Η ΛΕΡΝΑΙΑ ΥΔΡΑ ΤΟΥ ΝΕΟΠΑΓΑΝΙΣΤΙΚΟΥ ΨΕΥΔΟΥΣ
|
Οι νεοπαγανιστές της Ελλάδας, χαρακτηρίζονται ο καθένας από τις δικές του θεωρίες, συμπεριφορές, σέκτες & δόγματα, τα οποία θα παρουσιαστούν γενικά στις παρακάτω ενότητες. Ένα άλλο χαρακτηριστικό ορισμένων, έγκειται εις την παρουσίαση αυτών δημόσια ως άθεων, προς κριτική του Χριστιανισμού εκ του ασφαλούς (μη παράλληλη κριτική της ιδικής των θρησκείας). Τελικά σχέδια τέτοιας συμπεριφοράς είναι, όταν βληθούν τα Χριστιανικά σεβάσματα εκ του αθεϊστικού «ασφαλούς», να οδηγήσουν το αρχαιολατρευτικό αμάλγαμα των οπαδών τους εις αποκάλυψη πραγματικών εαυτών, προσπαθώντας να ανεβάσουν εις την λατρεία τα δικά τους σεβάσματα, τα οποία απέκρυβαν κατά την διάρκεια της πνευματικής αντιπαράθεσης.
Η ΛΕΡΝΑΙΑ ΥΔΡΑ ΤΟΥ ΝΕΟΠΑΓΑΝΙΣΤΙΚΟΥ ΨΕΥΔΟΥΣ
|
1. |
ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΠΟΥΛΟΣΘΕΟΛΟΓΙΑ
Η ατραπός του πολεμιστή σε Ιαπωνία και αρχαία Σπάρτη
|
2. |
ΝΕΟΠΑΓΑΝΙΣΤΙΚΕΣ ΑΠΑΤΕΣ |
2. |
ΠΗΓΕΣ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑΣ |
Ιωάννης Χαραλαμπόπουλος, Ιδιοκτήτης και εκδότης του περιοδικού Απολλώνιου Φωτός (Πηγή: Τηλεοπτικός Σταθμός Alter εκπομπή Αθέατος Κόσμος ’ Τρίτη 19 Οκτωβρίου 2004)
Η ατραπός του πολεμιστή σε Ιαπωνία & αρχαία Σπάρτη
Αριστερά: Τυμπανιστές της χιτλερικής νεολαίας. Η νεολαία αυτή ακολουθούσε την εκπαίδευση των ιλών και αγελών της αρχαίας σπαρτιατικής νεολαίας. (Πηγή: Περιοδικό Απολλώνειο Φως, τεύχος 50, άρθρο Η ατραπός του πολεμιστή σε Ιαπωνία και Αρχαία Σπάρτη, Ιωάννης Χαραλαμπόπουλος, σελίδα 34)
Δεξιά: Ο αρχηγός της χιτλερικής νεολαίας Αρθούρος ¶ξμαν συγχαίρει μέλη της μεραρχίας SS- Hitlerjugend με το αριστερό του χέρι. Το δεξί το έχασε στο ρωσικό μέτωπο! (Πηγή: Περιοδικό Απολλώνειο Φως, τεύχος 50, άρθρο Η ατραπός του πολεμιστή σε Ιαπωνία και Αρχαία Σπάρτη, Ιωάννης Χαραλαμπόπουλος, σελίδα 34)
Λατρεία προς τους Ήρωες και απόλυτος σεβασμός στην Παράδοση, σε αναγνώριση της βοήθειας που οι πρόγονοι παρέχουν στον πολεμιστή, άνδρωση του μαχητή και εσωτερική ενδυνάμωση μέσα από τις δοκιμασίες, ανύψωση του Ηλιακού Αετού ως απόλυτου συμβόλου της συνειδήσεως και αποφασιστικότητα, αυτές είναι μερικές από τις αρχές που διέπουν τον Κώδικα του αληθινού Πολεμιστή.
Αυτού που υπό την σκέπη των Λαβάρων και των Σημαιών, των καθαγιασμένων συμβόλων της Φυλής και της Πολεμικής Αρετής, των λαβάρων που αναπαριστούν τις δυνάμεις εκείνες που στηρίζουν και οδηγούν από τον θεϊκό κόσμο τους αγωνιστές στη μάχη, χαράζει την ατραπό της αγωνιστικής προσφοράς και εν τέλει τη συνειδητή επιλογή της υπέρτατης θυσίας.
