ΑΞΙΟΠΕΡΙΕΡΓΑ και ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ

Σε αυτήν την ενότητα θα παραθέτονται ορισμένα «αξιοπερίεργα» της χριστιανικής θρησκείας. Για τους πιστούς αυτά δεν είναι «αξιοπερίεργα» αλλά λογικά, ως «αξιοπερίεργα» αναφέρονται για χάρη των μη χριστιανών. Για τους Χριστιανούς τα «παράξενα» δεν αποτελούν τον λίθο της πίστεως, αλλά αποτελούν απλά την διακόσμησή της. Επίσης στην σελίδα αυτή θα παραθέτονται ορισμένες ιστορικές και επιστημονικές επιβεβαιώσεις της χριστιανικής θρησκείας, όπου αυτό είναι δυνατό καθώς και αξιοπερίεργα άλλης όμως φύσεως γεγονότα.

ΘΑΥΜΑ

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΑΣ ΘΕΟΔΩΡΑΣ (ΒΑΣΤΑ ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΕΩΣ)

Πολλοί επειδή δεν γνωρίζουν τι σημαίνει θαύμα στην Ορθοδοξία, αυτό το φαινόμενο αλλά και άλλα πολλά, τα θεωρούν «μη θαύματα», εφόσον «εξηγούνται επιστημονικά». Λένε πως τα φυτά έχουν τις ρίζες τους μέσα στον τοίχο. Μα και βέβαια έχουν τις ρίζες τους μέσα στον τοίχο. Που θα ήθελαν να τις έχουν για να το αποκαλέσουν «θαύμα» οι άθεοι, στον Ουρανό; Η στατιστική μπορεί να το αποκαλέσει θαύμα αυτό το φαινόμενο. Διότι πολύ απλά καλούνται όλοι οι άθεοι του κόσμου να χτίσουν ένα ναό της αθεΐας, να σπείρουν στην στέγη τους το σπόρο από τα ίδια δέντρα, και αν ποτέ καταφέρουν κάτι παρόμοιο, τότε ευχαρίστως να τους πιστέψει ο καθείς, πως δηλαδή δεν πρόκειται για θαύμα αλλά για «σύμπτωση». Καλά θα κάνουν να ξυπνήσουν. Στην Ορθοδοξία η ίδια η φύση και η κτήση είναι θαύμα από μόνης της. Πόσο μάλλον εδώ που συσπειρώθηκε μέσα σε ένα τόσο μικρό και ταπεινό ναΐδριο.

Μέσα σε μια καταπράσινη κοιλάδα, με πλατάνια και ποτάμι που αναβλύζει κάτω από τις πέτρες είναι χτισμένος ο Ιερός Ναός Αγίας Θεοδώρας Βάστας.

Ο ναός βρίσκεται σε ένα ήρεμο περιβάλλον που θυμίζει μοναστική περιοχή, και απέχει 4χλμ,από το χωριό Ίσαρη Μεγαλοπόλεως και την περιοχή της Βάστας. Ο επισκέπτης στέκεται έκθαμβος μπροστά στο θαύμα που αντικρίζει, καθώς 17 μεγάλα πουρνάρια βρίσκονται στην οροφή ενός τόσο μικρού Ναού, χωρίς να μπορεί να δει που πάνε οι ρίζες τους, και μένει με το ερώτημα, πώς είναι δυνατόν να μην έχει καταστραφεί ακόμη, αφού οι κορμοί των δένδρων αυτών διαπερνούν το κύριο σώμα της μικρής αυτής Εκκλησίας, που χωράει μόνο 7-8 άτομα.

Ο Ιερός Ναός της Αγίας Θεοδώρας Βάστας έχει ένα ιστορικό που αξίζει να μνημονεύσει κανείς. Πριν το σημερινό Ιερό Ναό, υπήρχε μνήμα στο οποίο ήταν ενταφιασμένη η Μάρτυς Θεοδώρα, και ήταν προσκύνημα στην περιοχή. Αυτό το προσκύνημα γέννησε την ανάγκη να χτισθεί κάποια στιγμή και ο Ναός.

Στην περίοδο της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας ζούσε στην περιοχή που υπάρχει ο Ναός μια χριστιανική οικογένεια, που σύμφωνα με το νόμο έπρεπε να δώσει κάποιο μέλος της στον μισθοφορικό στρατό ,που συντηρούσε το γνωστό Μοναστήρι στην περιοχή εκεί, της Παναγίτσας. Επειδή όμως η οικογένεια της Θεοδώρας δεν είχε αρσενικά παιδιά και δεν μπορούσε να πληρώσει, για να πήγαινε κάποιος άλλος, πήγε η Θεοδώρα μεταμφιεσμένη σε αγόρι. Συνέβη όμως, κάποια γυναίκα που έπλενε τα ρούχα των στρατιωτών, να σχετισθεί με ένα από αυτούς και να μείνει έγκυος. Συνάμα όμως είχε βλέψεις και στον στρατιώτη "Θοδωρή", δηλαδή την Θεοδώρα. Επειδή δεν ενέδιδε ο "Θοδωρής" στις ορέξεις της γυναίκας αυτής, τον κατηγόρησε ότι αυτός ήταν ο δράστης της εγκυμοσύνης. Μεγάλο σκάνδαλο συνέβη στο στρατόπεδο, γιατί ο "θοδωρής" είχε τη φήμη ηθικού νέου.

Μετά από στρατοδικείο που έγινε, καταδικάστηκε ο "Θοδωρής" σε θάνατο, γιατί δεν ήταν δυνατόν να παντρευτούν, οπότε θα ηρεμούσαν τα πράγματα. Η Θεοδώρα προσευχήθηκε, και παρακάλεσε το Θεό, στο μνήμα της να φυτρώσουν δένδρα που να μαρτυρούν την προστασία Του, και την αγνότητά της. Και το αίμα της κάτω από το μνήμα της να γίνει νερό να τα ποτίζει.

Μετά την εκτέλεσή της αποκαλύφθηκε ποια ήταν, και ύστερα από σχετική αναταραχή που έγινε στο στρατόπεδο, ενταφιάστηκε στον τόπο που είναι σήμερα ο Ναός.

Βέβαιο είναι ότι μετά την ταφή της Αγίας κάτω από το μνήμα της τρέχει πολύ νερό σαν να πήρε άγγελος την προσευχή της και να την έφερε στο θρόνο του Θεού. Και ο Θεός έκανε το Θαύμα του. Το νερό έτρεξε και πάνω και γύρω από το Εκκλησάκι της, φύτρωσαν δέντρα για να το προστατεύσουν από την φθορά. Πιθανόν το Εκκλησάκι να χτίστηκε τον 12ο αιώνα, δαπάνη της Μονής Παναγίτσας.

Η μνήμη της Οσιοπαρθενομάρτυρος Θεοδώρας τιμάται στις 11 Σεπτεμβρίου

ΤΟ ΛΕΙΨΑΝΟ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗ ΛΟΥΚΑ

Σύμφωνα με τις γενετικές αναλύσεις που δημοσιεύτηκαν στα πρακτικά της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών (Proceedings of the National Academy of Sciences), εικάζεται ότι ίσως τα οστά τα οποία φυλάσσονταν στην Αγία Ιουστίνη στην Πάντοβα, να ανήκουν τελικά στον Ευαγγελιστή Λουκά. Ο Λουκάς, Ευαγγελιστής και άγιος έζησε κατά τον 1ο αιώνα μ.Χ. , γεννήθηκε στην Αντιόχεια και πέθανε, σύμφωνα με κάποια ιστορικά κείμενα, στη Θήβα το 150 μ.Χ.. Άσκησε το επάγγελμα του ιατρού και υπήρξε μαθητής και συνεργάτης του αποστόλου Παύλου. Σε αυτόν αποδίδεται η συγγραφή του 3ου Ευαγγελίου , το οποίο εξιστορεί τη γέννηση και την παιδική ηλικία του Ιωάννη του Βαπτιστή , καθώς και του Ιησού. Πρέπει να γράφτηκε πριν το άλλο έργο, του οποίου θεωρείται συγγραφέας , των «Πράξεων

των Αποστόλων» . Κατά μια παράδοση , ο Λουκάς ήταν και ζωγράφος , γι’ αυτό εκτός από προστάτης των ιατρών θεωρείται και ο προστάτης των καλλιτεχνών. Το πόρισμα της ανάλυσης αποκάλυψε ότι τα οστά της ανάλυσης ανήκουν σε άτομο, το οποίο κατάγονταν από την Συρία. Το σώμα του Λουκά μετά το θάνατό του, σύμφωνα με ιστορικά κείμενα, μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη και αργότερα στην πόλη της Πάντοβα. Άλλοι ερευνητές υποστηρίζουν την θεωρία πως τα οστά του αντικαταστάθηκαν με άλλα.

Ο Απόστολος Λουκάς. Μονή Σταυρονικήτα , Άγιο Όρος

Ο ιθύνων της επιστημονικής ομάδας δεν επιβεβαίωσε ότι πραγματικά το σώμα είναι του ευαγγελιστή Λουκά, αλλά περιορίστηκε στο ότι θα μπορούσε να ταιριάζει σε κάποιο άτομο, το οποίο κατάγονταν από την περιοχή της Ανατολίας ή της Συρίας. Ο επίσκοπος της Πάντοβα είχε επιτρέχει το έτος 1998 να ανοιχθεί η σαρκοφάγος και το φέρετρο, ώστε να εξετασθούν τα λείψανα και άφησε ακόμα και να αφαιρεθούν δύο δόντια, προκειμένου να διενεργηθεί ανάλυση με πράλληλη συγκριτική εξέταση δειγμάτων από σύγχρονα άτομα (Σύριους , Έλληνες ή Τούρκους). Όσον αφορά την ανάλυση των οστών, οι επιστήμονες κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι ο «θάνατος» πρέπει να επήλθε σε ηλικία μεγαλύτερη των 70 ετών , κάτι που συμπίπτει με τις γραπτές μαρτυρίες του «θανάτου» του Απόστολου Λουκά σε ηλικία 84 ετών. Τέλος , η ραδιοχρονολόγηση με άνθρακα 14, η οποία πραγματοποιήθηκε στα λείψανα, υποδεικνύει ως χρονολογία θανάτου τη χρονική περίοδο μεταξύ 73 μ.Χ. και του 416 μ.Χ. Αυτή η ανάλυση έρχεται να ενισχύσει με την σειρά της τη θεωρία ότι τα συγκεκριμένα λείψανα ανήκουν στον ευαγγελιστή Λουκά.

ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ

Μια παράξενη περίπτωση, αλλά όχι η μοναδική, κατασκευή Χριστιανικού ναού με αρχαιοελληνικό δωρικό στυλ. Οι φωτογραφίες είναι από το καλοκαίρι του 2002 στην νήσο Κέρκυρα και ο φωτογράφος έμεινε έκπληκτος όταν πίσω από τον μέσο δεξιό κίονα του ναού ανακάλυψε την εικόνα που παρουσιάζεται στο τέλος της σελίδας .Ενάντια στην μη σύνδεση νέο-Εθνισμού και Σατανολατρίας

Αριστερά: Ο Ναός του Αϊ Γιώργη, πρόσοψη, Κέρκυρα. Παρακάτω μπορεί να δει κανείς το «σύμβολο» που βρίσκονταν το καλοκαίρι του 2002 πίσω από τον 3ο κίονα από τα δεξιά, όπως τον αντικρίζει.

Δεξιά: Ο Ναός του Αι Γιώργη στο νεό - Φρούριο Κερκύρας

Πίσω από τον 3 κίονα, από τα αριστερά της εισόδου για τον εξερχόμενο από τον ναό, τα «μυστικιστικά» σύμβολα του νέο-Εθνισμού, «εποιός το Δία» , μετά ακολουθεί ένας ανάποδος σταυρός (σύμβολο των σατανιστών π.χ. Χριστός - Αντίχριστος, σταυρός - σταυρός ανάποδος {=κάτω ο Χριστός}), από πάνω του η ανάποδη πεντάλφα (ο πίπτων αστήρ, ο εκπεσών άγγελος, ο εωσφόρος ή Σατανάς) και γύρω του το 666. Η εικόνα αυτή προσφορά του Απολογητή σε εκείνους σύμφωνα με τους οποίους ο «Ιουδαιογενής» Σατανάς δεν έχει σχέση με τον νεοΕθνισμό και τους λάτρεις του, σε καμιά περίπτωση

ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ

ΕΝΥΠΝΙΑ - ΟΡΑΜΑΤΑ ΚΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ

ΤΟ ΑΓΙΟ ΦΩΣ ΣΤΟ ΝΑΟ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ ΣΤΑ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΑ

ΣΑΡΚΑ ΚΑΙ ΑΙΜΑ ΣΤΗΝ ΘΕΙΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑ ΠΡΙΝ ΤΟ ΣΧΙΣΜΑ

Ανάστατα λείψανα

Το θαύμα της Θείας Ευχαριστίας του Lanciano

Μιά σπαζοκεφαλιά ανάμεσα σε Πίστη, Λογική και Επιστήμη

Αριστερά: Πίνακας που παρουσιάζει το θαύμα της ευχαριστίας του Lanciano (Εικόνα 1)

Δεξιά: Ο άρτος - Σάρκα της θείας ευχαριστίας (Εικόνα 2)

(Πηγή: Περιοδικό Archeomisteri, τεύχος 15, έτος 3, διμηνιαίο, Μάιος –Ιούνιος 2004, σελίδα 44)

Απ’ όλα τα θαύματα της Θείας Ευχαριστίας¹, αυτό του Lanciano (εικόνα 1) που συνέβη τον 8^ο αιώνα μετά Χριστόν, είναι πιθανώς το πιο αρχαίο και αποδεδειγμένο, οπωσδήποτε το μοναδικό στο είδος του ως ένα ανεπιφύλακτα επικυρωμένο μετά από σειρά αυστηρής και ακριβής εργαστηριακής ανάλυσης, εκ της διεθνούς επιστημονικής κοινότητας. Το προκείμενο θαύμα συνέβη στη μικρή εκκλησία των San Legonziano² και Domiziano, στο Lanziano, μία κωμόπολη του Ambruzzo ευρισκόμενη λίγο νοτιότερα του Chieti και είχε ως πρωταγωνιστή έναν βασιλικανό³ μοναχό. Πράγματι, ενώ ο ίδιος τελούσε την Θεία Λειτουργία κατά το λατινικό τυπικό, αμέσως μετά την μετουσίωση⁴ των τίμιων δώρων, υποπτευόταν ότι τα είδη των τίμιων δώρων της ευχαριστίας θα είχαν πραγματικά μεταμορφωθεί σε σώμα και αίμα του Χριστού, όταν, απρόοπτα, υπό το βλέμμα του έκθαμβου μοναχού και της συνολικής σύναξης των πιστών, η Μεγάλη Όστια (Άρτος) και ο Οίνος μεταβλήθηκαν αντίστοιχα σε ένα κομμάτι σάρκας (εικ. 2) και σε αίμα. Το τελευταίο, μέσα σε σύντομο χρόνο, ακολούθησε μία διαδικασία πήξεως η οποία κατέληξε σε πέντε μικρούς σβώλους διαφόρων μεγεθών, με μια χαρακτηριστική καστανοκίτρινη χροιά διακοπτόμενη μόνο από μερικές υπόλευκες στίξεις. Απ’ το ασυνήθιστο αυτό γεγονός συντάχθηκε μία επιμελημένη έκθεση σε περγαμηνή η οποία στο πρώτο μισό του 14^ου ενώ βρισκόταν στη κατοχή των φραγκισκανών, εκλάπη από δύο βασιλικανούς μοναχούς. Στις ημέρες μας έχουν διασωθεί έγγραφα του 16^ου και 17^ου αιώνα τα οποία πιστοποιούν το θαυματουργό αυτό συμβάν.

Τέσσερις αιώνες μετά, τον 12^οαιώνα, οι βασιλικανοί μοναχοί, οι οποίοι μέχρι εκείνο το καιρό τελούσαν τις θρησκευτικές ακολουθίες τους στην Εκκλησία του San Legonziano, εγκατέλειψαν το Lanciano και η διαχείριση της εκκλησίας ανατέθηκε στους Βενεδικτίνους μοναχούς και διαδοχικά, το 1253, στους μοναστηριακούς φραγκισκανούς, οι οποίοι το 1258 ανοικοδόμησαν την εκκλησία και την αφιέρωσαν στον San Francesco της Ασσίζης (Ασσίζη 1181 ή 1182 – περίπου 1226). Το 1809, όταν ο αυτοκράτορας Ναπολέων ο Α΄ Βοναπάρτης (Aiaccio 1769 - Αγία Ελένη 1821) ακύρωσε όλα τα θρησκευτικά τάγματα, εγκατέλειψαν το Lanciano ακόμη και οι φραγκισκανοί, επιστρέφοντας μόνο κατά το 1953. Τα θαυματουργά εκείνα είδη της Θείας Ευχαριστίας είχαν τοποθετηθεί σε μία κειμήλια λειψανοθήκη ελεφαντοστού που αρχικά φυλάσσονταν στην εκκλησία του San Legonziano αλλά κατόπιν μεταφέρθηκαν στην εκκλησία του San Francesco. Την 1^η Αυγούστου του 1556 ένας κατώτερος μοναχός, ονομαζόμενος Giovanni Antonio di Μastro Renzo, φοβούμενος πως οι Τούρκοι θα μπορούσαν να τα κλέψουν ή χειροτέρα ακόμα να τα καταστρέψουν κατά τη διάρκεια μίας εκ των επιδρομών τους στο Abruzzo, αποφάσισε να μεταφέρει τα πολύτιμα κειμήλια σ’ ένα περισσότερο σίγουρο μέρος. Εν τούτοις αφού περπάτησε όλη τη νύκτα ξαναβρέθηκε το επόμενο πρωί μπροστά στις πύλες του Lanciano, σχεδόν σαν να ήθελε κάποια αόρατη δύναμη να απαγορεύσει στον μοναχό να απομακρύνει τα κειμήλια από την πόλη. Ο μοναχός και οι σύντροφοί του κατάλαβαν λοιπόν ότι έπρεπε να μείνουν στο Lanciano για να φυλάξουν τα κειμήλια. Γι’ αυτό και τοποθετήθηκαν στο εσωτερικό ενός κρυστάλλινου βάζου το οποίο με τη σειρά του τοποθετήθηκε σε μία ξύλινη ντουλάπα εφοδιασμένη με τέσσερις κλειδαριές. Το 1920 τα λείψανα μεταφέρθηκαν πίσω στο νέο, μείζων ιερό και από το 1923 η θαυματουργική Σάρκα φυλάχθηκε μεταξύ δύο τζαμιών της θήκης ενός στρογγυλού αρτοφορίου βαλμένου στην άνω άκρη μιας ασημένιας λειψανοθήκης, φτιαγμένης το 1713 με ύψος 63 εκ. και πλάτος 44 εκ., ενώ οι πέντε θρόμβοι φυλάσσονται μέσα σ’ ένα άγιο ποτήρι από γυαλί, που διέθετε κάλυμμα επίσης από γυαλί τοποθετημένο στα πόδια της λειψανοθήκης, εν μέσω δύο προσευχομένων αγγέλων. Τα δύο λείψανα είχαν συνοπτικά εξεταστεί το 1574, το 1637, το 1770 και το 1886. Στις 17 Φεβρουαρίου 1574 ο αρχιεπίσκοπος Rodriguez είχε προσδιορίσει το συνολικό βάρος των πέντε θρόμβων το οποίο έδιδε ισοδύναμο βάρος με το ένα απ’ εκείνα, μα παρόλα αυτά, το ανεξήγητο αυτό φαινόμενο δεν επαναλήφθηκε στους επόμενους ελέγχους. Κατά τη διάρκεια προσεκτικής εξέτασης στις 26 Οκτωβρίου 1886, επιβεβαιώθηκε εκ νέου το τελικό βάρος των πέντε σβώλων, οι οποίοι προέκυψε ότι ζυγίζουν 16,505 γραμμάρια (gr) και ο καθ’ ένας από τους θρόμβους, αντίστοιχα, 8 gr, 2,45 gr, 2,85 gr, 2,05 gr και 1,15 gr στους οποίους προστέθηκαν 5 χιλιοστογραμμάρια (mg) σκόνης αίματος χρώματος σκούρου καστανού συσσωρεμένα στον πάτο του ποτηριού. Υπάρχουν μερικά ιστορικά έγγραφα που πιστοποιούν ότι τα λείψανα καθίσταντο αντικείμενα προσκύνησης από τον 16^ο αιώνα, περίοδο κατά την οποία είχαν χρησιμοποιηθεί σε λιτανείες.

Το 1953, λίγο καιρό μετά την επίσημη επιστροφή των Ελασσόνων Μοναστηριακών Μοναχών στον Ευχαριστιακό ναό του Lanciano, βρέθηκε εκείνος που εκδήλωσε την πρόθεση να υποβληθούν τα λείψανα του θαύματος της Θείας Ευχαριστίας του Lanciano σε σοβαρή επιστημονική έρευνα και χάριν στην εξουσιοδότηση δοσμένη από τον αρχιεπίσκοπο της κωμοπόλεως του Abruzzo, πανοσιωτάτου Pacifico Perantoni και από τον Επαρχιακό Υπουργό του Abruzzo της τάξεως των Ελασσόνων Μοναστηριακών Μοναχών, η θρησκευτική κοινότητα του Lanciano απευθύνθηκε σε έναν έμπειρο παγκοσμίου φήμης, τον Καθηγητή Odoardo Linoli, υφηγητή Ανατομίας και Παθολογικής Ιστολογίας, Χημείας και μικροσκοπικής κλινικής, ως επίσης και κύριο διευθυντή του εργαστηρίου κλινικών αναλύσεων και Παθολογικής Ανατομίας του νοσοκομείου «S. Maria sopra i Ponti» του Arezzo, στον οποίο ανετέθη η ευθύνη των εργαστηριακών αναλύσεων με σκοπό να επαληθευθεί ότι τα λείψανα του Lanciano είχαν οργανική φύση. Στις 18 Νοεμβρίου 1970, ο Καθηγ. Linoli, βοηθούμενος από τον Καθηγ. Ruggero Bertelli του πανεπιστημίου της Siena, έλαβε περιφερειακά από την Μεταλαβή - Σάρκα δύο δείγματα περιορισμένων διαστάσεων τα οποία είχαν βάρος 20 mg. Πριν λάβει δείγματα και απ’ το θαυματουργό αίμα, ζητήθηκε στον Καθηγ. Linoli να εξετάσει το βάρος καθ’ ενός εκ των θρόμβων, το συνολικό τους βάρος και εάν το τελευταίο είναι πραγματικά ίσο με εκείνο καθ’ ενός εκ των «σβώλων». Επειδή οι ερευνητές σ’ εκείνη την περίπτωση δεν ήταν εφοδιασμένοι με μικρή ζυγαριά, ζητήθηκε δανεικά μία από ένα κοντινό φαρμακείο και μ’ αυτήν επαληθεύθηκε ότι το συνολικό βάρος του αίματος του Lanciano, αποκλείοντας τη σκόνη αίματος, ήταν ίσο με 15,85 g τιμή, διαφορετική, λοιπόν, από αυτήν του βάρους έκαστου των σβώλων. Μετά απ’ αυτή την πρέπουσα επαλήθευση, ο Καθηγ. Linoli έλαβε, από ένα σβώλο αίματος, μερικά τμήματα με συνολικό βάρος 318 mg. Μετά το πέρας της όλης φάσης λήψεως των δειγμάτων, τα λείψανα επανατοποθετήθηκαν στο εσωτερικό της λειψανοθήκης, η οποία με τη σειρά της τοποθετήθηκε στο αρτοφόριο. Στις 4 Μαρτίου 1971 οι Καθηγ. Linoli και Bertelli δημοσίευσαν τα αποτελέσματα των αναλύσεων με μία αναλυτική έκθεση.

Αριστερά: Μικροφωτογραφία του ιστολογικού σκευάσματος της Κοινωνίας - Σάρκας που παρουσιάζει μυϊκά ινώδη κύτταρα ενωμένα σε δέσμες, που διατρέχουν το δείγμα κατά το πλείστον κατά τον διαμήκη άξονα του. (εικόνα 3)

Δεξιά: Μικροφωτογραφία του ιστολογικού σκευάσματος της Κοινωνίας - Σάρκας που παρουσιάζει λιπώδη ιστό κατά την διατομή του λείου μυώνα. (εικόνα 4)

(Πηγή: Περιοδικό Archeomisteri, τεύχος 15, έτος 3, διμηνιαίο, Μάιος –Ιούνιος 2004, σελίδα 45)

Τα δύο δείγματα ληφθέντα από την Μεταλαβή - Σάρκα ενυδατώθηκαν, κατόπιν, δια μέσω της χρήσης ενός μικροτόμου⁵, ελήφθησαν λεπτότατες τομές οι οποίες χρωματίσθηκαν και υποβλήθηκαν σε προσεκτική μικροσκοπική παρατήρηση για ιστολογική ανάλυση. Ο ιστός έδειξε ότι αποτελούνταν από γραμμωτές μυϊκές ίνες (εικ. 3) ενωμένες στις άκρες και συγκεντρωμένες σε δεμάτια διαφορετικού πάχους και προσανατολισμένες σε διάφορες διευθύνσεις. Το γεγονός ότι οι ίνες δεν ήταν η μία δίπλα στην άλλη, όπως επαληθεύεται επί παράδειγμα με τις σκελετικές μυϊκές ίνες, που από τις άκρες τους θα έφευγαν ταινιοειδείς διακλαδώσεις όπως και ότι θα ήταν παρών λοβίο λιπώδους ιστού⁶(εικ. 4), στον οποίο κανονικά εισχωρούν οι γραμμωτές μυϊκές ίνες, συναίνεσε να επιβεβαιώσει ότι αυτό που η λαϊκή και θρησκευτική παράδοση θεωρούσε πάντοτε ένα κομμάτι «Σάρκας», το ίδιο αποτελούνταν πραγματικά από γραμμωτό μυϊκό ιστό⁷ του μυοκαρδίου⁸. Τα ληφθέντα δείγματα από τον θρόμβο του αίματος, αντιθέτως, προέκυπταν ότι αποτελούνταν από ένα ινώδες υλικό παρόμοιο με το ινώδες⁹, όπου στα πλέγματά του βρέθηκε μία κοκκώδης ουσία κιτρινοπράσινου χρώματος, προερχόμενη από την αιμοσφαιρίνη¹⁰, μαζί με άλλα άγνωστα σωματίδια. Τα δείγματα αυτά υπεβλήθησαν στο Τέστ του Teichmann τροποποιημένο από τον Bertrand, στο Τέστ του Takayama και σ’ αυτό των Stone και Burke, με σκοπό να αποδείξουν, διαδοχικά, το ενδεχόμενη παρουσία κρυστάλλων χλωρυδρικής αιματίνης¹¹, αιμοχρωμογόνου και αιματικών οξειδασών¹². Δεν βρέθηκε κάποιο ίχνος των προειρημένων κρυστάλλων και του αιμοχρωμογόνου, σε αντιδιαστολή με αποξηραμένα δείγματα φυσιολογικού ανθρώπου χρησιμοποιημένα ως θετικά, παρά ταύτα, η συγκεκριμένη έλλειψη δεν συνιστά κάποια ανωμαλία διότι το αίμα μπορεί να χάσει την ιδιότητα να παράγει αυτές τις δύο ουσίες, κάθε φορά που εκτίθεται απ’ ευθείας στο ηλιακό φως, σε υψηλές θερμοκρασίες ή σε οξειδωτικούς περιβαλλοντικούς παράγοντες.

Η θετικότητα των δειγμάτων στο Τέστ των Stone και Burke επιβεβαίωσε, αντιθέτως, την παρουσία των οξειδωτικών χαρακτηριστικών αιματικής φύσεως, και με σκοπό να διαλυθούν οι κάθε υποψίες τέτοιας φύσεως, εφαρμόστηκε και μία χρωματογραφική ανάλυση¹³ σε λεπτό στρώμα, χάρη στην οποία εξακριβώθηκε η αιμοσφαιρίνη και ξεκαθαρίστηκε, άρα, ότι τα πέντε σφαιρίδια αποτελούνταν, πραγματικά, από πηγμένο αίμα. Με το ανοσοϊστοχημικό¹⁴ τεστ της Αντίδρασης Καθίζησης Ζώνης ή Ιζηματοποίησης του Uhlenhuth, κατά κανόνα εφαρμοσμένο στην ιατροδικαστική και ανοσολογία με σκοπό την εξακρίβωση του είδος στο οποίο ανήκει ένας ιστός, οι ερευνητές απέδειξαν ότι το μέρος του μυοκαρδίου και το αίμα ανήκαν στο ανθρώπινο είδος ενώ με το ανοσοαιματολογικό¹⁵ τεστ της ονομαζόμενης αντίδρασης «απορρόφησης-[διαχωρισμός με εκχύλιση]» καθορίστηκε πως τόσο ο ιστός όσο και το αίμα ανήκαν στην ομάδα αίματος ΑΒ¹⁶, την ίδια στην οποία ανήκει και το αίμα που βρέθηκε σε σχηματισμούς, όπου η λαϊκή και θρησκευτική παράδοση υποστήριζε πως θα ήταν κηλίδες και στραγγισμένο αίμα, ορατούς από τα ίχνη της πρόσθιας και οπίσθιας επιφάνειας του σώματος του ανθρώπου της Σινδόνης!!!

Η ομάδα αίματος στην οποία ανήκουν αμφότερα τα λείψανα υποδεικνύει ότι προέρχονται από το ίδιο άτομο, παρόλα αυτά, δεν μπορεί να αποκλεισθεί η πιθανότητα να έχουν προέλευση από δύο διαφορετικά άτομα με την ίδια ομάδα αίματος. Στα δείγματα του θαυματουργικού αίματος, επιπλέον, εφαρμόστηκε μία ηλεκτροφορική ανάλυση¹⁷ σε οξείδιο κυτταρίνης με σκοπό να επαληθευθεί αν ήταν παρούσες οι τυπικές πρωτεΐνες του ορού. Η ανάλυση είχε θετική έκβαση και το διάγραμμα (εικ. 5) που έδειξε η ηλεκτροφόρηση ήταν συγκρίσιμο με εκείνο που λαμβάνουμε από αίμα κανονικού ανθρώπου. Οι ερευνητές, τελικά, κορνιοτοποίησαν και ενυδάτωσαν ξανά 100 mg θαυματουργικού αίματος και εξακρίβωσαν ότι τα στοιχεία που βρίσκονταν σε αυτό - χλωριούχα, φωσφόρος, μαγνήσιο, κάλιο και νάτριο - ήταν σε μικρή ποσότητα σε σχέση με το κανονικό ενώ το ασβέστιο υπήρχε σε μεγαλύτερες ποσότητες. Αυτή η μείωση μπορεί να συσχετισθεί τόσο μέσω της διαδικασίας γήρανσης και ελάττωσής τους που συνέβη κατά τη διάρκεια των αιώνων, όσο με «ανταλλαγές» που συνέβησαν με τα εσωτερικά τοιχώματα του γυάλινου δοχείου στο οποίο τα λείψανα συντηρούνταν. Ο εμπλουτισμός με ασβέστιο, αντιθέτως, πιθανότατα καταλογίζεται σε εξωγενή συμβολή οφειλόμενη στη πτώση μέσα στο ποτήρι σκόνης, πλούσιας σε άλατα ασβεστίου, αποκολλημένης από τα τοιχώματα του οικοδομήματος.

Η φυσικοχημική και ιστολογική ανάλυση¹⁸, των ληφθέντων δειγμάτων από τα λείψανα δεν διαπίστωσε την παρουσία αλάτων και ενώσεων που χρησιμοποιούνταν από την αρχαιότητα ως συντηρητικές ουσίες στην μέθοδο μουμιοποίησης¹⁹, όπως και να ‘χει όμως, η εντόπιση ακέραιων πρωτεϊνών στην θαυματουργική σάρκα και αίμα του Lanciano, μετά από δώδεκα αιώνες, δεν συνιστά ένα εξαιρετικό γεγονός αφού, όντως, ακέραιες δομικά πρωτεΐνες έχουν εντοπισθεί επίσης και σε αιγυπτιακές μούμιες που ανάγονται σε 4.000 - 5.000 χρόνια πριν. Είναι υποχρεωτικό να γίνει γνωστό, παρόλα αυτά, ότι υπάρχουν αξιοσημείωτες διαφορές μεταξύ της κατάστασης της συντηρήσεως ενός σώματος ή ενός ανατομικού τμήματος, που υποβλήθηκε σε εξειδικευμένη μεταχείριση μουμιοποίησης και των λειψάνων του Lanciano. Τα τελευταία, πραγματικά, μολονότι ήταν εκτεθειμένα για 1.200 χρόνια σε ισχυρές θερμικές μεταβολές, στην υγρασία και κυρίως, στις προσβολές παρασίτων και σαπροφυτικών μικροοργανισμών, ανεξήγητα δεν αποσυντέθηκαν κάτι που είναι ακατανόητο όπως επίσης και το πώς οι πρωτεΐνες από τις οποίες αποτελούνται αυτά τα λείψανα διατηρήθηκαν ακέραιες. Με το πέρας των εργαστηριακών αναλύσεων, ο Καθηγ. Linoli απέκλεισε την πιθανότητα τα λείψανα του Lanciano να ήταν μια απάτη από τον μεσαίωνα γιατί κάτι τέτοιο θα προϋπέθετε ότι κάποιος θα κατείχε γνώσεις ανατομίας του ανθρώπου πολύ περισσότερο προχωρημένες από αυτές που υπήρχαν στους ιατρούς της εποχής εκείνης, γνώσεις που θα επέτρεπαν την αφαίρεση και τομή της καρδιάς από ένα πτώμα έτσι που να ληφθεί ένα τμήμα ομογενούς και συνεχούς ιστού του μυοκαρδίου. Επιπλέον, οποιαδήποτε στιγμή το αίμα θα λαμβάνονταν από ένα πτώμα, στο πέρασμα μικρού χρονικού διαστήματος, θα υφίστατο αμέσως σοβαρή αλλοίωση από την αεροτηκτικότητα ²⁰ ή την σήψη.

Αριστερά: Γραφικό της ηλεκτροφόρησης των πρωτεϊνών του θαυματουργού αίματος (εικόνα 5)

Μέσο: Μικροφωτογραφία του ιστολογικού σκευάσματος της Μεταλαβής - Σάρκας που δείχνει μια αρτηρία και ένα κλάδο πνευμονογαστρικού νεύρου (εικόνα 6)

Δεξιά: Μικροφωτογραφία του ιστολογικού σκευάσματος της Μεταλαβής - Σάρκας που δείχνει ένα κλάδο του πνευμονογαστρικού νεύρου που διαθέτει περινεύριο (εικόνα 7)

(Πηγή: Περιοδικό Archeomisteri, τεύχος 15, έτος 3, διμηνιαίο, Μάιος –Ιούνιος 2004, σελίδα 46)

Τα αποτελέσματα των αναλύσεων στα οποία οδηγήθηκαν οι Καθηγ. Linoli και Bertelli είχαν δημοσιευθεί σε μία γραπτή αναφορά με τίτλο «Έρευνες ιστολογικές, ανοσολογικές και βιολογικές στο Σώμα και Αίμα του Θαύματος της Θείας Ευχαριστίας του Lanciano» (8^ος αιών.)», προκαλώντας μεγάλο ενδιαφέρον στην διεθνή επιστημονική κοινότητα σε τέτοιο σημείο, ώστε να προσελκύσουν την προσοχή και του Ανώτερου Συμβουλίου του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (Π.Ο.Υ.²¹), το οποίο το 1973, διόρισε μία επιστημονική επιτροπή με καθήκον να επικυρώσει τα αποτελέσματα των αναλύσεων που πραγματοποιήθηκαν από Ιταλούς ερευνητές και να επιβεβαιώσει τα συμπεράσματα στα οποία είχαν φθάσει.

Αριστερά: Μικροφωτογραφία του ιστολογικού σκευάσματος ενός δείγματος της Μεταλαβής - Σάρκας που δείχνει την ρικνή, τραχεία ριτυδωμένη όψη του ενδοκαρδίου και την τυπική δόμηση του από κάτω ιστού του μυοκαρδίου (εικόνα 8)

Δεξιά: Μικροφωτογραφία του ιστολογικού σκευάσματος ενός δείγματος Μεταλαβής - Σάρκας που δείνχει το ενδοκάρδιο, τον από κάτω ιστό του μυοκαρδίου και μερικά αιμοφόρα αγγεία μεγάλης διαμέτρου. (εικόνα 9)

(Πηγή: Περιοδικό Archeomisteri, τεύχος 15, έτος 3, διμηνιαίο, Μάιος –Ιούνιος 2004, σελίδα 47)

Μετά από 15 μήνες και μετά παραπάνω από 500 εξετάσεις, μεταξύ των οποίων και οι ίδιες που πραγματοποιήθηκαν από τους Ιταλούς ερευνητές, η επιτροπή της Π.Ο.Υ. επιβεβαίωσε, ανεπιφύλακτα, όσα διακηρύχθηκαν και δημοσιεύθηκαν από τους τελευταίους. Τα μέλη της επιστημονικής επιτροπής διορισμένα από την Π.Ο.Υ. απέκλεισαν σθεναρά την πιθανότητα ο μυοκαρδιακός ιστός να είχε μουμιοποιηθεί και κατέστησαν γνωστό ότι η τελεία συντήρηση οργανικών ευρημάτων, διατηρημένα για δώδεκα αιώνες εντός υάλινης λειψανοθήκης, πλήρους απουσίας συντηρητικών ουσιών, αντισηπτικών, αντιζημωτικών και μουμιοποιητικών, αντιτίθεται σ’ όλους τους γνωστούς βιολογικούς νόμους. Η επιτροπή, επιπλέον, τόνισε το γεγονός ότι τα κυτταρικά στοιχεία που αποτελούν το τμήμα αυτό του ιστού του μυοκαρδίου είχαν διατηρήσει αναλλοίωτη την δομική και λειτουργική τους ακεραιότητα. Το 1981 οι Ελάσσονες Μοναχοί του Lanciano ζήτησαν από τον Καθηγ. Linoli να εκτελέσει μία δεύτερη επιστημονική έρευνα στην Μεταλαβή - Σώμα, με σκοπό να μελετήσει σε βάθος την μακροσκοπική κατασκευή όσο και την μικροσκοπική. Στην αναφορά με τίτλο «Ιστολογική και ανατομική μελέτη στην Καρδιά του Θαύματος της Θείας Ευχαριστίας του Lanciano (8^ος αιών.)», που ο Καθηγ. Linoli συνέταξε στο τέλος της έρευνας, διαβάζει κανείς ότι το λείψανο έχει στρογγυλή μορφολογία, διάμετρο που καταλαμβάνει 55 έως 66 mm, κίτρινο-καφέ-καστανό χρωματισμό και ένα πλατύ ανώμαλο άνοιγμα στο κέντρο, όπου είναι ορατές 14 μικρές οπές, πιθανότατα εντυπωμένες από άλλα τόσα μικρά καρφιά, με σκοπό να κρατηθεί τεντωμένη η Μεταλαβή - Σάρκα πάνω σε ένα ξύλινο τραπεζάκι. Η ιστολογική ανάλυση ξεχώρισε δύο λεπτούς κλάδους του πνευμονογαστρικού νεύρου²² (εικ. 6 και 7), τον χαρακτηριστικό ινοελαστικό έλασμα που επενδύει όλες τις καρδιακές κοιλότητες, το ενδοκάρδιο²³ (εικ. 8, 9 και 10) - του οποίου η επιφάνεια δείχνει ανεβασμένη στις «μυικές δομικές κρεατίνες», μορφολογικά και δομικά ανάλογα με αυτήν της ανθρώπινης καρδιάς - μερικά λοβία λιπώδους ιστού, πολυάριθμες αγγειακές αρτηριακές και φλεβικές δομές ποικίλης διατομής (εικ. 9, 10 και 11) και το ίχνος εντύπωμα της δεξιάς και αριστερής κοιλίας, των οποίων οι διαστάσεις δείχνουν ελαττωμένες εξ’ αιτίας της ιστολογικής αφυδάτωσης που συνέβη στην Μεταλαβή - Σάρκα κατά τη διάρκεια των αιώνων μέσα στη φυσική διαδικασία μουμιοποίησης.

Αριστερά: Μικροφωτογραφία του ιστολογικού σκευάσματος ενός δείγματος της Μεταλαβής - Σάρκας που δείχνει ένα δείγμα του ενδοκάρδιου, μερικά αιμοφόρα αγγεία στον από κάτω ιστό του ενδοκαρδίου και τον ιστό του μυοκαρδίου (εικόνα 10)

Δεξιά: Μικροφωτογραφία του ιστολογικού σκευάσματος ενός δείγματος της Μεταλαβής -Σάρκας που δείχνει μερικές αγγειακές και φλεβικές δομές (εικόνα 11)

(Πηγή: Περιοδικό Archeomisteri, τεύχος 15, έτος 3, διμηνιαίο, Μάιος –Ιούνιος 2004, σελίδα 47)

Ricerche Istologiche, Immunologiche e Biochimiche sulla Carne e sul Sangue del Miracolo Eucaristico di Lanciano (VIII secolo). di Odoardo Linoli. Quaderi Sclavo di Diagnostica 1971, 7, 661 - 674.

Studio anatomo-istologico sul “cuore” del Miracolo Eucaristico di Lanciano (VIII sec.), di Odoardo Linoli. L’ Osservatore Romano, 23 Aprile 1982.

Il miracolo eucaristico di Lanciano, di B. Sammaciccia. Libreria del Santuario del Miracolo Eucaristico di Lanciano, 1973.

Nuova Enciclopedia Universale Curcio - delle lettere, delle scienze, delle arti. Armando Curcio Editore, 1968.

1. Θαύμα Ευχαριστίας: γεγονός θαυμαστό και ανεξήγητο που συνίσταται στην μετατροπή ειδών της Ευχαριστίας, τον Άρτο και τον Οίνο αντίστοιχα, σε ζωντανό ιστό και αίμα ανθρώπινο

2. San Negoziano: μια λαϊκή παράδοση και θρησκευτική ταυτίζει τον San negoziano με τον San Longino, τον ρωμαίο στρατιώτη που, σύμφωνα με όσα διηγούνται τα Ευαγγέλια, διατρύπησε με μια λόγχη τα πλευρά του Ιησού (βλέπε “ La Lancia di Longino: tra storia e leggenda”, di Patrizio Caini. Archeomisteri No 2 Marzo-Aprile 2002, pgg. 54 -59).

3. Βασιλικανό Τάγμα: Τάγμα Ανατολικών Μοναχών, ακόλουθων των κανόνων του Αγίου Βασιλείου της Καισαρείας, που ονομάστηκε Μέγας (ΚΑισάρεια –Καππαδοκίας, 330 c. - ivi 379).

4. Μετουσίωση: στην τεχνική ορολογία της καθολικής θεολογίας εννοείται το πέρασμα από την ουσία του Άρτου και του Οίνου σε εκείνη του Σώματος και του Αίματος του Χριστού κατά την διάρκεια του Μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας, αν και τα φυσικοχημικά χαρακτηριστικά και των δύο ειδών παραμένουν αμετάβλητα. Ο όρος εφευρέθηκε από τον Rolando Bandinelli, περισσότερο γνωστός ως Πάπας Αλέξανδρος ΙΙΙ (Σιένα αρχές 12^ου αιώνα - Civita Castellana 1181). Ο Μαρτίνος Λούθηρος (Eisleben, Turingia, 1483 - ivi 1545) και όλοι εκείνοι που ακολουθούν τον προτεσταντικό Χριστιανισμό απορρίπτουν αυτόν τον όρο, δίδοντας στην Θεία Ευχαριστία ένα διαφορετικό νόημα.

