1.	ΦΙΛΟΞΕΝΙΑ   1. Φιλοξενία (Φιλόξενος) 2. Φιλοξενία - Χριστιανισμός 3. Φιλοξενία - Εγκυκλοπαιδικά 4. Ξενηλάτης (Μισοξενία)
2.	ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΑ
3.	ΞΕΝΩΝΕΣ
4.	ΝΕΟΠΑΓΑΝΙΣΤΙΚΕΣ ΑΠΑΤΕΣ     Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΙ ΥΓΙΕΙΝΗ, ΛΟΥΤΡΑ, ΑΝΑΘΕΜΑΤΙΖΕΙ ΤΗΝ ΙΑΤΡΙΚΗ (Παναγιώτης Μαρίνης, περ. Τρίτο Μάτι, τεύχος 109, ένθετο, σελ. 12) (Στέφανος Μυτιληναίος, περ. Δαυλός, τεύχος 240)   Η ΗΘΙΚΗ ΤΟΥ ΛΩΤ & ΤΗΣ ΒΙΒΛΟΥ (ΣΟΔΟΜΑ & ΓΟΜΟΡΡΑ) (Bill Maher & Larry Charles, http://www.imdb.com/title/tt0815241/, Ταινία Religulous)
5.	ΑΠΟΛΟΓΗΤΙΚΑ ΣΧΟΛΙΑ
6.	ΠΗΓΕΣ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑΣ

 

 

 

 

 

ΝΕΟΠΑΓΑΝΙΣΤΙΚΕΣ ΑΠΑΤΕΣ

 

 

Κεντρική σελίδα με νεοπαγανιστικές απάτες

 

Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΙ ΥΓΙΕΙΝΗ, ΛΟΥΤΡΑ, ΑΝΑΘΕΜΑΤΙΖΕΙ ΤΗΝ ΙΑΤΡΙΚΗ

(Κατά: Παναγιώτη Μαρίνη, περ. Τρίτο Μάτι, τεύχος 109, ένθετο, σελ. 12)

(Κατά: Στέφανου Μυτιληναίου, περ. Δαυλός, τεύχος 240)

 

Απαγόρευσις της υγιεινής, "κλείσιμο" των Ασκληπιείων και των Λουτρών, αναθεματισμός της ιατρικής: «Νοσεῖ Γαληνὸς, ἐκφοβεῖ δὲ τὰς νόσους ὁ Πέτρος ἡμῶν τὰς σαγήνας ὁ πλέκων»(20) (Πηγή: Παναγιώτης Μαρίνης, Περιοδικό Τρίτο Μάτι, τεύχος 109, ένθετο «Θα αναγνωρισθεί επίσημα η Αρχαία Ελληνική Θρησκεία;», σελ. 12)

«Απαγορεύεται γενικώς το λουτρόν καθαριότητος: «ἀνδρεῖον καὶ σοφρωνέστατον πρᾶγμα τὸ νὰ ἀπέχῃ τινὰς ἀπὸ τὰ λουτρά... Καὶ ἁπλῶς εἰπεῖν, τὰ λουτρά ἄλλον καλὸν δὲν προξενοῦσι, πάρεξ ἡδονὰς σαρκικάς, καὶ φαντασίας ἀτόπους» (ΠΗΔΑΛΙΟΝ)!» και «Λουτρά - Απαγορεύονται! τα μεγαλοπρεπή λουτρά των Ελληνικών πόλεων ισοπεδώνονται! Απαγορεύεται γενικώς το λουτρόν καθαριότητας» (Πηγή: Παναγιώτης Μαρίνης, περιοδικό Τρίτο Μάτι, τεύχος 142, ένθετο «Αφιέρωμα, η πρόσφατη αναγνώριση της Αρχαίας Ελληνικής Θρησκείας» σελ. 11 & 12)

 

 

Απαγορεύονται τα κοινά μπάνια στις παραλίες

«Ὅτι οὐ δεῖ Ἱερατικοὺς ἢ Κληρικοὺς ἢ Ἀσκητὰς ἐν βαλανείῳ μετὰ γυναικῶν ἀπολούεσθαι, μηδὲ πάντα χριστιανὸν λαϊκόν· αὐτὴ γὰρ πρώτη κατάγνωσις παρὰ τοῖς ἔθνεσιν. Εἰ δέ τὶς ἐπὶ τοῦτο φωραθείη, εἰ μὲν Κληρικὸς εἴη καθαιρείσθω, εἰ δὲ λαϊκὸς ἀφοριζέσθω» (Kανών ΟΖ της ΣΤ΄ Οικουμενικής Συνόδου).

Ερμηνεία υπό Αγαπίου ιερομόναχου και Νικοδήμου μοναχού: «Ο παρών Κανών αυτολεξεί λ΄ της εν Λαοδικεία Συνόδου εστί Κανών χωρίς του επιτιμίου μόνου· λέγει ουν, ότι δεν πρέπει οι εντός του βήματος ιερωμένοι ή οι εντός του βήματος κληρικοί ή οι μοναχοί και ασκηταί ή απλώς κάθε λαϊκός Χριστιανός να λούεται εις τα λουτρά μαζί με τας γυναίκας επειδή το άτοπον τούτο κοντά εις τα έθνη φαίνεται να είναι η πρώτη κατηγορία και το μεγαλύτερον σκάνδαλον εναντίον εις τους Χριστιανούς. Ο δε απόστολος προστάζει να γινώμεθα απρόσκοποί εις τους Ιουδαίους και Έλληνας και εις την Εκκλησίαν του θεού. Και αν, καθώς λέγει δ Ζωναράς και αυτό, το να απαντήσει τινάς γυναίκας απλώς εις στράταν ή εις οίκον, ταράττει τον λογισμόν, πως δεν θέλει καταβαπτισθεί και εις επιθυμίαν να κινηθεί ο νους εκείνων των ανδρών, όπου με γυναίκας συλλούωνται, κατά τον Βαλσάμωνα ή εις λουτρόν δηλαδή ή εις θάλασσαν ή εις ποταμόν εξουσιάζουσι γαρ τα σώματά των δια παιδοποιίαν και όχι δια να ξεγυμνώνονται και να βλέπωσι την ασχημοσύνην των. Προσθέτει δε ο Κανών, ότι όποιος ήθελε φανεί να κάμει τούτο, κληρικός μεν ων, ας καθαίρεται, λαϊκός δε ας αφορίζεται».

Συμφωνία: «Αλλά και αι αποστολικαί διαταγαί (βιβλ. α΄ κεφ. θ΄) εμποδίζουσι να λούεται γυνή μετά ανδρός. Την αταξίαν ταύτην αναφέρει και ο Επιφάνιος, αιρεσ. λ΄. και Κλήμης ο Αλεξανδρεύς». (Παιδαγωγού, βιβλ. γ΄. κεφ. ε.)

Απίστευτο και όμως αληθινό, ότι σε περίπτωση που εφαρμοστεί ο εν λόγω κανόνας, θα πρέπει να αφορισθεί όλος ο πληθυσμός της Ελλάδας, για να μην πούμε όλος ο πληθυσμός της χριστιανικής Ευρώπης!

 

«Αν δεν πλένεστε καθόλου, τόσο το καλύτερο»

Το ιδανικό του ιουδαιοχριστιανισμού είναι να πλένονται οι, άνθρωποι όσο το δυνατόν λιγότερο έως και καθόλου. Ο επίσκοπος Φίλων, προσπαθώντας να περάσει τα ιουδαϊκά ήθη στους Χριστιανούς, συμβουλεύει: «ότι και οι Ιουδαίοι με τους πατέρας των δεν συλλούονται, ίνα μη ιδωσι την γύμνωσιν του πατρός των ως ο Χαμ την του Νώε. Όθεν ακολούθως ουδέ τα παιδία των Χριστιανών πρέπει με τους πατέρας των να συλλούωνται. Ο δε άγιος Διάδοχος της Φωτικής Επίσκοπος (κεφ. νδ΄, σελ. 216, της Φιλοκαλ.) λέγει, ότι είναι ανδρείον και σωφρονέστατον πράγμα το να απέχει τινάς από τα λουτρά και μάλιστα εκείνοι, όπου αγαπούν να ενωθούν με το κάλλος της σωφροσύνης ταυτόν ειπείν, οι παρθενίαν υποσχεθέντες ιερωμένοι και μοναχοί, διότι η ηδονική εκείνη υγρασία του λουτρού χαυνώνει και εκθηλύνει το σώμα, και η εν τω λουτρω γύμνωσις φέρει εις ενθύμησιν την άδοξον εκείνην γύμνωσιν, όπου έπαθεν ο Αδάμ μετά την παρακοήν. Και απλώς ειπείν, τα λουτρά άλλο καλόν δεν προξενούσι πάρεξ ηδονάς σαρκικάς και φαντασίας ατόπους, εκτός μόνον αν λούεται τινάς δι’ ανάγκην ασθενείας» (Φίλων, σελίδα 163 του α΄ τόμου της «Οκτατεύχου»).

