Ο ΙΟΥΛΙΑΝΟΣ ΚΑΙ Ο ΝΑΟΣ ΤΟΥ ΣΟΛΟΜΩΝΤΑ

 Αυτή η ενότητα δεν θα κάνει τίποτα άλλο παρά να ξεκαθαρίσει το τοπίο γύρω από τα συμβάντα που αφορούν τον ναό του Σολομώντα, μέσα στον οποίο σύμφωνα με την Χριστιανική Αποκάλυψη του Ιωάννη, ο Αντίχριστος θα χρίσει εαυτό Θεό της ανθρωπότητας. Θα παρουσιαστεί επίσης η ιδιαίτερη σχέση του αυτοκράτορα Ιουλιανού με αυτόν τον ναό, μιας και προσπάθησε ανεπιτυχώς να τον αναστηλώσει έπειτα από την ρωμαϊκή καταστροφή του. Οι νέο-Εθνικοί υποστηρίζουν λαθεμένα, επειδή δεν γνωρίζουν Χριστιανική Θεολογία, ότι ο Ιουλιανός προσπάθησε να τον αναστηλώσει ως ένδειξη ανεξιθρησκίας. Κι όμως αυτή η προσπάθεια του Ιουλιανού έχει πολύ βαθύτερα θεολογικά αίτια τα οποία εξετάζονται εκτενώς.

Η «ΣΚΗΝΗ ΤΟΥ ΜΑΡΤΥΡΙΟΥ» και η ΚΙΒΩΤΟΣ ΤΗΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ

Αριστερά: Η σκηνή του μαρτυρίου δε ήταν τίποτα άλλο, παρά ο κινητός ναός των Ιουδαίων που περιείχε την Κιβωτό της Διαθήκης

Δεξιά: Αναπαράσταση της Κιβωτού της Διαθήκης

Από τότε που σύμφωνα με την Ιουδαϊκή παράδοση ο Θεός έδωσε στον Μωυσή τις πλάκες του Νόμου, αυτές αποτελούσαν ένα πολύ ιερό αντικείμενο που συμβόλιζε την ίδια την παρουσία του Θεού ανάμεσά του. Οι πλάκες του Νόμου φυλάσσονταν στην περίφημη Κιβωτό της Διαθήκης. Για να φυλαχτεί κάπου η Κιβωτός ο Θεός παράγγειλε στον Μωυσή να κατασκευαστεί ένα οίκημα που να μπορεί να συναρμολογείται και να αποσυναρμολογείται γρήγορα ώστε να καθίσταται εύκολη η μεταφορά του. Έτσι δημιουργήθηκε η «Σκηνή του Μαρτυρίου» ή «Σκηνή της Συνάντησης». Υπεύθυνοι για την φύλαξη και την μεταφορά της ήσαν οι Λευίτες.

Η σκηνή του μαρτυρίου αποτέλεσε για αιώνες τον χώρο φύλαξης της Κιβωτού της Διαθήκης έως ότου ο βασιλιάς Δαυίδ σκέφτηκε να οικοδομήσει κτίριο και να την στεγάσει εκεί μέσα «και είπεν ο βασιλεύς προς Νάθαν τον προφήτην: ιδού δη εγώ κατοικώ εν οίκω κεδρίνω, και η κιβωτός του Θεού κάθηται εν μέσω της σκηνής» (Β’ Βασιλειών, Ζ΄, 2). Ο Θεός ωστόσο είχε πει στον Δαυίδ ότι «ου κατώκηκα εν οίκω» και του παράγγειλε να μην οικοδομήσει ναό ο ίδιος «ότι αίματα πολλά εξέχεας επί της γης» (Α’ Παραλειπομένων, ΚΒ΄, 8). Με διαταγή του Θεού ο εντεταλμένος να κατασκευάσει τον πρώτο ναό θα ήταν ο υιός του Δαυίδ, ο Σολομώντας «και αναστήσω το σπέρμα σου μετά σε, ος έσται εκ της κοιλίας σου…αυτός οικοδομήσει μοι οίκον τω ονόματί μου» (Β’ Βας. Ζ. 12-13)

Ο 1ος ΝΑΟΣ ή ΝΑΟΣ του ΣΟΛΟΜΩΝΤΑ & η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ του

Όπως αναφέρθηκε παραπάνω, ο Σολομώντας θα ήταν αυτός, που σύμφωνα με εντολή του Θεού,  θα ανοικοδομούσε τον πρώτο ναό. Η βασιλεία του Σολομώντα μπορεί να τοποθετηθεί χρονολογικά γύρω στο 1100 - 900 π.Χ. Για πιο προσεγμένη προσέγγιση οδηγείται κανείς όχι μόνο από τις Βιβλικές μαρτυρίες αλλά και από τα αιγυπτιακά και συριακά χρονικά που αναφέρουν τον γάμο του Σολομώντα με την κόρη ενός φαραώ και την αποδοχή από τον Σολομώντα της πόλης Gezez ως προίκας. Αλλά μόνο ο φαραώ Σιάμουν (979 - 960 π.Χ.) είναι ο το μόνο μέλος της δυναστείας που αναμείχθηκε με στρατιωτικές επιχειρήσεις στην Ανατολή. Με αυτά τα γεγονότα η βασιλεία του Σολομώντα μπορεί να τοποθετηθεί γύρω στο 970 - 930 π.Χ.

