυτό (σε κάθε σχεδόν σελίδα του,  πολλές φορές μάλιστα φτάνουν τα 10 ή και περισσότερα - σε μια και μόνη σελίδα! Τα οποία, αν τα υπολογίσει κανείς με μόνον 5 λάθη κατά μέσον όρο ανά σελίδα, ανέρχονται σε 2.000 περίπου λάθη, μόνον αυτού του είδους στο βιβλίο του κ. Κ.!). Το γεγονός αυτό δείχνει πόσο πρόχειρα, αλλά και πόσο επιπόλαια και ανεξέλεγκτα έστειλε το υλικό του βιβλίου του ο κ. Κ. στον δρόμο της δημοσιότητας, χωρίς δηλαδή, σοβαρή επεξεργασία! Θέλετε ένα τέτοιο χτυπητό παράδειγμα; Δεν έχετε παρά να κοιτάξετε μόνον τις δύο σελίδες της βιβλιογραφίας του!», δεν αποτελούν τίποτε άλλο παρά τακτικές «κραυγαλέας» υποκρισίας εφόσον εις τον εν λόγω συγγραφέα δεν αποκαλύπτεται αλλά συγκαλύπτεται η λεγόμενη «κραυγαλέα αγραμματοσύνη». Το πως βέβαια μπορεί και συγκαλύπτεται είναι ζήτημα πολυτονισμού (δες παρακάτω ενότητα). Ας σημειωθεί πως σε διαφορά με τους νεοπαγανιστές ο Σπύρος Φίλος δεν σταματά στα ορθογραφικά αλλά παραθέτει και κριτική εις το βιβλίο του Καλόπουλου, με άλλα λόγια δεν ισχύει γι’ αυτόν η λαϊκή ρήση που θα θιχθεί παρακάτω.

β. Δεν ντρέπεται ο Ίων Δημόφιλος να δέχεται εις υπεράσπιση του άρθρου του ένα τέτοιο φτωχότατο και υποκριτικό σχολιασμό περί ορθογραφίας; ξεχνούν οι νεοπαγανιστές πως ο Σωκράτης ήτο ανορθόγραφος; ξεχνούν πως πρόταση είναι διατύπωση της κριτικής σκέψης σύμφωνα με τον Αριστοτέλη; μπορούν να κατανοήσουν οι θρησκευτικοί θεατρίνοι παγανιστές πως ακόμη και ξυπόλητος ο άνθρωπος μπορεί και βαδίζει, και δηλαδή πως η κριτική σκέψη δεν περιθωριοποιείται με τον σχολιασμό περί ορθογραφικών λαθών ενός επεξεργασμένου κειμένου, ναι ή όχι; Με άλλα λόγια για τον Γεώργιο Δαμήγο και τον Ίων Δημόφιλο ισχύει το «μιανού χαρίζαν γάιδαρο και εκείνος τον κοίταζε στα δόντια»

Όμως αν νομίζει ο αναγνώστης πως το θέμα καλύφθηκε γύρω από το «ορθογραφικό κατηγόρημα» τότε πλανιέται. Διότι η μαινόμενη σκέψη του Γεώργιου Δαμήγου ξεχνά τις δικές της κατηγορίες και δεν τον προφυλάγει από του να κάνει σφάλματα που προδίδουν το κουτοπόνηρο των προσπαθειών του. Διότι αν και προσπαθεί να προσηλώσει το υπνωτισμένο κοινό του με το δήθεν επιχείρημα της ορθογραφικής πληρότητας των σελίδων του Απολογητή, του «ξεφεύγει» και η προσπάθεια σπίλωσης του τελευταίου με την «ρετσινιά» του Εβραίου «στο εν λόγω σπίτι μπαινόβγαιναν πολλοί μοναχοί και κληρικοί ή εβραϊκής καταγωγής». Αν λοιπόν ο Ανώνυμος Απολογητής κατηγορείται ως εβραϊκής καταγωγής πρόσωπο, τότε προς τι η προσπάθεια χρήσης του Ορθογραφικού ελέγχου μιας σελίδας, που θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί και με οποιοδήποτε πρόγραμμα ορθογραφίας π.χ. κειμενογράφος Microsoft Word, όπως αποδείξεως «κραυγαλέας αγραμματοσύνης» του εφόσον ως ελέχθη δεν θα ήτο Έλλην; Αυτό το τέχνασμα λοιπόν ήταν βολή στάχτης εις τα μάτια κάποιων αναγνωστών του Δαυλού ώστε να προσπεραστεί η ανάγκη ενασχόλησης με τα λογικά επιχειρήματα της σελίδας, πράγμα που συνεπικουρείται από την τακτική απόκρυψης της διευθύνσεως της, όπως θα φανεί παρακάτω, και δηλαδή δαυλικοί «24 ὁδηγοὶ τυφλοί, οἱ διυλίζοντες τὸν κώνωπα, τὴν δὲ κάμηλον καταπίνοντες!» Κατά Ματθαίον, Κεφ. Κγ΄

