Η σελίδα Μ. Καλόπουλου (http://www.greatlie.com/gr/_letters.cfm?id=26&action=detail)στις 01/11/2004 όπως παρουσιάστηκε στον ιστοχώρο του,
και όπως αποθηκεύτηκε από τον Ανώνυμο Απολογητή.
Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΦΙΛΟΥ ΤΟΥ ΚΑΛΟΠΟΥΛΟΥ, Π.Π.
18/12/03 - Επιστολή του φίλου Π.Π. υπέρ της ελευθερίας της καλλιτεχνικής έκφρασης
Επιστολή:
ΚΥΡΙΕ ΚΑΛΟΠΟΥΛΕ
Θα ήθελα μέσα από τη σελίδα σας να εκφράσω την οργή που νιώθω για το αίσχος που πράττουν κάποιοι βυξαντινολάτρεs, εκμεταλευτέs, θεοκράτες και σκοταδιστές. Με πιο δικαίωμα μπορούν και κρίνουν την τέχνη αυτοί οι τύποι; Για μια ακόμη φορά προσβάλουν την τέχνη και κατ’ επέκταση ελληνικά ιδεώδη. Σαν άτομο αυτής της κοινωνίας με προσβάλουν σαν έλληνα γνώμες που μας πάνε πολύ πίσω στις εποχές του Αλαρίχου, του Μ.Κωσταντίνου τότε που οι άγιοι της πίστεως τους κατέστρεψαν ότι θαυμαστό ότι πιο ωραίο έκαναν οι πρόγονοι μας, οι ίδιοι αυτοί που ακόμα και σήμερα διώκουν.
Απάντηση:
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΑΠΟΛΟΓΗΤΗ
Ο ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΟΣ ΠΙΝΑΚΑΣ
Ο Μιχάλης Καλόπουλος δεν φρόντισε να απαντήσει σε αυτή την επιστολή για να μην δώσει αφορμές, αλλά σίγουρα τάχθηκε υπέρ της εφόσον την δημοσίευσε στην ιστοσελίδα του. Ας δει λοιπόν πρώτα ο ενδιαφερόμενος για την απαγόρευση ποιανού πίνακα οργίσθηκαν οι άθεοι ή νεοπαγανιστές:
Κατεβαίνει ο Προκλητικός Πίνακας [Αριστερά ανδρικό μόριο, έχει ρεύση πάνω σε ένα σταυρό. Το σπέρμα του μορίου κατρακυλά επάνω στον σταυρό. Αυτό το αποκαλούν τέχνη…] (Πηγή: Ραδιοτηλεοπτικός Σταθμός Alter, Δεκέμβριος 2002)
ΥΠΟΚΡΙΤΙΚΗ ΣΤΑΣΗ Μ. ΚΑΛΟΠΟΥΛΟΥ
Οι μαινόμενοι νεοπαγανιστές οργίζονται επειδή ένας τόσο πρόστυχος πίνακας, προκάλεσε την απέχθεια του Ελληνικού κοινού και μετά από διαμαρτυρίες πολιτικών και άλλων πολιτών καθηλώθηκε ως βλάσφημος και προσβλητικός προς τις παραδόσεις του Ορθοδόξου Ελληνικού Έθνους μας. Φαίνεται πως οι Π.Π. και Μιχάλης Καλόπουλος όχι μόνο δεν έχουν ιδέα από τέχνη αλλά μήτε από την ιστορία του έθνους, του οποίου υποτίθεται αυτοί είναι οι «μορφωμένοι» εκπρόσωποι.
Ο Μιχάλης δεν ενοχλείται από αυτόν τον αισχρό πορνογραφικό πίνακα αλλά συμφωνεί με την κ. Τζάνη, πως η Βίβλος είναι πορνογράφημα. Μα και ακόμη θεωρεί το βασανιστικό μαρτύριο της Αγία Μαρκέλλας ως αισχρό «στο καθ' όλα αισχρό σεξουαλικό μυθιστόρημα» κατασκεύασμα ενός καλόγερου! Αλλά εδώ ο πίνακας με αυτή την αισχρότητα είναι δήθεν καλλιτεχνία! Εύγε Μιχάλη Καλόπουλε, σ’ ευχαριστώ για ακόμη μια αντίφαση του μισόχριστου φανατισμού σου.