5. Μικροτόμος: εργαστηριακή συσκευή που χρησιμοποιείται για να επιτευχθεί, ξεκινώντας από ένα μικρό τμήμα ιστού ή οργάνου, σταθεροποιημένο και βυθισμένο στην παραφίνη ή σε ρητίνη διάφορων τύπων, λεπτές τομές, πάχους μεταξύ 3 και 10 χιλιοστών, ώστε να υποβληθεί σε μικροσκοπική ανάλυση. Ο μικροτόμος συνδυάζει μια εγκάρσια κίνηση σε σχέση με μια κόψη λεπίδας συνήθως από χάλυβα, και με μια πρόοδο σε σχέση με αυτή· Η σημασία αυτής της προόδου καθορίζει το πάχος της τομής. Υπάρχουν δύο κύριοι τύποι μικροτόμου: με κύλιση και περιστροφική. Τα τελευταία χρόνια εισήχθησαν μικροτόμοι αυτόματοι και πάντα πιο συχνά γίνεται χρήση λεπίδων γυαλιού.

6. Λιπώδης ιστός: στα σπονδυλωτά, είναι είδος συνδετικού ιστού (ιδιαίτερος ιστός που εκτελεί λειτουργίες στήριξης, τροφικές και μηχανικές και σύνδεσης μεταξύ των διάφορων οργάνων και των μερών τους. Αποτελείται από μια ουσία άμορφη εξωκυτταρικής βλεννοπολυσακχαρικής φύσης, που ονομάζεται ρίζα, από ίνες εξωκυταρικές πρωτεϊνικής φύσης, που κυρίως αποτελείται από κολλαγόνο και κύτταρα με μορφοδομικά χαρακτηριστικά και διαφορετικές λειτουργίες εξαρτώμενες από τους διαφορετικούς τύπους του συνδετικού ιστού. Αυτός ο τελευταίος μπορεί να κατηγοριοποιηθεί σε μερικές κατηγορίες με βάση τις λειτουργίες και την δομή, στις οποίες εξέχουν, μεταξύ των κυτταρικών στοιχείων, τα λιποκύτταρα. Στον άνθρωπο βρίσκεται στο υπόδερμα (το στρώμα του συνδετικού ιστού κάτω από το δέρμα, ένα από τα δύο στρώματα, αυτό το τελευταίο- το άλλο αντιπροσωπεύεται από την επιδερμίδα – που αποτελεί το δέρμα. Το υπόδερμα ακουμπά στους επιφανειακούς μυς και είναι μοναδικά αποτελούμενο από χαλαρό συνδετικό ιστό), στον νεφρικό κοιλιακό χώρο στο μεσοθωράκιο (ανατομικός χώρος μεταξύ δεξιού και αριστερού πλευρικού σάκου. Εκτείνεται στην άνω άκρη της θωρακικής κοιλότητας στο διάφραγμα και από το στέρνο στους θωρακικούς σπόνδυλους· εκτός των άλλων περιέχει την καρδιά, το περικάρδιο, αγγεία μεγάλου διαμετρήματος και άλλα θωρακικά σπλάχνα) και σε άλλες περιοχές του σώματος. Η κατανομή του λιπώδους ιστού στο υπόδερμα συνιστά έναν από τους κύριους παράγοντες της σεξουαλικής διαφοροποίησης (σύμπλεγμα μορφολογικών διαφορών, ενδοκρινολογικών και συμπεριφορών μεταξύ ατόμων αντίθετου φύλου που ανήκουν στο ίδιο είδος) στο είδος μας και συμμετέχει στην διαμόρφωση του ανδρικού σώματος με διαφορετικό τρόπο από ότι εκείνου του γυναικείου. Υπάρχουν δύο τυπολογίες λιπώδους ιστού που διαφέρουν σε μορφολογία και λειτουργία: ο άσπρος λιπώδης ιστός και ο καφέ.

6. Γραμμωτός μυϊκός ιστός: ιστός που κυρίως αποτελείται από κύτταρα μεγάλου μεγέθους, επιμηκυμένα και ατρακτοειδή, που λέγονται μυϊκά, πολυπυρηνικά, δηλαδή που περιέχουν δύο ή περισσότερους πυρήνες, στο σκελετικό ή μονοπυρηνικό είδος, που περιέχει δηλαδή, ένα μόνο πυρήνα, στο μυοκάρδιο. Το κυτόπλασμα (εκτός του πυρήνα, μέρος του κυττάρου που χαρακτηρίζεται από μια δομή εξαιρετικά πολύπλοκη, που οριοθετείται από την κυτταρική μεμβράνη και που περιέχει διαφορετικά είδη υποκυτταρικών οργανιδίων, εκτός ενός δικτύου μικροσωλήνων και μικρονημάτων που έχουν λειτουργία την στατική στήριξη και /ή δυναμική), που ονομάζεται σαρκόπλασμα και που χαρακτηρίζεται από την παρουσία πολυάριθμων εγκάρσιων δεσμίδων ορατών στο οπτικό μικροσκόπιο, σε σχέση με τον μεγάλο άξονα του κυττάρου. Οι μυϊκές ίνες είναι συνδεμένες μεταξύ τους σχηματίζοντας μονάδες πιο σύμπλεκες που συσπώνται. Οι γραμμωτοί σκελετικοί μύες έχουν την ικανότητα να συσπώνται πολύ γρήγορα και είναι συνδεμένες με τους μηχανισμούς της στάσης και της κίνησης. Το μυοκάρδιο παρουσιάζει ιδιαίτερα λειτουργικά χαρακτηριστικά που εγγυώνται το ρυθμό της διαρκής σύσπασης του καρδιακού μυ.

9. Ινίνη: πολυμερή (μακρομόριο που αποτελείται από την επανάληψη κυτταρικών στοιχειωδών μονάδων, που λέγονται μονομερή, όμοια ή διαφορετικού τύπου και μεταξύ τους συνδεμένα με συνδέσμους) πρωτεϊνικής φύσης που προέρχεται από το ινωδογόνο (πρωτεΐνη που περιέχεται στο πλάσμα) για την πρωτεολυτική δράση (ενζυματική υδρόλυση μιας πρωτεΐνης) της θρομβίνης (ένζυμο που προέρχεται από τη προθρομβίνη έπειτα από δράση της θρομβοπλαστίνης με παρουσία ιόντων ασβεστίου) κατά την διάρκεια της διαδικασίας πήξεως του αίματος.

10. Αιμοσφαιρίνη: περίπλοκη μακρομοριακή πρωτεΐνη σφαιρικής μορφολογίας που περιέχεται στα ερυθροκύτταρα (ερυθρά αιμοσφαίρια) των σπονδυλωτών και σε ικανότητα να συνδυαστεί αντίστοιχα με το μοριακό οξυγόνο μεταφέροντας το σε όλους τους ιστούς του οργανισμού. Αποτελείται από 4 πολυπεπτιδικές αλυσίδες (πολυπεπτίδιο: μόριο αποτελούμενο από ένα υψηλό αριθμό, γενικά πάνω από 10 – 20, αμινοξέων. Τα πολυπεπτίδια με μοριακό βάρος μεγαλύτερο από 10.000 dalton λέγονται γενικά πρωτεΐνες. Τα πεπτίδια που περιέχουν λιγότερα από δέκα αμινοξέα, λέγονται αντιθέτως ολιγοπετπίδια) που δυο δυο όμοιες, λέγονται σφαιρίνες.

11. Χλωρυδρικής αιματίνης: Παρουσιάζεται με κρυσταλλικά χαρακτηριστικά πρισματικά καφέ σχήματος αστεριού, που ονομάζονται κρύσταλλοι του Teichmann, της οποίας η ταυτοποίηση είναι μεγάλης σημασίας στην ιατροδικαστική για την αναγνώριση των αιματικών κηλίδων.

12. Οξειδάση: οποιοδήποτε ένζυμο που ανήκει στην κλάση των ένζυμων οξειδοαναγωγικής αντίδρασης. Αυτές οι τελευταίες καταλύουν την οξείδωση ενός υποστρώματος δια μέσω της αφαίρεσης ηλεκτρονίων ή ατόμων υδρογόνου, που κατόπιν μεταφέρονται κατ’ ευθείας στο μοριακό οξυγόνο με παραγωγή ανιόντος υπεροξειδίου (μια ρίζα ελεύθερη ή διάμεσο αντιδρών του οξυγόνου), νερό η υπεροξείδιο του Υδρογόνου, περισσότερο γνωστό ως Οξυζενέ.

13. Χρωματογραφία: τεχνική διαχωρισμού των συστατικών ενός μίγματος δια μέσω της εφαρμογής αυτής της τελευταίας σε ένα στήριγμα ανενεργό, απορροφητικό ή ιονισμένο (σταθερή φάση)· δια μέσω αυτού του στηρίγματος τρέχει μια σταθερή ροή ενός διαλύτη, ενός ταμπόν ή ενός ανενεργού αερίου (φάση κίνησης). Ο διαχωρισμός, εξαρτώμενος από τον τύπο της χρωματογραφίας που χρησιμοποιείται, γίνεται με βάση διαφορετικές φυσικοχημικές αρχές· για διαφορική απορρόφηση των συστατικών του μίγματος στο στήριγμα (χρωματογραφία απορρόφησης), με επιλεκτικό σύνδεσμο μεταξύ των στοιχείων του μίγματος και με ένα δεσμό που λαμβάνει μέρος κατά την σταθερή φάση (χρωματογραφία της συγγένειας), με βάση την διαφορά του μοριακού βάρους (γέλη-φιλτράρισμα), με βάση των διαφορών του παράγοντα του διαχωρισμού μεταξύ δύο φάσεων μη αναμεμιγμένων (χρωματογραφία διαχωρισμού) και με βάση των διαφορών μεταξύ των σταθερών της διάλυσης των όξινων ή βασικών ομάδων που παρουσιάζονται στα μόρια που θα διαχωριστούν (χρωματογραφία με ανταλλαγή ιόντων)

14. Ανοσοϊστοχημεία: σύμπλεγμα βιοχημικών τεχνικών που κάνουν χρήση αντισωμάτων ως αντιδρώντα εξειδικευμένα για την αποκάλυψη ή την δοσολογία των βιολογικών μορίων.

15. Ανοσοαιματολογία: κλάδος της ανοσολογίας και της αιματολογίας που ασχολείται με την μελέτη των ανοσοποιητικών καρκινικών και κυτταρικών μηχανισμών που εμπλέκονται στην παθογέννεση, διάγνωση ή θεραπεία των αρρωστιών του αίματος και τον αιμοποιητικών ιστών (αιμοποιητικός ιστός: οποιοσδήποτε ιστός στον οποίο παράγονται τα κύτταρα που αποτελούν το αίμα· ειδικά ο μυελός των οστών ή μυελικός ιστός, ως πρώτη έδρα της αιμοποίησης που ξεκινά από τον δεύτερο περίοδο της εμβρυακής ζωής. Πριν από αυτή την περίοδο ακόμη και το συκώτι και η σπλήνα παίρνουν μέρος στην αιμοποίηση).

16. Ομάδα αίματος: φαινότυπος (το σύνολο των μορφολογικών και λειτουργικών χαρακτηριστικών ενός οργανισμού που θεωρούνται η έκφραση της δράσης του γονότυπου του, δηλαδή του συνόλου της γενετικής πληροφορίας που υπάρχει στον οργανισμό), που καθορίζεται με βάση την παρουσία περισσότερο ή λιγότερο ιδιαίτερων πολυσακχαρικών (πολυσάκχαρα: πολύπλοκο μόριο που αποτελείται από την ένωση ενός υψηλού αριθμού απλών μορίων σάκχαρου) αντιγόνων (αντιγόνο: οποιαδήποτε ουσία που όταν εισέλθει στον οργανισμό, είναι ικανή να παράγει μια ανοσοποιητική απάντηση και να συνδυαστεί με αντισώματα και εξειδικευμένους κυτταρικούς υποδοχείς), που ονομάζονται αλλοαντιγόνα ή συγγολητονογόνα, διότι φανερώνονται με κυτταρικές αντιδράσεις των ερυθρών αιμοσφαιρίων. Στον άνθρωπο μέχρι τώρα αναγνωρίστηκαν γύρω στα 300 διαφορετικά καθοριστικά ερυθροκυτταρικά αντιγόνα, κατά μέρος συνδεμένα σε ομάδες ή αιματικά συστήματα, που το καθένα περιλαμβάνει πολυάριθμα αντιγόνα. Η σημασία τους είναι συνδεμένη με την πιθανότητα της ασυμβατότητας των αιματικών μεταγγίσεων, με τις απορρίψεις των μεταμοσχεύσεων των οργάνων, την ασυμβατότητα μητέρας-εμβρύου κ.λ.π.. Οι ομάδες αίματος χρησιμοποιούνται ακόμη και στην ιατροδικαστική (απόρριψη πατρότητας, κ.λ.π.) και στις ανθρωπολογικές και γενετικές μελέτες.

17. Ηλεκτροφόρεση: αποδημία φορτισμένων μορίων που περιέχονται σε διάλυμα και που προκύπτει από την εφαρμογή ενός μαγνητικού πεδίου. Είναι μια τεχνική που χρησιμοποιείται στα εργαστήρια της βιοχημίας, μοριακής και κυτταρικής βιολογίας για τον διαχωρισμό μιγμάτων ουσιών ιονισμένων ή που ιονίζονται δια μέσω της τοποθέτησής τους σε ένα υπόστρωμα ανενεργό (χαρτί φίλτρου, οξείδιο κυτταρίνης, γέλη άγαρ, γέλη άμυλου πολυακριλικού οξέως κ.λ.π.) και την εφαρμογή δύο ηλεκτροδίων, συνδεμένων με το στρώμα, με διαφορά δυναμικού συνεχόμενου ηλεκτρισμού που παράγεται από τον κατάλληλο τροφοδότη. Ο διαχωρισμός γίνεται με βάση το μοριακό βάρος των μοναδικών φορτίων που μεταναστεύουν προς το ηλεκτρόδιο που είναι θετικά φορτισμένο.

18. Ιστολογία: κλάδος των μορφοδομικών μαθημάτων των οποίων αντικείμενο είναι η μελέτη της δομής και της υπερδομής των ιστών. Στηρίζεται στις τυπικές τεχνικές της οπτικής μικροσκοπίας και της ηλεκτρονικής, αυτής της τελευταίας και με μετάδοση και με σχάση.

19. Μουμιοποίηση: μεταχείριση για την αποξήρανση των νεκρών ιστών με σκοπό της εμπόδιση του σαπίσματος.

20. Αεροτηκτικότητα: ιδιότητες που μερικές στερεές ουσίες έχουν απορροφώντας τους υδρατμούς μέχρι να μετασχηματιστούν σε υδατικά διαλύματα.

21. Π.Ο.Υ.: ανηκει στον Ο.Η.Ε. (Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών) και ασχολείται με την υγεία του κόσμου.

22. Πνευμονογαστρικό Νεύρο: Σε όλα τα σπονδυλωτά, το δέκατο των εγκεφαλικών νεύρων. Το πνευμονογαστρικό είναι ένα νεύρο σύμπλοκο, αποτελούμενο δηλαδή από ένα αισθητικό τμήμα και από ένα άλλο πιο μέτριο, κινητικό, το οποίο νευρώνει τα όργανα, μεταξύ των οποίων και η καρδιά.

23. Ενδοκάρδιο: Λεπτή μεμβράνη ενδοθηλιακής φύσης που καλύπτει την εσωτερική επιφάνεια της καρδιακής κοιλότητας και συνεχίζεται με το ενδοθήλιο (ενδοθήλιο, λεπτό κάλυμμα πεπλατυσμένων μορίων, καμιά φορά με πόρους, που περιορίζει εσωτερικά τον αγωγό των αιμοφόρων και λυμφατικών αγγείων των σπονδυλωτών ή που, στην περίπτωση των τριχοειδών, αποτελεί το εσωτερικό τους τοίχωμα) αγγείων που φτάνουν μέχρι την καρδιά ή που από αυτό αναχωρούν. Το ενδοκάρδιο, εκτός των άλλων, παίρνει μέρος στον σχηματισμό των καρδιακών βαλβίδων.

ΟΔΗΓΕΙ ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΛΑΝΤΣΙΑΝΟ ΣΕ ΑΝΘΡΩΠΟΦΑΓΙΑ;

Μπορεί λοιπόν κανείς να αναρωτηθεί, αν το θαύμα του Λαντσιάνο, που σημειωτέον κατά διαστήματα επαναλαμβάνεται μέσα στην Ορθόδοξη Εκκλησία, οδηγεί τους πιστούς εις σε ανθρωποφαγία κατά την διάρκεια της Μετάληψης, κατηγορία που έδωσαν πολλές φορές στους Χριστιανούς οι αρχαίοι Εθνικοί.

Απάντηση: ΟΥΔΕΠΟΤΕ, διότι κάθε φορά που συμβαίνει αυτό το θαύμα της Μεταλαβής, οι πιστοί δεν μεταλαμβάνουν!

ΤΟ ΜΥΡΟ & ΤΑ ΛΕΙΨΑΝΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ

Η ΑΝΑΠΛΑΣΗ ΤΗΣ ΜΟΡΦΗΣ ΤΟΥ ΑΓ. ΝΙΚΟΛΑΟΥ

ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΜΙΑΣ

ΣΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΤΟΥ ΜΠΑΡΙ

LUIGI MARTINO

Στις 9 Μαΐου του 1087 τρία εμπορικά καράβια από το ιταλικό Bari έμπαιναν ξανά στο λιμάνι τους, υστέρα από ένα ταξίδι στην Αντιόχεια της Κοίλης Συρίας. Ή πόλη τα υποδέχτηκε με ιδιαίτερο ενθουσιασμό — και είχε τον λόγο της. Ένα από αυτά της έφερνε κάποιο «παράξενο φορτίο», που προκάλεσε τη συγκίνηση της. Το είχε παραλάβει από τα Μύρα της Μικρασιατικής Λυκίας, όπου προσέγγισε μαζί με τ’ άλλα δύο. Το φορτίο αυτό δεν ήταν άλλο από τα ιερά λείψανα του Αγίου Επισκόπου των Μύρων Νικολάου του θαυματουργού. Τα είχαν αρπάξει οι ναύτες τους από τον τάφο του, σ’ ένα ληστρικό τους εγχείρημα κατά της Βασιλικής του Αγίου, όπου αναπαύονταν από αιώνες. Το Bari τα δέχθηκε ως θησαυρό ανεκτίμητο. Για να τα στεγάσει μάλιστα, έκτισε μια μεγαλόπρεπη νέα Βασιλική του Αγίου στο όνομα και την 1η Οκτωβρίου του 1089 τα απόθεσε εκεί πανηγυρικά, σε μια κρύπτη της κάτω από τη μεγάλη μαρμαρένια Αγία Τράπεζα, ό Πάπας Ουρβανός ό Β΄. Από τότε και για 864 χρόνια κανένας δεν μπόρεσε να τ’ αγγίξει ούτε να τα δει

Το άνοιγμα του τάφου και ή αντίληψη της διερεύνησης του περιεχομένου του

Πρώτη φορά, ύστερα από τόσους αιώνες, ό νέος αυτός τάφος του Αγίου ανοίχτηκε τη νύχτα της 5ης προς την 6η Μαΐου του 1953. Ό λόγος που προκάλεσε το άνοιγμα του ήταν ή ανάγκη για την εκτέλεση ορισμένων αναστηλωτικών και αναπαλαιωτικών εργασιών στη Βασιλική. Με την ευκαιρία αυτή συγκροτήθηκε μια Ποντιφική Επιτροπή, προεδρευόμενη από τον τότε Αρχιεπίσκοπο του Bari Enrico Nicodemo, ή οποία θα πρόβαινε στην κανονική αναγνώριση των ιερών λειψάνων του Αγίου.

Ό αναγνωριστικός έλεγχος και ή καταμέτρηση των οστών που βρέθηκαν στον τάφο που ανοίχτηκε, ανατέθηκε στον καθηγητή της Ανατομίας του Πανεπιστημίου του Bari Luigi Martino, ό όποιος περάτωσε αυτό το έργο την ίδια εκείνη νύχτα βοηθούμενος από τον ιατρό Δρ. Venezia Luigi. Μετά, τα λείψανα τοποθετήθηκαν σε γυάλινη κάψα και τέθηκαν σε προσκύνημα στη Βασιλική του Αγίου.

Τέσσερα χρόνια αργότερα, τη νύχτα της 7ης προς την 8η Μαΐου του 1957, ό ίδιος καθηγητής, με τον ίδιο βοηθό, στον όποιο προστέθηκε και ό ιατρός Δρ. Venezia Luigi, πραγματοποίησε μια δεύτερη εξέταση των ιδίων λειψάνων, μετά την οποία τοποθετήθηκαν αμέσως στη σαρκοφάγο που τα φιλοξενούσε και πριν. Επρόκειτο για μια ανατομική ανθρωπολογική μελέτη, που απέβλεπε στον προσδιορισμό και την αποτύπωση της εικόνας και των χαρακτηριστικών των οστών και κυρίως στην ανασύνθεση της φυσικής εμφάνισης ή ακόμη και της εικονογραφικής μορφής του ατόμου, στο όποιο άνηκανε τα υπό εξέταση οστικά λείψανα.

Ή διενέργεια των ερευνών αυτών κατά τη διάρκεια της νύχτας οφειλόταν στις λειτουργικές ανάγκες της Βασιλικής του Αγίου σε συνδυασμό με το γεγονός ότι τα Ι. λείψανα δεν έπρεπε να απομακρυνθούν από το χώρο της.

Η κατάσταση των ιερών λειψάνων

Όταν ανοίχτηκε ή σαρκοφάγος, τα οστά βρέθηκαν βουτηγμένα σ’ ένα διαυγές άχρωμο και άοσμο υγρό, όμοιο με νερό που βγαίνει από βράχο. Όσα περίσσευαν πάνω από τη στάθμη του, που έφτανε στα 2-3 εκ. μ. από τον πυθμένα της, ήταν υγρά όπως και τα εσωτερικά τοιχώματα της, ενώ οι μυελοκυψέλες των σπογγωδών οστών ήταν γεμάτες από το ίδιο υγρό. Ή ποιότητα του ήταν ή ίδια που είχε διαπιστωθεί και σε προηγούμενη εξέταση του στα Ινστιτούτα Χημείας και Υγιεινής του Πανεπιστημίου του Bari. Επρόκειτο δηλ. για νερό καθαρό, ελεύθερο από άλατα και στείρο από μικροοργανισμούς. Οι ρωμαιοκαθολικοί του έχουν δώσει τη χαρακτηριστική ονομασία «Manna». Άλλωστε και όταν οι βαρηνοί ναύτες έσπασαν την πλάκα, που κάλυπτε τον τάφο του Αγίου στα Μύρα, βρήκαν τα λείψανα του μέσα σε «Θείο μύρο», (άλλοι γράφουν Sanctus liguor ή oleum) σύμφωνα με τις αφηγήσεις τους, τις όποιες μας διέσωσαν τα σχετικά Αγιολογικά κείμενα. Ή ύπαρξη πάντως του υγρού αυτού στη σαρκοφάγο, σύμφωνα με τη γνώμη του ερευνητή καθηγητή, επέδρασε ευεργετικά στην καλύτερη συντήρηση των οστών όλους αυτούς τους αιώνες που πέρασαν.

Τις τρεις επάλληλες πλάκες, που κάλυπταν την από σκληρή και συμπαγή πέτρα μονολιθική λάρνακα, τις διαπερνούσε κάθετα ένα σωληνωτό άνοιγμα, μέσα από το όποιο μπορούσε να ανασύρεται το «Manna» με τη βοήθεια απορροφητικού βαμβακερού νήματος και να συγκεντρώνεται σε φιαλίδια, που μοιράζονταν προς ευλογία και αγιασμό, όπως γίνεται και σήμερα, μετά την επανατοποθέτηση σ’ αυτή των ι. οστών του Αγίου και τη σφράγιση της. Πέρα από αυτό το άνοιγμα, δεν διαπιστώθηκε καμιά ρωγμή στα στερεά και παχιά τοιχώματα της, τα όποια, αφού αδειάστηκε από το περιεχόμενο της και στεγνώθηκε καλά, διερευνήθηκαν προσεκτικά με τη βοήθεια ισχυρού φωτισμού.

Ή εικόνα που παρουσίασαν τα οστά μέσα στη λάρνακα δεν ήταν εκείνη που εμφανίζει ένας τάφος μέσα στον όποιο έχει λιώσει νεκρό ανθρώπινο σώμα. Τούτο, βέβαια, έχει την εξήγηση του, αφού γνωρίζομε καλά ότι δεν επρόκειτο για τον αρχικό τάφο του Αγίου, όπως ξέρουμε καλά και πώς βρέθηκαν τα οστά αυτά εκεί μέσα. Εκείνος πάντως που τα τοποθέτησε εκεί δεν έλαβε καθόλου την πρόνοια να τους δώσει, έστω με στοιχειώδη τρόπο, τη θέση που θα είχαν σε ένα φυσιολογικό ανθρώπινο σκελετό.

Έτσι, εκτός από την κάρα του Αγίου, που φαίνεται να αποτέλεσε κατά κάποιο τρόπο αντικείμενο ιδιαίτερης φροντίδας σ’ όλη τη περιπέτεια των ιερών αυτών λειψάνων, τα άλλα οστά βρέθηκαν σε ολότελα αφύσικη θέση. Τούτο δεν σημαίνει ότι δεν εκδηλώθηκε καμία επιμέλεια στην τοποθέτηση τους. Το βλέπουμε από τη θέση που είχαν δύο μακρά οστά, πλαισιώνοντας από δεξιά και αριστερά την κάρα, που βρισκόταν στο μέσο της μιας στενής άκρας της λάρνακας με τη βάση ακουμπισμένη στον πυθμένα της, καθώς και από τη συγκέντρωση των όστοαρίων και οστικών μικροτεμαχίων σε μία αργυρή κούπα και μεγαλύτερων τεμαχίων σε μία άλλη επίσης αργυρή. Τα υπόλοιπα, τα και μεγαλύτερα, ήταν ακατάστατα τοποθετημένα και κατασπασμένα. Άλλωστε όλα ήταν εξαιρετικά εύθραυστα.

Αριστερά: Λειψανοθήκη με λείψανα του Αγίου Νικολάυο που υπάρχει σε μουσείο της Αττάλειας της Μ. Ασίας. Πιθανολογείται ότι κατά της ανακομιδή του Αγίου Νικολάου το 1080 μ.Χ. αφέθηκαν τα τμήματα των ιερών λειψάνων στη Βασιλική του ως ευλογία. (Πηγή: Κατακόμβη, Εξαμηνιαία έκδοση Μητροπολιτικού –Καθεδρικού Ι.Ν. Αγ. Νικολάου Βόλου, Αφιέρωμα στον Άγιο Νικόλαο, Ανάπλαση της μορφής του Αγ. Νικολάου από τον καθηγητή της ανατομίας στο πανεπιστήμιο του Bari, Luigi Martino, Φωτίου Νικητοπούλου,, Θεολόγου, Δεκέμβριος 1998, σελ. 42)

Δεξιά: Τα μαύρα τμήματα του σκιαγραφήματος του ιερού λειψάνου του Αγίου Νικολάου είναι αυτά που σώζονται στο Μπάρι της Ιταλίας. (Πηγή: Κατακόμβη, Εξαμηνιαία έκδοση Μητροπολιτικού –Καθεδρικού Ι.Ν. Αγ. Νικολάου Βόλου, Αφιέρωμα στον Άγιο Νικόλαο, Ανάπλαση της μορφής του Αγ. Νικολάου από τον καθηγητή της ανατομίας στο πανεπιστήμιο του Bari, Luigi Martino, Φωτίου Νικητοπούλου,, Θεολόγου, Δεκέμβριος 1998, σελ. 43)

Ιχνογραφική ανάπλαση της μορφής του Άγ. Νικολάου, με τη μέθοδο της υπερσκελετικής σχεδίασης των μαλακών μερών της κεφαλής του, από τον καθηγητή L. Martino

Μέσο: Εμπρόσθια δεξιά όψη της υπερσκελετικής σχεδίασης (Πηγή: Κατακόμβη, Εξαμηνιαία έκδοση Μητροπολιτικού –Καθεδρικού Ι.Ν. Αγ. Νικολάου Βόλου, Αφιέρωμα στον Άγιο Νικόλαο, Ανάπλαση της μορφής του Αγ. Νικολάου από τον καθηγητή της ανατομίας στο πανεπιστήμιο του Bari, Luigi Martino, Φωτίου Νικητοπούλου,, Θεολόγου, Δεκέμβριος 1998, σελ. 44)

Δεξιά: Ο Άγιος Νικόλαος σε ρωσική εικόνα του 19^ου αιώνα

Αναγνώριση και καταγραφή των ί. οστών

Ό καθηγητής Martino, στην πρώτη αυτή φάση της ερευνάς του, για την οποία είχε στη διάθεση του 2.30΄ ώρες, μπόρεσε να διακρίνει και να καταγράψει τα οστά που βρέθηκαν στη λάρνακα, (έξω από τα θρυμματισμένα εκείνα που βρίσκονταν στις ασημένιες κούπες και είχαν χάσει τα χαρακτηριστικά τους) καθώς και να διαπιστώσει την κατάσταση, στην οποία βρίσκονταν, άφοΰ προηγουμένως τα στέγνωσαν όλα και τα καθάρισαν προσεκτικά με υδρόφιλο βαμβάκι και γάζες.

Ό έλεγχος — σημειώνομε σε γενικές γραμμές — επεσήμανε την ύπαρξη της κάρας σε καλύτερη κατάσταση από όλα τα οστά, σπονδύλους, λίγα τεμάχια πλευρικών οστών και ωμοπλάτης, μεγάλα τμήματα των αντιβραχίων και του ενός βραχιωνίου, πολλά οστάρια των καρπών, των μετακαρπίων και των φαλαγγών, ένα λαγόνιο, από τα κάτω άκρα που βρέθηκαν σε καλύτερη κατάσταση, τα μηριαία, όχι όμως ακέραια, τις επιγονατίδες, τμήματα από τις περόνες, τα οστά των κνημών και αρκετά των ταρσών, των μεταταρσίων και των φαλαγγών. Ένα σημαντικό μέρος του όλου σκελετού, όπως γίνεται αντιληπτό, έλειπε βέβαια.

Ή εμφάνιση αυτή των οστών του Αγίου (άλλα να λείπουν, άλλα να είναι κατασπασμένα και άλλα θρυμματισμένα) σχετίζεται όχι μόνο με το χρόνο που πέρασε από πάνω τους, αλλά πιο πολύ με τη μεγάλη περιπέτεια της αρπαγής και της μεταφοράς τους στο Bari, ύστερα μάλιστα από ένα πολυήμερο θαλασσινό ταξίδι. Ή απουσία ιδιαίτερα πολλών από αυτά μέσα από τη λάρνακα, βρίσκει εύκολη εξήγηση στις συνθήκες κάτω από τις όποιες έγινε ή αφαίρεση τους από τον τάφο των Μύρων, πέρα από το ενδεχόμενο της υπεξαίρεσης ή μη κάποιων από αυτά κατά τη μεταφορά τους και πριν από την οριστική τοποθέτηση τους στη λάρνακα της Βασιλικής του Αγίου στο Bari. Ή σπουδή των ναυτών και ή υπερκάλυψη των οστών από το μύρο μέσα στον αρχικό τάφο τους δεν ευνοούσαν, όπως ήταν φυσικό, την περισυλλογή τους στο ακέραιο. Ή παρατήρηση αυτή μπορεί να εξηγήσει πώς βρίσκονται σήμερα στο Μουσείο της Αττάλειας δύο οστά του Αγίου Νικολάου, όπως δηλώνουν οι Τούρκοι, οι όποιοι μάλιστα προθυμοποιήθηκαν να παραδώσουν φωτογραφίες και σχετικά τεκμήρια γι’ αυτά στη Βαρηνή Βασιλική του Αγίου.

Η ανθρωπολογική διερεύνηση

Ή δεύτερη φάση της ερευνάς του Καθηγητή Martino, που κράτησε 7.30 νυκτερινές ώρες, και κάτω από συνθήκες ακατάλληλες, αφού δεν έγινε σε ειδικό εργαστήριο, κάλυψε την ανθρωπομετρική — ανθρωπολογική διάγνωση των λειψάνων του Αγίου. Ή εξέταση αυτή θα έδινε απάντηση σε μία σειρά από ερωτήματα για τη φυσική κατάσταση και εμφάνιση του σώματος του Αγίου και ιδιαίτερα της μορφής του προσώπου του, για την ηλικία που είχε, όταν πέθανε, τη φυλή στην οποία ανήκε και ότι άλλο.

Για να φθάσει στο σκοπό του ό καθηγητής, βάσισε τις εκτιμήσεις του στη ανασύνθεση του σκελετού, την οποία πέτυχε με τα οστά που είχε στη διάθεση του, στις ακτινογραφίες και τις φωτογραφίες που πήρε, και στις απαραίτητες μετρήσεις που έκαμε, εφαρμόζοντας καθαρά επιστημονικές μεθόδους. Τα συμπεράσματα στα όποια κατέληξε ήταν σημαντικά.

Αναφέρομε τα κυριότερα από αυτά, χωρίς να περιπλεκόμαστε στις ανατομικές και άλλες λεπτομέρειες, που θα ενδιέφεραν μόνο τους ειδικούς. Να, λοιπόν, τι μας αποκαλύπτει ό καθηγητής Martino:

Όλα τα οστά που εξέτασε άνηκαν σε ένα και το αυτό άτομο και μάλιστα σε άνδρα που είχε ύψος 1.67 μ. περίπου, τρεφόταν κυρίως με προϊόντα φυτικής προέλευσης και πέθανε σε ηλικία μεγαλύτερη από τα 70 χρόνια. Το άτομο αυτό άνηκε στην λευκή ευρωπαϊκή μεσογειακή φυλή και μάλιστα στην ανατολική παραλλαγή της, χωρίς να μπορεί να βεβαιωθεί αν άνηκε ή όχι στο λεγόμενο «λεβαντίνο» τύπο, ενώ αποκλείστηκε ότι θα μπορούσε να ήταν άρμενοαλπικής φυλής. Καμιά ή σχέση του, βέβαια, με τους μογγολικής καταγωγής Τούρκους, οι όποιοι άλλωστε πέρασαν στη Μικρά Ασία αρκετούς αιώνες μετά τον θάνατο του Αγίου και συγκεκριμένα στην περιοχή των Μύρων μόλις τον 11ο αιώνα, εποχή που φυγαδεύτηκαν τα οστά του από εκεί, ενώ βάρυναν ήδη πάνω τους περισσότερα από επτάμιση εκατοντάδες χρόνια.

Ή κατάσταση ορισμένων οστών έδειξε ακόμη ότι το άτομο στο όποιο άνηκαν πρέπει να είχε υποφέρει πολύ κάτω από ιδιαίτερα δυσμενείς συνθήκες διαβίωσης, που του άφησαν τα σημάδια τους σ’ όλη την υπόλοιπη ζωή του. Ή αγκυλωτική σπονδυλαρθρίτιδα και η διάχυτη ενδοκρανιακή υπερόστωση, που επισημάνθηκαν στα ανάλογα οστά, πρέπει να κληροδοτήθηκαν στον Άγιο από κάποια υγρή φυλακή, όπου θα πέρασε αρκετά χρόνια της ζωής του και μάλιστα σε προχωρημένη ηλικία, γεγονός που μαρτυριέται και από τα σχετικά αγιολογικά κείμενα. Άλλωστε ή θέση στην οποία καταλήγει, γενικά, ο Καθηγητής Martino είναι ότι τα αποτελέσματα της επιστημονικής άνατομο-ανθρωπολογικής μελέτης των λειψάνων, που βρίσκονται στη λάρνακα της Βασιλικής του Αγ. Νικολάου στο Bari, όταν αυτή ανοίχτηκε τη νύκτα της 5ης προς την 6η Μαΐου του 1953 και ξανατοποθετήθηκαν σ’ αυτή το πρωί της 8ης Μαΐου του 1957, όχι μόνο δεν συγκρούονται πουθενά με τη γνωστή Ιστορία του Αγ. Νικολάου, Επισκόπου των Μύρων, αλλά και βρίσκονται σε αρμονικότατη συμφωνία μαζί της.

Η ανάπλαση της φυσιογνωμίας του Αγίου

Ό καθηγητής Martino θέλησε να προχωρήσει ακόμη περισσότερο: αναζήτησε την αυθεντική μορφή του προσώπου του Αγίου πάνω στα οστικά υπολείμματα της κάρας που είχε μπροστά του.

Ή πιο παλιά εικόνα του Αγίου Νικολάου, την οποία γνώριζε, ήταν μία τοιχογραφία του στη S. Maria Antiqua της Ρώμης, που ανάγεται στον Η΄ ή κατ’ άλλους στον Θ΄ αιώνα. Πόσο όμως μπορούσε να είναι κοντά στα πραγματικά χαρακτηριστικά του Αγίου αυτή ή εικόνα, που τη χώριζαν τέσσερις αιώνες, τουλάχιστο από το ζωντανό πρότυπο της ή και όποια άλλη όμοια ή διαφορετική απεικόνιση του;

Ή πρόκληση ήταν μεγάλη, για να μπορέσει να την αποφύγει. Έτσι καταπιάστηκε να αναπλάσει την αυθεντική μορφή του Αγίου Νικολάου αξιοποιώντας με τις ειδικές γνώσεις του τα στοιχεία που είχε στα χέρια του. Πήρε φωτογραφικές απόψεις της κάρας του Αγίου, τις τοποθέτησε κάτω από διαφανή χάρτη και αποτύπωσε πάνω του ιχνογραφικά και με τις απαιτούμενες αναλογίες τα στοιχεία, που ταίριαζαν σ’ αυτή και της έλειπαν.

Τα αποτελέσματα ήταν εντυπωσιακά! Τα τρία ίχνο-γραφήματα που σχεδίασε, από διαφορετική έποψη, βρέθηκαν να μοιάζουν μεταξύ τους καταπληκτικά! Την ομοιότητα αυτή απέδωσε ό Καθηγητής Martino στο ότι και τα τρία επαναλάμβαναν τις αυτές αναλογίες του προσώπου, τις όποιες προφανώς είχε διατηρήσει αναλλοίωτες ή σκελετική επιφάνεια πάνω στην οποία βασίστηκε, για να αναπαραστήσει τη μορφή του Αγίου. Δεν αποκλείει, βέβαια, την πιθανότητα να μη συνέλαβαν τα ιχνογραφήματα αυτά κάτι από την έκφραση του προσώπου, το όποιο θα συνδεόταν αποκλειστικά με ότι έλειπε εξωτερικά από την κάρα· θεωρεί όμως ότι η εικόνα του προσώπου, την οποία κατόρθωσε να σχηματίσει, δεν πρέπει να διέφερε πολύ, τουλάχιστον κατά τις ουσιώδεις αναλογίες της, από την πραγματική.

Η αναπλασμένη με αυτό τον τρόπο μορφή, σημειώνει ό καθηγητής Martino, δείχνει ένα πρόσωπο ασκητικό, ευγενικό, με αρμονικές αναλογίες, με υψηλό και πλατύ φωτεινό μέτωπο, με μεγάλα μάτια, ελαφρά βαθουλωτά, γλυκά και μαζί αυστηρά, μάτια ανθρώπου σκεπτικού και βασανισμένου. Ένα πρόσωπο με ζυγωματικά κάπως έντονα, που προβάλλουν πάνω από παρειές που μόλις βαθουλώνουν, με μύτη που δεν είναι ούτε λεπτή, ούτε πλατιά, με ένα σκάψιμο στη βάση της και μια ελαφριά απόκλιση προς τα δεξιά στην πάνω μοίρα της ράχης της, με στόμα κάπως πλατύ, με δόντια λίγο πλατιά και προεξέχοντα, με σαγόνι μάλλον να προβάλλει ανάμεσα από την ελαφριά κεντρική χωρίστρα του πώγωνα, γναθικές γωνίες λίγο πλατιές, κεφάλι μέσου μεγέθους, υποδόλιχο και με καλοστρογγυλεμένο ινίο.

Η σύγκριση των ανθρωπομορφικών χαρακτηριστικών, που έβγαιναν από τη σκελετική ανασύνθεση των μελετώμενων λειψάνων, προς τις παλαιότερες εικονογραφικές αναπαραστάσεις της φυσικής εμφάνισης του Αγίου Νικολάου έπεισε τον Καθηγητή Martino ότι δε θα πρέπει να είχε χαθεί, τουλάχιστο από την προφορική παράδοση, ή ανάμνηση της όψης του κατά τους αιώνες που ακολούθησαν την κοίμηση του, ώσπου να αποτυπωθούν οριστικά τα χαρακτηριστικά του στις πρώτες εικόνες του.

Μία ιδιαίτερη παρατήρηση

Παρατηρώντας Καθηγητής Martino τις παλιές ζωγραφικές απεικονίσεις του Αγ. Νικολάου, σταμάτησε σε μία, που τη θεώρησε ότι πλησιάζει περισσότερο από κάθε άλλη στα ανθρωπομετρικά στοιχεία των λειψάνων που είχε εξετάσει. Ήταν μια παράσταση σε μωσαϊκό (του ΙΒ΄ αιώνα.) που βρίσκεται στο Παρεκκλήσιο του Άγ. Ισιδώρου της Βασιλικής του Άγ. Μάρκου Βενετίας και δείχνει ολόσωμα, ψηλά στο τυφλό αψίδωμα της απέναντι από το ιερό πλευράς, την Παναγία Βρεφοκρατούσα στο μέσο, δεξιά της τον Πρόδρομο και αριστερά της τον Άγιο Νικόλαο. Για την απεικόνιση αυτή του Αγίου έχει λεχθεί ότι η έκφραση του προσώπου, ή κοσμιότητα της αμφίεσης, ή λεπτή εμφάνιση και το ευλαβικό σχήμα, δεν μπορούν να είναι γέννημα της επιθυμίας του καλλιτέχνη. Την ίδια γνώμη εκφράζει και ο καθηγητής Martino, o όποιος πιστεύει ότι το χέρι του καλλιτέχνη δεν το οδήγησε ή φαντασία του αλλά μια κάποια γνώση της φυσικής εμφάνισης του Αγίου, ώστε να την παρουσιάσει με τέτοιο τρόπο στην εικόνα του, που να ταιριάζει ιδιαίτερα με τα φυσικά χαρακτηριστικά που αποκάλυψε ή μελέτη των λειψάνων του.

Ό καθηγητής Martino έκαμε και κάτι άλλο ακόμη. Βρήκε ένα άτομο του οποίου τα σωματικά χαρακτηριστικά πλησίαζαν ιδιαίτερα σ' εκείνα που έδειχναν τα λείψανα, τα όποια είχε εξετάσει. Στο άτομο αυτό (που το ονομάζει: δείγμα) θεωρεί επίσης ότι πλησιάζει περισσότερο από κάθε άλλη η απεικόνιση του Αγίου Νικολάου στο μωσαϊκό του Παρεκκλησίου που προαναφέραμε. Φωτογραφία του, ανάμεσα σ’ ένα ιδεατά και με βάση τα μελετηθέντα λείψανα αναδομημένο σκελετό και σε μία ιχνογραφική αναπαράσταση του Αγ. Νικολάου, δημοσιεύει ό Καθηγητής στην αυτοτελή έκδοση της σχετικής μελέτης θέλοντας να μας δώσει κατά κάποιο πλαστικό τρόπο, το σωματικό σύνολο του ατόμου του οποίου τα λείψανα είχε μελετήσει.

