Θέμα της παρούσας σελίδας, είναι ο «πόλεμος» ενάντια στην Χριστιανική πίστη από τους νεοΕθνικούς, ο οποίος βασίζεται και στηρίζεται αποκλειστικά στην εθνική υπερηφάνεια των Ελλήνων και στον μισο-Χριστιανισμό ο οποίος περιτυλίσσεται με έξοχο αντισιωνισμό - αντιεβραϊσμό. Ο Πόλεμος ενάντια στον Χριστιανισμό, δεν είναι Θεολογία, παρά αγυρτεία περισσότερο και αποσκοπεί στον εθνικισμό παρά στην ουσιαστική θεολογική παρατήρηση των πραγμάτων..
|
Οι κατηγορίες των σημερινών Εθνικών δεν αποσκοπούν στην ανασύσταση μιας θρησκείας ανάλογης της αρχαίας Ελληνικής αλλά στην κατάργηση του Ιησού Χριστού δια παντός. Αυτό είναι οφθαλμοφανές διότι πλήθος αρχαίων Ελλήνων Εθνικών (1ος - 3ος αιώνας μ.Χ.) δέχθηκε τον Χριστό σαν νέο και μοναδικό Θεό ή μερικές φορές διατηρουμένων άλλων Εθνικών θεοτήτων και παραδόσεων. Οι «νέοι» Εθνικοί σε καμιά περίπτωση δεν παραδέχονται τον Ιησού Χριστό σαν Θεό ή έστω και θεότητα μες τον πολυθεϊσμό τους, θέλοντας να επιδεικνύονται αυτάρεσκα πιο «αρχαίοι Έλληνες» και από αυτούς τους πραγματικούς αρχαίους Έλληνες, επιδεικνύοντας με αυτόν τον τρόπο και εν άγνοιά τους, την θρησκευτική στειρότητα και συντηρητισμό τους αντίθετα με το πνευματικό άνοιγμα των αρχαίων μας προγόνων προς όλες τις κατευθύνσεις.
|
Ο πόλεμος γενικά ενάντια στο Χριστιανισμό αλλά ιδίως προς το πρόσωπο του Ιησού Χριστού ακολουθεί τους κάτωθι κυρίως οδούς:
1. επίθεση στην ιστορικότητα του προσώπου του Ιησού (προσπαθεί να αναιρέσει τελείως την ιστορική ύπαρξη του Χριστού)
2. επίθεση στην αυθεντικότητα των 4 ευαγγελίων (προσπαθεί να καταστρέψει την μαρτυρία του φιλάνθρωπου και κοσμοσωτήριου έργου Του αλλά και να επιτύχει σε ότι απότυχε το 1 και δηλαδή να αποδείξει την μη ιστορική ύπαρξη του Ιησού )
3. επίθεση στα έργα και τις πράξεις των Χριστιανών (επίθεση κυρίως προς την εξουσία που απέκτησαν κατά χρονικά διαστήματα οι εκκλησίες άμεσα όπως π.χ. ο Πάπας είτε έμμεσα μέσω της υποστήριξης των από τους κυβερνώντες π.χ. Πατριαρχείο και Βυζάντιο)
Παρατηρώντας θα δούμε ότι η επίθεση δεν επιχειρείται σχεδόν καθόλου ευθέως προς την θεϊκή υπόσταση του Χριστού αλλά στρέφεται προς άλλες κατευθύνσεις. Αυτό γιατί αν δεν επιτύχουν οι επιθέσεις 1 & 2 τότε δεν δύναται να αποδειχθεί ότι ο Χριστός δεν είναι Θεός. Δηλαδή αν τα 1 και 2 ισχύουν τότε ο Χριστός είναι ο Μοναδικός Θεός βάση των θαυμάτων και της Ανάστασής Του. Αν όμως οι επιθέσεις 1 & 2 επιτύχουν να αποδείξουν αυτό που επιθυμούν τότε είναι δυνατόν να καταργηθεί η θεϊκή υπόσταση του Χριστού καθώς αν δεν υπήρξε ο Χριστός τότε δεν γίνεται να υποστηρίζεται η θεϊκή Του υπόσταση. Γι‘ αυτό και οι επιθέσεις - υποθέσεις 1 & 2 βαίνουν πάντα μαζί καθώς δεν γίνεται να ισχύει η μία και να μην ισχύει η άλλη και το αντίστροφο. Οι επιτυχαίνουν μαζί είτε όχι. Δηλαδή δεν γίνεται ο Χριστός να μην υπήρξε (ιστορικότητα) και τα Ευαγγέλια να είναι πραγματική ιστορία ούτε γίνεται τα 4 Ευαγγέλια να είναι ψεύτικα - πλαστά και ο Χριστός να υπήρξε και να μεγαλούργησε ιστορικά. Έτσι λοιπόν οι επιθέσεις 1 & 2 είναι πολύ σημαντικές για την απόδειξη της μη θεϊκής υπόστασης του Χριστού. Το αυτό όμως δεν γίνεται να λεχθεί και για το Νο. 3. Τα έργα και οι πράξεις των Χριστιανών (τουλάχιστον αυτών που θεωρούνται ως Χριστιανοί πολλές φορές κατ’ όνομα) δεν δύνανται να μειώσουν ούτε την θεϊκή υπόσταση του Χριστού αλλά ούτε και την ιστορικότητά Του - ύπαρξή Του στο ρουν της ιστορίας. Παρόλα αυτά, τέτοιες μορφές επίθεσης είναι υπαρκτές και δεν έχουν μόνο σαν στόχο τους Χριστιανούς άμεσα, αλλά και έμμεσα εκδηλώνουν επίθεση ενάντια στην θρησκεία του Χριστιανισμού και στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού, παρόλο όμως που ορθολογικά δεν δύνανται να το επιφέρουν. Μια τέτοια μορφής επίθεσης ή και άμυνας αν το θέλουν οι Εθνικοί είναι η επίθεση των τελευταίων ενάντια στο Χριστιανισμό γενικότερα και ενάντια στο Βυζάντιο ειδικότερα από τους οπαδούς της Εθνικής πίστης της Ελλάδας.
Οι επιθέσεις των Εθνικών αποτελούν έναν ιερό πόλεμο που δεν είναι δυστυχώς άγνωστος και προσπαθεί ανεπιτυχώς από χρόνια να βάλει διαχωρισμό μεταξύ Χριστιανικής πίστης και αρχαίου Ελληνικού κόσμου, μετά την πανηγυρική ένωσή τους κατά και μετά τους Ελληνιστικούς χρόνους και την μετατροπή τους εις Ορθοδοξία. Υπάρχουν αρκετές σελίδες και περιοδικά με κατηγορίες, οι οποίες βέβαια μπορεί να μην εκφράζουν όλους τους Εθνικούς όπως και επίσης να μην τους καλύπτουν, αλλά αυτό δεν ενδιαφέρει, εφόσον η επιχειρηματολογία τους είναι υπαρκτή. Έτσι αποφασίστηκε η κατασκευή αυτής εδώ της ηλεκτρονικής σελίδας ως αντίλογο καθότι οι σελίδες και τα περιοδικά των Εθνικών παρουσιάζουν ομολογουμένως κάποια δυστυχή για τον Χριστιανισμό γεγονότα, ώστε να εκφέρουν ευθείς ή πλάγιες κατηγορίες.
Η στήριξη δε των κατηγοριών τους και ιδίως της κύριας, ότι δηλαδή «Το ξένο Χριστιανικό Βυζάντιο σκότωσε τους Έλληνες Εθνικούς» είναι επιφανειακή, καθόσον στηρίζεται σε ορισμένα γεγονότα της ιστορίας και όχι στην σφαιρικότητα και στην πληρότητα αυτής. Η Ιστορία της αρχαίας Ελλάδας και του Βυζαντίου είναι πάρα πολύ μεγάλη, τόσο που θα χρειάζονταν τεράστιοι δικτυακοί τόποι για να την καταγράψουν πλήρως και να δώσουν ολοκληρωμένες απαντήσεις στις κατηγορίες τους. Οι Εθνικοί καταπιάνονται με μερικά παραδείγματα ανάμεσα στα ιστορικά γεγονότα χωρίς να παρουσιάζουν όλα τα άλλα. Δείχνουν δηλαδή μεροληψία. Για τους Εθνικούς η στήριξη των κατηγοριών τους ξεκινά από την ίδρυση του Βυζαντίου και όχι νωρίτερα και δηλαδή από την ελληνορωμαϊκή εποχή καθόσον σε αυτή σπάρθηκαν οι σπόροι των οποίων του καρπούς θέρισε αργότερα η ελληνική Εθνική εις την θρησκευτική πίστη μερίδα ανθρώπων.
