ΣΤΑΥΡΟΣ, ΑΚΑΝΘΟΙ, «ΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟΙ» & «ΑΝΑΣΤΗΜΕΝΟΙ»

Η σταύρωση ήταν μια σημαντική μέθοδος τιμωρίας ιδίως μεταξύ των Περσών, Σελευκιδών, Καρχηδόνιων και των Ρωμαίων από τον 6ο αιώνα π.Χ. μέχρι τον 4ο αιώνα μ.Χ.. Το 337 ο Μέγας Κωνσταντίνος κατάργησε την σταύρωση προς τιμή του πιο γνωστού προσώπου που υπήρξε θύμα της σταυρώσεως.   Πηγή: Britannica Deluxe 2002

1.	ΠΡΟΛΟΓΟΣ
2.	Ο ΣΤΑΥΡΟΣ & ΟΙ ΑΡΧΑΙΕΣ ΚΑΤΑΔΙΚΕΣ
3.	ΔΙΚΗ, ΒΑΣΑΝΙΣΜΟΣ, ΣΤΕΦΑΝΙ, ΞΥΔΙ ΚΑΙ ΣΤΑΥΡΩΣΗ ΙΗΣΟΥ   Η δίκη Το ακάνθινο στεφάνι Τα βασανιστήρια Το ξύδι με το νερό & το κρασί με την σμύρνα Ο σταυρός του Χριστού
4.	Ο  ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ, Η ΛΟΓΧΗ, ΤΟ ΧΕΡΙ & Η ΣΙΝΔΟΝΗ   Η πληγή και το αίμα στην Σινδόνη Σχηματική αναπαράσταση της πληγής Η καρδιά ως τελικός αποδέκτης Το χέρι του Ιησού
5.	ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ ΘΑΝΑΤΟΥ ΚΑΙ ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΙΗΣΟΥ
6.	ΕΠΙΣΤΗΜΗ & ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΙΗΣΟΥ   Μερικοί Επιστήμονες & η Ανάσταση του Χριστού Οι προφητείες και η επιστημονική τους βαρύτητά
7.	ΕΝΑ ΕΓΓΡΑΦΟ ΑΠΟ ΤΟ ΘΙΒΕΤ ΜΙΛΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΤΑΥΡΩΣΗ
8.	ΝΕΟΠΑΓΑΝΙΣΤΙΚΕΣ ΑΠΑΤΕΣ     Ο ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟΣ ΟΡΦΕΑΣ Π.Χ. (Στέφανος Μυτιληναίος, Ο μονοθεϊσμός στην αρχαία Ελλάδα, Νέα Θέσις, Ιούλιος 2000)   ΟΙ 15 ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟΙ & ΑΝΑΣΤΗΜΕΝΟΙ ΣΩΤΗΡΕΣ (Γεώργιος Γρηγορομιχελάκης, «15 Εσταυρωμένοι & Αναστημένοι σωτήρες», Θεσ. 2003)   ΟΙ 16 ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟΙ & ΑΝΑΣΤΗΜΕΝΟΙ ΣΩΤΗΡΕΣ π.Χ. (Δημήτριος Ιατρόπουλος, Τηλεοπτικός Σταθμός Alter, Σάββατο 06/05/2006)   ΑΡΧΑΙΟΙ ΑΚΑΝΘΟΙ ΚΑΙ ΣΥΜΒΟΛΑ ΣΤΑΥΡΙΚΑ (Περιοδικό Δαυλός, τεύχη 194 & 204)   ΤΟ ΤΙΜΙΟ ΞΥΛΟ ΔΕΝ ΒΡΕΘΗΚΕ (Βλάσης Ρασσιάς, «Μια ιστορία Αγάπης», Εκδόσεις Ανοιχτή Πόλη, Α΄ εκδ.)
9.	ΠΗΓΕΣ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑΣ

 

 

 

ΔΙΚΗ, ΒΑΣΑΝΙΣΜΟΣ, ΣΤΕΦΑΝΙ & ΣΤΑΥΡΟΣ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

 

 

Η ΔΙΚΗ

 

Η δίκη του Ιησού Χριστού και η σταύρωσή του είναι η μεγαλύτερη σε διαφθορά και απάτη καταδίκη εις θάνατον ενός αθώου με το μεγαλύτερο και πιο απάνθρωπο σύστημα ποινής. 

Ο Ιησούς συνελήφθη ως κοινός εγκληματίας και κλέφτης και δικάστηκε σε μια παράνομη δίκη, ελλείψει αποδείξεων και με όχι όλα τα μέλη του συμβουλίου παρόντες. Η δίκη αυτή έχει πολλές παράνομες διαδικασίες που περιγράφονται στο βιβλίο:  «Η δίκη του Χριστού», του Παναγιώτη Δ. Ηλιάδη, 1982, Εκδόσεις Α. Καράβια

 

ΒΑΣΑΝΙΣΜΟΣ

 

Ο Κορνήλιος ο Ιταλός διηγείται πως τα όργανα της μαστίγωσης του Κυρίου ήσαν:

1. αλυσίδες

2. βούνευρα *

3. βέργες ακανθωτές

4. σχοινιά περιπλεγμένα με άγκιστρα στις άκρες

(*κατά το λεξικό του Γ. Μπαμπινιώτη, είναι το μαστίγιο για την κατασκευή του οποίου χρησιμοποιείται το δέρμα ή το αυχενικό νεύρο του βοδιού, δηλαδή το σκληρότερο)

Οι ραβδισμοί ήταν απεριόριστοι στην πλάτη του Ιησού και το χειρότερο από τα εργαλεία της εκτέλεσης της τιμωρίας με μαστίγωμα ήταν τα λεγόμενα «flagra» (flagello Acumicato) (Κατά Ματθαίον, Κεφ. Κζ΄ «26 τότε ἀπέλυσεν αὐτοῖς τὸν Βαραββᾶν, τὸν δὲ Ἰησοῦν φραγελλώσας παρέδωκεν ἵνα σταυρωθῇ»). Ήταν μεταλλικά κομμάτια μυτερά «scorpions» δεμένα στην άκρη του μαστιγίου που ξέσκιζαν ανελέητα τις σάρκες. Ο Οράτιος αποκαλεί το φραγγέλιο όργανο τρομερό «horribile flagellum». Σύμφωνα με το νόμο τα μαστιγώματα δεν έπρεπε να ξεπερνούν τα 40. Στη Σινδόνη φτάνουν να καταμετρηθούν μέχρι και 120 πληγές ενώ φαίνεται και ότι ο ρινικός χόνδρος είναι σπασμένος, πιθανόν από κτυπήματα που δέχθηκε στο κεφάλι (Κατά Ιωάννη, Κεφ. ιθ΄ «3 καὶ ἔλεγον· Χαῖρε ὁ βασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων· καὶ ἐδίδουν αὐτῷ ῥαπίσματα»)

 

Οι δήμιοι ή οι στρατιώτες που τον βασάνισαν, ήσαν 60 στον αριθμό και εναλλάσσονταν όταν κουράζονταν. Με αυτή την συστηματική μέθοδο του έσκισαν τις σάρκες από όλο σχεδόν το σώμα και όχι μόνο από την πλάτη, μέχρι που φάνηκαν τα οστά του, όπως άλλωστε είχε προφητευτεί στην Παλαιά Διαθήκη (Ψαλμοί, Κεφ. κα΄ «16 ἐξηράνθη ὡσεὶ ὄστρακον ἡ ἰσχύς μου, καὶ ἡ γλῶσσά μου κεκόλληται τῷ λάρυγγί μου, καὶ εἰς χοῦν θανάτου κατήγαγές με. 17 ὅτι ἐκύκλωσάν με κύνες πολλοί, συναγωγὴ πονηρευομένων περιέσχον με, ὤρυξαν χεῖράς μου καὶ πόδας. 18 ἐξηρίθμησαν πάντα τὰ ὀστᾶ μου, αὐτοὶ δὲ κατενόησαν καὶ ἐπεῖδόν με. 19 διεμερίσαντο τὰ ἱμάτιά μου ἑαυτοῖς καὶ ἐπὶ τὸν ἱματισμόν μου ἔβαλον κλῆρον.») (Πηγή: Βιβλίο, Ο Αόρατος Πόλεμος, του Αγίου Νικόδημου του Αγιορείτη, εκδόσεις Φως 1957, σσ. 170-2, 188-9)

Η Σινδόνη του Τορίνου καταγράφει περισσότερες από 120 πληγές. Στην δε κινηματογραφική ταινία «Τα πάθη του Χριστού», τα πάθη που καταγράφονται με πολύ καλή αναπαράσταση είναι σαφώς μικρότερα της πραγματικότητας.

 

 

ΤΟ ΑΚΑΝΘΙΝΟ ΣΤΕΦΑΝΙ

Το ακάνθινο στεφάνι «casco di spine, corona spinea» ήταν από το φυτό «lucium spinosum» ή ίσως κάποιο άλλο αγριόδενδρο (Κατά Ιωάννη, Κεφ. Ιθ΄ «2 καὶ οἱ στρατιῶται πλέξαντες στέφανον ἐξ ἀκανθῶν ἐπέθηκαν αὐτοῦ τῇ κεφαλῇ»)

 

 

ΤΟ ΞΙΔΟΝΕΡΟ ή POSCA & ΤΟ ΚΡΑΣΙ ΜΕ ΤΗΝ ΣΜΥΡΝΑ

 

Το ξύδι και η χολή που προσπάθησαν να δώσουν στον Χριστό (Κατά Ματθαίον, Κεφ. κζ΄ «33 Καὶ ἐλθόντες εἰς τόπον λεγόμενον Γολγοθᾶ, ὅ ἐστι λεγόμενος κρανίου τόπος, 34 ἔδωκαν αὐτῷ πιεῖν ὄξος μετὰ χολῆς μεμιγμένον· καὶ γευσάμενος οὐκ ἤθελε πιεῖν») ήταν η λεγόμενη «posca» που οι Ρωμαίοι έπιναν για να τους κόβεται η δίψα , διότι το νερό της περιοχής δεν ήταν καλό στην ποιότητα.

 Επικρατούσε και η συνήθεια να δίνουν οι γυναίκες στους κατάδικους μέχρι το σταυρό και ένα είδους ναρκωτικού, κρασί και σμύρνα (άρωμα από ρετσίνι  μυρτιάς), το οποίο ο Χριστός δεν δέχτηκε να πιει για να μην χάσει τις αισθήσεις του και να ταλαιπωρηθεί στην σταύρωση με πλήρη συνείδηση ως πραγματικός Σωτήρας (Κατά Μάρκον, Κεφ. ια΄ «23 καὶ ἐδίδουν αὐτῷ πιεῖν ἐσμυρνισμένον οἶνον· ὁ δὲ οὐκ ἔλαβε.»)

 

 

Ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ 

 

Ο Ιησούς ήταν ο μόνος που μετέφερε ολόκληρο τον σταυρό και όχι το οριζόντιο τμήμα του όπως γίνονταν γενικά εκείνη την εποχή, το λεγόμενο «Pattibulum». Έγινε κατ’ αυτόν τον τρόπο διότι τον χλεύαζαν ως βασιλιά των Ιουδαίων και τον στόλιζαν με τύπους θεατρινισμού, υποκρισίας και θεάματος. Επειδή ακριβώς ο Χριστός κουβάλησε ολόκληρο τον σταυρό γι αυτό και κατέπεσε στην διαδρομή με συνέπεια να τον βοηθήσει ο Σίμων ο Κυρηναίος (Κατά Ματθαίον, Κεφ. κζ΄ «32 Ἐξερχόμενοι δὲ εὗρον ἄνθρωπον Κυρηναῖον ὀνόματι Σίμωνα· τοῦτον ἠγγάρευσαν ἵνα ἄρῃ τὸν σταυρὸν αὐτοῦ.»)

Σύμφωνα με την περιγραφή του Τερτυλλιανού (βλ. Dan. Rops.: JESUS EN SON TEMPS.σελ. 552), ο Σταυρός του Κυρίου είχε το γνωστό σχήμα της παράδοσης «crux capitata» ή «ortodoxus» και ήταν κατά πάσα πιθανότητα από πεύκο με προεξοχή «crux imissa» πάνω απ΄ το κεφάλι (δεν ήταν δηλαδή ένα  «ταφ» όπως πιστεύουν μερικοί).

Αφού τα χέρια μόνα δεν θα κρατούσαν το βάρος του σώματος, εφόσον είχαν καρφωθεί στις παλάμες σύμφωνα με την εικονογραφία,  ανάμεσα στα σκέλη ήταν τοποθετημένο το «πήγμα»  (sedile) και είχε σχήμα όμοιο με κέρατο ρινόκερου.

  Το όργανο με το οποίο έσπαγαν τα οστά λεγόταν «Crucifragium» (κατά Ιωάννη, Κεφ. Ιθ΄ «32 ἦλθον οὖν οἱ στρατιῶται, καὶ τοῦ μὲν πρώτου κατέαξαν τὰ σκέλη καὶ τοῦ ἄλλου τοῦ συσταυρωθέντος αὐτῷ·»)

Περισσότερα για την πινακίδα Ι.Ν.Β.Ι.

 

 

Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ, Η ΛΟΓΧΗ, ΤΟ ΧΕΡΙ & Η ΙΕΡΑ ΣΙΝΔΟΝΗ ΤΟΥ ΤΟΡΙΝΟΥ

 

 

Η ΛΟΓΧΗ ΣΤΑ ΠΛΕΥΡΑ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ

 

Κατά Ιωάννη, Κεφ, Ιθ΄ «30 ὅτε οὖν ἔλαβε τὸ ὄξος ὁ Ἰησοῦς εἶπε· Τετέλεσται, καὶ κλίνας τὴν κεφαλὴν παρέδωκε τὸ πνεῦμα. 31 Οἱ οὖν Ἰουδαῖοι, ἵνα μὴ μείνῃ ἐπὶ τοῦ σταυροῦ τὰ σώματα ἐν τῷ σαββάτῳ, ἐπεὶ παρασκευὴ ἦν· ἦν γὰρ μεγάλη ἡ ἡμέρα ἐκείνου τοῦ σαββάτου· ἠρώτησαν τὸν Πιλᾶτον ἵνα κατεαγῶσιν αὐτῶν τὰ σκέλη, καὶ ἀρθῶσιν. 32 ἦλθον οὖν οἱ στρατιῶται, καὶ τοῦ μὲν πρώτου κατέαξαν τὰ σκέλη καὶ τοῦ ἄλλου τοῦ συσταυρωθέντος αὐτῷ· 33 ἐπὶ δὲ τὸν Ἰησοῦν ἐλθόντες ὡς εἶδον αὐτὸν ἤδη τεθνηκότα, οὐ κατέαξαν αὐτοῦ τὰ σκέλη, 34 ἀλλ' εἷς τῶν στρατιωτῶν λόγχῃ αὐτοῦ τὴν πλευρὰν ἔνυξε, καὶ εὐθέως ἐξῆλθεν αἷμα καὶ ὕδωρ. 35 καὶ ὁ ἑωρακὼς μεμαρτύρηκε, καὶ ἀληθινὴ αὐτοῦ ἐστιν ἡ μαρτυρία, κἀκεῖνος οἶδεν ὅτι ἀληθῆ λέγει, ἵνα καὶ ὑμεῖς πιστεύσητε. 36 ἐγένετο γὰρ ταῦτα, ἵνα ἡ γραφὴ πληρωθῇ, Ὀστοῦν οὐ συντριβήσεται αὐτοῦ. 37 καὶ πάλιν ἑτέρα γραφὴ λέγει· Ὄψονται εἰς ὃν ἐξεκέντησαν.»

 

Ο ρωμαίος στρατιώτης λόγχισε την πλευρά του εσταυρωμένου και ήδη νεκρού Ιησού Χριστού για να διαπιστώσει τον θάνατό Του. Δεν χρειάσθηκε να σπάσουν τα πόδια του Χριστού, ώστε να σιγουρευτούν πως θα πέθαινε. Αυτό το έκαναν για εκείνους που ήθελαν να τους θανατώσουν γρήγορα και ήσαν ακόμη ζωντανοί. Ο θάνατος αυτός επέρχονταν από ακατάσχετη εσωτερική αιμορραγία και κυκλοφοριακή και καρδιακή ανεπάρκεια και υπόταση καθώς και από αναπνευστική ανεπάρκεια, δυσφορία και οίδημα λόγω δυσκολίας που θα συναντούσε το σώμα στην αναπνοή χωρίς το έργο (υποστήριξη) των ποδιών κατά την φάση της εισπνοής. Με το σπάσιμο των ποδιών, ο σωματικός θάνατος έρχονταν πιο γρήγορα διότι τα πόδια πλέον δεν υποβάσταζαν το σώμα και η καρδιοαναπνευστική ανεπάρκεια βρίσκονταν προς των θυρών. Στην περίπτωση του Ιησού Χριστού όμως, οι στρατιώτες φαίνεται πως γνώριζαν πως ήταν νεκρός γι αυτό και λόγχισαν για επιβεβαίωση.

 

 

Η ΠΛΗΓΗ ΚΑΙ ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΗΣ ΣΙΝΔΟΝΗΣ ΣΤΟ ΚΤΥΠΗΜΑ ΤΗΣ ΛΟΓΧΗΣ

 

Οριζόντιες εικόνες της Σινδόνης του Τορίνου της πλευρικής λόγχισης. Εικονίζεται μια πυκνή κηλίδα αίματος.Στην πραγματικότητα είναι η πιο πυκνή κηλίδα της Σινδόνης του Τορίνου. Βρίσκεται στην δεξιά πλευρά του εικονιζόμενου σώματος, κάτω από ένα από τα μπαλώματα της βαθυκόκκινης περιοχής. Συχνά αποκαλείται ως η «πλευρική» πληγή ή πληγή της «λόγχης».

 

Η πληγή στα πλευρά του ανθρώπου που αναπαριστάται στην Σινδόνη του Τορίνου, παρατηρεί ο νομικός ιατρός και σινδονολόγος Baima Bollone, απέχει από ζωική αντίδραση, δηλαδή από κάθε στοιχείο εκείνων των φαινομένων που παράγονται όταν οι πληγές προξενούνται σε ζωντανούς ιστούς. Στην προκειμένη περίπτωση θα περιμέναμε να δούμε τουλάχιστον ένα ίχνος πρηξίματος στην περιφέρεια του τοπικού τραυματικού οιδήματος και ίχνη ενεργής αιμορραγίας. Η έλλειψη όλων αυτών μας οδηγεί να συμπεράνουμε πως το κτύπημα της λόγχης είχε τραυματίσει ήδη ένα εσταυρωμένο πτώμα και το αίμα που εξήλθε αυτού του τραύματος ήταν αίμα καθαρά πτωματικό. Ο Αμερικανός παθολόγος Robert Bullin, εκτός των άλλων, το συμπεραίνει από την εξέταση των αιματικών κηλίδων. Αυτές φανερώνουν πως το αίμα δεν ξεπήδησε από μια πληγή αλλά έπεσε έξω αργά, χωρίς την πίεση μιας ζωντανής καρδιάς, όπως ακριβώς βγαίνει το αίμα από ένα τρύπιο σάκο. Αυτό το συμπεραίνει από το σχήμα των κηλίδων και από την ελαφριά πηκτικότητα του.

Ολοκληρώνοντας όλα όσα ειπώθηκαν μέχρι εδώ, μπορούμε να βεβαιώσουμε πως από την αντικειμενική εξέταση της Σινδόνης, προκύπτει:

1. πως η θέση της πληγής στα πλευρά δείχνει πως η λόγχη είχε κτυπήσει την καρδιά

2. πως η εικόνα της Σινδόνης παρουσιάζει όλα τα χαρακτηριστικά της πτωματικής σκλήρυνσης

3. πως η πληγή στα πλευρά παρουσιάζει τα χαρακτηριστικά ενός χτυπήματος ενάντια σε ένα πτώμα

4. πως το αίμα που εξήλθε από την πληγή έχει τα χαρακτηριστικά του πτωματικού αίματος

Άρα λοιπόν, η εικόνα που παρουσιάζεται πάνω στην Σινδόνη, ανήκει σε ένα άνθρωπο που πέθανε στον Σταυρό.

Το ακόντιο εκτοξευμένο με δύναμη, διαπερνά τα πλευρά και φτάνει μέχρι την καρδιά. Από την βαθιά πληγή βγήκε αίμα και νερό και καθιστά ορατή εκείνη την καρδιά που, μέχρι την τελευταία στιγμή των κτύπων της, είχε με γενναιότητα προσφέρει και υποφέρει για αγάπη.

 

ΣΧΗΜΑΤΙΚΗ ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΚΤΥΠΗΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΛΟΓΧΗΣ

 

Το αίμα, κατά τον θάνατο του Ιησού, ήταν διαχωρισμένο («καὶ εὐθέως ἐξῆλθεν αἷμα καὶ ὕδωρ») στο ερυθρό του τμήμα και σε εκείνο του άχρωμου ορού, συνεπώς το αίμα δεν ανήκε σε ζωντανό οργανισμό. Ο Ιησούς Χριστός είχε πλέον πεθάνει στον σταυρό πριν η λόγχη του τρυπήσει τα πλευρά.  

