ΤΡΑΝΤΑΧΤΕΣ ΑΠΑΤΕΣ & ΜΕΡΟΛΗΨΙΕΣ ΕΚΟΥΣΙΕΣ ή ΑΚΟΥΣΙΕΣ ΝΕΟΕΘΝΙΚΩΝ & ΑΘΕΩΝ ΑΡΧΑΙΟΛΑΤΡΩΝ

ΠΕΡΙ ΠΑΤΡΟΣ, ΥΙΟΥ, ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ και ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

Με την ανακατάληψη της Κωνσταντινούπολης από τον Μιχαήλ Η΄ παρατηρείται μια αναβίωση του κλασικισμού στην εκκλησιαστική τέχνη. Εδώ, ο Χριστός από την Δέηση της Αγίας Σοφίας στην Κωνσταντινούπολη. (Πηγή: Περιοδικό «Ιστορικά Θέματα», τεύχος 18, άρθρο «Η Σύνοδος της Λυών, μια αποτυχημένη απόπειρα ένωσης των Εκκλησιών», Δήμητρα Πλακάλη, M. Ed. Ιστορίας, σελίδα 33)

Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΕΙΝΑΙ ΙΕΡΕΙΑ ΤΗΣ ΑΡΤΕΜΗΣ

Παναγία. Η Ελληνίδα ιέρεια της Θεάς Άρτεμης

Μυθοπλάστης: Ευάγγελος Τριγκάς.

Απάντηση:  Ο Ευάγγελος Τριγκάς υποστηρίζει πως η Παναγία ήτα ιέρεια της Άρτεμης στο Άγιο Όρος και εξορίστηκε από τον Απόστολο Παύλο και άλλα τινά που ούτε το παραμύθι 1000 & 1 νύχτες δεν περιγράφει.

Ο ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟΣ ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΟΡΦΕΑΣ

Μυθοπλάστης: Στέφανος Μυτιληναίος, βιβλίο «Ο μονοθεϊσμός στην αρχαία Ελλάδα» και λοιποί νεοεθνικοί

Απάντηση: Εδώ

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΤΥΑΝΕΑΣ

Απολλώνιος ο Τυανέας. Ποιοι τον μετέτρεψαν σε Ναζωραίο; Μια παραχάραξη της ιστορίας της θρησκείας. (Πηγή: Περιοδικό Ιχώρ, Γεώργιος Τσαγκρινός, (Εκδόσεις Εύανδρος και Επιστημονική Εστία), τεύχος 15)

Μυθοπλάστης: Γεώργιος Τσαγκρινός

Απάντηση: Εδώ

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΑΣ και ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΗΣ

Ο Χριστός ήταν Έλληνας (Ιάσων Πανδήρας) και πίστευε στον Δία

Μυθοπλάστης: Ευάγγελος Τριγκάς.

Απάντηση: Ο Χριστός είναι ομοούσιος με τον Πατέρα και προαιώνιος Θεός. Δεν έχει εθνική καταγωγή, εφόσον προαιώνιος και δηλαδή Υπαρκτός Προ της Κτίσης. Εφόσον δε Μοναδικός Θεός, δεν είναι δυνατόν να είναι πιστός του μυθικού Δία και δηλαδή ενός δαιμονίου ή μιας θεότητας που ανήκει στον κόσμο, που ο Χριστός κατασκεύασε. Ακόμη και αν ο Δίας ήτο δαίμονας, είναι και αυτός ΚΤΙΣΜΑ που ελεύθερα έκπεσε εκ της αγγελικής του υπόστασης. Ο Θεός ως δημιουργός δεν είναι δυνατό να πιστεύει στην θεϊκή υπόσταση των δημιουργημάτων του. Τα υπόλοιπα είναι αστειότητες για αστήρικτους.

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΕΤΡΑ

 Κι εσύ Βαβυλώνα θα καταστραφείς! Μακάριος οποίος πιάσει και συντρίψει τα βρέφη (Ο΄ νήπια) σου στο βράχο!» (Β.Β.) Ψαλμός (ΡΛΖ΄ 9) 137.9 ή 136.9. Μα τι είναι τα μωρά για να τα κοπανάμε στο βράχο; Δεν αισθάνεσαι τίποτε περίεργο, αποκαλώντας αυτόν τον αρχαίο βάρβαρο ασιάτη θεό πανάγαθο; (Πηγή: Μιχάλης Καλόπουλος, επιστολή προς Απολογητή, αποθηκευμένη εδώ και απαντημένη εδώ.)

Μυθοπλάστης: Μιχάλης Καλόπουλος:

Απάντηση: Προς Κορινθίους, Κεφ. Ι «4 καὶ πάντες τὸ αὐτὸ πόμα πνευματικὸν ἔπιον· ἔπινον γὰρ ἐκ πνευματικῆς ἀκολουθούσης πέτρας, ἡ δὲ πέτρα ἦν ὁ Χριστός.». Δηλαδή με άλλα λόγια ξέφυγε του Μιχάλη ο συμβολισμός της Αγίας Γραφής, πως δηλαδή η πέτρα είναι ο Χριστός και πως ο Χριστός δεν είναι πραγματική πέτρα πάνω στην οποία θα σκοτώσουμε μωρά. Περισσότερα για τον αποσυμβολισμό αυτού του εδαφίου της Π.Δ. στην σελίδα περί του Καλόπουλου.

Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΠΑΡΘΕΝΑ ή ΑΕΙΠΑΡΘΕΝΟΣ

Ο Χριστός είχε πέντε αδέλφια. (Πηγή: Περιοδικό Δαυλός, Γεώργιος Ιεροδιάκονος, τεύχος 268, εξώφυλλο)

Μυθοπλάστης: Γεώργιος Ιεροδιάκονος για το περιοδικό Δαυλός

Απάντηση: Εδώ

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΠΡΟΣΩΠΟ

Δεν υπάρχει καμιά μα καμμιά ιστορική απόδειξη για την ύπαρξη του Χριστού, καθώς και του Παύλου(Πηγή: Ηλεκτρονική αλληλογραφία Ανώνυμου Απολογητή, Ιωάννης, Νεοκλής Φιλάδελφος Ρούσσος Iroussos@gw.hamline.edu Ph.D., Τακτικός Kαθηγητής Mαθηματικών, Hamline University of Minnesota Minneapolis, MN, U. S. A., 13 Αύγουστου 2004, 21:35 )

Μυθοπλάστης: Ιωάννης Μ. Ρούσσος

Απάντηση: Η σελίδα με την ανεύρεση του Τίμιου Ξύλου αρκεί αν και υπάρχει και η σελίδα για την ιστορικότητα του Χριστού, όπως και το βιβλίο της αξιοπιστίας της μαρτυρίας της Κ.Δ. και των αποστόλων. Αλλά αυτό που θα μπορούσε να λεχθεί είναι πως για τους 300 του Λεωνίδα που πέσανε στις Θερμοπύλες δεν υπάρχει ιστορική μαρτυρία των ονομάτων τους. Αυτό φυσικά δεν σημαίνει πως δεν υπήρξαν.

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΗΤΑΝ ΜΗ ΟΡΓΑΝΙΚΟΣ & Η  ΣΤΑΥΡΩΣΗ ΕΙΝΑΙ ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ

Είναι αξιοσημείωτο ότι κατά την χειμερινή τροπή του ηλίου φέρονται γεννηθέντες όλοι οι πνευματικοί ήρωες και οι μεγάλοι διδάσκαλοι της μυσταγωγικής γνώσης, που υπήρξαν πρωτοπόροι όλων των αρχαίων θρησκειών, όπως π.χ. ο Διόνυσος και ο Χριστός. Η γέννησή τους αυτή δεν συμβολίζει την εμφάνιση των οργανικών τους υποστάσεων στην Γη, αλλά την αλληγορική εικόνα της πνευματικής τους αναγέννησης και της υπόταξης των τιτανικών τους φύσεων. Είναι επίσης αξιοσημείωτο ότι όλοι γεννήθηκαν από την μίξη Πνεύματος και Παρθένου (Πηγή: Περιοδικό Ιχώρ, τεύχος 47 – 48, άρθρο «Ηλιακές Τροπές και Ισημερίες, Οι φυσικές εορτές στην αρχαία Ελλάδα», Στυλιανός Τάκας, Φυσικός και Πτυχιούχος της Νομικής, σσ. 88 – 89)

Στην χριστιανική θρησκεία έχουμε τον ανάλογο συμβολισμό, που είναι ο σταυρικός θάνατος του Χριστού και εν συνεχεία ανάσταση του, που γιορτάζεται μετά ακριβώς την εαρινή ισημερία. Πρέπει να σημειωθεί ότι όλες σχεδόν οι θρησκείες περιλαμβάνουν αυτόν τον συμβολισμό (δηλαδή οι ήρωές τους πεθαίνουν και στην συνέχεια ανασταίνονται κατά την εαρινή ισημερία). Στο σημείο αυτό πρέπει να διευκρινισθεί ότι ο θάνατος δεν έχει την έννοια της εξαφάνισης αλλά της μεταμόρφωσης και συνεπώς της εξέλιξης. (Πηγή: Περιοδικό Ιχώρ, τεύχος 47 – 48, άρθρο «Ηλιακές Τροπές και Ισημερίες, Οι φυσικές εορτές στην αρχαία Ελλάδα», Στυλιανός Τάκας, Φυσικός και Πτυχιούχος της Νομικής, σσ. 90 – 91)

Μυθοπλάστης: Στυλιανός Τάκας, Φυσικός και Πτυχιούχος της Νομικής

Απάντηση: Ο Στυλιανός Τάκας υποστηρίζει πως η γέννηση των πνευματικών ηρώων (ο Χριστός είναι Θεός και όχι ήρωας) εμφανίστηκαν μη οργανικά, δηλαδή ήσαν και είναι μυθολογικοί, πως γεννήθηκαν μυθολογικά από Παρθένες και συμβολικός, δηλαδή μυθολογικός, ήταν και ο σταυρικός τους θάνατος. Δηλαδή δέχεται πως ο Διόνυσος αλλά και άλλοι πνευματικοί ήρωες είναι μυθολογικοί

Όμως για την περίπτωση του Χριστού, ξεχνά ο Τάκας Στυλιανός πως αποδεδειγμένα ο Χριστός είναι ιστορικό πρόσωπο, μιας και η επιγραφή του ΙΝΒΙ της σταυρώσεως έχει βεβαιωθεί αρχαιολογικά πως είναι αντίγραφο της αυθεντικής, όπως παρουσιάστηκε σε αυτή την σελίδα, με συνέπεια η γέννηση του να μην είναι διόλου μυθολογική όπως δεν είναι μυθολογική και η σταύρωσή του, της οποίας ως ελέχθει η επιγραφή υπάρχει. Συνεπώς ο Χριστός και η σταύρωσή του δεν έχουν συμβολικές σχέσεις με την εαρινή ισημερία αλλά με τις διαταγές των Ρωμαίων στρατιωτών που δόθηκαν από το ιστορικό πρόσωπο Πόντιο Πιλάτο.

Εκείνο που μπορεί να σκεφτεί ο καθείς είναι : αν όντως ο Χριστός σταυρώθηκε, εφόσον είχε όντως γεννηθεί, όπως ανάφεραν σωστά και αληθινά, οι Ευαγγελιστές, μήπως όντως αναστήθηκε;

Ο ΣΙΤΟΣ ΚΑΙ Ο ΟΙΝΟΣ ΣΩΜΑ ΚΑΙ ΑΙΜΑ ΠΑΝΤΟΣ «ΧΡΙΣΤΟΥ»

Ο σίτος και η σταφυλή συμβολίζουν μεταμορφωτικά μέσα, μεταβάλλονται αντίστοιχα σε σώμα και αίμα Χριστού, παντός Χριστού. (Πηγή: Περιοδικό Ιχώρ, τεύχος 47 – 48, άρθρο «Ηλιακές Τροπές και Ισημερίες, Οι φυσικές εορτές στην αρχαία Ελλάδα», Στυλιανός Τάκας, Φυσικός και Πτυχιούχος της Νομικής, σ. 88)

Επίσης οι μύστες της Ελευσίνας έλεγαν ότι κατά την θερινή τροπή ωριμάζει ο σίτος, του οποίου η σπορά, η βλάστηση και η ωρίμανση εικονίζουν την ψυχή του μύστη την εξελισσόμενη προς την αποθέωση. Την καλλιέργεια του σίτου δίδαξε η Δήμητρα, που είναι θεά της Γης. Ο σίτος εικονίζει μεταμορφωτικό μέσο. Μεταβάλλεται σε σώμα του Χριστού, παντός Χριστού. Μετά τον σίτο εμφανίζεται η σταφυλή, σύμβολο του Διονύσου. Ο χυμός της Σταφυλής εικονίζει άλλο μεταμορφωτικό μέσο. Είναι το αίμα του Χριστού, παντός Χριστού.

Οι μύστες των Δελφών κατά την θερινή τροπή του ηλίου τελούσαν ανάλογη τελετή σε δόξα του Φοίβου Απόλλωνος.(Πηγή: Περιοδικό Ιχώρ, τεύχος 47 – 48, άρθρο «Ηλιακές Τροπές και Ισημερίες, Οι φυσικές εορτές στην αρχαία Ελλάδα», Στυλιανός Τάκας, Φυσικός και Πτυχιούχος της Νομικής, σ. 92)

Μυθοπλάστης: Στυλιανός Τάκας, Φυσικός και Πτυχιούχος της Νομικής

Απάντηση: Έχει παραλείψει ο Στυλιανός Τάκας να αναφέρει πως μόνο το αίμα και το σώμα του Ιησού Χριστού και όχι παντός «Χριστού», όχι μόνο διατηρείται αναλλοίωτο στο πέρασμα του χρόνου (12 αιώνες) καταρρίπτοντας κάθε νόμο της σύγχρονης βιολογίας αλλά και μετουσιώνεται θαυματουργικά και ανεξήγητα, και όχι μεταβάλλεται, σε πραγματικό καρδιακό ιστό και πραγματικό αίμα, όπως αποδείχθηκε επιστημονικά από την Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας του Ο.Η.Ε. σε αυτή την σελίδα.

Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΣΚΟΤΑΔΙΣΜΟΣ &

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΔΙΔΑΣΚΕ ΠΥΘΑΓΟΡΕΙΕΣ ΙΔΕΕΣ

Βίντεο: Μέγεθος: 38 kb Διάρκεια: 11΄΄ Αυτό που βλέπουμε (για τον Χριστιανισμό) είναι ένας σκοταδισμός που έχει εξαμβλώσει τις πυθαγόρειες ιδέες που διέδιδε και ο Χριστός. (Πηγή: Αναστασάκης Ραδάμανθυς, τηλεοπτικός  Σταθμός Alter, εκπομπή «Χωρίς Μοντάζ ΙΙ», Σάβατο 07/02/2004)

Μυθοπλάστης: Αναστασάκης Ραδάμανθυς

Απάντηση: ʼξιο απορίας το ότι δέχονται οι νεοπαγανιστές πως ο Χριστός δίδασκε Πυθαγόρειες ιδέες. Δηλαδή ο Πυθαγόρας γνώριζε τον Θεό Γιαχβέ ή μήπως τον θεό Απόλλωνα; Πραγματικά θλιβερή η γνώση των νεοπαγανανιστών. Όσο αφορά τον σκοταδισμό ου Χριστιανισμού ή του νεοπαγανισμού, ας το κρίνει ο κόσμος αυτό μέσα από τούτη την σελίδα.

