Κάποιοι ίσως να απορήσουν για το ότι σ’ αυτές τις ιστοσελίδες χρησιμοποιούνται οι ομοιότητες διάφορων π.Χ. αρχαίων φιλοσόφων με την Ορθοδοξία, για να υποστηριχτεί η τελευταία ή μπορεί να απορήσουν στο γιατί η Ορθοδοξία ομιλάει περί Σπερματικού Λόγου στους Έλληνες φιλοσόφους. Κάτι τέτοιο από τους αρχαιολάτρες Εθνικούς κρίνεται ως παράλογο, όμως υπάρχουν ειδικές τοποθετήσεις.
1. Κατ’ αρχάς ο θεός στο οποίο απευθύνονται διάφοροι π.Χ. αρχαίοι φιλόσοφοι, τον οποίο μερικές φορές αποκαλούν «Δία», δεν μπορεί να είναι εκείνος ο μυθολογούμενος ανθρωπόμορφος (π.χ. βλέπε Ξενοφάνη). Πόσο μάλλον δεν μπορεί να είναι ο τερατόμορφος Πελασγικός.
2. Οι διάφορες κατηγορίες και καταδίκες έναντι διάφορων φιλοσόφων που εξέταζαν τον «Δία», ισχυροποιούν την άποψη ότι ο δικό τους «Δίας», δεν είναι μερικές φορές ο «Δίας» του κράτους και της μυθολογίας. Αν ήταν ο ίδιος τότε η φιλοσοφία δεν θα είχε λόγους υπάρξεως.
3. Αν υποθέσει κανείς, ότι σήμερα ένας χριστιανός φιλόσοφος, άρχιζε ξάφνου να περιγράφει τον «Χριστό» μην κάνοντας χρήση των Ευαγγελίων, αλλά αντιθέτως δημιουργούσε αυθαίρετα περί Αυτού, θα ήταν λογικό να συμπεράνουμε ότι αυτός ο φιλόσοφος δεν θα ομιλούσε περί του Χριστού των Ευαγγελίων, αλλά ενός άλλου «Χριστού». Κατά την αυτήν λογική, ένας αρχαίος φιλόσοφος που δίνει διαφορετικά χαρακτηριστικά στον «Δία» από εκείνα της μυθολογίας ή από εκείνα τα πρωταρχικά του Ομήρου, ομιλεί περί «Διός» διάφορου από εκείνου του λαϊκά και κρατικά παραδεχτού.
4. Οι δε σημερινοί Εθνικοί πιστεύουν, ότι οι Χριστιανοί δεν δύνανται να χρησιμοποιούν τις φιλοσοφίες περί «Διός», διότι κατ’ αυτούς όλοι οι φιλόσοφοι ήσαν Εθνικοί και σίγουρα όχι Χριστιανοί. Κάτι τέτοιο δεν μπορεί να ισχύει, διότι Εθνικός είναι κάτι το εντελώς αόριστο μη έχοντας ούτε θρησκευτικά αλλά και ούτε εθνικά πλαίσια (βλ. Έλληνες - Ρωμιοί), συνεπώς οι θεωρίες κάποιου «Εθνικού» φιλοσόφου μπορούν να έχουν και χριστιανικά στοιχεία. Κάτι τέτοιο, όπου συμβαίνει, δεν απαιτεί την άδεια των νέο-Εθνικών για εξακρίβωση. Πάνω από όλα, σε αυτήν την τοποθέτηση, συνηγορούν οι κατηγορίες - καταδίκες έναντι μερικών εκ των αρχαίων φιλοσόφων περί Αθεΐας και Ασεβείας.
5. Πάρα ταύτα, ενώ οι νεοΕθνικοί προσπαθούν να απαγορεύσουν στους Χριστιανούς να εξετάζουν τους αρχαίους φιλοσόφους ως προς την θεωρητική ομοιότητά τους προς το Χριστιανικό Θεό και την Χριστιανική ηθική, εφόσον ο δικός τους «Δίας» απέχει από εκείνον τον μυθικό αρκετές φορές, εν τούτοις αντιφάσκουν με τις πράξεις τους οικτρά όπως άλλωστε ποιούν πλείστες φορές διότι:
α. Σε πολλά περιοδικά τους ποιούν συγκρητισμό Ιησού και φιλοσόφων, αντλώντας κύρος από τον πρόσωπο του Ιησού, και δηλαδή κύρος από τις αξίες του βίου και της διδασκαλίας του Χριστού και των Χριστιανικών κοινωνιών, για να διαδώσουν «ρητά» και «αποφθεύγματα» των φιλοσόφων της αρχαιότητας που λίγη αξία έλαβαν στην Εθνική θρησκευτική κοσμοθέαση των αρχαίων κοινωνιών. Η δημώδες αρχαία θρησκεία πολύ λίγα είχε να κάνει με το μεγαλύτερο τμήμα της θεοσοφίας διάφορων φιλοσόφων.
