ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΑ ΝΕΑ ΓΑΙ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΘΡΗΣΚΕΙΑ & ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟ

Διάφορες ειδήσεις με θρησκευτικό και διαπολισμικό ενδιαφέρον.

ΑΝΑΚΑΤΑΣΚΕΥΑΖΕΤΑΙ ΠΛΟΙΟ ΟΡΓΙΩΝ

Ιταλοί ερευνητές σχεδιάζουν την ανακατασκευή ρωμαϊκού πλοίου, το οποίο χρησιμοποιούνταν από τον Καλιγούλα ως πλωτός ναός της Αθηνάς (κατ΄άλλους ως πλωτό παλάτι για τα ονομαστά του όρφια). Το πλαίσιο κατασκευής του μεγάλου ξύλινου σκαριού είναι έτοιμο και ήδη δεσπόζει στις όχθεςτης λίμνης Νέμι, νότια της Ρώμης. Το πλοίο αυτό αποτελεί πιστή αντιγραφή ενός από τα ρωμαϊκά πλοία του 1^ου αιώνα, τα οποία ανακαλύφθηκαν στο βυθό της λίμνης κατά την δεκαετία του 1930. Λέγεται μάλιστα ότι ο Μουσολίνι είχε δώσει εντολή να αδειάσει η λίμνη, προκειμένου να ανασυρθούν ανέπαφα. Στα τέλη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου τα δύο αυτά πλοία αποτέλεσαν τους στόχους της εισβολής των συμμαχικών δυνάμεων και κατεστράφησαν. Την ανακατασκευή έχει αναλάβει ο Ματία Ντι Ντονάτο, κατασκευαστής πλοίων από τη Νάπολη και επικεφαλής του εγχειρήματος. Βέβαια υπάρχει διαφωνία μεταξύ αυτών που μετέχουν στην προσπάθεια ως προς την τελική μορφή που θα λάβει το πλοίο. Θα είναι μεγαλοπρεπές και πομπώδεις με βαριά διακόσμηση ή απλά και λιτά διακοσμημένο, όπως αρμόζει σε ένα μνημείο της εποχής; Το μέλλον θα δείξει.

Πηγή: Περιοδικό Ιστορικά Θέματα, τεύχος 6, Απρίλιος 2002, Αθηνά Ντούλια, σελίδα 7

Η «ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ» ΤΩΝ ΓΑΛΑΤΩΝ

Κατάπληξη έχει προκαλέσει η έρευνα ενός Γάλλου ακαδημαϊκού, ο οποίος υποστηρίζει ότι «Γαλάτες» δεν υπήρξαν ποτέ. Σύμφωνα με τον Κριστιάν Γκουντινό, καθηγητή ιστορίας στο Κολέζ ντε Φράνς, οι Γαλάτες ως ενιαίο φύλλο δεν υπήρξαν ποτέ, αλλά ήταν ανομοιογενή φύλα τα οποία έλαβαν αυτή την ονομασία από τους Ρωμαίους. Στο βιβλίο του «Rar Toutatis» (ελληνική απόδοση «Μα τον Τουτάτη», τον Κέλτη θεό, έκφραση την οποία χρησιμοποιεί συχνά το Αστερίξ) ο καθηγητής υποστηρίζει πως ότι οι Ρωμαίοι παραποίησαν την γαλλική ιστορία περισσότερο από όλους. Κατά τον Γκουτινό, όταν οι Ρωμαίοι εισέβαλαν στην χώρα η οποία σήμερα ονομάζεται Γαλλία, αντιμετώπισαν άσχετους μεταξύ τους στρατούς. Ο Ιούλιος Καίσαρας έδωσε το όνομα Γαλατία στα εδάφη που είχε κατακτήσει, ορίζοντας μια αυθαίρετη συνοριακή γραμμή μεταξύ Γαλλίας και Γερμανίας. Για να προβληθεί ακόμη περισσότερο η γενναιότητά τους και να κερδίσουν μεγαλύτερη δόξα, οι Ρωμαίοι δημιούργησαν εσκεμμένα την εικόνα των φιλοπόλεμων και ενεξέλεκτων εχθρών, ενώ κατά τον Γκουντινό, στην πραγματικότητα ήταν ελάχιστοι εκείνοι οι οποίοι αντιστάθηκαν. Η θέση του Γάλου καθηγητή καταρρίπτει το μύθο ο οποίος αποτελεί την βάση του σύγχρονου Γαλλικού κράτους, ότι δηλαδή η Γαλλία είναι μια ξεχωριστή γεωγραφική και πολιτιστική οντότητα, ο δε εθνικός της χαρακτήρας είναι απόρροια των απειθάρχητων μεν αλλά αγαπητών Γαλατών και της λογικής συγκεντρωτικής διοίκησης την οποία επέβαλαν οι Ρωμαίοι, προπαγάνδα η οποία έχε μεταφερθεί και στα σχολικά τους εγχειρίδια.

Σύμφωνα πάντοτε με τον Γκουντινό, ο όρος Γαλατία χρησιμοποιήθηκε μέχρι την εποχή του Καίσαρα για να περιγράψει το μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης, από τις ακτές του Ατλαντικού μέχρι την Ουγγαρία. Την εκδοχή αυτή εκμεταλλεύτηκαν οι ηγέτες της Γαλλίας, μετά την Γαλλική επανάσταση, στην προσπάθειά τους να ενώσουν ένα έθνος το οποίο είχε χάσει το σύμβολό του, τον βασιλιά. Ο καθηγητής γνωρίζει πολύ καλά ότι η ακαδημαϊκή αλήθεια δεν θα γίνει αποδεκτή, καθώς οι συμπατριώτες του έχουν γαλουχηθεί με ένα μύθο προπαγάνδα εδώ και δύο αιώνες, ο οποίος αποτελεί αντικείμενο εκμετάλλευσης ακόμη και από σύγχρονους ηγέτες. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο πρόεδρος Σιράκ, ο οποίος παρά τις αποτυχίες του παρέμεινε δημοφιλής εξαιτίας της καταγωγής του που τον ήθελαν καθ’ ολοκληρίαν Γαλάτη.

Γαλάτης, επομένως δεν υπήρξε ούτε ο δημοφιλής και αγαπητός σε όλους Αστερίξ με το πηγαίο χιούμορ του. Όλα είναι μια επινόηση των Ρωμαίων, η δε γαλλική ταυτότητα στηρίζεται, σύμφωνα με τον Γκουντινό, σε ένα μύθο.

Πηγή: Περιοδικό Ιστορικά Θέματα, τεύχος 14, Απρίλιος 2002, Αθηνά Ντούλια, σελίδα 7

ΑΝΑΤΟΛΙΚΕΣ ΘΕΟΤΗΤΕΣ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΚΡΟΠΟΛΗ

Θεότητες από την Ανατολή κάτω από την Ακρόπολη

Τρία αγάλματα έφερε στο φως ανασκαφή στο οικόπεδο Μακρυγιάννη

Η θεά Ισίς των Αιγυπτίων, ο Ηλιοπολίτης Δίας από τη Συρία και η Εφεσία Αρτέμιε, όλες θεότητες από την Ανατολή, είχαν προστεθεί στο λατρευπκό πάνθεον των Αθηναίων - και όχι μόνον - της Ρωμαϊκής εποχής. Η ανασκαφή στη νότια κλιτύ της Ακρόπολης, στο οικόπεδο Μακρυγιάννη συγκεκριμένα, όπου υπήρχε διαρκής κατοίκηση επί αιώνες, έφερε μεταξύ άλλων στο φως αγάλματα και των τριών θεοτήτων που λατρεύονταν από τους ανθρώπους.