Τόσο οι μαχητές της Σπάρτης όσο και οι Σαμουράϊ θεωρούσαν ότι κατέχουν μία πνευματική και ηθική ανωτερότητα, η οποία εξεπήγαζε από το γεγονός ότι αγωνίζονταν υπέρ των συμφερόντων της Πολιτείας και του συνόλου, αδιαφορώντας για το ατομικό τους εγώ. Αμφότερες μάλιστα οι τάξεις των πολεμιστών περιφρονούσαν τις υλικές αμοιβές και τα χρήματα, βιώνοντας μία ατραπό πνευματικής και ηθικής εξυψώσεως μέσα από την προάσπιση ευγενών και ανώτερων ιδανικών.
Τα όπλα για τον πολεμιστή και στα δύο συστήματα, κατείχαν ιερό χαρακτήρα. Η κατασκευή του σπαθιού αποτελεί όχι απλώς το αντικείμενο αλλά το επίκεντρο μίας μυητικής διαδικασίας. Η σφυρηλάτηση του σπαθιού, συνδεόμενη με την επικέντρωση του νου προς ανώτερες σφαίρες ανατάσεως, η τεχνική της δημιουργίας υπό την επήρεια μίας μυστικιστικής έκστασης, οδηγεί σε μία θετική φόρτιση, αποτελώντας το σπαθί μία προέκταση του πολεμιστή.
Η λάμα του σπαθιού συμβολίζει την ουράνια κατάσταση και υπεροχή, η κόψη του συμβολίζει την θεότητα η οποία εκδηλώνεται δυναμικά, η λαβή ανταποκρίνεται στα γήϊνα, ενώ η θήκη αντιπροσωπεύει την αρμονία των αντιθέσεων. Υπό την κυριαρχία του πνεύματος των νόμων του Λυκούργου, οι Λακεδαιμόνιοι ένιωθαν την Πατρίδα τους ως έναν Ιερό Ναό στον οποίο απέδιδαν τιμές, με υπέρτατη αφιέρωση την ίδια τη ζωή τους. Στις θρησκευτικές εορτές που τελούνταν μάλιστα προς τιμήν της Ορθίας Αρτέμιδος, διεξάγονταν αγωνίσματα και ασκήσεις σκληραγωγίας για ψυχική και σωματική χαλύβδωση.
Σήμερα, σε μία εποχή αποθεώσεως του υλισμού και του ευδαιμονισμού, η τιμή του πολεμιστή έχει παραχωρήσει τη θέση της στην οσφυοκαμψία και στην δουλοπρέπεια των ένστολων φερεφώνων του εκάστοτε καθεστώτος. Μαζί με την Σπάρτη και την Ιαπωνία, μαζί με την Μαύρη Φρουρά, τους τελευταίους ιππότες στον σύγχρονο κόσμο χάθηκε και το αληθινό πολεμικό ιδεώδες. Ωστόσο οι αξίες δεν γεννώνται από τους ανθρώπους, οι προαιώνιες αξίες και οι υπέρτατες αρχές είναι αυθύπαρκτες, απλώς σε κάθε εποχή βρίσκονται άνθρωποι-φορείς ικανοί ή μη ικανοί να τις ενσαρκώσουν. Όταν ο άνθρωπος νιώσει και πάλι αυτοκυρίαρχος, γκρεμίζοντας τα είδωλα του εβραιοθεού και του χρυσού μόσχου, όταν σπάσει τις αλυσίδες που τον σκλάβωσαν στον απατηλό «παράδεισο» της καταναλωτικής παράνοιας και της υλιστικής σχιζοφρένειας, όταν νιώσει και πάλι την αρχέγονη παράδοση να κυλά στο αίμα του και να διαποτίζει τη σκέψη του η λατρεία προς την Φύση και τα Ηρωικά ιδεώδη της φυλής του, τότε η Σπάρτη θα αναγεννηθεί στην ψυχή και στη σκέψη του. Τότε και μόνο τότε θα σταθεί ικανός να ιχνηλατήσει τον ίδιο δρόμο της τιμής και του καθήκοντος που ορίζουν τα φυλετικά πεπρωμένα, όμοια με τους ένδοξους προγόνους του. Τότε μόνο θα συναισθανθεί το μεγαλείο του να είναι Έλληνας, να είναι ¶νδρας, ενάντια στο πνεύμα της παρακμής, ενάντια στους δειλούς και στους προσκυνημένους, με άλλα λόγια να είναι Πολεμιστής...
