1. |
ΑΝΑΣΚΑΦΕΣ ΣΤΗΝ ΘΗΒΑ & ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΗΡΑΚΛΗ |
2. |
ΝΕΟΠΑΓΑΝΙΣΤΙΚΕΣ ΑΠΑΤΕΣ |
3. |
ΑΠΟΛΟΓΗΤΙΚΑ ΣΧΟΛΙΑ |
4. |
ΠΗΓΕΣ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑΣ |
Ο Ηρακλής είναι ο Έλληνας αρχαίος ήρωας που δίδει γερές και δυνατές βολές κατά του νεοπαγανισμού της Ελλάδας και των νεο-δογματικών θεωριών περί αρχαίας οικολογίας και ανατρέπει βιαίως το οικοδόμημα των νεοεποχίτικων διδασκάλων, καπηλευτών, της αρχαίας θρησκείας.
|
Παυσανία, Βοιωτικά (9), 24, 3: «Στην Ύηττο υπάρχει ναός του Ηρακλή, από τον οποίο άρρωστοι είναι δυνατόν να βρουν γιατρειά· η λατρευτική του εικόνα δεν είναι άγαλμα καλλιτεχνικό, αλλά λίθος αργός, όπως συνηθίζονταν τον παλιό καιρό».
|
1. |
ΑΝΑΣΚΑΦΕΣ ΣΤΗΝ ΘΗΒΑ & ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΗΡΑΚΛΗ |
2. |
ΝΕΟΠΑΓΑΝΙΣΤΙΚΕΣ ΑΠΑΤΕΣ |
3. |
ΑΠΟΛΟΓΗΤΙΚΑ ΣΧΟΛΙΑ |
4. |
ΠΗΓΕΣ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑΣ |
Ρεπορτάζ: ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΚΟΝΤΑΡΑΚΗ
Η παράδοση θέλει τον Ηρακλή, το διασημότερο μυθικό ήρωα της αρχαίας Ελλάδας, να γεννιέται στη Θήβα. Κανείς όμως μέχρι σήμερα δεν είχε εντοπίσει το συγκεκριμένο σημείο όπου οι αρχαίοι πίστευαν πως ήταν το σπίτι στο οποίο γεννήθηκε. Και όμως, υπάρχουν πολλές πιθανότητες να εντοπίστηκε ο οίκος του Αμφιτρύωνα, πατριού του Ηρακλή, σε ένα ιδιωτικό οικόπεδο στην καρδιά της σύγχρονης Θήβας, το οποίο ανασκάπτεται από τον περασμένο Φεβρουάριο.
Παράλληλα, σημαντικότατες επιγραφές, που τώρα «διαβάζονται» από τους επιστήμονες της εφορείας, αναμένεται να δώσουν νέα πολύτιμα στοιχεία για τη μακραίωνη ιστορία της πόλης. Και κυρίως, να πιστοποιήσουν με τον πιο επίσημο τρόπο τις αρχαίες πηγές και μαρτυρίες, όπως του περιηγητή Παυσανία.
Ανάμεσα στα δεκάδες σημαντικότατα ευρήματα που έφερε στο φως η αρχαιολογική σκαπάνη περιλαμβάνεται ένας βωμός από τέφρα (παρόμοιος με το βωμό του Διός στην Ολυμπία), ο οποίος μάλλον ταυτίζεται με το μαντικό βωμό του Απόλλωνα σποδίου (σποδός, η: τέφρα), τον οποίο είδε ο Παυσανίας προ των Ηλεκτρών Πυλών και που τον αναφέρει και ο Σοφοκλής στην αρχή της τραγωδίας του «Οιδίποδα Τυράννου» (στίχος 21).
Και βέβαια, κατάλοιπα από τον οίκο του Αμφιτρύωνα, συζύγου της Αλκμήνης, η οποία απέκτησε με τον Δία τον Ηρακλή. Σύμφωνα με τη μαρτυρία του Παυσανία (9.11.1), οι Μυκηναίοι είχαν εξορίσει τον Αμφιτρύωνα, ο οποίος μαζί με τη σύζυγο του κατέφυγαν στη Θήβα και διέμειναν σε ένα σπίτι το οποίο έκτισαν ο Τροφώνιος και ο Αγαμήδης, γιοι του βασιλιά του Ορχομενού.
Οι πολύ σημαντικές ανακαλύψεις έγιναν κατά τη διάρκεια των ανασκαφικών ερευνών που εκτελούν οι αρχαιολόγοι της Θ΄ Εφορείας Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων, υπό τη διεύθυνση του εφόρου Βασίλη Αραβαντινού, σε ιδιωτικό οικόπεδο στη νοτιοανατολική πλευρά της Καδμείας και σε απόσταση διακοσίων μέτρων νοτίως των Ηλεκτρών Πυλών (Θήβα).