 

Πράσινο: ο λεκές στην Σινδόνη του Τορίνου

Μαύρες τελείες: το αιμοπερικάρδιον

 

Το αιμοπερικάρδιο είναι εξωτερική μεμβράνη της καρδιάς γεμάτη με ορό «ύδωρ». Εξ’ αιτίας της πίεσης που εξασκείται μέσα στις κοιλότητες, όταν το υπέρπυκνο αίμα (λόγω αφυδάτωσης από τα τραύματα, τα μαστιγώματα και την ταλαιπωρία) προσπαθεί να διοχετευτεί στις αρτηρίες με δυσκολία και πιέζει τα τοιχώματα διανοίγοντάς τα, τότε με ώσμωση «φιλτράρει» τον ορό από τις διάφορες αρτηρίες .

Η λόγχη διατρύπησε ίσως:

α. το ήπαρ (πυκνός ιστός που δίνει και έξοδο στο αίμα από τα χιλιάδες αιμοφόρα αγγεία και ίσως δίνει και αυτό ΥΔΩΡ λόγο γεμίσματος των εξωτερικών του μεμβρανών της περιτονιακής κοιλότητας)  ή τον αιμοθώρακα (μεμβράνη γεμάτη αίμα που καλύπτει τους πνεύμονες)

β. την καρδιά (περικάρδιον γεμάτο ορό και μυοκάρδιον, γεμάτο αίμα ,εξ’ ου και έξοδος ύδατος και αίματος / ορού και αίματος). Πιθανόν όμως το αίμα να εξήλθε με την διάτρηση κάποιου χώρου πλήρες σε αίμα (π.χ. αιμοθώρακα), ένεκα συγκέντρωσής του σε αυτά κατά την διάρκεια του βασανισμού και της μαστίγωσης.

 

Η ΚΑΡΔΙΑ ΩΣ ΤΕΛΙΚΟΣ ΑΠΟΔΕΚΤΗΣ

 

Τελικός αποδέκτης Σταυρώσεως: Η καρδιά του Ιησού Χριστού.

Η καρδιά του Ιησού Χριστού σταμάτησε από την ταλαιπωρία που υπέστη. Ο Ιησούς στον σταυρό πρήσθηκε, όπως όλοι οι εσταυρωμένοι, η καρδιά του δεν άντεξε πλέον και έπαψε να κτυπά. Ο θάνατος προήλθε από καρδιακή ανεπάρκεια. Όχι από αναπνευστική ανεπάρκεια (μηχανική ασφυξία) διότι μέχρι τέλους ο σταυρωμένος  διατηρούσε ακέραιες τις αισθήσεις του, από εγκεφαλική πλευρά, δηλαδή δεν έπαθε εγκεφαλική συμφόρηση, δυσφορία ή ανοσία εφόσον ο εγκέφαλος οξυγονώνονταν κανονικά. Απόδειξη προς αυτό είναι πως παρ’ όλο το μαρτύρια πριν και κατά την σταύρωση στον σταυρό, μπορούσε να συνομιλήσει ακριβώς λίγο πριν πεθάνει Κατά Ιωάννη, Κεφ. ιθ΄ «25 Οἱ μὲν οὖν στρατιῶται ταῦτα ἐποίησαν. εἱστήκεισαν δὲ παρὰ τῷ σταυρῷ τοῦ Ἰησοῦ ἡ μήτηρ αὐτοῦ καὶ ἡ ἀδελφὴ τῆς μητρὸς αὐτοῦ, Μαρία ἡ τοῦ Κλωπᾶ καὶ Μαρία ἡ Μαγδαληνή. 26 Ἰησοῦς οὖν ἰδὼν τὴν μητέρα καὶ τὸν μαθητὴν παρεστῶτα ὃν ἠγάπα, λέγει τῇ μητρί αὐτοῦ· Γύναι, ἴδε ὁ υἱός σου, 27 εἶτα λέγει τῷ μαθητῇ· Ἰδοὺ ἡ μήτηρ σου. καὶ ἀπ' ἐκείνης τῆς ὥρας ἔλαβεν ὁ μαθητὴς αὐτὴν εἰς τὰ ἴδια.» και ο.π. «30… Τετέλεσται, καὶ κλίνας τὴν κεφαλὴν παρέδωκε τὸ πνεῦμα»

 

Στις ορθόδοξες εικόνες η κοιλιακή χώρα του θεανθρώπου παρίσταται «φουσκωμένη», πρησμένη. Αυτό εξηγεί κατά μερικούς ερευνητές ότι υπέστη καρδιακή προσβολή / συγκοπή (collapsus) και είναι μάλλον ένα από τα σημάδια εμφράγματος. Την καρδιακή συγκοπή, την επιταχύνει και η λεγόμενη αιματίδρωση (θρόμβοι αίματος, globus sanguinis) που  υπέστη στο όρος των ελαιών όταν προσευχόταν πριν τον συλλάβουν ο Χριστός, Κατά Λουκά, Κεφ. Κβ΄ «44 καὶ γενόμενος ἐν ἀγωνίᾳ ἐκτενέστερον προσηύχετο. ἐγένετο δὲ ὁ ἱδρὼς αὐτοῦ ὡσεὶ θρόμβοι αἵματος καταβαίνοντες ἐπὶ τὴν γῆν». Το αίμα του έγινε υπέρπυκνο αργότερα και από τα πολλά μαστιγώματα Κατά Ιωάννην, Κεφ. ιθ΄ «1 Τότε οὖν ἔλαβεν ὁ Πιλᾶτος τὸν Ἰησοῦν καὶ ἐμαστίγωσε». Επίσης  έμεινε νηστικός για δώδεκα περίπου ώρες.

 

 

ΤΟ ΧΕΡΙ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ

 

Η πληγή στο χέρι του ανθρώπου της Ιερής Σινδόνης του Τορίνου

 

Αν καρφώθηκαν οι καρποί του και όχι οι παλάμες του (γεγονός που φαίνεται στη Σινδόνη από την κλίση του αίματος και τη θέση της πληγής) τότε χρησιμοποιήθηκε μια περιοχή ανάμεσα στα 8 οστά του καρπού. Φαίνεται ότι στη Σινδόνη ο αντίχειρας του χεριού έχει ατροφήσει και κλείνει προς τα μέσα διότι ίσως πειράχθηκε το κινητικό / αισθητήριο νεύρο του χεριού. Στην πραγματικότητα μια προσεκτικότερη μελέτη βγάζει διαφορετικά συμπεράσματα που συμφωνούν και με τις δυο θεωρίες και εξηγούν τις Χριστιανικές εικόνες που θέλουν τα καρφιά στην παλάμη διότι το αίμα βγαίνει μεν από την περιοχή του καρπού αλλά είναι άγνωστο σε ποιο σημείο εισέρχεται το καρφί στην σάρκα.

 

Η είσοδος του καρφιού στην περιοχή Ζ (κόκκινο χρώμα) εξηγεί πληρέστερα την παράλυση του κινητικού / αισθητήριου νεύρου, όπως απεικονίζεται αυτή στην Σινδόνη του Τορίνου. Η μελέτη είναι του ιατροδικαστή Pierre Barbet.

 

Οι προηγούμενες έρευνες ήθελαν το καρφί να μπαίνει στην περιοχή του DESTOT αλλά δεν εξηγείται κατά αυτόν τον τρόπο η παράλυση του κινητικού / αισθητήριου νεύρου που κάνει τον αντίχειρα να μην φαίνεται στην σινδόνη. Η λύση βρίσκεται αν δεχτεί κανείς το σημείο εισόδου του καρφιού στον χώρο Z(με κόκκινο στην εικόνα), λίγο πιο πάνω από την παλάμη ή σε περιοχή ανάμεσα στα τέσσερα οστά του καρπού. Επικρατέστερη λοιπόν είναι η άποψη που επισημαίνει την περιοχή εισόδου του καρφιού στην άνω περιοχή της παλάμης και όχι ακριβώς του καρπού.

 

 

 Έρευνα: Τ.Π.

 

ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ ΘΑΝΑΤΟΥ ΚΑΙ ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Απόσπασμα από το βιβλίο Μητροπολίτου Νικοπόλεως Μελετίου, «ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ»

 

Β’ ΜΗΠΩΣ ΑΠΑΤΗΘΗΚΑΝ ΟΙ ΑΠΟΣΤΟΛΟΙ;

Πότε και σε τι απατώμεθα

1. Οι άνθρωποι μπορεί εύκολα να απατηθούν, σε ό,τι σχέση με τον νου και την καρδιά, δηλαδή:

·        σε ιδέες φιλοσοφικές ή πολιτικοκοινωνικές·

·        σε ιδέες και απόψεις γύρω από την θρησκεία.

Μα πολύ δύσκολα μπορεί να απατηθούν σε ό,τι έχει σχέση με τις εμπειρίες των αισθήσεων. Γιατί και όταν ακόμη υπάρξη κάποια ανάμιξη εμπειρίας και συναισθημάτων που οδηγεί σε παραίσθηση ή ψευδαίσθηση (δηλ. σε λανθασμένη αντίληψη για την εμπειρία κάποιας αίσθησης), το πράγμα ελέγχεται και ξεδιαλύνεται με σταθερούς κανόνες και επιστημονικές αρχές.

2. Ας ειπούμε, λοιπόν, ότι οι μαθητές του Χριστού έπεσαν θύματα· ότι απατήθηκαν!

Γεννάται το ερώτημα: Από ποιόν; Από τι;

Στα ερωτήματα αυτά δίδονται οι εξής απαντήσεις:

α. από τον Χριστό που είχε πάθει νεκροφάνεια·

β. από δικές τους παραισθήσεις-ψευδαισθήσεις·

γ. από ένα τυχαίο λάθος τους!

Ας ασχοληθούμε λοιπόν με τις τρεις αυτές θεωρίες να ιδούμε: Στέκουν; Αντέχουν στο φως;

 

Α’ Η Θεωρία της νεκροφάνειας

 

α. Θεωρία.

 

1. Η θεωρία αυτή αποτελεί επινόηση του Γερμανού πάστορα (Καρόλου Ερρίκου Γεωργίου Βεντουρίνι). Ο Venturini εξέδωκε μεταξύ 1800-1802 μια τρίτομη μυθιστορηματική βιογραφία του Ιησού υπό τον τίτλο Natürliche Geschichte des grossen Propheten von Nazareth (η αληθινή ιστορία του μεγάλου προφήτη της Ναζαρέτ) ^[14].

2. Ο Βεντουρίνι γράφει ότι:

Ο Χριστός στον Σταυρό δεν είχε πράγματι πεθάνει. Απλώς είχε χάσει τις αισθήσεις του. Είχε πάθει νεκροφάνεια. Από εξάντληση. Και από απώλεια αίματος. Όμως όλοι γύρω του επίστευσαν ότι απέθανε και τον εκήδευσαν. Μα στον τάφο ο Ιησούς συνήλθε. Χάρις στην αγαθή επίδραση της δροσιάς του τάφου και της … σμυρναλόης. Εκύλισε τον λίθο. Εβγήκε από τον τάφο. Εβάδισε. Επήγε και ευρήκε τους μαθητές Του. Και … «τους έκαμε», πώς αναστήθηκε! Εκείνοι Τον επίστευσαν. Ο Χριστός, όταν είδε πως είχε κάμει καλά την δουλειά Του, εξαφανίστηκε. Επήγε και εκρύβη στο μοναστήρι των Εσσαίων στο Κουμράν! Και άφησε τους μαθητάς Του να δέρνωνται με την ιδέα, πώς είχε αναστηθή και αναληφθή στον ουρανό!

 

β. Λογική θεώρηση της θεωρίας

           

1. Πολύ «έξυπνη» η θεωρία αυτή! Και μάλιστα για την εποχή του ρομαντισμού, που έκανε τους ανθρώπους να ζουν με νοσηρές φαντασιώσεις! Είναι φανερό, πώς είναι επινόηση ανθρώπου, που επίστευε ότι όλοι γύρω του ήταν βλάκες. Γιατί ακόμη και τότε (1800-1802) σημασία της έδωκαν μόνο ανεγκέφαλοι (= βλάκες).   

Αυτό φαίνεται και από το παράδειγμα του Δ.Φ. Στράους. Ο Φιλόσοφος αυτός, παρ’ ότι σκεπτικιστής, σεβόμενος τον εαυτό του απέρριψε την θεωρία του Βεντουρίνι σαν παράλογη, σαν αντίθετη στον ορθό λόγο.

Παρ’ ότι ο Δ.Φ.Στράους (1808-1874) ΔΕΝ επίστευε για την θεωρία του Βεντουρίνι γράφει:

«Είναι αδύνατο άνθρωπος μισοπεθαμένος να βγη από τον τάφο! Πώς να το κατόρθωνε, αφού μόλις θα έστεκε στα πόδια του;

Μα έστω, ότι ο Χριστός είχε πράγματι πάθει νεκροφάνεια, και ότι συνήλθε στον τάφο! Μόνο για να σταθή στα πόδια του, μετά από όσα είχε πάθει, χρειαζόταν ένα σωρό φάρμακα δυναμωτικά, επιδέσμους, ιατρική περίθαλψη! είναι ποτέ δυνατό μετά από τόσα πάθη και τόση εξάντληση να μπόρεσε να αποκυλίση τον λίθο; Ένα λίθο που δυο νέες γυναίκες δεν είχαν την δύναμη να τον μετακινήσουν!

Μα έστω! Ας το παραδεχθούμε, ότι και με τέτοιες συνθήκες το κατάφερε να συρθή μέχρι το σπίτι, όπου ήσαν οι μαθητές συνηγμένοι δια τον φόβο των ιουδαίων. Πώς αντί για οίκτο προκάλεσε τόσο θαυμασμό, ώστε να πιστεύσουν ότι είχε νικήσει τον θάνατο;

Μια τέτοια εμφάνιση, το φυσικό ήταν ότι θα έσβηνε κάθε καλή εντύπωση, που τυχόν θα διατηρούσαν από την επικοινωνία μαζί Του κατά το διάστημα της ζωής Του.

Μια τέτοια επικοινωνία το πολύ-πολύ θα τους ωδηγούσε σ’ ένα βαθύ αίσθημα οίκτου και συμπόνιας. Μα τότε και επ’ ουδενί λόγω δεν θα τους έκανε να νοιώσουν την ανάγκη να Τον προσκυνήσουν σαν Θεό, σαν Κύριο της ζωής και του θανάτου»^[15].

2. Με άλλα λόγια, ο Στράους διεκήρυξε, ότι ο άνθρωπος που σέβεται τον εαυτό του σαν ον λογικό, δεν μπορεί να αποδεχθή μια τέτοια ανόητη θεωρία. Γιατί δεν στέκει λογικά.

Και όμως το βιβλίο του Βεντουρίνι διαβάστηκε πολύ! Γιατί; Γιατί πολλοί άνθρωποι ψάχνουν για μαλακό μαξιλαράκι. Να κοιμίζουν την συνείδηση τους, να μην τους ελέγχει για τα έργα τους.

 

γ. Ιατρική θεώρηση της θεωρίας.

 

Σήμερα τα πράγματα είναι πιο πολύ ξεκαθαρισμένα από ό,τι εφαντάζετο ο Στράους. Γιατί έχει αποδειχθή ιατρικά, ότι περίπτωση νεκροφάνειας ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ.

Ας ιδούμε λοιπόν:

·        Πώς εσταυρώθη ο Χριστός.

·        Πώς απέθανε ο Χριστός στον Σταυρό.

·        Πώς επιστοποιήθη, ότι ο Χριστός είχε πράγματι πεθάνει στον Σταυρό.

 

1. Πώς εσταυρώθη ο Χριστός.

 

1. Ο Χριστός δεν «έπαθε νεκροφάνεια , ενώ εκοιμάτο ήσυχος στο «κρεβατάκι» Του. Οι τελευταίες Του ημέρες ήσαν ημέρες αφορήτου ψυχικού και σωματικού πόνου. Και τρομερά εξαντλητικές. Ακόμη και για τον πιο ρωμαλέο οργανισμό.

2. Τις δυο τελευταίες ημέρες ο Ιησούς δεν αναπαύθηκε καθόλου, ούτε για μια στιγμή. Και ψυχολογικά καταπονήθηκε τόσο, ώστε Του παρουσιάσθη το σπανιώτατο φαινόμενο της αιμαθιδρωσίας. Ενώ προσευχόταν στο Όρος των Ελαιών «εγένετο εν αγωνία» και εγένετο ο ιδρώς αυτού ωσεί θρόμβοι αίματος καταβαίνοντες επί την γην» (Λουκ. 22,44). Το φαινόμενο είναι ιατρικά τεκμηριωμένο, προϋποθέτει ασύλληπτο στην διάνοια εσωτερικό πόνο και επιφέρει ολοσχερή εξάντληση.

3. Ακολούθησε ένα απίθανης βιαιότητας και μοχθηρίας διήμερο μαρτύριο (εμπτυσμοί, ραπίσματα, κολαφίσματα, γρονθοκοπήματα, κ.ά.), από ανθρώπους που μ’ αυτά ενόμιζαν «λατρείαν προσφέρειν τω Θεώ» (Ιωάν. 16,2). Με κορύφωση το φραγγέλιο.

4. Το φραγγέλιο ήταν ένα σατανικής επινόησης μαστίγιο. Αποτελείτο από πολλά λουρίδια πέτσινα στα άκρα των οποίων είχαν προσδεθή αιχμηρά σιδερένια αγγίστρια, που σε κάθε χτύπημα κυριολεκτικά εξέσχιζαν τις σάρκες του τιμωρουμένου, σε βαθμό που να φαίνωνται τα κόκκαλά του! Η φραγγέλωση εγίνετο με τρόπο που να «πιάνη» όλη την έκταση του σώματος από τους ώμους μέχρι τα γόνατα.

5. Με το φραγγέλιο δεν προσεφέρετο καμμιά απολύτως ιατρική βοήθεια. Έτσι οι συνέπειες της φραγγελώσεως, όχι μόνο παρέμεναν, αλλά και επολλαπλασιάζοντο. Γι’ αυτό στάθηκε αδύνατο στον Χριστό να βαστάση τον σταυρό Του. Και ηγγάρευσαν τον Σίμωνα τον Κυρηναίον, ίνα άρη αυτόν (Ματθ. 27,32).

6. Επακολούθησε η σταύρωση του Ιησού Χριστού κατά το ρωμαϊκό σύστημα· δηλ. τον εκάρφωσαν σε σταυρό σχήματος + (Οι σταυροί των ρωμαίων ήσαν συνήθως σχήματος Τα ή + ή Χ). Οι Πέρσες εκρεμούσαν τους καταδίκους δεμένους από τα χέρια σε ένα σταυρό, που ήταν ένας απλός στύλος. Έχει σήμερα διαπιστωθή ότι τα καρφιά στα χέρια του καταδίκου ενεπηγνύοντο στον καρπό και όχι στην παλάμη, ώστε άντεχαν να βαστάζουν το βάρος του εσταυρωμένου, χωρίς να σπάζουν τα κόκκαλά του.

 

2.Πώς απέθανε ο Χριστός στον Σταυρό

 

1. Παίρνομε για οδηγό τον καθηγητή Σπ. Μακρή^[16]. Γράφει:

«Το αν ο Χριστός απέθανε απάνω στο σταυρό είναι θέμα που έχει απόλυτη συνάφεια με την επιστήμη της ιατρικής. Γιατί αυτή μελετάει την φύση και τις συνέπειες όλων των σωματικών κακώσεων που επιφέρουν την βαθμιαία κατάρρευση των ζωτικών λειτουργιών του σώματος, και αυτή διαπιστώνει, αν έχη επέλθει ο θάνατος.

Αξίζει, λοιπόν, πρώτα από όλα να επισημανθή το ότι: για πρώτη φορά στην ιστορία αμφισβητήθηκε, αν ο Χριστός είχε πεθάνει επάνω στον Σταυρό κατά τον 17^ο αιώνα. Και αυτό γιατί τότε, τουλάχιστον στην Ευρώπη, δεν υπήρχαν πια άνθρωποι, που να είχαν κατά κάποιο τρόπο αποκτήσει κάποια - έστω και ελάχιστη - εμπειρία για το πώς πέθαινε ο κατάδικος στον Σταυρό. Έτσι φαντάστηκαν, ότι ο θάνατος επήρχετο από αιμορραγία, από απώλεια αίματος και δυνάμεων.

Μα σήμερα είναι πια γνωστό και τεκμηριωμένο ιατρικά, ότι ο θάνατος στον Σταυρό επήρχετο από ασφυξία».