β. Ποιούν συγκρητισμό των αρχαίων θεοτήτων με τον Χριστό, τα πάθη Του και την ζωή Του, για να δώσουν αξία και υπεροχή σε μυθικούς θεούς, μέσα από τις αξίες του Χριστιανικού Θεού. Και μάλιστα για να φτάσουν σε μια ηθική ισάξια του Χριστού συστρατεύουν αναγκαία πολλές και διαφορετικές θεότητες αλλά και φιλοσόφους, διότι ανάλογο παράδειγμα θεού στην αρχαιότητα δεν υπάρχει.
γ. Πάμπολλες φορές οικειοποιούνται πρόσωπα της νεοελληνικής ιστορίας, καθαρά Χριστιανικής θρησκευτικής χροιάς π.χ. Κοραή, Κολοκοτρώνη για να δώσουν αξία στον Εθνισμό ως θρησκεία, αλλά και να δώσουν βάρος στον Εθνικισμό αυτού του ανθρώπου - ατόμου που αποκαλούν «Έλληνα»
δ. Θεωρούν ότι ο Ιησούς είναι ο «Θεός της ερήμου», που δεν έχει σχέση με τους ελληνικούς θεούς των φιλοσόφων. Το παράδοξο είναι ότι ο όρος «ερήμου» χρησιμοποιείται υποτιμητικά για το πρόσωπο του Ιησού. Από την άλλη μεριά όμως κάτι τέτοιο αντιβαίνει ορθολογικά στην Εθνική τους, πίστη καθότι η αρχαία θεά και μητέρα Γη, που είναι σεβαστή στα έντυπά τους, «υβρίζεται» στην περίπτωση της ερήμου, προσπαθώντας να μειωθεί η αξία του «τόπου γεννήσεως» του Χριστιανικού Θεού.
ε. Τοποθέτηση που ακολουθείται αναλόγως, και δηλαδή με αντιφατικά επιχειρήματα, είναι εκείνη που ασχολείται με τους ιερούς τόπους των χριστιανών στην Παλαιστίνη ή στην Ιουδαία. Δηλαδή όλοι οι ιεροί τόποι των χριστιανών υβρίζονται διότι δεν ανήκουν στον Ελλαδικό σημερινό γεωγραφικό χώρο, αλλά αντιθέτως ανήκουν σε εκείνο του σημερινού Ισραήλ. Τίποτα πιο άτοπο από αυτήν την τοποθέτησή. Διότι ενώ οι ιεροί τόποι της Παλαιστίνης υβρίζονται εντούτοις σε διάφορα έντυπα τους οι νέο-Εθνικοί προσπαθούν να αποδείξουν ότι η Παλαιστίνη είναι χώρα των Ελλήνων, διότι εκεί εγκαταστάθηκαν οι Φιλισταίοι (Κρήτες). Αν και η θεά μητέρα - γη των αρχαίων Εθνικών περιελάμβανε όλη την γη εις την έκτασή της χωρίς εξαιρέσεις, εντούτοις οι σημερινοί νέο-Εθνικοί απορρίπτουν από αυτήν τους Αγίους Χριστιανικούς τόπους, διότι βρίσκονται στην επικράτεια του σημερινού Ισραήλ. Δηλαδή με άλλα λόγια, η αρχαία θεά των Εθνικών Μητέρα-Γη δεν περιέχει εν αυτή τους γεωγραφικούς χώρους του σημερινού κράτους του Ισραήλ. Όμως όπως έχει λεχθεί Άτοπο Εθνικά θρησκευόμενα.
6. Τέλος και σημαντικότερο των Εθνικών ατοπημάτων είναι το κάτωθι:
α. Άλλοτε θεωρούν ότι τα Ευαγγέλια είναι ένα παραμυθάκι για να διαγράψουν τον Ιησού ιστορικά και
β. Άλλοτε ποιούν συγκρίσεις μεταξύ της διδασκαλίας του Ιησού και των διάφορων φιλοσόφων, για να δώσουν περισσότερη αξία στους τελευταίους, εφόσον προγενέστεροι, «σβήνοντας» διδασκαλικά του Πρώτου, δεχόμενοι ωστόσο την διδασκαλία Του και αναγκαστικά τον βίο Του. Άλλοτε δέχονται τον χλευασμό μερικών Ελλήνων στον Άρειο Πάγο περί της Αναστάσεως (Πραξ. Αποστόλων Κεφ. Ιζ΄«32 Ἀκούσαντες δὲ ἀνάστασιν νεκρῶν οἱ μὲν ἐχλεύαζον, οἱ δὲ εἶπον· Ἀκουσόμεθά σου πάλιν περὶ τούτου. »), ξεχνώντας από την άλλη πλευρά ότι η παραδοχή αυτού του γεγονότος σημαίνει και παραδοχή των Ευαγγελίων και του επόμενου χωρίου (Πραξ. Αποστόλων Κεφ. Ιζ΄«34 τινὲς δὲ ἄνδρες κολληθέντες αὐτῷ ἐπίστευσαν, ἐν οἷς καὶ Διονύσιος ὁ Ἀρεοπαγίτης καὶ γυνὴ ὀνόματι Δάμαρις καὶ ἕτεροι σὺν αὐτοῖς.»)