ΤΡΑΝΤΑΧΤΕΣ ΑΠΑΤΕΣ & ΜΕΡΟΛΗΨΙΕΣ ΕΚΟΥΣΙΕΣ ή ΑΚΟΥΣΙΕΣ ΝΕΟΕΘΝΙΚΩΝ & ΑΘΕΩΝ ΑΡΧΑΙΟΛΑΤΡΩΝ

ΠΡΟΣ ΕΚΑΤΟΜΒΗ Γ΄

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΤΟΥ 1ου μ.Χ. ΑΙΩΝΟΣ

Βίντεο. Μέγεθος: 72Kb - Διάρκεια: 39΄΄

-Κείνο που είναι το μεγάλο λάθος είναι ότι δεν υπάρχει... (Γεώργιος Τσαγκρινός, Φυσικός διευθυντής του περιοδικού Ιχώρ)

-Μα με διακόπτεις...(Άδωνις Γεωργιάδης)

-Μα σε διακόπτω επειδή λέω αλήθειες...

-Ε πώς θα ολοκληρώσω;

-Δεν υπάρχει ευαγγέλιο του 1ου αιώνα, δεν υπάρχει ευαγγέλιο γραμμένο στον 1ο αιώνα. Υπάρχει κ. Άδωνη;

-Βεβαίως όχι.

-Υπάρχει; βεβαίως όχι! Πού ’ ντο λοιπόν;

-Αν με αφήσεις να ολοκληρώσω θα απαντήσω. Αλλά αν με διακόπτεις...

-Και θα σε διακόψω...πες μας λοιπόν ποιος ευαγγελιστής...

-Θέλω να μιλήσω 3 λεπτά...

-Στο συγκεκριμένο όμως, στο συγκεκριμένο. Ποιος ευαγγελιστής έγραψε τα ευαγγέλια.

-Θα πω αυτά που θέλω εγώ.

-Ποιος ευαγγελιστής έγραψε τα ευαγγέλια. Δεν θα ξεφεύγετε. Δεν θα ξεφεύγετε μια ζωή. Ποιος ευαγγελιστής έγραψε τα ευαγγέλια.

-Επανέρχομαι

-Ποιος ευαγγελιστής έγραψε τα ευαγγέλια.

-Θα απαντήσει (Δημοσιογράφος)

-Ξεφεύγουνε. Ποιος ευαγγελιστής έγραψε τα ευαγγέλια. (Πηγή:  Τηλεοπτικός Σταθμός Alter, εκπομπή οι Πύλες του Ανεξήγητου, Σάββατο 06/05/2006)

Μυθοπλάστης: Γεώργιος Τσαγκρινός

Απάντηση: Εδώ

ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ, ΑΠΙΣΤΟΙ ή ΑΘΕΟΙ

Βίντεο. Μέγεθος: 77Kb - Διάρκεια: 28΄΄ : Γιατί βλέπουμε ότι επιτέλους ξεκίνησε η συζήτηση. Δεν είμαστε αντιχριστιανοί, και όπως πολύ σωστά είπες ούτε άπιστοι, ούτε άθεοι. (Δημήτριος Ιατρόπουλος, ποιητής - δημοσιογράφος)

-Ναι είναι ανόητο. (Χαρδαβέλλας, Δημοσιογράφος)

-Όμως πρέπει κάποτε να μιλήσουμε για την ταμπακέρα, δηλαδή όλα αυτά που συζητάμε, κάθονται πάνω στα περίφημα 4 ευαγγέλια. Οτιδήποτε συζητάμε. Είτε μιλάμε για ιστορικά στοιχεία, εντός εισαγωγικών, είτε για θεολογικά, είτε για οποιαδήποτε... έτσι; όλα είναι πάνω κει, μα η ταμπακέρα είναι κει.  (Πηγή: Τηλεοπτικός Σταθμός Alter, εκπομπή οι Πύλες του Ανεξήγητου, 06/05/2006)

Μυθοπλάστης: Δημήτριος Ιατρόπουλος

ΠΟΙΑ ΝΑΖΑΡΕΤ;

Βίντεο. Μέγεθος: 56Kb - Διάρκεια: 19΄΄ : Γιατί ο Ιωάννης και ο Μάρκος δεν το αναφέρουν. Πέστε μου γιατί; Ποια είναι η Ναζαρέτ; Είναι υπαρκτή η Ναζαρέτ; (Δημήτριος Ιατρόπουλος, ποιητής - δημοσιογράφος)

-Η Ναζαρέτ καταστράφηκε... (Ευστάθιος Θεοδόσης, Οικονομολόγος Εκπρόσωπος Ελ. Ινστιτούτου Βιβλικής Έρευνας)

-Τι ήταν η Ναζαρέτ; Ποια καταστράφηκε! (ειρωνεία)

-...κατά την εξέγερση του 70 (μ.Χ.). Όταν λοιπόν ξαναχτίσθηκε...

-Ξέρετε τι σημαίνει Ναζήρ;

-...βγήκαν οι «έξυπνοι» και είπαν ότι δεν υπάρχει Ναζαρέτ. Αν είναι ποτέ δυνατόν!

-Ποιοι έξυπνοι; (αμφιβολία-ειρωνεία). Απ’ το λάθος που έκαναν ...(ακατανόητο)

-Είμαστε εκτός θέματος. (Πηγή: Τηλεοπτικός Σταθμός Alter, εκπομπή οι Πύλες του Ανεξήγητου, 06/05/2006)

Μυθοπλάστης: Δημήτριος Ιατρόπουλος

Απάντηση: Εδώ

ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΘΕΙΟ & ΠΙΣΤΗ - ΕΡΕΥΝΑ ΑΣΥΜΒΑΤΕΣ

Βίντεο. Μέγεθος: 153Kb - Διάρκεια: 39΄΄

-Να ολοκληρώσει και θα απαντήσει στο ερώτημα. Θα βάλω εγώ το ερώτημα. Θα βάλω το ερώτημα του κ. Τσαγκρινού (Χαρδαβέλλας Δημοσιογράφος)

-Για να επανέλθω. Όλη η ιστορία με τα απόκρυφα ευαγγέλια και τα κανονικά ευαγγέλια, για όσους πιστεύουν στον Χριστιανισμό, έχει λυθεί στην πρώτη Οικουμενική Σύνοδο. Εκείνη την εποχή, ακριβώς γιατί ο χριστιανισμός έβγαινε από μια πορεία των πρώτων αιώνων, που το χριστιανικό δόγμα δεν είχε διαμορφωθεί, και δεν είχε διαμορφωθεί για πολλούς λόγους, μεταξύ των οποίων και οι διωγμοί, κάθισαν οι πρώτοι αυτοί χριστιανοί στην Νίκαια της Βιθυνίας και συναποφάσισαν ποιο είναι το κανονικό ευαγγέλιο και ποιο ήταν το μη κανονικό. (Άδωνις Γεωργιάδης, Ιστορικός Φιλόλογος)

-Άρα δεν ήταν θείο, άρα δεν ήταν θείο...

-Για όσους πιστεύουν...

-... άρα δεν ήταν θείο, άρα δεν ήταν θείο.

-...να ολοκληρώσω; Για μας που πιστεύουμε κ. Τσαγκρινέ

-Άρα δεν ήταν θείο.

-... έγινε τη θείη βουλήση.

-Α πιστός είστε; είστε πιστός; Γιατί προηγουμένως είπατε ότι είστε επιστήμων...

-Εγώ σας είπα και σας ξαναλέω....

-Είπατε «ερευνάτε τας γραφάς». Τώρα είστε πιστός;

-Φυσικά ερευνώ.

-Πιστός ή ερευνάτε τας γραφάς;

-Φυσικά ερευνούμε.

-Πιστός ή ερευνάτε τας γραφάς;

-Φυσικά ερευνούμε.

-Πιστός ή ερευνάτε τας γραφάς;

-Μα δεν αποκλείει το ένα το άλλο.

-Πιστός ή ερευνάτε τας γραφάς;

-Δεν αποκλείει το ένα το άλλο.

-Πιστός .. αλήθεια;

-Βεβαίως!

-Δεν υπάρχει στην έρευνα πιστός. Πιστός και έρευνα δεν υπάρχει. (Πηγή:  Τηλεοπτικός Σταθμός Alter, εκπομπή οι Πύλες του Ανεξήγητου, Σάββατο 06/05/2006)

Μυθοπλάστης: Γεώργιος Τσαγκρινός

Απάντηση: Εδώ

Ο ΙΟΥΔΑΣ ΔΕΝ ΚΡΕΜΑΣΤΗΚΕ. ΒΓΗΚΑΝ ΤΑ ΣΠΛΑΧΝΑ ΤΟΥ ΕΞΩ.

Βίντεο. Μέγεθος: 174Kb - Διάρκεια: 1΄14΄΄

-Τέσσερα λεπτά μόνο. Επειδή μεγαλώσαμε από μικρά παιδιά με τον Ιούδα προδότη που φίλησε τον Χριστό και που απελθών απήγξατο και κρεμάστηκε. Και αυτό ξέρουμε όλοι και δεν υπάρχει χριστιανός Ορθόδοξος και γενικά που να μην ξέρει αυτό. Θέλω μόνο να θυμίσω, μιλώντας για το μπάχαλο των Ευαγγελίων που είναι εντελώς αναξιόπιστες πηγές και όμως διαμόρφωσαν μια ολόκληρη ανθρωπότητα και πρέπει όλα αυτά σιγά σιγά να αρχίσουμε να τα βλέπουμε με καθαρή ματιά και με αγάπη προς το αντικείμενο αν θέλεις. Το πως πέθανε ο Ιούδας. Ο Ματθαίος στο 27,5 μας λέει ότι ο Ιούδας κρεμάστηκε. Από κει λοιπόν το ξέρουμε...(Δημήτριος Ιατρόπουλος, ποιητής συγγραφέας)

-Μετά είμαι εγώ έχω την απάντηση. (Ευστάθιος Θεοδόσης, Οικονομολόγος Εκπρόσωπος Ελ. Ινστιτούτου Βιβλικής Έρευνας)

-Σε παρακαλώ καταντάς αγενής.

-Πάμε σας παρακαλώ πάρα πολύ. (Χαρδαβέλλας, Δημοσιογράφος)

-Αμέσως λοιπόν, στις πράξεις των Αποστόλων, στο 1,18, μαθαίνουμε ότι ο Ιούδας άνοιξε τα εντόσθια του δεν κρεμάστηκε και χύθηκαν έξω τα άντερά του. Ο Μάρκος μας λέει ότι ο Ιούδας ήταν παρόν μετά την Ανάσταση ανάμεσα στους 12 μαθητές και ο Παύλος ο μέγας απόστολος των Εθνών μας λέει ότι τίποτα από όλα αυτά δεν αληθεύει.

-Μάλιστα...

-Πες μου σε παρακαλώ...

-Υπάρχουν αυτές οι αντιφάσεις, το ξέρω...

-Δεν υπάρχει αντίφαση.

-Υπάρχουν αντιφάσεις τα οποία...

-Έχω την απάντηση...

-Θα τα δούμε. Πάμε σε ένα διαφημιστικό...  (Πηγή: Τηλεοπτικός Σταθμός Alter, εκπομπή οι Πύλες του Ανεξήγητου, 06/05/2006)

Μυθοπλάστης: Δημήτριος Ιατρόπουλος

Απάντηση: Εδώ

Ο ΑΠΟΛΟΓΗΤΗΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΔΩΝΙΣ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ

(Δημήτριος Ιατρόπουλος, Τηλεοπτικός Σταθμός Alter, Σάββατο 06/05/2006)

Βίντεο. Μέγεθος: 90Kb - Διάρκεια: 32΄΄ :

-...οι Ινδοί μας έχουνε γραμμένους. (Δημήτριος Ιατρόπουλος, ποιητής)

-Όποιοι θέλουν να βρουν στα απόκρυφα ευαγγέλια στοιχεία για να αμφισβητήσουν τον Χριστιανισμό, βεβαίως και θα τα βρουν, όπως και σε πολλά άλλα κείμενα. Όσοι από την άλλη πλευρά είναι Χριστιανοί πιστοί και θεωρούν ότι αυτή τους η πίστη δεν βάλλεται από τίποτα, είναι απολύτως βέβαιο ότι θα βρουν απαντήσεις στα κανονικά ευαγγέλια και σε αυτά που λέγονται στα απόκρυφα...(Άδωνις Γεωργιάδης, Ιστορικός - Φιλόλογος)

-Σαν τον απολογητή στο Ιντερνέτ.

-Λοιπόν, εντάξει, ο καθένας...εγώ δεν θα μπω σε προσωπικούς χαρακτηρισμούς ...

-Εσύ άλλο (εννοείς;).

- Εσείς γιατί... [ακατανόητο]. Σας είπα εγώ τίποτα;

-Όχι για σένα.

-Αλλά τι μου λες;

-Εσύ είσαι ο Απολογητής;

-Λέω ποια είναι η θέση.

-Ψάχνω να βρω ποιοι είναι!

-Μα μου λες ψάχνεις αν είναι απολογητής. Λέω ποια είναι η θέση.(Πηγή: Τηλεοπτικός Σταθμός Alter, εκπομπή οι Πύλες του Ανεξήγητου, 06/05/2006)

Μυθοπλάστης: Δ. Ιατρόπουλος

Απάντηση:  Εδώ

Η ΑΝΑΒΙΩΣΗ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ

Η αναβίωση της Αρχαίας Ελληνικής Θρησκείας, Γιάννης Σπυρόπουλος, Ρ. Αναστασάκης, Μ. Βερέττας, Μ. Δημόπουλος, Μ. Καλόπουλος. Μ. Κιουλαφά, Π. Μαρίνης, Χ. Μήνη, Στ. Μυτιληναίος, Γ. Σπυρόπουλος, Ο. Τουτουνζή, Γ. Τσαγκρινός, Εισαγωγή Εύα Αυλίδου, Εκδόσεις Αρχέτυπο, Έκδοση Α΄ Απρίλιος 2002, Θεσσαλονίκη

Μυθοπλάστες: Γιάννης Σπυρόπουλος, Ρ. Αναστασάκης, Μ. Βερέττας, Μ. Δημόπουλος, Μ. Καλόπουλος. Μ. Κιουλαφά, Π. Μαρίνης, Χ. Μήνη, Στ. Μυτιληναίος, Γ. Σπυρόπουλος, Ο. Τουτουνζή, Γ. Τσαγκρινός

Απάντηση: Εδώ

ΑΡΧΑΙΟ ΥΠΕΡΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΟ ΠΑΛΛΑΔΙΟ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ

Μελετώντας λοιπόν την θεογονία με τις Τιτανομαχίες, τις Γιγαντομαχίες, από εκείνη όμως την θέση που επιτρέπουν τα σύγχρονα τεχνολογικά και επιστημονικά κριτήρια, θα δούμε ότι είναι σχεδόν αδύνατον, να παραβλέψουμε ότι η πανάρχαια πληροφορία η οποία έφτασε σε εμάς ως μύθος, μας διηγείται ουσιαστικά γεγονότα και καταστάσεις όπως εκείνοι οι πόλεμοι, οι οποίοι δεν συνέβησαν μέσα στην φαντασία του συγγραφέα, αλλά συνέβησαν πραγματικά και αφορούν γιγαντιαίες συγκρούσεις δυνάμεων, τις οποίες σήμερα εμείς θα τολμούσαμε να χαρακτηρίσουμε ως παγκόσμιες, πυρηνικές ή και διαστημικές!

Στην αρχαία ιστορία λοιπόν πολλών λαών, είναι καταγεγραμμένη με τον ανάλογο τρόπο πάντα, η ίδια πληροφορία η οποία δηλώνει την τότε ύπαρξη ενός τουλάχιστον πολιτισμού που περιγράφεται με υπερτεχνολογικές δυνατότητες, ίχνη του οποίου ίσως να μην υπάρχουν σήμερα μόνο μέσα στον γραπτό ή τον προφορικό λόγο, αλλά και σε εκείνον τον τόπο, όπου η πολιτισμική διάβρωση δεν μπόρεσε να εξαφανίσει. Δηλαδή στο διάστημα!

Παρακολουθώντας λοιπόν τις παρακάτω περιγραφές, ως σημαντική πληροφορία, μπορούμε να αντιληφθούμε την ύπαρξη εκείνου του πολιτισμού, με όλα τα τεχνολογικά του θαύματα, τα οποία μέχρι σήμερα διεκδικούσαν την ταυτότητα της φαντασίας και του παραμυθιού, επειδή οι καταγραφείς της ιστορίας τους στερούνταν το συγκριτικό μέγεθος το οποίο παρέχει η σημερινή εποχή. (Πηγή: Ελευθέριος Σαραγάς, περιοδικό Ιχώρ, τεύχος 14, άρθρο «Ο Γίγας Παλλάς το Παλλάδιον και η Παλλάς Αθηνά», σσ. 71-72)

ΗΣΙΟΔΟΥ ΘΕΟΓΟΝΙΑ

Σήμερα μεταξύ των αρχαίων αγαλμάτων της Αθηνάς συμπεριλαμβάνονται και εκείνα τα αγάλματα της τα οποία αποκαλούνται Παλλάδια...

Πίστευαν ότι τα Παλλάδια έπεφταν από τον ουρανό, και ότι το αληθινό ήταν ένα, το οποίο κατασκεύασαν και φιλοτέχνησαν η ίδια η Αθηνά μαζί με τον Δία, ενώ όλα τα άλλα ήταν αντίγραφα παρά το γεγονός ότι διατηρούσαν τις ιδιότητες του αυθεντικού. Πάντα γίνονταν πολύς αγώνας ώστε να αποκτηθεί κάποια πόλη Παλλάδιο, έτσι λοιπόν τα τιμούσαν ιδιαίτερα.

Ο Οδυσσέας και ο Διομήδης άρπαξαν κρυφά το Παλλάδιο το οποίο υπήρχε στην Τροία, δώρο που έριξε ο Ζευς σ’ αυτήν ώστε να έχει την προστασία του, κάνοντας τους Τρώες να ανησυχούν για την τύχη τους...

...Η πεποίθηση ότι το Παλλάδιο το έστελνε ο Δίας από τον ουρανό, δηλαδή ότι αυτό έπεφτε από τον ουρανό, κατ’ επέκταση ότι αυτό ερχόνταν από το πουθενά, δηλώνει σε εμάς ότι αυτό είχε την ιδιότητα να εμφανίζεται και να υλοποιείται εκ του μηδενός!

Φαίνεται πάλι ότι δεν είναι τυχαίο ότι η θεά Παλλάδα Αθηνά είχε την ιδιότητα να παρουσιάζεται!

...η ιδιότητα αυτή της Παλλάδος Αθηνάς, να παρουσιάζεται, έχει άμεση σχέση με την ιδιότητα που είχε το Παλλάδιο να εμφανίζεται εκ του μηδενός, κάτι το οποίο καταγράφηκε στην ιστορία του μύθου, ως πτώση από τον ουρανό. (Πηγή: Ελευθέριος Σαραγάς, περιοδικό Ιχώρ, τεύχος 14, άρθρο «Ο Γίγας Παλλάς το Παλλάδιον και η Παλλάς Αθηνά», σσ. 71-72)

Μυθοπλάστης: Ελευθέριος Σαραγάς

Απάντηση: Εδώ

ΕΝΑ («ΑΚΟΜΗ») ΒΙΒΛΙΚΟ ΨΕΜΑ. ΔΑΒΙΔ & ΓΟΛΙΑΘ. «Ο ΜΥΘΟΣ ΚΑΤΑΡΡΕΕΙ»

ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΣΥΓΚΡΙΤΟΙ «ΣΕ ΟΛΑ», ΑΔΥΝΑΤΟΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΙ ΜΠΟΥΜΠΟΥΝΕΣ

Βίντεο, Μέγεθος: 55Kb - Διάρκεια: 1΄ 19΄΄. Να πω για ακόμη μια φορά, δεν είναι δυνατόν αυτοί οι αρχαίοι πρόγονοι να είναι, ασύγκριτοι στα μαθηματικά, αξεπέραστοι στις επιστήμες, ασύγκριτοι στις τέχνες και να είναι στα θρησκευτικά μπουμπούνες, δεν γίνεται. (Γεώργιος Τσαγκρινός)

-Μάλιστα (Δημοσιογράφος). (Πηγή: Τηλεοπτικός Σταθμός Alter, Οι Πύλες του Ανεξήγητου, 18/02/2006)

Μυθοπλάστης: Γεώργιος Τσαγκρινός

Απάντηση: Εδώ

Η ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΘΕΩΝ & Η ΦΑΝΤΑΣΙΑ ΤΟΥ ΔΑΥΛΟΥ

Δεξιά:  Kάλυψις σύγχρονου «άρματος» (πυραύλου) με «ομίχλη» πριν την απογείωση (Πηγή: Δαυλός, τεύχος 235, σελ. 15129, Iωάννης Λάζαρης, Mηχανολόγος μηχανικός E.M.Π., Αντισυνταγματάρχης Tεχνικού Σώματος, http://www.geocities.com/ilazaris/index.html)

Αυτό που καταφέρνει να επιτύχει ο ποιητής είναι η με αριστοτεχνικό τρόπο «σύγκληση» δύο εποχών: της εποχής που εξελίσσεται το έπος (2η χιλιετία ή κατ’ 4η χιλιετία π.Χ.) και της εποχής των θεών (10η περίπου χιλιετία π.Χ.) (Πηγή: Δαυλός, τεύχος 235, σελ. 15129)

H TEXNOΛOΓIA TΩN ΘEΩN. Τα σημερινά επιτεύγματα επιτρέπουν μια άλλη ερμηνεία των Ομηρικών περιγραφών της ισχύος των Ολυμπίων. ΤΑ ΙΠΤΑΜΕΝΑ «ΑΡΜΑΤΑ» της ΗΛΙΑΔΑΣ. (Πηγή: Δαυλός, τεύχος 235, σελ. 15129)

Εντύπωση προκαλεί η ανάγκη των θεών για την χρήση τεχνολογικού εξοπλισμού. Οι Έλληνες θεοί δεν έκαναν θαύματα. Παντού υπήρχαν οι θεοί, πουθενά δεν συνέβαινε όμως τίποτα το υπερφυσικό. Ότι και αν ήθελαν να κάνουν χρησιμοποιούσαν κάποια ανάλογη συσκευή. Ήθελαν να γίνουν αόρατοι, έπαιρναν την περικεφαλαία, ήθελαν να ταξιδέψουν έπαιρνα τα άρματά τους, κατά κανόνα ιπτάμενα. Ο Ποσειδώνας εκτός από άρμα χρησιμοποιούσε και θαλάσσιο σκάφος, ο δ’ Ερμής πέδιλο. Πάντα όμως εχρειάζοντο κάτι, πάντα είχαν ανάγκη από κάποιο μέσο. ...