Δε τίθεται καν θέμα διαχωρισμού Ελλήνων - Χριστιανών. Η επιτυχής ένωση αρχαίων Ελληνικών χρόνων και Χριστιανισμού φαίνεται από τις φιλοσοφικές προσπάθειες που έγιναν στην Ευρώπη άλλοτε για να τους διαχωρίσουν και άλλοτε να τους συσφίξουν περισσότερο. Η «κίνηση» όμως ενάντια σε αυτόν τον συνδυασμό δυναμώθηκε από Γερμανικά φιλοσοφικά ρεύματα που δεν ήθελαν αυτή την ένωση και που έθεταν την ηθική των κυρίων έναντι της ηθικής των δούλων, της τάξης των αριστοκρατών έναντι των πτωχών και που ήθελαν την επιστροφή στους αρχαίους «Γερμανικούς» τους θεούς. Κίνηση διάσπασης της συνέχειας του Ελληνισμού που θα φανεί με ποικίλους τρόπους όπως π.χ. η προσπάθεια διακοπής της συνέχειας της ελληνικής γλώσσας που τέθηκε αμέσως έπειτα από την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως το 1453 μ.Χ. και κορυφώθηκε τον 16ο αιώνα.
Η ένωση Χριστιανισμού - Ελληνισμού εξασφάλισε και την επιβίωση του Ελληνικού πνεύματος μέσα από την Βυζαντινή Αυτοκρατορία η οποία ενώ από την μία ασπάστηκε τον Χριστιανισμό, από την άλλη εγκαθίδρυσε τις Ελληνικές επιστήμες, γράμματα και φιλοσοφία στα πανεπιστήμια της (όπως της Κωνσταντινούπολης και της Αντιόχειας). Επίσης με τον ιεραποστολικό της χαραχτήρα μετέδωσε τα Ελληνικά γράμματα και την Ορθοδοξία στην Ασία (Κεϋλάνη, Κίνα, Ινδία, Αφρική, Ασία κ.α. ). Τα στάδια που οδήγησαν το πέρασμα του Ελληνισμού μέσω του Χριστιανισμού εις την Βυζαντινή αυτοκρατορία ήταν:
1. Ένωση Ελληνισμού - Χριστιανισμού
2. Ένωση Βυζαντίου - Χριστιανισμού
3. Ένωση Ελληνισμού - Χριστιανισμού - Βυζαντίου = εις Ελληνικό Ορθόδοξο Κράτος του Βυζαντίου
Το απεχθέστερο όμως αυτής της «φανατικής αντιχριστιανικής προπαγάνδας» από μέρος των Εθνικών, είναι η προσπάθεια προσηλυτισμού στην εθνική πίστη όχι βάση της αξιότητας και εγκυρότητας ή έστω και της «Θεϊκής αληθινότητας» των αρχαίων θεών αλλά στην διαστρέβλωση και στο μηδενισμό του Χριστιανικού Τριαδικού Θεού.
Αυτή η μέθοδος κατηχήσεως, θυμίζει τη μέθοδο διδασκαλίας ενός καθηγητή που είχε ο γράφων στο Λύκειο, ο οποίος ήταν «αριστερός» και στο μάθημα της Ιστορίας που ομιλούσε για τα 2 κύρια συστήματα της εποχής μας (κομμουνιστικό - καπιταλιστικό), ο κύριος αυτός δίδαξε 2 ώρες. Στην 1η ώρα εξέθεσε στους μαθητές τα μειονεκτήματα του καπιταλισμού και στην 2η ανάπτυξε τα προτερήματα του κομμουνισμού.
Σε μια αντιστοίχηση στην προκειμένη περίπτωση, της θρησκευτικής προπαγάνδας μερίδας φανατικών Εθνικών, θα είχαμε όχι μόνο την μη παράδοση της 2η ώρας αλλά επί το πλείστον θα είχαμε την παράδοση μόνο της 1η ώρας μαθήματος
|
Το χειρότερο και πιο απεχθέστερο που πράττουν οι Εθνικοί είναι αυτή η «ιδιωτικοποίηση» της Ελληνικής αρχαιότητας στους δικούς τους θρησκευτικούς «Εθνικούς κύκλους» προσπαθώντας να την αποστασιοποιήσουν από τους ομοεθνούς τους Έλληνες Χριστιανούς με απώτερο σκοπό το διαχωρισμό και την διαφοροποίηση του όρου Χριστιανός από τον όρο Έλληνας. Αυτός ο διαχωρισμός μετατρέπεται σε πολιορκητικό κριό που επιπρόσθετα, υπόγεια και έμμεσα προσπαθεί να εξοβελίσει τον Ιησού Χριστό από την ψυχή και την θρησκευτική εσωτερικότητα του ανθρώπου με Ελληνική καταγωγή.