Αριστερά: Στο ανατολικό τμήμα του οικοπέδου βρέθηκε ένα παχύ στρώμα διαδοχικών καύσεων από τις θυσίες, καθώς και πολλές αποθέσεις κεραμικής. Η περιοχή ήταν γεμάτη από ιερά. Δεξιά: Κεραμική από το βωμό στα δυτικά του οικοπέδου. (Πηγή: Εφημερίδα Απογευματινή, Πέμπτη 11 Νοεμβρίου 2004, Τέχνες, Δέσποινα Κονταράκη, σελίδα 48)
Μέσο & Δεξιά: Ο πλούτος και η αξία των ευρημάτων πουέχουν μέχρι σήμερα ανασυρθεί από τη θηβαϊκή γη είναι μεγάλος. (Πηγή: Εφημερίδα Απογευματινή, Πέμπτη 11 Νοεμβρίου 2004, Τέχνες, Δέσποινα Κονταράκη, σελίδα 48)
«Σπάνια έχουμε την ευκαιρία να ταυτίζουμε αρχαιολογικά ευρήματα με τις μαρτυρίες που έχουμε από τις αρχαίες πηγές», τονίζει στην «Α» ο διευθυντής της Θ΄ ΕΠΚΑ, Βασίλης Αραβαντινός, και συνεχίζει: «Από τον Παυσανία έχουμε πολύ καλές περιγραφές, τις οποίες όμως δεν μπορούσαμε να επιβεβαιώσουμε στους χώρους που ανασκάπτουμε. Ο περιηγητής έλεγε πως έξω από το χώρο των Ηλεκτρών Πυλών υπάρχουν σημαντικά ιερά λατρείας του Ηρακλή και ο οίκος του Αμφιτρύωνα, καθώς και βωμός του Απόλλωνα. Όλα τα στοιχεία, λοιπόν, που βρίσκουμε τώρα οδηγούν στην πιστοποίηση της μαρτυρίας αυτής».
Οι ανασκαφές ξεκίνησαν στις αρχές Φεβρουαρίου σε ένα ιδιωτικό οικόπεδο επί της οδού Πολυνείκους 13. Πολύ σύντομα, όμως, οι αρχαιολόγοι κατάλαβαν πως έπρεπε να επεκτείνουν το χώρο της ανασκαφής και από τον περασμένο Ιούλιο άρχισαν τις ανασκαφές και στο πεζοδρόμιο ανατολικά του οικοπέδου. Στη συνέχεια, σε συνεργασία με το Δήμο Θηβαίων, η ανασκαφή προχώρησε και σε τμήμα του δρόμου, πλάτους δύο μέτρων και μήκους δεκατριών μέτρων. Το στρώμα των καύσεων και των αποθέσεων προχωρεί και κάτω από το σύγχρονο οδόστρωμα, ενώ τα όρια του προς την κατεύθυνση αυτή δεν εντοπίστηκαν ακόμα.
Έτσι, είναι απαραίτητο η ανασκαφή, που εκτελείται σε ένα από τα πιο δομημένα σημεία της πόλης, να επεκταθεί περισσότερο στο τμήμα του δρόμου. Κάτι που τονίζει ο κ. Αραβαντινός, ο οποίος είναι πεπεισμένος πως η θηβαϊκή γη στο συγκεκριμένο σημείο κρύβει ακόμα πολλά προς ανακάλυψη. Στο οικόπεδο, έκτασης 335,25 τ.μ., έχουν αποκαλυφθεί μέχρι σήμερα αρχιτεκτονικά κατάλοιπα και κινητά ευρήματα, που χρονολογούνται από τους πρωτοελλαδικούς χρόνους έως και τους ύστερους βυζαντινούς. Από τους προϊστορικούς χρόνους οι ανασκαφείς συνέλεξαν πρωτοελλαδική κεραμική, ενώ εντοπίστηκαν και αρχιτεκτονικά κατάλοιπα μυκηναϊκών χρόνων που συνθέτουν με σαφήνεια κτίσματα. Ανάμεσα τους βρέθηκαν και δύο ακτέριστες ταφές.
Στο νοτιοδυτικό τμήμα του οικοπέδου αποκαλύφθηκε τμήμα στυλοβάτη με τους κατώτερους σφονδύλους δωρικής κιονοστοιχίας και τμήμα οικοδομήματος αρχαϊκών χρόνων. Από το χώρο αυτό συλλέχθηκαν πολλά κινητά ευρήματα. Ανάμεσά τους ένα χάλκινο αρχαϊκό ειδώλιο με παράσταση του Ηρακλή που νικάει το λέοντα, χάλκινες οφθαλμωτές φιάλες, κορινθιακή κεραμική, λίθινο άκρο λέοντος, λίθινες βάσεις, άνω τμήμα κορμού πώρινης κόρης, τμήματα λίθινου περιρραντηρίου κ.ά.
Πρέπει να σημειωθεί, μάλιστα, ότι πρόκειται για το μοναδικό ναϊκό οικοδόμημα της ύστερης αρχαϊκής εποχής που έχει βρεθεί μέχρι σήμερα στην πόλη της Θήβας. Στο κέντρο του οικοπέδου βρέθηκαν κατάλοιπα βυζαντινών χρόνων, ένας αποθέτης και τοίχοι, καθώς και «ασβεστόλακκος» ύστερων βυζαντινών χρόνων. Στα κατάλοιπα της εποχής αυτής έχουν εντοιχιστεί αρχιτεκτονικά μέλη, γλυπτά, κεραμική και χάλκινα αντικείμενα των αρχαϊκών χρόνων.