Πηγή: Περιοδικό Απολλώνειο Φως, τεύχος 50, άρθρο Η ατραπός του πολεμιστή σε Ιαπωνία και Αρχαία Σπάρτη, Ιωάννης Χαραλαμπόπουλος, σσ. 34 -37
Αριστερά: Ομιλία Εθνικοσοσιαλιστή. Περιτριγυρίζεται από φρουρούς ταγματασφαλίτες S.A. (Πηγή Φώτο: Περιοδικό Απολλώνειο Φως, τεύχος 50, άρθρο Τάγματα Εφόδου - S.A., οι τελευταίοι Επαναστάτες, Χαράλαμπος Σπηλιάκος, σελίδα 52)
Δεξιά: Σημαιοφόροι των Ταγμάτων Εφόδου, κατακλύζουν το Στάδιο της Νυρεμβέργης (Πηγή: Περιοδικό Απολλώνειο Φως, τεύχος 50, άρθρο Τάγματα Εφόδου - S.A., οι τελευταίοι Επαναστάτες, Χαράλαμπος Σπηλιάκος, σελίδα 53)
Αν αποδεχτούμέ ότι είμαστε όλοι γεννήματα ενός και μόνος Θεού και ότι ο Θεός που μας δημιούργησε έκανε και τους Εβραίους, πραγματικά η νοημοσύνη του με θλίβει, ΦΡΙΝΤΙΧ ΧΑΪΣΛΕΡ, Πολιτικός καθοδηγητής των S.A. στην Θουριγγία
Αρκεί να συγκρίνουμε το άνωθεν με το GOT MIT UNS (Ο Θεός μαζί μας) που χρησιμοποιούσαν οι άντρες της Βέρμαχτ στις πόρπες των ζωών τους για να καταλήξουμε σε ένα ξεκάθαρο συμπέρασμα (Πηγή: Περιοδικό Απολλώνειο Φως, τεύχος 50, άρθρο Τάγματα Εφόδου - S.A., οι τελευταίοι Επαναστάτες, Χαράλαμπος Σπηλιάκος, σελίδα 56)
Ιωάννης Χαραλαμπόπουλος, Ιδιοκτήτης και εκδότης του περιοδικού Απολλώνιου Φωτός (Πηγή: Τηλεοπτικός Σταθμός Alter εκπομπή Αθέατος Κόσμος, Τρίτη 19 Οκτωβρίου 2004)
Λατρεία προς τους Ήρωες και απόλυτος σεβασμός στην Παράδοση, σε αναγνώριση της βοήθειας που οι πρόγονοι παρέχουν στον πολεμιστή, άνδρωση του μαχητή και εσωτερική ενδυνάμωση μέσα από τις δοκιμασίες, ανύψωση του Ηλιακού Αετού ως απόλυτου συμβόλου της συνειδήσεως και αποφασιστικότητα, αυτές είναι μερικές από τις αρχές που διέπουν τον Κώδικα του αληθινού Πολεμιστή.
Αυτού που υπό την σκέπη των Λαβάρων και των Σημαιών, των καθαγιασμένων συμβόλων της Φυλής και της Πολεμικής Αρετής, των λαβάρων που αναπαριστούν τις δυνάμεις εκείνες που στηρίζουν και οδηγούν από τον θεϊκό κόσμο τους αγωνιστές στη μάχη, χαράζει την ατραπό της αγωνιστικής προσφοράς και εν τέλει τη συνειδητή επιλογή της υπέρτατης θυσίας.
Τόσο οι μαχητές της Σπάρτης όσο και οι Σαμουράϊ θεωρούσαν ότι κατέχουν μία πνευματική και ηθική ανωτερότητα, η οποία εξεπήγαζε από το γεγονός ότι αγωνίζονταν υπέρ των συμφερόντων της Πολιτείας και του συνόλου, αδιαφορώντας για το ατομικό τους εγώ. Αμφότερες μάλιστα οι τάξεις των πολεμιστών περιφρονούσαν τις υλικές αμοιβές και τα χρήματα, βιώνοντας μία ατραπό πνευματικής και ηθικής εξυψώσεως μέσα από την προάσπιση ευγενών και ανώτερων ιδανικών.
