Γενικές διδασκαλίες γύρω από την Χριστιανική Ορθόδοξη ζωή, του δρόμου της καθάρσεως, αφυπνίσεως, φωτισμού και της θεώσεως.
" Ουαί τω κόσμω από των σκανδάλων· ανάγκη γαρ εστιν ελθείν τα σκάνδαλα· πλήν ουαί των ανθρώπω εκείνω δι’ ου το σκάνδαλον έρχεται" (Ματθαίος 18/ιη: 7).
1. |
Η ΔΙΑΔΟΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ
|
2. |
ΑΠΟΛΟΓΗΤΙΚΑ ΣΧΟΛΙΑ
|
3. |
ΠΗΓΕΣ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑΣ
|
Παρακολουθούμε με πόνο και στενοχωρία όλα τα γεγονότα που σχετίζονται με τη λεγόμενη εμπλοκή της Εκκλησίας με τη Δικαιοσύνη, τα οποία ήλθαν στο φως της δημοσιότητας. Και θα ήθελα στο θέμα αυτό να καταθέσω μερικές απόψεις.
Κατ' αρχάς θα πρέπει να τονισθή ότι η Εκκλησία και η Δικαιοσύνη είναι δύο από τους κορυφαίους θεσμούς της κοινωνίας μας, τους οποίους εμπιστεύονται οι πολίτες αυτής της χώρας, και αυτό υπήρξε αποτέλεσμα των μεγάλων προσπαθειών και των αξιόλογων προσώπων που εκόσμησαν και κοσμούν, στην διαδρομή του χρόνου, αυτούς τους θεσμούς. Οπότε θεωρώ ότι δεν μπορεί να γίνεται λόγος για εμπλοκή και κυκλώματα στην Εκκλησία και την Δικαιοσύνη, αλλά για «πτώσεις» μερικών κακών και επιόρκων φορέων της Εκκλησίας και της Δικαιοσύνης, ήτοι αναξίων κληρικών και επιόρκων δικαστών.
Έπειτα, ερχόμενος στο θέμα των ημερών αυτών, θα ήθελα να σημειώσω ότι δεν είμαι εκείνος που θα υποδείξη και θα στιγματίση τέτοια πρόσωπα, γιατί ήδη επελήφθη του θέματος η Δικαιοσύνη και πιστεύω ότι θα ξεκαθαρίση την υπόθεση αυτή, για να αποκατασταθούν οι τρωθέντες αυτοί θεσμοί. Θέλω να πιστεύω ότι, πέρα από εκείνες τις περιπτώσεις για τις οποίες εξοφθάλμως εκδίδονται μερικές «χαριστικές» αποφάσεις, υπέρ μερικών προσώπων της Εκκλησίας, ύστερα από πιέσεις και άλλες συναλλαγές, συγχρόνως εκδίδονται και μερικές άδικες και χαριστικές αποφάσεις που οφείλονται σε άλλα αίτια. Τρία από αυτά θα ήθελα να σημειώσω.
Το πρώτο είναι το αιώνιο πρόβλημα που έχει εντοπισθή και στην αρχαιότητα, να αποδίδεται η δικαιοσύνη κατ' ακρίβεια στους ανίσχυρους και αδυνάτους και κατ' οικονομία (με όλη την σημασία της λέξεως) στους έχοντες και κατέχοντες. Εδώ θα πρέπει να θυμηθώ το περιστατικό που περιγράφει ο Πλούταρχος στον βίο του Σόλωνος. Σύμφωνα με αυτήν την πληροφορία ο Σκύθης φιλόσοφος Ανάχαρσις, που επισκέφθηκε την Αθήνα και είδε τον Σόλωνα τον Αθηναίο να καταρτίζη νόμους, γέλασε γιατί θεώρησε μάταιη την προσπάθειά του να σταματήσει τις αδικίες των πολιτών με νόμους και είπε εκείνο το αμίμητο: «μηδέν των αραχνίων διαφέρειν των γραμμάτων», δηλαδή, οι νόμοι δεν διαφέρουν από τον ιστό της αράχνης. Γιατί, όπως ο ιστός της αράχνης συλλαμβάνει τα λεπτά και αδύναμα έντομα, αλλά διασπάται από τα μεγάλα, έτσι συμβαίνει και με τους νόμους, οι οποίοι συλλαμβάνουν τους πτωχούς και αδυνάτους, αλλά διασπώνται από τους δυνατούς και πλουσίους.
