Ο ΚΑΚΟΛΟΓΗΤΗΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ & Ο Μ. ΚΑΛΟΠΟΥΛΟΣ

Διένεξη του απολογητή «Πορφύριου» και του Μ. Καλόπουλου. Επειδή ο Πορφύριος δεν έχει δική του σελίδα στήριξης των επιχειρημάτων του, του παραχωρήθηκε προς αυτό ετούτη η σελίδα του Ανώνυμου Απολογητή.

1. Η ΜΕΡΙΚΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ Μ. ΚΑΛΟΠΟΥΛΟΥ

Οι απαντήσεις Καλόπουλου Μιχάλη

Το πνευματικό αλύχτισμα & τα κεριά

Οι ερωτήσεις & οι απαντήσεις

α) Θεός «ποταπός Δηλητηριαστής

β) Προφήτης «Φαλακρό ρεμάλι»

γ) «Βαρβαρική Βίβλος»

δ) Εντολές Θεού για αφαίρεση ζωών

ε) Πορνογραφικές περιγραφές

ς) Ο Φαραώ & τα ζώα

ζ) Η ερυθρά θάλασσα

Ο άδικα αποκαλούμενος παγανιστής Καλόπουλος

Η ουσία του Χριστιανισμού & η αθεΐα

2. ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ

3.

4.

5. ΠΗΓΕΣ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑΣ

Η ΜΕΡΙΚΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ Μ. ΚΑΛΟΠΟΥΛΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΟΡΦΥΡΙΟ

ΟΙ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ

Μας κοινοποιήθηκαν αρκετές επιστολές με το παραλήρημα Χριστιανού Απολογητή με το ψευδώνυμο Πορφύριος όπου ανάμεσα σε άλλα γίνονται και οι ακόλουθες αναφορές σε μας:

«Όχι μόνο επειδή οι απόστολοι έδωσαν μαρτυρία γι' αυτό με τη ζωή και το θάνατό τους, αλλά και επειδή έχουν συμβεί θαύματα και με μένα. Π.χ. προσωπικά οράματα αγίων που δεν μπορούν να «απομυθοποιηθούν» από την γελοία ομάδα του κ. Καλόπουλου. Τίποτα δεν μπορεί να με χωρίσει από Εκείνον...»

«Όμως, δεν θα απαντήσετε στις «ιουδαϊκές» συκοφαντίες μου κατά της πατρώας θρησκείας; Γιατί σιωπούν το περιοδικό Δαυλός, ο κ. Στυλιανός Τάκας, ο κ. Γεώργιος Γρηγορομιχελάκης, ο κ. Μιχάλης Καλόπουλος, το Ύπατο Συμβούλιο Ελλήνων Εθνικών και οι λοιποί;»

«Τα σαχλά μυθιστορήματα (ναι, μυθιστορήματα) του Καλόπουλου τα έχω διαβάσει, αν και λυπάμαι που συντέλεσα στον πλουτισμό του ανθρώπου αυτού. Η Αγία Γραφή δεν είναι προπαγάνδα υπέρ των Εβραίων. Μόνο όσο διαβάζουν κακόβουλα, επιφανειακά και αποσπασματικά συμπεραίνουν κάτι τέτοιο.»

Απάντηση Μιχάλη Καλόπουλου προς τον Ανώνυμο Κακολογητή Πορφύριο:

Πώς γίνεται να «απαντάτε» σε μια επιστολή μου, όταν αρνείστε να δημοσιεύσετε το μεγαλύτερο μέρος της; Δεν έχουν δικαίωμα οι άνθρωποι να δούνε σε τί ακριβώς απαντάτε; ΕΙΣΤΕ ΥΓΙΕΊΣ ΚΥΡΙΕ ΚΑΛΟΠΟΥΛΕ; Εγώ απαντώ λεπτομερώς με παραπομπές σε όσα ρωτάτε, ενώ εσείς κρύβετε το μεγαλύτερο μέρος της επιστολής μου και εν συνεχεία παραληρείτε προσπαθώντας να επιδείξετε την «εξυπνάδα» σας. Μήπως στους νέους ανθρώπους που αναφέρετε θέλετε να κάνετε ΠΛΥΣΗ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ; Μάλλον..., εφόσονί τους παρουσιάζετε μόνο τις δικές σας απόψεις, ενώ κρύβετε προσεκτικά τις απαντήσεις των άλλων στα γραφόμενά σας!!! Ο Ανώνυμος Απολογητής δημοσιεύει ακέραιες τις επιστολές που του στέλνετε εσείς και οι φίλοι σας. Κι όμως, αυτόν αποκαλείτε «σκοταδιστή». Γιατί άραγε; Επειδή σας μειώνει τη δόξα και τα κέρδη;

Εσείς είστε που γράφετε πόσο «κακολογητής» είμαι, πόσο «ασήμαντος» κλπ. Αν θυμάμαι καλά, στην επιστολή που κομματιάσατε παρουσίασα πολλά βιβλικά εδάφια που αποδεικνύουν πως ο Θεός δεν μεροληπτεί υπέρ των Εβραίων. Γιατί δεν τολμάτε να παρουσιάσετε έστω και ένα από αυτά τα εδάφια; Μήπως ο κόσμος πρέπει να διαβάζει τις απόψεις του Μιχάλη πάνω στην Παλαιά Διαθήκη, αλλά δεν πρέπει να δει την ίδια την Παλαιά Διαθήκη;

Η ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΑΡΝΗΣΙΖΩΪΑ

Aγαπητέ Κακολογητή. Πρέπει να είσαι μάλλον παθολογικά φιλοκατήγορος και προφανώς γι' αυτό δεν ασχολείται κανείς μαζί σου!

Προσωπικά έχω σημαντικότερη εργασία, είμαι απασχολημένος με τη ρίζα του κακού που έχει ρημάξει τον τόπο μου, τη Βίβλο.

Φταίω εγώ που ασχολούμαι με τα βιβλία και τα άρθρα σου και των ομοίων σου! Όμως έχω χρέος να απαντήσω στα ψέματά σας... Εξάλλου, οι αναγνώστες βλέπουν ξεκάθαρα το πόσο «δεν ασχολείστε μαζί μου»!!!

Βέβαια... Τόσο πωρωμένοι είναι οι εχθροί του Χριστού που κλείνουν τα μάτια μπροστά στα αληθινά προβλήματα της κοινωνίας, που προκαλεί η υποταγή των ανθρώπων στο διάβολο, μόνο και μόνο να κατηγορήσουν την Εκκλησία! Εάν δεν φέρναμε όμως εμπόδια στο έργο της, ο κόσμος θα ήταν παράδεισος!!! Εχθροί της κοινωνίας δεν είναι οι Χριστιανοί, αλλά όσοι διώχνουν τον Χριστό από τη ζωή τους και σκοτώνουν αθώους ανθρώπους, καταστρέφουν νέους με τα ναρκωτικά, βιάζουν και πράττουν τόσα άλλα αισχρά εις βάρος της ανθρωπότητας. Αυτούς να πολεμάμε, όχι τον Χριστό που θυσίασε τον εαυτό Του για τους ανθρώπους.

Ο Χριστός προσφέρει την πραγματικά ευτυχισμένη ζωή, γεμάτη ελπίδα, γαλήνη, και χαρά, με αποτέλεσμα οι πιστοί να είναι πολύ ανεβασμένοι ψυχολογικά ακόμα και στις δοκιμασίες. Ο Χριστιανός όχι μόνο ελπίζει στο Θεό, αλλά ελπίζει στο ΖΩΝΤΑΝΟ Θεό που ΕΝΑΝΘΡΩΠΙΣΤΗΚΕ και ΘΥΣΙΑΣΤΗΚΕ για εκείνον. Οι αλλόθρησκοι πιστεύουν στην ύπαρξη ενός Θεού, αλλά δεν χαίρονται πραγματικά, διότι δεν πιστεύουν πως ο Θεός συμπάσχει μαζί τους. Η χαρά είναι καθήκον του Χριστιανού, γι’ αυτό και λέει ο Απόστολος Παύλος, «4 Χαίρετε ἐν Κυρίῳ πάντοτε· πάλιν ἐρῶ, χαίρετε.» (Προς Φιλιππησίους 4/δ). Ήδη από τούτη τη ζωή ο πιστός βιώνει τη χαρά του Χριστού.

Η έντονη όμως χαρά που αισθάνονται θαυματουργικά οι άγιοι δεν μπορεί να συγκριθεί με καμιά άλλη. Κάποτε επισκέφτηκε η Χάρη του Θεού τον Άγιο Σιλουανό τον Αθωνίτη, και εκείνος αισθάνθηκε τέτοια χαρά που νόμιζε πως η καρδιά του θα σπάσει. Ζήτησε λοιπόν απ’ το Θεό να του πάρει πίσω το περίσσευμα της χαράς, για να μην πεθάνει! Όλοι οι άγιοι βιώνουν τη χαρά αυτή. Ο Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ χαιρετούσε όλους τους ανθρώπους λέγοντας, «Χριστός Ανέστη χαρά μου!» Και ο Γέροντας Παϊσιος είπε ότι «όποιος βιώνει τον Χριστό, αισθάνεται χαρά». Μια άλλη φορά ο ίδιος είπε τα εξής: «Ο Θεός μπορεί να γεμίσει την καρδιά μας με τόση μακαριότητα και αγάπη που μη αντέχοντας θα πέφταμε κάτω. Αλλά τότε θα εγκαταλείπαμε τα μοναστήρια και θα κλεινόμαστε στα σπήλαια. Οι κοσμικοί θα εγκατέλειπαν τις υποθέσεις τους και τις οικογένειές τους. Γι’ αυτό ο Θεός, ο Οποίος είναι αγάπη, δεν μας γεμίζει με τέτοια μακαριότητα.»

Τι κακό βρίσκουν όσοι λένε τον Χριστιανισμό «αρνησίζωο» σε μια στάση ζωής όπως η παρακάτω;

«Ο Γέροντας Πορφύριος συνέστησε σε μια μητέρα, που είχαν κλονισθή τα νεύρα της, εξαιτίας σοβαρών δοκιμασιών της, να αγωνισθή να εξαγιασθή. Της έδωσε παράλληλα και πρακτικές συμβουλές, για να πετύχη την έξοδό της από τη μελαγχολία της: Να φρονίτζη να διώχνη δυσάρεστες αναμνήσεις και φοβίες, να θυμάται ευχάριστα γεγονότα, να καλλιεργή αισιόδοξες σκέψεις για το μέλλον, να ακούη την καλή μουσική, που της αρέση, να βγαίνει περιπάτους στην εξοχή, να πηγαίνει με χριστιανές φίλες της, εκτός από τη Θεία Λειτουργία της Κυριακής, και σε εσπερινούς και αγρυπνίες και να προσεύχεται με εμπιστοσύνη στο Χριστό.» (Κ. Γιαννιτσιώτη, ΚΟΝΤΑ ΣΤΟ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΟΡΦΥΡΙΟ, σελ. 294)

Ας πάρουμε ως παράδειγμα και τον Προφήτη Δαυίδ, που έστησε ξέφρενο γλέντι προς τιμήν της Κιβωτού της Διαθήκης (Β Βασιλειών 6/ς 13-23). Στην Αγία Γραφή διαβάζουμε, «4 αἰνεῖτε αὐτὸν ἐν τυμπάνῳ καὶ χορῷ, αἰνεῖτε αὐτὸν ἐν χορδαῖς καὶ ὀργάνῳ· 5 αἰνεῖτε αὐτὸν ἐν κυμβάλοις εὐήχοις, αἰνεῖτε αὐτὸν ἐν κυμβάλοις ἀλαλαγμοῦ. 6 πᾶσα πνοὴ αἰνεσάτω τὸν Κύριον. ἀλληλούια.Οὗτος ὁ ψαλμὸς ἰδιόγραφος εἰς Δαυΐδ καὶ ἔξωθεν τοῦ ἀριθμοῦ· ὅτε ἐμονομάχησε τῷ Γολιάθ.» (Ψαλμοί 150/ρν΄ 4, 6). Αλλά και ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος γράφει: «Ουκούν εισέλθετε πάντες εις την χαράν τού Κυρίου ημών· πρώτοι καί δεύτεροι, τον μισθόν απολαύετε. Πλούσιοι και πένητες, μετ’ αλλήλων χορεύσατε. Εγκρατείς και ράθυμοι, την ημέραν τιμήσατε. Νηστεύσαντες και μη νηστεύσαντες, ευφρανθήτε σήμερον» (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος, Λόγος Κατηχητικός, Ομιλία εις τό Πάσχα, P.G. 59, 721-724).

Στην ταφόπλακα του Νίκου Καζαντζάκη υπάρχει η διάσημη επιγραφή, «Δεν πιστεύω τίποτα, δεν ελπίζω τίποτα, είμαι ελεύθερος». Μήπως όμως αυτός και όλοι οι υπόλοιποι άθεοι είναι ανεύθυνοι και ανώριμοι; Είναι ώριμο εκ μέρους του αρνείται επίμονα να παραδεχτεί και να αντιμετωπίσει την αλήθεια; Ή μήπως είναι σοβαρή στάση ζωής το «δεν ελπίζω τίποτα»; Κάποιος που δεν έχει ελπίδες και «πιστεύω» δεν έχει σχέδια, δεν είναι δημιουργικός, δεν βρίσκει νόημα στη ζωή. Αυτό που ονομάζει «ελευθερία» ο Καζαντζάκης, είναι η ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ! Με τον Καζαντζάκη, που είναι το πρότυπο των άθεων, ξέρετε ποιοι συμφωνούν; Οι ναρκομανείς! Είναι ελεύθεροι άραγε, ή δυστυχισμένοι σκλάβοι;

«Η απελπισία είναι η απώλεια της συνειδήσεως ότι ο Θεός θέλει να μας δώσει την αιώνια ζωή. Ο κόσμος ζει στην απελπισία» (Γέροντας Σωφρόνιος Ζαχάρωφ). Αυτό είναι η ρίζα των προβλημάτων που έχει ρημάξει τον τόπο μας, τη γη!

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΑΛΥΧΤΙΣΜΑ & ΚΕΡΙΑ

Γιατί ν' ασχοληθεί κανείς με έναν ασήμαντο και υστερικό ανώνυμο κακολογητη όπως εσύ! Εσύ 'αδελφέ' μάλλον θέλεις ευκαιρίες να παραστήσεις τον βρυχώμενο απολογητή και να εξωτερικεύσεις το πνευματικό σου αλύχτισμα παρά να αναμετρηθείς με τις ερωτήσεις. Προφανώς όλο αυτό τον κακολογικό θόρυβο τον κανείς όχι από πνευματική παρόρμηση αλλά για να συμπληρώσεις ένσημα για μια θέση στο φανταστικό αρχαίο-χαλδαιϊκο σου παράδεισο!

Απόδειξη της απόλυτης σύγχυσης που διακατέχει όλους εσάς τους Χριστιανούς απολογητές είναι ότι κατ' επανάληψη έχω διατυπώσει δημόσια κάποιες ερωτήσεις στις οποίες φυσικά δεν παίρνω καμία απάντηση.

Χμ... έχετε και χιούμορ τελικά! Αλλά καταλαβαίνω την αγωνία σας να κρατήσετε το όνομα και την πελατεία σας. Αν κάποιος τολμήσει να ΑΠΑΝΤΗΣΕΙ στις «ερωτήσεις» σας, κάνετε τα πάντα για να τον δυσφημήσετε μπροστά στους πελάτες σας! Όπως είπα, εγώ φταίω που ασχολούμαι με έναν απατεώνα που την έχει ψωνίσει γιατί πηγαίνει σε εκπομπές να ανάψει κεριά!!!

Ο Παράδεισος δεν ανήκει σε καμία εθνικότητα και σε καμία χρονική εποχή. Επιπλέον, η ταύτιση του Χριστιανισμού με το Ισραήλ είναι γελοία. Εντάξει, πολλοί άγιοι λεβέντες που συγχωρούσαν και τους εχθρούς τους είναι από εκεί, αλλά δεν έχει μόνο το Ισραήλ αγίους! Αγίους ανέδειξε και η Ελλάδα, η Ρωσία, η Αίγυπτος, η Μ. Βρετανία, η Συρία, η Κίνα, η Μικρά Ασία, η Ιταλία, η Γαλλία, η Γερμανία, η Αμερική και όλες σχεδόν οι χώρες του κόσμου!

Όσο αφορά τις απαντήσεις, φυσικά και έχετε λάβει τέτοιες. Απλώς δεν τις δημοσιεύετε, πονηρός όντας.

ΟΙ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ & ΟΙ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ

Γιατί ο θεός φέρεται σαν ποταπός δηλητηριαστής δίνοντας κρέας για να χολεριάσουν πεινασμένοι άνθρωποι; «Και έσται υμίν; εις χολέραν» Ο΄ Αριθμοί 11.20.

Ο Θεός έσωσε τους Ισραηλίτες από την Αίγυπτο, άνοιξε στα δυο την Ερυθρά Θάλασσα και τους έστελνε μάννα για να τρώνε, αλλά αυτοί δεν έπαυαν να Τον βλασφημούν! Δεν ήταν καθόλου πεινασμένοι, ήταν λαίμαργοι και αχάριστοι. Έπειτα έπεσαν πλήθος ορτύκια, τόσα που το λιγότερο που μάζεψε ο καθένας ήταν δέκα κόροι (Αριθμοί 11/ια΄ 32). Η χολέρα που αναφέρουν οι γραφές, δεν είναι η γνωστή ασθένεια, αλλά η αηδία που προκλήθηκε στους Εβραίους εξαιτίας της ποσότητας του κρέατος. Η έξοδος της τροφής απ' τη μύτη δεν είναι σύμπτωμα της χολέρας! Είναι μεταφορική έκφραση που δηλώνει την πληθώρα των ορτυκιών που θα φάνε οι Εβραίοι.

Γιατί ένα φαλακρό ρεμάλι (ο προφήτης Ελισαίος) καταριέται στο όνομα του Κυρίου, σαράντα δυο παιδάκια και τα έφαγαν αρκούδες; Μασ. Β΄ Βασιλ. Β΄23,24 !!!

Το εδάφιο είναι το εξής: «22 καὶ ἰάθησαν τὰ ὕδατα ἕως τῆς ἡμέρας ταύτης κατὰ τὸ ρῆμα Ἑλισαιέ, ὃ ἐλάλησε. 23 καὶ ἀνέβη ἐκεῖθεν εἰς Βαιθήλ· καὶ ἀναβαίνοντος αὐτοῦ ἐν τῇ ὁδῷ καὶ παιδάρια μικρὰ ἐξῆλθον ἐκ τῆς πόλεως καὶ κατέπαιζον αὐτοῦ καὶ εἶπον αὐτῷ· ἀνάβαινε, φαλακρέ, ἀνάβαινε. 24 καὶ ἐξένευσεν ὀπίσω αὐτῶν καὶ εἶδεν αὐτά, καὶ κατηράσατο αὐτοῖς ἐν ὀνόματι Κυρίου· καὶ ἰδοὺ ἐξῆλθον δύο ἄρκοι ἐκ τοῦ δρυμοῦ καὶ ἀνέρρηξαν ἀπ’ αὐτῶν τεσσαράκοντα καὶ δύο παῖδας. 25 καὶ ἐπορεύθη ἐκεῖθεν εἰς τὸ ὄρος τὸ Καρμήλιον κἀκεῖθεν ἐπέστρεψεν εἰς Σαμάρειαν.» (Δ΄ Βασιλειών 2/β΄ 22-25)

Οι νεοπαγανιστές και οι άλλοι κατήγοροι ξεχνούν ότι οι νεαροί αυτοί δεν θανατώθηκαν από τον προφήτη Ελισσαίο! Απλώς επετράπη να θανατωθούν από τις αρκούδες. Μάλιστα αυτοί που τιμωρήθηκαν ΔΕΝ ήταν καν «παιδάρια». Στο εβραϊκό κείμενο υπάρχει η φράση «neurim qetanim» της οποίας καλύτερη μετάφραση είναι η λέξη «νεανίες». Η ίδια φράση χρησιμοποιείται για τον δεκαεπτάχρονο Ιωσήφ (Γένεσις 37/λζ΄ 2) και μεταφράζεται στα ελληνικά ως «νέος».

Άσχετα όμως από την ηλικία τους, άξιζαν αυτό που έπαθαν. Η συμμορία αυτή των νεαρών ήρθε από την Βαιθήλ (στίχος 23), μια πόλη του ειδωλολατρικού βασιλείου του Ισραήλ. Aυτή η πόλη ήταν σπουδαίο κέντρο της παιδοθυσιαστικής λατρείας του Βαάλ (Γ΄ Βασιλειών 12/ιβ΄ 29). Oι νεαροί κανίββαλοι λάτρεις του Βαάλ ήθελαν να χλευάσουν τον Κύριο μέσω του Ελισσαίου και προφανώς ετοιμάζονταν να επιτεθούν στον προφήτη. Μήπως έπρεπε εκείνος να λυπηθεί τη συμμορία των νεαρών; Αυτοί γιατί δεν λυπόντουσαν τα νήπια που έκαιγαν ζωντανά προς τιμήν του Βαάλ; Και το έχετε δύσκολο καμιά πεντηνταριά αλήτες που έπιναν αίμα και έψηναν παιδάκια να επιτεθούν σ’ έναν άοπλο προφήτη του Γιαχβέ;

Τόσο εκείνοι οι αλήτες όσο και οι κριτικοί της Αγίας Γραφής ξεχνούν ότι ο Ελισσαίος έκανε μια τεράστια ευεργεσία στην Ιεριχώ. Επιπλέον οι συκοφάντες αποσιωπούν την θεραπεία του ΣΥΡΟΥ αξιωματούχου Ναιμάν από τον «σιωνιστή» Ελισσαίο (Δ΄ Βασιλειών 5/ε 1-19)...

Γιατί στην Βίβλο διαβάζουμε το απίστευτα βαρβαρικό: «ο δίκαιος θέλει ευφρανθεί όταν ιδεί την εκδίκηση, και τους πόδας αυτού (Ο΄τας χείρας αυτού) θέλει νίψει εν τω αίματι του ασεβούς (Ο΄ αμαρτωλού)» Μασ. Ψαλμοί 58.10 (ή ΝΗ΄10) Ο΄ Ψαλμοί 57.11.

Εδώ απλά μας λέει ο Ψαλμωδός ότι οι άδικοι θα «τιμωρηθούν» και οι δίκαιοι θα ανταμειφθούν μετά τον θάνατο. Έχουμε προειδοποίηση προς τους άδικους. Πού το κακό; Ασφαλώς οι δίκαιοι θα χαίρονται, όχι για τη δυστυχία των άλλων, αλλά για την παύση της αδικίας. Δεν θα καταλαβαίνουν την κόλαση που περνάνε οι άλλοι...