2. Αυτό ετεκμηριώθη ως εξής:

α. Κατά την διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου πολέμου (1914-1918) οι Γερμανοί έκαμαν χρήση μιας πειθαρχικής ποινής, που την ωνόμαζαν Aufbinden (= ανάρτηση). Έδεναν και εκρεμούσαν τον κατάδικο σε ένα στύλο από τα χέρια, ώστε να μην πατούν τα πόδια του στην γη.

β. Στη θέση αυτή, το βάρος του σώματος τραβούσε ολόκληρο τον άνθρωπο προς τα κάτω. Εσφίγγετο τόσο πολύ το στήθος, ώστε να διακόπτεται η λειτουργία της αναπνοής. Για να αποκαταστήση την αναπνοή του ο κατάδικος έπρεπε - εντείνοντας όλες τις δυνάμεις των βραχιόνων - να ανυψωθή τόσο, ώστε να ελευθερωθή τουλάχιστον η λειτουργία των πνευμόνων. Στην προσπάθεια του να κρατηθή όσο το δυνατόν μακρότερο χρονικό διάστημα ανυψωμένος, κατέβαλλε τόση προσπάθεια, ώστε από την εξάντληση έρρεε ποταμηδόν από όλο του το σώμα ιδρώτας. Κάτω από τα πόδια των «αναρτημένων» εδημιουργείτο μια κατά κυριολεξία λίμνη από ιδρώτα!

γ. Η μελέτη των περιστατικών και συμπτωμάτων, κάτω από τα οποία απέθνησκαν οι «αναρτημένοι», ωδήγησε τους ιατρούς στα εξής συμπεράσματα:

·        Ακόμη και στην περίπτωση που ο «αναρτημένος» είχε υπεράνθρωπη δύναμη και είχε επιδείξει ανάλογες αθλητικές επιδόσεις, οι δυνάμεις του εξαντλούντο πολύ γρήγορα.

·        Οι κινήσεις που χρειάζονται για να ανυψωθή το κορμί του σταυρωμένου για να μπορέση να αναπνεύση απέβαιναν όλο και πιο εξαντλητικές και επώδυνες.

·        Τελικά ο κατάδικος δεν κατώρθωνε να ανυψωθή, όσο απαιτείτο για την αναπνοή, και έτσι μετά 3-6 λεπτά επήρχετο θάνατος από ασφυξία.

·        Το κάρφωμα στο σταυρό έκανε το μαρτύριο ολίγο πιο οδυνηρό στην αρχή· αλλά επέφερε σε πιο σύντομο χρόνο την πλήρη εξάντληση και άρα τον θάνατο. Από αυτό συμπεραίνομε, ότι το κάρφωμα στον σταυρό (που εφάρμοζαν οι Ρωμαίοι) ήταν φιλανθρωπότερη μορφή σταυρώσεως από την πρόσδεση στον σταυρό (που εφάρμοζαν οι Πέρσες και οι Γερμανοί).

δ. Οι Ρωμαίο εθεωρούσαν την σταύρωση σαν το πιο απάνθρωπο και φρικώδες μέσο εκτελέσεως (Deterrimum et crudelissimum supplicium).

3. Ο Χριστός εξ αιτίας της εξάντλησής Του, που είχε προηγηθή, έμεινε στον σταυρό μόνο τρεις ώρες. Το χρονικό αυτό διάστημα ήταν ασυνήθιστα μικρό. Και έκαμε τον ηγεμόνα Πόντιο Πιλάτο να απορή, πώς ο Χριστός είχε τόσο γρήγορα πεθάνει (Μαρκ. 15,44)! Αυτή είναι η εξήγηση που μας δίνει η ιατρική επιστήμη. Ο Ιησούς απέθανε από ασφυξία. Μα επειδή ο Ίδιος το ηθέλησε.

·        Σήμερα δεν υπάρχει πια ιατρικά καμμιά αμφιβολία, ότι οι κατάδικοι στον σταυρό απέθνησκαν από ασφυξία.

·        Έχει τεκμηριωθή ιατρικά, ότι και μετά από εξάντληση και λιποθυμία, ο από ασφυξία θάνατος δεν ανακόπτεται.

·        Οι σταυρωμένοι πέθαιναν από ασφυξία. Σε όλες ανεξαιρέτως τις περιπτώσεις.

 

3. Πώς επιστοποιήθη ότι ο Χριστός είχε πράγματι πεθάνει στον Σταυρό.

 

Ο θάνατος του Χριστού στον Σταυρό επιστοποιήθη. Και μάλιστα με ιατρικά έγκυρο τρόπο. Ιδού πως:

1. Οι Ρωμαίοι λεγεωνάριοι (= στρατιώτες), επαγγελματίες σκληρών τιμωριών, ήξεραν πότε ένας τιμωρημένος είναι λιποθυμισμένος και πότε πραγματικά πεθαμένος. Παρακολουθούσαν άγρυπνα την καλή εκτέλεση των ποινών. Γιατί ο νόμος ώριζε σαφώς, ότι αν ο αρμόδιος στρατιώτης επιστοποιούσε θάνατο που δεν είχε επέλθει πράγματι, καταδικαζόταν σε σταύρωση, λόγω κακής εκτελέσεως του καθήκοντός του.

2. Όταν οι στρατιώτες είχαν κάποιο λόγο να τελειώνουν γρήγορα με τις εκτελέσεις αυτές, χτυπούσαν τα σκέλη των καταδικασμένων με ένα σιδερένιο λοστό και τους ετσάκιζαν τα οστά των μηρών και των κνημών. Μετά από αυτό ο σταυρωμένος παρέλυε εντελώς και ο από ασφυξία θάνατος επακολουθούσε σε ελάχιστα λεπτά. Η μέθοδος αυτή (επισπεύσεως του θανάτου!) εφαρμόσθηκε στους δύο ληστές, που είχαν σταυρωθή μαζί με τον Κύριο.

3. Προκειμένου περί του Ιησού, ο αρμόδιος στρατιώτης θέλοντας να πεισθή, ότι είχε πράγματι πεθάνει, «λόγχη την πλευράν αυτού ένυξε· και ευθέως εξήλθε αίμα ύδωρ». Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης που έτυχε να είναι τότε κοντά στον Σταυρό, μας πληροφορεί ότι αυτό το είδε με τα μάτια του. «Και ο εωρακώς μεμαρτύρηκε και αληθινή εστίν η μαρτυρία αυτού» (Ιωάν. 19,35).

Σήμερα είναι ιατρικά βέβαιο ότι:

·        το Αίμα και το Ύδωρ είναι ένα υγρό που δημιουργείται στον χώρο του άνω διαφράγματος λίγη ώρα μετά τον βιολογικό θάνατο του ανθρώπου. Συνεπώς η εκροή υγρού αυτού μαρτυρεί ότι ο βιολογικός θάνατος του Ιησού είχε επέλθει.

·        από την πληγή αυτή εμπήκε στον χώρο του άνω διαφράγματος ατμοσφαιρικός αέρας, που, όταν περάση εκεί επιφέρει ακαριαία τον θάνατο (πνευμονοθώρακας).

 

δ. Συμπέρασμα

 

Μετά από αυτά, κάθε κουβέντα για νεκροφάνεια του Ιησού δεν είναι παρά αντιεπιστημονικές φλυαρίες.

Όμως το βιβλίο αυτό του Βεντουρίνι επραγματοποίησε πολλές εκδόσεις! Το εδιάβασαν εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι! Και τους διέλυσε πνευματικά!

 

 

            Β’ Η θεωρία των ψευδαισθήσεων

 

α. Η θεωρία

 

1. Σύμφωνα με την θεωρία αυτή, οι μυροφόρες γυναίκες έπεσαν θύματα παραίσθησης ή ψευδαίσθησης. Από την συγκινησιακή τους φόρτιση κατάντησαν σε φαντασιώσεις και αυταπάτες. Νόμισαν πως κάτι είδαν, χωρίς να ιδούν.

Έτσι έπλασαν τον μύθο της αναστάσεως. Επηρέασαν τους μαθητές με τα λόγια τους. Και άρχισαν να έχουν και εκείνοι τις ίδιες ψευδαισθήσεις!

Να λοιπόν το ερώτημα:

Απατήθηκαν οι μαθητές;

Έπεσαν θύματα παραίσθησης ή ψευδαίσθησης;

2. Αλλά τί είναι οι παραισθήσεις ή ψευδαισθήσεις;

Οι ψευδαισθήσεις, οι παραισθήσεις και οι φαντασιώσεις είναι ένα θέμα που σήμερα η ιατρική επιστήμη το έχει μελετήσει εξαντλητικά, χρόνια πολλά, και σε πολλές χιλιάδες περιπτώσεις.

Ας ιδούμε τα πορίσματά της:

α. ψευδαισθήσεις μπορεί να έχουν άνθρωποι μιας ωρισμένης κατηγορίας που έχουν προδιάθεση για αυτές.

β. οι ψευδαισθήσεις τους αποτελούν προέκταση διαθέσεων και επιθυμιών τους των οποίων επιθυμούν πολύ την πραγματοποίηση.

γ. όταν πολλά άτομα επιρρεπή σε ψευδαισθήσεις έχουν μια ταυτόχρονη ψευδαίσθηση, η ψευδαίσθηση τους έχει στον καθένα διαφορετικό περιεχόμενο.

δ. οι ψευδαισθήσεις επέρχονται κάτω από συνθήκες (τόπο, χρόνο, περιστάσεις) που δημιουργούν προδιάθεση και υποβάλλουν τον άνθρωπο.

ε. όταν επαναλαμβάνονται, παρουσιάζονται μετά από πολύ χρονικό διάστημα.

 

β. Έπεσαν οι μαθητές θύματα ψευδαισθήσεων;

 

Ας ιδούμε τώρα, αν μπορεί να εφαρμοσθούν αυτά στους μαθητές, για να μπορέσωμε να συμπεράνωμε, αν είναι δυνατόν να είναι η πίστη, στην ανάσταση του Χριστού καρπός ψευδαισθήσεων.

1. Οι μαθητές δεν είχαν καμμιά σχετική προδιάθεση. Πριν ιδούν οι ίδιοι τον Χριστό, τους είχαν ειπεί άλλοι ότι Τον είδαν, και εκείνοι δεν τους επίστευαν. Γι’ αυτό και ο Κύριος τους ήλεγξε την απιστία αυτών και σκληροκαρδία, ότι τοις θεασαμένοις αυτόν εγηγερμένον ουκ επίστευσαν (Μαρκ. 16,14)!

Άρα οι μαθητές όχι μόνο δεν είχαν σχετική προδιάθεση, αλλά ήσαν και αρνητικά προδιατεθειμένοι!

2. Ψυχολογική ανάλυση των μαθητών δείχνει ότι δεν ήσαν καθόλου επιρρεπείς σε ψευδαισθήσεις. Ούτε ο Ματθαίος ο τελώνης, ούτε ο Θωμάς, που έδειξε τόση δυσπιστία και πόσο σκεπτικισμό. Ούτε ο Πέτρος, που ήταν πάντοτε τόσο τρομερά ρεαλιστής, ώστε να βλέπη την μεταμόρφωση και η πρώτη του αντίδραση να ήταν ότι, για να μείνη κανείς στο Θαβώρ με οποιεσδήποτε συνθήκες, χρειάζεται κατάλυμα, σκηνές!

3. Οι εντυπώσεις των μαθητών του Χριστού από της εμφανίσεως του Χριστού ήσαν πάντοτε οι ίδιες σε όλους, παρ’ ότι έγιναν πολλές φορές και ήσαν πολλά πρόσωπα την κάθε φορά παρόντα (2,11,100 και 500 πρόσωπα ταυτόχρονα!). Είναι ποτέ δυνατόν και οι 11 μαθητές και οι 500 να ανήκαν στον ίδιο τύπο ανθρώπου που έχει προδιάθεση για ψευδαισθήσεις, ώστε να ιδούν απολύτως τα ίδια πράγματα; Και θυμηθήτε ότι

·        ιατρικά είναι βέβαιο, ότι οι ψευδαισθήσεις είναι διαφορετικές σε κάθε άνθρωπο με διαφορετικό χαρακτήρα∙

·        σήμερα είναι ιατρικά βέβαιο, ότι οι μαθητές είχαν πολύ διαφορετικό ψυχολογικό χαρακτήρα ο καθένας! Οι χαρακτήρες των μαθητών του Χριστού αποτελούν ένα φάσμα, που καλύπτει όλους τους ψυχολογικούς τύπους των ανθρώπων.

Και όμως όλοι οι μαθητές είχαν τις ίδιες πάντοτε εντυπώσεις από τις εμφανίσεις του Χριστού, πράγμα που ιατρικά-επιστημονικά δεν επιτρέπει να λέμε ότι είναι δυνατόν οι εμπειρίες τους αυτές να ήσαν ψευδαισθήσεις.

4. Ως προς τις συνθήκες (χώρο, χρόνο, περιστάσεις) πρέπει να μη λησμονούμε ποτέ, ότι οι εμφανίσεις του Χριστού γίνονται σε τόπους που δεν ευνοούν καθόλου ψευδαισθήσεις:

·        στον δρόμο προς Εμμαούς,

·        σε ένα κήπο,

·        σε ένα χωράφι,

·        στην λίμνη Γεννησαρέτ,

·        μεσημέρι,

·        απόγευμα,

·        ενώ εκείνοι περιπατούν συνομιλώντας,

·        ενώ ψαρεύουν αμέριμνοι,

·        τους αναλύει επί ώρες την αγία Γραφή,

·        τους ψήνει ψάρια στα κάρβουνα,

·        τρώει μπροστά τους ψάρι και κερήθρα με μέλι,

·        τους ελέγχει,

·        τους επιτιμά,

·        τους κάνει ψυχρολουσία,

·        τους κάνει να αισθάνωνται άσχημα!

5. Οι ψευδαισθήσεις

·        ή επαναλαμβάνονται σε όλο και αραιότερα διαστήματα, μέχρι που σβήνουν∙

·        ή γίνονται όλο και συχνότερες, μέχρι που να καταλήξουν σε νευρική κρίση.

Μα αντίθετα στους μαθητές οι εμπειρίες της αναστάσεως επαναλαμβάνονται επί 40 ημέρες στον ίδιο ρυθμό. Τις βλέπουν πάντοτε πολλοί μαζί και διαρκούν ώρες. Δημιουργούν πάντοτε γαλήνη, χαρά και ακλόνητη πεποίθηση, ότι ο Χριστός ζη και βασιλεύει εις τους αιώνας.

Όλα αυτά είναι αδύνατο να συμβιβασθούν με όσα δέχεται η ιατρική επιστήμη για τις ψευδαισθήσεις σήμερα^[17].

 

γ. Εμπειρία των αισθήσεων

 

1. Οι συνθήκες κάτω από τις οποίες έβλεπαν οι μαθητές τον Κύριο, τους έπεισαν (και πείθουν και μας), ότι η επικοινωνία τους με τον αναστάντα Ιησού ήταν μια ολοκάθαρη εμπειρία αισθήσεων.

Εμπειρία αισθήσεων είχαν∙

για εμπειρία αισθήσεων μιλάνε.

Λόγια σαφή. Ξεκάθαρα. Που αντέχουν σε κάθε έλεγχο λογικό και ψυχολογικό.

2. Ας ιδούμε τί λένε οι ίδιοι:

α. Ο Πέτρος.

Τον είδαμε με τα ίδια μας τα μάτια. Δεν σας λέμε φιλοσοφίες και συλλογισμούς. Μιλάμε για γεγονότα, που έγιναν μπροστά μας! (Β΄ Πέτρου 1,16).

β. Ο Ιωάννης.

Μιλάμε για πράγματα, που τα είδαμε με τα μάτια μας. Τα ακούσαμε με τα αυτιά μας. Τα ψηλαφήσαμε με τα χέρια μας. Δεν μιλάμε για ιδέες, αλλά για χειροπιαστή πραγματικότητα (Α’ Ιωάν. 1,1-3).

Μπροστά μας ο Χριστός έκαμε πολλά θαύματα. Όχι μόνο αυτά που γράφομε. Γράφομε λίγα. Μόνο όσα ενομίσαμε πως αρκούν, να Σας βοηθήσουν να καταλάβετε, ότι ο Ιησούς είναι ο Χριστός, για να αποκτήσετε στο Όνομά Του την αληθινή ζωή (Ιω. 20,30).

γ. Ο Λουκάς.

Αυτά που κηρύττομε, μας τα παρέδωκαν εκείνοι που υπήρξαν σε όλα τα επεισόδια της ζωής Του αυτόπτες μάρτυρες. Αυτοί είναι οι κήρυκες της πίστης μας (Λουκ. 1,1-3).

Ο Χριστός, αφού εσταυρώθη και ετάφη, μετά παρουσιάστηκε πολλές φορές στους μαθητές Του. Τους έδειξε με τρόπο αδιαμφισβήτητο, πώς είναι ζωντανός. Τους το έδειξε με πολλές και πολλών ειδών ενέργειές Του σε διάστημα όχι μιας ή δύο, αλλά σαράντα ολοκλήρων ημερών (Πραξ. 1,3).

3. Θα μπορούσαμε να αναφέρωμε πολλά ακόμη λόγια από τα άγια Ευαγγέλια, που μαρτυρούν ολοκάθαρα, ότι οι μαθητές Του είδαν τον Χριστό μετά την ανάστασή Του.

Περιοριζόμαστε να συνοψίσωμε τις μαρτυρίες τους επισημαίνοντας ότι:

·        Είδαν τον Κύριο πολλές φορές. 40 ημέρες τους εφανερωνόταν συνεχώς (Πραξ. 1,3).

·        Όχι ένας ή δύο την κάθε φορά, αλλά δώδεκα και περισσότεροι, και κάποια φορά επάνω από 500 άτομα.

·        Τον είδαν με τα ίδια τους τα μάτια.

·        Τον άκουσαν με τα ίδια τους τα αυτιά.

·        Τον άκουσαν να τους μιλάη για πράγματα εντελώς συγκεκριμένα και να τους ερμηνεύη τις άγιες Γραφές.

·        Τον εψηλάφησαν πολλές φορές με τα ίδια τους τα χέρια.

·        Μίλησαν μαζί Του.

·        Περπάτησαν μαζί Του.

·        Και, ακόμα, τον άκουσαν:

·        να τους εξουσιοδοτή να συγχωρούν αμαρτίες,

·        να τους δίνη εξουσία να πατούν επάνω όψεων και σκορπίων και επί πάσαν την δύναμιν του εχθρού, χωρίς τίποτε να μπορή να τους βλάψη!...

·        να τους δίνη δύναμη να κάνουν θαύματα, και να ανασταίνουν νεκρούς.

·        Πώς να αμφιβάλλουν για την ανάστασή Του;

·        Πώς να μην είναι έτοιμοι και να πεθάνουν ακόμη για την πίστη τους σ’ Αυτόν;

 

 

Γ. Η θεωρία του λάθους

 

1. Σύμφωνα με την θεωρία αυτή, όταν οι μαθητές του Χριστού την μίαν Σαββάτων ηθέλησαν να επισκεφθούν τον τάφο του Διδασκάλου τους, έκαμαν λάθος... στον τάφο! Έτσι μπήκαν σε ξένο τάφο, που τον βρήκαν κενό, και έτσι σχημάτισαν την γνώμη ότι ο Χριστός είχε αναστηθεί.

2. Στην θεωρία αυτή δεν έδωσε ποτέ κανείς καμία σημασία. Και μαρτυρεί μόνο, ότι ο Kirshop Lake που την επινόησε, το είχε ρίξει στο σορολόπ.