Το κάλλος της σωφροσύνης λοιπόν περνάει από τον κάλλο της απλυσιάς και μονάχα σε περίπτωση ασθενείας (η οποία πολύ πιθανό να έχει προκληθεί από την απλυσία) είναι πράξη αναμάρτητη το να λουστεί κανείς.  (Πηγή: Στέφανος Μυτιληναίος, Περιοδικό Δαυλός, τεύχος 240, σσ. 15439 - 15448, http://www.davlos.gr/dissue.php?issue=240)

 

Μυθοπλάστες: Στέφανος Μυτιληναίος & Παναγιώτης Μαρίνης

Απάντηση:   Εδώ

 

Η ΗΘΙΚΗ ΤΟΥ ΛΩΤ & ΤΗΣ ΒΙΒΛΟΥ (ΣΟΔΟΜΑ & ΓΟΜΟΡΡΑ)

(Κατά: Bill Maher & Larry Charles, http://www.imdb.com/title/tt0815241/, Ταινία Religulous)

 

Ο Bill Maher καταπιάνεται με ένα αγαπημένο θέμα των αθεϊστών, το οποίο όμως είναι παγίδα για τους ίδιους. Την περίπτωση του Λωτ, των Σοδόμων και των Γομόρρων και τις κόρες του Λωτ. Τα ζητήματα είναι σεξουαλικά και ηθικά. (Πηγή Φώτο: Bill Maher & Larry Charles,  Ταινία Religulοus,  http://www.imdb.com/title/tt0815241/)

 

Βίντεο. Μέγεθος: 305Κb - Διάρκεια: 1΄06΄΄

Σωστά. Πίσω μου και άνωθι βρίσκονται οι δίδυμες πόλεις. Τα Σόδομα και τα Γόμορρα. Πρέπει να ήταν κάποιο εντελώς παράδοξο μέρος. Πόσο παράδοξο; Ας πούμε πως ότι έγινε στα Γόμορρα έμεινε πάντα εκεί.

Αυτό μέχρι να ασχοληθεί ο Θεός που έστειλε δύο Αγγέλους να ερευνήσουν. Οι άγγελοι πήγαν στο σπίτι του ενός θεοσεβούμενου ανθρώπου, του Λώτ, και οι άνθρωποι της πόλης προσπάθησαν να τους βιάσουν.

Επειδή ο Λωτ δεν ήθελε η πόλη να δυσφημιστεί ως ένα μέρος που βιάστηκαν οι άγγελοι, πρόσφερε τις κόρες του στον όχλο για να τις βιάσει. Κι αυτός ήταν ο «καλός» άνθρωπος στη πόλη. Πράγμα που με οδηγεί σ’ αυτό το συμπέρασμα. Αν θα έπρεπε ποτέ να δώσω ένα όρκο, γιατί να θέλω να βάλω το χέρι μου πάνω στη Βίβλο του βασιλιά Τζέιμς; Θα μπορούσα να βρω καλύτερη ηθική. (Πηγή: Bill Maher & Larry Charles,  Ταινία Religulοus,  http://www.imdb.com/title/tt0815241/)

 

Μυθοπλάστες: Bill Maher & Larry Charles

Απάντηση: Ο Bill Maher διατείνεται πως «Θα μπορούσα να βρω καλύτερη ηθική» από της Βίβλου. Βέβαια υπάρχει καλύτερη, κι αυτή είναι η της Καινής Διαθήκης. Όμως επειδή οι Αμερικάνοι και οι Σάξονες γενικότερα ως «Βίβλο» θεωρούν τόσο Π.Δ. όσο και την Κ.Δ., πρέπει να υποδειχθούν στους Bill Maher & Larry Charles τα τραγελαφικά τους λάθη. Πρώτα από όλα και προς αποφυγή παρεξηγήσεων, η ίδια η Π.Δ. πληροφορεί τον αναγνώστη της ότι, στα Σόδομα και Γόμορρα δεν υπήρχαν ούτε καν δέκα μόλις άνθρωποι (1) που να μην είχαν πολύ μεγάλες αμαρτίες κατ’ εξακολούθηση (2), δηλαδή άνευ ουδεμίας προθέσεως μετάνοιας έναντι του Θεού και ζωοδότη του κόσμου τούτου. Αναλυτικότερα...

 

1. Η αμαρτία των Σοδομιτών & Γομορριτών & το ψέμα των Bill Maher & Larry Charles

Οι αμαρτίες των Σοδομιτών και Γομορριτών δεν ήταν τίποτα άλλο παρά ο «Σοδομισμός», δηλαδή η ομοφυλοφιλία. Μια σεξουαλική διαστροφή που οδηγεί εις την ατεκνία και στο βιολογικό αφανισμό κι η οποία δεν ακολουθεί το Θέλημα του Θεού, το γνωστό της Γενέσεως, Κεφ. Α΄ «28 καὶ εὐλόγησεν αὐτοὺς ὁ Θεός, λέγων· αὐξάνεσθε καὶ πληθύνεσθε...».

Οι ομοφυλόφιλοι άνδρες Σοδομίτες, ήθελαν να βιάσουν δύο αγγέλους : «...οἱ ἄνδρες τῆς πόλεως οἱ Σοδομῖται ...ἔλεγον... ἐξάγαγε αὐτοὺς πρὸς ἡμᾶς, ἵνα συγγενώμεθα αὐτοῖς.» (3) Πολλές φορές άνθρωποι πόρνοι στη ψυχή διαστρέφονται με παιδιά ή με ζώα. Δεν προκαλεί εντύπωση που οι «άνδρες» Σοδομίτες ερεθίζονταν με άλλους άνδρες. Εξάλλου αυτό συμβαίνει και σήμερα.

Πριν λοιπόν κοιμηθούν, προσπάθησαν να βιάσουν τους Αγγέλους «οἱ ἄνδρες τῆς πόλεως οἱ Σοδομῖται»· αντίθετα οι Bill Maher & Larry Charles υποκριτικά υποστηρίζουν ότι προσπάθησαν να τους βιάσουν γενικά κι αόριστα οι [φυσιολογικοί;] «άνθρωποι της πόλης» (4). Δεν ξεκαθαρίζουν τα γεγονότα αναφέροντας απλούστατα το ουδέτερο ουσιαστικό «ἄνδρες».  Και όταν ξεκινά κανείς με ψέματα την ιστορία του, στο τέλος θα βγάλει πλαστά συμπεράσματα, γεγονός που μπορεί να μην είναι αθέμιτο για μερικούς, ούτε φυσικά ακούσιο.

 

2. Η απόφαση του Λωτ, τα στοιχεία της Βίβλου & τα λάθος συμπεράσματα των Bill Maher & Larry Charles

Ο Λωτ, επειδή γνώριζε την αμαρτία των Σοδομιτών και τις ομοφυλοφιλικές τους τάσεις στις πλανεμένες καρδιές τους, όταν οι Άγγελοι του ζήτησαν να μείνουν «ἐν τῇ πλατείᾳ» της πόλης, ο Λωτ τους πίεσε αμέσως («κατεβιάζετο αὐτούς») να τους φιλοξενήσει σπίτι του. (5) Η σημασία της φιλοξενίας για την εποχή εκείνη ήταν σημαντικότατη (6) σε όλους σχεδόν τους αρχαίους πολιτισμούς κι ομοίως έχει παραμείνει ορθότατα εις την μετέπειτα Κ.Δ. (7), όπου μάλιστα έχει λάβει σωτηριολογικές διαστάσεις (8), ως ενδιαφέρον προς το συνάνθρωπο.

Εκείνη λοιπόν την εποχή, κάθε φιλοξενούμενος αποτελούσε μέλος της ίδιας της οικογένειας, θεωρούνταν πρόσωπο ιερό και προστατεύονταν με κάθε μέσο (9) [πρβλ. φιλοξενία]. Οι δύο φιλοξενούμενοι του Λωτ επιπλέον, τύγχαναν κι απεσταλμένοι του ίδιου του Θεού· του Όντος Εκείνου που έχει πάσα δύναμιν επί παντός βιολογικού όντος. Έτσι οι δύο Άγγελοι, θεωρούνταν δύο φορές ιερά πρόσωπα, τα οποία έπρεπε να τύχουν προστασίας εκ του οικοδεσπότη από τους μανιασμένους ομοφυλόφιλους Σοδομίτες, οι οποίοι δεν δίστασαν να απειλήσουν τον Λωτ με βιασμό, αν τους αντιστέκονταν («νῦν οὖν σὲ κακώσωμεν μᾶλλον ἢ ἐκείνους.») (10). Μάλιστα αυτή η απειλή αποδείχνει περίφημα ότι, οι ερμηνείες ορισμένων ομοφυλοφίλων εις το διαδίκτυο, πως οι Σοδομίτες ήθελαν να φιλοξενήσουν τους Αγγέλους παρά να τους βιάσουν, είναι φρούδες ελπίδες. Όχι μόνο γιατί το «κακώσωμεν» δεν έχει καμιά σχέση με την φιλοξενία αλλά και διότι δεν είναι δυνατό όλοι οι άνδρες της πόλης να θέλουν να φιλοξενήσουν τους Αγγέλους το ίδιο αυτό βράδυ. Άλλωστε η προσφορά των θυγατέρων του Λωτ εις το πλήθος είναι ένα ακόμη σοβαρότατο στοιχείο ενάντια σε μια τόσο διεστραμμένη υπεράσπιση, που προσπαθεί να καλύψει πάθη παρά να ερμηνεύσει βάση της λογικής.