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΜΠΑΜΠΟΥΛΑΣ ΕΝΩ ΟΙ 12 ΟΙ ΦΥΣΙΚΟΙ ΝΟΜΟΙ

Βίντεο: Μέγεθος: 46 kb Διάρκεια: 14΄΄Ο Χριστιανικός Θεός είναι εξωκοσμικός ενώ οι παγανιστικοί θεοί είναι εσωκοσμικοί (ζουν ή υπάρχουν μέσα στον υλικό κόσμο) , ο ένας είναι ΜΠΑΜΠΟΥΛΑΣ και οι αρχαίοι θεοί είναι οι ΦΥΣΙΚΟΙ ΝΟΜΟΙ (Πηγή: Αναστασάκης Ραδάμανθυς, τηλεοπτικός  Σταθμός Alter, εκπομπή «Χωρίς Μοντάζ ΙΙ», Σάβατο 07/02/2004)

Μυθοπλάστης: Αναστασάκης Ραδάμανθυς

Απάντηση: Εδώ

Ο ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ ΚΗΡΥΚΑΣ ΜΙΣΟΥΣ ΔΙΧΑΣΜΟΥ & ΑΝΘΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ

«Ιησούς: Κύρηκας μίσους, διχασμού και ανθελληνισμού, αποκάλυψη του ρόλου του από τα ίδια τα ευαγγέλια» (Πηγή: Περιοδικό Δαυλός, τεύχος 272 - 273, εξώφυλλο)

Μυθοπλάστης: Ίων Δημόφιλος, Ηλεκτρολόγος - Μηχανολόγος Ε.Μ.Π. (dhmofilos@freemail.gr)

Απάντηση: Εδώ

Ο ΚΑΗΜΕΝΟΣ ΙΗΣΟΥΣ

Ο ΙΗΣΟΥΣ ΑΠΟΔΕΧΕΤΑΙ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΩΣ ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΕΣ

Παρουσιάζεται ο Φίλιππος και του λέει: «κάποιοι Έλληνες σε ζητούσι». Και εκείνος ο άκακος και πράος διδάσκαλος της πίστεώς μας είπε ενθουσιωδώς: «Ήλθε η ώρα, για να δοξασθεί -δια μέσου των Ελλήνων εννοείται- ο υιός του Ανθρώπου». Αν το λέει εκείνος, θα έπρεπε εμείς να λέμε τους Έλληνες ειδωλολάτρες, όταν ο Ιησούς Χριστός δεν θέτει τέτοιο θέμα; Τους λέει Έλληνες και τους αποδέχεται (Πηγή: «Ελληνισμός -Χριστιανισμός στο Βυζάντιο, το Βυζάντιο ωφέλησε ή έβλαψε τον ελληνισμό»;, Μάριος Δημόπουλος - Απολλωνιος, εισηγητής - Διοργανωτής, εκδόσεις Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα Νοέμβριος 1998,  σελίδα 70)

Μυθοπλάστης: Δρ. Γεώργιος Μουστάκης

Απάντηση: Εδώ

ΣΥΜΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ;

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΔΕΝ ΚΑΤΑΓΟΝΤΑΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΝΑΖΑΡΕΤ

Αριστερά: Μιχάλης Καλόπουλος (Ιστορικός ερευνητής - Συγγραφέας) - Δεξιά: Γιώργος Λεονάρδος (Δημοσιογράφος -Συγγραφέας) (Πηγή: Τηλεοπτικός Σταθμός Alter, εκπομπή οι Πύλες του Ανεξήγητου, Σάββατο 9 Απριλίου 2005)

Βίντεο: Μέγεθος 150 Kb - Διάρκεια: 1΄ 16΄΄ Ο Μιχάλης Καλόπουλος,διατυμπανίζει πως η Ναζαρέτ κατασκευάσθηκε τον 7ο αιώνα μ.Χ. και πως ο Ιησούς Χριστός δεν ονομάζεται Ναζωραίος επειδή κατάγεται από αυτήν την πόλη, αλλά επειδή είναι χρισμένος. Για να στηρίξει τις εκδοχές του, αναφέρει την έλλειψη αναφοράς της πόλης της Ναζαρέτ, τόσο εις την Π.Δ. όσο και στον Ιώσηπο. Δηλαδή ο Μιχάλης Καλόπουλος προσπαθεί να αμφισβητήση την ιστορικότητα της καταγωγής του Ιησού Χριστού. Στην γνώμη του αυτή συμφωνεί και ένας άλλος «ερευνητής» - αμφισβητητής και δημοσιογράφος. Ο Γιώργος Λεονάρδος. (Πηγή: Μιχάλης Καλόπουλος, Ιστορικός ερευνητής - Συγγραφέας,  Τηλεοπτικός Σταθμός Alter, εκπομπή οι Πύλες του Ανεξήγητου, Σάββατο 9 Απριλίου 2005)

Μυθοπλάστες: Μιχάλης Καλόπουλος και Γιώργος Λεονάρδος

Απάντηση: Εδώ

ΘΕΟΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΓΝΩΣΗ & ΟΙ ΜΥΣΤΕΣ ΥΠΕΡ

Η μόνη γνώση μέσα στο σύμπαν που αποτελεί την μεγαλύτερη δύναμη σ’ αυτό (και το αναφέρουμε ευθύς εξ’ αρχής) είναι η γνώση της αλήθειας. Αλλά τι είναι αλήθεια και μάλιστα για τον διανοούμενο άνθρωπο όπως και για κάθε πνευματική ατομικότητα; Για τον διανοούμενο άνθρωπο ΑΛΗΘΕΙΑ είναι η γνώση της πραγματικής λειτουργίας της όλης εργαζομένης Φύσεως και των καθέκαστα λειτουργούντων ΝΟΜΩΝ της, τόσο την μη νοητικής και πνευματικής Φύσεως επί του συνόλου των πνευματικών κόσμων. (Πηγή: Στυλιανός Τάκας, Περιοδικό Ιχώρ, τεύχος 56, άρθρο «Η αποθέωση του ανθρώπου», σελίδα 80)

Η γνώση των Νόμων της λειτουργούσης Φύσεως δίδει στον κάτοχό της πτέρυγας αετού και δύναμη λέοντος, ώστε να έχει την δυνατότητα να υποτάξη στην θέλησή του τις μορφές του απείρου. Σε αντίθεση με την αξία της γνώσεως υπάρχει η αρνητική διδαχή (από την λεγομένη «παλαιά διαθήκη»), η οποία διδάσκει ότι η γνώση (του «καλού» και του «κακού») αποτελεί τον απαγορευμένο για τον άνθρωπο «καρπό» (βλέπε Παλαιά Διαθήκη, Κεφ. Γέννεσις, Β΄ 16), είναι δηλ. γνώση την οποία πρέπει να αποφύγει ο άνθρωπος γιατί διαφορετικά θα προκαλέσει την οργή του ενός «εξωκοσμικού θεού» και δεν θα έχει θέσει στον «παράδεισο», δηλαδή σε χώρο που ο άνθρωπος θα παραμείνει σε κατάσταση αποκτήνωσης (αφού θα στερείται της γνώσεως) και ότι αυτή η κατάσταση (της αποκτήνωσης) αποτελεί τέτοια ευτυχία, που ορισμένοι θυσιάζουν την ζωή τους γι’ αυτήν. Αυτή η αρνητική διδαχή υπήρξε το αίτιο που οι φανατικοί χριστιανοί κατά τον μεσαίωνα κατέστρεψαν έναν λαό (τους Έλληνες) και όλα τα πολιτισμικά του στοιχεία, έκαψαν βιβλιοθήκες και προκάλεσαν ανεπανόρθωτη πολιτισμική καταστροφή, η οποία έφερε την ανθρωπότητα τουλάχιστον 1000 χρόνια πίσω και από την οποία δεν έχει συνέλθει ακόμη.

...Αυτό σημαίνει ότι η Γνώση προορίζεται για όλα τα όντα της φύσεως χωρίς εξαίρεση και μόνον πνεύματα του σκότους δεν επιθυμούν να αποκτήσουν την Γνώση και προσπαθούν να αποκλείσουν και τα άλλα όντα από την απόκτησή της (Πηγή: Στυλιανός Τάκας, Περιοδικό Ιχώρ, τεύχος 56, άρθρο «Η αποθέωση του ανθρώπου», σσ. 83 & 85)

Πρέπει συνεπώς να γίνει γνωστό ποιος είναι ο νόμος της παραγωγικής αυξήσεως της γνώσεως. Την κοινωνική εκπαίδευση των ατόμων οφείλουν να την πραγματοποιούν οι άνθρωποι οι οποίοι έχουν μυηθεί στις Αλήθειες της Φύσεως και αυτός είναι ο σκοπός για τον οποίο οργανώθηκαν τα μυστηριακά συστήματα (ή απλώς μυστήρια) του παρελθόντος.

...Οι υπεραισθήσεις αυτές [διόραση, διακοή , έμπνευση] είναι κατακτήσεις μόνον των αγνών Μυστών και των Μυσταγωγών, οι οποίοι πέτυχαν τον πλήρη εξαγνισμό τους.

...Πέρα όμως αυτής [της κατ’ αίσθησης γνώσης] άλλη πηγή γνώσεως είναι η παράδοση. Την παράδοση αποτελούν γνώσεις πέραν του ανθρωπίνου επιστητού, οι οποίες κληροδοτήθηκαν σε μας από Μύστες των αληθειών της Φύσεως και του εξελισσόμενου πνεύματος μεγάλων Μυσταγωγών και Ιεροφαντών. Η γνώση αυτή των Μυστηρίων έφθασε σε μας κεκαλυμμένη δια συμβόλων και αλληγοριών, ώστε μόνον οι μεμυημένοι στις αλήθειες της Φύσεως να εννοούν. (Πηγή: Στυλιανός Τάκας, Περιοδικό Ιχώρ, τεύχος 56, άρθρο «Η αποθέωση του ανθρώπου», σελ. 82 - 83)

Μυθοπλάστης: Στυλιανός Τάκας

Ο ΙΗΣΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΔΑΙΜΟΝΟΠΟΙΟΣ

Μιχάλης Καλόπουλος, «Ιστορικός ερευνητής» - Συγγραφέας (Πηγή: Τηλεοπτικός Σταθμός Alter, εκπομπή «Οι Πύλες του Ανεξήγητου», Σάββατο 09/04/2005)

Χριστιανική «ψυχιατρική». Ιησούς: δαιμονοδιώκτης ... ή δαιμονοποιός;

ΚΑΛΟΠΟΥΛΟΣ, ΜΙΧΑΛΗΣ

Σήμερα οποιαδήποτε περιγραφή της επιληπτικής νόσου τελειώνει με κάποιες υποδείξεις πρόληψης και φαρμακευτικής αγωγής. Αιώνες όμως δαιμονο-διωκτικού Χριστιανισμού άφησαν αβοήθητους όλους αυτούς τους πονεμένους ανθρώπους, καταδικάζοντάς τους όχι μόνο σε μία ζωή αγωνίας, ντροπής και τραυματισμών, αλλά τους πέταξαν και στο χειρότερο βάραθρο του εξευτελισμού, φορτώνοντάς τους επιπλέον και το ανεξάλειπτο στίγμα του «δαιμονιζομένου». Οι επιληπτικοί όχι μόνο δεν μπορούσαν να ελπίζουν σε γιατρούς και φάρμακα, για να βοηθηθούν, αλλά οι συγγενείς τους έπρεπε να κρύβουν και συχνά να φυλακίζουν το «δαιμονισμένο» τους παιδί, ή να το δένουν με αλυσίδες μέσα σε κάποια εκκλησία η μοναστήρι, για να αποφύγουν τη χλεύη και το σαρκασμό των δαιμονολόγων γειτόνων τους. (Σελ. 18897 ) (Πηγή: http://www.davlos.gr/dissue.php?issue=282)

Μυθοπλάστης: Μιχάλης Καλόπουλος

Απάντηση: Εδώ

ΤΑ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΑΝΤΙΦΑΣΚΟΥΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ

ΑΜΟΙΒΗ 1.000 Ευρώ. ΜΙΑ ΠΡΟΚΛΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ!!

ΜΙΑ ΠΡΟΚΛΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ

ΑΜΟΙΒΗ  1.000 Ευρώ!!

Έχω μία πρόκληση για τους Χριστιανούς. Η πρόκληση είναι πάρα πολύ απλή: Πείτε μου τι συνέβη το Πάσχα. Δεν ζητώ αποδείξεις, ή επεξηγήσεις, ή το συνηθισμένο «Ξέρεις, αυτό εννοεί...κλπ». Η ειλικρινής παράκλησή μου είναι απλά οι Χριστιανοί να μου πούνε ακριβώς τι συνέβη την ημέρα που το σπουδαιότερο δόγμα τους γεννήθηκε.

Οι πιστοί θα πρέπει πρόθυμα να αρπάξουν αυτήν την πρόκληση, μια και χωρίς την ανάσταση δεν υπάρχει Χριστιανισμός. Ο Παύλος είχε γράψει, «11 εἴτε οὖν ἐγὼ εἴτε ἐκεῖνοι, οὕτω κηρύσσομεν καὶ οὕτως ἐπιστεύσατε. 12 Εἰ δὲ Χριστὸς κηρύσσεται ὅτι ἐκ νεκρῶν ἐγήγερται, πῶς λέγουσί τινες ἐν ὑμῖν ὅτι ἀνάστασις νεκρῶν οὐκ ἔστιν; 13 εἰ δὲ ἀνάστασις νεκρῶν οὐκ ἔστιν, οὐδὲ Χριστὸς ἐγήγερται· 14 εἰ δὲ Χριστὸς οὐκ ἐγήγερται, κενὸν ἄρα τὸ κήρυγμα ἡμῶν, κενὴ δὲ καὶ ἡ πίστις ὑμῶν. 15 εὑρισκόμεθα δὲ καὶ ψευδομάρτυρες τοῦ Θεοῦ, ὅτι ἐμαρτυρήσαμεν κατὰ τοῦ Θεοῦ ὅτι ἤγειρε τὸν Χριστόν, ὃν οὐκ ἤγειρεν, εἴπερ ἄρα νεκροὶ οὐκ ἐγείρονται· 16 εἰ γὰρ νεκροὶ οὐκ ἐγείρονται, οὐδὲ Χριστὸς ἐγήγερται. 17 εἰ δὲ Χριστὸς οὐκ ἐγήγερται, ματαία ἡ πίστις ὑμῶν· ἔτι ἐστὲ ἐν ταῖς ἁμαρτίαις ὑμῶν. 18 ἄρα καὶ οἱ κοιμηθέντες ἐν Χριστῷ ἀπώλοντο. 19 εἰ ἐν τῇ ζωῇ ταύτῃ ἠλπικότες ἐσμὲν ἐν Χριστῷ μόνον, ἐλεεινότεροι πάντων ἀνθρώπων ἐσμέν..»  (Α΄ Προς Κορινθίους Κεφ. Ιε΄ ).

Οι όροι της πρόκλησης είναι απλοί και λογικοί. Σε κάθε ένα από τα τέσσερα ευαγγέλια, αρχίστε το πρωί του Πάσχα και διαβάστε μέχρι το τέλος του βιβλίου: Διαβάστε το κατά Ματθαίον 28,  κατά Μάρκον 16, κατά Λουκά 24, και κατά Ιωάννη 20-21. Διαβάστε επίσης τις Πράξεις 1:3-12 και την μικρή εκδοχή της ιστορίας του Παύλου στην προς Κορινθίους Α! 15:3-8. Μπορείτε να διαβάσετε αυτούς τους 165 στίχους μέσα σε λίγα λεπτά. Μετά, χωρίς να παραβλέψετε την παραμικρή λεπτομέρεια από αυτές τις διαφορετικές αφηγήσεις, γράψτε μία απλή, χρονολογική αφήγηση των γεγονότων μεταξύ της ανάστασης και της ανάληψης: Τι συνέβη, πρώτον, δεύτερον, και πάει λέγοντας, ποιος είπε τι, πότε, και που συνέβησαν αυτά τα γεγονότα.