Μια σημαντική παρατήρηση ακόμη, που πρέπει να γίνει, είναι ότι την τεχνολογία των θεών δεν την άγγιζαν ποτέ οι θνητοί. Στα άρματα για παράδειγμα, που χρησιμοποιούσαν οι θεοί για τις μετακινήσεις τους, δεν έμπαιναν θνητοί. Μπορεί να έχει επιτευχθεί στην Ιλιάδα η αρμονική συνεύρεση των δύο κόσμων, του κόσμου των θεών και του κόσμου των θνητών, αλλά η τεχνολογία των θεών αφορούσε μόνο σ’ αυτούς και ήταν μόνο για δική τους χρήση. (Πηγή: Δαυλός τεύχος 235, σελ. 15130)

Aν θεωρηθούν φαντασιώσεις τότε πρόκειται για αρρωστημένες φαντασιώσεις (Πηγή: Δαυλός τεύχος 235, σελ. 15130)

Στη ραψωδία E αναφέρεται, ότι η Αφροδίτη χρειάστηκε να ανεβεί στον Όλυμπο από το πεδίο της μάχης που ευρίσκετο. Εκεί κοντά «στο αριστερό μέρος της μάχης, βρήκε καθισμένο τον Άρη, ο οποίος είχε τους γρήγορους ίππους περικυκλωμένος από ομίχλη...» (Iλ. E 355). (Πηγή: Δαυλός τεύχος 235, σελ. 15133)

Aν οι ίπποι που περιγράφονται εδώ είναι τα συμπαθητικά τετράποδα, μπορεί καμιά φορά όταν τρέχουν, να σηκώνουν σκόνη, οπότε δικαιολογείται το «περικυκλωμένοι από ομίχλη», αλλά να σηκώνεται σκόνη πριν οι ίπποι ξεκινήσουν, αυτό είναι αδιανόητο. (Πηγή: Δαυλός, τεύχος 235, σελ. 15134)

Τους έδωσε αμβροσία. Και σε άλλα σημεία της Ιλιάδας δεν ξεχνά ο ποιητής να μας επισημάνει, ότι μετά το ταξίδι δόθηκε στους ίππους αμβροσία (Ιλ. Θ 435, Ιλ. Ε 776). Αυτό μας κάνει να υποθέσουμε, ότι πρόκειται μάλλον για ανεφοδιασμό του σκάφους... Kαι εδώ πάλι ισχύει η παρατήρηση, ότι ανεξάρτητα της χρήσης που έκαναν οι θεοί της αμβροσίας, ποτέ δεν έπιασε στα χέρια του αμβροσία κάποιος θνητός. (Πηγή: Δαυλός, τεύχος 235, σελ. 15134)

Στην αναφορά για τον Ήφαιστο δεν περιγράφεται κάποιος εξοπλισμός (Πηγή: Δαυλός, τεύχος 235, σελ. 15134)

Δεν θα πρωτοτυπήσουμε, αν κάνουμε πάλι την παρατήρηση, παρ’ όλο που ο Ερμής ήταν θεός, του χρειάζονταν κι αυτού κάποιος εξοπλισμός για να πετάξει· τα πέδιλα. (Πηγή: Δαυλός, τεύχος 235, σελ. 15134)

Ο Σιμόεις δε τους έβαλε αμβροσία, για να βόσκουν (Ιλιάδα Ε. 777) [Εδώ αναφέρεται και εξειδικευμένο προσωπικό για τον ανεφοδιασμό του άρματος] (Πηγή: Δαυλός, τεύχος 235, σελ. 15135)

Μυθοπλάστης: Ιωάννης Λάζαρης

Απάντηση: Εδώ

ΔΡΥΪΔΕΣ & ΚΕΛΤΕΣ ΑΠΟΓΟΝΟΙ ΤΟΥ (ΕΛΛΗΝΑ) ΗΡΑΚΛΗ

Και εφ’ όσον, όπως γράφει ο Όγκυ Ο Κάρυ στο βιβλίο του «Ήθη και έθιμα των αρχαίων Ιρλανδών», «ξεκίνησε από τη Μακεδονία ή Μέση Ελλάδα ο Παρθολών με μια μικρή ομάδα ανθρώπων, ανάμεσα στους οποίους ήταν τρεις Δρυΐδες ονομαζόμενοι Φίος, Αίολος και Φόμορος», συμπαιρένουμε ότι οι Δρυΐδες ήσαν αιγιακής προελεύσεως και οι γνώσεις τους ήταν αντλημένες από τα αρχαία ελληνικά ιερατεία. Ίσως γι’ αυτό και σύμφωνα με τον τον Ιούλιο Καίσαρα «θεωρούν απρέπεια να μεταφέρουν τις σπουδές τους σε γραπτό λόγο, αν και χρησιμοποιούν το ελληνικό αλφάβητο για σχεδόν οτιδήποτε άλλο.» Η απέχθειά τους αυτή πρέπει να συνδεθεί με την απέχθεια του Πλάτωνος, ανδρός μυημένου στα αρχαιοελληνικά μυστήρια, προς τον γραπτό λόγο, όπως ρητώς δηλώνει στον διάλογο «Φαίδρος».  (Πηγή:  Μάριος Δημόπουλος, Προϊστορικοί Έλληνες στην Βόρειο Ευρώπη, Κέλτες -Υπερβόρειοι και οι Πελασγοί της Φιλανδίας, Περιοδικό Ιχώρ, τεύχος 7, σελ.38)

Όσο για το όνομα της Βρεττανίας, αυτό κατά τις αρχαίες ελληνικές παραδόσεις οφείλεται στον Βρεττανό, πατέρα της Κελτούς ή Κελτίνης, ερωμένης του Ηρακλή, και μητέρας εξ αυτού του Κελτού επωνύμου των Κελτών. Είναι προφανές, ότι ο μύθος αυτός θέλει να δείξει την εγκατάσταση Κελτών, απογόνων του Ηρακλή, στην Βρεττανία. (Πηγή:  Αθανάσιος Αγγελόπουλος, Οι προϊστορικοί Έλληνες των Βρετανικών Νήσων, περιοδικό Ιχώρ, τεύχος 22, σελ. 28)

Μυθοπλάστες: Αθανάσιος Αγγελόπουλος & Μάριος Δημόπουλος

Απάντηση: Εδώ

«ΚΑΘΕ ΕΛΛΗΝΙΚΟ» ΝΑ ΑΦΟΡΙΖΕΤΑΙ ΚΑΙ ΝΑ ΜΙΣΗΤΑΙ

Πηδάλιο, ως γνωστόν, είναι το εργαλείο-μηχανισμός, μέσω του οποίου οδηγούμε ένα πλοίο σε συγκεκριμένη πορεία. Η Ορθόδοξος Εκκλησία, ως «νοητή ναύς», έχει το «πηδάλιό» της, την επίσημη «Κανονική Συλλογή», η οποία περιέχει τους θείους και ιερούς κανόνες των Αγίων Αποστόλων, των Οικουμενικών Συνόδων και τοπικών συνόδων και των θείων Πατέρων, στους οποίους προσφεύγουν οι κληρικοί της για να ασκήσουν «κανονικά» τα ιερατικά τους καθήκοντα. Οι έρευνές μου σχετικά με τις σχέσεις Χριστιανισμού και Ελληνισμού με οδήγησαν στην «ανακάλυψη» των πιο κάτω θείων κανόνων, τους οποίους διατάσσονται να εφαρμόζουν οι Έλληνες κληρικοί σήμερα και τους οποίους αντιγράφω από το «Πηδάλιον» και σάς τους παραθέτω ασχολία στους:

ΚΑΝΩΝ ΞΒ

“Καλάνδαι ὀνομάζονται αἱ πρῶται ἡμέραι τοῦ κάθε μηνός, εἰς τὰς ὁποίας οἱ Ἕλληνες ἐσυνήθιζον νὰ ἑορτάζουν, διὰ νὰ ἀπερνοῦν τάχα ὅλον τὸν μῆνα μὲ εὐθυμίαν (2) καὶ τὰ Βοτὰ δέ, καὶ Βρουμάλια, ἑλληνικαὶ ἦτον ἑορταί, τὰ μὲν Βοτά, ἤτοι βοσκήματα καὶ πρόβατα, εἰς τιμὴν τοῦ θεοῦ Πανός, ὅς τις ἐνομίζετο ἀπὸ τοὺς Ἕλληνας ὅ τι εἶναι ἔφορος τῶν προβάτων καὶ τῶν λοιπῶν ζῴων· τὰ δὲ Βρουμάλια, εἰς τιμὴν τοῦ Διονύσου· Βρόμιος γὰρ ἦ το τοῦ Διονύ σου ἐπίθετον κοντὰ εἰς τοὺς Ἕλληνας ἀπὸ τὸν βρόμον, ὁποῦ σημαίνει τὸν ἦχον καὶ τὴν βροντήν, ὀνομαζόμενος. Τοῦτο δὲ οἱ Ῥωμᾶνοι Βρουμάλιον ὠνόμαζον, ἤγουν τὸν βρόμον· καὶ τὴν ἑορτήν Βρουμάλια, πληθυντικῶς, ὁποῦ εἶναι τὸ ἴδιον, ὡσὰν τὰ Διονύσια, καθὼς τὰ ἔλεγαν οἱ Ἕλληνες. Προστάζει λοιπὸν ὁ παρὼν Κανών, ὅ τι τὰ τοιαῦτα Ἑλληνικά, ἀλλὰ δὴ καὶ ἡ κατὰ τὴν πρώτην Μαρτίου τελουμένη πανήγυρις, διὰ τὴν εὐκρασίαν τάχα τοῦ ἔαρος, νὰ ἀσηκωθοῦν ὁλοτελῶς ἀπὸ τὴν πολιτείαν τῶν Χριστιανῶν. Μήτε χοροὶ ἁπλῶς δημόσιοι γυναικῶν νὰ γίνωνται, οὔτε ἑορταὶ, καὶ χοροὶ ἀπὸ ἄνδρας ἤ γυναῖκας εἰς ὄνομα τῶν Ἑλλήνων ψευδοθεῶν. Ὁρίζει δὲ πρὸς τούτοις, ὅτι μήτε ἄνδρας νὰ φορῇ ῥοῦχα γυναικεῖα, οὔτε γυναῖκα ῥοῦχα ἀνδρίκια· ἀλλὰ μήτε νὰ μουρόνωνται μὲ μουτσούνας καὶ προσωπίδας Κωμικάς, ἤτοι παρακινούσας εἰς γέλωτας, ἢ Τραγικάς, ἤτοι παρακινούσας εἰς θρήνους καὶ δάκρυα, ἢ Σατυρικάς, ἤτοι ἰδίας τῶν Σατύρων καὶ Βάκχων, οἵτινες εἰς τιμὴν τοῦ Διονύσου, ὡς ἐκστατικοὶ καὶ δαιμονισμένοι, ἐχόρευον (1) καὶ ὅτι τινὰς νὰ μὴν ἐπικαλῆται τὸ ὄνομα τοῦ συγχαμεροῦ Διονύσου (ὅς τις ἐνομίζετο πῶς ἦτο δοτὴρ τοῦ οἴνου καὶ ἔφορος), ὅταν πατῶνται τὰ σταφύλια εἰς τοὺς ληνούς, μήτε νὰ γελᾷ καὶ νὰ καγχάζῃ, ὅταν βάλλεται ὁ νέος οἶνος εἰς τὰ πιθάρια. Λοιπὸν ὅποιος ἀπὸ τοῦ νῦν καὶ εἰς τὸ ἑξῆς, ἀφ' οὗ ἔμαθε περὶ τούτων, ἐν γνώσει ἐπιχειρήσοι νὰ κάμῃ κἀνένα ἀπὸ τὰ προῤῥηθέντα ταῦτα δαιμονιώδη καὶ Ἐλληνικά, εἰμὲν εἶναι Κληρικός, ἂς καθαίρεται, εἰδὲ λαϊκός, ἂς ἀφορίζεται»

ΚΑΝΩΝ ΟΑ

«Καθὼς οἱ ἀφρονέστεροι ἀπὸ τοὺς σοφοὺς τῶν Ἀθηναίων ἐσυνήθιζον, ὡς γράφει ὁ Θεολόγος Γρηγόριος εἰς τὸν ἐπιτάφιον τοῦ Μεγάλου Βασιλείου, νὰ μάχωνται μὲ τοὺς ἐναντίους αὐτοῖς, καὶ νὰ καταπιάνουσι τὰς πόλεις καὶ τὰς ὁδούς, καὶ ἄλλα τοιαῦτα νὰ κάμουν συνήθη εἰς τοὺς νέους σοφιστάς· τοιουτοτρόπως καὶ οἱ τοὺς πολιτικοὺς νόμους διδασκόμενοι Χριστιανοὶ ἐμεταχειρίζοντο τὰ ἑλληνικὰ ταῦτα ἔθιμα, καὶ εἰς τὰ θέατρα ἐκρίνοντο, περὶ τοῦ τίς νὰ γένῃ τυχὸν πρῶτος ἐξ αὐτῶν, καὶ τὰς ὀνομαζομένας κυλίστρας ἔκαμνον (2) ἢ φορέματα ἔξω ἀπὸ τὴν κοινὴν τῶν πολλῶν συνήθειαν ἐφόρουν· ταῦτα δὲ πάντα προστάζει ὁ παρὼν Κανὼν νὰ μὴν κάμνουσιν, οὔτε ὅταν ἀρχινοῦν νὰ μανθάνουν τοὺς νόμους, οὔτε ὅταν εὑρίσκωνται εἰς τὸ μέσον τῆς μαθήσεως, οὔτε ὅταν φθάσουν εἰς τὸ τέλος αὐ τῆς. Ὅποιος δὲ εἰς τὸ ἑξῆς τοῦτο ἤθελε κάμνει, νὰ ἀφορίζεται»

ΚΑΝΩΝ ΗΔ

Ἡ τῶν Ἑλλήνων συνήθειαις πρέπει νὰ μισοῦνται ἀπὸ τοὺς Χριστιανούς, διὰ τοῦτο ὁ παρὼν Κανὼν ἀφορίζει ἐκείνους τοὺς χριστιανοὺς ὁποῦ κατὰ τὴν συνήθειαν τῶν Ἑλλήνων ὀμνύουν, ἢ εἰς τοὺς ψευδωνύμους θεοὺς ἐκείνων, λέγοντες μὰ Δία, ἢ εἰς τὰ στοιχεῖα, οἷον μὰ τὸν Ἥλιον, μὰ τὸν Οὐρανόν, καὶ ἄλλα παρόμοια, καθὼς καὶ ὁ ΠΑ΄ τοῦ Βασιλείου Κανὼν εἰς ἐπιτίμια ὑποβάλλει αὐτούς. Πλὴν ὁ μὲν Βασίλειος ἕνδεκα χρόνους κανονίζει ἐκείνους ὁποῦ χωρὶς μεγάλην ἀνάγκην βασάνων ἀρνηθοῦν τὴν πίστιν, καὶ φάγουν εἰδωλόθυτα, καὶ ὀμόσουν ὅρκους τῶν Ἑλλήνων, καθὼς αὐτοὶ δηλ. τοὺς πιστεύουσιν. Ὁ δὲ παρὼν Κανὼν τῆς Συνόδου ἀφορίζει, ὡς λέγει ὁ Βαλσαμών, ὄχι μόνον τούτους ἀλλὰ καὶ τοὺς μὴ ἀρνηθέντας τὴν πίστιν χριστιανούς, ὀμνύοντας δὲ ὅρκους κατὰ τὴν συνήθειαν τῶν Ἑλλήνων. Δι' ὃ καὶ ὁ τοιοῦτος ὅρκος, ἀλλὰ δὴ καὶ πᾶς ὁ κατὰ ἀδοκίμου θρησκείας ὀμοθείς, οὐ φυλάττεται, κατὰ τὸ ιθ΄ κεφ. τοῦ ιγ΄ τίτλ. Φωτίου»

Λοιπόν; Έλλην ή χριστιανός;

Ξεκάθαρα φαίνεται ότι σήμερα άνθρωπος με κοσμοαντίληψη «Ελληνοχριστιανισμού», δηλαδή «Ελληνοχριστιανός», δεν δικαιολογείται από τους πιο πάνω θείους Κανόνες. Και όσοι μιλούν περί τού ιδεολογήματος αυτού πρέπει... απλώς να αφορίζονται.

Νικόλαος Τσίτσος

Ναυπηγός Μηχανολόγος ΕΜΠ

ntsit@tee.gr (Πηγή: Νικόλαος Τσίτσος, Περιοδικό Δαυλός, άρθρο «Κάθε Ελληνικό να μισείται», τεύχος 274, σελ. 18081-18082)

Επίσης, κηρύσσει την απαξίαν της πολιτιστικής συνεισφοράς του ελληνισμού εις την ανθρωπότητα, καταδικάζουσα τας Τέχνας και τας Επιστήμας και τον Κλασσικόν Πολιτισμόν: «Ἡ τῶν Ἑλλήνων συνήθειαις πρέπει νὰ μισοῦνται ἀπὸ τοὺς Χριστιανούς» λέγει η ζ΄ Σύνοδος. (Πηγή: Παναγιώτης Μαρίνης, Περιοδικό Τρίτο Μάτι, τεύχος 109, ένθετο «Θα αναγνωρισθεί επίσημα η Αρχαία Ελληνική Θρησκεία;», σελ.7)

Μυθοπλάστης: Νικόλαος Τσίτσος & Παναγιώτης Μαρίνης

Απάντηση: Εδώ

ΙΣΡΑΗΛ - ΣΙΩΝ (δις) & ΕΞΥΠΝΑΔΕΣ ΝΕΟΠΑΓΑΝΙΣΤΩΝ

Πάμε κατά διαβόλου ή μάλλον κατά Ισραήλ σύμφωνα με τον κ. Χριστόδουλο, ενώ οι συνεργάτες του (Κ. Χολέβας, Σαράντος Καργάκος, Α. Μαρίνος, Κ. Πυλαρινός, Κ. Δρακόπουλος και αρχιμανδρίτης Επιφάνειος Οικονόμου) εξηγούν στο «ΒΗΜΑ», ότι η «διεθνής Σιών» κρύβεται πίσω από τον διάβολο ή τον Ισραήλ, προς τους οποίους κατευθυνόμαστε.

Αλλά που βρίσκεται τώρα ο αρχιεπίσκοπος, για να πάη στό μέλλον εκεί που λέει ότι θα πάη; Πού είναι ο «διάβολος», ο «Ισραήλ» και η «Σιών»; Πόσες φορές την εβδομάδα ο κ. Χριστόδουλος και η λοιπή Ορθοδοξία ψάλλουν τις τρεις αυτές λέξεις, υμνολογώντας, ευλογώντας και δοξολογώντας τον «λαόν Ισραήλ» και την «Σιών» και αποτασσόμενοι τώ διαβόλω (Ελληνικώ Πολιτισμώ*); Από που φοβάται ότι θα απομακρυνθή ο κ. Χριστόδουλος; Από τον Ισραήλ, που χθες δόξαζε και την Σιών, που υμνούσε, στόν Ισραήλ και την Σιών, που τώρα εξορκίζει αφ’ ενός και στόν διάβολο, που και πριν και τώρα αποτάσσεται αφ’ ετέρου; Τρομερή παράκρουση λόγου μεσα σ’ έναν ανθρώπινο εγκέφαλο -μά την αλήθεια! Επέπρωτο μετά από τοσους αιώνες τερατώδους πνευματικής τυραννίας τού εβραιοχριστιανικού ιδεολογήματος ο «ευλογημενος Ισραήλ» να γίνη τρισκαταρατος και η πολυαγαπημένη «θυγάτηρ Σιών» να μεταβληθή σε καταδιώκουσα λάμια, που ετοιμάζεται να καταπιή τον κ. Χριστόδουλο.

Σ’ ένα λοιπόν είναι συνεπής ο αρχιεπίσκοπος: στον αποτροπιασμό του κατά του διαβόλου, προς τον οποίο ενέπτυε πάντοτε και εμπτύει και τώρα, από κηρύσσον τας τον ως απευκταίον προορισμόν, προς τον οποίον δεν θέλει να πορεύεται. Έτσι στην τραγικά παραληρηματική έκρηξή του ακούσια (;) αποκάλυψε, ότι ο σκληρότερος πυρήνας της Ορθοδοξίας είναι η αμετάκλητη, η ακλόνητη, η αδιάσειστη εχθρότητα κατά «παντός ειδωλολατρικού διαβολικού δαιμονίου», ή αλλιώς κατά παντός Σατανά στην εβραιοχριστιανική γλώσσα (κατά παντός Ελληνικού στην δική μας γλώσσα). Όλα τ’ άλλα αλλάζουν σαν εφήμεροι κυνέρωτες, ακόμη και ο «αιώνιος» έρωτάς του προς τον Ισραήλ και τη Σιών, που τώρα μεταβάλλεται σε μίσος.