«Από αυτά τα γλυπτά η Εφεσία Άρτεμις ήταν πιθανώς εισηγμένη και προορισμένη για οικιακή λατρεία σε ένα από τα σπίτια που ανακαλύφθηκαν στην περιοχή. Όμως τα αγαλμάτια της Ίσιδος και του Δία Ηλιοπολίτη προέρχονται καθαρά από χώρους λατρείας» είπε· χθες η καθηγήτρια κυρία Ισμήνη Τριάντη κατά την ομιλία της στο πλαίσιο του Διεθνούς Αρχαιολογικού Συμποσίου για την «Αθήνα κατά τη Ρωμαϊκή εποχή» που διεξάγεται στο Νέο Κτίριο του Μουσείου Μπενάκη.

Πηγή Φώτο: Εφημερίδα Το Βήμα, Παρασκευή 20 Οκτωβρίου, σελ.22

Το άγαλμα της Ίσιδος (φωτογραφία) βρέθηκε μαζί με άλλα γλυπτά, είναι κατασκευασμένο από γκριζωπό μάρμαρο και έχει ύψος 60 εκατοστά. Η θεά φοράει ένδυμα κολλητό στο σώμα, με πτυχές που συγκεντρώνονται στο μέσον του σαν δέσιμο. Στο κάτω μέρος του σώματός της τύλιγεται ένα φίδι, τα χέρια της κρατούν από ένα στάχυ, στο στήθος φέρει αιγίδα, ενώ το κεφάλι της προβάλλει σε έναν ηλιακό δίσκο με 12 ακτίνες. «Η Ίσις είναι μία από τις μεγάλες θεότητες του αιγυπτιακού πανθέου, αδελφή και σύζυγος του Οσίριδος, με τον οποίο απέκτησε τον Ώρο» είπε η κυρία Τριάντη. «Το ιδιαίτερο ενδιαφέρον αυτού του αγάλματος όμως είναι ότι η Ίσις έχει παρασταθεί ως Πανθέα, δηλαδή με χαρακτηριστικά σύμβολα άλλων θεοτήτων, συγκεκριμένα της Αθηνάς, της Υγείας, της Δήμητρας, της Αφροδίτης, του Διονύσου και του Ηλίου!» πρόσθεσε.

Το άγαλμα του Δία Ηλιοπολίτη βρέθηκε σε έναν αποθέτη, ο οποίος είχε καταργηθεί από την ύστερη αρχαιότητα, στα ανατολικά του οικοπέδου Μακρυγιάννη. Είναι σπασμένο στο κάτω μέρος του, έχει ύψος 70 εκατοστά και είναι κατασκευασμένο από ψιλόκοκκο μάρμαρο. Εικονίζεται ένας αγένειος άνδρας σε στάση μετωπική, ο οποίος φοράει χιτώνα και ολόσωμο θώρακα-επενδύτη που φέρει ανάγλυφες διακοσμήσεις. Ο Δίας ο Ηλιοπολίτης είναι θεότητα που λατρευόταν στην Ηλιούπολη της Συρίας, το σημερινό Μπααλμπέκ του Λιβάνου. «Πάρεδροι» του ήταν η Αφροδίτη και ο Ερμής, που στο σύνολο τους αποτελούσαν την τριάδα της Ηλιούπολης. Από λευκό μάρμαρο η Εφεσία Άρτεμις έχει μόνο 9,3 εκατοστά ύψος και κατά την κυρία Τριάντη πρέπει ακριβώς λόγω του μικρού μεγέθους της να προοριζόταν για ιδιωτική λατρευτική χρήση του ιδιοκτήτη ενός σπιτιού της περιοχής, ο οποίος προφανώς είχε κάποια σχέση με την Έφεσο. Και αυτό γιατί δεν έχει διαπιστωθεί ως τώρα δημόσια λατρεία στην Αθήνα της Εφεσίας Αρτέμιδος. Το βέβαιο όμως είναι ότι την εποχή της ρωμαϊκής κυριαρχίας η ανταλλαγή ιδεών και θρησκειών βρισκόταν στο απόγειο της.

Πηγή: Μαρία Θέρμου, Εφημερίδα Το Βήμα, Παρασκευή 20 Οκτωβρίου, σελ.22

ΤΕΧΝΗΤΟ ΜΑΤΙ 5.000 ΕΤΩΝ ΣΤΗΝ ΠΕΡΣΙΑ

Το αρχαιότερο τεχνητό μάτι του κόσμου, ηλικίας 5.000 ετών, έφεραν στο φως Ιρανοί και Ιταλοί αρχαιολόγοι που πραγματοποιούσαν ανασκαφές τα τελευταία εννιά χρόνια σε μια αρχαία νεκρόπολη στην έρημο που χωρίζει το Ιράν από το Αφγανιστάν. Πρόκειται για μια επίχρυση σφαίρα διαμέτρου μόλις 2,5 εκατοστών, κατασκευασμένη από ελαφρύ υλικό, η οποία κάποτε βρισκόταν μέσα στην κόγχη του ματιού μιας ιέρειας στην αρχαία Περσία. Σύμφωνα με τους ειδήμονες, όσοι έρχονταν σε επαφή με την ιέρεια θα πείθονταν, αντικρίζοντας την, ότι διέθετε υπερφυσικές δυνάμεις κι ότι μπορούσε να προβλέψει το μέλλον, Ισχυρίζονται, μάλιστα, ότι η γυναίκα - προφήτης, όπως την αποκαλούν, είχε ταφεί μαζί με έναν περίτεχνο μπρούτζινο καθρέφτη χειρός, τον οποίο προφανώς χρησιμοποιούσε για να ελέγχει «την εμφάνισή της που προκαλούσε δέος», αλλά και για δύο επιπρόσθετους λόγους: επειδή έφερε αυτό το τεχνητό μάτι αλλά και επειδή ήταν εντυπωσιακά ψηλή, περίπου 1,83 μ.