 

3. Γιατί... μπαμπά;  ή «γιατί έτσι κι όχι αλλιώς;»

Πολλές φορές οι άθεοι ή οι νεοπαγανιστές, προσπαθώντας απελπισμένα να φέρουν αντιρρήσεις εις την Αγία Γραφή, εφαρμόζουν την μέθοδο της πλάγιας, παρά της ευθείας αντίρρησης. Η πλάγια αντίρρηση δεν διατυπώνεται με «όχι» ή «μη», τα οποία για τους άθεους είναι επιθυμητό να αποφεύγονται ως δογματίζοντα, αλλά με «αμπελοφιλοσοφικές» ερωτήσεις τύπου: «γιατί έγινε εκείνο το συμβάν κι όχι το δείνα;» ή «γιατί έτσι και όχι αλλιώς;». (11) Με αφορμή αυτή την τακτική εδώ θα γίνει προσπάθεια να καλυφθούν τυχόν περεταίρω τέτοιες «αμπελοφιλοσοφικές» ερωτήσεις αρνητών:

 

        α. Γιατί δεν πρόσφερε ο Λωτ εαυτόν, αντί τις κόρες του, θυσία εις τους Σοδομίτες;

       Δεν ένιωθε ότι έχει την «σωματική φυσιολογία» για να τύχει συνουσιασμού από άνδρες. Ακόμη κι αν τυχόν πρόσφερε εαυτόν, οι κατήγοροι σήμερα θα του πρόσαπταν την κατηγορία της ομοφυλοφιλίας· θα υπαινίσσονταν πως ήταν ομοφυλόφιλος και πως θα του «άρεσε» αυτή η «θυσία» υπέρ των Αγγέλων. Κι αν αυτή η κατηγορία του επισυνάπτονταν, τότε κανείς δεν θα γνώριζε να απαντήσει εις το γιατί ο Θεός τον εξαίρεσε από την καταστροφή των δύο πόλεων, των Σοδόμων και των Γομόρρων και δηλαδή από την κατηγορία περί ομοφυλοφιλίας. Στην ουσία θα είχε να αντιμετωπίσει κανείς ένα Θεό προσωπολήπτη υπέρ του Λωτ, που όμως δεν είναι (12).

        β. Γιατί δεν πρόσφερε την γυναίκα του ο Λωτ;

        Διότι οι κατήγοροι θα υποστήριζαν πως, εφόσον αυτή ήταν ηλικιωμένη δεν θα ήταν αρεστή εις το πλήθος. Και τι σημασία έχει αυτό, θα ρωτούσε κάποιος. Η σημασία είναι απόλυτη ως προς τη στοιχειοθέτηση της διαστροφής των Σοδομιτών και Γομορριτών. (βλέπε το κάτωθι γ)

        γ. Γιατί πρόσφερε τις κόρες του ο Λωτ;

        Η προσφορά των θυγατέρων του που ήταν δύο, νέες και παρθένες «αἳ οὐκ ἔγνωσαν ἄνδρα·» (13) έχει να κάνει με την απόδειξη του ότι «οἱ ἄνδρες τῆς πόλεως οἱ Σοδομῖται» δεν είχαν στην πραγματικότητα προτιμήσεις ανδρών· αντίθετα ήσαν όλοι τους ανεξαρτήτως διεστραμμένοι. Αντί να προτιμούν τις δύο παρθένες που τους πρόσφερε ο Λωτ λέγοντας «ἐξάγαγε αὐτὰς πρὸς ἡμᾶς, ἵνα συγγενώμεθα αὐταῖς», προτιμούσαν τους άνδρες αντιλέγοντας «ἐξάγαγε αὐτοὺς πρὸς ἡμᾶς, ἵνα συγγενώμεθα αὐτοῖς». Αν δεν υπήρχε αυτή η ξεκάθαρη παρουσίαση της άρνησης των δύο παρθένων από το πλήθος, κανείς άθεος ή παγανιστής δεν θα μπορούσε να εννοήσει την ομοφυλοφιλική διαστροφή των Σοδομιτών. Ο Θεός θα αντιμετώπιζε την κατηγορία μιας άδικης καταστροφής δύο πόλεων και του πληθυσμού τους. Θεός όμως άδικος δεν υπάρχει.

        δ. Γιατί οι κόρες του Λωτ δεν προσφέρθηκαν μόνες τους στο πλήθος;

        Πρώτα από όλα δεν ήσαν αυτές οικοδέσποινες του σπιτιού που φιλοξενούσε τους Αγγέλους. Ήταν ο Λωτ ο οικοδεσπότης κι ο κύριος υπεύθυνος της φιλοξενίας τους. Αυτός αποφάσιζε για όλους. Κατά δεύτερο λόγο, αν προσφέρονταν μόνες τους θα υπόκειντο κι αυτές εις την κατηγορία της πορνικής συμπεριφοράς, πως δηλαδή «ήθελαν κι έπαθαν το βιασμό». Όπως η εκβίαση της «προσφοράς» τους με εντολή του Λωτ, είναι ένα ξεκάθαρο σημάδι πως η οικογένεια του Λωτ που σώθηκε της καταστροφής, δεν είχε καμιά σχέση με τις «συμπεριφορές» & «προτιμήσεις» ή τον ακόλαστο βίο των Σοδομιτών γενικότερα. Οι κόρες του Λωτ υπόκειντο στην ίδια  βία που εξέπεμπε το μανιασμένο πλήθος κι η οποία μεταφέρονταν σ’ αυτές με εντολή του οικοδεσπότη - πατρός. Κατά τρίτο λόγο, το πιθανότερο ήταν ότι φοβόνταν και ασφαλώς δεν επιθυμούσαν να προσφερθούν, όπως ελέχθη. Επιπλέον δεν ήσαν στο ίδιο επίπεδο με τον Λωτ, όσο αφορά την ηθική σπουδαιότητα κι υπεράσπιση της φιλοξενίας.

        ε. Γιατί δεν έγιναν διαφορετικά τα πράγματα ή γιατί έγιναν έτσι; [η απόδειξη της ανορθολογικής ανοησίας των άθεων]

        Ο τρόπος με τον οποίο συνέβηκαν τα γεγονότα δια των αποφάσεων του Λωτ, ήταν ο καλύτερος δυνατός για την εποχή. Αν υποθετικά ο αναγνώστης ήταν εκείνος που φιλοξενούσε σπίτι του τους απεσταλμένους του Θεού, Εκείνου του Θεού που έχει δύναμη σε Ζωή και Θάνατο, που είναι Παντοδύναμος και Φιλεύσπλαχνος, θα εξέπεμπε τους Αγγέλους Του εις το πλήθος να υποστούν την ανεξέλεγκτη βλακώδη βία, υποβοηθώντας κι ο ίδιος αυτό το παραλήρημα των ομοφυλοφίλων; ή θα προσπαθούσε να τους καλύψει όσο μπορούσε καλύτερα, περιμένοντας κι ελπίζοντας κάποια επέμβασή του Θεού υπέρ της δικαιοσύνης, γινόμενος ο ίδιος ή η οικογένεια του θυσία;

        Ο Λωτ πίστευε κι έλπιζε στον Θεό κι ο Θεός δεν τον απογοήτευσε. Οι Άγγελοι Του έσωσαν τον Λωτ, την οικογένειά του, τις κόρες του και τους γλίτωσαν όλους από τη βία, τυφλώνοντας και παραλύοντας τους Σοδομίτες κακοποιούς (14). Βάση της απλής βιολογικής λογικής, χωρίς κανένα συναισθηματισμό ή δικαιοσύνη, κάποιος συντάσσεται με τον ισχυρότερο για να επιβιώσει. Οι άθεοι, ενώ δεν πιστεύουν εις το Θεό, δηλαδή εις την δικαιοσύνη Του και σε όλες τις λοιπές ιδιότητές Του, δεν αποδέχονται ούτε τη λογική ταύτιση του Λωτ με τον ισχυρότερο, σε μια προσπάθεια να εξέλθει αυτός της δύσκολης κατάστασης εις την οποία είχε περιπέσει μαζί με τους ιερούς για την εποχή, βάση της φιλοξενίας,  ομοσκεπείς του (15).

        Η αθεϊστική ανοσία του Religulous ουσιαστικά δεν ξέρει κανείς τι να υποθέσει ότι επιθυμεί. Μήπως έπρεπε ο Λωτ να παραδώσει τους Αγγέλους εις το πλήθος και να εκταμιεύσει κι αυτός μαζί με τους Σοδομίτες τη δικαιοσύνη του Θεού; ή θα έπρεπε να πράξει κάποιο από τα άνωθι υποθετικά α,β,γ,δ; Αστείες υποθέσεις για άθεους κι ανισσόροπους παγανιστές που, ενώ παριστάνουν τους λογικούς έχουν το θράσος να προτάσσουν «καλύτερες ηθικές»· εκείνες δηλαδή κατά τις οποίες ο φιλοξενούμενος εγκαταλείπεται εις την όπια βίαιη τύχη του. Οι αθεοπαγανιστές περισσότερο δείχνουν να ενοχλούνται από τον επιτυχημένο εις τις αποφάσεις Λωτ παρά από τη βία των Σοδομιτών.