 

 

Ο πολυτονισμός, τα ευαγγέλια & η κραυγαλέα αγραμματοσύνη

 

Αν και τεχνικά θα μπορούσαν εύκολα να γράψουν όλο το κείμενό τους σε πολυτονικό, όπως έχουν τυπώσει τις (αντιγραμμένες από ηλεκτρονική έκδοση τού ευαγγελίου) παραπομπές, οι χριστιανοί απολογητές δεν έχουν τις απαιτούμενες γραμματικές γνώσεις.

Ο Γεώργιος Δαμήγος ξεπερνά κάθε όριο αναισχυντίας και υποκρισίας με αυτές τις μικρότητες. Θαρρεί πως εκτός του να είναι σοφός επιστάτης της δικής του αγροικίας, μπορεί και πρέπει να είναι και διαχειριστής μιας ξένης πολυκατοικίας. Μάλλον γελιέται διότι:

1. Η πολυτονική στο ευαγγέλιο χρησιμοποιείται ένεκα του λόγου του ότι το Ευαγγέλιο είναι γραμμένο στα αρχαία Ελληνικά και αρχαία Ελληνικά δίχως πολυτονισμό δεν είναι αρχαία Ελληνικά.

2.    

    α .Οι σελίδες του Απολογητή είναι γραμμένες στην δημοτική με συνέπεια ο πολυτονισμός να είναι μη απαραίτητος εφόσον ισχύσει το μονοτονικό εδώ και χρόνια.

   β. Επίσης η ηλεκτρονική επεξεργασία μιας σελίδας κωδικοποιημένης για πολυτονικά γράμματα απαιτεί ακόμη και 7 χαρακτήρες έναντι ενός για το μονοτονικό, έτσι λ.χ. το φωνήεν «ἄ» χρειάζεται 7 χαρακτήρες για να κωδικοποιηθεί ως ISO, τους «ἄ» ενώ το μονοτονικό του αντίστοιχο «ά» μόνον έναν, τον «ά». Στο διαδίκτυο λοιπόν μια σελίδα με πολυτονικά μπορεί να καταλάβει εξαιρετικά μεγάλο χώρο αν είναι γραμμένη πολυτονικά παρά μονοτονικά.  Αυτό ως απλό παράδειγμα φαίνεται εις την περίπτωση της ηλεκτρονικής μορφής της Παλαιάς Διαθήκης όπου η μονοτονική καταλαμβάνει χώρο 4.03Mb ενώ η πολυτονική 8.26Mb, δηλαδή παραπάνω από τον διπλάσιο. Ως γνωστό στο διαδίκτυο όσο μικρότερες οι σελίδες τόσο το καλύτερο και δεν έχουν σχέση με τις σελίδες του Δαυλού, που είτε πολυτονικές είτε μονοτονικές καταλαμβάνουν τον ίδιο χώρο επί του χαρτιού δημοσίευσης.