Το δεύτερο αίτιο είναι η άγνοια του εκκλησιαστικού δικαίου που παρατηρείται σε μερικούς δικαστικούς λειτουργούς, οι οποίοι βλέπουν όλα τα θέματα που αναφύονται (οικονομικά, πειθαρχικά, κανονικά) μόνο μέσα από την συνήθη κοσμική-πολιτική δικαιοσύνη, με αποτέλεσμα να διαπράττονται σοβαρά κανονικά και εκκλησιαστικά λάθη και να ευνοούνται ποικίλες ανταρσίες μέσα στην Εκκλησία.
Το τρίτο αίτιο μη αποδόσεως δικαιοσύνης είναι ο κακώς νοούμενος σεβασμός που αισθάνονται μερικοί δικαστικοί λειτουργοί σε εκπροσώπους της Εκκλησίας (μοναχούς, κληρικούς παντός βαθμού) και γι' αυτό, ενώ αντιλαμβάνονται ότι υφίσταται πρόβλημα, τους καλύπτουν. Αυτός ο δήθεν σεβασμός λειτουργεί αρνητικά ως προς την ενότητα της Εκκλησίας, αφού ενθαρρύνει αυτούς τους εκκλησιαστικούς φορείς στο να εκμεταλλεύωνται το θρησκευτικό συναίσθημα του λαού, τους ωθεί σε ποικίλες εμπορικές και επιχειρηματικές δραστηριότητες, τους καθιστά παράγοντες παραπολιτικής και παρεκκλησιαστιακής εξουσίας σε μια τοπική κοινωνία και γενικά μια τέτοια νοοτροπία υποθάλπει κάθε ανταρσία και παρανομία.
Ακριβώς γι' αυτόν τον λόγο νομίζω ότι η λύση του προβλήματος, τόσο για τους φορείς της Εκκλησίας όσο και για τους φορείς της Δικαιοσύνης, πρέπει να είναι η ακόλουθη.
Οι μεν φορείς της Εκκλησίας πρέπει να περιορίζωνται στα πνευματικά τους καθήκοντα και να μη επεκτείνωνται σε εμπορικές δραστηριότητες, ιδιαιτέρως οι μοναχοί, και να γνωρίζουν ότι οφείλουν να υπόκεινται στους ελέγχους που επιβάλλονται από την εκκλησιαστική και την κοινή νομοθεσία, προπαντός δε δεν πρέπει να εκμεταλλεύωνται το θρησκευτικό συναίσθημα του λαού για εμπορικούς σκοπούς.
Οι δε φορείς της Δικαιοσύνης πρέπει αφενός μεν να εγκύψουν στην γνώση του εκκλησιαστικού δικαίου, αφετέρου δε να μη χαρίζωνται σε τέτοιους κληρικούς, από ένα δήθεν σεβασμό στην Εκκλησία. Την Εκκλησία πρέπει να την σέβωνται, στο θεσμικό της πλαίσιο, όχι όμως και τους ανάξιους εκπροσώπους της. Γιατί κάθε κάλυψη αυτών των ανθρώπων δεν βοηθά, αλλά ταλανίζει την Εκκλησία, όταν προσφέρονται οι κατάλληλες ευκαιρίες, αφού το πύον που συγκεντρώνεται κάποτε σπάζει με αποτέλεσμα να σκανδαλίζονται οι πιστοί και οι πολίτες.
Οσον αφορά τα προβλήματα που αναφύονται στην Εκκλησία από επιπολαίους και αναξίους κληρικούς, πρέπει να σημειωθή ότι αυτά οφείλονται πρωτίστως στον τρόπο εισδοχής των λαϊκών στον Κλήρο και τον τρόπο αναδείξεως των Επισκόπων. Οταν καταργούνται οι κανονικές προϋποθέσεις εισόδου κάποιου λαϊκού στον Ιερό Κλήρο, ιδιαιτέρως για τους αγάμους, τότε ενός κακού δοθέντος μύρια έπονται. Οπότε στην περίπτωση αυτή ισχύει το γνωστό απόφθεγμα ότι το προλαμβάνειν είναι ισχυρότερο του θεραπεύειν, καθότι «επιμηθεύς προμηθέως καταδεέστερος». Επίσης πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή στον τρόπο και τις προϋποθέσεις εκλογής ενός επισκόπου για μια επαρχία, επειδή η εκλογή και η χειροτονία κληρικών είναι δική του αρμοδιότητα, και μια κακή επιλογή λειτουργεί αρνητικά κατά γεωμετρική και όχι αριθμητική πρόοδο, οπότε θα πρέπει να ισχύει το του Ευριπόδου «τούτο σοι τ' ανδρείον, η προμηθία».