Η πρόταση μας

Με όλα αυτά τα δεδομένα, νομίζομε πώς θα είχε ενδιαφέρον ή εξακολούθηση της ερευνάς στο πεδίο της αναζήτησης της αυθεντικής μορφής του Αγ. Νικολάου και μάλιστα στο χώρο της Ορθόδοξης Ανατολής, από τους ιστορικούς της χριστιανικής Τέχνης και τους θεράποντες της Χριστιανικής Αρχαιολογίας. Ότι υπάρχουν περιθώρια για την ενασχόληση με το θέμα, πέρα από την παρατήρηση του Καθηγητή Martino για το μωσαϊκό του παρεκκλησίου του Αγ. Ισιδώρου, φαίνεται και από το συμπέρασμα, με το όποιο κατακλείει ο Καθηγητής στο Θεολογικό Οικουμενικό Ινστιτούτο του Bari π. Γεράρδος Cioffari την εισήγηση του για την παλαιά εικονογραφία του Άγ. Νικολάου σε σχέση με την Ζ΄ Οικουμενική Σύνοδο, στό Γ΄ Διεκκλησιαστικό Ιστορικό Συνέδριο του Bari (11/13 Μαΐου 1987). Ό έγκριτος αυτός ερευνητής της Ιστορίας του Άγ. Νικολάου και της βαρηνής Βασιλικής του δεν δίστασε να δηλώσει ότι καμιά εικόνα του Αγίου, από όσες έφθασαν ως εμάς, δεν μπορεί να μας δώσει μια αυθεντική Ιδέα για το πώς ήταν στην πραγματικότητα ό Άγιος Νικόλαος. Βέβαια δεν κάνει καμία αναφορά στις θέσεις του Καθηγητή Martino και ιδιαίτερα στην παρατήρηση του για το μωσαϊκό που προαναφέραμε, μολονότι, λίγο-πολύ, όλα αυτά ήταν γνωστά από το 1957 και η λεπτομερειακή έκθεση για τη σχετική ερευνά του είχε δημοσιευθεί πριν από την έκδοση των Πρακτικών του Συμποσίου, στο όποιο ό π. Cioffari ανακοίνωσε τα δικά του συμπεράσματα. Η παράλειψη οφείλεται προφανώς στο ότι ό εισηγητής περιόρισε την ερευνά του ως τον Γ΄ αιώνα, με αποτέλεσμα να μείνει έξω από τα ενδιαφέροντα του ή περίπτωση του μωσαϊκού της Βενετίας. Πάντως, όπως και αν είναι, νομίζομε πώς το ζήτημα μπορεί να θεωρείται ακόμη ανοικτό, περιμένοντας και άλλες απαντήσεις από τους ειδικούς, για την πληρέστερη διαφώτιση του. Είναι μία πρόκληση, στην οποία τα δημοσιεύματα του Καθηγητή L. Martino δίνουν ιδιαίτερη οξύτητα. H προβολή τους εδώ έχει σκοπό την ευρύτερη ενημέρωση του ελληνόφωνου κοινού, που δε θα είχε αλλιώς τη δυνατότητα ή την ευκαιρία να προσεγγίσει το θέμα· πιο πολύ όμως θέλει να παρακινήσει τους ειδικούς επιστήμονες για την ανάλογη αξιολόγηση και αξιοποίηση τους.

Κάτι ανάλογο θα λέγαμε και για τους αγιογράφους μας, τους τωρινούς και τους μελλοντικούς. Θα μπορούσαν να στρέψουν και αυτοί την προσοχή τους στην ανθρωπομετρική μελέτη, στην ανάπλαση της μορφής του Αγίου και σε όποια άλλα στοιχεία τους ενδιαφέρουν, από όσα προσφέρει o καθηγητής Martino, να τα συνεκτιμήσουν στα πλαίσια της παράδοσης και της τεχνοτροπίας που ακολουθούν και να τα αξιοποιήσουν κατάλληλα. Από τη στροφή της προσοχής τους στα στοιχεία αυτά και την ενδεχόμενη υιοθέτηση τους στην τέχνη τους, θα μπορούσε ενδεχομένως να σημειωθεί ένας σταθμός στην εικονογραφική αναπαράσταση του Αγίου Επισκόπου των Μύρων Νικολάου του Θαυματουργού.

Πηγή: Κατακόμβη, Εξαμηνιαία έκδοση Μητροπολιτικού –Καθεδρικού Ι.Ν. Αγ. Νικολάου Βόλου, Αφιέρωμα στον Άγιο Νικόλαο, Ανάπλαση της μορφής του Αγ. Νικολάου από τον καθηγητή της ανατομίας στο πανεπιστήμιο του Bari, Luigi Martino, Φωτίου Νικητοπούλου,, Θεολόγου, Δεκέμβριος 1998, σσ. 38 - 52

ΣΚΗΝΩΜΑΤΑ ΑΓΙΩΝ & ΑΛΛΩΝ

ΓΙΑΤΙ ΜΕΡΙΚΩΣ ΑΦΘΑΡΤΑ & ΟΧΙ ΤΕΛΕΙΩΣ ΑΦΘΑΡΤΑ

Όλα τα λείψανα των αγίων, μαρτύρων κ.α. προσώπων της Εκκλησίας δεν είναι εντελώς άφθαρτα αλλά έχουν μερικές ελλείψεις που οφείλονται είτε σε μερική φθαρτότητα, είτε σε απώλεια κάποιου σημείου του σώματός τους π.χ. ένα άνω ή κάτω άκρου. Αυτό συμβαίνει διότι μόνο του Ιησού Χριστού το ενταφιασμένο σώμα ως κεφαλή της Εκκλησίας είχε πλήρη και τελεία αφθαρσία, ενώ όλων των άλλων υπολείπονται σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό, ανάλογα με την θέωση του καθενός εξ αυτών.

ΤΟ ΛΕΙΨΑΝΟ ΤΟΥ ΚΥΠΡΙΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ & ΤΑ ΘΑΥΜΑΤΑ

Στην ομώνυμη σελίδα.

ΤΟ ΣΚΗΝΩΜΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΕΡΑΣΙΜΟΥ

Έχουμε μπροστά μας ένα ακέραιο άφθαρτο, στη διάρκεια και φθορά του χρόνου, Σώμα [του Αγίου Γερασίμου]. Λογική και επιστημονική εξήγησι δεν χωρεί. Απομένει ο μοναδικός δρόμος του θαύματος... Πολλοί κατά καιρούς ερεύνησαν το θαύμα τούτο και προσπάθησαν να δώσουν επιστημονικές εξηγήσεις, αλλά στο τέλος αναγκάσθηκαν να υποκύψουν και να ομολογήσουν ότι «η ερμηνεία της αφθαρσίας του Σώματος του Αγίου βρίσκεται πάνω από την λογική και επιστημονική σφαίρα», κατά ομολογία ιατροχειρουργών στο Συνέδριο του 1967 στο Αργοστόλι. (Πηγή: Ο Άγιος Γεράσιμος Κεφαλληνίας, Κ. Γκέλη, έκδοση Ι.Μ. Αγίου Γερασίμου «Νέα Ιερουσαλήμ», Αθήνα 1999, σσ. 118, 135)

ΤΟ ΣΚΗΝΩΜΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ

ΤΟ ΛΕΙΨΑΝΟ ΤΟΥ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ ΒΗΣΣΑΡΙΩΝΑ

Από τις 11/03/2006 στην Ελλάδα σε κάθε τηλεοπτικό κανάλι έγινε μεγάλος θόρυβος για αυτό το φαινόμενο. Άλλοι μιλάνε για θαύμα, άλλοι για «μουμιοποίηση», άλλοι για «εμπορευματοποίηση», άλλοι για «πολιτισμική υπανάπτυξη», κλήθηκαν σε συζήτηση θεολόγοι, δημοσιογράφοι, ιερείς και παγανιστές.

Πλήρως αφυδατωμένος, με τα κόκαλα του να προεξέχουν και να δίνουν μορφή στο σκήνωμα, ο πατέρας Βησσαρίωνας σίγουρα δεν θυμίζει άνθρωπο που μόλις χθες κοιμήθηκε.... Το τεφροκίτρινο χρώμα του δέρματος έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την λευκότητα του μεταξωτού αμφίου, το οποίο η μοναδική φθορά που έχει υποστεί είναι όχι στην ποιότητα, αλλά στο χρώμα, αφού με το πέρασμα των χρόνων έχασε την καθαρότητα της λευκότητάς του. Ωστόσο, τα άμφιά του, δεν αλλάχτηκαν. Κάτι που έγινε όμως με το καλυμμαύχι, αφού αυτό που φορούσε όταν βρήκαν το σκήνωμά του είχε αλλοιωθεί κατά πολύ από το χρόνο και μάλιστα σκέπαζε σχεδόν το μισό πρόσωπο του, αφού λόγω της πλήρους αφυδάτωσης το δέρμα είχε τραβηχτεί στο εσωτερικό του κρανίου... (Πηγή: Ηλιάνα Γαβαλά, Εφημερίδα Espresso, 24 Μαρτίου 2006, σελ. 8)

Σημειώσεις

1. Το σχόλιο «δεν θυμίζει άνθρωπο που μόλις χθες κοιμήθηκε...» αφορά τις δηλώσεις του Π. Γιαμαρέλου, είναι γνώμη και οφείλεται εις την απειρία γύρω από το παρουσιαστικό πτωμάτων, ιδίως από δεκαπενταετίας. Μια επίσκεψη σε ένα κοιμητήριο κατά την ώρα εκταφής μπορεί να λύσει τις οιεσδήποτε απορίες κα να λύσει και την απειρία, εάν επαναληφθεί αρκετές φορές. Τέτοιες απειρίες δεν είναι μη αναμενόμενες. Δημοσιογραφικές αστοχίες παρουσιάζονται σε πλείστα θέματα που απαιτούν τουλάχιστον κάποια ειδικότητα, όχι μόνο επιστημονική, και οι οποίες γίνονται φανερές από ανθρώπους που ασχολούνται χρόνια σε αυτούς τους χώρους. Ένας τέτοιος «βατός» για πολλούς χώρος είναι εκείνος της εθνικής άμυνας, όπου η δημοσιογραφική απειρία εκδηλώνεται με αγνωστικισμό γύρω από οπλικά συστήματα και τις ικανότητές τους.

2. Η εφημερίδα υποστήριξε «βελτιωτικές παρεμβάσεις» στο πρόσωπο του λειψάνου, πράγμα όμως πολύ αμφισβητήσιμο, εφόσον παρουσιάστηκαν 2 φωτογραφίες με διαφορετικό φωτισμό και πολύ κακή ανάλυση (η προγενέστερη) που ουσιαστικά δεν οδηγούν στον συλλογισμό για τον οποίο προωθήθηκαν. Η ιερά μονή Αγάθωνος (Μητρόπολη Φθιώτιδας) τους αρνήθηκε κατηγορηματικά ενώ από την άλλη είναι εξαιρετικά παράλογη μια τέτοια συμπεριφορά από ιερωμένους, εφόσον ο χρόνος θα καταστρέψει οτιδήποτε «τεχνητό» και θα τους εκθέσει, σε περίπτωση που το «αυθεντικό» λείψανο διατηρηθεί «αναπάντεχα», όπως άλλωστε συμβαίνει και για άλλα λείψανα μέσα στον Ορθόδοξο χώρο. Πρακτικά μιλά κανείς για ιεροσυλία. Βαριά κατηγορία για τέτοια περίπτωση ενός τέτοιου σπανίου φαινόμενου.

3. Αυτή η φωτογραφία που παρουσιάζεται εδώ είναι η πιο εντυπωσιακή και με τον καλύτερο φωτισμό που δημοσιεύτηκε στα Μ.Μ.Ε. και περιγράφει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο την μεγάλη εντύπωση του ιατροδικαστή Π. Γιαμαρέλο για τον αφύσικο θα έλεγε κανείς χρωματισμό του λειψάνου του ιερομόναχου Βησσαρίωνα.

4. Θα πρέπει όμως να τύχουν των χριστιανικών ευχαριστιών όλες αυτές οι «μικρές» εφημερίδες και ο Τηλεοπτικός Σταθμός Alter που παρουσίασαν εκτεταμένα το θέμα, και έδωσαν την δυνατότητα συλλογής και παρουσίασης του παρόντος υλικού μέσα σε μια πλειάδα «προοδευτικής» και αφ’ υψηλού ενασχόλησης με το θέμα άλλων Μ.Μ.Ε., που όμως σε κάποιες ειδικές περιπτώσεις δεν ξεχνούν να κυνηγούν αρκετές φορές εκτεταμένα τα όποια «εκκλησιαστικά σκάνδαλα».

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

Α. Η εφημερίδα Press Time για το ιατροδικαστικό πόρισμα

Β. Πρωτοσέλιδα

Γ. Οι κυρίες δηλώσεις σε Press Time & Espresso του ιατροδικαστή που εξέτασε το λείψανο Π. Γιαμαρέλου

Δ. Δημοσιογραφικές επιπολαιότητες «υπέρ και κατά εξηγήσεων» (εφημερίδα «Ελευθεροτυπία» & «Τα Νέα»)

Ε. ΒΙΝΤΕΟ: «Αγανάκτηση» του Π. Γιαμαρέλου & η πρώτη αντίθετη πιθανή εξήγηση Ν. Καρακούκη

Στ. ΒΙΝΤΕΟ: Η ανακολουθία λόγων και πράξεων του γνωστού ιατροδικαστή Ν. Καρακούκη

Ζ. ΒΙΝΤΕΟ: Γενικές αντιρρήσεις & επανάληψη ανακολουθίας Ν. Καρακούκη & απαντήσεις π. Στυλιανού Καρπαθίου, Ψυχιάτρου

Η. Και επιστημόνων αντιφάσεις

Θ. Συμπεράσματα

Ι . Παράρτημα (εφημερίδα «Ελευθεροτυπία» & «Τα Νέα»)

Α΄. Πρωτοσέλιδα για το ιατροδικαστικό πόρισμα

Το πόρισμα

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΑΓΑΘΩΝΟΣ 8/3/2006

Σήμερα Τετάρτη 8 Μαρτίου 2006 και ώρα 17:00 προσήλθαμε στην Ιερά Μονή Αγάθωνος κατόπιν προσκλήσεως του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Φθιώτιδος κ.κ. Νικολάου και του καθηγουμένου της Ιεράς Μονής πανοσιο0λογιωτάτου αρχιμανδρίτου κ.κ. Δαμασκηνού οι κάτωθι ιατροί: κ. Δημήτριος Οικονόμου Παθολόγος, Γεώργιος Νερολής Παθολόγος, Αθανάσιος Αργυρίου Δερματολόγος και Ιωάννης Εμμανουηλίδης Χειρουργός. Προχωρήσαμε σε επίσκεψη και επισκόπηση του μετά 15ετία εκταφέντος σκηνώματος του μακαριστού πατρός Βησσαρίωνος Κορκολιάκου. (θανόντος 22/1/99 και εκταφέντος την 3/3/2006)

Αριστερά: Το πόρισμα (Πηγή Φώτο: Εφημερίδα Press Time, Τρίτη 14 Μαρτίου 2006, σελ. 2)

ΓΕΝΙΚΗ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΙΣ: Πρόκειται περί σκηνώματος ολόσωμου εντός αφθάρτου ξύλινου φέρετρου, περιβαλλόμενο από άφθαρτα και εις αρίστην κατάσταση ευρισκόμενα ιερά άμφια ως και υποδήματα. Ο σταυρός και η αλυσίδα που φέρει έχουν υποστεί ελαφρά οξείδωση. Στο δεξιό άνω άκρο (άκρα χείρα) συγκρατεί ισχυρά το μικρό ιερό ευαγγέλιο με το οποίο είχε συνταφεί και ήταν αδύνατη η απόσπασή του.

ΠΑΡΑΤΗΡΩΝΤΑΣ ΤΟ ΣΚΗΝΩΜΑ: Κεφαλή- πρόσωπο είναι σε καλή κατάσταση διατηρουμένων των χαρακτηριστικών του προσώπου με μικρές αλλοιώσεις εκ του οίνου και του ελαίου της ταφής. Βλέφαρα, ακροβλέφαρα, και βλεφαρίδες υπήρχαν, μύτη φέρουσα αλλοίωση στο ακρορίνιο. Υπαρκτές είναι και οι τρίχες του μύστακος και του πώγωνος. Ώτα με αφυδατωμένα, χόνδρους και επιδερμίδα αλλά σε καλή κατάσταση.

Ο τράχηλος εμφανίζεται με ... με σφαγίτιδες, φλέβες και στερνοκλειδομαστοειδείς (μύες;) καθώς και θυροειδής χόνδρος και άλλοι χόνδροι του λάρυγγος καλυπτόμενοι από αφυδατωμένα χωρίς αλλοιώσεις δέρμα.

Ο κλωβός του θώρακος καθώς και το κύτος της κοιλίας φαίνονται αφυδατωμένοι και συρικνωμένοι (ελλιπής η παρατήρηση λόγω ενδυμάτων).

Άκρες χείρες αφυδατωμένες σε αρίστη κατάσταση.

Κάτω άκρα ακέραια, καλυπτόμενα υπό δέρματος με ορατούς τένοντας του άκρου ποδός.

Το χρώμα του δέρματος είναι ωχροκίτρινο και η υφή του αφυδατωμένη.

Η ως άνω περιγραφή δεν είναι πλήρης και ειδική, διότι το σώμα καλύπτεται κατά από 90% ιερά άμφια, η αφαίρεση των οποίων πιθανόν να δυσκόλευε το έργο του ειδικού πραγματογνώμονα, στην διάθεση του οποίου τίθεται η εκτίμησή μας.

Επισκεφτήκαμε ακόμα και τον χώρο της ταφής και διαπιστώσαμε ότι πρόκειται περί πανταχόθεν κλειστού τάφου ευρισκομένου εντός δωματίου (εξομολογητήριο).

ΟΙ ΕΞΕΤΑΣΑΝΤΕΣ ΙΑΤΡΟΙ

1) Δημήτριος Οικονόμου, Παθολόγος

2) Γεώργιος Νερολής, Παθολόγος

3) Αθανάσιος Αργυρίου, Δερματολόγος

4) Ιωάννης Εμμανουηλίδης, Χειρουργός.

Η επιστήμη υποκλίθηκε μπροστά στο ανεξήγητο μυστήριο της αγιότητας

Στο φως το πόρισμα των γιατρών που εξέτασαν το σκήνωμα του μονάχου Βησσαρίωνα

«Είναι θαύμα!»

Η συγκλονιστική μαρτυρία ενός παθολόγου: «Από τα χέρια του δεν έβγαινε το ευαγγέλιο. Το κρατά τόσο σφιχτά που η εικόνα και μόνο σου προκαλεί δέος.»

Των Γ. ΣΤΑΡΙΔΑ, ΝΙΚ. ΜΠΑΤΣΗ

«Θαύμα είναι...»! Για υπερφυσικό φαινόμενο κάνουν λόγο οι τέσσερίς γιατροί που κλήθηκαν να εξετάσουν το σκήνωμα του πατέρα Βησσαρίωνα. Στο πόρισμα τους, το οποίο φέρνει σήμερα στη δημοσιότητα για πρώτη φορά η «Press Time», περιγράφουν τα όσα αντίκρισαν στο μοναστήρι και την κατάσταση στην οποία βρίσκεται το σκήνωμα. Το πόρισμα συνετάχθη στις 8 Μαρτίου, στις 5 μ.μ, έπειτα από πρόσκληση του σεβασμιότατου μητροπολίτου Φθιώτιδος Νικολάου και του καθηγούμενου της ιεράς μονής, πανοσιολογιότατου αρχιμανδρίτου Δαμασκηνού.

Συγκλονιστική και η μαρτυρία ενός από αυτούς, του ειδικού παθολόγου Γεωργίου Νερολή: «Από τα χέρια του δεν έβγαινε το Ευαγγέλιο. Το κρατά τόσο σφιχτά που η εικόνα και μόνο σου προκαλεί δέος», μας αναφέρει χαρακτηριστικά. Ο κ. Νερολής είναι ένας εκ των τεσσάρων επιστημόνων που είδε από κοντά το «υπερφυσικό φαινόμενο», που όπως είπε, συνάντησε στην Ιερά Μονή Αγάθωνος.

«ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΤΟ ΥΠΕΡΦΥΣΙΚΟ»

Ο ίδιος καταλήγοντας μας ανέφερε: « Τόσο εγώ όσο και οι συνάδελφοι μου πρώτη φορά συναντήσαμε κάτι τέτοιο. Είναι κάτι το ξεχωριστό, κάτι το υπερφυσικό». Ωστόσο, όπως μας είπε, σύντομα το σκήνωμα, ύστερα από εντολή που έχει ήδη δώσει ο μητροπολίτης, θα τοποθετηθεί σε ειδική θήκη και σε ειδικά διαμορφωμένο χώρο για να μπορούν όλοι οι πιστοί να το δουν και να το προσκυνήσουν.

Το πόρισμα

Σύμφωνα με το πόρισμα, το φέρετρο είναι τελείως άφθαρτο, ενώ το σκήνωμα είναι σε εξαιρετική κατάσταση. «Πρόκειται για σκήνωμα σε αρίστην κατάσταση. Βλέφαρα, ακροβλέφαρα και βλεφαρίδες υπάρχουν, υπαρκτές είναι ακόμα και οι τρίχες του μύστακος και του πώγωνος. Το χρώμα του δέρματος είναι ωχροκίτρινο και η
υφή του αφυδατωμένη».

Όπως μας εξιστόρησε ο κ Νερολής, «πρόκειται πραγματικά για κάτι το συγκλονιστικό. Και οι τέσσερις συνάδελφοι μείναμε άφωνοι από αυτό που αντικρίσαμε, ενώ συνεχίζει να περιγράφει με κάθε λεπτομέρεια αυτό που είδε μαζί με τους άλλους τρεις γιατρούς.

«Είναι ένα ολόσωμο σκήνωμα που δεν του λείπει τίποτα. Το πρόσωπο του είναι πιο σκούρο από το υπόλοιπο σώμα, ενώ λείπει ένα μικρό μέρος από τη μύτη και αυτό γιατί υπέστη κάποιες μικρές φθορές λόγω του λαδιού και του κρασιού που πέφτει στο πρόσωπο του νεκρού κατά την τελετή της ταφής. Υπάρχουν κανονικά τα βλέφαρα και τα μάτια του, υπάρχει η γλώσσα, η γενειάδα του, τα πάντα. Διακρίνονται ακόμα και οι φλέβες του κάτω από το αφυδατωμένο δέρμα», λέει ο ίδιος.

«Ωστόσο, αυτό που προκαλεί ιδιαίτερη εντύπωση είναι τα χέρια του, ειδικά το δεξί. Υπάρχει μια αδικαιολόγητη δυσκαμψία. Τα χέρια ενός νεκρού παρουσιάζουν δυσκαμψία για 36-44 ώρες και μετά λύνονται. Ο πάτερ την έχει για 15 ολόκληρα χρόνια, ενώ με το δεξί του χέρι κρατά τόσο σφιχτά το Ευαγγέλιο που μάταια προσπαθούσαμε να το βγάλουμε»!

Σύμφωνα με τον παθολόγο, «ακόμα και τα άμφια του είναι σαν καινούργια. Μόνο ο σταυρός και η αλυσίδα έχουν υποστεί μια μικρή οξείδωση».

Ωστόσο, σε ερώτηση μας αν το σκήνωμα ευωδιάζει μύρο, ο κ. Νερολής επισήμανε: «Όταν πήγαμε εμείς, στις 8 Μαρτίου, είχαν περάσει ήδη πέντε ημέρες. Υπήρχε μια μικρή μυρωδιά, αλλά όχι έντονη. Και αυτό ξέρετε είναι περίεργο, καθώς το φυσιολογικό θα ήταν να μύριζε άσχημα. Αντίθετα, όμως, υπάρχει μια μικρή, αλλά ευχάριστη μυρωδιά».

ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΩΣ ΑΝΕΞΗΓΗΤΟ:

Το πρόσωπο του είναι πιο σκούρο από το υπόλοιπο σώμα, ενώ λείπει ένα μικρό μέρος από τη μύτη, και αυτό γιατί υπέστη κάποιες μικρές φθορές λόγω του λαδιού και του κρασιού που πέφτει στο πρόσωπο του νεκρού κατά την τελετή της ταφής. Υπάρχουν κανονικά τα βλέφαρα και τα μάτια του, υπάρχει η γλώσσα, η γενειάδα του, τα πάντα. Διακρίνονται ακόμα και οι φλέβες του κάτω από το αφυδατωμένο δέρμα.

Νικόλαος Μητροπολίτης Φθιώτιδας

«Είμαι σίγουρος για το θαύμα, αλλά μη σκανδαλίσουμε τους πιστούς»

Χαμηλούς τόνους ζήτησε να διατηρήσουν τόσο οι πιστοί όσο και οι κληρικοί ο μητροπολίτης Φθιώτιδας Νικόλαος σχετικά με το σκήνωμα του μοναχού Βησσαρίωνα, που 15 χρόνια μετά την ταφή του βρέθηκε ανέπαφο στην Ιερά Μονή Αγάθωνος.

«Από την αρχή πίστεψα ότι πρόκειται για ένα Θεϊκό σημάδι», υποστήριξε ο κ Νικόλαος σε συνέντευξη Τύπου, στην οποία παρουσίασε τις γνωματεύσεις τεσσάρων επιστημόνων γιατρών της Λαμίας, αλλά και του γνωστού ιατροδικαστή, Πάνου Γιαμαρέλου.

Ο Μητροπολίτης Φθιώτιδος Νικόλαος (Πηγή: Εφημερίδα Press Time, Τρίτη 14 Μαρτίου 2006, σελ. 2)

Στην εξασέλιδη έκθεση του ο κ Γιαμαρέλος το χαρακτηρίζει ως «παράδοξο και μοναδικό φαινόμενο κατά τη διάρκεια της καριέρας του», ενώ παρατηρεί ότι «πρόκειται περί δυσεξήγητου φαινομένου, το οποίο μόνον ο επερχόμενος χρόνος θα διερμηνεύσει οπωσδήποτε αλαθήτως».

Στις δηλώσεις του, ο ίδιος ο μητροπολίτης Φθιώτιδας Νικόλαος χαρακτηρίζει ως παράδοξο και μυστηριώδες το γεγονός ότι ακόμη και τα μαλακά μέρη του σώματος έχουν μείνει ανέπαφα. Παράλληλα, υπογράμμισε ότι στη συγκεκριμένη περιοχή υπάρχει εναλλαγή θερμοκρασίας και διευκρίνισε ότι ο μοναχός δεν έκανε χημειοθεραπεία.

«Δεν σπεύδουμε να τον ανακηρύξουμε άγιο ούτε να συνθέσουμε ιερές ακολουθίες ούτε να καλέσουμε τον λαό να τον προσκυνήσει ούτε να αγιογραφήσουμε την εικόνα του», διευκρίνισε ο μητροπολίτης Φθιώτιδας, σημειώνοντας πως το αναλλοίωτο σκήνωμα θα τεθεί σε ειδική λάρνακα το επόμενο διάστημα και θα τοποθετηθεί «όπως είναι σήμερα σε μια γωνιά ενός μικρού παρεκκλησίου της Μονής και θα αφήσουμε τον θεό να μιλήσει μέσω του χρόνου».

Τέλος, την ίδια στιγμή που εκατοντάδες άνθρωποι κάθε μέρα φτάνουν στην Ιερά Μονή Αγάθωνος από κάθε σημείο της χώρας για να προσκυνήσουν το σημείο που βρέθηκε το ανέπαφο λείψανο, ο μητροπολίτης Φθιώτιδας Νικόλαος κάνει έκκληση να αποφευχθούν οι υπερβολές και κυρίως, όπως δηλώνει, «να μη δώσουμε λαβή σκανδαλισμού και παρερμηνειών στο όντως συγκλονιστικό, θαυμαστό και ιερό αυτό σημείο της αγάπης του θεού».

Θ. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ

ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΜΕΝΟΣ ΚΑΙ Ο ΙΑΤΡΟΔΙΚΑΣΤΗΣ Π. Γ1ΑΜΑΡΕΛΟΣ

«ΕΙΔΑ ΕΝΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΣΑΝ ΝΑ ΗΤΑΝ ΖΩΝΤΑΝΟΣ»

Του ΘΕΟΔΟΣΗ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ

Είδα έναν άνθρωπο σαν να ήταν εκείνη τη στιγμή ζωντανός.» Ο ιατροδικαστής Π. Γιαμαρέλος, μιλώντας στην «Press Time» σηκώνει χα χέρια ψηλά και κάνει λόγο για ανεξήγητο φαινόμενο. «Δεν ήταν όπως οι άλλοι «Άγιοι» που είναι μαυρισμένα τα πτώματα τους, τα σκηνώματα τους. Εδώ νόμιζες πως θα σηκωνόταν για να πάμε να παίξουμε τάβλι. Με τις βλεφαρίδες, με τα μάτια, με τη μύτη του, τη γλώσσα του, τα χέρια του!» σημειώνει. Και ο επίτιμος προϊστάμενος της ιατροδικαστικής υπηρεσίας του κράτους αναφέρεται στο Ευαγγέλιο που κρατούσε ο μοναχός Βησσαρίων. «Στα χέρια του κρατούσε ένα μικρό Ευαγγέλιο. Το έσφιγγε δυνατά. Δεν έκανα καμία τομή για νεκροτομή ή διατομή. Επίτηδες...».

Αριστερά: Ο επίτιμος προϊστάμενος και πρώην διευθυντής της ιατροδικαστικής υπηρεσίας του κράτους Π. Γιαμαρέλος καθηγητής των Σχολών της Ελληνικής Αστυνομίας. (Πηγή Φώτο: Εφημερίδα Press Time, Τρίτη 14 Μαρτίου 2006, σελ. 3)

Ξεκαθαρίζει πως αν χρειαστεί και του το ζητήσουν θα το κάνει και αυτό, εξηγώντας όχι προς το παρόν δεν είχε νόημα μια νεκροτομή.

Πώς εξηγεί όμως την κατάσταση που βρίσκεται το σκήνωμα ο κ. Γιαμαρέλος; «Δεν μπορείς να πεις τίποτε γι’ αυτό. Κάποιοι μιλούν για μουμιοποιήσεις. Μουμιοποίηση είναι άλλο πράγμα. Το σώμα αποστραγγίζεται αμέσως από τα υγρά και αλλάζει όψη το πτώμα. Δεν φαίνεται ότι είναι άνθρωπος. Εδώ τώρα δεν υπάρχει κάτι τέτοιο. Ναι μεν το σώμα έχει στεγνώσει λίγο, γιατί έχουν φύγει τα υγρά, αλλά είναι άνθρωπος. Έχει διατηρήσει το χρώμα του, δεν είναι μαύρο. Τα μάγουλα, τα μάτια το μέτωπο, αυτά όλα. Δεν τον έγδυσα εγώ τελείως, μόνο ό,τι φαινότανε. Εγώ πάντως έχω συγκινηθεί... »

Εντύπωση στον έμπειρο ιατροδικαστή έκανε και η κατάσταση που βρισκόταν το φέρετρο. «Σκεφθείτε ότι ακόμα και το φέρετρο ήταν αναλλοίωτο. Γυάλιζε σαν να ήταν καινούργιο. Λες και δεν είχε περάσει μία μέρα», τονίζει.

Ο ίδιος πάντως δεν διστάζει να δηλώσει Χριστιανός, καταλήγοντας πως, αν και δεν μπορεί να μιλήσει για θαύμα, «αν σε δύο χρόνια δεν έχει λιώσει, τότε δέκα εκατομμύρια Έλληνες θα πρέπει να βγούμε στους δρόμους, προσευχόμενοι και δοξάζοντες. Αν δεν λιώσει τότε αυτό θα είναι το θαύμα του αιώνος!»

Πηγή: Εφημερίδα Press Time, Τρίτη 14 Μαρτίου 2006, σσ. 2-4

Β΄. Οι κύριες δηλώσεις του Π. Γιαμαρέλου, Ιατροδικαστού

«ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΤΟ ΥΠΕΡΦΥΣΙΚΟ»

Ο ίδιος καταλήγοντας μας ανέφερε: «Τόσο εγώ όσο και οι συνάδελφοι μου πρώτη φορά συναντήσαμε κάτι τέτοιο. Είναι κάτι το ξεχωριστό, κάτι το υπερφυσικό».

Στη γνωμάτευση, ο κ. Γιαμαρέλος αναφέρει μεταξύ άλλων ότι, ερευνώντας το σκήνωμα του ιερομόναχου, διαπίστωσε ένα «παράδοξο και μοναδικό φαινόμενο». Σύμφωνα με τον ίδιο, κατά την διάρκεια των περισσοτέρων από 50 χρόνων της ιατροδικαστικής του καρριέρας, δεν έχει ξαναδεί κάτι ανάλογο, δηλαδή διατήρηση ανθρώπινου σώματος, ρούζων, (ιερών αμφίων), παπουτσιών, ακόμα και το υφερέτρου επί μια ολόκληρη 15ετία, «σχεδόν ανέπαφων από την ακατανίκητη φθορά του χρόνου».

«Ήταν σαν ζωντανός...»

Όπως είπε ο κ. Γιαμαρέλλος, «...Εδώ, πήγα και φίλησα το χέρι ενός ανθρώπου σαν να μιλάγαμε πριν. Ένας ολόσωμος άνθρωπος, φρέσκος, ζωντανός, με μια μικρή αφυδάτωση, με όλα τα χαρακτηριστικά πλήρη πάνω του, με το μουστάκι του, με τις βλεφαρίδες του, με τα μάγουλά του, τα ματάκια του, την μύτη του, τα μαλλιά του. Δεν είχε καμία κάκωση σε ότι φαινόταν γιατί δεν του έβγαλα ούτε τα ιερά του άμφια, ούτε τα παπούτσια του, ούτε τις κάλτσες του.»

Ο ίδιος τονίζει μάλιστα ότι τον είδε να κρατάει το Ευαγγέλιο και έμοιαζε να το σφίγγει στα χέρια του: «Έμοιαζε με έναν άνθρωπο που είχε πεθάνει πριν από 15 μέρες. Σαν να ήθελε να σου μιλήσει, ενώ δεν υπήρχαν άσχημες μυρωδιές, το μύρο μύριζε ωραία. Το φέρετρο που ήταν μέσα ο υποψήφιος άγιος ήταν πολυτελέστατο, χρυσοποίκιλτο και έμοιαζε σαν να είχε λουστραριστεί πριν από δύο μέρες». (Πηγή: Εφημερίδα Espresso, Τρίτη 14 Μαρτίου 2006, σελ.12)

Γ΄ . Δημοσιογραφικές επιπολαιότητες υπέρ και κατά εξηγήσεων (Περίπτωση εφ. «Τα Νέα» & «Ελευθεροτυπίας»)

Παρακάτω (βλέπε Παράρτημα), η «Ελευθεροτυπία» αγνόησε και δεν περίμενε τους 4 ιατρούς που παρέστησαν στην επιτόπια εξέταση και θα ανακοίνωναν τα συμπεράσματα του πορίσματός τους στις 14/03/06 αλλά στηρίζεται σε άποψη του Αντώνη Κουτσελίνη, ομότιμου καθηγητή Ιατροδικαστικής της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, ο οποίος έδωσε «εξήγηση» εξ αποστάσεως βάση της μαρτυρίας κάποιας «απλής γυναίκας» και υποστηρίζει πως πρόκειται περί ξηράς μουμιοποιήσεως, με την προϋπόθεση πως «Μπορεί να συμβεί δε σε οποιοδήποτε μέρος όπου εξασφαλίζεται η διέλευση κάποιου αέρος». Ως γνωστό ο καθηγητής Π. Γιαμαρέλος αρνείται στο ιατροδικαστικό πόρισμά του την ξηρά μουμιοποίηση, διότι το σκήνωμα δεν είχε χρωματισμό σκούρο αλλά φυσιολογικό. Η εφημερίδα «Τα Νέα», άγνωστο δε που στηρίζει τα «επιστημονικά» της συμπεράσματα, την ίδια μέρα αναφέρει πως «Στο τσιμέντο το μυστικό του μοναχού» και «το φέρετρο τοποθετήθηκε μέσα σε κρύπτη, που στη συνέχεια χτίσθηκε με τούβλα και «σφραγίσθηκε» με σοβάτισμα. Στην έλλειψη αέρα στον χώρο ταφής αποδίδεται από αρκετούς το γεγονός ότι δεν προχώρησε η αποσύνθεση της σορού.».

Συμπεράσματα:

Οι «αρκετοί» (sic) δηλαδή περισσότεροι (sic), άγνωστο όμως ποιοι, από τους 4 εξετάσαντες ιατρούς, αποδίδουν την διατήρηση σε «έλλειψη αέρα» που όμως αποκλείει η εξ αποστάσεως (sic) «απόδειξη», επί μαρτυρία μιας «απλής γυναίκας», του Αντώνη Κουτσελίνη περί «μουμιοποίησης», που εξασφαλίζεται με «διέλευση κάποιου αέρος» που απέκλεισαν ως ελέχθη οι «αρκετοί». «Μουμιοποίηση» όμως που είχε αποκλειστεί από τους ιατρούς με επιτόπια εξέταση.

Οι «μεγαλύτερες» εφημερίδες του ελληνικού χώρου έχουν μια ακατανίκητη «αντικειμενικότητα» που συνοδεύεται από επιστημονικοφανείς τοποθετήσεις στην προσπάθεια τους να εξηγήσουν φαινόμενα κάτω από την πίεση του χρόνου έκδοσης ανταγωνιστικού φύλλου την ημέρα του πορίσματος, όταν μόλις την προηγούμενη ο Π. Γιαμαρέλος στην εφημερίδα «Press Time» δήλωνε: «Απίστευτο δεν έχω ξαναδεί κάτι παρόμοιο. Πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί στο τι θα πούμε (Ο έμπειρος ιατροδικαστής Παναγιώτης Γιαμαρέλος στα 78 χρόνια, σάστισε μπροστά στο λείψανο του ιερομονάχου Βησσαρίωνα. Λίγο μετά την αναχώρησή του από την μονή Αγάθωνος, περιγράφοντας αυτό που αντίκρισε, δήλωσε αδυναμία να το χαρακτηρίσει: «Έχω δει πολλά μέχρι σήμερα. Αυτό όμως είναι πραγματικά απίστευτο».

Δ΄. ΒΙΝΤΕΟ. «Αγανάκτηση» π. Γιαμαρέλου & η αντίθετη εξήγηση Ν. Καρακούκη

Βαπτίσθηκε βίντεο της «αγανάκτησης», διότι ο Π. Γιαμαρέλος είναι επίτιμος προϊστάμενος και πρώην διευθυντής της ιατροδικαστικής υπηρεσίας του κράτους και καθηγητής των Σχολών της Ελληνικής Αστυνομίας και παρόλο που ήταν ο μοναδικός, μαζί με τους κάτωθι 4 ιατρούς που εξέτασαν το λείψανο του Βησσαρίωνα από κοντά, δεν έγιναν πιστευτοί, ιδίως από ανθρώπους που δεν είχαν την ειδικότητα για να εκφέρουν λόγο π.χ. την Μαρία Τζάνη σε πρωινή εκπομπή αλλά και από ιατροδικαστή (βλέπε κάτωθι Ν. Καρακούκη), ο οποίος δεν επισκέφθηκε τον χώρο ούτε το λείψανο και οδηγήθηκε σε συμπεράσματα μελετώντας φωτογραφίες εφημερίδων και βιβλιογραφία, αγνοώντας τις δικές του τοποθετήσεις περί «διερεύνησης»..

Αριστερά: Γιώργος Νερολής, Παθολόγος

Κέντρο Αριστερά: Δημήτριου Οικονόμου, Παθολόγος

Κέντρο Δεξιά: Παναγιώτης Γιαμαρέλος, Ιατροδικαστής

Δεξιά: Θανάσης Αργυρίου , Δερματολόγος. (Πηγή: Τηλεοπτικός Σταθμός Alter, Κεντρικό δελτίο ειδήσεων, 14/03/2006)

Αριστερά: Αριστερά ο Ιερομόναχος Βησαρίωνος και ο Χρυσόστομος, μ. Περιστερίου.

Κέντρο: Ο τάφος εις τον οποίο βρέθηκε το σκήνωμα του ιερομόναχου Βησσαρίωνα.

Δεξιά: Φωτογραφία του ιερομόναχου Βησσαρίωνα. (Πηγή: Τηλεοπτικός Σταθμός Alter, Κεντρικό δελτίο ειδήσεων, 14/03/2006)

Αριστερά: Η αδελφή του Βησσαρίωνα, Βασιλική Κονάκα και ιερομόναχος αδελφός της.

Κέντρο αριστερά: Δημοσθένης Λέμας, Θεολόγος.

Κέντρο Δεξιά: Ιερομόναχος Βησσαρίωνας και Π. Γιαμαρέλος, ιατροδικαστής.

Δεξιά: Ιερομόναχος Βησσαρίωνας και Ν. Καρακούκης, Ιατροδικαστής. (Πηγή: Τηλεοπτικός Σταθμός Alter, Κεντρικό δελτίο ειδήσεων, 14/03/2006)

Βίντεο: Μέγεθος: 3Mb - Διάρκεια: 30΄: [Το πάνελ των συζητητών, Π. Γιαμαρέλος, Χρυσόστομος Μητροπολίτης Περιστερίου, Γ. Λοβέρδος δημοσιογράφος, Γ. Βαρεμένος, δημοσιογράφος, Παυλόπουλος, Δημοσιογράφος.] (Πηγή: Τηλεοπτικός Σταθμός Alter, Κεντρικό δελτίο ειδήσεων, 14/03/2006)

Σημειώσεις για το βίντεο & άλλα:

1. Πολλοί που άκουσαν τον Π. Γιαμαρέλο να περιγράφει το λείψανο του Βησσαρίωνα και μετά το αντίκρισαν τις επόμενες ημέρες σε φωτογραφίες, θεώρησαν τις περιγραφές του «υπερβολικές». Αυτό όμως συμβαίνει ακριβώς επειδή δεν έχουν την εμπειρία του Π. Γιαμαρέλου εις την ιατροδικαστική. Ο Π. Γιαμαρέλος έχοντας δει εκατοντάδες πτώματα, γνωρίζει πολύ καλά τι σημαίνει μια διατήρηση πτώματος «τύπου Βησσαρίωνα» , άλλοι δικαιολογημένα όχι. Αδικαιολόγητη όμως υπήρξε η φανατική και υπεροπτική στάση ορισμένων.

2. Δηλώθηκε τόσο η «άριστη» κατάσταση του λειψάνου, όσο και η άριστη κατάσταση φέρετρου, ενδυμάτων, υποδημάτων και του ευαγγελίου το οποίο κρατούσε ο ιερομόναχος στα χέρια του, πράγμα για το οποίο ο διαφοροποιούμενος Ν. Καρακούκης είχε δηλώσει τα εξής:

Βίντεο: Μέγεθος: 3Mb - Διάρκεια: 30΄ .