       Ασφαλώς ο Λωτ ότι έπραξε δεν το έπραξε βάση της απομονωμένης λογικής, αλλά βάση της θεοσέβειάς του· της αγάπης του προς το Θεό. (βλ. κάτωθι) Η δε θεοσέβεια είναι ούτως ή άλλως το πιο λογικό πράγμα εις τον κόσμο.

 

4. Ο αναγνώστης εις τη θέση του Λωτ (1η απόδειξη της ανωτερότητας της στάσης του Λωτ)

Αυτή είναι η θέση που λαμβάνουν οι άθεοι για να αντλήσουν τα λαθεμένα συμπεράσματά τους κατά του Λωτ. Γενικά θεωρούν απαράδεκτο ο Λωτ να μην αμύνεται υπέρ της οικογενείας του (προσωπικό συμφέρον) και να αμύνεται έναντι ενός φιλοξενούμενου (αλτρουισμός). Με άλλα λόγια τον κατηγορούν για την έλλειψη εγωισμού. Όμως είναι ξεκάθαρο πως η ομοίωση προς το Χριστιανικό Θεό, δεν είναι ο εγωισμός αλλά ο γενναιότερος αλτρουισμός (βλ. κάτωθι «Η Θυσία του Χριστού & ο εγωισμός του άθεου»). Ασφαλώς οι άθεοι έχουν ακόμη ένα μειονέκτημα· δεν γνωρίζουν καν τι σήμαινε φιλοξενία εις την αρχαία εποχή. Κι η κριτική που ασκούν δεν είναι τίποτα άλλο παρά φανέρωση αυτής τους της άγνοιας για τα ιστορικά δεδομένα της εποχής της Βίβλου αλλά και της Κ.Δ. (βλ. σημ. 8)

Επιστρέφοντας εις τον εγωισμό, πρέπει να λεχθεί ότι, ο μέσος άνθρωπος κοιτάει πρώτα το δικό του συμφέρον και το συμφέρον της οικογένειας του έναντι των άλλων. Συνεπώς ο καθένας μπρος εις τον απειλούμενο φιλοξενούμενο έναντι της οικογενείας, θα προτιμούσε να προστατέψει την δεύτερη, παρά τον πρώτο. Αυτή είναι η κανονικότητα. Η υπέρβαση όμως αποτελεί την χορηγία ή ανάλωση του προσωπικού συμφέροντος έναντι του συλλογικού. Αυτό καθορίζει τους ήρωες και τους Αγίους, δηλαδή η θυσία για τον άλλον, το συνάνθρωπο. Η υπέρβαση του Λωτ, δηλαδή η νίκη επί του εγωισμού του, κι επί του προσωπικού του συμφέροντος κατ’ επέκταση, ήταν η προσφορά της οικογένειάς του εις τη βία, παρά η προσφορά των μη οικείων φιλοξενουμένων του.

Είτε βιάζονταν οι Άγγελοι από το πλήθος, είτε οι κόρες του Λωτ, η ουσία είναι πως κάποιος θα βιάζονταν στο τέλος. Και σε αυτό δεν έφταιγε ο Λωτ, παρ’ όλες τις εκνευρισμένες γκρίνιες των άθεων, που δίνουν άφεση αμαρτιών στο πλήθος που ήταν η βασική και μόνη αιτία της βίας. Κι η απόφαση του ποιος θα βιάζονταν στο τέλος, δεν βρίσκονταν μόνο εις τα χέρια του Λωτ αλλά και εις την απόφαση του πλήθους, όπως βλέπει κανείς στην θέση 3γ. Πάρα ταύτα, η απόφαση του Λωτ, ώστε τα θύματα του βιασμού αυτού να είναι οι δικές του κόρες έναντι των φιλοξενουμένων, επιδεικνύει ακριβώς την θυσία του Λωτ κατά του προσωπικού του συμφέροντος. Διότι αποφάσισε πως αυτός ή αυτοί που θα βιάζονταν, θα ήταν συγγενικά εξ αίματος πρόσωπα εις τον Λωτ κι όχι οι φιλοξενούμενοι του.

Είναι αστείο ως κωμικοτραγικό να υποθέτει κανείς πως ο Λωτ παρέδιδε τις κόρες του εις το πλήθος με πλήρη αδιαφορία. Αντιθέτως. Αυτή ήταν κι η πιο δύσκολη απόφαση εις την παρούσα περίπτωση (βλ. «Η διαφορά της φιλοξενίας του Λωτ με άλλες εποχές»). Διότι ο άδικος κριτής του Λωτ, ο άθεος ή η ταινία Religulous, κρίνει τον Λωτ γι’ αυτό ακριβώς το λόγο· τον κατηγορεί δηλαδή για το ότι δεν ακολούθησε το προσωπικό του συμφέρον (της οικογενείας) και δεν έλαβε την πιο εύκολη απόφαση από όλες. Διότι για τον άθεο, αυτή είναι η «καλύτερη ηθική»· το προσωπικό συμφέρον, που είναι κι η πιο εύκολη απόφαση, εφόσον προκύπτει αβίαστα μέσα στο μυαλό της πλειοψηφίας· άλλωστε αυτός είναι κι ο λόγος που αυτή η κατηγορία των άθεων κατά του Λωτ έχει ευρεία αποδοχή στους μη γνωρίζοντες· το ότι ο περισσότερος κόσμος είναι συμφεροντολόγος. Δεν είναι πράγματι γελοίο;

Πέρα δε του ότι ηθικά η απόφαση του Λωτ ήταν η πιο γενναία, από την άλλη μεριά και μακροπρόθεσμα, από όσο είδε ο αναγνώστης, το οικογενειακό συμφέρον του Λωτ βάση της λογικής, ήταν η προάσπιση «του Θεού» με όλα τα δυνατά μέσα (βλ. 3ε). Άσχετα που ο Λωτ δεν το έλαβε υπ’ όψιν του, μη γνωρίζοντας το γνωστό σε μας μέλλον του· απλά έλπιζε στο Θεό. Και εδώ βρίσκεται και το σημαντικό στοιχείο της υπόθεσης των Σοδόμων. Πως δηλαδή για όλα τελικός Κριτής ήταν ο Θεός. Διότι η απόφαση του ποιος θα βιάζονταν, δεν εξαρτήθηκε ούτε από τους Σοδομίτες, ούτε από τον Λωτ τελικά, αλλά από τους ίδιους τους Αγγέλους του Θεού, που είχαν την εξουσία Του να αποτρέψουν οιαδήποτε βία· ο Λωτ δεν λάθεψε εμπιστευόμενος την εξουσία του Θεού. Οι άθεοι εις την θέση του Λωτ θα εμπιστεύονταν το συμφέρον τους δια της τύχης, αρνούμενοι οιαδήποτε εμπιστοσύνη εις το Θεό.

Η «ευκολία» με την οποία φαντάζει εις τα μάτια του αναγνώστη αυτή η απόφαση του Λωτ, είναι πράγματι εκείνο που συγχύζει και τον κάνει να πιστεύει πως ο Λωτ δεν έδρασε σύμφωνα με τα κριτήρια που θα έπρεπε να είχε πράξει (κανονικότητα). Όμως η ευκολία με την οποία λαμβάνονται οι δύσκολες αποφάσεις στις περιπτώσεις θυσίας, είναι κι η απόδειξη του μεγέθους της ηθικής διαφοροποίησης του αποφασίζοντα, έναντι του κριτικού τοιαύτης αποφάσεως. Έτσι για παράδειγμα δεκάδες άνθρωποι που θυσίασαν για την πατρίδα τη ζωή τους με τόση ευκολία, για κάποιον απάτριδα φαντάζουν παντελώς βλακώδεις. Ομοίως για ένα άθεο, η θυσία του προσωπικού συμφέροντος υπέρ του Θεού φαντάζει εντελώς ανούσια· κι αυτό συμβαίνει όταν μάλιστα ο ίδιος ο Θεός θυσίασε τον Υιό Του υπέρ πάντων των φιλοξενούμεν ανθρώπων εις την γη του Θεού. (βλ. κάτωθι «Η Θυσία του Χριστού & ο εγωισμός του άθεου»)

Ίσως κανείς να ενοχληθεί με τη προσφορά των θυγατέρων του Λωτ έναντι της προσωπικής του τελευταίου. Ένεκα όμως της ιδιάζουσας κατάστασης, δηλαδή της σαρκικής θυσίας, ας μελετήσει αναγνώστης τα άνωθι 3α, 3β, 3γ, 3δ καθώς και τις κάτωθι ενότητες: («Η διαφορά της φιλοξενίας του Λωτ με άλλες εποχές» κι «Ο αναγνώστης εις την θέση των Αγγέλων»).