Τα όπλα για τον πολεμιστή και στα δύο συστήματα, κατείχαν ιερό χαρακτήρα. Η κατασκευή του σπαθιού αποτελεί όχι απλώς το αντι κείμενο αλλά το επίκεντρο μίας μυητικής διαδικασίας. Η σφυρηλάτηση του σπαθιού, συνδεόμενη με την επικέντρωση του νου προς ανώτερες σφαίρες ανατάσεως, η τεχνική της δημιουργίας υπό την επήρεια μίας μυστικιστικής έκστασης, οδηγεί σε μία θετική φόρτιση, αποτελώντας το σπαθί μία προέκταση του πολεμιστή.
Η λάμα του σπαθιού συμβολίζει την ουράνια κατάσταση και υπεροχή, η κόψη του συμβολίζει την θεότητα η οποία εκδηλώνεται δυναμικά, η λαβή ανταποκρίνεται στα γήϊνα, ενώ η θήκη αντιπροσωπεύει την αρμονία των αντιθέσεων. Υπό την κυριαρχία του πνεύματος των νόμων του Λυκούργου, οι Λακεδαιμόνιοι ένιωθαν την Πατρίδα τους ως έναν Ιερό Ναό στον οποίο απέδιδαν τιμές, με υπέρτατη αφιέρωση την ίδια τη ζωή τους. Στις θρησκευτικές εορτές που τελούνταν μάλιστα προς τιμήν της Ορθίας Αρτέμιδος, διεξάγονταν αγωνίσματα και ασκήσεις σκληραγωγίας για ψυχική και σωματική χαλύβδωση.
Σήμερα, σε μία εποχή αποθεώσεως του υλισμού και του ευδαιμονισμού, η τιμή του πολεμιστή έχει παραχωρήσει τη θέση της στην οσφυοκαμψία και στην δουλοπρέπεια των ένστολων φερεφώνων του εκάστοτε καθεστώτος. Μαζί με την Σπάρτη και την Ιαπωνία, μαζί με την Μαύρη Φρουρά, τους τελευταίους ιππότες στον σύγχρονο κόσμο χάθηκε και το αληθινό πολεμικό ιδεώδες. Ωστόσο οι αξίες δεν γεννώνται από τους ανθρώπους, οι προαιώνιες αξίες και οι υπέρτατες αρχές είναι αυθύπαρκτες, απλώς σε κάθε εποχή βρίσκονται άνθρωποι-φορείς ικανοί ή μη ικανοί να τις ενσαρκώσουν. Όταν ο άνθρωπος νιώσει και πάλι αυτοκυρίαρχος, γκρεμίζοντας τα είδωλα του εβραιοθεού και του χρυσού μόσχου, όταν σπάσει τις αλυσίδες που τον σκλάβωσαν στον απατηλό «παράδεισο» της καταναλωτικής παράνοιας και της υλιστικής σχιζοφρένειας, όταν νιώσει και πάλι την αρχέγονη παράδοση να κυλά στο αίμα του και να διαποτίζει τη σκέψη του η λατρεία προς την Φύση και τα Ηρωικά ιδεώδη της φυλής του, τότε η Σπάρτη θα αναγεννηθεί στην ψυχή και στη σκέψη του. Τότε και μόνο τότε θα σταθεί ικανός να ιχνηλατήσει τον ίδιο δρόμο της τιμής και του καθήκοντος που ορίζουν τα φυλετικά πεπρωμένα, όμοια με τους ένδοξους προγόνους του. Τότε μόνο θα συναισθανθεί το μεγαλείο του να είναι Έλληνας, να είναι ¶νδρας, ενάντια στο πνεύμα της παρακμής, ενάντια στους δειλούς και στους προσκυνημένους, με άλλα λόγια να είναι Πολεμιστής...