Γιατί με τις ευλογίες του Γιαχβε: «δέκα χιλιάδας ζωντανούς αιχμαλώτους οι Ιουδαίοι τους κατεκρήμνιζον από του άκρου του κρημνού, ώστε πάντες διερράγησαν»! Β΄Χρονικών 25.12.

Γιατί με τις ευλογίες του Βαάλ αυτοί οι καλοί αιχμάλωτοι έψηναν ζωντανά τα παιδάκια τους; Ας δούμε μερικές βιβλικές (και μη!) αναφορές σχετικά...

· «30 καὶ ἐποίησεν Ἀχαὰβ τὸ πονηρὸν ἐνώπιον Κυρίου καὶ ἐπονηρεύσατο ὑπὲρ πάντας τοὺς ἔμπροσθεν αὐτοῦ. 31 καὶ οὐκ ἦν αὐτῷ ἱκανὸν τοῦ πορεύεσθαι ἐν ταῖς ἁμαρτίαις Ἱεροβοὰμ υἱοῦ Ναβάτ, καὶ ἔλαβε γυναῖκα τὴν Ἰεζάβελ θυγατέρα Ἰεθεβαὰλ βασιλέως Σιδωνίων καὶ ἐπορεύθη καὶ ἐδούλευσε τῷ Βάαλ καὶ προσεκύνησεν αὐτῷ, 32 καὶ ἔστησε θυσιαστήριον τῷ Βάαλ ἐν οἴκῳ τῶν προσοχθισμάτων αὐτοῦ, ὃν ᾠκοδόμησεν ἐν Σαμαρείᾳ, 33 καὶ ἐποίησεν Ἀχαὰβ ἄλσος, καὶ προσέθεκεν Ἀχαὰβ τοῦ ποιῆσαι παροργίσματα τοῦ παροργίσαι τὸν Κύριον Θεὸν τοῦ Ἰσραὴλ καὶ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ τοῦ ἐξολοθρευθῆναι· ἐκακοποίησεν ὑπὲρ πάντας τοὺς βασιλεῖς Ἰσραὴλ τοὺς γενομένους ἔμπροσθεν αὐτοῦ. 34 καὶ ἐν ταῖς ἡμέραις αὐτοῦ ᾠκοδόμησεν Ἀχιὴλ ὁ Βαιθηλίτης τὴν Ἱεριχώ· ἐν τῷ Ἀβιρὼν προτοτόκῳ αὐτοῦ ἐθεμελίωσεν αὐτὴν καὶ τῷ Σεγοὺβ τῷ νεωτέρῳ αὐτοῦ ἐπέστησε θύρας αὐτῆς κατὰ τὸ ρῆμα Κυρίου, ὃ ἐλάλησεν ἐν χειρὶ Ἰησοῦ υἱοῦ Ναυῆ.» (Γ Βασιλειών 16/ιστ΄ 30-34)

Μα τί κακός που ήταν ο Προφήτης Ηλίας που έσφαξε τους παιδοθυσιαστές μάγους του Βαάλ! Δηλαδή αν ο προφήτης Ηλίας έσφαζε τον Χάννιμπαλ Λέκτορ, πάλι θα γκρίνιαζαν οι παγανιστές/άθεοι;

· «26 καὶ ὥρκισεν Ἰησοῦς ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ ἐναντίον Κυρίου λέγων· ἐπικατάρατος ὁ ἄνθρωπος, ὃς οἰκοδομήσει τὴν πόλιν ἐκείνην· ἐν τῷ προωτοτόκῳ αὐτοῦ θεμελιώσει αὐτὴν καὶ ἐν τῷ ἐλαχίστῳ αὐτοῦ ἐπιστήσει τὰς πύλας αὐτῆς. καὶ οὕτως ἐποίησεν Ὁζᾶν ὁ ἐκ Βαιθὴλ ἐν τῷ Ἀβιρὼν τῷ πρωτοτόκῳ ἐθεμελίωσεν αὐτὴν καὶ ἐν τῷ ἐλαχίστῳ διασωθέντι ἐπέστησε τὰς πύλας αὐτῆς. » (Ιησούς Ναυή 6/στ΄ 26)

· «Και διήγε [Μανασσής] τους υιούς αυτού εν πυρί και εκληδονίζετο και οιωνίζετο και εποίησε τεμένη και γνώστας επλήθυνε του ποιείν το πονηρόν εν οφθαλμοίς Κυρίου παροργίσαι αυτόν.» (Δ΄ Βασιλειών 21/κζ΄ 6)

· «καὶ ἔλαβε [ο Μωσα, βασιλεύς Μωαβ] ν. 27 τὸν υἱὸν αὐτοῦ τὸν πρωτότοκον, ὃν ἐβασίλευσεν ἀντ’ αὐτοῦ, καὶ ἀνήνεγκεν αὐτὸν ὁλοκαύτωμα ἐπὶ τοῦ τείχους· » (Δ Βασιλειών 3/γ΄ 27)

· «37 ὅτι ἐμοιχῶντο, καὶ αἷμα ἐν χερσὶν αὐτῶν· τὰ ἐνθυμήματα αὐτῶν ἐμοιχῶντο, καὶ τὰ τέκνα αὐτῶν, ἃ ἐγέννησάν μοι, διήγαγον αὐτοῖς δι' ἐμπύρων.» (Ιεζεκιήλ 23/κγ΄ 37)

· «9 Ἐὰν δὲ εἰσέλθῃς εἰς τὴν γῆν, ἣν Κύριος ὁ Θεός σου δίδωσί σοι, οὐ μαθήσῃ ποιεῖν κατὰ τὰ βδελύγματα τῶν ἐθνῶν ἐκείνων. 10 οὐχ εὑρεθήσεται ἐν σοὶ περικαθαίρων τὸν υἱὸν αὐτοῦ ἢ τὴν θυγατέρα αὐτοῦ ἐν πυρί, μαντευόμενος μαντείαν, κληδονιζόμενος καὶ οἰωνιζόμενος, 11 φαρμακὸς ἐπαείδων ἐπαοιδήν, ἐγγαστρίμυθος καὶ τερατοσκόπος, ἐπερωτῶν τοὺς νεκρούς. 12 ἔστι γὰρ βδέλυγμα Κυρίῳ τῷ Θεῷ σου πᾶς ποιῶν ταῦτα· ἕνεκεν γὰρ τῶν βδελυγμάτων τούτων Κύριος ἐξολοθρεύσει αὐτοὺς ἀπὸ προσώπου σου.» (Δευτερονόμιον 18/ιη 9-12)

· «20 καὶ ἔλαβες [Ἱερουσαλήμ] τοὺς υἱούς σου καὶ τὰς θυγατέρας σου, ἃς ἐγέννησας, καὶ ἔθυσας αὐτὰ αὐτοῖς [τοῖς εἰδώλοις] εἰς ἀνάλωσιν, ὡς μικρὰ ἐξεπόρνευσας, 21 καὶ ἔσφαξας τὰ τέκνα σου καὶ ἔδωκας αὐτὰ ἐν τῷ ἀποτροπιάζεσθαί σε ἐν αὐτοῖς» (Ιεζεκιήλ 16/ιστ΄ 20-21)

· «3 καὶ ἐπορεύθη [Ἄχαζ υἱὸς Ἰωάθαμ βασιλέως Ἰούδα], ἐν ὁδῷ βασιλέων Ἰσραήλ, καί γε τὸν υἱὸν αὐτοῦ διῆγεν ἐν πυρὶ κατὰ τὰ βδελύγματα τῶν ἐθνῶν, ὧν ἐξῇρε Κύριος ἀπὸ προσώπου τῶν υἱῶν Ἰσραήλ, 4 καὶ ἐθυσίαζε καὶ ἐθυμία ἐν τοῖς ὑψηλοῖς καὶ ἐπὶ τῶν βουνῶν καὶ ὑποκάτω παντὸς ξύλου ἀλσώδους.» (Δ΄ Βασιλειών 16/ιστ΄ 3)

· «16 ἐγκατέλιπον [οἱ υἱοὶ Ἰσραὴλ] τὰς ἐντολὰς Κυρίου Θεοῦ αὐτῶν καὶ ἐποίησαν ἑαυτοῖς χώνευμα δύο δαμάλεις καὶ ἐποίησαν ἄλση καὶ προσεκύνησαν πάσῃ τῇ δυνάμει τοῦ οὐρανοῦ καὶ ἐλάτρευσαν τῷ Βάαλ 17 καὶ διῆγον τοὺς υἱοὺς αὐτῶν καὶ τὰς θυγατέρας αὐτῶν ἐν πυρὶ καὶ ἐμαντεύοντο μαντείας καὶ οἰωνίζοντο καὶ ἐπράθησαν τοῦ ποιῆσαι τὸ πονηρὸν ἐν ὀφθαλμοῖς Κυρίου παροργίσαι αὐτόν. 18 καὶ ἐθυμώθη Κύριος σφόδρα ἐν τῷ Ἰσραήλ, καὶ ἀπέστησεν αὐτοὺς ἀπὸ τοῦ προσώπου αὐτοῦ, καὶ οὐχ ὑπελείφθη πλὴν φυλὴ Ἰούδα μονωτάτη» (Δ΄ Βασιλειών 17/ιζ΄ 16-18)

· «34 οὐκ ἐξωλόθρευσαν τὰ ἔθνη, ἃ εἶπε Κύριος αὐτοῖς, 35 καὶ ἐμίγησαν ἐν τοῖς ἔθνεσι καὶ ἔμαθον τὰ ἔργα αὐτῶν· 36 καὶ ἐδούλευσαν τοῖς γλυπτοῖς αὐτῶν, καὶ ἐγενήθη αὐτοῖς εἰς σκάνδαλον· 37 καὶ ἔθυσαν τοὺς υἱοὺς αὐτῶν καὶ τὰς θυγατέρας αὐτῶν τοῖς δαιμονίοις 38 καὶ ἐξέχεαν αἷμα ἀθῷον, αἷμα υἱῶν αὐτῶν καὶ θυγατέρων, ὧν ἔθυσαν τοῖς γλυπτοῖς Χαναὰν καὶ ἐφονοκτονήθη ἡ γῆ ἐν τοῖς αἵμασι 39 καὶ ἐμιάνθη ἐν τοῖς ἔργοις αὐτῶν, καὶ ἐπόρνευσαν ἐν τοῖς ἐπιτηδεύμασιν αὐτῶν.40 καὶ ὠργίσθη θυμῷ Κύριος ἐπὶ τὸν λαὸν αὐτοῦ καὶ ἐβδελύξατο τὴν κληρονομίαν αὐτοῦ· 41 καὶ παρέδωκεν αὐτοὺς εἰς χεῖρας ἐχθρῶν, καὶ ἐκυρίευσαν αὐτῶν οἱ μισοῦντες αὐτούς. 42 καὶ ἔθλιψαν αὐτοὺς οἱ ἐχθροὶ αὐτῶν, καὶ ἐταπεινώθησαν ὑπὸ τὰς χεῖρας αὐτῶν. 43 πλεονάκις ἐρρύσατο αὐτούς, αὐτοὶ δὲ παρεπίκραναν αὐτὸν ἐν τῇ βουλῇ αὐτῶν καὶ ἐταπεινώθησαν ἐν ταῖς ἀνομίαις αὐτῶν. 44 καὶ εἶδε Κύριος ἐν τῷ θλίβεσθαι αὐτούς, ἐν τῷ αὐτὸν εἰσακοῦσαι τῆς δεήσεως αὐτῶν· 45 καὶ ἐμνήσθη τῆς διαθήκης αὐτοῦ καὶ μετεμελήθη κατὰ τὸ πλῆθος τοῦ ἐλέους αὐτοῦ 46 καὶ ἔδωκεν αὐτοὺς εἰς οἰκτιρμοὺς ἐναντίον πάντων τῶν αἰχμαλωτευσάντων αὐτούς.» (Ψαλμοί 105/ρε΄ 34-46)

· «21 καὶ ἀπὸ τοῦ σπέρματός σου οὐ δώσεις λατρεύειν ἄρχοντι καὶ οὐ βεβηλώσεις τὸ ὄνομα τὸ ἅγιον· ἐγὼ Κύριος· 22 καὶ μετά ἄρσενος οὐ κοιμηθήσῃ κοίτην γυναικείαν, βέλυγμα γάρ ἐστι. 23 καὶ πρὸς πᾶν τετράπουν οὐ δώσεις τὴν κοίτην σου εἰς σπερματισμόν, ἐκμιανθῆναι πρὸς αὐτό. καὶ γυνὴ οὐ στήσεται πρὸς πᾶν τετράπουν βιβασθῆναι, μυσαρὸν γάρ ἐστι. 24 Μὴ μιαίνεσθε ἐν πᾶσι τούτοις· ἐν πᾶσι γὰρ τούτοις ἐμιάνθησαν τὰ ἔθνη, ἃ ἐγὼ ἐξαποστέλλω πρὸ προσώπου ὑμῶν, 25 καὶ ἐξεμιάνθη ἡ γῆ, καὶ ἀνταπέδωκα ἀδικίαν αὐτοῖς δι΄ αὐτήν, καὶ προσώχθισεν ἡ γῆ τοῖς ἐγκαθημένοις ἐπ’ αὐτῆς. 26 καὶ φυλάξεσθε πάντα τὰ νόμιμά μου καὶ πάντα τὰ προστάγματά μου, καὶ οὐ ποιήσετε ἀπὸ πάντων τῶν βδελυγμάτων τούτων, ὁ ἐγχώριος καὶ ὁ προσγενόμενος προσήλυτος ἐν ὑμῖν· 27 πάντα γὰρ τὰ βδελύγματα ταῦτα ἐποίησαν οἱ ἄνθρωποι τῆς γῆς οἱ ὄντες πρότερον ὑμῶν, καὶ ἐμιάνθη ἡ γῆ. 28 καὶ ἵνα μὴ προσοχθίσῃ ὑμῖν ἡ γῆ ἐν τῷ μιαίνειν ὑμᾶς αὐτήν, ὃν τρόπον προσώχθισε τοῖς ἔθνεσι τοῖς πρὸ ὑμῶν. » (Λευιτικόν 18/ιη΄ 21-28) Στο ίδιο κεφάλαιο υπάρχουν διατάξεις κατά της κτηνοβασίας, της αιμομιξίας κλπ.

· «10 καὶ ἐμίανε [Ἰωσίας Δίκαιος βασιλεῦς Ἰοῦδα] τὸν Ταφὲθ τὸν ἐν φάραγγι υἱοῦ Ἐννὸμ τοῦ διαγαγεῖν ἄνδρα τὸν υἱὸν αὐτοῦ καὶ ἄνδρα τὴν θυγατέρα αὐτοῦ τῷ Μολὸχ ἐν πυρί. 11 καὶ κατέκαυσε τοὺς ἵππους, οὓς ἔδωκαν βασιλεῖς Ἰούδα τῷ ἡλίῳ ἐν τῇ εἰσόδῳ οἴκου Κυρίου εἰς τὸ γαζοφυλάκιον Νάθαν βασιλέως τοῦ εὐνούχου ἐν φαρουρίμ, καὶ τὸ ἅρμα τοῦ ἡλίου κατέκαυσε πυρί» (Δ΄ Βασιλειών 23/κγ΄ 10)

· «30 ὅτι ἐποίησαν οἱ υἱοὶ Ἰούδα τὸ πονηρὸν ἐναντίον ἐμοῦ, λέγει Κύριος· ἔταξαν τὰ βδελύγματα αὐτῶν ἐν τῷ οἴκῳ, οὗ ἐπικέκληται τὸ ὄνομά μου ἐπ' αὐτόν, τοῦ μιᾶναι αὐτόν· 31 καὶ ᾠκοδόμησαν τὸν βωμὸν τοῦ Ταφέθ, ὅς ἐστιν ἐν φάραγγι υἱοῦ Ἐννόμ, τοῦ κατακαίειν τοὺς υἱοὺς αὐτῶν καὶ τὰς θυγατέρας αὐτῶν ἐν πυρί, ὃ οὐκ ἐνετειλάμην αὐτοῖς καὶ οὐ διενοήθην ἐν τῇ καρδίᾳ μου» (Ιερεμίας 7/ζ΄ 30-31)

· «1 ΚΑΙ ἐλάλησε Κύριος πρὸς Μωυσῆν λέγων· 2 καὶ τοῖς υἱοῖς Ἰσραὴλ λαλήσεις· ἐάν τις ἀπὸ τῶν υἱῶν Ἰσραὴλ ἢ ἀπὸ τῶν γεγενημένων προσηλύτων ἐν Ἰσραήλ, ὃς ἂν δῷ τοῦ σπέρματος αὐτοῦ ἄρχοντι, θανάτῳ θανατούσθω· τὸ ἔθνος τὸ ἐπὶ τῆς γῆς λιθοβολήσουσιν αὐτὸν ἐν λίθοις.» (Λευιτικόν 20/κ΄ 1-2)

· «4 ἀνθ' ὧν ἐγκατέλιπόν με καὶ ἀπηλλοτρίωσαν τὸν τόπον τοῦτον καὶ ἐθυμίασαν ἐν αὐτῷ θεοῖς ἀλλοτρίοις, οἷς οὐκ ᾔδεισαν αὐτοὶ καὶ οἱ πατέρες αὐτῶν, καὶ οἱ βασιλεῖς Ἰούδα ἔπλησαν τὸν τόπον τοῦτον αἱμάτων ἀθῴων 5 καὶ ᾠκοδόμησαν ὑψηλὰ τῇ Βάαλ τοῦ κατακαίειν τοὺς υἱοὺς αὐτῶν ἐν πυρί, ἃ οὐκ ἐνετειλάμην οὐδὲ διενοήθην ἐν τῇ καρδίᾳ μου.» (Ιερεμίας 19/ιθ΄ 4-5)

· «1 ΤΟ γὰρ ἄφθαρτόν σου πνεῦμά ἐστιν ἐν πᾶσι. 2 διὸ τοὺς παραπίπτοντας κατ’ ὀλίγον ἐλέγχεις καὶ ἐν οἷς ἁμαρτάνουσιν ὑπομιμνήσκων νουθετεῖς, ἵνα ἀπαλλαγέντες τῆς κακίας πιστεύσωσιν ἐπὶ σέ, Κύριε. 3 καὶ γὰρ τοὺς παλαιοὺς οἰκήτορας τῆς ἁγίας σου γῆς μισήσας 4 ἐπὶ τῷ ἔχθιστα πράσσειν ἔργα φαρμακειῶν καὶ τελετὰς ἀνοσίους 5 τέκνων τε φονέας ἀνελεήμονας καὶ σπλαγχνοφάγων ἀνθρωπίνων σαρκῶν θοῖναν καὶ αἵματος, ἐκ μέσου μύστας θιάσου 6 καὶ αὐθέντας γονεῖς ψυχῶν ἀβοηθήτων, ἐβουλήθης ἀπολέσαι διὰ χειρῶν πατέρων ἡμῶν, 7 ἵνα ἀξίαν ἀποικίαν δέξηται Θεοῦ παίδων ἡ παρὰ σοὶ πασῶν τιμιωτάτη γῆ. 8 ἀλλὰ καὶ τούτων ὡς ἀνθρώπων ἐφείσω ἀπέστειλάς τε προδρόμους τοῦ στρατοπέδου σου σφῆκας, ἵνα αὐτοὺς κατὰ βραχὺ ἐξολοθρεύσωσιν. 9 οὐκ ἀδυνατῶν ἐν παρατάξει ἀσεβεῖς δικαίοις ὑποχειρίους δοῦναι ἢ θηρίοις δεινοῖς ἢ λόγῳ ἀποτόμῳ ὑφ΄ ἓν ἐκτρῖψαι,10 κρίνων δὲ κατὰ βραχὺ ἐδίδους τόπον μετανοίας, οὐκ ἀγνοῶν ὅτι πονηρὰ ἡ γένεσις αὐτῶν καὶ ἔμφυτος ἡ κακία αὐτῶν καὶ ὅτι οὐ μὴ ἀλλαγῇ ὁ λογισμὸς αὐτῶν εἰς τὸν αἰῶνα.» (Σοφία Σολωμόντος 12/ιβ΄ 1-10)

· «30 πρόσεχε σεαυτῷ, μὴ ἐκζητήσῃς ἐπακολουθῆσαι αὐτοῖς μετὰ τὸ ἐξολοθρευθῆναι αὐτοὺς ἀπὸ προσώπου σου λέγων· πῶς ποιοῦσι τὰ ἔθνη ταῦτα τοῖς θεοῖς αὐτῶν, ποιήσω κἀγώ. 31 οὐ ποιήσεις οὕτω τῷ Θεῷ σου· τὰ γὰρ βδελύγματα Κυρίου, ἃ ἐμίσησεν, ἐποίησαν ἐν τοῖς θεοῖς αὐτῶν, ὅτι τοὺς υἱοὺς αὐτῶν καὶ τὰς θυγατέρας αὐτῶν κατακαίουσιν ἐν πυρὶ τοῖς θεοῖς αὐτῶν..» (Δευτερονόμιον 12/ιβ΄ 30-31)

Kάποιοι ψεύτες λένε πως ο Θεός ήθελε να γίνονται για τον Εαυτό Του ανθρωποθυσίες, αλλά όχι για άλλους «θεούς». Όμως το παραπάνω εδάφιο λέει ξεκάθαρα «31 οὐ ποιήσεις οὕτω τῷ Θεῷ σου·». Επίσης λέει μέσω του Ιερεμία ότι δεν διανοήθηκε ποτέ να γίνονται ανθρωποθυσίες...

· Μια Χανανίτικη επιγραφή που βρέθηκε στην Ugarit αναφέρει τα εξής: «Ένα πρωτότοκο, ω Βααλ, θα θυσιάσουμε. Ένα παιδί θα εκπληρώσουμε.» (A. Herdner, Nouveaux Textes Alphabetiques de Ras Shamra, Ugaritica, VII, Paris, 1978, pp.31-33.)

Στο θυσιαστήριο του Κρόνου στην Τανίτ της Καρχηδόνας, η οποία ήταν φοινοχανανίτικη αποικία, οι αρχαιολόγοι έχουν ανακαλύψει πολλά ανθρώπινα οστά παιδιών μαζί με τα οστά των αιγοπροβάτων. Ο Διόδωρος Σικελιώτης (XX, 14) αναφέρει ότι εκεί γίνονται ανθρωποθυσίες. Ο νεοπλατωνικός Πορφύριος λέει ότι η "Φοινικική Ιστορία" που ο Φίλων της Βύβλου μετέφρασε ήταν γεμάτη από ιστορίες για θυσίες παιδιών στον Κρόνο σε δύσκολους καιρούς (Περί αποχής εμψύχων Β 56).

