ΤΟ ΡΩΜΑΙΙΚΟ ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΟ ΑΤΟΠΗΜΑ ΤΟΥ ΝΕΟ-ΕΘΝΙΣΜΟΥ

 Μια ματιά ενάντια στις κατηγορίες που προσάπτονται από τους νέο-Εθνικούς, προς το Ανατολικό ρωμαϊκό κράτος και τους σημερινούς Έλληνες Χριστιανούς, ως υποτιμητικά «ρωμιούς», σε αντιπαράθεση με την υποστήριξη που δίδεται από τους, παγανιστές Έλληνες προς την αυτοκρατορική Ρώμη.

ΕΘΝΙΚΗ ΘΕΣΗ

Σύμφωνα με την Εθνική επιχειρηματολογία το Βυζάντιο αποτέλεσε την συνέχεια του «ρωμαίικου», δηλαδή μιας αυτοκρατορίας η οποία ουδέποτε απόκτησε «ελληνική» χροιά και στην οποία ο «Έλληνας» είχε σκυμμένο το κεφάλι κ.λ.π.  Αυτή είναι η άποψη του σημερινού Εθνισμού, δηλαδή μιας θρησκείας, τουλάχιστον όσο αφορά το Βυζάντιο αλλά και μερικές φορές όσο αφορά και τους Ρωμαϊκούς χρόνους.

ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ

Αντλημένο από το βιβλίο «Ο μονοθεϊσμός στην αρχαία Ελλάδα» του κ. Στέφανου Μυτιληναίου (τα α,β,γ είναι προσωπικές αριθμήσεις του λόγου του Σ.Μ. για ευκολότερη κατανόηση της υπεράσπισης):

Σ.Μ.: «Έτσι ενώ έχουμε καταγωγή ελληνική συνήθως συμπεριφερόμεθα ως Ρωμιοί! Η διαφορά ανάμεσα σε Έλληνα και Ρωμιό είναι τεράστια:

1. α) Ο Έλλην υποδηλώνει εθνική και πολιτισμική καταγωγή,

    β) ενώ ο Ρωμιός τον υπήκοο της Ρώμης ή τον Ρωμαίο πολίτη

2. α) Έλλην θεωρείται αυτός που ασπάζεται την ιδεολογία του Ελληνισμού και αγαπά τους πατρώους θεούς.

    β) Ο ρωμιός είναι κατ’ ανάγκην χριστιανός και

    γ) ενίοτε έχει και Ελληνική καταγωγή όπως μπορεί να έχει σερβική, αλβανική κ.ο.κ.

3. α) Έλλην είναι ο ελεύθερος πολίτης - οπλίτης.

    β) Ο ρωμιός είναι υπήκοος του αυτοκράτορος άνευ πολιτικών δικαιωμάτων.»

(Ο εν λόγω συγγραφέας παραθέτει στο εξώφυλλο του έργου του τον εσταυρωμένο Ορφέα ώστε να παρουσιάσει και να εκφράσει εντυπώσεις. Περί της διαλευκάνσεως του θέματος θα βρείτε σχετικά εδώ)

ΑΤΟΠΗΜΑ ΕΝ ΤΑΧΗ

Αυτή είναι η σεβαστή και δημοκρατική θέση του κ. Μ., η οποία διαφαίνεται σε πλήθος Εθνικών εντύπων. Μια εν τάχη απάντηση σε αντιστοιχία με τα άνω 3, αφού κρατήσουμε στην μνήμη μας την τελευταία λέξη του Σ.Μ. που κάνει διαχωρισμό μεταξύ ρωμιού και έλληνα…λέει ΤΕΡΑΣΤΙΑ….ας δούμε τι λένε τα ιστορικά δεδομένα και η κοινή λογική…

1. α) Η Εθνική καταγωγή του Έλληνα που υποστηρίζει ο κ. Μ καταρρέει μπρος την εκφώνηση του πραγματικά αρχαίου Έλληνα Ισοκράτη στους Ολυμπιακούς αγώνες «…Έλληνες εκείνους που μετέχουν της παιδείας (ελληνικής) παρά εκείνους που τη φύσεως ανήκουν στο λαό μας.»