ΑΜΑΘΕΙΑ Π.Π.
Για μια ακόμη φορά προσβάλουν την τέχνη και κατ’ επέκταση ελληνικά ιδεώδη. Σαν άτομο αυτής της κοινωνίας με προσβάλουν σαν έλληνα …
Ο Π.Π. νιώθει Έλληνας και προσβεβλημένος επειδή οι «βυζαντινολάτρες» του απαγόρευσαν αυτό το κακοτέχνημα. Ως κλασσικός αμαθέστατος νεοπαγανιστής νιώθει Έλληνας, αλλά δεν έχει ιδέα τι είναι ο Έλληνας, ποια η ιστορία του, ποιοι οι πρόγονοί του και ποιες οι αντιλήψεις τους για την τέχνη.
1. αίσχος:Ο παγανιστής φίλος του Καλόπουλου θεωρεί αίσχος να απαγορεύεται ένας πίνακας, για τον οποίο ο καλλιτέχνης πληρώθηκε 200.000 Ευρώ από το Ελληνικό κράτος, και δεν θεωρεί αίσχος την βλαστήμια αυτή προς σχεδόν ολόκληρο το Ελληνικό, Ορθόδοξο στην θρησκεία, Έθνος (συμπολίτες) και την ανθρωπότητα.
2. Δικαίωμα: της δημοκρατικής πλειοψηφίας των Χριστιανών
3. τέχνη και κατ' επέκταση ελληνικά ιδεώδη: ο αμαθέστατος φίλος του Καλόπουλου είναι εντελώς άσχετος με τα Ελληνικά ιδεώδη. Στην αρχαιότητα ποτέ η τέχνη δεν εξύβρισε τα θεία. Ο Φειδίας άδικα, στην αρχή κατηγορήθηκε για κατάχρηση χρυσού για την κατασκευή του αγάλματος της Αθηνάς. Επειδή αποδείχθηκε περίτρανα η αθωότητά του κατηγορήθηκε διότι εις την ασπίδα της Αθηνάς παρίστατο μια Αμαζονομαχία εις την οποία ο Φειδίας ζωγράφισε τον Περικλή, έντεχνα καλυμμένο στο πρόσωπο, αλλά και τον εαυτό του με την μορφή ενός γέροντα. Κατηγορήθηκε για ιεροσυλία επειδή εμπεριέκλειε τους θνητούς με τους αθανάτους, από τους εχθρούς του Περικλή και στενό του φίλο, και πριν καν βγει το πόρισμα, θανατώθηκε στο δεσμωτήριο. ΑΣ ΣΚΕΦΤΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΤΙ ΘΑ ΠΑΘΑΙΝΕ Ο ΦΕΙΔΙΑΣ ΑΝ ΠΑΡΙΣΤΟΥΣΕ ΤΟ ΜΟΡΙΟ ΤΟΥ ΝΑ ΕΧΕΙ ΡΕΥΣΗ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΘΗΝΑ. Μετά ο αδαής Π.Π. τολμά και παριστάνει τον φίλο των καλλών τεχνών Έλληνα!
Βέβαια αυτά δεν τα γνωρίζουν ο φίλος του Καλόπουλου μα μήτε και ο Καλόπουλος ο ίδιος; Πόσο καιρό ακόμη θα καπηλεύονται ξεδιάντροπα τον Ελληνικό Πολιτισμό και τις αξίες του;
ΕΝΑΣ ΑΚΟΜΗ ΠΑΓΑΝΙΣΤΗΣ
ΕΠΙΛΕΚΤΙΚΗ Η ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΩΣ ΒΛΑΣΦΗΜΙΑ
Μεγάλη φασαρία έγινε για το έργο του Βέλγου ζωγράφου στην έκθεση της πολιτιστικής Ολυμπιάδας, Outlook. Πολλοί θεώρησαν το έργο αυτό βλάσφημο, χωρίς όμως να μας εξηγήσουν τι εννοούν μ’ αυτό.