Ο Θεός είχε διατάξει, στην Παλαιά Διαθήκη, την εξολόθρευση μερικών χανανίτικων φυλών που είχαν εγκατασταθεί σε κάποιους συγκεκριμένους οικισμούς. Επί αιώνες, οι άνθρωποι αυτοί έκαναν αιμομιξία, σοδομισμό (μέχρι και τα μικρότερα παιδιά διδάσκοντας τις ανοησίες των ειδωλολατρών γονιών τους), κτηνοβασία και ανθρωποθυσία. Οι γονείς συνήθιζαν να ψήνουν ζωντανά τα πρωτότοκα νήπιά τους σε «θεούς» όπως ο Βαάλ. Το απέραντο εκείνο όργιο έπρεπε να σταματήσει.

Ένας από τους αγίους της εποχής μας, ο Γέροντας Παϊσιος, λέει: «Στην Παλαιά Διαθήκη αναφέρεται ότι είπε ο Θεός στους Ισραηλίτες: "Διώξτε τους Χαναναίους από την χώρα τελείως". Για να το πει ο Θεός, κάτι ήξερε. Αλλά αυτοί είπαν: "Δεν είναι πολύ φιλάνθρωπο αυτό. Ας τους αφήσουμε. Ας μην τους εξοντώσουμε". Μετά, όμως, παρασύρθηκαν στην ανηθικότητα, στην ειδωλολατρία, και θυσίαζαν τα παιδιά τους στα είδωλα, όπως λέει στον ψαλμό. Ο Θεός για ό,τι κάνει κάτι ξέρει». (Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου, Λόγοι, τόμος Α σσ. 270)

Ο Κύριος αποφάσισε ότι ήταν καλύτερο να πάρει εκείνα τα λιγοστά παιδιά στη μακαριότητα του Παραδείσου παρά να τα αφήσει σε αυτό τον κόσμο. Όσο για τα ζώα των Χαναναίων, αυτά έπρεπε να θανατωθούν για να τεθούν όρια στην απληστία πολλών Ισραηλιτών, γεγονός που δείχνει και πόσο αβάσιμος είναι οποιοσδήποτε ισχυρισμός ότι ο Ισραηλίτες «εφηύραν» τον Θεό προς συμφέρον τους. Ο Θεός δεν προκαλεί ποτέ ο ίδιος δυστυχία στους αθώους. Όπως βλέπουμε και στην περίπτωση του δίκαιου Ιώβ, απλώς επιτρέπει να ταλαιπωρούνται οι δίκαιοι. Έτσι, είναι ολοφάνερο ότι ο Κύριος δεν προκάλεσε πόνο στα αθώα νήπια. Το ίδιο ακριβώς ισχύει και για όσα ζώα θανατώθηκαν κατόπιν εντολής Του στην Παλαιά Διαθήκη, διότι Εκείνος αγαπά τα ζώα (Γένεσις 2/β΄ 19-20, Έξοδος 23/κγ΄ 11-12, Δευτερονόμιον 22/κβ΄ 6-7, 25/κε΄ 4, Ψαλμοί 36/λς΄ 7, 103/ργ΄ 21-30, 135/ρλε΄ 25, 145/ρμε΄ 9, 15-17, 146/ρμς΄ 9, Παροιμιών 12/ιβ΄ 10, Ησαϊας 11/ια΄ 6-9, Ιωνάς 4/δ΄ 11, Κατά Ματθαίον 6/ς΄ 26, Κατά Λουκάν 12/ιβ΄ 6, Προς Ρωμαίους 8/η΄ 21). Ακόμη κι όταν τιμωρεί ο ίδιος ο Θεός, η τιμωρία απευθύνεται μόνο στους ενόχους, όχι στους αθώους (Δευτερονόμιον 24/κδ΄ 16, Ιεζεκιήλ 18/ιη΄ 20), άσχετα αν πολλές φορές αθώοι αντιμετωπίζουν τις συνέπειες αμαρτιών που διαπράττονται από άλλους. Και φυσικά ο Παράδεισος δεν είναι τιμωρία! Πάνω απ' όλα, λοιπόν, πρέπει να έχουμε εμπιστοσύνη σε Εκείνον που ενεργεί πάντα με γνώμονα την αγάπη Του. Ο Θεός αγάπη εστίν! (Α Επιστολή Ιωάννου 4/δ΄ 8) Εξάλλου, εάν ήταν σαδιστής, θα ενσαρκωνόταν για να υποφέρει αφάνταστα για εμάς;

Αν και περιττό, αξίζει να επισημανθεί ότι όταν κάποιος άνθρωπος αφαιρεί τη ζωή ενός δημιουργήματος του Θεού, είναι ένοχος φόνου. Σε εμάς επιτρέπεται μόνο η θανάτωση κάποιου ζώου όταν υπάρχει σημαντική ανάγκη, αλλά και τότε πρέπει να υπάρχει σεβασμός προς το ζώο αυτό, που εκδηλώνεται με την αποχή από το αίμα του (Γένεσις 3/γ΄ 21, 9/θ΄ 3-6). Μόνο ο Θεός έχει το δικαίωμα να θανατώσει, γιατί μόνο αυτός θα αναστήσει. Η αφαίρεση του δώρου της ζωής από τους Χαναναίους ήταν απόφαση του ζωοδότη Θεού και σε καμία περίπτωση δεν δικαιολογεί τον φόνο με απόφαση ανθρώπου!

Τι σημαίνουν οι πορνογραφικές περιγραφές για γαϊδουρινά μόρια και χυσίματα γαιδάρων στην Βίβλο; (Βλέπε περί Οολά και Οολιβά), Ιεζεκιήλ 23.1-34

Ο δήθεν σιωνιστής Θεός παρομοιάζει τους αποστάτες Ιεροσολυμίτες και Σαμαρείτες με πόρνες. Χρησιμοποιεί τόσο σκληρή γλώσσα για να δείξει πόσο αμαρτωλοί είναι οι Εβραίοι που τον εγκατέλειψαν για να λατρέψουν είδωλα. Τι είναι χειρότερο; Το ότι οι Εβραίοι γίνονταν κυριολεκτικά ιερόδουλοι και κτηνοβάτες προς τιμήν της Αστάρτης ή το ότι ο Θεός καταγγέλει τις πράξεις τους; Εκείνος αγανακτεί, αλλά τους καλεί σε μετάνοια. Ένα χαναανίτικο κείμενο της Ugarit αναφέρει ότι ο ανθρωπόμορφος ψευτοθεός Βαάλ, πηγαίνοντας στον κάτω κόσμο είχε ερωτικές περιπέτειες με μια μικρή αγελάδα: «Ο κραταιός Βαάλ περιποιείται τον εαυτό του.Επιθυμεί ένα μοσχαράκι στο Dubr. Μια μικρή αγελάδα στο Shihlmemat. Ξαπλώνει μαζί της 77 φορές [...] 88 φορές» (James B. Pritchard, ’Ancient Near Eastern Texts, Relating to the Old Testament, with supplement’, Princeton UP: 1969, 3rd edition, p.139).

Οι γάιδαροι αναφέρονται στον στίχο 20 μόνο, πουθενά αλλού. Εκεί λέει: «20 καὶ ἐπέθου [Ὀολιβά] ἐπὶ τοὺς Χαλδαίους, ὧν ὡς ὄνων αἱ σάρκες αὐτῶν καὶ αἰδοῖα ἵππων τὰ αἰδοῖα αὐτῶν». Αυτό το λέει για να παρομοιάσει την πορνεία των αποστατών με την παμίαρη ανοησία της κτηνοβασίας... Μα εσείς λέτε πως ο Ιεζεκιήλ αναφέρει και σπέρμα γαϊδάρων. Όμως αυτό είναι δική σας «φαντασίωση», κύριε Καλόπουλε... Η Αγία Γραφή δεν είναι πορνογράφημα, ώστε να αναφέρει σεξουαλικές λεπτομέρειες. Απλά καταγράφει ψυχρά τα γεγονότα και κατηγορεί με ζήλο την αμαρτία

Πάντως η αξιοπρεπή απάντησή σου δεν είναι αξιοπρεπής, μήτε αληθινή, μήτε δίκαιη. Όλο αυτό το κείμενο δεν είναι μόνο μια αλληγορία αλλά υπάρχει και ουσία, και σαφώς ως αλληγορία ο Θεός θεωρεί πορνεία την εγκατάλειψη του Ιδίου και την λατρεία των ειδώλων, όπως πορνεία είναι να εγκαταλείπεις την γυναίκα σου ή τον άνδρα σου και να πηγαίνεις να ξαπλώνεις με πόρνους ή πόρνες. Διότι ο Θεός σαφώς χαρακτηρίζει ποια είναι αυτού του είδους η πορνεία στο ίδιο χωρίο που παραθέτεις (Ιεζεκιήλ, Κεφ. Κγ΄ «37 ὅτι ἐμοιχῶντο, καὶ αἷμα ἐν χερσὶν αὐτῶν· τὰ ἐνθυμήματα αὐτῶν ἐμοιχῶντο, καὶ τὰ τέκνα αὐτῶν, ἃ ἐγέννησάν μοι, διήγαγον αὐτοῖς δι' ἐμπύρων. 38 ἕως καὶ ταῦτα ἐποίησάν μοι· τὰ ἅγιά μου ἐμίαινον καὶ τὰ σάββατά μου ἐβεβήλουν· 39 καὶ ἐν τῷ σφάζειν αὐτοὺς τὰ τέκνα αὐτῶν τοῖς εἰδώλοις αὐτῶν καὶ εἰσεπορεύοντο εἰς τὰ ἅγιά μου τοῦ βεβηλοῦν αὐτά· καὶ ὅτι οὕτως ἐποίουν ἐν μέσῳ τοῦ οἴκου μου.») . Θεωρεί λοιπόν ο Θεός πορνεία την καύση παιδιών και την θυσία τους μπρος από τα είδωλα. Εσύ όχι; Γιατί;

Αλλά εκτός της αλληγορίας υπάρχει και ουσία. Διότι είναι φανερό ποια πράγματα ήσαν οι φαλλοί όνων και ποια πράγματα οι ρεύσεις αλόγων. Διότι τι απορείς φίλε μου; Στην αρχαία πολιτισμένη Ελλάδα και φως της ανθρωπότητας, τα είδωλα των ψεύτικων θεών της θρησκείας είχαν και σχήματα αιδοίων και φαλλών και τράγων και οι θεοί είχανε σεξουαλικές επαφές με βόδια και άλογα και φίδια και γενικά οι κτηνοβασίες με ρεύσεις αλόγων και γίδες έδιναν και έπαιρναν στις θρησκείες των ΠΟΛΙΤΙΣΜΕΝΩΝ λαών του κόσμου. Από την σελίδα περί της κτηνοβασίας:

(Η διαστροφή της κτηνοβασίας αυτή είναι γνωστότατη από αρχαιότατους χρόνους και γι’ αυτό στην Μένδη (= τράγος και Παν της Αιγύπτου) ο Ηρόδοτος (ΙΙ, 46) αναφέρει «εἰς ἐπίδειξειν ἀνθρώπων ἀπικομένους» έρωτες προς τον εκεί λατρευόμενο τράγο (κατά τον Dukaure ίσως γίνονταν με την ελπίδα γονιμοποιήσεως τον γυναικών) πράγμα που βεβαιώνει ο Στράβωνας και ο Πλούταρχος, ο οποίος σημειώνει ότι ο τράγος διατηρούσε την προτίμησή του προς τις γίδες, όπως επίσης μαρτυρεί την σχέση ρωμαίας γυναίκας με κροκόδειλο και τις σχέσεις άλλων γυναικών με φίδια. Ο Αθήναιος επίσης βεβαιώνει σχέσεις ανθρώπων και ζώων, ο δε Αιλιανός έρωτες γυναικών με σκύλους, κυνοκέφαλους και τράγους «ἤκουσα οὖτος, κυνοκεφάλους καὶ παρθένοις ἐκμανῆναι καὶ μέντοι καὶ βιάσασθαι ὑπὲρ τὰ μικρὰ μειράκια τοῦ Μενάνδρου ἐν ταῖς παννυχίσιν ἀκόλαστα»).

Ο Θεός Παν και ο Τράγος θεός Μένδης της Αιγύπτου, έπρεπε να ήσαν οι πρώτοι δαίμονες που θα έπρεπε να καταδικαστούν σε αιώνιο θάνατο με το κατηγορητήριο της διαστροφής των ελληνοπαίδων με την ανούσια χαζομάρα της κτηνοβασίας (Λευϊτικόν, Κεφ Ιη΄ «23 καὶ πρὸς πᾶν τετράπουν οὐ δώσεις τὴν κοίτην σου εἰς σπερματισμόν, ἐκμιανθῆναι πρὸς αὐτό. καὶ γυνὴ οὐ στήσεται πρὸς πᾶν τετράπουν βιβασθῆναι, μυσαρὸν γάρ ἐστι. 24 Μὴ μιαίνεσθε ἐν πᾶσι τούτοις· ἐν πᾶσι γὰρ τούτοις ἐμιάνθησαν τὰ ἔθνη»)

Στα βιβλία μου έχω διατυπώσει σημαντικότατες ερωτήσεις: Γιατί ο Μωϋσής σκότωσε ανθρώπους και ζώα στην Αίγυπτο, κάτι που εξίσου καλά θα μπορούσε να κάνει και ένας οργανωμένος δηλητηριαστής; Γιατί δεν έριξε μια κατάλληλη έκσταση στον ίδιο τον Φαραώ για να του αλλάξει απλά γνώμη; Γιατί επιτέλους δεν σκότωσε αυτόν και την οικογένεια του που είχαν την άμεση ευθύνη για τη σκλαβιά των Ιουδαίων, αλλά σκότωσε απλούς αθώους Αιγυπτίους που ήταν αμέτοχοι στις κρατικές αποφάσεις; Μήπως επειδή ο φόνος ανύποπτων Αιγυπτίων ήταν ευκολότερος από την πρόσβαση στο βασιλικό τραπέζι του Φαραώ;

Όχι κάνεις μεγάλο λάθος. Οι απαντήσεις είναι πολύ απλές και πολύ διαφορετικές από αυτές που εσύ θες για να ταιριάζουν εις τις συνομωτικές σου θεωρίες του ένοπλου δόλου των 4.000 ετών: Αν έπραττε ο Μωϋσής ή ο Θεός όσα υποστηρίζεις εσύ, τότε ο καθείς εξ αυτών θα ήταν ο Μιχάλης Καλόπουλος και όχι ο εαυτός τους. Δηλαδή έγκριση ο Μωυσής θα μπορούσε να πάρει μόνο από τον Φαραώ που ήταν βασιλιάς. Αν ο Μωυσής ή ο Θεός σκότωνε τον Φαραώ, όπως επιθυμείς εσύ για να φέρεις κενή αντίρρηση, μετά θα έπρεπε να πείσει τον επόμενο, εφόσον ο πρώτος νεκρός, και ακολουθώντας εκ νέου τις δικές σου συμβουλές, εφόσον και αυτός θα θανατώνονταν ως τυχόν αντιρρησίας, τον επόμενο κ.ο.κ. με συνέπεια η όλη ιστορία να μην έχει τελειωμό και όλες οι οικογένειες των Φαραώ να έμεναν κενές ατόμων. Δηλαδή δεν θα υπήρχε κανείς υψηλόβαθμος Αιγύπτιος από τον οποίο οι Ισραηλίτες θα μπορούσαν να κερδίσουν μια διαταγή ελευθερίας σεβαστή από όλους τους πολίτες Αιγυπτίους και στρατιωτικούς που τους χρησιμοποιούσαν ως σκλάβους εις τις οικίες τους και εις τις εργασίες τους. Οι δικές σου σκέψεις δεν δίνουν λύση εις το πρόβλημα αλλά το περιπλέκουν μιας και κάθε φορά ο Θεός και ο Μωϋσής έπρεπε να αντιμετωπίζουν την νέα βούληση του κάθε νέου Φαραώ ακόλουθου του πρώην θανατωμένου και όχι εκείνη μόνο μια, εκείνου που η Βίβλος αφηγείται και η οποία μέσα από τις κάθε φορά τιμωρίες έπρεπε να μεταμεληθεί.

Έπειτα έκσταση δεν θα έβαζε ποτέ ο Θεός στον Φαραώ διότι κατόπιν θα τον κατηγορούσες για εξαπάτηση και μαγεία ενάντια στην ανθρώπινη θέληση. Με έκσταση και αλλαγή της θέλησης ο άνθρωπος θα ήταν ένα άβουλο ον χωρίς προσωπικές απόψεις και εκτιμήσεις, αλλά με τις απόψεις και τις εκτιμήσεις του κάθε προφήτη ή Χριστιανού της εποχής, δηλαδή έρμαιο εις την υπνωτική δύναμη του Θεού και κάθε διαβόλου ή πνεύματος. Με αυτό σου το τέχνασμα θα παρουσίαζες έναν Θεό υπνωτιστή Uri Geller.... Βλέπεις...., εσύ ίσως να μπορείς να σκέφτεσαι διαφορετικές λύσεις για τις ενέργειες του Μωυσή ή του Θεού για να κάνεις τον σπουδαίο αλλά και γω μπορώ να σκέφτομαι τις διαφορετικές ενστάσεις που θα είχες ενάντια σε αυτές τις διαφορετικές λύσεις που πλασάρεις, ως κάποιος εξαπατημένος και ανικανοποίητος εγωιστής εραστής που τα θέλει όλα δικά του. Και εξαπατημένος εραστής είσαι Μιχάλη, διότι η ψυχή σου δεν είναι είναι ήσυχη μήτε ικανοποιημένη. Δεν ικανοποιείται από καμιά θέση από αυτές που έχει λάβει ο Θεός εις την ιστορία. Ότι γράφω δεν το γράφω για σένα αλλά για εκείνους που ασχολούνται με αυτά τα ζητήματα καταδείχνοντας το καταδιψασμένο ποιόν σου. Πολεμάς διαρκώς όλες τις θέσεις του Θεού επειδή Τον μισείς μη γνωρίζοντας πως το ποσό και η ποιότητα του μίσους σου για τον Θεό θα είναι η ποσότητα και η ποιότητα της κόλασής σου... Μόνος σου στρώνεις το πως θα κοιμηθείς αιώνια.

Αλλά μήπως όμως δεν πέθανε και ο πρωτότοκος του Φαραώ; Εκεί δηλαδή πώς είχε πρόσβαση ο Μωυσής; Ξεχνάς πως ο Θεός δημιούργησε τους πάντες και Εκείνος θα τους αναστήσει, συνεπώς έχει κάθε δικαίωμα να αφαιρέσει την βιολογική ζωή κάποιου εφόσον εφήμερη;

Μόνο τέτοιες πληγές θα ανάγκαζαν τον Φαραώ να αφήσει τους σκλάβους του ελεύθερους. Όταν όλος ο Αιγυπτιακός λαός, ακόμα και ο ίδιος, θα είχαν να κλάψουν για κάτι. Και μάλιστα ο Θεός είχε πει, ότι η πληγή μπορούσε να αποφευχθεί, αν ο Φαραώ υποχωρούσε, και ελευθέρωνε το λαό που είχε καταδουλώσει. Δεν επέφερε λοιπόν ο Θεός την πληγή, αλλά ο ίδιος ο Φαραώ στο λαό του...

Ο Θεός δεν ενδιαφερόταν μόνο για τους Εβραίους... Οι αθώοι που πέθαναν στον Παράδεισο πήγαν για να χαίρονται αιώνια. Οι πληγές είχαν επίσης ως σκοπό τη μετάνοια και τη σωτηρία του Αιγυπτιακού λαού, καθώς τον έστρεφαν εναντίον του άδικου Φαραώ και αποδείκνυαν πόσο ανίσχυροι ήταν οι ειδωλολατρικοί «θεοί» των Αιγυπτίων. Για παράδειγμα, η μετατροπή του Νείλου σε αίμα έπληττε το «θεό» του Νείλου Χαπί... αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα για σένα. Προτιμάς να κολυμπάς στην επιφάνεια και στα ρηχά νερά όπου εύκολα παριστάνεις τον μέγα κολυμβητή των συγραμμάτων.

Γιατί ο Μωϋσής φεύγοντας από τη Αίγυπτο με τον λαό του, πηγαίνει προς την θάλασσα του κόλπου Σουέζ και περιμένει εκεί τον Φαραώ; Γιατί σκίζει την θάλασσα αυτή για να περάσει απέναντι, αφού δίπλα ακριβώς υπήρχαν χιλιόμετρα ολόκληρα από περάσματα και τίποτε δεν τον εμπόδιζε να συνεχίσει ανενόχλητος την φυγή του προς το Σινά;

Διότι πλησίαζαν οι Αιγύπτιοι και δεν θα προλάβαιναν οι Εβραίοι να ταξιδέψουν βόρεια προς το πέρασμα. Εξάλλου, εφόσον παραδέχεται κάποιος ότι έγινε αυτό το θαύμα, τι είδους ενστάσεις μπορεί να έχει;

ΤΑ ΣΚΟΥΞΙΜΑΤΑ

Όπως ξέρεις πολύ καλά αυτές οι ερωτήσεις και εκατοντάδες παρόμοιες που έχουν τα βιβλία μου δεν είναι μυθιστορηματικές συλλήψεις, απεναντίας γεννιούνται από το ίδιο το υλικό της βιβλικής περιγραφής χωρίς να το παραποιούν καθόλου! Είναι κρίσιμα και καυτά ερωτήματα που έχουν νόημα για κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο! Μια δική σου προσπάθεια ή της ομάδας σου (ρασοφόρων και μη) να απαντήσετε στις νέες αυτές θέσεις της αμφισβήτησης, θα είχε πράγματι την σφραγίδα της αυθεντικής πνευματικότητας. Με το να σκούζεις δεν βοηθάς τις απορίες των αναγνωστών μου, αλλά και τους καλοπροαίρετους πιστούς Χριστιανούς που ενδεχομένως με πολύ ενδιαφέρον θα ήθελαν να ακούσουν τον θεολογικό σας αντίλογο!

Μάλιστα έναν τέτοιο λεπτομερή αντίλογο θα τον διάβαζα και εγώ ο ίδιος με πολύ ενδιαφέρον και ενδεχομένως να ήταν αυτός ένας πραγματικά γόνιμος και εν τέλει πολιτισμένος και πνευματικός διάλογος.

Απαντήσεις θα μπορούσατε να βρείτε και στην προηγούμενη επιστολή μου, στην οποία απαντάτε δήθεν τώρα...