Για την έξοδο από την κρίση των ημερών μας, τόσο στην Εκκλησία όσο και στην Δικαιοσύνη, είναι απαραίτητο να επικρατήση η σύνεση για την πρόληψη και η ανδρεία για την θεραπεία, διότι κατά τον Πιττακό «συνετών ανδρών είναι, πριν γενέσθαι τα δυσχερή, προνοήσαι όπως μη γένηται· ανδρείων δε, γενόμενα εύ θέσθαι»
(Πηγή: Ελευθεροτυπία 03/02/2005 http://www.enet.gr/online/online_text?c=112&id=447216)
Συντάκτης: Θωμάς Φ. Δρίτσας Το παρακάτω κείμενο, είναι απλώς μια συλλογή προτάσεων για σημαντικές αλλαγές, που στόχο θα έχουν τον εκδημοκρατισμό της διοικητικής μας λειτουργίας. Σκοπό δεν έχει, να θεωρηθεί ως αλάθητος οδηγός, αλλά, να λειτουργήσει «αφυπνιστικά», ως ένας παράγοντας προβληματισμού, όλων μας, γι’ αυτό ακριβώς το κείμενο περιέχει γενικές προτάσεις, όχι σε μεγάλο βαθμό εξειδικευμένες.
Εις το όνομα του Πατρός
και του Υιού
και του Αγίου Πνεύματος
ΕΠΙΣΚΟΠΟΙ
1. Οι επίσκοποι / μητροπολίτες είναι καλό να εκλέγονται με την συμμετοχή κλήρου και λαού, σε συνδυασμό με κλήρωση κατά την πρωτοχριστιανική απλότητα. Είναι απόλυτα αναγκαίο να συμμετάσχουν όλα τα ισότιμα μέλη του σώματος του Χριστού, στην εκλογή των Ποιμένων τους, χωρίς αυτό να σημαίνει απαραίτητα πως τα σκάνδαλα θα εξαφανισθούν.
"Ουαί τω κόσμω από των σκανδάλων· ανάγκη γάρ εστιν ελθείν τα σκάνδαλα· πλήν ουαί των ανθρώπω εκείνω δι’ ου το σκάνδαλον έρχεται"
(Ματθαίος 18:7)
2. Η Ιερά σύνοδος θα πρέπει να έχει καταρτισμένο γενικό κατάλογο υποψηφίων επισκόπων, η οποία να περιέχει όλους όσους έχουν τα τυπικά προσόντα για να εκλεγούν. Η λίστα να διαμορφώνεται από τις προτάσεις των ενοριών και των Ι. Μονών ολόκληρης της Εκκλησίας της Ελλάδος. Ο αριθμός των εγγεγραμμένων στην λίστα δεν θα μπορεί να είναι μικρότερος από 100. Το ανώτερο μορφωτικό επίπεδο, δεν θεωρείται απαραίτητο τυπικό προσόν. Η αγιότητα, η πνευματική ισορροπία, και το αν βρίσκεται σε κατάσταση φωτισμού η θεώσεως, είναι πολύ σημαντικότερα. Σύγχρονοι Άγιοι όπως ο Γέροντας Πορφύριος, π. Ιάκωβος Τσαλίκης κ. ά., αν και δεν είχαν κάποια ιδιαίτερη μόρφωση, εντούτοις, είχαν τον Φωτισμό του Αγίου Πνεύματος που είναι απείρως σημαντικότερος. Αυτό δεν σημαίνει πως υποτιμούμε την «κατά κόσμο» μόρφωση, αλλά πως θεωρούμε πως δεν είναι απαραίτητη. Εάν υπάρχει ΚΑΙ αυτή η μόρφωση τόσο το καλύτερο, αλλά δεν πρέπει να αποκλεισθούν υποψήφιοι που δεν την έχουν, εάν ζουν με πνευματική καθαρότητα.
"Ει γαρ δια γραμμάτων και μαθημάτων η επίγνωσις της αληθούς σοφίας και της του Θεού γνώσεως έμελλεν ημίν, αδελφοί, δίδοσθαι, τις ην άρα χρεία της πίστεως η του θείου βαπτίσματος η της των μυστηρίων αυτών μεταλήψεως; ουδεμία μενούν "
(Αγ. Συμεών του Νέου Θεολόγου , Κεφάλαια θεολογικά και πρακτικά 3, 84-86, S.C. 51, 106-108)
3. Τα εκλογικά σώματα, σε κάθε Μητρόπολη να είναι δύο: α). Το σύνολο των Ιερέων (διακόνων και άνω) και μοναχών και β). Το σύνολο των λαϊκών. Οι δύο εκλογικοί κατάλογοι με τους ψηφοφόρους να διαμορφώνονται όπως ορίζει το τελευταίο μέρος της πρότασης
4. Οι επίσκοποι / μητροπολίτες να εκλέγονται ως εξής:
α). Το σύνολο των Ιερέων / μοναχών (ανδρών και γυναικών) της μητροπόλεως, στην οποία πρόκειται να γίνει η εκλογή Επισκόπου, να εκλέγουν με μυστική ψηφοφορία από τον γενικό κατάλογο υποψηφίων Επισκόπων, 21 υποψηφίους.