Εφ’ όσον τα ευαγγέλια δεν δίνουν πάντοτε ακριβείς χρόνους της ημέρας, επιτρέπεται να κάνετε υποθέσεις. Η αφήγηση δεν χρειάζεται να προσποιείται να παρουσιάσει μια τέλεια εικόνα .Το μόνο που χρειάζεται είναι να δώσετε τουλάχιστον μιαν αληθοφανή αφήγηση όλων των γεγονότων. Πρόσθετες εξηγήσεις της αφήγησης μπορούν να δοθούν ξεχωριστά σε παρενθέσεις. Ο πιο σπουδαίος όρος της πρόκλησης, όμως, είναι να μην αφήσετε έξω καμία λεπτομέρεια των εβραϊκών γραφών. Εν τάξει;

Σε όποιον απαντήσει υπάρχει Αμοιβή 1.000 Ευρώ μετρητά!!

Αναμένω...(φοβάμαι για πολύ...)

Πηγή: Αλληλογραφία προς Απολογητή, 22/04/2004, pistos@freemail.gr, X-Message-Info: JGTYoYF78jHJ5G+erg+zfgB5CtaFCwMt, Received: from freemail.gr ([213.239.180.57]) by mc4-f34.hotmail.com with Microsoft SMTPSVC(5.0.2195.6824);Thu, 22 Apr 2004 06:56:03 -0700, Received: from www.freemail.gr ([213.239.180.59]) by freemail.gr ; Thu, 22 Apr 2004 16:55:56 +0300, και satyros1@freemail.gr, X-Apparently-To: anonymos_apologitis@yahoo.gr via 66.218.93.93; Wed, 21 Apr 2004 12:09:24 -0700, Return-Path: <satyros1@freemail.gr>, Received: from 213.239.180.57  (EHLO freemail.gr) (213.239.180.57),  by mta214.mail.dcn.yahoo.com with SMTP; Wed, 21 Apr 2004 12:09:19 -0700, Received: from www.freemail.gr ([213.239.180.59]) by freemail.gr ; Wed, 21 Apr 2004 22:02:15 +0300)

Μυθοπλάστης: «Σάτυρος» «Πιστός» (παγανιστής) και άθεος

Απάντηση: Εδώ

ΠΟΤΕ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ & ΠΟΤΕ ΚΟΙΜΗΘΗΚΕ Ο ΔΑΥΛΟΣ

Πότε γεννήθηκε ο Χριστός;

Οι πληροφορίες Ιστορικών και τα Ευαγγέλια

Στο υπ’ αριθμ. 228 τεύχος του «Δαυλού» καταχωρίσθηκε επιστολή συν-συνεργάτη του «Δαυλού» κ. Ε. Ατταβυρίου με την οποία εσχολιάζετο ερευνά μου σχετική με τις χρονολογήσεις της γέννησης και της σταύρωσης του Χρίστου. Είμαι υποχρεωμένος να τον ευχαριστήσω τόσο για την επισήμανση του λάθους στον προσδιορισμό της ιδρύσεως της Ρώμης το έτος 746 προ Χρίστου εκ των στοιχείων του Πολυβίου, όσο και για την ευκαιρία βαθύτερης έρευνας του όλου θέματος προς πληρέστερη ενημέρωση των αναγνωστών του περιζήτητου πλέον «Δαυλού».

Οι πληροφορίες των Ευαγγελίων οπωσδήποτε είναι πολύ περιληπτικές και έχουν πολλές ελλείψεις ιστορικής θεμελιώσεως των γεγονότων τής περιόδου εκείνης, άλλα σε συσχετισμό και παραλληλισμό με γεγονότα που αναφέρονται από άλλους αρχαίους συγγραφείς μπορούν να φανούν χρήσιμες για το προς υπολογισμό θέμα, δεδομένου ότι η κριτική της ιστορικότητας της περιόδου εκείνης έχει γίνει από πολλούς επί 2.000 χρόνια τώρα. Η διδασκόμενη αρχαία ιστορία στα σχολεία μας είναι αποσπασματική και δεν παρέχει πλήρη εικόνα των γεγονότων του κόσμου. Εκτός αυτού οι περισσότεροι αρχαίοι συγγραφείς δεν είναι γνωστοί έστω και κατ’ όνομα στους σημερινούς Έλληνες. Επίσης πολλά γεγονότα έχουν διατυπωθεί λανθασμένα και όμως έχουν γίνει αποδεκτά ευρέως.

Ένα εκ τούτων είναι η «Κτίσις της Ρώμης». Ο Α. Lapple στο βιβλίο του «Ο Άλλος Ιησούς» (μετ. Εύαγ. Γεωργούλα, εκδ. Κονιδάρη 1999, σελ. 17) λέγει: «ως ημερομηνία ιδρύσεως τής Ρώμης θεωρήθηκε το έτος 753 προ Χριστού». Και στη σελ. 18 συμπληρώνει: «ο μοναχός Διονύσιος ο Μικρός το έτος 525 μετά Χριστόν επρότεινε μία χριστιανική χρονολόγηση, τοποθετώντας τη γέννηση του Χριστού στο έτος 754 από κτίσεως Ρώμης. Ωστόσο ο δημιουργός του ημερολογίου έκανε ένα μικρό σφάλμα κατά επτά χρόνια, όπως διαπιστώθηκε αργότερα. Η χρονολόγηση αυτή, που προτάθηκε τον 6ο αιώνα μετά Χριστόν, αποδείχθηκε λανθασμένη από μεταγενέστερους υπολογισμούς, με αποτέλεσμα η ιστορική χρονολογία της γεννήσεως του Χριστού να πρέπει να τοποθετηθεί στο 7ο έτος προ Χρίστου. Το υπολογιστικό λάθος του μονάχου Διονυσίου του Μικρού δεν έχει διορθωθεί μέχρι σήμερα ». Κατόπιν αυτών ο Η.G. Wells στη «Σύντομη Παγκόσμια Ιστορία» του (μετ. Μπ. Γραμμένου, έκδ. Άγκυρα 1971, σελ. 139) λέγει: «Σύμφωνα με τις παλιές χρονολογίες η Ρώμη ιδρύθηκε το 753 προ Χριστού και 23 χρόνια μετά την πρώτη Ολυμπιάδα».

Ο Μ. Ντινάν στην «Παγκόσμια Ιστορία» του (τόμος 1ος, εκδ. Πάπυρος 1966, σελ. 74) λέγει: «Πάνω στους λόφους πού δεσπόζουν στην περιοχή ιδρύθηκε η Ρώμη το 753 προ Χριστού, σύμφωνα με τη μυθική παράδοση». Ο Θ. Διαμαντόπουλος στη «Συνοπτική Ιστορία των Λαών» (εκδ. 1966, σελ. 146) σημειώνει: «Το 754 προ Χριστού αναφέρεται Ιστορικά σαν χρονολογία ίδρυσης τής Ρώμης». Και ο Η.W. van Loon στην «Ιστορία τής Ανθρωπότητας» (μετ. Π. Βραχιώτης, εκδ. Σελίδες, σελ. 95) λέγει: «Βρισκόμαστε στο 753 από κτίσεως Ρώμης».

Πότε όμως ιδρύθηκε στην πραγματικότητα η Ρώμη; Ο Πολύβιος λέγει: το 746 π.Χ. Ο Διόδωρος Σικελιώτης στο 7ο βιβλίο της «Ιστορικής Βιβλιοθήκης» του λέγει: «Η Ρώμη εκτίσθη στο δεύτερο έτος της 7ης Ολυμπιάδος» ή το έτος 746 π.Χ. Ο Διονύσιος ο Αλικαρνασσεύς στην Ρωμαϊκή Αρχαιολογία (βιβλ. Α, παρ. 75, εκδ. Τeubner 1967), γράφει: «Ο Ρωμύλος ηγήθη της Ρώμης από τον πρώτου έτους της 7ης Ολυμπιάδος», δηλ. το έτος 747 π.Χ. Ο Ευσέβιος στην «Προπαρασκευή Ευαγγελίου» (βιβλ. 10ον, παρ. 14) αναφέρει: «Ο Αχαζ βασίλεψε 16 έτη. Τότε έγινε η πρώτη Ολυμπιάδα. Τον διεδέχθη ο Εζεκίας επί 29 έτη. Τότε ο Ρωμύλος έκτισε τη Ρώμη και εβασίλευσε ταύτης», δηλ.: 776 π.Χ. - 29 χρ. = 747 π.Χ. Ο Πλούταρχος στο «Βίος Ρωμύλου» (μετ. Μ.Γ. Μερακλή, εκδ. Γαλαξίας 1968, σελ. 64) λέγει: «Ο Ρωμύλος έκτισε την πόλη της Ρώμης το τρίτο της 6ης Ολυμπιάδος», δηλ. το έτος 749 π.Χ. Ήδη παρουσιάζονται πέντε χρονολογίες ιδρύσεως της Ρώμης από αρχαίους συγγραφείς, που η μικρότερη διαφέρει της μεγαλύτερος κατά τρία μόλις χρόνια. Ο «μέσος όρος» των χρονολογιών τούτων είναι το έτος 747 προ Χρίστου. Το 747 π.Χ., αφαιρούμενο από το 754 του Διονυσίου του Μικρού, δίνει υπόλοιπο 7 χρόνια, όσο ήταν το προσδιορισθέν ανωτέρω σφάλμα του περί τής γεννήσεως Χρίστου.

Τα χρονικά διαστήματα τόσο τής Βίβλου όσο και των Ευαγγελίων ορίζονται από της ενάρξεως ή των μεσοδιαστημάτων ή του συνολικού χρόνου της ηγεμονίας ενός βασιλέως. Εκτός τούτου περί του ενιαυτού ή του έτους των Εβραίων σημαντική είναι και η πληροφορία του Ιουλίου Αφρικανού στις «Χρονογραφίες» του (εκδ. Αποστ. Διακ. της Εκκλ. της Ελλάδος, 1958, σελ. 179-180), κατά την οποία: «Οι Εβραίοι αριθμούν τους ενιαυτούς κατά τον δρόμον της Σελήνης... δια τούτο ανά οκτώ χρόνια παρεμβάλλουν τρεις εμβόλιμους μήνας.» Τούτο δεν οδηγεί σε ένα συγκεκριμένο και παραδεκτό υπολογισμό του ετησίου ενιαυτού. Κατ’ ανάγκην σε πολλές περιπτώσεις πολλοί συγγραφείς όπως ο Ιώσηπος, ο Ευσέβιος, ο Ιούλιος ο Αφρικανός και άλλοι για ένα πιο ακριβή χρονολογικό προσδιορισμό χρησιμοποιούν την αρίθμηση των ελληνικών ολυμπιάδων.

Η χρονολογία 750 π.Χ. «από κτίσεως Ρώμης», που αποδίδεται στον Ιώσηπο, δεν συναντάται πουθενά στα έργα του, άλλα πολλές φορές χρησιμοποιεί τη χρονολογική αρίθμηση των Ελληνικών ολυμπιάδων. Έτσι η χρονολογία «750 από κτίσεως Ρώμης» του θανάτου του Ηρώδη είναι αθεμελίωτη και πιθανώς οφείλεται στον χρονολογικό υπολογισμό του Διονυσίου του Μικρού, ο όποιος απεδείχθη πιο πάνω λανθασμένος. Όμως ο Ιώσηπος στο 14ο βιβλίο του, παρ. 389 (εκδ. Weidmann, Βερολίνο 1955) γράφει, ότι: «Ο Ηρώδης αναλαμβάνει την βασιλεία την 184ην Ολυμπιάδα», δηλ. 184 Χ 4 = 736 χρ. - 776 π.Χ. = 40 π.Χ. Κατά τον Ιούλιο Αφρικανό στη σελ. 181 του αναφερθέντος βιβλίου του: «Ο Ηρώδης άνηγορεύθη βασιλιάς τών Ιουδαίων υπό της Συγκλήτου και του Οκτάβιου Σεβαστού, και εβασίλεψε επί 34 χρόνια». Όποτε ο Ηρώδης πέθανε: 40 π.Χ. - 34 χρ. = 6 προ Χρίστου, όπως προσδιορίσθηκε πιο πάνω και στο άρθρο μου του τεύχους 216 του «Δαυλού». Πέθανε περίπου τρεις με τέσσαρες μήνες μετά τη γέννηση του Χρίστου, διότι τον θάνατο του ο Ιωσήφ τον έμαθε στην Αίγυπτο, όπως γράφει ο Ματθαίος (κεφ. Β., παρ. 19). Έπειτα, αν είχε πεθάνει πριν από τη γέννηση του Χρίστου, δεν θα υπήρχε λόγος αναχωρήσεως του Ιωσήφ με τον Ιησού για την Αίγυπτο.

Κατά τον Ιώσηπο («Αρχαιολογία», βιβλ. 18ον, παρ. 32): «ο Καίσαρ, ο δεύτερος αυτοκράτωρ των Ρωμαίων πεθαίνει επί Αννίου του Ρούφου, αφού βασίλεψε επί 57 χρόνια, και έζησε 77 χρόνια. Τον διαδέχεται ο Τιβέριος» (το έτος 14 μετά Χριστόν, όπως γράφει ό Μ. Ντυνάν, σελ. 153 και ο Η.G . wWells στη σελ. 158 των αναφερθέντων βιβλίων τους). Οπότε ο Καίσαρ ανέλαβε την εξουσία: 14 μ. Χ. - 57 χρ. = 43 προ Χρίστου και γεννήθηκε: 14 μ.Χ. - 77 χρ. = 63 προ Χρίστου.

Ο Ευσέβιος στην «Εκκλησιαστική Ιστορία» (βιβλ. Α, παρ. 5) γράφει: «Ήταν πλέον το 42ο έτος τής βασιλείας του Αυγούστου, όταν διετάχθη η πρώτη απογραφή, ηγεμονεύοντος στη Συρία του Κυρηνίου». Οπότε η εν λόγω απογραφή, η όποια αναφέρεται και από τον Λουκά (Β, 1), έγινε: 43 π.Χ. (αρχή βασιλείας Αυγούστου) - 42 χρ. = 1 προ Χρίστου. Στο διάστημα του έτους 1 προ Χρίστου, ή μεταξύ του έτους 7 και 6 π.Χ. κατά την χρησιμοποιούμενη παραδοσιακή χρονολόγηση, η Παναγία ήταν έγκυος και το έτος 6 π.Χ. γεννήθηκε ο Ιησούς, όπως αποδεικνύεται στο σχετικό άρθρο μου, πού δημοσιεύτηκε στο τεύχος 216 του «Δαυλού».