Αριστερά: Το κρανίο με το τεχνητό μάτι, όπως βρέθηκε κατά την ανασκαφή. (Πηγή: Ιστορικές Ειδήσεις, Περιοδικό Ιστορικά Θέματα, τεύχος 64, σελ. 8)

Οι αρχαιολόγοι ανέφεραν ότι το σχέδιο του τεχνητού ματιού αποτελείται από έναν κεντρικό κύκλο που αναπαριστά την κόρη του ματιού και από χρυσές γραμμές «σαν ακτίνες φωτός». Η επιφάνεια του είναι προσεκτικά χαραγμένη, ενώ φέρει ακόμη ίχνη χρυσού που είχε τοποθετηθεί σε λεπτό στρώμα στην επιφάνεια του. Εκατέρωθεν της σφαίρας, υπήρχαν δύο μικρές τρύπες, μέσω των οποίων μια λεπτή κλωστή, ίσως κι αυτή από χρυσάφι, συγκρατούσε το μάτι στη θέση του. Η ιέρεια στην οποία ανήκε το μάτι, πιστεύεται ότι έζησε περί το 2900 π.Χ. και εικάζεται ότι ήταν ηλικίας από 25 έως 30 ετών, ψηλή, με σκουρόχρωμη επιδερμίδα. Μάλιστα, οι επιστήμονες βασιζόμενοι σε συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, πιθανολογούν ότι καταγόταν από την Αραβική Χερσόνησο. Σύμφωνα με τον καθηγητή (και συντονιστή των Ιταλών αρχαιολόγων) Λορέντσο Κονσταντίνι, η γυναίκα αυτή «ήταν μια επιβλητική και εξωτική φιγούρα», ενώ το μάτι (που δεν μοιάζει με φυσικό), επιτελούσε συγκεκριμένο σκοπό. Ήταν σύμβολο μυστηρίου και έδινε την εντύπωση ότι η κάτοχος του είχε μαντικές και υπερφυσικές ιδιότητες». Η γυναίκα με τη «λαμπερή όψη» πρέπει να προκαλούσε δέος με την εμφάνιση της.

Πηγή: Αθηνά Ντούλια, Ιστορικές Ειδήσεις, Περιοδικό Ιστορικά Θέματα, τεύχος 64, σελ. 8

ΑΝΩΤΕΡΑ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ ΑΠΟ ΙΣΛΑΜΙΣΤΕΣ ΤΟΥ ΜΕΣΑΙΩΝΑ

Αριστερά: Το τέμενος Νταρμπ-ι-Ιμάμ στο Ιράν είναι διακοσμημένο με ιδιόμορφα σχέδια, μεταξύ άλλων πεντάγωνα και δεκάγωνα. (Πηγή: Νέες Ανακαλύψεις, Περιοδικό Science Illustrated, τεύχος 30, σελ. 22)

Τα γεωμετρικά μοτίβα που κοσμούν πολλά μεσαιωνικά μουσουλμανικά οικοδομήματα και που είναι γνωστά ως «γκίρι» κρύβουν μια επιστημονική έκπληξη. Σύμφωνα με τους φυσικούς Peter Lu του Πανεπιστημίου Harvard και Paul Steinhardt του Πανεπιστημίου Princeton των ΗΠΑ, τα σχέδια αυτά έχουν μια γεωμετρική πολυπλοκότητα που μέχρι σήμερα είχε αγνοηθεί και που δείχνει ότι οι μουσουλμάνοι αρχιτέκτονες της εποχής είχαν βαθιά γνώση των μαθηματικών. Οι μαθηματικοί αποκαλούν αυτά τα σχέδια ψευδο-κρυσταλλικά. Αποτελούνται από πολύπλοκες γεωμετρικές δομές, που ενώ δείχνουν να είναι συμμετρικές, στην πραγματικότητα δεν επαναλαμβάνονται ποτέ ακριβώς - ένα φαινόμενο που στη Δύση εξηγήθηκε για πρώτη φορά πολλούς αιώνες αργότερα, από το Βρετανό μαθηματικό και κοσμολόγο Roger Penrose τη δεκαετία του 1970.

Πηγή: Νέες Ανακαλύψεις, Περιοδικό Science Illustrated, τεύχος 30, σελ. 22

ΦΑΡΑΩ & ΜΙΝΩΙΤΕΣ

Όταν φαραώ και Μινωίτες απεικονίζονταν μαζί σε τοιχογραφίες

Απεικόνιση του θέματος των ταυροκαθαψίων (16ος-14ος αι. π.Χ.) σε ανάκτορο στην Άβαρι (Τελ ελ Ντάμπα) (Πηγή: Εφημερίδα Το Βήμα, Παρασκευή 23 Μαΐου 2008, σελ. Α19)

Οι σχέσεις Ελλάδας και Αιγύπτου κατά την αρχαιότητα, οι αλληλεπιδράσεις ιδεών αλλά και η έντονη μεταξύ τους πολιτισμική επαφή αποτελούν το θέμα του συνεδρίου που άρχισε χθες στη Ρόδο και θα διαρκέσει ως τις 29 Μαΐου. Πρόκειται για το 10ο Παγκόσμιο Συνέδριο Αιγυπτιολόγων, το οποίο διοργανώνεται από το Πανεπιστήμιο Αιγαίου σε συνεργασία με τη Διεθνή Ένωση Αιγυπτιολόγων αλλά και με τη συμμετοχή πολλών άλλων αρχαιολογικών φορέων.

Όλα τα νεότερα αρχαιολογικά, ιστορικά, φιλολογικά και κοινωνικά δεδομένα, δηλαδή ανασκαφές, αρχαιολογικές έρευνες, ναϊκή και νεκρική αρχιτεκτονική, πολιτική και κοινωνική ιστορία, ιδεολογίες, συγκρούσεις, διπλωματία και εξωτερικές σχέσεις, ακόμη η γένεση και διαμόρφωση της αρχαίας αιγυπτιακής γλώσσας και γραφής, η λογοτεχνία, η παπυρολογία, η θρησκεία, η μαγεία, ταφικά έθιμα, ταρίχευση και μούμιες και η καθημερινή ζωή των ανθρώπων τίθενται επί τάπητος στο συνέδριο. Εξάλλου σημαντικές ομιλίες εξετάζουν διάφορες πτυχές της ελληνικής παρουσίας στη χώρα του Νείλου καθώς επίσης και τα αιγυπτιακά και αιγυπτιάζοντα μνημεία στον ελλαδικό χώρο σε μια ανασύνθεση και επαναξιολόγηση των πολιτισμικών επαφών μεταξύ των δύο λαών.

Συγκεκριμένα η κεντρική ομιλία του καθηγητή Αιγυπτιακής Αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης κ. Μάνφρεντ Μπίτακ επανεξετάζει τις σχέσεις της Αιγύπτου με τον μινωικό κόσμο κατά τα μέσα της 2ης χιλιετίας π.Χ., όταν κυριαρχούσε στην Αίγυπτο η δυναστεία των Τουθμωσιδών. Η ανακτορική κατασκευή από τον Τούθμωσι Γ΄ στην Αβαρι με τις πλούσιες μινωικές τοιχογραφίες αποδεικνύει άλλωστε έντονη και πολύπλευρη πολιτισμική επαφή. Οι έντονες σχέσεις που αναπτύσσονται την περίοδο αυτή μεταξύ Κρητών και Αιγυπτίων αποδεικνύονται επίσης από τις πολλές τοιχογραφίες σε αιγυπτιακούς ιδιωτικούς τάφους, όπου οι Μινωίτες απεικονίζονται μαζί με άλλες εθνότητες να προσφέρουν δώρα στις αιγυπτιακές αρχές.

Στο ίδιο θεματικό πλαίσιο των σχέσεων και πολιτισμικών αλληλεπιδράσεων κινούνται και οι ανακοινώσεις των ελλήνων αιγυπτιολόγων και αρχαιολόγων που συμμετέχουν στο συνέδριο. Μεταξύ αυτών ο επίκουρος καθηγητής Αιγυπτιολογίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου και επιστημονικός υπεύθυνος του συνεδρίου κ. Παναγιώτης Κουσούληε και ο καθηγητής Αιγυπτιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Λειψίας κ. Λούντβιχ Μόρεντς θα παρουσιάσουν τα πρώτα αποτελέσματα ενός προγράμματος που επιχειρεί να ανασυνθέσει και επαναξιολογήσει τις εμπορικές, πολιτικές και πολιτισμικές επαφές των αιγυπτίων φαραώ με το ΝΑ Αιγαίο και ειδικότερα τα Δωδεκάνησα κατά την 1η χιλιετία π.Χ.