 

5. Ο αναγνώστης εις τη θέση των θυγατέρων

Αν ο αναγνώστης λάβει τη θέση των θυγατέρων του Λωτ σε αυτή την ιστορία, είναι σίγουρο πως θα αισθανθεί αδικημένος από την απόφαση του πατέρα, που προτίμησε να βιαστούν αυτές έναντι των Αγγέλων. Η αλήθεια είναι όμως πως η θυσιαστική απόφαση του Λωτ, που μοιάζει με τη θυσία του Υιού του Θεού (βλ. κάτωθι «Η Θυσία του Χριστού & ο εγωισμός του άθεου») επέφερε την παρέμβαση του Θεού και τη λύτρωση της οικογένειάς του. Έτσι, αν κι ο φόβος επικράτησε για λίγο εις τις θυγατέρες του Λωτ, η ιστορική αλήθεια είναι πως αυτός κράτησε πάρα πολύ λίγο. Βέβαια κάποιος μπορεί να αναρωτηθεί τι θα έπραττε ο Λωτ αν οι Άγγελοι δεν ήσαν Άγγελοι αλλά κοινοί θνητοί. Αυτό δεν το γνωρίζει κανείς. Ο Λωτ κρίνεται για τις συγκεκριμένες πράξεις του κι όχι για τις όποιες υποτιθέμενες του άθεου, οι οποίες δεν διαφέρουν από τα κοινά ψέματα.

 

7. Ο αναγνώστης εις τη θέση των Αγγέλων [2η απόδειξη της ανωτερότητας της στάσης του Λωτ]

Εκτός από τις θέσεις των θυγατέρων και του Λωτ που αναλύθηκαν παραπάνω, υπάρχει ακόμη μια θέση την οποία μπορεί να λάβει ο αναγνώστης, ζώντας φανταστικά το ιστορικό συμβάν των Σοδόμων και των Γομόρρων σήμερα. Κι αυτή δεν είναι άλλη παρά η θέση του φιλοξενουμένου. Έτσι για παράδειγμα, αν ο άθεος αναγνώστης ήτο ο φιλοξενούμενος του Λωτ, κι ο Λωτ προσφέρονταν να τον σώσει από το ομοφυλόφιλο μανιασμένο πλήθος, προσφέροντας τις κόρες του θυσία αντί αυτού, πιθανόν τότε και μόνον τότε ο άθεος ξερόλας να απόδιδε εις τον Λωτ μια κάποια είδους ευγνωμοσύνη. Ειδάλλως αν δεν απέδιδε, θα θεωρούνταν αχάριστος, όπως πράγματι είναι. (Η ίδια αυτή αχαριστία του άθεου φανερώνεται σήμερα με την άρνηση της θυσίας του Χριστού υπέρ του πρώτου).

Από την άλλη μεριά, θα έπρεπε ο άθεος να μαίνεται κατά του πλήθους των Σοδομιτών, διότι ανεξαρτήτως του ποιος θα ήταν το θύμα, ο ίδιος ο άθεος ή οι κόρες του Λωτ, θα έπρεπε να αντιλαμβάνεται ξεκάθαρα πως δεν ήταν ο Λωτ ο υποκινητής της βίας· αλλά μόνο εκείνος που μετατόπιζε το αποτέλεσμά της.

 

8. Η φιλοξενία στα σύγχρονα χρόνια & η στάση του Λωτ

Ακόμη και στον αιώνα μας, άνθρωποι που έχουν φιλοξενηθεί από άλλους, έχρησαν πολλές φορές της πλήρης προστασίας από τους οικοδεσπότες. Τέτοια παραδείγματα υπήρξαν πολλά λ.χ. εις τον Β΄ ΠΠ πολλοί διωκόμενοι (π.χ. Εβραίοι, Άγγλοι) άπαξ και φιλοξενήθηκαν σε σπίτια, έτυχαν και της δέουσας φυγάδευσης από τους Ναζί, ακόμη και με κίνδυνο της ίδιας της ζωής των οικοδεσποτών που τους φιλοξένησαν και των οικογενειών τους. Η διαφορά εις την περίπτωση του Λωτ συνίσταται εις το λεπτό ζήτημα της σαρκικής βίας, η οποία ενδεχομένως δυσκολεύει τον μη θρησκευόμενο Ορθόδοξα να εννοήσει τη θυσία της οικογένειας του Λωτ. Εδώ είναι χρήσιμη η ανάγνωση της κάτωθι παραγράφου.

 

9. Η διαφορά της φιλοξενίας του Λωτ με άλλες εποχές

Εκείνο που σκοτίζει την λογική ορισμένων αναφορικά με τη στάση του Λωτ υπέρ των Αγγέλων, είναι η σεξουαλική βία και πράξη. Πολλές φορές για παράδειγμα, άνθρωποι έθεσαν εαυτούς ανταλλάξιμους εις τη θέση άλλων που θα οδηγούνταν σε εκτελεστικά αποσπάσματα. Αν για παράδειγμα ο Λωτ πρόσφερε τις κόρες του για εκτέλεση αντί των Αγγέλων, οι αντιρρήσεις πιθανόν να ήταν λιγότερες και περισσότερο κατανόηση θα επιδείχνονταν εις τη στάση του Λωτ. Η σαρκική όμως βία σκοτίζει πολλές φορές τη δικαιοσύνη του ανθρώπου εις την κρίση καταστάσεων, ανάλογα με το πόσο σεξουαλικό πάθος φωλιάζει εις την καρδιά του εκάστοτε μελετητή.

Ας φανταστεί ο αναγνώστης το εξής παράδειγμα:

Οι ναζί έχουν περικυκλώσει ένα χωριό και ζητούν από το δήμαρχο να εκλέξει 10 άτομα για εκτέλεση. Αν ο δήμαρχος απέκλειε από αυτά τα 10 θύματα τους συγγενείς του, δεν θα ήταν ένας άνθρωπος που κοιτούσε απλά το συμφέρον του, ευσπλαχνιζόμενος περισσότερο τους δικούς του ανθρώπους παρά τους ξένους; Αν αντίθετα επέλεγε ως 10 άτομα αυστηρά και μόνο ανθρώπους της οικογενείας του, δεν θα ήταν κάποιος που θυσίαζε εαυτόν για τους άλλους; Έπειτα αυτή η τελευταία απόφαση δεν θα ήταν η πιο δύσκολη από όλες; (βλ. ενότητα 4)

Ποιός αλήθεια συγχωριανός θα μπορούσε να κατηγορήσει ποτέ το δήμαρχο ότι, έπραξε κακώς, όταν επέλεγε ανθρώπους που ήταν συγγενείς του έναντι των πρώτων; Κι αν κανείς τον κατηγορούσε, δεν θα ήταν αχάριστος, αφού στο δήμαρχο θα χρωστούσε τη ζωή του; Ποιός θα ήταν εκείνος που θα έστρεφε τα φώτα της δημοσιότητας εναντίων του δημάρχου παρά ενάντια εις τους ναζί που ήσαν οι γεννήτορες της βίας; Ποιός θα ήταν εκείνος που θα υπαινίσσονταν πως η προστασία της οικογενείας του έναντι των συγχωριανών του είναι «καλύτερη ηθική» από εκείνη του δημάρχου; Η απάντηση είναι πως θα υπήρχαν κάποιοι... κι αυτοί δεν θα ήσαν άλλοι από τους Bill Maher & Larry Charles της ταινίας Religulous.

Μόνον και μόνον αυτό το παράδειγμα είναι αρκετό για να αποδείξει την ανοησία της αθεϊστικής κατηγορίας κατά του Λωτ· η οποία, σημειωτέον, εμπίπτει εις την ίδια λογική εξαπάτηση του μελετητή, βάση της σοφιστικής θέσης εντυπωσιασμού  «γιατί εκείνο κι όχι το άλλο;» ή «γιατί τις κόρες του κι όχι τους αγγέλους;»

 

Η φιλοξενία του Αβραάμ που εικονίζει την Αγία Τριάδα δια μέσω Τριών Αγγέλων.

 

10. Η Θυσία του Χριστού & ο εγωισμός του συμφεροντολόγου άθεου

Η απιστία του άθεου και μαζί κι η τρομερή του ανοησία, τον ωθεί να εξακοντίζει αμπελοφιλοσοφίες ως την πρόταση: «Θα μπορούσα να βρω καλύτερη ηθική» από εκείνης της Βίβλου. Ο συμφεροντολόγος άθεος δεν μοιάζει σε τίποτα με την Αγάπη του Ζώντος Θεού, τουλάχιστον μέχρι να μετανοήσει. Ο Θεός Πατέρας θυσίασε τον Υιό Του τον Αγαπητό υπέρ των ανθρώπων. Ο Λωτ θέλησε να θυσιάσει τις κόρες του υπέρ των Αγγέλων του Θεού ή υπέρ κάποιων φιλοξενούμενών του. Στην ουσία δεν αστόχησε σε τίποτα θεολογικά ως προς την απόφασή του. Κάθε άλλο. Ακολούθησε πιστά το παράδειγμα που έθεσε ο ίδιος ο Πατέρας με τον Υιό Του στον κόσμο.