-Αν είναι ένα ξηρό και θερμό περιβάλλον ας πούμε, μπορούμε να έχουμε το φαινόμενο της μουμιοποίησης, που αφήνει κατά κάποιο τρόπο αναλλοίωτα τα χαρακτηριστικά ή το φαινόμενο της σαπωνοποίησης όταν είναι πολύ υγρό το περιβάλλον, οπότε εκεί έχουμε αναλλοίωτα χαρακτηριστικά. (Ν. Καρακούκης, ιατροδικαστής)

-Ο ιατροδικαστής Νίκος Καρακούκης, αν και αποδέχεται την ύπαρξη επιστημονικής εξήγησης σε τέτοιου είδους φαινόμενα, ομολογεί πως σε κάποιες περιπτώσεις η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά. Στην περίπτωση του γέροντα Βησσαρίωνα είναι ανεξήγητο, πως βρέθηκαν ανέπαφα τα άμφιά του και η αγία γραφή που κρατούσε στα χέρια του. (Δημοσιογράφος)

-Αν είναι εντελώς αναλλοίωτα, αν δηλαδή έχουμε την παράμετρο του εντελώς αναλλοίωτου, αυτό δεν μπορεί να εξηγηθεί με την ιατροδικαστική επιστήμη. Θα πρέπει να έχουμε, να γνωρίζουμε την μακροσκοπική εμφάνιση του πτώματος του ιερωμένου, ούτως ώστε να αποφανθούμε εάν πρόκειται για αυτών των παραλλαγών της σήψης, διότι παραλλαγές της σήψης είναι αυτές οι μουμιοποιήσεις και οι σαπωνοποιήσεις, ή αν πρόκειται για κάτι άλλο που η επιστήμη δεν μπορεί να εξετάσει. (Πηγή: Τηλεοπτικός Σταθμός Alter, Κεντρικό δελτίο ειδήσεων, 14/03/2006)

3. Και οι 4 ιατροί που εξέτασαν το λείψανο δήλωσαν πως ο χρόνος (3-4 χρόνια) είναι εκείνος που θα δείξει αν πρόκειται σίγουρα περί θαύματος ή όχι. Αυτό λέγεται διότι μόνο αφθαρσία συνεχιζόμενη ενός τεθνεώτος σώματος που παραμένει σε κανονικές συνθήκες έκθεσης μπορεί να αποτελέσει ανεξήγητο επιστημονικό γρίφο.

4. Ο Π. Γιαμαρέλος δήλωσε ευθαρσώς πως έχει δει «εκατοντάδες μουμιοποιήσεις και άλλες καταστάσεις, γι’ αυτό να μην πει κανένας εξυπνάκιας ότι πρόκειται περί μουμιοποίησης».

5. Ο Π. Γιαμαρέλος δήλωσε προθυμία σε 3-4 χρόνια να επιτελέσει και νεκροτομία επί του σκηνώματος.

6. Η Εκκλησία από μιας εξαρχής ζήτησε την γνώμη των επιστημόνων των ιατροδικαστών της Αθήνας. Επειδή όμως δεν συνέτρεχε λόγος εγκληματικής πράκης, ο εισαγγελέας δεν μπορούσε να δώσει άδεια μετάβασης των ιατροδικαστών της Αθήνας εις τον χώρο ανεύρεσης του λειψάνου. Ες εκ τούτου η Εκκλησία κάλεσε τον Π. Γιαμαρέλο και άλλους 3 ιατρούς να εκφέρουν άποψη. Αυτή η τακτική της εκκλησίας έρχεται σε καθαρή αντιπαλότητα με τις συκοφαντίες παγανιστών για τα Άγια λείψανα μελών της.

7. Προσκύνηση λειψάνων δεν σημαίνει απαραίτητα αγιοποίηση του προσώπου εις το οποίο ανήκουν. Αυτό είναι κάτι που μπορεί να γίνει στο μέλλον δια μαρτυριών του πληρώματος της Εκκλησίας περί του τεθνεώτος προσώπου π.χ. εμφανίσεις, θαύματα κ.α.

Ε΄. ΒΙΝΤΕΟ. Η 1η αντίθετη εξήγηση (ξηρά μουμιοποίηση) & η ανακολουθία Ν. Καρακούκη

[Στο 24 λεπτό και εξής της οπτικοακουστικής ακολουθίας: ]

-Έχετε λόγο να πιστεύετε, πως υπάρχει κάτι άλλο εκεί; συμβαίνει κάτι άλλο απολύτως εξηγήσιμο και ενδεχομένως και λίγο θολό με την υπόθεση του ιερομονάχου. (Δημοσιογράφος)

-Κοιτάξτε κύριε Παυλόπουλε, ας ξεκινήσουμε αλλιώς και θα σας απαντήσω στο ερώτημά σας. Νομίζω ότι σε παρόμοιες περιπτώσεις η διερεύνηση γίνεται με τον εξής τρόπο: πάμε στο σημείο που βρίσκεται το σκήνωμα, ελέγχουμε τον περιβάλλοντα χώρο, είναι πάρα πολύ βασικό, ο περιβάλλον χώρος, διότι ξέρετε ότι οι κλιματολογικές συνθήκες του περιβάλλοντος χώρου μπορούν να επηρεάσουν κατά πολύ την εξέλιξη της προόδου των πτωματικών φαινομένων...

..Σε πολλές περιπτώσεις στο κενοτάφιο δεν υπάρχει το οξυγόνο. Όταν δεν υπάρχει το οξυγόνο, ξέρετε ότι δεν μπορούν να αναπτυχθούν οι μικροοργανισμοί οι οποίοι βοηθούν εις την πρόοδο της σήψης. Έτσι λοιπόν σταματά το φαινόμενο της σήψης, και έτσι σε περίπτωση που έχουμε ένα πολύ θερμό περιβάλλον και ξηρό περιβάλλον, μπορεί να παρατηρηθεί η ανάπτυξη του φαινόμενου της μουμιοποίησης. Τι είναι η μουμιοποίηση, είναι εκείνο το φαινόμενο το οποίο, κατά το οποίο, ο νεκρός εμφανίζεται με διατήρηση όλων των μακροσκοπικών χαρακτηριστικών του, και έτσι το αξιοποιούμε εμείς οι ιατροδικαστές, για να κάνουμε μια ιατροδικαστική έρευνα μετά από καιρό, δηλαδή είναι αξιοποιήσιμο για εμάς τους ιατροδικαστές. Λοιπόν, γι’ αυτό σας είπα εξ αρχής, ότι πρέπει να ερευνηθεί πάρα πολύ καλά ο περιβάλλον χώρος. (Ν. Καρακούκης) (Πηγή: Τηλεοπτικός Σταθμός Alter, Κεντρικό δελτίο ειδήσεων, 14/03/2006)

Η ανακολουθία: Ο γνωστός ιατροδικαστής Ν. Καρακούκης δεν μετάβηκε στον λεγόμενο κενοτάφιο όλες αυτές τις ημέρες που εμφανίζονταν στον σταθμό Alter. Εδώ ασφαλώς δεν τίθεται θέμα αμφισβήτησης της επιστημονικής του κατάρτισης αλλά της ανακολουθίας λόγων και πράξεων του. Δέχθηκε αρκετά «πυρά» για την «άδικη» στάση του, ιδίως από ιερωμένους.

Σημειώσεις:

1. Το κενοτάφιο δεν είχε θερμό περιβάλλον αλλά δέχονταν τις εναλλαγές θερμοκρασίας που επικρατούν στον ελληνικό χώρο. Δεν επικρατούσαν ακραίες συνθήκες όπως λ.χ. στην Αίγυπτο όπου υπάρχουν τεχνητές μούμιες οι οποίες όμως στον ευρωπαϊκό χώρο παρουσιάζουν ως και σαράκι. Ούτε πολικό ψύχος μέσα στο οποίο διατηρήθηκε αιώνες το σώμα του αποκαλούμενου Ότζι που βρέθηκε στις Άλπεις και διατηρείται σήμερα σε ειδικό μουσειακό χώρο.

Στ΄. ΒΙΝΤΕΟ. Γενικές αντιρρήσεις, επανάληψη ανακολουθίας Ν. Καρακούκη & απαντήσεις π. Στυλιανού Καρπαθίου, Ψυχιάτρου

Αντιρρήσεις άλλων που πέρασαν από τον τηλεοπτικό φακό για μια ολόκληρη εβδομάδα και δεν είχαν την απαραίτητη ειδικότητα για να μεταφέρουν σοβαρή γνώμη επί του λειψάνου του Βησσαρίωνος π.χ. θεατρίνοι, ποιητές, δημοσιογράφοι δεν θα παρουσιαστούν εδώ διότι εκτός του χώρου που απαιτούν, εκφέραν απόψεις πίστης, είτε άθεων είτε παγανιστών, είτε «φιλοσόφων», είτε ανθρώπων που δεν γνωρίζουν στο ελάχιστο Ορθόδοξη Θεολογία (1). Και αναφέρονται ως γνώμες «πίστης» διότι δεν έχουν σχέση με το αντικείμενο (ιατροδικαστική) αλλά και ούτε με την εμπειρία άλλων Ορθόδοξων λειψάνων, με συνέπεια κανείς εξ αυτών να μην καταλαβαίνει γιατί ο Χριστιανικός Θεός θα μπορούσε ποτέ να διατηρήσει το σώμα ενός νεκρού και να γίνεται λόγος από τους περισσότερους για «οπισθοδρομήσεις», «μεσαίωνες», «χάνδρες» κ.λ.π., αποδεικνύοντας για ακόμη μια φορά την «θεολογική κατρακύλα» που έχει πάρει η «διανόηση» της Ελλάδας κατόπιν αιώνων κατορθωμάτων «διαφωτιστικής» παιδείας και «θρησκείας» [συστήματος πίστης].

Βίντεο 1ο: Μέγεθος: 327Kb - Διάρκεια: 3΄ 30΄΄: [Το πάνελ των συζητητών, π. Στ. Καρπαθίου, ψυχίατρος, Ν. Καρακούκης, ιατροδικαστής, π. Σ. Παπαχρήστος, Γ. Βαρεμένος, δημοσιογράφος,, Παυλόπουλος, δημοσιογράφος.]

-Έστω όσο φαίνεται λένε, και όσοι πηγαίνουν εκεί και προσκυνούν λένε πως πρόκειται για θαύμα. (Δημοσιογράφος)

-Γιατί δεν γνωρίζουν κ. Παυλόπουλε. Γιατί αν σας φέρω τα συγγράμματα των καθηγητών Κουτσελίνη, Αγιουτάντη, Ιλιάκη, στις διάφορες σελίδες, τα ξέρει αυτά ο κ. Καραπαθίου... (Ν. Καρακούκης)

-Να μιλήσει ο πατέρας Στυλιανός παρακαλώ.

-Ο πατέρας Στυλιανός τα γνωρίζει αυτά. Να μας πει όταν έκανε το μάθημα της ιατροδικαστικής, υπήρχε μέσα το κεφάλαιο της μουμιοποίησης; αυτό λέω!

-Μην πάνε εκεί πέρα κ. Καρακούκη, παρακαλώ. Να απαντήσει παρακαλώ.

-Άραγε αποκλείεται ότι πρόκειται περί θαύματος, έτσι; (π. Σ. Παπαχρήστος)

-Εγώ λέω π. Σταύρο ότι είναι ένα φαινόμενο το οποίο εξηγείται απόλυτα επιστημονικά.

-Κ. Καρακούκη, σαφώς και τα θυμάμαι πάρα πολύ καλά και τα επανανέωσα μάλιστα διαβάζοντάς τα. Εκείνο το οποίο σας είπα και εκείνο το οποίο ιδιαίτερα τόνισα είναι το εξής, ότι ούτε πρόκειται, ούτε πρέπει να μιλάμε για θαύμα, αλλά είναι ένα σημείο και όχι αυτόνομο σημείο, ένα σημείο το οποίο έχει και περιφερικά γεγονότα και αυτά είναι εκείνα τα οποία δυναμώνουν θα λέγαμε, την αχνή παρουσία του Θεού. Εκείνο το σημείο εις το οποίο διαφώνησα μαζί σας ήταν το εξής. Εσείς υποστηρίξατε, ότι ο χώρος εις τον οποίο ήταν τεθαμένος ο σεβαστός γέροντας Βησαρίωνας, ήταν... (π. Στυλιανός Καρπαθίου)

-Με συγχωρείτε για την διακοπή. Το τελικό σημείο σε όλα αυτά ποιο ήταν; (Δημοσιογράφος)

-Ακούστε, δυο λεπτά να ολοκληρώσω την σκέψη μου....

-Εξηγήστε μου διότι μπαίνουμε σε...

-Θα πρέπει να εξηγήσω στον κ. Καρακούκη το γιατί ήρθαμε σε αυτή την αντίθεση. Υπεστήριξε ο κ. Καρακούκης ότι δεν ήταν αεριζόμενος ο χώρος. Απλούστατα ήταν απολύτως αεριζόμενος και δεν θα έπρεπε να έχουμε αυτή την παρουσία του σκηνώματος ιατροδικαστικά...

-Το θεϊκό σημείο ποιο είναι; Αμέσως κ. Καρακούκη ένα λεπτό. Το θεϊκό σημείο ποιο είναι σε αυτή την ιστορία. Διότι ο Γ. Βαρεμένος το έβαλε στην σωστή του θέση. Μήπως βόλευε κάποιους, μήπως βόλευε κάποιους η δημιουργία όλης αυτή της εντύπωσης;

-Ακούστε κάτι κύριε Παυλόπουλε, τα είχαμε μαζί συζητήσει και θυμάστε πάρα πολύ καλά και με την ρεπόρτερ που ήταν παρούσα εκείνη την ώρα, ακόμη και με ανοιχτές τις πόρτες κάτω στον τάφο και απώντος του σκηνώματος του γέροντα Βησαρίωνα, υπήρχε ευωδία. Το θυμάστε πάρα πολύ καλά, και μάλιστα ενώ φυσούσε αέρας. Υπάρχουν λοιπόν και άλλα σημεία και μάλιστα σας είχα τονίσει επανελλημένα αυτό δεν σημαίνει ότι ο Θεός, συγχωρέστε με, ότι ο Θεός δεν θα δώσει, την άδεια, ας το πω έτσι, της αποσύνθεσης του σώματος, γιατί κανένας άνθρωπος που βρίσκεται πάνω στη γη δεν θα μείνει μη αποσυντεθειμένος.

-Το θεϊκό σημείο είναι η ευωδία του μύρου.

-Όχι του μύρου, δεν είχαμε μύρο.

-Η ευωδία που ανέδιδε από την κρύπτη.

-Θέλετε να σας πω και κάτι άλλο;

-Να ρωτήσει κάτι ο Γιώργος Βαρεμένος.

-Αμέσως, να ολοκληρώσω πάνω σε αυτό διότι υπάρχουν και άλλα στοιχεία.

-Θα σας διευκολύνει, μια ερώτηση που απευθύνεται έμμεσα σε σας. (Γιώργος Βαρεμένος) (Πηγή: Τηλεοπτικός Σταθμός Alter, Κεντρικό δελτίο ειδήσεων, 23/03/2006)

Σημειώσεις:

1. Η προσπάθεια του ιατροδικαστή Ν. Καρακούκη να δώσει εξηγήσεις εξ αποστάσεως και δια μέσω βιβλιογραφίας δεικνύουν υποτίμηση και απαξίωση προς την ετέρα ιατρική ομάδα που επισκέφτηκε και εξέτασε το εν λόγω λείψανο, όπως και προς τον ιερομόναχο τον ίδιο και τους συγγενείς του. Αυτό διότι σε οποιαδήποτε διαφορετική περίπτωση είχε ζητηθεί η ιατροδικαστική άποψη του Ν. Καρακούκη για το οποιοδήποτε διαφορετικό λείψανο Έλληνα ιδιώτη, είναι βέβαιο πως ο πρώτος θα είχε μεταβεί στον χώρο προς εξέταση του, όπως άλλωστε ο ίδιος θεωρεί πρέπον για μια σωστή διερεύνηση, παρά θα έκφερε γνώμη δια μέσω φωτογραφιών και εξ αποστάσεως. Αναμενόμενη πάντως μια τέτοια γενικόλογη θέση, διότι σε αυτή την περίπτωση γίνεται λόγος για «θαύμα» και η στελέχωση της άποψης του «μη θαύματος» προωθείται «ορθολογικά» με κάθε μέσο ακόμη και βεβιασμένα, όσο και αν πολλοί ζήτησαν από την Εκκλησία απολογία για την «βεβιασμένη» θέση της μονής να θέσει το σκήνωμα προς προσκύνηση.

2. Η εξήγηση ενός φαινόμενου επιστημονικά δεν σημαίνει πως ένα φαινόμενο δεν είναι θαύμα. Την μέρα της σταυρώσεως του Ιησού στο Γολγοθά έγινε ένας σεισμός, φυσικό δηλαδή φαινόμενο, το οποίο μπορεί να αποκληθεί θαύμα εάν και εφόσον το πρώτο αίτιο είναι ο Θεός και όχι άλλα φυσικά αίτια. (βλ. θαύμα). Ο σεισμός στον Γολγοθά έχει καταχωρηθεί ως θαύμα διότι συντρέχουν και άλλα «περιφερειακά γεγονότα», όπως πολύ σωστά ετόνισε ο π. Στυλιανός Καρπαθίου. (βλέπε Συμπεράσματα).

Δεξιά: Εργασία επάνω στον βράχο τον Γολγοθά (αριστερά). Η αποκάλυψη της μεγάλης σεισμικής ρωγμής στο ίδιο σημείο το 1987 φέρει στη μνήμη τη ρήση του Ματθαίου: «καὶ ἡ γῆ ἐσείσθη καὶ αἱ πέτραι ἐσχίσθησαν» (27,51). (Πηγή: Περιοδικό Corpus, τεύχος 60, άρθρο «Ο Πανίερος ΝΑΟΣ της ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ στα Ιεροσόλυμα», Γ.Π. Λάββας Ακαδημαϊκός Αρχαιολόγος - Αρχιτέκτονας, σελίδα 43)

3. Εκ της σημειώσεως δύο προκύπτει αναντίρρητα, πως ο εν λόγω χώρος εύρεσης του λειψάνου έπρεπε να ερευνηθεί πριν οποιοσδήποτε κάνει λόγω για «μουμιοποιήσεις». Θέση που συμφωνεί και ο Ν. Καρακούκης αλλά που ατυχώς και άνευ εσκεμμένου δόλου δεν τήρησε. Διότι ακόμη και αν θα μπορούσε κανείς να υποστηρίξει πως πρόκειται για «μουμιοποίηση», όφειλε να αποδείξει πως όντως συμβαίνει και πως όντως συντρέχουν συνθήκες προς τούτο. Ο Ιησούς Χριστός κάποτε αναλήφθηκε στους Ουρανούς (Πράξεις Αποστόλων, Κεφ Α΄ «10 καὶ ὡς ἀτενίζοντες ἦσαν εἰς τὸν οὐρανὸν πορευομένου αὐτοῦ, καὶ ἰδοὺ ἄνδρες δύο παρειστήκεισαν αὐτοῖς ἐν ἐσθῆτι λευκῇ, 11 οἳ καὶ εἶπον· Ἄνδρες Γαλιλαῖοι, τί ἑστήκατε ἐμβλέποντες εἰς τὸν οὐρανόν; οὗτος ὁ Ἰησοῦς ὁ ἀναληφθεὶς ἀφ' ὑμῶν εἰς τὸν οὐρανὸν»). Το ότι αυτό μπορεί να συμβεί αν κάποιος χρησιμοποιήσει σήμερα μια προωθητική μηχανή, όπως λ.χ. οι αστροναύτες του Διαστημικού Λεωφορείου, δεν σημαίνει πως και τότε υπήρχαν οι ίδιες συνθήκες προς επιτέλεση τούτου. Το πρώτο ήταν θαύμα, όχι το δεύτερο. Σε αυτή την περίπτωση και πάλι το θαύμα έγκειται εις τα πρώτα αίτια και όχι εις τα φαινομενικά αποτελέσματα.

4. Η ευωδία που υποστηρίζεται επί βάση μαρτύρων για το λείψανο του μοναχού Βησσαρίωνα, μπορεί να αναχθεί από «ειδικούς απομυθοποιητές» σε «δόλο» χριστιανών και δηλαδή σε κάποια «δόλια» εμπότιση του χώρου με ειδικό άρωμα. Μια τέτοια θέση είναι πάντοτε κακόβουλη και αναπόδεικτη και δεν φαίνεται να στηρίζεται επί εμπειρικού βιώματος επί άλλων σκηνωμάτων. Επί παραδείγματος χάρη το σκήνωμα του Αγίου Σπυρίδωνος Τριμυθούντος ευωδιάζει επί οπής του ποδός του και ο κάθε ένας που ζητά να μπει στο κόπο της επιτόπιας εξέτασης μπορεί να επιβεβαιώσει. Ασφαλώς και δω μια έρευνα μπορεί να δώσει μια «επιστημονική» εξήγηση. Πως δηλαδή μια τέτοια ευωδία οφείλεται ασφαλώς από κάποια χημική ουσία παρούσα στο εν λόγω λείψανο. Μια τέτοια απόδειξη όμως δεν μειώνει το θαύμα εφόσον συντρέχουν και πάλι «περιφερειακά γεγονότα» όπως λ.χ. διατήρηση σώματος, βίωμα Αγίου συνοδευμένο από πλείστα θαύματα κ.α. Ως παράλληλη περίπτωση «επιστημονικά εξηγήσιμου» θαύματος με την ευωδία, μπορεί να σημειωθεί εδώ η ανάβλυση μύρου στα λείψανα του Αγ. Νικολάου, το οποίο είναι ύδωρ δίχως άλατα, που όμως βοήθησε την διατήρηση των λειψάνων. Εδώ πάλι συντρέχουν παρόμοια «περιφερειακά γεγονότα» όπως λ.χ. η μαθηματική απιθανότητα να συντρέξει το μύρο σε άλλο σημείο, όπως π.χ. στον τάφο του «αντίχριστου» Νίτσε, παρά στον χώρο ύπαρξης των λειψάνων του Αγίου Νικολάου.

Βίντεο 2ο: Μέγεθος: 93Kb - Διάρκεια: 50΄΄: [Το πάνελ των συζητητών, π. Στ. Καρπαθίου, ψυχίατρος, Ν. Καρακούκης, ιατροδικαστής, π. Σ. Παπαχρήστος, Γ. Βαρεμένος, δημοσιογράφος,, Παυλόπουλος, δημοσιογράφος.]

-Κ. Καρακούκη, στις νέες συνθήκες μπορεί να προχωρήσει η σήψη. (Γ. Βαρεμένος)

- Αν αλλάξουν κ. Βαρεμένε οι συνθήκες, δηλαδή άμα γίνονταν όπως είπε ο π. Σταύρος, που το ανέφερε.

-Όχι τώρα, σήμερα με τις νέες συνθήκες, τι λένε τα συγγράμματα, με τις νέες συνθήκες, μπορεί να προχωρήσει η σήψη; Διότι αν συμβεί κάτι τέτοιο θα είναι τραγικό, αν έχετε (ακατανόητο), θα είναι ανίερο, αν συμβεί κάτι τέτοιο, σας ρωτάω.

-Μίλησε κανείς για αυτόνομο,... για θαύμα αυτονομίας; Σαφώς όχι. (π. Στυλιανός Καρπαθίου)

-Να σας απαντήσω; Εάν αλλάξουν οι συνθήκες κ. Βαρεμένε, οπωσδήποτε θα προχωρήσει το φαινόμενο της σήψης. Δηλαδή εάν ετίθετο στο χώμα θα προχωρούσε. Τώρα δεν ξέρω σε τι συνθήκες το έχουν τοποθετήσει αυτή την στιγμή για να ξέρω αν θα αλλάξουν. Αλλά εγώ ήθελα να πω...τάχιστα κ. Παυλόπουλε και κ. Βαρεμένε

-Μέσα σε μια λάρνακα (π. Στυλιανός Καρπαθίου)

-Πάντως πατέρα Στυλιανέ, αμέσως κ. Καρακούκη. (Δημοσιογράφος) (Πηγή: Τηλεοπτικός Σταθμός Alter, Κεντρικό δελτίο ειδήσεων, 23/03/2006)

Σημειώσεις:

1. Ο ιατροδικαστής Ν. Καρακούκης υποστηρίζει πως σε συνθήκες ταφής η σήψη του σκηνώματος πρέπει να προχωρήσει. Αδυνατεί όμως να εκφέρει άποψη για το άταφο πλέον σκήνωμα του ιερομόναχου Βησσαρίωνα, καθόσον δεν γνωρίζει τις παρούσες συνθήκες φύλαξης του σκηνώματος. Με άλλα λόγια ξεκαθαρίζει και περιγράφει μια πραγματικότητα. Πως φυσικές μούμιες δεν διατηρούνται σε κανονικές συνθήκες περιβάλλοντος και χρειάζονται ιδιαίτερες συνθήκες φύλαξης. Ακόμη και σε πιθανή ταφή μπορεί να υπάρξει διατήρηση ενός πτώματος αν το έδαφος είναι αλκαλικό (βασικό) ή πολύ όξινο (έλος). Όμως κατόπιν της εκταφής η αποσύνθεση η οποία απαγορεύονταν από τις όποιες προηγούμενες συνθήκες, οφείλει να προχωρήσει εκτός και αν συντρέχουν λόγοι τεχνικής επέμβασης. Αφού σημειωθεί για ακόμη μια φορά η α νακολουθία του Ν. Καρακούκη, που αν σε αυτή την ερώτηση του δημοσιογράφου αποφεύγει να απαντήσει μιας και ευρίσκεται σε άγνοια γύρω από τις παρούσες συνθήκες του λειψάνου του ιερομόναχου, ταυτόχρονα υποστήριξε την άποψη της ξηράς μουμιοποιήσεως εξ αποστάσεως και άνευ επιτόπιας εξετάσεως των συνθηκών ταφής του τεθνεότως Βησσαρίωνα. Όπως και να έχει πρέπει εδώ να σημειωθεί η επί 16 και πλέον αιώνων παρουσία άλλων λειψάνων Αγίων στο Ορθόδοξο δόγμα, όπως εκείνη του Αγίου Σπυρίδωνος Τριμυθούντος, όπου το σκήνωμα φυλάσσεται σε λάρνακα με το κάτωθι της μέρος ανοιχτό και ελεύθερο στις συνθήκες περιβάλλοντος εντός δεν λείπουν και οι λιτανεύσεις αυτού ακόμη και σε συνθήκες απόλυσης ζέστης (καλοκαίρι) και έκθεσης στο φως του ηλίου.

Δεξιά: Βικέντιος Βοκατσιάμπης: Η λάρνακα του Αγίου Σπυρίδωνος. 1883. Ιδιωτική συλλογή: 64×44cm (Πηγή: Arte Bizantina e Post-Bizantina a Corfu. Monumenti, Icone, Cimeli, Civilta.Corfu 1994, σελ. 205)

2. Πολύ σωστή η επισήμανση του π. Στυλιανού Καρπαθίου για μη αυτόνομο θαύμα, που πέρασε μάλλον απαρατήρητη από τους συνομιλητές του και η οποία υπονοεί πως ο Θεός, αν στην προκειμένη περίπτωση έβαλε το Χέρι Του, και όπως φαίνεται Το έβαλε, δεν κάνει θαύμα απλώς και μόνο για την ανεύρεση του διατηρηθέντος λειψάνου του Βησσαρίωνα ή την ευωδία αλλά θα το συνεχίσει και με την συνεχιζόμενη διατήρησή του και κατόπιν της εκταφής και της έκθεσής του σε λαϊκό προσκύνημα, όπως έπραξε και για πλείστα άλλα. Ουσιαστικά δηλαδή γίνεται λόγος για συνδυασμό θαυμάτων παρά για ένα και αυτόνομο.

Ζ. Και επιστημόνων αντιφάσεις

Αν αληθεύουν όσα αναμετέδωσαν «Τα Νέα», τότε ο Αντώνης Κουτσελίνης, ομότιμος καθηγητής Ιατροδικαστικής της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, φέρεται να δήλωσε πως: «Μπορεί να συμβεί δε σε οποιοδήποτε μέρος όπου εξασφαλίζεται η διέλευση κάποιου αέρος», ενώ ο ιατροδικαστής Ν. Καρακούκης αν και πρότεινε την μελέτη συγγράμματος αυτού του καθηγητή, φέρεται να δήλωσε τηλεοπτικά εντελώς αντίθετα: «Σε πολλές περιπτώσεις στο κενοτάφιο δεν υπάρχει το οξυγόνο. Όταν δεν υπάρχει το οξυγόνο, ξέρετε ότι δεν μπορούν να αναπτυχθούν οι μικροοργανισμοί οι οποίοι βοηθούν εις την πρόοδο της σήψης». Αυτή η αντίφαση δεν παρουσιάζεται εδώ για να αμφισβητηθεί η κατάρτιση των επιστημόνων, αλλά για να αποδειχθεί μια ακόμη φορά πως εκείνοι που αρνήθηκαν αυτό το σημείο στα τηλεοπτικά παράθυρα της «ζάλης», αν και κατηγορούν τους χριστιανούς για ευκολοπιστία και δεισιδαιμονία, ταυτόχρονα κατά διαφορετική αλλά παράλληλη οδό και αυτοί με την σειρά τους πιστεύουν και δεν ελέγχουν ποτέ τις απόψεις και τις γνώμες που εξυπηρετούν τις αθεϊστικές τους θέσεις, τις οποίες ασπάζονται σκύβοντας το κεφάλι άνευ ουδεμίας αμφιβολίας. Οι θέσεις τους όσο και αν φαίνονται «λογικές» είναι ουσιαστικά κάλπικες. Και τέτοιοι «παραχαράκτες» πέρασαν εκείνες τις μέρες πολλοί από την ελληνική τηλεόραση παριστάνοντας τους «διανοούμενους πολύξερους» που έχουν ασφαλή και σίγουρη γνώμη επί κάθε γεγονότος.

Θ. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

Η άποψη πως στο λείψανο του Βησσαρίωνα υπάρχει μουμιοποίηση, ήταν αναμενόμενη, διότι ο καθείς επιστήμων όταν εξετάζει μια περίπτωση ανατρέχει βιβλιογραφικά και συμπεραίνει το πιθανότερο επί βάση του γνωστού και μελετημένου. Αυτό του απαγορεύει παράλληλα να ανακαλύψει το διαφορετικό. Το λάθος εδώ έγκειται στην πίστη έλλειψης της διαφορετικότητας δηλαδή σε λανθασμένη μεθοδολογία παρά σε κατάρτιση.

Τα αποτελέσματα της σημερινής αποχριστιανοποίησης ως έλλειψη θεολογικής γνώσης, των νεοελλήνων, με την οποία θα μπορούσαν να ερμηνεύσουν διάφορα φαινόμενα εξαιρετικού θεολογικού ενδιαφέροντος, οφείλονται καθαρότατα εις τις διαφωτιστικές ματαιοδοξίες, οι οποίες άλλαξαν ολάκερη την παιδεία των πρώτων. Έτσι ενώ προ διαφωτισμού ο Έλληνας εκπαιδεύονταν εις την γνώση του Ορθοδόξου δόγματος ως Π.Δ. και Κ.Δ., κατόπιν διαφωτισμού, αυτή η μόρφωση πέρασε σε δεύτερη θέση και αντικαταστάθηκε τόσο από την επιμόρφωση εις τις θετικές επιστήμες αλλά και ιδίως από την γνώση της κοσμικής ιστορίας με βαρύτητα σε εκείνη των αρχαίων Ελλήνων και των άλλων Ευρωπαίων. Σήμερα ακόμη χειρότερα εις το όνομα της «δημοκρατίας», η χριστιανική κρατική εκπαίδευση παραμερίζεται ακόμη περισσότερο και με τις πιέσεις των διάφορων νεοπαγανιστικών κύκλων, ωθείται προς την γενικόλογη θρησκειολογία. Αποτέλεσμα αυτών η αδυναμία διαφόρων να εξηγήσουν και ερμηνεύσουν την βούληση του Θεού πίσω από Σημεία. Στο μέλλον ίσως τέτοια φαινόμενα να παρεξηγούνται από την ελληνική «διανόηση» ακόμη περισσότερο, η οποία κάθε φορά ανατρέχει στην δύση και κατεβάζει δουλικά το καπέλο της γνώσης της ακόμη και για την θεολογία.

Κανείς από τους αρνητές και τους «ορθολογιστές» δεν φαίνεται να παρατήρησε τις απιθανότητες και δηλαδή τα περιφερειακά φαινόμενα της ανακαλύψεως του αφθάρτου σκηνώματος του ιερομόναχου Βησσαρίωνα, με άλλα λόγια τα στατιστικά στοιχεία της μαθηματικής επιστήμης, και δηλαδή εκτός της ευωδίας και των συνθηκών του κενοταφίου που δεν οδηγούν αναγκαστικά σε «μουμιοποίηση»:

α. Το ότι η Ελλάδα βρίσκεται σε Σαρακοστή πριν το Πάσχα. Το προηγούμενο έτος πάλι σαρακοστή, και μάλιστα την πρώτη μέρα αυτής, την καθαρά Δευτέρα και κατόπιν των εκκλησιαστικών σκανδάλων που ταλάνισαν τον Ελλαδικό χώρο, στην Κύπρο, στον άλλο αυτό ελλαδικό χώρο, αλλά εκτός χώρου σκανδάλων, ο Θεός θαυματούργησε δια μέσω ενός αποστόλου δίδοντας σημείο της Παρουσίας Του, διαφοροποιώντας την οντολογική Του ύπαρξη από τις ανακολουθίες πράξης - διαδαχής ιερέων ή λαϊκών.

β. Λίγες μέρες (01/03/2006) πριν την ανεύρεση του λειψάνου (08/03/2006) υπερψηφίστηκε τροπολογία στην ελληνική Βουλή περί της καύσης των νεκρών στην Ελλάδα, που προωθούν και οι νεοπαγανιστές μέσα από τα αντιχριστιανικά και πλάνα διδάγματά τους, ακόμη και ευθανασίας. Καύση που εφαρμόζεται γενικά από τον άνθρωπο σε σκουπίδια, παρά σε οτιδήποτε πολύτιμο όπως το Δημιούργημα του Θεού, ο άνθρωπος, που θα λάβει μέρος στην μελλοντική ζωή με νέο άφθαρτο σώμα. Ο σημερινός κόσμος αναλίσκεται να δαπανά τεράστια ποσά για τον αισθητικό καλλωπισμό του σώματος με πλαστικές εγχειρήσεις, λιποαναρροφήσεις, μακιγιάζ, γυμναστικές, δίαιτες, φάρμακα κ.α. περισσότερο όμως για να το εκπορνεύει παρά για να το καταντά οίκο του Αγίου Πνεύματος. Πριν πεθάνει αποφασίζει να το κάψει λες και πρόκειται για σκουπίδι και για κάτι ανάξιο όλων όσων είχε δαπανήσει προηγουμένως τόσο σε χρήμα όσο και σε κόπους.

γ. Το σκήνωμα αφορούσε Ορθόδοξο μοναχό που ζούσε στην Ελλάδα.

δ. Στο ορθόδοξο δόγμα της Αδιαιρέτου και Ομοουσίου Αγίας Τριάδας ορκίζεται επίσημα στο σημερινό σύνταγμα του Κράτους το οποίο προέβηκε εις την τροπολογία περί καύσης των νεκρών, η οποία από διαφόρους «διανοουμένους» και άλλους δημοσιογράφους, δεν θεωρείται επαρκής!

ε. Ο ιερομόναχος είχε άμεμπτη Ορθόδοξη ζωή, και πλείθος αγαθοεργιών αλλά και θαυμάτων στο βίο του. Αν το σκήνωμα δεν φθαρεί και τα θαύματα συνεχίσουν για πολλά χρόνια μετά την ανεύρεση του λειψάνου, τότε το ζήτημα θα λάβει ακόμη περισσότερη εκκλησιαστική και θεολογική βαρύτητα.

στ. Στο Ορθόδοξο δόγμα, υπάρχουν και άλλα άφθαρτα λείψανα. Του Βησσαρίωνα δεν είναι το πρώτο και ασφαλώς μήτε το τελευταίο.

Παρ’ όλες τις προσπάθειες εκλογίκευσης που έγιναν από διάφορους για την εξήγηση της ανεύρεσης του άφθαρτου λειψάνου του ιερομόναχου Βησσαρίωνα, τόσο από απλοϊκούς ανθρώπους όσο και από διανοούμενος τα ζητήματα παραμένουν. Εντύπωση προκάλεσε το γεγονός ακόμη και δηλώσεως για την «άσχημη αισθητική» παρουσίαση του λειψάνου. Φαίνεται πως οι περισσότεροι της διανόησης στην Ελλάδας έχουν παρατήσει χρόνια τώρα το ευαγγέλιο και περισσότερο τους ενδιαφέρουν άλλα ζητήματα κοσμικής υφής ή τρυφής (Κατά Ματθαίον, Κεφ. Κγ΄ «27 Οὐαὶ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί, ὅτι παρομοιάζετε τάφοις κεκονιαμένοις, οἵτινες ἔξωθεν μὲν φαίνονται ὡραῖοι, ἔσωθεν δὲ γέμουσιν ὀστέων νεκρῶν καὶ πάσης ἀκαθαρσίας. 28 οὕτω καὶ ὑμεῖς ἔξωθεν μὲν φαίνεσθε τοῖς ἀνθρώποις δίκαιοι, ἔσωθεν δέ μεστοὶ ἐστε ὑποκρίσεως καὶ ἀνομίας.»). Ο Βησσαρίων τώρα μπορεί να μην τους φαίνεται «ωραίος», αφού οι άνθρωποι ψάχνουν για όμορφους εξωτερικά, αλλά βρώμικους εσωτερικά τάφους, αλλά αυτό δεν είναι πρόβλημα για τον Θεό. Για τον Θεό δεν έχει σημασία η «αισθητική που πολλές φορές ωθεί στον σεξουαλισμό» αλλά το ενδότερον και ο Βησσαρίων δεν φαίνεται διόλου Φαρισαίος.

Βίντεο. Μέγεθος 54 Kb - Διάρκεια 27΄΄: -Σύμφωνα με τις μαρτυρίες των ανθρώπων που τον γνώρισαν, ο ιερομόναχος ήταν άγιος άνθρωπος, έκανε αγαθοεργίες, ξόδευε τον μισθό του για να βοηθήσει παιδιά που ήθελαν να σπουδάσουν, αλλά δεν είχαν την οικονομική δυνατότητα, ενώ δεν αρνήθηκε ποτέ την βοήθειά του σε όσους την ζήτησαν. Ο ίδιος κυκλοφορούσε χρόνια με το ίδιο τριμμένο ράσο. (Δημοσιογράφος)

-Με ένα τριμμένο ράσο σκισμένο, με σκισμένα παπούτσια. Το μισθό του, γιατί ήταν και ιερέας, ήταν ιερομόναχος. Τον μισθό του τον έδινε όλο και σπούδαζε παιδιά. (Εικονιζόμενη) (Πηγή: Τηλεοπτικός Σταθμός Alter, Κεντρικό δελτίο ειδήσεων, 14/03/2006)

Ο Θεός πήρε θέση για την αξία του σώματος δίδοντας στους πιστούς της Ελλάδας ένα σημείο. Για τους άπιστους δεν υπάρχει σημείο και όλα είναι ελεύθερος μονόδρομος: Κατά Λουκάν Κεφ. Ιστ΄ «31 εἶπε δὲ αὐτῷ· εἰ Μωϋσέως καὶ τῶν προφητῶν οὐκ ἀκούουσιν, οὐδὲ ἐάν τις ἐκ νεκρῶν ἀναστῇ πεισθήσονται.» (ελεύθερη μτφρ: «είπε σε αυτόν· Αν δεν ακούν τον Μωϋσή και τους προφήτες, μην περιμένεις να πεισθούν ακόμη και αν δουν νεκρούς να ανασταίνονται»)

Ι. ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ

Αφιερωμένο στην ενότητα «δημοσιογραφικές επιπολαιότητες»

Η ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

«Ξηρά μουμιοποίηση στο πτώμα του μοναχού»

Της ΝΤΑΝΙ ΒΕΡΓΟΥ

Μια παραλλαγή της σήψης, η ξηρά μουμιοποίηση, είναι η εξήγηση για την αναλλοίωτη κατάσταση στην οποία βρέθηκε, 15 χρόνια μετά την ταφή του, το πτώμα του μοναχού Βησσαρίωνα στην Ιερά Μονή Αγάθωνος της Φθιώτιδας, εξηγεί στην «Ε» ο Αντώνης Κουτσελίνης, ομότιμος καθηγητής Ιατροδικαστικής της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, και προσθέτει: «Η ιστορία της ιατροδικαστικής έχει πάρα πολλά τέτοια παραδείγματα».

Η ξηρά μουμιοποίηση είναι η διαδικασία κατά την οποία αφυδατώνεται ολωσδιόλου το πτώμα, απομένει το δέρμα, το οποίο ακουμπά πάνω στα οστά, και με την εκταφή του σώματος αποκαλύπτεται ότι το πτώμα παραμένει αναλλοίωτο.

«Από την περιγραφή που έκανε μια απλή γυναίκα, κάτοικος της Φθιώτιδας, στα ΜΜΕ την ίδια μέρα της εκταφής του Βησσαρίωνα αντιλήφθηκα -αναφέρει ο Αντ. Κουτσελίνης- ότι είναι μια τυπική περίπτωση ξηράς μουμιοποίησης. Η γυναίκα μίλησε για "δέρμα ξηρό κολλημένο πάνω στα οστά" και "σώμα από το οποίο είχαν φύγει τα ζουμιά"».

Η ξηρά μουμιοποίηση παρουσιάζεται είτε να αφορά ολόκληρο το σώμα είτε ένα μέρος του σώματος. «Πολλές φορές έχουμε ακούσει ότι στην εκταφή ενός πτώματος βρέθηκε αναλλοίωτο ένα χέρι, ένα πόδι κ.ο.κ., είτε και ολόκληρο το σώμα του νεκρού. Πόσες φορές έχουμε ακούσει στις εξηγήσεις απλών ανθρώπων ότι "είχε πάρει φάρμακα" ή "έγινε θαύμα"; Η αγιοσύνη του ανθρώπου δεν κρίνεται από την κατάσταση του πτώματός του, αλλά από τις εν ζωή πράξεις του».

«Αυτό που συμβαίνει στην πραγματικότητα στην ξηρά μουμιοποίηση είναι ότι αποξηραίνεται το σώμα και με την εξάτμιση των υγρών συστατικών το δέρμα μένει, κολλάει πάνω στα οστά και παραμένει αναλλοίωτο. Μπορεί να συμβεί δε σε οποιοδήποτε μέρος όπου εξασφαλίζεται η διέλευση κάποιου αέρος».

Οι παραλλαγές της σήψης, σύμφωνα με τον ομότιμο καθηγητή, είναι δύο: η ξηρά μουμιοποίηση, στην οποία αναφερθήκαμε, και η σαπουνοποίηση. Κατά τη δεύτερη παραλλαγή της σήψης έχουμε το ίδιο αποτέλεσμα (αναλλοίωτο πτώμα), αλλά συμβαίνει λόγω της μεγάλης υγρασίας του περιβάλλοντος».

Τα σώματα που θάβονται σε πολύ ξηρά ή και κρύα κλίματα υφίστανται μουμιοποίηση και μένουν ανέπαφα για πολύ μεγάλα χρονικά διαστήματα

Πηγή: http://www.enet.gr/online/online_text/c=112,id=68881688, εδώ

ΤΑ ΝΕΑ

Στο τσιμέντο το μυστικό του μοναχού

Αναλλοίωτη η σορός για 15 χρόνια

ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΛΑΜΙΩΤΗΣ

Στις συνθήκες της ταφής του και στο ιατρικό ιστορικό του ιερομόναχου Βησσαρίωνα της Μονής Αγάθωνος Φθιώτιδας αναζητούν οι επιστήμονες την ακριβή εξήγηση για το γεγονός ότι η σορός του παραμένει αναλλοίωτη δεκαπέντε χρόνια μετά τον θάνατό του.

Ο ιερομόναχος Βησσαρίων Κορκολιάκος (αριστερά στην ένθετη φωτό) ετάφη στη Μονή Αγάθωνος και το φέρετρό του τοποθετήθηκε μέσα σε κρύπτη, που στη συνέχεια χτίσθηκε με τούβλα και «σφραγίσθηκε» με σοβάτισμα.