Να σημειωθεί ότι η κορυφαία αυτή επιστημονική συνάντηση πραγματοποιείται κάθε τέσσερα χρόνια και στην εφετινή συμμετέχουν με επιστημονικές ανακοινώσεις τους 344 ομιλητές από όλον τον κόσμο (Βρετανία, Αίγυπτος, Αμερική, Αυστραλία, Βέλγιο, Γαλλία, Γερμανία, Ελβετία, Ελλάδα, Ιαπωνία, Ισπανία, Ισραήλ, Ιταλία, Πολωνία, Ρουμανία, Ρωσία, Σερβία, Σουηδία).

Πηγή: Εφημερίδα Το Βήμα, Παρασκευή 23 Μαΐου 2008, σελ. Α19

ΤΟ ΑΝΑΚΤΟΡΟ ΤΟΥ ΝΕΣΤΟΡΑ

Μικρός οδηγός για ένα επιβλητικό συγκρότημα

Ένα από τα βασίλεια που άκμασαν στην Ελλάδα τον 14ο και 13ο αιώνα π.Χ. ήταν η Πύλος, με τον σοφό βασιλιά της Νέστορα να διεκδικεί μία από τις πλέον σεβαστές θέσεις στα ομηρικά έπη, ενώ στα νεότερα χρόνια οι ανασκαφές στο ανάκτορο φέρνοντας στο φως περί τις χίλιες πινακίδες με Γραμμική Β΄ γραφή προσφέρουν πλήθος πληροφοριών για τη μυκηναϊκή εποχή. Πρώτοι ανασκαφείς της Πύλου, οι Αμερικανοί Καρλ Μπλέγκεν - πρωτοπόρος της αρχαιολογίας στην Ελλάδα - και Μάριον Ρόουσον, είναι οι συγγραφείς του μικρού οδηγού «Στο ανάκτορο του Νέστορα», ο οποίος εκδόθηκε πρώτη φορά στα ελληνικά από τις εκδόσεις Παπαδήμα.

Σε έκταση περίπου 2.000 τ. χλμ. εκτεινόταν το βασίλειο της Πύλου και ίσως να καταλάμβανε ολόκληρη τη σημερινή Μεσσηνία. «Αυτή η πλευρά του Αιγολέον» και «πέρα από το Αιγολέον» όπως αναφέρεται στις πινακίδες ήταν οι δύο διοικητικές επαρχίες που χωρίζονταν μεταξύ τους από την οροσειρά Αιγάλεω. Ο οδηγός όμως αναφέρεται κυρίως στο ανακτορικό συγκρότημα, περιγράφοντας κάθε χώρο και εξηγώντας τη χρήση του: το δωμάτιο των αρχείων, η αίθουσα του θρόνου, το λουτρό, η αίθουσα της βασίλισσας, οι αποθήκες του λαδιού και του κρασιού, τα δωμάτια κατοικίας, τα διοικητικά διαμερίσματα αλλά και το ξεχωριστό κτίριο του Εργαστηρίου όπου κατασκευάζονταν πάσης φύσεως αντικείμενα προς χρήση και εξαγωγή. Όπως όπλα, μεταλλικά εργαλεία, ανταλλακτικά των αρμάτων, δερμάτινα αντικείμενα, μάλλινα και λινά υφάσματα, αγγεία και αρώματα.

Πέτρα αλλά κυρίως ξύλο είχαν χρησιμοποιηθεί για την κατασκευή του ανακτόρου και άλλωστε αυτή η αφθονία του εύφλεκτου υλικού ευθύνεται για το σαρωτικό αποτέλεσμα της πυρκαϊάς, που το κατέστρεψε. Η επίσημη είσοδος στο κτίριο γινόταν μέσω πύλης ενώ δίπλα στην είσοδο υπήρχε διαμέρισμα δύο δωματίων όπου φυλάσσονταν τα αρχεία, οι πινακίδες δηλαδή που ήρθαν στο φως. Στη συνέχεια τα διαμερίσματα αναπτύσσονταν γύρω από μια εσωτερική υπαίθρια αυλή στην άκρη της οποίας ορθωνόταν το προστώο των επίσημων διαμερισμάτων με δύο κίονες.

Αναπαράσταση τηδ αίθουσαε του θρόνου του ανακτόρου του Νέστορα, με τη λατρευτική εστία. (Πηγή: Εφημερίδα Το Βήμα, Παρασκευή 28 Μαρτίου 2008, σελ. Α24)

Ένα μεγάλο ορθογώνιο δωμάτιο με εστία στο κέντρο υπερυψωμένη από το έδαφος είναι η αίθουσα του θρόνου όπου ο βασιλιάς - «Fάναξ», δηλαδή άναξ - δεχόταν τα επιφανή μέλη της κοινωνίας και ασκούσε τα θρησκευτικά του καθήκοντα. Ο θρόνος βρισκόταν απέναντι από την εστία, δυστυχώς όμως το μόνο που έχει απομείνει είναι το χάραγμα του στο γύψινο πάτωμα. Ήταν φτιαγμένος από φθαρτά υλικά, πιθανώς ξύλο και ασφαλώς ήταν διακοσμημένος με ελεφαντόδοντο και άλλα πολύτιμα υλικά. Πολύχρωμος ζωγραφικός διάκοσμος κάλυπτε τους τοίχους και έχουν διασωθεί οι παραστάσεις ενός λέοντα και ενός γρύπα δίπλα από τον θρόνο αλλά και μία τεράστια σκηνή συμποσίου που μάλλον αναπαριστούσε την πομπή ανδρών και γυναικών που οδηγούσαν ταύρο για θυσία. Το πάτωμα ήταν χωρισμένο σε τετράγωνα με γραμμικά σχέδια από κόκκινο, κίτρινο, μπλε, λευκό και μαύρο χρώμα. Στο δάπεδο μπροστά στον θρόνο υπήρχε παράσταση τεράστιου χταποδιού, η εστία ήταν διακοσμημένη με διάφορα Ζωγραφικά σχέδια και κοντά της υπήρχε πήλινη τράπεζα προσφορών. Πρόκειται για ένα άκρως επιβλητικό σύνολο που αποδεικνύει τον πλούτο του βασιλείου, την αγάπη για την τέχνη αλλά και το υψηλό επίπεδο στο οποίο αυτή είχε φθάσει.