Αναπαράσταση του ναού του Σολομώντα (π. 960 -822 π.Χ.)

Ο Σολομώντας λίγο καιρό μετά την άνοδό του στον θρόνο ασχολήθηκε με την οικοδόμηση του ναού του Θεού, η οποία ξεκίνησε τον 2^ο μήνα (Ζιφ) του 4^ου έτους της βασιλείας του και ολοκληρώθηκε σε 7 χρόνια. Η επιλογή του λόφου του Μορία έγινε με βάση κριτήρια, που τον καθιστούσαν ιερό για τον λαό του Ισραήλ. Το βασικότερο ήταν αυτό της Θεοφανείας, δηλαδή της οπτικής και ακουστικής εμφάνισης του Θεού σε αυτόν τον τόπο. Συγκεκριμένα στον Μορία ήταν ο χώρος της αποτραπείσας θυσίας του υιού του Αβραάμ καθώς και η αποστολή του Αγγέλου εξολοθρευτή επί της βασιλείας του Δαυίδ (Β’ Βασιλ. ΚΔ΄, 18). Στο λόφο Μορία συνεπώς επιχωματώθηκαν οι χαράδρες και ισοπεδώθηκε το έδαφος και θεμελιώθηκε σε μεγάλο βάθος ο ναός. Ο οίκος του Θεού (Ιώσηπος, Ιουδαϊκή αρχαιολογία, VII) επεκτείνονταν σε μήκος 27 μ (60 πήχεις), ενώ το πλάτος του ήταν 9μ. και το συνολικό ύψος 54μ. Ο Ναός οικοδομήθηκε ολόκληρος από λευκές πέτρες, που λαξεύτηκαν στον τόπο  εξόρυξης και όχι στον χώρο του ναού. Εκτός από πέτρα χρησιμοποιήθηκε ξύλο και χρυσός ενώ οι τεχνίτες ήσαν κατά βάση Φοίνικες. Επί τα χρόνια της βασιλίας του Σολομώντας με την οικοδόμηση του ναού αλλά και άλλων θαυμαστών τεκτονικών κτιρίων, με την επέκταση του εμπορίου μέχρι τις Ινδίες και την Μονζαβίκη δια μέσου του κόλπου του Ελανιτικού (Άκαμπα) του Φοινικικού στόλου του Σολομώντα, η Ιερουσαλήμ έγινε το κέντρο του πολιτισμού της Δ. Ασίας. Αλλά αυτή η κορύφωση και η ευτυχία ήταν βραχέα.

Ο Ιεροβοάμ, διάδοχος του Σολομώντα, αποσπάσθηκε από την Ιερουσαλήμ με 10 φυλές δημιουργώντας το Β. βασίλειο του Ισραήλ, ενώ σε αυτήν έμειναν μόνο 2, εκείνες του Ιούδα. Η Ιερουσαλήμ για 3 αιώνες δέχονταν τις επιθέσεις των Αιγύπτιων, των Φιλισταίων και άλλων λαών που ενώθηκαν με αυτούς. Ο Ιεροβοάμ ηττήθηκε από τον Αιγύπτιο Σεσόγχιο Α ο οποίος λεηλάτησε τον ναό και το ανάκτορο, το οποίο επίσης λεηλατήθηκε από τους Άραβες και τους Φιλισταίους επί του Ιωράμ. Εξήντα χρόνια αργότερα ο Ιωάς, βασιλέας του Ισραήλ, νίκησε τον Αμασία , βασιλιά του Ιούδα και εισήλθε στην Ιερουσαλήμ. Ο υιός του Αμάσιου επανέφερε την ευτυχία στην πόλη αλλά μεγάλος σεισμός έφερε μεγάλες καταστροφές.

Με το πέρασμα του χρόνου ο ναός συλήθηκε και άλλοτε επισκευάσθηκε. Έγιναν προσθήκες καινούργιων στοιχείων και αφαιρέσεις άλλων, για να συληθεί το 597 με αρπαγή των ιερών σκευών και να καταστραφεί τελικά από τον στρατηγό του βασιλιά Ναβουχοδονόσορ Ναβουζαρδάν το 587 π.Χ.. Αυτό ήταν και το έτος της κατάλυσης του βασιλείου του Ιούδα και ξεκίνησε για το λαό του Ισραήλ η λεγόμενη βαβυλώνια αιχμαλωσία που κράτησε 40 χρόνια. Μαζί με τον ναό καταστράφηκε η Κιβωτό της Διαθήκης με τις Πλάκες του Μωσαϊκού Νόμου. Σήμερα δεν σώζεται τίποτα από τον άλλοτε περικαλλή αυτό ναό και όσα γνωρίζουμε δεν είναι αποτέλεσμα αρχαιολογικών ανασκαφών αλλά φιλολογικών μαρτυριών, να και παρόμοιοι ναοί ως προς την κατασκευή έχουν ανακαλυφθεί στο βόρειο Ισραήλ και στα σύνορα με την Συρία.