    β) Κι όμως ο ρωμαίος πολίτης είχε και ελληνική πολιτισμική καταγωγή (βλέπε αποικίες Ιταλίας, θέατρα, ελληνικό - λατινικό πάνθεον, Φιλοσοφία, μουσική, κ.α.) αλλά και η αρχαία Ελλάδα κατά την περίοδο της πρώιμης ύπαρξής της στους κόλπους της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Αν ο ρωμαίος πολίτης είναι αυτός που σκύβει το κεφάλι του στον ρωμαίο αυτοκράτορα τότε τι έχει να πει ο Σ.Μ. για εκείνες τις ελληνικές πόλεις π.Χ. Ρόδος που συμμάχησαν με τους Ρωμαίους πριν την υποταγή της Ελλάδας σε αυτούς, έναντι άλλων ελληνικών πόλεων; π.χ. Αθήνας στους προ-χριστιανικούς χρόνους; Μήπως και οι ροδίτες δεν ήσαν Έλληνες;

2. α) Και ο Ορθόδοξος ασπάζεται την ιδεολογία του Ελληνισμού εφόσον μελετά τους πατρώους φιλοσόφους Έλληνες Εθνικούς αλλά «θρησκεύεται» εν Χριστό πατρώο Θεό 2000 ετών. Αλλά εκτός αυτού οι πατρώοι θεοί των «Ελλήνων» ήταν βασικά Πελασγικοί. Αν οι «πατρώοι» θεοί των Ελλήνων, δηλαδή ως κατ’ εξοχήν «Ελληνικοί» θεοί θεωρηθούν ο Δίας και οι άλλοι τότε πέφτουμε σε άτοπο διότι ήταν και πατρώοι θεοί των Λατίνων - ρωμαίων, όπως επίσης τους ασπάστηκαν και ορισμένοι Ιουδαίοι, Αιγύπτιοι, Σύριοι, οι εχθροί της Ελλάδος Πέρσες κ.α.

   β) Ο Ρωμιός δεν είναι κατά ανάγκη χριστιανός αλλά ΚΥΡΙΩΣ και ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ Εθνικός διότι επί Εθνισμού στην αρχαία Αθήνα υψώθηκε άγαλμα στον θεό! Αύγουστο και την θεά Ρώμη!, οι οποίοι λατρεύονταν ως θεοί φυσικά. Αλλά και ο Κέλσος, ήρωας του ΝεοΕθνισμού, προτείνει τους χριστιανούς να υπηρετούν τον Αυτοκράτορα και το κράτος στον «Αληθή Λόγο» έναντι του Χριστιανισμού. Βλέπετε είχε καταλάβει ότι ο Χριστιανισμός θα διάλυε το Ρωμαϊκό παγανιστικό κράτος αλλά δεν είχε δει - προβλέψει την δημιουργία του Ανατολικού «ρωμαϊκού» κράτους ελληνιστικής χροιάς και χριστιανικής θρησκείας.

   γ) Σε σχέση με την καταγωγή βλέπε το 1 καθώς και ότι πλείστοι αρχαίοι Εθνικοί δεν ήσαν Έλληνες εις την καταγωγή π.χ. ο Εθνικός φιλόσοφος Πορφύριος (Μάλχος) ήταν Σημίτης ή ο φιλόσοφος Κέλσος ήταν ρωμαίος ή ανατολικός, πιθανότατα δε Ιουδαίος (βλ. Λίλη Ζωγράφου). Από δε τους τελευταίους διδασκάλους της φιλοσοφικής σχολής Αθηνών ουδένας ήταν Έλληνας εις την καταγωγή.