β). Από τους 21 αυτούς, η Ιερά σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος, με παρόντα τουλάχιστον 3/4 των μελών, θα επιλέγει 7 υποψήφιους.
γ). Το σύνολο των λαϊκών μελών της Εκκλησίας, από αυτούς τους 7, θα εκλέγει 3 υποψηφίους.
δ). Από αυτούς τους 3, με κλήρωση θα εκλέγεται ο επίσκοπος.
Από την ημέρα της ανακοίνωσης των 7 υποψηφίων μέχρι την εκλογή του επισκόπου, δεν θα πρέπει να έχουν περάσει περισσότερες από 40 ημέρες.
Σημείωση: Στην περίπτωση των λεγομένων «Νέων Χωρών», ο κατάλογος των 21 υποψηφίων θα πρέπει πρώτα να αποστέλλεται στο Οικ. Πατριαρχείο και μετά να υποβάλλεται στην Ι. Σύνοδο.
5. Για να αποφευχθούν διάφορα προβλήματα, οι 7 υποψήφιοι, θα πρέπει, αμέσως μόλις τα ονόματα τους ανακοινωθούν, και μέχρι να εκλεγεί ο νέος επίσκοπος, να παραμείνουν εσώκλειστοι σε απομακρυσμένη από αστικά κέντρα Ι. Μονή, όλοι μαζί, νηστεύοντας και προσευχόμενοι ώστε ο Θεός να φωτίσει τον λαό να εκλέξει τον καταλληλότερο επίσκοπο. Κατά το διάστημα αυτό θα τους απαγορεύεται η οποιαδήποτε δημόσια δήλωση η παρουσία (σε ΜΜΕ είτε αλλού). Επίσης θα απαγορεύεται, η επαφή με τον έξω κόσμο, με οποιοδήποτε τηλεπικοινωνιακό μέσο, καθώς και η αποχώρηση τους από την Ι. Μονή. Θα τους απαγορεύεται επίσης να ορίσουν αντιπροσώπους που θα μεταφέρουν απόψεις τους δημοσίως. Η μόνη ενασχόληση τους θα είναι η νηστεία και η προσευχή, υπέρ φωτισμού δικού τους και του λαού. Θα απαγορεύεται και στους Ιερείς των ενοριών της επισκοπής να εκφραστούν δημοσίως η γραπτά υπέρ η κατά οποιουδήποτε υποψηφίου, μέχρι το τέλος των 40 ημερών. Σε όλη την επικράτεια της επισκοπής / μητροπόλεως, από τις ενορίες και τις Ι. Μονές θα λαμβάνουν χώρα έκτακτες αγρυπνίες, λειτουργίες και δεήσεις, με το ίδιο αίτημα.
6. Βεβαίως, να μπορούν οποιαδήποτε στιγμή θελήσουν να παραβούν τους κανόνες αυτούς. Εάν το πράξουν όμως, ΑΥΤΟΜΑΤΑ, να ακυρώνεται η υποψηφιότητά τους και οι εκλογές για την ανάδειξη Επισκόπου να διενεργούνται με τους υπόλοιπους υποψηφίους. Εάν αυτοί είναι λιγότεροι από 4, η εκλογική διαδικασία να ακυρώνεται και η εκλογή υποψηφίων να ξεκινά από την αρχή.
7. Αφού εκλεγούν οι 3 υποψήφιοι, να λαμβάνει χώρα αγρυπνία, κατά το αγιορείτικο τυπικό. Πριν την Θ. Λειτουργία, να διενεργείται η κλήρωση από την οποία θα εκλέγεται ο Επίσκοπος. Στην Θ. Λειτουργία που θα ακολουθεί, αμέσως μετά, να γίνεται και η χειροτονία του νέου επισκόπου. Προ της χειροτονίας ο εκλεγμένος να λάβει την ευχή και την ευλογία των συνυποψήφιων, δημοσίως, ενώ μετά, να δίνει και εκείνος την δική του, στους αδελφούς του. Εάν κάποιος συνυποψήφιος αρνηθεί να το πράξει τότε θα πρέπει να του επιβληθεί ποινή απαγόρευσης να επιτελέσει ιεροπραξία για την επόμενη τριετία.. Εάν ο νεοεκλεγείς Επίσκοπος αρνηθεί, να καθαιρείται και οι εκλογές επαναλαμβάνονται.