Ο ιερομόναχος Βησσαρίων Κορκολιάκος ετάφη στη Μονή Αγάθωνος: το φέρετρο τοποθετήθηκε μέσα σε κρύπτη, που στη συνέχεια χτίσθηκε με τούβλα και «σφραγίσθηκε» με σοβάτισμα. Στην έλλειψη αέρα στον χώρο ταφής αποδίδεται από αρκετούς το γεγονός ότι δεν προχώρησε η αποσύνθεση της σορού. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι η αδελφή του ιερομόναχου, που είδε το λείψανο, δήλωσε ότι της φαινόταν... σαν να κοιμόταν. Ωστόσο, χθες, ο Μητροπολίτης Φθιώτιδας κ. Νικόλαος, υποστήριξε ότι στον χώρο όπου ήταν θαμμένος ο μοναχός υπήρχε εναλλαγή θερμοκρασίας.

Έως τώρα, πάντως, δεν έχει γίνει επίσημη ιατροδικαστική εξέταση και δεν υπάρχει επιστημονική απάντηση για το τι συνέβη. Όπως εξήγησε ο γνωστός ιατροδικαστής, κ. Κουτσαύτης, δεν γίνεται επιστήμονας να μεταβεί στη Λαμία χωρίς να υπάρχει σχετική εισαγγελική παραγγελία. Ωστόσο, ο εισαγγελέας Λαμίας υποστήριξε από την πλευρά του ότι δεν συντρέχει λόγος για να δώσει τέτοια παραγγελία, καθώς δεν υπάρχει εγκληματική ενέργεια. Με αυτόν τον τρόπο, ωστόσο, επιτείνεται η σύγχυση γύρω από το ζήτημα.

Οι γνωματεύσεις των γιατρών

Χθες, ο Μητροπολίτης Φθιώτιδας κ. Νικόλαος παρουσίασε σε συνέντευξη Τύπου τα συμπεράσματα γνωματεύσεων γιατρών της Λαμίας αλλά και του ιατροδικαστή κ. Π. Γιαμαρέλλου, ο οποίος είχε κληθεί ως ιδιώτης εμπειρογνώμων από τη Μητρόπολη. Σύμφωνα με τις εν λόγω γνωματεύσεις, το γεγονός ότι η σορός βρέθηκε αναλλοίωτη αποτελεί «παράδοξο και μοναδικό φαινόμενο».

«Τα πάντα μπορεί να συμβούν και να εξηγηθούν», υποστηρίζει ο προϊστάμενος της Ιατροδικαστικής Υπηρεσίας Αθηνών, κ. Φίλιππος Κουτσαύτης. «Τα βιαστικά συμπεράσματα δημιουργούν προβλήματα. Για να μπορέσει κάποιος να δώσει τεκμηριωμένη απάντηση για το τι έχει συμβεί στη συγκεκριμένη περίπτωση, πρέπει να γίνει αυτοψία στον χώρο ταφής και να αποσαφηνισθούν οι συνθήκες στις οποίες βρισκόταν η σορός όλα αυτά τα χρόνια, να ληφθεί υπόψη το ιατρικό ιστορικό και το ιστορικό μιας ενδεχόμενης νοσηλείας και θεραπευτικής αγωγής».

ΤΑ ΝΕΑ , 14/03/2006 , Σελ.: N17, Κωδικός άρθρου: A18487N171, ID: 511114

Πηγή: http://ta-nea.dolnet.gr/print_article.php?e=A&f=18487&m=N17&aa=1, εδώ

Η ΑΝΕΥΡΕΣΗ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΞΥΛΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΕΛΕΝΗ

Η ΕΓΚΥΜΟΝΟΥΣΑ & Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΒΡΕΦΟΥΣ

Στην εκπομπή αθέατος κόσμος, κατά τον Χειμώνα του 2002, εμφανίσθηκε ένα εξαίσιο θαύμα ενάντια εις τoυς νόμους της φύσης. Μια εγκυμονούσα γυναίκα, έχασε το αμνιακό της υγρό

Αριστερά: Βίντεο 1. Μέγεθος: 102Κβ Διάρκεια: 32΄΄ Περιγραφή δημοσιογράφου: Το παιδί πέθανε στην κοιλιά της εγκυμονούσας αλλά με την επίκληση του Αγίου Εφραίμ, το παιδί ζωντάνεψε, αναστήθηκε και γεννήθηκε και υπάρχει σήμερα. (Πηγή: Τηλεοπτικός Σταθμός Alter, Εκπομπή Αθέατος Κόσμος, 2003, «Εμπόριο Θαυμάτων»)

Δεξιά: Βίντεο 2. Μέγεθος: 80 Kb Διάρκεια: 31΄΄ Περιγραφή της Μητέρας: Η κοιλία της από την μια στιγμή στην άλλη, ενώ είχε χάσει το αμνιακό υγρό, ξαναγέμισε πάλι (Πηγή: Τηλεοπτικός Σταθμός Alter, Εκπομπή Αθέατος Κόσμος, 2003, «Εμπόριο Θαυμάτων»)

Βίντεο 3. Μέγεθος: 268 Kb Διάρκεια: 1΄ 33΄΄

Περιγραφή της γιαγιάς: Οι ιατροί δεν μπόρεσαν να το εξηγήσουν το φαινόμενο. Ο κ. Παταγός (ιατρός) είπε: «Υπάρχει και Θεός» για να το εξηγήσει.

Στην συνέχεια ο δημοσιογράφος διαπιστώνει, ρωτώντας μερικούς ιατρούς, πως δεν γίνεται βιολογικά να χαθεί το αμνιακό υγρό από τον σάκο της εγκυμονούσας και μετά ως να ξαναεμφανιστεί.

Έπειτα σε ερώτηση του δημοσιογράφου, προς τον 12θεϊστή αρχαιολάτρη Βερέττα, περί του σχολιασμού του φαινομένου, ο τελευταίος παραδέχεται πως αυτό απ’ όσο γνωρίζει δεν μπορεί να συμβεί βιολογικά κάτι τέτοιο αλλά το ζήτημα δεν είναι τα θαύματα αλλά η εκμετάλλευση αυτών των θαυμάτων! (Πηγή: Τηλεοπτικός Σταθμός Alter, Εκπομπή Αθέατος Κόσμος, 2003, «Εμπόριο Θαυμάτων»)

Με λίγα λόγια ο Μάριος Βερέττας «έστριψε δια τους αραββώνος». Μάλιστα εκείνο που θα έπρεπε να ζητήσει κανείς εις τον Βερέττα, στην εν λόγω περίπτωση, είναι να προσδιορίσει το ποιος εκμεταλλεύτηκε το φαινόμενο της εγκυμονούσης και του αναστηθέντος μωρού, εφόσον ουδείς βοήθησε θαυματουργικά το παιδί και την μητέρα, πέρα της μελλούσης γιαγιάς και του εικονίσματος του Αγίου Εφραίμ.

Βίντεο 4. Μέγεθος 31 kb Διάρκεια 31΄΄ Η αρχαιολάτρης Τζάνη ωρύεται για το θαύμα και επιθυμεί να αποδείξει πως τα θαύματα δεν τα πράττουν οι Άγιοι προσευχόμενοι στον Θεό αλλά η πίστη! (Πηγή: Τηλεοπτικός Σταθμός Alter, Εκπομπή Αθέατος Κόσμος, 2003, «Εμπόριο Θαυμάτων»)

Πως δηλαδή, αν πιστεύεις σε κάτι, τότε αυτό συμβαίνει! Δηλαδή με λίγα λόγια η Τζάνη μας προτρέπει να νικήσουμε τους φυσικούς νόμους με την πίστη. Αν αυτή είναι η μέθοδος νίκης επί της βαρύτητας τότε να εκτοξεύουμε και διαστημόπλοια στο διάστημα με πίστη, εφόσον θα καταφέρνουμε να νικούμε την βαρύτητα. Μόνο που θα θέλαμε να μας το αποδείξουν οι αρχαιολάτρες αυτό πριν το υιοθετήσουμε.

Οι άθεοι είναι όλο λόγια. Για να μάχονται τον Θεό, αναγκάζονται να εισέρχονται σε αναπόδεικτες θεωρίες, πολύ πιο φανταστικές, από όσο θα μπορούσε να ήταν ακόμη και οποιαδήποτε πλανεμένη θρησκεία. Άλλωστε η Τζάνη, έτσι ξεκίνησε τα λόγια της: «Πιστεύω πως....»

Κατόπιν η Τζάνη, στον ίδιο απόσπασμα βίντεο, θεωρεί τους Χριστιανούς ειδωλολάτρες επειδή δέχονται τους Αγίους π.χ. Εφραίμ & Ραφαήλ. Είναι φανερό πως δεν γνωρίζει τον αληθινό Θεό μήτε όλα όσα Αυτός διδάσκει (Α΄ Βασιλ. Κεφ. Β΄ 30 «τοὺς δοξάζοντάς με δοξάσω»)

ΤΑ ΠΑΘΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ & Ο ΚΕΡΑΥΝΟΣ

Κεραυνός χτυπάει ηθοποιό που υποδύεται το Χριστό

26 Ιανουαρίου 2004

Δεν προκάλεσε μόνο τις κριτικές Χριστιανών από διάφορα μέρη του κόσμου, αλλά και το μένος του ουρανού .. ή του Θεού αν θέλετε. Ο λόγος για τη νέα ταινία του Mel Gibson που έχει τίτλο "The Passion of Christ" («Το πάθος του Χριστού»). Γιατί; Μα επειδή τον πρωταγωνιστή τον χτύπησε κεραυνός!!!

Ο άτυχος ηθοποιός είναι ο Jim Caviezel που παίζει το ρόλο του Ιησού. Ο Caviezel δέχτηκε τον κεραυνό στη διάρκεια των γυρισμάτων. Ήταν όμως και τυχερός μέσα στην ατυχία του, καθώς φαίνεται ότι δεν έπαθε τίποτα, παρόλο που απ’ ό,τι λέγεται … έβγαλε καπνούς απ’ τα αυτιά.

Από τον κεραυνό χτυπήθηκε και άλλος ένας απ’ τους τεχνικούς συντελεστές των γυρισμάτων της ταινίας, ο οποίος μάλιστα … τραβάει πάνω του κεραυνό για δεύτερη φορά σε διάστημα λίγων μηνών! Πάντως ούτε κι αυτός έπαθε κάτι σοβαρό.

Κάποιοι βέβαια δεν παρέλειψαν να ερμηνεύσουν το συμβάν (ή τα συμβάντα) σαν Θεία Δίκη, μιας και η ταινία πραγματεύεται με … ριζοσπαστικό τρόπο τις τελευταίες ώρες του Ιησού.

http://www.cnn.com/2003/SHOWBIZ/Movies/10/24/gibson.passion/index.html

Πηγή: http://computers.pathfinder.gr/xpaths/humanity/195.html

ΠΑΡΑΛΥΤΟΣ ΣΗΚΩΝΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ (ΚΑΘΑΡΑ ΔΕΥΤΕΡΑ 2005)

Αριστερά: Βίντεο: Μέγεθος: 17 Kb - Διάρκεια: 8΄΄ . Είμαι της άποψης ότι δεν θα ξαναπερπατούσε και αυτό το στηρίζω εις την κλινική άποψη που είχα [για τον Μάριο Στυλιανό]

Δεξιά: Ο Μάριος Στυλιανού και ο πατήρ Γαβριήλ. Ο Μάριος Στυλιανού έμεινε παραπληγικός μετά από χειρουργικό σφάλμα (Πηγή: Νευρολόγος Μιχάλης Πρωτόπαπας, Τηλεοπτικός Σταθμός Alter, εκπομπή, Αθέατος Κόσμος, 16/03/2005)

Το θαύμα αυτό αποτέλεσε σημείο της παρουσίας και της Αγάπης του Θεού προς τον ελληνικό χώρο και τους Έλληνες, με σκοπό να τονώσει το θρησκευτικό αίσθημα, μετά την δημοσίευση εκατοντάδων καλόβουλων και κακόβουλων κριτικών περί σκανδαλολογίας εις την Ελλαδική Ορθόδοξη Εκκλησία. Ήταν άξιο προσοχής διότι χρονικά έγινε μόλις 2 μήνες μετά τα λεγόμενα «σκάνδαλα» και την πρώτη μέρα της έναρξης της Σαρακοστής. Αποτελεί σημάδι της συγχωρητικής διάθεσης του Θεού (Κατά Ματθαίον, Κεφ Ιη΄ «1 Τότε προσελθὼν αὐτῷ ὁ Πέτρος εἶπε· Κύριε, ποσάκις ἁμαρτήσει εἰς ἐμὲ ὁ ἀδελφός μου καὶ ἀφήσω αὐτῷ; ἕως ἑπτάκις; 22 λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· Οὐ λέγω σοι ἕως ἑπτάκις ἀλλ' ἕως ἑβδομηκοντάκις ἑπτά. ») καθώς και της αγάπης Του προς το ποίμνιο.

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ

Πράξεις των Αποστόλων, Κεφ Ιδ΄ «8 Καί τις ἀνὴρ ἐν Λύστροις ἀδύνατος τοῖς ποσὶν ἐκάθητο, χωλὸς ἐκ κοιλίας μητρὸς αὐτοῦ ὑπάρχων, ὃς οὐδέποτε περιεπεπατήκει. 9 οὗτος ἤκουσε τοῦ Παύλου λαλοῦντος· ὃς ἀτενίσας αὐτῷ καὶ ἰδὼν ὅτι πίστιν ἔχει τοῦ σωθῆναι, 10 εἶπε μεγάλῃ τῇ φωνῇ· Ἀνάστηθι ἐπὶ τοὺς πόδας σου ὀρθός. καὶ ἥλατο καὶ περιεπάτει. 11 οἱ δὲ ὄχλοι ἰδόντες ὃ ἐποίησεν ὁ Παῦλος ἐπῆραν τὴν φωνὴν αὐτῶν Λυκαονιστὶ λέγοντες· Οἱ θεοὶ ὁμοιωθέντες ἀνθρώποις κατέβησαν πρὸς ἡμᾶς· 12 ἐκάλουν τε τὸν μὲν Βαρνάβαν Δία, τὸν δὲ Παῦλον Ἑρμῆν, ἐπειδὴ αὐτὸς ἦν ὁ ἡγούμενος τοῦ λόγου. 13 ὁ δὲ ἱερεὺς τοῦ Διὸς τοῦ ὄντος πρὸ τῆς πόλεως αὐτῶν, ταύρους καὶ στέμματα ἐπὶ τοὺς πυλῶνας ἐνέγκας, σὺν τοῖς ὄχλοις ἤθελε θύειν. 14 ἀκούσαντες δὲ οἱ ἀπόστολοι Βαρνάβας καὶ Παῦλος, διαρρήξαντες τὰ ἱμάτια αὐτῶν εἰσεπήδησαν εἰς τὸν ὄχλον κράζοντες 15 καὶ λέγοντες· Ἄνδρες, τί ταῦτα ποιεῖτε; καὶ ἡμεῖς ὁμοιοπαθεῖς ἐσμεν ὑμῖν ἄνθρωποι, εὐαγγελιζόμενοι ὑμᾶς ἀπὸ τούτων τῶν ματαίων ἐπιστρέφειν ἐπὶ τὸν Θεὸν τὸν ζῶντα, ὃς ἐποίησε τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν καὶ τὴν θάλασσαν καὶ πάντα τὰ ἐν αὐτοῖς· 16 ὃς ἐν ταῖς παρῳχημέναις γενεαῖς εἴασε πάντα τὰ ἔθνη πορεύεσθαι ταῖς ὁδοῖς αὐτῶν· 17 καίτοι γε οὐκ ἀμάρτυρον ἑαυτὸν ἀφῆκεν ἀγαθοποιῶν, οὐρανόθεν ὑμῖν ὑετοὺς διδοὺς καὶ καιροὺς καρποφόρους, ἐμπιπλῶν τροφῆς καὶ εὐφροσύνης τὰς καρδίας ὑμῶν. 18 καὶ ταῦτα λέγοντες μόλις κατέπαυσαν τοὺς ὄχλους τοῦ μὴ θύειν αὐτοῖς.»

Πράξεις των Αποστόλων, Κεφ Ιε΄ «38 Παῦλος δὲ ἠξίου, τὸν ἀποστάντα ἀπ' αὐτῶν ἀπὸ Παμφυλίας καὶ μὴ συνελθόντα αὐτοῖς εἰς τὸ ἔργον, μὴ συμπαραλαβεῖν τοῦτον. 39 ἐγένετο οὖν παροξυσμὸς, ὥστε ἀποχωρισθῆναι αὐτοὺς ἀπ' ἀλλήλων, τόν τε Βαρνάβαν παραλαβόντα τὸν Μᾶρκον ἐκπλεῦσαι εἰς Κύπρον.»

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΥΠΡΟΥ ΒΑΡΝΑΒΑΣ ΥΠΕΡ ΠΑΡΑΠΛΗΓΙΚΟΥ ΕΛΛΗΝΑ

ΤΟΥΡΚΟΙ ΑΠΙΣΤΟΙ & ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ ΙΑΤΡΟΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΟΙ ΜΕ ΤΟ ΘΑΥΜΑ

Αριστερά: Μάριος Στυλιανού. Δεξιά: Είναι θαύμα! Κύπρος. Οι γιατροί δεν το πίστευαν.

Βίντεο: Μέγεθος: 237 Kb - Διάρκεια: 2΄: 56΄΄ : Όλο το χρονικό της ιστορίας του θαύματος αυτού. Εμφάνιση του Απόστολου Βαρνάβα σε ενύπνιο του Κυπρίου Μάριου Στυλιανού και η οδηγία όπως ο Μάριος Στυλιανός συγγράψει βιβλίο υπέρ του Αποστόλου και όπως πορευθεί ίνα προσκυνήσει εις την Εκκλησία της Αμμοχώστου και κει στηθεί εις τα δύο του πόδια. Ο ζώσας Άγιος τήρησε την υπόσχεση. Οι Τούρκοι φοροεισπράκτορες εγκαταλείπουν τον χώρο μη δεχόμενοι να εισπράξουν αποδεχόμενοι το θαύμα αν και αλλόδοξοι. (Πηγή: Τηλεοπτικός Σταθμός Antenna1, βραδινό δελτίο ειδήσεων, 15/03/2005)

Αριστερά: Πεθερός Μάριου Στυλιανού Δεξιά: Μιχάλης Πρωτόπαπας, Νευρολόγος (Πηγή: Τηλεοπτικός Σταθμός Antenna1, βραδινό δελτίο ειδήσεων, 15/03/2005)

Αριστερά: Είναι θαύμα. Κύπρος. Οι γιατροί δεν το πίστευαν. Δεξιά: Τουρκοκύπρια αυτόπτυς μάρτυς: Πολλοί άνθρωποι έκλαιγαν. (Πηγή: Τηλεοπτικός Σταθμός Antenna1, βραδινό δελτίο ειδήσεων, 15/03/2005)

Αριστερά: Είναι θαύμα. Κύπρος. Οι γιατροί δεν το πίστευαν. Δεξιά: Πατήρ Γαβριήλ. (Πηγή: Τηλεοπτικός Σταθμός Antenna1, βραδινό δελτίο ειδήσεων, 15/03/2005)

ΠΕΡΠΑΤΗΣΕ ΑΦΟΥ ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕ ΤΟΝ ΤΑΦΟ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΒΑΡΝΑΒΑ

Παραπληγικός έζησε το θαύμα

Ο ίδιος, η Εκκλησία, αλλά ακόμα και ο γιατρός του, αποδίδουν την ίασή του σε θαύμα.

Οι ελπίδες είχαν πια σβήσει από το πρόσωπο του παραπληγικού Μάριου και οι γιατροί σε Κύπρο και Γερμανία του έλεγαν τα χειρότερα: ότι δεν θα μπορέσει να ξανά περπατήσει. Ωστόσο, η "ανάσταση" ήρθε λίγους μήνες νωρίτερα για τον 40χρονο, ο οποίος ζει από χθες το θαύμα. Σηκώθηκε από το αναπηρικό καροτσάκι και περπάτησε αφού προσκύνησε στον τάφο του Αποστόλου Βαρνάβα, ιδρυτή της Εκκλησίας της Κύπρου.

Ο Μάριος Στυλιανού,40 χρόνων, από την κατεχόμενη Αμμόχωστο, κάτοικος Λευκωσίας, έμεινε παραπληγικός ύστερα από εγχείρηση στον αυχένα στην οποία υποβλήθηκε στο εξωτερικό. Ο ίδιος δήλωσε ότι είχε δει στο όνειρό του τον Απόστολο Βαρνάβα, ο οποίος του είχε πει να γράψει βιβλίο για τη ζωή του και μόλις το ολοκληρώσει να πάει στον τάφο του και θα περπατήσει. Ο Μάριος, ακολουθώντας το όνειρό του, πήγε στον τάφο του Αποστόλου Βαρνάβα στην κατεχόμενη ομώνυμη μονή κοντά στην Αμμόχωστο και ενώ ετελείτο η λειτουργία στον τάφο, είπε ότι είδε τον Απόστολο Βαρνάβα να τον πλησιάζει κρατώντας το Ευαγγέλιο και να του απλώνει το δεξί χέρι. Τότε έβγαλε μια κραυγή και τραντάχθηκε σαν να δεχόταν ηλεκτρικό ρεύμα και στη συνέχεια σηκώθηκε από το αναπηρικό του κάθισμα και περπάτησε, υποβασταζόμενος.

Ο νευρολόγος Μιχάλης Πρωτοπαπάς, ο οποίος παρακολουθούσε τον παραπληγικό, δήλωσε ότι τόσο ο ίδιος, όσο και Γερμανοί γιατροί στους οποίους τον παρέπεμψε για εγχείρηση, πίστευαν ότι με βάση την κλινική εικόνα που παρουσίαζε ο Μάριος Στυλιανού, δεν θα μπορούσε να περπατήσει ποτέ. Σε ερώτηση αν η παράλυση του Μάριου Στυλιανού οφειλόταν σε ψυχοσωματικούς λόγους, είπε ότι όλες οι ειδικές εξετάσεις είχαν δείξει ότι ο νωτιαίος μυελός δεν έστελνε κανένα "σήμα" στα πόδια του Μάριου. Ερωτηθείς αν πιστεύει ότι πρόκειται για θαύμα, απάντησε: "Πάνω απ' όλα είναι ο Θεός. Αυτό πιστεύω προσωπικά".

Εξάλλου, εκπρόσωπος της Εκκλησίας δήλωσε ότι υπήρξε μεγάλος προβληματισμός κατά πόσο το γεγονός θα έπρεπε να δημοσιοποιηθεί. Τελικά, είπε, επικράτησε η άποψη ότι αυτό το γεγονός θα έπρεπε να γίνει κτήμα του λαού.

(Πηγή: Εφημερίδα ΠΟΛΙΤΗΣ:15/03/2005 Σελ.: 43, Κωδ. άρθρου: 531508, http://www.politis.com.cy/cgibin/hweb?-A=531508&-V=koinonia&-p&-w)

Ο Μάριος Στυλιανού. Δίπλα του ο τελευταίος ιερομόναχος της Εκκλησίας του Αποστόλου Βαρνάβα Γαβριήλ Κυκκώτης. Ένθετη: Η Εκκλησία του Αποστόλου Βαρνάβα, που βρίσκεται έξω από τη σκλαβωμένη Αμμόχωστο. (Πηγή: Εφημερίδα Σημερινή, http://www.simerini.com.cy/nqcontent.cfm?a_id=186620)

Έμειναν όλοι άφωνοι

Όλη η Κύπρος συζητά την περίπτωση του Μάριου Στυλιανού

Οραματίστηκε τον Ιδρυτή της Εκκλησίας της Κύπρου, έγραψε βιβλίο για το βίο του και πορεύθηκε στη χάρη του στη σκλαβωμένη μας γη. Με τη δύναμη της βαθιάς του πίστης ξαναπερπάτησε.

ΑΤΤΙΛΕΣ

Έμειναν έκθαμβοι και δεν πληρώθηκαν ούτε τα «τέλη» για το προσκύνημα

ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΠΑΜΠΟΣ ΒΑΣΙΛΑΣ

Σε εθνικό αναβάπτισμα πίστης και ελπίδας αναδεικνύεται το θαύμα, όπως χαρακτηρίζεται, του ιδρυτή της Εκκλησίας της Κύπρου, Αποστόλου Βαρνάβα, για το οποίο από το περασμένο Σάββατο μιλά όλος ο Ελληνισμός. Τριάντα χρόνια μετά τη βεβήλωση του ιερού ναού του στην Αμμόχωστο, ο Απόστολος Βαρνάβας μέσω ενός συμπατριώτη μας, του μέχρι πρότινος παραπληγικού Μάριου Στυλιανού, κατάφερε να τονώσει τα θρησκευτικά αισθήματα του λαού μας, σε καιρούς που σε εθνικό και θρησκευτικό επίπεδο δέχεται καθημερινά διάφορες πιέσεις.

Το περιστατικό

Παραπληγικός, στον οποίο οι γιατροί στην Κύπρο και τη Γερμανία είχαν πει ότι θα έμενε για πάντα παράλυτος, περπάτησε, αφού προσκύνησε στον τάφο του Αποστόλου Βαρνάβα, ιδρυτή της Εκκλησίας της Κύπρου. Ο ίδιος, η Εκκλησία, αλλά ακόμα και ο γιατρός του, αποδίδουν την ίασή του σε θαύμα.

Πρόκειται για τον Μάριο Στυλιανού, 40 χρονών, από την κατεχόμενη Αμμόχωστο, κάτοικο Λευκωσίας, που έμεινε παραπληγικός ύστερα από εγχείρηση στον αυχένα στην οποία υποβλήθηκε στο εξωτερικό.

Ο ίδιος δήλωσε ότι είχε δει στο όνειρό του τον Απόστολο Βαρνάβα, ο οποίος του είχε πει να γράψει βιβλίο για τη ζωή του και μόλις το ολοκληρώσει να πάει στον τάφο του και θα περπατήσει. Ο Μάριος, ακολουθώντας το όνειρό του, πήγε στον τάφο του Αποστόλου Βαρνάβα στην κατεχόμενη ομώνυμη μονή, κοντά στην Αμμόχωστο και ενώ ετελείτο η λειτουργία στον τάφο, είπε ότι είδε τον Απόστολο Βαρνάβα να τον πλησιάζει κρατώντας το Ευαγγέλιο και να του απλώνει το δεξί χέρι. Τότε έβγαλε μια κραυγή και τραντάχθηκε σαν να δεχόταν ηλεκτρικό ρεύμα και στη συνέχεια σηκώθηκε από το αναπηρικό του κάθισμα και περπάτησε, υποβασταζόμενος.

Σε δηλώσεις του ο Στυλιανού και με δάκρυα στα μάτια, ανέφερε ότι ακόμη και λίγη ώρα πριν μπει στην σκλαβωμένη εκκλησία του Αποστόλου Βαρνάβα αισθάνθηκε αμφιβολία κατά πόσο θα τον βοηθούσε ο Άγιος. Αμέσως, όμως, κυριάρχησε η βαθιά του Πίστη και σε λίγο ζούσε το θαύμα που αλλάζει πλέον τη ζωή του, αλλά αναβαθμίζει και τα θρησκευτικά αισθήματα του λαού μας.

Ο Μάριος, που σύντομα θα νυμφευθεί την κοπέλα που τον στήριξε όλο το διάστημα που καθηλώθηκε στο τροχοκάθισμα, αφηγήθηκε στους δημοσιογράφους το γεγονός με δάκρυα στα μάτια, καλώντας τον κόσμο να τρέφει βαθιά πίστη στο Θεό.

Η μαρτυρία του γιατρού του

Ο ΝΕΥΡΟΛΟΓΟΣ Μιχάλης Πρωτοπαπάς, ο οποίος παρακολουθούσε τον παραπληγικό, δήλωσε ότι τόσο ο ίδιος όσο και Γερμανοί γιατροί στους οποίους τον παρέπεμψε για εγχείρηση, πίστευαν ότι με βάση την κλινική εικόνα που παρουσίαζε ο Μάριος Στυλιανού, δεν θα μπορούσε να περπατήσει ποτέ.

Σε ερώτηση αν η παράλυση τού Μάριου Στυλιανού οφειλόταν σε ψυχοσωματικούς λόγους, είπε ότι όλες οι ειδικές εξετάσεις είχαν δείξει ότι ο νωτιαίος μυελός δεν έστελνε κανένα «σήμα» στα πόδια του Μάριου. Ερωτηθείς αν πιστεύει ότι πρόκειται για θαύμα, απάντησε: «Πάνω απ’ όλα είναι ο Θεός. Αυτό πιστεύω προσωπικά».

Η χαρά του Ιερομόναχου Κυκκώτη

ΤΡΙΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ από τότε που οι ορδές του Αττίλα έφτασαν μέχρι την Αμμόχωστο και τον Απόστολο Βαρνάβα. Η εκκλησιά ερήμωσε και τα λουλούδια ερήμωσαν. Τι και αν οι καμπάνες δεν κτυπούν και στη γειτονική Αμμόχωστο κυματίζουν οι σημαίες του ψευδοκράτους και της κατοχικής Τουρκίας. Ο Απόστολος Βαρνάβας επιφύλαξε θείο δώρο και για τον Ιερομόναχο Γαβριήλ Κυκκώτη. Τον τελευταίο ιερομόναχο που εγκατέλειψε την εκκλησία, μετά το σκλαβωμό. Πορεύθηκε μαζί με τον Μάριο Στυλιανού ο γέροντας ιερεωμένος και έζησε από κοντά το θαύμα. Το πιστοποίησε και αυτός με μάτια δακρυσμένα, αλλά που έλαμπαν από χαρά και βαθιά πίστη.

Ο σεβαστός γέροντας της Εκκλησίας της Κύπρου ανέφερε ακόμη ότι, μπροστά στο θαύμα και το μεγαλείο του Αγίου, τα όργανα του ψευδοκράτους που ζητούσαν «οβολό» για να επιτρέψουν την είσοδο του Μάριου και των συνοδών του στον τάφο του Αγίου έκαναν πίσω. Έμειναν και αυτοί άφωνοι μπροστά τη δύναμη και το μεγαλείο Ελληνορθόδοξης Πίστης…

O Ελληνισμός

Το θαύμα που καταγράφηκε στην εκκλησία του Αποστόλου Βαρνάβα μεταδόθηκε χθες από το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων σε όλα τα μέρη του κόσμου, όπου υπάρχουν Έλληνες. Το πρακτορείο σε μακροσκελές ρεπορτάζ αναφέρθηκε με πάσα λεπτομέρεια στο γεγονός. Επίσης, το βράδυ του Σαββάτου, λίγη ώρα μετά που τα τηλεοπτικά κανάλια μετέδωσαν την είδηση, αρκετός κόσμος ζητούσε να μάθει περισσότερες λεπτομέρειες.

(Πηγή: Εφημερίδα Σημερινή, http://www.simerini.com.cy/nqcontent.cfm?a_id=186620)

ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΒΛΑΣΦΗΜΟΥ ΣΤΗΝ ΚΕΡΚΥΡΑ

Βίντεο. Μέγεθος: 457 Kb Διάρκεια: 03΄:24΄΄ Στο βίντεο ένας πρώην βλάσφημος, κατά του Αγίου Σπυρίδωνα, μετά τις κακοτυχίες στην ζωή του ζητά στον Άγιο είτε να στραβωθεί εντελώς (μιας και από χρόνια είχε χάσει μεγάλος μέρος της όρασής του) είτε να κόψει την βλαστήμια. Μετά την δέηση προς τον Άγιο όχι μόνο έκοψε την κακοτάτη βλασφημία προς τα θεία αλλά ξαναβρήκε την χαμένη όρασή του. (Πηγή: Εκπομπή Αθέατος Κόσμος, Τηλεοπτικός σταθμός Alter, Μάιος 2004, Εκπομπή περί θαυμάτων)

Είναι εύκολα αντιληπτό, από εκείνον που έχει γνώση της Ύπαρξης του Ιησού Χριστού ως Θεού, το νόημα της κάτωθι φράσης των Ευαγγελίων: (Κατά Ματθαίον, Κεφ Γ΄ «9 καὶ μὴ δόξητε λέγειν ἐν ἑαυτοῖς, Πατέρα ἔχομεν τὸν Ἀβραάμ· λέγω γὰρ ὑμῖν ὅτι δύναται ὁ Θεὸς ἐκ τῶν λίθων τούτων ἐγεῖραι τέκνα τῷ Ἀβραάμ.»), διότι ο Θεός μπορεί να στείλει σε όποιον Εκείνος θελήσει ένα Σημείο, οπότε όλες του οι αμφιβολίες αλλά και τα επιχειρήματα των άθεων ενάντια στον Ιησού Χριστό και στους αγίους Του «πάνε περίπατο».

Η ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΙΚΗ ΑΝΕΥΡΕΣΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΛΕΙΨΑΝΩΝ

ΝΙΚΟΛΑΟΥ, ΕΙΡΗΝΗΣ & ΡΑΦΑΗΛ

Στην Ορθοδοξία οι τεθνεότες κατά κόσμο δεν θεωρούνται νεκροί αλλά κεκημημένοι, οι οποίοι θα εγερθούν εις την Ανάσταση κατά την 2α Παρουσία του Ιησού Χριστού. Η απόδειξη του μη θανάτου μετά την παρέλευση της βιολογικής ζωής, διαφαίνεται εις την θαυματουργική εμφάνιση μαρτύρων σε ενύπνια πιστών ( Πράξεις των Αποστόλων, Κεφ. Β΄ «17 καὶ ἔσται ἐν ταῖς ἐσχάταις ἡμέραις, λέγει ὁ Θεός, ἐκχεῶ ἀπὸ τοῦ Πνεύματός μου ἐπὶ πᾶσαν σάρκα, καὶ προφητεύσουσιν οἱ υἱοὶ ὑμῶν καὶ αἱ θυγατέρες ὑμῶν, καὶ οἱ νεανίσκοι ὑμῶν ὁράσεις ὄψονται, καὶ οἱ πρεσβύτεροι ὑμῶν ἐνύπνια ἐνυπνιασθήσονται· 18 καί γε ἐπὶ τοὺς δούλους μου καὶ ἐπὶ τὰς δούλας μου ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις ἐκχεῶ ἀπὸ τοῦ Πνεύματός μου, καὶ προφητεύσουσι.»), έσχατοι καιροί που ξεκίνησαν με την γέννηση του Σωτήρος (Α΄ Πέτορυ, Κεφ. Α΄ «19 ἀλλὰ τιμίῳ αἵματι ὡς ἀμνοῦ ἀμώμου καὶ ἀσπίλου Χριστοῦ, 20 προεγνωσμένου μὲν πρὸ καταβολῆς κόσμου, φανερωθέντος δὲ ἐπ' ἐσχάτων τῶν χρόνων δι' ὑμᾶς») επί τη υποδείξει των οποίων, ανευρίσκονται τα λείψανά τους αλλά και τα ιστορούμενά τους, τα οποία συνοδεύονται και από ιάσεις ασθενούντων. Μια τέτοια περίπτωση επιβεβαιωμένη από τις ανασκαφές, κατόπιν των οραμάτων και των υποδείξεων των Ορθοδόξων Αγίων, αποτελεί εκείνη των Αγίου Νικολάου, Αγίου Ραφαήλ και Αγίας Ειρήνης που θανατώθηκαν με βάναυσο τρόπο από τους Ωθωμανούς. Αυτή η περίπτωση είναι σαφέστατα ανάλογη και με την ανεύρεση του Τιμίου Ξύλου από την Αγία Ελένη, κατόπιν υποδείξεως του τόπου ανασκαφής σε ενύπνιο της.

Αριστερά: Μετά την εύρεση του μνημείου, οι δύο εργάτες γονυπετείς μπροστά στο ι. λείψανο του αγίου Νικολάου. (Πηγή: «Η ζωή εκ τάφων», Άρχιμ. Δημητρίου Μπεκιάρη, Πρωτοσύγκελου της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών, πρόλογος του Επίκουρου Καθ. του Παν. Αθηνών και Πρωτοπρεσβυτέρου, Γεωργίου Δ. Μεταλληνού, Δ΄ Έκδοση, Αθήνα 1989, σελ. 115)

Μέσο: Η Μυρσίνη Δουργκούνα, ο Νικόλαος Φύκιας, Η Βασιλική Ράλλη, η Αγγελική Μαραγκού, η Μαρία Δουργκούνα, Η Μαρία Τσολάκη, και η Βιργινία Αδάμ ενώπιον του ι. λειψάνου. (Πηγή: «Η ζωή εκ τάφων», Άρχιμ. Δημητρίου Μπεκιάρη, Πρωτοσύγκελου της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών, πρόλογος του Επίκουρου Καθ. του Παν. Αθηνών και Πρωτοπρεσβυτέρου, Γεωργίου Δ. Μεταλληνού, Δ΄ Έκδοση, Αθήνα 1989, σελ. 115)

Δεξιά: Το λείψανο του αγίου Νικολάου μέσα στο μνημείο του. (Πηγή: «Η ζωή εκ τάφων», Άρχιμ. Δημητρίου Μπεκιάρη, Πρωτοσύγκελου της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών, πρόλογος του Επίκουρου Καθ. του Παν. Αθηνών και Πρωτοπρεσβυτέρου, Γεωργίου Δ. Μεταλληνού, Δ΄ Έκδοση, Αθήνα 1989, σελ. 130)

Αριστερά: Οι δύο όψεις του μολυβδόβουλου, με το οποίο πιστοποιήθηκε η ύπαρξη Μοναστηριού αναγνωρισμένου με Πατριαρχικό σιγιλιώδες Γράμμα. (Πηγή: «Η ζωή εκ τάφων», Άρχιμ. Δημητρίου Μπεκιάρη, Πρωτοσύγκελου της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών, πρόλογος του Επίκουρου Καθ. του Παν. Αθηνών και Πρωτοπρεσβυτέρου, Γεωργίου Δ. Μεταλληνού, Δ΄ Έκδοση, Αθήνα 1989, σελ. 119)

Μέσο: Ο Μητροπολίτης Μυτιλήνς με Θερμιώτες στο μνημείο του αγίου Ραφαήλ. Πάνω στο μνημείο είναι η στρογγυλή πέτρα που βρέθηκε κάτω από την κεφαλή του Αγίου. (Πηγή: «Η ζωή εκ τάφων», Άρχιμ. Δημητρίου Μπεκιάρη, Πρωτοσύγκελου της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών, πρόλογος του Επίκουρου Καθ. του Παν. Αθηνών και Πρωτοπρεσβυτέρου, Γεωργίου Δ. Μεταλληνού, Δ΄ Έκδοση, Αθήνα 1989, σελ. 144)

Δεξιά: Τα μνημεία του Αγίου Νικολάου και του διδασκάλου Θεόδωρου, μετά την ισοπέδωση του χώρου (βρέθηκαν σε διαφορετικό ύψος). (Πηγή: «Η ζωή εκ τάφων», Άρχιμ. Δημητρίου Μπεκιάρη, Πρωτοσύγκελου της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών, πρόλογος του Επίκουρου Καθ. του Παν. Αθηνών και Πρωτοπρεσβυτέρου, Γεωργίου Δ. Μεταλληνού, Δ΄ Έκδοση, Αθήνα 1989, σελ. 156)

Αριστερά: Τα μνημεία του προεστού Βασιλείου και της Αγίας Ειρήνης. Διακρίνονται το κρανίο και μερικά λείψανα του Προεστού (1) και το κρανίο της Αγίας θρυμματισμένο (2) (Πηγή: «Η ζωή εκ τάφων», Άρχιμ. Δημητρίου Μπεκιάρη, Πρωτοσύγκελου της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών, πρόλογος του Επίκουρου Καθ. του Παν. Αθηνών και Πρωτοπρεσβυτέρου, Γεωργίου Δ. Μεταλληνού, Δ΄ Έκδοση, Αθήνα 1989, σελ. 156)

Μέσο: Ο χώρος των γενικών ανασκαφών. Διακρίνονται τα μνημεία του αγίου Νικολάου και του διδασκάλου Θεοδώρου (1), το πιθάρι της αγίας Ειρήνης με προστατευτικό τοίχωμα από πλάκες (2), τα μνημεία του προεστού Βασιλείου και της αγίας Ειρήνης (3) και του αγίου Ραφαήλ στο βάθος (4). (Πηγή: «Η ζωή εκ τάφων», Άρχιμ. Δημητρίου Μπεκιάρη, Πρωτοσύγκελου της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών, πρόλογος του Επίκουρου Καθ. του Παν. Αθηνών και Πρωτοπρεσβυτέρου, Γεωργίου Δ. Μεταλληνού, Δ΄ Έκδοση, Αθήνα 1989, σελ. 160)

Δεξιά: Τα ερείπια της αρχαίας Μονής κατά τις γενικές ανασκαφές. (Πηγή: «Η ζωή εκ τάφων», Άρχιμ. Δημητρίου Μπεκιάρη, Πρωτοσύγκελου της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών, πρόλογος του Επίκουρου Καθ. του Παν. Αθηνών και Πρωτοπρεσβυτέρου, Γεωργίου Δ. Μεταλληνού, Δ΄ Έκδοση, Αθήνα 1989, σελ. 157)

Αριστερά και Μέσο: Στιγμιότυπα από την ημέρα θεμελιώσεως της Εκκλησίας (16.9.62). (Πηγή: «Η ζωή εκ τάφων», Άρχιμ. Δημητρίου Μπεκιάρη, Πρωτοσύγκελου της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών, πρόλογος του Επίκουρου Καθ. του Παν. Αθηνών και Πρωτοπρεσβυτέρου, Γεωργίου Δ. Μεταλληνού, Δ΄ Έκδοση, Αθήνα 1989, σελ. 271)

Δεξιά: Στο πυθάρι που σημειώνεται με βέλος εκάη η αγία Ειρήνη. (Πηγή: «Η ζωή εκ τάφων», Άρχιμ. Δημητρίου Μπεκιάρη, Πρωτοσύγκελου της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών, πρόλογος του Επίκουρου Καθ. του Παν. Αθηνών και Πρωτοπρεσβυτέρου, Γεωργίου Δ. Μεταλληνού, Δ΄ Έκδοση, Αθήνα 1989, σελ. 288)

Αριστερά: Το εκκλησάκι των Καρυών. Κάτω ακριβώς από το παράθυρο του νοτίου τοίχου, που φαίνεται, βρέθηκε το μνημείο του άγνωστου νεκρού. (Πηγή: «Η ζωή εκ τάφων», Άρχιμ. Δημητρίου Μπεκιάρη, Πρωτοσύγκελου της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών, πρόλογος του Επίκουρου Καθ. του Παν. Αθηνών και Πρωτοπρεσβυτέρου, Γεωργίου Δ. Μεταλληνού, Δ΄ Έκδοση, Αθήνα 1989, σελ. 66)

Μέσο: Το ανάγλυφο Εγκόλπιο του Παντοκράτορος. (Πηγή: «Η ζωή εκ τάφων», Άρχιμ. Δημητρίου Μπεκιάρη, Πρωτοσύγκελου της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών, πρόλογος του Επίκουρου Καθ. του Παν. Αθηνών και Πρωτοπρεσβυτέρου, Γεωργίου Δ. Μεταλληνού, Δ΄ Έκδοση, Αθήνα 1989, σελ. 236)

Δεξιά: Ο Μητροπολίτης Μυτιλήνης με Θερμιώτες πάνω από το όρυγμα του Αγιάσματος. (Πηγή: «Η ζωή εκ τάφων», Άρχιμ. Δημητρίου Μπεκιάρη, Πρωτοσύγκελου της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών, πρόλογος του Επίκουρου Καθ. του Παν. Αθηνών και Πρωτοπρεσβυτέρου, Γεωργίου Δ. Μεταλληνού, Δ΄ Έκδοση, Αθήνα 1989, σελ. 277)

ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΑΝΕΥΡΕΣΕΩΣ ΤΩΝ ΛΕΙΨΑΝΩΝ & ΤΗΣ ΤΕΛΕΣΗΣ ΘΑΥΜΑΤΩΝ

Συνοπτικός πίνακας των κυριότερων αποκαλύψεων και ευρέσεων με χρονολογική σειρά

23 Ιουνίου 1959. Εύρεση του μνημείου του αγίου Ραφαήλ από τον Δούκα Τσολάκη.