Ο Ευσέβιος στο αναφερθέν βιβλίο του (κεφ. Α, παρ. 9) αναφέρει, ότι: «Στό δωδέκατο έτος της βασιλείας του Τιβερίου εγκαθίσταται επίτροπος της Ιουδαίας ο Πιλάτος». Στο δέκατο πέμπτο έτος της βασιλείας του Τιβερίου (όπως λέγει και ο Λουκάς στο κεφ. Γ΄, παρ. 1 του Ευαγγελίου του) ο Πιλάτος έκλεινε τέσσερα χρόνια στην Ιουδαία, ενώ ο Ιησούς (κλείνοντας το 29ο έτος της ηλικίας του) εισηρχετο στο 30ό έτος, και, αφού βαπτίστηκε, άρχισε το κήρυγμα του Ευαγγελίου του (όπως γράφει και ο Λουκάς στην παρ. 23 του ιδίου κεφαλαίου). Εκ των στοιχείων τούτων έχομε:

Η υπόθεση της σταυρώσεως του Ιησού είναι θέμα ώρας, και ο Ιωάννης λέγει περί αυτού (κεφ. ΙΘ, παρ. 14-34): «Ήταν Παρασκευή του Πάσχα, περί την έκτην ώρα και ο Πιλάτος παρέδωσε σ’ αυτούς τον Ιησούν, για να σταυρωθη. Τον έφεραν στον Κρανίον τόπον, όπου τον σταύρωσαν εν μέσω δύο κακούργων. Τότε οι στρατιώτες διεμερίσαντο τα ιμάτια τον». Στις έξι η ώρα το πρωί τελείωσε η δίκη του Πιλάτου και παρέδωσε τον Ιησού στους Ιουδαίους για να τον σταυρώσουν. Σε αυτά συμφωνούν περίπου και οι υπόλοιποι ευαγγελιστές, με την διαφορά ότι στο διάστημα από 6ης μέχρις 9ης ώρας αναφέρουν ότι παρατηρήθηκε μείωση του ηλιακού φωτός λόγω εκλείψεως. Επίσης αναφέρουν, ότι περί την 9ην πρωινήν ώρα ο Ιησούς παρέδωσε το πνεύμα του. Και προσθέτει ο Ιωάννης στις παρ. 31-33: «Λοιπόν οι Ιουδαίοι, για να μην μείνουν τα σώματα στο σταυρό το Σάββατο, γιατί ήταν Παρασκευή το απόγευμα (ή το βραδάκι), ρώτησαν τον Πιλάτο, για να συντρίψουν τα σκέλη των σταυρωμένων, άλλα ο Ιησούς ήταν πεθαμένος και δεν του συνέτριψαν τα σκέλη, αλλά ένας των στρατιωτών τον κέντησε με την λόγχη και αμέσως έτρεξε αίμα και νερό». Αυτό σημαίνει, ότι το σώμα του Ιησού ήταν ακόμη ζεστό. Άρα εξέπνευσε περί την ένατη πρωινήν ώρα, και η νύξις διά της λόγχης έγινε περίπου τις απογευματινές ώρες της Παρασκευής. Κατά συνέπειαν την 12η ώρα δεν δικαζόταν ο Ιησούς, αλλά ήταν ήδη νεκρός επί του σταυρού. Για το θέμα της εκλείψεως του ήλιου, την οποίαν αναφέρουν οι ευαγγελιστές Ματθαίος, Μάρκος και Λουκάς, πλην του Ιωάννου, όπως απεδείχθη υπολογιστικά από αστρονομικά στοιχεία στο τεύχος 216 του «Δαυλού» (πού διωρθώθηκε στο τεύχος 218 και επεξηγήθηκε στο τεύχος 221), έγινε την 18ην Απριλίου του έτους 31 μετά Χριστόν.

Η ημερομηνία του Πάσχα των Εβραίων καθορίσθηκε από τον Μωυσή (Έξοδος, κεφ. ΙΒ, παρ. 2 και 6): «ο μήνας αυτός είναι ή αρχή των μηνών, πρώτος είναι για σας στους μήνες του ενιαυτού. Την δεκάτην αυτού τον μηνός κάθε οικογένεια να αγοράσει ένα πρόβατο. Να το διατηρήσετε μέχρι την 14η του μηνός τούτον, οπότε να το σφάξετε (εις ανάμνηση της εξόδου εκ της Αιγύπτου)». Πότε άρχιζε το νέο έτος; Πώς λεγόταν ο πρώτος μήνας του νέου έτους; Άγνωστον. Οι Εβραίοι χρησιμοποιούσαν και χρησιμοποιούν το σεληνιακό ημερολόγιο. Αλλά οι ημέρες της εβδομάδος δεν συμπίπτουν με τις φάσεις της σελήνης. Είναι φυσικόν ότι η αρχή των σεληνιακών φάσεων σπάνια συμπίπτει με την ήμερα της εβδομάδος ή του μηνός. Έτσι  14η του πρώτου μηνός του έτους του Μωυσή δεν μπορεί να έχει καμιά σχέση με την 14ην ενός μηνός, που ονομάσθηκε Νισάν σε μεταγενέστερη εποχή χωρίς καμιά αναγωγή αφετηρίας. Μία πρώτη ένδειξη ονοματοθεσίας των εβραϊκών μηνών αναφέρεται στη Βίβλο (Βασιλειών Γ, παρ. 1γ), όπου: « Στο 4ο έτος της βασιλείας του Σολομώντος εθεμελιώθη ο ναός τον Κυρίου, στον δεύτερο μήνα, τον Νισώ. Το 11ο έτος στον όγδοο μήνα, τον Βάαλ, ετελείωσε ο ναός». Δηλαδή περί το 953 προ Χρίστου, όπως αποδεικνύεται στο βιβλίο μου «Η Αναχρονολόγηση της Προϊστορίας» (εκδ. «Δαυλός» 1999). Σε δεύτερη φάση μήνες με ονόματα αναφέρονται από τα βιβλία του Έσδρα κατά την εποχή της βασιλείας του Δαρείου και της Εσθήρ κατά την εποχή του Αρταξέρξου.

Περί της εορτής του εβραϊκού Πάσχα πέραν των εντολών του Μωυσή, πού αναφέρθηκαν πιο πάνω, υπάρχει και άλλη απόφαση καταχωρισμένη στη Βίβλο (Παραλειπόμενα, κεφ. Λ, παρ. 12), που λέγει: «και αποφάσισε ο βασιλεύς (Εζεκίας, 726-697 προ Χριστού) και οι άρχοντες και όλη η εκκλησία να εορτάζουν το Φασέκ (το Πάσχα) στον δεύτερο μήνα». Και στην παράγραφο 13 προστίθεται: «και συγκεντρώθηκε στην Ιερουσαλήμ λαός πολύς, για να αποφασίσουν να κάνουν την εορτή των άζυμων τον δεύτερο μήνα και έκαμαν το Φασέκ (Φάσκα ή Πάσχα) την 14η του δευτέρου μηνός (οπότε ή απόφαση ήταν έγκυρη, γιατί ελήφθη με την παρουσία μεγάλου πλήθους)».

Προκύπτει όμως το βασανιστικό ερώτημα: Ποιος ήταν ο δεύτερος μήνας των Εβραίων; Σε αυτό έρχεται να απάντηση ο Εβραίος Ιώσηπος στην «Ιουδαϊκή Αρχαιολογία» (βιβλ. 3ο, παρ. 201), όπου λέγει: «Αρχομένου του δευτέρου έτους στον μήνα Ξανθικον των Μακεδόνων, Νισάν δε κατά τους Εβραίους, στην πρώτη του μηνός». Το στοιχείο αυτό συμπληρώνει ο Ευσέβιος στο βιβλίο του «De Martyribus Palaestinae» (βιβλ. 1ο παρ. 1η) λέγοντας: «Ο Ξανθικός των Μακεδόνων είναι ο Απρίλιος των Ρωμαίων». Όποτε ο Νισάν των Εβραίων μεταφέρθηκε από την πρώτη θέση του Μωυσή στη δεύτερη κατόπιν αποφάσεως του λαού και της ηγεσίας του και ταυτίστηκε με τον μήνα Ξανθικον των Μακεδόνων και τον Απρίλιο των Ρωμαίων, ο όποιος είναι ακόμη και σήμερα σε παγκόσμια σχεδόν χρήση. Κατά συνέπειαν με τα δεδομένα αυτά τής Βίβλου, του Ιωσήπου και του Ευσεβίου ο Ιησούς σταυρώθηκε κατά μήνα Απρίλιον και δη την 13η Απριλίου.

Από τα στοιχεία αυτά, πού προέκυψαν από μία συμπληρωματική έρευνα του όλου θέματος, προσδιορίζονται με χρονολογική ακρίβεια τα ακόλουθα γεγονότα τής ιστορίας:

α. - 747 π.Χ. Κτίση τής Ρώμης.

β. - 63 π.Χ. Γέννηση του Καίσαρος Αυγούστου

γ. - 43 π.Χ. Ο Καίσαρ Αύγουστος αναλαμβάνει αυτοκράτωρ

δ. - 40 π.Χ. Ο Ηρώδης αναλαμβάνει βασιλεύς των Ιουδαίων

ε. - 7 π.Χ. Η απογράφη των Ιουδαίων

στ. - 6 π.Χ. Η γέννηση του Ιησού Χρίστου

ζ. - 6 π.Χ. Ο θάνατος του Ηρώδη

η. -14 μ.Χ. Ο θάνατος του Καίσαρος Αυγούστου

θ. -14 μ.Χ. Ο Τιβέριος αυτοκράτωρ των Ρωμαίων

ι. - 26 μ.Χ. Ο Πιλάτος επίτροπος των Ιουδαίων

ια. - 29 - 30 μ.Χ. Η δημόσια εμφάνιση του Ιησού

ιβ. - 31 μ.Χ. (18η Απρ.) Η σταύρωση του

ιγ. - 36 μ.Χ. Ο θάνατος του Τιβερίου.

Αυτή είναι ή πραγματική ιστορία και χρειάζεται διόρθωση. Υπάρχει κανείς, για να τη διόρθωση;

Κων. Β. Κουτρουβέλης

Πηγή: Κων. Β, Κουτρουβέλης, Περιοδικό Δαυλός, τεύχος 240, σσ. 15469-15472

Μυθοπλάστης: Κων. Β. Κουτρουβέλης

Απάντηση: Εδώ

ΓΕΝΕΑΛΟΓΙΑ ΙΗΣΟΥ & ΑΣΥΜΦΩΝΙΕΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΩΝ

Ασυμφωνία στα Ευαγγέλια πληροφορίες για τη ζωή του Ιησού -αν και η εποχή του ήταν μία από τις καλύτερα τεκμηριωμένες ιστορικά- δεν έχουμε άλλες, έκτος από εκείνες που περιέχονται στα Ευαγγέλια. Για την καταγωγή του ειδικότερα πληροφορίες περιέχουν μόνο το πρώτο και το τρίτο Ευαγγέλια- κι αυτά όμως δεν συμφωνούν μεταξύ τους, αυτοαναιρούνται, αλληλοαναιρούνται, έχουν πλείστες αντιφάσεις.

Η ιστορικότητα του Ιησού όμως θεωρείται αναμφισβήτητη από την επικρατούσα τους τελευταίους 17 αιώνες στην Ελλάδα θρησκεία, οπότε είμαστε υποχρεωμένοι να μελετήσουμε τι ακριβώς είναι καταγραμμένο.

«Κατά Ματθαίον», α΄ 1-17: «1 Βίβλος γενέσεως Ιησού Χριστού, υιού Δαυίδ, υιού Αβραάμ. 2 Αβραάμ εγέννησεν τον Ισαάκ, Ισαάκ δε εγέννησεν τον Ιακώβ, Ιακώβ δε εγέννησεν τον Ιούδαν και τους αδελφούς αυτού, 3 Ιούδας δε εγέννησεν τον Φαρές και τον Ζαρά εκ της Θάμαρ, Φαρές δε εγέννησεν τον Εσρώμ, Εσρώμ δε εγέννησεν τον Αράμ, 4 Αράμ δε εγέννησεν τον Αμιναδάβ, Αμιναδάβ δε εγέννησεν τον Ναασσών, Ναασσών δε εγέννησεν τον Σαλμών, 5 Σαλμών δε εγέννησεν τον Βοόζ εκ της Ραχάβ, Βοόζ δε εγέννησεν τον Ωβήδ εκ της Ρούθ, Ωβήδ δε εγέννησεν τον Ιεσσαί, 6 Ιεσσαί δε εγέννησεν τον Δαυίδ τον βασιλέα. Δαυίδ δε εγέννησεν τον Σολομώντα εκ της τού Ουρίου, 7 Σολομών δε εγέννησεν τον Ροβοάμ, Ροβοάμ δε εγέννησεν τον Αβιά, Αβιά δε εγέννησεν τον Ασά, 8 Ασά δε εγέννησεν τον Ιωσαφάτ, Ιωσαφάτ δε εγέννησεν τον Ιωράμ, Ιωράμ δε εγέννησεν τον Οζίαν, 9 Οζίας δε εγέννησεν τον Ιωάθαμ, Ιωάθαμ δε εγέννησεν τον Αχαζ, Αχαζ δε εγέννησεν τον Εζεκίαν,

10 Εζεκίας δε εγέννησεν τον Μανασσή, Μανασσής δε εγέννησεν τον Αμών, Αμών δε εγέννησεν τον Ιωσίαν, 11 Ιωσίας δε εγέννησεν τον Ιεχονίαν και τους αδελφούς αυτού επί της μετοικεσίας Βαβυλώνος. 12 Μετά δε την μετοικεσίαν Βαβυλώνος Ιεχονίας εγέννησεν τον Σαλαθιήλ, Σαλαθιήλ δε εγέννησεν τον Ζοροβάβελ, 13 Ζοροβάβελ δε εγέννησεν τον Αβιούδ, Αβιούδ δε εγέννησεν τον Ελιακείμ, Ελιακείμ δε εγέννησεν τον Αζώρ, 14 Αζώρ δε εγέννησεν τον Σαδώκ, Σαδώκ δε εγέννησεν τον Αχείμ, Αχείμ δε εγέννησεν τον Ελιούδ, 15 Ελιούδ δε εγέννησεν τον Ελεάζαρ, Ελεάζαρ δε εγέννησεν τον Ματθάν, Ματθάν δε εγέννησεν τον Ιακώβ, 16 Ιακώβ δε εγέννησεν τον Ιωσήφ τον άνδρα Μαρίας, εξ ής εγεννήθη Ιησούς ο λεγόμενος Χριστός. 17 Πάσαι ούν αι γενεαί από Αβραάμ έως Δαυίδ γενεαί δεκατέσσαρες, και από Δαυίδ έως της μετοικεσίας Βαβυλώνος γενεαί δεκατέσσαρες, και από της μετοικεσίας Βαβυλώνος έως τού Χριστού γενεαί δεκατέσσαρες.

«Κατά Λουκάν», Δ΄ 23-38: «23 Καί αυτός ήν ο Ιησούς ωσεί ετών τριάκοντα αρχόμενος, ών, ως ενομίζετο, υιός Ιωσήφ, τού Ηλί, 24 τού Ματθάν, τού Λευί, τού Μελχί, τού Ιωαννά, τού Ιωσήφ, 25 τού Ματταθίου, τού Αμώς, τού Ναούμ, τού Εσλίμ, τού Ναγγαί, 26 τού Μαάθ, τού Ματταθίου τού Σεμεύ, τού Ιωσήφ, τού Ιωδά, 27 τού Ιωαννάν, τού Ρησά, τού Ζοροβάβελ, τού Σαλαθιήλ, τού Νηρί, 28 τού Μελχί, τού Αδδί, τού Κωσάμ, τού Ελμωδάμ, τού Ήρ, 29 τού Ιωσή, τού Ελιέζερ, τού Ιωρείμ, τού Ματθάτ, τού Λευί,

30 τού Συμεών, τού Ιούδα, τού Ιωσήφ, τού Ιωνά, τού Ελιακείμ, 31 τού Μελεά, τού Μαϊνάν, τού Ματταθά, τού Νάθαν, τού Δαυίδ, 32 τού Ιεσσαί, τού Ωβήδ, τού Βοόζ, τού Σαλμών, τού Ναασσών, 33 τού Αμιναδάβ, τού Αράμ, τού Ιωράμ, τού Εσρώμ, τού Φαρές, τού Ιούδα, 34 τού Ιακώβ, τού Ισαάκ, τού Αβραάμ, τού Θάρα, τού Ναχώρ, 35 τού Σερούχ, τού Ραγαύ, τού Φάλεκ, τού Έβερ, τού Σαλά, 36 τού Καϊνάν, τού Αρφαξάδ, τού Σήμ, τού Νώε, τού Λάμεχ, 37 τού Μαθουσάλα, τού Ενώχ, τού Ιάρεδ, τού Μαλελεήλ, τού Καϊνάν, 38 τού Ενώς, τού Σήθ, τού Αδάμ, τού Θεού.».

Επισήμως πατέρας του Ιησού είναι ο Γιαχβέ, ο οποίος γονιμοποίησε τη Μαριάμ με τη βοήθεια του αρχαγγέλου τον Γαβριήλ. Άλλα εξ ίσου επισήμως ο Χριστός είναι γιος του μνηστήρα της Μαριάμ Ιωσήφ, γι’ αυτό οι ευαγγελιστές παραθέτουν το γενεαλογικό δένδρο του «μνήστορος» ξυλουργού, δηλ. για να αποδείξουν ότι ο ιδρυτής της Χριστιανικής Θρησκείας έχει, μέσω Ιωσήφ, το αίμα του Δαυίδ, του Αβραάμ κ.λπ. Όμως και σ’ αυτό ή δεν συμφωνούν ή τερατολογούν. Κι όμως το χάος αυτό των θεόπνευστων δήθεν βιογραφικών πληροφοριών και απολύτων αληθειών γύρω από τον αρχηγό του Χριστιανισμού δεν εμποδίζει την τυφλή πίστη των ανθρώπων - απλοϊκών έως πλανηταρχών!.. (Στην εικόνα: «Ό Ευαγγελισμός». Πίνακας του Φρα Αντζέλικο, όπου ο Γαβριήλ «εξομολογείται τον έρωτα του Θεού προς τη Μαριάμ». Μουσείο Αγίας Μαίρης Φλωρεντίας.)