Ο Γ. Γρηγορομιχελάκης μπορεί να εξηγήσει τι εννοεί με το όρο «έργο»; Μπορεί να μας εξηγήσει ποιο έργο μπορεί να θεωρηθεί βλάσφημο και γιατί αυτό το έργο με ένα ανδρικό μόριο να έχει ρεύση πάνω στον σταυρό, που υπάρχει ακόμη και στην σημαία του κράτους μας, δεν είναι;
Σύμφωνα με το Κανονικό και Ποινικό Δίκαιο το οποίο έχει τις ρίζες του στην Ιουστιάνειο Νεαρά ΟΞ΄, κεφ. Α΄, παρ. 2, «εις τον Θεόν βλασφημούντες υποβάλλονται τη εσχάτη των ποινών». Η Νεαρά αυτή έλκει την καταγωγή της από το Λευιτικό (ΚΔ΄ 13 -16): «Εάν κάποιος άνθρωπος καταραστεί τον Θεό παίρνει αμαρτία· αν ονομάσει το όνομα του Ιεχωβά θανατούται και λιθοβολείται»
Δηλαδή εφόσον ο Κανονικός Ποινικός κώδικας έχει τις ρίζες του στον Ιουστιάνειο Νεαρά, και αυτή στο Λευϊτικό, τιμωρείται ο Βέλγος με την εσχάτη των ποινών; Και ποιες είναι οι αποδείξεις σύμφωνα με τις οποίες ο Κανονικός Κώδικας έχει τις ρίζες του στην Ιουστιάνειο και όχι στην Αρχαία Ελλάδα και στις δίκες περί ασέβειας προς την θρησκεία του κράτους; Δηλαδή στην αρχαία θρησκεία της Ελλάδας, οι ποινές για την ασέβεια είχαν την ρίζα τους εις το Λευϊτικό ή στον μετά από αιώνες Ιουστιάνειο Νεαρά; Η ασέβεια και η βλασφημία τιμωρούνταν σε όλους τους πολιτισμούς και σχεδόν πάντοτε ανάλογα με την θρησκεία της πλειοψηφίας του λαού.
Σύμφωνα με το άρθρο 152 του Πονικού Νόμου, τιμωρείται όποιος δια δημόσιας ομιλίας, διδασκαλίας, συγγράμματος ή συμβολικής παραστάσεως εκφραζόμενος προσβάλλει και δεν εκφράζει το οφειλόμενο σέβας προς τον «Δημιουργόν του Παντός»
Και ας πούμε ότι τιμωρείται. Γιατί όμως ο βλάσφημος να θέλει να γίνει βλάσφημος και τόσο έκδηλα όσο ο Βέλγος Καλλιτέχνης; Δεν μπορεί να σεβαστεί την θρησκεία του Κράτους και την θρησκεία της πλειοψηφίας του έθνους που φιλοξενεί τα έργα του; Είναι ανάγκη να προκαλεί; Δεν έχει που αλλού να κλίνει τις καλλιτεχνικές του πορνικές ανησυχίες παρά πάνω στο Τίμιο Ξύλο; Εκεί που Κάποιος πέθανε με φοβερά βασανιστήρια ο άλλος εκσπερματώνει από ηδονή; Δεν ντρέπονται να αποκαλούν αυτό τέχνη; Μάλλον αυτός ο καλλιτέχνης χρειάζεται να εξετασθεί από ψυχολόγο μαζί με τους οπαδούς του για φιλάσεβη συμπεριφορά και για κακόγουστα συμπλέγματα αναπαραγωγικής φύσεως.