 

Απάντηση: - Η τοποθέτηση αυτή μεταφράζεται με τα λόγια: ου με πείσεις καν με πείσης. Και η απροθυμία ενός ανθρώπου να αποδεχθεί ό,τι αποτελεί καταστάλαγμα σοφίας. Λέγεται «δογματισμός». Οι άθεοι (και γενικά οι αρνητές του Χριστού) είναι οι πιο σκληροί «δογματικοί», που μπορεί να συναντήσει κανείς στον κόσμο   Κατά Μάρκον, Κεφ. η΄ «17 καὶ γνοὺς ὁ Ἰησοῦς λέγει αὐτοῖς· Τί διαλογίζεσθε ὅτι ἄρτους οὐκ ἔχετε; οὔπω νοεῖτε οὐδὲ συνίετε; ἔτι πεπωρωμένην ἔχετε τὴν καρδίαν ὑμῶν; 18 ὀφθαλμοὺς ἔχοντες οὐ βλέπετε, καὶ ὦτα ἔχοντες οὐκ ἀκούετε;»

 

 

 

ΝΕΟ-ΠΑΓΑΝΙΣΤΙΚΕΣ ΑΠΑΤΕΣ

 

 

ΠΡΟΣΟΧΗ: Στο τέλος κάθε σελίδας του Ανώνυμου Απολογητή θα παρουσιάζονται νεοπαγανιστικές και αθεϊστών (δήθεν ελληνιστών) απάτες που έχουν σχέση με το θέμα της σελίδας. Αυτές οι απάτες δεν έχουν σκοπό να βάλουν τα περιοδικά στα οποία εμφανίζονται τα νεοπαγανιστικά ψεύδη, εφόσον ούτως ή άλλως παγανιστές συγγράφουν σε διάφορα ανυποψίαστα εξ αυτών και αυτά δεν εκφράζονται από τις απόψεις των αρθρογράφων, αλλά σκοπό έχουν:

1. να καταδείξουν τον κρυφοπαγανιστή αρθρογράφο ώστε να γίνει γνωστός και

2. είτε ο κάθε ενδιαφερόμενος που αναγιγνώσκει εκ νέου άρθρα του να θέτει τον εαυτό του εν εγρήγορση και να ελέγχει θαρρετά τα ψεύδη του κρυφοπαγανιστή (δήθεν ελληνιστή), αν είναι μελετημένος και έχει πρόσβαση σε πρωτογενή βιβλιογραφία

3. είτε εάν δεν έχει πρόσβαση σε βιβλιογραφία, να μην δείχνει πλέον εμπιστοσύνη στον αρθογράφο εφόσον γνωρίζει πως εκφράζει ψεύδη για να σπιλώσει τον Χριστιανισμό υποστηρίζοντας θέσεις παγανισμού, που όμως δεν είναι σχεδόν ποτέ ξεκάθαρες, αλλά που παρουσιάζονται ως «ελληνικές» μιας και η πλειοψηφία των νεοπαγανιστών ντρέπεται να ομολογήσει δημοσίως την θρησκεία που ακολουθεί και προτιμά να καμουφλάρεται με κάτι οικοιότερο, τον πατριωτισμό, που όμως αρρωστημένα έχει μετατραπεί σε ένα παγανιστικό εθνικισμό.

ΕΞΑΙΡΕΣΗ: εξαιρούνται τα προσωπικά βιβλία του κρυφοπαγανιστή αθρογράφου ή τα έντυπα με καθαρά νεοπαγανιστικό προσανατολισμό, ανάμεσα στα τόσα που κυκλοφορούν στην Ελλάδα.

 

Κεντρική σελίδα με νέο-παγανιστικές απάτες

 

Ο ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟΣ ΟΡΦΕΑΣ π.Χ.

(Κατά: Στέφανου Μυτιληναίου, Ο μονοθεϊσμός στην αρχαία Ελλάδα, τα αρχαία κείμενα αποκαλύπτου. Νεοπαγανισμός: Δούριος Ίππος στον ελληνισμό, Εκδόσεις Νέα Θέσις, Ιούλιος 2000)

 

Στέφανος Μυτιληναίος, Ο μονοθεϊσμός στην αρχαία Ελλάδα, τα αρχαία κείμενα αποκαλύπτου. Νεοπαγανισμός: Δούριος Ίππος στον ελληνισμό, Εκδόσεις Νέα Θέσις, Ιούλιος 2000)

 

Μυθοπλάστης: Στέφανος Μυτιληναίος

Απάντηση: Ο Στέφανος Μυτιληναίος ενώ παρουσιάζει τον εσταυρωμένο Ορφέα εις την πρόσοψη του βιβλίου του, ουδέν αναφέρει περί αυτού. Ο λόγος απόκρυψης των πληροφοριών είναι γνωστός (1). Ο εν λόγω σταυρωμένος Ορφέας έχει αναφερθεί και σε νεοπαγανιστικά περιοδικά, ως το Απολλώνειο Φως. Έτσι δίδεται η ευκαιρία να γίνει μια  διευκρίνιση γύρω από το φαινόμενο που έχει τύχει ευρείας χρήσης τόσο από Εθνικούς, όσο και από άθεους αλλά και συγκριτικούς που προσπαθούν, παρουσιάζοντας αυτή την απεικόνιση (βλέπε κάτω εικόνα) να μπερδέψουν και να συγχύσουν τους πιστούς του Χριστού. Θα ήταν φρονιμότερο να γνωρίζουν όμως ότι μπερδεμένοι και υπό μεγάλη σύγχυση τελούν αυτοί οι ίδιοι και όχι οι Χριστιανοί.

 

Αριστερά: Σε «φυλαχτό» από αιματίτη (κυλινδρική σφραγίδα του 3ου αιώνα μ.Χ. - Μουσείο του Βερολίνου) απεικονίζεται ο Ορφέας... εσταυρωμένος. «Σταυρωμένος» [Ορφέας επί άγκυρας. Το εν λόγω εύρημα βρίσκονταν στο μουσείο του Βερολίνου διότι καταστράφηκε από τους συμμαχικούς βομβαρδισμούς κατά την διάρκεια του Β΄ Π.Π.] (Πηγή: Ορφέας και Ορφισμός, μέρος πρώτο, Αντί Προλόγου, Νίκος Βαρδιάμπασης, ένθετο Ιστορικά, Εφημερίδα Ελευθεροτυπία, 23 Δεκεμβρίου 2004, τεύχος 266, σελ. 5)

Δεξιά: Πρωτοχριστιανικό σύμβολο. Η ομοιότητα με τον «εσταυρωμένο» Ορφέα - Διόνυσο είναι πασιφανείς.

 

Η άγκυρα τού σταυρού παραπέμπει στην «κιβωτό» τής σωτηρίας, την Εκκλησία, και σχετίζεται με το εδάφιο: Α΄ Πέτρου, Κεφ. Γ΄, 20-21 (2). Καμία άμεση σχέση φυσικά με τους ορφικούς. Το εύρημα του «σταυρωμένου Ορφέα» είναι του 3^ου μ.Χ. και σίγουρα είναι περίπτωση και δημιούργημα του θρησκευτικού συγκρητισμού. Πιθανότατα κάποιος ή κάποιοι είδαν στο πρόσωπο του Ιησού του Ναζωραίου τον Ορφέα.

Στο βιβλίο του αρθρογράφου του Δαυλού και σίγουρα όχι χριστιανού Στέφανου Μυτηλιναίου παρατίθεται στην πρόσοψη, ανάλογα με παγανιστικό βιβλίο που εκδόθηκε την Αγγλία, ένας «εσταυρωμένος» Ορφέας Βακκικός (βλέπε εικόνα επάνω) για να «συχγέει». Εκτός από την αναφορά ότι αυτό το αρχαιολογικό εύρημα παρατίθεται στο Μουσείο του Βερολίνου ουδέν άλλο εξηγείται περί αυτού. Λογικό είναι. Εφόσον μια πιο βαθύτερη ανάλυση αυτών των φαινόμενων οδηγεί σε αντίθετα αποτελέσματα από αυτά που επιδιώκει εκείνη η επιφανειακή. Αν συνέφερε η ουσιαστική ανάλυση του, τους αντίχριστους (σημ: αρνητές του Χριστού) είναι σίγουρο ότι θα την έκαναν. Εφόσον δεν συμφέρει όμως αποφεύγεται.

Όπως και να έχει το θέμα ο Στέφανος Μυτιληναίος  δεν εξηγεί ότι ο εν λόγω «εσταυρωμένος» βρίσκεται πάνω σε άγκυρα. Συνεπώς γεννώνται τα ερωτήματα:

1.Εφόσον η άγκυρα δεν είναι ξύλινη αλλά μεταλλική πως τον «σταύρωσαν» τον «εσταυρωμένο» Ορφέα;

2.Αν αντιθέτως ήταν ξύλινη τι σόι άγκυρα ήταν εφόσον δεν πήγαινε στον βυθό της θάλασσας;

3.Αν η άγκυρα δεν ήταν ξύλινη τότε μήπως τον Ορφέα δεν τον σταύρωσαν αλλά τον έδεσαν και μετά τον έπνιξαν; Διότι όποιος γνωρίζει ελληνικά ξέρει ότι σταυρώνω = σταυρώνω και όχι αγκυρώνω ή κρεμάω

4.Τέλος γρήγορα και απλά : πώς συνδυάζεται το μαντικό κεφάλι του Ορφέα (βλέπε εικόνα κάτω) με το ιστορικό πρόσωπο του Ιησού και το βίο Του καθότι η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν έχει πουθενά τέτοια κεφάλια αλλά ούτε και ανάλογες εικονογραφίες και ακόμη περισσότερο δοξασίες;

 

Αριστερά: Το μαντικό κεφάλι του Ορφέα καμία σχέση μπορεί να έχει με τον Ιησού Χριστό τον Ναζωραίο.

Δεξιά: Ο Θάνατος του Ορφέα. Αγγείο. 470 π.Χ.

 

ΟΙ 15 ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΑΝΑΣΤΗΜΕΝΟΙ ΣΩΤΗΡΕΣ

(Κατά: Γεώργιου Γρηγορομιχελάκη, «15 Εσταυρωμένοι & Αναστημένοι σωτήρες»,  Εκδόσεις Δαδούχος, Θεσσαλονίκη 2003)

 

 

Ο Γεώργιος Γρηγορομιχελάκης (Πηγή: «15 Εσταυρωμένοι & Αναστημένοι σωτήρες»,  Εκδόσεις Δαδούχος, Θεσσαλονίκη 2003,οπισθόφυλλο).

 

Μυθοπλάστης: Γεώργιος Γρηγορομιχελάκης

Απάντηση: Δεν θα γίνει εκτεταμένη αναφορά σε αυτό το βιβλίο ένεκα του αντιεπιστημονισμού του (έλλειψη πηγών). Ας τονιστεί μονάχα, πως το βιβλίο αυτό αποφεύγει συστηματικά να αναφέρει τις ακριβείς πηγές του, με λίγα λόγια είναι απίστευτα αντιεπιστημονικό και προσπαθεί να επιφέρει μια σύγχυση στον αναγνώστη, προσθέτωντας στοιχεία από όλες τις άλλες θρησκείες ή θρησκευτικές συνήθειες, πολλές φορές μάλιστα παραχαράσσοντας τα, μέσα σε ένα απίστευτο χωνευτήρι παραποίησης και χάλκευσης. Κατόπιν τούτο θα γίνει εξέταση στα γρήγορα αυτών των 15, ώστε να φανερωθεί αν οι ισχυρισμοί του Γ.Γ. στέκουν ή αποτελούν αποκύημα της συγγραφικής του φαντασίας.

 

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗΣ

 

01. Κρίσνα (Ινδία)

02. Σακία (Βούδας)

03. Ταμμούζ (Ινδία)

04. Βιττόμπα (Συρία)

05. Ιάω (Νεπάλ)

06. Χεσούς (Κέλτες)

07. Κετσατκοάτλ (Μεξικάνοι)

08. Κουιρίνος (Ρωμαίοι)

09.Προμηθέας (Έλληνες)

10. Θούλις (Αίγυπτος)

11. Ίντρα

12. Άττις

13. Κρίτε (Χαλδαίοι)

14. Μπάλι (Ορίσσα)

15. Μίθρας (Περσία)

 

Φωτογραφικό υλικό του βιβλίου 

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ 15

Ένας σταυρωμένος, θανατωμένος, αναστημένος  & σωτήρας  (μέτρο)

Αξιολόγηση «15»

 

1^ος Η Σταύρωση του θεού Ινδού Κρίσνα (-1200) (15 Ε. Α. Σ. σελ. 86)

 

1. «μέσα από ανθρώπινη γέννηση» (ό.π. σελ. 86).

2. «οι αποδείξεις που σταυρώθηκε είναι το ίδιο πειστικές όσο και για τους άλλους σωτήρες θεούς» (ό.π. σελ. 86).

3. «Ο Γάλλος συγγραφέας του έργου «Η Θρησκεία των αρχαίων» Γκινιάν, μιλά για την σταύρωση του θεού αυτού και αναφέρει πώς καρφώθηκε σε ένα δέντρο» (ό.π. σελ. 88).

 

Ενστάσεις

1. Ανήκει σε πολυθεϊστικό δηλαδή υπάρχουν και άλλοι θεοί όπως π.χ. ο Βράχμα

2. Δεν είναι μονογενής εφόσον θεωρείται η 8^η ενσάρκωση του θεού Βισνού αν και δεν υπάρχει εξ αρχής σύνδεσης του με τον Βισνού. Πολλοί πιστεύουν ότι πρόκειται για θεοποιημένο ήρωα., συγκεκριμένα ο Garbe τον αποδέχεται ως θρησκευτική φυσιογνωμία, στην οποία οφείλεται η αίρεση της Βαγαβάτης

3. Πράττει μυϊκά κατορθώματα σαν τον ήρωα Ηρακλή ιδίως κατά τον αγώνα του κατά τον Ίνδρα

4. Χορεύει και ερωτροπεί με τις νεαρές ποιμενίδες.

5. Αν είναι ιδρυτής νέας θρησκείας και δη μονοθεϊστικής και ηθικής, περί τούτου λείπει πάσα αξιόπιστη μαρτυρία. Ο Μπάρτ , ο Σέναρντ κ.α. τον θεωρούν καθαρά μυθολογικό

6. Δεν σταυρώθηκε, διότι απαιτείται και σταυρός και όχι απλά δέντρο (δενδρώθηκε) ή απλά καρφί (κάρφωμα)

7. Αντίπαλός του είναι ο θείος του Κάνσα

8. Δεν ανάστησε Σωματική Σάρκα

 

Ερωτήσεις:

1. «οι αποδείξεις που σταυρώθηκε…»: Ποιες είναι αυτές;

2. «1ος Η Σταύρωση του θεού Ινδού Κρίσνα (-1200)» : βάση ποίας μαρτυρίας (πηγής) προέκυψε η σταύρωση του το 1200 π.Χ.;

 

(Πηγή: Λάσκαρης Ν. Ι. Θεατρικός συγγραφέας, Ιστορικός του Θεάτρου, Μ.Ε.Ε., τόμος ΙΕ, λήμμα: Κρίσνα σελ. 234)

 

 

 2^ος Η Σταύρωση του θεού Ινδού Σακία (-600) (15 Ε. Α. Σ. σελ. 93)

 

1. «Είναι δύσκολο να απαριθμήσουμε πόσοι θεοί αναφέρονται στην Ινδουϊστική Ιστορία πως έχουν υποφέρει τον σταυρικό θάνατο» (ό.π. σελ. 93).

2. «ένας από αυτούς που αναφέρεται ξεκάθαρα είναι ο Σακία, Βούδας Σακία ή Σάκι Μούνι» (ό.π. σελ. 93).

3. «σε κάποιες χώρες λέγεται πως ο θεός σταυρώθηκε από ένα βέλος που διαπέρασε το σώμα του και τον κάρφωσε σε ένα δένδρο» (ό.π. σελ.93).

 

Ενστάσεις

1. Είναι μέτοχος πολυθεϊστικού συστήματος εφόσον κατά τον θάνατό του τον επισκέπτονται οι θεοί Βράχμα (ο πιο ύψιστος) και Ίνδρα για να τον καλωσορίσουν ως συνάδελφο στην Νιρβάνα. Βέβαια οι παλιοί διδάσκαλοι τον δέχονται μόνο ως άγιο άνθρωπο στην πολυθεΐα τους,

2. Είναι δύσκολο να απαριθμηθούν βουδιστικοί εσταυρωμένοι διότι πολύ απλά δεν υπάρχουν

3. Όταν μιλάμε για τον Βούδα δεν ομιλούμε για τίποτα άλλο παρά για ένα άνθρωπο σοφό, που δηλαδή δεν ήταν θεός πριν, όπως ο Χριστός, από την φυλή Σακύα που καλείται «Σακυαμούνι» δηλαδή ο «εκ της φυλής Σακύα».

4. Δεν ήταν Παρθενογεννημένος. Γεννήθηκε τον Στ. αιώνα π.Χ. και πατέρας του ήταν ο  Σουδοντάνα, ένας ευγενής. Οι μετέπειτα θρύλοι λέγουν πως εισήλθε στην βασίλισσα Μαγιά πριν γεννηθεί, με την μορφή λευκού ελέφαντα (πιθανόν στον ύπνο της).

5. Ο Βούδας εγκατέλειψε το σπίτι του και έγινε μέλος σε ένα από τα πολλά θρησκευτικά τάγματα που υπήρχαν στην Ινδία. Θρησκευτικός του δάσκαλος ο Άλαρο Κάλαμο, τον οποίο αργότερα εγκατέλειψε για βρει την αλήθεια μόνος του στην έρημο

6. Είχε σύζυγο και παιδιά τα οποία τα εγκατέλειψε για να γίνει μοναχός

7. Αργότερα θα προτρέπει στους ανθρώπους να μην κάνουν παιδιά.

8. Πέθανε διότι σιδηρουργός του παρέθεσε να φάει χοιρινό κρέας. Η ημερομηνία του θανάτου του , υπολογίζεται γύρω στο 480 π.Χ.

9. Δεν ανάστησε Σωματική Σάρκα διότι μικρά τμήματα από τα λείψανά του φυλάσσονται σε μικρά κιβώτια γύρω από τα οποία ιδρύονται οι Στούπας (μνημεία)

10. Οι διάφορες αιρέσεις δέχονται πως υπάρχουν πολλοί Βούδες, θεία όντα, που ενσαρκώνονται κατά διαστήματα στην γη (μετενσάρκωση).

11. Η πενιχρότητα των ιστορικών ειδήσεων και οι πολλές αντιφατικές ειδήσεις για την ζωή του (πλήθος θρύλων και μύθων) τον καθιστούν για μερικούς ως καθαρά μυθολογικό (βλ. Wilson)

12. Δεν σταυρώθηκε, διότι απαιτείται σταυρός και όχι δέντρο (δενδρώθηκε) ή βέλος (βελώθηκε)

 

Ερώτηση:

«σε κάποιες χώρες λέγεται πως ο θεός σταυρώθηκε από ένα βέλος»: Ποιες είναι αυτές και πως «σταυρώνεσαι» με βέλος;

 

(Πηγή: Μπρατσιώτης Παν. Ι., Καθηγητής της Βιβλικής Ιστορίας, Μ.Ε.Ε., τόμος Ζ, λήμμα Βούδας, σσ. 597 -598)

 

 

3^ος Ο Εσταυρωμένος Ταμούζ της Συρίας (-1160) (15 Ε. Α. Σ. σελ. 98)

 

1. «Ο Χίγκινς μας πληροφορεί (Ανακάλυψις, τόμος Ι, σελ. 246) πως ο θεός αυτός σταυρώθηκε» (ό.π. σελ. 98)

2. «αναστήθηκε από τους νεκρούς για να σώσει τον κόσμο» (ό.π. σελ. 98)

3. «Σύμφωνα με τις δυτικές ιστορίες οι οποίες απέκρυψαν την ιστορία της σταύρωσης, ζούσε στην γη και τραυματίστηκε από αγριόχοιρο, πέθανε και γκρεμίστηκε στα σκοτεινά δώματα της Αλλατού, της θεάς του θανάτου» (ό.π. σελ. 99)

4. «Η Ιστάρ (θεά Αστάρτη) πέτυχε να τον αναστήσει ραντίζοντάς τον με κρύο νερό και αλείφοντάς τον με αρώματα. Έτσι τον επαναφέρει στην ζωή μόνο σε ορισμένη ώρα του έτους» (ό.π. σελ. 99)

5. «Ο Ταμμούζ, που συμβολίζει την επάνοδο της Άνοιξης, είναι για τους έλληνες ο Άδωνις» (ό.π. σελ. 99)

 

Ενστάσεις

1. Δεν Παρθενογεννήθηκε

2. Εκπροσωπεί την αναγέννηση της φύσης δηλαδή δεν είναι υπαρκτός γι αυτό ανά κύκλους «ζούσε» και «πέθαινε»

3. Ανήκει σε πολυθεϊστικό σύστημα

4. Έχει ερωμένη

5. Ζούσε στην Γη

6. Δεν σταυρώθηκε αλλά τον σκότωσε αγριόχοιρος (αγριοχοιρώθηκε)

7. Δεν «αναστήθηκε» μόνος του αλλά η Αστάρτη τον ανάστησε και φυσικά δεν ανάστησε Σωματική Σάρκα εφόσον κάθε λίγο ξαναπέθαινε

 

Ερωτήσεις:

1. «Ο Χίγκινς μας πληροφορεί … πως ο θεός αυτός σταυρώθηκε» και «Σύμφωνα με τις δυτικές ιστορίες οι οποίες απέκρυψαν την ιστορία της σταύρωσης». Εφόσον οι Δυτικοί απέκρυψαν την σταύρωση, ο Χίγκινς ποιες πηγές έχει ώστε να ξέρει πως ο Ταμούζ σταυρώθηκε; Εσύ Γ.Γ. ποιες πηγές έχεις πως οι δυτικοί απέκρυψαν την σταύρωση;

2. «3ος Ο Εσταυρωμένος Ταμούζ της Συρίας (-1160)»: βάση ποίας μαρτυρίας προέκυψε η σταύρωση του το 1160 π.Χ.;

 

(Πηγή: Δαλέζιος Ανδρέας Γ., Διδάκτορας φιλοσοφίας, Μ.Ε.Ε., τόμος Θ, λήμμα σελ. 520)

 

 

4^ος Η Σταύρωση του Βιττόμπα του Τελιγκονέζε (-552) (15 Ε. Α. Σ. σελ. 99)

 

1. «Έχουμε ελάχιστα ιστορικά στοιχεία για την σταύρωση του θεού αυτού» (ό.π. σελ. 99)

2. «Παρουσιάζεται στην ιστορία του με οπές από καρφιά στα χέρια και στα πόδια. Τα καρφιά, τα σφυριά και οι τανάλιες αναπαριστώνται διαρκώς στην σταύρωση του και είναι αντικείμενα λατρείας από τους οπαδούς του» (ό.π. σελ. 99)

3. «Το σιδηρούν στέμμα της Λομβαρδίας έχει ένα καρφί, το οποίο ισχυρίζονται πως είναι ο πραγματικός και γνήσιος σταυρός του και γι αυτό λατρεύεται  στο όνομά του» (ό.π. σελ. 99)

 

Ενστάσεις

1. Δεν υπάρχει Παρθενογεννεσία

2. Οι οπές, τα καρφιά, τα σφυριά και οι τανάλιες δεν αποτελούν απόδειξη σταύρωσης. Μπορεί να ήταν Φακίρης ή σιδηρουργός σαν τον Ήφαιστο. Απαιτείται σταυρός για σταύρωση.