«Δικαιοσύνην μάθετε οι ενοικούντες επί της γης» (Ησ. 26,9)
Εκκλησιαστική Δικαιοσύνη
1. Η εκκλησιαστική δικαιοσύνη προτείνουμε να ανεξαρτητοποιηθεί από τον επίσκοπο, ώστε να μπορεί να κρίνει ακριβοδίκαια και με βάση την Ιερά μας παράδοση. Ο επίσκοπος όμως πρέπει να διατηρεί το δικαίωμα να παραπέμπει στο εκκλησιαστικό δικαστήριο, αλλά δεν μπορεί να είναι και δικαστής και κατήγορος.
2. Τα εκκλησιαστικά δικαστήρια, δεν θα πρέπει να είναι όργανα πολιτικής, αλλά απόδοσης δικαιοσύνης (κατά την Θεολογική και όχι την νομικίστικη / ηθικίστικη έννοια) και πνευματικής εξισορρόπησης. Σκοπός τους δεν θα πρέπει να είναι η όποια αντεκδίκηση, αλλά η απονομή ευθυνών με αγάπη, για την πνευματική ρύθμιση των αδελφών. Τα δικαστήρια αυτά θα ρυθμίζουν κανονικά και πνευματικά θέματα και όχι θέματα της «κοσμικής» δικαιοσύνης. Με αυτό το ξεκαθάρισμα δεν θα εμπλέκεται η Εκκλησία με την κοσμική Δικαιοσύνη και δεν θα καταφεύγει κάθε κληρικός στα κοσμικά δικαστήρια εναντίον αποφάσεων της Εκκλησίας για εκκλησιαστικά ζητήματα.
«Αν όλοι οι άνθρωποι αγαπούσαν και αγαπιόνταν, κανείς δεν θα μπορούσε να αδικήσει κανένα» (Αγ. Ιω. Χρυσόστομος P . G . 61,271)
3. Θα πρέπει σε κάθε Μητρόπολη να συσταθεί τριμελές δικαστήριο, το οποίο προτείνουμε να έχει την εξής σύνθεση:
α). Ένα μέλος να εκλέγεται από το σύνολο των λαϊκών. Θα είναι και ο ίδιος/ -α λαϊκός/ -ή. Ο λαός να εκλέγει δύο υποψηφίους και από αυτούς, με κλήρωση, να εκλέγεται το μέλος. Για να θέσει υποψηφιότητα, θα πρέπει, εκτός της βεβαιώσεως από τον Πνευματικό του (βλ. Παράρτημα) να έχει και βεβαιώσεις από άλλους δύο Ιερείς της Ορθοδόξου του Χριστού Εκκλησίας.
β). Ένα μέλος να εκλέγεται από το σύνολο των Ιερέων / μοναχών (ανδρών / γυναικών) της Επισκοπής / Μητροπόλεως. Οι πατέρες να εκλέγουν τρεις υποψηφίους, από τους οποίους, κατόπιν κληρώσεως, να εκλέγεται το μέλος.
γ). Ένα μέλος θα εκλέγεται από την Ιερά Σύνοδο. Η εκλογή του να γίνεται με συνδυασμό ψηφοφορίας και κλήρωσης, όπως παραπάνω.
4. Στην σύνθεση του δικαστηρίου να υπάρχουν και άλλα δύο μέλη. Το ένα θα διορίζεται απευθείας από τον Επίσκοπο και το άλλο από το δικαστικό σύστημα, ως νομικός σύμβουλος. Αυτά τα μέλη, θα μετέχουν σε όλες τις συνεδριάσεις του δικαστηρίου, αλλά δεν θα έχουν δικαίωμα ψήφου. Ο ρόλος τους να είναι καθαρά συμβουλευτικός. Εάν στην εκδίκαση κάποιας υπόθεσης προκύψουν παράνομες ενέργειες, θα ενημερώνεται η τακτική δικαιοσύνη για τα περαιτέρω.