Υπό τον όρο του «Δημιουργό του Παντός» ο Νόμος θεωρεί τον Θεό κατά την έννοια του Θεού που διαμόρφωσαν τα θρησκεύματα των Χριστιανών, των Ιουδαίων και των μωαμεθανών. Εδώ τίθεται λοιπόν το μεγάλο ερώτημα, όπως το πραγματεύτηκα στα βιβλία μου «Το βιβλίο που η εκκλησία σου δεν θέλει να διαβάσεις» και «Δέκαπέντε Εσταυρωμένοι και Αναστημένοι Σωτήρες»: «Δύναται να στοιχειοθετηθεί το αδίκημα της βλασφημίας εάν αυτή κατευθυνθεί προς τους θεούς των αρχαίων Ελλήνων; Δυστυχώς όχι! Ο Νόμος είναι σαφής. Βλασφημία στοιχειοθετείται μόνο προς τον «Δημιουργό των πάντων». Οι Έλληνες όμως δεν θεωρούσαν τους θεούς τους δημιουργούς του κόσμου, αλλά προϊόντα του κόσμου τούτου. Ο ύψιστος θεός των Ελλήνων, ο Ζευς υπόκειντο στους Νόμους του Σύμπαντος με την έννοια της Ανάγκης»
Μα γιατί ο νόμος θα έπρεπε να κατευθύνει το αδίκημα της βλασφημίας προς τους αρχαίους θεούς των αρχαίων Ελλήνων που δεν υπάρχουν πια, εφόσον η αρχαία Ελληνική θρησκεία δεν είναι αναγνωρισμένη; Αλλά αν αναγνωριστεί γιατί όχι;
Μια φορά ένα από τα βιβλία του Γ.Γ. μελετήθηκαν ελαφρώς και βρέθηκαν ακατάλληλα για φιλαλήθεις.
Ως μη δημιουργός λοιπόν των πάντων, ο Ζευς αλλά και οι υπόλοιποι θεοί των Ελλήνων δεν προστατεύονται από τον Νόμο κατά της βλασφημίας. Το διαπιστώσαμε στην πράξη όταν στο συνέδριο κατά της «Νεοειδωλολατρίας» που πραγματοποιήθηκε την άνοιξη του 2003 στην Θεσσαλονίκη, είδαμε να βλασφημούνται κατά συρροήν όχι μόνο οι θεοί των Ελλήνων (να αποκαλείται η Αφροδίτη πόρνη και ο Ζευς αιμομίκτης και βιαστής) αλλά και όλος ο προχριστιανικός πολιτισμός συλλήβδην. Τότε δεν είδαμε κανενός το αυτί να ιδρώνει: Άλλωστε οι χριστιανοί θεωρούν υποχρέωσή τους να υβρίζουν τους θεούς των Ελλήνων. Όταν ένας Έλληνας μέσα στο συνέδριο αντέδρασε στις ύβρεις κατά της Αφροδίτης εστράφησαν εναντίων του για να τον λιντσάρουν.
Ότι ο Γ.Γ. θεώρησε ύβρη είναι τα κατορθώματα των αρχαίων θεών. Μόνος του μη γνωρίζοντας πως οι πράξεις των θεών αυτών έτσι είχαν, θεωρεί τις ίδιες τους τις πράξεις υβριστικές προς αυτούς! Αυτό θα πει νεοπαγανιστική αρχαιοελληνική αμάθεια.
Όσο αφορά τους λυντσαρισμούς αυτά είναι ανυπόστατα και αναπόδεικτα. Το βίντεο που προέβαλλαν οι σταθμοί δεν ήταν από το εν λόγω συνέδριο αλλά από άλλο. Ενώ από την άλλη καλό θα ήταν πριν προβοκατόρικα διαμαρτυρηθεί στο συνέδριο κανείς από τους νεοπαγανιστές για την Αφροδίτη, να μελετήσει και να γνωρίσει την ιερά αρχαία πορνεία της θεάς ώστε να πάψει να διαμαρτύρεται για πράγματα που από την ύπαρξή τους αναιρούν τις διαμαρτυρίες αυτές, γελοιοποιώντας την γνώση των κατηγόρων.