3. Δεν υπάρχει Ανάσταση Σώματος

 

Ερωτήσεις:

1. «Έχουμε ελάχιστα ιστορικά στοιχεία» Ποια είναι αυτά και πως γνωρίζει ο Γ.Γ. για την σταύρωση του θεού αυτού εφόσον ελάχιστα;

2. «…έχει ένα καρφί, το οποίο ισχυρίζονται πως είναι ο πραγματικός και γνήσιος σταυρός του». Ποιος ισχυρίζεται και πώς, ότι το καρφί είναι σταυρός;

3. «4ος Η Σταύρωση του Βιττόμπα του Τελιγκονέζε (-552)»: βάση ποίας μαρτυρίας προέκυψε η σταύρωση του το 522 π.Χ.;

 

 

5^ος Ο Εσταυρωμένος Ιάω του Νεπάλ (-622) (15 Ε. Α. Σ. σελ. 99)

 

1. «Για τον σωτήρα αυτό γνωρίζουμε πως σταυρώθηκε σε ένα δένδρο στο Νεπάλ» (ό.π. σελ. 99)

2. «Το όνομα του ενσαρκωμένου αυτού θεού και του ανατολίτη σωτήρα εμφανίζεται στα βιβλία των άλλων χωρών» (ό.π. σελ. 99)

3. «Κάποιοι υποψιάζονται πως ο Ιάω (συχνά αναφέρεται Γιάο) είναι η ρίζα του ονόματος του Εβραίου θεού Ιεχωβά, ο οποίος μυστικά αποκαλύπτεται από την φράση του Ιησού στην Καινή Διαθήκη «Εγώ ειμΙ το Α και το Ω» - ΙΑΩ» (ό.π. σελ. 99)

 

Ενστάσεις

1. Δεν παρθενογεννήθηκε

2. Δεν σταυρώθηκε (απαιτείται σταυρός) και όχι δέντρο (δενδρώθηκε)

3. Δεν ανάστησε Σωματική Σάρκα

4. Ο Χριστός δεν αποκαλύφθηκε ως «ΙΑΩ» αλλά αποκαλύπτεται ως ο «Ων» δηλαδή ως ο υπάρχων και πραγματικός Θεός (Γέννεσης, Κεφ. γ «13 καὶ εἶπε Μωυσῆς πρὸς τὸν Θεόν· ἰδοὺ ἐγὼ ἐξελεύσομαι πρὸς τοὺς υἱοὺς Ἰσραήλ, καὶ ἐρῶ πρὸς αὐτούς· ὁ Θεὸς τῶν πατέρων ἡμῶν ἀπέσταλκέ με πρὸς ὑμᾶς. ἐρωτήσουσί με· τί ὄνομα αὐτῷ; τί ἐρῶ πρὸς αὐτούς; 14 καὶ εἶπεν ὁ Θεὸς πρὸς Μωυσῆν λέγων· ἐγώ εἰμι ὁ ὤν») εφόσον ούτε ο ίδιος ο Γ.Γ. αρνείται την ταύτιση Ιησού και Ων (Εβραϊστί: Γιαχβέ) και το παραδέχεται «άλλωστε ο Υιός είναι «ὁμοούσιος τῷ πατρί», δηλαδή ο Ιησούς είναι ο Γιαχβέ» (ό.π. σελ. 30)

 

Ερωτήσεις:

1. «…γνωρίζουμε πως σταυρώθηκε…»: Από πού το γνωρίζουμε; (Πηγές)

2. «…εμφανίζεται στα βιβλία των άλλων χωρών»: ποιες είναι αυτές;

3. «…στην Καινή Διαθήκη «Εγώ ειμΙ το Α και το Ω» - ΙΑΩ»: γιατί Γ.Γ. επέλεξες το «Ι» και όχι λ.χ. το «Ε» ή το «Μ» της λέξεως «ειμί»; βάση ποίου ΛΟΓΙΚΟΥ ή ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΟΥ ή ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΟΥ κανόνα  της Ελληνικής Γλώσσης έπραξες καθώς έπραξες; Και γιατί δεν επέλεξες λ.χ. την λέξη «Εγώ» ή «το» ή «και» και επέλεξες την «ειμί»; Εσύ ξέρεις ΜΟΝΑΧΑ!

4. «5ος Ο Εσταυρωμένος Ιάω του Νεπάλ (-622)»: βάση ποίας μαρτυρίας προέκυψε η σταύρωση του το 622 π.Χ.;

 

 

6^ος Ο Εσταυρωμένος Χεσούς των Κελτών Δρυϊδών (-834) (15 Ε. Α. Σ. σελ. 100)

 

1. «Οι Κέλτες Δρυίδες αναπαριστούσαν τον θεό τους Χεσούς εσταυρωμένο με ένα πρόβατο στη μια πλευρά και ένα ελέφαντα στην άλλη» (ό.π. σελ. 100)

2. «Ο ελέφαντας ως το μεγαλύτερο γνωστό ζώο επιλέχθηκε για να αναπαραστήσει το μέγεθος των αμαρτιών του κόσμου, ενώ το πρόβατο για να αναπαραστήσει την αθωότητα του θύματος» (ό.π. σελ. 100)

3. «Ο μύθος αυτός βρέθηκε ανάμεσα στους Κανούτ της Γαλατίας πολύ πριν γίνει ο Ιησούς γνωστός στην Ιστορία» (ό.π. σελ. 100)

 

Ενστάσεις

1. Δεν υπάρχει παρθενογεννεσία

2. Ανήκει σε πολυθεϊστικό σύστημα

3. Δεν υπάρχει Ανάσταση Σωματικής Σάρκας

 

Ερωτήσεις:

1. «Οι Κέλτες Δρυίδες αναπαριστούσαν τον θεό τους Χεσούς εσταυρωμένο»: Πηγές;

2. «Ο ελέφαντας …το μέγεθος των αμαρτιών του κόσμου κ.λ.π.» :Πηγές;

3. «Ο μύθος αυτός βρέθηκε ανάμεσα στους Κανούτ της Γαλατίας πολύ πριν γίνει ο Ιησούς γνωστός στην Ιστορία»: Εφόσον βρέθηκε πριν τον Χριστό ποιοι αρχαίοι συγγραφείς π.Χ. τον αναφέρουν; (Πηγές)

4. «Εσταυρωμένος Χεσούς των Κελτών Δρυϊδών (-834)»: βάση ποίας μαρτυρίας προέκυψε η σταύρωση του το 834 π.Χ.;

 

Παρατηρήσεις:

1. Είναι πολύ λογικό να βρεθεί τέτοια σταυρική παράσταση στους Κέλτες, διότι οι Κέλτες τελούσαν ανθρωποθυσίες με καύση ζωντανών θυμάτων, ανασκολοπισμούς και σταυρώσεις. Αυτά τα αναφέρει ο Ιούλιος Καίσαρας. 

2. «Ο μύθος αυτός… πριν γίνει ο Ιησούς γνωστός στην Ιστορία»: Έτσι έχουν τα πράγματα. Άλλο ο μύθος και άλλο γνωστός στην Ιστορία

 

(Πηγή: Ν. Λούβαρης, Καθηγητής της Εισαγωγής και της Ερμηνείας της Καινής Διαθήκης στον Εθνικός Πανεπιστήμιο,  Μ.Ε.Ε., τόμος Κ, λήμμα Κέλτες,  σσ.  196 - 197)

 

 

7^ος Ο Εσταυρωμένος Κετσατκοάτλ του Μεξικό (-587) (15 Ε. Α. Σ. σελ. 100)

 

1. «Η ιστορική ύπαρξη του θεού αυτού είναι αναμφισβήτητη και δεν μπορεί να εξαφανιστεί» (ό.π. σελ. 100)

2. «Ο Μεξικανός αυτός θεός εκτελέστηκε πάνω σε σταυρό και θυσιάστηκε για τις αμαρτίες της ανθρωπότητας» (ό.π. σελ. 100)

3. «Οι αποδείξεις για την ύπαρξή του βρίσκονται χαραγμένες στο χάλυβα και σε μεταλλικές πλάκες. Μία από τις πλάκες αυτές τον παρουσιάζει εσταυρωμένο πάνω σ’ ένα βουνό, όπως γράφει ο Ιουστίνος για τον Ιησού» (ό.π. σελ. 100)

4. «Σύμφωνα με άλλο συγγραφέα παρουσιάζεται εσταυρωμένος σε έναν σταυρό και σε μια άλλη αναφορά κρεμασμένος με ένα σταυρό στο χέρι» (ό.π. σελ. 100)

5. «Στις «Μεξικανικές αρχαιότητες» (τόμος VI, σελ. 166) ο συγγραφέας γράφει «Ο Κετσατκοάτλ» αναπαριστάται στα σχέδια του Codex Borgianus καρφωμένος στον σταυρό» (ό.π. σελ. 100)

 

Κετσατκοάτλ

Η παράξενη ιστορία του έχει ως εξής:

    α) ήταν νομοθέτης των Τολτέκων

    β) άκμασε τα τέλη θ΄αιώνα μ.Χ.

    γ) υιός του βασιλέα Τοτεπένχ -Καμάντι της Τολάν και δολοφονηθέντος του πατέρα του εκδικήθηκε τους φονιάδες έφυγε δηλώνοντας πως μια μέρα θα επιστρέψει πάλι.

   δ) 15 χρόνια αργότερα εμφανίζεται ένας λευκός άνδρας και μακριά ξανθά μαλλιά με το όνομα Σεκάτλ - Κατσακοάτλ που έφτασε από την ανατολή δια μέσω θαλάσσης αποβιβαζόμενος στο Πανούκο χωρίς να ξέρει κανείς από πού προέρχονταν. Τον ακολουθεί πλήθος αρχιτεκτόνων, μαθηματικών, σοφών, ζωγράφων, χρυσοχόων, γλυπτών, μουσικών, αστρονόμων και τεχνικών παντός είδους

   ε) Έμεινε μια τριετία στην αρχαία πόλη Τολλαντσίνγκο, όπου έκτισε ναό και υπόγειο ανάκτορο. Εργάσθηκε με τους συντρόφους του ώστε να αλλάξει την θρησκεία και την ηθική των Τολτάκων.

   στ) Συγκέντρωσε μέλη μυστικού σύνδεσμου οπαδών του πατέρα του, τα οποία επιφόρτισε όπως διαδόσουν τον νέο πολιτισμό στο λαό του

   ζ) ένεκα χηρείας του θρόνου της Τολλάν του προσφέρθηκε ο θρόνος και έγινε δεκτός ως απεσταλμένος του θεού και έγινε βασιλιάς και ανώτατος ιερέας

   η)  Κατάργησε αμέσως τις ανθρωποθυσίες και ίδρυσε μονές ή οίκους νηστείας και προσευχής για αμφότερα τα φύλλα και κολλέγια στα οποία δίδασκαν οι σοφοί στους νέους. Κατασκεύασε γέφυρες, τεράστιους ναούς, οδούς προς αμφότερους τους ωκεανούς και κατασκεύασε τεράστιο κέντρο εμπορίου όπυο συγκεντρώνονταν όλοι οι έμποροι του δυτικού κόσμου

   θ) έφερε προηγμένο πολιτισμό διαιρώντας το βασίλειο σε κράτη και επαρχίες με κληρονομικούς πρίγκιπες. Πολλά βασίλεια ενώθηκαν μαζί του

   ι) βασίλεψε ειρηνικά 20 χρόνια ώσπου ο Χουεμάκ, βασιλιάς ζηλότυπος του Κουλουάκαν και μέλος της συνομοσπονδίας θέλησε να τον ανατρέψει και προσεταιρίστηκε για αυτό τους ιερείς οι οποίοι ήθελαν να επαναφέρουν τις ανθρωποθυσίες. Ο Κετσατκοάτλ αρνήθηκε και ξέσπασε επανάσταση. Ο βασιλιάς για να αποτρέψει την αιματοχυσία, έφυγε διασχίζοντας τα όρη του που χωρίζουν την κοιλάδα του Αυαχουάκ με τις πεδιάδες του Χουιτζιλαπάν.

  κ) οι λαοί που δεν ήσαν με τους συνωμότες του ζήτησαν αν τους κυβερνήσει, Ούτως δέχθηκε και ίδρυσε την πόλη Τσολούλα εκπολιτίζοντας την χώρα.

  κα) μετά από 10 χρόνια ο Χουεμάκ του κήρυξε τον πόλεμο και ο Κετσατκοάτλ αποσύρθηκε εκπολιτίζοντας το κράτος των Μάγια βασιλεύοντας με το όνομα Κουκούλκαν. Το κράτος του έφτασε σε υψηλό πολιτισμό και μετά 10 χρόνια μεγάλης βασιλείας πέθανε

 

Ενστάσεις

1. Δεν παρθενογεννήθηκε

2. Δεν ήταν πριν θεός αλλά θεοποιήθηκε μετά τον θάνατο του

3. Ανήκε σε πολυθεϊστικό σύστημα

4. Δεν ανάστησε Σωματική Σάρκα

 

Ερωτήσεις:

1.  «Ο Εσταυρωμένος Κετσατκοάτλ του Μεξικό (-587)»: βάση ποίας μαρτυρίας προέκυψε η σταύρωση του το 587 π.Χ. εφόσον ως γνωστό οι Μάγιας στους οποίους βασίλεψε ο Κετσατκοάτλ, έχουν το πιο αρχαίο μνημείο τον Α’ αιώνα π.Χ. ενώ άκμασαν τον 10 -12 μ.Χ. αιώνα; Πώς άραγε προκύπτει το 587 π.Χ. όταν οι Τολτέκοι άκμασαν τον 10 - 12  αιώνα μ.Χ., εποχή που βασίλεψε σε αυτούς ο Κετσατκοάτλ, πριν πάει στους Μάγιας;

2. «θυσιάστηκε για τις αμαρτίες της ανθρωπότητας»:από πού προκύπτει αυτό; (πηγές)

 

Παρατηρήσεις

1. Το ότι ο Κετσατκοάτλ ήταν λευκός άνδρας, με μακριά ξανθά μαλλιά με το όνομα Σεκάτλ - Κατσακοάτλ που έφτασε από την ανατολή δια μέσω θαλάσσης αποβιβαζόμενος στο Πανούκο χωρίς να ξέρει κανείς από πού προέρχονταν τον 10 αιώνα μ.Χ. μπορεί να σημαίνει πάρα πολλά και δηλαδή πως μπορεί να ήταν Ευρωπαίος ή κάποιος άλλος που είχε έρθει σε επαφή με Χριστιανούς και έτσι μπορεί να εξηγηθεί αυτή η σταύρωση και η προσπάθεια θρησκευτικής αναγέννησης που όμως εμποδίστηκε από τους ανθρωποθυσιαστές ιερείς των παγανιστών της εποχής εκείνης.

2. Αν αντιθέτως δεν δεχτούμε αυτό και ομιλήσουμε για τον Κετσακοάτλ, ως πρώην θεό - φίδι αναπαράστασης της φύσης, τότε δεν τίθεται καν θέμα σταύρωσης μιας προσωποποίησης. Αλλά ας συμπληρωθεί πως η πρώτη του αναπαράσταση ανάγεται κατά τον 3^ο αιώνα μ.Χ.

3. Τέλος όλες αυτές οι παρατηρήσεις των δυτικών για εσταυρωμένο Κετσατκοάτλ δεν αποκλείεται να βασίζονται πάνω στις προσμίξεις που έφεραν οι Ισπανοί όταν έφτασαν στην Κεντρική Αμερική. Ας μην ξεχνά κανείς πως σήμερα οι Μάγιας έχουν ως θρησκεία τους μια μείξη χριστιανισμού και «αρχαίας» τους (μ.Χ. όμως) λατρείας.

 

(Πηγή: Δεβάρης Δ.Σ., Δημοσιογράφος, Μ.Ε.Ε., τόμος ΙΔ, λήμμα Κετσατκοάτλ , σσ. 287-288 και Britannica Deluxe 2002)

 

 

8^ος Ο Εσταυρωμένος Κουϊρίνους της Ρώμης (-506) (15 Ε. Α. Σ. σελ. 101)

 

1. «Η σταύρωση του Ρωμαίου αυτού σωτήρα έχει όπως και άλλων εσταυρωμένων θεών, αρκετά παρόμοια χαρακτηριστικά με τον Ιουδαίο Σωτήρα, όχι μόνο όσο αφορά την σταύρωση, αλλά και την ζωή του.»(ό.π. σελ. 101)

2. «Κατά τον θάνατό του ολόκληρη η γη σκοτείνιασε όπως και στην περίπτωση του Ιησού, του Κρίσνα και του Προμηθέα» (ό.π. σελ. 101)

 

Κουϊρίνος: Μυθολογική θεότητα της αρχαίας ρώμης που προστάτευε τις τρεις φυλές της  (curiae). Η ετυμολογία της συνδέεται στενότατα με τον τίτλο Κουρίτες, που έφεραν οι Ρωμαίοι πολίτες. Σε μεταγενέστερα χρόνια το όνομα χρησίμευε ως επίκληση του Άρη, του Ιανού και άλλων θεοτήτων, από τις καλούμενες intigetes (=εθνικών), τέλος δε αποδόθηκε στον ρωμύλο, μυθολογικό υιό του Άρη. Παραστάσεις του Κουϊρίνου σώζονται σε νομίσματα των Μεμμίων (gens Memmia) το όνομα δε αυτού φέρουν τα νομίσματα των Φαβίων (Fabii).

