Η ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ ΜΕ ΜΟΝΟΤΟΝΙΚΕΣ ΓΡΑΜΜΑΤΟΣΕΙΡΕΣ

1 Βίβλος γενέσεως Ιησού Χριστού, υιού Δαυίδ, υιού Αβραάμ. 2 Αβραάμ εγέννησεν τον Ισαάκ, Ισαάκ δε εγέννησεν τον Ιακώβ, Ιακώβ δε εγέννησεν τον Ιούδαν και τους αδελφούς αυτού, 3 Ιούδας δε εγέννησεν τον Φαρές και τον Ζαρά εκ της Θάμαρ, Φαρές δε εγέννησεν τον Εσρώμ, Εσρώμ δε εγέννησεν τον Αράμ, 4 Αράμ δε εγέννησεν τον Αμιναδάβ, Αμιναδάβ δε εγέννησεν τον Ναασσών, Ναασσών δε εγέννησεν τον Σαλμών, 5 Σαλμών δε εγέννησεν τον Βοόζ εκ της Ραχάβ, Βοόζ δε εγέννησεν τον Ωβήδ εκ της Ρούθ, Ωβήδ δε εγέννησεν τον Ιεσσαί, 6 Ιεσσαί δε εγέννησεν τον Δαυίδ τον βασιλέα. Δαυίδ δε εγέννησεν τον Σολομώντα εκ της τού Ουρίου, 7 Σολομών δε εγέννησεν τον Ροβοάμ, Ροβοάμ δε εγέννησεν τον Αβιά, Αβιά δε εγέννησεν τον Ασά, 8 Ασά δε εγέννησεν τον Ιωσαφάτ, Ιωσαφάτ δε εγέννησεν τον Ιωράμ, Ιωράμ δε εγέννησεν τον Οζίαν, 9 Οζίας δε εγέννησεν τον Ιωάθαμ, Ιωάθαμ δε εγέννησεν τον Αχαζ, Αχαζ δε εγέννησεν τον Εζεκίαν,

10 Εζεκίας δε εγέννησεν τον Μανασσή, Μανασσής δε εγέννησεν τον Αμών, Αμών δε εγέννησεν τον Ιωσίαν, 11 Ιωσίας δε εγέννησεν τον Ιεχονίαν και τους αδελφούς αυτού επί της μετοικεσίας Βαβυλώνος. 12 Μετά δε την μετοικεσίαν Βαβυλώνος Ιεχονίας εγέννησεν τον Σαλαθιήλ, Σαλαθιήλ δε εγέννησεν τον Ζοροβάβελ, 13 Ζοροβάβελ δε εγέννησεν τον Αβιούδ, Αβιούδ δε εγέννησεν τον Ελιακείμ, Ελιακείμ δε εγέννησεν τον Αζώρ, 14 Αζώρ δε εγέννησεν τον Σαδώκ, Σαδώκ δε εγέννησεν τον Αχείμ, Αχείμ δε εγέννησεν τον Ελιούδ, 15 Ελιούδ δε εγέννησεν τον Ελεάζαρ, Ελεάζαρ δε εγέννησεν τον Ματθάν, Ματθάν δε εγέννησεν τον Ιακώβ, 16 Ιακώβ δε εγέννησεν τον Ιωσήφ τον άνδρα Μαρίας, εξ ής εγεννήθη Ιησούς ο λεγόμενος Χριστός. 17 Πάσαι ούν αι γενεαί από Αβραάμ έως Δαυίδ γενεαί δεκατέσσαρες, και από Δαυίδ έως της μετοικεσίας Βαβυλώνος γενεαί δεκατέσσαρες, και από της μετοικεσίας Βαβυλώνος έως τού Χριστού γενεαί δεκατέσσαρες. 18 Τού δε Ιησού Χριστού η γένεσις ούτως ήν· μνηστευθείσης της μητρός αυτού Μαρίας τώ Ιωσήφ, πριν ή συνελθείν αυτούς ευρέθη εν γαστρί έχουσα εκ Πνεύματος αγίου. 19 Ιωσήφ δε ο ανήρ αυτής, δίκαιος ών και μη θέλων αυτήν παραδειγματίσαι, εβουλήθη λάθρα απολύσαι αυτήν.

20 ταύτα δε αυτού ενθυμηθέντος ιδού άγγελος Κυρίου κατ' όναρ εφάνη αυτώ λέγων· Ιωσήφ υιός Δαυίδ, μη φοβηθής παραλαβείν Μαριάμ την γυναίκά σου, το γάρ εν αυτή γεννηθέν εκ πνεύματός εστιν αγίου· 21 τέξεται δε υιόν και καλέσεις το όνομα αυτού Ιησούν, αυτός γάρ σώσει τον λαόν αυτού από των αμαρτιών αυτών. 22 Τούτο δε όλον γέγονεν ίνα πληρωθή το ρηθέν υπό τού Κυρίου διά τού προφήτου λέγοντος· 23 Ιδού η παρθένος εν γαστρί έξει και τέξεται υιόν, και καλέσουσι το όνομα αυτού Εμμανουήλ, ό εστιν μεθερμηνευόμενον Μεθ' ημών ο Θεός. 24 Διεγερθείς δε ο Ιωσήφ από τού ύπνου εποίησεν ως προσέταξεν αυτώ ο άγγελος Κυρίου και παρέλαβε την γυναίκα αυτού, 25 και ουκ εγίνωσκεν αυτήν έως ού έτεκε τον υιόν αυτής τον πρωτότοκον, και εκάλεσε το όνομα αυτού Ιησούν.

Κεφάλαιο β΄

ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ

1 Τού δε Ιησού γεννηθέντος εν Βηθλέεμ της Ιουδαίας εν ημέραις Ηρώδου τού βασιλέως, ιδού μάγοι από ανατολών παρεγένοντο εις Ιεροσόλυμα 2 λέγοντες· Πού εστιν ο τεχθείς βασιλεύς των Ιουδαίων; είδομεν γάρ αυτού τον αστέρα εν τή ανατολή και ήλθομεν προσκυνήσαι αυτώ. 3 ακούσας δε Ηρώδης ο βασιλεύς εταράχθη και πάσα Ιεροσόλυμα μετ' αυτού, 4 και συναγαγών πάντας τους αρχιερείς και γραμματείς τού λαού επυνθάνετο παρ' αυτών που ο Χριστός γεννάται. 5 οι δε είπον αυτώ· Εν Βηθλέεμ της Ιουδαίας· ούτως γάρ γέγραπται διά τού προφήτου· 6 Καί σύ Βηθλέεμ, γη Ιούδα, ουδαμώς ελαχίστη εί εν τοίς ηγεμόσιν Ιούδα· εκ σού γάρ εξελεύσεται ηγούμενος, όστις ποιμανεί τον λαόν μου τον Ισραήλ. 7 Τότε Ηρώδης λάθρα καλέσας τους μάγους ηκρίβωσεν παρ' αυτών τον χρόνον τού φαινομένου αστέρος, 8 και πέμψας αυτούς εις Βηθλέεμ είπε· Πορευθέντες εξετάσατε ακριβώς περί τού παιδίου· επάν δε εύρητε απαγγείλατέ μοι, όπως καγώ ελθών προσκυνήσω αυτώ. 9 οι δε ακούσαντες τού βασιλέως επορεύθησαν· και ιδού ο αστήρ ον είδον εν τή ανατολή προήγεν αυτούς έως ελθών εστάθη επάνω ού ήν το παιδίον·

10 ιδόντες δε τον αστέρα εχάρησαν χαράν μεγάλην σφόδρα. 11 και ελθόντες εις την οικίαν είδον το παιδίον μετά Μαρίας της μητρός αυτού, και πεσόντες προσεκύνησαν αυτώ, και ανοίξαντες τους θησαυρούς αυτών προσήνεγκαν αυτώ δώρα, χρυσόν και λίβανον και σμύρναν· 12 και χρηματισθέντες κατ' όναρ μη ανακάμψαι προς Ηρώδην, δι' άλλης οδού ανεχώρησαν εις την χώραν αυτών. 13 Αναχωρησάντων δε αυτών ιδού άγγελος Κυρίου φαίνεται κατ' όναρ τώ Ιωσήφ λέγων· Εγερθείς παράλαβε το παιδίον και την μητέρα αυτού και φεύγε εις Αίγυπτον, και ίσθι εκεί έως αν είπω σοι· μέλλει γάρ Ηρώδης ζητείν το παιδίον τού απολέσαι αυτό. 14 ο δε εγερθείς παρέλαβεν το παιδίον και την μητέρα αυτού νυκτός και ανεχώρησεν εις Αίγυπτον, 15 και ήν εκεί έως της τελευτής Ηρώδου· ίνα πληρωθή το ρηθέν υπό Κυρίου διά τού προφήτου λέγοντος· Εξ Αιγύπτου εκάλεσα τον υιόν μου. 16 Τότε Ηρώδης ιδών ότι ενεπαίχθη υπό των μάγων εθυμώθη λίαν, και αποστείλας ανείλεν πάντας τους παίδας τους εν Βηθλέεμ και εν πάσι τοίς ορίοις αυτής από διετούς και κατωτέρω, κατά τον χρόνον ον ηκρίβωσεν παρά των μάγων. 17 τότε επληρώθη το ρηθέν διά Ιερεμίου τού προφήτου λέγοντος· 18 Φωνή εν Ραμά ηκούσθη, κλαυθμός και οδυρμός πολύς· Ραχήλ κλαίουσα τα τέκνα αυτής, και ουκ ήθελεν παρακληθήναι, ότι ουκ εισί. 19 Τελευτήσαντος δε τού Ηρώδου ιδού άγγελος Κυρίου φαίνεται κατ' όναρ τώ Ιωσήφ εν Αιγύπτω

20 λέγων· Εγερθείς παράλαβε το παιδίον και την μητέρα αυτού και πορεύου εις γήν Ισραήλ, τεθνήκασιν γάρ οι ζητούντες την ψυχήν τού παιδίου. 21 ο δε εγερθείς παρέλαβεν το παιδίον και την μητέρα αυτού και εισήλθεν εις γήν Ισραήλ. 22 ακούσας δε ότι Αρχέλαος βασιλεύει της Ιουδαίας αντί τού πατρός αυτού Ηρώδου εφοβήθη εκεί απελθείν· χρηματισθείς δε κατ' όναρ ανεχώρησεν εις τα μέρη της Γαλιλαίας, 23 και ελθών κατώκησεν εις πόλιν λεγομένην Ναζαρέτ, όπως πληρωθή το ρηθέν διά των προφητών ότι Ναζωραίος κληθήσεται.

Κεφάλαιο γ΄

ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ

1 Εν δε ταίς ημέραις εκείναις παραγίνεται Ιωάννης ο βαπτιστής κηρύσσων εν τή ερήμω της Ιουδαίας 2 και λέγων· Μετανοείτε· ήγγικεν γάρ η βασιλεία των ουρανών. 3 ούτος γάρ εστιν ο ρηθείς διά Ησαίου τού προφήτου λέγοντος· Φωνή βοώντος εν τή ερήμω, Ετοιμάσατε την οδόν Κυρίου, ευθείας ποιείτε τας τρίβους αυτού. 4 Αυτός δε ο Ιωάννης είχεν το ένδυμα αυτού από τριχών καμήλου και ζώνην δερματίνην περί την οσφύν αυτού, η δε τροφή ήν αυτού ακρίδες και μέλι άγριον. 5 τότε εξεπορεύετο προς αυτόν Ιεροσόλυμα και πάσα η Ιουδαία και πάσα η περίχωρος τού Ιορδάνου, 6 και εβαπτίζοντο εν τώ Ιορδάνη ποταμώ υπ' αυτού εξομολογούμενοι τας αμαρτίας αυτών. 7 Ιδών δε πολλούς των Φαρισαίων και Σαδδουκαίων ερχομένους επί το βάπτισμα αυτού είπεν αυτοίς· Γεννήματα εχιδνών, τις υπέδειξεν υμίν φυγείν από της μελλούσης οργής; 8 ποιήσατε ούν καρπόν άξιον της μετανοίας· 9 και μη δόξητε λέγειν εν εαυτοίς, Πατέρα έχομεν τον Αβραάμ· λέγω γάρ υμίν ότι δύναται ο Θεός εκ των λίθων τούτων εγείραι τέκνα τώ Αβραάμ.

10 ήδη δε η αξίνη προς την ρίζαν των δένδρων κείται· πάν ούν δένδρον μη ποιούν καρπόν καλόν εκκόπτεται και εις πύρ βάλλεται. 11 εγώ μέν υμάς βαπτίζω εν ύδατι εις μετάνοιαν· ο δε οπίσω μου ερχόμενος ισχυρότερός μου εστιν, ού ουκ ειμί ικανός τα υποδήματα βαστάσαι· αυτός υμάς βαπτίσει εν Πνεύματι αγίω και πυρί· 12 ού το πτύον εν τή χειρί αυτού, και διακαθαριεί την άλωνα αυτού, και συνάξει τον σίτον αυτού εις την αποθήκην, το δε άχυρον κατακαύσει πυρί ασβέστω. 13 Τότε παραγίνεται ο Ιησούς από της Γαλιλαίας επί τον Ιορδάνην προς τον Ιωάννην τού βαπτισθήναι υπ' αυτού. 14 ο δε Ιωάννης διεκώλυεν αυτόν λέγων· Εγώ χρείαν έχω υπό σού βαπτισθήναι, και σύ έρχη προς με; 15 αποκριθείς δε ο Ιησούς είπεν προς αυτόν· Άφες άρτι· ούτω γάρ πρέπον εστίν ημίν πληρώσαι πάσαν δικαιοσύνην. τότε αφίησιν αυτόν· 16 και βαπτισθείς ο Ιησούς ανέβη ευθύς από τού ύδατος· και ιδού ανεώχθησαν αυτώ οι ουρανοί, και είδεν το Πνεύμα τού Θεού καταβαίνον ωσεί περιστεράν και ερχόμενον επ' αυτόν· 17 και ιδού φωνή εκ των ουρανών λέγουσα· Ούτός εστιν ο υιός μου ο αγαπητός, εν ώ ευδόκησα.

Κεφάλαιο δ΄

ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ

1 Τότε ο Ιησούς ανήχθη εις την έρημον υπό τού Πνεύματος, πειρασθήναι υπό τού διαβόλου. 2 και νηστεύσας ημέρας τεσσαράκοντα και νύκτας τεσσαράκοντα ύστερον επείνασεν. 3 Καί προσελθών αυτώ ο πειράζων είπεν· Ει υιός εί τού Θεού, ειπέ ίνα οι λίθοι ούτοι άρτοι γένωνται. 4 ο δε αποκριθείς είπε· Γέγραπται, Ουκ επ' άρτω μόνω ζήσεται ο άνθρωπος, αλλ' επί παντί ρήματι εκπορευομένω διά στόματος Θεού. 5 Τότε παραλαμβάνει αυτόν ο διάβολος εις την αγίαν πόλιν, και ίστησιν αυτόν επί το πτερύγιον τού ιερού, 6 και λέγει αυτώ· Ει υιός εί τού Θεού, βάλε σεαυτόν κάτω· γέγραπται γάρ ότι Τοίς αγγέλοις αυτού εντελείται περί σού και επί χειρών αρούσίν σε, μήποτε προσκόψης προς λίθον τον πόδα σου. 7 έφη αυτώ ο Ιησούς· Πάλιν γέγραπται, Ουκ εκπειράσεις Κύριον τον Θεόν σου. 8 Πάλιν παραλαμβάνει αυτόν ο διάβολος εις όρος υψηλόν λίαν, και δείκνυσιν αυτώ πάσας τας βασιλείας τού κόσμου και την δόξαν αυτών, 9 και λέγει αυτώ· Ταύτά σοι πάντα δώσω εάν πεσών προσκυνήσης μοι.

10 τότε λέγει αυτώ ο Ιησούς· Ύπαγε οπίσω μου, σατανά· γέγραπται γάρ, Κύριον τον Θεόν σου προσκυνήσεις και αυτώ μόνω λατρεύσεις. 11 Τότε αφίησιν αυτόν ο διάβολος, και ιδού άγγελοι προσήλθον και διηκόνουν αυτώ. 12 Ακούσας δε ότι Ιωάννης παρεδόθη ανεχώρησεν εις την Γαλιλαίαν. 13 και καταλιπών την Ναζαρέτ ελθών κατώκησεν εις Καπερναούμ την παραθαλασσίαν εν ορίοις Ζαβουλών και Νεφθαλείμ· 14 ίνα πληρωθή το ρηθέν διά Ησαίου τού προφήτου λέγοντος· 15 Γή Ζαβουλών και γη Νεφθαλείμ, οδόν θαλάσσης, πέραν τού Ιορδάνου, Γαλιλαία των εθνών, 16 ο λαός ο καθήμενος εν σκότει φώς είδεν μέγα, και τοίς καθημένοις εν χώρα και σκιά θανάτου φώς ανέτειλεν αυτοίς. 17 Από τότε ήρξατο ο Ιησούς κηρύσσειν και λέγειν· Μετανοείτε· ήγγικεν γάρ η βασιλεία των ουρανών. 18 Περιπατών δε παρά την θάλασσαν της Γαλιλαίας είδεν δύο αδελφούς, Σίμωνα τον λεγόμενον Πέτρον και Ανδρέαν τον αδελφόν αυτού, βάλλοντας αμφίβληστρον εις την θάλασσαν· ήσαν γάρ αλιείς. 19 και λέγει αυτοίς· Δεύτε οπίσω μου, και ποιήσω υμάς αλιείς ανθρώπων.

20 οι δε ευθέως αφέντες τα δίκτυα ηκολούθησαν αυτώ. 21 Καί προβάς εκείθεν είδεν άλλους δύο αδελφούς, Ιάκωβον τον τού Ζεβεδαίου και Ιωάννην τον αδελφόν αυτού, εν τώ πλοίω μετά Ζεβεδαίου τού πατρός αυτών καταρτίζοντας τα δίκτυα αυτών· και εκάλεσεν αυτούς. 22 οι δε ευθέως αφέντες το πλοίον και τον πατέρα αυτών ηκολούθησαν αυτώ. 23 Καί περιήγεν όλην την Γαλιλαίαν ο Ιησούς, διδάσκων εν ταίς συναγωγαίς αυτών και κηρύσσων το ευαγγέλιον της βασιλείας και θεραπεύων πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν εν τώ λαώ. 24 και απήλθεν η ακοή αυτού εις όλην την Συρίαν· και προσήνεγκαν αυτώ πάντας τους κακώς έχοντας ποικίλαις νόσοις και βασάνοις συνεχομένους και δαιμονιζομένους και σεληνιαζομένους και παραλυτικούς, και εθεράπευσεν αυτούς· 25 και ηκολούθησαν αυτώ όχλοι πολλοί από της Γαλιλαίας και Δεκαπόλεως και Ιεροσολύμων και Ιουδαίας και πέραν τού Ιορδάνου.

Κεφάλαιο ε΄

ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ

1 Ιδών δε τους όχλους ανέβη εις το όρος· και καθίσαντος αυτού προσήλθαν αυτώ οι μαθηταί αυτού· 2 και ανοίξας το στόμα αυτού εδίδασκεν αυτούς λέγων· 3 Μακάριοι οι πτωχοί τώ πνεύματι, ότι αυτών εστιν η βασιλεία των ουρανών. 4 μακάριοι οι πενθούντες, ότι αυτοί παρακληθήσονται. 5 μακάριοι οι πραείς, ότι αυτοί κληρονομήσουσιν την γήν. 6 μακάριοι οι πεινώντες και διψώντες την δικαιοσύνην, ότι αυτοί χορτασθήσονται. 7 μακάριοι οι ελεήμονες, ότι αυτοί ελεηθήσονται. 8 μακάριοι οι καθαροί τή καρδία, ότι αυτοί τον Θεόν όψονται. 9 μακάριοι οι ειρηνοποιοί, ότι αυτοί υιοί Θεού κληθήσονται.

10 μακάριοι οι δεδιωγμένοι ένεκεν δικαιοσύνης, ότι αυτών εστιν η βασιλεία των ουρανών. 11 μακάριοί εστε όταν ονειδίσωσιν υμάς και διώξωσιν και είπωσιν πάν πονηρόν καθ' υμών ψευδόμενοι ένεκεν εμού· 12 χαίρετε και αγαλλιάσθε, ότι ο μισθός υμών πολύς εν τοίς ουρανοίς· ούτω γάρ εδίωξαν τους προφήτας τους πρό υμών. 13 Υμείς εστε το άλας της γής· εάν δε το άλας μωρανθή, εν τίνι αλισθήσεται; εις ουδέν ισχύει έτι ει μη βληθήναι έξω και καταπατείσθαι υπό των ανθρώπων. 14 Υμείς εστε το φώς τού κόσμου. ου δύναται πόλις κρυβήναι επάνω όρους κειμένη· 15 ουδέ καίουσι λύχνον και τιθέασιν αυτόν υπό τον μόδιον, αλλ' επί την λυχνίαν, και λάμπει πάσι τοίς εν τή οικία. 16 ούτως λαμψάτω το φώς υμών έμπροσθεν των ανθρώπων, όπως ίδωσιν υμών τα καλά έργα και δοξάσωσιν τον πατέρα υμών τον εν τοίς ουρανοίς. 17 Μή νομίσητε ότι ήλθον καταλύσαι τον νόμον ή τους προφήτας· ουκ ήλθον καταλύσαι αλλά πληρώσαι. 18 αμήν γάρ λέγω υμίν, έως αν παρέλθη ο ουρανός και η γη, ιώτα έν ή μία κεραία ου μη παρέλθη από τού νόμου έως αν πάντα γένηται. 19 ός εάν ούν λύση μίαν των εντολών τούτων των ελαχίστων και διδάξη ούτως τους ανθρώπους, ελάχιστος κληθήσεται εν τή βασιλεία των ουρανών· ός δ' αν ποιήση και διδάξη, ούτος μέγας κληθήσεται εν τή βασιλεία των ουρανών.

20 λέγω γάρ υμίν ότι εάν μη περισσεύση η δικαιοσύνη υμών πλείον των γραμματέων και Φαρισαίων, ου μη εισέλθητε εις την βασιλείαν των ουρανών. 21 Ηκούσατε ότι ερρέθη τοίς αρχαίοις, Ου φονεύσεις· ός δ' αν φονεύση, ένοχος έσται τή κρίσει. 22 εγώ δε λέγω υμίν ότι πάς ο οργιζόμενος τώ αδελφώ αυτού εική ένοχος έσται τή κρίσει· ός δ' αν είπη τώ αδελφώ αυτού, Ρακά, ένοχος έσται τώ συνεδρίω· ός δ' αν είπη, Μωρέ, ένοχος έσται εις την γέενναν τού πυρός. 23 εάν ούν προσφέρης το δώρόν σου επί το θυσιαστήριον κακεί μνησθής ότι ο αδελφός σου έχει τι κατά σού, 24 άφες εκεί το δώρόν σου έμπροσθεν τού θυσιαστηρίου, και ύπαγε πρώτον διαλλάγηθι τώ αδελφώ σου, και τότε ελθών πρόσφερε το δώρόν σου. 25 ίσθι ευνοών τώ αντιδίκω σου ταχύ έως ότου εί εν τή οδώ μετ' αυτού, μήποτέ σε παραδώ ο αντίδικος τώ κριτή, και ο κριτής σε παραδώ τώ υπηρέτη, και εις φυλακήν βληθήση· 26 αμήν λέγω σοι, ου μη εξέλθης εκείθεν έως αν αποδώς τον έσχατον κοδράντην. 27 Ηκούσατε ότι ερρέθη τοίς αρχαίοις, Ου μοιχεύσεις. 28 εγώ δε λέγω υμίν ότι πάς ο βλέπων γυναίκα προς το επιθυμήσαι αυτήν ήδη εμοίχευσεν αυτήν εν τή καρδία αυτού. 29 ει δε ο οφθαλμός σου ο δεξιός σκανδαλίζει σε, έξελε αυτόν και βάλε από σού· συμφέρει γάρ σοι ίνα απόληται έν των μελών σου και μη όλον το σώμά σου βληθή εις γέενναν.

30 και ει η δεξιά σου χείρ σκανδαλίζει σε, έκκοψον αυτήν και βάλε από σού· συμφέρει γάρ σοι ίνα απόληται έν των μελών σου και μη όλον το σώμά σου βληθή εις γέενναν. 31 Ερρέθη δε· Ός αν απολύση την γυναίκα αυτού, δότω αυτή αποστάσιον. 32 εγώ δε λέγω υμίν ότι ός αν απολύση την γυναίκα αυτού παρεκτός λόγου πορνείας, ποιεί αυτήν μοιχάσθαι, και ός εάν απολελυμένην γαμήση μοιχάται. 33 Πάλιν ηκούσατε ότι ερρέθη τοίς αρχαίοις, Ουκ επιορκήσεις, αποδώσεις δε τώ Κυρίω τους όρκους σου. 34 εγώ δε λέγω υμίν μη ομόσαι όλως· μήτε εν τώ ουρανώ, ότι θρόνος εστίν τού Θεού· 35 μήτε εν τή γη, ότι υποπόδιόν εστιν των ποδών αυτού· μήτε εις Ιεροσόλυμα, ότι πόλις εστίν τού μεγάλου βασιλέως· 36 μήτε εν τή κεφαλή σου ομόσης, ότι ου δύνασαι μίαν τρίχα λευκήν ή μέλαιναν ποιήσαι. 37 έστω δε ο λόγος υμών ναί ναί, ού ού· το δε περισσόν τούτων εκ τού πονηρού εστιν. 38 Ηκούσατε ότι ερρέθη, Οφθαλμόν αντί οφθαλμού και οδόντα αντί οδόντος. 39 εγώ δε λέγω υμίν μη αντιστήναι τώ πονηρώ· αλλ' όστις σε ραπίζει εις την δεξιάν σιαγόνα, στρέψον αυτώ και την άλλην·

40 και τώ θέλοντί σοι κριθήναι και τον χιτώνά σου λαβείν, άφες αυτώ και το ιμάτιον· 41 και όστις σε αγγαρεύσει μίλιον έν, ύπαγε μετ' αυτού δύο. 42 τώ αιτούντί σε δίδου, και τον θέλοντα από σού δανείσασθαι μη αποστραφής. 43 Ηκούσατε ότι ερρέθη, Αγαπήσεις τον πλησίον σου και μισήσεις τον εχθρόν σου. 44 εγώ δε λέγω υμίν, αγαπάτε τους εχθρούς υμών, ευλογείτε τους καταρωμένους υμάς, καλώς ποιείτε τοίς μισούσιν υμάς και προσεύχεσθε υπέρ των επηρεαζόντων υμάς και διωκόντων υμάς, 45 όπως γένησθε υιοί τού πατρός υμών τού εν ουρανοίς, ότι τον ήλιον αυτού ανατέλλει επί πονηρούς και αγαθούς και βρέχει επί δικαίους και αδίκους. 46 εάν γάρ αγαπήσητε τους αγαπώντας υμάς, τίνα μισθόν έχετε; ουχί και οι τελώναι το αυτό ποιούσι; 47 και εάν ασπάσησθε τους φίλους υμών μόνον, τι περισσόν ποιείτε; ουχί και οι τελώναι ούτω ποιούσιν; 48 Έσεσθε ούν υμείς τέλειοι, ως ο πατήρ υμών ο εν τοίς ουρανοίς τέλειός εστιν.

Κεφάλαιο στ΄

ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ

1 Προσέχετε την ελεημοσύνην υμών μη ποιείν έμπροσθεν των ανθρώπων προς το θεαθήναι αυτοίς· ει δε μήγε, μισθόν ουκ έχετε παρά τώ πατρί υμών τώ εν τοίς ουρανοίς. 2 Όταν ούν ποιής ελεημοσύνην, μη σαλπίσης έμπροσθέν σου, ώσπερ οι υποκριταί ποιούσιν εν ταίς συναγωγαίς και εν ταίς ρύμαις, όπως δοξασθώσιν υπό των ανθρώπων· αμήν λέγω υμίν, απέχουσι τον μισθόν αυτών. 3 σού δε ποιούντος ελεημοσύνην μη γνώτω η αριστερά σου τι ποιεί η δεξιά σου, 4 όπως ή σου η ελεημοσύνη εν τώ κρυπτώ· και ο πατήρ σου ο βλέπων εν τώ κρυπτώ αποδώσει σοι εν τώ φανερώ. 5 Καί όταν προσεύχη, ουκ έση ως οι υποκριταί· ότι φιλούσιν εν ταίς συναγωγαίς και εν ταίς γωνίαις των πλατειών εστώτες προσεύχεσθαι, όπως αν φανώσι τοίς ανθρώποις· αμήν λέγω υμίν, ότι απέχουσι τον μισθόν αυτών. 6 σύ δε όταν προσεύχη, είσελθε εις το ταμιείόν σου και κλείσας την θύραν σου πρόσευξαι τώ πατρί σου τώ εν τώ κρυπτώ· και ο πατήρ σου ο βλέπων εν τώ κρυπτώ αποδώσει σοι εν τώ φανερώ. 7 Προσευχόμενοι δε μη βαττολογήσητε ώσπερ οι εθνικοί, δοκούσι γάρ ότι εν τή πολυλογία αυτών εισακουσθήσονται. 8 μη ούν ομοιωθήτε αυτοίς· οίδε γάρ ο πατήρ υμών ών χρείαν έχετε πρό τού υμάς αιτήσαι αυτόν. 9 Ούτως ούν προσεύχεσθε υμείς· Πάτερ ημών ο εν τοίς ουρανοίς, αγιασθήτω το όνομά σου·

10 ελθέτω η βασιλεία σου· γενηθήτω το θέλημά σου, ως εν ουρανώ και επί της γής. 11 τον άρτον ημών τον επιούσιον δός ημίν σήμερον· 12 και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών, ως και ημείς αφίεμεν τοίς οφειλέταις ημών· 13 και μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν, αλλά ρύσαι ημάς από τού πονηρού. ότι σού εστιν η βασιλεία και η δύναμις και η δόξα εις τους αιώνας· αμήν. 14 Εάν γάρ αφήτε τοίς ανθρώποις τα παραπτώματα αυτών, αφήσει και υμίν ο πατήρ υμών ο ουράνιος· 15 εάν δε μη αφήτε τοίς ανθρώποις τα παραπτώματα αυτών, ουδέ ο πατήρ υμών αφήσει τα παραπτώματα υμών. 16 Όταν δε νηστεύητε, μη γίνεσθε ώσπερ οι υποκριταί σκυθρωποί, αφανίζουσι γάρ τα πρόσωπα αυτών όπως φανώσι τοίς ανθρώποις νηστεύοντες· αμήν λέγω υμίν, ότι απέχουσιν τον μισθόν αυτών. 17 σύ δε νηστεύων άλειψαί σου την κεφαλήν και το πρόσωπόν σου νίψαι, 18 όπως μη φανής τοίς ανθρώποις νηστεύων αλλά τώ πατρί σου τώ εν τώ κρυπτώ· και ο πατήρ σου ο βλέπων εν τώ κρυπτώ αποδώσει σοι εν τώ φανερώ. 19 Μή θησαυρίζετε υμίν θησαυρούς επί της γής, όπου σής και βρώσις αφανίζει, και όπου κλέπται διορύσσουσιν και κλέπτουσιν·

20 θησαυρίζετε δε υμίν θησαυρούς εν ουρανώ, όπου ούτε σής ούτε βρώσις αφανίζει, και όπου κλέπται ου διορύσσουσιν ουδέ κλέπτουσιν· 21 όπου γάρ εστιν ο θησαυρός υμών, εκεί έσται και η καρδία υμών. 22 Ο λύχνος τού σώματός εστιν ο οφθαλμός. εάν ούν ο οφθαλμός σου απλούς ή, όλον το σώμά σου φωτεινόν έσται· 23 εάν δε ο οφθαλμός σου πονηρός ή, όλον το σώμά σου σκοτεινόν έσται. ει ούν το φώς το εν σοί σκότος εστί, το σκότος πόσον; 24 Ουδείς δύναται δυσί κυρίοις δουλεύειν· ή γάρ τον ένα μισήσει και τον έτερον αγαπήσει, ή ενός ανθέξεται και τού ετέρου καταφρονήσει· ου δύνασθε Θεώ δουλεύειν και μαμωνά. 25 Διά τούτο λέγω υμίν, μη μεριμνάτε τή ψυχή υμών τι φάγητε και τι πίητε, μηδέ τώ σώματι υμών τι ενδύσησθε· ουχί η ψυχή πλείόν εστιν της τροφής και το σώμα τού ενδύματος; 26 εμβλέψατε εις τα πετεινά τού ουρανού, ότι ου σπείρουσιν ουδέ θερίζουσιν ουδέ συνάγουσιν εις αποθήκας, και ο πατήρ υμών ο ουράνιος τρέφει αυτά· ουχ υμείς μάλλον διαφέρετε αυτών; 27 τις δε εξ υμών μεριμνών δύναται προσθείναι επί την ηλικίαν αυτού πήχυν ένα; 28 και περί ενδύματος τι μεριμνάτε; καταμάθετε τα κρίνα τού αγρού πώς αυξάνει· ου κοπιά ουδέ νήθει· 29 λέγω δε υμίν ότι ουδέ Σολομών εν πάση τή δόξη αυτού περιεβάλετο ως έν τούτων.

30 Ει δε τον χόρτον τού αγρού, σήμερον όντα και αύριον εις κλίβανον βαλλόμενον, ο Θεός ούτως αμφιέννυσιν, ου πολλώ μάλλον υμάς, ολιγόπιστοι; 31 μη ούν μεριμνήσητε λέγοντες, τι φάγωμεν ή τι πίωμεν ή τι περιβαλώμεθα; 32 πάντα γάρ ταύτα τα έθνη επιζητεί· οίδεν γάρ ο πατήρ υμών ο ουράνιος ότι χρήζετε τούτων απάντων. 33 ζητείτε δε πρώτον την βασιλείαν τού Θεού και την δικαιοσύνην αυτού, και ταύτα πάντα προστεθήσεται υμίν. 34 Μή ούν μεριμνήσητε εις την αύριον, η γάρ αύριον μεριμνήσει τα εαυτής· αρκετόν τή ημέρα η κακία αυτής.

Κεφάλαιο ζ΄

ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ

1 Μή κρίνετε, ίνα μη κριθήτε· 2 εν ώ γάρ κρίματι κρίνετε κριθήσεσθε, και εν ώ μέτρω μετρείτε μετρηθήσεται υμίν. 3 τι δε βλέπεις το κάρφος το εν τώ οφθαλμώ τού αδελφού σου, την δε εν τώ σώ οφθαλμώ δοκόν ου κατανοείς; 4 ή πώς ερείς τώ αδελφώ σου, Άφες εκβάλω το κάρφος από τού οφθαλμού σου, και ιδού η δοκός εν τώ οφθαλμώ σού; 5 υποκριτά, έκβαλε πρώτον την δοκόν εκ τού οφθαλμού σού, και τότε διαβλέψεις εκβαλείν το κάρφος εκ τού οφθαλμού τού αδελφού σου. 6 Μή δώτε το άγιον τοίς κυσίν, μηδέ βάλητε τους μαργαρίτας υμών έμπροσθεν των χοίρων, μήποτε καταπατήσωσιν αυτούς εν τοίς ποσίν αυτών και στραφέντες ρήξωσιν υμάς. 7 Αιτείτε, και δοθήσεται υμίν· ζητείτε, και ευρήσετε· κρούετε, και ανοιγήσεται υμίν. 8 πάς γάρ ο αιτών λαμβάνει και ο ζητών ευρίσκει και τώ κρούοντι ανοιγήσεται. 9 ή τις εστιν εξ υμών άνθρωπος, ον εάν αιτήση ο υιός αυτού άρτον, μη λίθον επιδώσει αυτώ;

10 και εάν ιχθύν αιτήση, μη όφιν επιδώσει αυτώ; 11 ει ούν υμείς, πονηροί όντες, οίδατε δόματα αγαθά διδόναι τοίς τέκνοις υμών, πόσω μάλλον ο πατήρ υμών ο εν τοίς ουρανοίς δώσει αγαθά τοίς αιτούσιν αυτόν; 12 Πάντα ούν όσα αν θέλητε ίνα ποιώσιν υμίν οι άνθρωποι, ούτω και υμείς ποιείτε αυτοίς· ούτος γάρ εστιν ο νόμος και οι προφήται. 13 Εισέλθατε διά της στενής πύλης· ότι πλατεία η πύλη και ευρύχωρος η οδός η απάγουσα εις την απώλειαν, και πολλοί εισιν οι εισερχόμενοι δι' αυτής· 14 τι στενή η πύλη και τεθλιμμένη η οδός η απάγουσα εις την ζωήν, και ολίγοι εισίν οι ευρίσκοντες αυτήν! 15 Προσέχετε δε από των ψευδοπροφητών, οίτινες έρχονται προς υμάς εν ενδύμασι προβάτων, έσωθεν δε εισιν λύκοι άρπαγες. 16 από των καρπών αυτών επιγνώσεσθε αυτούς· μήτι συλλέγουσιν από ακανθών σταφυλήν ή από τριβόλων σύκα; 17 ούτω πάν δένδρον αγαθόν καρπούς καλούς ποιεί, το δε σαπρόν δένδρον καρπούς πονηρούς ποιεί· 18 ου δύναται δένδρον αγαθόν καρπούς πονηρούς ποιείν, ουδέ δένδρον σαπρόν καρπούς καλούς ποιείν. 19 πάν δένδρον μη ποιούν καρπόν καλόν εκκόπτεται και εις πύρ βάλλεται.

20 άρα γε από των καρπών αυτών επιγνώσεσθε αυτούς. 21 Ου πάς ο λέγων μοι, Κύριε Κύριε, εισελεύσεται εις την βασιλείαν των ουρανών, αλλ' ο ποιών το θέλημα τού πατρός μου τού εν τοίς ουρανοίς. 22 πολλοί ερούσίν μοι εν εκείνη τή ημέρα, Κύριε Κύριε, ου τώ σώ ονόματι προεφητεύσαμεν, και τώ σώ ονόματι δαιμόνια εξεβάλομεν, και τώ σώ ονόματι δυνάμεις πολλάς εποιήσαμεν; 23 και τότε ομολογήσω αυτοίς ότι Ουδέποτε έγνων υμάς· αποχωρείτε απ' εμού οι εργαζόμενοι την ανομίαν. 24 Πάς ούν όστις ακούει μου τους λόγους τούτους και ποιεί αυτούς, ομοιώσω αυτόν ανδρί φρονίμω, όστις ωκοδόμησεν την οικίαν αυτού επί την πέτραν· 25 και κατέβη η βροχή και ήλθον οι ποταμοί και έπνευσαν οι άνεμοι και προσέπεσον τή οικία εκείνη, και ουκ έπεσε· τεθεμελίωτο γάρ επί την πέτραν. 26 και πάς ο ακούων μου τους λόγους τούτους και μη ποιών αυτούς ομοιωθήσεται ανδρί μωρώ, όστις ωκοδόμησεν την οικίαν αυτού επί την άμμον· 27 και κατέβη η βροχή και ήλθον οι ποταμοί και έπνευσαν οι άνεμοι και προσέκοψαν τή οικία εκείνη, και έπεσεν, και ήν η πτώσις αυτής μεγάλη. 28 Καί εγένετο ότε ετέλεσεν ο Ιησούς τους λόγους τούτους, εξεπλήσσοντο οι όχλοι επί τή διδαχή αυτού· 29 ήν γάρ διδάσκων αυτούς ως εξουσίαν έχων και ουχ ως οι γραμματείς.

Κεφάλαιο η΄

ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ

1 Καταβάντι δε αυτώ από τού όρους ηκολούθησαν αυτώ όχλοι πολλοί. 2 και ιδού λεπρός ελθών προσεκύνει αυτώ λέγων· Κύριε, εάν θέλης δύνασαί με καθαρίσαι. 3 και εκτείνας την χείρα ήψατο αυτού ο Ιησούς λέγων· Θέλω, καθαρίσθητι· και ευθέως εκαθαρίσθη αυτού η λέπρα. 4 και λέγει αυτώ ο Ιησούς· Όρα μηδενί είπης, αλλά ύπαγε σεαυτόν δείξον τώ ιερεί, και προσένεγκε το δώρον ό προσέταξεν Μωσής, εις μαρτύριον αυτοίς. 5 Εισελθόντι δε αυτώ εις Καπερναούμ προσήλθεν αυτώ εκατόνταρχος παρακαλών αυτόν και λέγων· 6 Κύριε, ο παίς μου βέβληται εν τή οικία παραλυτικός, δεινώς βασανιζόμενος. 7 και λέγει αυτώ ο Ιησούς· Εγώ ελθών θεραπεύσω αυτόν. 8 και αποκριθείς ο εκατόνταρχος έφη· Κύριε, ουκ ειμί ικανός ίνα μου υπό την στέγην εισέλθης· αλλά μόνον ειπέ λόγω, και ιαθήσεται ο παίς μου. 9 και γάρ εγώ άνθρωπός ειμι υπό εξουσίαν, έχων υπ' εμαυτόν στρατιώτας, και λέγω τούτω, πορεύθητι, και πορεύεται, και άλλω, έρχου, και έρχεται, και τώ δούλω μου, ποίησον τούτο, και ποιεί.

10 ακούσας δε ο Ιησούς εθαύμασε και είπε τοίς ακολουθούσιν· Αμήν λέγω υμίν, ουδέ εν τώ Ισραήλ τοσαύτην πίστιν εύρον. 11 λέγω δε υμίν ότι πολλοί από ανατολών και δυσμών ήξουσιν και ανακλιθήσονται μετά Αβραάμ και Ισαάκ και Ιακώβ εν τή βασιλεία των ουρανών, 12 οι δε υιοί της βασιλείας εκβληθήσονται εις το σκότος το εξώτερον· εκεί έσται ο κλαυθμός και ο βρυγμός των οδόντων. 13 και είπεν ο Ιησούς τώ εκατοντάρχώ· Ύπαγε, και ως επίστευσας γενηθήτω σοι. και ιάθη ο παίς αυτού εν τή ώρα εκείνη. 14 Καί ελθών ο Ιησούς εις την οικίαν Πέτρου είδεν την πενθεράν αυτού βεβλημένην και πυρέσσουσαν· 15 και ήψατο της χειρός αυτής, και αφήκεν αυτήν ο πυρετός· και ηγέρθη και διηκόνει αυτώ. 16 Οψίας δε γενομένης προσήνεγκαν αυτώ δαιμονιζομένους πολλούς, και εξέβαλεν τα πνεύματα λόγω, και πάντας τους κακώς έχοντας εθεράπευσεν, 17 όπως πληρωθή το ρηθέν διά Ησαίου τού προφήτου λέγοντος· Αυτός τας ασθενείας ημών έλαβε και τας νόσους εβάστασεν. 18 Ιδών δε ο Ιησούς πολλούς όχλους περί αυτόν εκέλευσεν απελθείν εις το πέραν. 19 Καί προσελθών είς γραμματεύς είπεν αυτώ· Διδάσκαλε, ακολουθήσω σοι όπου εάν απέρχη.

20 και λέγει αυτώ ο Ιησούς· Αι αλώπεκες φωλεούς έχουσι και τα πετεινά τού ουρανού κατασκηνώσεις, ο δε υιός τού ανθρώπου ουκ έχει που την κεφαλήν κλίνη. 21 έτερος δε των μαθητών αυτού είπεν αυτώ· Κύριε, επίτρεψόν μοι πρώτον απελθείν και θάψαι τον πατέρα μου. 22 ο δε Ιησούς είπεν αυτώ· Ακολούθει μοι, και άφες τους νεκρούς θάψαι τους εαυτών νεκρούς. 23 Καί εμβάντι αυτώ εις το πλοίον ηκολούθησαν αυτώ οι μαθηταί αυτού. 24 και ιδού σεισμός μέγας εγένετο εν τή θαλάσση, ώστε το πλοίον καλύπτεσθαι υπό των κυμάτων· αυτός δε εκάθευδε. 25 και προσελθόντες οι μαθηταί αυτού ήγειραν αυτόν λέγοντες· Κύριε, σώσον ημάς, απολλύμεθα. 26 και λέγει αυτοίς· Τί δειλοί εστε, ολιγόπιστοι; τότε εγερθείς επετίμησε τοίς ανέμοις και τή θαλάσση, και εγένετο γαλήνη μεγάλη. 27 οι δε άνθρωποι εθαύμασαν λέγοντες· Ποταπός εστιν ούτος, ότι και οι άνεμοι και η θάλασσα υπακούουσιν αυτώ; 28 Καί ελθόντι αυτώ εις το πέραν εις την χώραν των Γεργεσηνών υπήντησαν αυτώ δύο δαιμονιζόμενοι εκ των μνημείων εξερχόμενοι, χαλεποί λίαν, ώστε μη ισχύειν τινά παρελθείν διά της οδού εκείνης. 29 και ιδού έκραξαν λέγοντες· Τί ημίν και σοί, Ιησού υιέ τού Θεού; ήλθες ώδε πρό καιρού βασανίσαι ημάς;

30 ήν δε μακράν απ' αυτών αγέλη χοίρων πολλών βοσκομένη. 31 οι δε δαίμονες παρεκάλουν αυτόν λέγοντες· Ει εκβάλλεις ημάς, επίτρεψον ημίν απελθείν εις την αγέλην των χοίρων. 32 και είπεν αυτοίς· Υπάγετε. οι δε εξελθόντες απήλθον εις την αγέλην των χοίρων · και ιδού ώρμησεν πάσα η αγέλη των χοίρων κατά τού κρημνού εις την θάλασσαν, και απέθανον εν τοίς ύδασιν. 33 οι δε βόσκοντες έφυγον, και απελθόντες εις την πόλιν απήγγειλαν πάντα και τα των δαιμονιζομένων. 34 και ιδού πάσα η πόλις εξήλθεν εις συνάντησιν τώ Ιησού, και ιδόντες αυτόν παρεκάλεσαν όπως μεταβή από των ορίων αυτών.

Κεφάλαιο θ΄

ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ

1 Καί εμβάς εις πλοίον διεπέρασεν και ήλθεν εις την ιδίαν πόλιν. 2 Καί ιδού προσέφερον αυτώ παραλυτικόν επί κλίνης βεβλημένον. και ιδών ο Ιησούς την πίστιν αυτών είπεν τώ παραλυτικώ· Θάρσει, τέκνον· αφέωνταί σοι αι αμαρτίαι σου. 3 και ιδού τινες των γραμματέων είπον εν εαυτοίς· Ούτος βλασφημεί. 4 και ειδώς ο Ιησούς τας ενθυμήσεις αυτών είπεν· Ίνα τι υμείς ενθυμείσθε πονηρά εν ταίς καρδίαις υμών; 5 τι γάρ εστιν ευκοπώτερον, ειπείν, αφέωνταί σου αι αμαρτίαι, ή ειπείν, έγειρε και περιπάτει; 6 ίνα δε ειδήτε ότι εξουσίαν έχει ο υιός τού ανθρώπου επί της γής αφιέναι αμαρτίας – τότε λέγει τώ παραλυτικώ· Εγερθείς άρόν σου την κλίνην και ύπαγε εις τον οίκόν σου. 7 και εγερθείς απήλθεν εις τον οίκον αυτού. 8 ιδόντες δε οι όχλοι εθαύμασαν και εδόξασαν τον Θεόν τον δόντα εξουσίαν τοιαύτην τοίς ανθρώποις. 9 Καί παράγων ο Ιησούς εκείθεν είδεν άνθρωπον καθήμενον επί το τελώνιον, Ματθαίον λεγόμενον, και λέγει αυτώ· Ακολούθει μοι. και αναστάς ηκολούθησεν αυτώ.

10 Καί εγένετο αυτού ανακειμένου εν τή οικία, και ιδού πολλοί τελώναι και αμαρτωλοί ελθόντες συνανέκειντο τώ Ιησού και τοίς μαθηταίς αυτού. 11 και ιδόντες οι Φαρισαίοι είπον τοίς μαθηταίς αυτού· Διατί μετά των τελωνών και αμαρτωλών εσθίει ο διδάσκαλος υμών; 12 ο δε Ιησούς ακούσας είπεν αυτοίς· Ου χρείαν έχουσιν οι ισχύοντες ιατρού, αλλ' οι κακώς έχοντες. 13 πορευθέντες δε μάθετε τι εστιν, Έλεον θέλω και ου θυσίαν· ου γάρ ήλθον καλέσαι δικαίους, αλλά αμαρτωλούς εις μετάνοιαν. 14 Τότε προσέρχονται αυτώ οι μαθηταί Ιωάννου λέγοντες· Διά τι ημείς και οι Φαρισαίοι νηστεύομεν πολλά, οι δε μαθηταί σου ου νηστεύουσι; 15 και είπεν αυτοίς ο Ιησούς· Μή δύνανται οι υιοί τού νυμφώνος πενθείν εφ' όσον μετ' αυτών εστιν ο νυμφίος; ελεύσονται δε ημέραι, όταν απαρθή απ' αυτών ο νυμφίος, και τότε νηστεύσουσιν. 16 ουδείς δε επιβάλλει επίβλημα ράκους αγνάφου επί ιματίω παλαιώ· αίρει γάρ το πλήρωμα αυτού από τού ιματίου, και χείρον σχίσμα γίνεται. 17 ουδέ βάλλουσιν οίνον νέον εις ασκούς παλαιούς· ει δε μήγε, ρήγνυνται οι ασκοί, και ο οίνος εκχείται και οι ασκοί απολλούνται· αλλά οίνον νέον εις ασκούς βάλλουσι καινούς, και αμφότεροι συντηρούνται. 18 Ταύτα αυτού λαλούντος αυτοίς ιδού άρχων είς προσελθών προσεκύνει αυτώ λέγων ότι Η θυγάτηρ μου άρτι ετελεύτησεν· αλλά ελθών επίθες την χείρά σου επ' αυτήν και ζήσεται. 19 και εγερθείς ο Ιησούς ηκολούθησεν αυτώ και οι μαθηταί αυτού.

20 Καί ιδού γυνή, αιμορροούσα δώδεκα έτη, προσελθούσα όπισθεν ήψατο τού κρασπέδου τού ιματίου αυτού· 21 έλεγεν γάρ εν εαυτή, Εάν μόνον άψωμαι τού ιματίου αυτού, σωθήσομαι. 22 ο δε Ιησούς επιστραφείς και ιδών αυτήν είπε· Θάρσει, θύγατερ· η πίστις σου σέσωκέ σε. και εσώθη η γυνή από της ώρας εκείνης. 23 Καί ελθών ο Ιησούς εις την οικίαν τού άρχοντος και ιδών τους αυλητάς και τον όχλον θορυβούμενον λέγει αυτοίς· 24 Αναχωρείτε· ου γάρ απέθανε το κοράσιον αλλά καθεύδει· και κατεγέλων αυτού. 25 ότε δε εξεβλήθη ο όχλος, εισελθών εκράτησε της χειρός αυτής, και ηγέρθη το κοράσιον. 26 και εξήλθεν η φήμη αύτη εις όλην την γήν εκείνην. 27 Καί παράγοντι εκείθεν τώ Ιησού ηκολούθησαν αυτώ δύο τυφλοί κράζοντες και λέγοντες· Ελέησον ημάς, υιέ Δαυίδ. 28 ελθόντι δε εις την οικίαν προσήλθον αυτώ οι τυφλοί, και λέγει αυτοίς ο Ιησούς· Πιστεύετε ότι δύναμαι τούτο ποιήσαι; λέγουσιν αυτώ· Ναί, Κύριε. 29 τότε ήψατο των οφθαλμών αυτών λέγων· Κατά την πίστιν υμών γενηθήτω υμίν.

30 και ανεώχθησαν αυτών οι οφθαλμοί· και ενεβριμήσατο αυτοίς ο Ιησούς λέγων· Οράτε μηδείς γινωσκέτω. 31 οι δε εξελθόντες διεφήμισαν αυτόν εν όλη τή γη εκείνη. 32 Αυτών δε εξερχομένων ιδού προσήνεγκαν αυτώ άνθρωπον κωφόν δαιμονιζόμενον· 33 και εκβληθέντος τού δαιμονίου ελάλησεν ο κωφός. και εθαύμασαν οι όχλοι λέγοντες, Ουδέποτε εφάνη ούτως εν τώ Ισραήλ. 34 οι δε Φαρισαίοι έλεγον· Εν τώ άρχοντι των δαιμονίων εκβάλλει τα δαιμόνια. 35 Καί περιήγεν ο Ιησούς τας πόλεις πάσας και τας κώμας, διδάσκων εν ταίς συναγωγαίς αυτών και κηρύσσων το ευαγγέλιον της βασιλείας και θεραπεύων πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν εν τώ λαώ. 36 Ιδών δε τους όχλους εσπλαγχνίσθη περί αυτών ότι ήσαν εκλελυμένοι και ερριμμένοι ως πρόβατα μη έχοντα ποιμένα. 37 τότε λέγει τοίς μαθηταίς αυτού· Ο μέν θερισμός πολύς, οι δε εργάται ολίγοι· 38 δεήθητε ούν τού κυρίου τού θερισμού όπως εκβάλη εργάτας εις τον θερισμόν αυτού.

Κεφάλαιο Ι΄

ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ

1 Καί προσκαλεσάμενος τους δώδεκα μαθητάς αυτού έδωκεν αυτοίς εξουσίαν πνευμάτων ακαθάρτων ώστε εκβάλλειν αυτά και θεραπεύειν πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν. 2 Τών δε δώδεκα αποστόλων τα ονόματά εισι ταύτα· πρώτος Σίμων ο λεγόμενος Πέτρος και Ανδρέας ο αδελφός αυτού, Ιάκωβος ο τού Ζεβεδαίου και Ιωάννης ο αδελφός αυτού, 3 Φίλιππος και Βαρθολομαίος, Θωμάς και Ματθαίος ο τελώνης, Ιάκωβος ο τού Αλφαίου και Λεββαίος ο επικληθείς Θαδδαίος, 4 Σίμων ο Κανανίτης και Ιούδας ο Ισκαριώτης ο και παραδούς αυτόν. 5 Τούτους τους δώδεκα απέστειλεν ο Ιησούς παραγγείλας αυτοίς λέγων· Εις οδόν εθνών μη απέλθητε, και εις πόλιν Σαμαριτών μη εισέλθητε· 6 πορεύεσθε δε μάλλον προς τα πρόβατα τα απολωλότα οίκου Ισραήλ. 7 πορευόμενοι δε κηρύσσετε λέγοντες ότι Ήγγικεν η βασιλεία των ουρανών. 8 ασθενούντας θεραπεύετε, λεπρούς καθαρίζετε, νεκρούς εγείρετε, δαιμόνια εκβάλλετε· δωρεάν ελάβετε, δωρεάν δότε. 9 Μή κτήσησθε χρυσόν μηδέ άργυρον μηδέ χαλκόν εις τας ζώνας υμών,

10 μη πήραν εις οδόν μηδέ δύο χιτώνας μηδέ υποδήματα μηδέ ράβδον· άξιος γάρ εστιν ο εργάτης της τροφής αυτού. 11 εις ήν δ' αν πόλιν ή κώμην εισέλθητε, εξετάσατε τις εν αυτή άξιός εστι· κακεί μείνατε έως αν εξέλθητε. 12 εισερχόμενοι δε εις την οικίαν ασπάσασθε αυτήν λέγοντες· ειρήνη τώ οικω τούτω. 13 και εάν μέν ή η οικία αξία, ελέθτω η ειρήνη υμών επ' αυτήν· εάν δε μη ή αξία, η ειρήνη υμών προς υμάς επιστραφήτω. 14 και ός εάν μη δέξηται υμάς μηδέ ακούση τους λόγους υμών, εξερχόμενοι έξω της οικίας ή της πόλεως εκείνης εκτινάξατε τον κονιορτόν των ποδών υμών. 15 αμήν λέγω υμίν, ανεκτότερον έσται γη Σοδόμων και Γομόρρας εν ημέρα κρίσεως ή τή πόλει εκείνη. 16 Ιδού εγώ αποστέλλω υμάς ως πρόβατα εν μέσω λύκων· γίνεσθε ούν φρόνιμοι ως οι όφεις και ακέραιοι ως αι περιστεραί. 17 προσέχετε δε από των ανθρώπων· παραδώσουσι γάρ υμάς εις συνέδρια, και εν ταίς συναγωγαίς αυτών μαστιγώσουσιν υμάς· 18 και επί ηγεμόνας δε και βασιλείς αχθήσεσθε ένεκεν εμού εις μαρτύριον αυτοίς και τοίς έθνεσιν. 19 όταν δε παραδώσωσιν υμάς, μη μεριμνήσητε πώς ή τι λαλήσητε· δοθήσεται γάρ υμίν εν εκείνη τή ώρα τι λαλήσητε·

20 ου γάρ υμείς εστε οι λαλούντες αλλά το Πνεύμα τού πατρός υμών το λαλούν εν υμίν. 21 παραδώσει δε αδελφός αδελφόν εις θάνατον και πατήρ τέκνον, και επαναστήσονται τέκνα επί γονείς και θανατώσουσιν αυτούς· 22 και έσεσθε μισούμενοι υπό πάντων διά το όνομά μου· ο δε υπομείνας εις τέλος ούτος σωθήσεται. 23 όταν δε διώκωσιν υμάς εν τή πόλει ταύτη, φεύγετε εις την άλλην· αμήν γάρ λέγω υμίν, ου μη τελέσητε τας πόλεις τού Ισραήλ έως αν έλθη ο υιός τού ανθρώπου. 24 Ουκ έστι μαθητής υπέρ τον διδάσκαλον ουδέ δούλος υπέρ τον κύριον αυτού. 25 αρκετόν τώ μαθητή ίνα γένηται ως ο διδάσκαλος αυτού, και ο δούλος ως ο κύριος αυτού. ει τον οικοδεσπότην Βεελζεβούλ εκάλεσαν, πόσω μάλλον τους οικιακούς αυτού; 26 Μή ούν φοβηθήτε αυτούς· ουδέν γάρ εστι κεκαλυμμένον ό ουκ αποκαλυφθήσεται, και κρυπτόν ό ου γνωσθήσεται. 27 ό λέγω υμίν εν τή σκοτία, είπατε εν τώ φωτί· και ό εις το ούς ακούετε, κηρύξατε επί των δωμάτων. 28 και μη φοβείσθε από των αποκτεννόντων το σώμα, την δε ψυχήν μη δυναμένων αποκτείναι· φοβήθητε δε μάλλον τον δυνάμενον και ψυχήν και σώμα απολέσαι εν γεέννη. 29 ουχί δύο στρουθία ασσαρίου πωλείται; και έν εξ αυτών ου πεσείται επί την γήν άνευ τού πατρός υμών.

30 υμών δε και αι τρίχες της κεφαλής πάσαι ηριθμημέναι εισί. 31 μη ούν φοβηθήτε· πολλών στρουθίων διαφέρετε υμείς. 32 Πάς ούν όστις ομολογήσει εν εμοί έμπροσθεν των ανθρώπων, ομολογήσω καγώ εν αυτώ έμπροσθεν τού πατρός μου τού εν ουρανοίς· 33 όστις δ' αν αρνήσηταί με έμπροσθεν των ανθρώπων, αρνήσομαι αυτόν καγώ έμπροσθεν τού πατρός μου τού εν ουρανοίς. 34 Μή νομίσητε ότι ήλθον βαλείν ειρήνην επί την γήν· ουκ ήλθον βαλείν ειρήνην αλλά μάχαιραν. 35 ήλθον γάρ διχάσαι άνθρωπον κατά τού πατρός αυτού και θυγατέρα κατά της μητρός αυτής και νύμφην κατά της πενθεράς αυτής· 36 και εχθροί τού ανθρώπου οι οικιακοί αυτού. 37 Ο φιλών πατέρα ή μητέρα υπέρ εμέ ουκ έστι μου άξιος· και ο φιλών υιόν ή θυγατέρα υπέρ εμέ ουκ έστι μου άξιος· 38 και ός ου λαμβάνει τον σταυρόν αυτού και ακολουθεί οπίσω μου, ουκ έστι μου άξιος. 39 ο ευρών την ψυχήν αυτού απολέσει αυτήν, και ο απολέσας την ψυχήν αυτού ένεκεν εμού ευρήσει αυτήν.

40 Ο δεχόμενος υμάς εμέ δέχεται, και ο εμέ δεχόμενος δέχεται τον αποστείλαντά με. 41 ο δεχόμενος προφήτην εις όνομα προφήτου μισθόν προφήτου λήψεται, και ο δεχόμενος δίκαιον εις όνομα δικαίου μισθόν δικαίου λήψεται. 42 και ός εάν ποτίση ένα των μικρών τούτων ποτήριον ψυχρού μόνον εις όνομα μαθητού, αμήν λέγω υμίν, ου μη απολέση τον μισθόν αυτού.

Κεφάλαιο Ια΄

ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ

Καί εγένετο ότε ετέλεσεν ο Ιησούς διατάσσων τοίς δώδεκα μαθηταίς αυτού, μετέβη εκείθεν τού διδάσκειν και κηρύσσειν εν ταίς πόλεσιν αυτών. 2 Ο δε Ιωάννης ακούσας εν τώ δεσμωτηρίω τα έργα τού Χριστού, πέμψας δύο των μαθητών αυτού 3 είπεν αυτώ· Σύ εί ο ερχόμενος ή έτερον προσδοκώμεν; 4 και αποκριθείς ο Ιησούς είπεν αυτοίς· Πορευθέντες απαγγείλατε Ιωάννη ά ακούετε και βλέπετε· 5 τυφλοί αναβλέπουσι και χωλοί περιπατούσι, λεπροί καθαρίζονται και κωφοί ακούουσι, νεκροί εγείρονται και πτωχοί ευαγγελίζονται· 6 και μακάριός εστιν ός εάν μη σκανδαλισθή εν εμοί. 7 Τούτων δε πορευομένων ήρξατο ο Ιησούς λέγειν τοίς όχλοις περί Ιωάννου· Τί εξήλθετε εις την έρημον θεάσασθαι; κάλαμον υπό ανέμου σαλευόμενον; 8 αλλά τι εξήλθετε ιδείν; άνθρωπον εν μαλακοίς ημφιεσμένον; ιδού οι τα μαλακά φορούντες εν τοίς οίκοις των βασιλέων εισίν. 9 αλλά τι εξήλθετε ιδείν; προφήτην; ναί λέγω υμίν, και περισσότερον προφήτου.

10 ούτος γάρ εστι περί ού γέγραπται· ιδού εγώ αποστέλλω τον άγγελόν μου πρό προσώπου σου, ός κατασκευάσει την οδόν σου έμπροσθέν σου. 11 αμήν λέγω υμίν, ουκ εγήγερται εν γεννητοίς γυναικών μείζων Ιωάννου τού βαπτιστού· ο δε μικρότερος εν τή βασιλεία των ουρανών μείζων αυτού εστιν. 12 από δε των ημερών Ιωάννου τού βαπτιστού έως άρτι η βασιλεία των ουρανών βιάζεται, και βιασταί αρπάζουσιν αυτήν. 13 πάντες γάρ οι προφήται και ο νόμος έως Ιωάννου επροφήτευσαν· 14 και ει θέλετε δέξασθαι, αυτός εστιν Ηλίας ο μέλλων έρχεσθαι. 15 ο έχων ώτα ακουέτω. 16 Τίνι δε ομοιώσω την γενεάν ταύτην; ομοία εστί παιδίοις καθημένοις εν αγοραίς ά προσφωνούντα τοίς ετέροις αυτών λέγουσιν· 17 ηυλήσαμεν υμίν, και ουκ ωρχήσασθε, εθρηνήσαμεν υμίν, και ουκ εκόψασθε. 18 ήλθεν γάρ Ιωάννης μήτε εσθίων μήτε πίνων, και λέγουσι· δαιμόνιον έχει· 19 ήλθεν ο υιός τού ανθρώπου εσθίων και πίνων, και λέγουσιν· ιδού άνθρωπος φάγος και οινοπότης, τελωνών φίλος και αμαρτωλών. και εδικαιώθη η σοφία από των τέκνων αυτής!

20 Τότε ήρξατο ονειδίζειν τας πόλεις εν αίς εγένοντο αι πλείσται δυνάμεις αυτού, ότι ου μετενόησαν· 21 Ουαί σοι, Χοραζίν, ουαί σοι, Βηθσαϊδά· ότι ει εν Τύρω και Σιδώνι εγενήθησαν αι δυνάμεις αι γενόμεναι εν υμίν, πάλαι αν εν σάκκω και σποδώ καθήμεναι μετενόησαν. 22 πλήν λέγω υμίν, Τύρω και Σιδώνι ανεκτότερον έσται εν ημέρα κρίσεως ή υμίν. 23 και σύ Καπερναούμ, η έως τού ουρανού υψωθείσα έως άδου καταβιβασθήση· ότι ει εν Σοδόμοις εγενήθησαν αι δυνάμεις αι γενόμεναι εν σοί, έμειναν αν μέχρι της σήμερον. 24 πλήν λέγω υμίν ότι γη Σοδόμων ανεκτότερον έσται εν ημέρα κρίσεως ή σοί. 25 Εν εκείνω τώ καιρώ αποκριθείς ο Ιησούς είπεν· Εξομολογούμαί σοι, πάτερ, Κύριε τού ουρανού και της γής, ότι απέκρυψας ταύτα από σοφών και συνετών, και απεκάλυψας αυτά νηπίοις· 26 ναί, ο πατήρ, ότι ούτως εγένετο ευδοκία έμπροσθέν σου. 27 Πάντα μοι παρεδόθη υπό τού πατρός μου· και ουδείς επιγινώσκει τον υιόν ει μη ο πατήρ, ουδέ τον πατέρα τις επιγινώσκει ει μη ο υιός και ώ εάν βούληται ο υιός αποκαλύψαι. 28 Δεύτε προς με πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι, καγώ αναπαύσω υμάς. 29 άρατε τον ζυγόν μου εφ' υμάς και μάθετε απ' εμού, ότι πράός ειμι και ταπεινός τή καρδία, και ευρήσετε ανάπαυσιν ταίς ψυχαίς υμών·

30 ο γάρ ζυγός μου χρηστός και το φορτίον μου ελαφρόν εστιν.

Κεφάλαιο Ιβ΄

ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ

1 Εν εκείνω τώ καιρώ επορεύθη ο Ιησούς τοίς σάββασιν διά των σπορίμων· οι δε μαθηταί αυτού επείνασαν, και ήρξαντο τίλλειν στάχυας και εσθίειν. 2 οι δε Φαρισαίοι ιδόντες είπον αυτώ· Ιδού οι μαθηταί σου ποιούσιν ό ουκ έξεστι ποιείν εν σαββάτω. 3 ο δε είπεν αυτοίς· Ουκ ανέγνωτε τι εποίησε Δαυίδ ότε επείνασεν αυτός και οι μετ' αυτού; 4 πώς εισήλθεν εις τον οίκον τού Θεού και τους άρτους της προθέσεως έφαγεν, ούς ουκ εξόν ήν αυτώ φαγείν ουδέ τοίς μετ' αυτού, ει μη μόνοις τοίς ιερεύσιν; 5 ή ουκ ανέγνωτε εν τώ νόμω ότι τοίς σάββασιν οι ιερείς εν τώ ιερώ το σάββατον βεβηλούσι και αναίτιοί εισι; 6 λέγω δε υμίν ότι τού ιερού μείζόν εστιν ώδε. 7 ει δε εγνώκειτε τι εστιν, έλεον θέλω και ου θυσίαν, ουκ αν κατεδικάσατε τους αναιτίους. 8 κύριος γάρ εστιν ο υιός τού ανθρώπου και τού σαββάτου. 9 Καί μεταβάς εκείθεν ήλθεν εις την συναγωγήν αυτών·

10 και ιδού άνθρωπος ήν εκεί την χείρα έχων ξηράν· και επηρώτησαν αυτόν λέγοντες· Ει έξεστι τοίς σάββασι θεραπεύειν; ίνα κατηγορήσωσιν αυτού. 11 ο δε είπεν αυτοίς· Τίς έσται εξ υμών άνθρωπος ός έξει πρόβατον έν, και εάν εμπέση τούτο τοίς σάββασιν εις βόθυνον, ουχί κρατήσει αυτό και εγερεί; 12 πόσω ούν διαφέρει άνθρωπος προβάτου; ώστε έξεστι τοίς σάββασι καλώς ποιείν. 13 τότε λέγει τώ ανθρώπω· Έκτεινόν σου την χείρα· και εξέτεινε, και αποκατεστάθη υγιής ως η άλλη. 14 εξελθόντες δε οι Φαρισαίοι συμβούλιον έλαβον κατ' αυτού, όπως αυτόν απολέσωσιν. 15 Ο δε Ιησούς γνούς ανεχώρησεν εκείθεν· και ηκολούθησαν αυτώ όχλοι πολλοί, και εθεράπευσεν αυτούς πάντας, 16 και επετίμησεν αυτοίς ίνα μη φανερόν ποιήσωσιν αυτόν, 17 όπως πληρωθή το ρηθέν διά Ησαίου τού προφήτου λέγοντος· 18 Ιδού ο παίς μου, ον ηρέτισα, ο αγαπητός μου, εις ον ευδόκησεν η ψυχή μου· θήσω το Πνεύμά μου επ' αυτόν, και κρίσιν τοίς έθνεσιν απαγγελεί· 19 ουκ ερίσει ουδέ κραυγάσει ουδέ ακούσει τις εν ταίς πλατείαις την φωνήν αυτού.

20 κάλαμον συντετριμμένον ου κατεάξει και λίνον τυφόμενον ου σβέσει, έως αν εκβάλη εις νίκος την κρίσιν· 21 και τώ ονόματι αυτού έθνη ελπιούσι. 22 Τότε προσηνέχθη αυτώ δαιμονιζόμενος τυφλός και κωφός, και εθεράπευσεν αυτόν, ώστε τον τυφλόν και κωφόν και λαλείν και βλέπειν. 23 και εξίσταντο πάντες οι όχλοι και έλεγον· Μήτι ούτός εστιν ο Χριστός ο υιός Δαυίδ; 24 οι δε Φαρισαίοι ακούσαντες είπον· Ούτος ουκ εκβάλλει τα δαιμόνια ει μη εν τώ Βεελζεβούλ, άρχοντι των δαιμονίων. 25 ειδώς δε ο Ιησούς τας ενθυμήσεις αυτών είπεν αυτοίς· Πάσα βασιλεία μερισθείσα καθ' εαυτήν ερημούται, και πάσα πόλις ή οικία μερισθείσα καθ' εαυτήν ου σταθήσεται. 26 και ει ο σατανάς τον σατανάν εκβάλλει, εφ' εαυτόν εμερίσθη· πώς ούν σταθήσεται η βασιλεία αυτού; 27 και ει εγώ εν Βεελζεβούλ εκβάλλω τα δαιμόνια, οι υιοί υμών εν τίνι εκβάλλουσι; διά τούτο αυτοί κριταί έσονται υμών. 28 ει δε εγώ εν Πνεύματι Θεού εκβάλλω τα δαιμόνια, άρα έφθασεν εφ' υμάς η βασιλεία τού Θεού. 29 ή πώς δύναταί τις εισελθείν εις την οικίαν τού ισχυρού και τα σκεύη αυτού αρπάσαι, εάν μη πρώτον δήση τον ισχυρόν; και τότε την οικίαν αυτού διαρπάσει.

30 ο μη ών μετ' εμού κατ' εμού εστι, και ο μη συνάγων μετ' εμού σκορπίζει. 31 Διά τούτο λέγω υμίν, πάσα αμαρτία και βλασφημία αφεθήσεται τοίς ανθρώποις, η δε τού Πνεύματος βλασφημία ουκ αφεθήσεται τοίς ανθρώποις· 32 και ός εάν είπη λόγον κατά τού υιού τού ανθρώπου, αφεθήσεται αυτώ· ός δ' αν είπη κατά τού Πνεύματος τού αγίου, ουκ αφεθήσεται αυτώ ούτε εν τώ νύν αιώνι ούτε εν τώ μέλλοντι. 33 Ή ποιήσατε το δένδρον καλόν, και τον καρπόν αυτού καλόν, ή ποιήσατε το δένδρον σαπρόν και τον καρπόν αυτού σαπρόν· εκ γάρ τού καρπού το δένδρον γινώσκεται. 34 γεννήματα εχιδνών, πώς δύνασθε αγαθά λαλείν πονηροί όντες; εκ γάρ τού περισσεύματος της καρδίας το στόμα λαλεί. 35 ο αγαθός άνθρωπος εκ τού αγαθού θησαυρού εκβάλλει αγαθά, και ο πονηρός άνθρωπος εκ τού πονηρού θησαυρού εκβάλλει πονηρά. 36 λέγω δε υμίν ότι πάν ρήμα αργόν ό εάν λαλήσωσιν οι άνθρωποι, αποδώσουσι περί αυτού λόγον εν ημέρα κρίσεως· 37 εκ γάρ των λόγων σου δικαιωθήση, και εκ των λόγων σου καταδικασθήση. 38 Τότε απεκρίθησάν τινες των γραμματέων και Φαρισαίων λέγοντες· Διδάσκαλε, θέλομεν από σού σημείον ιδείν. 39 ο δε αποκριθείς είπεν αυτοίς· Γενεά πονηρά και μοιχαλίς σημείον επιζητεί, και σημείον ου δοθήσεται αυτή ειμή το σημείον Ιωνά τού προφήτου.

40 ώσπερ γάρ εγένετο Ιωνάς ο προφήτης εν τή κοιλία τού κήτους τρεις ημέρας και τρεις νύκτας, ούτως έσται ο υιός τού ανθρώπου εν τή καρδία της γής τρεις ημέρας και τρεις νύκτας. 41 άνδρες Νινευίται αναστήσονται εν τή κρίσει μετά της γενεάς ταύτης και κατακρινούσιν αυτήν· ότι μετενόησαν εις το κήρυγμα Ιωνά, και ιδού πλείον Ιωνά ώδε. 42 βασίλισσα νότου εγερθήσεται εν τή κρίσει μετά της γενεάς ταύτης και κατακρινεί αυτήν· ότι ήλθεν εκ των περάτων της γής ακούσαι την σοφίαν Σολομώντος, και ιδού πλείον Σολομώντος ώδε. 43 Όταν δε το ακάθαρτον πνεύμα εξέλθη από τού ανθρώπου, διέρχεται δι' ανύδρων τόπων ζητούν ανάπαυσιν, και ουχ ευρίσκει. 44 τότε λέγει· εις τον οίκόν μου επιστρέψω όθεν εξήλθον· και ελθόν ευρίσκει σχολάζοντα και σεσαρωμένον και κεκοσμημένον. 45 τότε πορεύεται και παραλαμβάνει μεθ' εαυτού επτά έτερα πνεύματα πονηρότερα εαυτού, και εισελθόντα κατοικεί εκεί· και γίνεται τα έσχατα τού ανθρώπου εκείνου χείρονα των πρώτων. ούτως έσται και τή γενεά τή πονηρά ταύτη. 46 Έτι δε αυτού λαλούντος τοίς όχλοις ιδού η μήτηρ και οι αδελφοί αυτού ειστήκεισαν έξω, ζητούντες λαλήσαι αυτώ. 47 είπεν δε τις αυτώ· Ιδού η μήτηρ σου και οι αδελφοί σου εστήκασιν έξω ζητούντές σε ιδείν. 48 ο δε αποκριθείς είπε τώ λέγοντι αυτώ· Τίς εστιν η μήτηρ μου, και τίνες εισίν οι αδελφοί μου; 49 και εκτείνας την χείρα αυτού επί τους μαθητάς αυτού έφη· Ιδού η μήτηρ μου και οι αδελφοί μου·

50 όστις γάρ αν ποιήση το θέλημα τού πατρός μου τού εν ουρανοίς αυτός μου αδελφός και αδελφή και μήτηρ εστίν.

Κεφάλαιο Ιγ΄

ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ

1 Εν δε τή ημέρα εκείνη εξελθών ο Ιησούς της οικίας εκάθητο παρά την θάλασσαν· 2 και συνήχθησαν προς αυτόν όχλοι πολλοί, ώστε αυτόν εις πλοίον εμβάντα καθήσθαι, και πάς ο όχλος επί τον αιγιαλόν ειστήκει. 3 και ελάλησεν αυτοίς πολλά εν παραβολαίς λέγων· 4 Ιδού εξήλθεν ο σπείρων τού σπείραι. και εν τώ σπείρειν αυτόν ά μέν έπεσεν παρά την οδόν, και ελθόντα τα πετεινά κατέφαγεν αυτά· 5 άλλα δε έπεσεν επί τα πετρώδη όπου ουκ είχε γήν πολλήν, και ευθέως εξανέτειλε διά το μη έχειν βάθος γής. 6 ηλίου δε ανατείλαντος εκαυματίσθη, και διά το μη έχειν ρίζαν εξηράνθη· 7 άλλα δε έπεσεν επί τας ακάνθας, και ανέβησαν αι άκανθαι και απέπνιξαν αυτά· 8 άλλα δε έπεσεν επί την γήν την καλήν και εδίδου καρπόν ό μέν εκατόν, ό δε εξήκοντα, ό δε τριάκοντα. 9 ο έχων ώτα ακούειν ακουέτω.

10 Καί προσελθόντες οι μαθηταί είπον αυτώ· Διά τι εν παραβολαίς λαλείς αυτοίς; 11 ο δε αποκριθείς είπεν αυτοίς· Ότι υμίν δέδοται γνώναι τα μυστήρια της βασιλείας των ουρανών, εκείνοις δε ου δέδοται. 12 όστις γάρ έχει, δοθήσεται αυτώ και περισσευθήσεται· όστις δε ουκ έχει, και ό έχει αρθήσεται απ' αυτού. 13 διά τούτο εν παραβολαίς αυτοίς λαλώ, ότι βλέποντες ου βλέπουσι και ακούοντες ουκ ακούουσι ουδέ συνιούσι, 14 μήποτε επιστρέψωσι· και τότε πληρωθήσεται αυτοίς η προφητεία Ησαίου η λέγουσα· ακοή ακούσετε και ου μη συνήτε, και βλέποντες βλέψετε και ου μη ίδητε· 15 επαχύνθη γάρ η καρδία τού λαού τούτου, και τοίς ωσί βαρέως ήκουσαν, και τους οφθαλμούς αυτών εκάμμυσαν, μήποτε ίδωσι τοίς οφθαλμοίς και τοίς ωσίν ακούσωσι και τή καρδία συνώσι και επιστρέψωσι, και ιάσομαι αυτούς. 16 υμών δε μακάριοι οι οφθαλμοί ότι βλέπουσι, και τα ώτα υμών ότι ακούουσιν. 17 αμήν γάρ λέγω υμίν ότι πολλοί προφήται και δίκαιοι επεθύμησαν ιδείν ά βλέπετε, και ουκ είδον, και ακούσαι ά ακούετε, και ουκ ήκουσαν. 18 Υμείς ούν ακούσατε την παραβολήν τού σπείραντος. 19 παντός ακούοντος τον λόγον της βασιλείας και μη συνιέντος, έρχεται ο πονηρός και αίρει το εσπαρμένον εν τή καρδία αυτού· ούτός εστιν ο παρά την οδόν σπαρείς.

20 ο δε επί τα πετρώδη σπαρείς, ούτός εστιν ο τον λόγον ακούων και ευθέως μετά χαράς λαμβάνων αυτόν· 21 ουκ έχει δε ρίζαν εν εαυτώ, αλλά πρόσκαιρός εστι, γενομένης δε θλίψεως ή διωγμού διά τον λόγον ευθύς σκανδαλίζεται. 22 ο δε εις τας ακάνθας σπαρείς, ούτός εστιν ο τον λόγον ακούων, και η μέριμνα τού αιώνος τούτου και η απάτη τού πλούτου συμπνίγει τον λόγον, και άκαρπος γίνεται. 23 ο δε επί την γήν την καλήν σπαρείς, ούτός εστιν ο τον λόγον ακούων και συνιών, ός δή καρποφορεί και ποιεί ό μέν εκατόν, ό δε εξήκοντα, ό δε τριάκοντα. 24 Άλλην παραβολήν παρέθηκεν αυτοίς λέγων· Ωμοιώθη η βασιλεία των ουρανών ανθρώπω σπείραντι καλόν σπέρμα εν τώ αγρώ αυτού· 25 εν δε τώ καθεύδειν τους ανθρώπους ήλθεν αυτού ο εχθρός και έσπειρε ζιζάνια ανά μέσον τού σίτου και απήλθεν. 26 ότε δε εβλάστησεν ο χόρτος και καρπόν εποίησε, τότε εφάνη και τα ζιζάνια. 27 προσελθόντες δε οι δούλοι τού οικοδεσπότου είπον αυτώ· κύριε, ουχί καλόν σπέρμα έσπειρας εν τώ σώ αγρώ; πόθεν ούν έχει ζιζάνια; 28 ο δε έφη αυτοίς· εχθρός άνθρωπος τούτο εποίησεν. οι δε δούλοι είπον αυτώ· θέλεις ούν απελθόντες συλλέξωμεν αυτά; 29 ο δε έφη· ού, μήποτε συλλέγοντες τα ζιζάνια εκριζώσητε άμα αυτοίς τον σίτον·

30 άφετε συναυξάνεσθαι αμφότερα μέχρι τού θερισμού, και εν καιρώ τού θερισμού ερώ τοίς θερισταίς· συλλέξατε πρώτον τα ζιζάνια και δήσατε αυτά εις δέσμας προς το κατακαύσαι αυτά, τον δε σίτον συναγάγετε εις την αποθήκην μου. 31 Άλλην παραβολήν παρέθηκεν αυτοίς λέγων· Ομοία εστίν η βασιλεία των ουρανών κόκκω σινάπεως, ον λαβών άνθρωπος έσπειρεν εν τώ αγρώ αυτού· 32 ό μικρότερον μέν εστι πάντων των σπερμάτων, όταν δε αυξηθή μείζον των λαχάνων εστί και γίνεται δένδρον, ώστε ελθείν τα πετεινά τού ουρανού και κατασκηνούν εν τοίς κλάδοις αυτού. 33 Άλλην παραβολήν ελάλησεν αυτοίς· Ομοία εστίν η βασιλεία των ουρανών ζύμη, ήν λαβούσα γυνή ενέκρυψεν εις αλεύρου σάτα τρία, έως ού εζυμώθη όλον. 34 Ταύτα πάντα ελάλησεν ο Ιησούς εν παραβολαίς τοίς όχλοις, και χωρίς παραβολής ουδέν ελάλει αυτοίς· 35 όπως πληρωθή το ρηθέν διά τού προφήτου λέγοντος· ανοίξω εν παραβολαίς το στόμα μου, ερεύξομαι κεκρυμμένα από καταβολής κόσμου. 36 Τότε αφείς τους όχλους ήλθεν εις την οικίαν αυτού. Καί προσήλθον αυτώ οι μαθηταί αυτού λέγοντες· Φράσον ημίν την παραβολήν των ζιζανίων τού αγρού. 37 ο δε αποκριθείς είπεν αυτοίς· Ο σπείρων το καλόν σπέρμα εστίν ο υιός τού ανθρώπου· 38 ο δε αγρός εστιν ο κόσμος· το δε καλόν σπέρμα, ούτοί εισιν οι υιοί της βασιλείας· τα δε ζιζάνιά εισιν οι υιοί τού πονηρού· 39 ο δε εχθρός ο σπείρας αυτά εστιν ο διάβολος· ο δε θερισμός συντέλεια τού αιώνός εστιν· οι δε θερισταί άγγελοί εισιν.

40 ώσπερ ούν συλλέγεται τα ζιζάνια και πυρί καίεται, ούτως έσται εν τή συντελεία τού αιώνος· 41 αποστελεί ο υιός τού ανθρώπου τους αγγέλους αυτού, και συλλέξουσιν εκ της βασιλείας αυτού πάντα τα σκάνδαλα και τους ποιούντας την ανομίαν, 42 και βαλούσιν αυτούς εις την κάμινον τού πυρός· εκεί έσται ο κλαυθμός και ο βρυγμός των οδόντων. 43 Τότε οι δίκαιοι εκλάμψουσιν ως ο ήλιος εν τή βασιλεία τού πατρός αυτών. ο έχων ώτα ακούειν ακουέτω. 44 Πάλιν ομοία εστίν η βασιλεία των ουρανών θησαυρώ κεκρυμμένω εν τώ αγρώ, ον ευρών άνθρωπος έκρυψε, και από της χαράς αυτού υπάγει και πάντα όσα έχει πωλεί και αγοράζει τον αγρόν εκείνον. 45 Πάλιν ομοία εστίν η βασιλεία των ουρανών ανθρώπω εμπόρω ζητούντι καλούς μαργαρίτας· 46 ός ευρών ένα πολύτιμον μαργαρίτην απελθών πέπρακε πάντα όσα είχε και ηγόρασεν αυτόν. 47 Πάλιν ομοία εστίν η βασιλεία των ουρανών σαγήνη βληθείση εις την θάλασσαν και εκ παντός γένους συναγαγούση· 48 ήν, ότε επληρώθη, αναβιβάσαντες αυτήν επί τον αιγιαλόν και καθίσαντες συνέλεξαν τα καλά εις αγγεία, τα δε σαπρά έξω έβαλον. 49 ούτως έσται εν τή συντελεία τού αιώνος. εξελεύσονται οι άγγελοι και αφοριούσι τους πονηρούς εκ μέσου των δικαίων

50 και βαλούσιν αυτούς εις την κάμινον τού πυρός· εκεί έσται ο κλαυθμός και ο βρυγμός των οδόντων. 51 Λέγει αυτοίς ο Ιησούς· Συνήκατε ταύτα πάντα; λέγουσιν αυτώ, Ναί Κύριε. 52 ο δε είπεν αυτοίς· Διά τούτο πάς γραμματεύς μαθητευθείς εις την βασιλείαν των ουρανών όμοιός εστιν ανθρώπω οικοδεσπότη όστις εκβάλλει εκ τού θησαυρού αυτού καινά και παλαιά. 53 Καί εγένετο ότε ετέλεσεν ο Ιησούς τας παραβολάς ταύτας, μετήρεν εκείθεν. 54 και ελθών εις την πατρίδα αυτού εδίδασκεν αυτούς εν τή συναγωγή αυτών, ώστε εκπλήττεσθαι αυτούς και λέγειν· Πόθεν τούτω η σοφία αύτη και αι δυνάμεις; 55 ουχ ούτός εστιν ο τού τέκτονος υιός; ουχί η μήτηρ αυτού λέγεται Μαριάμ και οι αδελφοί αυτού Ιάκωβος και Ιωσήφ και Σίμων και Ιούδας; 56 και αι αδελφαί αυτού ουχί πάσαι προς ημάς εισι; πόθεν ούν τούτω ταύτα πάντα; 57 και εσκανδαλίζοντο εν αυτώ. ο δε Ιησούς είπεν αυτοίς· Ουκ έστι προφήτης άτιμος ει μη εν τή πατρίδι και εν τή οικία αυτού. 58 και ουκ εποίησεν εκεί δυνάμεις πολλάς διά την απιστίαν αυτών.

Κεφάλαιο Ιδ΄

ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ

1 Εν εκείνω τώ καιρώ ήκουσεν Ηρώδης ο τετράρχης την ακοήν Ιησού, 2 και είπεν τοίς παισίν αυτού· Ούτός εστιν Ιωάννης ο βαπτιστής· αυτός ηγέρθη από των νεκρών, και διά τούτο αι δυνάμεις ενεργούσιν εν αυτώ. 3 Ο γάρ Ηρώδης κρατήσας τον Ιωάννην έδησεν αυτόν και έθετο εν φυλακή διά Ηρωδιάδα την γυναίκα Φιλίππου τού αδελφού αυτού· 4 έλεγεν γάρ αυτώ ο Ιωάννης· Ουκ έξεστί σοι έχειν αυτήν. 5 και θέλων αυτόν αποκτείναι εφοβήθη τον όχλον, ότι ως προφήτην αυτόν είχον. 6 γενεσίων δε αγομένων τού Ηρώδου ωρχήσατο η θυγάτηρ της Ηρωδιάδος εν τώ μέσω και ήρεσε τώ Ηρώδη, 7 όθεν μεθ' όρκου ωμολόγησεν αυτή δούναι ό εάν αιτήσηται. 8 η δε προβιβασθείσα υπό της μητρός αυτής, Δός μοι, φησίν, ώδε επί πίνακι την κεφαλήν Ιωάννου τού βαπτιστού. 9 και ελυπήθη ο βασιλεύς, διά δε τους όρκους και τους συνανακειμένους εκέλευσε δοθήναι,

10 και πέμψας απεκεφάλισε τον Ιωάννην εν τή φυλακή· 11 και ηνέχθη η κεφαλή αυτού επί πίνακι και εδόθη τώ κορασίω, και ήνεγκε τή μητρί αυτής. 12 και προσελθόντες οι μαθηταί αυτού ήραν το σώμα και έθαψαν αυτό, και ελθόντες απήγγειλαν τώ Ιησού. 13 Ακούσας δε ο Ιησούς ανεχώρησεν εκείθεν εν πλοίω εις έρημον τόπον κατ' ιδίαν· και ακούσαντες οι όχλοι ηκολούθησαν αυτώ πεζή από των πόλεων. 14 Καί εξελθών είδε πολύν όχλον, και εσπλαγχνίσθη επ' αυτοίς και εθεράπευσε τους αρρώστους αυτών. 15 οψίας δε γενομένης προσήλθον αυτώ οι μαθηταί αυτού λέγοντες· Έρημός εστιν ο τόπος και η ώρα ήδη παρήλθεν· απόλυσον τους όχλους, ίνα απελθόντες εις τας κώμας αγοράσωσιν εαυτοίς βρώματα. 16 ο δε Ιησούς είπεν αυτοίς· Ου χρείαν έχουσιν απελθείν· δότε αυτοίς υμείς φαγείν. 17 οι δε λέγουσιν αυτώ· Ουκ έχομεν ώδε ει μη πέντε άρτους και δύο ιχθύας. 18 ο δε είπε· Φέρετέ μοι αυτούς ώδε. 19 και κελεύσας τους όχλους ανακλιθήναι επί τους χόρτους, λαβών τους πέντε άρτους και τους δύο ιχθύας, αναβλέψας εις τον ουρανόν ευλόγησε, και κλάσας έδωκε τοίς μαθηταίς τους άρτους οι δε μαθηταί τοίς όχλοις.

20 και έφαγον πάντες και εχορτάσθησαν, και ήραν το περισσεύον των κλασμάτων δώδεκα κοφίνους πλήρεις. 21 οι δε εσθίοντες ήσαν άνδρες ωσεί πεντακισχίλιοι χωρίς γυναικών και παιδίων. 22 Καί ευθέως ηνάγκασεν ο Ιησούς τους μαθητάς αυτού εμβήναι εις το πλοίον και προάγειν αυτόν εις το πέραν, έως ού απολύση τους όχλους. 23 και απολύσας τους όχλους ανέβη εις το όρος κατ' ιδίαν προσεύξασθαι. οψίας δε γενομένης μόνος ήν εκεί. 24 το δε πλοίον ήδη μέσον της θαλάσσης ήν, βασανιζόμενον υπό των κυμάτων· ήν γάρ εναντίος ο άνεμος. 25 τετάρτη δε φυλακή της νυκτός απήλθε προς αυτούς ο Ιησούς περιπατών επί της θαλάσσης. 26 και ιδόντες αυτόν οι δε μαθηταί επί την θάλασσαν περιπατούντα εταράχθησαν λέγοντες ότι φάντασμά εστι, και από τού φόβου έκραξαν. 27 ευθέως δε ελάλησεν αυτοίς ο Ιησούς λέγων· Θαρσείτε, εγώ ειμι· μη φοβείσθε. 28 αποκριθείς δε αυτώ ο Πέτρος είπε· Κύριε, ει σύ εί, κέλευσόν με προς σε ελθείν επί τα ύδατα· 29 ο δε είπεν, Ελθέ. και καταβάς από τού πλοίου ο Πέτρος περιεπάτησεν επί τα ύδατα ελθείν προς τον Ιησούν.

30 βλέπων δε τον άνεμον ισχυρόν εφοβήθη, και αρξάμενος καταποντίζεσθαι έκραξε λέγων· Κύριε, σώσόν με. 31 ευθέως δε ο Ιησούς εκτείνας την χείρα επελάβετο αυτού και λέγει αυτώ· Ολιγόπιστε! εις τι εδίστασας; 32 και εμβάντων αυτών εις το πλοίον εκόπασεν ο άνεμος. 33 οι δε εν τώ πλοίω ελθόντες προσεκύνησαν αυτώ λέγοντες· Αληθώς Θεού υιός εί. 34 Καί διαπεράσαντες ήλθον εις την γήν Γεννησαρέτ. 35 και επιγνόντες αυτόν οι άνδρες τού τόπου εκείνου απέστειλαν εις όλην την περίχωρον εκείνην, και προσήνεγκαν αυτώ πάντας τους κακώς έχοντας, 36 και παρεκάλουν αυτόν ίνα κάν μόνον άψωνται τού κρασπέδου τού ιματίου αυτού· και όσοι ήψαντο διεσώθησαν.

Κεφάλαιο Ιε΄

ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ

1 Τότε προσέρχονται τώ Ιησού οι από Ιεροσολύμων γραμματείς και Φαρισαίοι λέγοντες· 2 Διατί οι μαθηταί σου παραβαίνουσι την παράδοσιν των πρεσβυτέρων; ου γάρ νίπτονται τας χείρας αυτών όταν άρτον εσθίωσιν. 3 ο δε αποκριθείς είπεν αυτοίς· Διατί και υμείς παραβαίνετε την εντολήν τού Θεού διά την παράδοσιν υμών; 4 ο γάρ Θεός ενετείλατο λέγων· τίμα τον πατέρα και την μητέρα· και· ο κακολογών πατέρα ή μητέρα θανάτω τελευτάτω· 5 υμείς δε λέγετε· ός αν είπη τώ πατρί ή τή μητρί, δώρον ό εάν εξ εμού ωφεληθής, και ου μη τιμήσει τον πατέρα αυτού ή την μητέρα αυτού· 6 και ηκυρώσατε την εντολήν τού Θεού διά την παράδοσιν υμών. 7 υποκριταί! καλώς προεφήτευσε περί υμών Ησαίας λέγων· 8 εγγίζει μοι λαός ούτος τώ στόματι αυτών και τοίς χείλεσίν με τιμά, η δε καρδία αυτών πόρρω απέχει απ' εμού· 9 μάτην δε σέβονταί με, διδάσκοντες διδασκαλίας εντάλματα ανθρώπων.

10 Καί προσκαλεσάμενος τον όχλον είπεν αυτοίς· Ακούετε και συνίετε· 11 ου το εισερχόμενον εις το στόμα κοινοί τον άνθρωπον, αλλά το εκπορευόμενον εκ τού στόματος τούτο κοινοί τον άνθρωπον. 12 Τότε προσελθόντες οι μαθηταί αυτού είπον αυτώ· Οίδας ότι οι Φαρισαίοι εσκανδαλίσθησαν ακούσαντες τον λόγον; 13 ο δε αποκριθείς είπε· Πάσα φυτεία ήν ουκ εφύτευσεν ο πατήρ μου ο ουράνιος εκριζωθήσεται. 14 άφετε αυτούς· οδηγοί εισι τυφλοί τυφλών· τυφλός δε τυφλόν εάν οδηγή, αμφότεροι εις βόθυνον πεσούνται. 15 Αποκριθείς δε ο Πέτρος είπεν αυτώ· Φράσον ημίν την παραβολήν ταύτην. 16 ο δε Ιησούς είπεν· Ακμήν και υμείς ασύνετοί εστε; 17 ου νοείτε ότι πάν το εισπορευόμενον εις το στόμα εις την κοιλίαν χωρεί και εις αφεδρώνα εκβάλλεται; 18 τα δε εκπορευόμενα εκ τού στόματος εκ της καρδίας εξέρχεται, κακείνα κοινοί τον άνθρωπον. 19 εκ γάρ της καρδίας εξέρχονται διαλογισμοί πονηροί, φόνοι, μοιχείαι, πορνείαι, κλοπαί, ψευδομαρτυρίαι, βλασφημίαι.

20 ταύτά εστι τα κοινούντα τον άνθρωπον· το δε ανίπτοις χερσί φαγείν ου κοινοί τον άνθρωπον. 21 Καί εξελθών εκείθεν ο Ιησούς ανεχώρησεν εις τα μέρη Τύρου και Σιδώνος. 22 και ιδού γυνή Χαναναία από των ορίων εκείνων εξελθούσα εκραύγασεν αυτώ λέγουσα· Ελέησόν με, Κύριε, υιέ Δαυίδ· η θυγάτηρ μου κακώς δαιμονίζεται. 23 ο δε ουκ απεκρίθη αυτή λόγον. και προσελθόντες οι μαθηταί αυτού ηρώτουν αυτόν λέγοντες· Απόλυσον αυτήν, ότι κράζει όπισθεν ημών. 24 ο δε αποκριθείς είπεν· Ουκ απεστάλην ει μη εις τα πρόβατα τα απολωλότα οίκου Ισραήλ. 25 η δε ελθούσα προσεκύνησεν αυτώ λέγουσα· Κύριε, βοήθει μοι. 26 ο δε αποκριθείς είπεν· Ουκ έστι καλόν λαβείν τον άρτον των τέκνων και βαλείν τοίς κυναρίοις. 27 η δε είπε· Ναί, Κύριε, και γάρ τα κυνάρια εσθίει από των ψιχίων των πιπτόντων από της τραπέζης των κυρίων αυτών. 28 τότε αποκριθείς ο Ιησούς είπεν αυτή· Ώ γύναι, μεγάλη σου η πίστις! γενηθήτω σοι ως θέλεις. και ιάθη η θυγάτηρ αυτής από της ώρας εκείνης. 29 Καί μεταβάς εκείθεν ο Ιησούς ήλθεν παρά την θάλασσαν της Γαλιλαίας, και αναβάς εις το όρος εκάθητο εκεί.

30 και προσήλθον αυτώ όχλοι πολλοί έχοντες μεθ' εαυτών χωλούς, τυφλούς, κωφούς, κυλλούς, και ετέρους πολλούς, και έρριψαν αυτούς παρά τους πόδας τού Ιησού, και εθεράπευσεν αυτούς· 31 ώστε τους όχλους θαυμάσαι βλέποντες κωφούς ακούοντας, αλάλους λαλούντας, κυλλούς υγιείς, χωλούς περιπατούντας και τυφλούς βλέποντας· και εδόξασαν τον Θεόν Ισραήλ. 32 Ο δε Ιησούς προσκαλεσάμενος τους μαθητάς αυτού είπε· Σπλαγχνίζομαι επί τον όχλον, ότι ήδη ημέραι τρεις προσμένουσί μοι και ουκ έχουσι τι φάγωσι· και απολύσαι αυτούς νήστεις ου θέλω, μήποτε εκλυθώσιν εν τή οδώ. 33 και λέγουσιν αυτώ οι μαθηταί αυτού· Πόθεν ημίν εν ερημία άρτοι τοσούτοι ώστε χορτάσαι όχλον τοσούτον; 34 και λέγει αυτοίς ο Ιησούς· Πόσους άρτους έχετε; οι δε είπον· Επτά, και ολίγα ιχθύδια. 35 και εκέλευσε τοίς όχλοις αναπεσείν επί την γήν. 36 και λαβών τους επτά άρτους και τους ιχθύας, ευχαριστήσας έκλασε και εδίδου τοίς μαθηταίς αυτού, οι δε μαθηταί τοίς όχλοις. 37 και έφαγον πάντες και εχορτάσθησαν, και ήραν το περισσεύον των κλασμάτων, επτά σπυρίδας πλήρεις. 38 οι δε εσθίοντες ήσαν τετρακισχίλιοι άνδρες χωρίς γυναικών και παιδίων. 39 Καί απολύσας τους όχλους ανέβη εις το πλοίον, και ήλθεν εις τα όρια Μαγδαλά.

Κεφάλαιο Ιστ΄

ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ

1 Καί προσελθόντες οι Φαρισαίοι και Σαδδουκαίοι πειράζοντες επηρώτησαν αυτόν σημείον εκ τού ουρανού επιδείξαι αυτοίς. 2 ο δε αποκριθείς είπεν αυτοίς· Οψίας γενομένης λέγετε· ευδία· πυρράζει γάρ ο ουρανός· 3 και πρωί· σήμερον χειμών· πυρράζει γάρ στυγνάζων ο ουρανός· υποκριταί, το μέν πρόσωπον τού ουρανού γινώσκετε διακρίνειν, τα δε σημεία των καιρών ου δύνασθε γνώναι; 4 γενεά πονηρά και μοιχαλίς σημείον επιζητεί, και σημείον ου δοθήσεται αυτή ει μη το σημείον Ιωνά τού προφήτου. και καταλιπών αυτούς απήλθεν. 5 Καί ελθόντες οι μαθηταί αυτού εις το πέραν επελάθοντο άρτους λαβείν. 6 ο δε Ιησούς είπεν αυτοίς· Οράτε και προσέχετε από της ζύμης των Φαρισαίων και Σαδδουκαίων. 7 οι δε διελογίζοντο εν εαυτοίς λέγοντες ότι Άρτους ουκ ελάβομεν. 8 γνούς δε ο Ιησούς είπεν αυτοίς· Τί διαλογίζεσθε εν εαυτοίς, ολιγόπιστοι, ότι άρτους ουκ ελάβετε; 9 ούπω νοείτε, ουδέ μνημονεύετε τους άρτους των πεντακισχιλίων και πόσους κοφίνους ελάβετε;

10 ουδέ τους επτά άρτους των τετρακισχιλίων και πόσας σπυρίδας ελάβετε; 11 πώς ου νοείτε ότι ου περί άρτων είπον υμίν προσέχειν από της ζύμης των Φαρισαίων και Σαδδουκαίων; 12 τότε συνήκαν ότι ουκ είπε προσέχειν από της ζύμης τού άρτου, αλλ' από της διδαχής των Φαρισαίων και Σαδδουκαίων. 13 Ελθών δε ο Ιησούς εις τα μέρη Καισαρείας της Φιλίππου ηρώτα τους μαθητάς αυτού λέγων· Τίνα με λέγουσιν οι άνθρωποι είναι τον υιόν τού ανθρώπου; 14 οι δε είπον· Οι μέν Ιωάννην τον βαπτιστήν, άλλοι δε Ηλίαν, έτεροι δε Ιερεμίαν ή ένα των προφητών. 15 λέγει αυτοίς· Υμείς δε τίνα με λέγετε είναι; 16 αποκριθείς δε Σίμων Πέτρος είπε· Σύ εί ο Χριστός ο υιός τού Θεού τού ζώντος. 17 και αποκριθείς ο Ιησούς είπεν αυτώ· Μακάριος εί, Σίμων Βαριωνά, ότι σάρξ και αίμα ουκ απεκάλυψέ σοι, αλλ' ο πατήρ μου ο εν τοίς ουρανοίς. 18 καγώ δε σοι λέγω ότι σύ εί Πέτρος, και επί ταύτη τή πέτρα οικοδομήσω μου την εκκλησίαν, και πύλαι άδου ου κατισχύσουσιν αυτής. 19 και δώσω σοι τας κλείς της βασιλείας των ουρανών, και ό εάν δήσης επί της γής, έσται δεδεμένον εν τοίς ουρανοίς, και ό εάν λύσης επί της γής, έσται λελυμένον εν τοίς ουρανοίς.

20 τότε διεστείλατο τοίς μαθηταίς αυτού ίνα μηδενί είπωσιν ότι αυτός εστιν Ιησούς ο Χριστός. 21 Από τότε ήρξατο ο Ιησούς δεικνύειν τοίς μαθηταίς αυτού ότι δεί αυτόν απελθείν εις Ιεροσόλυμα και πολλά παθείν από των πρεσβυτέρων και αρχιερέων και γραμματέων και αποκτανθήναι, και τή τρίτη ημέρα εγερθήναι. 22 και προσλαβόμενος αυτόν ο Πέτρος ήρξατο επιτιμάν αυτώ λέγων· Ίλεώς σοι, Κύριε· ου μη έσται σοι τούτο. 23 ο δε στραφείς είπε τώ Πέτρω· Ύπαγε οπίσω μου, Σατανά· σκάνδαλόν μου εί· ότι ου φρονείς τα τού Θεού αλλά τα των ανθρώπων. 24 Τότε ο Ιησούς είπεν τοίς μαθηταίς αυτού· Εί τις θέλει οπίσω μου ελθείν, απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού και ακολουθείτω μοι. 25 ός γάρ αν θέλη την ψυχήν αυτού σώσαι, απολέσει αυτήν· ός δ' αν απολέση την ψυχήν αυτού ένεκεν εμού, ευρήσει αυτήν. 26 τι γάρ ωφελείται άνθρωπος, εάν τον κόσμον όλον κερδήση, την δε ψυχήν αυτού ζημιωθή; ή τι δώσει άνθρωπος αντάλλαγμα της ψυχής αυτού; 27 μέλλει γάρ ο υιός τού ανθρώπου έρχεσθαι εν τή δόξη τού πατρός αυτού μετά των αγγέλων αυτού, και τότε αποδώσει εκάστω κατά την πράξιν αυτού. 28 αμήν λέγω υμίν, εισί τινες των ώδε εστηκότων, οίτινες ου μη γεύσωνται θανάτου έως αν ίδωσι τον υιόν τού ανθρώπου ερχόμενον εν τή βασιλεία αυτού.

Κεφάλαιο Ιζ΄

ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ

1 Καί μεθ' ημέρας έξ παραλαμβάνει ο Ιησούς τον Πέτρον και Ιάκωβον και Ιωάννην τον αδελφόν αυτού, και αναφέρει αυτούς εις όρος υψηλόν κατ' ιδίαν· 2 και μετεμορφώθη έμπροσθεν αυτών, και έλαμψε το πρόσωπον αυτού ως ο ήλιος, τα δε ιμάτια αυτού εγένετο λευκά ως το φώς. 3 και ιδού ώφθησαν αυτοίς Μωϋσής και Ηλίας μετ' αυτού συλλαλούντες. 4 αποκριθείς δε ο Πέτρος είπε τώ Ιησού· Κύριε, καλόν εστιν ημάς ώδε είναι· ει θέλεις, ποιήσωμεν ώδε τρεις σκηνάς, σοί μίαν και Μωσεί μίαν και μίαν Ηλία. 5 έτι αυτού λαλούντος ιδού νεφέλη φωτεινή επεσκίασεν αυτούς, και ιδού φωνή εκ της νεφέλης λέγουσα· Ούτός εστιν ο υιός μου ο αγαπητός, εν ώ ευδόκησα· αυτού ακούετε· 6 και ακούσαντες οι μαθηταί έπεσαν επί πρόσωπον αυτών και εφοβήθησαν σφόδρα. 7 και προσελθών ο Ιησούς ήψατο αυτών και είπεν· Εγέρθητε και μη φοβείσθε. 8 επάραντες δε τους οφθαλμούς αυτών ουδένα είδον ει μη τον Ιησούν μόνον. 9 και καταβαινόντων αυτών από τού όρους ενετείλατο αυτοίς ο Ιησούς λέγων· Μηδενί είπητε το όραμα έως ού ο υιός τού ανθρώπου εκ νεκρών αναστή.

10 Καί επηρώτησαν αυτόν οι μαθηταί αυτού λέγοντες· Τί ούν οι γραμματείς λέγουσιν ότι Ηλίαν δεί ελθείν πρώτον; 11 ο δε αποκριθείς είπεν αυτοίς· Ηλίας μέν έρχεται πρώτον και αποκαταστήσει πάντα· 12 λέγω δε υμίν ότι Ηλίας ήδη ήλθε, και ουκ επέγνωσαν αυτόν, αλλ' εποίησαν εν αυτώ όσα ηθέλησαν· ούτω και ο υιός τού ανθρώπου μέλλει πάσχειν υπ' αυτών. 13 τότε συνήκαν οι μαθηταί ότι περί Ιωάννου τού βαπτιστού είπεν αυτοίς. 14 Καί ελθόντων αυτών προς τον όχλον προσήλθεν αυτώ άνθρωπος γονυπετών αυτόν και λέγων· 15 Κύριε, ελέησόν μου τον υιόν, ότι σεληνιάζεται και κακώς πάσχει· πολλάκις γάρ πίπτει εις το πύρ και πολλάκις εις το ύδωρ. 16 και προσήνεγκα αυτόν τοίς μαθηταίς σου, και ουκ ηδυνήθησαν αυτόν θεραπεύσαι. 17 αποκριθείς δε ο Ιησούς είπεν· Ώ γενεά άπιστος και διεστραμμένη! έως πότε έσομαι μεθ' υμών; έως πότε ανέξομαι υμών; φέρετέ μοι αυτόν ώδε. 18 και επετίμησεν αυτώ ο Ιησούς, και εξήλθεν απ' αυτού το δαιμόνιον και εθεραπεύθη ο παίς από της ώρας εκείνης. 19 Τότε προσελθόντες οι μαθηταί τώ Ιησού κατ' ιδίαν είπον· Διατί ημείς ουκ ηδυνήθημεν εκβαλείν αυτό;

20 ο δε Ιησούς είπεν αυτοίς· Διά την απιστίαν υμών. αμήν γάρ λέγω υμίν, εάν έχητε πίστιν ως κόκκον σινάπεως, ερείτε τώ όρει τούτω, μετάβηθι εντεύθεν εκεί, και μεταβήσεται· και ουδέν αδυνατήσει υμίν. 21 τούτο δε το γένος ουκ εκπορεύεται ει μη εν προσευχή και νηστεία. 22 Αναστρεφομένων δε αυτών εις την Γαλιλαίαν είπεν αυτοίς ο Ιησούς· Μέλλει ο υιός τού ανθρώπου παραδίδοσθαι εις χείρας ανθρώπων 23 και αποκτενούσιν αυτόν, και τή τρίτη ημέρα εγερθήσεται. και ελυπήθησαν σφόδρα. 24 Ελθόντων δε αυτών εις Καπερναούμ προσήλθον οι τα δίδραχμα λαμβάνοντες τώ Πέτρω και είπον· Ο διδάσκαλος υμών ου τελεί τα δίδραχμα; 25 λέγει, Ναί. και ότε εισήλθον εις την οικίαν, προέφθασεν αυτόν ο Ιησούς λέγων· Τί σοι δοκεί, Σίμων; οι βασιλείς της γής από τίνων λαμβάνουσι τέλη ή κήνσον; από των υιών αυτών ή από των αλλοτρίων; 26 λέγει αυτώ ο Πέτρος· Από των αλλοτρίων, έφη αυτώ ο Ιησούς· Άρα γε ελεύθεροί εισιν οι υιοί. 27 ίνα δε μη σκανδαλίσωμεν αυτούς, πορευθείς εις την θάλασσαν βάλε άγκιστρον και τον αναβάντα πρώτον ιχθύν άρον, και ανοίξας το στόμα αυτού ευρήσεις στατήρα· εκείνον λαβών δός αυτοίς αντί εμού και σού.

Κεφάλαιο Ιη΄

ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ

1 Εν εκείνη τή ώρα προσήλθον οι μαθηταί τώ Ιησού λέγοντες· Τίς άρα μείζων εστίν εν τή βασιλεία των ουρανών; 2 και προσκαλεσάμενος ο Ιησούς παιδίον έστησεν αυτό εν μέσω αυτών και είπεν· 3 Αμήν λέγω υμίν, εάν μη στραφήτε και γένησθε ως τα παιδία, ου μη εισέλθητε εις την βασιλείαν των ουρανών. 4 όστις ούν ταπεινώσει εαυτόν ως το παιδίον τούτο, ούτός εστιν ο μείζων εν τή βασιλεία των ουρανών. 5 και ός εάν δέξηται παιδίον τοιούτον έν επί τώ ονόματί μου, εμέ δέχεται· 6 Ός δ' αν σκανδαλίση ένα των μικρών τούτων των πιστευόντων εις εμέ, συμφέρει αυτώ ίνα κρεμασθή μύλος ονικός εις τον τράχηλον αυτού και καταποντισθή εν τώ πελάγει της θαλάσσης. 7 Ουαί τώ κόσμω από των σκανδάλων· ανάγκη γάρ εστιν ελθείν τα σκάνδαλα· πλήν ουαί τώ ανθρώπω εκείνω δι' ού το σκάνδαλον έρχεται. 8 ει δε η χείρ σου ή ο πούς σου σκανδαλίζει σε, έκκοψον αυτά και βάλε από σού· καλόν σοί εστιν εισελθείν εις την ζωήν χωλόν ή κυλλόν, ή δύο χείρας ή δύο πόδας έχοντα βληθήναι εις το πύρ το αιώνιον. 9 και ει ο οφθαλμός σου σκανδαλίζει σε, έξελε αυτόν και βάλε από σού· καλόν σοί εστι μονόφθαλμον εις την ζωήν εισελθείν, ή δύο οφθαλμούς έχοντα βληθήναι εις την γέενναν τού πυρός.

10 Οράτε μη καταφρονήσητε ενός των μικρών τούτων· λέγω γάρ υμίν ότι οι άγγελοι αυτών εν ουρανοίς διά παντός βλέπουσι το πρόσωπον τού πατρός μου τού εν ουρανοίς. 11 ήλθε γάρ ο υιός τού ανθρώπου σώσαι το απολωλός. 12 Τί υμίν δοκεί; εάν γένηταί τινι ανθρώπω εκατόν πρόβατα και πλανηθή έν εξ αυτών, ουχί αφείς τα ενενήκοντα εννέα επί τα όρη πορευθείς ζητεί το πλανώμενον; 13 και εάν γένηται ευρείν αυτό, αμήν λέγω υμίν ότι χαίρει επ' αυτώ μάλλον ή επί τοίς ενενήκοντα εννέα τοίς μη πεπλανημένοις. 14 ούτως ουκ έστι θέλημα έμπροσθεν τού πατρός υμών τού εν ουρανοίς ίνα απόληται είς των μικρών τούτων. 15 Εάν δε αμαρτήση εις σε ο αδελφός σου, ύπαγε έλεγξον αυτόν μεταξύ σού και αυτού μόνου· εάν σου ακούση, εκέρδησας τον αδελφόν σου· 16 εάν δε μη ακούση, παράλαβε μετά σού έτι ένα ή δύο, ίνα επί στόματος δύο μαρτύρων ή τριών σταθή πάν ρήμα. 17 εάν δε παρακούση αυτών, ειπέ τή εκκλησία· εάν δε και της εκκλησίας παρακούση, έστω σοι ώσπερ ο εθνικός και ο τελώνης. 18 Αμήν λέγω υμίν, όσα εάν δήσητε επί της γής, έσται δεδεμένα εν τώ ουρανώ, και όσα εάν λύσητε επί της γής, έσται λελυμένα εν τώ ουρανώ. 19 Πάλιν αμήν λέγω υμίν ότι εάν δύο υμών συμφωνήσωσιν επί της γής περί παντός πράγματος ού εάν αιτήσωνται, γενήσεται αυτοίς παρά τού πατρός μου τού εν ουρανοίς.

20 ού γάρ εισι δύο ή τρεις συνηγμένοι εις το εμόν όνομα, εκεί ειμι εν μέσω αυτών. 21 Τότε προσελθών αυτώ ο Πέτρος είπε· Κύριε, ποσάκις αμαρτήσει εις εμέ ο αδελφός μου και αφήσω αυτώ; έως επτάκις; 22 λέγει αυτώ ο Ιησούς· Ου λέγω σοι έως επτάκις αλλ' έως εβδομηκοντάκις επτά. 23 Διά τούτο ωμοιώθη η βασιλεία των ουρανών ανθρώπω βασιλεί ός ηθέλησεν συνάραι λόγον μετά των δούλων αυτού. 24 αρξαμένου δε αυτού συναίρειν προσηνέχθη αυτώ είς οφειλέτης μυρίων ταλάντων. 25 μη έχοντος δε αυτού αποδούναι εκέλευσεν αυτόν ο κύριος αυτού πραθήναι και την γυναίκα αυτού και τα τέκνα και πάντα όσα είχε, και αποδοθήναι. 26 πεσών ούν ο δούλος προσεκύνει αυτώ λέγων· κύριε μακροθύμησον επ' εμοί, και πάντα σοι αποδώσω. 27 σπλαγχνισθείς δε ο κύριος τού δούλου εκείνου απέλυσεν αυτόν, και το δάνειον αφήκεν αυτώ. 28 εξελθών δε ο δούλος εκείνος εύρεν ένα των συνδούλων αυτού, ός ώφειλεν αυτώ εκατόν δηνάρια, και κρατήσας αυτόν έπνιγεν λέγων· απόδος μοι εί τι οφείλεις. 29 πεσών ούν ο σύνδουλος αυτού εις τους πόδας αυτού παρεκάλει αυτόν λέγων· μακροθύμησον επ' εμοί, και αποδώσω σοι·

30 ο δε ουκ ήθελεν, αλλά απελθών έβαλεν αυτόν εις φυλακήν έως ού αποδώ το οφειλόμενον. 31 ιδόντες δε οι σύνδουλοι αυτού τα γενόμενα ελυπήθησαν σφόδρα, και ελθόντες διεσάφησαν τώ κυρίω εαυτών πάντα τα γενόμενα. 32 τότε προσκαλεσάμενος αυτόν ο κύριος αυτού λέγει αυτώ· δούλε πονηρέ, πάσαν την οφειλήν εκείνην αφήκά σοι, επεί παρεκάλεσάς με· 33 ουκ έδει και σε ελεήσαι τον σύνδουλόν σου, ως και εγώ σε ηλέησα; 34 και οργισθείς ο κύριος αυτού παρέδωκεν αυτόν τοίς βασανισταίς έως ού αποδώ πάν το οφειλόμενον αυτώ. 35 Ούτω και ο πατήρ μου ο επουράνιος ποιήσει υμίν εάν μη αφήτε έκαστος τώ αδελφώ αυτού από των καρδιών υμών τα παραπτώματα αυτών.

Κεφάλαιο Ιθ΄

ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ

1 Καί εγένετο ότε ετέλεσεν ο Ιησούς τους λόγους τούτους, μετήρεν από της Γαλιλαίας και ήλθεν εις τα όρια της Ιουδαίας πέραν τού Ιορδάνου. 2 και ηκολούθησαν αυτώ όχλοι πολλοί, και εθεράπευσεν αυτούς εκεί. 3 Καί προσήλθον αυτώ οι Φαρισαίοι πειράζοντες αυτόν και λέγοντες αυτώ· Ει έξεστιν ανθρώπω απολύσαι την γυναίκα αυτού κατά πάσαν αιτίαν; 4 ο δε αποκριθείς είπεν αυτοίς· Ουκ ανέγνωτε ότι ο ποιήσας απ' αρχής άρσεν και θήλυ εποίησεν αυτούς και είπεν, 5 ένεκεν τούτου καταλείψει άνθρωπος τον πατέρα αυτού και την μητέρα και κολληθήσεται τή γυναικί αυτού, και έσονται οι δύο εις σάρκα μίαν; 6 ώστε ουκέτι εισί δύο, αλλά σάρξ μία. ό ούν ο Θεός συνέζευξεν, άνθρωπος μη χωριζέτω. 7 λέγουσιν αυτώ· Τί ούν Μωσής ενετείλατο δούναι βιβλίον αποστασίου και απολύσαι αυτήν; 8 λέγει αυτοίς ότι Μωσής προς την σκληροκαρδίαν υμών επέτρεψεν υμίν απολύσαι τας γυναίκας υμών· απ' αρχής δε ου γέγονεν ούτω. 9 λέγω δε υμίν ότι ός αν απολύση την γυναίκα αυτού μη επί πορνεία και γαμήση άλλην, μοιχάται· και ο απολελυμένην γαμήσας μοιχάται.

10 λέγουσιν αυτώ οι μαθηταί αυτού· Ει ούτως εστίν η αιτία τού ανθρώπου μετά της γυναικός, ου συμφέρει γαμήσαι. 11 ο δε είπεν αυτοίς· Ου πάντες χωρούσι τον λόγον τούτον, αλλ' οίς δέδοται· 12 εισί γάρ ευνούχοι οίτινες εκ κοιλίας μητρός εγεννήθησαν ούτω· και εισίν ευνούχοι οίτινες ευνουχίσθησαν υπό των ανθρώπων, και εισίν ευνούχοι οίτινες ευνούχισαν εαυτούς διά την βασιλείαν των ουρανών. ο δυνάμενος χωρείν χωρείτω. 13 Τότε προσηνέχθη αυτώ παιδία, ίνα επιθή αυτοίς τας χείρας και προσεύξηται· οι δε μαθηταί επετίμησαν αυτοίς. 14 ο δε Ιησούς είπεν· Άφετε τα παιδία και μη κωλύετε αυτά ελθείν προς με· των γάρ τοιούτων εστίν η βασιλεία των ουρανών. 15 και επιθείς τας χείρας αυτοίς επορεύθη εκείθεν. 16 Καί ιδού είς προσελθών είπεν αυτώ· Διδάσκαλε αγαθέ, τι αγαθόν ποιήσω ίνα έχω ζωήν αιώνιον; 17 ο δε είπεν αυτώ· Τί με λέγεις αγαθόν; ουδείς αγαθός ει μη είς ο Θεός. ει δε θέλεις εισελθείν εις την ζωήν, τήρησον τας εντολάς. 18 λέγει αυτώ· Ποίας; ο δε Ιησούς είπε· Τό ου φονεύσεις, ου μοιχεύσεις, ου κλέψεις, ου ψευδομαρτυρήσεις, 19 τίμα τον πατέρα και την μητέρα, και, αγαπήσεις τον πλησίον σου ως σεαυτόν.

20 λέγει αυτώ ο νεανίσκος· Πάντα ταύτα εφυλαξάμην εκ νεότητός μου· τι έτι υστερώ; 21 έφη αυτώ ο Ιησούς· Ει θέλεις τέλειος είναι, ύπαγε πώλησόν σου τα υπάρχοντα και δός πτωχοίς, και έξεις θησαυρόν εν ουρανώ, και δεύρο ακολούθει μοι. 22 ακούσας δε ο νεανίσκος τον λόγον απήλθε λυπούμενος· ήν γάρ έχων κτήματα πολλά. 23 Ο δε Ιησούς είπε τοίς μαθηταίς αυτού· Αμήν λέγω υμίν ότι δυσκόλως πλούσιος εισελεύσεται εις την βασιλείαν των ουρανών. 24 πάλιν δε λέγω υμίν, ευκοπώτερόν εστι κάμηλον διά τρυπήματος ραφίδος διελθείν ή πλούσιον εις την βασιλείαν τού Θεού εισελθείν. 25 ακούσαντες δε οι μαθηταί αυτού εξεπλήσσοντο σφόδρα λέγοντες· Τίς άρα δύναται σωθήναι; 26 εμβλέψας δε ο Ιησούς είπεν αυτοίς· Παρά ανθρώποις τούτο αδύνατόν εστι, παρά δε Θεώ πάντα δυνατά εστι. 27 Τότε αποκριθείς ο Πέτρος είπεν αυτώ· Ιδού ημείς αφήκαμεν πάντα και ηκολουθήσαμέν σοι· τι άρα έσται ημίν; 28 ο δε Ιησούς είπεν αυτοίς· Αμήν λέγω υμίν ότι υμείς οι ακολουθήσαντές μοι, εν τή παλιγγενεσία, όταν καθίση ο υιός τού ανθρώπου επί θρόνου δόξης αυτού, καθίσεσθε και υμείς επί δώδεκα θρόνους κρίνοντες τας δώδεκα φυλάς τού Ισραήλ. 29 και πάς ός αφήκεν οικίας ή αδελφούς ή αδελφάς ή πατέρα ή μητέρα ή γυναίκα ή τέκνα ή αγρούς ένεκεν τού ονόματός μου, εκατονταπλασίονα λήψεται και ζωήν αιώνιον κληρονομήσει.

30 Πολλοί δε έσονται πρώτοι έσχατοι και έσχατοι πρώτοι.

Κεφάλαιο Κ΄

ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ

1 Ομοία γάρ εστιν η βασιλεία των ουρανών ανθρώπω οικοδεσπότη, όστις εξήλθεν άμα πρωί μισθώσασθαι εργάτας εις τον αμπελώνα αυτού· 2 και συμφωνήσας μετά των εργατών εκ δηναρίου την ημέραν απέστειλεν αυτούς εις τον αμπελώνα αυτού. 3 και εξελθών περί τρίτην ώραν είδεν άλλους εστώτας εν τή αγορά αργούς, 4 και εκείνοις είπεν· υπάγετε και υμείς εις τον αμπελώνα, και ό εάν ή δίκαιον δώσω υμίν. οι δε απήλθον. 5 πάλιν εξελθών περί έκτην και ενάτην ώραν εποίησεν ωσαύτως. 6 περί δε την ενδεκάτην εξελθών εύρεν άλλους εστώτας αργούς, και λέγει αυτοίς· τι ώδε εστήκατε όλην την ημέραν αργοί; 7 λέγουσιν αυτώ· ότι ουδείς ημάς εμισθώσατο. λέγει αυτοίς· υπάγετε και υμείς εις τον αμπελώνα, και ό εάν ή δίκαιον λήψεσθε. 8 οψίας δε γενομένης λέγει ο κύριος τού αμπελώνος τώ επιτρόπω αυτού· κάλεσον τους εργάτας και απόδος αυτοίς τον μισθόν αρξάμενος από των εσχάτων έως των πρώτων. 9 και ελθόντες οι περί την ενδεκάτην ώραν έλαβον ανά δηνάριον.

10 ελθόντες δε οι πρώτοι ενόμισαν ότι πλείονα λήψονται, και έλαβον και αυτοί ανά δηνάριον. 11 λαβόντες δε εγόγγυζον κατά τού οικοδεσπότου 12 λέγοντες ότι ούτοι οι έσχατοι μίαν ώραν εποίησαν, και ίσους ημίν αυτούς εποίησας τοίς βαστάσασι το βάρος της ημέρας και τον καύσωνα. 13 ο δε αποκριθείς είπεν ενί αυτών· εταίρε, ουκ αδικώ σε· ουχί δηναρίου συνεφώνησάς μοι; 14 άρον το σόν και ύπαγε· θέλω δε τούτω τώ εσχάτω δούναι ως και σοί. 15 ή ουκ έξεστί μοι ποιήσαι ό θέλω εν τοίς εμοίς, ει ο οφθαλμός σου πονηρός εστιν ότι εγώ αγαθός ειμι; 16 Ούτως έσονται οι έσχατοι πρώτοι και οι πρώτοι έσχατοι· πολλοί γάρ εισι κλητοί, ολίγοι δε εκλεκτοί.17 Καί αναβαίνων ο Ιησούς εις Ιεροσόλυμα παρέλαβε τους δώδεκα μαθητάς κατ' ιδίαν εν τή οδώ και είπεν αυτοίς· 18 Ιδού αναβαίνομεν εις Ιεροσόλυμα, και ο υιός τού ανθρώπου παραδοθήσεται τοίς αρχιερεύσι και γραμματεύσι, και κατακρινούσιν αυτόν θανάτω, 19 και παραδώσουσιν αυτόν τοίς έθνεσιν εις το εμπαίξαι και μαστιγώσαι και σταυρώσαι, και τή τρίτη ημέρα αναστήσεται.

20 Τότε προσήλθεν αυτώ η μήτηρ των υιών Ζεβεδαίου μετά των υιών αυτής προσκυνούσα και αιτούσά τι παρ' αυτού. 21 ο δε είπεν αυτή· Τί θέλεις; λέγει αυτώ· Ειπέ ίνα καθίσωσιν ούτοι οι δύο υιοί μου είς εκ δεξιών σου και είς εξ ευωνύμων σου εν τή βασιλεία σου. 22 αποκριθείς δε ο Ιησούς είπεν· Ουκ οίδατε τι αιτείσθε. δύνασθε πιείν το ποτήριον ό εγώ μέλλω πίνειν ή το βάπτισμα ό εγώ βαπτίζομαι βαπτισθήναι; λέγουσιν αυτώ· Δυνάμεθα. 23 και λέγει αυτοίς· Τό μέν ποτήριόν μου πίεσθε, και το βάπτισμα ό εγώ βαπτίζομαι βαπτισθήσεσθε· το δε καθίσαι εκ δεξιών μου και εξ ευωνύμων μου ουκ έστιν εμόν δούναι, αλλ' οίς ητοίμασται υπό τού πατρός μου. 24 Καί ακούσαντες οι δέκα ηγανάκτησαν περί των δύο αδελφών. 25 ο δε Ιησούς προσκαλεσάμενος αυτούς είπεν· Οίδατε ότι οι άρχοντες των εθνών κατακυριεύουσιν αυτών και οι μεγάλοι κατεξουσιάζουσιν αυτών. 26 ουχ ούτως έσται εν υμίν, αλλ' ός εάν θέλη εν υμίν μέγας γενέσθαι, έσται υμών διάκονος, 27 και ός αν θέλη εν υμίν είναι πρώτος, έσται υμών δούλος· 28 ώσπερ ο υιός τού ανθρώπου ουκ ήλθε διακονηθήναι, αλλά διακονήσαι και δούναι την ψυχήν αυτού λύτρον αντί πολλών. 29 Καί εκπορευομένων αυτών από Ιεριχώ ηκολούθησεν αυτώ όχλος πολύς.

30 και ιδού δύο τυφλοί καθήμενοι παρά την οδόν, ακούσαντες ότι Ιησούς παράγει, έκραξαν λέγοντες· ελέησον ημάς, Κύριε, υιός Δαυίδ. 31 ο δε όχλος επετίμησεν αυτοίς ίνα σιωπήσωσιν· οι δε μείζον έκραζον λέγοντες· ελέησον ημάς, Κύριε, υιός Δαυίδ. 32 και στάς ο Ιησούς εφώνησεν αυτούς και είπε· Τί θέλετε ποιήσω υμίν; 33 λέγουσιν αυτώ· Κύριε, ίνα ανοιχθώσιν ημών οι οφθαλμοί. 34 σπλαγχνισθείς δε ο Ιησούς ήψατο των οφθαλμών αυτών, και ευθέως ανέβλεψαν αυτών οι οφθαλμοί, και ηκολούθησαν αυτώ.

Κεφάλαιο Κα΄

ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ

1 Καί ότε ήγγισαν εις Ιεροσόλυμα και ήλθον εις Βηθσφαγή εις το όρος των ελαιών, τότε ο Ιησούς απέστειλε δύο μαθητάς 2 λέγων αυτοίς· Πορεύεθητε εις την κώμην την απέναντι υμών, και ευθέως ευρήσετε όνον δεδεμένην και πώλον μετ' αυτής· λύσαντες αγάγετέ μοι. 3 και εάν τις υμίν είπη τι, ερείτε ότι ο Κύριος αυτών χρείαν έχει· ευθέως δε αποστελεί αυτούς. 4 Τούτο δε όλον γέγονεν ίνα πληρωθή το ρηθέν διά τού προφήτου λέγοντος· 5 είπατε τή θυγατρί Σιών, ιδού ο βασιλεύς σου έρχεταί σοι, πραύς και επιβεβηκώς επί όνον και πώλον υιόν υποζυγίου. 6 πορευθέντες δε οι μαθηταί και ποιήσαντες καθώς προσέταξεν αυτοίς ο Ιησούς, 7 ήγαγον την όνον και τον πώλον, και επέθηκαν επάνω αυτών τα ιμάτια αυτών, και επεκάθισεν επάνω αυτών. 8 ο δε πλείστος όχλος έστρωσαν εαυτών τα ιμάτια εν τή οδώ, άλλοι δε έκοπτον κλάδους από των δένδρων και εστρώννυον εν τή οδώ. 9 οι δε όχλοι οι προάγοντες (αυτόν) και οι ακολουθούντες έκραζον λέγοντες· Ωσαννά τώ υιώ Δαυίδ· ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου· Ωσαννά εν τοίς υψίστοις.

10 και εισελθόντος αυτού εις Ιεροσόλυμα εσείσθη πάσα η πόλις λέγουσα· Τίς εστιν ούτος; 11 οι δε όχλοι έλεγον· Ούτός εστιν Ιησούς ο προφήτης ο από Ναζαρέτ της Γαλιλαίας. 12 Καί εισήλθεν ο Ιησούς εις το ιερόν τού Θεού, και εξέβαλε πάντας τους πωλούντας και αγοράζοντας εν τώ ιερώ, και τας τραπέζας των κολλυβιστών κατέστρεψε και τας καθέδρας των πωλούντων τας περιστεράς, 13 και λέγει αυτοίς· Γέγραπται, ο οίκός μου οίκος προσευχής κληθήσεται· υμείς δε αυτόν εποιήσατε σπήλαιον ληστών. 14 Καί προσήλθον αυτώ χωλοί και τυφλοί εν τώ ιερώ και εθεράπευσεν αυτούς. 15 ιδόντες δε οι αρχιερείς και οι γραμματείς τα θαυμάσια ά εποίησε και τους παίδας κράζοντας εν τώ ιερώ και λέγοντας, ωσαννά τώ υιώ Δαυίδ, ηγανάκτησαν 16 και είπον αυτώ· Ακούεις τι ούτοι λέγουσιν; ο δε Ιησούς λέγει αυτοίς· Ναί· ουδέποτε ανέγνωτε ότι εκ στόματος νηπίων και θηλαζόντων κατηρτίσω αίνον; 17 και καταλιπών αυτούς εξήλθεν έξω της πόλεως εις Βηθανίαν και ηυλίσθη εκεί. 18 Πρωίας δε επανάγων εις την πόλιν επείνασε· 19 και ιδών συκήν μίαν επί της οδού ήλθεν επ' αυτήν, και ουδέν εύρεν εν αυτή ει μη φύλλα μόνον, και λέγει αυτή· Μηκέτι εκ σού καρπός γένηται εις τον αιώνα. και εξηράνθη παραχρήμα η συκή.

20 και ιδόντες οι μαθηταί εθαύμασαν λέγοντες· Πώς παραχρήμα εξηράνθη η συκή; 21 αποκριθείς δε ο Ιησούς είπεν αυτοίς· Αμήν λέγω υμίν, εάν έχητε πίστιν και μη διακριθήτε, ου μόνον το της συκής ποιήσετε, αλλά κάν τώ όρει τούτω είπητε, άρθητι και βλήθητι εις την θάλασσαν, γενήσεται· 22 και πάντα όσα εάν αιτήσητε εν τή προσευχή πιστεύοντες, λήψεσθε. 23 Καί ελθόντι αυτώ εις το ιερόν προσήλθον αυτώ διδάσκοντι οι αρχιερείς και οι πρεσβύτεροι τού λαού λέγοντες· Εν ποία εξουσία ταύτα ποιείς; και τις σοι έδωκεν την εξουσίαν ταύτην; 24 αποκριθείς δε ο Ιησούς είπεν αυτοίς· Ερωτήσω υμάς καγώ λόγον ένα, ον εάν είπητέ μοι, καγώ υμίν ερώ εν ποία εξουσία ταύτα ποιώ. 25 το βάπτισμα το Ιωάννου πόθεν ήν, εξ ουρανού ή εξ ανθρώπων; οι δε διελογίζοντο παρ' εαυτοίς λέγοντες· Εάν είπωμεν, εξ ουρανού, ερεί ημίν, διατί ούν ουκ επιστεύσατε αυτώ· 26 εάν δε είπωμεν, εξ ανθρώπων, φοβούμεθα τον όχλον, πάντες γάρ έχουσι τον Ιωάννην ως προφήτην. 27 και αποκριθέντες τώ Ιησού είπον· Ουκ οίδαμεν. έφη αυτοίς και αυτός· Ουδέ εγώ λέγω υμίν εν ποία εξουσία ταύτα ποιώ. 28 Τί δε υμίν δοκεί; άνθρωπος τις είχε τέκνα δύο, και προσελθών τώ πρώτω είπεν· τέκνον, ύπαγε σήμερον εργάζου εν τώ αμπελώνί μου. 29 ο δε αποκριθείς είπεν· ου θέλω· ύστερον δε μεταμεληθείς απήλθε.

30 και προσελθών τώ δευτέρω είπεν ωσαύτως. ο δε αποκριθείς είπεν· εγώ, κύριε· και ουκ απήλθε. 31 τις εκ των δύο εποίησε το θέλημα τού πατρός; λέγουσιν αυτώ· Ο πρώτος. λέγει αυτοίς ο Ιησούς· Αμήν λέγω υμίν ότι οι τελώναι και αι πόρναι προάγουσιν υμάς εις την βασιλείαν τού Θεού. 32 ήλθε γάρ προς υμάς Ιωάννης εν οδώ δικαιοσύνης, και ουκ επιστεύσατε αυτώ· οι δε τελώναι και αι πόρναι επίστευσαν αυτώ· υμείς δε ιδόντες ουδέ μετεμελήθητε ύστερον τού πιστεύσαι αυτώ. 33 Άλλην παραβολήν ακούσατε. άνθρωπος τις ήν οικοδεσπότης, όστις εφύτευσεν αμπελώνα και φραγμόν αυτώ περιέθηκε και ώρυξεν εν αυτώ ληνόν και ωκοδόμησεν πύργον, και εξέδοτο αυτόν γεωργοίς, και απεδήμησεν. 34 ότε δε ήγγισεν ο καιρός των καρπών, απέστειλε τους δούλους αυτού προς τους γεωργούς λαβείν τους καρπούς αυτού. 35 και λαβόντες οι γεωργοί τους δούλους αυτού ον μέν έδειραν, ον δε απέκτειναν, ον δε ελιθοβόλησαν. 36 πάλιν απέστειλεν άλλους δούλους πλείονας των πρώτων, και εποίησαν αυτοίς ωσαύτως. 37 ύστερον δε απέστειλε προς αυτούς τον υιόν αυτού λέγων· εντραπήσονται τον υιόν μου. 38 οι δε γεωργοί ιδόντες τον υιόν είπον εν εαυτοίς· ούτός εστιν ο κληρονόμος· δεύτε αποκτείνωμεν αυτόν και κατάσχωμεν την κληρονομίαν αυτού. 39 και λαβόντες αυτόν εξέβαλον έξω τού αμπελώνος και απέκτειναν.

40 όταν ούν έλθη ο κύριος τού αμπελώνος, τι ποιήσει τοίς γεωργοίς εκείνοις; 41 λέγουσιν αυτώ· Κακούς κακώς απολέσει αυτούς, και τον αμπελώνα εκδώσεται άλλοις γεωργοίς, οίτινες αποδώσουσιν αυτώ τους καρπούς εν τοίς καιροίς αυτών. 42 λέγει αυτοίς ο Ιησούς· Ουδέποτε ανέγνωτε εν ταίς γραφαίς, λίθον ον απεδοκίμασαν οι οικοδομούντες, ούτος εγενήθη εις κεφαλήν γωνίας· παρά Κυρίου εγένετο αύτη, και έστι θαυμαστή εν οφθαλμοίς ημών; 43 διά τούτο λέγω υμίν ότι αρθήσεται αφ' υμών η βασιλεία τού Θεού και δοθήσεται έθνει ποιούντι τους καρπούς αυτής· 44 και ο πεσών επί τον λίθον τούτον συνθλασθήσεται· εφ' ον δ' αν πέση λικμήσει αυτόν. 45 και ακούσαντες οι αρχιερείς και οι Φαρισαίοι τας παραβολάς αυτού έγνωσαν ότι περί αυτών λέγει· 46 και ζητούντες αυτόν κρατήσαι εφοβήθησαν τους όχλους, επειδή ως προφήτην αυτόν είχον.

Κεφάλαιο Κβ΄

ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ

1 Καί αποκριθείς ο Ιησούς πάλιν είπεν αυτοίς εν παραβολαίς λέγων· 2 Ωμοιώθη η βασιλεία των ουρανών ανθρώπω βασιλεί, όστις εποίησε γάμους τώ υιώ αυτού. 3 και απέστειλε τους δούλους αυτού καλέσαι τους κεκλημένους εις τους γάμους, και ουκ ήθελον ελθείν. 4 πάλιν απέστειλεν άλλους δούλους λέγων· είπατε τοίς κεκλημένοις· ιδού το άριστόν μου ητοίμασα, οι ταύροί μου και τα σιτιστά τεθυμένα, και πάντα έτοιμα· δεύτε εις τους γάμους. 5 οι δε αμελήσαντες απήλθον, ός μέν εις τον ίδιον αγρόν, ός δε εις την εμπορίαν αυτού· 6 οι δε λοιποί κρατήσαντες τους δούλους αυτού ύβρισαν και απέκτειναν. 7 ακούσας δε ο βασιλεύς εκείνος ωργίσθη, και πέμψας τα στρατεύματα αυτού απώλεσε τους φονείς εκείνους και την πόλιν αυτών ενέπρησε. 8 τότε λέγει τοίς δούλοις αυτού· ο μέν γάμος έτοιμός εστιν, οι δε κεκλημένοι ουκ ήσαν άξιοι· 9 πορεύεσθε ούν επί τας διεξόδους των οδών, και όσους εάν εύρητε καλέσατε εις τους γάμους.

10 και εξελθόντες οι δούλοι εκείνοι εις τας οδούς συνήγαγον πάντας όσους εύρον, πονηρούς τε και αγαθούς· και επλήσθη ο γάμος ανακειμένων. 11 εισελθών δε ο βασιλεύς θεάσασθαι τους ανακειμένους είδεν εκεί άνθρωπον ουκ ενδεδυμένον ένδυμα γάμου· 12 και λέγει αυτώ· εταίρε, πώς εισήλθες ώδε μη έχων ένδυμα γάμου; ο δε εφιμώθη. 13 τότε είπεν ο βασιλεύς τοίς διακόνοις· δήσαντες αυτού πόδας και χείρας άρατε αυτόν και εκβάλετε εις το σκότος το εξώτερον· εκεί έσται ο κλαυθμός και ο βρυγμός των οδόντων. 14 πολλοί γάρ εισι κλητοί, ολίγοι δε εκλεκτοί. 15 Τότε πορευθέντες οι Φαρισαίοι συμβούλιον έλαβον όπως αυτόν παγιδεύσωσιν εν λόγω. 16 και αποστέλλουσιν αυτώ τους μαθητάς αυτών μετά των Ηρωδιανών λέγοντες· Διδάσκαλε, οίδαμεν ότι αληθής εί και την οδόν τού Θεού εν αληθεία διδάσκεις, και ου μέλει σοι περί ουδενός· ου γάρ βλέπεις εις πρόσωπον ανθρώπου· 17 ειπέ ούν ημίν, τι σοι δοκεί; έξεστι δούναι κήνσον Καίσαρι ή ού· 18 γνούς δε ο Ιησούς την πονηρίαν αυτών είπε· Τί με πειράζετε, υποκριταί; 19 επιδείξατέ μοι το νόμισμα τού κήνσου. οι δε προσήνεγκαν αυτώ δηνάριον.

20 και λέγει αυτοίς· Τίνος η εικών αύτη και η επιγραφή; 21 λέγουσιν αυτώ· Καίσαρος· τότε λέγει αυτοίς· Απόδοτε ούν τα Καίσαρος Καίσαρι και τα τού Θεού τώ Θεώ. 22 και ακούσαντες εθαύμασαν, και αφέντες αυτόν απήλθον. 23 Εν εκείνη τή ημέρα προσήλθον αυτώ Σαδδουκαίοι, οι λέγοντες μη είναι ανάστασιν, και επηρώτησαν αυτόν 24 λέγοντες· Διδάσκαλε, Μωσής είπεν, εάν τις αποθάνη μη έχων τέκνα, επιγαμβρεύσει ο αδελφός αυτού την γυναίκα αυτού και αναστήσει σπέρμα τώ αδελφώ αυτού. 25 ήσαν δε παρ' ημίν επτά αδελφοί· και ο πρώτος γαμήσας ετελεύτησε, και μη έχων σπέρμα αφήκε την γυναίκα αυτού τώ αδελφώ αυτού· 26 ομοίως και ο δεύτερος και ο τρίτος, έως των επτά. 27 ύστερον δε πάντων απέθανε και η γυνή. 28 εν τή ούν αναστάσει τίνος των επτά έσται η γυνή; πάντες γάρ έσχον αυτήν. 29 αποκριθείς δε ο Ιησούς είπεν αυτοίς· Πλανάσθε μη ειδότες τας γραφάς μηδέ την δύναμιν τού Θεού·

30 εν γάρ τή αναστάσει ούτε γαμούσιν ούτε εκγαμίζονται, αλλ' ως άγγελοι Θεού εν ουρανώ εισι. 31 περί δε της αναστάσεως των νεκρών ουκ ανέγνωτε το ρηθέν υμίν υπό τού Θεού λέγοντος, 32 εγώ ειμι ο Θεός Αβραάμ και ο Θεός Ισαάκ και ο Θεός Ιακώβ; ουκ έστιν ο Θεός Θεός νεκρών, αλλά ζώντων. 33 και ακούσαντες οι όχλοι εξεπλήσσοντο επί τή διδαχή αυτού. 34 Οι δε Φαρισαίοι ακούσαντες ότι εφίμωσε τους Σαδδουκαίους, συνήχθησαν επί το αυτό, 35 και επηρώτησεν είς εξ αυτών, νομικός, πειράζων αυτόν και λέγων· 36 Διδάσκαλε, ποία εντολή μεγάλη εν τώ νόμω; 37 ο δε Ιησούς έφη αυτώ· Αγαπήσεις Κύριον τον Θεόν σου εν όλη τή καρδία σου και εν όλη τή ψυχή σου και εν όλη τή διανοία σου· 38 αύτη εστί πρώτη και μεγάλη εντολή. 39 δευτέρα δε ομοία αυτή· αγαπήσεις τον πλησίον σου ως σεαυτόν.

40 εν ταύταις ταίς δυσίν εντολαίς όλος ο νόμος και οι προφήται κρέμανται. 41 Συνηγμένων δε των Φαρισαίων επηρώτησεν αυτούς ο Ιησούς 42 λέγων· Τί υμίν δοκεί περί τού Χριστού; τίνος υιός εστι; λέγουσιν αυτώ· Τού Δαυίδ. 43 λέγει αυτοίς· Πώς ούν Δαυίδ εν Πνεύματι Κύριον καλεί αυτόν λέγων, 44 είπεν ο Κύριος τώ Κυρίω μου, κάθου εκ δεξιών μου έως αν θώ τους εχθρούς σου υποπόδιον των ποδών σου; 45 ει ούν Δαυίδ καλεί αυτόν Κύριον, πώς υιός αυτού εστι; 46 και ουδείς εδύνατο αυτώ αποκριθήναι λόγον, ουδέ ετόλμησέ τις απ' εκείνης της ημέρας επερωτήσαι αυτόν ουκέτι.

Κεφάλαιο Κγ΄

ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ

1 Τότε ο Ιησούς ελάλησε τοίς όχλοις και τοίς μαθηταίς αυτού 2 λέγων· Επί της Μωσέως καθέδρας εκάθισαν οι γραμματείς και οι Φαρισαίοι. 3 πάντα ούν όσα εάν είπωσιν υμίν τηρείν, τηρείτε και ποιείτε, κατά δε τα έργα αυτών μη ποιείτε· λέγουσι γάρ, και ου ποιούσι. 4 δεσμεύουσιν γάρ φορτία βαρέα και επιτιθέασιν επί τους ώμους των ανθρώπων, τώ δε δακτύλω αυτών ου θέλουσι κινήσαι αυτά. 5 πάντα δε τα έργα αυτών ποιούσι προς το θεαθήναι τοίς ανθρώποις, πλατύνουσι γάρ τα φυλακτήρια αυτών και μεγαλύνουσι τα κράσπεδα των ιματίων αυτών, 6 φιλούσι δε την πρωτοκλισίαν εν τοίς δείπνοις και τας πρωτοκαθεδρίας εν ταίς συναγωγαίς 7 και τους ασπασμούς εν ταίς αγοραίς και καλείσθαι υπό των ανθρώπων, ραββί ραββί. 8 υμείς δε μη κληθήτε ραββί· είς γάρ υμών εστιν ο διδάσκαλος, ο Χριστός· πάντες δε υμείς αδελφοί εστε. 9 και πατέρα μη καλέσητε υμών επί της γής· είς γάρ εστιν ο πατήρ υμών, ο εν τοίς ουρανοίς.

10 μηδέ κληθήτε καθηγηταί· είς γάρ υμών εστιν ο καθηγητής, ο Χριστός. 11 ο δε μείζων υμών έσται υμών διάκονος. 12 όστις δε υψώσει εαυτόν ταπεινωθήσεται, και όστις ταπεινώσει εαυτόν υψωθήσεται. 13 Ουαί δε υμίν, γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί, ότι κατεσθίετε τας οικίας των χηρών και προφάσει μακρά προσευχόμενοι· διά τούτο λήψεσθε περισσότερον κρίμα. 14 Ουαί υμίν, γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί, ότι κλείετε την βασιλείαν των ουρανών έμπροσθεν των ανθρώπων· υμείς γάρ ουκ εισέρχεσθε, ουδέ τους εισερχομένους αφίετε εισελθείν. 15 Ουαί υμίν, γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί, ότι περιάγετε την θάλασσαν και την ξηράν ποιήσαι ένα προσήλυτον, και όταν γένηται, ποιείτε αυτόν υιόν γεέννης διπλότερον υμών. 16 Ουαί υμίν, οδηγοί τυφλοί, οι λέγοντες· ός αν ομόση εν τώ ναώ, ουδέν εστιν, ός δ' αν ομόση εν τώ χρυσώ τού ναού οφείλει. 17 μωροί και τυφλοί! τις γάρ μείζων εστίν, ο χρυσός ή ο ναός ο αγιάζων τον χρυσόν; 18 και· ός αν ομόση εν τώ θυσιαστηρίω, ουδέν εστιν, ός δ' αν ομόση εν τώ δώρω τώ επάνω αυτού, οφείλει. 19 μωροί και τυφλοί! τι γάρ μείζον, το δώρον ή το θυσιαστήριον το αγιάζον το δώρον;

20 ο ούν ομόσας εν τώ θυσιαστηρίω ομνύει εν αυτώ και εν πάσι τοίς επάνω αυτού· 21 και ο ομόσας εν τώ ναώ ομνύει εν αυτώ και εν τώ κατοικήσαντι αυτόν· 22 και ο ομόσας εν τώ ουρανώ ομνύει εν τώ θρόνω τού Θεού και εν τώ καθημένω επάνω αυτού. 23 Ουαί υμίν, γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί, ότι αποδεκατούτε το ηδύοσμον και το άνηθον και το κύμινον, και αφήκατε τα βαρύτερα τού νόμου, την κρίσιν και τον έλεον και την πίστιν· ταύτα δε έδει ποιήσαι κακείνα μη αφιέναι. 24 οδηγοί τυφλοί, οι διυλίζοντες τον κώνωπα, την δε κάμηλον καταπίνοντες! 25 Ουαί υμίν, γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί, ότι καθαρίζετε το έξωθεν τού ποτηρίου και της παροψίδος, έσωθεν δε γέμουσιν εξ αρπαγής και αδικίας. 26 Φαρισαίε τυφλέ, καθάρισον πρώτον το εντός τού ποτηρίου και της παροψίδος, ίνα γένηται και το εκτός αυτών καθαρόν. 27 Ουαί υμίν, γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί, ότι παρομοιάζετε τάφοις κεκονιαμένοις, οίτινες έξωθεν μέν φαίνονται ωραίοι, έσωθεν δε γέμουσιν οστέων νεκρών και πάσης ακαθαρσίας. 28 ούτω και υμείς έξωθεν μέν φαίνεσθε τοίς ανθρώποις δίκαιοι, έσωθεν δε μεστοί εστε υποκρίσεως και ανομίας. 29 Ουαί υμίν, γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί, ότι οικοδομείτε τους τάφους των προφητών και κοσμείτε τα μνημεία των δικαίων,

30 και λέγετε· ει ήμεν εν ταίς ημέραις των πατέρων ημών, ουκ αν ήμεν κοινωνοί αυτών εν τώ αίματι των προφητών. 31 ώστε μαρτυρείτε εαυτοίς ότι υιοί εστε των φονευσάντων τους προφήτας. 32 και υμείς πληρώσατε το μέτρον των πατέρων υμών. 33 όφεις, γεννήματα εχιδνών! πώς φύγητε από της κρίσεως της γεέννης; 34 διά τούτο ιδού εγώ αποστέλλω προς υμάς προφήτας και σοφούς και γραμματείς, και εξ αυτών αποκτενείτε και σταυρώσετε, και εξ αυτών μαστιγώσετε εν ταίς συναγωγαίς υμών και διώξετε από πόλεως εις πόλιν, 35 όπως έλθη εφ' υμάς πάν αίμα δίκαιον εκχυνόμενον επί της γής από τού αίματος Άβελ τού δικαίου έως τού αίματος Ζαχαρίου υιού Βαραχίου, ον εφονεύσατε μεταξύ τού ναού και τού θυσιαστηρίου. 36 αμήν λέγω υμίν ότι ήξει ταύτα πάντα επί την γενεάν ταύτην. 37 Ιερουσαλήμ Ιερουσαλήμ, η αποκτέννουσα τους προφήτας και λιθοβολούσα τους απεσταλμένους προς αυτήν! ποσάκις ηθέλησα επισυναγαγείν τα τέκνα σου ον τρόπον όρνις επισυνάγει τα νοσσία εαυτής υπό τας πτέρυγας, και ουκ ηθελήσατε. 38 ιδού αφίεται υμίν ο οίκος υμών έρημος. 39 λέγω γάρ υμίν, ου μη με ίδητε απ' άρτι έως αν είπητε, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.

Κεφάλαιο Κδ΄

ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ

1 Καί εξελθών ο Ιησούς επορεύετο από τού ιερού· και προσήλθον οι μαθηταί αυτού επιδείξαι αυτώ τας οικοδομάς τού ιερού. 2 ο δε Ιησούς είπεν αυτοίς· Ου βλέπετε ταύτα πάντα; αμήν λέγω υμίν, ου μη αφεθή ώδε λίθος επί λίθον ός ου καταλυθήσεται. 3 Καθημένου δε αυτού επί τού όρους των ελαιών προσήλθον αυτώ οι μαθηταί κατ' ιδίαν λέγοντες· Ειπέ ημίν πότε ταύτα έσται, και τι το σημείον της σής παρουσίας και της συντελείας τού αιώνος; 4 και αποκριθείς ο Ιησούς είπεν αυτοίς· Βλέπετε μη τις υμάς πλανήση. 5 πολλοί γάρ ελεύσονται επί τώ ονόματί μου λέγοντες, εγώ ειμι ο Χριστός, και πολλούς πλανήσουσι. 6 μελλήσετε δε ακούειν πολέμους και ακοάς πολέμων· οράτε, μη θροείσθε· δεί γάρ πάντα γενέσθαι, αλλ' ούπω εστί το τέλος. 7 εγερθήσεται γάρ έθνος επί έθνος και βασιλεία επί βασιλείαν, και έσονται λιμοί και σεισμοί κατά τόπους· 8 πάντα δε ταύτα αρχή ωδίνων. 9 τότε παραδώσουσιν υμάς εις θλίψιν και αποκτενούσιν υμάς, και έσεσθε μισούμενοι υπό πάντων των εθνών διά το όνομά μου.

10 και τότε σκανδαλισθήσονται πολλοί και αλλήλους παραδώσουσι και μισήσουσιν αλλήλους. 11 και πολλοί ψευδοπροφήται εγερθήσονται και πλανήσουσι πολλούς, 12 και διά το πληθυνθήναι την ανομίαν ψυγήσεται η αγάπη των πολλών. 13 ο δε υπομείνας εις τέλος, ούτος σωθήσεται. 14 και κηρυχθήσεται τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τή οικουμένη εις μαρτύριον πάσιν τοίς έθνεσι, και τότε ήξει το τέλος. 15 Όταν ούν ίδητε το βδέλυγμα της ερημώσεως το ρηθέν διά Δανιήλ τού προφήτου εστώς εν τόπω αγίω - ο αναγινώσκων νοείτω - 16 τότε οι εν τή Ιουδαία φευγέτωσαν επί τα όρη, 17 ο επί τού δώματος μη καταβαινέτω άραι τα εκ της οικίας αυτού, 18 και ο εν τώ αγρώ μη επιστρεψάτω οπίσω άραι τα ιμάτια αυτού. 19 ουαί δε ταίς εν γαστρί εχούσαις και ταίς θηλαζούσαις εν εκείναις ταίς ημέραις.

20 προσεύχεσθε δε ίνα μη γένηται η φυγή υμών χειμώνος μηδέ σαββάτω. 21 έσται γάρ τότε θλίψις μεγάλη, οία ου γέγονεν απ' αρχής κόσμου έως τού νύν ουδ' ου μη γένηται. 22 και ει μη εκολοβώθησαν αι ημέραι εκείναι, ουκ αν εσώθη πάσα σάρξ· διά δε τους εκλεκτούς κολοβωθήσονται αι ημέραι εκείναι. 23 τότε εάν τις υμίν είπη, ιδού ώδε ο Χριστός ή ώδε, μη πιστεύσητε· 24 εγερθήσονται γάρ ψευδόχριστοι και ψευδοπροφήται και δώσουσι σημεία μεγάλα και τέρατα, ώστε πλανήσαι, ει δυνατόν, και τους εκλεκτούς. 25 ιδού προείρηκα υμίν. 26 εάν ούν είπωσιν υμίν, ιδού εν τή ερήμω εστί, μη εξέλθητε, ιδού εν τοίς ταμείοις, μη πιστεύσητε· 27 ώσπερ γάρ η αστραπή εξέρχεται από ανατολών και φαίνεται έως δυσμών, ούτως έσται και η παρουσία τού υιού τού ανθρώπου· 28 όπου γάρ εάν ή το πτώμα, εκεί συναχθήσονται οι αετοί. 29 Ευθέως δε μετά την θλίψιν των ημερών εκείνων ο ήλιος σκοτισθήσεται και η σελήνη ου δώσει το φέγγος αυτής, και οι αστέρες πεσούνται από τού ουρανού, και αι δυνάμεις των ουρανών σαλευθήσονται.

30 και τότε φανήσεται το σημείον τού υιού τού ανθρώπου εν τώ ουρανώ, και τότε κόψονται πάσαι αι φυλαί της γής και όψονται τον υιόν τού ανθρώπου ερχόμενον επί των νεφελών τού ουρανού μετά δυνάμεως και δόξης πολλής. 31 και αποστελεί τους αγγέλους αυτού μετά σάλπιγγος φωνής μεγάλης, και επισυνάξουσι τους εκλεκτούς αυτού εκ των τεσσάρων ανέμων απ' άκρων ουρανών έως άκρων αυτών. 32 Από δε της συκής μάθετε την παραβολήν. όταν ήδη ο κλάδος αυτής γένηται απαλός και τα φύλλα εκφύη, γινώσκετε ότι εγγύς το θέρος· 33 ούτω και υμείς όταν ίδητε ταύτα πάντα, γινώσκετε ότι εγγύς εστιν επί θύραις. 34 αμήν λέγω υμίν, ου μη παρέλθη η γενεά αύτη έως αν πάντα ταύτα γένηται. 35 ο ουρανός και η γη παρελεύσονται, οι δε λόγοι μου ου μη παρέλθωσι. 36 Περί δε της ημέρας εκείνης και ώρας ουδείς οίδεν, ουδέ οι άγγελοι των ουρανών, ει μη ο πατήρ μου μόνος. 37 ώσπερ δε αι ημέραι τού Νώε, ούτως έσται και η παρουσία τού υιού τού ανθρώπου. 38 ώσπερ γάρ ήσαν εν ταίς ημέραις ταίς πρό τού κατακλυσμού τρώγοντες και πίνοντες, γαμούντες και εκγαμίζοντες, άχρι ής ημέρας εισήλθε Νώε εις την κιβωτόν, 39 και ουκ έγνωσαν έως ήλθεν ο κατακλυσμός και ήρεν άπαντας, ούτως έσται και η παρουσία τού υιού τού ανθρώπου.

40 τότε δύο έσονται εν τώ αγρώ, ο είς παραλαμβάνεται και ο είς αφίεται· 41 δύο αλήθουσαι εν τώ μυλώνι, μία παραλαμβάνεται και μία αφίεται. 42 γρηγορείτε ούν, ότι ουκ οίδατε ποία ώρα ο Κύριος υμών έρχεται. 43 Εκείνο δε γινώσκετε ότι ει ήδει ο οικοδεσπότης ποία φυλακή ο κλέπτης έρχεται, εγρηγόρησεν αν και ουκ αν είασε διορυγήναι την οικίαν αυτού. 44 διά τούτο και υμείς γίνεσθε έτοιμοι, ότι ή ώρα ου δοκείτε ο υιός τού ανθρώπου έρχεται. 45 Τίς άρα εστίν ο πιστός δούλος και φρόνιμος, ον κατέστησεν ο κύριος αυτού επί της θεραπείας αυτού τού διδόναι αυτοίς την τροφήν εν καιρώ; 46 μακάριος ο δούλος εκείνος ον ελθών ο κύριος αυτού ευρήσει ποιούντα ούτως. 47 αμήν λέγω υμίν ότι επί πάσι τοίς υπάρχουσιν αυτού καταστήσει αυτόν. 48 εάν δε είπη ο κακός δούλος εκείνος εν τή καρδία αυτού, χρονίζει ο κύριός μου ελθείν, 49 και άρξηται τύπτειν τους συνδούλους αυτού, εσθίη δε και πίνη μετά των μεθυόντων,

50 ήξει ο κύριος τού δούλου εκείνου εν ημέρα ή ου προσδοκά και εν ώρα ή ου γινώσκει, 51 και διχοτομήσει αυτόν, και το μέρος αυτού μετά των υποκριτών θήσει· εκεί έσται ο κλαυθμός και ο βρυγμός των οδόντων.

Κεφάλαιο Κε΄

ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ

1 Τότε ομοιωθήσεται η βασιλεία των ουρανών δέκα παρθένοις, αίτινες λαβούσαι τας λαμπάδας εαυτών εξήλθον εις απάντησιν τού νυμφίου. 2 πέντε δε ήσαν εξ αυτών φρόνιμοι και αι πέντε μωραί. 3 αίτινες μωραί λαβούσαι τας λαμπάδας εαυτών ουκ έλαβον μεθ' εαυτών έλαιον· 4 αι δε φρόνιμοι έλαβον έλαιον εν τοίς αγγείοις αυτών μετά των λαμπάδων αυτών. 5 χρονίζοντος δε τού νυμφίου ενύσταξαν πάσαι και εκάθευδον. 6 μέσης δε νυκτός κραυγή γέγονεν· ιδού ο νυμφίος έρχεται, εξέρχεσθε εις απάντησιν αυτού. 7 τότε ηγέρθησαν πάσαι αι παρθένοι εκείναι και εκόσμησαν τας λαμπάδας αυτών. 8 αι δε μωραί ταίς φρονίμοις είπον· δότε ημίν εκ τού ελαίου υμών, ότι αι λαμπάδες ημών σβέννυνται. 9 απεκρίθησαν δε αι φρόνιμοι λέγουσαι· μήποτε ουκ αρκέση ημίν και υμίν· πορεύεσθε δε μάλλον προς τους πωλούντας και αγοράσατε εαυταίς.

10 απερχομένων δε αυτών αγοράσαι ήλθεν ο νυμφίος, και αι έτοιμοι εισήλθον μετ' αυτού εις τους γάμους, και εκλείσθη η θύρα. 11 ύστερον δε έρχονται και αι λοιπαί παρθένοι λέγουσαι· κύριε κύριε, άνοιξον ημίν. 12 ο δε αποκριθείς είπεν· αμήν λέγω υμίν, ουκ οίδα υμάς. 13 γρηγορείτε ούν, ότι ουκ οίδατε την ημέραν ουδέ την ώραν εν ή ο υιός τού ανθρώπου έρχεται. 14 Ώσπερ γάρ άνθρωπος αποδημών εκάλεσε τους ιδίους δούλους και παρέδωκεν αυτοίς τα υπάρχοντα αυτού, 15 και ώ μέν έδωκε πέντε τάλαντα, ώ δε δύο, ώ δε έν, εκάστω κατά την ιδίαν δύναμιν, και απεδήμησεν ευθέως. 16 πορευθείς δε ο τα πέντε τάλαντα λαβών ειργάσατο εν αυτοίς και εποίησεν άλλα πέντε τάλαντα· 17 ωσαύτως και ο τα δύο εκέρδησε και αυτός άλλα δύο. 18 ο δε το έν λαβών απελθών ώρυξεν εν τή γη και απέκρυψε το αργύριον τού κυρίου αυτού. 19 μετά δε χρόνον πολύν έρχεται ο κύριος των δούλων εκείνων και συναίρει μετ' αυτών λόγον.

20 και προσελθών ο τα πέντε τάλαντα λαβών προσήνεγκεν άλλα πέντε τάλαντα λέγων· κύριε, πέντε τάλαντά μοι παρέδωκας· ίδε άλλα πέντε τάλαντα εκέρδησα επ' αυτοίς. 21 έφη αυτώ ο κύριος αυτού· εύ, δούλε αγαθέ και πιστέ! επί ολίγα ής πιστός, επί πολλών σε καταστήσω· είσελθε εις την χαράν τού κυρίου σου. 22 προσελθών δε και ο τα δύο τάλαντα λαβών είπε· κύριε, δύο τάλαντά μοι παρέδωκας· ίδε άλλα δύο τάλαντα εκέρδησα επ' αυτοίς. 23 έφη αυτώ ο κύριος αυτού· εύ, δούλε αγαθέ και πιστέ! επί ολίγα ής πιστός, επί πολλών σε καταστήσω· είσελθε εις την χαράν τού κυρίου σου. 24 προσελθών δε και ο το έν τάλαντον ειληφώς είπε· κύριε, έγνων σε ότι σκληρός εί άνθρωπος, θερίζων όπου ουκ έσπειρας και συνάγων όθεν ου διεσκόρπισας· 25 και φοβηθείς απελθών έκρυψα το τάλαντόν σου εν τή γη· ίδε έχεις το σόν. 26 αποκριθείς δε ο κύριος αυτού είπεν αυτώ· πονηρέ δούλε και οκνηρέ! ήδεις ότι θερίζω όπου ουκ έσπειρα και συνάγω όθεν ου διεσκόρπισα! 27 έδει ούν σε βαλείν το αργύριόν μου τοίς τραπεζίταις, και ελθών εγώ εκομισάμην αν το εμόν σύν τόκω. 28 άρατε ούν απ' αυτού το τάλαντον και δότε τώ έχοντι τα δέκα τάλαντα· 29 τώ γάρ έχοντι παντί δοθήσεται και περισσευθήσεται· από δε τού μη έχοντος και ό έχει αρθήσεται απ' αυτού.

30 και τον αχρείον δούλον εκβάλετε εις το σκότος το εξώτερον· εκεί έσται ο κλαυθμός και ο βρυγμός των οδόντων. 31 Όταν δε έλθη ο υιός τού ανθρώπου εν τή δόξη αυτού και πάντες οι άγιοι άγγελοι μετ' αυτού, τότε καθίσει επί θρόνου δόξης αυτού· 32 και συναχθήσεται έμπροσθεν αυτού πάντα τα έθνη, και αφοριεί αυτούς απ' αλλήλων, ώσπερ ο ποιμήν αφορίζει τα πρόβατα από των ερίφων, 33 και στήσει τα μέν πρόβατα εκ δεξιών αυτού τα δε ερίφια εξ ευωνύμων. 34 τότε ερεί ο βασιλεύς τοίς εκ δεξιών αυτού· δεύτε, οι ευλογημένοι τού πατρός μου, κληρονομήσατε την ητοιμασμένην υμίν βασιλείαν από καταβολής κόσμου· 35 επείνασα γάρ και εδώκατέ μοι φαγείν, εδίψησα και εποτίσατέ με, ξένος ήμην και συνηγάγετέ με, 36 γυμνός και περιεβάλετέ με, ησθένησα και επεσκέψασθέ με, εν φυλακή ήμην και ήλθετε προς με. 37 τότε αποκριθήσονται αυτώ οι δίκαιοι λέγοντες· κύριε, πότε σε είδομεν πεινώντα και εθρέψαμεν, ή διψώντα και εποτίσαμεν; 38 πότε δε σε είδομεν ξένον και συνηγάγομεν, ή γυμνόν και περιεβάλομεν; 39 πότε δε σε είδομεν ασθενή ή εν φυλακή και ήλθομεν προς σε;

40 και αποκριθείς ο βασιλεύς ερεί αυτοίς· αμήν λέγω υμίν, εφ' όσον εποιήσατε ενί τούτων των αδελφών μου των ελαχίστων, εμοί εποιήσατε. 41 Τότε ερεί και τοίς εξ ευωνύμων· πορεύεσθε απ' εμού οι κατηραμένοι εις το πύρ το αιώνιον το ητοιμασμένον τώ διαβόλω και τοίς αγγέλοις αυτού· 42 επείνασα γάρ και ουκ εδώκατέ μοι φαγείν, εδίψησα και ουκ εποτίσατέ με, 43 ξένος ήμην και ου συνηγάγετέ με, γυμνός και ου περιεβάλετέ με, ασθενής και εν φυλακή και ουκ επεσκέψασθέ με. 44 τότε αποκριθήσονται αυτώ και αυτοί λέγοντες· κύριε, πότε σε είδομεν πεινώντα ή διψώντα ή ξένον ή γυμνόν ή ασθενή ή εν φυλακή και ου διηκονήσαμέν σοι; 45 τότε αποκριθήσεται αυτοίς λέγων· αμήν λέγω υμίν, εφ' όσον ουκ εποιήσατε ενί τούτων των ελαχίστων, ουδέ εμοί εποιήσατε. 46 και απελεύσονται ούτοι εις κόλασιν αιώνιον, οι δε δίκαιοι εις ζωήν αιώνιον.

Κεφάλαιο Κστ΄

ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ

1 Καί εγένετο ότε ετέλεσεν ο Ιησούς πάντας τους λόγους τούτους, είπε τοίς μαθηταίς αυτού· 2 Οίδατε ότι μετά δύο ημέρας το πάσχα γίνεται, και ο υιός τού ανθρώπου παραδίδοται εις το σταυρωθήναι. 3 Τότε συνήχθησαν οι αρχιερείς και οι γραμματείς και οι πρεσβύτεροι τού λαού εις την αυλήν τού αρχιερέως τού λεγομένου Καϊάφα, 4 και συνεβουλεύσαντο ίνα τον Ιησούν δόλω κρατήσωσι και αποκτείνωσιν. 5 έλεγον δε· Μή εν τή εορτή, ίνα μη θόρυβος γένηται εν τώ λαώ. 6 Τού δε Ιησού γενομένου εν Βηθανία εν οικία Σίμωνος τού λεπρού, 7 προσήλθεν αυτώ γυνή αλάβαστρον μύρου έχουσα βαρυτίμου, και κατέχεεν επί την κεφαλήν αυτού ανακειμένου. 8 ιδόντες δε οι μαθηταί αυτού ηγανάκτησαν λέγοντες· Εις τι η απώλεια αύτη; 9 ηδύνατο γάρ τούτο το μύρον πραθήναι πολλού και δοθήναι τοίς πτωχοίς.

10 γνούς δε ο Ιησούς είπεν αυτοίς· Τί κόπους παρέχετε τή γυναικί; έργον γάρ καλόν ειργάσατο εις εμέ. 11 τους πτωχούς γάρ πάντοτε έχετε μεθ' εαυτών, εμέ δε ου πάντοτε έχετε. 12 βαλούσα γάρ αύτη το μύρον τούτο επί τού σώματός μου, προς το ενταφιάσαι με εποίησεν. 13 αμήν λέγω υμίν, όπου εάν κηρυχθή το ευαγγέλιον τούτο εν όλω τώ κόσμω, λαληθήσεται και ό εποίησεν αύτη εις μνημόσυνον αυτής. 14 Τότε πορευθείς είς των δώδεκα, ο λεγόμενος Ιούδας Ισκαριώτης, προς τους αρχιερείς είπε· 15 Τί θέλετέ μοι δούναι, και εγώ υμίν παραδώσω αυτόν; οι δε έστησαν αυτώ τριάκοντα αργύρια. 16 και από τότε εζήτει ευκαιρίαν ίνα αυτόν παραδώ. 17 Τή δε πρώτη των αζύμων προσήλθον οι μαθηταί τώ Ιησού λέγοντες αυτώ· Πού θέλεις ετοιμάσωμέν σοι φαγείν το πάσχα; 18 ο δε είπεν· Υπάγετε εις την πόλιν προς τον δείνα και είπατε αυτώ· ο διδάσκαλος λέγει, ο καιρός μου εγγύς εστι· προς σε ποιώ το πάσχα μετά των μαθητών μου. 19 και εποίησαν οι μαθηταί ως συνέταξεν αυτοίς ο Ιησούς, και ητοίμασαν το πάσχα.

20 Οψίας δε γενομένης ανέκειτο μετά των δώδεκα. 21 και εσθιόντων αυτών είπεν· Αμήν λέγω υμίν ότι είς εξ υμών παραδώσει με. 22 και λυπούμενοι σφόδρα ήρξαντο λέγειν αυτώ έκαστος αυτών· Μήτι εγώ ειμι, Κύριε; 23 ο δε αποκριθείς είπεν· Ο εμβάψας μετ' εμού εν τώ τρυβλίω την χείρα ούτός με παραδώσει. 24 ο μέν υιός τού ανθρώπου υπάγει καθώς γέγραπται περί αυτού· ουαί δε τώ ανθρώπω εκείνω δι' ού ο υιός τού ανθρώπου παραδίδοται· καλόν ήν αυτώ ει ουκ εγεννήθη ο άνθρωπος εκείνος. 25 αποκριθείς δε Ιούδας ο παραδιδούς αυτόν είπε· Μήτι εγώ ειμι, ραββί; λέγει αυτώ· Σύ είπας. 26 Εσθιόντων δε αυτών λαβών ο Ιησούς τον άρτον και ευλογήσας έκλασε και εδίδου τοίς μαθηταίς και είπε· Λάβετε φάγετε· τούτό εστι το σώμά μου· 27 και λαβών το ποτήριον και ευχαριστήσας έδωκεν αυτοίς λέγων· Πίετε εξ αυτού πάντες· 28 τούτο γάρ εστι το αίμά μου το της καινής διαθήκης το περί πολλών εκχυνόμενον εις άφεσιν αμαρτιών. 29 λέγω δε υμίν ότι ου μη πίω απ' άρτι εκ τούτου τού γεννήματος της αμπέλου έως της ημέρας εκείνης, όταν αυτό πίνω μεθ' υμών καινόν εν τή βασιλεία τού πατρός μου.

30 Καί υμνήσαντες εξήλθον εις το όρος των ελαιών. Τότε λέγει αυτοίς ο Ιησούς· 31 Πάντες υμείς σκανδαλισθήσεσθε εν εμοί εν τή νυκτί ταύτη· γέγραπται γάρ, πατάξω τον ποιμένα, και διασκορπισθήσονται τα πρόβατα της ποίμνης· 32 μετά δε το εγερθήναί με προάξω υμάς εις την Γαλιλαίαν. 33 αποκριθείς δε ο Πέτρος είπεν αυτώ· Ει πάντες σκανδαλισθήσονται εν σοί, εγώ δε ουδέποτε σκανδαλισθήσομαι. 34 έφη αυτώ ο Ιησούς· Αμήν λέγω σοι ότι εν ταύτη τή νυκτί πριν αλέκτορα φωνήσαι τρίς απαρνήση με. 35 λέγει αυτώ ο Πέτρος· Κάν δέη με σύν σοί αποθανείν, ου μη σε απαρνήσομαι. ομοίως δε και πάντες οι μαθηταί είπον. 36 Τότε έρχεται μετ' αυτών ο Ιησούς εις χωρίον λεγόμενον Γεθσημανή, και λέγει τοίς μαθηταίς· Καθίσατε αυτού έως ού απελθών προσεύξωμαι εκεί. 37 και παραλαβών τον Πέτρον και τους δύο υιούς Ζεβεδαίου ήρξατο λυπείσθαι και αδημονείν. 38 τότε λέγει αυτοίς ο Ιησούς· Περίλυπός εστιν η ψυχή μου έως θανάτου· μείνατε ώδε και γρηγορείτε μετ' εμού. 39 και προελθών μικρόν έπεσεν επί πρόσωπον αυτού προσευχόμενος και λέγων· Πάτερ μου, ει δυνατόν εστι, παρελθέτω απ' εμού το ποτήριον τούτο· πλήν ουχ ως εγώ θέλω, αλλ' ως σύ.

40 και έρχεται προς τους μαθητάς και ευρίσκει αυτούς καθεύδοντας, και λέγει τώ Πέτρω· Ούτως ουκ ισχύσατε μίαν ώραν γρηγορήσαι μετ' εμού! 41 γρηγορείτε και προσεύχεσθε, ίνα μη εισέλθητε εις πειρασμόν· το μέν πνεύμα πρόθυμον, η δε σάρξ ασθενής. 42 πάλιν εκ δευτέρου απελθών προσηύξατο λέγων· Πάτερ μου, ει ου δύναται τούτο το ποτήριον παρελθείν απ' εμού εάν μη αυτό πίω, γενηθήτω το θέλημά σου. 43 και ελθών ευρίσκει αυτούς πάλιν καθεύδοντας· ήσαν γάρ αυτών οι οφθαλμοί βεβαρημένοι. 44 και αφείς αυτούς απελθών πάλιν προσηύξατο εκ τρίτου τον αυτόν λόγον ειπών. 45 τότε έρχεται προς τους μαθητάς αυτού και λέγει αυτοίς· Καθεύδετε το λοιπόν και αναπαύεσθε! ιδού ήγγικεν η ώρα και ο υιός τού ανθρώπου παραδίδοται εις χείρας αμαρτωλών. 46 εγείρεσθε, άγωμεν· ιδού ήγγικεν ο παραδιδούς με. 47 Καί έτι αυτού λαλούντος ιδού Ιούδας είς των δώδεκα ήλθε, και μετ' αυτού όχλος πολύς μετά μαχαιρών και ξύλων από των αρχιερέων και πρεσβυτέρων τού λαού. 48 ο δε παραδιδούς αυτόν έδωκεν αυτοίς σημείον λέγων· Όν αν φιλήσω αυτός εστι· κρατήσατε αυτόν. 49 και ευθέως προσελθών τώ Ιησού είπε· Χαίρε, ραββί, και κατεφίλησεν αυτόν.

50 ο δε Ιησούς είπεν αυτώ· Εταίρε, εφ' ό πάρει; τότε προσελθόντες επέβαλον τας χείρας επί τον Ιησούν και εκράτησαν αυτόν. 51 και ιδού είς των μετά Ιησού εκτείνας την χείρα απέσπασε την μάχαιραν αυτού, και πατάξας τον δούλον τού αρχιερέως αφείλεν αυτού το ωτίον. 52 τότε λέγει αυτώ ο Ιησούς· Απόστρεψον σου την μάχαιραν εις τον τόπον αυτής· πάντες γάρ οι λαβόντες μάχαιραν εν μαχαίρη αποθανούνται. 53 ή δοκείς ότι ου δύναμαι άρτι παρακαλέσαι τον πατέρα μου, και παραστήσει μοι πλείους ή δώδεκα λεγεώνας αγγέλων; 54 πώς ούν πληρωθώσιν αι γραφαί ότι ούτω δεί γενέσθαι; 55 Εν εκείνη τή ώρα είπεν ο Ιησούς τοίς όχλοις· Ως επί ληστήν εξήλθετε μετά μαχαιρών και ξύλων συλλαβείν με· καθ' ημέραν προς υμάς εκαθεζόμην διδάσκων εν τώ ιερώ, και ουκ εκρατήσατέ με. 56 τούτο δε όλον γέγονεν ίνα πληρωθώσιν αι γραφαί των προφητών. Τότε οι μαθηταί πάντες αφέντες αυτόν έφυγον. 57 Οι δε κρατήσαντες τον Ιησούν απήγαγον προς Καϊάφαν τον αρχιερέα, όπου οι γραμματείς και οι πρεσβύτεροι συνήχθησαν. 58 ο δε Πέτρος ηκολούθει αυτώ από μακρόθεν έως της αυλής τού αρχιερέως, και εισελθών έσω εκάθητο μετά των υπηρετών ιδείν το τέλος. 59 οι δε αρχιερείς οι πρεσβύτεροι και το συνέδριον όλον εζήτουν ψευδομαρτυρίαν κατά τού Ιησού όπως θανατώσωσιν αυτόν,

60 και ουχ εύρον· και πολλών ψευδομαρτύρων προσελθόντων, ουχ εύρον. ύστερον δε προσελθόντες δύο ψευδομάρτυρες 61 είπον· Ούτος έφη, δύναμαι καταλύσαι τον ναόν τού Θεού και διά τριών ημερών οικοδομήσαι αυτόν. 62 και αναστάς ο αρχιερεύς είπεν αυτώ· Ουδέν αποκρίνη; τι ούτοί σου καταμαρτυρούσιν; 63 ο δε Ιησούς εσιώπα. και αποκριθείς ο αρχιερεύς είπεν αυτώ· Εξορκίζω σε κατά τού Θεού τού ζώντος ίνα ημίν είπης ει σύ εί ο Χριστός ο υιός τού Θεού. 64 λέγει αυτώ ο Ιησούς· Σύ είπας· πλήν λέγω υμίν, απ' άρτι όψεσθε τον υιόν τού ανθρώπου καθήμενον εκ δεξιών της δυνάμεως και ερχόμενον επί των νεφελών τού ουρανού. 65 τότε ο αρχιερεύς διέρρηξε τα ιμάτια αυτού λέγων ότι Εβλασφήμησε· τι έτι χρείαν έχομεν μαρτύρων; ίδε νύν ηκούσατε την βλασφημίαν αυτού· 66 τι υμίν δοκεί; οι δε αποκριθέντες είπον· Ένοχος θανάτου εστί. 67 Τότε ενέπτυσαν εις το πρόσωπον αυτού και εκολάφισαν αυτόν, οι δε ερράπισαν 68 λέγοντες· Προφήτευσον ημίν, Χριστέ, τις εστιν ο παίσας σε; 69 Ο δε Πέτρος έξω εκάθητο εν τή αυλή· και προσήλθεν αυτώ μία παιδίσκη λέγουσα· Καί σύ ήσθα μετά Ιησού τού Γαλιλαίου.

70 ο δε ηρνήσατο έμπροσθεν αυτών πάντων λέγων· Ουκ οίδα τι λέγεις. 71 εξελθόντα δε αυτόν εις τον πυλώνα είδεν αυτόν άλλη και λέγει αυτοίς· Εκεί και ούτος ήν μετά Ιησού τού Ναζωραίου. 72 και πάλιν ηρνήσατο μεθ' όρκου ότι Ουκ οίδα τον άνθρωπον. 73 μετά μικρόν δε προσελθόντες οι εστώτες είπον τώ Πέτρω· Αληθώς και σύ εξ αυτών εί· και γάρ η λαλιά σου δήλόν σε ποιεί. 74 τότε ήρξατο καταθεματίζειν και ομνύειν ότι Ουκ οίδα τον άνθρωπον· και ευθέως αλέκτωρ εφώνησε. 75 και εμνήσθη ο Πέτρος τού ρήματος Ιησού ειρηκότος ότι πριν αλέκτορα φωνήσαι τρίς απαρνήση με· και εξελθών έξω έκλαυσε πικρώς.

Κεφάλαιο Κζ΄

ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ

1 Πρωίας δε γενομένης συμβούλιον έλαβον πάντες οι αρχιερείς και οι πρεσβύτεροι τού λαού κατά τού Ιησού ώστε θανατώσαι αυτόν· 2 και δήσαντες αυτόν απήγαγον και παρέδωκαν αυτόν Ποντίω Πιλάτω τώ ηγεμόνι. 3 Τότε ιδών Ιούδας ο παραδιδούς αυτόν ότι κατεκρίθη, μεταμεληθείς απέστρεψε τα τριάκοντα αργύρια τοίς αρχιερεύσι και πρεσβυτέροις 4 λέγων· Ήμαρτον παραδούς αίμα αθώον. οι δε είπον· Τί προς ημάς; σύ όψει. 5 και ρίψας τα αργύρια εν τώ ναώ ανεχώρησε, και απελθών απήγξατο. 6 οι δε αρχιερείς λαβόντες τα αργύρια είπον· Ουκ έξεστι βαλείν αυτά εις τον κορβανάν, επεί τιμή αίματός εστι. 7 συμβούλιον δε λαβόντες ηγόρασαν εξ αυτών τον αγρόν τού κεραμέως εις ταφήν τοίς ξένοις· 8 διό εκλήθη ο αγρός εκείνος αγρός αίματος έως της σήμερον. 9 τότε επληρώθη το ρηθέν διά Ιερεμίου τού προφήτου λέγοντος· και έλαβον τα τριάκοντα αργύρια, την τιμήν τού τετιμημένου ον ετιμήσαντο από υιών Ισραήλ,

10 και έδωκαν αυτά εις τον αγρόν τού κεραμέως, καθά συνέταξέ μοι Κύριος. 11 Ο δε Ιησούς έστη έμπροσθεν τού ηγεμόνος· και επηρώτησεν αυτόν ο ηγεμών λέγων· Σύ εί ο βασιλεύς των Ιουδαίων; ο δε έφη αυτώ· Σύ λέγεις. 12 και εν τώ κατηγορείσθαι αυτόν υπό των αρχιερέων και των πρεσβυτέρων ουδέν απεκρίνατο. 13 τότε λέγει αυτώ ο Πιλάτος· Ουκ ακούεις πόσα σου καταμαρτυρούσι; 14 και ουκ απεκρίθη αυτώ προς ουδέ έν ρήμα, ώστε θαυμάζειν τον ηγεμόνα λίαν. 15 Κατά δε την εορτήν ειώθει ο ηγεμών απολύειν ένα τώ όχλω δέσμιον ον ήθελον. 16 είχον δε τότε δέσμιον επίσημον λεγόμενον Βαραββάν. 17 συνηγμένων ούν αυτών είπεν αυτοίς ο Πιλάτος· Τίνα θέλετε απολύσω υμίν, Βαραββάν ή Ιησούν τον λεγόμενον Χριστόν; 18 ήδει γάρ ότι διά φθόνον παρέδωκαν αυτόν. 19 Καθημένου δε αυτού επί τού βήματος απέστειλε προς αυτόν η γυνή αυτού λέγουσα· Μηδέν σοί και τώ δικαίω εκείνω· πολλά γάρ έπαθον σήμερον κατ' όναρ δι' αυτόν.