Παρατηρήσεις επί των αναγραφομένων στις ανωτέρω περικοπές:

• Κανείς εκ των δυο ευαγγελιστών δεν αναφέρει καμιά χρονολογία.

• Έκτος από τη μητέρα του Ιησού Μαρία (Μαριάμ) ελάχιστα ονόματα άλλων γυναικών προγόνων του αναφέρονται. Ο Ματθαίος αναφέρει συνολικά μόνο τέσσερις γυναίκες κι ο Λουκάς καμία.

• Η μία γενεαλογία φθάνει μέχρι τον Αβραάμ, ενώ η άλλη μέχρι το Θεό.

• Ο Ματθαίος αναφέρει ότι από της μετοικεσίας Βαβυλώνος έως του Ιησού είναι γενεές 14, αλλά παραθέτει 13.

• Εκτός από τον πατέρα του Ιησού Ιωσήφ, και τον παππού του Ματθαίου, δεν υπάρχει συμφωνία σε κανένα από τα 40 κατά Ματθαίον και 77 κατά Λουκάν ονόματα των προγόνων του. Υπενθυμίζεται ότι τα βιβλία αυτά θεωρούνται από τους χριστιανούς θεόπνευστα.

• Δεν υπάρχει κανένα όνομα Ελληνικό, εις πείσμα των ελληνορθόδοξων «θεωρητικών», που τα τελευταία χρόνια έχουν αρχίσει να προπαγανδίζουν τη δήθεν ελληνική καταγωγή του Ιησού.

• Τα ίδια τα ευαγγέλια μας λένε ότι «η σύλληψις εν γαστρι» της Μαριάμ, όπως τής ανακοίνωσε ο άγγελος Γαβριήλ, έγινε με το Άγιο Πνεύμα («κατά Λουκάν», α 26-41). Εφ’ όσον ο Ιωσήφ δεν έπαιξε κανένα ρόλο σ’ αυτήν την εγκυμοσύνη, όλη η παρατιθέμενη γενεαλογία των ανδρών «προγόνων» του Ιησού δεν έχει κανένα νόημα.

Αν εξετάσουμε τη γενεαλογία που παραθέτει ο Λουκάς, ή οποία φθάνει μέχρι τον Θεό, από τον Ιησού μέχρι τον Αδάμ είναι 77 γενεές. Πολλαπλασιάζοντας το 77 επί τον μέσο όρο των 30 ετών για κάθε γενιά, βρίσκουμε τον αριθμό 2.210. Ο πρώτος άνθρωπος δηλαδή συμφωνά με τον χριστιανισμό περπάτησε στη γη το 2.210 π.Χ. Η Παλαιά Διαθήκη βέβαια ισχυρίζεται σχετικά με τη διάρκεια ζωής μερικών από τους «προπάτορές» μας, ότι (ορισμένοι εξ αυτών έζησαν μερικές εκατοντάδες χρόνια (π.χ. Νώε, Μαθουσάλας κ.τ.λ.). Αυτό δεν αλλάζει τίποτε. Το πολύ-πολύ να πάει η ημερομηνία αυτή 2-3 χιλιετίες πιο πίσω.

Όσο καλοπροαίρετος κι αν είναι κάποιος, δεν μπορεί να δεχθεί την ιστορικότητα μιας προσωπικότητας, την οποία αναφέρουν μόνο δύο πηγές -τα ευαγγέλια, που σημειωτέον από κανέναν δεν θεωρούνται ιστορική πηγή- κι οι όποιες, παρ’ όλο που βρίσκονταν τόσο κοντά σε αυτήν την προσωπικότητα, διαφέρουν τόσο πολύ μεταξύ τους.

Ίων Δημόφιλος

Ηλεκτρολόγος - Μηχανολόγος Ε.Μ.Π.

dhmofilos@freemail.gr

Βιβλιογραφία

• Ρομπέρ Αμπελαίν, «Το Πραγματικό Ιστορικό Πρόσωπο Ιησούς», εκδόσεις «Νέος Σταθμός».

• Θωμάς Μάρας, «Οι Αντιφάσεις τής Καινής Διαθήκης», εκδόσεις «Νέος Σταθμός».

• Γεώργιος Ιεροδιάκονος, «Η Μεθοδευμένη Δολοφονία τον Πολιτισμού, Χριστός - Αντίχριστος», εκδόσεις «Νέα Θέσις», Αθήνα 1999.

• Ηνίοχος, «Ο Ιησούς από τη Σκοπιά της Ιστορίας», «Δαυλός», τ. 148.

• Ε. Ατταβύριος, «Αντιφάσεις της Καινής Διαθήκης», «Δαυλός», τ. 210.

• Ε. Ατταβύριος, «Οι Αντιφάσεις των Ευαγγελίων ως προς την Χρονολογία της Γεννήσεως του Χριστούυ», «Δαυλός», τ. 252.

• Γεώργιος Μουστάκης, «Είχε κι Άλλα Παιδιά η Αειπάρθενος Μαρία;», «Δαυλός», τ. 252.

• Γεώργιος Ιεροδιάκονος, «Τα Πέντε Αδέλφια του Ιησού Σύμφωνα με την Καινή Διαθήκη», «Δαυλός», τ. 268.

• Ίων Δημόφιλος, «Ιησούς, Κήρυκας Μίσους, Διχασμού και Μισελληνισμού», «Δαυλός», τ. 272-273.

Πηγή: Ίων Δημόφιλος, Περιοδικό Δαυλός, τεύχος 275, σσ.18226-18229

Μυθοπλάστης: Ιών Δημόφιλος

Απάντηση: Εδώ

ΟΙ ΠΡΟΦΗΤΕΣ ΤΗΣ Π.Δ. ΔΕΝ ΠΡΟΕΒΛΕΨΑΝ ΤΗΝ ΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ

Μυθοπλάστης: Ατταβύριος Ε.

Απάντηση: Εδώ

Η ΦΑΤΝΗ ΤΩΝ ΑΛΟΓΩΝ & Ο ΔΑΥΛΟΣ ΤΩΝ ΠΑΡΑΛΟΓΩΝ

Το παραμύθι «Χριστούγεννα». (Πηγή: Περιοδικό Δαυλός, τεύχος 286, εξώφυλλο) 

 Οι σιωνιστικές δοξολογίες, τα κηρύγματα μίσους, οι ανθελληνικοί λειτουργικοί ύμνοι που ψάλλονται στους ναούς τα Χριστούγεννα κι οι αντιφάσεις των Ευαγγελίων.

Άγγελοι, φάτνη, πρόβατα, βοσκοί, μάγοι, κ.ά. συνθέτουν το σκηνικό της εορταζόμενης από τους χριστιανούς επετείου της γέννησης τού Ιησού, όπως περιγράφεται στα Ευαγγέλια, τα οποία όμως παρουσιάζουν πλήρως αντικρουόμενες περιγραφές, που δεν αντέχουν στο φως της κριτικής. Χριστιανοί απολογητές με διάφορους συνοδοιπόρους τους, προπαγανδίζουν επί πλέον, ότι το μήνυμα που στέλνει στον κόσμο η γέννηση τού Χριστού είναι η αγάπη. Μελετώντας όμως -όχι μόνον την Αγία Γραφή- αλλά και τους χριστουγεννιάτικους λειτουργικούς ύμνους της Εκκλησίας διαπιστώνομε, ότι διά της υποτιθέμενης γεννήσεως τού Ιησού όχι μόνον δεν κηρύχθηκε η αγάπη στον κόσμο αλλά το μίσος, ο ρατσισμός κι ο σιωνισμός.

Πληροφορίες για τη ζωή τού Ιησού -αν και η εποχή του ήταν μία από τις καλύτερα τεκμηριωμένες ιστορικά- δεν έχουμε άλλες, εκτός από εκείνες που περιέχονται στα Ευαγγέλια. Για τη γέννησή του πληροφορίες περιέχουν μόνο το «Κατά Ματθαίον» και το «Κατά Λουκάν»· κι αυτά όμως δεν συμφωνούν μεταξύ τους, αυτοαναιρούνται, αλληλοαναιρούνται κι έχουν πλείστες αντιφάσεις. Ας εξετάσουμε μερικές χαρακτηριστικές:

Το γενεαλογικό δένδρο τού Ιησού. Στο «Κατά Ματθαίον» παρατίθενται 41 γενιές, ενώ στο «Κατά Λουκάν» 78, οι οποίες δεν συμφωνούν ούτε στο όνομα του πατέρα του Ιωσήφ. (Βλ. Ι. ∆ημόφιλου, «Το γενεαλογικό δένδρο τού Ιησού», «∆», τ. 275.)

Ο τόπος καταγωγής τού Ιησού. Ο Ιησούς σύμφωνα με τον Ματθαίο γεννήθηκε στην Βηθλεέμ και μετώκησε αργότερα στην πόλη Ναζαρέτ (β΄ 23), ενώ σύμφωνα με τον Λουκά οι γονείς του κατοικούσαν στη Ναζαρέτ και μετέβησαν στην Βηθλεέμ, για να γεννηθεί ο Ιησούς εκεί (β΄ 4).

Την πόλη Ναζαρέτ δεν την αναφέρουν ούτε το Ταλμούδ ούτε ο Ιώσηπος ούτε τα ρωμαϊκά αρχεία· κι αυτό, γιατί τέτοια πόλη την εποχή της γέννησης του Ιησού δεν υπήρχε. Η λέξη που βρήκαν οι -Εβραίοι της ∆ιασποράς- συντάκτες των Ευαγγελίων σε τρία βιβλία της «Παλαιάς ∆ιαθήκης» («Αριθμοί», «Κριταί» και «Σαμουήλ Α΄») ήταν «Ναζίρ» (άνθρωπος αφιερωμένος στο Θεό) και για την ακρίβεια «ΝΖΡ», δεδομένου ότι οι Εβραίοι έγραφαν μόνο τα σύμφωνα κι ο αναγνώστης καλούνταν να μαντέψει τα ενδιάμεσα φωνήεντα. [«Ιδού θέλεις συλλάβει και θέλεις γεννήσει υιόν, και ξυράφιον δεν θέλει αναβήσεται επί την κεφαλήν αυτού, διότι το παιδίον θέλει είσθαι Ναζηραίος εις τον Θεόν» («Κριταί», ιγ΄ 5).] Η αδυναμία των συντακτών των Ευαγγελίων να κατανοήσουν την εβραϊκή αυτή λέξη κι η πλήρης τους άγνοια σχετικά με την γεωγραφία της περιοχής τους οδήγησε στο να εκλάβουν τη λέξη «ΝΖΡ» ως πόλη της Γαλιλαίας. Το πρόβλημα έλυσε η χριστιανική ηγεσία, ιδρύοντας τον 8ο αι. μ.Χ. την πόλη Ναζαρέτ, που υπάρχει έως σήμερα.

Οι δήθεν «προφητείες» για τη γέννηση. Προσπαθώντας οι ευαγγελιστές να αποδείξουν, ότι τόσον η γέννηση, όσον κι άλλα γεγονότα της ζωής τού Ιησού είχαν προφητευθεί στην «Παλαιά ∆ιαθήκη», απομόνωσαν και συνέρραψαν λέξεις και φράσεις της, οι οποίες όμως αναφέρονται σε άλλα άσχετα θέματα και καμιά τους δεν προφητεύει τίποτε. (Βλ. Ε. Ατταβυρίου, «Οι προφήτες της «Παλαιάς ∆ιαθήκης» δεν προέβλεψαν την έλευση τού Ιησού», «∆», τ. 180.)

 Η χρονολογία της γέννησης. Χαρακτηριστικό των Ευαγγελίων είναι, ότι δεν αναφέρουν καμμία χρονολογία. Τα στοιχεία δε που παραθέτουν είναι τόσο αλληλοαναιρούμενα, ώστε κανείς ερευνητής δεν επαλήθευσε, ότι τα περί της γεννήσεως έλαβαν χώρα το έτος 0, το αντίθετο μάλιστα. (Βλ. Ε. Ατταβυρίου, «Η χρονολόγηση της Γέννησης και της Σταύρωσης», «∆» τ. 228, Κ. Κουτρουβέλη, «Πότε γεννήθηκε ο Χριστός;», «∆», τ. 240 και Ε. Ατταβυρίου, «Οι αντιφάσεις των Ευαγγελίων ως προς την χρονολογία της γεννήσεως τού Χριστού», «∆» τ. 252.)

Ο μήνας της γέννησης. «Εν εκείναις δε ταίς ημέραις εξήλθε διάταγμα παρά τού Καίσαρος Αυγούστου να απογραφή πάσα η οικουμένη», ενώ κατά τή γέννηση «οι ποιμένες ήσαν κατά το αυτό μέρος διανυκτερεύοντες εν τοίς αγροίς» («Κατά Λουκάν», β΄ 1 και 8). Στίς 25 ∆εκεμβρίου, σε πλήρη χειμώνα, ούτε απογραφές γίνονται ούτε οι ποιμένες διανυκτερεύουν στους αγρούς -ειδικά στην Βηθλεέμ-, η οποία κείται σε υψόμετρο 800-900 μέτρων και το ψύχος εκεί είναι δριμύ τον χειμώνα. Επειδή οι ιουδαιοχριστιανοί πίστευαν ότι ο Αδάμ πλάστηκε την 6η ημέρα και δεδομένου ότι δεν γνώριζαν πότε γεννήθηκε ο Ιησούς, παραδέχθηκαν πώς γεννήθηκε την ίδια ημέρα και γιόρταζαν αρχικά την γέννησή του στις 6 Ιανουαρίου (Θεοφάνεια). Πάνδημος όμως εορτή συμποσίων κι ευθύμων συγκεντρώσεων πολύ αγαπητή στο λαό ήταν η ημέρα της γεννήσεως τού Ηλίου, η οποία εορταζόταν από τους εθνικούς μετά το χειμερινό ηλιοστάσιο, όταν η ημέρα άρχιζε να μεγαλώνει. Η Εκκλησία αναγκάσθηκε να υιοθετήσει την μεγάλη αυτή γιορτή και να μεταφέρει τελικά μετά τον δ΄ αιώνα μ.Χ. τα Χριστούγεννα στις 25 ∆εκεμβρίου.