 

Ενστάσεις

1. Δεν παρθενογεννήθηκε

2. Δεν ανάστησε σάρκα σωματική

3. Ανήκει σε πολυθεϊστικό σύστημα εφόσον λατρεύεται ως Ιανός, Άρης και άλλες θεότητες

 

Ερωτήσεις:

1. «Η σταύρωση του Ρωμαίου αυτού σωτήρα»: πώς συνάγεται ότι σταυρώθηκε; (πηγές)

2. «Η σταύρωση..αρκετά παρόμοια χαρακτηριστικά..» ποια είναι αυτά και ποιος τα αναφέρει; (π.χ. προδοσία, 30 αργύρια, μαστίγωμα, δίκη, Γολγοθάς, 2 ληστές, ξύδι & χολή, ακοντισμός στα πλευρά, ακάνθινο στεφάνι κ.λ.π.). Σε ποια εποχή σταυρώθηκε;

3. «όπως και στην περίπτωση…. του Κρίσνα και του Προμηθέα»: Πηγές;

4. «Εσταυρωμένος Κουϊρίνους της Ρώμης (-506)»: βάση ποίας μαρτυρίας προέκυψε η σταύρωση του το 506 π.Χ.; (πηγές)

 

Παρατήρηση:

«Η σταύρωση του Ρωμαίου αυτού σωτήρα έχει …αρκετά παρόμοια χαρακτηριστικά με τον Ιουδαίο Σωτήρα , όχι μόνο όσο αφορά την σταύρωση, αλλά και την ζωή του»… ; παρακαλώ; Μιλάτε Ελληνικά;

 

(Πηγή: Δεβάρης Δ.Σ., Δημοσιογράφος, Μ.Ε.Ε., τόμος ΙΕ, λήμμα Κουϊρίνος , σσ. 287-288 και Britannica Deluxe 2002)

 

 

9^ος Ο Κατά Αισχύλον Εσταυρωμένος Προμηθέας (-547) (15 Ε. Α. Σ. σελ. 101)

 

1. «Στην αναφορά της σταύρωσης του Προμηθέα στον Καύκασο, όπως μας την παρέχουν ο Σενέκας, ο Ησίοδος και άλλοι συγγραφείς, γίνεται λόγος για σταύρωση του πάνω σε ένα ξύλο, το οποίο είχε την γνωστή μορφή του σταυρού και πως ο Σταυρός αυτός βρισκόταν κοντά στην Κασπία…» (ό.π. σελ. 101)

2. «Η σύγχρονη ιστορία αυτού του εσταυρωμένου θεού, τον οποίο παρουσιάζουν δεμένο σ’ ένα βράχο για 30 χρόνια, ενώ γύπες του έτρωγαν το συκώτι, ο κύριος Χίγκινς θεωρεί μια ανίερη Χριστιανική απάτη, διότι γράφει, αυτός ο πολυμαθής ιστορικός συγγραφέας «έχω δει τις αναφορές που παρουσιάζουν πως σταυρώθηκε σε σταυρό με σφυρί και καρφιά» (Ανακάλυψις τόμος Ι, 327)» (ό.π. σελ. 102)

3. «Την άποψη αυτή ήλθε να επιβεβαιώσει ο Σάουθ Γουέλ, πως «εξετέθη στην μανία του θεού στο ζήλο του να σώσει την ανθρωπότητα. Η αιτία που υπέφερε ήταν η αγάπη του για το ανθρώπινο γένος»» (ό.π. σελ. 102)

4. «Ο Μινούτιος Φέλιξ, γνωστός Χριστιανός συγγραφέας του Β’ αιώνος έτσι απευθύνεται στον λαό της Ρώμης: «Τα νικηφόρα τρόπαιά σας δεν αναπαριστούν ένα απλό σταυρό αλλά ένα σταυρό με ένα άνθρωπο επάνω του» κι αυτόν τον άνθρωπο ο Άγιος Ιερώνυμος τον ονομάζει θεό». Οι συμπτώσεις αυτές παράσχουν περαιτέρω αποδείξεις πως η παράδοση των εσταυρωμένων θεών είναι παλαιά» (ό.π. σελ. 102)

 

Ενστάσεις

1. Δεν υπάρχει παρθενογεννεσία. Μάνα του η Κλυμένη που ξάπλωσε σε κοινό κρεβάτι με τον Ιαπετό (Ισ. Θεογ. Στιχ. 507 κ. εξ.)

2. Ο Προμηθέας δεν ήταν θεός αλλά ήρωας υιός Τιτάνα

3. Δεν σταυρώθηκε δέθηκε με αλυσίδες γύρω από κίονα (Ισ. Θεογ. Στιχ. 520 κ. εξ.)

4. Δεν ανάστησε Σωματική Σάρκα εφόσον δεν πέθανε.

5. Ανήκει σε πολυθεϊστικό σύστημα

 

Ερωτήσεις:

1. «Στην αναφορά της σταύρωσης του Προμηθέα στον Καύκασο, όπως μας την παρέχουν ο Σενέκας, ο Ησίοδος …»:  πώς μα την παρέχουν; (Πηγές). Ο Ησίοδος αναφέρει πως αλυσοδέθηκε γύρω από κίονα (Ησίοδος, Θεογονία, στιχ. 521 κ. εξ. «δῆσε δ’ ἀλυκτοπέδῃσι Προμηθέα ποικιλόβουλον, δεσμοῖς ἀργαλέοισι, μέσον διὰ κίον’ ἐλάσσας·» μτφρ: «Και μ’ αλυσίδες πιεστικές τον Προμηθέα τον πολυμήχανο, μ΄αφόρητα δεσμά, αφού τα πέρασε από την μέση ενός κίονα»). Μάλιστα αυτός ο κίονας ήταν ένας από αυτούς που κρατούσαν τον ουρανό, στην άκρη του επίπεδου κόσμου, όπου ήτο και ο Άτλας (Ησίοδος, Θεογονία, στιχ. 521 «κίοσιν ἀργυρέοισι πρὸς οὐρανὸν ἐστήρικται» μτφρ: «με κίονες ασημένιους ακουμπούν τον ουρανό»)

2. «…αυτού του εσταυρωμένου θεού…»: πώς είναι θεός εφόσον είναι απλός ήρωας μου έχει δώσει μάλιστα και λάθος προφητείες;

3. «…ενώ γύπες του έτρωγαν το συκώτι..»: πώς το έτρωγαν γύπες αφού το έτρωγε ο αετός του Δία; (Ησίοδος, Θεογονία, στιχ. 523 «καὶ οἱ ἐπ΄ αἰετόν ὧρσε τανύπτερον…»).

4. «κύριος Χίγκινς θεωρεί μια ανίερη Χριστιανική απάτη, διότι γράφει, αυτός ο πολυμαθής ιστορικός συγγραφέας «έχω δει τις αναφορές που παρουσιάζουν πως σταυρώθηκε σε σταυρό με σφυρί και καρφιά»»: πού τις έχει δει αυτές τις αναφορές ο «πολυμαθής ιστορικός(;)» κύριος Χίγκινς;

5. «Την άποψη αυτή ήλθε να επιβεβαιώσει ο Σάουθ Γουέλ, πως «εξετέθη στην μανία του θεού στο ζήλο του να σώσει την ανθρωπότητα. Η αιτία που υπέφερε ήταν η αγάπη του για το ανθρώπινο γένος»»: πώς επιβεβαίωσε δηλαδή πως σταυρώθηκε; Ίσα ίσα που επιβεβαιώνει πως ο Πομηθέας δεν ήταν θεός αλλά Τιτάνας πάνω στον οποίο «εξετέθη η μανία του θεού» Δία. Άρα ο Προμηθέας δεν ήταν θεός.

6. «Ο Κατά Αισχύλον Εσταυρωμένος Προμηθέας (-547)»: βάση ποίας μαρτυρίας προέκυψε η σταύρωση του το 547 π.Χ. της μυθολογίας;

 

Παρατηρήσεις

1. «ο Σταυρός αυτός βρισκόταν κοντά στην Κασπία»: Ο Ησίοδος δεν αναφέρει την Κασπία. Ο Αισχύλος αναφέρει τον Καύκασο (άκρη του κόσμου) αν και πρέπει να κάνει λάθος σχετικά με το πραγματικό βουνό (Πηγή: Ησίοδος Έργα και Ημέρες, Θεογονία, Ασπίδα Ηρακλή, Εκδόσεις Ζήτρος, Αθήνα 2001, σελίδα 422)

2.Το έργο του Αισχύλου ονομάζεται «Προμηθέας Δεσμώτης» και όχι «Προμηθέας σταυρωμένος». Μάλιστα σε αυτό το έργο προφητεύει o Αισχύλος τον ερχομό του Ιησού Χριστού.

3. «Ο Μινούτιος Φέλιξ, γνωστός Χριστιανός… ένα σταυρό με ένα άνθρωπο επάνω του» κι αυτόν τον άνθρωπο ο Άγιος Ιερώνυμος τον ονομάζει θεό»: Ομιλούν και οι δύο για τον Χριστό και όχι για τον Προμηθέα. Ζει από τέλος Β’ μέχρι Γ μ.Χ. αιώνα.

 

 

10^ος Η σταύρωση του Θούλι της Αιγύπτου (-1700) (15 Ε. Α. Σ. σελ. 102)

 

1. «Ο Θούλις τη Αιγύπτου πέθανε πάνω στο σταυρό…» (ό.π. σελ. 102)

 

Θούλις ή Θούλης

Βασιλιάς της Αιγύπτου. Κάποτε ρώτησε κάποιος στο ναό του Σαράπιδος στην Βαβυλών στο ομώνυμο μαντείο, ποιος ήταν ισχυρότερος προ αυτού και μετά αυτόν και έλαβε την εξής απάντηση: «πρῶτον ὁ Θεός, εἶτα ο λόγος καὶ τό πνεῦμα· σὺ δὲ θνητός, ἄδηλον διανύεις βίον». Εξήλθε σκυθρωπός από τον ναό και φονεύθηκε από τους συγγενείς του ως βέβηλος.

 

Ενστάσεις:

1. Δεν ήταν παρθενογεννημένος

2. Δεν ήταν θεός, θεοποιήθηκε ως κάθε βασιλιάς της Αιγύπτου (Φαραώ)

3. Δεν ανάστησε Σωματική Σάρκα.

 

Ερωτήσεις:

1. «Ο Θούλις τη Αιγύπτου πέθανε πάνω στο σταυρό…»: ποιος το λέει; (Πηγή)

2. «10ος Η σταύρωση του Θούλι της Αιγύπτου (-1700)»: βάση ποίας μαρτυρίας προέκυψε η σταύρωση του το 1700 π.Χ.;

 

Παρατήρηση:

Το μαντείο  αυτού του θεού μαρτύρησε την Αγία Τριάδα

 

(Πηγή: Ηλιόπουλος Χ. έφορος αρχαιοτήτων, Μ.Ε.Ε., τόμος Ιβ΄,  λήμμα, Θούλις, σελ. 695)

 

 

11^ος Η σταύρωση του Ίντρα στο Θιβέτ (-721) (15 Ε. Α. Σ. σελ. 103)

 

1. «Για την σταύρωση αυτού του θεού και σωτήρα δεν έχουμε παρά μια σύντομη αναφορά το Thibetinum Alphabetum σελ. 230. Στο έργο αυτό βρίσκουμε εικόνες που αναπαριστούν τον Θιβετιανό αυτό σωτήρα εσταυρωμένο» (ό.π. σελ. 103)

 

Ίντρα: θεός του παλαιού Ινδικού πανθέου, ο δυνατός, ο κύριος της δυνάμεως και της ενέργειας. Κατέχει κόκκινα μαλλιά και μούσι, είναι φοβερός παλαιστής, διαβόητος πότης και φάγος. Είναι ο προστάτης των Αρίων ενάντια στους μελαμψούς κατοίκους της χώρας, οι οποίοι προσπαθούσαν να εμποδίσουν την εισβολή  στην πατρίδα τους των Ινδών. Όπως στους Ρωμαίους ο Jupiter και στους Γερμανούς ο Θώρ (στους Έλληνες ο Δίας), είναι ο θεός της βροντής δηλαδή εκείνος που τις προκαλεί ή η θεότητα που βρίσκεται πίσω από τα φυσικά φαινόμενα. Νοείται ως ο δίδων την νίκη κατά τις μάχες επί του εχθρού

 

Ενστάσεις:

1. Ανήκει σε πολυθεϊστικό σύστημα

2. Είναι προσωποποίηση φυσικών δυνάμεων

3. Δεν είναι παρθενογεννημένος

4. Δεν είναι καν ενσαρκωμένος

5. Δεν ανασταίνει Σωματική Σάρκα

 

Ερωτήσεις

1. «11ος Η σταύρωση του Ίντρα στο Θιβέτ (-721)»: βάση ποίας μαρτυρίας προέκυψε η σταύρωση του το 721 π.Χ.; (πηγές)

2. «Θιβετιανό αυτό σωτήρα»: πώς προκύπτει ότι είναι Σωτήρας των ανθρώπων εφόσον είναι προστάτης σε μάχες μιας αποκλειστικής φυλετικής φατρίας;

 

Παρατηρήσεις:

Ως φαίνεται παρακάτω, ο σταυρός σε αυτή την θρησκεία έφτασε από τους Χριστιανούς Μανιχαίους

 

(Πηγή: Ν. Λούβαρης, Καθηγητής της Εισαγωγής και της Ερμηνείας της Καινής Διαθήκης στον Εθνικός Πανεπιστήμιο,  Μ.Ε.Ε., τόμος Κγ, λήμμα Ίντρα,  σσ.  57 -58)

 

 

12^ος Ο σταυρωμένος Άττις της Φρυγίας (-1170) (15 Ε. Α. Σ. σελ. 103)

 

1. «Ο Άττις λατρεύονταν μαζί με την Κυβέλλη ως υιός και εραστής της» (ό.π. σελ. 103)

2. «Ο Παυσανίας VII 7 γράφει πως ο Δίας αγανάκτησε εναντίων του Άττι και έστειλε ένα αγριογούρουνο για να καταστρέψει τις σοδιές των Λυδών. Τότε ο Άττις και οι Λυδοί σκοτώθηκαν από το αγριογούρουνο, γι αυτό και οι Γαλάτες της Πεσσινούντας δεν αγγίζουν χοιρινό κρέας» (ό.π. σελ. 103)

3. «Ο Άττις είναι ένας από τους θεούς που πεθαίνουν και ανασταίνονται. Στην ιστορία του υπάρχει η λατινική φράση Suspensus Lingo» που δείχνει τον τρόπο του θανάτου του: Κρεμάστηκε σε ένα δέντρο, σταυρώθηκε, τάφηκε και αναστήθηκε. Στις κάρτες του Ταρώ ο Άττις παρουσιάζεται με την μορφή του Κρεμασμένου» (ό.π. σελ. 104)

4. «Η Αγδίστις πέτυχε από τον Δία να μην σαπίζει ή να μην λιώνει το σώμα του Άττι» (ό.π. σελ. 104)

5. «Η 25^η Μαρτίου ήταν μια πολύ χαρούμενη γιορτή ονομάζονταν των Ιλαρίων…. Αυτή η ημερομηνία επιλέχθηκε από το ελληνικό κράτος για να εορτάζεται η έναρξη του απελευθερωτικού αγώνος ενάντια στους Τούρκους» (ό.π. σελ. 104)

6. «..και οι ευνουχισμένοι ιερείς της λατρείας..» (ό.π. σελ. 103)

 

Ενστάσεις:

1. Δεν γεννήθηκε Παρθενογγενετικά και δεν ενσαρκώθηκε εφόσον προήλθε μυθολογικά ως εξής: το σπέρμα του Δία καθώς κοιμόνταν έπεσε στην γη και από κει γεννήθηκε ένα ερμαφροδιτικό τέρας, η Αγδίστη, του οποίου τα ανδρικά όργανα αφαίρεσαν οι θεοί. Από αυτά γεννήθηκε αμυγδαλιά από τον καρπό της οποίας σαν έφαγε η θυγατέρα του ποταμού Σαγγαρίου γέννησε τον Άττι.

2. Δεν σταυρώθηκε εφόσον ο θάνατός του προήλθε από αυτοευνουχισμό

3. Είχε ερωμένη την μητέρα του

4. Δεν ανάστησε Σωματική Σάρκα

5. Ανήκε σε πολυθεϊστικό σύστημα

 

Ερωτήσεις:

1. «σκοτώθηκαν από το αγριογούρουνο»:αφού κατά τον Παυσανία σκοτώθηκε από αγριογούρουνο πως είναι σταυρωμένος;

2. «Κρεμάστηκε σε ένα δέντρο, σταυρώθηκε»: πώς κρεμάστηκε σε ένα δέντρο και σταυρώθηκε εφόσον «Στις κάρτες του Ταρώ ο Άττις παρουσιάζεται με την μορφή του Κρεμασμένου»;

3. «12ος Ο σταυρωμένος Άττις της Φρυγίας (-1170»: βάση ποίας μαρτυρίας προέκυψε η σταύρωση του το 1170 π.Χ. εφόσον δεν υπάρχουν μαρτυρίες για την λατρεία του Άττι προγενέστερες του Δ΄ π.Χ. αιώνα;

 

Παρατηρήσεις:

1. «Η Αγδίστις πέτυχε από τον Δία να μην σαπίζει ή να μην λιώνει το σώμα του Άττι». Συνεπώς ο Άττις ήταν πεθαμένος διότι μόνο του πεθαμένου το σώμα σαπίζει και άρα δεν μιλάμε για σωματική ανάσταση

2. «Η 25η Μαρτίου ήταν μια πολύ χαρούμενη γιορτή… για να εορτάζεται η έναρξη του απελευθερωτικού αγώνος ενάντια στους Τούρκους». Αυτό είναι τραγικό λάθος διότι ο Άττις είχε και άλλες εορτές στις 22, 23 και 24 Μαρτίου

3. «Κρεμάστηκε σε ένα δέντρο»: Δεν πέθανε κατά αυτόν τον τρόπο αλλά: όντας ωραιότατος γέννησε τον ερωτικό πόθο προς την Αγδίστη. Την στιγμή που ο Άττις επρόκειτο να παντρευτεί την θυγατέρα του βασιλέα, του έριξε η Αγδίστη παραφροσύνη και εκείνος έκοψε τα ανδρικά του μόρια. Γι αυτό και οι ιερείς του ευνουχίζονταν «οι ευνουχισμένοι ιερείς της» και δεν κρεμούσαν εαυτούς από κάποιο δέντρο «Κρεμάστηκε σε ένα δέντρο».

 

(Πηγή: Μπρατσιώτης Παν. Ι., Καθηγητής της Βιβλικής Ιστορίας, Μ.Ε.Ε., τόμος Στ, λήμμα Άττις, σσ. 168 -169)

 

 

13^ος Ο Εσταυρωμένος Κρίτε της Χαλδαίας (-1200) (15 Ε. Α. Σ. σελ. 105)

 

1. «Ήταν γνωστός ως Λυτρωτής, ευλογημένος Υιός του Θεού, σωτήρας της φυλής, ο προσφέρων την λύτρωση σε ένα θυμωμένο θεό, Όλα αυτά καταγράφονται σύμφωνα με τον Χίγκινς, στα ιερά βιβλία των Χαλδαίων, όπου αναφέρεται και η σταύρωση του θεού. Όταν πέθανε η γη και ο ουρανός κλονίστηκαν» (ό.π. σελ. 105)

 

Ενστάσεις

1. Δεν υπάρχει παρθενογέννηση

2. Δεν υπάρχει ανάσταση Σαρκικού Σώματος

3. Πολυθεϊστικό σύστημα

 

Ερωτήσεις:

1. «Υιός του Θεού»: ποίου θεού πολυθεϊστικού συστήματος;

2. «ως Λυτρωτής»: πώς είναι Λυτρωτής από τον θάνατο εφόσον δεν ανασταίνεται;

3. «ο προσφέρων την λύτρωση σε ένα θυμωμένο θεό»:σε ποιο θεό;

4. «στα ιερά βιβλία των χαλδαίων»: ποια είναι αυτά;

5. «όπου αναφέρεται και η σταύρωση του θεού»: πού αναφέρεται αυτή συγκεκριμένα;

6. «σύμφωνα με τον Χίγκινς»: πού τα λέει αυτά ο Χίγκινς;

6. «13ος Ο Εσταυρωμένος Κρίτε της Χαλδαίας (-1200)»: βάση ποίας μαρτυρίας προέκυψε η σταύρωση του το 1200 π.Χ.;

 

Παρατηρήσεις:

1. Εδώ ο Γ.Γ. ξεπέρασε κάθε όριο αοριστολογίας εφόσον δεν αναφέρει

    α. ποια είναι τα ιερά βιβλία των Χαλδαίων

    β. σε ποιο βιβλίο ο «Χίγκινς» αναφέρει αυτά που αναφέρει

    γ. σε ποιο βιβλίο των Χαλδαίων και που αναφέρεται ο «εσταυρωμένος, υιός του θεού, ευλογημένος κ.λ.π.»

2. Το πράγμα περιπλέκεται πολύ περισσότερο αν σκεφτεί κανείς πως:

    α. Οι Χαλδαίοι έχουν σχέση με την Π.Δ.

    β. Αναμίχθηκαν με τους Βαβυλώνιους και τους Ασσύριους που έχουν σχέση με την Π.Δ.

    γ. Υπάρχουν Χριστιανοί Χαλδαίοι  που υφίστανται ακόμη μέχρι σήμερα σε Περσία, Αραβία, Ινδία και Κουρδιστάν ως μονοφυσίτες, από τον Ε’ αιώνα μ.Χ.. Ανήκαν στην αίρεση του Νεστορίου και καλούνται και «Χριστιανοί του Θωμά». Από το 1681 προσεταιρίσθηκαν υπό την Ουννία που συνέστησε την Νεστοριανή εκκλησία με Πατριάρχη στο Διαρβεκήρ υποστηριζόμενη από τους παπικούς με χρηματικές εισφορές. Μεγάλο μέρος αυτών έμεινε στην αίρεση με δικό τους Πατριάρχη που εδρεύει στην Μοσούλη της Μεσσοποταμίας.