5. Όλοι οι εκπρόσωποι από όλα τα τριμελή δικαστήρια, όλης της ελληνικής επικράτειας, να συνεδριάζουν ανά 6μηνο, και να εξετάζουν περιπτώσεις παραπτωμάτων επισκόπων, καθώς και περιπτώσεις που αφορούν περισσότερες της μίας επισκοπές. Τα πορίσματα θα κατατίθενται στην Ι. Σύνοδο (η οποία θα λαμβάνει την τελική απόφαση) και θα δημοσιεύονται. Δυνατό θα είναι να συνεδριάζουν και σε έκτακτες περιστάσεις. Το σύνολο των εκπροσώπων να ορίζει με μυστική ψηφοφορία, από τα μέλη του τρεις επταμελείς επιτροπές που θα αναλαμβάνουν την κρίση των εφέσεων από τα τριμελή.
6. Η θητεία των μελών του τριμελούς δικαστηρίου (εννοείται αυτών που έχουν δικαίωμα ψήφου) της κάθε επισκοπής / μητροπόλεως, να μην υπερβαίνει τα 7 έτη.
7. Κανένα μέλος τριμελούς δικαστηρίου, δεν μπορεί να είναι μέλος για δεύτερη θητεία.
ΕΠΙΤΡΟΠΟΙ
1. Το σύστημα των επιτρόπων στις Εκκλησίες, θα πρέπει να αλλάξει, ούτως ώστε να εκπροσωπούν τους λαϊκούς στην Εκκλησία.
2. Οι επίτροποι κάθε ενορίας, να εκλέγονται από τους λαϊκούς οι οποίοι Εκκλησιάζονται στην ενορία αυτή. Η θητεία τους να είναι ετήσια. Το εάν κάποιος λαϊκός μπορεί να μετέχει στις εκλογές τόσο των επισκόπων, όσο και των μελών του δικαστηρίου και των επιτρόπων, είναι κάτι που ορίζεται από κριτήρια τα οποία περιγράφονται στο τελευταίο μέρος των προτάσεων. Οι επίτροποι δεν μπορεί να είναι λιγότεροι από δύο. Για να θέσει υποψηφιότητα για επίτροπος κάποιος(-α), θα πρέπει εκτός από την βεβαίωση του Πνευματικού του Ιερέα / εξομολόγου, να καταθέσει βεβαίωση και από έναν ακόμα Ιερέα της επιλογής του. Ο Εφημέριος και οι υπόλοιποι Ιερείς μαζί με τους επιτρόπους θα συνθέτουν το Εκκλησιαστικό συμβούλιο, το οποίο θα συνέρχεται τακτικά και συζητά για τα προβλήματά της ενορίας. Πρόεδρος του συμβουλίου να είναι ο Εφημέριος.
"Είναι άρπαγας όποιος έχει πολλά και δεν ελεεί, ακόμα και όταν δεν αδικεί ολοφάνερα. Ο ανελεήμονας είναι άρπαγας και αδικεί τόσους όσους θα μπορούσε να ευεργετήσει και δεν ευεργέτησε."
Θεοφύλακτος Βουλγαρίας
3. Οι επίτροποι μαζί με τον / τους Ιερέα / -είς, να ελέγχουν τα οικονομικά της ενορίας. Να συντάσσεται ετήσιος προϋπολογισμός, ο οποίος θα πρέπει να εγκρίνεται πρωτίστως από τον Ιερέα, αλλά και από τους επιτρόπους. Σε θέματα ποιμαντικά, διοικητικά και Πνευματικά, αποκλειστική ευθύνη έχουν οι Ιερείς ενώ οι επίτροποι απλά συμβουλευτικό καθήκον.
4. Η πολιτεία θα προσκαλείται να ορίζει, ετησίως, ειδικό ελεγκτή εφορίας, ο οποίος σε κάθε ενορία θα ελέγχει την οικονομική της κατάσταση, σε τακτά χρονικά διαστήματα, στην διάρκεια του έτους.
"Ο φιλάργυρος είναι ακόλαστος, διότι όπως εκείνος αγαπά τα σώματα έτσι και αυτός τα χρήματα. Μάλλον αυτός είναι πιο ακόλαστος, αφού δεν τον βιάζει τόσο πολύ η φύση στην αγάπη αυτή".
Αγ. Ιωάννης Δαμασκηνός
5. Σε κάθε καταμέτρηση εσόδων θα παρίσταται ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ τόσο ο εφημέριος όσο και οι επίτροποι, αλλά και οι υπόλοιποι Ιερείς εάν υπάρχουν.
6. Σε περίπτωση παραπόνων των μελών της ενορίας για κάποιο από τα λαϊκά μέλη της Εκκλησίας (π.χ. νεωκόροι, καθαρίστριες, κ.τ.λ.), το αίτημα να παραπέμπεται από τους επιτρόπους στον Εφημέριο και τους υπόλοιπους Ιερείς.