Τί ήταν ο Χριστιανισμός στα 2.000 χρόνια της ιστορικής διαδρομής του; Τί άλλο από διώκτης -και μόνο- τού διαβολικού Ελληνικού Ορθού Λόγου; Τί άλλο από εξολοθρευτής της Ελληνικής Μανίας; Τί άλλο υπήρξε στην Ιστορία από το κατά 180 μοίρες αναποδογύρισμα της ελληνικής αντίληψης για τη Ζωή και τον Κόσμο; Και τι άλλο εξαφάνισε ολοκληρωτικά εκτός από τον Ελληνικό Πολιτισμό; Ποιός ήταν ο λόγος γεννήσεώς του και ο λόγος υπάρξεώς του έως σήμερα εκτός από την ζωτική του ανάγκη για δίωξη, και καταστολή και εξαφάνιση της ελληνικότητας με όλα τα μέσα και την αντικαταστασή της με τα τελείως αντιθετα προς αυτην βιο θεωρητικά στοιχεία; Δέν είναι βασικό πόρισμα της Παγκόσμιας Ιστορίας ό τι, όταν επεβλήθη ο Χριστιανισμός, ο Ελληνισμός έπαψε να υπάρχη ως ιστορικό μεγεθος -και κα τ’ αναλογίαν δεν είναι ηλίου φαεινότερο, ότι, όταν αναβιώση ο Ελληνισμός, ο Χριστιανισμός θα εξαφανισθή ως ιστορικό μεγεθος; Τί άλλο έκανε και κάνει στους 16 ½ αιώνες της παγκυριαρχίας του από το ν’ αντικαθιστά την ελληνική Επιστήμη με τή χριστιανική Πίστη, την ελληνική Έρευνα με το χριστιανικό Δόγμα, την ελληνική Φιλοσοφία με τή χριστιανική Θεολογία... -με μία φράση την ελληνική Αλήθεια με την εβραιοχριστιανική εξουσιαστική Δύναμη τού ασιατικού μορμολυκείου τού Παντοκράτορος και Παντοδυναμου Κυρίου των Δυναμεων;

Τραγικό το παραλήρημα τού Χριστιανισμού της εποχής μας. Σχιζοφρενική η θέαση των επί αιώνες ιερών και οσίων του αλλά και μανιακή εμμονή στόν φόβο τού ελληνικού διαβόλου. Μέ τον διχασμό του αυτον, αλλά και το σύμπτωμα τού διχασμού του, το σαικσπήριο αυτο παραλήρημα, κλείνει με τα από ατέλειωτους αιώνες η αυλαία της Ελληνικής Τραγωδίας. Μία άλλη αυλαία ανοίγει, η αυλαία της Σιωνιστικής Τραγωδίας. (Πηγή: Δ.Ι.Λ. Περιοδικό Δαυλός, τεύχος 288 )

Μυθοπλάστης: Δ.Ι.Λ.

Απάντηση: Εδώ

ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ΑΝΑΓΝΩΣΗ ΤΗΣ ΑΡ. ΕΛ.ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ

ΟΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ .... ΕΘΝΙΚΟΙ

«...τους πραγματικούς Έλληνες, δηλαδή τους εθνικούς,» (Πηγή: Πόσο Έλληνες είμαστε; Ομιλία του Βλ. Ρασσιά στο Συνέδριο «Η Αρχαιοελληνική Παράδοση Στην 3η Χιλιετία», Αθήναι, Αίθουσα Εκδηλώσεων Πολεμικού Μουσείου, 24. 1. 1999,  http://www.rassias.gr/9005.html, αποθηκεμένη εδώ)

Το Υ.Σ.Ε.Ε., ιδρύθηκε τον Ιούνιο του «1997» με σκοπό την ηθική και φυσική υποστήριξη, αλλά και παλινόρθωση της Εθνικής Πολυθεϊστικής, Ελληνικής Παραδόσεως, Θρησκείας και Καθημερινού Τρόπου στην σύγχρονη Ελληνική κοινωνία η οποία καταδυναστεύεται από την Χριστιανική Ορθόδοξη Εκκλησία και από έναν αδιάλλακτο Βυζαντινισμό ο οποίος καταστρέφει πνευματικά τους νεοέλληνες με δεισιδαιμονία, σκοταδισμό, θεομανία και σαφή απέχθεια για την ανθρώπινη ελευθεροπρέπεια, η οποία ωστόσο απετέλεσε το υπ’ αριθμόν ένα βιοτικό πρόταγμα των πολυθεϊστικών πραγματικών Ελλήνων προγόνων μας. (Πηγή: Υ.Σ.Ε.Ε.)

Μυθοπλάστης: Βλάσης Ρασσιάς & ΥΣΕΕ

Απάντηση: Εδώ

ΓΚΟΧΙΜ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΚΤΗΝΟΣ

Στις μεταξύ τους συζητήσεις, μακριά από τα βλακωμένα πλήθη που χειρίζονται, αυτοί οι τοποτηρητές λένε και ξαναλένε ότι κανένας διάλογος δεν μπορεί ποτέ να υπάρξει ανάμεσα στους χριστιανούς και τους πραγματικούς Έλληνες, δηλαδή τους εθνικούς, αφού η κάθε πλευρά εκπροσωπεί έναν κόσμο που ακυρώνει τον άλλον....

Ο πραγματικός Έλληνας λοιπόν, είχε πολύ συγκεκριμένες ιδιότητες πολλές των οποίων μάλιστα ταιριάζουν και σε άλλες Παραδόσεις των Εθνικών, ιδίως της Ευρώπης, όπου ανέτως μπορούμε να μιλήσουμε για ευρωπαϊκή ΟΜΟΕΘΝΙΑ. Ως σύνολο, αυτές οι ιδιότητες ή χαρακτηριστικά δομούν την ειδοποιό διαφορά ανάμεσα στην ελευθεροπρέπεια και την δουλοφροσύνη, ανάμεσα στην ανθρώπινη ιδιότητα και την απλή ανθρωποσχημία (παρά το ότι αυτοί, όπως γυρίσαν και όλον τον κόσμο ανάποδα, το αντέστρεψαν και αυτό και έτσι εμείς οι Εθνικοί είμαστε «γκογίμ», δηλαδή «κτήνη»).  [Περισσότερα]

Πηγή: «Πόσο Έλληνες είμαστε;». Ομιλία του Βλ. Ρασσιά στο Συνέδριο «Η Αρχαιοελληνική Παράδοση Στην 3η Χιλιετία», Αθήναι, Αίθουσα Εκδηλώσεων Πολεμικού Μουσείου, 24. 1. 1999, http://www.rassias.gr/9005.html, εδώ

Μυθοπλάστης: Βλάσης Ρασσιάς

Απάντηση: Εδώ

ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΘΕΟΙ ΔΕΝ ΕΙΧΑΝ ΑΓΙΟΥΣ ΤΟΠΟΥΣ ΕΚΤΟΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Οι Έλληνες της δόξας είχαν την Ελληνική θεογονία και οι θεοί, Έλληνες στην καταγωγή, κατοικούσαν εντός αυτού του ιερού χώρου, ώστε οι άγιοι τόποι τους να βρίσκονται μέσα στην Ελλάδα. Αυτό είχε τεράστια συνειδησιακή σημασία και προσέδιδε υπερηφάνεια στον Έλληνα. Οι Χριστιανοί εισαγαγόντες την Ιουδαϊκή θεογονία, ιεροποίησαν τη γη του Ισραήλ. Οι άγιοι τόποι τους δεν είναι πλέον ο Όλυμπος, οι Δελφοί, ο Παρθενών κ.α. αλλά ο Γολγοθάς, ο τάφος του Ιησού και η Αγία Ιερουσαλήμ, μ’ αποτέλεσμα να μην σέβονται την ίδια τους την χώρα το ίδιο. Όμως είναι παγκοσμίως γνωστό, ότι η ελληνική γη είναι η ιερωτέρα όλων και ότι αποτελεί τους άγιους τόπους του παγκοσμίου πολιτισμού. (Πηγή: Τρύφων Ολύμπιος, Ελληνισμός - Χριστιανισμός στο Βυζάντιο, εκδόσεις Ελεύθερη Σκέψις, σσ. 37-38)

Επιπροσθέτως, κηρύσσει την απαξίαν του εθνικού εδάφους χαρακτηρίζουσα αυτό κενόν αγιότητος και εξαιρούσα αλλοδαπούς «Αγίους Τόπους», όπου υποχρεούται και ο πρόεδρος τής Δημοκρατίας να μεταβαίνη διά προσκύνημα (Πηγή: Π. Μαρίνης, π. Τρίτο Μάτι, τ. 109, ένθ. «Θα αναγνωρισθεί επίσημα η Αρχαία Ελληνική Θρησκεία;»)

Μυθοπλάστες: Τρύφωνας Ολύμπιος (Κωστόπουλος) & Παναγιώτης Μαρίνης

Απάντηση: Εδώ

ΤΟ ΥΣΕΕ ΥΠΕΡ ΤΩΝ ΕΓΚΥΚΛΙΩΝ

Επιστολή υπ' αριθμ. 187 / 7.9.2006

Προς

Μαριέττα Γιαννάκου

Υπουργό Εθνικής Παιδείας και θρησκευμάτων

Κυρία Υπουργέ,

Νιώθουμε ως πολίτες πραγματική ευχαρίστηση όταν ενέργειες της πολιτείας, μάς φέρνουν στην ανάγκη να εκφράσουμε συγχαρητήρια από καρδιάς και όχι παράπονα ή αρνητικές επισημάνσεις.

Αφορμή για αυτή την επιστολή είναι η σχετική εγκύκλιος του υπουργείου σας, σύμφωνα με την οποία - επιτέλους - μπαίνει τέρμα στην παρουσία εξομολόγων ιερέων και στην εξομολογητική διαδικασία μέσα στα σχολεία.

Γιατί, όπως πολύ σωστά είναι τονισμένο και στην εγκύκλιο, η «εξομολόγηση» δεν διασταυρώνεται πουθενά με τη γνωστική διαδικασία, η οποία είναι και η αποστολή της συστηματικής Παιδείας.

Η γνωστική αποστολή του σχολείου, εάν γίνεται σωστά, τότε σίγουρα εξοπλίζει και τα παιδιά μας με το κατάλληλο ήθος αλλά και την παρρησία εκείνη που σημαίνει ευθύνη των πράξεών τους, χωρίς την ανάγκη εξομολόγων και ενοχικών διεργασιών, που τραυματίζουν το ελεύθερο πνεύμα κάθε ανθρώπου, πόσο μάλλον των μικρών παιδιών.

Η αγωνία που μας διακατέχει ως πολίτες και ως γονείς είναι αυτή που υποθέτουμε διακατέχει και εσάς για τους ίδιους ακριβώς λόγους: να δούμε από τα σχολεία να βγαίνουν παιδιά - συνειδητοί πολίτες, με ανεπτυγμένη κρίση, λογικό νου και απελευθερωμένη φαντασία, άνθρωποι δηλαδή που μεθαύριο, εντασσόμενοι στην παραγωγή, θα ανεβάσουν τον ποιοτικό πήχυ της Κοινωνίας των Πολιτών.

Χωρίς να εγκαταλείπουμε τα πάγια αιτήματά μας, ένα εκ των οποίων είναι και η αντικατάσταση του μαθήματος των Θρησκευτικών με εκείνο της Θρησκειολογίας και της Ιστορίας όλων των Θρησκειών (συμπεριλαμβανομένης και της Ελληνικής Εθνικής), οφείλουμε να σας συγχαρούμε για την απόφασή σας αυτή και να σας δηλώσουμε πως θα είμαστε ως φορέας και ως πολίτες στο πλευρό σας, για οποιαδήποτε απόφασή σας βρίσκεται στο δρόμο του Ορθού Λόγου και της Προόδου.

Με τιμή,

Ύπατο Συμβούλιο των Ελλήνων Εθνικών (Πηγή:  http://www.ysee.gr/index.php?type=deltia_typou&f=187, εδώ)

Μυθοπλάστης: Υ.Σ.Ε.Ε.

Απάντηση: Εδώ

ΚΑΤΑΔΙΚΗ ΔΕΙΣΙΔΑΙΜΟΝΙΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΣΚΕΨΗ & ΑΝΑΒΙΩΣΗ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΡΩΜΙΟΥΣ

Η καταδίκη της δεισιδαιμονίας από την αρχαία Ελληνική Σκέψη και η αναβίωσή της από τούς Ρωμιούς.

Σύμφωνα με αρχαίους Έλληνες φιλοσόφους τα εξής τρία κοινωνικά φαινόμενα, α) η ειδωλολατρία, β) η φυσεοφοβία (παγανισμός) και γ) η μαγεία αποτελούσαν μέρη της πνευματικής μάστιγας πού ονομαζόταν γενικά δεισιδαιμονία. Ειδικά ή δεισιδαιμονία ήταν διαδεδομένη ανάμεσα στους απαίδευτους ανθρώπους ανεξάρτητα κοινωνικής τάξης και οικονομικής επιφάνειας, κυρίως στους Ανατολικούς λαούς (Αιγύπτιους, Φοίνικες κ.λπ.). Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και σήμερα.

Ο Πλούταρχος λέει σχετικά με όσους Θεοποιούν από τον φόβο του αγνώστου τις δυνάμεις της φύσης: «Όποιος όμως φοβάται τους θεούς φοβάται τα πάντα, τη γη, τη θάλασσα, τον ουρανό, το σκοτάδι, το φως, τον θόρυβο, τη σιωπή, το όνειρο» (Πλούταρχος, Ηθικά, «Περί δεισιδαιμονίας», 165Ε).

Είναι ξεκάθαρο, ότι ο Ελληνισμός δεν αποδέχεται την ειδωλολατρία, την φυσεοφοβία (παγανισμό) και την θεοποίηση των ζώων. Όλα αυτά θεωρούνταν στοιχεία δεισιδαιμονίας και αποτελούσαν ξένο σώμα στην Ελληνική Κοσμοθεωρία. (σελ. 14498)

Το κεντρικό συμπέρασμα πάντως είναι, ότι ο Ελληνισμός είναι ασυμβίβαστος με τη δεισιδαιμονία. Και τότε αλλά και τώρα! Και όσοι επιμένουν στην αναβίωση της δεισιδαιμονίας, δεν μετέχουν στην Ελληνική Παιδεία.(σελ. 14500)

Πηγή: Στέφανος Μυτιληναίος, η καταδίκη της δεισιδαιμονίας, Δαυλός, τεύχος 227, σσ. 14493-14500, http://www.davlos.gr/dissue.php?issue=227

Μυθοπλάστης: Στέφανος Μυτιληναίος

Απάντηση: Εδώ

Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΜΟΝΑΧΟΥΣ ΔΙΑΡΡΗΓΝΥΕΙ ΤΟΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΒΙΟ & ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ ΤΟΝ ΓΑΜΟ

...οξέως [η ΑΟΕΕ] διαρρηγνύει τον κοινωνικόν ιστόν καλούσα τους ελληνόπαιδας να προσχωρήσουν εις τον «μοναχικόν βίον»  ...Καταδικάζεται η φυσιολογική ζωή και ο Γάμος: «Κατά μέν τήν ἁγνείαν, τοῖς Ἀγγέλοις ὁμοιοῦται ὁ ἄνθρωπος, κατὰ δὲ τόν γάμον τῶν θηρίων οὐδὲν διενήνοχεν». Το προβαλλόμενον εις τους νέους ιδεώδες δεν είναι αυτό της κοινωνικής προσφοράς και δράσεως, άλλα το μοναστικόν ιδεώδες αρνήσεως τής κοινωνίας και του πολιτισμού. (Πηγή: Παναγιώτης Μαρίνης, Περιοδικό Τρίτο Μάτι, τεύχος 109, ένθετο «Θα αναγνωρισθεί επίσημα η Αρχαία Ελληνική Θρησκεία;», σελ. 7)

Μυθοπλάστης: Παναγιώτης Μαρίνης

Απάντηση: Εδώ

ΠΑΡΑΝΟΜΟΙ ΟΙ ΝΗΠΙΟΒΑΠΤΙΣΜΟΙ ΕΝΕΚΑ ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ

Νηπιοβαπτισμοί (Εξοχώτατε [Κύριον Υπουργόν Εθν. Παιδείας και Θρησκευμάτων κ. Πέτρον Ευθυμίου], είναι παράνομος ο νηπιοβαπτισμός διότι κατά δήλωσιν της ΑΟΕΕ, διακινούνται μεταφυσικαί δυνάμεις άνευ της ενηλίκου συγκαταθέσεώς μας), εκκλησιασμοί, αγιασμοί, εξομολογήσεις... (Πηγή:  Παναγιώτης Μαρίνης, Περιοδικό Τρίτο Μάτι, τεύχος 109, ένθετο «Θα αναγνωρισθεί επίσημα η Αρχαία Ελληνική Θρησκεία;», σελ. 11)

Μυθοπλάστης: Παναγιώτης Μαρίνης

Απάντηση: Εδώ

ΦΙΜΩΣΗ ΠΛΑΤΩΝΑ & ΑΠΟΚΕΦΑΛΙΣΜΟΙ ΠΕΡΙ ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ

Άλλοτε, στην βυζαντινή εποχή απεκεφαλίζετο όποιος είχε βιβλία του Πορφυρίου, νυν εις τα κρατικά σχολεία ακόμη και οι δύο σελίδες από τους Κλασσικούς τελούν υπό χριστιανική λογοκρισία, «πετσοκομμένος» ο Φαίδων διότι δεν αρέσει στην Ορθοδοξία η Ιδέα της μετεμψυχώσεως και δεν πρέπει να μάθουν οι Ελληνόπαιδες περί αυτής «Ἐφιμώθη ὁ Πλάτων καὶ λαλεῖ σκυτεργάτης -Ρωμανός Μελωδός»! (Πηγή: Παναγιώτης Μαρίνης, Περιοδικό Τρίτο Μάτι, τεύχος 109, ένθετο «Θα αναγνωρισθεί επίσημα η Αρχαία Ελληνική Θρησκεία;», σελ. 11)

Μυθοπλάστης: Παναγιώτης Μαρίνης

Απάντηση: Εδώ

ΚΑΝΕΝΑ ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΑΞΙΟ ΛΟΓΟΥ ΣΤΟ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟ

Ουδέν στοιχείον του ελληνικού πολιτισμού θεωρείται πρωτότυπον ή άξιον λόγου, δια παράδειγμα, η λυρική ποίησις: «Ἔτι τῆς Μουσικῆς παράδειγμα... ἐκείσθω Δαβίδ, ὑμνῶν τὸν Θεὸν ἐμμελῶς... ἡ τοίνυν ἁρμονία.. ἀρχαιοτάτη τυγχάνουσα, ὑπόδειγμα Τερπάνδρῳ μάλιστα γίνεται... (Στρωματείς, ζ΄11)»! (Πηγή: Παναγιώτης Μαρίνης, Περιοδικό Τρίτο Μάτι, τεύχος 109, ένθετο «Θα αναγνωρισθεί επίσημα η Αρχαία Ελληνική Θρησκεία;», σελ. 12)

Μυθοπλάστης: Παναγιώτης Μαρίνης

Απάντηση: Εδώ

Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΘΕΩΡΕΙΤΑΙ ΝΕΟΤΕΡΟΣ, ΜΙΜΗΣΗ ΕΒΡΑΙΩΝ

Τα ελληνικά πολιτιστικά επιτεύγματα σβήνουν με μια μονοκονδυλιά και προβάλλεται η θέσις ότι μόνον οι Εβραίοι διαθέτουν φιλοσοφικήν σκέψιν: «Μοῦνοι Χαλδαῖοι σοφίην λάχον, ἠδ’ ἄρ’ Ἑβραῖοι (Ιουστίνου, Προς Έλληνας, 11)». Αντιθέτως ολόκληρος η ελληνική σκέψις θεωρείται κλοπήν εκ των Εβραίων, οι χριστιανοί υποστηρίζουν την «(Κλήμης Αλεξ. Στρωματείς, Ε΄ 14) ἐκ τῆς βαρβάρου φιλοσοφίας Ἑλληνικήν κλοπήν ...Μωϋσέως καὶ τῶν προφητῶν τὰ κυριώτατα τῶν δογμάτων εἰληφότας».