Στο ανατολικό τμήμα του οικοπέδου βρέθηκε ένα παχύ στρώμα, τουλάχιστον δυόμισι μέτρων διαδοχικών καύσεων, στις οποίες περιέχονται μεγάλες ποσότητες υπολειμμάτων οστών και αποθέσεων κεραμικής γεωμετρικών και αρχαϊκών χρόνων. Κατά καιρούς, κυρίως στην αρχαϊκή εποχή έγιναν προσπάθειες να οριοθετηθεί ο όγκος της τέφρας που είχε δημιουργηθεί, με χαμηλούς τοίχους-περιβόλους
Στα βόρεια το μνημείο οριοθετείται από τοίχο επιμελέστατης κατασκευής (κατά το πολυγωνικό σύστημα). Βόρεια του τοίχου έχουν καταπέσει υλικά ανωδομής κτιρίου, κάτω από τα οποία βρέθηκαν χάλκινα ενεπίγραφα αγγεία, ιδιαίτερα μεγάλης σημασίας. Οι αποθέσεις που βρέθηκαν , στο βωμό είναι κυρίως αγγεία. Μέχρι στιγμής έχουν συλλεχθεί τριακόσια ογδόντα αγγεία ακέραια, ενώ πολλά είναι τα αγγεία που βρέθηκαν σε θραύσματα και μπορούν να συγκολληθούν. Βρέθηκαν, επίσης, χάλκινα κοσμήματα, ειδώλια και μια σφραγίδα. Στα ανώτερα στρώματα και προς τα βόρεια του βωμού τα ευρήματα είναι αρχαϊκής εποχής. Σε βαθύτερα στρώματα και κυρίως προς τα νότια τα ευρήματα είναι γεωμετρικών χρόνων.
Αριστερά: Μπροστά σε εκατοντάδες αγγεία, πολλά από τα οποία σε άριστη κατάσταση, βρέθηκαν οι αρχαιολόγοι κατά τη διάρκεια της ανασκαφής. (Πηγή: Εφημερίδα Απογευματινή, Πέμπτη 11 Νοεμβρίου 2004, Τέχνες, Δέσποινα Κονταράκη, σελίδα 48)
Δεξιά: Μπροστά σε εκατοντάδες αγγεία, πολλά από τα οποία σε άριστη κατά-σταση,βρέθηκαν οι αρχαιολόγοι κατά τη διάρκεια της ανασκαφής. (Πηγή: Εφημερίδα Απογευματινή, Πέμπτη 11 Νοεμβρίου 2004, Τέχνες, Δέσποινα Κονταράκη, σελίδα 48)
Σύμφωνα με την παράδοση, στη Θήβα γεννήθηκε ο Ηρακλής και εκεί πέρασε τα πρώτα χρόνια της ζωής του. Στη Θήβα είχε καταφύγει η μητέρα του Αλκμήνη -την οποία ο Δίας είχε ερωτευτεί για την εξυπνάδα και την ομορφιά της- και ο σύζυγος της Αμφιτρύων. Κάποιο βράδυ, που ο Αμφιτρύων απουσίαζε σε εκστρατεία, ο Δίας πήρε τη μορφή του και αποπλάνησε την Αλκμήνη, ισχυριζόμενος πως επέστρεψε νικητής. Τη νύχτα εκείνη, που ήταν τριπλάσια από την κανονική, επέστρεψε και ο αληθινός Αμφιτρύων, ο οποίος συνευρέθηκε επίσης με την Αλκμήνη. Η Αλκμήνη έμεινε έγκυος σε δίδυμα, τον Ηρακλή από τον Δία και τον Ιφικλή από τον Αμφιτρύωνα Σύμφωνα πάντα με το μύθο, δύο από τα σημαντικότερα γεγονότα της ζωής του Ηρακλή συνέβησαν στη Θήβα. Το πρώτο όταν ήταν ακόμα μωρό και η Ηρα -θέλοντας να εκδικηθεί τον Δία για την απιστία του- έστειλε στην κούνια δύο φίδια για να τον σκοτώσουν. Ο Ηρακλής, όχι μόνο τα απόφυγε, αλλά τα έπνιξε κιόλας. Το δεύτερο ήταν όταν ο Ηρακλής πήρε για γυναίκα του την κόρη του βασιλιά της Θήβας Μεγάρα. Η Ήρα τρέλανε τον ήρωα, ο οποίος σε κατάσταση κρίσης σκότωσε και τη γυναίκα και τα τρία παιδιά του.
Αριστερά: Τμήμα δωρικής κιονοστοιχίας και λίθινες βάσεις, που ανακαλύφθηκαν στο νοτιοδυτικό τμήμα του οικοπέδου. (Πηγή: Εφημερίδα Απογευματινή, Πέμπτη 11 Νοεμβρίου 2004, Τέχνες, Δέσποινα Κονταράκη, σελίδα 49)
Μέσο & Δεξιά: Χάλκινα αρχαϊκά ειδώλια Α με φιγούρες ανθρώπων και ζώων βρέθηκαν στο νοτιοδυτικό τμήμα του οικοπέδουΑνάμεσα στα χάλκινα ευρήματα, που έφεραν στο φως οι ανασκαφές, βρίσκεται και το μικρό αγαλματίδιο (δεξιά), που απεικονίζει τον Ηρακλή να νικά το λέοντα. (Πηγή: Εφημερίδα Απογευματινή, Πέμπτη 11 Νοεμβρίου 2004, Τέχνες, Δέσποινα Κονταράκη, σελίδα 49)
Η λίθινη βάση του βωμού. Το μαντικό βωμό του Απόλλωνα σποδίου ιστορεί ο Παυσανίας στην «Περιήγηση» του. (Πηγή: Εφημερίδα Απογευματινή, Πέμπτη 11 Νοεμβρίου 2004, Τέχνες, Δέσποινα Κονταράκη, σελίδα 49)
Δεν είναι η πρώτη φορά -και φυσικά δεν είναι η τελευταία- που η θηβαϊκή γη αποκαλύπτει θησαυρούς. Αρκεί να αναφέρουμε πως σχετικά πρόσφατα ανασκάφηκαν μεγάλα νεκροταφεία με την ευκαιρία του έργου κατασκευής της υπόγειας διάβασης κάτω από τη σιδηροδρομική γραμμή Αθηνών-Θεσσαλονίκης.
