ΤΕΛΙΚΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ

Η αρχαία Ελληνική Ιστορία, τέχνες, γράμματα, επιστήμες, φιλοσοφία κ.α. είναι κάτι το καταπληκτικό γι’ αυτό δεν υπάρχει αμφιβολία. Και η Θρησκεία των αρχαίων Ελλήνων είναι και αυτή πολύ ενδιαφέρουσα. ΑΛΛΑ καθετί που είναι Ελληνικό ή αρχαίο, δεν είναι και «αυτομάτως απυρόβλητο». Αν συνέβαινε κάτι τέτοιο τότε θα σήμαινε ότι μας λείπει το κριτικό πνεύμα και είμαστε τυφλοί οπαδοί του εθνικισμού εις την πιο ακραία του μορφή. Επίσης με κανέναν τρόπο δεν μπορεί να θεωρείται μη Έλληνας όποιος δεν πιστεύει στο Δωδεκάθεο, όπως συχνά διαλαλούν οι Εθνικοί. Διαλαλεί  ο Χριστιανισμός   ότι όποιος δεν πιστεύει στον Χριστό δεν είναι άξιος Εβραίος ή Ιουδαίος;

Σχετικά με την αρχαία Ελλάδα πρέπει να υμνεί κανείς ότι ο Αριστοτέλης είπε (πολιτικά 1 και 2 κεφάλαιο) «μόνο ο νόμος προσδιορίζει την διαφορά ανάμεσα σε έναν ελεύθερο άνθρωπο και σ’ έναν δούλο , και ότι η φύση δεν παίζει κανένα ρόλο. Η διαφορά αυτή είναι άδικη, εφόσον την δημιούργησε η βία (προπαντός η πολεμική βία)», αλλά δεν μπορεί κανείς να δεχθεί το «Υπάρχουν στο ανθρώπινο γένος άτομα εξ ίσου κατώτερα από τα άλλα, όσο και το σώμα είναι κατώτερο της ψυχής ή το ζώο από τον άνθρωπο. Είναι μόνο οι άνθρωποι που προσφέρουν μόνο τις σωματικές τους δυνάμεις. Τα άτομα αυτά είναι προορισμένα από την ίδια την φύση για την δουλεία, γιατί δεν μπορούν να κάνουν τίποτε καλύτερο από το να υπακούνε». Για όλα τα αρχαία μεγαλεία του κόσμου ο γράφων δεν θα ήθελε ποτέ να έβλεπε τον φίλο ή την φίλη του δούλους κάτω από τον οποιοδήποτε αφέντη. Αν δεχθεί κανείς ανώτερους και κατώτερους ανθρώπους  τότε πρέπει να δεχθεί και τον Χίτλερ και τον νόμο της ζούγκλας του. Ο γράφων είναι  υπερήφανος ως Έλληνας αλλά δεν θεωρεί με τίποτα τους άλλους λαούς υποδεεστέρους.

Προτιμά να αφήσει την Αρχαία Ελλάδα ιστορικά εκεί που ήταν  μαζί με τους αξιόλογους και μη ανθρώπους της, όπως άλλωστε όλοι οι λαοί έχουν αξιόλογους και μη ανθρώπους καθ’ όλη την διάρκεια της Ιστορίας τους. Δεν γίνεται να υπερηφανευόμαστε και να αναπαυόμαστε συνεχώς στις δάφνες των αρχαίων ημών προγόνων. Πρέπει και εμείς να κάνουμε έργα για τα οποία να ήμαστε υπερήφανοι, εμείς και οι νεκροί πρόγονοί μας αλλά ιδίως οι απόγονοί μας . Η Ιστορία της Ελλάδας δεν αποτελείται μόνο από τους Κλασικούς χρόνους αλλά συμπεριλαμβάνει πολύ μεταγενέστερες εποχές και ίσως και αρκετά προγενέστερες από ότι πιστεύεται μέχρι σήμερα (2001 μ.Χ.). Πρέπει επίσης να τονιστεί η σημασία της κλασσικής ελληνικής παιδείας εις την διαμόρφωση καλλιεργημένων ανθρώπων άσχετα με εθνικότητα. Ο καθείς ο οποίος γεννιέται Έλληνας δεν προκαλεί αυτομάτως τον «θαυμασμό» των αλλοεθνών του. Χρειάζονται κόπος και μόχθος για κάτι τέτοιο.

Πολλοί από τους αρχαίους Έλληνες δέχθηκαν τον Χριστιανισμό καθότι οι Εθνικές λατρείες τους άφηναν «κενούς». Μήπως και αυτοί δεν ήταν «Αρχαίοι ημών πρόγονοι»; Ή σε όσες περιπτώσεις βαπτίστηκαν Χριστιανοί με την θέλησή τους σταμάτησαν να είναι «αρχαίοι ημών πρόγονοι»;  Ή μήπως υπάρχει μόνο ένα είδος «αρχαίων ημών προγόνων», εκείνο των Εθνικών;

Τέλος είναι πολύ μεγάλο λάθος η αποκλειστική και με όλο τον πνευματικό κόσμο ενασχόληση με την συμβατική παιδεία χωρίς παράλληλη πνευματική ενασχόληση με τον Θεό. Οι «ειδικές δυνάμεις» αυτής της ενασχόλησης, ’γιοι, Αγίες, Μοναχές και Μοναχοί, αλλά και πολλοί κοσμικοί εκ των πραγμάτων θα δεχθούν πολύ σημαντικότερη γνώση δια μέσω της θέωσης, από οποιαδήποτε άλλη που μπορεί κανείς να αποκτήσει με τα φυσικά του όργανα τρέχοντας να προλάβει να μελετήσει χιλιάδες σελίδες, οι οποίες μάλιστα στις περισσότερες περιπτώσεις περιέχουν λάθη τα οποία πρέπει με κόπο να αποκαθαίρει, αν και εφόσον γνωρίζει πως να τα καταφέρει. Ο Θεός είναι Αγάπη αλλά είναι και Αλήθεια και Γνώση, την οποία στον μελλοντικό Παράδεισο θα την παρέχει άπλετα, όπως Θέλησε Τότε για τον Αδάμ και την Εύα που με τον εγωισμό τους, Του γύρισαν τις πλάτες. Αλλά Αυτός δεν τους ξέχασε.... έστειλε τον Χριστό μας. Ας είναι Δοξασμένος.

ΑΡΧΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