    γ. Στο διαδίκτυο ισχύει ακόμη και η περίπτωση ο περιηγητής επισκέπτης μιας σελίδας με πολυτονικούς χαρακτήρες να μην έχει εγκαταστημένη πολυτονική σειρά στον υπολογιστή του, με συνέπεια να μην μπορεί να τις διαβάζει. Ο Απολογητής όμως ενδιαφέρεται για το πλήθος των περιηγητών και όχι μόνο των «πολυτονισμένων» οπαδών του Δαυλού. Αυτός ήταν και ο λόγος που το άρθρο του Ίωνα Δημόφιλου παρουσιάστηκε εις το μονοτονικό αν και ήταν δυνατή η αντιγραφή του από το πολυτονικό.

    δ. Σπουδαιότερος λόγος της χρήσης μη πολυτονικών χαρακτήρων για όλες τις σελίδες του Ανώνυμου Απολογητή αποτελεί η δυνατότητα αναζήτησης των περιεχομένων τους δια μέσω μηχανών αναζήτησης, π.χ. www.google.com.gr, για τις οποίες είναι γνωστό πως δεν είναι εύκολη ή άλλες φορές δυνατή η είσοδος και αναζήτηση πολυτονικού κειμένου στο διαδίκτυο.

 

ΜΑΤΖΕΝΤΑ, Αυτόματος Πολυτονιστής, Επαγγελματική Έκδοση (Πηγή: http://www.magenta.gr/packs/ap_pro_3d_big.gif)

 

   ε. είναι γνωστό εδώ και χρόνια πως κυκλοφορούν, εκτός των προγραμμάτων ορθογράφησης σελίδων και σύγχρονα προγράμματα αυτόματου πολυτονισμού, με δημοφιλέστερο εκείνο της εταιρίας  Matzenta, κάτοχος του οποίου είναι και ο Απολογητής, συνεπώς κοκορομαχίες περί ικανότητας πολυτονικής γραφής να θεωρούνται αναίσχυντες μικρότητες και υποκρισίες παγανιστών. Διότι ως γνωστό αυτή είναι η μέθοδος ορθογραφικού ελέγχου και πολυτονικής γραφής των σελίδων των νεοπαγανιστικών εντύπων, όπως και εκείνης του Δαυλού και του Ιχώρ, και έτσι εύκολα εξηγείται και η άριστη ορθογραφική εμφάνιση και η άριστη πολυτόνιση κειμένων του ανορθόγραφου Μιχάλη Καλόπουλου, βλέπε άνωθι ενότητα, αλλά και άλλων, στα εν λόγω περιοδικά όπως ασφαλώς θα μπορούσε κάλλιστα να ισχύσει και για του ιδίου κατήγορου Γεώργιου Δαμήγου.

 

Η κατηγορία περί πολυτονικών χαρακτήρων είναι μια αναίσχυντη θεατρική υποκρισία (Πηγή Φώτο: http://www.davlos.gr/dissue.php?issue=282)

 

    στ. Άλλωστε περί «κραυγαλέας» υποκρισίας του Γεώργιου Δαμήγου πρόκειται όλη αυτή η κατηγορία που στήθηκε για να αποδειχθεί ότι «οι χριστιανοί απολογητές δεν έχουν τις απαιτούμενες γραμματικές γνώσεις», διότι και η σελίδα του Δαυλού και συγκεκριμένα εκείνη που παρουσιάζει το άρθρο του Γεώργιου Δαμήγου είναι γραμμένη σε μονοτονικό. Δικό του το ξίφος, δική του και η θήκη.