Οι πινακίδες της Γραμμικής Β΄ είναι οι αδιάψευστοι μάρτυρες της ακμής αυτού του μυκηναϊκού βασιλείου ενώ δίνουν πληροφορίες για την εσωτερική διοικητική δομή και τις οικονομικές υποθέσεις του. Τεκμηριωμένη είναι η διοικητική κυριαρχία, αρχίζοντας από τον άνακτα ως τους κατώτερους αξιωματικούς και τους εργάτες. Επίσης γνωρίζουμε έτσι ότι οι κάτοικοι της Πύλου οργάνωναν παραγωγή ειδών που δεν έχουν διασωθεί όπως ενδύματα και αρώματα, ότι διέθεταν άρματα με διαφορετικά γένη βοδιών, ότι εισέπρατταν φόρους και ότι λάτρευαν πολλούς θεούς. Η Πύλος χειριζόταν μεγάλη εργατική δύναμη που πληρωνόταν με σύκα και σιτηρά και αποτελούνταν από ποιμένες, υφαντές, αρωματοποιούς, χαλκοπλάστες και υπηρέτες λουτρού. Οι πινακίδες κάνουν λόγο επίσης για δούλους που αγοράζονταν και πωλούνταν αλλά μπορούσαν επίσης να κατέχουν γη και μεγάλα κοπάδια προβάτων και εριφίων, ότι λάμβαναν μερίδια τροφής και ότι τους επιτρεπόταν να κάνουν προσφορές στους θεούς.

Ειδικές σελίδες του οδηγού όμως αναφέρονται στην ιστορία των ανασκαφών που έγιναν το διάστημα από το 1939 ωδ το 1971 αλλά και στους θολωτούς τάφους της περιοχής ενώ φωτογραφίες και σχέδια φέρνουν κοντύτερα στη σύγχρονη εποχή το μυκηναϊκό βασίλειο. Ο οδηγός, τέλος, έχει συμπληρωθεί με τα νεότερα στοιχεία από τους αμερικανούς επίσης αρχαιολόγους κ. Τζάκ Ντέιβις και κυρία Σίνθια Σέλμερντιν.

Πηγή: Εφημερίδα Το Βήμα, Παρασκευή 28 Μαρτίου 2008, σελ. Α24

ΑΝΑΚΑΛΥΨΗ ΣΠΙΤΙΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΣΤΗ ΝΑΖΑΡΕΤ (2009)

Σπίτι από την εποχή του Ιησού ανακαλύφθηκε για πρώτη φορά στη Ναζαρέτ

ΜΙΝΩΙΚΕΣ ΤΟΙΧΟΓΡΑΦΙΕΣ ΣΤΟ ΙΣΡΑΗΛ

Μοναδικές τοιχογραφίες μινωικού τύπου, παρόμοιες με αυτές που έχουν βρεθεί στην Κρήτη και τη Σαντορίνη και χρονολογούνται πριν από περίπου 3.600 χρόνια, εντόπισαν στο Ισραήλ ερευνητές του Πανεπιστημίου της Χάιφα, κατά τη διάρκεια ανασκαφών στην περιοχή Τel Kabri. Όπως εξήγησε ο επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας, AssafYasur-Landau, τα ευρήματα αυτά αποδίδονται στη συνειδητή επιλογή των Χαναναίων ηγεμόνων της εποχής να υιοθετήσουν τη δυτική, μεσογειακή κουλτούρα και όχι εκείνη της Μεσοποταμίας και της Συρίας.

Η πόλη Τel Kabri. των Χαναναίων ήταν η σημαντικότερη στη Δυτική Γαλιλαία και άκμασε κατά τη Μέση Εποχή του Χαλκού, μεταξύ 2000 και 1550 π.Χ. Το πολύ ενδιαφέρον στοιχείο που παρουσιάζει η πόλη είναι ότι, όταν ερημώθηκε, δε χτίστηκε άλλη από πάνω της. Αυτό δίνει τη δυνατότητα στους αρχαιολόγους να την ανασκάψουν στο σύνολο της.

Πηγή: Περιοδικό Science Illustrated, τεύχος 57, Νέες της Επιστήμης, σελ. 29

ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΜΟΥΜΙΑ ΤΟΥ «ΑΓΑΜΕΜΝΟΝΑ»;

(Κατά: Ευάγγελου Μπεξή, αρχαιολόγου, Περιοδικό Ιχώρ, τεύχος 2, σσ. 12-23)

(Κατά: Ευάγγελου Μπεξή, Τηλεοπτικός Σταθμός Alter, Οι Πύλες του Ανεξήγητου, Σάββατο 19/11/2005)

Αριστερά: Η «μούμια» του Αγαμέμνονα. Γιατί μας κρύβουν την αλήθεια; (Πηγή: Ευάγγελος Μπεξής, αρχαιολόγος εκδότης Ιχώρ, Περιοδικό Ιχώρ, τεύχος 2, άρθρο «Η Μούμια του Αγαμέμνονα. Γιατί μας κρύβουν την αλήθεια;», σσ. 12-13)

Δεξιά: Βαγγέλης Μπεξής. Εκδότης Περιοδικού Ιχώρ. (Πηγή: Τηλεοπτικός Σταθμός Alter, εκπομπή «Χωρίς Μοντάζ ΙΙ», Σάββατο 07/02/2004)

Η «μούμια» του Αγαμέμνονα. Γιατί μας κρύβουν την αλήθεια;

Η έκπληξη ήταν τεράστια, όταν σηκώνοντας την γνωστή πλέον χρυσή προσωπίδα ανακάλυψαν ότι ο νεκρός ήταν ταριχευμένος δηλ. ήταν «μούμια». Αξίζει δε τον κόπο να παραθέσουμε το απόσπασμα, όπου ο ίδιος ο Σλήμαν αφηγείται το περιστατικό ανεύρεσης του νεκρού:

«Το στρογγυλό πρόσωπο με όλη του την σάρκα είχε διατηρηθεί θαυμάσια κάτω από την βαρειά χρυσή προσωπίδα. Δεν υπήρχε ούτε ίχνος από τα μαλλιά, αλλά τα δύο μάτια διακρίνονταν τέλεια, όπως και το στόμα, το οποίο λόγω του τεραστίου βάρους που είχε δεχθεί, ήταν διάπλατα ανοιχτό, αποκαλύπτοντας 32 όμορφα δόντια. Όλοι οι γιατροί που ήλθαν να δουν τον νεκρό συμπέρανα από τα δόντια ότι ο άνδρας αυτός πρέπει να είχε πεθάνει στην νεαρή ηλικία των 35 ετών. Η μύτη είχε τελείως εξαφανισθεί». Με σχόλιο του αργότερα σε ανακοίωσή του στον ελληνικό τύπο δηλώνει: «... ο νεκρός ανταποκρίνεται πλήρως στην εικόνα που εδώ και πολύ καιρό είχε πλάσει η φαντασία μου για τον πανίσχυρο Αγαμέμνονα». Τα νέα ταξιδεύουν γρήγορα, ο κόσμος ενθουσιάζεται, «βρέθηκε ο νεκρός Αγαμέμνονας, ο θρυλικός βασιλιάς των Μυκηνών». Ένα κύμα ενθουσιασμού σαρώνει την Ελλάδα μπροστά στην τρομακτική ανακάλυψη, αλλά πολύ γρήγορα και ολόκληρο τον κόσμο. Χιλιάδες άνθρωποι συρρέουν στις Μυκήνες για να δουν το θαύμα...ο Σλήμαν τηλεγραφεί στο Ναύπλιο ζητώντας ένα ζωγράφο [σημ: αγνώστων στοιχείων], για να γίνει πρώτα μια ελαιογραφία...και το πρότυπο της ξυλογραφίας που δημοσιεύθηκε στο λεύκωμα των Μυκηνών του Σλήμαν.