 

(Πηγή: Καλοποθάκης Δ. Μ., Δρ. Φιλοσοφίας τ. Υφηγητής της Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών,  Μ.Ε.Ε., τόμος Κδ, λήμμα Χαλδαίοι, σσ. 415 - 416 & Ευαγγελίδης Τρ. Ε., Ιστοριοδίφης, Μ.Ε.Ε., τόμος Κδ, λήμμα Χαλδαίοι, σελ.  416)

 

 

14^ος Ο Εσταυρωμένος Μπάλι της Ορίσσα (-725) (15 Ε. Α. Σ. σελ. 105)

 

1. «Από τα βιβλία της Ανατολής μαθαίνουμε πως στην Ορίσσα, μια Ασιατική περιοχή, υπήρχε ένας εσταυρωμένος θεός» (ό.π. σελ. 105)

2. «ονομάζονταν και «Δεύτερος Κύριος», ως αναφορά σε ένα δεύτερο πρόσωπο ή το δεύτερο μέλος μια τριάδος, αφού οι περισσότεροι εσταυρωμένοι θεοί κατέχουν την θέση αυτή σε μια τριάδα θεοτήτων» (ό.π. σελ. 105)

3. «μνημεία του εσταυρωμένου αυτού θεού πολύ αρχαία μπορούν να βρεθούν ανάμεσα στα ερείπια της εντυπωσιακής πόλης Μαχαμπαλιπόρ» (ό.π. σελ. 105)

 

Μπαλί: Γίγαντας βασιλιάς των δαιμόνων Νταΐτυας. Κυβερνούσε όλο το σύμπαν και οι θεοί είχαν χάσει όλη τους την δύναμη. Τότε ο Ινδουϊστικός θεός Βισνού ενσαρκώθηκε για 10 φορά ως νάνος Βραχμάνος (Βαμάνα) και του ζήτησε την παραχώρηση εδάφους 3 ποδών. Ο Μπαλί συμφώνησε και ο Βισνού στηρίχθηκε με το δεξί πόδι στην γη και με το αριστερό στον ουρανό. Ο γίγας καταπτοήθηκε και περίμενε σκληρή τιμωρία. Όμως ο Βισνού έχοντας υπ’ όψιν του την ανδρεία και τις αρετές του αντιπάλου, δεν θέλησε να τον τιμωρήσει αλλά ενάντια του παραχώρησε το βασίλειο των νεκρών.

Ορίσσα : Ήταν χώρα των Βρετανικών Ινδιών στα ανατολικά παράλια της Ινδικής Χερσονήσου. Κατά τους π.Χ. αιώνες δέχθηκε την εισβολή των Υαβάνα, που με μερικούς ταυτίζονται με τους αρχαίους Έλληνες της Ιωνίας και υπήρξε το ανατολικότερο τμήμα της εξάπλωσης των Αριανών. Κατά την εποχή αυτή ήταν έδρα βουδικής δυναστείας. Το 1600 καταλήφθηκε από τους Μωαμεθανούς οι οποίοι εκδιώχθηκαν το 1800 από τους Άγγλους. Στο θρήσκευμα αποτελείται από 95% Ινδουιστές και το υπόλοιπό από μωαμεθανούς.

 

Ενστάσεις:

1. δεν υπάρχει παρθενογενεσία εφόσον ποτέ δεν γεννήθηκε

2. δεν υπάρχει ανάσταση Σαρκικού Σώματος εφόσον ο Μπαλί είναι θεός των νεκρών και δηλαδή πεθαμένος

3. δεν είναι ο Μπαλί θεός εφόσον είναι δαίμονας

4. Πολυθεϊστικό σύστημα

 

Ερωτήσεις:

1. «Από τα βιβλία της Ανατολής μαθαίνουμε»: ποια είναι αυτά;

2. «υπήρχε ένας εσταυρωμένος θεός»: πού αναφέρεται αυτό;

3. «αφού οι περισσότεροι εσταυρωμένοι θεοί κατέχουν την θέση αυτή σε μια τριάδα θεοτήτων»:πώς συνάγεται αυτό αφού όλοι οι «εσταυρωμένοι» (δηλαδή και οι 15 του 15 .Ε.Α.Σ.) ανήκουν σε πολυθεϊστικά συστήματα - πάνθεα;

4. «πολύ αρχαία»: Πόσο αρχαία;

5. «14ος Ο Εσταυρωμένος Μπάλι της Ορίσσα (-725)»: βάση ποίας μαρτυρίας προέκυψε η σταύρωση του το 725 π.Χ.;

 

Παρατηρήσεις:

1. «ως αναφορά σε ένα δεύτερο πρόσωπο ή το δεύτερο μέλος μια τριάδος»: Η ύπαρξη ενός 2^ου προσώπου προϋποθέτει ένα πρώτο. Όμως σε καμιά περίπτωση δεν απαιτεί και την ύπαρξη ενός 3^ου. Αυτό είναι υπόθεση του Γ.Γ. για να μπερδεύει βάση της Θεολογίας περί της Αγίας Τριάδας.

2. «πως στην Ορίσσα»: ως χώρα στην οποία έφτασαν και Χριστιανοί (Μανιχαίοι και Άγγλοι) με το εμπόριο ή την κατάκτηση, πολλά μπορούν να υποτεθούν.

3. «του εσταυρωμένου αυτού θεού»: δεν είναι θεός αλλά δαίμονας

 

(Πηγή: Δαλέξιος. Α. Γ. , Δόκτωρ φιλοσοφίας,  Μ.Ε.Ε., τόμος ΙΖ, λήμμα Μπαλί, σελ. 479,  Britannica Deluxe 2002 & Βατάλος Μάνος Δ., Δημοσιογράφος, Μ.Ε.Ε., τόμος ΙΘ, λήμμα Ορίσσα, σελ. 67)

 

15^ος Ο Μίθρας της Περσίας (-600) (15 Ε. Α. Σ. σελ. 105)

 

1. «Ο Πέρσης αυτός θεός, σύμφωνα με τον Χίγκινς, «σφαγιάσθηκε στο σταυρό για να λυτρώσει την ανθρωπότητα από τα αμαρτήματά της»» (ό.π. σελ. 105)

2. «Λέγεται πως γεννήθηκε στις 24 Δεκεμβρίου και σταυρώθηκε σε ένα δένδρο» (ό.π. σελ. 105)

3. «Είναι χαρακτηριστικό πως χριστιανοί συγγραφείς, όπως ο Φάμπες και Μπριγιάν γράφουν πως «σφαγιάσθηκε» αποφεύγουν όμως να μιλήσουν για τον τρόπο του θανάτου του. Την ίδια πολιτική ακολουθούν όσον αφορά τους άλλους εσταυρωμένους θεούς των αρχαίων όπως δείξαμε και πριν» (ό.π. σελ. 105)

4. «Στην θεολογία των Μάγων, των ιερέων του Μιθραϊσμού ο Μίθρας είναι το φως του ουράνιου θόλου. Στην μυθολογία ο ουράνιος θόλος συμβολίζεται από βράχο, από τα σπλάχνα του οποίου ξεπηδά ο Μίθρας, γι αυτό και καλείται «θεός της Πέτρας». Την λατρεία του θεού αυτού προσπάθησε να αντικαταστήσει ο Χριστιανισμός οικειοποιούμενος την διαρχία και ολόκληρη την μυθολογία του μετονομάζοντας μάλιστα έναν από τους Απόστολους σε Πέτρο. Όταν ο Ιησούς λέει «θα θεμελιώσω την θρησκεία μου άνω σ’ αυτή την πέτρα», εννοεί πάνω στην θρησκεία των Μιθραϊστών γι αυτό προσκυνούν μάγοι το νεογέννητο Ιησού. Οι Μάγοι δεν είναι άλλοι από τους ιερείς του Μίθρα» (ό.π. σελ. 106)

 

Ενστάσεις:

1.  Δεν υπάρχει παρθενογέννηση εφόσον γεννήθηκε από την φύση δίπλα από ένα ρυάκι και κάτω από ένα ιερό δένδρο.

2.  Δεν σταυρώθηκε εφόσον σφάχτηκε ή καρφώθηκε σε δένδρο

3. δεν ανάστησε Σωματική Σάρκα εφόσον ως προσωποποίηση του Ήλιου δεν πέθανε ποτέ και σύμφωνα με τον μύθο αναλήφθηκε στον Ουρανό μέσα στο άρμα του Ηλίου.

4. Ανήκει σε πολυθεϊστικό σύστημα με την μορφή του ηλίου (Αντίστοιχος Απόλλωνας)

 

Ερωτήσεις

1. «σύμφωνα με τον Χίγκινς «σφαγιάσθηκε στο σταυρό»»; Πηγές;

2. «Λέγεται πως γεννήθηκε στις 24 Δεκεμβρίου»: Από ποιόν λέγεται;

3. «Λέγεται πως γεννήθηκε στις 24 Δεκεμβρίου και σταυρώθηκε σε ένα δένδρο»: ποιος το λέει και πού το λέει; (Πηγές)

4. «Λέγεται πως γεννήθηκε στις 24 Δεκεμβρίου και σταυρώθηκε σε ένα δένδρο»: πώς σταυρώθηκε στο δέντρο εφόσον το δένδρο δεν είναι σταυρός και έχει κυλινδρικό σχήμα;

5. «…αποφεύγουν όμως να μιλήσουν για τον τρόπο του θανάτου του»: ποιος το λέει;

6. «Στην θεολογία των Μάγων, των ιερέων του Μιθραϊσμού»: οι μάγοι δεν είναι ιερείς του Μίθρα, λ.χ. ο μάγος στην Αιγυπτιακή θρησκεία είναι θεός ο ίδιος. Εξάλλου «Χαλδαίοι μάγοι» ονομάζονται όλοι οι Μάγοι κατά την εποχή του Ιώσηπου.

7. «Στην μυθολογία ο ουράνιος θόλος συμβολίζεται από βράχο»: σε ποια μυθολογία από όλες;

8. «καλείται «θεός της Πέτρας»»:Ποιος το λέει αυτό;

9. «οικειοποιούμενος… ολόκληρη την μυθολογία του»; Ποιος το λέει αυτό; που είδε κανείς απόστολους στο Μίθρα ή διδασκαλία σαν τα Ευαγγέλια;

10. «Στην μυθολογία ο ουράνιος θόλος συμβολίζεται από βράχο, από τα σπλάχνα του οποίου ξεπηδά ο Μίθρας, γι αυτό και καλείται «θεός της Πέτρας»»: Πώς ο βράχος μετατράπηκε σε πέτρα; Αυτό και αν είναι Χαλδαϊκή θεουργία! Ο Γ. Γρηγορομιχελάκης φαίνεται δεν ξέρει Ελληνικά μιας και συγχέει τις ελληνικές λέξεις και τα νοήματά τους για να πετάει θρησκευτικά μαργαριτάρια.

11. «Οι Μάγοι δεν είναι άλλοι από τους ιερείς του Μίθρα»: Ποιος σου το υπέδειξε;

 

Παρατηρήσεις:

1. «Λέγεται πως γεννήθηκε στις 24 Δεκεμβρίου»: Ο Χριστός δεν γεννήθηκε στις 25 Δεκεμβρίου. Είναι συμβολική η ημερομηνία της άλλοτε ημέρας εορτής του θεού Κρόνου. Εξάλλου τι μπορεί να σημαίνει αυτό; χιλιάδες άνθρωποι γεννήθηκαν στις 24 Δεκεμβρίου τόσες χιλιάδες χρόνια. Αυτό δεν τους κάνει θεούς

2. «Την ίδια πολιτική ακολουθούν όσον αφορά τους άλλους εσταυρωμένους θεούς των αρχαίων όπως δείξαμε και πριν»: ακολουθούν ΠΑΝΤΑ την ίδια πολιτική διότι δεν υπάρχει κανείς εσταυρωμένος και οι θεοί είναι μυθολογικοί ή δαίμονες και δεν ανάστησαν φυσικό σώμα.

3. «Την λατρεία του θεού αυτού προσπάθησε να αντικαταστήσει ο Χριστιανισμός»: Τα κατάφερε, αλλά δεν περιορίστηκε μόνο σε αυτήν αλλά αντικατέστησε και πολλές άλλες ακόμη

4. «Όταν ο Ιησούς λέει «θα θεμελιώσω την θρησκεία μου άνω σ’ αυτή την πέτρα», εννοεί πάνω στην θρησκεία των Μιθραϊστών»: όχι εννοεί πάνω στον Πέτρο εφόσον η πέτρα σύμφωνα με τα λεγόμενα του Γ.Γ. δεν είναι η θρησκεία του Μίθρα αλλά ο βράχος, που δεν είναι πέτρα, είναι ο ουράνιος θόλος. Το θυμάται κανείς από εσάς ή αποκοιμηθήκατε με τις ψευτιές του «δράκου»;

5. «Όταν ο Ιησούς λέει «θα θεμελιώσω την θρησκεία μου άνω σ’ αυτή την πέτρα», εννοεί πάνω στην θρησκεία των Μιθραϊστών γι αυτό προσκυνούν μάγοι το νεογέννητο Ιησού»: όχι κατηγορηματικά διότι θα έπρεπε σύμφωνα με τα λεγόμενα του Γ.Γ., που ούτως ή αλλιώς δεν στέκουν, οι Απόστολοι να προσκυνάνε τον Μίθρα και όχι οι Μάγοι (δήθεν Μιθραϊστές) να προσκυνάνε τον Χριστό, εφόσον ο Χριστός πίστευε στον Μίθρα.

6. «σύμφωνα με τον Χίγκινς «σφαγιάσθηκε στο σταυρό»» και «σταυρώθηκε σε ένα δένδρο»: πώς σταυρώθηκε σε σταυρό εφόσον α) ομιλούμε περί δέντρου β) εφόσον η σφαγή δεν είναι κάρφωμα αλλά κάτι άλλο (Σφαγή: το σφάζειν, το αποκόπτειν την κεφαλή, φόνος δια αποκοπής της κεφαλής || συνεκδ., το μέρος του λαιμού, στο οποίο μπήγεται το μαχαίρι (Πηγή:  Παπαθεοδώρου Ι. , Ανώτερος Γενικός Αρχίατρος, Μ.Ε.Ε. τόμος Κβ, σελ. 652) )

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΒΙΒΛΙΟΥ

 

Στην εικόνα 7 είναι μια προχριστιανική σταύρωση Ασιατικής καταγωγής που προφανώς έχει την πρόθεση να αναπαραστήσει τον σταυρωμένο Κρίσνα. Στην εικόνα 8 μπορούμε πιο θετικά να ισχυριστούμε πως είναι ο εσταυρωμένος Κρίσνα (Πηγή: «15 Εσταυρωμένοι & Αναστημένοι σωτήρες»,  Εκδόσεις Δαδούχος, Θεσσαλονίκη 2003, σελ. 63).

 

Απολογητής:  Ας επαναλάβουμε και πάλι πως ο εν λόγω συγγραφέας (Γ.Γ.) δεν αναφέρει που βρήκε αυτές τις φωτογραφίες και ας περάσουμε στην κριτική τους

 

1. Η εικόνα 7 ίσως να αναπαριστά ένα άνθρωπο μπροστά από ένα σταυρό, ίσως ενός ασιάτη αλλά

    α. δεν γνωρίζουμε αν πρόκειται για θεότητα

    β. δεν γνωρίζουμε αν πρόκειται για τον Κρίσνα (πως συνταυτίζεται άραγε;)

    γ. του λείπει το μισό σώμα (μέση και κάτω) και δεν υπάρχουν τα πόδια για να σταυρωθούν κι αυτά.

    δ. πουθενά δεν αναφέρεται ποίας εποχής είναι το εύρημα αυτό

    ε. τέλος αν και το κεφάλι του δείχνει κάποιας μορφής κλίσης προς τα κάτω και αριστερά, σαν να πρόκειται για κάποιον που πέθανε σε σταυρό, εντούτοις ο κορμός του και δηλαδή οι ώμοι του, δεν φαίνεται να βρίσκονται χαμηλότερα από τις παλάμες του, ώστε αν υποστηριχθεί πως όντως σταυρώθηκε με καρφιά με συνέπεια να κρέμεται το σωματικό του βάρος από τις παλάμες.(δες για παράδειγμα τον μ.Χ. εσταυρωμένο Ορφέα που είναι επηρεασμένος από τον Ιησού Χριστό)

 

Συμπέρασμα 1: ο άνθρωπος ή θεότητα αυτή δεν έχει σταυρωθεί αλλά φαίνεται πως εικονίζει σωματικά ένα σταυρό ισόμετρο «ελληνικού τύπου» με απλή έκταση των χεριών του. Αυτό εξηγεί γιατί του έχουν αφαιρεθεί και τα πόδια δηλαδή διότι ο σταυρός θα γίνονταν αναγκαστικά ασύμμετρος.

 

2. Η εικόνα 8 δεν παριστά ένα σταυρωμένο Κρίσνα και είναι επίσης άξιο απορίας πού είδε ο Γ.Γ. τον σταυρό. Διότι:

    α. το κεφάλι του δεν γέρνει προς τα κάτω από το βάρος του, όπως λ.χ. γέρνει ενός πεθαμένου στο σταυρό. Στην εικόνα 7 πράγματι το κεφάλι γέρνει προς τα κάτω και αριστερά, ενώ στην εικόνα 8 το κεφάλι είναι πίσω και πάνω, δηλαδή ο Κρίσνα είναι ζωντανός

   β. λείπει ο σταυρός. Πώς γίνεται να μιλάμε για σταυρωμένο εφόσον λείπει ο σταυρός;

   γ. οι παλάμες του δεν είναι κάθετες προς το έδαφος ώστε να μπορεί να λεχθεί πως καρφώθηκε πάνω σε μια επιφάνεια αλλά είναι οριζόντιες

 

  Συμπέρασμα 2 : Δεν έχουμε ένα σταυρωμένο Κρίσνα αλλά ένα Κρίσνα που χοροπηδά ενώ χορεύει εκστασιασμένος ίσως, με τα χέρια του ανοιχτά και τις παλάμες σε οριζόντια θέση και βρίσκεται ίσως ψηλότερα από το έδαφος κατά την στιγμή της αναπήδησης.. Ίσως θα μπορούσε να λεχθεί πως αν δεχτούμε πως δεν αναπηδά, τότε η στάση του μοιάζει με το κοινό «τσιφτετέλι» και με τις παλάμες του ανοιχτές γοητεύοντας αυτούς που τον παρακολουθούν. Ο Κρίσνα, ας μην ξεχνά κανείς, είναι θεός χορευτής και χορεύει με τις βοσκοπούλες. Εξάλλου πως θα μπορούσαμε να μιλάμε για σταύρωση εφόσον σκοτώθηκε από βέλος που τον «κάρφωσε» πάνω σε ένα δέντρο;

 

Δείτε έναν σημερινό ηλιολάτρη παγανιστή στο γνωστό Στόουνχετζ ενώ καλεί τον θεό - ήλιο, σε ανάλογη στάση με τον Κρίσνα και τις παλάμες του κάθετες προς το έδαφος σε στάση θρησκευτικής παράκλησης. Μήπως είναι και αυτός εσταυρωμένος; Μόνο ο Γ.Γρηγορομιχελάκης είναι «ικανός» να διακρίνει ένα «εσταυρωμένο» σε αυτή την εικόνα διότι πολύ απλώς δεν θέλει τον Ιησού Χριστό, με συνέπεια το μυαλό του να κατασκευάζει ψευδαισθήσεις, παραισθήσεις και οφθαλμαπάτες σε τρίτους καλοπροαίρετους ερευνητές.

 

Τέλος: Δεν υπάρχουν μαρτυρίες για Παρθενογεννεσία & Σωματική Ανάσταση. Δεν αρκεί η σταύρωση για να ταυτίζει κάποιος τον Ιησού και τους μύθους

 

 

«Ο καλόγερος Γεώργιος στο «Tibetinum Alphabetum» (σελ. 203) δίνεις τις εικόνες ενός σταυρωμένου Θεού που λατρεύονταν στο Νεπάλ. Οι σταυροί ήσαν τοποθετημένοι γωνίες των δρόμων και σε υψώματα. Ονομάζουν τον Θεό Ίντρα.  Στις εικόνες 9 και 10 εμφανίζονται μερικές μορφές οι οποίες είναι διαφορετικές από την Χριστιανική Σταύρωση «εάν το θέμα είναι όπως το πιστεύει και ο Μποσόμπρ τότε οι κάτοικοι της Ινδίας και οι Βουδιστές των οποίων είναι η ίδια με αυτή των κατοίκων του Θιβέτ, έχουν δεχτεί τις νέες αυτές εικονογραφήσεις από φανατικούς,  που δεν είναι άλλοι από τους Μανιχαίους. Τα έθνη αυτά, ειδικά στην πόλη του Νεπάλ τον Αύγουστο γιορτάζουν τον θεό Ίντρα και τοποθετούν παντού σταυρούς στεφανωμένους με αυτότονο στην μνήμη του»

και

«Όσο αφορά τις ιδέες του Μπόσορο, πως δηλαδή η θρησκεία της Ινδίας είναι ένας παραφθαρμένος Χριστιανισμός που τον πήραν από τους Μανιχαίους, όλοι οι λόγιοι σήμερα γνωρίζουν πως η θρησκεία της Ινδίας είναι κατά πολλούς αιώνες παλαιότερη από αυτή του Μάνι ή των Μανιχαίων» (Πηγή: «15 Εσταυρωμένοι & Αναστημένοι σωτήρες»,  Εκδόσεις Δαδούχος, Θεσσαλονίκη 2003, σσ. 66 -67).