Καταλήγοντας σε αυτή την ενότητα, πρέπει να ειπωθεί και να επιδειχθεί για ακόμη μια φορά η υπερφλύαρη υπερηφάνεια των νεοπαγανιστών όπως και η πασιφανής και τεραστίων διαστάσεων υποκρισία τους, εφόσον τομέα «κραυγαλέας αγραμματοσύνης» δεν αποτελεί η μόνο η ορθογραφία εφόσον ένεκα της πληθώρας των επιστημών και της μαθησιακής ύλης που υπάρχει στον 20ο αιώνα,  έχουν παρουσιαστεί και άλλοι, όπως π.χ. εκείνος των διαδικτυακών υπηρεσιών, εις τον οποίο ο Γεώργιος Δαμήγος φαντάζει εντελώς ανεκπαίδευτος, παρωχημένος και με απίστευτες μαθησιακές δυσκολίες, που δεν του δίνουν κανένα δικαίωμα να αναρτά φτερά από κόκορα εις την πνευματική περικεφαλαία του. Η δε βαρύτατη υποκριτική συμπεριφορά των νεοπαγανιστών φυσιολατρών του καμένου ξύλου, αποδεικνύεται από την πολλαπλή καταδίκη της Εκκλησιαστικής εκπαίδευσης των χρόνων του Διαφωτισμού που ποιούν εις το έντυπό τους, και που περιορίζονταν ως γνωστό εις την διδασκαλία Αριστοτελικής φιλοσοφίας με βάρος εις τα «καλά γραμματικά» (ελληνική γραμματική), με την σκληρή αντιπρόταση επιμορφώσεως δια μέσω των θετικών επιστημών σύμφωνα με τα Διαφωτιστικά πρότυπα με τα οποία άλλωστε ταυτίζονται. Εις την παρούσα όμως περίσταση κατά των σελίδων του Απολογητή, ο Γεώργιος Δαμήγος παθαίνει αυτό που θα μπορούσε να δηλωθεί ως «θάνατος του ιστορικού μνημονικού» εφόσον αν και προτάσσει το περιοδικό του, καθώς ελέχθει, ως μέρος «τού σύγχρονου διαφωτισμού», το χρησιμοποιεί για να εξασκήσει επίθεση εις το μέρος εκείνο της εκπαίδευσης, των «καλών γραμματικών», που ενώ σε όλες τις άλλες περιπτώσεις δηλαδή χρησιμοποιείται ως μέσο για να χλευαστεί η εκκλησιαστική εκπαίδευση του 18ου αιώνος, εν αντιθέσει τώρα χρησιμοποιείται για να ασκηθεί κριτική, επιπέδου δημοτικής εκπαίδευσης, σε ένα κατά τα άλλα «πρωτόγνωρο και μοναδικό στα δημοσιογραφικά χρονικά φαινόμενο». Ας είναι.

 

 

ΥΒΡΕΙΣ, ΕΥΤΕΛΕΙΑ ΤΟΥ ΑΝΤΙΛΟΓΟΥ, ΧΑΛΚΕΥΣΗ ΑΡΧΑΙΩΝ, ΑΝΑΜΑΣΗΣΕΙΣ & ΣΚΟΤΑΔΙΣΜΟΣ

 

...σε αρχαία ελληνικά κείμενα, τα οποία βέβαια είτε στρεβλώνουν είτε διαβάλλουν...

η ευτέλεια τού δήθεν «αντιλόγου» δεικνύουν χαμηλό μορφωτικό και νοητικό επίπεδο. Το μεγάλο πλήθος των σελίδων και το μη ενιαίο ύφος δεικνύουν επίσης, ό τι πρόκειται για εργασία μεγάλης ομάδας, ενός είδους πολυμελούς «συνεργείου» στρατευμένου στον Σκοταδισμό.

Οι ύβρεις και οι χαρακτηρισμοί, που υπάρχουν στην ιστοσελίδα τους, είναι ελάχιστοι, εμπρός στις ύβρεις και τις απειλές, που αποστέλλουν σε ηλεκτρονικές διευθύνσεις μας, που έχουν βάλει στο στόχαστρο.

...δεν λέει τίποτε καινούργιο, αλλά αναμασώνται ...

...Δεδομένου ότι η ιστοσελίδα αυτή δεν λέει τίποτε καινούργιο, αλλά αναμασώνται οι γνωστές ασυνάρτητες θέσεις της «εξ αποκαλύψεως» θρησκείας χωρίς λογική κι επιχειρηματολογία, δεν θα άξιζε ουδεμιάς μνείας.