20 Οι δε αρχιερείς και οι πρεσβύτεροι έπεισαν τους όχλους ίνα αιτήσωνται τον Βαραββάν, τον δε Ιησούν απολέσωσιν. 21 αποκριθείς δε ο ηγεμών είπεν αυτοίς· Τίνα θέλετε από των δύο απολύσω υμίν; οι δε είπον· Βαραββάν. 22 λέγει αυτοίς ο Πιλάτος· Τί ούν ποιήσω Ιησούν τον λεγόμενον Χριστόν; λέγουσιν αυτώ πάντες· Σταυρωθήτω. 23 ο δε ηγεμών έφη· Τί γάρ κακόν εποίησεν; οι δε περισσώς έκραζον λέγοντες· Σταυρωθήτω. 24 ιδών δε ο Πιλάτος ότι ουδέν ωφελεί, αλλά μάλλον θόρυβος γίνεται, λαβών ύδωρ απενίψατο τας χείρας απέναντι τού όχλου, λέγων· Αθώός ειμι από τού αίματος τού δικαίου τούτου· υμείς όψεσθε. 25 και αποκριθείς πάς ο λαός είπε· Τό αίμα αυτού εφ' ημάς και επί τα τέκνα ημών. 26 τότε απέλυσεν αυτοίς τον Βαραββάν, τον δε Ιησούν φραγελλώσας παρέδωκεν ίνα σταυρωθή. 27 Τότε οι στρατιώται τού ηγεμόνος παραλαβόντες τον Ιησούν εις το πραιτώριον συνήγαγον επ' αυτόν όλην την σπείραν· 28 και εκδύσαντες αυτόν περιέθηκαν αυτώ χλαμύδα κοκκίνην, 29 και πλέξαντες στέφανον εξ ακανθών επέθηκαν επί την κεφαλήν αυτού και κάλαμον επί την δεξιάν αυτού, και γονυπετήσαντες έμπροσθεν αυτού ενέπαιζον αυτώ λέγοντες· Χαίρε, ο βασιλεύς των Ιουδαίων·

30 και εμπτύσαντες εις αυτόν έλαβον τον κάλαμον και έτυπτον εις την κεφαλήν αυτού. 31 και ότε ενέπαιξαν αυτώ, εξέδυσαν αυτόν την χλαμύδα και ενέδυσαν αυτόν τα ιμάτια αυτού, και απήγαγον αυτόν εις το σταυρώσαι. 32 Εξερχόμενοι δε εύρον άνθρωπον Κυρηναίον ονόματι Σίμωνα· τούτον ηγγάρευσαν ίνα άρη τον σταυρόν αυτού. 33 Καί ελθόντες εις τόπον λεγόμενον Γολγοθά, ό εστι λεγόμενος κρανίου τόπος, 34 έδωκαν αυτώ πιείν όξος μετά χολής μεμιγμένον· και γευσάμενος ουκ ήθελε πιείν. 35 σταυρώσαντες δε αυτόν διεμερίσαντο τα ιμάτια αυτού βάλοντες κλήρον, 36 και καθήμενοι ετήρουν αυτόν εκεί. 37 και επέθηκαν επάνω της κεφαλής αυτού την αιτίαν αυτού γεγραμμένην· Ούτός εστιν Ιησούς ο βασιλεύς των Ιουδαίων. 38 Τότε σταυρούνται σύν αυτώ δύο λησταί, είς εκ δεξιών και είς εξ ευωνύμων. 39 Οι δε παραπορευόμενοι εβλασφήμουν αυτόν κινούντες τας κεφαλάς αυτών

40 και λέγοντες· Ο καταλύων τον ναόν και εν τρισίν ημέραις οικοδομών! σώσον σεαυτόν· ει υιός εί τού Θεού, κατάβηθι από τού σταυρού. 41 ομοίως δε και οι αρχιερείς εμπαίζοντες μετά των γραμματέων και πρεσβυτέρων και Φαρισαίων έλεγον· 42 Άλλους έσωσεν, εαυτόν ου δύναται σώσαι· ει βασιλεύς Ισραήλ εστι, καταβάτω νύν από τού σταυρού και πιστεύσομεν επ' αυτώ· 43 πέποιθεν επί τον Θεόν, ρυσάσθω νύν αυτόν, ει θέλει αυτόν· είπε γάρ ότι Θεού ειμι υιός. 44 το δ' αυτό και οι λησταί οι συσταυρωθέντες αυτώ ωνείδιζον αυτόν. 45 Από δε έκτης ώρας σκότος εγένετο επί πάσαν την γήν έως ώρας ενάτης. 46 περί δε την ενάτην ώραν ανεβόησεν ο Ιησούς φωνή μεγάλη λέγων· Ηλί ηλί, λιμά σαβαχθανί; τούτ' έστι Θεέ μου, Θεέ μου, ινατί με εγκατέλιπες; 47 τινές δε των εκεί εστηκότων ακούσαντες έλεγον ότι Ηλίαν φωνεί ούτος. 48 και ευθέως δραμών είς εξ αυτών και λαβών σπόγγον πλήσας τε όξους και περιθείς καλάμω επότιζεν αυτόν. 49 οι δε λοιποί έλεγον· Άφες ίδωμεν ει έρχεται Ηλίας σώσων αυτόν.

50 ο δε Ιησούς πάλιν κράξας φωνή μεγάλη αφήκε το πνεύμα. 51 Καί ιδού το καταπέτασμα τού ναού εσχίσθη εις δύο από άνωθεν έως κάτω, και η γη εσείσθη και αι πέτραι εσχίσθησαν, 52 και τα μνημεία ανεώχθησαν και πολλά σώματα των κεκοιμημένων αγίων ηγέρθη, 53 και εξελθόντες εκ των μνημείων, μετά την έγερσιν αυτού εισήλθον εις την αγίαν πόλιν και ενεφανίσθησαν πολλοίς. 54 Ο δε εκατόνταρχος και οι μετ' αυτού τηρούντες τον Ιησούν, ιδόντες τον σεισμόν και τα γενόμενα εφοβήθησαν σφόδρα λέγοντες· Αληθώς Θεού υιός ήν ούτος. 55 Ήσαν δε εκεί και γυναίκες πολλαί από μακρόθεν θεωρούσαι, αίτινες ηκολούθησαν τώ Ιησού από της Γαλιλαίας διακονούσαι αυτώ· 56 εν αίς ήν Μαρία η Μαγδαληνή, και Μαρία η τού Ιακώβου και Ιωσή μήτηρ, και η μήτηρ των υιών Ζεβεδαίου. 57 Οψίας δε γενομένης ήλθεν άνθρωπος πλούσιος από Αριμαθαίας, τούνομα Ιωσήφ, ός και αυτός εμαθήτευσε τώ Ιησού· 58 ούτος προσελθών τώ Πιλάτω ητήσατο το σώμα τού Ιησού. τότε ο Πιλάτος εκέλευσεν αποδοθήναι το σώμα. 59 και λαβών το σώμα ο Ιωσήφ ενετύλιξεν αυτό σινδόνι καθαρά,

60 και έθηκεν αυτό εν τώ καινώ αυτού μνημείω ό ελατόμησεν εν τή πέτρα, και προσκυλίσας λίθον μέγαν τή θύρα τού μνημείου απήλθεν. 61 ήν δε εκεί Μαρία η Μαγδαληνή και η άλλη Μαρία καθήμεναι απέναντι τού τάφου. 62 Τή δε επαύριον, ήτις εστί μετά την παρασκευήν, συνήχθησαν οι αρχιερείς και οι Φαρισαίοι προς Πιλάτον 63 λέγοντες· Κύριε, εμνήσθημεν ότι εκείνος ο πλάνος είπεν έτι ζών, μετά τρεις ημέρας εγείρομαι. 64 κέλευσον ούν ασφαλισθήναι τον τάφον έως της τρίτης ημέρας, μήποτε ελθόντες οι μαθηταί αυτού κλέψωσιν αυτόν και είπωσι τώ λαώ, ηγέρθη από των νεκρών· και έσται η εσχάτη πλάνη χείρων της πρώτης. 65 έφη αυτοίς ο Πιλάτος· Έχετε κουστωδίαν· υπάγετε ασφαλίσασθε ως οίδατε. 66 οι δε πορευθέντες ησφαλίσαντο τον τάφον σφραγίσαντες τον λίθον μετά της κουστωδίας.

Κεφάλαιο Κη΄

ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ

1 Οψέ δε σαββάτων, τή επιφωσκούση εις μίαν σαββάτων, ήλθε Μαρία η Μαγδαληνή και η άλλη Μαρία θεωρήσαι τον τάφον. 2 και ιδού σεισμός εγένετο μέγας· άγγελος γάρ Κυρίου καταβάς εξ ουρανού προσελθών απεκύλισε τον λίθον από της θύρας και εκάθητο επάνω αυτού. 3 ήν δε η ιδέα αυτού ως αστραπή και το ένδυμα αυτού λευκόν ωσεί χιών. 4 από δε τού φόβου αυτού εσείσθησαν οι τηρούντες και εγένοντο ωσεί νεκροί. 5 αποκριθείς δε ο άγγελος είπε ταίς γυναιξί· Μή φοβείσθε υμείς· οίδα γάρ ότι Ιησούν τον εσταυρωμένον ζητείτε· 6 ουκ έστιν ώδε· ηγέρθη γάρ καθώς είπε. δεύτε ίδετε τον τόπον όπου έκειτο ο Κύριος. 7 και ταχύ πορευθείσαι είπατε τοίς μαθηταίς αυτού ότι ηγέρθη από των νεκρών, και ιδού προάγει υμάς εις την Γαλιλαίαν· εκεί αυτόν όψεσθε· ιδού είπον υμίν. 8 και εξελθούσαι ταχύ από τού μνημείου μετά φόβου και χαράς μεγάλης έδραμον απαγγείλαι τοίς μαθηταίς αυτού. 9 ως δε επορεύοντο απαγγείλαι τοίς μαθηταίς αυτού, και ιδού Ιησούς απήντησεν αυταίς λέγων· Χαίρετε. αι δε προσελθούσαι εκράτησαν αυτού τους πόδας και προσεκύνησαν αυτώ.

10 τότε λέγει αυταίς ο Ιησούς· Μή φοβείσθε· υπάγετε απαγγείλατε τοίς αδελφοίς μου ίνα απέλθωσιν εις την Γαλιλαίαν, κακεί με όψονται. 11 Πορευομένων δε αυτών ιδού τινες της κουστωδίας ελθόντες εις την πόλιν απήγγειλαν τοίς αρχιερεύσιν άπαντα τα γενόμενα. 12 και συναχθέντες μετά των πρεσβυτέρων συμβούλιόν τε λαβόντες αργύρια ικανά έδωκαν τοίς στρατιώταις λέγοντες· 13 Είπατε ότι Οι μαθηταί αυτού νυκτός ελθόντες έκλεψαν αυτόν ημών κοιμωμένων. 14 και εάν ακουσθή τούτο επί τού ηγεμόνος, ημείς πείσομεν αυτόν και υμάς αμερίμνους ποιήσωμεν. 15 οι δε λαβόντες τα αργύρια εποίησαν ως εδιδάχθησαν. και διεφημίσθη ο λόγος ούτος παρά Ιουδαίοις μέχρι της σήμερον. 16 Οι δε ένδεκα μαθηταί επορεύθησαν εις την Γαλιλαίαν, εις το όρος ού ετάξατο αυτοίς ο Ιησούς. 17 και ιδόντες αυτόν προσεκύνησαν αυτώ, οι δε εδίστασαν. 18 και προσελθών ο Ιησούς ελάλησεν αυτοίς λέγων· Εδόθη μοι πάσα εξουσία εν ουρανώ και επί γής. 19 πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα τού Πατρός και τού Υιού και τού αγίου Πνεύματος,

20 διδάσκοντες αυτούς τηρείν πάντα όσα ενετειλάμην υμίν· και ιδού εγώ μεθ' υμών ειμι πάσας τας ημέρας έως της συντελείας τού αιώνος. Αμήν.

ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ

Κεφάλαιο α΄

1 Αρχή τού ευαγγελίου Ιησού Χριστού, υιού τού Θεού. 2 Ως γέγραπται εν τοίς προφήταις, ιδού εγώ αποστέλλω τον άγγελόν μου πρό προσώπου σου, ός κατασκευάσει την οδόν σου έμπροσθέν σου· 3 φωνή βοώντος εν τή ερήμω, Ετοιμάσατε την οδόν Κυρίου, ευθείας ποιείτε τας τρίβους αυτού, 4 εγένετο Ιωάννης βαπτίζων εν τή ερήμω και κηρύσσων βάπτισμα μετανοίας εις άφεσιν αμαρτιών. 5 και εξεπορεύετο προς αυτόν πάσα η Ιουδαία χώρα και οι Ιεροσολυμίται, και εβαπτίζοντο πάντες εν τώ Ιορδάνη ποταμώ υπ' αυτού εξομολογούμενοι τας αμαρτίας αυτών. 6 ήν δε ο Ιωάννης ενδεδυμένος τρίχας καμήλου και ζώνην δερματίνην περί την οσφύν αυτού, και εσθίων ακρίδας και μέλι άγριον. 7 και εκήρυσσε λέγων· Έρχεται ο ισχυρότερός μου οπίσω μου, ού ουκ ειμί ικανός κύψας λύσαι τον ιμάντα των υποδημάτων αυτού. 8 εγώ μέν εβάπτισα υμάς εν ύδατι, αυτός δε βαπτίσει υμάς εν Πνεύματι αγίω. 9 Καί εγένετο εν εκείναις ταίς ημέραις ήλθεν ο Ιησούς από Ναζαρέτ της Γαλιλαίας και εβαπτίσθη υπό Ιωάννου εις τον Ιορδάνην.

10 και ευθέως αναβαίνων από τού ύδατος είδε σχιζομένους τους ουρανούς και το Πνεύμα ως περιστεράν καταβαίνον επ' αυτόν· 11 και φωνή εγένετο εκ των ουρανών· Σύ εί ο υιός μου ο αγαπητός, εν σοί ευδόκησα. 12 Καί ευθέως το Πνεύμα αυτόν εκβάλλει εις την έρημον· 13 και ήν εκεί εν τή ερήμω ημέρας τεσσαράκοντα πειραζόμενος υπό τού σατανά, και ήν μετά των θηρίων, και οι άγγελοι διηκόνουν αυτώ. 14 Μετά δε το παραδοθήναι Ιωάννην ήλθεν ο Ιησούς εις την Γαλιλαίαν κηρύσσων το ευαγγέλιον της βασιλείας τού Θεού 15 και λέγων ότι Πεπλήρωται ο καιρός και ήγγικεν η βασιλεία τού Θεού· μετανοείτε και πιστεύετε εν τώ ευαγγελίω. 16 Περιπατών δε παρά την θάλασσαν της Γαλιλαίας είδε Σίμωνα και Ανδρέαν τον αδελφόν αυτού τού Σίμωνος, βάλλοντας αμφίβληστρον εν τή θαλάσση· ήσαν γάρ αλιείς· 17 και είπεν αυτοίς ο Ιησούς· Δεύτε οπίσω μου, και ποιήσω υμάς γενέσθαι αλιείς ανθρώπων. 18 και ευθέως αφέντες τα δίκτυα αυτών ηκολούθησαν αυτώ. 19 Καί προβάς εκείθεν ολίγον είδεν Ιάκωβον τον τού Ζεβεδαίου και Ιωάννην τον αδελφόν αυτού, και αυτούς εν τώ πλοίω καταρτίζοντας τα δίκτυα,

20 και ευθέως εκάλεσεν αυτούς. και αφέντες τον πατέρα αυτών Ζεβεδαίον εν τώ πλοίω μετά των μισθωτών απήλθον οπίσω αυτού. 21 Καί εισπορεύονται εις Καπερναούμ· και ευθέως τοίς σάββασιν εισελθών εις την συναγωγήν εδίδασκε. 22 και εξεπλήσσοντο επί τή διδαχή αυτού· ήν γάρ διδάσκων αυτούς ως εξουσίαν έχων, και ουχ ως οι γραμματείς. 23 Καί ήν εν τή συναγωγή αυτών άνθρωπος εν πνεύματι ακαθάρτω, και ανέκραξε 24 λέγων· Έα, τι ημίν και σοί, Ιησού Ναζαρηνέ; ήλθες απολέσαι ημάς; οίδά σε τις εί, ο άγιος τού Θεού. 25 και επετίμησεν αυτώ ο Ιησούς λέγων· Φιμώθητι και έξελθε εξ αυτού. 26 και σπαράξαν αυτόν το πνεύμα το ακάθαρτον και κράξαν φωνή μεγάλη εξήλθεν εξ αυτού. 27 και εθαμβήθησαν πάντες, ώστε συζητείν προς εαυτούς λέγοντας· Τί εστι τούτο; τις η διδαχή η καινή αύτη, ότι κατ' εξουσίαν και τοίς πνεύμασι τοίς ακαθάρτοις επιτάσσει, και υπακούουσιν αυτώ; 28 και εξήλθεν η ακοή αυτού ευθύς πανταχού εις όλην την περίχωρον της Γαλιλαίας. 29 Καί ευθέως εκ της συναγωγής εξελθόντες ήλθον εις την οικίαν Σίμωνος και Ανδρέου μετά Ιακώβου και Ιωάννου.

30 η δε πενθερά Σίμωνος κατέκειτο πυρέσσουσα, και ευθέως λέγουσιν αυτώ περί αυτής. 31 και προσελθών ήγειρεν αυτήν κρατήσας της χειρός αυτής· και αφήκεν αυτήν ο πυρετός ευθέως, και διηκόνει αυτοίς. 32 Οψίας δε γενομένης, ότε έδυ ο ήλιος, έφερον προς αυτόν πάντας τους κακώς έχοντας και τους δαιμονιζομένους· 33 και ήν η πόλις όλη επισυνηγμένη προς την θύραν· 34 και εθεράπευσε πολλούς κακώς έχοντας ποικίλαις νόσοις, και δαιμόνια πολλά εξέβαλε, και ουκ ήφιε λαλείν τα δαιμόνια, ότι ήδεισαν αυτόν Χριστόν είναι. 35 Καί πρωί έννυχα λίαν αναστάς εξήλθε και απήλθεν εις έρημον τόπον, κακεί προσηύχετο. 36 και κατεδίωξαν αυτόν ο Σίμων και οι μετ' αυτού, 37 και ευρόντες αυτόν λέγουσιν αυτώ ότι πάντες σε ζητούσι. 38 και λέγει αυτοίς· Άγωμεν εις τας εχομένας κωμοπόλεις, ίνα και εκεί κηρύξω· εις τούτο γάρ εξελήλυθα. 39 και ήν κηρύσσων εν ταίς συναγωγαίς αυτών εις όλην την Γαλιλαίαν και τα δαιμόνια εκβάλλων.

40 Καί έρχεται προς αυτόν λεπρός παρακαλών αυτόν και γονυπετών αυτόν και λέγων αυτώ ότι Εάν θέλης δύνασαί με καθαρίσαι. 41 ο δε Ιησούς σπλαγχνισθείς, εκτείνας την χείρα ήψατο αυτού και λέγει αυτώ· Θέλω, καθαρίσθητι· 42 και ειπόντος αυτού ευθέως απήλθεν απ' αυτού η λέπρα, και εκαθαρίσθη. 43 και εμβριμησάμενος αυτώ ευθέως εξέβαλεν αυτόν και λέγει αυτώ· 44 Όρα μηδενί μηδέν είπης, αλλ' ύπαγε σεαυτόν δείξον τώ ιερεί και προσένεγκε περί τού καθαρισμού σου ά προσέταξε Μωϋσής, εις μαρτύριον αυτοίς. 45 ο δε εξελθών ήρξατο κηρύσσειν πολλά και διαφημίζειν τον λόγον, ώστε μηκέτι αυτόν δύνασθαι φανερώς εις πόλιν εισελθείν, αλλ' έξω εν ερήμοις τόποις ήν· και ήρχοντο προς αυτόν πάντοθεν.

Κεφάλαιο β΄

ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ

1 Καί εισήλθε πάλιν εις Καπερναούμ δι' ημερών και ηκούσθη ότι εις οίκόν εστι. 2 και ευθέως συνήχθησαν πολλοί, ώστε μηκέτι χωρείν μηδέ τα προς την θύραν· και ελάλει αυτοίς τον λόγον. 3 και έρχονται προς αυτόν παραλυτικόν φέροντες, αιρόμενον υπό τεσσάρων. 4 και μη δυνάμενοι προσεγγίσαι αυτώ διά τον όχλον, απεστέγασαν την στέγην όπου ήν, και εξορύξαντες χαλώσι τον κράβαττον εφ' ώ ο παραλυτικός κατέκειτο. 5 ιδών δε ο Ιησούς την πίστιν αυτών λέγει τώ παραλυτικώ· Τέκνον, αφέωνταί σοι αι αμαρτίαι σου. 6 ήσαν δε τινες των γραμματέων εκεί καθήμενοι και διαλογιζόμενοι εν ταίς καρδίαις αυτών· 7 Τί ούτος ούτως λαλεί βλασφημίας; τις δύναται αφιέναι αμαρτίας ει μη είς ο Θεός; 8 και ευθέως επιγνούς ο Ιησούς τώ πνεύματι αυτού ότι ούτως αυτοί διαλογίζονται εν εαυτοίς είπεν αυτοίς· Τί ταύτα διαλογίζεσθε εν ταίς καρδίαις υμών; 9 τι εστιν ευκοπώτερον, ειπείν τώ παραλυτικώ, αφέωνταί σου αι αμαρτίαι, ή ειπείν, έγειρε και άρον τον κράβαττόν σου και περιπάτει;

10 ίνα δε ειδήτε ότι εξουσίαν έχει ο υιός τού ανθρώπου αφιέναι επί της γής αμαρτίας - λέγει τώ παραλυτικώ· 11 Σοί λέγω, έγειρε και άρον τον κράβαττόν σου και ύπαγε εις τον οίκόν σου. 12 και ηγέρθη ευθέως, και άρας τον κράβαττον εξήλθεν εναντίον πάντων, ώστε εξίστασθαι πάντας και δοξάζειν τον Θεόν λέγοντας ότι Ουδέποτε ούτως είδομεν. 13 Καί εξήλθε πάλιν παρά την θάλασσαν· και πάς ο όχλος ήρχετο προς αυτόν, και εδίδασκεν αυτούς. 14 και παράγων είδε Λευίν τον τού Αλφαίου, καθήμενον επί το τελώνιον, και λέγει αυτώ· Ακολούθει μοι. και αναστάς ηκολούθησεν αυτώ. 15 Καί εγένετο εν τώ κατακείσθαι αυτόν εν τή οικία αυτού, και πολλοί τελώναι και αμαρτωλοί συνανέκειντο τώ Ιησού και τοίς μαθηταίς αυτού· ήσαν γάρ πολλοί, και ηκολούθησαν αυτώ. 16 και οι γραμματείς και οι Φαρισαίοι ιδόντες αυτόν εσθίοντα μετά των τελωνών και αμαρτωλών έλεγον τοίς μαθηταίς αυτού· Τί ότι μετά των τελωνών και αμαρτωλών εσθίει και πίνει; 17 και ακούσας ο Ιησούς λέγει αυτοίς· Ου χρείαν έχουσιν οι ισχύοντες ιατρού, αλλ' οι κακώς έχοντες· ουκ ήλθον καλέσαι δικαίους, αλλά αμαρτωλούς εις μετάνοιαν. 18 Καί ήσαν οι μαθηταί Ιωάννου και οι των Φαρισαίων νηστεύοντες. και έρχονται και λέγουσιν αυτώ· Διατί οι μαθηταί Ιωάννου και οι των Φαρισαίων νηστεύουσιν, οι δε σοί μαθηταί ου νηστεύουσι; 19 και είπεν αυτοίς ο Ιησούς· Μή δύνανται οι υιοί τού νυμφώνος, εν ώ ο νυμφίος μετ' αυτών εστι, νηστεύειν; όσον χρόνον μεθ' εαυτών έχουσι τον νυμφίον, ου δύνανται νηστεύειν.

20 ελεύσονται δε ημέραι όταν απαρθή απ' αυτών ο νυμφίος, και τότε νηστεύσουσιν εν εκείναις ταίς ημέραις. 21 ουδείς επίβλημα ράκους αγνάφου επιρράπτει επί ιματίω παλαιώ· ει δε μήγε, αίρει το πλήρωμα αυτού, το καινόν τού παλαιού, και χείρον σχίσμα γίνεται. 22 και ουδείς βάλλει οίνον νέον εις ασκούς παλαιούς· ει δε μη, ρήσσει ο οίνος ο νέος τους ασκούς, και ο οίνος εκχείται και οι ασκοί απολούνται· αλλά οίνον νέον εις ασκούς καινούς βλετέον. 23 Καί εγένετο παραπορεύεσθαι αυτόν εν τοίς σάββασι διά των σπορίμων, και ήρξαντο οι μαθηταί αυτού οδόν ποιείν τίλλοντες τους στάχυας. 24 και οι Φαρισαίοι έλεγον αυτώ· Ίδε τι ποιούσιν εν τοίς σάββασιν ό ουκ έξεστι. 25 και αυτός έλεγεν αυτοίς· Ουδέποτε ανέγνωτε τι εποίησε Δαυίδ ότε χρείαν έσχε και επείνασεν αυτός και οι μετ' αυτού; 26 πώς εισήλθεν εις τον οίκον τού Θεού επί Αβιάθαρ αρχιερέως και τους άρτους της προθέσεως έφαγεν, ούς ουκ έξεστι φαγείν ει μη τοίς ιερεύσι, και έδωκε και τοίς σύν αυτώ ούσι; 27 και έλεγεν αυτοίς· Τό σάββατον διά τον άνθρωπον εγένετο, ουχ ο άνθρωπος διά το σάββατον· 28 ώστε κύριός εστιν ο υιός τού ανθρώπου και τού σαββάτου.

Κεφάλαιο γ΄

ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ

1 Καί εισήλθε πάλιν εις την συναγωγήν· και ήν εκεί άνθρωπος εξηραμμένην έχων την χείρα. 2 και παρετήρουν αυτόν ει τοίς σάββασι θεραπεύσει αυτόν, ίνα κατηγορήσωσιν αυτού. 3 και λέγει τώ ανθρώπω τώ εξηραμμένην έχοντι την χείρα· Έγειρε εις το μέσον. 4 και λέγει αυτοίς· Έξεστιν τοίς σάββασιν αγαθοποιήσαι ή κακοποιήσαι; ψυχήν σώσαι ή αποκτείναι; οι δε εσιώπων. 5 και περιβλεψάμενος αυτούς μετ' οργής, συλλυπούμενος επί τή πωρώσει της καρδίας αυτών, λέγει τώ ανθρώπω· Έκτεινον την χείρά σου. και εξέτεινε, και αποκατεστάθη η χείρ αυτού υγιής ως η άλλη. 6 και εξελθόντες οι Φαρισαίοι ευθέως μετά των Ηρωδιανών συμβούλιον εποίουν κατ' αυτού, όπως αυτόν απολέσωσι. 7 Καί ο Ιησούς ανεχώρησε μετά των μαθητών αυτού προς την θάλασσαν· και πολύ πλήθος από της Γαλιλαίας ηκολούθησαν αυτώ, 8 και από της Ιουδαίας και από Ιεροσολύμων και από της Ιδουμαίας και πέραν τού Ιορδάνου και οι περί Τύρον και Σιδώνα, πλήθος πολύ, ακούσαντες όσα εποίει, ήλθον προς αυτόν. 9 και είπε τοίς μαθηταίς αυτού ίνα πλοιάριον προσκαρτερή αυτώ διά τον όχλον, ίνα μη θλίβωσιν αυτόν·

10 πολλούς γάρ εθεράπευσεν, ώστε επιπίπτειν αυτώ ίνα αυτού άψωνται όσοι είχον μάστιγας· 11 και τα πνεύματα τα ακάθαρτα, όταν αυτόν εθεώρουν, προσέπιπτον αυτώ και έκραζον λέγοντα ότι Σύ εί ο υιός τού Θεού. 12 και πολλά επετίμα αυτοίς ίνα μη φανερόν αυτόν ποιήσωσι. 13 Καί αναβαίνει εις το όρος, και προσκαλείται ούς ήθελεν αυτός, και απήλθον προς αυτόν. 14 και εποίησε δώδεκα, ίνα ώσι μετ' αυτού και ίνα αποστέλλη αυτούς κηρύσσειν 15 και έχειν εξουσίαν θεραπεύειν τας νόσους και εκβάλλειν τα δαιμόνια· 16 και επέθηκεν όνομα τώ Σίμωνι Πέτρον, 17 και Ιάκωβον τον τού Ζεβεδαίου και Ιωάννην τον αδελφόν τού Ιακώβου· και επέθηκεν αυτοίς ονόματα Βοανεργές, ό εστιν υιοί βροντής· 18 και Ανδρέαν και Φίλιππον και Βαρθολομαίον και Ματθαίον και Θωμάν και Ιάκωβον τον τού Αλφαίου και Θαδδαίον και Σίμωνα τον Κανανίτην 19 και Ιούδαν Ισκαριώτην, ός και παρέδωκεν αυτόν.

20 Καί έρχονται εις οίκον· και συνέρχεται πάλιν όχλος, ώστε μη δύνασθαι αυτούς μηδέ άρτον φαγείν. 21 και ακούσαντες οι παρ' αυτού εξήλθον κρατήσαι αυτόν· έλεγον γάρ ότι εξέστη. 22 και οι γραμματείς οι από Ιεροσολύμων καταβάντες έλεγον ότι Βεελζεβούλ έχει, και ότι εν τώ άρχοντι των δαιμονίων εκβάλλει τα δαιμόνια. 23 και προσκαλεσάμενος αυτούς εν παραβολαίς έλεγεν αυτοίς· Πώς δύναται σατανάς σατανάν εκβάλλειν; 24 και εάν βασιλεία εφ' εαυτήν μερισθή, ου δύναται σταθήναι η βασιλεία εκείνη· 25 και εάν οικία εφ' εαυτήν μερισθή, ου δύναται σταθήναι η οικία εκείνη. 26 και ει ο σατανάς ανέστη εφ' εαυτόν και μεμέρισται, ου δύναται σταθήναι, αλλά τέλος έχει. 27 ουδείς δύναται τα σκεύη τού ισχυρού εισελθών εις την οικίαν αυτού διαρπάσαι, εάν μη πρώτον τον ισχυρόν δήση, και τότε την οικίαν αυτού διαρπάσει. 28 Αμήν λέγω υμίν ότι πάντα αφεθήσεται τοίς υιοίς των ανθρώπων τα αμαρτήματα και αι βλασφημίαι όσας εάν βλασφημήσωσιν· 29 ός δ' αν βλασφημήση εις το Πνεύμα το άγιον, ουκ έχει άφεσιν εις τον αιώνα, αλλ' ένοχός εστιν αιωνίου κρίσεως·

30 ότι έλεγον, Πνεύμα ακάθαρτον έχει. 31 έρχονται ούν η μήτηρ αυτού και οι αδελφοί αυτού, και έξω εστώτες απέστειλαν προς αυτόν φωνούντες αυτόν. 32 και εκάθητο περί αυτόν όχλος· είπον δε αυτώ· Ιδού η μήτηρ σου και οι αδελφοί σου έξω ζητούσί σε. 33 και απεκρίθη αυτοίς λέγων· Τίς εστιν η μήτηρ μου ή οι αδελφοί μου; 34 και περιβλεψάμενος κύκλω τους περί αυτόν καθημένους λέγει· Ίδε η μήτηρ μου και οι αδελφοί μου· 35 ός γάρ αν ποιήση το θέλημα τού Θεού, ούτος αδελφός μου και αδελφή μου και μήτηρ εστί.

Κεφάλαιο δ΄

ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ

1 Καί πάλιν ήρξατο διδάσκειν παρά την θάλασσαν· και συνήχθη προς αυτόν όχλος πολύς, ώστε αυτόν εμβάντα εις το πλοίον καθήσθαι εν τή θαλάσση· και πάς ο όχλος προς την θάλασσαν επί της γής ήσαν. 2 και εδίδασκεν αυτούς εν παραβολαίς πολλά, και έλεγεν αυτοίς εν τή διδαχή αυτού· 3 Ακούετε· ιδού εξήλθεν ο σπείρων σπείραι. 4 και εγένετο εν τώ σπείρειν ό μέν έπεσεν επί την οδόν, και ήλθον τα πετεινά και κατέφαγεν αυτό· 5 και άλλο έπεσεν επί το πετρώδες, όπου ουκ είχε γήν πολλήν, και ευθέως εξανέτειλε διά το μη έχειν βάθος γής, 6 ηλίου δε ανατείλαντος εκαυματίσθη, και διά το μη έχειν ρίζαν εξηράνθη· 7 και άλλο έπεσεν εις τας ακάνθας, και ανέβησαν αι άκανθαι και συνέπνιξαν αυτό, και καρπόν ουκ έδωκε· 8 και άλλο έπεσεν εις την γήν την καλήν και εδίδου καρπόν αναβαίνοντα και αυξανόμενα, και έφερεν έν τριάκοντα και έν εξήκοντα και έν εκατόν. 9 και έλεγεν αυτοίς· Ο έχων ώτα ακούειν ακουέτω.

10 Ότε δε εγένετο κατά μόνας, ηρώτησαν αυτόν οι περί αυτόν σύν τοίς δώδεκα την παραβολήν. 11 και έλεγεν αυτοίς· Υμίν δέδοται γνώναι τα μυστήρια της βασιλείας τού Θεού· εκείνοις δε τοίς έξω εν παραβολαίς τα πάντα γίνεται, 12 ίνα βλέποντες βλέπωσι και μη ίδωσι, και ακούοντες ακούωσι και μη συνιώσι, μήποτε επιστρέψωσι και αφεθή αυτοίς τα αμαρτήματα. 13 και λέγει αυτοίς· Ουκ οίδατε την παραβολήν ταύτην, και πώς πάσας τας παραβολάς γνώσεσθε; 14 ο σπείρων τον λόγον σπείρει. 15 ούτοι δε εισιν οι παρά την οδόν όπου σπείρεται ο λόγος, και όταν ακούσωσιν ευθύς έρχεται ο σατανάς και αίρει τον λόγον τον εσπαρμένον εν ταίς καρδίαις αυτών. 16 και ούτοι ομοίως εισίν οι επί τα πετρώδη σπειρόμενοι, οί όταν ακούσωσι τον λόγον, ευθύς μετά χαράς λαμβάνουσιν αυτόν, 17 και ουκ έχουσι ρίζαν εν εαυτοίς, αλλά πρόσκαιροί εισιν· είτα γενομένης θλίψεως ή διωγμού διά τον λόγον, ευθύς σκανδαλίζονται. 18 και ούτοί εισιν οι εις τας ακάνθας σπειρόμενοι, οι τον λόγον ακούοντες, 19 και αι μέριμναι τού αιώνος τούτου και η απάτη τού πλούτου και αι περί τα λοιπά επιθυμίαι εισπορευόμεναι συμπνίγουσι τον λόγον, και άκαρπος γίνεται.

20 και ούτοί εισιν οι επί την γήν την καλήν σπαρέντες, οίτινες ακούουσι τον λόγον και παραδέχονται, και καρποφορούσιν έν τριάκοντα και έν εξήκοντα και έν εκατόν. 21 Καί έλεγεν αυτοίς· Μήτι έρχεται ο λύχνος ίνα υπό τον μόδιον τεθή ή υπό την κλίνην; ουχ ίνα επί την λυχνίαν επιτεθή; 22 ου γάρ εστι κρυπτόν ό εάν μη φανερωθή, ουδέ εγένετο απόκρυφον, αλλ' ίνα έλθη εις φανερόν. 23 εί τις έχει ώτα ακούειν, ακουέτω. 24 Καί έλεγεν αυτοίς· Βλέπετε τι ακούετε. εν ώ μέτρω μετρείτε, μετρηθήσεται υμίν, και προστεθήσεται υμίν τοίς ακούουσιν. 25 ός γάρ αν έχη, δοθήσεται αυτώ· και ός ουκ έχει, και ό έχει αρθήσεται απ' αυτού. 26 Καί έλεγεν· Ούτως εστίν η βασιλεία τού Θεού, ως αν άνθρωπος βάλη τον σπόρον επί της γής, 27 και καθεύδη και εγείρηται νύκτα και ημέραν, και ο σπόρος βλαστάνη και μηκύνηται ως ουκ οίδεν αυτός. 28 αυτομάτη η γη καρποφορεί, πρώτον χόρτον, είτα στάχυν, είτα πλήρη σίτον εν τώ στάχυϊ. 29 όταν δε παραδώ ο καρπός, ευθέως αποστέλλει το δρέπανον, ότι παρέστηκεν ο θερισμός.

30 Καί έλεγε· Πώς ομοιώσωμεν την βασιλείαν τού Θεού, ή εν τίνι παραβολή παραβάλωμεν αυτήν; 31 ως κόκκον σινάπεως, ός όταν σπαρή επί της γής, μικρότερος πάντων των σπερμάτων εστί των επί της γής· 32 και όταν σπαρή, αναβαίνει και γίνεται μείζων πάντων των λαχάνων, και ποιεί κλάδους μεγάλους, ώστε δύνασθαι υπό την σκιάν αυτού τα πετεινά τού ουρανού κατασκηνούν. 33 Καί τοιαύταις παραβολαίς πολλαίς ελάλει αυτοίς τον λόγον, καθώς ηδύναντο ακούειν, 34 χωρίς δε παραβολής ουκ ελάλει αυτοίς τον λόγον· κατ' ιδίαν δε τοίς μαθηταίς αυτού επέλυε πάντα. 35 Καί λέγει αυτοίς εν εκείνη τή ημέρα οψίας γενομένης· Διέλθωμεν εις το πέραν. 36 και αφέντες τον όχλον παραλαμβάνουσιν αυτόν ως ήν εν τώ πλοίω· και άλλα δε πλοία ήν μετ' αυτού. 37 και γίνεται λαίλαψ ανέμου μεγάλη, τα δε κύματα επέβαλλεν εις το πλοίον, ώστε ήδη αυτό βυθίζεσθαι. 38 και ήν αυτός επί τή πρύμνη επί το προσκεφάλαιον καθεύδων· και διεγείρουσιν αυτόν και λέγουσιν αυτώ· Διδάσκαλε, ου μέλει σοι ότι απολλύμεθα; 39 και διεγερθείς επετίμησε τώ ανέμω και είπε τή θαλάσση· Σιώπα, πεφίμωσο. και εκόπασεν ο άνεμος, και εγένετο γαλήνη μεγάλη.

40 και είπεν αυτοίς· Τί δειλοί εστε ούτω; πώς ουκ έχετε πίστιν; 41 και εφοβήθησαν φόβον μέγαν και έλεγον προς αλλήλους· Τίς άρα ούτός εστιν, ότι και ο άνεμος και η θάλασσα υπακούουσιν αυτώ;

Κεφάλαιο ε΄

ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ

1 Καί ήλθον εις το πέραν της θαλάσσης εις την χώραν των Γεργεσηνών. 2 και εξελθόντος αυτού εκ τού πλοίου ευθέως απήντησεν αυτώ εκ των μνημείων άνθρωπος εν πνεύματι ακαθάρτω, 3 ός την κατοίκησιν είχεν εν τοίς μνήμασι, και ούτε αλύσεσιν ουδείς ηδύνατο αυτόν δήσαι, 4 διά το αυτόν πολλάκις πέδαις και αλύσεσι δεδέσθαι, και διεσπάσθαι υπ' αυτού τας αλύσεις και τας πέδας συντετρίφθαι, και ουδείς ίσχυεν αυτόν δαμάσαι· 5 και διά παντός νυκτός και ημέρας εν τοίς μνήμασι και εν τοίς όρεσιν ήν κράζων και κατακόπτων εαυτόν λίθοις. 6 ιδών δε τον Ιησούν από μακρόθεν έδραμε και προσεκύνησεν αυτόν, 7 και κράξας φωνή μεγάλη λέγει· Τί εμοί και σοί, Ιησού, υιέ τού Θεού τού υψίστου; ορκίζω σε τον Θεόν, μη με βασανίσης. 8 έλεγε γάρ αυτώ· Έξελθε το πνεύμα το ακάθαρτον εκ τού ανθρώπου. 9 και επηρώτα αυτόν· Τί όνομά σοι; και απεκρίθη λέγων· Λεγεών όνομά μοι, ότι πολλοί εσμεν.

10 και παρεκάλει αυτόν πολλά ίνα μη αποστείλη αυτούς έξω της χώρας. 11 ήν δε εκεί αγέλη χοίρων μεγάλη βοσκομένη προς τώ όρει· 12 και παρεκάλεσαν αυτόν πάντες οι δαίμονες λέγοντες· Πέμψον ημάς εις τους χοίρους, ίνα εις αυτούς εισέλθωμεν. 13 και επέτρεψεν αυτοίς ευθέως ο Ιησούς. και εξελθόντα τα πνεύματα τα ακάθαρτα εισήλθον εις τους χοίρους· και ώρμησεν η αγέλη κατά τού κρημνού εις την θάλασσαν· ήσαν δε ως δισχίλιοι και επνίγοντο εν τή θαλάσση. 14 και οι βόσκοντες τους χοίρους έφυγον και απήγγειλαν εις την πόλιν και εις τους αγρούς· και εξήλθον ιδείν τι εστι το γεγονός. 15 και έρχονται προς τον Ιησούν, και θεωρούσι τον δαιμονιζόμενον καθήμενον και ιματισμένον και σωφρονούντα, τον εσχηκότα τον λεγεώνα, και εφοβήθησαν. 16 και διηγήσαντο αυτοίς οι ιδόντες πώς εγένετο τώ δαιμονιζομένω και περί των χοίρων. 17 και ήρξαντο παρακαλείν αυτόν απελθείν από των ορίων αυτών. 18 και εμβαίνοντος αυτού εις το πλοίον παρεκάλει αυτόν ο δαιμονισθείς ίνα μετ' αυτού ή. 19 και ουκ αφήκεν αυτόν, αλλά λέγει αυτώ· Ύπαγε εις τον οίκόν σου προς τους σούς και ανάγγειλον αυτοίς όσα σοι ο Κύριος πεποίηκε και ηλέησέ σε.

20 και απήλθε και ήρξατο κηρύσσειν εν τή Δεκαπόλει όσα εποίησεν αυτώ ο Ιησούς, και πάντες εθαύμαζον. 21 Καί διαπεράσαντος τού Ιησού εν τώ πλοίω πάλιν εις το πέραν συνήχθη όχλος πολύς επ' αυτόν, και ήν παρά την θάλασσαν. 22 Καί έρχεται είς των αρχισυναγώγων, ονόματι Ιάειρος, και ιδών αυτόν πίπτει προς τους πόδας αυτού 23 και παρεκάλει αυτόν πολλά, λέγων ότι Τό θυγάτριόν μου εσχάτως έχει ίνα ελθών επιθής αυτή τας χείρας, όπως σωθή και ζήσεται. 24 και απήλθε μετ' αυτού· και ηκολούθει αυτώ όχλος πολύς, και συνέθλιβον αυτόν. 25 Καί γυνή τις ούσα εν ρύσει αίματος έτη δώδεκα, 26 και πολλά παθούσα υπό πολλών ιατρών και δαπανήσασα τα παρ' εαυτής πάντα, και μηδέν ωφεληθείσα, αλλά μάλλον εις το χείρον ελθούσα, 27 ακούσασα περί τού Ιησού, ελθούσα εν τώ όχλω όπισθεν ήψατο τού ιματίου αυτού· 28 έλεγεν γάρ εν εαυτή ότι Εάν άψωμαι κάν των ιματίων αυτού, σωθήσομαι. 29 και ευθέως εξηράνθη η πηγή τού αίματος αυτής, και έγνω τώ σώματι ότι ίαται από της μάστιγος.

30 και ευθέως ο Ιησούς επιγνούς εν εαυτώ την εξ αυτού δύναμιν εξελθούσαν, επιστραφείς εν τώ όχλω έλεγε· Τίς μου ήψατο των ιματίων; 31 και έλεγον αυτώ οι μαθηταί αυτού· Βλέπεις τον όχλον συνθλίβοντά σε, και λέγεις· τις μου ήψατο; 32 και περιεβλέπετο ιδείν την τούτο ποιήσασαν. 33 η δε γυνή φοβηθείσα και τρέμουσα, ειδυία ό γέγονεν επ' αυτή, ήλθε και προσέπεσεν αυτώ και είπεν αυτώ πάσαν την αλήθειαν. 34 ο δε είπεν αυτή· Θύγατερ, η πίστις σου σέσωκέ σε· ύπαγε εις ειρήνην, και ίσθι υγιής από της μάστιγός σου. 35 Έτι αυτού λαλούντος έρχονται από τού αρχισυναγώγου λέγοντες ότι Η θυγάτηρ σου απέθανε· τι έτι σκύλλεις τον διδάσκαλον; 36 ο δε Ιησούς ευθέως ακούσας τον λόγον λαλούμενον λέγει τώ αρχισυναγώγω· Μή φοβού, μόνον πίστευε. 37 και ουκ αφήκεν αυτώ ουδένα συνακολουθήσαι ει μη Πέτρον και Ιάκωβον και Ιωάννην τον αδελφόν Ιακώβου. 38 και έρχεται εις τον οίκον τού αρχισυναγώγου, και θεωρεί θόρυβον, και κλαίοντας και αλαλάζοντας πολλά, 39 και εισελθών λέγει αυτοίς· Τί θορυβείσθε και κλαίετε; το παιδίον ουκ απέθανεν αλλά καθεύδει. και κατεγέλων αυτού.

40 ο δε εκβαλών πάντας παραλαμβάνει τον πατέρα τού παιδίου και την μητέρα και τους μετ' αυτού. και εισπορεύεται όπου ήν το παιδίον ανακείμενον, 41 και κρατήσας της χειρός τού παιδίου λέγει αυτή· Ταλιθά, κούμι, ό εστι μεθερμηνευόμενον, Τό κοράσιον, σοί λέγω έγειρε. 42 και ευθέως ανέστη το κοράσιον και περιεπάτει· ήν γάρ ετών δώδεκα. και εξέστησαν εκστάσει μεγάλη. 43 και διεστείλατο αυτοίς πολλά ίνα μηδείς γνώ τούτο· και είπε δοθήναι αυτή φαγείν.

Κεφάλαιο στ΄

ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ

1 Καί εξήλθε εκείθεν και ήλθεν εις την πατρίδα εαυτού· και ακολουθούσιν αυτώ οι μαθηταί αυτού. 2 και γενομένου σαββάτου ήρξατο εν τή συναγωγή διδάσκειν· και πολλοί ακούοντες εξεπλήσσοντο λέγοντες· Πόθεν τούτω ταύτα; και τις η σοφία η δοθείσα αυτώ, και δυνάμεις τοιαύται διά των χειρών αυτού γίνονται; 3 ουχ ούτός εστιν ο τέκτων, ο υιός της Μαρίας, αδελφός δε Ιακώβου και Ιωσή και Ιούδα και Σίμωνος; και ουκ εισίν αι αδελφαί αυτού ώδε προς ημάς; και εσκανδαλίζοντο εν αυτώ. 4 έλεγε δε αυτοίς ο Ιησούς ότι Ουκ έστι προφήτης άτιμος ει μη εν τή πατρίδι αυτού και εν τοίς συγγενέσι και εν τή οικία αυτού. 5 και ουκ ηδύνατο εκεί ουδεμίαν δύναμιν ποιήσαι, ει μη ολίγοις αρρώστοις επιθείς τας χείρας εθεράπευσε· 6 και εθαύμαζε διά την απιστίαν αυτών. Καί περιήγε τας κώμας κύκλω διδάσκων. 7 Καί προσκαλείται τους δώδεκα, και ήρξατο αυτούς αποστέλλειν δύο δύο, και εδίδου αυτοίς εξουσίαν των πνευμάτων των ακαθάρτων, 8 και παρήγγειλεν αυτοίς ίνα μηδέν αίρωσιν εις οδόν ει μη ράβδον μόνον, μη πήραν, μη άρτον, μη εις την ζώνην χαλκόν, 9 αλλ' υποδεδεμένους σανδάλια, και μη ενδεδύσθαι δύο χιτώνας.

10 και έλεγεν αυτοίς· Όπου εάν εισέλθητε εις οικίαν, εκεί μένετε έως αν εξέλθητε εκείθεν· 11 και όσοι εάν μη δέξωνται υμάς μηδέ ακούσωσιν υμών, εκπορευόμενοι εκείθεν εκτινάξατε τον χούν τον υποκάτω των ποδών υμών εις μαρτύριον αυτοίς· αμήν λέγω υμίν, ανεκτότερον έσται Σοδόμοις ή Γομόρροις εν ημέρα κρίσεως ή τή πόλει εκείνη. 12 Καί εξελθόντες εκήρυσσον ίνα μετανοήσωσι, 13 και δαιμόνια πολλά εξέβαλλον, και ήλειφον ελαίω πολλούς αρρώστους και εθεράπευον. 14 Καί ήκουσεν ο βασιλεύς Ηρώδης· φανερόν γάρ εγένετο το όνομα αυτού· και έλεγεν ότι Ιωάννης ο βαπτίζων εκ νεκρών ηγέρθη, και διά τούτο ενεργούσιν αι δυνάμεις εν αυτώ. 15 άλλοι έλεγον ότι Ηλίας εστίν· άλλοι δε έλεγον ότι προφήτης ως είς των προφητών. 16 ακούσας δε ο Ηρώδης είπεν ότι Όν εγώ απεκεφάλισα Ιωάννην, ούτός εστιν· αυτός ηγέρθη εκ νεκρών. 17 αυτός γάρ ο Ηρώδης αποστείλας εκράτησε τον Ιωάννην και έδησεν αυτόν εν φυλακή διά Ηρωδιάδα την γυναίκα Φιλίππου τού αδελφού αυτού ότι αυτήν εγάμησεν. 18 έλεγε γάρ ο Ιωάννης τώ Ηρώδη ότι Ουκ έξεστί σοι έχειν την γυναίκα τού αδελφού σου. 19 η δε Ηρωδιάς ενείχεν αυτώ και ήθελεν αυτόν αποκτείναι, και ουκ ηδύνατο·

20 ο γάρ Ηρώδης εφοβείτο τον Ιωάννην, ειδώς αυτόν άνδρα δίκαιον και άγιον, και συνετήρει αυτόν και ακούσας αυτού πολλά εποίει και ηδέως αυτού ήκουε. 21 και γενομένης ημέρας ευκαίρου, ότε Ηρώδης τοίς γενεσίοις αυτού δείπνον εποίει τοίς μεγιστάσιν αυτού και τοίς χιλιάρχοις και τοίς πρώτοις της Γαλιλαίας, 22 και εισελθούσης της θυγατρός αυτής της Ηρωδιάδος και ορχησαμένης και αρεσάσης τώ Ηρώδη και τοίς συνανακειμένοις, είπεν ο βασιλεύς τώ κορασίω· Αίτησόν με ό εάν θέλης, και δώσω σοι. 23 και ώμοσεν αυτή ότι Ό εάν με αιτήσης δώσω σοι έως ημίσους της βασιλείας μου. 24 η δε εξελθούσα είπε τή μητρί αυτής· Τί αιτήσομαι; η δε είπε· Τήν κεφαλήν Ιωάννου τού βαπτιστού. 25 και εισελθούσα ευθέως μετά σπουδής προς τον βασιλέα ητήσατο λέγουσα· Θέλω ίνα μοι δώς εξαυτής επί πίνακι την κεφαλήν Ιωάννου τού βαπτιστού. 26 και περίλυπος γενόμενος ο βασιλεύς, διά τους όρκους και τους συνανακειμένους ουκ ηθέλησεν αυτήν αθετήσαι. 27 και ευθέως αποστείλας ο βασιλεύς σπεκουλάτωρα επέταξεν ενεχθήναι την κεφαλήν αυτού. 28 ο δε απελθών απεκεφάλισεν αυτόν εν τή φυλακή, και ήνεγκε την κεφαλήν αυτού επί πίνακι και έδωκεν αυτήν τώ κορασίω, και το κοράσιον έδωκεν αυτήν τή μητρί αυτής. 29 και ακούσαντες οι μαθηταί αυτού ήλθον και ήραν το πτώμα αυτού, και έθηκαν αυτό εν μνημείω.

30 Καί συνάγονται οι απόστολοι προς τον Ιησούν, και απήγγειλαν αυτώ πάντα, και όσα εποιήσαν και όσα εδίδαξαν. 31 και είπεν αυτοίς· Δεύτε υμείς αυτοί κατ' ιδίαν εις έρημον τόπον, και αναπαύεσθε ολίγον· ήσαν γάρ οι ερχόμενοι και οι υπάγοντες πολλοί, και ουδέ φαγείν ευκαίρουν. 32 και απήλθον εις έρημον τόπον εν πλοίω κατ' ιδίαν. 33 και είδον αυτούς υπάγοντας, και επέγνωσαν αυτούς πολλοί, και πεζή από πασών των πόλεων συνέδραμον εκεί και προήλθον αυτούς και συνήλθον προς αυτόν. 34 Καί εξελθών ο Ιησούς είδεν πολύν όχλον και εσπλαγχνίσθη επ' αυτοίς, ότι ήσαν ως πρόβατα μη έχοντα ποιμένα και ήρξατο διδάσκειν αυτούς πολλά. 35 Καί ήδη ώρας πολλής γενομένης προσελθόντες αυτώ οι μαθηταί αυτού λέγουσιν ότι Έρημός εστιν ο τόπος και ήδη ώρα πολλή· 36 απόλυσον αυτούς, ίνα απελθόντες εις τους κύκλω αγρούς και κώμας αγοράσωσιν εαυτοίς άρτους· τι γάρ φάγωσιν ουκ έχουσιν. 37 ο δε αποκριθείς είπεν αυτοίς· Δότε αυτοίς υμείς φαγείν. και λέγουσιν αυτώ· Απελθόντες αγοράσωμεν δηναρίων διακοσίων άρτους και δώμεν αυτοίς φαγείν; 38 ο δε λέγει αυτοίς· Πόσους άρτους έχετε; υπάγετε και ίδετε. και γνόντες λέγουσι· Πέντε, και δύο ιχθύας. 39 και επέταξεν αυτοίς ανακλίναι πάντας συμπόσια συμπόσια επί τώ χλωρώ χόρτω.

40 και ανέπεσον πρασιαί πρασιαί ανά εκατόν και ανά πεντήκοντα. 41 και λαβών τους πέντε άρτους και τους δύο ιχθύας αναβλέψας εις τον ουρανόν ευλόγησε, και κατέκλασε τους άρτους και εδίδου τοίς μαθηταίς ίνα παραθώσιν αυτοίς, και τους δύο ιχθύας εμέρισε πάσι. 42 και έφαγον πάντες και εχορτάσθησαν, 43 και ήραν κλασμάτων δώδεκα κοφίνους πλήρεις, και από των ιχθύων. 44 και ήσαν οι φαγόντες τους άρτους πεντακισχίλιοι άνδρες. 45 Καί ευθέως ηνάγκασε τους μαθητάς αυτού εμβήναι εις το πλοίον και προάγειν εις το πέραν προς Βηθσαϊδάν, έως αυτός απολύση τον όχλον· 46 και αποταξάμενος αυτοίς απήλθεν εις το όρος προσεύξασθαι. 47 και οψίας γενομένης ήν το πλοίον εν μέσω της θαλάσσης, και αυτός μόνος επί της γής. 48 και ιδών αυτούς βασανιζομένους εν τώ ελαύνειν· ήν γάρ ο άνεμος εναντίος αυτοίς· και περί τετάρτην φυλακήν της νυκτός έρχεται προς αυτούς περιπατών επί της θαλάσσης, και ήθελε παρελθείν αυτούς. 49 οι δε ιδόντες αυτόν περιπατούντα επί της θαλάσσης έδοξαν φάντασμα είναι, και ανέκραξαν·

50 πάντες γάρ αυτόν είδον και εταράχθησαν· και ευθέως ελάλησε μετ' αυτών και λέγει αυτοίς· Θαρσείτε, εγώ ειμι, μη φοβείσθε. 51 και ανέβη εις το πλοίον προς αυτούς, και εκόπασεν ο άνεμος· και λίαν εκ περισσού εν εαυτοίς εξίσταντο και εθαύμαζον. 52 ου γάρ συνήκαν επί τοίς άρτοις, αλλ' ήν αυτών η καρδία πεπωρωμένη. 53 Καί διαπεράσαντες απήλθον επί την γήν Γεννησαρέτ και προσωρμίσθησαν. 54 και εξελθόντων αυτών εκ τού πλοίου ευθέως επιγνόντες αυτόν 55 περιέδραμον όλην την περίχωρον εκείνην και ήρξαντο επί τοίς κραβάττοις τους κακώς έχοντας περιφέρειν όπου ήκουον ότι εκεί εστι· 56 και όπου αν εισεπορεύετο εις κώμας ή πόλεις ή αγρούς, εν ταίς αγοραίς ετίθεσαν τους ασθενούντας και παρεκάλουν αυτόν ίνα κάν τού κρασπέδου τού ιματίου αυτού άψωνται· και όσοι αν ήπτοντο αυτού, εσώζοντο.

Κεφάλαιο ζ΄

ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ

1 Καί συνάγονται προς αυτόν οι Φαρισαίοι και τινες των γραμματέων ελθόντες από Ιεροσολύμων· 2 και ιδόντες τινάς των μαθητών αυτού κοιναίς χερσί, τούτ' έστιν ανίπτοις, εσθίοντας άρτους, εμέμψαντο· 3 οι γάρ Φαρισαίοι και πάντες οι Ιουδαίοι, εάν μη πυγμή νίψωνται τας χείρας, ουκ εσθίουσι, κρατούντες την παράδοσιν των πρεσβυτέρων· 4 και από αγοράς, εάν μη βαπτίσωνται, ουκ εσθίουσι· και άλλα πολλά εστιν ά παρέλαβον κρατείν, βαπτισμούς ποτηρίων και ξεστών και χαλκίων και κλινών· 5 έπειτα επερωτώσιν αυτόν οι Φαρισαίοι και οι γραμματείς· Διατί ου περιπατούσιν οι μαθηταί σου κατά την παράδοσιν των πρεσβυτέρων, αλλ' ανίπτοις χερσίν εσθίουσι τον άρτον; 6 ο δε είπεν αυτοίς ότι Καλώς προεφήτευσεν Ησαίας περί υμών των υποκριτών, ως γέγραπται· ούτος ο λαός τοίς χείλεσί με τιμά, η δε καρδία αυτών πόρρω απέχει απ' εμού· 7 μάτην δε σέβονταί με, διδάσκοντες διδασκαλίας εντάλματα ανθρώπων. 8 αφέντες γάρ την εντολήν τού Θεού κρατείτε την παράδοσιν των ανθρώπων, βαπτισμούς ξεστών και ποτηρίων, και άλλα παρόμοια τοιαύτα πολλά ποιείτε. 9 και έλεγεν αυτοίς· Καλώς αθετείτε την εντολήν τού Θεού ίνα την παράδοσιν υμών τηρήσητε.

10 Μωϋσής γάρ είπε· τίμα τον πατέρα σου και την μητέρα σου· και· ο κακολογών πατέρα ή μητέρα θανάτω τελευτάτω· 11 υμείς δε λέγετε· εάν είπη άνθρωπος τώ πατρί ή τή μητρί, κορβάν, ό εστι, δώρον, ό εάν εξ εμού ωφεληθής, 12 και ουκέτι αφίετε αυτόν ουδέν ποιήσαι τώ πατρί αυτού ή τή μητρί αυτού, 13 ακυρούντες τον λόγον τού Θεού τή παραδόσει υμών ή παρεδώκατε· και παρόμοια τοιαύτα πολλά ποιείτε. 14 Καί προσκαλεσάμενος πάντα τον όχλον έλεγεν αυτοίς· Ακούετέ μου πάντες και συνίετε. 15 ουδέν εστιν έξωθεν τού ανθρώπου εισπορευόμενον εις αυτόν ό δύναται αυτόν κοινώσαι, αλλά τα εκπορευόμενά εστι τα κοινούντα τον άνθρωπον. 16 εί τις έχει ώτα ακούειν ακουέτω. 17 Καί ότε εισήλθεν εις οίκον από τού όχλου, επηρώτων αυτόν οι μαθηταί αυτού περί της παραβολής. 18 και λέγει αυτοίς· Ούτω και υμείς ασύνετοί εστε; ούπω νοείτε ότι πάν το έξωθεν εισπορευόμενον εις τον άνθρωπον ου δύναται αυτόν κοινώσαι; 19 ότι ουκ εισπορεύεται αυτού εις την καρδίαν, αλλά εις την κοιλίαν, και εις τον αφεδρώνα εκπορεύεται, καθαρίζον πάντα τα βρώματα.

20 έλεγε δε ότι Τό εκ τού ανθρώπου εκπορευόμενον, εκείνο κοινοί τον άνθρωπον. 21 έσωθεν γάρ εκ της καρδίας των ανθρώπων οι διαλογισμοί οι κακοί εκπορεύονται, μοιχείαι, πορνείαι, φόνοι, 22 κλοπαί, πλεονεξίαι, πονηρίαι, δόλος, ασέλγεια, οφθαλμός πονηρός, βλασφημία, υπερηφανία, αφροσύνη· 23 πάντα ταύτα τα πονηρά έσωθεν εκπορεύεται και κοινοί τον άνθρωπον. 24 Καί εκείθεν αναστάς απήλθεν εις τα μεθόρια Τύρου και Σιδώνος. και εισελθών εις οικίαν ουδένα ήθελε γνώναι, και ουκ ηδυνήθη λαθείν. 25 ακούσασα γάρ γυνή περί αυτού, ής είχε το θυγάτριον αυτής πνεύμα ακάθαρτον, ελθούσα προσέπεσε προς τους πόδας αυτού· 26 η δε γυνή ήν Ελληνίς, Συροφοινίκισσα τώ γένει· και ηρώτα αυτόν ίνα το δαιμόνιον εκβάλη εκ της θυγατρός αυτής. 27 ο δε Ιησούς είπεν αυτή· Άφες πρώτον χορτασθήναι τα τέκνα· ου γάρ εστι καλόν λαβείν τον άρτον των τέκνων και τοίς κυναρίοις βαλείν. 28 η δε απεκρίθη και λέγει αυτώ· Ναί, Κύριε· και τα κυνάρια υποκάτω της τραπέζης εσθίουσιν από των ψιχίων των παιδίων. 29 και είπεν αυτή· Διά τούτον τον λόγον ύπαγε· εξελήλυθε το δαιμόνιον εκ της θυγατρός σου.

30 και απελθούσα εις τον οίκον αυτής εύρε το παιδίον βεβλημένον επί την κλίνην και το δαιμόνιον εξεληλυθός. 31 Καί πάλιν εξελθών εκ των ορίων Τύρου και Σιδώνος ήλθε προς την θάλασσαν της Γαλιλαίας ανά μέσον των ορίων Δεκαπόλεως. 32 και φέρουσιν αυτώ κωφόν μογιλάλον και παρακαλούσιν αυτόν ίνα επιθή αυτώ την χείρα. 33 και απολαβόμενος αυτόν από τού όχλου κατ' ιδίαν έβαλε τους δακτύλους αυτού εις τα ώτα αυτού, και πτύσας ήψατο της γλώσσης αυτού, 34 και αναβλέψας εις τον ουρανόν εστέναξε και λέγει αυτώ· Εφφαθά, ό εστι διανοίχθητι. 35 και ευθέως διηνοίχθησαν αυτού αι ακοαί και ελύθη ο δεσμός της γλώσσης αυτού, και ελάλει ορθώς. 36 και διεστείλατο αυτοίς ίνα μηδενί είπωσιν· όσον δε αυτός αυτοίς διεστέλλετο, μάλλον περισσότερον εκήρυσσον. 37 και υπερπερισσώς εξεπλήσσοντο λέγοντες· Καλώς πάντα πεποίηκε· και τους κωφούς ποιεί ακούειν και τους αλάλους λαλείν.

Κεφάλαιο η΄

ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ

1 Εν εκείναις ταίς ημέραις πάλιν πολλού όχλου όντος και μη εχόντων τι φάγωσι, προσκαλεσάμενος ο Ιησούς τους μαθητάς αυτού λέγει αυτοίς· 2 Σπλαγχνίζομαι επί τον όχλον, ότι ήδη ημέραι τρεις προσμένουσί μοι και ουκ έχουσι τι φάγωσι· 3 και εάν απολύσω αυτούς νήστεις εις οίκον αυτών, εκλυθήσονται εν τή οδώ· τινές γάρ αυτών από μακρόθεν ήκασι. 4 και απεκρίθησαν αυτώ οι μαθηταί αυτού· Πόθεν τούτους δυνήσεταί τις ώδε χορτάσαι άρτων επ' ερημίας; 5 και επηρώτα αυτούς· Πόσους έχετε άρτους; οι δε είπον· Επτά. 6 και παρήγγειλε τώ όχλω αναπεσείν επί της γής· και λαβών τους επτά άρτους ευχαριστήσας έκλασε και εδίδου τοίς μαθηταίς αυτού ίνα παρατιθώσι· και παρέθηκαν τώ όχλω. 7 και είχον ιχθύδια ολίγα· και αυτά ευλογήσας είπε παρατιθέναι και αυτά. 8 έφαγον δε και εχορτάσθησαν, και ήραν περισσεύματα κλασμάτων επτά σπυρίδας. 9 ήσαν δε ως τετρακισχίλιοι· και απέλυσεν αυτούς.

10 Καί εμβάς ευθύς εις το πλοίον μετά των μαθητών αυτού ήλθεν εις τα μέρη Δαλμανουθά. 11 Καί εξήλθον οι Φαρισαίοι και ήρξαντο συζητείν αυτώ, ζητούντες παρ' αυτού σημείον από τού ουρανού, πειράζοντες αυτόν. 12 και αναστενάξας τώ πνεύματι αυτού λέγει· Τί η γενεά αύτη σημείον επιζητεί; αμήν λέγω υμίν, ει δοθήσεται τή γενεά ταύτη σημείον. 13 και αφείς αυτούς εις το πλοίον απήλθε πάλιν. 14 Καί επελάθοντο λαβείν άρτους, και ει μη ένα άρτον ουκ είχον μεθ' εαυτών εν τώ πλοίω. 15 και διεστέλλετο αυτοίς λέγων· Οράτε, βλέπετε από της ζύμης των Φαρισαίων και της ζύμης Ηρώδου. 16 και διελογίζοντο προς αλλήλους λέγοντες ότι Άρτους ουκ έχομεν. 17 και γνούς ο Ιησούς λέγει αυτοίς· Τί διαλογίζεσθε ότι άρτους ουκ έχετε; ούπω νοείτε ουδέ συνίετε; έτι πεπωρωμένην έχετε την καρδίαν υμών; 18 οφθαλμούς έχοντες ου βλέπετε, και ώτα έχοντες ουκ ακούετε; και ου μνημονεύετε; 19 ότε τους πέντε άρτους έκλασα εις τους πεντακισχιλίους, και πόσους κοφίνους κλασμάτων πλήρεις ήρατε; λέγουσιν αυτώ· Δώδεκα.

20 ότε δε τους επτά εις τους τετρακισχιλίους, πόσων σπυρίδων πληρώματα κλασμάτων ήρατε; οι δε είπον· Επτά. 21 και έλεγεν αυτοίς· Ούπω συνίετε; 22 Καί έρχεται εις Βηθσαϊδά, και φέρουσιν αυτώ τυφλόν και παρακαλούσιν αυτόν ίνα αυτού άψηται. 23 και επιλαβόμενος της χειρός τού τυφλού εξήγαγεν αυτόν έξω της κώμης, και πτύσας εις τα όμματα αυτού, επιθείς τας χείρας αυτώ επηρώτα αυτόν εί τι βλέπει. 24 και αναβλέψας έλεγε· Βλέπω τους ανθρώπους ως δένδρα περιπατούντας. 25 είτα πάλιν επέθηκε τας χείρας επί τους οφθαλμούς αυτού και εποίησεν αυτόν αναβλέψαι, και αποκατεστάθη, και ανέβλεψε τηλαυγώς άπαντας. 26 και απέστειλεν αυτόν εις οίκον αυτού λέγων· Μηδέ εις την κώμην εισέλθης μηδέ είπης τινί εν τή κώμη. 27 Καί εξήλθεν ο Ιησούς και οι μαθηταί αυτού εις τας κώμας Καισαρείας της Φιλίππου· και εν τή οδώ επηρώτα τους μαθητάς αυτού λέγων αυτοίς· Τίνα με λέγουσιν οι άνθρωποι είναι; 28 οι δε απεκρίθησαν· Ιωάννην τον βαπτιστήν, και άλλοι Ηλίαν, άλλοι δε ένα των προφητών. 29 και αυτός λέγει αυτούς· Υμείς δε τίνα με λέγετε είναι; αποκριθείς δε ο Πέτρος λέγει αυτώ· Σύ εί ο Χριστός.

30 και επετίμησεν αυτοίς ίνα μηδενί λέγωσι περί αυτού. 31 Καί ήρξατο διδάσκειν αυτούς ότι δεί τον υιόν τού ανθρώπου πολλά παθείν, και αποδοκιμασθήναι από των πρεσβυτέρων και των αρχιερέων και των γραμματέων, και αποκτανθήναι και μετά τρεις ημέρας αναστήναι· 32 και παρρησία τον λόγον ελάλει. και προσλαβόμενος αυτόν ο Πέτρος ήρξατο επιτιμάν αυτώ. 33 ο δε επιστραφείς και ιδών τους μαθητάς αυτού επετίμησε τώ Πέτρω λέγων· Ύπαγε οπίσω μου, σατανά· ότι ου φρονείς τα τού Θεού, αλλά τα των ανθρώπων. 34 Καί προσκαλεσάμενος τον όχλον σύν τοίς μαθηταίς αυτού είπεν αυτοίς· Όστις θέλει οπίσω μου ακολουθείν, απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού, και ακολουθείτω μοι. 35 ός γάρ αν θέλη την ψυχήν αυτού σώσαι, απολέσει αυτήν· ός δ' αν απολέση την εαυτού ψυχήν ένεκεν εμού και τού ευαγγελίου, ούτος σώσει αυτήν. 36 τι γάρ ωφελήσει άνθρωπον εάν κερδήση τον κόσμον όλον, και ζημιωθή την ψυχήν αυτού; 37 ή τι δώσει άνθρωπος αντάλλαγμα της ψυχής αυτού; 38 ός γάρ εάν επαισχυνθή με και τους εμούς λόγους εν τή γενεά ταύτη τή μοιχαλίδι και αμαρτωλώ, και ο υιός τού ανθρώπου επαισχυνθήσεται αυτόν όταν έλθη εν τή δόξη τού πατρός αυτού μετά των αγγέλων των αγίων.

Κεφάλαιο θ΄

ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ

1 Καί έλεγεν αυτοίς· Αμήν λέγω υμίν ότι εισί τινες ώδε των εστηκότων, οίτινες ου μη γεύσωνται θανάτου έως αν ίδωσι την βασιλείαν τού Θεού εληλυθυίαν εν δυνάμει. 2 Καί μεθ' ημέρας έξ παραλαμβάνει ο Ιησούς τον Πέτρον και τον Ιάκωβον και τον Ιωάννην και αναφέρει αυτούς εις όρος υψηλόν κατ' ιδίαν μόνους· και μετεμορφώθη έμπροσθεν αυτών, 3 και τα ιμάτια αυτού εγένετο στίλβοντα, λευκά λίαν ως χιών, οία γναφεύς επί της γής ου δύναται ούτω λευκάναι. 4 και ώφθη αυτοίς Ηλίας σύν Μωϋσεί, και ήσαν συλλαλούντες τώ Ιησού. και αποκριθείς ο Πέτρος λέγει τώ Ιησού· 5 Ραββί, καλόν εστιν ημάς ώδε είναι· και ποιήσωμεν σκηνάς τρεις, σοί μίαν και Μωϋσεί μίαν και Ηλία μίαν. 6 ου γάρ ήδει τι λαλήση· ήσαν γάρ έκφοβοι. 7 και εγένετο νεφέλη επισκιάζουσα αυτοίς, και ήλθε φωνή εκ της νεφέλης λέγουσα· Ούτός εστιν ο υιός μου ο αγαπητός· αυτού ακούετε. 8 και εξάπινα περιβλεψάμενοι ουκέτι ουδένα είδον, αλλά τον Ιησούν μόνον μεθ' εαυτών. 9 καταβαινόντων δε αυτών από τού όρους διεστείλατο αυτοίς ίνα μηδενί διηγήσωνται ά είδον, ει μη όταν ο υιός τού ανθρώπου εκ νεκρών αναστή.

10 και τον λόγον εκράτησαν, προς εαυτούς συζητούντες τι εστι το εκ νεκρών αναστήναι. 11 και επηρώτων αυτόν λέγοντες, ότι λέγουσιν οι γραμματείς ότι Ηλίαν δεί ελθείν πρώτον. 12 ο δε αποκριθείς είπεν αυτοίς· Ηλίας μέν ελθών πρώτον αποκαθιστά πάντα· και πώς γέγραπται επί τον υιόν τού ανθρώπου ίνα πολλά πάθη και εξουδενωθή; 13 αλλά λέγω υμίν ότι και Ηλίας ελήλυθε, και εποίησαν αυτώ όσα ηθέλησαν, καθώς γέγραπται επ' αυτόν. 14 Καί ελθών προς τους μαθητάς είδεν όχλον πολύν περί αυτούς, και γραμματείς συζητούντας αυτοίς. 15 και ευθέως πάς ο όχλος ιδόντες αυτόν εξεθαμβήθησαν, και προστρέχοντες ησπάζοντο αυτόν. 16 και επηρώτησε τους γραμματείς· Τί συζητείτε προς εαυτούς; 17 και αποκριθείς είς εκ τού όχλου είπε· Διδάσκαλε, ήνεγκα τον υιόν μου προς σε, έχοντα πνεύμα άλαλον. 18 και όπου αν αυτόν καταλάβη, ρήσσει αυτόν, και αφρίζει και τρίζει τους οδόντας αυτού, και ξηραίνεται· και είπον τοίς μαθηταίς σου ίνα αυτό εκβάλωσι, και ουκ ίσχυσαν. 19 ο δε αποκριθείς αυτώ λέγει· Ώ γενεά άπιστος, έως πότε προς υμάς έσομαι; έως πότε ανέξομαι υμών; φέρετε αυτόν προς με. και ήνεγκαν αυτόν προς αυτόν.

20 και ιδών αυτόν ευθέως το πνεύμα εσπάραξεν αυτόν, και πεσών επί της γής εκυλίετο αφρίζων. 21 και επηρώτησε τον πατέρα αυτού· Πόσος χρόνος εστίν ως τούτο γέγονεν αυτώ; ο δε είπε· Παιδιόθεν. 22 και πολλάκις αυτόν και εις πύρ έβαλε και εις ύδατα, ίνα απολέση αυτόν· αλλ' εί τι δύνασαι, βοήθησον ημίν σπλαγχνισθείς εφ' ημάς. 23 ο δε Ιησούς είπεν αυτώ· Τό ει δύνασαι πιστεύσαι, πάντα δυνατά τώ πιστεύοντι. 24 και ευθέως κράξας ο πατήρ τού παιδίου μετά δακρύων έλεγε· Πιστεύω, Κύριε· βοήθει μου τή απιστία. 25 ιδών δε ο Ιησούς ότι επισυντρέχει όχλος επετίμησε τώ πνεύματι τώ ακαθάρτω λέγων αυτώ· Τό πνεύμα το άλαλον και κωφόν, εγώ σοι επιτάσσω, έξελθε εξ αυτού και μηκέτι εισέλθης εις αυτόν. 26 και κράξαν και πολλά σπαράξαν αυτόν εξήλθε, και εγένετο ωσεί νεκρός, ώστε πολλούς λέγειν ότι απέθανεν. 27 ο δε Ιησούς κρατήσας αυτόν της χειρός ήγειρεν αυτόν, και ανέστη. 28 Καί εισελθόντα αυτόν εις οίκον οι μαθηταί αυτού επηρώτων αυτόν κατ' ιδίαν, ότι ημείς ουκ ηδυνήθημεν εκβαλείν αυτό. 29 και είπεν αυτοίς· Τούτο το γένος εν ουδενί δύναται εξελθείν ει μη εν προσευχή και νηστεία.

30 Καί εκείθεν εξελθόντες παρεπορεύοντο διά της Γαλιλαίας, και ουκ ήθελεν ίνα τις γνώ· 31 εδίδασκε γάρ τους μαθητάς αυτού και έλεγεν αυτοίς ότι Ο υιός τού ανθρώπου παραδίδοται εις χείρας ανθρώπων, και αποκτενούσιν αυτόν, και αποκτανθείς τή τρίτη ημέρα αναστήσεται. 32 οι δε ηγνόουν το ρήμα, και εφοβούντο αυτόν επερωτήσαι. 33 Καί ήλθεν εις Καπερναούμ· και εν τή οικία γενόμενος επηρώτα αυτούς· Τί εν τή οδώ προς εαυτούς διελογίζεσθε; 34 οι δε εσιώπων· προς αλλήλους γάρ διελέχθησαν εν τή οδώ τις μείζων. 35 και καθίσας εφώνησε τους δώδεκα και λέγει αυτοίς· Εί τις θέλει πρώτος είναι, έσται πάντων έσχατος και πάντων διάκονος. 36 και λαβών παιδίον έστησεν αυτό εν μέσω αυτών, και εναγκαλισάμενος αυτό είπεν αυτοίς· 37 Ός εάν έν των τοιούτων παιδίων δέξηται επί τώ ονόματί μου, εμέ δέχεται· και ός εάν εμέ δέξηται, ουκ εμέ δέχεται, αλλά τον αποστείλαντά με. 38 Απεκρίθη αυτώ ο Ιωάννης λέγων· Διδάσκαλε, είδομέν τινα εν τώ ονόματί σου εκβάλλοντα δαιμόνια, ός ουκ ακολουθεί ημίν, και εκωλύσαμεν αυτόν, ότι ουκ ακολουθεί ημίν. 39 ο δε Ιησούς είπε· Μή κωλύετε αυτόν· ουδείς γάρ εστιν ός ποιήσει δύναμιν επί τώ ονόματί μου και δυνήσεται ταχύ κακολογήσαί με·

40 ός γάρ ουκ έστι καθ' ημών, υπέρ ημών εστιν. 41 ός γάρ αν ποτίση υμάς ποτήριον ύδατος εν τώ ονόματί μου, ότι Χριστού εστε, αμήν λέγω υμίν, ου μη απολέση τον μισθόν αυτού. 42 και ός αν σκανδαλίση ένα των μικρών τούτων των πιστευόντων εις εμέ, καλόν εστιν αυτώ μάλλον ει περίκειται λίθος μυλικός περί τον τράχηλον αυτού και βέβληται εις την θάλασσαν. 43 και εάν σκανδαλίζη σε η χείρ σου, απόκοψον αυτήν· καλόν σοί εστι κυλλόν εις την ζωήν εισελθείν, ή τας δύο χείρας έχοντα απελθείν εις την γέενναν, εις το πύρ το άσβεστον, 44 όπου ο σκώληξ αυτών ου τελευτά και το πύρ ου σβέννυται. 45 και εάν ο πούς σου σκανδαλίζη σε, απόκοψον αυτόν· καλόν σοί εστιν εισελθείν εις την ζωήν χωλόν, ή τους δύο πόδας έχοντα βληθήναι εις την γέενναν, εις το πύρ το άσβεστον, 46 όπου ο σκώληξ αυτών ου τελευτά και το πύρ ου σβέννυται. 47 και εάν ο οφθαλμός σου σκανδαλίζη σε, έκβαλε αυτόν· καλόν σοί εστι μονόφθαλμον εισελθείν εις την βασιλείαν τού Θεού, ή τους δύο οφθαλμούς έχοντα βληθήναι εις την γέενναν τού πυρός, 48 όπου ο σκώληξ αυτών ου τελευτά και το πύρ ου σβέννυται. 49 πάς γάρ πυρί αλισθήσεται, και πάσα θυσία αλί αλισθήσεται.

50 καλόν το άλας· εάν δε το άλας άναλον γένηται, εν τίνι αυτό αρτύσετε; έχετε εν εαυτοίς άλας και ειρηνεύετε εν αλλήλοις.

Κεφάλαιο Ι΄

ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ

1 Καί εκείθεν αναστάς έρχεται εις τα όρια της Ιουδαίας διά τού πέραν τού Ιορδάνου, και συμπορεύονται πάλιν όχλοι προς αυτόν, και ως ειώθει, πάλιν εδίδασκεν αυτούς. 2 και προσελθόντες οι Φαρισαίοι επηρώτων αυτόν ει έξεστιν ανδρί γυναίκα απολύσαι, πειράζοντες αυτόν. 3 ο δε αποκριθείς είπεν αυτοίς· Τί υμίν ενετείλατο Μωϋσής; 4 οι δε είπον· Επέτρεψε Μωϋσής βιβλίον αποστασίου γράψαι και απολύσαι. 5 και αποκριθείς ο Ιησούς είπεν αυτοίς· Πρός την σκληροκαρδίαν υμών έγραψεν υμίν την εντολήν ταύτην· 6 από δε αρχής κτίσεως άρσεν και θήλυ εποίησεν αυτούς ο Θεός· 7 ένεκεν τούτου καταλείψει άνθρωπος τον πατέρα αυτού και την μητέρα, και προσκολληθήσεται προς την γυναίκα αυτού, και έσονται οι δύο εις σάρκα μίαν. 8 ώστε ουκέτι εισί δύο, αλλά μία σάρξ· 9 ό ούν ο Θεός συνέζευξεν, άνθρωπος μη χωριζέτω·

10 και εις την οικίαν πάλιν οι μαθηταί περί τούτου επηρώτων αυτόν, 11 και λέγει αυτοίς· Ός αν απολύση την γυναίκα αυτού και γαμήση άλλην, μοιχάται επ’ αυτήν· 12 και εάν γυνή απολύσασα τον άνδρα γαμηθή άλλω, μοιχάται. 13 Καί προσέφερον αυτώ παιδία, ίνα αυτών άψηται· οι δε μαθηταί επετίμων τοίς προσφέρουσιν. 14 ιδών δε ο Ιησούς ηγανάκτησε και είπεν αυτοίς· Άφετε τα παιδία έρχεσθαι προς με, και μη κωλύετε αυτά· των γάρ τοιούτων εστίν η βασιλεία τού Θεού. 15 αμήν λέγω υμίν, ός εάν μη δέξηται την βασιλείαν τού Θεού ως παιδίον, ου μη εισέλθη εις αυτήν. 16 και εναγκαλισάμενος αυτά κατηυλόγει τιθείς τας χείρας επ’ αυτά. 17 Καί εκπορευομένου αυτού εις οδόν προσδραμών είς και γονυπετήσας αυτόν επηρώτα αυτόν· Διδάσκαλε αγαθέ, τι ποιήσω ίνα ζωήν αιώνιον κληρονομήσω; 18 ο δε Ιησούς είπεν αυτώ· Τί με λέγεις αγαθόν; ουδείς αγαθός ει μη είς ο Θεός. 19 τας εντολάς οίδας· μη μοιχεύσης, μη φονεύσης, μη κλέψης, μη ψευδομαρτυρήσης, μη αποστερήσης, τίμα τον πατέρα σου και την μητέρα.

20 ο δε αποκριθείς είπεν αυτώ· Διδάσκαλε, ταύτα πάντα εφυλαξάμην εκ νεότητός μου. 21 ο δε Ιησούς εμβλέψας αυτώ ηγάπησεν αυτόν και είπεν αυτώ· Έν σοι υστερεί· ει θέλεις τέλειος είναι, ύπαγε, όσα έχεις πώλησον και δός πτωχοίς, και έξεις θησαυρόν εν ουρανώ, και δεύρο ακολούθει μοι, άρας τον σταυρόν σου. 22 ο δε στυγνάσας επί τώ λόγω απήλθε λυπούμενος· ήν γάρ έχων κτήματα πολλά. 23 και περιβλεψάμενος ο Ιησούς λέγει τοίς μαθηταίς αυτού· Πώς δυσκόλως οι τα χρήματα έχοντες εις την βασιλείαν τού Θεού εισελεύσονται! 24 οι δε μαθηταί εθαμβούντο επί τοίς λόγοις αυτού. ο δε Ιησούς πάλιν αποκριθείς λέγει αυτοίς· Τέκνα, πώς δύσκολόν εστι τους πεποιθότας επί χρήμασιν εις την βασιλείαν τού Θεού εισελθείν· 25 ευκοπώτερόν εστι κάμηλον διά τρυμαλιάς ραφίδος εισελθείν ή πλούσιον εις την βασιλείαν τού Θεού εισελθείν. 26 οι δε περισσώς εξεπλήσσοντο λέγοντες προς εαυτούς· Καί τις δύναται σωθήναι; 27 εμβλέψας αυτοίς ο Ιησούς λέγει· Παρά ανθρώποις αδύνατον, αλλ' ου παρά Θεώ· πάντα γάρ δυνατά εστι παρά τώ Θεώ. 28 Ήρξατο ο Πέτρος λέγειν αυτώ· Ιδού ημείς αφήκαμεν πάντα και ηκολουθήκαμέν σοι. 29 αποκριθείς δε ο Ιησούς είπεν· Αμήν λέγω υμίν, ουδείς εστιν ός αφήκεν οικίαν ή αδελφούς ή αδελφάς ή πατέρα ή μητέρα ή γυναίκα ή τέκνα ή αγρούς ένεκεν εμού και ένεκεν τού ευαγγελίου,

30 εάν μη λάβη εκατονταπλασίονα νύν εν τώ καιρώ τούτω οικίας και αδελφούς και αδελφάς και πατέρα και μητέρα και τέκνα και αγρούς μετά διωγμών, και εν τώ αιώνι τώ ερχομένω ζωήν αιώνιον. 31 πολλοί δε έσονται πρώτοι έσχατοι και έσχατοι πρώτοι. 32 Ήσαν δε εν τή οδώ αναβαίνοντες εις Ιεροσόλυμα· και ήν προάγων αυτούς ο Ιησούς, και εθαμβούντο, και ακολουθούντες εφοβούντο. και παραλαβών πάλιν τους δώδεκα ήρξατο αυτοίς λέγειν τα μέλλοντα αυτώ συμβαίνειν, 33 ότι Ιδού αναβαίνομεν εις Ιεροσόλυμα και ο υιός τού ανθρώπου παραδοθήσεται τοίς αρχιερεύσι και γραμματεύσι, και κατακρινούσιν αυτόν θανάτω και παραδώσουσιν αυτόν τοίς έθνεσι, 34 και εμπαίξουσιν αυτώ και μαστιγώσουσιν αυτόν και εμπτύσουσιν αυτώ και αποκτενούσιν αυτόν, και τή τρίτη ημέρα αναστήσεται. 35 Καί προσπορεύονται αυτώ Ιάκωβος και Ιωάννης υιοί Ζεβεδαίου λέγοντες· Διδάσκαλε, θέλομεν ίνα ό εάν αιτήσωμεν ποιήσης ημίν. 36 ο δε είπεν αυτοίς· Τί θέλετε ποιήσαί με υμίν; 37 οι δε είπον αυτώ· Δός ημίν ίνα είς εκ δεξιών και είς εξ ευωνύμων σου καθίσωμεν εν τή δόξη σου. 38 ο δε Ιησούς είπεν αυτοίς· Ουκ οίδατε τι αιτείσθε. δύνασθε πιείν το ποτήριον ό εγώ πίνω, και το βάπτισμα ό εγώ βαπτίζομαι βαπτισθήναι; 39 οι δε είπον αυτώ· Δυνάμεθα. ο δε Ιησούς είπεν αυτοίς· Τό μέν ποτήριον ό εγώ πίνω πίεσθε, και το βάπτισμα ό εγώ βαπτίζομαι βαπτισθήσεσθε·

40 το δε καθίσαι εκ δεξιών μου και εξ ευωνύμων ουκ έστιν εμόν δούναι, αλλ' οίς ητοίμασται. 41 και ακούσαντες οι δέκα ήρξαντο αγανακτείν περί Ιακώβου και Ιωάννου. 42 ο δε Ιησούς προσκαλεσάμενος αυτούς λέγει αυτοίς· Οίδατε ότι οι δοκούντες άρχειν των εθνών κατακυριεύουσιν αυτών και οι μεγάλοι αυτών κατεξουσιάζουσιν αυτών. 43 ουχ ούτω δε έσται εν υμίν, αλλ' ός εάν θέλη γενέσθαι μέγας εν υμίν, έσται υμών διάκονος, 44 και ός εάν θέλη υμών γενέσθαι πρώτος, έσται πάντων δούλος· 45 και γάρ ο υιός τού ανθρώπου ουκ ήλθε διακονηθήναι, αλλά διακονήσαι και δούναι την ψυχήν αυτού λύτρον αντί πολλών. 46 Καί έρχονται εις Ιεριχώ· και εκπορευομένου αυτού από Ιεριχώ και των μαθητών αυτού και όχλου ικανού, ο υιός Τιμαίου Βαρτιμαίος τυφλός εκάθητο παρά την οδόν προσαιτών. 47 και ακούσας ότι Ιησούς ο Ναζωραίός εστιν, ήρξατο κράζειν και λέγειν· Υιέ Δαυίδ Ιησού, ελέησόν με. 48 και επετίμων αυτώ πολλοί ίνα σιωπήση· ο δε πολλώ μάλλον έκραζεν· Υιέ Δαυίδ, ελέησόν με. 49 και στάς ο Ιησούς είπε· Φωνήσατε αυτόν· και φωνούσιν τον τυφλόν λέγοντες αυτώ· Θάρσει, έγειρε· φωνεί σε.

50 ο δε αποβαλών το ιμάτιον αυτού αναστάς ήλθε προς τον Ιησούν. 51 και αποκριθείς λέγει αυτώ ο Ιησούς· Τί σοι θέλεις ποιήσω; ο δε τυφλός είπεν αυτώ· Ραββουνι, ίνα αναβλέψω. 52 και ο Ιησούς είπεν αυτώ· Ύπαγε, η πίστις σου σέσωκέ σε. και ευθέως ανέβλεψε, και ηκολούθει τώ Ιησού εν τή οδώ.

Κεφάλαιο Ια΄

ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ

1 Καί ότε εγγίζουσιν εις Ιεροσόλυμα εις Βηθσφαγή και Βηθανίαν προς το όρος των ελαιών, αποστέλλει δύο των μαθητών αυτού 2 και λέγει αυτοίς· Υπάγετε εις την κώμην την κατέναντι υμών, και ευθέως εισπορευόμενοι εις αυτήν ευρήσετε πώλον δεδεμένον, εφ' ον ουδείς ανθρώπων κεκάθικε· λύσαντες αυτόν αγάγετε. 3 και εάν τις υμίν είπη· τι ποιείτε τούτο; είπετε ότι ο Κύριος αυτού χρείαν έχει, και ευθέως αυτόν αποστέλλει πάλιν ώδε. 4 απήλθον δε και εύρον τον πώλον δεδεμένον προς την θύραν έξω επί τού αμφόδου, και λύουσιν αυτόν. 5 και τινες των εκεί εστηκότων έλεγον αυτοίς· Τί ποιείτε λύοντες τον πώλον; 6 οι δε είπον αυτοίς καθώς ενετείλατο ο Ιησούς, και αφήκαν αυτούς. 7 και ήγαγον τον πώλον προς τον Ιησούν και επιβάλον αυτώ τα ιμάτια αυτών, και εκάθισεν επ' αυτώ. 8 πολλοί δε τα ιμάτια αυτών έστρωσαν εις την οδόν, άλλοι δε στιβάδας έκοπτον εκ των δένδρων και εστρώννυον εις την οδόν. 9 και οι προάγοντες και οι ακολουθούντες έκραζον λέγοντες· Ωσαννά, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.

10 ευλογημένη η ερχομένη βασιλεία εν ονόματι Κυρίου τού πατρός ημών Δαυίδ· ωσαννά εν τοίς υψίστοις. 11 Καί εισήλθεν εις Ιεροσόλυμα ο Ιησούς και εις το ιερόν· και περιβλεψάμενος πάντα, οψίας ήδη ούσης της ώρας, εξήλθεν εις Βηθανίαν μετά των δώδεκα. 12 Καί τή επαύριον εξελθόντων αυτών από Βηθανίας επείνασε· 13 και ιδών συκήν από μακρόθεν έχουσαν φύλλα, ήλθεν ει άρα τι ευρήσει εν αυτή· και ελθών επ' αυτήν ουδέν εύρεν ει μη φύλλα· ου γάρ ήν καιρός σύκων. 14 και αποκριθείς είπεν αυτή· Μηκέτι εκ σού εις τον αιώνα μηδείς καρπόν φάγοι. και ήκουον οι μαθηταί αυτού. 15 Καί έρχονται πάλιν εις Ιεροσόλυμα· και εισελθών ο Ιησούς εις το ιερόν ήρξατο εκβάλλειν τους πωλούντας και τους αγοράζοντας εν τώ ιερώ, και τας τραπέζας των κολλυβιστών και τας καθέδρας των πωλούντων τας περιστεράς κατέστρεψε, 16 και ουκ ήφιεν ίνα τις διενέγκη σκεύος διά τού ιερού, 17 και εδίδασκε λέγων αυτοίς· Ου γέγραπται ότι ο οίκός μου οίκος προσευχής κληθήσεται πάσι τοίς έθνεσιν; υμείς δε αυτόν εποιήσατε σπήλαιον ληστών. 18 και ήκουσαν οι γραμματείς και οι Φαρισαίοι και οι αρχιερείς, και εζήτουν πώς αυτόν απολέσουσιν· εφοβούντο γάρ αυτόν, ότι πάς ο όχλος εξεπλήσσετο επί τή διδαχή αυτού. 19 Καί ότε οψέ εγένετο, εξεπορεύοντο έξω της πόλεως.

20 Καί παραπορευόμενοι πρωί είδον την συκήν εξηραμμένην εκ ριζών. 21 και αναμνησθείς ο Πέτρος λέγει αυτώ· Ραββί, ίδε η συκή ήν κατηράσω εξήρανται. 22 και αποκριθείς ο Ιησούς λέγει αυτοίς· έχετε πίστιν Θεού. 23 αμήν γάρ λέγω υμίν ότι ός αν είπη τώ όρει τούτω, άρθητι και βλήθητι εις την θάλασσαν, και μη διακριθή εν τή καρδία αυτού, αλλά πιστεύση ότι ά λέγει γίνεται, έσται αυτώ ό εάν είπη. 24 διά τούτο λέγω υμίν, πάντα όσα αν προσευχόμενοι αιτείσθε, πιστεύετε ότι λαμβάνετε, και έσται υμίν. 25 και όταν στήκετε προσευχόμενοι, αφίετε εί τι έχετε κατά τινος, ίνα και ο πατήρ υμών ο εν τοίς ουρανοίς αφή υμίν τα παραπτώματα υμών. 26 εί δε υμείς ουκ αφίετε, ουδέ ο πατήρ υμών αφήσει τα παραπτώματα υμών.27 Καί έρχονται πάλιν εις Ιεροσόλυμα· και εν τώ ιερώ περιπατούντος αυτού έρχονται προς αυτόν οι αρχιερείς και οι γραμματείς και οι πρεσβύτεροι 28 και λέγουσιν αυτώ· Εν ποία εξουσία ταύτα ποιείς; ή τις σοι έδωκε την εξουσίαν ταύτην ίνα ταύτα ποιής; 29 ο δε Ιησούς αποκριθείς είπεν αυτοίς· Επερωτήσω υμάς καγώ ένα λόγον, και αποκρίθητέ μοι, και ερώ υμίν εν ποία εξουσία ταύτα ποιώ.

30 το βάπτισμα Ιωάννου εξ ουρανού ήν ή εξ ανθρώπων; αποκρίθητέ μοι. 31 και ελογίζοντο προς εαυτούς λέγοντες· Εάν είπωμεν, εξ ουρανού, ερεί· διατί ούν ουκ επιστεύσατε αυτώ; 32 αλλά είπωμεν, εξ ανθρώπων; - εφοβούντο τον λαόν· άπαντες γάρ είχον τον Ιωάννην ότι προφήτης ήν. 33 και αποκριθέντες λέγουσι τώ Ιησού· Ουκ οίδαμεν. και ο Ιησούς αποκριθείς λέγει αυτοίς· Ουδέ εγώ λέγω υμίν εν ποία εξουσία ταύτα ποιώ.

Κεφάλαιο Ιβ΄

ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ

1 Καί ήρξατο αυτοίς εν παραβολαίς λέγειν· Αμπελώνα εφύτευσεν άνθρωπος, και περιέθηκε φραγμόν και ώρυξεν υπολήνιον και ωκοδόμησε πύργον, και εξέδετο αυτόν γεωργοίς και απεδήμησε. 2 και απέστειλε προς τους γεωργούς τώ καιρώ δούλον, ίνα παρά των γεωργών λάβη από τού καρπού τού αμπελώνος. 3 και λαβόντες αυτόν έδειραν και απέστειλαν κενόν. 4 και πάλιν απέστειλε προς αυτούς άλλον δούλον· κακείνον λιθοβολήσαντες εκεφαλαίωσαν και απέστειλαν ητιμωμένον. 5 και πάλιν άλλον απέστειλε· κακείνον απέκτειναν, και πολλούς μέν άλλους, ούς μέν δέροντες, ούς δε αποκτέννοντες. 6 έτι ούν ένα υιόν έχων, αγαπητόν αυτού, απέστειλε και αυτόν έσχατον προς αυτούς λέγων ότι εντραπήσονται τον υιόν μου. 7 εκείνοι δε οι γεωργοί, θεασάμενοι αυτόν ερχόμενον, προς εαυτούς είπον ότι ούτός εστιν ο κληρονόμος· δεύτε αποκτείνωμεν αυτόν, και ημών έσται η κληρονομία. 8 και λαβόντες απέκτειναν αυτόν και εξέβαλον αυτόν έξω τού αμπελώνος. 9 τι ούν ποιήσει ο κύριος τού αμπελώνος; ελεύσεται και απολέσει τους γεωργούς τούτους, και δώσει τον αμπελώνα άλλοις.

10 ουδέ την γραφήν ταύτην ανέγνωτε, λίθον ον απεδοκίμασαν οι οικοδομούντες, ούτος εγενήθη εις κεφαλήν γωνίας· 11 παρά Κυρίου εγένετο αύτη, και έστι θαυμαστή εν οφθαλμοίς ημών; 12 Καί εζήτουν αυτόν κρατήσαι, και εφοβήθησαν τον όχλον· έγνωσαν γάρ ότι προς αυτούς την παραβολήν είπε. και αφέντες αυτόν απήλθον. 13 Καί αποστέλλουσι προς αυτόν τινας των Φαρισαίων και των Ηρωδιανών ίνα αυτόν αγρεύσωσι λόγω. 14 οι δε ελθόντες λέγουσιν αυτώ· Διδάσκαλε, οίδαμεν ότι αληθής εί και ου μέλει σοι περί ουδενός· ου γάρ βλέπεις εις πρόσωπον ανθρώπων, αλλ' επ' αληθείας την οδόν τού Θεού διδάσκεις. είπον ούν ημίν· έξεστι δούναι κήνσον Καίσαρι ή ού; δώμεν ή μη δώμεν; 15 ο δε ειδώς αυτών την υπόκρισιν είπεν αυτοίς· Τί με πειράζετε; φέρετέ μοι δηνάριον ίνα ίδω. 16 οι δε ήνεγκαν. και λέγει αυτοίς· Τίνος η εικών αύτη και η επιγραφή; οι δε είπον· Καίσαρος. 17 και αποκριθείς ο Ιησούς είπεν αυτοίς· Απόδοτε τα Καίσαρος Καίσαρι και τα τού Θεού τώ Θεώ. και εξεθαύμασαν επ' αυτώ. 18 Καί έρχονται Σαδδουκαίοι προς αυτόν, οίτινες λέγουσιν ανάστασιν μη είναι, και επηρώτων αυτόν λέγοντες· 19 Διδάσκαλε, Μωϋσής έγραψεν ημίν ότι εάν τινος αδελφός αποθάνη και καταλίπη γυναίκα, και τέκνα μη αφή, ίνα λάβη ο αδελφός αυτού την γυναίκα αυτού και εξαναστήση σπέρμα τώ αδελφώ αυτού.

20 επτά ούν αδελφοί ήσαν. και ο πρώτος έλαβε γυναίκα, και αποθνήσκων ουκ αφήκε σπέρμα. 21 και ο δεύτερος έλαβεν αυτήν, και απέθανε και ουδέ αυτός ουκ αφήκε σπέρμα. και ο τρίτος ωσαύτως. 22 και έλαβον αυτήν οι επτά, και ουκ αφήκαν σπέρμα. εσχάτη πάντων απέθανε και η γυνή. 23 εν τή ούν αναστάσει, όταν αναστώσι, τίνος αυτών έσται γυνή; οι γάρ επτά έσχον αυτήν γυναίκα. 24 και αποκριθείς ο Ιησούς είπεν αυτοίς· Ου διά τούτο πλανάσθε, μη ειδότες τας γραφάς μηδέ την δύναμιν τού Θεού; 25 όταν γάρ εκ νεκρών αναστώσιν, ούτε γαμούσιν ούτε γαμίζονται, αλλ' εισίν ως άγγελοι οι εν τοίς ουρανοίς. 26 περί δε των νεκρών ότι εγείρονται, ουκ ανέγνωτε εν τή βίβλω Μωϋσέως, επί τού βάτου πώς είπεν αυτώ ο Θεός λέγων, εγώ ο Θεός Αβραάμ και ο Θεός Ισαάκ και ο Θεός Ιακώβ; 27 ουκ έστιν ο Θεός νεκρών, αλλά ζώντων· υμείς ούν πολύ πλανάσθε. 28 Καί προσελθών είς των γραμματέων, ακούσας αυτών συζητούντων, ιδών ότι καλώς αυτοίς απεκρίθη, επηρώτησεν αυτόν· Ποία εστί πρώτη πάντων εντολή; 29 ο δε Ιησούς απεκρίθη αυτώ ότι Πρώτη πάντων εντολή· άκουε, Ισραήλ, Κύριος ο Θεός ημών Κύριος είς εστι·

30 και αγαπήσεις Κύριον τον Θεόν σου εξ όλης της καρδίας σου και εξ όλης της ψυχής σου και εξ όλης της διανοίας σου και εξ όλης της ισχύος σου. αύτη πρώτη εντολή· 31 και δευτέρα ομοία, αύτη· αγαπήσεις τον πλησίον σου ως σεαυτόν. μείζων τούτων άλλη εντολή ουκ έστι. 32 και είπεν αυτώ ο γραμματεύς· Καλώς, διδάσκαλε, επ' αληθείας είπας ότι είς εστι και ουκ έστιν άλλος πλήν αυτού· 33 και το αγαπάν αυτόν εξ όλης της καρδίας και εξ όλης της συνέσεως και εξ όλης της ψυχής και εξ όλης της ισχύος, και το αγαπάν τον πλησίον ως εαυτόν πλείόν εστι πάντων των ολοκαυτωμάτων και θυσιών. 34 και ο Ιησούς ιδών ότι νουνεχώς απεκρίθη, είπεν αυτώ· Ου μακράν εί από της βασιλείας τού Θεού. και ουδείς ουκέτι ετόλμα αυτόν επερωτήσαι. 35 Καί αποκριθείς ο Ιησούς έλεγε διδάσκων εν τώ ιερώ· Πώς λέγουσιν οι γραμματείς ότι ο Χριστός υιός Δαυίδ εστι; 36 αυτός γάρ Δαυίδ είπεν εν Πνεύματι αγίω· λέγει ο Κύριος τώ Κυρίω μου, κάθου εκ δεξιών μου έως αν θώ τους εχθρούς σου υποπόδιον των ποδών σου. 37 αυτός ούν Δαυίδ λέγει αυτόν Κύριον· και πόθεν υιός αυτού εστι; και ο πολύς όχλος ήκουεν αυτού ηδέως. 38 Καί έλεγεν αυτοίς εν τή διδαχή αυτού· Βλέπετε από των γραμματέων των θελόντων εν στολαίς περιπατείν και ασπασμούς εν ταίς αγοραίς 39 και πρωτοκαθεδρίας εν ταίς συναγωγαίς και πρωτοκλισίας εν τοίς δείπνοις.

40 οι κατεσθίοντες τας οικίας των χηρών και προφάσει μακρά προσευχόμενοι! ούτοι λήψονται περισσότερον κρίμα. 41 Καί καθίσας ο Ιησούς κατέναντι τού γαζοφυλακίου εθεώρει πώς ο όχλος βάλλει χαλκόν εις το γαζοφυλάκιον. 42 και πολλοί πλούσιοι έβαλλον πολλά· και ελθούσα μία χήρα πτωχή έβαλε λεπτά δύο, ό εστι κοδράντης. 43 και προσκαλεσάμενος τους μαθητάς αυτού είπεν αυτοίς· Αμήν λέγω υμίν ότι η χήρα η πτωχή αύτη πλείον πάντων έβαλε των βαλλόντων εις το γαζοφυλάκιον· 44 πάντες γάρ εκ τού περισσεύοντος αυτοίς έβαλον· αύτη δε εκ της υστερήσεως αυτής πάντα όσα είχεν έβαλεν, όλον τον βίον αυτής.

Κεφάλαιο Ιγ΄

ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ

1 Καί εκπορευομένου αυτού εκ τού ιερού λέγει αυτώ είς των μαθητών αυτού· Διδάσκαλε, ίδε ποταποί λίθοι και ποταπαί οικοδομαί. 2 και ο Ιησούς αποκριθείς είπεν αυτώ· Βλέπεις ταύτας τας μεγάλας οικοδομάς; ου μη αφεθή ώδε λίθος επί λίθον ός ου μη καταλυθή. 3 Καί καθημένου αυτού εις το όρος των ελαιών κατέναντι τού ιερού, επηρώτων αυτόν κατ' ιδίαν Πέτρος και Ιάκωβος και Ιωάννης και Ανδρέας· 4 Ειπέ ημίν πότε ταύτα έσται, και τι το σημείον όταν μέλλη πάντα ταύτα συντελείσθαι; 5 ο δε Ιησούς αποκριθείς ήρξατο λέγειν αυτοίς· Βλέπετε μη τις υμάς πλανήση. 6 πολλοί γάρ ελεύσονται επί τώ ονόματί μου λέγοντες ότι εγώ ειμι, και πολλούς πλανήσουσιν. 7 όταν δε ακούσητε πολέμους και ακοάς πολέμων, μη θροείσθε· δεί γάρ γενέσθαι, αλλ' ούπω το τέλος. 8 εγερθήσεται γάρ έθνος επί έθνος και βασιλεία επί βασιλείαν, και έσονται σεισμοί κατά τόπους, και έσονται λιμοί και ταραχαί. 9 αρχαί ωδίνων ταύτα. Βλέπετε δε υμείς εαυτούς. παραδώσουσι γάρ υμάς εις συνέδρια και εν ταίς συναγωγαίς αυτών δαρήσεσθε, και επί ηγεμόνων και βασιλέων σταθήσεσθε ένεκεν εμού εις μαρτύριον αυτοίς·

10 και εις πάντα τα έθνη δεί πρώτον κηρυχθήναι το ευαγγέλιον. 11 όταν δε αγάγωσιν υμάς παραδιδόντες, μη προμεριμνάτε τι λαλήσητε, μηδέ μελετάτε, αλλ' ό εάν δοθή υμίν εν εκείνη τή ώρα, τούτο λαλείτε· ου γάρ υμείς εστε οι λαλούντες, αλλά το Πνεύμα το άγιον. 12 παραδώσει δε αδελφός αδελφόν εις θάνατον και πατήρ τέκνον, και επαναστήσονται τέκνα επί γονείς και θανατώσουσιν αυτούς. 13 και έσεσθε μισούμενοι υπό πάντων διά το όνομά μου· ο δε υπομείνας εις τέλος, ούτος σωθήσεται. 14 Όταν δε ίδητε το βδέλυγμα της ερημώσεως το ρηθέν υπό Δανιήλ τού προφήτου εστώς όπου ου δεί - ο αναγινώσκων νοείτω - τότε οι εν τή Ιουδαία φευγέτωσαν εις τα όρη, 15 ο δε επί τού δώματος μη καταβάτω εις την οικίαν μηδέ εισελθέτω άραί τι εκ της οικίας αυτού, 16 και ο εις τον αγρόν ών μη επιστρεψάτω εις τα οπίσω άραι το ιμάτιον αυτού. 17 ουαί δε ταίς εν γαστρί εχούσαις και ταίς θηλαζούσαις εν εκείναις ταίς ημέραις. 18 προσεύχεσθε δε ίνα μη γένηται η φυγή υμών χειμώνος. 19 έσονται γάρ αι ημέραι εκείναι θλίψις, οία ου γέγονε τοιαύτη απ' αρχής κτίσεως ής έκτισεν ο Θεός έως τού νύν και ου μη γένηται.

20 και ει μη εκολόβωσε Κύριος τας ημέρας ουκ αν εσώθη πάσα σάρξ· αλλά διά τους εκλεκτούς ούς εξελέξατο εκολόβωσε τας ημέρας. 21 και τότε εάν τις υμίν είπη, ιδού ώδε ο Χριστός, ιδού εκεί, μη πιστεύετε. 22 εγερθήσονται γάρ ψευδόχριστοι και ψευδοπροφήται και δώσουσι σημεία και τέρατα προς το αποπλανάν, ει δυνατόν και τους εκλεκτούς. 23 υμείς δε βλέπετε· ιδού προείρηκα υμίν άπαντα. 24 Αλλ' εν εκείναις ταίς ημέραις, μετά την θλίψιν εκείνην ο ήλιος σκοτισθήσεται, και η σελήνη ου δώσει το φέγγος αυτής, 25 και οι αστέρες έσονται εκ τού ουρανού πίπτοντες, και αι δυνάμεις αι εν τοίς ουρανοίς σαλευθήσονται. 26 και τότε όψονται τον υιόν τού ανθρώπου ερχόμενον εν νεφέλαις μετά δυνάμεως πολλής και δόξης. 27 και τότε αποστελεί τους αγγέλους αυτού και επισυνάξει τους εκλεκτούς αυτού εκ των τεσσάρων ανέμων, απ' άκρου της γής έως τού ουρανού. 28 Από δε της συκής μάθετε την παραβολήν. όταν αυτής ο κλάδος ήδη γένηται απαλός και εκφύη τα φύλλα, γινώσκετε ότι εγγύς το θέρος εστίν· 29 ούτω και υμείς, όταν ίδητε ταύτα γινόμενα, γινώσκετε ότι εγγύς εστιν επί θύραις.

30 αμήν λέγω υμίν ότι ου μη παρέλθη η γενεά αύτη μέχρις ού πάντα ταύτα γένηται. 31 ο ουρανός και η γη παρελεύσονται, οι δε εμοί λόγοι ου μη παρελεύσονται. 32 Περί δε της ημέρας εκείνης ή της ώρας ουδείς οίδεν, ουδέ οι άγγελοι εν ουρανώ ουδέ ο υιός, ει μη ο πατήρ. 33 Βλέπετε, αγρυπνείτε και προσεύχεσθε· ουκ οίδατε γάρ πότε ο καιρός εστιν. 34 ως άνθρωπος απόδημος, αφείς την οικίαν αυτού, και δούς τοίς δούλοις αυτού την εξουσίαν και εκάστω το έργον αυτού, και τώ θυρωρώ ενετείλατο ίνα γρηγορή. 35 γρηγορείτε ούν· ουκ οίδατε γάρ πότε ο κύριος της οικίας έρχεται, οψέ ή μεσονυκτίου ή αλεκτοροφωνίας ή πρωί· 36 μη ελθών εξαίφνης εύρη υμάς καθεύδοντας. 37 ά δε υμίν λέγω, πάσι λέγω· γρηγορείτε.

Κεφάλαιο Ιδ΄

ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ

1 Ήν δε το πάσχα και τα άζυμα μετά δύο ημέρας. και εζήτουν οι αρχιερείς και οι γραμματείς πώς αυτόν εν δόλω κρατήσαντες αποκτείνωσιν. 2 έλεγον δε μη εν τή εορτή, μήποτε θόρυβος έσται τού λαού. 3 Καί όντος αυτού εν Βηθανία εν τή οικία Σίμωνος τού λεπρού, κατακειμένου αυτού ήλθε γυνή έχουσα αλάβαστρον μύρου νάρδου πιστικής πολυτελούς, και συντρίψασα το αλάβαστρον κατέχεεν αυτού κατά της κεφαλής. 4 ήσαν δε τινες αγανακτούντες προς εαυτούς λέγοντες· Εις τι η απώλεια αύτη τού μύρου γέγονεν; 5 ηδύνατο γάρ τούτο το μύρον πραθήναι επάνω τριακοσίων δηναρίων και δοθήναι τοίς πτωχοίς· και ενεβριμώντο αυτή. 6 ο δε Ιησούς είπεν· Άφετε αυτήν· τι αυτή κόπους παρέχετε; καλόν έργον ειργάσατο εν εμοί. 7 πάντοτε γάρ τους πτωχούς έχετε μεθ' εαυτών, και όταν θέλητε δύνασθε αυτούς εύ ποιήσαι· εμέ δε ου πάντοτε έχετε. 8 ό έσχεν αύτη εποίησε· προέλαβε μυρίσαι μου το σώμα εις τον ενταφιασμόν. 9 αμήν λέγω υμίν, όπου εάν κηρυχθή το ευαγγέλιον τούτο εις όλον τον κόσμον, και ό εποίησεν αύτη λαληθήσεται εις μνημόσυνον αυτής.

10 Καί Ιούδας ο Ισκαριώτης, είς των δώδεκα, απήλθε προς τους αρχιερείς ίνα παραδώ αυτόν αυτοίς. 11 οι δε ακούσαντες εχάρησαν, και επηγγείλαντο αυτώ αργύρια δούναι· και εζήτει πώς ευκαίρως αυτόν παραδώ. 12 Καί τή πρώτη ημέρα των αζύμων, ότε το πάσχα έθυον, λέγουσιν αυτώ οι μαθηταί αυτού· Πού θέλεις απελθόντες ετοιμάσωμεν ίνα φάγης το πάσχα; 13 και αποστέλλει δύο των μαθητών αυτού και λέγει αυτοίς· Υπάγετε εις την πόλιν, και απαντήσει υμίν άνθρωπος κεράμιον ύδατος βαστάζων· ακολουθήσατε αυτώ, 14 και όπου εάν εισέλθη, είπατε τώ οικοδεσπότη ότι ο διδάσκαλος λέγει· που εστι το κατάλυμά μου όπου το πάσχα μετά των μαθητών μου φάγω; 15 και αυτός υμίν δείξει ανώγαιον μέγα εστρωμένον έτοιμον· και εκεί ετοιμάσατε ημίν. 16 και εξήλθον οι μαθηταί αυτού και ήλθον εις την πόλιν, και εύρον καθώς είπεν αυτοίς, και ητοίμασαν το πάσχα. 17 Καί οψίας γενομένης έρχεται μετά των δώδεκα. 18 και ανακειμένων αυτών και εσθιόντων είπεν ο Ιησούς· Αμήν λέγω υμίν ότι είς εξ υμών παραδώσει με, ο εσθίων μετ' εμού. 19 οι δε ήρξαντο λυπείσθαι και λέγειν αυτώ είς καθ' είς· Μήτι εγώ; και άλλος· Μήτι εγώ;

20 ο δε αποκριθείς είπεν αυτοίς· Είς εκ των δώδεκα, ο εμβαπτόμενος μετ' εμού εις το τρυβλίον. 21 ο μέν υιός τού ανθρώπου υπάγει καθώς γέγραπται περί αυτού· ουαί δε τώ ανθρώπω εκείνω, δι' ού ο υιός τού ανθρώπου παραδίδοται· καλόν ήν αυτώ ει ουκ εγεννήθη ο άνθρωπος εκείνος. 22 Καί εσθιόντων αυτών λαβών ο Ιησούς άρτον ευλογήσας έκλασε και έδωκεν αυτοίς και είπε· Λάβετε φάγετε τούτό εστι το σώμά μου. 23 και λαβών το ποτήριον ευχαριστήσας έδωκεν αυτοίς, και έπιον εξ αυτού πάντες. 24 και είπεν αυτοίς· Τούτό εστι το αίμά μου το της καινής διαθήκης το περί πολλών εκχυνόμενον. 25 αμήν λέγω υμίν ότι ουκέτι ου μη πίω εκ τού γεννήματος της αμπέλου έως της ημέρας εκείνης όταν αυτό πίνω καινόν εν τή βασιλεία τού Θεού. 26 Καί υμνήσαντες εξήλθον εις το όρος των ελαιών. 27 και λέγει αυτοίς ο Ιησούς ότι Πάντες σκανδαλισθήσεσθε εν εμοί εν τή νυκτί ταύτη· ότι γέγραπται, πατάξω τον ποιμένα και διασκορπισθήσονται τα πρόβατα· 28 αλλά μετά το εγερθήναί με προάξω υμάς εις την Γαλιλαίαν. 29 ο δε Πέτρος έφη αυτώ· Καί ει πάντες σκανδαλισθήσονται, αλλ' ουκ εγώ.

30 και λέγει αυτώ ο Ιησούς· Αμήν λέγω σοι ότι σύ σήμερον εν τή νυκτί ταύτη πριν ή δίς αλέκτορα φωνήσαι τρίς απαρνήση με. 31 ο δε Πέτρος εκ περισσού έλεγε μάλλον· Εάν με δέη συναποθανείν σοι, ου μη σε απαρνήσομαι. ωσαύτως δε και πάντες έλεγον. 32 Καί έρχονται εις χωρίον ού το όνομα Γεθσημανή, και λέγει τοίς μαθηταίς αυτού· Καθίσατε ώδε έως προσεύξωμαι. 33 και παραλαμβάνει τον Πέτρον και Ιάκωβον και Ιωάννην μεθ' εαυτού, και ήρξατο εκθαμβείσθαι και αδημονείν 34 και λέγει αυτοίς· Περίλυπός εστιν η ψυχή μου έως θανάτου· μείνατε ώδε και γρηγορείτε. 35 και προελθών μικρόν έπεσεν επί πρόσωπον επί της γής, και προσηύχετο ίνα ει δυνατόν εστι, παρέλθη απ' αυτού η ώρα, 36 και έλεγεν· Αββά ο πατήρ, πάντα δυνατά σοι, παρένεγκε το ποτήριον απ' εμού τούτο· αλλ' ου τι εγώ θέλω, αλλ' εί τι σύ. 37 και έρχεται και ευρίσκει αυτούς καθεύδοντας, και λέγει τώ Πέτρω· Σίμων, καθεύδεις; ουκ ισχύσατε μίαν ώραν γρηγορήσαι; 38 γρηγορείτε και προσεύχεσθε, ίνα μη εισέλθητε εις πειρασμόν· το μέν πνεύμα πρόθυμον η δε σάρξ ασθενής. 39 και πάλιν απελθών προσηύξατο τον αυτόν λόγον ειπών.

40 και υποστρέψας εύρεν αυτούς πάλιν καθεύδοντας· ήσαν γάρ οι οφθαλμοί αυτών καταβαρυνόμενοι, και ουκ ήδεισαν τι αποκριθώσιν αυτώ. 41 και έρχεται το τρίτον και λέγει αυτοίς· Καθεύδετε λοιπόν και αναπαύεσθε! απέχει· ήλθεν η ώρα· ιδού παραδίδοται ο υιός τού ανθρώπου εις τας χείρας των αμαρτωλών· 42 εγείρεσθε, άγωμεν· ιδού ο παραδιδούς με ήγγικε. 43 Καί ευθέως, έτι αυτού λαλούντος, παραγίνεται Ιούδας ο Ισκαριώτης, είς των δώδεκα, και μετ' αυτού όχλος πολύς μετά μαχαιρών και ξύλων, απεσταλμένοι παρά των αρχιερέων και γραμματέων και των πρεσβυτέρων. 44 δεδώκει δε ο παραδιδούς αυτόν σύσσημον αυτοίς λέγων· Όν αν φιλήσω, αυτός εστι· κρατήσατε αυτόν και απαγάγετε ασφαλώς. 45 και ελθών ευθέως προσελθών αυτώ λέγει· Χαίρε, ραββί, και κατεφίλησεν αυτόν. 46 οι δε επέβαλον επ' αυτόν τας χείρας αυτών και εκράτησαν αυτόν. 47 Είς δε τις των παρεστηκότων σπασάμενος την μάχαιραν έπαισε τον δούλον τού αρχιερέως και αφείλεν αυτού το ωτίον. 48 και αποκριθείς ο Ιησούς είπεν αυτοίς· Ως επί ληστήν εξήλθετε μετά μαχαιρών και ξύλων συλλαβείν με· 49 καθ' ημέραν προς υμάς ήμην εν τώ ιερώ διδάσκων, και ουκ εκρατήσατέ με. αλλ' ίνα πληρωθώσιν αι γραφαί.

50 και αφέντες αυτόν έφυγον πάντες. 51 Καί είς τις νεανίσκος ηκολούθησεν αυτώ, περιβεβλημένος σινδόνα επί γυμνού· και κρατούσιν αυτόν οι νεανίσκοι. 52 ο δε καταλιπών την σινδόνα γυμνός έφυγεν απ' αυτών. 53 Καί απήγαγον τον Ιησούν προς τον αρχιερέα· και συνέρχονται αυτώ πάντες οι αρχιερείς και οι πρεσβύτεροι και οι γραμματείς. 54 και ο Πέτρος από μακρόθεν ηκολούθησεν αυτώ έως έσω εις την αυλήν τού αρχιερέως, και ήν συγκαθήμενος μετά των υπηρετών και θερμαινόμενος προς το φώς. 55 Οι δε αρχιερείς και όλον το συνέδριον εζήτουν κατά τού Ιησού μαρτυρίαν εις το θανατώσαι αυτόν, και ουχ εύρισκον· 56 πολλοί γάρ εψευδομαρτύρουν κατ' αυτού, και ίσαι αι μαρτυρίαι ουκ ήσαν. 57 και τινες αναστάντες εψευδομαρτύρουν κατ' αυτού λέγοντες 58 ότι Ημείς ηκούσαμεν αυτού λέγοντος, ότι εγώ καταλύσω τον ναόν τούτον τον χειροποίητον και διά τριών ημερών άλλον αχειροποίητον οικοδομήσω. 59 και ουδέ ούτως ίση ήν η μαρτυρία αυτών.

60 και αναστάς ο αρχιερεύς εις το μέσον επηρώτα τον Ιησούν λέγων· Ουκ αποκρίνη ουδέν; τι ούτοί σου καταμαρτυρούσιν; 61 ο δε εσιώπα και ουδέν απεκρίνατο. πάλιν ο αρχιερεύς επηρώτα αυτόν και λέγει αυτώ· Σύ εί ο Χριστός ο υιός τού ευλογητού; 62 ο δε Ιησούς είπεν· Εγώ ειμι· και όψεσθε τον υιόν τού ανθρώπου εκ δεξιών καθήμενον της δυνάμεως και ερχόμενον επί των νεφελών τού ουρανού. 63 ο δε αρχιερεύς διαρρήξας τους χιτώνας αυτού λέγει· Τί έτι χρείαν έχομεν μαρτύρων; 64 ηκούσατε πάντως της βλασφημίας· τι υμίν φαίνεται; οι δε πάντες κατέκριναν αυτόν είναι ένοχον θανάτου. 65 Καί ήρξαντό τινες εμπτύειν αυτώ και περικαλύπτειν το πρόσωπον αυτού και κολαφίζειν αυτόν και λέγειν αυτώ· Προφήτευσον ημίν τις εστιν ο παίσας σε. και οι υπηρέται ραπίσμασιν αυτόν έβαλον. 66 Καί όντος τού Πέτρου κάτω εν τή αυλή έρχεται μία των παιδισκών τού αρχιερέως, 67 και ιδούσα τον Πέτρον θερμαινόμενον εμβλέψασα αυτώ λέγει· Καί σύ μετά τού Ιησού τού Ναζαρηνού ήσθα. 68 ο δε ηρνήσατο λέγων· Ουκ οίδα ουδέ επίσταμαι τι σύ λέγεις. και εξήλθεν έξω εις το προαύλιον, και αλέκτωρ εφώνησε. 69 και η παιδίσκη ιδούσα αυτόν πάλιν ήρξατο λέγειν τοίς παρεστηκόσιν ότι Ούτος εξ αυτών εστιν.

70 ο δε ηρνείτο. και μετά μικρόν πάλιν οι παρεστώτες έλεγον τώ Πέτρω· Αληθώς εξ αυτών εί· και γάρ Γαλιλαίος εί και η λαλιά σου ομοιάζει. 71 ο δε ήρξατο αναθεματίζειν και ομνύειν ότι Ουκ οίδα τον άνθρωπον τούτον ον λέγετε. 72 και εκ δευτέρου αλέκτωρ εφώνησε. και ανεμνήσθη ο Πέτρος το ρήμα ό είπεν ο Ιησούς ότι πριν αλέκτορα φωνήσαι δίς, απαρνήση με τρίς· και επιβαλών έκλαιε.

Κεφάλαιο Ιε΄

ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ

1 Καί ευθέως επί το πρωί συμβούλιον ποιήσαντες οι αρχιερείς μετά των πρεσβυτέρων και γραμματέων και όλον το συνέδριον, δήσαντες τον Ιησούν απήνεγκαν και παρέδωκαν τώ Πιλάτω. 2 και επηρώτησεν αυτόν ο Πιλάτος· Σύ εί ο βασιλεύς των Ιουδαίων; ο δε αποκριθείς είπεν αυτώ· Σύ λέγεις. 3 και κατηγόρουν αυτού οι αρχιερείς πολλά, αυτός δε ουδέν απεκρίνατο. 4 ο δε Πιλάτος πάλιν επηρώτα αυτόν λέγων· Ουκ αποκρίνη ουδέν; ίδε πόσα σου καταμαρτυρούσιν. 5 ο δε Ιησούς ουκέτι ουδέν απεκρίθη, ώστε θαυμάζειν τον Πιλάτον. 6 Κατά δε εορτήν απέλυεν αυτοίς ένα δέσμιον όνπερ ητούντο. 7 ήν δε ο λεγόμενος Βαραββάς μετά των συστασιαστών δεδεμένος, οίτινες εν τή στάσει φόνον πεποιήκεισαν. 8 και αναβοήσας ο όχλος ήρξατο αιτείσθαι καθώς αεί εποίει αυτοίς. 9 ο δε Πιλάτος απεκρίθη αυτοίς λέγων· Θέλετε απολύσω υμίν τον βασιλέα των Ιουδαίων;

10 εγίνωσκε γάρ ότι διά φθόνον παραδεδώκεισαν αυτόν οι αρχιερείς. 11 οι δε αρχιερείς ανέσεισαν τον όχλον ίνα μάλλον τον Βαραββάν απολύση αυτοίς. 12 ο δε Πιλάτος αποκριθείς πάλιν είπεν αυτοίς· Τί ούν θέλετε ποιήσω ον λέγετε τον βασιλέα των Ιουδαίων; 13 οι δε πάλιν έκραξαν· Σταύρωσον αυτόν. 14 ο δε Πιλάτος έλεγεν αυτοίς· Τί γάρ εποίησε κακόν; οι δε περισσοτέρως έκραξαν· Σταύρωσον αυτόν. 15 ο δε Πιλάτος βουλόμενος τώ όχλω το ικανόν ποιήσαι, απέλυσεν αυτοίς τον Βαραββάν, και παρέδωκε τον Ιησούν φραγελλώσας ίνα σταυρωθή. 16 Οι δε στρατιώται απήγαγον αυτόν έσω της αυλής, ό εστι πραιτώριον, και συγκαλούσιν όλην την σπείραν· 17 και ενδύουσιν αυτόν πορφύραν και περιτιθέασιν αυτώ πλέξαντες ακάνθινον στέφανον, 18 και ήρξαντο ασπάζεσθαι αυτόν· Χαίρε ο βασιλεύς των Ιουδαίων· 19 και έτυπτον αυτού την κεφαλήν καλάμω και ενέπτυον αυτώ, και τιθέντες τα γόνατα προσεκύνουν αυτώ.

20 και ότε ενέπαιξαν αυτώ, εξέδυσαν αυτόν την πορφύραν και ενέδυσαν αυτόν τα ιμάτια τα ίδια, και εξάγουσιν αυτόν ίνα σταυρώσωσιν αυτόν. 21 Καί αγγαρεύουσι παράγοντά τινα Σίμωνα Κυρηναίον, ερχόμενον απ' αγρού, τον πατέρα Αλεξάνδρου και Ρούφου, ίνα άρη τον σταυρόν αυτού. 22 Καί φέρουσιν αυτόν επί Γολγοθάν τόπον, ό εστι μεθερμηνευόμενον κρανίου τόπος. 23 και εδίδουν αυτώ πιείν εσμυρνισμένον οίνον· ο δε ουκ έλαβε. 24 και σταυρώσαντες αυτόν διαμερίζονται τα ιμάτια αυτού, βάλλοντες κλήρον επ' αυτά τις τι άρη. 25 ήν δε ώρα τρίτη και εσταύρωσαν αυτόν. 26 και ήν η επιγραφή της αιτίας αυτού επιγεγραμμένη· Ο βασιλεύς των Ιουδαίων. 27 Καί σύν αυτώ σταυρούσι δύο ληστάς, ένα εκ δεξιών και ένα εξ ευωνύμων αυτού. 28 και επληρώθη η γραφή η λέγουσα· και μετά ανόμων ελογίσθη. 29 Καί οι παραπορευόμενοι εβλασφήμουν αυτόν κινούντες τας κεφαλάς αυτών και λέγοντες· Ουά, ο καταλύων τον ναόν και εν τρισίν ημέραις οικοδομών!

30 σώσον σεαυτόν και κατάβα από τού σταυρού. 31 ομοίως δε και οι αρχιερείς εμπαίζοντες προς αλλήλους μετά των γραμματέων έλεγον· Άλλους έσωσεν, εαυτόν ου δύναται σώσαι. 32 ο Χριστός ο βασιλεύς Ισραήλ καταβάτω νύν από τού σταυρού, ίνα ίδωμεν και πιστεύσωμεν αυτώ. και οι συνεσταυρωμένοι αυτώ ωνείδιζον αυτόν. 33 Γενομένης δε ώρας έκτης σκότος εγένετο εφ' όλην την γήν έως ώρας ενάτης· 34 και τή ώρα τή ενάτη εβόησεν ο Ιησούς φωνή μεγάλη λέγων· Ελωί Ελωί, λιμά σαβαχθανί; ό εστι μεθερμηνευόμενον, ο Θεός μου ο Θεός μου, εις τι με εγκατέλιπες; 35 και τινες των παρεστηκότων ακούσαντες έλεγον· Ίδε Ηλίαν φωνεί. 36 δραμών δε είς και γεμίσας σπόγγον όξους περιθείς τε καλάμω επότιζεν αυτόν λέγων· Άφετε ίδωμεν ει έρχεται Ηλίας καθελείν αυτόν. 37 ο δε Ιησούς αφείς φωνήν μεγάλην εξέπνευσε. 38 Καί το καταπέτασμα τού ναού εσχίσθη εις δύο από άνωθεν έως κάτω. 39 Ιδών δε ο κεντυρίων ο παρεστηκώς εξ εναντίας αυτού ότι ούτω κράξας εξέπνευσεν, είπεν· Αληθώς ο άνθρωπος ούτος υιός ήν Θεού.

40 Ήσαν δε και γυναίκες από μακρόθεν θεωρούσαι, εν αίς ήν και Μαρία η Μαγδαληνή και Μαρία η τού Ιακώβου τού μικρού και Ιωσή μήτηρ και Σαλώμη, 41 αί και ότε ήν εν τή Γαλιλαία ηκολούθουν αυτώ και διηκόνουν αυτώ, και άλλαι πολλαί αι συναναβάσαι αυτώ εις Ιεροσόλυμα. 42 Καί ήδη οψίας γενομένης, επεί ήν παρασκευή, ό εστι προσάββατον, 43 ελθών Ιωσήφ ο από Αριμαθαίας, ευσχήμων βουλευτής, ός και αυτός ήν προσδεχόμενος την βασιλείαν τού Θεού, τολμήσας εισήλθε προς Πιλάτον και ητήσατο το σώμα τού Ιησού. 44 ο δε Πιλάτος εθαύμασεν ει ήδη τέθνηκε, και προσκαλεσάμενος τον κεντυρίωνα επηρώτησεν αυτόν ει πάλαι απέθανε· 45 και γνούς από τού κεντυρίωνος εδωρήσατο το σώμα τώ Ιωσήφ. 46 και αγοράσας σινδόνα και καθελών αυτόν ενείλησε τή σινδόνι και κατέθηκεν αυτόν εν μνημείω ό ήν λελατομημένον εκ πέτρας, και προσεκύλισε λίθον επί την θύραν τού μνημείου. 47 η δε Μαρία η Μαγδαληνή και Μαρία Ιωσή εθεώρουν που τίθεται.

Κεφάλαιο Ιστ΄

ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ

1 Καί διαγενομένου τού σαββάτου Μαρία η Μαγδαληνή και Μαρία η τού Ιακώβου και Σαλώμη ηγόρασαν αρώματα ίνα ελθούσαι αλείψωσιν αυτόν. 2 και λίαν πρωί τς μιάς σαββάτων έρχονται επί το μνημείον, ανατείλαντος τού ηλίου. 3 και έλεγον προς εαυτάς· Τίς αποκυλίσει ημίν τον λίθον εκ της θύρας τού μνημείου; 4 και αναβλέψασαι θεωρούσιν ότι αποκεκύλισται ο λίθος· ήν γάρ μέγας σφόδρα. 5 και εισελθούσαι εις το μνημείον είδον νεανίσκον καθήμενον εν τοίς δεξιοίς, περιβεβλημένον στολήν λευκήν, και εξεθαμβήθησαν. 6 ο δε λέγει αυταίς· Μή εκθαμβείσθε· Ιησούν ζητείτε τον Ναζαρηνόν τον εσταυρωμένον· ηγέρθη, ουκ έστιν ώδε· ίδε ο τόπος όπου έθηκαν αυτόν. 7 αλλ' υπάγετε είπατε τοίς μαθηταίς αυτού και τώ Πέτρω ότι προάγει υμάς εις την Γαλιλαίαν· εκεί αυτόν όψεσθε, καθώς είπεν υμίν. 8 και εξελθούσαι έφυγον από τού μνημείου· είχε δε αυτάς τρόμος και έκστασις, και ουδενί ουδέν είπον· εφοβούντο γάρ. 9 Αναστάς δε πρωί πρώτη σαββάτου εφάνη πρώτον Μαρία τή Μαγδαληνή, αφ' ής εκβεβλήκει επτά δαιμόνια.

10 εκείνη πορευθείσα απήγγειλε τοίς μετ' αυτού γενομένοις, πενθούσι και κλαίουσι. 11 κακείνοι ακούσαντες ότι ζή και εθεάθη υπ' αυτής, ηπίστησαν. 12 Μετά δε ταύτα δυσίν εξ αυτών περιπατούσιν εφανερώθη εν ετέρα μορφή, πορευομένοις εις αγρόν. 13 κακείνοι απελθόντες απήγγειλαν τοίς λοιποίς· ουδέ εκείνοις επίστευσαν. 14 Ύστερον ανακειμένοις αυτοίς τοίς ένδεκα εφανερώθη και ωνείδισε την απιστίαν αυτών και την σκληροκαρδίαν, ότι τοίς θεασαμένοις αυτόν εγηγερμένον ουκ επίστευσαν. 15 και είπεν αυτοίς· Πορευθέντες εις τον κόσμον άπαντα κηρύξατε το ευαγγέλιον πάση τή κτίσει. 16 ο πιστεύσας και βαπτισθείς σωθήσεται, ο δε απιστήσας κατακριθήσεται· 17 σημεία δε τοίς πιστεύσασι ταύτα παρακολουθήσει· εν τώ ονόματί μου δαιμόνια εκβαλούσι· γλώσσαις λαλήσουσι καιναίς· 18 όφεις αρούσι· κάν θανάσιμόν τι πίωσιν, ου μη αυτούς βλάψει· επί αρρώστους χείρας επιθήσουσι, και καλώς έξουσιν. 19 Ο μέν ούν Κύριος μετά το λαλήσαι αυτοίς ανελήφθη εις τον ουρανόν και εκάθισεν εκ δεξιών τού Θεού.

20 εκείνοι δε εξελθόντες εκήρυξαν πανταχού, τού Κυρίου συνεργούντος και τον λόγον βεβαιούντος διά των επακολουθούντων σημείων. αμήν.

ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ

Κεφάλαιο α΄

1 Επειδήπερ πολλοί επεχείρησαν ανατάξασθαι διήγησιν περί των πεπληροφορημένων εν ημίν πραγμάτων, 2 καθώς παρέδοσαν ημίν οι απ' αρχής αυτόπται και υπηρέται γενόμενοι τού λόγου, 3 έδοξε καμοί παρηκολουθηκότι άνωθεν πάσιν ακριβώς καθεξής σοι γράψαι, κράτιστε Θεόφιλε, 4 ίνα επιγνώς περί ών κατηχήθης λόγων την ασφάλειαν. 5 Εγένετο εν ταίς ημέραις Ηρώδου τού βασιλέως της Ιουδαίας ιερεύς τις ονόματι Ζαχαρίας εξ εφημερίας Αβιά, και γυνή αυτώ εκ των θυγατέρων Ααρών, και το όνομα αυτής Ελισάβετ. 6 ήσαν δε δίκαιοι αμφότεροι εναντίον τού Θεού, πορευόμενοι εν πάσαις ταίς εντολαίς και δικαιώμασιν τού Κυρίου άμεμπτοι. 7 και ουκ ήν αυτοίς τέκνον, καθότι η Ελισάβετ ήν στείρα, και αμφότεροι προβεβηκότες εν ταίς ημέραις αυτών ήσαν. 8 Εγένετο δε εν τώ ιερατεύειν αυτόν εν τή τάξει της εφημερίας αυτού έναντι τού Θεού, 9 κατά το έθος της ιερατείας έλαχε τού θυμιάσαι εισελθών εις τον ναόν τού Κυρίου·

10 και πάν το πλήθος ήν τού λαού προσευχόμενον έξω τή ώρα τού θυμιάματος. 11 ώφθη δε αυτώ άγγελος Κυρίου εστώς εκ δεξιών τού θυσιαστηρίου τού θυμιάματος. 12 και εταράχθη Ζαχαρίας ιδών, και φόβος επέπεσεν επ' αυτόν. 13 είπε δε προς αυτόν ο άγγελος· Μή φοβού, Ζαχαρία· διότι εισηκούσθη η δέησίς σου, και η γυνή σου Ελισάβετ γεννήσει υιόν σοι, και καλέσεις το όνομα αυτού Ιωάννην· 14 και έσται χαρά σοι και αγαλλίασις, και πολλοί επί τή γενέσει αυτού χαρήσονται. 15 έσται γάρ μέγας ενώπιον τού Κυρίου, και οίνον και σίκερα ου μη πίη, και Πνεύματος αγίου πλησθήσεται έτι εκ κοιλίας μητρός αυτού, 16 και πολλούς των υιών Ισραήλ επιστρέψει επί Κύριον τον Θεόν αυτών. 17 και αυτός προελεύσεται ενώπιον αυτού εν πνεύματι και δυνάμει Ηλίου, επιστρέψαι καρδίας πατέρων επί τέκνα και απειθείς εν φρονήσει δικαίων, ετοιμάσαι Κυρίω λαόν κατεσκευασμένον. 18 και είπε Ζαχαρίας προς τον άγγελον· Κατά τι γνώσομαι τούτο; εγώ γάρ ειμι πρεσβύτης και η γυνή μου προβεβηκυία εν ταίς ημέραις αυτής. 19 και αποκριθείς ο άγγελος είπεν αυτώ· Εγώ ειμι Γαβριήλ ο παρεστηκώς ενώπιον τού Θεού, και απεστάλην λαλήσαι προς σε και ευαγγελίσασθαί σοι ταύτα.

20 και ιδού έση σιωπών και μη δυνάμενος λαλήσαι άχρι ής ημέρας γένηται ταύτα, ανθ' ών ουκ επίστευσας τοίς λόγοις μου, οίτινες πληρωθήσονται εις τον καιρόν αυτών. 21 και ήν ο λαός προσδοκών τον Ζαχαρίαν, και εθαύμαζον εν τώ χρονίζειν αυτόν εν τώ ναώ. 22 εξελθών δε ουκ ηδύνατο λαλήσαι αυτοίς, και επέγνωσαν ότι οπτασίαν εώρακεν εν τώ ναώ· και αυτός ήν διανεύων αυτοίς, και διέμενεν κωφός. 23 και εγένετο ως επλήσθησαν αι ημέραι της λειτουργίας αυτού απήλθεν εις τον οίκον αυτού. 24 Μετά δε ταύτας τας ημέρας συνέλαβεν Ελισάβετ η γυνή αυτού· και περιέκρυβεν εαυτήν μήνας πέντε, 25 λέγουσα ότι Ούτω μοι πεποίηκεν ο Κύριος εν ημέραις αίς επείδεν αφελείν το όνειδός μου εν ανθρώποις. 26 Εν δε τώ μηνί τώ έκτω απεστάλη ο άγγελος Γαβριήλ από τού Θεού εις πόλιν της Γαλιλαίας, ή όνομα Ναζαρέτ, 27 προς παρθένον μεμνηστευμένην ανδρί, ώ όνομα Ιωσήφ, εξ οίκου Δαυίδ, και το όνομα της παρθένου Μαριάμ. 28 και εισελθών ο άγγελος προς αυτήν είπε· Χαίρε, κεχαριτωμένη· ο Κύριος μετά σού· ευλογημένη σύ εν γυναιξίν. 29 η δε ιδούσα διεταράχθη επί τώ λόγω αυτού, και διελογίζετο ποταπός είη ο ασπασμός ούτος.

30 και είπεν ο άγγελος αυτή· Μή φοβού, Μαριάμ· εύρες γάρ χάριν παρά τώ Θεώ. 31 και ιδού συλλήψη εν γαστρί και τέξη υιόν, και καλέσεις το όνομα αυτού Ιησούν. 32 ούτος έσται μέγας και υιός υψίστου κληθήσεται, και δώσει αυτώ Κύριος ο Θεός τον θρόνον Δαυίδ τού πατρός αυτού, 33 και βασιλεύσει επί τον οίκον Ιακώβ εις τους αιώνας, και της βασιλείας αυτού ουκ έσται τέλος. 34 είπε δε Μαριάμ προς τον άγγελον· Πώς έσται μοι τούτο, επεί άνδρα ου γινώσκω; 35 και αποκριθείς ο άγγελος είπεν αυτή· Πνεύμα άγιον επελεύσεται επί σε και δύναμις υψίστου επισκιάσει σοι· διό και το γεννώμενον άγιον κληθήσεται υιός Θεού. 36 και ιδού Ελισάβετ η συγγενής σου και αυτή συνεληφυία υιόν εν γήρει αυτής, και ούτος μην έκτος εστίν αυτή τή καλουμένη στείρα· 37 ότι ουκ αδυνατήσει παρά τώ Θεώ πάν ρήμα. 38 είπεν δε Μαριάμ· Ιδού η δούλη Κυρίου· γένοιτό μοι κατά το ρήμά σου. και απήλθεν απ' αυτής ο άγγελος. 39 Αναστάσα δε Μαριάμ εν ταίς ημέραις ταύταις επορεύθη εις την ορεινήν μετά σπουδής εις πόλιν Ιούδα,

40 και εισήλθεν εις τον οίκον Ζαχαρίου και ησπάσατο την Ελισάβετ. 41 και εγένετο ως ήκουσεν η Ελισάβετ τον ασπασμόν της Μαρίας, εσκίρτησεν το βρέφος εν τή κοιλία αυτής· και επλήσθη Πνεύματος αγίου η Ελισάβετ 42 και ανεφώνησε φωνή μεγάλη και είπεν· Ευλογημένη σύ εν γυναιξί και ευλογημένος ο καρπός της κοιλίας σου. 43 και πόθεν μοι τούτο ίνα έλθη η μήτηρ τού Κυρίου μου προς με; 44 ιδού γάρ ως εγένετο η φωνή τού ασπασμού σου εις τα ώτά μου, εσκίρτησεν το βρέφος εν αγαλλιάσει εν τή κοιλία μου. 45 και μακαρία η πιστεύσασα ότι έσται τελείωσις τοίς λελαλημένοις αυτή παρά Κυρίου. 46 Καί είπε Μαριάμ· Μεγαλύνει η ψυχή μου τον Κύριον 47 και ηγαλλίασε το πνεύμά μου επί τώ Θεώ τώ σωτήρί μου, 48 ότι επέβλεψεν επί την ταπείνωσιν της δούλης αυτού. ιδού γάρ από τού νύν μακαριούσί με πάσαι αι γενεαί. 49 ότι εποίησέ μοι μεγάλα ο δυνατός και άγιον το όνομα αυτού,

50 και το έλεος αυτού εις γενεάς γενεών τοίς φοβουμένοις αυτόν. 51 Εποίησε κράτος εν βραχίονι αυτού, διεσκόρπισεν υπερηφάνους διανοία καρδίας αυτών· 52 καθείλε δυνάστας από θρόνων και ύψωσε ταπεινούς, 53 πεινώντας ενέπλησεν αγαθών και πλουτούντας εξαπέστειλε κενούς. 54 αντελάβετο Ισραήλ παιδός αυτού, μνησθήναι ελέους, 55 καθώς ελάλησε προς τους πατέρας ημών, τώ Αβραάμ και τώ σπέρματι αυτού εις τον αιώνα. 56 Έμεινε δε Μαριάμ σύν αυτή ωσεί μήνας τρεις και υπέστρεψεν εις τον οίκον αυτής. 57 Τή δε Ελισάβετ επλήσθη ο χρόνος τού τεκείν αυτήν, και εγέννησεν υιόν. 58 και ήκουσαν οι περίοικοι και οι συγγενείς αυτής ότι εμεγάλυνε Κύριος το έλεος αυτού μετ' αυτής, και συνέχαιρον αυτή. 59 Καί εγένετο εν τή ημέρα τή ογδόη ήλθον περιτεμείν το παιδίον, και εκάλουν αυτό επί τώ ονόματι τού πατρός αυτού Ζαχαρίαν.

60 και αποκριθείσα η μήτηρ αυτού είπεν· Ουχί, αλλά κληθήσεται Ιωάννης. 61 και είπον προς αυτήν ότι Ουδείς εστιν εν τή συγγενεία σου ός καλείται τώ ονόματι τούτω· 62 ενένευον δε τώ πατρί αυτού το τι αν θέλοι καλείσθαι αυτόν. 63 και αιτήσας πινακίδιον έγραψε λέγων· Ιωάννης εστί το όνομα αυτού· και εθαύμασαν πάντες. 64 ανεώχθη δε το στόμα αυτού παραχρήμα και η γλώσσα αυτού, και ελάλει ευλογών τον Θεόν. 65 και εγένετο επί πάντας φόβος τους περιοικούντας αυτούς, και εν όλη τή ορεινή της Ιουδαίας διελαλείτο πάντα τα ρήματα ταύτα, 66 και έθεντο πάντες οι ακούσαντες εν τή καρδία αυτών, λέγοντες· Τί άρα το παιδίον τούτο έσται; και χείρ Κυρίου ήν μετ' αυτού. 67 Καί Ζαχαρίας ο πατήρ αυτού επλήσθη Πνεύματος αγίου και προεφήτευσε λέγων· 68 Ευλογητός Κύριος, ο Θεός τού Ισραήλ, ότι επεσκέψατο και εποίησε λύτρωσιν τώ λαώ αυτού, 69 και ήγειρε κέρας σωτηρίας ημίν εν τώ οίκω Δαυίδ τού παιδός αυτού,

70 καθώς ελάλησε διά στόματος των αγίων, των απ' αιώνος προφητών αυτού, 71 σωτηρίαν εξ εχθρών ημών και εκ χειρός πάντων των μισούντων ημάς, 72 ποιήσαι έλεος μετά των πατέρων ημών και μνησθήναι διαθήκης αγίας αυτού, 73 καθώς ελάλησε προς Αβραάμ τον πατέρα ημών, τού δούναι ημίν 74 αφόβως, εκ χειρός των εχθρών ημών ρυσθέντας, λατρεύειν αυτώ 75 εν οσιότητι και δικαιοσύνη ενώπιον αυτού πάσας τας ημέρας της ζωής ημών. 76 Καί σύ, παιδίον, προφήτης υψίστου κληθήση· προπορεύση γάρ πρό προσώπου Κυρίου ετοιμάσαι οδούς αυτού, 77 τού δούναι γνώσιν σωτηρίας τώ λαώ αυτού εν αφέσει αμαρτιών αυτών 78 διά σπλάγχνα ελέους Θεού ημών, εν οίς επεσκέψατο ημάς ανατολή εξ ύψους 79 επιφάναι τοίς εν σκότει και σκιά θανάτου καθημένοις, τού κατευθύναι τους πόδας ημών εις οδόν ειρήνης.

80 Τό δε παιδίον ηύξανε και εκραταιούτο πνεύματι, και ήν εν ταίς ερήμοις έως ημέρας αναδείξεως αυτού προς τον Ισραήλ.

Κεφάλαιο β΄

ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ

1 Εγένετο δε εν ταίς ημέραις εκείναις εξήλθε δόγμα παρά Καίσαρος Αυγούστου απογράφεσθαι πάσαν την οικουμένην. 2 αύτη η απογραφή πρώτη εγένετο ηγεμονεύοντος της Συρίας Κυρηνίου. 3 και επορεύοντο πάντες απογράφεσθαι, έκαστος εις την ιδίαν πόλιν. 4 Ανέβη δε και Ιωσήφ από της Γαλιλαίας εκ πόλεως Ναζαρέτ εις την Ιουδαίαν εις πόλιν Δαυίδ ήτις καλείται Βηθλέεμ, διά το είναι αυτόν εξ οίκου και πατριάς Δαυίδ, 5 απογράψασθαι σύν Μαριάμ τή εμνηστευμένη αυτώ γυναικί, ούση εγκύω. 6 εγένετο δε εν τώ είναι αυτούς εκεί επλήσθησαν αι ημέραι τού τεκείν αυτήν, 7 και έτεκεν τον υιόν αυτής τον πρωτότοκον· και εσπαργάνωσεν αυτόν και ανέκλινεν αυτόν εν τή φάτνη, διότι ουκ ήν αυτοίς τόπος εν τώ καταλύματι. 8 Καί ποιμένες ήσαν εν τή χώρα τή αυτή αγραυλούντες και φυλάσσοντες φυλακάς της νυκτός επί την ποίμνην αυτών. 9 και ιδού άγγελος Κυρίου επέστη αυτοίς και δόξα Κυρίου περιέλαμψεν αυτούς, και εφοβήθησαν φόβον μέγαν.

10 και είπεν αυτοίς ο άγγελος· Μή φοβείσθε· ιδού γάρ ευαγγελίζομαι υμίν χαράν μεγάλην ήτις έσται παντί τώ λαώ, 11 ότι ετέχθη υμίν σήμερον σωτήρ ός εστιν Χριστός Κύριος εν πόλει Δαυίδ. 12 και τούτο υμίν το σημείον, ευρήσετε βρέφος εσπαργανωμένον, κείμενον εν φάτνη. 13 και εξαίφνης εγένετο σύν τώ αγγέλω πλήθος στρατιάς ουρανίου αινούντων τον Θεόν και λεγόντων· 14 Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γής ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκία. 15 Καί εγένετο ως απήλθον απ' αυτών εις τον ουρανόν οι άγγελοι, και οι άνθρωποι οι ποιμένες είπον προς αλλήλους· Διέλθωμεν δή έως Βηθλέεμ και ίδωμεν το ρήμα τούτο το γεγονός ό ο Κύριος εγνώρισεν ημίν. 16 και ήλθον σπεύσαντες και ανεύρον την τε Μαριάμ και τον Ιωσήφ και το βρέφος κείμενον εν τή φάτνη. 17 ιδόντες δε διεγνώρισαν περί τού ρήματος τού λαληθέντος αυτοίς περί τού παιδίου τούτου· 18 και πάντες οι ακούσαντες εθαύμασαν περί των λαληθέντων υπό των ποιμένων προς αυτούς. 19 η δε Μαριάμ πάντα συνετήρει τα ρήματα ταύτα συμβάλλουσα εν τή καρδία αυτής.

20 και υπέστρεψαν οι ποιμένες δοξάζοντες και αινούντες τον Θεόν επί πάσιν οίς ήκουσαν και είδον καθώς ελαλήθη προς αυτούς. 21 Καί ότε επλήσθησαν ημέραι οκτώ τού περιτεμείν το παιδίον, και εκλήθη το όνομα αυτού Ιησούς, το κληθέν υπό τού αγγέλου πρό τού συλληφθήναι αυτόν εν τή κοιλία. 22 Καί ότε επλήσθησαν αι ημέραι τού καθαρισμού αυτών κατά τον νόμον Μωϋσέως, ανήγαγον αυτόν εις Ιεροσόλυμα παραστήσαι τώ Κυρίω, 23 καθώς γέγραπται εν νόμω Κυρίου ότι πάν άρσεν διανοίγον μήτραν άγιον τώ Κυρίω κληθήσεται, 24 και τού δούναι θυσίαν κατά το ειρημένον εν τώ νόμω Κυρίου, ζεύγος τρυγόνων ή δύο νεοσσούς περιστερών. 25 Καί ιδού ήν άνθρωπος εν Ιερουσολύμοις ώ όνομα Συμεών, και ο άνθρωπος ούτος δίκαιος και ευλαβής, προσδεχόμενος παράκλησιν τού Ισραήλ, και Πνεύμα ήν άγιον επ' αυτόν· 26 και ήν αυτώ κεχρηματισμένον υπό τού Πνεύματος τού αγίου μη ιδείν θάνατον πριν ή ίδη τον Χριστόν Κυρίου. 27 και ήλθεν εν τώ Πνεύματι εις το ιερόν· και εν τώ εισαγαγείν τους γονείς το παιδίον Ιησούν τού ποιήσαι αυτούς κατά το ειθισμένον τού νόμου περί αυτού 28 και αυτός εδέξατο αυτόν εις τας αγκάλας αυτού και ευλόγησε τον Θεόν και είπε· 29 Νύν απολύεις τον δούλόν σου, δέσποτα, κατά το ρήμά σου εν ειρήνη,

30 ότι είδον οι οφθαλμοί μου το σωτήριόν σου, 31 ό ητοίμασας κατά πρόσωπον πάντων των λαών. 32 φώς εις αποκάλυψιν εθνών και δόξαν λαού σου Ισραήλ. 33 και ήν Ιωσήφ και η μήτηρ αυτού θαυμάζοντες επί τοίς λαλουμένοις περί αυτού. 34 και ευλόγησεν αυτούς Συμεών και είπεν προς Μαριάμ την μητέρα αυτού· Ιδού ούτος κείται εις πτώσιν και ανάστασιν πολλών εν τώ Ισραήλ και εις σημείον αντιλεγόμενον. 35 και σού δε αυτής την ψυχήν διελεύσεται ρομφαία, όπως αν αποκαλυφθώσιν εκ πολλών καρδιών διαλογισμοί. 36 Καί ήν Άννα προφήτις, θυγάτηρ Φανουήλ, εκ φυλής Ασήρ· αύτη προβεβηκυία εν ημέραις πολλαίς, ζήσασα μετά ανδρός έτη επτά από της παρθενίας αυτής, 37 και αυτή χήρα έως ετών ογδοήκοντα τεσσάρων, ή ουκ αφίστατο από τού ιερού νηστείαις και δεήσεσι λατρεύουσα νύκτα και ημέραν· 38 και αύτη αυτή τή ώρα επιστάσα ανθωμολογείτο τώ Κυρίω και ελάλει περί αυτού πάσι τοίς προσδεχομένοις λύτρωσιν εν Ιερουσαλήμ. 39 Καί ως ετέλεσαν πάντα τα κατά τον νόμον Κυρίου, υπέστρεψαν εις την Γαλιλαίαν εις πόλιν εαυτών Ναζαρέτ.

40 Τό δε παιδίον ηύξανε και εκραταιούτο πνεύματι πληρούμενον σοφίας, και χάρις Θεού ήν επ' αυτό. 41 Καί επορεύοντο οι γονείς αυτού κατ' έτος εις Ιερουσαλήμ τή εορτή τού πάσχα. 42 και ότε εγένετο ετών δώδεκα, αναβάντων αυτών εις Ιεροσόλυμα κατά το έθος της εορτής 43 και τελειωσάντων τας ημέρας, εν τώ υποστρέφειν αυτούς υπέμεινεν Ιησούς ο παίς εν Ιερουσαλήμ, και ουκ έγνω Ιωσήφ και η μήτηρ αυτού. 44 νομίσαντες δε αυτόν εν τή συνοδία είναι ήλθον ημέρας οδόν και ανεζήτουν αυτόν εν τοίς συγγενέσι και τοίς γνωστοίς· 45 και μη ευρόντες αυτόν υπέστρεψαν εις Ιερουσαλήμ ζητούντες αυτόν. 46 και εγένετο μεθ' ημέρας τρεις εύρον αυτόν εν τώ ιερώ καθεζόμενον εν μέσω των διδασκάλων και ακούοντα αυτών και επερωτώντα αυτούς· 47 εξίσταντο δε πάντες οι ακούοντες αυτού επί τή συνέσει και ταίς αποκρίσεσιν αυτού. 48 και ιδόντες αυτόν εξεπλάγησαν, και προς αυτόν η μήτηρ αυτού είπε· Τέκνον, τι εποίησας ημίν ούτως; ιδού ο πατήρ σου καγώ οδυνώμενοι εζητούμέν σε. 49 και είπεν προς αυτούς· Τί ότι εζητείτέ με; ουκ ήδειτε ότι εν τοίς τού πατρός μου δεί είναί με;

50 και αυτοί ου συνήκαν το ρήμα ό ελάλησεν αυτοίς. 51 και κατέβη μετ' αυτών και ήλθεν εις Ναζαρέτ, και ήν υποτασσόμενος αυτοίς. και η μήτηρ αυτού διετήρει πάντα τα ρήματα ταύτα εν τή καρδία αυτής. 52 Καί Ιησούς προέκοπτε σοφία και ηλικία και χάριτι παρά Θεώ και ανθρώποις.

Κεφάλαιο γ΄

ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ

1 Εν έτει δε πεντεκαιδεκάτω της ηγεμονίας Τιβερίου Καίσαρος, ηγεμονεύοντος Ποντίου Πιλάτου της Ιουδαίας, και τετραρχούντος της Γαλιλαίας Ηρώδου, Φιλίππου δε τού αδελφού αυτού τετραρχούντος της Ιτουραίας και Τραχωνίτιδος χώρας, και Λυσανίου της Αβιληνής τετραρχούντος, 2 επί αρχιερέως Άννα και Καϊάφα, εγένετο ρήμα Θεού επί Ιωάννην τον Ζαχαρίου υιόν εν τή ερήμω. 3 και ήλθεν εις πάσαν την περίχωρον τού Ιορδάνου κηρύσσων βάπτισμα μετανοίας εις άφεσιν αμαρτιών, 4 ως γέγραπται εν βίβλω λόγων Ησαίου τού προφήτου λέγοντος· Φωνή βοώντος εν τή ερήμω, ε τοιμάσατε την οδόν Κυρίου, ευθείας ποιείτε τας τρίβους αυτού· 5 πάσα φάραγξ πληρωθήσεται και πάν όρος και βουνός ταπεινωθήσεται, και έσται τα σκολιά εις ευθείαν και αι τραχείαι εις οδούς λείας, 6 και όψεται πάσα σάρξ το σωτήριον τού Θεού. 7 Έλεγεν ούν τοίς εκπορευομένοις όχλοις βαπτισθήναι υπ' αυτού· Γεννήματα εχιδνών, τις υπέδειξεν υμίν φυγείν από της μελλούσης οργής; 8 ποιήσατε ούν καρπούς αξίους της μετανοίας· και μη άρξησθε λέγειν εν εαυτοίς, πατέρα έχομεν τον Αβραάμ· λέγω γάρ υμίν ότι δύναται ο Θεός εκ των λίθων τούτων εγείραι τέκνα τώ Αβραάμ. 9 ήδη δε και η αξίνη προς την ρίζαν των δένδρων κείται· πάν ούν δένδρον μη ποιούν καρπόν καλόν εκκόπτεται και εις πύρ βάλλεται.

10 Καί επηρώτων αυτόν οι όχλοι λέγοντες· Τί ούν ποιήσωμεν; 11 αποκριθείς δε λέγει αυτοίς· Ο έχων δύο χιτώνας μεταδότω τώ μη έχοντι, και ο έχων βρώματα ομοίως ποιείτω. 12 ήλθον δε και τελώναι βαπτισθήναι, και είπον προς αυτόν· Διδάσκαλε, τι ποιήσωμεν; 13 ο δε είπε προς αυτούς· Μηδέν πλέον παρά το διατεταγμένον υμίν πράσσετε. 14 επηρώτων δε αυτόν και στρατευόμενοι λέγοντες· Καί ημείς τι ποιήσωμεν; και είπε προς αυτούς· Μηδένα συκοφαντήσητε μηδέ διασείσητε, και αρκείσθε τοίς οψωνίοις υμών. 15 Προσδοκώντος δε τού λαού και διαλογιζομένων πάντων εν ταίς καρδίαις αυτών περί τού Ιωάννου, μήποτε αυτός είη ο Χριστός, 16 απεκρίνατο ο Ιωάννης άπασι λέγων· Εγώ μέν ύδατι βαπτίζω υμάς· έρχεται δε ο ισχυρότερός μου, ού ουκ ειμί ικανός λύσαι τον ιμάντα των υποδημάτων αυτού· αυτός υμάς βαπτίσει εν Πνεύματι αγίω και πυρί. 17 ού το πτύον εν τή χειρί αυτού και διακαθαριεί την άλωνα αυτού, και συνάξει τον σίτον εις την αποθήκην αυτού, το δε άχυρον κατακαύσει πυρί ασβέστω. 18 πολλά μέν ούν και έτερα παρακαλών ευηγγελίζετο τον λαόν. 19 ο δε Ηρώδης ο τετράρχης, ελεγχόμενος υπ' αυτού περί Ηρωδιάδος της γυναικός τού αδελφού αυτού και περί πάντων ών εποίησε πονηρών ο Ηρώδης,

20 προσέθηκε και τούτο επί πάσι και κατέκλεισε τον Ιωάννην εν τή φυλακή. 21 Εγένετο δε εν τώ βαπτισθήναι άπαντα τον λαόν και Ιησού βαπτισθέντος και προσευχομένου ανεωχθήναι τον ουρανόν 22 και καταβήναι το Πνεύμα το άγιον σωματικώ είδει ωσεί περιστεράν επ' αυτόν, και φωνήν εξ ουρανού γενέσθαι λέγουσαν· Σύ εί ο υιός μου ο αγαπητός, εν σοί ευδόκησα. 23 Καί αυτός ήν ο Ιησούς ωσεί ετών τριάκοντα αρχόμενος, ών, ως ενομίζετο, υιός Ιωσήφ, τού Ηλί, 24 τού Ματθάν, τού Λευί, τού Μελχί, τού Ιωαννά, τού Ιωσήφ, 25 τού Ματταθίου, τού Αμώς, τού Ναούμ, τού Εσλίμ, τού Ναγγαί, 26 τού Μαάθ, τού Ματταθίου τού Σεμεύ, τού Ιωσήφ, τού Ιωδά, 27 τού Ιωαννάν, τού Ρησά, τού Ζοροβάβελ, τού Σαλαθιήλ, τού Νηρί, 28 τού Μελχί, τού Αδδί, τού Κωσάμ, τού Ελμωδάμ, τού Ήρ, 29 τού Ιωσή, τού Ελιέζερ, τού Ιωρείμ, τού Ματθάτ, τού Λευί,

30 τού Συμεών, τού Ιούδα, τού Ιωσήφ, τού Ιωνά, τού Ελιακείμ, 31 τού Μελεά, τού Μαϊνάν, τού Ματταθά, τού Νάθαν, τού Δαυίδ, 32 τού Ιεσσαί, τού Ωβήδ, τού Βοόζ, τού Σαλμών, τού Ναασσών, 33 τού Αμιναδάβ, τού Αράμ, τού Ιωράμ, τού Εσρώμ, τού Φαρές, τού Ιούδα, 34 τού Ιακώβ, τού Ισαάκ, τού Αβραάμ, τού Θάρα, τού Ναχώρ, 35 τού Σερούχ, τού Ραγαύ, τού Φάλεκ, τού Έβερ, τού Σαλά, 36 τού Καϊνάν, τού Αρφαξάδ, τού Σήμ, τού Νώε, τού Λάμεχ, 37 τού Μαθουσάλα, τού Ενώχ, τού Ιάρεδ, τού Μαλελεήλ, τού Καϊνάν, 38 τού Ενώς, τού Σήθ, τού Αδάμ, τού Θεού.

Κεφάλαιο δ΄

ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ

1 Ιησούς δε πλήρης Πνεύματος αγίου υπέστρεψεν από τού Ιορδάνου, και ήγετο εν τώ Πνεύματι εις την έρημον 2 ημέρας τεσσαράκοντα πειραζόμενος υπό τού διαβόλου, και ουκ έφαγεν ουδέν εν ταίς ημέραις εκείναις· και συντελεσθεισών αυτών ύστερον επείνασε. 3 και είπεν αυτώ ο διάβολος· Ει υιός εί τού Θεού, ειπέ τώ λίθω τούτω ίνα γένηται άρτος. 4 και απεκρίθη ο Ιησούς προς αυτόν λέγων· Γέγραπται ότι ουκ επ' άρτω μόνω ζήσεται άνθρωπος, αλλ' επί παντί ρήματι εκπορευομένω διά στόματος Θεού. 5 Καί αναγαγών αυτόν ο διάβολος εις όρος υψηλόν έδειξεν αυτώ πάσας τας βασιλείας της οικουμένης εν στιγμή χρόνου· 6 και είπεν αυτώ ο διάβολος· Σοί δώσω την εξουσίαν ταύτην άπασαν και την δόξαν αυτών, ότι εμοί παραδέδοται και ώ εάν θέλω δίδωμι αυτήν· 7 σύ ούν εάν προσκυνήσης ενώπιόν μου, έσται σού πάσα. 8 και αποκριθείς αυτώ είπεν ο Ιησούς· Ύπαγε οπίσω μου σατανά γέγραπται γάρ, Κύριον τον Θεόν σου προσκυνήσεις και αυτώ μόνω λατρεύσεις. 9 Καί ήγαγεν αυτόν εις Ιερουσόλυμα, και έστησεν αυτόν επί το πτερύγιον τού ιερού και είπεν αυτώ· Ει υιός εί τού Θεού, βάλε σεαυτόν εντεύθεν κάτω·

10 γέγραπται γάρ ότι τοίς αγγέλοις αυτού εντελείται περί σού τού διαφυλάξαι σε, 11 και ότι επί χειρών αρούσίν σε, μήποτε προσκόψης προς λίθον τον πόδα σου. 12 και αποκριθείς είπεν αυτώ ο Ιησούς ότι Είρηται, ουκ εκπειράσεις Κύριον τον Θεόν σου. 13 Καί συντελέσας πάντα πειρασμόν ο διάβολος απέστη απ' αυτού άχρι καιρού. 14 Καί υπέστρεψεν ο Ιησούς εν τή δυνάμει τού Πνεύματος εις την Γαλιλαίαν· και φήμη εξήλθε καθ' όλης της περιχώρου περί αυτού. 15 και αυτός εδίδασκεν εν ταίς συναγωγαίς αυτών, δοξαζόμενος υπό πάντων. 16 Καί ήλθεν εις Ναζαρέτ, ού ήν τεθραμμένος, και εισήλθεν κατά το ειωθός αυτώ εν τή ημέρα των σαββάτων εις την συναγωγήν, και ανέστη αναγνώναι. 17 και επεδόθη αυτώ βιβλίον Ησαίου τού προφήτου, και αναπτύξας το βιβλίον εύρεν τον τόπον ού ήν γεγραμμένον· 18 Πνεύμα Κυρίου επ' εμέ, ού είνεκεν έχρισέ με ευαγγελίσασθαι πτωχοίς απέσταλκέ με ιάσασθαι τους συντετριμμένους την καρδίαν, 19 κηρύξαι αιχμαλώτοις άφεσιν και τυφλοίς ανάβλεψιν, αποστείλαι τεθραυσμένους εν αφέσει, κηρύξαι ενιαυτόν Κυρίου δεκτόν.

20 και πτύξας το βιβλίον αποδούς τώ υπηρέτη εκάθισε· και πάντων εν τή συναγωγή οι οφθαλμοί ήσαν ατενίζοντες αυτώ. 21 ήρξατο δε λέγειν προς αυτούς ότι Σήμερον πεπλήρωται η γραφή αύτη εν τοίς ωσίν υμών. 22 και πάντες εμαρτύρουν αυτώ και εθαύμαζον επί τοίς λόγοις της χάριτος τοίς εκπορευομένοις εκ τού στόματος αυτού και έλεγον· Ουχ ούτός εστιν ο υιός Ιωσήφ ; 23 και είπε προς αυτούς· Πάντως ερείτέ μοι την παραβολήν ταύτην· ιατρέ, θεράπευσον σεαυτόν· όσα ηκούσαμεν γενόμενα εν τή Καπερναούμ, ποίησον και ώδε εν τή πατρίδι σου. 24 είπε δε· Αμήν λέγω υμίν ότι ουδείς προφήτης δεκτός εστιν εν τή πατρίδι αυτού. 25 επ' αληθείας δε λέγω υμίν πολλαί χήραι ήσαν εν ταίς ημέραις Ηλίου εν τώ Ισραήλ, ότε εκλείσθη ο ουρανός επί έτη τρία και μήνας έξ, ως εγένετο λιμός μέγας επί πάσαν την γήν, 26 και προς ουδεμίαν αυτών επέμφθη Ηλίας ει μη εις Σαρεπτά της Σιδωνίας προς γυναίκα χήραν. 27 και πολλοί λεπροί ήσαν επί Ελισαίου τού προφήτου εν τώ Ισραήλ, και ουδείς αυτών εκαθαρίσθη ει μη Νεεμάν ο Σύρος. 28 και επλήσθησαν πάντες θυμού εν τή συναγωγή ακούοντες ταύτα, 29 και αναστάντες εξέβαλον αυτόν έξω της πόλεως και ήγαγον αυτόν έως οφρύος τού όρους, εφ' ού η πόλις αυτών ωκοδόμητο, εις το κατακρημνίσαι αυτόν·

30 αυτός δε διελθών διά μέσου αυτών επορεύετο. 31 Καί κατήλθεν εις Καπερναούμ πόλιν της Γαλιλαίας, και ήν διδάσκων αυτούς εν τοίς σάββασι· 32 και εξεπλήσσοντο επί τή διδαχή αυτού, ότι εν εξουσία ήν ο λόγος αυτού. 33 Καί εν τή συναγωγή ήν άνθρωπος έχων πνεύμα δαιμονίου ακαθάρτου, και ανέκραξε φωνή μεγάλη, 34 λέγων· Έα, τι ημίν και σοί, Ιησού Ναζαρηνέ; ήλθες απολέσαι ημάς; οίδά σε τις εί, ο άγιος τού Θεού. 35 και επετίμησεν αυτώ ο Ιησούς λέγων· Φιμώθητι και έξελθε εξ αυτού. και ρίψαν αυτόν το δαιμόνιον εις το μέσον εξήλθεν απ' αυτού, μηδέν βλάψαν αυτόν. 36 και εγένετο θάμβος επί πάντας, και συνελάλουν προς αλλήλους λέγοντες· Τίς ο λόγος ούτος, ότι εν εξουσία και δυνάμει επιτάσσει τοίς ακαθάρτοις πνεύμασι, και εξέρχονται; 37 και εξεπορεύετο ήχος περί αυτού εις πάντα τόπον της περιχώρου. 38 Αναστάς δε εκ της συναγωγής εισήλθεν εις την οικίαν Σίμωνος. η πενθερά δε τού Σίμωνος ήν συνεχομένη πυρετώ μεγάλω, και ηρώτησαν αυτόν περί αυτής. 39 και επιστάς επάνω αυτής επετίμησε τώ πυρετώ, και αφήκεν αυτήν· παραχρήμα δε αναστάσα διηκόνει αυτοίς.

40 Δύνοντος δε τού ηλίου άπαντες όσοι είχον ασθενούντας νόσοις ποικίλαις ήγαγον αυτούς προς αυτόν· ο δε ενί εκάστω αυτών τας χείρας επιτιθείς εθεράπευεν αυτούς. 41 εξήρχετο δε και δαιμόνια από πολλών κραυγάζοντα και λέγοντα ότι Σύ εί ο Χριστός ο υιός τού Θεού. και επιτιμών ουκ εία αυτά λαλείν, ότι ήδεισαν τον Χριστόν αυτόν είναι. 42 Γενομένης δε ημέρας εξελθών επορεύθη εις έρημον τόπον· και οι όχλοι επεζήτουν αυτόν, και ήλθον έως αυτού, και κατείχον αυτόν τού μη πορεύεσθαι απ' αυτών. 43 ο δε είπε προς αυτούς ότι Καί ταίς ετέραις πόλεσιν ευαγγελίσασθαί με δεί την βασιλείαν τού Θεού· ότι επί τούτο απέσταλμαι. 44 και ήν κηρύσσων εις τας συναγωγάς της Γαλιλαίας.

Κεφάλαιο ε΄

ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ

1 Εγένετο δε εν τώ τον όχλον επικείσθαι αυτώ τού ακούειν τον λόγον τού Θεού και αυτός ήν εστώς παρά την λίμνην Γεννησαρέτ, 2 και είδε δύο πλοία εστώτα παρά την λίμνην· οι δε αλιείς αποβάντες απ’ αυτών απέπλυνον τα δίκτυα. 3 εμβάς δε εις έν των πλοίων, ό ήν Σίμωνος, ηρώτησεν αυτόν από της γής επαναγαγείν ολίγον· και καθίσας εδίδασκεν εκ τού πλοίου τους όχλους. 4 ως δε επαύσατο λαλών, είπε προς τον Σίμωνα· Επανάγαγε εις το βάθος και χαλάσατε τα δίκτυα υμών εις άγραν. 5 και αποκριθείς Σίμων είπεν αυτώ· Επιστάτα, δι' όλης νυκτός κοπιάσαντες ουδέν ελάβομεν· επί δε τώ ρήματί σου χαλάσω το δίκτυον. 6 και τούτο ποιήσαντες συνέκλεισαν πλήθος ιχθύων πολύ· διερρήγνυτο δε το δίκτυον αυτών. 7 και κατένευσαν τοίς μετόχοις τοίς εν τώ ετέρω πλοίω τού ελθόντας συλλαβέσθαι αυτοίς· και ήλθον, και έπλησαν αμφότερα τα πλοία, ώστε βυθίζεσθαι αυτά. 8 ιδών δε Σίμων Πέτρος προσέπεσε τοίς γόνασιν Ιησού λέγων· Έξελθε απ' εμού, ότι ανήρ αμαρτωλός ειμι, Κύριε· 9 θάμβος γάρ περιέσχεν αυτόν και πάντας τους σύν αυτώ επί τή άγρα των ιχθύων ή συνέλαβον,

10 ομοίως δε και Ιάκωβον και Ιωάννην, υιούς Ζεβεδαίου, οί ήσαν κοινωνοί τώ Σίμωνι. και είπε προς τον Σίμωνα ο Ιησούς· Μή φοβού· από τού νύν ανθρώπους έση ζωγρών. 11 και καταγαγόντες τα πλοία επί την γήν, αφέντες άπαντα ηκολούθησαν αυτώ. 12 Καί εγένετο εν τώ είναι αυτόν εν μια των πόλεων και ιδού ανήρ πλήρης λέπρας· και ιδών τον Ιησούν, πεσών επί πρόσωπον εδεήθη αυτού λέγων· Κύριε, εάν θέλης, δύνασαί με καθαρίσαι. 13 και εκτείνας την χείρα ήψατο αυτού ειπών· Θέλω, καθαρίσθητι. και ευθέως η λέπρα απήλθεν απ' αυτού. 14 και αυτός παρήγγειλεν αυτώ μηδενί ειπείν, αλλά απελθών δείξον σεαυτόν τώ ιερεί και προσένεγκε περί τού καθαρισμού σου καθώς προσέταξε Μωϋσής εις μαρτύριον αυτοίς. 15 διήρχετο δε μάλλον ο λόγος περί αυτού, και συνήρχοντο όχλοι πολλοί ακούειν και θεραπεύεσθαι υπ' αυτού από των ασθενειών αυτών· 16 αυτός δε ήν υποχωρών εν ταίς ερήμοις και προσευχόμενος. 17 Καί εγένετο εν μια των ημερών και αυτός ήν διδάσκων, και ήσαν καθήμενοι Φαρισαίοι και νομοδιδάσκαλοι οί ήσαν εληλυθότες εκ πάσης κώμης της Γαλιλαίας και Ιουδαίας και Ιερουσαλήμ· και δύναμις Κυρίου ήν εις το ιάσθαι αυτούς. 18 και ιδού άνδρες φέροντες επί κλίνης άνθρωπον ός ήν παραλελυμένος, και εζήτουν αυτόν εισενεγκείν και θείναι ενώπιον αυτού. 19 και μη ευρόντες ποίας εισενέγκωσιν αυτόν διά τον όχλον, αναβάντες επί το δώμα διά των κεράμων καθήκαν αυτόν σύν τώ κλινιδίω εις το μέσον έμπροσθεν τού Ιησού.

20 και ιδών την πίστιν αυτών είπεν αυτώ· Άνθρωπε, αφέωνταί σοι αι αμαρτίαι σου. 21 και ήρξαντο διαλογίζεσθαι οι γραμματείς και οι Φαρισαίοι λέγοντες· Τίς εστιν ούτος ός λαλεί βλασφημίας; τις δύναται αφιέναι αμαρτίας ει μη μόνος ο Θεός; 22 επιγνούς δε ο Ιησούς τους διαλογισμούς αυτών αποκριθείς είπε προς αυτούς· Τί διαλογίζεσθε εν ταίς καρδίαις υμών; 23 τι εστιν ευκοπώτερον, ειπείν, αφέωνταί σοι αι αμαρτίαι σου, ή ειπείν, έγειρε και περιπάτει; 24 ίνα δε ειδήτε ότι εξουσίαν έχει ο υιός τού ανθρώπου επί της γής αφιέναι αμαρτίας - είπε τώ παραλελυμένω· Σοί λέγω, έγειρε και άρας το κλινίδιόν σου πορεύου εις τον οίκόν σου. 25 και παραχρήμα αναστάς ενώπιον αυτών, άρας εφ' ό κατέκειτο απήλθεν εις τον οίκον αυτού δοξάζων τον Θεόν. 26 και έκστασις έλαβεν άπαντας και εδόξαζον τον Θεόν, και επλήσθησαν φόβου λέγοντες ότι Είδομεν παράδοξα σήμερον. 27 Καί μετά ταύτα εξήλθε και εθεάσατο τελώνην ονόματι Λευίν, καθήμενον επί το τελώνιον, και είπεν αυτώ· Ακολούθει μοι. 28 και καταλιπών άπαντα αναστάς ηκολούθησεν αυτώ. 29 και εποίησε δοχήν μεγάλην Λευίς αυτώ εν τή οικία αυτού, και ήν όχλος τελωνών πολύς και άλλων οί ήσαν μετ' αυτών κατακείμενοι.

30 και εγόγγυζον οι γραμματείς αυτών και οι Φαρισαίοι προς τους μαθητάς αυτού λέγοντες· Διατί μετά των τελωνών και αμαρτωλών εσθίετε και πίνετε; 31 και αποκριθείς ο Ιησούς είπε προς αυτούς· Ου χρείαν έχουσιν οι υγιαίνοντες ιατρού, αλλ' οι κακώς έχοντες· 32 ουκ ελήλυθα καλέσαι δικαίους, αλλά αμαρτωλούς εις μετάνοιαν. 33 Οι δε είπον προς αυτόν· Διατί οι μαθηταί Ιωάννου νηστεύουσι πυκνά και δεήσεις ποιούνται, ομοίως και οι των Φαρισαίων, οι δε σοί εσθίουσι και πίνουσιν; 34 ο δε είπε προς αυτούς· Μή δύνασθε τους υιούς τού νυμφώνος, εν ώ ο νυμφίος μετ' αυτών εστι, ποιήσαι νηστεύειν; 35 ελεύσονται δε ημέραι, και όταν απαρθή απ' αυτών ο νυμφίος, τότε νηστεύσουσιν εν εκείναις ταίς ημέραις. 36 Έλεγε δε και παραβολήν προς αυτούς ότι Ουδείς επίβλημα ιματίου καινού επιβάλλει επί ιμάτιον παλαιόν· ει δε μήγε, και το καινόν σχίσει και τώ παλαιώ ου συμφωνεί το επίβλημα το από τού καινού. 37 και ουδείς βάλλει οίνον νέον εις ασκούς παλαιούς· ει δε μήγε, ρήξει ο οίνος ο νέος τους ασκούς, και αυτός εκχυθήσεται και οι ασκοί απολούνται· 38 αλλά οίνον νέον εις ασκούς καινούς βλητέον και αμφότεροι συντηρούνται. 39 και ουδείς πιών παλαιόν ευθέως θέλει νέον· λέγει γάρ· ο παλαιός χρηστότερός εστιν.

Κεφάλαιο στ΄

ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ

1 Εγένετο δε εν σαββάτω δευτεροπρώτω διαπορεύεσθαι αυτόν διά σπορίμων· και έτιλλον οι μαθηταί αυτού τους στάχυας και ήσθιον ψώχοντες ταίς χερσί. 2 τινές δε των Φαρισαίων είπον αυτοίς· Τί ποιείτε ό ουκ έξεστι ποιείν εν τοίς σάββασι; 3 και αποκριθείς προς αυτούς είπεν ο Ιησούς· Ουδέ τούτο ανέγνωτε ό εποίησε Δαυίδ οπότε επείνασεν αυτός και οι μετ' αυτού όντες; 4 ως εισήλθεν εις τον οίκον τού Θεού και τους άρτους της προθέσεως έλαβε και έφαγε, και έδωκε και τοίς μετ' αυτού, ούς ουκ έξεστι φαγείν ει μη μόνους τους ιερείς; 5 και έλεγεν αυτοίς ότι κύριός εστιν ο υιός τού ανθρώπου και τού σαββάτου. 6 Εγένετο δε και εν ετέρω σαββάτω εισελθείν αυτόν εις την συναγωγήν και διδάσκειν· και ήν εκεί άνθρωπος, και η χείρ αυτού η δεξιά ήν ξηρά. 7 Παρετήρουν δε οι γραμματείς και οι Φαρισαίοι ει εν τώ σαββάτω θεραπεύσει, ίνα εύρωσι κατηγορίαν αυτού. 8 αυτός δε ήδει τους διαλογισμούς αυτών, και είπε τώ ανθρώπω τώ ξηράν έχοντι την χείρα· Έγειρε και στήθι εις το μέσον· ο δε αναστάς έστη. 9 είπεν ούν ο Ιησούς προς αυτούς· Επερωτήσω υμάς τι έξεστι τοίς σάββασιν, αγαθοποιήσαι ή κακοποιήσαι, ψυχήν σώσαι ή αποκτείναι;

10 και περιβλεψάμενος πάντας αυτούς είπεν αυτώ· Έκτεινον την χείρά σου. ο δε εποίησε, και απεκατεστάθη η χείρ αυτού ως η άλλη. 11 αυτοί δε επλήσθησαν ανοίας, και διελάλουν προς αλλήλους τι αν ποιήσειαν τώ Ιησού. 12 Εγένετο δε εν ταίς ημέραις ταύταις εξήλθεν εις το όρος προσεύξασθαι και ήν διανυκτερεύων εν τή προσευχή τού Θεού. 13 και ότε εγένετο ημέρα, προσεφώνησε τους μαθητάς αυτού, και εκλεξάμενος απ' αυτών δώδεκα, ούς και αποστόλους ωνόμασε, 14 Σίμωνα, ον και ωνόμασε Πέτρον, και Ανδρέαν τον αδελφόν αυτού, Ιάκωβον και Ιωάννην, Φίλιππον και Βαρθολομαίον, 15 Ματθαίον και Θωμάν, Ιάκωβον τον τού Αλφαίου και Σίμωνα τον καλούμενον Ζηλωτήν, 16 Ιούδαν Ιακώβου και Ιούδαν Ισκαριώτην, ός και εγένετο προδότης, 17 και καταβάς μετ' αυτών έστη επί τόπου πεδινού, και όχλος μαθητών αυτού, και πλήθος πολύ τού λαού από πάσης της Ιουδαίας και Ιερουσαλήμ και της παραλίου Τύρου και Σιδώνος, οί ήλθον ακούσαι αυτού και ιαθήναι από των νόσων αυτών, 18 και οι οχλούμενοι από πνευμάτων ακαθάρτων, και εθεραπεύοντο· 19 και πάς ο όχλος εζήτει άπτεσθαι αυτού, ότι δύναμις παρ' αυτού εξήρχετο και ιάτο πάντας.

20 Καί αυτός επάρας τους οφθαλμούς αυτού εις τους μαθητάς αυτού έλεγε· Μακάριοι οι πτωχοί, ότι υμετέρα εστίν η βασιλεία τού Θεού. 21 μακάριοι οι πεινώντες νύν, ότι χορτασθήσεσθε. μακάριοι οι κλαίοντες νύν, ότι γελάσετε. 22 μακάριοί εστε όταν μισήσωσιν υμάς οι άνθρωποι, και όταν αφορίσωσιν υμάς και ονειδίσωσι και εκβάλωσι το όνομα υμών ως πονηρόν ένεκα τού υιού τού ανθρώπου. 23 χάρητε εν εκείνη τή ημέρα και σκιρτήσατε· ιδού γάρ ο μισθός υμών πολύς εν τώ ουρανώ· κατά τα αυτά γάρ εποίουν τοίς προφήταις οι πατέρες αυτών. 24 πλήν ουαί υμίν τοίς πλουσίοις, ότι απέχετε την παράκλησιν υμών. 25 ουαί υμίν οι εμπεπλησμένοι, ότι πεινάσετε. ουαί υμίν οι γελώντες νύν, ότι πενθήσετε και κλαύσετε. 26 ουαί όταν καλώς υμάς είπωσι πάντες οι άνθρωποι· κατά τα αυτά γάρ εποίουν τοίς ψευδοπροφήταις οι πατέρες αυτών. 27 Αλλά υμίν λέγω τοίς ακούουσιν· αγαπάτε τους εχθρούς υμών, καλώς ποιείτε τοίς μισούσιν υμάς, 28 ευλογείτε τους καταρωμένους υμίν, προσεύχεσθε υπέρ των επηρεαζόντων υμάς. 29 τώ τύπτοντί σε επί την σιαγόνα πάρεχε και την άλλην, και από τού αίροντός σου το ιμάτιον και τον χιτώνα μη κωλύσης.

30 παντί δε τώ αιτούντί σε δίδου, και από τού αίροντος τα σά μη απαίτει. 31 και καθώς θέλετε ίνα ποιώσιν υμίν οι άνθρωποι, και υμείς ποιείτε αυτοίς ομοίως. 32 και ει αγαπάτε τους αγαπώντας υμάς, ποία υμίν χάρις εστί; και γάρ οι αμαρτωλοί τους αγαπώντας αυτούς αγαπώσι. 33 και εάν αγαθοποιήτε τους αγαθοποιούντας υμάς, ποία υμίν χάρις εστί; και γάρ οι αμαρτωλοί το αυτό ποιούσι. 34 και εάν δανείζητε παρ' ών ελπίζετε απολαβείν, ποία υμίν χάρις εστί; και γάρ αμαρτωλοί αμαρτωλοίς δανείζουσιν ίνα απολάβωσι τα ίσα. 35 πλήν αγαπάτε τους εχθρούς υμών και αγαθοποιείτε και δανείζετε μηδέν απελπίζοντες, και έσται ο μισθός υμών πολύς, και έσεσθε υιοί υψίστου, ότι αυτός χρηστός εστιν επί τους αχαρίστους και πονηρούς. 36 Γίνεσθε ούν οικτίρμονες καθώς και ο πατήρ υμών οικτίρμων εστί. 37 Καί μη κρίνετε, και ου μη κριθήτε· μη καταδικάζετε, και ου μη καταδικασθήτε· απολύετε, και απολυθήσεσθε· 38 δίδοτε, και δοθήσεται υμίν· μέτρον καλόν, πεπιεσμένον και σεσαλευμένον και υπερεκχυνόμενον δώσουσιν εις τον κόλπον υμών· τώ γάρ αυτώ μέτρω, ώ μετρείτε, αντιμετρηθήσεται υμίν. 39 Είπε δε και παραβολήν αυτοίς· Μήτι δύναται τυφλός τυφλόν οδηγείν; ουχί αμφότεροι εις βόθυνον πεσούνται;

40 ουκ έστι μαθητής υπέρ τον διδάσκαλον αυτού· κατηρτισμένος δε πάς έσται ως ο διδάσκαλος αυτού. 41 Τί δε βλέπεις το κάρφος το εν τώ οφθαλμώ τού αδελφού σου, την δε δοκόν την εν τώ ιδίω οφθαλμώ ου κατανοείς; 42 ή πώς δύνασαι λέγειν τώ αδελφώ σου, αδελφέ, άφες εκβάλω το κάρφος το εν τώ οφθαλμώ σου, αυτός την εν τώ οφθαλμώ σού δοκόν ου βλέπων; υποκριτά, έκβαλε πρώτον την δοκόν εκ τού οφθαλμού σού, και τότε διαβλέψεις εκβαλείν το κάρφος το εν τώ οφθαλμώ τού αδελφού σου. 43 Ου γάρ εστι δένδρον καλόν ποιούν καρπόν σαπρόν, ουδέ δένδρον σαπρόν ποιούν καρπόν καλόν· 44 έκαστον γάρ δένδρον εκ τού ιδίου καρπού γινώσκεται. ου γάρ εξ ακανθών συλλέγουσι σύκα, ουδέ εκ βάτου τρυγώσι σταφυλήν. 45 ο αγαθός άνθρωπος εκ τού αγαθού θησαυρού της καρδίας αυτού προφέρει το αγαθόν, και ο πονηρός άνθρωπος εκ τού πονηρού θησαυρού της καρδίας αυτού προφέρει το πονηρόν· εκ γάρ τού περισσεύματος της καρδίας λαλεί το στόμα αυτού. 46 Τί δε με καλείτε, Κύριε Κύριε, και ου ποιείτε ά λέγω; 47 πάς ο ερχόμενος προς με και ακούων μου των λόγων και ποιών αυτούς, υποδείξω υμίν τίνι εστίν όμοιος· 48 όμοιός εστιν ανθρώπω οικοδομούντι οικίαν ός και έσκαψε και εβάθυνε και έθηκε θεμέλιον επί την πέτραν· πλημμύρας δε γενομένης προσέρρηξεν ο ποταμός τή οικία εκείνη, και ουκ ίσχυσε σαλεύσαι αυτήν· τεθεμελίωτο γάρ επί την πέτραν. 49 ο δε ακούσας και μη ποιήσας όμοιός εστιν ανθρώπω οικοδομήσαντι οικίαν επί την γήν χωρίς θεμελίου· ή προσέρρηξεν ο ποταμός, και ευθύς έπεσε, και εγένετο το ρήγμα της οικίας εκείνης μέγα.