7. Εάν υπάρχουν παράπονα για τον τοπικό Ιερέα, αυτά να συγκεντρώνονται ΕΠΩΝΥΜΑ ΚΑΙ ΕΝΥΠΟΓΡΑΦΑ από τους επιτρόπους και να παραδίδονται στον αρμόδιο Επίσκοπο, για αξιολόγηση. Ανώνυμες καταγγελίες δεν θα γίνονται δεκτές.
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ:
ΕΚΛΟΓΙΚΟΙ ΚΑΤΑΛΟΓΟΙ & ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ
1. Τα εκλογικά σώματα από τα οποία εκλέγονται οι επίσκοποι / μητροπολίτες και τα μέλη των Εκκλ. Δικαστηρίων είναι δύο: α). Το σύνολο των λαϊκών μελών της Εκκλησίας της Επισκοπής / Μητροπόλεως. β). Το σύνολο των Ιερέων & Μοναχών της Επισκοπής. Η κάθε επισκοπή να διατηρεί δύο εκλογικούς καταλόγους έναν για τ o κάθε σώμα. Η δημιουργία των εφορευτικών επιτροπών, καθώς και η διενέργεια εκλογών εντός της επισκοπής, θα πρέπει να επιβλέπεται από τους επισκόπους, τους ειδικούς παρατηρητές της Ιεράς συνόδου, και τα εκκλησιαστικά δικαστήρια, τα οποία θα εγγυώνται για την ομαλή περάτωση των εκλογών.
2. Για να γίνει κάποιος μέλος του Εκλογικού καταλόγου των λαϊκών μελών της Εκκλησίας, πρέπει να ισχύουν τα παρακάτω:
α). Να είναι βαπτισμένος Ορθόδοξος
β). Εάν στο παρελθόν υπήρξε μέλος αίρεσης, να έχει λάβει «Χρίσμα Μετανοίας», ώστε με αυτόν τον τρόπο να έχει επιστρέψει στην Ορθόδοξο Εκκλησία.
γ). Να είναι ΣΥΝΕΙΔΗΤΟ ΜΕΛΟΣ της Εκκλησίας. Αυτό θα διασφαλίζεται με σχετική έγγραφη και ενυπόγραφη βεβαίωση που θα έχει το λαϊκό μέλος, από τον Πνευματικό του, Ιερέα / εξομολόγο. Η σχετική βεβαίωση θα πρέπει να ανανεώνεται ανά διετία. Εάν κάποιος παραλείψει να καταθέσει την βεβαίωση, αυτομάτως διαγράφεται από τον εκλογικό κατάλογο και παύει να έχει δικαίωμα εκλέγειν και εκλέγεσθαι, στις σχετικές θέσεις. Μόλις καταθέσει εκ νέου την βεβαίωση θα επαναφέρεται στον κατάλογο. Η κατάθεση των βεβαιώσεων, θα γίνεται στην επισκοπή στην οποία υπάγεται, μαζί με τα υπόλοιπα δικαιολογητικά. Κανένα μέλος της Εκκλησίας χωρίς πνευματικό / εξομολόγο δεν θα έχει δικαίωμα να εκλέγει και να εκλέγεται. Ο πιστός / -ή για να έχει δικαίωμα να εγγραφεί στον εκλ. κατάλογο εννοείται ότι:
i ). Διάγει βίο ευσεβή και ηθικό, και εκπληρώνει τις υποχρεώσεις του έναντι της Εκκλησίας της οικογένειας και του πλησίον και να μην είναι υπόδικος.
ii ). Δεν συζεί παράνομα ή να έχει συνάψει Γάμο, που δεν ευλογήθηκε από την Εκκλησία.
iii ). Δεν είναι μέλος συλλόγου ή οργανώσεως των οποίων η δράση στρέφεται κατά της Ορθοδόξου Πίστεως (τέτοιο κατάλογο οργανώσεων θα πρέπει η Ι. Σύνοδος να έχει αναρτημένο σε όλες τις ενορίες της Ελλάδος).
Ιερέας που θα δίδει, εν γνώσει του ψευδείς βεβαιώσεις, να τιμωρείται με καθαίρεση. Ειδικές επιτροπές και μηχανογραφικό σύστημα, τόσο από την Ι. Σύνοδο, όσο και σε κάθε επισκοπή να συσταθούν ώστε να αναλάβουν τον έλεγχο των στοιχείων και την επιβεβαίωση τους.