Αυτό είναι το αίσθημα του δικαίου ανάμεσα στους χριστιανούς. Δεν σέβονται κανένα παρά τον «Δημιουργόν του παντός», δηλαδή τον δικό τους Θεό. Όλοι οι άλλοι θεοί «είναι δαίμονες». Με τη λογική αυτή φτάνουν τη βλασφημία στο έπακρο. Οι λάτρεις των Ελλήνων θεών γίνονται αυτομάτως «σατανιστές».
Πώς μπορεί όμως κανείς να κατηγορήσεις τους Έλληνες ως σατανιστές όταν ο Σατανάς είναι άγνωστος γι’ αυτούς και υπάρχει μόνο στα ιερά βιβλία των χριστιανών;
Πολλά ακόμη θα είχε να πει ο Όργουελ αν ασχολείτο με τον Χριστιανισμό…
Θαρρεί κανείς πως οι αρχαίοι Έλληνες ήσαν πιο βλάσφημοι από τους Χριστιανούς διότι οι αρχαίοι Έλληνες και Ρωμαίοι ειδωλολάτρες δεν αναγνώριζαν καν τον Θεό των Χριστιανών Οντολογικά, ενώ οι Χριστιανοί δέχονταν την ύπαρξη των άλλων θεών, όχι όμως ως θεών αλλά ως κατώτερων οντοτήτων του Μοναδικού και Παντοδύναμου Θεού.
Το να μην δέχεσαι την θεότητα ενός θεού είναι ένα ζήτημα. Το να σκιαγραφείς όμως το ιερότερο σύμβολο μιας θρησκείας με πορνική διαστροφή, είναι άλλο ζήτημα, διότι επιδείχνει αρρωστημένο εμπαιγμό του εσωτερικού κόσμου του συνανθρώπου σου, τον οποίο οφείλεις να σέβεσαι.
Φυσικά κανείς δεν θεωρεί τους Έλληνες σατανιστές εφόσον δεν λατρεύουν δαίμονα με το όνομα Σατανά. Ο Σατανάς είναι ένας δαίμονας. Όχι όμως όλοι οι δαίμονες. Οι αρχαίοι είχαν τους δικούς τους δαίμονες και δική τους δαιμονολογία. Αλλά ο διαχωρισμός αυτός δεν σημαίνει πως επειδή οι Έλληνες δεν αναφέρουν τον Σατανά, ο Σατανάς δεν υπάρχει, διότι οι Έλληνες δεν ανέφεραν μήτε τον Χριστό αλλά ο Χριστός ιστορικά υπάρχει. Επιπροσθέτως η ονοματολογία περί των οντοτήτων είναι ανθρώπινη και διαφορετική εις τους λαούς για τα ίδια πρόσωπα π.χ. στην Ελλάδα ο θεός του κεραυνού ονομάζονταν Δίας ενώ στους βόρειους λαούς Θωρ.
Όσο αφορά αυτά που θα έλεγε ο Όργουελ λίγο ενδιαφέρει τους Χριστιανούς. Τους τελευταίους ενδιαφέρει τι λέει ο Θεός Χριστός παρά οι θνητοί και ας το βάλει ο Γ.Γ. καλά στο μυαλό του.