Κεφάλαιο ζ΄

ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ

1 Επεί δε επλήρωσε πάντα τα ρήματα αυτού εις τας ακοάς τού λαού, εισήλθεν εις Καπερναούμ. 2 Εκατοντάρχου δε τινος δούλος κακώς έχων ήμελλε τελευτάν, ός ήν αυτώ έντιμος. 3 ακούσας δε περί τού Ιησού απέστειλε προς αυτόν πρεσβυτέρους των Ιουδαίων, ερωτών αυτόν όπως ελθών διασώση τον δούλον αυτού. 4 οι δε παραγενόμενοι προς τον Ιησούν παρεκάλουν αυτόν σπουδαίως, λέγοντες ότι Άξιός εστιν ώ παρέξει τούτο, 5 αγαπά γάρ το έθνος ημών, και την συναγωγήν αυτός ωκοδόμησεν ημίν. 6 ο δε Ιησούς επορεύετο σύν αυτοίς. ήδη δε αυτού ου μακράν απέχοντος από της οικίας έπεμψε προς αυτόν ο εκατόνταρχος φίλους λέγων αυτώ· Κύριε, μη σκύλλου· ου γάρ ειμι ικανός ίνα υπό την στέγην μου εισέλθης· 7 διό ουδέ εμαυτόν ηξίωσα προς σε ελθείν· αλλ' ειπέ λόγω, και ιαθήσεται ο παίς μου. 8 και γάρ εγώ άνθρωπός ειμι υπό εξουσίαν τασσόμενος, έχων υπ' εμαυτόν στρατιώτας, και λέγω τούτω, πορεύθητι, και πορεύεται, και άλλω, έρχου, και έρχεται, και τώ δούλω μου, ποίησον τούτο, και ποιεί. 9 ακούσας δε ταύτα ο Ιησούς εθαύμασεν αυτόν, και στραφείς τώ ακολουθούντι αυτώ όχλω είπε· Λέγω υμίν, ουδέ εν τώ Ισραήλ τοσαύτην πίστιν εύρον.

10 και υποστρέψαντες οι πεμφθέντες εις τον οίκον εύρον τον ασθενούντα δούλον υγιαίνοντα. 11 Καί εγένετο εν τώ εξής επορεύετο εις πόλιν καλουμένην Ναίν· και συνεπορεύοντο αυτώ οι μαθηταί αυτού ικανοί και όχλος πολύς. 12 ως δε ήγγισε τή πύλη της πόλεως, και ιδού εξεκομίζετο τεθνηκώς υιός μονογενής τή μητρί αυτού, και αύτη ήν χήρα, και όχλος της πόλεως ικανός ήν σύν αυτή. 13 και ιδών αυτήν ο Κύριος εσπλαγχνίσθη επ' αυτή και είπεν αυτή· Μή κλαίε· 14 και προσελθών ήψατο της σορού, οι δε βαστάζοντες έστησαν, και είπε· Νεανίσκε, σοί λέγω, εγέρθητι. 15 και ανεκάθισεν ο νεκρός και ήρξατο λαλείν, και έδωκεν αυτόν τή μητρί αυτού. 16 έλαβε δε φόβος πάντας, και εδόξαζον τον Θεόν, λέγοντες ότι Προφήτης μέγας ηγήγερται εν ημίν, και ότι Επεσκέψατο ο Θεός τον λαόν αυτού. 17 και εξήλθεν ο λόγος ούτος εν όλη τή Ιουδαία περί αυτού και εν πάση τή περιχώρω. 18 Καί απήγγειλαν Ιωάννη οι μαθηταί αυτού περί πάντων τούτων. 19 και προσκαλεσάμενος δύο τινάς των μαθητών αυτού ο Ιωάννης έπεμψε προς τον Ιησούν λέγων· Σύ εί ο ερχόμενος ή έτερον προσδοκώμεν;

20 παραγενόμενοι δε προς αυτόν οι άνδρες είπον· Ιωάννης ο βαπτιστής απέστειλεν ημάς προς σε λέγων· σύ εί ο ερχόμενος ή έτερον προσδοκώμεν; 21 εν αυτή δε τή ώρα εθεράπευσε πολλούς από νόσων και μαστίγων και πνευμάτων πονηρών, και τυφλοίς πολλοίς εχαρίσατο το βλέπειν. 22 και αποκριθείς ο Ιησούς είπεν αυτοίς· Πορευθέντες απαγγείλατε Ιωάννη ά είδετε και ηκούσατε· τυφλοί αναβλέπουσι και χωλοί περιπατούσι, λεπροί καθαρίζονται, κωφοί ακούουσι, νεκροί εγείρονται, πτωχοί ευαγγελίζονται· 23 και μακάριός εστιν ός εάν μη σκανδαλισθή εν εμοί. 24 Απελθόντων δε των μαθητών Ιωάννου ήρξατο λέγειν προς τους όχλους περί Ιωάννου· Τί εξεληλύθατε εις την έρημον θεάσασθαι; κάλαμον υπό ανέμου σαλευόμενον; 25 αλλά τι εξεληλύθατε ιδείν; άνθρωπον εν μαλακοίς ιματίοις ημφιεσμένον; ιδού οι εν ιματισμώ ενδόξω και τρυφή υπάρχοντες εν τοίς βασιλείοις εισίν. 26 αλλά τι εξεληλύθατε ιδείν; προφήτην· ναί λέγω υμίν, και περισσότερον προφήτου. 27 ούτός εστι περί ού γέγραπται, ιδού εγώ αποστέλλω τον άγγελόν μου πρό προσώπου σου, ός κατασκευάσει την οδόν σου έμπροσθέν σου. 28 λέγω γάρ υμίν, μείζων εν γεννητοίς γυναικών προφήτης Ιωάννου τού βαπτιστού ουδείς εστιν· ο δε μικρότερος εν τή βασιλεία τού Θεού μείζων αυτού εστι. 29 και πάς ο λαός ακούσας και οι τελώναι εδικαίωσαν τον Θεόν, βαπτισθέντες το βάπτισμα Ιωάννου·

30 οι δε Φαρισαίοι και οι νομικοί την βουλήν τού Θεού ηθέτησαν εις εαυτούς, μη βαπτισθέντες υπ' αυτού. 31 Τίνι ούν ομοιώσω τους ανθρώπους της γενεάς ταύτης, και τίνι εισίν όμοιοι; 32 όμοιοί εισι παιδίοις τοίς εν αγορά καθημένοις και προσφωνούσιν αλλήλοις και λέγουσιν· ηυλήσαμεν υμίν, και ουκ ωρχήσασθε, εθρηνήσαμεν υμίν, και ουκ εκλαύσατε. 33 ελήλυθε γάρ Ιωάννης ο βαπτιστής μήτε άρτον εσθίων μήτε οίνον πίνων, και λέγετε, δαιμόνιον έχει. 34 ελήλυθεν ο υιός τού ανθρώπου εσθίων και πίνων, και λέγετε· ιδού άνθρωπος φάγος και οινοπότης, φίλος τελωνών και αμαρτωλών. 35 και εδικαιώθη η σοφία από των τέκνων αυτής πάντων. 36 Ηρώτα δε τις αυτόν των Φαρισαίων ίνα φάγη μετ' αυτού· και εισελθών εις την οικίαν τού Φαρισαίου ανεκλίθη. 37 και ιδού γυνή εν τή πόλει ήτις ήν αμαρτωλός, και επιγνούσα ότι ανάκειται εν τή οικία τού Φαρισαίου, κομίσασα αλάβαστρον μύρου 38 και στάσα οπίσω παρά τους πόδας αυτού κλαίουσα, ήρξατο βρέχειν τους πόδας αυτού τοίς δάκρυσι και ταίς θριξί της κεφαλής αυτής εξέμασσε, και κατεφίλει τους πόδας αυτού και ήλειφε τώ μύρω. 39 ιδών δε ο Φαρισαίος ο καλέσας αυτόν είπεν εν εαυτώ λέγων· Ούτος ει ήν προφήτης, εγίνωσκεν αν τις και ποταπή η γυνή ήτις άπτεται αυτού, ότι αμαρτωλός εστι.

40 και αποκριθείς ο Ιησούς είπε προς αυτόν· Σίμων, έχω σοί τι ειπείν. ο δε φησί· Διδάσκαλε, ειπέ. 41 δύο χρεοφειλέται ήσαν δανειστή τινι· ο είς ώφειλε δηνάρια πεντακόσια, ο δε έτερος πεντήκοντα. 42 μη εχόντων δε αυτών αποδούναι, αμφοτέροις εχαρίσατο. τις ούν αυτών, ειπέ, πλείον αγαπήσει αυτόν; 43 αποκριθείς δε ο Σίμων είπεν· Υπολαμβάνω ότι ώ το πλείον εχαρίσατο. ο δε είπεν αυτώ· Ορθώς έκρινας. 44 και στραφείς προς την γυναίκα τώ Σίμωνι έφη· Βλέπεις ταύτην την γυναίκα; εισήλθόν σου εις την οικίαν, ύδωρ επί τους πόδας μου ουκ έδωκας· αύτη δε τοίς δάκρυσιν έβρεξέ μου τους πόδας και ταίς θριξί της κεφαλής αυτής εξέμαξε. 45 φίλημά μοι ουκ έδωκας· αύτη δε αφ' ής εισήλθεν ου διέλιπε καταφιλούσά μου τους πόδας. 46 ελαίω την κεφαλήν μου ουκ ήλειψας· αύτη δε μύρω ήλειψέ μου τους πόδας. 47 ού χάριν λέγω σοι, αφέωνται αι αμαρτίαι αυτής αι πολλαί, ότι ηγάπησε πολύ· ώ δε ολίγον αφίεται, ολίγον αγαπά. 48 είπε δε αυτή· Αφέωνταί σου αι αμαρτίαι. 49 και ήρξαντο οι συνανακείμενοι λέγειν εν εαυτοίς· Τίς ούτός εστιν ός και αμαρτίας αφίησιν;

50 είπε δε προς την γυναίκα· Η πίστις σου σέσωκέ σε· πορεύου εις ειρήνην.

Κεφάλαιο η΄

ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ

1 Καί εγένετο εν τώ καθεξής και αυτός διώδευεν κατά πόλιν και κώμην κηρύσσων και ευαγγελιζόμενος την βασιλείαν τού Θεού, και οι δώδεκα σύν αυτώ, 2 και γυναίκές τινες αί ήσαν τεθεραπευμέναι από νόσων και μαστίγων και πνευμάτων πονηρών και ασθενειών, Μαρία η καλουμένη Μαγδαληνή, αφ' ής δαιμόνια επτά εξεληλύθει, 3 και Ιωάννα γυνή Χουζά επιτρόπου Ηρώδου και Σουσάννα και έτεραι πολλαί, αίτινες διηκόνουν αυτώ από των υπαρχόντων αυταίς. 4 Συνιόντος δε όχλου πολλού και των κατά πόλιν επιπορευομένων προς αυτόν είπε διά παραβολής· 5 Εξήλθεν ο σπείρων τού σπείραι τον σπόρον αυτού. και εν τώ σπείρειν αυτόν ό μέν έπεσε παρά την οδόν, και κατεπατήθη, και τα πετεινά τού ουρανού κατέφαγεν αυτό· 6 και έτερον έπεσεν επί την πέτραν, και φυέν εξηράνθη διά το μη έχειν ικμάδα· 7 και έτερον έπεσεν εν μέσω των ακανθών, και συμφυείσαι αι άκανθαι απέπνιξαν αυτό. 8 και έτερον έπεσεν εις την γήν την αγαθήν, και φυέν εποίησε καρπόν εκατονταπλασίονα. ταύτα λέγων εφώνει· Ο έχων ώτα ακούειν ακουέτω. 9 Επηρώτων δε αυτόν οι μαθηταί αυτού λέγοντες· Τίς είη η παραβολή αύτη;.

10 ο δε είπεν· Υμίν δέδοται γνώναι τα μυστήρια της βασιλείας τού Θεού, τοίς δε λοιποίς εν παραβολαίς, ίνα βλέποντες μη βλέπωσι και ακούοντες μη συνιώσιν. 11 Έστι δε αύτη η παραβολή· ο σπόρος εστίν ο λόγος τού Θεού· 12 οι δε παρά την οδόν εισιν οι ακούσαντες, είτα έρχεται ο διάβολος και αίρει τον λόγον από της καρδίας αυτών, ίνα μη πιστεύσαντες σωθώσιν. 13 οι δε επί της πέτρας οί όταν ακούσωσι, μετά χαράς δέχονται τον λόγον, και ούτοι ρίζαν ουκ έχουσιν, οί προς καιρόν πιστεύουσι και εν καιρώ πειρασμού αφίστανται. 14 το δε εις τας ακάνθας πεσόν, ούτοί εισιν οι ακούσαντες, και υπό μεριμνών και πλούτου και ηδονών τού βίου πορευόμενοι συμπνίγονται και ου τελεσφορούσι. 15 το δε εν τή καλή γη, ούτοί εισιν οίτινες εν καρδία καλή και αγαθή ακούσαντες τον λόγον κατέχουσι και καρποφορούσιν εν υπομονή. 16 Ουδείς δε λύχνον άψας καλύπτει αυτόν σκεύει ή υποκάτω κλίνης τίθησιν, αλλ' επί λυχνίας επιτίθησιν, ίνα οι εισπορευόμενοι βλέπωσι το φώς. 17 ου γάρ εστι κρυπτόν ό ου φανερόν γενήσεται, ουδέ απόκρυφον ό ου γνωσθήσεται και εις φανερόν έλθη. 18 βλέπετε ούν πώς ακούετε· ός γάρ εάν έχη, δοθήσεται αυτώ, και ός εάν μη έχη, και ό δοκεί έχειν αρθήσεται απ' αυτού. 19 Παρεγένοντο δε προς αυτόν η μήτηρ και οι αδελφοί αυτού, και ουκ ηδύναντο συντυχείν αυτώ διά τον όχλον.

20 και απηγγέλη αυτώ λεγόντων· Η μήτηρ σου και οι αδελφοί σου εστήκασιν έξω ιδείν σε θέλοντες. 21 ο δε αποκριθείς είπεν προς αυτούς· Μήτηρ μου και αδελφοί μου ούτοί εισιν οι τον λόγον τού Θεού ακούοντες και ποιούντες αυτόν. 22 Καί εγένετο εν μια των ημερών και αυτός ενέβη εις πλοίον και οι μαθηταί αυτού, και είπε προς αυτούς· Διέλθωμεν εις το πέραν της λίμνης· και ανήχθησαν. 23 πλεόντων δε αυτών αφύπνωσε. και κατέβη λαίλαψ ανέμου εις την λίμνην, και συνεπληρούντο και εκινδύνευον. 24 προσελθόντες δε διήγειραν αυτόν λέγοντες· Επιστάτα επιστάτα, απολλύμεθα! ο δε εγερθείς επετίμησε τώ ανέμω και τώ κλύδωνι τού ύδατος, και επαύσαντο, και εγένετο γαλήνη. 25 είπε δε αυτοίς· Πού εστιν η πίστις υμών; φοβηθέντες δε εθαύμασαν λέγοντες προς αλλήλους· Τίς άρα ούτός εστιν, ότι και τοίς ανέμοις επιτάσσει και τώ ύδατι, και υπακούουσιν αυτώ; 26 Καί κατέπλευσεν εις την χώραν των Γαδαρηνών, ήτις εστίν αντίπερα της Γαλιλαίας. 27 εξελθόντι δε αυτώ επί την γήν υπήντησεν αυτώ ανήρ τις εκ της πόλεως, ός είχε δαιμόνια εκ χρόνων ικανών, και ιμάτιον ουκ ενεδιδύσκετο, και εν οικία ουκ έμενεν, αλλ' εν τοίς μνήμασιν. 28 ιδών δε τον Ιησούν και ανακράξας προσέπεσεν αυτώ και φωνή μεγάλη είπε· Τί εμοί και σοί, Ιησού υιέ τού Θεού τού υψίστου; δέομαί σου, μη με βασανίσης. 29 παρήγγειλε γάρ τώ πνεύματι τώ ακαθάρτω εξελθείν από τού ανθρώπου. πολλοίς γάρ χρόνοις συνηρπάκει αυτόν, και εδεσμείτο αλύσεσι και πέδαις φυλασσόμενος, και διαρρήσσων τα δεσμά ηλαύνετο υπό τού δαίμονος εις τας ερήμους.

30 επηρώτησε δε αυτόν ο Ιησούς λέγων· Τί σοί εστιν όνομα; ο δε είπε· Λεγεών· ότι δαιμόνια πολλά εισήλθεν εις αυτόν· 31 και παρεκάλει αυτόν ίνα μη επιτάξη αυτοίς εις την άβυσσον απελθείν. 32 Ήν δε εκεί αγέλη χοίρων ικανών βοσκομένη εν τώ όρει· και παρεκάλουν αυτόν ίνα επιτρέψη αυτοίς εις εκείνους εισελθείν· και επέτρεψεν αυτοίς. 33 εξελθόντα δε τα δαιμόνια από τού ανθρώπου εισήλθον εις τους χοίρους, και ώρμησεν η αγέλη κατά τού κρημνού εις την λίμνην και απεπνίγη. 34 ιδόντες δε οι βόσκοντες το γεγενημένον έφυγον, και απήγγειλαν εις την πόλιν και εις τους αγρούς. 35 εξήλθον δε ιδείν το γεγονός, και ήλθον προς τον Ιησούν, και εύρον καθήμενον τον άνθρωπον, αφ' ού τα δαιμόνια εξεληλύθει, ιματισμένον και σωφρονούντα παρά τους πόδας τού Ιησού, και εφοβήθησαν. 36 απήγγειλαν δε αυτοίς οι ιδόντες πώς εσώθη ο δαιμονισθείς. 37 και ηρώτησαν αυτόν άπαν το πλήθος της περιχώρου των Γαδαρηνών απελθείν απ' αυτών, ότι φόβω μεγάλω συνείχοντο· αυτός δε εμβάς εις το πλοίον υπέστρεψεν. 38 εδέετο δε αυτού ο ανήρ, αφ' ού εξεληλύθει τα δαιμόνια, είναι σύν αυτώ· απέλυσε δε αυτόν ο Ιησούς λέγων· 39 Υπόστρεφε εις τον οίκόν σου και διηγού όσα εποίησέ σοι ο Θεός. και απήλθε καθ' όλην την πόλιν κηρύσσων όσα εποίησεν αυτώ ο Ιησούς.

40 Εγένετο δε εν τώ υποστρέψαι τον Ιησούν απεδέξατο αυτόν ο όχλος· ήσαν γάρ πάντες προσδοκώντες αυτόν. 41 και ιδού ήλθεν ανήρ ώ όνομα Ιάειρος, και ούτος άρχων της συναγωγής υπήρχε· και πεσών παρά τους πόδας τού Ιησού παρεκάλει αυτόν εισελθείν εις τον οίκον αυτού, 42 ότι θυγάτηρ μονογενής ήν αυτώ ως ετών δώδεκα και αύτη απέθνησκεν. Εν δε τώ υπάγειν αυτόν οι όχλοι συνέπνιγον αυτόν. 43 και γυνή ούσα εν ρύσει αίματος από ετών δώδεκα, ήτις ιατροίς προσαναλώσασα όλον τον βίον ουκ ίσχυσεν υπ' ουδενός θεραπευθήναι, 44 προσελθούσα όπισθεν ήψατο τού κρασπέδου τού ιματίου αυτού, και παραχρήμα έστη η ρύσις τού αίματος αυτής. 45 και είπεν ο Ιησούς· Τίς ο αψάμενός μου; αρνουμένων δε πάντων είπεν ο Πέτρος και οι σύν αυτώ· Επιστάτα, οι όχλοι συνέχουσί σε και αποθλίβουσι και λέγεις τις ο αψάμενός μου; 46 ο δε Ιησούς είπεν· Ήψατό μου τις· εγώ γάρ έγνων δύναμιν εξελθούσαν απ' εμού. 47 ιδούσα δε η γυνή ότι ουκ έλαθε, τρέμουσα ήλθε και προσπεσούσα αυτώ δι' ήν αιτίαν ήψατο αυτού απήγγειλεν αυτώ ενώπιον παντός τού λαού, και ως ιάθη παραχρήμα. 48 ο δε είπεν αυτή· Θάρσει, θύγατερ, η πίστις σου σέσωκέ σε· πορεύου εις ειρήνην. 49 Έτι αυτού λαλούντος έρχεταί τις παρά τού αρχισυναγώγου λέγων αυτώ ότι Τέθνηκεν η θυγάτηρ σου· μη σκύλλε τον διδάσκαλον.

50 ο δε Ιησούς ακούσας απεκρίθη αυτώ λέγων· Μή φοβού· μόνον πίστευε, και σωθήσεται. 51 ελθών δε εις την οικίαν ουκ αφήκεν εισελθείν ουδένα ει μη Πέτρον και Ιωάννην και Ιάκωβον και τον πατέρα της παιδός και την μητέρα. 52 έκλαιον δε πάντες και εκόπτοντο αυτήν. ο δε είπε· Μή κλαίετε· ουκ απέθανεν, αλλά καθεύδει. 53 και κατεγέλων αυτού, ειδότες ότι απέθανεν. 54 αυτός δε εκβαλών έξω πάντας και κρατήσας της χειρός αυτής εφώνησε λέγων· Η παίς, εγείρου. 55 και επέστρεψε το πνεύμα αυτής, και ανέστη παραχρήμα, και διέταξεν αυτή δοθήναι φαγείν. 56 και εξέστησαν οι γονείς αυτής· ο δε παρήγγειλεν αυτοίς μηδενί ειπείν το γεγονός.

Κεφάλαιο θ΄

ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ

1 Συγκαλεσάμενος δε τους δώδεκα μαθητάς αυτού έδωκεν αυτοίς δύναμιν και εξουσίαν επί πάντα τα δαιμόνια και νόσους θεραπεύειν· 2 και απέστειλεν αυτούς κηρύσσειν την βασιλείαν τού Θεού και ιάσθαι τους ασθενούντας, 3 και είπε προς αυτούς· Μηδέν αίρετε εις την οδόν, μήτε ράβδους μήτε πήραν μήτε άρτον μήτε αργύριον μήτε ανά δύο χιτώνας έχειν. 4 και εις ήν αν οικίαν εισέλθητε, εκεί μένετε και εκείθεν εξέρχεσθε. 5 και όσοι εάν μη δέξωνται υμάς, εξερχόμενοι από της πόλεως εκείνης τον κονιορτόν από των ποδών υμών αποτινάξατε εις μαρτύριον επ' αυτούς. 6 εξερχόμενοι δε διήρχοντο κατά τας κώμας ευαγγελιζόμενοι και θεραπεύοντες πανταχού. 7 Ήκουσε δε Ηρώδης ο τετράρχης τα γενόμενα υπ' αυτού πάντα, και διηπόρει διά το λέγεσθαι υπό τινων ότι Ιωάννης ηγήγερται εκ των νεκρών, 8 υπό τινων δε ότι Ηλίας εφάνη, άλλων δε ότι προφήτης τις των αρχαίων ανέστη. 9 και είπεν Ηρώδης· Ιωάννην εγώ απεκεφάλισα· τις δε εστιν ούτος περί ού εγώ ακούω τοιαύτα; και εζήτει ιδείν αυτόν.

10 Καί υποστρέψαντες οι απόστολοι διηγήσαντο αυτώ όσα εποίησαν. και παραλαβών αυτούς υπεχώρησε κατ' ιδίαν εις τόπον έρημον πόλεως καλουμένης Βηθσαϊδά. 11 οι δε όχλοι γνόντες ηκολούθησαν αυτώ, και δεξάμενος αυτούς ελάλει αυτοίς περί της βασιλείας τού Θεού, και τους χρείαν έχοντας θεραπείας ιάσατο. 12 Η δε ημέρα ήρξατο κλίνειν· προσελθόντες δε οι δώδεκα είπον αυτώ· Απόλυσον τον όχλον, ίνα πορευθέντες εις τας κύκλω κώμας και τους αγρούς καταλύσωσι και εύρωσι επισιτισμόν, ότι ώδε εν ερήμω τόπω εσμέν. 13 είπε δε προς αυτούς· Δότε αυτοίς υμείς φαγείν. οι δε είπον· Ουκ εισίν ημίν πλείον ή πέντε άρτοι και ιχθύες δύο, ει μήτι πορευθέντες ημείς αγοράσομεν εις πάντα τον λαόν τούτον βρώματα· 14 ήσαν γάρ ωσεί άνδρες πεντακισχίλιοι. είπε δε προς τους μαθητάς αυτού· Κατακλίνατε αυτούς κλισίας ανά πεντήκοντα. 15 και εποίησαν ούτω και ανέκλιναν άπαντας. 16 λαβών δε τους πέντε άρτους και τους δύο ιχθύας, αναβλέψας εις τον ουρανόν ευλόγησεν αυτούς και κατέκλασε, και εδίδου τοίς μαθηταίς παραθείναι τώ όχλω. 17 και έφαγον και εχορτάσθησαν πάντες, και ήρθη το περισσεύσαν αυτοίς κλασμάτων κόφινοι δώδεκα. 18 Καί εγένετο εν τώ είναι αυτόν προσευχόμενον κατά μόνας, συνήσαν αυτώ οι μαθηταί, και επηρώτησεν αυτούς λέγων· Τίνα με λέγουσιν οι όχλοι είναι; 19 οι δε αποκριθέντες είπον· Ιωάννην τον βαπτιστήν, άλλοι δε Ηλίαν, άλλοι δε ότι προφήτης τις των αρχαίων ανέστη.

20 είπε δε αυτοίς· Υμείς δε τίνα με λέγετε είναι; αποκριθείς δε Πέτρος είπε· Τόν Χριστόν τού Θεού. 21 ο δε επιτιμήσας αυτοίς παρήγγειλε μηδενί λέγειν τούτο, 22 ειπών ότι Δεί τον υιόν τού ανθρώπου πολλά παθείν και αποδοκιμασθήναι από των πρεσβυτέρων και αρχιερέων και γραμματέων, και αποκτανθήναι, και τή τρίτη ημέρα εγερθήναι. 23 Έλεγε δε προς πάντας· Εί τις θέλει οπίσω μου έρχεσθαι, απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού καθ' ημέραν, και ακολουθείτω μοι. 24 ός γάρ αν θέλη την ψυχήν αυτού σώσαι, απολέσει αυτήν· ός δ' αν απολέση την ψυχήν αυτού ένεκεν εμού, ούτος σώσει αυτήν. 25 τι γάρ ωφελείται άνθρωπος κερδήσας τον κόσμον όλον, εαυτόν δε απολέσας ή ζημιωθείς; 26 ός γάρ εάν επαισχυνθή με και τους εμούς λόγους, τούτον ο υιός τού ανθρώπου επαισχυνθήσεται όταν έλθη εν τή δόξη αυτού και τού πατρός και των αγίων αγγέλων. 27 λέγω δε υμίν αληθώς, εισί τινες των ώδε εστηκότων, οί ου μη γεύσωνται θανάτου έως αν ίδωσι την βασιλείαν τού Θεού. 28 Εγένετο δε μετά τους λόγους τούτους ωσεί ημέραι οκτώ και παραλαβών τον Πέτρον και Ιωάννην και Ιάκωβον ανέβη εις το όρος προσεύξασθαι. 29 και εγένετο εν τώ προσεύχεσθαι αυτόν το είδος τού προσώπου αυτού έτερον και ο ιματισμός αυτού λευκός εξαστράπτων.

30 και ιδού άνδρες δύο συνελάλουν αυτώ, οίτινες ήσαν Μωϋσής και Ηλίας, 31 οί οφθέντες εν δόξη έλεγον την έξοδον αυτού ήν έμελλε πληρούν εν Ιερουσαλήμ. 32 ο δε Πέτρος και οι σύν αυτώ ήσαν βεβαρημένοι ύπνω· διαγρηγορήσαντες δε είδον την δόξαν αυτού και τους δύο άνδρας τους συνεστώτας αυτώ. 33 και εγένετο εν τώ διαχωρίζεσθαι αυτούς απ’ αυτού είπεν ο Πέτρος προς τον Ιησούν· Επιστάτα, καλόν εστιν ημάς ώδε είναι· και ποιήσωμεν σκηνάς τρεις, μίαν σοί και μίαν Μωϋσεί και μίαν Ηλία, μη ειδώς ό λέγει. 34 ταύτα δε αυτού λέγοντος εγένετο νεφέλη και επεσκίασεν αυτούς· εφοβήθησαν δε εν τώ εισελθείν εκείνους εις την νεφέλην· 35 και φωνή εγένετο εκ της νεφέλης λέγουσα· Ούτός εστιν ο υιός μου ο αγαπητός· αυτού ακούετε. 36 και εν τώ γενέσθαι την φωνήν ευρέθη Ιησούς μόνος. και αυτοί εσίγησαν και ουδενί απήγγειλαν εν εκείναις ταίς ημέραις ουδέν ών εωράκασιν. 37 Εγένετο δε εν τή εξής ημέρα κατελθόντων αυτών από τού όρους συνήντησεν αυτώ όχλος πολύς. 38 και ιδού ανήρ από τού όχλου ανεβόησε λέγων· Διδάσκαλε, δέομαί σου, επιβλέψον επί τον υιόν μου, ότι μονογενής μοί εστι· 39 και ιδού πνεύμα λαμβάνει αυτόν, και εξαίφνης κράζει, και σπαράσσει αυτόν μετά αφρού και μόγις αποχωρεί απ’ αυτού συντρίβον αυτόν·

40 και εδεήθην των μαθητών σου ίνα εκβάλωσιν αυτό, και ουκ ηδυνήθησαν. 41 αποκριθείς δε ο Ιησούς είπεν· Ώ γενεά άπιστος και διεστραμμένη, έως πότε έσομαι προς υμάς και ανέξομαι υμών; προσάγαγε τον υιόν σου ώδε. 42 έτι δε προσερχομένου αυτού έρρηξεν αυτόν το δαιμόνιον και συνεσπάραξεν· επετίμησε δε ο Ιησούς τώ πνεύματι τώ ακαθάρτω, και ιάσατο τον παίδα και απέδωκεν αυτόν τώ πατρί αυτού. 43 εξεπλήσσοντο δε πάντες επί τή μεγαλειότητι τού Θεού. Πάντων δε θαυμαζόντων επί πάσιν οίς εποίησεν ο Ιησούς, είπε προς τους μαθητάς αυτού· 44 Θέσθε υμείς εις τα ώτα υμών τους λόγους τούτους· ο γάρ υιός τού ανθρώπου μέλλει παραδίδοσθαι εις χείρας ανθρώπων. 45 οι δε ηγνόουν το ρήμα τούτο, και ήν παρακεκαλυμμένον απ' αυτών ίνα μη αίσθωνται αυτό, και εφοβούντο ερωτήσαι αυτόν περί τού ρήματος τούτου. 46 Εισήλθε δε διαλογισμός εν αυτοίς, το τις αν είη μείζων αυτών. 47 ο δε Ιησούς ειδώς τον διαλογισμόν της καρδίας αυτών, επιλαβόμενος παιδίον έστησεν αυτό παρ' εαυτώ. 48 και είπεν αυτοίς· Ός εάν δέξηται τούτο το παιδίον επί τώ ονόματί μου, εμέ δέχεται, και ός εάν εμέ δέξηται, δέχεται τον αποστείλαντά με. ο γάρ μικρότερος εν πάσιν υμίν υπάρχων, ούτός εστι μέγας. 49 Αποκριθείς δε ο Ιωάννης είπεν· Επιστάτα, είδομέν τινα επί τώ ονόματί σου εκβάλλοντα δαιμόνια, και εκωλύσαμεν αυτόν, ότι ουκ ακολουθεί μεθ' ημών.

50 και είπεν προς αυτόν ο Ιησούς· Μή κωλύετε· ου γάρ έστι καθ' υμών· ός γάρ ουκ έστι καθ' υμών, υπέρ υμών εστιν. 51 Εγένετο δε εν τώ συμπληρούσθαι τας ημέρας της αναλήψεως αυτού και αυτός εστήριξε το πρόσωπον αυτού τού πορεύεσθαι εις Ιερουσαλήμ, 52 και απέστειλεν αγγέλους πρό προσώπου αυτού. και πορευθέντες εισήλθον εις κώμην Σαμαρειτών, ωστε ετοιμάσαι αυτώ· 53 και ουκ εδέξαντο αυτόν, ότι το πρόσωπον αυτού ήν πορευόμενον εις Ιερουσαλήμ. 54 ιδόντες δε οι μαθηταί αυτού Ιάκωβος και Ιωάννης είπον· Κύριε, θέλεις είπωμεν πύρ καταβήναι από ουρανού και αναλώσαι αυτούς, ως και Ηλίας εποίησε; 55 στραφείς δε επετίμησεν αυτοίς και είπεν· Ουκ οίδατε ποίου πνεύματός εστε υμείς· 56 ο υιός τού ανθρώπου ουκ ήλθε ψυχάς ανθρώπων απολέσαι, αλλά σώσαι. και επορεύθησαν εις ετέραν κώμην. 57 Εγένετο δε πορευομένων αυτών εν τή οδώ είπέ τις προς αυτόν· Ακολουθήσω σοι όπου εάν απέρχη, Κύριε. 58 και είπεν αυτώ ο Ιησούς· Αι αλώπεκες φωλεούς έχουσι και τα πετεινά τού ουρανού κατασκηνώσεις, ο δε υιός τού ανθρώπου ουκ έχει που την κεφαλήν κλίνη. 59 είπε δε προς έτερον· Ακολούθει μοι. ο δε είπε· Κύριε, επίτρεψόν μοι απελθόντι πρώτον θάψαι τον πατέρα μου.

60 είπε δε αυτώ ο Ιησούς· Άφες τους νεκρούς θάψαι τους εαυτών νεκρούς· σύ δε απελθών διάγγελλε την βασιλείαν τού Θεού. 61 Είπε δε και έτερος· Ακολουθήσω σοι, Κύριε· πρώτον δε επίτρεψόν μοι αποτάξασθαι τοίς εις τον οίκόν μου. 62 είπε δε ο Ιησούς προς αυτόν· Ουδείς επιβαλών την χείρα αυτού επ' άροτρον και βλέπων εις τα οπίσω εύθετός εστιν εις την βασιλείαν τού Θεού.

Κεφάλαιο Ι΄

ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ

1 Μετά δε ταύτα ανέδειξεν ο Κύριος και ετέρους εβδομήκοντα, και απέστειλεν αυτούς ανά δύο πρό προσώπου αυτού εις πάσαν πόλιν και τόπον ού ήμελλεν αυτός έρχεσθαι. 2 έλεγεν ούν προς αυτούς· Ο μέν θερισμός πολύς, οι δε εργάται ολίγοι· δεήθητε ούν τού κυρίου τού θερισμού όπως εργάτας εκβάλη εις τον θερισμόν αυτού. 3 υπάγετε· ιδού αποστέλλω υμάς ως άρνας εν μέσω λύκων. 4 μη βαστάζετε βαλάντιον, μη πήραν, μηδέ υποδήματα, και μηδένα κατά την οδόν ασπάσησθε. 5 εις ήν δ' αν οικίαν εισέρχησθε, πρώτον λέγετε· ειρήνη τώ οίκω τούτω. 6 και εάν ή εκεί υιός ειρήνης, επαναπαύσεται επ' αυτόν η ειρήνη υμών· ει δε μήγε, εφ' υμάς επανακάμψει. 7 εν αυτή δε τή οικία μένετε εσθίοντες και πίνοντες τα παρ' αυτών· άξιος γάρ ο εργάτης τού μισθού αυτού εστι· μη μεταβαίνετε εξ οικίας εις οικίαν. 8 και εις ήν αν πόλιν εισέρχησθε και δέχωνται υμάς, εσθίετε τα παρατιθέμενα υμίν, 9 και θεραπεύετε τους εν αυτή ασθενείς, και λέγετε αυτοίς· ήγγικεν εφ' υμάς η βασιλεία τού Θεού.

10 εις ήν δ' αν πόλιν εισέρχησθε και μη δέχωνται υμάς, εξελθόντες εις τας πλατείας αυτής είπατε· 11 και τον κονιορτόν τον κολληθέντα ημίν από της πόλεως υμών εις τους πόδας ημών απομασσόμεθα υμίν· πλήν τούτο γινώσκετε, ότι ήγγικεν εφ' υμάς η βασιλεία τού Θεού. 12 λέγω δε υμίν ότι Σοδόμοις εν τή ημέρα εκείνη ανεκτότερον έσται ή τή πόλει εκείνη. 13 ουαί σοι, Χοραζίν· ουαί σοι, Βηθσαϊδά· ότι ει εν Τύρω και Σιδώνι εγένοντο αι δυνάμεις αι γενόμεναι εν υμίν, πάλαι αν εν σάκκω και σποδώ καθήμενοι μετενόησαν. 14 πλήν Τύρω και Σιδώνι ανεκτότερον έσται εν τή κρίσει ή υμίν. 15 και σύ, Καπερναούμ, η έως τού ουρανού υψωθείσα, έως άδου καταβιβασθήση. 16 Ο ακούων υμών εμού ακούει, και ο αθετών υμάς εμέ αθετεί· ο δε εμέ αθετών αθετεί τον αποστείλαντά με. 17 Υπέστρεψαν δε οι εβδομήκοντα μετά χαράς λέγοντες· Κύριε, και τα δαιμόνια υποτάσσεται ημίν εν τώ ονόματί σου. 18 Είπε δε αυτοίς· Εθεώρουν τον σατανάν ως αστραπήν εκ τού ουρανού πεσόντα. 19 ιδού δίδωμι υμίν την εξουσίαν τού πατείν επάνω όφεων και σκορπίων και επί πάσαν την δύναμιν τού εχθρού, και ουδέν υμάς ου μη αδικήση.

20 πλήν εν τούτω μη χαίρετε, ότι τα πνεύματα υμίν υποτάσσεται· χαίρετε δε ότι τα ονόματα υμών εγράφη εν τοίς ουρανοίς. 21 Εν αυτή τή ώρα ηγαλλιάσατο τώ πνεύματι ο Ιησούς και είπεν· Εξομολογούμαί σοι, πάτερ, κύριε τού ουρανού και της γής, ότι απέκρυψας ταύτα από σοφών και συνετών, και απεκάλυψας αυτά νηπίοις· ναί, ο πατήρ, ότι ούτως εγένετο ευδοκία έμπροσθέν σου. 22 και στραφείς προς τους μαθητάς είπε· Πάντα μοι παρεδόθη υπό τού πατρός μου· και ουδείς επιγινώσκει τις εστιν ο υιός, ει μη ο πατήρ, και τις εστιν ο πατήρ, ει μη ο υιός και ώ εάν βούληται ο υιός αποκαλύψαι. 23 και στραφείς προς τους μαθητάς κατ' ιδίαν είπε· Μακάριοι οι οφθαλμοί οι βλέποντες ά βλέπετε. 24 λέγω γάρ υμίν ότι πολλοί προφήται και βασιλείς ηθέλησαν ιδείν ά υμείς βλέπετε, και ουκ είδον, και ακούσαι ά ακούετε, και ουκ ήκουσαν. 25 Καί ιδού νομικός τις ανέστη εκπειράζων αυτόν και λέγων· Διδάσκαλε, τι ποιήσας ζωήν αιώνιον κληρονομήσω; 26 ο δε είπε προς αυτόν· Εν τώ νόμω τι γέγραπται; πώς αναγινώσκεις; 27 ο δε αποκριθείς είπεν· Αγαπήσεις Κύριον τον Θεόν σου εξ όλης της καρδίας σου και εξ όλης της ψυχής σου και εξ όλης της ισχύος σου και εξ όλης της διανοίας σου, και τον πλησίον σου ως σεαυτόν· 28 είπε δε αυτώ· Ορθώς απεκρίθης· τούτο ποίει και ζήση. 29 ο δε θέλων δικαιούν εαυτόν είπε προς τον Ιησούν· Καί τις εστί μου πλησίον;

30 υπολαβών δε ο Ιησούς είπεν· Άνθρωπός τις κατέβαινεν από Ιερουσαλήμ εις Ιεριχώ, και λησταίς περιέπεσεν· οί και εκδύσαντες αυτόν και πληγάς επιθέντες απήλθον αφέντες ημιθανή τυγχάνοντα. 31 κατά συγκυρίαν δε ιερεύς τις κατέβαινεν εν τή οδώ εκείνη, και ιδών αυτόν αντιπαρήλθεν. 32 ομοίως δε και Λευίτης γενόμενος κατά τον τόπον, ελθών και ιδών αντιπαρήλθε. 33 Σαμαρείτης δε τις οδεύων ήλθε κατ' αυτόν, και ιδών αυτόν εσπλαγχνίσθη, 34 και προσελθών κατέδησε τα τραύματα αυτού επιχέων έλαιον και οίνον, επιβιβάσας δε αυτόν επί το ίδιον κτήνος ήγαγεν αυτόν εις πανδοχείον και επεμελήθη αυτού· 35 και επί την αύριον εξελθών, εκβαλών δύο δηνάρια έδωκε τώ πανδοχεί και είπεν αυτώ· επιμελήθητι αυτού, και ό,τι αν προσδαπανήσης, εγώ εν τώ επανέρχεσθαί με αποδώσω σοι. 36 τις ούν τούτων των τριών πλησίον δοκεί σοι γεγονέναι τού εμπεσόντος εις τους ληστάς; 37 ο δε είπεν· Ο ποιήσας το έλεος μετ' αυτού. είπεν ούν αυτώ ο Ιησούς· Πορεύου και σύ ποίει ομοίως. 38 Εγένετο δε εν τώ πορεύεσθαι αυτούς και αυτός εισήλθεν εις κώμην τινά. γυνή δε τις ονόματι Μάρθα υπεδέξατο αυτόν εις τον οίκον αυτής. 39 και τήδε ήν αδελφή καλουμένη Μαρία, ή και παρακαθίσασα παρά τους πόδας τού Ιησού ήκουε τον λόγον αυτού.

40 η δε Μάρθα περιεσπάτο περί πολλήν διακονίαν· επιστάσα δε είπε· Κύριε, ου μέλει σοι ότι η αδελφή μου μόνην με κατέλιπε διακονείν; ειπέ ούν αυτή ίνα μοι συναντιλάβηται. 41 αποκριθείς δε είπεν αυτή ο Ιησούς· Μάρθα Μάρθα, μεριμνάς και τυρβάζη περί πολλά· 42 ενός δε εστι χρεία· Μαρία δε την αγαθήν μερίδα εξελέξατο, ήτις ουκ αφαιρεθήσεται απ' αυτής.

Κεφάλαιο Ια΄

ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ

1 Καί εγένετο εν τώ είναι αυτόν εν τόπω τινί προσευχόμενον, ως επαύσατο, είπέ τις των μαθητών αυτού προς αυτόν· Κύριε, δίδαξον ημάς προσεύχεσθαι, καθώς και Ιωάννης εδίδαξε τους μαθητάς αυτού. 2 είπε δε αυτοίς· Όταν προσεύχησθε, λέγετε, Πάτερ ημών ο εν τοίς ουρανοίς· αγιασθήτω το όνομά σου· ελθέτω η βασιλεία σου· γενηθήτω το θέλημά σου, ως εν ουρανώ, και επί της γής· 3 τον άρτον ημών τον επιούσιον δίδου ημίν το καθ’ ημέραν· 4 και άφες ημίν τας αμαρτίας ημών· και γάρ αυτοί αφίεμεν παντί τώ οφείλοντι ημίν· και μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν αλλά ρύσαι ημάς από τού πονηρού. 5 Καί είπε προς αυτούς· Τίς εξ υμών έξει φίλον και πορεύσεται προς αυτόν μεσονυκτίου και ερεί αυτώ· φίλε, χρήσόν μοι τρεις άρτους, 6 επειδή φίλος μου παρεγένετο εξ οδού προς με και ουκ έχω ό παραθήσω αυτώ· 7 κακείνος έσωθεν αποκριθείς είπη· μη μοι κόπους πάρεχε· ήδη η θύρα κέκλεισται, και τα παιδία μου μετ' εμού εις την κοίτην εισίν· ου δύναμαι αναστάς δούναί σοι; 8 λέγω υμίν, ει και ου δώσει αυτώ αναστάς διά το είναι αυτού φίλον, διά γε την αναίδειαν αυτού εγερθείς δώσει αυτώ όσων χρήζει. 9 καγώ υμίν λέγω, αιτείτε, και δοθήσεται υμίν· ζητείτε, και ευρήσετε· κρούετε, και ανοιγήσεται υμίν·

10 πάς γάρ ο αιτών λαμβάνει και ο ζητών ευρίσκει και τώ κρούοντι ανοιχθήσεται. 11 τίνα δε εξ υμών τον πατέρα αιτήσει ο υιός άρτον, μη λίθον επιδώσει αυτώ; ή και ιχθύν, μη αντί ιχθύος όφιν επιδώσει αυτώ; 12 ή και εάν αιτήσει ωόν, μη επιδώσει αυτώ σκορπίον; 13 ει ούν υμείς, υπάρχοντες πονηροί, οίδατε δόματα αγαθά διδόναι τοίς τέκνοις υμών, πόσω μάλλον ο πατήρ ο εξ ουρανού δώσει πνεύμα αγαθόν τοίς αιτούσιν αυτόν; 14 Καί ήν εκβάλλων δαιμόνιον, και αυτό ήν κωφόν· εγένετο δε τού δαιμονίου εξελθόντος ελάλησεν ο κωφός, και εθαύμαζον οι όχλοι· 15 τινές δε εξ αυτών είπον· Εν Βεελζεβούλ τώ άρχοντι των δαιμονίων εκβάλλει τα δαιμόνια· 16 έτεροι δε πειράζοντες σημείον παρ' αυτού εζήτουν εξ ουρανού. 17 αυτός δε ειδώς αυτών τα διανοήματα είπεν αυτοίς· Πάσα βασιλεία εφ' εαυτήν διαμερισθείσα, ερημούται, και οίκος επί οίκον, πίπτει. 18 ει δε και ο σατανάς εφ' εαυτόν διεμερίσθη, πώς σταθήσεται η βασιλεία αυτού, ότι λέγετε εν Βεελζεβούλ με εκβάλλειν τα δαιμόνια; 19 ει δε εγώ εν Βεελζεβούλ εκβάλλω τα δαιμόνια, οι υιοί υμών εν τίνι εκβάλλουσι; διά τούτο αυτοί κριταί υμών έσονται.

20 ει δε εν δακτύλω Θεού εκβάλλω τα δαιμόνια, άρα έφθασεν εφ' υμάς η βασιλεία τού Θεού. 21 όταν ο ισχυρός καθωπλισμένος φυλάσση την εαυτού αυλήν, εν ειρήνη εστί τα υπάρχοντα αυτού· 22 επάν δε ο ισχυρότερος αυτού επελθών νικήση αυτόν, την πανοπλίαν αυτού αίρει, εφ' ή επεποίθει, και τα σκύλα αυτού διαδίδωσιν. 23 ο μη ών μετ' εμού κατ' εμού εστι, και ο μη συνάγων μετ' εμού σκορπίζει. 24 Όταν το ακάθαρτον πνεύμα εξέλθη από τού ανθρώπου, διέρχεται δι' ανύδρων τόπων ζητούν ανάπαυσιν, και μη ευρίσκον λέγει· υποστρέψω εις τον οίκόν μου όθεν εξήλθον· 25 και ελθόν ευρίσκει σεσαρωμένον και κεκοσμημένον. 26 τότε πορεύεται και παραλαμβάνει επτά έτερα πνεύματα πονηρότερα εαυτού, και εισελθόντα κατοικεί εκεί, και γίνεται τα έσχατα τού ανθρώπου εκείνου χείρονα των πρώτων. 27 Εγένετο δε εν τώ λέγειν αυτόν ταύτα επάρασά τις γυνή φωνήν εκ τού όχλου είπεν αυτώ· Μακαρία η κοιλία η βαστάσασά σε και μαστοί ούς εθήλασας. 28 αυτός δε είπε· Μενούνγε μακάριοι οι ακούοντες τον λόγον τού Θεού και φυλάσσοντες αυτόν. 29 Τών δε όχλων επαθροιζομένων ήρξατο λέγειν· Η γενεά αύτη γενεά πονηρά εστι· σημείον ζητεί, και σημείον ου δοθήσεται αυτή ει μη το σημείον Ιωνά τού προφήτου.

30 καθώς γάρ εγένετο Ιωνάς σημείον τοίς Νινευίταις, ούτως έσται και ο υιός τού ανθρώπου τή γενεά ταύτη σημείον. 31 βασίλισσα νότου εγερθήσεται εν τή κρίσει μετά των ανδρών της γενεάς ταύτης και κατακρινεί αυτούς, ότι ήλθεν εκ των περάτων της γής ακούσαι την σοφίαν Σολομώντος, και ιδού πλείον Σολομώντος ώδε. 32 άνδρες Νινευί αναστήσονται εν τή κρίσει μετά της γενεάς ταύτης και κατακρινούσιν αυτήν, ότι μετενόησαν εις το κήρυγμα Ιωνά, και ιδού πλείον Ιωνά ώδε. 33 Ουδείς δε λύχνον άψας εις κρύπτην τίθησιν ουδέ υπό τον μόδιον, αλλ' επί την λυχνίαν, ίνα οι εισπορευόμενοι το φώς βλέπωσιν. 34 ο λύχνος τού σώματός εστιν ο οφθαλμός· όταν ούν ο οφθαλμός σου απλούς ή, και όλον το σώμά σου φωτεινόν εστιν. επάν δε πονηρός ή, και το σώμά σου σκοτεινόν. 35 σκόπει ούν μη το φώς το εν σοί σκότος εστίν. 36 ει ούν το σώμά σου όλον φωτεινόν, μη έχον τι μέρος σκοτεινόν, έσται φωτεινόν όλον ως όταν ο λύχνος τή αστραπή φωτίζη σε. 37 Εν δε τώ λαλήσαι αυτόν ταύτα ηρώτα αυτόν Φαρισαίός τις όπως αριστήση παρ' αυτώ· εισελθών δε ανέπεσεν. 38 ο δε Φαρισαίος ιδών εθαύμασεν ότι ου πρώτον εβαπτίσθη πρό τού αρίστου. 39 είπε δε ο Κύριος προς αυτόν· Νύν υμείς οι Φαρισαίοι το έξωθεν τού ποτηρίου και τού πίνακος καθαρίζετε, το δε έσωθεν υμών γέμει αρπαγής και πονηρίας.

40 άφρονες! ουχ ο ποιήσας το έξωθεν και το έσωθεν εποίησε; 41 πλήν τα ενόντα δότε ελεημοσύνην, και ιδού άπαντα καθαρά υμίν έσται. 42 αλλ' ουαί υμίν τοίς Φαρισαίοις, ότι αποδεκατούτε το ηδύοσμον και το πήγανον και πάν λάχανον, και παρέρχεσθε την κρίσιν και την αγάπην τού Θεού· ταύτα δε έδει ποιήσαι, κακείνα μη αφιέναι. 43 ουαί υμίν τοίς Φαρισαίοις, ότι αγαπάτε την πρωτοκαθεδρίαν εν ταίς συναγωγαίς και τους ασπασμούς εν ταίς αγοραίς. 44 ουαί υμίν, γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί, ότι εστέ ως τα μνημεία τα άδηλα, και οι άνθρωποι περιπατούντες επάνω ουκ οίδασιν. 45 Αποκριθείς δε τις των νομικών λέγει αυτώ· Διδάσκαλε, ταύτα λέγων και ημάς υβρίζεις. 46 ο δε είπε· Καί υμίν τοίς νομικοίς ουαί, ότι φορτίζετε τους ανθρώπους φορτία δυσβάστακτα, και αυτοί ενί των δακτύλων υμών ου προσψαύετε τοίς φορτίοις. 47 ουαί υμίν, ότι οικοδομείτε τα μνημεία των προφητών, οι δε πατέρες υμών απέκτειναν αυτούς. 48 άρα μαρτυρείτε συνευδοκείτε τοίς έργοις των πατέρων υμών, ότι αυτοί μέν απέκτειναν αυτούς, υμείς δε οικοδομείτε αυτών τα μνημεία. 49 διά τούτο και η σοφία τού Θεού είπεν· αποστελώ εις αυτούς προφήτας και αποστόλους, και εξ αυτών αποκτενούσι και εκδιώξουσιν,

50 ίνα εκζητηθή το αίμα πάντων των προφητών το εκκεχυνόμενον από καταβολής κόσμου από της γενεάς ταύτης, 51 από τού αίματος Άβελ έως τού αίματος Ζαχαρίου τού απολομένου μεταξύ τού θυσιαστηρίου και τού οίκου· ναί, λέγω υμίν, εκζητηθήσεται από της γενεάς ταύτης. 52 ουαί υμίν τοίς νομικοίς ότι ήρατε την κλείδα της γνώσεως· αυτοί ουκ εισήλθετε, και τους εισερχομένους εκωλύσατε. 53 λέγοντος δε αυτού προς αυτούς πάντα ταύτα ήρξαντο οι γραμματείς και οι Φαρισαίοι δεινώς ενέχειν και αποστοματίζειν αυτόν περί πλειόνων, 54 ενεδρεύοντες αυτόν, ζητούντες θηρεύσαί τι εκ τού στόματος αυτού, ίνα κατηγορήσωσιν αυτού.

Κεφάλαιο Ιβ΄

ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ

1 Εν οίς επισυναχθεισών των μυριάδων τού όχλου, ώστε καταπατείν αλλήλους, ήρξατο λέγειν προς τους μαθητάς αυτού πρώτον· Προσέχετε εαυτοίς από της ζύμης των Φαρισαίων, ήτις εστίν υπόκρισις. 2 ουδέν δε συγκεκαλυμμένον εστίν ό ουκ αποκαλυφθήσεται, και κρυπτόν ό ου γνωσθήσεται· 3 ανθ' ών όσα εν τή σκοτία είπατε, εν τώ φωτί ακουσθήσεται, και, ό προς το ούς ελαλήσατε εν τοίς ταμείοις, κηρυχθήσεται επί των δωμάτων. 4 Λέγω δε υμίν τοίς φίλοις μου· μη φοβηθήτε από των αποκτεννόντων το σώμα, και μετά ταύτα μη εχόντων περισσότερόν τι ποιήσαι. 5 υποδείξω δε υμίν τίνα φοβηθήτε· φοβήθητε τον μετά το αποκτείναι έχοντα εξουσίαν εμβαλείν εις την γέενναν· ναί, λέγω υμίν, τούτον φοβήθητε. 6 ουχί πέντε στρουθία πωλείται ασσαρίων δύο; και έν εξ αυτών ουκ έστιν επιλελησμένον ενώπιον τού Θεού· 7 αλλά και αι τρίχες της κεφαλής υμών πάσαι ηρίθμηνται. μη φοβείσθε· πολλών στρουθίων διαφέρετε. 8 Λέγω δε υμίν· πάς ός αν ομολογήση εν εμοί έμπροσθεν των ανθρώπων, και ο υιός τού ανθρώπου ομολογήσει εν αυτώ έμπροσθεν των αγγέλων τού Θεού· 9 ο δε αρνησάμενός με ενώπιον των ανθρώπων απαρνηθήσεται ενώπιον των αγγέλων τού Θεού.

10 και πάς ός ερεί λόγον εις τον υιόν τού ανθρώπου, αφεθήσεται αυτώ· τώ δε εις το άγιον Πνεύμα βλασφημήσαντι ουκ αφεθήσεται. 11 όταν δε προσφέρωσιν υμάς επί τας συναγωγάς και τας αρχάς και τας εξουσίας, μη μεριμνάτε πώς ή τι απολογήσησθε ή τι είπητε· 12 το γάρ άγιον Πνεύμα διδάξει υμάς εν αυτή τή ώρα ά δεί ειπείν. 13 Είπε δε τις αυτώ εκ τού όχλου· Διδάσκαλε, ειπέ τώ αδελφώ μου μερίσασθαι την κληρονομίαν μετ' εμού. 14 ο δε είπεν αυτώ· Άνθρωπε, τις με κατέστησε δικαστήν ή μεριστήν εφ' υμάς; 15 είπε δε προς αυτούς· Οράτε και φυλάσσεσθε από πάσης πλεονεξίας· ότι ουκ εν τώ περισσεύειν τινί η ζωή αυτού εστιν εκ των υπαρχόντων αυτού. 16 Είπε δε παραβολήν προς αυτούς λέγων· Ανθρώπου τινός πλουσίου ευφόρησεν η χώρα· 17 και διελογίζετο εν εαυτώ λέγων· τι ποιήσω, ότι ουκ έχω που συνάξω τους καρπούς μου; 18 και είπε· τούτο ποιήσω· καθελώ μου τας αποθήκας και μείζονας οικοδομήσω, και συνάξω εκεί πάντα τα γεννήματά μου και τα αγαθά μου, 19 και ερώ τή ψυχή μου· ψυχή, έχεις πολλά αγαθά κείμενα εις έτη πολλά· αναπαύου, φάγε, πίε, ευφραίνου.

20 είπε δε αυτώ ο Θεός· άφρον, ταύτη τή νυκτί την ψυχήν σου απαιτούσιν από σού· ά δε ητοίμασας τίνι έσται; 21 ούτως ο θησαυρίζων εαυτώ και μη εις Θεόν πλουτών. 22 Είπε δε προς τους μαθητάς αυτού· Διά τούτο λέγω υμίν, μη μεριμνάτε τή ψυχή υμών τι φάγητε, μηδέ τώ σώματι υμών τι ενδύσησθε. 23 ουχί η ψυχή πλείόν εστι της τροφής και το σώμα τού ενδύματος; 24 κατανοήσατε τους κόρακας, ότι ου σπείρουσιν ουδέ θερίζουσιν, οίς ουκ έστι ταμείον ουδέ αποθήκη, και ο Θεός τρέφει αυτούς· πόσω μάλλον υμείς διαφέρετε των πετεινών; 25 τις δε εξ υμών μεριμνών δύναται προσθείναι επί την ηλικίαν αυτού πήχυν ένα; 26 ει ούν ούτε ελάχιστον δύνασθε, τι περί των λοιπών μεριμνάτε; 27 κατανοήσατε τα κρίνα πώς αυξάνει· ου κοπιά ουδέ νήθει· λέγω δε υμίν, ουδέ Σολομών εν πάση τή δόξη αυτού περιεβάλετο ως έν τούτων. 28 ει δε τον χόρτον τού αγρού, σήμερον όντα και αύριον εις κλίβανον βαλλόμενον, ο Θεός ούτως αμφιέννυσι, πόσω μάλλον υμάς, ολιγόπιστοι; 29 και υμείς μη ζητείτε τι φάγητε και τι πίητε, και μη μετεωρίζεσθε·

30 ταύτα γάρ πάντα τα έθνη τού κόσμου επιζητεί· υμών δε ο πατήρ οίδεν ότι χρήζετε τούτων· 31 πλήν ζητείτε την βασιλείαν τού Θεού, και ταύτα πάντα προστεθήσεται υμίν. 32 Μή φοβού το μικρόν ποίμνιον· ότι ευδόκησεν ο πατήρ υμών δούναι υμίν την βασιλείαν. 33 πωλήσατε τα υπάρχοντα υμών και δότε ελεημοσύνην. ποιήσατε εαυτοίς βαλάντια μη παλαιούμενα, θησαυρόν ανέκλειπτον εν τοίς ουρανοίς, όπου κλέπτης ουκ εγγίζει ουδέ σής διαφθείρει· 34 όπου γάρ εστιν ο θησαυρός υμών, εκεί και η καρδία υμών έσται. 35 Έστωσαν υμών αι οσφύες περιεζωσμέναι και οι λύχνοι καιόμενοι· 36 και υμείς όμοιοι ανθρώποις προσδεχομένοις τον κύριον εαυτών πότε αναλύση εκ των γάμων, ίνα ελθόντος και κρούσαντος ευθέως ανοίξωσιν αυτώ. 37 μακάριοι οι δούλοι εκείνοι, ούς ελθών ο κύριος ευρήσει γρηγορούντας. αμήν λέγω υμίν ότι περιζώσεται και ανακλινεί αυτούς, και παρελθών διακονήσει αυτοίς. 38 και εάν έλθη εν τή δευτέρα φυλακή και εν τή τρίτη φυλακή έλθη και εύρη ούτω, μακάριοί εισιν οι δούλοι εκείνοι. 39 τούτο δε γινώσκετε ότι ει ήδει ο οικοδεσπότης ποία ώρα ο κλέπτης έρχεται, εγρηγόρησεν αν και ουκ αν αφήκε διορυγήναι τον οίκον αυτού.

40 και υμείς ούν γίνεσθε έτοιμοι· ότι ή ώρα ου δοκείτε ο υιός τού ανθρώπου έρχεται. 41 είπε δε αυτώ ο Πέτρος· Κύριε, προς ημάς την παραβολήν ταύτην λέγεις ή και προς πάντας; 42 είπε δε ο Κύριος· Τίς άρα εστίν ο πιστός οικονόμος και φρόνιμος, ον καταστήσει ο κύριος επί της θεραπείας αυτού τού διδόναι εν καιρώ το σιτομέτριον; 43 μακάριος ο δούλος εκείνος, ον ελθών ο κύριος αυτού ευρήσει ούτω ποιούντα. 44 αληθώς λέγω υμίν ότι επί πάσι τοίς υπάρχουσιν αυτού καταστήσει αυτόν. 45 εάν δε είπη ο δούλος εκείνος εν τή καρδία αυτού, χρονίζει ο κύριός μου έρχεσθαι, και άρξηται τύπτειν τους παίδας και τας παιδίσκας, εσθίειν τε και πίνειν και μεθύσκεσθαι, 46 ήξει ο κύριος τού δούλου εκείνου εν ημέρα ή ου προσδοκά και εν ώρα ή ου γινώσκει, και διχοτομήσει αυτόν, και το μέρος αυτού μετά των απίστων θήσει. 47 εκείνος δε ο δούλος, ο γνούς το θέλημα τού κυρίου αυτού και μη ετοιμάσας μηδέ ποιήσας προς το θέλημα αυτού, δαρήσεται πολλάς· 48 ο δε μη γνούς, ποιήσας δε άξια πληγών, δαρήσεται ολίγας. παντί δε ώ εδόθη πολύ, πολύ ζητηθήσεται παρ' αυτού, και ώ παρέθεντο πολύ, περισσότερον αιτήσουσιν αυτόν. 49 Πύρ ήλθον βαλείν επί την γήν, και τι θέλω ει ήδη ανήφθη!

50 βάπτισμα δε έχω βαπτισθήναι, και πώς συνέχομαι έως ού τελεσθή! 51 δοκείτε ότι ειρήνην παρεγενόμην δούναι εν τή γη; ουχί, λέγω υμίν, αλλ' ή διαμερισμόν. 52 έσονται γάρ από τού νύν πέντε εν οίκω ενί διαμεμερισμένοι, τρεις επί δυσί και δύο επί τρισί· 53 διαμερισθήσονται πατήρ επί υιώ και υιός επί πατρί, μήτηρ επί θυγατρί και θυγάτηρ επί μητρί, πενθερά επί την νύμφην αυτής και νύμφη επί την πενθεράν αυτής. 54 Έλεγε δε και τοίς όχλοις· Όταν ίδητε την νεφέλην ανατέλλουσαν από δυσμών, ευθέως λέγετε, όμβρος έρχεται, και γίνεται ούτω· 55 και όταν νότον πνέοντα, λέγετε ότι καύσων έσται, και γίνεται. 56 υποκριταί, το πρόσωπον τού ουρανού και της γής οίδατε δοκιμάζειν, τον δε καιρόν τούτον πώς ου δοκιμάζετε; 57 τι δε και αφ' εαυτών ου κρίνετε το δίκαιον; 58 ως γάρ υπάγεις μετά τού αντιδίκου σου επ' άρχοντα, εν τή οδώ δός εργασίαν απηλλάχθαι απ' αυτού, μήποτε κατασύρη σε προς τον κριτήν, και ο κριτής σε παραδώ τώ πράκτορι, και ο πράκτωρ σε βαλεί εις φυλακήν. 59 λέγω σοι, ου μη εξέλθης εκείθεν έως ού και το έσχατον λεπτόν αποδώς.

Κεφάλαιο Ιγ΄

ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ

1 Παρήσαν δε τινες εν αυτώ τώ καιρώ απαγγέλλοντες αυτώ περί των Γαλιλαίων, ών το αίμα Πιλάτος έμιξε μετά των θυσιών αυτών. 2 και αποκριθείς ο Ιησούς είπεν αυτοίς· Δοκείτε ότι οι Γαλιλαίοι ούτοι αμαρτωλοί παρά πάντας τους Γαλιλαίους εγένοντο, ότι τοιαύτα πεπόνθασιν; 3 ουχί, λέγω υμίν, αλλ' εάν μη μετανοήτε, πάντες ωσαύτως απολείσθε. 4 ή εκείνοι οι δέκα και οκτώ, εφ' ούς έπεσεν ο πύργος εν τώ Σιλωάμ και απέκτεινεν αυτούς, δοκείτε ότι ούτοι οφειλέται εγένοντο παρά πάντας τους ανθρώπους τους κατοικούντας εν Ιερουσαλήμ; 5 ουχί, λέγω υμίν, αλλ' εάν μη μετανοήσητε, πάντες ομοίως απολείσθε. 6 Έλεγεν δε ταύτην την παραβολήν· Συκήν είχέν τις εν τώ αμπελώνι αυτού πεφυτευμένην, και ήλθε ζητών καρπόν εν αυτή, και ουχ εύρεν. 7 είπε δε προς τον αμπελουργόν· ιδού τρία έτη έρχομαι ζητών καρπόν εν τή συκή ταύτη, και ουχ ευρίσκω· έκκοψον αυτήν· ινατί και την γήν καταργεί; 8 ο δε αποκριθείς είπεν αυτώ· κύριε, άφες αυτήν και τούτο το έτος, έως ότου σκάψω περί αυτήν και βάλω κόπρια. 9 κάν μέν ποιήση καρπόν· ει δε μήγε, εις το μέλλον εκκόψεις αυτήν.

10 Ήν δε διδάσκων εν μια των συναγωγών εν τοίς σάββασι. 11 και ιδού γυνή ήν πνεύμα έχουσα ασθενείας έτη δέκα και οκτώ, και ήν συγκύπτουσα και μη δυναμένη ανακύψαι εις το παντελές. 12 ιδών δε αυτήν ο Ιησούς προσεφώνησε και είπεν αυτή· Γύναι, απολέλυσαι της ασθενείας σου· 13 και επέθηκεν αυτή τας χείρας· και παραχρήμα ανωρθώθη και εδόξαζε τον Θεόν. 14 αποκριθείς δε ο αρχισυνάγωγος, αγανακτών ότι τώ σαββάτω εθεράπευσεν ο Ιησούς, έλεγε τώ όχλω· Έξ ημέραι εισίν εν αίς δεί εργάζεσθαι· εν ταύταις ούν ερχόμενοι θεραπεύεσθε, και μη τή ημέρα τού σαββάτου. 15 απεκρίθη ούν αυτώ ο Κύριος και είπεν· Υποκριτά· έκαστος υμών τώ σαββάτω ου λύει τον βούν αυτού ή τον όνον από της φάτνης και απαγαγών ποτίζει; 16 ταύτην δε, θυγατέρα Αβραάμ ούσαν, ήν έδησεν ο σατανάς ιδού δέκα και οκτώ έτη, ουκ έδει λυθήναι από τού δεσμού τούτου τή ημέρα τού σαββάτου; 17 και ταύτα λέγοντος αυτού κατησχύνοντο πάντες οι αντικείμενοι αυτώ, και πάς ο όχλος έχαιρεν επί πάσι τοίς ενδόξοις τοίς γινομένοις υπ' αυτού. 18 Έλεγε δε· Τίνι ομοία εστίν η βασιλεία τού Θεού, και τίνι ομοιώσω αυτήν; 19 ομοία εστί κόκκω σινάπεως, ον λαβών άνθρωπος έβαλεν εις κήπον εαυτού· και ηύξησε και εγένετο εις δένδρον μέγα, και τα πετεινά τού ουρανού κατεσκήνωσεν εν τοίς κλάδοις αυτού.

20 Πάλιν είπε· Τίνι ομοιώσω την βασιλείαν τού Θεού; 21 ομοία εστί ζύμη, ήν λαβούσα γυνή έκρυψεν εις αλεύρου σάτα τρία, έως ού εζυμώθη όλον. 22 Καί διεπορεύετο κατά πόλεις και κώμας διδάσκων και πορείαν ποιούμενος εις Ιεροσαλήμ. 23 είπε δε τις αυτώ· Κύριε, ει ολίγοι οι σωζόμενοι; ο δε είπε προς αυτούς· 24 Αγωνίζεσθε εισελθείν διά της στενής πύλης· ότι πολλοί, λέγω υμίν, ζητήσουσιν εισελθείν και ουκ ισχύσουσιν. 25 αφ' ού αν εγερθή ο οικοδεσπότης και αποκλείση την θύραν, και άρξησθε έξω εστάναι και κρούειν την θύραν λέγοντες· Κύριε Κύριε, άνοιξον ημίν· και αποκριθείς ερεί υμίν, ουκ οίδα υμάς πόθεν εστέ. 26 τότε άρξεσθε λέγειν· εφάγομεν ενώπιόν σου και επίομεν, και εν ταίς πλατείαις ημών εδίδαξας· 27 και ερεί· λέγω υμίν, ουκ οίδα υμάς πόθεν εστέ· απόστητε απ' εμού πάντες οι εργάται της αδικίας. 28 εκεί έσται ο κλαυθμός και ο βρυγμός των οδόντων, όταν όψεσθε Αβραάμ και Ισαάκ και Ιακώβ και πάντας τους προφήτας εν τή βασιλεία τού Θεού, υμάς δε εκβαλλομένους έξω, 29 και ήξουσιν από ανατολών και δυσμών και από βορρά και νότου, και ανακλιθήσονται εν τή βασιλεία τού Θεού.

30 και ιδού εισιν έσχατοι οί έσονται πρώτοι, και εισί πρώτοι οί έσονται έσχατοι. 31 Εν αυτή τή ημέρα προσήλθόν τινες Φαρισαίοι λέγοντες αυτώ· Έξελθε και πορεύου εντεύθεν, ότι Ηρώδης θέλει σε αποκτείναι. 32 και είπεν αυτοίς· Πορευθέντες είπατε τή αλώπεκι ταύτη· ιδού εκβάλλω δαιμόνια και ιάσεις επιτελώ σήμερον και αύριον, και τή τρίτη τελειούμαι· 33 πλήν δεί με σήμερον και αύριον και τή εχομένη πορεύεσθαι, ότι ουκ ενδέχεται προφήτην απολέσθαι έξω Ιερουσαλήμ. 34 Ιερουσαλήμ Ιερουσαλήμ, η αποκτένουσα τους προφήτας και λιθοβολούσα τους απεσταλμένους προς αυτήν! ποσάκις ηθέλησα επισυνάξαι τα τέκνα σου ον τρόπον όρνις την εαυτής νοσσιάν υπό τας πτέρυγας, και ουκ ηθελήσατε! 35 ιδού αφίεται υμίν ο οίκος υμών έρημος. λέγω δε υμίν ότι ου μη με ίδητε έως αν ήξη ότε είπητε· ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.

Κεφάλαιο Ιδ΄

ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ

1 Καί εγένετο εν τώ ελθείν αυτόν εις οίκόν τινος των αρχόντων των Φαρισαίων σαββάτω φαγείν άρτον, και αυτοί ήσαν παρατηρούμενοι αυτόν. 2 και ιδού άνθρωπός τις ήν υδρωπικός έμπροσθεν αυτού. 3 και αποκριθείς ο Ιησούς είπε προς τους νομικούς και Φαρισαίους λέγων· Ει έξεστι τώ σαββάτω θεραπεύειν; οι δε ησύχασαν. 4 και επιλαβόμενος ιάσατο αυτόν και απέλυσε. 5 και αποκριθείς προς αυτούς είπε· Τίνος υμών υιός ή βούς εις φρέαρ εμπεσείται, και ουκ ευθέως ανασπάσει αυτόν εν τή ημέρα τού σαββάτου; 6 και ουκ ίσχυσαν ανταποκριθήναι αυτώ προς ταύτα. 7 Έλεγε δε προς τους κεκλημένους παραβολήν, επέχων πώς τας πρωτοκλισίας εξελέγοντο, λέγων προς αυτούς· 8 Όταν κληθής υπό τινος εις γάμους, μη κατακλιθής εις την πρωτοκλισίαν, μήποτε εντιμότερός σου ή κεκλημένος υπ' αυτού, 9 και ελθών ο σε και αυτόν καλέσας ερεί σοι· δός τούτω τόπον· και τότε άρξη μετ' αισχύνης τον έσχατον τόπον κατέχειν.

10 αλλ' όταν κληθής, πορευθείς ανάπεσε εις τον έσχατον τόπον, ίνα όταν έλθη ο κεκληκώς σε είπη σοι· φίλε, προσανάβηθι ανώτερον· τότε έσται σοι δόξα ενώπιον πάντων των συνανακειμένων σοι. 11 ότι πάς ο υψών εαυτόν ταπεινωθήσεται και ο ταπεινών εαυτόν υψωθήσεται. 12 Έλεγε δε και τώ κεκληκότι αυτόν· Όταν ποιής άριστον ή δείπνον, μη φώνει τους φίλους σου μηδέ τους αδελφούς σου μηδέ τους συγγενείς σου μηδέ γείτονας πλουσίους, μήποτε και αυτοί σε αντικαλέσωσι, σε και γενήσεταί σοι ανταπόδομα. 13 αλλ' όταν ποιής δοχήν, κάλει πτωχούς, αναπήρους, χωλούς, τυφλούς, 14 και μακάριος έση, ότι ουκ έχουσιν ανταποδούναί σοι· ανταποδοθήσεται γάρ σοι εν τή αναστάσει των δικαίων. 15 Ακούσας δε τις των συνανακειμένων ταύτα είπεν αυτώ· Μακάριος ός φάγεται άριστον εν τή βασιλεία τού Θεού. 16 ο δε είπεν αυτώ· Άνθρωπός τις εποίησε δείπνον μέγα, και εκάλεσε πολλούς· 17 και απέστειλε τον δούλον αυτού τή ώρα τού δείπνου ειπείν τοίς κεκλημένοις· έρχεσθε, ότι ήδη έτοιμά εστι πάντα. 18 και ήρξαντο από μιάς παραιτείσθαι πάντες, ο πρώτος είπεν αυτώ· αγρόν ηγόρασα, και έχω ανάγκην εξελθείν και ιδείν αυτόν· ερωτώ σε, έχε με παρητημένον. 19 και έτερος είπε· ζεύγη βοών ηγόρασα πέντε, και πορεύομαι δοκιμάσαι αυτά· ερωτώ σε, έχε με παρητημένον.

20 και έτερος είπε· γυναίκα έγημα, και διά τούτο ου δύναμαι ελθείν. 21 και παραγενόμενος ο δούλος εκείνος απήγγειλε τώ κυρίω αυτού ταύτα. τότε οργισθείς ο οικοδεσπότης είπε τώ δούλω αυτού· έξελθε ταχέως εις τας πλατείας και ρύμας της πόλεως, και τους πτωχούς και αναπήρους και χωλούς και τυφλούς εισάγαγε ώδε. 22 και είπεν ο δούλος· κύριε, γέγονεν ως επέταξας, και έτι τόπος εστί. 23 και είπεν ο κύριος προς τον δούλον· Έξελθε εις τας οδούς και φραγμούς και ανάγκασον εισελθείν, ίνα γεμισθή ο οίκός μου. 24 λέγω γάρ υμίν ότι ουδείς των ανδρών εκείνων των κεκλημένων γεύσεταί μου τού δείπνου. 25 Συνεπορεύοντο δε αυτώ όχλοι πολλοί. και στραφείς είπε προς αυτούς· 26 Εί τις έρχεται προς με και ου μισεί τον πατέρα εαυτού και την μητέρα και την γυναίκα και τα τέκνα και τους αδελφούς και τας αδελφάς, έτι δε και την εαυτού ψυχήν, ου δύναταί μου μαθητής είναι. 27 και όστις ου βαστάζει τον σταυρόν εαυτού και έρχεται οπίσω μου, ου δύναται είναί μου μαθητής. 28 τις γάρ εξ υμών, θέλων πύργον οικοδομήσαι, ουχί πρώτον καθίσας ψηφίζει την δαπάνην, ει έχει τα προς απαρτισμόν, 29 ίνα μήποτε, θέντος αυτού θεμέλιον και μη ισχύσαντος εκτελέσαι, πάντες οι θεωρούντες άρξωνται αυτώ εμπαίζειν,

30 λέγοντες ότι ούτος ο άνθρωπος ήρξατο οικοδομείν και ουκ ίσχυσεν εκτελέσαι; 31 ή τις βασιλεύς, πορευόμενος συμβαλείν ετέρω βασιλεί εις πόλεμον, ουχί πρώτον καθίσας βουλεύσεται ει δυνατός εστιν εν δέκα χιλιάσιν απαντήσαι τώ μετά είκοσι χιλιάδων ερχομένω επ' αυτόν; 32 ει δε μήγε, έτι πόρρω αυτού όντος πρεσβείαν αποστείλας ερωτά τα προς ειρήνην. 33 ούτως ούν πάς εξ υμών, ός ουκ αποτάσσεται πάσι τοίς εαυτού υπάρχουσιν, ου δύναται είναί μου μαθητής. 34 Καλόν ούν το άλας· εάν δε και το άλας μωρανθή, εν τίνι αρτυθήσεται; 35 ούτε εις γήν ούτε εις κοπρίαν εύθετόν εστιν· έξω βάλλουσιν αυτό. ο έχων ώτα ακούειν ακουέτω.

Κεφάλαιο Ιε΄

ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ

1 Ήσαν δε εγγίζοντες αυτώ πάντες οι τελώναι και οι αμαρτωλοί ακούειν αυτού. 2 και διεγόγγυζον οί Φαρισαίοι και οι γραμματείς λέγοντες ότι Ούτος αμαρτωλούς προσδέχεται και συνεσθίει αυτοίς. 3 είπε δε προς αυτούς την παραβολήν ταύτην λέγων· 4 Τίς άνθρωπος εξ υμών έχων εκατόν πρόβατα και απολέσας έν εξ αυτών, ου καταλείπει τα ενενήκοντα εννέα εν τή ερήμω και πορεύεται επί το απολωλός έως ού εύρη αυτό; 5 και ευρών επιτίθησιν επί τους ώμους αυτού χαίρων, 6 και ελθών εις τον οίκον συγκαλεί τους φίλους και τους γείτονας λέγων αυτοίς· συγχάρητέ μοι, ότι εύρον το πρόβατόν μου το απολωλός. 7 λέγω υμίν ότι ούτω χαρά έσται εν τώ ουρανώ επί ενί αμαρτωλώ μετανοούντι ή επί ενενήκοντα εννέα δικαίοις, οίτινες ου χρείαν έχουσιν μετανοίας. 8 Ή τις γυνή δραχμάς έχουσα δέκα, εάν απολέση δραχμήν μίαν, ουχί άπτει λύχνον και σαροί την οικίαν και ζητεί επιμελώς έως ότου εύρη; 9 και ευρούσα συγκαλεί τας φίλας και τας γείτονας λέγουσα· συγχάρητέ μοι, ότι εύρον την δραχμήν ήν απώλεσα.

10 ούτω, λέγω υμίν, γίνεται χαρά ενώπιον των αγγέλων τού Θεού επί ενί αμαρτωλώ μετανοούντι. 11 Είπε δε· Άνθρωπός τις είχε δύο υιούς. 12 και είπεν ο νεώτερος αυτών τώ πατρί· πάτερ, δός μοι το επιβάλλον μέρος της ουσίας. και διείλεν αυτοίς τον βίον. 13 και μετ' ου πολλάς ημέρας συναγαγών άπαντα ο νεώτερος υιός απεδήμησεν εις χώραν μακράν, και εκεί διεσκόρπισεν την ουσίαν αυτού ζών ασώτως. 14 δαπανήσαντος δε αυτού πάντα εγένετο λιμός ισχυρά κατά την χώραν εκείνην, και αυτός ήρξατο υστερείσθαι. 15 και πορευθείς εκολλήθη ενί των πολιτών της χώρας εκείνης, και έπεμψεν αυτόν εις τους αγρούς αυτού βόσκειν χοίρους· 16 και επεθύμει γεμίσαι την κοιλίαν αυτού από των κερατίων ών ήσθιον οι χοίροι, και ουδείς εδίδου αυτώ. 17 εις εαυτόν δε ελθών είπε· πόσοι μίσθιοι τού πατρός μου περισσεύουσιν άρτων, εγώ δε λιμώ ώδε απόλλυμαι! 18 αναστάς πορεύσομαι προς τον πατέρα μου και ερώ αυτώ· πάτερ, ήμαρτον εις τον ουρανόν και ενώπιόν σου· 19 ουκέτι ειμί άξιος κληθήναι υιός σου· ποίησόν με ως ένα των μισθίων σου.

20 και αναστάς ήλθε προς τον πατέρα εαυτού. έτι δε αυτού μακράν απέχοντος είδεν αυτόν ο πατήρ αυτού και εσπλαγχνίσθη, και δραμών επέπεσεν επί τον τράχηλον αυτού και κατεφίλησεν αυτόν. 21 είπε δε αυτώ ο υιός· πάτερ, ήμαρτον εις τον ουρανόν και ενώπιόν σου, και ουκέτι ειμί άξιος κληθήναι υιός σου. 22 είπε δε ο πατήρ προς τους δούλους αυτού· εξενέγκατε την στολήν την πρώτην και ενδύσατε αυτόν, και δότε δακτύλιον εις την χείρα αυτού και υποδήματα εις τους πόδας, 23 και ενέγκαντες τον μόσχον τον σιτευτόν θύσατε, και φαγόντες ευφρανθώμεν, 24 ότι ούτος ο υιός μου νεκρός ήν και ανέζησεν, και απολωλώς ήν και ευρέθη. και ήρξαντο ευφραίνεσθαι. 25 Ήν δε ο υιός αυτού ο πρεσβύτερος εν αγρώ· και ως ερχόμενος ήγγισε τή οικία, ήκουσε συμφωνίας και χορών, 26 και προσκαλεσάμενος ένα των παίδων επυνθάνετο τι είη ταύτα. 27 ο δε είπεν αυτώ ότι ο αδελφός σου ήκει, και έθυσεν ο πατήρ σου τον μόσχον τον σιτευτόν, ότι υγιαίνοντα αυτόν απέλαβεν. 28 ωργίσθη δε και ουκ ήθελεν εισελθείν. ο ούν πατήρ αυτού εξελθών παρεκάλει αυτόν. 29 ο δε αποκριθείς είπε τώ πατρί· ιδού τοσαύτα έτη δουλεύω σοι και ουδέποτε εντολήν σου παρήλθον, και εμοί ουδέποτε έδωκας έριφον ίνα μετά των φίλων μου ευφρανθώ·

30 ότε δε ο υιός σου ούτος, ο καταφαγών σου τον βίον μετά πορνών, ήλθεν, έθυσας αυτώ τον μόσχον τον σιτευτόν. 31 ο δε είπεν αυτώ· τέκνον, σύ πάντοτε μετ' εμού εί, και πάντα τα εμά σά εστιν· 32 ευφρανθήναι δε και χαρήναι έδει, ότι ο αδελφός σου ούτος νεκρός ήν και ανέζησε, και απολωλώς ήν και ευρέθη.

Κεφάλαιο Ιστ΄

ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ

1 Έλεγε δε και προς τους μαθητάς αυτού· Άνθρωπός τις ήν πλούσιος, ός είχεν οικονόμον, και ούτος διεβλήθη αυτώ ως διασκορπίζων τα υπάρχοντα αυτού. 2 και φωνήσας αυτόν είπεν αυτώ· τι τούτο ακούω περί σού; απόδος τον λόγον της οικονομίας σου· ου γάρ δύνη έτι οικονομείν. 3 είπε δε εν εαυτώ ο οικονόμος· τι ποιήσω, ότι ο κύριός μου αφαιρείται την οικονομίαν απ' εμού; σκάπτειν ουκ ισχύω, επαιτείν αισχύνομαι· 4 έγνων τι ποιήσω, ίνα, όταν μετασταθώ εκ της οικονομίας, δέξωνταί με εις τους οίκους εαυτών. 5 και προσκαλεσάμενος ένα έκαστον των χρεοφειλετών τού κυρίου έλεγε τώ πρώτω· πόσον οφείλεις σύ τώ κυρίω μου; 6 ο δε είπεν· εκατόν βάτους ελαίου. και είπεν αυτώ· δέξαι σου το γράμμα και καθίσας ταχέως γράψον πεντήκοντα. 7 έπειτα ετέρω είπε· σύ δε πόσον οφείλεις; ο δε είπεν εκατόν κόρους σίτου. και λέγει αυτώ· δέξαι σου το γράμμα και γράψον ογδοήκοντα. 8 και επήνεσεν ο κύριος τον οικονόμον της αδικίας, ότι φρονίμως εποίησεν· ότι οι υιοί τού αιώνος τούτου φρονιμώτεροι υπέρ τους υιούς τού φωτός εις την γενεάν την εαυτών εισι. 9 καγώ υμίν λέγω· ποιήσατε εαυτοίς φίλους εκ τού μαμωνά της αδικίας, ίνα, όταν εκλίπητε, δέξωνται υμάς εις τας αιωνίους σκηνάς.

10 ο πιστός εν ελαχίστω και εν πολλώ πιστός εστι, και ο εν ελαχίστω άδικος και εν πολλώ άδικός εστιν. 11 ει ούν εν τώ αδίκω μαμωνά πιστοί ουκ εγένεσθε, το αληθινόν τις υμίν πιστεύσει; 12 και ει εν τώ αλλοτρίω πιστοί ουκ εγένεσθε, το υμέτερον τις υμίν δώσει; 13 Ουδείς οικέτης δύναται δυσί κυρίοις δουλεύειν· ή γάρ τον ένα μισήσει και τον έτερον αγαπήσει, ή ενός ανθέξεται και τού ετέρου καταφρονήσει. ου δύνασθε Θεώ δουλεύειν και μαμωνά. 14 Ήκουον δε ταύτα πάντα οι Φαρισαίοι φιλάργυροι υπάρχοντες, και εξεμυκτήριζον αυτόν. 15 και είπεν αυτοίς· Υμείς εστε οι δικαιούντες εαυτούς ενώπιον των ανθρώπων, ο δε Θεός γινώσκει τας καρδίας υμών· ότι το εν ανθρώποις υψηλόν βδέλυγμα ενώπιον τού Θεού. 16 Ο νόμος και οι προφήται έως Ιωάννου· από τότε η βασιλεία τού Θεού ευαγγελίζεται και πάς εις αυτήν βιάζεται. 17 ευκοπώτερον δε εστι τον ουρανόν και την γήν παρελθείν ή τού νόμου μίαν κεραίαν πεσείν. 18 Πάς ο απολύων την γυναίκα αυτού και γαμών ετέραν μοιχεύει, και πάς ο απολελυμένην από ανδρός γαμών μοιχεύει. 19 Άνθρωπος δε τις ήν πλούσιος, και ενεδιδύσκετο πορφύραν και βύσσον ευφραινόμενος καθ' ημέραν λαμπρώς.

20 πτωχός δε τις ήν ονόματι Λάζαρος, ός εβέβλητο προς τον πυλώνα αυτού ηλκωμένος 21 και επιθυμών χορτασθήναι από των ψιχίων των πιπτόντων από της τραπέζης τού πλουσίου· αλλά και οι κύνες ερχόμενοι επέλειχον τα έλκη αυτού. 22 εγένετο δε αποθανείν τον πτωχόν και απενεχθήναι αυτόν υπό των αγγέλων εις τον κόλπον Αβραάμ· απέθανε δε και ο πλούσιος και ετάφη. 23 και εν τώ άδη επάρας τους οφθαλμούς αυτού, υπάρχων εν βασάνοις, ορά Αβραάμ από μακρόθεν και Λάζαρον εν τοίς κόλποις αυτού. 24 και αυτός φωνήσας είπε· πάτερ Αβραάμ, ελέησόν με και πέμψον Λάζαρον ίνα βάψη το άκρον τού δακτύλου αυτού ύδατος και καταψύξη την γλώσσάν μου, ότι οδυνώμαι εν τή φλογί ταύτη. 25 είπε δε Αβραάμ· τέκνον, μνήσθητι ότι απέλαβες σύ τα αγαθά σου εν τή ζωή σου, και Λάζαρος ομοίως τα κακά· νύν δε ώδε παρακαλείται, σύ δε οδυνάσαι· 26 και επί πάσι τούτοις μεταξύ ημών και υμών χάσμα μέγα εστήρικται, όπως οι θέλοντες διαβήναι ένθεν προς υμάς μη δύνωνται, μηδέ οι εκείθεν προς ημάς διαπερώσιν. 27 είπε δε· ερωτώ ούν σε, πάτερ, ίνα πέμψης αυτόν εις τον οίκον τού πατρός μου· 28 έχω γάρ πέντε αδελφούς· όπως διαμαρτύρηται αυτοίς, ίνα μη και αυτοί έλθωσιν εις τον τόπον τούτον της βασάνου. 29 λέγει αυτώ Αβραάμ· έχουσι Μωϋσέα και τους προφήτας· ακουσάτωσαν αυτών.

30 ο δε είπεν· ουχί, πάτερ Αβραάμ, αλλ' εάν τις από νεκρών πορευθή προς αυτούς, μετανοήσουσιν. 31 είπε δε αυτώ· ει Μωϋσέως και των προφητών ουκ ακούουσιν, ουδέ εάν τις εκ νεκρών αναστή πεισθήσονται.

Κεφάλαιο Ιζ΄

ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ

1 Έλεγε δε και προς τους μαθητάς αυτού· Ανένδεκτόν εστι τού μη ελθείν τα σκάνδαλα· ουαί δε δι' ού έρχεται. 2 λυσιτελεί αυτώ ει λίθος μυλικός περίκειται περί τον τράχηλον αυτού και έρριπται εις την θάλασσαν, ή ίνα σκανδαλίση ένα των μικρών τούτων. 3 προσέχετε εαυτοίς. εάν αμάρτη εις σε ο αδελφός σου, επιτίμησον αυτώ· και εάν μετανοήση, άφες αυτώ· 4 και εάν επτάκις της ημέρας αμάρτη εις σε και επτάκις της ημέρας επιστρέψη προς σε λέγων, μετανοώ, αφήσεις αυτώ. 5 Καί είπον οι απόστολοι τώ Κυρίω· Πρόσθες ημίν πίστιν. 6 είπε δε ο Κύριος· Ει έχετε πίστιν ως κόκκον σινάπεως, ελέγετε αν τή συκαμίνω ταύτη, εκριζώθητι και φυτεύθητι εν τή θαλάσση, και υπήκουσεν αν υμίν. 7 Τίς δε εξ υμών δούλον έχων αροτριώντα ή ποιμαίνοντα, ός εισελθόντι εκ τού αγρού ερεί, ευθέως παρελθών ανάπεσε, 8 αλλ' ουχί ερεί αυτώ· ετοίμασον τι δειπνήσω, και περιζωσάμενος διακόνει μοι έως φάγω και πίω, και μετά ταύτα φάγεσαι και πίεσαι σύ; 9 μη χάριν έχει τώ δούλω εκείνω ότι εποίησε τα διαταχθέντα; ου δοκώ.

10 ούτω και υμείς, όταν ποιήσητε πάντα τα διαταχθέντα υμίν, λέγετε ότι δούλοι αχρείοί εσμεν, ότι ό ωφείλομεν ποιήσαι πεποιήκαμεν. 11 Καί εγένετο εν τώ πορεύεσθαι αυτόν εις Ιερουσαλήμ και αυτός διήρχετο διά μέσου Σαμαρείας και Γαλιλαίας. 12 και εισερχομένου αυτού είς τινα κώμην απήντησαν αυτώ δέκα λεπροί άνδρες, οί έστησαν πόρρωθεν, 13 και αυτοί ήραν φωνήν λέγοντες· Ιησού επιστάτα, ελέησον ημάς. 14 και ιδών είπεν αυτοίς· Πορευθέντες επιδείξατε εαυτούς τοίς ιερεύσι. και εγένετο εν τώ υπάγειν αυτούς εκαθαρίσθησαν. 15 είς δε εξ αυτών, ιδών ότι ιάθη, υπέστρεψε μετά φωνής μεγάλης δοξάζων τον Θεόν, 16 και έπεσεν επί πρόσωπον παρά τους πόδας αυτού ευχαριστών αυτώ· και αυτός ήν Σαμαρείτης. 17 αποκριθείς δε ο Ιησούς είπεν· Ουχί οι δέκα εκαθαρίσθησαν; οι δε εννέα που; 18 ουχ ευρέθησαν υποστρέψαντες δούναι δόξαν τώ Θεώ ει μη ο αλλογενής ούτος; 19 και είπεν αυτώ· Αναστάς πορεύου· η πίστις σου σέσωκέ σε.

20 Επερωτηθείς δε υπό των Φαρισαίων πότε έρχεται η βασιλεία τού Θεού, απεκρίθη αυτοίς και είπεν· Ουκ έρχεται η βασιλεία τού Θεού μετά παρατηρήσεως, 21 ουδέ ερούσιν ιδού ώδε ή ιδού εκεί· ιδού γάρ η βασιλεία τού Θεού εντός υμών εστιν. 22 Είπε δε προς τους μαθητάς· Ελεύσονται ημέραι ότε επιθυμήσετε μίαν των ημερών τού υιού τού ανθρώπου ιδείν, και ουκ όψεσθε. 23 και ερούσιν υμίν· ιδού ώδε, ιδού εκεί· μη απέλθητε μηδέ διώξητε. 24 ώσπερ γάρ η αστραπή αστράπτουσα εκ της υπ' ουρανόν λάμπει, ούτως έσται και ο υιός τού ανθρώπου εν τή ημέρα αυτού. 25 πρώτον δε δεί αυτόν πολλά παθείν και αποδοκιμασθήναι από της γενεάς ταύτης. 26 και καθώς εγένετο εν ταίς ημέραις Νώε, ούτως έσται και εν ταίς ημέραις τού υιού τού ανθρώπου· 27 ήσθιον, έπινον, εγάμουν, εξεγαμίζοντο, άχρι ής ημέρας εισήλθε Νώε εις την κιβωτόν, και ήλθεν ο κατακλυσμός και απώλεσεν άπαντας. 28 ομοίως και ως εγένετο εν ταίς ημέραις Λώτ· ήσθιον, έπινον, ηγόραζον, επώλουν, εφύτευον, ωκοδόμουν· 29 ή δε ημέρα εξήλθε Λώτ από Σοδόμων, έβρεξε πύρ και θείον απ' ουρανού και απώλεσεν άπαντας.

30 κατά τα αυτά έσται ή ημέρα ο υιός τού ανθρώπου αποκαλύπτεται. 31 εν εκείνη τή ημέρα ός έσται επί τού δώματος και τα σκεύη αυτού εν τή οικία, μη καταβάτω άραι αυτά, και ο εν αγρώ ομοίως μη επιστρεψάτω εις τα οπίσω. 32 μνημονεύετε της γυναικός Λώτ. 33 ός εάν ζητήση την ψυχήν αυτού σώσαι, απολέσει αυτήν, και ός εάν απολέση αυτήν, ζωογονήσει αυτήν. 34 λέγω υμίν, ταύτη τή νυκτί δύο έσονται επί κλίνης μιάς, είς παραληφθήσεται και ο έτερος αφεθήσεται· 35 δύο έσονται αλήθουσαι επί το αυτό, μία παραληφθήσεται και η ετέρα αφεθήσεται· 36 δύο εν τώ αγρώ, είς παραληφθήσεται και ο έτερος αφεθήσεται. 37 και αποκριθέντες λέγουσιν αυτώ· Πού, Κύριε; ο δε είπεν αυτοίς· Όπου το σώμα, εκεί επισυναχθήσονται και οι αετοί.

Κεφάλαιο Ιη΄

ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ

1 Έλεγε δε και παραβολήν αυτοίς προς το δείν πάντοτε προσεύχεσθαι αυτούς και μη εκκακείν, 2 λέγων· Κριτής τις ήν έν τινι πόλει τον Θεόν μη φοβούμενος και άνθρωπον μη εντρεπόμενος. 3 χήρα δε ήν εν τή πόλει εκείνη, και ήρχετο προς αυτόν λέγουσα· εκδίκησόν με από τού αντιδίκου μου. 4 και ουκ ηθέλησεν επί χρόνον· μετά δε ταύτα είπεν εν εαυτώ· ει και τον Θεόν ου φοβούμαι ουδέ άνθρωπον εντρέπομαι, 5 διά γε το παρέχειν μοι κόπον την χήραν ταύτην εκδικήσω αυτήν, ίνα μη εις τέλος ερχομένη υποπιάζη με. 6 είπε δε ο Κύριος· Ακούσατε τι ο κριτής της αδικίας λέγει· 7 ο δε Θεός ου μη ποιήση την εκδίκησιν των εκλεκτών αυτού των βοώντων προς αυτόν ημέρας και νυκτός, και μακροθυμών επ' αυτοίς; 8 λέγω υμίν ότι ποιήσει την εκδίκησιν αυτών εν τάχει. πλήν ο υιός τού ανθρώπου ελθών άρα ευρήσει την πίστιν επί της γής; 9 Είπε δε και προς τινας τους πεποιθότας εφ' εαυτοίς ότι εισί δίκαιοι, και εξουθενούντας τους λοιπούς, την παραβολήν ταύτην·

10 Άνθρωποι δύο ανέβησαν εις το ιερόν προσεύξασθαι, ο είς Φαρισαίος και ο έτερος τελώνης. 11 ο Φαρισαίος σταθείς προς εαυτόν ταύτα προσηύχετο· ο Θεός, ευχαριστώ σοι ότι ουκ ειμί ώσπερ οι λοιποί των ανθρώπων, άρπαγες, άδικοι, μοιχοί, ή και ως ούτος ο τελώνης· 12 νηστεύω δίς τού σαββάτου, αποδεκατώ πάντα όσα κτώμαι. 13 και ο τελώνης μακρόθεν εστώς ουκ ήθελεν ουδέ τους οφθαλμούς εις τον ουρανόν επάραι, αλλ' έτυπτεν εις το στήθος αυτού λέγων· ο Θεός, ιλάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ. 14 λέγω υμίν, κατέβη ούτος δεδικαιωμένος εις τον οίκον αυτού ή γάρ εκείνος· ότι πάς ο υψών εαυτόν ταπεινωθήσεται, ο δε ταπεινών εαυτόν υψωθήσεται. 15 Προσέφερον δε αυτώ και τα βρέφη ίνα αυτών άπτηται· και ιδόντες οι μαθηταί επετίμησαν αυτοίς. 16 ο δε Ιησούς προσκαλεσάμενος αυτά είπεν· Άφετε τα παιδία έρχεσθαι προς με και μη κωλύετε αυτά· των γάρ τοιούτων εστίν η βασιλεία τού Θεού. 17 αμήν λέγω υμίν, ός εάν μη δέξηται την βασιλείαν τού Θεού ως παιδίον, ου μη εισέλθη εις αυτήν. 18 Καί επηρώτησέ τις αυτόν άρχων λέγων· Διδάσκαλε αγαθέ, τι ποιήσας ζωήν αιώνιον κληρονομήσω; 19 είπε δε αυτώ ο Ιησούς· Τί με λέγεις αγαθόν; ουδείς αγαθός ει μη είς, ο Θεός.

20 τας εντολάς οίδας· μη μοιχεύσης, μη φονεύσης, μη κλέψης, μη ψευδομαρτυρήσης, τίμα τον πατέρα σου και την μητέρα σου. 21 ο δε είπε· Ταύτα πάντα εφυλαξάμην εκ νεότητός μου. 22 ακούσας δε ταύτα ο Ιησούς είπεν αυτώ· Έτι έν σοι λείπει· πάντα όσα έχεις πώλησον και διάδος πτωχοίς, και έξεις θησαυρόν εν ουρανώ, και δεύρο ακολούθει μοι. 23 ο δε ακούσας ταύτα περίλυπος εγένετο· ήν γάρ πλούσιος σφόδρα. 24 Ιδών δε αυτόν ο Ιησούς περίλυπον γενόμενον είπε· Πώς δυσκόλως οι τα χρήματα έχοντες εισελεύσονται εις την βασιλείαν τού Θεού! 25 ευκοπώτερον γάρ εστι κάμηλον διά τρυμαλιάς ραφίδος εισελθείν ή πλούσιον εις την βασιλείαν τού Θεού εισελθείν. 26 είπον δε οι ακούσαντες· Καί τις δύναται σωθήναι; 27 ο δε είπε· Τά αδύνατα παρά ανθρώποις δυνατά παρά τώ Θεώ εστιν. 28 Είπε δε ο Πέτρος· Ιδού ημείς αφήκαμεν πάντα και ηκολουθήσαμέν σοι. 29 ο δε είπεν αυτοίς· Αμήν λέγω υμίν ότι ουδείς εστιν ός αφήκεν οικίαν ή γονείς ή αδελφούς ή γυναίκα ή τέκνα ένεκεν της βασιλείας τού Θεού,

30 ός ου μη απολάβη πολλαπλασίονα εν τώ καιρώ τούτω και εν τώ αιώνι τώ ερχομένω ζωήν αιώνιον. 31 Παραλαβών δε τους δώδεκα είπε προς αυτούς· Ιδού αναβαίνομεν εις Ιερουσόλυμα, και τελειωθήσεται πάντα τα γεγραμμένα διά των προφητών τώ υιώ τού ανθρώπου. 32 παραδοθήσεται γάρ τοίς έθνεσι και εμπαιχθήσεται και υβρισθήσεται και εμπτυσθήσεται, 33 και μαστιγώσαντες αποκτενούσιν αυτόν, και τή ημέρα τή τρίτη αναστήσεται. 34 και αυτοί ουδέν τούτων συνήκαν, και ήν το ρήμα τούτο κεκρυμμένον απ' αυτών, και ουκ εγίνωσκον τα λεγόμενα. 35 Εγένετο δε εν τώ εγγίζειν αυτόν εις Ιεριχώ τυφλός τις εκάθητο παρά την οδόν προσαιτών. 36 ακούσας δε όχλου διαπορευομένου επυνθάνετο τι είη ταύτα. 37 απήγγειλαν δε αυτώ ότι Ιησούς ο Ναζωραίος παρέρχεται. 38 και εβόησε λέγων· Ιησού, υιέ Δαυίδ, ελέησόν με. 39 και οι προάγοντες επετίμων αυτώ ίνα σιωπήση· αυτός δε πολλώ μάλλον έκραζεν· Υιέ Δαυίδ, ελέησόν με.

40 σταθείς δε ο Ιησούς εκέλευσεν αυτόν αχθήναι προς αυτόν. εγγίσαντος δε αυτού επηρώτησεν αυτόν 41 λέγων· Τί σοι θέλεις ποιήσω; ο δε είπε· Κύριε, ίνα αναβλέψω. 42 και ο Ιησούς είπεν αυτώ· Ανάβλεψον· η πίστις σου σέσωκέ σε. 43 και παραχρήμα ανέβλεψε, και ηκολούθει αυτώ δοξάζων τον Θεόν· και πάς ο λαός ιδών έδωκεν αίνον τώ Θεώ.

Κεφάλαιο Ιθ΄

ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ

1 Καί εισελθών διήρχετο την Ιεριχώ· 2 και ιδού ανήρ ονόματι καλούμενος Ζακχαίος, και αυτός ήν αρχιτελώνης, και ούτος ήν πλούσιος, 3 και εζήτει ιδείν τον Ιησούν τις εστι, και ουκ ηδύνατο από τού όχλου, ότι τή ηλικία μικρός ήν. 4 και προδραμών έμπροσθεν ανέβη επί συκομορέαν, ίνα ίδη αυτόν, ότι δι' εκείνης ήμελλε διέρχεσθαι. 5 και ως ήλθεν επί τον τόπον, αναβλέψας ο Ιησούς είδεν αυτόν και είπεν προς αυτόν· Ζακχαίε, σπεύσας κατάβηθι· σήμερον γάρ εν τώ οίκω σου δεί με μείναι. 6 και σπεύσας κατέβη, και υπεδέξατο αυτόν χαίρων. 7 και ιδόντες πάντες διεγόγγυζον λέγοντες ότι παρά αμαρτωλώ ανδρί εισήλθε καταλύσαι. 8 σταθείς δε Ζακχαίος είπε προς τον Κύριον· Ιδού τα ημίση των υπαρχόντων μου, Κύριε, δίδωμι τοίς πτωχοίς, και εί τινός τι εσυκοφάντησα, αποδίδωμι τετραπλούν. 9 είπε δε προς αυτόν ο Ιησούς ότι σήμερον σωτηρία τώ οίκω τούτω εγένετο, καθότι και αυτός υιός Αβραάμ εστιν·

10 ήλθε γάρ ο υιός τού ανθρώπου ζητήσαι και σώσαι το απολωλός. 11 Ακουόντων δε αυτών ταύτα προσθείς είπε παραβολήν, διά το εγγύς αυτόν είναι Ιερουσαλήμ και δοκείν αυτούς ότι παραχρήμα μέλλει η βασιλεία τού Θεού αναφαίνεσθαι· 12 είπεν ούν· Άνθρωπός τις ευγενής επορεύθη εις χώραν μακράν λαβείν εαυτώ βασιλείαν και υποστρέψαι. 13 καλέσας δε δέκα δούλους εαυτού έδωκεν αυτοίς δέκα μνάς και είπε προς αυτούς· πραγματεύσασθε εν ώ έρχομαι. 14 οι δε πολίται αυτού εμίσουν αυτόν, και απέστειλαν πρεσβείαν οπίσω αυτού λέγοντες· ου θέλομεν τούτον βασιλεύσαι εφ’ ημάς. 15 και εγένετο εν τώ επανελθείν αυτόν λαβόντα την βασιλείαν, και είπε φωνηθήναι αυτώ τους δούλους τούτους οίς έδωκε το αργύριον, ίνα επιγνώ τις τι διεπραγματεύσατο. 16 παρεγένετο δε ο πρώτος λέγων· κύριε, η μνά σου προσειργάσατο δέκα μνάς. 17 και είπεν αυτώ· εύ, αγαθέ δούλε! ότι εν ελαχίστω πιστός εγένου, ίσθι εξουσίαν έχων επάνω δέκα πόλεων. 18 και ήλθεν ο δεύτερος λέγων· κύριε, η μνά σου, εποίησε πέντε μνάς. 19 είπε δε και τούτω· και σύ γίνου επάνω πέντε πόλεων.

20 και έτερος ήλθε λέγων· κύριε, ιδού η μνά σου, ήν είχον αποκειμένην εν σουδαρίω. 21 εφοβούμην γάρ σε, ότι άνθρωπος αυστηρός εί· αίρεις ό ουκ έθηκας, και θερίζεις ό ουκ έσπειρας, και συνάγεις όθεν ου διεσκόρπισας. 22 λέγει αυτώ· εκ τού στόματός σου κρινώ σε, πονηρέ δούλε. ήδεις ότι άνθρωπος αυστηρός ειμι εγώ, αίρων ό ουκ έθηκα, και θερίζων ό ουκ έσπειρα και συνάγων όθεν ου διεσκόρπισα. 23 και διατί ουκ έδωκας το αργύριόν μου επί την τράπεζαν, και εγώ ελθών σύν τόκω αν έπραξα αυτό; 24 και τοίς παρεστώσιν είπεν· άρατε απ' αυτού την μνάν και δότε τώ τας δέκα μνάς έχοντι. 25 και είπον αυτώ· κύριε, έχει δέκα μνάς. 26 λέγω γάρ υμίν ότι παντί τώ έχοντι δοθήσεται, από δε τού μη έχοντος και ό έχει αρθήσεται απ' αυτού. 27 πλήν τους εχθρούς μου εκείνους, τους μη θελήσαντάς με βασιλεύσαι επ' αυτούς, αγάγετε ώδε και κατασφάξατε αυτούς έμπροσθέν μου. 28 Καί ειπών ταύτα επορεύετο έμπροσθεν αναβαίνων εις Ιεροσόλυμα. 29 Καί εγένετο ως ήγγισεν εις Βηθσφαγή και Βηθανίαν προς το όρος το καλούμενον ελαιών, απέστειλε δύο των μαθητών αυτού

30 ειπών· Υπάγετε εις την κατέναντι κώμην, εν ή εισπορευόμενοι ευρήσετε πώλον δεδεμένον, εφ' ον ουδείς πώποτε ανθρώπων εκάθισε· λύσαντες αυτόν αγάγετε. 31 και εάν τις υμάς ερωτά, διατί λύετε; ούτως ερείτε αυτώ, ότι ο Κύριος αυτού χρείαν έχει. 32 απελθόντες δε οι απεσταλμένοι εύρον καθώς είπεν αυτοίς, εστώτα τον πώλον· 33 λυόντων δε αυτών τον πώλον είπον οι κύριοι αυτού προς αυτούς· Τί λύετε τον πώλον; 34 οι δε είπον ότι Ο Κύριος αυτού χρείαν έχει. 35 και ήγαγον αυτόν προς τον Ιησούν, και επιρίψαντες εαυτών τα ιμάτια επί τον πώλον επεβίβασαν τον Ιησούν. 36 πορευομένου δε αυτού υπεστρώννυον τα ιμάτια αυτών εν τή οδώ. 37 εγγίζοντος δε αυτού ήδη προς τή καταβάσει τού όρους των ελαιών ήρξαντο άπαν το πλήθος των μαθητών χαίροντες αινείν τον Θεόν φωνή μεγάλη περί πασών ών είδον δυνάμεων 38 λέγοντες· Ευλογημένος ο ερχόμενος βασιλεύς εν ονόματι Κυρίου· ειρήνη εν ουρανώ και δόξα εν υψίστοις. 39 και τινες των Φαρισαίων από τού όχλου είπον προς αυτόν· Διδάσκαλε, επιτίμησον τοίς μαθηταίς σου.

40 και αποκριθείς είπεν· Λέγω υμίν ότι εάν ούτοι σιωπήσωσιν, οι λίθοι κεκράξονται. 41 και ως ήγγισεν, ιδών την πόλιν έκλαυσεν επ' αυτή, λέγων 42 ότι Ει έγνως και σύ και γε εν τή ημέρα σου ταύτη, τα προς ειρήνην σου! νύν δε εκρύβη από οφθαλμών σου· 43 ότι ήξουσιν ημέραι επί σε και περιβαλούσιν οι εχθροί σου χάρακά σοι και περικυκλώσουσί σε και συνέξουσί σε πάντοθεν, 44 και εδαφιούσί σε και τα τέκνα σου εν σοί, και ουκ αφήσουσιν εν σοί λίθον επί λίθω, ανθ' ών ουκ έγνως τον καιρόν της επισκοπής σου. 45 Καί εισελθών εις το ιερόν ήρξατο εκβάλλειν τους πωλούντας εν αυτώ και αγοράζοντας 46 λέγων αυτοίς· Γέγραπται ότι ο οίκός μου οίκος προσευχής εστιν· υμείς δε αυτόν εποιήσατε σπήλαιον ληστών. 47 Καί ήν διδάσκων το καθ' ημέραν εν τώ ιερώ· οι δε αρχιερείς και οι γραμματείς εζήτουν αυτόν απολέσαι και οι πρώτοι τού λαού, 48 και ουχ εύρισκον το τι ποιήσουσιν· ο λαός γάρ άπας εξεκρέματο αυτού ακούων.

Κεφάλαιο Κ΄

ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ

1 Καί εγένετο εν μια των ημερών εκείνων διδάσκοντος αυτού τον λαόν εν τώ ιερώ και ευαγγελιζομένου επέστησαν οι ιερείς και οι γραμματείς σύν τοίς πρεσβυτέροις 2 και είπον προς αυτόν λέγοντες· Ειπέ ημίν εν ποία εξουσία ταύτα ποιείς, ή τις εστιν ο δούς σοι την εξουσίαν ταύτην; 3 αποκριθείς δε είπε προς αυτούς· Ερωτήσω υμάς καγώ ένα λόγον, και είπατέ μοι· 4 το βάπτισμα Ιωάννου εξ ουρανού ήν ή εξ ανθρώπων; 5 οι δε συνελογίσαντο προς εαυτούς λέγοντες ότι εάν είπωμεν, εξ ουρανού, ερεί, διατί ούν ουκ επιστεύσατε αυτώ; 6 εάν δε είπωμεν, εξ ανθρώπων, πάς ο λαός καταλιθάσει ημάς· πεπεισμένος γάρ εστιν Ιωάννην προφήτην είναι. 7 και απεκρίθησαν μη ειδέναι πόθεν. 8 και ο Ιησούς είπεν αυτοίς· Ουδέ εγώ λέγω υμίν εν ποία εξουσία ταύτα ποιώ. 9 Ήρξατο δε προς τον λαόν λέγειν την παραβολήν ταύτην· Άνθρωπός τις εφύτευσεν αμπελώνα, και εξέδετο αυτόν γεωργοίς και απεδήμησε χρόνους ικανούς.

10 και εν τώ καιρώ απέστειλε προς τους γεωργούς δούλον ίνα από τού καρπού τού αμπελώνος δώσωσιν αυτώ· οι δε γεωργοί δείραντες αυτόν εξαπέστειλαν κενόν. 11 και προσέθετο αυτοίς πέμψαι έτερον δούλον. οι δε κακείνον δείραντες και ατιμάσαντες εξαπέστειλαν κενόν. 12 και προσέθετο πέμψαι τρίτον. οι δε και τούτον τραυματίσαντες εξέβαλον. 13 είπε δε ο κύριος τού αμπελώνος· τι ποιήσω; πέμψω τον υιόν μου τον αγαπητόν· ίσως τούτον ιδόντες εντραπήσονται. 14 ιδόντες δε αυτόν οι γεωργοί διελογίζοντο προς εαυτούς λέγοντες· ούτός εστιν ο κληρονόμος· δεύτε αποκτείνωμεν αυτόν, ίνα ημών γένηται η κληρονομία. 15 και εκβαλόντες αυτόν έξω τού αμπελώνος απέκτειναν. τι ούν ποιήσει αυτοίς ο κύριος τού αμπελώνος; 16 ελεύσεται και απολέσει τους γεωργούς τούτους, και δώσει τον αμπελώνα άλλοις. ακούσαντες δε είπον· Μή γένοιτο. 17 ο δε εμβλέψας αυτοίς είπε· Τί ούν εστι το γεγραμμένον τούτο, λίθον ον απεδοκίμασαν οι οικοδομούντες, ούτος εγενήθη εις κεφαλήν γωνίας; 18 πάς ο πεσών επ' εκείνον τον λίθον συνθλασθήσεται· εφ' ον δ' αν πέση, λικμήσει αυτόν. 19 Καί εζήτησαν οι αρχιερείς και οι γραμματείς επιβαλείν επ' αυτόν τας χείρας εν αυτή τή ώρα, και εφοβήθησαν τον λαόν· έγνωσαν γάρ ότι προς αυτούς τας παραβολάς έλεγε.

20 Καί παρατηρήσαντες απέστειλαν εγκαθέτους, υποκρινομένους εαυτούς δικαίους είναι, ίνα επιλάβωνται αυτού λόγου εις το παραδούναι αυτόν τή αρχή και τή εξουσία τού ηγεμόνος. 21 και επηρώτησαν αυτόν λέγοντες· Διδάσκαλε, οίδαμεν ότι ορθώς λέγεις και διδάσκεις, και ου λαμβάνεις πρόσωπον, αλλ' επ' αληθείας την οδόν τού Θεού διδάσκεις· 22 έξεστιν ημίν Καίσαρι φόρον δούναι ή ού; 23 κατανοήσας δε αυτών την πανουργίαν είπε προς αυτούς· Τί με πειράζετε; 24 δείξατέ μοι δηνάριον· τίνος έχει εικόνα και επιγραφήν; αποκριθέντες δε είπον· Καίσαρος. 25 ο δε είπεν αυτοίς· Απόδοτε τοίνυν τα Καίσαρος Καίσαρι και τα τού Θεού τώ Θεώ. 26 και ουκ ίσχυσαν επιλαβέσθαι αυτού ρήματος εναντίον τού λαού, και θαυμάσαντες επί τή αποκρίσει αυτού εσίγησαν. 27 Προσελθόντες δε τινες των Σαδδουκαίων, οι λέγοντες μη είναι ανάστασιν, επηρώτησαν αυτόν 28 λέγοντες· Διδάσκαλε, Μωϋσής έγραψεν ημίν, εάν τινος αδελφός αποθάνη έχων γυναίκα, και ούτος άτεκνος αποθάνη, ίνα λάβη ο αδελφός αυτού την γυναίκα και εξαναστήση σπέρμα τώ αδελφώ αυτού. 29 επτά ούν αδελφοί ήσαν· και ο πρώτος λαβών γυναίκα απέθανεν άτεκνος·

30 και έλαβεν ο δεύτερος την γυναίκα, και ούτος απέθανεν άτεκνος· 31 και ο τρίτος έλαβεν αυτήν ωσαύτως· ωσαύτως δε και οι επτά· ου κατέλιπον τέκνα, και απέθανον· 32 ύστερον δε πάντων και η γυνή απέθανεν. 33 εν τή αναστάσει ούν τίνος αυτών γίνεται γυνή; οι γάρ επτά έσχον αυτήν γυναίκα. 34 και αποκριθείς είπεν αυτοίς ο Ιησούς· Οι υιοί τού αιώνος τούτου γαμούσι και εκγαμίζονται· 35 οι δε καταξιωθέντες τού αιώνος εκείνου τυχείν και της αναστάσεως της εκ νεκρών ούτε γαμούσιν ούτε γαμίζονται· 36 ούτε γάρ αποθανείν έτι δύνανται· ισάγγελοι γάρ εισι, και υιοί εισι τού Θεού, της αναστάσεως υιοί όντες. 37 ότι δε εγείρονται οι νεκροί, και Μωϋσής εμήνυσεν επί της βάτου, ως λέγει Κύριον τον Θεόν Αβραάμ και τον Θεόν Ισαάκ και τον Θεόν Ιακώβ. 38 Θεός δε ουκ έστι νεκρών, αλλά ζώντων· πάντες γάρ αυτώ ζώσιν. 39 αποκριθέντες δε τινες των γραμματέων είπον· Διδάσκαλε, καλώς είπας.

40 ουκέτι γάρ ετόλμων επερωτάν αυτόν ουδέν. 41 Είπε δε προς αυτούς· Πώς λέγουσι τον Χριστόν υιόν Δαυίδ είναι; 42 και αυτός Δαυίδ λέγει εν βίβλω των ψαλμών· είπεν ο Κύριος τώ Κυρίω μου, κάθου εκ δεξιών μου 43 έως αν θώ τους εχθρούς σου υποπόδιον των ποδών σου. 44 Δαυίδ ούν αυτόν Κύριον καλεί· και πώς υιός αυτού εστιν; 45 Ακούοντος δε παντός τού λαού είπε τοίς μαθηταίς αυτού· 46 Προσέχετε από των γραμματέων των θελόντων περιπατείν εν στολαίς και φιλούντων ασπασμούς εν ταίς αγοραίς και πρωτοκαθεδρίας εν ταίς συναγωγαίς και πρωτοκλισίας εν τοίς δείπνοις, 47 οί κατεσθίουσιν τας οικίας των χηρών και προφάσει μακρά προσεύχονται· ούτοι λήψονται περισσότερον κρίμα.

Κεφάλαιο Κα΄

ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ

1 Αναβλέψας δε είδε τους βάλλοντας τα δώρα αυτών εις το γαζοφυλάκιον πλουσίους. 2 είδε δε τινα χήραν πενιχράν βάλλουσαν εκεί λεπτά δύο, 3 και είπεν· Αληθώς λέγω υμίν ότι η χήρα η πτωχή αύτη πλείον πάντων έβαλεν· 4 άπαντες γάρ ούτοι εκ τού περισσεύοντος αυτοίς έβαλον εις τα δώρα τού Θεού, αύτη δε εκ τού υστερήματος αυτής άπαντα τον βίον ον είχεν έβαλε. 5 Καί τινων λεγόντων περί τού ιερού ότι λίθοις καλοίς και αναθήμασι κεκόσμηται, είπε· 6 Ταύτα ά θεωρείτε, ελεύσονται ημέραι εν αίς ουκ αφεθήσεται λίθος επί λίθω ός ου καταλυθήσεται. 7 επηρώτησαν δε αυτόν λέγοντες· Διδάσκαλε, πότε ούν ταύτα έσται, και τι το σημείον όταν μέλλη ταύτα γίνεσθαι; 8 ο δε είπε· Βλέπετε μη πλανηθήτε· πολλοί γάρ ελεύσονται επί τώ ονόματί μου λέγοντες ότι εγώ ειμι και ο καιρός ήγγικε. μη ούν πορευθήτε οπίσω αυτών. 9 όταν δε ακούσητε πολέμους και ακαταστασίας, μη πτοηθήτε· δεί γάρ ταύτα γενέσθαι πρώτον, αλλ' ουκ ευθέως το τέλος.

10 τότε έλεγεν αυτοίς· Εγερθήσεται έθνος επί έθνος και βασιλεία επί βασιλείαν, 11 σεισμοί τε μεγάλοι κατά τόπους και λιμοί και λοιμοί έσονται, φόβητρά τε και σημεία απ' ουρανού μεγάλα έσται. 12 πρό δε τούτων πάντων επιβαλούσιν εφ' υμάς τας χείρας αυτών και διώξουσι, παραδιδόντες εις συναγωγάς και φυλακάς, αγομένους επί βασιλείς και ηγεμόνας ένεκεν τού ονόματός μου· 13 αποβήσεται δε υμίν εις μαρτύριον. 14 θέτε ούν εις τας καρδίαις υμών μη προμελετάν απολογηθήναι· 15 εγώ γάρ δώσω υμίν στόμα και σοφίαν, ή ου δυνήσονται αντειπείν ουδέ αντιστήναι πάντες οι αντικείμενοι υμίν. 16 παραδοθήσεσθε δε και υπό γονέων και συγγενών και φίλων και αδελφών, και θανατώσουσιν εξ υμών, 17 και έσεσθε μισούμενοι υπό πάντων διά το όνομά μου· 18 και θρίξ εκ της κεφαλής υμών ου μη απόληται· 19 εν τή υπομονή υμών κτήσασθε τας ψυχάς υμών.

20 όταν δε ίδητε κυκλουμένην υπό στρατοπέδων την Ιερουσαλήμ, τότε γνώτε ότι ήγγικεν η ερήμωσις αυτής. 21 τότε οι εν τή Ιουδαία φευγέτωσαν εις τα όρη, και οι εν μέσω αυτής εκχωρείτωσαν, και οι εν ταίς χώραις μη εισερχέσθωσαν εις αυτήν, 22 ότι ημέραι εκδικήσεως αύταί εισι τού πληρωθήναι πάντα τα γεγραμμένα. 23 ουαί δε ταίς εν γαστρί εχούσαις και ταίς θηλαζούσαις εν εκείναις ταίς ημέραις· έσται γάρ τότε ανάγκη μεγάλη επί της γής και οργή τώ λαώ τούτω, 24 και πεσούνται στόματι μαχαίρας, και αιχμαλωτισθήσονται εις πάντα τα έθνη, και Ιερουσαλήμ έσται πατουμένη υπό εθνών άχρι ού πληρωθώσι καιροί εθνών. 25 Καί έσται σημεία εν ηλίω και σελήνη και άστροις, και επί της γής συνοχή εθνών εν απορία ηχούσης θαλάσσης και σάλου, 26 αποψυχόντων ανθρώπων από φόβου και προσδοκίας των επερχομένων τή οικουμένη· αι γάρ δυνάμεις των ουρανών σαλευθήσονται. 27 και τότε όψονται τον υιόν τού ανθρώπου ερχόμενον εν νεφέλη μετά δυνάμεως και δόξης πολλής. 28 αρχομένων δε τούτων γίνεσθαι ανακύψατε και επάρατε τας κεφαλάς υμών, διότι εγγίζει η απολύτρωσις υμών. 29 Καί είπε παραβολήν αυτοίς· Ίδετε την συκήν και πάντα τα δένδρα.

30 όταν προβάλωσιν ήδη, βλέποντες αφ' εαυτών γινώσκετε ότι ήδη εγγύς το θέρος εστίν· 31 ούτω και υμείς, όταν ίδητε ταύτα γινόμενα, γινώσκετε ότι εγγύς εστιν η βασιλεία τού Θεού. 32 αμήν λέγω υμίν ότι ου μη παρέλθη η γενεά αύτη έως αν πάντα γένηται. 33 ο ουρανός και η γη παρελεύσονται, οι δε λόγοι μου ου μη παρέλθωσι. 34 Προσέχετε δε εαυτοίς μήποτε βαρηθώσιν υμών αι καρδίαι εν κραιπάλη και μέθη και μερίμναις βιωτικαίς, και αιφνίδιος εφ' υμάς επιστή η ημέρα εκείνη· 35 ως παγίς γάρ επελεύσεται επί πάντας τους καθημένους επί πρόσωπον πάσης της γής. 36 αγρυπνείτε ούν εν παντί καιρώ δεόμενοι ίνα καταξιωθήτε εκφυγείν πάντα τα μέλλοντα γίνεσθαι και σταθήναι έμπροσθεν τού υιού τού ανθρώπου. 37 Ήν δε τας ημέρας εν τώ ιερώ διδάσκων, τας δε νύκτας εξερχόμενος ηυλίζετο εις το όρος το καλούμενον ελαιών· 38 και πάς ο λαός ώρθριζε προς αυτόν εν τώ ιερώ ακούειν αυτού.

Κεφάλαιο Κβ΄

ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ

1 Ήγγιζε δε η εορτή των αζύμων η λεγομένη πάσχα. 2 και εζήτουν οι αρχιερείς και οι γραμματείς το πώς ανέλωσιν αυτόν· εφοβούντο γάρ τον λαόν. 3 Εισήλθε δε ο σατανάς εις Ιούδαν τον επικαλούμενον Ισκαριώτην, όντα εκ τού αριθμού των δώδεκα, 4 και απελθών συνελάλησε τοίς αρχιερεύσι και γραμματεύσι και στρατηγοίς το πώς αυτόν παραδώ αυτοίς. 5 και εχάρησαν, και συνέθεντο αυτώ αργύρια δούναι· 6 και εξωμολόγησε, και εζήτει ευκαιρίαν τού παραδούναι αυτόν αυτοίς άτερ όχλου. 7 Ήλθε δε η ημέρα των αζύμων, εν ή έδει θύεσθαι το πάσχα, 8 και απέστειλε Πέτρον και Ιωάννην ειπών· Πορευθέντες ετοιμάσατε ημίν το πάσχα ίνα φάγωμεν. 9 οι δε είπον αυτώ· Πού θέλεις ετοιμάσωμεν;

10 ο δε είπεν αυτοίς· Ιδού εισελθόντων υμών εις την πόλιν συναντήσει υμίν άνθρωπος κεράμιον ύδατος βαστάζων· ακολουθήσατε αυτώ εις την οικίαν ού εισπορεύεται, 11 και ερείτε τώ οικοδεσπότη της οικίας· λέγει σοι ο διδάσκαλος, που εστι το κατάλυμα όπου το πάσχα μετά των μαθητών μου φάγω; 12 κακείνος υμίν δείξει ανώγαιον μέγα εστρωμένον· εκεί ετοιμάσατε. 13 απελθόντες δε εύρον καθώς είρηκεν αυτοίς, και ητοίμασαν το πάσχα. 14 Καί ότε εγένετο η ώρα, ανέπεσε, και οι δώδεκα απόστολοι σύν αυτώ. 15 και είπε προς αυτούς· Επιθυμία επεθύμησα τούτο το πάσχα φαγείν μεθ’ υμών πρό τού με παθείν· 16 λέγω γάρ υμίν ότι ουκέτι ου μη φάγω εξ αυτού έως ότου πληρωθή εν τή βασιλεία τού Θεού. 17 και δεξάμενος το ποτήριον ευχαριστήσας είπε· Λάβετε τούτο και διαμερίσατε εαυτοίς· 18 λέγω γάρ υμίν ότι ου μη πίω από τού γενήματος της αμπέλου έως ότου η βασιλεία τού Θεού έλθη. 19 και λαβών άρτον ευχαριστήσας έκλασε και έδωκεν αυτοίς λέγων· Τούτό εστι το σώμά μου το υπέρ υμών διδόμενον· τούτο ποιείτε εις την εμήν ανάμνησιν.

20 ωσαύτως και το ποτήριον μετά το δειπνήσαι, λέγων· Τούτο το ποτήριον η καινή διαθήκη εν τώ αίματί μου, το υπέρ υμών εκχυνόμενον. 21 πλήν ιδού η χείρ τού παραδιδόντος με μετ' εμού επί της τραπέζης. 22 και ο μέν υιός τού ανθρώπου πορεύεται κατά το ωρισμένον· πλήν ουαί τώ ανθρώπω εκείνω δι' ού παραδίδοται. 23 και αυτοί ήρξαντο συζητείν προς εαυτούς το τις άρα είη εξ αυτών ο τούτο μέλλων πράσσειν. 24 Εγένετο δε και φιλονεικία εν αυτοίς, το τις αυτών δοκεί είναι μείζων. 25 ο δε είπεν αυτοίς· Οι βασιλείς των εθνών κυριεύουσιν αυτών, και οι εξουσιάζοντες αυτών ευεργέται καλούνται· 26 υμείς δε ουχ ούτως, αλλ' ο μείζων εν υμίν γινέσθω ως ο νεώτερος, και ο ηγούμενος ως ο διακονών. 27 τις γάρ μείζων, ο ανακείμενος ή ο διακονών; ουχί ο ανακείμενος; εγώ δε ειμι εν μέσω υμών ως ο διακονών. 28 υμείς δε εστε οι διαμεμενηκότες μετ' εμού εν τοίς πειρασμοίς μου· 29 καγώ διατίθεμαι υμίν καθώς διέθετό μοι ο πατήρ μου βασιλείαν,

30 ίνα εσθίητε και πίνητε επί της τραπέζης μου εν τή βασιλεία μου, και καθήσεσθε επί θρόνων κρίνοντες τας δώδεκα φυλάς τού Ισραήλ. 31 Είπε δε ο Κύριος· Σίμων Σίμων, ιδού ο σατανάς εξητήσατο υμάς τού σινιάσαι ως τον σίτον· 32 εγώ δε εδεήθην περί σού ίνα μη εκλίπη η πίστις σου· και σύ ποτε επιστρέψας στήριξον τους αδελφούς σου. 33 ο δε είπεν αυτώ· Κύριε, μετά σού έτοιμός ειμι και εις φυλακήν και εις θάνατον πορεύεσθαι. 34 ο δε είπε· Λέγω σοι, Πέτρε, ου φωνήσει σήμερον αλέκτωρ πριν ή τρίς απαρνήση μη ειδέναι με. 35 Καί είπεν αυτοίς· Ότε απέστειλα υμάς άτερ βαλαντίου και πήρας και υποδημάτων, μη τινος υστερήθητε; οι δε είπον· Ουθενός. 36 είπεν ούν αυτοίς· Αλλά νύν ο έχων βαλάντιον αράτω, ομοίως και πήραν, και ο μη έχων πωλήσει το ιμάτιον αυτού και αγοράσει μάχαιραν. 37 λέγω γάρ υμίν ότι έτι τούτο το γεγραμμένον δεί τελεσθήναι εν εμοί, το και μετά ανόμων ελογίσθη· και γάρ τα περί εμού τέλος έχει. 38 οι δε είπον· Κύριε, ιδού μάχαιραι ώδε δύο. ο δε είπεν αυτοίς· Ικανόν εστι. 39 Καί εξελθών επορεύθη κατά το έθος εις το όρος των ελαιών· ηκολούθησαν δε αυτώ και οι μαθηταί αυτού.

40 γενόμενος δε επί τού τόπου είπεν αυτοίς· Προσεύχεσθε μη εισελθείν εις πειρασμόν. 41 και αυτός απεσπάσθη απ' αυτών ωσεί λίθου βολήν, και θείς τα γόνατα προσηύχετο 42 λέγων· Πάτερ, ει βούλει παρενεγκείν τούτο το ποτήριον απ' εμού· πλήν μη το θέλημά μου, αλλά το σόν γινέσθω. 43 ώφθη δε αυτώ άγγελος απ' ουρανού ενισχύων αυτόν. 44 και γενόμενος εν αγωνία εκτενέστερον προσηύχετο. εγένετο δε ο ιδρώς αυτού ωσεί θρόμβοι αίματος καταβαίνοντες επί την γήν. 45 και αναστάς από της προσευχής, ελθών προς τους μαθητάς εύρεν αυτούς κοιμωμένους από της λύπης, 46 και είπεν αυτοίς· Τί καθεύδετε; αναστάντες προσεύχεσθε, ίνα μη εισέλθητε εις πειρασμόν. 47 Έτι δε αυτού λαλούντος ιδού όχλος, και ο λεγόμενος Ιούδας, είς των δώδεκα, προήγεν αυτούς, και ήγγισε τώ Ιησού φιλήσαι αυτόν· τούτο γάρ σημείον δεδώκει αυτοίς· ον αν φιλήσω, αυτός εστιν. 48 ο δε Ιησούς είπεν αυτώ· Ιούδα, φιλήματι τον υιόν τού ανθρώπου παραδίδως; 49 ιδόντες δε οι περί αυτόν το εσόμενον είπον αυτώ· Κύριε, ει πατάξομεν εν μαχαίρα;

50 και επάταξεν είς τις εξ αυτών τον δούλον τού αρχιερέως και αφείλεν αυτού το ούς το δεξιόν. 51 αποκριθείς δε ο Ιησούς είπεν· Εάτε έως τούτου· και αψάμενος τού ωτίου ιάσατο αυτόν· 52 είπε δε ο Ιησούς προς τους παραγενομένους επ' αυτόν αρχιερείς και στρατηγούς τού ιερού και πρεσβυτέρους· Ως επί ληστήν εξεληλύθατε μετά μαχαιρών και ξύλων; 53 καθ' ημέραν όντος μου μεθ' υμών εν τώ ιερώ ουκ εξετείνατε τας χείρας επ' εμέ. αλλ' αύτη εστίν υμών η ώρα και η εξουσία τού σκότους. 54 Συλλαβόντες δε αυτόν ήγαγον και εισήγαγον αυτόν εις τον οίκον τού αρχιερέως· ο δε Πέτρος ηκολούθει μακρόθεν. 55 αψάντων δε πυράν εν μέσω της αυλής και συγκαθισάντων αυτών εκάθητο ο Πέτρος εν μέσω αυτών. 56 ιδούσα δε αυτόν παιδίσκη τις καθήμενον προς το φώς και ατενίσασα αυτώ είπε· Καί ούτος σύν αυτώ ήν· 57 ο δε ηρνήσατο λέγων· Γύναι, ουκ οίδα αυτόν. 58 και μετά βραχύ έτερος ιδών αυτόν έφη· Καί σύ εξ αυτών εί· ο δε Πέτρος είπεν· Άνθρωπε, ουκ ειμί. 59 και διαστάσης ωσεί ώρας μιάς άλλος τις διισχυρίζετο λέγων· Επ' αληθείας και ούτος μετ' αυτού ήν· και γάρ Γαλιλαίός εστιν.

60 είπε δε ο Πέτρος· Άνθρωπε, ουκ οίδα ό λέγεις. και παραχρήμα, έτι λαλούντος αυτού, εφώνησε αλέκτωρ. 61 και στραφείς ο Κύριος ενέβλεψε τώ Πέτρω, και υπεμνήσθη ο Πέτρος τού λόγου τού Κυρίου, ως είπεν αυτώ ότι πριν αλέκτορα φωνήσαι απαρνήση με τρίς· 62 και εξελθών έξω ο Πέτρος έκλαυσε πικρώς. 63 Καί οι άνδρες οι συνέχοντες τον Ιησούν ενέπαιζον αυτώ δέροντες, 64 και περικαλύψαντες αυτόν έτυπτον αυτού το πρόσωπον και επηρώτων αυτόν λέγοντες· Προφήτευσον τις εστιν ο παίσας σε; 65 και έτερα πολλά βλασφημούντες έλεγον εις αυτόν. 66 Καί ως εγένετο ημέρα, συνήχθη το πρεσβυτέριον τού λαού, αρχιερείς και γραμματείς, και ανήγαγον αυτόν εις το συνέδριον εαυτών, λέγοντες· Ει σύ εί ο Χριστός, ειπέ ημίν. 67 είπε δε αυτοίς· Εάν υμίν είπω, ου μη πιστεύσητε, 68 εάν δε και ερωτήσω, ου μη αποκριθήτέ μοι ή απολύσητε· 69 από τού νύν έσται ο υιός τού ανθρώπου καθήμενος εκ δεξιών της δυνάμεως τού Θεού.

70 είπον δε πάντες· Σύ ούν εί ο υιός τού Θεού; ο δε προς αυτούς έφη· Υμείς λέγετε ότι εγώ ειμι. 71 οι δε είπον· Τί έτι χρείαν έχομεν μαρτυρίας; αυτοί γάρ ηκούσαμεν από τού στόματος αυτού.

Κεφάλαιο Κγ΄

ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ

1 Καί αναστάν άπαν το πλήθος αυτών ήγαγον αυτόν επί τον Πιλάτον. 2 ήρξαντο δε κατηγορείν αυτού λέγοντες· Τούτον εύρομεν διαστρέφοντα το έθνος και κωλύοντα Καίσαρι φόρους διδόναι, λέγοντα εαυτόν Χριστόν βασιλέα είναι. 3 ο δε Πιλάτος ηρώτησεν αυτόν λέγων· Σύ εί ο βασιλεύς των Ιουδαίων; ο δε αποκριθείς αυτώ έφη· Σύ λέγεις. 4 ο δε Πιλάτος είπε προς τους αρχιερείς και τους όχλους ότι ουδέν ευρίσκω αίτιον εν τώ ανθρώπω τούτω. 5 οι δε επίσχυον λέγοντες ότι ανασείει τον λαόν διδάσκων καθ’ όλης της Ιουδαίας, αρξάμενος από της Γαλιλαίας έως ώδε. 6 Πιλάτος δε ακούσας Γαλιλαίαν επηρώτησεν ει ο άνθρωπος Γαλιλαίός εστι· 7 και επιγνούς ότι εκ της εξουσίας Ηρώδου εστίν, ανέπεμψεν αυτόν προς Ηρώδην, όντα και αυτόν εν Ιεροσολύμοις εν ταύταις ταίς ημέραις. 8 ο δε Ηρώδης ιδών τον Ιησούν εχάρη λίαν· ήν γάρ εξ ικανού θέλων ιδείν αυτόν διά το ακούειν αυτόν πολλά περί αυτού, και ήλπιζέ τι σημείον ιδείν υπ' αυτού γινόμενον. 9 επηρώτα δε αυτόν εν λόγοις ικανοίς· αυτός δε ουδέν απεκρίνατο αυτώ.

10 ειστήκεισαν δε οι γραμματείς και οι αρχιερείς εντόνως κατηγορούντες αυτού. 11 εξουθενήσας δε αυτόν ο Ηρώδης σύν τοίς στρατεύμασιν αυτού και εμπαίξας, περιβαλών αυτόν εσθήτα λαμπράν ανέπεμψεν αυτόν τώ Πιλάτω. 12 εγένοντο δε φίλοι ό τε Ηρώδης και ο Πιλάτος εν αυτή τή ημέρα μετ' αλλήλων· προϋπήρχον γάρ εν έχθρα όντες προς εαυτούς. 13 Πιλάτος δε συγκαλεσάμενος τους αρχιερείς και τους άρχοντας και τον λαόν 14 είπε προς αυτούς· Προσηνέγκατέ μοι τον άνθρωπον τούτον ως αποστρέφοντα τον λαόν, και ιδού εγώ ενώπιον υμών ανακρίνας ουδέν εύρον εν τώ ανθρώπω τούτω αίτιον ών κατηγορείτε κατ' αυτού. 15 αλλ' ουδέ Ηρώδης· ανέπεμψα γάρ υμάς προς αυτόν· και ιδού ουδέν άξιον θανάτου εστί πεπραγμένον αυτώ. 16 παιδεύσας ούν αυτόν απολύσω. 17 ανάγκην δε είχεν απολύειν αυτοίς κατά εορτήν ένα. 18 ανέκραξαν δε παμπληθεί λέγοντες· Αίρε τούτον, απόλυσον δε ημίν Βαραββάν· 19 όστις ήν διά στάσιν τινά γενομένην εν τή πόλει και φόνον βεβλημένος εις την φυλακήν.

20 πάλιν ούν ο Πιλάτος προσεφώνησε, θέλων απολύσαι τον Ιησούν. 21 οι δε επεφώνουν λέγοντες· Σταύρωσον σταύρωσον αυτόν. 22 ο δε τρίτον είπε προς αυτούς· Τί γάρ κακόν εποίησεν ούτος; ουδέν άξιον θανάτου εύρον εν αυτώ· παιδεύσας ούν αυτόν απολύσω. 23 οι δε επέκειντο φωναίς μεγάλαις αιτούμενοι αυτόν σταυρωθήναι, και κατίσχυον αι φωναί αυτών και των αρχιερέων. 24 ο δε Πιλάτος επέκρινε γενέσθαι το αίτημα αυτών, 25 απέλυσε δε αυτοίς τον Βαραββάν τον διά στάσιν και φόνον βεβλημένον εις την φυλακήν, ον ητούντο, τον δε Ιησούν παρέδωκε τώ θελήματι αυτών. 26 Καί ως απήγαγον αυτόν, επιλαβόμενοι Σίμωνός τινος Κυρηναίου, ερχομένου απ' αγρού, επέθηκαν αυτώ τον σταυρόν φέρειν οπίσω τού Ιησού. 27 Ηκολούθει δε αυτώ πολύ πλήθος τού λαού και γυναικών, αί και εκόπτοντο και εθρήνουν αυτόν. 28 στραφείς δε προς αυτάς ο Ιησούς είπε· Θυγατέρες Ιερουσαλήμ, μη κλαίετε επ' εμέ, πλήν εφ' εαυτάς κλαίετε και επί τα τέκνα υμών. 29 ότι ιδού έρχονται ημέραι εν αίς ερούσι· μακάριαι αι στείραι και κοιλίαι αί ουκ εγέννησαν, και μαστοί οί ουκ εθήλασαν.

30 τότε άρξονται λέγειν τοίς όρεσι, πέσετε εφ' ημάς, και τοίς βουνοίς, καλύψατε ημάς· 31 ότι ει εν τώ υγρώ ξύλω ταύτα ποιούσιν, εν τώ ξηρώ τι γένηται; 32 Ήγοντο δε και έτεροι δύο κακούργοι σύν αυτώ αναιρεθήναι. 33 Καί ότε απήλθον επί τον τόπον τον καλούμενον Κρανίον, εκεί εσταύρωσαν αυτόν και τους κακούργους, ον μέν εκ δεξιών, ον δε εξ αριστερών. 34 ο δε Ιησούς έλεγε· Πάτερ, άφες αυτοίς· ου γάρ οίδασι τι ποιούσι. διαμεριζόμενοι δε τα ιμάτια αυτού έβαλον κλήρον. 35 και ειστήκει ο λαός θεωρών. εξεμυκτήριζον δε και οι άρχοντες σύν αυτοίς λέγοντες· Άλλους έσωσε, σωσάτω εαυτόν, ει ούτός εστιν ο Χριστός ο τού Θεού ο εκλεκτός. 36 ενέπαιζον δε αυτώ και οι στρατιώται προσερχόμενοι και όξος προσφέροντες αυτώ 37 και λέγοντες· Ει σύ εί ο βασιλεύς των Ιουδαίων, σώσον σεαυτόν. 38 ήν δε και επιγραφή γεγραμμένη επ' αυτώ γράμμασιν Ελληνικοίς και Ρωμαϊκοίς και Εβραϊκοίς· ούτός εστιν ο βασιλεύς των Ιουδαίων. 39 Είς δε των κρεμασθέντων κακούργων εβλασφήμει αυτόν λέγων· Ει σύ εί ο Χριστός, σώσον σεαυτόν και ημάς.

40 αποκριθείς δε ο έτερος επετίμα αυτώ λέγων· Ουδέ φοβή σύ τον Θεόν, ότι εν τώ αυτώ κρίματι εί; 41 και ημείς μέν δικαίως· άξια γάρ ών επράξαμεν απολαμβάνομεν· ούτος δε ουδέν άτοπον έπραξε. 42 και έλεγε τώ Ιησού· Μνήσθητί μου, Κύριε, όταν έλθης εν τή βασιλεία σου. 43 και είπεν αυτώ ο Ιησούς· Αμήν λέγω σοι, σήμερον μετ' εμού έση εν τώ παραδείσω. 44 ήν δε ωσεί ώρα έκτη και σκότος εγένετο εφ' όλην την γήν έως ώρας ενάτης, τού ηλίου εκλειπόντος, 45 και εσχίσθη το καταπέτασμα τού ναού μέσον· 46 και φωνήσας φωνή μεγάλη ο Ιησούς είπε· Πάτερ, εις χείράς σου παρατίθεμαι το πνεύμά μου· και ταύτα ειπών εξέπνευσεν. 47 ιδών δε ο εκατόνταρχος το γενόμενον εδόξασε τον Θεόν λέγων· Όντως ο άνθρωπος ούτος δίκαιος ήν. 48 και πάντες οι συμπαραγενόμενοι όχλοι επί την θεωρίαν ταύτην, θεωρούντες τα γενόμενα, τύπτοντες εαυτών τα στήθη υπέστρεφον. 49 ειστήκεισαν δε πάντες οι γνωστοί αυτού από μακρόθεν, και γυναίκες αι συνακολουθήσασαι αυτώ από της Γαλιλαίας, ορώσαι ταύτα.

50 Καί ιδού ανήρ ονόματι Ιωσήφ, βουλευτής υπάρχων και ανήρ αγαθός και δίκαιος 51 - ούτος ουκ ήν συγκατατεθειμένος τή βουλή και τή πράξει αυτών - από Αριμαθαίας πόλεως των Ιουδαίων, ός προσεδέχετο και αυτός την βασιλείαν τού Θεού, 52 ούτος προσελθών τώ Πιλάτω ητήσατο το σώμα τού Ιησού, 53 και καθελών αυτό ενετύλιξε σινδόνι και έθηκεν αυτό εν μνήματι λαξευτώ, ού ουκ ήν ουδείς ουδέπω κείμενος· 54 και ημέρα ήν παρασκευή, σάββατον επέφωσκε. 55 Κατακολουθήσασαι δε αι γυναίκες, αίτινες ήσαν συνεληλυθυίαι αυτώ εκ της Γαλιλαίας, εθεάσαντο το μνημείον και ως ετέθη το σώμα αυτού, 56 υποστρέψασαι δε ητοίμασαν αρώματα και μύρα. και το μέν σάββατον ησύχασαν κατά την εντολήν.

Κεφάλαιο Κδ΄

ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ

1 Τή δε μια των σαββάτων όρθρου βαθέως ήλθον επί το μνήμα φέρουσαι ά ητοίμασαν αρώματα, και τινες σύν αυταίς. 2 εύρον δε τον λίθον αποκεκυλισμένον από τού μνημείου, 3 και εισελθούσαι ουχ εύρον το σώμα τού Κυρίου Ιησού. 4 και εγένετο εν τώ διαπορείσθαι αυτάς περί τούτου και ιδού άνδρες δύο επέστησαν αυταίς εν εσθήτεσιν αστραπτούσαις. 5 εμφόβων δε γενομένων και κλινουσών το πρόσωπον εις την γήν είπον προς αυτάς· Τί ζητείτε τον ζώντα μετά των νεκρών; 6 ουκ έστιν ώδε, αλλ' ηγέρθη· μνήσθητε ως ελάλησεν υμίν έτι ών εν τή Γαλιλαία, 7 λέγων ότι δεί τον υιόν τού ανθρώπου παραδοθήναι εις χείρας ανθρώπων αμαρτωλών και σταυρωθήναι, και τή τρίτη ημέρα αναστήναι. 8 και εμνήσθησαν των ρημάτων αυτού, 9 και υποστρέψασαι από τού μνημείου απήγγειλαν ταύτα πάντα τοίς ένδεκα και πάσι τοίς λοιποίς.

10 ήσαν δε η Μαγδαληνή Μαρία και Ιωάννα και Μαρία Ιακώβου και αι λοιπαί σύν αυταίς, αί έλεγον προς τους αποστόλους ταύτα. 11 και εφάνησαν ενώπιον αυτών ωσεί λήρος τα ρήματα αυτών, και ηπίστουν αυταίς. 12 ο δε Πέτρος αναστάς έδραμεν επί το μνημείον, και παρακύψας βλέπει τα οθόνια κείμενα μόνα, και απήλθε προς εαυτόν θαυμάζων το γεγονός. 13 Καί ιδού δύο εξ αυτών ήσαν πορευόμενοι εν αυτή τή ημέρα εις κώμην απέχουσαν σταδίους εξήκοντα από Ιερουσαλήμ, ή όνομα Εμμαούς. 14 και αυτοί ωμίλουν προς αλλήλους περί πάντων των συμβεβηκότων τούτων. 15 και εγένετο εν τώ ομιλείν αυτούς και συζητείν και αυτός ο Ιησούς εγγίσας συνεπορεύετο αυτοίς· 16 οι δε οφθαλμοί αυτών εκρατούντο τού μη επιγνώναι αυτόν. 17 είπε δε προς αυτούς· Τίνες οι λόγοι ούτοι ούς αντιβάλλετε προς αλλήλους περιπατούντες και εστε σκυθρωποί; 18 αποκριθείς δε ο είς, ώ όνομα Κλεόπας, είπε προς αυτόν· Σύ μόνος παροικείς εν Ιερουσαλήμ και ουκ έγνως τα γενόμενα εν αυτή εν ταίς ημέραις ταύταις; 19 και είπεν αυτοίς· Ποία; οι δε είπον αυτώ· Τά περί Ιησού τού Ναζωραίου, ός εγένετο ανήρ προφήτης δυνατός εν έργω και λόγω εναντίον τού Θεού και παντός τού λαού,

20 όπως τε παρέδωκαν αυτόν οι αρχιερείς και οι άρχοντες ημών εις κρίμα θανάτου και εσταύρωσαν αυτόν. 21 ημείς δε ηλπίζομεν ότι αυτός εστιν ο μέλλων λυτρούσθαι τον Ισραήλ· αλλά γε σύν πάσι τούτοις τρίτην ταύτην ημέραν άγει σήμερον αφ' ού ταύτα εγένετο. 22 αλλά και γυναίκές τινες εξ ημών εξέστησαν ημάς γενόμεναι όρθριαι επί το μνημείον, 23 και μη ευρούσαι το σώμα αυτού ήλθον λέγουσαι και οπτασίαν αγγέλων εωρακέναι, οί λέγουσιν αυτόν ζήν. 24 και απήλθόν τινες των σύν ημίν επί το μνημείον, και εύρον ούτω καθώς και αι γυναίκες είπον, αυτόν δε ουκ είδον. 25 και αυτός είπε προς αυτούς· Ώ ανόητοι και βραδείς τή καρδία τού πιστεύειν επί πάσιν οίς ελάλησαν οι προφήται! 26 ουχί ταύτα έδει παθείν τον Χριστόν και εισελθείν εις την δόξαν αυτού; 27 και αρξάμενος από Μωϋσέως και από πάντων των προφητών διερμήνευσεν αυτοίς εν πάσαις ταίς γραφαίς τα περί εαυτού. 28 Καί ήγγισαν εις την κώμην ού επορεύοντο, και αυτός προσεποιείτο πορρωτέρω πορεύεσθαι· 29 και παρεβιάσαντο αυτόν λέγοντες· Μείνον μεθ' ημών, ότι προς εσπέραν εστί και κέκλικεν η ημέρα. και εισήλθε τού μείναι σύν αυτοίς.

30 και εγένετο εν τώ κατακλιθήναι αυτόν μετ' αυτών λαβών τον άρτον ευλόγησε, και κλάσας επεδίδου αυτοίς. 31 αυτών δε διηνοίχθησαν οι οφθαλμοί, και επέγνωσαν αυτόν· και αυτός άφαντος εγένετο απ' αυτών. 32 και είπον προς αλλήλους· Ουχί η καρδία ημών καιομένη ήν εν ημίν, ως ελάλει ημίν εν τή οδώ και ως διήνοιγεν ημίν τας γραφάς; 33 Καί αναστάντες αυτή τή ώρα υπέστρεψαν εις Ιερουσαλήμ, και εύρον συνηθροισμένους τους ένδεκα και τους σύν αυτοίς, 34 λέγοντας ότι ηγέρθη ο Κύριος όντως και ώφθη Σίμωνι. 35 και αυτοί εξηγούντο τα εν τή οδώ και ως εγνώσθη αυτοίς εν τή κλάσει τού άρτου. 36 Ταύτα δε αυτών λαλούντων αυτός ο Ιησούς έστη εν μέσω αυτών και λέγει αυτοίς· Ειρήνη υμίν. 37 πτοηθέντες δε και έμφοβοι γενόμενοι εδόκουν πνεύμα θεωρείν. 38 και είπεν αυτοίς· Τί τεταραγμένοι εστέ, και διατί διαλογισμοί αναβαίνουσιν εν ταίς καρδίαις υμών; 39 ίδετε τας χείράς μου και τους πόδας μου, ότι αυτός εγώ ειμι· ψηλαφήσατέ με και ίδετε, ότι πνεύμα σάρκα και οστέα ουκ έχει καθώς εμέ θεωρείτε έχοντα.

40 και τούτο ειπών επέδειξεν αυτοίς τας χείρας και τους πόδας. 41 έτι δε απιστούντων αυτών από της χαράς και θαυμαζόντων είπεν αυτοίς· Έχετέ τι βρώσιμον ενθάδε; 42 οι δε επέδωκαν αυτώ ιχθύος οπτού μέρος και από μελισσίου κηρίου, 43 και λαβών ενώπιον αυτών έφαγεν. 44 είπε δε αυτοίς· Ούτοι οι λόγοι ούς ελάλησα προς υμάς έτι ών σύν υμίν, ότι δεί πληρωθήναι πάντα τα γεγραμμένα εν τώ νόμω Μωϋσέως και προφήταις και ψαλμοίς περί εμού. 45 τότε διήνοιξεν αυτών τον νούν τού συνιέναι τας γραφάς, 46 και είπεν αυτοίς ότι Ούτω γέγραπται και ούτως έδει παθείν τον Χριστόν και αναστήναι εκ νεκρών τή τρίτη ημέρα, 47 και κηρυχθήναι επί τώ ονόματι αυτού μετάνοιαν και άφεσιν αμαρτιών εις πάντα τα έθνη, αρξάμενον από Ιερουσαλήμ. 48 υμείς δε εστε μάρτυρες τούτων. 49 και ιδού εγώ αποστέλλω την επαγγελίαν τού πατρός μου εφ' υμάς· υμείς δε καθίσατε εν τή πόλει Ιερουσαλήμ έως ού ενδύσησθε δύναμιν εξ ύψους.

50 Εξήγαγε δε αυτούς έξω έως εις Βηθανίαν, και επάρας τας χείρας αυτού ευλόγησεν αυτούς. 51 και εγένετο εν τώ ευλογείν αυτόν αυτούς διέστη απ' αυτών και ανεφέρετο εις τον ουρανόν. 52 και αυτοί προσκυνήσαντες αυτόν υπέστρεψαν εις Ιερουσαλήμ μετά χαράς μεγάλης, 53 και ήσαν διά παντός εν τώ ιερώ αινούντες και ευλογούντες τον Θεόν. Αμήν.

ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ

Κεφάλαιο α΄

1 Εν αρχή ήν ο Λόγος, και ο Λόγος ήν προς τον Θεόν, και Θεός ήν ο Λόγος. 2 Ούτος ήν εν αρχή προς τον Θεόν. 3 πάντα δι' αυτού εγένετο, και χωρίς αυτού εγένετο ουδέ έν ό γέγονεν. 4 εν αυτώ ζωή ήν, και η ζωή ήν το φώς των ανθρώπων. 5 και το φώς εν τή σκοτία φαίνει, και η σκοτία αυτό ου κατέλαβεν. 6 Εγένετο άνθρωπος απεσταλμένος παρά Θεού, όνομα αυτώ Ιωάννης· 7 ούτος ήλθεν εις μαρτυρίαν, ίνα μαρτυρήση περί τού φωτός, ίνα πάντες πιστεύσωσιν δι' αυτού. 8 ουκ ήν εκείνος το φώς, αλλ' ίνα μαρτυρήση περί τού φωτός. 9 Ήν το φώς το αληθινόν, ό φωτίζει πάντα άνθρωπον, ερχόμενον εις τον κόσμον.

10 εν τώ κόσμω ήν, και ο κόσμος δι' αυτού εγένετο, και ο κόσμος αυτόν ουκ έγνω. 11 εις τα ίδια ήλθεν, και οι ίδιοι αυτόν ου παρέλαβον. 12 όσοι δε έλαβον αυτόν, έδωκεν αυτοίς εξουσίαν τέκνα Θεού γενέσθαι, τοίς πιστεύουσιν εις το όνομα αυτού, 13 οί ουκ εξ αιμάτων, ουδέ εκ θελήματος σαρκός, ουδέ εκ θελήματος ανδρός, αλλ' εκ Θεού εγεννήθησαν. 14 Καί ο Λόγος σάρξ εγένετο και εσκήνωσεν εν ημίν, και εθεασάμεθα την δόξαν αυτού, δόξαν ως μονογενούς παρά πατρός, πλήρης χάριτος και αληθείας. 15 Ιωάννης μαρτυρεί περί αυτού και κέκραγεν λέγων· Ούτος ήν ον είπον, Ο οπίσω μου ερχόμενος έμπροσθέν μου γέγονεν, ότι πρώτός μου ήν. 16 Καί εκ τού πληρώματος αυτού ημείς πάντες ελάβομεν, και χάριν αντί χάριτος· 17 ότι ο νόμος διά Μωϋσέως εδόθη, η χάρις και η αλήθεια διά Ιησού Χριστού εγένετο. 18 Θεόν ουδείς εώρακεν πώποτε· ο μονογενής υιός ο ών εις τον κόλπον τού πατρός εκείνος εξηγήσατο. 19 Καί αύτη εστίν η μαρτυρία τού Ιωάννου, ότε απέστειλαν οι Ιουδαίοι εξ Ιεροσολύμων ιερείς και Λευίτας ίνα ερωτήσωσιν αυτόν· Σύ τις εί;

20 και ωμολόγησεν και ουκ ηρνήσατο· και ωμολόγησεν ότι Εγώ ουκ ειμί ο Χριστός. 21 και ηρώτησαν αυτόν· Τί ούν; Ηλίας εί σύ ; και λέγει· Ουκ ειμί. Ο προφήτης εί σύ; και απεκρίθη, Ού. 22 είπoν ούν αυτώ· Τίς εί; ίνα απόκρισιν δώμεν τοίς πέμψασιν ημάς· τι λέγεις περί σεαυτού; 23 έφη· Εγώ φωνή βοώντος εν τή ερήμω, ευθύνατε την οδόν Κυρίου, καθώς είπεν Ησαίας ο προφήτης. 24 Καί απεσταλμένοι ήσαν εκ των Φαρισαίων· 25 και ηρώτησαν αυτόν και είπον αυτώ· Τί ούν βαπτίζεις, ει σύ ουκ εί ο Χριστός ούτε Ηλίας ούτε ο προφήτης; 26 απεκρίθη αυτοίς ο Ιωάννης λέγων· Εγώ βαπτίζω εν ύδατι· μέσος δε υμών έστηκεν ον υμείς ουκ οίδατε, 27 αυτός εστιν ο οπίσω μου ερχόμενος, ός έμπροσθέν μου γέγονεν, ού εγώ ουκ ειμί άξιος ίνα λύσω αυτού τον ιμάντα τού υποδήματος. 28 Ταύτα εν Βηθανία εγένετο πέραν τού Ιορδάνου, όπου ήν Ιωάννης βαπτίζων. 29 Τή επαύριον βλέπει ο Ιωάννης τον Ιησούν ερχόμενον προς αυτόν, και λέγει· Ίδε ο αμνός τού Θεού ο αίρων την αμαρτίαν τού κόσμου.

30 ούτός εστι περί ού εγώ είπον· Οπίσω μου έρχεται ανήρ ός έμπροσθέν μου γέγονεν, ότι πρώτός μου ήν. 31 καγώ ουκ ήδειν αυτόν, αλλ' ίνα φανερωθή τώ Ισραήλ, διά τούτο ήλθον εγώ εν τώ ύδατι βαπτίζων. 32 Καί εμαρτύρησεν Ιωάννης λέγων ότι τεθέαμαι το Πνεύμα καταβαίνον ως περιστεράν εξ ουρανού, και έμεινεν επ' αυτόν· 33 καγώ ουκ ήδειν αυτόν, αλλ' ο πέμψας με βαπτίζειν εν ύδατι, εκείνός μοι είπεν· Εφ' ον αν ίδης το Πνεύμα καταβαίνον και μένον επ' αυτόν, ούτός εστιν ο βαπτίζων εν Πνεύματι αγίω. 34 καγώ εώρακα, και μεμαρτύρηκα ότι ούτός εστιν ο υιός τού Θεού. 35 Τή επαύριον πάλιν ειστήκει ο Ιωάννης και εκ των μαθητών αυτού δύο, 36 και εμβλέψας τώ Ιησού περιπατούντι λέγει· Ίδε ο αμνός τού Θεού. 37 και ήκουσαν αυτού οι δύο μαθηταί λαλούντος και ηκολούθησαν τώ Ιησού. 38 στραφείς δε ο Ιησούς και θεασάμενος αυτούς ακολουθούντας λέγει αυτοίς· 39 Τί ζητείτε; οι δε είπον αυτώ· Ραββί· ό λέγεται μεθερμηνευόμενον Διδάσκαλε· που μένεις;

40 λέγει αυτοίς· Έρχεσθε και ίδετε. ήλθαν ούν και είδον που μένει, και παρ' αυτώ έμειναν την ημέραν εκείνην· ώρα ήν ως δεκάτη. 41 Ήν Ανδρέας ο αδελφός Σίμωνος Πέτρου είς εκ των δύο των ακουσάντων παρά Ιωάννου και ακολουθησάντων αυτώ· 42 ευρίσκει ούτος πρώτον τον αδελφόν τον ίδιον Σίμωνα και λέγει αυτώ· Ευρήκαμεν τον Μεσσίαν· ό εστιν μεθερμηνευόμενον Χριστός· 43 και ήγαγεν αυτόν προς τον Ιησούν. εμβλέψας αυτώ ο Ιησούς είπεν· Σύ εί Σίμων ο υιός Ιωνά· σύ κληθήση Κηφάς, ό ερμηνεύεται Πέτρος. 44 Τή επαύριον ηθέλησεν ο Ιησούς εξελθείν εις την Γαλιλαίαν, και ευρίσκει Φίλιππον και λέγει αυτώ· Ακολούθει μοι. 45 ήν δε ο Φίλιππος από Βηθσαϊδά, εκ της πόλεως Ανδρέου και Πέτρου. 46 ευρίσκει Φίλιππος τον Ναθαναήλ και λέγει αυτώ· Όν έγραψε Μωϋσής εν τώ νόμω και οι προφήται, ευρήκαμεν, Ιησούν τον υιόν τού Ιωσήφ τον από Ναζαρέτ. 47 και είπεν αυτώ Ναθαναήλ· Εκ Ναζαρέτ δύναταί τι αγαθόν είναι; λέγει αυτώ Φίλιππος· Έρχου και ίδε. 48 είδεν ο Ιησούς τον Ναθαναήλ ερχόμενον προς αυτόν και λέγει περί αυτού· Ίδε αληθώς Ισραηλίτης εν ώ δόλος ουκ έστι. 49 λέγει αυτώ Ναθαναήλ· Πόθεν με γινώσκεις; απεκρίθη Ιησούς και είπεν αυτώ· Πρό τού σε Φίλιππον φωνήσαι, όντα υπό την συκήν είδόν σε.

50 απεκρίθη Ναθαναήλ και λέγει αυτώ· Ραββί, σύ εί ο υιός τού Θεού, σύ εί ο βασιλεύς τού Ισραήλ. 51 απεκρίθη Ιησούς και είπεν αυτώ· Ότι είπόν σοι, είδόν σε υποκάτω της συκής, πιστεύεις; μείζω τούτων όψη. 52 και λέγει αυτώ· Αμήν αμήν λέγω υμίν, απ' άρτι όψεσθε τον ουρανόν ανεωγότα, και τους αγγέλους τού Θεού αναβαίνοντας και καταβαίνοντας επί τον υιόν τού ανθρώπου.

Κεφάλαιο β΄

ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ

1 Καί τή ημέρα τή τρίτη γάμος εγένετο εν Κανά της Γαλιλαίας, και ήν η μήτηρ τού Ιησού εκεί· 2 εκλήθη δε και ο Ιησούς και οι μαθηταί αυτού εις τον γάμον. 3 και υστερήσαντος οίνου λέγει η μήτηρ τού Ιησού προς αυτόν· Οίνον ουκ έχουσιν. 4 λέγει αυτή ο Ιησούς· Τί εμοί και σοί, γύναι; ούπω ήκει η ώρα μου. 5 λέγει η μήτηρ αυτού τοίς διακόνοις· Ό,τι αν λέγη υμίν ποιήσατε. 6 ήσαν δε εκεί υδρίαι λίθιναι έξ κείμεναι, κατά τον καθαρισμόν των Ιουδαίων, χωρούσαι ανά μετρητάς δύο ή τρεις. 7 λέγει αυτοίς ο Ιησούς· Γεμίσατε τας υδρίας ύδατος. και εγέμισαν αυτάς έως άνω. 8 και λέγει αυτοίς· Αντλήσατε νύν και φέρετε τώ αρχιτρικλίνω· και ήνεγκαν. 9 ως δε εγεύσατο ο αρχιτρίκλινος το ύδωρ οίνον γεγενημένον - και ουκ ήδει πόθεν εστίν· οι δε διάκονοι ήδεισαν οι ηντληκότες το ύδωρ - φωνεί τον νυμφίον ο αρχιτρίκλινος

10 και λέγει αυτώ· Πάς άνθρωπος πρώτον τον καλόν οίνον τίθησι, και όταν μεθυσθώσι, τότε τον ελάσσω· σύ τετήρηκας τον καλόν οίνον έως άρτι. 11 Ταύτην εποίησεν την αρχήν των σημείων ο Ιησούς εν Κανά της Γαλιλαίας και εφανέρωσε την δόξαν αυτού, και επίστευσαν εις αυτόν οι μαθηταί αυτού. 12 Μετά τούτο κατέβη εις Καπερναούμ αυτός και η μήτηρ αυτού και οι αδελφοί αυτού και οι μαθηταί αυτού, και εκεί έμεινεν ου πολλάς ημέρας. 13 Καί εγγύς ήν το πάσχα των Ιουδαίων, και ανέβη εις Ιεροσόλυμα ο Ιησούς. 14 και εύρεν εν τώ ιερώ τους πωλούντας βόας και πρόβατα και περιστεράς και τους κερματιστάς καθημένους, 15 και ποιήσας φραγέλλιον εκ σχοινίων πάντας εξέβαλεν εκ τού ιερού, τα τε πρόβατα και τους βόας, και των κολλυβιστών εξέχεεν το κέρμα και τας τραπέζας ανέτρεψε, 16 και τοίς τας περιστεράς πωλούσιν είπεν· Άρατε ταύτα εντεύθεν· μη ποιείτε τον οίκον τού πατρός μου οίκον εμπορίου. 17 Εμνήσθησαν δε οι μαθηταί αυτού ότι γεγραμμένον εστίν, Ο ζήλος τού οίκου σου καταφάγεταί με. 18 απεκρίθησαν ούν οι Ιουδαίοι και είπον αυτώ· Τί σημείον δεικνύεις ημίν, ότι ταύτα ποιείς; 19 απεκρίθη Ιησούς και είπεν αυτοίς· Λύσατε τον ναόν τούτον, και εν τρισίν ημέραις εγερώ αυτόν.

20 είπον ούν οι Ιουδαίοι· Τεσσαράκοντα και έξ έτεσιν ωκοδομήθη ο ναός ούτος, και σύ εν τρισίν ημέραις εγερείς αυτόν; 21 εκείνος δε έλεγε περί τού ναού τού σώματος αυτού. 22 ότε ούν ηγέρθη εκ νεκρών, εμνήσθησαν οι μαθηταί αυτού ότι τούτο έλεγε, και επίστευσαν τή γραφή και τώ λόγω ον είπεν ο Ιησούς. 23 Ως δε ήν εν τοίς Ιεροσολύμοις εν τώ πάσχα εν τή εορτή, πολλοί επίστευσαν εις το όνομα αυτού, θεωρούντες αυτού τα σημεία ά εποίει· 24 αυτός δε Ιησούς ουκ επίστευεν εαυτόν αυτοίς διά το αυτόν γινώσκειν πάντας, 25 και ότι ου χρείαν είχεν ίνα τις μαρτυρήση περί τού ανθρώπου· αυτός γάρ εγίνωσκε τι ήν εν τώ ανθρώπω.

Κεφάλαιο γ΄

ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ

1Ήν δε άνθρωπος εκ των Φαρισαίων, Νικόδημος όνομα αυτώ, άρχων των Ιουδαίων· 2 ούτος ήλθε προς αυτόν νυκτός και είπεν αυτώ· Ραββί, οίδαμεν ότι από Θεού ελήλυθας διδάσκαλος· ουδείς γάρ ταύτα τα σημεία δύναται ποιείν ά σύ ποιείς, εάν μη ή ο Θεός μετ' αυτού. 3 απεκρίθη Ιησούς και είπεν αυτώ· Αμήν αμήν λέγω σοι, εάν μη τις γεννηθή άνωθεν, ου δύναται ιδείν την βασιλείαν τού Θεού. 4 λέγει προς αυτόν ο Νικόδημος· Πώς δύναται άνθρωπος γεννηθήναι γέρων ών; μη δύναται εις την κοιλίαν της μητρός αυτού δεύτερον εισελθείν και γεννηθήναι; 5 απεκρίθη Ιησούς· Αμήν αμήν λέγω σοι, εάν μη τις γεννηθή εξ ύδατος και Πνεύματος, ου δύναται εισελθείν εις την βασιλείαν τού Θεού. 6 το γεγεννημένον εκ της σαρκός σάρξ εστιν, και το γεγεννημένον εκ τού Πνεύματος πνεύμά εστι. 7 μη θαυμάσης ότι είπόν σοι, δεί υμάς γεννηθήναι άνωθεν. 8 το πνεύμα όπου θέλει πνεί, και την φωνήν αυτού ακούεις, αλλ' ουκ οίδας πόθεν έρχεται και που υπάγει· ούτως εστί πάς ο γεγεννημένος εκ τού Πνεύματος. 9 απεκρίθη Νικόδημος και είπεν αυτώ· Πώς δύναται ταύτα γενέσθαι;

10 απεκρίθη Ιησούς και είπεν αυτώ· Σύ εί ο διδάσκαλος τού Ισραήλ και ταύτα ου γινώσκεις; 11 αμήν αμήν λέγω σοι ότι ό οίδαμεν λαλούμεν και ό εωράκαμεν μαρτυρούμεν, και την μαρτυρίαν ημών ου λαμβάνετε. 12 ει τα επίγεια είπον υμίν και ου πιστεύετε, πώς εάν είπω υμίν τα επουράνια πιστεύσετε; 13 και ουδείς αναβέβηκεν εις τον ουρανόν ει μη ο εκ τού ουρανού καταβάς, ο υιός τού ανθρώπου ο ών εν τώ ουρανώ. 14 και καθώς Μωϋσής ύψωσε τον όφιν εν τή ερήμω, ούτως υψωθήναι δεί τον υιόν τού ανθρώπου, 15 ίνα πάς ο πιστεύων εις αυτόν μη απόληται αλλ' έχη ζωήν αιώνιον. 16 Ούτω γάρ ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε τον υιόν αυτού τον μονογενή έδωκεν, ίνα πάς ο πιστεύων εις αυτόν μη απόληται αλλ' έχη ζωήν αιώνιον. 17 ου γάρ απέστειλεν ο Θεός τον υιόν αυτού εις τον κόσμον ίνα κρίνη τον κόσμον, αλλ' ίνα σωθή ο κόσμος δι' αυτού. 18 ο πιστεύων εις αυτόν ου κρίνεται· ο δε μη πιστεύων ήδη κέκριται, ότι μη πεπίστευκεν εις το όνομα τού μονογενούς υιού τού Θεού. 19 αύτη δε εστιν η κρίσις, ότι το φώς ελήλυθεν εις τον κόσμον και ηγάπησαν οι άνθρωποι μάλλον το σκότος ή το φώς, ήν γάρ πονηρά αυτών τα έργα.

20 πάς γάρ ο φαύλα πράσσων μισεί το φώς και ουκ έρχεται προς το φώς, ίνα μη ελεγχθή τα έργα αυτού· 21 ο δε ποιών την αλήθειαν έρχεται προς το φώς, ίνα φανερωθή αυτού τα έργα, ότι εν Θεώ εστιν ειργασμένα. 22 Μετά ταύτα ήλθεν ο Ιησούς και οι μαθηταί αυτού εις την Ιουδαίαν γήν, και εκεί διέτριβεν μετ' αυτών και εβάπτιζεν. 23 ήν δε και Ιωάννης βαπτίζων εν Αινών εγγύς τού Σαλείμ, ότι ύδατα πολλά ήν εκεί, και παρεγίνοντο και εβαπτίζοντο· 24 ούπω γάρ ήν βεβλημένος εις την φυλακήν ο Ιωάννης. 25 Εγένετο ούν ζήτησις εκ των μαθητών Ιωάννου μετά Ιουδαίου περί καθαρισμού. 26 και ήλθον προς τον Ιωάννην και είπον αυτώ· Ραββί, ός ήν μετά σού πέραν τού Ιορδάνου, ώ σύ μεμαρτύρηκας, ίδε ούτος βαπτίζει και πάντες έρχονται προς αυτόν. 27 απεκρίθη Ιωάννης και είπεν· Ου δύναται άνθρωπος λαμβάνειν ουδέν εάν μη ή δεδομένον αυτώ εκ τού ουρανού. 28 αυτοί υμείς μοι μαρτυρείτε ότι είπον· ουκ ειμί εγώ ο Χριστός, αλλ' ότι Απεσταλμένος ειμί έμπροσθεν εκείνου. 29 ο έχων την νύμφην νυμφίος εστίν· ο δε φίλος τού νυμφίου, ο εστηκώς και ακούων αυτού, χαρά χαίρει διά την φωνήν τού νυμφίου. αύτη ούν η χαρά η εμή πεπλήρωται.

30 εκείνον δεί αυξάνειν, εμέ δε ελαττούσθαι. 31 Ο άνωθεν ερχόμενος επάνω πάντων εστίν. ο ών εκ της γής εκ της γής εστιν και εκ της γής λαλεί· ο εκ τού ουρανού ερχόμενος επάνω πάντων εστί, 32 και ό εώρακεν και ήκουσεν, τούτο μαρτυρεί, και την μαρτυρίαν αυτού ουδείς λαμβάνει. 33 ο λαβών αυτού την μαρτυρίαν εσφράγισεν ότι ο Θεός αληθής εστιν. 34 ον γάρ απέστειλεν ο Θεός, τα ρήματα τού Θεού λαλεί· ου γάρ εκ μέτρου δίδωσιν ο Θεός το Πνεύμα. 35 ο πατήρ αγαπά τον υιόν, και πάντα δέδωκεν εν τή χειρί αυτού. 36 ο πιστεύων εις τον υιόν έχει ζωήν αιώνιον· ο δε απειθών τώ υιώ ουκ όψεται ζωήν, αλλ' η οργή τού Θεού μένει επ' αυτόν.

Κεφάλαιο δ΄

ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ

1 Ως ούν έγνω ο Ιησούς ότι ήκουσαν οι Φαρισαίοι ότι Ιησούς πλείονας μαθητάς ποιεί και βαπτίζει ή Ιωάννης - 2 καίτοιγε Ιησούς αυτός ουκ εβάπτιζεν, αλλ' οι μαθηταί αυτού - 3 αφήκε την Ιουδαίαν και απήλθεν εις την Γαλιλαίαν. 4 Έδει δε αυτόν διέρχεσθαι διά της Σαμαρείας. 5 έρχεται ούν εις πόλιν της Σαμαρείας λεγομένην Συχάρ, πλησίον τού χωρίου ό έδωκεν Ιακώβ Ιωσήφ τώ υιώ αυτού. 6 ήν δε εκεί πηγή τού Ιακώβ. ο ούν Ιησούς κεκοπιακώς εκ της οδοιπορίας εκαθέζετο ούτως επί τή πηγή· ώρα ήν ωσεί έκτη. 7 έρχεται γυνή εκ της Σαμαρείας αντλήσαι ύδωρ. λέγει αυτή ο Ιησούς· Δός μοι πείν. 8 οι γάρ μαθηταί αυτού απεληλύθεισαν εις την πόλιν, ίνα τροφάς αγοράσωσι. 9 λέγει ούν αυτώ η γυνή η Σαμαρείτις· Πώς σύ Ιουδαίος ών παρ' εμού πείν αιτείς, ούσης γυναικός Σαμαρείτιδος ; ου γάρ συγχρώνται Ιουδαίοι Σαμαρείταις.

10 απεκρίθη Ιησούς και είπεν αυτή· Ει ήδεις την δωρεάν τού Θεού και τις εστιν ο λέγων σοι, δός μοι πείν, σύ αν ήτησας αυτόν, και έδωκεν αν σοι ύδωρ ζών. 11 λέγει αυτώ η γυνή· Κύριε, ούτε άντλημα έχεις, και το φρέαρ εστί βαθύ· πόθεν ούν έχεις το ύδωρ το ζών; 12 μη σύ μείζων εί τού πατρός ημών Ιακώβ, ός έδωκεν ημίν το φρέαρ, και αυτός εξ αυτού έπιε και οι υιοί αυτού και τα θρέμματα αυτού; 13 απεκρίθη Ιησούς και είπεν αυτή· Πάς ο πίνων εκ τού ύδατος τούτου διψήσει πάλιν· 14 ός δ' αν πίη εκ τού ύδατος ού εγώ δώσω αυτώ, ου μη διψήσει εις τον αιώνα, αλλά το ύδωρ ό δώσω αυτώ, γενήσεται εν αυτώ πηγή ύδατος αλλομένου εις ζωήν αιώνιον. 15 λέγει προς αυτόν η γυνή· Κύριε, δός μοι τούτο το ύδωρ, ίνα μη διψώ μηδέ έρχομαι ενθάδε αντλείν. 16 λέγει αυτή ο Ιησούς· Ύπαγε φώνησον τον άνδρα σου και ελθέ ενθάδε. 17 απεκρίθη η γυνή και είπεν· Ουκ έχω άνδρα. λέγει αυτή ο Ιησούς· Καλώς είπας ότι άνδρα ουκ έχω· 18 πέντε γάρ άνδρας έσχες, και νύν ον έχεις ουκ έστι σου ανήρ· τούτο αληθές είρηκας. 19 λέγει αυτώ η γυνή· Κύριε, θεωρώ ότι προφήτης εί σύ.

20 οι πατέρες ημών εν τώ όρει τούτω προσεκύνησαν· και υμείς λέγετε ότι εν Ιεροσολύμοις εστίν ο τόπος όπου δεί προσκυνείν. 21 λέγει αυτή ο Ιησούς· Γύναι, πίστευσόν μοι ότι έρχεται ώρα ότε ούτε εν τώ όρει τούτω ούτε εν Ιεροσολύμοις προσκυνήσετε τώ πατρί. 22 υμείς προσκυνείτε ό ουκ οίδατε, ημείς προσκυνούμεν ό οίδαμεν· ότι η σωτηρία εκ των Ιουδαίων εστίν. 23 αλλ' έρχεται ώρα, και νύν εστιν, ότε οι αληθινοί προσκυνηταί προσκυνήσουσι τώ πατρί εν πνεύματι και αληθεία· και γάρ ο πατήρ τοιούτους ζητεί τους προσκυνούντας αυτόν. 24 πνεύμα ο Θεός, και τους προσκυνούντας αυτόν εν πνεύματι και αληθεία δεί προσκυνείν. 25 λέγει αυτώ η γυνή· Οίδα ότι Μεσσίας έρχεται ο λεγόμενος Χριστός· όταν έλθη εκείνος, αναγγελεί ημίν πάντα. 26 λέγει αυτή ο Ιησούς· Εγώ ειμι, ο λαλών σοι. 27 και επί τούτω ήλθαν οι μαθηταί αυτού, και εθαύμασαν ότι μετά γυναικός ελάλει· ουδείς μέντοι είπε, τι ζητείς ή τι λαλείς μετ' αυτής; 28 Αφήκεν ούν την υδρίαν αυτής η γυνή και απήλθεν εις την πόλιν, και λέγει τοίς ανθρώποις· 29 Δεύτε ίδετε άνθρωπον ός είπέ μοι πάντα όσα εποίησα· μήτι ούτός εστιν ο Χριστός;

30 εξήλθον ούν εκ της πόλεως και ήρχοντο προς αυτόν. 31 Εν δε τώ μεταξύ ηρώτων αυτόν οι μαθηταί λέγοντες· Ραββί, φάγε. 32 ο δε είπεν αυτοίς· Εγώ βρώσιν έχω φαγείν, ήν υμείς ουκ οίδατε. 33 έλεγον ούν οι μαθηταί προς αλλήλους· Μή τις ήνεγκεν αυτώ φαγείν; 34 λέγει αυτοίς ο Ιησούς· Εμόν βρώμά εστιν ίνα ποιώ το θέλημα τού πέμψαντός με και τελειώσω αυτού το έργον. 35 ουχ υμείς λέγετε ότι έτι τετράμηνός εστι και ο θερισμός έρχεται; ιδού λέγω υμίν, επάρατε τους οφθαλμούς υμών και θεάσασθε τας χώρας, ότι λευκαί εισι προς θερισμόν. ήδη. 36 και ο θερίζων μισθόν λαμβάνει και συνάγει καρπόν εις ζωήν αιώνιον, ίνα και ο σπείρων ομού χαίρη και ο θερίζων. 37 εν γάρ τούτω ο λόγος εστίν ο αληθινός, ότι άλλος εστίν ο σπείρων και άλλος ο θερίζων. 38 εγώ απέστειλα υμάς θερίζειν ό ουχ υμείς κεκοπιάκατε· άλλοι κεκοπιάκασι, και υμείς εις τον κόπον αυτών εισεληλύθατε. 39 Εκ δε της πόλεως εκείνης πολλοί επίστευσαν εις αυτόν των Σαμαρειτών διά τον λόγον της γυναικός, μαρτυρούσης ότι είπέ μοι πάντα όσα εποίησα.

40 ως ούν ήλθον προς αυτόν οι Σαμαρείται, ηρώτων αυτόν μείναι παρ' αυτοίς· και έμεινεν εκεί δύο ημέρας. 41 και πολλώ πλείους επίστευσαν διά τον λόγον αυτού, 42 τή τε γυναικί έλεγον ότι ουκέτι διά την σήν λαλιάν πιστεύομεν· αυτοί γάρ ακηκόαμεν, και οίδαμεν ότι ούτός εστιν αληθώς ο σωτήρ τού κόσμου. 43 Μετά δε τας δύο ημέρας εξήλθεν εκείθεν και απήλθεν εις την Γαλιλαίαν. 44 αυτός γάρ ο Ιησούς εμαρτύρησεν ότι προφήτης εν τή ιδία πατρίδι τιμήν ουκ έχει. 45 ότε ούν ήλθεν εις την Γαλιλαίαν, εδέξαντο αυτόν οι Γαλιλαίοι, πάντα εωρακότες ά εποίησεν εν Ιεροσολύμοις εν τή εορτή· και αυτοί γάρ ήλθον εις την εορτήν. 46 Ήλθεν ούν πάλιν ο Ιησούς εις την Κανά της Γαλιλαίας, όπου εποίησε το ύδωρ οίνον. και ήν τις βασιλικός, ού ο υιός ησθένει εν Καπερναούμ· 47 ούτος ακούσας ότι Ιησούς ήκει εκ της Ιουδαίας εις την Γαλιλαίαν, απήλθε προς αυτόν και ηρώτα αυτόν ίνα καταβή και ιάσηται αυτού τον υιόν· ήμελλε γάρ αποθνήσκειν. 48 είπεν ούν ο Ιησούς προς αυτόν· Εάν μη σημεία και τέρατα ίδητε, ου μη πιστεύσητε. 49 λέγει προς αυτόν ο βασιλικός· Κύριε, κατάβηθι πριν αποθανείν το παιδίον μου.

50 λέγει αυτώ ο Ιησούς· Πορεύου· ο υιός σου ζή. και επίστευσεν ο άνθρωπος τώ λόγω ον είπεν αυτώ ο Ιησούς, και επορεύετο. 51 ήδη δε αυτού καταβαίνοντος οι δούλοι αυτού απήντησαν αυτώ και απήγγειλαν λέγοντες ότι ο παίς σου ζή. 52 επύθετο ούν παρ' αυτών την ώραν εν ή κομψότερον έσχε· και είπον αυτώ ότι χθές ώραν εβδόμην αφήκεν αυτόν ο πυρετός. 53 έγνω ούν ο πατήρ ότι εν εκείνη τή ώρα εν ή είπεν αυτώ ο Ιησούς ότι ο υιός σου ζή· και επίστευσεν αυτός και η οικία αυτού όλη. 54 Τούτο πάλιν δεύτερον σημείον εποίησεν ο Ιησούς ελθών εκ της Ιουδαίας εις την Γαλιλαίαν.

Κεφάλαιο ε΄

ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ

1 Μετά ταύτα ήν η εορτή των Ιουδαίων, και ανέβη ο Ιησούς εις Ιεροσόλυμα. 2 έστι δε εν τοίς Ιεροσολύμοις επί τή προβατική κολυμβήθρα, η επιλεγομένη Εβραϊστί Βηθεσδά, πέντε στοάς έχουσα. 3 εν ταύταις κατέκειτο πλήθος των ασθενούντων, τυφλών, χωλών, ξηρών, εκδεχομένων την τού ύδατος κίνησιν. 4 άγγελος γάρ κατά καιρόν κατέβαινεν εν τή κολυμβήθρα, και εταράσσετο το ύδωρ· ο ούν πρώτος εμβάς μετά την ταραχήν τού ύδατος υγιής εγίνετο ώ δήποτε κατείχετο νοσήματι. 5 ήν δε τις άνθρωπος εκεί τριάκοντα και οκτώ έτη έχων εν τή ασθενεία αυτού. 6 τούτον ιδών ο Ιησούς κατακείμενον, και γνούς ότι πολύν ήδη χρόνον έχει, λέγει αυτώ· Θέλεις υγιής γενέσθαι; 7 απεκρίθη αυτώ ο ασθενών· Κύριε, άνθρωπον ουκ έχω, ίνα όταν ταραχθή το ύδωρ, βάλη με εις την κολυμβήθραν· εν ώ δε έρχομαι εγώ, άλλος πρό εμού καταβαίνει. 8 λέγει αυτώ ο Ιησούς· Έγειρε, άρον τον κράβαττόν σου και περιπάτει. 9 και ευθέως εγένετο υγιής ο άνθρωπος, και ήρε τον κράβαττον αυτού και περιεπάτει. ήν δε σάββατον εν εκείνη τή ημέρα.