Ο 2ος ΝΑΟΣ ή ΝΑΟΣ του ΖΟΡΟΒΑΒΕΛ και η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ του

Έπειτα από 70 χρόνια της αιχμαλωσίας των εβραίων από τους Βαβυλώνιους, το 538 ο βασιλιάς των Περσών Κύρος χορήγησε με διάταγμα άδεια ανοικοδόμησης του ναού του Σολομώντα, πάνω στον χώρο, που αυτός προϋπήρχε. Στο διάταγμα αυτό μάλιστα καθορίζονται και οι διαστάσεις του ως εξής: ύψος και πλάτος 27μ. τον επόμενο χρόνο, το 537 π.Χ. δηλαδή, άρχισε να ξανακτίζεται το θυσιαστήριο των ολοκαυτωμάτων και μετά το εξωτερικό τείχος του ναού. Ωστόσο οι μακροχρόνιοι εχθροί των Ισραηλιτών, οι Σαμαρείτες, διέβαλαν το έργο στους Πέρσες, λέγονταν ότι οι Ισραηλίτες δεν κατασκεύαζαν ναό αλλά οχυρωματικά έργα  και φρούριο με το πρόσχημα του ναού. Η άδεια ανοικοδόμησης ανακλήθηκε 2 φορές και 2 φορές χορηγήθηκε, με συνέπεια ο ναός να ολοκληρωθεί το 516 π.Χ., επί της βασιλείας του Δαρείου Α΄. Πρίν όμως ξεκινήσει η ανοικοδόμηση του ναού έγιναν εργασίες ισοπέδωσης και διεύρυνσης του λόφου της Σιών. Το τείχος έγινε από 3 σειρές πελεκητών λίθων και μια σειρά ξύλινων δοκών με 3 μεγάλες πύλες. Στις 4 άκρες του τείχους προστέθηκαν τώρα πύργοι.

Ο ιερός βράχος (es- Sakhra) όπως φαίνεται σήμερα μέσα στον περικαλλή θόλο του Βράχου. Κάποτε εδώ αναπαύονταν η Κιβωτός της Διαθήκης και εδώ σύμφωνα με την μουσουλμανική παράδοση ο Μωάμεθ ανέβηκε στον ουρανό έπειτα από ολονύχτια πορεία από την Μέκκα. Οι βράχοι αυτοί επί σταυροφοριών καλύφθηκαν με μάρμαρο για να μπορούν να λειτουργούν επάνω τους.

 Το όνομα που πήρε ο ναός οφείλεται στο όνομα του αρχηγού των εξόριστων αιχμαλώτων στην Βαβυλώνα, του Ζοροβάβελ, υιού του Σαλαθιήλ. Το όνομά του σημαίνει «γόνος της Βαβέλ». Ο νέος ναός είχε μια διαφορά με τον παλιό σημαντική εκτός των άλλων κατασκευαστικών. Το Άγιο των Αγίων τώρα ήταν άδειο και δεν ήταν τίποτα παραπάνω παρά οι πέτρες πάνω στις οποίες υπήρχε κάποτε η Κιβωτός της Διαθήκης. Σε αυτόν τον βράχο θυμιάτιζε ο ιερέας μια φορά τον χρόνο στην γιορτή του εξιλασμού. Ο νέος ναός όμως δεν μπορούσε να συγκριθεί σε μεγαλείο με τον ναό του Σολομώντα «τοσούτον γα υπερείχε ο πρώτος εκείνος, ον Σολομών ανωκοδόμησεν» (Ιώσηπου, Ιουδ. Αρχ. XV, 386). Στην ουσία επρόκειτο για βιαστική αποκατάσταση του προηγούμενου ναού και συχνά χρειάζονταν επιδιορθώσεις.

Το 70 π.Χ. ο Πομπήιος κατέλαβε την Ιερουσαλήμ , επέβαλλε ρωμαϊκή επικυριαρχία και κατάστρεψε τον ναό. Όταν το 37 π.Χ. ο Ηρώδης ο Μέγας έγινε βασιλιάς της Ιουδαίας καταβάλλοντας φόρο υποτέλειας στους Ρωμαίους, ένωσε όλη την Παλαιστίνη. Αυτός ανέλαβε την ανοικοδόμηση του ναού του Ζοροβάβελ 20-19 π.Χ.