Για τις νύξεις του Δαυλού περί ύβρεων και σε επιστολές, δεν υπάρχει άλλη μέθοδος απολογίας από εκείνης που ζητά τις αποδείξεις στήριξης τέτοιας κατηγορίας καθώς και που από την άλλη μεριά με αποδείξεις παρουσιάζει τόσο το άρθρο του Γεώργιου Τσαγκρινού όσο και την επιστολή του Ίωνα Δημόφιλου προς τον Ανώνυμο Απολογητή, κατόπιν της κριτικής που τους ασκήθηκε.

Όσο αφορά τώρα το ζήτημα της έλλειψης λογικής επιχειρηματολογίας, υπάρχουν δύο στοιχεία που ανατρέπουν όσα αναφέρει ο Γεώργιος Δαμήγος στους πιστούς του, και αυτά είναι:

1. Η γνώση της καθημερινής κατάστασης της σελίδας του Απολογητή από τους «διαφωτιστές» κριτικούς, 5 περίπου μήνες νωρίτερα από τον μήνα έκδοσης του άρθρου τους. Πραγματικά, τι νόημα έχει να γνωρίζει κάποιος πότε και για ποιο χρονικό διάστημα δεν δημοσιεύει ένας ιστοχώρος «ευτελούς αντιλόγου» με «χαμηλό μορφωτικό και νοητικό επίπεδο» και να προσπαθεί να τον σπιλώσει με ψευτοσυκοφαντίες 5 μήνες αργότερα, όταν τα γεγονότα απέχουν αρκετά από την ημερομηνία δυνατότητας ελέγχου των τότε τεκτενομένων, από ένα κοινό που ούτως ή άλλως πραγματικά έχει ναυτία από την συστηματική πλύση εγκεφάλου (απομονωμένη πληροφόρηση); Διότι η αλήθεια είναι πως ο γράφων μήτε αγοράζει τον «Τιραμόλα» μήτε γνωρίζει πότε εκδίδει και πότε δεν εκδίδει και για πόσο.

2. Η απόκρυψη της διεύθυνσης του ιστοχώρου (www.apologitis.com) που δημοσιεύει «χωρίς λογική κι επιχειρηματολογία» και ιδίως της σελίδας εις την οποία αναφέρεται το άρθρο του Δαυλού (www.apologitis.com/gr/ancient/daylos_apelekitos.htm), τακτική μέθοδος που ακολουθήθηκε άλλωστε και στο παρελθόν από τους νεοπαγανιστές τόσο στο περιοδικό Ιχώρ με το υβριστικότατο άρθρο του Γεώργιου Τσαγκρινού, όσο και από το ΥΣΕΕϊκό περιοδικό Διιπετές, τεύχος 52, σ. 6 («χυδαίες προπαγανδιστικές ιστοσελίδες θεοκρατών με ψευδώνυμα όπως «Ανώνυμος Απολογητής»»), οι οποίοι έχουν μπερδέψει την ψευδωνυμία με την ανωνυμία. Ας σημειωθεί εδώ πως ο Δαυλός στο τεύχος 284 δεν αποκρύβει μια άλλη ενδιαφέροντος διεύθυνση, εκείνη του Υπουργείου Πολιτισμού, την οποία παραθέτει στην σελίδα του 19038: http://www.culture.gr/2/21/211/21107m/cog/gcog_2.html.

 

Ναζιστικό Στρατόπεδο συγκέντρωσης και απομόνωσης (Πηγή Φώτο: www.cnn.com)

 

Έπειτα από αυτή την συγκεκριμένη τακτική ο Γεώργιος Δαμήγος έχει την αμετροέπεια να σχηματίζει ρητορείες περί «πολυμελούς «συνεργείου» στρατευμένου στον Σκοταδισμό». Όμως αν δεν είναι σκοταδισμός για τον ελληνικό τύπο η απόκρυψη της διευθύνσεως μια σελίδας που δεν της αξίζει «ουδεμιά μνεία» αλλά που αντιθέτως αρθρογραφείται εναντίων της από 3 νεοπαγανιστικά έντυπα, τότε ποιος μπορεί να είναι αυτός;

Τέλος όσο αφορά την δήθεν στρέβλωση των αρχαίων κειμένων και τις αναμασήσεις, ας παρατηρήσει ο αναγνώστης την «ανακάλυψη» UFO - αρμάτων των θεών, σε κείμενο της Ιλιάδας από αρθρογράφο του Δαυλού, που δεν αποτελεί τίποτα άλλο παρά αναμασήσεις του Φον Νταίνικεν.