|
Οι κατηγορίες που έχει δει ο μέσος αναγνώστης σε αρκετές δικτυακές σελίδες και περιοδικά διαμορφώνονται από τους Εθνικούς ως εξής (περιληπτικά):
|
Ο Χριστιανισμός είναι Εβραϊκή θρησκεία ενώ ο Εθνισμός Ελληνική |
|
Οι Χριστιανοί παπάδες, αυτοκράτορες και μη σκότωσαν πολλούς Έλληνες Εθνικούς (και όχι μόνο) τα πρώτα Βυζαντινά χρόνια και κατάστρεψαν πολλά αρχαία συγγράμματα (αραδιάζοντας πολλά παραδείγματα) |
|
Οι απόστολοι συνέργησαν σαν ομάδα στο να διαδοθεί ο Χριστιανισμός. Αυτοί φταίνε. |
|
Οι Έλληνες έχουν δική τους Θρησκεία (Ολύμπια) και δεν χρειάζονται νέα |
|
Οι Χριστιανοί ήταν μισέλληνες!!!! |
|
Οι αρχαίοι πρόγονοι ήταν φιλελεύθεροι γι’ αυτό συγκρούστηκαν με τον δογματικό Χριστιανισμό |
|
Το Βυζάντιο είναι πολυεθνικό και όχι Ελληνικό |
Και μερικά παρόμοια. Οι Γενικές γραμμές που ακολουθούνται είναι
Αρχαίοι Έλληνες = Μεγαλείο => Αρχαία Θρησκεία = Μεγαλείο
Αρχαία Ελλάδα = Έλληνες => Αρχαία Θρησκεία = Ελληνική
Χριστιανισμός <> Αρχαίας Ελλάδας => Χριστιανοί <> Ελλήνων
Χριστιανισμός <> Αρχαίας Θρησκείας => Χριστιανισμός <> Μεγαλείου
Χριστιανοί = Καταστροφείς => Χριστός <> Αληθινού Θεού => Αρχαίοι θεοί = Αληθινοί Θεοί
Αρκετά από τα επιχειρήματά τους, ομολογουμένως, βασίζονται σε πραγματικά γεγονότα και σε ανθρώπινα λάθη αλλά γενικεύουν μετά μανίας ορισμένες φορές και φουσκώνουν τα γεγονότα ώστε να δείχνουν ιστορικώς μεγαλύτερα από ότι στην πραγματικότητα. Οι βασικές κατηγορίες μάλιστα εγείρονται κατά 4-5 Βυζαντινών αυτοκρατόρων. Οι αυτοκράτορες του Βυζαντίου ήταν όμως 97 και με εκείνους του Μυστρά 104. Επίσης οι αυτοκράτορες του Βυζαντίου δεν είναι όλοι «ουσιαστικά» χριστιανοί αλλά ονομαστικά και σίγουρα δεν αντιπροσωπεύουν την χριστιανοσύνη.
Πρέπει επίσης να παραδεχτούμε ότι οι κύριοι που παραθέτουν τα παραπάνω επιχειρήματα είναι πολύ έξυπνοι διότι γνωρίζουν πολύ καλά πόσο υπερήφανοι εθνικά είμαστε όλοι οι Έλληνες. Γνωρίζουν επίσης την υπερηφάνεια μας για την αρχαιότητα και εσωκλείοντας την αρχαία θρησκεία στο αρχαίο μεγαλείο προσπαθούν να κλονίσουν την πίστη μας στον Θεό Ιησού Χριστό. Αλλά αρχαίο μεγαλείο δεν είναι απλώς αρχαία θρησκεία. Είναι τέχνες, φυσική, χημεία, μαθηματικά, ιστορία, ποίηση, κοινωνική δομή, εφευρέσεις, μηχανές, κατασκευές, οικονομία, εμπόριο, αλιεία, γεωργία, αστρονομία, ναυπηγική και ένα σωρό άλλα. Οι τέχνες πάρα πολλές φορές είχαν σαν αντικείμενο τα είδωλα θεοτήτων αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι αν δεν υπάρχουν είδωλα δεν υπάρχουν και τέχνες. Απόδειξη όλες οι τέχνες μετά την κατάργηση της Εθνικής πίστης. Επίσης όπου και να κοιτάξει κανείς στην σύγχρονη Ελλάδα θα δει εκείνη την αρχαία να στέκει πλάι σε κείνη του Βυζαντίου. Οι ανασκαφές σε όλο τον Ελλαδικό χώρο φέρνουν στο φως πλήθος ευρημάτων που η αρχαιολογική υπηρεσία αδυνατεί να αποθηκεύσει σε πάρα πολλές περιπτώσεις και που έρχονται σε αντίφαση με την διαλαλούμενη από τους Εθνικούς ολοκληρωτική καταστροφή των αρχαίων αγαλμάτων από τους Βυζαντινούς.