ΟΙ ΥΒΡΕΙΣ

Με το να αποκαλείς τις δικαιολογημένες ερωτήσεις μου «μυθιστορήματα του Καλόπουλου» δεν λύνεις το πρόβλημα σου! Βρίζοντας με δεν απαντάς, απλά εκτονώνεσαι. Οι ερωτήσεις μου εξακολουθούν να είναι εκεί και να προβληματίζουν χιλιάδες σκεπτόμενους αναγνώστες που από πρώην αφελείς πιστοί έχουν σήμερα μεταβληθεί σε ενθουσιώδεις, προβληματισμένους αμφισβητίες!

Πότε σας έβρισα; Δηλαδή εάν κάποιος αμφισβητεί τα γραφόμενά σας, θυμώνετε και νομίζετε πως σας βρίζει; Μην λέτε ψέματα... Μήπως χρειάζεται να σας υπενθυμίσω το ότι ο φίλος σας ο Οδυσσέας Επικουρίδης, που έχει αναλάβει την δια ηλεκτρονικής αλληλογραφίας υποστήριξη των απόψεών σας, στις επιστολές του με αποκαλούσε "ΦΙΛΗ ΠΟΡΦΥΡΟΥ" κ.α., επειδή απάντησα με στοιχεία και όχι βρισιές, σε ένα κείμενο που κοινοποίησε αυτός για τον Αυνάν;

Έπειτα γιατί απαιτείτε να μην σας βρίζουν; Να μια σειρά ύβρεων του Μιχάλη Καλόπουλου προς τον Άγιο Κύριλλο και τους Χριστιανούς γενικότερα, μέσα από τις σελίδες του Ανώνυμου Απολογητή και για Άγιο:

13. φωτιά και τσεκούρι σ' όλους τους ιδεολογικούς εχθρούς

14. τις αφανιστικές μεθόδους του νέο-Μωυσέα Κυρίλλου

18. το συμβόλαιο θανάτου του αλητάγιου Κυρίλλου

23. φανατικότερο στρατό ρασοφόρων της "σωτηρίας"!

25. του πνευματικού δικτάτορα Αλεξανδρείας Κυρίλλου

28. ο καταχθόνιος ανθρωποκυνηγός, το αιμοβόρο θηρίο, ο αλάστωρ Κύριλλος Αλεξανδρείας

29. ο αλεξανδρινός αυτός ρασοφορεμένος κανίβαλος

30. ο ψυχοπαθής δήμιος Αλεξανδρείας Κύριλλος

35. αυτός ο παρανοϊκός ο από παντού καθυβριζόμενος

Ο ΑΔΙΚΑ ΑΠΟΚΑΛΟΥΜΕΝΟΣ ΠΑΓΑΝΙΣΤΗΣ Μ. ΚΑΛΟΠΟΥΛΟΣ

Αλλά το να με αποκαλείς παγανιστή αντί να απαντάς στις σύγχρονες αμφισβητήσεις απλώς σε διευκολύνει να καταπιείς την πικρία της ανικανότητάς σου, δείχνει ανευθυνότητα, ανωριμότητα και γιατί όχι, ιδρυματική παθολογία!

Σε πληροφορώ λοιπόν, ότι αν ήμουν παγανιστής, ότι κι αν αυτό σημαίνει, θα είχα το θάρρος να το δηλώσω! Από τα βιβλία μου καταλαβαίνει ο καθένας αν φοβάμαι να πάρω δημόσια θέση σε καυτά ζητήματα! Το ότι νομίζεις πως όλοι οι άνθρωποι γύρω σου κρύβουν την πνευματική τους ταυτότητα, είναι εξηγήσιμο... ο ίδιος είσαι εγκλωβισμένος σε ένα φοβισμένο μισοκακόμοιρο ψυχισμό και στην ανωνυμία και νομίζεις ότι όλοι σου μοιάζουν!

Σωστά λοιπόν σου γράφουν, οι φίλοι που έχουν ανταλλάξει επιστολές μαζί σου ότι ο οποιοσδήποτε αμφισβητίας ακόμα κι όταν έχει λάθος δεν είναι ένοχος κοινωνικής επιβολής ιδεών, όπως συμβαίνει με την πολυαίωνη πνευματική δικτατορία του Χριστιανισμού.

Για σκεφθείτε λίγο τις ευθύνες σας; Εσείς οι δήθεν καλοπροαίρετοι Χριστιανοί κρατάτε στα χέρια σας τον αισχρότερο μηχανισμό κακοποίησης παιδιών, μέσα από την κρατικά ελεγχόμενη θρησκευτική παιδεία. Σκεφθείτε το! Είστε ένοχοι ψυχικής κακοποίησης ανυπεράσπιστων παιδιών! Ασκείτε το κατάπτυστο έγκλημα της δήθεν νόμιμης επιβολής κατάπτυστων ιδεών... σε παιδάκια! Κι αυτό δεν πρόκειται να σας το συγχωρέσει ποτέ η ιστορία.

Αν ένας αμφισβητίας λέει κάτι αληθινό ή όχι, μικρό το κακό!

Εγώ απαντώ κύριε Καλόπουλε, εσείς με αποκαλείτε ΨΥΧΑΣΘΕΝΗ, αν και ο καθείς μπορεί να εννοήσει, εφόσον δει, αν ο παγανισμός αποτελεί το μυωπικό γυαλί το οποίο σας έχει αντικαταστήσει το κριτικό πνεύμα με υποκριτικό.

Βέβαια, όσο αφορά την επιβολή σωστά τα λέτε! Πρέπει να φιμώνουμε τους Χριστιανούς και να διαφημίζουμε μόνο τις δικές σας απόψεις! Αυτό θέλετε εξάλλου και το έχετε αποδείξει μέσα από την αποσιώπηση μέρους και τμημάτων των επιστολών που σας έχουν αποσταλεί ως απαντήσεις εκ μέρους Χριστιανών κατά καιρούς και ουδέποτε φροντίσατε ως οφείλατε να παρουσιάσετε ολόκληρες. Για σκεφτείτε το! Ένας και δηλαδή εσείς, που υποτίθεται δεν φοβάται να πάρει δημόσια θέση και που έχει υποτίθεται θάρρος, αποσιωπά και κρύβει μέρος των επιστολών (μισο-επιστολών) που του αποστέλλουν ανώνυμοι εγκλωβισμένοι στον μισοκακόμοιρο ψυχισμό τους. Τελικά ποιος είναι ο εγκλωβισμένος και ο έχων μισο-κακόμοιρο ψυχισμό;

Όσο αφορά την ιστορία ξεχάστε το. Η ιστορία ενέχει την φράση «μετά Χριστόν», πράγμα που σημαίνει πως ολίγο μας ενδιαφέρει η δική σας ιστορία άνευ Ιησού Χριστού, διότι τέτοια ιστορία είναι ανυπόσταση για μας ως καθαρή μυθολογία. Και καλά θα κάνετε, προτού μιλήσετε για κατάπτυστες ιδέες, να ρίξετε μια κριτική ματιά στα βιβλία σας.

Η ΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ & Η ΑΘΕΪΑ

Το κορυφαίο ζητούμενο είναι κατά πόσο ψεύδεται εσκεμμένα η κοινά παραδεκτή πνευματικότητα! Αν παραμυθολογεί η καταξιωμένη θεολογία! Αν η θρησκεία είναι ύπουλο όχημα κοινωνικής εξουσίας! Αν η τρισάθλια συμμαχία κράτους και θρησκείας (όπως στην Ελλάδα) έχει σκοπό τον πνευματικό ευνουχισμό των Ελλήνων. Αν οι ενήλικες δάσκαλοι και καθηγητές υποχρεώνονται εκβιαστικά να αλυσοδέσουν τα μικρά ελληνοπούλα στο πελατειακό άρμα του ελληνοχριστιανισμού. Αν ο πνευματικός κόσμος της χώρας μου υποχρεώνεται σε συμβιβασμούς υπό την απειλή συγκλονιστικών πιέσεων. Αν γενιά τη γενιά κάποιοι με προμετωπίδα της θρησκείας υπονομεύουν πνευματικά ολόκληρες κοινωνίες και εν αγνοία τους δρομολογούν τον μελλοντικό αφανισμό ολόκληρης της γης.

Η Θρησκεία όντως είναι συχνά ύπουλο όχημα εξουσίας. Όμως ο Ορθόδοξος Χριστιανισμός είναι ψυχοθεραπεία. Είναι πορεία προς το Χριστό, με στόχο την θέωση, την θέα του Ακτίστου Φωτός. Δεν είναι θρησκεία! Διαβάστε ΑΓΙΟ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΤΟΥ ΣΑΡΩΦ για να καταλάβετε λίγο τι εστί Χριστιανισμός. Ας δούμε ένα απόσπασμα από το βιβλίο του Αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς, «΄Οσιος Σεραφείμ του Σαρώφ»:

«Μετά την θεραπεία του ο Μοτοβίλωφ έγινε πολύ τακτικός επισκέπτης της μονής. Κατά την διάρκεια μιας συνομιλίας του με τον όσιο Σεραφείμ, τέλη Νοεμβρίου του 1831, ευτύχησε να τον δη καταγλαϊσμένο από τη Χάρη και λάμποντα μέσα στο φως, και να ακούσει από αυτόν ότι η Χριστιανική ζωή πρέπει να γίνη ζωή εν Αγίω Πνεύματι.

Να τι έγραψε σχετικά ο Μοτοβίλωφ στο σημειωματάριο του, το οποίο βρέθηκε στο αρχείο της μονής Ντιβιέγιεβο, όπου είχε γίνει μοναχή η χήρα Ελένη Μοτοβίλοβα:

Η ημέρα ήταν συννεφιασμένη , η γη είχε καλυφθεί από παχύ στρώμα χιονιού, το οποίο έπεφτε συνεχώς, όταν ο στάρετς Σεραφείμ με έβαλε να καθήσω δίπλα του σ’ ένα πεσμένο κορμό δένδρου.

-«Ο Κύριος μου αποκάλυψε, μου είπε, ότι στην παιδική σας ηλικία επιθυμούσατε να μάθετε ποιος είναι ο σκοπός της χριστιανικής ζωής. Σας συμβούλευαν να εκκλησιάζεσθε, να προσεύχεσθε, να κάνετε καλές πράξεις, διότι σ’ αυτά, σας έλεγαν, συνίσταται ο σκοπός της χριστιανικής ζωής. Αυτή η απάντηση όμως δεν μπορούσε να σας ικανοποιήσει. Όντως η προσευχή, η νηστεία, η αγρυπνία, όπως και όλη η χριστιανική άσκηση είναι καλά καθ’ εαυτά.Αλλά ο σκοπός της ζωής μας δεν είναι μόνο να εκπληρώσουμε αυτά, διότι αυτά είναι μόνο μέσα. Ο πραγματικός σκοπός της χριστιανικής ζωής είναι αποκτήσουμε το Αγιο Πνεύμα. Πρέπει να γνωρίζετε ότι μόνο εκείνο το καλό έργο που έχει γίνει από αγάπη προς το Χριστό φέρει τους καρπούς του Αγίου Πνεύματος. Σύμφωνα μ’ αυτά η απόκτηση του Αγίου Πνεύματος είναι ο σκοπός της ζωής μας».

«Με ποια έννοια λέτε ότι πρέπει να κερδίσουμε το Άγιο Πνεύμα, ερώτησα εγώ, δεν το καταλαβαίνω καλά αυτό».

«Κερδίζω σημαίνει αποκτώ, μου απάντησε. Εσείς γνωρίζετε σίγουρα τι σημαίνει αποκτώ χρήματα. Αυτό το ίδιο ισχύει και για το Άγιο Πνεύμα. Ο σκοπός της επίγειας ζωής για τον κοινό άνθρωπο είναι να κερδίσει χρήματα ή ν’ αποκτήσει τιμές, διακρίσεις και βραβεία. Το Άγιο Πνεύμα είναι επίσης κεφάλαιο και μάλιστα το αιώνιο κεφάλαιο και ο μοναδικός θησαυρός, αστείρευτος στον αιώνα. Κάθε έργο, που έγινε από αγάπη Χριστού, φέρει τη χάρη του Αγίου Πνεύματος, όμως τούτο κατορθώνεται ευκολότερα με την προσευχή διότι αυτή αποτελεί το όργανο που διαθέτουμε. Μπορεί να τύχη να θέλετε να πάτε στην εκκλησία, αλλά η εκκλησία να μη είναι κοντά ή να έχει τελειώσει η ακολουθία. ΄Η έχετε ενδεχομένως επιθυμία να ελεήσετε κάποιον πτωχό, αλλά πτωχός δεν υπάρχει. Ίσως επιθυμείτε να γίνετε απαθής, αλλά δεν έχετε γι’ αυτό δυνάμεις. Για την προσευχή όμως υπάρχει πάντοτε δυνατότητα, αυτή είναι προσιτή τόσο στον πλούσιο, όσο και στον πτωχό, τόσο στον εγγράμματο, όσο και στον απλοϊκό, στον ισχυρό, όσο και στον αδύναμο, στον υγιή όσο και στον ασθενή, στον δίκαιο όσο και στον αμαρτωλό. Η δύναμη της προσευχής είναι τεράστια και περισσότερο απ’ οτιδήποτε άλλο αυτή ελκύει το Άγιο Πνεύμα.»

«Γέροντα, είπα, όλη την ώρα μιλάτε για την χάρη του Αγίου Πνεύματος, την οποία πρέπει ν’ αποκτήσουμε, αλλά πώς και πού μπορώ να την δω; Τα καλά έργα είναι ορατά. Άραγε το Άγιο Πνεύμα μπορεί να γίνη ορατό; Πώς μπορώ να γνωρίζω αν Αυτό είναι μαζί μου ή όχι;»

«Η χάρη του Αγίου Πνεύματος, η οποία μας έχει δοθεί στο βάπτισμα, λάμπει στην καρδιά μας παρά τις αμαρτίες και τα σκοτάδια που μας περικυκλώνουν. Αυτή εμφανίζεται μέσα σε άρρητο φως σ’ εκείνους, με τους οποίους ο Κύριος αναγγέλλει την παρουσία Του. Οι άγιοι Απόστολοι αισθάνθηκαν χειροπιαστά την παρουσία του Αγίου Πνεύματος.»

Εγώ τότε ρώτησα: «Πώς θα μπορούσα να γίνω και εγώ προσωπικά μάρτυρας αυτού του πράγματος;»

Ο π. Σεραφείμ με αγκάλιασε και μου είπε: «Αγαπητέ μου, εμείς είμαστε και οι δύο τώρα εν Πνεύματι. Γιατί δεν με κοιτάζετε;» «Γέροντα, δεν μπορώ να σας κοιτάξω διότι το πρόσωπό σας έγινε φωτεινότερο από τον ήλιο και τα μάτια μου έχουν θαμβωθεί.»

«Μη φοβήσθε, διότι και εσείς έχετε γίνει τώρα φωτοφόρος όπως και εγώ. Έχετε και εσείς τώρα πληρωθεί από το Άγιο Πνεύμα, αλλοιώς δεν θα μπορούσατε να με δήτε έτσι όπως με βλέπετε». Και σκύβοντας κοντά μου, μου ψιθύρισε: «Παρακαλούσα τον Κύριο με όλη μου την καρδιά να σας αξιώσει να δήτε με τα σωματικά σας μάτια αυτή την κάθοδο του Αγίου Του Πνεύματος. Και να, με το μέγα Του έλεος παρηγόρησε την καρδιά σας, όπως θάλπει η μητέρα τα παιδιά της. Λοιπόν αγαπητέ μου, γιατί δεν με κοιτάζετε; Μη φοβήσθε τίποτε, ο Κύριος είναι μαζί σας!»

Τον κοίταξα και με διαπέρασε ρίγος. Φαντασθήτε τον ήλιο στην πιο δυνατή λάμψη της μεσημβρινής ακτινοβολίας του και στο κέντρο του ηλίου να βλέπετε πρόσωπο ανθρώπου, ο οποίος συνομιλεί μαζί σας. Βλέπετε τις κινήσεις των χειλιών του, την έκφραση των ματιών του, ακούτε τη φωνή του, αισθάνεσθε ότι το ένα του χέρι είναι απλωμένο γύρω από τον ώμο σας, αλλά δεν βλέπετε ούτε αυτό το χέρι ούτε το πρόσωπο, παρά μόνο το εκτυφλωτικό φως που απλώνεται παντού γύρω σας και φωτίζει με τη λάμψη του το χιόνι που καλύπτει το ξέφωτο και τις χιονονιφάδες που πέφτουν.

«Να γεμίζει η καρδιά μου από άρρητη χαρά.» «Αυτή η χαρά που αισθάνεσθε είναι μηδαμινή όταν συγκριθεί με εκείνη τη χαρά για την οποία έχει γραφεί: οφθαλμός ουκ είδε και ους ουκ ήκουσε και επί καρδίαν ανθρώπου ουκ ανέβη, α ητοίμασεν ο Θεός τοις αγαπώσιν Αυτόν. Σε μας δόθηκε μία σκιά μόνο της χαράς αυτής, τι να πεί κανείς για την πραγματική χαρά; Τι αισθάνεσθε ακόμη φιλόθεε;»

«Ανέκφραστη θερμότητα», είπα. «Τι είδους θερμότητα; Είμαστε στο δάσος, τώρα είναι χειμώνας και παντού γύρω μας χιόνι... Τι είδους θερμότητα είναι αυτή που αισθάνεσθε;»

Και εγώ αποκρίθηκα: «Όπως όταν λούζωμαι με ζεστό νερό. Αισθάνομαι ακόμη ευωδία τέτοια που ποτέ μέχρι τώρα δεν έχω αισθανθεί.»

«Ξέρω, ξέρω, είπε εκείνος, σας ερωτώ επίτηδες. Αυτή η ευωδία που αισθάνεσθε είναι η ευωδία του Αγίου Πνεύματος. Και αυτή η θερμότητα για την οποία μιλάτε δεν υπάρχει στην ατμόσφαιρα, αλλά μέσα μας. Θερμαινόμενοι από αυτήν οι ερημίτες δεν φοβούνταν τον χειμώνα διότι φορούσαν τον χιτώνα της χάριτος ο οποίος αντικαθιστούσε το ένδυμα. Η Βασιλεία του Θεού εντός ημών εστιν. Η κατάσταση στην οποία τώρα βρισκόμαστε το αποδεικνύει. Να τι σημαίνει να είσαι πλήρης Πνεύματος Αγίου.»

«Θα θυμάμαι το έλεος αυτό που μας επισκέφθηκε σήμερα;» ερώτησα.

«Πιστεύω ότι ο Κύριος θα σας βοηθήσει να το διαφυλάξετε στην καρδιά σας, διότι αυτό δόθηκε όχι μόνο για μας, αλλά διά μέσου ημών και για τον υπόλοιπο κόσμο. Πορεύεσθε εν ειρήνη! Ο Κύριος και η Παναγία ας είναι μαζί σας!»

Όταν τον άφησα το όραμα δεν είχε παύσει: ο γέροντας βρισκόταν στην ίδια θέση που είχε στην αρχή της συνομιλίας μας και το άρρητο φως που είχα ιδεί με τα μάτια μου συνέχιζε να τον περιβάλλει»’.»

Αυτά λέει ο Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτες και δεν είναι τίποτα άλλο παρά η επιτυχία της εφαρμογής του Ευαγγελικού λόγου:

Κατά Λουκά, Κεφ. Ζ΄ «20 Ἐπερωτηθεὶς δὲ ὑπὸ τῶν Φαρισαίων πότε ἔρχεται ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ἀπεκρίθη αὐτοῖς καὶ εἶπεν· Οὐκ ἔρχεται ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ μετὰ παρατηρήσεως, 21 οὐδὲ ἐροῦσιν ἰδοὺ ὧδε ἤ ἰδοὺ ἐκεῖ· ἰδοὺ γὰρ ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἐντὸς ὑμῶν ἐστιν»

Κατά Ματθαίον, Κεφ. Στ΄ «9 Οὕτως οὖν προσεύχεσθε ὑμεῖς· Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά σου·10 ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου·»

Κατά Ιωάννη, Κεφ Ιδ΄ «16 καὶ ἐγὼ ἐρωτήσω τὸν πατέρα καὶ ἄλλον παράκλητον δώσει ὑμῖν, ἵνα μένει μεθ' ὑμῶν εἰς τὸν αἰῶνα, 17 τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας, ὃ ὁ κόσμος οὐ δύναται λαβεῖν, ὅτι οὐ θεωρεῖ αὐτὸ οὐδὲ γινώσκει αὐτὸ· ὑμεῖς δὲ γινώσκετε αὐτό, ὅτι παρ' ὑμῖν μένει καὶ ἐν ὑμῖν ἔσται. »

Άραγε, όταν μας κατηγορείτε για ακολουθία μιας κάποιας μορφής θρησκείας, δεν αντιλαμβάνεστε ότι ο δικός σας αθεϊσμός είναι μορφή θρησκείας, και μάλιστα η πιο μισαλλόδοξη; Δείτε το σύνδεσμο που ασχολείται με τις διώξεις του Χριστιανισμού απ’ το Κομμουνιστικό καθεστώς της Ρουμανίας: www.oodegr.com/oode/a8eismos/a8eism1.htm

Όλοι παπαγαλίζουν τα υποτιθέμενα εγκλήματα του τελείως πράου ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ Χριστιανισμού, ενώ η πλέον μισαλλόδοξη θρησκεία είναι ο αθεϊσμός. Γιατί όχι μόνο έχει κάνει τόσα εγκλήματα, αλλά και γιατί εκεί δεν υπάρχει κάποιο κεντρικό πρόσωπο που διδάσκει ανοχή για να συκρατεί τις συνειδήσεις των ανθρώπων. Οι περισσότεροι που εγκληματούν στο όνομα δήθεν του Χριστού, είναι άθεοι στη ψυχή τους! Δεν υπάρχει κανένας γνήσιος Ορθόδοξος εγκληματίας. Είναι όχι μόνο άτοπο αλλά άκρως παράλογο.

Ο ΑΝΑΝΔΡΟΣ ΑΒΡΑΑΜ

Εικόνα: Ο Αβραάμ, ο αρχοντάνθρωπος της ερήμου, διώχνει την σκλάβα Αγαρ και το παιδί του Ισμαήλ στην έρημο με ένα φλασκί νερό για να πεθάνουν μετά από απαίτηση της Σάρας

Στα βιβλία μου γράφω για την άνανδρη συμπεριφορά του Αβραάμ!