3. α) Ελεύθερος είναι και ο οπλίτης - πολίτης - σκουτάτος του Βυζαντίου εφόσον ελεύθερος από τους Ρωμαίους και αρκετές φορές υπό την διοίκηση Ελλήνων αυτοκρατόρων (βλέπε Ηράκλειτο, Παλαιολόγους και Μακεδόνες). Πόσο μάλλον ο σημερινός Έλληνας του νεοελληνικού κράτους. Ο δε αρχαίος ελεύθερος οπλίτης - πολίτης απαντάται λιγοστές φορές ιδίως στην αρχαία δημοκρατική Αθήνα. Ας μην παραβλέπουμε τις αρχαίες διαμάχες ολιγαρχικών - δημοκρατικών περί αυτού του θέματος.

   β) Συνεπώς και ο Κέλσος είναι ρωμιός, μπροστάρης των σημερινών «Ελλήνων» Εθνικών εφόσον υποστηρίζει τον αυτοκράτορα, όπως το αυτό κάνουν οι σημερινοί Εθνικοί για να υποστηρίξουν τις σφαγές έναντι των Χριστιανών «που έθεταν σε κίνδυνο το κράτος» (βλ. ρωμαϊκή παγανιστική αυτοκρατορία».). επίσης με το β) συμπεραίνει κανείς ότι και οι Μακεδόνες ήσαν Ρωμιοί αφού είχαν ένα βασιλιά, συνεπώς η ελληνικότητα του βασιλείου του βασιλέα - αυτοκράτορα Μ. Αλέξανδρου «πάει περίπατο». Ρωμιοί δηλαδή θα πρέπει να είναι και όλες οι Έλληνες της ελληνιστικής εποχής. Δηλαδή ουσιαστικά η ελληνιστική εποχή κατά Σ.Μ. θα πρέπει να ονομάζεται κατά το ορθότερον «ρωμαϊστική;» (ας το έχουμε αυτό στα υπ’ όψιν μας, έναντι εκείνων που θέλουν να διαλύσουν την ελληνική ιστορία για να φέρουν μια αρχαία λατρεία πίσω, υποστηρίζοντας ότι αυτοί αποτελούν τους κατ’ εξοχήν και μοναδικούς «Έλληνες».) Αλλά και κάτι ακόμη περισσότερο παράξενο… μήπως η Ελλάς δεν έγινε γνωστή για τα Ομηρικά έπη; Μήπως εκεί δεν διαφαίνεται ότι ο Έλληνας υπακούει το ίδιο καλά και στον Μυκηναίο ή Μινωΐτη βασιλιά; Ή μήπως ήσαν και τότε ρωμιοί;

ΑΤΟΠΗΜΑ ΕΝ ΑΝΑΛΥΣΗ

Από τα άνωθι περί «ρωμαίικου» είναι άξιο εξαιρετικής προσοχής μας η αντιφατικότητα της Εθνικής και Εθνικιστικής σημερινής λασπολογίας διότι:

1. Αν η ρωμαϊκή αυτοκρατορία έφερε το ρωμαίικο, τότε γιατί ο σημερινός «Ελληνικός» Εθνισμός οικειοποιείται φιλοσόφους που έδρασαν την χρονική περίοδο της κυριαρχίας του; π.χ. Κέλσος, Πορφύριος κ.α. νεοπλατωνικούς; εφόσον «ο Έλληνας» - «Ρωμιός» έχει σκυμμένο το κεφάλι και δεν είναι πλέον Έλληνας; Με αυτήν την λογική οι σημερινοί «υπέρ-Έλληνες» θα έπρεπε να μην δέχονται ούτε ένα φιλοσόφημα και ούτε ένα φιλόσοφο από το έτος της επικυριαρχίας της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας εις την Ελλάδα, δηλαδή θα έπρεπε λογικά να αναθεματίσουν τους μισούς φιλοσόφους από αυτούς που παραθέτονται σε αυτήν την απολογία υπέρ Ι.Χ.Θ.Υ.Σ.