10 έλεγον ούν οι Ιουδαίοι τώ τεθεραπευμένω· Σάββατόν εστιν· ουκ έξεστί σοι άραι τον κράβαττον. 11 απεκρίθη αυτοίς· Ο ποιήσας με υγιή, εκείνός μοι είπεν· άρον τον κράβαττόν σου και περιπάτει. 12 ηρώτησαν ούν αυτόν· Τίς εστιν ο άνθρωπος ο ειπών σοι, άρον τον κράβαττόν σου και περιπάτει; 13 ο δε ιαθείς ουκ ήδει τις εστιν· ο γάρ Ιησούς εξένευσεν όχλου όντος εν τώ τόπω. 14 μετά ταύτα ευρίσκει αυτόν ο Ιησούς εν τώ ιερώ και είπεν αυτώ· Ίδε υγιής γέγονας· μηκέτι αμάρτανε, ίνα μη χείρόν σοί τι γένηται. 15 απήλθεν ο άνθρωπος και ανήγγειλε τοίς Ιουδαίοις ότι Ιησούς εστιν ο ποιήσας αυτόν υγιή. 16 Καί διά τούτο εδίωκον τον Ιησούν οι Ιουδαίοι και εζήτουν αυτόν αποκτείναι, ότι ταύτα εποίει εν σαββάτω. 17 ο δε Ιησούς απεκρίνατο αυτοίς· Ο πατήρ μου έως άρτι εργάζεται, καγώ εργάζομαι. 18 διά τούτο ούν μάλλον εζήτουν αυτόν οι Ιουδαίοι αποκτείναι, ότι ου μόνον έλυε το σάββατον, αλλά και πατέρα ίδιον έλεγε τον Θεόν, ίσον εαυτόν ποιών τώ Θεώ. 19 απεκρίνατο ούν ο Ιησούς και είπεν αυτοίς· Αμήν αμήν λέγω υμίν, ου δύναται ο υιός ποιείν αφ' εαυτού ουδέν, εάν μη τι βλέπη τον πατέρα ποιούντα· ά γάρ αν εκείνος ποιή, ταύτα και ο υιός ομοίως ποιεί.

20 ο γάρ πατήρ φιλεί τον υιόν και πάντα δείκνυσιν αυτώ ά αυτός ποιεί, και μείζονα τούτων δείξει αυτώ έργα, ίνα υμείς θαυμάζητε. 21 ώσπερ γάρ ο πατήρ εγείρει τους νεκρούς και ζωοποιεί, ούτω και ο υιός ούς θέλει ζωοποιεί. 22 ουδέ γάρ ο πατήρ κρίνει ουδένα, αλλά την κρίσιν πάσαν δέδωκε τώ υιώ, 23 ίνα πάντες τιμώσι τον υιόν καθώς τιμώσι τον πατέρα. ο μη τιμών τον υιόν ου τιμά τον πατέρα τον πέμψαντα αυτόν. 24 αμήν αμήν λέγω υμίν ότι ο τον λόγον μου ακούων και πιστεύων τώ πέμψαντί με έχει ζωήν αιώνιον, και εις κρίσιν ουκ έρχεται, αλλά μεταβέβηκεν εκ τού θανάτου εις την ζωήν. 25 αμήν αμήν λέγω υμίν ότι έρχεται ώρα, και νύν εστιν, ότε οι νεκροί ακούσονται της φωνής τού υιού τού Θεού, και οι ακούσαντες ζήσονται· 26 ώσπερ γάρ ο πατήρ έχει ζωήν εν εαυτώ, ούτως έδωκε και τώ υιώ ζωήν έχειν εν εαυτώ· 27 και εξουσίαν έδωκεν αυτώ και κρίσιν ποιείν, ότι υιός ανθρώπου εστί. 28 μη θαυμάζετε τούτο· ότι έρχεται ώρα εν ή πάντες οι εν τοίς μνημείοις ακούσονται της φωνής αυτού, 29 και εκπορεύσονται οι τα αγαθά ποιήσαντες εις ανάστασιν ζωής, οι δε τα φαύλα πράξαντες εις ανάστασιν κρίσεως.

30 ου δύναμαι εγώ ποιείν απ’ εμαυτού ουδέν. καθώς ακούω κρίνω, και η κρίσις η εμή δικαία εστίν· ότι ου ζητώ το θέλημα το εμόν, αλλά το θέλημα τού πέμψαντός με πατρός. 31 Εάν εγώ μαρτυρώ περί εμαυτού, η μαρτυρία μου ουκ έστιν αληθής. 32 άλλος εστίν ο μαρτυρών περί εμού, και οίδα ότι αληθής εστιν η μαρτυρία ήν μαρτυρεί περί εμού. 33 υμείς απεστάλκατε προς Ιωάννην, και μεμαρτύρηκε τή αληθεία· 34 εγώ δε ου παρά ανθρώπου την μαρτυρίαν λαμβάνω, αλλά ταύτα λέγω ίνα υμείς σωθήτε. 35 εκείνος ήν ο λύχνος ο καιόμενος και φαίνων, υμείς δε ηθελήσατε αγαλλιαθήναι προς ώραν εν τώ φωτί αυτού. 36 εγώ δε έχω την μαρτυρίαν μείζω τού Ιωάννου· τα γάρ έργα ά έδωκέ μοι ο πατήρ ίνα τελειώσω αυτά, αυτά τα έργα ά εγώ ποιώ, μαρτυρεί περί εμού ότι ο πατήρ με απέσταλκε. 37 και ο πέμψας με πατήρ, αυτός μεμαρτύρηκε περί εμού. ούτε φωνήν αυτού ακηκόατε πώποτε ούτε είδος αυτού εωράκατε, 38 και τον λόγον αυτού ουκ έχετε μένοντα εν υμίν, ότι ον απέστειλεν εκείνος, τούτω υμείς ου πιστεύετε. 39 ερευνάτε τας γραφάς, ότι υμείς δοκείτε εν αυταίς ζωήν αιώνιον έχειν· και εκείναί εισιν αι μαρτυρούσαι περί εμού·

40 και ου θέλετε ελθείν προς με ίνα ζωήν έχητε. 41 δόξαν παρά ανθρώπων ου λαμβάνω· 42 αλλ' έγνωκα υμάς ότι την αγάπην τού Θεού ουκ έχετε εν εαυτοίς. 43 εγώ ελήλυθα εν τώ ονόματι τού πατρός μου, και ου λαμβάνετέ με· εάν άλλος έλθη εν τώ ονόματι τώ ιδίω, εκείνον λήψεσθε. 44 πώς δύνασθε υμείς πιστεύσαι, δόξαν παρά αλλήλων λαμβάνοντες, και την δόξαν την παρά τού μόνου Θεού ου ζητείτε; 45 μη δοκείτε ότι εγώ κατηγορήσω υμών προς τον πατέρα· έστιν ο κατηγορών υμών Μωϋσής, εις ον υμείς ηλπίκατε. 46 ει γάρ επιστεύετε Μωϋσεί, επιστεύετε αν εμοί· περί γάρ εμού εκείνος έγραψεν. 47 ει δε τοίς εκείνου γράμμασιν ου πιστεύετε, πώς τοίς εμοίς ρήμασι πιστεύσετε;

Κεφάλαιο στ΄

ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ

1 Μετά ταύτα απήλθεν ο Ιησούς πέραν της θαλάσσης της Γαλιλαίας της Τιβεριάδος· 2 και ηκολούθει αυτώ όχλος πολύς, ότι εώρων αυτού τα σημεία ά εποίει επί των ασθενούντων. 3 ανήλθε δε εις το όρος ο Ιησούς και εκεί εκάθητο μετά των μαθητών αυτού. 4 ήν δε εγγύς το πάσχα, η εορτή των Ιουδαίων. 5 επάρας ούν ο Ιησούς τους οφθαλμούς και θεασάμενος ότι πολύς όχλος έρχεται προς αυτόν, λέγει προς τον Φίλιππον· Πόθεν αγοράσωμεν άρτους ίνα φάγωσιν ούτοι; 6 τούτο δε έλεγε πειράζων αυτόν· αυτός γάρ ήδει τι έμελλε ποιείν. 7 απεκρίθη αυτώ ο Φίλιππος· Διακοσίων δηναρίων άρτοι ουκ αρκούσιν αυτοίς ίνα έκαστος αυτών βραχύ τι λάβη. 8 λέγει αυτώ είς εκ των μαθητών αυτού, Ανδρέας ο αδελφός Σίμωνος Πέτρου· 9 Έστι παιδάριον έν ώδε ός έχει πέντε άρτους κριθίνους και δύο οψάρια· αλλά ταύτα τι εστιν εις τοσούτους;

10 είπεν δε ο Ιησούς· Ποιήσατε τους ανθρώπους αναπεσείν· ήν δε χόρτος πολύς εν τώ τόπω. ανέπεσον ούν οι άνδρες τον αριθμόν ωσεί πεντακισχίλιοι. 11 έλαβε δε τους άρτους ο Ιησούς και ευχαριστήσας διέδωκε τοίς μαθηταίς, οι δε μαθηταί τοίς ανακειμένοις· ομοίως και εκ των οψαρίων όσον ήθελον. 12 ως δε ενεπλήσθησαν, λέγει τοίς μαθηταίς αυτού· Συναγάγετε τα περισσεύσαντα κλάσματα, ίνα μη τι απόληται. 13 συνήγαγον ούν και εγέμισαν δώδεκα κοφίνους κλασμάτων εκ των πέντε άρτων των κριθίνων ά επερίσσευσε τοίς βεβρωκόσιν. 14 Οι ούν άνθρωποι, ιδόντες ό εποίησε σημείον ο Ιησούς, έλεγον ότι ούτός εστιν αληθώς ο προφήτης ο ερχόμενος εις τον κόσμον. 15 Ιησούς ούν γνούς ότι μέλλουσιν έρχεσθαι και αρπάζειν αυτόν ίνα ποιήσωσιν αυτόν βασιλέα, ανεχώρησε πάλιν εις το όρος αυτός μόνος. 16 Ως δε οψία εγένετο, κατέβησαν οι μαθηταί αυτού επί την θάλασσαν, 17 και εμβάντες εις το πλοίον ήρχοντο πέραν της θαλάσσης εις Καπερναούμ. και σκοτία ήδη εγεγόνει και ουκ εληλύθει προς αυτούς ο Ιησούς, 18 ή τε θάλασσα ανέμου μεγάλου πνέοντος διεγείρετο. 19 εληλακότες ούν ως σταδίους είκοσι πέντε ή τριάκοντα θεωρούσι τον Ιησούν περιπατούντα επί της θαλάσσης και εγγύς τού πλοίου γινόμενον, και εφοβήθησαν.

20 ο δε λέγει αυτοίς· Εγώ ειμι· μη φοβείσθε. 21 ήθελον ούν λαβείν αυτόν εις το πλοίον, και ευθέως το πλοίον εγένετο επί της γής εις ήν υπήγον. 22 Τή επαύριον ο όχλος ο εστηκώς πέραν της θαλάσσης είδον ότι πλοιάριον άλλο ουκ ήν εκεί ει μη έν εκείνο εις ός ενέβησαν οι μαθηταί αυτού, και ότι ου συνεισήλθε τοίς μαθηταίς αυτού ο Ιησούς εις το πλοιάριον, αλλά μόνοι οι μαθηταί αυτού απήλθον· 23 άλλα δε ήλθε πλοιάρια εκ Τιβεριάδος εγγύς τού τόπου, όπου έφαγον τον άρτον ευχαριστήσαντος τού Κυρίου· 24 ότε ούν είδεν ο όχλος ότι Ιησούς ουκ έστιν εκεί ουδέ οι μαθηταί αυτού, ενέβησαν αυτοί εις τα πλοία και ήλθον εις Καπερναούμ ζητούντες τον Ιησούν. 25 και ευρόντες αυτόν πέραν της θαλάσσης είπον αυτώ· Ραββί, πότε ώδε γέγονας; 26 απεκρίθη αυτοίς ο Ιησούς και είπεν· Αμήν αμήν λέγω υμίν, ζητείτέ με, ουχ ότι είδετε σημεία, αλλ' ότι εφάγετε εκ των άρτων και εχορτάσθητε. 27 εργάζεσθε μη την βρώσιν την απολλυμένην, αλλά την βρώσιν την μένουσαν εις ζωήν αιώνιον, ήν ο υιός τού ανθρώπου υμίν δώσει· τούτον γάρ ο πατήρ εσφράγισεν ο Θεός. 28 είπον ούν προς αυτόν· Τί ποιώμεν ίνα εργαζώμεθα τα έργα τού Θεού; 29 απεκρίθη Ιησούς και είπεν αυτοίς· Τούτό εστι το έργον τού Θεού, ίνα πιστεύητε εις ον απέστειλεν εκείνος.

30 είπον ούν αυτώ· Τί ούν ποιείς σύ σημείον ίνα ίδωμεν και πιστεύσωμέν σοι; τι εργάζη; 31 οι πατέρες ημών το μάννα έφαγον εν τή ερήμω, καθώς εστι γεγραμμένον· άρτον εκ τού ουρανού έδωκεν αυτοίς φαγείν. 32 είπεν ούν αυτοίς ο Ιησούς· Αμήν αμήν λέγω υμίν, ου Μωϋσής δέδωκεν υμίν τον άρτον εκ τού ουρανού, αλλ' ο πατήρ μου δίδωσιν υμίν τον άρτον εκ τού ουρανού τον αληθινόν. 33 ο γάρ άρτος τού Θεού εστιν ο καταβαίνων εκ τού ουρανού και ζωήν διδούς τώ κόσμω. 34 Είπον ούν προς αυτόν· Κύριε, πάντοτε δός ημίν τον άρτον τούτον. 35 είπε δε αυτοίς ο Ιησούς· Εγώ ειμι ο άρτος της ζωής· ο ερχόμενος προς με ου μη πεινάση, και ο πιστεύων εις εμέ ου μη διψήσει πώποτε. 36 αλλ' είπον υμίν ότι και εωράκατέ με και ου πιστεύετε. 37 Πάν ό δίδωσί μοι ο πατήρ, προς εμέ ήξει, και τον ερχόμενον προς με ου μη εκβάλω έξω· 38 ότι καταβέβηκα εκ τού ουρανού ουχ ίνα ποιώ το θέλημα το εμόν, αλλά το θέλημα τού πέμψαντός με. 39 τούτο δε εστι το θέλημα τού πέμψαντός με πατρός, ίνα πάν ό δέδωκέ μοι μη απολέσω εξ αυτού, αλλά αναστήσω αυτό εν τή εσχάτη ημέρα.

40 τούτο δε εστι το θέλημα τού πέμψαντός με, ίνα πάς ο θεωρών τον υιόν και πιστεύων εις αυτόν έχη ζωήν αιώνιον, και αναστήσω αυτόν εγώ τή εσχάτη ημέρα. 41 Εγόγγυζον ούν οι Ιουδαίοι περί αυτού ότι είπεν, εγώ ειμι ο άρτος ο καταβάς εκ τού ουρανού, 42 και έλεγον· Ουχ ούτός εστιν Ιησούς ο υιός Ιωσήφ, ού ημείς οίδαμεν τον πατέρα και την μητέρα; πώς ούν λέγει ούτος ότι εκ τού ουρανού καταβέβηκα; 43 απεκρίθη ούν ο Ιησούς και είπεν αυτοίς· Μή γογγύζετε μετ' αλλήλων. 44 ουδείς δύναται ελθείν προς με, εάν μη ο πατήρ ο πέμψας με ελκύση αυτόν, και εγώ αναστήσω αυτόν εν τή εσχάτη ημέρα. 45 έστι γεγραμμένον εν τοίς προφήταις· και έσονται πάντες διδακτοί Θεού. πάς ο ακούων παρά τού πατρός και μαθών έρχεται προς με. 46 ουχ ότι τον πατέρα τις εώρακεν, ει μη ο ών παρά τού Θεού, ούτος εώρακε τον πατέρα. 47 αμήν αμήν λέγω υμίν, ο πιστεύων εις εμέ έχει ζωήν αιώνιον. 48 εγώ ειμι ο άρτος της ζωής. 49 οι πατέρες υμών έφαγον το μάννα εν τή ερήμω και απέθανον·

50 ούτός εστιν ο άρτος ο εκ τού ουρανού καταβαίνων, ίνα τις εξ αυτού φάγη και μη αποθάνη. 51 εγώ ειμι ο άρτος ο ζών ο εκ τού ουρανού καταβάς· εάν τις φάγη εκ τούτου τού άρτου, ζήσεται εις τον αιώνα. και ο άρτος δε ον εγώ δώσω, η σάρξ μου εστιν, ήν εγώ δώσω υπέρ της τού κόσμου ζωής. 52 Εμάχοντο ούν προς αλλήλους οι Ιουδαίοι λέγοντες· Πώς δύναται ούτος ημίν δούναι την σάρκα φαγείν; 53 είπεν ούν αυτοίς ο Ιησούς· Αμήν αμήν λέγω υμίν, εάν μη φάγητε την σάρκα τού υιού τού ανθρώπου και πίητε αυτού το αίμα, ουκ έχετε ζωήν εν εαυτοίς. 54 ο τρώγων μου την σάρκα και πίνων μου το αίμα έχει ζωήν αιώνιον, και εγώ αναστήσω αυτόν εν τή εσχάτη ημέρα. 55 η γάρ σάρξ μου αληθώς εστι βρώσις, και το αίμά μου αληθώς εστι πόσις. 56 ο τρώγων μου την σάρκα και πίνων μου το αίμα εν εμοί μένει, καγώ εν αυτώ. 57 καθώς απέστειλέ με ο ζών πατήρ καγώ ζώ διά τον πατέρα, και ο τρώγων με κακείνος ζήσεται δι' εμέ. 58 ούτός εστιν ο άρτος ο εκ τού ουρανού καταβάς, ου καθώς έφαγον οι πατέρες υμών και απέθανον· ο τρώγων μου τούτον τον άρτον ζήσεται εις τον αιώνα. 59 Ταύτα είπεν εν συναγωγή διδάσκων εν Καπερναούμ.

60 Πολλοί ούν ακούσαντες εκ των μαθητών αυτού είπον· Σκληρός εστιν ο λόγος· τις δύναται αυτού ακούειν; 61 ειδώς δε ο Ιησούς εν εαυτώ ότι γογγύζουσι περί τούτου οι μαθηταί αυτού, είπεν αυτοίς· Τούτο υμάς σκανδαλίζει; 62 εάν ούν θεωρήτε τον υιόν τού ανθρώπου αναβαίνοντα όπου ήν το πρότερον; 63 το Πνεύμά εστιν το ζωοποιούν, η σάρξ ουκ ωφελεί ουδέν· τα ρήματα ά εγώ λαλώ υμίν, πνεύμά εστι και ζωή εστιν. 64 αλλ' εισίν εξ υμών τινες οί ου πιστεύουσιν. ήδει γάρ εξ αρχής ο Ιησούς τίνες εισίν οι μη πιστεύοντες και τις εστιν ο παραδώσων αυτόν. 65 και έλεγε· Διά τούτο είρηκα υμίν ότι ουδείς δύναται ελθείν προς με, εάν μη ή δεδομένον αυτώ εκ τού πατρός μου. 66 Εκ τούτου πολλοί απήλθον εκ των μαθητών αυτού εις τα οπίσω και ουκέτι μετ' αυτού περιεπάτουν. 67 είπεν ούν ο Ιησούς τοίς δώδεκα· Μή και υμείς θέλετε υπάγειν; 68 απεκρίθη ούν αυτώ Σίμων Πέτρος· Κύριε, προς τίνα απελευσόμεθα; ρήματα ζωής αιωνίου έχεις· 69 και ημείς πεπιστεύκαμεν και εγνώκαμεν ότι σύ εί ο Χριστός ο υιός τού Θεού τού ζώντος.

70 απεκρίθη αυτοίς ο Ιησούς· Ουκ εγώ υμάς τους δώδεκα εξελεξάμην; και εξ υμών είς διάβολός εστιν. 71 έλεγε δε τον Ιούδαν Σίμωνος Ισκαριώτην· ούτος γάρ έμελλεν αυτόν παραδιδόναι, είς ών εκ των δώδεκα.

Κεφάλαιο ζ΄

ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ

1 Καί περιεπάτει ο Ιησούς μετά ταύτα εν τή Γαλιλαία· ου γάρ ήθελεν εν τή Ιουδαία περιπατείν, ότι εζήτουν αυτόν οι Ιουδαίοι αποκτείναι. 2 ήν δε εγγύς η εορτή των Ιουδαίων η σκηνοπηγία. 3 είπον ούν προς αυτόν οι αδελφοί αυτού· Μετάβηθι εντεύθεν και ύπαγε εις την Ιουδαίαν, ίνα και οι μαθηταί σου θεωρήσωσι τα έργα σου ά ποιείς· 4 ουδείς γάρ εν κρυπτώ τι ποιεί και ζητεί αυτός εν παρρησία είναι. ει ταύτα ποιείς, φανέρωσον σεαυτόν τώ κόσμω. 5 ουδέ γάρ οι αδελφοί αυτού επίστευον εις αυτόν. 6 λέγει ούν αυτοίς ο Ιησούς· Ο καιρός ο εμός ούπω πάρεστιν, ο δε καιρός ο υμέτερος πάντοτέ εστιν έτοιμος. 7 ου δύναται ο κόσμος μισείν υμάς· εμέ δε μισεί, ότι εγώ μαρτυρώ περί αυτού ότι τα έργα αυτού πονηρά εστιν. 8 υμείς ανάβητε εις την εορτήν ταύτην, εγώ ούπω αναβαίνω εις την εορτήν ταύτην, ότι ο εμός καιρός ούπω πεπλήρωται. 9 ταύτα δε ειπών αυτοίς έμεινεν εν τή Γαλιλαία.

10 Ως δε ανέβησαν οι αδελφοί αυτού, τότε και αυτός ανέβη εις την εορτήν, ου φανερώς, αλλ' εν κρυπτώ. 11 οι ούν Ιουδαίοι εζήτουν αυτόν εν τή εορτή και έλεγον· Πού εστιν εκείνος; 12 και γογγυσμός πολύς περί αυτού ήν εν τοίς όχλοις, οι μέν έλεγον ότι αγαθός εστιν, άλλοι έλεγον, ού, αλλά πλανά τον όχλον. 13 ουδείς μέντοι παρρησία ελάλει περί αυτού διά τον φόβον των Ιουδαίων. 14 Ήδη δε της εορτής μεσούσης ανέβη ο Ιησούς εις το ιερόν και εδίδασκε. 15 εθαύμαζον οι Ιουδαίοι λέγοντες· Πώς ούτος γράμματα οίδε μη μεμαθηκώς; 16 απεκρίθη ούν αυτοίς ο Ιησούς και είπεν· Η εμή διδαχή ουκ έστιν εμή, αλλά τού πέμψαντός με· 17 εάν τις θέλη το θέλημα αυτού ποιείν, γνώσεται περί της διδαχής, πότερον εκ τού Θεού εστιν ή εγώ απ' εμαυτού λαλώ. 18 ο αφ' εαυτού λαλών την δόξαν την ιδίαν ζητεί, ο δε ζητών την δόξαν τού πέμψαντος αυτόν, ούτος αληθής εστιν, και αδικία εν αυτώ ουκ έστιν. 19 ου Μωϋσής δέδωκεν υμίν τον νόμον; και ουδείς εξ υμών ποιεί τον νόμον. τι με ζητείτε αποκτείναι;

20 απεκρίθη ο όχλος και είπε· Δαιμόνιον έχεις· τις σε ζητεί αποκτείναι; 21 απεκρίθη Ιησούς και είπεν αυτοίς· Έν έργον εποίησα, και πάντες θαυμάζετε διά τούτο 22 Μωϋσής δέδωκεν υμίν την περιτομήν, ουχ ότι εκ τού Μωϋσέως εστίν, αλλ' εκ των πατέρων, και εν σαββάτω περιτέμνετε άνθρωπον. 23 ει περιτομήν λαμβάνει άνθρωπος εν σαββάτω, ίνα μη λυθή ο νόμος Μωϋσέως, εμοί χολάτε ότι όλον άνθρωπον υγιή εποίησα εν σαββάτω! 24 μη κρίνετε κατ' όψιν, αλλά την δικαίαν κρίσιν κρίνατε. 25 Έλεγον ούν τινες εκ των Ιεροσολυμιτών· Ουχ ούτός εστιν ον ζητούσιν αποκτείναι; 26 και ίδε παρρησία λαλεί, και ουδέν αυτώ λέγουσι. μήποτε αληθώς έγνωσαν οι άρχοντες ότι ούτός εστιν αληθώς ο Χριστός; 27 αλλά τούτον οίδαμεν πόθεν εστίν· ο δε Χριστός όταν έρχηται, ουδείς γινώσκει πόθεν εστίν. 28 έκραξεν ούν εν τώ ιερώ διδάσκων ο Ιησούς και λέγων· Καμέ οίδατε, και οίδατε πόθεν ειμί· και απ' εμαυτού ουκ ελήλυθα, αλλ' έστιν αληθινός ο πέμψας με, ον υμείς ουκ οίδατε· 29 εγώ οίδα αυτόν, ότι παρ' αυτού ειμι κακείνός με απέστειλεν.

30 Εζήτουν ούν αυτόν πιάσαι, και ουδείς επέβαλεν επ' αυτόν την χείρα, ότι ούπω εληλύθει η ώρα αυτού. 31 πολλοί δε εκ τού όχλου επίστευσαν εις αυτόν και έλεγον ότι ο Χριστός όταν έλθη, μήτι πλείονα σημεία τούτων ποιήσει ών ούτος εποίησεν; 32 Ήκουσαν οι Φαρισαίοι τού όχλου γογγύζοντος περί αυτού ταύτα, και απέστειλαν υπηρέτας οι Φαρισαίοι και οι αρχιερείς ίνα πιάσωσιν αυτόν. 33 είπεν ούν ο Ιησούς· Έτι μικρόν χρόνον μεθ' υμών ειμι και υπάγω προς τον πέμψαντά με. 34 ζητήσετέ με και ουχ ευρήσετε· και όπου ειμί εγώ, υμείς ου δύνασθε ελθείν. 35 είπον ούν οι Ιουδαίοι προς εαυτούς· Πού ούτος μέλλει πορεύεσθαι, ότι ημείς ουχ ευρήσομεν αυτόν; μη εις την διασποράν των Ελλήνων μέλλει πορεύεσθαι και διδάσκειν τους Έλληνας; 36 τις εστιν ούτος ο λόγος ον είπε, ζητήσετέ με και ουχ ευρήσετε, και όπου ειμί εγώ, υμείς ου δύνασθε ελθείν; 37 Εν δε τή εσχάτη ημέρα τή μεγάλη της εορτής ειστήκει ο Ιησούς και έκραξε λέγων· Εάν τις διψά, ερχέσθω προς με και πινέτω. 38 ο πιστεύων εις εμέ, καθώς είπεν η γραφή, ποταμοί εκ της κοιλίας αυτού ρεύσουσιν ύδατος ζώντος. 39 τούτο δε είπε περί τού Πνεύματος ού έμελλον λαμβάνειν οι πιστεύσαντες εις αυτόν· ούπω γάρ ήν Πνεύμα Άγιον, ότι Ιησούς ουδέπω εδοξάσθη.

40 πολλοί ούν εκ τού όχλου ακούσαντες τον λόγον έλεγον· Ούτός εστιν αληθώς ο προφήτης· 41 άλλοι έλεγον· Ούτός εστιν ο Χριστός· οι δε έλεγον· Μή γάρ εκ της Γαλιλαίας ο Χριστός έρχεται; 42 ουχί η γραφή είπεν ότι εκ τού σπέρματος Δαυίδ και από Βηθλέεμ της κώμης, όπου ήν Δαυίδ, ο Χριστός έρχεται; 43 σχίσμα ούν εν τώ όχλω εγένετο δι' αυτόν. 44 τινές δε ήθελον εξ αυτών πιάσαι αυτόν, αλλ' ουδείς επέβαλεν επ' αυτόν τας χείρας. 45 Ήλθον ούν οι υπηρέται προς τους αρχιερείς και Φαρισαίους, και είπον αυτοίς εκείνοι· Διατί ουκ ηγάγετε αυτόν; 46 απεκρίθησαν οι υπηρέται· Ουδέποτε ούτως ελάλησεν άνθρωπος, ως ούτος ο άνθρωπος. 47 απεκρίθησαν ούν αυτοίς οι Φαρισαίοι· Μή και υμείς πεπλάνησθε; 48 μη τις εκ των αρχόντων επίστευσεν εις αυτόν ή εκ των Φαρισαίων; 49 αλλ’ ο όχλος ούτος ο μη γινώσκων τον νόμον επικατάρατοί εισι!

50 λέγει Νικόδημος προς αυτούς, ο ελθών νυκτός προς αυτόν, είς ών εξ αυτών· 51 Μή ο νόμος ημών κρίνει τον άνθρωπον, εάν μη ακούση παρ' αυτού πρότερον και γνώ τι ποιεί; 52 απεκρίθησαν και είπον αυτώ· Μή και σύ εκ της Γαλιλαίας εί; ερεύνησον και ίδε ότι προφήτης εκ της Γαλιλαίας ουκ εγήγερται. 53 Καί απήλθεν έκαστος εις τον οίκον αυτού.

Κεφάλαιο η΄

ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ

1 Ιησούς δε επορεύθη εις το όρος των ελαιών· 2 όρθρου δε πάλιν παρεγένετο εις το ιερόν, και πάς ο λαός ήρχετο προς αυτόν· και καθίσας εδίδασκεν αυτούς. 3 άγουσι δε οι γραμματείς και οι Φαρισαίοι γυναίκα επί μοιχεία κατειλημμένην, και στήσαντες αυτήν εν μέσω 4 λέγουσιν αυτώ· Διδάσκαλε, αύτη η γυνή κατείληπται επ' αυτοφώρω μοιχευομένη· 5 εν δε τώ νόμω ημών Μωϋσής ενετείλατο τας τοιαύτας λιθάζειν. 6 σύ ούν τι λέγεις; τούτο δε είπον εκπειράζοντες αυτόν, ίνα σχώσι κατηγορίαν κατ' αυτού. ο δε Ιησούς κάτω κύψας τώ δακτύλω έγραφεν εις την γήν. 7 ως δε επέμενον ερωτώντες αυτόν, ανέκυψε και είπεν αυτοίς· Ο αναμάρτητος υμών πρώτος βαλέτω λίθον επ' αυτήν. 8 και πάλιν κάτω κύψας έγραφεν εις την γήν. 9 οι δε ακούσαντες εξήρχοντο είς καθ' είς, αρξάμενοι από των πρεσβυτέρων, και κατελείφθη ο Ιησούς και η γυνή εν μέσω ούσα.

10 ανακύψας δε ο Ιησούς είπεν αυτή· Γύναι, που εισιν; ουδείς σε κατέκρινεν; 11 η δε είπεν· Ουδείς, Κύριε. είπε δε ο Ιησούς· Ουδέ εγώ σε κατακρίνω· πορεύου και από τού νύν μηκέτι αμάρτανε. 12 Πάλιν ούν αυτοίς ο Ιησούς ελάλησε λέγων· Εγώ ειμι το φώς τού κόσμου· ο ακολουθών εμοί ου μη περιπατήση εν τή σκοτία, αλλ' έξει το φώς της ζωής. 13 είπον ούν αυτώ οι Φαρισαίοι· Σύ περί σεαυτού μαρτυρείς· η μαρτυρία σου ουκ έστιν αληθής. 14 απεκρίθη Ιησούς και είπεν αυτοίς· Κάν εγώ μαρτυρώ περί εμαυτού, αληθής εστιν η μαρτυρία μου, ότι οίδα πόθεν ήλθον και που υπάγω· υμείς δε ουκ οίδατε πόθεν έρχομαι ή που υπάγω. 15 υμείς κατά την σάρκα κρίνετε· εγώ ου κρίνω ουδένα. 16 και εάν κρίνω δε εγώ, η κρίσις η εμή αληθής εστιν, ότι μόνος ουκ ειμί, αλλ' εγώ και ο πέμψας με πατήρ. 17 και εν τώ νόμω δε τώ υμετέρω γέγραπται ότι δύο ανθρώπων η μαρτυρία αληθής εστιν. 18 εγώ ειμι ο μαρτυρών περί εμαυτού, και μαρτυρεί περί εμού ο πέμψας με πατήρ. 19 έλεγον ούν αυτώ· Πού εστιν ο πατήρ σου; απεκρίθη Ιησούς· Ούτε εμέ οίδατε ούτε τον πατέρα μου· ει εμέ ήδειτε, και τον πατέρα μου ήδειτε αν.

20 Ταύτα τα ρήματα ελάλησεν ο Ιησούς εν τώ γαζοφυλακίω διδάσκων εν τώ ιερώ, και ουδείς επίασεν αυτόν, ότι ούπω εληλύθει η ώρα αυτού. 21 Είπεν ούν πάλιν αυτοίς ο Ιησούς· Εγώ υπάγω και ζητήσετέ με, και εν τή αμαρτία υμών αποθανείσθε· όπου εγώ υπάγω, υμείς ου δύνασθε ελθείν. 22 έλεγον ούν οι Ιουδαίοι· Μήτι αποκτενεί εαυτόν, ότι λέγει, όπου εγώ υπάγω, υμείς ου δύνασθε ελθείν; 23 και είπεν αυτοίς· Υμείς εκ των κάτω εστέ, εγώ εκ των άνω ειμί· υμείς εκ τού κόσμου τούτου εστέ, εγώ ουκ ειμί εκ τού κόσμου τούτου. 24 είπον ούν υμίν ότι αποθανείσθε εν ταίς αμαρτίαις υμών· εάν γάρ μη πιστεύσητε ότι εγώ ειμι, αποθανείσθε εν ταίς αμαρτίαις υμών. 25 έλεγον ούν αυτώ· Σύ τις εί; και είπεν αυτοίς ο Ιησούς· Τήν αρχήν ό,τι και λαλώ υμίν. 26 πολλά έχω περί υμών λαλείν και κρίνειν· αλλ' ο πέμψας με αληθής εστι, καγώ ά ήκουσα παρ' αυτού, ταύτα λέγω εις τον κόσμον. 27 ουκ έγνωσαν ότι τον πατέρα αυτοίς έλεγεν. 28 είπεν ούν αυτοίς ο Ιησούς· Όταν υψώσητε τον υιόν τού ανθρώπου, τότε γνώσεσθε ότι εγώ ειμι, και απ' εμαυτού ποιώ ουδέν, αλλά καθώς εδίδαξέ με ο πατήρ μου, ταύτα λαλώ. 29 και ο πέμψας με μετ' εμού εστιν· ουκ αφήκέ με μόνον ο πατήρ, ότι εγώ τα αρεστά αυτώ ποιώ πάντοτε.

30 Ταύτα αυτού λαλούντος πολλοί επίστευσαν εις αυτόν. 31 Έλεγεν ούν ο Ιησούς προς τους πεπιστευκότας αυτώ Ιουδαίους· Εάν υμείς μείνητε εν τώ λόγω τώ εμώ, αληθώς μαθηταί μου εστε, 32 και γνώσεσθε την αλήθειαν και η αλήθεια ελευθερώσει υμάς. 33 απεκρίθησαν αυτώ· Σπέρμα Αβραάμ εσμεν και ουδενί δεδουλεύκαμεν πώποτε· πώς σύ λέγεις ότι ελεύθεροι γενήσεσθε; 34 απεκρίθη αυτοίς ο Ιησούς· Αμήν αμήν λέγω υμίν ότι πάς ο ποιών την αμαρτίαν δούλός εστι της αμαρτίας. 35 ο δε δούλος ου μένει εν τή οικία εις τον αιώνα· ο υιός μένει εις τον αιώνα. 36 εάν ούν ο υιός υμάς ελευθερώση όντως ελεύθεροι έσεσθε. 37 οίδα ότι σπέρμα Αβραάμ εστε· αλλά ζητείτέ με αποκτείναι, ότι ο λόγος ο εμός ου χωρεί εν υμίν. 38 εγώ ό εώρακα παρά τώ πατρί μου λαλώ· και υμείς ούν ό εωράκατε παρά τώ πατρί υμών ποιείτε. 39 Απεκρίθησαν και είπον αυτώ· Ο πατήρ ημών Αβραάμ εστι. λέγει αυτοίς ο Ιησούς· Ει τέκνα τού Αβραάμ ήτε, τα έργα τού Αβραάμ εποιείτε.

40 νύν δε ζητείτέ με αποκτείναι, άνθρωπον ός την αλήθειαν υμίν λελάληκα, ήν ήκουσα παρά τού Θεού· τούτο Αβραάμ ουκ εποίησεν. 41 υμείς ποιείτε τα έργα τού πατρός υμών. είπον ούν αυτώ· Ημείς εκ πορνείας ου γεγεννήμεθα· ένα πατέρα έχομεν, τον Θεόν. 42 είπεν ούν αυτοίς ο Ιησούς· Ει ο Θεός πατήρ υμών ήν, ηγαπάτε αν εμέ, εγώ γάρ εκ τού Θεού εξήλθον και ήκω· ουδέ γάρ απ' εμαυτού ελήλυθα, αλλ' εκείνός με απέστειλε. 43 διατί την λαλιάν την εμήν ου γινώσκετε; ότι ου δύνασθε ακούειν τον λόγον τον εμόν. 44 υμείς εκ τού πατρός τού διαβόλου εστέ, και τας επιθυμίας τού πατρός υμών θέλετε ποιείν. εκείνος ανθρωποκτόνος ήν απ' αρχής, και εν τή αληθεία ουκ έστηκεν, ότι ουκ έστιν αλήθεια εν αυτώ· όταν λαλή το ψεύδος εκ των ιδίων λαλεί, ότι ψεύστης εστί και ο πατήρ αυτού. 45 εγώ δε ότι την αλήθειαν λέγω, ου πιστεύετέ μοι. 46 τις εξ υμών ελέγχει με περί αμαρτίας; ει δε αλήθειαν λέγω, διατί υμείς ου πιστεύετέ μοι; 47 ο ών εκ τού Θεού τα ρήματα τού Θεού ακούει· διά τούτο υμείς ουκ ακούετε, ότι εκ τού Θεού ουκ εστέ. 48 απεκρίθησαν ούν οι Ιουδαίοι και είπον αυτώ· Ου καλώς λέγομεν ημείς ότι Σαμαρείτης εί σύ και δαιμόνιον έχεις; 49 απεκρίθη Ιησούς· Εγώ δαιμόνιον ουκ έχω, αλλά τιμώ τον πατέρα μου, και υμείς ατιμάζετέ με.

50 εγώ δε ου ζητώ την δόξαν μου· έστιν ο ζητών και κρίνων. 51 αμήν αμήν λέγω υμίν, εάν τις τον λόγον τον εμόν τηρήση, θάνατον ου μη θεωρήση εις τον αιώνα. 52 είπον ούν αυτώ οι Ιουδαίοι· Νύν εγνώκαμεν ότι δαιμόνιον έχεις. Αβραάμ απέθανε και οι προφήται, και σύ λέγεις, εάν τις τον λόγον μου τηρήση, ου μη γεύσηται θανάτου εις τον αιώνα; 53 μη σύ μείζων εί τού πατρός ημών Αβραάμ, όστις απέθανε; και οι προφήται απέθανον· τίνα σεαυτόν σύ ποιείς; 54 απεκρίθη Ιησούς· Εάν εγώ δοξάζω εμαυτόν, η δόξα μου ουδέν εστιν· έστιν ο πατήρ μου ο δοξάζων με, ον υμείς λέγετε ότι Θεός ημών εστι· 55 και ουκ εγνώκατε αυτόν· εγώ δε οίδα αυτόν. και εάν είπω ότι ουκ οίδα αυτόν, έσομαι όμοιος υμών ψεύστης· αλλ' οίδα αυτόν και τον λόγον αυτού τηρώ. 56 Αβραάμ ο πατήρ υμών ηγαλλιάσατο ίνα ίδη την ημέραν την εμήν, και είδε και εχάρη. 57 είπον ούν οι Ιουδαίοι προς αυτόν· Πεντήκοντα έτη ούπω έχεις και Αβραάμ εώρακας; 58 είπεν αυτοίς ο Ιησούς· Αμήν αμήν λέγω υμίν, πριν Αβραάμ γενέσθαι εγώ ειμί. 59 ήραν ούν λίθους ίνα βάλωσιν επ' αυτόν· Ιησούς δε εκρύβη, και εξήλθεν εκ τού ιερού διά μέσου αυτών, και παρήγεν ούτως.

Κεφάλαιο θ΄

ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ

1 Καί παράγων είδεν άνθρωπον τυφλόν εκ γενετής· 2 και ηρώτησαν αυτόν οι μαθηταί αυτού λέγοντες· Ραββί, τις ήμαρτεν, ούτος ή οι γονείς αυτού, ίνα τυφλός γεννηθή; 3 απεκρίθη Ιησούς· Ούτε ούτος ήμαρτεν ούτε οι γονείς αυτού, αλλ' ίνα φανερωθή τα έργα τού Θεού εν αυτώ. 4 εμέ δεί εργάζεσθαι τα έργα τού πέμψαντός με έως ημέρα εστίν· έρχεται νύξ ότε ουδείς δύναται εργάζεσθαι. 5 όταν εν τώ κόσμω ώ, φώς ειμι τού κόσμου. 6 ταύτα ειπών έπτυσεν χαμαί και εποίησε πηλόν εκ τού πτύσματος, και επέχρισε τον πηλόν επί τους οφθαλμούς τού τυφλού 7 και είπεν αυτώ· Ύπαγε νίψαι εις την κολυμβήθραν τού Σιλωάμ, ό ερμηνεύεται απεσταλμένος. απήλθεν ούν και ενίψατο, και ήλθε βλέπων. 8 Οι ούν γείτονες και οι θεωρούντες αυτόν το πρότερον ότι τυφλός ήν, έλεγον· Ουχ ούτός εστιν ο καθήμενος και προσαιτών; 9 άλλοι έλεγον ότι ούτός εστιν· άλλοι δε ότι όμοιος αυτώ εστιν. εκείνος έλεγεν ότι εγώ ειμι.

10 έλεγον ούν αυτώ· Πώς ανεώχθησάν σου οι οφθαλμοί; 11 απεκρίθη εκείνος και είπεν· Άνθρωπος λεγόμενος Ιησούς πηλόν εποίησε και επέχρισέ μου τους οφθαλμούς και είπέ μοι· ύπαγε εις την κολυμβήθραν τού Σιλωάμ και νίψαι· απελθών δε και νιψάμενος ανέβλεψα. 12 είπον ούν αυτώ· Πού εστιν εκείνος; λέγει· Ουκ οίδα. 13 Άγουσιν αυτόν προς τους Φαρισαίους, τον ποτε τυφλόν. 14 ήν δε σάββατον ότε τον πηλόν εποίησεν ο Ιησούς και ανέωξεν αυτού τους οφθαλμούς. 15 πάλιν ούν ηρώτων αυτόν και οι Φαρισαίοι πώς ανέβλεψεν. ο δε είπεν αυτοίς· Πηλόν επέθηκέ μου επί τους οφθαλμούς, και ενιψάμην, και βλέπω. 16 έλεγον ούν εκ των Φαρισαίων τινές· Ούτος ο άνθρωπος ουκ έστι παρά τού Θεού, ότι το σάββατον ου τηρεί. άλλοι έλεγον· Πώς δύναται άνθρωπος αμαρτωλός τοιαύτα σημεία ποιείν; και σχίσμα ήν εν αυτοίς. 17 λέγουσι τώ τυφλώ πάλιν· Σύ τι λέγεις περί αυτού, ότι ήνοιξέ σου τους οφθαλμούς; ο δε είπεν ότι προφήτης εστίν. 18 ουκ επίστευον ούν οι Ιουδαίοι περί αυτού ότι τυφλός ήν και ανέβλεψεν, έως ότου εφώνησαν τους γονείς αυτού τού αναβλέψαντος 19 και ηρώτησαν αυτούς λέγοντες· Ούτός εστιν ο υιός υμών, ον υμείς λέγετε ότι τυφλός εγεννήθη; πώς ούν άρτι βλέπει;

20 απεκρίθησαν δε αυτοίς οι γονείς αυτού και είπον· Οίδαμεν ότι ούτός εστιν ο υιός ημών και ότι τυφλός εγεννήθη· 21 πώς δε νύν βλέπει ουκ οίδαμεν, ή τις ήνοιξεν αυτού τους οφθαλμούς ημείς ουκ οίδαμεν· αυτός ηλικίαν έχει, αυτόν ερωτήσατε, αυτός περί εαυτού λαλήσει. 22 ταύτα είπον οι γονείς αυτού, ότι εφοβούντο τους Ιουδαίους· ήδη γάρ συνετέθειντο οι Ιουδαίοι ίνα, εάν τις ομολογήση Χριστόν, αποσυνάγωγος γένηται. 23 διά τούτο οι γονείς αυτού είπον ότι ηλικίαν έχει, αυτόν ερωτήσατε. 24 Εφώνησαν ούν εκ δευτέρου τον άνθρωπον ός ήν τυφλός, και είπον αυτώ· Δός δόξαν τώ Θεώ· ημείς οίδαμεν ότι ο άνθρωπος ούτος αμαρτωλός εστιν. 25 απεκρίθη ούν εκείνος και είπεν· Ει αμαρτωλός εστιν ουκ οίδα· έν οίδα, ότι τυφλός ών άρτι βλέπω. 26 είπον δε αυτώ πάλιν· Τί εποίησέ σοι; πώς ήνοιξέ σου τους οφθαλμούς; 27 απεκρίθη αυτοίς· Είπον υμίν ήδη, και ουκ ηκούσατε· τι πάλιν θέλετε ακούειν; μη και υμείς θέλετε αυτού μαθηταί γενέσθαι; 28 ελοιδόρησαν αυτόν και είπον· Σύ εί μαθητής εκείνου· ημείς δε τού Μωϋσέως εσμέν μαθηταί. 29 ημείς οίδαμεν ότι Μωϋσεί λελάληκεν ο Θεός· τούτον δε ουκ οίδαμεν πόθεν εστίν.

30 απεκρίθη ο άνθρωπος και είπεν αυτοίς· Εν γάρ τούτω θαυμαστόν εστιν, ότι υμείς ουκ οίδατε πόθεν εστί, και ανέωξέ μου τους οφθαλμούς. 31 οίδαμεν δε ότι αμαρτωλών ο Θεός ουκ ακούει, αλλ' εάν τις θεοσεβής ή και το θέλημα αυτού ποιή, τούτου ακούει. 32 εκ τού αιώνος ουκ ηκούσθη ότι ήνοιξέ τις οφθαλμούς τυφλού γεγεννημένου· 33 ει μη ήν ούτος παρά Θεού, ουκ ηδύνατο ποιείν ουδέν. 34 απεκρίθησαν και είπον αυτώ· Εν αμαρτίαις σύ εγεννήθης όλος, και σύ διδάσκεις ημάς; και εξέβαλον αυτόν έξω. 35 Ήκουσεν Ιησούς ότι εξέβαλον αυτόν έξω, και ευρών αυτόν είπεν αυτώ· Σύ πιστεύεις εις τον υιόν τού Θεού; 36 απεκρίθη εκείνος και είπε· Καί τις εστι, Κύριε, ίνα πιστεύσω εις αυτόν; 37 είπε δε αυτώ ο Ιησούς· Καί εώρακας αυτόν και ο λαλών μετά σού εκείνός εστιν. 38 ο δε έφη· Πιστεύω, Κύριε· και προσεκύνησεν αυτώ. 39 και είπεν ο Ιησούς· Εις κρίμα εγώ εις τον κόσμον τούτον ήλθον, ίνα οι μη βλέποντες βλέπωσι και οι βλέποντες τυφλοί γένωνται.

40 Καί ήκουσαν εκ των Φαρισαίων ταύτα οι όντες μετ' αυτού, και είπον αυτώ· Μή και ημείς τυφλοί εσμεν; 41 είπεν αυτοίς ο Ιησούς· Ει τυφλοί ήτε, ουκ αν είχετε αμαρτίαν· νύν δε λέγετε ότι βλέπομεν· η ούν αμαρτία υμών μένει.

Κεφάλαιο Ι΄

ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ

1 Αμήν αμήν λέγω υμίν, ο μη εισερχόμενος διά της θύρας εις την αυλήν των προβάτων, αλλά αναβαίνων αλλαχόθεν, εκείνος κλέπτης εστί και ληστής· 2 ο δε εισερχόμενος διά της θύρας ποιμήν εστι των προβάτων. 3 τούτω ο θυρωρός ανοίγει, και τα πρόβατα της φωνής αυτού ακούει, και τα ίδια πρόβατα καλεί κατ' όνομα και εξάγει αυτά. 4 και όταν τα ίδια πρόβατα εκβάλη, έμπροσθεν αυτών πορεύεται, και τα πρόβατα αυτώ ακολουθεί, ότι οίδασι την φωνήν αυτού· 5 αλλοτρίω δε ου μη ακολουθήσωσιν, αλλά φεύξονται απ' αυτού, ότι ουκ οίδασι των αλλοτρίων την φωνήν. 6 Ταύτην την παροιμίαν είπεν αυτοίς ο Ιησούς· εκείνοι δε ουκ έγνωσαν τίνα ήν ά ελάλει αυτοίς. 7 Είπεν ούν πάλιν αυτοίς ο Ιησούς· Αμήν αμήν λέγω υμίν ότι εγώ ειμι η θύρα των προβάτων. 8 πάντες όσοι ήλθον πρό εμού, κλέπται εισί και λησταί· αλλ' ουκ ήκουσαν αυτών τα πρόβατα. 9 εγώ ειμι η θύρα· δι' εμού εάν τις εισέλθη, σωθήσεται, και εισελεύσεται και εξελεύσεται, και νομήν ευρήσει.

10 ο κλέπτης ουκ έρχεται ει μη ίνα κλέψη και θύση και απολέση· εγώ ήλθον ίνα ζωήν έχωσι και περισσόν έχωσιν. 11 εγώ ειμι ο ποιμήν ο καλός. ο ποιμήν ο καλός την ψυχήν αυτού τίθησιν υπέρ των προβάτων· 12 ο μισθωτός δε και ουκ ών ποιμήν, ού ουκ εισί τα πρόβατα ίδια, θεωρεί τον λύκον ερχόμενον και αφίησι τα πρόβατα και φεύγει· και ο λύκος αρπάζει αυτά και σκορπίζει τα πρόβατα. 13 ο δε μισθωτός φεύγει, ότι μισθωτός εστι και ου μέλει αυτώ περί των προβάτων. 14 εγώ ειμι ο ποιμήν ο καλός, και γινώσκω τα εμά και γινώσκομαι υπό των εμών, 15 καθώς γινώσκει με ο πατήρ καγώ γινώσκω τον πατέρα, και την ψυχήν μου τίθημι υπέρ των προβάτων. 16 και άλλα πρόβατα έχω, ά ουκ έστιν εκ της αυλής ταύτης· κακείνά με δεί αγαγείν, και της φωνής μου ακούσουσι, και γενήσεται μία ποίμνη, είς ποιμήν. 17 διά τούτό με ο πατήρ αγαπά, ότι εγώ τίθημι την ψυχήν μου, ίνα πάλιν λάβω αυτήν. 18 ουδείς αίρει αυτήν απ' εμού, αλλ' εγώ τίθημι αυτήν απ' εμαυτού· εξουσίαν έχω θείναι αυτήν, και εξουσίαν έχω πάλιν λαβείν αυτήν· ταύτην την εντολήν έλαβον παρά τού πατρός μου. 19 Σχίσμα ούν πάλιν εγένετο εν τοίς Ιουδαίοις διά τους λόγους τούτους.

20 έλεγον δε πολλοί εξ αυτών· Δαιμόνιον έχει και μαίνεται· τι αυτού ακούετε; 21 άλλοι έλεγον· Ταύτα τα ρήματα ουκ έστι δαιμονιζομένου· μη δαιμόνιον δύναται τυφλών οφθαλμούς ανοίγειν; 22 Εγένετο δε τα εγκαίνια εν τοίς Ιεροσολύμοις, και χειμών ήν· 23 και περιεπάτει ο Ιησούς εν τώ ιερώ εν τή στοά τού Σολομώντος. 24 εκύκλωσαν ούν αυτόν οι Ιουδαίοι και έλεγον αυτώ· Έως πότε την ψυχήν ημών αίρεις; ει σύ εί ο Χριστός, ειπέ ημίν παρρησία. 25 απεκρίθη αυτοίς ο Ιησούς· Είπον υμίν, και ου πιστεύετε· τα έργα ά εγώ ποιώ εν τώ ονόματι τού πατρός μου, ταύτα μαρτυρεί περί εμού· 26 αλλ' υμείς ου πιστεύετε· ου γάρ εστε εκ των προβάτων των εμών, καθώς είπον υμίν. 27 τα πρόβατα τα εμά της φωνής μου ακούει, καγώ γινώσκω αυτά, και ακολουθούσί μοι, 28 καγώ ζωήν αιώνιον δίδωμι αυτοίς, και ου μη απόλωνται εις τον αιώνα, και ουχ αρπάσει τις αυτά εκ της χειρός μου. 29 ο πατήρ μου, ός δέδωκέ μοι, μείζων πάντων εστί, και ουδείς δύναται αρπάζειν εκ της χειρός τού πατρός μου.

30 εγώ και ο πατήρ έν εσμεν. 31 Εβάστασαν ούν πάλιν λίθους οι Ιουδαίοι ίνα λιθάσωσιν αυτόν. 32 απεκρίθη αυτοίς ο Ιησούς· Πολλά έργα καλά έδειξα υμίν εκ τού πατρός μου, διά ποίον αυτών έργον λιθάζετέ με; 33 απεκρίθησαν αυτώ οι Ιουδαίοι λέγοντες· Περί καλού έργου ου λιθάζομέν σε, αλλά περί βλασφημίας, και ότι σύ άνθρωπος ών ποιείς σεαυτόν Θεόν. 34 απεκρίθη αυτοίς ο Ιησούς· Ουκ έστι γεγραμμένον εν τώ νόμω υμών, εγώ είπα, θεοί εστε; 35 ει εκείνους είπε θεούς, προς ούς ο λόγος τού Θεού εγένετο, και ου δύναται λυθήναι η γραφή, 36 ον ο πατήρ ηγίασε και απέστειλεν εις τον κόσμον, υμείς λέγετε ότι βλασφημείς, ότι είπον, υιός τού Θεού ειμι; 37 ει ου ποιώ τα έργα τού πατρός μου, μη πιστεύετέ μοι· 38 ει δε ποιώ, κάν εμοί μη πιστεύητε, τοίς έργοις πιστεύσατε, ίνα γνώτε και πιστεύσητε, ότι εν εμοί ο πατήρ καγώ εν αυτώ. 39 Εζήτουν ούν πάλιν πιάσαι αυτόν· και εξήλθεν εκ της χειρός αυτών.

40 Καί απήλθε πάλιν πέραν τού Ιορδάνου, εις τον τόπον όπου ήν Ιωάννης το πρώτον βαπτίζων, και έμεινεν εκεί. 41 και πολλοί ήλθον προς αυτόν και έλεγον ότι Ιωάννης μέν σημείον εποίησεν ουδέν, πάντα δε όσα είπεν Ιωάννης περί τούτου, αληθή ήν. 42 και πολλοί επίστευσαν εις αυτόν εκεί.

Κεφάλαιο Ια΄

ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ

1 Ήν δε τις ασθενών Λάζαρος από Βηθανίας, εκ της κώμης Μαρίας και Μάρθας της αδελφής αυτής. 2 ήν δε Μαριάμ η αλείψασα τον Κύριον μύρω και εκμάξασα τους πόδας αυτού ταίς θριξίν αυτής, ής ο αδελφός Λάζαρος ησθένει. 3 απέστειλαν ούν αι αδελφαί προς αυτόν λέγουσαι· Κύριε, ίδε ον φιλείς ασθενεί. 4 ακούσας δε ο Ιησούς είπεν· Αύτη η ασθένεια ουκ έστι προς θάνατον, αλλ' υπέρ της δόξης τού Θεού, ίνα δοξασθή ο υιός τού Θεού δι' αυτής. 5 ηγάπα δε ο Ιησούς την Μάρθαν και την αδελφήν αυτής και τον Λάζαρον. 6 ως ούν ήκουσεν ότι ασθενεί, τότε μέν έμεινεν εν ώ ήν τόπω δύο ημέρας· 7 έπειτα μετά τούτο λέγει τοίς μαθηταίς· Άγωμεν εις την Ιουδαίαν πάλιν. 8 λέγουσιν αυτώ οι μαθηταί· Ραββί, νύν εζήτουν σε λιθάσαι οι Ιουδαίοι, και πάλιν υπάγεις εκεί; 9 απεκρίθη Ιησούς· Ουχί δώδεκά εισιν ώραι της ημέρας; εάν τις περιπατή εν τή ημέρα, ου προσκόπτει, ότι το φώς τού κόσμου τούτου βλέπει·

10 εάν δε τις περιπατή εν τή νυκτί, προσκόπτει, ότι το φώς ουκ έστιν εν αυτώ. 11 ταύτα είπε, και μετά τούτο λέγει αυτοίς· Λάζαρος ο φίλος ημών κεκοίμηται· αλλά πορεύομαι ίνα εξυπνήσω αυτόν· 12 είπον ούν οι μαθηταί αυτού· Κύριε, ει κεκοίμηται, σωθήσεται. 13 ειρήκει δε ο Ιησούς περί τού θανάτου αυτού· εκείνοι δε έδοξαν ότι περί της κοιμήσεως τού ύπνου λέγει. 14 τότε ούν είπεν αυτοίς ο Ιησούς παρρησία· Λάζαρος απέθανε, 15 και χαίρω δι' υμάς, ίνα πιστεύσητε, ότι ουκ ήμην εκεί· αλλ' άγωμεν προς αυτόν. 16 είπεν ούν Θωμάς ο λεγόμενος Δίδυμος τοίς συμμαθηταίς· Άγωμεν και ημείς ίνα αποθάνωμεν μετ' αυτού. 17 Ελθών ούν ο Ιησούς εύρεν αυτόν τέσσαρας ημέρας ήδη έχοντα εν τώ μνημείω. 18 ήν δε η Βηθανία εγγύς των Ιεροσολύμων ως από σταδίων δεκαπέντε. 19 και πολλοί εκ των Ιουδαίων εληλύθεισαν προς τας περί Μάρθαν και Μαρίαν ίνα παραμυθήσωνται αυτάς περί τού αδελφού αυτών.

20 η ούν Μάρθα ως ήκουσεν ότι ο Ιησούς έρχεται, υπήντησεν αυτώ· Μαρία δε εν τώ οίκω εκαθέζετο. 21 είπεν ούν η Μάρθα προς τον Ιησούν· Κύριε, ει ής ώδε, ο αδελφός μου ουκ αν ετεθνήκει. 22 αλλά και νύν οίδα ότι όσα αν αιτήση τον Θεόν, δώσει σοι ο Θεός. 23 λέγει αυτή ο Ιησούς· Αναστήσεται ο αδελφός σου. 24 λέγει αυτώ Μάρθα· Οίδα ότι αναστήσεται εν τή αναστάσει εν τή εσχάτη ημέρα. 25 είπεν αυτή ο Ιησούς· Εγώ ειμι η ανάστασις και η ζωή. 26 ο πιστεύων εις εμέ, κάν αποθάνη, ζήσεται· και πάς ο ζών και πιστεύων εις εμέ ου μη αποθάνη εις τον αιώνα. πιστεύεις τούτο; 27 λέγει αυτώ· Ναί, Κύριε, εγώ πεπίστευκα ότι σύ εί ο Χριστός ο υιός τού Θεού ο εις τον κόσμον ερχόμενος. 28 και ταύτα ειπούσα απήλθε και εφώνησε Μαρίαν την αδελφήν αυτής λάθρα ειπούσα· Ο διδάσκαλος πάρεστι και φωνεί σε. 29 εκείνη ως ήκουσεν, εγείρεται ταχύ και έρχεται προς αυτόν.

30 ούπω δε εληλύθει ο Ιησούς εις την κώμην, αλλ' ήν εν τώ τόπω όπου υπήντησεν αυτώ η Μάρθα. 31 οι ούν Ιουδαίοι οι όντες μετ' αυτής εν τή οικία και παραμυθούμενοι αυτήν, ιδόντες την Μαρίαν ότι ταχέως ανέστη και εξήλθεν, ηκολούθησαν αυτή, λέγοντες ότι υπάγει εις το μνημείον ίνα κλαύση εκεί. 32 η ούν Μαρία ως ήλθεν όπου ήν Ιησούς, ιδούσα αυτόν έπεσεν αυτού εις τους πόδας λέγουσα αυτώ· Κύριε, ει ής ώδε, ουκ αν απέθανέ μου ο αδελφός. 33 Ιησούς ούν ως είδεν αυτήν κλαίουσαν και τους συνελθόντας αυτή Ιουδαίους κλαίοντας, ενεβριμήσατο τώ πνεύματι και ετάραξεν εαυτόν, 34 και είπε· Πού τεθείκατε αυτόν; 35 λέγουσιν αυτώ· Κύριε, έρχου και ίδε. εδάκρυσεν ο Ιησούς. 36 έλεγον ούν οι Ιουδαίοι· Ίδε πώς εφίλει αυτόν· 37 τινές δε εξ αυτών είπον· Ουκ εδύνατο ούτος, ο ανοίξας τους οφθαλμούς τού τυφλού, ποιήσαι ίνα και ούτος μη αποθάνη; 38 Ιησούς ούν, πάλιν εμβριμώμενος εν εαυτώ, έρχεται εις το μνημείον· ήν δε σπήλαιον, και λίθος επέκειτο επ' αυτώ. 39 λέγει ο Ιησούς· Άρατε τον λίθον. λέγει αυτώ η αδελφή τού τεθνηκότος Μάρθα· Κύριε, ήδη όζει· τεταρταίος γάρ εστι.

40 λέγει αυτή ο Ιησούς· Ουκ είπόν σοι ότι εάν πιστεύσης, όψει την δόξαν τού Θεού; 41 ήραν ούν τον λίθον ού ήν ο τεθνηκώς κείμενος. ο δε Ιησούς ήρε τους οφθαλμούς άνω και είπε· Πάτερ, ευχαριστώ σοι ότι ήκουσάς μου. 42 εγώ δε ήδειν ότι πάντοτέ μου ακούεις· αλλά διά τον όχλον τον περιεστώτα είπον, ίνα πιστεύσωσιν ότι σύ με απέστειλας. 43 και ταύτα ειπών φωνή μεγάλη εκραύγασε· Λάζαρε, δεύρο έξω. 44 και εξήλθεν ο τεθνηκώς δεδεμένος τους πόδας και τας χείρας κειρίαις και η όψις αυτού σουδαρίω περιεδέδετο. λέγει αυτοίς ο Ιησούς· Λύσατε αυτόν και άφετε υπάγειν. 45 Πολλοί ούν εκ των Ιουδαίων, οι ελθόντες προς την Μαρίαν και θεασάμενοι ά εποίησεν ο Ιησούς, επίστευσαν εις αυτόν. 46 τινές δε εξ αυτών απήλθον προς τους Φαρισαίους και είπον αυτοίς ά εποίησεν ο Ιησούς. 47 συνήγαγον ούν οι αρχιερείς και οι Φαρισαίοι συνέδριον και έλεγον· Τί ποιούμεν, ότι ούτος ο άνθρωπος πολλά σημεία ποιεί; 48 εάν αφώμεν αυτόν ούτω, πάντες πιστεύσουσιν εις αυτόν, και ελεύσονται οι Ρωμαίοι και αρούσιν ημών και τον τόπον και το έθνος. 49 είς δε τις εξ αυτών Καϊάφας, αρχιερεύς ών τού ενιαυτού εκείνου, είπεν αυτοίς· Υμείς ουκ οίδατε ουδέν,

50 ουδέ διαλογίζεσθε ότι συμφέρει υμίν ίνα είς άνθρωπος αποθάνη υπέρ τού λαού και μη όλον το έθνος απόληται. 51 τούτο δε αφ' εαυτού ουκ είπεν, αλλά αρχιερεύς ών τού ενιαυτού εκείνου προεφήτευσεν ότι έμελλεν ο Ιησούς αποθνήσκειν υπέρ τού έθνους, 52 και ουχ υπέρ τού έθνους μόνον, αλλ' ίνα και τα τέκνα τού Θεού τα διεσκορπισμένα συναγάγη εις έν. 53 απ' εκείνης ούν της ημέρας συνεβουλεύσαντο ίνα αποκτείνωσιν αυτόν. 54 Ιησούς ούν ουκέτι παρρησία περιεπάτει εν τοίς Ιουδαίοις, αλλά απήλθεν εκείθεν εις την χώραν εγγύς της ερήμου, εις Εφραίμ λεγομένην πόλιν, κακεί διέτριβε μετά των μαθητών αυτού. 55 ήν δε εγγύς το πάσχα των Ιουδαίων, και ανέβησαν πολλοί εις Ιεροσόλυμα εκ της χώρας πρό τού πάσχα ίνα αγνίσωσιν εαυτούς. 56 εζήτουν ούν τον Ιησούν και έλεγον μετ' αλλήλων εν τώ ιερώ εστηκότες· Τί δοκεί υμίν; ότι ου μη έλθη εις την εορτήν; 57 δεδώκεισαν δε και οι αρχιερείς και οι Φαρισαίοι εντολήν ίνα εάν τις γνώ που εστι, μηνύση, όπως πιάσωσιν αυτόν.

Κεφάλαιο Ιβ΄

ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ

1 Ο ούν Ιησούς πρό έξ ημερών τού πάσχα ήλθεν εις Βηθανίαν, όπου ήν Λάζαρος ο τεθνηκώς, ον ήγειρεν εκ νεκρών. 2 εποίησαν ούν αυτώ δείπνον εκεί, και η Μάρθα διηκόνει· ο δε Λάζαρος είς ήν εκ των ανακειμένων σύν αυτώ. 3 η ούν Μαρία, λαβούσα λίτραν μύρου νάρδου πιστικής πολυτίμου, ήλειψε τους πόδας τού Ιησού και εξέμαξε ταίς θριξίν αυτής τους πόδας αυτού· η δε οικία επληρώθη εκ της οσμής τού μύρου. 4 λέγει ούν είς εκ των μαθητών αυτού, Ιούδας Σίμωνος Ισκαριώτης, ο μέλλων αυτόν παραδιδόναι· 5 Διατί τούτο το μύρον ουκ επράθη τριακοσίων δηναρίων και εδόθη πτωχοίς; 6 είπε δε τούτο ουχ ότι περί των πτωχών έμελεν αυτώ, αλλ' ότι κλέπτης ήν, και το γλωσσόκομον είχε και τα βαλλόμενα εβάσταζεν. 7 είπεν ούν ο Ιησούς· Άφες αυτήν, εις την ημέραν τού ενταφιασμού μου τετήρηκεν αυτό. 8 τους πτωχούς γάρ πάντοτε έχετε μεθ' εαυτών, εμέ δε ου πάντοτε έχετε. 9 Έγνω ούν όχλος πολύς εκ των Ιουδαίων ότι εκεί εστι, και ήλθον ου διά τον Ιησούν μόνον, αλλ' ίνα και τον Λάζαρον ίδωσιν ον ήγειρεν εκ νεκρών.

10 εβουλεύσαντο δε οι αρχιερείς ίνα και τον Λάζαρον αποκτείνωσιν, 11 ότι πολλοί δι' αυτόν υπήγον των Ιουδαίων και επίστευον εις τον Ιησούν. 12 Τή επαύριον ο όχλος πολύς ο ελθών εις την εορτήν, ακούσαντες ότι έρχεται Ιησούς εις Ιεροσόλυμα, 13 έλαβον τα βαία των φοινίκων και εξήλθον εις υπάντησιν αυτώ, και εκραύγαζον· Ωσαννά· ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου, ο βασιλεύς τού Ισραήλ. 14 ευρών δε ο Ιησούς ονάριον εκάθισεν επ' αυτό, καθώς εστι γεγραμμένον· 15 Μή φοβού, θύγατερ Σιών· ιδού ο βασιλεύς σου έρχεται καθήμενος επί πώλον όνου. 16 Ταύτα δε ουκ έγνωσαν οι μαθηταί αυτού το πρώτον, αλλ' ότε εδοξάσθη ο Ιησούς, τότε εμνήσθησαν ότι ταύτα ήν επ' αυτώ γεγραμμένα, και ταύτα εποίησαν αυτώ. 17 Εμαρτύρει ούν ο όχλος ο ών μετ' αυτού ότε τον Λάζαρον εφώνησεν εκ τού μνημείου και ήγειρεν αυτόν εκ νεκρών. 18 διά τούτο και υπήντησεν αυτώ ο όχλος, ότι ήκουσαν τούτο αυτόν πεποιηκέναι το σημείον. 19 οι ούν Φαρισαίοι είπον προς εαυτούς· Θεωρείτε ότι ουκ ωφελείτε ουδέν; ίδε ο κόσμος οπίσω αυτού απήλθεν.

20 Ήσαν δε τινες Έλληνες εκ των αναβαινόντων ίνα προσκυνήσωσιν εν τή εορτή. 21 ούτοι ούν προσήλθον Φιλίππω τώ από Βηθσαϊδά της Γαλιλαίας, και ηρώτων αυτόν λέγοντες· Κύριε, θέλομεν τον Ιησούν ιδείν. 22 έρχεται Φίλιππος και λέγει τώ Ανδρέα, και πάλιν Ανδρέας και Φίλιππος και λέγουσι τώ Ιησού· 23 ο δε Ιησούς απεκρίνατο αυτοίς λέγων· Ελήλυθεν η ώρα ίνα δοξασθή ο υιός τού ανθρώπου. 24 αμήν αμήν λέγω υμίν, εάν μη ο κόκκος τού σίτου πεσών εις την γήν αποθάνη, αυτός μόνος μένει· εάν δε αποθάνη, πολύν καρπόν φέρει. 25 ο φιλών την ψυχήν αυτού απολέσει αυτήν, και ο μισών την ψυχήν αυτού εν τώ κόσμω τούτω, εις ζωήν αιώνιον φυλάξει αυτήν. 26 εάν εμοί διακονή τις, εμοί ακολουθείτω, και όπου ειμί εγώ, εκεί και ο διάκονος ο εμός έσται· και εάν τις εμοί διακονή, τιμήσει αυτόν ο πατήρ. 27 Νύν η ψυχή μου τετάρακται, και τι είπω; Πάτερ, σώσόν με εκ της ώρας ταύτης. αλλά διά τούτο ήλθον εις την ώραν ταύτην. 28 πάτερ, δόξασόν σου το όνομα. ήλθεν ούν φωνή εκ τού ουρανού· Καί εδόξασα και πάλιν δοξάσω. 29 ο ούν όχλος ο εστώς και ακούσας έλεγε βροντήν γεγονέναι· άλλοι έλεγον· Άγγελος αυτώ λελάληκεν.

30 απεκρίθη ο Ιησούς και είπεν· Ου δι' εμέ αύτη η φωνή γέγονεν, αλλά δι' υμάς. 31 νύν κρίσις εστί τού κόσμου τούτου, νύν ο άρχων τού κόσμου τούτου εκβληθήσεται έξω· 32 καγώ εάν υψωθώ εκ της γής, πάντας ελκύσω προς εμαυτόν. 33 τούτο δε έλεγεν σημαίνων ποίω θανάτω ήμελλεν αποθνήσκειν. 34 απεκρίθη αυτώ ο όχλος· Ημείς ηκούσαμεν εκ τού νόμου ότι ο Χριστός μένει εις τον αιώνα, και πώς σύ λέγεις, δεί υψωθήναι τον υιόν τού ανθρώπου; τις εστιν ούτος ο υιός τού ανθρώπου; 35 είπεν ούν αυτοίς ο Ιησούς· Έτι μικρόν χρόνον το φώς μεθ' υμών εστι· περιπατείτε έως το φώς έχετε, ίνα μη σκοτία υμάς καταλάβη· και ο περιπατών εν τή σκοτία ουκ οίδεν που υπάγει. 36 έως το φώς έχετε, πιστεύετε εις το φώς ίνα υιοί φωτός γένησθε. Ταύτα ελάλησεν Ιησούς, και απελθών εκρύβη απ' αυτών. 37 Τοσαύτα δε αυτού σημεία πεποιηκότος έμπροσθεν αυτών ουκ επίστευον εις αυτόν, 38 ίνα ο λόγος Ησαίου τού προφήτου πληρωθή ον είπε· Κύριε, τις επίστευσε τή ακοή ημών; και ο βραχίων Κυρίου τίνι απεκαλύφθη; 39 διά τούτο ουκ ηδύναντο πιστεύειν, ότι πάλιν είπεν Ησαίας·

40 Τετύφλωκεν αυτών τους οφθαλμούς και πεπώρωκεν αυτών την καρδίαν, ίνα μη ίδωσι τοίς οφθαλμοίς και νοήσωσι τή καρδία και επιστραφώσι, και ιάσομαι αυτούς. 41 ταύτα είπεν Ησαίας ότε είδεν την δόξαν αυτού και ελάλησε περί αυτού. 42 όμως μέντοι και εκ των αρχόντων πολλοί επίστευσαν εις αυτόν, αλλά διά τους Φαρισαίους ουχ ωμολόγουν, ίνα μη αποσυνάγωγοι γένωνται· 43 ηγάπησαν γάρ την δόξαν των ανθρώπων μάλλον ήπερ την δόξαν τού Θεού. 44 Ιησούς δε έκραξε και είπεν· Ο πιστεύων εις εμέ ου πιστεύει εις εμέ, αλλ' εις τον πέμψαντά με, 45 και ο θεωρών εμέ θεωρεί τον πέμψαντά με. 46 εγώ φώς εις τον κόσμον ελήλυθα, ίνα πάς ο πιστεύων εις εμέ εν τή σκοτία μη μείνη. 47 και εάν τις μου ακούση των ρημάτων και μη πιστεύση, εγώ ου κρίνω αυτόν· ου γάρ ήλθον ίνα κρίνω τον κόσμον, αλλ' ίνα σώσω τον κόσμον. 48 ο αθετών εμέ και μη λαμβάνων τα ρήματά μου, έχει τον κρίνοντα αυτόν· ο λόγος ον ελάλησα, εκείνος κρινεί αυτόν εν τή εσχάτη ημέρα· 49 ότι εγώ εξ εμαυτού ουκ ελάλησα, αλλ' ο πέμψας με πατήρ αυτός μοι εντολήν έδωκε τι είπω και τι λαλήσω·

50 και οίδα ότι η εντολή αυτού ζωή αιώνιός εστιν. ά ούν λαλώ εγώ, καθώς είρηκέ μοι ο πατήρ, ούτω λαλώ.

Κεφάλαιο Ιγ΄

ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ

1 Πρό δε της εορτής τού πάσχα ειδώς ο Ιησούς ότι ελήλυθεν αυτού η ώρα ίνα μεταβή εκ τού κόσμου τούτου προς τον πατέρα, αγαπήσας τους ιδίους τους εν τώ κόσμω, εις τέλος ηγάπησεν αυτούς. 2 και δείπνου γινομένου, τού διαβόλου ήδη βεβληκότος εις την καρδίαν Ιούδα Σίμωνος Ισκαριώτου ίνα αυτόν παραδώ, 3 ειδώς ο Ιησούς ότι πάντα δέδωκεν αυτώ ο πατήρ εις τας χείρας, και ότι από Θεού εξήλθε και προς τον Θεόν υπάγει, 4 εγείρεται εκ τού δείπνου και τίθησι τα ιμάτια, και λαβών λέντιον διέζωσεν εαυτόν. 5 είτα βάλλει ύδωρ εις τον νιπτήρα, και ήρξατο νίπτειν τους πόδας των μαθητών και εκμάσσειν τώ λεντίω ώ ήν διεζωσμένος. 6 έρχεται ούν προς Σίμωνα Πέτρον, και λέγει αυτώ εκείνος· Κύριε, σύ μου νίπτεις τους πόδας; 7 απεκρίθη Ιησούς και είπεν αυτώ· Ό εγώ ποιώ, σύ ουκ οίδας άρτι, γνώση δε μετά ταύτα. 8 λέγει αυτώ Πέτρος· Ου μη νίψης τους πόδας μου εις τον αιώνα. απεκρίθη αυτώ ο Ιησούς· Εάν μη νίψω σε, ουκ έχεις μέρος μετ' εμού. 9 λέγει αυτώ Σίμων Πέτρος· Κύριε, μη τους πόδας μου μόνον, αλλά και τας χείρας και την κεφαλήν.

10 λέγει αυτώ ο Ιησούς· Ο λελουμένος ου χρείαν έχει ή τους πόδας νίψασθαι, αλλ' έστι καθαρός όλος· και υμείς καθαροί εστε, αλλ' ουχί πάντες. 11 ήδει γάρ τον παραδιδόντα αυτόν· διά τούτο είπεν· ουχί πάντες καθαροί εστε. 12 Ότε ούν ένιψε τους πόδας αυτών και έλαβε τα ιμάτια αυτού, αναπεσών πάλιν, είπεν αυτοίς· Γινώσκετε τι πεποίηκα υμίν; 13 υμείς φωνείτέ με, ο Διδάσκαλος και ο Κύριος, και καλώς λέγετε· ειμί γάρ. 14 ει ούν εγώ ένιψα υμών τους πόδας, ο Κύριος και ο Διδάσκαλος, και υμείς οφείλετε αλλήλων νίπτειν τους πόδας. 15 υπόδειγμα γάρ δέδωκα υμίν, ίνα καθώς εγώ εποίησα υμίν, και υμείς ποιήτε. 16 αμήν αμήν λέγω υμίν, ουκ έστι δούλος μείζων τού κυρίου αυτού, ουδέ απόστολος μείζων τού πέμψαντος αυτόν. 17 ει ταύτα οίδατε, μακάριοί εστε εάν ποιήτε αυτά. 18 ου περί πάντων υμών λέγω· εγώ οίδα ούς εξελεξάμην· αλλ' ίνα η γραφή πληρωθή, ο τρώγων μετ' εμού τον άρτον επήρεν επ' εμέ την πτέρναν αυτού. 19 απ' άρτι λέγω υμίν πρό τού γενέσθαι, ίνα όταν γένηται πιστεύσητε ότι εγώ ειμι.

20 αμήν αμήν λέγω υμίν, ο λαμβάνων εάν τινα πέμψω, εμέ λαμβάνει, ο δε εμέ λαμβάνων λαμβάνει τον πέμψαντά με. 21 Ταύτα ειπών ο Ιησούς εταράχθη τώ πνεύματι, και εμαρτύρησε και είπεν· Αμήν αμήν λέγω υμίν ότι είς εξ υμών παραδώσει με. 22 έβλεπον ούν εις αλλήλους οι μαθηταί, απορούμενοι περί τίνος λέγει. 23 ήν δε ανακείμενος είς εκ των μαθητών αυτού εν τώ κόλπω τού Ιησού, ον ηγάπα ο Ιησούς· 24 νεύει ούν τούτω Σίμων Πέτρος πυθέσθαι τις αν είη περί ού λέγει. 25 αναπεσών δε εκείνος επί το στήθος τού Ιησού λέγει αυτώ· Κύριε, τις εστιν; 26 αποκρίνεται ο Ιησούς· Εκείνός εστιν ώ εγώ βάψας το ψωμίον επιδώσω. και εμβάψας ούν το ψωμίον δίδωσιν Ιούδα Σίμωνος Ισκαριώτη. 27 και μετά το ψωμίον τότε εισήλθεν εις εκείνον ο σατανάς. λέγει ούν αυτώ ο Ιησούς· Ό ποιείς, ποίησον τάχιον. 28 τούτο δε ουδείς έγνω των ανακειμένων προς τι είπεν αυτώ· 29 τινές γάρ εδόκουν, επεί το γλωσσόκομον είχεν ο Ιούδας, ότι λέγει αυτώ ο Ιησούς, αγόρασον ών χρείαν έχομεν εις την εορτήν, ή τοίς πτωχοίς ίνα τι δώ.

30 λαβών ούν το ψωμίον εκείνος ευθέως εξήλθεν· ήν δε νύξ. 31 Ότε ούν εξήλθε, λέγει ο Ιησούς· Νύν εδοξάσθη ο υιός τού ανθρώπου, και ο Θεός εδοξάσθη εν αυτώ. 32 ει ο Θεός εδοξάσθη εν αυτώ, και ο Θεός δοξάσει αυτόν εν εαυτώ, και ευθύς δοξάσει αυτόν. 33 τεκνία, έτι μικρόν μεθ' υμών ειμι· ζητήσετέ με, και καθώς είπον τοίς Ιουδαίοις ότι όπου υπάγω εγώ, υμείς ου δύνασθε ελθείν, και υμίν λέγω άρτι. 34 εντολήν καινήν δίδωμι υμίν ίνα αγαπάτε αλλήλους, καθώς ηγάπησα υμάς ίνα και υμείς αγαπάτε αλλήλους. 35 εν τούτω γνώσονται πάντες ότι εμοί μαθηταί εστε, εάν αγάπην έχητε εν αλλήλοις. 36 λέγει αυτώ Σίμων Πέτρος· Κύριε, που υπάγεις; απεκρίθη αυτώ ο Ιησούς· Όπου εγώ υπάγω, ου δύνασαί μοι νύν ακολουθήσαι, ύστερον δε ακολουθήσεις μοι. 37 λέγει αυτώ ο Πέτρος· Κύριε, διατί ου δύναμαί σοι ακολουθήσαι άρτι; την ψυχήν μου υπέρ σού θήσω. 38 απεκρίθη αυτώ ο Ιησούς· Τήν ψυχήν σου υπέρ εμού θήσεις! αμήν αμήν λέγω σοι, ου μη αλέκτωρ φωνήσει έως ού απαρνήση με τρίς.

Κεφάλαιο Ιδ΄

ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ

1 Μή ταρασσέσθω υμών η καρδία· πιστεύετε εις τον Θεόν, και εις εμέ πιστεύετε. 2 εν τή οικία τού πατρός μου μοναί πολλαί εισιν· ει δε μη, είπον αν υμίν. πορεύομαι ετοιμάσαι τόπον υμίν· 3 και εάν πορευθώ και ετοιμάσω υμίν τόπον, πάλιν έρχομαι και παραλήψομαι υμάς προς εμαυτόν, ίνα όπου ειμί εγώ, και υμείς ήτε. 4 και όπου εγώ υπάγω οίδατε, και την οδόν οίδατε. 5 Λέγει αυτώ Θωμάς· Κύριε, ουκ οίδαμεν που υπάγεις· και πώς δυνάμεθα την οδόν ειδέναι; 6 λέγει αυτώ ο Ιησούς· Εγώ ειμι η οδός και η αλήθεια και η ζωή· ουδείς έρχεται προς τον πατέρα ει μη δι' εμού. 7 ει εγνώκειτέ με, και τον πατέρα μου εγνώκειτε αν· και απ' άρτι γινώσκετε αυτόν και εωράκατε αυτόν. 8 Λέγει αυτώ Φίλιππος· Κύριε, δείξον ημίν τον πατέρα και αρκεί ημίν. 9 λέγει αυτώ ο Ιησούς· Τοσούτον χρόνον μεθ' υμών ειμι, και ουκ έγνωκάς με, Φίλιππε; ο εωρακώς εμέ εώρακε τον πατέρα· και πώς σύ λέγεις, δείξον ημίν τον πατέρα;

10 ου πιστεύεις ότι εγώ εν τώ πατρί και ο πατήρ εν εμοί εστι; τα ρήματα ά εγώ λαλώ υμίν, απ' εμαυτού ου λαλώ· ο δε πατήρ ο εν εμοί μένων αυτός ποιεί τα έργα. 11 πιστεύετέ μοι ότι εγώ εν τώ πατρί και ο πατήρ εν εμοί· ει δε μη, διά τα έργα αυτά πιστεύετέ μοι. 12 αμήν αμήν λέγω υμίν, ο πιστεύων εις εμέ, τα έργα ά εγώ ποιώ κακείνος ποιήσει, και μείζονα τούτων ποιήσει, ότι εγώ προς τον πατέρα μου πορεύομαι, 13 και ό,τι αν αιτήσητε εν τώ ονόματί μου, τούτο ποιήσω, ίνα δοξασθή ο πατήρ εν τώ υιώ. 14 εάν τι αιτήσητέ με εν τώ ονόματί μου, εγώ ποιήσω. 15 Εάν αγαπάτέ με, τας εντολάς τας εμάς τηρήσατε, 16 και εγώ ερωτήσω τον πατέρα και άλλον παράκλητον δώσει υμίν, ίνα μένει μεθ' υμών εις τον αιώνα, 17 το Πνεύμα της αληθείας, ό ο κόσμος ου δύναται λαβείν, ότι ου θεωρεί αυτό ουδέ γινώσκει αυτό· υμείς δε γινώσκετε αυτό, ότι παρ' υμίν μένει και εν υμίν έσται. 18 Ουκ αφήσω υμάς ορφανούς· έρχομαι προς υμάς. 19 έτι μικρόν και ο κόσμος με ουκέτι θεωρεί, υμείς δε θεωρείτέ με, ότι εγώ ζώ και υμείς ζήσεσθε.

20 εν εκείνη τή ημέρα γνώσεσθε υμείς ότι εγώ εν τώ πατρί μου και υμείς εν εμοί καγώ εν υμίν. 21 ο έχων τας εντολάς μου και τηρών αυτάς, εκείνός εστιν ο αγαπών με· ο δε αγαπών με αγαπηθήσεται υπό τού πατρός μου, και εγώ αγαπήσω αυτόν και εμφανίσω αυτώ εμαυτόν. 22 Λέγει αυτώ Ιούδας, ουχ ο Ισκαριώτης· Κύριε, και τι γέγονεν ότι ημίν μέλλεις εμφανίζειν σεαυτόν και ουχί τώ κόσμω; 23 απεκρίθη Ιησούς και είπεν αυτώ· Εάν τις αγαπά με, τον λόγον μου τηρήσει, και ο πατήρ μου αγαπήσει αυτόν, και προς αυτόν ελευσόμεθα και μονήν παρ' αυτώ ποιησόμεν. 24 ο μη αγαπών με τους λόγους μου ου τηρεί· και ο λόγος ον ακούετε ουκ έστιν εμός, αλλά τού πέμψαντός με πατρός. 25 Ταύτα λελάληκα υμίν παρ' υμίν μένων· 26 ο δε παράκλητος, το Πνεύμα το άγιον ό πέμψει ο πατήρ εν τώ ονόματί μου, εκείνος υμάς διδάξει πάντα και υπομνήσει υμάς πάντα ά είπον υμίν. 27 Ειρήνην αφίημι υμίν, ειρήνην την εμήν δίδωμι υμίν· ου καθώς ο κόσμος δίδωσιν, εγώ δίδωμι υμίν. μη ταρασσέσθω υμών η καρδία μηδέ δειλιάτω. 28 ηκούσατε ότι εγώ είπον υμίν, υπάγω και έρχομαι προς υμάς· ει ηγαπάτέ με, εχάρητε αν ότι είπον, πορεύομαι προς τον πατέρα· ότι ο πατήρ μου μείζων μου εστι. 29 και νύν είρηκα υμίν πριν γενέσθαι, ίνα όταν γένηται πιστεύσητε.

30 ουκέτι πολλά λαλήσω μεθ' υμών· έρχεται γάρ ο τού κόσμου άρχων, και εν εμοί ουκ έχει ουδέν· 31 αλλ' ίνα γνώ ο κόσμος ότι αγαπώ τον πατέρα, και καθώς ενετείλατό μοι ο πατήρ, ούτω ποιώ. εγείρεσθε, άγωμεν εντεύθεν.

Κεφάλαιο Ιε΄

ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ

1 Εγώ ειμι η άμπελος η αληθινή, και ο πατήρ μου ο γεωργός εστι. 2 πάν κλήμα εν εμοί μη φέρον καρπόν, αίρει αυτό, και πάν το καρπόν φέρον, καθαίρει αυτό, ίνα πλείονα καρπόν φέρη. 3 ήδη υμείς καθαροί εστε διά τον λόγον ον λελάληκα υμίν. 4 μείνατε εν εμοί, καγώ εν υμίν. καθώς το κλήμα ου δύναται καρπόν φέρειν αφ' εαυτού, εάν μη μένη εν τή αμπέλω, ούτως ουδέ υμείς, εάν μη εν εμοί μένητε. 5 εγώ ειμι η άμπελος, υμείς τα κλήματα. ο μένων εν εμοί καγώ εν αυτώ, ούτος φέρει καρπόν πολύν, ότι χωρίς εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν. 6 εάν μη τις μένη εν εμοί, εβλήθη έξω ως το κλήμα και εξηράνθη, και συνάγουσιν αυτά και εις το πύρ βάλλουσι, και καίεται. 7 εάν μείνητε εν εμοί και τα ρήματά μου εν υμίν μείνη, ό εάν θέλητε αιτήσασθε, και γενήσεται. 8 εν τούτω εδοξάσθη ο πατήρ μου, ίνα καρπόν πολύν φέρητε, και γένησθε εμοί μαθηταί. 9 καθώς ηγάπησέ με ο πατήρ, καγώ ηγάπησα υμάς· μείνατε εν τή αγάπη τή εμή.

10 εάν τας εντολάς μου τηρήσητε, μενείτε εν τή αγάπη μου, καθώς εγώ τας εντολάς τού πατρός μου τετήρηκα και μένω αυτού εν τή αγάπη. 11 Ταύτα λελάληκα υμίν ίνα η χαρά η εμή εν υμίν μείνη και η χαρά υμών πληρωθή. 12 αύτη εστίν η εντολή η εμή, ίνα αγαπάτε αλλήλους καθώς ηγάπησα υμάς. 13 μείζονα ταύτης αγάπην ουδείς έχει, ίνα τις την ψυχήν αυτού θή υπέρ των φίλων αυτού. 14 υμείς φίλοι μου εστε, εάν ποιήτε όσα εγώ εντέλλομαι υμίν. 15 ουκέτι υμάς λέγω δούλους, ότι ο δούλος ουκ οίδε τι ποιεί αυτού ο κύριος· υμάς δε είρηκα φίλους, ότι πάντα ά ήκουσα παρά τού πατρός μου εγνώρισα υμίν. 16 ουχ υμείς με εξελέξασθε, αλλ' εγώ εξελεξάμην υμάς, και έθηκα υμάς ίνα υμείς υπάγητε και καρπόν φέρητε, και ο καρπός υμών μένη, ίνα ό,τι αν αιτήσητε τον πατέρα εν τώ ονόματί μου, δώ υμίν. 17 ταύτα εντέλλομαι υμίν, ίνα αγαπάτε αλλήλους. 18 Ει ο κόσμος υμάς μισεί, γινώσκετε ότι εμέ πρώτον υμών μεμίσηκεν. 19 ει εκ τού κόσμου ήτε, ο κόσμος αν το ίδιον εφίλει· ότι δε εκ τού κόσμου ουκ εστέ, αλλ' εγώ εξελεξάμην υμάς εκ τού κόσμου, διά τούτο μισεί υμάς ο κόσμος.

20 μνημονεύετε τού λόγου ού εγώ είπον υμίν· ουκ έστι δούλος μείζων τού κυρίου αυτού. ει εμέ εδίωξαν, και υμάς διώξουσιν· ει τον λόγον μου ετήρησαν, και τον υμέτερον τηρήσουσιν. 21 αλλά ταύτα πάντα ποιήσουσιν υμίν διά το όνομά μου, ότι ουκ οίδασι τον πέμψαντά με. 22 ει μη ήλθον και ελάλησα αυτοίς, αμαρτίαν ουκ είχον· νύν δε πρόφασιν ουκ έχουσι περί της αμαρτίας αυτών. 23 ο εμέ μισών και τον πατέρα μου μισεί. 24 ει τα έργα μη εποίησα εν αυτοίς ά ουδείς άλλος πεποίηκεν, αμαρτίαν ουκ είχον· νύν δε και εωράκασι και μεμισήκασι και εμέ και τον πατέρα μου. 25 αλλ' ίνα πληρωθή ο λόγος ο γεγραμμένος εν τώ νόμω αυτών, ότι εμίσησάν με δωρεάν. 26 όταν δε έλθη ο παράκλητος ον εγώ πέμψω υμίν παρά τού πατρός, το Πνεύμα της αληθείας, ό παρά τού πατρός εκπορεύεται, εκείνος μαρτυρήσει περί εμού· 27 και υμείς δε μαρτυρείτε, ότι απ' αρχής μετ' εμού εστε.

Κεφάλαιο Ιστ΄

ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ

1 Ταύτα λελάληκα υμίν ίνα μη σκανδαλισθήτε. 2 αποσυναγώγους ποιήσουσιν υμάς· αλλ' έρχεται ώρα ίνα πάς ο αποκτείνας υμάς δόξη λατρείαν προσφέρειν τώ Θεώ. 3 και ταύτα ποιήσουσιν, ότι ουκ έγνωσαν τον πατέρα ουδέ εμέ. 4 αλλά ταύτα λελάληκα υμίν ίνα όταν έλθη η ώρα, μνημονεύητε αυτών ότι εγώ είπον υμίν. ταύτα δε υμίν εξ αρχής ουκ είπον, ότι μεθ' υμών ήμην. 5 νύν δε υπάγω προς τον πέμψαντά με, και ουδείς εξ υμών ερωτά με που υπάγεις! 6 αλλ' ότι ταύτα λελάληκα υμίν, η λύπη πεπλήρωκε υμών την καρδίαν. 7 αλλ' εγώ την αλήθειαν λέγω υμίν· συμφέρει υμίν ίνα εγώ απέλθω. εάν γάρ μη απέλθω, ο παράκλητος ουκ ελεύσεται προς υμάς· εάν δε πορευθώ, πέμψω αυτόν προς υμάς· 8 και ελθών εκείνος ελέγξει τον κόσμον περί αμαρτίας και περί δικαιοσύνης και περί κρίσεως. 9 περί αμαρτίας μέν, ότι ου πιστεύουσιν εις εμέ·

10 περί δικαιοσύνης δε, ότι προς τον πατέρα μου υπάγω και ουκέτι θεωρείτέ με· 11 περί δε κρίσεως, ότι ο άρχων τού κόσμου τούτου κέκριται. 12 Έτι πολλά έχω λέγειν υμίν, αλλ' ου δύνασθε βαστάζειν άρτι. 13 όταν δε έλθη εκείνος, το Πνεύμα της αληθείας, οδηγήσει υμάς εις πάσαν την αλήθειαν· ου γάρ λαλήσει αφ' εαυτού, αλλ' όσα αν ακούσει λαλήσει, και τα ερχόμενα αναγγελεί υμίν. 14 εκείνος εμέ δοξάσει, ότι εκ τού εμού λήψεται και αναγγελεί υμίν. 15 πάντα όσα έχει ο πατήρ εμά εστι· διά τούτο είπον ότι εκ τού εμού λήψεται και αναγγελεί υμίν. 16 μικρόν και ουκέτι θεωρείτέ με, και πάλιν μικρόν και όψεσθέ με, ότι εγώ υπάγω προς τον πατέρα. 17 Είπον ούν εκ των μαθητών αυτού προς αλλήλους· Τί εστι τούτο ό λέγει ημίν, μικρόν και ου θεωρείτέ με, και πάλιν μικρόν και όψεσθέ με, και ότι εγώ υπάγω προς τον πατέρα; 18 έλεγον ούν· Τούτο τι εστιν ό λέγει το μικρόν; ουκ οίδαμε τι λαλεί. 19 έγνω ούν ο Ιησούς ότι ήθελον αυτόν ερωτάν, και είπεν αυτοίς· Περί τούτου ζητείτε μετ' αλλήλων ότι είπον, μικρόν και ου θεωρείτέ με και πάλιν μικρόν και όψεσθέ με;

20 αμήν αμήν λέγω υμίν ότι κλαύσετε και θρηνήσετε υμείς, ο δε κόσμος χαρήσεται· υμείς δε λυπηθήσεσθε, αλλ' η λύπη υμών εις χαράν γενήσεται. 21 η γυνή όταν τίκτη, λύπην έχει, ότι ήλθεν η ώρα αυτής· όταν δε γεννήση το παιδίον, ουκέτι μνημονεύει της θλίψεως διά την χαράν ότι εγεννήθη άνθρωπος εις τον κόσμον. 22 και υμείς ούν λύπην μέν νύν έχετε· πάλιν δε όψομαι υμάς και χαρήσεται υμών η καρδία, και την χαράν υμών ουδείς αίρει αφ' υμών. 23 και εν εκείνη τή ημέρα εμέ ουκ ερωτήσετε ουδέν· αμήν αμήν λέγω υμίν ότι όσα αν αιτήσητε τον πατέρα εν τώ ονόματί μου, δώσει υμίν. 24 έως άρτι ουκ ητήσατε ουδέν εν τώ ονόματί μου· αιτείτε και λήψεσθε, ίνα η χαρά υμών ή πεπληρωμένη. 25 Ταύτα εν παροιμίαις λελάληκα υμίν· αλλ' έρχεται ώρα ότε ουκέτι εν παροιμίαις λαλήσω υμίν, αλλά παρρησία περί τού πατρός απαγγελώ υμίν. 26 εν εκείνη τή ημέρα εν τώ ονόματί μου αιτήσεσθε· και ου λέγω υμίν ότι εγώ ερωτήσω τον πατέρα περί υμών· 27 αυτός γάρ ο πατήρ φιλεί υμάς, ότι υμείς εμέ πεφιλήκατε, και πεπιστεύκατε ότι εγώ παρά τού Θεού εξήλθον. 28 εξήλθον παρά τού πατρός και ελήλυθα εις τον κόσμον· πάλιν αφίημι τον κόσμον και πορεύομαι προς τον πατέρα. 29 Λέγουσιν οι μαθηταί αυτού· Ίδε νύν παρρησία λαλείς, και παροιμίαν ουδεμίαν λέγεις.

30 νύν οίδαμεν ότι οίδας πάντα και ου χρείαν έχεις ίνα τις σε ερωτά· εν τούτω πιστεύομεν ότι από Θεού εξήλθες. 31 απεκρίθη αυτοίς ο Ιησούς· Άρτι πιστεύετε· 32 ιδού έρχεται ώρα, και νύν ελήλυθεν, ίνα σκορπισθήτε έκαστος εις τα ίδια και εμέ μόνον αφήτε· και ουκ ειμί μόνος, ότι ο πατήρ μετ' εμού εστι. 33 ταύτα λελάληκα υμίν ίνα εν εμοί ειρήνην έχητε. εν τώ κόσμω θλίψιν έξετε· αλλά θαρσείτε, εγώ νενίκηκα τον κόσμον.

Κεφάλαιο Ιζ΄

ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ

1 Ταύτα ελάλησεν Ιησούς, και επήρε τους οφθαλμούς αυτού εις τον ουρανόν και είπε· Πάτερ, ελήλυθεν η ώρα· δόξασόν σου τον υιόν, ίνα και ο υιός σου δοξάση σε, 2 καθώς έδωκας αυτώ εξουσίαν πάσης σαρκός, ίνα πάν ό δέδωκας αυτώ δώση αυτοίς ζωήν αιώνιον. 3 αύτη δε εστιν η αιώνιος ζωή, ίνα γινώσκωσιν σε τον μόνον αληθινόν Θεόν και ον απέστειλας Ιησούν Χριστόν. 4 εγώ σε εδόξασα επί της γής, το έργον ετελειώσα ό δέδωκάς μοι ίνα ποιήσω· 5 και νύν δόξασόν με σύ, πάτερ, παρά σεαυτώ τή δόξη ή είχον πρό τού τον κόσμον είναι παρά σοί. 6 Εφανέρωσά σου το όνομα τοίς ανθρώποις ούς δέδωκάς μοι εκ τού κόσμου. σοί ήσαν και εμοί αυτούς δέδωκας, και τον λόγον σου τετηρήκασι. 7 νύν έγνωκαν ότι πάντα όσα δέδωκάς μοι παρά σού εισιν· 8 ότι τα ρήματα ά έδωκάς μοι δέδωκα αυτοίς, και αυτοί έλαβον και έγνωσαν αληθώς ότι παρά σού εξήλθον, και επίστευσαν ότι σύ με απέστειλας. 9 εγώ περί αυτών ερωτώ· ου περί τού κόσμου ερωτώ αλλά περί ών δέδωκάς μοι, ότι σοί εισι,

10 και τα εμά πάντα σά εστιν και τα σά εμά, και δεδόξασμαι εν αυτοίς. 11 και ουκέτι ειμί εν τώ κόσμω, και αυτοί εν τώ κόσμω εισί, και εγώ προς σε έρχομαι. Πάτερ άγιε, τήρησον αυτούς εν τώ ονόματί σου ούς δέδωκάς μοι, ίνα ώσιν έν καθώς ημείς. 12 ότε ήμην μετ' αυτών εν τώ κόσμω, εγώ ετήρουν αυτούς εν τώ ονόματί σου ούς δέδωκάς μοι εφύλαξα, και ουδείς εξ αυτών απώλετο ει μη ο υιός της απωλείας, ίνα η γραφή πληρωθή. 13 νύν δε προς σε έρχομαι, και ταύτα λαλώ εν τώ κόσμω ίνα έχωσι την χαράν την εμήν πεπληρωμένην εν αυτοίς. 14 εγώ δέδωκα αυτοίς τον λόγον σου, και ο κόσμος εμίσησεν αυτούς, ότι ουκ εισίν εκ τού κόσμου, καθώς εγώ ουκ ειμί εκ τού κόσμου. 15 ουκ ερωτώ ίνα άρης αυτούς εκ τού κόσμου, αλλ' ίνα τηρήσης αυτούς εκ τού πονηρού. 16 εκ τού κόσμου ουκ εισίν καθώς εγώ εκ τού κόσμου ουκ ειμί. 17 αγίασον αυτούς εν τή αληθεία σου· ο λόγος ο σός αλήθειά εστι. 18 καθώς εμέ απέστειλας εις τον κόσμον, καγώ απέστειλα αυτούς εις τον κόσμον· 19 και υπέρ αυτών εγώ αγιάζω εμαυτόν, ίνα και αυτοί ώσιν ηγιασμένοι εν αληθεία.

20 Ου περί τούτων δε ερωτώ μόνον, αλλά και περί των πιστευόντων διά τού λόγου αυτών εις εμέ, 21 ίνα πάντες έν ώσιν, καθώς σύ, πάτερ, εν εμοί καγώ εν σοί, ίνα και αυτοί εν ημίν ώσιν, ίνα ο κόσμος πιστεύση ότι σύ με απέστειλας. 22 καγώ την δόξαν ήν δέδωκάς μοι δέδωκα αυτοίς, ίνα ώσιν έν καθώς ημείς έν εσμέν, 23 εγώ εν αυτοίς και σύ εν εμοί, ίνα ώσιν τετελειωμένοι εις έν, και ίνα γινώσκη ο κόσμος ότι σύ με απέστειλας και ηγάπησας αυτούς καθώς εμέ ηγάπησας. 24 Πάτερ, ούς δέδωκάς μοι, θέλω ίνα όπου ειμί εγώ κακείνοι ώσι μετ' εμού, ίνα θεωρώσιν την δόξαν την εμήν ήν δέδωκάς μοι, ότι ηγάπησάς με πρό καταβολής κόσμου. 25 πάτερ δίκαιε, και ο κόσμος σε ουκ έγνω, εγώ δε σε έγνων, και ούτοι έγνωσαν ότι σύ με απέστειλας, 26 και εγνώρισα αυτοίς το όνομά σου και γνωρίσω, ίνα η αγάπη ήν ηγάπησάς με εν αυτοίς ή καγώ εν αυτοίς.

Κεφάλαιο Ιη΄

ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ

1 Ταύτα ειπών Ιησούς εξήλθεν σύν τοίς μαθηταίς αυτού πέραν τού χειμάρρου των Κέδρων, όπου ήν κήπος, εις ον εισήλθεν αυτός και οι μαθηταί αυτού. 2 ήδει δε και Ιούδας ο παραδιδούς αυτόν τον τόπον, ότι πολλάκις συνήχθη και ο Ιησούς εκεί μετά των μαθητών αυτού. 3 ο ούν Ιούδας λαβών την σπείραν και εκ των αρχιερέων και Φαρισαίων υπηρέτας έρχεται εκεί μετά φανών και λαμπάδων και όπλων. 4 Ιησούς ούν ειδώς πάντα τα ερχόμενα επ' αυτόν, εξελθών είπεν αυτοίς· Τίνα ζητείτε; 5 απεκρίθησαν αυτώ· Ιησούν τον Ναζωραίον. λέγει αυτοίς ο Ιησούς· Εγώ ειμι. ειστήκει δε και Ιούδας ο παραδιδούς αυτόν μετ' αυτών. 6 ως ούν είπεν αυτοίς ότι εγώ ειμι, απήλθον εις τα οπίσω και έπεσον χαμαί. 7 πάλιν ούν αυτούς επηρώτησε· Τίνα ζητείτε; οι δε είπον· Ιησούν τον Ναζωραίον. 8 απεκρίθη Ιησούς· Είπον υμίν ότι εγώ ειμι· ει ούν εμέ ζητείτε, άφετε τούτους υπάγειν· 9 ίνα πληρωθή ο λόγος ον είπεν, ότι ούς δέδωκάς μοι, ουκ απώλεσα εξ αυτών ουδένα.

10 Σίμων ούν Πέτρος έχων μάχαιραν είλκυσεν αυτήν, και έπαισε τον τού αρχιερέως δούλον και απέκοψεν αυτού το ωτίον το δεξιόν· ήν δε όνομα τώ δούλω Μάλχος. 11 είπεν ούν ο Ιησούς τώ Πέτρω· Βάλε την μάχαιραν εις την θήκην· το ποτήριον ό δέδωκέ μοι ο πατήρ, ου μη πίω αυτό; 12 Η ούν σπείρα και ο χιλίαρχος και οι υπηρέται των Ιουδαίων συνέλαβον τον Ιησούν και έδησαν αυτόν, 13 και απήγαγον προς Άνναν πρώτον· ήν γάρ πενθερός τού Καϊάφα, ός ήν αρχιερεύς τού ενιαυτού εκείνου. 14 ήν δε Καϊάφας ο συμβουλεύσας τοίς Ιουδαίοις ότι συμφέρει ένα άνθρωπον απολέσθαι υπέρ τού λαού. 15 Ηκολούθει δε τώ Ιησού Σίμων Πέτρος και ο άλλος μαθητής. ο δε μαθητής εκείνος ήν γνωστός τώ αρχιερεί, και συνεισήλθε τώ Ιησού εις την αυλήν τού αρχιερέως· 16 ο δε Πέτρος ειστήκει προς τή θύρα έξω. εξήλθεν ούν ο μαθητής ο άλλος, ός ήν γνωστός τώ αρχιερεί, και είπε τή θυρωρώ, και εισήγαγε τον Πέτρον. 17 λέγει ούν η παιδίσκη η θυρωρός τώ Πέτρω· Μή και σύ εκ των μαθητών εί τού ανθρώπου τούτου; λέγει εκείνος· Ουκ ειμί. 18 ειστήκεισαν δε οι δούλοι και οι υπηρέται ανθρακιάν πεποιηκότες, ότι ψύχος ήν, και εθερμαίνοντο· ήν δε μετ' αυτών ο Πέτρος εστώς και θερμαινόμενος. 19 Ο ούν αρχιερεύς ηρώτησε τον Ιησούν περί των μαθητών αυτού και περί της διδαχής αυτού.

20 απεκρίθη αυτώ ο Ιησούς· Εγώ παρρησία ελάλησα τώ κόσμω· εγώ πάντοτε εδίδαξα εν συναγωγή και εν τώ ιερώ, όπου πάντοτε οι Ιουδαίοι συνέρχονται, και εν κρυπτώ ελάλησα ουδέν. 21 τι με επερωτάς; ερώτησον τους ακηκοότας τι ελάλησα αυτοίς· ίδε ούτοι οίδασιν ά είπον εγώ. 22 ταύτα δε αυτού ειπόντος είς των υπηρετών παρεστηκώς έδωκε ράπισμα τώ Ιησού ειπών· Ούτως αποκρίνη τώ αρχιερεί; 23 απεκρίθη αυτώ ο Ιησούς· Ει κακώς ελάλησα, μαρτύρησον περί τού κακού· ει δε καλώς, τι με δέρεις; 24 απέστειλεν αυτόν ο Άννας δεδεμένον προς Καϊάφαν τον αρχιερέα. 25 Ήν δε Σίμων Πέτρος εστώς και θερμαινόμενος. είπον ούν αυτώ· Μή και σύ εκ των μαθητών αυτού εί; 26 ηρνήσατο ούν εκείνος και είπεν· Ουκ ειμί. λέγει είς εκ των δούλων τού αρχιερέως, συγγενής ών ού απέκοψε Πέτρος το ωτίον· Ουκ εγώ σε είδον εν τώ κήπω μετ’ αυτού; 27 πάλιν ούν ηρνήσατο Πέτρος, και ευθέως αλέκτωρ εφώνησεν. 28 Άγουσιν ούν τον Ιησούν από τού Καϊάφα εις το πραιτώριον· ήν δε πρωί· και αυτοί ουκ εισήλθον εις το πραιτώριον, ίνα μη μιανθώσιν, αλλ' ίνα φάγωσι το πάσχα. 29 εξήλθεν ούν ο Πιλάτος έξω προς αυτούς και είπε· Τίνα κατηγορίαν φέρετε κατά τού ανθρώπου τούτου;

30 απεκρίθησαν και είπον αυτώ· Ει μη ήν ούτος κακοποιός, ουκ αν σοι παρεδώκαμεν αυτόν. 31 είπεν ούν αυτοίς ο Πιλάτος· Λάβετε αυτόν υμείς και κατά τον νόμον υμών κρίνατε αυτόν. είπον ούν αυτώ οι Ιουδαίοι· Ημίν ουκ έξεστιν αποκτείναι ουδένα· 32 ίνα ο λόγος τού Ιησού πληρωθή ον είπε σημαίνων ποίω θανάτω ήμελλεν αποθνήσκειν. 33 Εισήλθεν ούν εις το πραιτώριον πάλιν ο Πιλάτος και εφώνησε τον Ιησούν και είπεν αυτώ· Σύ εί ο βασιλεύς των Ιουδαίων; 34 απεκρίθη αυτώ ο Ιησούς· Αφ' εαυτού σύ τούτο λέγεις ή άλλοι σοι είπον περί εμού; 35 απεκρίθη ο Πιλάτος· Μήτι εγώ Ιουδαίός ειμι; το έθνος το σόν και οι αρχιερείς παρέδωκάν σε εμοί· τι εποίησας; 36 απεκρίθη Ιησούς· Η βασιλεία η εμή ουκ έστιν εκ τού κόσμου τούτου· ει εκ τού κόσμου τούτου ήν η βασιλεία η εμή, οι υπηρέται αν οι εμοί ηγωνίζοντο, ίνα μη παραδοθώ τοίς Ιουδαίοις· νύν δε η βασιλεία η εμή ουκ έστιν εντεύθεν. 37 είπεν ούν αυτώ ο Πιλάτος· Ουκούν βασιλεύς εί σύ; απεκρίθη Ιησούς· Σύ λέγεις ότι βασιλεύς ειμι εγώ. εγώ εις τούτο γεγέννημαι και εις τούτο ελήλυθα εις τον κόσμον, ίνα μαρτυρήσω τή αληθεία· πάς ο ών εκ της αληθείας ακούει μου της φωνής. 38 λέγει αυτώ ο Πιλάτος· Τί εστιν αλήθεια; και τούτο ειπών πάλιν εξήλθε προς τους Ιουδαίους και λέγει αυτοίς· Εγώ ουδεμίαν αιτίαν ευρίσκω εν αυτώ. 39 έστι δε συνήθεια υμίν ίνα ένα υμίν απολύσω εν τώ πάσχα· βούλεσθε ούν υμίν απολύσω τον βασιλέα των Ιουδαίων;

40 εκραύγασαν ούν πάλιν πάντες λέγοντες· Μή τούτον αλλά τον Βαραββάν. ήν δε ο Βαραββάς ληστής.

Κεφάλαιο Ιθ΄

ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ

1 Τότε ούν έλαβεν ο Πιλάτος τον Ιησούν και εμαστίγωσε. 2 και οι στρατιώται πλέξαντες στέφανον εξ ακανθών επέθηκαν αυτού τή κεφαλή, και ιμάτιον πορφυρούν περιέβαλον αυτόν 3 και έλεγον· Χαίρε ο βασιλεύς των Ιουδαίων· και εδίδουν αυτώ ραπίσματα. 4 εξήλθεν ούν πάλιν έξω ο Πιλάτος και λέγει αυτοίς· Ίδε άγω υμίν αυτόν έξω, ίνα γνώτε ότι εν αυτώ ουδεμίαν αιτίαν ευρίσκω. 5 εξήλθεν ούν ο Ιησούς έξω φορών τον ακάνθινον στέφανον και το πορφυρούν ιμάτιον, 6 και λέγει αυτοίς· Ίδε ο άνθρωπος. ότε ούν είδον αυτόν οι αρχιερείς και οι υπηρέται, εκραύγασαν λέγοντες· Σταύρωσον σταύρωσον αυτόν. λέγει αυτοίς ο Πιλάτος· Λάβετε αυτόν υμείς και σταυρώσατε· εγώ γάρ ουχ ευρίσκω εν αυτώ αιτίαν. 7 απεκρίθησαν αυτώ οι Ιουδαίοι· Ημείς νόμον έχομεν, και κατά τον νόμον οφείλει αποθανείν, ότι εαυτόν Θεού υιόν εποίησεν. 8 Ότε ούν ήκουσεν ο Πιλάτος τούτον τον λόγον, μάλλον εφοβήθη, 9 και εισήλθεν εις το πραιτώριον πάλιν και λέγει τώ Ιησού· Πόθεν εί σύ; ο δε Ιησούς απόκρισιν ουκ έδωκεν αυτώ.

10 λέγει ούν αυτώ ο Πιλάτος· Εμοί ου λαλείς; ουκ οίδας ότι εξουσίαν έχω σταυρώσαί σε και εξουσίαν έχω απολύσαί σε; 11 απεκρίθη Ιησούς· Ουκ είχες εξουσίαν ουδεμίαν κατ' εμού, ει μη ήν δεδομένον σοι άνωθεν· διά τούτο ο παραδιδούς με σοι μείζονα αμαρτίαν έχει. 12 εκ τούτου εζήτει ο Πιλάτος απολύσαι αυτόν· οι δε Ιουδαίοι έκραζον λέγοντες· Εάν τούτον απολύσης, ουκ εί φίλος τού Καίσαρος. πάς ο βασιλέα εαυτόν ποιών αντιλέγει τώ Καίσαρι. 13 ο ούν Πιλάτος ακούσας τούτον τον λόγον ήγαγεν έξω τον Ιησούν, και εκάθισεν επί τού βήματος εις τόπον λεγόμενον Λιθόστρωτον, Εβραϊστί δε Γαββαθά· 14 ήν δε παρασκευή τού πάσχα, ώρα δε ωσεί έκτη· και λέγει τοίς Ιουδαίοις· Ίδε ο βασιλεύς υμών. 15 οι δε εκραύγασαν· Άρον άρον, σταύρωσον αυτόν. λέγει αυτοίς ο Πιλάτος· Τόν βασιλέα υμών σταυρώσω; απεκρίθησαν οι αρχιερείς· Ουκ έχομεν βασιλέα ει μη Καίσαρα. 16 τότε ούν παρέδωκεν αυτόν αυτοίς ίνα σταυρωθή. 17 Παρέλαβον δε τον Ιησούν και ήγαγον· και βαστάζων τον σταυρόν αυτού εξήλθεν εις τον λεγόμενον κρανίου τόπον, ός λέγεται Εβραϊστί Γολγοθά, 18 όπου αυτόν εσταύρωσαν, και μετ' αυτού άλλους δύο εντεύθεν και εντεύθεν, μέσον δε τον Ιησούν. 19 έγραψε δε και τίτλον ο Πιλάτος και έθηκεν επί τού σταυρού· ήν δε γεγραμμένον· Ιησούς ο Ναζωραίος ο βασιλεύς των Ιουδαίων.

20 τούτον ούν τον τίτλον πολλοί ανέγνωσαν των Ιουδαίων, ότι εγγύς ήν της πόλεως ο τόπος όπου εσταυρώθη ο Ιησούς· και ήν γεγραμμένον Εβραϊστί, Ελληνιστί, Ρωμαϊστί. 21 έλεγον ούν τώ Πιλάτω οι αρχιερείς των Ιουδαίων· Μή γράφε, ο βασιλεύς των Ιουδαίων, αλλ' ότι εκείνος είπε, βασιλεύς ειμι των Ιουδαίων. 22 απεκρίθη ο Πιλάτος· Ό γέγραφα, γέγραφα. 23 Οι ούν στρατιώται ότε εσταύρωσαν τον Ιησούν, έλαβον τα ιμάτια αυτού και εποίησαν τέσσαρα μέρη, εκάστω στρατιώτη μέρος, και τον χιτώνα· ήν δε ο χιτών άραφος, εκ των άνωθεν υφαντός δι' όλου. 24 είπον ούν προς αλλήλους· Μή σχίσωμεν αυτόν, αλλά λάχωμεν περί αυτού τίνος έσται· ίνα η γραφή πληρωθή η λέγουσα· Διεμερίσαντο τα ιμάτιά μου εαυτοίς, και επί τον ιματισμόν μου έβαλον κλήρον. 25 Οι μέν ούν στρατιώται ταύτα εποίησαν. ειστήκεισαν δε παρά τώ σταυρώ τού Ιησού η μήτηρ αυτού και η αδελφή της μητρός αυτού, Μαρία η τού Κλωπά και Μαρία η Μαγδαληνή. 26 Ιησούς ούν ιδών την μητέρα και τον μαθητήν παρεστώτα ον ηγάπα, λέγει τή μητρί αυτού· Γύναι, ίδε ο υιός σου, 27 είτα λέγει τώ μαθητή· Ιδού η μήτηρ σου. και απ' εκείνης της ώρας έλαβεν ο μαθητής αυτήν εις τα ίδια. 28 Μετά τούτο ειδώς ο Ιησούς ότι πάντα ήδη τετέλεσται, ίνα τελειωθή η γραφή, λέγει· Διψώ. 29 σκεύος ούν έκειτο όξους μεστόν· οι δε πλήσαντες σπόγγον όξους και υσσώπω περιθέντες προσήνεγκαν αυτού τώ στόματι.

30 ότε ούν έλαβε το όξος ο Ιησούς είπε· Τετέλεσται, και κλίνας την κεφαλήν παρέδωκε το πνεύμα. 31 Οι ούν Ιουδαίοι, ίνα μη μείνη επί τού σταυρού τα σώματα εν τώ σαββάτω, επεί παρασκευή ήν· ήν γάρ μεγάλη η ημέρα εκείνου τού σαββάτου· ηρώτησαν τον Πιλάτον ίνα κατεαγώσιν αυτών τα σκέλη, και αρθώσιν. 32 ήλθον ούν οι στρατιώται, και τού μέν πρώτου κατέαξαν τα σκέλη και τού άλλου τού συσταυρωθέντος αυτώ· 33 επί δε τον Ιησούν ελθόντες ως είδον αυτόν ήδη τεθνηκότα, ου κατέαξαν αυτού τα σκέλη, 34 αλλ' είς των στρατιωτών λόγχη αυτού την πλευράν ένυξε, και ευθέως εξήλθεν αίμα και ύδωρ. 35 και ο εωρακώς μεμαρτύρηκε, και αληθινή αυτού εστιν η μαρτυρία, κακείνος οίδεν ότι αληθή λέγει, ίνα και υμείς πιστεύσητε. 36 εγένετο γάρ ταύτα, ίνα η γραφή πληρωθή, Οστούν ου συντριβήσεται αυτού. 37 και πάλιν ετέρα γραφή λέγει· Όψονται εις ον εξεκέντησαν. 38 Μετά δε ταύτα ηρώτησεν τον Πιλάτον Ιωσήφ ο από Αριμαθαίας, ών μαθητής τού Ιησού, κεκρυμμένος δε διά τον φόβον των Ιουδαίων, ίνα άρη το σώμα τού Ιησού· και επέτρεψεν ο Πιλάτος. ήλθεν ούν και ήρε το σώμα τού Ιησού. 39 ήλθε δε και Νικόδημος ο ελθών προς τον Ιησούν νυκτός το πρώτον, φέρων μίγμα σμύρνης και αλόης ως λίτρας εκατόν.

40 έλαβον ούν το σώμα τού Ιησού και έδησαν αυτό εν οθονίοις μετά των αρωμάτων, καθώς έθος εστί τοίς Ιουδαίοις ενταφιάζειν. 41 ήν δε εν τώ τόπω όπου εσταυρώθη κήπος, και εν τώ κήπω μνημείον καινόν, εν ώ ουδέπω ουδείς ετέθη· 42 εκεί ούν διά την παρασκευήν των Ιουδαίων, ότι εγγύς ήν το μνημείον, έθηκαν τον Ιησούν.

Κεφάλαιο Κ΄

ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ

1 Τή δε μια των σαββάτων Μαρία η Μαγδαληνή έρχεται πρωί σκοτίας έτι ούσης εις το μνημείον, και βλέπει τον λίθον ηρμένον εκ τού μνημείου. 2 τρέχει ούν και έρχεται προς Σίμωνα Πέτρον και προς τον άλλον μαθητήν ον εφίλει ο Ιησούς, και λέγει αυτοίς· Ήραν τον Κύριον εκ τού μνημείου, και ουκ οίδαμεν που έθηκαν αυτόν. 3 εξήλθεν ούν ο Πέτρος και ο άλλος μαθητής και ήρχοντο εις το μνημείον. 4 έτρεχον δε οι δύο ομού· και ο άλλος μαθητής προέδραμε τάχιον τού Πέτρου και ήλθε πρώτος εις το μνημείον, 5 και παρακύψας βλέπει κείμενα τα οθόνια, ου μέντοι εισήλθεν. 6 έρχεται ούν Σίμων Πέτρος ακολουθών αυτώ, και εισήλθεν εις το μνημείον και θεωρεί τα οθόνια κείμενα, 7 και το σουδάριον, ό ήν επί της κεφαλής αυτού, ου μετά των οθονίων κείμενον, αλλά χωρίς εντετυλιγμένον εις ένα τόπον. 8 τότε ούν εισήλθε και ο άλλος μαθητής ο ελθών πρώτος εις το μνημείον, και είδε και επίστευσεν· 9 ουδέπω γάρ ήδεισαν την γραφήν ότι δεί αυτόν εκ νεκρών αναστήναι.

10 απήλθον ούν πάλιν προς εαυτούς οι μαθηταί. 11 Μαρία δε ειστήκει προς τώ μνημείω κλαίουσα έξω. 12 ως ούν έκλαιε, παρέκυψεν εις το μνημείον και θεωρεί δύο αγγέλους εν λευκοίς καθεζομένους ένα προς τή κεφαλή και ένα προς τοίς ποσίν, όπου έκειτο το σώμα τού Ιησού. 13 και λέγουσιν αυτή εκείνοι· Γύναι, τι κλαίεις; λέγει αυτοίς· Ότι ήραν τον Κύριόν μου, και ουκ οίδα που έθηκαν αυτόν. 14 και ταύτα ειπούσα εστράφη εις τα οπίσω, και θεωρεί τον Ιησούν εστώτα, και ουκ ήδει ότι Ιησούς εστι. 15 λέγει αυτή ο Ιησούς· Γύναι, τι κλαίεις; τίνα ζητείς; εκείνη δοκούσα ότι ο κηπουρός εστι, λέγει αυτώ· Κύριε, ει σύ εβάστασας αυτόν, ειπέ μοι που έθηκας αυτόν, καγώ αυτόν αρώ. 16 λέγει αυτή ο Ιησούς· Μαρία. στραφείσα εκείνη λέγει αυτώ· Ραββουνί, ό λέγεται, διδάσκαλε. 17 λέγει αυτή ο Ιησούς· Μή μου άπτου· ούπω γάρ αναβέβηκα προς τον πατέρα μου· πορεύου δε προς τους αδελφούς μου και ειπέ αυτοίς· αναβαίνω προς τον πατέρα μου και πατέρα υμών, και Θεόν μου και Θεόν υμών. 18 έρχεται Μαρία η Μαγδαληνή απαγγέλλουσα τοίς μαθηταίς ότι εώρακε τον Κύριον, και ταύτα είπεν αυτή. 19 Ούσης ούν οψίας τή ημέρα εκείνη τή μια σαββάτων, και των θυρών κεκλεισμένων όπου ήσαν οι μαθηταί συνηγμένοι διά τον φόβον των Ιουδαίων, ήλθεν ο Ιησούς και έστη εις το μέσον, και λέγει αυτοίς· Ειρήνη υμίν.

20 και τούτο ειπών έδειξεν αυτοίς τας χείρας και την πλευράν αυτού. εχάρησαν ούν οι μαθηταί ιδόντες τον Κύριον. 21 είπεν ούν αυτοίς ο Ιησούς πάλιν· Ειρήνη υμίν. καθώς απέσταλκέ με ο πατήρ, καγώ πέμπω υμάς. 22 και τούτο ειπών ενεφύσησε και λέγει αυτοίς· Λάβετε Πνεύμα άγιον· 23 αν τινων αφήτε τας αμαρτίας, αφίενται αυτοίς, αν τινων κρατήτε, κεκράτηνται. 24 Θωμάς δε είς εκ των δώδεκα ο λεγόμενος Δίδυμος, ουκ ήν μετ' αυτών ότε ήλθεν ο Ιησούς. 25 έλεγον ούν αυτώ οι άλλοι μαθηταί· Εωράκαμεν τον Κύριον. ο δε είπεν αυτοίς· Εάν μη ίδω εν ταίς χερσίν αυτού τον τύπον των ήλων, και βάλω τον δάκτυλόν μου εις τον τύπον των ήλων, και βάλω την χείρά μου εις την πλευράν αυτού, ου μη πιστεύσω. 26 Καί μεθ' ημέρας οκτώ πάλιν ήσαν έσω οι μαθηταί αυτού και Θωμάς μετ' αυτών. έρχεται ο Ιησούς των θυρών κεκλεισμένων, και έστη εις το μέσον και είπεν· Ειρήνη υμίν. 27 είτα λέγει τώ Θωμά· Φέρε τον δάκτυλόν σου ώδε και ίδε τας χείράς μου, και φέρε την χείρά σου και βάλε εις την πλευράν μου, και μη γίνου άπιστος, αλλά πιστός. 28 και απεκρίθη Θωμάς και είπεν αυτώ· Ο Κύριός μου και ο Θεός μου. 29 λέγει αυτώ ο Ιησούς· Ότι εώρακάς με, πεπίστευκας· μακάριοι οι μη ιδόντες και πιστεύσαντες.

30 Πολλά μέν ούν και άλλα σημεία εποίησεν ο Ιησούς ενώπιον των μαθητών αυτού, ά ουκ έστι γεγραμμένα εν τώ βιβλίω τούτω· 31 ταύτα δε γέγραπται ίνα πιστεύσητε ότι Ιησούς εστιν ο Χριστός ο υιός τού Θεού, και ίνα πιστεύοντες ζωήν έχητε εν τώ ονόματι αυτού.

Κεφάλαιο Κα΄

ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ

1 Μετά ταύτα εφανέρωσεν εαυτόν πάλιν ο Ιησούς τοίς μαθηταίς επί της θαλάσσης της Τιβεριάδος· εφανέρωσε δε ούτως. 2 ήσαν ομού Σίμων Πέτρος, και Θωμάς ο λεγόμενος Δίδυμος, και Ναθαναήλ ο από Κανά της Γαλιλαίας, και οι τού Ζεβεδαίου και άλλοι εκ των μαθητών αυτού δύο. 3 λέγει αυτοίς Σίμων Πέτρος· Υπάγω αλιεύειν. λέγουσιν αυτώ· Ερχόμεθα και ημείς σύν σοί. εξήλθον και ενέβησαν εις το πλοίον ευθύς, και εν εκείνη τή νυκτί επίασαν ουδέν. 4 πρωίας δε ήδη γενομένης έστη ο Ιησούς εις τον αιγιαλόν· ου μέντοι ήδεισαν οι μαθηταί ότι Ιησούς εστι. 5 λέγει ούν αυτοίς ο Ιησούς· Παιδία, μη τι προσφάγιον έχετε; απεκρίθησαν αυτώ· Ού. 6 ο δε είπεν αυτοίς· Βάλετε εις τα δεξιά μέρη τού πλοίου το δίκτυον, και ευρήσετε. έβαλον ούν, και ουκέτι αυτό ελκύσαι ίσχυσαν από τού πλήθους των ιχθύων. 7 λέγει ούν ο μαθητής εκείνος, ον ηγάπα ο Ιησούς, τώ Πέτρω· Ο Κύριός εστι. Σίμων ούν Πέτρος ακούσας ότι ο Κύριός εστι, τον επενδύτην διεζώσατο· ήν γάρ γυμνός· και έβαλεν εαυτόν εις την θάλασσαν· 8 οι δε άλλοι μαθηταί τώ πλοιαρίω ήλθον· ου γάρ ήσαν μακράν από της γής, αλλ' ως από πηχών διακοσίων· σύροντες το δίκτυον των ιχθύων. 9 ως ούν απέβησαν εις την γήν, βλέπουσιν ανθρακιάν κειμένην και οψάριον επικείμενον και άρτον.

10 λέγει αυτοίς ο Ιησούς· Ενέγκατε από των οψαρίων ών επιάσατε νύν. 11 ανέβη Σίμων Πέτρος και είλκυσε το δίκτυον επί της γής, μεστόν ιχθύων μεγάλων εκατόν πεντήκοντα τριών· και τοσούτων όντων ουκ εσχίσθη το δίκτυον. 12 λέγει αυτοίς ο Ιησούς· Δεύτε αριστήσατε. ουδείς δε ετόλμα των μαθητών εξετάσαι αυτόν σύ τις εί, ειδότες ότι ο Κύριός εστιν. 13 έρχεται ούν ο Ιησούς και λαμβάνει τον άρτον και δίδωσιν αυτοίς και το οψάριον ομοίως. 14 Τούτο ήδη τρίτον εφανερώθη ο Ιησούς τοίς μαθηταίς αυτού εγερθείς εκ νεκρών. 15 Ότε ούν ηρίστησαν, λέγει τώ Σίμωνι Πέτρω ο Ιησούς· Σίμων Ιωνά, αγαπάς με πλέον τούτων; λέγει αυτώ· Ναί, Κύριε, σύ οίδας ότι φιλώ σε. λέγει αυτώ· Βόσκε τα αρνία μου. 16 λέγει αυτώ πάλιν δεύτερον· Σίμων Ιωνά, αγαπάς με; λέγει αυτώ· Ναί, Κύριε, σύ οίδας ότι φιλώ σε. λέγει αυτώ· Ποίμαινε τα πρόβατά μου. 17 λέγει αυτώ το τρίτον· Σίμων Ιωνά, φιλείς με; ελυπήθη ο Πέτρος ότι είπεν αυτώ το τρίτον, φιλείς με, και είπεν αυτώ· Κύριε, σύ πάντα οίδας, σύ γινώσκεις ότι φιλώ σε. λέγει αυτώ ο Ιησούς· Βόσκε τα πρόβατά μου. 18 αμήν αμήν λέγω σοι, ότε ής νεώτερος, εζώννυες σεαυτόν και περιεπάτεις όπου ήθελες· όταν δε γηράσης, εκτενείς τας χείράς σου, και άλλος σε ζώσει, και οίσει όπου ου θέλεις. 19 τούτο δε είπε σημαίνων ποίω θανάτω δοξάσει τον Θεόν. και τούτο ειπών λέγει αυτώ· Ακολούθει μοι.

20 επιστραφείς δε ο Πέτρος βλέπει τον μαθητήν ον ηγάπα ο Ιησούς ακολουθούντα, ός και ανέπεσεν εν τώ δείπνω επί το στήθος αυτού και είπε· Κύριε, τις εστιν ο παραδιδούς σε; 21 τούτον ιδών ο Πέτρος λέγει τώ Ιησού· Κύριε, ούτος δε τι; 22 λέγει αυτώ ο Ιησούς· Εάν αυτόν θέλω μένειν έως έρχομαι, τι προς σε; σύ ακολούθει μοι. 23 εξήλθεν ούν ο λόγος ούτος εις τους αδελφούς ότι ο μαθητής εκείνος ουκ αποθνήσκει· και ουκ είπεν αυτώ ο Ιησούς ότι ουκ αποθνήσκει, αλλ' Εάν αυτόν θέλω μένειν έως έρχομαι, τι προς σε; 24 Ούτός εστιν ο μαθητής ο μαρτυρών περί τούτων και γράψας ταύτα, και οίδαμεν ότι αληθής εστιν η μαρτυρία αυτού. 25 έστι δε και άλλα πολλά όσα εποίησεν ο Ιησούς, άτινα εάν γράφηται καθ' έν, ουδέ αυτόν οίμαι τον κόσμον χωρήσαι τα γραφόμενα βιβλία. Αμήν.

ΠΡΑΞΕΙΣ των ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ

Κεφάλαιο α΄

1 Τόν μέν πρώτον λόγον εποιησάμην περί πάντων, ώ Θεόφιλε, ών ήρξατο ο Ιησούς ποιείν τε και διδάσκειν 2 άχρι ής ημέρας εντειλάμενος τοίς αποστόλοις διά Πνεύματος αγίου ούς εξελέξατο ανελήφθη· 3 οίς και παρέστησεν εαυτόν ζώντα μετά το παθείν αυτόν εν πολλοίς τεκμηρίοις, δι' ημερών τεσσαράκοντα οπτανόμενος αυτοίς και λέγων τα περί της βασιλείας τού Θεού. 4 και συναλιζόμενος παρήγγειλεν αυτοίς από Ιεροσολύμων μη χωρίζεσθαι, αλλά περιμένειν την επαγγελίαν τού πατρός ήν ηκούσατέ μου· 5 ότι Ιωάννης μέν εβάπτισεν ύδατι, υμείς δε βαπτισθήσεσθε εν Πνεύματι αγίω ου μετά πολλάς ταύτας ημέρας. 6 οι μέν ούν συνελθόντες επηρώτων αυτόν λέγοντες· Κύριε, ει εν τώ χρόνω τούτω αποκαθιστάνεις την βασιλείαν τώ Ισραήλ; 7 είπε δε προς αυτούς· Ουχ υμών εστι γνώναι χρόνους ή καιρούς ούς ο πατήρ έθετο εν τή ιδία εξουσία, 8 αλλά λήψεσθε δύναμιν επελθόντος τού αγίου Πνεύματος εφ' υμάς, και έσεσθέ μου μάρτυρες έν τε Ιερουσαλήμ και εν πάση τή Ιουδαία και Σαμαρεία και έως εσχάτου της γής. 9 και ταύτα ειπών βλεπόντων αυτών επήρθη, και νεφέλη υπέλαβεν αυτόν από των οφθαλμών αυτών.

10 και ως ατενίζοντες ήσαν εις τον ουρανόν πορευομένου αυτού, και ιδού άνδρες δύο παρειστήκεισαν αυτοίς εν εσθήτι λευκή, 11 οί και είπον· Άνδρες Γαλιλαίοι, τι εστήκατε εμβλέποντες εις τον ουρανόν; ούτος ο Ιησούς ο αναληφθείς αφ'υμών εις τον ουρανόν, ούτως ελεύσεται, ον τρόπον εθεάσασθε αυτόν πορευόμενον εις τον ουρανόν. 12 Τότε υπέστρεψαν εις Ιερουσαλήμ από όρους τού καλουμένου ελαιώνος, ό εστιν εγγύς Ιερουσαλήμ, σαββάτου έχον οδόν. 13 και ότε εισήλθον, ανέβησαν εις το υπερώον ού ήσαν καταμένοντες, ό τε Πέτρος και Ιάκωβος και Ιωάννης και Ανδρέας, Φίλιππος και Θωμάς, Βαρθολομαίος και Ματθαίος, Ιάκωβος Αλφαίου και Σίμων ο Ζηλωτής και Ιούδας Ιακώβου. 14 ούτοι πάντες ήσαν προσκαρτερούντες ομοθυμαδόν τή προσευχή και τή δεήσει σύν γυναιξί και Μαρία τή μητρί τού Ιησού και σύν τοίς αδελφοίς αυτού. 15 Καί εν ταίς ημέραις ταύταις αναστάς Πέτρος εν μέσω των μαθητών είπεν· ήν τε όχλος ονομάτων επί το αυτό ως εκατόν είκοσιν· 16 Άνδρες αδελφοί, έδει πληρωθήναι την γραφήν ταύτην ήν προείπε το Πνεύμα το άγιον διά στόματος Δαυίδ περί Ιούδα τού γενομένου οδηγού τοίς συλλαβούσι τον Ιησούν, 17 ότι κατηριθμημένος ήν σύν ημίν και έλαχε τον κλήρον της διακονίας ταύτης. 18 ούτος μέν ούν εκτήσατο χωρίον εκ μισθού της αδικίας, και πρηνής γενόμενος ελάκησε μέσος, και εξεχύθη πάντα τα σπλάγχνα αυτού. 19 και γνωστόν εγένετο πάσι τοίς κατοικούσιν Ιερουσαλήμ, ώστε κληθήναι το χωρίον εκείνο τή ιδία διαλέκτω αυτών Ακελδαμά, τουτέστι, χωρίον αίματος.

20 γέγραπται γάρ εν βίβλω ψαλμών· γενηθήτω η έπαυλις αυτού έρημος και μη έστω ο κατοικών εν αυτή· και· την επισκοπήν αυτού λάβοι έτερος. 21 δεί ούν των συνελθόντων ημίν ανδρών εν παντί χρόνω ώ εισήλθε και εξήλθεν εφ' ημάς ο Κύριος Ιησούς, 22 αρξάμενος από τού βαπτίσματος Ιωάννου έως της ημέρας ής ανελήφθη αφ' ημών, μάρτυρα της αναστάσεως αυτού γενέσθαι σύν ημίν ένα τούτων. 23 Καί έστησαν δύο, Ιωσήφ τον καλούμενον Βαρσαββάν, ός επεκλήθη Ιούστος, και Ματθίαν, 24 και προσευξάμενοι είπον· Σύ Κύριε, καρδιογνώστα πάντων, ανάδειξον ον εξελέξω εκ τούτων των δύο ένα, 25 λαβείν τον κλήρον της διακονίας ταύτης και αποστολής, εξ ής παρέβη Ιούδας πορευθήναι εις τον τόπον τον ίδιον. 26 και έδωκαν κλήρους αυτών, και έπεσεν ο κλήρος επί Ματθίαν, και συγκατεψηφίσθη μετά των ένδεκα αποστόλων.

Κεφάλαιο β΄

ΠΡΑΞΕΙΣ των ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ

1 Καί εν τώ συμπληρούσθαι την ημέραν της πεντηκοστής ήσαν άπαντες ομοθυμαδόν επί το αυτό. 2 και εγένετο άφνω εκ τού ουρανού ήχος ώσπερ φερομένης πνοής βιαίας, και επλήρωσεν όλον τον οίκον ού ήσαν καθήμενοι· 3 και ώφθησαν αυτοίς διαμεριζόμεναι γλώσσαι ωσεί πυρός, εκάθισέ τε εφ' ένα έκαστον αυτών, 4 και επλήσθησαν άπαντες Πνεύματος αγίου, και ήρξαντο λαλείν ετέραις γλώσσαις καθώς το Πνεύμα εδίδου αυτοίς αποφθέγγεσθαι. 5 Ήσαν δε εν Ιερουσαλήμ κατοικούντες Ιουδαίοι, άνδρες ευλαβείς από παντός έθνους των υπό τον ουρανόν· 6 γενομένης δε της φωνής ταύτης συνήλθε το πλήθος και συνεχύθη, ότι ήκουον είς έκαστος τή ιδία διαλέκτω λαλούντων αυτών. 7 εξίσταντο δε πάντες και εθαύμαζον λέγοντες προς αλλήλους· Ουκ ιδού πάντες ούτοί εισιν οι λαλούντες Γαλιλαίοι; 8 και πώς ημείς ακούομεν έκαστος τή ιδία διαλέκτω ημών εν ή εγεννήθημεν, 9 Πάρθοι και Μήδοι και Ελαμίται, και οι κατοικούντες την Μεσοποταμίαν, Ιουδαίαν τε και Καππαδοκίαν, Πόντον και την Ασίαν,

10 Φρυγίαν τε και Παμφυλίαν, Αίγυπτον και τα μέρη της Λιβύης της κατά Κυρήνην, και οι επιδημούντες Ρωμαίοι, Ιουδαίοί τε και προσήλυτοι, 11 Κρήτες και Άραβες, ακούομεν λαλούντων αυτών ταίς ημετέραις γλώσσαις τα μεγαλεία τού Θεού; 12 εξίσταντο δε πάντες και διηπόρουν, άλλος προς άλλον λέγοντες· Τί αν θέλοι τούτο είναι; 13 έτεροι δε χλευάζοντες έλεγον ότι Γλεύκους μεμεστωμένοι εισί. 14 Σταθείς δε Πέτρος σύν τοίς ένδεκα επήρε την φωνήν αυτού και απεφθέγξατο αυτοίς· Άνδρες Ιουδαίοι και οι κατοικούντες Ιερουσαλήμ άπαντες, τούτο υμίν γνωστόν έστω και ενωτίσασθε τα ρήματά μου. 15 ου γάρ, ως υμείς υπολαμβάνετε, ούτοι μεθύουσιν· έστι γάρ ώρα τρίτη της ημέρας· 16 αλλά τούτό εστι το ειρημένον διά τού προφήτου Ιωήλ. 17 και έσται εν ταίς εσχάταις ημέραις, λέγει ο Θεός, εκχεώ από τού Πνεύματός μου επί πάσαν σάρκα, και προφητεύσουσιν οι υιοί υμών και αι θυγατέρες υμών, και οι νεανίσκοι υμών οράσεις όψονται, και οι πρεσβύτεροι υμών ενύπνια ενυπνιασθήσονται· 18 και γε επί τους δούλους μου και επί τας δούλας μου εν ταίς ημέραις εκείναις εκχεώ από τού Πνεύματός μου, και προφητεύσουσι. 19 και δώσω τέρατα εν τώ ουρανώ άνω και σημεία επί της γής κάτω, αίμα και πύρ και ατμίδα καπνού·

20 ο ήλιος μεταστραφήσεται εις σκότος και η σελήνη εις αίμα πριν ή ελθείν την ημέραν Κυρίου την μεγάλην και επιφανή. 21 και έσται πάς ός αν επικαλέσηται το όνομα Κυρίου σωθήσεται. 22 Άνδρες Ισραηλίται, ακούσατε τους λόγους τούτους. Ιησούν τον Ναζωραίον, άνδρα από τού Θεού αποδεδειγμένον εις υμάς δυνάμεσι και τέρασι και σημείοις οίς εποίησε δι' αυτού ο Θεός εν μέσω υμών, καθώς και αυτοί οίδατε, 23 τούτον τή ωρισμένη βουλή και προγνώσει τού Θεού έκδοτον λαβόντες, διά χειρός ανόμων προσπήξαντες ανείλατε· 24 ον ο Θεός ανέστησε λύσας τας ωδίνας τού θανάτου, καθότι ουκ ήν δυνατόν κρατείσθαι αυτόν υπ' αυτού. 25 Δαυίδ γάρ λέγει εις αυτόν· προορώμην τον Κύριον ενώπιόν μου διά παντός, ότι εκ δεξιών μου εστιν ίνα μη σαλευθώ. 26 διά τούτο ηυφράνθη η καρδία μου και ηγαλλιάσατο η γλώσσά μου, έτι δε και η σάρξ μου κατασκηνώσει επ' ελπίδι, 27 ότι ουκ εγκαταλείψεις την ψυχήν μου εις άδου ουδέ δώσεις τον όσιόν σου ιδείν διαφθοράν. 28 εγνώρισάς μοι οδούς ζωής, πληρώσεις με ευφροσύνης μετά τού προσώπου σου. 29 Άνδρες αδελφοί, εξόν ειπείν μετά παρρησίας προς υμάς περί τού πατριάρχου Δαυίδ ότι και ετελεύτησε και ετάφη και το μνήμα αυτού έστιν εν ημίν άχρι της ημέρας ταύτης.

30 προφήτης ούν υπάρχων, και ειδώς ότι όρκω ώμοσεν αυτώ ο Θεός εκ καρπού της οσφύος αυτού το κατά σάρκα αναστήσειν τον Χριστόν καθίσαι επί τού θρόνου αυτού, 31 προϊδών ελάλησε περί της αναστάσεως τού Χριστού ότι ου κατελείφθη η ψυχή αυτού εις άδου ούτε η σάρξ αυτού είδε διαφθοράν. 32 τούτον τον Ιησούν ανέστησεν ο Θεός, ού πάντες ημείς εσμεν μάρτυρες. 33 τή δεξιά ούν τού Θεού υψωθείς, την τε επαγγελίαν τού αγίου Πνεύματος λαβών παρά τού πατρός, εξέχεε τούτο ό νύν υμείς βλέπετε και ακούετε. 34 ου γάρ Δαυίδ ανέβη εις τους ουρανούς, λέγει δε αυτός· είπεν Κύριος τώ Κυρίω μου, κάθου εκ δεξιών μου 35 έως αν θώ τους εχθρούς σου υποπόδιον των ποδών σου. 36 ασφαλώς ούν γινωσκέτω πάς οίκος Ισραήλ ότι και Κύριον και Χριστόν αυτόν ο Θεός εποίησε, τούτον τον Ιησούν ον υμείς εσταυρώσατε. 37 Ακούσαντες δε κατενύγησαν τή καρδία, είπόν τε προς τον Πέτρον και τους λοιπούς αποστόλους· Τί ποιήσομεν, άνδρες αδελφοί; 38 Πέτρος δε έφη προς αυτούς· Μετανοήσατε, και βαπτισθήτω έκαστος υμών επί τώ ονόματι Ιησού Χριστού εις άφεσιν αμαρτιών, και λήψεσθε την δωρεάν τού αγίου Πνεύματος. 39 υμίν γάρ εστιν η επαγγελία και τοίς τέκνοις υμών και πάσι τοίς εις μακράν, όσους αν προσκαλέσηται Κύριος ο Θεός ημών.

40 ετέροις τε λόγοις πλείοσι διεμαρτύρατο και παρεκάλει λέγων· Σώθητε από της γενεάς της σκολιάς ταύτης. 41 οι μέν ούν ασμένως αποδεξάμενοι τον λόγον αυτού εβαπτίσθησαν, και προσετέθησαν τή ημέρα εκείνη ψυχαί ωσεί τρισχίλιαι. 42 ήσαν δε προσκαρτερούντες τή διδαχή των αποστόλων και τή κοινωνία και τή κλάσει τού άρτου και ταίς προσευχαίς. 43 Εγένετο δε πάση ψυχή φόβος, πολλά τε τέρατα και σημεία διά των αποστόλων εγίνετο. 44 πάντες δε οι πιστεύσαντες ήσαν επί το αυτό και είχον άπαντα κοινά, 45 και τα κτήματα και τας υπάρξεις επίπρασκον και διεμέριζον αυτά πάσι καθότι αν τις χρείαν είχε· 46 καθ' ημέραν τε προσκαρτερούντες ομοθυμαδόν εν τώ ιερώ, κλώντές τε, κατ' οίκον άρτον, μετελάμβανον τροφής εν αγαλλιάσει και αφελότητι καρδίας, 47 αινούντες τον Θεόν και έχοντες χάριν προς όλον τον λαόν. ο δε Κύριος προσετίθει τους σωζομένους καθ' ημέραν τή εκκλησία.

Κεφάλαιο γ΄

ΠΡΑΞΕΙΣ των ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ

1 Επί το αυτό δε Πέτρος και Ιωάννης ανέβαινον εις το ιερόν επί την ώραν της προσευχής την ενάτην. 2 και τις ανήρ χωλός εκ κοιλίας μητρός αυτού υπάρχων εβαστάζετο, ον ετίθουν καθ' ημέραν προς την θύραν τού ιερού την λεγομένην ωραίαν τού αιτείν ελεημοσύνην παρά των εισπορευομένων εις το ιερόν· 3 ός ιδών Πέτρον και Ιωάννην μέλλοντας εισιέναι εις το ιερόν ηρώτα ελεημοσύνην. 4 ατενίσας δε Πέτρος εις αυτόν σύν τώ Ιωάννη είπε· Βλέψον εις ημάς. 5 ο δε επείχεν αυτοίς προσδοκών τι παρ' αυτών λαβείν. 6 είπε δε Πέτρος· Αργύριον και χρυσίον ουχ υπάρχει μοι· ό δε έχω τούτό σοι δίδωμι· εν τώ ονόματι Ιησού Χριστού τού Ναζωραίου έγειρε και περιπάτει. 7 και πιάσας αυτόν της δεξιάς χειρός ήγειρε· παραχρήμα δε εστερεώθησαν αυτού αι βάσεις και τα σφυρά, 8 και εξαλλόμενος έστη και περιεπάτει, και εισήλθε σύν αυτοίς εις το ιερόν περιπατών και αλλόμενος και αινών τον Θεόν. 9 και είδεν αυτόν πάς ο λαός περιπατούντα και αινούντα τον Θεόν·

10 επεγίνωσκόν τε αυτόν ότι αυτός ήν ο προς την ελεημοσύνην καθήμενος επί τή ωραία πύλη τού ιερού, και επλήσθησαν θάμβους και εκστάσεως επί τώ συμβεβηκότι αυτώ. 11 Κρατούντος δε τού ιαθέντος χωλού τον Πέτρον και Ιωάννην συνέδραμε προς αυτούς πάς ο λαός επί τή στοά τή καλουμένη Σολομώντος έκθαμβοι. 12 ιδών δε ο Πέτρος απεκρίνατο προς τον λαόν· Άνδρες Ισραηλίται, τι θαυμάζετε επί τούτω, ή ημίν τι ατενίζετε ως ιδία δυνάμει ή ευσεβεία πεποιηκόσι τού περιπατείν αυτόν; 13 ο Θεός Αβραάμ και Ισαάκ και Ιακώβ, ο Θεός των πατέρων ημών, εδόξασε τον παίδα αυτού Ιησούν· ον υμείς μέν παρεδώκατε και ηρνήσασθε αυτόν κατά πρόσωπον Πιλάτου, κρίναντος εκείνον απολύειν· 14 υμείς δε τον άγιον και δίκαιον ηρνήσασθε, και ητήσασθε άνδρα φονέα χαρισθήναι υμίν, 15 τον δε αρχηγόν της ζωής απεκτείνατε, ον ο Θεός ήγειρεν εκ νεκρών, ού ημείς μάρτυρές εσμεν. 16 και επί τή πίστει τού ονόματος αυτού τούτον, ον θεωρείτε και οίδατε, εστερέωσε το όνομα αυτού, και η πίστις η δι' αυτού έδωκεν αυτώ την ολοκληρίαν ταύτην απέναντι πάντων υμών. 17 και νύν, αδελφοί, οίδα ότι κατά άγνοιαν επράξατε, ώσπερ και οι άρχοντες υμών· 18 ο δε Θεός ά προκατήγγειλε διά στόματος πάντων των προφητών αυτού παθείν τον Χριστόν επλήρωσεν ούτω. 19 μετανοήσατε ούν και επιστρέψατε εις το εξαλειφθήναι υμών τας αμαρτίας,

20 όπως αν έλθωσι καιροί αναψύξεως από προσώπου τού Κυρίου και αποστείλη τον προκεχειρισμένον υμίν Χριστόν Ιησούν, 21 ον δεί ουρανόν μέν δέξασθαι άχρι χρόνων αποκαταστάσεως πάντων ών ελάλησεν ο Θεός διά στόματος πάντων αγίων αυτού προφητών απ' αιώνος. 22 Μωϋσής μέν γάρ προς τους πατέρας είπεν ότι προφήτην υμίν αναστήσει Κύριος ο Θεός υμών εκ των αδελφών υμών ως εμέ· αυτού ακούσεσθε κατά πάντα όσα αν λαλήση προς υμάς. 23 έσται δε πάσα ψυχή, ήτις εάν μη ακούση τού προφήτου εκείνου, εξολεθρευθήσεται εκ τού λαού. 24 και πάντες δε οι προφήται από Σαμουήλ και των καθεξής όσοι ελάλησαν, και κατήγγειλαν τας ημέρας ταύτας. 25 υμείς εστε υιοί των προφητών και της διαθήκης ής διέθετο ο Θεός προς τους πατέρας υμών, λέγων προς Αβραάμ· και εν τώ σπέρματί σου ενευλογηθήσονται πάσαι αι πατριαί της γής. 26 υμίν πρώτον αναστήσας ο Θεός τον παίδα αυτού Ιησούν απέστειλεν αυτόν ευλογούντα υμάς εν τώ αποστρέφειν έκαστον από των πονηριών υμών.

Κεφάλαιο δ΄

ΠΡΑΞΕΙΣ των ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ

1 Λαλούντων δε αυτών προς τον λαόν επέστησαν αυτοίς οι ιερείς και ο στρατηγός τού ιερού και οι Σαδδουκαίοι, 2 διαπονούμενοι διά το διδάσκειν αυτούς τον λαόν και καταγγέλλειν εν τώ Ιησού την ανάστασιν την εκ νεκρών· 3 και επέβαλον αυτοίς τας χείρας και έθεντο εις τήρησιν εις την αύριον· ήν γάρ εσπέρα ήδη. 4 πολλοί δε των ακουσάντων τον λόγον επίστευσαν, και εγενήθη αριθμός των ανδρών ωσεί χιλιάδες πέντε. 5 Εγένετο δε επί την αύριον συναχθήναι αυτών τους άρχοντας και τους πρεσβυτέρους και γραμματείς εις Ιερουσαλήμ, 6 και Άνναν τον αρχιερέα και Καϊάφαν και Ιωάννην και Αλέξανδρον και όσοι ήσαν εκ γένους αρχιερατικού, 7 και στήσαντες αυτούς εν τώ μέσω επυνθάνοντο· Εν ποία δυνάμει ή εν ποίω ονόματι εποιήσατε τούτο υμείς; 8 τότε Πέτρος πλησθείς Πνεύματος αγίου είπε προς αυτούς· Άρχοντες τού λαού και πρεσβύτεροι τού Ισραήλ, 9 ει ημείς σήμερον ανακρινόμεθα επί ευεργεσία ανθρώπου ασθενούς, εν τίνι ούτος σέσωσται,

10 γνωστόν έστω πάσιν υμίν και παντί τώ λαώ Ισραήλ ότι εν τώ ονόματι Ιησού Χριστού τού Ναζωραίου, ον υμείς εσταυρώσατε, ον ο Θεός ήγειρεν εκ νεκρών, εν τούτω ούτος παρέστηκεν ενώπιον υμών υγιής. 11 ούτός εστιν ο λίθος ο εξουθενηθείς υφ' υμών των οικοδομούντων, ο γενόμενος εις κεφαλήν γωνίας. 12 και ουκ έστιν εν άλλω ουδενί η σωτηρία· ουδέ γάρ όνομά εστιν έτερον υπό τον ουρανόν το δεδομένον εν ανθρώποις εν ώ δεί σωθήναι ημάς. 13 Θεωρούντες δε την τού Πέτρου παρρησίαν και Ιωάννου, και καταλαβόμενοι ότι άνθρωποι αγράμματοί εισι και ιδιώται, εθαύμαζον, επεγίνωσκόν τε αυτούς ότι σύν τώ Ιησού ήσαν, 14 τον δε άνθρωπον βλέποντες σύν αυτοίς εστώτα τον τεθεραπευμένον, ουδέν είχον αντειπείν. 15 κελεύσαντες δε αυτούς έξω τού συνεδρίου απελθείν, συνέβαλλον προς αλλήλους 16 λέγοντες· Τί ποιήσωμεν τοίς ανθρώποις τούτοις; ότι μέν γάρ γνωστόν σημείον γέγονε δι' αυτών, πάσι τοίς κατοικούσιν Ιερουσαλήμ φανερόν και ου δυνάμεθα αρνήσασθαι· 17 αλλ' ίνα μη επί πλείον διανεμηθή εις τον λαόν, απειλή απειλησώμεθα αυτοίς μηκέτι λαλείν επί τώ ονόματι τούτω μηδενί ανθρώπων. 18 και καλέσαντες αυτούς παρήγγειλαν αυτοίς το καθόλου μη φθέγγεσθαι μηδέ διδάσκειν επί τώ ονόματι τού Ιησού. 19 ο δε Πέτρος και Ιωάννης αποκριθέντες προς αυτούς είπον· Ει δίκαιόν εστιν ενώπιον τού Θεού υμών ακούειν μάλλον ή τού Θεού, κρίνατε.

20 ου δυνάμεθα γάρ ημείς ά είδομεν και ηκούσαμεν μη λαλείν. 21 οι δε προσαπειλησάμενοι απέλυσαν αυτούς, μηδέν ευρίσκοντες το πώς κολάσονται αυτούς, διά τον λαόν, ότι πάντες εδόξαζον τον Θεόν επί τώ γεγονότι· 22 ετών γάρ ήν πλειόνων τεσσαράκοντα ο άνθρωπος εφ' ον εγεγόνει το σημείον τούτο της ιάσεως. 23 Απολυθέντες δε ήλθον προς τους ιδίους και απήγγειλαν όσα προς αυτούς οι αρχιερείς και οι πρεσβύτεροι είπον. 24 οι δε ακούσαντες ομοθυμαδόν ήραν φωνήν προς τον Θεόν και είπον· Δέσποτα, σύ ο ποιήσας τον ουρανόν και την γήν και την θάλασσαν και πάντα τα εν αυτοίς, 25 ο διά στόματος Δαυίδ παιδός σου ειπών· ίνα τι εφρύαξαν έθνη και λαοί εμελέτησαν κενά; 26 παρέστησαν οι βασιλείς της γής και οι άρχοντες συνήχθησαν επί το αυτό κατά τού Κυρίου και κατά τού Χριστού αυτού. 27 συνήχθησαν γάρ επ' αληθείας επί τον άγιον παίδά σου Ιησούν, ον έχρισας, Ηρώδης τε και Πόντιος Πιλάτος σύν έθνεσι και λαοίς Ισραήλ, 28 ποιήσαι όσα η χείρ σου και η βουλή σου προώρισε γενέσθαι. 29 και τα νύν, Κύριε, έπιδε επί τας απειλάς αυτών, και δός τοίς δούλοις σου μετά παρρησίας πάσης λαλείν τον λόγον σου

30 εν τώ την χείρά σου εκτείνειν σε εις ίασιν και σημεία και τέρατα γίνεσθαι διά τού ονόματος τού αγίου παιδός σου Ιησού. 31 και δεηθέντων αυτών εσαλεύθη ο τόπος εν ώ ήσαν συνηγμένοι, και επλήσθησαν άπαντες Πνεύματος αγίου, και ελάλουν τον λόγον τού Θεού μετά παρρησίας. 32 Τού δε πλήθους των πιστευσάντων ήν η καρδία και η ψυχή μία, και ουδέ είς τι των υπαρχόντων αυτώ έλεγεν ίδιον είναι, αλλ' ήν αυτοίς άπαντα κοινά. 33 και μεγάλη δυνάμει απεδίδουν το μαρτύριον οι απόστολοι της αναστάσεως τού Κυρίου Ιησού χάρις τε μεγάλη ήν επί πάντας αυτούς. 34 ουδέ γάρ ενδεής τις υπήρχεν εν αυτοίς· όσοι γάρ κτήτορες χωρίων ή οικιών υπήρχον, πωλούντες έφερον τας τιμάς των πιπρασκομένων και ετίθουν παρά τους πόδας των αποστόλων· 35 διεδίδοτο δε εκάστω καθότι αν τις χρείαν είχεν. 36 Ιωσής δε ο επικληθείς Βαρνάβας υπό των αποστόλων, ό εστι μεθερμηνευόμενον υιός παρακλήσεως, Λευίτης, Κύπριος τώ γένει, 37 υπάρχοντος αυτώ αγρού, πωλήσας ήνεγκε το χρήμα και έθηκε παρά τους πόδας των αποστόλων.

Κεφάλαιο ε΄

ΠΡΑΞΕΙΣ των ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ

1 Ανήρ δε τις Ανανίας ονόματι σύν Σαπφείρη τή γυναικί αυτού επώλησε κτήμα 2 και ενοσφίσατο από της τιμής, συνειδυίας και της γυναικός αυτού, και ενέγκας μέρος τι παρά τους πόδας των αποστόλων έθηκεν. 3 είπε δε Πέτρος· Ανανία, διατί επλήρωσεν ο σατανάς την καρδίαν σου ψεύσασθαί σε το Πνεύμα το άγιον και νοσφίσασθαι από της τιμής τού χωρίου; 4 ουχί μένον σοι έμενε και πραθέν εν τή σή εξουσία υπήρχε; τι ότι έθου εν τή καρδία σου το πράγμα τούτο; ουκ εψεύσω ανθρώποις, αλλά τώ Θεώ. 5 ακούων δε ο Ανανίας τους λόγους τούτους πεσών εξέψυξε, και εγένετο φόβος μέγας επί πάντας τους ακούοντας ταύτα. 6 αναστάντες δε οι νεώτεροι συνέστειλαν αυτόν και εξενέγκαντες έθαψαν. 7 Εγένετο δε ως ωρών τριών διάστημα και η γυνή αυτού, μη ειδυία το γεγονός, εισήλθεν. 8 απεκρίθη δε αυτή ο Πέτρος· Ειπέ μοι, ει τοσούτου το χωρίον απέδοσθε; η δε είπε· Ναί, τοσούτου. 9 ο δε Πέτρος είπε προς αυτήν· Τί ότι συνεφωνήθη υμίν πειράσαι το Πνεύμα Κυρίου; ιδού οι πόδες των θαψάντων τον άνδρα σου επί τή θύρα και εξοίσουσί σε.

10 έπεσε δε παραχρήμα παρά τους πόδας αυτού και εξέψυξεν· εισελθόντες δε οι νεανίσκοι εύρον αυτήν νεκράν, και εξενέγκαντες έθαψαν προς τον άνδρα αυτής. 11 και εγένετο φόβος μέγας εφ' όλην την εκκλησίαν και επί πάντας τους ακούοντας ταύτα. 12 Διά δε των χειρών των αποστόλων εγίνετο σημεία και τέρατα εν τώ λαώ πολλά· και ήσαν ομοθυμαδόν άπαντες εν τή στοά Σολομώντος· 13 των δε λοιπών ουδείς ετόλμα κολλάσθαι αυτοίς, αλλ' εμεγάλυνεν αυτούς ο λαός· 14 μάλλον δε προσετίθεντο πιστεύοντες τώ Κυρίω πλήθη ανδρών τε και γυναικών, 15 ώστε κατά τας πλατείας εκφέρειν τους ασθενείς και τιθέναι επί κλινών και κραβάττων, ίνα ερχομένου Πέτρου κάν η σκιά επισκιάση τινί αυτών. 16 συνήρχετο δε και το πλήθος των πέριξ πόλεων Ιερουσαλήμ φέροντες ασθενείς και οχλουμένους υπό πνευμάτων ακαθάρτων, οίτινες εθεραπεύοντο άπαντες. 17 Αναστάς δε ο αρχιερεύς και πάντες οι σύν αυτώ, η ούσα αίρεσις των Σαδδουκαίων, επλήσθησαν ζήλου 18 και επέβαλον τας χείρας αυτών επί τους αποστόλους, και έθεντο αυτούς εν τηρήσει δημοσία. 19 άγγελος δε Κυρίου διά της νυκτός ήνοιξε τας θύρας της φυλακής, εξαγαγών τε αυτούς είπε·

20 Πορεύεσθε και σταθέντες λαλείτε εν τώ ιερώ τώ λαώ πάντα τα ρήματα της ζωής ταύτης. 21 ακούσαντες δε εισήλθον υπό τον όρθρον εις το ιερόν και εδίδασκον. παραγενόμενος δε ο αρχιερεύς και οι σύν αυτώ συνεκάλεσαν το συνέδριον και πάσαν την γερουσίαν των υιών Ισραήλ, και απέστειλαν εις το δεσμωτήριον αχθήναι αυτούς. 22 οι δε υπηρέται παραγενόμενοι ουχ εύρον αυτούς εν τή φυλακή, αναστρέψαντες δε απήγγειλαν 23 λέγοντες ότι Τό μέν δεσμωτήριον εύρομεν κεκλεισμένον εν πάση ασφαλεία και τους φύλακας εστώτας πρό των θυρών, ανοίξαντες δε έσω ουδένα εύρομεν. 24 ως δε ήκουσαν τους λόγους τούτους ό τε ιερεύς και ο στρατηγός τού ιερού και οι αρχιερείς, διηπόρουν περί αυτών τι αν γένοιτο τούτο. 25 παραγενόμενος δε τις απήγγειλεν αυτοίς ότι Ιδού οι άνδρες, ούς έθεσθε εν τή φυλακή, εισίν εν τώ ιερώ εστώτες και διδάσκοντες τον λαόν. 26 τότε απελθών ο στρατηγός σύν τοίς υπηρέταις ήγαγεν αυτούς ου μετά βίας· εφοβούντο γάρ τον λαόν, ίνα μη λιθασθώσιν· 27 αγαγόντες δε αυτούς έστησαν εν τώ συνεδρίω. και επηρώτησεν αυτούς ο αρχιερεύς 28 λέγων· Ου παραγγελία παρηγγείλαμεν υμίν μη διδάσκειν επί τώ ονόματι τούτω; και ιδού πεπληρώκατε την Ιερουσαλήμ της διδαχής υμών, και βούλεσθε επαγαγείν εφ' ημάς το αίμα τού ανθρώπου τούτου. 29 αποκριθείς δε Πέτρος και οι απόστολοι είπον· Πειθαρχείν δεί Θεώ μάλλον ή ανθρώποις.

30 ο Θεός των πατέρων ημών ήγειρεν Ιησούν, ον υμείς διεχειρίσασθε κρεμάσαντες επί ξύλου· 31 τούτον ο Θεός αρχηγόν και σωτήρα ύψωσε τή δεξιά αυτού δούναι μετάνοιαν τώ Ισραήλ και άφεσιν αμαρτιών. 32 και ημείς εσμεν αυτού μάρτυρες των ρημάτων τούτων, και το Πνεύμα δε το άγιον ό έδωκεν ο Θεός τοίς πειθαρχούσιν αυτώ. 33 οι δε ακούσαντες διεπρίοντο και εβουλεύοντο ανελείν αυτούς. 34 Αναστάς δε τις εν τώ συνεδρίω Φαρισαίος ονόματι Γαμαλιήλ, νομοδιδάσκαλος τίμιος παντί τώ λαώ, εκέλευσεν έξω βραχύ τι τους αποστόλους ποιήσαι, 35 είπέ τε προς αυτούς· Άνδρες Ισραηλίται, προσέχετε εαυτοίς επί τοίς ανθρώποις τούτοις τι μέλλετε πράσσειν. 36 πρό γάρ τούτων των ημερών ανέστη Θευδάς, λέγων είναί τινα εαυτόν, ώ προσεκλίθη αριθμός ανδρών ωσεί τετρακοσίων· ός ανηρέθη, και πάντες όσοι επείθοντο αυτώ διελύθησαν και εγένοντο εις ουδέν. 37 μετά τούτον ανέστη Ιούδας ο Γαλιλαίος εν ταίς ημέραις της απογραφής και απέστησε λαόν ικανόν οπίσω αυτού· κακείνος απώλετο, και πάντες όσοι επείθοντο αυτώ διεσκορπίσθησαν. 38 και τα νύν λέγω υμίν, απόστητε από των ανθρώπων τούτων και εάσατε αυτούς· ότι εάν ή εξ ανθρώπων η βουλή αύτη ή το έργον τούτο, καταλυθήσεται· 39 ει δε εκ Θεού εστιν, ου δύνασθε καταλύσαι αυτό, μήποτε και θεομάχοι ευρεθήτε.

40 επείσθησαν δε αυτώ, και προσκαλεσάμενοι τους αποστόλους δείραντες παρήγγειλαν μη λαλείν επί τώ ονόματι τού Ιησού, και απέλυσαν αυτούς. 41 οι μέν ούν επορεύοντο χαίροντες από προσώπου τού συνεδρίου, ότι υπέρ τού ονόματος αυτού κατηξιώθησαν ατιμασθήναι· 42 πάσάν τε ημέραν εν τώ ιερώ και κατ' οίκον ουκ επαύοντο διδάσκοντες και ευαγγελιζόμενοι Ιησούν τον Χριστόν.

Κεφάλαιο στ΄

ΠΡΑΞΕΙΣ των ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ

1 Εν δε ταίς ημέραις ταύταις πληθυνόντων των μαθητών εγένετο γογγυσμός των Ελληνιστών προς τους Εβραίους, ότι παρεθεωρούντο εν τή διακονία τή καθημερινή αι χήραι αυτών. 2 προσκαλεσάμενοι δε οι δώδεκα το πλήθος των μαθητών είπον· Ουκ αρεστόν εστιν ημάς καταλείψαντας τον λόγον τού Θεού διακονείν τραπέζαις. 3 επισκέψασθε ούν, αδελφοί, άνδρας εξ υμών μαρτυρουμένους επτά, πλήρεις Πνεύματος αγίου και σοφίας, ούς καταστήσομεν επί της χρείας ταύτης· 4 ημείς δε τή προσευχή και τή διακονία τού λόγου προσκαρτερήσομεν. 5 και ήρεσεν ο λόγος ενώπιον παντός τού πλήθους· και εξελέξαντο Στέφανον, άνδρα πλήρη πίστεως και Πνεύματος αγίου, και Φίλιππον και Πρόχορον και Νικάνορα και Τίμωνα και Παρμενάν και Νικόλαον προσήλυτον Αντιοχέα, 6 ούς έστησαν ενώπιον των αποστόλων, και προσευξάμενοι επέθηκαν αυτοίς τας χείρας. 7 και ο λόγος τού Θεού ηύξανε, και επληθύνετο ο αριθμός των μαθητών εν Ιερουσαλήμ σφόδρα, πολύς τε όχλος των Ιουδαίων υπήκουον τή πίστει. 8 Στέφανος δε πλήρης πίστεως και δυνάμεως εποίει τέρατα και σημεία μεγάλα εν τώ λαώ. 9 ανέστησαν δε τινες των εκ της συναγωγής της λεγομένης Λιβερτίνων και Κυρηναίων και Αλεξανδρέων και των από Κιλικίας και Ασίας συζητούντες τώ Στεφάνω,

10 και ουκ ίσχυον αντιστήναι τή σοφία και τώ πνεύματι ώ ελάλει. 11 τότε υπέβαλον άνδρας λέγοντας ότι Ακηκόαμεν αυτού λαλούντος ρήματα βλάσφημα εις Μωϋσήν και τον Θεόν· 12 συνεκίνησάν τε τον λαόν και τους πρεσβυτέρους και τους γραμματείς, και επιστάντες συνήρπασαν αυτόν και ήγαγον εις το συνέδριον, 13 έστησάν τε μάρτυρας ψευδείς λέγοντας· Ο άνθρωπος ούτος ου παύεται ρήματα βλάσφημα λαλών κατά τού τόπου τού αγίου και τού νόμου· 14 ακηκόαμεν γάρ αυτού λέγοντος ότι Ιησούς ο Ναζωραίος ούτος καταλύσει τον τόπον τούτον και αλλάξει τα έθη ά παρέδωκεν ημίν Μωϋσής. 15 και ατενίσαντες εις αυτόν άπαντες οι καθεζόμενοι εν τώ συνεδρίω είδον το πρόσωπον αυτού ωσεί πρόσωπον αγγέλου.

Κεφάλαιο ζ΄

ΠΡΑΞΕΙΣ των ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ

1 Είπε δε ο αρχιερεύς· Ει άρα ταύτα ούτως έχει; 2 ο δε έφη· Άνδρες αδελφοί και πατέρες, ακούσατε. ο Θεός της δόξης ώφθη τώ πατρί ημών Αβραάμ όντι εν τή Μεσοποταμία πριν ή κατοικήσαι αυτόν εν Χαρράν, 3 και είπε προς αυτόν· έξελθε εκ της γής σου και εκ της συγγενείας σου, και δεύρο εις γήν ήν αν σοι δείξω. 4 τότε εξελθών εκ γής Χαλδαίων κατώκησεν εν Χαρράν. κακείθεν μετά το αποθανείν τον πατέρα αυτού μετώκισεν αυτόν εις την γήν ταύτην εις ήν υμείς νύν κατοικείτε· 5 και ουκ έδωκεν αυτώ κληρονομίαν εν αυτή ουδέ βήμα ποδός, και επηγγείλατο δούναι αυτώ εις κατάσχεσιν αυτήν και τώ σπέρματι αυτού μετ' αυτόν, ουκ όντος αυτώ τέκνου. 6 ελάλησε δε ούτως ο Θεός, ότι έσται το σπέρμα αυτού πάροικον εν γη αλλοτρία, και δουλώσουσιν αυτό και κακώσουσιν έτη τετρακόσια· 7 και το έθνος ώ εάν δουλεύσωσι κρινώ εγώ, είπεν ο Θεός· και μετά ταύτα εξελεύσονται και λατρεύσουσί μοι εν τώ τόπω τούτω. 8 και έδωκεν αυτώ διαθήκην περιτομής· και ούτως εγέννησε τον Ισαάκ και περιέτεμεν αυτόν τή ημέρα τή ογδόη, και Ισαάκ τον Ιακώβ, και Ιακώβ τους δώδεκα πατριάρχας. 9 Καί οι πατριάρχαι ζηλώσαντες τον Ιωσήφ απέδοντο εις Αίγυπτον.

10 και ήν ο Θεός μετ' αυτού, και εξείλετο αυτόν εκ πασών των θλίψεων αυτού, και έδωκεν αυτώ χάριν και σοφίαν εναντίον Φαραώ βασιλέως Αιγύπτου, και κατέστησεν αυτόν ηγούμενον επ' Αίγυπτον και όλον τον οίκον αυτού. 11 ήλθε δε λιμός εφ' όλην την γήν Αιγύπτου και Χανάαν και θλίψις μεγάλη, και ουχ εύρισκον χορτάσματα οι πατέρες ημών. 12 ακούσας δε Ιακώβ όντα σίτα εν Αιγύπτω εξαπέστειλε τους πατέρας ημών πρώτον· 13 και εν τώ δευτέρω ανεγνωρίσθη Ιωσήφ τοίς αδελφοίς αυτού και φανερόν εγένετο τώ Φαραώ το γένος τού Ιωσήφ. 14 αποστείλας δε Ιωσήφ μετεκαλέσατο τον πατέρα αυτού Ιακώβ και πάσαν την συγγένειαν αυτού εν ψυχαίς εβδομήκοντα πέντε. 15 κατέβη δε Ιακώβ εις Αίγυπτον και ετελεύτησεν αυτός και οι πατέρες ημών, 16 και μετετέθησαν εις Συχέμ και ετέθησαν εν τώ μνήματι ώ ωνήσατο Αβραάμ τιμής αργυρίου παρά των υιών Εμμόρ τού Συχέμ. 17 Καθώς δε ήγγιζεν ο χρόνος της επαγγελίας ήν ώμοσεν ο Θεός τώ Αβραάμ, ηύξησεν ο λαός και επληθύνθη εν Αιγύπτω, 18 άχρις ού ανέστη βασιλεύς έτερος, ός ουκ ήδει τον Ιωσήφ. 19 ούτος κατασοφισάμενος το γένος ημών εκάκωσε τους πατέρας ημών τού ποιείν έκθετα τα βρέφη αυτών, εις το μη ζωογονείσθαι·

20 εν ώ καιρώ εγεννήθη Μωϋσής, και ήν αστείος τώ Θεώ· ός ανετράφη μήνας τρεις εν τώ οίκω τού πατρός αυτού. 21 εκτεθέντα δε αυτόν ανείλετο αυτόν η θυγάτηρ Φαραώ και ανεθρέψατο αυτόν εαυτή εις υιόν. 22 και επαιδεύθη Μωϋσής πάση σοφία Αιγυπτίων, ήν δε δυνατός εν λόγοις και εν έργοις. 23 Ως δε επληρούτο αυτώ τεσσαρακονταετής χρόνος, ανέβη εις την καρδίαν αυτού επισκέψασθαι τους αδελφούς αυτού τους υιούς Ισραήλ. 24 και ιδών τινα αδικούμενον ημύνατο, και εποιήσατο εκδίκησιν τώ καταπονουμένω πατάξας τον Αιγύπτιον. 25 ενόμιζε δε συνιέναι τους αδελφούς αυτού ότι ο Θεός διά χειρός αυτού δίδωσιν αυτοίς σωτηρίαν· οι δε ου συνήκαν. 26 τή τε επιούση ημέρα ώφθη αυτοίς μαχομένοις, και συνήλασεν αυτούς εις ειρήνην ειπών· άνδρες, αδελφοί εστε υμείς· ίνα τι αδικείτε αλλήλους; 27 ο δε αδικών τον πλησίον απώσατο αυτόν ειπών· τις σε κατέστησεν άρχοντα και δικαστήν εφ' ημών; 28 μη ανελείν με σύ θέλεις ον τρόπον ανείλες εχθές τον Αιγύπτιον; 29 έφυγε δε Μωϋσής εν τώ λόγω τούτω, και εγένετο πάροικος εν γη Μαδιάμ, ού εγέννησεν υιούς δύο.

30 Καί πληρωθέντων ετών τεσσαράκοντα ώφθη αυτώ εν τή ερήμω τού όρους Σινά άγγελος Κυρίου εν φλογί πυρός βάτου. 31 ο δε Μωϋσής ιδών εθαύμαζε το όραμα· προσερχομένου δε αυτού κατανοήσαι εγένετο φωνή Κυρίου προς αυτόν· 32 εγώ ο Θεός των πατέρων σου, ο Θεός Αβραάμ και ο Θεός Ισαάκ και ο Θεός Ιακώβ. έντρομος δε γενόμενος Μωϋσής ουκ ετόλμα κατανοήσαι. 33 είπε δε αυτώ ο Κύριος· λύσον το υπόδημα των ποδών σου· ο γάρ τόπος εν ώ έστηκας γη αγία εστίν. 34 ιδών είδον την κάκωσιν τού λαού μου τού εν Αιγύπτω και τού στεναγμού αυτών ήκουσα, και κατέβην εξελέσθαι αυτούς· και νύν δεύρο αποστελώ σε εις Αίγυπτον. 35 Τούτον τον Μωϋσήν ον ηρνήσαντο ειπόντες· τις σε κατέστησεν άρχοντα και δικαστήν; τούτον ο Θεός άρχοντα και λυτρωτήν απέστειλεν εν χειρί αγγέλου τού οφθέντος αυτώ εν τή βάτω. 36 ούτος εξήγαγεν αυτούς ποιήσας τέρατα και σημεία εν γη Αιγύπτω και εν Ερυθρά θαλάσση και εν τή ερήμω έτη τεσσαράκοντα. 37 ούτός εστιν ο Μωϋσής ο ειπών τοίς υιοίς Ισραήλ· προφήτην υμίν αναστήσει Κύριος ο Θεός υμών εκ των αδελφών υμών ως εμέ· αυτού ακούσεσθε. 38 ούτός εστιν ο γενόμενος εν τή εκκλησία εν τή ερήμω μετά τού αγγέλου τού λαλούντος αυτώ εν τώ όρει Σινά και των πατέρων ημών, ός εδέξατο λόγια ζώντα δούναι ημίν, 39 ώ ουκ ηθέλησαν υπήκοοι γενέσθαι οι πατέρες ημών, αλλά απώσαντο και εστράφησαν τή καρδία αυτών εις Αίγυπτον

40 ειπόντες τώ Ααρών· ποίησον ημίν θεούς οί προπορεύσονται ημών· ο γάρ Μωϋσής ούτος, ός εξήγαγεν ημάς εκ γής Αιγύπτου, ουκ οίδαμεν τι γέγονεν αυτώ. 41 και εμοσχοποίησαν εν ταίς ημέραις εκείναις και ανήγαγον θυσίαν τώ ειδώλω, και ευφραίνοντο εν τοίς έργοις των χειρών αυτών. 42 έστρεψε δε ο Θεός και παρέδωκεν αυτούς λατρεύειν τή στρατιά τού ουρανού, καθώς γέγραπται εν βίβλω των προφητών· μη σφάγια και θυσίας προσηνέγκατέ μοι έτη τεσσαράκοντα εν τή ερήμω, οίκος Ισραήλ; 43 και ανελάβετε την σκηνήν τού Μολόχ και το άστρον τού θεού υμών Ρεμφάν, τους τύπους ούς εποιήσατε προσκυνείν αυτοίς· και μετοικιώ υμάς επέκεινα Βαβυλώνος. 44 Η σκηνή τού μαρτυρίου ήν τοίς πατράσιν ημών εν τή ερήμω, καθώς διετάξατο ο λαλών τώ Μωϋσή ποιήσαι αυτήν κατά τον τύπον ον εωράκει· 45 ήν και εισήγαγον διαδεξάμενοι οι πατέρες ημών μετά Ιησού εν τή κατασχέσει των εθνών ών έξωσεν ο Θεός από προσώπου των πατέρων ημών, έως των ημερών Δαυίδ· 46 ός εύρε χάριν ενώπιον τού Θεού και ητήσατο ευρείν σκήνωμα τώ Θεώ Ιακώβ. 47 Σολομών δε ωκοδόμησεν αυτώ οίκον. 48 αλλ' ουχ ο ύψιστος εν χειροποιήτοις ναοίς κατοικεί, καθώς ο προφήτης λέγει· 49 ο ουρανός μοι θρόνος, η δε γη υποπόδιον των ποδών μου· ποίον οίκον οικοδομήσετέ μοι, λέγει Κύριος, ή τις τόπος της καταπαύσεώς μου;

50 ουχί η χείρ μου εποίησε ταύτα πάντα; 51 Σκληροτράχηλοι και απερίτμητοι τή καρδία και τοίς ωσίν, υμείς αεί τώ Πνεύματι τώ αγίω αντιπίπτετε, ως οι πατέρες υμών και υμείς. 52 τίνα των προφητών ουκ εδίωξαν οι πατέρες υμών; και απέκτειναν τους προκαταγγείλαντας περί της ελεύσεως τού δικαίου, ού νύν υμείς προδόται και φονείς γεγένησθε. 53 οίτινες ελάβετε τον νόμον εις διαταγάς αγγέλων και ουκ εφυλάξατε. 54 Ακούοντες δε ταύτα διεπρίοντο ταίς καρδίαις αυτών και έβρυχον τους οδόντας επ' αυτόν. 55 υπάρχων δε πλήρης Πνεύματος αγίου, ατενίσας εις τον ουρανόν είδε δόξαν Θεού και Ιησούν εστώτα εκ δεξιών τού Θεού, 56 και είπεν· Ιδού θεωρώ τους ουρανούς ανεωγμένους και τον υιόν τού ανθρώπου εκ δεξιών τού Θεού εστώτα. 57 κράξαντες δε φωνή μεγάλη συνέσχον τα ώτα αυτών και ώρμησαν ομοθυμαδόν επ' αυτόν, 58 και εκβαλόντες έξω της πόλεως ελιθοβόλουν. και οι μάρτυρες απέθεντο τα ιμάτια αυτών παρά τους πόδας νεανίου καλουμένου Σαύλου, 59 και ελιθοβόλουν τον Στέφανον, επικαλούμενον και λέγοντα· Κύριε Ιησού, δέξαι το πνεύμά μου.

60 θείς δε τα γόνατα έκραξε φωνή μεγάλη· Κύριε, μη στήσης αυτοίς την αμαρτίαν ταύτην. και τούτο ειπών εκοιμήθη. Σαύλος δε ήν συνευδοκών τή αναιρέσει αυτού.

Κεφάλαιο η΄

ΠΡΑΞΕΙΣ των ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ

1 Εγένετο δε εν εκείνη τή ημέρα διωγμός μέγας επί την εκκλησίαν την εν Ιεροσολύμοις· πάντες δε διεσπάρησαν κατά τας χώρας της Ιουδαίας και Σαμαρείας, πλήν των αποστόλων. 2 συνεκόμισαν δε τον Στέφανον άνδρες ευλαβείς και εποίησαν κοπετόν μέγαν επ' αυτώ. 3 Σαύλος δε ελυμαίνετο την εκκλησίαν κατά τους οίκους εισπορευόμενος, σύρων τε άνδρας και γυναίκας παρεδίδου εις φυλακήν. 4 Οι μέν ούν διασπαρέντες διήλθον ευαγγελιζόμενοι τον λόγον. 5 Φίλιππος δε κατελθών εις πόλιν της Σαμαρείας εκήρυσσεν αυτοίς τον Χριστόν· 6 προσείχον δε οι όχλοι τοίς λεγομένοις υπό τού Φιλίππου ομοθυμαδόν εν τώ ακούειν αυτούς και βλέπειν τα σημεία ά εποίει. 7 πολλών γάρ των εχόντων πνεύματα ακάθαρτα βοώντα φωνή μεγάλη εξήρχετο, πολλοί δε παραλελυμένοι και χωλοί εθεραπεύθησαν, 8 και εγένετο πολλή χαρά εν τή πόλει εκείνη. 9 Ανήρ δε τις ονόματι Σίμων προϋπήρχεν εν τή πόλει μαγεύων και εξιστών το έθνος της Σαμαρείας, λέγων είναί τινα εαυτόν μέγαν.

10 ώ προσείχον πάντες από μικρού έως μεγάλου λέγοντες· Ούτός εστιν η δύναμις τού Θεού η μεγάλη· 11 προσείχον δε αυτώ διά το ικανώ χρόνω ταίς μαγείαις εξεστακέναι αυτούς. 12 ότε δε επίστευσαν τώ Φιλίππω ευαγγελιζομένω περί της βασιλείας τού Θεού και τού ονόματος Ιησού Χριστού, εβαπτίζοντο άνδρες τε και γυναίκες. 13 ο δε Σίμων και αυτός επίστευσε, και βαπτισθείς ήν προσκαρτερών τώ Φιλίππω, θεωρών τε δυνάμεις και σημεία γινόμενα εξίστατο. 14 Ακούσαντες δε οι εν Ιεροσολύμοις απόστολοι ότι δέδεκται η Σαμάρεια τον λόγον τού Θεού, απέστειλαν προς αυτούς τον Πέτρον και Ιωάννην· 15 οίτινες καταβάντες προσηύξαντο περί αυτών όπως λάβωσι Πνεύμα άγιον· 16 ούπω γάρ ήν επ' ουδενί αυτών επιπεπτωκός, μόνον δε βεβαπτισμένοι υπήρχον εις το όνομα τού Κυρίου Ιησού. 17 τότε επετίθουν τας χείρας επ' αυτούς, και ελάμβανον Πνεύμα άγιον. 18 ιδών δε ο Σίμων ότι διά της επιθέσεως των χειρών των αποστόλων δίδοται το Πνεύμα το άγιον, προσήνεγκεν αυτοίς χρήματα 19 λέγων· Δότε καμοί την εξουσίαν ταύτην, ίνα ώ εάν επιθώ τας χείρας λαμβάνη Πνεύμα άγιον.