Μόνο στη συγκεκριμένη εκείνη ανασκαφή είχαν αποκαλυφθεί οκτακόσιοι σαράντα επτά τάφοι, τα ευρήματα των οποίων ήταν εξαιρετικά πλούσια, καθώς πολλοί από αυτούς ήταν ασύλητοι. Τα αγγεία που είχαν βρεθεί ξεπερνούσαν τα επτά χιλιάδες, ενώ τότε είχε βρεθεί και ένα κεφάλι κούρου -το πρώτο που βρέθηκε στη Θήβα.
Αν, μάλιστα, ανατρέξουμε λίγο παλαιότερα, βλέπουμε πως συνολικά τα έτη 2001 και 2002 βρέθηκαν περίπου χίλιοι διακόσιοι τάφοι σε ανασκαφές υπό τη διεύθυνση του Βασίλη Αραβαντινού.
Η κατοίκηση της Θήβας άρχισε στα νεολιθικά χρόνια (Πυρί) και ο οικισμός ήταν ήδη ισχυρός στην πρωτοελλαδική (3000-2000 π.Χ.), καθώς και στη μεσοελλαδική εποχή (2000-1600 π.Χ.). Η πόλη έφθασε στο απώτατο σημείο υπεροχής και δύναμης τη μυκηναϊκή περίοδο (1600-1100 π.Χ.). Αξιόλογη ήταν η δύναμη της Θήβας και τα γεωμετρικά και αρχαϊκά χρόνια, ενώ την κλασική περίοδο κερδίζει την ηγεμονία της Ελλάδας (371-362 π.Χ.). Μετά, όμως, τη μάχη της Χαιρώνειας το 338 πΧ και την πλήρη καταστροφή της από τους Μακεδόνες το 335 π.Χ. η Θήβα ουδέποτε ανέκτησε την παλιά δόξα της. Στα σημαντικότερα μνημεία της Θήβας περιλαμβάνεται το Μυκηναϊκό Ανάκτορο ή Καδμείον, ένα από τα σημαντικότερα διοικητικά κέντρα της ηπειρωτικής Ελλάδας, στο κέντρο της Καδμείας Ακρόπολης. Επίσης, ο ναός του Ισμηνίου Απόλλωνος και οι Πύλες της Καδμείας. Από τις επτά μυθολογικές πύλες των Θηβών μόνον η είσοδος ανάμεσα στους δύο κυκλικούς πύργους των Ηλεκτρών Πυλών σώζεται σήμερα.
Πηγή: Εφημερίδα Απογευματινή, Πέμπτη 11 Νοεμβρίου 2004, Τέχνες, Δέσποινα Κονταράκη, σσ. 48 - 49
ΠΡΟΣΟΧΗ: Στο τέλος κάθε σελίδας του Ανώνυμου Απολογητή θα παρουσιάζονται νεοπαγανιστικές και αθεϊστών (δήθεν ελληνιστών) απάτες που έχουν σχέση με το θέμα της σελίδας. Αυτές οι απάτες δεν έχουν σκοπό να βάλουν τα περιοδικά στα οποία εμφανίζονται τα νεοπαγανιστικά ψεύδη, εφόσον ούτως ή άλλως παγανιστές συγγράφουν σε διάφορα ανυποψίαστα εξ αυτών και αυτά δεν εκφράζονται από τις απόψεις των αρθρογράφων, αλλά σκοπό έχουν:
1. να καταδείξουν τον κρυφοπαγανιστή αρθρογράφο ώστε να γίνει γνωστός και
2. είτε ο κάθε ενδιαφερόμενος που αναγιγνώσκει εκ νέου άρθρα του να θέτει τον εαυτό του εν εγρήγορση και να ελέγχει θαρρετά τα ψεύδη του κρυφοπαγανιστή (δήθεν ελληνιστή), αν είναι μελετημένος και έχει πρόσβαση σε πρωτογενή βιβλιογραφία
3. είτε εάν δεν έχει πρόσβαση σε βιβλιογραφία, να μην δείχνει πλέον εμπιστοσύνη στον αρθογράφο εφόσον γνωρίζει πως εκφράζει ψεύδη για να σπιλώσει τον Χριστιανισμό υποστηρίζοντας θέσεις παγανισμού, που όμως δεν είναι σχεδόν ποτέ ξεκάθαρες, αλλά που παρουσιάζονται ως «ελληνικές» μιας και η πλειοψηφία των νεοπαγανιστών ντρέπεται να ομολογήσει δημοσίως την θρησκεία που ακολουθεί και προτιμά να καμουφλάρεται με κάτι οικοιότερο, τον πατριωτισμό, που όμως αρρωστημένα έχει μετατραπεί σε ένα παγανιστικό εθνικισμό.
ΕΞΑΙΡΕΣΗ: εξαιρούνται τα προσωπικά βιβλία του κρυφοπαγανιστή αθρογράφου ή τα έντυπα με καθαρά νεοπαγανιστικό προσανατολισμό, ανάμεσα στα τόσα που κυκλοφορούν στην Ελλάδα.