Ο 3ος ΝΑΟΣ ή ΝΑΟΣ του ΗΡΩΔΗ, η ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ του ΙΗΣΟΥ & η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ του

Ο Ηρώδης ο Ιδουμαίος, υπήρξε ευρύτερα γνωστός για την οικοδομητική του δραστηριότητα. Ξεκινώντας το 20 π.Χ. διεύρυνε με πολλές χωματουργικές εργασίες την ισοπέδωση του ναού του Ιερού Λόφου. Ο Φλάβιος Ιώσηπος αναφέρει ότι ο Ηρώδης κατέστρεψε «τους αρχαίους θεμέλιους και καταβαλλόμενος ετέρους επ’ αυτών ναόν  ήγειρεν» (Ιουδ. Αρχ. XV 3, 391). Οι εργασίες στον Ιερό Λόφο σταμάτησαν το 25 μ.Χ., μετά δηλαδή από συνεχή 45 χρόνια οικοδομικών δραστηριοτήτων , οι οποίοι έγιναν από 1000 ιερείς. Ο κύριος ναός ωστόσο, οικοδομήθηκε μέσα σε 17 μήνες κατά την διάρκεια των οποίων αναφέρεται ότι «λέγεται…. Τας μεν ημέρας ουχ ύειν, εν δε ταις νυξί γίνεσθαι τους όμβρους, ως μη κωλυσιεργείν» (Ιουδ. Αρχ. XV 7, 425).

Αναπαράσταση του Ναού του Ηρώδη (3^ου Ναού). Διακρίνεται ο ναός, ο περίβολος, η αυλή των εθνών και τέλος το εξωτερικό τείχος.

 Η βασική διαφορά του τείχους του ναού του Ηρώδη με τους προηγούμενους είναι ότι το κάθε τείχος είχε στοά με μια πύλη. Οι στοές πιθανόν να χρησίμευαν ως προφύλαξη από την βροχή για τους πιστούς. Η πιο μεγαλοπρεπής στοά, η νότια η λεγόμενη «Βασίλειος» στηρίζονταν σε 3 γραμμές κιόνων κορινθιακού τύπου. Από αυτή την στοά γίνονταν η είσοδος στην εξωτερική αυλή ή «αυλή των εθνών». Ένα δεύτερο τείχος χώριζε τον κυρίως ναό από την αυλή των εθνών. Λίγο πριν από αυτό το τείχος υπήρχε ένα κιγκλίδωμα πάνω στο οποίο βρίσκονταν πινακίδες στα ελληνικά και λατινικά και προειδοποιούσαν ότι ο θάνατος περίμενε όποιον μη Ιουδαίο μπει εντός του τείχους:

«ΜΗΘΕΝΑ ΑΛΛΟΓΕΝΗ ΕΙΣΠΟΡΕΥΕΣΘΑΙ ΕΝΤΟΣ ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΤΟ ΙΕΡΟΝ ΤΡΥΦΡΑΚΤΟΥ ΚΑΙ ΠΕΡΙΒΟΛΟΥ ΩΣ Δ’ ΑΝ ΛΗΦΘΗ ΕΑΥΤΩ, ΑΙΤΙΟΣ ΕΣΤΑΙ ΔΙΑ ΤΟ ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΕΙΝ ΘΑΝΑΤΟΝ»

Σε αυτόν τον ναό στα Άγια των Αγίων δεν υπήρχαν ιερά αντικείμενα. Ο ναός του Ηρώδη έμοιαζε πολύ με τον παλαιότερο του, ναό του Σολομώντα αλλά ήταν μεγαλύτερος, πλουσιότερος και περικαλλέστερος. Ο Ναός ολοκληρώθηκε το 65 μ.Χ. λίγο πριν την καταστροφή του. Σύντομα όμως με την ανακατάληψη της Ιερουσαλήμ από τον Ρωμαίο Τίτο το 70 μ.Χ. καταστράφηκε αυτό το μεγάλο έργο από πυρκαγιά που άναψε δαυλός ριπτόμενος από Ρωμαίο στρατιώτη έστω και αν το ρωμαϊκό στράτευμα είχε σαφείς εντολές ώστε ο ναός να μην πειραχθεί.

Ο περίβολος του ναού ήταν χώρος τόσο για Ιουδαίους όσο και για Εθνικούς. Με κόκκινο βέλος σημειώνεται το τείχος πέρα του οποίου απαγορεύονταν η είσοδος στους Εθνικούς. Απαγόρευση που δεν έγινε σεβαστή από τον Αντίοχο τον Επιφανή, με αντίκτυπο τα δυστυχή γεγονότα κατά των Ιουδαίων και την έναρξη των Μακκαβαϊκών πολέμων και την εκδίωξη των ελληνικών δυνάμεων από την Παλαιστίνη

Ο ναός του Ηρώδη του Μεγάλου αποτέλεσε το κατά βάση σημείο έρευνας των περισσότερων μελετητών, ίσως γιατί γι’ αυτόν υπάρχουν κάποια αρχαιολογικά ευρήματα.

Ο Ναός του Ηρώδη

Σημ: Η επιγραφή στον Εθνικό ναό των Ιεροσολύμων δεν έχει διαφορά με άλλες απαγορεύσεις σε άλλους ελληνικούς ναούς και Εθνικά θρησκευτικά τεκτενόμενα (βλ. Ελευσίνια). Ο Χριστιανισμός διαφοροποιώντας την θέση του με τέτοιες Εθνικές καταστάσεις είναι ανοιχτός προς τους πάντες ως θρησκεία όλων των Εθνών, λογικό συνεπακολούθημα εφόσον πρεσβεύει τον Θεό όλων των Εθνών.