Αριστερά: Τυμπανιστές της χιτλερικής νεολαίας. Η νεολαία αυτή ακολουθούσε την εκπαίδευση των ιλών και αγελών της αρχαίας σπαρτιατικής νεολαίας. (Πηγή: Περιοδικό Απολλώνειο Φως, τεύχος 50, άρθρο Η ατραπός του πολεμιστή σε Ιαπωνία και Αρχαία Σπάρτη, Ιωάννης Χαραλαμπόπουλος, σελίδα 34)
Δεξιά: Ο αρχηγός της χιτλερικής νεολαίας Αρθούρος ¶ξμαν συγχαίρει μέλη της μεραρχίας SS- Hitlerjugend με το αριστερό του χέρι. Το δεξί το έχασε στο ρωσικό μέτωπο! (Πηγή: Περιοδικό Απολλώνειο Φως, τεύχος 50, άρθρο Η ατραπός του πολεμιστή σε Ιαπωνία και Αρχαία Σπάρτη, Ιωάννης Χαραλαμπόπουλος, σελίδα 34)
Πηγή: Περιοδικό Απολλώνειο Φως, τεύχος 50, άρθρο Η ατραπός του πολεμιστή σε Ιαπωνία και Αρχαία Σπάρτη, Ιωάννης Χαραλαμπόπουλος, σσ. 34 -37
Μυθοπλάστης: Ιωάννης Χαραλαμπόπουλος
Απάντηση: Πριν δοθεί απάντηση χρειάζεται σταχυολόγηση ορισμένων κεντρικών νοημάτων των όσων περιγράφουν την θεωρία του Ι. Χαραλαμπόπουλου
α....τη συνειδητή επιλογή της υπέρτατης θυσίας...
β. μάλιστα οι τάξεις των πολεμιστών περιφρονούσαν τις υλικές αμοιβές και τα χρήματα
γ. Τόσο οι μαχητές της Σπάρτης όσο και οι Σαμουράϊ θεωρούσαν ότι κατέχουν μία πνευματική και ηθική ανωτερότητα, η οποία εξεπήγαζε από το γεγονός ότι αγωνίζονταν υπέρ των συμφερόντων της Πολιτείας και του συνόλου.
δ. Σήμερα, σε μία εποχή αποθεώσεως του υλισμού και του ευδαιμονισμού, η τιμή του πολεμιστή έχει παραχωρήσει τη θέση της στην οσφυοκαμψία και στην δουλοπρέπεια των ένστολων φερεφώνων του εκάστοτε καθεστώτος.
ε. Όταν ο άνθρωπος νιώσει και πάλι αυτοκυρίαρχος, γκρεμίζοντας τα είδωλα του εβραιοθεού και του χρυσού μόσχου
στ. Τότε μόνο θα συναισθανθεί το μεγαλείο του να είναι Έλληνας, να είναι ¶νδρας, ενάντια στο πνεύμα της παρακμής, ενάντια στους δειλούς και στους προσκυνημένους, με άλλα λόγια να είναι Πολεμιστής.
Με λίγα λόγια η αντιγιαχβική θεωρία του αρθρογράφου, θέλει πολεμιστές ενσυνείδητους αχρημάτιστους που να μάχονται υπέρ το συμφέρον του συνόλου ώστε να μην είναι δουλοπρεπείς αλλά αυτοκυρίαρχα πρόσωπα νιώθοντας το μεγαλείο του να είναι Έλληνες, αντιγράφοντας το Σπαρτιατικό μοντέλο.
Τα κωλύματα της νεοπαγανιστικής θεωρίας διαπιστώνονται εις το σύνολο του κειμένου και μπορούν να περιγραφούν ως εξής:
α. Η υπέρ των συμφερόντων του συνόλου συνειδητή επιλογή της υπέρτατης θυσίας ατυχώς δεν συνάδει τόσο με τις φωτογραφίες των ναζί, όσο και με τους αναφορές στους Σαμουράι και στους Σπαρτιάτες εις το άρθρο. Αυτό διότι το συμφέρον όλων αυτών των θυσιών δεν αφορούσε το σύνολο αλλά μόνο την άρχουσα τάξη και έτσι εις την Σπάρτη δεν ωφελούνταν οι σκλάβοι είλωτες, που εύρισκαν ευκαιρία για ξεσηκωμό σε κάθε σύρραξη των Σπαρτιατών πολεμιστών, ούτε οι αγρότες υποχείρια στρατιώτες των αρχόντων Σαμουράι (1) αλλά σαφώς ούτε και ο Γερμανικός λαός της Ναζιστικής Γερμανίας αλλά τα κομματικά στελέχη του ναζιστικού κόμματος και ιδιαιτέρως ο Χίτλερ, ο οποίος διεξήγαγε όλες τις μάταιες μάχες και θυσίες του γερμανικού λαού κατόπιν του 1944, ιδίως μετά την απόπειρα εναντίον του το θέρος του ιδίου έτους, αποκλειστικά και μόνο για να καθυστερήσει όπως όπως το σίγουρο τέλος του.