Γ. Γρηγορομιχελάκης, Θεσσαλονίκη (Πηγή: Περιοδικό Τρίτο Μάτι, τεύχος 120, Αλληλογραφία, σελίδα 70)
ΤΕΛΙΚΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΠΡΟΣ ΓΡΗΓΟΡΟΜΙΧΕΛΑΚΗ
Και για να τελειώνουμε: ο επιστολογράφος της άνωθι επιστολής συγχέει τα πράγματα, εσκεμμένα ή όχι άγνωστο, μπερδεύοντας τον αναγνώστη, επιθυμώντας μάλλον περισσότερο να διαφημίσει τα βιβλία του παρά να εκφράσει αμφιβολίες προς τον επιλεκτισμό διότι αυτός έχει επιλεκτική δικαιοσύνη. Ας δούμε το γιατί:
Α΄) Η δημιουργία έργου τέχνης βλάσφημο προς τον Θεό Δημιουργό, δεν μπορεί να είναι ίση με την απλή προφορική «βλασφημία» προς τον θεό Ζευ ή την Αφροδίτη, διότι άλλο έργο τέχνης και άλλο προφορική βλασφημία. Περισσότεροι δε χριστιανοί βλασφημούν, δυστυχώς, τα δικά τους θεία, μιας και γι’ αυτούς Δίας και Αφροδίτη ΔΕΝ είναι θεοί. Ο δε Χριστός στο Κατά Ματθαίον Κεφ. Ιβ΄ λέει για τους ανθρώπους «31 Διὰ τοῦτο λέγω ὑμῖν, πᾶσα ἁμαρτία καὶ βλασφημία ἀφεθήσεται τοῖς ἀνθρώποις, ἡ δὲ τοῦ Πνεύματος βλασφημία οὐκ ἀφεθήσεται τοῖς ἀνθρώποις· 32 καὶ ὃς ἐὰν εἴπῃ λόγον κατὰ τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου, ἀφεθήσεται αὐτῷ· ὃς δ' ἂν εἴπῃ κατὰ τοῦ Πνεύματος τοῦ ἁγίου, οὐκ ἀφεθήσεται αὐτῷ οὔτε ἐν τῷ νῦν αἰῶνι οὔτε ἐν τῷ μέλλοντι.». Ο Ζευς και η Αφροδίτη τι λένε;
Β΄) Κατηγορεί τους Χριστιανούς, ως βλάσφημους προς τον Ζευ και την Αφροδίτη, και τους συγκρίνει με τον Βέλγο καλλιτέχνη αλλά του διαφεύγει πως κανείς Χριστιανός ουδέποτε καλλιτέχνησε ένα ανδρικό μόριο να έχει ρεύση προς ένα σύμβολο ή τον ίδιο τον θεό Δία ή την Αφροδίτη όπως τόσο πρόστυχα έπραξε ο Βέλγος «καλλιτέχνης» για τον σταυρό
Γ΄) Είναι ακατανόητος ο κ. Γρηγορομιχελάκης διότι θεωρεί βλασφημία το ότι ονομάστηκε η θεά Αφροδίτη πόρνη και ο θεός Δίας μοίχος. Μα δεν έχει μελετήσει ποτέ του την αρχαία θρησκεία ή μυθολογία για να ξεκαθαρίσει ορισμένα πράγματα; Γνωρίζει ο κ. Γρηγορομιχελάκης από πού προήλθε η λέξη «ιερόδουλη»; Από την εκπόρνευση ακόμη και μικρών κοριτσιών στους ναούς της Αφροδίτης, όπου η λατρεία ήταν οργιαστική και όπου οι ιερόδουλες εκτελούσαν χρέη πόρνων. Ο δε Δίας έμεινε γνωστός στην μυθολογία όχι μόνο για τις αιμομιξίες του αλλά και για τις μοιχίες του και τις κτηνοβασίες. Έργα για αυτές του τις πράξεις καλλιτέχνησαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι και όχι οι Χριστιανοί. Γιατί ο κ. Γρηγορομιχελάκης δεν κατηγορεί τους προγόνους μας ως βλάσφημους και ασεβείς αλλά κατηγορεί τους Χριστιανούς που ουδέποτε έπραξαν κάτι καλλιτεχνικά ανάλογο προς αυτήν την παγανιστική θεότητα;