Αριστερά: Σέργιος Δημήτριος, Νομικός Συγγραφέας (Πηγή: Alter, εκπομπή Οι Πύλες του Ανεξήγητου, Σάββατο 09/04/2005)
Δεξιά: Γεώργιος Τσαγκρινός, Φυσικός, Διευθυντής Περιοδικού Ιχώρ (Πηγή: Τηλεοπτικός Σταθμός Alter, εκπομπή Οι Πύλες του Ανεξήγητου, Σάββατο 19/11/2005)
Βίντεο: Μέγεθος: 140 Kb - Διάρκεια: 1΄02΄΄ Εις το βίντεο ο Σέργιος Δημήτριος προσπαθεί να παρουσιάσει την κακοσύνη του θεού Δία εις το έργο Προμηθέας Δεσμώτης και γίνεται παραλήπτης της μανιώδης φραστικής επίθεσης του νεοπαγανιστή Γεώργιου Τσαγκρινού, διευθυντή του περιοδικού Ιχώρ. Ο Σέργιος Δημήτριος δεν πρόλαβε να τοποθετηθεί ως προς την προφητεία του Αισχύλου εκείνη ακριβώς την στιγμή διότι διεκόπη από τον δημοσιογράφο. Προς το τέλος της εκπομπής [δεν παρουσιάζεται αυτό εις το βίντεο ένεκα ατυχής απώλειας του αποσπάσματος], όταν του παρουσιάζεται η δεύτερη ευκαιρία το πράττει και παρουσιάζει τα προφητικά λόγια του Αισχύλου ως αναφερόμενα εις την ενσάρκωση και γέννηση του Ιησού Χριστού. Ο Γεώργιος Τσαγκρινός αφού του επιτίθεται και πάλι με πάθος φραστικά, όπως άλλωστε έπραξε σε άλλη περίπτωση αναγκαζόμενος στο τέλος της εκπομπής να ζητήσει συγνώμη, του αναφέρει κυριολεκτικά μαινόμενος πως ο λυτρωτής του Προμηθέα Δεσμώτη είναι ο Ηρακλής και όχι ο Χριστός. Μάλιστα εις την παραδοχή αυτή τον συνεπικουρεί ο Μιχάλης Καλόπουλος που αναφέρει πως από την εποχή του έργου του Αισχύλου μέχρι την γέννηση του Χριστού, δεν είναι 13 γενιές, όπως αναφέρει στο «Προμηθέας Δεσμώτης» ο Έλληνας τραγικός.
Μυθοπλάστες: Γεώργιος Τσαγκρινός & Μιχάλης Καλόπουλος
Απάντηση: Εδώ
Και εφ’ όσον, όπως γράφει ο Όγκυ Ο Κάρυ στο βιβλίο του «Ήθη και έθιμα των αρχαίων Ιρλανδών», «ξεκίνησε από τη Μακεδονία ή Μέση Ελλάδα ο Παρθολών με μια μικρή ομάδα ανθρώπων, ανάμεσα στους οποίους ήταν τρεις Δρυΐδες ονομαζόμενοι Φίος, Αίολος και Φόμορος», συμπαιρένουμε ότι οι Δρυΐδες ήσαν αιγιακής προελεύσεως και οι γνώσεις τους ήταν αντλημένες από τα αρχαία ελληνικά ιερατεία. Ίσως γι’ αυτό και σύμφωνα με τον τον Ιούλιο Καίσαρα «θεωρούν απρέπεια να μεταφέρουν τις σπουδές τους σε γραπτό λόγο, αν και χρησιμοποιούν το ελληνικό αλφάβητο για σχεδόν οτιδήποτε άλλο.» Η απέχθειά τους αυτή πρέπει να συνδεθεί με την απέχθεια του Πλάτωνος, ανδρός μυημένου στα αρχαιοελληνικά μυστήρια, προς τον γραπτό λόγο, όπως ρητώς δηλώνει στον διάλογο «Φαίδρος». (Πηγή: Μάριος Δημόπουλος, Προϊστορικοί Έλληνες στην Βόρειο Ευρώπη, Κέλτες -Υπερβόρειοι και οι Πελασγοί της Φιλανδίας, Περιοδικό Ιχώρ, τεύχος 7, σελ.38)
Όσο για το όνομα της Βρεττανίας, αυτό κατά τις αρχαίες ελληνικές παραδόσεις οφείλεται στον Βρεττανό, πατέρα της Κελτούς ή Κελτίνης, ερωμένης του Ηρακλή, και μητέρας εξ αυτού του Κελτού επωνύμου των Κελτών. Είναι προφανές, ότι ο μύθος αυτός θέλει να δείξει την εγκατάσταση Κελτών, απογόνων του Ηρακλή, στην Βρεττανία. (Πηγή: Αθανάσιος Αγγελόπουλος, Οι προϊστορικοί Έλληνες των Βρετανικών Νήσων, περιοδικό Ιχώρ, τεύχος 22, σελ. 28)
Μυθοπλάστες: Αθανάσιος Αγγελόπουλος & Μάριος Δημόπουλος
Απάντηση: Η παρούσα έχει σκοπό να καταδείξει απλά και γρήγορα ορισμένες από τις ανακολουθίες της νεοπαγανιστικής εθνικιστικής μανίας παρά να ματαιώσει τις όποιες Ελληνικές, ανάμεσα και σε άλλες επιρροές, που δέχτηκαν οι Κέλτες στο πέρασμα των αιώνων. Επιρροές από άλλους λαούς δέχεται κάθε λαός και αυτός με την σειρά του επηρεάζει τους άλλους. Στεγανά στην ιστορία δεν υπάρχουν. Αυτό δεν αποδεικνύει πρωτεία ούτε αριστεία σε κάποιον.