Ο βιβλικός αυτός άνδρας, ούτε σωστός πατέρας, ούτε σωστός σύζυγος υπήρξε ποτέ! Αλλά ούτε καν πιστός στάθηκε ποτέ του, γιατί ότι έκανε ήταν εκ του πονηρού και εκτελέστηκε με δόλο και ατιμία! Γιατί λοιπόν δεν απαντάτε για να διαφωτίσετε τους ανθρώπους που διάβασαν την κριτική μου για τον Αβραάμ; Γιατί δεν τους λέτε, που δεν έχω δίκαιο;

Ολόκληρο βιβλίο έγραψα κατά του Αβραάμ, γιατί υποκριτάκο, μισοκακόμοιρε κακολογητή, δεν ασχολείσαι μ' αυτό;

Ο Άγιος «της χαράς» Σεραφείμ του Σάρωφ μιλά με την αρκούδα

Γιατί αυτή η ταύτιση του Θεού με την ... έρημο; Ξεχνάνε οι αντιχριστιανοί ότι ο Θεός είναι Εκείνος που δημιούργησε τον κόσμο, με τα ζώα και τα φυτά; Τολμούν μάλιστα να Τον αποκαλείτε «Θεό της ερήμου». Ερήμωσε ή δημιούργησε τα πάντα άραγε ο Θεός; Στο ψέμα ότι η φύση είναι παγίδα του σατανά, αντιπαραβάλλουμε τις παρακάτω ορθόδοξες σκέψεις του Αγίου Ιωάννη της Κρονστάνδης. «Κάθε χορταράκι, κάθε λουλούδι, φαίνεται να μας ψιθυρίζει: Εδώ είναι ο Κύριος! Περιεργασθήτε την σοφή κατασκευή των φυτών και οδηγηθείτε από αυτά στο Θεό». Η δε θεωρία του αντιχριστιανού Ροϊδη ότι οι δαίμονες είναι ... τα άστρα είναι για γέλια.

Ο άνθρωπος που ζει κοντά στον Χριστό φλέγεται από αγάπη για όλη ανεξαιρέτως την Κτίση! Μπορεί να γίνει φίλος μέχρι και των άγριων ζώων. Ο άγιος Γεράσιμος ο Ιορδανίτης, ο Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ και ο Άγιος Μάμας ο Μάρτυς είναι λίγοι μόνο απ' τους αγίους που είχαν αρκούδες ή και λιοντάρια ως στενούς φίλους! Ακόμα και τα ζώα έχουν άγιο προστάτη, τον Αγιο Μόδεστο. Στη Βασιλεία του Θεού, ο άνθρωπος απολαμβάνει την τελειοποιημένη φύση, όπως την απολάμβανε ο Αδάμ...

Έπειτα τι ψεύτης πράγματι που είστε! Κατηγορείτε τον Αβραάμ επειδή έδιωξε την Άγαρ και τον Ισμαήλ «για να πεθάνουν», όμως ο ίδιος δεν ήθελε καθόλου να τους διώξει (Γένεσις 24/κδ΄ 11). Δέχτηκε να το κάνει μετά από εντολή του Θεού, ο οποίος υποσχέθηκε ότι θα ευλογούσε την Άγαρ και τον Ισμαήλ (Γένεσις 24/κδ΄ 12-13) και θα τους έκανε γενάρχες σπουδαίου έθνους! Ως γνωστό, ο Αβραάμ είχε τεράστια εμπιστοσύνη στον Θεό. Μακάρι όλοι να του μοιάζαμε σε αυτό...

Το ότι ο Αβράαμ απέκτησε παιδί από την δούλα της γυναίκας του ήταν κάτι αποδεκτό εκείνη την εποχή στη Μεσοποταμία όταν η γυναίκα ήταν στείρα. Μάλιστα ο Αβραάμ, το έκανε μόνο υπό την πίεση της συζύγου του (Γένεσις 16/ιστ΄ 2-3), στην οποία ήταν απόλυτα πιστός για πολλές ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ εφόσον ο ίδιος ήταν τότε 86 ετών (Γένεσις 16/ιστ΄ 16).

Για να σκιαγραφήσουμε όμως τον Δίκαιο Αβραάμ, πρέπει να λάβουμε υπόψη τα παρακάτω στοιχεία που κρύβετε κύριε Καλόπουλε:

· Ο Αβραάμ έδωσε στον ανεψιό του Λωτ το πιο εύφορο κομμάτι γης, κρατώντας το χειρότερο για τον εαυτό του (Γένεσις 13/ιγ΄ 8-12)

· Δεν δέχτηκε να πάρει τίποτα από τον βασιλιά των Σοδόμων (Γένεσις 14/ιδ΄ 22-24)

· Όντας άτεκνος, θέλησε να αφήσει τα υπάρχοντά του στον υπηρέτη του. Αδιανόητο ακόμα και στην αρχαία Ελλάδα! (Γένεσις 15/ιε΄ 2-3)

· Μεσίτευσε για τα Σόδομα! (Γένεσις 18/ιη΄ 23-32)

· Προσευχήθηκε στον Κύριο για να γίνει καλά ο αλλόφυλος βασιλιάς των Γερράρων Αβιμέλεχ και οι δούλες του. Εξ αιτίας της αγιότητός του έγινε το θαύμα (Γένεσις 20/κ΄ 17)

· Ήταν γενναιόδωρος και ήθελε ειρήνη (Γένεσις 21/κα΄ 24-27)

· Πλήρωσε για έναν αγρό, παρ’ όλο που εκείνος που του τον έδωσε δεν ήθελε πληρωμή (Γένεσις 23/κγ΄ 16)

Τέλος κοιτώντας τα λόγια σου «υποκριτάκο, μισοκακόμοιρε κακολογητή», αναρωτιέμαι γιατί εξακολουθείς να επιθυμείς εσύ να βρίζεις και να μην γίνεσαι αντικείμενο σχολιασμού.

Η ΑΡΧΑΙΟΠΛΗΞΙΑ

Εγώ είμαι λοιπόν αρχαιόπληκτος ή εσύ; και μάλιστα κολλημένος σε μια αρχαιότητα χυδαία, δύσοσμη και απατηλή, δηλητηριαστών και δολοφόνων! Και αυτά δεν είναι λόγια του αέρα... διάβασε τον «ένοπλο δόλο» και θα δεις τόσα δηλητήρια να κρύβονται πίσω απ' τα δήθεν θαύματα των προφητών της βίβλου που ακόμα και εσύ που φαίνεται να έχει χάσει το αίσθημα... θα ντραπείς!

Εγώ δεν ανέφερα τίποτα περί αρχαιοπληξίας. Εσείς είστε αρθρογράφος του νεοπαγανιστικού και αρχαιολατρικού - αρχαιόπληκτου περιοδικού «ΙΧΩΡ»...

Στον Χριστιανισμό δεν υπάρχει αρχαιοπληξία, γιατί «8 Ἰησοῦς Χριστὸς χθὲς καὶ σήμερον ὁ αὐτὸς καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας.» (Προς Εβραίους 13/ιγ΄ 8). Άγιοι υπήρχαν από τα προϊστορικά χρόνια, υπάρχουν σήμερα (το 2005), και θα υπάρχουν μέχρι τη Δευτέρα Παρουσία... Η αγιότητα δεν γνωρίζει όρια. Υπάρχουν άγιοι Σουμέριοι, Εβραίοι, Έλληνες, Ρωμαίοι, Ρώσοι, Αιγύπτιοι, Τούρκοι, Κινέζοι, Αμερικάνοι, Άγγλοι, Φράγκοι, Εσκιμώοι, Αφρικανοί...

Έπειτα γιατί να ντραπώ; Μήπως θα πρέπει να ντραπώ εγώ ή εσείς όταν ξαναεμφανιστείτε στην τηλεόραση με τα κεριά και τα λιβάνια σας παριστάνοντας τον απομυθοποιητή της δικής του χημείας; Θα ντραπώ μόνο όταν καταφέρετε να μιμηθείτε τον Κύριο που κάνει το θαύμα του Αγίου Φωτός, όταν:

1) Φτιάξετε μια φωτιά που δεν βγάζει καπνούς και βάλετε εκεί το χέρι σας για 33 λεπτά.

2) Φτιάξετε γαλάζιες αστραπές και πύρινες σφαίρες που μετακινούνται.

Εναλλακτικά θα μπορούσατε να σκίσετε μια κολώνα, για να βγει η φωτιά από κει μέσα! Μπορείτε να τα κάνετε αυτά κύριε Καλόπουλε; Όχι βέβαια! Μόνο μεγάλο στόμα ξέρετε να 'χετε και να ΠΡΟΚΑΛΕΙΤΕ.

Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Οι αναφορές μου στην ελληνική αρχαιότητα είναι εκτεταμένες και συχνές γιατί ο αρχαιοελληνικός πολιτισμός υπήρξε γιγάντιος σε έκταση, ποιότητα και πολυμορφία. Αυτό δεν σημαίνει καθόλου πως ο αρχαιοελληνικός πολιτισμός υπήρξε αψεγάδιαστος!

Όταν όμως ένα σύστημα αποτύχει, όπως το δικό σας, οι άνθρωποι δικαιολογημένα ψάχνουν ανάμεσα στα πιο λαμπερά απομεινάρια της ιστορίας τους για να ανοικοδομήσουν ένα ασφαλέστερο μέλλον. Ακόμα κι εσύ παραδέχεσαι ότι οι αρχαίοι Έλληνες ήταν πράγματι εξαιρετικά σοφοί! Όμως ότι κι αν πάρουμε απ' αυτούς θα επιλεχθεί με πολλή περίσκεψη.

Θα ήταν ανοησία να προσπαθήσει να αναστήσει κανείς σήμερα συνολικά την αρχαιότητα! Και μόνο το γεγονός ότι νικήθηκε από τον δόλο της θρησκείας δείχνει ότι η αρχαιότητα ήταν με κάποιον τρόπο και σε σημαντικό βαθμό ελαττωματική! Θα διαλέξουμε από τους πραγματικούς προγόνους μας αυτούς μόνο ότι εκλεκτότερο και αδιαμφισβήτητα ωραίο είχαν! Και πίστεψε με οι απίθανοι εκείνοι Έλληνες είχαν πολλά διαμάντια πολιτισμού που θα μπορούσαν να μας φανούν χρήσιμα... αν φυσικά εσείς μας αδειάσετε ποτέ την γωνία! Ασφαλώς και υπήρχαν εσφαλμένες ιδέες και επιλογές στην αρχαιότητα και απερίφραστα δηλώνω πως θεωρώ αρχαιόπληκτο οποίον πιστεύει ότι οι αρχαίοι Έλληνες ήταν άγιοι! Ήταν όμως σοβαροί άνθρωποι που πάσχιζαν μεθοδικά να βελτιωθούν και γι αυτό τους τιμά και θα τους τιμάει αιώνια η παγκόσμια διανόηση! Για τον σημερινό πνευματικό άνθρωπο η εκλεκτικότητα είναι απαίτηση των καιρών! Ο οποιοσδήποτε αρχαίος πολιτισμός δεν μπορεί παρά να έχει λάθη και μάλιστα θεμελιώδη!

Το πρόβλημα λοιπόν δεν είναι οι αρχαίοι, αλλά Εσείς οι τωρινοί πνευματικοί μας δυνάστες! Εσείς έχετε δεσμεύσει την οικονομική, ηθική και κοινωνική οργάνωση της ζωής μας, Εσείς με την θεολογική σας φλυαρία και την οικονομική σας παντοδυναμία ορίζετε την πνευματική χημεία ολόκληρου του λαού μας. Η χώρα μου είναι αιώνες τώρα παπαδοκρατούμενη! Τι ντροπή! Η Ελλάδα, η γενέτειρα του πνεύματος και της αμφισβήτησης δεν είναι παρά ένα ευρωπαϊκό Ιράν!

Το «σύστημα» που λέτε, δηλαδή η ορθόδοξη ψυχοθεραπεία, δεν υπάρχει περίπτωση να αποτύχει. Αφού επιβίωσε άγριους διωγμούς από τον 1ο αιώνα μ.Χ. μέχρι τον 21ο! Ιουδαίοι, Ρωμαίοι Εθνικοί, άθεοι κομμουνιστές, αιρετικοί βυζαντινοί, παπικοί και πολλοί άλλοι διώκτες προσπάθησαν να εξαφανίσουν την Εκκλησία, όμως δεν τα κατάφεραν.

Ο Χριστιανισμός δεν μισεί ούτε τη ζωή, ούτε τον κόσμο. Κι όμως, οι συκοφάντες ισχυρίζονται το αντίθετο επειδή οι Χριστιανοί προτιμούν να πεθάνουν παρά να αρνηθούν τον Χριστό. Γιατί δεν τολμούν οι κατήγοροι της Εκκλησίας τότε να επιτεθούν και στους ήρωες που θυσιάστηκαν για άλλα ιδανικά, όπως η πατρίδα; Ας απαντήσουμε με μια φράση που γράφει ο Άγιος Ιγνάτιος ο Θεοφόρος στη «Ρωμαίοις Επιστολή», λίγο πριν το μαρτύριό του: «ΘΑΝΑΤΟΣ ΕΣΤΙΝ Η ΑΝΕΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΖΩΗ». Όλοι το καταλαβαίνουν αυτό, αργά ή γρήγορα... Και όσοι δεν το νιώθουν ακόμα μοιάζουν με τους καρκινοπαθείς που δεν έχουν αντιληφθεί ακόμα τα συμπτώματα της αρρώστιας τους. Γιατί ο Χριστός δεν είναι ... Θρησκεία, αλλά η ίδια η Ζωή, το Α και το Ω!

Η εξαφάνιση, ή αλλιώς nirvana, είναι ο μαζοχιστικός πόθος του Βουδισμού και του Ινδουισμού κυρίως. Μια περιγραφή της υποτιθέμενης «έκλειψης της ζωής» δίνει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης στα κεφάλαια 21-22 της Αποκάλυψης... Ο Χριστιανός δεν επιδιώκει την εξαφάνιση της Κτίσης, αλλά την αφθαρτοποίησή της! Περιμένει ένα τέλειο, αναγεννημένο κόσμο, «οὐρανὸν καινὸν καὶ γῆν καινήν·» (Αποκάλυψις 21/κα΄ 1).

«14 ὃς δ' ἂν πίῃ ἐκ τοῦ ὕδατος οὗ ἐγὼ δώσω αὐτῷ, οὐ μὴ διψήσει εἰς τὸν αἰῶνα, ἀλλὰ τὸ ὕδωρ ὃ δώσω αὐτῷ, γενήσεται ἐν αὐτῷ πηγὴ ὕδατος ἁλλομένου εἰς ζωὴν αἰώνιον.» (Κατά Ιωάννην 4/δ 14)

Το μόνο που θα συμβεί είναι ένα τεράστιο κύμα απώλειας, και ασφαλώς ο τελευταίος και αγριότερος διωγμός κατά της Εκκλησίας. Αυτό προφήτευσε και ο Απόστολος Παύλος, λέγοντας, «1 Τοῦτο δὲ γίνωσκε, ὅτι ἐν ἐσχάταις ἡμέραις ἐνστήσονται καιροὶ χαλεποί· 2 ἔσονται γὰρ οἱ ἄνθρωποι φίλαυτοι, φιλάργυροι, ἀλαζόνες, ὑπερήφανοι, βλάσφημοι, γονεῦσιν ἀπειθεῖς, ἀχάριστοι, ἀνόσιοι, 3 ἄστοργοι, ἄσπονδοι, διάβολοι, ἀκρατεῖς, ἀνήμεροι, ἀφιλάγαθοι, 4 προδόται, προπετεῖς, τετυφωμένοι, φιλήδονοι μᾶλλον ἢ φιλόθεοι, 5 ἔχοντες μόρφωσιν εὐσεβείας, τὴν δὲ δύναμιν αὐτῆς ἠρνημένοι. καὶ τούτους ἀποτρέπου. 6 ἐκ τούτων γάρ εἰσιν οἱ ἐνδύνοντες εἰς τὰς οἰκίας καὶ αἰχμαλωτίζοντες γυναικάρια σεσωρευμένα ἁμαρτίαις, ἀγόμενα ἐπιθυμίαις ποικίλαις, 7 πάντοτε μανθάνοντα καὶ μηδέποτε εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν δυνάμενα. 8 ὃν τρόπον δὲ Ἰαννῆς καὶ Ἰαμβρῆς ἀντέστησαν Μωϋσεῖ, οὕτω καὶ οὗτοι ἀνθίστανται τῇ ἀληθείᾳ, ἄνθρωποι κατεφθαρμένοι τὸν νοῦν, ἀδόκιμοι περὶ τὴν πίστιν. 9 ἀλλ' οὐ προκόψουσιν ἐπὶ πλεῖον· ἡ γὰρ ἄνοια αὐτῶν ἔκδηλος ἔσται πᾶσιν, ὡς καὶ ἐκείνων ἐγένετο.» (Β΄ Προς Τιμόθεον 3/γ΄ 1-9)! Εκείνοι που θα χάσουν είναι όλοι όσοι διώχνουν τον γλυκό Χριστό απ' την καρδιά τους...και όχι το «σύστημά» μας όπως αποκαλείτε

Εκείνο βεβαίως που σας κάνει να μπερδεύετε τους συλλογισμούς σας, είναι η αντιπάθειά σας προς το Χριστιανισμό διότι, από την μια κατηγορείται την αρχαιότητα για ελαττώματα και από την άλλη δεχόσαστε πως ήταν μια κοινωνία που αποτελούνταν από σοβαρούς ανθρώπους που προσπαθούσαν να βελτιωθούν. Αντί λοιπόν να δείτε πως ο Χριστιανισμός και ο Χριστός ήταν η ύψιστη βελτίωση που επέλεξαν ως σοβαροί άνθρωποι οι πρόγονοί μας, αντιθέτως επιλέγετε την άποψη πως η διάδοση του Χριστιανισμού, από τους μεγαλύτερους Έλληνες διανοητές και απολογητές της εποχής του Α ΄- Γ΄ μετά Χριστόν αιώνες, οφείλονταν εις τα ελαττώματά τους!

Όσο αφορά τώρα τους «κακούς» παπάδες... Μήπως ξεχνάτε τους μυριάδες ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΡΕΣ και ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΡΕΣ που έχουν δώσει με τη ζωή και τον θάνατό τους μαρτυρία για τον Χριστό μέχρι και στον 20ο αιώνα; Ξεχνάτε τον άγιο Κοσμά τον Αιτωλό που δημιούργησε εκατοντάδες σχολεία για τα ελληνόπουλα και κατέληξε στην κρεμάλα; Μην είστε τόσο απόλυτως αγαπητέ. Θα απογοητευτείτε οικτρά στο άμεσο μέλλον, του τέλους της βιολογικής σας υπόστασης αλλά τότε θα είναι αργά.

Ο Άγιος Σεραφείμ, επίσκοπος Φαναριοφαρσάλων, σουβλίστηκε από τους Τούρκους το 1601. Είναι άραγε εκπρόσωπος του «φιλότουρκου ιερατείου» ή μήπως «βδέλλα του λαού», σύμφωνα με σας κύριε Καλόπουλε;

Ο ΚΟΡΑΗΣ & Ο ΚΑΛΟΠΟΥΛΟΣ

Έζησα στην Ευρώπη για πολλά χρόνια και αισθάνομαι πράγματι σαν τον Κοραή που δήλωνε δημόσια ότι οι ευρωπαίοι κατακλύζονται από βιβλιοθήκες και μουσεία και οι έλληνες από εκκλησίες και μοναστήρια! Πόσες χιλιάδες ευαίσθητες νεανικές ψυχές δεν σαπίζουν στα μοναστήρια προσπαθώντας να ικανοποιήσουν τα εξουσιαστικά βίτσια άπλυτων γερόντων!

Πόση ντροπή αλήθεια έπρεπε να νιώθετε, αντί να καμαρώνετε μπρος στα χαλάσματα αυτής της τρισένδοξης χώρας!

Ντροπή σας παπαδόσποροι. Καλά σας έλεγε βδέλλες του λαού και του τόπου ο Κοραής!

Το σώμα δεν είναι διαβολικό, όπως υποστήριζαν κάποια αρχαία φιλοσοφικά συστήματα, αλλά δημιούργημα του Θεού που θα αναστηθεί και θα γίνει άφθαρτο την ημέρα της Δευτέρας Παρουσίας. Και το σεξ δεν είναι αμάρτημα, αλλά ο τρόπος που επέλεξε ο Θεός για την ανθρώπινη αναπαραγωγή. Εκείνος λέει στο ανθρώπινο γένος, «28 καὶ εὐλόγησεν αὐτοὺς ὁ Θεός, λέγων· αὐξάνεσθε καὶ πληθύνεσθε καὶ πληρώσατε τὴν γῆν» (Γένεσις 1/α 28). Ο γάμος είναι θεσμός που δόθηκε από τον Κύριο. Ο θείος Παύλος τον αποκαλεί «32 τὸ μυστήριον τοῦτο μέγα ἐστίν,» (Προς Εφεσίους 5/ε 32). Με τη σεξουαλική επαφή ολοκληρώνεται το ιερό μυστήριο του γάμου, και οι σύζυγοι γίνονται «σάρκα μίαν» (Κατά Ματθαίον 19/ιθ 4-5). Σύμφωνα με την Αγία Γραφή το σώμα του άνδρα ανήκει στη σύζυγό του και το αντίστροφο, κι έτσι δεν πρέπει ο ένας να αρνείται στον άλλο τον έρωτα (Α Προς Κορινθίους 7/ζ΄ 4-6). Ο δε άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος επισημάνει ότι η σάρκα έγινε υπέρ του ανδρός και υπέρ της γυναικός (Λόγος ΛΖ 7).

Ο γάμος είναι ευλογημένος, αλλά ο παρθενικός τρόπος ζωής είναι ακόμη ανώτερος. Η μοναχική πολιτεία δεν είναι «αφύσικη», όπως τόσο ξεδιάντροπα τολμούν να πουν μερικοί, αλλά ανώτερη και ουράνια. Είναι υπέροχος τρόπος ζωής γεμάτος θείες εμπειρίες, σωστή μίμηση των αγγέλων! O άγαμος, όπως οι άγιοι άγγελοι, είναι τελείως αφιερωμένος στο Θεό (Α Προς Κορινθίους 7/ζ΄ 32-35). Η αγαμία δεν βλάπτει, ωφελεί μόνο. Ο Χριστός όμως υπενθυμίζει ότι η παρθενία προορίζεται μόνο για όσους μπορούν να την τηρήσουν με χαρά (Κατά Ματθαίον 19/ιθ΄ 12). Η παρθενία ολοκληρώνει αυτούς τους ανθρώπους! Γιατί όμως ξεχνούν οι πωρωμένοι αρχαιοελληνιστές πως παρθενικά έζησε και ο νεοπυθαγόρειος Απολλώνιος ο Τυανεύς; Και γιατί δεν αποκαλούν «αφύσικο» τον Ηρακλή, που έκανε τόσα υπεράνθρωπα κατορθώματα;

Η γιατρειά που χρειάζεται ο άνθρωπος είναι ο Χριστός. Ποιος άλλος θα δώσει την υπέρτατη αγάπη, την αληθινή παρηγοριά, την αιώνια ευτυχία; Ο Βολταίρος ή ο Αδαμάντιος Κοραής; Βεβαίως, κάποιοι είχαν σπουδαίες απόψεις και ωφέλησαν λιγάκι την κοινωνία. Αλλά εάν όλοι τηρούσαμε απλά και μόνο τις εντολές του Χριστού, η κοινωνία μας θα ήταν παράδεισος... Ο Χριστός είναι αυτός που βοηθά πραγματικά τον άνθρωπο, συχνά μέσω των αγίων Του. Κοντά σ’ έναν άνθρωπο της εσωτερικής ησυχίας, έναν άγιο δηλαδή, χιλιάδες μπορούν να βρουν σωτηρία και γαλήνη!