2. Αν κάνουν κάτι τέτοιο θα βρεθούν σε πολύ δύσκολη θέση διότι οι πριν την Ρωμαϊκή αυτοκρατορία φιλόσοφοι δεν τα πάνε και τόσο καλά με την μυθολογία και τους «πατρώους» θεούς, οι δε μετέπειτα «ρωμιοί φιλόσοφοι» διασπάστηκαν στα 2, σε Εθνικούς και Χριστιανούς. Τους «Έλληνες» νέο-Εθνικούς τι τους νοιάζει αυτό εφόσον οι μετέπειτα είναι όλοι Ρωμιοί; Πώς οικειοποιούνται τους ρωμιούς Εθνικούς εφόσον μη Έλληνες;

3. Αν τους οικειοποιούνται οι Εθνικοί ως «Έλληνες» και δηλαδή αν παραμένει κανείς Έλληνας επί ρωμαϊκής αυτοκρατορίας τότε γιατί οι φιλόσοφοι και απολογητές του Χριστού Ωριγένης, Αθηναγόρας, Κλήμης ο Αλεξανδρινός δεν γίνονται δεκτοί στο σημερινό Ελληνικό Εθνισμό ως τέτοιοι αλλά γίνεται π.Χ. η Υπατία; Επειδή εκείνοι ήταν Χριστιανοί ενώ η τελευταία ήταν Εθνική;

4. Αν πάλι εννοούνται για «Έλληνες» μόνο οι Εθνικοί φιλόσοφοι και αν ακόμη ο Έλληνας σε αυτήν την χρονική περίοδο δεν είναι και «Ρωμιός», αλλά μόνο Έλληνας, τότε γιατί ο Κέλσος, μπροστάρης των νέο-Εθνικών «Ελλήνων» στο αντιχριστιανικό του αγώνα, στον «αληθή Λόγο» του, προσπαθεί να συνετίσει τους Χριστιανούς να αγωνίζονται για το κράτος (ποιο κράτος; Μήπως το ρωμαίικο;) και να σέβονται τον αυτοκράτορα; (ποιόν αυτοκράτορα; Τον ρωμαίο;)

5. Αξιοσημείωτο ότι η στάση του Κέλσου συμφωνεί με την στάση κάποιων σημερινών Εθνικών που υποστηρίζουν τους διωγμούς έναντι των χριστιανών, διότι όπως υποστηρίζουν

α) κινδύνευε η ευστάθεια του κράτους (ποιού κράτους, μήπως του «ρωμαίικου»;)

β)δεν στρατεύονταν (σε ποιο στρατό; σε εκείνο τον ρωμαίικο), που ήταν παρεμπιπτόντως και «παγανιστικός»;

γ) δεν τιμούσαν τον Θεό αυτοκράτορα (ποιόν αυτοκράτορα; τον ρωμαίο;)

δ) δεν έτρωγαν ειδωλόθυτα, ούτε εκτελούσαν θυσίες στους θεούς (ποιους θεούς; Της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας συμπεριλαμβανομένου και του αυτοκράτορα και της θεάς Ρώμης; (βλ. ανθέλληνες όπως π.χ. Νέρωνας)

6. Αν όμως σύμφωνα με τον Κέλσο και τους νέο-Εθνικούς, έλληνες είναι εκείνοι που συντελούσαν στην διατήρηση της «ρωμαϊκής αυτοκρατορίας» συστρατευόμενοι με τους ρωμαίους, τότε γιατί δεν είναι και οι Χριστιανοί Έλληνες εφόσον με το ένα ή το άλλο τρόπο (βλέπε αλλαγή θρησκείας) κατάφεραν να διατηρήσουν το ανατολικό «ρωμαίικο» για 1000 χρόνια ενώ το δυτικό «ρωμαίικο» πήρε την κάτω βόλτα;

7. Παρ’ όλα αυτά οι χριστιανοί είναι 2 φορές «Έλληνες» διότι ναι μεν συντήρησαν το ρωμαίικο τρόπο διοίκησης και διακυβέρνησης της αυτοκρατορίας στον Ελλαδικό χώρο αλλά κατάφεραν και την εμπότισαν με Ελληνική παιδεία και επιπλέον έφεραν στην διακυβέρνηση και Έλληνες αυτοκράτορες, πράγμα που ΟΥΔΕΠΟΤΕ ΕΠΡΟΚΕΙΤΟ ΝΑ ΣΥΜΒΕΙ ΣΤΟ ΔΥΤΙΚΟ ΠΑΓΑΝΙΣΤΙΚΟ ΡΩΜΑΪΚΟ ΚΡΑΤΟΣ που υποστηρίζουν οι Εθνικοί.

ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ

Αν οι νεοΕθνικοί υποστηρίζουν ότι η πάλαι Ρωμαϊκή αυτοκρατορία δικαίως εδίωξε τους Χριστιανούς (και Έλληνες) για να μην χαθεί το αυθεντικό λατινικό ρωμαϊκό κράτος, τότε αναρωτιέται κανείς :

- «Ποιος είναι πραγματικά ο ρωμαίος υπήκοος;»

- «Ο Χριστιανός, έστω και Έλληνας, που αποκηρύσσει τον θεό Αυτοκράτορα των Λατίνων Ρωμαίων και αρνείται την στράτευση στον «παγανιστικό» ΛΑΤΙΝΙΚΟ στρατό, δημιουργώντας μέσα σε 1-2 αιώνες Ανατολικό ρωμαίικο κράτος με ελληνική (τις αμφιβάλλει;) πλέον πολιτιστική χροιά;»

ή

- «ο Εθνικός έστω και Έλληνας που συμμαχεί με τον ρωμαίο Εθνικό έναντι του Χριστιανού έστω και Έλληνα, για την διατήρηση της «Παγανιστικής» Ρωμαίικης Αυτοκρατορίας εκτινάσσοντας στο απώτερο και άγνωστο μέλλον την οποιαδήποτε ανάμειξη ελλήνων εις τα διοικητικά και μορφωτικά γιγνώμενα της αυτοκρατορίας;». Ας μην ξεχνάμε την αντίσταση των ελλήνων τα πρώτα ρωμαϊκά χρόνια (βλέπε Μιθριδάτη)

Ο Χριστιανισμός με τα ελληνικής γλώσσης Ευαγγέλια, τον Ελληνικό τρόπο λατρείας στην Ορθοδοξία, την Ελληνική τέχνη, μουσική, αρχιτεκτονική κ.λ.π. επιρροή στο ανατολικό κράτος έφερε την ρωμαίικη αυτοκρατορία μερικούς αιώνες αργότερα να είναι ρωμαίικη μόνο στο όνομα. Κατά βάθος υπήρξε Ελληνική. Διότι και το Έλληνας κατά όνομα στο Βυζάντιο σήμαινε τον Εθνικό ενώ στο βάθος ήταν η πεμπτουσία του Βυζαντίου. Η νοημοσύνη βοηθά εύκολα και χειροπιαστά στο άνωθι διότι στην δύση σχεδόν τίποτα δεν έμεινε ελληνικό από την πάλαι «μεγάλη Ελλάδα» (Σικελία) του δυτικού ρωμαϊκού κράτους, εκτός από εξαιρέσεις, ενώ στην Ανατολή όπως όλοι είμαστε ζωντανές αποδείξεις της καταγωγής μας και της χροιάς του πολιτισμού μας ενώ από την άλλη ουδέν άλλο έθνος της Βαλκανικής (βλ. Σλάβοι, Τούρκοι, Αλβανοί) μπορεί να έχει και την ελάχιστη σχέση με το Βυζάντιο ως προς τον πολιτισμό, την διοίκηση και πολύ περισσότερο την παιδεία. Πολυπολιτισμικό το Βυζάντιο ήταν στην κορυφή του, αλλά στην βάση του ήταν σαφώς «Ελληνικό» ή «Ρωμαίικο», ας μην παίζουμε άλλο με τις λέξεις και ας δούμε την ουσία.

ΑΡΧΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