 

ΕΠΙΛΟΓΟΣ: ΠΡΟΚΛΗΣΗ & ΧΡΗΜΑΤΑ

 

Πραγματικά είναι δυσνόητο γιατί οι νεοπαγανιστές δεν δημοσιεύουν την διεύθυνση του ιστοχώρου του Ανώνυμου Απολογητή ή μακάρι και της αρχαιοπληξίας ή της ΟΟΔΕ. Δεν είναι υπέρμαχοι της αρχαίας ελληνικής δημοκρατίας και του λόγου; Δεν είναι αυτοί οι διαφωτιστές με τα λογικά επιχειρήματα, με το υψηλό μορφωτικό και νοητικό επίπεδο; Τι έχουν να ανησυχούν από μια δημοσιογραφική σελίδα με κραυγαλέα αγραμματοσύνη υπέρμαχο του σκοταδισμού, που όμως δεν αποκρύπτει τις δικές τους επιχειρηματολογίες και διευθύνσεις; Δεν είναι σύμφωνα με το άρθρο του Στέφανου Μυτιληναίου, Καραμπελιαλήδικα Χριστο -«Δουλικά», Δαυλός, τεύχος 281, σελίδα 18817, ο ««Δαυλός» τού Κωνσταντινου Τσάτσου, τού Μίκη Θεοδωράκη, τού Γιάννη Μαρκόπουλου, τού Κώστα Καζάκου, τού Αλέκου Παπαδόπουλου, τού Νικήτα Κακλαμάνη, τού Μιχ. Σταθόπουλου, τού Βύρωνα Πολύδωρα, τού Νίκου Σηφουνάκη, τού Κώστα Αλαβάνου, τού Μάριου Πλωρίτη, τού Λευτέρη Παπαδόπουλου, τού Γιάννη Ζουγανέλη, τού  Νίκου Καλογερόπουλου, τού Αγάθωνα, τού Γιώργου Τσαγκάρη, της Μαρίας Τζάνη και το των άλλων επωνύμων δημοκρατικών Ελλήνων, που τον τίμησαν με τα άρθρα τους, με τις συνεντεύξεις τους και ακόμα των χιλιάδων διανοητών, στοχαστών, των δεκάδων πανεπιστημιακών Ελλήνων και αλλοδαπών συνεργατών και αναγνωστών του στα 24 χρόνια της πορείας του, είναι πολύ ψηλά για να τον φτάσει το έντυπο τού Καραμπελιά, τού Μεταλληνού και τού Ιερόθεου»; Λοιπόν τι ανησυχούν; Αλλά το φαινόμενο αυτό εξηγείται και το διευκρινίζει ο Στέφανος του Δαυλού που συνεχίζει «Και, ως γνωστό, όσα δεν φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια....» και αυτός είναι και ο λόγος που ο Γεώργιος Δαμήγος στο άρθρο του δεν αναφέρει μήτε το όνομα του περιοδικού που περιγράφει, το Άρδην.

 

 

Δεν είναι λοιπόν μόνο ζήτημα νοημοσύνης και εξυπνάδας, σκοταδισμού ή διαφωτισμού, ανορθογραφίας και πολυτονισμού, λογικής ή ευτελείας αντιλόγου, αλλά ζήτημα «καρδιάς» και οι νεοπαγανιστές περιφράσσουν και φυλακίζουν τα ερίφια τους, διότι υπάρχει πάντα η πιθανότητα κάποια από αυτά στην ουσία να είναι πρόβατα και φοβούνται μην ακούσει κάποιο από αυτά την Φωνή του Κυρίου τους.