Οι θεοί
Το νεοπαγανιστικό μύθευμα ξεκινά τις υποθέσεις του για την ελληνικότητα των Κελτών με την σύγκριση του κελτικού θεού του κεραυνού Taranis και του Δία (1). Κάτι τέτοιο μάλλον στηρίζει την ινδοευρωπαϊκή θεωρία που διδάσκει τον θεό του κεραυνού όλων των Αρίων λαών, παρά την καταπολεμά ως θέλει η νεοπαγανιστική επιθυμία (2) και ασφαλώς σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να ταυτίσει φυλετικά τους Κέλτες με τους Έλληνες, ούτε να αποδείξει την καταγωγή των πρώτων από τους τελευταίους. Ανάλογη νοοτροπία στους συμπερασμούς δείχνουν οι νεοπαγανιστές και με τους Έλληνες Χριστιανούς, διότι ο ασπασμός από τους τελευταίους της θεότητας του Χριστού, καθορίζει αυτούς, σύμφωνα με την νεοπαγανιστική προπαγάνδα, ως «Εβραίους», «Ναζωραίους» κ.α. Πάντως σε καμιά περίπτωση Έλληνες, αφού «πραγματικοί» Έλληνες είναι μόνοι οι παγανιστές. Αποδοχή όμως μιας θεότητας από έναν α΄ λαό που λατρεύεται στην αρχή από έναν β΄, δεν αποδεικνύει και την φυλετική καταγωγή του α΄ από τον β΄ . Έτσι οι Έλληνες που κάποτε λάτρεψαν την Ίσιδα δεν σημαίνει ότι κατάγονται από τους Αιγυπτίους, όπως επιθυμούν εδώ οι παγανιστές οι Κέλτες να κατάγονται από τους Έλληνες ένεκα της λατρείας του «Δία» - Taranis.
Άραγε η αποδοχή του όποιου Χριστιανισμού από τους σημερινούς Κέλτες μετατρέπει αυτούς σε Ιουδαίους ή Ναζωραίους ανατρέποντας την όποια Ελληνικότητά τους που διδάσκουν οι νεοπαγανιστές; (Πηγή: http://static.flickr.com/52/113433925_0df2db5fbe.jpg, http://static.flickr.com/19/113427516_918655ef8c.jpg, http://static.flickr.com/42/113427515_21abd956ef.jpg)
Η «ελληνική» Υπερβορεία, «Έλληνες» Δρυΐδες & τα χειρόγραφα
Η συνέχεια δίδεται με το αίνιγμα της χώρας και του λαού των Υπερβορείων, ενώ η λύση του αινίγματος αυτού είναι η «ελληνικότητά» τους βάση των αρχαίων συγγραφέων και της μυθολογίας (βλ. μήλα Εσπερίδων), αφού οι Έλληνες, σύμφωνα με τους τελευταίους ανέβηκαν στην βόρεια Ευρώπη, ουδέποτε κανείς από αυτούς κατέβηκε από εκεί προς τον Νότο. (3) Σε αυτό το σημείο κανείς από τους νεοπαγανιστές δεν μπαίνει στον κόπο να παρατηρήσει ότι ο Απόλλων δεν ανεβαίνει μόνο κάθε χρόνο στην Υπερβορεία αλλά κατεβαίνει κιόλας. Αλλά για την απόδειξη της μετανάστευσης των Ελλήνων εις την «Υπερβορεία Ιρλανδία» ανατρέχουν οι νεοπαγανιστές στις μυθολογικές παραδόσεις των Ιρλανδών (4) που κατά παράδοξο τρόπο και παρά τις διδασκαλίες των πρώτων για «καταστροφές» Χριστιανών μοναχών κατά των Εθνικών παραδόσεων και βιβλίων, διασώθηκαν σε χειρόγραφα 3 γραφέων του Χριστιανικού Μοναστηριού Clonmacnoise της Ιρλανδίας (5). Κατά αντιπαραβολή οι «Έλληνες» Δρυΐδες κάτοχοι γνώσεων από τα αρχαία ελληνικά ιερατεία «θεωρούν απρέπεια να μεταφέρουν τις σπουδές τους σε γραπτό λόγο» σύμφωνα με τον Ιούλιο Καίσαρα. Κατά συνέπεια τούτου οι Δρυΐδες ήσαν ανίκανοι και αδιάφοροι να διασώσουν την «αρχαία Ελληνική γραμματεία» που διαφημίζουν διαρκώς οι νεοπαγανιστές ενώ το όλο αυτό σκηνικό δεν πρέπει να μένει άνευ της σημειώσεως του ότι οι αρχαίοι παγανιστές έκαιγαν τα αρχαία συγγράμματα σε νεκρικές ιεροτελεστίες και τα έθαβαν στην λήθη του τάφου τους (6).