20 Πέτρος δε είπε προς αυτόν· Τό αργύριόν σου σύν σοί είη εις απώλειαν, ότι την δωρεάν τού Θεού ενόμισας διά χρημάτων κτάσθαι. 21 ουκ έστι σοι μερίς ουδέ κλήρος εν τώ λόγω τούτω· η γάρ καρδία σου ουκ έστιν ευθεία ενώπιον τού Θεού. 22 μετανόησον ούν από της κακίας σου ταύτης, και δεήθητι τού Θεού ει άρα αφεθήσεταί σοι η επίνοια της καρδίας σου· 23 εις γάρ χολήν πικρίας και σύνδεσμον αδικίας ορώ σε όντα. 24 αποκριθείς δε ο Σίμων είπε·, Δεήθητε υμείς υπέρ εμού προς τον Κύριον όπως μηδέν επέλθη επ' εμέ ών ειρήκατε. 25 Οι μέν ούν διαμαρτυράμενοι και λαλήσαντες τον λόγον τού Κυρίου υπέστρεψαν εις Ιερουσαλήμ, πολλάς τε κώμας των Σαμαρειτών ευηγγελίσαντο. 26 Άγγελος δε Κυρίου ελάλησε προς Φίλιππον λέγων· Ανάστηθι και πορεύου κατά μεσημβρίαν επί την οδόν την καταβαίνουσαν από Ιερουσαλήμ εις Γάζαν· αύτη εστίν έρημος. 27 και αναστάς επορεύθη. και ιδού ανήρ Αιθίοψ ευνούχος δυνάστης Κανδάκης της βασιλίσσης Αιθιόπων, ός ήν επί πάσης της γάζης αυτής, ός εληλύθει προσκυνήσων εις Ιερουσαλήμ. 28 ήν τε υποστρέφων και καθήμενος επί τού άρματος αυτού, και ανεγίνωσκε τον προφήτην Ησαίαν. 29 είπε δε το Πνεύμα τώ Φιλίππω· Πρόσελθε και κολλήθητι τώ άρματι τούτω.

30 προσδραμών δε ο Φίλιππος ήκουσεν αυτού αναγινώσκοντος τον προφήτην Ησαίαν, και είπεν· Άρά γε γινώσκεις ά αναγινώσκεις; 31 ο δε είπε· Πώς γάρ αν δυναίμην, εάν μη τις οδηγήση με; παρεκάλεσέ τε τον Φίλιππον αναβάντα καθίσαι σύν αυτώ. 32 η δε περιοχή της γραφής ήν ανεγίνωσκεν ήν αύτη· ως πρόβατον επί σφαγήν ήχθη· και ως αμνός εναντίον τού κείραντος αυτόν άφωνος, ούτως ουκ ανοίγει το στόμα αυτού. 33 εν τή ταπεινώσει αυτού η κρίσις αυτού ήρθη· την δε γενεάν αυτού τις διηγήσεται; ότι αίρεται από της γής η ζωή αυτού. 34 αποκριθείς δε ο ευνούχος τώ Φιλίππω είπε· Δέομαί σου, περί τίνος ο προφήτης λέγει τούτο; περί εαυτού ή περί ετέρου τινός; 35 ανοίξας δε ο Φίλιππος το στόμα αυτού και αρξάμενος από της γραφής ταύτης ευηγγελίσατο αυτώ τον Ιησούν. 36 ως δε επορεύοντο κατά την οδόν, ήλθον επί τι ύδωρ, και φησιν ο ευνούχος· Ιδού ύδωρ· τι κωλύει με βαπτισθήναι; 37 είπε δε ο Φίλιππος· ει πιστεύεις εξ όλης της καρδίας, έξεστιν. αποκριθείς δε είπε· Πιστεύω τον υιόν τού Θεού είναι τον Ιησούν Χριστόν. 38 και εκέλευσε στήναι το άρμα, και κατέβησαν αμφότεροι εις το ύδωρ, ό τε Φίλιππος και ο ευνούχος, και εβάπτισεν αυτόν. 39 ότε δε ανέβησαν εκ τού ύδατος, Πνεύμα Κυρίου ήρπασε τον Φίλιππον, και ουκ είδεν αυτόν ουκέτι ο ευνούχος· επορεύετο γάρ την οδόν αυτού χαίρων.

40 Φίλιππος δε ευρέθη εις Άζωτον, και διερχόμενος ευηγγελίζετο τας πόλεις πάσας έως τού ελθείν αυτόν εις Καισάρειαν.

Κεφάλαιο θ΄

ΠΡΑΞΕΙΣ των ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ

1 Ο δε Σαύλος έτι εμπνέων απειλής και φόνου εις τους μαθητάς τού Κυρίου, προσελθών τώ αρχιερεί 2 ητήσατο παρ' αυτού επιστολάς εις Δαμασκόν προς τας συναγωγάς, όπως εάν τινας εύρη της οδού όντας, άνδρας τε και γυναίκας, δεδεμένους αγάγη εις Ιερουσαλήμ. 3 εν δε τώ πορεύεσθαι εγένετο αυτόν εγγίζειν τή Δαμασκώ, και εξαίφνης περιήστραψεν αυτόν φώς από τού ουρανού, 4 και πεσών επί την γήν ήκουσε φωνήν λέγουσαν αυτώ· Σαούλ Σαούλ, τι με διώκεις; 5 είπε δε· Τίς εί, κύριε; ο δε Κύριος είπεν· Εγώ ειμι Ιησούς ον σύ διώκεις· 6 αλλά ανάστηθι και είσελθε εις την πόλιν, και λαληθήσεταί σοι τι σε δεί ποιείν. 7 οι δε άνδρες οι συνοδεύοντες αυτώ ειστήκεισαν ενεοί, ακούοντες μέν της φωνής, μηδένα δε θεωρούντες. 8 ηγέρθη δε ο Σαύλος από της γής, ανεωγμένων τε των οφθαλμών αυτού ουδένα έβλεπε· χειραγωγούντες δε αυτόν εισήγαγον εις Δαμασκόν. 9 και ήν ημέρας τρεις μη βλέπων, και ουκ έφαγεν ουδέ έπιεν.

10 Ήν δε τις μαθητής εν Δαμασκώ ονόματι Ανανίας, και είπε προς αυτόν ο Κύριος εν οράματι· Ανανία. ο δε είπεν· Ιδού εγώ, Κύριε. 11 ο δε Κύριος προς αυτόν· Αναστάς πορεύθητι επί την ρύμην την καλουμένην ευθείαν και ζήτησον εν οικία Ιούδα Σαύλον ονόματι Ταρσέα· ιδού γάρ προσεύχεται, 12 και είδεν εν οράματι άνδρα ονόματι Ανανίαν εισελθόντα και επιθέντα αυτώ χείρα, όπως αναβλέψη. 13 απεκρίθη δε Ανανίας· Κύριε, ακήκοα από πολλών περί τού ανδρός τούτου, όσα κακά εποίησε τοίς αγίοις σου εν Ιερουσαλήμ· 14 και ώδε έχει εξουσίαν παρά των αρχιερέων δήσαι πάντας τους επικαλουμένους το όνομά σου. 15 είπε δε προς αυτόν ο Κύριος· Πορεύου, ότι σκεύος εκλογής μοί εστιν ούτος τού βαστάσαι το όνομά μου ενώπιον εθνών και βασιλέων υιών τε Ισραήλ· 16 εγώ γάρ υποδείξω αυτώ όσα δεί αυτόν υπέρ τού ονόματός μου παθείν. 17 Απήλθε δε Ανανίας και εισήλθεν εις την οικίαν, και επιθείς επ' αυτόν τας χείρας είπε· Σαούλ αδελφέ, ο Κύριος απέσταλκέ με, Ιησούς ο οφθείς σοι εν τή οδώ ή ήρχου, όπως αναβλέψης και πλησθής Πνεύματος αγίου. 18 και ευθέως απέπεσον από των οφθαλμών αυτού ωσεί λεπίδες, ανέβλεψέ τε, και αναστάς εβαπτίσθη, και λαβών τροφήν ενίσχυσεν. 19 Εγένετο δε ο Σαύλος μετά των όντων εν Δαμασκώ μαθητών ημέρας τινάς,

20 και ευθέως εν ταίς συναγωγαίς εκήρυσσε τον Ιησούν ότι ούτός εστιν ο υιός τού Θεού. 21 εξίσταντο δε πάντες οι ακούοντες και έλεγον· Ουχ ούτός εστιν ο πορθήσας εν Ιερουσαλήμ τους επικαλουμένους το όνομα τούτο, και ώδε εις τούτο ελήλυθεν, ίνα δεδεμένους αυτούς αγάγη επί τους αρχιερείς; 22 Σαύλος δε μάλλον ενεδυναμούτο και συνέχυνε τους Ιουδαίους τους κατοικούντας εν Δαμασκώ, συμβιβάζων ότι ούτός εστιν ο Χριστός. 23 ως δε επληρούντο ημέραι ικαναί, συνεβουλεύσαντο οι Ιουδαίοι ανελείν αυτόν· 24 εγνώσθη δε τώ Σαύλω η επιβουλή αυτών, παρετήρουν τε τας πύλας ημέρας τε και νυκτός όπως αυτόν ανέλωσι· 25 λαβόντες δε αυτόν οι μαθηταί νυκτός καθήκαν διά τού τείχους χαλάσαντες εν σπυρίδι. 26 Παραγενόμενος δε ο Σαύλος εις Ιερουσαλήμ επειράτο κολλάσθαι τοίς μαθηταίς· και πάντες εφοβούντο αυτόν, μη πιστεύοντες ότι εστί μαθητής. 27 Βαρνάβας δε επιλαβόμενος αυτόν ήγαγε προς τους αποστόλους, και διηγήσατο αυτοίς πώς εν τή οδώ είδε τον Κύριον και ότι ελάλησεν αυτώ, και πώς εν Δαμασκώ επαρρησιάσατο εν τώ ονόματι Ιησού. 28 και ήν μετ' αυτών εισπορευόμενος και εκπορευόμενος εν Ιερουσαλήμ και παρρησιαζόμενος εν τώ ονόματι τού Κυρίου Ιησού, 29 ελάλει τε και συνεζήτει προς τους Ελληνιστάς· οι δε επεχείρουν αυτόν ανελείν.

30 επιγνόντες δε οι αδελφοί κατήγαγον αυτόν εις Καισάρειαν και εξαπέστειλαν αυτόν εις Ταρσόν. 31 Αι μέν ούν εκκλησίαι καθ' όλης της Ιουδαίας και Γαλιλαίας και Σαμαρείας είχον ειρήνην οικοδομούμεναι και πορευόμεναι τώ φόβω τού Κυρίου και τή παρακλήσει τού αγίου Πνεύματος επληθύνοντο. 32 Εγένετο δε Πέτρον διερχόμενον διά πάντων κατελθείν και προς τους αγίους τους κατοικούντας Λύδδαν. 33 εύρε δε εκεί άνθρωπόν τινα Αινέαν ονόματι, εξ ετών οκτώ κατακείμενον επί κραβάττω, ός ήν παραλελυμένος. 34 και είπεν αυτώ ο Πέτρος· Αινέα, ιάταί σε Ιησούς ο Χριστός· ανάστηθι και στρώσον σεαυτώ. και ευθέως ανέστη. 35 και είδον αυτόν πάντες οι κατοικούντες Λύδδαν και τον Σάρωνα, οίτινες επέστρεψαν επί τον Κύριον. 36 Εν Ιόππη δε τις ήν μαθήτρια ονόματι Ταβιθά, ή διερμηνευομένη λέγεται Δορκάς· αύτη ήν πλήρης αγαθών έργων και ελεημοσυνών ών εποίει. 37 εγένετο δε εν ταίς ημέραις εκείναις ασθενήσασαν αυτήν αποθανείν· λούσαντες δε αυτήν έθηκαν εν υπερώω. 38 εγγύς δε ούσης Λύδδης τή Ιόππη οι μαθηταί ακούσαντες ότι Πέτρος εστίν εν αυτή, απέστειλαν δύο άνδρας προς αυτόν παρακαλούντες μη οκνήσαι διελθείν έως αυτών. 39 αναστάς δε Πέτρος συνήλθεν αυτοίς· ον παραγενόμενον ανήγαγον εις το υπερώον, και παρέστησαν αυτώ πάσαι αι χήραι κλαίουσαι και επιδεικνύμεναι χιτώνας και ιμάτια όσα εποίει μετ' αυτών ούσα η Δορκάς.

40 εκβαλών δε έξω πάντας ο Πέτρος και θείς τα γόνατα προσηύξατο, και επιστρέψας προς το σώμα είπε· Ταβιθά, ανάστηθι. η δε ήνοιξε τους οφθαλμούς αυτής, και ιδούσα τον Πέτρον ανεκάθισε. 41 δούς δε αυτή χείρα ανέστησεν αυτήν, φωνήσας δε τους αγίους και τας χήρας παρέστησεν αυτήν ζώσαν. 42 γνωστόν δε εγένετο καθ' όλης της Ιόππης, και πολλοί επίστευσαν επί τον Κύριον. 43 Εγένετο δε ημέρας ικανάς μείναι αυτόν εν Ιόππη παρά τινι Σίμωνι βυρσεί.

Κεφάλαιο Ι΄

ΠΡΑΞΕΙΣ των ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ

1 Ανήρ δε τις εν Καισαρεία ονόματι Κορνήλιος, εκατοντάρχης εκ σπείρης της καλουμένης Ιταλικής, 2 ευσεβής και φοβούμενος τον Θεόν σύν παντί τώ οίκω αυτού, ποιών τε ελεημοσύνας πολλάς τώ λαώ και δεόμενος τού Θεού διά παντός, 3 είδεν εν οράματι φανερώς ωσεί ώραν ενάτην της ημέρας άγγελον τού Θεού εισελθόντα προς αυτόν και ειπόντα αυτώ· Κορνήλιε. 4 ο δε ατενίσας αυτώ και έμφοβος γενόμενος είπε· Τί εστι, κύριε; είπε δε αυτώ· Αι προσευχαί σου και αι ελεημοσύναι σου ανέβησαν εις μνημόσυνον ενώπιον τού Θεού. 5 και νύν πέμψον εις Ιόππην άνδρας και μετάπεμψαι Σίμωνα τον επικαλούμενον Πέτρον· 6 ούτος ξενίζεται παρά τινι Σίμωνι βυρσεί, ώ εστιν οικία παρά θάλασσαν. 7 ως δε απήλθεν ο άγγελος ο λαλών τώ Κορνηλίω, φωνήσας δύο των οικετών αυτού και στρατιώτην ευσεβή των προσκαρτερούντων αυτώ, 8 και εξηγησάμενος αυτοίς άπαντα, απέστειλεν αυτούς εις την Ιόππην. 9 Τή δε επαύριον οδοιπορούντων εκείνων και τή πόλει εγγιζόντων ανέβη Πέτρος επί το δώμα προσεύξασθαι περί ώραν έκτην.

10 εγένετο δε πρόσπεινος και ήθελε γεύσασθαι· παρασκευαζόντων δε εκείνων επέπεσεν επ' αυτόν έκστασις, 11 και θεωρεί τον ουρανόν ανεωγμένον και καταβαίνον επ' αυτόν σκεύός τι ως οθόνην μεγάλην, τέσσαρσιν αρχαίς δεδεμένον και καθιέμενον επί της γής, 12 εν ώ υπήρχε πάντα τα τετράποδα της γής και τα θηρία και τα ερπετά και τα πετεινά τού ουρανού. 13 και εγένετο φωνή προς αυτόν· Αναστάς, Πέτρε, θύσον και φάγε. 14 ο δε Πέτρος είπε· Μηδαμώς, Κύριε· ότι ουδέποτε έφαγον πάν κοινόν ή ακάθαρτον. 15 και φωνή πάλιν εκ δευτέρου προς αυτόν· Ά ο Θεός εκαθάρισε σύ μη κοίνου. 16 τούτο δε εγένετο επί τρίς, και πάλιν ανελήφθη το σκεύος εις τον ουρανόν. 17 Ως δε εν εαυτώ διηπόρει ο Πέτρος τι αν είη το όραμα ό είδε, και ιδού οι άνδρες οι απεσταλμένοι από τού Κορνηλίου διερωτήσαντες την οικίαν Σίμωνος επέστησαν επί τον πυλώνα, 18 και φωνήσαντες επυνθάνοντο ει Σίμων ο επικαλούμενος Πέτρος ενθάδε ξενίζεται. 19 τού δε Πέτρου διενθυμουμένου περί τού οράματος είπεν αυτώ το Πνεύμα· Ιδού άνδρες τρεις ζητούσί σε·

20 αλλά αναστάς κατάβηθι και πορεύου σύν αυτοίς μηδέν διακρινόμενος, διότι εγώ απέσταλκα αυτούς. 21 καταβάς δε ο Πέτρος προς τους άνδρας είπεν· Ιδού εγώ ειμι ον ζητείτε· τις η αιτία δι' ήν πάρεστε; 22 οι δε είπον· Κορνήλιος εκατοντάρχης, ανήρ δίκαιος και φοβούμενος τον Θεόν, μαρτυρούμενός τε υπό όλου τού έθνους των Ιουδαίων, εχρηματίσθη υπό αγγέλου αγίου μεταπέμψασθαί σε εις τον οίκον αυτού και ακούσαι ρήματα παρά σού. 23 εισκαλεσάμενος ούν αυτούς εξένισε. Τή δε επαύριον αναστάς εξήλθε σύν αυτοίς, και τινες των αδελφών των από της Ιόππης συνήλθον αυτώ, 24 και τή επαύριον εισήλθον εις την Καισάρειαν. ο δε Κορνήλιος ήν προσδοκών αυτούς συγκαλεσάμενος τους συγγενείς αυτού και τους αναγκαίους φίλους. 25 Ως δε εγένετο τού εισελθείν τον Πέτρον, συναντήσας αυτώ ο Κορνήλιος πεσών επί τους πόδας προσεκύνησεν. 26 ο δε Πέτρος αυτόν ήγειρε λέγων· Ανάστηθι· καγώ αυτός άνθρωπός ειμι. 27 και συνομιλών αυτώ εισήλθε, και ευρίσκει συνεληλυθότας πολλούς, 28 έφη τε προς αυτούς· Υμείς επίστασθε ως αθέμιτόν εστιν ανδρί Ιουδαίω κολλάσθαι ή προσέρχεσθαι αλλοφύλω· και εμοί ο Θεός έδειξε μηδένα κοινόν ή ακάθαρτον λέγειν άνθρωπον· 29 διό και αναντιρρήτως ήλθον μεταπεμφθείς. πυνθάνομαι ούν τίνι λόγω μετεπέμψασθέ με;

30 και ο Κορνήλιος έφη· Από τετάρτης ημέρας μέχρι ταύτης της ώρας ήμην νηστεύων, και την ενάτην ώραν προσευχόμενος εν τώ οίκω μου· και ιδού ανήρ έστη ενώπιόν μου εν εσθήτι λαμπρά 31 και φησι· Κορνήλιε, εισηκούσθη σου η προσευχή και αι ελεημοσύναι σου εμνήσθησαν ενώπιον τού Θεού. 32 πέμψον ούν εις Ιόππην και μετακάλεσαι Σίμωνα ός επικαλείται Πέτρος· ούτος ξενίζεται εν οικία Σίμωνος βυρσέως παρά θάλασσαν· ός παραγενόμενος λαλήσει σοι. 33 εξαυτής ούν έπεμψα προς σε, σύ τε καλώς εποίησας παραγενόμενος. νύν ούν πάντες ημείς ενώπιον τού Θεού πάρεσμεν ακούσαι πάντα τα προστεταγμένα σοι υπό τού Θεού. 34 Ανοίξας δε Πέτρος το στόμα αυτού είπεν· Επ' αληθείας καταλαμβάνομαι ότι ουκ έστι προσωπολήπτης ο Θεός, 35 αλλ' εν παντί έθνει ο φοβούμενος αυτόν και εργαζόμενος δικαιοσύνην δεκτός αυτώ εστι. 36 τον λόγον ον απέστειλε τοίς υιοίς Ισραήλ ευαγγελιζόμενος ειρήνην διά Ιησού Χριστού· ούτός εστι πάντων Κύριος· 37 υμείς οίδατε το γενόμενον ρήμα καθ' όλης της Ιουδαίας, αρξάμενον από της Γαλιλαίας μετά το βάπτισμα ό εκήρυξεν Ιωάννης, 38 Ιησούν τον από Ναζαρέτ, ως έχρισεν αυτόν ο Θεός Πνεύματι αγίω και δυνάμει, ός διήλθεν ευεργετών και ιώμενος πάντας τους καταδυναστευομένους υπό τού διαβόλου, ότι ο Θεός ήν μετ' αυτού· 39 και ημείς εσμεν μάρτυρες πάντων ών εποίησεν έν τε τή χώρα των Ιουδαίων και εν Ιερουσαλήμ· ον και ανείλον κρεμάσαντες επί ξύλου.

40 τούτον ο Θεός ήγειρε τή τρίτη ημέρα και έδωκεν αυτόν εμφανή γενέσθαι, 41 ου παντί τώ λαώ, αλλά μάρτυσι τοίς προκεχειροτονημένοις υπό τού Θεού, ημίν, οίτινες συνεφάγομεν και συνεπίομεν αυτώ μετά το αναστήναι αυτόν εκ νεκρών· 42 και παρήγγειλεν ημίν κηρύξαι τώ λαώ και διαμαρτύρασθαι ότι ούτός εστιν ο ωρισμένος υπό τού Θεού κριτής ζώντων και νεκρών. 43 τούτω πάντες οι προφήται μαρτυρούσιν, άφεσιν αμαρτιών λαβείν διά τού ονόματος αυτού πάντα τον πιστεύοντα εις αυτόν. 44 Έτι λαλούντος τού Πέτρου τα ρήματα ταύτα επέπεσε το Πνεύμα το άγιον επί πάντας τους ακούοντας τον λόγον. 45 και εξέστησαν οι εκ περιτομής πιστοί όσοι συνήλθον τώ Πέτρω, ότι και επί τα έθνη η δωρεά τού αγίου Πνεύματος εκκέχυται· 46 ήκουον γάρ αυτών λαλούντων γλώσσαις και μεγαλυνόντων τον Θεόν. 47 τότε απεκρίθη Πέτρος· Μήτι το ύδωρ κωλύσαι δύναταί τις τού μη βαπτισθήναι τούτους, οίτινες το Πνεύμα το άγιον έλαβον καθς και ημείς; 48 προσέταξέ τε αυτούς βαπτισθήναι εν τώ ονόματι τού Κυρίου. τότε ηρώτησαν αυτόν επιμείναι ημέρας τινάς.

Κεφάλαιο Ια΄

ΠΡΑΞΕΙΣ των ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ

1 Ήκουσαν δε οι απόστολοι και οι αδελφοί οι όντες κατά την Ιουδαίαν ότι και τα έθνη εδέξαντο τον λόγον τού Θεού. 2 και ότε ανέβη Πέτρος εις Ιεροσόλυμα, διεκρίνοντο προς αυτόν οι εκ περιτομής 3 λέγοντες ότι Πρός άνδρας ακροβυστίαν έχοντας εισήλθες και συνέφαγες αυτοίς. 4 αρξάμενος δε ο Πέτρος εξετίθετο αυτοίς καθεξής λέγων· 5 Εγώ ήμην εν πόλει Ιόππη προσευχόμενος, και είδον εν εκστάσει όραμα, καταβαίνον σκεύός τι ως οθόνην μεγάλην τέσσαρσιν αρχαίς καθιεμένην εκ τού ουρανού και ήλθεν άχρις εμού· 6 εις ήν ατενίσας κατενόουν, και είδον τα τετράποδα της γής και τα θηρία και τα ερπετά και τα πετεινά τού ουρανού. 7 ήκουσα δε φωνής λεγούσης μοι· αναστάς, Πέτρε, θύσον και φάγε. 8 είπον δε· μηδαμώς, Κύριε· ότι πάν κοινόν ή ακάθαρτον ουδέποτε εισήλθεν εις το στόμα μου. 9 απεκρίθη δε μοι φωνή εκ δευτέρου εκ τού ουρανού· ά ο Θεός εκαθάρισε σύ μη κοίνου.

10 τούτο δε εγένετο επί τρίς, και πάλιν ανεσπάσθη άπαντα εις τον ουρανόν. 11 και ιδού εξαυτής τρεις άνδρες επέστησαν επί την οικίαν εν ή ήμην, απεσταλμένοι από Καισαρείας προς με. 12 είπε δε μοι το Πνεύμα συνελθείν αυτοίς μηδέν διακρινόμενον. ήλθον δε σύν εμοί και οι έξ αδελφοί ούτοι, και εισήλθομεν εις τον οίκον τού ανδρός. 13 απήγγειλέ τε ημίν πώς είδε τον άγγελον εν τώ οίκω αυτού σταθέντα και ειπόντα αυτώ· απόστειλον εις Ιόππην άνδρας και μετάπεμψαι Σίμωνα τον επικαλούμενον Πέτρον, 14 ός λαλήσει ρήματα προς σε, εν οίς σωθήση σύ και πάς ο οίκός σου. 15 εν δε τώ άρξασθαί με λαλείν επέπεσε το Πνεύμα το άγιον επ' αυτούς ώσπερ και εφ' ημάς εν αρχή. 16 εμνήσθην δε τού ρήματος τού Κυρίου ως έλεγεν· Ιωάννης μέν εβάπτισεν ύδατι, υμείς δε βαπτισθήσεσθε εν Πνεύματι αγίω. 17 ει ούν την ίσην δωρεάν έδωκεν αυτοίς ο Θεός ως και ημίν πιστεύσασιν επί τον Κύριον Ιησούν Χριστόν, εγώ δε τις ήμην δυνατός κωλύσαι τον Θεόν; 18 ακούσαντες δε ταύτα ησύχασαν και εδόξαζον τον Θεόν λέγοντες· Άρα γε και τοίς έθνεσιν ο Θεός την μετάνοιαν έδωκεν εις ζωήν. 19 Οι μέν ούν διασπαρέντες από της θλίψεως της γενομένης επί Στεφάνω διήλθον έως Φοινίκης και Κύπρου και Αντιοχείας, μηδενί λαλούντες τον λόγον ει μη μόνον Ιουδαίοις.

20 Ήσαν δε τινες εξ αυτών άνδρες Κύπριοι και Κυρηναίοι οίτινες εισελθόντες εις Αντιόχειαν ελάλουν προς τους Ελληνιστάς, ευαγγελιζόμενοι τον Κύριον Ιησούν. 21 και ήν χείρ Κυρίου μετ' αυτών, πολύς τε αριθμός πιστεύσας επέστρεψεν επί τον Κύριον. 22 Ηκούσθη δε ο λόγος εις τα ώτα της εκκλησίας της εν Ιεροσολύμοις περί αυτών, και εξαπέστειλαν Βαρνάβαν διελθείν έως Αντιοχείας· 23 ός παραγενόμενος και ιδών την χάριν τού Θεού εχάρη, και παρεκάλει πάντας τή προθέσει της καρδίας προσμένειν τώ Κυρίω, 24 ότι ήν ανήρ αγαθός και πλήρης Πνεύματος αγίου και πίστεως· και προσετέθη όχλος ικανός τώ Κυρίω. 25 εξήλθε δε εις Ταρσόν ο Βαρνάβας αναζητήσαι Σαύλον, και ευρών αυτόν ήγαγεν αυτόν εις Αντιόχειαν. 26 εγένετο δε αυτούς και ενιαυτόν όλον συναχθήναι εν τή εκκλησία και διδάξαι όχλον ικανόν, χρηματίσαι τε πρώτον εν Αντιοχεία τους μαθητάς Χριστιανούς. 27 Εν ταύταις δε ταίς ημέραις κατήλθον από Ιεροσολύμων προφήται εις Αντιόχειαν· 28 αναστάς δε είς εξ αυτών ονόματι Άγαβος εσήμανε διά τού Πνεύματος λιμόν μέγαν μέλλειν έσεσθαι εφ' όλην την οικουμένην· όστις και εγένετο επί Κλαυδίου Καίσαρος. 29 των δε μαθητών καθώς ευπορείτό τις, ώρισαν έκαστος αυτών εις διακονίαν πέμψαι τοίς κατοικούσιν εν τή Ιουδαία αδελφοίς·

30 ό και εποίησαν αποστείλαντες προς τους πρεσβυτέρους διά χειρός Βαρνάβα και Σαύλου.

Κεφάλαιο Ιβ΄

ΠΡΑΞΕΙΣ των ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ

1 Κατ' εκείνον δε τον καιρόν επέβαλεν Ηρώδης ο βασιλεύς τας χείρας κακώσαί τινας των από της εκκλησίας. 2 ανείλε δε Ιάκωβον τον αδελφόν Ιωάννου μαχαίρα. 3 και ιδών ότι αρεστόν εστι τοίς Ιουδαίοις, προσέθετο συλλαβείν και Πέτρον· ήσαν δε αι ημέραι των αζύμων· 4 ον και πιάσας έθετο εις φυλακήν, παραδούς τέσσαρσι τετραδίοις στρατιωτών φυλάσσειν αυτόν, βουλόμενος μετά το πάσχα αναγαγείν αυτόν τώ λαώ. 5 ο μέν ούν Πέτρος ετηρείτο εν τή φυλακή· προσευχή δε ήν εκτενώς γινομένη υπό της εκκλησίας προς τον Θεόν υπέρ αυτού. 6 Ότε δε ήμελλεν αυτόν προάγειν ο Ηρώδης, τή νυκτί εκείνη ήν ο Πέτρος κοιμώμενος μεταξύ δύο στρατιωτών δεδεμένος αλύσεσι δυσί, φύλακές τε πρό της θύρας ετήρουν την φυλακήν. 7 και ιδού άγγελος Κυρίου επέστη και φώς έλαμψεν εν τώ οικήματι· πατάξας δε την πλευράν τού Πέτρου ήγειρεν αυτόν λέγων· Ανάστα εν τάχει· και εξέπεσον αυτού αι αλύσεις εκ των χειρών. 8 είπέ τε ο άγγελος προς αυτόν· Περίζωσαι και υπόδησαι τα σανδάλιά σου. εποίησε δε ούτω· και λέγει αυτώ· Περιβαλού το ιμάτιόν σου και ακολούθει μοι. 9 και εξελθών ηκολούθει αυτώ, και ουκ ήδει ότι αληθές εστι το γινόμενον διά τού αγγέλου, εδόκει δε όραμα βλέπειν.

10 διελθόντες δε πρώτην φυλακήν και δευτέραν ήλθον επί την πύλην την σιδηράν την φέρουσαν εις την πόλιν, ήτις αυτομάτη ηνοίχθη αυτοίς, και εξελθόντες προήλθον ρύμην μίαν, και ευθέως απέστη ο άγγελος απ' αυτού. 11 και ο Πέτρος γενόμενος εν εαυτώ είπε· Νύν οίδα αληθώς ότι εξαπέστειλε Κύριος τον άγγελον αυτού και εξείλετό με εκ χειρός Ηρώδου και πάσης της προσδοκίας τού λαού των Ιουδαίων. 12 συνιδών τε ήλθεν επί την οικίαν Μαρίας της μητρός Ιωάννου τού επικαλουμένου Μάρκου ού ήσαν ικανοί συνηθροισμένοι και προσευχόμενοι. 13 κρούσαντος δε αυτού την θύραν τού πυλώνος προσήλθε παιδίσκη υπακούσαι ονόματι Ρόδη, 14 και επιγνούσα την φωνήν τού Πέτρου, από της χαράς ουκ ήνοιξε τον πυλώνα, εισδραμούσα δε απήγγειλεν εστάναι τον Πέτρον πρό τού πυλώνος. 15 οι δε προς αυτήν είπον· Μαίνη. η δε διισχυρίζετο ούτως έχειν. οι δε έλεγον· Ο άγγελος αυτού εστιν. 16 ο δε Πέτρος επέμενε κρούων. ανοίξαντες δε είδον αυτόν και εξέστησαν. 17 κατασείσας δε αυτοίς τή χειρί σιγάν διηγήσατο αυτοίς πώς ο Κύριος εξήγαγεν αυτόν εκ της φυλακής, είπε δε· Απαγγείλατε Ιακώβω και τοίς αδελφοίς ταύτα. και εξελθών επορεύθη εις έτερον τόπον. 18 Γενομένης δε ημέρας ήν τάραχος ουκ ολίγος εν τοίς στρατιώταις, τι άρα ο Πέτρος εγένετο. 19 Ηρώδης δε επιζητήσας αυτόν και μη ευρών, ανακρίνας τους φύλακας εκέλευσεν απαχθήναι, και κατελθών από της Ιουδαίας εις την Καισάρειαν διέτριβεν.

20 Ήν δε Ηρώδης θυμομαχών Τυρίοις και Σιδωνίοις· ομοθυμαδόν τε παρήσαν προς αυτόν, και πείσαντες Βλάστον τον επί τού κοιτώνος τού βασιλέως ητούντο ειρήνην, διά το τρέφεσθαι αυτών την χώραν από της βασιλικής. 21 τακτή δε ημέρα ο Ηρώδης ενδυσάμενος εσθήτα βασιλικήν και καθίσας επί τού βήματος εδημηγόρει προς αυτούς. 22 ο δε δήμος επεφώνει· Θεού φωνή και ουκ ανθρώπου. 23 παραχρήμα δε επάταξεν αυτόν άγγελος Κυρίου ανθ' ών ουκ έδωκε την δόξαν τώ Θεώ, και γενόμενος σκωληκόβρωτος εξέψυξεν. 24 Ο δε λόγος τού Θεού ηύξανε και επληθύνετο. 25 Βαρνάβας δε και Σαύλος υπέστρεψαν εξ Ιερουσαλήμ πληρώσαντες την διακονίαν, συμπαραλαβόντες και Ιωάννην τον επικληθέντα Μάρκον.

Κεφάλαιο Ιγ΄

ΠΡΑΞΕΙΣ των ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ

1 Ήσαν δε τινες εν Αντιοχεία κατά την ούσαν εκκλησίαν προφήται και διδάσκαλοι, ό τε Βαρνάβας και Συμεών ο επικαλούμενος Νίγερ, και Λούκιος ο Κυρηναίος, Μαναήν τε Ηρώδου τού τετράρχου σύντροφος και Σαύλος. 2 λειτουργούντων δε αυτών τώ Κυρίω και νηστευόντων είπε το Πνεύμα το άγιον· Αφορίσατε δή μοι τον Βαρνάβαν και τον Σαύλον εις το έργον ό προσκέκλημαι αυτούς. 3 τότε νηστεύσαντες και προσευξάμενοι και επιθέντες αυτοίς τας χείρας απέλυσαν. 4 Ούτοι μέν ούν εκπεμφθέντες υπό τού Πνεύματος τού αγίου κατήλθον εις την Σελεύκειαν, εκείθεν τε απέπλευσαν εις την Κύπρον, 5 και γενόμενοι εν Σαλαμίνι κατήγγελλον τον λόγον τού Θεού εν ταίς συναγωγαίς των Ιουδαίων· είχον δε και Ιωάννην υπηρέτην. 6 Διελθόντες δε την νήσον άχρι Πάφου εύρόν τινα άνδρα μάγον ψευδοπροφήτην Ιουδαίον ώ όνομα Βαριησούς, 7 ός ήν σύν τώ ανθυπάτω Σεργίω Παύλω, ανδρί συνετώ. ούτος προσκαλεσάμενος Βαρνάβαν και Σαύλον επεζήτησεν ακούσαι τον λόγον τού Θεού· 8 ανθίστατο δε αυτοίς Ελύμας ο μάγος - ούτω γάρ μεθερμηνεύεται το όνομα αυτού - ζητών διαστρέψαι τον ανθύπατον από της πίστεως. 9 Σαύλος δε, ο και Παύλος, πλησθείς Πνεύματος αγίου και ατενίσας προς αυτόν

10 είπεν· Ώ πλήρης παντός δόλου και πάσης ραδιουργίας, υιέ διαβόλου, εχθρέ πάσης δικαιοσύνης, ου παύση διαστρέφων τας οδούς Κυρίου τας ευθείας; 11 και νύν ιδού χείρ Κυρίου επί σε, και έση τυφλός μη βλέπων τον ήλιον άχρι καιρού. παραχρήμα δε έπεσεν επ' αυτόν αχλύς και σκότος, και περιάγων εζήτει χειραγωγούς. 12 τότε ιδών ο ανθύπατος το γεγονός επίστευσεν, εκπλησσόμενος επί τή διδαχή τού Κυρίου. 13 Αναχθέντες δε από της Πάφου οι περί τον Παύλον ήλθον εις Πέργην της Παμφυλίας· Ιωάννης δε αποχωρήσας απ' αυτών υπέστρεψεν εις Ιεροσόλυμα. 14 Αυτοί δε διελθόντες από της Πέργης παρεγένοντο εις Αντιόχειαν της Πισιδίας, και εισελθόντες εις την συναγωγήν τή ημέρα των σαββάτων εκάθισαν. 15 μετά δε την ανάγνωσιν τού νόμου και των προφητών απέστειλαν οι αρχισυνάγωγοι προς αυτούς λέγοντες· Άνδρες αδελφοί, ει έστιν λόγος εν υμίν παρακλήσεως προς τον λαόν, λέγετε. 16 αναστάς δε Παύλος και κατασείσας τή χειρί είπεν· Άνδρες Ισραηλίται και οι φοβούμενοι τον Θεόν, ακούσατε. 17 ο Θεός τού λαού τούτου Ισραήλ εξελέξατο τους πατέρας ημών, και τον λαόν ύψωσεν εν τή παροικία εν γη Αιγύπτω, και μετά βραχίονος υψηλού εξήγαγεν αυτούς εξ αυτής, 18 και ως τεσσαρακονταετή χρόνον ετροποφόρησεν αυτούς εν τή ερήμω, 19 και καθελών έθνη επτά εν γη Χανάαν κατεκληρονόμησεν αυτοίς την γήν αυτών.

20 και μετά ταύτα ως έτεσι τετρακοσίοις και πεντήκοντα έδωκε κριτάς έως Σαμουήλ τού προφήτου. 21 κακείθεν ητήσαντο βασιλέα, και έδωκεν αυτοίς ο Θεός τον Σαούλ υιόν Κίς, άνδρα εκ φυλής Βενιαμίν, έτη τεσσαράκοντα· 22 και μεταστήσας αυτόν ήγειρεν αυτοίς τον Δαυίδ εις βασιλέα, ώ και είπε μαρτυρήσας· εύρον Δαυίδ τον τού Ιεσσαί, άνδρα κατά την καρδίαν μου, ός ποιήσει πάντα τα θελήματά μου. 23 τούτου ο Θεός από τού σπέρματος κατ' επαγγελίαν ήγαγε τώ Ισραήλ σωτηρίαν, 24 προκηρύξαντος Ιωάννου πρό προσώπου της εισόδου αυτού βάπτισμα μετανοίας παντί τώ λαώ Ισραήλ. 25 ως δε επλήρου ο Ιωάννης τον δρόμον, έλεγε· τίνα με υπονοείτε είναι; ουκ ειμί εγώ, αλλ' ιδού έρχεται μετ' εμέ ού ουκ ειμί άξιος το υπόδημα των ποδών λύσαι. 26 Άνδρες αδελφοί, υιοί γένους Αβραάμ και οι εν υμίν φοβούμενοι τον Θεόν, ημίν ο λόγος της σωτηρίας ταύτης απεστάλη. 27 οι γάρ κατοικούντες εν Ιερουσαλήμ και οι άρχοντες αυτών τούτον αγνοήσαντες, και τας φωνάς των προφητών τας κατά πάν σάββατον αναγινωσκομένας κρίναντες επλήρωσαν, 28 και μηδεμίαν αιτίαν θανάτου ευρόντες ητήσαντο Πιλάτον αναιρεθήναι αυτόν. 29 ως δε ετέλεσαν πάντα τα περί αυτού γεγραμμένα, καθελόντες από τού ξύλου έθηκαν εις μνημείον.

30 ο δε Θεός ήγειρεν αυτόν εκ νεκρών· 31 ός ώφθη επί ημέρας πλείους τοίς συναναβάσιν αυτώ από της Γαλιλαίας εις Ιερουσαλήμ, οίτινές εισι μάρτυρες αυτού προς τον λαόν. 32 και ημείς υμάς ευαγγελιζόμεθα την προς τους πατέρας επαγγελίαν γενομένην, ότι ταύτην ο Θεός εκπεπλήρωκε τοίς τέκνοις αυτών, ημίν, αναστήσας Ιησούν, 33 ως και εν τώ ψαλμώ τώ δευτέρω γέγραπται· υιός μου εί σύ, εγώ σήμερον γεγέννηκά σε. 34 ότι δε ανέστησεν αυτόν εκ νεκρών μηκέτι μέλλοντα υποστρέφειν εις διαφθοράν, ούτως είρηκεν, ότι δώσω υμίν τα όσια Δαυίδ τα πιστά. 35 διό και εν ετέρω λέγει· ου δώσεις τον όσιόν σου ιδείν διαφθοράν. 36 Δαυίδ μέν γάρ ιδία γενεά υπηρετήσας τή τού Θεού βουλή εκοιμήθη και προσετέθη προς τους πατέρας αυτού και είδε διαφθοράν· 37 ον δε ο Θεός ήγειρεν, ουκ είδε διαφθοράν. 38 γνωστόν ούν έστω υμίν, άνδρες αδελφοί, ότι διά τούτου υμίν άφεσις αμαρτιών καταγγέλλεται, 39 και από πάντων ών ουκ ηδυνήθητε εν τώ νόμω Μωϋσέως δικαιωθήναι, εν τούτω πάς ο πιστεύων δικαιούται.

40 βλέπετε ούν μη επέλθη εφ' υμάς το ειρημένον εν τοίς προφήταις· 41 ίδετε, οι καταφρονηταί, και θαυμάσατε και αφανίσθητε, ότι έργον εγώ εργάζομαι εν ταίς ημέραις υμών, έργον ώ ου μη πιστεύσητε εάν τις εκδιηγήται υμίν. 42 Εξιόντων δε αυτών εκ της συναγωγής των Ιουδαίων παρεκάλουν τα έθνη εις το μεταξύ σάββατον λαληθήναι αυτοίς τα ρήματα ταύτα. 43 λυθείσης δε της συναγωγής ηκολούθησαν πολλοί των Ιουδαίων και των σεβομένων προσηλύτων τώ Παύλω και τώ Βαρνάβα, οίτινες προσλαλούντες αυτοίς έπειθον αυτούς προσμένειν τή χάριτι τού Θεού. 44 Τώ δε ερχομένω σαββάτω σχεδόν πάσα η πόλις συνήχθη ακούσαι τον λόγον τού Θεού. 45 ιδόντες δε οι Ιουδαίοι τους όχλους επλήσθησαν ζήλου και αντέλεγον τοίς υπό τού Παύλου λεγομένοις αντιλέγοντες και βλασφημούντες. 46 παρρησιασάμενοι δε ο Παύλος και ο Βαρνάβας είπον· Υμίν ήν αναγκαίον πρώτον λαληθήναι τον λόγον τού Θεού· επειδή δε απωθείσθε αυτόν και ουκ αξίους κρίνετε εαυτούς της αιωνίου ζωής, ιδού στρεφόμεθα εις τα έθνη. 47 ούτω γάρ εντέταλται ημίν ο Κύριος· τέθεικά σε εις φώς εθνών τού είναί σε εις σωτηρίαν έως εσχάτου της γής. 48 ακούοντα δε τα έθνη έχαιρον και εδέξαντο τον λόγον τού Κυρίου, και επίστευσαν όσοι ήσαν τεταγμένοι εις ζωήν αιώνιον· 49 διεφέρετο δε ο λόγος τού Κυρίου δι' όλης της χώρας.

50 οι δε Ιουδαίοι παρώτρυναν τας σεβομένας γυναίκας και τας ευσχήμονας και τους πρώτους της πόλεως και επήγειραν διωγμόν επί τον Παύλον και τον Βαρνάβαν, και εξέβαλον αυτούς από των ορίων αυτών. 51 οι δε εκτιναξάμενοι τον κονιορτόν των ποδών αυτών επ’ αυτούς ήλθον εις Ικόνιον. 52 οι δε μαθηταί επληρούντο χαράς και Πνεύματος αγίου.

Κεφάλαιο Ιδ΄

ΠΡΑΞΕΙΣ των ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ

1 Εγένετο δε εν Ικονίω κατά το αυτό εισελθείν αυτούς εις την συναγωγήν των Ιουδαίων και λαλήσαι ούτως ώστε πιστεύσαι Ιουδαίων τε και Ελλήνων πολύ πλήθος. 2 οι δε απειθούντες Ιουδαίοι επήγειραν και εκάκωσαν τας ψυχάς των εθνών κατά των αδελφών. 3 ικανόν μέν ούν χρόνον διέτριψαν παρρησιαζόμενοι επί τώ Κυρίω τώ μαρτυρούντι τώ λόγω της χάριτος αυτού, διδόντι σημεία και τέρατα γίνεσθαι διά των χειρών αυτών. 4 εσχίσθη δε το πλήθος της πόλεως, και οι μέν ήσαν σύν τοίς Ιουδαίοις, οι δε σύν τοίς αποστόλοις. 5 ως δε εγένετο ορμή των εθνών τε και Ιουδαίων σύν τοίς άρχουσιν αυτών υβρίσαι και λιθοβολήσαι αυτούς, 6 συνιδόντες κατέφυγον εις τας πόλεις της Λυκαονίας Λύστραν και Δέρβην και την περίχωρον, 7 κακεί ήσαν ευαγγελιζόμενοι. 8 Καί τις ανήρ εν Λύστροις αδύνατος τοίς ποσίν εκάθητο, χωλός εκ κοιλίας μητρός αυτού υπάρχων, ός ουδέποτε περιεπεπατήκει. 9 ούτος ήκουσε τού Παύλου λαλούντος· ός ατενίσας αυτώ και ιδών ότι πίστιν έχει τού σωθήναι,

10 είπε μεγάλη τή φωνή· Ανάστηθι επί τους πόδας σου ορθός. και ήλατο και περιεπάτει. 11 οι δε όχλοι ιδόντες ό εποίησεν ο Παύλος επήραν την φωνήν αυτών Λυκαονιστί λέγοντες· Οι θεοί ομοιωθέντες ανθρώποις κατέβησαν προς ημάς· 12 εκάλουν τε τον μέν Βαρνάβαν Δία, τον δε Παύλον Ερμήν, επειδή αυτός ήν ο ηγούμενος τού λόγου. 13 ο δε ιερεύς τού Διός τού όντος πρό της πόλεως αυτών, ταύρους και στέμματα επί τους πυλώνας ενέγκας, σύν τοίς όχλοις ήθελε θύειν. 14 ακούσαντες δε οι απόστολοι Βαρνάβας και Παύλος, διαρρήξαντες τα ιμάτια αυτών εισεπήδησαν εις τον όχλον κράζοντες 15 και λέγοντες· Άνδρες, τι ταύτα ποιείτε; και ημείς ομοιοπαθείς εσμεν υμίν άνθρωποι, ευαγγελιζόμενοι υμάς από τούτων των ματαίων επιστρέφειν επί τον Θεόν τον ζώντα, ός εποίησε τον ουρανόν και την γήν και την θάλασσαν και πάντα τα εν αυτοίς· 16 ός εν ταίς παρωχημέναις γενεαίς είασε πάντα τα έθνη πορεύεσθαι ταίς οδοίς αυτών· 17 καίτοι γε ουκ αμάρτυρον εαυτόν αφήκεν αγαθοποιών, ουρανόθεν υμίν υετούς διδούς και καιρούς καρποφόρους, εμπιπλών τροφής και ευφροσύνης τας καρδίας υμών. 18 και ταύτα λέγοντες μόλις κατέπαυσαν τους όχλους τού μη θύειν αυτοίς. 19 Επήλθον δε από Αντιοχείας και Ικονίου Ιουδαίοι και πείσαντες τους όχλους και λιθάσαντες τον Παύλον έσυραν έξω της πόλεως, νομίσαντες αυτόν τεθνάναι.

20 κυκλωσάντων δε αυτόν των μαθητών αναστάς εισήλθεν εις την πόλιν, και τή επαύριον εξήλθε σύν τώ Βαρνάβα εις Δέρβην. 21 ευαγγελισάμενοί τε την πόλιν εκείνην και μαθητεύσαντες ικανούς υπέστρεψαν εις την Λύστραν και Ικόνιον και Αντιόχειαν, 22 επιστηρίζοντες τας ψυχάς των μαθητών, παρακαλούντες εμμένειν τή πίστει, και ότι διά πολλών θλίψεων δεί ημάς εισελθείν εις την βασιλείαν τού Θεού. 23 χειροτονήσαντες δε αυτοίς πρεσβυτέρους κατ' εκκλησίαν και προσευξάμενοι μετά νηστειών παρέθεντο αυτούς τώ Κυρίω, εις ον πεπιστεύκασι. 24 και διελθόντες την Πισιδίαν ήλθον εις Παμφυλίαν, 25 και λαλήσαντες εν Πέργη τον λόγον κατέβησαν εις Αττάλειαν, 26 κακείθεν απέπλευσαν εις Αντιόχειαν, όθεν ήσαν παραδεδομένοι τή χάριτι τού Θεού εις το έργον ό επλήρωσαν. 27 Παραγενόμενοι δε και συναγαγόντες την εκκλησίαν ανήγγειλαν όσα εποίησεν ο Θεός μετ' αυτών και ότι ήνοιξε τοίς έθνεσι θύραν πίστεως. 28 διέτριβον δε εκεί χρόνον ουκ ολίγον σύν τοίς μαθηταίς.

Κεφάλαιο Ιε΄

ΠΡΑΞΕΙΣ των ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ

1 Καί τινες κατελθόντες από της Ιουδαίας εδίδασκον τους αδελφούς ότι Εάν μη περιτέμνησθε τώ έθει τώ Μωϋσέως, ου δύνασθε σωθήναι. 2 γενομένης ούν στάσεως και ζητήσεως ουκ ολίγης τώ Παύλω και τώ Βαρνάβα προς αυτούς, έταξαν αναβαίνειν Παύλον και Βαρνάβαν και τινας άλλους εξ αυτών προς τους αποστόλους και πρεσβυτέρους εις Ιερουσαλήμ περί τού ζητήματος τούτου. 3 Οι μέν ούν προπεμφθέντες υπό της εκκλησίας διήρχοντο την Φοινίκην και Σαμάρειαν εκδιηγούμενοι την επιστροφήν των εθνών, και εποίουν χαράν μεγάλην πάσι τοίς αδελφοίς. 4 παραγενόμενοι δε εις Ιερουσαλήμ απεδέχθησαν υπό της εκκλησίας και των αποστόλων και των πρεσβυτέρων, ανήγγειλάν τε όσα ο Θεός εποίησε μετ' αυτών, και ότι ήνοιξε τοίς έθνεσι θύραν πίστεως. 5 Εξανέστησαν δε τινες των από της αιρέσεως των Φαρισαίων πεπιστευκότες, λέγοντες ότι δεί περιτέμνειν αυτούς παραγγέλλειν τε τηρείν τον νόμον Μωϋσέως. 6 Συνήχθησαν δε οι απόστολοι και οι πρεσβύτεροι ιδείν περί τού λόγου τούτου. 7 Πολλής δε συζητήσεως γενομένης αναστάς Πέτρος είπε προς αυτούς· Άνδρες αδελφοί, υμείς επίστασθε ότι αφ' ημερών αρχαίων ο Θεός εν υμίν εξελέξατο διά τού στόματός μου ακούσαι τα έθνη τον λόγον τού ευαγγελίου και πιστεύσαι. 8 και ο καρδιογνώστης Θεός εμαρτύρησεν αυτοίς δούς αυτοίς το Πνεύμα το άγιον καθώς και ημίν, 9 και ουδέν διέκρινε μεταξύ ημών τε και αυτών τή πίστει καθαρίσας τας καρδίας αυτών.

10 νύν ούν τι πειράζετε τον Θεόν, επιθείναι ζυγόν επί τον τράχηλον των μαθητών, ον ούτε οι πατέρες ημών ούτε ημείς ισχύσαμεν βαστάσαι; 11 αλλά διά της χάριτος τού Κυρίου Ιησού πιστεύομεν σωθήναι καθ' ον τρόπον κακείνοι. 12 Εσίγησε δε πάν το πλήθος και ήκουον Βαρνάβα και Παύλου εξηγουμένων όσα εποίησεν ο Θεός σημεία και τέρατα εν τοίς έθνεσι δι' αυτών. 13 Μετά δε το σιγήσαι αυτούς απεκρίθη Ιάκωβος λέγων· Άνδρες αδελφοί, ακούσατέ μου. 14 Συμεών εξηγήσατο καθώς πρώτον ο Θεός επεσκέψατο λαβείν εξ εθνών λαόν επί τώ ονόματι αυτού. 15 και τούτω συμφωνούσιν οι λόγοι των προφητών, καθώς γέγραπται· 16 μετά ταύτα αναστρέψω και ανοικοδομήσω την σκηνήν Δαυίδ την πεπτωκυίαν, και τα κατεσκαμμένα αυτής ανοικοδομήσω και ανορθώσω αυτήν, 17 όπως αν εκζητήσωσιν οι κατάλοιποι των ανθρώπων τον Κύριον, και πάντα τα έθνη εφ' ούς επικέκληται το όνομά μου επ' αυτούς, λέγει Κύριος ο ποιών ταύτα πάντα. 18 γνωστά απ' αιώνός εστι τώ Θεώ πάντα τα έργα αυτού. 19 διό εγώ κρίνω μη παρενοχλείν τοίς από των εθνών επιστρέφουσιν επί τον Θεόν,

20 αλλά επιστείλαι αυτοίς τού απέχεσθαι από των αλισγημάτων των ειδώλων και της πορνείας και τού πνικτού και τού αίματος. 21 Μωϋσής γάρ εκ γενεών αρχαίων κατά πόλιν τους κηρύσσοντας αυτόν έχει εν ταίς συναγωγαίς κατά πάν σάββατον αναγινωσκόμενος. 22 Τότε έδοξε τοίς αποστόλοις και τοίς πρεσβυτέροις σύν όλη τή εκκλησία εκλεξαμένους άνδρας εξ αυτών πέμψαι εις Αντιόχειαν σύν τώ Παύλω και Βαρνάβα, Ιούδαν τον επικαλούμενον Βαρσαββάν και Σίλαν, άνδρας ηγουμένους εν τοίς αδελφοίς, 23 γράψαντες διά χειρός αυτών τάδε· Οι απόστολοι και οι πρεσβύτεροι και οι αδελφοί τοίς κατά την Αντιόχειαν και Συρίαν και Κιλικίαν αδελφοίς τοίς εξ εθνών χαίρειν. 24 Επειδή ηκούσαμεν ότι τινές εξ ημών εξελθόντες ετάραξαν υμάς λόγοις ανασκευάζοντες τας ψυχάς υμών, λέγοντες περιτέμνεσθαι και τηρείν τον νόμον, οίς ου διεστειλάμεθα, 25 έδοξεν ημίν γενομένοις ομοθυμαδόν, εκλεξαμένους άνδρας πέμψαι προς υμάς σύν τοίς αγαπητοίς ημών Βαρνάβα και Παύλω, 26 ανθρώποις παραδεδωκόσι τας ψυχάς αυτών υπέρ τού ονόματος τού Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. 27 απεστάλκαμεν ούν Ιούδαν και Σίλαν και αυτούς διά λόγου απαγγέλλοντας τα αυτά. 28 έδοξεν γάρ τώ αγίω Πνεύματι και ημίν μηδέν πλέον επιτίθεσθαι υμίν βάρος πλήν των επάναγκες τούτων, 29 απέχεσθαι ειδωλοθύτων και αίματος και πνικτού και πορνείας· εξ ών διατηρούντες εαυτούς εύ πράξετε. έρρωσθε.

30 Οι μέν ούν απολυθέντες ήλθον εις Αντιόχειαν, και συναγαγόντες το πλήθος επέδωκαν την επιστολήν. 31 αναγνόντες δε εχάρησαν επί τή παρακλήσει. 32 Ιούδας τε και Σίλας, και αυτοί προφήται όντες, διά λόγου πολλού παρεκάλεσαν τους αδελφούς και επεστήριξαν. 33 ποιήσαντες δε χρόνον απελύθησαν μετ' ειρήνης από των αδελφών προς τους αποστόλους. 34 έδοξε δε τώ Σίλα επιμείναι αυτού. 35 Παύλος δε και Βαρνάβας διέτριβον εν Αντιοχεία διδάσκοντες και ευαγγελιζόμενοι μετά και ετέρων πολλών τον λόγον τού Κυρίου. 36 Μετά δε τινας ημέρας είπε Παύλος προς Βαρνάβαν· Επιστρέψαντες δή επισκεψώμεθα τους αδελφούς ημών κατά πάσαν πόλιν εν αίς κατηγγείλαμεν τον λόγον τού Κυρίου, πώς έχουσι. 37 Βαρνάβας δε εβουλεύσατο συμπαραλαβείν τον Ιωάννην τον καλούμενον Μάρκον· 38 Παύλος δε ηξίου, τον αποστάντα απ' αυτών από Παμφυλίας και μη συνελθόντα αυτοίς εις το έργον, μη συμπαραλαβείν τούτον. 39 εγένετο ούν παροξυσμός, ώστε αποχωρισθήναι αυτούς απ' αλλήλων, τον τε Βαρνάβαν παραλαβόντα τον Μάρκον εκπλεύσαι εις Κύπρον.

40 Παύλος δε επιλεξάμενος Σίλαν εξήλθε, παραδοθείς τή χάριτι τού Θεού υπό των αδελφών, 41 διήρχετο δε την Συρίαν και Κιλικίαν επιστηρίζων τας εκκλησίας.

Κεφάλαιο Ιστ΄

ΠΡΑΞΕΙΣ των ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ

1 Κατήντησε δε εις Δέρβην και Λύστραν. και ιδού μαθητής τις ήν εκεί ονόματι Τιμόθεος, υιός γυναικός τινος Ιουδαίας πιστής, πατρός δε Έλληνος, 2 ός εμαρτυρείτο υπό των εν Λύστροις και Ικονίω αδελφών. 3 τούτον ηθέλησεν ο Παύλος σύν αυτώ εξελθείν, και λαβών περιέτεμεν αυτόν διά τους Ιουδαίους τους όντας εν τοίς τόποις εκείνοις· ήδεισαν γάρ άπαντες τον πατέρα αυτού ότι Έλλην υπήρχεν. 4 ως δε διεπορεύοντο τας πόλεις, παρεδίδουν αυτοίς φυλάσσειν τα δόγματα τα κεκριμένα υπό των αποστόλων και πρεσβυτέρων των εν Ιερουσαλήμ. 5 αι μέν ούν εκκλησίαι εστερεούντο τή πίστει και επερίσσευον τώ αριθμώ καθ' ημέραν. 6 Διελθόντες δε την Φρυγίαν και την Γαλατικήν χώραν, κωλυθέντες υπό τού αγίου Πνεύματος λαλήσαι τον λόγον εν τή Ασία, 7 ελθόντες κατά την Μυσίαν επείραζον κατά την Βιθυνίαν πορεύεσθαι· και ουκ είασεν αυτούς το Πνεύμα. 8 παρελθόντες δε την Μυσίαν κατέβησαν εις Τρωάδα. 9 και όραμα διά της νυκτός ώφθη τώ Παύλω· ανήρ τις ήν Μακεδών εστώς, παρακαλών αυτόν και λέγων· Διαβάς εις Μακεδονίαν βοήθησον ημίν.

10 ως δε το όραμα είδεν, ευθέως εζητήσαμεν εξελθείν εις την Μακεδονίαν, συμβιβάζοντες ότι προσκέκληται ημάς ο Κύριος ευαγγελίσασθαι αυτούς. 11 Αναχθέντες ούν από της Τρωάδος ευθυδρομήσαμεν εις Σαμοθράκην, τή δε επιούση εις Νεάπολιν, 12 εκείθέν τε εις Φιλίππους, ήτις εστί πρώτη της μερίδος της Μακεδονίας πόλις κολωνία. ήμεν δε εν αυτή τή πόλει διατρίβοντες ημέρας τινάς, 13 τή τε ημέρα των σαββάτων εξήλθομεν έξω της πόλεως παρά ποταμόν ού ενομίζετο προσευχή είναι, και καθίσαντες ελαλούμεν ταίς συνελθούσαις γυναιξί. 14 και τις γυνή ονόματι Λυδία, πορφυρόπωλις πόλεως Θυατείρων, σεβομένη τον Θεόν, ήκουεν, ής ο Κύριος διήνοιξε την καρδίαν προσέχειν τοίς λαλουμένοις υπό τού Παύλου. 15 ως δε εβαπτίσθη και ο οίκος αυτής, παρεκάλεσε λέγουσα· Ει κεκρίκατέ με πιστήν τώ Κυρίω είναι, εισελθόντες εις τον οίκόν μου μείνατε· και παρεβιάσατο ημάς. 16 Εγένετο δε πορευομένων ημών εις προσευχήν παιδίσκην τινά έχουσαν πνεύμα πύθωνος απαντήσαι ημίν, ήτις εργασίαν πολλήν παρείχε τοίς κυρίοις αυτής μαντευομένη. 17 αύτη κατακολουθήσασα τώ Παύλω και τώ Σίλα έκραζε λέγουσα· Ούτοι οι άνθρωποι δούλοι τού Θεού τού υψίστου εισίν, οίτινες καταγγέλλουσιν ημίν οδόν σωτηρίας. 18 τούτο δε εποίει επί πολλάς ημέρας. διαπονηθείς δε ο Παύλος και επιστρέψας τώ πνεύματι είπε· Παραγγέλλω σοι εν τώ ονόματι Ιησού Χριστού εξελθείν απ' αυτής. και εξήλθεν αυτή τή ώρα. 19 Ιδόντες δε οι κύριοι αυτής ότι εξήλθεν η ελπίς της εργασίας αυτών, επιλαβόμενοι τον Παύλον και τον Σίλαν είλκυσαν εις την αγοράν επί τους άρχοντας,

20 και προσαγαγόντες αυτούς τοίς στρατηγοίς είπον· Ούτοι οι άνθρωποι εκταράσσουσιν ημών την πόλιν Ιουδαίοι υπάρχοντες, 21 και καταγγέλλουσιν έθη ά ουκ έξεστιν ημίν παραδέχεσθαι ουδέ ποιείν Ρωμαίοις ούσι. 22 και συνεπέστη ο όχλος κατ' αυτών. και οι στρατηγοί περιρρήξαντες αυτών τα ιμάτια εκέλευον ραβδίζειν, 23 πολλάς τε επιθέντες αυτοίς πληγάς έβαλον εις φυλακήν, παραγγείλαντες τώ δεσμοφύλακι ασφαλώς τηρείν αυτούς· 24 ός παραγγελίαν τοιαύτην ειληφώς έβαλεν αυτούς εις την εσωτέραν φυλακήν και τους πόδας αυτών ησφαλίσατο εις το ξύλον. 25 Κατά δε το μεσονύκτιον Παύλος και Σίλας προσευχόμενοι ύμνουν τον Θεόν· επηκροώντο δε αυτών οι δέσμιοι. 26 άφνω δε σεισμός εγένετο μέγας, ώστε σαλευθήναι τα θεμέλια τού δεσμωτηρίου, ανεώχθησάν τε παραχρήμα αι θύραι πάσαι και πάντων τα δεσμά ανέθη. 27 έξυπνος δε γενόμενος ο δεσμοφύλαξ και ιδών ανεωγμένας τας θύρας της φυλακής, σπασάμενος μάχαιραν έμελλεν εαυτόν αναιρείν, νομίζων εκπεφευγέναι τους δεσμίους. 28 εφώνησε δε φωνή μεγάλη ο Παύλος λέγων· Μηδέν πράξης σεαυτώ κακόν· άπαντες γάρ εσμεν ενθάδε. 29 αιτήσας δε φώτα εισεπήδησε, και έντρομος γενόμενος προσέπεσε τώ Παύλω και τώ Σίλα,

30 και προαγαγών αυτούς έξω έφη· Κύριοι, τι με δεί ποιείν ίνα σωθώ; 31 οι δε είπον· Πίστευσον επί τον Κύριον Ιησούν Χριστόν, και σωθήση σύ και ο οίκός σου. 32 και ελάλησαν αυτώ τον λόγον τού Κυρίου και πάσι τοίς εν τή οικία αυτού. 33 και παραλαβών αυτούς εν εκείνη τή ώρα της νυκτός έλουσεν από των πληγών, και εβαπτίσθη αυτός και οι αυτού πάντες παραχρήμα, 34 αναγαγών τε αυτούς εις τον οίκον αυτού παρέθηκε τράπεζαν, και ηγαλλιάσατο πανοικί πεπιστευκώς τώ Θεώ. 35 Ημέρας δε γενομένης απέστειλαν οι στρατηγοί τους ραβδούχους λέγοντες· Απόλυσον τους ανθρώπους εκείνους. 36 απήγγειλε δε ο δεσμοφύλαξ τους λόγους τούτους προς τον Παύλον, ότι Απεστάλκασιν οι στρατηγοί ίνα απολυθήτε. νύν ούν εξελθόντες πορεύεσθε εν ειρήνη. 37 ο δε Παύλος έφη προς αυτούς· Δείραντες ημάς δημοσία ακατακρίτους, ανθρώπους Ρωμαίους υπάρχοντας, έβαλον εις φυλακήν· και νύν λάθρα ημάς εκβάλλουσιν; ου γάρ, αλλά ελθόντες αυτοί ημάς εξαγαγέτωσαν. 38 ανήγγειλαν δε τοίς στρατηγοίς οι ραβδούχοι τα ρήματα ταύτα· και εφοβήθησαν ακούσαντες ότι Ρωμαίοί εισι, 39 και ελθόντες παρεκάλεσαν αυτούς, και εξαγαγόντες ηρώτων εξελθείν της πόλεως.

40 εξελθόντες δε εκ της φυλακής εισήλθον προς την Λυδίαν, και ιδόντες τους αδελφούς παρεκάλεσαν αυτούς και εξήλθον.

Κεφάλαιο Ιζ΄

ΠΡΑΞΕΙΣ των ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ

1 Διοδεύσαντες δε την Αμφίπολιν και Απολλωνίαν ήλθον εις Θεσσαλονίκην, όπου ήν συναγωγή των Ιουδαίων. 2 κατά δε το ειωθός τώ Παύλω εισήλθε προς αυτούς, και επί σάββατα τρία διελέγετο αυτοίς από των γραφών, 3 διανοίγων και παρατιθέμενος ότι τον Χριστόν έδει παθείν και αναστήναι εκ νεκρών, και ότι ούτός εστιν ο Χριστός, Ιησούς ον εγώ καταγγέλλω υμίν. 4 και τινες εξ αυτών επείσθησαν και προσεκληρώθησαν τώ Παύλω και τώ Σίλα, των τε σεβομένων Ελλήνων πολύ πλήθος γυναικών τε των πρώτων ουκ ολίγαι. 5 Προσλαβόμενοι δε οι απειθούντες Ιουδαίοι των αγοραίων τινάς άνδρας πονηρούς και οχλοποιήσαντες εθορύβουν την πόλιν, επιστάντες τε τή οικία Ιάσονος εζήτουν αυτούς αγαγείν εις τον δήμον· 6 μη ευρόντες δε αυτούς έσυρον τον Ιάσονα και τινας αδελφούς επί τους πολιτάρχας, βοώντες ότι Οι την οικουμένην αναστατώσαντες ούτοι και ενθάδε πάρεισιν, 7 ούς υποδέδεκται Ιάσων· και ούτοι πάντες απέναντι των δογμάτων Καίσαρος πράσσουσι, βασιλέα έτερον λέγοντες είναι Ιησούν. 8 ετάραξαν δε τον όχλον και τους πολιτάρχας ακούοντας ταύτα. 9 και λαβόντες το ικανόν παρά τού Ιάσονος και των λοιπών απέλυσαν αυτούς.

10 Οι δε αδελφοί ευθέως διά της νυκτός εξέπεμψαν τον τε Παύλον και τον Σίλαν εις Βέροιαν, οίτινες παραγενόμενοι εις την συναγωγήν απήεσαν των Ιουδαίων. 11 ούτοι δε ήσαν ευγενέστεροι των εν Θεσσαλονίκη, οίτινες εδέξαντο τον λόγον μετά πάσης προθυμίας, το καθ' ημέραν ανακρίνοντες τας γραφάς ει έχοι ταύτα ούτω. 12 πολλοί μέν ούν εξ αυτών επίστευσαν, και των Ελληνίδων γυναικών των ευσχημόνων και ανδρών ουκ ολίγοι. 13 Ως δε έγνωσαν οι από της Θεσσαλονίκης Ιουδαίοι ότι και εν τή Βεροία κατηγγέλη υπό τού Παύλου ο λόγος τού Θεού, ήλθον κακεί σαλεύοντες τους όχλους. 14 ευθέως δε τότε τον Παύλον εξαπέστειλαν οι αδελφοί πορεύεσθαι ως επί την θάλασσαν· υπέμενον δε ό τε Σίλας και ο Τιμόθεος εκεί. 15 οι δε καθιστώντες τον Παύλον ήγαγον αυτόν έως Αθηνών, και λαβόντες εντολήν προς τον Σίλαν και τον Τιμόθεον, ίνα ως τάχιστα έλθωσιν προς αυτόν, εξήεσαν. 16 Εν δε ταίς Αθήναις εκδεχομένου αυτούς τού Παύλου, παρωξύνετο το πνεύμα αυτού εν αυτώ θεωρούντι κατείδωλον ούσαν την πόλιν. 17 διελέγετο μέν ούν εν τή συναγωγή τοίς Ιουδαίοις και τοίς σεβομένοις και εν τή αγορά κατά πάσαν ημέραν προς τους παρατυγχάνοντας. 18 τινές δε και των Επικουρείων και Στωϊκών φιλοσόφων συνέβαλλον αυτώ, και τινες έλεγον· Τί αν θέλοι ο σπερμολόγος ούτος λέγειν; οι δε· Ξένων δαιμονίων δοκεί καταγγελεύς είναι· ότι τον Ιησούν και την ανάστασιν ευηγγελίζετο αυτοίς. 19 επιλαβόμενοί τε αυτού επί τον Άρειον Πάγον ήγαγον, λέγοντες· Δυνάμεθα γνώναι τις η καινή αύτη η υπό σού λαλουμένη διδαχή;

20 ξενίζοντα γάρ τινα εισφέρεις εις τας ακοάς ημών· βουλόμεθα ούν γνώναι τι αν θέλοι ταύτα είναι. 21 Αθηναίοι δε πάντες και οι επιδημούντες ξένοι εις ουδέν έτερον ευκαίρουν ή λέγειν τι ή ακούειν καινότερον. 22 Σταθείς δε ο Παύλος εν μέσω τού Αρείου Πάγου έφη· Άνδρες Αθηναίοι, κατά πάντα ως δεισιδαιμονεστέρους υμάς θεωρώ· 23 διερχόμενος γάρ και αναθεωρών τα σεβάσματα υμών εύρον και βωμόν εν ώ επεγέγραπτο, Αγνώστω θεώ. ον ούν αγνοούντες ευσεβείτε, τούτον εγώ καταγγέλλω υμίν. 24 ο Θεός ο ποιήσας τον κόσμον και πάντα τα εν αυτώ, ούτος ουρανού και γής Κύριος υπάρχων ουκ εν χειροποιήτοις ναοίς κατοικεί 25 ουδέ υπό χειρών ανθρώπων θεραπεύεται προσδεόμενός τινος, αυτός διδούς πάσι ζωήν και πνοήν και τα πάντα· 26 εποίησέ τε εξ ενός αίματος πάν έθνος ανθρώπων κατοικείν επί πάν το πρόσωπον της γής, ορίσας προστεταγμένους καιρούς και τας οροθεσίας της κατοικίας αυτών, 27 ζητείν τον Κύριον ει άρα γε ψηλαφήσειαν αυτόν και εύροιεν, και γε ου μακράν από ενός εκάστου ημών υπάρχοντα. 28 Εν αυτώ γάρ ζώμεν και κινούμεθα και εσμέν, ως και τινες των καθ' υμάς ποιητών ειρήκασιν· τού γάρ και γένος εσμέν. 29 γένος ούν υπάρχοντες τού Θεού ουκ οφείλομεν νομίζειν χρυσώ ή αργύρω ή λίθω, χαράγματι τέχνης και ενθυμήσεως ανθρώπου, το θείον είναι όμοιον.

30 τους μέν ούν χρόνους της αγνοίας υπεριδών ο Θεός τα νύν παραγγέλλει τοίς ανθρώποις πάσι πανταχού μετανοείν, 31 διότι έστησεν ημέραν εν ή μέλλει κρίνειν την οικουμένην εν δικαιοσύνη εν ανδρί ώ ώρισε, πίστιν παρασχών πάσιν αναστήσας αυτόν εκ νεκρών. 32 Ακούσαντες δε ανάστασιν νεκρών οι μέν εχλεύαζον, οι δε είπον· Ακουσόμεθά σου πάλιν περί τούτου. 33 και ούτως ο Παύλος εξήλθεν εκ μέσου αυτών. 34 τινές δε άνδρες κολληθέντες αυτώ επίστευσαν, εν οίς και Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης και γυνή ονόματι Δάμαρις και έτεροι σύν αυτοίς.

Κεφάλαιο Ιη΄

ΠΡΑΞΕΙΣ των ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ

1 Μετά δε ταύτα χωρισθείς ο Παύλος εκ των Αθηνών ήλθεν εις Κόρινθον· 2 και ευρών τινα Ιουδαίον ονόματι Ακύλαν, Ποντικόν τώ γένει, προσφάτως εληλυθότα από της Ιταλίας, και Πρίσκιλλαν γυναίκα αυτού, διά το διατεταχέναι Κλαύδιον χωρίζεσθαι πάντας τους Ιουδαίους από της Ρώμης, προσήλθεν αυτοίς, 3 και διά το ομότεχνον είναι έμεινε παρ' αυτοίς και ειργάζετο· ήσαν γάρ σκηνοποιοί τή τέχνη. 4 διελέγετο δε εν τή συναγωγή κατά πάν σάββατον, έπειθέ τε Ιουδαίους και Έλληνας. 5 Ως δε κατήλθον από της Μακεδονίας ό τε Σίλας και ο Τιμόθεος, συνείχετο τώ πνεύματι ο Παύλος διαμαρτυρόμενος τοίς Ιουδαίοις τον Χριστόν Ιησούν. 6 αντιτασσομένων δε αυτών και βλασφημούντων εκτιναξάμενος τα ιμάτια είπε προς αυτούς· Τό αίμα υμών επί την κεφαλήν υμών· καθαρός εγώ· από τού νύν εις τα έθνη πορεύσομαι. 7 και μεταβάς εκείθεν ήλθεν εις οικίαν τινός ονόματι Ιούστου, σεβομένου τον Θεόν, ού η οικία ήν συνομορούσα τή συναγωγή. 8 Κρίσπος δε ο αρχισυνάγωγος επίστευσε τώ Κυρίω σύν όλω τώ οίκω αυτού, και πολλοί των Κορινθίων ακούοντες επίστευον και εβαπτίζοντο. 9 Είπε δε ο Κύριος δι' οράματος εν νυκτί τώ Παύλω· Μή φοβού, αλλά λάλει και μη σιωπήσης,

10 διότι εγώ ειμι μετά σού, και ουδείς επιθήσεταί σοι τού κακώσαί σε, διότι λαός εστί μοι πολύς εν τή πόλει ταύτη. 11 εκάθισέ τε ενιαυτόν και μήνας έξ διδάσκων εν αυτοίς τον λόγον τού Θεού. 12 Γαλλίωνος δε ανθυπατεύοντος της Αχαίας κατεπέστησαν ομοθυμαδόν οι Ιουδαίοι τώ Παύλω και ήγαγον αυτόν επί το βήμα, 13 λέγοντες ότι παρά τον νόμον ούτος αναπείθει τους ανθρώπους σέβεσθαι τον Θεόν. 14 μέλλοντος δε τού Παύλου ανοίγειν το στόμα είπεν ο Γαλλίων προς τους Ιουδαίους· Ει μέν ούν ήν αδίκημά τι ή ραδιούργημα πονηρόν, ώ Ιουδαίοι, κατά λόγον αν ηνεσχόμην υμών· 15 ει δε ζήτημά εστι περί λόγου και ονομάτων και νόμου τού καθ' υμάς, όψεσθε αυτοί· κριτής γάρ εγώ τούτων ου βούλομαι είναι. 16 και απήλασεν αυτούς από τού βήματος. 17 επιλαβόμενοι δε πάντες οι Έλληνες Σωσθένην τον αρχισυνάγωγον έτυπτον έμπροσθεν τού βήματος· και ουδέν τούτων τώ Γαλλίωνι έμελεν. 18 Ο δε Παύλος έτι προσμείνας ημέρας ικανάς, τοίς αδελφοίς αποταξάμενος εξέπλει εις την Συρίαν, και σύν αυτώ Πρίσκιλλα και Ακύλας, κειράμενος την κεφαλήν εν Κεγχρεαίς· είχε γάρ ευχήν. 19 κατήντησε δε εις Έφεσον, κακείνους κατέλιπεν αυτού, αυτός δε εισελθών εις την συναγωγήν διελέχθη τοίς Ιουδαίοις.

20 ερωτώντων δε αυτών επί πλείονα χρόνον μείναι παρ' αυτοίς ουκ επένευσεν, 21 αλλά αποτάξατο αυτοίς ειπών· Δεί με πάντως την εορτήν την ερχομένην ποιήσαι εις Ιεροσόλυμα, πάλιν δε ανακάμψω προς υμάς τού Θεού θέλοντος. και ανήχθη από της Εφέσου, 22 και κατελθών εις Καισάρειαν, αναβάς και ασπασάμενος την εκκλησίαν κατέβη εις Αντιόχειαν, 23 και ποιήσας χρόνον τινά εξήλθε διερχόμενος καθεξής την Γαλατικήν χώραν και Φρυγίαν, επιστηρίζων πάντας τους μαθητάς. 24 Ιουδαίος δε τις Απολλώς ονόματι, Αλεξανδρεύς τώ γένει, ανήρ λόγιος, κατήντησεν εις Έφεσον, δυνατός ών εν ταίς γραφαίς. 25 ούτος ήν κατηχημένος την οδόν τού Κυρίου, και ζέων τώ πνεύματι ελάλει και εδίδασκεν ακριβώς τα περί τού Κυρίου, επιστάμενος μόνον το βάπτισμα Ιωάννου· 26 ούτός τε ήρξατο παρρησιάζεσθαι εν τή συναγωγή. ακούσαντες δε αυτού Ακύλας και Πρίσκιλλα προσελάβοντο αυτόν και ακριβέστερον αυτώ εξέθεντο την οδόν τού Θεού. 27 βουλομένου δε αυτού διελθείν εις την Αχαίαν προτρεψάμενοι οι αδελφοί έγραψαν τοίς μαθηταίς αποδέξασθαι αυτόν· ός παραγενόμενος συνεβάλετο πολύ τοίς πεπιστευκόσι διά της χάριτος. 28 ευτόνως γάρ τοίς Ιουδαίοις διακατηλέγχετο δημοσία επιδεικνύς διά των γραφών είναι τον Χριστόν Ιησούν.

Κεφάλαιο Ιθ΄

ΠΡΑΞΕΙΣ των ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ

1 Εγένετο δε εν τώ τον Απολλώ είναι εν Κορίνθω Παύλον διελθόντα τα ανωτερικά μέρη ελθείν εις Έφεσον· και ευρών μαθητάς τινας 2 είπε προς αυτούς· Ει πνεύμα άγιον ελάβετε πιστεύσαντες; οι δε είπον προς αυτόν· Αλλ' ουδέ ει Πνεύμα άγιόν εστιν ηκούσαμεν. 3 είπέ τε προς αυτούς· Εις τι ούν εβαπτίσθητε; οι δε είπον· Εις το Ιωάννου βάπτισμα. 4 είπε δε Παύλος· Ιωάννης μέν εβάπτισε βάπτισμα μετανοίας, τώ λαώ λέγων εις τον ερχόμενον μετ' αυτόν ίνα πιστεύσωσι, τούτ' έστιν εις τον Ιησούν Χριστόν. 5 ακούσαντες δε εβαπτίσθησαν εις το όνομα τού Κυρίου Ιησού. 6 και επιθέντος αυτοίς τού Παύλου τας χείρας ήλθε το Πνεύμα το άγιον επ' αυτούς, ελάλουν τε γλώσσαις και προεφήτευον. 7 ήσαν δε οι πάντες άνδρες ωσεί δεκαδύο. 8 Εισελθών δε εις την συναγωγήν επαρρησιάζετο επί μήνας τρεις διαλεγόμενος και πείθων τα περί της βασιλείας τού Θεού. 9 ως δε τινες εσκληρύνοντο και ηπείθουν κακολογούντες την οδόν ενώπιον τού πλήθους, αποστάς απ' αυτών αφώρισε τους μαθητάς, καθ' ημέραν διαλεγόμενος εν τή σχολή Τυράννου τινός.

10 τούτο δε εγένετο επί έτη δύο, ώστε πάντας τους κατοικούντας την Ασίαν ακούσαι τον λόγον τού Κυρίου Ιησού, Ιουδαίους τε και Έλληνας. 11 Δυνάμεις τε ου τας τυχούσας εποίει ο Θεός διά των χειρών Παύλου, 12 ώστε και επί τους ασθενούντας επιφέρεσθαι από τού χρωτός αυτού σουδάρια ή σιμικίνθια και απαλλάσσεσθαι απ' αυτών τας νόσους, τα τε πνεύματα τα πονηρά εξέρχεσθαι απ' αυτών. 13 Επεχείρησαν δε τινες από των περιερχομένων Ιουδαίων εξορκιστών ονομάζειν επί τους έχοντας τα πνεύματα τα πονηρά το όνομα τού Κυρίου Ιησού λέγοντες· Ορκίζομεν υμάς τον Ιησούν ον ο Παύλος κηρύσσει. 14 ήσαν δε τινες υιοί Σκευά Ιουδαίου αρχιερέως επτά οι τούτο ποιούντες. 15 αποκριθέν δε το πνεύμα το πονηρόν είπε· Τόν Ιησούν γινώσκω και τον Παύλον επίσταμαι· υμείς δε τίνες εστέ; 16 και εφαλλόμενος επ' αυτούς ο άνθρωπος, εν ώ ήν το πνεύμα το πονηρόν, κατακυριεύσας αυτών ίσχυσε κατ' αυτών, ώστε γυμνούς και τετραυματισμένους εκφυγείν εκ τού οίκου εκείνου. 17 τούτο δε εγένετο γνωστόν πάσιν Ιουδαίοις τε και Έλλησι τοίς κατοικούσι την Έφεσον, και επέπεσε φόβος επί πάντας αυτούς, και εμεγαλύνετο το όνομα τού Κυρίου Ιησού· 18 πολλοί τε των πεπιστευκότων ήρχοντο εξομολογούμενοι και αναγγέλλοντες τας πράξεις αυτών. 19 ικανοί δε των τα περίεργα πραξάντων συνενέγκαντες τας βίβλους κατέκαιον ενώπιον πάντων· και συνεψήφισαν τας τιμάς αυτών και εύρον αργυρίου μυριάδας πέντε.

20 Ούτω κατά κράτος ο λόγος τού Κυρίου ηύξανε και ίσχυεν. 21 Ως δε επληρώθη ταύτα, έθετο ο Παύλος εν τώ πνεύματι διελθών την Μακεδονίαν και Αχαίαν πορεύεσθαι εις Ιεροσαλήμ, ειπών ότι Μετά το γενέσθαι με εκεί δεί με και Ρώμην ιδείν. 22 αποστείλας δε εις την Μακεδονίαν δύο των διακονούντων αυτώ, Τιμόθεον και Έραστον, αυτός επέσχε χρόνον εις την Ασίαν. 23 Εγένετο δε κατά τον καιρόν εκείνον τάραχος ουκ ολίγος περί της οδού. 24 Δημήτριος γάρ τις ονόματι, αργυροκόπος, ποιών ναούς αργυρούς Αρτέμιδος παρείχετο τοίς τεχνίταις εργασίαν ουκ ολίγην· 25 ούς συναθροίσας και τους περί τα τοιαύτα εργάτας είπεν· Άνδρες, επίστασθε ότι εκ ταύτης της εργασίας η ευπορία ημών εστι, 26 και θεωρείτε και ακούετε ότι ου μόνον Εφέσου, αλλά σχεδόν πάσης της Ασίας ο Παύλος ούτος πείσας μετέστησεν ικανόν όχλον, λέγων ότι ουκ εισί θεοί οι διά χειρών γινόμενοι. 27 ου μόνον δε τούτο κινδυνεύει ημίν το μέρος εις απελεγμόν ελθείν, αλλά και το της μεγάλης θεάς Αρτέμιδος ιερόν εις ουθέν λογισθήναι, μέλλειν τε και καθαιρείσθαι την μεγαλειότητα αυτής, ήν όλη η Ασία και η οικουμένη σέβεται. 28 Ακούσαντες δε και γενόμενοι πλήρεις θυμού έκραζον λέγοντες· Μεγάλη η Άρτεμις Εφεσίων. 29 και επλήσθη η πόλις της συγχύσεως, ώρμησάν τε ομοθυμαδόν εις το θέατρον συναρπάσαντες Γάϊον και Αρίσταρχον Μακεδόνα, συνεκδήμους Παύλου.

30 τού δε Παύλου βουλομένου εισελθείν εις τον δήμον ουκ είων αυτόν οι μαθηταί. 31 τινές δε και των Ασιαρχών, όντες αυτώ φίλοι, πέμψαντες προς αυτόν παρεκάλουν μη δούναι εαυτόν εις το θέατρον. 32 άλλοι μέν ούν άλλο τι έκραζον· ήν γάρ η εκκλησία συγκεχυμένη, και οι πλείους ουκ ήδεισαν τίνος ένεκεν συνεληλύθεισαν. 33 εκ δε τού όχλου προεβίβασαν Αλέξανδρον, προβαλόντων αυτόν των Ιουδαίων· ο δε Αλέξανδρος κατασείσας την χείρα ήθελεν απολογείσθαι τώ δήμω. 34 επιγνόντες δε ότι Ιουδαίός εστι, φωνή εγένετο μία εκ πάντων, ως επί ώρας δύο κραζόντων· Μεγάλη η Άρτεμις Εφεσίων. 35 καταστείλας δε ο γραμματεύς τον όχλον φησίν· Άνδρες Εφέσιοι, τις γάρ εστιν άνθρωπος ός ου γινώσκει την Εφεσίων πόλιν νεωκόρον ούσαν της μεγάλης θεάς Αρτέμιδος και τού Διοπετούς; 36 αναντιρρήτων ούν όντων τούτων δέον εστίν υμάς κατεσταλμένους υπάρχειν και μηδέν προπετές πράσσειν. 37 ηγάγετε γάρ τους άνδρας τούτους ούτε ιεροσύλους ούτε βλασφημούντας την θεάν υμών. 38 ει μέν ούν Δημήτριος και οι σύν αυτώ τεχνίται έχουσι προς τινα λόγον, αγοραίοι άγονται και ανθύπατοί εισιν· εγκαλείτωσαν αλλήλοις. 39 ει δε τι περί ετέρων επιζητείτε, εν τή εννόμω εκκλησία επιλυθήσεται.

40 και γάρ κινδυνεύομεν εγκαλείσθαι στάσεως περί της σήμερον, μηδενός αιτίου υπάρχοντος περί ού δυνησόμεθα αποδούναι λόγον της συστροφής ταύτης. 41 και ταύτα ειπών απέλυσε την εκκλησίαν.

Κεφάλαιο Κ΄

ΠΡΑΞΕΙΣ των ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ

1 Μετά δε το παύσασθαι τον θόρυβον προσκαλεσάμενος ο Παύλος τους μαθητάς και ασπασάμενος εξήλθε πορευθήναι εις Μακεδονίαν. 2 διελθών δε τα μέρη εκείνα και παρακαλέσας αυτούς λόγω πολλώ ήλθεν εις την Ελλάδα· 3 ποιήσας τε μήνας τρεις, γενομένης αυτώ επιβουλής υπό των Ιουδαίων μέλλοντι ανάγεσθαι εις την Συρίαν, εγένετο γνώμη τού υποστρέφειν διά Μακεδονίας. 4 συνείπετο δε αυτώ άχρι της Ασίας Σώπατρος Βεροιαίος, Θεσσαλονικέων δε Αρίσταρχος και Σεκούνδος, και Γάϊος Δερβαίος και Τιμόθεος, Ασιανοί δε Τυχικός και Τρόφιμος. 5 ούτοι προελθόντες έμενον ημάς εν Τρωάδι· 6 ημείς δε εξεπλεύσαμεν μετά τας ημέρας των αζύμων από Φιλίππων και ήλθομεν προς αυτούς εις την Τρωάδα άχρι ημερών πέντε, ού διετρίψαμεν ημέρας επτά. 7 Εν δε τή μια των σαββάτων συνηγμένων των μαθητών κλάσαι άρτον, ο Παύλος διελέγετο αυτοίς, μέλλων εξιέναι τή επαύριον, παρέτεινέ τε τον λόγον μέχρι μεσονυκτίου. 8 ήσαν δε λαμπάδες ικαναί εν τώ υπερώω ού ήμεν συνηγμένοι. 9 καθήμενος δε τις νεανίας ονόματι Εύτυχος επί της θυρίδος, καταφερόμενος ύπνω βαθεί διαλεγομένου τού Παύλου επί πλείον, κατενεχθείς από τού ύπνου έπεσεν από τού τριστέγου κάτω και ήρθη νεκρός.

10 καταβάς δε ο Παύλος επέπεσεν αυτώ και συμπεριλαβών είπε· Μή θορυβείσθε· η γάρ ψυχή αυτού εν αυτώ εστιν. 11 αναβάς δε και κλάσας άρτον και γευσάμενος εφ’ ικανόν τε ομιλήσας άχρις αυγής, ούτως εξήλθεν. 12 ήγαγον δε τον παίδα ζώντα, και παρεκλήθησαν ου μετρίως. 13 Ημείς δε προελθόντες επί το πλοίον ανήχθημεν εις την Άσσον, εκείθεν μέλλοντες αναλαμβάνειν τον Παύλον· ούτω γάρ ήν διατεταγμένος, μέλλων αυτός πεζεύειν. 14 ως δε συνέβαλεν ημίν εις την Άσσον, αναλαβόντες αυτόν ήλθομεν εις Μιτυλήνην· 15 κακείθεν αποπλεύσαντες τή επιούση κατηντήσαμεν αντικρύ Χίου, τή δε ετέρα παρεβάλομεν εις Σάμον, και μείναντες εν Τρωγυλίω τή εχομένη ήλθομεν εις Μίλητον. 16 έκρινε γάρ ο Παύλος παραπλεύσαι την Έφεσον, όπως μη γένηται αυτώ χρονοτριβήσαι εν τή Ασία· έσπευδε γάρ, ει δυνατόν ήν αυτώ, την ημέραν της πεντηκοστής γενέσθαι εις Ιεροσόλυμα. 17 Από δε της Μιλήτου πέμψας εις Έφεσον μετεκαλέσατο τους πρεσβυτέρους της εκκλησίας. 18 ως δε παρεγένοντο προς αυτόν, είπεν αυτοίς· Υμείς επίστασθε, από πρώτης ημέρας αφ’ ής επέβην εις την Ασίαν, πώς μεθ' υμών τον πάντα χρόνον εγενόμην, 19 δουλεύων τώ Κυρίω μετά πάσης ταπεινοφροσύνης και πολλών δακρύων και πειρασμών των συμβάντων μοι εν ταίς επιβουλαίς των Ιουδαίων,

20 ως ουδέν υπεστειλάμην των συμφερόντων τού μη αναγγείλαι υμίν και διδάξαι υμάς δημοσία και κατ’ οίκους, 21 διαμαρτυρόμενος Ιουδαίοις τε και Έλλησι την εις τον Θεόν μετάνοιαν και πίστιν την εις τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν. 22 και νύν ιδού εγώ δεδεμένος τώ πνεύματι πορεύομαι εις Ιερουσαλήμ, τα εν αυτή συναντήσοντά μοι μη ειδώς, 23 πλήν ότι το Πνεύμα το άγιον κατά πόλιν διαμαρτύρεται λέγον ότι δεσμά με και θλίψεις μένουσιν. 24 αλλ' ουδενός λόγον ποιούμαι ουδέ έχω την ψυχήν μου τιμίαν εμαυτώ, ως τελειώσαι τον δρόμον μου μετά χαράς και την διακονίαν ήν έλαβον παρά τού Κυρίου Ιησού, διαμαρτύρασθαι το ευαγγέλιον της χάριτος τού Θεού. 25 και νύν ιδού εγώ οίδα ότι ουκέτι όψεσθε το πρόσωπόν μου υμείς πάντες, εν οίς διήλθον κηρύσσων την βασιλείαν τού Θεού. 26 διό μαρτύρομαι υμίν εν τή σήμερον ημέρα ότι καθαρός εγώ από τού αίματος πάντων· 27 ου γάρ υπεστειλάμην τού μη αναγγείλαι υμίν πάσαν την βουλήν τού Θεού. 28 προσέχετε ούν εαυτοίς και παντί τώ ποιμνίω, εν ώ υμάς το Πνεύμα το άγιον έθετο επισκόπους, ποιμαίνειν την εκκλησίαν τού Κυρίου και Θεού, ήν περιεποιήσατο διά τού ιδίου αίματος. 29 εγώ γάρ οίδα τούτο, ότι εισελεύσονται μετά την άφιξίν μου λύκοι βαρείς εις υμάς μη φειδόμενοι τού ποιμνίου·

30 και εξ υμών αυτών αναστήσονται άνδρες λαλούντες διεστραμμένα τού αποσπάν τους μαθητάς οπίσω αυτών. 31 διό γρηγορείτε, μνημονεύοντες ότι τριετίαν νύκτα και ημέραν ουκ επαυσάμην μετά δακρύων νουθετών ένα έκαστον. 32 και τα νύν παρατίθεμαι υμάς, αδελφοί, τώ Θεώ και τώ λόγω της χάριτος αυτού τώ δυναμένω εποικοδομήσαι και δούναι υμίν κληρονομίαν εν τοίς ηγιασμένοις πάσιν. 33 αργυρίου ή χρυσίου ή ιματισμού ουδενός επεθύμησα· 34 αυτοί γινώσκετε ότι ταίς χρείαις μου και τοίς ούσι μετ' εμού υπηρέτησαν αι χείρες αύται. 35 πάντα υπέδειξα υμίν ότι ούτω κοπιώντας δεί αντιλαμβάνεσθαι των ασθενούντων, μνημονεύειν τε των λόγων τού Κυρίου Ιησού, ότι αυτός είπε· μακάριόν εστι μάλλον διδόναι ή λαμβάνειν. 36 και ταύτα ειπών, θείς τα γόνατα αυτού σύν πάσιν αυτοίς προσηύξατο. 37 ικανός δε εγένετο κλαυθμός πάντων, και επιπεσόντες επί τον τράχηλον τού Παύλου κατεφίλουν αυτόν, 38 οδυνώμενοι μάλιστα επί τώ λόγω ώ ειρήκει, ότι ουκέτι μέλλουσι το πρόσωπον αυτού θεωρείν. προέπεμπον δε αυτόν εις το πλοίον.

Κεφάλαιο Κα΄

ΠΡΑΞΕΙΣ των ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ

1 Ως δε εγένετο αναχθήναι ημάς αποσπασθέντας απ' αυτών, ευθυδρομήσαντες ήλθομεν εις την Κώ, τή δε εξής εις την Ρόδον, κακείθεν εις Πάταρα. 2 και ευρόντες πλοίον διαπερών εις Φοινίκην επιβάντες ανήχθημεν. 3 αναφάναντες δε την Κύπρον και καταλιπόντες αυτήν ευώνυμον επλέομεν εις Συρίαν, και κατήχθημεν εις Τύρον· εκείσε γάρ ήν το πλοίον αποφορτιζόμενον τον γόμον. 4 και ανευρόντες τους μαθητάς επεμείναμεν αυτού ημέρας επτά· οίτινες τώ Παύλω έλεγον διά τού Πνεύματος μη αναβαίνειν εις Ιεροσόλυμα. 5 ότε δε εγένετο ημάς εξαρτίσαι τας ημέρας, εξελθόντες επορευόμεθα προπεμπόντων ημάς πάντων σύν γυναιξί και τέκνοις έως έξω της πόλεως, και θέντες τα γόνατα επί τον αιγιαλόν προσηυξάμεθα, 6 και ασπασάμενοι αλλήλους επέβημεν εις το πλοίον, εκείνοι δε υπέστρεψαν εις τα ίδια. 7 Ημείς δε τον πλούν διανύσαντες από Τύρου κατηντήσαμεν εις Πτολεμαίδα, και ασπασάμενοι τους αδελφούς εμείναμεν ημέραν μίαν παρ' αυτοίς. 8 τή δε επαύριον εξελθόντες ήλθομεν εις Καισάρειαν, και εισελθόντες εις τον οίκον Φιλίππου τού ευαγγελιστού, όντος εκ των επτά, εμείναμεν παρ’ αυτώ. 9 τούτω δε ήσαν θυγατέρες παρθένοι τέσσαρες προφητεύουσαι.

10 επιμενόντων δε ημών ημέρας πλείους κατήλθέ τις από της Ιουδαίας προφήτης ονόματι Άγαβος, 11 και ελθών προς ημάς και άρας την ζώνην τού Παύλου, δήσας τε αυτού τους πόδας και τας χείρας είπε· Τάδε λέγει το Πνεύμα το άγιον· τον άνδρα ού εστιν η ζώνη αύτη, ούτω δήσουσιν εις Ιερουσαλήμ οι Ιουδαίοι και παραδώσουσιν εις χείρας εθνών. 12 ως δε ηκούσαμεν ταύτα, παρεκαλούμεν ημείς τε και οι εντόπιοι τού μη αναβαίνειν αυτόν εις Ιερουσαλήμ. 13 απεκρίθη τε ο Παύλος· Τί ποιείτε κλαίοντες και συνθρύπτοντές μου την καρδίαν; εγώ γάρ ου μόνον δεθήναι, αλλά και αποθανείν εις Ιερουσαλήμ ετοίμως έχω υπέρ τού ονόματος τού Κυρίου Ιησού. 14 μη πειθομένου δε αυτού ησυχάσαμεν ειπόντες· Τό θέλημα τού Κυρίου γινέσθω. 15 Μετά δε τας ημέρας ταύτας επισκευασάμενοι ανεβαίνομεν εις Ιερουσαλήμ· 16 συνήλθον δε και των μαθητών από Καισαρείας σύν ημίν, άγοντες παρ' ώ ξενισθώμεν Μνάσωνί τινι Κυπρίω, αρχαίω μαθητή. 17 γενομένων δε ημών εις Ιεροσόλυμα ασμένως εδέξαντο ημάς οι αδελφοί. 18 τή δε επιούση εισήει ο Παύλος σύν ημίν προς Ιάκωβον, πάντες τε παρεγένοντο οι πρεσβύτεροι. 19 και ασπασάμενος αυτούς εξηγείτο καθ' έν έκαστον ών εποίησεν ο Θεός εν τοίς έθνεσι διά της διακονίας αυτού.

20 οι δε ακούσαντες εδόξαζον τον Κύριον, είπον τε αυτώ· Θεωρείς, αδελφέ, πόσαι μυριάδες εισίν Ιουδαίων των πεπιστευκότων, και πάντες ζηλωταί τού νόμου υπάρχουσι. 21 κατηχήθησαν δε περί σού ότι αποστασίαν διδάσκεις από Μωϋσέως τους κατά τα έθνη πάντας Ιουδαίους, λέγων μη περιτέμνειν αυτούς τα τέκνα μηδέ τοίς έθεσι περιπατείν. 22 τι ούν εστι; πάντως δεί πλήθος συνελθείν· ακούσονται γάρ ότι ελήλυθας. 23 τούτο ούν ποίησον ό σοι λέγομεν· εισίν ημίν άνδρες τέσσαρες ευχήν έχοντες εφ' εαυτών· 24 τούτους παραλαβών αγνίσθητι σύν αυτοίς και δαπάνησον επ' αυτοίς ίνα ξυρήσωνται την κεφαλήν, και γνώσι πάντες ότι ών κατήχηνται περί σού ουδέν εστιν, αλλά στοιχείς και αυτός τον νόμον φυλάσσων. 25 περί δε των πεπιστευκότων εθνών ημείς επεστείλαμεν κρίναντες μηδέν τοιούτον τηρείν αυτούς, ει μη φυλάσσεσθαι αυτούς το τε ειδωλόθυτον και το αίμα και πνικτόν και πορνείαν. 26 τότε ο Παύλος παραλαβών τους άνδρας τή εχομένη ημέρα σύν αυτοίς αγνισθείς εισήει εις το ιερόν, διαγγέλλων την εκπλήρωσιν των ημερών τού αγνισμού, έως ού προσηνέχθη υπέρ ενός εκάστου αυτών η προσφορά. 27 Ως δε έμελλον αι επτά ημέραι συντελείσθαι, οι από της Ασίας Ιουδαίοι θεασάμενοι αυτόν εν τώ ιερώ συνέχεον πάντα τον όχλον και επέβαλον τας χείρας επ' αυτόν 28 κράζοντες· Άνδρες Ισραηλίται, βοηθείτε· ούτός εστιν ο άνθρωπος ο κατά τού λαού και τού νόμου και τού τόπου τούτου πάντας πανταχού διδάσκων· έτι τε και Έλληνας εισήγαγεν εις το ιερόν και κεκοίνωκε τον άγιον τόπον τούτον· 29 ήσαν γάρ εωρακότες Τρόφιμον τον Εφέσιον εν τή πόλει σύν αυτώ, ον ενόμιζον ότι εις το ιερόν εισήγαγεν ο Παύλος.

30 εκινήθη τε η πόλις όλη και εγένετο συνδρομή τού λαού, και επιλαβόμενοι τού Παύλου είλκον αυτόν έξω τού ιερού, και ευθέως εκλείσθησαν αι θύραι. 31 ζητούντων δε αυτόν αποκτείναι ανέβη φάσις τώ χιλιάρχω της σπείρης ότι όλη συγκέχυται Ιερουσαλήμ· 32 ός εξαυτής παραλαβών στρατιώτας και εκατοντάρχους κατέδραμεν επ' αυτούς. οι δε ιδόντες τον χιλίαρχον και τους στρατιώτας επαύσαντο τύπτοντες τον Παύλον. 33 εγγίσας δε ο χιλίαρχος επελάβετο αυτού και εκέλευσεν δεθήναι αλύσεσι δυσί, και επυνθάνετο τις αν είη και τι εστι πεποιηκώς. 34 άλλοι δε άλλο τι εβόων εν τώ όχλω· μη δυνάμενος δε γνώναι το ασφαλές διά τον θόρυβον, εκέλευσεν άγεσθαι αυτόν εις την παρεμβολήν. 35 ότε δε εγένετο επί τους αναβαθμούς, συνέβη βαστάζεσθαι αυτόν υπό των στρατιωτών διά την βίαν τού όχλου· 36 ηκολούθει γάρ το πλήθος τού λαού κράζον· Αίρε αυτόν. 37 μέλλων τε εισάγεσθαι εις την παρεμβολήν ο Παύλος λέγει τώ χιλιάρχω· Ει έξεστί μοι ειπείν τι προς σε; ο δε έφη· Ελληνιστί γινώσκεις; 38 ουκ άρα σύ εί ο Αιγύπτιος ο πρό τούτων των ημερών αναστατώσας και εξαγαγών εις την έρημον τους τετρακισχιλίους άνδρας των σικαρίων; 39 είπε δε ο Παύλος· Εγώ άνθρωπος μέν ειμι Ιουδαίος Ταρσεύς, της Κιλικίας ουκ ασήμου πόλεως πολίτης· δέομαι δε σου, επίτρεψόν μοι λαλήσαι προς τον λαόν.

40 επιτρέψαντος δε αυτού ο Παύλος εστώς επί των αναβαθμών κατέσειε τή χειρί τώ λαώ· πολλής δε σιγής γενομένης προσεφώνησε τή Εβραίδι διαλέκτω λέγων·

Κεφάλαιο Κβ΄

ΠΡΑΞΕΙΣ των ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ

1 Άνδρες αδελφοί και πατέρες, ακούσατέ μου της προς υμάς νυνί απολογίας. 2 ακούσαντες δε ότι τή Εβραίδι διαλέκτω προσεφώνει αυτοίς, μάλλον παρέσχον ησυχίαν. 3 και φησίν· Εγώ μέν ειμι ανήρ Ιουδαίος, γεγεννημένος εν Ταρσώ της Κιλικίας, ανατεθραμμένος δε εν τή πόλει ταύτη παρά τους πόδας Γαμαλιήλ, πεπαιδευμένος κατά ακρίβειαν τού πατρώου νόμου, ζηλωτής υπάρχων τού Θεού καθώς πάντες υμείς εστε σήμερον. 4 ός ταύτην την οδόν εδίωξα άχρι θανάτου, δεσμεύων και παραδιδούς εις φυλακάς άνδρας τε και γυναίκας, 5 ως και ο αρχιερεύς μαρτυρεί μοι και πάν το πρεσβυτέριον· παρ' ών και επιστολάς δεξάμενος προς τους αδελφούς εις Δαμασκόν επορευόμην άξων και τους εκείσε όντας δεδεμένους εις Ιερουσαλήμ ίνα τιμωρηθώσιν. 6 Εγένετο δε μοι πορευομένω και εγγίζοντι τή Δαμασκώ περί μεσημβρίαν εξαίφνης εκ τού ουρανού περιαστράψαι φώς ικανόν περί εμέ, 7 έπεσόν τε εις το έδαφος και ήκουσα φωνής λεγούσης μοι· Σαούλ, Σαούλ, τι με διώκεις; 8 εγώ δε απεκρίθην· τις εί, Κύριε; είπέ τε προς με· εγώ ειμι Ιησούς ο Ναζωραίος ον σύ διώκεις. 9 οι δε σύν εμοί όντες το μέν φώς εθεάσαντο και έμφοβοι εγένοντο, την δε φωνήν ουκ ήκουσαν τού λαλούντός μοι.

10 είπον δε· τι ποιήσω, Κύριε; ο δε Κύριος είπε προς με· αναστάς πορεύου εις Δαμασκόν, κακεί σοι λαληθήσεται περί πάντων ών τέτακταί σοι ποιήσαι. 11 ως δε ουκ ενέβλεπον από της δόξης τού φωτός εκείνου, χειραγωγούμενος υπό των συνόντων μοι ήλθον εις Δαμασκόν. 12 Ανανίας δε τις, ανήρ ευλαβής κατά τον νόμον, μαρτυρούμενος υπό πάντων των κατοικούντων εν Δαμασκώ Ιουδαίων, 13 ελθών προς με και επιστάς είπέ μοι· Σαούλ αδελφέ, ανάβλεψον. καγώ αυτή τή ώρα ανέβλεψα εις αυτόν. 14 ο δε είπεν· ο Θεός των πατέρων ημών προεχειρίσατό σε γνώναι το θέλημα αυτού και ιδείν τον δίκαιον και ακούσαι φωνήν εκ τού στόματος αυτού, 15 ότι έση μάρτυς αυτώ προς πάντας ανθρώπους ών εώρακας και ήκουσας. 16 και νύν τι μέλλεις; αναστάς βάπτισαι και απόλουσαι τας αμαρτίας σου, επικαλεσάμενος το όνομα τού Κυρίου. 17 Εγένετο δε μοι υποστρέψαντι εις Ιερουσαλήμ και προσευχομένου μου εν τώ ιερώ γενέσθαι με εν εκστάσει και ιδείν αυτόν λέγοντά μοι· 18 σπεύσον και έξελθε εν τάχει εξ Ιερουσαλήμ, διότι ου παραδέξονταί σου μαρτυρίαν περί εμού. 19 καγώ είπον· Κύριε, αυτοί επίστανται ότι εγώ ήμην φυλακίζων και δέρων κατά τας συναγωγάς τους πιστεύοντας επί σε·

20 και ότε εξεχετο το αίμα Στεφάνου τού μάρτυρός σου, και αυτός ήμην εφεστώς και συνευδοκών τή αναιρέσει αυτού και φυλάσσων τα ιμάτια των αναιρούντων αυτόν. 21 και είπε προς με· πορεύου, ότι εγώ εις έθνη μακράν εξαποστελώ σε. 22 Ήκουον δε αυτού άχρι τούτου τού λόγου, και επήραν την φωνήν αυτών λέγοντες· Αίρε από της γής τον τοιούτον, ου γάρ καθήκεν αυτόν ζήν. 23 κραυγαζόντων δε αυτών και ριπτόντων τα ιμάτια και κονιορτόν βαλλόντων εις τον αέρα, 24 εκέλευσεν αυτόν ο χιλίαρχος άγεσθαι εις την παρεμβολήν, ειπών μάστιξιν ανετάζεσθαι αυτόν, ίνα επιγνώ δι' ήν αιτίαν ούτως επεφώνουν αυτώ. 25 ως δε προέτειναν αυτόν τοίς ιμάσιν, είπε προς τον εστώτα εκατόνταρχον ο Παύλος· Ει άνθρωπον Ρωμαίον και ακατάκριτον έξεστιν υμίν μαστίζειν; 26 ακούσας δε ο εκατόνταρχος προσελθών απήγγειλε τώ χιλιάρχω λέγων· όρα τι μέλλεις ποιείν· ο γάρ άνθρωπος ούτος Ρωμαίός εστι. 27 προσελθών δε ο χιλίαρχος είπεν αυτώ· Λέγε μοι, ει σύ Ρωμαίος εί. ο δε έφη· Ναί. 28 απεκρίθη τε ο χιλίαρχος· Εγώ πολλού κεφαλαίου την πολιτείαν ταύτην εκτησάμην. ο δε Παύλος έφη· Εγώ δε και γεγέννημαι. 29 ευθέως ούν απέστησαν απ' αυτού οι μέλλοντες αυτόν ανετάζειν· και ο χιλίαρχος δε εφοβήθη επιγνούς ότι Ρωμαίός εστι, και ότι ήν αυτόν δεδεκώς.

30 Τή δε επαύριον βουλόμενος γνώναι το ασφαλές, το τι κατηγορείται παρά των Ιουδαίων, έλυσεν αυτόν από των δεσμών και εκέλευσεν ελθείν τους αρχιερείς και όλον το συνέδριον αυτών, και καταγαγών τον Παύλον έστησεν εις αυτούς.

Κεφάλαιο Κγ΄

ΠΡΑΞΕΙΣ των ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ

1 Ατενίσας δε ο Παύλος τώ συνεδρίω είπεν· Άνδρες αδελφοί, εγώ πάση συνειδήσει αγαθή πεπολίτευμαι τώ Θεώ άχρι ταύτης της ημέρας. 2 ο δε αρχιερεύς Ανανίας επέταξε τοίς παρεστώσιν αυτώ τύπτειν αυτού το στόμα. 3 τότε ο Παύλος προς αυτόν είπε· Τύπτειν σε μέλλει ο Θεός, τοίχε κεκονιαμένε· και σύ κάθη κρίνων με κατά τον νόμον, και παρανομών κελεύεις με τύπτεσθαι! 4 οι δε παρεστώτες είπον· Τόν αρχιερέα τού Θεού λοιδορείς; 5 έφη τε ο Παύλος· Ουκ ήδειν, αδελφοί, ότι εστίν αρχιερεύς· γέγραπται γάρ· άρχοντα τού λαού σου ουκ ερείς κακώς. 6 γνούς δε ο Παύλος ότι το έν μέρος εστί Σαδδουκαίων, το δε έτερον Φαρισαίων, έκραξεν εν τώ συνεδρίω· Άνδρες αδελφοί, εγώ Φαρισαίός ειμι, υιός Φαρισαίου· περί ελπίδος και αναστάσεως νεκρών εγώ κρίνομαι. 7 τούτο δε αυτού λαλήσαντος εγένετο στάσις των Φαρισαίων και των Σαδδουκαίων, και εσχίσθη το πλήθος. 8 Σαδδουκαίοι μέν γάρ λέγουσι μη είναι ανάστασιν μήτε άγγελον μήτε πνεύμα, Φαρισαίοι δε ομολογούσι τα αμφότερα. 9 εγένετο δε κραυγή μεγάλη, και αναστάντες οι γραμματείς τού μέρους των Φαρισαίων διεμάχοντο λέγοντες· Ουδέν κακόν ευρίσκομεν εν τώ ανθρώπω τούτω· ει δε πνεύμα ελάλησεν αυτώ ή άγγελος, μη θεομαχώμεν.

10 πολλής δε γενομένης στάσεως ευλαβηθείς ο χιλίαρχος μη διασπασθή ο Παύλος υπ' αυτών, εκέλευσε το στράτευμα καταβήναι και αρπάσαι αυτόν εκ μέσου αυτών άγειν τε εις την παρεμβολήν. 11 Τή δε επιούση νυκτί επιστάς αυτώ ο Κύριος είπε· Θάρσει, Παύλε· ως γάρ διεμαρτύρω τα περί εμού εις Ιερουσαλήμ, ούτω σε δεί και εις Ρώμην μαρτυρήσαι. 12 Γενομένης δε ημέρας ποιήσαντες τινες των Ιουδαίων συστροφήν ανεθεμάτισαν εαυτούς, λέγοντες μήτε φαγείν μήτε πιείν έως ού αποκτείνωσι τον Παύλον. 13 ήσαν δε πλείους τεσσαράκοντα οι ταύτην την συνωμοσίαν πεποιηκότες· 14 οίτινες προσελθόντες τοίς αρχιερεύσι και τοίς πρεσβυτέροις είπον· Αναθέματι ανεθεματίσαμεν εαυτούς μηδενός γεύσασθαι έως ού αποκτείνωμεν τον Παύλον. 15 νύν ούν υμείς εμφανίσατε τώ χιλιάρχω σύν τώ συνεδρίω όπως αύριον αυτόν καταγάγη προς υμάς, ως μέλλοντας διαγινώσκειν ακριβέστερον τα περί αυτού· ημείς δε πρό τού εγγίσαι αυτόν έτοιμοί εσμεν τού ανελείν αυτόν. 16 ακούσας δε ο υιός της αδελφής Παύλου το ένεδρον, παραγενόμενος και εισελθών εις την παρεμβολήν απήγγειλε τώ Παύλω. 17 προσκαλεσάμενος δε ο Παύλος ένα των εκατοντάρχων έφη· Τόν νεανίαν τούτον απάγαγε προς τον χιλίαρχον· έχει γάρ τι απαγγείλαι αυτώ. 18 ο μέν ούν παραλαβών αυτόν ήγαγε προς τον χιλίαρχον και φησιν· Ο δέσμιος Παύλος προσκαλεσάμενός με ηρώτησε τούτον τον νεανίαν αγαγείν προς σε, έχοντά τι λαλήσαί σοι. 19 επιλαβόμενος δε της χειρός αυτού ο χιλίαρχος και αναχωρήσας κατ' ιδίαν επυνθάνετο· Τί εστιν ό έχεις απαγγείλαί μοι;

20 είπε δε ότι Οι Ιουδαίοι συνέθεντο τού ερωτήσαί σε όπως αύριον εις το συνέδριον καταγάγης τον Παύλον, ως μελλόντων τι ακριβέστερον πυνθάνεσθαι περί αυτού. 21 σύ ούν μη πεισθής αυτοίς· ενεδρεύουσι γάρ αυτόν εξ αυτών άνδρες πλείους τεσσαράκοντα, οίτινες ανεθεμάτισαν εαυτούς μήτε φαγείν μήτε πιείν έως ού ανέλωσιν αυτόν, και νύν έτοιμοί εισι προσδεχόμενοι την από σού επαγγελίαν. 22 ο μέν ούν χιλίαρχος απέλυσε τον νεανίαν, παραγγείλας μηδενί εκλαλήσαι ότι ταύτα ενεφάνισας προς με. 23 Καί προσκαλεσάμενος δύο τινάς των εκατοντάρχων είπεν· Ετοιμάσατε στρατιώτας διακοσίους όπως πορευθώσιν έως Καισαρείας, και ιππείς εβδομήκοντα και δεξιολάβους διακοσίους, από τρίτης ώρας της νυκτός, 24 κτήνη τε παραστήναι, ίνα επιβιβάσαντες τον Παύλον διασώσωσι προς Φήλικα τον ηγεμόνα, 25 γράψας επιστολήν περιέχουσαν τον τύπον τούτον· 26 Κλαύδιος Λυσίας τώ κρατίστω ηγεμόνι Φήλικι χαίρειν. 27 τον άνδρα τούτον συλληφθέντα υπό των Ιουδαίων και μέλλοντα αναιρείσθαι υπ' αυτών επιστάς σύν τώ στρατεύματι εξειλόμην αυτόν, μαθών ότι Ρωμαίός εστι. 28 βουλόμενος δε γνώναι την αιτίαν δι' ήν ενεκάλουν αυτώ, κατήγαγον αυτόν εις το συνέδριον αυτών· 29 ον εύρον εγκαλούμενον περί ζητημάτων τού νόμου αυτών, μηδέν δε άξιον θανάτου ή δεσμών έγκλημα έχοντα.

30 μηνυθείσης δε μοι επιβουλής εις τον άνδρα μέλλειν έσεσθαι υπό των Ιουδαίων, εξαυτής έπεμψα προς σε, παραγγείλας και τοίς κατηγόροις λέγειν τα προς αυτόν επί σού. έρρωσο. 31 Οι μέν ούν στρατιώται κατά το διατεταγμένον αυτοίς αναλαβόντες τον Παύλον ήγαγον διά της νυκτός εις την Αντιπατρίδα, 32 τή δε επαύριον εάσαντες τους ιππείς πορεύεσθαι σύν αυτώ, υπέστρεψαν εις την παρεμβολήν· 33 οίτινες εισελθόντες εις την Καισάρειαν και αναδόντες την επιστολήν τώ ηγεμόνι παρέστησαν και τον Παύλον αυτώ. 34 αναγνούς δε ο ηγεμών και επερωτήσας εκ ποίας επαρχίας εστί, και πυθόμενος ότι από Κιλικίας, 35 Διακούσομαί σοι, έφη, όταν και οι κατήγοροί σου παραγένωνται· εκέλευσέ τε αυτόν εν τώ πραιτωρίω τού Ηρώδου φυλάσσεσθαι.

Κεφάλαιο Κδ΄

ΠΡΑΞΕΙΣ των ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ

1 Μετά δε πέντε ημέρας κατέβη ο αρχιερεύς Ανανίας μετά των πρεσβυτέρων και ρήτορος Τερτύλλου τινός, οίτινες ενεφάνισαν τώ ηγεμόνι κατά τού Παύλου. 2 κληθέντος δε αυτού ήρξατο κατηγορείν ο Τέρτυλλος λέγων· 3 Πολλής ειρήνης τυγχάνοντες διά σού και κατορθωμάτων γινομένων τώ έθνει τούτω διά της σής προνοίας, πάντη τε και πανταχού αποδεχόμεθα, κράτιστε Φήλιξ, μετά πάσης ευχαριστίας. 4 ίνα δε μη επί πλείόν σε εγκόπτω, παρακαλώ ακούσαί σε ημών συντόμως τή σή επιεικεία. 5 ευρόντες γάρ τον άνδρα τούτον λοιμόν και κινούντα στάσιν πάσι τοίς Ιουδαίοις τοίς κατά την οικουμένην, πρωτοστάτην τε της των Ναζωραίων αιρέσεως, 6 ός και το ιερόν επείρασε βεβηλώσαι, ον και εκρατήσαμεν και κατά τον ημέτερον νόμον ηθελήσαμεν κρίνειν· 7 παρελθών δε ο Λυσίας ο χιλίαρχος μετά πολλής βίας εκ των χειρών ημών απήγαγε, 8 κελεύσας τους κατηγόρους αυτού έρχεσθαι επί σε· παρ' ού δυνήση αυτός ανακρίνας περί πάντων τούτων επιγνώναι ών ημείς κατηγορούμεν αυτού. 9 συνεπέθεντο δε και οι Ιουδαίοι φάσκοντες ταύτα ούτως έχειν.

10 Απεκρίθη δε ο Παύλος νεύσαντος αυτώ τού ηγεμόνος λέγειν· Εκ πολλών ετών όντα σε κριτήν τώ έθνει τούτω επιστάμενος ευθυμότερον τα περί εμαυτού απολογούμαι, 11 δυναμένου σου γνώναι ότι ου πλείους εισί μοι ημέραι δεκαδύο αφ' ής ανέβην προσκυνήσων εις Ιερουσαλήμ· 12 και ούτε εν τώ ιερώ εύρόν με προς τινα διαλεγόμενον ή επισύστασιν ποιούντα όχλου, ούτε εν ταίς συναγωγαίς ούτε κατά την πόλιν· 13 ούτε παραστήσαι δύνανται περί ών νύν κατηγορούσί μου. 14 ομολογώ δε τούτό σοι, ότι κατά την οδόν ήν λέγουσιν αίρεσιν ούτω λατρεύω τώ πατρώω Θεώ, πιστεύων πάσι τοίς κατά τον νόμον και τοίς εν τοίς προφήταις γεγραμμένοις, 15 ελπίδα έχων εις τον Θεόν, ήν και αυτοί ούτοι προσδέχονται, ανάστασιν μέλλειν έσεσθαι νεκρών, δικαίων τε και αδίκων· 16 εν τούτω δε και αυτός ασκώ απρόσκοπον συνείδησιν έχειν προς τον Θεόν και τους ανθρώπους διά παντός. 17 δι' ετών δε πλειόνων παρεγενόμην ελεημοσύνας ποιήσων εις το έθνος μου και προσφοράς· 18 εν αίς εύρόν με ηγνισμένον εν τώ ιερώ, ου μετά όχλου ουδέ μετά θορύβου, τινές από της Ασίας Ιουδαίοι, 19 ούς έδει επί σού παρείναι και κατηγορείν εί τι έχοιεν προς με.

20 ή αυτοί ούτοι ειπάτωσαν τι εύρον εν εμοί αδίκημα στάντος μου επί τού συνεδρίου, 21 ή περί μιάς ταύτης φωνής ής έκραξα εστώς εν αυτοίς, ότι περί αναστάσεως νεκρών εγώ κρίνομαι σήμερον εφ’ υμών. 22 ακούσας δε ταύτα ο Φήλιξ ανεβάλετο αυτούς, ακριβέστερον ειδώς τα περί της οδού, ειπών· Όταν Λυσίας ο χιλίαρχος καταβή, διαγνώσομαι τα καθ' υμάς, 23 διαταξάμενός τε τώ εκατοντάρχη τηρείσθαι τον Παύλον έχειν τε άνεσιν και μηδένα κωλύειν των ιδίων αυτού υπηρετείν ή προσέρχεσθαι αυτώ. 24 Μετά δε ημέρας τινάς παραγενόμενος ο Φήλιξ σύν Δρουσίλλη τή γυναικί αυτού, ούση Ιουδαία, μετεπέμψατο τον Παύλον και ήκουσεν αυτού περί της εις Χριστόν πίστεως. 25 διαλεγομένου δε αυτού περί δικαιοσύνης και εγκρατείας και τού κρίματος τού μέλλοντος έσεσθαι, έμφοβος γενόμενος ο Φήλιξ απεκρίθη· Τό νύν έχον πορεύου, καιρόν δε μεταλαβών μετακαλέσομαί σε, 26 άμα δε και ελπίζων ότι χρήματα δοθήσεται αυτώ υπό τού Παύλου όπως λύση αυτόν· διό και πυκνότερον αυτόν μεταπεμπόμενος ωμίλει αυτώ. 27 Διετίας δε πληρωθείσης έλαβε διάδοχον ο Φήλιξ Πόρκιον Φήστον· θέλων δε χάριν καταθέσθαι τοίς Ιουδαίοις ο Φήλιξ κατέλιπε τον Παύλον δεδεμένον.

Κεφάλαιο Κε΄

ΠΡΑΞΕΙΣ των ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ

1 Φήστος ούν επιβάς τή επαρχία μετά τρεις ημέρας ανέβη εις Ιεροσόλυμα από Καισαρείας· 2 ενεφάνισαν δε αυτώ ο αρχιερεύς και οι πρώτοι των Ιουδαίων κατά τού Παύλου, και παρεκάλουν αυτόν, 3 αιτούμενοι χάριν κατ' αυτού, όπως μεταπέμψηται αυτόν εις Ιερουσαλήμ, ενέδραν ποιούντες ανελείν αυτόν κατά την οδόν. 4 ο μέν ούν Φήστος απεκρίθη τηρείσθαι τον Παύλον εν Καισαρεία, εαυτόν δε μέλλειν εν τάχει εκπορεύεσθαι· 5 Οι ούν δυνατοί εν υμίν, φησί, συγκαταβάντες, εί τι εστιν εν τώ ανδρί τούτω, κατηγορείτωσαν αυτού. 6 Διατρίψας δε εν αυτοίς ημέρας πλείους ή δέκα, καταβάς εις Καισάρειαν, τή επαύριον καθίσας επί τού βήματος εκέλευσε τον Παύλον αχθήναι. 7 παραγενομένου δε αυτού περιέστησαν οι από Ιεροσολύμων καταβεβηκότες Ιουδαίοι, πολλά και βαρέα αιτιώματα φέροντες κατά τού Παύλου, ά ουκ ίσχυον αποδείξαι, 8 απολογουμένου αυτού ότι Ούτε εις τον νόμον των Ιουδαίων ούτε εις το ιερόν ούτε εις Καίσαρά τι ήμαρτον. 9 ο Φήστος δε θέλων τοίς Ιουδαίοις χάριν καταθέσθαι, αποκριθείς τώ Παύλω είπε· Θέλεις εις Ιερουσαλήμ αναβάς εκεί περί τούτων κρίνεσθαι επ' εμού;

10 είπε δε ο Παύλος· Επί τού βήματος Καίσαρος εστώς ειμι, ού με δεί κρίνεσθαι. Ιουδαίους ουδέν ηδίκησα, ως και σύ κάλλιον επιγινώσκεις· 11 ει μέν γάρ αδικώ και άξιον θανάτου πέπραχά τι, ου παραιτούμαι το αποθανείν· ει δε ουδέν εστιν ών ούτοι κατηγορούσί μου, ουδείς με δύναται αυτοίς χαρίσασθαι· Καίσαρα επικαλούμαι. 12 τότε ο Φήστος συλλαλήσας μετά τού συμβουλίου απεκρίθη· Καίσαρα επικέκλησαι, επί Καίσαρα πορεύση. 13 Ημερών δε διαγενομένων τινών Αγρίππας ο βασιλεύς και Βερνίκη κατήντησαν εις Καισάρειαν ασπασόμενοι τον Φήστον. 14 ως δε πλείους ημέρας διέτριβον εκεί, ο Φήστος τώ βασιλεί ανέθετο τα κατά τον Παύλον λέγων· Ανήρ τις εστι καταλελειμμένος υπό Φήλικος δέσμιος, 15 περί ού γενομένου μου εις Ιεροσόλυμα ενεφάνισαν οι αρχιερείς και οι πρεσβύτεροι των Ιουδαίων αιτούμενοι κατ' αυτού δίκην· 16 προς ούς απεκρίθην ότι ουκ έστιν έθος Ρωμαίοις χαρίζεσθαί τινα άνθρωπον εις απώλειαν πριν ή ο κατηγορούμενος κατά πρόσωπον έχοι τους κατηγόρους τόπον τε απολογίας λάβοι περί τού εγκλήματος. 17 συνελθόντων ούν αυτών ενθάδε αναβολήν μηδεμίαν ποιησάμενος τή εξής καθίσας επί τού βήματος εκέλευσα αχθήναι τον άνδρα· 18 περί ού σταθέντες οι κατήγοροι ουδεμίαν αιτίαν επέφερον ών υπενόουν εγώ, 19 ζητήματα δε τινα περί της ιδίας δεισιδαιμονίας είχον προς αυτόν και περί τινος Ιησού τεθνηκότος, ον έφασκεν ο Παύλος ζήν.

20 απορούμενος δε εγώ την περί τούτων ζήτησιν έλεγον ει βούλοιτο πορεύεσθαι εις Ιεροσόλυμα κακεί κρίνεσθαι περί τούτων. 21 τού δε Παύλου επικαλεσαμένου τηρηθήναι αυτόν εις την τού Σεβαστού διάγνωσιν, εκέλευσα τηρείσθαι αυτόν έως ού πέμψω αυτόν προς Καίσαρα. 22 Αγρίππας δε προς τον Φήστον έφη· Εβουλόμην και αυτός τού ανθρώπου ακούσαι. ο δε, Αύριον, φησίν, ακούση αυτού. 23 Τή ούν επαύριον ελθόντος τού Αγρίππα και της Βερνίκης μετά πολλής φαντασίας και εισελθόντων εις το ακροατήριον σύν τε τοίς χιλιάρχοις και ανδράσι τοίς κατ' εξοχήν ούσι της πόλεως, και κελεύσαντος τού Φήστου ήχθη ο Παύλος. 24 και φησιν ο Φήστος· Αγρίππα βασιλεύ και πάντες οι συμπαρόντες ημίν άνδρες, θεωρείτε τούτον περί ού πάν το πλήθος των Ιουδαίων ενέτυχόν μοι έν τε Ιεροσολύμοις και ενθάδε, επιβοώντες μη δείν ζήν αυτόν μηκέτι. 25 εγώ δε καταλαβόμενος μηδέν άξιον θανάτου αυτόν πεπραχέναι, και αυτού δε τούτου επικαλεσαμένου τον Σεβαστόν, έκρινα πέμπειν αυτόν. 26 περί ού ασφαλές τι γράψαι τώ κυρίω ουκ έχω· διό προήγαγον αυτόν εφ' υμών και μάλιστα επί σού, βασιλεύ Αγρίππα, όπως της ανακρίσεως γενομένης σχώ τι γράψαι. 27 άλογον γάρ μοι δοκεί πέμποντα δέσμιον μη και τας κατ' αυτού αιτίας σημάναι.

Κεφάλαιο Κστ΄

ΠΡΑΞΕΙΣ των ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ

1 Αγρίππας δε προς τον Παύλον έφη· Επιτρέπεταί σοι υπέρ σεαυτού λέγειν. τότε ο Παύλος εκτείνας την χείρα απελογείτο· 2 Περί πάντων ών εγκαλούμαι υπό Ιουδαίων, βασιλεύ Αγρίππα, ήγημαι εμαυτόν μακάριον επί σού μέλλων απολογείσθαι σήμερον, 3 μάλιστα γνώστην όντα σε πάντων των κατά Ιουδαίους εθών τε και ζητημάτων· διό δέομαί σου μακροθύμως ακούσαί μου. 4 Τήν μέν ούν βίωσίν μου την εκ νεότητος την απ' αρχής γενομένην εν τώ έθνει μου εν Ιεροσολύμοις ίσασι πάντες Ιουδαίοι, 5 προγινώσκοντές με άνωθεν, εάν θέλωσι μαρτυρείν, ότι κατά την ακριβεστάτην αίρεσιν της ημετέρας θρησκείας έζησα Φαρισαίος. 6 και νύν επ' ελπίδι της προς τους πατέρας επαγγελίας γενομένης υπό τού Θεού έστηκα κρινόμενος, 7 εις ήν το δωδεκάφυλον ημών εν εκτενεία νύκτα και ημέραν λατρεύον ελπίζει καταντήσαι· περί ής ελπίδος εγκαλούμαι, βασιλεύ Αγρίππα, υπό των Ιουδαίων. 8 τι άπιστον κρίνεται παρ' υμίν ει ο Θεός νεκρούς εγείρει; 9 εγώ μέν ούν έδοξα εμαυτώ προς το όνομα Ιησού τού Ναζωραίου δείν πολλά εναντία πράξαι·

10 ό και εποίησα εν Ιεροσολύμοις, και πολλούς των αγίων εγώ εν φυλακαίς κατέκλεισα την παρά των αρχιερέων εξουσίαν λαβών, αναιρουμένων τε αυτών κατήνεγκα ψήφον, 11 και κατά πάσας τας συναγωγάς πολλάκις τιμωρών αυτούς ηνάγκαζον βλασφημείν, περισσώς τε εμμαινόμενος αυτοίς εδίωκον έως και εις τας έξω πόλεις. 12 Εν οίς και πορευόμενος εις την Δαμασκόν μετ' εξουσίας και επιτροπής της παρά των αρχιερέων, 13 ημέρας μέσης κατά την οδόν είδον, βασιλεύ, ουρανόθεν υπέρ την λαμπρότητα τού ηλίου περιλάμψαν με φώς και τους σύν εμοί πορευομένους· 14 πάντων δε καταπεσόντων ημών εις την γήν ήκουσα φωνήν λαλούσαν προς με και λέγουσαν τή Εβραίδι διαλέκτω, Σαούλ Σαούλ, τι με διώκεις; σκληρόν σοι προς κέντρα λακτίζειν. 15 εγώ δε είπον· τις εί, Κύριε; ο δε είπεν· εγώ ειμι Ιησούς ον σύ διώκεις. 16 αλλά ανάστηθι και στήθι επί τους πόδας σου· εις τούτο γάρ ώφθην σοι, προχειρίσασθαί σε υπηρέτην και μάρτυρα ών τε είδες ών τε οφθήσομαί σοι, 17 εξαιρούμενός σε εκ τού λαού και των εθνών, εις ούς εγώ σε αποστέλλω 18 ανοίξαι οφθαλμούς αυτών, τού επιστρέψαι από σκότους εις φώς και της εξουσίας τού σατανά επί τον Θεόν, τού λαβείν αυτούς άφεσιν αμαρτιών και κλήρον εν τοίς ηγιασμένοις πίστει τή εις εμέ. 19 Όθεν, βασιλεύ Αγρίππα, ουκ εγενόμην απειθής τή ουρανίω οπτασία,

20 αλλά τοίς εν Δαμασκώ πρώτον και Ιεροσολύμοις, εις πάσάν τε την χώραν της Ιουδαίας και τοίς έθνεσιν απαγγέλλω μετανοείν και επιστρέφειν επί τον Θεόν, άξια της μετανοίας έργα πράσσοντας. 21 ένεκα τούτων με οι Ιουδαίοι συλλαβόμενοι εν τώ ιερώ επειρώντο διαχειρίσασθαι. 22 επικουρίας ούν τυχών της παρά τού Θεού άχρι της ημέρας ταύτης έστηκα μαρτυρόμενος μικρώ τε και μεγάλω, ουδέν εκτός λέγων ών τε οι προφήται ελάλησαν μελλόντων γίνεσθαι και Μωϋσής, 23 ει παθητός ο Χριστός, ει πρώτος εξ αναστάσεως νεκρών φώς μέλλει καταγγέλλειν τώ λαώ και τοίς έθνεσι. 24 Ταύτα δε αυτού απολογουμένου ο Φήστος μεγάλη τή φωνή έφη· Μαίνη, Παύλε· τα πολλά σε γράμματα εις μανίαν περιτρέπει. 25 ο δε, Ου μαίνομαι, φησί, κράτιστε Φήστε, αλλά αληθείας και σωφροσύνης ρήματα αποφθέγγομαι. 26 επίσταται γάρ περί τούτων ο βασιλεύς, προς ον και παρρησιαζόμενος λαλώ· λανθάνειν γάρ αυτόν τι τούτων ου πείθομαι ουδέν· ου γάρ εστιν εν γωνία πεπραγμένον τούτο. 27 πιστεύεις, βασιλεύ Αγρίππα, τοίς προφήταις; οίδα ότι πιστεύεις. 28 ο δε Αγρίππας προς τον Παύλον έφη· Εν ολίγω με πείθεις Χριστιανόν γενέσθαι. 29 ο δε Παύλος είπεν· Ευξαίμην αν τώ Θεώ και εν ολίγω και εν πολλώ ου μόνον σε, αλλά και πάντας τους ακούοντάς μου σήμερον γενέσθαι τοιούτους οποίος καγώ ειμι, παρεκτός των δεσμών τούτων.

30 Καί ταύτα ειπόντος αυτού ανέστη ο βασιλεύς και ο ηγεμών ή τε Βερνίκη και οι συγκαθήμενοι αυτοίς, 31 και αναχωρήσαντες ελάλουν προς αλλήλους λέγοντες ότι Ουδέν θανάτου άξιον ή δεσμών πράσσει ο άνθρωπος ούτος. 32 Αγρίππας δε τώ Φήστω έφη· Απολελύσθαι εδύνατο ο άνθρωπος ούτος, ει μη επεκέκλητο Καίσαρα.

Κεφάλαιο Κζ΄

ΠΡΑΞΕΙΣ των ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ

1 Ως δε εκρίθη τού αποπλείν ημάς εις την Ιταλίαν, παρεδίδουν τον τε Παύλον και τινας ετέρους δεσμώτας εκατοντάρχη ονόματι Ιουλίω σπείρης Σεβαστής. 2 επιβάντες δε πλοίω Αδραμυττηνώ μέλλοντες πλείν τους κατά την Ασίαν τόπους ανοίχθημεν, όντος σύν ημίν Αριστάρχου Μακεδόνος Θεσσαλονικέως, 3 τή τε ετέρα κατήχθημεν εις Σιδώνα· φιλανθρώπως τε ο Ιούλιος τώ Παύλω χρησάμενος επέτρεψε προς τους φίλους πορευθέντα επιμελείας τυχείν. 4 κακείθεν αναχθέντες υπεπλεύσαμεν την Κύπρον διά το τους ανέμους είναι εναντίους, 5 το τε πέλαγος το κατά την Κιλικίαν και Παμφυλίαν διαπλεύσαντες κατήλθομεν εις Μύρα της Λυκίας. 6 Κακεί ευρών ο εκατοντάρχης πλοίον Αλεξανδρίνον πλέον εις την Ιταλίαν ενεβίβασεν ημάς εις αυτό. 7 εν ικαναίς δε ημέραις βραδυπλοούντες και μόλις γενόμενοι κατά την Κνίδον, μη προσεώντος ημάς τού ανέμου, υπεπλεύσαμεν την Κρήτην κατά Σαλμώνην, 8 μόλις τε παραλεγόμενοι αυτήν ήλθομεν εις τόπον τινά καλούμενον Καλούς λιμένας, ώ εγγύς ήν πόλις Λασαία. 9 Ικανού δε χρόνου διαγενομένου και όντος ήδη επισφαλούς τού πλοός διά το και την νηστείαν ήδη παρεληλυθέναι, παρήνει ο Παύλος

10 λέγων αυτοίς· Άνδρες, θεωρώ ότι μετά ύβρεως και πολλής ζημίας ου μόνον τού φόρτου και τού πλοίου, αλλά και των ψυχών ημών μέλλειν έσεσθαι τον πλούν. 11 ο δε εκατοντάρχης τώ κυβερνήτη και τώ ναυκλήρω επείθετο μάλλον ή τοίς υπό τού Παύλου λεγομένοις. 12 ανευθέτου δε τού λιμένος υπάρχοντος προς παραχειμασίαν οι πλείους έθεντο βουλήν αναχθήναι κακείθεν, εί πως δύναιντο καταντήσαντες εις Φοίνικα παραχειμάσαι, λιμένα της Κρήτης βλέποντα κατά λίβα και κατά χώρον. 13 Υποπνεύσαντος δε νότου δόξαντες της προθέσεως κεκρατηκέναι, άραντες άσσον παρελέγοντο την Κρήτην. 14 μετ' ου πολύ δε έβαλε κατ' αυτής άνεμος τυφωνικός ο καλούμενος Ευροκλύδων. 15 συναρπασθέντος δε τού πλοίου και μη δυναμένου αντοφθαλμείν τώ ανέμω επιδόντες εφερόμεθα. 16 νησίον δε τι υποδραμόντες καλούμενον Κλαύδην μόλις ισχύσαμεν περικρατείς γενέσθαι της σκάφης, 17 ήν άραντες βοηθείαις εχρώντο υποζωννύντες το πλοίον· φοβούμενοί τε μη εις την Σύρτιν εκπέσωσι, χαλάσαντες το σκεύος, ούτως εφέροντο. 18 σφοδρώς δε χειμαζομένων ημών τή εξής εκβολήν εποιούντο, 19 και τή τρίτη αυτόχειρες την σκευήν τού πλοίου ερρίψαμεν.

20 μήτε δε ηλίου μήτε άστρων επιφαινόντων επί πλείονας ημέρας, χειμώνός τε ουκ ολίγου επικειμένου, λοιπόν περιηρείτο πάσα ελπίς τού σώζεσθαι ημάς. 21 Πολλής δε ασιτίας υπαρχούσης τότε σταθείς ο Παύλος εν μέσω αυτών είπεν· Έδει μέν, ώ άνδρες, πειθαρχήσαντάς μοι μη ανάγεσθαι από της Κρήτης κερδήσαί τε την ύβριν ταύτην και την ζημίαν. 22 και τα νύν παραινώ υμάς ευθυμείν· αποβολή γάρ ψυχής ουδεμία έσται εξ υμών πλήν τού πλοίου. 23 παρέστη γάρ μοι τή νυκτί ταύτη άγγελος τού Θεού ού ειμι, ώ και λατρεύω, 24 λέγων· μη φοβού, Παύλε· Καίσαρί σε δεί παραστήναι· και ιδού κεχάρισταί σοι ο Θεός πάντας τους πλέοντας μετά σού. 25 διό ευθυμείτε, άνδρες· πιστεύω γάρ τώ Θεώ ότι ούτως έσται καθ' ον τρόπον λελάληταί μοι. 26 εις νήσον δε τινα δεί ημάς εκπεσείν. 27 Ως δε τεσσαρεσκαιδεκάτη νύξ εγένετο διαφερομένων ημών εν τώ Αδρία, κατά μέσον της νυκτός υπενόουν οι ναύται προσάγειν τινά αυτοίς χώραν. 28 και βολίσαντες εύρον οργιάς είκοσι, βραχύ δε διαστήσαντες και πάλιν βολίσαντες εύρον οργιάς δεκαπέντε· 29 φοβούμενοί τε μήπως εις τραχείς τόπους εκπέσωμεν, εκ πρύμνης ρίψαντες αγκύρας τέσσαρας ηύχοντο ημέραν γενέσθαι.

30 Τών δε ναυτών ζητούντων φυγείν εκ τού πλοίου και χαλασάντων την σκάφην εις την θάλασσαν, προφάσει ως εκ πρώρας μελλόντων αγκύρας εκτείνειν, 31 είπεν ο Παύλος τώ εκατοντάρχη και τοίς στρατιώταις· Εάν μη ούτοι μείνωσιν εν τώ πλοίω, υμείς σωθήναι ου δύνασθε. 32 τότε οι στρατιώται απέκοψαν τα σχοινία της σκάφης και είασαν αυτήν εκπεσείν. 33 Άχρι δε ού έμελλεν ημέρα γίνεσθαι, παρεκάλει ο Παύλος άπαντας μεταλαβείν τροφής λέγων· Τεσσαρεσκαιδεκάτην σήμερον ημέραν προσδοκώντες άσιτοι διατελείτε, μηδέν προσλαβόμενοι. 34 διό παρακαλώ υμάς μεταλαβείν τροφής· τούτο γάρ προς της υμετέρας σωτηρίας υπάρχει· ουδενός γάρ υμών θρίξ εκ της κεφαλής πεσείται. 35 ειπών δε ταύτα και λαβών άρτον ευχαρίστησε τώ Θεώ ενώπιον πάντων, και κλάσας ήρξατο εσθίειν. 36 εύθυμοι δε γενόμενοι πάντες και αυτοί προσελάβοντο τροφής· 37 ήμεν δε εν τώ πλοίω αι πάσαι ψυχαί διακόσιαι εβδομήκοντα έξ. 38 κορεσθέντες δε τροφής εκούφιζον το πλοίον εκβαλλόμενοι τον σίτον εις την θάλασσαν. 39 Ότε δε ημέρα εγένετο, την γήν ουκ επεγίνωσκον, κόλπον δε τινα κατενόουν έχοντα αιγιαλόν, εις ον εβουλεύσαντο, ει δύναιντο, εξώσαι το πλοίον.

40 και τας αγκύρας περιελόντες είων εις την θάλασσαν άμα ανέντες τας ζευκτηρίας των πηδαλίων, και επάραντες τον αρτέμωνα τή πνεούση κατείχον εις τον αιγιαλόν. 41 περιπεσόντες δε εις τόπον διθάλασσον επώκειλαν την ναύν, και η μέν πρώρα ερείσασα έμεινεν ασάλευτος, η δε πρύμνα ελύετο υπό της βίας των κυμάτων. 42 των δε στρατιωτών βουλή εγένετο ίνα τους δεσμώτας αποκτείνωσι, μη τις εκκολυμβήσας διαφύγοι. 43 ο δε εκατοντάρχης βουλόμενος διασώσαι τον Παύλον εκώλυσεν αυτούς τού βουλήματος, εκέλευσέ τε τους δυναμένους κολυμβάν απορρίψαντας πρώτους επί την γήν εξιέναι, 44 και τους λοιπούς ούς μέν επί σανίσιν, ούς δε επί τινων των από τού πλοίου. και ούτως εγένετο πάντας διασωθήναι επί την γήν.

Κεφάλαιο Κη΄

ΠΡΑΞΕΙΣ των ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ

1 Καί διασωθέντες τότε επέγνωσαν ότι Μελίτη η νήσος καλείται. 2 οι δε βάρβαροι παρείχον ου την τυχούσαν φιλανθρωπίαν ημίν· ανάψαντες γάρ πυράν προσελάβοντο πάντας ημάς διά τον υετόν τον εφεστώτα και διά το ψύχος. 3 συστρέψαντος δε τού Παύλου φρυγάνων πλήθος και επιθέντος επί την πυράν, έχιδνα από της θέρμης διεξελθούσα καθήψε της χειρός αυτού. 4 ως δε είδον οι βάρβαροι κρεμάμενον το θηρίον εκ της χειρός αυτού, έλεγον προς αλλήλους· Πάντως φονεύς εστιν ο άνθρωπος ούτος, ον διασωθέντα εκ της θαλάσσης η Δίκη ζήν ουκ είασεν. 5 ο μέν ούν αποτινάξας το θηρίον εις το πύρ έπαθεν ουδέν κακόν· 6 οι δε προσεδόκων αυτόν μέλλειν πίμπρασθαι ή καταπίπτειν άφνω νεκρόν. επί πολύ δε αυτών προσδοκώντων και θεωρούντων μηδέν άτοπον εις αυτόν γινόμενον, μεταβαλλόμενοι έλεγον θεόν αυτόν είναι. 7 Εν δε τοίς περί τον τόπον εκείνον υπήρχε χωρία τώ πρώτω της νήσου ονόματι Ποπλίω, ός αναδεξάμενος ημάς τρεις ημέρας φιλοφρόνως εξένισεν. 8 εγένετο δε τον πατέρα τού Ποπλίου πυρετοίς και δυσεντερίω συνεχόμενον κατακείσθαι· προς ον ο Παύλος εισελθών και προσευξάμενος και επιθείς τας χείρας αυτώ ιάσατο αυτόν. 9 τούτου ούν γενομένου και οι λοιποί οι έχοντες ασθενείας εν τή νήσω προσήρχοντο και εθεραπεύοντο·

10 οί και πολλαίς τιμαίς ετίμησαν ημάς και αναγομένοις επέθεντο τα προς την χρείαν. 11 Μετά δε τρεις μήνας ανήχθημεν εν πλοίω παρακεχειμακότι εν τή νήσω, Αλεξανδρίνω, παρασήμω Διοσκούροις, 12 και καταχθέντες εις Συρακούσας επεμείναμεν ημέρας τρεις· 13 όθεν περιελθόντες κατηντήσαμεν εις Ρήγιον, και μετά μίαν ημέραν επιγενομένου νότου δευτεραίοι ήλθομεν εις Ποτιόλους· 14 ού ευρόντες αδελφούς παρεκλήθημεν επ' αυτοίς επιμείναι ημέρας επτά, και ούτως εις την Ρώμην ήλθομεν. 15 κακείθεν οι αδελφοί ακούσαντες τα περί ημών εξήλθον εις απάντησιν ημίν άχρις Αππίου φόρου και Τριών ταβερνών, ούς ιδών ο Παύλος ευχαριστήσας τώ Θεώ έλαβε θάρσος. 16 Ότε δε ήλθομεν εις Ρώμην, ο εκατοντάρχης παρέδωκε τους δεσμίους τώ στρατοπεδάρχη· τώ δε Παύλω επετράπη μένειν καθ' εαυτόν σύν τώ φυλάσσοντι αυτόν στρατιώτη. 17 Εγένετο δε μετά ημέρας τρεις συγκαλέσασθαι τον Παύλον τους όντας των Ιουδαίων πρώτους· συνελθόντων δε αυτών έλεγε προς αυτούς· Άνδρες αδελφοί, εγώ ουδέν εναντίον ποιήσας τώ λαώ ή τοίς έθεσι τοίς πατρώοις δέσμιος εξ Ιεροσολύμων παρεδόθην εις τας χείρας των Ρωμαίων· 18 οίτινες ανακρίναντές με εβούλοντο απολύσαι διά το μηδεμίαν αιτίαν θανάτου υπάρχειν εν εμοί. 19 αντιλεγόντων δε των Ιουδαίων ηναγκάσθην επικαλέσασθαι Καίσαρα, ουχ ως τού έθνους μου έχων τι κατηγορήσαι.

20 διά ταύτην ούν την αιτίαν παρεκάλεσα υμάς ιδείν και προσλαλήσαι· ένεκεν γάρ της ελπίδος τού Ισραήλ την άλυσιν ταύτην περίκειμαι. 21 οι δε προς αυτόν είπον· Ημείς ούτε γράμματα περί σού εδεξάμεθα από της Ιουδαίας, ούτε παραγενόμενός τις των αδελφών απήγγειλεν ή ελάλησέ τι περί σού πονηρόν. 22 αξιούμεν δε παρά σού ακούσαι ά φρονείς· περί μέν γάρ της αιρέσεως ταύτης γνωστόν εστιν ημίν ότι πανταχού αντιλέγεται. 23 Ταξάμενοι δε αυτώ ημέραν ήκον προς αυτόν εις την ξενίαν πλείονες, οίς εξετίθετο διαμαρτυρόμενος την βασιλείαν τού Θεού πείθων τε αυτούς τα περί τού Ιησού από τε τού νόμου Μωϋσέως και των προφητών από πρωί έως εσπέρας. 24 και οι μέν επείθοντο τοίς λεγομένοις, οι δε ηπίστουν. 25 ασύμφωνοι δε όντες προς αλλήλους απελύοντο, ειπόντος τού Παύλου ρήμα έν, ότι Καλώς το Πνεύμα το άγιον ελάλησε διά Ησαίου τού προφήτου προς τους πατέρας υμών 26 λέγον· πορεύθητι προς τον λαόν τούτον και είπον· ακοή ακούσετε και ου μη συνήτε, και βλέποντες βλέψετε και ου μη ίδητε· 27 επαχύνθη γάρ η καρδία τού λαού τούτου, και τοίς ωσί βαρέως ήκουσαν, και τους οφθαλμούς αυτών εκάμμυσαν, μήποτε ίδωσι τοίς οφθαλμοίς και τοίς ωσίν ακούσωσι και τή καρδία συνώσι και επιστρέψωσι, και ιάσομαι αυτούς. 28 γνωστόν ούν έστω υμίν ότι τοίς έθνεσιν απεστάλη τούτο το σωτήριον τού Θεού, αυτοί και ακούσονται. 29 και ταύτα αυτού ειπόντος απήλθον οι Ιουδαίοι πολλήν έχοντες εν εαυτοίς συζήτησιν.

30 Έμεινε δε ο Παύλος διετίαν όλην εν ιδίω μισθώματι και απεδέχετο πάντας τους εισπορευομένους προς αυτόν, 31 κηρύσσων την βασιλείαν τού Θεού και διδάσκων τα περί τού Κυρίου Ιησού Χριστού μετά πάσης παρρησίας ακωλύτως.

ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ ΠΑΥΛΟΥ

Προς ΡΩΜΑΙΟΥΣ

Κεφάλαιο α΄

1 Παύλος, δούλος Ιησού Χριστού, κλητός απόστολος, αφωρισμένος εις ευαγγέλιον Θεού. 2 ό προεπηγγείλατο διά των προφητών αυτού εν γραφαίς αγίαις 3 περί τού υιού αυτού, τού γενομένου εκ σπέρματος Δαυίδ κατά σάρκα, 4 τού ορισθέντος υιού Θεού εν δυνάμει κατά πνεύμα αγιωσύνης εξ αναστάσεως νεκρών, Ιησού Χριστού τού Κυρίου ημών, 5 δι' ού ελάβομεν χάριν και αποστολήν εις υπακοήν πίστεως εν πάσι τοίς έθνεσιν υπέρ τού ονόματος αυτού, 6 εν οίς εστε και υμείς κλητοί Ιησού Χριστού, 7 πάσι τοίς ούσιν εν Ρώμη αγαπητοίς Θεού, κλητοίς αγίοις· χάρις υμίν και ειρήνη από Θεού πατρός ημών και Κυρίου Ιησού Χριστού. 8 Πρώτον μέν ευχαριστώ τώ Θεώ μου διά Ιησού Χριστού υπέρ πάντων υμών, ότι η πίστις υμών καταγγέλλεται εν όλω τώ κόσμω. 9 μάρτυς γάρ μου εστιν ο Θεός, ώ λατρεύω εν τώ πνεύματί μου εν τώ ευαγγελίω τού υιού αυτού, ως αδιαλείπτως μνείαν υμών ποιούμαι,

10 πάντοτε επί των προσευχών μου δεόμενος εί πως ήδη ποτέ ευοδωθήσομαι εν τώ θελήματι τού Θεού ελθείν προς υμάς. 11 επιποθώ γάρ ιδείν υμάς, ίνα τι μεταδώ χάρισμα υμίν πνευματικόν εις το στηριχθήναι υμάς, 12 τούτο δε εστι συμπαρακληθήναι εν υμίν διά της εν αλλήλοις πίστεως υμών τε και εμού. 13 ου θέλω δε υμάς αγνοείν, αδελφοί, ότι πολλάκις προεθέμην ελθείν προς υμάς, και εκωλύθην άχρι τού δεύρο, ίνα τινά καρπόν σχώ και εν υμίν καθώς και εν τοίς λοιποίς έθνεσιν. 14 Έλλησί τε και βαρβάροις, σοφοίς τε και ανοήτοις οφειλέτης ειμί· 15 ούτω το κατ' εμέ πρόθυμον και υμίν τοίς εν Ρώμη ευαγγελίσασθαι. 16 ου γάρ επαισχύνομαι το ευαγγέλιον τού Χριστού· δύναμις γάρ Θεού εστιν εις σωτηρίαν παντί τώ πιστεύοντι, Ιουδαίω τε πρώτον και Έλληνι. 17 δικαιοσύνη γάρ Θεού εν αυτώ αποκαλύπτεται εκ πίστεως εις πίστιν, καθώς γέγραπται· ο δε δίκαιος εκ πίστεως ζήσεται. 18 Αποκαλύπτεται γάρ οργή Θεού απ' ουρανού επί πάσαν ασέβειαν και αδικίαν ανθρώπων των την αλήθειαν εν αδικία κατεχόντων, 19 διότι το γνωστόν τού Θεού φανερόν εστιν εν αυτοίς· ο γάρ Θεός αυτοίς εφανέρωσε.

20 τα γάρ αόρατα αυτού από κτίσεως κόσμου τοίς ποιήμασι νοούμενα καθοράται, ή τε αίδιος αυτού δύναμις και θειότης, εις το είναι αυτούς αναπολογήτους, 21 διότι γνόντες τον Θεόν ουχ ως Θεόν εδόξασαν ή ευχαρίστησαν, αλλ' εματαιώθησαν εν τοίς διαλογισμοίς αυτών, και εσκοτίσθη η ασύνετος αυτών καρδία· 22 φάσκοντες είναι σοφοί εμωράνθησαν, 23 και ήλλαξαν την δόξαν τού αφθάρτου Θεού εν ομοιώματι εικόνος φθαρτού ανθρώπου και πετεινών και τετραπόδων και ερπετών. 24 Διό και παρέδωκεν αυτούς ο Θεός εν ταίς επιθυμίαις των καρδιών αυτών εις ακαθαρσίαν τού ατιμάζεσθαι τα σώματα αυτών εν αυτοίς, 25 οίτινες μετήλλαξαν την αλήθειαν τού Θεού εν τώ ψεύδει, και εσεβάσθησαν και ελάτρευσαν τή κτίσει παρά τον κτίσαντα, ός εστιν ευλογητός εις τους αιώνας· αμήν. 26 Διά τούτο παρέδωκεν αυτούς ο Θεός εις πάθη ατιμίας. αί τε γάρ θήλειαι αυτών μετήλλαξαν την φυσικήν χρήσιν εις την παρά φύσιν, 27 ομοίως δε και οι άρσενες αφέντες την φυσικήν χρήσιν της θηλείας εξεκαύθησαν εν τή ορέξει αυτών εις αλλήλους, άρσενες εν άρσεσι την ασχημοσύνην κατεργαζόμενοι και την αντιμισθίαν ήν έδει της πλάνης αυτών εν εαυτοίς απολαμβάνοντες. 28 Καί καθώς ουκ εδοκίμασαν τον Θεόν έχειν εν επιγνώσει, παρέδωκεν αυτούς ο Θεός εις αδόκιμον νούν, ποιείν τα μη καθήκοντα, 29 πεπληρωμένους πάση αδικία πορνεία πονηρία πλεονεξία κακία, μεστούς φθόνου φόνου έριδος δόλου κακοηθείας,

30 ψιθυριστάς, καταλάλους, θεοστυγείς, υβριστάς, υπερηφάνους, αλαζόνας, εφευρετάς κακών, γονεύσιν απειθείς, 31 ασυνέτους, ασυνθέτους, αστόργους, ασπόνδους, ανελεήμονας· 32 οίτινες το δικαίωμα τού Θεού επιγνόντες, ότι οι τα τοιαύτα πράσσοντες άξιοι θανάτου εισίν, ου μόνον αυτά ποιούσιν, αλλά και συνευδοκούσι τοίς πράσσουσι.

Κεφάλαιο β΄

Προς ΡΩΜΑΙΟΥΣ

1 Διό αναπολόγητος εί, ώ άνθρωπε, πάς ο κρίνων· εν ώ γάρ κρίνεις τον έτερον, σεαυτόν κατακρίνεις· τα γάρ αυτά πράσσεις ο κρίνων. 2 οίδαμεν δε ότι το κρίμα τού Θεού εστι κατά αλήθειαν επί τους τα τοιαύτα πράσσοντας. 3 λογίζη δε τούτο, ώ άνθρωπε, ο κρίνων τους τα τοιαύτα πράσσοντας και ποιών αυτά, ότι σύ εκφεύξη το κρίμα τού Θεού; 4 ή τού πλούτου της χρηστότητος αυτού και της ανοχής και της μακροθυμίας καταφρονείς, αγνοών ότι το χρηστόν τού Θεού εις μετάνοιάν σε άγει; 5 κατά δε την σκληρότητά σου και αμετανόητον καρδίαν θησαυρίζεις σεαυτώ οργήν εν ημέρα οργής και αποκαλύψεως και δικαιοκρισίας τού Θεού, 6 ός αποδώσει εκάστω κατά τα έργα αυτού, 7 τοίς μέν καθ' υπομονήν έργου αγαθού δόξαν και τιμήν και αφθαρσίαν ζητούσι ζωήν αιώνιον, 8 τοίς δε εξ εριθείας, και απειθούσι μέν τή αληθεία, πειθομένοις δε τή αδικία, θυμός και οργή· 9 θλίψις και στενοχωρία επί πάσαν ψυχήν ανθρώπου τού κατεργαζομένου το κακόν, Ιουδαίου τε πρώτον και Έλληνος·

10 δόξα δε και τιμή και ειρήνη παντί τώ εργαζομένω το αγαθόν, Ιουδαίω τε πρώτον και Έλληνι· 11 ου γάρ εστι προσωποληψία παρά τώ Θεώ. 12 όσοι γάρ ανόμως ήμαρτον, ανόμως και απολούνται· και όσοι εν νόμω ήμαρτον, διά νόμου κριθήσονται. 13 ου γάρ οι ακροαταί τού νόμου δίκαιοι παρά τώ Θεώ, αλλ' οι ποιηταί τού νόμου δικαιωθήσονται. 14 όταν γάρ έθνη τα μη νόμον έχοντα φύσει τα τού νόμου ποιή, ούτοι νόμον μη έχοντες εαυτοίς εισι νόμος, 15 οίτινες ενδείκνυνται το έργον τού νόμου γραπτόν εν ταίς καρδίαις αυτών, συμμαρτυρούσης αυτών της συνειδήσεως και μεταξύ αλλήλων των λογισμών κατηγορούντων ή και απολογουμένων, 16 εν ημέρα ότε κρινεί ο Θεός τα κρυπτά των ανθρώπων κατά το ευαγγέλιόν μου διά Ιησού Χριστού. 17 Ίδε σύ Ιουδαίος επονομάζη, και επαναπαύη τώ νόμω, και καυχάσαι εν Θεώ, 18 και γινώσκεις το θέλημα, και δοκιμάζεις τα διαφέροντα, κατηχούμενος εκ τού νόμου, 19 πέποιθάς τε σεαυτόν οδηγόν είναι τυφλών, φώς των εν σκότει,

20 παιδευτήν αφρόνων, διδάσκαλον νηπίων, έχοντα την μόρφωσιν της γνώσεως και της αληθείας εν τώ νόμω. 21 ο ούν διδάσκων έτερον σεαυτόν ου διδάσκεις; ο κηρύσσων μη κλέπτειν κλέπτεις; 22 ο λέγων μη μοιχεύειν μοιχεύεις; ο βδελυσσόμενος τα είδωλα ιεροσυλείς; 23 ός εν νόμω καυχάσαι, διά της παραβάσεως τού νόμου τον Θεόν ατιμάζεις; 24 το γάρ όνομα τού Θεού δι' υμάς βλασφημείται εν τοίς έθνεσι, καθώς γέγραπται. 25 περιτομή μέν γάρ ωφελεί, εάν νόμον πράσσης. εάν δε παραβάτης νόμου ής, η περιτομή σου ακροβυστία γέγονεν. 26 εάν ούν η ακροβυστία τα δικαιώματα τού νόμου φυλάσση, ουχί η ακροβυστία αυτού εις περιτομήν λογισθήσεται; 27 και κρινεί η εκ φύσεως ακροβυστία, τον νόμον τελούσα, σε τον διά γράμματος και περιτομής παραβάτην νόμου. 28 ου γάρ ο εν τώ φανερώ Ιουδαίός εστιν, ουδέ η εν τώ φανερώ εν σαρκί περιτομή, 29 αλλ' ο εν τώ κρυπτώ Ιουδαίος, και περιτομή καρδίας εν πνεύματι, ου γράμματι, ού ο έπαινος ουκ εξ ανθρώπων, αλλ' εκ τού Θεού.

Κεφάλαιο γ΄

Προς ΡΩΜΑΙΟΥΣ

1 Τί ούν το περισσόν τού Ιουδαίου, ή τις η ωφέλεια της περιτομής; 2 πολύ κατά πάντα τρόπον. πρώτον μέν γάρ ότι επιστεύθησαν τα λόγια τού Θεού. 3 τι γάρ ει ηπίστησάν τινες; μη η απιστία αυτών την πίστιν τού Θεού καταργήσει; 4 μη γένοιτο· γινέσθω δε ο Θεός αληθής, πάς δε άνθρωπος ψεύστης, καθώς γέγραπται· όπως αν δικαιωθής εν τοίς λόγοις σου και νικήσης εν τώ κρίνεσθαί σε. 5 ει δε η αδικία ημών Θεού δικαιοσύνην συνίστησι, τι ερούμεν; μη άδικος ο Θεός ο επιφέρων την οργήν; κατά άνθρωπον λέγω. 6 μη γένοιτο· επεί πώς κρινεί ο Θεός τον κόσμον; 7 ει γάρ η αλήθεια τού Θεού εν τώ εμώ ψεύσματι επερίσσευσεν εις την δόξαν αυτού, τι έτι καγώ ως αμαρτωλός κρίνομαι; 8 και μη καθώς βλασφημούμεθα και καθώς φασί τινες ημάς λέγειν ότι ποιήσωμεν τα κακά ίνα έλθη τα αγαθά; ών το κρίμα ένδικόν εστι. 9 Τί ούν; προεχόμεθα; ου πάντως· προητιασάμεθα γάρ Ιουδαίους τε και Έλληνας πάντας υφ' αμαρτίαν είναι,

10 καθώς γέγραπται ότι ουκ έστι δίκαιος ουδέ είς, 11 ουκ έστιν ο συνιών, ουκ έστιν ο εκζητών τον Θεόν· 12 πάντες εξέκλιναν, άμα ηχρειώθησαν· ουκ έστι ποιών χρηστότητα, ουκ έστιν έως ενός. 13 τάφος ανεωγμένος ο λάρυγξ αυτών, ταίς γλώσσαις αυτών εδολιούσαν, ιός ασπίδων υπό τα χείλη αυτών· 14 ών το στόμα αράς και πικρίας γέμει· 15 οξείς οι πόδες αυτών εκχέαι αίμα, 16 σύντριμμα και ταλαιπωρία εν ταίς οδοίς αυτών, 17 και οδόν ειρήνης ουκ έγνωσαν. 18 ουκ έστι φόβος Θεού απέναντι των οφθαλμών αυτών. 19 Οίδαμεν δε ότι όσα ο νόμος λέγει τοίς εν τώ νόμω λαλεί, ίνα πάν στόμα φραγή και υπόδικος γένηται πάς ο κόσμος τώ Θεώ,

20 διότι εξ έργων νόμου ου δικαιωθήσεται πάσα σάρξ ενώπιον αυτού· διά γάρ νόμου επίγνωσις αμαρτίας. 21 Νυνί δε χωρίς νόμου δικαιοσύνη Θεού πεφανέρωται, μαρτυρουμένη υπό τού νόμου και των προφητών, 22 δικαιοσύνη δε Θεού διά πίστεως Ιησού Χριστού εις πάντας και επί πάντας τους πιστεύοντας· ου γάρ εστι διαστολή· 23 πάντες γάρ ήμαρτον και υστερούνται της δόξης τού Θεού, 24 δικαιούμενοι δωρεάν τή αυτού χάριτι διά της απολυτρώσεως της εν Χριστώ Ιησού, 25 ον προέθετο ο Θεός ιλαστήριον διά της πίστεως εν τώ αυτού αίματι, εις ένδειξιν της δικαιοσύνης αυτού διά την πάρεσιν των προγεγονότων αμαρτημάτων 26 εν τή ανοχή τού Θεού, προς ένδειξιν της δικαιοσύνης αυτού εν τώ νύν καιρώ, εις το είναι αυτόν δίκαιον και δικαιούντα τον εκ πίστεως Ιησού. 27 Πού ούν η καύχησις; εξεκλείσθη. διά ποίου νόμου; των έργων; ουχί, αλλά διά νόμου πίστεως. 28 λογιζόμεθα ούν πίστει δικαιούσθαι άνθρωπον χωρίς έργων νόμου. 29 ή Ιουδαίων ο Θεός μόνον; ουχί δε και εθνών; ναί και εθνών,

30 επείπερ είς ο Θεός, ός δικαιώσει περιτομήν εκ πίστεως και ακροβυστίαν διά της πίστεως. 31 νόμον ούν καταργούμεν διά της πίστεως; μη γένοιτο, αλλά νόμον ιστώμεν.

Κεφάλαιο δ΄

Προς ΡΩΜΑΙΟΥΣ

1 Τί ούν ερούμεν Αβραάμ τον πατέρα ημών ευρηκέναι κατά σάρκα; 2 ει γάρ Αβραάμ εξ έργων εδικαιώθη, έχει καύχημα, αλλ' ου προς Θεόν. 3 τι γάρ η γραφή λέγει; επίστευσε δε Αβραάμ τώ Θεώ, και ελογίσθη αυτώ εις δικαιοσύνην. 4 τώ δε εργαζομένω ο μισθός ου λογίζεται κατά χάριν, αλλά κατά οφείλημα· 5 τώ δε μη εργαζομένω, πιστεύοντι δε επί τον δικαιούντα τον ασεβή, λογίζεται η πίστις αυτού εις δικαιοσύνην, 6 καθάπερ και Δαυίδ λέγει τον μακαρισμόν τού ανθρώπου ώ ο Θεός λογίζεται δικαιοσύνην χωρίς έργων· 7 μακάριοι ών αφέθησαν αι ανομίαι και ών επεκαλύφθησαν αι αμαρτίαι· 8 μακάριος ανήρ ώ ου μη λογίσηται Κύριος αμαρτίαν. 9 ο μακαρισμός ούν ούτος επί την περιτομήν ή και επί την ακροβυστίαν; λέγομεν γάρ ότι ελογίσθη τώ Αβραάμ η πίστις εις δικαιοσύνην.

10 πώς ούν ελογίσθη; εν περιτομή όντι ή εν ακροβυστία; ουκ εν περιτομή, αλλ' εν ακροβυστία· 11 και σημείον έλαβε περιτομής, σφραγίδα της δικαιοσύνης της πίστεως της εν τή ακροβυστία, εις το είναι αυτόν πατέρα πάντων των πιστευόντων δι' ακροβυστίας, εις το λογισθήναι και αυτοίς την δικαιοσύνην, 12 και πατέρα περιτομής τοίς ουκ εκ περιτομής μόνον, αλλά και τοίς στοιχούσι τοίς ίχνεσιν της εν τή ακροβυστία πίστεως τού πατρός ημών Αβραάμ. 13 ου γάρ διά νόμου η επαγγελία τώ Αβραάμ ή τώ σπέρματι αυτού, το κληρονόμον αυτόν είναι τού κόσμου, διά δικαιοσύνης πίστεως. 14 ει γάρ οι εκ νόμου κληρονόμοι, κεκένωται η πίστις και κατήργηται η επαγγελία· 15 ο γάρ νόμος οργήν κατεργάζεται· ού γάρ ουκ έστι νόμος, ουδέ παράβασις. 16 Διά τούτο εκ πίστεως, ίνα κατά χάριν, εις το είναι βεβαίαν την επαγγελίαν παντί τώ σπέρματι, ου τώ εκ τού νόμου μόνον, αλλά και τώ εκ πίστεως Αβραάμ, ός εστι πατήρ πάντων ημών, 17 καθώς γέγραπται ότι πατέρα πολλών εθνών τέθεικά σε, κατέναντι ού επίστευσε Θεού τού ζωοποιούντος τους νεκρούς και καλούντος τα μη όντα ως όντα· 18 ός παρ' ελπίδα επ' ελπίδι επίστευσεν, εις το γενέσθαι αυτόν πατέρα πολλών εθνών κατά το ειρημένον· ούτως έσται το σπέρμα σου· 19 και μη ασθενήσας τή πίστει ου κατενόησε το εαυτού σώμα ήδη νενεκρωμένον, εκατονταέτης που υπάρχων, και την νέκρωσιν της μήτρας Σάρρας·

20 εις δε την επαγγελίαν τού Θεού ου διεκρίθη τή απιστία, αλλ' ενεδυναμώθη τή πίστει, δούς δόξαν τώ Θεώ 21 και πληροφορηθείς ότι ό επήγγελται δυνατός εστι και ποιήσαι. 22 διό και ελογίσθη αυτώ εις δικαιοσύνην. 23 Ουκ εγράφη δε δι' αυτόν μόνον ότι ελογίσθη αυτώ, 24 αλλά και δι' ημάς οίς μέλλει λογίζεσθαι, τοίς πιστεύουσιν επί τον εγείραντα Ιησούν τον Κύριον ημών εκ νεκρών, 25 ός παρεδόθη διά τα παραπτώματα ημών και ηγέρθη διά την δικαίωσιν ημών.

Κεφάλαιο ε΄

Προς ΡΩΜΑΙΟΥΣ

1 Δικαιωθέντες ούν εκ πίστεως ειρήνην έχομεν προς τον Θεόν διά τού Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, 2 δι' ού και την προσαγωγήν εσχήκαμεν τή πίστει εις την χάριν ταύτην εν ή εστήκαμεν, και καυχώμεθα επ' ελπίδι της δόξης τού Θεού. 3 ου μόνον δε, αλλά και καυχώμεθα εν ταίς θλίψεσιν, ειδότες ότι η θλίψις υπομονήν κατεργάζεται, 4 η δε υπομονή δοκιμήν, η δε δοκιμή ελπίδα, 5 η δε ελπίς ου καταισχύνει, ότι η αγάπη τού Θεού εκκέχυται εν ταίς καρδίαις ημών διά Πνεύματος αγίου τού δοθέντος ημίν. 6 έτι γάρ Χριστός όντων ημών ασθενών κατά καιρόν υπέρ ασεβών απέθανε. 7 μόλις γάρ υπέρ δικαίου τις αποθανείται· υπέρ γάρ τού αγαθού τάχα τις και τολμά αποθανείν. 8 συνίστησι δε την εαυτού αγάπην εις ημάς ο Θεός, ότι έτι αμαρτωλών όντων ημών Χριστός υπέρ ημών απέθανε. 9 πολλώ ούν μάλλον δικαιωθέντες νύν εν τώ αίματι αυτού σωθησόμεθα δι' αυτού από της οργής.

10 ει γάρ εχθροί όντες κατηλλάγημεν τώ Θεώ διά τού θανάτου τού υιού αυτού, πολλώ μάλλον καταλλαγέντες σωθησόμεθα εν τή ζωή αυτού· 11 ου μόνον δε, αλλά και καυχώμενοι εν τώ Θεώ διά τού Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, δι' ού νύν την καταλλαγήν ελάβομεν. 12 Διά τούτο ώσπερ δι' ενός ανθρώπου η αμαρτία εις τον κόσμον εισήλθε και διά της αμαρτίας ο θάνατος, και ούτως εις πάντας ανθρώπους ο θάνατος διήλθεν, εφ' ώ πάντες ήμαρτον· 13 άχρι γάρ νόμου αμαρτία ήν εν κόσμω, αμαρτία δε ουκ ελλογείται μη όντος νόμου· 14 αλλ' εβασίλευσεν ο θάνατος από Αδάμ μέχρι Μωϋσέως και επί τους μη αμαρτήσαντας επί τώ ομοιώματι της παραβάσεως Αδάμ, ός εστι τύπος τού μέλλοντος. 15 Αλλ' ουχ ως το παράπτωμα, ούτω και το χάρισμα· ει γάρ τώ τού ενός παραπτώματι οι πολλοί απέθανον, πολλώ μάλλον η χάρις τού Θεού και η δωρεά εν χάριτι τή τού ενός ανθρώπου Ιησού Χριστού εις τους πολλούς επερίσσευσε. 16 και ουχ ως δι' ενός αμαρτήσαντος το δώρημα· το μέν γάρ κρίμα εξ ενός εις κατάκριμα, το δε χάρισμα εκ πολλών παραπτωμάτων εις δικαίωμα. 17 ει γάρ τώ τού ενός παραπτώματι ο θάνατος εβασίλευσε διά τού ενός, πολλώ μάλλον οι την περισσείαν της χάριτος και της δωρεάς της δικαιοσύνης λαμβάνοντες εν ζωή βασιλεύσουσι διά τού ενός Ιησού Χριστού. 18 Άρα ούν ως δι' ενός παραπτώματος εις πάντας ανθρώπους εις κατάκριμα, ούτω και δι' ενός δικαιώματος εις πάντας ανθρώπους εις δικαίωσιν ζωής. 19 ώσπερ γάρ διά της παρακοής τού ενός ανθρώπου αμαρτωλοί κατεστάθησαν οι πολλοί, ούτω και διά της υπακοής τού ενός δίκαιοι κατασταθήσονται οι πολλοί.

20 νόμος δε παρεισήλθεν ίνα πλεονάση το παράπτωμα. ού δε επλεόνασεν η αμαρτία, υπερεπερίσσευσεν η χάρις, 21 ίνα ώσπερ εβασίλευσεν η αμαρτία εν τώ θανάτω, ούτω και η χάρις βασιλεύσει διά δικαιοσύνης εις ζωήν αιώνιον διά Ιησού Χριστού τού Κυρίου ημών.

Κεφάλαιο στ΄

Προς ΡΩΜΑΙΟΥΣ

1 Τί ούν ερούμεν; επιμενούμεν τή αμαρτία, ίνα η χάρις πλεονάση; 2 μη γένοιτο. οίτινες απεθάνομεν τή αμαρτία, πώς έτι ζήσομεν εν αυτή; 3 ή αγνοείτε ότι όσοι εβαπτίσθημεν εις Χριστόν Ιησούν, εις τον θάνατον αυτού εβαπτίσθημεν; 4 συνετάφημεν ούν αυτώ διά τού βαπτίσματος εις τον θάνατον, ίνα ώσπερ ηγέρθη Χριστός εκ νεκρών διά της δόξης τού πατρός, ούτω και ημείς εν καινότητι ζωής περιπατήσωμεν. 5 ει γάρ σύμφυτοι γεγόναμεν τώ ομοιώματι τού θανάτου αυτού, αλλά και της αναστάσεως εσόμεθα, 6 τούτο γινώσκοντες, ότι ο παλαιός ημών άνθρωπος συνεσταυρώθη ίνα καταργηθή το σώμα της αμαρτίας, τού μηκέτι δουλεύειν ημάς τή αμαρτία· 7 ο γάρ αποθανών δεδικαίωται από της αμαρτίας. 8 ει δε απεθάνομεν σύν Χριστώ, πιστεύομεν ότι και συζήσομεν αυτώ, 9 ειδότες ότι Χριστός εγερθείς εκ νεκρών ουκέτι αποθνήσκει, θάνατος αυτού ουκέτι κυριεύει.

10 ό γάρ απέθανε, τή αμαρτία απέθανεν εφάπαξ, ό δε ζή, ζή τώ Θεώ. 11 ούτω και υμείς λογίζεσθε εαυτούς νεκρούς μέν είναι τή αμαρτία, ζώντας δε τώ Θεώ εν Χριστώ Ιησού τώ Κυρίω ημών. 12 Μή ούν βασιλευέτω η αμαρτία εν τώ θνητώ υμών σώματι εις το υπακούειν αυτή εν ταίς επιθυμίαις αυτού, 13 μηδέ παριστάνετε τα μέλη υμών όπλα αδικίας τή αμαρτία, αλλά παραστήσατε εαυτούς τώ Θεώ ως εκ νεκρών ζώντας και τα μέλη υμών όπλα δικαιοσύνης τώ Θεώ. 14 αμαρτία γάρ υμών ου κυριεύσει· ου γάρ εστε υπό νόμον, αλλ' υπό χάριν. 15 Τί ούν; αμαρτήσομεν ότι ουκ εσμέν υπό νόμον, αλλ' υπό χάριν; μη γένοιτο. 16 ουκ οίδατε ότι ώ παριστάνετε εαυτούς δούλους εις υπακοήν, δούλοί εστε ώ υπακούετε, ήτοι αμαρτίας εις θάνατον ή υπακοής εις δικαιοσύνην; 17 χάρις δε τώ Θεώ ότι ήτε δούλοι της αμαρτίας, υπηκούσατε δε εκ καρδίας εις ον παρεδόθητε τύπον διδαχής, 18 ελευθερωθέντες δε από της αμαρτίας εδουλώθητε τή δικαιοσύνη. 19 ανθρώπινον λέγω διά την ασθένειαν της σαρκός υμών· ώσπερ γάρ παρεστήσατε τα μέλη υμών δούλα τή ακαθαρσία και τή ανομία εις την ανομίαν, ούτω νύν παραστήσατε τα μέλη υμών δούλα τή δικαιοσύνη εις αγιασμόν.

20 ότε γάρ δούλοι ήτε της αμαρτίας ελεύθεροι ήτε τή δικαιοσύνη. 21 τίνα ούν καρπόν είχετε τότε εφ' οίς νύν επαισχύνεσθε; το γάρ τέλος εκείνων θάνατος. 22 νυνί δε ελευθερωθέντες από της αμαρτίας δουλωθέντες δε τώ Θεώ έχετε τον καρπόν υμών εις αγιασμόν, το δε τέλος ζωήν αιώνιον. 23 τα γάρ οψώνια της αμαρτίας θάνατος, το δε χάρισμα τού Θεού ζωή αιώνιος εν Χριστώ Ιησού τώ Κυρίω ημών.

Κεφάλαιο ζ΄

Προς ΡΩΜΑΙΟΥΣ

1 Ή αγνοείτε, αδελφοί· γινώσκουσι γάρ νόμον λαλώ· ότι ο νόμος κυριεύει τού ανθρώπου εφ' όσον χρόνον ζή; 2 η γάρ ύπανδρος γυνή τώ ζώντι ανδρί δέδεται νόμω· εάν δε αποθάνη ο ανήρ, κατήργηται από τού νόμου τού ανδρός. 3 άρα ούν ζώντος τού ανδρός μοιχαλίς χρηματίσει εάν γένηται ανδρί ετέρω· εάν δε αποθάνη ο ανήρ, ελευθέρα εστίν από τού νόμου, τού μη είναι αυτήν μοιχαλίδα γενομένην ανδρί ετέρω· 4 ώστε, αδελφοί μου, και υμείς εθανατώθητε τώ νόμω διά τού σώματος τού Χριστού εις το γενέσθαι υμάς ετέρω, τώ εκ νεκρών εγερθέντι, ίνα καρποφορήσωμεν τώ Θεώ. 5 ότε γάρ ήμεν εν τή σαρκί, τα παθήματα των αμαρτιών τα διά τού νόμου ενηργείτο εν τοίς μέλεσιν ημών εις το καρποφορήσαι τώ θανάτω· 6 νυνί δε κατηργήθημεν από τού νόμου, αποθανόντες εν ώ κατειχόμεθα, ώστε δουλεύειν ημάς εν καινότητι πνεύματος και ου παλαιότητι γράμματος. 7 Τί ούν ερούμεν; ο νόμος αμαρτία; μη γένοιτο· αλλά την αμαρτίαν ουκ έγνων ει μη διά νόμου· την τε γάρ επιθυμίαν ουκ ήδειν ει μη ο νόμος έλεγεν, ουκ επιθυμήσεις· 8 αφορμήν δε λαβούσα η αμαρτία διά της εντολής κατειργάσατο εν εμοί πάσαν επιθυμίαν· χωρίς γάρ νόμου αμαρτία νεκρά. 9 Εγώ δε έζων χωρίς νόμου ποτέ· ελθούσης δε της εντολής η αμαρτία ανέζησεν,

10 εγώ δε απέθανον, και ευρέθη μοι η εντολή η εις ζωήν, αύτη εις θάνατον· 11 η γάρ αμαρτία αφορμήν λαβούσα διά της εντολής εξηπάτησέ με και δι' αυτής απέκτεινεν. 12 ώστε ο μέν νόμος άγιος, και η εντολή αγία και δικαία και αγαθή. 13 το ούν αγαθόν εμοί γέγονε θάνατος; μη γένοιτο· αλλά η αμαρτία, ίνα φανή αμαρτία, διά τού αγαθού μοι κατεργαζομένη θάνατον, ίνα γένηται καθ' υπερβολήν αμαρτωλός η αμαρτία διά της εντολής. 14 Οίδαμεν γάρ ότι ο νόμος πνευματικός εστιν· εγώ δε σαρκικός ειμι, πεπραμένος υπό την αμαρτίαν. 15 ό γάρ κατεργάζομαι ου γινώσκω· ου γάρ ό θέλω τούτο πράσσω, αλλ' ό μισώ τούτο ποιώ. 16 ει δε ό ου θέλω τούτο ποιώ, σύμφημι τώ νόμω ότι καλός. 17 νυνί δε ουκέτι εγώ κατεργάζομαι αυτό, αλλ' η οικούσα εν εμοί αμαρτία. 18 οίδα γάρ ότι ουκ οικεί εν εμοί, τούτ' έστιν εν τή σαρκί μου, αγαθόν· το γάρ θέλειν παράκειταί μοι, το δε κατεργάζεσθαι το καλόν ουχ ευρίσκω· 19 ου γάρ ό θέλω ποιώ αγαθόν, αλλ' ό ου θέλω κακόν τούτο πράσσω.

20 ει δε ό ου θέλω εγώ τούτο ποιώ, ουκέτι εγώ κατεργάζομαι αυτό, αλλ' η οικούσα εν εμοί αμαρτία. 21 ευρίσκω άρα τον νόμον τώ θέλοντι εμοί ποιείν το καλόν, ότι εμοί το κακόν παράκειται· 22 συνήδομαι γάρ τώ νόμω τού Θεού κατά τον έσω άνθρωπον, 23 βλέπω δε έτερον νόμον εν τοίς μέλεσί μου αντιστρατευόμενον τώ νόμω τού νοός μου και αιχμαλωτίζοντά με εν τώ νόμω της αμαρτίας τώ όντι εν τοίς μέλεσί μου. 24 Ταλαίπωρος εγώ άνθρωπος! τις με ρύσεται εκ τού σώματος τού θανάτου τούτου; 25 ευχαριστώ τώ Θεώ διά Ιησού Χριστού τού Κυρίου ημών. άρα ούν αυτός εγώ τώ μέν νοί δουλεύω νόμω Θεού, τή δε σαρκί νόμω αμαρτίας.

Κεφάλαιο η΄

Προς ΡΩΜΑΙΟΥΣ

1 Ουδέν άρα νύν κατάκριμα τοίς εν Χριστώ Ιησού μη κατά σάρκα περιπατούσιν, αλλά κατά πνεύμα. 2 ο γάρ νόμος τού πνεύματος της ζωής εν Χριστώ Ιησού ηλευθέρωσέ με από τού νόμου της αμαρτίας και τού θανάτου. 3 το γάρ αδύνατον τού νόμου, εν ώ ησθένει διά της σαρκός, ο Θεός τον εαυτού υιόν πέμψας εν ομοιώματι σαρκός αμαρτίας και περί αμαρτίας, κατέκρινε την αμαρτίαν εν τή σαρκί, 4 ίνα το δικαίωμα τού νόμου πληρωθή εν ημίν τοίς μη κατά σάρκα περιπατούσιν, αλλά κατά πνεύμα. 5 οι γάρ κατά σάρκα όντες τα της σαρκός φρονούσιν, οι δε κατά πνεύμα τα τού πνεύματος. 6 το γάρ φρόνημα της σαρκός θάνατος, το δε φρόνημα τού πνεύματος ζωή και ειρήνη· διότι το φρόνημα της σαρκός έχθρα εις Θεόν· 7 τώ γάρ νόμω τού Θεού ουχ υποτάσσεται· ουδέ γάρ δύναται· 8 οι δε εν σαρκί όντες Θεώ αρέσαι ου δύνανται. 9 υμείς δε ουκ εστέ εν σαρκί, αλλ' εν πνεύματι, είπερ Πνεύμα Θεού οικεί εν υμίν· ει δε τις Πνεύμα Χριστού ουκ έχει, ούτος ουκ έστιν αυτού.

10 ει δε Χριστός εν υμίν, το μέν σώμα νεκρόν δι' αμαρτίαν, το δε πνεύμα ζωή διά δικαιοσύνην. 11 ει δε το Πνεύμα τού εγείραντος τον Ιησούν εκ νεκρών οικεί εν υμίν, ο εγείρας τον Χριστόν εκ νεκρών ζωοποιήσει και τα θνητά σώματα υμών διά το ενοικούν αυτού Πνεύμα εν υμίν. 12 Άρα ούν, αδελφοί, οφειλέται εσμέν, ου τή σαρκί τού κατά σάρκα ζήν· 13 ει γάρ κατά σάρκα ζήτε, μέλλετε αποθνήσκειν· ει δε Πνεύματι τας πράξεις τού σώματος θανατούτε ζήσεσθε. 14 όσοι γάρ Πνεύματι Θεού άγονται, ούτοί εισιν υιοί Θεού. 15 ου γάρ ελάβετε Πνεύμα δουλείας πάλιν εις φόβον, αλλ' ελάβετε Πνεύμα υιοθεσίας, εν ώ κράζομεν· αββά ο πατήρ. 16 αυτό το Πνεύμα συμμαρτυρεί τώ πνεύματι ημών ότι εσμέν τέκνα Θεού. 17 ει δε τέκνα, και κληρονόμοι, κληρονόμοι μέν Θεού, συγκληρονόμοι δε Χριστού, είπερ συμπάσχομεν ίνα και συνδοξασθώμεν. 18 Λογίζομαι γάρ ότι ουκ άξια τα παθήματα τού νύν καιρού προς την μέλλουσαν δόξαν αποκαλυφθήναι εις ημάς. 19 η γάρ αποκαραδοκία της κτίσεως την αποκάλυψιν των υιών τού Θεού απεκδέχεται.