β. Η δήθεν αυτοκυριαρχία του πολεμιστή ενάντια στην δουλοπρέπεια και τα «είδωλα του εβραιοθεού» είναι μια φρούδα και απατηλή διδασκαλία καθόσον ο κάθε πολεμιστής που μάχεται για κάποιο σύνολο ή συμφέρον πολιτείας, οφείλει να υπακούει τυφλά σε ανώτερους ακόμη και αν αυτοί είναι θεότρελοι ή φανατικοί. Σε κάθε άλλη περίπτωση είναι αντιμέτωπος με το εκτελεστικό απόσπασμα και την ηθική ατίμωση βλ. λ.χ. τον 1ο Παγκόσμιο Πόλεμο και τις περιπτώσεις λιποταξιών εις τον Γαλλικό Στρατό.
γ. Τέλος η συνειδητή επιλογή της υπέρτατης θυσίας δεν μπορεί να στέκει διότι η στράτευση σε μια πολιτεία γίνεται εξ αναγκασμού άνευ χρηματίσεως ενώ οι ενσυνείδητοι στρατιωτικοί αφορούν τους επαγγελματίες που χρηματίζονται άμεσα από την πολιτεία ή έμμεσα εφόσον είναι μέλη της άρχουσας τάξης. Συνεπώς είτε θα υπάρχει ενσυνείδητος χρηματισμός ή μη συνειδητή «περιφρόνηση» προς τις αμοιβές και τα χρήματα εφόσον η ακολουθία της στράτευσης δεν έγινε ελευθέρως. Ας σημειωθεί δε πως εις τις αμοιβές του «περιφρονούντος τα χρήματα» στρατιωτικού δεν έχουν πάντα αξία τα χρήματα, αλλά άλλες ηθικής και διοικητής ουσίας π.χ. μετάλλια και βαθμός ανωτερότητας.
Εν τάχει:
α. Η συνειδητή επιλογή
Κατά Μάρκον, Κεφ. Η΄ «34 Καὶ προσκαλεσάμενος τὸν ὄχλον σὺν τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ εἶπεν αὐτοῖς· Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ, καὶ ἀκολουθείτω μοι. »
β. Η περιφρόνηση προς τις υλικές αμοιβές και τα χρήματα
Κατά Ματθαίον, Κεφ. Στ΄ «24 Οὐδεὶς δύναται δυσὶ κυρίοις δουλεύειν· ἢ γὰρ τὸν ἕνα μισήσει καὶ τὸν ἕτερον ἀγαπήσει, ἢ ἑνὸς ἀνθέξεται καὶ τοῦ ἑτέρου καταφρονήσει· οὐ δύνασθε Θεῷ δουλεύειν καὶ μαμωνᾷ.25 Διὰ τοῦτο λέγω ὑμῖν, μὴ μεριμνᾶτε τῇ ψυχῇ ὑμῶν τί φάγητε καὶ τί πίητε, μηδὲ τῷ σώματι ὑμῶν τί ἐνδύσησθε· οὐχὶ ἡ ψυχὴ πλεῖόν ἐστιν τῆς τροφῆς καὶ τὸ σῶμα τοῦ ἐνδύματος; »
γ. το συμφέρων του συνόλου και της πολιτείας
Προς Κορινθίους, Κεφ.Ι ΄ «33 καθὼς κἀγὼ πάντα πᾶσιν ἀρέσκω, μὴ ζητῶν τὸ ἐμαυτοῦ συμφέρον, ἀλλὰ τὸ τῶν πολλῶν, ἵνα σωθῶσι.»
Πράξεις των Αποστόλων, Κεφ. Κβ΄ «26 ἀκούσας δὲ ὁ ἑκατόνταρχος προσελθὼν ἀπήγγειλε τῷ χιλιάρχῳ λέγων· ὅρα τί μέλλεις ποιεῖν· ὁ γὰρ ἄνθρωπος οὗτος Ρωμαῖός ἐστι. 27 προσελθὼν δὲ ὁ χιλίαρχος εἶπεν αὐτῷ· Λέγε μοι, εἰ σὺ Ρωμαῖος εἶ. ὁ δὲ ἔφη· Ναί. 28 ἀπεκρίθη τε ὁ χιλίαρχος· Ἐγὼ πολλοῦ κεφαλαίου τὴν πολιτείαν ταύτην ἐκτησάμην. ὁ δὲ Παῦλος ἔφη· Ἐγὼ δὲ καὶ γεγέννημαι. 29 εὐθέως οὖν ἀπέστησαν ἀπ' αὐτοῦ οἱ μέλλοντες αὐτὸν ἀνετάζειν· καὶ ὁ χιλίαρχος δὲ ἐφοβήθη ἐπιγνοὺς ὅτι Ρωμαῖός ἐστι, καὶ ὅτι ἦν αὐτὸν δεδεκώς.»