Τονίζεται ότι ό Ελληνικός Πολιτισμός είναι νεώτερος και ανεπτύχθη καθυστερημένως κατόπιν μιμήσεως των Εβραίων: «(Ιουστίνου, Προς Έλληνας, 12) Ἀναγκαῖον δὲ οἶμαι καὶ τοὺς χρόνους σκοπεῖν, καθ' οὓς οἱ καθ’ ὑμᾶς γεγόνασι φιλόσοφοι, ὅπως γνῶτε ὅτι νέος σφόδρα καὶ βραχύς ἐστιν ὁ τούτους ὑμῖν ἐνεγκῶν χρόνος. Μόνη δὲ ἡ τοῦ προφήτου Μωϋσέως προϋπῆρχεν ἱστορία, ἣν ἐκ τῆς θείας ἐπιπνοίας Μωϋσῆς γέγραφε τοῖς τῶν Ἑβραίων γράμμασι»

Μυθοπλάστης: Παναγιώτης Μαρίνης

Απάντηση: Εδώ

Η ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΙ ΕΛΕΥΘΕΡΗ  ΣΚΕΨΗ,  ΑΓΟΡΑ,  ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ, ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ ΤΗΝ ΛΟΓΙΚΗ

(Κατά: Παναγιώτη Μαρίνη, περ. Τρίτο Μάτι, τεύχος 109, ένθετο, σελ. 12)

Απαγόρευσις της ελευθέρας σκέψεως, της "αγοράς", του φιλοσοφικού στοχασμού, "κλείσιμο" των φιλοσοφικών σχολών. Απόρριψις της Λογικής: «Πίστευε τοῖς θαύμασι καὶ μὴ ἐρεύνα λογισμοῖς τὸ γενόμενον»! (Πηγή: Παναγιώτης Μαρίνης, Περιοδικό Τρίτο Μάτι, τεύχος 109, ένθετο «Θα αναγνωρισθεί επίσημα η Αρχαία Ελληνική Θρησκεία;», σελ. 12)

Μυθοπλάστης: Παναγιώτης Μαρίνης

Απάντηση:  Εδώ

Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΙ ΥΓΙΕΙΝΗ, ΛΟΥΤΡΑ, ΑΝΑΘΕΜΑΤΙΖΕΙ ΤΗΝ ΙΑΤΡΙΚΗ

Απαγόρευσις της υγιεινής, "κλείσιμο" των Ασκληπιείων και των Λουτρών, αναθεματισμός της ιατρικής: «Νοσεῖ Γαληνὸς, ἐκφοβεῖ δὲ τὰς νόσους ὁ Πέτρος ἡμῶν τὰς σαγήνας ὁ πλέκων». (Πηγή: Παναγιώτης Μαρίνης, Περιοδικό Τρίτο Μάτι, τεύχος 109, ένθετο «Θα αναγνωρισθεί επίσημα η Αρχαία Ελληνική Θρησκεία;», σελ. 12)

Απαγορεύονται τα κοινά μπάνια στις παραλίες

«Ὅτι οὐ δεῖ Ἱερατικοὺς ἢ Κληρικοὺς ἢ Ἀσκητὰς ἐν βαλανείῳ μετὰ γυναικῶν ἀπολούεσθαι, μηδὲ πάντα χριστιανὸν λαϊκόν· αὐτὴ γὰρ πρώτη κατάγνωσις παρὰ τοῖς ἔθνεσιν. Εἰ δέ τὶς ἐπὶ τοῦτο φωραθείη, εἰ μὲν Κληρικὸς εἴη καθαιρείσθω, εἰ δὲ λαϊκὸς ἀφοριζέσθω» (Kανών ΟΖ της ΣΤ΄ Οικουμενικής Συνόδου).

Ερμηνεία υπό Αγαπίου ιερομόναχου και Νικοδήμου μοναχού: «Ο παρών Κανών αυτολεξεί λ΄ της εν Λαοδικεία Συνόδου εστί Κανών χωρίς του επιτιμίου μόνου· λέγει ουν, ότι δεν πρέπει οι εντός του βήματος ιερωμένοι ή οι εντός του βήματος κληρικοί ή οι μοναχοί και ασκηταί ή απλώς κάθε λαϊκός Χριστιανός να λούεται εις τα λουτρά μαζί με τας γυναίκας επειδή το άτοπον τούτο κοντά εις τα έθνη φαίνεται να είναι η πρώτη κατηγορία και το μεγαλύτερον σκάνδαλον εναντίον εις τους Χριστιανούς. Ο δε απόστολος προστάζει να γινώμεθα απρόσκοποί εις τους Ιουδαίους και Έλληνας και εις την Εκκλησίαν του θεού. Και αν, καθώς λέγει δ Ζωναράς και αυτό, το να απαντήσει τινάς γυναίκας απλώς εις στράταν ή εις οίκον, ταράττει τον λογισμόν, πως δεν θέλει καταβαπτισθεί και εις επιθυμίαν να κινηθεί ο νους εκείνων των ανδρών, όπου με γυναίκας συλλούωνται, κατά τον Βαλσάμωνα ή εις λουτρόν δηλαδή ή εις θάλασσαν ή εις ποταμόν εξουσιάζουσι γαρ τα σώματά των δια παιδοποιίαν και όχι δια να ξεγυμνώνονται και να βλέπωσι την ασχημοσύνην των. Προσθέτει δε ο Κανών, ότι όποιος ήθελε φανεί να κάμει τούτο, κληρικός μεν ων, ας καθαίρεται, λαϊκός δε ας αφορίζεται».

Συμφωνία: «Αλλά και αι αποστολικαί διαταγαί (βιβλ. α΄ κεφ. θ΄) εμποδίζουσι να λούεται γυνή μετά ανδρός. Την αταξίαν ταύτην αναφέρει και ο Επιφάνιος, αιρεσ. λ΄. και Κλήμης ο Αλεξανδρεύς». (Παιδαγωγού, βιβλ. γ΄. κεφ. ε.)

Απίστευτο και όμως αληθινό, ότι σε περίπτωση που εφαρμοστεί ο εν λόγω κανόνας, θα πρέπει να αφορισθεί όλος ο πληθυσμός της Ελλάδας, για να μην πούμε όλος ο πληθυσμός της χριστιανικής Ευρώπης!

«Αν δεν πλένεστε καθόλου, τόσο το καλύτερο»

Το ιδανικό του ιουδαιοοχριστιανισμού είναι να πλένονται οι, άνθρωποι όσο το δυνατόν λιγότερο έως και καθόλου. Ο επίσκοπος Φίλων, προσπαθώντας να περάσει τα ιουδαϊκά ήθη στους Χριστιανούς, συμβουλεύει: «ότι και οι Ιουδαίοι με τους πατέρας των δεν συλλούονται, ίνα μη ιδωσι την γύμνωσιν του πατρός των ως ο Χαμ την του Νώε. Όθεν ακολούθως ουδέ τα παιδία των Χριστιανών πρέπει με τους πατέρας των να συλλούωνται. Ο δε άγιος Διάδοχος της Φωτικής Επίσκοπος (κεφ. νδ΄, σελ. 216, της Φιλοκαλ.) λέγει, ότι είναι ανδρείον και σωφρονέστατον πράγμα το να απέχει τινάς από τα λουτρά και μάλιστα εκείνοι, όπου αγαπούν να ενωθούν με το κάλλος της σωφροσύνης ταυτόν ειπείν, οι παρθενίαν υποσχεθέντες ιερωμένοι και μοναχοί, διότι η ηδονική εκείνη υγρασία του λουτρού χαυνώνει και εκθηλύνει το σώμα, και η εν τω λουτρω γύμνωσις φέρει εις ενθύμησιν την άδοξον εκείνην γύμνωσιν, όπου έπαθεν ο Αδάμ μετά την παρακοήν. Και απλώς ειπείν, τα λουτρά άλλο καλόν δεν προξενούσι πάρεξ ηδονάς σαρκικάς και φαντασίας ατόπους, εκτός μόνον αν λούεται τινάς δι’ ανάγκην ασθενείας» (Φίλων, σελίδα 163 του α΄ τόμου της «Οκτατεύχου»).

Το κάλλος της σωφροσύνης λοιπόν περνάει από τον κάλλο της απλυσιάς και μονάχα σε περίπτωση ασθενείας (η οποία πολύ πιθανό να έχει προκληθεί από την απλυσία) είναι πράξη αναμάρτητη το να λουστεί κανείς.  (Πηγή: Στέφανος Μυτιληναίος, Περιοδικό Δαυλός, τεύχος 240, σσ. 15439 - 15448, http://www.davlos.gr/dissue.php?issue=240)

Μυθοπλάστες: Στέφανος Μυτιληναίος & Παναγιώτης Μαρίνης

Απάντηση: Εδώ

Η ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΙ ΠΕΡΙΠΟΙΗΣΗ ΣΩΜΑΤΟΣ, ΑΣΚΗΣΗ, ΑΘΛΗΤΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ

Απαγόρευσις της σωματικής περιποιήσεως και ασκήσεως, "κλείσιμο" των γυμναστηρίων. Απαγόρευσις των αθλητικών αγώνων: «Ἴσθμιά τε καὶ Νέμεα καὶ Πύθια καὶ τὰ Ὀλύμπια. ...αἶσχος δὲ ἤδη κοσμικὸν οἵ τε ἀγῶνες κακῶς ἐπινεμημένοι τὸν βίον...». (Πηγή: Παναγιώτης Μαρίνης, Περιοδικό Τρίτο Μάτι, τεύχος 109, ένθετο «Θα αναγνωρισθεί επίσημα η Αρχαία Ελληνική Θρησκεία;», σελ. 12)

 ...μην κάνεις αθλητισμό - γυμνά σώματα, ιδρώτας, αμαρτία·  (Πηγή: Ευάγγελος Μπεξής,  Περιοδικό Ιχώρ, τεύχος 56, Σημείωμα Εκδότη, σσ. 4-5)

Μυθοπλάστης: Παναγιώτης Μαρίνης

Απάντηση: Εδώ

ΣΤΟ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟ & ΣΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟ ΚΑΤΑΡΓΗΘΗΚΕ ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ

Απαγόρευσις του θεάτρου...  (Πηγή: Παναγιώτης Μαρίνης, Περιοδικό Τρίτο Μάτι, τεύχος 109, ένθετο «Θα αναγνωρισθεί επίσημα η Αρχαία Ελληνική Θρησκεία;», σελ. 12)

Απαγορεύονται το θέατρο, οι συναυλίες, ο χορός, τα θεάματα

«Ὥστε τὰ τέκνα τῶν Ἱερέων θεώρια κοσμικὰ μὴ ἐκτελεῖν, μηδὲ θεωρεῖν. Τοῦτο δὲ καὶ πᾶσι τοῖς Χριστιανοῖς ἀεὶ κεκήρυκται, ὥστε, ὅπου βλασφημίαι εἰσί, μὴ προσιέναι» (Kανών ΙΖ΄ της εν Kαρθαγένης Τοπικής Συνόδου).

Ερμηνεία υπό Αγαπίου ιερομόναχου και Νικοδήμου μοναχού: «Προστάζει ο παρών Κανών, ότι οι υιοί των ιερέων να μην κάμνουσι τας θεωρίας και παίγνια, που γίνονται εις τα θέατρα με τα τρεξίματα των αλόγων και με τας μάχας των θηρίων και ζώων, έχοντες δηλαδή αυτοί την των αλόγων και των τοιούτων ζώων επιστασίαν, αλλά ούτε όλως να στέκωνται να τα θεωρούν, όταν οι άλλοι τα κάμνουν όχι μόνον δε οι Ιερωμένων υιοί αλλά και όλοι κοινώς οι Χριστιανοί παντοτεινά διδάσκονται να μη πλησιάζουν στα θέατρα, όπου πολλά άσεμνα πράγματα γίνονται, δια μέσου των οποίων βλασφημείται και υβρίζεται η πίστης των Χριστιανών από τους απίστους και ασεβείς».

Επίσης και ο Κανών ΝΑ΄ της ΣΤ΄ Οίκουμενικης Συνόδου: «Καθόλου ἀπαγορεύει ἡ ἁγία καὶ οἰκουμενικὴ Σύνοδος τοὺς λεγόμενους μίμους καὶ τὰ τούτων θέατρα, εἶτὰ γε μὴν καὶ τὰ τῶν κυνηγίων θεώρια, καὶ τάς ἐπὶ σκηνῆς ὀρχήσεις ἐπιτελεῖσθαι. Εἰ δέ τις τοῦ παρόντος Κανόνος καταφρονήσοι καὶ πρός τι ἑαυτὸν τῶν ἀπηγορευμένων τούτων ἐκδῷ, εἰ μὲν Κληρικὸς εἴη, καθαιρείσθω, εἰ δὲ λαϊκός, ἀφοριζέσθω».

Ερμηνεία υπό Αγαπίου ιερομόναχου και Νικοδήμου μοναχού: «Με όλην την τελειότητα εμποδίζει ο παρών Κανών το να γίνονται οι λεγόμενοι μίμοι, οίτινες πότε μεν των Αράβων μιμούμενοι τα σχήματα, πότε δε των Αρμενίων, άλλο τε των δούλων, μερικάς φοράς δε και κτυπώντες ραπίσματα εις τα πρόσωπα, παρακινούσι με όλα ταύτα τους βλέποντας εις το να γελώσιν ακράτητα. Θεώρια δε των κυνηγίων είναι, όταν βλέπει τινάς τα θηρία, λέοντας θετέον ή αρκούδας ή άλλα, να μάχωνται ή αναμεταξύ των ή με ανθρώπους όπου είναι καταδικασμένοι εις θάνατον. Ασπλαχνία γαρ και ωμότης μεγάλη είναι το να βλέπει τινάς των τοιούτων τα αίματα εκχυνόμενα και να γελά. Εμποδίζει δε προς τούτοις και τους χορούς και άσεμνα λυγίσματα όπου κάμνουν είτε άνδρες είτε γυναίκες εις τας σκηνάς· σκηνή δε είναι η τέντα, μέσα εις την οποίαν έκαμναν κάθε υπόκρισιν και προσποίησιν, είτις ίσταται σκηνικήν επιδεικνύμενος τέχνην, κατά τον ιγ΄ τίτλ. Φωτίου, Κεφ. κα΄. Όθεν και σκηνικοί ονομάζονται αυτοί, όπου πότε μεν υποκρίνονται πως είναι αυθένται, πότε δε πως είναι δούλοι και άλλο τε πως είναι άλλοι. Όποιος δε καταφρονήση τον παρόντα Κανόνα και δώσει τον εαυτόν τον εις την θεωρίαν των τοιούτων, ει μέν Κληρικός είναι ας καθαιρήται, ει δε λαϊκός ας αφορίζεται». (Πηγή: Στέφανος Μυτιληναίος, Περιοδικό Δαυλός, τεύχος 240, σσ. 15439 - 15448, http://www.davlos.gr/dissue.php?issue=240)

Μυθοπλάστες: Παναγιώτης Μαρίνης & Στέφανος Μυτιληναίος

Απάντηση: Εδώ

ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΕΠΕΛΕΞΑΝ ΑΠΑΞΙΩΤΙΚΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΗ ΕΝΑΝΤΙ ΤΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ

(Κατά: Παναγιώτη Μαρίνη, περ. Τρίτο Μάτι, τεύχος 109, ένθετο, σελ. 7)

Η απαξία των χριστιανών προς καθεαυτόν τον «Έλληνα λόγο» καθίσταται φανερή εκ πολλών πραγμάτων, μεταξύ αυτών:

1. Η επιλογή δια την συγγραφή των ιερών κειμένων των ουχί της ελληνικής αττικής γλώσσης η οποία ήτο η μόνη, ούτως ή άλλως, γραπτή γλώσσα τής εποχής άλλα της ελληνογενούς κοινής -«Λίγκουα Φράνκα» της εποχής που ωμιλείτο δια τας ανάγκας της συνεννοήσεως από τους μετανάστας αλλοεθνείς! (Πηγή: Παναγιώτης Μαρίνης, Περιοδικό Τρίτο Μάτι, τεύχος 109, ένθετο «Θα αναγνωρισθεί επίσημα η Αρχαία Ελληνική Θρησκεία;», σελ. 13)

Μυθοπλάστης: Παναγιώτης Μαρίνης

Απάντηση: Εδώ

ΕΝ ΙΣΧΥ ΗΘΙΚΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ «ΤΑΛΙΜΠΑΝ» ή ΟΝΕΙΡΑ ΠΑΓΑΝΙΣΤΑΝ;

Στον Χριστιανισμό «το ανθρώπινον σώμα είναι «άσχημοσύνη» και η περιποίησις και η ψιμυθίωσίς του «αμαρτία»», «Απαγόρευσις της κομμώσεως και της έως τότε ενδυμασίας (ς΄ Οίκ. Σύνοδος -παράδειγμα άκρας αμαρτωλότητος η Ιεζάβελ καθότι «ἠγάθηνε τὴν κεφαλὴν αὐτῆς»), επιβολή ατημέλητου κόμης, φαιών φελονίων, μακρού δαλματικού χιτώνος και  "μαντήλας" δια τας γυναίκας»  (Πηγή: Παναγιώτης Μαρίνης, Περιοδικό Τρίτο Μάτι, τεύχος 109, ένθετο «Θα αναγνωρισθεί επίσημα η Αρχαία Ελληνική Θρησκεία;», σσ. 7,12)

ΕΝ ΙΣΧΥΪ ΣΗΜΕΡΑ ΗΘΙΚΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ ΤΑΥΤΙΖΟΝΤΑΙ ΜΕ ΤΙΣ ΑΝΤΙΛΗΨΕΙΣ ΤΩΝ ΤΑΛΙΜΠΑΝ

Τα κείμενα αποφάσεων των Συνόδων

Μετά το τρομοκρατικό χτύπημα στη Νέα Υόρκη, το οποίο φαίνεται να σχεδιάστηκε και να εκτελέστηκε από φανατικούς ισλαμιστές, η Δύση ανακάλυψε ξαφνικά τα αρνητικά στοιχεία των θεοκρατικών καθεστώτων της Ανατολής. Έτσι όλοι μας μάθαμε για τους αναχρονιστικούς και ανελεύθερους μουσουλμανικούς νόμους, οι οποίοι σε συνδυασμό με τη θρησκεία του Ισλάμ έχουν επαναφέρει ολόκληρες χώρες και λαούς στο μεσαίωνα. Αυτό που προκαλεί έκπληξη είναι ότι η χριστιανική Δύση αντιμετωπίζει υπεροπτικά την Ανατολή, με την αλαζονεία που υπερασπίζεται τη δημοκρατικότητα και προοδευτικότητα του Χριστιανισμού. Εμείς ανατρέξαμε στους «ιερούς κανόνες» της Εκκλησίας, αυτούς που ισχύουν εξίσου στην Ορθόδοξη και την Ρωμαιοκαθολική, και αποκαλύπτουμε ότι οι αντιλήψεις των θεοκρατικών καθεστώτων των Ταλιμπάν, των Μουτζαχεντίν και του Ιράν δεν διαφέρουν από τις χριστιανικές ιδέες. 

   Πηγή μας είναι το «Πηδάλιο», δηλαδή το βιβλίο που περιέχει τους εκκλησιαστικούς κανόνες, όπως οριστήκαν από τις Οικουμενικές Συνόδους του Χριστιανισμού, τους οποίους είναι υποχρεωμένοι να τηρούν όλοι οι Χριστιανοί· αλλιώς αφορίζονται. Σημειώνουμε, ότι οι κανόνες αυτοί είναι άπαντες εν ισχύι και ανά πάσα στιγμή μπορούν να ενεργοποιηθούν από την ιεραρχία της Ορθόδοξης Εκκλησίας. 

Απαγορεύονται το θέατρο, οι συναυλίες, ο χορός, τα θεάματα

«Ὥστε τὰ τέκνα τῶν Ἱερέων θεώρια κοσμικὰ μὴ ἐκτελεῖν, μηδὲ θεωρεῖν. Τοῦτο δὲ καὶ πᾶσι τοῖς Χριστιανοῖς ἀεὶ κεκήρυκται, ὥστε, ὅπου βλασφημίαι εἰσί, μὴ προσιέναι» (Kανών ΙΖ΄ της εν Kαρθαγένης Τοπικής Συνόδου).

Ερμηνεία υπό Αγαπίου ιερομόναχου και Νικοδήμου μοναχού: «Προστάζει ο παρών Κανών, ότι οι υιοί των ιερέων να μην κάμνουσι τας θεωρίας και παίγνια, που γίνονται εις τα θέατρα με τα τρεξίματα των αλόγων και με τας μάχας των θηρίων και ζώων, έχοντες δηλαδή αυτοί την των αλόγων και των τοιούτων ζώων επιστασίαν, αλλά ούτε όλως να στέκωνται να τα θεωρούν, όταν οι άλλοι τα κάμνουν όχι μόνον δε οι Ιερωμένων υιοί αλλά και όλοι κοινώς οι Χριστιανοί παντοτεινά διδάσκονται να μη πλησιάζουν στα θέατρα, όπου πολλά άσεμνα πράγματα γίνονται, δια μέσου των οποίων βλασφημείται και υβρίζεται η πίστης των Χριστιανών από τους απίστους και ασεβείς».

Επίσης και ο Κανών ΝΑ΄ της ΣΤ΄ Οίκουμενικης Συνόδου: «Καθόλου ἀπαγορεύει ἡ ἁγία καὶ οἰκουμενικὴ Σύνοδος τοὺς λεγόμενους μίμους καὶ τὰ τούτων θέατρα, εἶτὰ γε μὴν καὶ τὰ τῶν κυνηγίων θεώρια, καὶ τάς ἐπὶ σκηνῆς ὀρχήσεις ἐπιτελεῖσθαι. Εἰ δέ τις τοῦ παρόντος Κανόνος καταφρονήσοι καὶ πρός τι ἑαυτὸν τῶν ἀπηγορευμένων τούτων ἐκδῷ, εἰ μὲν Κληρικὸς εἴη, καθαιρείσθω, εἰ δὲ λαϊκός, ἀφοριζέσθω».

Ερμηνεία υπό Αγαπίου ιερομόναχου και Νικοδήμου μοναχού: «Με όλην την τελειότητα εμποδίζει ο παρών Κανών το να γίνονται οι λεγόμενοι μίμοι, οίτινες πότε μεν των Αράβων μιμούμενοι τα σχήματα, πότε δε των Αρμενίων, άλλο τε των δούλων, μερικάς φοράς δε και κτυπώντες ραπίσματα εις τα πρόσωπα, παρακινούσι με όλα ταύτα τους βλέποντας εις το να γελώσιν ακράτητα. Θεώρια δε των κυνηγίων είναι, όταν βλέπει τινάς τα θηρία, λέοντας θετέον ή αρκούδας ή άλλα, να μάχωνται ή αναμεταξύ των ή με ανθρώπους όπου είναι καταδικασμένοι εις θάνατον. Ασπλαχνία γαρ και ωμότης μεγάλη είναι το να βλέπει τινάς των τοιούτων τα αίματα εκχυνόμενα και να γελά. Εμποδίζει δε προς τούτοις και τους χορούς και άσεμνα λυγίσματα όπου κάμνουν είτε άνδρες είτε γυναίκες εις τας σκηνάς· σκηνή δε είναι η τέντα, μέσα εις την οποίαν έκαμναν κάθε υπόκρισιν και προσποίησιν, είτις ίσταται σκηνικήν επιδεικνύμενος τέχνην, κατά τον ιγ΄ τίτλ. Φωτίου, Κεφ. κα΄. Όθεν και σκηνικοί ονομάζονται αυτοί, όπου πότε μεν υποκρίνονται πως είναι αυθένται, πότε δε πως είναι δούλοι και άλλο τε πως είναι άλλοι. Όποιος δε καταφρονήση τον παρόντα Κανόνα και δώσει τον εαυτόν τον εις την θεωρίαν των τοιούτων, ει μέν Κληρικός είναι ας καθαιρήται, ει δε λαϊκός ας αφορίζεται».