...Γιατί ποτέ εμείς δεν μάθαμε για την «μούμια» του Αγαμέμνονα;...

....στο όνομα του εθνικού συμφέροντος και του ιδίου προσδιορισμού που φέρει και το εν λόγω Μουσείο [Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο Αθηνών], να έλθει επιτέλους στο φως και να εκτεθεί η σορός του Μυκηναίου Άνακτα. Γιατί, ακόμα και αν δεν είναι ο Αγαμέμνονας, όπως ίσως λανθασμένα η ρομαντική φύση του Σλήμαν να τον ταύτισε, δεν παύει να είναι ο νεκρός, και μάλιστα ταριχευμένος, ενός μεγάλου προγόνου από τα βάθη της ιστορικής μας παραδόσεως, αφού το μέρος που ετάφη εθεωρήθη διπλά ιερό...

... και μετά από αυτή την δημοσίευση θα πρέπει να είναι πλέον πανελλήνια και παγκόσμια απαίτηση, εθνική προσταγή: Φέρτε στο Ελληνικό Φως του Ιερούς Νεκρούς των Ελλήνων, μην μας στερείτε επί τέλους την ιστορία μας!...η προστασία των αρχαιολογικών μας μνημείων και θησαυρών δεν μπορεί να επιβληθεί μόνο με νομικές διαδικασίες και φανταχτερούς τίτλους, τις περισσότερες φορές για το «θεαθῆναι», ούτε με νομικίστικους διαχωρισμούς των Ελλήνων πολιτών, αλλά θέλει λαϊκή συμμετοχή και βαθειά συνείδηση της ανάγκης προστασίας της κληρονομιάς που οι προπάτορές μας μας παρέδωσαν. Πόσο μάλλον θέλει αναγνώριση αυτών των ιδίων, όταν η μοίρα μας παίζει τέτοια παιχνίδια και παραδίδει τα σώματά τους στα χέρια μας μετά από 3500 τουλάχιστον χρόνια. Ας λατρεύσουμε λοιπόν τους νεκρούς μας και ας τους αποδώσουμε τις τιμές που τους αρμόζουν. Και θα το τονίσουμε κλείνοντας για άλλη μια φορά, για να γίνει ακόμη καλλίτερα κατανοητό: ας καταλάβουν καλά κάποιοι, προτού να είναι αργά γι’ αυτούς, ότι ο πολιτισμός μας και η εθνική μας κληρονομιά δεν είναι κτήμα κανενός, δεν υπάρχει αποκλειστικότητα κανενός πατρώνα -εξουσιαστή πάνω του, δεν είναι κτήμα κανενός «αρμοδίου» δικτατορίσκου.

Σεβαστείτε την ιστορία μας. (Πηγή: Ευάγγελος Μπεξής, αρχαιολόγος εκδότης Ιχώρ, Περιοδικό Ιχώρ, τεύχος 2, άρθρο «Η Μούμια του Αγαμέμνονα. Γιατί μας κρύβουν την αλήθεια;», σσ. 12-23)

Αριστερά: Θεοχάρης Προβατάκης. Διευθυντής Υπουργείου Πολιτισμού. Συγγραφέας. (Πηγή: Τηλεοπτικός Σταθμός Alter, Οι Πύλες του Ανεξήγητου, Σάββατο 19/11/2005)

Βίντεο: Μέγεθος: 167 Kb - Διάρκεια: 1΄ 37΄΄.

-Σας παρακαλώ πάρα πολύ [Δημοσιογράφος]

-Έχουμε ένα κράτος που δεν σέβεται τον πολιτισμό του. Τελεία και Παύλα. [Ευάγγελος Μπεξής]

-Αυτό είναι γεγονός...

-Θα σας πω... εδώ κύριε Προβατάκη, έχω μιλήσει για την μούμια του Αγαμέμνονα, από το δεύτερο τεύχος του Ιχώρ. Έχω φέρει το απόσπασμα, από το υπουργείο πολιτισμού, από το βιβλίο θυμάστε την έκδοση που είχε γίνει με την Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας, και λέει μέσα, ότι υπήρχε η μούμια του Αγαμέμνονος και τώρα δεν ξέρουν που βρίσκεται. Ξέρετε τι είναι αυτό που λέμε κύριε Χαρδαβέλλα;

-Φοβερό!

-Είναι τεράστιο!

-Φοβερό ζήτημα.

-Μιλάμε για το ότι βρέθηκε στις Μυκήνες το 1876 από τις ανασκαφές του Σλήμαν, από τον ίδιο τον Σλήμαν, βρέθηκε η καλούμενη η προσωπίς του Αγαμέμνονος, η οποία έχει από πίσω της μούμια, να τη!, σε ελαιογραφία. Δεν ξέρω αν μπορεί η κάμερα...

-Υπάρχει μια μεγάλη διαφορά εδώ. [Θεοχάρης Προβατάκης]

-Ποια διαφορά;

-Η ανακάλυψη αυτή που λέτε, είναι 400 χρόνια..., ο τάφος δηλαδή αυτός, είναι 400 χρόνια παλαιότερος.

-Ποιός το λέει αυτό;

-Το λέει ο Μαρινάτος και αν θέλετε την μαρτυρία εδώ την έχω...

-Μισό λεπτό,... μισό λεπτό, όχι 400 χρόνια παλαιότερο...

-Σας παρακαλώ πάρα πολύ...

-Όταν βρέθηκε σας παρακαλώ, όταν βρέθηκε,... λέει ο ίδιος ο Σλήμαν, ότι απέσπασε...[εννοεί την προσωπίδα]

-Έκανε λάθος.

-Έκανε λάθος ο Σλήμαν;

-Μάλιστα...

-Που λέει στο ημερολόγιο της ανασκαφής...

-Μάλιστα...

-..ότι απέσπασα... [την προσωπίδα]

-Ο τάφος αυτός δεν είναι την εποχή του Αγαμέμνονα. Είναι 400 χρόνια παλαιότερος, και όπως...

-...καλά...

-Σας παρακαλώ κύριε Μπεξή γιατί αυτή την στιγμή είμαστε εντελώς εκτός θέματος (Πηγή: Τηλεοπτικός Σταθμός Alter, Οι Πύλες του Ανεξήγητου, Σάββατο 19/11/2005)

Μυθοπλάστης: Ευάγγελος Μπεξής

Απάντηση: Μακάρι το πείσμα των νεοεθνικών να διοχετεύονταν σε άλλα ζητήματα, πραγματικά άξια της πατρίδας των Ελλήνων και όχι στην φανατική πολεμική κατά της Ορθοδοξίας και των καινοφανών ανακαλύψεων που «αλλάζουν τα δεδομένα» (πρβλ. Περιοδικό Ιχώρ, τεύχος 53, σελίδα 113).

Τα στοιχεία που δείχνουν πως οι θέσεις του εκδότη του περιοδικού Ιχώρ είναι άστοχες, παρατίθεται κάτωθι.