Ανθρωπολογικές μελέτες, Μεγαλιθικά μνημεία & πάλι Δρυΐδες
Από το πόνημα των παγανιστών δε λείπουν οι αναφορές για τις ανθρωπολογικές μελέτες του «γνωστού» και στον Δαυλό, Άρη Πουλιανού, του 1968, όπου στηρίζεται η θέση του πως «πυρήνας των πληθυσμών της Ευρώπης, πρώτοι και αυτόχθονες Ευρωπαίοι, καρδιά των κατοίκων της είναι οι Σαρακατσαναίοι» (7) . Συνέπεια αυτού κατά την νεοπαγανιστική φαντασία είναι να δηλώνεται εμμέσως ότι όλοι οι Ευρωπαίοι (και οι Κέλτες) είναι απόγονοι των Σαρακατσαναίων (Ελλήνων)! Εδώ δεν υπάρχει τίποτα το ορθότερο παρά να παρατεθεί η νέα ανθρωπολογική μελέτη που θέλει τους Κέλτες απόγονους των «Ισπανών» (βλ. παράρτημα) και ο λόγος για τον οποίο παρατίθεται είναι για να φανερώσει την νεοπαγανιστική αιθαλομίχλη που πότε χρησιμοποιεί τις ανθρωπολογικές μελέτες για να υποστηρίξει αφελέστατα το «ανθεκτικό και ισχυρό», «ελληνικό γονιδίωμα» (8) και πότε ανατρέχει σε παραδόσεις και μυθολογίες για να ανατρέψει αυτά που οι μελέτες θέλουν να αποδείξουν. Βέβαια η μυθολογική αναφορά πως ανάμεσα στην ομάδα του Παρθόλων «ήταν τρεις Δρυΐδες ονομαζόμενοι Φίος, Αίολος και Φόμορος» ακόμη και αν είναι ιστορική δεν οδηγεί στο αβίαστο συμπέρασμα «ότι οι Δρυΐδες ήσαν αιγιακής προελεύσεως» διότι τρεις Δρυΐδες δεν είναι όλοι οι Δρυίδες, και διότι πουθενά δεν αναφέρεται ότι οι τρεις Δρυΐδες κατάγονταν από το Αιγαίο επειδή συντρόφευαν τον Παρθολώνα (!).
Ασφαλώς ο νεοπαγανισμός της Ελλάδας, αν και κατηγορεί άλλους λαούς για κλεψιές κατά του Ελληνικού πολιτισμού οικειοποιείται αυθαίρετα πρωτιές κάθε άλλου ξένου πολιτισμού και έτσι δεν παραιτείται από το να επιβουλεύεται τα μεγαλιθικά μνημεία της Ευρώπης που καλούνται «αστεροσκοπεία» (9) όπως του Stonehedge αφού «παρόμοια προϊστορικά μνημεία» με αυτό, σύμφωνα με τον Αθανάσιο Αγγελόπουλο, υπάρχουν «φυσικά στις Μυκήνες» (10). Αντίθετα για τον άλλο αρθρογράφο του Ιχώρ, Μάριο Δημόπουλο, η έλλειψη μεγαλιθικών μνημείων στον γεωγραφικό χώρο της Ελλάδας, δεν στερεί τη μονόδρομη μεταφορά της γνώσης κατασκευής μεγαλιθικών μνημείων από τους Έλληνες στην Ευρώπη, αφού «Απλά οι Έλληνες προχώρησαν αργότερα σε άλλες τεχνικές κατασκευής, μ’ αποτέλεσμα να παραμεριστούν και εν συνεχεία να λησμονηθούν οι μεγαλιθικές κατασκευές στον Αιγιακό χώρο, όπως συνέβη και με τα πυραμιδοειδή κτίσματα» (11) ενώ ο Παυσανίας πληροφορεί για την ύπαρξη ενός μενίρ στον Ελλαδικό χώρο «το οποίο χρησίμευε ως τόπος λατρείας» (12). Η δυνατότητα όπως το μενίρ αυτό να κατασκευάστηκε από Κέλτες που κατέβηκαν στην Μεσόγειο ως μισθοφόροι των Ελλήνων, ούτε αγγίζει την νεοπαγανιστική συλλογιστική σκηνοθεσία. Επιπλέον ο «εκπολιτισμός» των Ευρωπαίων από τους Έλληνες αγγίζει μόνο όσα επιθυμεί ο «νεοπαγανιστικός σύλλογος Ελλάδας» αφού ναι μεν οι Ευρωπαίοι διδάχθηκαν τις μεγαλιθικές κατασκευές από τους Έλληνες, αλλά όχι και τις δωρικές - ιωνικές κατασκευές μεγαλοπρεπών ναών όπως λ.χ. η Ακρόπολη του Χρυσού αιώνα και ο Ναός του Επικούρειου Απόλλωνα.
Η γλώσσα & ο Ηρακλής
Τέλος οι νεοπαγανιστές για να εξασφαλίσουν την «απόδειξη» της ελληνικότητας Κελτών και Δρυΐδων ανατρέχουν και σε άλλες επιπολαιότητες πέρα της ελληνικής θρησκείας και πολιτισμού κατά του «ανύπαρκτου λαού προϊόν φαντασίας των γλωσσολόγων του περασμένου αιώνα, των Ινδοευρωπαίων» (13). Υποστηρίζουν «χωρίς καμιά απολύτως φαντασία» μαχόμενοι τους «ευφάνταστους γλωσσολόγους», ότι το Κελτικό Αλφάβητο είναι δημιούργημα του ήρωα Ηρακλή (14) που ανήκει στην θρησκεία των «προσωποποιημένων δυνάμεων της φύσης» και ότι προφανέστατα και βάση των μύθων υπήρξε «εγκατάσταση Κελτών, απογόνων του Ηρακλή, στην Βρεττανία.» (15) γεγονός εντελώς αντίθετο με τις ανθρωπολογικές μελέτες στο παράρτημα. Ίσως εκείνο που μένει τώρα στον νεοπαγανισμό της Ελλάδας είναι να «αποδείξει» με νέο άρθρο τόσο την «Ελληνικότητα» των Ισπανών όσο και των Βάσκων, πράγμα διόλου δύσκολο αφού η ελληνικότητα έχει «αποδειχθεί» και για την Ιαπωνική γλώσσα ενώ νύξεις για τους Βάσκους έχουν γίνει στο παρελθόν σε περιοδικά του χώρου.