Περιοδικά [σημ: Newsweek & time] παγκόσμιας κυκλοφορίας -στην υπηρεσία των ίδιων εξουσιαστικών κέντρων που επέβαλαν το Χριστιανισμό- συνεχίζουν να συντηρούν δύο χιλιετίες μετά τή σχετική με τή θρυλούμενη γέννηση τού Ιησού παραφιλολογία. 19264

Ήταν αειπάρθενος η Μαριάμ; «Αφού ηρραβωνίσθη η μήτηρ αυτού Μαριάμ μετά τού Ιωσήφ, πριν συνέλθωσιν, ευρέθη εν γαστρί έχουσα εκ πνεύματος αγίου», («Κατά Ματθαίον», α΄ 18)· κρίνος δεν αναφέρεται πουθενά. Το «πριν συνέλθωσιν» σημαίνει ότι κάποια στιγμή αργότερα «συνήλθαν», το οποίο επαναλαμβάνει με άλλα λόγια μερικές παραγράφους πιο κάτω ο Ματθαίος: «Και δεν εγνώριζεν αυτήν (την Μαριάμ ο Ιωσήφ), εωσού εγέννησεν τον υιόν αυτής τον πρωτότοκον» (α΄ 25). Δεν την «γνώριζε» μέχρι που γέννησε, επομένως την «γνώρισε» μετά. Εξ άλλου, για να αναφέρεται ο Ιησούς ως πρωτότοκος υιός της Μαριάμ, σημαίνει ότι αργότερα έκανε κι άλλα παιδιά. Ως «πρωτότοκο» γιο της Μαριάμ αναφέρει τον Ιησού και ο Λουκάς (β΄ 7). Τά παιδιά της Μαριάμ και αδέλφια τού Ιησού αναφέρονται από τρεις ευαγγελιστές, τον Ματθαίο (ιβ΄ 46-50), τον Μάρκο (γ΄ 31-35) και τον Λουκά (η΄ 19-20). Η παρθενία της Μαριάμ και μάλιστα η αειπαρθενία της κατασκευάστηκε από τις Ιερές Συνόδους μετά τον ε΄ αι. μ.Χ.. (Βλ. Ε. Ατταβυρίου, «Τά αδέλφια τού Ιησού», «∆», τ. 264, δρ Γ. Μουστάκη «Είχε και άλλα παιδιά η αειπαρθένος Μαρία;», «∆», τ. 252 και Γ. Ιεροδιακόνου, «Τά πέντε αδέλφια τού Ιησού σύμφωνα με την Καινή ∆ιαθήκη», «∆» τ. 268 ή http://www.davlos.gr/pdf/17613.pdf.)

Παναγία η γαλακτοτροφούσα (Βυζαντινό Μουσείο Πολιτισμού). Πρόκειται  γιά  εικόνα  τού 1784 με εντελώς ασυνήθιστο θέμα. Παρατηρήστε, ότι το στήθος της Παναγίας παρουσιάζεται σαν κολλημένο  στον  δεξιό της ώμο, ο δε Ιησούς δεν έχει χαρακτηριστικά θηλάζοντος βρέφους αλλά εφήβου.  Αυτή  είναι  η «απαράμιλλη βυζαντινή τέχνη», που διατείνονται οι ελληνορθόδοξοι. 19265

Ποιο όνομα δόθηκε στον Χριστό; «Καί θέλουσι καλέσει το όνομα αυτού Εμμανουήλ, το οποίον μεθερμηνευόμενον είναι μεθ’ ημών ο Θεός.» («Κατά Ματθαίον», α΄ 23.) «Καί εκάλεσεν το όνομα αυτού Ιησούν.» (Ο ίδιος δύο παραγράφους πιο κάτω, α΄ 25.) «∆ιά να πληρωθή το ρηθέν διά των προφητών, ότι Ναζωραίος θέλει ονομασθή.» (Ο ίδιος, β΄ 23.)

Ήταν ο Ιησούς μονογενής υιός τού Γιαχβέ; Όχι, διότι η «Γένεσις» κάνει λόγο για υιούς τού Γιαχβέ: «Ιδόντες οι υιοί τού Θεού τας θυγατέρας των ανθρώπων, ότι ήσαν ωραίαι, έλαβον εις εαυτούς γυναίκας» (στ΄ 2).

Οι χριστιανοί απολογητές αντιπαρέρχονται τις κραυγαλέες αντιφάσεις των Ευαγγελίων και προσπαθούν να επικεντρώσουν την προσοχή τού «ποιμνίου» στη σημασία της γέννησης τού Ιησού για τους ανθρώπους και -ειδικότερα- στο νόημα της γιορτής των Χριστουγέννων, το οποίο είναι η «αγάπη». Ας δούμε τα πράγματα όπως είναι.

O θεός των χριστιανών είναι τριαδικός (Αγία Τριάς)· αποτελείται από τρεις υποστάσεις αδιαίρετες κι ομοούσιες: τον πατέρα (Γιαχβέ), τον υιό (Ιησού) και το Άγιο Πνεύμα (ένα περιστέρι). Στην «Παλαιά ∆ιαθήκη» περιγράφονται πλήθος εγκλημάτων καθώς και ρατσιστικών κι αποτρόπαιων πράξεων τού Γιαχβέ, οι οποίες κατά κανόνα υπερβαίνουν τα όρια της κοινής λογικής. Ωρισμένα από τα εγκλήματα τού Γιαχβέ, στά οποία δεν είναι αμέτοχος ο Ιησούς αλλά -τουναντίον- συνένοχος, έχουν παρουσιασθεί σε παλαιότερα τεύχη τού «∆». (Βλ. «∆» 154, 164-165, 169, 171, 193 κ.ά.) Ας μην τα επαναλάβωμε εδώ.

«Ἀντίφωνον γ΄, Ἦχος δ.

Εἶπεν ὁ Κύριος τῷ Κυρίῳ μου·

Κάθου ἐκ δεξιῶν μου, ἔως ἄν θῶ

τοὺς ἔχθροὺς σου ὑποπόδιον τῶν

ποδῶν σου.

Ἡ γέννησίς σου Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν κ.τ.λ.

Ράβδον δυνάμενως ἐξαποστελεῖ

σοι Κύριος ἐκ Σιών.

Καὶ νῦν. Ἦχπς πλ. β΄

Γερμανοῦ

Χορεύουσιν Ἄγγελοι πάντες ἐν οὺρανῶ, καὶ ἄγαλλάονται σήμερον· σκιρτᾷ δὲ πᾶσα ἡ κτίσις, διὰ τὸν γεννηθέντα ἐν Βηθλεέμ, Σωτῆρα Κύριον· ὅτι πᾶσα πλάνη τῶν εἰδώλων πέπαυται, καὶ βασιλεύει Χριστὸς εἰς τοῦς αἰῶνας. Αὐγούστου καὶ σοῦ ἐνανθρωπήσαντος ἡ πολυαρχία τῶν ἀνθρώπων ἐπαύσατο, καὶ σοῦ ἐνανθρωπήσαντος ἐκ τῆς Ἁγνῆς, ἡ πολυθεΐα τῶν εἰδώλων κατήργηται. ὑπὸ μίαν βασιλείαν ἐγκόσμιον, αἱ πόλεις γεγένηται· καὶ εἰς μίαν Δεσποτείαν Θεότητος, τὰ Ἔθνη ἐπίστευσαν.»

Παλαιοδιαθηκικό μίσος και στην Καινή ∆ιαθήκη

«Καινή ∆ιαθήκη» είναι αδιάσπαστη σε έννοιες και σε ιδέες με την «Παλαιά». Ο Ιησούς διευκρινίζει: «Μή νομίσητε ότι ήλθον καταλύσαι τον νόμον ή τους προφήτας. Ουκ ήλθον καταλύσαι αλλά πληρώσαι.» («Κατά Ματθαίον», ε΄ 17.) Τά εγκλήματα και τα ρατσιστικά κηρύγματα μίσους και μισελληνισμού συνεχίζονται αμείωτα και στην «Καινή ∆ιαθήκη». Στό άρθρο «Ιησούς: Κήρυκας μίσους, διχασμού και μισελληνισμού», «∆», τ. 271-273 ή http://www.davlos.gr/pdf/17909.pdf, έχουν αναλυθή αρκετά απ’ αυτά. Σάς παρουσιάζουμε ένα μικρό ακόμη δείγμα:

• Ο Ιησούς αρέσκεται στην εξαπόλυση απειλών, για να εκμεταλλευθή την ανθρώπινη αγωνία για την μετά θάνατον κατάσταση. «Όστις δ’ αν αρνήσηταί με έμπροσθεν των ανθρώπων αρνήσομαι αυτόν καγώ έμπροσθεν τού πατρός μου τού εν ουρανοίς.» («Κατά Ματθαίον», ι΄ 33.)

• «Θέλουσιν εξέλθει οι άγγελοι και θέλουσιν αποχωρίσει τους πονηρούς εκ μέσου των δικαίων. Καί θέλουσιν ρίψει αυτούς εις την κάμινον τού πυρός. Εκεί θέλει είσθαι ο κλαυθμός και ο τριγμός των οδόντων.» («Κατά Ματθαίον», ιγ΄ 49-50.) Απίστευτες απειλές. Στήν ∆ευτέρα Παρουσία οι αμαρτωλοί θα βράσουν στά καμίνια της Κολάσεως, όπου θα πέση το κλάμα και το τρίξιμο των δοντιών. Αυτό καλείται ψυχολογική τρομοκρατία.

• «Απελθείν εις την γέεναν, εις το πύρ το άσβεστον, όπου ο σκώληξ αυτών δεν τελευτά και το πύρ δεν σβήνεται.» («Κατά Μάρκον», θ΄ 43-44.) Σκουλήκια θα τρώνε τους κολασμένους ασταμάτητα και η φωτιά δε θα σβήνη. Πώς να σχολιασθούν αυτές οι εικόνες φρίκης; Προσέξτε τή λέξη «γέενα». Η ερμηνεία, που συνήθως δίδεται γι’ αυτή τή λέξη είναι «κόλαση»· είναι όμως λάθος. «Γέενα» την εποχή τού Χριστού ωνομαζόταν ένας τόπος, που βρισκόταν μεταξύ της Ιερουσαλήμ και της Ιεριχούς. Ήταν μία ευρύχωρη χαράδρα, όπου έρριχναν τα σκουπίδια και τις ακαθαρσίες της Ιερουσαλήμ και τους έβαζαν φωτιά, για να τα καίνε, η οποία έκαιγε διαρκώς και υψωνόταν καπνός μαύρος, βρωμερός και αποπνικτικός. Εκεί απειλεί ότι θα πετάξη -ποιούς- ο «κήρυκας της αγάπης» Ιησούς, στην καιόμενη χωματερή της Ιερουσαλήμ.

• «Εκεί έσται ο κλαυθμός και ο τριγμός των οδόντων, όταν ίδητε Αβραάμ και Ισαάκ και Ιακώβ και πάντας τους προφήτας εν τή βασιλεία τού Θεού, εαυτούς δε εκβαλλομένους έξω.» («Κατά Λουκάν», ιγ΄ 28.)

• «Ο πιστεύων εις τον υιόν έχει ζωήν αιώνιον. Ο δε απειθών εις τον υιόν ουκ όψεται ζωήν, αλλ’ η οργή τού Θεού μένει επ’ αυτόν.» («Κατά Ιωάννην», γ΄ 36.)

 Παρατηρείται η ίδια ακριβώς νοοτροπία με την «Παλαιά ∆ιαθήκη» αλλά και με τους λειτουργικούς ύμνους, που ψάλλονται στους ναούς τα Χριστούγεννα. Σέ παλαιότερα τεύχη τού «∆» έχουν παρουσιασθή λειτουργικά κείμενα κατά τή Σαρακοστή [από το Τριώδιον με τους αναθεματισμούς εναντίον τού Ελληνικού Πολιτισμού (τ. 192), κατά την Μεγάλη Εβδομάδα και κατά την Πεντηκοστή (τ. 280)].

∆ειγματοληπτικά κείμενα από αυτά που ψάλλουν οι ορθόδοξοι ιερείς στους χριστιανικούς ναούς της Ελλάδας μας ανήμερα τα Χριστούγεννα:

• «Είπεν ο Κύριος τώ Κυρίω μου · Κάθου εκ δεξιών μου, έως αν θώ τους εχθρούς σου υποπόδιον των ποδών σου» («Πρός Εβραίους επιστολή Παύλου», α΄ 13). Πρόκειται για λίαν εύγλωττη κι εξαιρετικά δημοφιλή στην Εκκλησία περικοπή, καθ’ ότι επαναλαμβάνεται πολλές φορές κατά τή διάρκεια της ημέρας των Χριστουγέννων εν μέσω «αλληλούια» (=δόξα στό Γιαχβέ).

• «Ράβδον δυνάμεως εξαποστελεί σοι Κύριος εκ Σιών», αντίφωνον γ΄.

• «Η πολυθεΐα των ειδώλων κατήργηται. Υπό μίαν βασιλείαν εγκόσμιον, αι πόλεις γεγένηνται· και εις μίαν ∆εσποτείαν Θεότητος τα έθνη επίστευσαν», «∆όξα και νύν», ήχος β΄, Κασίας.

• «Καί Ισραήλ εποίησεν ισχύν», «Β΄ Αριθμών το ανάγνωσμα», 17-18.

• «Αγαπά Κύριος τας πύλας Σιών», τροπάριον, ήχος πλ. β΄, στίχος α΄.

• «Μήτηρ Σιών, εκεί άνθρωπος εγεννήθη εν αυτή, και αυτός εθεμελίωσεν αυτήν ο Ύψιστος», τροπάριον, ήχος πλ. β΄, στίχος δ΄.

• «Ισραήλ τώ ηγαπημένω υπ’ αυτού», «Προφητείας Ιερεμίου το ανάγνωσμα» (Βαρούχ 3, 36-38).

• «Μή δώς ετέρω την δόξαν σου, και τα συμφέροντά σοι έθνει αλλοτρίω. Μακάριοι εσμέν Ισραήλ», «Προφητείας Ιερεμίου το ανάγνωσμα» (Βαρούχ 4, 1-4).

• «Ευφράνθητι, Ιερουσαλήμ, και πανηγυρίσατε πάντες, οι αγαπώντες Σιών... ∆ιά της Θεοτόκου · βρέφος γάρ τίκτεται», Ιωάννου Μοναχού, ήχος δ΄.

• «Ισραήλ γάρ ο ποιμαίνων... Χριστός», ωδή γ΄, ειρμός.

• «Οι παίδες Σιών», ωδή η΄, ειρμός.

• «Σκύλα Βαβυλών της Βασιλίδος Σιών, και δορύκτητον όλβον εδέξατο · θησαυρούς Χριστός, εν Σιών δε ταύτης», ομοίως.

Ποιό είναι τελικά το μήνυμα των Χριστουγέννων και σε ποιούς απευθύνεται; Τό μήνυμα των Χριστουγέννων συνοψίζεται στά ίδια τα λόγια τού Ιησού: «∆οξάζω σε, πάτερ, Κύριε τού ουρανού και της γής, ότι απέκρυψας ταύτα από σοφών και συνετών και απεκάλυψας αυτά εις νήπια.» («Κατά Ματθαίον», ια΄ 25.) Ο Ιησούς προορίζει την διδασκαλία του για τους μωρούς και πτωχούς τώ πνεύματι κι όχι για τους συνετούς.

«Χριστός γεννάται σήμερον, εν φάτνη των α-λόγων»...

Ιωάννης Λάζαρης

(Πηγή: Ιωάννης Λάζαρης, Περιοδικό Δαυλός, τεύχος 286, σσ. 19261 - 19268)

Μυθοπλάστης: Ιωάννης Λάζαρης, Περιοδικό Δαυλός

Απάντηση: Εδώ

ΒΡΕΘΗΚΕ Ο ΤΑΦΟΣ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ (ΧΡΙΣΤΟΥ)

The Jesus Family Tomb, Forward by James Cameron. The Discovery, the Investigation and the Evidence that could change History. Simcha Jacobovici and Charles Pellegrino (Μτφρ: Ο οικογενειακός τάφος του Ιησού από τον Τζέιμς Κάμερον. Η ανακάλυψη, η έρευνα και τα στοιχεία που θα μπορούσαν να αλλάξουν την ιστορία. Σίμκα Τζακομποβίτσι και Τσάρλς Πελεγκρίνο)

Μυθοπλάστες: Τζέιμς Κάμερον (James Cameron), Τζέιμς Τάμπορ

Απάντηση: Εδώ

Ο ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΠΕΙΛΕΙ... «Ο ΜΗ ΜΕΘ’ ΗΜΩΝ ΚΑΘ’ ΗΜΩΝ...»

«Ο ΜΗ ΜΕΘ’ ΗΜΩΝ ΚΑΘ’ ΗΜΩΝ». Ο διωγμός των «μή πιστών» στις Η.Π.Α.