3 Ιουλίου. Πρώτη εμφάνιση του Αγίου στον τόπο του μαρτυρίου, στη Μαρία Τσολάκη. Ή Παναγία της αποκαλύπτει ότι ήταν ηγούμενος στο μοναστήρι της, που το έκαψαν οι Τούρκοι.

8 Σεπτεμβρίου. Πρώτη θεία Λειτουργία στο Εκκλησάκι των Καρυών. το πάθημα του Δούκα Τσολάκη. Πρώτο θαύμα του Αγίου στην ετοιμοθάνατη Παρασκευή Δουργκούνα. Τέλη Σεπτεμβ. Θαυματουργική ίαση της Βασιλικής Ράλλη.

6 Οκτωβρίου. Αποκαλύπτεται το όνομα του αγίου Ραφαήλ στη Βασιλική Ράλλη από τον Ίδιο τον Άγιο και στη Μαρία Τσολάκη από την Παναγία, το Ίδιο βράδυ.

7 Όκτωβρίου. Ο άγιος Ραφαήλ επιβεβαιώνει το όνομα και αποκαλύπτει τήν καταγωγή του στον ιερομόναχο Παχώμιο Σούγιουλτζη.

Οκτώβριος ‘59. Ο Άγιος παρουσιάζεται σε πολλά άτομα και λέει το όνομα του. Αναπαράσταση τής φυγής των Αγίων από την ακτή της Αλεξανδρουπόλεως σε ενύπνιο της Βασ. Ράλλη.

Μέσα Νοεμβρίου στη Μαρία Δουργκούνα φανερώνεται ή χρονολογία αφίξεως του Αγίου στη Λέσβο και το όνομα του πατέρα του.

Τέλη Νοεμβρίου στη Μυρσίνη Μπάκα, τη Μυρσίνη Δουργκούνα, το Νικόλαο Φύκια και τη Μαρία Τσολάκη εμφανίζεται για πρώτη φορά ο άγιος Νικόλαος, καθώς και η άγια Ειρήνη.

Αρχές Δεκεμ. Ο άγιος Ραφαήλ ζητεί από τον Κώστα Κανέλλο να αγιογραφήσουν την εικόνα του.

Τέλη Δεκεμβρίου σε ενύπνιο του εφημερίου της Μόριας π.Βασιλείου Μπάμια ο λόφος των Καρυών χαρακτηρίζεται «δεύτερος Γολγοθάς».

Ιανουάριος ‘60. Ενημερώνεται η Μητρόπολη και γίνονται οι πρώτες ενυπόγραφες καταθέσεις. Εύρεση της σιαγόνος του αγίου Ραφαήλ, κατόπιν υποδείξεως στη Μαρία Τσολάκη. Στην Ίδια παρουσιάζει ο Άγιος σκηνές του μαρτυρίου του. Ό άγιος Ραφαήλ περιγράφει στη Βασιλική Ράλλη τα μαρτύρια τα δικά του και του αγίου Νικολάου.

Φεβρουάριος ‘60. Θεραπεία του Αθανασίου Γιαβρίμη από τον άγιο Ραφαήλ.

Φεβρουάριος-Μάιος ‘60 σε επτά άτομα αποκαλύπτεται το ακριβές σημείο του τάφου του διακόνου Νικολάου.

3 Μαρτίου. Εύρεση του πιθαριού με τα καμένα οστά της αγίας Ειρήνης, κατόπιν ενυπνίου τής Βιργινίας Αδάμ.

Μάρτιος ‘60. Έγγραφη κατάθεση της Μαρίας Τσολάκη στον Μητροπολίτη Μυτιλήνης για το μνημείο του αγίου Νικολάου.

Απρίλιος ‘60. Στην Αγγελική Μαραγκού, τη Μαρία Τσολάκη, τη Βασιλική Ράλλη και τη Μυρσίνη Δουργκούνα φανερώνονται οι ήμερες των μαρτυρίων και της ταφής των Αγίων, καθώς και η ακριβής ημερομηνία.

13 Ιουνίου. Εύρεση του μνημείου του αγίου Νικολάου και του μολυβδόβουλου.

Μέσα Ιουνίου. Ο άγιος Νικόλαος εμφανίζεται σε πολλά άτομα και τους διαβεβαιώνει ότι είναι άγιος.

20 Ιουνίου. Πρώτο θαύμα του αγίου Νικολάου, στον ψαρά Κώστα Κανέλλο.

Τέλη Ιουνίου. Ίαση της Βασιλικής Ιμβριώτου από τον άγιο Νικόλαο.

4 Ιουλίου. Διενέργεια ανακρίσεων κατ’ εντολή της Μητροπόλεως από τον Ιεροκήρυκα, για τα γεγονότα της Θερμής.

Αύγουστος ‘60. Ο Φώτης Κόντογλου αναλαμβάνει την συγγραφή βιβλίου για τις «εκθαμβωτικές εμφανίσεις» των Αγίων, καθώς και την αγιογράφηση της πρώτης εικόνας τους.

23 Νοεμβρίου. Ενύπνιο τής Βασιλικής Ράλλη γιά τήν γνωριμία τών δύο Αγίων στό Μορλαί τής Γαλλίας.

3 Δεκεμβρίου. Ο άγιος Ραφαήλ φανερώνει στην Ξένη Ράλλη την γενέτειρα του αγίου Νικολάου, τους Ράγους της Μηδίας.

Δεκέμβριος ‘60. Επίσημη αναφορά του Μητροπολίτη Μυτιλήνης προς την Ιερά Σύνοδο και το Οικουμενικό Πατριαρχείο, για την αναγνώριση των Αγίων.

Χριστούγεννα ‘60. Λιτάνευση της εικόνος και των λειψάνων των Αγίων στη Θερμή.

12 Ιανουαρίου ‘61. Εύρεση του τάφου του διδασκάλου Θεοδώρου. Στον Κώστα Ψυρούκη και στη Μαρία Τσολάκη γνωστοποιείται το όνομα και το είδος των μαρτυρίων του.

Φεβρουάριος-Μάιος ‘61. Υποδεικνύεται σε πολλούς Θερμιώτες να κατεδαφίσουν το Εκκλησάκι, γιατί από κάτω είναι θαμμένοι άλλοι Μάρτυρες.

11 Μαρτίου. Ο Κώστας Ψυρούκης διαζωγραφίζει σκηνές από την άφιξη των Αγίων στο Μοναστήρι, από τα μαρτύρια τους και την πυρπόληση του Μοναστηριού, όπως του φανερώθηκαν από την Παναγία.

14 Μαρτίου. Γίνεται γνωστή στη Μαρία Τσολάκη η ημερομηνία αφίξεως των Αγίων στη Θερμή.

Μ. Παρασκευή. Δέκα άτομα κατά τη διάρκεια αγρυπνίας, (7/4/61) βλέπουν σε αναπαράσταση τα βασανιστήρια πού υπέστησαν όλοι οι μάρτυρες και την πυρπόληση του αρχαίου Μοναστηριού.

Αρχές Μαΐου. Κατεδάφιση του Ναϋδρίου. Η άγια Ειρήνη υποδεικνύει στη Βασιλική Ράλλη πού ακριβώς πρέπει να σκάψουν.

9 Μαΐου. Σε όνειρο του Παναγιώτη Μπάκα παρουσιάζονται σκηνές από την σύλληψη και τα μαρτύρια του αγίου Ραφαήλ.

12 Μαίου ‘61. Εύρεση των μνημείων του προεστού Βασιλείου και της αγίας Ειρήνης.

13 Μαΐου. Εύρεση του λειψάνου της συζύγου του Προεστού, Μαρίας.

13 Ιουνίου. Εύρεση του Αγιάσματος, κατόπιν αποκαλύψεων. Θεραπεία του παιδιού τής Καλλιόπης Βασιλέλλη από οστεομυελίτιδα, με το άγιασμα.

Τέλη Ιουλίου. Στον Κώστα Κανέλλο υποδεικνύεται το ακριβές σημείο για την ανεύρεση του Εγκολπίου. Στη Βασιλική Ράλλη αποκαλύπτεται το κατά κόσμον όνομα του αγίου Ραφαήλ και η ιδιαίτερη πατρίδα του, οι Μύλοι της Ιθάκης.

1 Αυγούστου. Εύρεση της Εγκολπίου Εικόνος του Παντοκράτορος.

1 Αυγούστου. Δεκαπέντε άτομα, αγρυπνώντας πάνω στις Καρυές, βλέπουν τους Αγίους να λειτουργούν στο πρόχειρο Εκκλησάκι.

Αύγουστος ‘61. Ίαση του Άπ. Βέτσου με το άγιασμα. Ο άγιος Ραφαήλ σώζει από βέβαιο θάνατο τον Αρίστο Λαμπρινό.

1 Σεπτεμβρίου. Αποκαλύπτεται στη Μαρία Μπαλαμπάνη η ύπαρξη Κρύπτης της αρχαίας Μονής.

Οκτώβριος ‘61. Η αγία Ειρήνη ομιλεί στη Βασιλική Ράλλη για την ιστορία του Μοναστηριού, ότι πρώτα ήταν γυναικείο και, έπειτα, έγινε ανδρικό.

12-13 Νοεμβρίου. Εμφανίζεται η μάρτυς Ελένη και διηγείται το μαρτύριο της στη Βασιλική Ράλλη.

Αρχές Δεκεμ. Η αγία Ειρήνη ζητεί από τον Κώστα Κανέλλο να αγιογραφήσουν την εικόνα της. Παρουσιάζεται σε δράσεις και ενύπνια πολλών ατόμων.

24 Δεκεμβρίου. Ο άγιος Ραφαήλ φανερώνει στη Μαρία Τσολάκη την ιστορία τής Μελπομένης.

Ιανουάριος ‘62. Εμφάνιση της αγίας Ολυμπίας και τής αγίας Ειρήνης στον π. Παχώμιο.

Φεβρουάριος ‘62. Ο άγιος Ραφαήλ ομιλεί σε όνειρο της Μαρίας Τσολάκη για το εντεκάμηνο βρέφος του Προεστού και για τον γιατρό Αλέξανδρο. Η μάρτυς Ελένη της αποκαλύπτει την ιστορία και τα μαρτύρια της, καθώς και τα μαρτύρια τής αγίας Ειρήνης. Η αγία Ολυμπία διηγείται στο Ζαχαρία Παφλιώτη τη ζωή και το μαρτύριο της. Ο Μητροπολίτης Μυτιλήνης Ιάκωβος βλέπει σε ενύπνιο τον άγιο Ραφαήλ.

9 Απριλίου. Εμφάνιση του αγίου Ραφαήλ κατά τη διάρκεια αγρυπνίας σε πλήθος προσκυνητών στις Καρυές.

Ιούλιος ‘62. Στον Κώστα Κανέλλο υποδεικνύεται το ακριβές σημείο του τάφου της αγ. Ολυμπίας.

Τέλη Αυγούστου. Εύρεση του μνημείου της αγίας Ολυμπίας.

12 Σεπτεμ. ‘62. Ίδρυση της «Ιεράς Μονής του Αγίου Ραφαήλ» (ΦΕΚ 346/τ. Β΄).

16 Σεπτεμ. ‘62 Θεμελίωση της Εκκλησίας των Αγίων.

17 Νοεμβρίου. Η Ασημένια Βουρνόβαλη βλέπει σε όνειρο την αγία Ολυμπία με την συνοδεία της και της ομιλούν για τα μαρτύρια τους.

15 Μαρτίου 1963. Παρουσιάζεται στη Μαρία Τσολάκη ο γηραλέος π. Σάββας και διηγείται τον ενταφιασμό των Μαρτύρων.

30 Ιουνίου ‘63. Εγκαίνια τής κάτω Εκκλησίας, επ’ ονόματι του Γενεσίου τής Θεοτόκου.

Ιανουάριος 1966. Ο άγιος Ραφαήλ εμφανίζεται στο Μητροπολίτη Μυτιλήνης και τον ενθαρρύνει για την αποπεράτωση τής Εκκλησίας.

6 Ιουλίου 1969. Εγκαίνια της επάνω Εκκλησίας, επ’ ονόματι του αγίου Ραφαήλ.

11 Σεπτεμ. ‘70. Υπογράφεται από τον Οικουμενικό Πατριάρχη Αθηναγόρα και την Ιερά Σύνοδο του Πατριαρχείου η «Πατριαρχική και Συνοδική Πράξις Αναγνωρίσεως των Αγίων».

Η μνήμη των Νεοφανών Αγίων τιμάται την Τρίτη της Διακαινησίμου (Λαμπροτρίτη). Τμήματα των ιερών τους λειψάνων εκτίθενται σε προσκύνηση, κάθε Τρίτη όλο το χρόνο, στην Ιερά Μονή Ασωμάτων - Πετράκη (Πηγή: «Η ζωή εκ τάφων», Άρχιμ. Δημητρίου Μπεκιάρη, Πρωτοσύγκελου της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών, πρόλογος του Επίκουρου Καθ. του Παν. Αθηνών και Πρωτοπρεσβυτέρου, Γεωργίου Δ. Μεταλληνού, Δ΄ Έκδοση, Αθήνα 1989, σσ. 312-317)

Αριστερά: Οστούν από την δεξιάν οφρύν της Κεφαλής του Αγίου σε λειψανοθήκη με σχήμα Κάρας, για να αντιλαμβάνονται οι προσκυνητές την προέλευση, φυλασσόμενο στην Ι. Μονή Πετράκη (Πηγή: «Η ζωή εκ τάφων», Άρχιμ. Δημητρίου Μπεκιάρη, Πρωτοσύγκελου της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών, πρόλογος του Επίκουρου Καθ. του Παν. Αθηνών και Πρωτοπρεσβυτέρου, Γεωργίου Δ. Μεταλληνού, Δ΄ Έκδοση, Αθήνα 1989, σελ. 332)

Μέσο Αριστερά: Φορητή εικών των τριών Αγίων από τον Ι. Ναό Αγίου Παντελεήμονος Αχαρνών (έργο του Φωτίου Κόντογλου, 1964). «Οι πεπελεκισμένοι δια την μαρτυρίαν Ιησού και δια τον λόγον του Θεού» (Αποκ. 20,4). (Πηγή: «Η ζωή εκ τάφων», Άρχιμ. Δημητρίου Μπεκιάρη, Πρωτοσύγκελου της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών, πρόλογος του Επίκουρου Καθ. του Παν. Αθηνών και Πρωτοπρεσβυτέρου, Γεωργίου Δ. Μεταλληνού, Δ΄ Έκδοση, Αθήνα 1989, σελ. 334)

Μέσο Δεξιά: Το νήπιον Ραφαήλ συνθλίβεται υπό των Τούρκων.«3 ἐκ στόματος νηπίων καὶ θηλαζόντων κατηρτίσω αἶνον» (Ψαλμ. 8, 2) (Πηγή: «Η ζωή εκ τάφων», Άρχιμ. Δημητρίου Μπεκιάρη, Πρωτοσύγκελου της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών, πρόλογος του Επίκουρου Καθ. του Παν. Αθηνών και Πρωτοπρεσβυτέρου, Γεωργίου Δ. Μεταλληνού, Δ΄ Έκδοση, Αθήνα 1989, σελ. 338)

Δεξιά: Η ι. λειψανοθήκη της Οσιομάρτυρος Ολυμπίας (διακρίνονται και τα καρφιά του μαρτυρίου της). «10 πάντοτε τὴν νέκρωσιν τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ ἐν τῷ σώματι περιφέροντες, ἵνα καὶ ἡ ζωὴ τοῦ Ἰησοῦ ἐν τῷ σώματι ἡμῶν φανερωθῇ. 11 ἀεὶ γὰρ ἡμεῖς οἱ ζῶντες εἰς θάνατον παραδιδόμεθα διὰ Ἰησοῦν, ἵνα καὶ ἡ ζωὴ τοῦ Ἰησοῦ φανερωθῇ ἐν τῇ θνητῇ σαρκὶ ἡμῶν» (Β΄ Κορινθ. 4, 10-11) (Πηγή: «Η ζωή εκ τάφων», Άρχιμ. Δημητρίου Μπεκιάρη, Πρωτοσύγκελου της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών, πρόλογος του Επίκουρου Καθ. του Παν. Αθηνών και Πρωτοπρεσβυτέρου, Γεωργίου Δ. Μεταλληνού, Δ΄ Έκδοση, Αθήνα 1989, σελ. 333)

Αριστερά: Τελείωσις ιερομάρτυρος Ραφαήλ «37 ἐλιθάσθησαν, ἐπρίσθησαν, ἐπειράσθησαν, ἐν φόνῳ μαχαίρας ἀπέθανον» (Εβρ. 11,37). (Πηγή: «Η ζωή εκ τάφων», Άρχιμ. Δημητρίου Μπεκιάρη, Πρωτοσύγκελου της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών, πρόλογος του Επίκουρου Καθ. του Παν. Αθηνών και Πρωτοπρεσβυτέρου, Γεωργίου Δ. Μεταλληνού, Δ΄ Έκδοση, Αθήνα 1989, σελ. 337)

Μέσο αριστερά: Μαρτύριον Οσιομάρτυρας Ολυμπίας & Μοναχής Ευφροσύνης. «διήλθομεν διὰ πυρὸς καὶ ὕδατος, καὶ ἐξήγαγες ἡμᾶς εἰς ἀναψυχήν» (Ψαλ. 65, 12). (Πηγή: «Η ζωή εκ τάφων», Άρχιμ. Δημητρίου Μπεκιάρη, Πρωτοσύγκελου της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών, πρόλογος του Επίκουρου Καθ. του Παν. Αθηνών και Πρωτοπρεσβυτέρου, Γεωργίου Δ. Μεταλληνού, Δ΄ Έκδοση, Αθήνα 1989, σελ. 340)

Μέσο δεξιά: Κατάκαυσης Παρθενομάρτυρος Ειρήνης. (Πηγή: «Η ζωή εκ τάφων», Άρχιμ. Δημητρίου Μπεκιάρη, Πρωτοσύγκελου της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών, πρόλογος του Επίκουρου Καθ. του Παν. Αθηνών και Πρωτοπρεσβυτέρου, Γεωργίου Δ. Μεταλληνού, Δ΄ Έκδοση, Αθήνα 1989, σελ. 339)

Δεξιά: Ακρωτηριασμός 12ετούς Παρθένου Ειρήνης. «Ἱερεῖον ὥσπερ ἄμωμον πρός σφαγήν σε ἐκ μητρικῶν ἀφήρπασαν, Μάρτυς Εἰρήνη, ἀγκαλῶν οἱ τύραννοι, Πατέρα οὐράνιον ὑπερβολικῶς ἀγαπήσασαν.» (Πηγή: «Η ζωή εκ τάφων», Άρχιμ. Δημητρίου Μπεκιάρη, Πρωτοσύγκελου της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών, πρόλογος του Επίκουρου Καθ. του Παν. Αθηνών και Πρωτοπρεσβυτέρου, Γεωργίου Δ. Μεταλληνού, Δ΄ Έκδοση, Αθήνα 1989, σελ. 340)

ΣΗΜΕΙΟ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ, ΠΡΟΣΕΥΧΗ & ΠΑΘΟΓΟΝΑ ΜΙΚΡΟΒΙΑ

Το σημείο του Σταυρού και η Ορθόδοξη Προσευχή έχουν την ικανότητα να εξουδετερώνουν μικρόβια ισχυρίζονται Ρώσοι επιστήμονες

Μόσχα, 17 Μαρτίου, Πρακτορείο Interfax - Επιστήμονες ισχυρίζονται πως έχουν αποδείξει πειραματικά τις θαυματουργικές ιδιότητες του Σημείου του Σταυρού και της Προσευχής.

«Έχουμε εξακριβώσει πως το παλαιό έθιμο του «σταυρώματος» του φαγητού και του ποτού προ του γεύματος περιέχει ένα βαθύτατο μυστικό νόημα. Πίσω του βρίσκεται και το πρακτικό αποτέλεσμα: το φαγητό κυριολεκτικά εξαγνίζεται, εν ριπή οφθαλμού. Πρόκειται για ένα μέγα θαύμα, το οποίο συμβαίνει καθημερινά», δήλωσε η φυσικός Αγγελική Μαλαχόφσκαγια, σε άρθρο της εφημερίδας «ΖΗΙΖΝ» την περασμένη Παρασκευή.

Η Μαλαχόφσκαγια μελετά αυτή την δύναμη του Σταυρού με την ευλογία της Εκκλησίας επί δέκα περίπου έτη. Είχε ήδη πραγματοποιήσει μεγάλο αριθμό πειραμάτων, τα οποία επιβεβαιώνονταν κατ’ επανάληψη, πριν προβεί στην δημοσιοποίηση των αποτελεσμάτων τους.

Αποκάλυψε ειδικότερα τις μοναδικές ιδιότητες που αποκτούσε το νερό μετά από την ευλογία του από την Ορθόδοξη Προσευχή και τον Τύπο του Σταυρού. Η μελέτη επίσης αποκάλυψε μια νέα και μέχρι πρότινος άγνωστη ιδιότητα του Λόγου του Θεού να μεταβάλει την ίδια την δομή του νερού, καθιστώντας την οπτική του πυκνότητα μεγαλύτερη, στην περιοχή του υπεριώδους φάσματος, γράφει η εφημερίδα.

Οι επιστήμονες έχουν επαληθεύσει την επίδραση του «Πάτερ Ημών» και του Ορθοδόξου Σημείου του Σταυρού επάνω σε παθογόνα βακτηρίδια. Χρησιμοποιήθηκαν δείγματα νερού από διάφορους αποταμιευτήρες - πηγάδια, ποτάμια, λίμνες - για την έρευνα αυτή. Όλα τα δείγματα είχαν κάποια μορφή σταφυλόκοκκου - ένα κολοβακτηρίδιο. Απεδείχθη όμως, πως όταν προφέρθηκε το «Πάτερ Ημών» και τυπώθηκε το Σημείο του Σταυρού επάνω από τα δείγματα αυτά, ο αριθμός των επικίνδυνων βακτηριδίων μειωνόταν, κατά επτά, δέκα, εκατό, ακόμα και περισσότερο από χίλιες φορές.

Τα πειράματα αυτά πραγματοποιήθηκαν με τέτοιον τρόπο, ώστε να αποκλείεται κάθε πιθανότητα αυθεπιβολής. Η προσευχή προφερόταν και από πιστούς και μη-πιστούς, όμως ο αριθμός των παθογόνων βακτηριδίων σε ποικίλα περιβάλλοντα με διαφορετικές ομάδες βακτηριδίων πάλι μειωνόταν, σε σχέση με τα δεδομένα αναφοράς.

Οι επιστήμονες επίσης απέδειξαν την ωφέλιμη επίδραση της Προσευχής και του Σημείου του Σταυρού επί των ανθρώπων. Όλοι οι συμμετέχοντες στα πειράματα διαπίστωσαν μια εξισορρόπηση στην πίεση του αίματος και τους δείκτες του αίματος να βελτιώνονται. Η δε εκπληκτική διαπίστωση ήταν πως όλοι δείκτες άλλαζαν, ανάλογα με το είδος θεραπείας που ήταν αναγκαία - οι υποτασικοί παρατήρησαν άνοδο στην δική τους πίεση, ενώ στους υπερτασικούς μειωνόταν η πίεση.

Επίσης παρατηρήθηκε πως αν το Σημείο του Σταυρού γινόταν πρόχειρα, με τα τρία δάχτυλα ενωμένα ατάκτως ή να τοποθετούνται έξω από τα απαραίτητα σημεία - το κέντρο του μετώπου, το κέντρο του ηλιακού πλέγματος και στις κοιλότητες του δεξιού και του αριστερού ώμου - το θετικό αποτέλεσμα ήταν σημαντικά πιο αδύναμο, ή απουσίαζε τελείως.

Πηγή: http://www.interfax-religion.com/?act=news&div=1173, αποθηκεμένη εδώ

ΤΟ ΣΙΝΔΟΝΙ ΤΟΥ ΤΟΡΙΝΟΥ

Εδώ

ΕΞΟΡΚΙΣΜΟΙ ΔΑΙΜΟΝΩΝ

Εξορκισμός: Η ενέργεια και το αποτέλεσμα του εξορκίζω· επιβολή όρκου σε κάποιον·║ απομάκρυνση των κακών πνευμάτων δια προσευχών ή μαγικών (1) επωδών και μέσων· ║αυτή καθ’ εαυτή η προς τον ανώτερο σκοπό απαγγελμένη προσευχή ή επωδός (κοιν. ξόρκι)

Δόγμα: Καλείται εξορκισμός ή εφορκισμός η εν ονόματι του Τριαδικού Θεού ή του Ιησού Χριστού προσταγή, προς απομάκρυνση των δαιμόνων των κατεχόντων ή επηρεαζόντων ανθρώπους ή άλλα όντα, έμψυχα ή άψυχα. Κατά την διδασκαλία της Αγίας Γραφής, δια του προπατορικού αμαρτήματος, ο άνθρωπος απομακρυνθείς από του Θεού διέρηξε την προς Αυτόν σχέση και υποδούλωσε τον εαυτό του στον διάβολο και την αμαρτία. Έτσι απώλεσε ο άνθρωπος και την επί των όντων κυριαρχία, περιελθόντων και αυτών υπό την εξουσία του διαβόλου. Αυτός ο Χριστός εξέβαλλε δαιμόνια εξ ανθρώπων κατεχομένων υπ’ αυτών και έδωσε στους μαθητές του την εξουσία να εκβάλλουν δαιμόνια (2). Την εντολή αυτή του Κυρίου, στοιχούντες οι μαθητές του και οι διάδοχοι αυτών, εξέβαλλαν δαιμόνια δι’ εξορκισμών, οι οποίοι έτσι ήσαν σε χρήση από αρχαιότατης εποχής στην εκκλησία. Ο ξορκισμός ετελείτο δια πράξεων και λόγων. Οι πράξεις ήταν το εμφύσημα, η επίθεση των χειρών και ιδίως το σημείο του σταυρού, το οποίο θεωρείτο ως το ελεξιτήριον των πονηρών πνευμάτων. Οι λόγοι ήσαν διάφορες ευχές, των οποίων μερικοί σώζονται ακόμη και σήμερα. Οι συνήθες ευχές του εξορκισμού, είναι του Μεγάλου Βασιλείου και του Ιωάννου του Χρυσοστόμου. Μέχρι το ήμιση του Γ΄ αιώνα δεν υπήρχε ιδία τάξη εξορκιστών που να έχει χειροθεσία από τον επίσκοπο, αλλά οι πιστοί που είχαν ιδιαίτερο χάρισμα τελούσαν και τον εξορκισμό (Αποστ. Διατ. βιβλ. 8, κεφ. 26. Λαοδ. καν. 26. Αντ. καν. 10). Από αρχαιοτάτης εποχής ο εξορκισμός συνδέονταν με το βάπτισμα. Και στην αρχή γίνονταν μεν αυτός από ιδιαίτερους εξορκιστές και ξεχωριστά του βαπτίσματος, έπειτα από τους ιερείς των τελούντων το βάπτισμα συγχρόνως μετά της τελέσεως αυτού. Και μέχρι σήμερα η ανατολική, η δυτική και η λουθηρανική εκκλησία τελούν μετά του βαπτίσματος τον εξορκισμό, τον οποίο απορρίπτει η καλβινική και πολλοί των νεότερων διαμαρτυρομένων θεολόγων, άνευ όμως ισχυρών λόγων, αφού η ιδέα της επιδράσεως και εξουσίας των πονηρών πνευμάτων επί του κόσμου καθόλου και ιδίως επί του ανθρώπου είναι ρητή και σαφής διδασκαλία της Αγίας Γραφής.

Σημειώσεις

1. Η μαγεία αναφέρεται για τις περιπτώσεις «ξορκισμού» εκτός Ανατολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας. Η τελευταία ουδεμία σχέση έχει με αυτήν.

2. Κατά Ματθαίον, Κεφ. 10,8

Πηγή: Δυοβουνιώτης Κ.Ι., Καθηγητής της Ιστορίας των Δογμάτων και της Συμβολικής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών Ακαδημαϊκός, Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια, τόμος Ια΄, σελίδα 275

Εξορκιστής: Ο εξορκίζων, ο γινώσκων τις εξορκιστικές ευχές και τα άλλα μαγικά μέσα προς εξορκισμό των πονηρών πνευμάτων.

Κανονικό Δίκαιο: Οι εξορκιστές ή εφορκιστές στην εκκλησιαστική αρχαιότητα ήταν οι παρασκευάζοντες τους κατηχούμενους προς το βάπτισμα και βοηθούντες αυτούς κατά τούτο, την ώρα των εφορκισμών. Κατ’ εκείνων δε οι οποίοι επιχειρούν να εφορκίσουν, δηλαδή να κατηχούν απίστους (μη ούτως καθιστάμενοι δι’ επισκοπικής χειροθεσίας) όρισε ο κανόνας της Κστ΄ εν Λαοδικεία Συνόδου ότι να εφορκίζονται δύνανται μόνοι οι προβληθέντες υπ’ επισκόπου, κατά δε τον κανόνα Ι΄ της εν Αντιοχείας Συνόδου και οι από χωροεπισκόπου.

Βιβλιογραφία

1. Τα εις τους ειρημένους κανόνες υπομνήματα του Ζωναρά, Βαλσάμωνα και Αριστηνού στο σύνταγμα των ιερών κανόνων εκδ. Α. Γ. Ράλλη και Μ. Πιτλή, τομ. Γ΄, σελ. 142-144 και 193-194, Ματθαίου, Βλαστάρεως Σύνταγμα κατά στοιχείο Ε΄ κεφάλ. Λστ΄ αυτ. σελ. 300-301. Περί των εξορκιστών στην Ρωμαϊκή Εκκλησία πραγματεύονται οι κανόνες 949, 1151, 1152 και 1153 του τανύν ισχύοντος κώδικος του κανονικού δικαίου.

Πηγή: Ράλλης Κ.Μ., Καθηγητής του Εκκλησιαστικού Δικαίου στο Πανεπιστήμιο Αθηνών Ακαδημαϊκός, Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια, τόμος Ια΄ , σελ. 275

ΒΙΝΤΕΟ ΕΞΟΡΚΙΣΜΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΡΩΣΙΑ

Αριστερά: Βίντεο. Μέγεθος: 3.5Μb - Διάρκεια: 6΄28΄΄ . Το βίντεο ακολουθεί κατωτέρω μεταφρασμένο από την ρωσική & τους αγγλικούς υπότιτλους στα Ελληνικά. (Πηγή: http://www.menphis75.org/images/video_misteri/videoparanormale25.wmv)
	-Θα σας πούμε για τον εξορκισμό του διαβολικού. Η μάχη ανάμεσα στον Θεό και τον διάβολο μαίνεται σε όλες τις εποχές. Και όπως χιλιάδες χρόνια πριν το πεδίο της μάχης είναι η ψυχή του ανθρώπου. Οι άνθρωποι που είναι καταπιεσμένοι από το διαβολικό πηγαίνουν στην Εκκλησία για να απελευθερωθούν από τον διαβολικό βασανισμό δια μέσω του εξορκισμού. (δημοσιογράφος)
	-Οι άνθρωποι που είναι καταπιεσμένοι από τις δαιμονικές δυνάμεις επισκέπτονται την εκκλησία του Πατέρα Βασίλι. Αν και για πολλούς μια επίσκεψη δεν είναι αρκετή. Μερικές φορές χρειάζονται μήνες ή και χρόνια για να θεραπευτούν εντελώς. (Δημοσιογράφος γυναίκα)
	-Οι φωνές τους (των δαιμονισμένων) δεν είναι ανθρώπινες. Μερικές φορές οι φωνές τους μοιάζουν με γαβγίσματα σκύλου, άλλες φορές με φωνές άλλων ζώων. Αυτά είναι τα κακά πνεύματα που χρησιμοποιούν τους ανθρώπους. Ορισμένες φορές οι δαιμονισμένοι δεν καταφέρνουν καν να εισέλθουν μέσα στην εκκλησία. Άλλες φορές τρέχουν μακριά αμέσως μετά την είσοδό τους σε αυτήν. Μπορείς να τους ακούσεις πως καταριόνται και SWEAR τον ιερέα. (Μαρία)
	-Συνήθως δεν επιτρέπεται να καταγράφεται σε βίντεο οι εξορκισμοί, αλλά ο π. Βασίλι είναι πεπεισμένος ότι τα βίντεο μπορούν να πείσουν εκείνους που θα τα δουν, ότι η δαιμονική κατοχή των ανθρώπων είναι κάτι το πραγματικό. Αυτές οι εκδηλώσεις είναι τυπικές: παράξενες κινήσεις, growling, κραυγές, πανικός μπροστά από τα ιερά κειμήλια. Άλλες φορές είναι ακόμη πιο σοβαρές, όπως η levitation και το βάδισμα πάνω στο νερό. Στην αρχή ο π. Βασίλι φοβόνταν να αντιμετωπίσει τα κακά πνεύματα. Η γυναίκα του απεβίωσε λίγα χρόνια πριν (το 2006) και αυτός είχε ετοιμαστεί για να μονάσει σε ένα μοναστήρι. Ο πνευματικός του όμως του είπε: «πήγαινε εκεί έξω και σώσε τις ψυχές του κόσμου καλύτερα». Από τότε αυτός δεν εγκατέλειψε κανέναν (Δημοσιογράφος γυναίκα).
	-Στην αρχή, όταν άρχισαν να έρχονται, ήταν εκπληκτικά βίαιοι. Swear και καταριόνταν πάρα πολύ. Πολλοί δεν μπορούσαν να μπουν στον ναό. Κάποιοι από τους parishioners ήσαν τόσο φοβισμένοι από ότι έβλεπαν, που είχαν πει ότι δεν θα επισκέπτονταν άλλο αυτή την εκκλησία αν συνέχιζα με τους εξορκισμούς. Τους είπα ότι θα τους άρεσε αν κάτι τέτοιο συνέβαινε και σε αυτούς, να τους εγκαταλείψω; Όχι δεν θα τους άρεσε. Έτσι τους είπα ότι πρέπει να είναι ψύχραιμοι και να προσπαθήσουν να σώσουν τις ψυχές τους.(π. Βασίλι)
	-Βλέπει αυτούς που έχουν ανάγκη για πνευματική βοήθεια και ξοδεύει πολύ χρόνο με τον καθένα που φροντίζει. Εγώ στην αρχή ήρθα εδώ με την γυναίκα μου, γιατί δεν μπορούσα να περπατήσω, αλλά μετά άρχισαν να λαμβάνω τις φροντίδες του και η λειτουργία των ποδιών μου άρχισε να επιστρέφει. Τώρα έρχομαι εδώ μόνος μου δίχως την βοήθεια της συζύγου μου. (Dorofey Kahchi)
	-Ο εξορκισμός κρατά λίγες ώρες. Στην αρχή ο εξορκιστής χρησιμοποιεί τον σταυρό και τον τοποθετεί στο κεφάλι του δαιμονισμένου. Έπειτα ακολουθούν προσευχές και στο τέλος οι άνθρωποι ραντίζονται με αγιασμό. Ο εξορκισμός αποτελεί μεγάλη φόρτιση για τον ιερέα, όπως και για τον δαιμονισμένο. (δημοσιογράφος γυναίκα)
	-Scum, θα σε πιάσω... δεν μπορώ να σκεφτώ όταν έχεις τον σταυρό επάνω μου (στο κεφάλι). Πρέπει να σκεφτώ...για το πως θα σε πιάσω και να σε σκίσω σε κομμάτια, scum! (δαιμονισμένη γριά).
	-Η Λουντμίλα πέθαινε από καρκίνο. Μετά από την εγχείρηση η υγεία της χειροτέρευε. Κατά την διάρκεια του πρώτου της εξορκισμού φάνηκε ότι φοβόνταν τον σταυρό και τον αγιασμό. (δημοσιογράφος γυναίκα)
	-Προσωπικά δεν νιώθω τίποτα, αλλά ο σταυρός καίει τον δαίμονα, όταν ο ιερέας πιέζει τον σταυρό πάνω στο στήθος μου. Στην αρχή κλαίγεται στον ιερέα «πάρε τον βρώμικο σου σταυρό». Για τους δαίμονες, κάθετι άγιο ή ιερό «βρωμάει». (δαιμονισμένη)
	-Πέντε χρόνια πριν, ο πατέρας Πέτρος έγινε εξορκιστής. Ο π. Πέτρος λέει για τους δαίμονες ότι είναι λογικά πνευματικά όντα που ποτέ δεν πρέπει να υποτιμούμε...(Δημοσιογράφος γυναίκα)
	-...σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να τους υποτιμούμε. Πρέπει να θυμόμαστε ότι κατέχουν πληροφορίες για τα πάντα γύρω μας. Γνωρίζουν ακόμη τα μυστικά των ανθρώπων. (π. Πέτρος)
	-Υπάρχουν κάποιοι οι οποίοι δεν είναι σύμφωνοι με τον εξορκισμό. Ανάμεσά τους και ορισμένοι ψυχίατροι. Ο Δρ. Youri Polischuk του Ψυχιατρικού Ινστιτούτου Έρευνας λέει ότι «κατά την διάρκεια των εξορκισμών, δημιουργείται τεράστιο στρες πάνω στον εξορκιζόμενο και πως ορισμένες φορές κάτι τέτοιο χειροτερεύει τα πράγματα. » (Δημοσιογράφος γυναίκα)
	-Φύγετε από πάνω μου, πόρνες και π.....! Όχι! Παντελεήμονα (βρισιά). Φύγε μακριά μου! Σε μισώ! Φύγε μακριά, Παντελεήμων! (εξορκιζόμενη)
	-Αλλά οι εξορκιστές είναι καλά ενημερώνοι για αυτό το ζήτημα, και όταν κατανοούν ότι ο άνθρωπος έχει ανάγκη από ψυχιατρική βοήθεια, τους στέλνουν αμέσως στο ιατρό. (δημοσιογράφος γυναίκα)
	-Μπορείς να καταλάβεις πότε ένας άνθρωπος είναι εγκεφαλικά άρρωστος και πότε είναι καταλυμένος από ένα δαιμόνιο. Φυσικά η εμπειρία βοηθά σε αυτές τις περιπτώσεις. Επειδή υπάρχει ένας ξεκάθαρος διαχωρισμός μεταξύ εγκεφαλικής - ψυχικής αρρώστιας και κατάληψης από δαιμόνιο. (π. Πέτρος)
	-Ο π. Πέτρος λέει επίσης πως ένα μεγάλο μέρος από τους ασθενείς που βλέπει σε ψυχιατρικές κλινικές, έχουν ανάγκη από εξορκισμό. Μετά από μια επίσκεψη σε μια ψυχιατρική κλινική, ο π. Πέτρος ίασε κάποιον που έπασχε από σχιζοφρένεια. Ο διευθυντής αυτής της κλινικής, είπε ότι σε 40 χρόνια επαγγλεματικής εργασίες δεν είχε δει ποτέ του κάτι ανάλογο.

ΒΙΝΤΕΟ ΕΞΟΡΚΙΣΜΟΥ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΚΟΠΤΕΣ & ΤΟΥΣ ΛΑΤΙΝΟΥΣ

Αριστερά: Βίντεο. Μέγεθος: 5Μb - Διάρκεια: 6΄30΄΄ . Η περίπτωση αυτή πιθανόν να αφορά εξορκισμό σε κοπτική Εκκλησία στην Αίγυπτο ή σε κάπου αλλού. Δυστυχώς μετάφραση δεν είναι δυνατή. (Πηγή: http://www.menphis75.org/images/video_misteri/videoparanormale30.asf)

Δεξιά: Βίντεο. Μέγεθος: 500Κb - Διάρκεια: 45΄΄. Η περίπτωση της Μαρίας από την Ιταλία, που κατά την διάρκεια του εξορκισμού εκτοξεύει ύβρεις προς το πρόσωπο του Λατίνου ιερέως. Οι Λατίνοι ανέβασαν σε Πανεπιστημιακό επίπεδο το ζήτημα των εξορκισμών, αφού στην Ρώμη η θεολογική σχολή Pontificia Universidad Regina Apostulorum, προσφέρει 300 απόφοιτους πτυχιούχους εξορκιστές κάθε χρόνο, σε μια προσπάθεια να τους καταστήσει περισσότερο ικανούς να διαχωρίζουν τα νοσήματα που χρήζουν ψυχιατρικής φροντίδας από τα μεταφυσική, δια της μεθόδου του αποκλεισμού, σε μια εποχή που ο σατανισμός καλπάζει, σύμφωνα με το Βατικανό. (Πηγή: Τηλεοπτικός Σταθμός Alter, εκπομπή «Οι Πύλες του Ανεξήγητου», θέμα «Ο χορός των δαιμόνων και οι εξορκισμοί», Σάββατο 05/11/2005)

ΠΩΣ ΕΞΟΡΚΙΖΟΥΝ ΟΙ ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ;

Το ερώτημα που τίθεται, είναι ανάλογο με τους απόστολους: μπορούν να εξορκιστούν δαίμονες και από αιρετικούς, π.χ. Λατίνους, κάνοντας χρήση του ονόματος του Ιησού Χριστού; (Κατά Μάρκον, Κεφ. Θ΄ «38 Ἀπεκρίθη αὐτῷ ὁ Ἰωάννης λέγων· Διδάσκαλε, εἴδομέν τινα ἐν τῷ ὀνόματί σου ἐκβάλλοντα δαιμόνια, ὃς οὐκ ἀκολουθεῖ ἡμῖν, καὶ ἐκωλύσαμεν αὐτόν, ὅτι οὐκ ἀκολουθεῖ ἡμῖν.»). Βεβαίως. Στην συνέχεια του ίδιου κεφαλαίου, την απάντηση στην άνωθι ερώτηση έχει δώσει ο Χριστός: «39 ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπε· Μὴ κωλύετε αὐτόν· οὐδεὶς γάρ ἐστιν ὃς ποιήσει δύναμιν ἐπὶ τῷ ὀνόματί μου καὶ δυνήσεται ταχὺ κακολογῆσαί με· 40 ὃς γὰρ οὐκ ἔστι καθ' ἡμῶν, ὑπὲρ ἡμῶν ἐστιν»,

Πώς γίνεται όμως αιρετικοί να έχουν τέτοια δύναμη πάνω σε δαίμονες; Σε τι διαφέρουν λοιπόν από τους ορθοδόξους; Η απάντηση και εδώ είναι απλή. Πολλοί είναι εκείνοι που «εν ονόματι του νόμου» κάνουν μηνήσεις και κυνηγούν άλλους, υπερασπιζόμενοι τα συμφέρονται τους, χωρίς όμως και οι ίδιοι να είναι σε όλα νόμιμοι. Οι φασίστες επίσης, αν και δεν ασπάζονται την δημοκρατία και τις αξίες της, εντούτοις χρησιμοποιούν τις δυνατότητες που αυτή τους δίνει για να κερδίσουν έδαφος και να προβληθούν κομματικά στις ευρύτερες λαϊκές μάζες. Στην περίπτωση των εξορκισμών, οι δαίμονες αναγκάζονται να υπακούσουν τις περισσότερες φορές στους αιρετικούς, όπως και στους Ορθοδόξους, διότι και οι πρώτοι, όσο και οι δεύτεροι, κάνουν χρήση του ονόματος του Ιησού Χριστού ή του σημείου του σταυρού, τα οποία έχουν εξουσία επάνω τους. Στην ουσία δηλαδή, οι δαίμονες υποτάσσονται στην Παντοδυναμία του Θεού, όχι στην αίρεση, στο σωστό δόγμα ή στους ανθρώπους. Πολλοί άνθρωποι όμως πλανώνται, διότι δεν αντιλαμβάνονται ότι ο Θεός δρα για τους δαιμονισμένους από φιλανθρωπία και ουδεμία απόδειξη είναι αυτή ότι ο αιρετικός ή μη εξορκιστής έχει τον Θεό «μέσα του». Είτε εξορκιστής, είτε ιερέας, αιρετικός ή μη, εκτελεί χρέη διακονίας, όχι υπερήφανης αλαζονείας καθιστώντας εαυτό «θεούμενο» του Ιησού.