20 τή γάρ ματαιότητι η κτίσις υπετάγη, ουχ εκούσα, αλλά διά τον υποτάξαντα, επ' ελπίδι 21 ότι και αυτή η κτίσις ελευθερωθήσεται από της δουλείας της φθοράς εις την ελευθερίαν της δόξης των τέκνων τού Θεού. 22 οίδαμεν γάρ ότι πάσα η κτίσις συστενάζει και συνωδίνει άχρι τού νύν· 23 ου μόνον δε, αλλά και αυτοί την απαρχήν τού Πνεύματος έχοντες και ημείς αυτοί εν εαυτοίς στενάζομεν υιοθεσίαν απεκδεχόμενοι, την απολύτρωσιν τού σώματος ημών. 24 τή γάρ ελπίδι εσώθημεν· ελπίς δε βλεπομένη ουκ έστιν ελπίς· ό γάρ βλέπει τις, τι και ελπίζει; 25 ει δε ό ου βλέπομεν ελπίζομεν, δι' υπομονής απεκδεχόμεθα. 26 Ωσαύτως δε και το Πνεύμα συναντιλαμβάνεται ταίς ασθενείαις ημών· το γάρ τι προσευξώμεθα καθ' ό δεί ουκ οίδαμεν, αλλ' αυτό το Πνεύμα υπερεντυγχάνει υπέρ ημών στεναγμοίς αλαλήτοις· 27 ο δε ερευνών τας καρδίας οίδε τι το φρόνημα τού Πνεύματος, ότι κατά Θεόν εντυγχάνει υπέρ αγίων. 28 Οίδαμεν δε ότι τοίς αγαπώσι τον Θεόν πάντα συνεργεί εις αγαθόν, τοίς κατά πρόθεσιν κλητοίς ούσιν· 29 ότι ούς προέγνω, και προώρισε συμμόρφους της εικόνος τού υιού αυτού, εις το είναι αυτόν πρωτότοκον εν πολλοίς αδελφοίς·

30 ούς δε προώρισε, τούτους και εκάλεσε, και ούς εκάλεσε, τούτους και εδικαίωσεν, ούς δε εδικαίωσε, τούτους και εδόξασε. 31 Τί ούν ερούμεν προς ταύτα; ει ο Θεός υπέρ ημών, τις καθ' ημών; 32 ός γε τού ιδίου υιού ουκ εφείσατο, αλλ' υπέρ ημών πάντων παρέδωκεν αυτόν, πώς ουχί και σύν αυτώ τα πάντα ημίν χαρίσεται; 33 τις εγκαλέσει κατά εκλεκτών Θεού; Θεός ο δικαιών· 34 τις ο κατακρινών; Χριστός ο αποθανών, μάλλον δε και εγερθείς, ός και έστιν εν δεξιά τού Θεού, ός και εντυγχάνει υπέρ ημών. 35 τις ημάς χωρίσει από της αγάπης τού Χριστού; θλίψις ή στενοχωρία ή διωγμός ή λιμός ή γυμνότης ή κίνδυνος ή μάχαιρα; 36 καθώς γέγραπται ότι ένεκά σου θανατούμεθα όλην την ημέραν· ελογίσθημεν ως πρόβατα σφαγής. 37 αλλ' εν τούτοις πάσιν υπερνικώμεν διά τού αγαπήσαντος ημάς. 38 πέπεισμαι γάρ ότι ούτε θάνατος ούτε ζωή ούτε άγγελοι ούτε αρχαί ούτε δυνάμεις ούτε ενεστώτα ούτε μέλλοντα, 39 ούτε ύψωμα ούτε βάθος ούτε τις κτίσις ετέρα δυνήσεται ημάς χωρίσαι από της αγάπης τού Θεού της εν Χριστώ Ιησού τώ Κυρίω ημών.

Κεφάλαιο θ΄

Προς ΡΩΜΑΙΟΥΣ

1 Αλήθειαν λέγω εν Χριστώ, ου ψεύδομαι, συμμαρτυρούσης μοι της συνειδήσεώς μου εν Πνεύματι αγίω, 2 ότι λύπη μοί εστι μεγάλη και αδιάλειπτος οδύνη τή καρδία μου. 3 ηυχόμην γάρ αυτός εγώ ανάθεμα είναι από τού Χριστού υπέρ των αδελφών κατά σάρκα, 4 οίτινές εισιν Ισραηλίται, ών η υιοθεσία και η δόξα και αι διαθήκαι και η νομοθεσία και η λατρεία και αι επαγγελίαι, 5 ών οι πατέρες, και εξ ών ο Χριστός το κατά σάρκα, ο ών επί πάντων Θεός ευλογητός εις τους αιώνας· αμήν. 6 Ουχ οίον δε ότι εκπέπτωκεν ο λόγος τού Θεού. ου γάρ πάντες οι εξ Ισραήλ, ούτοι Ισραήλ, 7 ουδ' ότι εισί σπέρμα Αβραάμ, πάντες τέκνα, αλλ’, εν Ισαάκ κληθήσεταί σοι σπέρμα· 8 τούτ' έστιν ου τα τέκνα της σαρκός ταύτα τέκνα τού Θεού, αλλά τα τέκνα της επαγγελίας λογίζεται εις σπέρμα. 9 επαγγελίας γάρ ο λόγος ούτος· κατά τον καιρόν τούτον ελεύσομαι και έσται τή Σάρρα υιός.

10 ου μόνον δε, αλλά και Ρεβέκκα εξ ενός κοίτην έχουσα, Ισαάκ τού πατρός ημών· 11 μήπω γάρ γεννηθέντων μηδέ πραξάντων τι αγαθόν ή κακόν, ίνα η κατ' εκλογήν τού Θεού πρόθεσις μένη, ουκ εξ έργων, αλλ' εκ τού καλούντος, 12 ερρέθη αυτή ότι ο μείζων δουλεύσει τώ ελάσσονι, 13 καθώς γέγραπται· τον Ιακώβ ηγάπησα, τον δε Ησαύ εμίσησα. 14 Τί ούν ερούμεν; μη αδικία παρά τώ Θεώ; μη γένοιτο. 15 τώ γάρ Μωϋσεί λέγει· ελεήσω ον αν ελεώ, και οικτιρήσω ον αν οικτίρω. 16 άρα ούν ου τού θέλοντος ουδέ τού τρέχοντος, αλλά τού ελεούντος Θεού. 17 λέγει γάρ η γραφή τώ Φαραώ ότι εις αυτό τούτο εξήγειρά σε, όπως ενδείξωμαι εν σοί την δύναμίν μου, και όπως διαγγελή το όνομά μου εν πάση τή γη. 18 άρα ούν ον θέλει ελεεί, ον δε θέλει σκληρύνει. 19 Ερείς ούν μοι· τι έτι μέμφεται; τώ γάρ βουλήματι αυτού τις ανθέστηκε;

20 μενούνγε, ώ άνθρωπε, σύ τις εί ο ανταποκρινόμενος τώ Θεώ; μη ερεί το πλάσμα τώ πλάσαντι, τι με εποίησας ούτως; 21 ή ουκ έχει εξουσίαν ο κεραμεύς τού πηλού, εκ τού αυτού φυράματος ποιήσαι ό μέν εις τιμήν σκεύος, ό δε εις ατιμίαν; 22 ει δε θέλων ο Θεός ενδείξασθαι την οργήν και γνωρίσαι το δυνατόν αυτού ήνεγκεν εν πολλή μακροθυμία σκεύη οργής κατηρτισμένα εις απώλειαν, 23 και ίνα γνωρίση τον πλούτον της δόξης αυτού επί σκεύη ελέους, ά προητοίμασεν εις δόξαν, 24 ούς και εκάλεσεν ημάς ου μόνον εξ Ιουδαίων, αλλά και εξ εθνών, 25 ως και εν τώ Ωσηέ λέγει· καλέσω τον ου λαόν μου λαόν μου, και την ουκ ηγαπημένην ηγαπημένην· 26 και έσται εν τώ τόπω ού ερρέθη αυτοίς, ου λαός μου υμείς, εκεί κληθήσονται υιοί Θεού ζώντος. 27 Ησαίας δε κράζει υπέρ τού Ισραήλ· εάν ή ο αριθμός των υιών Ισραήλ ως η άμμος της θαλάσσης, το κατάλειμμα σωθήσεται· 28 λόγον γάρ συντελών και συντέμνων εν δικαιοσύνη, ότι λόγον συντετμημένον ποιήσει Κύριος επί της γής. 29 και καθώς προείρηκεν Ησαίας, ει μη Κύριος Σαβαώθ εγκατέλειπεν ημίν σπέρμα, ως Σόδομα αν εγενήθημεν και ως Γόμορρα αν ωμοιώθημεν.

30 Τί ούν ερούμεν; ότι έθνη τα μη διώκοντα δικαιοσύνην κατέλαβε δικαιοσύνην, δικαιοσύνην δε την εκ πίστεως· 31 Ισραήλ δε διώκων νόμον δικαιοσύνης εις νόμον δικαιοσύνης ουκ έφθασε. 32 διατί; ότι ουκ εκ πίστεως, αλλ' ως εξ έργων νόμου· προσέκοψαν γάρ τώ λίθω τού προσκόμματος, 33 καθώς γέγραπται· ιδού τίθημι εν Σιών λίθον προσκόμματος και πέτραν σκανδάλου, και ο πιστεύων επ' αυτώ ου καταισχυνθήσεται.

Κεφάλαιο Ι΄

Προς ΡΩΜΑΙΟΥΣ

1 Αδελφοί, η μέν ευδοκία της εμής καρδίας και η δέησις η προς τον Θεόν υπέρ τού Ισραήλ εστιν εις σωτηρίαν· 2 μαρτυρώ γάρ αυτοίς ότι ζήλον Θεού έχουσιν, αλλ' ου κατ' επίγνωσιν. 3 αγνοούντες γάρ την τού Θεού δικαιοσύνην, και την ιδίαν δικαιοσύνην ζητούντες στήσαι, τή δικαιοσύνη τού Θεού ουχ υπετάγησαν. 4 τέλος γάρ νόμου Χριστός εις δικαιοσύνην παντί τώ πιστεύοντι. 5 Μωϋσής γάρ γράφει την δικαιοσύνην την εκ τού νόμου, ότι ο ποιήσας αυτά άνθρωπος ζήσεται εν αυτοίς· 6 η δε εκ πίστεως δικαιοσύνη ούτω λέγει· μη είπης εν τή καρδία σου, τις αναβήσεται εις τον ουρανόν; τούτ' έστι Χριστόν καταγαγείν· 7 ή τις καταβήσεται εις την άβυσσον; τούτ' έστι Χριστόν εκ νεκρών αναγαγείν. 8 Αλλά τι λέγει; εγγύς σου το ρήμά εστιν, εν τώ στόματί σου και εν τή καρδία σου· τούτ' έστι το ρήμα της πίστεως ό κηρύσσομεν. 9 ότι εάν ομολογήσης εν τώ στόματί σου Κύριον Ιησούν, και πιστεύσης εν τή καρδία σου ότι ο Θεός αυτόν ήγειρεν εκ νεκρών, σωθήση·

10 καρδία γάρ πιστεύεται εις δικαιοσύνην, στόματι δε ομολογείται εις σωτηρίαν. 11 λέγει γάρ η γραφή· πάς ο πιστεύων επ' αυτώ ου καταισχυνθήσεται. 12 ου γάρ εστι διαστολή Ιουδαίου τε και Έλληνος· ο γάρ αυτός Κύριος πάντων, πλουτών εις πάντας τους επικαλουμένους αυτόν· 13 πάς γάρ ός αν επικαλέσηται το όνομα Κυρίου σωθήσεται. 14 πώς ούν επικαλέσονται εις ον ουκ επίστευσαν; πώς δε πιστεύσουσιν ού ουκ ήκουσαν; πώς δε ακούσουσι χωρίς κηρύσσοντος; 15 πώς δε κηρύξουσιν εάν μη αποσταλώσι; καθώς γέγραπται· ως ωραίοι οι πόδες των ευαγγελιζομένων ειρήνην, των ευαγγελιζομένων τα αγαθά! 16 Αλλ' ου πάντες υπήκουσαν τώ ευαγγελίω· Ησαίας γάρ λέγει· Κύριε, τις επίστευσε τή ακοή ημών; 17 άρα η πίστις εξ ακοής, η δε ακοή διά ρήματος Θεού. 18 αλλά λέγω, μη ουκ ήκουσαν; μενούνγε εις πάσαν την γήν εξήλθεν ο φθόγγος αυτών, και εις τα πέρατα της οικουμένης τα ρήματα αυτών. 19 αλλά λέγω, μη ουκ έγνω Ισραήλ; πρώτος Μωϋσής λέγει· εγώ παραζηλώσω υμάς επ' ουκ έθνει, επί έθνει ασυνέτω παροργιώ υμάς.

20 Ησαίας δε αποτολμά και λέγει· ευρέθην τοίς εμέ μη ζητούσιν, εμφανής εγενόμην τοίς εμέ μη επερωτώσι. 21 προς δε τον Ισραήλ λέγει· όλην την ημέραν εξεπέτασα τας χείράς μου προς λαόν απειθούντα και αντιλέγοντα.

Κεφάλαιο Ια΄

Προς ΡΩΜΑΙΟΥΣ

1 Λέγω ούν, μη απώσατο ο Θεός τον λαόν αυτού; μη γένοιτο· και γάρ εγώ Ισραηλίτης ειμί, εκ σπέρματος Αβραάμ, φυλής Βενιαμίν. 2 ουκ απώσατο ο Θεός τον λαόν αυτού ον προέγνω. ή ουκ οίδατε εν Ηλία τι λέγει η γραφή, ως εντυγχάνει τώ Θεώ κατά τού Ισραήλ λέγων;, 3 Κύριε, τους προφήτας σου απέκτειναν, τα θυσιαστήριά σου κατέσκαψαν, καγώ υπελείφθην μόνος, και ζητούσι την ψυχήν μου. 4 αλλά τι λέγει αυτώ ο χρηματισμός; κατέλιπον εμαυτώ επτακισχιλίους άνδρας, οίτινες ουκ έκαμψαν γόνυ τή Βάαλ. 5 ούτως ούν και εν τώ νύν καιρώ λείμμα κατ' εκλογήν χάριτος γέγονεν. 6 ει δε χάριτι, ουκέτι εξ έργων· επεί η χάρις ουκέτι γίνεται χάρις. ει δε εξ έργων, ουκέτι εστί χάρις· επεί το έργον ουκέτι εστίν έργον. 7 Τί ούν; ό επιζητεί Ισραήλ, τούτο ουκ επέτυχεν, η δε εκλογή επέτυχεν· οι δε λοιποί επωρώθησαν, 8 καθώς γέγραπται· έδωκεν αυτοίς ο Θεός πνεύμα κατανύξεως, οφθαλμούς τού μη βλέπειν και ώτα τού μη ακούειν, έως της σήμερον ημέρας. 9 και Δαυίδ λέγει· γενηθήτω η τράπεζα αυτών εις παγίδα και εις θήραν και εις σκάνδαλον και εις ανταπόδομα αυτοίς·

10 σκοτισθήτωσαν οι οφθαλμοί αυτών τού μη βλέπειν, και τον νώτον αυτών διά παντός σύγκαμψον. 11 Λέγω ούν, μη έπταισαν ίνα πέσωσι; μη γένοιτο· αλλά τώ αυτών παραπτώματι η σωτηρία τοίς έθνεσιν, εις το παραζηλώσαι αυτούς. 12 ει δε το παράπτωμα αυτών πλούτος κόσμου και το ήττημα αυτών πλούτος εθνών, πόσω μάλλον το πλήρωμα αυτών; 13 Υμίν γάρ λέγω τοίς έθνεσιν· εφ' όσον μέν ούν ειμι εγώ απόστολος, την διακονίαν μου δοξάζω, 14 εί πως παραζηλώσω μου την σάρκα και σώσω τινάς εξ αυτών. 15 ει γάρ η αποβολή αυτών καταλλαγή κόσμου, τις η πρόσληψις ει μη ζωή εκ νεκρών; 16 ει δε η απαρχή αγία, και το φύραμα· και ει η ρίζα αγία, και οι κλάδοι. 17 Ει δε τινες των κλάδων εξεκλάσθησαν, σύ δε αγριέλαιος ών ενεκεντρίσθης εν αυτοίς και συγκοινωνός της ρίζης και της πιότητος της ελαίας εγένου, 18 μη κατακαυχώ των κλάδων· ει δε κατακαυχάσαι, ου σύ την ρίζαν βαστάζεις, αλλά η ρίζα σε. 19 ερείς ούν· εξεκλάσθησαν οι κλάδοι, ίνα εγώ εγκεντρισθώ.

20 καλώς· τή απιστία εξεκλάσθησαν, σύ δε τή πίστει έστηκας. μη υψηλοφρόνει, αλλά φοβού· 21 ει γάρ ο Θεός των κατά φύσιν κλάδων ουκ εφείσατο, μη πως ουδέ σού φείσεται. 22 ίδε ούν χρηστότητα και αποτομίαν Θεού, επί μέν τους πεσόντας αποτομίαν, επί δε σε χρηστότητα, εάν επιμένης τή χρηστότητι· επεί και σύ εκκοπήση. 23 και εκείνοι δε, εάν μη επιμένωσι τή απιστία, εγκεντρισθήσονται· δυνατός γάρ ο Θεός εστι πάλιν εγκεντρίσαι αυτούς. 24 ει γάρ σύ εκ της κατά φύσιν εξεκόπης αγριελαίου και παρά φύσιν ενεκεντρίσθης εις καλλιέλαιον, πόσω μάλλον ούτοι οι κατά φύσιν εγκεντρισθήσονται τή ιδία ελαία; 25 Ου γάρ θέλω υμάς αγνοείν, αδελφοί, το μυστήριον τούτο, ίνα μη ήτε παρ' εαυτοίς φρόνιμοι, ότι πώρωσις από μέρους τώ Ισραήλ γέγονεν άχρις ού το πλήρωμα των εθνών εισέλθη, 26 και ούτω πάς Ισραήλ σωθήσεται, καθώς γέγραπται· ήξει εκ Σιών ο ρυόμενος και αποστρέψει ασεβείας από Ιακώβ· 27 και αύτη αυτοίς η παρ' εμού διαθήκη, όταν αφέλωμαι τας αμαρτίας αυτών. 28 κατά μέν το ευαγγέλιον εχθροί δι' υμάς, κατά δε την εκλογήν αγαπητοί διά τους πατέρας· 29 αμεταμέλητα γάρ τα χαρίσματα και η κλήσις τού Θεού.

30 ώσπερ γάρ υμείς ποτε ηπειθήσατε τώ Θεώ, νύν δε ηλεήθητε τή τούτων απειθεία, 31 ούτω και ούτοι νύν ηπείθησαν, τώ υμετέρω ελέει ίνα και αυτοί ελεηθώσι· 32 συνέκλεισε γάρ ο Θεός τους πάντας εις απείθειαν, ίνα τους πάντας ελεήση. 33 Ώ βάθος πλούτου και σοφίας και γνώσεως Θεού! ως ανεξερεύνητα τα κρίματα αυτού και ανεξιχνίαστοι αι οδοί αυτού! 34 τις γάρ έγνω νούν Κυρίου; ή τις σύμβουλος αυτού εγένετο; 35 ή τις προέδωκεν αυτώ, και ανταποδοθήσεται αυτώ; 36 ότι εξ αυτού και δι' αυτού και εις αυτόν τα πάντα. αυτώ η δόξα εις τους αιώνας· αμήν.

Κεφάλαιο Ιβ΄

Προς ΡΩΜΑΙΟΥΣ

1 Παρακαλώ ούν υμάς, αδελφοί, διά των οικτιρμών τού Θεού, παραστήσαι τα σώματα υμών θυσίαν ζώσαν, αγίαν, ευάρεστον τώ Θεώ, την λογικήν λατρείαν υμών, 2 και μη συσχηματίζεσθε τώ αιώνι τούτω, αλλά μεταμορφούσθε τή ανακαινώσει τού νοός υμών, εις το δοκιμάζειν υμάς τι το θέλημα τού Θεού το αγαθόν και ευάρεστον και τέλειον. 3 Λέγω γάρ διά της χάριτος της δοθείσης μοι παντί τώ όντι εν υμίν μη υπερφρονείν παρ' ό δεί φρονείν, αλλά φρονείν εις το σωφρονείν, εκάστω ως ο Θεός εμέρισεν μέτρον πίστεως. 4 καθάπερ γάρ εν ενί σώματι πολλά μέλη έχομεν, τα δε μέλη πάντα ου την αυτήν έχει πράξιν, 5 ούτως οι πολλοί έν σώμά εσμεν εν Χριστώ, το δε καθ' είς αλλήλων μέλη. 6 έχοντες δε χαρίσματα κατά την χάριν την δοθείσαν ημίν διάφορα, είτε προφητείαν, κατά την αναλογίαν της πίστεως, 7 είτε διακονίαν, εν τή διακονία, είτε ο διδάσκων, εν τή διδασκαλία, 8 είτε ο παρακαλών, εν τή παρακλήσει, ο μεταδιδούς, εν απλότητι, ο προϊστάμενος, εν σπουδή, ο ελεών, εν ιλαρότητι. 9 Η αγάπη ανυπόκριτος. αποστυγούντες το πονηρόν, κολλώμενοι τώ αγαθώ,

10 τή φιλαδελφία εις αλλήλους φιλόστοργοι, τή τιμή αλλήλους προηγούμενοι, 11 τή σπουδή μη οκνηροί, τώ πνεύματι ζέοντες, τώ Κυρίω δουλεύοντες, 12 τή ελπίδι χαίροντες, τή θλίψει υπομένοντες, τή προσευχή προσκαρτερούντες, 13 ταίς χρείαις των αγίων κοινωνούντες, την φιλοξενίαν διώκοντες. 14 ευλογείτε τους διώκοντας υμάς, ευλογείτε και μη καταράσθε. 15 χαίρειν μετά χαιρόντων και κλαίειν μετά κλαιόντων. 16 το αυτό εις αλλήλους φρονούντες, μη τα υψηλά φρονούντες, αλλά τοίς ταπεινοίς συναπαγόμενοι. μη γίνεσθε φρόνιμοι παρ' εαυτοίς. 17 μηδενί κακόν αντί κακού αποδιδόντες. προνοούμενοι καλά ενώπιον πάντων ανθρώπων· 18 ει δυνατόν, το εξ υμών μετά πάντων ανθρώπων ειρηνεύοντες. 19 μη εαυτούς εκδικούντες, αγαπητοί, αλλά δότε τόπον τή οργή· γέγραπται γάρ· εμοί εκδίκησις, εγώ ανταποδώσω, λέγει Κύριος.

20 εάν ούν πεινά ο εχθρός σου, ψώμιζε αυτόν, εάν διψά, πότιζε αυτόν· τούτο γάρ ποιών άνθρακας πυρός σωρεύσεις επί την κεφαλήν αυτού. 21 μη νικώ υπό τού κακού, αλλά νίκα εν τώ αγαθώ το κακόν.

Κεφάλαιο Ιγ΄

Προς ΡΩΜΑΙΟΥΣ

1 Πάσα ψυχή εξουσίαις υπερεχούσαις υποτασσέσθω· ου γάρ εστιν εξουσία ει μη υπό Θεού· αι δε ούσαι εξουσίαι υπό τού Θεού τεταγμέναι εισίν· 2 ώστε ο αντιτασσόμενος τή εξουσία τή τού Θεού διαταγή ανθέστηκεν· οι δε ανθεστηκότες εαυτοίς κρίμα λήψονται. 3 οι γάρ άρχοντες ουκ εισί φόβος των αγαθών έργων αλλά των κακών. θέλεις δε μη φοβείσθαι την εξουσίαν; το αγαθόν ποίει, και έξεις έπαινον εξ αυτής· 4 Θεού γάρ διάκονός εστι σοί εις το αγαθόν. εάν δε το κακόν ποιής, φοβού· ου γάρ εική την μάχαιραν φορεί· Θεού γάρ διάκονός εστιν εις οργήν, έκδικος τώ το κακόν πράσσοντι. 5 διό ανάγκη υποτάσσεσθαι, ου μόνον διά την οργήν, αλλά και διά την συνείδησιν. 6 διά τούτο γάρ και φόρους τελείτε· λειτουργοί γάρ Θεού εισιν εις αυτό τούτο προσκαρτερούντες. 7 απόδοτε πάσι τας οφειλάς, τώ τον φόρον τον φόρον, τώ το τέλος το τέλος, τώ τον φόβον τον φόβον, τώ την τιμήν την τιμήν. 8 μηδενί μηδέν οφείλετε ει μη το αγαπάν αλλήλους. ο γάρ αγαπών τον έτερον νόμον πεπλήρωκε· 9 το γάρ ου μοιχεύσεις, ου φονεύσεις, ου κλέψεις, ουκ επιθυμήσεις, και εί τις ετέρα εντολή, εν τούτω τώ λόγω ανακεφαλαιούται, εν τώ αγαπήσεις τον πλησίον σου ως σεαυτόν.

10 η αγάπη τώ πλησίον κακόν ουκ εργάζεται· πλήρωμα ούν νόμου η αγάπη. 11 Καί τούτο, ειδότες τον καιρόν, ότι ώρα ημάς ήδη εξ ύπνου εγερθήναι· νύν γάρ εγγύτερον ημών η σωτηρία ή ότε επιστεύσαμεν. 12 η νύξ προέκοψεν, η δε ημέρα ήγγικεν. αποθώμεθα ούν τα έργα τού σκότους και ενδυσώμεθα τα όπλα τού φωτός. 13 ως εν ημέρα ευσχημόνως περιπατήσωμεν, μη κώμοις και μέθαις, μη κοίταις και ασελγείαις, μη έριδι και ζήλω, 14 αλλ' ενδύσασθε τον Κύριον Ιησούν Χριστόν, και της σαρκός πρόνοιαν μη ποιείσθε εις επιθυμίας.

Κεφάλαιο Ιδ΄

Προς ΡΩΜΑΙΟΥΣ

1 Τόν δε ασθενούντα τή πίστει προσλαμβάνεσθε, μη εις διακρίσεις διαλογισμών. 2 ός μέν πιστεύει φαγείν πάντα, ο δε ασθενών λάχανα εσθίει. 3 ο εσθίων τον μη εσθίοντα μη εξουθενείτω, και ο μη εσθίων τον εσθίοντα μη κρινέτω· ο Θεός γάρ αυτόν προσελάβετο. 4 σύ τις εί ο κρίνων αλλότριον οικέτην; τώ ιδίω Κυρίω στήκει ή πίπτει· σταθήσεται δε· δυνατός γάρ εστιν ο Θεός στήσαι αυτόν. 5 ός μέν κρίνει ημέραν παρ' ημέραν, ός δε κρίνει πάσαν ημέραν. έκαστος εν τώ ιδίω νοί πληροφορείσθω. 6 ο φρονών την ημέραν Κυρίω φρονεί, και ο μη φρονών την ημέραν Κυρίω ου φρονεί. και ο εσθίων Κυρίω εσθίει. ευχαριστεί γάρ τώ Θεώ· και ο μη εσθίων Κυρίω ουκ εσθίει, και ευχαριστεί τώ Θεώ. 7 ουδείς γάρ ημών εαυτώ ζή, και ουδείς εαυτώ αποθνήσκει· 8 εάν τε γάρ ζώμεν, τώ Κυρίω ζώμεν, εάν τε αποθνήσκωμεν, τώ Κυρίω αποθνήσκομεν. εάν τε ούν ζώμεν εάν τε αποθνήσκωμεν, τού Κυρίου εσμέν. 9 εις τούτο γάρ Χριστός και απέθανε και ανέστη και έζησεν, ίνα και νεκρών και ζώντων κυριεύση.

10 Σύ δε τι κρίνεις τον αδελφόν σου; ή και σύ τι εξουθενείς τον αδελφόν σου; πάντες γάρ παραστησόμεθα τώ βήματι τού Χριστού. 11 γέγραπται γάρ· ζώ εγώ, λέγει Κύριος, ότι εμοί κάμψει πάν γόνυ, και πάσα γλώσσα εξομολογήσεται τώ Θεώ. 12 άρα ούν έκαστος ημών περί εαυτού λόγον δώσει τώ Θεώ. 13 Μηκέτι ούν αλλήλους κρίνωμεν, αλλά τούτο κρίνατε μάλλον, το μη τιθέναι πρόσκομμα τώ αδελφώ ή σκάνδαλον. 14 οίδα και πέπεισμαι εν Κυρίω Ιησού ότι ουδέν κοινόν δι' αυτού· ει μη τώ λογιζομένω τι κοινόν είναι, εκείνω κοινόν. 15 ει δε διά βρώμα ο αδελφός σου λυπείται, ουκέτι κατά αγάπην περιπατείς. μη τώ βρώματί σου εκείνον απόλλυε, υπέρ ού Χριστός απέθανε. 16 μη βλασφημείσθω ούν υμών το αγαθόν. 17 Ου γάρ εστιν η βασιλεία τού Θεού βρώσις και πόσις, αλλά δικαιοσύνη και ειρήνη και χαρά εν Πνεύματι αγίω· 18 ο γάρ εν τούτοις δουλεύων τώ Χριστώ ευάρεστος τώ Θεώ και δόκιμος τοίς ανθρώποις. 19 άρα ούν τα της ειρήνης διώκωμεν και τα της οικοδομής της εις αλλήλους.

20 μη ένεκεν βρώματος κατάλυε το έργον τού Θεού. πάντα μέν καθαρά, αλλά κακόν τώ ανθρώπω τώ διά προσκόμματος εσθίοντι. 21 καλόν το μη φαγείν κρέα μηδέ πιείν οίνον μηδέ εν ώ ο αδελφός σου προσκόπτει ή σκανδαλίζεται ή ασθενεί. 22 σύ πίστιν έχεις; κατά σεαυτόν έχε ενώπιον τού Θεού. μακάριος ο μη κρίνων εαυτόν εν ώ δοκιμάζει. 23 ο δε διακρινόμενος εάν φάγη κατακέκριται, ότι ουκ εκ πίστεως· πάν δε ό ουκ εκ πίστεως, αμαρτία εστίν. 24 Τώ δε δυναμένω υμάς στηρίξαι κατά το ευαγγέλιόν μου και το κήρυγμα Ιησού Χριστού, κατά αποκάλυψιν μυστηρίου χρόνοις αιωνίοις σεσιγημένου, 26 φανερωθέντος δε νύν, διά τε γραφών προφητικών κατ' επιταγήν τού αιωνίου Θεού εις υπακοήν πίστεως εις πάντα τα έθνη γνωρισθέντος, 27 μόνω σοφώ Θεώ διά Ιησού Χριστού, ώ η δόξα εις τους αιώνας· αμήν.

Κεφάλαιο Ιε΄

Προς ΡΩΜΑΙΟΥΣ

1 Οφείλομεν δε ημείς οι δυνατοί τα ασθενήματα των αδυνάτων βαστάζειν, και μη εαυτοίς αρέσκειν. 2 έκαστος ημών τώ πλησίον αρεσκέτω εις το αγαθόν προς οικοδομήν· 3 και γάρ ο Χριστός ουχ εαυτώ ήρεσεν, αλλά καθώς γέγραπται· οι ονειδισμοί των ονειδιζόντων σε επέπεσον επ' εμέ. 4 όσα γάρ προεγράφη, εις την ημετέραν διδασκαλίαν προεγράφη, ίνα διά της υπομονής και της παρακλήσεως των γραφών την ελπίδα έχωμεν. 5 ο δε Θεός της υπομονής και της παρακλήσεως δώη υμίν το αυτό φρονείν εν αλλήλοις κατά Χριστόν Ιησούν, 6 ίνα ομοθυμαδόν εν ενί στόματι δοξάζητε τον Θεόν και πατέρα τού Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. 7 διό προσλαμβάνεσθε αλλήλους, καθώς και ο Χριστός προσελάβετο ημάς εις δόξαν Θεού. 8 Λέγω δε Χριστόν Ιησούν διάκονον γεγενήσθαι περιτομής υπέρ αληθείας Θεού, εις το βεβαιώσαι τας επαγγελίας των πατέρων, 9 τα δε έθνη υπέρ ελέους δοξάσαι τον Θεόν, καθώς γέγραπται· διά τούτο εξομολογήσομαί σοι εν έθνεσι, Κύριε, και τώ ονοματί σου ψαλώ.

10 και πάλιν λέγει· ευφράνθητε έθνη μετά τού λαού αυτού. 11 και πάλιν· αινείτε τον Κύριον πάντα τα έθνη, και επαινσατε αυτόν πάντες οι λαοί. 12 και πάλιν Ησαίας λέγει· έσται η ρίζα τού Ιεσσαί, και ο ανιστάμενος άρχειν εθνών· επ' αυτώ έθνη ελπιούσιν. 13 ο δε Θεός της ελπίδος πληρώσαι υμάς πάσης χαράς και ειρήνης εν τώ πιστεύειν, εις το περισσεύειν υμάς εν τή ελπίδι εν δυνάμει Πνεύματος αγίου. 14 Πέπεισμαι δε, αδελφοί μου, και αυτός εγώ περί υμών, ότι και αυτοί μεστοί εστε αγαθωσύνης, πεπληρωμένοι πάσης γνώσεως, δυνάμενοι και αλλήλους νουθετείν. 15 τολμηρότερον δε έγραψα υμίν, αδελφοί, από μέρους, ως επαναμιμνήσκων υμάς, διά την χάριν την δοθείσάν μοι υπό τού Θεού 16 εις το είναί με λειτουργόν Ιησού Χριστού εις τα έθνη, ιερουργούντα το ευαγγέλιον τού Θεού, ίνα γένηται η προσφορά των εθνών ευπρόσδεκτος, ηγιασμένη εν Πνεύματι αγίω. 17 έχω ούν καύχησιν εν Χριστώ Ιησού τα προς τον Θεόν· 18 ου γάρ τολμήσω λαλείν τι ών ου κατειργάσατο Χριστός δι' εμού εις υπακοήν εθνών λόγω και έργω, 19 εν δυνάμει σημείων και τεράτων, εν δυνάμει Πνεύματος Θεού, ώστε με από Ιερουσαλήμ και κύκλω μέχρι τού Ιλλυρικού πεπληρωκέναι το ευαγγέλιον τού Χριστού,

20 ούτω δε φιλοτιμούμενον ευαγγελίζεσθαι ουχ όπου ωνομάσθη Χριστός, ίνα μη επ' αλλότριον θεμέλιον οικοδομώ, 21 αλλά καθώς γέγραπται, οίς ουκ ανηγγέλη περί αυτού όψονται, και οί ουκ ακηκόασι συνήσουσι. 22 Διό και ενεκοπτόμην τα πολλά τού ελθείν προς υμάς· 23 νυνί δε μηκέτι τόπον έχων εν τοίς κλίμασι τούτοις, επιποθίαν δε έχων τού ελθείν προς υμάς από πολλών ετών, 24 ως εάν πορεύωμαι εις την Σπανίαν, ελεύσομαι προς υμάς· ελπίζω γάρ διαπορευόμενος θεάσασθαι υμάς και υφ' υμών προπεμφθήναι εκεί, εάν υμών πρώτον από μέρους εμπλησθώ. 25 νυνί δε πορεύομαι εις Ιερουσαλήμ διακονών τοίς αγίοις. 26 ηυδόκησαν γάρ Μακεδονία και Αχαία κοινωνίαν τινά ποιήσασθαι εις τους πτωχούς των αγίων των εν Ιερουσαλήμ. 27 ηυδόκησαν γάρ και οφειλέται αυτών εισιν· ει γάρ τοίς πνευματικοίς αυτών εκοινώνησαν τα έθνη, οφείλουσι και εν τοίς σαρκικοίς λειτουργήσαι αυτοίς. 28 τούτο ούν επιτελέσας, και σφραγισάμενος αυτοίς τον καρπόν τούτον, απελεύσομαι δι' υμών εις την Σπανίαν· 29 οίδα δε ότι ερχόμενος προς υμάς εν πληρώματι ευλογίας τού ευαγγελίου Χριστού ελεύσομαι.

30 Παρακαλώ δε υμάς, αδελφοί, διά τού Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και διά της αγάπης τού Πνεύματος, συναγωνίσασθαί μοι εν ταίς προσευχαίς υπέρ εμού προς τον Θεόν, 31 ίνα ρυσθώ από των απειθούντων εν τή Ιουδαία και ίνα η διακονία μου η εις Ιερουσαλήμ ευπρόσδεκτος γένηται τοίς αγίοις, 32 ίνα εν χαρά έλθω προς υμάς διά θελήματος Θεού και συναναπαύσωμαι υμίν. 33 ο δε Θεός της ειρήνης μετά πάντων υμών· αμήν.

Κεφάλαιο Ιστ΄

Προς ΡΩΜΑΙΟΥΣ

1 Συνίστημι δε υμίν Φοίβην την αδελφήν ημών, ούσαν διάκονον της εκκλησίας της εν Κεγχρεαίς, 2 ίνα αυτήν προσδέξησθε εν Κυρίω αξίως των αγίων και παραστήτε αυτή εν ώ αν υμών χρήζη πράγματι· και γάρ αυτή προστάτις πολλών εγενήθη και αυτού εμού. 3 Ασπάσασθε Πρίσκιλλαν και Ακύλαν τους συνεργούς μου εν Χριστώ Ιησού, 4 οίτινες υπέρ της ψυχής μου τον εαυτών τράχηλον υπέθηκαν, οίς ουκ εγώ μόνος ευχαριστώ, αλλά και πάσαι αι εκκλησίαι των εθνών, και την κατ' οίκον αυτών εκκλησίαν. 5 ασπάσασθε Επαίνετον τον αγαπητόν μου, ός εστιν απαρχή της Αχαίας εις Χριστόν. 6 ασπάσασθε Μαριάμ, ήτις πολλά εκοπίασεν εις υμάς. 7 ασπάσασθε Ανδρόνικον και Ιουνίαν τους συγγενείς μου και συναιχμαλώτους μου, οίτινές εισιν επίσημοι εν τοίς αποστόλοις, οί και πρό εμού γεγόνασιν εν Χριστώ, 8 ασπάσασθε Αμπλίαν τον αγαπητόν μου εν Κυρίω. 9 ασπάσασθε Ουρβανόν τον συνεργόν ημών εν Χριστώ και Στάχυν τον αγαπητόν μου.

10 ασπάσασθε Απελλήν τον δόκιμον εν Χριστώ. ασπάσασθε τους εκ των Αριστοβούλου. 11 ασπάσασθε Ηρωδίωνα τον συγγενή μου. ασπάσασθε τους εκ των Ναρκίσσου τους όντας εν Κυρίω. 12 ασπάσασθε Τρύφαιναν και Τρυφώσαν τας κοπιώσας εν Κυρίω. ασπάσασθε Περσίδα την αγαπητήν, ήτις πολλά εκοπίασεν εν Κυρίω. 13 ασπάσασθε Ρούφον τον εκλεκτόν εν Κυρίω και την μητέρα αυτού και εμού. 14 ασπάσασθε Ασύγκριτον, Φλέγοντα, Ερμάν, Πατρόβαν, Ερμήν και τους σύν αυτοίς αδελφούς. 15 ασπάσασθε Φιλόλογον και Ιουλίαν, Νηρέα και την αδελφήν αυτού, και Ολυμπάν και τους σύν αυτοίς πάντας αγίους. 16 ασπάσασθε αλλήλους εν φιλήματι αγίω. ασπάζονται υμάς αι εκκλησίαι τού Χριστού. 17 Παρακαλώ δε υμάς, αδελφοί, σκοπείν τους τας διχοστασίας και τα σκάνδαλα παρά την διδαχήν ήν υμείς εμάθετε ποιούντας, και εκκλίνατε απ' αυτών· 18 οι γάρ τοιούτοι τώ Κυρίω ημών Ιησού Χριστώ ου δουλεύουσιν, αλλά τή εαυτών κοιλία, και διά της χρηστολογίας και ευλογίας εξαπατώσι τας καρδίας των ακάκων· 19 η γάρ υμών υπακοή εις πάντας αφίκετο. χαίρω ούν το εφ' υμίν· θέλω δε υμάς σοφούς μέν είναι εις το αγαθόν, ακεραίους δε εις το κακόν.

20 ο δε Θεός της ειρήνης συντρίψει τον σατανάν υπό τους πόδας υμών εν τάχει. Η χάρις τού Κυρίου ημών Ιησού μεθ' υμών. 21 ασπάζονται υμάς Τιμόθεος ο συνεργός μου, και Λούκιος και Ιάσων και Σωσίπατρος οι συγγενείς μου. 22 ασπάζομαι υμάς εγώ Τέρτιος ο γράψας την επιστολήν εν Κυρίω. 23 ασπάζεται υμάς Γάϊος ο ξένος μου και της εκκλησίας όλης. ασπάζεται υμάς Έραστος ο οικονόμος της πόλεως και Κούαρτος ο αδελφός. 24. Η χάρις τού Κυρίου ημών Ιησού Χριστού μετά πάντων ημών· αμήν.

Προς ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Α’

Κεφάλαιο α΄

1 Παύλος, κλητός απόστολος Ιησού Χριστού διά θελήματος Θεού, και Σωσθένης ο αδελφός, 2 τή εκκλησία τού Θεού τή ούση εν Κορίνθω, ηγιασμένοις εν Χριστώ Ιησού, κλητοίς αγίοις, σύν πάσι τοίς επικαλουμένοις το όνομα τού Κυρίου ημών Ιησού Χριστού εν παντί τόπω αυτών τε και ημών· 3 χάρις υμίν και ειρήνη από Θεού πατρός ημών και Κυρίου Ιησού Χριστού. 4 Ευχαριστώ τώ Θεώ μου πάντοτε περί υμών επί τή χάριτι τού Θεού τή δοθείση υμίν εν Χριστώ Ιησού, 5 ότι εν παντί επλουτίσθητε εν αυτώ, εν παντί λόγω και πάση γνώσει, 6 καθώς το μαρτύριον τού Χριστού εβεβαιώθη εν υμίν, 7 ώστε υμάς μη υστερείσθαι εν μηδενί χαρίσματι, απεκδεχομένους την αποκάλυψιν τού Κυρίου ημών Ιησού Χριστού· 8 ός και βεβαιώσει υμάς έως τέλους ανεγκλήτους εν τή ημέρα τού Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. 9 πιστός ο Θεός δι' ού εκλήθητε εις κοινωνίαν τού υιού αυτού Ιησού Χριστού τού Κυρίου ημών.

10 Παρακαλώ δε υμάς, αδελφοί, διά τού ονόματος τού Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, ίνα το αυτό λέγητε πάντες, και μη ή εν υμίν σχίσματα, ήτε δε κατηρτισμένοι εν τώ αυτώ νοί και εν τή αυτή γνώμη. 11 εδηλώθη γάρ μοι περί υμών, αδελφοί μου, υπό των Χλόης ότι έριδες εν υμίν εισι. 12 λέγω δε τούτο, ότι έκαστος υμών λέγει· εγώ μέν ειμι Παύλου, εγώ δε Απολλώ, εγώ δε Κηφά, εγώ δε Χριστού. 13 μεμέρισται ο Χριστός; μη Παύλος εσταυρώθη υπέρ υμών; ή εις το όνομα Παύλου εβαπτίσθητε; 14 ευχαριστώ τώ Θεώ ότι ουδένα υμών εβάπτισα ει μη Κρίσπον και Γάϊον, 15 ίνα μη τις είπη ότι εις το εμόν όνομα εβάπτισα. 16 εβάπτισα δε και τον Στεφανά οίκον· λοιπόν ουκ οίδα εί τινα άλλον εβάπτισα. 17 ου γάρ απέστειλέ με Χριστός βαπτίζειν, αλλ' ευαγγελίζεσθαι, ουκ εν σοφία λόγου, ίνα μη κενωθή ο σταυρός τού Χριστού. 18 Ο λόγος γάρ ο τού σταυρού τοίς μέν απολλυμένοις μωρία εστί, τοίς δε σωζομένοις ημίν δύναμις Θεού εστι. 19 γέγραπται γάρ· απολώ την σοφίαν των σοφών, και την σύνεσιν των συνετών αθετήσω.

20 που σοφός; που γραμματεύς; που συζητητής τού αιώνος τούτου; ουχί εμώρανεν ο Θεός την σοφίαν τού κόσμου τούτου; 21 επειδή γάρ εν τή σοφία τού Θεού ουκ έγνω ο κόσμος διά της σοφίας τον Θεόν, ευδόκησεν ο Θεός διά της μωρίας τού κηρύγματος σώσαι τους πιστεύοντας. 22 επειδή και Ιουδαίοι σημείον αιτούσι και Έλληνες σοφίαν ζητούσιν, 23 ημείς δε κηρύσσομεν Χριστόν εσταυρωμένον, Ιουδαίοις μέν σκάνδαλον, Έλλησι δε μωρίαν, 24 αυτοίς δε τοίς κλητοίς, Ιουδαίοις τε και Έλλησι, Χριστόν Θεού δύναμιν και Θεού σοφίαν· 25 ότι το μωρόν τού Θεού σοφώτερον των ανθρώπων εστί, και το ασθενές τού Θεού ισχυρότερον των ανθρώπων εστί. 26 Βλέπετε γάρ την κλήσιν υμών, αδελφοί, ότι ου πολλοί σοφοί κατά σάρκα, ου πολλοί δυνατοί, ου πολλοί ευγενείς, 27 αλλά τα μωρά τού κόσμου εξελέξατο ο Θεός, ίνα τους σοφούς καταισχύνη, και τα ασθενή τού κόσμου εξελέξατο ο Θεός, ίνα καταισχύνη τα ισχυρά, 28 και τα αγενή τού κόσμου και τα εξουθενημένα εξελέξατο ο Θεός, και τα μη όντα, ίνα τα όντα καταργήση, 29 όπως μη καυχήσηται πάσα σάρξ ενώπιον τού Θεού.

30 εξ αυτού δε υμείς εστε εν Χριστώ Ιησού, ός εγενήθη ημίν σοφία από Θεού, δικαιοσύνη τε και αγιασμός και απολύτρωσις, 31 ίνα, καθώς γέγραπται, ο καυχώμενος εν Κυρίω καυχάσθω.

Κεφάλαιο β΄

Προς ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Α’

1 Καγώ ελθών προς υμάς, αδελφοί, ήλθον ου καθ' υπεροχήν λόγου ή σοφίας καταγγέλλων υμίν το μαρτύριον τού Θεού. 2 ου γάρ έκρινα τού ειδέναι τι εν υμίν ει μη Ιησούν Χριστόν, και τούτον εσταυρωμένον. 3 και εγώ εν ασθενεία και εν φόβω και εν τρόμω πολλώ εγενόμην προς υμάς, 4 και ο λόγος μου και το κήρυγμά μου ουκ εν πειθοίς ανθρωπίνης σοφίας λόγοις, αλλ' εν αποδείξει Πνεύματος και δυνάμεως, 5 ίνα η πίστις υμών μη ή εν σοφία ανθρώπων αλλ' εν δυνάμει Θεού. 6 Σοφίαν δε λαλούμεν εν τοίς τελείοις, σοφίαν δε ου τού αιώνος τούτου, ουδέ των αρχόντων τού αιώνος τούτου των καταργουμένων· 7 αλλά λαλούμεν σοφίαν Θεού εν μυστηρίω, την αποκεκρυμμένην, ήν προώρισεν ο Θεός πρό των αιώνων εις δόξαν ημών, 8 ήν ουδείς των αρχόντων τού αιώνος τούτου έγνωκεν· ει γάρ έγνωσαν, ουκ αν τον Κύριον της δόξης εσταύρωσαν· 9 αλλά καθώς γέγραπται, ά οφθαλμός ουκ είδε και ούς ουκ ήκουσε και επί καρδίαν ανθρώπου ουκ ανέβη, ά ητοίμασεν ο Θεός τοίς αγαπώσιν αυτόν.

10 ημίν δε ο Θεός απεκάλυψε διά τού Πνεύματος αυτού· το γάρ Πνεύμα πάντα ερευνά, και τα βάθη τού Θεού. 11 τις γάρ οίδεν ανθρώπων τα τού ανθρώπου ει μη το πνεύμα τού ανθρώπου το εν αυτώ; ούτω και τα τού Θεού ουδείς οίδεν ει μη το Πνεύμα τού Θεού. 12 ημείς δε ου το πνεύμα τού κόσμου ελάβομεν, αλλά το Πνεύμα το εκ τού Θεού, ίνα ειδώμεν τα υπό τού Θεού χαρισθέντα ημίν. 13 ά και λαλούμεν ουκ εν διδακτοίς ανθρωπίνης σοφίας λόγοις, αλλ' εν διδακτοίς Πνεύματος αγίου, πνευματικοίς πνευματικά συγκρίνοντες. 14 ψυχικός δε άνθρωπος ου δέχεται τα τού Πνεύματος τού Θεού· μωρία γάρ αυτώ εστι, και ου δύναται γνώναι, ότι πνευματικώς ανακρίνεται. 15 ο δε πνευματικός ανακρίνει μέν πάντα, αυτός δε υπ' ουδενός ανακρίνεται. 16 τις γάρ έγνω νούν Κυρίου, ός συμβιβάσει αυτόν; ημείς δε νούν Χριστού έχομεν.

Κεφάλαιο γ΄

Προς ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Α’

1 Καί εγώ, αδελφοί, ουκ ηδυνήθην λαλήσαι υμίν ως πνευματικοίς, αλλ' ως σαρκίνοις, ως νηπίοις εν Χριστώ. 2 γάλα υμάς επότισα και ου βρώμα. ούπω γάρ ηδύνασθε. αλλ' ούτε έτι νύν δύνασθε· έτι γάρ σαρκικοί εστε. 3 όπου γάρ εν υμίν ζήλος και έρις και διχοστασίαι, ουχί σαρκικοί εστε και κατά άνθρωπον περιπατείτε; 4 όταν γάρ λέγη τις, εγώ μέν ειμι Παύλου, έτερος δε, εγώ Απολλώ, ουχί σαρκικοί εστε; 5 Τίς ούν εστι Παύλος, τις δε Απολλώς αλλ' ή διάκονοι δι' ών επιστεύσατε, και εκάστω ως ο Κύριος έδωκεν; 6 εγώ εφύτευσα, Απολλώς επότισεν, αλλ' ο Θεός ηύξανεν· 7 ώστε ούτε ο φυτεύων εστί τι ούτε ο ποτίζων, αλλ' ο αυξάνων Θεός. 8 ο φυτεύων δε και ο ποτίζων έν εισιν· έκαστος δε τον ίδιον μισθόν λήψεται κατά τον ίδιον κόπον. 9 Θεού γάρ εσμεν συνεργοί· Θεού γεώργιον, Θεού οικοδομή εστε.

10 Κατά την χάριν τού Θεού την δοθείσάν μοι ως σοφός αρχιτέκτων θεμέλιον τέθεικα, άλλος δε εποικοδομεί· έκαστος δε βλεπέτω πώς εποικοδομεί· 11 θεμέλιον γάρ άλλον ουδείς δύναται θείναι παρά τον κείμενον, ός εστιν Ιησούς Χριστός. 12 ει δε τις εποικοδομεί επί τον θεμέλιον τούτον χρυσόν, άργυρον, λίθους τιμίους, ξύλα, χόρτον, καλάμην, 13 εκάστου το έργον φανερόν γενήσεται· η γάρ ημέρα δηλώσει· ότι εν πυρί αποκαλύπτεται· και εκάστου το έργον οποίόν εστι το πύρ δοκιμάσει. 14 εί τινος το έργον μενεί ό επωκοδόμησε, μισθόν λήψεται· 15 εί τινος το έργον κατακαήσεται, ζημιωθήσεται, αυτός δε σωθήσεται, ούτως δε ως διά πυρός. 16 Ουκ οίδατε ότι ναός Θεού εστε και το Πνεύμα τού Θεού οικεί εν υμίν; 17 εί τις τον ναόν τού Θεού φθείρει, φθερεί τούτον ο Θεός· ο γάρ ναός τού Θεού άγιός εστιν, οίτινές εστε υμείς. 18 Μηδείς εαυτόν εξαπατάτω· εί τις δοκεί σοφός είναι εν υμίν εν τώ αιώνι τούτω, μωρός γενέσθω, ίνα γένηται σοφός. 19 η γάρ σοφία τού κόσμου τούτου μωρία παρά τώ Θεώ εστι· γέγραπται γάρ· ο δρασσόμενος τους σοφούς εν τή πανουργία αυτών.

20 και πάλιν· Κύριος γινώσκει τους διαλογισμούς των σοφών, ότι εισί μάταιοι. 21 ώστε μηδείς καυχάσθω εν ανθρώποις· πάντα γάρ υμών εστιν, 22 είτε Παύλος είτε Απολλώς είτε Κηφάς είτε κόσμος είτε ζωή είτε θάνατος είτε ενεστώτα είτε μέλλοντα, πάντα υμών εστιν, 23 υμείς δε Χριστού, Χριστός δε Θεού.

Κεφάλαιο δ΄

Προς ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Α’

1 Ούτως ημάς λογιζέσθω άνθρωπος, ως υπηρέτας Χριστού και οικονόμους μυστηρίων Θεού. 2 ό δε λοιπόν ζητείται εν τοίς οικονόμοις, ίνα πιστός τις ευρεθή. 3 εμοί δε εις ελάχιστόν εστιν ίνα υφ' υμών ανακριθώ ή υπό ανθρωπίνης ημέρας· αλλ' ουδέ εμαυτόν ανακρίνω. 4 ουδέν γάρ εμαυτώ σύνοιδα, αλλ' ουκ εν τούτω δεδικαίωμαι· ο δε ανακρίνων με Κύριός εστιν. 5 ώστε μη πρό καιρού τι κρίνετε, έως αν έλθη ο Κύριος, ός και φωτίσει τα κρυπτά τού σκότους και φανερώσει τας βουλάς των καρδιών, και τότε ο έπαινος γενήσεται εκάστω από τού Θεού. 6 Ταύτα δε, αδελφοί, μετεσχημάτισα εις εμαυτόν και Απολλώ δι' υμάς, ίνα εν ημίν μάθητε το μη υπέρ ό γέγραπται φρονείν, ίνα μη είς υπέρ τού ενός φυσιούσθε κατά τού ετέρου. 7 τις γάρ σε διακρίνει; τι δε έχεις ό ουκ έλαβες; ει δε και έλαβες, τι καυχάσαι ως μη λαβών; 8 ήδη κεκορεσμένοι εστέ, ήδη επλουτήσατε, χωρίς ημών εβασιλεύσατε· και όφελόν γε εβασιλεύσατε, ίνα και ημείς υμίν συμβασιλεύσωμεν. 9 δοκώ γάρ ότι ο Θεός ημάς τους αποστόλους εσχάτους απέδειξεν, ως επιθανατίους, ότι θέατρον εγενήθημεν τώ κόσμω, και αγγέλοις και ανθρώποις.

10 ημείς μωροί διά Χριστόν, υμείς δε φρόνιμοι εν Χριστώ· ημείς ασθενείς, υμείς δε ισχυροί· υμείς ένδοξοι, ημείς δε άτιμοι. 11 άχρι της άρτι ώρας και πεινώμεν και διψώμεν και γυμνητεύομεν και κολαφιζόμεθα και αστατούμεν 12 και κοπιώμεν εργαζόμενοι ταίς ιδίαις χερσί· λοιδορούμενοι ευλογούμεν, διωκόμενοι ανεχόμεθα, 13 βλασφημούμενοι παρακαλούμεν· ως περικαθάρματα τού κόσμου εγενήθημεν, πάντων περίψημα έως άρτι. 14 Ουκ εντρέπων υμάς γράφω ταύτα, αλλ' ως τέκνα μου αγαπητά νουθετώ· 15 εάν γάρ μυρίους παιδαγωγούς έχητε εν Χριστώ, αλλ' ου πολλούς πατέρας· εν γάρ Χριστώ Ιησού διά τού ευαγγελίου εγώ υμάς εγέννησα. 16 παρακαλώ ούν υμάς, μιμηταί μου γίνεσθε. 17 Διά τούτο έπεμψα υμίν Τιμόθεον, ός εστι τέκνον μου αγαπητόν και πιστόν εν Κυρίω, ός υμάς αναμνήσει τας οδούς μου τας εν Χριστώ, καθώς πανταχού εν πάση εκκλησία διδάσκω. 18 Ως μη ερχομένου δε μου προς υμάς εφυσιώθησάν τινες· 19 ελεύσομαι δε ταχέως προς υμάς, εάν ο Κύριος θελήση, και γνώσομαι ου τον λόγον των πεφυσιωμένων, αλλά την δύναμιν·

20 ου γάρ εν λόγω η βασιλεία τού Θεού, αλλ' εν δυνάμει. 21 τι θέλετε; εν ράβδω έλθω προς υμάς, ή εν αγάπη πνεύματί τε πραότητος;

Κεφάλαιο ε΄

Προς ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Α’

1 Όλως ακούεται εν υμίν πορνεία, και τοιαύτη πορνεία, ήτις ουδέ εν τοίς έθνεσιν ονομάζεται, ώστε γυναίκά τινα τού πατρός έχειν. 2 και υμείς πεφυσιωμένοι εστέ, και ουχί μάλλον επενθήσατε, ίνα εξαρθή εκ μέσου υμών ο το έργον τούτο ποιήσας! 3 εγώ μέν γάρ ως απών τώ σώματι, παρών δε τώ πνεύματι ήδη κέκρικα ως παρών τον ούτω τούτο κατεργασάμενον, 4 εν τώ ονόματι τού Κυρίου ημών Ιησού Χριστού συναχθέντων υμών και τού εμού πνεύματος σύν τή δυνάμει τού Κυρίου ημών Ιησού Χριστού 5 παραδούναι τον τοιούτον τώ Σατανά εις όλεθρον της σαρκός, ίνα το πνεύμα σωθή εν τή ημέρα τού Κυρίου Ιησού. 6 Ου καλόν το καύχημα υμών. ουκ οίδατε ότι μικρά ζύμη όλον το φύραμα ζυμοί; 7 εκκαθάρατε ούν την παλαιάν ζύμην, ίνα ήτε νέον φύραμα, καθώς εστε άζυμοι. και γάρ το πάσχα ημών υπέρ ημών ετύθη Χριστός· 8 ώστε εορτάζωμεν μη εν ζύμη παλαιά, μηδέ εν ζύμη κακίας και πονηρίας, αλλ' εν αζύμοις ειλικρινείας και αληθείας. 9 Έγραψα υμίν εν τή επιστολή μη συναναμίγνυσθαι πόρνοις,

10 και ου πάντως τοίς πόρνοις τού κόσμου τούτου ή τοίς πλεονέκταις ή άρπαξιν ή ειδωλολάτραις· επεί ωφείλετε άρα εκ τού κόσμου εξελθείν· 11 νύν δε έγραψα υμίν μη συναναμίγνυσθαι εάν τις αδελφός ονομαζόμενος ή πόρνος ή πλεονέκτης ή ειδωλολάτρης ή λοίδορος ή μέθυσος ή άρπαξ, τώ τοιούτω μηδέ συνεσθίειν. 12 τι γάρ μοι τους έξω κρίνειν; ουχί τους έσω υμείς κρίνετε; 13 τους δε έξω ο Θεός κρινεί. και εξαρείτε τον πονηρόν εξ υμών αυτών.

Κεφάλαιο στ΄

Προς ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Α’

1 Τολμά τις υμών, πράγμα έχων προς τον έτερον, κρίνεσθαι επί των αδίκων και ουχί επί των αγίων; 2 ουκ οίδατε ότι οι άγιοι τον κόσμον κρινούσι; και ει εν υμίν κρίνεται ο κόσμος, ανάξιοί εστε κριτηρίων ελαχίστων; 3 ουκ οίδατε ότι αγγέλους κρινούμεν; μήτι γε βιωτικά; 4 βιωτικά μέν ούν κριτήρια εάν έχητε, τους εξουθενημένους εν τή εκκλησία τούτους καθίζετε. 5 προς εντροπήν υμίν λέγω. ούτως ουκ ένι εν υμίν σοφός ουδέ είς ός δυνήσεται διακρίναι ανά μέσον τού αδελφού αυτού, 6 αλλά αδελφός μετά αδελφού κρίνεται, και τούτο επί απίστων; 7 ήδη μέν ούν όλως ήττημα υμίν εστιν ότι κρίματα έχετε μεθ' εαυτών. διατί ουχί μάλλον αδικείσθε; διατί ουχί μάλλον αποστερείσθε; 8 αλλά υμείς αδικείτε και αποστερείτε, και ταύτα αδελφούς; 9 ή ουκ οίδατε ότι άδικοι βασιλείαν Θεού ου κληρονομήσουσι; μη πλανάσθε· ούτε πόρνοι ούτε ειδωλολάτραι ούτε μοιχοί ούτε μαλακοί ούτε αρσενοκοίται

10 ούτε πλεονέκται ούτε κλέπται ούτε μέθυσοι, ου λοίδοροι, ουχ άρπαγες βασιλείαν Θεού ου κληρονομήσουσι. 11 και ταύτά τινες ήτε· αλλά απελούσασθε, αλλά ηγιάσθητε, αλλά εδικαιώθητε εν τώ ονόματι τού Κυρίου Ιησού και εν τώ Πνεύματι τού Θεού ημών. 12 Πάντα μοι έξεστιν, αλλ' ου πάντα συμφέρει· πάντα μοι έξεστιν, αλλ' ουκ εγώ εξουσιασθήσομαι υπό τινος. 13 τα βρώματα τή κοιλία, και η κοιλία τοίς βρώμασιν· ο δε Θεός και ταύτην και ταύτα καταργήσει. το δε σώμα ου τή πορνεία, αλλά τώ Κυρίω, και ο Κύριος τώ σώματι· 14 ο δε Θεός και τον Κύριον ήγειρε και ημάς εξεγερεί διά της δυνάμεως αυτού. 15 ουκ οίδατε ότι τα σώματα υμών μέλη Χριστού εστιν; άρας ούν τα μέλη τού Χριστού ποιήσω πόρνης μέλη; μη γένοιτο. 16 ή ουκ οίδατε ότι ο κολλώμενος τή πόρνη έν σώμά εστιν; έσονται γάρ, φησίν, οι δύο εις σάρκα μίαν· 17 ο δε κολλώμενος τώ Κυρίω έν πνεύμά εστι. 18 φεύγετε την πορνείαν. πάν αμάρτημα ό εάν ποιήση άνθρωπος εκτός τού σώματός εστιν, ο δε πορνεύων εις το ίδιον σώμα αμαρτάνει. 19 ή ουκ οίδατε ότι το σώμα υμών ναός τού εν υμίν αγίου Πνεύματός εστιν, ού έχετε από Θεού, και ουκ εστέ εαυτών;

20 ηγοράσθητε γάρ τιμής· δοξάσατε δή τον Θεόν εν τώ σώματι υμών και εν τώ πνεύματι υμών άτινά εστι τού Θεού.

Κεφάλαιο ζ΄

Προς ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Α’

1 Περί δε ών εγράψατέ μοι, καλόν ανθρώπω γυναικός μη άπτεσθαι· 2 διά δε τας πορνείας έκαστος την εαυτού γυναίκα εχέτω, και εκάστη τον ίδιον άνδρα εχέτω. 3 τή γυναικί ο ανήρ την οφειλομένην εύνοιαν αποδιδότω, ομοίως δε και η γυνή τώ ανδρί. 4 η γυνή τού ιδίου σώματος ουκ εξουσιάζει, αλλ' ο ανήρ· ομοίως δε και ο ανήρ τού ιδίου σώματος ουκ εξουσιάζει, αλλ' η γυνή. 5 μη αποστερείτε αλλήλους, ει μη τι αν εκ συμφώνου προς καιρόν, ίνα σχολάζητε τή νηστεία και τή προσευχή και πάλιν επί το αυτό συνέρχησθε, ίνα μη πειράζη υμάς ο σατανάς διά την ακρασίαν υμών. 6 τούτο δε λέγω κατά συγγνώμην, ου κατ' επιταγήν. 7 θέλω γάρ πάντας ανθρώπους είναι ως και εμαυτόν· αλλ' έκαστος ίδιον χάρισμα έχει εκ Θεού, ός μέν ούτως, ός δε ούτως. 8 Λέγω δε τοίς αγάμοις και ταίς χήραις, καλόν αυτοίς εστιν εάν μείνωσιν ως καγώ. 9 ει δε ουκ εγκρατεύονται, γαμησάτωσαν· κρείσσον γάρ εστι γαμήσαι ή πυρούσθαι.

10 τοίς δε γεγαμηκόσι παραγγέλλω, ουκ εγώ, αλλ' ο Κύριος, γυναίκα από ανδρός μη χωρισθήναι· 11 εάν δε και χωρισθή, μενέτω άγαμος ή τώ ανδρί καταλλαγήτω· και άνδρα γυναίκα μη αφιέναι. 12 τοίς δε λοιποίς εγώ λέγω ουχ ο Κύριος· εί τις αδελφός γυναίκα έχει άπιστον, και αυτή συνευδοκεί οικείν μετ' αυτού, μη αφιέτω αυτήν· 13 και γυνή εί τις έχει άνδρα άπιστον, και αυτός συνευδοκεί οικείν μετ' αυτής, μη αφιέτω αυτόν. 14 ηγίασται γάρ ο ανήρ ο άπιστος εν τή γυναικί, και ηγίασται η γυνή η άπιστος εν τώ ανδρί· επεί άρα τα τέκνα υμών ακάθαρτά εστι, νύν δε άγιά εστιν. 15 ει δε ο άπιστος χωρίζεται, χωριζέσθω. ου δεδούλωται ο αδελφός ή η αδελφή εν τοίς τοιούτοις. εν δε ειρήνη κέκληκεν ημάς ο Θεός. 16 τι γάρ οίδας, γύναι, ει τον άνδρα σώσεις; ή τι οίδας, άνερ, ει την γυναίκα σώσεις; 17 ει μη εκάστω ως εμέρισεν ο Θεός, έκαστον ως κέκληκεν ο Κύριος, ούτως περιπατείτω. και ούτως εν ταίς εκκλησίαις πάσαις διατάσσομαι. 18 περιτετμημένος τις εκλήθη; μη επισπάσθω. εν ακροβυστία τις εκλήθη; μη περιτεμνέσθω. 19 η περιτομή ουδέν εστι, και η ακροβυστία ουδέν εστιν, αλλά τήρησις εντολών Θεού.

20 έκαστος εν τή κλήσει ή εκλήθη, εν ταύτη μενέτω. 21 δούλος εκλήθης; μη σοι μελέτω· αλλ' ει και δύνασαι ελεύθερος γενέσθαι, μάλλον χρήσαι. 22 ο γάρ εν Κυρίω κληθείς δούλος απελεύθερος Κυρίου εστίν· ομοίως και ο ελεύθερος κληθείς δούλός εστι Χριστού. 23 τιμής ηγοράσθητε· μη γίνεσθε δούλοι ανθρώπων. 24 έκαστος εν ώ εκλήθη, αδελφοί, εν τούτω μενέτω παρά Θεώ. 25 Περί δε των παρθένων επιταγήν Κυρίου ουκ έχω, γνώμην δε δίδωμι ως ηλεημένος υπό Κυρίου πιστός είναι. 26 νομίζω ούν τούτο καλόν υπάρχειν διά την ενεστώσαν ανάγκην, ότι καλόν ανθρώπω το ούτως είναι. 27 δέδεσαι γυναικί; μη ζήτει λύσιν· λέλυσαι από γυναικός; μη ζήτει γυναίκα· 28 εάν δε και γήμης, ουχ ήμαρτες· και εάν γήμη η παρθένος, ουχ ήμαρτε· θλίψιν δε τή σαρκί έξουσιν οι τοιούτοι· εγώ δε υμών φείδομαι. 29 τούτο δε φημι, αδελφοί, ο καιρός συνεσταλμένος το λοιπόν εστιν, ίνα και οι έχοντες γυναίκας ως μη έχοντες ώσι,

30 και οι κλαίοντες ως μη κλαίοντες, και οι χαίροντες ως μη χαίροντες, και οι αγοράζοντες ως μη κατέχοντες, 31 και οι χρώμενοι τώ κόσμω τούτω ως μη καταχρώμενοι· παράγει γάρ το σχήμα τού κόσμου τούτου. 32 θέλω δε υμάς αμερίμνους είναι. ο άγαμος μεριμνά τα τού Κυρίου, πώς αρέσει τώ Κυρίω· 33 ο δε γαμήσας μεριμνά τα τού κόσμου, πώς αρέσει τή γυναικί. 34 μεμέρισται και η γυνή και η παρθένος. η άγαμος μεριμνά τα τού Κυρίου, ίνα ή αγία και σώματι και πνεύματι· η δε γαμήσασα μεριμνά τα τού κόσμου, πώς αρέσει τώ ανδρί. 35 τούτο δε προς το υμών αυτών συμφέρον λέγω, ουχ ίνα βρόχον υμίν επιβάλω, αλλά προς το εύσχημον και ευπάρεδρον τώ Κυρίω απερισπάστως. 36 Ει δε τις ασχημονείν επί την παρθένον αυτού νομίζει, εάν ή υπέρακμος, και ούτως οφείλει γίνεσθαι, ό θέλει ποιείτω· ουχ αμαρτάνει· γαμείτωσαν. 37 ός δε έστηκεν εδραίος εν τή καρδία, μη έχων ανάγκην, εξουσίαν δε έχει περί τού ιδίου θελήματος, και τούτο κέκρικεν εν τή καρδία αυτού, τού τηρείν την εαυτού παρθένον, καλώς ποιεί. 38 ώστε και ο εκγαμίζων καλώς ποιεί, ο δε μη εκγαμίζων κρείσσον ποιεί. 39 Γυνή δέδεται νόμω εφ' όσον ζή ο ανήρ αυτής· εάν δε κοιμηθή ο ανήρ αυτής, ελευθέρα εστίν ώ θέλει γαμηθήναι, μόνον εν Κυρίω.

40 μακαριωτέρα δε εστιν εάν ούτω μείνη, κατά την εμήν γνώμην· δοκώ δε καγώ Πνεύμα Θεού έχειν.

Κεφάλαιο η΄

Προς ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Α’

1 Περί δε των ειδωλοθύτων, οίδαμεν ότι πάντες γνώσιν έχομεν. 2 η γνώσις φυσιοί, η δε αγάπη οικοδομεί. ει δε τις δοκεί ειδέναι τι, ουδέπω ουδέν έγνωκε καθώς δεί γνώναι· 3 ει δε τις αγαπά τον Θεόν, ούτος έγνωσται υπ' αυτού. 4 Περί της βρώσεως ούν των ειδωλοθύτων οίδαμεν ότι ουδέν είδωλον εν κόσμω, και ότι ουδείς Θεός έτερος ει μη είς. 5 και γάρ είπερ εισί λεγόμενοι θεοί είτε εν ουρανώ είτε επί της γής, ώσπερ εισί θεοί πολλοί και κύριοι πολλοί, 6 αλλ' ημίν είς Θεός ο Πατήρ, εξ ού τα πάντα και ημείς εις αυτόν, και είς Κύριος Ιησούς Χριστός, δι' ού τα πάντα και ημείς δι' αυτού. 7 Αλλ' ουκ εν πάσιν η γνώσις· τινές δε τή συνειδήσει τού ειδώλου έως άρτι ως ειδωλόθυτον εσθίουσι, και η συνείδησις αυτών ασθενής ούσα μολύνεται. 8 βρώμα δε ημάς ου παρίστησι τώ Θεώ· ούτε γάρ εάν φάγωμεν περισσεύομεν, ούτε εάν μη φάγωμεν υστερούμεθα. 9 βλέπετε δε μήπως η εξουσία υμών αύτη πρόσκομμα γένηται τοίς ασθενούσιν.

10 εάν γάρ τις ίδη σε, τον έχοντα γνώσιν, εν ειδωλείω κατακείμενον, ουχί η συνείδησις αυτού ασθενούς όντος οικοδομηθήσεται εις το τα ειδωλόθυτα εσθίειν; 11 και απολείται ο ασθενών αδελφός επί τή σή γνώσει, δι' ον Χριστός απέθανεν. 12 ούτω δε αμαρτάνοντες εις τους αδελφούς και τύπτοντες αυτών την συνείδησιν ασθενούσαν εις Χριστόν αμαρτάνετε. 13 διόπερ ει βρώμα σκανδαλίζει τον αδελφόν μου, ου μη φάγω κρέα εις τον αιώνα, ίνα μη τον αδελφόν μου σκανδαλίσω.

Κεφάλαιο θ΄

Προς ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Α’

1 Ουκ ειμί απόστολος; ουκ ειμί ελεύθερος; ουχί Ιησούν Χριστόν τον Κύριον ημών εώρακα; ου το έργον μου υμείς εστε εν Κυρίω; 2 ει άλλοις ουκ ειμί απόστολος, αλλά γε υμίν ειμι· η γάρ σφραγίς της εμής αποστολής υμείς εστε εν Κυρίω. 3 η εμή απολογία τοίς εμέ ανακρίνουσιν αύτη εστί. 4 Μή ουκ έχομεν εξουσίαν φαγείν και πείν; 5 μη ουκ έχομεν εξουσίαν αδελφήν γυναίκα περιάγειν, ως και οι λοιποί απόστολοι και οι αδελφοί τού Κυρίου και Κηφάς; 6 ή μόνος εγώ και Βαρνάβας ουκ έχομεν εξουσίαν τού μη εργάζεσθαι; 7 τις στρατεύεται ιδίοις οψωνίοις ποτέ; τις φυτεύει αμπελώνα και εκ τού καρπού αυτού ουκ εσθίει; ή τις ποιμαίνει ποίμνην και εκ τού γάλακτος της ποίμνης ουκ εσθίει; 8 Μή κατά άνθρωπον ταύτα λαλώ; ή ουχί και ο νόμος ταύτα λέγει; 9 εν γάρ τώ Μωϋσέως νόμω γέγραπται· ου φιμώσεις βούν αλοώντα. μη των βοών μέλει τώ Θεώ;

10 ή δι' ημάς πάντως λέγει; δι' ημάς γάρ εγράφη, ότι επ' ελπίδι οφείλει ο αροτριών αροτριάν, και ο αλοών της ελπίδος αυτού μετέχειν επ' ελπίδι. 11 Ει ημείς υμίν τα πνευματικά εσπείραμεν, μέγα ει ημείς υμών τα σαρκικά θερίσομεν; 12 ει άλλοι της εξουσίας υμών μετέχουσιν, ου μάλλον ημείς; αλλ' ουκ εχρησάμεθα τή εξουσία ταύτη, αλλά πάντα στέγομεν, ίνα μη εγκοπήν τινα δώμεν τώ ευαγγελίω τού Χριστού. 13 ουκ οίδατε ότι οι τα ιερά εργαζόμενοι εκ τού ιερού εσθίουσιν, οι τώ θυσιαστηρίω προσεδρεύοντες τώ θυσιαστηρίω συμμερίζονται; 14 ούτω και ο Κύριος διέταξε τοίς το ευαγγέλιον καταγγέλλουσιν εκ τού ευαγγελίου ζήν. 15 εγώ δε ουδενί εχρησάμην τούτων. Ουκ έγραψα δε ταύτα ίνα ούτω γένηται εν εμοί· καλόν γάρ μοι μάλλον αποθανείν ή το καύχημά μου ίνα τις κενώση. 16 εάν γάρ ευαγγελίζωμαι, ουκ έστι μοι καύχημα· ανάγκη γάρ μοι επίκειται· ουαί δε μοί εστιν εάν μη ευαγγελίζωμαι· 17 ει γάρ εκών τούτο πράσσω, μισθόν έχω· ει δε άκων, οικονομίαν πεπίστευμαι. 18 Τίς ούν μοί εστιν ο μισθός; ίνα ευαγγελιζόμενος αδάπανον θήσω το ευαγγέλιον τού Χριστού, εις το μη καταχρήσασθαι τή εξουσία μου εν τώ ευαγγελίω. 19 Ελεύθερος γάρ ών εκ πάντων πάσιν εμαυτόν εδούλωσα, ίνα τους πλείονας κερδήσω·

20 και εγενόμην τοίς Ιουδαίοις ως Ιουδαίος, ίνα Ιουδαίους κερδήσω· τοίς υπό νόμον ως υπό νόμον, ίνα τους υπό νόμον κερδήσω· 21 τοίς ανόμοις ως άνομος, μη ών άνομος Θεώ αλλ' έννομος Χριστώ, ίνα κερδήσω ανόμους· 22 εγενόμην τοίς ασθενέσιν ως ασθενής, ίνα τους ασθενείς κερδήσω· τοίς πάσι γέγονα τα πάντα, ίνα πάντως τινάς σώσω. 23 Τούτο δε ποιώ διά το ευαγγέλιον, ίνα συγκοινωνός αυτού γένωμαι. 24 ουκ οίδατε ότι οι εν σταδίω τρέχοντες πάντες μέν τρέχουσιν, είς δε λαμβάνει το βραβείον; ούτω τρέχετε, ίνα καταλάβητε. 25 πάς δε ο αγωνιζόμενος πάντα εγκρατεύεται, εκείνοι μέν ούν ίνα φθαρτόν στέφανον λάβωσιν, ημείς δε άφθαρτον, 26 εγώ τοίνυν ούτω τρέχω, ως ουκ αδήλως, ούτω πυκτεύω, ως ουκ αέρα δέρων, 27 αλλ' υπωπιάζω μου το σώμα και δουλαγωγώ, μήπως άλλοις κηρύξας αυτός αδόκιμος γένωμαι.

Κεφάλαιο Ι΄

Προς ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Α’

1 Ου θέλω δε υμάς αγνοείν, αδελφοί, ότι οι πατέρες ημών πάντες υπό την νεφέλην ήσαν, και πάντες διά της θαλάσσης διήλθον, 2 και πάντες εις τον Μωϋσήν εβαπτίσαντο εν τή νεφέλη και εν τή θαλάσση, 3 και πάντες το αυτό βρώμα πνευματικόν έφαγον, 4 και πάντες το αυτό πόμα πνευματικόν έπιον· έπινον γάρ εκ πνευματικής ακολουθούσης πέτρας, η δε πέτρα ήν ο Χριστός. 5 αλλ' ουκ εν τοίς πλείοσιν αυτών ευδόκησεν ο Θεός· κατεστρώθησαν γάρ εν τή ερήμω. 6 Ταύτα δε τύποι ημών εγενήθησαν, εις το μη είναι ημάς επιθυμητάς κακών, καθώς κακείνοι επεθύμησαν. 7 μηδέ ειδωλολάτραι γίνεσθε, καθώς τινες αυτών, ως γέγραπται· εκάθισεν ο λαός φαγείν και πείν, και ανέστησαν παίζειν. 8 μηδέ πορνεύωμεν, καθώς τινες αυτών επόρνευσαν και έπεσον εν μια ημέρα εικοσιτρείς χιλιάδες. 9 μηδέ εκπειράζωμεν τον Χριστόν, καθώς και τινες αυτών επείρασαν και υπό των όφεων απώλοντο.

10 μηδέ γογγύζετε, καθώς και τινες αυτών εγόγγυσαν και απώλοντο υπό τού ολοθρευτού. 11 ταύτα δε πάντα τύποι συνέβαινον εκείνοις, εγράφη δε προς νουθεσίαν ημών, εις ούς τα τέλη των αιώνων κατήντησεν. 12 ώστε ο δοκών εστάναι βλεπέτω μη πέση. 13 πειρασμός υμάς ουκ είληφεν ει μη ανθρώπινος· πιστός δε ο Θεός, ός ουκ εάσει υμάς πειρασθήναι υπέρ ό δύνασθε, αλλά ποιήσει σύν τώ πειρασμώ και την έκβασιν τού δύνασθαι υμάς υπενεγκείν. 14 Διόπερ, αγαπητοί μου, φεύγετε από της ειδωλολατρίας. 15 ως φρονίμοις λέγω· κρίνατε υμείς ό φημι. 16 το ποτήριον της ευλογίας ό ευλογούμεν, ουχί κοινωνία τού αίματος τού Χριστού εστι; τον άρτον ον κλώμεν, ουχί κοινωνία τού σώματος τού Χριστού εστιν; 17 ότι είς άρτος, έν σώμα οι πολλοί εσμεν· οι γάρ πάντες εκ τού ενός άρτου μετέχομεν. 18 βλέπετε τον Ισραήλ κατά σάρκα· ουχί οι εσθίοντες τας θυσίας κοινωνοί τού θυσιαστηρίου εισί; 19 τι ούν φημι; ότι ειδωλόν τι εστιν; ή ότι είδωλόθυτόν τι εστιν;

20 αλλ' ότι ά θύει τα έθνη, δαιμονίοις θύει και ου Θεώ· ου θέλω δε υμάς κοινωνούς των δαιμονίων γίνεσθε. 21 ου δύνασθε ποτήριον Κυρίου πίνειν και ποτήριον δαιμονίων· ου δύνασθε τραπέζης Κυρίου μετέχειν και τραπέζης δαιμονίων. 22 ή παραζηλούμεν τον Κύριον; μη ισχυρότεροι αυτού εσμεν; 23 Πάντα μοι έξεστιν, αλλ' ου πάντα συμφέρει. πάντα μοι έξεστιν, αλλ' ου πάντα οικοδομεί. 24 μηδείς το εαυτού ζητείτω, αλλά το τού ετέρου έκαστος. 25 Πάν το εν μακέλλω πωλούμενον εσθίετε μηδέν ανακρίνοντες διά την συνείδησιν· 26 τού γάρ Κυρίου η γη και το πλήρωμα αυτής. 27 ει δε τις καλεί υμάς των απίστων και θέλετε πορεύεσθαι, πάν το παρατιθέμενον υμίν εσθίετε μηδέν ανακρίνοντες διά την συνείδησιν. 28 εάν δε τις υμίν είπη, τούτο ειδωλόθυτόν εστι, μη εσθίετε δι' εκείνον τον μηνύσαντα και την συνείδησιν· τού γάρ Κυρίου η γη και το πλήρωμα αυτής. 29 συνείδησιν δε λέγω ουχί την εαυτού, αλλά την τού ετέρου. ινατί γάρ η ελευθερία μου κρίνεται υπό άλλης συνειδήσεως;

30 ει εγώ χάριτι μετέχω, τι βλασφημούμαι υπέρ ού εγώ ευχαριστώ; 31 Είτε ούν εσθίετε είτε πίνετε είτε τι ποιείτε, πάντα εις δόξαν Θεού ποιείτε. 32 απρόσκοποι γίνεσθε και Ιουδαίοις και Έλλησι και τή εκκλησία τού Θεού, 33 καθώς καγώ πάντα πάσιν αρέσκω, μη ζητών το εμαυτού συμφέρον, αλλά το των πολλών, ίνα σωθώσι.

Κεφάλαιο Ια΄

Προς ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Α’

1 Μιμηταί μου γίνεσθε, καθώς καγώ Χριστού. 2 Επαινώ δε υμάς, αδελφοί, ότι πάντα μου μέμνησθε και καθώς παρέδωκα υμίν τας παραδόσεις κατέχετε. 3 θέλω δε υμάς ειδέναι ότι παντός ανδρός η κεφαλή ο Χριστός εστι, κεφαλή δε γυναικός ο ανήρ, κεφαλή δε Χριστού ο Θεός. 4 πάς ανήρ προσευχόμενος ή προφητεύων κατά κεφαλής έχων καταισχύνει την κεφαλήν αυτού. 5 πάσα δε γυνή προσευχομένη ή προφητεύουσα ακατακαλύπτω τή κεφαλή καταισχύνει την κεφαλήν εαυτής· έν γάρ εστι και το αυτό τή εξυρημένη. 6 ει γάρ ου κατακαλύπτεται γυνή, και κειράσθω· ει δε αισχρόν γυναικί το κείρασθαι ή ξυράσθαι, κατακαλυπτέσθω. 7 ανήρ μέν γάρ ουκ οφείλει κατακαλύπτεσθαι την κεφαλήν, εικών και δόξα Θεού υπάρχων· η γυνή δε δόξα ανδρός εστιν. 8 ου γάρ εστιν ανήρ εκ γυναικός, αλλά γυνή εξ ανδρός· 9 και γάρ ουκ εκτίσθη ανήρ διά την γυναίκα, αλλά γυνή διά τον άνδρα.

10 διά τούτο οφείλει η γυνή εξουσίαν έχειν επί της κεφαλής διά τους αγγέλους. 11 πλήν ούτε ανήρ χωρίς γυναικός ούτε γυνή χωρίς ανδρός εν Κυρίω· 12 ώσπερ γάρ η γυνή εκ τού ανδρός, ούτω και ο ανήρ διά της γυναικός, τα δε πάντα εκ τού Θεού. 13 εν υμίν αυτοίς κρίνατε· πρέπον εστί γυναίκα ακατακάλυπτον τώ Θεώ προσεύχεσθαι; 14 ή ουδέ αυτή η φύσις διδάσκει υμάς ότι ανήρ μέν εάν κομά, ατιμία αυτώ εστι, 15 γυνή δε εάν κομά δόξα αυτή εστιν; ότι η κόμη αντί περιβολαίου δέδοται αυτή. 16 Ει δε τις δοκεί φιλόνεικος είναι, ημείς τοιαύτην συνήθειαν ουκ έχομεν, ουδέ αι εκκλησίαι τού Θεού. 17 Τούτο δε παραγγέλλων ουκ επαινώ, ότι ουκ εις το κρείττον, αλλ' εις το ήττον συνέρχεσθε. 18 πρώτον μέν γάρ συνερχομένων υμών εν εκκλησία ακούω σχίσματα εν υμίν υπάρχειν και μέρος τι πιστεύω· 19 δεί γάρ και αιρέσεις εν υμίν είναι, ίνα οι δόκιμοι φανεροί γένωνται εν υμίν.

20 συνερχομένων ούν υμών επί το αυτό ουκ έστι κυριακόν δείπνον φαγείν· 21 έκαστος γάρ το ίδιον δείπνον προσλαμβάνει εν τώ φαγείν, και ός μέν πεινά, ός δε μεθύει. 22 μη γάρ οικίας ουκ έχετε εις το εσθίειν και πίνειν; ή της εκκλησίας τού Θεού καταφρονείτε, και καταισχύνετε τους μη έχοντας; τι υμίν είπω; επαινέσω υμάς εν τούτω; ουκ επαινώ. 23 Εγώ γάρ παρέλαβον από τού Κυρίου, ό και παρέδωκα υμίν, ότι ο Κύριος Ιησούς εν τή νυκτί ή παρεδίδοτο έλαβεν άρτον και ευχαριστήσας έκλασε και είπε· 24 λάβετε, φάγετε· τούτό μου εστι το σώμα το υπέρ υμών κλώμενον· τούτο ποιείτε εις την εμήν ανάμνησιν. 25 ωσαύτως και το ποτήριον μετά το δειπνήσαι λέγων· τούτο το ποτήριον η καινή διαθήκη εστίν εν τώ εμώ αίματι· τούτο ποιείτε, οσάκις αν πίνητε, εις την εμήν ανάμνησιν. 26 οσάκις γάρ αν εσθίητε τον άρτον τούτον και το ποτήριον τούτο πίνητε, τον θάνατον τού Κυρίου καταγγέλλετε, άχρις ού αν έλθη. 27 ώστε ός αν εσθίη τον άρτον τούτον ή πίνη το ποτήριον τού Κυρίου αναξίως, ένοχος έσται τού σώματος και τού αίματος τού Κυρίου. 28 δοκιμαζέτω δε άνθρωπος εαυτόν, και ούτως εκ τού άρτου εσθιέτω και εκ τού ποτηρίου πινέτω· 29 ο γάρ εσθίων και πίνων αναξίως κρίμα εαυτώ εσθίει και πίνει, μη διακρίνων το σώμα τού Κυρίου.

30 διά τούτο εν υμίν πολλοί ασθενείς και άρρωστοι και κοιμώνται ικανοί. 31 ει γάρ εαυτούς διεκρίνομεν, ουκ αν εκρινόμεθα· 32 κρινόμενοι δε υπό τού Κυρίου παιδευόμεθα, ίνα μη σύν τώ κόσμω κατακριθώμεν. 33 Ώστε, αδελφοί μου, συνερχόμενοι εις το φαγείν αλλήλους εκδέχεσθε· 34 ει δε τις πεινά, εν οίκω εσθιέτω, ίνα μη εις κρίμα συνέρχησθε. Τά δε λοιπά ως αν έλθω διατάξομαι.

Κεφάλαιο Ιβ΄

Προς ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Α’

1 Περί δε των πνευματικών, αδελφοί, ου θέλω υμάς αγνοείν. 2 οίδατε ότι, ότε έθνη ήτε, προς τα είδωλα τα άφωνα ως αν ήγεσθε απαγόμενοι. 3 διό γνωρίζω υμίν ότι ουδείς εν Πνεύματι Θεού λαλών λέγει ανάθεμα Ιησούν, και ουδείς δύναται ειπείν Κύριον Ιησούν ει μη εν Πνεύματι αγίω. 4 Διαιρέσεις δε χαρισμάτων εισί, το δε αυτό Πνεύμα· 5 και διαιρέσεις διακονιών εισι, και ο αυτός Κύριος· 6 και διαιρέσεις ενεργημάτων εισίν, ο δε αυτός εστι Θεός, ο ενεργών τα πάντα εν πάσιν. 7 εκάστω δε δίδοται η φανέρωσις τού Πνεύματος προς το συμφέρον. 8 ώ μέν γάρ διά τού Πνεύματος δίδοται λόγος σοφίας, άλλω δε λόγος γνώσεως κατά το αυτό Πνεύμα, 9 ετέρω δε πίστις εν τώ αυτώ Πνεύματι, άλλω δε χαρίσματα ιαμάτων εν τώ αυτώ Πνεύματι,

10 άλλω δε ενεργήματα δυνάμεων, άλλω δε προφητεία, άλλω δε διακρίσεις πνευμάτων, ετέρω δε γένη γλωσσών, άλλω δε ερμηνεία γλωσσών. 11 πάντα δε ταύτα ενεργεί το έν και το αυτό Πνεύμα, διαιρούν ιδία εκάστω καθώς βούλεται. 12 Καθάπερ γάρ το σώμα έν εστι και μέλη έχει πολλά, πάντα δε τα μέλη τού σώματος τού ενός, πολλά όντα, έν εστι σώμα, ούτω και ο Χριστός· 13 και γάρ εν ενί Πνεύματι ημείς πάντες εις έν σώμα εβαπτίσθημεν, είτε Ιουδαίοι είτε Έλληνες, είτε δούλοι είτε ελεύθεροι, και πάντες εις έν Πνεύμα εποτίσθημεν. 14 και γάρ το σώμα ουκ έστιν έν μέλος, αλλά πολλά. 15 εάν είπη ο πούς, ότι ουκ ειμί χείρ, ουκ ειμί εκ τού σώματος, - ου παρά τούτο ουκ έστιν εκ τού σώματος; 16 και εάν είπη το ούς, ότι ουκ ειμί οφθαλμός, ουκ ειμί εκ τού σώματος, - ου παρά τούτο ουκ έστιν εκ τού σώματος; 17 ει όλον το σώμα οφθαλμός, που η ακοή; ει όλον ακοή, που η όσφρησις; 18 νυνί δε ο Θεός έθετο τα μέλη έν έκαστον αυτών εν τώ σώματι καθώς ηθέλησεν. 19 ει δε ήν τα πάντα έν μέλος, που το σώμα;

20 νύν δε πολλά μέν μέλη, έν δε σώμα. 21 ου δύναται δε ο οφθαλμός ειπείν τή χειρί· χρείαν σου ουκ έχω· ή πάλιν η κεφαλή τοίς ποσί· χρείαν υμών ουκ έχω· 22 αλλά πολλώ μάλλον τα δοκούντα μέλη τού σώματος ασθενέστερα υπάρχειν αναγκαίά εστι, 23 και ά δοκούμεν ατιμότερα είναι τού σώματος, τούτοις τιμήν περισσοτέραν περιτίθεμεν, και τα ασχήμονα ημών ευσχημοσύνην περισσοτέραν έχει, 24 τα δε ευσχήμονα ημών ου χρείαν έχει. αλλ' ο Θεός συνεκέρασε το σώμα, τώ υστερούντι περισσοτέραν δούς τιμήν, 25 ίνα μη ή σχίσμα εν τώ σώματι, αλλά το αυτό υπέρ αλλήλων μεριμνώσι τα μέλη· 26 και είτε πάσχει έν μέλος, συμπάσχει πάντα τα μέλη, είτε δοξάζεται έν μέλος, συγχαίρει πάντα τα μέλη. 27 Υμείς δε εστε σώμα Χριστού και μέλη εκ μέρους. 28 Καί ούς μέν έθετο ο Θεός εν τή εκκλησία πρώτον αποστόλους, δεύτερον προφήτας, τρίτον διδασκάλους, έπειτα δυνάμεις, είτα χαρίσματα ιαμάτων, αντιλήψεις, κυβερνήσεις, γένη γλωσσών. 29 μη πάντες απόστολοι; μη πάντες προφήται; μη πάντες διδάσκαλοι; μη πάντες δυνάμεις;

30 μη πάντες χαρίσματα έχουσιν ιαμάτων; μη πάντες γλώσσαις λαλούσι; μη πάντες διερμηνεύουσι; 31 ζηλούτε δε τα χαρίσματα τα κρείτονα. και έτι καθ' υπερβολήν οδόν υμίν δείκνυμι.

Κεφάλαιο Ιγ΄

Προς ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Α’

Εάν ταίς γλώσσαις των ανθρώπων λαλώ και των αγγέλων, αγάπην δε μη έχω, γέγονα χαλκός ηχών ή κύμβαλον αλαλάζον. 2 και εάν έχω προφητείαν και ειδώ τα μυστήρια πάντα και πάσαν την γνώσιν, και εάν έχω πάσαν την πίστιν, ώστε όρη μεθιστάνειν, αγάπην δε μη έχω, ουδέν ειμι. 3 και εάν ψωμίσω πάντα τα υπάρχοντά μου, και εάν παραδώ το σώμά μου ίνα καυθήσωμαι, αγάπην δε μη έχω, ουδέν ωφελούμαι. 4 Η αγάπη μακροθυμεί, χρηστεύεται, η αγάπη ου ζηλοί, η αγάπη ου περπερεύεται, ου φυσιούται, 5 ουκ ασχημονεί, ου ζητεί τα εαυτής, ου παροξύνεται, ου λογίζεται το κακόν, 6 ου χαίρει επί τή αδικία, συγχαίρει δε τή αληθεία· 7 πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει. 8 Η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει. είτε δε προφητείαι, καταργηθήσονται· είτε γλώσσαι, παύσονται· είτε γνώσις, καταργηθήσεται. 9 εκ μέρους δε γινώσκομεν και εκ μέρους προφητεύομεν·

10 όταν δε έλθη το τέλειον, τότε το εκ μέρους καταργηθήσεται. 11 ότε ήμην νήπιος, ως νήπιος ελάλουν, ως νήπιος εφρόνουν, ως νήπιος ελογιζόμην· ότε δε γέγονα ανήρ, κατήργηκα τα τού νηπίου. 12 βλέπομεν γάρ άρτι δι' εσόπτρου εν αινίγματι, τότε δε πρόσωπον προς πρόσωπον· άρτι γινώσκω εκ μέρους, τότε δε επιγνώσομαι καθώς και επεγνώσθην. 13 νυνί δε μένει πίστις, ελπίς, αγάπη, τα τρία ταύτα· μείζων δε τούτων η αγάπη.

Κεφάλαιο Ιδ΄

Προς ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Α’

1 Διώκετε την αγάπην· ζηλούτε δε τα πνευματικά, μάλλον δε ίνα προφητεύητε. 2 ο γάρ λαλών γλώσση ουκ ανθρώποις λαλεί, αλλά τώ Θεώ· ουδείς γάρ ακούει, πνεύματι δε λαλεί μυστήρια· 3 ο δε προφητεύων ανθρώποις λαλεί οικοδομήν και παράκλησιν και παραμυθίαν. 4 ο λαλών γλώσση εαυτόν οικοδομεί, ο δε προφητεύων εκκλησίαν οικοδομεί. 5 θέλω δε πάντας υμάς λαλείν γλώσσαις, μάλλον δε ίνα προφητεύητε· μείζων γάρ ο προφητεύων ή ο λαλών γλώσσαις, εκτός ει μη διερμηνεύη, ίνα η εκκλησία οικοδομήν λάβη. 6 νυνί δε, αδελφοί, εάν έλθω προς υμάς γλώσσαις λαλών, τι υμάς ωφελήσω, εάν μη υμίν λαλήσω ή εν αποκαλύψει ή εν γνώσει ή εν προφητεία ή εν διδαχή; 7 όμως τα άψυχα φωνήν διδόντα, είτε αυλός είτε κιθάρα, εάν διαστολήν τοίς φθόγγοις μη διδώ, πώς γνωσθήσεται το αυλούμενον ή το κιθαριζόμενον; 8 και γάρ εάν άδηλον φωνήν σάλπιγξ δώ, τις παρασκευάσεται εις πόλεμον; 9 ούτω και υμείς διά της γλώσσης εάν μη εύσημον λόγον δώτε, πώς γνωσθήσεται το λαλούμενον; έσεσθε γάρ εις αέρα λαλούντες.

10 τοσαύτα ει τύχοι γένη φωνών εστιν εν κόσμω, και ουδέν αυτών άφωνον· 11 εάν ούν μη ειδώ την δύναμιν της φωνής, έσομαι τώ λαλούντι βάρβαρος και ο λαλών εν εμοί βάρβαρος. 12 ούτω και υμείς, επεί ζηλωταί εστε πνευμάτων, προς την οικοδομήν της εκκλησίας ζητείτε ίνα περισσεύητε. 13 Διόπερ ο λαλών γλώσση προσευχέσθω ίνα διερμηνεύη. 14 εάν γάρ προσεύχωμαι γλώσση, το πνεύμά μου προσεύχεται, ο δε νούς μου άκαρπός εστι. 15 τι ούν εστι; προσεύξομαι τώ πνεύματι, προσεύξομαι δε και τώ νοί· ψαλώ τώ πνεύματι, ψαλώ δε και τώ νοί. 16 επεί εάν ευλογήσης τώ πνεύματι, ο αναπληρών τον τόπον τού ιδιώτου πώς ερεί το αμήν επί τή σή ευχαριστία; επειδή τι λέγεις ουκ οίδε· 17 σύ μέν γάρ καλώς ευχαριστείς, αλλ' ο έτερος ουκ οικοδομείται. 18 ευχαριστώ τώ Θεώ μου, πάντων υμών μάλλον γλώσσαις λαλών· 19 αλλ' εν εκκλησία θέλω πέντε λόγους διά τού νοός μου λαλήσαι, ίνα και άλλους κατηχήσω, ή μυρίους λόγους εν γλώσση.

20 Αδελφοί, μη παιδία γίνεσθε ταίς φρεσίν, αλλά τή κακία νηπιάζετε, ταίς δε φρεσί τέλειοι γίνεσθε. 21 εν τώ νόμω γέγραπται ότι εν ετερογλώσσοις και εν χείλεσιν ετέροις λαλήσω τώ λαώ τούτω, και ουδ' ούτως εισακούσονταί μου λέγει Κύριος. 22 ώστε αι γλώσσαι εις σημείόν εισιν ου τοίς πιστεύουσιν, αλλά τοίς απίστοις, η δε προφητεία ου τοίς απίστοις, αλλά τοίς πιστεύουσιν. 23 Εάν ούν συνέλθη η εκκλησία όλη επί το αυτό και πάντες γλώσσαις λαλώσιν, εισέλθωσι δε ιδιώται ή άπιστοι, ουκ ερούσιν ότι μαίνεσθε; 24 εάν δε πάντες προφητεύωσιν, εισέλθη δε τις άπιστος ή ιδιώτης, ελέγχεται υπό πάντων, ανακρίνεται υπό πάντων, 25 και ούτω τα κρυπτά της καρδίας αυτού φανερά γίνεται· και ούτω πεσών επί πρόσωπον προσκυνήσει τώ Θεώ, απαγγέλλων ότι ο Θεός όντως εν υμίν εστι. 26 Τί ούν εστιν, αδελφοί; όταν συνέρχησθε, έκαστος υμών ψαλμόν έχει, διδαχήν έχει, γλώσσαν έχει, αποκάλυψιν έχει, ερμηνείαν έχει· πάντα προς οικοδομήν γινέσθω. 27 είτε γλώσση τις λαλεί, κατά δύο ή το πλείστον τρεις, και ανά μέρος, και είς διερμηνευέτω· 28 εάν δε μη ή διερμηνευτής, σιγάτω εν εκκλησία, εαυτώ δε λαλείτω και τώ Θεώ. 29 προφήται δε δύο ή τρεις λαλείτωσαν, και οι άλλοι διακρινέτωσαν·

30 εάν δε άλλω αποκαλυφθή καθημένω, ο πρώτος σιγάτω. 31 δύνασθε γάρ καθ' ένα πάντες προφητεύειν, ίνα πάντες μανθάνωσι και πάντες παρακαλώνται· 32 και πνεύματα προφητών προφήταις υποτάσσεται· 33 ου γάρ εστιν ακαταστασίας ο Θεός, αλλά ειρήνης. 34 Ως εν πάσαις ταίς εκκλησίαις των αγίων, αι γυναίκες υμών εν ταίς εκκλησίαις σιγάτωσαν· ου γάρ επιτέτραπται αυταίς λαλείν, αλλ' υποτάσεσθαι, καθώς και ο νόμος λέγει. 35 ει δε τι μαθείν θέλουσιν, εν οίκω τους ιδίους άνδρας επερωτάτωσαν· αισχρόν γάρ εστι γυναιξίν εν εκκλησία λαλείν. 36 ή αφ' υμών ο λόγος τού Θεού εξήλθεν, ή εις υμάς μόνους κατήντησεν; 37 Εί τις δοκεί προφήτης είναι ή πνευματικός, επιγινωσκέτω ά γράφω υμίν, ότι τού Κυρίου εισίν εντολαί· 38 ει δε τις αγνοεί, αγνοείτω. 39 Ώστε, αδελφοί, ζηλούτε το προφητεύειν, και το λαλείν γλώσσαις μη κωλύετε·

Κεφάλαιο Ιε΄

Προς ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Α’

1 Γνωρίζω δε υμίν, αδελφοί, το ευαγγέλιον ό ευηγγελισάμην υμίν, ό και παρελάβετε, εν ώ και εστήκατε, 2 δι' ού και σώζεσθε, τίνι λόγω ευηγγελισάμην υμίν ει κατέχετε, εκτός ει μη εική επιστεύσατε. 3 παρέδωκα γάρ υμίν εν πρώτοις, ό και παρέλαβον, ότι Χριστός απέθανεν υπέρ των αμαρτιών ημών κατά τας γραφάς, 4 και ότι ετάφη, και ότι εγήγερται τή ημέρα τή τρίτη κατά τας γραφάς, 5 και ότι ώφθη Κηφά, είτα τοίς δώδεκα· 6 έπειτα ώφθη επάνω πεντακοσίοις αδελφοίς εφάπαξ, εξ ών οι πλείους μένουσιν έως άρτι, τινές δε και εκοιμήθησαν· 7 έπειτα ώφθη Ιακώβω, είτα τοίς αποστόλοις πάσιν· 8 έσχατον δε πάντων ωσπερεί τώ εκτρώματι ώφθη καμοί. 9 εγώ γάρ ειμι ο ελάχιστος των αποστόλων, ός ουκ ειμί ικανός καλείσθαι απόστολος, διότι εδίωξα την εκκλησίαν τού Θεού·

10 χάριτι δε Θεού ειμι ό ειμι· και η χάρις αυτού η εις εμέ ου κενή εγενήθη, αλλά περισσότερον αυτών πάντων εκοπίασα, ουκ εγώ δε, αλλ' η χάρις τού Θεού η σύν εμοί. 11 είτε ούν εγώ είτε εκείνοι, ούτω κηρύσσομεν και ούτως επιστεύσατε. 12 Ει δε Χριστός κηρύσσεται ότι εκ νεκρών εγήγερται, πώς λέγουσί τινες εν υμίν ότι ανάστασις νεκρών ουκ έστιν; 13 ει δε ανάστασις νεκρών ουκ έστιν, ουδέ Χριστός εγήγερται· 14 ει δε Χριστός ουκ εγήγερται, κενόν άρα το κήρυγμα ημών, κενή δε και η πίστις υμών. 15 ευρισκόμεθα δε και ψευδομάρτυρες τού Θεού, ότι εμαρτυρήσαμεν κατά τού Θεού ότι ήγειρε τον Χριστόν, ον ουκ ήγειρεν, είπερ άρα νεκροί ουκ εγείρονται· 16 ει γάρ νεκροί ουκ εγείρονται, ουδέ Χριστός εγήγερται. 17 ει δε Χριστός ουκ εγήγερται, ματαία η πίστις υμών· έτι εστέ εν ταίς αμαρτίαις υμών. 18 άρα και οι κοιμηθέντες εν Χριστώ απώλοντο. 19 ει εν τή ζωή ταύτη ηλπικότες εσμέν εν Χριστώ μόνον, ελεεινότεροι πάντων ανθρώπων εσμέν.

20 Νυνί δε Χριστός εγήγερται εκ νεκρών, απαρχή των κεκοιμημένων εγένετο. 21 επειδή γάρ δι' ανθρώπου ο θάνατος, και δι' ανθρώπου ανάστασις νεκρών. 22 ώσπερ γάρ εν τώ Αδάμ πάντες αποθνήσκουσιν, ούτω και εν τώ Χριστώ πάντες ζωοποιηθήσονται. 23 έκαστος δε εν τώ ιδίω τάγματι· απαρχή Χριστός, έπειτα οι Χριστού εν τή παρουσία αυτού· 24 είτα το τέλος, όταν παραδώ την βασιλείαν τώ Θεώ και πατρί, όταν καταργήση πάσαν αρχήν και πάσαν εξουσίαν και δύναμιν. 25 δεί γάρ αυτόν βασιλεύειν άχρις ού αν θή πάντας τους εχθρούς υπό τους πόδας αυτού. 26 έσχατος εχθρός καταργείται ο θάνατος· 27 πάντα γάρ υπέταξεν υπό τους πόδας αυτού. όταν δε είπη ότι πάντα υποτέτακται, δήλον ότι εκτός τού υποτάξαντος αυτώ τα πάντα. 28 όταν δε υποταγή αυτώ τα πάντα, τότε και αυτός ο υιός υποταγήσεται τώ υποτάξαντι αυτώ τα πάντα, ίνα ή ο Θεός τα πάντα εν πάσιν. 29 Επεί τι ποιήσουσιν οι βαπτιζόμενοι υπέρ των νεκρών, ει όλως νεκροί ουκ εγείρονται; τι και βαπτίζονται υπέρ των νεκρών;

30 τι και ημείς κινδυνεύομεν πάσαν ώραν; 31 καθ' ημέραν αποθνήσκω, νή την υμετέραν καύχησιν ήν έχω εν Χριστώ Ιησού τώ Κυρίω ημών. 32 ει κατά άνθρωπον εθηριομάχησα εν Εφέσω, τι μοι το όφελος; ει νεκροί ουκ εγείρονται, φάγωμεν και πίωμεν, αύριον γάρ αποθνήσκομεν. 33 μη πλανάσθε· φθείρουσιν ήθη χρηστά ομιλίαι κακαί. 34 εκνήψατε δικαίως και μη αμαρτάνετε· αγνωσίαν γάρ Θεού τινες έχουσι· προς εντροπήν υμίν λέγω. 35 Αλλ' ερεί τις· πώς εγείρονται οι νεκροί; ποίω δε σώματι έρχονται; 36 άφρον, σύ ό σπείρεις ου ζωοποιείται, εάν μη αποθάνη· 37 και ό σπείρεις, ου το σώμα το γενησόμενον σπείρεις, αλλά γυμνόν κόκκον, ει τύχοι σίτου ή τινος των λοιπών· 38 ο δε Θεός αυτώ δίδωσι σώμα καθώς ηθέλησε, και εκάστω των σπερμάτων το ίδιον σώμα. 39 ου πάσα σάρξ η αυτή σάρξ, αλλά άλλη μέν ανθρώπων, άλλη δε σάρξ κτηνών, άλλη δε ιχθύων, άλλη δε πετεινών.

40 και σώματα επουράνια, και σώματα επίγεια· αλλ' ετέρα μέν η των επουρανίων δόξα, ετέρα δε η των επιγείων. 41 άλλη δόξα ηλίου, και άλλη δόξα σελήνης, και άλλη δόξα αστέρων· αστήρ γάρ αστέρος διαφέρει εν δόξη. 42 ούτω και η ανάστασις των νεκρών, σπείρεται εν φθορά, εγείρεται εν αφθαρσία· 43 σπείρεται εν ατιμία, εγείρεται εν δόξη· σπείρεται εν ασθενεία, εγείρεται εν δυνάμει· 44 σπείρεται σώμα ψυχικόν, εγείρεται σώμα πνευματικόν. έστι σώμα ψυχικόν, και έστι σώμα πνευματικόν. 45 ούτω και γέγραπται· εγένετο ο πρώτος άνθρωπος Αδάμ εις ψυχήν ζώσαν· ο έσχατος Αδάμ εις πνεύμα ζωοποιούν· 46 αλλ' ου πρώτον το πνευματικόν, αλλά το ψυχικόν, έπειτα το πνευματικόν. 47 ο πρώτος άνθρωπος εκ γής χοϊκός, ο δεύτερος άνθρωπος ο Κύριος εξ ουρανού. 48 οίος ο χοϊκός, τοιούτοι και οι χοϊκοί, και οίος ο επουράνιος, τοιούτοι και οι επουράνιοι. 49 και καθώς εφορέσαμεν την εικόνα τού χοϊκού, φορέσομεν και την εικόνα τού επουρανίου.

50 Τούτο δε φημι, αδελφοί, ότι σάρξ και αίμα βασιλείαν Θεού κληρονομήσαι ου δύνανται, ουδέ η φθορά την αφθαρσίαν κληρονομεί. 51 ιδού μυστήριον υμίν λέγω· πάντες μέν ου κοιμηθησόμεθα, πάντες δε αλλαγησόμεθα, 52 εν ατόμω, εν ριπή οφθαλμού, εν τή εσχάτη σάλπιγγι· σαλπίσει γάρ, και οι νεκροί εγερθήσονται άφθαρτοι, και ημείς αλλαγησόμεθα. 53 δεί γάρ το φθαρτόν τούτο ενδύσασθαι αφθαρσίαν και το θνητόν τούτο ενδύσασθαι αθανασίαν. 54 όταν δε το φθαρτόν τούτο ενδύσηται αφθαρσίαν και το θνητόν τούτο ενδύσηται αθανασίαν, τότε γενήσεται ο λόγος ο γεγραμμένος· κατεπόθη ο θάνατος εις νίκος. 55 που σου, θάνατε, το κέντρον; που σου, άδη, το νίκος; 56 το δε κέντρον τού θανάτου η αμαρτία, η δε δύναμις της αμαρτίας ο νόμος. 57 τώ δε Θεώ χάρις τώ διδόντι ημίν το νίκος διά τού Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. 58 Ώστε, αδελφοί μου αγαπητοί, εδραίοι γίνεσθε, αμετακίνητοι, περισσεύοντες εν τώ έργω τού Κυρίου πάντοτε, ειδότες ότι ο κόπος υμών ουκ έστι κενός εν Κυρίω.

Κεφάλαιο Ιστ΄

Προς ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Α’

1 Περί δε της λογείας της εις τους αγίους, ώσπερ διέταξα ταίς εκκλησίαις της Γαλατίας, ούτω και υμείς ποιήσατε. 2 κατά μίαν σαββάτων έκαστος υμών παρ' εαυτώ τιθέτω θησαυρίζων ό,τι αν ευοδώται, ίνα μη όταν έλθω τότε λογείαι γίνωνται. 3 όταν δε παραγένωμαι, ούς εάν δοκιμάσητε, δι' επιστολών τούτους πέμψω απενεγκείν την χάριν υμών εις Ιερουσαλήμ· 4 εάν δε άξιον ή τού καμέ πορεύεσθαι, σύν εμοί πορεύσονται. 5 Ελεύσομαι δε προς υμάς όταν Μακεδονίαν διέλθω· Μακεδονίαν γάρ διέρχομαι· 6 προς υμάς δε τυχόν παραμενώ ή και παραχειμάσω, ίνα υμείς με προπέμψητε ού εάν πορεύωμαι. 7 ου θέλω γάρ υμάς άρτι εν παρόδω ιδείν, ελπίζω δε χρόνον τινά επιμείναι προς υμάς, εάν ο Κύριος επιτρέψη. 8 επιμενώ δε εν Εφέσω έως της πεντηκοστής· 9 θύρα γάρ μοι ανέωγε μεγάλη και ενεργής, και αντικείμενοι πολλοί.

10 Εάν δε έλθη Τιμόθεος, βλέπετε ίνα αφόβως γένηται προς υμάς· το γάρ έργον Κυρίου εργάζεται ως καγώ· μη τις ούν αυτόν εξουθενήση. 11 προπέμψατε δε αυτόν εν ειρήνη, ίνα έλθη προς με· εκδέχομαι γάρ αυτόν μετά των αδελφών. 12 Περί δε Απολλώ τού αδελφού πολλά παρεκάλεσα αυτόν ίνα έλθη προς υμάς μετά των αδελφών· και πάντως ουκ ήν θέλημα ίνα νύν έλθη, ελεύσεται δε όταν ευκαιρήση. 13 Γρηγορείτε, στήκετε εν τή πίστει, ανδρίζεσθε, κραταιούσθε. 14 πάντα υμών εν αγάπη γινέσθω. 15 Παρακαλώ δε υμάς, αδελφοί· οίδατε την οικίαν Στεφανά, ότι εστίν απαρχή της Αχαίας και εις διακονίαν τοίς αγίοις έταξαν εαυτούς· 16 ίνα και υμείς υποτάσσησθε τοίς τοιούτοις και παντί τώ συνεργούντι και κοπιώντι. 17 χαίρω δε επί τή παρουσία Στεφανά και Φορτουνάτου και Αχαϊκού, ότι το υμών υστέρημα ούτοι ανεπλήρωσαν· 18 ανέπαυσαν γάρ το εμόν πνεύμα και το υμών. Επιγινώσκετε ούν τους τοιούτους. 19 Ασπάζονται υμάς αι εκκλησίαι της Ασίας. ασπάζονται υμάς εν Κυρίω πολλά Ακύλας και Πρίσκιλλα σύν τή κατ' οίκον αυτών εκκλησία.

20 ασπάζονται υμάς οι αδελφοί πάντες. ασπάσασθε αλλήλους εν φιλήματι αγίω. 21 Ο ασπασμός τή εμή χειρί Παύλου. 22 εί τις ου φιλεί τον Κύριον Ιησούν Χριστόν, ήτω ανάθεμα. μαράν αθά. 23 Η χάρις τού Κυρίου Ιησού Χριστού μεθ' υμών. 24 η αγάπη μου μετά πάντων υμών εν Χριστώ Ιησού· αμήν.

Προς ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Β’

Κεφάλαιο α΄

1 Παύλος, απόστολος Ιησού Χριστού διά θελήματος Θεού, και Τιμόθεος ο αδελφός, τή εκκλησία τού Θεού τή ούση εν Κορίνθω σύν τοίς αγίοις τοίς ούσιν εν όλη τή Αχαία. 2 χάρις υμίν και ειρήνη από Θεού πατρός ημών και Κυρίου Ιησού Χριστού. 3 Ευλογητός ο Θεός και πατήρ τού Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, ο πατήρ των οικτιρμών και Θεός πάσης παρακλήσεως, 4 ο παρακαλών ημάς εν πάση τή θλίψει ημών, εις το δύνασθαι ημάς παρακαλείν τους εν πάση θλίψει διά της παρακλήσεως ής παρακαλούμεθα αυτοί υπό τού Θεού· 5 ότι καθώς περισσεύει τα παθήματα τού Χριστού εις ημάς, ούτω διά Χριστού περισσεύει και η παράκλησις ημών. 6 είτε δε θλιβόμεθα, υπέρ της υμών παρακλήσεως και σωτηρίας της ενεργουμένης εν υπομονή των αυτών παθημάτων ών και ημείς πάσχομεν, και η ελπίς ημών βεβαία υπέρ υμών· είτε παρακαλούμεθα, υπέρ της υμών παρακλήσεως και σωτηρίας, 7 ειδότες ότι ώσπερ κοινωνοί εστε των παθημάτων, ούτω και της παρακλήσεως. 8 Ου γάρ θέλομεν υμάς αγνοείν, αδελφοί, υπέρ της θλίψεως ημών της γενομένης ημίν εν τή Ασία, ότι καθ' υπερβολήν εβαρήθημεν υπέρ δύναμιν, ώστε εξαπορηθήναι ημάς και τού ζήν· 9 αλλά αυτοί εν εαυτοίς το απόκριμα τού θανάτου εσχήκαμεν, ίνα μη πεποιθότες ώμεν εφ' εαυτοίς, αλλ' επί τώ Θεώ τώ εγείροντι τους νεκρούς·

10 ός εκ τηλικούτου θανάτου ερρύσατο ημάς και ρύεται, εις ον ηλπίκαμεν ότι και έτι ρύσεται, 11 συνυπουργούντων και υμών υπέρ ημών τή δεήσει, ίνα εκ πολλών προσώπων το εις ημάς χάρισμα διά πολλών ευχαριστηθή υπέρ ημών. 12 Η γάρ καύχησις ημών αύτη εστί, το μαρτύριον της συνειδήσεως ημών, ότι εν απλότητι και ειλικρινεία Θεού, ουκ εν σοφία σαρκική, αλλ' εν χάριτι Θεού ανεστράφημεν εν τώ κόσμω, περισσοτέρως δε προς υμάς. 13 ου γάρ άλλα γράφομεν υμίν, αλλ' ή ά αναγινώσκετε ή και επιγινώσκετε, ελπίζω δε ότι και έως τέλους επιγνώσεσθε, 14 καθώς και επέγνωτε ημάς από μέρους, ότι καύχημα υμών εσμεν, καθάπερ και υμείς ημών, εν τή ημέρα τού Κυρίου Ιησού. 15 Καί ταύτη τή πεποιθήσει εβουλόμην προς υμάς ελθείν πρότερον, ίνα δευτέραν χάριν έχητε, 16 και δι' υμών διελθείν εις Μακεδονίαν, και πάλιν από Μακεδονίας ελθείν προς υμάς και υφ' υμών προπεμφθήναι εις την Ιουδαίαν. 17 τούτο ούν βουλόμενος μήτι άρα τή ελαφρία εχρησάμην; ή ά βουλεύομαι, κατά σάρκα βουλεύομαι, ίνα ή παρ' εμοί το ναί ναί και το ού ού; 18 πιστός δε ο Θεός ότι ο λόγος ημών ο προς υμάς ουκ εγένετο ναί και ού. 19 ο γάρ τού Θεού υιός Ιησούς Χριστός ο εν υμίν δι' ημών κηρυχθείς, δι' εμού και Σιλουανού και Τιμοθέου, ουκ εγένετο ναί και ού, αλλά ναί εν αυτώ γέγονεν·

20 όσαι γάρ επαγγελίαι Θεού, εν αυτώ το ναί και εν αυτώ το αμήν, τώ Θεώ προς δόξαν δι' ημών. 21 ο δε βεβαιών ημάς σύν υμίν εις Χριστόν και χρίσας ημάς Θεός, 22 ο και σφραγισάμενος ημάς και δούς τον αρραβώνα τού Πνεύματος εν ταίς καρδίαις ημών. 23 Εγώ δε μάρτυρα τον Θεόν επικαλούμαι επί την εμήν ψυχήν, ότι φειδόμενος υμών ουκέτι ήλθον εις Κόρινθον. 24 ουχ ότι κυριεύομεν υμών της πίστεως, αλλά συνεργοί εσμεν της χαράς υμών· τή γάρ πίστει εστήκατε.

Κεφάλαιο β΄

Προς ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Β’

1 Έκρινα δε εμαυτώ τούτο, το μη πάλιν εν λύπη ελθείν προς υμάς. 2 ει γάρ εγώ λυπώ υμάς, και τις εστιν ο ευφραίνων με ει μη ο λυπούμενος εξ εμού; 3 και έγραψα υμίν τούτο αυτό, ίνα μη ελθών λύπην έχω αφ' ών έδει με χαίρειν, πεποιθώς επί πάντας υμάς ότι η εμή χαρά πάντων υμών εστιν. 4 εκ γάρ πολλής θλίψεως και συνοχής καρδίας έγραψα υμίν διά πολλών δακρύων, ουχ ίνα λυπηθήτε, αλλά την αγάπην ίνα γνώτε ήν έχω περισσοτέρως εις υμάς. 5 Ει δε τις λελύπηκεν, ουκ εμέ λελύπηκεν, αλλά από μέρους ίνα μη επιβαρώ, πάντας υμάς. 6 ικανόν τώ τοιούτω η επιτιμία αύτη η υπό των πλειόνων· 7 ώστε τουναντίον μάλλον υμάς χαρίσασθαι και παρακαλέσαι, μήπως τή περισσοτέρα λύπη καταποθή ο τοιούτος. 8 διό παρακαλώ υμάς κυρώσαι εις αυτόν αγάπην. 9 εις τούτο γάρ και έγραψα, ίνα γνώ την δοκιμήν υμών, ει εις πάντα υπήκοοί εστε.

10 ώ δε τι χαρίζεσθε, και εγώ· και γάρ εγώ εί τι κεχάρισμαι ώ κεχάρισμαι, δι' υμάς εν προσώπω Χριστού, 11 ίνα μη πλεονεκτηθώμεν υπό τού σατανά· ου γάρ αυτού τα νοήματα αγνοούμεν. 12 Ελθών δε εις την Τρωάδα εις το ευαγγέλιον τού Χριστού, και θύρας μοι ανεωγμένης εν Κυρίω, 13 ουκ έσχηκα άνεσιν τώ πνεύματί μου τού μη ευρείν με Τίτον τον αδελφόν μου, αλλά αποταξάμενος αυτοίς εξήλθον εις Μακεδονίαν. 14 Τώ δε Θεώ χάρις τώ πάντοτε θριαμβεύοντι ημάς εν τώ Χριστώ και την οσμήν της γνώσεως αυτού φανερούντι δι' ημών εν παντί τόπω· 15 ότι Χριστού ευωδία εσμέν τώ Θεώ εν τοίς σωζομένοις και εν τοίς απολλυμένοις, 16 οίς μέν οσμή θανάτου εις θάνατον, οίς δε οσμή ζωής εις ζωήν. και προς ταύτα τις ικανός; 17 ου γάρ εσμεν ως οι λοιποί καπηλεύοντες τον λόγον τού Θεού, αλλ' ως εξ ειλικρινείας, αλλ' ως εκ Θεού κατενώπιον τού Θεού εν Χριστώ λαλούμεν.

Κεφάλαιο γ΄

Προς ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Β’

1 Αρχόμεθα πάλιν εαυτούς συνιστάνειν; ει μη χρήζομεν ώς τινες συστατικών επιστολών προς υμάς ή εξ υμών συστατικών; 2 η επιστολή ημών υμείς εστε, εγγεγραμμένη εν ταίς καρδίαις ημών, γινωσκομένη και αναγινωσκομένη υπό πάντων ανθρώπων, 3 φανερούμενοι ότι εστέ επιστολή Χριστού διακονηθείσα υφ' ημών, εγγεγραμμένη ου μέλανι, αλλά Πνεύματι Θεού ζώντος, ουκ εν πλαξί λιθίναις, αλλά εν πλαξί καρδίαις σαρκίναις. 4 Πεποίθησιν δε τοιαύτην έχομεν διά τού Χριστού προς τον Θεόν. 5 ουχ ότι ικανοί εσμεν αφ' εαυτών λογίσασθαί τι ως εξ εαυτών, αλλ' η ικανότης ημών εκ τού Θεού, 6 ός και ικάνωσεν ημάς διακόνους καινής διαθήκης, ου γράμματος, αλλά πνεύματος· το γάρ γράμμα αποκτέννει, το δε πνεύμα ζωοποιεί. 7 Ει δε η διακονία τού θανάτου εν γράμμασιν εντετυπωμένη εν λίθοις εγενήθη εν δόξη, ώστε μη δύνασθαι ατενίσαι τους υιούς Ισραήλ εις το πρόσωπον Μωϋσέως διά την δόξαν τού προσώπου αυτού την καταργουμένην, 8 πώς ουχί μάλλον η διακονία τού πνεύματος έσται εν δόξη; 9 ει γάρ η διακονία της κατακρίσεως δόξα, πολλώ μάλλον περισσεύει η διακονία της δικαιοσύνης εν δόξη.

10 και γάρ ουδέ δεδόξασται το δεδοξασμένον εν τούτω τώ μέρει ένεκεν της υπερβαλλούσης δόξης. 11 ει γάρ το καταργούμενον διά δόξης, πολλώ μάλλον το μένον εν δόξη. 12 Έχοντες ούν τοιαύτην ελπίδα πολλή παρρησία χρώμεθα, 13 και ου καθάπερ Μωϋσής ετίθει κάλυμμα επί το πρόσωπον εαυτού προς το μη ατενίσαι τους υιούς Ισραήλ εις το τέλος τού καταργουμένου. 14 αλλ' επωρώθη τα νοήματα αυτών. άχρι γάρ της σήμερον το αυτό κάλυμμα επί τή αναγνώσει της παλαιάς διαθήκης μένει, μη ανακαλυπτόμενον, ότι εν Χριστώ καταργείται, 15 αλλ' έως σήμερον ηνίκα αν αναγινώσκεται Μωϋσής, κάλυμμα επί την καρδίαν αυτών κείται· 16 ηνίκα δ' αν επιστρέψη προς Κύριον, περιαιρείται το κάλυμμα. 17 ο δε Κύριος το Πνεύμά εστιν· ού δε το Πνεύμα Κυρίου, εκεί ελευθερία. 18 ημείς δε πάντες ανακεκαλυμμένω προσώπω την δόξαν Κυρίου κατοπτριζόμενοι την αυτήν εικόνα μεταμορφούμεθα από δόξης εις δόξαν, καθάπερ από Κυρίου Πνεύματος.

Κεφάλαιο δ΄

Προς ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Β’

1 Διά τούτο, έχοντες την διακονίαν ταύτην καθώς ηλεήθημεν, ουκ εκκακούμεν, 2 αλλ' απειπάμεθα τα κρυπτά της αισχύνης, μη περιπατούντες εν πανουργία μηδέ δολούντες τον λόγον τού Θεού, αλλά τή φανερώσει της αληθείας συνιστώντες εαυτούς προς πάσαν συνείδησιν ανθρώπων ενώπιον τού Θεού. 3 ει δε και έστι κεκαλυμμένον το ευαγγέλιον ημών, εν τοίς απολλυμένοις εστί κεκαλυμμένον, 4 εν οίς ο θεός τού αιώνος τούτου ετύφλωσε τα νοήματα των απίστων εις το μη αυγάσαι αυτοίς τον φωτισμόν τού ευαγγελίου της δόξης τού Χριστού, ός εστιν εικών τού Θεού. 5 ου γάρ εαυτούς κηρύσσομεν, αλλά Χριστόν Ιησούν Κύριον, εαυτούς δε δούλους υμών διά Ιησούν. 6 ότι ο Θεός ο ειπών εκ σκότους φώς λάμψαι, ός έλαμψεν εν ταίς καρδίαις ημών προς φωτισμόν της γνώσεως της δόξης τού Θεού εν προσώπω Ιησού Χριστού. 7 Έχομεν δε τον θησαυρόν τούτον εν οστρακίνοις σκεύεσιν, ίνα η υπερβολή της δυνάμεως ή τού Θεού και μη εξ ημών, 8 εν παντί θλιβόμενοι αλλ' ου στενοχωρούμενοι, απορούμενοι αλλ' ουκ εξαπορούμενοι, 9 διωκόμενοι αλλ' ουκ εγκαταλειπόμενοι, καταβαλλόμενοι αλλ' ουκ απολλύμενοι,

10 πάντοτε την νέκρωσιν τού Κυρίου Ιησού εν τώ σώματι περιφέροντες, ίνα και η ζωή τού Ιησού εν τώ σώματι ημών φανερωθή. 11 αεί γάρ ημείς οι ζώντες εις θάνατον παραδιδόμεθα διά Ιησούν, ίνα και η ζωή τού Ιησού φανερωθή εν τή θνητή σαρκί ημών. 12 ώστε ο μέν θάνατος εν ημίν ενεργείται, η δε ζωή εν υμίν. 13 έχοντες δε το αυτό πνεύμα της πίστεως κατά το γεγραμμένον, επίστευσα, διό ελάλησα, και ημείς πιστεύομεν, διό και λαλούμεν, 14 ειδότες ότι ο εγείρας τον Κύριον Ιησούν και ημάς διά Ιησού εγερεί και παραστήσει σύν υμίν. 15 τα γάρ πάντα δι' υμάς, ίνα η χάρις πλεονάσασα διά των πλειόνων την ευχαριστίαν περισσεύση εις την δόξαν τού Θεού. 16 Διό ουκ εκκακούμεν, αλλ' ει και ο έξω ημών άνθρωπος διαφθείρεται, αλλ' ο έσωθεν ανακαινούται ημέρα και ημέρα. 17 το γάρ παραυτίκα ελαφρόν της θλίψεως ημών καθ' υπερβολήν εις υπερβολήν αιώνιον βάρος δόξης κατεργάζεται ημίν, 18 μη σκοπούντων ημών τα βλεπόμενα, αλλά τα μη βλεπόμενα· τα γάρ βλεπόμενα πρόσκαιρα, τα δε μη βλεπόμενα αιώνια.

Κεφάλαιο ε΄

Προς ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Β’

1 Οίδαμεν γάρ ότι εάν η επίγειος ημών οικία τού σκήνους καταλυθή, οικοδομήν εκ Θεού έχομεν, οικίαν αχειροποίητον αιώνιον εν τοίς ουρανοίς. 2 και γάρ εν τούτω στενάζομεν, το οικητήριον ημών το εξ ουρανού επενδύσασθαι επιποθούντες, 3 εί γε και ενδυσάμενοι ου γυμνοί ευρεθησόμεθα. 4 και γάρ οι όντες εν τώ σκήνει στενάζομεν, βαρούμενοι εφ' ώ ου θέλομεν εκδύσασθαι, αλλ' επενδύσασθαι, ίνα καταποθή το θνητόν υπό της ζωής. 5 ο δε κατεργασάμενος ημάς εις αυτό τούτο Θεός, ο και δούς ημίν τον αρραβώνα τού Πνεύματος. 6 Θαρρούντες ούν πάντοτε και ειδότες ότι ενδημούντες εν τώ σώματι εκδημούμεν από τού Κυρίου· 7 διά πίστεως γάρ περιπατούμεν, ου διά είδους· 8 θαρρούμεν δε και ευδοκούμεν μάλλον εκδημήσαι εκ τού σώματος και ενδημήσαι προς τον Κύριον. 9 διό και φιλοτιμούμεθα, είτε ενδημούντες είτε εκδημούντες, ευάρεστοι αυτώ είναι.

10 τους γάρ πάντας ημάς φανερωθήναι δεί έμπροσθεν τού βήματος τού Χριστού, ίνα κομίσηται έκαστος τα διά τού σώματος προς ά έπραξεν, είτε αγαθόν είτε κακόν. 11 Ειδότες ούν τον φόβον τού Κυρίου ανθρώπους πείθομεν, Θεώ δε πεφανερώμεθα, ελπίζω δε και εν ταίς συνειδήσεσιν υμών πεφανερώσθαι. 12 ου γάρ πάλιν εαυτούς συνιστάνομεν υμίν, αλλά αφορμήν διδόντες υμίν καυχήματος υπέρ ημών, ίνα έχητε προς τους εν προσώπω καυχωμένους και ου καρδία. 13 είτε γάρ εξέστημεν, Θεώ, είτε σωφρονούμεν, υμίν. 14 η γάρ αγάπη τού Χριστού συνέχει ημάς, 15 κρίναντας τούτο, ότι ει είς υπέρ πάντων απέθανεν, άρα οι πάντες απέθανον· και υπέρ πάντων απέθανεν, ίνα οι ζώντες μηκέτι εαυτοίς ζώσιν, αλλά τώ υπέρ αυτών αποθανόντι και εγερθέντι. 16 Ώστε ημείς από τού νύν ουδένα οίδαμεν κατά σάρκα· ει δε και εγνώκαμεν κατά σάρκα Χριστόν, αλλά νύν ουκέτι γινώσκομεν. 17 ώστε εί τις εν Χριστώ καινή κτίσις· τα αρχαία παρήλθεν, ιδού γέγονε καινά τα πάντα. 18 τα δε πάντα εκ τού Θεού τού καταλλάξαντος ημάς εαυτώ διά Ιησού Χριστού και δόντος ημίν την διακονίαν της καταλλαγής, 19 ως ότι Θεός ήν εν Χριστώ κόσμον καταλλάσσων εαυτώ, μη λογιζόμενος αυτοίς τα παραπτώματα αυτών, και θέμενος εν ημίν τον λόγον της καταλλαγής.

20 Υπέρ Χριστού ούν πρεσβεύομεν ως τού Θεού παρακαλούντος δι' ημών· δεόμεθα υπέρ Χριστού, καταλλάγητε τώ Θεώ· 21 τον γάρ μη γνόντα αμαρτίαν υπέρ ημών αμαρτίαν εποίησεν, ίνα ημείς γενώμεθα δικαιοσύνη Θεού εν αυτώ.

Κεφάλαιο στ΄

Προς ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Β’

1 Συνεργούντες δε και παρακαλούμεν μη εις κενόν την χάριν τού Θεού δέξασθαι υμάς· 2 - λέγει γάρ· καιρώ δεκτώ επήκουσά σου και εν ημέρα σωτηρίας εβοήθησά σοι· ιδού νύν καιρός ευπρόσδεκτος, ιδού νύν ημέρα σωτηρίας - 3 μηδεμίαν εν μηδενί διδόντες προσκοπήν, ίνα μη μωμηθή η διακονία, 4 αλλ' εν παντί συνιστώντες εαυτούς ως Θεού διάκονοι, εν υπομονή πολλή, εν θλίψεσιν, εν ανάγκαις, εν στενοχωρίαις, 5 εν πληγαίς, εν φυλακαίς, εν ακαταστασίαις, εν κόποις, εν αγρυπνίαις, εν νηστείαις, 6 εν αγνότητι, εν γνώσει, εν μακροθυμία, εν χρηστότητι, εν Πνεύματι αγίω, εν αγάπη ανυποκρίτω, 7 εν λόγω αληθείας, εν δυνάμει Θεού, διά των όπλων της δικαιοσύνης των δεξιών και αριστερών, 8 διά δόξης και ατιμίας, διά δυσφημίας και ευφημίας, ως πλάνοι και αληθείς, 9 ως αγνοούμενοι και επιγινωσκόμενοι, ως αποθνήσκοντες και ιδού ζώμεν, ως παιδευόμενοι και μη θανατούμενοι,

10 ως λυπούμενοι αεί δε χαίροντες, ως πτωχοί, πολλούς δε πλουτίζοντες, ως μηδέν έχοντες και πάντα κατέχοντες. 11 Τό στόμα ημών ανέωγε προς υμάς, Κορίνθιοι, η καρδία ημών πεπλάτυνται· 12 ου στενοχωρείσθε εν ημίν, στενοχωρείσθε δε εν τοίς σπλάγχνοις υμών· 13 την δε αυτήν αντιμισθίαν, ως τέκνοις λέγω, πλατύνθητε και υμείς. 14 Μή γίνεσθε ετεροζυγούντες απίστοις· τις γάρ μετοχή δικαιοσύνη και ανομία; τις δε κοινωνία φωτί προς σκότος; 15 τις δε συμφώνησις Χριστώ προς Βελίαλ; ή τις μερίς πιστώ μετά απίστου; 16 τις δε συγκατάθεσις ναώ Θεού μετά ειδώλων; υμείς γάρ ναός Θεού εστε ζώντος, καθώς είπεν ο Θεός ότι ενοικήσω εν αυτοίς και εμπεριπατήσω, και έσομαι αυτών Θεός, και αυτοί έσονταί μοι λαός. 17 διό εξέλθετε εκ μέσου αυτών και αφορίσθητε, λέγει Κύριος, και ακαθάρτου μη άπτεσθε, καγώ εισδέξομαι υμάς, 18 και έσομαι υμίν εις πατέρα και υμείς έσεσθέ μοι εις υιούς και θυγατέρας, λέγει Κύριος παντοκράτωρ.

Κεφάλαιο ζ΄

Προς ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Β’

1 Ταύτας ούν έχοντες τας επαγγελίας, αγαπητοί, καθαρίσωμεν εαυτούς από παντός μολυσμού σαρκός και πνεύματος, επιτελούντες αγιωσύνην εν φόβω Θεού. 2 Χωρήσατε ημάς· ουδένα ηδικήσαμεν, ουδένα εφθείραμεν, ουδένα επλεονεκτήσαμεν. 3 ου προς κατάκρισιν λέγω· προείρηκα γάρ ότι εν ταίς καρδίαις ημών εστε εις το συναποθανείν και συζήν. 4 πολλή μοι παρρησία προς υμάς, πολλή μοι καύχησις υπέρ υμών· πεπλήρωμαι τή παρακλήσει, υπερπερισσεύομαι τή χαρά επί πάση τή θλίψει ημών. 5 και γάρ ελθόντων ημών εις Μακεδονίαν ουδεμίαν έσχηκεν άνεσιν η σάρξ ημών, αλλ' εν παντί θλιβόμενοι· έξωθεν μάχαι, έσωθεν φόβοι. 6 αλλ' ο παρακαλών τους ταπεινούς παρεκάλεσεν ημάς ο Θεός εν τή παρουσία Τίτου· 7 ου μόνον δε εν τή παρουσία αυτού, αλλά και εν τή παρακλήσει ή παρεκλήθη εφ' υμίν, αναγγέλλων ημίν την υμών επιπόθησιν, τον υμών οδυρμόν, τον υμών ζήλον υπέρ εμού, ώστε με μάλλον χαρήναι, 8 ότι ει και ελύπησα υμάς εν τή επιστολή, ου μεταμέλομαι, ει και μετεμελόμην· βλέπω γάρ ότι η επιστολή εκείνη, ει και προς ώραν, ελύπησεν υμάς. 9 νύν χαίρω, ουχ ότι ελυπήθητε, αλλ' ότι ελυπήθητε εις μετάνοιαν· ελυπήθητε γάρ κατά Θεόν, ίνα εν μηδενί ζημιωθήτε εξ ημών.

10 η γάρ κατά Θεόν λύπη μετάνοιαν εις σωτηρίαν αμεταμέλητον κατεργάζεται· η δε τού κόσμου λύπη θάνατον κατεργάζεται. 11 ιδού γάρ αυτό τούτο, το κατά Θεόν λυπηθήναι υμάς, πόσην κατειργάσατο υμίν σπουδήν, αλλά απολογίαν, αλλά αγανάκτησιν, αλλά φόβον, αλλά επιπόθησιν, αλλά ζήλον, αλλά εκδίκησιν! εν παντί συνεστήσατε εαυτούς αγνούς είναι τώ πράγματι. 12 άρα ει και έγραψα υμίν, ουχ είνεκεν τού αδικήσαντος, ουδέ είνεκεν τού αδικηθέντος, αλλ' είνεκεν τού φανερωθήναι την σπουδήν υμών την υπέρ ημών προς υμάς ενώπιον τού Θεού. 13 Διά τούτο παρεκεκλήμεθα. επί δε τή παρακλήσει υμών περισσοτέρως μάλλον εχάρημεν επί τή χαρά Τίτου, ότι αναπέπαυται το πνεύμα αυτού από πάντων υμών· 14 ότι εί τι αυτώ υπέρ υμών κεκαύχημαι, ου κατησχύνθην, αλλ' ως πάντα εν αληθεία ελαλήσαμεν υμίν, ούτω και η καύχησις ημών η επί Τίτου αλήθεια εγενήθη. 15 και τα σπλάγχνα αυτού περισσοτέρως εις υμάς εστιν αναμιμνησκομένου την πάντων υμών υπακοήν, ως μετά φόβου και τρόμου εδέξασθε αυτόν. 16 χαίρω ότι εν παντί θαρρώ εν υμίν.

Κεφάλαιο η΄

Προς ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Β’

1 Γνωρίζω δε υμίν, αδελφοί, την χάριν τού Θεού την δεδομένην εν ταίς εκκλησίαις της Μακεδονίας, 2 ότι εν πολλή δοκιμή θλίψεως η περισσεία της χαράς αυτών και η κατά βάθους πτωχεία αυτών επερίσσευσεν εις το πλούτος της απλότητος αυτών· 3 ότι κατά δύναμιν, μαρτυρώ, και υπέρ δύναμιν, αυθαίρετοι. 4 μετά πολλής παρακλήσεως δεόμενοι ημών την χάριν και την κοινωνίαν της διακονίας της εις τους αγίους, 5 και ου καθώς ηλπίσαμεν, αλλ' εαυτούς έδωκαν πρώτον τώ Κυρίω και ημίν διά θελήματος Θεού, 6 εις το παρακαλέσαι ημάς Τίτον, ίνα καθώς προενήρξατο ούτω και επιτελέση εις υμάς και την χάριν ταύτην. 7 αλλ' ώσπερ εν παντί περισσεύετε, πίστει και λόγω και γνώσει και πάση σπουδή και τή εξ υμών εν ημίν αγάπη, ίνα και εν ταύτη τή χάριτι περισσεύητε. 8 Ου κατ' επιταγήν λέγω, αλλά διά της ετέρων σπουδής και το της υμετέρας αγάπης γνήσιον δοκιμάζων· 9 γινώσκετε γάρ την χάριν τού Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, ότι δι' υμάς επτώχευσε πλούσιος ών, ίνα υμείς τή εκείνου πτωχεία πλουτήσητε.

10 και γνώμην εν τούτω δίδωμι· τούτο γάρ υμίν συμφέρει, οίτινες ου μόνον το ποιήσαι, αλλά και το θέλειν προενήρξασθε από πέρυσι· 11 νυνί δε και το ποιήσαι επιτελέσατε, όπως καθάπερ η προθυμία τού θέλειν, ούτω και το επιτελέσαι εκ τού έχειν. 12 ει γάρ η προθυμία πρόκειται, καθό εάν έχη τις ευπρόσδεκτος, ου καθό ουκ έχει. 13 ου γάρ ίνα άλλοις άνεσις, υμίν δε θλίψις, αλλ’ εξ ισότητος εν τώ νύν καιρώ το υμών περίσσευμα εις το εκείνων υστέρημα, 14 ίνα και το εκείνων περίσσευμα γένηται εις το υμών υστέρημα, όπως γένηται ισότης, 15 καθώς γέγραπται· ο το πολύ ουκ επλεόνασε, και ο το ολίγον ουκ ηλαττόνησε. 16 Χάρις δε τώ Θεώ τώ διδόντι την αυτήν σπουδήν υπέρ υμών εν τή καρδία Τίτου, 17 ότι την μέν παράκλησιν εδέξατο, σπουδαιότερος δε υπάρχων αυθαίρετος εξήλθε προς υμάς. 18 συνεπέμψαμεν δε μετ' αυτού τον αδελφόν ού ο έπαινος εν τώ ευαγγελίω διά πασών των εκκλησιών· - 19 ου μόνον δε, αλλά και χειροτονηθείς υπό των εκκλησιών συνέκδημος ημών σύν τή χάριτι ταύτη τή διακονουμένη υφ' ημών προς την αυτού τού Κυρίου δόξαν και προθυμίαν ημών· -

20 στελλόμενοι τούτο, μη τις ημάς μωμήσηται εν τή αδρότητι ταύτη τή διακονουμένη υφ' ημών, 21 προνοούμενοι καλά ου μόνον ενώπιον Κυρίου, αλλά και ενώπιον ανθρώπων. 22 συνεπέμψαμεν δε αυτοίς τον αδελφόν ημών, ον εδοκιμάσαμεν εν πολλοίς πολλάκις σπουδαίον όντα, νυνί δε πολύ σπουδαιότερον πεποιθήσει πολλή τή εις υμάς. 23 είτε υπέρ Τίτου, κοινωνός εμός και εις υμάς συνεργός· είτε αδελφοί ημών, απόστολοι εκκλησιών, δόξα Χριστού. 24 Τήν ούν ένδειξιν της αγάπης υμών και ημών καυχήσεως υπέρ υμών εις αυτούς ενδείξασθε εις πρόσωπον των εκκλησιών.

Κεφάλαιο θ΄

Προς ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Β’

1 Περί μέν γάρ της διακονίας της εις τους αγίους περισσόν μοί εστι το γράφειν υμίν· 2 οίδα γάρ την προθυμίαν υμών ήν υπέρ υμών καυχώμαι Μακεδόσιν, ότι Αχαία παρεσκεύασται από πέρυσι· και ο εξ υμών ζήλος ηρέθισε τους πλείονας. 3 έπεμψα δε τους αδελφούς, ίνα μη το καύχημα ημών το υπέρ υμών κενωθή εν τώ μέρει τούτω, ίνα, καθώς έλεγον, παρεσκευασμένοι ήτε, 4 μήπως εάν έλθωσι σύν εμοί Μακεδόνες και εύρωσιν υμάς απαρασκευάστους καταισχυνθώμεν ημείς, ίνα μη λέγωμεν υμείς, εν τή υποστάσει ταύτη της καυχήσεως. 5 αναγκαίον ούν ηγησάμην παρακαλέσαι τους αδελφούς ίνα προέλθωσιν εις υμάς και προκαταρτίσωσι την προκατηγγελμένην ευλογίαν υμών, ταύτην ετοίμην είναι, ούτως ως ευλογίαν και μη ως πλεονεξίαν. 6 Τούτο δε, ο σπείρων φειδομένως φειδομένως και θερίσει, και ο σπείρων επ' ευλογίαις επ' ευλογίαις και θερίσει. 7 έκαστος καθώς προαιρείται τή καρδία, μη εκ λύπης ή εξ ανάγκης· ιλαρόν γάρ δότην αγαπά ο Θεός. 8 δυνατός δε ο Θεός πάσαν χάριν περισσεύσαι εις υμάς, ίνα εν παντί πάντοτε πάσαν αυτάρκειαν έχοντες περισσεύητε εις πάν έργον αγαθόν, 9 καθώς γέγραπται· εσκόρπισεν, έδωκε τοίς πένησιν, η δικαιοσύνη αυτού μένει εις τον αιώνα.

10 Ο δε επιχορηγών σπέρμα τώ σπείροντι και άρτον εις βρώσιν χορηγήσαι και πληθύναι τον σπόρον υμών και αυξήσαι τα γενήματα της δικαιοσύνης υμών· 11 εν παντί πλουτιζόμενοι εις πάσαν απλότητα, ήτις κατεργάζεται δι' ημών ευχαριστίαν τώ Θεώ· 12 ότι η διακονία της λειτουργίας ταύτης ου μόνον εστί προσαναπληρούσα τα υστερήματα των αγίων, αλλά και περισσεύουσα διά πολλών ευχαριστιών τώ Θεώ· 13 διά της δοκιμής της διακονίας ταύτης δοξάζοντες τον Θεόν επί τή υποταγή της ομολογίας υμών εις το ευαγγέλιον τού Χριστού και απλότητι της κοινωνίας εις αυτούς και εις πάντας, 14 και αυτών δεήσει υπέρ υμών, επιποθούντων υμάς διά την υπερβάλλουσαν χάριν τού Θεού εφ' υμίν. 15 χάρις τώ Θεώ επί τή ανεκδιηγήτω αυτού δωρεά.

Κεφάλαιο Ι΄

Προς ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Β’

1 Αυτός δε εγώ Παύλος παρακαλώ υμάς διά της πραότητος και επιεικείας τού Χριστού, ός κατά πρόσωπον μέν ταπεινός εν υμίν, απών δε θαρρώ εις υμάς· 2 δέομαι δε το μη παρών θαρρήσαι τή πεποιθήσει ή λογίζομαι τολμήσαι επί τινας τους λογιζομένους ημάς ως κατά σάρκα περιπατούντας. 3 Εν σαρκί γάρ περιπατούντες ου κατά σάρκα στρατευόμεθα· 4 τα γάρ όπλα της στρατείας ημών ου σαρκικά, αλλά δυνατά τώ Θεώ προς καθαίρεσιν οχυρωμάτων· 5 λογισμούς καθαιρούντες και πάν ύψωμα επαιρόμενον κατά της γνώσεως τού Θεού, και αιχμαλωτίζοντες πάν νόημα εις την υπακοήν τού Χριστού, 6 και εν ετοίμω έχοντες εκδικήσαι πάσαν παρακοήν, όταν πληρωθή υμών η υπακοή. 7 Τά κατά πρόσωπον βλέπετε. εί τις πέποιθεν εαυτώ Χριστού είναι, τούτο λογιζέσθω πάλιν αφ' εαυτού, ότι καθώς αυτός Χριστού ούτω και ημείς Χριστού. 8 εάν τε γάρ και περισσότερόν τι καυχήσομαι περί της εξουσίας ημών, ής έδωκεν ο Κύριος ημίν εις οικοδομήν και ουκ εις καθαίρεσιν υμών, ουκ αισχυνθήσομαι, 9 ίνα μη δόξω ως αν εκφοβείν υμάς διά των επιστολών.

10 ότι αι μέν επιστολαί, φησί, βαρείαι και ισχυραί, η δε παρουσία τού σώματος ασθενής και ο λόγος εξουθενημένος. 11 τούτο λογιζέσθω ο τοιούτος, ότι οίοί εσμεν τώ λόγω δι' επιστολών απόντες, τοιούτοι και παρόντες τώ έργω. 12 Ου γάρ τολμώμεν εγκρίναι ή συγκρίναι εαυτούς τισιν των εαυτούς συνιστανόντων· αλλά αυτοί εν εαυτοίς εαυτούς μετρούντες και συγκρίνοντες εαυτούς εαυτοίς ου συνιούσιν. 13 ημείς δε ουχί εις τα άμετρα καυχησόμεθα, αλλά κατά το μέτρον τού κανόνος ού εμέρισεν ημίν ο Θεός μέτρου, εφικέσθαι άχρι και υμών. 14 ου γάρ ως μη εφικνούμενοι εις υμάς υπερεκτείνομεν εαυτούς· άχρι γάρ και υμών εφθάσαμεν εν τώ ευαγγελίω τού Χριστού, 15 ουκ εις τα άμετρα καυχώμενοι εν αλλοτρίοις κόποις, ελπίδα δε έχοντες, αυξανομένης της πίστεως υμών, εν υμίν μεγαλυνθήναι κατά τον κανόνα ημών εις περισσείαν, 16 εις τα υπερέκεινα υμών ευαγγελίσασθαι, ουκ εν αλλοτρίω κανόνι εις τα έτοιμα καυχήσασθαι. 17 Ο δε καυχώμενος εν Κυρίω καυχάσθω· 18 ου γάρ ο εαυτόν συνιστών, εκείνός εστι δόκιμος, αλλ' ον ο Κύριος συνίστησιν.

Κεφάλαιο Ια΄

Προς ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Β’

1 Όφελον ανείχεσθέ μου μικρόν τή αφροσύνη· αλλά και ανέχεσθέ μου· 2 ζηλώ γάρ υμάς Θεού ζήλω· ηρμοσάμην γάρ υμάς ενί ανδρί, παρθένον αγνήν παραστήσαι τώ Χριστώ· 3 φοβούμαι δε μήπως, ως ο όφις Εύαν εξηπάτησεν εν τή πανουργία αυτού, ούτω φθαρή τα νοήματα υμών από της απλότητος της εις τον Χριστόν. 4 ει μέν γάρ ο ερχόμενος άλλον Ιησούν κηρύσσει ον ουκ εκηρύξαμεν, ή πνεύμα έτερον λαμβάνετε ό ουκ ελάβετε, ή ευαγγέλιον έτερον ό ουκ εδέξασθε, καλώς ανείχεσθε. 5 λογίζομαι γάρ μηδέν υστερηκέναι των υπερλίαν αποστόλων. 6 ει δε και ιδιώτης τώ λόγω, αλλ' ου τή γνώσει, αλλ' εν παντί φανερωθέντες εν πάσιν εις υμάς. 7 Ή αμαρτίαν εποίησα εμαυτόν ταπεινών ίνα υμείς υψωθήτε, ότι δωρεάν το τού Θεού ευαγγέλιον ευηγγελισάμην υμίν; 8 άλλας εκκλησίας εσύλησα λαβών οψώνιον προς την υμών διακονίαν, και παρών προς υμάς και υστερηθείς ου κατενάρκησα ουδενός· 9 το γάρ υστέρημά μου προσανεπλήρωσαν οι αδελφοί ελθόντες από Μακεδονίας· και εν παντί αβαρή υμίν εμαυτόν ετήρησα και τηρήσω.

10 έστιν αλήθεια Χριστού εν εμοί ότι η καύχησις αύτη ου φραγήσεται εις εμέ εν τοίς κλίμασι της Αχαίας. 11 διατί; ότι ουκ αγαπώ υμάς; ο Θεός οίδεν· 12 ό δε ποιώ, και ποιήσω, ίνα εκκόψω την αφορμήν, των θελόντων αφορμήν, ίνα εν ώ καυχώνται ευρεθώσι καθώς και ημείς. 13 οι γάρ τοιούτοι ψευδαπόστολοι, εργάται δόλιοι, μετασχηματιζόμενοι εις αποστόλους Χριστού. 14 και ου θαυμαστόν· αυτός γάρ ο σατανάς μετασχηματίζεται εις άγγελον φωτός. 15 ου μέγα ούν ει και οι διάκονοι αυτού μετασχηματίζονται ως διάκονοι δικαιοσύνης, ών το τέλος έσται κατά τα έργα αυτών. 16 Πάλιν λέγω, μη τις με δόξη άφρονα είναι· ει δε μη γε, κάν ως άφρονα δέξασθέ με, ίνα καγώ μικρόν τι καυχήσωμαι. 17 ό λαλώ, ου λαλώ κατά Κύριον, αλλ' ως εν αφροσύνη, εν ταύτη τή υποστάσει της καυχήσεως. 18 επεί πολλοί καυχώνται κατά την σάρκα, καγώ καυχήσομαι. 19 ηδέως γάρ ανέχεσθε των αφρόνων φρόνιμοι όντες·

20 ανέχεσθε γάρ εί τις υμάς καταδουλοί, εί τις κατεσθίει, εί τις λαμβάνει, εί τις επαίρεται, εί τις υμάς εις πρόσωπον δέρει. 21 κατά ατιμίαν λέγω, ως ότι ημείς ησθενήσαμεν. εν ώ δ' αν τις τολμά, εν αφροσύνη λέγω, τολμώ καγώ. 22 Εβραίοί εισι; καγώ· Ισραηλίταί εισι; καγώ· σπέρμα Αβραάμ εισι; καγώ· 23 διάκονοι Χριστού εισι; παραφρονών λαλώ, υπέρ εγώ· εν κόποις περισσοτέρως, εν πληγαίς υπερβαλλόντως, εν φυλακαίς περισσοτέρως, εν θανάτοις πολλάκις· 24 υπό Ιουδαίων πεντάκις τεσσαράκοντα παρά μίαν έλαβον, 25 τρίς εραβδίσθην, άπαξ ελιθάσθην, τρίς εναυάγησα, νυχθήμερον εν τώ βυθώ πεποίηκα· 26 οδοιπορίαις πολλάκις, κινδύνοις ποταμών, κινδύνοις ληστών, κινδύνοις εκ γένους, κινδύνοις εξ εθνών, κινδύνοις εν πόλει, κινδύνοις εν ερημία, κινδύνοις εν θαλάσση, κινδύνοις εν ψευδαδέλφοις· 27 εν κόπω και μόχθω, εν αγρυπνίαις πολλάκις, εν λιμώ και δίψει, εν νηστείαις πολλάκις, εν ψύχει και γυμνότητι· 28 χωρίς των παρεκτός η επίστασίς μου η καθ' ημέραν, η μέριμνα πασών των εκκλησιών. 29 Τίς ασθενεί, και ουκ ασθενώ; τις σκανδαλίζεται, και ουκ εγώ πυρούμαι;

30 ει καυχάσθαι δεί, τα της ασθενείας μου καυχήσομαι. 31 Ο Θεός και πατήρ τού Κυρίου ημών Ιησού Χριστού οίδεν, ο ών ευλογητός εις τους αιώνας, ότι ου ψεύδομαι. 32 εν Δαμασκώ ο εθνάρχης Αρέτα τού βασιλέως εφρούρει την Δαμασκηνών πόλιν πιάσαι με θέλων, 33 και διά θυρίδος εν σαργάνη εχαλάσθην διά τού τείχους και εξέφυγον τας χείρας αυτού.

Κεφάλαιο Ιβ΄

Προς ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Β’

1 Καυχάσθαι δή ου συμφέρει μοι· ελεύσομαι γάρ εις οπτασίας και αποκαλύψεις Κυρίου. 2 Οίδα άνθρωπον εν Χριστώ πρό ετών δεκατεσσάρων· είτε εν σώματι ουκ οίδα είτε εκτός τού σώματος ουκ οίδα, ο Θεός οίδεν· αρπαγέντα τον τοιούτον έως τρίτου ουρανού. 3 και οίδα τον τοιούτον άνθρωπον· είτε εν σώματι είτε εκτός τού σώματος ουκ οίδα, ο Θεός οίδεν· 4 ότι ηρπάγη εις τον παράδεισον και ήκουσεν άρρητα ρήματα, ά ουκ εξόν ανθρώπω λαλήσαι. 5 υπέρ τού τοιούτου καυχήσομαι, υπέρ δε εμαυτού ου καυχήσομαι ει μη εν ταίς ασθενείαις μου. 6 εάν γάρ θελήσω καυχήσασθαι, ουκ έσομαι άφρων· αλήθειαν γάρ ερώ· φείδομαι δε μη τις εις εμέ λογίσηται υπέρ ό βλέπει με ή ακούει τι εξ εμού. 7 Καί τή υπερβολή των αποκαλύψεων ίνα μη υπεραίρωμαι, εδόθη μοι σκόλοψ τή σαρκί, άγγελος σατάν, ίνα με κολαφίζη ίνα μη υπεραίρωμαι. 8 υπέρ τούτου τρίς τον Κύριον παρεκάλεσα, ίνα αποστή απ' εμού· 9 και είρηκέ μοι· αρκεί σοι η χάρις μου· η γάρ δύναμίς μου εν ασθενεία τελειούται. ήδιστα ούν μάλλον καυχήσομαι εν ταίς ασθενείαις μου, ίνα επισκηνώση επ' εμέ η δύναμις τού Χριστού.

10 διό ευδοκώ εν ασθενείαις, εν ύβρεσιν, εν ανάγκαις, εν διωγμοίς, εν στενοχωρίαις, υπέρ Χριστού· όταν γάρ ασθενώ, τότε δυνατός ειμι. 11 Γέγονα άφρων καυχώμενος! υμείς με ηναγκάσατε. εγώ γάρ ώφειλον υφ' υμών συνίστασθαι· ουδέν γάρ υστέρησα των υπερλίαν αποστόλων, ει και ουδέν ειμι. 12 τα μέν σημεία τού αποστόλου κατειργάσθην εν υμίν εν πάση υπομονή, εν σημείοις και τέρασι και δυνάμεσι. 13 Τί γάρ εστιν ό ηττήθητε υπέρ τας λοιπάς εκκλησίας, ει μη ότι αυτός εγώ ου κατενάρκησα υμών; χαρίσασθέ μοι την αδικίαν ταύτην. 14 Ιδού τρίτον ετοίμως έχω ελθείν προς υμάς, και ου καταναρκήσω υμών· ου γάρ ζητώ τα υμών, αλλά υμάς. ου γάρ οφείλει τα τέκνα τοίς γονεύσι θησαυρίζειν, αλλ' οι γονείς τοίς τέκνοις. 15 εγώ δε ήδιστα δαπανήσω και εκδαπανηθήσομαι υπέρ των ψυχών υμών, ει και περισσοτέρως υμάς αγαπών ήττον αγαπώμαι. 16 έστω δε, εγώ ου κατεβάρησα υμάς, αλλ' υπάρχων πανούργος δόλω υμάς έλαβον. 17 μη τινα ών απέσταλκα προς υμάς, δι' αυτού επλεονέκτησα υμάς; 18 παρεκάλεσα Τίτον και συναπέστειλα τον αδελφόν· μήτι επλεονέκτησεν υμάς Τίτος; ου τώ αυτώ πνεύματι περιεπατήσαμεν; ου τοίς αυτοίς ίχνεσι; 19 Πάλιν δοκείτε ότι υμίν απολογούμεθα; κατενώπιον τού Θεού εν Χριστώ λαλούμεν· τα δε πάντα, αγαπητοί, υπέρ της υμών οικοδομής.

20 φοβούμαι γάρ μήπως ελθών ουχ οίους θέλω εύρω υμάς, καγώ ευρεθώ υμίν οίον ου θέλετε, μήπως έρεις, ζήλος, θυμοί, εριθείαι, καταλαλιαί, ψιθυρισμοί, φυσιώσεις, ακαταστασίαι, 21 μη πάλιν ελθόντα με ταπεινώση ο Θεός μου προς υμάς και πενθήσω πολλούς των προημαρτηκότων και μη μετανοησάντων επί τή ακαθαρσία και πορνεία και ασελγεία ή έπραξαν.

Κεφάλαιο Ιγ΄

Προς ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Β’

1 Τρίτον τούτο έρχομαι προς υμάς· επί στόματος δύο μαρτύρων και τριών σταθήσεται πάν ρήμα. 2 προείρηκα και προλέγω, ως παρών το δεύτερον, και απών νύν γράφω τοίς προημαρτηκόσι και τοίς λοιποίς πάσιν, ότι εάν έλθω εις το πάλιν ου φείσομαι, 3 επεί δοκιμήν ζητείτε τού εν εμοί λαλούντος Χριστού, ός εις υμάς ουκ ασθενεί, αλλά δυνατεί εν υμίν. 4 και γάρ ει εσταυρώθη εξ ασθενείας, αλλά ζή εκ δυνάμεως Θεού· και γάρ ημείς ασθενούμεν εν αυτώ, αλλά ζησόμεθα σύν αυτώ εκ δυνάμεως Θεού εις υμάς. 5 Εαυτούς πειράζετε ει εστέ εν τή πίστει, εαυτούς δοκιμάζετε. ή ουκ επιγινώσκετε εαυτούς ότι Ιησούς Χριστός εν υμίν εστιν; ει μη τι αδόκιμοί εστε. 6 ελπίζω δε ότι γνώσεσθε ότι ημείς ουκ εσμέν αδόκιμοι. 7 εύχομαι δε προς τον Θεόν μη ποιήσαι υμάς κακόν μηδέν, ουχ ίνα ημείς δόκιμοι φανώμεν, αλλ' ίνα υμείς το καλόν ποιήτε, ημείς δε ως αδόκιμοι ώμεν. 8 ου γάρ δυνάμεθά τι κατά της αληθείας, αλλ' υπέρ της αληθείας. 9 χαίρομεν γάρ όταν ημείς ασθενώμεν, υμείς δε δυνατοί ήτε· τούτο δε και ευχόμεθα, την υμών κατάρτισιν.

10 Διά τούτο ταύτα απών γράφω, ίνα παρών μη αποτόμως χρήσωμαι κατά την εξουσίαν ήν έδωκέ μοι ο Κύριος εις οικοδομήν και ουκ εις καθαίρεσιν. 11 Λοιπόν, αδελφοί, χαίρετε, καταρτίζεσθε, παρακαλείσθε, το αυτό φρονείτε, ειρηνεύετε, και ο Θεός της αγάπης και ειρήνης έσται μεθ' υμών. 12 Ασπάσασθε αλλήλους εν αγίω φιλήματι. ασπάζονται υμάς οι άγιοι πάντες. 13 Η χάρις τού Κυρίου Ιησού Χριστού και η αγάπη τού Θεού και η κοινωνία τού αγίου Πνεύματος μετά πάντων υμών· αμήν.

Προς ΓΑΛΑΤΑΣ

Κεφάλαιο α΄

1 Παύλος, απόστολος ουκ απ' ανθρώπων, ουδέ δι' ανθρώπου, αλλά διά Ιησού Χριστού και Θεού πατρός τού εγείραντος αυτόν εκ νεκρών, 2 και οι σύν εμοί πάντες αδελφοί, ταίς εκκλησίαις της Γαλατίας· 3 χάρις υμίν και ειρήνη από Θεού πατρός και Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, 4 τού δόντος εαυτόν υπέρ των αμαρτιών ημών, όπως εξέληται ημάς εκ τού ενεστώτος αιώνος πονηρού κατά το θέλημα τού Θεού και πατρός ημών, 5 ώ η δόξα εις τους αιώνας των αιώνων· αμήν. 6 Θαυμάζω ότι ούτω ταχέως μετατίθεσθε από τού καλέσαντος υμάς εν χάριτι Χριστού εις έτερον ευαγγέλιον, 7 ό ουκ έστιν άλλο, ει μη τινές εισιν οι ταράσσοντες υμάς και θέλοντες μεταστρέψαι το ευαγγέλιον τού Χριστού. 8 αλλά και εάν ημείς ή άγγελος εξ ουρανού ευαγγελίζηται υμίν παρ' ό ευηγγελισάμεθα υμίν, ανάθεμα έστω. 9 ως προειρήκαμεν, και άρτι πάλιν λέγω· εί τις υμάς ευαγγελίζεται παρ' ό παρελάβετε, ανάθεμα έστω.

10 άρτι γάρ ανθρώπους πείθω ή τον Θεόν; ή ζητώ ανθρώποις αρέσκειν; ει γάρ έτι ανθρώποις ήρεσκον, Χριστού δούλος ουκ αν ήμην. 11 Γνωρίζω δε υμίν, αδελφοί, το ευαγγέλιον το ευαγγελισθέν υπ' εμού ότι ουκ έστι κατά άνθρωπον· 12 ουδέ γάρ εγώ παρά ανθρώπου παρέλαβον αυτό, ούτε εδιδάχθην, αλλά δι' αποκαλύψεως Ιησού Χριστού. 13 Ηκούσατε γάρ την εμήν αναστροφήν ποτε εν τώ Ιουδαϊσμώ, ότι καθ' υπερβολήν εδίωκον την εκκλησίαν τού Θεού και επόρθουν αυτήν, 14 και προέκοπτον εν τώ Ιουδαϊσμώ υπέρ πολλούς συνηλικιώτας εν τώ γένει μου, περισσοτέρως ζηλωτής υπάρχων των πατρικών μου παραδόσεων. 15 Ότε δε ευδόκησεν ο Θεός ο αφορίσας με εκ κοιλίας μητρός μου και καλέσας διά της χάριτος αυτού 16 αποκαλύψαι τον υιόν αυτού εν εμοί, ίνα ευαγγελίζωμαι αυτόν εν τοίς έθνεσιν, ευθέως ου προσανεθέμην σαρκί και αίματι, 17 ουδέ ανήλθον εις Ιεροσόλυμα προς τους πρό εμού αποστόλους, αλλά απήλθον εις Αραβίαν, και πάλιν υπέστρεψα εις Δαμασκόν. 18 Έπειτα μετά έτη τρία ανήλθον εις Ιεροσόλυμα ιστορήσαι Πέτρον, και επέμεινα προς αυτόν ημέρας δεκαπέντε· 19 έτερον δε των αποστόλων ουκ είδον ει μη Ιάκωβον τον αδελφόν τού Κυρίου.

20 ά δε γράφω υμίν, ιδού ενώπιον τού Θεού ότι ου ψεύδομαι. 21 Έπειτα ήλθον εις τα κλίματα της Συρίας και της Κιλικίας. 22 ήμην δε αγνοούμενος τώ προσώπω ταίς εκκλησίαις της Ιουδαίας ταίς εν Χριστώ· 23 μόνον δε ακούοντες ήσαν ότι ο διώκων ημάς ποτέ νύν ευαγγελίζεται την πίστιν ήν ποτε επόρθει, 24 και εδόξαζον εν εμοί τον Θεόν.

Κεφάλαιο β΄

Προς ΓΑΛΑΤΑΣ

1 Έπειτα διά δεκατεσσάρων ετών πάλιν ανέβην εις Ιεροσόλυμα μετά Βαρνάβα, συμπαραλαβών και Τίτον· 2 ανέβην δε κατά αποκάλυψιν· και ανεθέμην αυτοίς το ευαγγέλιον ό κηρύσσω εν τοίς έθνεσι, κατ' ιδίαν δε τοίς δοκούσι, μήπως εις κενόν τρέχω ή έδραμον. 3 Αλλ' ουδέ Τίτος ο σύν εμοί, Έλλην ών, ηναγκάσθη περιτμηθήναι, 4 διά δε τους παρεισάκτους ψευδαδέλφους, οίτινες παρεισήλθον κατασκοπήσαι την ελευθερίαν ημών ήν έχομεν εν Χριστώ Ιησού, ίνα ημάς καταδουλώσωνται· 5 οίς ουδέ προς ώραν είξαμεν τή υποταγή, ίνα η αλήθεια τού ευαγγελίου διαμείνη προς υμάς. 6 από δε των δοκούντων είναί τι, οποίοί ποτε ήσαν ουδέν μοι διαφέρει· πρόσωπον Θεός ανθρώπου ου λαμβάνει· εμοί γάρ οι δοκούντες ουδέν προσανέθεντο, 7 αλλά τουναντίον ιδόντες ότι πεπίστευμαι το ευαγγέλιον της ακροβυστίας καθώς Πέτρος της περιτομής· 8 ο γάρ ενεργήσας Πέτρω εις αποστολήν της περιτομής ενήργησε και εμοί εις τα έθνη· 9 και γνόντες την χάριν την δοθείσάν μοι, Ιάκωβος και Κηφάς και Ιωάννης, οι δοκούντες στύλοι είναι, δεξιάς έδωκαν εμοί και Βαρνάβα κοινωνίας, ίνα ημείς εις τα έθνη, αυτοί δε εις την περιτομήν·

10 μόνον των πτωχών ίνα μνημονεύωμεν, ό και εσπούδασα αυτό τούτο ποιήσαι. 11 Ότε δε ήλθε Πέτρος εις Αντιόχειαν, κατά πρόσωπον αυτώ αντέστην, ότι κατεγνωσμένος ήν. 12 πρό τού γάρ ελθείν τινας από Ιακώβου μετά των εθνών συνήσθιεν· ότε δε ήλθον, υπέστελλε και αφώριζεν εαυτόν, φοβούμενος τους εκ περιτομής. 13 και συνυπεκρίθησαν αυτώ και οι λοιποί Ιουδαίοι, ώστε και Βαρνάβας συναπήχθη αυτών τή υποκρίσει. 14 αλλ' ότε είδον ότι ουκ ορθοποδούσι προς την αλήθειαν τού ευαγγελίου, είπον τώ Πέτρω έμπροσθεν πάντων· ει σύ Ιουδαίος υπάρχων εθνικώς ζής και ουκ ιουδαϊκώς, τι τα έθνη αναγκάζεις ιουδαίζειν; 15 Ημείς φύσει Ιουδαίοι και ουκ εξ εθνών αμαρτωλοί, 16 ειδότες δε ότι ου δικαιούται άνθρωπος εξ έργων νόμου εάν μη διά πίστεως Ιησού Χριστού, και ημείς εις Χριστόν Ιησούν επιστεύσαμεν, ίνα δικαιωθώμεν εκ πίστεως Χριστού και ουκ εξ έργων νόμου, διότι ου δικαιωθήσεται εξ έργων νόμου πάσα σάρξ. 17 Ει δε ζητούντες δικαιωθήναι εν Χριστώ ευρέθημεν και αυτοί αμαρτωλοί, άρα Χριστός αμαρτίας διάκονος; μη γένοιτο. 18 ει γάρ ά κατέλυσα ταύτα πάλιν οικοδομώ, παραβάτην εμαυτόν συνίστημι. 19 εγώ γάρ διά νόμου νόμω απέθανον, ίνα Θεώ ζήσω.

20 Χριστώ συνεσταύρωμαι· ζώ δε ουκέτι εγώ, ζή δε εν εμοί Χριστός· ό δε νύν ζώ εν σαρκί, εν πίστει ζώ τή τού υιού τού Θεού τού αγαπήσαντός με και παραδόντος εαυτόν υπέρ εμού. 21 Ουκ αθετώ την χάριν τού Θεού· ει γάρ διά νόμου δικαιοσύνη, άρα Χριστός δωρεάν απέθανεν.

Κεφάλαιο γ΄

Προς ΓΑΛΑΤΑΣ

1 Ώ ανόητοι Γαλάται, τις υμάς εβάσκανε τή αληθεία μη πείθεσθαι, οίς κατ' οφθαλμούς Ιησούς Χριστός προεγράφη εν υμίν εσταυρωμένος; 2 τούτο μόνον θέλω μαθείν αφ’ υμών· εξ έργων νόμου το Πνεύμα ελάβετε ή εξ ακοής πίστεως; 3 ούτως ανόητοί εστε; εναρξάμενοι Πνεύματι νύν σαρκί επιτελείσθε; 4 τοσαύτα επάθετε εική; εί γε και εική. 5 ο ούν επιχορηγών υμίν το Πνεύμα και ενεργών δυνάμεις εν υμίν, εξ έργων νόμου ή εξ ακοής πίστεως; 6 καθώς Αβραάμ επίστευσε τώ Θεώ, και ελογίσθη αυτώ εις δικαιοσύνην. 7 Γινώσκετε άρα ότι οι εκ πίστεως, ούτοί εισιν υιοί Αβραάμ. 8 προϊδούσα δε η γραφή ότι εκ πίστεως δικαιοί τα έθνη ο Θεός, προευηγγελίσατο τώ Αβραάμ ότι ενευλογηθήσονται εν σοί πάντα τα έθνη. 9 ώστε οι εκ πίστεως ευλογούνται σύν τώ πιστώ Αβραάμ.

10 Όσοι γάρ εξ έργων νόμου εισίν, υπό κατάραν εισί· γέγραπται γάρ· επικατάρατος πάς ός ουκ εμμένει εν πάσι τοίς γεγραμμένοις εν τώ βιβλίω τού νόμου τού ποιήσαι αυτά. 11 ότι δε εν νόμω ουδείς δικαιούται παρά τώ Θεώ δήλον· ο δίκαιος εκ πίστεως ζήσεται. 12 ο δε νόμος ουκ έστιν εκ πίστεως, αλλ' ο ποιήσας αυτά άνθρωπος ζήσεται εν αυτοίς. 13 Χριστός ημάς εξηγόρασεν εκ της κατάρας τού νόμου γενόμενος υπέρ ημών κατάρα· γέγραπται γάρ· επικατάρατος πάς ο κρεμάμενος επί ξύλου· 14 ίνα εις τα έθνη η ευλογία τού Αβραάμ γένηται εν Χριστώ Ιησού, ίνα την επαγγελίαν τού Πνεύματος λάβωμεν διά της πίστεως. 15 Αδελφοί, κατά άνθρωπον λέγω· όμως ανθρώπου κεκυρωμένην διαθήκην ουδείς αθετεί ή επιδιατάσσεται. 16 τώ δε Αβραάμ ερρέθησαν αι επαγγελίαι και τώ σπέρματι αυτού· ου λέγει, και τοίς σπέρμασιν, ως επί πολλών, αλλ' ως εφ' ενός, και τώ σπέρματί σου, ός εστι Χριστός. 17 τούτο δε λέγω· διαθήκην προκεκυρωμένην υπό τού Θεού εις Χριστόν ο μετά έτη τετρακόσια και τριάκοντα γεγονώς νόμος ουκ ακυροί, εις το καταργήσαι την επαγγελίαν. 18 ει γάρ εκ νόμου η κληρονομία, ουκέτι εξ επαγγελίας· τώ δε Αβραάμ δι' επαγγελίας κεχάρισται ο Θεός. 19 Τί ούν ο νόμος; των παραβάσεων χάριν προσετέθη, άχρις ού έλθη το σπέρμα ώ επήγγελται, διαταγείς δι' αγγέλων εν χειρί μεσίτου.

20 ο δε μεσίτης ενός ουκ έστιν, ο δε Θεός είς εστιν. 21 ο ούν νόμος κατά των επαγγελιών τού Θεού; μη γένοιτο· ει γάρ εδόθη νόμος ο δυνάμενος ζωοποιήσαι, όντως αν εκ νόμου ήν η δικαιοσύνη· 22 αλλά συνέκλεισεν η γραφή τα πάντα υπό αμαρτίαν, ίνα η επαγγελία εκ πίστεως Ιησού Χριστού δοθή τοίς πιστεύουσι. 23 Πρό δε τού ελθείν την πίστιν υπό νόμον εφρουρούμεθα συγκλεκλεισμένοι εις την μέλλουσαν πίστιν αποκαλυφθήναι. 24 ώστε ο νόμος παιδαγωγός ημών γέγονεν εις Χριστόν, ίνα εκ πίστεως δικαιωθώμεν· 25 ελθούσης δε της πίστεως ουκέτι υπό παιδαγωγόν εσμεν. 26 πάντες γάρ υιοί Θεού εστε διά της πίστεως εν Χριστώ Ιησού· 27 όσοι γάρ εις Χριστόν εβαπτίσθητε, Χριστόν ενεδύσασθε. 28 ουκ ένι Ιουδαίος ουδέ Έλλην, ουκ ένι δούλος ουδέ ελεύθερος, ουκ ένι άρσεν και θήλυ· πάντες γάρ υμείς είς εστε εν Χριστώ Ιησού. 29 ει δε υμείς Χριστού, άρα τού Αβραάμ σπέρμα εστέ και κατ' επαγγελίαν κληρονόμοι.

Κεφάλαιο δ΄

Προς ΓΑΛΑΤΑΣ

1 Λέγω δε, εφ' όσον χρόνον ο κληρονόμος νήπιός εστιν, ουδέν διαφέρει δούλου, κύριος πάντων ών, 2 αλλά υπό επιτρόπους εστί και οικονόμους άχρι της προθεσμίας τού πατρός. 3 ούτω και ημείς, ότε ήμεν νήπιοι, υπό τα στοιχεία τού κόσμου ήμεν δεδουλωμένοι· 4 ότε δε ήλθε το πλήρωμα τού χρόνου, εξαπέστειλεν ο Θεός τον υιόν αυτού, γενόμενον εκ γυναικός, γενόμενον υπό νόμον, 5 ίνα τους υπό νόμον εξαγοράση, ίνα την υιοθεσίαν απολάβωμεν. 6 Ότι δε εστε υιοί, εξαπέστειλεν ο Θεός το Πνεύμα τού υιού αυτού εις τας καρδίας ημών, κράζον· αββά ο πατήρ. 7 ώστε ουκέτι εί δούλος, αλλ' υιός· ει δε υιός, και κληρονόμος Θεού διά Χριστού. 8 Αλλά τότε μέν ουκ ειδότες Θεόν εδουλεύσατε τοίς μη φύσει ούσι θεοίς· 9 νύν δε γνόντες Θεόν, μάλλον δε γνωσθέντες υπό Θεού, πώς επιστρέφετε πάλιν επί τα ασθενή και πτωχά στοιχεία, οίς πάλιν άνωθεν δουλεύειν θέλετε;

10 ημέρας παρατηρείσθε και μήνας και καιρούς και ενιαυτούς; 11 φοβούμαι υμάς μήπως εική κεκοπίακα εις υμάς. 12 Γίνεσθε ως εγώ, ότι καγώ ως υμείς, αδελφοί, δέομαι υμών. ουδέν με ηδικήσατε. 13 οίδατε δε ότι δι' ασθένειαν της σαρκός ευηγγελισάμην υμίν το πρότερον, 14 και τον πειρασμόν μου τον εν τή σαρκί μου ουκ εξουθενήσατε ουδέ εξεπτύσατε, αλλ' ως άγγελον Θεού εδέξασθέ με, ως Χριστόν Ιησούν. 15 τις ούν ήν ο μακαρισμός υμών; μαρτυρώ γάρ υμίν ότι ει δυνατόν τους οφθαλμούς υμών εξορύξαντες αν εδώκατέ μοι. 16 ώστε εχθρός υμών γέγονα αληθεύων υμίν; 17 ζηλούσιν υμάς ου καλώς, αλλά εκκλείσαι υμάς θέλουσιν, ίνα αυτούς ζηλούτε. 18 καλόν δε ζηλούσθαι εν καλώ πάντοτε και μη μόνον εν τώ παρείναί με προς υμάς. 19 τεκνία μου, ούς πάλιν ωδίνω, άχρις ού μορφωθή Χριστός εν υμίν!

20 ήθελον δε παρείναι προς υμάς άρτι και αλλάξαι την φωνήν μου, ότι απορούμαι εν υμίν. 21 Λέγετέ μοι οι υπό νόμον θέλοντες είναι· τον νόμον ουκ ακούετε; 22 γέγραπται γάρ ότι Αβραάμ δύο υιούς έσχεν, ένα εκ της παιδίσκης και ένα εκ της ελευθέρας. 23 αλλ' ο μέν εκ της παιδίσκης κατά σάρκα γεγέννηται, ο δε εκ της ελευθέρας δι' επαγγελίας. 24 άτινά εστιν αλληγορούμενα. αύται γάρ εισι δύο διαθήκαι, μία μέν από όρους Σινά, εις δουλείαν γεννώσα, ήτις εστίν Άγαρ· 25 το γάρ Άγαρ Σινά όρος εστίν εν τή Αραβία, συστοιχεί δε τή νύν Ιερουσαλήμ, δουλεύει δε μετά των τέκνων αυτής· 26 η δε άνω Ιερουσαλήμ ελευθέρα εστίν, ήτις εστί μήτηρ πάντων ημών. 27 γέγραπται γάρ· ευφράνθητι στείρα η ου τίκτουσα, ρήξον και βόησον η ουκ ωδίνουσα· ότι πολλά τα τέκνα της ερήμου μάλλον ή της εχούσης τον άνδρα. 28 ημείς δε, αδελφοί, κατά Ισαάκ επαγγελίας τέκνα εσμέν. 29 αλλ' ώσπερ τότε ο κατά σάρκα γεννηθείς εδίωκε τον κατά πνεύμα, ούτω και νύν.

30 αλλά τι λέγει η γραφή; έκβαλε την παιδίσκην και τον υιόν αυτής· ου μη γάρ κληρονομήσει ο υιός της παιδίσκης μετά τού υιού της ελευθέρας. 31 Άρα, αδελφοί, ουκ εσμέν παιδίσκης τέκνα, αλλά της ελευθέρας.

Κεφάλαιο ε΄

Προς ΓΑΛΑΤΑΣ

1 Τή ελευθερία ούν, ή Χριστός ημάς ηλευθέρωσε, στήκετε, και μη πάλιν ζυγώ δουλείας ενέχεσθε. 2 Ίδε εγώ Παύλος λέγω υμίν ότι εάν περιτέμνησθε, Χριστός υμάς ουδέν ωφελήσει. 3 μαρτύρομαι δε πάλιν παντί ανθρώπω περιτεμνομένω ότι οφειλέτης εστίν όλον τον νόμον ποιήσαι. 4 Κατηργήθητε από τού Χριστού οίτινες εν νόμω δικαιούσθε, της χάριτος εξεπέσατε· 5 ημείς γάρ Πνεύματι εκ πίστεως ελπίδα δικαιοσύνης απεκδεχόμεθα. 6 εν γάρ Χριστώ Ιησού ούτε περιτομή τι ισχύει ούτε ακροβυστία, αλλά πίστις δι' αγάπης ενεργουμένη. 7 Ετρέχετε καλώς· τις υμάς ενέκοψε τή αληθεία μη πείθεσθαι; 8 η πεισμονή ουκ εκ τού καλούντος υμάς. 9 μικρά ζύμη όλον το φύραμα ζυμοί.

10 εγώ πέποιθα εις υμάς εν Κυρίω ότι ουδέν άλλο φρονήσετε· ο δε ταράσσων υμάς βαστάσει το κρίμα, όστις αν ή. 11 εγώ δε, αδελφοί, ει περιτομήν έτι κηρύσσω, τι έτι διώκομαι; άρα κατήργηται το σκάνδαλον τού σταυρού. 12 όφελον και αποκόψονται οι αναστατούντες υμάς. 13 Υμείς γάρ επ' ελευθερία εκλήθητε, αδελφοί· μόνον μη την ελευθερίαν εις αφορμήν τή σαρκί, αλλά διά της αγάπης δουλεύετε αλλήλοις. 14 ο γάρ πάς νόμος εν ενί λόγω πληρούται, εν τώ, αγαπήσεις τον πλησίον σου ως σεαυτόν. 15 ει δε αλλήλους δάκνετε και κατεσθίετε, βλέπετε μη υπ' αλλήλων αναλωθήτε. 16 Λέγω δε πνεύματι περιπατείτε και επιθυμίαν σαρκός ου μη τελέσητε. 17 η γάρ σάρξ επιθυμεί κατά τού πνεύματος, το δε πνεύμα κατά της σαρκός· ταύτα δε αντίκειται αλλήλοις, ίνα μη ά εάν θέλητε ταύτα ποιήτε. 18 ει δε Πνεύματι άγεσθε, ουκ εστέ υπό νόμον. 19 φανερά δε εστι τα έργα της σαρκός, άτινά εστι μοιχεία πορνεία, ακαθαρσία, ασέλγεια,

20 ειδωλολατρία, φαρμακεία, έχθραι, έρεις, ζήλοι, θυμοί, εριθείαι, διχοστασίαι, αιρέσεις, 21 φθόνοι, φόνοι, μέθαι, κώμοι και τα όμοια τούτοις, ά προλέγω υμίν καθώς και προείπον, ότι οι τα τοιαύτα πράσσοντες βασιλείαν Θεού ου κληρονομήσουσιν. 22 ο δε καρπός τού Πνεύματός εστιν αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, αγαθωσύνη, πίστις, 23 πραότης, εγκράτεια· κατά των τοιούτων ουκ έστι νόμος. 24 οι δε τού Χριστού την σάρκα εσταύρωσαν σύν τοίς παθήμασι και ταίς επιθυμίαις. 25 Ει ζώμεν πνεύματι, πνεύματι και στοιχώμεν. 26 μη γινώμεθα κενόδοξοι, αλλήλους προκαλούμενοι, αλλήλοις φθονούντες.

Κεφάλαιο στ΄

Προς ΓΑΛΑΤΑΣ

1 Αδελφοί, εάν και προληφθή άνθρωπος έν τινι παραπτώματι, υμείς οι πνευματικοί καταρτίζετε τον τοιούτον εν πνεύματι πραότητος σκοπών σεαυτόν, μη και σύ πειρασθής. 2 αλλήλων τα βάρη βαστάζετε, και ούτως αναπληρώσατε τον νόμον τού Χριστού. 3 ει γάρ δοκεί τις είναί τι, μηδέν ών, εαυτόν φρεναπατά· 4 το δε έργον εαυτού δοκιμαζέτω έκαστος, και τότε εις εαυτόν μόνον το καύχημα έξει και ουκ εις τον έτερον· 5 έκαστος γάρ το ίδιον φορτίον βαστάσει. 6 Κοινωνείτω δε ο κατηχούμενος τον λόγον τώ κατηχούντι εν πάσιν αγαθοίς. 7 Μή πλανάσθε, Θεός ου μυκτηρίζεται· ό γάρ εάν σπείρη άνθρωπος, τούτο και θερίσει· 8 ότι ο σπείρων εις την σάρκα εαυτού εκ της σαρκός θερίσει φθοράν, ο δε σπείρων εις το πνεύμα εκ τού πνεύματος θερίσει ζωήν αιώνιον. 9 το δε καλόν ποιούντες μη εκκακώμεν· καιρώ γάρ ιδίω θερίσομεν μη εκλυόμενοι.