 

Απολογητής: Κανείς δεν αμφιβάλλει πως η Ινδική θρησκεία είναι αρχαιότερη από την εποχή του Χριστού αλλά δεν είναι παράλογο να δεχτεί κανείς πως οι Μανιχαίοι την επηρέασαν με τον σταυρό μεταχριστιανικά όπως επηρεάσθηκε ο αρχαίος Ορφέας με χριστιανικές προσμίξεις μ.Χ. ή όπως ακριβώς οι Μάγιας έχουν σήμερα χριστιανικές προσμίξεις πάνω στην αρχαία τους θρησκεία, τις οποίες άντλησαν από τους Χριστιανούς. Η επίδραση των Χριστιανών δεν έρχεται σε καμιά σύγκρουση με την αρχαιότητα και την χρονολογία της θρησκείας των Ινδών. Εξάλλου οι δρόμοι προς την Ανατολή και τις Ινδίες ήσαν γνωστές και πριν ακόμη τα χρόνια του Μ. Αλεξάνδρου μέχρις τις Ανατολικές Ινδίες. Συνεπώς πολλά μπορούν να υποτεθούν.

 

1. Εικόνα 9 παριστά

    α. ένα φυτικό σταυρό γι αυτό κα παρουσιάζει ένα κοτσάνι στο κάτω μέρος του

    β. φέρει από ένα καρφί(;) [ή ινδικό στίγμα] στο ζωγραφισμένο μέτωπο, στις ζωγραφισμένες παλάμες και στα ζωγραφισμένα δύο μετατάρσια των ποδιών

   

Συμπέρασμα 1 : Η εικόνα 9 δεν παρουσιάζει κανένα σώμα να πεθαίνει σε κάποιο σταυρό ώστε να μπορεί να λεχθεί πως ο δήθεν σταυρωμένος θα αναστήσει το ίδιο του το σώμα νικώντας τον φυσικό θάνατο. Η εικόνα αυτή είναι λογικοφανές πως είναι ένας καθαρός συμβολισμός και δεν εμπερικλείει καμιά Ανάσταση σώματος,  εφόσον δεν υπάρχει κανένα σώμα ώστε αυτό να αναστηθεί μεταθανάτια. Θα μπορούσε κανείς ίσως να υποθέσει μια ανθρωποποίηση σταυρού, παρά για θεό που σταυρώνεται και πεθαίνει πάνω σε ένα σταυρό.

Αυτό γιατί, εφόσον ο σταυρός δεν είναι ξύλινος, δεν μπορεί να υπάρχει κάποια σταύρωση με καρφιά, συνεπώς εκείνος ή εκείνοι που κατασκεύασαν αυτή την εικόνα, δεν είχαν στο νου τους κάποια μορφή ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗΣ ανθρώπινης σταυρώσεως. Μάλλον είχαν κάποια ιδέα που άλλοι στόμα με στόμα τους μετέφεραν και δεν είναι δηλαδή αποτέλεσμα ουσιαστικής θρησκευτικής διδασκαλίας γύρω από ένα ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ εσταυρωμένο θεό ή διδάσκαλο.

Επίσης είναι παράλογο να υποστηρίζεται πως καρφώθηκαν χέρια και πόδια εφόσον, αν υποθέσουμε πως αναπαριστάται ένας εσταυρωμένος, αυτός καρφώθηκε και στο κρανίο, και συνεπώς δεν υπάρχει κανείς λόγος να σταυρωθεί στα χέρια και στα πόδια, μιας και

α. είναι ήδη νεκρός πριν την ανέγερση του σταυρού κάθετα προς το έδαφος και δεν υπάρχει κανένα μαρτύριο (σε αυτό αποσκοπούσε η σταύρωση)

β. μπορεί κάλλιστα να κρέμεται από το καρφί στο κεφάλι καθιστώντας βάση της φυσικής και του βάρους του σώματος, παντελώς περιττά τα καρφιά σε χέρια και πόδια.

Με λίγα λόγια έχουμε μια ΠΑΡΑΛΟΓΗ και ασφαλώς ΜΗ ΙΣΤΟΡΙΚΗ σταύρωση.

 

2. Η εικόνα 10 δεν παρουσιάζει κανένα εσταυρωμένο εφόσον

    α. λείπει ο σταυρός

    β. λείπει το κάτω μέρος του σώματος

    γ. το σώμα δεν κρέμεται ένεκα του βάρους ώστε να υποδηλώνει κάρφωση στα χέρια

   δ. ο εικονιζόμενος φέρει τρύπα στο κεφάλι που καθιστά περιττή την σταύρωση, σύμφωνα και με πιο παραπάνω λεγόμενα

  ε. οι τρύπες δεν δεικνύουν αποκλειστικά πως πρόκειται περί σταυρώσεως εφόσον στον πλανήτη Γη υπάρχουν πολλές φυλές που τρυπάνε τα μέλη τους ένεκα ΦΑΚΙΡΙΣΜΟΥ (βλέπε Ινδίες) ή βάφουν στις παλάμες ή στο μέτωπό τους χρωματιστούς κύκλους (βλέπε Ινδές)

στ. δες εδώ

 

Συμπέρασμα 2: Πρόκειται περί καθαρής απάτης.

 

 

Ο Τομ Τορλίνο Ινδιάνος της φυλής Ναβάχο με σταυρό στο στήθος. (Πηγή: «15 Εσταυρωμένοι & Αναστημένοι σωτήρες»,  Εκδόσεις Δαδούχος, Θεσσαλονίκη 2003, σσ. 54).

Απολογητής: Εδώ πρόκειται περί κακοτάτης, πονηροτάτης και δολιοτάτης μεγίστης απάτης του συγγραφέα Γεώργιου Γρηγορομιχελάκη, που ξεπέρασε κάθε όριο αφού εσκεμμένα παραβλέπει πως:

 

α. η φωτογραφία εφευρέθηκε τον 19^ο αιώνα μ.Χ., ήτις 1800 και πλέον χρόνια μετά την γέννηση του Ιησού Χριστού από δυτικούς

β. για να φωτογραφηθεί αυτός ο Ινδιάνος σίγουρα πρέπει να ήλθε σε επαφή με δυτικούς Χριστιανούς

γ. το όνομα του Ινδιάνου είναι «Τομ» δηλαδή Θωμάς στα Ελληνικά.

 

Συμπέρασμα: Ομιλούμε περί ενός βαπτισμένου Χριστιανού Ινδιάνου, 19 αιώνες μετά την Σταύρωση του Χριστού, που μπορεί και να φωτογραφήθηκε αναμνηστικά μετά την Χριστιανική βάπτισή του…

 

 

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ 15

ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟΣ, ΑΝΑΣΤΗΜΕΝΟΣ & ΣΩΤΗΡΑΣ;

 

Πριν εξαχθούν τα ωφέλιμα συμπεράσματα από το βιβλίο του Γ.Γ. ας δούμε πότε αποκαλείται κάποιος ως Σταυρωμένος, Αναστημένος και Σωτήρας Θεός

 

Σταυρωμένος

Πρέπει κάποιος να έχει καρφωθεί με καρφιά σε ξύλινο σταυρό, ώστε τα καρφιά να μπορούν να καρφωθούν (λ.χ. όχι σε σίδηρο πάνω σε άγκυρα όπως με τον μ.Χ. Ορφέα διότι αυτό δεικνύει αναλήθεια) και να έχει πεθαίνει ένεκα της κόπωσης της καρδιάς ή της ασφυξίας που επιφέρει το βάρος του σώματος, καθώς κρέμεται από τις καρφωμένες παλάμες, εμποδίζοντας τα πνευμόνια να συσπαστούν, παρέχοντας οξυγόνο στο σώμα

 

Θάνατος Σωματικός

Για να αναστηθεί κάποιος σωματικά - βιολογικά θα πρέπει πρώτα να έχει πεθάνει όπως ο Χριστός: Κατά Ιωάννη, (Κεφ Ιθ’ «33 ἐπὶ δὲ τὸν Ἰησοῦν ἐλθόντες ὡς εἶδον αὐτὸν ἤδη τεθνηκότα, οὐ κατέαξαν αὐτοῦ τὰ σκέλη, 34 ἀλλ' εἷς τῶν στρατιωτῶν λόγχῃ αὐτοῦ τὴν πλευρὰν ἔνυξε, καὶ εὐθέως ἐξῆλθεν αἷμα καὶ ὕδωρ.»)

 

Αναστημένος

Όταν ομιλούμε περί Χριστιανικής ανάστασης δεν ομιλούμε για κάποιο ήρωα που πήγε βόλτα στον Άδη συμβολικά και ξαναγύρισε, όπως έπραξαν διάφορες μυθικές προσωπικότητες αναπαριστώντας τις εναλλαγές των φυσικών φαινομένων, αλλά εννοούμε κάποιον ο οποίος αφού πέθανε ΒΙΟΛΟΓΙΚΩΣ μετά τον θάνατό του κατάφερε και ΑΝΑΣΤΗΣΕ την ίδια αυτή σάρκα η οποία είχε πεθάνει νωρίτερα. Η δυσπιστία του Θωμά οδηγεί κάποιον στον να καταλάβει πως οι μαθητές δεν είδαν κανενός είδος φάντασμα αλλά σώμα ζωντανό με σάρκα και οστά (Κατά Ιωάννη Κεφ. κ24 «24 Θωμᾶς δὲ εἷς ἐκ τῶν δώδεκα ὁ λεγόμενος Δίδυμος, οὐκ ἦν μετ' αὐτῶν ὅτε ἦλθεν ὁ Ἰησοῦς. 25 ἔλεγον οὖν αὐτῷ οἱ ἄλλοι μαθηταί· Ἑωράκαμεν τὸν Κύριον. ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς· Ἐὰν μὴ ἴδω ἐν ταῖς χερσὶν αὐτοῦ τὸν τύπον τῶν ἥλων, καὶ βάλω τὸν δάκτυλόν μου εἰς τὸν τύπον τῶν ἥλων, καὶ βάλω τὴν χεῖρά μου εἰς τὴν πλευρὰν αὐτοῦ, οὐ μὴ πιστεύσω. 26 Καὶ μεθ' ἡμέρας ὀκτὼ πάλιν ἦσαν ἔσω οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ καὶ Θωμᾶς μετ' αὐτῶν. ἔρχεται ὁ Ἰησοῦς τῶν θυρῶν κεκλεισμένων, καὶ ἔστη εἰς τὸ μέσον καὶ εἶπεν· Εἰρήνη ὑμῖν. 27 εἶτα λέγει τῷ Θωμᾷ· Φέρε τὸν δάκτυλόν σου ὧδε καὶ ἴδε τὰς χεῖράς μου, καὶ φέρε τὴν χεῖρά σου καὶ βάλε εἰς τὴν πλευράν μου, καὶ μὴ γίνου ἄπιστος, ἀλλὰ πιστός. 28 καὶ ἀπεκρίθη Θωμᾶς καὶ εἶπεν αὐτῷ· Ὁ Κύριός μου καὶ ὁ Θεός μου. 29 λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· Ὅτι ἑώρακάς με, πεπίστευκας· μακάριοι οἱ μὴ ἰδόντες καὶ πιστεύσαντες»).

Η Ορθοδοξία προτρέπει προς τούτο: «Χαίρεις ερευνώμενος! Διό, Φιλάνθρωπε,Προς τούτο προτρέπεις τον Θωμάν».(Τροπάριον Κυριακής του Θωμά)

 

Σωτήρας

Για να είναι κάποιος Σωτήρας θα πρέπει να μας σώζει από κάτι. Τι εννοούν λοιπόν οι Χριστιανοί όταν λένε πως ο Χριστός είναι σωτήρας; Εννοούν πως ακριβώς επειδή νίκησε τον φυσικό θάνατο απέδειξε την παντοδυναμία Του πάνω σε έναν φυσικό κανόνα που κανένα έμβυο ον δεν μπορεί να νικήσει.

 

Γιατί ο Ιησούς Χριστός μπορεί και είναι όλα αυτά; Διότι επειδή ακριβώς είναι Δημιουργός εξωσυμπαντικός που γέννησε τον κόσμο και την ζωή από το μηδέν, δεν υπόκεινται στους φυσικούς νόμους της Δημιουργίας με συνέπεια να μην υπόκεινται και στον θάνατο.

 

 

ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ «15» ΒΑΣΗ ΤΩΝ ΑΝΩΘΙ ΠΑΡΑΔΟΧΩΝ

 

 

 

Εκτός αυτών ο Ιησούς Χριστός λοιπόν, υπερέχει από τους άλλους για τα εξής:

 

1. Άφησε μάρτυρες της αναστάσεως πίσω του, που δίδαξαν και μαρτύρησαν γι αυτήν δίδοντας την ζωή τους.

2. Έχει γραπτό κώδικα π.Χ. και μ.Χ. (Παλαιά Διαθήκ & Καινή Διαθήκη) που άλλοι «θεοί» δεν άφησαν

3. Προφητεύτηκε η γέννηση, η σταύρωση και η ανάστασή του από τους ανθρώπους του

4. Άφησε προφητείες για τα παρελθόντα, παρόντα και μέλλοντα της ανθρωπότητας

5. Εκτός αυτών άφησε χειροπιαστές μαρτυρίες για το πέρασμά Του μέσα από την ανθρώπινη Ιστορία

6. Τέλος υπάρχουν επιστημονικές μελέτες γύρω από τα βιβλία Του και τα Λόγια Του

 

ΟΙ 16 ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟΙ & ΑΝΑΣΤΗΜΕΝΟΙ ΣΩΤΗΡΕΣ π.Χ.

(Κατά: Δημητρίου Ιατρόπουλου, Τηλεοπτικός Σταθμός Alter, Σάββατο 06/05/2006)

 

 

ΑΚΑΝΘΟΙ, ΣΤΕΦΑΝΙΑ & ΑΡΧΑΙΟΙ ΣΤΑΥΡΟΙ

(Κατά: Περιοδικού Δαυλός, τεύχη 194 & 204)

 

Αριστερά: Αρχαιοελληνικοί σταυροί και στέφανοι εξ ακάνθων (Πηγή: Περιοδικό «Δαυλός», Τεύχος 194, εξώφυλλο, άνω επικεφαλίδα)

Δεξιά: Το σύμβολο του Σταυρού στην Προ Χριστού Ελλάδα (Πηγή: Περιοδικό Δαυλός, τεύχος 204, Εξώφυλλο, Άνω Επικεφαλίδα)

 

Μυθοπλάστης: Περιοδικό Δαυλός

Απάντηση: Αναρωτιέται κανείς που βλέπουν τους σταυρούς στην αρχαία Ελλάδα οι νεοΕθνικοί... μήπως στα σταυρόσχημα πέταλα ενός λουλουδιού; Μα τα λουλούδια δεν είναι ελληνικά! Ή μήπως σε ένα αγαλματίδιο που στέκεται με ανοικτά και οριζόντια τα χέρια του; Αυτό δεικνύει την ανικανότητα πλαστικής του γλύπτη και σε καμιά περίπτωση δεν έχουμε να κάνουμε με θρησκευτικούς σταυρούς ή εσταυρωμένους. Μα πέρα τούτων (Α΄ Προς Κορινθίους , Κεφ α΄ «23 ἡ μεῖς δὲκηρύσσομεν Χριστὸν ἐσταυρωμένον») και Αναστημένο και όχι απλά σχήματα.

Απολογητής: Τι άλλο να πει κανείς για τις προσπάθειες εκείνων που συνεχών Τον αρνούνται; Μα όσο και να αρνούνται Εκείνος Υπάρχει, διότι η Άρνηση δεν είναι απόδειξη μη ύπαρξης.

 

Τεύχος 194

...σταυροί...

Εσταυρωμένοι; Πού είναι αυτοί;

 

...στέφανοι εξ ακάνθων...

Διότι ναι, ίσως οι ρωμαίοι στρατιώτες να είχαν κάπου ξαναδεί να πλέκονται στεφάνια εξ ακάνθων, μπορεί και όχι, όμως αγαπητοί κύριοι του «Δαυλού», τι να τα κάνουν τα ακάνθινα στεφάνια, όταν δεν υπάρχει Κάποιος να τα φορέσει; «29 καὶ πλέξαντες στέφανον ἐξἀκανθῶν ἐπέθηκαν ἐπὶ τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ», ιδίως όταν εκείνο το ακάνθινο στεφάνι χρησιμοποιήθηκε για να χλευάσει και όχι για να τιμήσει θρησκευτικά Κάποιον «καὶ γονυπετήσαντες ἔμπροσθεν αὐτοῦ ἐνέπαιζον αὐτῷ λέγοντες· Χαῖρε, ὁ βασιλεῦς τῶν Ἰουδαίων· 30 καὶ ἐμπτύσαντες εἰς αὐτὸν ἔλαβον τὸν κάλαμον καὶ ἔτυπτον εἰς τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ.» κατά Ματθαίον Κεφ. Κζ΄, 29 - 30. Προσοχή λοιπόν στα αγκάθια (Κατά Ματθαίον κεφ. Ζ΄ «16 ἀπὸ τῶν καρπῶν αὐτῶν ἐπιγνώσεσθε αὐτούς· μήτι συλλέγουσιν ἀπὸ ἀκανθῶν σταφυλὴν ἢ ἀπὸ τριβόλων σῦκα;») και (Κατά Ματθαίον, Κεφ. Ιγ΄,  «7 ἄλλα δὲ ἔπεσεν ἐπὶ τὰς ἀκάνθας, καὶ ἀνέβησαν αἱ ἄκανθαι καὶ ἀπέπνιξαν αὐτά·»)

 

...προ Χριστού Ελλάδα...

Δηλαδή δεχόσαστε αγαπητοί αρνητές Του, πως ο Ιησούς Χριστός γεννήθηκε («π.Χ.») (κατά Ματθαίον Κεφ Β΄ «1 Τοῦ δὲ Ἰησοῦ γεννηθέντος ἐν Βηθλέεμ τῆς Ἰουδαίας ἐν ἡμέραις Ἡρῴδου τοῦ βασιλέως,»); δεχτείτε λοιπόν και το ότι πέθανε (Κατά Ματθαίον, Κεφ Κζ΄, «35 σταυρώσαντες δὲ αὐτὸν»)  και βεβαίως το ότι αναστήθηκε (Κατά Ματθαίον, Κεφ Κη΄ «6 οὐκ ἔστιν ὧδε· ἠγέρθη γὰρ καθὼς εἶπε.»), ώστε να τελειώσει ο παραλογισμός των ατοπημάτων σας.

Αναρωτιέται κανείς που βλέπουν τους σταυρούς στην αρχαία Ελλάδα οι νεοΕθνικοί... μήπως στα σταυρόσχημα πέταλα ενός λουλουδιού; Μα τα λουλούδια δεν είναι ελληνικά ούτως ή άλλως. Ή μήπως σε ένα αγαλματίδιο που στέκει με ανοικτά και οριζόντια τα χέρια του; Αυτό δεικνύει την ανικανότητα πλαστικής του γλύπτη και σε καμιά περίπτωση δεν έχουμε να κάνουμε με θρησκευτικούς σταυρούς ή εσταυρωμένους. Μα πέρα τούτων (Α΄ Προς Κορινθίους , α΄ «23 ἡ μεῖς δὲκηρύσσομεν Χριστὸν ἐσταυρωμένον») και Αναστημένο και όχι απλά σχήματα.

 

Τεύχος 204

...Το σύμβολο...

Μα αγαπητοί μου αρνητές του Χριστού, οι Χριστιανοί δεν λατρεύουν σύμβολα, μα ούτε και κηρύσσουν τέτοια. Επάνω στον Σταυρό, σταυρώθηκε Εκείνος (Προς Κορινθίους Α΄, Κεφ α΄ «23 ἡ μεῖς δὲκηρύσσομεν Χριστὸν ἐσταυρωμένον»).  Ένεκα Εκείνου που Σταυρώθηκε ο Σταυρός απέκτησε αξία.

Ο Βασίλειος της Καισαρείας έχει κάτι για αυτούς του Δαυλού:

«Πρόσταγμα ἡμῖν, μὴ δειλιᾶν ἀπὸ τῶν Ἐλληνικῶν πιθανοτήτων καὶ ἀπὸ τῶν παρὰ τοῖς ἑτερεδόξοις δυσφημιῶν, ἂτινά ἐστι δύο ξύλα, μᾶλλον δὲ δύο δαλοί, ἀπολέσαντες μὲν τοῦ φυτοῦ τὸ ζωτικὸν καὶ τοῦ ξύλου τὸ ἰσχυρόν, μὴ ἔχοντες δὲ τὸ τοῦ πυρὸς φωτεινόν, ἀλλὰ δαλοὶ καπνιζόμενοι, μελαίνοντες μὲν τοὺς ἁπτομένους αὐτῶν καὶ σπιλοῦντες, δακρύειν δὲ τοὺς ὀφθαλμούς τῶν ἐγγιζόντων παρασκευάζοντες.» Μέγας Άγιος Βασίλειος Theol. Work 009 9.230.10