Το κείμενο το οποίο παρατίθεται κατωτέρω σε μετάφραση, καταγράφει τις αναλογίες που υπάρχουν ανάμεσα στον τρόπο λειτουργίας της Εκκλησίας στις θεοκρατικές πλέον Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής και της Εκκλησίας της Ελλάδος. Και στις δύο χώρες η Εκκλησία περιθωριοποιεί τους πολίτες που δεν θέλουν να αποτελούν μέλη της και προσπαθεί να τους στιγματίσει ως κοινωνικά αδιάφορους ή και επιζήμιους (πάντα μέσω της συκοφάντησης τους). Έτσι και στις δύο χώρες η Εκκλησία λειτουργεί ως φόβητρο. Γενικά πρόκειται για μία κραυγαλέα περίπτωση κατατρομοκράτησης πολιτών, η οποία ενίοτε φθάνει μέχρι της ευθεία εκτόξευση απειλών. «Όποιος δεν είναι μαζί μου, είναι εναντίον μου», όπως είπε και ο Ιησούς Χριστός.

[...]

Πόσο ψυχοφθόρο είναι για τον χριστιανικό κόσμο το κάλεσμα του Ναζωραίου με τη γνωστή του φράση «Όποιος θέλει να έρθει πίσω μου ας έρθει (να ακολουθήση δηλαδή όποιος θέλει ελεύθερα;). Είναι πράγματι αυτό ελευθερία, όταν (ταυτόχρονα με το παραπάνω κάλεσμα) υπονοήται (για να μην πω πως εκφράζεται καθαρότατα) από τους (απόστολους) μαθητές του (Ναζωραίου) και όσους ακολουθούν πως, αν δεν το κάνουμε, αν δηλαδή δεν ακολουθήσουμε, αν δεν υποταχθούμε και δεν τον «ομολογήσουμε» (;) θα ....τραβήξουμε προς την κόλαση; Αυτό δεν φέρνει μόνο σύγχυση στην ανθρώπινη ψυχοσύνθεση; Σύγχυση σε όλο τον χριστιανικό κόσμο με τις παραφυάδες και τα παρακλάδια του;»

Ουσιαστικά δεν διακρίνω καμία ελεύθερη επιλογή. Καμία ελευθερία. Φαίνεται ότι ο πρόεδρος των Η.Π.Α. και η αυλή του από αυτήν ακριβώς την φράση εμπνεύστηκαν, για να διακυρήξουν, ως καλά μέλη κι αυτής της χριστιανικής οικογένειας, πως «όποιος δεν είναι μαζί μας είναι εναντίον μας» (την ίδια φράση δηλαδή που έχει πει και ο Ναζωραίος!)

Αυτή η νοοτροπία (εκβιασμός μάλλον) πόσες ανθρώπινες ψυχές τρομοκρατεί και εξαφανίζει και ποιου εφεύρημα είναι;

Πηγή: Παν. Νιάκαρης, περιοδικό Δαυλός, τεύχος 280, σσ. 18707, 18709

Μυθοπλάστης: Παναγιώτης Νιάκαρης

Απάντηση: Εδώ

ΑΠΟΚΟΡΥΦΩΜΑ ΕΚΔΙΚΗΣΗΣ & ΣΚΛΗΡΟΤΗΤΑΣ Η ΚΑΤΑΡΑ ΣΤΗΝ ΣΥΚΙΑ

Το αποκορύφωμα της σκληρότητας και της εκδίκησης (της άδικης εκδίκησης) περιγράφεται στο επεισόδιο με τη συκιά, που βρήκε στο δρόμο του ο Ιησούς, την καταράστηκε κι εκείνη ξεράθηκε, επειδή δεν βρήκε σύκα να φάει- και να φαντασθή κάνεις ότι «δὲν ἦταν ὁ καιρὸς τῶν σύκων» («κατά Ματθαίον» κα΄ 18-20, «κατά Μάρκον», ια΄13-14, 20-23). Διαβάζεται τη Μεγάλη Δευτέρα το πρωί. Εδώ δεν πρόκειται μόνον για κακία και κακοήθεια (τι του έφταιγε ή συκιά, την οποία επί τέλους δεν είχε καν φυτέψει αυτός;). Υπεισέρχεται επί πλέον κι ο παράγων παραφροσύνη. Γιατί μόνον ένας παράφρων απαιτεί να βρει ώριμα σύκα, όταν δεν είναι ο καιρός της καρποφορίας. Το θαύμα θα ήταν να πέρναγαν την άλλη ημέρα, κι η συκιά να ήταν γεμάτη σύκα. Τέτοια κακία, εναντίον μάλιστα άψυχου πράγματος, μόνον σε ένα Ιστορικό ανάλογο καταγράφηκε: στο μαστίγωμα τής θάλασσας στον Ελλήσποντο για τιμωρία για τη θαλασσοταραχή από τον Πέρση βασιλιά κατά τα Μηδικά. Το σύκο είναι θρεπτικότατος καρπός, γεμάτος σπέρματα και έχει σχήμα όρχεως. Η συκή, μακρόβιος, που πολλαπλασιάζεται εύκολα με όλους τους τρόπους, ήταν στην αρχαία Ελλάδα σύμβολο τής γονιμότητας και του Διονύσου, ένα προσωνύμιο του οποίου ήταν Συκίτης (Αθηναίος, 3.14.15: «Δ», τ. 277). Το μίσος του Ιησού επομένως μάλλον δεν στρεφόταν άμεσα εναντίον του δέντρου, άλλα εναντίον αυτού πού το δέντρο συμβόλιζε: του Έλληνα θεού Διονύσου. (Περισσότερα για το μίσος, το διχασμό και τον μισελληνισμό των κηρυγμάτων του Ιησού υπάρχουν στο σχετικό άρθρο του «Δ», τ. 272-273.)

Πηγή: Κίμων Ελευθερίου, Περιοδικό Δαυλός, τεύχος 280, σελ. 18660

Μυθοπλάστης: Κίμωνας Ελευθερίου

Απάντηση: Εδώ

ΙΑΤΡΟΣ ΙΠΠΟΚΡΑΤΗΣ VS ΘΕΡΑΠΕΥΤΗΣ ΙΗΣΟΥΣ

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΠΕΡΠΑΤΗΣΕ ΠΑΝΩ ΣΤΟΝ ΠΑΓΟ ΟΧΙ ΣΤΟ ΝΕΡΟ

Στο μέσο ο καθηγητής Doron Nof κατά την διάρκεια μιας παράδοσης μαθήματος. (Πηγή: http://www.repubblica.it/2006/04/sezioni/esteri/gesu-acqua/gesu-acqua/gesu-acqua.html)

Ένας ερευνητής υποστηρίζει ότι στο παρελθόν η θάλασσα της Γαλιλαίας ήταν πιο κρύα.

Το 1992 εξήγησε επιστημονικά την διαίρεση των υδάτων μπρος από τον Μωϋσή.

Μελέτη στις ΗΠΑ: «Ο Ιησούς περπάτησε στον πάγο όχι στο νερό»

Χιλιάδες ηλεκτρονικά γράμματα με προσβολές και απειλές στον υποστηρικτή αυτής της υπόθεσης.

ΜΑΪΑΜΙ - Ένας Αμερικανός καθηγητής εξηγεί το θαύμα του Ιησού που περπάτησε στο νερό βάση ενός επιστημονικού δεδομένου. Η Καινή Διαθήκη αναφέρει ότι ο Χριστός περπάτησε στην θάλασσα της Γαλιλαίας, και ο ερευνητής του πανεπιστημίου της Φλώριδας υποθέτει ότι υπάρχει μια λογική εξήγηση: Ο Ιησούς θα μπορούσε στην πραγματικότητα να έθεσε τα πόδια του σε ένα κομμάτι πάγο που επέπλεε. Ο καθηγητής Doron Nof δεν είναι κάποιος νέος στην υποστήριξη επιστημονικών εξηγήσεων των γεγονότων που περιγράφονται στα ιερά κείμενα, διότι το 1990 θεώρησε ότι ακόμη και η διαίρεση των υδάτων που πραγματοποιήθηκε από τον Μωϋσή είχε μια βάση αποδείξιμη.

Ο Nof  δεν είναι ούτε ιστορικός ούτε θεολόγος, μα ένας καθηγητής της ωκεανογραφίας. Ο ερευνητής ανακοίνωσε χθες ότι υπάρχει επιστημονική απόδειξη ότι το είδος του νερού και οι κλιματικές συνθήκες στα βόρεια του Ισραήλ θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε σχηματισμό πάγου στην θάλασσα της Γαλιλαίας. Για να μελετήσει την δυναμική αυτών των υδάτων, ο Nof  χρησιμοποίησε δεδομένα από την Μεσόγειο και μοντέλα στατιστικής, που εφάρμοσε έπειτα στην ζώνη όπου έλαβε χώρα το θαύμα, και που οι Ισραηλινοί ονομάζουν λίμνη Κινερέτ (Kinneret)

Η μελέτη του Nof αποκάλυψε ότι μεταξύ 2600 και 1500 ετών πριν από την εποχή μας, περίοδο που συμπεριλαμβάνει και την ζωή του Χριστού, υπήρχαν πιο χαμηλές θερμοκρασίες. Μια πτώση κάτω από το μηδέν θα μπορούσε να ήταν η αιτία που σχημάτισε πάγο στην επιφάνεια, ικανή για να υποστηρίξει το βάρος ενός άνδρα. Για τους παρατηρητές της ακτής θα ήταν αδύνατο να δουν το κομμάτι πάγου που επέπλεε περιβαλλόμενο από νερά.

«Αν με ρωτήσετε αν πιστεύω ότι κάποιος μπορεί να περπατήσει πάνω στο νερό -είπε ο καθηγητής Nof- απαντώ όχι. Είναι αντίθετα όμως δυνατό να περπατήσει κανείς πάνω σε ένα κομμάτι πάγο και περιορίζομαι να προτείνω αυτή την εξήγηση. Αφήνω στους άλλους το ερώτημα αν η μελέτη μας μπορεί ή όχι να διαψεύσει την βιβλική περιγραφή.»

Όταν 14 χρόνια πριν, ο Nof υποστήριξε ότι οι συνθήκες της θάλασσας και του αέρα στην Ερυθρά Θάλασσα θα μπορούσαν να εξηγήσουν το άνοιγμα των υδάτων μπρος από τον Μωϋσή, ο καθηγητής είχε λάβει απειράριθμα ηλεκτρονικά μηνύματα με απειλές, αν και είχε δηλώσει ότι η θεωρία του στην πραγματικότητα έδινε αξία στο βιβλικό επεισόδιο. Τα μηνύματα προσβολών και οι απειλές επαναλήφθηκαν ακόμη και τώρα: «Με ερωτούν αν τώρα θα εξηγήσω και την ανάσταση», διηγήθηκε ο Nof.

 Πηγή: Εφημερίδα Ρεπούμπλικα,  http://www.repubblica.it/2006/04/sezioni/esteri/gesu-acqua/gesu-acqua/gesu-acqua.html, 5 Απριλίου 2006, αποθηκεμένη εδώ.

Αριστερά: «Σύμφωνα με τους μαθητές του, ο Ιησούς περπάτησε πάνω στο νερό της λίμνης. Ωστόσο, ένας ωκεανογράφος πιστεύει ότι ίσως να περπάτησε πάνω σε πάγο.» (Πηγή: Περιοδικό Science Illustrated, τεύχος 19, σελ. 24)

Δεξιά: «Το γλυκό στρώμα νερού παγώνει. Το αλμυρό νερό που χύνεται στη λίμνη κατακάθεται στον πυθμένα, ενώ το στρώμα γλυκού νερού από πάνω του μετατρέπεται σε πάγο.» (Πηγή: Περιοδικό Science Illustrated, τεύχος 19, σελ. 24)

Ο Ιησούς περπάτησε πάνω σε πάγο.

Η Γενισαρέτ πάγωνε λόγω ενός τοπικού φαινομένου.

ΩΚΕΑΝΟΓΡΑΦΙΑ. Ο Doron Nof, καθηγητής Ωκεανογραφίας στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο της Φλόριντα των ΗΠΑ, υποστηρίζει ότι βρήκε μια πιθανή επιστημονική εξήγηση για το πώς ο Ιησούς κατάφερε να περπατήσει πάνω στο νερό της λίμνης Γενησαρέτ στο Ισραήλ.

Το κλίμα στην περιοχή ήταν αρκετά ψυχρότερο πριν από 2.500 με 1.500 χρόνια. Κάνοντας χρήση στατιστικών μοντέλων και μελετώντας καταγραφές σχετικά με τη θερμοκρασία των μεσογειακών χωρών στην αρχαιότητα, ο Nof κατέληξε στο συμπέρασμα ότι την εποχή του Ιησού η επιφάνεια της λίμνης σε μερικά σημεία πάγωνε. Αν ο Ιησούς περπάτησε πάνω σε ένα τέτοιο κομμάτι πάγου και οι μαθητές του τον έβλεπαν από κάποια απόσταση, τότε είναι πιθανό να φαινόταν σαν να περπατούσε πάνω στο νερό.

Ο πάγος μπορεί να σχηματίστηκε όταν Βαρύ αλμυρό νερό από πηγές στη δυτική όχθη της λίμνης κατακάθισε στον πυθμένα σαν μαξιλάρι. Όταν έκανε πολύ κρύο, ψυχροί άνεμοι σάρωναν την επιφάνεια της λίμνης και ενδέχεται να μετέτρεπαν το στάσιμο στρώμα γλυκού νερού της επιφάνειας, πάνω από το αλμυρό «μαξιλάρι» του πυθμένα, σε πάγο. Σύμφωνα με τις έρευνες του Nof, το πάχος του πάγου μπορεί να έφτανε και τα δέκα εκατοστά - αρκετά για να μπορεί ένας άνθρωπος να περπατάει πάνω του.

Πηγή: Νέες Ανακαλύψεις, Περιοδικό Science Illustrated, τεύχος 19, σελ. 24

Μυθοπλάστης: Doron Nof

Απάντηση: Εδώ

TO BBC ΣΧΕΔΙΑΖΕΙ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Το τελικό στάδιο της υποθετικής ανάπλασης του προσώπου του Ιησού από την ομάδα του BBC. (Πηγή Φώτο: Εκπομπή Γκρίζες Ζώνες, Τηλεοπτικός Σταθμός Mega, 2003)

Μυθοπλάστης: BBC

Απάντηση: Εδώ

Η ΜΟΝΟΘΕΪΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝΗΘΙΚΗ & Ο ΘΕΟΣ ΖΗΛΙΑΡΗΣ-ΕΞΟΛΟΘΡΕΥΤΗΣ

Αριστερά: Το πάρκο θρησκευτικής εμπειρίας «The Holy Land Experience». (Πηγή Φώτο: Ταινία Religulous των Bill Maher & Larry Charles, http://www.imdb.com/title/tt0815241/)

Μέσο & Δεξιά: Ο ηθοποιός που υποδύεται τον Χριστό, εις τον οποίον ο Bill Maher απευθύνει ερωτήσεις. (Πηγή Φώτο: Ταινία Religulous των Bill Maher & Larry Charles, http://www.imdb.com/title/tt0815241/)

Βίντεο. Μέγεθος: 120Κb - Διάρκεια: 26΄΄

-Όταν ήρθε είπε:" Δεν ήρθα να καταργήσω τον νόμο, αλλά να τον εκπληρώσω. Και συνοψίζεις όλους αυτούς τους Λευιτικούς νόμους σε δύο πράγματα: Κανείς Θεός δεν είναι πάνω από μένα, αγαπάτε το Κύριο με όλη σας τη καρδιά.

-Αλλά, το να μην έχεις κανένα θεό πάνω από εσένα, δεν είναι ηθικό. Δεν υπάρχει τίποτα ηθικό σ’ αυτό. Είναι κάτι που ένας θεός που φθονεί θα έκανε.

-Μα το λέει πως ο Θεός μας είναι ένας ζηλιάρης θεός.

-Μα ο θεός σου είναι ζηλιάρης; Αυτό είναι τόσο μη θεϊκό ένας θεός που έχει ένα τόσο μικροπρεπές συναίσθημα. Ξέρω ανθρώπους που έχουν ξεπεράσει την ζήλια

-Άσε τον Θεό.