Απαγορεύεται ο καλλωπισμός ανδρών και γυναικών

«Οἱ τὸν Χριστὸν διὰ τοῦ βαπτίσματος ἐνδυσάμενοι, τὴν ἐν σαρκὶ αὐτοῦ πολιτείαν μιμεῖσθαι καθωμολόγησαν. Τοὺς οὖν ἐν τῇ κεφαλῇ τρίχας πρὸς λύμην τῶν ὁρώντων ἐν ἐπινοίαις ἐμπλοκῆς εὐθετίζοντας καὶ διασκευάζοντας καὶ δέλεαρ προστιθέντας ἐντεῦθεν ταῖς ἀστηρίκτοις ψυχαῖς, ἐπιτιμίῳ προσφόρῳ πατρικὼς θεραπεύομεν, παιδαγωγοῦντες αὐτοὺς καὶ σωφρόνως βιοῦν ἐκδιδάσκοντες, πρὸς τὸ ἀφέντας τὴν ἐκ τῆς ὕλης ἀπάτην καὶ ματαιότητα, πρὸς τὴν ἀνώλεθρον καὶ μακαρίαν ζωὴν τὸν νοῦν μετάγειν διηνεκῶς, καὶ ἐν φόβῳ ἁγνὴν ἔχειν ἀναστροφὴν καὶ Θεῶ πλησιάζειν κατὰ τὸ ἐφικτὸν διὰ τῆς ἐν βίῳ καθάρσεως καὶ τὸν ἔνδον ἢ τὸν ἔξω ἄνθρωπον μᾶλλον κοσμεῖν ἀρεταῖς καὶ χρηστοῖς καὶ ἀμώμοις τοῖς ἤθεσιν, ὥστε μηδὲν λείψανον φέρειν ἐν ἑαυτοῖς τῆς ἐναντίου σκαιότητος. Εἰ δὲ τις παρὰ τὸν παρόντα Κανόνα διαγίνοιτο, ἀφοριζέσθω» (Κανών ΙΣΤ΄ της ΣΤ΄  Οικουμενικής Συνόδου).

Ερημίτης του Αγίου Όρους. Η ιδανική εμφάνιση του Χριστιανού με βάση τους ισχύοντες και σήμερα Κανόνες των Οικουμενικών Συνόδων. (Φωτογραφία του 1960, που δημοσιεύθηκε στην Εγκυκλοπαίδεια «Πάπυρος  Λαρούς», τόμ. Α΄, σελ. 786.)

Σύγχρονος ισλαμιστής που εφαρμόζει αυθεντικά τις εντολές της θρησκείας του, όπως ισχύουν και σήμερα, για την αμφίεση, την κάλυψη, την κουρά κ.λπ. του ιδανικού μουσουλμάνου. Παράβαση των εντολών αυτών τιμωρείται με θάνατο.

Ερμηνεία υπό Αγαπίου ιερομόναχου και Νικοδήμου μοναχού: «Όσοι εις Χριστόν εβαπτίσθητε, Χριστόν ενεδύσασθε, λέγει ο μέγας Παύλος. Όθεν ο παρών Κανών προσθέτει, ότι οι τον Χριστόν ενδυσάμενοι πρέπει και κατ’ εκείνον να πολιτεύωνται και να μεταχειρίζωνται πάσαν αγνείαν και καθαρότητα και όχι να κοσμούσι το σώμα περιττώς και περιέργως. Δια τούτο αφορίζει εκείνους τους Χριστιανούς, όπου πλέκουσι τας τρίχας της κεφαλής των, κτενίζοντες αυτάς και ισιάζοντες και προβάλλοντες αυτάς ωσάν ένα δόλωμα εις τας αστηρίκτους και ευκολοκρημνίστους εις την αμαρτίαν ψυχάς, τόσον των ανδρών όσο και των γυναικών, και με το επιτίμιον αυτό τον αφορισμόν παιδαγωγών τους τοιούτους, διδάσκει αυτούς να αφήσουν κάθε απάτην και ματαιότητα και καλλωπισμόν της ύλης και τον φθαρτόν τούτου σώματος, να αναβιβάσουν δε τον νουν των προς την μακαρίαν εκείνην ζωήν και άφθαρτον, πλησιάζοντες εις τον θεόν κατά το δυνατόν με την της ζωής καθαρότητα, και στολίζοντες προτιμώτερον με αρετάς και ήθη χρηστά τον έσω άνθρωπον ήτοι την ψυχήν, πάρεξ τον έξω άνθρωπον ήτοι το σώμα, με τοιαύτα απατηλά και μάταια καλλωπίσματα· εις τρόπον, ότι να μη φέρωσι πλέον εις τον εαυτόν τους κανένα σημάδι της τον διαβόλου κακίας, ον απετάξαντο δια τον αγίου Βαπτίσματος».

Συμφωνία: «Δια τούτο και ο Θεός προστάζει εις το Λευιτικόν (κεφ. ιθ΄ 27) να μην κάμει τινάς σισόην από την κόμην της κεφαλής του ήτοι πλεξούδαν, κατά τον άδηλον ερμηνευτήν. Όθεν τόσον όλοι κοινώς οι άπόστολοι εις τα Διαταγ. (βιβλ. α΄ κεφ. γ΄.) προστάζουσι τους άνδρας να μην πολυκτενίζονται ή μύρον να βάλλουν εις τα μαλλία ή εις πλεξούδαν μίαν ή πολλάς να τα μοιράζωσι, δια να μη τραβήξουν με αυτά εις έρωτα τις γυναίκες, αλλά να κόπτουσι τα μαλλία των. Αλλά δη και ο απόστολος Παύλος ιδία, προς τούτον τον περίεργον καλλωπισμόν των μαλλίων αποβλέποντας και θέλοντας τούτον να εμποδίσει, είπεν ότι ο άνδρας εάν έχει μαλλιά, ατιμία είναι εις αυτόν και κατά τούτον τον τον σκοπόν είπε και ο θείος Επιφάνιος, ότι τα μακρά μαλλία είναι πράγμα ξένον της Καθολικής Εκκλησίας. Σημείωσε όμως, ότι καθώς είναι κατηγορημένον το να μην κόπτει τινάς τα μαλλία του δια καλλωπισμόν και ευμορφίαν και σκοπόν κακόν, έτσι εξ εναντίας είναι εμποδισμένον και το να κόπτει αυτά και να τα ξυρίζει με κάποια στρογγυλεύματα τριγύρω και απλώς ειπείν δια καλλωπισμόν και ωραιότητα. Δια τούτο τον οισόην όπου λέγει το Λευϊτικόν, ο μεν Σύμμαχος είπεν, ου περιξυρίσετε κύκλω την πρόσοψιν υμών της κεφαλής. Ο δε Ακύλας ον περικυκλώσει το κλίμα της κεφαλής σου. Συμπεραίνεται λοιπόν εκ πάντων τούτων, ότι λαϊκοί πρέπει να κόπτωσι τα μαλλία ανεπιτηδεύτως, ακαλλωπίστως και απεριέργως».

Εν ολίγοις, λέμε εμείς, απαγορεύεται κάθε καλλωπισμός, ιδίως όταν αυτός έχει ως σκοπό το ερωτικό φλερτ. Αλά και να μην είναι έρωτας η αιτία, ο καλλωπισμός απαγορεύεται έτσι κι αλλιώς, διότι άπαντες πρέπει να δεχθούμε την αισθητική της Παλαιάς Διαθήκης.

Απαγορεύονται τα κοινά μπάνια στις παραλίες

«Ὅτι οὐ δεῖ Ἱερατικοὺς ἢ Κληρικοὺς ἢ Ἀσκητὰς ἐν βαλανείῳ μετὰ γυναικῶν ἀπολούεσθαι, μηδὲ πάντα χριστιανὸν λαϊκόν· αὐτὴ γὰρ πρώτη κατάγνωσις παρὰ τοῖς ἔθνεσιν. Εἰ δέ τὶς ἐπὶ τοῦτο φωραθείη, εἰ μὲν Κληρικὸς εἴη καθαιρείσθω, εἰ δὲ λαϊκὸς ἀφοριζέσθω» (Kανών ΟΖ της ΣΤ΄ Οικουμενικής Συνόδου).

Ερμηνεία υπό Αγαπίου ιερομόναχου και Νικοδήμου μοναχού: «Ο παρών Κανών αυτολεξεί λ΄ της εν Λαοδικεία Συνόδου εστί Κανών χωρίς του επιτιμίου μόνου· λέγει ουν, ότι δεν πρέπει οι εντός του βήματος ιερωμένοι ή οι εντός του βήματος κληρικοί ή οι μοναχοί και ασκηταί ή απλώς κάθε λαϊκός Χριστιανός να λούεται εις τα λουτρά μαζί με τας γυναίκας επειδή το άτοπον τούτο κοντά εις τα έθνη φαίνεται να είναι η πρώτη κατηγορία και το μεγαλύτερον σκάνδαλον εναντίον εις τους Χριστιανούς. Ο δε απόστολος προστάζει να γινώμεθα απρόσκοποί εις τους Ιουδαίους και Έλληνας και εις την Εκκλησίαν του θεού. Και αν, καθώς λέγει δ Ζωναράς και αυτό, το να απαντήσει τινάς γυναίκας απλώς εις στράταν ή εις οίκον, ταράττει τον λογισμόν, πως δεν θέλει καταβαπτισθεί και εις επιθυμίαν να κινηθεί ο νους εκείνων των ανδρών, όπου με γυναίκας συλλούωνται, κατά τον Βαλσάμωνα ή εις λουτρόν δηλαδή ή εις θάλασσαν ή εις ποταμόν εξουσιάζουσι γαρ τα σώματά των δια παιδοποιίαν και όχι δια να ξεγυμνώνονται και να βλέπωσι την ασχημοσύνην των. Προσθέτει δε ο Κανών, ότι όποιος ήθελε φανεί να κάμει τούτο, κληρικός μεν ων, ας καθαίρεται, λαϊκός δε ας αφορίζεται».

Συμφωνία: «Αλλά και αι αποστολικαί διαταγαί (βιβλ. α΄ κεφ. θ΄) εμποδίζουσι να λούεται γυνή μετά ανδρός. Την αταξίαν ταύτην αναφέρει και ο Επιφάνιος, αιρεσ. λ΄. και Κλήμης ο Αλεξανδρεύς». (Παιδαγωγού, βιβλ. γ΄. κεφ. ε.)

Απίστευτο και όμως αληθινό, ότι σε περίπτωση που εφαρμοστεί ο εν λόγω κανόνας, θα πρέπει να αφορισθεί όλος ο πληθυσμός της Ελλάδας, για να μην πούμε όλος ο πληθυσμός της χριστιανικής Ευρώπης!

«Αν δεν πλένεστε καθόλου, τόσο το καλύτερο»

Το ιδανικό του ιουδαιοοχριστιανισμού είναι να πλένονται οι, άνθρωποι όσο το δυνατόν λιγότερο έως και καθόλου. Ο επίσκοπος Φίλων, προσπαθώντας να περάσει τα ιουδαϊκά ήθη στους Χριστιανούς, συμβουλεύει: «ότι και οι Ιουδαίοι με τους πατέρας των δεν συλλούονται, ίνα μη ιδωσι την γύμνωσιν του πατρός των ως ο Χαμ την του Νώε. Όθεν ακολούθως ουδέ τα παιδία των Χριστιανών πρέπει με τους πατέρας των να συλλούωνται. Ο δε άγιος Διάδοχος της Φωτικής Επίσκοπος (κεφ. νδ΄, σελ. 216, της Φιλοκαλ.) λέγει, ότι είναι ανδρείον και σωφρονέστατον πράγμα το να απέχει τινάς από τα λουτρά και μάλιστα εκείνοι, όπου αγαπούν να ενωθούν με το κάλλος της σωφροσύνης ταυτόν ειπείν, οι παρθενίαν υποσχεθέντες ιερωμένοι και μοναχοί, διότι η ηδονική εκείνη υγρασία του λουτρού χαυνώνει και εκθηλύνει το σώμα, και η εν τω λουτρω γύμνωσις φέρει εις ενθύμησιν την άδοξον εκείνην γύμνωσιν, όπου έπαθεν ο Αδάμ μετά την παρακοήν. Και απλώς ειπείν, τα λουτρά άλλο καλόν δεν προξενούσι πάρεξ ηδονάς σαρκικάς και φαντασίας ατόπους, εκτός μόνον αν λούεται τινάς δι’ ανάγκην ασθενείας» (Φίλων, σελίδα 163 του α΄ τόμου της «Οκτατεύχου»).

Το κάλλος της σωφροσύνης λοιπόν περνάει από τον κάλλο της απλυσιάς και μονάχα σε περίπτωση ασθενείας (η οποία πολύ πιθανό να έχει προκληθεί από την απλυσία) είναι πράξη αναμάρτητη το να λουστεί κανείς. 

Απαγορεύεται η ζωγραφική με θέματα το γυμνό και τον έρωτα

«Οἱ ὀφθαλμοί σου ὀρθὰ βλεπέτωσαν καὶ πάσῃ φυλακῇ τήρει σὴν καρδίαν, ἡ σοφία διακελεύεται. Ῥᾳδίως γὰρ τὰ ἑαυτῶν ἐπὶ τὴν ψυχὴν αἱ τοῦ σώματος αἰσθήσεις εἰσκρίνουσι. Τὰς οὖν τὴν ὅρασιν καταγοητευούσας γραφὰς εἴτε ἐν πίναξιν εἴτε ἄλλως πως ἀνατιθεμένας καὶ τὸν νοῦν διαφθειρούσας καὶ κινούσας πρὸς τὰς τῶν αἰσχρῶν ἡδονῶν ὑπεκκαύσεις οὐδαμῶς ἀπὸ τοῦ νυν οἰῳδήποτε τρόπῳ προστάσσομεν ἐγχαράττεσθαι, εἰ δὲ τις τοῦτο πράττειν ἐπιχειρήσοι, ἀφοριζέσθω» (Κανών Ρ΄ της ΣΤ΄ Οίκουμενικης Συνόδου).

Ερμηνεία υπό Αγαπίου ιερομόναχου και Νικοδήμου μοναχού: «Επειδή μερικοί εζωγράφιζον εις τοίχους και σανίδας ζωγραφίας τινάς ασέμνους, οίον γυναίκας γυμνάς ή λουομένας ή υπό ανδρών φιλουμένας και άλλα τοιαύτα αισχρά, τα οποία απατώσι τους οφθαλμούς των ορώντων και κινούσι τον νουν και την καρδίαν προς επιθυμίας σαρκικάς, δια τούτο προστάζει ο παρών Κανών, αι τοιαύται εικόνες με κανέναν τρόπον να μη ζωγραφίζωνται, ει δε τις ήθελε τας ζωγραφίση να αφορίζεται, επειδή όλαι αι πέντε αισθήσεις του σώματος και μάλιστα η πρώτη και βασιλικωτάτη όρασις με εύκολίαν εμβάζει τας εικόνας εκείνων οπού βλέπει μέσα εις την ψυχήν. Δι’ ο και ο Σολομών συμβουλεύει να βλέπωσιν οι οφθαλμοί του καθενός ορθά και καλά πράγματα και καθένας να φυλάττη με κάθε φύλαξιν τον νουν και την καρδίαν τον από τα αισχρά αντικείμενα των αισθήσεων».

Αν και ενδεικτικοί του χριστιανικού φομενταλισμού οι, εν λόγω «ιεροί» κανόνες δίνουν μία ξεκάθαρη εικόνα του πως οραματίζονται οι, Χριστιανοί τις ανθρώπινες κοινωνίες. Η θρησκοληψία των ανθρώπων που έγραψαν και συνέταξαν αυτά τα κείμενα είναι κάτι παραπάνω από εμφανής. Αν αναλογιστούμε, ότι πριν την επιβολή του Χριστιανισμού οι, άνθρωποι είχαν ελευθερία στον έρωτα, στη σκέψη, στην τέχνη και τη φιλοσοφία, θα καταλάβουμε ότι μέσα σε μετρικούς αιώνες ό ιουδαιοχριστιανισμός κατάφερε και έφερε τα πάντα πάνω κάτω.

Ο φομενταλισμός και η θρησκοληψία είναι η σκοτεινή κληροδοσία της εβραϊκής θρησκείας στα ιδεολογικά της τέκνα (προεκτάσεις), Χριστιανισμό και Ισλάμ. Αμφότεροι οραματίζονται θεοκρατικές κοινωνίες (κατά τα ιουδαϊκά πρότυπα), υποδουλωμένες και πρωτόγονες, ανέραστες και απολίτιστες. Σε τι διαφέρει το καθεστώς των Ταλιμπάν ή των Ιρανών ισλαμιστών (των «Χομεϊνιδών») από τους κανόνες της Εκκλησίας; Όχι και σε πολλά, από ό,τι φαίνεται. Και ας μην ξεχνάμε, ότι μέσα σε ένα βράδυ η πολιτισμένη και δυτικότροπη Περσία του Σάχη μεταβλήθηκε σε ένα θεοκρατικό Ιράν. Ένα βράδυ χρειάστηκε και το Αφγανιστάν, για να μετατραπεί από μία λαϊκή δημοκρατία (με ίσους ρόλους ανδρών και γυναικών) σε θεοκρατική επικράτεια των Ταλιμπάν, κέντρο του παγκόσμιου ισλαμικού φομενταλιστικού κινήματος, χώρα του απόλυτου ιουδαιομουσουλμανικού παραλόγου*. Οι, γυναίκες της Περσίας και του Αφγανιστάν φορούσαν κοντές φούστες, σπούδαζαν, εργάζονταν, υπηρετούσαν στο στρατό, πολλές ήταν επιστήμονες, γιατροί, δικηγόροι, καθηγήτριες πανεπιστημίων. Σήμερα οι ίδιες γυναίκες είναι δούλες του ιουδαιομουσουλμανισμού. Ποιος θα περίμενε ότι στον 21ο αιώνα, την ίδια ώρα που το ανθρώπινο γένος επιχειρεί την εξερεύνηση του διαστήματος, θα υπήρχαν θρησκευτικοί ηγέτες που θα κήρυτταν πόλεμο «στο όνομα του Θεού»;

Η θέση της γυναίκας στον Χριστιανισμό

Και αν όλα αυτά κάποιος μπορεί να πει ότι είναι αποκλειστικά γνωρίσματα του Ισλάμ, ας δει και την έρευνα του κ. Ν. Τσίτσου με τίτλο «H γυναίκα υποχείριο στον άνδρα ως επίσημη θέση στον Χριστιανισμό», στον «Δαυλό», τεύχος 236-237, Σεπτ. 2001.

Η γυναίκα στον Χριστιανισμό είναι υποχείριο του άντρα. Αυτή είναι επίσημη θέση, σύμφωνα με τις αποστολικές διδαχές και τους κανόνες της Εκκλησίας. Η ιεραρχία δε, όποτε μπορεί, μας υπενθυμίζει, ότι, στο μέτρο που της επιτρέπουν οι δυνάμεις της, προσπαθεί να κρατά τη γυναίκα υποταγμένη και να της συμπεριφέρεται ως να είναι κατώτερο ανθρώπινο πλάσμα.

Θα αναφερθούμε εδώ μόνο στην εντολή του κορυφαίου θεωρητικού του Χριστιανισμού Παύλου, που απαγορεύει στις γυναίκες να καλλωπίζονται: «9 Ὡσαύτως καὶ γυναῖκας ἐν καταστολῇ κοσμίῳ, μετὰ αἰδοῦς καὶ σωφροσύνης κοσμεῖν ἑαυτάς, μὴ ἐν πλέγμασιν ἢ χρυσῷ ἢ μαργαρίταις ἢ ἱματισμῷ πολυτελεῖ,10 ἀλλ' ὃ πρέπει γυναιξὶν ἐπαγγελλομέναις θεοσέβειαν, δι' ἔργων ἀγαθῶν.» (Παύλος, «Προς Τιμόθεον Α΄», β΄, 9-10). Ας μην λησμονούμε, ότι ανάλογος κανόνας απαγόρευσης για τις γυναίκες υπάρχει και στους ισλαμιστές Ταλιμπάν, οι οποίοι, αν συλλάβουν γυναίκα να φορά κοσμήματα ή ψηλοτάκουνα παπούτσια, να έχει βαμμένα νύχια κ.ο.κ., την τιμωρούν είτε με ξυλοδαρμό είτε με ακρωτηριασμό ακόμα και με θάνατο. Η εδώ αποστολική διδαχή του Παύλου έγινε και κανόνας (ΡΣΤ΄ της ΣΤ΄ Οικουμενικής Συνόδου) της Εκκλησίας με τιμωρία αφορισμού για τους παραβάτες. Περιττό να πούμε, ότι κατά τα χρόνια του Ανατολικού Ρωμαϊκού κράτους (Βυζάντιο) και την εποχή που θεσπίστηκε ο εν λόγω κανόνας συνήθως η τιμωρία για τους αφορισμένους ήταν ο θάνατος.