Ο ΝΑΟΣ, οι ΡΩΜΑΙΟΙ και η ΔΙΑΣΠΟΡΑ των ΙΟΥΔΑΙΩΝ

Από την βασιλεία του Ηρώδη και για 600 χρόνια αργότερα ο Ιερός Λόφος αγνοήθηκε και από τους Ρωμαίους όσο και από τους Βυζαντινούς, οι οποίοι ανέγειραν κτίσματα χωρίς σημασία. Εκεί όμως που έστεκε ο ναός του Ηρώδη, ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Αδριανός ανέγειρε Ναό του Καπιτωλίου Διός και ένα βωμό. Οι Ιουδαίοι θεώρησαν αυτή την ενέργεια ως αμέριστη ασέβεια  και γι’ αυτό εξεγέρθηκαν σε άγρια αντίσταση που κράτησε 3 ή 4 χρόνια (132 - 135), κατά την οποία οι Ρωμαίοι αναγκάσθηκαν να καταλάβουν την Ιουδαία βήμα προς βήμα. Λέγεται ότι οι Ρωμαίοι κατέλαβαν 50 κάστρα, 985 πόλεις και εξολόθρευσαν 580.000 Ιουδαίους. Όσοι απέμειναν πουλήθηκαν ως δούλοι και η πόλη έγινε στρατιωτική αποικία με το όνομα Αίλια Καπιτωλίνα  (Aelia Kapitolina) και η σιγή του τάφου απλώθηκε σε όλη την Ιουδαία. Η είσοδος στους Ιουδαίους απαγορεύονταν αυστηρά στην Αίλια και γι’ αυτό ο Αδριανός λέγεται ότι έκοψε νομίσματα με χοίρους επ’ αυτών αλλά και από πάνω από την κεντρική πύλη έστησε μεγάλο άγαλμα χοίρου. Με αυτό τον τρόπο συντελέσθηκε η διασπορά των Ιουδαίων σε όλο τον κόσμο και η οποία είχε αρχίσει επί Βεσπασιανού (70 μ.Χ.). Στους Ιουδαίους απαγορεύθηκε η είσοδος στην Ιερουσαλήμ, και μόνο μια φορά το χρόνο τους επιτρέπονταν να κλαίνε στα πόδια του περιτειχίσματος την δυστυχία του λαού και της ιερής πόλης τους.

Τα Ιουδαϊκά λάφυρα μεταφέρονται στην Ρώμη.

 Ο Αδριανός ας σημειωθεί ότι υπήρξε μεγάλος φιλέλληνας και με διάταγμα που αναφέρει ο Ευσέβιος ο ιστορικός της Εκκλησίας, απαγόρευσε κάθε διωγμό για τις θρησκευτικές πεποιθήσεις και επί της βασιλείας του κανείς δεν τιμωρήθηκε για τις δοξασίες του. Εντούτοις κατά την συνήθη ανώμαλη κατάσταση του χαρακτήρα του δεν άφησε τους Χριστιανούς ελεύθερους ύβρεων και μετέτρεψε το Σπήλαιο της Βηθλεέμ σε ναό του Άδωνι και ίδρυσε αγάλματα του Δία και της Αφροδίτης στον Κρανίου τόπο (Γολγοθά) και στον Άγιο Τάφο. Αλλά από τον καιρό των ρωμαίων ο Γολγοθάς και ο Πανάγιος Τάφος είχαν μετατραπείς σε ναούς της Αφροδίτης.

ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΙ,  ΙΟΥΛΙΑΝΟΣ και ΝΑΟΣ 361 μ.Χ.

Το 327 μ.Χ. η μετέπειτα Αγία Ελένη μετάβηκε στα Ιεροσόλυμα όπου πάνω από τον Πανάγιο Τάφο ανέγειρε τον ναό της Αναστάσεως. Εκεί ανακάλυψε, έπειτα από όραμα και τα λείψανα του Τιμίου Σταυρού, κομμάτι του οποίου απέστειλε στην Κωνσταντινούπολη.

Για τον Ιουλιανό και τον ναό του Σολομώντα μπορεί κανείς να συμβουλευτεί την σελίδα με τους αυτοκράτορες

Το 1970 ανακαλύφθηκαν πάνω στον λόφο τα απομεινάρια ενός ναού που είχε κτίσει η Αγία Ελένη, στο σημείο εύρεσης του Τίμιου Σταυρού. Αργότερα ο αυτοκράτορας Ιουστινιανός έστησε ένα μεγάλο σταυρό στο σημείο όπου βρίσκονταν πριν το Άγιο των Αγίων. Ο ίδιος οικοδόμησε πάνω στο λόφο μια Βασιλική προς τιμή της Θεοτόκου.