Κατά Ιωάννη, Κεφ Ι΄ «11 ἐγώ εἰμι ὁ ποιμὴν ὁ καλός. ὁ ποιμὴν ὁ καλὸς τὴν ψυχὴν αὐτοῦ τίθησιν ὑπὲρ τῶν προβάτων· 12 ὁ μισθωτὸς δὲ καὶ οὐκ ὢν ποιμήν, οὗ οὐκ εἰσὶ τὰ πρόβατα ἴδια, θεωρεῖ τὸν λύκον ἐρχόμενον καὶ ἀφίησι τὰ πρόβατα καὶ φεύγει· καὶ ὁ λύκος ἁρπάζει αὐτὰ καὶ σκορπίζει τὰ πρόβατα. 13 ὁ δὲ μισθωτὸς φεύγει, ὅτι μισθωτός ἐστι καὶ οὐ μέλει αὐτῷ περὶ τῶν προβάτων. 14 ἐγώ εἰμι ὁ ποιμὴν ὁ καλός, καὶ γινώσκω τὰ ἐμὰ καὶ γινώσκομαι ὑπὸ τῶν ἐμῶν, 15 καθὼς γινώσκει με ὁ πατὴρ κἀγὼ γινώσκω τὸν πατέρα, καὶ τὴν ψυχήν μου τίθημι ὑπὲρ τῶν προβάτων.»

 

Τα χρήματα

 

Ό,τι και να επιχειρήση η ρωμιοσύνη, όσα χρήματα κι αν σκορπίση δεξιά κι αριστερά, δεν πρόκειται να ανακόψη στό ελάχιστο τις έρευνες και τις προσπάθειες της αφυπνιζόμενης Ελληνικής Διανόησης

Ο γράφων άφησε τελευταία προς σχολιασμό αυτή την φράση του Γεώργιου Δαμήγου, που υποστηρίζει ότι η ρωμιοσύνη χρησιμοποιεί τον χρηματισμό για να στηρίξει την θεολογία της και δηλαδή τον Θεό της, «δεξιά & αριστερά». Αυτός ο υβριστής της λογικής, που ποτέ του δεν κάθισε να μελετήσει σωστά τα Ευαγγέλια για να πάρει τις απαντήσεις που χρειάζονται για να λάβει τον φωτισμό του, θα έπρεπε να είχε ακούσει τα λόγια του Θεού του που λέει πως (Κατά Ματθαίον, Κεφ Στ΄ «24 Οὐδεὶς δύναται δυσὶ κυρίοις δουλεύειν· ἢ γὰρ τὸν ἕνα μισήσει καὶ τὸν ἕτερον ἀγαπήσει, ἢ ἑνὸς ἀνθέξεται καὶ τοῦ ἑτέρου καταφρονήσει·) ή τον Θεό θα υπηρετείς ή το χρήμα όχι και τα δύο, διότι αναγκαστικά το ένα από τα δύο που υπηρετείς θα σε κάνει να μισήσεις το άλλο. Αν λοιπόν η Ορθόδοξη εκκλησία ως σύνολο πιστών δηλαδή και ιερέων και κοσμικών, οδηγούνταν από το χρήμα και όχι από τον ίδιο τον Θεό, είναι σίγουρο πως θα είχε αφήσει τον Θεό της και θα ακολουθούσε τις επιταγές. Εφόσον λοιπόν δεν ακολουθεί τις επιταγές, ασχολημένη με τα χρήματα ως οι τράπεζες και οι τραπεζίτες, τότε θα πρέπει να εννοήσει ο Γεώργιος Δαμήγος πως ο Θεός υπάρχει και αυτός οδηγεί αριστερά και μέσο και δεξιά και όπου αλλού μπορεί να φανταστεί κανείς, εκτός του Δαμήγου. Φορώντας λοιπόν ο Δαμήγος για τελευταία φορά την πνευματική περικεφαλαία της αλαζονείας δηλώνει: «Η επιστήμη, ο ορθός λόγος κι ο πολιτισμός φωνάζουν πάλι «παρών» στη χώρα που γεννήθηκαν». Αλλά με τι; με ψεύδη, αναπόδειχτα, υποθέσεις, υποκρισίες, συκοφαντίες και σκοτεινιασμένες αποκρύψεις;