* Ο ηγέτης των Ταλιμπάν μουλλάς Ομάρ, μόλις κατέλαβε προ έξι ετών την εξουσία, απαγόρευσε τη φοίτηση στα σχολεία πλην των ιεροδιδασκαλείων, επέβαλε τη ποινή θανάτου στις γυναίκες που καλλωπίζονται ή απλώς αποκαλύπτουν το πρόσωπό τους και στους άνδρες που δεν τρέφουν γενειάδα, κατήργησε τον αθλητισμό, τη μουσική και το θέατρο, «έφερεν εις έδαφος» τα προϊσλαμικά έργα τέχνης του Αφγανιστάν κ.λπ. 

Πηγή: Στέφανος Μυτιληναίος, Περιοδικό Δαυλός, τεύχος 240, σσ. 15439 - 15448, http://www.davlos.gr/dissue.php?issue=240

Μυθοπλάστες: Στέφανος Μυτιληναίος & Παναγιώτης Μαρίνης

Απάντηση:  Εδώ

Η ΗΘΙΚΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝ.Α.Ι.Σ. ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΙ ΤΗΝ ΕΥΧΗ ΠΡΟΣ ΤΟ ΚΑΚΟ

Θα πρέπει εδώ να επισημάνουμε ότι τόσο σύμφωνα με το καταστατικό, όσο και σύμφωνα με την δικαστική απόφαση, στην τελεστική πρακτική μας: «απαγορεύεται αυστηρά η χρήση κατάρας, αναθέματος, ύβρεων και γενικότερα η ευχή προς το κακό, καθώς η ουσία της διομολόγησης επιζητά το Αγαθό για όλους -παρόντες και μη- και η ύβρις, η κατάρα και ο αναθεματισμός δεν αποτελούν, σε καμία περίπτωση, πρακτική της θρησκείας των Αρχαιοθρήσκων Ελλήνων, η οποία προκρίνει αποκλειστικά τελετές προς αποτροπή του κακού.» (Πηγή:  Ντορέτα Πέππα, Περιοδικό Τρίτο Μάτι, τεύχος 142, ένθετο «Το Σωματείο ΕΛΛΗΝ.Α.Ι.Σ.» για την αναγνώριση του Δωδεκαθέου και οι απαντήσεις του Π. Μαρίνη [προς το Τ.Μ.], σελ. 7)

Μυθοπλάστης: Ντορέτα Πέππα

Απάντηση: Εδώ

ΟΙ ΑΝΘΕΛΛΗΝΙΚΟΙ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ

ΟΙ ΑΝΘΕΛΛΗΝΙΚΟΙ «ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ» ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ, ΠΟΥ ΨΑΛΛΟΝΤΑΙ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΣΤΙΣ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ

Οι παρατιθέμενοι χαιρετισμοί των αγίων λήφθηκαν από το εικονιζόμενο «Ὑμνολόγιον τὸ Χαρμόσυνον» της Μονής Σταυροβουνίου Κύπρου. Δεν συμπεριλήφθηκαν οι πάμπολλοι χαιρετισμοί, που εξυμνούν τη Σιών, το Ισραήλ και τους Εβραίους προπάτορες των χριστιανών, ούτε χαιρετισμοί, που καταφέρονται εναντίον των εκτός του Ισραήλ εθνών γενικά, χωρίς να διευκρινίζεται, ότι συμπεριλαμβάνονται κι οι Έλληνες. Παρατίθενται μόνο δειγματοληπτικά αποσπάσματα χαιρετισμών, που στοχεύουν κατά της Ελλάδας, των Ελλήνων και του Ελληνικού Πολιτισμού.

• Χαῖρε, τῆς εἰδώλων θρησκείας κατήγορε. (Ἁγίου ἐνδόξου ἱερομάρτυρα Χαραλάμπους τοῦ θαυματουργοῦ, 10 Φεβρουαρίου.)

• Χαῖρε, ὁ εἰδώλων ἐκτίλας τὴν ἄκανθαν.

Ἤκουσας, ἀθλοφόρε, τῶν βεβήλων δογμάτων, ἃ ἔγραψαν οἱ εἰδωλολάτραι.

Χαῖρε Ἑλλήνων ὁ καθαιρέτης.

Χαῖρε, ὁ συντρίψας τὰ ἄψυχα εἴδωλα.

Χαῖρε, πολυθεΐας πλατυσμὸν ὁ συστείλας.

Χαῖρε, πρηστὴρ βωμῶν φλογερώτατε. (Ἁγίου ἐνδόξου μεγαλομάρτυρος Γεωργίου τροπαιοφόρου, 23 Ἀπριλίου.)

• Χαῖρε φθορὰ εἰδώλων καὶ θρήνημα. (Ἁγίων Κωνσταντίνου καὶ Ἑλένης, 21 Μαΐου.)

• Χαῖρε, τῶν σοφῶν σοφίας ἡ κατάργησις. (Πρωτοκορυφαίων Ἀποστόλων Πέτρου καὶ Παύλου, 29 Ἰουνίου.)

• Χαῖρε, ὅτι σφόδρα ἤλγησαν τῶν εἰδώλων λατρευταί. (Ἁγίας ἐνδόξου παρθενομάρτυρος Μαρίνας, 17 Ἰουλίου.)

«Η σεμνή αυτή έκδοση της καθ’ ημάς Ιεράς Μονής Σταυροβουνίου συμπληρώνει ένα σοβαρό κενό, δεδομένου ότι οι περιλαμβανόμενοι σ’ αυτή χαιρετισμοί ήταν σκορπισμένοι "τῆδε κακεῖσε" σε παλαιότερες και δυσεύρετες εκδόσεις.» (Μητροπολίτης Κιτίου Χρυσόστομος.)

 Χαῖρε, ὅτι κατηδάφισας τῶν εἰδώλων τοὺς βωμούς. ( Χαιρετισμὸς εἰς τὴν νοητὴν κλίμακα τοῦ τιμίου καὶ ζωοποιοῦ σταυροῦ τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, 14 Σεπτεμβρίου.)

• Χαῖρε, πρηστὴρ εἰδώλων καὶ χαύνωμα. (Ἁγίου Ἀρτεμίου, 20 Ὀκτωβρίου.)

• Θεὸν ὄντα γιγνώσκων, τὴν Τριάδα παμμάκαρ, θεοὺς ἑλληνικοὺς ἐβδελύξω.

Χαῖρε, ὅτι ἐφιμώθη σαν οἱ εἰδώλων ζηλωταί. (Ἁγίου Δημητρίου, 26 Ὀκτωβρίου.)

• Χαῖρε, ἀρᾶς τῆς ἀρχαίας ἡ λύσις.

Χαῖρε, ἀρᾶς τῆς ἀρχαίας ἀναίρεσις. (Ἁγίας Σκέπης, 28 Ὀκτωβρίου.)

• Τῶν εἰδώλων δεινοῦ σκοτασμοῦ. (Ἁγίων Ἀναργύρων Κοσμᾶ καὶ Δαμιανοῦ, τῶν Ἀσιατῶν, 14 Νοεμβρίου.)

• Χαῖρε, τῶν εἰδώλων ἀνήλεον ράπισμα.

Χαῖρε, ὁ τῶν Ἑλλήνων τοὺς θεοὺς μυκτηρίσας.

Χαῖρε, δι’ οὗ Ὀλύμπιοι ἥττηνται. (Ἁγίου μεγαλομάρτυρα Μηνᾶ, 14 Νοεμβρίου.)

• Χαῖρε, τῶν εἰδώλων τῆς πλάνης ὁ ἔλεγχος.

Χαῖρε, σοφῶν ἀσόφων ἡ σόφισις. (Ἁγίας καὶ πανσόφου μεγαλομάρτυρος Αἰκατερίνης, 25 Νοεμβρίου.)

Χαῖρε, τῶν εἰδώλων σκοτίσας τὴν πλάνησιν.

Ρήτορας μυθολόγους ὡς ἀθυρματολόγους ἀπέδειξας.

Χαῖρε, ὅτι κατελύθησαν τῶν εἰδώλων οἱ βωμοί.

Χαῖρε, ὅτι κατηργήθησαν τῶν Ἑλλήνων ραψῳδοί. (Ἐνδόξου Ἀποστόλου Ἀνδρέα τοῦ Πρωτόκλητου, 30 Νοεμβρίου.)

• Χαῖρε, τῶν εἰδώλων τὸ ψεῦδος πατήσασα. (Ἁγίας μεγαλο μάρτυρος Βαρβάρας, 4 Δεκεμβρίου.)

• Χαῖρε, ὁ ἐκτεφρώσας τοὺς βωμοὺς τῶν εἰδώλων. (Ἁγίου Νικολάου θαυματουργοῦ, 6 Δεκεμβρίου.)

Η έκδοση των χαιρετισμών έτυχε της οικονομικής συνδρομής των πολιτιστικών υπηρεσιών του Υπουργείου Παιδείας της Κύπρου. Το «Ὑμνολόγιον τὸ Χαρμόσυνον» κυκλοφορεί ευρέως στις εκκλησίες της Κύπρου και της Ελλάδας και διαβάζεται μαζί με τα άλλα επίσημα λειτουργικά βιβλία. (Πηγή:  Ελευθέριος Κίμων, περιοδικό Δαυλός, τεύχος 299, σελ. 20672-20674)

Μυθοπλάστης: Ελευθερίου Κίμων

Απάντηση: Εδώ

ΟΙ ΠΡΟΦΗΤΕΣ ΤΗΣ Π.Δ. ΔΕΝ ΠΡΟΕΒΛΕΨΑΝ ΤΗΝ ΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ

Μυθοπλάστης: Ατταβύριος Ε.

Απάντηση: Εδώ

ΤΟ ΑΝΘΕΛΛΗΝΙΚΟ ΕΒΡΑΪΚΟ ΠΑΣΧΑ

(Κατά: Κίμωνα Ελευθερίου, π. Δαυλός, τεύχος 280, σσ.18657-18665)

ΤΟ ΑΝΘΕΛΛΗΝΙΚΟ ΕΒΡΑΪΚΟ ΠΑΣΧΑ

Σταχυολόγηση στοιχείων μίσους και ακραίου φασισμού-ρατσισμού

Όλη τη Μεγάλη Εβδομάδα οι Έλληνες ακούν στους ναούς τους ιερείς να ψάλλουν ύμνους, που εκθειάζουν κάθε τι το εβραϊκό, ενώ παράλληλα εξαπολύουν απειλές εναντίον όλων των άλλων λαών, ειδικότερα δε εναντίον ημών, των Ελλήνων. Οι σύγχρονοι Έλληνες, αποπροσανατολισμένοι από την επί 17 αιώνες συνεχή χριστιανική παντοδυναμία, θεωρούν επί πλέον ότι «το Πάσχα είναι ελληνική γιορτή». Το Πάσχα ήταν και είναι σημαντικότατη εβραϊκή γιορτή, που δεν έχει καμιά σχέση με την Ελλάδα και την παράδοση μας. Δεν πρόκειται περί γιορτής αγάπης, όπως προπαγανδίζεται, αλλά περί γιορτής εβραϊκού μίσους, ρατσισμού κι απειλών εναντίον οποιουδήποτε μη εβραϊκού.

Αποσπάσματα από λειτουργικά βιβλία της Εκκλησίας, που διαβάζονται στις εκκλησίες της Ελλάδος και αναθεματίζουν ή καθυβρίζουν τους Έλληνες και το Ελληνικό Πνεύμα, ενώ παράλληλα εξυμνούν τον Εβραϊσμό, έχουν και στο παρελθόν παρουσιασθεί πολλές φορές στις στήλες του «Δαυλού (βλ. τ. 191,192, 224-225, 247). Ειδικότερα στο «Τριώδιο», που διαβάζεται στις εκκλησίες όλη την περίοδο τής Σαρακοστής, περιέχονται πολλές ύβρεις, κατάρες, συκοφαντίες και απαράδεκτοι αναθεματισμοί κατά του Ελληνικού Πολιτισμού (βλ. «Δ», τ. 192).

ΜΙΑ ΑΠΟΤΡΟΠΑΙΗ «ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ» ΚΕΙΜΕΝΩΝ

Το παρόν άρθρο θα εστιασθεί στην τελευταία προ του Πάσχα «Μεγάλη Εβδομάδα», δηλ. από την Κυριακή των Βαΐων μέχρι το Μεγάλο Σάββατο. Επιλέξαμε και σάς παρουσιάζουμε μόνο τα αποσπάσματα, που διαβάζονται στους ελληνικούς ναούς. Εντύπωση προκαλεί ή κατ’ επανάληψη υμνολογία του εβραϊκού στοιχείου. Οι λέξεις που ακούγονται συχνά συνοδευόμενες από κοσμητικά επίθετα και καλολογικά στοιχεία είναι: Σιών, Ισραήλ και Ιερουσαλήμ. Οτιδήποτε άλλο, πού δεν έχει σχέση με το Ισραήλ, καθυβρίζεται κι απειλείται. Ένα μικρό δείγμα για του λόγου το αληθές:

Κυριακή των Βαΐων

• «Ἰδού ὁ Βασιλεύς σου, Σιών.» (Στον Μικρό Εσπερινό, ήχος πλ. δ΄.)

• «Λαμπρύνου, ἡ Σιών, ἡ νέα, καὶ βαΐοις ἀνύμνεί μετὰ παίδων· ιδοὺ ὁ Βασιλεύς σου, σώζων πρὸς πάθος ἔρχεται.» (Στον Μικρό Εσπερινό, ήχος β΄, οίκος του Ευφραθά.)

• «Ὡσαννά ἐν τοῖς ὑψίστοις, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος, Βασιλεὺς τού Ἰσραήλ.» (Στον Μεγάλο Εσπερινό, ήχος πλ. β΄ και εις τον Λιτό, Στιχηρό Ιδιόμελον, ήχος α΄.)

Επισημαίνεται ότι η λέξη ωσαννά είναι εβραϊκή και σημαίνει «δεόμαστε στο Θεό για τη σωτηρία». Ομοίως καθαρά εβραϊκές είναι κι οι συχνά χρησιμοποιούμενες λέξεις μεσσίας, αμήν και αλληλούια. Μεσσίας σημαίνει «κεχρισμένος», «Χριστός». Αμήν σημαίνει «μακάρι», «σίγουρα», «είθε να γίνει». Αλληλούια σημαίνει «δόξα στο Γιαχβέ». [Ελληνορθόδοξος προσπαθώντας να δικαιολογήσει τον φιλοεβραϊσμο της Ορθοδοξίας, υποστήριξε από παράθυρο τηλεοπτικού διαύλου, ότι ή λέξη αλληλούια προέρχεται από την ελληνική λέξη αλληλουχία. Αστειότητες. Τι νόημα έχει να ψέλνει ο Ιερέας αλληλουχία-άλληλουχία. Η εβραϊκότητα της συγκεκριμένης λέξης αναλύεται στο επίσημο βιβλίο τής Αποστολικής Διακονίας τής Εκκλησίας τής Ελλάδος «Ὡρολόγιον τὸ Μέγα» (έκδοση 1983, σελ. 17). Ιησούς επίσης είναι η ελληνική απόδοση του εβραϊκού Γιεσουά, που σημαίνει «ο Γιαχβέ είναι ή σωτηρία».]

• «Ὁ ἠγαπημένος Ἰσραήλ» (στον Μεγάλο Εσπερινό, ήχος πλ. β΄) και «τῷ ἠγαπημένω Ἰσραήλ» (τροπάριο στον Όρθρο).

• «Διό εὐφραίνεται θυγάτηρ Σιών.» (Στον Μεγάλο Εσπερινό, ήχος β΄.)

• «Χαίρε, εὐφραίνου, πόλις Σιών.» (Στον Μεγάλο Εσπερινό και στο Λυχνικό, ήχος πλ. δ΄.)

• «Οἱ μισούντες Σιών, αἰσχύνθητε ἀπὸ τοῦ Κυρίου· ὡς χόρτος γὰρ πυρί ἔσεσθαι ἀπεξηραμμένοι.» (Στον Όρθρο, αντίφωνο των αναβαθμών του δ΄ ήχου.)

• «Εὐφράνθητι Ἱερουσαλήμ· καὶ πανηγυρίσατε οἱ ἀγαπώντες Σιών.» (Στον Όρθρο, καταβασία, ο διασώσας εν πυρί, ωδή η΄, ο ειρμός.)

• «Αἴνεσιν Ἐκκλησία ὁσίων τῷ ἐνοικοῦντι Σιών σοι Χριστέ, προσφέρει· ἐν σοί, Ἰσραήλ, τῷ ποιητῇ αὐτοῦ, χαίρει.» (Από τροπάριο στον Όρθρο.)

• «Ἄσατε λαοί, θεοπρεπῶς ἐν Σιών, καὶ εὐχήν ἀπόδοτε Χριστῷ ἐν Ἱερουσαλήμ.» (Ομοίως.)

• «Ἀσύγκριτος ὑπάρχει εὐπρέπεια ἐν Σιών.» (Ομοίως.)

• «Κύριος παρέστη· Σιὼν γάρ ἐξελέξατο» (Ομοίως.)

• «Σιών Θεοῦ ὄρος τὸ ἅγιον, καὶ Ἱερουσαλήμ.» (Όμοίως.)

• «Ἰσραήλ τοῦ Θεοῦ τὸ βασίλειον.» (Ομοίως.)

• «Θεοπρεπῶς σε, Βασιλεῦ Ἰσραήλ.» (Ομοίως.)

• «Ὁ Βασιλεύς σου, Σιών.» (Ομοίως.)

• «Ὁ Θεός σου, χαῖρε, Σιών, σφόδρα, ἐβασίλευσεν εἰς τοὺς αἰῶνας Χριστός.» (Ομοίως.)

• «Ποιμὴν ἡμῶν Χριστός ὁ Βασιλεὺς Ἰσραήλ. Ὑπόδεξαι, Ἰουδαία, τὸν Βασιλέα.» (Στο Απόδειπνο, ωδή θ΄, αλλότριον των μητέρων.)

• Την Κυριακή των Βαΐων διαβάζονται επίσης το απαράδεκτο για τους Έλληνες απόσπασμα του Ζαχαρία «ἐξεγερῶ τὰ τέκνα σου, Σιών, ἐπὶ τὰ τέκνα τῶν Ἑλλήνων» (Ζαχ. θ΄, 9-15), ένα του Σοφονίου κι ένα του Ιεζεκιήλ, που ομιλούν για λύτρωση του Ισραήλ από τους εχθρούς του Κρητικούς, επαναλαμβάνοντας τα «χαῖρε σφόδρα, θύγατερ Σιῶν» κι άλλα παρόμοια» (Σοφ. γ΄, 14-19).

Η χρήση τον λειτουργικού βιβλίου «Τριώδιον» αρχίζει «αλά εβραϊκά», δηλαδή το Σάββατο βράδυ, παραμονή της Κυριακής του Τελώνου και του Φαρισαίου και τελειώνει το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου. Ονομάσθηκε Τριώδιον διότι αρχικά οι ομάδες των τροπαρίων είχαν τρεις ωδές. Στις 536 σελίδες τον, που καλύπτουν περίοδο εβδομήντα ημερών, υβρίζεται κάθε τι το ελληνικό, υμνολογείται η Σιών, το Ισραήλ, η Ιερουσαλήμ κι ό,τιδήποτε εβραϊκό, ενώ παράλληλα κηρύσσεται άπλετο μίσος κατά όλων των μη Εβραίων, κυρίως δε των Ελλήνων. Για παράδειγμα:

• «Μᾶλλον δὲ Πυθαγόραν καὶ Κρόνον καὶ Ἀπόλλωνα ἤ τίνα τῶν ἄλλων θεών, ὧν τὸν βίον ἐζήλωσας, τερπόμενος ταῖς ἀσελγείαις αὐτῶν.» (Κυριακή της Ορθοδοξίας)

• «Τὰ τῶν Ἑλλήνων δυσσεβῆ δόγματα... ἀνάθεμα.» (Συνοδικόν της Ορθοδοξίας)

• «Τοῖς τὰ ἑλληνικὰ διεξιοῦσι μαθήματα... ἀνάθεμα.» (ομοίως)

• «Σοφοὺς καὶ ρήτορας ὡς μωροὺς ἀπελέγξαντες τῇ γνώσει.» (Πέμπτη της β΄ εβδομάδος.)

[Όλοι οι αναθεματισμοί και οι απειλές εναντίον του Ελληνικού Πολιτισμού, που περιέχονται στο «Τριώδιο», δημοσιεύτηκαν στο «Δαυλό», τ. 192.]

Μεγάλη Δευτέρα

Τη Μεγάλη Δευτέρα αρχίζει να ψάλλεται στις εκκλησίες ένα μεγάλο corpus κειμένων, το όποιο υβρίζει και απειλεί κάθε άλλον λαό έκτος του περιουσίου.

• «Εὑρεθείη ἡ χείρ σου πᾶσι τοῖς ἐχθροῖς σου, ἡ δεξιά σου εὕροι πάντας τοὺς μισοῦντάς σε. 10 θήσεις αὐτοὺς εἰς κλίβανον πυρὸς εἰς καιρὸν τοῦ προσώπου σου· Κύριος ἐν ὀργῇ αὐτοῦ συνταράξει αὐτούς, καὶ καταφάγεται αὐτοὺς πῦρ.» (Ψαλμός Κ΄.)

• «Ὅτι σὺ ἐπάταξας πάντας τοὺς ἐχθραίνοντάς μοι ματαίως, ὀδόντας ἁμαρτωλῶν συνέτριψας» (Ψαλμός Γ΄.)

• «Ἐπ΄ ἐμὲ διῆλθον αἱ ὀργαί σου, οἱ φοβερισμοί σου ἐξετάραξάν με.» (Ψαλμός ΠΖ'.)

• «Κύριος τοὺς φοβούμενους αὐτόν.» (Ψαλμός ΡΒ΄.)