δ. η «δουλοπρέπεια» που οδηγεί εις την συγκυριαρχία με τον Κύριον
Κατά Ματθαίον, Κεφ. Κδ΄ «44 διὰ τοῦτο καὶ ὑμεῖς γίνεσθε ἕτοιμοι, ὅτι ᾗ ὥρᾳ οὐ δοκεῖτε ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἔρχεται. 45 Τίς ἄρα ἐστὶν ὁ πιστὸς δοῦλος καὶ φρόνιμος, ὃν κατέστησεν ὁ κύριος αὐτοῦ ἐπὶ τῆς θεραπείας αὐτοῦ τοῦ διδόναι αὐτοῖς τὴν τροφὴν ἐν καιρῷ; 46 μακάριος ὁ δοῦλος ἐκεῖνος ὃν ἐλθὼν ὁ κύριος αὐτοῦ εὑρήσει ποιοῦντα οὕτως. 47 ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ἐπὶ πᾶσι τοῖς ὑπάρχουσιν αὐτοῦ καταστήσει αὐτόν..»
ε. Κατά των άφωνων ειδώλων (2)
Προς Κορινθίους Α΄, Κεφ. Ιβ΄ «1 Περὶ δὲ τῶν πνευματικῶν, ἀδελφοί, οὐ θέλω ὑμᾶς ἀγνοεῖν. 2 οἴδατε ὅτι, ὅτε ἔθνη ἦτε, πρὸς τὰ εἴδωλα τὰ ἄφωνα ὡς ἂν ἤγεσθε ἀπαγόμενοι.»
στ. Τα μεγαλεία
Ιούδας «25 μόνῳ σοφῷ Θεῷ σωτῆρι ἡμῶν, δόξα καὶ μεγαλωσύνη»
Τέλος πρέπει να σημειωθεί εδώ πως όλο αυτό το άρθρο του Ι. Χαραλαμπόπουλου δεν είναι τίποτα άλλο παρά η αναγέννηση του Γερμανικού Φετιχισμού (3). Περισσότερα.
Σημειώσεις
1. Ο όρος Σαμουράι αρχικά χρησιμοποιήθηκε για να περιγράψει τους αριστοκράτες πολεμιστές (bushi), αλλά χρησιμοποιήθηκε για όλα τα μέλη της τάξης των πολεμιστών που ανέτειλαν στην εξουσία τον 12ο αιώνα και κυριάρχησαν στην ιαπωνική κυβέρνηση μέχρι την επαναφορά του Meiji το 1868
2. «Η λάμα του σπαθιού συμβολίζει την ουράνια κατάσταση και υπεροχή, η κόψη του συμβολίζει την θεότητα η οποία εκδηλώνεται δυναμικά, η λαβή ανταποκρίνεται στα γήϊνα, ενώ η θήκη αντιπροσωπεύει την αρμονία των αντιθέσεων.»