Αλλά οι μοναχοί, γιατί φεύγουν από τον κόσμο; Όπως είπε ο Γέροντας Παϊσιος, «Ο Μοναχός φεύγει μακριά από τον κόσμο, όχι γιατί μισεί τον κόσμο, αλλά επειδή αγαπάει τον κόσμο και κατ’ αυτόν τον τρόπο θα τον βοηθήσει περισσότερο σε πράγματα που δεν γίνονται ανθρωπίνως παρά μόνο με θεϊκή επέμβαση». Οι μοναχοί είναι οι φάροι της κοινωνίας, διότι την στηρίζουν με τις συνεχείς τους προσευχές και της δίνουν το καλό παράδειγμα της άσκησης... Ας παραθέσουμε και ένα τμήμα από το κείμενο "Περί των Μοναχών" του Αγίου Σιλουανού του Αθωνίτου:

«Δεν είναι έργον του μοναχού, ίνα διακονή τον κόσμον εκ του κόπου των χειρών αυτού. Τούτο είναι έργον των εν τω κόσμω. Οι εν τω κόσμω προσεύχονται ολίγον, ο δε μοναχός διηνεκώς. Χάρις εις τους μοναχούς η προσευχή επί της γης ουδέποτε παύει. Kαι εν τούτω ωφελείται όλος ο κόσμος, διότι ο κόσμος ίσταται δια της προσευχής, όταν δε εξασθενήση η προσευχή, τότε θα απολεσθή ο κόσμος. Καί τί δύναται να παραγάγη ο μοναχός διά των χειρών αυτού; Θα κερδίση ασήμαντόν τι ποσόν διά την εργασίαν όλης της ημέρας. Τί είναι τούτο ενώπιον του Θεού; Μία σκέψις όμως ευάρεστος εις τον Θεόν τελεί θαύματα. Βλέπομεν τούτο εκ της Γραφής. Ο προφήτης Μωϋσής προσηυχήθη νοερώς, και ο Κύριος είπεν εις αυτόν, Μωϋσή, τί βοάς προς Με, και έσωσεν ο Κύριος τους Ισραηλίτας εκ του ολέθρου (Έξοδος 14/ιδ 15). Ο Μέγας Αντώνιος εβοήθει τον κόσμον διά της προσευχής και ουχί διά των χειρών αυτού. Ο Όσιος Σέργιος δια της νηστείας και της προσευχής εβοήθησε τον Ρωσικόν λαόν να απελευθερωθή εκ του ταταρικού ζυγού. Ο Όσιος Σεραφείμ προσηυχήθη νοερώς, και το Αγιον Πνεύμα κατέβη επί του Μοτοβίλωφ. Τούτο ακριβώς είναι το κύριον έργον των μοναχών. Εάν όμως ο μοναχός είναι αμελής και δεν έφθασεν εις αδιάλειπτον θεωρίαν του Θεού, τότε άς διακονή τους προσκυνητάς και άς υπηρετή τους κοσμικούς εκ των κόπων αυτού. και τούτο είναι ευάρεστον εις τον Θεόν, αλλά γνώριζε ότι αυτό είναι μακράν του αληθινού μοναχισμού. Ο μοναχός οφείλει να παλαίη κατά των παθών και βοηθούμενος υπό του Θεού να νικά ταύτα. Ο μοναχός άλλοτε μεν απολαύει μακαριότητος εν τω Θεώ και ζη ως εν τω Παραδείσω, πλησίον του Θεού, άλλοτε δε θρηνεί δι’ όλον τον κόσμον, διότι επιθυμεί όπως πάντες σωθούν. Ούτω το Αγιον Πνεύμα διδάσκει τον μοναχόν να αγαπά τον Θεόν, να αγαπά και τον κόσμον.»

Ο μοναχισμός είναι αφάνταστα ωφέλιμος για όλη την κοινωνία, για όλη την οικουμένη. Το περιοδικό «Δαυλός» ισχυρίζεται ότι ο χριστιανικός αθλητισμός είναι «μια παραχάραξη της ελληνικής έννοιας "αθλητισμός"» (τ. 269, σ. 17665). Ασφαλώς και είναι ωραία ασχολία ο αθλητισμός και είναι πλήρως αποδεκτός από την Εκκλησία. Σε σχέση όμως με την άθληση των μοναχών, και των αγίων γενικότερα, ο σωματικός αθλητισμός είναι σχεδόν άχρηστος... Τί σημασία έχει για την ανθρωπότητα το αν σηκώνει ο Πύρρος Δήμας τη μπάρα ή όχι; Ή μήπως μπορεί να συγκριθεί με αυτά για τα οποία γράφει ο Απόστολος Παύλος, «9 ἀλλὰ καθὼς γέγραπται, ἃ ὀφθαλμὸς οὐκ εἶδε καὶ οὖς οὐκ ἤκουσε καὶ ἐπὶ καρδίαν ἀνθρώπου οὐκ ἀνέβη, ἃ ἡτοίμασεν ὁ Θεὸς τοῖς ἀγαπῶσιν αὐτόν.» (Α Προς Κορινθίους 2/β 9); Ο Χριστός είναι η ζωή!

Ακόμα και οι άγιοι μοναχοί σφύζουν από ζωντάνια. Όταν οι νεαροί Δανιήλ, Αζαρίας, Μισαήλ και Ανανίας αρνήθηκαν να φάνε τα απαγορευμένα απ’ το Μωσαϊκό Νόμο φαγητά απ’ το τραπέζι του Ναβουχονδονόσορα, βρέθηκαν πιο ρωμαλέοι και πιο όμορφοι και απ' τα παλικάρια των Βαβυλωνίων που έτρωγαν καλύτερα (Δανιήλ 1/α΄ 8-21)! Ας μην πει κανείς πως η αγαμία βλάπτει την υγεία, διότι αυτό είναι ψέμα! Ο καρκίνος του προστάτη δεν έχει απολύτως καμία σχέση με τη σεξουαλική δραστηριότητα ενός άνδρα, αλλά με παράγοντες όπως η ηλικία, η διατροφή και η φυλή. Παίζουν ρόλο και γενετικοί και χημικοί παράγοντες. Μήπως όμως πέθαναν τόσες μυριάδες αγίων από τέτοιο καρκίνο; Εδώ τόσοι όσιοι μοναχοί ήταν εξαιρετικά μακρόζωοι. Ο Γέρων Φιλάρετος (1872-1968) που ασκήτευσε για πολλές δεκαετίες σε μια σπηλιά στα Καρούλια του Αγίου Όρους, κοιμήθηκε σε ηλικία 96 ετών. Και ο Άγιος Αντώνιος, ο πατέρας του μοναχισμού, κοιμήθηκε σε ηλικία 120 χρονών! Επίσης η αγαμία δεν προκαλεί «ψυχολογικά προβλήματα». Βλέπουμε την ψυχική κατάσταση των αγίων μας!

Επειδή υπάρχει αναφορά και στην τέχνη, θα μπορούσαμε να αραδιάσουμε χιλιάδες σελίδες από πανέμορφες εικόνες, παλαιοχριστιανικά γλυπτά και χαρούμενα ξωκλήσσια... Αλλά θα αρκεστούμε σε μία μόνο πανέμορφη εικόνα της Παναγίας!

Ο Χριστιανισμός δεν ενδιαφέρεται τόσο για τη σωματική όψη, χωρίς βέβαια να απαιτεί την παραμέλησή της, γιατί αλλιώς δεν θα είχε οικουμενικό και φιλανθρωπικό χαρακτήρα!

Γιατί κατηγορείτε τους γέροντες για εξουσιαστικά βίτσια; Μήπως διαβάζετε άθεο Μαρκήσιο ντε Σαντ;

Πείραξε ποτέ η (ορθόδοξη) Εκκλησία κανέναν; Όχι βέβαια! Η Ορθοδοξία είναι η πορεία νήψης και απελευθέρωσης απ’ τις αρρώστιες της ψυχής με σκοπό την ελεύθερη ζωή κοντά στο Χριστό. Ποιοι είναι οι ύπουλοι «εξουσιαστές»; Οι άγιοι μάρτυρες και ομολογητές που δέχτηκαν τη στέρηση απ’ όλα τα κοσμικά αγαθά, τη σωματική τους ακεραιότητα ή και τις ζωές τους; Οι γνήσιοι ιερείς που ακολουθούν το παράδειγμα του Καλού Ποιμένα Χριστού; Ή μήπως οι όσιοι ασκητές που συνεχώς προσεύχονται για όλο τον κόσμο;

Στην Εκκλησία δεν υπάρχει καμία καταπίεση. «17 ὁ δὲ Κύριος τὸ Πνεῦμά ἐστιν· οὗ δὲ τὸ Πνεῦμα Κυρίου, ἐκεῖ ἐλευθερία. » (Β’ Προς Κορινθίους 3/γ’ 17), όπως γράφει ο απόστολος Παύλος. Αυτός που πιστεύει στον Χριστό καίγεται από αγάπη για Εκείνον, και καταλαβαίνει ότι είναι ελεύθερος κοντά Του. Ο Κύριος μας καλεί να Τον ακολουθήσουμε οικειοθελώς, λέγοντας, «28 Δεῦτε πρός με πάντες οἱ κοπιῶντες καὶ πεφορτισμένοι, κἀγὼ ἀναπαύσω ὑμᾶς. 29 ἄρατε τὸν ζυγόν μου ἐφ' ὑμᾶς καὶ μάθετε ἀπ' ἐμοῦ, ὅτι πρᾷός εἰμι καὶ ταπεινὸς τῇ καρδίᾳ, καὶ εὑρήσετε ἀνάπαυσιν ταῖς ψυχαῖς ὑμῶν· 30 ὁ γὰρ ζυγός μου χρηστὸς καὶ τὸ φορτίον μου ἐλαφρόν ἐστιν. » (Κατά Ματθαίον 11/ια΄ 28-30).

Κάποιοι ισχυρίζονται ότι η Εκκλησία «εφηύρε» το διάβολο για τον εκφοβισμό των ανθρώπων. Αυτά είναι φυσικά ανοησίες. Ας δούμε όμως τί γράφει γι’ αυτόν η Γερόντισσα Γαβριηλία: «Χαμογέλασα όταν μου έγραψες ότι δεν ξέρεις το διάβολο. Κι όμως τον έχεις συναντήσει, γιατί εναντιώνεται σε κάθε έργο που γίνεται για το Θεό. Παρεμβαίνει σαν πνεύμα υπερηφανείας, θυμού, πλεονεξίας ή ό,τι άλλο είναι καταστρεπτικό για τη ζωή μας. Γι’ αυτό πρέπει να ψάξουμε να δούμε ποιοι είμαστε και ποιο κομμάτι της ψυχής μας είναι δικό του και ποιο του Θεού» (Γαβριηλίας Μοναχής, Η Ασκητική της Αγάπης, σελ. 400).

«19 φανερὰ δέ ἐστι τὰ ἔργα τῆς σαρκός, ἅτινά ἐστι μοιχεία πορνεία, ἀκαθαρσία, ἀσέλγεια, 20 εἰδωλολατρία, φαρμακεία, ἔχθραι, ἔρεις, ζῆλοι, θυμοί, ἐριθεῖαι, διχοστασίαι, αἱρέσεις, 21 φθόνοι, φόνοι, μέθαι, κῶμοι καὶ τὰ ὅμοια τούτοις, ἃ προλέγω ὑμῖν καθὼς καὶ προεῖπον, ὅτι οἱ τὰ τοιαῦτα πράσσοντες βασιλείαν Θεοῦ οὐ κληρονομήσουσιν. 22 ὁ δὲ καρπὸς τοῦ Πνεύματός ἐστιν ἀγάπη, χαρά, εἰρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, ἀγαθωσύνη, πίστις, 23 πρᾳότης, ἐγκράτεια· κατὰ τῶν τοιούτων οὐκ ἔστι νόμος.» (Προς Γαλάτας 5/ε’ 19-23)

ΤΑ ΓΑΒΓΙΣΜΑΤΑ

Τι θέλετε λοιπόν να κάνουμε κοιτώντας τις πληγές του έθνους μας από τις αναρίθμητες μεθοδευμένες ελληνοκτόνες επιλογές σας; Να σας παρακολουθούμε αδιάφοροι καθώς ξεσκίζετε τις πνευματικές σάρκες αυτού του ιστορικού έθνους, εσείς οι παραδεισομανείς ρασοφόροι; Ή μήπως πρέπει να μεταβληθούμε κι εμείς σε λιμαγμένα σκυλάκια της εύγευστης πίστης, που για ένα κοκαλάκι υποσχεμένου παραδείσου, ξεσκίζονται στο κούνημα της ουράς, στο γλείψιμο του αφέντη και χωρίς δεύτερη σκέψη δέχονται να γαβγίζουν ασταμάτητα ένατων των αντίπαλων, όπως ελόγου σου;

Ρασοφόροι, ρασοφόροι... Μια απ’ τις αγαπημένες λέξεις των αντιχριστιανών «ερευνητών». Άλλο ρασοφόροι, άλλο ιερείς όμως! Γιατί δεν ρίχνετε μια ματιά γύρω σας, να δείτε τους αμέτρητους ιερείς που βοηθούν τους συνανθρώπους τους και εργάζονται ακούραστα για φιλανθρωπικούς σκοπούς; Τόσες στέγες για τους φτωχούς, τους αρρώστους και τα ορφανά και τόσα συσσίτια απόρων παρέχει η Αρχιεπισκοπή, παρά το ατελές πολλών δεσποτάδων!

Να θυμίσω ότι η Ορθοδοξία καταδικάζει ξεκάθαρα την τάση μερικών ιερωμένων να καταχράζονται τις προσφορές των πιστών και να αποκτούν χρήματα με δόλια μέσα. Αυτό λέγεται ΣΙΜΩΝΙΑ, διότι ο μάγος Σίμων προσπάθησε να μετατρέψει το Αγιο Πνεύμα σε ... εμπόρευμα. Και πώς του απάντησε ο Απόστολος Πέτρος; «20 Πέτρος δὲ εἶπε πρὸς αὐτόν· Τὸ ἀργύριόν σου σὺν σοὶ εἴη εἰς ἀπώλειαν, ὅτι τὴν δωρεὰν τοῦ Θεοῦ ἐνόμισας διὰ χρημάτων κτᾶσθαι» (Πράξεις 8/η΄ 20). Τα χρήματα της Εκκλησίας προορίζονται για τους φτωχούς και για τους ναούς. Η πολυτέλεια που συναντάμε με μερικές εκκλησίες δεν πρέπει να σκανδαλίζει κανέναν, γιατί ο ναός δεν είναι ιδιοκτησία των ιερέων. Ο ναός είναι εκεί για να τον χαίρονται όλοι ανεξαιρέτως οι πιστοί και να αγιάζονται. Αν όλοι βοηθούσαμε τους φτωχούς, θα έπαυε η ανέχεια, χωρίς να χρειαζόταν να τιμούμε λιγότερο τον Θεό στην εκκλησία. Βέβαια, κάποιοι ενοχλούνται απ’ το μαύρο χρώμα του ράσου. Το ράσο είναι συνήθως μαύρο ή κάποιο άλλο σκούρο χρώμα (π.χ. μπλε) διότι συμβολίζει το πένθος του ιερωμένου για τις αμαρτίες του κόσμου. Όμως το ράσο συχνά είναι και ολόλευκο, συμβολίζοντας τη Χαρά που βιώνει ο πιστός όταν ζει με αγνότητα κοντά στον Χριστό!

Δεν γαβγίζω εγώ, κύριε Καλόπουλε. Εσείς είστε που προκαλείτε συνεχώς, μαζί με το τσιράκι σας τον Οδυσσέα Επικουρίδη. Εγώ απλά διαφωνώ. Μήπως απαγορεύεται;

Η πίστη η Χριστιανική είναι γνώση ζωντανή, όχι ένα πακέτο από θεωρίες όπως τα υπόλοιπα δόγματα, συμπεριλαμβανομένου βέβαια και του αθεϊσμού! Αποβλάκωση υφίστανται οι αντιχριστιανοί διότι σαν πεισματάρικα νήπια αρνούνται να βγάλουν τις παρωπίδες τους για να δεχτούν την πιθανότητα έστω της ύπαρξης του Κυρίου. Αρνούνται να ερευνήσουν σε βάθος, να μελετήσουν και να κατανοήσουν το τί είναι αυτό που πολεμούν με τόση αδιαλλαξία. Επιπλέον δεν καταλαβαίνουν ότι δεν έχουν τη δυνατότητα να «αποδείξουν» τίποτα σε όσους βιώνουν τον γλυκύτατο Ιησού!

Βλέπουμε εδώ ότι, με ύπουλο τρόπο, προσπαθούν οι αντιχριστιανοί να ταυτίσουν τις έννοιες «υπερηφάνεια» και «αυτοσεβασμός». Όμως είναι τελείως άσχετες μεταξύ τους. Η υπερηφάνεια, η μεγάλη ιδέα ενός ανθρώπου για τον εαυτό του και η περιφρόνηση του Θεού και των συνανθρώπων του, δεν είναι αρετή. Είναι ό,τι πιο καταστροφικό, διότι εκεί οφείλονται τα πάθη, τα εγκλήματα, η καταστροφή του περιβάλλοντος και όλα τα άλλα προβλήματα! Αντιθέτως, στην γνήσια ταπείνωση, όχι στα ψυχολογικά κόμπλεξ αυτοϋποτίμησης, μπορούμε να βρούμε την αγάπη, την καλωσύνη, την αγιότητα...

«Ο Χριστιανός πρέπει να αποφεύγη την αρρωστημένη θρησκευτικότητα: Τόσο το αίσθημα ανωτερότητος για την αρετή του, όσο και το αίσθημα κατωτερότητος για την αμαρτωλότητά του. Άλλο πράγμα είναι το κόμπλεξ και άλλο η ταπείνωση, άλλο η μελαγχολία και άλλο η μετάνοια. Με επισκέφθηκε κάποτε ένας κοσμικός ψυχίατρος και μου κατηγόρησε το Χριστιανισμό, διότι, όπως είπε, δημιουργεί ενοχές και μελαγχολία. Του απάντησα: Παραδέχομαι, ότι μερικοί Χριστιανοί, από σφάλματα δικά τους ή άλλων, παγιδεύονται στην αρρώστια των ενοχών, αλλά κι’ εσύ πρέπει να παραδεχθής, ότι οι κοσμικοί παγιδεύονται σε μια χειρότερη αρρώστια, την υπερηφάνεια. Και οι μεν θρησκευτικές ενοχές, κοντά στο Χριστό, φεύγουν με τη μετάνοια και την εξομολόγηση, η υπερηφάνεια όμως των κοσμικών, που ζουν μακριά από το Χριστό, δεν φεύγει.» (Κ. Γιαννιτσιώτη, ΚΟΝΤΑ ΣΤΟ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΟΡΦΥΡΙΟ, σελ. 305)

ΤΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ

Ίσα- ίσα που εκεί βρίσκεται η διαφορά μας. Εσύ σαν εκπαιδευμένο σκυλάκι, θεωρείς το αφεντικό σου, τον Ιουδαιογενή πνευματικό κόσμο αψεγάδιαστο και υποφέρεις τώρα που η γνώση είναι πλέον ικανή να αποδείξει το εντελώς αντίθετο. Υποφέρεις που ελαττώνονται οι χειροκροτητές αθλιοτήτων όπως εσύ…

Αν σε ενοχλεί η κριτική μου, τότε καλά θα κάνεις να την διαψεύσεις με επιχειρήματα. Επειδή όμως επιχειρήματα δεν έχεις, καταφεύγεις σε αθλιότητες και ad hominem -κατηγορίες ενάντια στον άνδρα-. Κι εγώ λοιπόν δεν δέχομαι χαρακτηρισμούς από ένα ψυχωτικό που έχει δει θαύματα, τον επισκέπτονται στα οράματα του άγιοι και ο ίδιος ο θεός... αλλά φοβάται να αποκαλύψει το όνομα και την ιδιότητά του.

Με επιχειρήματα την διαψεύδω. Μόνο που εσείς τα κρύβετε και λέτε στους πελάτες σας πως είμαι ψυχωτικός! Σας προκαλώ όμως να «απομυθοποιήσετε» την ΑΦΘΑΡΣΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΑΣΜΟΥ ή τις ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΚΟΣΜΑ ΤΟΥ ΑΙΤΩΛΟΥ!!!

Λοιπόν, για να σου δώσω μια τελευταία φορά την ευκαιρία να υπερασπιστείς την πίστη σου με επιχειρήματα και όχι να γαβγίζεις άσκοπα στις στράτες βρίζοντας τον κόσμο, σου κάνω μια συγκεκριμένη ερώτηση: πότε σύμφωνα με την πίστη σου δημιούργησε ο θεός της βίβλου τον άνθρωπο;

Αν δεν απαντήσεις σ' αυτή τη συγκεκριμένη ερώτηση σημαίνει ότι είσαι καλός μόνο για να ονειρεύεσαι αγγέλους και την αιώνια ζωή στην ιουδαϊκή της εκδοχή!

Περιμένω λοιπόν την απάντησή σου στα ερωτήματά μου

Εδώ βρίσκεται ένα από τα σπουδαιότερα ΘΑΥΜΑΤΑ! Η επιστημονικά ακριβής περιγραφή της Δημιουργίας από τον Μωυσή το 1500π.Χ.

Ο Αδάμ, ο πρώτος καθ’ ομοίωσιν Θεού άνθρωπος, δημιουργήθηκε γύρω στο 5500π.Χ.(Γένεσις 2/β). Όμως τα δυο ανθρώπινα φύλα δημιουργήθηκαν ταυτόχρονα πριν από αυτό (Γένεσις 1/α΄ 27). Η Εκκλησία δεν έχει ορίσει ημερομηνία για τη Δημιουργία του Κόσμου, όμως ουδέποτε δίδαξε ότι ο κόσμος δημιουργήθηκε το 5500 π.Χ. Οι 7 ημέρες της Δημιουργίας ΔΕΝ είναι 7 εικοσιτετράωρα. Είναι 7 διαφορετικές χρονικές περίοδοι!