• Το αποκορύφωμα της σκληρότητας και της εκδίκησης (της άδικης εκδίκησης) περιγράφεται στο επεισόδιο με τη συκιά, που βρήκε στο δρόμο του ο Ιησούς, την καταράστηκε κι εκείνη ξεράθηκε, επειδή δεν βρήκε σύκα να φάει- και να φαντασθή κάνεις ότι «δὲν ἦταν ὁ καιρὸς τῶν σύκων» («κατά Ματθαίον» κα΄ 18-20, «κατά Μάρκον», ια΄13-14, 20-23). Διαβάζεται τη Μεγάλη Δευτέρα το πρωί. Εδώ δεν πρόκειται μόνον για κακία και κακοήθεια (τι του έφταιγε ή συκιά, την οποία επί τέλους δεν είχε καν φυτέψει αυτός;). Υπεισέρχεται επί πλέον κι ο παράγων παραφροσύνη. Γιατί μόνον ένας παράφρων απαιτεί να βρει ώριμα σύκα, όταν δεν είναι ο καιρός της καρποφορίας. Το θαύμα θα ήταν να πέρναγαν την άλλη ημέρα, κι η συκιά να ήταν γεμάτη σύκα. Τέτοια κακία, εναντίον μάλιστα άψυχου πράγματος, μόνον σε ένα Ιστορικό ανάλογο καταγράφηκε: στο μαστίγωμα τής θάλασσας στον Ελλήσποντο για τιμωρία για τη θαλασσοταραχή από τον Πέρση βασιλιά κατά τα Μηδικά. Το σύκο είναι θρεπτικότατος καρπός, γεμάτος σπέρματα και έχει σχήμα όρχεως. Η συκή, μακρόβιος, που πολλαπλασιάζεται εύκολα με όλους τους τρόπους, ήταν στην αρχαία Ελλάδα σύμβολο τής γονιμότητας και του Διονύσου, ένα προσωνύμιο του οποίου ήταν Συκίτης (Αθηναίος, 3.14.15: «Δ», τ. 277). Το μίσος του Ιησού επομένως μάλλον δεν στρεφόταν άμεσα εναντίον του δέντρου, άλλα εναντίον αυτού πού το δέντρο συμβόλιζε: του Έλληνα θεού Διονύσου. (Περισσότερα για το μίσος, το διχασμό και τον μισελληνισμό των κηρυγμάτων του Ιησού υπάρχουν στο σχετικό άρθρο του «Δ», τ. 272-273.)

• Τη Μεγάλη Δευτέρα διαβάζονται επίσης αποσπάσματα από την Βίβλο γεμάτα εβραϊκές εξωπραγματικές ιστορίες (Ιεζεκιήλ α΄, 1-20, Ιώβ α΄, 1-12) κι ένα απόσπασμα από την Έξοδο (α', 1-20), στο όποιο παρατίθενται πλείστα εβραϊκά ονόματα «υἱῶν τοῦ Ἱσραὴλ εἰσπορευομένων εἰς Αἴγυπτον» (Ιακώβ, Ρουβήμ, Συμεών, Λευί, Ιούδα, Ισσάχαρ, Ζαβουλών, Βενιαμίν, Δάν, Νεφθαλείμ, Γάδ, Ασήρ). Τι σχέση έχουμε εμείς οι Έλληνες, ώστε να ασχολούμαστε με το ποιοι υιοί του Ισραήλ εισπορεύτηκαν στην Αίγυπτο, να το διαβάζουμε στους ναούς μας κι επί πλέον να το θεωρούμε ιερό μας κείμενο; (Κείμενα από την «Έξοδο», τον «Ιεζεκιήλ» και τον «Ιώβ» διαβάζονται και άλλες ημέρες τής Μεγάλης Εβδομάδας.)

• Ολόκληρη τη Μεγάλη Εβδομάδα επίσης ψάλλεται ο Ψαλμός Ν΄, στον όποιο μεταξύ των άλλων αναφέρεται: «Ἀγάθυνον, Κύριε, ἐν τῇ εὐδοκία σου τὴν Σιών, καὶ οἰκοδομηθήτω τὰ τείχη Ἱερουσαλήμ». (Πρόκειται περί εξαιρετικά δημοφιλούς ψαλμού· είναι ό ψαλμός εκείνος, πού πρέπει να απαγγέλλει πολλές φορές ο πιστός σαν τιμωρία για τυχόν «παρεκκλίσεις» του, όπως προβλέπεται στο «Πηδάλιον»: βλ. «Δ», τ. 274.)

Αποσπάσματα ύμνων ενδεικτικών τον χριστιανικού μίσους, που ψάλλονται κατά τον Εσπερινό της Κυριακής των Βαΐων.

Μεγάλη Τρίτη

• «Κάθου ἐκ δεξιῶν μου ἕως ἂν θῶ τοὺς ἐχθρούς σου ὑποπόδιον τῶν ποδῶν σου; » (Στον Όρθρο, από το «κατά Ματθαίον», κβ΄, 44.)

• «Ἐλπισάτω Ἰσραὴλ ἐπὶ τὸν Κύριον.» (Στον Όρθρο, προκείμενον, ήχος δ΄, ψαλμός ΡΛ΄).

Μεγάλη Τετάρτη

• «Εὐλογῆσαι σε Κύριος ἐκ Σιών» (Στον Όρθρο, «προκείμενον», ήχος πλ. β΄, ψαλμός ΡΛΓ΄.)

• «Οἱ φοβούμενοι τόν Κύριον, εὐλογήσατε τὸν Κύριον. Αἰνεῖτε τὸ ὄνομα Κυρίου, αἰνεῖτε, δοῦλοι, Κύριον.» (Στον Όρθρο, «προκείμενον», ήχος β΄, ψαλμός ΡΛΔ΄.)

• «Εἰς ὁδὸν ἐθνῶν μὴ ἀπέλθητε, καὶ εἰς πόλιν Σαμαριτῶν μὴ εἰσέλθητε· 6 πορεύεσθε δὲ μᾶλλον πρὸς τὰ πρόβατα τὰ ἀπολωλότα οἴκου Ἰσραήλ.», ι, 1-2, 5-8.)

• «Οὐκ ἔστι καλὸν λαβεῖν τὸν ἄρτον τῶν τέκνων καὶ βαλεῖν τοῖς κυναρίοις» (Απόσπασμα από το «κατά Ματθαίον», ιε', 21-28.) Το κυναρίοις (σκυλιά) αναφέρεται στους Έλληνες. Πρόκειται για μία καταπληκτική ιστορία, που περιγράφεται κι από τον Μάρκο (ζ΄, 25-30) κι αφορά στη θεραπεία της κόρης μιας «Ἑλληνίς, Συροφοινίκισσα τῷ γένει·» (Μάρκ. ζ΄, 26). [Εδώ θέλει αρκετή προσοχή, γιατί μόνο το πρωτότυπο κείμενο μιλάει για Ελληνίδα. 'Αν διαβάζετε το κείμενο στη νεοελληνική απόδοση των χριστιανών μεταφραστών, κατά κανόνα μεταφράζεται το «Ελληνίδα» σε «ειδωλολάτρης», οπότε ο ανυποψίαστος αναγνώστης προσπερνάει το κείμενο, χωρίς να αντιληφθεί την πραγματική σημασία του. Η γυναίκα αυτή λοιπόν έπεσε στα πόδια του Ιησού παρακαλώντας τον να θεραπεύσει την άρρωστη κόρη της, καθότι ο Ιησούς εμφανίζεται κατ’ εξοχήν ως θεραπευτής.]

Ποια ήταν όμως η αντίδραση του Ιησού; «Κι εκείνος δεν της αποκρίθηκε ούτε μία λέξη. Και τότε οι μαθητές τον πλησίασαν και του είπαν διώξε την, γιατί φωνάζει από πίσω μας. Κι εκείνος τους αποκρίθηκε: «Δεν είμαι σταλμένος παρά μόνο για τα χαμένα πρόβατα του οίκου του Ισραήλ. Δεν είναι σωστό να παίρνεις το ψωμί από τα παιδιά και να το δίνης στα σκυλιά.» (Ματθ. ιε΄,26 και Μάρκ. ζ΄, 27-28.) «Ναι, Κύριε», του απάντησε τότε ή γυναίκα, «αλλά και τα σκυλιά τρώνε από τα ψίχουλα πού πέφτουν κάτω από το τραπέζι των κυρίων τους». Τότε μόνον ικανοποιήθηκε αυτός, και «θεραπεύτηκε η κόρη της από την ώρα εκείνη». Η συμπεριφορά του «Υιού του θεού» στο περιστατικό αυτό δεν εγείρει καμμία αμφιβολία, είναι σαφέστατη: Θεωρεί τους Έλληνες σκυλιά, που δεν αξίζει να τρώνε ούτε τά ψίχουλα που πέφτουν από το τραπέζι των κυρίων τους, των Εβραίων.

Πέραν αυτού όμως μια τέτοια συμπεριφορά γεννά κι ορισμένα επί πλέον ερωτήματα. Η πρώτη αντίδραση του, όπως είδαμε, ήταν να αρνηθεί την θεραπεία. Οι αρχαίοι Έλληνες ιατροί, άλλα και οι σύγχρονοι, ορκίζονται τον περίφημο «Όρκο του Ιπποκράτη», στον όποιο συνομολογούν, πως θα ασκήσουν την τέχνη τους σε κάθε έναν που θα τους το ζητήσει, είτε αυτός είναι άνδρας είτε γυναίκα είτε ελεύθερος είτε δούλος. Σε κανένα σημείο του Όρκου δεν υπάρχει περιορισμός της άσκησης του επαγγέλματος τους, επειδή ο ασθενής είναι αλλόφυλος ή αλλόθρησκος. Ο Ιπποκράτης ούτε καν το σκέφτεται να κάνη τέτοιου είδους διακρίσεις. Ο Ιησούς όχι μόνο το σκέφτεται, αλλά και το εφαρμόζει.

Η θεραπευτική δεινότητα του Ιησού ήταν τελικά περιορισμένη σε ποσότητα, και όταν παρείχε μερικά «ψίχουλα» σε κάποιον αλλόφυλο, αυτό σήμαινε, ότι τα στερούσε από τα «χαμένα πρόβατα του Ισραήλ» («Δ», τ. 272-273).

Μεγάλη Πέμπτη

• «Οἱ μακαριστοί, ἐν τῇ Σιών.» (Από τροπάριο στον Όρθρο.)

• «Ὅτι τάδε λέγει Κύριος τῷ λαῷ μου Ίσραήλ.» (Απόσπασμα από τον Ιερεμία, ια΄ 18-23 και ιβ΄ 1-5, 9-11, 14-15.)

• «Ὁ πρωτότοκος υἱός μου Ἰσραήλ.» (Ιδιόμελον, ήχος γ΄, ψαλλόμενον την εσπέρα.)

• «Πᾶσα κτίσις ἠλλοιοῦτο φόβῷ.» (Απόστιχο ιδιόμελο, ήχος α΄.)

• «Φόβος καὶ τρόμος ἐπέπεσε τῇ κτίσει.» (Δοξαστικόν, ήχος πλ. δ'.)

• Αποσπάσματα από την «Έξοδο» και τον «Ιώβ» εξακολουθούν να διαβάζονται και τη Μ. Πέμπτη, όπως κάθε ήμερα, αλλά ό Ιεζεκιήλ έχει αντικατασταθεί από τον «Ιερεμία».

Εβραϊκή οικογένεια γύρω από το πασχαλινό τραπέζι. Πρώτα πλένουν καλά τα χέρια τους, απαγγέλλουν προσευχές, πίνουν από ένα ποτήρι κρασί που κάνει το γύρο του τραπεζίου κι υστέρα ο πατέρας ευλογεί, τεμαχίζει και μοιράζει τον άρτο. Πάντα στο εβραϊκό πασχαλινό τραπέζι υπάρχουν τα σύμβολα τής ιστορίας του εβραϊκού Πάσχα: ένα από αυτά είναι το αυγό. Ένα καλά βρασμένο ολόκληρο αυγό συμβολίζει το ναό της Ιερουσαλήμ, οπού γίνονταν οι θυσίες. Το βασικότερο όμως στοιχείο του εβραϊκού Πάσχα είναι το αρνί.

Μεγάλη Παρασκευή

• «τότε λαλήσει πρὸς αὐτοὺς ἐν ὀργῇ αὐτοῦ καὶ ἐν τῷ θυμῷ αὐτοῦ ταράξει αὐτούς» «αἴτησαι παρ’ ἐμοῦ, καὶ δώσω σοι ἔθνη τὴν κληρονομίαν σου» «ποιμανεῖς αὐτοὺς ἐν ράβδῳ σιδηρᾷ, ὡς σκεύη κεραμέως συντρίψεις αὐτούς» «δουλεύσατε τῷ Κυρίῳ ἐν φόβῳ καὶ ἀγαλλιᾶσθε αὐτῷ ἐν τρόμῳ» ("Ωρα πρώτη, αποσπάσματα άπο τον ψαλμό ΚΑ'.)

• «Ἐπὶ τόν Ἰσραὴλ τοῦ Θεοῦ.» (Απόσπασμα από την «προς Γαλατάς επιστολή», στ΄ 14-18.)

• «Πᾶσα ἡ κτίσις ἡλλοιοῦτο φόβω.» (Την εσπέρα, ήχος α΄.)

Μεγάλο Σάββατο

• «14 Χαῖρε σφόδρα, θύγατερ Σιών, κήρυσσε, θύγατερ Ἱερουσαλήμ· εὐφραίνου καὶ κατατέρπου ἐξ ὅλης τῆς καρδίας σου, θύγατερ Ἱερουσαλήμ. 15 περιεῖλε Κύριος τὰ ἀδικήματά σου, λελύτρωταί σε ἐκ χειρὸς ἐχθρῶν σου· βασιλεὺς Ἰσραὴλ» (Απόσπασμα Σοφονίου, γ΄ 8-15, την εσπέρα- το ίδιο που είχε διαβαστεί και την Κυριακή των Βαΐων.)

• «Εὐλογεῖτε, Ἀνανία, Ἀζαρία καὶ Μισαήλ, τὸν Κύριον.» (Από τον "Ύμνο των Τριών Παίδων.) Είναι τόσο σημαντικοί για την Ελλάδα ο Ανανίας, ο Αζαρίας κι ο Μισαήλ, τους οποίους επικαλούνται το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου οι ιερείς;

Στις δώδεκα τα μεσάνυκτα ψάλλεται το «Χριστὸς Ἀνέστη ἐκ νεκρῶν», ο παιάνας της Χριστιανοσύνης, ο όποιος προοιμιάζεται με απειλές κι εκδικήσεις: «Ἀναστήτω ὁ Θεὸς καὶ διασκορπισθήτωσαν οἱ ἐχθροὶ αὐτοῦ καὶ φυγέτωσαν ἀπὸ προσώπου αὐτοῦ οἱ μισοῦντες αὐτόν... Ὡς ἐκλείπει καπνὸς ἐκλειπέτωσαν, ὡς τήκεται κηρὸς ἀπὸ προσώπυν πυρός, οὕτως ἀπολοῦνται οἱ ἁμαρτωλοὶ ἀπὸ προσώπου τοῦ Θεοῦ καὶ οἱ δίκαιοι εὐφρανθήτωσαν.»

ΤΟ ΕΒΡΑΪΚΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΤΗΣ ΕΟΡΤΗΣ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ

Η αρχή του Πάσχα ανάγεται μεν στους Αιγυπτίους, που γιόρταζαν την εαρινή Ισημερία, τότε που η ήμερα αρχίζει να γίνεται μεγαλύτερη από τη νύκτα: πισάχ, δηλαδή «διάβαση», έλεγαν τη γιορτή τους οι Αιγύπτιοι, δηλ. διάβαση του Ήλιου από τον Ισημερινό. Όμως οι Εβραίοι εν τέλει ιδιοποιήθηκαν και διέσωσαν αυτό το έθιμο- στη γλώσσα τους λέγεται Πεσάχ («πέρασμα») ή Γιορτή των Αζύμων (Λουκ. κβ΄,1) και εξακολουθεί να είναι η σπουδαιότερη γιορτή τους. Σύμφωνα με την Βίβλο το Πάσχα ορίσθηκε από τον Γιαχβέ, θεσπίστηκε από τον Μωυσή και καθιερώθηκε σε ανάμνηση τής εξόδου των Εβραίων από την Αίγυπτο και το πέρασμα τους από την Ερυθρά Θάλασσα («Έξοδος», κεφ. ιβ΄). Λέγεται και Πάσχα των Ιουδαίων (Ιωάν. β΄,13, ια΄,55) ή Πάσχα του Κυρίου (Γιαχβέ) («Έξοδος» ιβ΄, 11). Γιορτάζεται την πρώτη πανσέληνο μετά την εαρινή ισημερία. Η «εξήγηση» ελληνορθόδοξων κύκλων, πως η λέξη Πάσχα προέρχεται από το ελληνικό ρήμα πάσχω, στερείται σοβαρότητας. Η λέξη Πάσχα είναι εξελληνισμός της εβραϊκής λέξης πεσάχ.

«[Θέλω] πατάξω πᾶν πρωτότοκον ἐν γῇ Αἰγύπτῳ ἀπὸ ἀνθρώπου ἕως κτήνους», διεμήνυσε στους Εβραίους ο Γιαχβέ («Έξοδος, ιβ΄ 12). Προκειμένου να το πετύχει αυτό, τους παράγγειλε πρώτα να σφάξουν ένα αρνί και να το φάνε το βράδυ με άζυμα και πικρά χόρτα και μετά με το αίμα του να βάψουν το ανώφλιο και τους δύο παραστάτες των θυρών των σπιτιών τους, ώστε «ό Κύριος θέλει παρατρέξει τήν θύραν και δεν θέλει αφήσει τον εξολοθρευτήν να εισέλθη εις τάς οικίας σας, δια να πατάξη». Τελικά «ο Κύριος επάταξε πάν πρωτότοκον εν τή γή τής Αιγύπτου άπό τον πρωτοτόκου τοϋ Φαραώ, όστις κάθψαι έπϊ τοϋ θρόνου αντοϋ, έως τοϋ πρωτότοκον τοϋ αιχμαλώτον, τοϋ έν τω δεσμωτηρίω- καϊ πάντα τά πρωτότοκα τών κτηνών... Δεν ήτο οικία εις τήν οποίαν δεν υπήρχε νεκρός». Όλες αυτές οί θεόπνευστες ενέργειες, πού περιγράφονται με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες στο ιβ΄ κεφάλαιο τής «Εξόδου» του ιερού μας βιβλίου, της Βίβλου, εορτάζονται την ημέρα του Πάσχα.

Αυτό το εβραϊκό Πάσχα ό Ιησούς ούτε κατήργησε ούτε υποτίμησε, τουναντίον πήρε τους μαθητές του και ανέβηκε στα Ιεροσόλυμα -το τρίτο και τελευταίο έτος του δημόσιου βίου του-, για να το εορτάσουν σαν νομοταγείς Εβραίοι (Μάρκ. 14,1, Λουκ. 22,1, Ιωάν. 2,23). Όλες οι περιγραφές τής Καινής Διαθήκης μιλούν ξεκάθαρα, ότι τα γεγονότα τής Μεγάλης Εβδομάδος εξελιχθήκαν την εβδομάδα που προηγήθηκε από το Πάσχα των Εβραίων. Ό λεγόμενος Μυστικός Δείπνος ήταν το πασχαλινό τραπέζι για τον εορτασμό του εβραϊκού Πάσχα από τον Ιησού και τους μαθητές του. «Ο Ιησούς απέστειλε τον Πέτρο και τον Ιωάννη λέγοντας: "Πηγαίνετε να ετοιμάσετε να φάμε για το Πάσχα".» (Λουκ. 22,8.) «Οι μαθητές έκαναν όπως τους πρόσταξε ο Ιησούς κι ετοίμασαν το Πάσχα.» (Ματθ. 26, 19.) Το Πάσχα των Εβραίων κατά το έτος εκείνο γιορτάστηκε ημέρα Σάββατο, ενώ η υποτιθέμενη ανάσταση σύμφωνα με τους ευαγγελιστές (Ματθ. 28,1, Μάρκ. 16,1, Λουκ. 24,1, Ιωάν. 20,1) έγινε την επομένη ήμερα («μιᾷ τῶν Σαββάτων»), πού αργότερα ονομάστηκε Κυριακή. Από εκεί πήραν την ονομασία τους και οι άλλες ήμερες της εβδομάδας (Δευτέρα, Τρίτη, Τετάρτη κ.τ.λ.). Στην Α΄ Οικουμενική Συνοδό της Νίκαιας (325 μ.Χ.) καθοριστήκαν τα του εορτασμού του χριστιανικού Πάσχα. Αποφασίστηκε να γιορτάζεται με την ευκαιρία της ανάστασης του Ιησού την πρώτη Κυριακή μετά την πρώτη πανσέληνο μετά την εαρινή ισημερία.

Συμφωνά με τους χριστιανούς ο Ιησούς γεννήθηκε στις 25 Δεκεμβρίου, οπότε κάθε 25 Δεκεμβρίου γιορτάζεται ή γέννηση του. Την όγδοη ήμερα έγινε η περιτομή του, οπότε λογικά γιορτάζεται την 1η Ιανουαρίου. Το ίδιο γίνεται και για όλες τις άλλες γιορτές. Αυτό που δεν έχει σταθερή ημερομηνία είναι το Πάσχα. Κάποια μέρα τής Άνοιξης όμως, πιστεύουν, ό Ιησούς αναστήθηκε. Πότε ήταν αυτή ή ήμερα; Γιατί δεν μελέτησαν οι Πατέρες τις Γραφές τους, δεν ζήτησαν και την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος, ώστε να αποφασίσουν ποια ημερομηνία έγινε ή ανάσταση; Γιορτάζοντας κάθε χρόνο σε άλλη ημερομηνία, μόνο από σύμπτωση μπορεί να ταυτίσουν την ημέρα τής υποτιθέμενης ανάστασης με την ήμερα του εορτασμού της. Η εβραϊκή καταγωγή του Πάσχα είναι καθαρά ο λόγος, που δεν εορτάζεται σε συγκεκριμένη ημερομηνία, άλλα είναι κινητή εορτή.