Ιδίως όμως για τον αιρετικό εξορκιστή παραμένουν δύο προβλήματα άλυτα, ένα μικρό και ένα μείζον. Πρώτον η μη ένταξή τους στο μυστήριο του Ορθόδοξου βαπτίσματος, αφήνει αυτούς έκθετους σε μεταφυσικούς κινδύνους, που έχουν προεκτάσεις και στον φυσικό κόσμο. Παίζουν με την φωτιά αλλά δεν το καταλαβαίνουν τις περισσότερες φορές, και σίγουρα εδώ έχει να κάνει η φιλανθρωπία του Θεού και η οικονομία Του για όλο τον κόσμο, κάθε φορά που τα βγάζουν πέρα αλώβητοι. Δεύτερον και κυριότερο, υπάρχει η πιθανότητα μη συμμετοχής στην βασιλεία του Θεού κατά την ημέρα της κρίσης. Διότι ο Χριστός μαρτυρά πως στην βασιλεία Του δεν χωρά ο κάθε ένας που κράζει «Κύριε, Κύριε», ούτε εκείνος που στην βιολογική του ζωή προφήτευσε στο Όνομά Του ή εξόρκισε ακόμη και δαίμονες με Αυτό (1). Οι αιρετικοί σκορπίζουν ανθρώπους από την βασιλεία του Θεού, Κατά Ματθαίον, Κεφ. Ιβ΄ «30 ὁ μὴ ὢν μετ' ἐμοῦ κατ' ἐμοῦ ἐστι, καὶ ὁ μὴ συνάγων μετ' ἐμοῦ σκορπίζει», και ως εκ τούτου έχουν περισσότερες ευθύνες.

Πώς γίνεται όμως να συμβαδίζει, ρωτούν ορισμένοι, το Κατά Ματθαίον, Κεφ. Ιβ΄«30 ὁ μὴ ὢν μετ' ἐμοῦ κατ' ἐμοῦ ἐστι» (2) που κάποτε χρησιμοποίησε ο Μπους και το Κατά Μάρκον, Κεφ. Θ΄ «40 ὃς γὰρ οὐκ ἔστι καθ' ἡμῶν, ὑπὲρ ἡμῶν ἐστιν» (3); Συνήθως αυτοί που βρίσκουν αντίκρουση σε αυτά τα εδάφια τα διαβάζουν ξεχωριστά το ένα από το άλλο, με συνέπεια να πλανώνται. Στο Κατά Μάρκον, Κεφ. Θ΄ 40 βλέπει κανείς, πως ο Χριστός δηλώνει στους μαθητές Του, ότι όποιος δεν είναι εναντίων τους είναι στην ουσία μαζί τους. Δηλαδή όποιος είναι ανεκτικός απέναντι στον Χριστό και δεν Τον πολεμά είναι μαζί Του. Συνέπεια τούτου του λόγου είναι πως εκείνος που δεν είναι μαζί με τον Χριστό (κατά Ματθαίον, Κεφ. Ιβ΄ 30), και δηλαδή βάση του Κατά Μάρκον, Θ΄40, εκείνος που δεν είναι ανεκτικός απέναντί Του και δηλαδή Τον πολεμά, είναι εναντίον Του. Καμία λοιπόν αντίκρουση, κανένας «φασισμός» ή «βία» εκ μέρους του Θεού. Μόνος του ο άνθρωπος γίνεται εχθρός προς τον Θεό, όχι το αντίστροφο.

Σημειώσεις

1. Κατά Ματθαίον, Κεφ. Ζ΄ «21 Οὐ πᾶς ὁ λέγων μοι, Κύριε Κύριε, εἰσελεύσεται εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν, ἀλλ' ὁ ποιῶν τὸ θέλημα τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν τοῖς οὐρανοῖς. 22 πολλοὶ ἐροῦσίν μοι ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ, Κύριε Κύριε, οὐ τῷ σῷ ὀνόματι προεφητεύσαμεν, καὶ τῷ σῷ ὀνόματι δαιμόνια ἐξεβάλομεν, καὶ τῷ σῷ ὀνόματι δυνάμεις πολλὰς ἐποιήσαμεν; 23 καὶ τότε ὁμολογήσω αὐτοῖς ὅτι Οὐδέποτε ἔγνων ὑμᾶς· ἀποχωρεῖτε ἀπ' ἐμοῦ οἱ ἐργαζόμενοι τὴν ἀνομίαν.»

2. Κατά Ματθαίον, Κεφ. Ιβ΄ «24 οἱ δὲ Φαρισαῖοι ἀκούσαντες εἶπον· Οὗτος οὐκ ἐκβάλλει τὰ δαιμόνια εἰ μὴ ἐν τῷ Βεελζεβοὺλ, ἄρχοντι τῶν δαιμονίων. 25 εἰδὼς δὲ ὁ Ἰησοῦς τὰς ἐνθυμήσεις αὐτῶν εἶπεν αὐτοῖς· Πᾶσα βασιλεία μερισθεῖσα καθ' ἑαυτὴν ἐρημοῦται, καὶ πᾶσα πόλις ἢ οἰκία μερισθεῖσα καθ' ἑαυτὴν οὐ σταθήσεται. 26 καὶ εἰ ὁ σατανᾶς τὸν σατανᾶν ἐκβάλλει, ἐφ' ἑαυτὸν ἐμερίσθη· πῶς οὖν σταθήσεται ἡ βασιλεία αὐτοῦ; 27 καὶ εἰ ἐγὼ ἐν Βεελζεβοὺλ ἐκβάλλω τὰ δαιμόνια, οἱ υἱοὶ ὑμῶν ἐν τίνι ἐκβάλλουσι; διὰ τοῦτο αὐτοὶ κριταὶ ἔσονται ὑμῶν. 28 εἰ δὲ ἐγὼ ἐν Πνεύματι Θεοῦ ἐκβάλλω τὰ δαιμόνια, ἄρα ἔφθασεν ἐφ' ὑμᾶς ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ. 29 ἢ πῶς δύναταί τις εἰσελθεῖν εἰς τὴν οἰκίαν τοῦ ἰσχυροῦ καὶ τὰ σκεύη αὐτοῦ ἁρπάσαι, ἐὰν μὴ πρῶτον δήσῃ τὸν ἰσχυρόν; καὶ τότε τὴν οἰκίαν αὐτοῦ διαρπάσει. 30 ὁ μὴ ὢν μετ' ἐμοῦ κατ' ἐμοῦ ἐστι, καὶ ὁ μὴ συνάγων μετ' ἐμοῦ σκορπίζει.»

3. Παρουσιάζονται και τα δύο αυτά εδάφια σε αυτή την ενότητα, διότι αναφέρονται κατά την διάρκεια εξορκισμών στην Αγία Γραφή.

ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΕΛΛΗΝΑ ΙΕΡΕΑ

Βίντεο. Μέγεθος: 1.7Μb - Διάρκεια: 7΄33΄΄ . Ο ελληνορθόδοξος ιερέας π. Νεκτάριος Βορινιώτης περιγράφει διάφορα παράδοξα κατά την διάρκεια εξορκισμών που επιτέλεσε ο ίδιος στο ναό που διακονεί. Στηρίζει την ικανότητα της διάκρισης ψυχικά αρρώστων και δαιμονισμένων στην χάρη του Θεού. Δεν παραλείπει να στείλει πρώτα στους ψυχιάτρους και έπειτα να αναλάβει ο ίδιος, όπως λέει. Ανάμεσα στα άλλα αναφέρει την ίαση ενός ομοφυλόφιλου από το «AIDS» και την νύμφευσή του από τον ίδιο, καθώς και την περίπτωση ενός καθηγητή πανεπιστημίου που επισκέφτηκε τον ναό του με τους φοιτητές του. Κατά την διάρκεια της επίσκεψής του μια δαιμονισμένη γνώριζε συμβάν από την ζωή του ιατρού, θυμίζοντας τα λεγόμενα του π. Πέτρου «σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να τους υποτιμούμε [τους δαίμονες]. Πρέπει να θυμόμαστε ότι κατέχουν πληροφορίες για τα πάντα γύρω μας. Γνωρίζουν ακόμη τα μυστικά των ανθρώπων». (Πηγή Βίντεο: Τηλεοπτικός Σταθμός Alter, εκπομπή «Οι Πύλες του Ανεξήγητου», θέμα «Ο χορός των δαιμόνων και οι εξορκισμοί», Σάββατο 05/11/2005)

ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΕΛΛΗΝΙΔΑΣ ΗΘΟΠΟΙΟΥ & ΣΥΖΥΓΟΥ ΤΗΣ

Αριστερά: Βίντεο. Μέγεθος: 600Κb - Διάρκεια: 1΄36΄ . Ο Ορέστης Δημητρίου, χορογράφος, σύζυγος της Βίνας Ασίκης δημοσιοποιεί τις δικές του εμπειρίες περί δαιμονισμένων και των ικανοτήτων τους, ακόμη και αιώρησης, όπως ο ίδιος τις βίωσε. Στις μαρτυρίες του περί αιώρησης δαιμονισμένου, η Μαρία Τζάνη αντιπρότεινε την άποψη πως «το κάνουν και οι φακίρηδες στην Ινδία αυτό», χωρίς να λαμβάνει υπ’ όψιν της πως για την Ορθόδοξη θεολογία ισχύει το Ψαλμοί Κεφ. «ϞΕ (ϞΣΤ) 95 5 ὅτι πάντες οἱ θεοὶ τῶν ἐθνῶν δαιμόνια». Για την δε υψηλή τους μυϊκή δύναμη αντιπρότεινε την μυϊκή δύναμη των μανιασμένων, η οποία είναι εξίσου πολύ ισχυρή. Στην ουσία όμως η μυϊκή δύναμη είναι το αποτέλεσμα και στις δύο περιπτώσεις. Το αμφιλεγόμενο, για ορισμένους, ζήτημα στον δαιμονισμό είναι το πρώτο αίτιο αυτής της δύναμης ή της φαινομενολογίας του δαιμονισμού, με άλλα λόγια. (Πηγή Βίντεο: Τηλεοπτικός Σταθμός Alter, εκπομπή «Οι Πύλες του Ανεξήγητου», θέμα «Ο χορός των δαιμόνων και οι εξορκισμοί», Σάββατο 05/11/2005)

Δεξιά: Βίντεο. Μέγεθος: 255Κb - Διάρκεια: 38΄΄. Η Βίνα Ασίκη, ηθοποιός, σύζυγος του Ορέστη Δημητρίου, περιγράφει ορισμένα φαινόμενα δαιμονισμού σε στενά της πρόσωπα ή αγνώστους, όπως αυτή τα παρακολούθησε ζωντανά, ακόμη και όταν υπήρξε άπιστη προς το Χριστιανικό Ορθόδοξο Δόγμα. Αν και διαφωνεί με τους ψυχολόγους στα κυριότερα ζητήματα, συμφώνησε με προηγούμενη πρόταση της Μ. Τζάνης πως η μεγάλη μυϊκή δύναμη των δαιμονισμένων, μπορεί να μην έχει απαραίτητα μεταφυσικές διαστάσεις, και να «εξηγείται» φυσικά, εφόσον και άτομα κατεχόμενα από μανία παρουσιάζουν τις ίδιες μυϊκές ικανότητες. Το ζήτημα όμως, όπως ελέχθει, δεν είναι το αποτέλεσμα αλλά το πρώτο αίτιο. Στην επιστήμη της Φυσικής λ.χ. μπορεί δύο οχήματα να κινούνται με την ίδια ταχύτητα (V), εκείνη των 50 χιλιομέτρων/ώρα. Αυτό δεν σημαίνει πως τα δύο οχήματα απέκτησαν την ταχύτητα τους από την εφαρμογή των ίδιων δυνάμεων πάνω στα σώματα. Κάλλιστα μπορεί το ένα να την έχει αποκτήσει από την εφαρμογή της βαρύτητας [ελεύθερη πτώση] ενώ το άλλο ένεκα της εφαρμογής του μαγνητικού πεδίου [επιταχυντές σωματιδίων]. Η συζήτηση για τους δαιμονισμούς, που ούτως ή άλλως ως φαινομενολογία υφίστανται, συνεχίζεται. (Πηγή Βίντεο: Τηλεοπτικός Σταθμός Alter, εκπομπή «Οι Πύλες του Ανεξήγητου», θέμα «Ο χορός των δαιμόνων και οι εξορκισμοί», Σάββατο 05/11/2005)

Η ΑΛΛΗ ΑΠΟΨΗ

Από αριστερά προς τα δεξιά: Κασσάνδρα Τσαροπούλου, Κλινική Ψυχολόγος, Χρήστος Πατσός, Κοινωνιολόγος - Μέλος Συλλόγου Ελλήνων Κοινωνιολόγων, Γεωργία Σιδέρη, Κλινική Ψυχολόγος, Μαρία Τζάνη Καθηγήτρια Παιδαγωγικής Πανεπιστημίου Αθηνών. Οι εικονιζόμενοι παρουσίασαν την «άλλη μεριά του λόφου» για τους δαιμονισμούς στην ίδια εκπομπή. Η κύρια ένστασή τους, πέρα της αμφισβήτησης του μεταφυσικού δαιμονισμού, ήταν η δυσκολία διάγνωσης-διαχωρισμού από τους ιερωμένους των ατόμων που χρήζουν ψυχιατρικής φροντίδας από εκείνους που έχουν «ανάγκη» [δεν θεωρείται από αυτούς ανάγκη] του ιερέα. Από την άλλη μεριά όμως οι θρησκευόμενοι ίσως έχουν να αντιπροτείνουν πως το ίδιο πρόβλημα ισχύει και για τους ψυχιάτρους κατ’ αντιστροφή. (Πηγή Φώτο: Τηλεοπτικός Σταθμός Alter, εκπομπή «Οι Πύλες του Ανεξήγητου», θέμα «Ο χορός των δαιμόνων και οι εξορκισμοί», Σάββατο 05/11/2005)

ΔΑΙΜΟΝΙΣΜΟΣ, ΕΞΟΡΚΙΣΜΟΙ & ΕΠΙΣΤΗΜΗ

Περισσότερα για δαιμονισμούς, τους εξορκισμούς, την φαινομενολογία τους και τις επιστημονικές απόψεις πρβλ. την σελίδα με τα δαιμόνια.

Δεξιά: Δαιμονοκατοχή (Demon possession) : ένα ιατρικό, ιστορικό, ανθρωπολογικό και θεολογικό συνέδριο: papers παρουσιασμένα στο Πανεπιστήμιο του Notre Dame, Ιανουάριος 8-11, 1975, κάτω από τις ευχές της Χριστιανικού Ιατρικού Συνδέσμου, του John Warwick Montgomery, Είδος: Αγγλική : Βιβλίο: Μη φαντασίας, Εκδότης: Μιννεάπολης, Bethany Fellowship, ©1976.,ISBN: 0871231026, Θέμα: Κογκρέσο Δαιμονολογίας (Πηγή: http://www.worldcatlibraries.org/)

ΝΕΟΠΑΓΑΝΙΣΤΙΚΕΣ ΑΠΑΤΕΣ

ΠΡΟΣΟΧΗ: Στο τέλος κάθε σελίδας του Ανώνυμου Απολογητή θα παρουσιάζονται νεοπαγανιστικές και αθεϊστών (δήθεν ελληνιστών) απάτες που έχουν σχέση με το θέμα της σελίδας. Αυτές οι απάτες δεν έχουν σκοπό να βάλουν τα περιοδικά στα οποία εμφανίζονται τα νεοπαγανιστικά ψεύδη, εφόσον ούτως ή άλλως παγανιστές συγγράφουν σε διάφορα ανυποψίαστα εξ αυτών και αυτά δεν εκφράζονται από τις απόψεις των αρθρογράφων, αλλά σκοπό έχουν:

1. να καταδείξουν τον κρυφοπαγανιστή αρθρογράφο ώστε να γίνει γνωστός και

2. είτε ο κάθε ενδιαφερόμενος που αναγιγνώσκει εκ νέου άρθρα του να θέτει τον εαυτό του εν εγρήγορση και να ελέγχει θαρρετά τα ψεύδη του κρυφοπαγανιστή (δήθεν ελληνιστή), αν είναι μελετημένος και έχει πρόσβαση σε πρωτογενή βιβλιογραφία

3. είτε εάν δεν έχει πρόσβαση σε βιβλιογραφία, να μην δείχνει πλέον εμπιστοσύνη στον αρθογράφο εφόσον γνωρίζει πως εκφράζει ψεύδη για να σπιλώσει τον Χριστιανισμό υποστηρίζοντας θέσεις παγανισμού, που όμως δεν είναι σχεδόν ποτέ ξεκάθαρες, αλλά που παρουσιάζονται ως «ελληνικές» μιας και η πλειοψηφία των νεοπαγανιστών ντρέπεται να ομολογήσει δημοσίως την θρησκεία που ακολουθεί και προτιμά να καμουφλάρεται με κάτι οικοιότερο, τον πατριωτισμό, που όμως αρρωστημένα έχει μετατραπεί σε ένα παγανιστικό εθνικισμό.

ΕΞΑΙΡΕΣΗ: εξαιρούνται τα προσωπικά βιβλία του κρυφοπαγανιστή αθρογράφου ή τα έντυπα με καθαρά νεοπαγανιστικό προσανατολισμό, ανάμεσα στα τόσα που κυκλοφορούν στην Ελλάδα.

Κεντρική σελίδα με νέο-παγανιστικές απάτες

ΣΩΜΑ & ΑΙΜΑ ΠΑΝΤΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ

(κατά Στυλιανού Τάκα, Φυσικού – Νομικού, άρθρο στο περιοδικό Ιχώρ, τεύχος 47 - 48, σελ. 88)

Ο σίτος και η σταφυλή συμβολίζουν μεταμορφωτικά μέσα, μεταβάλλονται αντίστοιχα σε σώμα και αίμα Χριστού, παντός Χριστού.(Πηγή: Περιοδικό Ιχώρ, τεύχος 47 – 48, άρθρο «Ηλιακές Τροπές και Ισημερίες, Οι φυσικές εορτές στην αρχαία Ελλάδα», Στυλιανός Τάκας, Φυσικός και Πτυχιούχος της Νομικής, σ. 88)

Επίσης οι μύστες της Ελευσίνας έλεγαν ότι κατά την θερινή τροπή ωριμάζει ο σίτος, του οποίου η σπορά, η βλάστηση και η ωρίμανση εικονίζουν την ψυχή του μύστη την εξελισσόμενη προς την αποθέωση. Την καλλιέργεια του σίτου δίδαξε η Δήμητρα, που είναι θεά της Γης. Ο σίτος εικονίζει μεταμορφωτικό μέσο. Μεταβάλλεται σε σώμα του Χριστού, παντός Χριστού. Μετά τον σίτο εμφανίζεται η σταφυλή, σύμβολο του Διονύσου. Ο χυμός της Σταφυλής εικονίζει άλλο μεταμορφωτικό μέσο. Είναι το αίμα του Χριστού, παντός Χριστού.

Οι μύστες των Δελφών κατά την θερινή τροπή του ηλίου τελούσαν ανάλογη τελετή σε δόξα του Φοίβου Απόλλωνος.(Πηγή: Περιοδικό Ιχώρ, τεύχος 47 – 48, άρθρο «Ηλιακές Τροπές και Ισημερίες, Οι φυσικές εορτές στην αρχαία Ελλάδα», Στυλιανός Τάκας, Φυσικός και Πτυχιούχος της Νομικής, σ. 92)

Μυθοπλάστης: Στυλιανός Τάκας, Φυσικός και Πτυχιούχος της Νομικής

Απάντηση: Έχει παραλείψει ο Στυλιανός Τάκας να αναφέρει πως ΜΟΝΟ το ΑΙΜΑ και το ΣΩΜΑ του Ιησού Χριστού, και ασφαλώς όχι παντός (;) «Χριστού», όχι μόνο διατηρείται αναλλοίωτο στο πέρασμα του χρόνου (12 αιώνες) καταρρίπτοντας κάθε νόμο της σύγχρονης βιολογίας αλλά και μετουσιώνεται θαυματουργικά και ανεξήγητα, και όχι μεταβάλλεται, σε πραγματικό καρδιακό ιστό ΑΓΑΠΗΣ και πραγματικό ανθρώπινο αίμα, όπως αποδείχθηκε επιστημονικά από την Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας του Ο.Η.Ε. στην παρούσα σελίδα.

ΤΟ ΛΕΙΨΑΝΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ ΕΙΝΑΙ ΜΟΥΜΙΑ

(Κατά Μιχάλη Καλόπουλου, συγγραφέως, δημοσίευση στην ιστοσελίδα του, 2004)

Θαύμα, η μούμια χαμογελάει και "τείνει ευήκοον ους" στις προσευχές των πιστών..Τέσσερις φορές το χρόνο οι αδιάντροποι ρασοφόροι ντυμένοι στα γιορτινά τους άμφια περιφέρουν τη... μούμια στους δρόμους της όμορφης Κέρκυρας.

Ο τίτλος και η σελίδα του Μ. Καλόπουλου στις 02/05/2004 όπως παρουσιάστηκε στην σελίδα του:

(http://www.greatlie.com/gr/articles.cfm?action=detail&id=31)

Μυθοπλάστης: Μιχάλης Καλόπουλος

Απάντηση: Εδώ

ΛΑΤΡΕΥΟΥΜΕ ΑΓΙΟΥΣ ΕΧΘΡΟΥΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ

(Κατά: Γεώργιου Γρηγορομιχελάκη, περιοδικό Δαυλός, τεύχος 275, εξώφυλλο & σσ. 18167 - 18175)

Λατρεύουμε ως Άγιους εχθρούς του Ελληνισμού (Πηγή: Περιοδικό Δαυλός, τεύχος 275, εξώφυλλο)

Μυθοπλάστης: Γεώργιος Γρηγορομιχελάκης

Απάντηση: Κατ’ αρχάς είναι απαραίτητο να δει κανείς τι εννοούν με την φράση «εχθρούς του ελληνισμού» οι νεοπαγανιστές για να εννοήσει την διαφορά με τον φιλελληνισμό της Ορθοδοξίας. Ο Γεώργιος Γρηγορομιχελάκης σε όλη την διάρκεια του άρθρου του (Δαυλός τ. 275, σσ. 18167 - 18175) αναφέρει αποσπάσματα από Συναξάρια, για τα οποία όμως δεν αναφέρει πηγές, και στα οποία παρουσιάζονται καταστροφές μόνο αρχαίων βωμών και ναών, δηλαδή ύλης π.χ. Τον άγιο Μεγαλομάρτυρα Θεόδωρο Τύρωνα τιμά η Εκκλησία στις 17 Φεβρουαρίου διότι «ἔκαμεν ἓν μέγα κατόρθωμα, ἐπειδὴ λαβὼν τὸ εἴδωλον τῆς μητρὸς τῶν θεῶν Ρέας, ὡς φλυαροῦσιν οἱ Ἔλληνες, ἔρριψεν αὐτὸ εἰς τὴν φωτιὰν καὶ τὸ κατέκαυσεν» (Πηγή: Γεώργιος Γρηγορομιχελάκης, Περιοδικό Δαυλός, τεύχος 275, άρθρο «Οι «άγιοι» μας καταστροφείς του Ελληνικού πολιτισμού» σελίδα 18168)

Μάλιστα φαίνεται πως ο Γεώργιος Γρηγορομιχελάκης έχει μελετήσει τον Ροΐδη αν και αυτός ο τελευταίος είναι παρωχημένος όταν μιλά για καταστροφές ναών. Τα περισσότερα από όσα αναφέρονται για τις καταστροφές είναι γενικεύσεις και λεπτομέρειες ιστορικές, όπως έχει αποδειχθεί αρχαιολογικά. Επίσης ακόμη και αν συνέβησαν όσα υποστηρίζουν οι παγανιστές, δεν ήσαν τίποτα άλλο παρά η δίκαιη τιμωρία των ειδώλων (κατά ύλης) έπειτα από τους διωγμούς (κατά ανθρώπων) που εφάρμοσαν οι παγανιστές. Η καταστροφή ορισμένων υλικών, έστω και καλλιτεχνικών, δεν μπορεί να συγκριθεί με την αφαίρεση της ζωής των Χριστιανών. Αλλά και ακόμη, εκείνο που παραβλέπεται σε τέτοιες ιστορικές απλουστεύσεις είναι τόσο οι καταστροφές των ναών από τους αρχαίους Έλληνες όσο και το ότι οι πρώτοι πού ισοπέδωσαν τους ναούς αλλοδόξων, και συγκεκριμένα Χριστιανών, ήσαν οι παγανιστές επί αυτοκράτορα Διοκλητιανού. Συνεπώς όλη η δυσφορία των νεοπαγανιστών κατά τις καταστροφές βωμών αλλά και η εμμονή τους γύρω από αυτές, όπως επίσης ο εύκολος χαρακτηρισμός περί ανθελληνισμού, καταντά πολύ ύποπτος και μεροληπτικός, αν σκεφτεί κανείς τις καταστροφές των ιερών εικόνων και κειμηλίων ή λειψάνων κατά την περίοδο της εικονομαχίας στο Βυζάντιο ή τις καταστροφές των αρχαίων Ελλήνων προς οικοδομήματα και αγάλματα.

Αλλά να και ένα παράδειγμα άγιου «εχθρού» του ελληνισμού:

Έμειναν όλοι άφωνοι

Όλη η Κύπρος συζητά την περίπτωση του Μάριου Στυλιανού

ΑΤΤΙΛΕΣ

Έμειναν έκθαμβοι και δεν πληρώθηκαν ούτε τα «τέλη» για το προσκύνημα

ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΠΑΜΠΟΣ ΒΑΣΙΛΑΣ

Αριστερά: Μάριος Στυλιανού. Δεξιά: Είναι θαύμα! Κύπρος. Οι γιατροί δεν το πίστευαν.

Βλέκε και στην σελίδα αιρέσεις την Ιωάννα της Λωραίνης.

ΝΑ ΛΟΓΟΔΟΤΟΥΝ ΚΑΙ ΟΙ «ΑΓΙΟΙ» ΑΓΥΡΤΕΣ ΘΑΥΜΑΤΟΠΟΙΟΙ

(Κατά: Περιοδικού Δαυλός, τεύχος 275, σελίδα 18154)

Λατρεύουμε ως Άγιους εχθρούς του Ελληνισμού (Πηγή: Περιοδικό Δαυλός, τεύχος 275, εξώφυλλο)

Να λογοδοτούν και οι «άγιοι» αγύρτες-θαυματοποιοί...

...γιατί μας κάνει εντύπωση το ότι υπάρχουν κάποιοι άλλοι που προσκυνάνε κόκαλα και εικόνες, ή που πιστεύουνε σε αναστάσεις νεκρών; Ώρες - ώρες ο δρόμος για την πνευματική αφύπνιση του κόσμου φαντάζει απελπιστικά μακρύς.... (Πηγή: Άγγελος Δημαρίδης, Επιστολή στον Δαυλό, τ. 275, σελ. 18153-54)

...έχουμε ωστόσο και μία ένσταση: αντί του δυστυχούς καταστηματάρχη μήπως θα έπρεπε να λογοδοτούν όλοι εκείνοι που ωθούν ανενδοίαστα τους ανθρώπους στην μεταφυσική και όχι στην έλλογη αντίληψη της ζωής, πείθοντας τους ότι μπορούν να βιασθούν οι νόμοι της φύσεως με «θαύματα»; Εννοούμε ότι πρέπει να λογοδοτούν εκείνοι οι οποίοι πλουτίζουν καλώντας τους πιστούς να προσκυνήσουν κάποια «θαυματουργή» εικόνα, κάποια άγια λείψανα, ένα κομματάκι ξύλου, την τίμια ζώνη... με την βεβαιότητα ότι θα γιατρευτούν, θα πλουτίσουν και γενικά θα κερδίσουν πράγματα, που με φυσικές και λογικές διαδικασίες είναι αδύνατον να πετύχουν... (Πηγή: Σημείωση Δαυλού εις την επιστολή του Άγγελου Δημαρίδη, περιοδικό Δαυλός, τεύχος 275, σελίδα 18154)

Μυθοπλάστης: Περιοδικό Δαυλός

Απάντηση: Κατά τους νεοπαγανιστές πρόσωπα του Κύπριου Ελληνισμού θα πρέπει να «λογοδοτούν» σε εθνικόφρονες ή αρνητές του Θεού αν τυχόν και λαμβάνουν σημείο ίασης, που οφελεί μεν αυτούς σωματικά και πολλούς άλλους πνευματικά:

Αριστερά: Μάριος Στυλιανού. Δεξιά: Είναι θαύμα! Κύπρος. Οι γιατροί δεν το πίστευαν.

Μήπως κατά τους νεοπαγανιστές, θα έπρεπε να λογοδοτούν και επιστήμονες ιατροί, που γνωματεύουν μη αναμενόμενη ίαση κατά αυτές τις περιστάσεις;

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΘΑΥΜΑΤΑ, ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΦΥΣΙΚΕΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΕΣ

(Κατά: Αναστασάκη Ραδάμανθυ - Μιχάλη Καλόπουλου, Extra3, Η πόλη των παραισθήσεων, 16/04/2004)

Βίντεο: Μέγεθος: 69 Kb - Διάρκεια: 27΄΄: Μ: Λέει η επιστήμη σηκώνω τα χέρια... Κ: Πρέπει να είμαστε επιφυλακτικοί, απέναντι στους θαυματοπλάστες και απέναντι σε οποιοδήποτε φαινόμενο αντιβαίνει εις την φύση. Στις Ινδίες... στις Ινδίες, ένας άνθρωπος περιφέρεται από χωριό σε χωριό και από πολιτεία σε πολιτεία και απομυθοποιεί τα θαύματα, τα απειράριθμα θαύματα των Ινδιών. Έχει απομυθοποιήσει 1600 θαύματα και... Μ: Ναι, αλλά επίλογο σας είπα, κλείνει η εκπομπή δεν έχουμε άλλο χρόνο... Ρ: Μα δεν είναι θαύματα, είναι φυσικές λειτουργίες... (Πηγή: Καλόπουλος Μιχάλης - Ραδάμανθυς Αναστασάκης και Μιχαλονιάκου, Τηλεοπτικός Σταθμός Extra 3, εκπομπή η πόλη των παραισθήσεων, 26/10/2004 http://www.dwdekatheon.org)

Μυθοπλάστες: Αναστασάκης Ραδάμανθυς & Μιχάλης Καλόπουλος

Απάντηση: Οι νεοπαγανιστές άθεοι & φυσιολάτρες υποστηρίζουν πως δεν υπάρχουν θαύματα και παραδοξότητες του φυσικού νόμου. Όμως εις στήριξη των απόψεών τους δεν εκφέρουν επιστημονικές τοποθετήσεις αλλά δικά τους αναπόδεικτα δόγματα «Μα δεν είναι θαύματα, είναι φυσικές λειτουργίες...».

ΤΟ ΠΡΩΤΟ & ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ

Το πρώτο και μεγαλύτερο θαύμα είναι η ίδια η ζωή. Δεν έχει αποδειχθεί ακόμη επιστημονικά ο τρόπος με τον οποίο προέκυψε. Πολλοί διατείνονται πως δεν υπάρχουν θαύματα στην ζωή. Η πλάνη την οποία βιώνουν τους έχει κάνει και δεν ξέρουν τι λένε!

ΤΑ ΑΛΛΑ ΘΑΥΜΑΤΑ

Εκτός λοιπόν των άφθαρτων λειψάνων αλλά και των άφθαρτων μεταλαβών, όχι μόνο του Λαντσιάνο, αλλά και ανώνυμων Ορθοδόξων Εκκλησιών, υπάρχουν και τα θαύματα που συμβαίνουν κατά περιόδους και είναι αδιαμφισβήτητα επιστημονικώς ως προς το αποτέλεσμα. Κάτω λοιπόν από το πρίσμα ενός συγχρόνου θαύματος που συνέβει εις την νήσο Κύπρο την Καθαρή Δευτέρα του 2005, μπορούν να εξαχθούν πολύ χρήσιμα συμπεράσματα. Αλλά πρώτα ας δει καθείς το θαύμα:

Αριστερά: Ο απόστολος της Κύπρου Βαρνάβας Μέσο: Μάριος Στυλιανού. Δεξιά: Είναι θαύμα! Κύπρος. Οι γιατροί δεν το πίστευαν. Βίντεο: Μέγεθος: 237 Kb - Διάρκεια: 2΄: 56΄΄ : Όλο το χρονικό της ιστορίας του θαύματος αυτού. Εμφάνιση του Απόστολου Βαρνάβα σε ενύπνιο του Κυπρίου Μάριου Στυλιανού και η οδηγία όπως ο Μάριος Στυλιανός συγγράψει βιβλίο υπέρ του Αποστόλου και όπως πορευθεί ίνα προσκυνήσει εις την Εκκλησία της Αμμοχώστου και κει στηθεί εις τα δύο του πόδια. Ο ζώσας Άγιος τήρησε την υπόσχεση. Οι Τούρκοι φοροεισπράκτορες εγκαταλείπουν τον χώρο μη δεχόμενοι να εισπράξουν αποδεχόμενοι το θαύμα αν και αλλόδοξοι. (Πηγή: Τηλεοπτικός Σταθμός Antenna1, βραδινό δελτίο ειδήσεων, 15/03/2005)

ΚΑΤΑ ΝΕΟΠΑΓΑΝΙΣΤΙΚΩΝ ΠΑΡΑΛΟΓΙΣΜΩΝ

Κατόπιν του θαύματος, είναι χρήσιμο να δει κανείς τις απόψεις των νεοπαγανιστών, αν και πόσο στέκουν κάτω από το πρίσμα του ορθό λόγου, για το οποίο διατείνονται πως εργάζονται αμερόληπτα. Αναφέρουν οι παγανιστές (Μιχάλης Καλόπουλος και Αναστασάκης Ραδάμανθυς): «Μα δεν είναι θαύματα, είναι φυσικές λειτουργίες...».

1. Αν λοιπόν από την μια μεριά είναι φυσική λειτουργία, κατά τους νεοπαγανιστές, να βλέπει κάποιος τον Χριστιανό απόστολο Βαρνάβα σε όραμα (1), να του εξηγεί πως θα περπατήσει ακολουθώντας μια σειρά από οδηγίες και αυτός με φυσική λειτουργία του οράματος του Απόστολου Βαρνάβα να περπατά εν τέλη, όντας πριν παραπληγικός επιβεβαιωμένα με ιατρική επιστημονική «βούλα» από Έλληνες και Γερμανούς νευρολόγους, επειδή προσκύνησε, γιατί από την άλλη πλευρά οι νεοπαγανιστές ασεβείς δεν αποδέχονται ως θεούς τους ή ως ήρωες τους τους Χριστιανούς Αγίους τιμώντας τους, όπως ακριβώς έκαναν οι προγονοί τους παγανιστές, ακόμη και ιερείς του Διός (2) για κάθε φυσικό φαινόμενο; Δεν είναι αυτά τα οράματα και οι θεραπείες μέρος της παγανιστικής φύσης; Πώς λοιπόν η παγανιστική φύση που μάχεται τους Αγίους και τον Ιησού Χριστό, κατά τους παγανιστές, παρουσιάζει τέτοια φαινόμενα (οράματα και θεραπείες) με Χριστιανούς Αγίους που θεραπεύουν ανθρώπους που είναι μέρη της φύσης; αυθαιρετεί η φύση ή παρανομεί; (δεν ακολουθεί τον παγανιστικό νόμο της Ειμαρμένης;) Η ίδια η Μαρία Τζάνη δεν είναι αυτή που αναφέρει πως ο «νούς» και ο άνθρωπος είναι μέτοχη ουσία της φύσεως; (3) Πώς λοιπόν μια μέτοχη ουσία της φύσεως δέχεται και παρουσιάζει Αγίους που πορεύονται από ένα εξωκοσμικό Θεό και μάλιστα θεραπεύουν και διορθώνουν τα σφάλματα των ιατρών «του Ασκληπιού»; Πώς και γιατί ο «πατέρας της ιατρικής» Ασκληπιός κατά τους παγανιστές, επιτρέπει σε Αγίους να παίρνουν την θέση του και να τον αντικαθιστούν και προσπερνούν τόσο φανερά και προκλητικά για τους αρχαιολάτρες;

2. Εκτός κι αν δέχονται οι νεοπαγανιστές πως αυτά τα οράματα και η θεραπευτική δράση Χριστιανών αγίων που δρουν πρωτοβούλως, είναι και έρχονται εκτός της φύσης, έστω και αν δρουν μέσα σε αυτήν, οπότε τα δόγματά τους πίπτουν πριν καν διατυπωθούν («Μα είναι θαύματα, διότι είναι εξω-φυσικές λειτουργίες...».)

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Αν είναι φυσικά φαινόμενα τα οράματα και οι θεραπείες από Ορθοδόξους πάλαι ζωντανούς κατά κόσμο, οι παγανιστές οφείλουν να λατρεύουν την φύση και δηλαδή τους Αγίους, αν δεν είναι τότε τα δόγματά τους είναι αναληθή, ψευδή και συκοφαντικά για τον Χριστιανισμό.

Σημειώσεις

1. Πράξεις των Αποστόλων, Κεφ Β΄ «17 καὶ ἔσται ἐν ταῖς ἐσχάταις ἡμέραις, λέγει ὁ Θεός, ἐκχεῶ ἀπὸ τοῦ Πνεύματός μου ἐπὶ πᾶσαν σάρκα, καὶ προφητεύσουσιν οἱ υἱοὶ ὑμῶν καὶ αἱ θυγατέρες ὑμῶν, καὶ οἱ νεανίσκοι ὑμῶν ὁράσεις ὄψονται, καὶ οἱ πρεσβύτεροι ὑμῶν ἐνύπνια ἐνυπνιασθήσονται· »

2. Πράξεις των Αποστόλων, Κεφ Ιδ΄ «8 Καί τις ἀνὴρ ἐν Λύστροις ἀδύνατος τοῖς ποσὶν ἐκάθητο, χωλὸς ἐκ κοιλίας μητρὸς αὐτοῦ ὑπάρχων, ὃς οὐδέποτε περιεπεπατήκει. 9 οὗτος ἤκουσε τοῦ Παύλου λαλοῦντος· ὃς ἀτενίσας αὐτῷ καὶ ἰδὼν ὅτι πίστιν ἔχει τοῦ σωθῆναι, 10 εἶπε μεγάλῃ τῇ φωνῇ· Ἀνάστηθι ἐπὶ τοὺς πόδας σου ὀρθός. καὶ ἥλατο καὶ περιεπάτει. 11 οἱ δὲ ὄχλοι ἰδόντες ὃ ἐποίησεν ὁ Παῦλος ἐπῆραν τὴν φωνὴν αὐτῶν Λυκαονιστὶ λέγοντες· Οἱ θεοὶ ὁμοιωθέντες ἀνθρώποις κατέβησαν πρὸς ἡμᾶς· 12 ἐκάλουν τε τὸν μὲν Βαρνάβαν Δία, τὸν δὲ Παῦλον Ἑρμῆν, ἐπειδὴ αὐτὸς ἦν ὁ ἡγούμενος τοῦ λόγου. 13 ὁ δὲ ἱερεὺς τοῦ Διὸς τοῦ ὄντος πρὸ τῆς πόλεως αὐτῶν, ταύρους καὶ στέμματα ἐπὶ τοὺς πυλῶνας ἐνέγκας, σὺν τοῖς ὄχλοις ἤθελε θύειν. »

3. Βίντεο. Μέγεθος 50 kb - Διάρκεια 18΄΄. Εκείνο που έχει σημασία τώρα είναι ότι, ο νούς, που είναι μέτοχη ουσία της φύσεως, έχει την δυνατότητα, εφόσον ο άνθρωπος πιστεύει, γιατί το κύτταρο το ξέρουμε, μπορεί να δεχτεί την επίδραση του νοός (Πηγή: Μαρία Τζάνη, Τηλεοπτικός Σταθμός Alter, Εκπομπή Αθέατος Κόσμος, 2003)

Η ΜΕΤΑΛΑΒΗ ΤΟΥ ΛΑΝΤΣΙΑΝΟ = ΜΥΟΚΑΡΔΙΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΧΑΣΑΠΗ(!)

(Σύνδεσμος Απομυθοποιητών - Μιχάλης Καλόπουλος, επιστολή στον Απολογητή)

Επί της ουσίας η απομυθοποίηση είναι απλή:

Γιατί δεν χρονολογείται από ανεξάρτητη πηγή με τυφλή μέθοδο (ανώνυμο ανάμεσα σε άλλα παρόμοια δείγματα ) το υλικό; Μήπως όταν μας βολεύει χρονολογούμε το λείψανο (του Λουκά) με C-14 κι όταν το "θαύμα" δεν φαίνεται να είναι πράγματι τόσο μπαγιάτικο όσο ισχυριζόμαστε το αποφεύγομε; Γι’ αυτό πρέπει να προτιμά κανείς την επιστήμη από την θεολογία - έχει συνεπέστερη μεθοδολογία και ψάχνει για την αλήθεια και όχι για να αποδείξει μόνο αυτό που τη συμφέρει.

Επίσης η ταυτοποίηση του DNA του υλικού για να εξακριβωθεί η προέλευσή του θα ήταν χρήσιμη καθώς οι άνθρωποι που έστησαν το θαύμα δεν θα μπορούσε να έχουν προείπει την εξέλιξη της ιατροδικαστικής. Ο πιο εύκολος τρόπος να βρεις νωπό μυοκάρδιο είναι όχι με μετουσίωση αλλά στο... χασάπη. Λογικά αυτά θα ήταν τα πρώτα πράγματα που θα έκανε κανείς για να σιγουρευτεί πριν βγει στη γύρα να πουλήσει θαύμα.

...Όσο για τα ψευτοθαύματα, θα απαντηθούν δημοσίως.

..Σύνδεσμος Απομυθοποιητών Ελλάδας (Πηγή: Επιστολή των Απομυθοποιητών της Ελλάδας (Καλόπουλου) προς τον Ανώνυμο Απολογητή, Παρασκευή, 20 Αυγούστου 2004 5:24 μμ listmaster@greatlie.com)

Μυθοπλάστες: Μιχάλης Καλόπουλος & Σύνδεσμος Απομυθοποιητών

Απάντηση: Η ταυτοποίηση του λειψάνου του Λουκά έγινε για να αποδειχθεί πως το λείψανο ανάγεται εις την εποχή του Αποστόλου ενώ εις την περίπτωση της μεταλαβής του Λαντσιάνο είναι κοινώς γνωστή η παλαιότητα του κειμηλίου. Ακόμη και αν ήταν ελάχιστα χρόνια παλαιή, και πάλι δεν μπορεί να δοθεί εξήγηση για το ότι κατά το διάστημα των επιστημονικών εξετάσεων το δείγμα δεν υπέστη καμιά σήψη.