«4 ὅτι χίλια ἔτη ἐν ὀφθαλμοῖς σου ὡς ἡμέρα ἡ ἐχθές, ἥτις διῆλθε, καὶ φυλακὴ ἐν νυκτί. 5 τὰ ἐξουδενώματα αὐτῶν ἔτη ἔσονται. τὸ πρωΐ ὡσεὶ χλόη παρέλθοι, 6 τὸ πρωΐ ἀνθήσαι καὶ παρέλθοι, τὸ ἑσπέρας ἀποπέσοι, σκληρυνθείη καὶ ξηρανθείη. » (Ψαλμοί 89/πθ΄ 4-6)

Αυτοί που μιλούν για 24ωρες ημέρες, ή για περιόδους ίσης διαρκείας, αυθαιρετούν χωρίς καμία απόδειξη από το Θεόπνευστο κείμενο και είναι οι μόνοι που διαφωνούν και με την Αγία Γραφή και με την επιστήμη. «Ωστε καν ημέραν είπεις καν αιώνα την αυτήν ερείς έννοιαν» (Αγίου Βασιλείου του Μεγάλου, ΕΠΕ 4, 98) Αυτή είναι η άποψη της επιστήμης του 20ου αιώνα, όμως την είπε πριν από 17 αιώνες ο εκπρόσωπος της Εκκλησίας Μέγας Βασίλειος.

Στην ιστοσελίδα www.oodegr.com υπάρχουν μελέτες που δείχνουν πώς η Γένεση περιγράφει τη Δημιουργία του Κόσμου με απίστευτη ακρίβεια! Πώς μπορούσε ο Μωυσής να γνωρίζει τη σωστή σειρά και το σωστό τρόπο δημιουργίας πριν γίνει ο άνθρωπος; Μία ακόμα απόδειξη για την ύπαρξη τού Δημιουργού.

Εκείνο βέβαια που δεν αναφέρετε είναι πως λάβατε απάντηση στις 12 Σεπτεμβρίου, κι όμως την αποκρύψατε!

Συνοψίζοντας, θα ήθελα να παραθέσω μερικά λόγια του Αγίου Γέροντα Πορφύριου, του διορατικού, προορατικού και ιαματικού (+1991):

«Λοιπόν, ζωή χωρίς Χριστό δεν είναι ζωή. Πάει, τελείωσε. Αν δε βλέπης το Χριστό σε όλα σου τα έργα και τις σκέψεις, είσαι χωρίς Χριστό...

Είναι φίλος μας, είναι αδελφός μας, είναι ό,τι καλό και ωραίο. Είναι το παν. Αλλά είναι φίλος και το φωνάζει: ’Σας έχω φίλους, βρε, δεν δεν το καταλαβαίνετε; Είμαστε αδέλφια. Βρε, εγώ δεν είμαι... δεν βαστάω την κόλαση στο χέρι, δεν σας φοβερίζω, σας αγαπάω. Σας θέλω να χαίρεστε μαζί μου τη ζωή’. Κατάλαβες;

Έτσι είναι ο Χριστός. Δεν έχει κατήφεια, ούτε μελαγχολία, ούτε ενδοστρέφεια, που ο άνθρωπος σκέπτεται ή βασανίζεται από διαφόρους λογισμούς και διάφορες πιέσεις, που κατά καιρούς στη ζωή του τον ετραυμάτισαν.

Ο Χριστός είναι νέα ζωή. Πώς το λέω; Ο Χριστός είναι το παν. Είναι η χαρά, είναι η ζωή, είναι το φως, το φως το αληθινόν, που κάνει τον άνθρωπο να χαίρεται, να πετάη, να βλέπη όλα, να βλέπη όλους, να πονάη για όλους, να θέλη όλους μαζί του, όλους κοντά στο Χριστό.

Όταν εμείς βρίσκουμε κάποιονε θησαυρό ή ό,τι άλλο, δεν θέλομε να το λέμε πουθενά. Ο Χριστιανός, όμως, όταν βρη το Χριστό, όταν γνωρίση το Χριστό, όταν ο Χριστός εγκύψη μέσα στη ψυχούλα του και τον αισθανθή, θέλει να φωνάζη και να το λέη παντού, θέλει να λέη για το Χριστό, τί είναι ο Χριστός, αγαπήσατε τον Χριστόν και μηδέν προτιμήστε της Αγάπης Αυτού. Ο Χριστός είναι το παν, είναι η πηγή της ζωής, είναι η άκρη των εφετών, είναι το παν. Όλα στο Χριστό υπάρχουν τα ωραία.

Και μακράν του Χριστού: η θλίψις, η μελαγχολία, τα νεύρα, η στενοχώρια, οι αναμνήσεις των τραυμάτων της ζωής, των πιέσεων, των αγωνιωδών, έτσι, ωρών... Όπου βρούμε το Χριστό, ας είναι και μια σπηλιά, καθόμαστε εκεί και φοβούμαστε να φύγουμε, να μη χάσουμε το Χριστό. Διαβάστε να ιδήτε. Ασκηταί, που εγνώρισαν το Χριστό, δεν ήθελαν να φύγουν από τη σπηλιά, ούτε έβγαιναν έξω να κάνουνε πιο πέρα, θέλαν νάναι εκεί που αισθανόντουσαν το Χριστό μαζί τους.

Ο Χριστός είναι η πηγή της ζωής, της χαράς. Το παν.» (Πηγή: Κλείτου Ιωαννίδη, Ο ΓΕΡΩΝ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ: ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΚΑΙ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ, Έκδοση Ιερού Γυναικείου Ησυχαστηρίου «Η Μεταμόρφωσις του Σωτήρος», Αθήνα 2001, σελ. 50-51)

ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ

Ποιον νομίζετε ότι κοροϊδεύετε κύριε Καλόπουλε; Θεωρείτε αυτή την αηδία απάντηση;

Γιατί δεν δημοσιεύετε ΟΛΟΚΛΗΡΗ την επιστολή μου; Μήπως ΦΟΒΑΣΤΕ;;; Προφανώς φοβάστε, αλλιώς δεν θα αποκαλύπτατε μόνο 3 αποσπάσματα!!! Τελικά εσείς είστε ο δειλός...

Κοιτάξτε, δεν γνωρίζω ποιος είστε κε Επικουρίδη κι ούτε μ' ενδιαφέρει. Εσείς οι νεοπαγανιστές είστε που φαγώνεστε να μάθετε ποιος είναι ο Ανώνυμος Απολογητής. Μάλιστα ο επιφανής αρχαιολάτρης κ. Στυλιανός Τάκας του στέλνει συχνά υβριστικά μυνήματα, επειδή εκείνος αρνείται να αποκαλύψει την ταυτότητά του!!! Όλοι ξέρουμε πως δεν σας λένε στην πραγματικότητα Οδυσσέα Επικουρίδη. Μπορεί να ονομάζεστε Μιχάλης Καλόπουλος, μπορεί και όχι. Η γνώμη που εξέφρασα είναι η δική μου προσωπική, και κανενός άλλου αδελφού μου εν Χριστώ. Μα, ακόμη κι αν ήσασταν ο Μ. Καλόπουλος, δεν θα το ομολογούσατε!

Ανόητη μανία, κε Επικουρίδη, δεν έχω ούτε εγώ ούτε οι υπόλοιποι απολογητές. Ανόητη μανία έχετε εσείς που πρώτοι αρχίσατε να επιτίθεστε στη Χριστιανική Πίστη, κι αργότερα στον Ανώνυμο Απολογητή. Μην έχετε πολύ μεγάλη ιδέα για τον εαυτό σας. Εσείς δεν ήσασταν που, εκτός από τις τόσες διεστραμμένες φαντασιώσεις και συκοφαντίες σας (περί "αιμομιξίας" κατά παραγγελία Παύλου, περί "παρά φύσει" ασελγειών με πρωταγωνιστή τον Αβραάμ κλπ.), βρίζετε όσους έχουν αντίθετη άποψη; Ναι, εμένα με είχατε αποκαλέσει "Φίλη Πορφυρού". Έτσι δεν είναι;

Όσο για τον Κυριάκο Σιμόπουλο, μήπως έχετε υπόψιν το βιβλίο του με τίτλο "Μύθος, απάτη και βαρβαρότητα οι Ολυμπιάδες";;; Μάλλον το ξέρετε, αλλά το "κρύβετε" ως ευσυνείδητοι νεοπαγανιστές... Αλλά να σας πως κάτι; Δεν χρειάζομαι τη γνώμη του Σιμόπουλου. Γνωρίζω ότι ο Χριστός, που θυσιάστηκε για μένα και αναστήθηκε εκ νεκρών, είναι η ΑΛΗΘΕΙΑ. Όχι μόνο επειδή οι απόστολοι έδωσαν μαρτυρία γι' αυτό με τη ζωή και το θάνατό τους, αλλά και επειδή έχουν συμβεί θαύματα και με μένα. Π.χ. προσωπικά οράματα αγίων που δεν μπορούν να "απομυθοποιηθούν" από την γελοία ομάδα του κ. Καλόπουλου. Τίποτα δεν μπορεί να με χωρίσει από Εκείνον...

Όμως, δεν θα απαντήσετε στις "ιουδαϊκές" συκοφαντίες μου κατά της πατρώας θρησκείας; Γιατί σιωπούν το περιοδικό Δαυλός, ο κ. Στυλιανός Τάκας, ο κ. Γεώργιος Γρηγορομιχελάκης, ο κ. Μιχάλης Καλόπουλος, το Ύπατο Συμβούλιο Ελλήνων Εθνικών και οι λοιποί;

Τα σαχλά μυθιστορήματα(ναι, μυθιστορήματα) του Καλόπουλου τα έχω διαβάσει, αν και λυπάμαι που συνεντέλεσα στον πλουτισμό του ανθρώπου αυτού. Η Αγία Γραφή δεν είναι προπαγάνδα υπέρ των Εβραίων. Μόνο όσο διαβάζουν κακόβουλα, επιφανειακά και αποσπασματικά συμπεραίνουν κάτι τέτοιο.

Οι Ισραηλίτες δεν είναι ο περιούσιος λαός του Θεού. Ήταν. Και αυτό θα το δούμε από την ίδια την Αγία Γραφή. Εκεί λέει ο Θεός προς τους Ισραηλίτες:

Έξοδος 19/ιθ 5,6: «Τώρα λοιπόν, εάν πράγματι υπακούσετε στη φωνή μου, και φυλάξετε τη διαθήκη μου, θα είσαστε σε εμένα, ο εκλεκτός από όλους τους λαούς. Επειδή δική μου είναι όλη η γη. Και εσείς θα είσαστε σε εμένα, βασίλειο ιεράτευμα, και έθνος άγιο».

Πότε θα ήταν οι Ισραηλίτες «εκλεκτός λαός»; Μόνο αν παρέμεναν πιστοί στη διαθήκη που έκαναν με τον Θεό. Ας δούμε όμως ακριβέστερα, τι εννοούσε ο Θεός με τα λόγια του αυτά, όπως μας γράφει ο απόστολος Πέτρος στην Καινή Διαθήκη, στο Α΄ Πέτρου 2/β΄ 9 ΓΙΑ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ, ΕΝΕΞΑΡΤΗΤΩΣ ΕΘΝΟΥΣ:

«Υμείς δε γένος εκλεκτόν, βασίλειον ιεράτευμα, έθνος άγιον, λαός εις περιποίησιν, όπως τας αρετάς εξαγγείλητε, του εκ σκότους υμάς καλέσαντος εις το θαυμαστόν αυτού φως».

Τελικά δηλαδή, βλέπουμε ότι το εκλεκτό αυτό έθνος, είναι πλέον ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ και όχι οι Ισραηλίτες. Γιατί οι Ισραηλίτες παρέβησαν τη Διαθήκη, και σταύρωσαν τον ίδιο τον Γιαχβέ όταν ενανθρώπισε. Και εδώ είναι η απάντηση:

Οι Ισραηλίτες, ήταν ξεχωρισμένοι από τους άλλους λαούς, επειδή ήταν ο προηγούμενος λαός που εισήλθε στην Εκκλησία του Θεού. Και είναι επίσης, ένας από τους λίγους λαούς που βρίσκεται σήμερα έξω από την Εκκλησία, και στερείται αυτής της αγιότητας για την οποία μίλησε ο Θεός. Ο Θεός το είχε ξεκαθαρίσει, ότι οι Ισραηλίτες θα ήταν «εκλεκτοί», μόνο όσο θα παρέμεναν στην Εκκλησία του Θεού. Δεν τους ξεχώριζε λοιπόν κάποια ρατσιστική επιλογή σε βάρος άλλων λαών, αλλά το ότι ανήκαν στην Εκκλησία του Θεού. Ομοίως, σήμερα, μήπως είναι ρατσιστικό, το ότι οι Ισραηλίτες ΔΕΝ ΑΝΗΚΟΥΝ στην Εκκλησία του Θεού, δεν ανήκουν δηλαδή στον «εκλεκτό λαό», αλλά ανήκουν τα άλλα έθνη;

Ο Θεός δεν είναι προσωπολήπτης. Εμείς επιλέγουμε αν θα είμαστε «εκλεκτό έθνος», ή όχι. Μόνο εμείς. Ο Θεός και οι Χριστιανοί δέχονται ανθρώπους από κάθε έθνος. Δεν είναι ρατσιστές όπως οι Νεοειδωλολάτρες, που δέχονται (υποτίθεται) μόνο όσα είναι Ελληνικά!

Μήπως λοιπόν ο Θεός είναι προσωπολήπτης και βοηθάει τον Ισραήλ, ενώ καταστρέφει τους άλλους λαούς; Για να δούμε ΕΛΑΧΙΣΤΑ ΑΠΟ ΤΑ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ, για το τι λέει ο Θεός όταν ο Ισραήλ ασεβεί:

ΩΣΗΕ 1/α 4-5, 10: «Και είπε ο Κύριος προς αυτόν, Κάλεσον το όνομα αυτού Ιεζραέλ, διότι έτι ολίγον και θέλω εκδικήσει το αίμα του Ιεζραέλ επί τον οίκον Ιηού, και θέλω καταπαύσει την βασιλείαν του οίκου Ισραήλ. Και εν τη μέρα εκείνη θέλω συντρίψει το τόξον του Ισραήλ εν τη κοιλάδι του Ιεζραέλ …διότι δεν θέλω ελεήσει πλέον τον οίκο Ισραήλ αλλά θέλω σηκώσει αυτούς διόλου. Δεν είσθε λαός μου, εκεί θέλει λεχθή προς αυτούς, Υιοί του θεού του ζώντος».

ΗΣΑΙΑΣ 1/α 2-6, 11-16, 21-15: «Ακούσατε, ουρανοί και ακροάσθητι, γη διότι ο Κύριος ελάλησεν Υιούς έθρεψα και ύψωσα, αλλ' αυτοί απεστάτησαν επ' εμού. Ο βους γνωρίζει τον κτήτορα αυτού και ο όνος την φάτνην του Κυρίου αυτού. Ο Ισραήλ δεν γνωρίζει, ο λαός μου δεν εννοεί Ουαι, έθνος αμαρτωλόν, λαέ πεφορτωμένε ανομία, σπέρμα κακοποιών, υιοί διεφθαρμένοι, εγκατέλειπον τον Κύριον, κατεφρόνησαν το Άγιον του Ισραήλ, εστράφησαν εις τα οπίσω Δια τι παιδευόμενοι θέλετε επιπροσθέτει στασιασμόν; Όλη η κεφαλή είναι άρρωστος και όλη καρδία κεχαυνωμένη 6. από ίχνους ποδός μέχρι κεφαλής δεν υπάρχει εν αυτώ ακεραιότης, αλλά τραύματα και μελανίσματα και έλκη σεσηπότα, δεν εξεπιέσθησαν ουδέ εδέθησαν ουδέ εμαλακώθησαν δι’ αλοιφής. Τίνα χρείαν έχω του πλήθους των θυσιών σας ; λέγει Κύριος κεχορτασμένος είμαι από ολοκαυτωμάτων κριών και από πάχους σιτευτών, και δεν ευαρεστούμαι εις είμαι ταύρων ή αρνίων ή τράγων Όταν έρχησθε να εμφανισθήτε ενώπιόν μου, τις εζήτησεν εκ των χειρών σας τούτο, να πατείτε τας αυλάς μου; Μη φέρετε πλέον ματαίας προσφοράς , το θυμίαμα είναι βδέλυγμα εις εμέ, τας νεομηνίας και τα σάββατα , την συγκάλεσιν των συνάξεων, δεν δύναμαι να υποφέρω, ανομίαν και πανηγυρικήν σύναξιν. Τας νεομηνίας σας και τας διατεταγμένας σας εορτάς σας μισεί η ψυχή μου, είναι φορτίον εις εμέ . εβαρύνθην να υποφέρω, ανομίαν και πανηγυρικήν σύναξιν. Και όταν εκτείνητε τας χείρας σας, θέλω κρύπτει τους οφθαλμούς μου από σας, ναι όταν πληθύνητε δεήσεις, δεν θέλω εισακούει, αι χείρες σας είναι πλήρες αιμάτων. Λούσθητε, καθαρίσθητε, αποβάλετε την κακία των πράξεών σας απ' έμπροσθεν των οφθαλμών μου, παύσατε πράττοντες το κακόν. Πως η πίστη πόλις κατεστάθη πόρνη, ήτο πλήρης κρίσεων , η δικαιοσύνη κατώκει εν αυτή, αλλά τώρα φονείς. Ο άργυρός σου κατεστάθη σκωρία, ο οινός σου συνεκεράσθη μεθ' ύδατος. Οι άρχοντές σου είναι απιθείς και σύντροφοι κλεπτών, πάντες αγαπώσι δώρα και κυνηγούσιν αντιπληρωμάς, δεν κρίνουσιν τον ορφανόν ουδσέ έρχεται η δίκη της χήρας προς αυτούς. Και θέλω στρέψει την χείρα μου επί σε και αποκαθαρίσει την σκωρίαν σου και αφαιρέσει όλον σου το κασσίτερον».

ΖΑΧΑΡΙΑΣ 8/η 13-14: «…αλλά διεσκόρπισα (τους Ιουδαίους) αυτούς ως δ’ ανεμοστροβίλου εις πάντα τα έθνη. Διότι ούτω λέγει ο Κύριος των δυνάμεων. Καθ’ ον τρόπον εστοχάσθην να σας τιμωρήσω , ότε οι πατέρες σας με παρώργισαν, λέγει ο Κύριος των δυνάμεων…»

ΖΑΧΑΡΙΑΣ 14/ιδ 2: « …και θέλω συνάξει πάντα τα έθνη κατά της Ιερουσαλήμ εις μάχην, και θέλει αλωθεί η πόλις και αι οικοίαι θέλουσι λεηλατηθή και αι γυναίκες θέλουσι βιασθή, και το ήμισυ της πόλεως θέλει εξέλθει εις αιχμαλωσίαν».

ΜΑΛΑΧΙΑΣ 1/α 10 «...Δεν έχω ευχαρίστηση εις εσάς (Ιουδαίους), λέγει ο Κύριος των δυνάμεων»,

Ρωτάω λοιπόν τους άσχετους που λένε ότι ο Θεός είναι υπέρ των Εβραίων και κατά των Ελλήνων:

Είπε ποτέ ο Θεός στην Αγία Γραφή, τόσο βαριά λόγια κατά των Ελλήνων όπως είπε κατά των Εβραίων; Μήπως τελικά η Παλαιά Διαθήκη (με τη δική σας λογική), είναι αντιεβραϊκό κατασκεύασμα γραμμένο από Έλληνες; Τι έχετε να πείτε;

Αλλά η Αγία Γραφή, πάντα γράφει αυτό που πρέπει εναντίον του ενόχου, είτε Έλληνας είναι αυτός, είτε Εβραίος, είτε Κινέζος. Δεν προσωποληπτεί εναντίον κανενός, όπως θα επιθυμούσαν οι εχθροί της για να βρουν κάτι να την κατηγορήσουν. Στους ενόχους, τα λέει έξω από τα δόντια, ανεξαρτήτως έθνους.

Έχουν όμως δίκιο οι νεοπαγανιστές όταν λένε πως η Παλαιά Διαθήκη είναι γεμάτη "ρατσισμό"; Δείτε τα παρακάτω εδάφια, και θα απορέσετε με το πόσο ψεύτες είναι συγγραφείς όπως ο Μιχάλης Καλόπουλος:

Δ Βασιλειών 5/ε 1-19(ο κακός σιωνιστής Ελισσαίος θεραπεύει τον ΣΥΡΟ αξιωματούχο Ναιμάν, μετά από συριακή επιδρομή στο Ισραήλ(!), και αρνείται τα δώρα του)

Ας μην ξεχνάμε πως πολλοί ΔΙΚΑΙΟΙ της Εκκλησίας που "ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΟΥΝ" στην Π.Δ. ήταν αλλόφυλοι, όπως ο Ιωβ, η Αγαρ, ο Ισμαήλ, η Σεπφώρα, η Ρουθ και η Ραάβ.

Σημαντικά είναι και αυτά τα εδάφια που αφορούν τον Μωσαϊκό Νόμο, για να καταλάβουν μερικοί ότι ο Μωσαϊκός Νόμος δεν ισχύει πια:

«Αθέτησις μεν γαρ γίνεται προαγούσης εντολής δια το αυτής ασθενές και ανωφελές· ουδέν γαρ ετελείωσεν ο νόμος, επεισαγωγή δε κρείττονος ελπίδος, δι' ης εγγίζομεν τω Θεώ.»(Προς Εβραίους 7/ζ’ 18-19)

«Νυνί δε εν Χριστώ Ιησού υμείς οι ποτέ όντες μακράν εγγύς εγενήθητε εν τω αίματι του Χριστού. Αυτός γαρ εστιν η ειρήνη ημών, ο ποιήσας τα αμφότερα εν και το μεσότοιχον του φραγμού λύσας, την έχθραν, εν τη σαρκί αυτού τον νόμον των εντολών εν δόγμασι καταργήσας, ίνα και τους δύο κτίση εν εαυτώ εις ένα καινόν άνθρωπον ποιών ειρήνην, και αποκαταλλάξη τους αμφοτέρους εν ενί σώματι τω Θεώ δια του σταυρού, αποκτείνας την έχθραν εν αυτώ· και ελθών ευηγγελίσατο ειρήνην υμίν τοις μακράν και τοις εγγύς, ότι δι'αυτού έχομεν την προσαγωγήν οι αμφότεροι εν ενί πνεύματι προς πατέρα.»(Προς Εφεσίους 2/β 13-18)

Αλλά, γιατί είχαν αφανιστεί από τους Ισραηλίτες κάποιες φυλές χαναναίων;

Ο Θεός είχε διατάξει, στην Παλαιά Διαθήκη, την εξολόθρευση μερικών χανανίτικων φυλών που είχαν εγκατασταθεί σε κάποιους συγκεκριμένους οικισμούς. Επί αιώνες, οι άνθρωποι αυτοί έκαναν αιμομιξία, σοδομισμό(μέχρι και τα μικρότερα παιδιά!), κτηνοβασία και ανθρωποθυσία. Οι γονείς συνήθιζαν να ψήνουν ζωντανά τα πρωτότοκα νήπιά τους σε «θεούς» όπως ο Βαάλ. Το απέραντο εκείνο όργιο έπρεπε να σταματήσει.