 

Ο ΑΠΟΛΟΓΗΤΗΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΔΩΝΙΣ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ

(Δημήτριος Ιατρόπουλος, Τηλεοπτικός Σταθμός Alter, Σάββατο 06/05/2006)

 

Βίντεο. Μέγεθος: 90Kb - Διάρκεια: 32΄΄ :

-...οι Ινδοί μας έχουνε γραμμένους. (Δημήτριος Ιατρόπουλος, ποιητής)

-Όποιοι θέλουν να βρουν στα απόκρυφα ευαγγέλια στοιχεία για να αμφισβητήσουν τον Χριστιανισμό, βεβαίως και θα τα βρουν, όπως και σε πολλά άλλα κείμενα. Όσοι από την άλλη πλευρά είναι Χριστιανοί πιστοί και θεωρούν ότι αυτή τους η πίστη δεν βάλλεται από τίποτα, είναι απολύτως βέβαιο ότι θα βρουν απαντήσεις στα κανονικά ευαγγέλια και σε αυτά που λέγονται στα απόκρυφα...(Άδωνις Γεωργιάδης, Ιστορικός - Φιλόλογος)

-Σαν τον απολογητή στο Ιντερνέτ.

-Λοιπόν, εντάξει, ο καθένας...εγώ δεν θα μπω σε προσωπικούς χαρακτηρισμούς ...

-Εσύ άλλο (εννοείς;).

- Εσείς γιατί... [ακατανόητο]. Σας είπα εγώ τίποτα;

-Όχι για σένα.

-Αλλά τι μου λες;

-Εσύ είσαι ο Απολογητής;

-Λέω ποια είναι η θέση.

-Ψάχνω να βρω ποιοι είναι!

-Μα μου λες ψάχνεις αν είναι απολογητής. Λέω ποια είναι η θέση.(Πηγή: Τηλεοπτικός Σταθμός Alter, εκπομπή οι Πύλες του Ανεξήγητου, 06/05/2006)

 

Μυθοπλάστης: Δ. Ιατρόπουλος

Απάντηση:  Ο «Απολογητής» φαίνεται πως ίσως ενοχλεί μερικούς διότι χρόνια τώρα αθεϊστικής και νεοπαγανιστικής υπερηφάνειας και φιλαυτίας σε έντυπα και σταθμούς έμενε στο απυρόβλητο, δημιουργώντας στους επιτιθέμενους κατά της Ορθοδοξίας την εντύπωση της ασφαλούς και άρα (!) της «ορθής» και «λογικής» κριτικής κατά αυτής. Όταν ο μύθος του απυρόβλητου καταπίπτει με πάταγο τότε ο επιτιθέμενος νιώθει να βάλλεται «προσωπικά» και ο «Απολογητής» περιτριγυρίζει στο μυαλό του («Σαν τον απολογητή στο Ιντερνέτ»). Άλλοι ασφαλώς χρησιμοποιούν ως όπλο ταυτοποίησης την συκοφαντία, ενώ άλλοι ακόμη ψάχνονται «αντιφατικά» («Εσύ είσαι ο Απολογητής;», «Ψάχνω να βρω ποιοι είναι!».), ως και η ανακάλυψη ενός προσώπου ή προσώπων δια μέσω του «αστυνομικού δαιμόνιου» των, θα τους απαλλάξει από την κριτική εις την οποία υπόκεινται οι πλάνες διδασκαλίες τους.

Κατά Ιωάννη, Κεφ. Ζ΄ «18 ὁ ἀφ' ἑαυτοῦ λαλῶν τὴν δόξαν τὴν ἰδίαν ζητεῖ, ὁ δὲ ζητῶν τὴν δόξαν τοῦ πέμψαντος αὐτόν, οὗτος ἀληθής ἐστιν, καὶ ἀδικία ἐν αὐτῷ οὐκ ἔστιν. »