Ο ΝΑΟΣ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ

ΑΡΑΒΙΚΗ ΚΑΤΑΚΤΗΣΗ: Το 638 μ.Χ. οι άραβες μουσουλμάνοι με τον χαλίφη Omar κατέλαβαν τον χώρο του λόφου μετατρέποντάς τον σε ιερό χώρο και για τους ίδιους. Ο λόφος Μορία ονομάστηκε Al Haram - Al Sharif, που σημαίνει ιερό άσυλο, αφού πρώτα εξαγνίστηκε με ροδόνερο και θυμίαμα. Το 691 ο σουλτάνος Abd Al- Malk Ibn Marwan έκτισε ένα οκταγωνικό θόλο, τον λεγόμενο Θόλο του Βράχου που βρίσκεται πάνω από τον ιερό βράχο es-Sakhra, όπου σύμφωνα με την παράδοση ο Σολομώντας είχε κτίσει τον ναό του Θεού. Από αυτόν τον βράχο ανέβηκε σύμφωνα με την παράδοση ο Μωάμεθ στον ουρανό έπειτα από την ολονύκτια πορεία του από την Μέκκα.

Η χρυσή πύλη, από όπου λέγεται ότι ο Ιησούς εισήλθε στα Ιεροσόλυμα, κλείσθηκε από τους Μουσουλμάνους. Ένα μικρό υπόγειο τζαμί χτίσθηκε στη νοτιανατολική γωνία του λόφου. Αυτό κατά την παράδοση περιελάμβανε απομεινάρια από την βρεφική ηλικία του Ιησού.

Σημερινή άποψη του περιβόλου του θόλου του Ομάρ, πάνω από την αρχαία βάση του ναού του Σολομώντα

ΣΤΑΥΡΟΦΟΡΟΙ: Το 1099 σταυροφόροι από την Ευρώπη σπάζουν την βόρεια Πύλη της Ιερουσαλήμ και καταλαμβάνουν τον Ιερό Λόγο Μορία, ο οποίος και από αυτούς θεωρείται ιερός τόπος. Η ιερότητα του τόπου σχετίζονταν με το ότι εκί υποδέχτηκε τον Ιησού ο Συμεών κατά την Υπαπαντή του Κυρίου. Ο σοφός Πρεσβευτής Συμεών, λοιπόν, υπηρέτης του Θεού σύμφωνα με τον Παλαιό Νόμο, αναγνωρίζει τον Ιησού ως ενσάρκωση του Θείου Νόμου. Έτσι με την επίθεση των σταυροφόρων το Haramμετατρέπεται αν και ιερός χώρος σε χώρο σφαγής. Όλοι οι Μουσουλμάνοι κατέφυγαν στο Al-Aqsa για να σωθούν. Εκεί ωστόσο σφαγιάσθηκαν το επόμενο πρωί από τους σταυροφόρους. Οι σταυροφόροι μετέτρεψαν ελαφρώς τον ναό των Αράβων και σκέπασαν με μάρμαρο τον Ιερό Βράχο ώστε να λειτουργούν επάνω του. Πριν από το 1170 ένας τεράστιος σιδερένιος σταυρός τοποθετήθηκε πάνω από τον θόλο. Το τζαμί Al-Aqsa χρησιμοποιήθηκε ως παλάτι των Λατίνων Βασιλέων. Έγιναν και άλλες εσωτερικές αλλαγές αλλά δεν υπάρχουν σημερινά υπολείμματα εκτός από ελάχιστες περιπτώσεις. 

ΣΑΛΑΝΤΙΝ: Το 1187 ο Αιγύπτιος Σουλτάνος Saladin κατέλαβε την Ιερουσαλήμ και την έθεσε ξανά υό αραβική κυριαρχία. Τα μοναστήρια και οι εκκλησίες του Haram μετατράπηκαν σε μεντρεσέδες (μουσουλμανικά σχολεία όπου διδάσκονταν ο νόμος του Ισλάμ). Τα μάρμαρα που κάλυπταν τον Ιερό Βράχο έσπασαν και ο σταυρός που έστεφε τον Θόλο του Βράχου σύρθηκε στους δρόμους μέχρι τον λεγόμενο Πύργο του Δαυίδ, όπου τον έλιωσαν. Ο Ιερός λόφος έμεινε υπό αραβική κατάκτηση έως το 1917, οπότε περιήλθε σε Αγγλική αρμοστεία για να δοθεί το 1967 μαζί με όλη την παλιά Ιερουσαλήμ στο κράτος του Ισραήλ.

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ, ΜΕΛΛΟΝ ΚΑΙ Ο ΝΑΟΣ

Εκτός από την καταστροφή τού 70 μ.Χ., μία νέα θλίψη περιμένει την Ιερουσαλήμ, από στρατεύματα που θα στρατεύσουν εναντίον της. Αυτή τη φορά όμως, τα στρατεύματα δεν θα είναι μόνο Ρωμαϊκά όπως τού 70 μ.Χ., αλλά μια πολυεθνική δύναμη.