Ένας από τους αγίους της εποχής μας, ο Γέροντας Παϊσιος, λέει: «Στην Παλαιά Διαθήκη αναφέρεται ότι είπε ο Θεός στους Ισραηλίτες: "Διώξτε τους Χαναναίους από την χώρα τελείως". Για να το πει ο Θεός, κάτι ήξερε. Αλλά αυτοί είπαν: "Δεν είναι πολύ φιλάνθρωπο αυτό. Ας τους αφήσουμε. Ας μην τους εξοντώσουμε". Μετά, όμως, παρασύρθηκαν στην ανηθικότητα, στην ειδωλολατρία, και θυσίαζαν τα παιδιά τους στα είδωλα, όπως λέει στον ψαλμό . Ο Θεός για ό,τι κάνει κάτι ξέρει»(Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου, Λόγοι, τόμος Α σσ. 270)

Ας δούμε όμως τις ίδιες τις πηγές που διαθέτουμε για το ήθος των λαών αυτών:

«Οι άνδρες τής πόλεως οι σοδομίται περιεκύκλωσαν την οικίαν από νεανίσκου έως πρεσβυτέρου άμα και εξεκαλούντο τον Λωτ και έλεγον προς αυτόν· Πού εισίν οι άνδρες οι εισελθόντες προς σε την νύκτα; εξάγαγε αυτούς προς ημάς ίνα συγγενώμεθα αυτοίς»(Γένεσις 19/ιθ 4-5)

«Και από του σπέρματός σου ου δώσεις λατρεύειν άρχοντι και ου βεβηλώσεις το όνομα το άγιον· έγω κύριος [...] Μή μιαίνεσθε εν πάσιν τούτοις· εν πάσι γαρ τούτοις εμιάνθησαν τα έθνη, α εγώ εξαποστέλλω προ προσώπου υμών, και εμιάνθη η γη, και ανταπέδωκα αδικίαν αυτοίς δι' αυτήν, και προσωχθισεν η γη τοις εγκαθημένοις επ' αυτής. και φυλάξεσθε πάντα τα νόμιμά μου και πάντα τα προστάγματά μου καί ου ποιήσετε από πάντων τών βδελυγμάτων τούτων, ο εγχώριος καί ο προσγενόμενος προσήλυτος εν υμίν. πάντα γάρ τά βδελύγματα ταύτα εποίησαν οι άνθρωποι τής γής οι όντες πρότεροι υμών, καί εμιάνθη η γή· καί ίνα μή προσοχθίση υμίν η γή εν τώ μιαίνειν υμάς αυτήν, όν τρόπον προσώχθισεν τοίς έθνεσιν τοίς πρό υμών.»(Λευιτικόν 18/ιη 21-28 )Στο ίδιο κεφάλαιο υπάρχουν διατάξεις κατά της κτηνοβασίας, της αιμομιξίας κλπ.

«Καί ελάλησεν κύριος πρός Μωυσήν λέγων' Καί τοίς υιοίς Ισραηλ λαλήσεις Εάν τις από τών υιών Ισραηλ ή από τών προσγεγενημένων προσηλύτων εν Ισραηλ, ός άν δώ τού σπέρματος αυτού άρχοντι, θανάτω θανατούσθω. τό έθνος τό επί τής γής λιθοβολήσουσιν αυτόν εν λίθοις.»(Λευιτικόν 20/κ 1-2)

«Πρόσεχε σεαυτώ μή εκζητήσης τούς θεούς αυτών λέγων· Πώς ποιούσιν τά έθνη ταύτα τοίς θεοίς αυτών; ποιήσω καγώ. ου ποιήσεις ούτως κυρίω τώ θεώ σου· τά γάρ βδελύγματα, ά κύριος εμίσησεν, εποίησαν τοίς θεοίς αυτώ, ότι τούς υιούς αυτών καί τάς θυγατέρας αυτών κατακαίουσιν εν πυρί τοίς θεοίς αυτών.»(Δευτερονόμιον 12/ιβ 30-31)

«Εάν δέ εισέλθης εις τήν γήν, ήν κύριος ο θεός σου δίδωσίν σοι, ου μαθήση ποιείν κατά τά βδελύγματα τών εθνών εκείνων. ουχ ευρεθήσεται εν σοί περικαθαίρων τόν υιόν αυτού ή τήν θυγατέρα αυτού εν πυρί, μαντευόμενος μαντείαν, κληδονιζόμενος καί οιωνιζόμενος, φαρμακός, επαείδων απαοιδήν, εγγαστρίμυθος καί τερατοσκόπος, επερωτών τούς νεκρούς. έστιν γάρ βδέλυγμα κυρίω τώ θεώ σου πάς ποιών ταύτα· ένεκεν γάρ τών βδελυγμάτων τούτων κύριος εξολοθρεύσει αυτούς από σού»(Δευτερονόμιον 18/ιη 9-12)

«Καί έλαβεν[ο Μωσα, βασιλεύς Μωαβ] τόν υιόν αυτού τόν πρωτότοκον, ός εβασίλευσεν αντ' αυτού, καί ανήνεγκεν αυτόν ολοκαύτωμα επί τού τείχους.»(Δ Βασιλειών 3/γ 27)

«Καί επορεύθη [ο Αχάζ, ασεβής βασιλεύς Ιουδα] εν οδώ Ιεροβόαμ υιού Ναβάτ βασιλέως Ισραήλ καί γε τόν υιόν αυτού διήγεν εν πυρί κατά τά βδελύγματα τών εθνών, ών εξήρε κύριος από προσώπου τών υιών Ισραήλ»(Δ Βασιλειών 16/ιστ 3)

«Καί εμίανεν[ο Ιωσίας, Δίκαιος βασιλεύς Ιούδα] τόν Ταφεθ τόν εν φάραγγι υιού Εννομ τού διάγειν άνδρα τόν υιόν αυτού καί άνδρα τήν θυγατέρα αυτού τώ Μολοχ εν πυρί.»(Δ Βασιλειών 23/κγ 10)

«Ουκ εξωλόθρευσαν τά έθνη, ά είπεν κύριος αυτοίς, καί εμίγησαν εν τοίς έθνεσιν καί έμαθον τά έργα αυτών΄ καί εδούλευσαν τοίς γλυπτοίς αυτών, καί εγενήθη αυτοίς εις σκάνδαλον· καί έθυσαν τούς υιούς αυτών καί τάς θυγατέρας αυτών τοίς δαιμονίοις καί εξέχεαν αίμα αθώον, αίμα υιών αυτών καί θυγατέρων, ών έθυσαν τοίς γλυπτοίς Χανααν, καί εφονοκτονήθη η γή εν τοίς αίμασιν καί εμιάνθη εν τοίς έργοις αυτών, καί επόρνευσαν εν τοίς επιτηδεύμασιν αυτών. καί ωργίσθη θυμώ κύριος επί τόν λαόν αυτού καί εβδελύξατο τήν κληρονομίαν αυτού· καί παρέδωκεν αυτούς εις χείρας εθνών, καί εκκυρίευσαν αυτών οι μισούντες αυτούς· καί έθλιψαν αυτούς οι εχθροί αυτών, καί εταπεινώθησαν υπό τάς χείρας αυτών. πλεονάκις ερρύσατο αυτούς, αυτοί δέ παρεπίκραναν αυτόν εν τή βουλή αυτών καί εταπεινώθησαν εν ταίς ανομίαις αυτών. καί είδεν εν τώ θλίβεσθαι αυτούς εν τώ αυτόν εισακούσαι τής δεήσεως αυτών· καί εμνήσθη τής διαθήκης αυτού καί μεταμελήθη κατά τό πλήθος τού ελέους αυτού καί έδωκεν αυτούς εις οικτιρμούς εναντίον πάντων τών αιχμαλωτισάντων αυτούς.»(Ψαλμοί 105/ρε 34-46)

«Ανθ' ών εγκατέλιπόν με καί απηλλοτρίωσαν τόν τόπον τούτον καί εθυμίασαν εν αυτώ θεοίς αλλοτρίοις, οίς ουκ ήδεισαν αυτοί καί οι πατέρες αυτών, καί οι βασιλείς Ιούδα έπλησαν τόν τόπον τούτον αιμάτων αθώων καί ωκοδόμησαν υψηλά τή Βααλ τού κατακαίειν τούς υιούς αυτών εν πυρί, ά ουκ εντειλάμην ουδέ ελάλησα ουδέ διενοήθην εν τή καρδία μου.»(Ιερεμίας 19/ιθ 4-5)

«Τό γαρ άφθαρτόν σου πνεύμα εστιν εν πάσιν. διο τους παραπίπτοντας κατ'ολίγον ελέγχεις καί εν οίς αμαρτάνουσιν υπομιμνήσκων νουθετείς, ίνα απαλλαγέντες τής κακίας πιστεύσωσιν επί σε, κύριε. καί γάρ τούς πάλαι οικήτορας τής αγίας σου γής μισήσας επί τώ έχθιστα πράσσειν, έργα φαρμακειών καί τελετάς ανοσίους τέκνων τε φονάς ανελεήμονας καί σπλαγχνοφάγον ανθρωπίνων σαρκών θοίναν καί αίματος, εκ μέσου μύστας θιάσου καί αυθέντας γονείς ψυχών αβοηθήτων, εβουλήθης απολέσαι διά χειρών πατέρων ημών, ίνα αξίαν αποικίαν δέξηται θεού παίδων η παρά σοί πασών τιμιωτάτη γή. αλλά καί τούτων ως ανθρώπων εφείσω απέστειλάς τε προδρόμους τού στρατοπέδου σου σφήκας, ίνα αυτούς κατά βραχύ εξολεθρεύσωσιν. ουκ αδυνατών εν παρατάξει ασεβείς δικαίοις υποχειρίους δούναι ή θηρίοις δεινοίς ή λόγω αποτόμω υφ'έν εκτρίψαι, κρίνων δέ κατά βραχύ εδίδους τόπον μετανοίας ουκ αγνοών ότι πονηρά η γένεσις αυτών καί έμφυτος η κακία αυτών καί ότι ου μή αλλαγή ο λογισμός αυτών εις τόν αιώνα.»(Σοφία Σολωμόντος 12/ιβ 1-10)

Μια Χανανίτικη επιγραφή που βρέθηκε στην Ugarit αναφέρει τα εξής: «Ένα πρωτότοκο, ω Βααλ, θα θυσιάσουμε. Ένα παιδί θα εκπληρώσουμε.» [Βλ. A. Herdner, Nouveaux Textes Alphabetiques de Ras Shamra, Ugaritica, VII, Paris, 1978, pp.31-33.]

Ο Κύριος αποφάσισε ότι ήταν καλύτερο να πάρει εκείνα τα λιγοστά παιδιά στη μακαριότητα του Παραδείσου παρά να τα αφήσει σε αυτό τον κόσμο. Όσο για τα ζώα των Χαναναίων, αυτά έπρεπε να θανατωθούν για να τεθούν όρια στην απληστία πολλών Ισραηλιτών, γεγονός που δείχνει και πόσο αβάσιμος είναι οποιοσδήποτε ισχυρισμός ότι ο Ισραηλίτες "εφηύραν" τον Θεό προς συμφέρον τους. Ο Θεός δεν προκαλεί ποτέ ο ίδιος δυστυχία στους αθώους. Όπως βλέπουμε και στην περίπτωση του δίκαιου Ιώβ, απλώς επιτρέπει να ταλαιπωρούνται οι δίκαιοι. Έτσι, είναι ολοφάνερο ότι ο Κύριος δεν προκάλεσε πόνο στα αθώα νήπια. Το ίδιο ακριβώς ισχύει και για όσα ζώα θανατώθηκαν κατόπιν εντολής Του στην Παλαιά Διαθήκη, διότι Εκείνος αγαπά τα ζώα(Γένεσις 2/β 19-20, Έξοδος 23/κγ 11-12, Δευτερονόμιον 22/κβ 6-7, 25/κε 4, Ψαλμοί 36/λς 7, 103/ργ 21-30, 135/ρλε 25, 145/ρμε 9, 15-17, 146/ρμς 9, Παροιμιών 12/ιβ 10, Ησαϊας 11/ια 6-9, Ιωνάς 4/δ 11, Κατά Ματθαίον 6/ς 26, Κατά Λουκάν 12/ιβ 6, Προς Ρωμαίους 8/η 21). Ακόμη κι όταν τιμωρεί ο ίδιος ο Θεός, η τιμωρία απευθύνεται μόνο στους ενόχους, όχι στους αθώους(Δευτερονόμιον 24/κδ 16, Ιεζεκιήλ 18/ιη 20), άσχετα αν πολλές φορές αθώοι αντιμετωπίζουν τις συνέπειες αμαρτιών που διαπράττονται από άλλους. Και φυσικά ο Παράδεισος δεν είναι τιμωρία! Πάνω απ’ όλα, λοιπόν, πρέπει να έχουμε εμπιστοσύνη σε Εκείνον που ενεργεί πάντα με γνώμονα την αγάπη Του. Ο Θεός αγάπη εστίν(Α’ Επιστολή Ιωάννου 4/δ 8). Εξάλλου, εάν ήταν σαδιστής, θα ενσαρκωνόταν για να υποφέρει αφάνταστα για εμάς;

Αν και περιττό, αξίζει να επισημανθεί ότι όταν κάποιος άνθρωπος αφαιρεί τη ζωή ενός δημιουργήματος του Θεού, είναι ένοχος φόνου. Σε εμάς επιτρέπεται μόνο η θανάτωση κάποιου ζώου όταν υπάρχει σημαντική ανάγκη, αλλά και τότε πρέπει να υπάρχει σεβασμός προς το ζώο αυτό, που εκδηλώνεται με την αποχή από το αίμα του(Γένεσις 3/γ 21, 9/θ 3-6). Μόνο ο Θεός έχει το δικαίωμα να θανατώσει, γιατί μόνο αυτός θα αναστήσει. Η καταστροφή των Χαναναίων ήταν απόφαση του Θεού και σε καμμία περίπτωση δεν δικαιολογεί τον φόνο!

ΜΙΑ ΑΚΟΜΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

Έψαξα την υβριστική σας επιστολή και δεν απαντάτε (φυσικά) στο ερώτημα που σας έθεσα:

"Πότε κατά την πίστη σας δημιούργησε ο Θεός τον κόσμο;"

Δεν απάντησα γιατί γνωρίζω ότι δεν πρόκειται να δημοσιεύσετε την απάντησή μου. Έχω άδικο;

Η Εκκλησία δεν έχει ορίσει ημερομηνία για τη Δημιουργία του Κόσμου, όμως ουδέποτε δίδαξε ότι ο κόσμος δημιουργήθηκε το 5500 π.Χ. Οι 7 ημέρες της Δημιουργίας ΔΕΝ είναι 7 εικοσιτετράωρα. Είναι 7 διαφορετικές χρονικές περίοδοι!

"Ότι χίλια έτη εν οφθαλμοίς σου ως η ημέρα η εχθές, ήτις διήλθεν, και φυλακή εν νυκτί. Τα εξουδενώματα αυτών έτη έσονται. Τω πρωί ωσεί χλόη παρέλθοι, το πρωί ανθήσαι και παρέλθοι, το εσπέρας αποπέσοι, σκληρυνθείη και ξηρανθείη."(Ψαλμοί 89 4-6)

"Ωστε κάν ημέραν είπεις κάν αιώνα την αυτήν ερείς έννοιαν" (Μεγ. Βασιλείου, ΕΠΕ 4, 98)

Περισσότερα σχετικά με τη Γένεση θα βρείτε εδώ:

Όσο για την ιουδαϊκή πραμάτεια και τα αλυχτίσματά σας πηγαίνετε να τα επιδείξετε σε καμία θεολογική πανήγυρη. Οι ασυναρτησίες σας απλώς δεν έχουν τις προϋποθέσεις για να δημοσιευτούν στο δικτυακό μου τόπο που τον διαβάζουν σοβαροί άνθρωποι επιστήμονες αλλά κυρίως νέοι ανθρώποι.

Πώς γίνεται να "απαντάτε" σε μια επιστολή μου, όταν αρνείστε να δημοσιεύσετε το μεγαλύτερο μέρος της; Δεν έχουν δικαίωμα οι άνθρωποι να δούνε σε τί ακριβώς απαντάτε; ΕΙΣΤΕ ΚΑΛΑ ΚΥΡΙΕ ΚΑΛΟΠΟΥΛΕ; Μου φαίνεται πως εγώ είμαι ο σοβαρός της υπόθεσης. Εγώ απαντώ λεπτομερώς με παραπομπές σε όσα ρωτάτε, ενώ εσείς κρύβετε το μεγαλύτερο μέρος της επιστολής μου και εν συνεχεία παραληρείτε προσπαθώντας να επιδείξετε την "εξυπνάδα" σας. Μήπως στους νέους ανθρώπους που αναφέρετε θέλετε να κάνετε ΠΛΥΣΗ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ; Μάλλον, γιατί τους παρουσιάζετε μόνο τις δικές σας απόψεις, ενώ κρύβετε προσεκτικά τις απαντήσεις των άλλων στα γραφόμενά σας!!! Ο Ανώνυμος Απολογητής δημοσιεύει ακέραιες τις επιστολές που του στέλνετε εσείς και οι φίλοι σας. Κι όμως, αυτόν αποκαλείτε "σκοταδιστή"!

Και μόνο το κατάντημα στο οποίο σας έχει φέρει η θρησκεία" σας, να βρίζετε δηλαδή αγνώστους σε σας ανθρώπους χωρίς ουσιαστικά επιχειρήματα θα έπρεπε να σας προβληματίσει για το μέλλον σας.

Εσείς είστε που γράφετε πόσο "κακολογητής" είμαι, πόσο "ασήμαντος" κλπ. Αν θυμάμαι καλά, στην επιστολή που κομματιάσατε παρουσίασα ένα σωρό βιβλικά εδάφια που αποδεικνύουν πως ο Θεός δεν μεροληπτεί υπέρ των Εβραίων. Γιατί δεν τολμάτε να παρουσιάσετε έστω ένα από αυτά τα εδάφια; Μήπως ο κόσμος πρέπει να διαβάζει τις απόψεις του Μιχάλη πάνω στην Παλαιά Διαθήκη, αλλά δεν πρέπει να δει την ίδια την Παλαιά Διαθήκη;

Αντίθετα με τις επανειλημμένες ύβρεις σας εγώ σας απάντησα με επιχειρήματα και ερωτήματα, χωρίς ανταπόκριση.

Απαντήσατε, αλλά σε τρεις-τέσσερις προτάσεις που επιλέξατε εσείς!

Παρακαλώ λοιπόν να αφαιρέσετε την διεύθυνσή μου από τον κατάλογο της ηλεκτρονικής αλληλογραφίας σας, και να σταματήσετε να μου στέλνετε υβριστικές επιστολές με παραληρηματικό περιεχόμενο.

Ορίστε; Εσείς με βρίζετε στην ιστοσελίδα σας! Εγώ απλά απαντώ στα επιχειρήματά σας, με ΠΗΓΕΣ...

Σε περίπτωση που δεν συμμορφωθείτε θα υποχρεωθώ να ενημερώσω τους αρμόδιους της εταιρείας που φιλοξενούν την αλληλογραφία σας για να σας γίνουν οι απαραίτητες συστάσεις.

Με άλλα λόγια μου λέτε: "Σκάσε γιατί δεν με συμφέρουν οι αντιρρήσεις. Θα γράφω ό,τι θέλω για σένα!"

ΥΓ. Στις υπόλοιπες παρερμηνείες, που βρίσκονται στην περί εμού σελίδα σας, θα απαντήσω σύντομα. (Αν και οι απαντήσεις στα περισσότερα βρίσκονται στην κομματιασμένη μου επιστολή...)

ΑΠΟΛΟΓΗΤΙΚΑ ΣΧΟΛΙΑ

ΠΗΓΕΣ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑΣ

1. Κοντά στο Γέροντα Πορφύριο, Κ. Γιαννιτσιώτη

2. A. Herdner, Nouveaux Textes Alphabetiques de Ras Shamra, Ugaritica, VII, Paris, 1978

3. Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου, Λόγοι, τόμος Α΄

4. James B. Pritchard, Ancient Near Eastern Texts, Relating to the Old Testament, with supplement, Princeton UP: 1969, 3rd edition,

5. Ο Γέρων Πορφύριος: Μαρτυρίες και Εμπειρίες, Κλείτου Ιωαννίδη, Έκδοση Ιερού Γυναικείου Ησυχαστηρίου «Η Μεταμόρφωσις του Σωτήρος», Αθήνα 2001

1. Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος, Λόγος Κατηχητικός, Ομιλία εις τό Πάσχα, P.G. 59, 721-724).

Ο Μ. ΚΑΛΟΠΟΥΛΟΣ & Ο ΑΠΟΛΟΓΗΤΗΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ

1.

2.

3.

4.

5.

Η ΜΕΡΙΚΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ Μ. ΚΑΛΟΠΟΥΛΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΟΡΦΥΡΙΟ

ΟΙ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ

Η ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΑΡΝΗΣΙΖΩΪΑ

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΑΛΥΧΤΙΣΜΑ & ΚΕΡΙΑ

ΟΙ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ & ΟΙ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ

ΤΑ ΣΚΟΥΞΙΜΑΤΑ

ΟΙ ΥΒΡΕΙΣ

Ο ΑΔΙΚΑ ΑΠΟΚΑΛΟΥΜΕΝΟΣ ΠΑΓΑΝΙΣΤΗΣ Μ. ΚΑΛΟΠΟΥΛΟΣ

Η ΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ & Η ΑΘΕΪΑ

Ο ΑΝΑΝΔΡΟΣ ΑΒΡΑΑΜ

Η ΑΡΧΑΙΟΠΛΗΞΙΑ