ΟΙ ΠΡΟΣΩΠΙΔΕΣ ΚΑΙ Ο ΣΛΗΜΑΝ

Δεξιά: ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΙΑ. Μάσκες από χρυσό καλύπτανε το πρόσωπο των νεκρών βασιλέων, που θάφτηκαν στις Μυκήνες, για να προστατεύονται από κακές επιρροές. Στην άνω δεξιά μάσκα ο μεγάλος αρχαιολόγος Σλήμαν πίστεψε ότι έβλεπε τα χαρακτηριστικά του Αγαμέμνονα. Αλλά δεν πρόκειται για τον ήρωα του Ομήρου, του οποίου ασφαλώς τα χαρακτηριστικά ανάγονται σε μια εποχή πολύ πιο μετέπειτα. Οι μάσκες, πράγματι είναι του XVI π.Χ. (Αθήνα, Εθνικό Μουσείο) (Πηγή: Le civilta, Vol. II Roma - Bisanzio - Gli Arabi, Vallardi Edizioni Periodiche, Milano 1963, σελ. 272)

Βίντεο: Μέγεθος: 81 Kb - Διάρκεια: 52΄΄. ...την πρώτη σοβαρή απόπειρα να εντοπιστεί η Τροία. Όμως υπάρχει κάτι που κάνει την ανακάλυψη της αλήθειας για την Τροία ακόμη πιο δύσκολη. Ο Σλήμαν, όπως και ο Όμηρος, πρόθυμα ανακάτευε τον μύθο με την πραγματικότητα. Σε μία εποχή που η θεατρική επίδειξη εξασφαλίζει την πλούσια κάλυψη των μέσων ενημέρωσης, ο Σλήμαν μονοπώλησε το ενδιαφέρον. [Αφηγητής]

-Ο Ενρίκος Σλήμαν είναι ο πατέρας της αρχαιολογίας. Είναι επίσης απατεώνας. Είναι τελείως αναξιόπιστος στην προσωπική του ζωή και επομένως είναι αμφίβολο πόσο μπορούμε να τον εμπιστευόμαστε και στην επαγγελματική. Δεν είναι ο άνθρωπος που θα προσκαλούσες στο σπίτι σου. Αλλά και αν τον προσκαλούσες, τουλάχιστον δεν θα έπαιρνες τις ιστορίες του τοις μετρητοίς. [Δρ. Έρικ Χ. Κλάιν, Αρχαιολόγος Ιστορικός, Πανεπιστημίου Τζ. Ουάσιγκτον] (Πηγή: DVD National Geographic, Troia, Beyond the Movie, αρχαίοι μύθοι και άλυτα μυστήρια, New Line Productions, NGS, 2004)

Βίντεο: Μέγεθος: 156 Kb - Διάρκεια: 1΄ 43΄΄. Σε κάθε τάφο υπήρχαν μεγάλες ποσότητες από εξαιρετικά πολύτιμα αντικείμενα, χρυσά και ασημένια. Ένας θησαυρός από εξωτικά αντικείμενα που είχαν φτάσει στις Μυκήνες από αλλού. [Δρ. Τζακ Ντέιβις, Καθηγητής Ελληνικής Αρχαιολογίας Παν/μιο Σινσινάτι]

-Χρυσάφι!. Όσο και αν φαίνεται απίστευτο, ο Σλήμαν είχε ξαναβρεί χρυσάφι (σημ: εννοεί νωρίτερα στην Τροία). Τα πιο αξιόλογα αντικείμενα; χρυσές προσωπίδες που κάλυπταν τα πρόσωπα των νεκρών, οιωνός πλούσιας μετά θάνατον ζωής. Ο Σλήμαν είχε δει αρκετά. [Αφηγητής]

-Έστειλε τηλεγραφήματα στις μεγάλες εφημερίδες, αναγγέλοντας ότι είχε αντικρύσει το ίδιο το πρόσωπο του Αγαμέμνονα.

-Ο Ευρωπαϊκός τύπος έχαψε το παραμύθι. Όμως ο Σλήμαν ποτέ δεν άφηνε την αλήθεια να του χαλάσει ένα ωραίο παραμύθι.

-Η πρώτη μάσκα που βρήκε ο Σλήμαν είχε αποτυπωμένο το καλοκάγαθο στρογγυλό πρόσωπο ενός ανθρώπου, που θα μπορούσε να είναι γείτονάς σας. Ο βασιλιάς της Ελλάδας πήγαινε να δει την προσωπίδα. Όμως ο Σλήμαν είχε βρει στο μεταξύ μια άλλη, ακόμα καλύτερη, και έτσι, όταν έφτασε ο βασιλιάς, του έδειξε αυτή την δεύτερη μάσκα. Και αυτή είναι η μάσκα με το τσιγκελωτό μουστάκι και την γενειάδα, που φαίνεται πολύ πιο αρχοντική. Μοιάζει με Βικτωριανό τζέντλεμαν. Έτσι ορισμένοι υποστήριξαν ότι ο Σλήμαν πήρε μια χρυσή μάσκα και έβαλε κάποιο φίλο του, τεχνίτη κοσμημάτων ίσως, να της προσθέσει το μουστάκι και την γενειάδα. [Δρ. Έρικ Χ. Κλάιν, Αρχαιολόγος Ιστορικός, Πανεπιστημίου Τζ. Ουάσιγκτον]

-Ίσως ο Σλήμαν να μην δίσταζε να παραποιήσει το ίδιο το πρόσωπο του Αγαμέμνονα, όμως δεν επρόκειτο για τον Αγαμέμνονα. Η μάσκα ήταν 300 χρόνια προγενέστερη. Για μία ακόμα φορά, η αδιάκοπη αναζήτηση του Σλήμαν σχετικά με τον Τρωικό πόλεμο, τον έφερε από καθαρή τύχη, μπροστά σε μια σπουδαία ανακάλυψη. Η μάσκα ανήκε σε προγενέστερες Μυκήνες. (Πηγή: DVD National Geographic, Troia, Beyond the Movie, αρχαίοι μύθοι και άλυτα μυστήρια, New Line Productions, NGS, 2004)

Η ΑΞΙΟΠΙΣΤΙΑ ΤΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ ΤΟΥ ΣΛΗΜΑΝ & Ο «ΘΕΟΣ» ΕΡΩΣ

-Έκανε λάθος ο Σλήμαν;

-Που λέει στο ημερολόγιο της ανασκαφής...

Επειδή πάντοτε η ενασχόληση με τα λεγόμενα των νεοπαγανιστών ενέχει θεολογική χροιά, είναι ενδιαφέρον να δει ο περιπατητής της γνώσης, με ποιο τρόπο ο λεγόμενος από τους Εθνικούς θεός έρως χαλκεύει τα αρχαιολογικά και ιστορικά γεγονότα, εις τα οποία οι νεοπαγανιστές, που αρνούνται πεισματικά τα Ευαγγέλια ως μαρτυρία με την ζωή των συγγραφέων τους, δίδουν απόλυτη πίστη, αρκεί βέβαια αυτά τα γραφόμενα να αναφέρονται σε «ελληνικά μεγαλεία» και όχι ασφαλώς, στον ενσαρκωμένο Θεό Ιησού Χριστό της «Ιουδαίας».