Δ΄) Ο Φειδίας, ο μέγιστος αυτός καλλιτέχνης του Χρυσού αιώνα του Περικλή, το 435 π.Χ. με θρησκευτικά προσχήματα κατηγορήθηκε ως ασεβής και βλάσφημος, διότι εις την ασπίδα της Αθηνάς παρίστατο μια Αμαζονομαχία εις την οποία ο Φειδίας ζωγράφισε τον Περικλή, έντεχνα καλυμμένο στο πρόσωπο, αλλά και τον εαυτό του με την μορφή ενός γέροντα. Κατηγορήθηκε για ιεροσυλία επειδή εμπεριέκλειε τους θνητούς με τους αθανάτους και πριν καν βγει το πόρισμα, θανατώθηκε στο δεσμωτήριο. Ας σκεφτεί ο κ. Γρηγορομιχελάκης τι θα πάθαινε από τους προγόνους του ο Βέλγος «καλλιτέχνης», αν ζωγράφιζε κάποιο ανδρικό μόριο να έχει ρεύση πάνω στο πρόσωπο του Δία ή στον ιερό του αετό. Αλλά ως φαίνεται ο κ. Γρηγορομιχελάκης «ευαισθητοποιήθηκε» μόνο στο θέμα του Βέλγου «καλλιτέχνη» ενώ καμιά ευαισθησία δεν μας δείχνει για τον Φειδία που θανατώθηκε κιόλας. Τι έχει να πει γι’ αυτόν αλλά και για τους προγόνους μας που τον θανάτωσαν;
Ε΄) Είναι πολύ περίεργο το ότι ο κ. Γρηγορομιχελάκης δεν κατακρίνει αυτό το ασεβές και αισχρό έργο του Βέλγου, που παραποιεί βάναυσα το συμβολισμό της αυτοθυσίας, του ψυχικού και σωματικού πόνου ενός Υιού (που ήταν ουσιαστικά ΑΘΩΟΣ) και την μητέρας του, με την εκχυδαϊσμένη εισαγώμενη Βελγική μοριακή ηδονή. Ουδέν λέγει περί αυτού! αλλά θίγεται από «βλασφημίες» Χριστιανών, που ούτε οι πρόγονοί μας πιστοί του Διός δεν αντιλαμβάνονταν ως τέτοιες. Ίσα Ίσα που αν δεν πίστευε κανείς στους μύθους καταδικάζοντας και ως ασεβής από πάνω. Απόδειξη: το 432 π.Χ. ψηφίστηκε στην Αθήνα το περίφημο «Ψήφισμα του ΔΙΟΠΕΙΘΗ*», επαγγελματία μάντη, εναντίων όσων: «τὰ θεῖα μὴ νομίζειν καὶ λόγους περὶ τῶν ματαρσίων (οὐρανίων) διδάσκειν» (Πλουτ. Περικ. 32) με ποινές την εξορία, το θάνατο και το κάψιμο των συγγραμμάτων (Nauk, Fragm. Trag. Gracc. 2η έκδοση, σελ. 771)
Στ΄) Τέλος ευχαριστώ τον κ. Γρηγορομιχελάκη που διαχωρίζει τον Χριστό, ως εκτός σύμπαντος, από τους εγκόσμιους Δία και Αφροδίτη, διότι αυτοί οι θεοί είναι όλα όσα δεν είναι ο δικός μου (πόρνοι, μοίχοι, αιμομίκτες και κτηνοβάτες) εφόσον μετέχοντες της ύλης και των παθών του σώματος, το οποίο καταδικάζει ως Πλάτων, ως φυλακή της ψυχής.
Ζ΄) Το θέμα της ασέβειας - βλασφημίας προς μια θεότητα ή θεότητες σε ένα κράτος, καθορίζεται από την δημοκρατική πλειοψηφία των πιστών - πολιτών προς αυτές τις θεότητες-θεό. Στην αρχαία Ελλάδα κάποιος καθορίζονταν ως ασεβής ανάλογα με τις θεότητες της κάθε πόλης και όχι ανάλογα με τις θεότητες όλων των ελληνικών πόλεων μήτε με όλες τις θρησκείες του κόσμου. Το σημερινό κράτος δεν είναι ευαίσθητο ούτε προς τον Αλλάχ που έχει περισσότερους πιστούς στην Ελλάδα από όσους ο Δίας. Γιατί λοιπόν να είναι ευαισθητοποιημένο προς τον τελευταίο;