Αντίθετα, ο άθεος ατομικιστής, αναγνωρίζει μόνο το δρόμο της ζούγκλας και του προσωπικού συμφέροντος ως «καλύτερη ηθική». Ο άθεος ως «θεός» του κόσμου βαστάει την ευτυχία για τον εαυτό του και την οικογένειά του· μπορεί να έχει το δικαίωμα αντιθετικά με τον Λωτ να είναι εγωιστής·  δεν μπορεί όμως να έχει το θράσος να πουλάει τηλεοπτικά για «καλύτερη ηθική» του κόσμου τούτου, το εύκολο και απλούστατο προσωπικό συμφέρον, το οποίο είναι σε όλους τους ανθρώπους γνωστό πως έχει επιφέρει μυριάδες καταστροφές εις τον κόσμο, από πολέμους μέχρι οικονομικές καταστροφές (βλ. πρόσφατη «οικονομική κρίση»). Ένα γνωστό παράδειγμα σε όλους τους Έλληνες είναι εκείνο των εξωτερικών ιατρείων  κάτωθι.

 

11. Το παράδειγμα των εξωτερικών ιατρείων & η «καλύτερη ηθική» των Bill Maher & Larry Charles

Όσοι έχουν καθίσει να περιμένουν στα επείγοντα των εξωτερικών ιατρείων κάποιου ελληνικού νοσοκομείου, γνωρίζουν πολύ καλά τι είδους «καλύτερη ηθική» ευαγγελίζονται οι Bill Maher & Larry Charles· εκείνη την ηθική η οποία, για να υπερασπίσει το οικογενειακό συμφέρον πολλές φορές αδίκως καταπατά το δίκαιο συμφέρον οιοδήποτε άλλου. Αντιπρόσωποι μιας τέτοιας ηθικής είναι άνθρωποι διαφορετικής οικονομικής βάσης και κοινωνικής καταγωγής, που όλοι έχουν το ίδιο κοινό χαρακτηριστικό· πάντοτε κοιτούν να εξυπηρετήσουν εαυτούς και οικογένεια, εις βάρος όλων εκείνων που περιμένουν εις τα καθίσματα του διαδρόμου, ώρες πριν από τους πρώτους, τσαλακώνοντας κάθε έννοια σεβασμού, προτεραιότητας και δικαιοσύνης. Τέτοιοι «πρακτικοί» του ηθικού κώδικα των Bill Maher & Larry Charles αντιπροσωπεύονται από διάφορα μοντέλα συμπεριφοράς, τα οποία εμφανίζονται το αυτό πρωινό, το ένα κατόπιν του άλλου σε κάποιο ελληνικό νοσοκομείο.

Υπάρχει λοιπόν πρώτα απ’ όλα το μοντέλο συμπεριφοράς (Α) του «άνετου τύπου», που οδηγεί τον πατέρα του στα ιατρεία, με τον «αέρα» εκείνου που είναι «γνωστός σ’ αυτό το μαγαζί» και που με μια βαριά δόση ανδρικής κολόνιας και χαρωπής «ανωτερότητας», θα εισέλθει στο χώρο των ιατρών δίχως να ρίξει ούτε μια ματιά εις τους καθισμένους που περιμένουν με τις ώρες στη σειρά τους· αυτοί αποτελούν απλά τους θεατές των «ικανοτήτων» του.

 

Δεξιά: Νοσηλευτικό Ίδρυμα Μετοχικού Ταμείου Στρατού. (Πηγή Φώτο: http://www.nimts.gr/content/index.php?option=com_content&task=view&id=24&Itemid=74)

 

’λλο μοντέλο συμπεριφοράς (Β) είναι εκείνου που έχει συνοδεύσει την μάνα του άρρωστη και έχει στήσει στενό καραούλι έξω από την πόρτα των ιατρών, κουνώντας συνεχώς ανυπόμονα το πόδι του, ανήσυχος για το χρόνο εισόδου του· αδιαφορεί παντελώς για τους γύρω του ή για την σειρά τους. Σηκώνεται διαρκώς στις μύτες των ποδιών του και κοιτάει από το άνωθι μέρος της πόρτας που καλύπτεται από τζάμι αντί ξύλου, εις το χώρο εξέτασης. Ενώ λοιπόν έχει αποφασίσει πως θα μπει πρώτος από όλους, χωρίς καν να το δικαιούται, εμφανίζεται ένα τρίτο μοντέλο συμπεριφοράς (Γ), το οποίο στο τέλος θα τορπιλίσει τις προσπάθειές του (Β)· εκείνο του νεοαφιχθέντα, κατά σύμπτωση φίλου και γνωστού του, που είναι πατέρας ενός άρρωστου υιού στην ηλικία της εφηβείας· αυτός (Γ), ενώ ομοίως δεν ενδιαφέρεται για την έννοια της «σειράς προτεραιότητας», επιπλέον εις το ευτυχές κάλεσμα του νοσοκόμου «ο επόμενος», εκμεταλλευόμενος την ολιγόλεπτη απουσία του (Β) στο διπλανό μόλις διάδρομο, θα παρεισφρήσει από την πόρτα γρήγορα για εξέταση, αδιαφορώντας, τόσο για την ουρά όλων εκείνων που ψήνονται στον πυρετό στα καθίσματα περιμένοντας να εξεταστούν, όσο και για το «φίλο» του, με τον οποίο τόση ώρα είχαν θερμή συζήτηση για τις ατυχίες που τους βρήκαν κι η οποία τελικά αποδεικνύεται εκ των γεγονότων «παιδικός μονόλογος». Κατά την επιστροφή του (Β), ο (Γ) είναι πάντοτε χαρωπός και «χάι» που «τα κατάφερε» να περάσει τον υιό του για εξέταση, ενώ ο (Β) τον παρακολουθεί κάπως αμήχανα συνεχίζοντας το καραούλι.

Τέλος υπάρχει ακόμη ένα μοντέλο (Δ) συμπεριφοράς οικογενειακού συμφέροντος στα ελληνικά εξωτερικά ιατρεία το αυτό πρωινό· εκείνο της μητέρας ή της υπευθύνου περί της οικογενείας, η οποία ομοίως θα προσπεράσει όλη την σειρά των ασθενών, θεωρώντας πως η κόρη της είναι πιο άρρωστη, πιο επείγον περιστατικό από όλους τους άλλους, δίχως όμως να έχει γίνει η παραμικρή σύγκριση μεταξύ τους· αυτή η μητέρα θα βάλει τις φωνές με παράπονο κι ειρωνεία επειδή, ενώ εξήγησε εις τους νοσοκόμους την βαρύτητα της καταστάσεως της κόρης της, εκείνοι «δεν της έδωσαν καμία σημασία»· θα συνεχίσει τα παράπονα της με έντονο ύφος συζητώντας με τους συνοδεύοντες συγγενείς της, παρότι κι αυτή με τη σειρά τους αδιαφορούν χαρακτηριστικά και δεν έχουν δώσει καμία σημασία σε όλους τους υπόλοιπους που κάνουν υπομονή στα καθίσματα τους, παραχωρώντας διαρκώς την σειρά τους εδώ και ώρες, σε όλα αυτά τα αναφερόμενα εδώ μοντέλα συμπεριφοράς· δεν έχουν άλλωστε ούτε την όρεξη, ούτε τη διάθεση, ούτε τη δύναμη για διαπληκτισμούς. Ενόσω λοιπόν επικρατούν ειρωνείες κατά ιατρών και νοσοκόμων από τα μέλη της οικογένειας, κάποιος αγανακτισμένος από τους συνοδεύοντες συγγενείς της υπερπροστατευτικής μητέρας, θα ορμήσει στο ιατρείο εξέτασης, επιβάλλοντας την προτεραιότητά του φυσικού δικαίου· τότε, ολάκερη η οικογένεια ντύνεται στο χαμόγελο κι οι πρώην «αντιπαθητικοί» ιατροί και νοσοκόμοι αποκαθίστανται δικαίως εις την συνείδηση των συγγενών. Η οικογένειά τους τα κατάφερε ακόμη μια φορά να εξυπηρετηθεί πρώτη απ’ όλους. Για όλη αυτή την ώρα, τα μάτια της οικογενείας ήσαν στραμμένα εις το νοσηλευτικό προσωπικό· αντίθετα οι παραπαίοντες εις τα καθίσματα ήταν σαν να μην υπήρχαν για να τα αισθητήρια όργανα της .

 

 

Συμπερασματικά

Σύμφωνα με τα άνωθι περί της ιερότητας της φιλοξενίας, ασφαλώς κατανοητή εις τον Λωτ (16), η συμπερασματική εξαγγελία των Bill Maher & Larry Charles ότι «ο Λωτ δεν ήθελε η πόλη να δυσφημιστεί ως ένα μέρος που βιάστηκαν οι άγγελοι» είναι μια διατύπωση κάποιων που όλο χαμογελούν αφελώς, μα που τίποτα σημαντικό δεν έχουν να πουν. Αναλυτικά, η διατύπωση αυτή δείχνει ανθρώπους που δεν κατέχουν ευρύτερη παιδεία γύρω από τα ήθη και τα έθιμα της εποχής που εξετάζουν κι εξ ανάγκης, φανερώνει πως απευθύνεται σε ανθρώπους που επίσης δεν την κατέχουν. (βλ. «διαφωτισμένους» δυτικούς). Με άλλα λόγια η ταινία Religulous είναι μια ταινία από «απαίδευτους» προορισμένη για «απαίδευτους», που μαζί χαίρονται κωμικά χαμογελώντας με την άγνοιά τους.