Οι σύγχρονοι Έλληνες χριστιανοί τηρούν με θρησκευτική ευλάβεια τους εβραϊκούς συμβολισμούς του Πάσχα, δηλαδή:

• Το βασικό στοιχείο του, το ψητό αρνί, που έσφαξαν οι Εβραίοι κατ’ εντολή του Γιαχβέ: Αρνί τρώνε από τότε κατ’ έθιμο κάθε Πάσχα οι Εβραίοι.

• Τα αυγά, πού συμβολίζουν το ναό τής Ιερουσαλήμ, όπου γίνονταν οι θυσίες.

• Το κόκκινο χρώμα, πού συμβολίζει το αίμα του αρνιού, που έβαψαν τις θύρες τους οι Εβραίοι.

Εμπλεγμένοι -δυστυχώς- οι Έλληνες στη σχιζοφρένεια του ελληνοχριστιανικού ιδεολογήματος γιορτάζουν εν αγνοία τους το εβραϊκό αιμοσταγές Πάσχα υμνολογώντας στους ναούς οτιδήποτε εβραϊκό, καθυβρίζοντας, παράλληλα τους εαυτούς τους και τον πολιτισμό των προγόνων τους. Νομίζουν ότι αποτελεί γιορτή αγάπης και πιστεύουν ότι τα εβραϊκά έθιμα του αποτελούν γνήσια κι αναπόσπαστα στοιχεία τής Ελληνικής Παράδοσης. Τραγική ειρωνεία και εθνικό κώμα.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

• «Τριώδιον», εκδόσεις «Φως».

• «Ωρολόγιον το Μέγα», έκδοσις της «Αποστολικής Διακονίας τής Εκκλησίας τής Ελλάδος».

• «Πεντηχοστάριον», εκδόσεις «Φως».

• Γ. Γρηγορομιχελάκης, «Το βιβλίο που ή Εκκλησία σου δεν θέλει να διάβασες», εκδόσεις «Δαδούχος», Θεσσαλονίκη, 2002.

• Γ. Γρηγορομιχελάκης, «Δεκαπέντε εσταυρωμένοι κι αναστημένοι σωτήρες», εκδόσεις «Δαδούχος», Θεσσαλονίκη, 2003.

• Ε. Ατταβύριος, «Υμνολόγιο της εβραϊκής μυθολογίας... και ύβρεις κατά του Ελληνικού Πνεύματος», «Δαυλός», τεύχος 191.

• Ε. Ατταβύριος, «Το Τριώδιον: Αναθεματισμοί και απειλές εναντίον του Ελληνικού Πολιτισμού», «Δαυλός», τεύχος 192.

• Ν. Τσίτσος, «Επτά αναθεματισμοί κατά του Ελληνισμού ψάλλονται σήμερα στις εκκλησίες της Ελλάδος», «Δαυλός», τεύχος 224-225.

• Δ. Λάμπρου, «Κ. Στεφανόπουλος: Να παύσουν οι αναθεματισμοί κατά των Ελλήνων», «Δαυλός», τεύχος 247.

Κίμων Ελευθερίου

Πηγή: Περιοδικό Δαυλός, τεύχος 280, σσ. 18657-18665

Μυθοπλάστης: Κίμων Ελευθερίου

Απάντηση: Εδώ

Η ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΤΩΝ ΠΟΛΥΝΗΣΙΩΝ

Ο καθηγητής Γιόζεφσον μιλά για την ελληνικότητα των γλωσσών του Ειρηνικού - Ο Καθηγητής Γιόσεφσον μιλά για την αρχαιοελληνική γλώσσα των ιθαγενών του Ελληνικού. (Πηγή: Περιοδικό Δαυλός, τεύχος 214, σελ. 13482)

Μυθοπλάστης: Περιοδικό Δαυλός

Απάντηση: Εδώ

ΤΑ ΕΒΡΑΪΚΑ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΑ

Τα Εβραϊκά είναι Ελληνικά, το βιβλίο του Εβραίου Ι. Γιαχούντα (Πηγή: Γεωργανάς Κωνσταντίνος, Περιοδικό Δαυλός, τεύχος 206, σελ. 12931, http://www.davlos.gr/dissue.php?issue=206)

Τα Εβραϊκά είναι Ελληνικά: Επαλήθευση του Ιωσήφ Γιαχούντα. (Πηγή: Γεωργανάς Κωνσταντίνος, Περιοδικό Δαυλός, τεύχος 214, σελ. 13493, http://www.davlos.gr/dissue.php?issue=214)

Μυθοπλάστης: Γεωργανάς Κωνσταντίνος

Απάντηση: Εδώ

ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΛΛΗΝΕΣ, ΠΑΓΑΝΙΣΤΕΣ & ΦΥΛΑΜΕ ΘΕΡΜΟΠΥΛΕΣ

Βίντεο. Μέγεθος: 299Kb - Διάρκεια: 19΄΄.  Τρύφωνας Ολύμπιος: «Όπως αποδεικνύεται, το αμάρτημά μας είναι ότι είμαστε Έλληνες στην συνείδηση και στεκόμαστε στις ρίζες μας». Μαρία Τζάνη: «Δώσαμε, δίνουμε και θα δίνουμε την ζωή μας, για να φυλάμε Θερμοπύλες αξιών». (Πηγή: Ακόμη λατρεύω τον Δία https://www.nationalfilmnetwork.com/store/ProductDetails.aspx?ProductID=182)

Μυθοπλάστες: Νεοπαγανιστές «γκουρού» & «ιμάμηδες»

Απάντηση: Εδώ

Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΔΡΑΣ & ΠΟΛΕΜΙΣΤΗΣ, ΔΕΝ ΠΡΟΣΚΥΝΑ

Ιωάννης Χαραλαμπόπουλος, Ιδιοκτήτης και εκδότης του περιοδικού Απολλώνιου Φωτός (Πηγή: Τηλεοπτικός Σταθμός Alter εκπομπή Αθέατος Κόσμος, Τρίτη 19 Οκτωβρίου 2004)

Όταν ο άνθρωπος νιώσει και πάλι αυτοκυρίαρχος, γκρεμίζοντας τα είδωλα του εβραιοθεού και του χρυσού μόσχου, όταν σπάσει τις αλυσίδες που τον σκλάβωσαν στον απατηλό «παράδεισο» της καταναλωτικής παράνοιας και της υλιστικής σχιζοφρένειας, όταν νιώσει και πάλι την αρχέγονη παράδοση να κυλά στο αίμα του και να διαποτίζει τη σκέψη του η λατρεία προς την Φύση και τα Ηρωικά ιδεώδη της φυλής του, τότε η Σπάρτη θα αναγεννηθεί στην ψυχή και στη σκέψη του. Τότε και μόνο τότε θα σταθεί ικανός να ιχνηλατήσει τον ίδιο δρόμο της τιμής και του καθήκοντος που ορίζουν τα φυλετικά πεπρωμένα, όμοια με τους ένδοξους προγόνους του. Τότε μόνο θα συναισθανθεί το μεγαλείο του να είναι Έλληνας, να είναι Άνδρας, ενάντια στο πνεύμα της παρακμής, ενάντια στους δειλούς και στους προσκυνημένους, με άλλα λόγια να είναι Πολεμιστής...

Πηγή: Περιοδικό Απολλώνειο Φως, τεύχος 50,  άρθρο Η ατραπός του πολεμιστή σε Ιαπωνία και Αρχαία Σπάρτη, Ιωάννης Χαραλαμπόπουλος, σσ. 34 -37

Μυθοπλάστης: Ιωάννης Χαραλαμπόπουλος

Απάντηση: Εδώ

Ο ΠΟΛΥΘΕΪΣΜΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝΕΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΗΘΙΚΟ ΝΟΜΟ

Ο πολυθεϊσμός, απελευθερώνει τον άνθρωπο απ’ οποιονδήποτε ηθικό νόμο. Βάζει την ηθική του πάνω στη φύση και πουθενά αλλού. Δεν έχει την έννοια του Καλού και του Κακού. Υπάρχει μόνο η έννοια του ωραίου και του άσχημου. Αν πας ενάντια στη φύση σου, είσαι άσχημος. Αν πας με τη φύση σου, είσαι όμορφος (Πηγή: Δ. Δελής, Ένα 5.5.88, σελ. 124).

Μυθοπλάστης: Δ. Δελής

Απάντηση: Εδώ

Η ΚΛΕΟΠΑΤΡΑ ΗΤΑΝ ΟΜΟΙΑ ΜΕ ΤΙΣ ΣΗΜΕΡΙΝΕΣ ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ

Δεξιά: Η Κλεοπάτρα «αναστημένη με λέιζερ». Όμοια με τις σημερινές Ελληνίδες (Πηγή: Περιοδικό Δαυλός, τεύχος 174, εξώφυλλο)

Μυθοπλάστης: Περιοδικό Δαυλός

Απάντηση: Εδώ

Η ΓΛΩΣΣΑ ΤΩΝ ΣΚΟΠΙΩΝ ΠΙΟ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ

Η γλώσσα των Σκοπιανών, πιο ελληνική από την ελληνική. (Πηγή: Περιοδικό Δαυλός, τεύχος 126, εξώφυλλο)

Μυθοπλάστης: Περιοδικό Δαυλός

Απάντηση: Εδώ.

ΑΚΑΛΛΙΕΡΓΗΤΟΙ & ΑΜΑΘΕΙΣ ΣΥΚΟΦΑΝΤOYN ΤΗΝ ΣΑΠΦΩ No2

Αριστερά: «Αίτηση Λεσβίων (από την Λέσβο) κατά "Λεσβίων" (ομοφυλοφίλων)». (Πηγή: Περιοδικό Δαυλός, τεύχος 313, εξώφυλλο)

Μέσο: Δημήτριος Λάμπρου, εκδότης περιοδικού Δαυλός, «τέλος στον όρο Λεσβία». (Πηγή: Περιοδικό Δαυλός, τεύχος 314, σελ. 22151)

Δεξιά: «Παγκόσμιος Σάλος για τη λέξη Λεσβία». (Πηγή: Περιοδικό Δαυλός, τεύχος 314, εξώφυλλο)

Μέσα σε όλα αυτά κι ένας κάποιος Δημήτρης Λάμπρου, εκ Μυτιλήνης, ο οποίος έχει βάλει στόχο της ζωής του να αποκαταστήσει την φήμη της Σαπφούς και του νησιού του απαγορεύοντας τη χρήση του όρου λεσβία για τον χαρακτηρισμό των ομοφυλοφίλων γυναικών. Βγήκε, λοιπόν, στην εκπομπή του Γεώργιου Αυτιά για να καταγγείλει ότι οι ομοφυλόφιλοι «υπέκλεψαν και σφετερίζονται την ταυτότητα χιλιάδων Μυτιληνιών» και για να δηλώσει «ειπώθηκε από κάποιους (;) ότι η Σαπφώ ήταν ομοφυλόφιλη. Η ιστορία όμως λέει ότι αυτοκτόνησε για έναν άνδρα. Πώς είναι δυνατόν, λοιπόν, να θεωρείται ότι η γυναίκα αυτή ήτα ομοφυλόφιλη;» (Πηγή: Κοσμάς Βίδος, On Air, Εφημερίδα Το Βήμα, Πέμπτη 12 Ιουνίου 2008, σελ. Α30)

Μυθοπλάστης: Δημήτριος Λάμπρου

Απάντηση: Εδώ

ΛΕΣΒΙΑ, ΔΑΥΛΟΣ & ΑΡΧΑΙΟΠΛΗΞΙΑ

Αριστερά: «Η δίκη για τη λέξη Λεσβία». (Πηγή: Περιοδικό Δαυλός, τεύχος 315, εξώφυλλο)

Δεξιά: «Μια πρωτοδίκης αποφάσισε οι Λέσβιοι δεν δικαιούνται να έχουν τόπο καταγωγής!» (Πηγή: Περιοδικό Δαυλός, τεύχος 316, εξώφυλλο)

Συμπαρίστανται οι βουλευτές Λέσβου

Οι βουλευτές των δύο μεγαλυτέρων κομμάτων στη Λέσβο κ.κ. Γιάννης Γιαννέλης και Νίκος Σηφουνάκης, που εκπροσωπούν το 77,1 % των κατοίκων της, έκαναν μετά τη δίκη δηλώσεις. Ο τρίτος βουλευτής της Λέσβου, ο κ. Σκοπελίτης του Κ.Κ.Ε. (13,99 %), σε μια αποκαλυπτικώτατη ως προς τον «γυάλινο κόσμο», μέσα στον οποίον είναι κλεισμένος -όπως θα έγραφε ο Τενεσή Γουίλλιαμς- έκρηξή του μας δήλωσε: «Δεν είμαι ενημερωμένος για το θέμα και ούτε θέλω να ενημερωθώ»!!!
(Περιοδικό Δαυλός, τεύχος 315, σελ. 22255 )

Τα πλήρη πρακτικά της δίκης για τη γεωγραφική ταυτότητα των Λεσβίων

Σύσσωμα τα αθηναϊκά Μέσα Ενημέρωσης αλλά και απεσταλμένοι ξένων πρακτορείων, εφημερίδων και τηλεοπτικών καναλιών, όπως το Ρόιτερ, το Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων, το Ασσόσιειντ Πρες και άλλα περίμεναν εναγωνίως τον εκδότη του περιοδικού «Δαυλός» Δημήτρη Λάμπρου αλλά και τους υπόλοιπους αιτούντες (Κοκκώνη Κουβαλάκη και Μαρία Ρόδου) έξω από τη δικαστική αίθουσα στην Ευελπίδων, προκειμένου να προβούν σε δηλώσεις.
(Περιοδικό Δαυλός, τεύχος 315, σελ. 22257 )

Μια πρωτοδίκης αποφάσισε: Το όνομα «Λέσβιος» δεν είναι όνομα!

ΛΑΜΠΡΟΥ, ΔΗΜΗΤΡΗΣ

Η πρωτοδίκης κ. Μαρία Πετσάλη απέρριψε στις 18 Ιουλίου την αίτηση ασφαλιστικών μέτρων τριών πολιτών κατοικούντων στη Λέσβο η καταγομένων από τη Λέσβο, με την οποία ζητούσαν να παύση το σωματείο με την επωνυμία «Ομοφυλοφιλική και Λεσβιακή Κοινότητα Ελλάδος» (Ο.Λ.Κ.Ε.) να χρησιμοποιεί τις λέξεις «Λέσβιος», «Λεσβία», «Λέσβιο» και «λεσβιακός», «λεσβιακή», «λεσβιακό» δεδομένου, ότι το ίδιο σωματείο και τα μέλη του δεν έχουν καμμία απολύτως σχέση με την Λέσβο και συνεπώς σφετερίζονται το «εθνικό» όνομα των Λεσβίων και δημιουργούν μεγάλα και σοβαρά προβλήματα στους νησιώτες αυτούς με την σύγχυση που προκαλούν εις βάρος της γεωγραφικής, ιστορικής και πολιτισμικής ταυτότητάς τους. Μετά την απόρριψη οι τρεις Λέσβιοι αποφάσισαν να προσφύγουν στην τακτική Δικαιοσύνη, ο δε ένας εξ αυτών, ο εκδότης του «Δ» Δημήτρης Λάμπρου, σχολίασε ως εξής την εν λόγω απόφαση της κ. Πετσάλη: (Πηγή: Περιοδικό Δαυλός, τεύχος 316, εξώφυλλο, σελ. 22372 )

Μυθοπλάστης: Δ. Λάμπρου και περιοδικό Δαυλός

Απάντηση: Εδώ

ΤΟ Α = Α & ΤΟ Α <> Β ή ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΔΑΥΛΕΙΑΣ ΛΟΓΙΚΗΣ

Με δύο λόγια η κεντρική σκέψη, επί της οποίας στηρίχτηκε η κ. Πετσάλη μπορεί να διατυπωθεί ως εξής: Οι Λέσβιοι δεν είναι Λέσβιοι, αλλά Λέσβιος μπορεί να αυτοανακηρυχθή όποιος γουστάρει και για οιοδήποτε λόγο γουστάρει. Προφανώς το σκεπτικό της κ. πρωτοδίκου συγκρούεται μετωπικά με την πρώτη αρχή της Λογικής, που λέει, ότι το "Α είναι Α". Επί του προκειμένου η αρχή είναι "ο Λέσβιος είναι Λέσβιος". Συγκρούεται όμως και με την δεύτερη αρχή της Λογικής, που λέει, ότι το "Α δεν είναι Β", δηλαδή ο "Λέσβιος δεν είναι μη Λέσβιος" και "ο μη Λέσβιος δεν είναι Λέσβιος". Αυτός ο παραλογισμός της κ. Πετσάλη, που άφησε κατάπληκτους πολλούς νομικούς κύκλους, θα μπορούσε να γίνει αντικείμενο γέλωτος και ειρωνείας, αν ζητούσε κανείς να κοιτάξει την ταυτότητα της κ. Πετσάλη και να μας πεί αν αναγράφεται ως βασικό στοιχείο της ταυτότητάς της ο τόπος καταγωγής της. Κάτι, που το έχει επιβάλλει το Ελληνικό Κράτος, του οποίου είναι υπάλληλος και η κ. Πετσάλη, αλλά το αντιπαρέρχεται σαν να μην υπάρχει. (Πηγή: Περιοδικό Δαυλός, τεύχος 316, http://www.davlos.gr/ )

Μυθοπλάστης: Λάμπρου Δημήτριος

Απάντηση:  Εδώ

ΕΜΕΙΣ (ΟΙ ΕΘΝΙΚΟΙ) ΔΕΝ ΠΡΟΣΚΥΝΑΜΕ ΑΓΑΛΜΑΤΑ

(Κατά: Βασίλη Παπαλεξόπουλου, Σταθμός Alter, Εκπομπή «Χωρίς Μοντάζ ΙΙ», Σάββατο 07/02/2004)

Δεξιά: Βίντεο. Μέγεθος: 28 kb Διάρκεια: 12 δευτ. . «Εμείς δεν πέφτουμε (προσκυνάμε) τα αγάλματα και να παρακαλάμε για κάποιο θαύμα» εννοεί εις διαφοροποίηση με τους εν Ελλάδι Χριστιανούς. (Πηγή: Βασίλης Παπαλεξόπουλος, Λάτρης Πατρώας Θρησκείας, Σταθμός Alter, Εκπομπή «Χωρίς Μοντάζ ΙΙ», Σάββατο 07/02/2004)

Μυθοπλάστης: Βασίλης Παπαλεξόπουλος (βλ. σελίδα με παγανιστές στον Σταθμό Alter)

Απάντηση: Εδώ

ΠΗΓΕΣ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑΣ

Τηλεοπτικοί Σταθμοί

1. Alter, Εκπομπή «Χωρίς Μοντάζ ΙΙ», Σάββατο 07/02/2004, Αθέατος Κόσμος, Τρίτη 19 Οκτωβρίου 2004, Εκπομπή Οι Πύλες του Ανεξήγητου, 18/02/2006, Σάββατο 9 Απριλίου 2005, Σάββατο 06/05/06

Περιοδικά

1. Τρίτο Μάτι, τεύχη 95, 109

2. Ιχώρ, τεύχη 7, 14, 22, 53, 56

3. Δαυλός, τεύχος 126, 174, 180, 206, 214, 227, 235, 240, 274, 280, 288, 299, 313, 314, 315, 316

4. Απολλώνειο Φως, τεύχος 50

5. Ένα 5.5.88

Εφημερίδες

1. Το Βήμα, Πέμπτη 12 Ιουνίου 2008

Βιβλία

1. Η αναβίωση της Αρχαίας Ελληνικής Θρησκείας, Γιάννης Σπυρόπουλος, Ρ. Αναστασάκης, Μ. Βερέττας, Μ. Δημόπουλος, Μ. Καλόπουλος. Μ. Κιουλαφά, Π. Μαρίνης, Χ. Μήνη, Στ. Μυτιληναίος, Γ. Σπυρόπουλος, Ο. Τουτουνζή, Γ. Τσαγκρινός, Εισαγωγή Εύα Αυλίδου, Εκδόσεις Αρχέτυπο, Έκδοση Α΄ Απρίλιος 2002, Θεσσαλονίκη

2. Ελληνισμός - Χριστιανισμός στο Βυζάντιο, Το Βυζάντιο ωφέλησε ή έβλαψε τον ελληνισμό;, Το συνέδριο στην Φιλοσοφική Αθηνών,  εκδόσεις Ελεύθερη Σκέψις, Νοέμβριος 1998

3. Κρεββατάς Δημήτριος, Βυζάντιο και ο διωγμός του ελληνισμού

Διαδίκτυο

01. http://www.rassias.gr/9005.html

02. http://www.ysee.gr/index.php?type=deltia_typou&f=187

03. http://www.davlos.gr/dissue.php?issue=227

04. http://www.davlos.gr/dissue.php?issue=240

05. http://www.davlos.gr/dissue.php?issue=206

06. http://www.davlos.gr/dissue.php?issue=214

07. https://www.nationalfilmnetwork.com/store/ProductDetails.aspx?ProductID=182

Ομιλίες

1. Βλάσης Ρασσιάς, «Πόσο Έλληνες είμαστε;» Συνέδριο «Η Αρχαιοελληνική Παράδοση Στην 3η Χιλιετία», Αθήναι, Αίθουσα Εκδηλώσεων Πολεμικού Μουσείου, 24. 1. 1999
 

Αρχικό Μενού Νεοπαγανιστικών Απατών

ΑΡΧΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