3. Ενδύματα και όπλα κέκτηνται μεγάλη σημασία στον γερμανικό θρύλο, θεωρούμενα φορείς τής μυστηριώδους δυνάμεως και πηγές ευτυχίας. (Πηγή: Λούβαρης Ν.Ι., Καθηγητής της Εισαγωγής της Ερμηνείας της Καινής Διαθήκης στο Πανεπιστήμιο των Αθηνών, Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια, τόμος Κγ΄, σελ. 904)
Αριστερά: Η αρχαία ψυχή ζει μέσα μας αθέλητα κρυμμένη. [Παρουσιάζονται δίπλα - δίπλα εξωτερικές ομοιότητες μεταξύ ενός ηθοποιού και του αγάλματος του Ποσειδώνα, ενός βουκόλου και του Απόλλωνα και άνωθι μεταξύ ενός νεανία και ενός άλλου αγάλματος προς απόδειξη της αρχαίας ψυχής που ζει μέσα μας] (Πηγή: Απολλώνειο Φως, τεύχος 40, εξώφυλλο)
Μέσο: Ο νεαρός της φωτογραφίας είναι ο κύριος Ζαφειρόπουλος Νικόλαος, σημερινός επίτιμος πρόεδρος της ελληνικής κωπηλατικής ομοσπονδίας. Την εποχή εκείνη σπούδασε στο 3ο έτος της ιατρικής, ενώ παράλληλα ασχολούνταν με τον αθλητισμό στον Ηρακλή -στο βόλεϊ, το μπάσκετ, και την δισκοβολία. Αργότερα, ασχολήθηκε με το άθλημα της κωπηλασίας. Η φωτογραφία αυτή, πριν 60 έτη περίπου, έκανε το γύρο της Ευρώπης, διαφημίζοντας έτσι την καταπληκτική ομοιότητα δύο Ελλήνων π, που απέχουν ο ένας από τον άλλο περίπου 2.400 χρόνια. Χαρακτηριστικά, όπως μας είπε ο ίδιος ο κύριος Ζαφειρόπουλος (ο οποίος σήμερα κατοικεί στην Θεσσαλονίκη), η φωτογραφία αυτή του στοίχισε το πτυχίο της ιατρικής, διότι έκτοτε σταμάτησε τις σπουδές του! Σε εμάς, όμως και στην ιστορία έδωσε την ευκαιρία για αυτό το φωτογραφικό ντοκουμέντο, παραδίδοντας στις επόμενες γενεές ένα εντυπωσιακό στοιχείο σύγκρισης μεταξύ Ελλήνων (Πηγή: Περιοδικό Ιχώρ, τεύχος 27, άρθρο «Πραξιτέλης, ο άνθρωπος που είδε τους θεούς», Μιχάλης Μιχελής, σσ. 47-48)
Δεξιά: Η Κλεοπάτρα «αναστημένη με λέιζερ». Όμοια με τις σημερινές Ελληνίδες (Πηγή: Περιοδικό Δαυλός, τεύχος 174, εξώφυλλο)
Μυθοπλάστες: Απολλώνειο Φως, Δαυλός και Μιχάλης Μιχελής, περιοδικό Ιχώρ
Απάντηση: Εδώ
Ιωάννης Χαραλαμπόπουλος, Ιδιοκτήτης και εκδότης του περιοδικού Απολλώνιου Φωτός (Πηγή: Τηλεοπτικός Σταθμός Alter εκπομπή Αθέατος Κόσμος, Τρίτη 19 Οκτωβρίου 2004)
Όταν ο άνθρωπος νιώσει και πάλι αυτοκυρίαρχος, γκρεμίζοντας τα είδωλα του εβραιοθεού και του χρυσού μόσχου, όταν σπάσει τις αλυσίδες που τον σκλάβωσαν στον απατηλό «παράδεισο» της καταναλωτικής παράνοιας και της υλιστικής σχιζοφρένειας, όταν νιώσει και πάλι την αρχέγονη παράδοση να κυλά στο αίμα του και να διαποτίζει τη σκέψη του η λατρεία προς την Φύση και τα Ηρωικά ιδεώδη της φυλής του, τότε η Σπάρτη θα αναγεννηθεί στην ψυχή και στη σκέψη του. Τότε και μόνο τότε θα σταθεί ικανός να ιχνηλατήσει τον ίδιο δρόμο της τιμής και του καθήκοντος που ορίζουν τα φυλετικά πεπρωμένα, όμοια με τους ένδοξους προγόνους του. Τότε μόνο θα συναισθανθεί το μεγαλείο του να είναι Έλληνας, να είναι ¶νδρας, ενάντια στο πνεύμα της παρακμής, ενάντια στους δειλούς και στους προσκυνημένους, με άλλα λόγια να είναι Πολεμιστής...
Πηγή: Περιοδικό Απολλώνειο Φως, τεύχος 50, άρθρο Η ατραπός του πολεμιστή σε Ιαπωνία και Αρχαία Σπάρτη, Ιωάννης Χαραλαμπόπουλος, σσ. 34 -37
Μυθοπλάστης: Ιωάννης Χαραλαμπόπουλος
Απάντηση: Εδώ
Εγκυκλοπαίδειες
1. Britannica Deluxe 2002
2. Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια, τόμος Κγ΄
Ραδιοτηλεοπτικοί Σταθμοί
1. Alter, εκπομπή Αθέατος Κόσμος Τρίτη 19 Οκτωβρίου 2004
Περιοδικά
1. Απολλώνειο Φως, τεύχη 40, 50
2. Ιχώρ, τεύχος 27
3. Δαυλός τεύχος 174