 

 Έτσι εξαπατά ο διάβολος τους ανθρώπους που δεν πιστεύουν στα θαύματα και δηλαδή εις την επέμβαση του Θεού στον κόσμο· θαυματουργικά τους αποκρύβει την καταστροφή των Σοδόμων & Γομόρρων με την «άρνηση εις την ηθική του Λωτ και της Βίβλου». (Πηγή Φώτο: Bill Maher & Larry Charles,  Ταινία Religulοus,  http://www.imdb.com/title/tt0815241/)

 

 

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΓΙΑ ΠΑΓΑΝΙΣΤΕΣ

Φυσικά κι ανειλημμένα, οι Έλληνες νεοπαγανιστές δεν ξεχνούν ποτέ να συμμετάσχουν ως σύμμαχοι σε κριτικές ως του Religulous κατά της Ορθοδοξίας· κενοί κι αυτοί θεολογικού περιεχομένου, αναγκαστικά ανατρέχουν εις τη Δύση, ως έκαναν πάντοτε, για να λάβουν τα «φώτα» του σκοταδισμού τους. Δεν πρέπει να ειπωθούν πολλά εδώ. Πρώτα κι καίρια θα παρουσιαστούν δύο παράγραφοι για την ελληνική μυθολογία και μετά θα σχολιαστούν τάχιστα.

 

Θέσπιος

Στην ελληνική μυθολογία ο Θέσπιος ήταν επώνυμος ήρωας των Θεσπιών της Βοιωτίας (δεν πρέπει να συγχέεται με τον Θέστιο). Πατέρας του ήταν ο Ερεχθέας, βασιλιάς της Αττικής. Ο Θέσπιος εγκατέλειψε την Αττική και πήγε και ίδρυσε ο ίδιος βασίλειο στη Βοιωτία. Πήρε ως σύζυγό του τη Μεγαμήδη και απέκτησε από αυτή και από διάφορες παλλακίδες 50 κόρες.

Την εποχή που ο Ηρακλής ήταν μόλις 18 ετών, παρουσιάσθηκε στον Θέσπιο και του υποσχέθηκε να σκοτώσει το λιοντάρι που λυμαινόταν τον Κιθαιρώνα. Σε όλη τη διάρκεια του κυνηγιού αυτού, ο Ηρακλής ήταν φιλοξενούμενος του Θεσπίου, ο οποίος, μη έχοντας διαθέσιμους γαμπρούς για τις 50 κόρες του και θέλοντας οπωσδήποτε απογόνους από δυνατή γενιά, σκέφθηκε να αξιοποιήσει την ακατάλυτη δύναμη του ήρωα: κάθε βράδυ του έστελνε στο κρεβάτι του και μία από τις 50 κόρες του, γνωστές και ως Θεσπιάδες. Πολλοί μυθογράφοι αναφέρουν ότι ο Θέσπιος είχε αφήσει τον Ηρακλή με την εντύπωση ότι του έκανε την τιμή να του παραχωρήσει μία θυγατέρα του. Ο ήρωας, καθώς επέστρεφε κάθε βράδυ κουρασμένος από το κυνήγι, δεν αντιλαμβανόταν την εναλλαγή και έτσι συνουσιάσθηκε και με τις 50 θυγατέρες του Θεσπίου («μίαν νομίζων εἶναι τὴν αεί συνευναζομένην, συνήλθε πάσαις»). Σε άλλες παραδόσεις όμως, οι 50 κόρες καταμερίζονται σε επτά νύκτες, ενώ σε άλλες ο Ηρακλής κοιμήθηκε σε μία μόνο νύκτα και με τις 50 Θεσπιάδες. Το τέχνασμα του Θεσπίου πέτυχε, αφού βρέθηκε εννιά μήνες αργότερα να έχει περίπου 47 εγγονούς με θεϊκά γονίδια. Τα περισσότερα από αυτά τα παιδιά του Ηρακλή πήγαν με οδηγό τους τον Ιόλαο στη Σαρδηνία, όπου ίδρυσαν αποικία. Δύο μόνο έμειναν στις Θεσπιές και άλλα δύο πήγαν στη Θήβα. Αυτά που πήγαν στη Σαρδηνία μυθολογείται ότι έζησαν πολλά χρόνια και όταν έφθασε η τελευταία στιγμή της ζωής τους καταλήφθηκαν από ένα βαθύ αιώνιο ύπνο και δεν ξύπνησαν ποτέ πια. Απέφυγαν έτσι την αποσύνθεση του τάφου ή την αποτέφρωση της πυράς.

Παραδίδεται επίσης ότι ο Θέσπιος ήταν αυτός που απεκάθαρε τον Ηρακλή από το μίασμα του φόνου των τέκνων που είχε αποκτήσει με τη Μεγάρα.

Πηγή: http://el.wikipedia.org/wiki/Θέσπιος

 

Φιλοξενία

Η φιλοξενία (ετυμολ. από το φιλώ (= αγαπώ) + ξένος) αναφέρεται στην πράξη της περίθαλψης και φροντίδας ενός ξένου στο σπίτι κάποιου.

Ήταν θεσμός για τους αρχαίους να υποδέχονται και να περιποιούνται τους ξένους στο σπίτι τους. Πίστευαν ιδιαίτερα στην ιδέα της φιλοξενίας και την θεωρούσαν ηθικό χρέος και ιερό κανόνα των θεών (προστάτης ο Ξένιος Δίας). Γι' αυτό και οι ξένοι, ως σταλμένοι από τους θεούς, θεωρούνταν πρόσωπα ιερά, τιμημένα και σεβαστά.

Αυτή η αντιμετώπιση των ξένων ξεκίνησε από την πίστη ότι οι ίδιοι οι θεοί, μεταμορφωμένοι, τους επισκέπτονταν για να ελέγξουν ποιοι άνθρωποι τηρούν τους θρησκευτικούς κανόνες και υπακούν στους νόμους και ποιοι όχι (υβριστές). Επιπλέον, ο τρόπος ζωής των Ελλήνων (ταξίδια, εμπόριο, πόλεμοι) είχε αποτέλεσμα να βρίσκονται στους δρόμους, σε ξένους τόπους, με μεγάλη ανάγκη για κατάλυμα, βοήθεια ή προστασία. Με το θεσμό, λοιπόν, της φιλοξενίας, έβρισκαν και οι ίδιοι αυτά που ζητούσαν. Εξάλλου, οι ξένοι ήταν καλοδεχούμενοι, γιατί ήταν για πολλούς η μόνη επαφή με τον υπόλοιπο κόσμο και πηγή πληροφοριών λόγω της έλλειψης μέσων επικοινωνίας.

Πηγή: http://el.wikipedia.org/wiki/Φιλοξενία

 

Σχόλια

Κατ’ αρχήν για την ελληνική μυθολογία ο κάθε φιλοξενούμενος «ήτο» ο θεός. Για τον Λωτ λοιπόν οι Άγγελοι, μέσα από την παγανιστική σκοπιά, έπρεπε να υπερασπιστούν με κάθε μέσο. Κάθε περεταίρω κριτική λοιπόν κατά του Λωτ από έλληνες παγανιστές πρέπει να θεωρείται από υποκριτική μέχρι πεισματικά βλακώδης και το λιγότερο υβριστική (ασεβής) προς τους θεούς· κάθε παγανιστική κριτική κατά του Λωτ δεν είναι τίποτα άλλο παρά σκύψιμο της κεφαλής εις την «σοφία» της δύσεως (βλ. Religulous).

Ιδιάζουσα περίπτωση είναι ο μύθος για τον Ηρακλή· διότι ο φιλοξενούμενος αυτός ημίθεος δεν αντιστέκεται εις την απόφαση του πατρός ήρωος (Άγιος για παγανιστές) Θεσπιού να εκβιάζει τον έρωτα των θυγατέρων του υπέρ του φιλοξενουμένου. Κι σ’ αυτό το παράδειγμα δεν υπάρχει κανένας εξωτερικός εξαναγκασμός προσφοράς των θυγατέρων, ως για παράδειγμα εις την περίπτωση του Λωτ ήτο το ομοφυλόφιλο πλήθος των Σοδομιτών. Δύο παγανιστικοί ήρωες αποφασίζουν κι οι κόρες του ενός αποδέχονται, πλην μιας που αρνήθηκε μένοντας παρθένα· αργότερα αυτή η τελευταία έγινε η πρώτη από τις παρθένες ιέρειες στο ναό του Ηρακλέους στις Θεσπιές, σύμφωνα με τον μύθο (17). Γεγονός που κινεί την περιέργεια σαν υποστηρίζεται από την μυθολογία ότι, ο Ηρακλής δεν αντιλήφθηκε την εναλλαγή της κόρης, εφόσον κάθε φορά αυτή έχανε ξανά και ξανά την παρθενία της.

Βέβαια για τους παγανιστές αυτά είναι «συμβολισμοί». Οι Ορθόδοξοι «συμφωνούμε» μαζί τους και τους κλείνουμε χαρωπά το μάτι.