Βίντεο: Μέγεθος: 81 Kb - Διάρκεια: 51΄΄. Ο Σλήμαν είχε υποσχεθεί στην Τουρκική κυβέρνηση ότι δεν θα έβγαζε τον θησαυρό από την χώρα. Έτσι γι’ αυτόν υπήρχε μόνο μία επιλογή. Να τον βγάλει κρυφά. Σύμφωνα με τον ίδιο τον Σλήμαν, ένα βράδυ ο ίδιος και η σύζυγός του, έβγαλαν λαθραία τον χρυσό από την Τροία και επέστρεψαν δια θαλάσσης στην θετή του πατρίδα, την Ελλάδα. [Αφηγητής]

-Δυστυχώς υπάρχει ένα πρόβλημα με αυτή την ιστορία. Το πρόβλημα είναι απλό. Η Σοφία δεν ήταν εκεί. Στα σημειωματάρια και σε άλλες μαρτυρίες του ίδιου του Σλήμαν, φαίνεται ότι η σύζυγός του Σοφία την ημέρα που υποτίθεται ανακαλύφθηκε ο θησαυρός βρισκόταν στην Αθήνα. Έτσι η όλη ιστορία αποτελεί μύθευμα, και μάλιστα αργότερα το είπαν κατάμουτρα στο Σλήμαν, ο οποίος απάντησε μουδιασμένα: «Ναι είναι αλήθεια, η σοφία δεν ήταν εκεί. Την έβαλα στην ιστορία για να ενδιαφερθεί περισσότερο με αυτό που κάνω» [Δρ. Έρικ Χ. Κλάιν, Αρχαιολόγος Ιστορικός, Πανεπιστημίου Τζ. Ουάσιγκτον] (Πηγή: DVD National Geographic, Troia, Beyond the Movie, αρχαίοι μύθοι και άλυτα μυστήρια, New Line Productions, NGS, 2004)

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

Το ενδιαφέρον των νεοεθνικών για την Ελλάδα είναι τόσο πολύ βαρύ, που στρεβλώνει κάτω από το ίδιο του το βάρος. Καθετί που αφορά την ιστορίας της αρχαίας Ελλάδας, γίνεται από τους νεοπαγανιστές πιστευτό, χωρίς αποδείξεις και χωρίς βαθιά έρευνα, παρόλες τις κατηγορίες προς τους Χριστιανούς όπως μη πιστεύουν στα δικά τους δόγματα τα οποία όμως δεν μπορούν να διαψευστούν με επιστημονικό τρόπο π.χ. την εξωκοσμική ύπαρξη του Θεού. Όπως φανερώνεται μέσα από τα γεγονότα δεν υπάρχει στον παγανιστικό τύπο επιστημονική απάθεια αλλά διατυμπανισμοί δογμάτων πίστεως («Γιατί μας κρύβουν την αλήθεια;») που προσεγγίζουν τον νέο αναγνώστη των περιοδικών τους, με την γεύση «επαναστατικών φυλλαδίων», που όμως ενέχουν, ένεκα αυτής ακριβώς της «επαναστατικής» τους υφής, απίστευτη προπαγάνδα, ανάμεσα στις όποιες αλήθειες για την ιστορία της Ελλάδας.

Εξαιρετικά ενδιαφέρον αυτό το άρθρο του Μπεξή, πρώην αρθρογράφου του Δαυλού, ο οποίος εδώ υποστηρίζει την λατρεία («Ας λατρεύσουμε λοιπόν τους νεκρούς μας») ενός «Μυκηναίου Άνακτα», επειδή απλά τυγχάνει πρόγονος, αν και στο περιοδικό που εκδίδει γίνεται σαφής η πολεμική προς κάθε μορφή εξουσίας, που και εδώ δεν αποφεύγει να παρουσιάσει: «...δεν υπάρχει αποκλειστικότητα κανενός πατρώνα -εξουσιαστή πάνω του, δεν είναι κτήμα κανενός «αρμοδίου» δικτατορίσκου». Είναι σαφώς άγνωστο το πως θα εκδηλώνονταν η λατρεία του Ευάγγελου Μπεξή προς αυτό τον Άνακτα των Μυκηνών, εάν και εφόσον ο πρώτος ήτο μέλος της διοικούσης από τον δεύτερο, αρχαίας κοινωνίας του. Από την άλλη μεριά το περιοδικό Δαυλός επιχειρεί κατά της «λατρείας» των λειψάνων επειδή ανήκουν σε Ορθόδοξους «ανθέλληνες»

Δεξιά: Λατρεύουμε αγίους εχθρούς του ελληνισμού (Πηγή: Περιοδικό Δαυλός, τεύχος 275, εξώφυλλο)

Οι νεοπαγανιστές δεν έχουν στα χέρια τους την ελληνική εκπαίδευση, και αν την κατείχαν τότε αυτή θα διαστρεβλώνονταν κατά τον χείριστο τρόπο προς το εθνικιστικότερο, θυμίζοντας μάθηση από διδακτορίες στρατιωτικές ή του προλεταριάτου. Επειδή ακριβώς με τέτοιες ιδέες που εκτρέφουν στο νου τους, δεν θα μπορέσουν ποτέ να αποτελέσουν υγιείς διδασκάλους του έθνους, αρκούνται προς στιγμή εις την καταπολέμηση της σημερινής εκπαιδεύσεως, προσπαθώντας με ποικίλα μέσα, που στο ευρύ κοινό δεν είναι γνωστά, την ολοκληρωτική διαχώριση των ελληνοπαίδων από της κατηχήσεως των Ευαγγελίων εις την δημόσια εκπαίδευση, παρόλο της παράλληλης παρουσίας των θεολογικών ποιημάτων του Ομήρου, αλλά και άλλων αρχαίων παγανιστών πιστών μέσα σε αυτήν.

Βίντεο: Μέγεθος: 31 Kb - Διάρκεια: 17΄΄... και δύτης και επαγγελματίας δύτης, διότι σιχάθηκα την αρχαιολογική υπηρεσία μας, να το πω έτσι ωμά ξεκάθαρα, έφυγα από την αρχαιολογική υπηρεσία και εργάστηκα στα πλοία, καθαρίζοντας πλοία. Αυτή ήταν η δουλειά μου, επί δύο χρόνια, όταν πλέον σιχάθηκα αυτό που λέγεται ελληνική αρχαιολογία..

-Τελεία [Δημοσιογράφος]

-Όχι, έχει μεγάλη βάση κύριε Χαρδαβέλλα. (Πηγή: Τηλεοπτικός Σταθμός Alter, Οι Πύλες του Ανεξήγητου, Σάββατο 19/11/2005)

ΠΗΓΕΣ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑΣ

1. Το Βήμα, Παρασκευή 28 Μαρτίου 2008, Παρασκευή 23 Μαΐου 2008

1. DVD National Geographic, Troia, Beyond the Movie, αρχαίοι μύθοι και άλυτα μυστήρια, New Line Productions, NGS, 2004

1. Le civilta, Vol. II Roma - Bisanzio - Gli Arabi, Vallardi Edizioni Periodiche, Milano 1963

ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ

1.

2.

3.

4.

5.

6.

7.

8.

9.

10.

(Ευάγγελος Μπεξής, περιοδικό Ιχώρ, τεύχος 2, σσ. 12 -23)

(Ευάγγελος Μπεξής, Τηλεοπτικός Σταθμός Alter, 19/11/2005)

11.