10 άρα ούν ως καιρόν έχομεν, εργαζώμεθα το αγαθόν προς πάντας, μάλιστα δε προς τους οικείους της πίστεως. 11 Ίδετε πηλίκοις υμίν γράμμασιν έγραψα τή εμή χειρί. 12 όσοι θέλουσιν ευπροσωπήσαι εν σαρκί, ούτοι αναγκάζουσιν υμάς περιτέμνεσθαι, μόνον ίνα μη τώ σταυρώ τού Χριστού διώκωνται. 13 ουδέ γάρ οι περιτετμημένοι αυτοί νόμον φυλάσσουσιν, αλλά θέλουσιν υμάς περιτέμνεσθαι, ίνα εν τή υμετέρα σαρκί καυχήσωνται. 14 Εμοί δε μη γένοιτο καυχάσθαι ει μη εν τώ σταυρώ τού Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, δι' ού εμοί κόσμος εσταύρωται καγώ τώ κόσμω. 15 εν γάρ Χριστώ Ιησού ούτε περιτομή τι ισχύει ούτε ακροβυστία, αλλά καινή κτίσις. 16 και όσοι τώ κανόνι τούτω στοιχήσουσιν, ειρήνη επ' αυτούς και έλεος, και επί τον Ισραήλ τού Θεού. 17 Τού λοιπού κόπους μοι μηδείς παρεχέτω· εγώ γάρ τα στίγματα τού Κυρίου Ιησού εν τώ σώματί μου βαστάζω. 18 Η χάρις τού Κυρίου ημών Ιησού Χριστού μετά τού πνεύματος υμών, αδελφοί· αμήν.

Προς ΕΦΕΣΙΟΥΣ

Κεφάλαιο α΄

1 Παύλος, απόστολος Ιησού Χριστού διά θελήματος Θεού, τοίς αγίοις τοίς ούσιν εν Εφέσω και πιστοίς εν Χριστώ Ιησού· 2 χάρις υμίν και ειρήνη από Θεού πατρός ημών και Κυρίου Ιησού Χριστού. 3 Ευλογητός ο Θεός και πατήρ τού Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, ο ευλογήσας ημάς εν πάση ευλογία πνευματική εν τοίς επουρανίοις εν Χριστώ, 4 καθώς και εξελέξατο ημάς εν αυτώ πρό καταβολής κόσμου είναι ημάς αγίους και αμώμους κατενώπιον αυτού, εν αγάπη 5 προορίσας ημάς εις υιοθεσίαν διά Ιησού Χριστού εις αυτόν, κατά την ευδοκίαν τού θελήματος αυτού, 6 εις έπαινον δόξης της χάριτος αυτού, εν ή εχαρίτωσεν ημάς εν τώ ηγαπημένω, 7 εν ώ έχομεν την απολύτρωσιν διά τού αίματος αυτού, την άφεσιν των παραπτωμάτων, κατά τον πλούτον της χάριτος αυτού, 8 ής επερίσσευσεν εις ημάς εν πάση σοφία και φρονήσει, 9 γνωρίσας ημίν το μυστήριον τού θελήματος αυτού κατά την ευδοκίαν αυτού, ήν προέθετο εν αυτώ

10 εις οικονομίαν τού πληρώματος των καιρών, ανακεφαλαιώσασθαι τα πάντα εν τώ Χριστώ, τα επί τοίς ουρανοίς και τα επί της γής, εν αυτώ, 11 εν ώ και εκληρώθημεν προορισθέντες κατά πρόθεσιν τού τα πάντα ενεργούντος κατά την βουλήν τού θελήματος αυτού, 12 εις το είναι ημάς εις έπαινον δόξης αυτού, τους προηλπικότας εν Χριστώ· 13 εν ώ και υμείς ακούσαντες τον λόγον της αληθείας, το ευαγγέλιον της σωτηρίας υμών, εν ώ και πιστεύσαντες εσφραγίσθητε τώ Πνεύματι της επαγγελίας τώ αγίω, 14 ός εστιν αρραβών της κληρονομίας ημών, εις απολύτρωσιν της περιποιήσεως, εις έπαινον της δόξης αυτού. 15 Διά τούτο καγώ, ακούσας την καθ' υμάς πίστιν εν τώ Κυρίω Ιησού και την αγάπην την εις πάντας τους αγίους, 16 ου παύομαι ευχαριστών υπέρ υμών μνείαν υμών ποιούμενος επί των προσευχών μου, 17 ίνα ο Θεός τού Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, ο πατήρ της δόξης, δώη υμίν πνεύμα σοφίας και αποκαλύψεως εν επιγνώσει αυτού, 18 πεφωτισμένους τους οφθαλμούς της καρδίας υμών εις το ειδέναι υμάς τις εστιν η ελπίς της κλήσεως αυτού, και τις ο πλούτος της δόξης της κληρονομίας αυτού εν τοίς αγίοις, 19 και τι το υπερβάλλον μέγεθος της δυνάμεως αυτού εις ημάς τους πιστεύοντας κατά την ενέργειαν τού κράτους της ισχύος αυτού,

20 ήν ενήργησεν εν τώ Χριστώ εγείρας αυτόν εκ νεκρών, και εκάθισεν εν δεξιά αυτού εν τοίς επουρανίοις 21 υπεράνω πάσης αρχής και εξουσίας και δυνάμεως και κυριότητος και παντός ονόματος ονομαζομένου ου μόνον εν τώ αιώνι τούτω, αλλά και εν τώ μέλλοντι· 22 και πάντα υπέταξεν υπό τους πόδας αυτού, και αυτόν έδωκε κεφαλήν υπέρ πάντα τή εκκλησία, 23 ήτις εστί το σώμα αυτού, το πλήρωμα τού τα πάντα εν πάσι πληρουμένου.

Κεφάλαιο β΄

Προς ΕΦΕΣΙΟΥΣ

1 Καί υμάς όντας νεκρούς τοίς παραπτώμασι και ταίς αμαρτίαις, 2 εν αίς ποτε περιεπατήσατε κατά τον αιώνα τού κόσμου τούτου, κατά τον άρχοντα της εξουσίας τού αέρος, τού πνεύματος τού νύν ενεργούντος εν τοίς υιοίς της απειθείας· 3 εν οίς και ημείς πάντες ανεστράφημέν ποτε εν ταίς επιθυμίαις της σαρκός ημών, ποιούντες τα θελήματα της σαρκός και των διανοιών, και ήμεν τέκνα φύσει οργής, ως και οι λοιποί· 4 ο δε Θεός πλούσιος ών εν ελέει, διά την πολλήν αγάπην αυτού ήν ηγάπησεν ημάς, 5 και όντας ημάς νεκρούς τοίς παραπτώμασι συνεζωοποίησε τώ Χριστώ· χάριτί εστε σεσωσμένοι· 6 και συνήγειρε και συνεκάθισεν εν τοίς επουρανίοις εν Χριστώ Ιησού, 7 ίνα ενδείξηται εν τοίς αιώσι τοίς επερχομένοις τον υπερβάλλοντα πλούτον της χάριτος αυτού εν χρηστότητι εφ' ημάς εν Χριστώ Ιησού. 8 τή γάρ χάριτί εστε σεσωσμένοι διά της πίστεως· και τούτο ουκ εξ υμών, Θεού το δώρον, 9 ουκ εξ έργων, ίνα μη τις καυχήσηται.

10 αυτού γάρ εσμεν ποίημα, κτισθέντες εν Χριστώ Ιησού επί έργοις αγαθοίς, οίς προητοίμασεν ο Θεός ίνα εν αυτοίς περιπατήσωμεν. 11 Διό μνημονεύετε ότι υμείς ποτε τα έθνη εν σαρκί, οι λεγόμενοι ακροβυστία υπό της λεγομένης περιτομής εν σαρκί χειροποιήτου, 12 ότι ήτε εν τώ καιρώ εκείνω χωρίς Χριστού, απηλλοτριωμένοι της πολιτείας τού Ισραήλ και ξένοι των διαθηκών της επαγγελίας, ελπίδα μη έχοντες και άθεοι εν τώ κόσμω. 13 νυνί δε εν Χριστώ Ιησού υμείς οι ποτέ όντες μακράν εγγύς εγενήθητε εν τώ αίματι τού Χριστού. 14 αυτός γάρ εστιν η ειρήνη ημών, ο ποιήσας τα αμφότερα έν και το μεσότοιχον τού φραγμού λύσας, 15 την έχθραν, εν τή σαρκί αυτού τον νόμον των εντολών εν δόγμασι καταργήσας, ίνα τους δύο κτίση εν εαυτώ εις ένα καινόν άνθρωπον ποιών ειρήνην, 16 και αποκαταλλάξη τους αμφοτέρους εν ενί σώματι τώ Θεώ διά τού σταυρού, αποκτείνας την έχθραν εν αυτώ· 17 και ελθών ευηγγελίσατο ειρήνην υμίν τοίς μακράν και τοίς εγγύς, 18 ότι δι' αυτού έχομεν την προσαγωγήν οι αμφότεροι εν ενί Πνεύματι προς τον πατέρα. 19 άρα ούν ουκέτι εστέ ξένοι και πάροικοι, αλλά συμπολίται των αγίων και οικείοι τού Θεού,

20 εποικοδομηθέντες επί τώ θεμελίω των αποστόλων και προφητών, όντος ακρογωνιαίου αυτού Ιησού Χριστού, 21 εν ώ πάσα η οικοδομή συναρμολογουμένη αύξει εις ναόν άγιον εν Κυρίω· 22 εν ώ και υμείς συνοικοδομείσθε εις κατοικητήριον τού Θεού εν Πνεύματι.

Κεφάλαιο γ΄

Προς ΕΦΕΣΙΟΥΣ

1 Τούτου χάριν εγώ Παύλος ο δέσμιος τού Χριστού Ιησού υπέρ υμών των εθνών, 2 είγε ηκούσατε την οικονομίαν της χάριτος τού Θεού της δοθείσης μοι εις υμάς, 3 ότι κατά αποκάλυψιν εγνώρισέ μοι το μυστήριον, καθώς προέγραψα εν ολίγω, 4 προς ό δύνασθε αναγινώσκοντες νοήσαι την σύνεσίν μου εν τώ μυστηρίω τού Χριστού, 5 ό ετέραις γενεαίς ουκ εγνωρίσθη τοίς υιοίς των ανθρώπων ως νύν απεκαλύφθη τοίς αγίοις αποστόλοις αυτού και προφήταις εν Πνεύματι, 6 είναι τα έθνη συγκληρονόμα και σύσσωμα και συμμέτοχα της επαγγελίας αυτού εν τώ Χριστώ διά τού ευαγγελίου, 7 ού εγενόμην διάκονος κατά την δωρεάν της χάριτος τού Θεού την δοθείσάν μοι κατά την ενέργειαν της δυνάμεως αυτού. 8 εμοί τώ ελαχιστοτέρω πάντων των αγίων εδόθη η χάρις αύτη, εν τοίς έθνεσιν ευαγγελίσασθαι τον ανεξιχνίαστον πλούτον τού Χριστού 9 και φωτίσαι πάντας τις η οικονομία τού μυστηρίου τού αποκεκρυμμένου από των αιώνων εν τώ Θεώ, τώ τα πάντα κτίσαντι διά Ιησού Χριστού,

10 ίνα γνωρισθή νύν ταίς αρχαίς και ταίς εξουσίαις εν τοίς επουρανίοις διά της εκκλησίας η πολυποίκιλος σοφία τού Θεού, 11 κατά πρόθεσιν των αιώνων, ήν εποίησεν εν Χριστώ Ιησού τώ Κυρίω ημών, 12 εν ώ έχομεν την παρρησίαν και την προσαγωγήν εν πεποιθήσει διά πίστεως αυτού. 13 διό αιτούμαι μη εκκακείν εν ταίς θλίψεσί μου υπέρ υμών, ήτις εστί δόξα υμών. 14 Τούτου χάριν κάμπτω τα γόνατά μου προς τον πατέρα τού Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, 15 εξ ού πάσα πατριά εν ουρανοίς και επί γής ονομάζεται, 16 ίνα δώη υμίν κατά τον πλούτον της δόξης αυτού δυνάμει κραταιωθήναι διά τού Πνεύματος αυτού εις τον έσω άνθρωπον, 17 κατοικήσαι τον Χριστόν διά της πίστεως εν ταίς καρδίαις υμών, 18 εν αγάπη ερριζωμένοι και τεθεμελιωμένοι, ίνα εξισχύσητε καταλαβέσθαι σύν πάσι τοίς αγίοις, τι το πλάτος και μήκος και βάθος και ύψος, 19 γνώναί τε την υπερβάλλουσαν της γνώσεως αγάπην τού Χριστού, ίνα πληρωθήτε εις πάν το πλήρωμα τού Θεού.

20 Τώ δε δυναμένω υπέρ πάντα ποιήσαι υπερεκπερισσού ών αιτούμεθα ή νοούμεν, κατά την δύναμιν την ενεργουμένην εν ημίν, 21 αυτώ η δόξα εν τή εκκλησία εν Χριστώ Ιησού εις πάσας τας γενεάς τού αιώνος των αιώνων· αμήν.

Κεφάλαιο δ΄

Προς ΕΦΕΣΙΟΥΣ

1 Παρακαλώ ούν υμάς εγώ ο δέσμιος εν Κυρίω, αξίως περιπατήσαι της κλήσεως ής εκλήθητε, 2 μετά πάσης ταπεινοφροσύνης και πραότητος, μετά μακροθυμίας, ανεχόμενοι αλλήλων εν αγάπη, 3 σπουδάζοντες τηρείν την ενότητα τού Πνεύματος εν τώ συνδέσμω της ειρήνης. 4 έν σώμα και έν Πνεύμα, καθώς και εκλήθητε εν μια ελπίδι της κλήσεως υμών· 5 είς Κύριος, μία πίστις, έν βάπτισμα· 6 είς Θεός και πατήρ πάντων, ο επί πάντων και διά πάντων, και εν πάσιν υμίν. 7 Ενί δε εκάστω ημών εδόθη η χάρις κατά το μέτρον της δωρεάς τού Χριστού. 8 διό λέγει· αναβάς εις ύψος ηχμαλώτευσεν αιχμαλωσίαν και έδωκε δόματα τοίς ανθρώποις. 9 το δε ανέβη τι εστιν ει μη ότι και κατέβη πρώτον εις τα κατώτερα μέρη της γής;

10 ο καταβάς αυτός εστι και ο αναβάς υπεράνω πάντων των ουρανών, ίνα πληρώση τα πάντα. 11 και αυτός έδωκε τους μέν αποστόλους, τους δε προφήτας, τους δε ευαγγελιστάς, τους δε ποιμένας και διδασκάλους, 12 προς τον καταρτισμόν των αγίων εις έργον διακονίας, εις οικοδομήν τού σώματος τού Χριστού, 13 μέχρι καταντήσωμεν οι πάντες εις την ενότητα της πίστεως και της επιγνώσεως τού υιού τού Θεού, εις άνδρα τέλειον, εις μέτρον ηλικίας τού πληρώματος τού Χριστού, 14 ίνα μηκέτι ώμεν νήπιοι, κλυδωνιζόμενοι και περιφερόμενοι παντί ανέμω της διδασκαλίας, εν τή κυβεία των ανθρώπων, εν πανουργία προς την μεθοδείαν της πλάνης, 15 αληθεύοντες δε εν αγάπη αυξήσωμεν εις αυτόν τα πάντα, ός εστιν η κεφαλή, ο Χριστός, 16 εξ ού πάν το σώμα συναρμολογούμενον και συμβιβαζόμενον διά πάσης αφής της επιχορηγίας κατ' ενέργειαν εν μέτρω ενός εκάστου μέρους την αύξησιν τού σώματος ποιείται εις οικοδομήν εαυτού εν αγάπη. 17 Τούτο ούν λέγω και μαρτύρομαι εν Κυρίω, μηκέτι υμάς περιπατείν καθώς και τα λοιπά έθνη περιπατεί εν ματαιότητι τού νοός αυτών, 18 εσκοτισμένοι τή διανοία, όντες απηλλοτριωμένοι της ζωής τού Θεού διά την άγνοιαν την ούσαν εν αυτοίς διά την πώρωσιν της καρδίας αυτών, 19 οίτινες, απηλγηκότες, εαυτούς παρέδωκαν τή ασελγεία εις εργασίαν ακαθαρσίας πάσης εν πλεονεξία.

20 υμείς δε ουχ ούτως εμάθετε τον Χριστόν, 21 είγε αυτόν ηκούσατε και εν αυτώ εδιδάχθητε, καθώς εστιν αλήθεια εν τώ Ιησού, 22 αποθέσθαι υμάς κατά την προτέραν αναστροφήν τον παλαιόν άνθρωπον τον φθειρόμενον κατά τας επιθυμίας της απάτης, 23 ανανεούσθαι δε τώ πνεύματι τού νοός υμών 24 και ενδύσασθαι τον καινόν άνθρωπον τον κατά Θεόν κτισθέντα εν δικαιοσύνη και οσιότητι της αληθείας. 25 Διό αποθέμενοι το ψεύδος λαλείτε αλήθειαν έκαστος μετά τού πλησίον αυτού· ότι εσμέν αλλήλων μέλη. 26 οργίζεσθε και μη αμαρτάνετε· ο ήλιος μη επιδυέτω επί τώ παροργισμώ υμών, 27 μηδέ δίδοτε τόπον τώ διαβόλω. 28 ο κλέπτων μηκέτι κλεπτέτω, μάλλον δε κοπιάτω εργαζόμενος το αγαθόν ταίς χερσίν, ίνα έχη μεταδιδόναι τώ χρείαν έχοντι. 29 πάς λόγος σαπρός εκ τού στόματος υμών μη εκπορευέσθω, αλλ' εί τις αγαθός προς οικοδομήν της χρείας, ίνα δώ χάριν τοίς ακούουσι.

30 και μη λυπείτε το Πνεύμα το άγιον τού Θεού, εν ώ εσφραγίσθητε εις ημέραν απολυτρώσεως. 31 πάσα πικρία και θυμός και οργή και κραυγή και βλασφημία αρθήτω αφ' υμών σύν πάση κακία. 32 γίνεσθε δε εις αλλήλους χρηστοί, εύσπλαγχνοι, χαριζόμενοι εαυτοίς καθώς και ο Θεός εν Χριστώ εχαρίσατο υμίν.

Κεφάλαιο ε΄

Προς ΕΦΕΣΙΟΥΣ

1 Γίνεσθε ούν μιμηταί τού Θεού ως τέκνα αγαπητά, 2 και περιπατείτε εν αγάπη, καθώς και ο Χριστός ηγάπησεν ημάς και παρέδωκεν εαυτόν υπέρ ημών προσφοράν και θυσίαν τώ Θεώ εις οσμήν ευωδίας. 3 πορνεία δε και πάσα ακαθαρσία ή πλεονεξία μηδέ ονομαζέσθω εν υμίν, καθώς πρέπει αγίοις, 4 και αισχρότης και μωρολογία ή ευτραπελία, τα ουκ ανήκοντα, αλλά μάλλον ευχαριστία. 5 τούτο γάρ εστε γινώσκοντες, ότι πάς πόρνος ή ακάθαρτος ή πλεονέκτης, ό εστιν ειδωλολάτρης, ουκ έχει κληρονομίαν εν τή βασιλεία τού Χριστού και Θεού. 6 Μηδείς υμάς απατάτω κενοίς λόγοις· διά ταύτα γάρ έρχεται η οργή τού Θεού επί τους υιούς της απειθείας. 7 μη ούν γίνεσθε συμμέτοχοι αυτών. 8 ήτε γάρ ποτε σκότος, νύν δε φώς εν Κυρίω· ως τέκνα φωτός περιπατείτε· 9 ο γάρ καρπός τού Πνεύματος εν πάση αγαθωσύνη και δικαιοσύνη και αληθεία·

10 δοκιμάζοντες τι εστιν ευάρεστον τώ Κυρίω. 11 και μη συγκοινωνείτε τοίς έργοις τοίς ακάρποις τού σκότους, μάλλον δε και ελέγχετε· 12 τα γάρ κρυφή γινόμενα υπ' αυτών αισχρόν εστι και λέγειν· 13 τα δε πάντα ελεγχόμενα υπό τού φωτός φανερούται· πάν γάρ το φανερούμενον φώς εστι. 14 διό λέγει· έγειρε ο καθεύδων και ανάστα εκ των νεκρών, και επιφαύσει σοι ο Χριστός. 15 Βλέπετε ούν πώς ακριβώς περιπατείτε, μη ως άσοφοι, αλλ' ως σοφοί, 16 εξαγοραζόμενοι τον καιρόν, ότι αι ημέραι πονηραί εισι. 17 διά τούτο μη γίνεσθε άφρονες, αλλά συνιέντες τι το θέλημα τού Κυρίου. 18 και μη μεθύσκεσθε οίνω, εν ώ εστιν ασωτία, αλλά πληρούσθε εν Πνεύματι, 19 λαλούντες εαυτοίς ψαλμοίς και ύμνοις και ωδαίς πνευματικαίς, άδοντες και ψάλλοντες τή καρδία υμών τώ Κυρίω,

20 ευχαριστούντες πάντοτε υπέρ πάντων εν ονόματι τού Κυρίου ημών Ιησού Χριστού τώ Θεώ και πατρί, 21 υποτασσόμενοι αλλήλοις εν φόβω Χριστού. 22 Αι γυναίκες τοίς ιδίοις ανδράσιν υποτάσσεσθε ως τώ Κυρίω, 23 ότι ο ανήρ εστι κεφαλή της γυναικός, ως και ο Χριστός κεφαλή της εκκλησίας, και αυτός εστι σωτήρ τού σώματος. 24 αλλ' ώσπερ η εκκλησία υποτάσσεται τώ Χριστώ, ούτω και αι γυναίκες τοίς ιδίοις ανδράσιν εν παντί. 25 οι άνδρες αγαπάτε τας γυναίκας εαυτών, καθώς και ο Χριστός ηγάπησε την εκκλησίαν και εαυτόν παρέδωκεν υπέρ αυτής, 26 ίνα αυτήν αγιάση καθαρίσας τώ λουτρώ τού ύδατος εν ρήματι, 27 ίνα παραστήση αυτήν εαυτώ ένδοξον την εκκλησίαν, μη έχουσαν σπίλον ή ρυτίδα ή τι των τοιούτων, αλλ' ίνα ή αγία και άμωμος. 28 ούτως οφείλουσιν οι άνδρες αγαπάν τας εαυτών γυναίκας ως τα εαυτών σώματα. ο αγαπών την εαυτού γυναίκα εαυτόν αγαπά· 29 ουδείς γάρ ποτε την εαυτού σάρκα εμίσησεν, αλλ' εκτρέφει και θάλπει αυτήν, καθώς και ο Χριστός την εκκλησίαν·

30 ότι μέλη εσμέν τού σώματος αυτού, εκ της σαρκός αυτού και εκ των οστέων αυτού· 31 αντί τούτου καταλείψει άνθρωπος τον πατέρα και την μητέρα και προσκολληθήσεται προς την γυναίκα αυτού, και έσονται οι δύο εις σάρκα μίαν. 32 το μυστήριον τούτο μέγα εστίν, εγώ δε λέγω εις Χριστόν και εις την εκκλησίαν. 33 πλήν και υμείς οι καθ' ένα έκαστος την εαυτού γυναίκα ούτως αγαπάτω ως εαυτόν, η δε γυνή ίνα φοβήται τον άνδρα.

Κεφάλαιο στ΄

Προς ΕΦΕΣΙΟΥΣ

1 Τά τέκνα υπακούετε τοίς γονεύσιν υμών εν Κυρίω· τούτο γάρ εστι δίκαιον. 2 τίμα τον πατέρα σου και την μητέρα, ήτις εστίν εντολή πρώτη εν επαγγελία, 3 ίνα εύ σοι γένηται και έση μακροχρόνιος επί της γής. 4 και οι πατέρες μη παροργίζετε τα τέκνα υμών, αλλ' εκτρέφετε αυτά εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου. 5 Οι δούλοι υπακούετε τοίς κυρίοις κατά σάρκα μετά φόβου και τρόμου εν απλότητι της καρδίας υμών ως τώ Χριστώ, 6 μη κατ' οφθαλμοδουλίαν ως ανθρωπάρεσκοι, αλλ' ως δούλοι τού Χριστού, ποιούντες το θέλημα τού Θεού εκ ψυχής, 7 μετ' ευνοίας δουλεύοντες ως τώ Κυρίω και ουκ ανθρώποις, 8 ειδότες ότι ό εάν τι έκαστος ποιήση αγαθόν, τούτο κομιείται παρά τού Κυρίου, είτε δούλος είτε ελεύθερος. 9 Καί οι κύριοι, τα αυτά ποιείτε προς αυτούς, ανιέντες την απειλήν, ειδότες ότι και υμών αυτών ο Κύριός εστιν εν ουρανοίς και προσωποληψία ουκ έστι παρ' αυτώ.

10 Τό λοιπόν, αδελφοί μου, ενδυναμούσθε εν Κυρίω και εν τώ κράτει της ισχύος αυτού. 11 ενδύσασθε την πανοπλίαν τού Θεού προς το δύνασθαι υμάς στήναι προς τας μεθοδείας τού διαβόλου· 12 ότι ουκ έστιν ημίν η πάλη προς αίμα και σάρκα, αλλά προς τας αρχάς, προς τας εξουσίας, προς τους κοσμοκράτορας τού σκότους τού αιώνος τούτου, προς τα πνευματικά της πονηρίας εν τοίς επουρανίοις. 13 διά τούτο αναλάβετε την πανοπλίαν τού Θεού, ίνα δυνηθήτε αντιστήναι εν τή ημέρα τή πονηρά και άπαντα κατεργασάμενοι στήναι. 14 στήτε ούν περιζωσάμενοι την οσφύν υμών εν αληθεία, και ενδυσάμενοι τον θώρακα της δικαιοσύνης, 15 και υποδησάμενοι τους πόδας εν ετοιμασία τού ευαγγελίου της ειρήνης, 16 εν πάσιν αναλαβόντες τον θυρεόν της πίστεως, εν ώ δυνήσεσθε πάντα τα βέλη τού πονηρού τα πεπυρωμένα σβέσαι· 17 και την περικεφαλαίαν τού σωτηρίου δέξασθε, και την μάχαιραν τού Πνεύματος, ό εστι ρήμα Θεού, 18 διά πάσης προσευχής και δεήσεως, προσευχόμενοι εν παντί καιρώ εν Πνεύματι, και εις αυτό τούτο αγρυπνούντες εν πάση προσκαρτερήσει και δεήσει περί πάντων των αγίων, 19 και υπέρ εμού, ίνα μοι δοθή λόγος εν ανοίξει τού στόματός μου, εν παρρησία γνωρίσαι το μυστήριον τού ευαγγελίου,

20 υπέρ ού πρεσβεύω εν αλύσει, ίνα εν αυτώ παρρησιάσωμαι ως δεί με λαλήσαι. 21 Ίνα δε ειδήτε και υμείς τα κατ' εμέ, τι πράσσω, πάντα υμίν γνωρίσει Τυχικός ο αγαπητός αδελφός και πιστός διάκονος εν Κυρίω, 22 ον έπεμψα προς υμάς εις αυτό τούτο, ίνα γνώτε τα περί ημών και παρακαλέση τας καρδίας υμών. 23 Ειρήνη τοίς αδελφοίς και αγάπη μετά πίστεως από Θεού πατρός και Κυρίου Ιησού Χριστού. 24 Η χάρις μετά πάντων των αγαπώντων τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν εν αφθαρσία· αμήν.

Προς ΦΙΛΙΠΠΗΣΙΟΥΣ

Κεφάλαιο α΄

1 Παύλος και Τιμόθεος, δούλοι Ιησού Χριστού, πάσι τοίς αγίοις εν Χριστώ Ιησού τοίς ούσιν εν Φιλίπποις σύν επισκόποις και διακόνοις· 2 χάρις υμίν και ειρήνη από Θεού πατρός ημών και Κυρίου Ιησού Χριστού. 3 Ευχαριστώ τώ Θεώ μου επί πάση τή μνεία υμών, 4 πάντοτε εν πάση δεήσει μου υπέρ πάντων υμών μετά χαράς την δέησιν ποιούμενος 5 επί τή κοινωνία υμών εις το ευαγγέλιον από πρώτης ημέρας άχρι τού νύν, 6 πεποιθώς αυτό τούτο, ότι ο εναρξάμενος εν υμίν έργον αγαθόν επιτελέσει άχρις ημέρας Ιησού Χριστού, 7 καθώς εστι δίκαιον εμοί τούτο φρονείν υπέρ πάντων υμών διά το έχειν με εν τή καρδία υμάς, έν τε τοίς δεσμοίς μου και εν τή απολογία και βεβαιώσει τού ευαγγελίου συγκοινωνούς μου της χάριτος πάντας υμάς όντας. 8 μάρτυς γάρ μου εστιν ο Θεός, ως επιποθώ πάντας υμάς εν σπλάγχνοις Ιησού Χριστού. 9 και τούτο προσεύχομαι, ίνα η αγάπη υμών έτι μάλλον και μάλλον περισσεύη εν επιγνώσει και πάση αισθήσει,

10 εις το δοκιμάζειν υμάς τα διαφέροντα, ίνα ήτε ειλικρινείς και απρόσκοποι εις ημέραν Χριστού, 11 πεπληρωμένοι καρπών δικαιοσύνης των διά Ιησού Χριστού εις δόξαν και έπαινον Θεού. 12 Γινώσκειν δε υμάς βούλομαι, αδελφοί, ότι τα κατ' εμέ μάλλον εις προκοπήν τού ευαγγελίου ελήλυθεν, 13 ώστε τους δεσμούς μου φανερούς εν Χριστώ γενέσθαι εν όλω τώ πραιτωρίω και τοίς λοιποίς πάσι, 14 και τους πλείονας των αδελφών εν Κυρίω πεποιθότας τοίς δεσμοίς μου περισσοτέρως τολμάν αφόβως τον λόγον λαλείν. 15 τινές μέν και διά φθόνον και έριν, τινές δε και δι' ευδοκίαν τον Χριστόν κηρύσσουσιν· 16 οι μέν εξ εριθείας τον Χριστόν καταγγέλλουσιν, ουχ αγνώς, οιόμενοι θλίψιν επιφέρειν τοίς δεσμοίς μου· 17 οι δε εξ αγάπης, ειδότες ότι εις απολογίαν τού ευαγγελίου κείμαι. 18 τι γάρ; πλήν παντί τρόπω, είτε προφάσει είτε αληθεία, Χριστός καταγγέλλεται, και εν τούτω χαίρω. αλλά και χαρήσομαι· 19 οίδα γάρ ότι τούτό μοι αποβήσεται εις σωτηρίαν διά της υμών δεήσεως και επιχορηγίας τού Πνεύματος Ιησού Χριστού,

20 κατά την αποκαραδοκίαν και ελπίδα μου ότι εν ουδενί αισχυνθήσομαι, αλλ' εν πάση παρρησία, ως πάντοτε, και νύν μεγαλυνθήσεται Χριστός εν τώ σώματί μου είτε διά ζωής είτε διά θανάτου. 21 Εμοί γάρ το ζήν Χριστός και το αποθανείν κέρδος. 22 ει δε το ζήν εν σαρκί, τούτό μοι καρπός έργου, και τι αιρήσομαι ου γνωρίζω. 23 συνέχομαι δε εκ των δύο, την επιθυμίαν έχων εις το αναλύσαι και σύν Χριστώ είναι. πολλώ γάρ μάλλον κρείσσον· 24 το δε επιμένειν εν τή σαρκί αναγκαιότερον δι’ υμάς. 25 και τούτο πεποιθώς οίδα ότι μενώ και συμπαραμενώ πάσιν υμίν εις την υμών προκοπήν και χαράν της πίστεως, 26 ίνα το καύχημα υμών περισσεύη εν Χριστώ Ιησού εν εμοί διά της εμής παρουσίας πάλιν προς υμάς. 27 Μόνον αξίως τού ευαγγελίου τού Χριστού πολιτεύεσθε, ίνα είτε ελθών και ιδών υμάς είτε απών ακούσω τα περί υμών, ότι στήκετε εν ενί πνεύματι, μια ψυχή συναθλούντες τή πίστει τού ευαγγελίου, 28 και μη πτυρόμενοι εν μηδενί υπό των αντικειμένων, ήτις αυτοίς μέν εστιν ένδειξις απωλείας, υμίν δε σωτηρίας, και τούτο από Θεού· 29 ότι υμίν εχαρίσθη το υπέρ Χριστού, ου μόνον το εις αυτόν πιστεύειν, αλλά και το υπέρ αυτού πάσχειν,

30 τον αυτόν αγώνα έχοντες, οίον είδετε εν εμοί και νύν ακούετε εν εμοί.

Κεφάλαιο β΄

Προς ΦΙΛΙΠΠΗΣΙΟΥΣ

1 Εί τις ούν παράκλησις εν Χριστώ, εί τι παραμύθιον αγάπης, εί τις κοινωνία Πνεύματος, εί τις σπλάγχνα και οικτιρμοί, 2 πληρώσατέ μου την χαράν ίνα το αυτό φρονήτε, την αυτήν αγάπην έχοντες, σύμψυχοι, το έν φρονούντες, 3 μηδέν κατά εριθείαν ή κενοδοξίαν, αλλά τή ταπεινοφροσύνη αλλήλους ηγούμενοι υπερέχοντας εαυτών. 4 μη τα εαυτών έκαστος σκοπείτε, αλλά και τα ετέρων έκαστος. 5 τούτο φρονείσθω εν υμίν ό και εν Χριστώ Ιησού, 6 ός εν μορφή Θεού υπάρχων ουχ αρπαγμόν ηγήσατο το είναι ίσα Θεώ, 7 αλλ' εαυτόν εκένωσε μορφήν δούλου λαβών, εν ομοιώματι ανθρώπων γενόμενος, 8 και σχήματι ευρεθείς ως άνθρωπος εταπείνωσεν εαυτόν γενόμενος υπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δε σταυρού. 9 διό και ο Θεός αυτόν υπερύψωσε και εχαρίσατο αυτώ όνομα το υπέρ πάν όνομα,

10 ίνα εν τώ ονόματι Ιησού πάν γόνυ κάμψη επουρανίων και επιγείων και καταχθονίων, 11 και πάσα γλώσσα εξομολογήσηται ότι Κύριος Ιησούς Χριστός εις δόξαν Θεού πατρός. 12 Ώστε, αγαπητοί μου, καθώς πάντοτε υπηκούσατε, μη ως εν τή παρουσία μου μόνον, αλλά νύν πολλώ μάλλον εν τή απουσία μου, μετά φόβου και τρόμου την εαυτών σωτηρίαν κατεργάζεσθε· 13 ο Θεός γάρ εστιν ο ενεργών εν υμίν και το θέλειν και το ενεργείν υπέρ της ευδοκίας. 14 πάντα ποιείτε χωρίς γογγυσμών και διαλογισμών, 15 ίνα γένησθε άμεμπτοι και ακέραιοι, τέκνα Θεού αμώμητα εν μέσω γενεάς σκολιάς και διεστραμμένης, εν οίς φαίνεσθε ως φωστήρες εν κόσμω, 16 λόγον ζωής επέχοντες, εις καύχημα εμοί εις ημέραν Χριστού, ότι ουκ εις κενόν έδραμον ουδέ εις κενόν εκοπίασα. 17 Αλλ' ει και σπένδομαι επί τή θυσία και λειτουργία της πίστεως υμών, χαίρω και συγχαίρω πάσιν υμίν· 18 το δ' αυτό και υμείς χαίρετε και συγχαίρετέ μοι. 19 Ελπίζω δε εν Κυρίω Ιησού Τιμόθεον ταχέως πέμψαι υμίν, ίνα καγώ ευψυχώ γνούς τα περί υμών·

20 ουδένα γάρ έχω ισόψυχον, όστις γνησίως τα περί υμών μεριμνήσει· 21 οι πάντες γάρ τα εαυτών ζητούσιν, ου τα Χριστού Ιησού. 22 την δε δοκιμήν αυτού γινώσκετε, ότι ως πατρί τέκνον σύν εμοί εδούλευσεν εις το ευαγγέλιον. 23 τούτον μέν ούν ελπίζω πέμψαι ως αν απίδω τα περί εμέ εξαυτής· 24 πέποιθα δε εν Κυρίω ότι και αυτός ταχέως ελεύσομαι. 25 Αναγκαίον δε ηγησάμην Επαφρόδιτον τον αδελφόν και συνεργόν και συστρατιώτην μου, υμών δε απόστολον και λειτουργόν της χρείας μου, πέμψαι προς υμάς, 26 επειδή επιποθών ήν πάντας υμάς, και αδημονών διότι ηκούσατε ότι ησθένησε. 27 και γάρ ησθένησε παραπλήσιον θανάτου· αλλ' ο Θεός αυτόν ηλέησεν, ουκ αυτόν δε μόνον, αλλά και εμέ, ίνα μη λύπην επί λύπην σχώ. 28 σπουδαιοτέρως ούν έπεμψα αυτόν, ίνα ιδόντες αυτόν πάλιν χαρήτε, καγώ αλυπότερος ώ. 29 προσδέχεσθε ούν αυτόν εν Κυρίω μετά πάσης χαράς, και τους τοιούτους εντίμους έχετε,

30 ότι διά το έργον Χριστού μέχρι θανάτου ήγγισε, παραβουλευσάμενος τή ψυχή ίνα αναπληρώση το υμών υστέρημα της προς με λειτουργίας.

Κεφάλαιο γ΄

Προς ΦΙΛΙΠΠΗΣΙΟΥΣ

1 Τό λοιπόν, αδελφοί μου, χαίρετε εν Κυρίω. τα αυτά γράφειν υμίν εμοί μέν ουκ οκνηρόν, υμίν δε ασφαλές. 2 Βλέπετε τους κύνας, βλέπετε τους κακούς εργάτας, βλέπετε την κατατομήν· 3 ημείς γάρ εσμεν η περιτομή, οι Πνεύματι Θεού λατρεύοντες και καυχώμενοι εν Χριστώ Ιησού και ουκ εν σαρκί πεποιθότες, 4 καίπερ εγώ έχων πεποίθησιν και εν σαρκί. εί τις δοκεί άλλος πεποιθέναι εν σαρκί, εγώ μάλλον· 5 περιτομή οκταήμερος, εκ γένους Ισραήλ, φυλής Βενιαμίν, Εβραίος εξ Εβραίων, κατά νόμον Φαρισαίος, 6 κατά ζήλον διώκων την εκκλησίαν, κατά δικαιοσύνην την εν νόμω γενόμενος άμεμπτος. 7 αλλ' άτινα ήν μοι κέρδη, ταύτα ήγημαι διά τον Χριστόν ζημίαν. 8 αλλά μενούνγε και ηγούμαι πάντα ζημίαν είναι διά το υπερέχον της γνώσεως Χριστού Ιησού τού Κυρίου μου, δι' ον τα πάντα εζημιώθην, και ηγούμαι σκύβαλα είναι ίνα Χριστόν κερδήσω 9 και ευρεθώ εν αυτώ μη έχων εμήν δικαιοσύνην την εκ νόμου, αλλά την διά πίστεως Χριστού, την εκ Θεού δικαιοσύνην επί τή πίστει,

10 τού γνώναι αυτόν και την δύναμιν της αναστάσεως αυτού και την κοινωνίαν παθημάτων αυτού, συμμορφούμενος τώ θανάτω αυτού, 11 εί πως καταντήσω εις την εξανάστασιν την εκ νεκρών. 12 ουχ ότι ήδη έλαβον ή ήδη τετελείωμαι, διώκω δε ει και καταλάβω, εφ' ώ και κατελήφθην υπό τού Χριστού Ιησού. 13 αδελφοί, εγώ εμαυτόν ούπω λογίζομαι κατειληφέναι· 14 έν δε, τα μέν οπίσω επιλανθανόμενος τοίς δε έμπροσθεν επεκτεινόμενος κατά σκοπόν διώκω επί το βραβείον της άνω κλήσεως τού Θεού εν Χριστώ Ιησού. 15 Όσοι ούν τέλειοι, τούτο φρονώμεν· και εί τι ετέρως φρονείτε, και τούτο ο Θεός υμίν αποκαλύψει. 16 πλήν εις ό εφθάσαμεν, τώ αυτώ στοιχείν κανόνι, το αυτό φροινείν. 17 Συμμιμηταί μου γίνεσθε, αδελφοί, και σκοπείτε τους ούτω περιπατούντας, καθώς έχετε τύπον ημάς. 18 πολλοί γάρ περιπατούσιν, - ούς πολλάκις έλεγον υμίν, νύν δε και κλαίων λέγω, τους εχθρούς τού σταυρού τού Χριστού, 19 ών το τέλος απώλεια, ών ο θεός η κοιλία και η δόξα εν τή αισχύνη αυτών, οι τα επίγεια φρονούντες!

20 ημών γάρ το πολίτευμα εν ουρανοίς υπάρχει, εξ ού και σωτήρα απεκδεχόμεθα Κύριον Ιησούν Χριστόν, 21 ός μετασχηματίσει το σώμα της ταπεινώσεως ημών εις το γενέσθαι αυτό σύμμορφον τώ σώματι της δόξης αυτού κατά την ενέργειαν τού δύνασθαι αυτόν και υποτάξαι αυτώ τα πάντα.

Κεφάλαιο δ΄

Προς ΦΙΛΙΠΠΗΣΙΟΥΣ

1 Ώστε, αδελφοί μου αγαπητοί και επιπόθητοι, χαρά και στέφανός μου, ούτω στήκετε εν Κυρίω, αγαπητοί. 2 Ευοδίαν παρακαλώ και Συντύχην παρακαλώ το αυτό φρονείν εν Κυρίω· 3 ναί ερωτώ και σε, Σύζυγε γνήσιε, συλλαμβάνου αυταίς, αίτινες εν τώ ευαγγελίω συνήθλησάν μοι μετά και Κλήμεντος και των λοιπών συνεργών μου, ών τα ονόματα εν βίβλω ζωής. 4 Χαίρετε εν Κυρίω πάντοτε· πάλιν ερώ, χαίρετε. 5 το επιεικές υμών γνωσθήτω πάσιν ανθρώποις. ο Κύριος εγγύς. 6 μηδέν μεριμνάτε, αλλ' εν παντί τή προσευχή και τή δεήσει μετά ευχαριστίας τα αιτήματα υμών γνωριζέσθω προς τον Θεόν, 7 και η ειρήνη τού Θεού η υπερέχουσα πάντα νούν φρουρήσει τας καρδίας υμών και τα νοήματα υμών εν Χριστώ Ιησού. 8 Τό λοιπόν, αδελφοί, όσα εστίν αληθή, όσα σεμνά, όσα δίκαια, όσα αγνά, όσα προσφιλή, όσα εύφημα, εί τις αρετή και εί τις έπαινος, ταύτα λογίζεσθε· 9 ά και εμάθετε και παρελάβετε και ηκούσατε και είδετε εν εμοί, ταύτα πράσσετε· και ο Θεός της ειρήνης έσται μεθ' υμών.

10 Εχάρην δε εν Κυρίω μεγάλως ότι ήδη ποτέ ανεθάλετε το υπέρ εμού φρονείν· εφ' ώ και εφρονείτε ηκαιρείσθε δε. 11 ουχ ότι καθ' υστέρησιν λέγω· εγώ γάρ έμαθον εν οίς ειμι αυτάρκης είναι. 12 οίδα και ταπεινούσθαι οίδα και περισσεύειν· εν παντί και εν πάσι μεμύημαι και χορτάζεσθαι και πεινάν, και περισσεύειν και υστερείσθαι· 13 πάντα ισχύω εν τώ ενδυναμούντί με Χριστώ. 14 πλήν καλώς εποιήσατε συγκοινωνήσαντές μου τή θλίψει. 15 οίδατε δε και υμείς, Φιλιππήσιοι, ότι εν αρχή τού ευαγγελίου, ότε εξήλθον από Μακεδονίας, ουδεμία μοι εκκλησία εκοινώνησεν εις λόγον δόσεως και λήψεως ει μη υμείς μόνοι, 16 ότι και εν Θεσσαλονίκη και άπαξ και δίς εις την χρείαν μοι επέμψατε. 17 ουχ ότι επιζητώ το δόμα, αλλ' επιζητώ τον καρπόν τον πλεονάζοντα εις λόγον υμών. 18 απέχω δε πάντα και περισσεύω· πεπλήρωμαι δεξάμενος παρά Επαφροδίτου τα παρ' υμών, οσμήν ευωδίας, θυσίαν δεκτήν, ευάρεστον τώ Θεώ. 19 ο δε Θεός μου πληρώσει πάσαν χρείαν υμών κατά τον πλούτον αυτού εν δόξη εν Χριστώ Ιησού.

20 Τώ δε Θεώ και πατρί ημών η δόξα εις τους αιώνας των αιώνων· αμήν. 21 Ασπάσασθε πάντα άγιον εν Χριστώ Ιησού. ασπάζονται υμάς οι σύν εμοί αδελφοί. 22 ασπάζονται υμάς οι άγιοι, μάλιστα δε οι εκ της Καίσαρος οικίας. 23 Η χάρις τού Κυρίου Ιησού Χριστού μετά πάντων υμών· αμήν.

Προς ΚΟΛΛΟΣΑΕΙΣ

Κεφάλαιο α΄

1 Παύλος, απόστολος Ιησού Χριστού διά θελήματος Θεού, και Τιμόθεος ο αδελφός, 2 τοίς εν Κολοσσαίς αγίοις και πιστοίς αδελφοίς εν Χριστώ· χάρις υμίν και ειρήνη από Θεού πατρός ημών και Κυρίου Ιησού Χριστού. 3 Ευχαριστούμεν τώ Θεώ πατρί τού Κυρίου ημών Ιησού Χριστού πάντοτε περί υμών προσευχόμενοι, 4 ακούσαντες την πίστιν υμών εν Χριστώ Ιησού και την αγάπην την εις πάντας τους αγίους, 5 διά την ελπίδα την αποκειμένην υμίν εν τοίς ουρανοίς, ήν προηκούσατε εν τώ λόγω της αληθείας τού ευαγγελίου 6 τού παρόντος εις υμάς, καθώς και εν παντί τώ κόσμω, και έστι καρποφορούμενον και αυξανόμενον καθώς και εν υμίν, αφ' ής ημέρας ηκούσατε και επέγνωτε την χάριν τού Θεού εν αληθεία, 7 καθώς και εμάθετε από Επαφρά τού αγαπητού συνδούλου ημών, ός εστι πιστός υπέρ ημών διάκονος τού Χριστού, 8 ο και δηλώσας ημίν την υμών αγάπην εν Πνεύματι. 9 Διά τούτο και ημείς, αφ' ής ημέρας ηκούσαμεν, ου παυόμεθα υπέρ υμών προσευχόμενοι και αιτούμενοι, ίνα πληρωθήτε την επίγνωσιν τού θελήματος αυτού εν πάση σοφία και συνέσει πνευματική,

10 περιπατήσαι υμάς αξίως τού Κυρίου εις πάσαν αρεσκείαν, εν παντί έργω αγαθώ καρποφορούντες και αυξανόμενοι εις την επίγνωσιν τού Θεού, 11 εν πάση δυνάμει δυναμούμενοι κατά το κράτος της δόξης αυτού εις πάσαν υπομονήν και μακροθυμίαν, μετά χαράς 12 ευχαριστούντες τώ Θεώ και πατρί τώ ικανώσαντι ημάς εις την μερίδα τού κλήρου των αγίων εν τώ φωτί, 13 ός ερρύσατο ημάς εκ της εξουσίας τού σκότους και μετέστησεν εις την βασιλείαν τού υιού της αγάπης αυτού, 14 εν ώ έχομεν την απολύτρωσιν, την άφεσιν των αμαρτιών· 15 ός εστιν εικών τού Θεού τού αοράτου, πρωτότοκος πάσης κτίσεως, 16 ότι εν αυτώ εκτίσθη τα πάντα, τα εν τοίς ουρανοίς και τα επί της γής, τα ορατά και τα αόρατα, είτε θρόνοι είτε κυριότητες είτε αρχαί είτε εξουσίαι· τα πάντα δι' αυτού και εις αυτόν έκτισται· 17 και αυτός εστι πρό πάντων, και τα πάντα εν αυτώ συνέστηκε, 18 και αυτός εστιν η κεφαλή τού σώματος, της εκκλησίας· ός εστιν αρχή, πρωτότοκος εκ των νεκρών, ίνα γένηται εν πάσιν αυτός πρωτεύων, 19 ότι εν αυτώ ευδόκησε πάν το πλήρωμα κατοικήσαι

20 και δι' αυτού αποκαταλλάξαι τα πάντα εις αυτόν, ειρηνοποιήσας διά τού αίματος τού σταυρού αυτού, δι' αυτού είτε τα επί της γής είτε τα εν τοίς ουρανοίς. 21 και υμάς ποτε όντας απηλλοτριωμένους και εχθρούς τή διανοία εν τοίς έργοις τοίς πονηροίς, νυνί δε αποκατήλλαξεν 22 εν τώ σώματι της σαρκός αυτού διά τού θανάτου, παραστήσαι υμάς αγίους και αμώμους και ανεγκλήτους κατενώπιον αυτού, 23 εί γε επιμένετε τή πίστει τεθεμελιωμένοι και εδραίοι και μη μετακινούμενοι από της ελπίδος τού ευαγγελίου ού ηκούσατε, τού κηρυχθέντος εν πάση τή κτίσει τή υπό τον ουρανόν, ού εγενόμην εγώ Παύλος διάκονος. 24 Νύν χαίρω εν τοίς παθήμασί μου υπέρ υμών και ανταναπληρώ τα υστερήματα των θλίψεων τού Χριστού εν τή σαρκί μου υπέρ τού σώματος αυτού, ό εστιν η εκκλησία, 25 ής εγενόμην εγώ διάκονος κατά την οικονομίαν τού Θεού την δοθείσάν μοι εις υμάς, πληρώσαι τον λόγον τού Θεού, 26 το μυστήριον το αποκεκρυμμένον από των αιώνων και από των γενεών, νυνί δε εφανερώθη τοίς αγίοις αυτού, 27 οίς ηθέλησεν ο Θεός γνωρίσαι τις ο πλούτος της δόξης τού μυστηρίου τούτου εν τοίς έθνεσιν, ός εστι Χριστός εν υμίν, η ελπίς της δόξης· 28 ον ημείς καταγγέλλομεν νουθετούντες πάντα άνθρωπον και διδάσκοντες πάντα άνθρωπον εν πάση σοφία, ίνα παραστήσωμεν πάντα άνθρωπον τέλειον εν Χριστώ Ιησού· 29 εις ό και κοπιώ αγωνιζόμενος κατά την ενέργειαν αυτού την ενεργουμένην εν εμοί εν δυνάμει.

Κεφάλαιο β΄

Προς ΚΟΛΛΟΣΑΕΙΣ

1 Θέλω γάρ υμάς ειδέναι ηλίκον αγώνα έχω περί υμών και των εν Λαοδικεία και όσοι ουχ εωράκασι το πρόσωπόν μου εν σαρκί, 2 ίνα παρακληθώσιν αι καρδίαι αυτών, συμβιβασθέντων εν αγάπη και εις πάντα πλούτον της πληροφορίας της συνέσεως, εις επίγνωσιν τού μυστηρίου τού Θεού και πατρός και τού Χριστού, 3 εν ώ εισι πάντες οι θησαυροί της σοφίας και της γνώσεως απόκρυφοι. 4 Τούτο δε λέγω ίνα μη τις υμάς παραλογίζηται εν πιθανολογία· 5 ει γάρ και τή σαρκί άπειμι, αλλά τώ πνεύματι σύν υμίν ειμι, χαίρων και βλέπων υμών την τάξιν και το στερέωμα της εις Χριστόν πίστεως υμών. 6 Ως ούν παρελάβετε τον Χριστόν Ιησούν τον Κύριον, εν αυτώ περιπατείτε, 7 ερριζωμένοι και εποικοδομούμενοι εν αυτώ και βεβαιούμενοι εν τή πίστει καθώς εδιδάχθητε, περισσεύοντες εν αυτή εν ευχαριστία. 8 Βλέπετε μη τις υμάς έσται ο συλαγωγών διά της φιλοσοφίας και κενής απάτης, κατά την παράδοσιν των ανθρώπων, κατά τα στοιχεία τού κόσμου και ου κατά Χριστόν· 9 ότι εν αυτώ κατοικεί πάν το πλήρωμα της θεότητος σωματικώς,

10 και εστέ εν αυτώ πεπληρωμένοι, ός εστιν η κεφαλή πάσης αρχής και εξουσίας, 11 εν ώ και περιτμήθητε περιτομή αχειροποιήτω εν τή απεκδύσει τού σώματος των αμαρτιών της σαρκός, εν τή περιτομή τού Χριστού, 12 συνταφέντες αυτώ εν τώ βαπτίσματι, εν ώ και συνηγέρθητε διά της πίστεως της ενεργείας τού Θεού τού εγείραντος αυτόν εκ των νεκρών. 13 Καί υμάς, νεκρούς όντας εν τοίς παραπτώμασι και τή ακροβυστία της σαρκός υμών, συνεζωοποίησεν υμάς σύν αυτώ, χαρισάμενος ημίν πάντα τα παραπτώματα, 14 εξαλείψας το καθ' ημών χειρόγραφον τοίς δόγμασιν ό ήν υπεναντίον ημίν, και αυτό ήρεν εκ τού μέσου προσηλώσας αυτό τώ σταυρώ· 15 απεκδυσάμενος τας αρχάς και τας εξουσίας εδειγμάτισεν εν παρρησία, θριαμβεύσας αυτούς εν αυτώ. 16 Μή ούν τις υμάς κρινέτω εν βρώσει ή εν πόσει ή εν μέρει εορτής ή νουμηνίας ή σαββάτων, 17 ά εστι σκιά των μελλόντων, το δε σώμα Χριστού. 18 μηδείς υμάς καταβραβευέτω θέλων εν ταπεινοφροσύνη και θρησκεία των αγγέλων, ά μη εώρακεν εμβατεύων, εική φυσιούμενος υπό τού νοός της σαρκός αυτού, 19 και ου κρατών την κεφαλήν, εξ ού πάν το σώμα διά των αφών και συνδέσμων επιχορηγούμενον και συμβιβαζόμενον αύξει την αύξησιν τού Θεού.

20 Ει απεθάνατε σύν τώ Χριστώ από των στοιχείων τού κόσμου, τι ως ζώντες εν κόσμω δογματίζεσθε, 21 μη άψη μηδέ γεύση μηδέ θίγης, 22 ά εστι πάντα εις φθοράν τή αποχρήσει, κατά τα εντάλματα και διδασκαλίας των ανθρώπων; 23 άτινά εστι λόγον μέν έχοντα σοφίας εν εθελοθρησκία και ταπεινοφροσύνη και αφειδία σώματος, ουκ εν τιμή τινι προς πλησμονήν της σαρκός.

Κεφάλαιο γ΄

Προς ΚΟΛΛΟΣΑΕΙΣ

1 Ει ούν συνηγέρθητε τώ Χριστώ, τα άνω ζητείτε, ού ο Χριστός εστιν εν δεξιά τού Θεού καθήμενος, 2 τα άνω φρονείτε, μη τα επί της γής. 3 απεθάνετε γάρ, και η ζωή υμών κέκρυπται σύν τώ Χριστώ εν τώ Θεώ· 4 όταν ο Χριστός φανερωθή, η ζωή υμών, τότε και υμείς σύν αυτώ φανερωθήσεσθε εν δόξη. 5 Νεκρώσατε ούν τα μέλη υμών τα επί της γής, πορνείαν, ακαθαρσίαν, πάθος, επιθυμίαν κακήν, και την πλεονεξίαν ήτις εστίν ειδωλολατρία, 6 δι' ά έρχεται η οργή τού Θεού επί τους υιούς της απειθείας, 7 εν οίς και υμείς περιεπατήσατέ ποτε, ότε εζήτε εν αυτοίς· 8 νυνί δε απόθεσθε και υμείς τα πάντα, οργήν, θυμόν, κακίαν, βλασφημίαν, αισχρολογίαν εκ τού στόματος υμών· 9 μη ψεύδεσθε εις αλλήλους, απεκδυσάμενοι τον παλαιόν άνθρωπον σύν ταίς πράξεσιν αυτού

10 και ενδυσάμενοι τον νέον τον ανακαινούμενον εις επίγνωσιν κατ' εικόνα τού κτίσαντος αυτόν, 11 όπου ουκ ένι Έλλην και Ιουδαίος, περιτομή και ακροβυστία, βάρβαρος, Σκύθης, δούλος, ελεύθερος, αλλά τα πάντα και εν πάσι Χριστός. 12 Ενδύσασθε ούν, ως εκλεκτοί τού Θεού, άγιοι και ηγαπημένοι, σπλάγχνα οικτιρμού, χρηστότητα, ταπεινοφροσύνην, πραότητα, μακροθυμίαν, 13 ανεχόμενοι αλλήλων και χαριζόμενοι εαυτοίς, εάν τις προς τινα έχη μομφήν· καθώς και ο Κύριος εχαρίσατο υμίν, ούτω και υμείς· 14 επί πάσι δε τούτοις την αγάπην, ήτις εστί σύνδεσμος της τελειότητος. 15 και η ειρήνη τού Θεού βραβευέτω εν ταίς καρδίαις υμών, εις ήν και εκλήθητε εν ενί σώματι· και ευχάριστοι γίνεσθε. 16 ο λόγος τού Χριστού ενοικείτω εν υμίν πλουσίως, εν πάση σοφία διδάσκοντες και νουθετούντες εαυτούς ψαλμοίς και ύμνοις και ωδαίς πνευματικαίς, εν χάριτι άδοντες εν τή καρδία υμών τώ Κυρίω. 17 και πάν ό,τι αν ποιήτε εν λόγω ή εν έργω, πάντα εν ονόματι Κυρίου Ιησού, ευχαριστούντες τώ Θεώ και πατρί δι' αυτού. 18 Αι γυναίκες υποτάσσεσθε τοίς ανδράσιν, ως ανήκεν εν Κυρίω. 19 Οι άνδρες αγαπάτε τας γυναίκας και μη πικραίνεσθε προς αυτάς.

20 Τά τέκνα υπακούετε τοίς γονεύσι κατά πάντα· τούτο γάρ εστιν ευάρεστον τώ Κυρίω. 21 Οι πατέρες μη ερεθίζετε τα τέκνα υμών, ίνα μη αθυμώσιν. 22 Οι δούλοι υπακούετε κατά πάντα τοίς κατά σάρκα κυρίοις, μη εν οφθαλμοδουλίαις, ως ανθρωπάρεσκοι, αλλ' εν απλότητι καρδίας, φοβούμενοι τον Θεόν. 23 και πάν ό,τι εάν ποιήτε, εκ ψυχής εργάζεσθε, ως τώ Κυρίω και ουκ ανθρώποις, 24 ειδότες ότι από Κυρίου απολήψεσθε την ανταπόδοσιν της κληρονομίας· τώ γάρ Κυρίω Χριστώ δουλεύετε· 25 ο δε αδικών κομιείται ό ηδίκησε, και ουκ έστι προσωποληψία.

Κεφάλαιο δ΄

Προς ΚΟΛΛΟΣΑΕΙΣ

1 Οι κύριοι το δίκαιον και την ισότητα τοίς δούλοις παρέχεσθε, ειδότες ότι και υμείς έχετε Κύριον εν ουρανοίς. 2 Τή προσευχή προσκαρτερείτε, γρηγορούντες εν αυτή εν ευχαριστία, 3 προσευχόμενοι άμα και περί ημών, ίνα ο Θεός ανοίξη ημίν θύραν τού λόγου, λαλήσαι το μυστήριον τού Χριστού, δι' ό και δέδεμαι, 4 ίνα φανερώσω αυτό ως δεί με λαλήσαι. 5 Εν σοφία περιπατείτε προς τους έξω, τον καιρόν εξαγοραζόμενοι. 6 ο λόγος υμών πάντοτε εν χάριτι, άλατι ηρτυμένος, ειδέναι πώς δεί υμάς ενί εκάστω αποκρίνεσθαι. 7 Τά κατ' εμέ πάντα γνωρίσει υμίν Τυχικός ο αγαπητός αδελφός και πιστός διάκονος και σύνδουλος εν Κυρίω, 8 ον έπεμψα προς υμάς εις αυτό τούτο, ίνα γνώ τα περί ημών και παρακαλέση τας καρδίας υμών, 9 σύν Ονησίμω τώ πιστώ και αγαπητώ αδελφώ, ός εστιν εξ υμών· πάντα υμίν γνωριούσι τα ώδε.

10 Ασπάζεται υμάς Αρίσταρχος ο συναιχμάλωτός μου, και Μάρκος ο ανεψιός Βαρνάβα, - περί ού ελάβετε εντολάς· εάν έλθη προς υμάς δέξασθε αυτόν, - 11 και Ιησούς ο λεγόμενος Ιούστος, οι όντες εκ περιτομής, ούτοι μόνοι συνεργοί εις την βασιλείαν τού Θεού, οίτινες εγενήθησάν μοι παρηγορία. 12 ασπάζεται υμάς Επαφράς ο εξ υμών, δούλος Χριστού, πάντοτε αγωνιζόμενος υπέρ υμών εν ταίς προσευχαίς, ίνα στήτε τέλειοι και πεπληρωμένοι εν παντί θελήματι τού Θεού· 13 μαρτυρώ γάρ αυτώ ότι έχει ζήλον πολύν υπέρ υμών και των εν Λαοδικεία και των εν Ιεραπόλει. 14 ασπάζεται υμάς Λουκάς ο ιατρός ο αγαπητός και Δημάς. 15 ασπάσασθε τους εν Λαοδικεία αδελφούς και Νυμφάν και την κατ' οίκον αυτού εκκλησίαν· 16 και όταν αναγνωσθή παρ' υμίν η επιστολή, ποιήσατε ίνα και εν τή Λαοδικέων εκκλησία αναγνωσθή, και την εκ Λαοδικείας ίνα και υμείς αναγνώτε. 17 και είπατε Αρχίππω· βλέπε την διακονίαν ήν παρέλαβες εν Κυρίω, ίνα αυτήν πληροίς. 18 Ο ασπασμός τή εμή χειρί Παύλου. μνημονεύετέ μου των δεσμών. Η χάρις μεθ' υμών· αμήν.

Προς ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΙΣ Α’

Κεφάλαιο α΄

1 Παύλος και Σιλουανός και Τιμόθεος τή εκκλησία Θεσσαλονικέων εν Θεώ πατρί και Κυρίω Ιησού Χριστώ· χάρις υμίν και ειρήνη από Θεού και πατρός ημών και Κυρίου Ιησού Χριστού. 2 Ευχαριστούμεν τώ Θεώ πάντοτε περί πάντων υμών μνείαν υμών ποιούμενοι επί των προσευχών ημών, 3 αδιαλείπτως μνημονεύοντες υμών τού έργου της πίστεως και τού κόπου της αγάπης και της υπομονής της ελπίδος τού Κυρίου ημών Ιησού Χριστού έμπροσθεν τού Θεού και πατρός ημών, 4 ειδότες, αδελφοί ηγαπημένοι υπό Θεού, την εκλογήν υμών, 5 ότι το ευαγγέλιον ημών ουκ εγενήθη εις υμάς εν λόγω μόνον, αλλά και εν δυνάμει και εν Πνεύματι αγίω και εν πληροφορία πολλή, καθώς οίδατε οίοι εγενήθημεν εν υμίν δι' υμάς· 6 και υμείς μιμηταί ημών εγενήθητε και τού Κυρίου δεξάμενοι τον λόγον εν θλίψει πολλή μετά χαράς Πνεύματος αγίου, 7 ώστε γενέσθαι υμάς τύπους πάσι τοίς πιστεύουσιν εν τή Μακεδονία και εν τή Αχαία. 8 αφ' υμών γάρ εξήχηται ο λόγος τού Κυρίου· ου μόνον εν τή Μακεδονία και εν τή Αχαία, αλλά και εν παντί τόπω η πίστις υμών η προς τον Θεόν εξελήλυθεν, ώστε μη χρείαν ημάς έχειν λαλείν τι· 9 αυτοί γάρ περί ημών απαγγέλλουσιν οποίαν είσοδον έσχομεν προς υμάς, και πώς επεστρέψατε προς τον Θεόν από των ειδώλων δουλεύειν Θεώ ζώντι και αληθινώ,

10 και αναμένειν τον υιόν αυτού εκ των ουρανών, ον ήγειρεν εκ των νεκρών, Ιησούν τον ρυόμενον ημάς από της οργής της ερχομένης.

Κεφάλαιο β΄

Προς ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΙΣ Α’

1 Αυτοί γάρ οίδατε, αδελφοί, την είσοδον ημών την προς υμάς, ότι ου κενή γέγονεν, 2 αλλά προπαθόντες και υβρισθέντες, καθώς οίδατε, εν Φιλίπποις, επαρρησιασάμεθα εν τώ Θεώ ημών λαλήσαι προς υμάς το ευαγγέλιον τού Θεού εν πολλώ αγώνι. 3 η γάρ παράκλησις ημών ουκ εκ πλάνης ουδέ εξ ακαθαρσίας, ούτε εν δόλω, 4 αλλά καθώς δεδοκιμάσμεθα υπό τού Θεού πιστευθήναι το ευαγγέλιον, ούτω λαλούμεν, ουχ ως ανθρώποις αρέσκοντες, αλλά Θεώ τώ δοκιμάζοντι τας καρδίας ημών. 5 ούτε γάρ ποτε εν λόγω κολακείας εγενήθημεν, καθώς οίδατε, ούτε εν προφάσει πλεονεξίας, Θεός μάρτυς, 6 ούτε ζητούντες εξ ανθρώπων δόξαν, ούτε αφ' υμών, ούτε από άλλων, δυνάμενοι εν βάρει είναι ως Χριστού απόστολοι, 7 αλλ' εγενήθημεν ήπιοι εν μέσω υμών, ως αν τροφός θάλπη τα εαυτής τέκνα· 8 ούτως ομειρόμενοι υμών ευδοκούμεν μεταδούναι υμίν ου μόνον το ευαγγέλιον τού Θεού, αλλά και τας εαυτών ψυχάς, διότι αγαπητοί ημίν γεγένησθε. 9 μνημονεύετε γάρ, αδελφοί, τον κόπον ημών και τον μόχθον· νυκτός γάρ και ημέρας εργαζόμενοι προς το μη επιβαρήσαί τινα υμών εκηρύξαμεν εις υμάς το ευαγγέλιον τού Θεού.

10 υμείς μάρτυρες και ο Θεός ως οσίως και δικαίως και αμέμπτως υμίν τοίς πιστεύουσιν εγενήθημεν, 11 καθάπερ οίδατε ως ένα έκαστον υμών ως πατήρ τέκνα εαυτού παρακαλούντες υμάς και παραμυθούμενοι 12 και μαρτυρόμενοι εις το περιπατήσαι υμάς αξίως τού Θεού τού καλούντος υμάς εις την εαυτού βασιλείαν και δόξαν. 13 Διά τούτο και ημείς ευχαριστούμεν τώ Θεώ αδιαλείπτως, ότι παραλαβόντες λόγον ακοής παρ' ημών τού Θεού εδέξασθε ου λόγον ανθρώπων, αλλά, καθώς εστιν αληθώς, λόγον Θεού, ός και ενεργείται εν υμίν τοίς πιστεύουσιν. 14 υμείς γάρ μιμηταί εγενήθητε, αδελφοί, των εκκλησιών τού Θεού των ουσών εν τή Ιουδαία εν Χριστώ Ιησού, ότι τα αυτά επάθετε και υμείς υπό των ιδίων συμφυλετών καθώς και αυτοί υπό των Ιουδαίων, 15 των και τον Κύριον αποκτεινάντων Ιησούν και τους ιδίους προφήτας, και ημάς εκδιωξάντων, και Θεώ μη αρεσκόντων, και πάσιν ανθρώποις εναντίων, 16 κωλυόντων ημάς τοίς έθνεσι λαλήσαι ίνα σωθώσιν, εις το αναπληρώσαι αυτών τας αμαρτίας πάντοτε. έφθασε δε επ' αυτούς η οργή εις τέλος. 17 Ημείς δε, αδελφοί, απορφανισθέντες αφ' υμών προς καιρόν ώρας, προσώπω ου καρδία, περισσοτέρως εσπουδάσαμεν το πρόσωπον υμών ιδείν εν πολλή επιθυμία. 18 διό ηθελήσαμεν ελθείν προς υμάς, εγώ μέν Παύλος και άπαξ και δίς, και ενέκοψεν ημάς ο σατανάς. 19 τις γάρ ημών ελπίς ή χαρά ή στέφανος καυχήσεως ή ουχί και υμείς έμπροσθεν τού Κυρίου ημών Ιησού Χριστού εν τή αυτού παρουσία;

Κεφάλαιο γ΄

Προς ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΙΣ Α’

1 Διό μηκέτι στέγοντες ευδοκήσαμεν καταλειφθήναι εν Αθήναις μόνοι, 2 και επέμψαμεν Τιμόθεον τον αδελφόν ημών και διάκονον τού Θεού και συνεργόν ημών εν τώ ευαγγελίω τού Χριστού, εις το στηρίξαι υμάς και παρακαλέσαι υμάς περί της πίστεως υμών, 3 το μηδένα σαίνεσθαι εν ταίς θλίψεσι ταύταις. αυτοί γάρ οίδατε ότι εις τούτο κείμεθα· 4 και γάρ ότε προς υμάς ήμεν, προελέγομεν υμίν ότι μέλλομεν θλίβεσθαι, καθώς και εγένετο και οίδατε. 5 διά τούτο καγώ μηκέτι στέγων έπεμψα εις το γνώναι την πίστιν υμών, μη πως επείρασεν υμάς ο πειράζων και εις κενόν γένηται ο κόπος ημών. 6 Άρτι δε ελθόντος Τιμοθέου προς ημάς αφ' υμών και ευαγγελισαμένου ημίν την πίστιν και την αγάπην υμών, και ότι έχετε μνείαν ημών αγαθήν, πάντοτε επιποθούντες ημάς ιδείν καθάπερ και ημείς υμάς, 7 διά τούτο παρεκλήθημεν, αδελφοί, εφ' υμίν επί πάση τή θλίψει και ανάγκη ημών διά της υμών πίστεως· 8 ότι νύν ζώμεν, εάν υμείς στήκετε εν Κυρίω. 9 τίνα γάρ ευχαριστίαν δυνάμεθα τώ Θεώ ανταποδούναι περί υμών επί πάση τή χαρά ή χαίρομεν δι' υμάς έμπροσθεν τού Θεού ημών,

10 νυκτός και ημέρας υπερεκπερισσού δεόμενοι εις το ιδείν υμών το πρόσωπον και καταρτίσαι τα υστερήματα της πίστεως υμών; 11 Αυτός δε ο Θεός και πατήρ ημών και ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός κατευθύναι την οδόν ημών προς υμάς· 12 υμάς δε ο Κύριος πλεονάσαι και περισσεύσαι τή αγάπη εις αλλήλους και εις πάντας, καθάπερ και ημείς εις υμάς, 13 εις το στηρίξαι υμών τας καρδίας αμέμπτους εν αγιωσύνη έμπροσθεν τού Θεού και πατρός ημών εν τή παρουσία τού Κυρίου ημών Ιησού Χριστού μετά πάντων των αγίων αυτού.

Κεφάλαιο δ΄

Προς ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΙΣ Α’

1 Τό λοιπόν ούν, αδελφοί, ερωτώμεν υμάς και παρακαλούμεν εν Κυρίω Ιησού, καθώς παρελάβετε παρ' ημών το πώς δεί υμάς περιπατείν και αρέσκειν Θεώ, ίνα περισσεύητε μάλλον· 2 οίδατε γάρ τίνας παραγγελίας εδώκαμεν υμίν διά τού Κυρίου Ιησού. 3 Τούτο γάρ εστι θέλημα τού Θεού, ο αγιασμός υμών, απέχεσθαι υμάς από της πορνείας, 4 ειδέναι έκαστον υμών το εαυτού σκεύος κτάσθαι εν αγιασμώ και τιμή, 5 μη εν πάθει επιθυμίας καθάπερ και τα έθνη τα μη ειδότα τον Θεόν, 6 το μη υπερβαίνειν και πλεονεκτείν εν τώ πράγματι τον αδελφόν αυτού, διότι έκδικος ο Κύριος περί πάντων τούτων, καθώς και προείπομεν υμίν και διεμαρτυράμεθα. 7 ου γάρ εκάλεσεν ημάς ο Θεός επί ακαθαρσία, αλλ' εν αγιασμώ. 8 τοιγαρούν ο αθετών ουκ άνθρωπον αθετεί, αλλά τον Θεόν τον και δόντα το Πνεύμα αυτού το άγιον εις υμάς. 9 Περί δε της φιλαδελφίας ου χρείαν έχετε γράφειν υμίν· αυτοί γάρ υμείς θεοδίδακτοί εστε εις το αγαπάν αλλήλους·

10 και γάρ ποιείτε αυτό εις πάντας τους αδελφούς τους εν όλη τή Μακεδονία. παρακαλούμεν δε υμάς, αδελφοί, περισσεύειν μάλλον 11 και φιλοτιμείσθαι ησυχάζειν και πράσσειν τα ίδια και εργάζεσθαι ταίς ιδίαις χερσίν υμών, καθώς υμίν παρηγγείλαμεν, 12 ίνα περιπατήτε ευσχημόνως προς τους έξω και μηδενός χρείαν έχητε. 13 Ου θέλομεν δε υμάς αγνοείν, αδελφοί, περί των κοιμωμένων, ίνα μη λυπήσθε καθώς και οι λοιποί οι μη έχοντες ελπίδα. 14 ει γάρ πιστεύομεν ότι Ιησούς απέθανε και ανέστη, ούτω και ο Θεός τους κοιμηθέντας διά τού Ιησού άξει σύν αυτώ. 15 τούτο γάρ υμίν λέγομεν εν λόγω Κυρίου, ότι ημείς οι ζώντες οι περιλειπόμενοι εις την παρουσίαν τού Κυρίου ου μη φθάσωμεν τους κοιμηθέντας· 16 ότι αυτός ο Κύριος εν κελεύσματι, εν φωνή αρχαγγέλου και εν σάλπιγγι Θεού καταβήσεται απ' ουρανού, και οι νεκροί εν Χριστώ αναστήσονται πρώτον, 17 έπειτα ημείς οι ζώντες οι περιλειπόμενοι άμα σύν αυτοίς αρπαγησόμεθα εν νεφέλαις εις απάντησιν τού Κυρίου εις αέρα, και ούτω πάντοτε σύν Κυρίω εσόμεθα. 18 Ώστε παρακαλείτε αλλήλους εν τοίς λόγοις τούτοις.

Κεφάλαιο ε΄

Προς ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΙΣ Α’

1 Περί δε των χρόνων και των καιρών, αδελφοί, ου χρείαν έχετε υμίν γράφεσθαι· 2 αυτοί γάρ ακριβώς οίδατε ότι η ημέρα Κυρίου ως κλέπτης εν νυκτί ούτως έρχεται. 3 όταν λέγωσιν, ειρήνη και ασφάλεια, τότε αιφνίδιος αυτοίς εφίσταται όλεθρος, ώσπερ η ωδίν τή εν γαστρί εχούση, και ου μη εκφύγωσιν. 4 υμείς δε, αδελφοί, ουκ εστέ εν σκότει, ίνα η ημέρα υμάς ως κλέπτης καταλάβη· 5 πάντες υμείς υιοί φωτός εστε και υιοί ημέρας. ουκ εσμέν νυκτός ουδέ σκότους. 6 άρα ούν μη καθεύδωμεν ως και οι λοιποί, αλλά γρηγορώμεν και νήφωμεν. 7 οι γάρ καθεύδοντες νυκτός καθεύδουσι, και οι μεθυσκόμενοι νυκτός μεθύουσιν· 8 ημείς δε ημέρας όντες νήφωμεν, ενδυσάμενοι θώρακα πίστεως και αγάπης και περικεφαλαίαν ελπίδα σωτηρίας· 9 ότι ουκ έθετο ημάς ο Θεός εις οργήν, αλλ' εις περιποίησιν σωτηρίας διά τού Κυρίου ημών Ιησού Χριστού,

10 τού αποθανόντος υπέρ ημών, ίνα είτε γρηγορώμεν είτε καθεύδωμεν άμα σύν αυτώ ζήσωμεν. 11 Διό παρακαλείτε αλλήλους και οικοδομείτε είς τον ένα, καθώς και ποιείτε. 12 Ερωτώμεν δε υμάς, αδελφοί, ειδέναι τους κοπιώντας εν υμίν και προϊσταμένους υμών εν Κυρίω και νουθετούντας υμάς, 13 και ηγείσθαι αυτούς υπερεκπερισσού εν αγάπη διά το έργον αυτών. ειρηνεύετε εν αυτοίς. 14 Παρακαλούμεν δε υμάς, αδελφοί, νουθετείτε τους ατάκτους, παραμυθείσθε τους ολιγοψύχους, αντέχεσθε των ασθενών, μακροθυμείτε προς πάντας. 15 οράτε μη τις κακόν αντί κακού τινι αποδώ, αλλά πάντοτε το αγαθόν διώκετε και εις αλλήλους και εις πάντας. 16 Πάντοτε χαίρετε, 17 αδιαλείπτως προσεύχεσθε, 18 εν παντί ευχαριστείτε· τούτο γάρ θέλημα Θεού εν Χριστώ Ιησού εις υμάς. 19 το Πνεύμα μη σβέννυτε,

20 προφητείας μη εξουθενείτε. 21 πάντα δε δοκιμάζετε, το καλόν κατέχετε· 22 από παντός είδους πονηρού απέχεσθε. 23 Αυτός δε ο Θεός της ειρήνης αγιάσαι υμάς ολοτελείς, και ολόκληρον υμών το πνεύμα και η ψυχή και το σώμα αμέμπτως εν τή παρουσία τού Κυρίου ημών Ιησού Χριστού τηρηθείη. 24 πιστός ο καλών υμάς, ός και ποιήσει. 25 Αδελφοί, προσεύχεσθε και περί ημών. 26 Ασπάσασθε τους αδελφούς πάντας εν φιλήματι αγίω. 27 Ορκίζω υμάς τον Κύριον αναγνωσθήναι την επιστολήν πάσι τοίς αδελφοίς. 28 Η χάρις τού Κυρίου ημών Ιησού Χριστού μεθ’ υμών· αμήν.

Προς ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΙΣ Β’

Κεφάλαιο α΄

1 Παύλος και Σιλουανός και Τιμόθεος τή εκκλησία Θεσσαλονικέων εν Θεώ πατρί ημών και Κυρίω Ιησού Χριστώ· 2 χάρις υμίν και ειρήνη από Θεού πατρός ημών και Κυρίου Ιησού Χριστού. 3 Ευχαριστείν οφείλομεν τώ Θεώ πάντοτε περί υμών, αδελφοί, καθώς άξιόν εστιν, ότι υπεραυξάνει η πίστις υμών και πλεονάζει η αγάπη ενός εκάστου πάντων υμών εις αλλήλους, 4 ώστε ημάς αυτούς εν υμίν καυχάσθαι εν ταίς εκκλησίαις τού Θεού υπέρ της υπομονής υμών και πίστεως εν πάσι τοίς διωγμοίς υμών και ταίς θλίψεσιν αίς ανέχεσθε, 5 ένδειγμα της δικαίας κρίσεως τού Θεού, εις το καταξιωθήναι υμάς της βασιλείας τού Θεού, υπέρ ής και πάσχετε, 6 είπερ δίκαιον παρά Θεώ ανταποδούναι τοίς θλίβουσιν υμάς θλίψιν 7 και υμίν τοίς θλιβομένοις άνεσιν μεθ' ημών, εν τή αποκαλύψει τού Κυρίου Ιησού απ' ουρανού μετ' αγγέλων δυνάμεως αυτού 8 εν πυρί φλογός, διδόντος εκδίκησιν τοίς μη ειδόσι Θεόν και τοίς μη υπακούουσι τώ ευαγγελίω τού Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, 9 οίτινες δίκην τίσουσιν όλεθρον αιώνιον από προσώπου τού Κυρίου και από της δόξης της ισχύος αυτού,

10 όταν έλθη ενδοξασθήναι εν τοίς αγίοις αυτού και θαυμασθήναι εν πάσι τοίς πιστεύσασιν, ότι επιστεύθη το μαρτύριον ημών εφ' υμάς, εν τή ημέρα εκείνη. 11 εις ό και προσευχόμεθα πάντοτε περί υμών, ίνα υμάς αξιώση της κλήσεως ο Θεός ημών και πληρώση πάσαν ευδοκίαν αγαθωσύνης και έργον πίστεως εν δυνάμει, 12 όπως ενδοξασθή το όνομα τού Κυρίου ημών Ιησού Χριστού εν υμίν, και υμείς εν αυτώ, κατά την χάριν τού Θεού ημών και Κυρίου Ιησού Χριστού.

Κεφάλαιο β΄

Προς ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΙΣ Β’

1 Ερωτώμεν δε υμάς, αδελφοί, υπέρ της παρουσίας τού Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και ημών επισυναγωγής επ' αυτόν, 2 εις το μη ταχέως σαλευθήναι υμάς από τού νοός μηδέ θροείσθαι μήτε διά πνεύματος μήτε διά λόγου μήτε δι' επιστολής ως δι' ημών, ως ότι ενέστηκεν η ημέρα τού Χριστού. 3 μη τις υμάς εξαπατήση κατά μηδένα τρόπον· ότι εάν μη έλθη η αποστασία πρώτον και αποκαλυφθή ο άνθρωπος της αμαρτίας, ο υιός της απωλείας, 4 ο αντικείμενος και υπεραιρόμενος επί πάντα λεγόμενον Θεόν ή σέβασμα, ώστε αυτόν εις τον ναόν τού Θεού καθίσαι, αποδεικνύντα εαυτόν ότι έστι Θεός. 5 Ου μνημονεύετε ότι έτι ών προς υμάς ταύτα έλεγον υμίν; 6 και νύν το κατέχον οίδατε, εις το αποκαλυφθήναι αυτόν εν τώ εαυτού καιρώ· 7 το γάρ μυστήριον ήδη ενεργείται της ανομίας, μόνον ο κατέχων άρτι έως εκ μέσου γένηται· 8 και τότε αποκαλυφθήσεται ο άνομος, ον ο Κύριος αναλώσει τώ πνεύματι τού στόματος αυτού και καταργήσει τή επιφανεία της παρουσίας αυτού· 9 ού εστιν η παρουσία κατ' ενέργειαν τού σατανά εν πάση δυνάμει και σημείοις και τέρασι ψεύδους

10 και εν πάση απάτη της αδικίας εν τοίς απολλυμένοις, ανθ' ών την αγάπην της αληθείας ουκ εδέξαντο εις το σωθήναι αυτούς· 11 και διά τούτο πέμψει αυτοίς ο Θεός ενέργειαν πλάνης εις το πιστεύσαι αυτούς τώ ψεύδει, 12 ίνα κριθώσι πάντες οι μη πιστεύσαντες τή αληθεία, αλλ' ευδοκήσαντες εν τή αδικία. 13 Ημείς δε οφείλομεν ευχαριστείν τώ Θεώ πάντοτε περί υμών, αδελφοί ηγαπημένοι υπό Κυρίου, ότι είλετο υμάς ο Θεός απ' αρχής εις σωτηρίαν εν αγιασμώ Πνεύματος και πίστει αληθείας, 14 εις ό εκάλεσεν υμάς διά τού ευαγγελίου ημών εις περιποίησιν δόξης τού Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. 15 Άρα ούν, αδελφοί, στήκετε, και κρατείτε τας παραδόσεις ας εδιδάχθητε είτε διά λόγου είτε δι' επιστολής ημών. 16 Αυτός δε ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός και ο Θεός και πατήρ ημών, ο αγαπήσας ημάς και δούς παράκλησιν αιωνίαν και ελπίδα αγαθήν εν χάριτι, 17 παρακαλέσαι υμών τας καρδίας και στηρίξαι υμάς εν παντί λόγω και έργω αγαθώ.

Κεφάλαιο γ΄

Προς ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΙΣ Β’

1 Τό λοιπόν, προσεύχεσθε, αδελφοί, περί ημών, ίνα ο λόγος τού Κυρίου τρέχη και δοξάζηται, καθώς και προς υμάς, 2 και ίνα ρυσθώμεν από των ατόπων και πονηρών ανθρώπων· ου γάρ πάντων η πίστις. 3 πιστός δε εστιν ο Κύριος, ός στηρίξει υμάς και φυλάξει από τού πονηρού. 4 Πεποίθαμεν δε εν Κυρίω εφ' υμάς ότι ά παραγγέλλομεν υμίν και ποιείτε και ποιήσετε. 5 Ο δε Κύριος κατευθύναι υμών τας καρδίας εις την αγάπην τού Θεού και εις την υπομονήν τού Χριστού. 6 Παραγγέλλομεν δε υμίν, αδελφοί, εν ονόματι τού Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, στέλλεσθαι υμάς από παντός αδελφού ατάκτως περιπατούντος και μη κατά την παράδοσιν ήν παρέλαβον παρ' ημών. 7 αυτοί γάρ οίδατε πώς δεί μιμείσθαι ημάς, ότι ουκ ητακτήσαμεν εν υμίν, 8 ουδέ δωρεάν άρτον εφάγομεν παρά τινος, αλλ' εν κόπω και μόχθω, νύκτα και ημέραν εργαζόμενοι, προς το μη επιβαρήσαί τινα υμών· 9 ουχ ότι ουκ έχομεν εξουσίαν, αλλ' ίνα εαυτούς τύπον δώμεν υμίν εις το μιμείσθαι ημάς.

10 και γάρ ότε ήμεν προς υμάς, τούτο παρηγγέλλομεν υμίν, ότι εί τις ου θέλει εργάζεσθαι, μηδέ εσθιέτω. 11 ακούομεν γάρ τινας περιπατούντας εν υμίν ατάκτως, μηδέν εργαζομένους, αλλά περιεργαζομένους· 12 τοίς δε τοιούτοις παραγγέλλομεν και παρακαλούμεν διά τού Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, ίνα μετά ησυχίας εργαζόμενοι τον εαυτών άρτον εσθίωσιν. 13 Υμείς δε, αδελφοί, μη εκκακήσητε καλοποιούντες. 14 ει δε τις ουχ υπακούει τώ λόγω ημών διά της επιστολής, τούτον σημειούσθε, και μη συναναμίγνυσθαι αυτώ, ίνα εντραπή· 15 και μη ως εχθρόν ηγείσθε, αλλά νουθετείτε ως αδελφόν. 16 Αυτός δε ο Κύριος της ειρήνης δώη υμίν την ειρήνην διά παντός εν παντί τρόπω. Ο Κύριος μετά πάντων υμών. 17 Ο ασπασμός τή εμή χειρί Παύλου, ό εστι σημείον εν πάση επιστολή· ούτω γράφω. 18 Η χάρις τού Κυρίου ημών Ιησού Χριστού μετά πάντων υμών· αμήν.

Προς ΤΙΜΟΘΕΟΝ Α’

Κεφάλαιο α΄

1 Παύλος, απόστολος Ιησού Χριστού κατ' επιταγήν Θεού σωτήρος ημών και Κυρίου Ιησού Χριστού της ελπίδος ημών, 2 Τιμοθέω γνησίω τέκνω εν πίστει· χάρις, έλεος, ειρήνη από Θεού πατρός ημών και Χριστού Ιησού τού Κυρίου ημών. 3 Καθώς παρεκάλεσά σε προσμείναι εν Εφέσω, πορευόμενος εις Μακεδονίαν, ίνα παραγγείλης τισί μη ετεροδιδασκαλείν 4 μηδέ προσέχειν μύθοις και γενεαλογίαις απεράντοις, αίτινες ζητήσεις παρέχουσι μάλλον ή οικονομίαν Θεού την εν πίστει· 5 το δε τέλος της παραγγελίας εστίν αγάπη εκ καθαράς καρδίας και συνειδήσεως αγαθής και πίστεως ανυποκρίτου, 6 ών τινες αστοχήσαντες εξετράπησαν εις ματαιολογίαν, 7 θέλοντες είναι νομοδιδάσκαλοι, μη νοούντες μήτε ά λέγουσι μήτε περί τίνων διαβεβαιούνται. 8 Οίδαμεν δε ότι καλός ο νόμος, εάν τις αυτώ νομίμως χρήται, 9 ειδώς τούτο, ότι δικαίω νόμος ου κείται, ανόμοις δε και ανυποτάκτοις, ασεβέσι και αμαρτωλοίς, ανοσίοις και βεβήλοις, πατρολώαις και μητρολώαις, ανδροφόνοις,

10 πόρνοις, αρσενοκοίταις, ανδραποδισταίς, ψεύσταις, επιόρκοις, και εί τι έτερον τή υγιαινούση διδασκαλία αντίκειται, 11 κατά το ευαγγέλιον της δόξης τού μακαρίου Θεού, ό επιστεύθην εγώ. 12 Καί χάριν έχω τώ ενδυναμώσαντί με Χριστώ Ιησού τώ Κυρίω ημών, ότι πιστόν με ηγήσατο, θέμενος εις διακονίαν, 13 τον πρότερον όντα βλάσφημον και διώκτην και υβριστήν· αλλ' ηλεήθην, ότι αγνοών εποίησα εν απιστία, 14 υπερεπλεόνασε δε η χάρις τού Κυρίου ημών μετά πίστεως και αγάπης της εν Χριστώ Ιησού. 15 Πιστός ο λόγος και πάσης αποδοχής άξιος, ότι Χριστός Ιησούς ήλθεν εις τον κόσμον αμαρτωλούς σώσαι, ών πρώτός ειμι εγώ· 16 αλλά διά τούτο ηλεήθην, ίνα εν εμοί πρώτω ενδείξηται Ιησούς Χριστός την πάσαν μακροθυμίαν, προς υποτύπωσιν των μελλόντων πιστεύειν επ’ αυτώ εις ζωήν αιώνιον. 17 Τώ δε βασιλεί των αιώνων, αφθάρτω, αοράτω, μόνω σοφώ Θεώ, τιμή και δόξα εις τους αιώνας των αιώνων· αμήν. 18 Ταύτην την παραγγελίαν παρατίθεμαί σοι, τέκνον Τιμόθεε, κατά τας προαγούσας επί σε προφητείας, ίνα στρατεύη εν αυταίς την καλήν στρατείαν, 19 έχων πίστιν και αγαθήν συνείδησιν, ήν τινες απωσάμενοι περί την πίστιν εναυάγησαν·

20 ών εστιν Υμέναιος και Αλέξανδρος, ούς παρέδωκα τώ σατανά, ίνα παιδευθώσι μη βλασφημείν.

Κεφάλαιο β΄

Προς ΤΙΜΟΘΕΟΝ Α’

1 Παρακαλώ ούν πρώτον πάντων ποιείσθαι δεήσεις, προσευχάς, εντεύξεις, ευχαριστίας, υπέρ πάντων ανθρώπων, 2 υπέρ βασιλέων και πάντων των εν υπεροχή όντων, ίνα ήρεμον και ησύχιον βίον διάγωμεν εν πάση ευσεβεία και σεμνότητι. 3 τούτο γάρ καλόν και απόδεκτον ενώπιον τού σωτήρος ημών Θεού, 4 ός πάντας ανθρώπους θέλει σωθήναι και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν. 5 είς γάρ Θεός, είς και μεσίτης Θεού και ανθρώπων, άνθρωπος Χριστός Ιησούς, 6 ο δούς εαυτόν αντίλυτρον υπέρ πάντων, το μαρτύριον καιροίς ιδίοις, 7 εις ό ετέθην εγώ κήρυξ και απόστολος, - αλήθειαν λέγω εν Χριστώ, ου ψεύδομαι, - διδάσκαλος εθνών εν πίστει και αληθεία. 8 Βούλομαι ούν προσεύχεσθαι τους άνδρας εν παντί τόπω, επαίροντας οσίους χείρας χωρίς οργής και διαλογισμού. 9 Ωσαύτως και γυναίκας εν καταστολή κοσμίω, μετά αιδούς και σωφροσύνης κοσμείν εαυτάς, μη εν πλέγμασιν ή χρυσώ ή μαργαρίταις ή ιματισμώ πολυτελεί,

10 αλλ' ό πρέπει γυναιξίν επαγγελλομέναις θεοσέβειαν, δι' έργων αγαθών. 11 Γυνή εν ησυχία μανθανέτω εν πάση υποταγή· 12 γυναικί δε διδάσκειν ουκ επιτρέπω, ουδέ αυθεντείν ανδρός, αλλ' είναι εν ησυχία. 13 Αδάμ γάρ πρώτος επλάσθη, είτα Εύα· 14 και Αδάμ ουκ ηπατήθη, η δε γυνή απατηθείσα εν παραβάσει γέγονε· 15 σωθήσεται δε διά της τεκνογονίας, εάν μείνωσιν εν πίστει και αγάπη και αγιασμώ μετά σωφροσύνης.

Κεφάλαιο γ΄

Προς ΤΙΜΟΘΕΟΝ Α’

1 Πιστός ο λόγος· εί τις επισκοπής ορέγεται, καλού έργου επιθυμεί. 2 Δεί ούν τον επίσκοπον ανεπίληπτον είναι, μιάς γυναικός άνδρα, νηφάλιον, σώφρονα, κόσμιον, φιλόξενον, διδακτικόν, 3 μη πάροινον, μη πλήκτην, μη αισχροκερδή, αλλ' επιεική, άμαχον, αφιλάργυρον, 4 τού ιδίου οίκου καλώς προϊστάμενον, τέκνα έχοντα εν υποταγή μετά πάσης σεμνότητος· 5 - ει δε τις τού ιδίου οίκου προστήναι ουκ οίδε, πώς εκκλησίας Θεού επιμελήσεται; - 6 μη νεόφυτον, ίνα μη τυφωθείς εις κρίμα εμπέση τού διαβόλου. 7 δεί δε αυτόν και μαρτυρίαν καλήν έχειν από των έξωθεν, ίνα μη εις ονειδισμόν εμπέση και παγίδα τού διαβόλου. 8 Διακόνους ωσαύτως σεμνούς, μη διλόγους, μη οίνω πολλώ προσέχοντας, μη αισχροκερδείς, 9 έχοντας το μυστήριον της πίστεως εν καθαρά συνειδήσει.

10 και ούτοι δε δοκιμαζέσθωσαν πρώτον, είτα διακονείτωσαν ανέγκλητοι όντες. 11 γυναίκας ωσαύτως σεμνάς, μη διαβόλους, νηφαλίους, πιστάς εν πάσι. 12 διάκονοι έστωσαν μιάς γυναικός άνδρες, τέκνων καλώς προϊστάμενοι και των ιδίων οίκων. 13 οι γάρ καλώς διακονήσαντες βαθμόν εαυτοίς καλόν περιποιούνται και πολλήν παρρησίαν εν πίστει τή εν Χριστώ Ιησού. 14 Ταύτά σοι γράφω ελπίζων ελθείν προς σε τάχιον· 15 εάν δε βραδύνω, ίνα ειδής πώς δεί εν οίκω Θεού αναστρέφεσθαι, ήτις εστίν εκκλησία Θεού ζώντος, στύλος και εδραίωμα της αληθείας. 16 και ομολογουμένως μέγα εστί το της ευσεβείας μυστήριον· Θεός εφανερώθη εν σαρκί, εδικαιώθη εν Πνεύματι, ώφθη αγγέλοις, εκηρύχθη εν έθνεσιν, επιστεύθη εν κόσμω, ανελήφθη εν δόξη.

Κεφάλαιο δ΄

Προς ΤΙΜΟΘΕΟΝ Α’

1 Τό δε Πνεύμα ρητώς λέγει ότι εν υστέροις καιροίς αποστήσονταί τινες της πίστεως, προσέχοντες πνεύμασι πλάνοις και διδασκαλίαις δαιμονίων, 2 εν υποκρίσει ψευδολόγων, κεκαυστηριασμένων την ιδίαν συνείδησιν, 3 κωλυόντων γαμείν, απέχεσθαι βρωμάτων ά ο Θεός έκτισεν εις μετάληψιν μετά ευχαριστίας τοίς πιστοίς και επεγνωκόσι την αλήθειαν. 4 ότι πάν κτίσμα Θεού καλόν, και ουδέν απόβλητον μετά ευχαριστίας λαμβανόμενον· 5 αγιάζεται γάρ διά λόγου Θεού και εντεύξεως. 6 Ταύτα υποτιθέμενος τοίς αδελφοίς καλός έση διάκονος Ιησού Χριστού, εντρεφόμενος τοίς λόγοις της πίστεως και της καλής διδασκαλίας ή παρηκολούθηκας. 7 τους δε βεβήλους και γραώδεις μύθους παραιτού, γύμναζε δε σεαυτόν προς ευσέβειαν· 8 η γάρ σωματική γυμνασία προς ολίγον εστίν ωφέλιμος, η δε ευσέβεια προς πάντα ωφέλιμός εστιν, επαγγελίαν έχουσα ζωής της νύν και της μελλούσης. 9 πιστός ο λόγος και πάσης αποδοχής άξιος·

10 εις τούτο γάρ και κοπιώμεν και ονειδιζόμεθα, ότι ηλπίκαμεν επί Θεώ ζώντι, ός εστι σωτήρ πάντων ανθρώπων, μάλιστα πιστών. 11 Παράγγελλε ταύτα και δίδασκε. 12 μηδείς σου της νεότητος καταφρονείτω, αλλά τύπος γίνου των πιστών εν λόγω, εν αναστροφή, εν αγάπη, εν πνεύματι, εν πίστει, εν αγνεία. 13 έως έρχομαι πρόσεχε τή αναγνώσει, τή παρακλήσει, τή διδασκαλία. 14 μη αμέλει τού εν σοί χαρίσματος, ό εδόθη σοι διά προφητείας μετά επιθέσεως των χειρών τού πρεσβυτερίου. 15 ταύτα μελέτα, εν τούτοις ίσθι, ίνα σου η προκοπή φανερά ή εν πάσιν. 16 έπεχε σεαυτώ και τή διδασκαλία, επίμενε αυτοίς· τούτο γάρ ποιών και σεαυτόν σώσεις και τους ακούοντάς σου.

Κεφάλαιο ε΄

Προς ΤΙΜΟΘΕΟΝ Α’

1 Πρεσβυτέρω μη επιπλήξης, αλλά παρακάλει ως πατέρα, νεωτέρους ως αδελφούς, 2 πρεσβυτέρας ως μητέρας, νεωτέρας ως αδελφάς εν πάση αγνεία. 3 Χήρας τίμα τας όντως χήρας. 4 ει δε τις χήρα τέκνα ή έκγονα έχει, μανθανέτωσαν πρώτον τον ίδιον οίκον ευσεβείν και αμοιβάς αποδιδόναι τοίς προγόνοις· τούτο γάρ εστι καλόν και απόδεκτον ενώπιον τού Θεού. 5 η δε όντως χήρα και μεμονωμένη ήλπικεν επί Θεόν και προσμένει ταίς δεήσεσι και ταίς προσευχαίς νυκτός και ημέρας· 6 η δε σπαταλώσα ζώσα τέθνηκε. 7 και ταύτα παράγγελλε, ίνα ανεπίληπτοι ώσιν. 8 ει δε τις των ιδίων και μάλιστα των οικείων ου προνοεί, την πίστιν ήρνηται και έστιν απίστου χείρων. 9 Χήρα καταλεγέσθω μη έλαττον ετών εξήκοντα γεγονυία, ενός ανδρός γυνή,

10 εν έργοις καλοίς μαρτυρουμένη, ει ετεκνοτρόφησεν, ει εξενοδόχησεν, ει αγίων πόδας ένιψεν, ει θλιβομένοις επήρκεσεν, ει παντί έργω αγαθώ επηκολούθησε. 11 νεωτέρας δε χήρας παραιτού· όταν γάρ καταστρηνιάσωσι τού Χριστού, γαμείν θέλουσιν, 12 έχουσαι κρίμα ότι την πρώτην πίστιν ηθέτησαν· 13 άμα δε και αργαί μανθάνουσι περιερχόμεναι τας οικίας, ου μόνον δε αργαί, αλλά και φλύαροι και περίεργοι, λαλούσαι τα μη δέοντα. 14 βούλομαι ούν νεωτέρας γαμείν, τεκνογονείν, οικοδεσποτείν, μηδεμίαν αφορμήν διδόναι τώ αντικειμένω λοιδορίας χάριν. 15 ήδη γάρ τινες εξετράπησαν οπίσω τού σατανά. 16 εί τις πιστός ή πιστή έχει χήρας, επαρκείτω αυταίς, και μη βαρείσθω η εκκλησία, ίνα ταίς όντως χήραις επαρκέση. 17 Οι καλώς προεστώτες πρεσβύτεροι διπλής τιμής αξιούσθωσαν, μάλιστα οι κοπιώντες εν λόγω και διδασκαλία· 18 λέγει γάρ η γραφή· βούν αλοώντα ου φιμώσεις. και· άξιος ο εργάτης τού μισθού αυτού. 19 κατά πρεσβυτέρου κατηγορίαν μη παραδέχου, εκτός ει μη επί δύο ή τριών μαρτύρων.

20 τους αμαρτάνοντας ενώπιον πάντων έλεγχε, ίνα και οι λοιποί φόβον έχωσι. 21 διαμαρτύρομαι ενώπιον τού Θεού και Κυρίου Ιησού Χριστού και των εκλεκτών αγγέλων, ίνα ταύτα φυλάξης, χωρίς προκρίματος μηδέν ποιών κατά πρόσκλισιν. 22 χείρας ταχέως μηδενί επιτίθει, μηδέ κοινώνει αμαρτίαις αλλοτρίαις· σεαυτόν αγνόν τήρει. 23 Μηκέτι υδροπότει, αλλ' οίνω ολίγω χρώ διά τον στόμαχόν σου και τας πυκνάς σου ασθενείας. 24 Τινών ανθρώπων αι αμαρτίαι πρόδηλοί εισι, προάγουσαι εις κρίσιν, τισί δε και επακολουθούσιν· 25 ωσαύτως και τα καλά έργα πρόδηλά εστι, και τα άλλως έχοντα κρυβήναι ου δύνανται.

Κεφάλαιο στ΄

Προς ΤΙΜΟΘΕΟΝ Α’

1 Όσοι εισίν υπό ζυγόν δούλοι, τους ιδίους δεσπότας πάσης τιμής αξίους ηγείσθωσαν, ίνα μη το όνομα τού Θεού και η διδασκαλία βλασφημήται. 2 οι δε πιστούς έχοντες δεσπότας μη καταφρονείτωσαν, ότι αδελφοί εισιν, αλλά μάλλον δουλευέτωσαν, ότι πιστοί εισι και αγαπητοί οι της ευεργεσίας αντιλαμβανόμενοι. 3 Ταύτα δίδασκε και παρακάλει. εί τις ετεροδιδασκαλεί και μη προσέρχεται υγιαίνουσι λόγοις τοίς τού Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και τή κατ' ευσέβειαν διδασκαλία, 4 τετύφωται, μηδέν επιστάμενος, αλλά νοσών περί ζητήσεις και λογομαχίας, εξ ών γίνεται φθόνος, έρις, βλασφημίαι, υπόνοιαι πονηραί, 5 διαπαρατριβαί διεφθαρμένων ανθρώπων τον νούν και απεστερημένων της αληθείας, νομιζόντων πορισμόν είναι την ευσέβειαν· αφίστασο από των τοιούτων. 6 έστι δε πορισμός μέγας η ευσέβεια μετά αυταρκείας. 7 ουδέν γάρ εισηνέγκαμεν εις τον κόσμον, δήλον ότι ουδέ εξενεγκείν τι δυνάμεθα· 8 έχοντες δε διατροφάς και σκεπάσματα, τούτοις αρκεσθησόμεθα. 9 οι δε βουλόμενοι πλουτείν εμπίπτουσιν εις πειρασμόν και παγίδα και επιθυμίας πολλάς ανοήτους και βλαβεράς, αίτινες βυθίζουσι τους ανθρώπους εις όλεθρον και απώλειαν.

10 ρίζα γάρ πάντων των κακών εστιν η φιλαργυρία, ής τινες ορεγόμενοι απεπλανήθησαν από της πίστεως και εαυτούς περιέπειραν οδύναις πολλαίς. 11 Σύ δε, ώ άνθρωπε τού Θεού, ταύτα φεύγε· δίωκε δε δικαιοσύνην, ευσέβειαν, πίστιν, αγάπην, υπομονήν, πραότητα. 12 αγωνίζου τον καλόν αγώνα της πίστεως· επιλαβού της αιωνίου ζωής, εις ήν εκλήθης και ωμολόγησας την καλήν ομολογίαν ενώπιον πολλών μαρτύρων. 13 Παραγγέλλω σοι ενώπιον τού Θεού τού ζωοποιούντος τα πάντα και Χριστού Ιησού τού μαρτυρήσαντος επί Ποντίου Πιλάτου την καλήν ομολογίαν, 14 τηρήσαί σε την εντολήν άσπιλον, ανεπίληπτον μέχρι της επιφανείας τού Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, 15 ήν καιροίς ιδίοις δείξει ο μακάριος και μόνος δυνάστης, ο βασιλεύς των βασιλευόντων και κύριος των κυριευόντων, 16 ο μόνος έχων αθανασίαν, φώς οικών απρόσιτον, ον είδεν ουδείς ανθρώπων ουδέ ιδείν δύναται· ώ τιμή και κράτος αιώνιον· αμήν. 17 Τοίς πλουσίοις εν τώ νύν αιώνι παράγγελλε μη υψηλοφρονείν, μηδέ ηλπικέναι επί πλούτου αδηλότητι, αλλ' εν τώ Θεώ τώ ζώντι, τώ παρέχοντι ημίν πάντα πλουσίως εις απόλαυσιν, 18 αγαθοεργείν, πλουτείν εν έργοις καλοίς, ευμεταδότους είναι, κοινωνικούς, 19 αποθησαυρίζοντας εαυτοίς θεμέλιον καλόν εις το μέλλον, ίνα επιλάβωνται της αιωνίου ζωής.

20 Ώ Τιμόθεε, την παραθήκην φύλαξον, εκτρεπόμενος τας βεβήλους κενοφωνίας και αντιθέσεις της ψευδωνύμου γνώσεως, 21 ήν τινες επαγγελλόμενοι περί την πίστιν ηστόχησαν. Η χάρις μετά σού· αμήν.

Προς ΤΙΜΟΘΕΟΝ Β’

Κεφάλαιο α΄

1 Παύλος, απόστολος Χριστού Ιησού διά θελήματος Θεού κατ' επαγγελίαν ζωής της εν Χριστώ Ιησού, 2 Τιμοθέω αγαπητώ τέκνω· χάρις, έλεος, ειρήνη από Θεού πατρός και Χριστού Ιησού τού Κυρίου ημών. 3 Χάριν έχω τώ Θεώ, ώ λατρεύω από προγόνων εν καθαρά συνειδήσει, ως αδιάλειπτον έχω την περί σού μνείαν εν ταίς δεήσεσί μου νυκτός και ημέρας, 4 επιποθών σε ιδείν, μεμνημένος σου των δακρύων, ίνα χαράς πληρωθώ, 5 υπόμνησιν λαμβάνων της εν σοί ανυποκρίτου πίστεως, ήτις ενώκησε πρώτον εν τή μάμμη σου Λωίδι και τή μητρί σου Ευνίκη, πέπεισμαι δε ότι και εν σοί. 6 δι' ήν αιτίαν αναμιμνήσκω σε αναζωπυρείν το χάρισμα τού Θεού, ό εστιν εν σοί διά της επιθέσεως των χειρών μου· 7 ου γάρ έδωκεν ημίν ο Θεός Πνεύμα δειλίας, αλλά δυνάμεως και αγάπης και σωφρονισμού. 8 μη ούν επαισχυνθής το μαρτύριον τού Κυρίου ημών μηδέ εμέ τον δέσμιον αυτού, αλλά συγκακοπάθησον τώ ευαγγελίω κατά δύναμιν Θεού, 9 τού σώσαντος ημάς και καλέσαντος κλήσει αγία, ου κατά τα έργα ημών, αλλά κατ' ιδίαν πρόθεσιν και χάριν, την δοθείσαν ημίν εν Χριστώ Ιησού πρό χρόνων αιωνίων,

10 φανερωθείσαν δε νύν διά της επιφανείας τού σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, καταργήσαντος μέν τον θάνατον, φωτίσαντος δε ζωήν και αφθαρσίαν διά τού ευαγγελίου, 11 εις ό ετέθην εγώ κήρυξ και απόστολος και διδάσκαλος εθνών. 12 δι' ήν αιτίαν και ταύτα πάσχω, αλλ' ουκ επαισχύνομαι· οίδα γάρ ώ πεπίστευκα, και πέπεισμαι ότι δυνατός εστι την παραθήκην μου φυλάξαι εις εκείνην την ημέραν. 13 υποτύπωσιν έχε υγιαινόντων λόγων ών παρ' εμού ήκουσας, εν πίστει και αγάπη τή εν Χριστώ Ιησού· 14 την καλήν παραθήκην φύλαξον διά Πνεύματος αγίου τού ενοικούντος εν ημίν. 15 Οίδας τούτο, ότι απεστράφησάν με πάντες οι εν τή Ασία, ών εστι Φύγελος και Ερμογένης. 16 δώη έλεος ο Κύριος τώ Ονησιφόρου οίκω, ότι πολλάκις με ανέψυξε και την άλυσίν μου ουκ επαισχύνθη, 17 αλλά γενόμενος εν Ρώμη σπουδαιότερον εζήτησέ με και εύρε· 18 δώη αυτώ ο Κύριος ευρείν έλεος παρά Κυρίου εν εκείνη τή ημέρα· και όσα εν Εφέσω διηκόνησε, βέλτιον σύ γινώσκεις.

Κεφάλαιο β΄

Προς ΤΙΜΟΘΕΟΝ Β’

1 Σύ ούν, τέκνον μου, ενδυναμού εν τή χάριτι τή εν Χριστώ Ιησού, 2 και ά ήκουσας παρ' εμού διά πολλών μαρτύρων, ταύτα παράθου πιστοίς ανθρώποις, οίτινες ικανοί έσονται και ετέρους διδάξαι. 3 σύ ούν κακοπάθησον ως καλός στρατιώτης Ιησού Χριστού. 4 ουδείς στρατευόμενος εμπλέκεται ταίς τού βίου πραγματείαις, ίνα τώ στρατολογήσαντι αρέση. 5 εάν δε και αθλή τις, ου στεφανούται, εάν μη νομίμως αθλήση. 6 τον κοπιώντα γεωργόν δεί πρώτον των καρπών μεταλαμβάνειν. 7 νόει ό λέγω· δώη γάρ σοι ο Κύριος σύνεσιν εν πάσι. 8 Μνημόνευε Ιησούν Χριστόν εγηγερμένον εκ νεκρών, εκ σπέρματος Δαυίδ, κατά το ευαγγέλιόν μου, 9 εν ώ κακοπαθώ μέχρι δεσμών ως κακούργος· αλλ' ο λόγος τού Θεού ου δέδεται.

10 διά τούτο πάντα υπομένω διά τους εκλεκτούς, ίνα και αυτοί σωτηρίας τύχωσι της εν Χριστώ Ιησού μετά δόξης αιωνίου. 11 Πιστός ο λόγος· ει γάρ συναπεθάνομεν, και συζήσομεν· 12 ει υπομένομεν, και συμβασιλεύσομεν· ει αρνούμεθα, κακείνος αρνήσεται ημάς· 13 ει απιστούμεν, εκείνος πιστός μένει· αρνήσασθαι εαυτόν ου δύναται. 14 Ταύτα υπομίμνησκε, διαμαρτυρόμενος ενώπιον τού Κυρίου μη λογομαχείν εις ουδέν χρήσιμον, επί καταστροφή των ακουόντων. 15 σπούδασον σεαυτόν δόκιμον παραστήσαι τώ Θεώ, εργάτην ανεπαίσχυντον, ορθοτομούντα τον λόγον της αληθείας. 16 τας δε βεβήλους κενοφωνίας περιίστασο· επί πλείον γάρ προκόψουσιν ασεβείας, 17 και ο λόγος αυτών ως γάγγραινα νομήν έξει· ών εστιν Υμέναιος και Φιλητός, 18 οίτινες περί την αλήθειαν ηστόχησαν, λέγοντες την ανάστασιν ήδη γεγονέναι, και ανατρέπουσι την τινων πίστιν. 19 ο μέντοι στερεός θεμέλιος τού Θεού έστηκεν, έχων την σφραγίδα ταύτην· έγνω Κύριος τους όντας αυτού· και· αποστήτω από αδικίας πάς ο ονομάζων το όνομα Κυρίου.

20 εν μεγάλη δε οικία ουκ έστι μόνον σκεύη χρυσά και αργυρά, αλλά και ξύλινα και οστράκινα, και ά μέν εις τιμήν, ά δε εις ατιμίαν. 21 εάν ούν τις εκκαθάρη εαυτόν από τούτων, έσται σκεύος εις τιμήν, ηγιασμένον και εύχρηστον τώ δεσπότη, εις πάν έργον αγαθόν ητοιμασμένον. 22 τας δε νεωτερικάς επιθυμίας φεύγε, δίωκε δε δικαιοσύνην, πίστιν, αγάπην, ειρήνην μετά των επικαλουμένων τον Κύριον εκ καθαράς καρδίας. 23 τας δε μωράς και απαιδεύτους ζητήσεις παραιτού, ειδώς ότι γεννώσι μάχας· 24 δούλον δε Κυρίου ου δεί μάχεσθαι, αλλ' ήπιον είναι προς πάντας, διδακτικόν, ανεξίκακον, 25 εν πραότητι παιδεύοντα τους αντιδιατιθεμένους, μήποτε δώ αυτοίς ο Θεός μετάνοιαν εις επίγνωσιν αληθείας, 26 και ανανήψωσιν εκ της τού διαβόλου παγίδος, εζωγρημένοι υπ' αυτού εις το εκείνου θέλημα.

Κεφάλαιο γ΄

Προς ΤΙΜΟΘΕΟΝ Β’

1 Τούτο δε γίνωσκε, ότι εν εσχάταις ημέραις ενστήσονται καιροί χαλεποί· 2 έσονται γάρ οι άνθρωποι φίλαυτοι, φιλάργυροι, αλαζόνες, υπερήφανοι, βλάσφημοι, γονεύσιν απειθείς, αχάριστοι, ανόσιοι, 3 άστοργοι, άσπονδοι, διάβολοι, ακρατείς, ανήμεροι, αφιλάγαθοι, 4 προδόται, προπετείς, τετυφωμένοι, φιλήδονοι μάλλον ή φιλόθεοι, 5 έχοντες μόρφωσιν ευσεβείας, την δε δύναμιν αυτής ηρνημένοι. και τούτους αποτρέπου. 6 εκ τούτων γάρ εισιν οι ενδύνοντες εις τας οικίας και αιχμαλωτίζοντες γυναικάρια σεσωρευμένα αμαρτίαις, αγόμενα επιθυμίαις ποικίλαις, 7 πάντοτε μανθάνοντα και μηδέποτε εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν δυνάμενα. 8 ον τρόπον δε Ιαννής και Ιαμβρής αντέστησαν Μωϋσεί, ούτω και ούτοι ανθίστανται τή αληθεία, άνθρωποι κατεφθαρμένοι τον νούν, αδόκιμοι περί την πίστιν. 9 αλλ' ου προκόψουσιν επί πλείον· η γάρ άνοια αυτών έκδηλος έσται πάσιν, ως και εκείνων εγένετο.

10 Σύ δε παρηκολούθηκάς μου τή διδασκαλία, τή αγωγή, τή προθέσει, τή πίστει, τή μακροθυμία, τή αγάπη, τή υπομονή, 11 τοίς διωγμοίς, τοίς παθήμασιν, οίά μοι εγένοντο εν Αντιοχεία, εν Ικονίω, εν Λύστροις, οίους διωγμούς υπήνεγκα! και εκ πάντων με ερρύσατο ο Κύριος. 12 και πάντες δε οι θέλοντες ευσεβώς ζήν εν Χριστώ Ιησού διωχθήσονται· 13 πονηροί δε άνθρωποι και γόητες προκόψουσιν επί το χείρον, πλανώντες και πλανώμενοι. 14 σύ δε μένε εν οίς έμαθες και επιστώθης, ειδώς παρά τίνος έμαθες, 15 και ότι από βρέφους τα ιερά γράμματα οίδας, τα δυνάμενά σε σοφίσαι εις σωτηρίαν διά πίστεως της εν Χριστώ Ιησού. 16 πάσα γραφή θεόπνευστος και ωφέλιμος προς διδασκαλίαν, προς έλεγχον, προς επανόρθωσιν, προς παιδείαν την εν δικαιοσύνη, 17 ίνα άρτιος ή ο τού Θεού άνθρωπος, προς πάν έργον αγαθόν εξηρτισμένος.

Κεφάλαιο δ΄

Προς ΤΙΜΟΘΕΟΝ Β’

1 Διαμαρτύρομαι ούν εγώ ενώπιον τού Θεού και τού Κυρίου Ιησού Χριστού, τού μέλλοντος κρίνειν ζώντας και νεκρούς κατά την επιφάνειαν αυτού και την βασιλείαν αυτού, 2 κήρυξον τον λόγον, επίστηθι ευκαίρως ακαίρως, έλεγξον, επιτίμησον, παρακάλεσον, εν πάση μακροθυμία και διδαχή. 3 έσται γάρ καιρός ότε της υγιαινούσης διδασκαλίας ουκ ανέξονται, αλλά κατά τας επιθυμίας τας ιδίας εαυτοίς επισωρεύσουσι διδασκάλους κνηθόμενοι την ακοήν, 4 και από μέν της αληθείας την ακοήν αποστρέψουσιν, επί δε τους μύθους εκτραπήσονται. 5 σύ δε νήφε εν πάσι, κακοπάθησον, έργον ποίησον ευαγγελιστού, την διακονίαν σου πληροφόρησον. 6 εγώ γάρ ήδη σπένδομαι, και ο καιρός της εμής αναλύσεως εφέστηκε. 7 τον καλόν αγώνα ηγώνισμαι, τον δρόμον τετέλεκα, την πίστιν τετήρηκα· 8 λοιπόν απόκειταί μοι ο της δικαιοσύνης στέφανος, ον αποδώσει μοι ο Κύριος εν εκείνη τή ημέρα, ο δίκαιος κριτής, ου μόνον δε εμοί, αλλά και πάσι τοίς ηγαπηκόσι την επιφάνειαν αυτού. 9 Σπούδασον ελθείν προς με ταχέως·

10 Δημάς γάρ με εγκατέλιπεν αγαπήσας τον νύν αιώνα, και επορεύθη εις Θεσσαλονίκην, Κρήσκης εις Γαλατίαν, Τίτος εις Δαλματίαν· 11 Λουκάς εστι μόνος μετ' εμού. Μάρκον αναλαβών άγε μετά σεαυτού· έστι γάρ μοι εύχρηστος εις διακονίαν. 12 Τυχικόν δε απέστειλα εις Έφεσον. 13 τον φαιλόνην ον απέλιπον εν Τρωάδι παρά Κάρπω, ερχόμενος φέρε, και τα βιβλία, μάλιστα τας μεμβράνας. 14 Αλέξανδρος ο χαλκεύς πολλά μοι κακά ενεδείξατο· αποδώη αυτώ ο Κύριος κατά τα έργα αυτού· 15 ον και σύ φυλάσσου· λίαν γάρ ανθέστηκε τοίς ημετέροις λόγοις. 16 Εν τή πρώτη μου απολογία ουδείς μοι συμπαρεγένετο, αλλά πάντες με εγκατέλιπον· μη αυτοίς λογισθείη· 17 ο δε Κύριός μοι παρέστη και ενεδυνάμωσέ με, ίνα δι' εμού το κήρυγμα πληροφορηθή και ακούση πάντα τα έθνη· και ερρύσθην εκ στόματος λέοντος. 18 και ρύσεταί με ο Κύριος από παντός έργου πονηρού και σώσει εις την βασιλείαν αυτού την επουράνιον· ώ η δόξα εις τους αιώνας των αιώνων· αμήν. 19 Άσπασαι Πρίσκαν και Ακύλαν και τον Ονησιφόρου οίκον.

20 Έραστος έμεινεν εν Κορίνθω, Τρόφιμον δε απέλιπον εν Μιλήτω ασθενούντα. 21 σπούδασον πρό χειμώνος ελθείν. Ασπάζεταί σε Εύβουλος και Πούδης και Λίνος και Κλαυδία και οι αδελφοί πάντες. 22 Ο Κύριος Ιησούς Χριστός μετά τού πνεύματός σου. Η χάρις μεθ' υμών· αμήν.

Προς ΦΙΛΗΜΟΝΑ

1 Παύλος, δέσμιος Χριστού Ιησού και Τιμόθεος ο αδελφός Φιλήμονι τώ αγαπητώ και συνεργώ ημών 2 και Απφία τή αδελφή και Αρχίππω τώ συστρατιώτη ημών και τή κατ' οίκόν σου εκκλησία· 3 χάρις υμίν και ειρήνη από Θεού πατρός ημών και Κυρίου Ιησού Χριστού. 4 Ευχαριστώ τώ Θεώ μου πάντοτε μνείαν σου ποιούμενος επί των προσευχών μου, 5 ακούων σου την αγάπην και την πίστιν ήν έχεις προς τον Κύριον Ιησούν και εις πάντας τους αγίους, 6 όπως η κοινωνία της πίστεώς σου ενεργής γένηται εν επιγνώσει παντός αγαθού τού εν ημίν εις Χριστόν Ιησούν. 7 χάριν γάρ έχομεν πολλήν και παράκλησιν επί τή αγάπη σου, ότι τα σπλάγχνα των αγίων αναπέπαυται διά σού, αδελφέ. 8 Διό, πολλήν εν Χριστώ παρρησίαν έχων επιτάσσειν σοι το ανήκον, 9 διά την αγάπην μάλλον παρακαλώ, τοιούτος ών ως Παύλος πρεσβύτης, νυνί δε και δέσμιος Ιησού Χριστού, 10 παρακαλώ σε περί τού εμού τέκνου, ον εγέννησα εν τοίς δεσμοίς μου, Ονήσιμον, 11 τον ποτέ σοι άχρηστον νυνί δε σοί και εμοί εύχρηστον, ον ανέπεμψά 12 σύ δε αυτόν, τούτ' έστι τα εμά σπλάγχνα προσλαβού· 13 ον εγώ εβουλόμην προς εμαυτόν κατέχειν, ίνα υπέρ σού διακονή μοι εν τοίς δεσμοίς τού ευαγγελίου, 14 χωρίς δε της σής γνώμης ουδέν ηθέλησα ποιήσαι, ίνα μη ως κατά ανάγκην το αγαθόν σου ή, αλλά κατά εκούσιον. 15 τάχα γάρ διά τούτο εχωρίσθη προς ώραν ίνα αιώνιον αυτόν απέχης, 16 ουκέτι ως δούλον αλλ υπέρ δούλον, αδελφόν αγαπητόν, μάλιστα εμοί, πόσω δε μάλλον σοί και εν σαρκί και εν Κυρίω. 17 Ει ούν με έχεις κοινωνόν, προσλαβού αυτόν ως εμέ. 18 ει δε τι ηδίκησέ σε ή οφείλει, τούτο εμοί ελλόγει· 19 εγώ Παύλος έγραψα τή εμή χειρί, εγώ αποτίσω· ίνα μη λέγω σοι ότι και σεαυτόν μοι προσοφείλεις. 20 ναί, αδελφέ, εγώ σου οναίμην εν Κυρίω· ανάπαυσόν μου τα σπλάγχνα εν Κυρίω. 21 Πεποιθώς τή υπακοή σου έγραψά σοι, ειδώς ότι και υπέρ ό λέγω ποιήσεις. 22 άμα δε και ετοίμαζέ μοι ξενίαν, ελπίζω γάρ ότι διά των προσευχών υμών χαρισθήσομαι υμίν. 23 Ασπάζεταί σε Επαφράς ο συναιχμάλωτός μου εν Χριστώ Ιησού, 24 Μάρκος, Αρίσταρχος, Δημάς, Λουκάς, οι συνεργοί μου. 25 Η χάρις τού Κυρίου ημών Ιησού Χριστού μετά τού πνεύματος υμών· αμήν.

Προς ΤΙΤΟΝ

Κεφάλαιο α΄

1 Παύλος, δούλος Θεού, απόστολος δε Ιησού Χριστού κατά πίστιν εκλεκτών Θεού και επίγνωσιν αληθείας της κατ' ευσέβειαν 2 επ' ελπίδι ζωής αιωνίου, ήν επηγγείλατο ο αψευδής Θεός πρό χρόνων αιωνίων, 3 εφανέρωσε δε καιροίς ιδίοις τον λόγον αυτού εν κηρύγματι ό επιστεύθην εγώ κατ' επιταγήν τού σωτήρος ημών Θεού, 4 Τίτω γνησίω τέκνω κατά κοινήν πίστιν· χάρις, έλεος, ειρήνη από Θεού πατρός και Κυρίου Ιησού Χριστού τού σωτήρος ημών. 5 Τούτου χάριν κατέλιπόν σε εν Κρήτη, ίνα τα λείποντα επιδιορθώση, και καταστήσης κατά πόλιν πρεσβυτέρους, ως εγώ σοι διεταξάμην, 6 εί τις εστιν ανέγκλητος, μιάς γυναικός ανήρ, τέκνα έχων πιστά, μη εν κατηγορία ασωτίας ή ανυπότακτα. 7 δεί γάρ τον επίσκοπον ανέγκλητον είναι ως Θεού οικονόμον, μη αυθάδη, μη οργίλον, μη πάροινον, μη πλήκτην, μη αισχροκερδή, 8 αλλά φιλόξενον, φιλάγαθον, σώφρονα, δίκαιον, όσιον, εγκρατή, 9 αντεχόμενον τού κατά την διδαχήν πιστού λόγου, ίνα δυνατός ή και παρακαλείν εν τή διδασκαλία τή υγιαινούση και τους αντιλέγοντας ελέγχειν.

10 Εισί γάρ πολλοί και ανυπότακτοι, ματαιολόγοι και φρεναπάται, μάλιστα οι εκ περιτομής, 11 ούς δεί επιστομίζειν, οίτινες όλους οίκους ανατρέπουσι διδάσκοντες ά μη δεί αισχρού κέρδους χάριν. 12 είπέ τις εξ αυτών ίδιος αυτών προφήτης· Κρήτες αεί ψεύσται, κακά θηρία, γαστέρες αργαί. 13 η μαρτυρία αύτη εστίν αληθής. δι' ήν αιτίαν έλεγχε αυτούς αποτόμως, ίνα υγιαίνωσιν εν τή πίστει, 14 μη προσέχοντες ιουδαϊκοίς μύθοις και εντολαίς ανθρώπων αποστρεφομένων την αλήθειαν. 15 πάντα μέν καθαρά τοίς καθαροίς· τοίς δε μεμιαμμένοις και απίστοις ουδέν καθαρόν, αλλά μεμίανται αυτών και ο νούς και η συνείδησις. 16 Θεόν ομολογούσιν ειδέναι, τοίς δε έργοις αρνούνται, βδελυκτοί όντες και απειθείς και προς πάν έργον αγαθόν αδόκιμοι.

Κεφάλαιο β΄

Προς ΤΙΤΟΝ

1 Σύ δε λάλει ά πρέπει τή υγιαινούση διδασκαλία. 2 Πρεσβύτας νηφαλίους είναι, σεμνούς, σώφρονας, υγιαίνοντας τή πίστει, τή αγάπη, τή υπομονή. 3 Πρεσβύτιδας ωσαύτως εν καταστήματι ιεροπρεπείς, μη διαβόλους, μη οίνω πολλώ δεδουλωμένας, καλοδιδασκάλους, 4 ίνα σωφρονίζωσι τας νέας φιλάνδρους είναι, φιλοτέκνους, 5 σώφρονας, αγνάς, οικουρούς, αγαθάς, υποτασσομένας τοίς ιδίοις ανδράσιν, ίνα μη ο λόγος τού Θεού βλασφημήται. 6 Τούς νεωτέρους ωσαύτως παρακάλει σωφρονείν, 7 περί πάντα σεαυτόν παρεχόμενος τύπον καλών έργων, εν τή διδασκαλία, αδιαφθορίαν, σεμνότητα, αφθαρσίαν, 8 λόγον υγιή, ακατάγνωστον, ίνα ο εξ εναντίας εντραπή μηδέν έχων περί ημών λέγειν φαύλον. 9 Δούλους ιδίοις δεσπόταις υποτάσσεσθαι, εν πάσιν ευαρέστους είναι, μη αντιλέγοντας,

10 μη νοσφιζομένους, αλλά πίστιν πάσαν ενδεικνυμένους αγαθήν, ίνα την διδασκαλίαν τού σωτήρος ημών Θεού κοσμώσιν εν πάσιν. 11 Επεφάνη γάρ η χάρις τού Θεού η σωτήριος πάσιν ανθρώποις, 12 παιδεύουσα ημάς ίνα αρνησάμενοι την ασέβειαν και τας κοσμικάς επιθυμίας σωφρόνως και δικαίως και ευσεβώς ζήσωμεν εν τώ νύν αιώνι, 13 προσδεχόμενοι την μακαρίαν ελπίδα και επιφάνειαν της δόξης τού μεγάλου Θεού και σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, 14 ός έδωκεν εαυτόν υπέρ ημών, ίνα λυτρώσηται ημάς από πάσης ανομίας και καθαρίση εαυτώ λαόν περιούσιον, ζηλωτήν καλών έργων. 15 Ταύτα λάλει και παρακάλει και έλεγχε μετά πάσης επιταγής· μηδείς σου περιφρονείτω.

Κεφάλαιο γ΄

Προς ΤΙΤΟΝ

1 Υπομίμνησκε αυτούς αρχαίς και εξουσίαις υποτάσσεσθαι, πειθαρχείν, προς πάν έργον αγαθόν ετοίμους είναι, 2 μηδένα βλασφημείν, αμάχους είναι, επιεικείς, πάσαν ενδεικνυμένους πραότητα προς πάντας ανθρώπους. 3 Ήμεν γάρ ποτε και ημείς ανόητοι, απειθείς, πλανώμενοι, δουλεύοντες επιθυμίαις και ηδοναίς ποικίλαις, εν κακία και φθόνω διάγοντες, στυγητοί, μισούντες αλλήλους· 4 ότε δε η χρηστότης και η φιλανθρωπία επεφάνη τού σωτήρος ημών Θεού, 5 ουκ εξ έργων των εν δικαιοσύνη ών εποιήσαμεν ημείς, αλλά κατά τον αυτού έλεον έσωσεν ημάς διά λουτρού παλιγγενεσίας και ανακαινώσεως Πνεύματος αγίου, 6 ού εξέχεεν εφ' ημάς πλουσίως διά Ιησού Χριστού τού σωτήρος ημών, 7 ίνα δικαιωθέντες τή εκείνου χάριτι κληρονόμοι γενώμεθα κατ' ελπίδα ζωής αιωνίου. 8 Πιστός ο λόγος· και περί τούτων βούλομαί σε διαβεβαιούσθαι, ίνα φροντίζωσι καλών έργων προίστασθαι οι πεπιστευκότες τώ Θεώ. ταύτά εστι τα καλά και ωφέλιμα τοίς ανθρώποις· 9 μωράς δε ζητήσεις και γενεαλογίας και έρεις και μάχας νομικάς περιίστασο· εισί γάρ ανωφελείς και μάταιοι.

10 αιρετικόν άνθρωπον μετά μίαν και δευτέραν νουθεσίαν παραιτού, 11 ειδώς ότι εξέστραπται ο τοιούτος και αμαρτάνει ών αυτοκατάκριτος. 12 Όταν πέμψω Αρτεμάν προς σε ή Τυχικόν, σπούδασον ελθείν προς με εις Νικόπολιν· εκεί γάρ κέκρικα παραχειμάσαι. 13 Ζηνάν τον νομικόν και Απολλώ σπουδαίως πρόπεμψον, ίνα μηδέν αυτοίς λείπη. 14 μανθανέτωσαν δε και οι ημέτεροι καλών έργων προίστασθαι εις τας αναγκαίας χρείας, ίνα μη ώσιν άκαρποι. 15 Ασπάζονταί σε οι μετ' εμού πάντες. άσπασαι τους φιλούντας ημάς εν πίστει. Η χάρις μετά πάντων υμών· αμήν.

Προς ΕΒΡΑΙΟΥΣ

Κεφάλαιο α΄

1 Πολυμερώς και πολυτρόπως πάλαι ο Θεός λαλήσας τοίς πατράσιν εν τοίς προφήταις, επ' εσχάτου των ημερών τούτων ελάλησεν ημίν εν υιώ, 2 ον έθηκε κληρονόμον πάντων, δι' ού και τους αιώνας εποίησεν· 3 ός ών απαύγασμα της δόξης και χαρακτήρ της υποστάσεως αυτού, φέρων τε τα πάντα τώ ρήματι της δυνάμεως αυτού, δι' εαυτού καθαρισμόν ποιησάμενος των αμαρτιών ημών εκάθισεν εν δεξιά της μεγαλωσύνης εν υψηλοίς. 4 Τοσούτω κρείττων γενόμενος των αγγέλων, όσω διαφορώτερον παρ' αυτούς κεκληρονόμηκεν όνομα. 5 τίνι γάρ είπέ ποτε των αγγέλων· υιός μου εί σύ, εγώ σήμερον γεγέννηκά σε; και πάλιν· εγώ έσομαι αυτώ εις πατέρα, και αυτός έσται μοι εις υιόν; 6 όταν δε πάλιν εισαγάγη τον πρωτότοκον εις την οικουμένην, λέγει· και προσκυνησάτωσαν αυτώ πάντες άγγελοι Θεού. 7 και προς μέν τους αγγέλους λέγει· ο ποιών τους αγγέλους αυτού πνεύματα, και τους λειτουργούς αυτού πυρός φλόγα· 8 προς δε τον υιόν· ο θρόνος σου, ο Θεός, εις τον αιώνα τού αιώνος· ράβδος ευθύτητος η ράβδος της βασιλείας σου. 9 ηγάπησας δικαιοσύνην και εμίσησας ανομίαν· διά τούτο έχρισέ σε, ο Θεός, ο Θεός σου έλαιον αγαλλιάσεως παρά τους μετόχους σου·

10 και· σύ κατ' αρχάς, Κύριε, την γήν εθεμελίωσας, και έργα των χειρών σού εισιν οι ουρανοί· 11 αυτοί απολούνται, σύ δε διαμένεις· και πάντες ως ιμάτιον παλαιωθήσονται, 12 και ωσεί περιβόλαιον ελίξεις αυτούς, και αλλαγήσονται· σύ δε ο αυτός εί, και τα έτη σου ουκ εκλείψουσι. 13 προς τίνα δε των αγγέλων είρηκέ ποτε· κάθου εκ δεξιών μου έως αν θώ τους εχθρούς σου υποπόδιον των ποδών σου; 14 ουχί πάντες εισί λειτουργικά πνεύματα εις διακονίαν αποστελλόμενα διά τους μέλλοντας κληρονομείν σωτηρίαν;

Κεφάλαιο β΄

Προς ΕΒΡΑΙΟΥΣ

1 Διά τούτο δεί περισσοτέρως ημάς προσέχειν τοίς ακουσθείσι, μη ποτε παραρρυώμεν. 2 ει γάρ ο δι' αγγέλων λαληθείς λόγος εγένετο βέβαιος, και πάσα παράβασις και παρακοή έλαβεν ένδικον μισθαποδοσίαν, 3 πώς ημείς εκφευξόμεθα τηλικαύτης αμελήσαντες σωτηρίας; ήτις αρχήν λαβούσα λαλείσθαι διά τού Κυρίου, υπό των ακουσάντων εις ημάς εβεβαιώθη, 4 συνεπιμαρτυρούντος τού Θεού σημείοις τε και τέρασι και ποικίλαις δυνάμεσι και Πνεύματος αγίου μερισμοίς κατά την αυτού θέλησιν. 5 Ου γάρ αγγέλοις υπέταξε την οικουμένην την μέλλουσαν, περί ής λαλούμεν, 6 διεμαρτύρατο δε που τις λέγων· τι εστιν άνθρωπος ότι μιμνήσκη αυτού, ή υιός ανθρώπου ότι επισκέπτη αυτόν; 7 ηλάττωσας αυτόν βραχύ τι παρ' αγγέλους, δόξη και τιμή εστεφάνωσας αυτόν, 8 πάντα υπέταξας υποκάτω των ποδών αυτού· εν γάρ τώ υποτάξαι αυτώ τα πάντα ουδέν αφήκεν αυτώ ανυπότακτον. νύν δε ούπω ορώμεν αυτώ πάντα υποτεταγμένα· 9 τον δε βραχύ τι παρ' αγγέλους ηλαττωμένον βλέπομεν Ιησούν διά το πάθημα τού θανάτου δόξη και τιμή εστεφανωμένον, όπως χάριτι Θεού υπέρ παντός γεύσηται θανάτου.

10 έπρεπε γάρ αυτώ, δι' ον τα πάντα και δι' ού τα πάντα, πολλούς υιούς εις δόξαν αγαγόντα, τον αρχηγόν της σωτηρίας αυτών διά παθημάτων τελειώσαι. 11 ό τε γάρ αγιάζων και οι αγιαζόμενοι εξ ενός πάντες· δι' ήν αιτίαν ουκ επαισχύνεται αδελφούς αυτούς καλείν, 12 λέγων· απαγγελώ το όνομά σου τοίς αδελφοίς μου, εν μέσω εκκλησίας υμνήσω σε· 13 και πάλιν· εγώ έσομαι πεποιθώς επ' αυτώ· και πάλιν· ιδού εγώ και τα παιδία ά μοι έδωκεν ο Θεός. 14 επεί ούν τα παιδία κεκοινώνηκε σαρκός και αίματος, και αυτός παραπλησίως μετέσχε των αυτών, ίνα διά τού θανάτου καταργήση τον το κράτος έχοντα τού θανάτου, τούτ' έστι τον διάβολον, 15 και απαλλάξη τούτους, όσοι φόβω θανάτου διά παντός τού ζήν ένοχοι ήσαν δουλείας. 16 ου γάρ δήπου αγγέλων επιλαμβάνεται, αλλά σπέρματος Αβραάμ επιλαμβάνεται. 17 όθεν ώφειλε κατά πάντα τοίς αδελφοίς ομοιωθήναι, ίνα ελεήμων γένηται και πιστός αρχιερεύς τα προς τον Θεόν, εις το ιλάσκεσθαι τας αμαρτίας τού λαού. 18 εν ώ γάρ πέπονθεν αυτός πειρασθείς, δύναται τοίς πειραζομένοις βοηθήσαι.

Κεφάλαιο γ΄

Προς ΕΒΡΑΙΟΥΣ

1 Όθεν, αδελφοί άγιοι, κλήσεως επουρανίου μέτοχοι, κατανοήσατε τον απόστολον και αρχιερέα της ομολογίας ημών Ιησούν Χριστόν, 2 πιστόν όντα τώ ποιήσαντι αυτόν, ως και Μωϋσής εν όλω τώ οίκω αυτού. 3 πλείονος γάρ δόξης ούτος παρά Μωϋσήν ηξίωται, καθ' όσον πλείονα τιμήν έχει τού οίκου ο κατασκευάσας αυτόν. 4 πάς γάρ οίκος κατασκευάζεται υπό τινος, ο δε τα πάντα κατασκευάσας Θεός. 5 και Μωϋσής μέν πιστός εν όλω τώ οίκω αυτού ως θεράπων, εις μαρτύριον των λαληθησομένων, 6 Χριστός δε ως υιός επί τον οίκον αυτού, ού οίκός εσμεν ημείς, εάνπερ την παρρησίαν και το καύχημα της ελπίδος μέχρι τέλους βεβαίαν κατάσχωμεν. 7 Διό, καθώς λέγει το Πνεύμα το άγιον· σήμερον εάν της φωνής αυτού ακούσητε, 8 μη σκληρύνητε τας καρδίας υμών ως εν τώ παραπικρασμώ, κατά την ημέραν τού πειρασμού εν τή ερήμω, 9 ού επείρασάν με οι πατέρες υμών, εδοκίμασάν με, και είδον τα έργα μου τεσσαράκοντα έτη·

10 διό προσώχθισα τή γενεά εκείνη και είπον· αεί πλανώνται τή καρδία, αυτοί δε ουκ έγνωσαν τας οδούς μου· 11 ως ώμοσα εν τή οργή μου, ει εισελεύσονται εις την κατάπαυσίν μου· 12 βλέπετε, αδελφοί, μη ποτε έσται έν τινι υμών καρδία πονηρά απιστίας εν τώ αποστήναι από Θεού ζώντος, 13 αλλά παρακαλείτε εαυτούς καθ' εκάστην ημέραν άχρις ού το σήμερον καλείται, ίνα μη σκληρυνθή τις εξ υμών απάτη της αμαρτίας· 14 μέτοχοι γάρ γεγόναμεν τού Χριστού, εάνπερ την αρχήν της υποστάσεως μέχρι τέλους βεβαίαν κατάσχωμεν, 15 εν τώ λέγεσθαι· σήμερον εάν της φωνής αυτού ακούσητε, μη σκληρύνητε τας καρδίας υμών ως εν τώ παραπικρασμώ. 16 τίνες γάρ ακούσαντες παρεπίκραναν; αλλ' ου πάντες οι εξελθόντες εξ Αιγύπτου διά Μωϋσέως; 17 τίσι δε προσώχθισε τεσσαράκοντα έτη; ουχί τοίς αμαρτήσασιν, ών τα κώλα έπεσεν εν τή ερήμω; 18 τίσι δε ώμοσε μη εισελεύσεσθαι εις την κατάπαυσιν αυτού ει μη τοίς απειθήσασι; 19 και βλέπομεν ότι ουκ ηδυνήθησαν εισελθείν δι’ απιστίαν.

Κεφάλαιο δ΄

Προς ΕΒΡΑΙΟΥΣ

1 Φοβηθώμεν ούν μη ποτε, καταλειπομένης επαγγελίας εισελθείν εις την κατάπαυσιν αυτού, δοκή τις εξ υμών υστερηκέναι. 2 και γάρ εσμεν ευηγγελισμένοι, καθάπερ κακείνοι· αλλ’ ουκ ωφέλησεν ο λόγος ακοής εκείνους μη συγκεκραμένους τή πίστει τοίς ακούσασιν. 3 εισερχόμεθα γάρ εις την κατάπαυσιν οι πιστεύσαντες, καθώς είρηκεν· ως ώμοσα εν τή οργή μου, ει εισελεύσονται εις την κατάπαυσίν μου· καίτοι των έργων από καταβολής κόσμου γενηθέντων. 4 είρηκε γάρ που περί της εβδόμης ούτω· και κατέπαυσεν ο Θεός εν τή ημέρα τή εβδόμη από πάντων των έργων αυτού· 5 και εν τούτω πάλιν· ει εισελεύσονται εις την κατάπαυσίν μου. 6 επεί ούν απολείπεταί τινας εισελθείν εις αυτήν, και οι πρότερον ευαγγελισθέντες ουκ εισήλθον δι' απείθειαν, 7 πάλιν τινά ορίζει ημέραν, σήμερον, εν Δαυίδ λέγων, μετά τοσούτον χρόνον, καθώς είρηται· σήμερον εάν της φωνής αυτού ακούσητε, μη σκληρύνητε τας καρδίας υμών. 8 ει γάρ αυτούς Ιησούς κατέπαυσεν, ουκ αν περί άλλης ελάλει μετά ταύτα ημέρας· 9 άρα απολείπεται σαββατισμός τώ λαώ τού Θεού.

10 ο γάρ εισελθών εις την κατάπαυσιν αυτού και αυτός κατέπαυσεν από των έργων αυτού, ώσπερ από των ιδίων ο Θεός. 11 Σπουδάσωμεν ούν εισελθείν εις εκείνην την κατάπαυσιν, ίνα μη εν τώ αυτώ τις υποδείγματι πέση της απειθείας. 12 Ζών γάρ ο λόγος τού Θεού και ενεργής και τομώτερος υπέρ πάσαν μάχαιραν δίστομον και διικνούμενος άχρι μερισμού ψυχής τε και πνεύματος, αρμών τε και μυελών, και κριτικός ενθυμήσεων και εννοιών καρδίας, 13 και ουκ έστι κτίσις αφανής ενώπιον αυτού, πάντα δε γυμνά και τετραχηλισμένα τοίς οφθαλμοίς αυτού, προς ον ημίν ο λόγος. 14 Έχοντες ούν αρχιερέα μέγαν διεληλυθότα τους ουρανούς, Ιησούν τον υιόν τού Θεού, κρατώμεν της ομολογίας. 15 ου γάρ έχομεν αρχιερέα μη δυνάμενον συμπαθήσαι ταίς ασθενείαις ημών, πεπειρασμένον δε κατά πάντα καθ' ομοιότητα χωρίς αμαρτίας. 16 προσερχώμεθα ούν μετά παρρησίας τώ θρόνω της χάριτος, ίνα λάβωμεν έλεον και χάριν εύρωμεν εις εύκαιρον βοήθειαν.

Κεφάλαιο ε΄

Προς ΕΒΡΑΙΟΥΣ

1 Πάς γάρ αρχιερεύς εξ ανθρώπων λαμβανόμενος υπέρ ανθρώπων καθίσταται τα προς τον Θεόν, ίνα προσφέρη δώρά τε και θυσίας υπέρ αμαρτιών, 2 μετριοπαθείν δυνάμενος τοίς αγνοούσι και πλανωμένοις, επεί και αυτός περίκειται ασθένειαν· 3 και διά ταύτην οφείλει, καθώς περί τού λαού, ούτω και περί εαυτού προσφέρειν υπέρ αμαρτιών. 4 και ουχ εαυτώ τις λαμβάνει την τιμήν, αλλά καλούμενος υπό τού Θεού, καθάπερ και Ααρών. 5 ούτω και ο Χριστός ουχ εαυτόν εδόξασε γενηθήναι αρχιερέα, αλλ' ο λαλήσας προς αυτόν· υιός μου εί σύ, εγώ σήμερον γεγέννηκά σε· 6 καθώς και εν ετέρω λέγει· σύ ιερεύς εις τον αιώνα κατά την τάξιν Μελχισεδέκ. 7 ός εν ταίς ημέραις της σαρκός αυτού δεήσεις τε και ικετηρίας προς τον δυνάμενον σώζειν αυτόν εκ θανάτου μετά κραυγής ισχυράς και δακρύων προσενέγκας, και εισακουσθείς από της ευλαβείας, 8 καίπερ ών υιός, έμαθεν αφ' ών έπαθε την υπακοήν, 9 και τελειωθείς εγένετο τοίς υπακούουσιν αυτώ πάσιν αίτιος σωτηρίας αιωνίου,

10 προσαγορευθείς υπό τού Θεού αρχιερεύς κατά την τάξιν Μελχισεδέκ. 11 Περί ού πολύς ημίν ο λόγος και δυσερμήνευτος λέγειν, επεί νωθροί γεγόνατε ταίς ακοαίς. 12 και γάρ οφείλοντες είναι διδάσκαλοι διά τον χρόνον, πάλιν χρείαν έχετε τού διδάσκειν υμάς τίνα τα στοιχεία της αρχής των λογίων τού Θεού, και γεγόνατε χρείαν έχοντες γάλακτος και ου στερεάς τροφής. 13 πάς γάρ ο μετέχων γάλακτος άπειρος λόγου δικαιοσύνης· νήπιος γάρ εστι· 14 τελείων δε εστιν η στερεά τροφή, των διά την έξιν τα αισθητήρια γεγυμνασμένα εχόντων προς διάκρισιν καλού τε και κακού.

Κεφάλαιο στ΄

Προς ΕΒΡΑΙΟΥΣ

1 Διό αφέντες τον της αρχής τού Χριστού λόγον επί την τελειότητα φερώμεθα, μη πάλιν θεμέλιον καταβαλλόμενοι μετανοίας από νεκρών έργων, και πίστεως επί τον Θεόν, 2 βαπτισμών διδαχής, επιθέσεώς τε χειρών, αναστάσεώς τε νεκρών και κρίματος αιωνίου. 3 και τούτο ποιήσομεν, εάνπερ επιτρέπη ο Θεός. 4 αδύνατον γάρ τους άπαξ φωτισθέντας γευσαμένους τε της δωρεάς της επουρανίου και μετόχους γενηθέντας Πνεύματος αγίου 5 και καλόν γευσαμένους Θεού ρήμα δυνάμεις τε μέλλοντος αιώνος, 6 και παραπεσόντας, πάλιν ανακαινίζειν εις μετάνοιαν, ανασταυρούντας εαυτοίς τον υιόν τού Θεού και παραδειγματίζοντας. 7 γη γάρ η πιούσα τον επ' αυτής πολλάκις ερχόμενον υετόν και τίκτουσα βοτάνην εύθετον εκείνοις δι' ούς και γεωργείται, μεταλαμβάνει ευλογίας από τού Θεού· 8 εκφέρουσα δε ακάνθας και τριβόλους, αδόκιμος και κατάρας εγγύς, ής το τέλος εις καύσιν. 9 Πεπείσμεθα δε περί υμών, αγαπητοί, τα κρείττονα και εχόμενα σωτηρίας, ει και ούτω λαλούμεν.

10 ου γάρ άδικος ο Θεός επιλαθέσθαι τού έργου υμών και τού κόπου της αγάπης ής ενεδείξασθε εις το όνομα αυτού, διακονήσαντες τοίς αγίοις και διακονούντες. 11 επιθυμούμεν δε έκαστον υμών την αυτήν ενδείκνυσθαι σπουδήν προς την πληροφορίαν της ελπίδος άχρι τέλους, 12 ίνα μη νωθροί γένησθε, μιμηταί δε των διά πίστεως και μακροθυμίας κληρονομούντων τας επαγγελίας. 13 Τώ γάρ Αβραάμ επαγγειλάμενος ο Θεός, επεί κατ' ουδενός είχε μείζονος ομόσαι, ώμοσε καθ' εαυτού 14 λέγων· ή μην ευλογών ευλογήσω σε και πληθύνων πληθυνώ σε· 15 και ούτω μακροθυμήσας επέτυχε της επαγγελίας· 16 άνθρωποι μέν κατά τού μείζονος ομνύουσι, και πάσης αυτοίς αντιλογίας πέρας εις βεβαίωσιν ο όρκος· 17 εν ώ περισσότερον βουλόμενος ο Θεός επιδείξαι τοίς κληρονόμοις της επαγγελίας το αμετάθετον της βουλής αυτού, εμεσίτευσεν όρκω, 18 ίνα διά δύο πραγμάτων αμεταθέτων, εν οίς αδύνατον ψεύσασθαι Θεόν, ισχυράν παράκλησιν έχωμεν οι καταφυγόντες κρατήσαι της προκειμένης ελπίδος· 19 ήν ως άγκυραν έχομεν της ψυχής ασφαλή τε και βεβαίαν και εισερχομένην εις το εσώτερον τού καταπετάσματος,

20 όπου πρόδρομος υπέρ ημών εισήλθεν Ιησούς, κατά την τάξιν Μελχισεδέκ αρχιερεύς γενόμενος εις τον αιώνα.

Κεφάλαιο ζ΄

Προς ΕΒΡΑΙΟΥΣ

1 Ούτος γάρ ο Μελχισεδέκ, βασιλεύς Σαλήμ, ιερεύς τού Θεού τού υψίστου, ο συναντήσας Αβραάμ υποστρέφοντι από της κοπής των βασιλέων και ευλογήσας αυτόν, 2 ώ και δεκάτην από πάντων εμέρισεν Αβραάμ, πρώτον μέν ερμηνευόμενος βασιλεύς δικαιοσύνης, έπειτα δε και βασιλεύς Σαλήμ, ό εστι βασιλεύς ειρήνης, 3 απάτωρ, αμήτωρ, αγενεαλόγητος, μήτε αρχήν ημερών μήτε ζωής τέλος έχων, αφωμοιωμένος δε τώ υιώ τού Θεού, μένει ιερεύς εις το διηνεκές. 4 Θεωρείτε δε πηλίκος ούτος, ώ και δεκάτην Αβραάμ έδωκεν εκ των ακροθινίων ο πατριάρχης. 5 και οι μέν εκ των υιών Λευί την ιερατείαν λαμβάνοντες εντολήν έχουσιν αποδεκατούν τον λαόν κατά τον νόμον, τούτ' έστι τους αδελφούς αυτών, καίπερ εξεληλυθότας εκ της οσφύος Αβραάμ· 6 ο δε μη γενεαλογούμενος εξ αυτών δεδεκάτωκε τον Αβραάμ, και τον έχοντα τας επαγγελίας ευλόγηκε. 7 χωρίς δε πάσης αντιλογίας το έλαττον υπό τού κρείττονος ευλογείται. 8 και ώδε μέν δεκάτας αποθνήσκοντες άνθρωποι λαμβάνουσιν, εκεί δε μαρτυρούμενος ότι ζή. 9 και ως έπος ειπείν, διά Αβραάμ και Λευί ο δεκάτας λαμβάνων δεδεκάτωται·

10 έτι γάρ εν τή οσφύϊ τού πατρός ήν ότε συνήντησεν αυτώ Μελχισεδέκ. 11 Ει μέν ούν τελείωσις διά της Λευϊτικής ιερωσύνης ήν· ο λαός γάρ επ' αυτή νενομοθέτητο· τις έτι χρεία κατά την τάξιν Μελχισεδέκ έτερον ανίστασθαι ιερέα και ου κατά την τάξιν Ααρών λέγεσθαι; 12 μετατιθεμένης γάρ της ιερωσύνης εξ ανάγκης και νόμου μετάθεσις γίνεται. 13 εφ' ον γάρ λέγεται ταύτα, φυλής ετέρας μετέσχηκεν, αφ' ής ουδείς προσέσχηκε τώ θυσιαστηρίω. 14 πρόδηλον γάρ ότι εξ Ιούδα ανατέταλκεν ο Κύριος ημών, εις ήν φυλήν ουδέν περί ιερωσύνης Μωϋσής ελάλησε. 15 Καί περισσότερον έτι κατάδηλόν εστιν, ει κατά την ομοιότητα Μελχισεδέκ ανίσταται ιερεύς έτερος, 16 ός ου κατά νόμον εντολής σαρκικής γέγονεν, αλλά κατά δύναμιν ζωής ακαταλύτου· 17 μαρτυρεί γάρ ότι σύ ιερεύς εις τον αιώνα κατά την τάξιν Μελχισεδέκ. 18 αθέτησις μέν γάρ γίνεται προαγούσης εντολής διά το αυτής ασθενές και ανωφελές· 19 ουδέν γάρ ετελείωσεν ο νόμος, επεισαγωγή δε κρείττονος ελπίδος, δι' ής εγγίζομεν τώ Θεώ.

20 και καθ' όσον ου χωρίς ορκωμοσίας· - οι μέν γάρ χωρίς ορκωμοσίας εισίν ιερείς γεγονότες, 21 ο δε μετά ορκωμοσίας διά τού λέγοντος προς αυτόν· ώμοσε Κύριος, και ου μεταμεληθήσεται· σύ ιερεύς εις τον αιώνα κατά την τάξιν Μελχισεδέκ· - 22 κατά τοσούτον κρείττονος διαθήκης γέγονεν έγγυος Ιησούς. 23 Καί οι μέν πλείονές εισι γεγονότες ιερείς διά το θανάτω κωλύεσθαι παραμένειν· 24 ο δε διά το μένειν αυτόν εις τον αιώνα απαράβατον έχει την ιερωσύνην· 25 όθεν και σώζειν εις το παντελές δύναται τους προσερχομένους δι' αυτού τώ Θεώ, πάντοτε ζών εις το εντυγχάνειν υπέρ αυτών. 26 Τοιούτος γάρ ημίν έπρεπεν αρχιερεύς, όσιος, άκακος, αμίαντος, κεχωρισμένος από των αμαρτωλών και υψηλότερος των ουρανών γενόμενος, 27 ός ουκ έχει καθ' ημέραν ανάγκην, ώσπερ οι αρχιερείς, πρότερον υπέρ των ιδίων αμαρτιών θυσίας αναφέρειν, έπειτα των τού λαού· τούτο γάρ εποίησεν εφάπαξ εαυτόν ανενέγκας. 28 ο νόμος γάρ ανθρώπους καθίστησιν αρχιερείς έχοντας ασθένειαν, ο λόγος δε της ορκωμοσίας της μετά τον νόμον υιόν εις τον αιώνα τετελειωμένον.

Κεφάλαιο η΄

Προς ΕΒΡΑΙΟΥΣ

1 Κεφάλαιον δε επί τοίς λεγομένοις, τοιούτον έχομεν αρχιερέα, ός εκάθισεν εν δεξιά τού θρόνου της μεγαλωσύνης εν τοίς ουρανοίς, 2 των αγίων λειτουργός και της σκηνής της αληθινής, ήν έπηξεν ο Κύριος, και ουκ άνθρωπος. 3 πάς γάρ αρχιερεύς εις το προσφέρειν δώρά τε και θυσίας καθίσταται· όθεν αναγκαίον έχειν τι και τούτον ό προσενέγκη. 4 ει μέν γάρ ήν επί γής, ουδ' αν ήν ιερεύς, όντων των ιερέων των προσφερόντων κατά τον νόμον τα δώρα, 5 οίτινες υποδείγματι και σκιά λατρεύουσι των επουρανίων, καθώς κεχρημάτισται Μωϋσής μέλλων επιτελείν την σκηνήν· όρα, γάρ φησι, ποιήσεις πάντα κατά τον τύπον τον δειχθέντα σοι εν τώ όρει. 6 Νυνί δε διαφορωτέρας τέτυχε λειτουργίας, όσω και κρείττονός εστι διαθήκης μεσίτης, ήτις επί κρείττοσιν επαγγελίαις νενομοθέτηται. 7 ει γάρ η πρώτη εκείνη ήν άμεμπτος, ουκ αν δευτέρας εζητείτο τόπος. 8 μεμφόμενος γάρ αυτοίς λέγει· ιδού ημέραι έρχονται, λέγει Κύριος, και συντελέσω επί τον οίκον Ισραήλ και επί τον οίκον Ιούδα διαθήκην καινήν, 9 ου κατά την διαθήκην ήν εποίησα τοίς πατράσιν αυτών εν ημέρα επιλαβομένου μου της χειρός αυτών εξαγαγείν αυτούς εκ γής Αιγύπτου· ότι αυτοί ουκ ενέμειναν εν τή διαθήκη μου, καγώ ημέλησα αυτών, λέγει Κύριος·

10 ότι αύτη η διαθήκη ήν διαθήσομαι τώ οίκω Ισραήλ μετά τας ημέρας εκείνας, λέγει Κύριος· διδούς νόμους μου εις την διάνοιαν αυτών, και επί καρδίας αυτών επιγράψω αυτούς, και έσομαι αυτοίς εις Θεόν, και αυτοί έσονταί μοι εις λαόν. 11 και ου μη διδάξωσιν έκαστος τον πολίτην αυτού και έκαστος τον αδελφόν αυτού, λέγων· γνώθι τον Κύριον· ότι πάντες ειδήσουσί με από μικρού αυτών έως μεγάλου αυτών· 12 ότι ίλεως έσομαι ταίς αδικίαις αυτών, και των αμαρτιών αυτών ου μη μνησθώ έτι. 13 εν τώ λέγειν καινήν πεπαλαίωκε την πρώτην· το δε παλαιούμενον και γηράσκον εγγύς αφανισμού.

Κεφάλαιο θ΄

Προς ΕΒΡΑΙΟΥΣ

1 Είχε μέν ούν και η πρώτη σκηνή δικαιώματα λατρείας το τε Άγιον κοσμικόν. 2 σκηνή γάρ κατεσκευάσθη η πρώτη, εν ή ή τε λυχνία και η τράπεζα και η πρόθεσις των άρτων, ήτις λέγεται Άγια. 3 μετά δε το δεύτερον καταπέτασμα σκηνή η λεγομένη Άγια Αγίων, 4 χρυσούν έχουσα θυμιατήριον και την κιβωτόν της διαθήκης περικεκαλυμμένην πάντοθεν χρυσίω, εν ή στάμνος χρυσή έχουσα το μάννα και η ράβδος Ααρών η βλαστήσασα και αι πλάκες της διαθήκης, 5 υπεράνω δε αυτής Χερουβίμ δόξης κατασκιάζοντα το ιλαστήριον· περί ών ουκ έστι νύν λέγειν κατά μέρος. 6 Τούτων δε ούτω κατεσκευασμένων εις μέν την πρώτην σκηνήν διά παντός εισίασιν οι ιερείς τας λατρείας επιτελούντες, 7 εις δε την δευτέραν άπαξ τού ενιαυτού μόνος ο αρχιερεύς, ου χωρίς αίματος, ό προσφέρει υπέρ εαυτού και των τού λαού αγνοημάτων, 8 τούτο δηλούντος τού Πνεύματος τού αγίου, μήπω πεφανερώσθαι την των Αγίων οδόν, έτι της πρώτης σκηνής εχούσης στάσιν· 9 ήτις παραβολή εις τον καιρόν τον ενεστηκότα, καθ' ον δώρά τε και θυσίαι προσφέρονται μη δυνάμεναι κατά συνείδησιν τελειώσαι τον λατρεύοντα,

10 μόνον επί βρώμασι και πόμασι και διαφόροις βαπτισμοίς και δικαιώμασι σαρκός, μέχρι καιρού διορθώσεως επικείμενα. 11 Χριστός δε παραγενόμενος αρχιερεύς των μελλόντων αγαθών διά της μείζονος και τελειοτέρας σκηνής, ου χειροποιήτου, τούτ' έστιν ου ταύτης της κτίσεως, 12 ουδέ δι' αίματος τράγων και μόσχων, διά δε τού ιδίου αίματος εισήλθεν εφάπαξ εις τα Άγια, αιωνίαν λύτρωσιν ευράμενος. 13 Ει γάρ το αίμα ταύρων και τράγων και σποδός δαμάλεως ραντίζουσα τους κεκοινωμένους αγιάζει προς την της σαρκός καθαρότητα, 14 πόσω μάλλον το αίμα τού Χριστού, ός διά Πνεύματος αιωνίου εαυτόν προσήνεγκεν άμωμον τώ Θεώ, καθαριεί την συνείδησιν υμών από νεκρών έργων εις το λατρεύειν Θεώ ζώντι; 15 Καί διά τούτο διαθήκης καινής μεσίτης εστίν, όπως θανάτου γενομένου εις απολύτρωσιν των επί τή πρώτη διαθήκη παραβάσεων, την επαγγελίαν λάβωσιν οι κεκλημένοι της αιωνίου κληρονομίας. 16 όπου γάρ διαθήκη, θάνατον ανάγκη φέρεσθαι τού διαθεμένου· 17 διαθήκη γάρ επί νεκροίς βεβαία, επεί μήποτε ισχύει ότε ζή ο διαθέμενος. 18 Όθεν ουδ' η πρώτη χωρίς αίματος εγκεκαίνισται· 19 λαληθείσης γάρ πάσης εντολής κατά τον νόμον υπό Μωϋσέως παντί τώ λαώ, λαβών το αίμα των μόσχων και τράγων μετά ύδατος και ερίου κοκκίνου και υσσώπου, αυτό τε το βιβλίον και πάντα τον λαόν εράντισε

20 λέγων· τούτο το αίμα της διαθήκης ής ενετείλατο προς υμάς ο Θεός· 21 και την σκηνήν δε και πάντα τα σκεύη της λειτουργίας τώ αίματι ομοίως εράντισε. 22 και σχεδόν εν αίματι πάντα καθαρίζεται κατά τον νόμον, και χωρίς αιματεκχυσίας ου γίνεται άφεσις. 23 Ανάγκη ούν τα μέν υποδείγματα των εν τοίς ουρανοίς τούτοις καθαρίζεσθαι, αυτά δε τα επουράνια κρείττοσι θυσίαις παρά ταύτας. 24 ου γάρ εις χειροποίητα Άγια εισήλθεν ο Χριστός, αντίτυπα των αληθινών, αλλ' εις αυτόν τον ουρανόν, νύν εμφανισθήναι τώ προσώπω τού Θεού υπέρ ημών· 25 ουδ' ίνα πολλάκις προσφέρη εαυτόν, ώσπερ ο αρχιερεύς εισέρχεται εις τα Άγια κατ’ ενιαυτόν εν αίματι αλλοτρίω· 26 επεί έδει αυτόν πολλάκις παθείν από καταβολής κόσμου· νύν δε άπαξ επί συντελεία των αιώνων εις αθέτησιν αμαρτίας διά της θυσίας αυτού πεφανέρωται. 27 και καθ' όσον απόκειται τοίς ανθρώποις άπαξ αποθανείν, μετά δε τούτο κρίσις, 28 ούτω και ο Χριστός, άπαξ προσενεχθείς εις το πολλών ανενεγκείν αμαρτίας, εκ δευτέρου χωρίς αμαρτίας οφθήσεται τοίς αυτόν απεκδεχομένοις εις σωτηρίαν.

Κεφάλαιο Ι΄

Προς ΕΒΡΑΙΟΥΣ

1 Σκιάν γάρ έχων ο νόμος των μελλόντων αγαθών, ουκ αυτήν την εικόνα των πραγμάτων, κατ' ενιαυτόν ταίς αυταίς θυσίαις ας προσφέρουσιν εις το διηνεκές, ουδέποτε δύναται τους προσερχομένους τελειώσαι· 2 επεί ουκ αν επαύσαντο προσφερόμεναι, διά το μηδεμίαν έχειν έτι συνείδησιν αμαρτιών τους λατρεύοντας, άπαξ κεκαθαρμένους; 3 αλλ' εν αυταίς ανάμνησις αμαρτιών κατ' ενιαυτόν· 4 αδύνατον γάρ αίμα ταύρων και τράγων αφαιρείν αμαρτίας. 5 Διό εισερχόμενος εις τον κόσμον λέγει· θυσίαν και προσφοράν ουκ ηθέλησας, σώμα δε κατηρτίσω μοι· 6 ολοκαυτώματα και περί αμαρτίας ουκ ευδόκησας· 7 τότε είπον· ιδού ήκω, εν κεφαλίδι βιβλίου γέγραπται περί εμού, τού ποιήσαι, ο Θεός, το θέλημά σου. 8 ανώτερον λέγων ότι θυσίαν και προσφοράν και ολοκαυτώματα και περί αμαρτίας ουκ ηθέλησας ουδέ ευδόκησας, αίτινες κατά τον νόμον προσφέρονται, 9 τότε είρηκεν· ιδού ήκω τού ποιήσαι, ο Θεός, το θέλημά σου. αναιρεί το πρώτον ίνα το δεύτερον στήση.

10 εν ώ θελήματι ηγιασμένοι εσμέν διά της προσφοράς τού σώματος Ιησού Χριστού εφάπαξ. 11 Καί πάς μέν ιερεύς έστηκε καθ' ημέραν λειτουργών και τας αυτάς πολλάκις προσφέρων θυσίας, αίτινες ουδέποτε δύνανται περιελείν αμαρτίας· 12 αυτός δε μίαν υπέρ αμαρτιών προσενέγκας θυσίαν εις το διηνεκές εκάθισεν εν δεξιά τού Θεού, 13 το λοιπόν εκδεχόμενος έως τεθώσιν οι εχθροί αυτού υποπόδιον των ποδών αυτού. 14 μια γάρ προσφορά τετελείωκεν εις το διηνεκές τους αγιαζομένους. 15 Μαρτυρεί δε ημίν και το Πνεύμα το άγιον· μετά γάρ το προειρηκέναι, 16 αύτη η διαθήκη ήν διαθήσομαι προς αυτούς μετά τας ημέρας εκείνας, λέγει Κύριος· διδούς νόμους μου επί καρδίας αυτών, και επί των διανοιών αυτών επιγράψω αυτούς, 17 και των αμαρτιών αυτών και των ανομιών αυτών ου μη μνησθώ έτι. 18 Όπου δε άφεσις τούτων, ουκέτι προσφορά περί αμαρτίας. 19 Έχοντες ούν, αδελφοί, παρρησίαν εις την είσοδον των Αγίων εν τώ αίματι τού Ιησού,

20 ήν ενεκαίνισεν ημίν οδόν πρόσφατον και ζώσαν διά τού καταπετάσματος, τούτ' έστι της σαρκός αυτού, 21 και ιερέα μέγαν επί τον οίκον τού Θεού, 22 προσερχώμεθα μετά αληθινής καρδίας εν πληροφορία πίστεως ερραντισμένοι τας καρδίας από συνειδήσεως πονηράς, 23 και λελουσμένοι το σώμα ύδατι καθαρώ κατέχωμεν την ομολογίαν της ελπίδος ακλινή· πιστός γάρ ο επαγγειλάμενος· 24 και κατανοώμεν αλλήλους εις παροξυσμόν αγάπης και καλών έργων, 25 μη εγκαταλείποντες την επισυναγωγήν εαυτών, καθώς έθος τισίν, αλλά παρακαλούντες, και τοσούτω μάλλον, όσω βλέπετε εγγίζουσαν την ημέραν. 26 Εκουσίως γάρ αμαρτανόντων ημών μετά το λαβείν την επίγνωσιν της αληθείας, ουκέτι περί αμαρτιών απολείπεται θυσία, 27 φοβερά δε τις εκδοχή κρίσεως και πυρός ζήλος εσθίειν μέλλοντος τους υπεναντίους. 28 αθετήσας τις νόμον Μωϋσέως χωρίς οικτιρμών επί δυσίν ή τρισίν μάρτυσιν αποθνήσκει· 29 πόσω δοκείτε χείρονος αξιωθήσεται τιμωρίας ο τον υιόν τού Θεού καταπατήσας και το αίμα της διαθήκης κοινόν ηγησάμενος, εν ώ ηγιάσθη, και το Πνεύμα της χάριτος ενυβρίσας;

30 οίδαμεν γάρ τον ειπόντα· εμοί εκδίκησις, εγώ ανταποδώσω, λέγει Κύριος· και πάλιν· Κύριος κρινεί τον λαόν αυτού. 31 φοβερόν το εμπεσείν εις χείρας Θεού ζώντος. 32 Αναμιμνήσκεσθε δε τας πρότερον ημέρας, εν αίς φωτισθέντες πολλήν άθλησιν υπεμείνατε παθημάτων, 33 τούτο μέν ονειδισμοίς τε και θλίψεσι θεατριζόμενοι, τούτο δε κοινωνοί των ούτως αναστρεφομένων γενηθέντες. 34 και γάρ τοίς δεσμοίς μου συνεπαθήσατε και την αρπαγήν των υπαρχόντων υμών μετά χαράς προσεδέξασθε, γινώσκοντες έχειν εν εαυτοίς κρείττονα ύπαρξιν εν ουρανοίς και μένουσαν. 35 Μή αποβάλητε ούν την παρρησίαν υμών, ήτις έχει μισθαποδοσίαν μεγάλην. 36 υπομονής γάρ έχετε χρείαν, ίνα το θέλημα τού Θεού ποιήσαντες κομίσησθε την επαγγελίαν. 37 έτι γάρ μικρόν όσον, ο ερχόμενος ήξει και ου χρονιεί. 38 ο δε δίκαιος εκ πίστεως ζήσεται· και εάν υποστείληται, ουκ ευδοκεί η ψυχή μου εν αυτώ. 39 ημείς δε ουκ εσμέν υποστολής εις απώλειαν, αλλά πίστεως εις περιποίησιν ψυχής.

Κεφάλαιο Ια΄

Προς ΕΒΡΑΙΟΥΣ

1 Έστι δε πίστις ελπιζομένων υπόστασις, πραγμάτων έλεγχος ου βλεπομένων. 2 εν ταύτη γάρ εμαρτυρήθησαν οι πρεσβύτεροι. 3 Πίστει νοούμεν κατηρτίσθαι τους αιώνας ρήματι Θεού, εις το μη εκ φαινομένων τα βλεπόμενα γεγονέναι. 4 Πίστει πλείονα θυσίαν Άβελ παρά Κάϊν προσήνεγκε τώ Θεώ, δι' ής εμαρτυρήθη είναι δίκαιος, μαρτυρούντος επί τοίς δώροις αυτού τού Θεού, και δι' αυτής αποθανών έτι λαλείται. 5 Πίστει Ενώχ μετετέθη τού μη ιδείν θάνατον, και ουχ ηυρίσκετο, διότι μετέθηκεν αυτόν ο Θεός· πρό γάρ της μεταθέσεως μεμαρτύρηται ευηρεστηκέναι τώ Θεώ· 6 χωρίς δε πίστεως αδύνατον ευαρεστήσαι, πιστεύσαι γάρ δεί τον προσερχόμενον τώ Θεώ ότι έστιν και τοίς εκζητούσιν αυτόν μισθαποδότης γίνεται. 7 Πίστει χρηματισθείς Νώε περί των μηδέπω βλεπομένων, ευλαβηθείς κατεσκεύασε κιβωτόν εις σωτηρίαν τού οίκου αυτού, δι' ής κατέκρινε τον κόσμον, και της κατά πίστιν δικαιοσύνης εγένετο κληρονόμος. 8 Πίστει καλούμενος Αβραάμ υπήκουσεν εξελθείν εις τον τόπον ον έμελλε λαμβάνειν εις κληρονομίαν, και εξήλθε μη επιστάμενος που έρχεται. 9 Πίστει παρώκησεν εις γήν της επαγγελίας ως αλλοτρίαν, εν σκηναίς κατοικήσας μετά Ισαάκ και Ιακώβ των συγκληρονόμων της επαγγελίας της αυτής·

10 εξεδέχετο γάρ την τους θεμελίους έχουσαν πόλιν, ής τεχνίτης και δημιουργός ο Θεός. 11 Πίστει και αυτή Σάρρα δύναμιν εις καταβολήν σπέρματος έλαβεν και παρά καιρόν ηλικίας έτεκεν, επεί πιστόν ηγήσατο τον επαγγειλάμενον· 12 διό και αφ' ενός εγεννήθησαν, και ταύτα νενεκρωμένου, καθώς τα άστρα τού ουρανού τώ πλήθει και ως η άμμος η παρά το χείλος της θαλάσσης η αναρίθμητος. 13 Κατά πίστιν απέθανον ούτοι πάντες, μη λαβόντες τας επαγγελίας, αλλά πόρρωθεν αυτάς ιδόντες και ασπασάμενοι, και ομολογήσαντες ότι ξένοι και παρεπίδημοί εισιν επί της γής. 14 οι γάρ τοιαύτα λέγοντες εμφανίζουσιν ότι πατρίδα επιζητούσι. 15 και ει μέν εκείνης μνημονεύουσιν, αφ' ής εξήλθον, είχον αν καιρόν ανακάμψαι· 16 νύν δε κρείττονος ορέγονται, τούτ' έστιν επουρανίου. διό ουκ επαισχύνεται αυτούς ο Θεός Θεός επικαλείσθαι αυτών, ητοίμασε γάρ αυτοίς πόλιν. 17 Πίστει προσενήνοχεν Αβραάμ τον Ισαάκ πειραζόμενος, και τον μονογενή προσέφερεν ο τας επαγγελίας αναδεξάμενος, 18 προς ον ελαλήθη ότι Εν Ισαάκ κληθήσεταί σοι σπέρμα, 19 λογισάμενος ότι και εκ νεκρών εγείρειν δυνατός ο Θεός· όθεν αυτόν και εν παραβολή εκομίσατο.

20 Πίστει και περί μελλόντων ευλόγησεν Ισαάκ τον Ιακώβ και τον Ησαύ. 21 Πίστει Ιακώβ αποθνήσκων έκαστον των υιών Ιωσήφ ευλόγησεν, και προσεκύνησεν επί το άκρον της ράβδου αυτού. 22 Πίστει Ιωσήφ τελευτών περί της εξόδου των υιών Ισραήλ εμνημόνευσε, και περί των οστέων αυτού ενετείλατο. 23 Πίστει Μωϋσής γεννηθείς εκρύβη τρίμηνον υπό των πατέρων αυτού, διότι είδον αστείον το παιδίον, και ουκ εφοβήθησαν το διάταγμα τού βασιλέως. 24 Πίστει Μωϋσής μέγας γενόμενος ηρνήσατο λέγεσθαι υιός θυγατρός Φαραώ, 25 μάλλον ελόμενος συγκακουχείσθαι τώ λαώ τού Θεού ή πρόσκαιρον έχειν αμαρτίας απόλαυσιν, 26 μείζονα πλούτον ηγησάμενος των Αιγύπτου θησαυρών τον ονειδισμόν τού Χριστού, απέβλεπεν γάρ εις την μισθαποδοσίαν. 27 Πίστει κατέλιπεν Αίγυπτον, μη φοβηθείς τον θυμόν τού βασιλέως, τον γάρ αόρατον ως ορών εκαρτέρησε. 28 Πίστει πεποίηκε το πάσχα και την πρόσχυσιν τού αίματος, ίνα μη ο ολοθρεύων τα πρωτότοκα θίγη αυτών. 29 Πίστει διέβησαν την Ερυθράν Θάλασσαν ως διά ξηράς, ής πείραν λαβόντες οι Αιγύπτιοι κατεπόθησαν.

30 Πίστει τα τείχη Ιεριχώ έπεσαν κυκλωθέντα επί επτά ημέρας. 31 Πίστει Ραάβ η πόρνη ου συναπώλετο τοίς απειθήσασι, δεξαμένη τους κατασκόπους μετ' ειρήνης. 32 Καί τι έτι λέγω; επιλείψει με γάρ διηγούμενον ο χρόνος περί Γεδεών, Βαράκ, Σαμψών, Ιεφθάε, Δαυίδ τε και Σαμουήλ και των προφητών, 33 οί διά πίστεως κατηγωνίσαντο βασιλείας, ειργάσαντο δικαιοσύνην, επέτυχον επαγγελιών, έφραξαν στόματα λεόντων, 34 έσβεσαν δύναμιν πυρός, έφυγον στόματα μαχαίρας, ενεδυναμώθησαν από ασθενείας, εγενήθησαν ισχυροί εν πολέμω, παρεμβολάς έκλιναν αλλοτρίων· 35 έλαβον γυναίκες εξ αναστάσεως τους νεκρούς αυτών· άλλοι δε ετυμπανίσθησαν, ου προσδεξάμενοι την απολύτρωσιν, ίνα κρείττονος αναστάσεως τύχωσιν· 36 έτεροι δε εμπαιγμών και μαστίγων πείραν έλαβον, έτι δε δεσμών και φυλακής· 37 ελιθάσθησαν, επρίσθησαν, επειράσθησαν, εν φόνω μαχαίρας απέθανον, περιήλθον εν μηλωταίς, εν αιγείοις δέρμασιν, υστερούμενοι, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι, 38 ών ουκ ήν άξιος ο κόσμος, επί ερημίαις πλανώμενοι και όρεσι και σπηλαίοις και ταίς οπαίς της γής. 39 Καί ούτοι πάντες μαρτυρηθέντες διά της πίστεως ουκ εκομίσαντο την επαγγελίαν,

40 τού Θεού περί ημών κρείττόν τι προβλεψαμένου, ίνα μη χωρίς ημών τελειωθώσι.

Κεφάλαιο Ιβ΄

Προς ΕΒΡΑΙΟΥΣ

1 Τοιγαρούν και ημείς, τοσούτον έχοντες περικείμενον ημίν νέφος μαρτύρων, όγκον αποθέμενοι πάντα και την ευπερίστατον αμαρτίαν, δι' υπομονής τρέχωμεν τον προκείμενον ημίν αγώνα, 2 αφορώντες εις τον της πίστεως αρχηγόν και τελειωτήν Ιησούν, ός αντί της προκειμένης αυτώ χαράς υπέμεινε σταυρόν, αισχύνης καταφρονήσας, εν δεξιά τε τού θρόνου τού Θεού κεκάθικεν. 3 αναλογίσασθε γάρ τον τοιαύτην υπομεμενηκότα υπό των αμαρτωλών εις αυτόν αντιλογίαν, ίνα μη κάμητε ταίς ψυχαίς υμών εκλυόμενοι. 4 Ούπω μέχρις αίματος αντικατέστητε προς την αμαρτίαν ανταγωνιζόμενοι, 5 και εκλέλησθε της παρακλήσεως, ήτις υμίν ως υιοίς διαλέγεται· υιέ μου, μη ολιγώρει παιδείας Κυρίου, μηδέ εκλύου υπ' αυτού ελεγχόμενος. 6 ον γάρ αγαπά Κύριος παιδεύει, μαστιγοί δε πάντα υιόν ον παραδέχεται. 7 ει παιδείαν υπομένετε, ως υιοίς υμίν προσφέρεται ο Θεός· τις γάρ εστιν υιός ον ου παιδεύει πατήρ; 8 ει δε χωρίς εστε παιδείας, ής μέτοχοι γεγόνασι πάντες, άρα νόθοι εστέ και ουχ υιοί. 9 είτα τους μέν της σαρκός ημών πατέρας είχομεν παιδευτάς και ενετρεπόμεθα· ου πολλώ μάλλον υποταγησόμεθα τώ πατρί των πνευμάτων και ζήσομεν;

10 οι μέν γάρ προς ολίγας ημέρας κατά το δοκούν αυτοίς επαίδευον, ο δε επί το συμφέρον, εις το μεταλαβείν της αγιότητος αυτού. 11 πάσα δε παιδεία προς μέν το παρόν ου δοκεί χαράς είναι, αλλά λύπης, ύστερον δε καρπόν ειρηνικόν τοίς δι' αυτής γεγυμνασμένοις αποδίδωσι δικαιοσύνης. 12 Διό τας παρειμένας χείρας και τα παραλελυμένα γόνατα ανορθώσατε, 13 και τροχιάς ορθάς ποιήσατε τοίς ποσίν υμών, ίνα μη το χωλόν εκτραπή, ιαθή δε μάλλον. 14 Ειρήνην διώκετε μετά πάντων, και τον αγιασμόν, ού χωρίς ουδείς όψεται τον Κύριον, 15 επισκοπούντες μη τις υστερών από της χάριτος τού Θεού, μη τις ρίζα πικρίας άνω φύουσα ενοχλή και διά ταύτης μιανθώσι πολλοί, 16 μη τις πόρνος ή βέβηλος ως Ησαύ, ός αντί βρώσεως μιάς απέδοτο τα πρωτοτόκια αυτού. 17 ίστε γάρ ότι και μετέπειτα, θέλων κληρονομήσαι την ευλογίαν, απεδοκιμάσθη· μετανοίας γάρ τόπον ουχ εύρε, καίπερ μετά δακρύων εκζητήσας αυτήν. 18 Ου γάρ προσεληλύθατε ψηλαφωμένω όρει και κεκαυμένω πυρί και γνόφω και σκότω και θυέλλη 19 και σάλπιγγος ήχω και φωνή ρημάτων, ής οι ακούσαντες παρητήσαντο μη προστεθήναι αυτοίς λόγον·

20 ουκ έφερον γάρ το διαστελλόμενον· κάν θηρίον θίγη τού όρους, λιθοβοληθήσεται· 21 και· ούτω φοβερόν ήν το φανταζόμενον! Μωϋσής είπεν· έκφοβός ειμι και έντρομος· 22 αλλά προσεληλύθατε Σιών όρει και πόλει Θεού ζώντος, Ιερουσαλήμ επουρανίω, και μυριάσιν αγγέλων, 23 πανηγύρει και εκκλησία πρωτοτόκων εν ουρανοίς απογεγραμμένων, και κριτή Θεώ πάντων, και πνεύμασι δικαίων τετελειωμένων, 24 και διαθήκης νέας μεσίτη Ιησού, και αίματι ραντισμού κρείττον λαλούντι παρά τον Άβελ. 25 Βλέπετε μη παραιτήσησθε τον λαλούντα. ει γάρ εκείνοι ουκ έφυγον τον επί της γής παραιτησάμενοι τον χρηματίζοντα, πολλώ μάλλον ημείς οι τον απ' ουρανών αποστρεφόμενοι· 26 ού η φωνή την γήν εσάλευσε τότε, νύν δε επήγγελται λέγων· έτι άπαξ εγώ σείω ου μόνον την γήν, αλλά και τον ουρανόν. 27 το δε έτι άπαξ δηλοί των σαλευομένων την μετάθεσιν ως πεποιημένων, ίνα μείνη τα μη σαλευόμενα. 28 Διό βασιλείαν ασάλευτον παραλαμβάνοντες έχωμεν χάριν, δι' ής λατρεύωμεν ευαρέστως τώ Θεώ μετά αιδούς και ευλαβείας· 29 και γάρ ο Θεός ημών πύρ καταναλίσκον.

Κεφάλαιο Ιγ΄

Προς ΕΒΡΑΙΟΥΣ

1 Η φιλαδελφία μενέτω, της φιλοξενίας μη επιλανθάνεσθε· 2 διά ταύτης γάρ έλαθόν τινες ξενίσαντες αγγέλους. 3 μιμνήσκεσθε των δεσμίων ως συνδεδεμένοι, των κακουχουμένων ως και αυτοί όντες εν σώματι. 4 Τίμιος ο γάμος εν πάσι και η κοίτη αμίαντος· πόρνους δε και μοιχούς κρινεί ο Θεός. 5 Αφιλάργυρος ο τρόπος, αρκούμενοι τοίς παρούσιν· αυτός γάρ είρηκεν· ου μη σε ανώ ουδ' ου μη σε εγκαταλίπω· 6 ώστε θαρρούντας ημάς λέγειν· Κύριος εμοί βοηθός, και ου φοβηθήσομαι· τι ποιήσει μοι άνθρωπος; 7 Μνημονεύετε των ηγουμένων υμών, οίτινες ελάλησαν υμίν τον λόγον τού Θεού, ών αναθεωρούντες την έκβασιν της αναστροφής μιμείσθε την πίστιν. 8 Ιησούς Χριστός χθές και σήμερον ο αυτός και εις τους αιώνας. 9 διδαχαίς ποικίλαις και ξέναις μη παραφέρεσθε· καλόν γάρ χάριτι βεβαιούσθαι την καρδίαν, ου βρώμασιν, εν οίς ουκ ωφελήθησαν οι περιπατήσαντες.

10 έχομεν θυσιαστήριον εξ ού φαγείν ουκ έχουσιν εξουσίαν οι τή σκηνή λατρεύοντες· 11 ών γάρ εισφέρεται ζώων το αίμα περί αμαρτίας εις τα Άγια διά τού αρχιερέως, τούτων τα σώματα κατακαίεται έξω της παρεμβολής· 12 διό και Ιησούς, ίνα αγιάση διά τού ιδίου αίματος τον λαόν, έξω της πύλης έπαθε. 13 τοίνυν εξερχώμεθα προς αυτόν έξω της παρεμβολής τον ονειδισμόν αυτού φέροντες· 14 ου γάρ έχομεν ώδε μένουσαν πόλιν, αλλά την μέλλουσαν επιζητούμεν. 15 δι' αυτού ούν αναφέρωμεν θυσίαν αινέσεως διά παντός τώ Θεώ, τούτ' έστι καρπόν χειλέων ομολογούντων τώ ονόματι αυτού. 16 της δε ευποιίας και κοινωνίας μη επιλανθάνεσθε· τοιαύταις γάρ θυσίαις ευαρεστείται ο Θεός. 17 Πείθεσθε τοίς ηγουμένοις υμών και υπείκετε· αυτοί γάρ αγρυπνούσιν υπέρ των ψυχών υμών ως λόγον αποδώσοντες· ίνα μετά χαράς τούτο ποιώσι και μη στενάζοντες· αλυσιτελές γάρ υμίν τούτο. 18 Προσεύχεσθε περί ημών· πεποίθαμεν γάρ ότι καλήν συνείδησιν έχομεν, εν πάσι καλώς θέλοντες αναστρέφεσθαι. 19 περισσοτέρως δε παρακαλώ τούτο ποιήσαι, ίνα τάχιον αποκατασταθώ υμίν.