Με λίγα λόγια ο Μιχάλης Καλόπουλος, κρυπτόμενος πίσω από ένα σύνδεσμο απομυθοποιητών - παραμυθοποιητών, που δεν αναφέρει υπό ποίας επιστημονικής ιδιότητας και υπό ποίους επώνυμους επιστήμονες τολμά με απλή απομυθοποίηση να κατασυκοφαντεί τα επιστημονικά συμπεράσματα της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας του Ο.Η.Ε. διατείνεται ότι:

α. Το υλικό που αποτελούσε την Μεταλαβή του Λαντσιάνο δεν είναι παλαιό αλλά πρόσφατο [έγινε αντικατάσταση -εξαπάτηση]

β. πως οι επιστήμονες βρήκαν ανθρώπινο μυοκάρδιο εις τον χασάπη (!) και αντικατέστησαν εκείνο της μεταλαβής [εξαπάτηση]

Δηλαδή οι παραμυθοποιητές κατηγορούν διακεκριμένους επιστήμονες για εξαπάτηση παγκόσμιας εμβέλειας και τους ερευνητές της Π.Ο.Υ. με τις 500 αναλύσεις - επαληθεύσεις τους επί των συμπερασμάτων του έμπειρου και παγκοσμίου φήμης Καθηγητή Odoardo Linoli, υφηγητή Ανατομίας και Παθολογικής Ιστολογίας, Χημείας και μικροσκοπικής κλινικής, ως επίσης και κύριο διευθυντή του εργαστηρίου κλινικών αναλύσεων και Παθολογικής Ανατομίας του νοσοκομείου «S. Maria sopra i Ponti» του Arezzo, ως ψεύτες και τσαρλατάνους, δεχόμενοι πως αντικατέστησαν την Μεταλαβή του Λανσιάνο με μυοκάρδιο από τον Χασάπη!

Αυτή δηλαδή είναι η μεθοδολογία της αμφισβήτησης των «σκεπτικιστών» του Μιχάλη Καλόπουλου, δηλαδή όσοι συμφωνούν μαζί μας καλώς, οι δε λοιποί είναι ψεύτες - απατεώνες: «…κάτι που δείχνει πόσο εύκολα ψεύδονται οι άνθρωποι, για να δώσουν στην ζωή τους κάποιο θεϊκό χρώμα, νόημα και αξία. (Πηγή: Περιοδικό Ιχώρ, τεύχος 38, άρθρο «Θαύματα Αλήθεια και Υπερβολές, Η περίπτωση της Αγίας Μαρκέλλας Χίου, Μιχάλης Καλόπουλος, σελίδα 70)». Επανειλημμένα όμως έχει τονιστεί πως εις την ίδια αρχή του ψεύδους υπόκεινται οι ίδιοι οι διατυπωτές - παραμυθοποιητές.

Αλλά για να εννοήσει κανείς το μέγεθος και το εύρος της υποκρισίας των λεγόμενων απομυθοποιητών του Μιχάλη Καλόπουλου ας δει τις δηλώσεις τους υπέρ της επιστήμης και των επιστημόνων, που όμως όταν δεν συμβαδίζουν με τις δικές τους δογματικές άθεες και αρχαιολατρικές πίστεις, τότε γίνονται, ως είδε κανείς ανωτέρω, στόχοι κατασυκοφάντησης:

Παγανιστικό Παραμύθι 1ο

Τι μπορεί να γίνει για να επιβραδύνουμε τους παντοειδείς επεκτατισμούς της θρησκείας; Αν το συμπέρασμα είναι σωστό, ότι ισχυρότατος αντίπαλος του δολίου μύθου είναι η απομυθοποίηση, τότε, χωρίς δεύτερη σκέψη, προτείνω όλοι οι πνευματικά ανήσυχοι άνθρωποι να δημιουργήσουμε άτυπα τον ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΣΥΝΔΕΣΜΟ ΑΠΟΜΥΘΟΠΟΙΗΤΩΝ,

Στόχος αυτής της προσπάθειας είναι να καταγραφούν καταγγελίες εκατοντάδων απλών ανθρώπων και οι πολύτιμες κρίσεις των ειδικών σε κάθε επιστημονικό τομέα. (Πηγή: Περιοδικό Ιχώρ, τεύχος 38, άρθρο «Θαύματα, αλήθειες και Υπερβολές, η περίπτωση της Αγίας Μαρκέλλας Χίου», Μιχάλης Καλόπουλος,, σσ. 80 - 81)

Παγανιστικό Παραμύθι 2ο

Βίντεο: Μέγεθος 165Kb -Διάρκεια: 1΄ 19΄΄.

Καλόπουλος: αποδεικνύεται λοιπόν ότι αυτά? δεκάδες, εκατοντάδες χιλιάδες θα έλεγα τέτοια τρικ έχουν κατακλύσει την ανθρώπινη ιστορία (υπαινίσσεται έντονα την θρησκευτική θεουργία) και έχουν αποσπάσει την ανθρώπινη προσοχή, δημιουργώντας, όπως πολύ σωστά είπατε, οπαδούς υπέρ της δεισιδαιμονίας.

Ο Νεαρός δίπλα απ' τον κ. Καλόπουλο συμπληρώνει: και εκμεταλλεύονται και την ανθρώπινο πόνο!

Καλόπουλος Σαφέστατα όλα καταλήγουν σ' αυτό (στην αναζήτηση της ανθρώπινης υγείας που είναι και το βασικό ζητούμενο!) και εκεί βρίσκεται το χρήμα... και η δόξα! Καταλαβαίνετε λοιπόν πως αντί να αντισταθείτε... και είναι προς τιμήν σας που όπως μαθαίνω εσείς του αντισταθήκατε και τον αναγκάσατε να φύγει απ' το στούντιο... και εξ' αυτού είμαστε στην ίδια παράταξη...

Μάνεσης: Όχι δεν τον αναγκάσαμε. Απλά ήμασταν η μόνη εκπομπή με σοβαρό αντίλογο! Μόλις οι επιστήμονες είπαν ότι πρόκειται για τρικ τους έβρισε και έφυγε? δεν ήταν στις προθέσεις μας να τον διώξουμε!

Καλόπουλος: Κύριε Μάνεση, η δεισιδαιμονία ισχυρίζεται παρά πολλά... Ολόκληρη η Ανατολή νομίζει ότι με την σκέψη της (αυτοσυγκέντρωση κλπ) μπορεί να επηρεάσει (να πετύχει) πράγματα! Είδατε κανέναν ανατολίτη να διαπρέπει στην Ολυμπιάδα; Πήδηξε κάποιος (ψυχικά χαρισματικός) περισσότερο απ' τον Σεργκεϊ Μπούμκα; Θεράπευσε κανείς κάποια παγκόσμια πάθηση; Εφευρέθηκε κάποιο φάρμακο πουθενά, επειδή κάποιος χρησιμοποίησε τα ΟΜΜΜ... και τις αυτοσυγκεντρώσεις; Βρήκε κάποιος ψυχικός (!) ένα φάρμακο για οποιαδήποτε πάθηση (καρκίνο,διαβήτη,ρευματικά και τις άλλες αρρώστιες που βασανίζουν τόσους συνανθρώπους μας;) Γιατί οι επιστήμονες πρέπει να βγάλουν τα μάτια τους σταθμίζοντας τα δεδομένα της επιστήμης για να κάνουν τυπική λογική ανάλυση των δεδομένων μέχρι να φτάσει ένα φάρμακο ή οποιαδήποτε άλλη ευεργεσία στην ανθρωπότητα και στο κοινωνικό μας τραπέζι;

Μάνεσης: Κύριε Καλόπουλε, δεν έχω άλλο χρόνο. (Πηγή: Τηλεοπτικός Σταθμός Antenna1, εκπομπή στούντιο με θέμα: ποια είναι τα τρυκ του Γκέλλερ, 28/11/2004 και η σελίδα του Μιχάλη Καλόπουλου)

Έτσι, τι άλλο θα μπορούσαν να είναι όλες αυτές οι εξαγγελίες των Μιχάλη Καλόπουλου αλλά και άλλων παραμυθοποιητών για τους επιστήμονες και την επιστήμη παρά: «Όλα αυτά είναι μπούρδες, και κουβέντες να κάνουμε…» (Πηγή: Περιοδικό Ιχώρ, μηνιαία έκδοση για την Οικουμενική Ελληνικότητα, τεύχος 38, Σελίδα 2 - 3, Σημείωμα Εκδότη κ. Ευάγγελου Μπεξή, αρχαιολόγου);

Ευάγγελος Μπεξής, Εκδότης του περιοδικού Ιχώρ (Πηγή: Τηλεοπτικός Σταθμός Alter, εκπομπή Χωρίς Μοντάζ ΙΙ)

Υ.Γ. : «...Όσο για τα ψευτοθαύματα, θα απαντηθούν δημοσίως.». Όμως από τις 20 Αυγούστου 2004 μέχρι και τις 18/03/2005 έχουν περάσει 7 μήνες ουδέν εγένετο.

Ο ΝΟΥΣ ΕΠΗΡΕΑΖΕΙ ΤΟ ΚΥΤΤΑΡΟ (και έχουμε «θαύματα»)

(Κατά: Μ. Τζάνης, Τηλεοπτικός Σταθμός Alter, εκπομπή Αθέατος Κόσμος, 2003)

Βίντεο. Μέγεθος 50 kb - Διάρκεια 18΄΄. Εκείνο που έχει σημασία τώρα είναι ότι, ο νούς, που είναι μέτοχη ουσία της φύσεως, έχει την δυνατότητα, εφόσον ο άνθρωπος πιστεύει, γιατί το κύτταρο το ξέρουμε, μπορεί να δεχτεί την επίδραση του νοός (Πηγή: Μαρία Τζάνη, Τηλεοπτικός Σταθμός Alter, Εκπομπή Αθέατος Κόσμος, 2003, «Εμπόριο Θαυμάτων»)

Μυθοπλάστης: Μ. Τζάνη συνεπικουρούμενε από τον Μάριο Βερέττα

Απάντηση: Πριν περάσει κανείς να διαβάσει την κυρίως απάντηση, καλό είναι να έχει ελάχιστη βιολογική παιδεία, άνευ της οποίας ο καθείς μπορεί να λέγει και να υποστηρίζει αναπόδεικτα και με ευχές τα όσα λέει:

Το σχήμα της τομής ενός νευρώνα [νευρικού κυττάρου] αναπαριστώμενο στα διαφορετικά του μέρη 1. Δενδρίτες 2. Πυρήνας 3. Νευρίτης 4. Διακλάδωση νευρίτη 5. Περίβλημα νευρίτη 6. τελικά δενδρύλια και τελικά κομβία (Πηγή: Citologia Istologia, a cura di P. Rosati, edizione ermes, Milano 1989, σελίδα 864)

Ο νευρώνας δεν κάνει τίποτα άλλο παρά να μεταφέρει ηλεκτρικά σήματα. Η μεταφορά γίνεται δια μέσω της λεγόμενης «αντλίας ιόντων» Na+, K+, η οποία απομακρύνει ιόντα Na+ από το εσωτερικό του κυττάρου προς το μεσοκυττάριο χώρο, ενώ μεταφέρει ιόντα Κ+ από τον μεσοκυττάριο χώρος προς το εσωτερικό του κυττάρου. Για κάθε τρία ιόντα Na⁺ που εξέρχονται, εισέρχονται δύο ιόντα K⁺, δηλαδή τα θετικά ιόντα που απομακρύνονται είναι περισσότερα από εκείνα που εισέρχονται εις το κύτταρο. Με αυτό τον τρόπο και επειδή στο εσωτερικό των νευρικών κυττάρων υπάρχουν ανιόντα (Cl^-, PO₄^---, SO₄^--), δημιουργείται μια διαφορά δυναμικού (ηλεκτρικό σήμα). Με μια ανάποδη λειτουργία μετά το πέρα του ερεθίσματος, η κυτταρική μεμβράνη αποκτά και πάλι την παλαιά της διαφορά δυναμικού. Αυτή η διαφορά κυμαίνεται από -85mV σε +50mV και έχει ταχύτητα από 0.5 μέχρι 130μ. το δευτερόλεπτο. Το ένα νευρικό κύτταρο για να μεταφέρει στο επόμενο το σήμα, χρησιμοποιεί μια σειρά από χημικές ουσίες, τους νευροδιαβιβαστές, επιτυγχάνοντας την λεγόμενη σύναψη, η οποία συντελείται ανάμεσα στους δενδρίτες του ενός νευρώνα και εις τα τελικά κομβία του άλλου.

Έτσι λοιπόν τα νευρικά κύτταρα μεταφέρουν σήματα διαφοράς δυναμικού από το εγκέφαλο προς τα άκρα και ανάποδα. Όταν λοιπόν μη χριστιανοί αρχαιολάτρες ή παγανιστές υποστηρίζουν πως ο νους, και δηλαδή η φύση του εγκεφάλου, μπορεί και επηρεάζει τα κύτταρα και έτσι εξηγούνται τα θαύματα, δηλαδή με κάποιου είδους αυθυποβολή του ατόμου που υπόκεινται στο θαύμα από τον εαυτό του, ναι μεν προσπαθούν να «εξηγήσουν» κατά ένα γενικόλογο τρόπο το ποιος επηρεάζει τα σωματικά κύτταρα, στην περίπτωση ιάσεων, αλλά ουδέν λέγουν ή εξηγούν για το ποιος επηρεάζει με την σειρά του εκείνα τα νευρικά. Και εδώ δεν γίνεται λόγος για τα αντανακλαστικά (ερεθισμός δια μέσω πίεσης, θερμότητας κ.α.) αλλά για το θέμα της βούλησης. Ας ρωτήσουν οι αντιρρησίες έναν ειδικευμένο νευρολόγο το εξής:

-Εφόσον τα νευρικά κύτταρα απλά μεταφέρουν μια ηλεκτρική ώση, ποιο είναι εκείνο το κύτταρο που κατά την διαδικασία της εκτέλεσης μιας ενέργειας της ελεύθερης βούλησης, γεννά τον ερεθισμό που πρόκειται να μεταφερθεί, εφόσον ακόμη και το πρώτο κύτταρο στην σειρά απλά μεταφέρει μηνύματα και δεν τα γεννά;

Και τότε θα δούν τι θα τους απαντήσει απέναντι στις ευχολογικές εξηγήσεις περί θαυμάτων ή σημείων και περί «νοών» που επηρεάζουν το κύτταρο, ενώ ο νους που είναι κύτταρα ουδείς γνωρίζει να αποδείξει ποιος τον ή τα επηρεάζει.

Τέλος, η θεωρία της αυθυποβολής δεν μπορεί να εξηγήσει τα θαύματα που συμβαίνουν, όταν κάποιος τελεί παράκληση προς τρίτο πρόσωπο, με του οποίου τα κύτταρα ασφαλώς και σαφώς δεν συνδέεται μήτε επικοινωνεί.

ΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΞΕΘΑΨΑΝΕ ΤΟΝ ΜΕΣΑΙΩΝΑ

(Κατά: Δημήτριου Ιατρόπουλου, Σταθμός Alter, Κεντρικό δελτίο ειδήσεων, 23/03/2006)

Βίντεο: Μέγεθος 16 Kb - Διάρκεια 7΄΄. Ξεθάψανε τον παππούλη, τον άγιο άνθρωπο, αλλά μαζί με αυτόν και έναν ολόκληρο μεσαίωνα. (Πηγή: Δημήτριος Ιατρόπουλος, Ποιητής, Τηλεοπτικός Σταθμός Alter, Κεντρικό δελτίο ειδήσεων, 23/03/2006)

Βίντεο: Μέγεθος 13 Kb - Διάρκεια 6΄΄. Διαχειρίζονται τον φόβο του θανάτου στους αδαείς και στους φουκαράδες. Κρίμα και πάλι κρίμα. (Πηγή: Δημήτριος Ιατρόπουλος, Ποιητής, Τηλεοπτικός Σταθμός Alter, Κεντρικό δελτίο ειδήσεων, 23/03/2006)

Μυθοπλάστης: Δημήτριος Ιατρόπουλος

Απάντηση: Η παγανιστική υποκρισία έχει ξεπεράσει κάθε όριο και κάθε «παν μέτρο άριστο». Ο Δημήτριος Ιατρόπουλος εμφανίσθηκε στον τηλεοπτικό φακό για να δηλώσει πως η έκθεση του λειψάνου του μοναχού Βησσαρίωνα είναι «μεσαίωνας». Το έχουν καμάρι οι νεοπαγανιστές να ασκούν κριτική επί παντός χριστιανικού θέματος, υποκρινόμενοι πως «πέρα βρέχει», ενώ τα δικά τους τα «αμπάρια» είναι «στεγανά».

ΥΠΟΚΡΙΣΙΕΣ & ΚΟΛΑΚΕΙΕΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ

Ενώ λοιπόν μέσα στα έντυπά των νεοπαγανιστών δια χείρας Δημητρίου Ιατρόπουλου η Εκκλησία δεν είναι Δήμος αλλά «Δήμιος», οι Χριστιανοί είναι «Δημιοκράτες», «ψυχοπαθείς νεκροί» που έχουν «ψευτοπεθάνει» και «λειώνουν ανάποδα», με ψυχές «ερασιτεχνικές» που δεν «πετάνε» αλλά «τσουλάνε» και οι ποιητές τους είναι «ποντικοί του καραβιού» (1), μπρος εις την απόλυτη και γενική άποψη των ανθρώπων που γνώρισαν τον μοναχό, ότι αυτός ήτο «Άγιος» άνθρωπος, και έναντι του τηλεοπτικού κοινού, ο παγανιστικός ποιητικός λόγος παθαίνει μετάλλαξη και μετατρέπει ένα πρόσωπο αυτού του «Δήμιου» σε «παππούλη», και «άγιο άνθρωπο», χάρη της «ευγενούς διανόησης», κάτω από την οποία όμως υποβόσκουν άλλα πράγματα.

ΥΠΟΚΡΙΣΙΕΣ & 2 ΣΤΑΘΜΑ

Το έχει φαίνεται λοιπόν καμάρι η νεοπαγανιστική «διανόηση» να εμφανίζεται δημόσια και να αποδίδει ποιητικούς χαρακτηρισμούς στο χριστεπώνυμο πλήθος περί της «εποχής που ανασκάπτεται» σε περιπτώσεις ανεύρεσης αφθαρσίας λειψάνων. Όμως αυτή η διανόηση άλλα πράττει σαν αφορά τα του οίκου της. Διότι ο εργοδότης του Δ. Ιατρόπουλου, Ευάγγελος Μπεξής, εις το περιοδικό εις το οποίο εργάζεται ο πρώτος, προτείνει να λατρεύουν οι Έλληνες, όχι κάποιο «παπούλη» που ήταν «Άγιος άνθρωπος» αλλά επιθυμεί να «λατρεύσουμε» (θρησκεία) την σορό ενός «Μυκηναΐου Άνακτα» και δεν ξεχνά χρόνια μετά να το κάνει δημόσιο θέμα εις την εκπομπή του Χαρδαβέλλα ενώπιον του Θεοχάρη Προβατάκη, διευθυντού του Υπουργείου Πολιτισμού, όπως μπορεί κανείς να δει εδώ. Συνεπώς εκείνο που ενδιαφέρει τους νεοπαγανιστές δεν είναι το ότι ξεθάφτηκε ο μοναχός Βησσαρίωνας αλλά το ότι ξεθάφτηκε ο «[Χριστιανικός] Μεσαίωνας», ο οποίος προτείνεται να τύχη αντικατάστασης από την ξεθαμμένη «[παγανιστική] εποχή του Χαλκού».

ΠΕΡΙ ΑΝΑΣΚΑΦΗΣ & ΣΥΝΤΗΡΗΣΗΣ ΑΡΧΑΙΩΝ ΜΟΥΜΙΩΝ

«Μετά την διακοπή της ανασκαφής του τάφου Ι, ο Σλίμαν, αφού πρώτα περίμενε να ξεραθεί η λάσπη, συνέχισε την έρευνα του υπόλοιπου μέρους του τάφου. Εκεί βρέθηκαν τρεις σκελετοί, τοποθετημένοι σε μικρή απόσταση μεταξύ τους, που αποδίδονταν στην βασιλική οικογένεια. Το κρανίο του πρώτου σκελετού καλυπτόταν από μια χρυσή προσωπίδα. Όμως, όταν ήρθε σε επαφή με την ατμόσφαιρα, το κρανίο διαλύθηκε. Το ίδιο συνέβει και με το κρανίο του δεύτερου σκελετού. Αντίθετα το τρίτο άφησε έκπληκτους τον αρχαιολόγο και τους εργάτες: αφού του αφαιρέθηκε η προσωπίδα, αποκαλύφθηκε ένα πρόσωπο ανέπαφο, με ίχνη εξοιδημένης σάρκας γύρω από τα ζυγωματικά και με τα χείλη ορθάνοικτα, πίσω από τα οποία διακρίνονταν η οδοντοστοιχία. Οι γιατροί που κλήθηκαν να εξετάσουν το σώμα συμφώνησαν ομόφωνα ότι πρόκειται για άνδρα περίπου 35 ετών, το σώμα του οποίου είχε μουμιοποιηθεί. Η είδησης της ανακάλυψης του πτώματος διαδόθηκε αστραπιαία σε όλη την Αργολίδα. Τώρα, μείζον πρόβλημα για τον Σλήμαν αποτελούσε η συντήρησή του. Τη λύση έδωσε ένας παντοπώλης, ο Σπυρίδων Νικολάου, που σκλήρυνε τα αποσαρκωμένα μέλη του βασιλιά των Μυκηνών με ένα μείγμα αλκοόλης και ρητίνης.» (3). Είχαν σφάλει όμως. Η μούμια αυτή δεν ανήκε στον Αγαμέμνονα.

ΟΙ ΑΔΑΕΙΣ & ΟΙ ΦΟΥΚΑΡΑΔΕΣ

Διαχειρίζονται τον φόβο του θανάτου στους αδαείς και στους φουκαράδες. Κρίμα και πάλι κρίμα.

Οι νεοπαγανιστές πάντοτε διακρίνονται από απίστευτο θράσος, με το οποίο περισσότερο «κλονίζουν» τις ιδέες που έχουν στο δικό τους μυαλό για την άποψη περί του δημόσιου παρουσιαστικού τους, παρά για τα ζητήματα της Ορθόδοξης Θεολογίας. Χωρίς λοιπόν να έχει ο Δ. Ιατρόπουλος καμία σχέση με την ιατροδικαστική ή τουλάχιστον με την ιατρική, πέρα μιας όποιας ομοιότητας με το επίθετό του, δεν ντρέπεται να χαρακτηρίζει τους αποδέκτες των απόψεων του πασίγνωστου ιατροδικαστή Π. Γιαμαρέλου και των 3 ιατρών που επισκεφτήκαν το λείψανο του Βησσαρίωνα ως «αδαείς» και «φουκαράδες». Φαίνεται πως του λόγου του ο Δ. Ιατρόπουλος πέρα του ότι «δεν φοβάται» τον θάνατο, πράγμα αμφίβολο αν έστω και μια φορά επισκέφτηκε κάποιο ιατρό, νιώθει και «δαήμων» ώστε να υποτιμά επιστημονικές απόψεις από κάποιο μακρινό από το λείψανο γραφείο ποιητικής συγγραφής αντιχριστιανικής παραδοξολογίας και υβρεολογίας. Δεν εκπλήσσει διόλου η στάση του μιας και στα ποιήματα του οι Χριστιανοί που «λειώνουν ανάποδα» αυτή την φορά δεν ήσαν διόλου «ανάποδα» αλλά ούτε και φαίνεται να «έλιωσαν». Μάλιστα αν ο Χρόνος - «Κρόνος» αποδείξει στο μέλλον πως τα λείψανά του δεν «λειώνουν ανάποδα» μήτε και τότε, ίσως επί ελλείψει τινός φανατισμού να φροντίσει ο Δ. Ιατρόπουλος να κόψει την έπαρση της φανατικής του σημαίας. Διότι «αδαείς» και «φουκαράδες» είναι μάλλον όσοι δεν γνωρίζουν τις διπρόσωπες τακτικές του νεοπαγανισμού, που πότε ορθώνεται ενάντια σε Χριστιανικά λείψανα του «μεσαίωνα» ως «διαφωτιστικός σκόπελος» και άλλοτε καταβυθίζεται ως σαπιοκάραβο που προσέκρουσε σε κάποιο κρυφό από την δημοσιότητα ύφαλο-λείψανο ενός Μυκηναίου Άνακτα-Βασιλέα της εποχής του Χαλκού.

-Κ. Καρακούκη, στις νέες συνθήκες μπορεί να προχωρήσει η σήψη. (Γ. Βαρεμένος)

-Αν αλλάξουν κ. Βαρεμένε οι συνθήκες, δηλαδή άμα γίνονταν όπως είπε ο π. Σταύρος, που το ανέφερε.

-Μίλησε κανείς για αυτόνομο,... για θαύμα αυτονομίας; Σαφώς όχι. (π. Στυλιανός Καρπαθίου)

-Να σας απαντήσω; Εάν αλλάξουν οι συνθήκες κ. Βαρεμένε, οπωσδήποτε θα προχωρήσει το φαινόμενο της σήψης. Δηλαδή εάν ετίθετο στο χώμα θα προχωρούσε. Τώρα δεν ξέρω σε τι συνθήκες το έχουν τοποθετήσει αυτή την στιγμή για να ξέρω αν θα αλλάξουν. Αλλά εγώ ήθελα να πω... τάχιστα κ. Παυλόπουλε και κ. Βαρεμένε

-Μέσα σε μια λάρνακα (π. Στυλιανός Καρπαθίου)

Σημειώσεις

1. Χαρακτηρισμοί και τίτλοι «ποιητικής τέχνης» στο Περιοδικό Ιχώρ, τεύχος 59, λόγου χάριν, σσ. 46 - 47

2. Ευάγγελος Μπεξής, Εκδοτικό σημείωμα, Περιοδικό Ιχώρ, τεύχος 4, σελ. 2

3. Περιοδικό Αρχαίοι Πολιτισμοί, τεύχος 10, «Η ανακάλυψη του Μυκηναϊκού πολιτισμού» εκδόσεις De Agostini Hellas, σελ. 184

Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΙΩΝΑΣ ΔΕΝ ΕΖΗΣΕ ΓΙΑ 3 ΗΜΕΡΕΣ ΜΕΣΑ ΣΕ ΕΝΑ ΚΗΤΟΣ

(Κατά: Bill Maher & Larry Charles, http://www.imdb.com/title/tt0815241/, Ταινία Religulous)

Αριστερά: Ο Bill Maher σε συνέντευξη με τον Steve Burk πρώην Ιουδαίο, νυν Χριστιανό. (Πηγή Φώτο: Ταινία Religulous των Bill Maher & Larry Charles, http://www.imdb.com/title/tt0815241/)

Δεξιά: Αργότερα στο αυτοκίνητο ο Bill Maher σχολιάζει. (Πηγή Φώτο: Ταινία Religulous των Bill Maher & Larry Charles, http://www.imdb.com/title/tt0815241/)

Βίντεο 1. Μέγεθος: 220Κb - Διάρκεια: 48΄΄

-Παράδειγμα ο Ιωνάς. Ο Θεός έστειλε τον Ιωνά σε αποστολή.

-Πότε έγινε το σημείο της ιστορίας που ο Ιωνάς έζησε στην φάλαινα;

-Ήταν ένα κήτος.

-Είναι από τις αγαπημένες μου σαχλαμαρίστικες ιστορίες. Ο Ιωνάς να ζει μέσα στην φάλαινα. Και αυτό που απαντάνε πάντα είναι... «Η Βίβλος δεν λέει φάλαινα. Λέει κήτος.» Α, ναι, εντάξει... κήτος έτσι βγάζει νόημα. Συγγνώμη που επέμενα πως ήταν φάλαινα. Ήταν ένα κήτος. Φυσικά και μπορείς να ζήσεις για 3 ημέρες μέσα σ’ ένα κήτος. Σ έναν τόνο. Το κάνουν συνέχεια στην Ιαπωνία. Έχουν σπα μέσα σε τόνους. Πας για 3 μέρες σε πασαλείφουν λάδια. Και βγαίνεις από τον τόνο και νιώθεις φανταστικά. Μυρίζεις ψαρίλα, αλλά νιώθεις υπέροχα. (γέλωτα) (Πηγή: Ταινία Religulous των Bill Maher & Larry Charles, http://www.imdb.com/title/tt0815241/)

Βίντεο 2. Μέγεθος: 81Κb - Διάρκεια: 22΄΄

-Αυτός ο άνθρωπος έζησε μέσα στο ψάρι για 3 μέρες;

-Ως εκ θαύματος, ναι.

-Ρε Steve...

-Δεν πιστεύεις στα θαύματα. Αυτό δεν σημαίνει πως δεν υπάρχουν.

-Φυσικά δε πιστεύω. Δεν είμαι 10 χρονών. Έζησε μέσα στο ψάρι; (Πηγή: Ταινία Religulous των Bill Maher & Larry Charles, http://www.imdb.com/title/tt0815241/)

Μυθοπλάστες: Bill Maher & Larry Charles

Απάντηση: Εδώ.

ΑΠΟΛΟΓΗΤΙΚΑ ΣΧΟΛΙΑ

Αριστερά: Μάριος Στυλιανού. Μέσο: Είναι θαύμα! Κύπρος. Οι γιατροί δεν το πίστευαν. (Πηγή: Τηλεοπτικός Σταθμός Antenna1, βραδινό δελτίο ειδήσεων, 15/03/2005)

Δεξιά: Βίντεο: Μέγεθος: 17 Kb - Διάρκεια: 8΄΄ . Είμαι της άποψης ότι δεν θα ξαναπερπατούσε και αυτό το στηρίζω εις την κλινική άποψη που είχα [για τον Μάριο Στυλιανό](Πηγή: Νευρολόγος Μιχάλης Πρωτόπαπας, Τηλεοπτικός Σταθμός Alter, εκπομπή, Αθέατος Κόσμος, 16/03/2005)

Πολλές φορές οι άθεοι ή οι αρχαιολάτρες μπρος σε μια αδιαμφισβήτητη και αποδεδειγμένη ίαση ενός Χριστιανού ή όχι, άνευ κάποιας ιατρικής μεθόδου, υποστηρίζουν πως η ίαση έλαβε χώρα ένεκα κάποιας κρυφής «φυσικής λειτουργίας» που ακόμη δεν είναι γνωστή. Αυτό υποστηρίζουν και καμιά φορά ιατροί, φοβούμενοι σωστά, μην γίνει χώρος συγκέντρωσης πιστών και απίστων ο χώρος όπου έλαβε χώρα η ίαση. Τσαρλατάνοι υπάρχουν πολλοί και οι φόβοι είναι δικαιολογημένοι. Της ίδια άποψης είναι και η Εκκλησία «Εξάλλου, εκπρόσωπος της Εκκλησίας δήλωσε ότι υπήρξε μεγάλος προβληματισμός κατά πόσο το γεγονός θα έπρεπε να δημοσιοποιηθεί. Τελικά, είπε, επικράτησε η άποψη ότι αυτό το γεγονός θα έπρεπε να γίνει κτήμα του λαού. (1)» διότι η πίστη δεν στηρίζεται σε θαύματα (2), εφόσον θαύματα ή σημεία ποιούν και οι δαίμονες. Άλλοι, όπως μερικοί επιστήμονες, αδυνατούν να δώσουν εξήγηση σε σημεία και το αποφεύγουν, διότι ένας επιστήμονας για να υποστηρίξει κάτι θα πρέπει να το αποδείξει κιόλας. Πράγμα αδύνατο για τα σημεία του Θεού. Ο Θεός δεν μπαίνει στο εργαστήριο και ο καθείς δεν διατίθεται να διακυβεύσει την επιστημονική του υπόληψη για να αποδείξει γεγονότα που δεν μπορεί εκ φύσεως να αποδείξει.

Το ζήτημα λοιπόν δεν είναι τα σημεία αλλά η στάση των άθεων και των αρχαιολατρών. Διότι όταν δεν αποδέχονται τα σημεία του Θεού αλλά υποστηρίζουν πως τα σημεία είναι φυσικές λειτουργίες (3), δεν έχουν επιστημονικές αποδείξεις για όσα λένε. Καταντούν με αυτό τον τρόπο να εξομοιώνουν τις απόψεις τους με δόγματα πίστης, για τα οποία πολλές φορές χλευάζουν τον χριστιανισμό.

Υπάρχει όμως και ένα σημείο στο οποίο πολλές φορές οι άθεοι αρχαιολάτρες δεν δίνουν σημασία. Στο παράδειγμα του Μάριου Στυλιανού, υπήρχε όραμα του Αγίου Βαρνάβα εις τον πιστό, μέρες πριν το θαύμα και οδηγίες συμπεριφοράς, όπως δεχθεί αυτό το σημείο. Για αυτό το θέμα η συμπεριφορά των παγανιστών και αρνητών καταντά κωμική: είτε θεωρούν πως, ο κατά τα άλλα λογικός άνθρωπος, «μουρλάθηκε» ή πως όλα αυτά τα γέννησε η «φαντασία» του. Δηλαδή πως η φαντασία γέννησε τον Άγιο Βαρνάβα εις το μυαλό ενός πιστού και να του λέγει να

1. γράψει βιβλίο για τον απόστολο

2. να πάει εις την εκκλησία του να προσκυνήσει μόλις τελειώσει το βιβλίο για να ιανθεί

3. να πηγαίνει και να ιαίνεται ενώ η κλινική του κατάσταση είναι αρνητική

Ασφαλώς για όσα διατείνονται οι άθεοι δεν έχουν αποδείξεις, για αυτό και τα δικά τους δόγματα ή απόψεις ανάγονται και αυτά εις τον χώρο της αναπόδεικτης πίστης. Εκείνο όμως που δεν μπορεί να αναχθεί εις τον χώρο της πίστης είναι η πραγματοποιθείσα ίαση.

Βέβαια η τελευταία μέθοδος απομυθοποίησης, ή παραμυθοποίησης το σωστότερο, επιθυμεί να «αποδείξει» με ευχές, πως εκείνος που ιαίνεται είναι ψεύτης (4) γύρω από τα οράματα ή τις οδηγίες που έλαβε από τον Άγιο κα Απόστολο Βαρνάβα. Διότι για την ίαση, που αποτελεί πραγματικότητα, κάτι τέτοιο δεν μπορεί να υποστηριχθεί, διότι αυτή την φορά υπάρχει η επιστημονική απόδειξη, που δεικνύει να ψεύδονται, όχι οι χριστιανοί, αλλά οι αρνητές του θαύματος.

Σημειώσεις

1. Εφημερίδα ΠΟΛΙΤΗΣ:15/03/2005 Σελ.: 43, Κωδ. άρθρου: 531508, http://www.politis.com.cy/cgibin/hweb?-A=531508&-V=koinonia&-p&-w

2. Κατά Ματθαίον, Κεφ Κδ΄ «23 τότε ἐάν τις ὑμῖν εἴπῃ, ἰδοὺ ὧδε ὁ Χριστός ἤ ὧδε, μὴ πιστεύσητε· 24 ἐγερθήσονται γὰρ ψευδόχριστοι καὶ ψευδοπροφῆται καὶ δώσουσι σημεῖα μεγάλα καὶ τέρατα, ὥστε πλανῆσαι, εἰ δυνατόν, καὶ τοὺς ἐκλεκτούς.»

3. Βίντεο: Μέγεθος: 69 Kb - Διάρκεια: 27΄΄: Μ: Λέει η επιστήμη σηκώνω τα χέρια... Κ: Πρέπει να είμαστε επιφυλακτικοί, απέναντι στους θαυματοπλάστες και απέναντι σε οποιοδήποτε φαινόμενο αντιβαίνει εις την φύση. Στις Ινδίες... στις Ινδίες, ένας άνθρωπος περιφέρεται από χωριό σε χωριό και από πολιτεία σε πολιτεία και απομυθοποιεί τα θαύματα, τα απειράριθμα θαύματα των Ινδιών. Έχει απομυθοποιήσει 1600 θαύματα και... Μ: Ναι, αλλά επίλογο σας είπα, κλείνει η εκπομπή δεν έχουμε άλλο χρόνο... Ρ: Μα δεν είναι θαύματα, είναι φυσικές λειτουργίες... (Πηγή: Καλόπουλος Μιχάλης - Ραδάμανθυς Αναστασάκης και Μιχαλονιάκου, Τηλεοπτικός Σταθμός Extra 3, εκπομπή η πόλη των παραισθήσεων, 26/10/2004 http://www.dwdekatheon.org)

4. …κάτι που δείχνει πόσο εύκολα ψεύδονται οι άνθρωποι, για να δώσουν στην ζωή τους κάποιο θεϊκό χρώμα, νόημα και αξία. (Πηγή: Περιοδικό Ιχώρ, τεύχος 38, άρθρο «Θαύματα Αλήθεια και Υπερβολές, Η περίπτωση της Αγίας Μαρκέλλας Χίου, Μιχάλης Καλόπουλος, σελίδα 70)

ΠΗΓΕΣ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑΣ

Εγκυκλοπαίδειες

01. Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια, τόμος Ιβ΄

Περιοδικά

1. Archeomisteri, τεύχος 15, έτος 3, διμηνιαίο, Μάιος –Ιούνιος 2004

2. Corpus τεύχος 60

3. Ιχώρ, τεύχος ,4 38, 47 - 48, 59

4. Ιστορία Εικονογραφημένη, τεύχος 436, Οκτώβριος 2004

5. Περιοδικό Αρχαίοι Πολιτισμοί, τεύχος 10, «Η ανακάλυψη του Μυκηναϊκού πολιτισμού» εκδόσεις De Agostini Hellas

Βιβλία

1. Κατακόμβη, Εξαμηνιαία έκδοση Μητροπολιτικού –Καθεδρικού Ι.Ν. Αγ. Νικολάου Βόλου, Αφιέρωμα στον Άγιο Νικόλαο, Δεκέμβριος 1998

2. Ο Ιερός Σπυρίδων, Αθανάσιος Χ. Τσίτσας, πρωτοπρεσβύτερος, Κέρκυρα 1967

3. «Ἀληθής Ἔκθεσις περὶ τοῦ ἐν Κερκύρᾳ θαυματουργοῦ λειψάνου τοὺ Ἁγίου Σπυρίδωνος», Βουλγάρεως Ν., Ιατρού και φιλοσόφου, Βενετία 1880, νυν δε εξελληνισθείσα μετά σημειώσεων και προσθηκών υπό Ν.Τ. Βουλγάρεως και Ν.Β. Μάνεση, εκδίδεται δαπάνη της εν Βενετίας Ελληνικής Κοινότητας Βενετία, εκ του ελληνικού Τυπογραφείου «Ὁ Φοίνιξ»

4. Arte Bizantina e Post-Bizantina a Corfu. Monumenti, Icone, Cimeli, Civilta.Corfu 1994

5. Ο Άγιος Γεράσιμος Κεφαλληνίας, Κ. Γκέλη, έκδοση Ι.Μ. Αγίου Γερασίμου «Νέα Ιερουσαλήμ», Αθήνα 1999

6. Citologia Istologia, a cura di P. Rosati, edizione ermes, Milano 1989

7. «Η ζωή εκ τάφων», Άρχιμ. Δημητρίου Μπεκιάρη, Πρωτοσύγκελου της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών, πρόλογος του Επίκουρου Καθ. του Παν. Αθηνών και Πρωτοπρεσβυτέρου, Γεωργίου Δ. Μεταλληνού, Δ΄ Έκδοση, Αθήνα 1989

8. «Επιστήμη, φιλοσοφία και θεολογία στην Εξαήμερο του Μ. Βασιλείου», Ν. Ματσούκα, εκδ. Πουρνάρα σ. 69, 97, 112.

Τηλεοπτικοί Σταθμοί

1. Alter, Εκπομπή Αθέατος Κόσμος, Μάιος 2004, Χειμώνας 2002., Χωρίς Μοντάζ ΙΙ, Αθέατος Κόσμος, 16/03/2005, Αθέατος Κόσμος Χειμώνας 2003, Κεντρικό δελτίο ειδήσεων 14/03/2006, 23/03/2006, εκπομπή «Οι Πύλες του Ανεξήγητου», θέμα «Ο χορός των δαιμόνων και οι εξορκισμοί», Σάββατο 05/11/2005

Διαδίκτυο

01. http://www.cnn.com/2003/SHOWBIZ/Movies/10/24/gibson.passion/index.html

02. http://computers.pathfinder.gr/xpaths/humanity/195.html

03. http://www.greatlie.com/gr/articles.cfm?action=detail&id=31

04. http://www.simerini.com.cy/nqcontent.cfm?a_id=186620

05. http://www.politis.com.cy/cgibin/hweb?-A=531508&-V=koinonia&-p&-w

06. http://ta-nea.dolnet.gr/print_article.php?e=A&f=18487&m=N17&aa=1

07. http://www.enet.gr/online/online_text/c=112,id=68881688

08. http://www.oodegr.com/oode/asynithista/thavma1.htm

09. http://www.worldcatlibraries.org/

10. http://www.menphis75.org/images/video_misteri/videoparanormale25.wmv

11. http://www.menphis75.org/images/video_misteri/videoparanormale30.asf

12. http://www.imdb.com/title/tt0815241/

Εφημερίδες

1. Σημερινή 15/03/2005

2. Πολίτης 15/03/2005, Κωδ. άρθρου: 531508

3. Press Time, Τρίτη 14 Μαρτίου 2006

4. Espresso, Τρίτη 14 Μαρτίου 2006, Παρασκευή 24 Μαρτίου 2006

Εποπτικά Μέσα

01. Ταινία Religulous, http://www.imdb.com/title/tt0815241/

Επιπλέον Βιβλιογραφία

01. Otto Weinreick, Antike Heilungswunder 1909.

02. Fiebig, Judische Wundergeschichten 1911

03. Menegor, La notion biblique du miracle 1894.

04. Reitzenstein, Hellenistische, Wundererzahlungen 1906

05. Hunringer, Das Wunder 1912.

06. Stange, Naturgesetz und Wunder 1914.

07. Π. Τρεμπέλα, Τα θαύματα, εν Αλεξάνδρεια 1917.

08. Π. Τρεμπέλα, Ιησούς ο από Ναζαρέτ, σελ. 193 - 221

09. Hettinger, Apologie du Christianisme, trad. 1870, τομ. Β΄, σελ. 157 και εφεξής

10. Hettinger, , Apologetique trad.1888, σελ. 295-329.

11. F. Goder, Le surnaturel.

12. F. Goder, Les miracles.

13. J, Bernard παρά Hastings, Dictionnary of the Bible III, 379.

ΑΞΙΟΠΕΡΙΕΡΓΑ, ΕΠΙΣΤΗΜΗ & ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ

1.

2.

3.

4.

5.

6.

7.

8.

9.

11.

12.

13.

14.

15.

16.

17.

18.

19.

20.

20.

21.

(Στυλιανός Τάκας, Περιοδικό Ιχώρ, τεύχος 47 – 48)

(Μιχάλης Καλόπουλος, δημοσίευση σε ιστοσελίδα του 2004)

(Γεώργιος Γρηγορομιχελάκης, Περιοδικό Δαυλός, τεύχος 275, σσ. 18167 - 18175)

(Περιοδικό Δαυλός, τεύχος 275, σελίδα 18154)

(Αναστασάκης Ραδάμανθυς - Μιχάλης Καλόπουλος, Extra3, 16/04/2004)

(Σύνδεσμος Απομυθοποιητών - Μιχάλης Καλόπουλος, επιστολή στον Απολογητή)

(Μαρία Τζάνη, τηλεοπτικός Σταθμός Alter, Αθέατος Κόσμος, Χειμώνας 2003)

(Δημήτριος Ιατρόπουλος, Σταθμός Alter, Κεντρικό δελτίο ειδήσεων, 23/03/2006)

(Bill Maher & Larry Charles, http://www.imdb.com/title/tt0815241/, Ταινία Religulous)

22.

23.

ΘΑΥΜΑ

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΑΣ ΘΕΟΔΩΡΑΣ (ΒΑΣΤΑ ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΕΩΣ)

ΤΟ ΛΕΙΨΑΝΟ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗ ΛΟΥΚΑ

ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