Σημειώσεις
01. Ιχώρ, τεύχος 7, σελ. 22
02. Ό.,π. 21
03. Ό.π.. σσ.22-25
04. Lebor Gabola Eren & Leborna Huidres
05. http://en.wikipedia.org/wiki/Lebor_na_hUidre
06. Βλέπε ανεύρεση Ορφικού Πάπυρου Δερβενίου καθώς και την ταφή του Μ. Αλεξάνδρου «θεού του Ολύμπου» με πλειάδα αρχαίων σπανίων χειρογράφων
07. Ιχώρ, τεύχος 7, σε. 31
08. Ιχώρ, τεύχος 63-64, Δια-δικτυακά, σσ. 6 -7
09. Ιχώρ, τεύχος 22, σελ. 38
10. Ό.π., σελ. 33
11. Ιχώρ, τεύχος 7, σελ. 39
12. Ό.π.
13. Ό.,π. σελ. 42
14. Ό.,π. σελ. 30
15. Ιχώρ, τεύχος 22, σελ. 28
THE INDEPENDENT
του Guy Adams
Οι Βρετανοί είναι απόγονοι... Ισπανών
Επιστήμονες από την Οξφόρδη βρήκαν ότι οι Κέλτες κατάγονται από ιβηρική φυλή
Ποιος άραγε φαντάζεται ότι όταν οι Βρετανοί τουρίστες επισκέπτονται την ισπανική Κόστα δελ Σολ ουσιαστικά επιστρέφουν στις ρίζες τους; Σε αυτό το συμπέρασμα κατέληξε πάντως ομάδα επιστημόνων από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, οι οποίοι υποστηρίζουν ότι οι Κέλτες, οι αυτόχθονες κάτοικοι της Βρετανίας, κατάγονται από ιβηρική φυλή ψαράδων, η οποία πριν από 6.000 χρόνια διέσχισε τον Βισκαϊκό Κόλπο. Σύμφωνα με αναλύσεις DNA, «το γενετικό αποτύπωμα» της πλειονότητας των σημερινών Βρετανών είναι σχεδόν πανομοιότυπο με αυτό των κατοίκων των ισπανικών ακτών, οι πρόγονοι των οποίων μετανάστευσαν βόρεια, στις Βρετανικές Νήσους, μεταξύ 4000 και 5.000 π.Χ. Η ανακάλυψη, η οποία έγινε από τον Μπράιαν Σάικδ, καθηγητή Ανθρώπινης Γενετικής στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, αναμένεται να ταράξει εκ θεμελίων την επιστημονική άποψη περί «βρετανικότητας». Μέχρι πρότινος, οι απόγονοι των Κελτών, οι οποίο αποτελούν το 80% του σημερινού πληθυσμού της Βρετανίας, εθεωρείτο ότι κατάγονταν από πολεμικές φυλές της Κεντρικής Ευρώπης. Ο δρ Σάικδ, ανακάλυψε ότι χρωμόσωμα «Υ» των κελτικής καταγωγής, κατοίκων της Βρετανίας, είναι παρόμοιο με αυτό των αυτοχθόνων κατοίκων των ακτών της Ισπανίας. «Φαίνεται ότι πριν από 6.000 χρόνια κάτοικοι της Ιβηρικής κατασκεύασαν βάρκες που τους επέτρεψαν να διασχίσουν το Στενό της Μάγχης» υποστηρίζει ο δρ Σάικδ. Ο πρώτος γενετιστής αρχαιολόγος στον κόσμο εξέτασε επί πενταετία δείγματα DNA από περίπου 10.000 εθελοντές από τη Βρετανία και την Ιρλανδία. Η μελέτη του χρωμοσώματος «Υ», το οποίο κληρονομείται από τον πατέρα, κατέδειξε ότι η συντριπτική πλειονότητα των εθελοντών καταγόταν από μία εκ των έξι φυλών. Εγκαταστάθηκαν κατά κύματα στη Βρετανία πριν από την κατάκτηση της από τους Νορμανδούς.
Πηγή: Εφημερίδα «Το Βήμα», Παρασκευή 22 Σεμπτεμβρίου 2006, σελ. 18
Εφημερίδες
1. Απογευματινή, Πέμπτη 11 Νοεμβρίου 2004
2. Το Βήμα, Παρασκευή 22 Σεπτεμβρίου 2006
Τηλεοπτικοί Σταθμοί
1. Alter, εκπομπή Οι Πύλες του Ανεξήγητου, Σάββατο 09/04/2005, Οι Πύλες του Ανεξήγητου, Σάββατο 19/11/2005
Περιοδικά
1. Ιχώρ, τεύχη,7, 22, 63-64
Διαδίκτυο
1. http://static.flickr.com/52/113433925_0df2db5fbe.jpg
2. http://static.flickr.com/19/113427516_918655ef8c.jpg
3. http://static.flickr.com/42/113427515_21abd956ef.jpg