Αυτό το γεγονός, περιγράφεται και στα κεφάλαια 12/ιβ΄ - 14/ιδ΄ τού Ζαχαρία. Ας δούμε ένα μόνο χαρακτηριστικό εδάφιο, για το μικρό «υπόλοιπο» πιστών Ισραηλιτών που θα απομείνει στην Ιερουσαλήμ από την καταστροφή: «1 ΙΔΟΥ ἡμέραι ἔρχονται Κυρίου, καὶ διαμερισθήσονται τὰ σκῦλά σου ἐν σοί. 2 καὶ ἐπισυνάξω πάντα τὰ ἔθνη ἐπὶ Ἱερουσαλὴμ εἰς πόλεμον, καὶ ἁλώσεται ἡ πόλις, καὶ διαρπαγήσονται αἱ οἰκίαι, καὶ αἱ γυναῖκες μολυνθήσονται, καὶ ἐξελεύσεται τὸ ἥμισυ τῆς πόλεως ἐν αἰχμαλωσίᾳ, οἱ δὲ κατάλοιποι τοῦ λαοῦ μου οὐ μὴ ἐξολοθρευθῶσιν ἐκ τῆς πόλεως.». Ο πόλεμος αυτός, θα είναι καθοριστικής σημασίας για τη μεταστροφή τού Ισραήλ στο Χριστιανισμό, και την καταστροφή των απίστων Ισραηλιτών. Μετά απ' αυτό, μια περίοδος ειρήνης και ευημερίας περιμένει την ανθρωπότητα, που περιγράφεται προφητικά στον Μιχαΐα 4/δ΄ 1 - 4, και υπονοείται από τον απόστολο Παύλο, στην προς Ρωμαίους 11/ια΄ 15.

ΠΡΟΣΟΧΗ: Για να εισέλθει ο Αντίχριστος στο ναό των Ιουδαίων στην Ιερουσαλήμ στις έσχατες ημέρες και να ανακηρύξει εαυτόν θεό, θα πρέπει να συμβούν 2 τινά: 1) Να ξαναχτιστεί ο ναός του Σολομώντα 2) Να κατεδαφιστεί (είτε από σεισμό, είτε από πόλεμο) ο μωαμεθανικός θόλος του Ομάρ, που βρίσκεται πάνω από την θέση του αρχαίου ναού του Σολωμόντα ώστε να μπορεί να συμβεί το πρώτο. Συνεπώς όταν ο θόλος εκλείψει, οι έσχατες ημέρες θα «πλησιάζουν».Μερικοί μπορεί να εκφέρουν την άποψη ότι το Status Quo της περιοχής δεν αλλάζει ούτε πρόκειται να γίνει κάτι τέτοιο. Δυστυχώς γι’ αυτούς αυτό θα αποδείξει ότι δεν κατέχουν ιστορία. Διότι η ιστορία διδάσκει ότι οι «Ιεροί τόποι» άλλαξαν πολλές φορές χέρια (είδε Ιουδαίους, Φιλισταίους, Παλαιστίνιους, Έλληνες, Ρωμαίους, Βυζαντινούς, Σταυροφόρους, Άραβες, Άγγλους, Γάλλους, Αμερικάνους, Ισραηλίτες, Σύριους κ.α). Συνεπώς μια μελλοντική εκδίωξη των Μουσουλμάνων από αυτό τον χώρο δεν θεωρείται ιστορικά διόλου απίθανη. Αλλά προσωπικά για τον γράφοντα μια τέτοια πράξη  θα αποτελέσει το επίκεντρο ή στόχο μεγάλου «μεσανατολικού» πολέμου ή  την «περιφερειακή» επιδίωξη ενός τέτοιου..

Η δε επιστροφή του Κυρίου θα συμβεί μόνο μετά την μετάνοια των Ισραηλιτών και της αποδοχής του Ιησού ως Θεού πλέον :

ΣΗΜΕΡΙΝΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΑΝΑΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ ΤΟΥ ΝΑΟΥ

Υπάρχουν σήμερα σχέδια για την ανακατασκευή του ναού; Υπάρχει θέληση για κάτι τέτοιο;

ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ: Πραγματικά θα πρέπει κάποιος να είναι αφελής ώστε να πιστεύει ότι δεν υπάρχουν σχέδια για την ανακατασκευή του ναού και συνεπώς με έμμεσο τρόπο την εκπλήρωση των προφητειών της Π.Δ. και της Κ.Δ. Είναι γνωστό ότι θρησκευτική σέχτα με την υποστήριξη μεγάλης μερίδας Ισραηλιτικού λαού, είχε συμβολικά θέσει  το 1997 ένα θεμέλιο - ακρογωνιαίο λίθο του νέου ναού. Ιδρυτής αυτής της σέχτας με την ονομασία «Temple of Mount Faithfull» είναι ο Gershon Salomon . Μάλιστα η προσπάθεια του συνοδεύτηκε από ένα λιθοβολισμό Αράβων εναντίων των συμπραξάντων της σέχτας  του και την επακόλουθη επέμβαση των Ισραηλινών δυνάμεων με το πικρό θάνατο 21 νέων Αράβων.

ΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΙΣΡΑΗΛ: Η προσπάθεια αυτή, ας σημειωθεί ότι έχει γερές βάσεις μέσα στην ψυχολογία του μέσου Ισραηλινού διότι οι Ισραηλινοί μετά την καταστροφή του ναού του Ηρώδη , την απαγόρευση που τους επιβλήθηκε από τους Ρωμαίους με την δημιουργία της Αίλιας Καπιτολίνας ώστε να μην πλησιάζουν τον «Ιερό Λόφο» και η οποία ακόμη και σήμερα ισχύει υπό τους Άραβες πλέον, την διασπορά τους για 2000 χρόνια, την Αραβική κατάκτηση και «ιερόσυλη» τοποθέτηση Μουσουλμανικού τέμενους επί του βράχου του νόμου της Διαθήκης για 1400 χρόνια και την επανίδρυση του κράτους τους το 1948, θεωρούν ότι ο «Ιερός Λόφος» είναι ιερό κεκτημένο της ιστορίας τους και επιθυμούν να μπορούν μετά από 2000 χρόνια να ξαναπροσευχηθούν σε ένα ναό που θα βρίσκεται πάνω στον πιο ιερό τους χώρο. Οι απόψεις τους έχουν μια δόση θρησκευτικής πικρίας διότι υποστηρίζουν ότι οι Μουσουλμάνοι άδικα κρατούν τον «Ιερό Βράχο» και σίγουρα θα ένιωθαν πολύ προσβεβλημένοι αν κάποιος άλλος π.χ. Χριστιανός ή Ισραηλίτης καταλάμβανε την Μέκκα και αφού κατάστρεφε τους Αραβικούς ναούς έκτισε εκεί ένα δικό του ναό.

Αρχαιολογικές εκσκαφές στο νότιο τμήμα του σημερινού Μουσουλμανικού ναού

ΕΙΡΗΝΗ ή ΠΟΛΕΜΟΣ: Το σίγουρο είναι και αποδεικνύεται από την ιστορία, ότι όταν σε ένα ιερό χώρο μιας θρησκείας βρίσκεται τέμενος άλλης θρησκείας και μάλιστα εχθρικής προς αυτήν, σπάνια βρίσκεται ειρηνική λύση που να συμβιβάζει και τα 2 μέρη. Ιδίως όταν το τέμενος αυτό βρίσκεται πάνω από επίμαχο συγκεκριμένο «ιερό χώρο». Ιστορικά είναι πολύ πιθανότερο μια τέτοια Ισραηλινή διεκδίκηση κατά των Αράβων να στηριχθεί σε πολεμική σύγκρουση παρά σε ειρηνική διευθέτηση. Ας σημειωθεί ότι και οι Άραβες πολεμικά διεκδίκησαν τον χώρο από τους Χριστιανούς. Σπάνια ανάμεσα σε θρησκείες, ιδίως στις αντιπαλόμενες, υπήρξε διάθεση για ειρηνική διευθέτηση προβλημάτων, ιδίως όταν το πολεμικό ιστορικό υπόβαθρο κάθε άλλο παρά αμελητέο είναι. Αλλά ας γίνει ακόμη μια παρατήρηση. Είναι αξιοπρόσεχτο το ότι το νέο κράτος του Ισραήλ από το 1948, όντως μια ασθενική μειοψηφία σε σχέση με τους Άραβες και η οποία ακόμη υπάρχει αν σκεφτεί κανείς ότι αριθμεί 4.000.000 κάτοικους, επεκτάθηκε στο σημερινό εύρος παρά αυτή την πάρα πολύ μικρή του πληθυσμιακή σύσταση. Πολλοί έχουν υποστηρίξει ότι το Ισραήλ έχει την υποστήριξη των Η.Π.Α. και αυτό τους αρκεί. Στρατιωτικά όμως, και ο γνώστης και μελετητής των τακτικών και στρατηγικών θεμάτων το γνωρίζει, μπορεί να λεχθεί ότι οι Άραβες του «περίγυρου» ήσαν πάντοτε αριθμητικά ανώτεροι σε στρατιωτικό εξοπλισμό και υποστηριζόμενοι από το οπλοστάσιο της πρώην Ε.Σ.Σ.Δ. Είναι αξιοσημείωτες λοιπόν οι Ισραηλιτικές στρατιωτικές νίκες όσο υπήρξαν οι άλλοτε Γερμανικές νίκες του Β’ Π.Π. που πολλές φορές αποδόθηκαν προπαγανδιστικά από τους σύμμαχους σε διαφορετικούς λόγους από εκείνους τους πραγματικούς και τόσο όσο ακόμη ήσαν οι Ελληνικές νίκες του 1821 και των απελευθερωτικών αγώνων του έθνους μας. Συνεπώς ας μην απορήσει κανείς αν το Ισραήλ αποτολμήσει στρατιωτικά νέα μελλοντική σύγκρουση στον χώρος της Μέσης Ανατολής.

ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΙΚΑ

 Για διευκρινήσεις περί των Χριστιανικών ναών των Ιεροσολύμων, οι οποίοι βρίσκονται «άνω» από τους άλλοτε Εθνικούς (παγανιστικούς), ας ανατρέξει κανείς εις την σελίδα (Ιεροσόλυμα)  για να πληροφορηθεί επί ποιών χώρων ήσαν τοποθετημένοι άνωθεν, οι Εθνικοί (παγανιστικοί) ούτοι.

ΑΡΧΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