20 Ο δε Θεός της ειρήνης, ο αναγαγών εκ νεκρών τον ποιμένα των προβάτων τον μέγαν εν αίματι διαθήκης αιωνίου, τον Κύριον ημών Ιησούν, 21 καταρτίσαι υμάς εν παντί έργω αγαθώ εις το ποιήσαι το θέλημα αυτού, ποιών εν υμίν το ευάρεστον ενώπιον αυτού διά Ιησού Χριστού, ώ η δόξα εις τους αιώνας των αιώνων· αμήν. 22 Παρακαλώ δε υμάς, αδελφοί, ανέχεσθε τού λόγου της παρακλήσεως· και γάρ διά βραχέων επέστειλα υμίν. 23 Γινώσκετε τον αδελφόν Τιμόθεον απολελυμένον, μεθ' ού, εάν τάχιον έρχηται, όψομαι υμάς. 24 Ασπάσασθε πάντας τους ηγουμένους υμών και πάντας τους αγίους. Ασπάζονται υμάς οι από της Ιταλίας. 25 Η χάρις μετά πάντων υμών· αμήν.

7 ΚΑΘΟΛΙΚΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ

ΙΑΚΩΒΟΥ

Κεφάλαιο α΄

1 Ιάκωβος, Θεού και Κυρίου Ιησού Χριστού δούλος ταίς δώδεκα φυλαίς ταίς εν τή διασπορά χαίρειν. 2 Πάσαν χαράν ηγήσασθε, αδελφοί μου, όταν πειρασμοίς περιπέσητε ποικίλοις, 3 γινώσκοντες ότι το δοκίμιον υμών της πίστεως κατεργάζεται υπομονήν· 4 η δε υπομονή έργον τέλειον εχέτω, ίνα ήτε τέλειοι και ολόκληροι, εν μηδενί λειπόμενοι. 5 Ει δε τις υμών λείπεται σοφίας, αιτείτω παρά τού διδόντος Θεού πάσιν απλώς και μη ονειδίζοντος, και δοθήσεται αυτώ· 6 αιτείτω δε εν πίστει, μηδέν διακρινόμενος· ο γάρ διακρινόμενος έοικε κλύδωνι θαλάσσης ανεμιζομένω και ριπιζομένω. 7 μη γάρ οιέσθω ο άνθρωπος εκείνος ότι λήψεταί τι παρά τού Κυρίου. 8 ανήρ δίψυχος, ακατάστατος εν πάσαις ταίς οδοίς αυτού. 9 καυχάσθω δε ο αδελφός ο ταπεινός εν τώ ύψει αυτού,

10 ο δε πλούσιος εν τή ταπεινώσει αυτού, ότι ως άνθος χόρτου παρελεύσεται. 11 ανέτειλε γάρ ο ήλιος σύν τώ καύσωνι και εξήρανε τον χόρτον, και το άνθος αυτού εξέπεσε, και η ευπρέπεια τού προσώπου αυτού απώλετο. ούτω και ο πλούσιος εν ταίς πορείαις αυτού μαρανθήσεται. 12 Μακάριος ανήρ ός υπομένει πειρασμόν· ότι δόκιμος γενόμενος λήψεται τον στέφανον της ζωής, ον επηγγείλατο ο Κύριος τοίς αγαπώσιν αυτόν. 13 Μηδείς πειραζόμενος λεγέτω ότι από Θεού πειράζομαι· ο γάρ Θεός απείραστός εστι κακών, πειράζει δε αυτός ουδένα. 14 έκαστος δε πειράζεται υπό της ιδίας επιθυμίας εξελκόμενος και δελεαζόμενος· 15 είτα η επιθυμία συλλαβούσα τίκτει αμαρτίαν, η δε αμαρτία αποτελεσθείσα αποκύει θάνατον. 16 Μή πλανάσθε, αδελφοί μου αγαπητοί· 17 πάσα δόσις αγαθή και πάν δώρημα τέλειον άνωθέν εστι καταβαίνον από τού πατρός των φώτων, παρ' ώ ουκ ένι παραλλαγή ή τροπής αποσκίασμα. 18 βουληθείς απεκύησεν ημάς λόγω αληθείας εις το είναι ημάς απαρχήν τινα των αυτού κτισμάτων. 19 Ώστε, αδελφοί μου αγαπητοί, έστω πάς άνθρωπος ταχύς εις το ακούσαι, βραδύς εις το λαλήσαι, βραδύς εις οργήν·

20 οργή γάρ ανδρός δικαιοσύνην Θεού ου κατεργάζεται. 21 διό αποθέμενοι πάσαν ρυπαρίαν και περισσείαν κακίας εν πραύτητι δέξασθε τον έμφυτον λόγον τον δυνάμενον σώσαι τας ψυχάς υμών. 22 Γίνεσθε δε ποιηταί λόγου και μη μόνον ακροαταί, παραλογιζόμενοι εαυτούς. 23 ότι εί τις ακροατής λόγου εστί και ου ποιητής, ούτος έοικεν ανδρί κατανοούντι το πρόσωπον της γενέσεως αυτού εν εσόπτρω· 24 κατενόησε γάρ εαυτόν και απελήλυθε, και ευθέως επελάθετο οποίος ήν. 25 Ο δε παρακύψας εις νόμον τέλειον τον της ελευθερίας και παραμείνας, ούτος ουκ ακροατής επιλησμονής γενόμενος, αλλά ποιητής έργου, ούτος μακάριος εν τή ποιήσει αυτού έσται. 26 Εί τις δοκεί θρήσκος είναι εν υμίν μη χαλιναγωγών γλώσσαν αυτού, αλλ' απατών καρδίαν αυτού, τούτου μάταιος η θρησκεία. 27 θρησκεία καθαρά και αμίαντος παρά τώ Θεώ και πατρί αύτη εστίν, επισκέπτεσθαι ορφανούς και χήρας εν τή θλίψει αυτών, άσπιλον εαυτόν τηρείν από τού κόσμου.

Κεφάλαιο β΄

ΙΑΚΩΒΟΥ

1 Αδελφοί μου, μη εν προσωποληψίαις έχετε την πίστιν τού Κυρίου ημών Ιησού Χριστού της δόξης. 2 εάν γάρ εισέλθη εις την συναγωγήν υμών ανήρ χρυσοδακτύλιος εν εσθήτι λαμπρά, εισέλθη δε και πτωχός εν ρυπαρά εσθήτι, 3 και επιβλέψητε επί τον φορούντα την εσθήτα την λαμπράν και είπητε αυτώ, σύ κάθου ώδε καλώς, και τώ πτωχώ είπητε, σύ στήθι εκεί ή κάθου ώδε υπό το υποπόδιόν μου, 4 και ου διεκρίθητε εν εαυτοίς και εγένεσθε κριταί διαλογισμών πονηρών; 5 Ακούσατε, αδελφοί μου αγαπητοί. ουχ ο Θεός εξελέξατο τους πτωχούς τού κόσμου πλουσίους εν πίστει και κληρονόμους της βασιλείας ής επηγγείλατο τοίς αγαπώσιν αυτόν; 6 υμείς δε ητιμάσατε τον πτωχόν. ουχ οι πλούσιοι καταδυναστεύουσιν υμών, και αυτοί έλκουσιν υμάς εις κριτήρια; 7 ουκ αυτοί βλασφημούσι το καλόν όνομα το επικληθέν εφ' υμάς; 8 ει μέντοι νόμον τελείτε βασιλικόν κατά την γραφήν, αγαπήσεις τον πλησίον σου ως σεαυτόν, καλώς ποιείτε· 9 ει δε προσωποληπτείτε, αμαρτίαν εργάζεσθε, ελεγχόμενοι υπό τού νόμου ως παραβάται.

10 όστις γάρ όλον τον νόμον τηρήση, πταίση δε εν ενί, γέγονε πάντων ένοχος. 11 ο γάρ ειπών μη μοιχεύσης, είπε και μη φονεύσης· ει δε ου μοιχεύσεις, φονεύσεις δε, γέγονας παραβάτης νόμου. 12 ούτω λαλείτε και ούτω ποιείτε, ως διά νόμου ελευθερίας μέλλοντες κρίνεσθαι· 13 η γάρ κρίσις ανέλεος τώ μη ποιήσαντι έλεος· κατακαυχάται έλεος κρίσεως. 14 Τί το όφελος, αδελφοί μου, εάν πίστιν λέγη τις έχειν, έργα δε μη έχη; μη δύναται η πίστις σώσαι αυτόν; 15 εάν δε αδελφός ή αδελφή γυμνοί υπάρχωσι και λειπόμενοι ώσι της εφημέρου τροφής, 16 είπη δε τις αυτοίς εξ υμών, υπάγετε εν ειρήνη, θερμαίνεσθε και χορτάζεσθε, μη δώτε δε αυτοίς τα επιτήδεια τού σώματος, τι το όφελος; 17 ούτω και η πίστις, εάν μη έργα έχη, νεκρά εστι καθ' εαυτήν. 18 αλλ' ερεί τις· σύ πίστιν έχεις, καγώ έργα έχω· δείξόν μοι την πίστιν σου εκ των έργων σου, καγώ δείξω σοι εκ των έργων μου την πίστιν μου. 19 σύ πιστεύεις ότι ο Θεός είς εστι· καλώς ποιείς· και τα δαιμόνια πιστεύουσι και φρίσσουσι.

20 θέλεις δε γνώναι, ώ άνθρωπε κενέ, ότι η πίστις χωρίς των έργων νεκρά εστιν; 21 Αβραάμ ο πατήρ ημών ουκ εξ έργων εδικαιώθη, ανενέγκας Ισαάκ τον υιόν αυτού επί το θυσιαστήριον; 22 βλέπεις ότι η πίστις συνήργει τοίς έργοις αυτού, και εκ των έργων η πίστις ετελειώθη, 23 και επληρώθη η γραφή η λέγουσα· επίστευσε δε Αβραάμ τώ Θεώ, και ελογίσθη αυτώ εις δικαιοσύνην, και φίλος Θεού εκλήθη. 24 οράτε τοίνυν ότι εξ έργων δικαιούται άνθρωπος και ουκ εκ πίστεως μόνον. 25 ομοίως δε και Ραάβ η πόρνη ουκ εξ έργων εδικαιώθη, υποδεξαμένη τους αγγέλους και ετέρα οδώ εκβαλούσα; 26 ώσπερ γάρ το σώμα χωρίς πνεύματος νεκρόν εστιν, ούτω και η πίστις χωρίς των έργων νεκρά εστι.

Κεφάλαιο γ΄

ΙΑΚΩΒΟΥ

1 Μή πολλοί διδάσκαλοι γίνεσθε, αδελφοί μου, ειδότες ότι μείζον κρίμα ληψόμεθα· 2 πολλά γάρ πταίομεν άπαντες. εί τις εν λόγω ου πταίει, ούτος τέλειος ανήρ, δυνατός χαλιναγωγήσαι και όλον το σώμα. 3 ίδε των ίππων τους χαλινούς εις τα στόματα βάλλομεν προς το πείθεσθαι αυτούς ημίν, και όλον το σώμα αυτών μετάγομεν. 4 ιδού και τα πλοία, τηλικαύτα όντα και υπό σκληρών ανέμων ελαυνόμενα, μετάγεται υπό ελαχίστου πηδαλίου όπου αν η ορμή τού ευθύνοντος βούληται. 5 ούτω και η γλώσσα μικρόν μέλος εστί και μεγαλαυχεί. ιδού ολίγον πύρ ηλίκην ύλην ανάπτει! 6 και η γλώσσα πύρ, ο κόσμος της αδικίας. ούτως η γλώσσα καθίσταται εν τοίς μέλεσιν ημών η σπιλούσα όλον το σώμα και φλογίζουσα τον τροχόν της γενέσεως και φλογιζομένη υπό της γεέννης. 7 πάσα γάρ φύσις θηρίων τε και πετεινών ερπετών τε και εναλίων δαμάζεται και δεδάμασται τή φύσει τή ανθρωπίνη, 8 την δε γλώσσαν ουδείς δύναται ανθρώπων δαμάσαι· ακατάσχετον κακόν, μεστή ιού θανατηφόρου. 9 εν αυτή ευλογούμεν τον Θεόν και πατέρα, και εν αυτή καταρώμεθα τους ανθρώπους τους καθ' ομοίωσιν Θεού γεγονότας·

10 εκ τού αυτού στόματος εξέρχεται ευλογία και κατάρα. ου χρή, αδελφοί μου, ταύτα ούτω γίνεσθαι. 11 μήτι η πηγή εκ της αυτής οπής βρύει το γλυκύ και το πικρόν; 12 μη δύναται, αδελφοί μου, συκή ελαίας ποιήσαι ή άμπελος σύκα; ούτως ουδεμία πηγή αλυκόν και γλυκύ ποιήσαι ύδωρ. 13 Τίς σοφός και επιστήμων εν υμίν; δειξάτω εκ της καλής αναστροφής τα έργα αυτού εν πραύτητι σοφίας. 14 ει δε ζήλον πικρόν έχετε και εριθείαν εν τή καρδία υμών, μη κατακαυχάσθε και ψεύδεσθε κατά της αληθείας. 15 ουκ έστιν αύτη η σοφία άνωθεν κατερχομένη, αλλ' επίγειος, ψυχική, δαιμονιώδης. 16 όπου γάρ ζήλος και εριθεία, εκεί ακαταστασία και πάν φαύλον πράγμα. 17 η δε άνωθεν σοφία πρώτον μέν αγνή εστιν, έπειτα ειρηνική, επιεικής, ευπειθής, μεστή ελέους και καρπών αγαθών, αδιάκριτος και ανυπόκριτος. 18 καρπός δε της δικαιοσύνης εν ειρήνη σπείρεται τοίς ποιούσιν ειρήνην.

Κεφάλαιο δ΄

ΙΑΚΩΒΟΥ

1 Πόθεν πόλεμοι και πόθεν μάχαι εν υμίν; ουκ εντεύθεν, εκ των ηδονών υμών των στρατευομένων εν τοίς μέλεσιν υμών; 2 επιθυμείτε, και ουκ έχετε· φονεύετε και ζηλούτε, και ου δύνασθε επιτυχείν· μάχεσθε και πολεμείτε, και ουκ έχετε, διά το μη αιτείσθαι υμάς· 3 αιτείτε και ου λαμβάνετε, διότι κακώς αιτείσθε, ίνα εν ταίς ηδοναίς υμών δαπανήσητε. 4 μοιχοί και μοιχαλίδες! ουκ οίδατε ότι η φιλία τού κόσμου έχθρα τού Θεού εστιν; ός αν ούν βουληθή φίλος είναι τού κόσμου, εχθρός τού Θεού καθίσταται. 5 ή δοκείτε ότι κενώς η γραφή λέγει, προς φθόνον επιποθεί το Πνεύμα ό κατώκησεν εν ημίν; 6 μείζονα δε δίδωσι χάριν· διό λέγει· ο Θεός υπερηφάνοις αντιτάσσεται, ταπεινοίς δε δίδωσι χάριν. 7 Υποτάγητε ούν τώ Θεώ. αντίστητε τώ διαβόλω, και φεύξεται αφ' υμών· 8 εγγίσατε τώ Θεώ, και εγγιεί υμίν. καθαρίσατε χείρας αμαρτωλοί και αγνίσατε καρδίας δίψυχοι. 9 ταλαιπωρήσατε και πενθήσατε και κλαύσατε· ο γέλως υμών εις πένθος μεταστραφήτω και η χαρά εις κατήφειαν.

10 ταπεινώθητε ενώπιον τού Κυρίου, και υψώσει υμάς. 11 Μή καταλαλείτε αλλήλων, αδελφοί, ο καταλαλών αδελφού και κρίνων τον αδελφόν αυτού καταλαλεί νόμου και κρίνει νόμον· ει δε νόμον κρίνεις, ουκ εί ποιητής νόμου, αλλά κριτής. 12 είς εστιν ο νομοθέτης και κριτής, ο δυνάμενος σώσαι και απολέσαι· σύ δε τις εί ός κρίνεις τον έτερον; 13 Άγε νύν οι λέγοντες· σήμερον και αύριον πορευσόμεθα εις τήνδε την πόλιν και ποιήσομεν εκεί ενιαυτόν ένα και εμπορευσόμεθα και κερδήσομεν· 14 οίτινες ουκ επίστασθε το της αύριον· ποία γάρ η ζωή υμών; ατμίς γάρ έσται η προς ολίγον φαινομένη, έπειτα δε και αφανιζομένη· 15 αντί τού λέγειν υμάς, εάν ο Κύριος θελήση, και ζήσομεν και ποιήσομεν τούτο ή εκείνο. 16 νύν δε καυχάσθε εν ταίς αλαζονείαις υμών· πάσα καύχησις τοιαύτη πονηρά εστιν. 17 ειδότι ούν καλόν ποιείν και μη ποιούντι, αμαρτία αυτώ εστιν.

Κεφάλαιο ε΄

ΙΑΚΩΒΟΥ

1 Άγε νύν οι πλούσιοι, κλαύσατε ολολύζοντες επί ταίς ταλαιπωρίαις υμών ταίς επερχομέναις. 2 ο πλούτος υμών σέσηπε και τα ιμάτια υμών σητόβρωτα γέγονεν, 3 ο χρυσός υμών και ο άργυρος κατίωται, και ο ιός αυτών εις μαρτύριον υμίν έσται και φάγεται τας σάρκας υμών. ως πύρ εθησαυρίσατε εν εσχάταις ημέραις. 4 Ιδού ο μισθός των εργατών των αμησάντων τας χώρας υμών ο απεστερημένος αφ' υμών κράζει, και αι βοαί των θερισάντων εις τα ώτα Κυρίου Σαβαώθ εισεληλύθασιν. 5 ετρυφήσατε επί της γής και εσπαταλήσατε, εθρέψατε τας καρδίας υμών ως εν ημέρα σφαγής. 6 κατεδικάσατε, εφονεύσατε τον δίκαιον· ουκ αντιτάσσεται υμίν. 7 Μακροθυμήσατε ούν, αδελφοί, έως της παρουσίας τού Κυρίου. ιδού ο γεωργός εκδέχεται τον τίμιον καρπόν της γής, μακροθυμών επ' αυτώ έως λάβη υετόν πρώϊμον και όψιμον. 8 μακροθυμήσατε και υμείς, στηρίξατε τας καρδίας υμών, ότι η παρουσία τού Κυρίου ήγγικε. 9 Μή στενάζετε κατ' αλλήλων, αδελφοί, ίνα μη κριθήτε· ιδού ο κριτής πρό των θυρών έστηκεν.

10 υπόδειγμα λάβετε, αδελφοί, της κακοπαθείας και της μακροθυμίας τους προφήτας, οί ελάλησαν τώ ονόματι Κυρίου. 11 ιδού μακαρίζομεν τους υπομένοντας· την υπομονήν Ιώβ ηκούσατε, και το τέλος Κυρίου είδετε, ότι πολύσπλαγχνός εστιν ο Κύριος και οικτίρμων. 12 Πρό πάντων δε, αδελφοί μου, μη ομνύετε, μήτε τον ουρανόν μήτε την γήν μήτε άλλον τινά όρκον· ήτω δε υμών το ναί ναί, και το ού ού, ίνα μη εις υποκρίσιν πέσητε. 13 Κακοπαθεί τις εν υμίν; προσευχέσθω· ευθυμεί τις; ψαλλέτω. 14 ασθενεί τις εν υμίν; προσκαλεσάσθω τους πρεσβυτέρους της εκκλησίας, και προσευξάσθωσαν επ' αυτόν αλείψαντες αυτόν ελαίω εν τώ ονόματι τού Κυρίου· 15 και η ευχή της πίστεως σώσει τον κάμνοντα, και εγερεί αυτόν ο Κύριος· κάν αμαρτίας ή πεποιηκώς, αφεθήσεται αυτώ. 16 εξομολογείσθε αλλήλοις τα παραπτώματα, και εύχεσθε υπέρ αλλήλων, όπως ιαθήτε· πολύ ισχύει δέησις δικαίου ενεργουμένη. 17 Ηλίας άνθρωπος ήν ομοιοπαθής ημίν, και προσευχή προσηύξατο τού μη βρέξαι, και ουκ έβρεξεν επί της γής ενιαυτούς τρεις και μήνας έξ· 18 και πάλιν προσηύξατο, και ο ουρανός υετόν έδωκε και η γη εβλάστησε τον καρπόν αυτής. 19 Αδελφοί μου, εάν τις εν υμίν πλανηθή από της αληθείας, και επιστρέψη τις αυτόν,

20 γινωσκέτω ότι ο επιστρέψας αμαρτωλόν εκ πλάνης οδού αυτού σώσει ψυχήν εκ θανάτου και καλύψει πλήθος αμαρτιών.

ΠΕΤΡΟΥ Α’

Κεφάλαιο α΄

1 Πέτρος, απόστολος Ιησού Χριστού, εκλεκτοίς παρεπιδήμοις διασποράς Πόντου, Γαλατίας, Καππαδοκίας, Ασίας και Βιθυνίας, 2 κατά πρόγνωσιν Θεού πατρός, εν αγιασμώ Πνεύματος, εις υπακοήν και ραντισμόν αίματος Ιησού Χριστού· χάρις υμίν και ειρήνη πληθυνθείη. 3 Ευλογητός ο Θεός και πατήρ τού Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, ο κατά το πολύ αυτού έλεος αναγεννήσας ημάς εις ελπίδα ζώσαν δι' αναστάσεως Ιησού Χριστού εκ νεκρών, 4 εις κληρονομίαν άφθαρτον και αμίαντον και αμάραντον, τετηρημένην εν ουρανοίς εις υμάς, 5 τους εν δυνάμει Θεού φρουρουμένους διά πίστεως εις σωτηρίαν ετοίμην αποκαλυφθήναι εν καιρώ εσχάτω· 6 εν ώ αγαλλιάσθε, ολίγον άρτι, ει δέον εστί, λυπηθέντες εν ποικίλοις πειρασμοίς, 7 ίνα το δοκίμιον υμών της πίστεως πολυτιμότερον χρυσίου τού απολλυμένου διά πυρός δε δοκιμαζομένου ευρεθή εις έπαινον και τιμήν και δόξαν εν αποκαλύψει Ιησού Χριστού, 8 ον ουκ ειδότες αγαπάτε, εις ον άρτι μη ορώντες, πιστεύοντες δε αγαλλιάσθε χαρά ανεκλαλήτω και δεδοξασμένη, 9 κομιζόμενοι το τέλος της πίστεως υμών, σωτηρίαν ψυχών.

10 περί ής σωτηρίας εξεζήτησαν και εξηρεύνησαν προφήται οι περί της εις υμάς χάριτος προφητεύσαντες, 11 ερευνώντες εις τίνα ή ποίον καιρόν εδήλου το εν αυτοίς Πνεύμα Χριστού προμαρτυρόμενον τα εις Χριστόν παθήματα και τας μετά ταύτα δόξας· 12 οίς απεκαλύφθη ότι ουχ εαυτοίς, υμίν δε διηκόνουν αυτά, ά νύν ανηγγέλη υμίν διά των ευαγγελισαμένων υμάς εν Πνεύματι αγίω αποσταλέντι απ' ουρανού, εις ά επιθυμούσιν άγγελοι παρακύψαι. 13 Διό αναζωσάμενοι τας οσφύας της διανοίας υμών, νήφοντες, τελείως ελπίσατε επί την φερομένην υμίν χάριν εν αποκαλύψει Ιησού Χριστού, 14 ως τέκνα υπακοής μη συσχηματιζόμενοι ταίς πρότερον εν τή αγνοία υμών επιθυμίαις, 15 αλλά κατά τον καλέσαντα υμάς άγιον και αυτοί άγιοι εν πάση αναστροφή γενήθητε, 16 διότι γέγραπται· άγιοι γίνεσθε, ότι εγώ άγιός ειμι. 17 και ει πατέρα επικαλείσθε τον απροσωπολήπτως κρίνοντα κατά το εκάστου έργον, εν φόβω τον της παροικίας υμών χρόνον αναστράφητε, 18 ειδότες ότι ου φθαρτοίς, αργυρίω ή χρυσίω, ελυτρώθητε εκ της ματαίας υμών αναστροφής πατροπαραδότου, 19 αλλά τιμίω αίματι ως αμνού αμώμου και ασπίλου Χριστού,

20 προεγνωσμένου μέν πρό καταβολής κόσμου, φανερωθέντος δε επ' εσχάτων των χρόνων δι' υμάς 21 τους δι' αυτού πιστεύοντας εις Θεόν τον εγείραντα αυτόν εκ νεκρών και δόξαν αυτώ δόντα, ώστε την πίστιν υμών και ελπίδα είναι εις Θεόν. 22 Τάς ψυχάς υμών ηγνικότες εν τή υπακοή της αληθείας διά Πνεύματος εις φιλαδελφίαν ανυπόκριτον, εκ καθαράς καρδίας αλλήλους αγαπήσατε εκτενώς, 23 αναγεγεννημένοι ουκ εκ σποράς φθαρτής, αλλά αφθάρτου, διά λόγου ζώντος Θεού και μένοντος εις τον αιώνα· 24 διότι πάσα σάρξ ως χόρτος, και πάσα δόξα ανθρώπου ως άνθος χόρτου· εξηράνθη ο χόρτος, και το άνθος αυτού εξέπεσε· 25 το δε ρήμα Κυρίου μένει εις τον αιώνα. τούτο δε εστι το ρήμα το ευαγγελισθέν εις υμάς.

Κεφάλαιο β΄

ΠΕΤΡΟΥ Α’

1 Αποθέμενοι ούν πάσαν κακίαν και πάντα δόλον και υποκρίσεις και φθόνους και πάσας καταλαλιάς, 2 ως αρτιγέννητα βρέφη το λογικόν άδολον γάλα επιποθήσατε, ίνα εν αυτώ αυξηθήτε εις σωτηρίαν, 3 είπερ εγεύσασθε ότι χρηστός ο Κύριος. 4 Πρός ον προσερχόμενοι, λίθον ζώντα, υπό ανθρώπων μέν αποδεδοκιμασμένον, παρά δε Θεώ εκλεκτόν, έντιμον, 5 και αυτοί ως λίθοι ζώντες οικοδομείσθε, οίκος πνευματικός, ιεράτευμα άγιον, ανενέγκαι πνευματικάς θυσίας ευπροσδέκτους τώ Θεώ διά Ιησού Χριστού. 6 διότι περιέχει εν τή γραφή· ιδού τίθημι εν Σιών λίθον ακρογωνιαίον, εκλεκτόν, έντιμον, και ο πιστεύων επ' αυτώ ου μη καταισχυνθή, 7 υμίν ούν η τιμή τοίς πιστεύουσιν, απιστούσιν δε λίθον ον απεδοκίμασαν οι οικοδομούντες, ούτος εγενήθη εις κεφαλήν γωνίας και λίθος προσκόμματος και πέτρα σκανδάλου· 8 οί προσκόπτουσι τώ λόγω απειθούντες, εις ό και ετέθησαν. 9 Υμείς δε γένος εκλεκτόν, βασίλειον ιεράτευμα, έθνος άγιον, λαός εις περιποίησιν, όπως τας αρετάς εξαγγείλητε τού εκ σκότους υμάς καλέσαντος εις το θαυμαστόν αυτού φώς·

10 οί ποτε ου λαός, νύν δε λαός Θεού, οι ουκ ηλεημένοι, νύν δε ελεηθέντες. 11 Αγαπητοί, παρακαλώ ως παροίκους και παρεπιδήμους, απέχεσθαι των σαρκικών επιθυμιών, αίτινες στρατεύονται κατά της ψυχής, 12 την αναστροφήν υμών έχοντες καλήν εν τοίς έθνεσιν, ίνα εν ώ καταλαλούσιν υμών ως κακοποιών, εκ των καλών έργων εποπτεύσαντες δοξάσωσι τον Θεόν εν ημέρα επισκοπής. 13 Υποτάγητε ούν πάση ανθρωπίνη κτίσει διά τον Κύριον, είτε βασιλεί, ως υπερέχοντι, 14 είτε ηγεμόσιν, ως δι' αυτού πεμπομένοις εις εκδίκησιν μέν κακοποιών, έπαινον δε αγαθοποιών· 15 ότι ούτως εστί το θέλημα τού Θεού, αγαθοποιούντας φιμούν την των αφρόνων ανθρώπων αγνωσίαν· 16 ως ελεύθεροι, και μη ως επικάλυμμα έχοντες της κακίας την ελευθερίαν, αλλ' ως δούλοι Θεού. 17 πάντας τιμήσατε, την αδελφότητα αγαπάτε, τον Θεόν φοβείσθε, τον βασιλέα τιμάτε. 18 οι οικέται υποτασσόμενοι εν παντί φόβω τοίς δεσπόταις, ου μόνον τοίς αγαθοίς και επιεικέσιν, αλλά και τοίς σκολιοίς. 19 τούτο γάρ χάρις, ει διά συνείδησιν Θεού υποφέρει τις λύπας, πάσχων αδίκως.

20 ποίον γάρ κλέος, ει αμαρτάνοντες και κολαφιζόμενοι υπομενείτε; αλλ' ει αγαθοποιούντες και πάσχοντες υπομενείτε, τούτο χάρις παρά Θεώ. 21 εις τούτο γάρ εκλήθητε, ότι και Χριστός έπαθεν υπέρ υμών, υμίν υπολιμπάνων υπογραμμόν ίνα επακολουθήσητε τοίς ίχνεσιν αυτού· 22 ός αμαρτίαν ουκ εποίησεν, ουδέ ευρέθη δόλος εν τώ στόματι αυτού· 23 ός λοιδορούμενος ουκ αντελοιδόρει, πάσχων ουκ ηπείλει, παρεδίδου δε τώ κρίνοντι δικαίως· 24 ός τας αμαρτίας ημών αυτός ανήνεγκεν εν τώ σώματι αυτού επί το ξύλον, ίνα ταίς αμαρτίαις απογενόμενοι τή δικαιοσύνη ζήσωμεν· ού τώ μώλωπι αυτού ιάθητε. 25 ήτε γάρ ως πρόβατα πλανώμενα, αλλ' επεστράφητε νύν επί τον ποιμένα και επίσκοπον των ψυχών υμών.

Κεφάλαιο γ΄

ΠΕΤΡΟΥ Α’

1 Ομοίως αι γυναίκες υποτασσόμεναι τοίς ιδίοις ανδράσιν, ίνα και εί τινες απειθούσι τώ λόγω, διά της των γυναικών αναστροφής άνευ λόγου κερδηθήσονται, 2 εποπτεύσαντες την εν φόβω αγνήν αναστροφήν υμών. 3 ών έστω ουχ ο έξωθεν εμπλοκής τριχών και περιθέσεως χρυσίων ή ενδύσεως ιματίων κόσμος, 4 αλλ' ο κρυπτός της καρδίας άνθρωπος εν τώ αφθάρτω τού πραέως και ησυχίου πνεύματος, ό εστιν ενώπιον τού Θεού πολυτελές. 5 ούτω γάρ ποτε και αι άγιαι γυναίκες αι ελπίζουσαι επί τον Θεόν εκόσμουν εαυτάς, υποτασσόμεναι τοίς ιδίοις ανδράσιν, 6 ως Σάρρα υπήκουσε τώ Αβραάμ, κύριον αυτόν καλούσα· ής εγενήθητε τέκνα· - αγαθοποιούσαι και μη φοβούμεναι μηδεμίαν πτόησιν. 7 Οι άνδρες ομοίως συνοικούντες κατά γνώσιν, ως ασθενεστέρω σκεύει τώ γυναικείω απονέμοντες τιμήν, ως και συγκληρονόμοι χάριτος ζωής, εις το μη εγκόπτεσθαι τας προσευχάς υμών. 8 Τό δε τέλος πάντες ομόφρονες, συμπαθείς, φιλάδελφοι, εύσπλαγχνοι, φιλόφρονες, 9 μη αποδιδόντες κακόν αντί κακού ή λοιδορίαν αντί λοιδορίας, τουναντίον δε ευλογούντες, ειδότες ότι εις τούτο εκλήθητε, ίνα ευλογίαν κληρονομήσητε.

10 ο γάρ θέλων ζωήν αγαπάν και ιδείν ημέρας αγαθάς παυσάτω την γλώσσαν αυτού από κακού και χείλη αυτού τού μη λαλήσαι δόλον, 11 εκκλινάτω από κακού και ποιησάτω αγαθόν, ζητησάτω ειρήνην και διωξάτω αυτήν· 12 ότι οφθαλμοί Κυρίου επί δικαίους και ώτα αυτού εις δέησιν αυτών, πρόσωπον δε Κυρίου επί ποιούντας κακά. 13 Καί τις ο κακώσων υμάς, εάν τού αγαθού μιμηταί γένησθε; 14 αλλ' ει και πάσχοιτε διά δικαιοσύνην, μακάριοι. τον δε φόβον αυτών μη φοβηθήτε μηδέ ταραχθήτε, 15 Κύριον δε τον Θεόν αγιάσατε εν ταίς καρδίαις υμών, έτοιμοι δε αεί προς απολογίαν παντί τώ αιτούντι υμάς λόγον περί της εν υμίν ελπίδος μετά πραύτητος και φόβου, 16 συνείδησιν έχοντες αγαθήν, ίνα εν ώ καταλαλούσιν υμών ως κακοποιών, καταισχυνθώσιν οι επηρεάζοντες υμών την αγαθήν εν Χριστώ αναστροφήν. 17 κρείττον γάρ αγαθοποιούντας, ει θέλοι το θέλημα τού Θεού, πάσχειν ή κακοποιούντας. 18 ότι και Χριστός άπαξ περί αμαρτιών έπαθε, δίκαιος υπέρ αδίκων, ίνα υμάς προσαγάγη τώ Θεώ, θανατωθείς μέν σαρκί, ζωοποιηθείς δε πνεύματι· 19 εν ώ και τοίς εν φυλακή πνεύμασι πορευθείς εκήρυξεν,

20 απειθήσασί ποτε, ότε απεξεδέχετο η τού Θεού μακροθυμία εν ημέραις Νώε κατασκευαζομένης κιβωτού, εις ήν ολίγαι, τούτ' έστιν οκτώ ψυχαί, διεσώθησαν δι' ύδατος. 21 ό αντίτυπον νύν και υμάς σώζει βάπτισμα, ου σαρκός απόθεσις ρύπου, αλλά συνειδήσεως αγαθής επερώτημα εις Θεόν, δι' αναστάσεως Ιησού Χριστού, 22 ός εστιν εν δεξιά τού Θεού πορευθείς εις ουρανόν, υποταγέντων αυτώ αγγέλων και εξουσιών και δυνάμεων.

Κεφάλαιο δ΄

ΠΕΤΡΟΥ Α’

1 Χριστού ούν παθόντος υπέρ ημών σαρκί και υμείς την αυτήν έννοιαν οπλίσασθε, ότι ο παθών εν σαρκί πέπαυται αμαρτίας, 2 εις το μηκέτι ανθρώπων επιθυμίαις, αλλά θελήματι Θεού τον επίλοιπον εν σαρκί βιώσαι χρόνον. 3 αρκετός γάρ υμίν ο παρεληλυθώς χρόνος τού βίου το θέλημα των εθνών κατεργάσασθαι, πεπορευμένους εν ασελγείαις, επιθυμίαις, οινοφλυγίαις, κώμοις, πότοις και αθεμίτοις ειδωλολατρίαις. 4 εν ώ ξενίζονται μη συντρεχόντων υμών εις την αυτήν της ασωτίας ανάχυσιν, βλασφημούντες· 5 οί αποδώσουσιν λόγον τώ ετοίμως έχοντι κρίναι ζώντας και νεκρούς. 6 εις τούτο γάρ και νεκροίς ευηγγελίσθη, ίνα κριθώσι μέν κατά ανθρώπους σαρκί, ζώσι δε κατά Θεόν πνεύματι. 7 Πάντων δε το τέλος ήγγικε· σωφρονήσατε ούν και νήψατε εις τας προσευχάς· 8 πρό πάντων δε την εις εαυτούς αγάπην εκτενή έχοντες, ότι η αγάπη καλύψει πλήθος αμαρτιών· 9 φιλόξενοι εις αλλήλους άνευ γογγυσμών·

10 έκαστος καθώς έλαβε χάρισμα, εις εαυτούς αυτό διακονούντες ως καλοί οικονόμοι ποικίλης χάριτος Θεού· 11 εί τις λαλεί, ως λόγια Θεού· εί τις διακονεί, ως εξ ισχύος, ως χορηγεί ο Θεός· ίνα εν πάσι δοξάζηται ο Θεός διά Ιησού Χριστού, ώ εστιν η δόξα και το κράτος εις τους αιώνας των αιώνων· αμήν. 12 Αγαπητοί, μη ξενίζεσθε τή εν υμίν πυρώσει προς πειρασμόν υμίν γινομένη, ως ξένου υμίν συμβαίνοντος, 13 αλλά καθό κοινωνείτε τοίς τού Χριστού παθήμασι, χαίρετε, ίνα και εν τή αποκαλύψει της δόξης αυτού χαρήτε αγαλλιώμενοι. 14 Ει ονειδίζεσθε εν ονόματι Χριστού, μακάριοι, ότι το της δόξης και δυνάμεως και το τού Θεού Πνεύμα εφ' υμάς αναπαύεται· κατά μέν αυτούς βλασφημείται, κατά δε υμάς δοξάζεται. 15 μη γάρ τις υμών πασχέτω ως φονεύς ή κλέπτης ή κακοποιός ή ως αλλοτριοεπίσκοπος· 16 ει δε ως Χριστιανός, μη αισχυνέσθω, δοξαζέτω δε τον Θεόν εν τώ μέρει τούτω. 17 ότι ο καιρός τού άρξασθαι το κρίμα από τού οίκου τού Θεού· ει δε πρώτον αφ' ημών, τι το τέλος των απειθούντων τώ τού Θεού ευαγγελίω; 18 και ει ο δίκαιος μόλις σώζεται, ο ασεβής και αμαρτωλός που φανείται; 19 Ώστε και οι πάσχοντες κατά το θέλημα τού Θεού, ως πιστώ κτίστη παρατιθέσθωσαν τας ψυχάς αυτών εν αγαθοποιία.

Κεφάλαιο ε΄

ΠΕΤΡΟΥ Α’

1 Πρεσβυτέρους τους εν υμίν παρακαλώ ο συμπρεσβύτερος και μάρτυς των τού Χριστού παθημάτων, ο και της μελλούσης αποκαλύπτεσθαι δόξης κοινωνός, 2 ποιμάνατε το εν υμίν ποίμνιον τού Θεού, επισκοπούντες μη αναγκαστώς, αλλ' εκουσίως, μηδέ αισχροκερδώς, αλλά προθύμως, 3 μηδ' ως κατακυριεύοντες των κλήρων, αλλά τύποι γινόμενοι τού ποιμνίου· 4 και φανερωθέντος τού αρχιποίμενος κομιείσθε τον αμαράντινον της δόξης στέφανον. 5 Ομοίως νεώτεροι υποτάγητε πρεσβυτέροις, πάντες δε αλλήλοις υποτασσόμενοι την ταπεινοφροσύνην εγκομβώσασθε· ότι ο Θεός υπερηφάνοις αντιτάσσεται, ταπεινοίς δε δίδωσι χάριν. 6 Ταπεινώθητε ούν υπό την κραταιάν χείρα τού Θεού, ίνα υμάς υψώση εν καιρώ. 7 πάσαν την μέριμναν υμών επιρρίψαντες επ' αυτόν, ότι αυτώ μέλει περί υμών, 8 νήψατε, γρηγορήσατε· ο αντίδικος υμών διάβολος ως λέων ωρυόμενος περιπατεί ζητών τίνα καταπίη· 9 ώ αντίστητε στερεοί τή πίστει, ειδότες τα αυτά των παθημάτων τή εν κόσμω υμών αδελφότητι επιτελείσθαι.

10 Ο δε Θεός πάσης χάριτος, ο καλέσας υμάς εις την αιώνιον αυτού δόξαν εν Χριστώ Ιησού ολίγον παθόντας, αυτός καταρτίσει υμάς, στηρίξει, σθενώσει, θεμελιώσει· 11 αυτώ η δόξα και το κράτος εις τους αιώνας των αιώνων· αμήν. 12 Διά Σιλουανού υμίν τού πιστού αδελφού, ως λογίζομαι, δι' ολίγων έγραψα, παρακαλών και επιμαρτυρών ταύτην είναι αληθή χάριν τού Θεού, εις ήν εστήκατε. 13 Ασπάζεται υμάς η εν Βαβυλώνι συνεκλεκτή και Μάρκος ο υιός μου. 14 ασπάσασθε αλλήλους εν φιλήματι αγάπης. Ειρήνη υμίν πάσι τοίς εν Χριστώ Ιησού· αμήν.

ΠΕΤΡΟΥ Β’

Κεφάλαιο α΄

1 Συμεών Πέτρος, δούλος και απόστολος Ιησού Χριστού, τοίς ισότιμον ημίν λαχούσι πίστιν εν δικαιοσύνη τού Θεού ημών και σωτήρος Ιησού Χριστού· 2 χάρις υμίν και ειρήνη πληθυνθείη εν επιγνώσει τού Θεού και Ιησού τού Κυρίου ημών. 3 Ως πάντα ημίν της θείας δυνάμεως αυτού τα προς ζωήν και ευσέβειαν δεδωρημένης διά της επιγνώσεως τού καλέσαντος ημάς διά δόξης και αρετής, 4 δι' ών τα τίμια ημίν και μέγιστα επαγγέλματα δεδώρηται, ίνα διά τούτων γένησθε θείας κοινωνοί φύσεως αποφυγόντες της εν κόσμω εν επιθυμία φθοράς. 5 και αυτό τούτο δε σπουδήν πάσαν παρεισενέγκαντες επιχορηγήσατε εν τή πίστει υμών την αρετήν, εν δε τή αρετή την γνώσιν, 6 εν δε τή γνώσει την εγκράτειαν, εν δε τή εγκρατεία την υπομονήν, εν δε τή υπομονή την ευσέβειαν, 7 εν δε τή ευσεβεία την φιλαδελφίαν, εν δε τή φιλαδελφία την αγάπην. 8 ταύτα γάρ υμίν υπάρχοντα και πλεονάζοντα ουκ αργούς ουδέ ακάρπους καθίστησιν εις την τού Κυρίου ημών Ιησού Χριστού επίγνωσιν· 9 ώ γάρ μη πάρεστι ταύτα, τυφλός εστι, μυωπάζων, λήθην λαβών τού καθαρισμού των πάλαι αυτού αμαρτιών.

10 διό μάλλον, αδελφοί, σπουδάσατε βεβαίαν υμών την κλήσιν και εκλογήν ποιείσθαι· ταύτα γάρ ποιούντες ου μη πταίσητέ ποτε. 11 ούτω γάρ πλουσίως επιχορηγηθήσεται υμίν η είσοδος εις την αιώνιον βασιλείαν τού Κυρίου ημών και σωτήρος Ιησού Χριστού. 12 Διό ουκ αμελήσω αεί υμάς υπομιμνήσκειν περί τούτων, καίπερ ειδότας και εστηριγμένους εν τή παρούση αληθεία. 13 δίκαιον δε ηγούμαι, εφ' όσον ειμί εν τούτω τώ σκηνώματι, διεγείρειν υμάς εν υπομνήσει, 14 ειδώς ότι ταχινή εστιν η απόθεσις τού σκηνώματός μου, καθώς και ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός εδήλωσέ μοι. 15 σπουδάσω δε και εκάστοτε έχειν υμάς μετά την εμήν έξοδον την τούτων μνήμην ποιείσθαι. 16 ου γάρ σεσοφισμένοις μύθοις εξακολουθήσαντες εγνωρίσαμεν υμίν την τού Κυρίου ημών Ιησού Χριστού δύναμιν και παρουσίαν, αλλ' επόπται γενηθέντες της εκείνου μεγαλειότητος. 17 λαβών γάρ παρά Θεού πατρός τιμήν και δόξαν φωνής ενεχθείσης αυτώ τοιάσδε υπό της μεγαλοπρεπούς δόξης, ούτός εστιν ο υιός μου ο αγαπητός, εις ον εγώ ευδόκησα, 18 και ταύτην την φωνήν ημείς ηκούσαμεν εξ ουρανού ενεχθείσαν, σύν αυτώ όντες εν τώ όρει τώ αγίω. 19 και έχομεν βεβαιότερον τον προφητικόν λόγον, ώ καλώς ποιείτε προσέχοντες ως λύχνω φαίνοντι εν αυχμηρώ τόπω, έως ού ημέρα διαυγάση και φωσφόρος ανατείλη εν ταίς καρδίαις υμών,

20 τούτο πρώτον γινώσκοντες, ότι πάσα προφητεία γραφής ιδίας επιλύσεως ου γίνεται. 21 ου γάρ θελήματι ανθρώπου ηνέχθη ποτέ προφητεία, αλλ' υπό Πνεύματος αγίου φερόμενοι ελάλησαν άγιοι Θεού άνθρωποι.

Κεφάλαιο β΄

ΠΕΤΡΟΥ Β’

1 Εγένοντο δε και ψευδοπροφήται εν τώ λαώ, ως και εν υμίν έσονται ψευδοδιδάσκαλοι, οίτινες παρεισάξουσιν αιρέσεις απωλείας, και τον αγοράσαντα αυτούς δεσπότην αρνούμενοι, επάγοντες εαυτοίς ταχινήν απώλειαν· 2 και πολλοί εξακολουθήσουσιν αυτών ταίς ασελγείαις, δι' ούς η οδός της αληθείας βλασφημηθήσεται· 3 και εν πλεονεξία πλαστοίς λόγοις υμάς εμπορεύσονται, οίς το κρίμα έκπαλαι ουκ αργεί, και η απώλεια αυτών ου νυστάξει. 4 ει γάρ ο Θεός αγγέλων αμαρτησάντων ουκ εφείσατο, αλλά σειραίς ζόφου ταρταρώσας παρέδωκεν εις κρίσιν τηρουμένους, 5 και αρχαίου κόσμου ουκ εφείσατο, αλλά όγδοον Νώε δικαιοσύνης κήρυκα εφύλαξε, κατακλυσμόν κόσμω ασεβών επάξας, 6 και πόλεις Σοδόμων και Γομόρρας τεφρώσας καταστροφή κατέκρινεν, υπόδειγμα μελλόντων ασεβείν τεθεικώς, 7 και δίκαιον Λώτ καταπονούμενον υπό της των αθέσμων εν ασελγεία αναστροφής ερρύσατο· 8 βλέμματι γάρ και ακοή ο δίκαιος, εγκατοικών εν αυτοίς, ημέραν εξ ημέρας ψυχήν δικαίαν ανόμοις έργοις εβασάνισεν· 9 οίδε Κύριος ευσεβείς εκ πειρασμού ρύεσθαι, αδίκους δε εις ημέραν κρίσεως κολαζομένους τηρείν,

10 μάλιστα δε τους οπίσω σαρκός εν επιθυμία μιασμού πορευομένους και κυριότητος καταφρονούντας. τολμηταί, αυθάδεις! δόξας ου τρέμουσι βλασφημούντες, 11 όπου άγγελοι ισχύϊ και δυνάμει μείζονες όντες ου φέρουσι κατ' αυτών παρά Κυρίω βλάσφημον κρίσιν. 12 ούτοι δε, ως άλογα ζώα φυσικά γεγεννημένα εις άλωσιν και φθοράν, εν οίς αγνοούσι βλασφημούντες, εν τή φθορά αυτών καταφθαρήσονται, 13 κομιούμενοι μισθόν αδικίας, ηδονήν ηγούμενοι την εν ημέρα τρυφήν, σπίλοι και μώμοι, εντρυφώντες εν ταίς απάταις αυτών, συνευωχούμενοι υμίν, 14 οφθαλμούς έχοντες μεστούς μοιχαλίδος και ακαταπαύστους αμαρτίας, δελεάζοντες ψυχάς αστηρίκτους, καρδίαν γεγυμνασμένην πλεονεξίας έχοντες, κατάρας τέκνα! 15 καταλιπόντες ευθείαν οδόν επλανήθησαν, εξακολουθήσαντες τή οδώ τού Βαλαάμ τού Βοσόρ, ός μισθόν αδικίας ηγάπησεν, 16 έλεγξιν δε έσχεν ιδίας παρανομίας· υποζύγιον άφωνον εν ανθρώπου φωνή φθεγξάμενον εκώλυσε την τού προφήτου παραφρονίαν. 17 ούτοί εισι πηγαί άνυδροι, νεφέλαι υπό λαίλαπος ελαυνόμεναι, οίς ο ζόφος τού σκότους εις αιώνα τετήρηται. 18 υπέρογκα γάρ ματαιότητος φθεγγόμενοι δελεάζουσιν εν επιθυμίαις σαρκός ασελγείαις τους όντως αποφυγόντας τους εν πλάνη αναστρεφομένους, 19 ελευθερίαν αυτοίς επαγγελλόμενοι, αυτοί δούλοι υπάρχοντες της φθοράς· ώ γάρ τις ήττηται, τούτω και δεδούλωται.

20 ει γάρ αποφυγόντες τα μιάσματα τού κόσμου εν επιγνώσει τού Κυρίου και σωτήρος Ιησού Χριστού, τούτοις δε πάλιν εμπλακέντες ηττώνται, γέγονεν αυτοίς τα έσχατα χείρονα των πρώτων· 21 κρείττον γάρ ήν αυτοίς μη επεγνωκέναι την οδόν της δικαιοσύνης ή επιγνούσιν υποστρέψαι εκ της παραδοθείσης αυτοίς αγίας εντολής. 22 συμβέβηκε δε αυτοίς το της αληθούς παροιμίας, κύων επιστρέψας επί το ίδιον εξέραμα, και, ύς λουσαμένη εις κύλισμα βορβόρου.

Κεφάλαιο γ΄

ΠΕΤΡΟΥ Β’

1 Ταύτην ήδη, αγαπητοί, δευτέραν υμίν γράφω επιστολήν, εν αίς διεγείρω υμών εν υπομνήσει την ειλικρινή διάνοιαν, 2 μνησθήναι των προειρημένων ρημάτων υπό των αγίων προφητών και της των αποστόλων υμών εντολής τού Κυρίου και σωτήρος, 3 τούτο πρώτον γινώσκοντες, ότι ελεύσονται επ' εσχάτων των ημερών εμπαίκται, κατά τας ιδίας επιθυμίας αυτών πορευόμενοι 4 και λέγοντες· που εστιν η επαγγελία της παρουσίας αυτού; αφ' ής γάρ οι πατέρες εκοιμήθησαν, πάντα ούτω διαμένει απ' αρχής κτίσεως. 5 λανθάνει γάρ αυτούς τούτο θέλοντας, ότι ουρανοί ήσαν έκπαλαι και γη εξ ύδατος και δι' ύδατος συνεστώσα τώ τού Θεού λόγω, 6 δι' ών ο τότε κόσμος ύδατι κατακλυσθείς απώλετο· 7 οι δε νύν ουρανοί και η γη τώ αυτού λόγω τεθησαυρισμένοι εισί πυρί τηρούμενοι εις ημέραν κρίσεως και απωλείας των ασεβών ανθρώπων. 8 Έν δε τούτο μη λανθανέτω υμάς, αγαπητοί, ότι μία ημέρα παρά Κυρίω ως χίλια έτη, και χίλια έτη ως ημέρα μία. 9 ου βραδύνει ο Κύριος της επαγγελίας, ώς τινες βραδύτητα ηγούνται, αλλά μακροθυμεί εις ημάς, μη βουλόμενός τινας απολέσθαι, αλλά πάντας εις μετάνοιαν χωρήσαι.

10 Ήξει δε η ημέρα Κυρίου ως κλέπτης εν νυκτί, εν ή ουρανοί ροιζηδόν παρελεύσονται, στοιχεία δε καυσούμενα λυθήσονται, και γη και τα εν αυτή έργα κατακαήσεται. 11 Τούτων ούν πάντων λυομένων ποταπούς δεί υπάρχειν υμάς εν αγίαις αναστροφαίς και ευσεβείαις, 12 προσδοκώντας και σπεύδοντας την παρουσίαν της τού Θεού ημέρας, δι' ήν ουρανοί πυρούμενοι λυθήσονται και στοιχεία καυσούμενα τήκεται! 13 καινούς δε ουρανούς και γήν καινήν κατά το επάγγελμα αυτού προσδοκώμεν, εν οίς δικαιοσύνη κατοικεί. 14 Διό, αγαπητοί, ταύτα προσδοκώντες σπουδάσατε άσπιλοι και αμώμητοι αυτώ ευρεθήναι εν ειρήνη, 15 και την τού Κυρίου ημών μακροθυμίαν σωτηρίαν ηγείσθε, καθώς και ο αγαπητός ημών αδελφός Παύλος κατά την αυτώ δοθείσαν σοφίαν έγραψεν υμίν, 16 ως και εν πάσαις ταίς επιστολαίς λαλών εν αυταίς περί τούτων, εν οίς εστι δυσνόητά τινα, ά οι αμαθείς και αστήρικτοι στρεβλούσιν ως και τας λοιπάς γραφάς προς την ιδίαν αυτών απώλειαν. 17 Υμείς ούν, αγαπητοί, προγινώσκοντες φυλάσσεσθε, ίνα μη τή των αθέσμων πλάνη συναπαχθέντες εκπέσητε τού ιδίου στηριγμού, 18 αυξάνετε δε εν χάριτι και γνώσει τού Κυρίου ημών και σωτήρος Ιησού Χριστού. αυτώ η δόξα και νύν και εις ημέραν αιώνος· αμήν

ΙΩΑΝΝΟΥ Α’

Κεφάλαιο α΄

1 Ό ήν απ' αρχής, ό ακηκόαμεν, ό εωράκαμεν τοίς οφθαλμοίς ημών, ό εθεασάμεθα και αι χείρες ημών εψηλάφησαν, περί τού Λόγου της ζωής· 2 - και η ζωή εφανερώθη, και εωράκαμεν και μαρτυρούμεν και απαγγέλλομεν υμίν την ζωήν την αιώνιον, ήτις ήν προς τον πατέρα και εφανερώθη ημίν· - 3 ό εωράκαμεν και ακηκόαμεν, απαγγέλλομεν υμίν, ίνα και υμείς κοινωνίαν έχητε μεθ' ημών· και η κοινωνία δε η ημετέρα μετά τού πατρός και μετά τού υιού αυτού Ιησού Χριστού. 4 και ταύτα γράφομεν ημίν, ίνα η χαρά ημών ή πεπληρωμένη. 5 Καί αύτη έστιν η επαγγελία ήν ακηκόαμεν απ' αυτού και αναγγέλλομεν υμίν, ότι ο Θεός φώς εστι και σκοτία εν αυτώ ουκ έστιν ουδεμία. 6 εάν είπωμεν ότι κοινωνίαν έχομεν μετ' αυτού και εν τώ σκότει περιπατώμεν, ψευδόμεθα και ου ποιούμεν την αλήθειαν· 7 εάν δε εν τώ φωτί περιπατώμεν, ως αυτός εστιν εν τώ φωτί, κοινωνίαν έχομεν μετ' αλλήλων, και το αίμα Ιησού Χριστού τού υιού αυτού καθαρίζει ημάς από πάσης αμαρτίας. 8 εάν είπωμεν ότι αμαρτίαν ουκ έχομεν, εαυτούς πλανώμεν και η αλήθεια ουκ έστιν εν ημίν. 9 εάν ομολογώμεν τας αμαρτίας ημών, πιστός εστι και δίκαιος, ίνα αφή ημίν τας αμαρτίας και καθαρίση ημάς από πάσης αδικίας.

10 εάν είπωμεν ότι ουχ ημαρτήκαμεν, ψεύστην ποιούμεν αυτόν, και ο λόγος αυτού ουκ έστιν εν ημίν.

Κεφάλαιο β΄

ΙΩΑΝΝΟΥ Α’

1 Τεκνία μου, ταύτα γράφω υμίν ίνα μη αμάρτητε· και εάν τις αμάρτη, παράκλητον έχομεν προς τον πατέρα, Ιησούν Χριστόν δίκαιον· 2 και αυτός ιλασμός εστι περί των αμαρτιών ημών, ου περί των ημετέρων δε μόνον, αλλά και περί όλου τού κόσμου. 3 Καί εν τούτω γινώσκομεν ότι εγνώκαμεν αυτόν, εάν τας εντολάς αυτού τηρώμεν. 4 ο λέγων, έγνωκα αυτόν, και τας εντολάς αυτού μη τηρών, ψεύστης εστί, και εν τούτω η αλήθεια ουκ έστιν· 5 ός δ' αν τηρή αυτού τον λόγον, αληθώς εν τούτω η αγάπη τού Θεού τετελείωται. εν τούτω γινώσκομεν ότι εν αυτώ εσμεν· 6 ο λέγων εν αυτώ μένειν οφείλει, καθώς εκείνος περιεπάτησε, και αυτός ούτω περιπατείν. 7 Αδελφοί, ουκ εντολήν καινήν γράφω υμίν, αλλ' εντολήν παλαιάν, ήν είχετε απ' αρχής· η εντολή η παλαιά εστιν ο λόγος ον ηκούσατε απ' αρχής. 8 πάλιν εντολήν καινήν γράφω υμίν, ό εστιν αληθές εν αυτώ και εν υμίν, ότι η σκοτία παράγεται και το φώς το αληθινόν ήδη φαίνει. 9 ο λέγων εν τώ φωτί είναι, και τον αδελφόν αυτού μισών, εν τή σκοτία εστίν έως άρτι.

10 ο αγαπών τον αδελφόν αυτού εν τώ φωτί μένει, και σκάνδαλον εν αυτώ ουκ έστιν· 11 ο δε μισών τον αδελφόν αυτού εν τή σκοτία εστί και εν τή σκοτία περιπατεί, και ουκ οίδε που υπάγει, ότι η σκοτία ετύφλωσε τους οφθαλμούς αυτού. 12 Γράφω υμίν, τεκνία, ότι αφέωνται υμίν αι αμαρτίαι διά το όνομα αυτού. 13 γράφω υμίν, πατέρες, ότι εγνώκατε τον απ' αρχής. γράφω υμίν, νεανίσκοι, ότι νενικήκατε τον πονηρόν. έγραψα υμίν, παιδία, ότι εγνώκατε τον πατέρα. 14 έγραψα υμίν, πατέρες, ότι εγνώκατε τον απ' αρχής. έγραψα υμίν, νεανίσκοι, ότι ισχυροί εστε και ο λόγος τού Θεού εν υμίν μένει και νενικήκατε τον πονηρόν. 15 μη αγαπάτε τον κόσμον μηδέ τα εν τώ κόσμω. εάν τις αγαπά τον κόσμον, ουκ έστιν η αγάπη τού πατρός εν αυτώ· 16 ότι πάν το εν τώ κόσμω, η επιθυμία της σαρκός και η επιθυμία των οφθαλμών και η αλαζονεία τού βίου, ουκ έστιν εκ τού πατρός, αλλ' εκ τού κόσμου εστί. 17 και ο κόσμος παράγεται και η επιθυμία αυτού· ο δε ποιών το θέλημα τού Θεού μένει εις τον αιώνα. 18 Παιδία, εσχάτη ώρα εστί, και καθώς ηκούσατε ότι ο αντίχριστος έρχεται, και νύν αντίχριστοι πολλοί γεγόνασιν· όθεν γινώσκομεν ότι εσχάτη ώρα εστίν. 19 εξ ημών εξήλθον, αλλ' ουκ ήσαν εξ ημών· ει γάρ ήσαν εξ ημών, μεμενήκεισαν αν μεθ’ ημών· αλλ' ίνα φανερωθώσιν ότι ουκ εισί πάντες εξ ημών.

20 και υμείς χρίσμα έχετε από τού αγίου, και οίδατε πάντα. 21 ουκ έγραψα υμίν ότι ουκ οίδατε την αλήθειαν, αλλ' ότι οίδατε αυτήν, και ότι πάν ψεύδος εκ της αληθείας ουκ έστι. 22 τις εστιν ο ψεύστης ει μη ο αρνούμενος ότι Ιησούς ουκ έστιν ο Χριστός; ούτός εστιν ο αντίχριστος, ο αρνούμενος τον πατέρα και τον υιόν. 23 πάς ο αρνούμενος τον υιόν ουδέ τον πατέρα έχει. 24 Υμείς ούν ό ηκούσατε απ' αρχής, εν υμίν μενέτω. εάν εν υμίν μείνη ό απ' αρχής ηκούσατε, και υμείς εν τώ υιώ και εν τώ πατρί μενείτε. 25 και αύτη εστίν η επαγγελία ήν αυτός επηγγείλατο ημίν, την ζωήν την αιώνιον. 26 Ταύτα έγραψα υμίν περί των πλανώντων υμάς. 27 και υμείς, το χρίσμα ό ελάβατε απ' αυτού, εν υμίν μένει, και ου χρείαν έχετε ίνα τις διδάσκη υμάς, αλλ' ως το αυτό χρίσμα διδάσκει υμάς περί πάντων, και αληθές εστι και ουκ έστι ψεύδος, και καθώς εδίδαξεν υμάς μενείτε εν αυτώ. 28 Καί νύν, τεκνία, μένετε εν αυτώ, ίνα όταν φανερωθή έχωμεν παρρησίαν και μη αισχυνθώμεν απ' αυτού εν τή παρουσία αυτού. 29 εάν ειδήτε ότι δίκαιός εστι, γινώσκετε ότι πάς ο ποιών την δικαιοσύνην εξ αυτού γεγέννηται.

Κεφάλαιο γ΄

ΙΩΑΝΝΟΥ Α’

1 Ίδετε ποταπήν αγάπην δέδωκεν ημίν ο πατήρ ίνα τέκνα Θεού κληθώμεν. διά τούτο ο κόσμος ου γινώσκει ημάς, ότι ουκ έγνω αυτόν. 2 Αγαπητοί, νύν τέκνα Θεού εσμεν, και ούπω εφανερώθη τι εσόμεθα· οίδαμεν δε ότι εάν φανερωθή, όμοιοι αυτώ εσόμεθα, ότι οψόμεθα αυτόν καθώς εστι. 3 και πάς ο έχων την ελπίδα ταύτην επ' αυτώ αγνίζει εαυτόν, καθώς εκείνος αγνός εστι. 4 Πάς ο ποιών την αμαρτίαν και την ανομίαν ποιεί, και η αμαρτία εστίν η ανομία. 5 και οίδατε ότι εκείνος εφανερώθη ίνα τας αμαρτίας ημών άρη, και αμαρτία εν αυτώ ουκ έστι. 6 πάς ο εν αυτώ μένων ουχ αμαρτάνει· πάς ο αμαρτάνων ουχ εώρακεν αυτόν ουδέ έγνωκεν αυτόν. 7 Τεκνία, μηδείς πλανάτω υμάς· ο ποιών την δικαιοσύνην δίκαιός εστι, καθώς εκείνος δίκαιός εστιν· 8 ο ποιών την αμαρτίαν εκ τού διαβόλου εστίν, ότι απ' αρχής ο διάβολος αμαρτάνει. εις τούτο εφανερώθη ο υιός τού Θεού, ίνα λύση τα έργα τού διαβόλου. 9 Πάς ο γεγεννημένος εκ τού Θεού αμαρτίαν ου ποιεί, ότι σπέρμα αυτού εν αυτώ μένει· και ου δύναται αμαρτάνειν, ότι εκ τού Θεού γεγέννηται.

10 εν τούτω φανερά εστι τα τέκνα τού Θεού και τα τέκνα τού διαβόλου. πάς ο μη ποιών δικαιοσύνην ουκ έστιν εκ τού Θεού, και ο μη αγαπών τον αδελφόν αυτού. 11 ότι αύτη εστίν η αγγελία ήν ηκούσατε απ' αρχής, ίνα αγαπώμεν αλλήλους, 12 ου καθώς Κάϊν εκ τού πονηρού ήν και έσφαξε τον αδελφόν αυτού· και χάριν τίνος έσφαξεν αυτόν; ότι τα έργα αυτού πονηρά ήν, τα δε τού αδελφού αυτού δίκαια. 13 Μή θαυμάζετε, αδελφοί, ει μισεί υμάς ο κόσμος. 14 ημείς οίδαμεν ότι μεταβεβήκαμεν εκ τού θανάτου εις την ζωήν, ότι αγαπώμεν τους αδελφούς· ο μη αγαπών τον αδελφόν μένει εν τώ θανάτω. 15 πάς ο μισών τον αδελφόν αυτού ανθρωποκτόνος εστί, και οίδατε ότι πάς ανθρωποκτόνος ουκ έχει ζωήν αιώνιον εν αυτώ μένουσαν. 16 εν τούτω εγνώκαμεν την αγάπην, ότι εκείνος υπέρ ημών την ψυχήν αυτού έθηκε· και ημείς οφείλομεν υπέρ των αδελφών τας ψυχάς τιθέναι. 17 ός δ' αν έχη τον βίον τού κόσμου και θεωρή τον αδελφόν αυτού χρείαν έχοντα και κλείση τα σπλάγχνα αυτού απ' αυτού, πώς η αγάπη τού Θεού μένει εν αυτώ; 18 Τεκνία μου, μη αγαπώμεν λόγω μηδέ τή γλώσση, αλλ' εν έργω και αληθεία. 19 και εν τούτω γινώσκομεν ότι εκ της αληθείας εσμέν, και έμπροσθεν αυτού πείσομεν τας καρδίας ημών,

20 ότι εάν καταγινώσκη ημών η καρδία, ότι μείζων εστίν ο Θεός της καρδίας ημών και γινώσκει πάντα. 21 αγαπητοί, εάν η καρδία ημών μη καταγινώσκη ημών, παρρησίαν έχομεν προς τον Θεόν, 22 και ό εάν αιτώμεν λαμβάνομεν παρ' αυτού, ότι τας εντολάς αυτού τηρούμεν και τα αρεστά ενώπιον αυτού ποιούμεν. 23 και αύτη εστίν η εντολή αυτού, ίνα πιστεύσωμεν τώ ονόματι τού υιού αυτού Ιησού Χριστού και αγαπώμεν αλλήλους, καθώς έδωκεν εντολήν. 24 και ο τηρών τας εντολάς αυτού εν αυτώ μένει και αυτός εν αυτώ. και εν τούτω γινώσκομεν ότι μένει εν ημίν, εκ τού Πνεύματος ού ημίν έδωκεν.

Κεφάλαιο δ΄

ΙΩΑΝΝΟΥ Α’

1 Αγαπητοί, μη παντί πνεύματι πιστεύετε, αλλά δοκιμάζετε τα πνεύματα ει εκ τού Θεού εστιν, ότι πολλοί ψευδοπροφήται εξεληλύθασιν εις τον κόσμον. 2 εν τούτω γινώσκετε το πνεύμα τού Θεού· πάν πνεύμα ό ομολογεί Ιησούν Χριστόν εν σαρκί εληλυθότα, εκ τού Θεού εστι· 3 και πάν πνεύμα ό μη ομολογεί τον Ιησούν Χριστόν εν σαρκί εληλυθότα, εκ τού Θεού ουκ έστι· και τούτό εστι το τού αντιχρίστου, ό ακηκόατε ότι έρχεται, και νύν εν τώ κόσμω εστίν ήδη. 4 Υμείς εκ τού Θεού εστε, τεκνία, και νενικήκατε αυτούς, ότι μείζων εστίν ο εν υμίν ή ο εν τώ κόσμω. 5 αυτοί εκ τού κόσμου εισί· διά τούτο εκ τού κόσμου λαλούσι και ο κόσμος αυτών ακούει. 6 ημείς εκ τού Θεού εσμεν· ο γινώσκων τον Θεόν ακούει ημών. ός ουκ έστιν εκ τού Θεού ουκ ακούει ημών. εκ τούτου γινώσκομεν το πνεύμα της αληθείας και το πνεύμα της πλάνης. 7 Αγαπητοί, αγαπώμεν αλλήλους, ότι η αγάπη εκ τού Θεού εστι, και πάς ο αγαπών εκ τού Θεού γεγέννηται και γινώσκει τον Θεόν. 8 ο μη αγαπών ουκ έγνω τον Θεόν, ότι ο Θεός αγάπη εστίν. 9 εν τούτω εφανερώθη η αγάπη τού Θεού εν ημίν, ότι τον υιόν αυτού τον μονογενή απέσταλκεν ο Θεός εις τον κόσμον ίνα ζήσωμεν δι' αυτού.

10 εν τούτω εστίν η αγάπη, ουχ ότι ημείς ηγαπήσαμεν τον Θεόν, αλλ' ότι αυτός ηγάπησεν ημάς και απέστειλε τον υιόν αυτού ιλασμόν περί των αμαρτιών ημών. 11 Αγαπητοί, ει ούτως ο Θεός ηγάπησεν ημάς, και ημείς οφείλομεν αλλήλους αγαπάν. 12 Θεόν ουδείς πώποτε τεθέαται· εάν αγαπώμεν αλλήλους, ο Θεός εν ημίν μένει και η αγάπη αυτού τετελειωμένη εστίν εν ημίν. 13 εν τούτω γινώσκομεν ότι εν αυτώ μένομεν και αυτός εν ημίν, ότι εκ τού Πνεύματος αυτού δέδωκεν ημίν. 14 Καί ημείς τεθεάμεθα και μαρτυρούμεν ότι ο πατήρ απέσταλκε τον υιόν σωτήρα τού κόσμου. 15 ός αν ομολογήση ότι Ιησούς εστιν ο υιός τού Θεού, ο Θεός εν αυτώ μένει και αυτός εν τώ Θεώ. 16 και ημείς εγνώκαμεν και πεπιστεύκαμεν την αγάπην ήν έχει ο Θεός εν ημίν. Ο Θεός αγάπη εστί, και ο μένων εν τή αγάπη εν τώ Θεώ μένει και ο Θεός εν αυτώ. 17 Εν τούτω τετελείωται η αγάπη μεθ' ημών, ίνα παρρησίαν έχωμεν εν τή ημέρα της κρίσεως, ότι καθώς εκείνός εστι, και ημείς εσμεν εν τώ κόσμω τούτω. 18 φόβος ουκ έστιν εν τή αγάπη, αλλ' η τελεία αγάπη έξω βάλλει τον φόβον, ότι ο φόβος κόλασιν έχει, ο δε φοβούμενος ου τετελείωται εν τή αγάπη. 19 Ημείς αγαπώμεν αυτόν, ότι αυτός πρώτος ηγάπησεν ημάς.

20 εάν τις είπη ότι αγαπώ τον Θεόν, και τον αδελφόν αυτού μισή, ψεύστης εστίν· ο γάρ μη αγαπών τον αδελφόν ον εώρακε, τον Θεόν ον ουχ εώρακε πώς δύναται αγαπάν; 21 και ταύτην την εντολήν έχομεν απ' αυτού, ίνα ο αγαπών τον Θεόν αγαπά και τον αδελφόν αυτού.

Κεφάλαιο ε΄

ΙΩΑΝΝΟΥ Α’

1 Πάς ο πιστεύων ότι Ιησούς εστιν ο Χριστός, εκ τού Θεού γεγέννηται, και πάς ο αγαπών τον γεννήσαντα αγαπά και τον γεγεννημένον εξ αυτού. 2 εν τούτω γινώσκομεν ότι αγαπώμεν τα τέκνα τού Θεού, όταν τον Θεόν αγαπώμεν και τας εντολάς αυτού τηρώμεν. 3 αύτη γάρ εστιν η αγάπη τού Θεού, ίνα τας εντολάς αυτού τηρώμεν· και αι εντολαί αυτού βαρείαι ουκ εισίν, 4 ότι πάν το γεγεννημένον εκ τού Θεού νικά τον κόσμον· και αύτη εστίν η νίκη η νικήσασα τον κόσμον, η πίστις ημών. 5 τις εστιν ο νικών τον κόσμον ει μη ο πιστεύων ότι Ιησούς εστιν ο υιός τού Θεού; 6 Ούτός εστιν ο ελθών δι' ύδατος και αίματος, Ιησούς Χριστός· ουκ εν τώ ύδατι μόνον, αλλ' εν τώ ύδατι και τώ αίματι· και το Πνεύμά εστι το μαρτυρούν, ότι το Πνεύμά εστιν η αλήθεια. 7 ότι τρεις εισιν οι μαρτυρούντες εν τώ ουρανώ, ο Πατήρ, ο Λόγος και το άγιον Πνεύμα, και ούτοι οι τρεις έν εισι. 8 και τρεις εισιν οι μαρτυρούντες εν τή γη, το Πνεύμα και το ύδωρ και το αίμα, και οι τρεις εις το έν εισιν. 9 ει την μαρτυρίαν των ανθρώπων λαμβάνομεν, η μαρτυρία τού Θεού μείζων εστίν· ότι αύτη εστίν η μαρτυρία τού Θεού ήν μεμαρτύρηκε περί τού υιού αυτού.

10 ο πιστεύων εις τον υιόν τού Θεού έχει την μαρτυρίαν εν αυτώ· ο μη πιστεύων τώ Θεώ ψεύστην πεποίηκεν αυτόν, ότι ου πεπίστευκεν εις την μαρτυρίαν ήν μεμαρτύρηκε ο Θεός περί τού υιού αυτού. 11 και αύτη εστίν η μαρτυρία, ότι ζωήν αιώνιον έδωκεν ημίν ο Θεός, και αύτη η ζωή εν τώ υιώ αυτού εστιν. 12 ο έχων τον υιόν έχει την ζωήν· ο μη έχων τον υιόν τού Θεού την ζωήν ουκ έχει. 13 Ταύτα έγραψα υμίν τοίς πιστεύουσιν εις το όνομα τού υιού τού Θεού, ίνα ειδήτε ότι ζωήν αιώνιον έχετε, και ίνα πιστεύητε εις το όνομα τού υιού τού Θεού. 14 και αύτη εστίν η παρρησία ήν έχομεν προς αυτόν, ότι εάν τι αιτώμεθα κατά το θέλημα αυτού, ακούει ημών. 15 και εάν οίδαμεν ότι ακούει ημών ό εάν αιτώμεθα, οίδαμεν ότι έχομεν τα αιτήματα ά ητήκαμεν παρ' αυτού. 16 Εάν τις ίδη τον αδελφόν αυτού αμαρτάνοντα αμαρτίαν μη προς θάνατον, αιτήσει, και δώσει αυτώ ζωήν, τοίς αμαρτάνουσι μη προς θάνατον. έστιν αμαρτία προς θάνατον· ου περί εκείνης λέγω ίνα ερωτήση. 17 πάσα αδικία αμαρτία εστί· και έστιν αμαρτία ου προς θάνατον. 18 οίδαμεν ότι πάς ο γεγεννημένος εκ τού Θεού ουχ αμαρτάνει, αλλ' ο γεννηθείς εκ τού Θεού τηρεί εαυτόν, και ο πονηρός ουχ άπτεται αυτού. 19 οίδαμεν ότι εκ τού Θεού εσμεν, και ο κόσμος όλος εν τώ πονηρώ κείται.

20 οίδαμεν δε ότι ο υιός τού Θεού ήκει και δέδωκεν ημίν διάνοιαν ίνα γινώσκομεν τον αληθινόν· και εσμέν εν τώ αληθινώ, εν τώ υιώ αυτού Ιησού Χριστώ. ούτός εστιν ο αληθινός Θεός και ζωή αιώνιος. 21 Τεκνία, φυλάξατε εαυτούς από των ειδώλων· αμήν.

ΙΩΑΝΝΟΥ Β’

1 Ο πρεσβύτερος εκλεκτή κυρία και τοίς τέκνοις αυτής, ούς εγώ αγαπώ εν αληθεία, και ουκ εγώ μόνος, αλλά και πάντες οι εγνωκότες την αλήθειαν, 2 διά την αλήθειαν την μένουσαν εν ημίν, και μεθ' ημών έσται εις τον αιώνα· 3 έσται μεθ' υμών χάρις, έλεος, ειρήνη παρά Θεού πατρός και παρά Κυρίου Ιησού Χριστού τού υιού τού πατρός, εν αληθεία και αγάπη. 4 Εχάρην λίαν ότι εύρηκα εκ των τέκνων σου περιπατούντας εν αληθεία, καθώς εντολήν ελάβομεν παρά τού πατρός. 5 και νύν ερωτώ σε, κυρία, ουχ ως εντολήν γράφων σοι καινήν, αλλά ήν είχομεν απ' αρχής, ίνα αγαπώμεν αλλήλους. 6 και αύτη εστίν η αγάπη, ίνα περιπατώμεν κατά τας εντολάς αυτού. αύτη εστίν η εντολή, καθώς ηκούσατε απ' αρχής ίνα εν αυτή περιπατήτε. 7 ότι πολλοί πλάνοι εισήλθον εις τον κόσμον, οι μη ομολογούντες Ιησούν Χριστόν ερχόμενον εν σαρκί· ούτός εστιν ο πλάνος και ο αντίχριστος. 8 βλέπετε εαυτούς, ίνα μη απολέσωμεν ά ειργασάμεθα, αλλά μισθόν πλήρη απολάβωμεν. 9 πάς ο παραβαίνων και μη μένων εν τή διδαχή τού Χριστού Θεόν ουκ έχει· ο μένων εν τή διδαχή τού Χριστού, ούτος και τον πατέρα και τον υιόν έχει.

10 εί τις έρχεται προς υμάς και ταύτην την διδαχήν ου φέρει, μη λαμβάνετε αυτόν εις οικίαν, και χαίρειν αυτώ μη λέγετε· 11 ο γάρ λέγων αυτώ χαίρειν κοινωνεί τοίς έργοις αυτού τοίς πονηροίς. 12 Πολλά έχων υμίν γράφειν, ουκ ηβουλήθην διά χάρτου και μέλανος, αλλά ελπίζω ελθείν προς υμάς και στόμα προς στόμα λαλήσαι, ίνα η χαρά ημών ή πεπληρωμένη. 13 ασπάζεταί σε τα τέκνα της αδελφής σου της εκλεκτής· αμήν.

ΙΩΑΝΝΟΥ Γ’

1 Ο πρεσβύτερος Γαίω τώ αγαπητώ, ον εγώ αγαπώ εν αληθεία. 2 Αγαπητέ, περί πάντων εύχομαί σε ευοδούσθαι και υγιαίνειν, καθώς ευοδούταί σου η ψυχή. 3 εχάρην γάρ λίαν ερχομένων αδελφών και μαρτυρούντων σου τή αληθεία, καθώς σύ εν αληθεία περιπατείς. 4 μειζοτέραν τούτων ουκ έχω χαράν, ίνα ακούω τα εμά τέκνα εν αληθεία περιπατούντα. 5 Αγαπητέ, πιστόν ποιείς ό εάν εργάση εις τους αδελφούς και εις τους ξένους, 6 οί εμαρτύρησάν σου τή αγάπη ενώπιον εκκλησίας, ούς καλώς ποιήσεις προπέμψας αξίως τού Θεού. 7 υπέρ γάρ τού ονόματος εξήλθον, μηδέν λαμβάνοντες από των εθνικών. 8 Ημείς ούν οφείλομεν υπολαμβάνειν τους τοιούτους, ίνα συνεργοί γινώμεθα τή αληθεία. 9 Έγραψα τή εκκλησία· αλλ' ο φιλοπρωτεύων αυτών Διοτρεφής ουκ επιδέχεται ημάς.

10 διά τούτο, εάν έλθω, υπομνήσω αυτού τα έργα ά ποιεί, λόγοις πονηροίς φλυαρών ημάς· και μη αρκούμενος επί τούτοις ούτε αυτός επιδέχεται τους αδελφούς και τους βουλομένους κωλύει και εκ της εκκλησίας εκβάλλει. 11 Αγαπητέ, μη μιμού το κακόν, αλλά το αγαθόν. ο αγαθοποιών εκ τού Θεού εστιν· ο κακοποιών ουχ εώρακε τον Θεόν. 12 Δημητρίω μεμαρτύρηται υπό πάντων και υπ' αυτής της αληθείας· και ημείς δε μαρτυρούμεν, και οίδατε ότι η μαρτυρία ημών αληθής εστι. 13 Πολλά είχον γράφειν, αλλ' ου θέλω διά μέλανος και καλάμου σοι γράψαι· 14 ελπίζω δε ευθέως ιδείν σε, και στόμα προς στόμα λαλήσομεν. 15 ειρήνη σοι. ασπάζονταί σε οι φίλοι. ασπάζου τους φίλους κατ' όνομα.

ΙΟΥΔΑ

1 Ιούδας, Ιησού Χριστού δούλος, αδελφός δε Ιακώβου, τοίς εν Θεώ πατρί ηγιασμένοις και Ιησού Χριστώ τετηρημένοις κλητοίς· 2 έλεος υμίν και ειρήνη και αγάπη πληθυνθείη. 3 Αγαπητοί, πάσαν σπουδήν ποιούμενος γράφειν υμίν περί της κοινής σωτηρίας, ανάγκην έσχον γράψαι υμίν παρακαλών επαγωνίζεσθαι τή άπαξ παραδοθείση τοίς αγίοις πίστει. 4 παρεισέδυσαν γάρ τινες άνθρωποι, οι πάλαι προγεγραμμένοι εις τούτο το κρίμα, ασεβείς, την τού Θεού ημών χάριν μετατιθέντες εις ασέλγειαν και τον μόνον δεσπότην και Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν αρνούμενοι. 5 Υπομνήσαι δε υμάς βούλομαι, ειδότας υμάς άπαξ τούτο, ότι ο Κύριος λαόν εκ της Αιγύπτου σώσας, το δεύτερον τους μη πιστεύσαντας απώλεσεν, 6 αγγέλους τε τους μη τηρήσαντας την εαυτών αρχήν, αλλά απολιπόντας το ίδιον οικητήριον εις κρίσιν μεγάλης ημέρας δεσμοίς αϊδίοις υπό ζόφον τετήρηκεν· 7 ως Σόδομα και Γόμορρα και αι περί αυτάς πόλεις τον όμοιον τούτοις τρόπον εκπορνεύσασαι και απελθούσαι οπίσω σαρκός ετέρας, πρόκεινται δείγμα, πυρός αιωνίου δίκην υπέχουσαι. 8 ομοίως μέντοι και ούτοι ενυπνιαζόμενοι σάρκα μέν μιαίνουσι, κυριότητα δε αθετούσι, δόξας δε βλασφημούσιν. 9 ο δε Μιχαήλ ο αρχάγγελος, ότε τώ διαβόλω διακρινόμενος διελέγετο περί τού Μωϋσέως σώματος, ουκ ετόλμησε κρίσιν επενεγκείν βλασφημίας, αλλ' είπεν· επιτιμήσαι σοι Κύριος.

10 ούτοι δε όσα μέν ουκ οίδασι βλασφημούσιν, όσα δε φυσικώς ως τα άλογα ζώα επίστανται, εν τούτοις φθείρονται. 11 ουαί αυτοίς, ότι τή οδώ τού Κάϊν επορεύθησαν, και τή πλάνη τού Βαλαάμ μισθού εξεχύθησαν, και τή αντιλογία τού Κόρε απώλοντο. 12 Ούτοί εισιν οι εν ταίς αγάπαις υμών σπιλάδες, συνευωχούμενοι αφόβως, εαυτούς ποιμαίνοντες, νεφέλαι άνυδροι υπό ανέμων παραφερόμεναι, δένδρα φθινοπωρινά άκαρπα, δίς αποθανόντα, εκριζωθέντα, 13 κύματα άγρια θαλάσσης επαφρίζοντα τας εαυτών αισχύνας, αστέρες πλανήται, οίς ο ζόφος τού σκότους εις τον αιώνα τετήρηται. 14 προεφήτευσε δε και τούτοις έβδομος από Αδάμ Ενώχ λέγων· ιδού ήλθε Κύριος εν αγίαις μυριάσιν αυτού, 15 ποιήσαι κρίσιν κατά πάντων και ελέγξαι πάντας τους ασεβείς αυτών περί πάντων των έργων ασεβείας αυτών ών ησέβησαν και περί πάντων των σκληρών ών ελάλησαν κατ' αυτού αμαρτωλοί ασεβείς. 16 Ούτοί εισι γογγυσταί, μεμψίμοιροι, κατά τας επιθυμίας αυτών πορευόμενοι, και το στόμα αυτών λαλεί υπέρογκα, θαυμάζοντες πρόσωπα ωφελείας χάριν. 17 Υμείς δε, αγαπητοί, μνήσθητε των ρημάτων των προειρημένων υπό των αποστόλων τού Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, 18 ότι έλεγον υμίν ότι εν εσχάτω χρόνω έσονται εμπαίκται κατά τας εαυτών επιθυμίας πορευόμενοι των ασεβειών. 19 Ούτοί εισιν οι αποδιορίζοντες, ψυχικοί, Πνεύμα μη έχοντες.

20 Υμείς δε, αγαπητοί, τή αγιωτάτη υμών πίστει εποικοδομούντες εαυτούς, εν Πνεύματι αγίω προσευχόμενοι, 21 εαυτούς εν αγάπη Θεού τηρήσατε, προσδεχόμενοι το έλεος τού Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, εις ζωήν αιώνιον. 22 και ούς μέν ελεείτε διακρινόμενοι, 23 ούς δε εν φόβω σώζετε, εκ τού πυρός αρπάζοντες, μισούντες και τον από της σαρκός εσπιλωμένον χιτώνα. 24 Τώ δε δυναμένω φυλάξαι αυτούς απταίστους και στήσαι κατενώπιον της δόξης αυτού αμώμους εν αγαλλιάσει, 25 μόνω σοφώ Θεώ σωτήρι ημών, δόξα και μεγαλωσύνη, κράτος και εξουσία και νύν και εις πάντας τους αιώνας· αμήν.

ΑΠΟΚΑΛΥΨΙΣ ΙΩΑΝΝΟΥ

Κεφάλαιο α΄

1 Αποκάλυψις Ιησού Χριστού, ήν έδωκεν αυτώ ο Θεός, δείξαι τοίς δούλοις αυτού ά δεί γενέσθαι εν τάχει, και εσήμανεν αποστείλας διά τού αγγέλου αυτού τώ δούλω αυτού Ιωάννη, 2 ός εμαρτύρησε τον λόγον τού Θεού και την μαρτυρίαν Ιησού Χριστού, όσα είδε. 3 μακάριος ο αναγινώσκων και οι ακούοντες τους λόγους της προφητείας και τηρούντες τα εν αυτή γεγραμμένα· ο γάρ καιρός εγγύς. 4 Ιωάννης ταίς επτά εκκλησίαις ταίς εν τή Ασία· χάρις υμίν και ειρήνη από Θεού, ο ών και ο ήν και ο ερχόμενος, και από των επτά πνευμάτων, ά ενώπιον τού θρόνου αυτού, 5 και από Ιησού Χριστού, ο μάρτυς ο πιστός, ο πρωτότοκος των νεκρών και ο άρχων των βασιλέων της γής. Τώ αγαπώντι ημάς και λούσαντι ημάς από των αμαρτιών ημών εν τώ αίματι αυτού, 6 και εποίησεν ημάς βασιλείαν, ιερείς τώ Θεώ και πατρί αυτού, αυτώ η δόξα και το κράτος εις τους αιώνας των αιώνων· αμήν. 7 Ιδού έρχεται μετά των νεφελών, και όψεται αυτόν πάς οφθαλμός και οίτινες αυτόν εξεκέντησαν, και κόψονται επ' αυτόν πάσαι αι φυλαί της γής. ναί, αμήν. 8 Εγώ ειμι το Α και το Ω, λέγει Κύριος ο Θεός, ο ών και ο ήν και ο ερχόμενος, ο παντοκράτωρ. 9 Εγώ Ιωάννης, ο αδελφός υμών και συγκοινωνός εν τή θλίψει και βασιλεία και υπομονή εν Ιησού Χριστώ, εγενόμην εν τή νήσω τή καλουμένη Πάτμω διά τον λόγον τού Θεού και διά την μαρτυρίαν Ιησού Χριστού.

10 εγενόμην εν πνεύματι εν τή κυριακή ημέρα, και ήκουσα φωνήν οπίσω μου μεγάλην ως σάλπιγγος 11 λεγούσης· Ό βλέπεις γράψον εις βιβλίον και πέμψον ταίς επτά εκκλησίαις, εις Έφεσον και εις Σμύρναν και εις Πέργαμον και εις Θυάτειρα και εις Σάρδεις και εις Φιλαδέλφειαν και εις Λαοδίκειαν. 12 Καί εκεί επέστρεψα βλέπειν την φωνήν ήτις ελάλει μετ' εμού· και επιστρέψας είδον επτά λυχνίας χρυσάς, 13 και εν μέσω των επτά λυχνιών όμοιον υιώ ανθρώπου, ενδεδυμένον ποδήρη και περιεζωσμένον προς τοίς μαστοίς ζώνην χρυσήν· 14 η δε κεφαλή αυτού και αι τρίχες λευκαί ως έριον λευκόν, ως χιών, και οι οφθαλμοί αυτού ως φλόξ πυρός, 15 και οι πόδες αυτού όμοιοι χαλκολιβάνω, ως εν καμίνω πεπυρωμένοι, και η φωνή αυτού ως φωνή υδάτων πολλών, 16 και έχων εν τή δεξιά χειρί αυτού αστέρας επτά, και εκ τού στόματος αυτού ρομφαία δίστομος οξεία εκπορευομένη, και η όψις αυτού ως ο ήλιος φαίνει εν τή δυνάμει αυτού. 17 Καί ότε είδον αυτόν, έπεσα προς τους πόδας αυτού ως νεκρός, και έθηκε την δεξιάν αυτού χείρα επ' εμέ λέγων· Μή φοβού· εγώ ειμι ο πρώτος και ο έσχατος 18 και ο ζών, και εγενόμην νεκρός, και ιδού ζών ειμι εις τους αιώνας των αιώνων, και έχω τας κλείς τού θανάτου και τού άδου. 19 γράψον ούν ά είδες, και ά εισι και ά μέλλει γίνεσθαι μετά ταύτα·

20 το μυστήριον των επτά αστέρων ών είδες επί της δεξιάς μου, και τας επτά λυχνίας τας χρυσάς. οι επτά αστέρες άγγελοι των επτά εκκλησιών εισι, και αι λυχνίαι αι επτά επτά εκκλησίαι εισίν.

Κεφάλαιο β΄

ΑΠΟΚΑΛΥΨΙΣ ΙΩΑΝΝΟΥ

1 Τώ αγγέλω της εν Εφέσω εκκλησίας γράψον· τάδε λέγει ο κρατών τους επτά αστέρας εν τή δεξιά αυτού, ο περιπατών εν μέσω των επτά λυχνιών των χρυσών· 2 οίδα τα έργα σου και τον κόπον σου και την υπομονήν σου, και ότι ου δύνη βαστάσαι κακούς, και επείρασας τους λέγοντας εαυτούς αποστόλους είναι, και ουκ εισί, και εύρες αυτούς ψευδείς· 3 και υπομονήν έχεις, και εβάστασας διά το όνομά μου, και ου κεκοπίακας. 4 αλλά έχω κατά σού, ότι την αγάπην σου την πρώτην αφήκας. 5 μνημόνευε ούν πόθεν πέπτωκας, και μετανόησον και τα πρώτα έργα ποίησον· ει δε μη, έρχομαί σοι ταχύ και κινήσω την λυχνίαν σου εκ τού τόπου αυτής, εάν μη μετανοήσης. 6 αλλά τούτο έχεις, ότι μισείς τα έργα των Νικολαϊτών, ά καγώ μισώ. 7 Ο έχων ούς ακουσάτω τι το Πνεύμα λέγει ταίς εκκλησίαις. Τώ νικώντι δώσω αυτώ φαγείν εκ τού ξύλου της ζωής, ό εστιν εν τώ παραδείσω τού Θεού μου. 8 Καί τώ αγγέλω της εν Σμύρνη εκκλησίας γράψον· τάδε λέγει ο πρώτος και ο έσχατος, ός εγένετο νεκρός και έζησεν· 9 οίδά σου τα έργα και την θλίψιν και την πτωχείαν· αλλά πλούσιος εί· και την βλασφημίαν εκ των λεγόντων Ιουδαίους είναι εαυτούς, και ουκ εισίν, αλλά συναγωγή τού σατανά.

10 μηδέν φοβού ά μέλλεις παθείν. ιδού δή μέλλει βαλείν ο διάβολος εξ υμών εις φυλακήν ίνα πειρασθήτε, και έξετε θλίψιν ημέρας δέκα. γίνου πιστός άχρι θανάτου, και δώσω σοι τον στέφανον της ζωής. 11 Ο έχων ούς ακουσάτω τι το Πνεύμα λέγει ταίς εκκλησίαις. ο νικών ου μη αδικηθή εκ τού θανάτου τού δευτέρου. 12 Καί τώ αγγέλω της εν Περγάμω εκκλησίας γράψον· τάδε λέγει ο έχων την ρομφαίαν την δίστομον την οξείαν· 13 οίδα τα έργα σου και που κατοικείς· όπου ο θρόνος τού σατανά· και κρατείς το όνομά μου, και ουκ ηρνήσω την πίστιν μου και εν ταίς ημέραις αίς Αντίπας ο μάρτυς μου ο πιστός, ός απεκτάνθη παρ' υμίν, όπου ο σατανάς κατοικεί. 14 αλλά έχω κατά σού ολίγα, ότι έχεις εκεί κρατούντας την διδαχήν Βαλαάμ, ός εδίδαξε τον Βαλάκ βαλείν σκάνδαλον ενώπιον των υιών Ισραήλ και φαγείν ειδωλόθυτα και πορνεύσαι. 15 ούτως έχεις και σύ κρατούντας την διδαχήν των Νικολαϊτών ομοίως. 16 μετανόησον ούν· ει δε μη, έρχομαί σοι ταχύ και πολεμήσω μετ' αυτών εν τή ρομφαία τού στόματός μου. 17 Ο έχων ούς ακουσάτω τι το Πνεύμα λέγει ταίς εκκλησίαις. Τώ νικώντι δώσω αυτώ τού μάννα τού κεκρυμμένου, και δώσω αυτώ ψήφον λευκήν, και επί την ψήφον όνομα καινόν γεγραμμένον, ό ουδείς οίδεν ει μη ο λαμβάνων. 18 Καί τώ αγγέλω της εν Θυατείροις εκκλησίας γράψον· τάδε λέγει ο υιός τού Θεού, ο έχων τους οφθαλμούς αυτού ως φλόγα πυρός, και οι πόδες αυτού όμοιοι χαλκολιβάνω· 19 οίδά σου τα έργα και την αγάπην και την πίστιν και την διακονίαν και την υπομονήν σου, και τα έργα σου τα έσχατα πλείονα των πρώτων.

20 αλλά έχω κατά σού ολίγα, ότι αφείς την γυναίκα σου Ιεζάβελ, ή λέγει εαυτήν προφήτιν, και διδάσκει και πλανά τους εμούς δούλους πορνεύσαι και φαγείν ειδωλόθυτα. 21 και έδωκα αυτή χρόνον ίνα μετανοήση, και ου θέλει μετανοήσαι εκ της πορνείας αυτής. 22 ιδού βάλλω αυτήν εις κλίνην και τους μοιχεύοντας μετ' αυτής εις θλίψιν μεγάλην, εάν μη μετανοήσωσιν εκ των έργων αυτής, 23 και τα τέκνα αυτής αποκτενώ εν θανάτω, και γνώσονται πάσαι αι εκκλησίαι ότι εγώ ειμι ο ερευνών νεφρούς και καρδίας, και δώσω υμίν εκάστω κατά τα έργα υμών. 24 υμίν δε λέγω τοίς λοιποίς τοίς εν Θυατείροις, όσοι ουκ έχουσι την διδαχήν ταύτην, οίτινες ουκ έγνωσαν τα βαθέα τού σατανά, ως λέγουσιν· ου βάλλω εφ' υμάς άλλο βάρος· 25 πλήν ό έχετε κρατήσατε άχρις ού αν ήξω. 26 Καί ο νικών και ο τηρών άχρι τέλους τα έργα μου, δώσω αυτώ εξουσίαν επί των εθνών, 27 και ποιμανεί αυτούς εν ράβδω σιδηρά, ως τα σκεύη τα κεραμικά συντριβήσεται, ως καγώ είληφα παρά τού πατρός μου, 28 και δώσω αυτώ τον αστέρα τον πρωϊνόν. 29 Ο έχων ούς ακουσάτω τι το Πνεύμα λέγει ταίς εκκλησίαις.

Κεφάλαιο γ΄

ΑΠΟΚΑΛΥΨΙΣ ΙΩΑΝΝΟΥ

1 Καί τώ αγγέλω της εν Σάρδεσιν εκκλησίας γράψον· τάδε λέγει ο έχων τα επτά πνεύματα τού Θεού και τους επτά αστέρας· οίδά σου τα έργα, ότι όνομα έχεις ότι ζής, και νεκρός εί. 2 γίνου γρηγορών, και στήρισον τα λοιπά ά έμελλον αποθνήσκειν· ου γάρ εύρηκά σου τα έργα πεπληρωμένα ενώπιον τού Θεού μου. 3 μνημόνευε ούν πώς είληφας και ήκουσας, και τήρει και μετανόησον. εάν ούν μη γρηγορήσης, ήξω επί σε ως κλέπτης, και ου μη γνώς ποίαν ώραν ήξω επί σε. 4 αλλά έχεις ολίγα ονόματα εν Σάρδεσιν, ά ουκ εμόλυναν τα ιμάτια αυτών, και περιπατήσουσι μετ' εμού εν λευκοίς, ότι άξιοί εισιν. 5 Ο νικών ούτω περιβαλείται εν ιματίοις λευκοίς, και ου μη εξαλείψω το όνομα αυτού εκ της βίβλου της ζωής, και ομολογήσω το όνομα αυτού ενώπιον τού πατρός μου και ενώπιον των αγγέλων αυτού. 6 Ο έχων ούς ακουσάτω τι το Πνεύμα λέγει ταίς εκκλησίαις. 7 Καί τώ αγγέλω της εν Φιλαδελφεία εκκλησίας γράψον· τάδε λέγει ο άγιος, ο αληθινός, ο έχων την κλείν τού Δαυίδ, ο ανοίγων και ουδείς κλείσει, και κλείων και ουδείς ανοίξει· 8 οίδά σου τα έργα· - ιδού δέδωκα ενώπιόν σου θύραν ανεωγμένην, ήν ουδείς δύναται κλείσαι αυτήν· - ότι μικράν έχεις δύναμιν, και ετήρησάς μου τον λόγον και ουκ ηρνήσω το όνομά μου. 9 ιδού δίδωμι εκ της συναγωγής τού σατανά των λεγόντων εαυτούς Ιουδαίους είναι, και ουκ εισίν, αλλά ψεύδονται· ιδού ποιήσω αυτούς ίνα ήξουσι και προσκυνήσουσιν ενώπιον των ποδών σου, και γνώσιν ότι εγώ ηγάπησά σε.

10 ότι ετήρησας τον λόγον της υπομονής μου, καγώ σε τηρήσω εκ της ώρας τού πειρασμού της μελλούσης έρχεσθαι επί της οικουμένης όλης, πειράσαι τους κατοικούντας επί της γής. 11 έρχομαι ταχύ· κράτει ό έχεις, ίνα μηδείς λάβη τον στέφανόν σου. 12 Ο νικών, ποιήσω αυτόν στύλον εν τώ ναώ τού Θεού μου, και έξω ου μη εξέλθη έτι, και γράψω επ' αυτόν το όνομα τού Θεού μου και το όνομα της πόλεως τού Θεού μου, της καινής Ιερουσαλήμ, ή καταβαίνει εκ τού ουρανού από τού Θεού μου, και το όνομά μου το καινόν. 13 Ο έχων ούς ακουσάτω τι το Πνεύμα λέγει ταίς εκκλησίαις. 14 Καί τώ αγγέλω της εν Λαοδικεία εκκλησίας γράψον· τάδε λέγει ο αμήν, ο μάρτυς ο πιστός και αληθινός, η αρχή της κτίσεως τού Θεού· 15 οίδά σου τα έργα, ότι ούτε ψυχρός εί ούτε ζεστός· όφελον ψυχρός ής ή ζεστός. 16 ούτως ότι χλιαρός εί, και ούτε ζεστός ούτε ψυχρός, μέλλω σε εμέσαι εκ τού στόματός μου. 17 ότι λέγεις ότι πλούσιός ειμι και πεπλούτηκα και ουδενός χρείαν έχω, - και ουκ οίδας ότι σύ εί ο ταλαίπωρος και ο ελεεινός και πτωχός και τυφλός και γυμνός, - 18 συμβουλεύω σοι αγοράσαι παρ' εμού χρυσίον πεπυρωμένον εκ πυρός ίνα πλουτήσης, και ιμάτια λευκά ίνα περιβάλη και μη φανερωθή η αισχύνη της γυμνότητός σου, και κολλύριον ίνα εγχρίση τους οφθαλμούς σου ίνα βλέπης. 19 εγώ όσους εάν φιλώ, ελέγχω και παιδεύω· ζήλευε ούν και μετανόησον.

20 ιδού έστηκα επί την θύραν και κρούω· εάν τις ακούση της φωνής μου και ανοίξη την θύραν, και εισελεύσομαι προς αυτόν και δειπνήσω μετ' αυτού και αυτός μετ' εμού. 21 Ο νικών, δώσω αυτώ καθίσαι μετ' εμού εν τώ θρόνω μου, ως καγώ ενίκησα και εκάθισα μετά τού πατρός μου εν τώ θρόνω αυτού. 22 Ο έχων ούς ακουσάτω τι το Πνεύμα λέγει ταίς εκκλησίαις.

Κεφάλαιο δ΄

ΑΠΟΚΑΛΥΨΙΣ ΙΩΑΝΝΟΥ

1 Μετά ταύτα είδον, και ιδού θύρα ανεωγμένη εν τώ ουρανώ, και η φωνή η πρώτη ήν ήκουσα ως σάλπιγγος λαλούσης μετ' εμού λέγων· Ανάβα ώδε και δείξω σοι ά δεί γενέσθαι μετά ταύτα. 2 και ευθέως εγενόμην εν πνεύματι· και ιδού θρόνος έκειτο εν τώ ουρανώ, και επί τον θρόνον καθήμενος, 3 όμοιος οράσει λίθω ιάσπιδι και σαρδίω· και ίρις κυκλόθεν τού θρόνου, ομοίως όρασις σμαραγδίνων. 4 και κυκλόθεν τού θρόνου θρόνοι είκοσι τέσσαρες, και επί τους θρόνους τους είκοσι τέσσαρας πρεσβυτέρους καθημένους, περιβεβλημένους εν ιματίοις λευκοίς, και επί τας κεφαλάς αυτών στεφάνους χρυσούς. 5 και εκ τού θρόνου εκπορεύονται αστραπαί και φωναί και βρονταί· και επτά λαμπάδες πυρός καιόμεναι ενώπιον τού θρόνου, ά εισι τα επτά πνεύματα τού Θεού· 6 και ενώπιον τού θρόνου ως θάλασσα υαλίνη, ομοία κρυστάλλω· και εν μέσω τού θρόνου και κύκλω τού θρόνου τέσσαρα ζώα γέμοντα οφθαλμών έμπροσθεν και όπισθεν· 7 και το ζώον το πρώτον όμοιον λέοντι, και το δεύτερον ζώον όμοιον μόσχω, και το τρίτον ζώον έχον το πρόσωπον ως ανθρώπου, και το τέταρτον ζώον όμοιον αετώ πετομένω. 8 και τα τέσσαρα ζώα, έν καθ' έν αυτών έχον ανά πτέρυγας έξ, κυκλόθεν και έσωθεν γέμουσιν οφθαλμών, και ανάπαυσιν ουκ έχουσιν ημέρας και νυκτός λέγοντες· Άγιος άγιος άγιος Κύριος ο Θεός ο παντοκράτωρ, ο ήν και ο ών και ο ερχόμενος. 9 Καί όταν δώσι τα ζώα δόξαν και τιμήν και ευχαριστίαν τώ καθημένω επί τού θρόνου, τώ ζώντι εις τους αιώνας των αιώνων,

10 πεσούνται οι είκοσι τέσσαρες πρεσβύτεροι ενώπιον τού καθημένου επί τού θρόνου, και προσκυνήσουσι τώ ζώντι εις τους αιώνας των αιώνων, και βαλούσι τους στεφάνους αυτών ενώπιον τού θρόνου λέγοντες· 11 Άξιος εί, ο Κύριος και ο Θεός ημών, λαβείν την δόξαν και την τιμήν και την δύναμιν, ότι σύ έκτισας τα πάντα, και διά το θέλημά σου ήσαν και εκτίσθησαν.

Κεφάλαιο ε΄

ΑΠΟΚΑΛΥΨΙΣ ΙΩΑΝΝΟΥ

1 Καί είδον επί την δεξιάν τού καθημένου επί τού θρόνου βιβλίον γεγραμμένον έσωθεν και έξωθεν, κατεσφραγισμένον σφραγίσιν επτά. 2 και είδον άγγελον ισχυρόν κηρύσσοντα εν φωνή μεγάλη· Τίς άξιός εστιν ανοίξαι το βιβλίον και λύσαι τας σφραγίδας αυτού; 3 και ουδείς εδύνατο εν τώ ουρανώ ούτε επί της γής ούτε υποκάτω της γής ανοίξαι το βιβλίον ούτε βλέπειν αυτό. 4 και εγώ έκλαιον πολύ, ότι ουδείς άξιος ευρέθη ανοίξαι το βιβλίον ούτε βλέπειν αυτό. 5 και είς εκ των πρεσβυτέρων λέγει μοι· Μή κλαίε· ιδού ενίκησεν ο λέων ο εκ της φυλής Ιούδα, η ρίζα Δαυίδ, ανοίξαι το βιβλίον και τας επτά σφραγίδας αυτού. 6 Καί είδον εν μέσω τού θρόνου και των τεσσάρων ζώων και εν μέσω των πρεσβυτέρων αρνίον εστηκός ως εσφαγμένον, έχον κέρατα επτά και οφθαλμούς επτά, ά εισι τα επτά πνεύματα τού Θεού αποστελλόμενα εις πάσαν την γήν. 7 και ήλθε και είληφεν εκ της δεξιάς τού καθημένου επί τού θρόνου. 8 και ότε έλαβε το βιβλίον, τα τέσσαρα ζώα και οι είκοσι τέσσαρες πρεσβύτεροι έπεσαν ενώπιον τού αρνίου, έχοντες έκαστος κιθάραν και φιάλας χρυσάς γεμούσας θυμιαμάτων, αί εισιν αι προσευχαί των αγίων· 9 και άδουσιν ωδήν καινήν λέγοντες· Άξιος εί λαβείν το βιβλίον και ανοίξαι τας σφραγίδας αυτού, ότι εσφάγης και ηγόρασας τώ Θεώ ημάς εν τώ αίματί σου εκ πάσης φυλής και γλώσσης και λαού και έθνους,

10 και εποίησας αυτούς τώ Θεώ ημών βασιλείς και ιερείς, και βασιλεύσουσιν επί της γής. 11 και είδον και ήκουσα ως φωνήν αγγέλων πολλών κύκλω τού θρόνου και των ζώων και των πρεσβυτέρων, και ήν ο αριθμός αυτών μυριάδες μυριάδων και χιλιάδες χιλιάδων, 12 λέγοντες φωνή μεγάλη· Άξιόν εστι το αρνίον το εσφαγμένον λαβείν την δύναμιν και τον πλούτον και σοφίαν και ισχύν και τιμήν και δόξαν και ευλογίαν. 13 και πάν κτίσμα ό εν τώ ουρανώ και επί της γής και υποκάτω της γής και επί της θαλάσσης εστί, και τα εν αυτοίς πάντα, ήκουσα λέγοντας· Τώ καθημένω επί τού θρόνου και τώ αρνίω η ευλογία και η τιμή και η δόξα και το κράτος εις τους αιώνας των αιώνων. 14 και τα τέσσαρα ζώα έλεγον· Αμήν· και οι πρεσβύτεροι έπεσαν και προσεκύνησαν.

Κεφάλαιο στ΄

ΑΠΟΚΑΛΥΨΙΣ ΙΩΑΝΝΟΥ

1 Καί είδον ότι ήνοιξε το αρνίον μίαν εκ των επτά σφραγίδων· και ήκουσα ενός εκ των τεσσάρων ζώων λέγοντος, ως φωνή βροντής· Έρχου. 2 και είδον, και ιδού ίππος λευκός, και ο καθήμενος επ' αυτόν έχων τόξον· και εδόθη αυτώ στέφανος, και εξήλθε νικών και ίνα νικήση. 3 Καί ότε ήνοιξε την σφραγίδα την δευτέραν, ήκουσα τού δευτέρου ζώου λέγοντος· Έρχου. 4 και εξήλθεν άλλος ίππος πυρρός, και τώ καθημένω επ' αυτόν εδόθη αυτώ λαβείν την ειρήνην εκ της γής και ίνα αλλήλους σφάξωσι, και εδόθη αυτώ μάχαιρα μεγάλη. 5 Καί ότε ήνοιξε την σφραγίδα την τρίτην, ήκουσα τού τρίτου ζώου λέγοντος· Έρχου. και είδον, και ιδού ίππος μέλας, και ο καθήμενος επ' αυτόν έχων ζυγόν εν τή χειρί αυτού· 6 και ήκουσα ως φωνήν εν μέσω των τεσσάρων ζώων λέγουσαν· Χοίνιξ σίτου δηναρίου, και τρεις χοίνικες κριθής δηναρίου· και το έλαιον και τον οίνον μη αδικήσης. 7 Καί ότε ήνοιξε την σφραγίδα την τετάρτην, ήκουσα φωνήν τού τετάρτου ζώου λέγοντος· Έρχου. 8 και είδον, και ιδού ίππος χλωρός, και ο καθήμενος επάνω αυτού, όνομα αυτώ ο θάνατος, και ο άδης ηκολούθει μετ' αυτού· και εδόθη αυτώ εξουσία επί το τέταρτον της γής, αποκτείναι εν ρομφαία και εν λιμώ και εν θανάτω και υπό των θηρίων της γής. 9 Καί ότε ήνοιξε την πέμπτην σφραγίδα, είδον υποκάτω τού θυσιαστηρίου τας ψυχάς των εσφαγμένων διά τον λόγον τού Θεού και διά την μαρτυρίαν τού αρνίου ήν είχον·

10 και έκραξαν φωνή μεγάλη λέγοντες· Έως πότε, ο δεσπότης ο άγιος και ο αληθινός, ου κρίνεις και εκδικείς το αίμα ημών εκ των κατοικούντων επί της γής; 11 και εδόθη αυτοίς εκάστω στολή λευκή, και ερρέθη αυτοίς ίνα αναπαύσωνται έτι χρόνον μικρόν, έως πληρώσωσι και οι σύνδουλοι αυτών και οι αδελφοί αυτών οι μέλλοντες αποκτέννεσθαι ως και αυτοί. 12 Καί είδον ότε ήνοιξε την σφραγίδα την έκτην, και σεισμός μέγας εγένετο, και ο ήλιος μέλας εγένετο ως σάκκος τρίχινος, και η σελήνη όλη εγένετο ως αίμα, 13 και οι αστέρες τού ουρανού έπεσαν εις την γήν, ως συκή βάλλουσα τους ολύνθους αυτής, υπό ανέμου μεγάλου σειομένη, 14 και ο ουρανός απεχωρίσθη ως βιβλίον ελισσόμενον, και πάν όρος και νήσος εκ των τόπων αυτών εκινήθησαν· 15 και οι βασιλείς της γής και οι μεγιστάνες και οι χιλίαρχοι και οι πλούσιοι και οι ισχυροί και πάς δούλος και ελεύθερος έκρυψαν εαυτούς εις τα σπήλαια και εις τας πέτρας των ορέων, 16 και λέγουσι τοίς όρεσι και ταίς πέτραις· Πέσατε εφ' ημάς και κρύψατε ημάς από προσώπου τού καθημένου επί τού θρόνου και από της οργής τού αρνίου, 17 ότι ήλθεν η ημέρα η μεγάλη της οργής αυτού, και τις δύναται σταθήναι;

Κεφάλαιο ζ΄

ΑΠΟΚΑΛΥΨΙΣ ΙΩΑΝΝΟΥ

1 Μετά τούτο είδον τέσσαρας αγγέλους εστώτας επί τας τέσσαρας γωνίας της γής, κρατούντας τους τέσσαρας ανέμους της γής, ίνα μη πνέη άνεμος επί της γής μήτε επί της θαλάσσης μήτε επί πάν δένδρον. 2 και είδον άλλον άγγελον αναβαίνοντα από ανατολής ηλίου, έχοντα σφραγίδα Θεού ζώντος, και έκραξε φωνή μεγάλη τοίς τέσσαρσιν αγγέλοις, οίς εδόθη αυτοίς αδικήσαι την γήν και την θάλασσαν, 3 λέγων· Μή αδικήσητε την γήν μήτε την θάλασσαν μήτε τα δένδρα άχρις ού σφραγίσωμεν τους δούλους τού Θεού ημών επί των μετώπων αυτών. 4 Καί ήκουσα τον αριθμόν των εσφραγισμένων· εκατόν τεσσαράκοντα τέσσαρες χιλιάδες εσφραγισμένοι εκ πάσης φυλής υιών Ισραήλ· 5 εκ φυλής Ιούδα δώδεκα χιλιάδες εσφραγισμένοι, εκ φυλής Ρουβήν δώδεκα χιλιάδες, εκ φυλής Γάδ δώδεκα χιλιάδες, 6 εκ φυλής Ασήρ δώδεκα χιλιάδες, εκ φυλής Νεφθαλείμ δώδεκα χιλιάδες, εκ φυλής Μανασσή δώδεκα χιλιάδες, 7 εκ φυλής Συμεών δώδεκα χιλιάδες, εκ φυλής Λευί δώδεκα χιλιάδες, εκ φυλής Ισσάχαρ δώδεκα χιλιάδες, 8 εκ φυλής Ζαβουλών δώδεκα χιλιάδες, εκ φυλής Ιωσήφ δώδεκα χιλιάδες, εκ φυλής Βενιαμίν δώδεκα χιλιάδες εσφραγισμένοι. 9 Μετά ταύτα είδον, και ιδού όχλος πολύς, ον αριθμήσαι αυτόν ουδείς εδύνατο, εκ παντός έθνους και φυλών και λαών και γλωσσών, εστώτας ενώπιον τού θρόνου και ενώπιον τού αρνίου, περιβεβλημένους στολάς λευκάς, και φοίνικες εν ταίς χερσίν αυτών·

10 και κράζουσι φωνή μεγάλη λέγοντες· Η σωτηρία τώ Θεώ ημών τώ καθημένω επί τού θρόνου και τώ αρνίω. 11 και πάντες οι άγγελοι ειστήκεισαν κύκλω τού θρόνου και των πρεσβυτέρων και των τεσσάρων ζώων, και έπεσαν ενώπιον τού θρόνου επί τα πρόσωπα αυτών και προσεκύνησαν τώ Θεώ 12 λέγοντες· Αμήν· η ευλογία και η δόξα και η σοφία και η ευχαριστία και η τιμή και η δύναμις και η ισχύς τώ Θεώ ημών εις τους αιώνας των αιώνων· αμήν. 13 Καί απεκρίθη είς εκ των πρεσβυτέρων λέγων μοι· Ούτοι οι περιβεβλημένοι τας στολάς τας λευκάς τίνες εισί και πόθεν ήλθον; 14 και είρηκα αυτώ· Κύριέ μου, σύ οίδας. και είπέ μοι· Ούτοί εισιν οι ερχόμενοι εκ της θλίψεως της μεγάλης, και έπλυναν τας στολάς αυτών και ελεύκαναν αυτάς εν τώ αίματι τού αρνίου. 15 διά τούτό εισιν ενώπιον τού θρόνου τού Θεού και λατρεύουσιν αυτώ ημέρας και νυκτός εν τώ ναώ αυτού. και ο καθήμενος επί τού θρόνου σκηνώσει επ' αυτούς. 16 ου πεινάσουσιν έτι ουδέ διψήσουσιν έτι, ουδ' ου μη πέση επ' αυτούς ο ήλιος ουδέ πάν καύμα, 17 ότι το αρνίον το ανά μέσον τού θρόνου ποιμαίνει αυτούς, και οδηγήσει αυτούς επί ζωής πηγάς υδάτων, και εξαλείψει ο Θεός πάν δάκρυον εκ των οφθαλμών αυτών.

Κεφάλαιο η΄

ΑΠΟΚΑΛΥΨΙΣ ΙΩΑΝΝΟΥ

1 Καί ότε ήνοιξε την σφραγίδα την εβδόμην, εγένετο σιγή εν τώ ουρανώ ως ημιώριον. 2 Καί είδον τους επτά αγγέλους οί ενώπιον τού Θεού εστήκασι, και εδόθησαν αυτοίς επτά σάλπιγγες. 3 και άλλος άγγελος ήλθε και εστάθη επί τού θυσιαστηρίου έχων λιβανωτόν χρυσούν, και εδόθη αυτώ θυμιάματα πολλά, ίνα δώση ταίς προσευχαίς των αγίων πάντων επί το θυσιαστήριον το χρυσούν το ενώπιον τού θρόνου. 4 και ανέβη ο καπνός των θυμιαμάτων ταίς προσευχαίς των αγίων εκ χειρός τού αγγέλου ενώπιον τού Θεού. 5 και είληφεν ο άγγελος τον λιβανωτόν και εγέμισεν αυτόν εκ τού πυρός τού θυσιαστηρίου και έβαλεν εις την γήν. και εγένοντο βρονταί και φωναί και αστραπαί και σεισμός. 6 Καί οι επτά άγγελοι οι έχοντες τας επτά σάλπιγγας ητοίμασαν αυτούς ίνα σαλπίσωσι. 7 Καί ο πρώτος εσάλπισε, και εγένετο χάλαζα και πύρ μεμιγμένα εν αίματι, και εβλήθη εις την γήν· και το τρίτον της γής κατεκάη, και το τρίτον των δένδρων κατεκάη, και πάς χόρτος χλωρός κατεκάη. 8 Καί ο δεύτερος άγγελος εσάλπισε, και ως όρος μέγα πυρί καιόμενον εβλήθη εις την θάλασσαν, και εγένετο το τρίτον της θαλάσσης αίμα, 9 και απέθανε το τρίτον των κτισμάτων των εν τή θαλάσση, τα έχοντα ψυχάς, και το τρίτον των πλοίων διεφθάρη.

10 Καί ο τρίτος άγγελος εσάλπισε, και έπεσεν εκ τού ουρανού αστήρ μέγας καιόμενος ως λαμπάς, και έπεσεν επί το τρίτον των ποταμών και επί τας πηγάς των υδάτων. 11 και το όνομα τού αστέρος λέγεται ο Άψινθος. και εγένετο το τρίτον των υδάτων εις άψινθον, και πολλοί των ανθρώπων απέθανον εκ των υδάτων, ότι επικράνθησαν. 12 Καί ο τέταρτος άγγελος εσάλπισε, και επλήγη το τρίτον τού ηλίου και το τρίτον της σελήνης και το τρίτον των αστέρων, ίνα σκοτισθή το τρίτον αυτών, και το τρίτον αυτής μη φανή η ημέρα, και η νύξ ομοίως. 13 Καί είδον και ήκουσα ενός αετού πετομένου εν μεσουρανήματι, λέγοντος φωνή μεγάλη· Ουαί, ουαί, ουαί τους κατοικούντας επί της γής εκ των λοιπών φωνών της σάλπιγγος των τριών αγγέλων των μελλόντων σαλπίζειν.

Κεφάλαιο θ΄

ΑΠΟΚΑΛΥΨΙΣ ΙΩΑΝΝΟΥ

1 Καί ο πέμπτος άγγελος εσάλπισε· και είδον αστέρα εκ τού ουρανού πεπτωκότα εις την γήν, και εδόθη αυτώ η κλείς τού φρέατος της αβύσσου, 2 και ήνοιξε το φρέαρ της αβύσσου, και ανέβη καπνός εκ τού φρέατος ως καπνός καμίνου καιομένης, και εσκοτίσθη ο ήλιος και ο αήρ εκ τού καπνού τού φρέατος. 3 και εκ τού καπνού εξήλθον ακρίδες εις την γήν, και εδόθη αυταίς εξουσία ως έχουσιν εξουσίαν οι σκορπίοι της γής· 4 και ερρέθη αυταίς ίνα μη αδικήσωσι τον χόρτον της γής ουδέ πάν χλωρόν ουδέ πάν δένδρον, ει μη τους ανθρώπους οίτινες ουκ έχουσι την σφραγίδα τού Θεού επί των μετώπων αυτών. 5 και εδόθη αυταίς ίνα μη αποκτείνωσιν αυτούς, αλλ' ίνα βασανισθώσι μήνας πέντε· και ο βασανισμός αυτών ως βασανισμός σκορπίου, όταν παίση άνθρωπον. 6 και εν ταίς ημέραις εκείναις ζητήσουσιν οι άνθρωποι τον θάνατον και ου μη ευρήσουσιν αυτόν, και επιθυμήσουσιν αποθανείν, και φεύξεται απ' αυτών ο θάνατος. 7 και τα ομοιώματα των ακρίδων όμοια ίπποις ητοιμασμένοις εις πόλεμον, και επί τας κεφαλάς αυτών ως στέφανοι όμοιοι χρυσίω, και τα πρόσωπα αυτών ως πρόσωπα ανθρώπων, 8 και είχον τρίχας ως τρίχας γυναικών, και οι οδόντες αυτών ως λεόντων ήσαν, 9 και είχον θώρακας ως θώρακας σιδηρούς, και η φωνή των πτερύγων αυτών ως φωνή αρμάτων ίππων πολλών τρεχόντων εις πόλεμον.

10 και έχουσιν ουράς ομοίας σκορπίοις και κέντρα, και εν ταίς ουραίς αυτών εξουσίαν έχουσι τού αδικήσαι τους ανθρώπους μήνας πέντε. 11 έχουσι βασιλέα επ' αυτών τον άγγελον της αβύσσου· όνομα αυτώ Εβραϊστί Αβαδδών, εν δε τή Ελληνική όνομα έχει Απολλύων. 12 Η ουαί η μία απήλθεν· ιδού έρχονται έτι δύο ουαί μετά ταύτα. 13 Καί ο έκτος άγγελος εσάλπισε· και ήκουσα φωνήν μίαν εκ των τεσσάρων κεράτων τού θυσιαστηρίου τού χρυσού τού ενώπιον τού Θεού, 14 λέγοντος τώ έκτω αγγέλω· Ο έχων την σάλπιγγα, λύσον τους τέσσαρας αγγέλους τους δεδεμένους επί τώ ποταμώ τώ μεγάλω Ευφράτη. 15 και ελύθησαν οι τέσσαρες άγγελοι οι ητοιμασμένοι εις την ώραν και εις την ημέραν και μήνα και ενιαυτόν, ίνα αποκτείνωσι το τρίτον των ανθρώπων. 16 και ο αριθμός των στρατευμάτων τού ίππου δύο μυριάδες μυριάδων· ήκουσα τον αριθμόν αυτών. 17 και ούτως είδον τους ίππους εν τή οράσει και τους καθημένους επ' αυτών, έχοντας θώρακας πυρίνους και υακινθίνους και θειώδεις· και αι κεφαλαί των ίππων ως κεφαλαί λεόντων, και εκ των στομάτων αυτών εκπορεύεται πύρ και καπνός και θείον. 18 από των τριών πληγών τούτων απεκτάνθησαν το τρίτον των ανθρώπων, εκ τού πυρός και τού καπνού και τού θείου τού εκπορευομένου εκ των στομάτων αυτών. 19 η γάρ εξουσία των ίππων εν τώ στόματι αυτών εστι και εν ταίς ουραίς αυτών· αι γάρ ουραί αυτών όμοιαι όφεσιν, έχουσαι κεφαλάς, και εν αυταίς αδικούσι.

20 και οι λοιποί των ανθρώπων, οί ουκ απεκτάνθησαν εν ταίς πληγαίς ταύταις, ου μετενόησαν εκ των έργων των χειρών αυτών, ίνα μη προσκυνήσωσι τα δαιμόνια και τα είδωλα τα χρυσά και τα αργυρά και τα χαλκά και τα λίθινα και τα ξύλινα, ά ούτε βλέπειν δύναται ούτε ακούειν ούτε περιπατείν, 21 και ου μετενόησαν εκ των φόνων αυτών ούτε εκ των φαρμακειών αυτών ούτε εκ της πορνείας αυτών ούτε εκ των κλεμμάτων αυτών.

Κεφάλαιο Ι΄

ΑΠΟΚΑΛΥΨΙΣ ΙΩΑΝΝΟΥ

1 Καί είδον άλλον άγγελον ισχυρόν καταβαίνοντα εκ τού ουρανού, περιβεβλημένον νεφέλην, και η ίρις επί την κεφαλήν αυτού, και το πρόσωπον αυτού ως ο ήλιος, και οι πόδες αυτού ως στύλοι πυρός, 2 και έχων εν τή χειρί αυτού βιβλίον ανεωγμένον. και έθηκε τον πόδα αυτού τον δεξιόν επί της θαλάσσης, τον δε ευώνυμον επί της γής, 3 και έκραξε φωνή μεγάλη ώσπερ λέων μυκάται. και ότε έκραξεν, ελάλησαν αι επτά βρονταί τας εαυτών φωνάς. 4 Καί ότε ελάλησαν αι επτά βρονταί, έμελλον γράφειν· και ήκουσα φωνήν εκ τού ουρανού λέγουσαν· Σφράγισον ά ελάλησαν αι επτά βρονταί, και μη αυτά γράψης. 5 Καί ο άγγελος, ον είδον εστώτα επί της θαλάσσης και επί της γής, ήρε την χείρα αυτού την δεξιάν εις τον ουρανόν 6 και ώμοσεν εν τώ ζώντι εις τους αιώνας των αιώνων, ός έκτισε τον ουρανόν και τα εν αυτώ και την γήν και τα εν αυτή και την θάλασσαν και τα εν αυτή, ότι χρόνος ουκέτι έσται, 7 αλλ' εν ταίς ημέραις της φωνής τού εβδόμου αγγέλου, όταν μέλλη σαλπίζειν, και ετελέσθη το μυστήριον τού Θεού, ως ευηγγέλισε τους δούλους αυτού τους προφήτας. 8 Καί η φωνή ήν ήκουσα εκ τού ουρανού, πάλιν λαλούσα μετ' εμού και λέγουσα· Ύπαγε λάβε το βιβλιδάριον το ανεωγμένον εν τή χειρί τού αγγέλου τού εστώτος επί της θαλάσσης και επί της γής. 9 και απήλθα προς τον άγγελον, λέγων αυτώ δούναί μοι το βιβλιδάριον. και λέγει μοι· Λάβε και κατάφαγε αυτό, και πικρανεί σου την κοιλίαν, αλλ' εν τώ στόματί σου έσται γλυκύ ως μέλι.

10 και έλαβον το βιβλίον εκ της χειρός τού αγγέλου και κατέφαγον αυτό, και ήν εν τώ στόματί μου ως μέλι γλυκύ· και ότε έφαγον αυτό, επικράνθη η κοιλία μου. 11 και λέγουσί μοι· Δεί σε πάλιν προφητεύσαι επί λαοίς και έθνεσι και γλώσσαις και βασιλεύσι πολλοίς.

Κεφάλαιο Ια΄

ΑΠΟΚΑΛΥΨΙΣ ΙΩΑΝΝΟΥ

1 Καί εδόθη μοι κάλαμος όμοιος ράβδω, λέγων· Έγειρε και μέτρησον τον ναόν τού Θεού και το θυσιαστήριον και τους προσκυνούντας εν αυτώ· 2 και την αυλήν την έξωθεν τού ναού έκβαλε έξω και μη αυτήν μετρήσης, ότι εδόθη τοίς έθνεσι, και την πόλιν την αγίαν πατήσουσι μήνας τεσσαράκοντα δύο. 3 και δώσω τοίς δυσί μάρτυσί μου, και προφητεύσουσιν ημέρας χιλίας διακοσίας εξήκοντα, περιβεβλημένοι σάκκους. 4 ούτοί εισιν αι δύο ελαίαι και αι δύο λυχνίαι αι ενώπιον τού Κυρίου της γής εστώσαι. 5 και εί τις αυτούς θέλει αδικήσαι, πύρ εκπορεύεται εκ τού στόματος αυτών και κατεσθίει τους εχθρούς αυτών· και εί τις θελήσει αυτούς αδικήσαι, ούτω δεί αυτόν αποκτανθήναι. 6 ούτοι έχουσιν εξουσίαν τον ουρανόν κλείσαι, ίνα μη υετός βρέχη τας ημέρας της προφητείας αυτών, και εξουσίαν έχουσιν επί των υδάτων στρέφειν αυτά εις αίμα και πατάξαι την γήν εν πάση πληγή, οσάκις εάν θελήσωσι. 7 και όταν τελέσωσι την μαρτυρίαν αυτών, το θηρίον το αναβαίνον εκ της αβύσσου ποιήσει μετ' αυτών πόλεμον και νικήσει αυτούς και αποκτενεί αυτούς. 8 και το πτώμα αυτών επί της πλατείας της πόλεως της μεγάλης, ήτις καλείται πνευματικώς Σόδομα και Αίγυπτος, όπου και ο Κύριος αυτών εσταυρώθη. 9 και βλέπουσιν εκ των λαών και φυλών και γλωσσών και εθνών το πτώμα αυτών ημέρας τρεις και ήμισυ, και τα πτώματα αυτών ουκ αφήσουσι τεθήναι εις μνήμα.

10 και οι κατοικούντες επί της γής χαίρουσιν επ' αυτοίς, και ευφρανθήσονται και δώρα πέμψουσιν αλλήλοις, ότι ούτοι οι δύο προφήται εβασάνισαν τους κατοικούντας επί της γής. 11 και μετά τας τρεις ημέρας και ήμισυ, πνεύμα ζωής εκ τού Θεού εισήλθεν εις αυτούς, και έστησαν επί τους πόδας αυτών, και φόβος μέγας επέπεσεν επί τους θεωρούντας αυτούς. 12 και ήκουσα φωνήν μεγάλην εκ τού ουρανού λέγουσαν αυτοίς· Ανάβητε ώδε. και ανέβησαν εις τον ουρανόν εν τή νεφέλη, και εθεώρησαν αυτούς οι εχθροί αυτών. 13 Καί εν εκείνη τή ημέρα εγένετο σεισμός μέγας, και το δέκατον της πόλεως έπεσε, και απεκτάνθησαν εν τώ σεισμώ ονόματα ανθρώπων χιλιάδες επτά, και οι λοιποί έμφοβοι εγένοντο και έδωκαν δόξαν τώ Θεώ τού ουρανού. 14 Η ουαί η δευτέρα απήλθεν· η ουαί η τρίτη ιδού έρχεται ταχύ. 15 Καί ο έβδομος άγγελος εσάλπισε· και εγένοντο φωναί μεγάλαι εν τώ ουρανώ λέγουσαι· Εγένετο η βασιλεία τού κόσμου τού Κυρίου ημών και τού Χριστού αυτού, και βασιλεύσει εις τους αιώνας των αιώνων. 16 και οι είκοσι τέσσαρες πρεσβύτεροι οι ενώπιον τού θρόνου τού Θεού, οί κάθηνται επί τους θρόνους αυτών, έπεσαν επί τα πρόσωπα αυτών και προσεκύνησαν τώ Θεώ 17 λέγοντες· Ευχαριστούμέν σοι, Κύριε ο Θεός ο παντοκράτωρ, ο ών και ο ήν και ο ερχόμενος, ότι είληφας την δύναμίν σου την μεγάλην και εβασίλευσας, 18 και τα έθνη ωργίσθησαν, και ήλθεν η οργή σου και ο καιρός των εθνών κριθήναι και δούναι τον μισθόν τοίς δούλοις σου τοίς προφήταις και τοίς αγίοις τοίς φοβουμένοις το όνομά σου, τοίς μικροίς και τοίς μεγάλοις, και διαφθείραι τους διαφθείροντας την γήν. 19 Καί ηνοίγη ο ναός τού Θεού ο εν τώ ουρανώ, και ώφθη η κιβωτός της διαθήκης Κυρίου εν τώ ναώ αυτού, και εγένοντο αστραπαί και φωναί και βρονταί και σεισμός και χάλαζα μεγάλη.

Κεφάλαιο Ιβ΄

ΑΠΟΚΑΛΥΨΙΣ ΙΩΑΝΝΟΥ

1 Καί σημείον μέγα ώφθη εν τώ ουρανώ, γυνή περιβεβλημένη τον ήλιον, και η σελήνη υποκάτω των ποδών αυτής, και επί της κεφαλής αυτής στέφανος αστέρων δώδεκα, 2 και εν γαστρί έχουσα και έκραζεν ωδίνουσα και βασανιζομένη τεκείν. 3 και ώφθη άλλο σημείον εν τώ ουρανώ, και ιδού δράκων πυρρός μέγας, έχων κεφαλάς επτά και κέρατα δέκα, και επί τας κεφαλάς αυτού επτά διαδήματα, 4 και η ουρά αυτού σύρει το τρίτον των αστέρων τού ουρανού, και έβαλεν αυτούς εις την γήν. και ο δράκων έστηκεν ενώπιον της γυναικός της μελλούσης τεκείν, ίνα, όταν τέκη, το τέκνον αυτής καταφάγη. 5 και έτεκεν υιόν άρρενα, ός μέλλει ποιμαίνειν πάντα τα έθνη εν ράβδω σιδηρά· και ηρπάσθη το τέκνον αυτής προς τον Θεόν και προς τον θρόνον αυτού. 6 και η γυνή έφυγεν εις την έρημον, όπου έχει εκεί τόπον ητοιμασμένον από τού Θεού, ίνα εκεί τρέφωσιν αυτήν ημέρας χιλίας διακοσίας εξήκοντα. 7 Καί εγένετο πόλεμος εν τώ ουρανώ· ο Μιχαήλ και οι άγγελοι αυτού τού πολεμήσαι μετά τού δράκοντος· και ο δράκων επολέμησε και οι άγγελοι αυτού, 8 και ουκ ίσχυσεν, ουδέ τόπος ευρέθη αυτώ έτι εν τώ ουρανώ. 9 και εβλήθη ο δράκων, ο όφις ο μέγας ο αρχαίος, ο καλούμενος Διάβολος και ο Σατανάς, ο πλανών την οικουμένην όλην, εβλήθη εις την γήν, και οι άγγελοι αυτού μετ' αυτού εβλήθησαν.

10 και ήκουσα φωνήν μεγάλην εν τώ ουρανώ λέγουσαν· Άρτι εγένετο η σωτηρία και η δύναμις και η βασιλεία τού Θεού ημών και η εξουσία τού Χριστού αυτού, ότι εβλήθη ο κατήγορος των αδελφών ημών, ο κατηγορών αυτών ενώπιον τού Θεού ημών ημέρας και νυκτός. 11 και αυτοί ενίκησαν αυτόν διά το αίμα τού αρνίου και διά τον λόγον της μαρτυρίας αυτών, και ουκ ηγάπησαν την ψυχήν αυτών άχρι θανάτου. 12 διά τούτο ευφραίνεσθε ουρανοί και οι εν αυτοίς σκηνούντες· ουαί την γήν και την θάλασσαν, ότι κατέβη ο διάβολος προς υμάς έχων θυμόν μέγαν, ειδώς ότι ολίγον καιρόν έχει. 13 Καί ότε είδεν ο δράκων ότι εβλήθη εις την γήν, εδίωξε την γυναίκα ήτις έτεκε τον άρρενα. 14 και εδόθησαν τή γυναικί δύο πτέρυγες τού αετού τού μεγάλου, ίνα πέτηται εις την έρημον εις τον τόπον αυτής, όπως τρέφηται εκεί καιρόν και καιρούς και ήμισυ καιρού από προσώπου τού όφεως. 15 και έβαλεν ο όφις εκ τού στόματος αυτού οπίσω της γυναικός ύδωρ ως ποταμόν, ίνα αυτήν ποταμοφόρητον ποιήση. 16 και εβοήθησεν η γη τή γυναικί, και ήνοιξεν η γη το στόμα αυτής και κατέπιε τον ποταμόν ον έβαλεν ο δράκων εκ τού στόματος αυτού. 17 και ωργίσθη ο δράκων επί τή γυναικί, και απήλθε ποιήσαι πόλεμον μετά των λοιπών τού σπέρματος αυτής, των τηρούντων τας εντολάς τού Θεού και εχόντων την μαρτυρίαν Ιησού.

Κεφάλαιο Ιγ΄

ΑΠΟΚΑΛΥΨΙΣ ΙΩΑΝΝΟΥ

1 Καί εστάθην επί την άμμον της θαλάσσης· και είδον εκ της θαλάσσης θηρίον αναβαίνον, έχον κέρατα δέκα και κεφαλάς επτά, και επί των κεράτων αυτού δέκα διαδήματα, και επί τας κεφαλάς αυτού ονόματα βλασφημίας. 2 και το θηρίον ό είδον ήν όμοιον παρδάλει, και οι πόδες αυτού ως άρκου, και το στόμα αυτού ως στόμα λέοντος. και έδωκεν αυτώ ο δράκων την δύναμιν αυτού και τον θρόνον αυτού και εξουσίαν μεγάλην· 3 και μίαν εκ των κεφαλών αυτού ως εσφαγμένην εις θάνατον. και η πληγή τού θανάτου αυτού εθεραπεύθη, και εθαύμασεν όλη η γη οπίσω τού θηρίου. 4 και προσεκύνησαν τώ δράκοντι τώ δεδωκότι την εξουσίαν τώ θηρίω, και προσεκύνησαν τώ θηρίω λέγοντες· Τίς όμοιος τώ θηρίω; τις δύναται πολεμήσαι μετ' αυτού; 5 και εδόθη αυτώ στόμα λαλούν μεγάλα και βλασφημίαν· και εδόθη αυτώ εξουσία πόλεμον ποιήσαι μήνας τεσσαράκοντα δύο. 6 και ήνοιξε το στόμα αυτού εις βλασφημίαν προς τον Θεόν, βλασφημήσαι το όνομα αυτού και την σκηνήν αυτού, τους εν τώ ουρανώ σκηνούντας. 7 και εδόθη αυτώ πόλεμον ποιήσαι μετά των αγίων και νικήσαι αυτούς, και εδόθη αυτώ εξουσία επί πάσαν φυλήν και λαόν και γλώσσαν και έθνος. 8 και προσκυνήσουσιν αυτόν πάντες οι κατοικούντες επί της γής, ών ου γέγραπται το όνομα εν τώ βιβλίω της ζωής τού αρνίου τού εσφαγμένου από καταβολής κόσμου. 9 Εί τις έχει ούς, ακουσάτω.

10 εί τις εις αιχμαλωσίαν απάγει, εις αιχμαλωσίαν υπάγει· εί τις εν μαχαίρα αποκτέννει, δεί αυτόν εν μαχαίρα αποκτανθήναι. Ώδέ εστιν η υπομονή και η πίστις των αγίων. 11 Καί είδον άλλο θηρίον αναβαίνον εκ της γής, και είχε κέρατα δύο όμοια αρνίω, και ελάλει ως δράκων. 12 και την εξουσίαν τού πρώτου θηρίου πάσαν ποιεί ενώπιον αυτού. και ποιεί την γήν και τους εν αυτή κατοικούντας ίνα προσκυνήσωσι το θηρίον το πρώτον, ού εθεραπεύθη η πληγή τού θανάτου αυτού. 13 και ποιεί σημεία μεγάλα, και πύρ ίνα εκ τού ουρανού καταβαίνη εις την γήν ενώπιον των ανθρώπων. 14 και πλανά τους κατοικούντας επί της γής διά τα σημεία ά εδόθη αυτώ ποιήσαι ενώπιον τού θηρίου, λέγων τοίς κατοικούσιν επί της γής ποιήσαι εικόνα τώ θηρίω, ός είχε την πληγήν της μαχαίρας και έζησε. 15 και εδόθη αυτώ πνεύμα δούναι τή εικόνι τού θηρίου, ίνα και λαλήση η εικών τού θηρίου και ποιήση, όσοι εάν μη προσκυνήσωσι τή εικόνι τού θηρίου, ίνα αποκτανθώσι. 16 και ποιεί πάντας τους μικρούς και τους μεγάλους, και τους πλουσίους και τους πτωχούς, και τους ελευθέρους και τους δούλους, ίνα δώσουσιν αυτοίς χάραγμα επί της χειρός αυτών της δεξιάς ή επί των μετώπων αυτών, 17 και ίνα μη τις δύνηται αγοράσαι ή πωλήσαι ει μη ο έχων το χάραγμα, το όνομα τού θηρίου ή τον αριθμόν τού ονόματος αυτού. 18 Ώδε η σοφία εστίν· ο έχων νούν ψηφισάτω τον αριθμόν τού θηρίου· αριθμός γάρ ανθρώπου εστί· και ο αριθμός αυτού χξς'.

Κεφάλαιο Ιδ΄

ΑΠΟΚΑΛΥΨΙΣ ΙΩΑΝΝΟΥ

1 Καί είδον, και ιδού το αρνίον εστηκός επί το όρος Σιών, και μετ' αυτού εκατόν τεσσαράκοντα τέσσαρες χιλιάδες, έχουσαι το όνομα αυτού και το όνομα τού πατρός αυτού γεγραμμένον επί των μετώπων αυτών. 2 και ήκουσα φωνήν εκ τού ουρανού ως φωνήν υδάτων πολλών και ως φωνήν βροντής μεγάλης· και η φωνή ήν ήκουσα, ως κιθαρωδών κιθαριζόντων εν ταίς κιθάραις αυτών. 3 και άδουσιν ωδήν καινήν ενώπιον τού θρόνου και ενώπιον των τεσσάρων ζώων και των πρεσβυτέρων· και ουδείς εδύνατο μαθείν την ωδήν ει μη αι εκατόν τεσσαράκοντα τέσσαρες χιλιάδες, οι ηγορασμένοι από της γής. 4 ούτοί εισιν οί μετά γυναικών ουκ εμολύνθησαν· παρθένοι γάρ εισιν. ούτοί εισιν οι ακολουθούντες τώ αρνίω όπου αν υπάγη. ούτοι ηγοράσθησαν από των ανθρώπων απαρχή τώ Θεώ και τώ αρνίω· 5 και ουχ ευρέθη ψεύδος εν τώ στόματι αυτών· άμωμοι γάρ εισιν. 6 Καί είδον άλλον άγγελον πετόμενον εν μεσουρανήματι, έχοντα ευαγγέλιον αιώνιον ευαγγελίσαι επί τους καθημένους επί της γής και επί πάν έθνος και φυλήν και γλώσσαν και λαόν, 7 λέγων εν φωνή μεγάλη· Φοβήθητε τον Κύριον και δότε αυτώ δόξαν, ότι ήλθεν η ώρα της κρίσεως αυτού, και προσκυνήσατε τώ ποιήσαντι τον ουρανόν και την γήν και την θάλασσαν και πηγάς υδάτων. 8 και άλλος δεύτερος άγγελος ηκολούθησε λέγων· Έπεσεν, έπεσε Βαβυλών η μεγάλη, ή εκ τού οίνου τού θυμού της πορνείας αυτής πεπότικε πάντα τα έθνη. 9 Καί άλλος άγγελος τρίτος ηκολούθησεν αυτοίς λέγων εν φωνή μεγάλη· Εί τις προσκυνεί το θηρίον και την εικόνα αυτού, και λαμβάνει το χάραγμα επί τού μετώπου αυτού ή επί την χείρα αυτού,

10 και αυτός πίεται εκ τού οίνου τού θυμού τού Θεού τού κεκερασμένου ακράτου εν τώ ποτηρίω της οργής αυτού, και βασανισθήσεται εν πυρί και θείω ενώπιον των αγίων αγγέλων και ενώπιον τού αρνίου. 11 και ο καπνός τού βασανισμού αυτών εις αιώνας αιώνων αναβαίνει, και ουκ έχουσιν ανάπαυσιν ημέρας και νυκτός οι προσκυνούντες το θηρίον και την εικόνα αυτού, και εί τις λαμβάνει το χάραγμα τού ονόματος αυτού. 12 Ώδε η υπομονή των αγίων εστίν, οι τηρούντες τας εντολάς τού Θεού και την πίστιν Ιησού. 13 Καί ήκουσα φωνής εκ τού ουρανού λεγούσης· Γράψον· μακάριοι οι νεκροί οι εν Κυρίω αποθνήσκοντες απ' άρτι. ναί, λέγει το Πνεύμα, ίνα αναπαύσωνται εκ των κόπων αυτών· τα δε έργα αυτών ακολουθεί μετ' αυτών. 14 Καί είδον, και ιδού νεφέλη λευκή, και επί την νεφέλην καθήμενος όμοιος υιώ ανθρώπου, έχων επί της κεφαλής αυτού στέφανον χρυσούν και εν τή χειρί αυτού δρέπανον οξύ. 15 Καί άλλος άγγελος εξήλθεν εκ τού ναού, κράζων εν φωνή μεγάλη τώ καθημένω επί της νεφέλης· Πέμψον το δρέπανόν σου και θέρισον, ότι ήλθεν η ώρα τού θερίσαι, ότι εξηράνθη ο θερισμός της γής. 16 και έβαλεν ο καθήμενος επί την νεφέλην το δρέπανον αυτού επί την γήν, και εθερίσθη η γη. 17 Καί άλλος άγγελος εξήλθεν εκ τού ναού τού εν τώ ουρανώ, έχων και αυτός δρέπανον οξύ. 18 Καί άλλος άγγελος εξήλθεν εκ τού θυσιαστηρίου, έχων εξουσίαν επί τού πυρός, και εφώνησε κραυγή μεγάλη τώ έχοντι το δρέπανον το οξύ λέγων· Πέμψον σου το δρέπανον το οξύ και τρύγησον τους βότρυας της αμπέλου της γής, ότι ήκμασεν η σταφυλή της γής. 19 και έβαλεν ο άγγελος το δρέπανον αυτού εις την γήν, και ετρύγησε την άμπελον της γής, και έβαλεν εις την ληνόν τού θυμού τού Θεού την μεγάλην.

20 και επατήθη η ληνός έξω της πόλεως, και εξήλθεν αίμα εκ της ληνού άχρι των χαλινών των ίππων από σταδίων χιλίων εξακοσίων.

Κεφάλαιο Ιε΄

ΑΠΟΚΑΛΥΨΙΣ ΙΩΑΝΝΟΥ

1 Καί είδον άλλο σημείον εν τώ ουρανώ μέγα και θαυμαστόν, αγγέλους επτά έχοντας πληγάς επτά τας εσχάτας, ότι εν αυταίς ετελέσθη ο θυμός τού Θεού. 2 και είδον ως θάλασσαν υαλίνην μεμιγμένην πυρί, και τους νικώντας εκ τού θηρίου και εκ της εικόνος αυτού και εκ τού αριθμού τού ονόματος αυτού εστώτας επί την θάλασσαν την υαλίνην, έχοντας τας κιθάρας τού Θεού. 3 και άδουσι την ωδήν Μωϋσέως τού δούλου τού Θεού και την ωδήν τού αρνίου λέγοντες· Μεγάλα και θαυμαστά τα έργα σου, Κύριε, ο Θεός ο παντοκράτωρ· δίκαιαι και αληθιναί αι οδοί σου, ο βασιλεύς των εθνών. 4 τις ου μη φοβηθή, Κύριε, και δοξάση το όνομά σου; ότι μόνος όσιος, ότι πάντα τα έθνη ήξουσι και προσκυνήσουσιν ενώπιόν σου, ότι τα δικαιώματά σου εφανερώθησαν. 5 Καί μετά ταύτα είδον, και ηνοίγη ο ναός της σκηνής τού μαρτυρίου εν τώ ουρανώ, 6 και εξήλθον οι επτά άγγελοι οι έχοντες τας επτά πληγάς εκ τού ναού, οί ήσαν ενδεδυμένοι λίνον καθαρόν λαμπρόν και περιεζωσμένοι περί τα στήθη ζώνας χρυσάς. 7 και έν εκ των τεσσάρων ζώων έδωκε τοίς επτά αγγέλοις επτά φιάλας χρυσάς, γεμούσας τού θυμού τού Θεού τού ζώντος εις τους αιώνας των αιώνων. 8 και εγεμίσθη ο ναός εκ τού καπνού εκ της δόξης τού Θεού και εκ της δυνάμεως αυτού· 9 και ουδείς εδύνατο εισελθείν εις τον ναόν άχρι τελεσθώσιν αι επτά πληγαί των επτά αγγέλων.

Κεφάλαιο Ιστ΄

ΑΠΟΚΑΛΥΨΙΣ ΙΩΑΝΝΟΥ

1 Καί ήκουσα μεγάλης φωνής εκ τού ναού λεγούσης τοίς επτά αγγέλοις· Υπάγετε και εκχέατε τας επτά φιάλας τού θυμού τού Θεού εις την γήν. 2 Καί απήλθεν ο πρώτος και εξέχεε την φιάλην αυτού εις την γήν· και εγένετο έλκος κακόν και πονηρόν επί τους ανθρώπους τους έχοντας το χάραγμα τού θηρίου και τους προσκυνούντας τή εικόνι αυτού. 3 Καί ο δεύτερος άγγελος εξέχεε την φιάλην αυτού εις την θάλασσαν· και εγένετο αίμα ως νεκρού, και πάσα ψυχή ζώσα απέθανεν εν τή θαλάσση. 4 Καί ο τρίτος εξέχεε την φιάλην αυτού εις τους ποταμούς και εις τας πηγάς των υδάτων· και εγένετο αίμα. 5 Καί ήκουσα τού αγγέλου των υδάτων λέγοντος· Δίκαιος εί, ο ών και ο ήν, ο όσιος ότι ταύτα έκρινας· 6 ότι αίμα αγίων και προφητών εξέχεαν, και αίμα αυτοίς έδωκας πιείν· άξιοί εισι. 7 Καί ήκουσα τού θυσιαστηρίου λέγοντος· Ναί, Κύριε ο Θεός ο παντοκράτωρ, αληθιναί και δίκαιαι αι κρίσεις σου. 8 Καί ο τέταρτος εξέχεε την φιάλην αυτού επί τον ήλιον· και εδόθη αυτώ καυματίσαι εν πυρί τους ανθρώπους. 9 και εκαυματίσθησαν οι άνθρωποι καύμα μέγα, και εβλασφήμησαν οι άνθρωποι το όνομα τού Θεού τού έχοντος εξουσίαν επί τας πληγάς ταύτας, και ου μετενόησαν δούναι αυτώ δόξαν.

10 Καί ο πέμπτος εξέχεε την φιάλην αυτού επί τον θρόνον τού θηρίου· και εγένετο η βασιλεία αυτού εσκοτωμένη, και εμασώντο τας γλώσσας αυτών εκ τού πόνου, 11 και εβλασφήμησαν τον Θεόν τού ουρανού εκ των πόνων αυτών και εκ των ελκών αυτών, και ου μετενόησαν εκ των έργων αυτών. 12 Καί ο έκτος εξέχεε την φιάλην αυτού επί τον ποταμόν τον μέγαν τον Ευφράτην· και εξηράνθη το ύδωρ αυτού, ίνα ετοιμασθή η οδός των βασιλέων των από ανατολής ηλίου. 13 Καί είδον εκ τού στόματος τού δράκοντος και εκ τού στόματος τού θηρίου και εκ τού στόματος τού ψευδοπροφήτου πνεύματα τρία ακάθαρτα, ως οι βάτραχοι· 14 εισί γάρ πνεύματα δαιμονίων ποιούντα σημεία, ά εκπορεύεται επί τους βασιλείς της οικουμένης όλης, συναγαγείν αυτούς εις τον πόλεμον της ημέρας εκείνης της μεγάλης τού Θεού τού παντοκράτορος. 15 Ιδού έρχομαι ως κλέπτης· μακάριος ο γρηγορών και τηρών τα ιμάτια αυτού, ίνα μη γυμνός περιπατή και βλέπωσι την ασχημοσύνην αυτού. 16 και συνήγαγεν αυτούς εις τον τόπον τον καλούμενον Εβραϊστί Αρμαγεδών. 17 Καί ο έβδομος εξέχεε την φιάλην αυτού επί τον αέρα· και εξήλθε φωνή μεγάλη εκ τού ναού τού ουρανού από τού θρόνου λέγουσα· Γέγονε. 18 και εγένοντο αστραπαί και φωναί και βρονταί, και σεισμός εγένετο μέγας, οίος ουκ εγένετο αφ’ ού οι άνθρωποι εγένοντο επί της γής, τηλικούτος σεισμός ούτω μέγας. 19 και εγένετο η πόλις η μεγάλη εις τρία μέρη, και αι πόλεις των εθνών έπεσαν. και η Βαβυλών η μεγάλη εμνήσθη ενώπιον τού Θεού δούναι αυτή το ποτήριον τού οίνου τού θυμού της οργής αυτού.

20 και πάσα νήσος έφυγε, και όρη ουχ ευρέθησαν. 21 και χάλαζα μεγάλη ως ταλαντιαία καταβαίνει εκ τού ουρανού επί τους ανθρώπους· και εβλασφήμησαν οι άνθρωποι τον Θεόν εκ της πληγής της χαλάζης, ότι μεγάλη εστίν η πληγή αύτη σφόδρα.

Κεφάλαιο Ιζ΄

ΑΠΟΚΑΛΥΨΙΣ ΙΩΑΝΝΟΥ

1 Καί ήλθεν είς εκ των επτά αγγέλων των εχόντων τας επτά φιάλας, και ελάλησε μετ' εμού λέγων· Δεύρο, δείξω σοι το κρίμα της πόρνης της μεγάλης της καθημένης επί υδάτων πολλών, 2 μεθ' ής επόρνευσαν οι βασιλείς της γής, και εμεθύσθησαν οι κατοικούντες την γήν εκ τού οίνου της πορνείας. 3 και απήνεγκέ με εις έρημον εν πνεύματι. και είδον γυναίκα καθημένην επί το θηρίον το κόκκινον, γέμον ονόματα βλασφημίας, έχον κεφαλάς επτά και κέρατα δέκα. 4 και η γυνή ήν περιβεβλημένη πορφυρούν και κόκκινον και κεχρυσωμένη χρυσίω και λίθω τιμίω και μαργαρίταις, έχουσα ποτήριον χρυσούν εν τή χειρί αυτής, γέμον βδελυγμάτων, και τα ακάθαρτα της πορνείας της γής, 5 και επί το μέτωπον αυτής όνομα γεγραμμένον, μυστήριον· Βαβυλών η μεγάλη, η μήτηρ των πορνών και των βδελυγμάτων της γής. 6 και είδον την γυναίκα μεθύουσαν εκ τού αίματος των αγίων και εκ τού αίματος των μαρτύρων Ιησού. και εθαύμασα ιδών αυτήν θαύμα μέγα. 7 Καί είπέ μοι ο άγγελος· Διατί εθαύμασας; εγώ ερώ σοι το μυστήριον της γυναικός και τού θηρίου τού βαστάζοντος αυτήν, τού έχοντος τας επτά κεφαλάς και τα δέκα κέρατα. 8 Τό θηρίον ό είδες, ήν και ουκ έστι, και μέλλει αναβαίνειν εκ της αβύσσου και εις απώλειαν υπάγειν· και θαυμάσονται οι κατοικούντες επί της γής, ών ου γέγραπται το όνομα επί το βιβλίον της ζωής από καταβολής κόσμου, βλεπόντων το θηρίον ότι ήν, και ουκ έστι και παρέσται. 9 Ώδε ο νούς ο έχων σοφίαν. αι επτά κεφαλαί όρη επτά εισίν, όπου η γυνή κάθηται επ' αυτών,

10 και βασιλείς επτά εισιν· οι πέντε έπεσαν, ο είς εστιν, ο άλλος ούπω ήλθε, και όταν έλθη, ολίγον αυτόν δεί μείναι. 11 και το θηρίον ό ήν και ουκ έστι, και αυτός όγδοός εστι, και εκ των επτά εστι, και εις απώλειαν υπάγει. 12 και τα δέκα κέρατα ά είδες δέκα βασιλείς εισιν, οίτινες βασιλείαν ούπω έλαβον, αλλ' εξουσίαν ως βασιλείς μίαν ώραν λαμβάνουσι μετά τού θηρίου. 13 ούτοι μίαν γνώμην έχουσι, και την δύναμιν και εξουσίαν αυτών τώ θηρίω διδόασιν. 14 ούτοι μετά τού αρνίου πολεμήσουσι, και το αρνίον νικήσει αυτούς, ότι κύριος κυρίων εστί και βασιλεύς βασιλέων, και οι μετ' αυτού κλητοί και εκλεκτοί και πιστοί. 15 Καί λέγει μοι· Τά ύδατα ά είδες, ού η πόρνη κάθηται, λαοί και όχλοι εισί και έθνη και γλώσσαι. 16 και τα δέκα κέρατα ά είδες και το θηρίον, ούτοι μισήσουσι την πόρνην, και ηρημωμένην ποιήσουσιν αυτήν και γυμνήν, και τας σάρκας αυτής φάγονται, και αυτήν κατακαύσουσιν εν πυρί. 17 ο γάρ Θεός έδωκεν εις τας καρδίας αυτών ποιήσαι την γνώμην αυτού, και ποιήσαι μίαν γνώμην και δούναι την βασιλείαν αυτών τώ θηρίω, άχρι τελεσθώσιν οι λόγοι τού Θεού. 18 και η γυνή ήν είδες έστιν η πόλις η μεγάλη η έχουσα βασιλείαν επί των βασιλέων της γής.

Κεφάλαιο Ιη΄

ΑΠΟΚΑΛΥΨΙΣ ΙΩΑΝΝΟΥ

1 Μετά ταύτα είδον άλλον άγγελον καταβαίνοντα εκ τού ουρανού, έχοντα εξουσίαν μεγάλην, και η γη εφωτίσθη εκ της δόξης αυτού, 2 και έκραξεν εν ισχυρά φωνή λέγων· Έπεσεν, έπεσε Βαβυλών η μεγάλη, και εγένετο κατοικητήριον δαιμονίων και φυλακή παντός πνεύματος ακαθάρτου και φυλακή παντός ορνέου ακαθάρτου και μεμισημένου· 3 ότι εκ τού οίνου τού θυμού της πορνείας αυτής πέπωκαν πάντα τα έθνη, και οι βασιλείς της γής μετ' αυτής επόρνευσαν, και οι έμποροι της γής εκ της δυνάμεως τού στρήνους αυτής επλούτησαν. 4 Καί ήκουσα άλλην φωνήν εκ τού ουρανού λέγουσαν· Έξελθε εξ αυτής ο λαός μου, ίνα μη συγκοινωνήσητε ταίς αμαρτίαις αυτής, και ίνα εκ των πληγών αυτής μη λάβητε· 5 ότι εκολλήθησαν αυτής αι αμαρτίαι άχρι τού ουρανού, και εμνημόνευσεν ο Θεός τα αδικήματα αυτής. 6 απόδοτε αυτή ως και αυτή απέδωκε, και διπλώσατε αυτή διπλά κατά τα έργα αυτής· εν τώ ποτηρίω ώ εκέρασε κεράσατε αυτή διπλούν. 7 όσα εδόξασεν αυτήν και εστρηνίασε, τοσούτον δότε αυτή βασανισμόν και πένθος. ότι εν τή καρδία αυτής λέγει, ότι κάθημαι καθώς βασίλισσα και χήρα ουκ ειμί και πένθος ου μη ίδω, 8 διά τούτο εν μια ημέρα ήξουσιν αι πληγαί αυτής, θάνατος και πένθος και λιμός, και εν πυρί κατακαυθήσεται· ότι ισχυρός Κύριος ο Θεός ο κρίνας αυτήν. 9 και κλαύσουσιν αυτήν και κόψονται επ' αυτή οι βασιλείς της γής οι μετ' αυτής πορνεύσαντες και στρηνιάσαντες, όταν βλέπωσι τον καπνόν της πυρώσεως αυτής,

10 από μακρόθεν εστηκότες διά τον φόβον τού βασανισμού αυτής, λέγοντες· Ουαί ουαί, η πόλις η μεγάλη Βαβυλών, η πόλις η ισχυρά, ότι μια ώρα ήλθεν η κρίσις σου. 11 και οι έμποροι της γής κλαίουσι και πενθούσιν επ' αυτή, ότι τον γόμον αυτών ουδείς αγοράζει ουκέτι, 12 γόμον χρυσού και αργύρου και λίθου τιμίου και μαργαρίτου, και βυσσίνου και πορφύρας και σηρικού και κοκκίνου, και πάν ξύλον θύϊνον και πάν σκεύος ελεφάντινον και πάν σκεύος εκ ξύλου τιμιωτάτου και χαλκού και σιδήρου και μαρμάρου, 13 και κινάμωμον και άμωμον και θυμιάματα, και μύρον και λίβανον και οίνον και έλαιον και σεμίδαλιν και σίτον και κτήνη και πρόβατα, και ίππων και ρεδών και σωμάτων, και ψυχάς ανθρώπων. 14 και η οπώρα της επιθυμίας της ψυχής σου απώλετο από σού, και πάντα τα λιπαρά και τα λαμπρά απήλθεν από σού, και ουκέτι ου μη αυτά ευρήσεις. 15 οι έμποροι τούτων, οι πλουτήσαντες απ' αυτής, από μακρόθεν στήσονται διά τον φόβον τού βασανισμού αυτής κλαίοντες και πενθούντες, 16 λέγοντες· Ουαί ουαί, η πόλις η μεγάλη, η περιβεβλημένη βύσσινον και πορφυρούν και κόκκινον, και κεχρυσωμένη εν χρυσίω και λίθω τιμίω και μαργαρίταις, ότι μια ώρα ηρημώθη ο τοσούτος πλούτος. 17 και πάς κυβερνήτης και πάς ο επί τόπον πλέων, και ναύται και όσοι την θάλασσαν εργάζονται, από μακρόθεν έστησαν, 18 και έκραζον βλέποντες τον καπνόν της πυρώσεως αυτής, λέγοντες· Τίς ομοία τή πόλει τή μεγάλη; 19 και έβαλον χούν επί τας κεφαλάς αυτών και έκραζον κλαίοντες και πενθούντες, λέγοντες· Ουαί ουαί, η πόλις η μεγάλη, εν ή επλούτησαν πάντες οι έχοντες τα πλοία εν τή θαλάσση εκ της τιμιότητος αυτής· ότι μια ώρα ηρημώθη.

20 Ευφραίνου επ' αυτή, ουρανέ, και οι άγιοι και οι απόστολοι και οι προφήται, ότι έκρινεν ο Θεός το κρίμα υμών εξ αυτής. 21 Καί ήρεν είς άγγελος ισχυρός λίθον ως μύλον μέγαν και έβαλεν εις την θάλασσαν λέγων· Ούτως ορμήματι βληθήσεται Βαβυλών η μεγάλη πόλις, και ου μη ευρεθή έτι. 22 και φωνή κιθαρωδών και μουσικών και αυλητών και σαλπιστών ου μη ακουσθή εν σοί έτι, και πάς τεχνίτης πάσης τέχνης ου μη ευρεθή εν σοί έτι, και φωνή μύλου ου μη ακουσθή εν σοί έτι, 23 και φώς λύχνου ου μη φανή εν σοί έτι, και φωνή νυμφίου και νύμφης ου μη ακουσθή εν σοί έτι· ότι οι έμποροί σου ήσαν οι μεγιστάνες της γής, ότι εν τή φαρμακεία σου επλανήθησαν πάντα τα έθνη, 24 και εν αυτή αίματα προφητών και αγίων ευρέθη και πάντων των εσφαγμένων επί της γής.

Κεφάλαιο Ιθ΄

ΑΠΟΚΑΛΥΨΙΣ ΙΩΑΝΝΟΥ

1 Μετά ταύτα ήκουσα ως φωνήν μεγάλην όχλου πολλού εν τώ ουρανώ λεγόντων· Αλληλούϊα· η σωτηρία και η δόξα και η δύναμις τού Θεού ημών, 2 ότι αληθιναί και δίκαιαι αι κρίσεις αυτού· ότι έκρινε την πόρνην την μεγάλην, ήτις διέφθειρε την γήν εν τή πορνεία αυτής, και εξεδίκησε το αίμα των δούλων αυτού εκ χειρός αυτής. 3 και δεύτερον είρηκαν· Αλληλούϊα· και ο καπνός αυτής αναβαίνει εις τους αιώνας των αιώνων. 4 και έπεσαν οι είκοσι και τέσσαρες πρεσβύτεροι και τα τέσσαρα ζώα και προσεκύνησαν τώ Θεώ τώ καθημένω επί τώ θρόνω λέγοντες· Αμήν, Αλληλούϊα. 5 και φωνή από τού θρόνου εξήλθε λέγουσα· Αινείτε τον Θεόν ημών πάντες οι δούλοι αυτού και οι φοβούμενοι αυτόν, οι μικροί και οι μεγάλοι. 6 Καί ήκουσα ως φωνήν όχλου πολλού και ως φωνήν υδάτων πολλών και ως φωνήν βροντών ισχυρών, λεγόντων· Αλληλούϊα, ότι εβασίλευσε Κύριος ο Θεός ο παντοκράτωρ. 7 χαίρωμεν και αγαλλιώμεθα και δώμεν την δόξαν αυτώ, ότι ήλθεν ο γάμος τού αρνίου, και η γυνή αυτού ητοίμασεν εαυτήν. 8 και εδόθη αυτή ίνα περιβάληται βύσσινον λαμπρόν καθαρόν· το γάρ βύσσινον τα δικαιώματα των αγίων εστί. 9 Καί λέγει μοι· Γράψον, μακάριοι οι εις το δείπνον τού γάμου τού αρνίου κεκλημένοι. και λέγει μοι· Ούτοι οι λόγοι αληθινοί τού Θεού εισι.

10 Καί έπεσα έμπροσθεν των ποδών αυτού προσκυνήσαι αυτώ. και λέγει μοι· Όρα μη· σύνδουλός σού ειμι και των αδελφών σου των εχόντων την μαρτυρίαν Ιησού· τώ Θεώ προσκύνησον· η γάρ μαρτυρία τού Ιησού εστι το πνεύμα της προφητείας. 11 Καί είδον τον ουρανόν ανεωγμένον, και ιδού ίππος λευκός, και ο καθήμενος επ' αυτόν, καλούμενος πιστός και αληθινός, και εν δικαιοσύνη κρίνει και πολεμεί· 12 οι δε οφθαλμοί αυτού ως φλόξ πυρός, και επί την κεφαλήν αυτού διαδήματα πολλά, έχων ονόματα γεγραμμένα, και όνομα γεγραμμένον ό ουδείς οίδεν ει μη αυτός, 13 και περιβεβλημένος ιμάτιον βεβαμμένον εν αίματι, και κέκληται το όνομα αυτού, ο Λόγος τού Θεού. 14 και τα στρατεύματα τα εν τώ ουρανώ ηκολούθει αυτώ επί ίπποις λευκοίς, ενδεδυμένοι βύσσινον λευκόν καθαρόν. 15 και εκ τού στόματος αυτού εκπορεύεται ρομφαία οξεία δίστομος, ίνα εν αυτή πατάσση τα έθνη· και αυτός ποιμανεί αυτούς εν ράβδω σιδηρά· και αυτός πατεί την ληνόν τού οίνου τού θυμού της οργής τού Θεού τού παντοκράτορος. 16 και έχει επί το ιμάτιον και επί τον μηρόν αυτού όνομα γεγραμμένον· βασιλεύς βασιλέων και κύριος κυρίων. 17 Καί είδον ένα άγγελον εστώτα εν τώ ηλίω, και έκραξεν εν φωνή μεγάλη λέγων πάσι τοίς ορνέοις τοίς πετομένοις εν μεσουρανήματι· Δεύτε συνάχθητε εις το δείπνον το μέγα τού Θεού, 18 ίνα φάγητε σάρκας βασιλέων και σάρκας χιλιάρχων και σάρκας ισχυρών και σάρκας ίππων και των καθημένων επ' αυτών, και σάρκας πάντων ελευθέρων τε και δούλων, και μικρών τε και μεγάλων. 19 Καί είδον το θηρίον και τους βασιλείς της γής και τα στρατεύματα αυτών συνηγμένα ποιήσαι τον πόλεμον μετά τού καθημένου επί τού ίππου και μετά τού στρατεύματος αυτού.

20 και επιάσθη το θηρίον και ο μετ' αυτού ψευδοπροφήτης ο ποιήσας τα σημεία ενώπιον αυτού, εν οίς επλάνησε τους λαβόντας το χάραγμα τού θηρίου και τους προσκυνούντας τή εικόνι αυτού· ζώντες εβλήθησαν οι δύο εις την λίμνην τού πυρός την καιομένην εν θείω. 21 και οι λοιποί απεκτάνθησαν εν τή ρομφαία τού καθημένου επί τού ίππου, τή εξελθούση εκ τού στόματος αυτού· και πάντα τα όρνεα εχορτάσθησαν εκ των σαρκών αυτών.

Κεφάλαιο Κ΄

ΑΠΟΚΑΛΥΨΙΣ ΙΩΑΝΝΟΥ

1 Καί είδον άγγελον καταβαίνοντα εκ τού ουρανού, έχοντα την κλείν της αβύσσου και άλυσιν μεγάλην επί την χείρα αυτού. 2 και εκράτησε τον δράκοντα, τον όφιν τον αρχαίον, ός εστι Διάβολος και ο Σατανάς ο πλανών οικουμένην, και έδησεν αυτόν χίλια έτη, 3 και έβαλεν αυτόν εις την άβυσσον, και έκλεισε και εσφράγισε επάνω αυτού, ίνα μη πλανά έτι τα έθνη, άχρι τελεσθή τα χίλια έτη· μετά ταύτα δεί αυτόν λυθήναι μικρόν χρόνον. 4 Καί είδον θρόνους, και εκάθισαν επ' αυτούς, και κρίμα εδόθη αυτοίς, και τας ψυχάς των πεπελεκισμένων διά την μαρτυρίαν Ιησού και διά τον λόγον τού Θεού, και οίτινες ου προσεκύνησαν το θηρίον ούτε την εικόνα αυτού, και ουκ έλαβον το χάραγμα επί το μέτωπον αυτών και επί την χείρα αυτών· και έζησαν και εβασίλευσαν μετά τού Χριστού χίλια έτη· 5 και οι λοιποί των νεκρών ουκ έζησαν έως τελεσθή τα χίλια έτη. αύτη η ανάστασις η πρώτη. 6 μακάριος και άγιος ο έχων μέρος εν τή αναστάσει τή πρώτη· επί τούτων ο δεύτερος θάνατος ουκ έχει εξουσίαν, αλλ' έσονται ιερείς Θεού και τού Χριστού, και βασιλεύσουσι μετ' αυτού χίλια έτη. 7 Καί όταν τελεσθή τα χίλια έτη, λυθήσεται ο Σατανάς εκ της φυλακής αυτού, 8 και εξελεύσεται πλανήσαι τα έθνη τα εν ταίς τέσσαρσι γωνίαις της γής, τον Γώγ και Μαγώγ, συναγαγείν αυτούς εις τον πόλεμον, ών ο αριθμός αυτών ως η άμμος της θαλάσσης. 9 και ανέβησαν επί το πλάτος της γής, και εκύκλευσαν την παρεμβολήν των αγίων και την πόλιν την ηγαπημένην· και κατέβη πύρ εκ τού ουρανού από τού Θεού και κατέφαγεν αυτούς·

10 και ο διάβολος ο πλανών αυτούς εβλήθη εις την λίμνην τού πυρός και τού θείου, όπου και το θηρίον και ο ψευδοπροφήτης, και βασανισθήσονται ημέρας και νυκτός εις τους αιώνας των αιώνων. 11 Καί είδον θρόνον μέγαν λευκόν και τον καθήμενον επ' αυτώ, ού από προσώπου έφυγεν η γη και ο ουρανός, και τόπος ουχ ευρέθη αυτοίς. 12 και είδον τους νεκρούς, τους μεγάλους και τους μικρούς, εστώτας ενώπιον τού θρόνου, και βιβλία ηνοίχθησαν· και άλλο βιβλίον ηνοίχθη, ό εστι της ζωής· και εκρίθησαν οι νεκροί εκ των γεγραμμένων εν τοίς βιβλίοις κατά τα έργα αυτών. 13 και έδωκεν η θάλασσα τους νεκρούς τους εν αυτή, και ο θάνατος και ο άδης έδωκαν τους νεκρούς τους εν αυτοίς, και εκρίθησαν έκαστος κατά τα έργα αυτών. 14 και ο θάνατος και ο άδης εβλήθησαν εις την λίμνην τού πυρός· ούτος ο θάνατος ο δεύτερός εστιν. 15 και εί τις ουχ ευρέθη εν τή βίβλω της ζωής γεγραμμένος, εβλήθη εις την λίμνην τού πυρός.

Κεφάλαιο Κα΄

ΑΠΟΚΑΛΥΨΙΣ ΙΩΑΝΝΟΥ

1 Καί είδον ουρανόν καινόν και γήν καινήν· ο γάρ πρώτος ουρανός και η πρώτη γη απήλθον, και η θάλασσα ουκ έστιν έτι. 2 και την πόλιν την αγίαν Ιερουσαλήμ καινήν είδον καταβαίνουσαν εκ τού ουρανού από τού Θεού, ητοιμασμένην ως νύμφην κεκοσμημένην τώ ανδρί αυτής. 3 και ήκουσα φωνής μεγάλης εκ τού ουρανού λεγούσης· Ιδού η σκηνή τού Θεού μετά των ανθρώπων, και σκηνώσει μετ' αυτών, και αυτοί λαός αυτού έσονται, και αυτός ο Θεός μετ' αυτών έσται, 4 και εξαλείψει απ’ αυτών ο Θεός πάν δάκρυον από των οφθαλμών αυτών, και ο θάνατος ουκ έσται έτι, ούτε πένθος ούτε κραυγή ούτε πόνος ουκ έσται έτι· ότι τα πρώτα απήλθον. 5 Καί είπεν ο καθήμενος επί τώ θρόνω· Ιδού καινά ποιώ πάντα. και λέγει μοι· Γράψον, ότι ούτοι οι λόγοι πιστοί και αληθινοί εισι. 6 και είπέ μοι· Γέγονεν. εγώ το Α και το Ω, η αρχή και το τέλος. εγώ τώ διψώντι δώσω εκ της πηγής τού ύδατος της ζωής δωρεάν. 7 ο νικών, έσται αυτώ ταύτα, και έσομαι αυτώ Θεός και αυτός έσται μοι υιός. 8 τοίς δε δειλοίς και απίστοις και εβδελυγμένοις και φονεύσι και πόρνοις και φαρμακοίς και ειδωλολάτραις και πάσι τοίς ψευδέσι το μέρος αυτών εν τή λίμνη τή καιομένη εν πυρί και θείω, ό εστιν ο θάνατος ο δεύτερος. 9 Καί ήλθεν είς εκ των επτά αγγέλων των εχόντων τας επτά φιάλας, τας γεμούσας των επτά πληγών των εσχάτων, και ελάλησε μετ' εμού λέγων· Δεύρο, δείξω σοι την νύμφην την γυναίκα τού αρνίου.

10 και απήνεγκέ με εν πνεύματι επ' όρος μέγα και υψηλόν. και έδειξέ μοι την πόλιν την αγίαν Ιερουσαλήμ καταβαίνουσαν εκ τού ουρανού από τού Θεού, 11 έχουσαν την δόξαν τού Θεού· ο φωστήρ αυτής όμοιος λίθω τιμιωτάτω, ως λίθω ιάσπιδι κρυσταλλίζοντι· 12 έχουσα τείχος μέγα και υψηλόν, έχουσα πυλώνας δώδεκα, και επί τοίς πυλώσιν αγγέλους δώδεκα, και ονόματα επιγεγραμμένα, ά εστιν ονόματα των δώδεκα φυλών των υιών Ισραήλ. 13 απ' ανατολών πυλώνες τρεις, και από βορρά πυλώνες τρεις, και από νότου πυλώνες τρεις, και από δυσμών πυλώνες τρεις. 14 και το τείχος της πόλεως έχον θεμελίους δώδεκα, και επ' αυτών δώδεκα ονόματα των δώδεκα αποστόλων τού αρνίου. 15 Καί ο λαλών μετ' εμού είχε μέτρον κάλαμον χρυσούν, ίνα μετρήση την πόλιν και τους πυλώνας αυτής και το τείχος αυτής. 16 και η πόλις τετράγωνος κείται, και το μήκος αυτής ίσον και το πλάτος. και εμέτρησε την πόλιν τώ καλάμω επί σταδίους δώδεκα χιλιάδων· το μήκος και το πλάτος και το ύψος αυτής ίσα εστί. 17 και εμέτρησε το τείχος αυτής εκατόν τεσσαράκοντα τεσσάρων πηχών, μέτρον ανθρώπου, ό εστιν αγγέλου. 18 και ήν η ενδόμησις τού τείχους αυτής ίασπις, και η πόλις χρυσίον καθαρόν, όμοιον υάλω καθαρώ. 19 οι θεμέλιοι τού τείχους της πόλεως παντί λίθω τιμίω κεκοσμημένοι· ο θεμέλιος ο πρώτος ίασπις, ο δεύτερος σάπφειρος, ο τρίτος χαλκηδών, ο τέταρτος σμάραγδος,

20 ο πέμπτος σαρδόνυξ, ο έκτος σάρδιον, ο έβδομος χρυσόλιθος, ο όγδοος βήρυλλος, ο ένατος τοπάζιον, ο δέκατος χρυσόπρασος, ο ενδέκατος υάκινθος, ο δωδέκατος αμέθυστος. 21 και οι δώδεκα πυλώνες δώδεκα μαργαρίται· ανά είς έκαστος των πυλώνων ήν εξ ενός μαργαρίτου. και η πλατεία της πόλεως χρυσίον καθαρόν ως ύαλος διαυγής. 22 Καί ναόν ουκ είδον εν αυτή· ο γάρ Κύριος ο Θεός ο παντοκράτωρ ναός αυτής εστι, και το αρνίον. 23 και η πόλις ου χρείαν έχει τού ηλίου ουδέ της σελήνης ίνα φαίνωσιν αυτή· η γάρ δόξα τού Θεού εφώτισεν αυτήν, και ο λύχνος αυτής το αρνίον. 24 και περιπατήσουσι τα έθνη διά τού φωτός αυτής, και οι βασιλείς της γής φέρουσι την δόξαν και την τιμήν αυτών εις αυτήν, 25 και οι πυλώνες αυτής ου μη κλεισθώσιν ημέρας· νύξ γάρ ουκ έσται εκεί· 26 και οίσουσι την δόξαν και την τιμήν των εθνών εις αυτήν. 27 και ου μη εισέλθη εις αυτήν πάν κοινόν και ο ποιών βδέλυγμα και ψεύδος, ει μη οι γεγραμμένοι εν τώ βιβλίω της ζωής τού αρνίου.

Κεφάλαιο Κβ΄

ΑΠΟΚΑΛΥΨΙΣ ΙΩΑΝΝΟΥ

1 Καί έδειξέ μοι ποταμόν ύδατος ζωής λαμπρόν ως κρύσταλλον, εκπορευόμενον εκ τού θρόνου τού Θεού και τού αρνίου. 2 εν μέσω της πλατείας αυτής και τού ποταμού εντεύθεν και εκείθεν ξύλον ζωής, ποιούν καρπούς δώδεκα, κατά μήνα έκαστον αποδιδούν τον καρπόν αυτού, και τα φύλλα τού ξύλου εις θεραπείαν των εθνών. 3 και πάν κατάθεμα ουκ έσται έτι· και ο θρόνος τού Θεού και τού αρνίου εν αυτή έσται, και οι δούλοι αυτού λατρεύσουσιν αυτώ 4 και όψονται το πρόσωπον αυτού, και το όνομα αυτού επί των μετώπων αυτών. 5 και νύξ ουκ έσται έτι, και ου χρεία λύχνου και φωτός ηλίου, ότι Κύριος ο Θεός φωτιεί αυτούς, και βασιλεύσουσιν εις τους αιώνας των αιώνων. 6 Καί λέγει μοι· Ούτοι οι λόγοι πιστοί και αληθινοί, και ο Κύριος ο Θεός των πνευμάτων των προφητών απέστειλε τον άγγελον αυτού δείξαι τοίς δούλοις αυτού ά δεί γενέσθαι εν τάχει. 7 και ιδού έρχομαι ταχύ. μακάριος ο τηρών τους λόγους της προφητείας τού βιβλίου τούτου. 8 Καγώ Ιωάννης ο ακούων και βλέπων ταύτα. και ότε ήκουσα και έβλεψα, έπεσα προσκυνήσαι έμπροσθεν των ποδών τού αγγέλου τού δεικνύοντός μοι ταύτα. 9 και λέγει μοι· Όρα μη· σύνδουλός σού ειμι και των αδελφών σου των προφητών και των τηρούντων τους λόγους τού βιβλίου τούτου· τώ Θεώ προσκύνησον.

10 Καί λέγει μοι· Μή σφραγίσης τους λόγους της προφητείας τού βιβλίου τούτου· ο καιρός γάρ εγγύς εστιν. 11 ο αδικών αδικησάτω έτι, και ο ρυπαρός ρυπαρευθήτω έτι, και ο δίκαιος δικαιοσύνην ποιησάτω έτι, και ο άγιος αγιασθήτω έτι. 12 Ιδού έρχομαι ταχύ, και ο μισθός μου μετ' εμού, αποδούναι εκάστω ως το έργον έσται αυτού. 13 εγώ το Α και το Ω, ο πρώτος και ο έσχατος, αρχή και τέλος. 14 Μακάριοι οι ποιούντες τας εντολάς αυτού, ίνα έσται η εξουσία αυτών επί το ξύλον της ζωής, και τοίς πυλώσιν εισέλθωσιν εις την πόλιν. 15 έξω οι κύνες και οι φαρμακοί και οι πόρνοι και οι φονείς και οι ειδωλολάτραι και πάς ο φιλών και ποιών ψεύδος. 16 Εγώ Ιησούς έπεμψα τον άγγελόν μου μαρτυρήσαι υμίν ταύτα επί ταίς εκκλησίαις. εγώ ειμι η ρίζα και το γένος Δαυίδ, ο αστήρ ο λαμπρός ο πρωϊνός. 17 Καί το Πνεύμα και η νύμφη λέγουσιν· Έρχου. και ο ακούων ειπάτω· Έρχου. και ο διψών ερχέσθω, και ο θέλων λαβέτω ύδωρ ζωής δωρεάν. 18 Μαρτυρώ εγώ παντί τώ ακούοντι τους λόγους της προφητείας τού βιβλίου τούτου· εάν τις επιθή επί ταύτα, επιθήσει ο Θεός επ' αυτόν τας πληγάς τας γεγραμμένας εν τώ βιβλίω τούτω· 19 και εάν τις αφέλη από των λόγων τού βιβλίου της προφητείας ταύτης, αφελεί ο Θεός το μέρος αυτού από τού ξύλου της ζωής και εκ της πόλεως της αγίας, των γεγραμμένων εν τώ βιβλίω τούτω.

20 Λέγει ο μαρτυρών ταύτα· Ναί έρχομαι ταχύ. Αμήν, ναί έρχου, Κύριε Ιησού. 21 Η χάρις τού Κυρίου Ιησού Χριστού μετά πάντων των αγίων· αμήν.

Η ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ ΜΕ ΜΟΝΟΤΟΝΙΚΟΥΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΕΣ

Κείμενο: «http://users.otenet.gr/~gmcr/bible/Contents.htm»

Κατασκευή για «http://www.apologitis.com/»

Βασιλεύς Αλκίνοος, Νήσος Φαιάκων, © 1999 - 2004

Η Καινή Διαθήκη σε πολυτονικούς χαρακτήρες

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

1.

Κατά ΜΑΤΘΑΙΟΝ

α΄,β΄,γ΄,δ΄,ε΄,στ΄,ζ΄,η΄,θ΄,ι΄,ια΄,ιβ΄,ιγ΄,ιδ΄,ιε΄,ιστ΄,ιζ΄,ιη΄,ιθ΄,κ΄,κα΄,κβ΄,κγ΄,κδ΄,κε΄,κστ΄,κζ΄,κη΄

2.

Κατά ΜΑΡΚΟΝ

α΄,β΄,γ΄,δ΄,ε΄,στ΄,ζ΄,η΄,θ΄,ι΄, ια΄,ιβ΄,ιγ΄,ιδ΄,ιε΄,ιστ΄

3.

Κατά ΛΟΥΚΑΝ

α΄,β΄,γ΄,δ΄,ε΄,στ΄,ζ΄,η΄,θ΄,ι΄,ια΄,ιβ΄,ιγ΄,ιδ΄,ιε΄,ιστ΄,ιζ΄,ιη΄,ιθ΄,κ΄,κα΄,κβ΄,κγ΄,κδ΄

4.

Κατά ΙΩΑΝΝΗΝ

α΄,β΄,γ΄,δ΄,ε΄,στ΄,ζ΄,η΄,θ΄,ι΄,ια΄,ιβ΄,ιγ΄,ιδ΄,ιε΄,ιστ΄,ιζ΄,ιη΄,ιθ΄,κ΄,κα΄

5.

Πράξεις των ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ

α΄,β΄,γ΄,δ΄,ε΄,στ΄,ζ΄,η΄,θ΄,ι΄,ια΄,ιβ΄,ιγ΄,ιδ΄,ιε΄,ιστ΄,ιζ΄,ιη΄,ιθ΄,κ΄,κα΄,κβ΄,κγ΄,κδ΄,κε΄,κστ΄,κζ΄,κη΄

6.

ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ ΠΑΥΛΟΥ

Προς Ρωμαίους α΄,β΄΄,γ΄,δ΄,ε΄,στ΄,ζ΄,η΄,θ΄,ι΄, ια΄,ιβ΄,ιγ΄,ιδ΄,ιε΄,ιστ΄

Προς Κορινθίους Α΄ α΄,β΄,γ΄,δ΄,ε΄,στ΄,ζ΄,η΄,θ΄,ι΄, ια΄,ιβ΄,ιγ΄,ιδ΄,ιε΄,ιστ΄

Προς Κορινθίους Β΄ α΄,β΄,γ΄,δ΄,ε΄,στ΄,ζ΄,η΄,θ΄,ι΄,ια΄,ιβ΄,ιγ΄

Προς Γαλάτας α΄,β΄,γ΄,δ΄,ε΄,στ΄

Προς Εφεσίους α΄,β΄,γ΄,δ΄,ε΄,στ΄

Προς Φιλιππησίους α΄,β΄,γ΄,δ΄

Προς Κολοσσαείς α΄,β΄,γ΄,δ΄

Προς Θεσσαλονικείς Α΄ α΄,β΄,γ΄,δ΄,ε΄

Προς Θεσσαλονικείς Β΄ α΄,β΄,γ΄

Προς Τιμόθεον Α΄ α΄,β΄,γ΄,δ΄,ε΄,στ΄

Προς Τιμόθεον Β΄ α΄,β΄,γ΄,δ΄

Προς Φιλήμονα

Προς Τίτον α΄,β΄,γ΄

Προς Εβραίους α΄,β΄,γ΄,δ΄,ε΄,στ΄,ζ΄,η΄,θ΄,ι΄, ια΄,ιβ΄,ιγ΄

7.

7 ΚΑΘΟΛΙΚΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ

Ιακώβου, α΄,β΄,γ΄,δ΄,ε΄

Πέτρου Α΄ α΄,β΄,γ΄,δ΄,ε΄

Πέτρου Β΄ α΄,β΄,γ΄

Ιωάννου Α΄ α΄,β΄,γ΄,δ΄,ε΄

Ιωάννου Β΄

Ιωάννου Γ΄

Ιούδα

8.

ΑΠΟΚΑΛΥΨΙΣ ΙΩΑΝΝΟΥ

α΄,β΄,γ΄,δ΄,ε΄,στ΄,ζ΄,η΄,θ΄,ι,ια΄,ιβ΄,ιγ΄,ιδ΄,ιε΄,ιστ΄,ιζ΄,ιη΄,ιθ΄,κ΄,κα΄,κβ΄

ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ

Κεφάλαιο α΄

Κεφάλαιο β΄

ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ

Κεφάλαιο γ΄

ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ

Κεφάλαιο δ΄

ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ

Κεφάλαιο ε΄

ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ

Κεφάλαιο στ΄

ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ

Κεφάλαιο ζ΄

ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ

Κεφάλαιο η΄

ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ

Κεφάλαιο θ΄

ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ

Κεφάλαιο Ι΄

ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ

Κεφάλαιο Ια΄

ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ

Κεφάλαιο Ιβ΄

ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ

Κεφάλαιο Ιγ΄

ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ

Κεφάλαιο Ιδ΄

ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ

Κεφάλαιο Ιε΄

ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ

Κεφάλαιο Ιστ΄