-Υπάρχουν δύο πλευρές του νομίσματος.

-Είναι ένας δίκαιος θεός και επίσης ένας ελεήμων θεός.

-Όχι, ξοδεύει τα 5 πρώτα κεφάλαια της Βίβλου εξολοθρεύοντας κόσμο. (Πηγή: Ταινία Religulous των Bill Maher & Larry Charles, http://www.imdb.com/title/tt0815241/)

Μυθοπλάστες: Bill Maher & Larry Charles

Απάντηση: Εδώ

ΑΙΓΥΠΤΙΑΚΗ ΒΙΒΛΟΣ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ, ΩΡΟΣ & ΧΡΙΣΤΟΣ

Βίντεο. Μέγεθος: 278Κb - Διάρκεια: 57΄΄

-Ο κόσμος το βλέπει και λέει, "Μισό λεπτό, δε το έχουμε ξανακούσει αυτό; Δεν είναι αυθεντικό.

-Ούτε η ιστορία του Ιησού είναι αυθεντική.

-Πώς γίνεται;

-Γραμμένη το 1280 π. Χ, η Αιγυπτιακή Βίβλος των Νεκρών περιγράφει τον Ώρο.. Ο Ώρος είναι ο γιός του Θεού Όσιρη......γεννημένος από παρθένα μητέρα. Βαπτίστηκε σ’ ένα ποταμό από τον Άνουπ τον Βαπτιστή... ...ο οποίος αργότερα αποκεφαλίστηκε. Όπως ο Ιησούς, ο Ώρος μπήκε σε πειρασμούς όταν ήταν στην έρημο... Γιάτρεψε τους αρρώστους... τους τυφλούς... Ξόρκισε δαιμόνια... Και περπάτησε στο νερό... Ανέστησε τον Ασάρ από τους νεκρούς. Ασάρ σημαίνει "Λάζαρος".  Α ναί, επίσης είχε 12 μαθητές. Ναι, ο Ώρος είχε σταυρωθεί πρώτα... Και 3 μέρες μετά δύο
γυναίκες ανακοίνωσαν... Πως ο Ώρος, ο σωτήρας της ανθρωπότητας... ...είχε αναστηθεί. (Πηγή: Ταινία Religulous των Bill Maher & Larry Charles, http://www.imdb.com/title/tt0815241/)

Μυθοπλάστες: Bill Maher & Larry Charles

Απάντηση: Εδώ

ΠΟΛΛΟΙ ΘΕΟΙ ΓΕΝΝΗΘΗΚΑΝ ΣΤΙΣ 25/12, «ΑΡΑ» Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΨΕΜΑ

Βίντεο. Μέγεθος: 55Κb - Διάρκεια: 10΄΄

-Αν μελετήσεις τις θρησκείες της Μεσογείου από 1.000 χρόνια πριν πολλοί από τους θεούς είχαν γεννηθεί στις 25 Δεκεμβρίου...

- Όχι δεν έχουν.

- Δεν είναι κάτι καινούριο. (Πηγή: Ταινία Religulous των Bill Maher & Larry Charles, http://www.imdb.com/title/tt0815241/)

Μυθοπλάστες: Bill Maher & Larry Charles

Απάντηση: Εδώ

ΔΕΝ ΑΝΑΦΕΡΟΥΝ ΟΛΑ ΤΑ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΘΕΝΟΓΕΝΕΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Αριστερά: Ο Bill Maher συναντά τον Dr. Francis Collins, επικεφαλή της ομάδας έρευνας του ανθρώπινου γονιδιώματος, επειδή ο τελευταίος είναι παράλληλα και Χριστιανός· αυτό αποτελεί παράδοξο για τον Bill καθόσον, σύμφωνα με το έργο του, το 93% των επιστημόνων της Εθνικής Αμερικανικής Ακαδημίας Επιστημών είναι αγνωστικιστές ή άθεοι. (Πηγή Φώτο: Ταινία Religulous των Bill Maher & Larry Charles, http://www.imdb.com/title/tt0815241/)

Μέσο & Δεξιά: Ο  Bill  αντιπαραβάλει απόψεις του με το εκκλησίασμά της εκκλησίας για φορτηγατζήδες... και σχολιάζει και στο αυτοκίνητο. (Πηγή Φώτο: Ταινία Religulous των Bill Maher & Larry Charles, http://www.imdb.com/title/tt0815241/)

Βίντεο. Μέγεθος: 192Κb - Διάρκεια: 46΄΄

[Με τον επιστήμονα]

-Όλοι μας γνωρίζουμε ότι τα κείμενα αυτά δεν ταιριάζουν...

-Μα βέβαια το γνωρίζουμε... εσείς θα περιμένατε...

-Εκπλήσσομαι, όταν πράγματα τόσο σημαντικά εις την ιστορία αυτή, όπως η γέννηση εκ παρθένας, δεν βρίσκονται και στα 4 ευαγγέλια.

-Δεν θα περιμένατε αυτού του είδους τις παραλείψεις δεδομένου του τρόπου που αυτά τα κείμενα δημιουργήθηκαν;

-Αν ήσασταν βιογράφος του Ιησού, αυτό ήταν ένα πολύ σημαντικό πράγμα για να παραληφθεί: «Ω Θεέ μου, κι Αυτός γεννήθηκε από παρθένα».

[Στο αυτοκίνητο]

Δεν φαίνεται να παρατηρούν την γέννηση εκ παρθένας. Αυτό είναι κάτι, που ότι είδους και δημοσιογράφος να είσαι το βάζεις εις την ιστορία. Ποιός υπεύθυνος σύνταξης θα κοίταζε τα γεγονότα λέγοντας: «α, η γέννηση εκ παρθένας δεν ενδιαφέρει, μην το αναφέρεις...» (γέλωτα). (Πηγή: Ταινία Religulous των Bill Maher & Larry Charles, http://www.imdb.com/title/tt0815241/)

Μυθοπλάστες: Bill Maher & Larry Charles

Απάντηση: Εδώ.

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΠΙΣΤΕΥΕ ΣΕ 2Α ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ

[Defects In Christ's Teaching

 I am concerned with Christ as He appears in the Gospels, taking the Gospel narrative as it stands, and there one does find some things that do not seem to be very wise. For one thing, he certainly thought his second coming would occur in clouds of glory before the death of all the people who were living at that time. There are a great many texts that prove that.  He says, for instance: "Ye shall not have gone over the cities of Israel till the Son of Man be come." Then He says: "There are some standing here which shall not taste death till the Son of Man comes into His kingdom"; and there are a lot of places where it is quite clear that He believed His second coming would happen during the lifetime of many then living. That was the belief of his earlier followers, and it was the basis of a good deal of His moral teaching. When He said, "Take no thought for the morrow," and things of that sort, it was very largely because He thought the second coming was going to be very soon, and that all ordinary mundane affairs did not count.]

Λάθη εις την διδασκαλία του Χριστού

Με ενδιαφέρει ο Χριστός όπως εμφανίζεται στα Ευαγγέλια, λαμβάνοντας την Ευαγγελική περιγραφή ως αυτή έχει κι εδώ κάποιος βρίσκει ορισμένα πράγματα τα οποία δεν φαίνονται πολύ σοφά. Κατ’ αρχής, αναμφίβολα νόμιζε ότι η 2α παρουσία του θα ελάμβανε χώρα σε σύννεφα δόξας προτού το θάνατο των ανθρώπων που ζούσαν εις την εποχή του. Υπάρχουν μια σειρά από κείμενα που το αποδεικνύουν αυτό. Λέει για παράδειγμα: «ἀμὴν γὰρ λέγω ὑμῖν, οὐ μὴ τελέσητε τὰς πόλεις τοῦ Ἰσραὴλ ἕως ἂν ἔλθῃ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου.» [Ματθαίος, Κεφ. Ι΄ ]· κι υπάρχουν αρκετά σημεία όπου είναι ξεκάθαρο ότι πίστευε ότι η 2α παρουσία Του θα συνέβαινε ενώ ορισμένοι από τους τότε ζώντες δε θα είχαν πεθάνει. Αυτή ήταν η πίστη των πρώτων του μαθητών κι ήταν η βάση της ηθικής Του διδασκαλίας. Όταν είπε «34 Μὴ οὖν μεριμνήσητε εἰς τὴν αὔριον» [Ματθαίος, Στ΄], κι άλλα τέτοια, αυτό συνέβαινε διότι πίστευε ότι η 2α παρουσία θα έρχονταν πολύ γρήγορα, κι όλες οι συνηθισμένες ασχολίες δεν είχαν σημασία. (Πηγή: Why I am Not a Christian, Bertrand Russel)

Μυθοπλάστης: Bertrand Russel

Απάντηση: Εδώ

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΙ ΜΕ ΤΗ ΒΛΑΣΦΗΜΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ

[The Moral Problem

There is, of course, the familiar text about the sin against the Holy Ghost: "Whosoever speaketh against the Holy Ghost it shall not be forgiven him neither in this world nor in the world to come." That text has caused an  unspeakable amount of misery in the world, for all sorts of people have imagined that they have committed the sin against the Holy Ghost, and thought that it would not be forgiven them either in this world or in the world to come. I really do not think that a person with a proper degree of kindliness in his nature would have put fears and terrors of this sort into the world.]

Το Ηθικό πρόβλημα

Υπάρχει, φυσικά, το γνωστό κείμενο για το Άγιο Πνεύμα: «29 ὃς δ' ἂν βλασφημήσῃ εἰς τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιον, οὐκ ἔχει ἄφεσιν εἰς τὸν αἰῶνα, ἀλλ' ἔνοχός ἐστιν αἰωνίου κρίσεως» (Κατά Μάρκον, Κεφ. Γ΄). Αυτό το κείμενο προκάλεσε μια απερίγραπτη δυστυχία στον κόσμο, για όλους εκείνους τους ανθρώπους που έπραξαν την αμαρτία κατά του Αγίου Πνεύματος και που νόμιζαν ότι δεν θα τους συγχωρηθεί ούτε στον παρόντα ούτε στον επόμενο αιώνα. Πραγματικά δεν νομίζω ότι ένας άνθρωπος με ένα ορθό βαθμό καλοσύνης στη φύση του, θα μπορούσε να βάλει τέτοιου είδους φοβίες και τρόμους στον κόσμο.  (Πηγή: Why I am Not a Christian, Bertrand Russel)

Μυθοπλάστης: Bertrand Russel

Απάντηση: Εδώ

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΚΑΛΟΣ ΠΡΟΣ ΤΑ ΓΟΥΡΟΥΝΙΑ

[The Moral Problem

There are other things of less importance. There is the instance of the Gadarene swine, where it certainly was not very kind to the pigs to put the devils into them and make them rush down the hill into the sea. You must remember that He was omnipotent, and He could have made the devils simply go away; but He chose to send them into the pigs.]

Το Ηθικό πρόβλημα

Υπάρχουν άλλα πράγματα μικρότερης σημασίας. Υπάρχει το παράδειγμα των γουρουνιών των Γαδαρηνών, όπου δεν ήταν τόσο καλός προς τα γουρούνια βάζοντας τους δαίμονες μέσα τους και κάνοντάς τα να τρέξουν κάτω εις το λόφο και μέσα εις τη θάλασσα. Πρέπει να θυμηθείτε πως ήταν Παντοδύναμος και πως μπορούσε να διώξει απλώς τα δαιμόνια· αλλά διάλεξε να τα στείλει μέσα στα γουρούνια.

Μυθοπλάστης: Bertrand Russel

Απάντηση: Εδώ.

Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ ΜΥΘΟΠΛΑΣΙΑ:

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ

Μυθοπλάστης: Απανταχού αρνητές

Απάντηση: Άγια Ευαγγέλια, Κατά Ιωάννην «18 Οὐκ ἀφήσω ὑμᾶς ὀρφανούς· ἔρχομαι πρὸς ὑμᾶς. 19 ἔτι μικρὸν καὶ ὁ κόσμος με οὐκέτι θεωρεῖ, ὑμεῖς δὲ θεωρεῖτέ με, ὅτι ἐγὼ ζῶ καὶ ὑμεῖς ζήσεσθε. 20 ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ γνώσεσθε ὑμεῖς ὅτι ἐγὼ ἐν τῷ πατρί μου καὶ ὑμεῖς ἐν ἐμοὶ κἀγὼ ἐν ὑμῖν. 21 ὁ ἔχων τὰς ἐντολάς μου καὶ τηρῶν αὐτὰς, ἐκεῖνός ἐστιν ὁ ἀγαπῶν με· ὁ δὲ ἀγαπῶν με ἀγαπηθήσεται ὑπὸ τοῦ πατρός μου, καὶ ἐγὼ ἀγαπήσω αὐτὸν καὶ ἐμφανίσω αὐτῷ ἐμαυτόν.». Όποιος δεν καταλαβαίνει αρχαία ας συμβουλευτεί την Κ.Δ. στο Κατά Ιωάννην, Κεφ. Ιδ΄ 21

ΠΗΓΕΣ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑΣ

Εγκυκλοπαίδειες

1.Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια, τόμοι Γ΄, Στ΄, Ζ΄, Θ΄, ΚΒ΄, Ε΄

Βιβλία

1. Ο Μονοθεϊσμός στην αρχαία Ελλάδα, Στέφανος Μυτιληναίος, εκδόσεις Νέα Θέσις

2. Παναγία, Η Ελληνίδα ιέρεια της Θεάς Άρτεμης

3. Ο Χριστός ήταν Έλληνας, Ιάσων Πανδήρας

4. Η αναβίωση της Αρχαίας Ελληνικής Θρησκείας, Ρ. Αναστασάκης, Μ. Βερέττας, Μ. Δημόπουλος, Μ. Καλόπουλος. Μ. Κιουλαφά, Π. Μαρίνης, Χ. Μήνη, Στ. Μυτιληναίος, Γ. Σπυρόπουλος, Ο. Τουτουνζή, Γ. Τσαγκρινός, Εισαγωγή Εύα Αυλίδου, Εκδόσεις Αρχέτυπο, Έκδοση Α΄ Απρίλιος 2002, Θεσσαλονίκη

5. «Ελληνισμός -Χριστιανισμός στο Βυζάντιο, το Βυζάντιο ωφέλησε ή έβλαψε τον ελληνισμό»;, Μάριος Δημόπουλος - Απολλωνιος, εισηγητής - Διοργανωτής, εκδόσεις Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα Νοέμβριος 1998

6. Has Religion Made Useful Contributions to Civilization, Bertrand Russel

Εποπτικό Υλικό

01. Τζέιμς Κάμερον & Τζέιμς Τάμπορ, Discovery Channel, The Jesus Family Tomb

02. Ταινία Religulous των Bill Maher & Larry Charles, http://www.imdb.com/title/tt0815241/

Περιοδικά

1. Ιχώρ, τεύχη 15, 35 - 36, 47 - 48, 56

2. Δαυλός, τεύχη 180, 240, 268, 272 - 273, 275, 280, 286

3. Ιστορικά Θέματα, τεύχος 18

4. Corpus, τεύχος 38

5. Ιστορία εικονογραφημένη, τεύχος 36

6. Science Illustrated, τεύχος 19

Τηλεοπτικοί σταθμοί

1. Alter, Εκπομπή «Χωρίς Μοντάζ ΙΙ», Σάββατο 07/02/2004, οι Πύλες του Ανεξήγητου, Σάββατο 9 Απριλίου 2005

2.  Εκπομπή Γκρίζες Ζώνες, Τηλεοπτικός Σταθμός Mega, 2003

Αρχαίοι Συγγραφείς

1. Όμηρος, Ιλιάδα

Διαδίκτυο

1. http://www.repubblica.it/2006/04/sezioni/esteri/gesu-acqua/gesu-acqua/gesu-acqua.html

Εφημερίδες

1. Ιταλική Ρεπούμπλικα, 5 Απριλίου 2006

Ομιλίες

1. Why I am Not a Christian, Bertrand Russel

Αρχικό Μενού Νεοπαγανιστικών Απατών

ΑΡΧΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