3. Για να είναι κάποιος μέλος του εκλογικού καταλόγου των Ιερέων / Μοναχών, θα πρέπει να είναι είτε Ιερέας (έγγαμος η άγαμος) είτε μοναχός εγγεγραμμένος σε κάποια μονή. Εξαιρούνται όσοι βρίσκονται επισήμως σε αργία η επιτίμιο η βρίσκονται εκτός μονής χωρίς άδεια.
"Πρέπει να γνωρίζομεν ότι το κακόν ούτε άναρχον είναι, ούτε παράγεται αφ' εαυτού, ούτε από του Θεού εγένετο. Αλλά είναι ιδικόν μας έργον και του πονηρού, το οποίο εισήλθεν εις τον κόσμον από την απροσεξία του ανθρώπου".
Αγ. Γρηγόριος ο Θεολόγος
4. Τόσο ο Καταστατικός Χάρτης της Εκκλησίας όσο και η συγκρότηση των Εκκλησιαστικών Δικαστηρίων είναι σωστό, να μην είναι νόμοι του Κράτους, αλλά να συγκροτούνται με εσωτερικό κανονισμό της Εκκλησίας, βάσει των ιερών κανόνων. Με νόμο θα πρέπει να οριστεί η νομική υπόσταση της Εκκλησίας της Ελλάδος, καθώς επίσης να καθορισθούν και μερικές βασικές - κεντρικές διατάξεις, που να δίδουν τη δυνατότητα να ρυθμίζει η Εκκλησία τα του οίκου της. Αυτό, μπορεί να γίνει χωρίς να χρειαστεί να υπάρξει αναθεώρηση του Συντάγματος, αφού το Σύνταγμα δεν προϋποθέτει να είναι ο Καταστατικός Χάρτης της Εκκλησίας νόμος του Κράτους.
5. Τα οικονομικά της κάθε επισκοπής να ελέγχονται από τριμελή επιτροπή , η οποία να συγκροτείται ως εξής:
α). Ένας ειδικός, λογιστής, να εκλέγεται από την Ι. Σύνοδο, με συνδυασμό ψηφοφορίας και κλήρωσης.
β). Ένας ειδικός, λογιστής, να ορίζεται μετά από εκλογές στις οποίες θα συμμετάσχει το σύνολο των επιτρόπων όλων των ενοριών της επισκοπής.
γ). Ένας ελεγκτής θα ορίζεται από τους Ιερείς / Μοναχούς της επισκοπής μετά από ψηφοφορία και κλήρωση.
Η τριμελής αυτή επιτροπή, να ελέγχει την διαχείριση των οικονομικών και θα δημοσιεύει εκθέσεις ανά τακτά διαστήματα (π.χ. τετράμηνο) μέσα στο έτος. Στις εργασίες της θα προσκαλείται ελεγκτής της εφορίας, ως παρατηρητής. Η θητεία της θα είναι ετήσια. Η εργασία της δεν θα είναι διαχειριστική, αλλά ενημερωτική / ελεγκτική. Όσον αφορά τα έσοδα των επισκόπων και των ιερέων να ισχύει το «πόθεν έσχες».
6. Καλό θα ήταν, σε κάθε επισκοπή / μητρόπολη να υπάρχει μεικτή συμβουλευτική κληρικολαϊκή επιτροπή η οποία να κάνει προτάσεις & εισηγήσεις στον εκάστοτε επίσκοπο. Τα μέλη της να εκλέγονται με συνδυασμό ψηφοφορίας και κλήρωσης ανά 4ετία. Ανά έτος χρήσιμο θα ήταν να γίνονται κληρικολαϊκές συνάξεις με δημόσιο διάλογο. Λαϊκοί, να μετέχουν ως ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΕΣ στις εργασίες της Ι. Συνόδου και να εκλέγονται με συνδυασμό ψηφοφορίας και κλήρωσης.
«Δεν θα μας ζητήσει λόγο ο Θεός, γιατί δεν κάναμε προσευχή, αλλά γιατί δεν είχαμε επαφή με τον Χριστό και μας ταλαιπώρησε ο διάβολος».
Αββάς Ισαάκ ο Σύρος, Οι Ασκητικοί Λόγοι, Λόγος ΜΒ΄ σ. 153
ΤΕΛΟΣ
ΚΑΙ ΤΩ ΘΕΩ ΔΟΞΑ
Σημείωση: Όσοι θα θέλατε να προσυπογράψετε / σχολιάσετε την παραπάνω πρόταση, μπορείτε να αποστείλετε email κάνοντας κλικ ΕΔΩ . Πρέπει να περιέχει ονοματεπώνυμο, επάγγελμα , καθώς και τα σχόλια σας