 

Σημειώσεις

1. Γένεσης Κεφ. Ιη΄,  «32 καὶ εἶπε· μήτι κύριε, ἐὰν λαλήσω ἔτι ἅπαξ· ἐὰν δὲ εὑρεθῶσιν ἐκεῖ δέκα; καὶ εἶπεν· οὐ μὴ ἀπολέσω ἕνεκεν τῶν δέκα. 33 ἀπῆλθε δὲ ὁ Κύριος, ὡς ἐπαύσατο λαλῶν τῷ Ἁβραάμ, καὶ Ἁβραὰμ ἀπέστρεψεν εἰς τὸν τόπον αὐτοῦ.»

2. Γένεσης Κεφ. Ιη΄ «20 εἶπε δὲ Κύριος· κραυγὴ Σοδόμων καὶ Γομόρρας πεπλήθυνται πρός με, καὶ αἱ ἁμαρτίαι αὐτῶν μεγάλαι σφόδρα».

3. Γένεσης, Κεφ Ιθ΄ « 4 πρὸ τοῦ κοιμηθῆναι δέ, οἱ ἄνδρες τῆς πόλεως οἱ Σοδομῖται περικύκλωσαν τὴν οἰκίαν ἀπὸ νεανίσκου ἕως πρεσβυτέρου, ἅπας ὁ λαὸς ἅμα. 5 καὶ ἐξεκαλοῦντο τὸν Λὼτ καὶ ἔλεγον πρὸς αὐτόν· ποῦ εἰσιν οἱ ἄνδρες οἱ εἰσελθόντες πρὸς σὲ τὴν νύκτα; ἐξάγαγε αὐτοὺς πρὸς ἡμᾶς, ἵνα συγγενώμεθα αὐτοῖς.».

4. «Town’ s people» στο πρωτότυπο.

5. Γένεσης, Κεφ. Ιθ΄ «1 ΗΛΘΟΝ δὲ οἱ δύο ἄγγελοι εἰς Σόδομα ἑσπέρας· Λὼτ δὲ ἐκάθητο παρὰ τὴν πύλην Σοδόμων. ἰδὼν δὲ Λώτ, ἐξανέστη εἰς συνάντησιν αὐτοῖς καὶ προσεκύνησε τῷ προσώπῳ ἐπὶ τὴν γῆν. 2 καὶ εἶπεν· ἰδοὺ κύριοι, ἐκκλίνατε εἰς τὸν οἶκον τοῦ παιδὸς ὑμῶν καὶ καταλύσατε καὶ νίψασθε τοὺς πόδας ὑμῶν, καὶ ὀρθρίσαντες ἀπελεύσεσθε εἰς τὴν ὁδὸν ὑμῶν. καὶ εἶπαν· οὐχί, ἀλλ’ ἐν τῇ πλατείᾳ καταλύσομεν. 3 καὶ κατεβιάζετο αὐτούς, καὶ ἐξέκλιναν πρὸς αὐτὸν καὶ εἰσῆλθον εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ. καὶ ἐποίησεν αὐτοῖς πότον, καὶ ἀζύμους ἔπεψεν αὐτοῖς, καὶ ἔφαγον.».

6. Έξοδος, Β΄ «19 αἱ δὲ εἶπαν· ἄνθρωπος Αἰγύπτιος ἐρρύσατο ἡμᾶς ἀπὸ τῶν ποιμένων καὶ ἤντλησεν ἡμῖν καὶ ἐπότισε τὰ πρόβατα ἡμῶν. 20 ὁ δὲ εἶπε ταῖς θυγατράσιν αὐτοῦ· καὶ ποῦ ἐστι; καὶ ἱνατί οὕτως καταλελοίπατε τὸν ἄνθρωπον; καλέσατε οὖν αὐτόν, ὅπως φάγῃ ἄρτον.»

 7. Προς Εβραίους, Κεφ. Ιγ΄ «1 Ἡ φιλαδελφία μενέτω, τῆς φιλοξενίας μὴ ἐπιλανθάνεσθε· 2 διὰ ταύτης γὰρ ἔλαθόν τινες ξενίσαντες ἀγγέλους. 3 μιμνήσκεσθε τῶν δεσμίων ὡς συνδεδεμένοι, τῶν κακουχουμένων ὡς καὶ αὐτοὶ ὄντες ἐν σώματι.», Προς Ρωμαίους, Κεφ. Ιβ΄ «13 ταῖς χρείαις τῶν ἁγίων κοινωνοῦντες, τὴν φιλοξενίαν διώκοντες», Ά Πέτρου, Κεφ. Δ΄ «9 φιλόξενοι εἰς ἀλλήλους ἄνευ γογγυσμῶν·».

8. Ματθαίος, Κεφ. Κε΄«35 ἐπείνασα γὰρ καὶ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν, ἐδίψησα καὶ ἐποτίσατέ με, ξένος ἤμην καὶ συνηγάγετέ με»

9. «Από τη στιγμή που ο ξένος εισέρχονταν στον οίκο του φιλοξενούντος αυτόν, απέβαινε οιονεί μέλος της οικογενείας. Πάντες έσπευδαν να τον εξυπηρετήσουν και θεωρούσαν καθήκον των να επαγρυπνούν διά την ασφάλειά του και την ζωή του, αν αυτή διέτρεχε τυχόν κίνδυνο εκ μέρους Ισχυρών διωκτών». (Πηγή: Δυοβουνιώτης Κ.Ι., καθηγητής της Ιστορίας των Δογμάτων και της Συμβολικής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, Ακαδημαϊκός, Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια, τόμος Κδ΄, σελ. 21)

10. Γένεσης, Κεφ. Ιθ΄ «9 εἶπαν δὲ αὐτῷ· ἀπόστα ἐκεῖ. εἰσῆλθες παροικεῖν· μὴ καὶ κρίσιν κρίνειν; νῦν οὖν σὲ κακώσωμεν μᾶλλον ἢ ἐκείνους.»

11. Ένα όμορφο τέτοιο παράδειγμα πλάγιας άρνησης μπορεί να δει κανείς εις την απάτη «το γαϊδουράκι των Ιεροσολύμων & ο σεισμός του Γολγοθά» εις την παράγραφο «γιατί το "ένα" κι όχι το "άλλο"».

12. Πράξεις Αποστόλων, Κεφ. Ι΄ «34 Ἀνοίξας δὲ Πέτρος τὸ στόμα αὐτοῦ εἶπεν· Ἐπ' ἀληθείας καταλαμβάνομαι ὅτι οὐκ ἔστι προσωπολήπτης ὁ Θεός».

13. Γένεσης, Κεφ Ιθ΄ «6 ἐξῆλθε δὲ Λὼτ πρὸς αὐτοὺς πρὸς τὸ πρόθυρον, τὴν δὲ θύραν προσέῳξεν ὀπίσω αὐτοῦ. 7 εἶπε δὲ πρὸς αὐτούς· μηδαμῶς ἀδελφοί, μὴ πονηρεύσησθε. 8 εἰσὶ δέ μοι δύο θυγατέρες, αἳ οὐκ ἔγνωσαν ἄνδρα· ἐξάξω αὐτὰς πρὸς ὑμᾶς, καὶ χρᾶσθε αὐταῖς, καθὰ ἂν ἀρέσκῃ ὑμῖν· μόνον εἰς τοὺς ἀνδρας τούτους μὴ ποιήσητε ἄδικον, οὗ εἵνεκεν εἰσῆλθον ὑπὸ τὴν σκέπην τῶν δοκῶν μου. 9 εἶπαν δὲ αὐτῷ· ἀπόστα ἐκεῖ. εἰσῆλθες παροικεῖν· μὴ καὶ κρίσιν κρίνειν; νῦν οὖν σὲ κακώσωμεν μᾶλλον ἢ ἐκείνους. καὶ παρεβιάζοντο τὸν ἄνδρα τὸν Λὼτ σφόδρα. καὶ ἤγγισαν συντρίψαι τὴν θύραν.»

14. Γένεσης, Κεφ Ιθ΄ «10 ἐκτείναντες δὲ οἱ ἄνδρες τὰς χεῖρας εἰσεσπάσαντο τὸν Λὼτ πρὸς ἑαυτοὺς εἰς τὸν οἶκον, καὶ τὴν θύραν τοῦ οἴκου ἀπέκλεισαν· 11 τοὺς δὲ ἄνδρας τοὺς ὄντας ἐπὶ τῆς θύρας τοῦ οἴκου ἐπάταξαν ἐν ἀορασίᾳ ἀπὸ μικροῦ ἕως μεγάλου, καὶ παρελύθησαν ζητοῦντες τὴν θύραν.»

15. Γένεσης, Κεφ. Ιθ΄ «οὗ εἵνεκεν εἰσῆλθον ὑπὸ τὴν σκέπην τῶν δοκῶν μου».

16. Βλέπε στην ενότητα Φιλοξενία - Χριστιανισμός τα σχετικά αποσπάσματα της Π.Δ.

17. Η Ελληνική Μυθολογία,  Κ. Κερένυϊ, Βιβλιοπωλείο της Εστίας, Ι.Α. Κολλάρου & Σίας Α.Ε., μετάφραση Δημήτριου Σταθόπουλου,  σελ. 379

 

ΑΠΟΛΟΓΗΤΙΚΑ ΣΧΟΛΙΑ

 

Ουδέν.