Το μεγαλύτερο παραμύθι που διαδόθηκε από τους σύγχρονους «διαφωτιστές» και τους σκοταδιστές συνεργούς τους νεοπαγανιστές, είναι πως πριν την επανάσταση του «1821», δεν υπήρξαν επαναστατικά κινήματα στην Ελλάδα, «επειδή» μόνο ο «διαφωτισμός» ήταν εκείνος που «εμφύσησε» στους Έλληνες τον πόθο για την ελευθερία. Ο Χριστιανισμός γεννούσε «δούλους» του Θεού και της Θείας Πρόνοιας και κατά επέκταση και της Οθωμανικής Κατοχής, που ήταν «μέρος της Θείας Πρόνοιας». Πέρα του ότι μια τέτοια θέση είναι από μόνη της ανόητη να διατυπώνεται ως επιχείρημα ενάντια στους Ορθοδόξους, ακόμη και αν κάποιοι πίστεψαν σε αυτή και την δέχθηκαν, εφόσον και η επανάσταση μπορεί να θεωρηθεί «μέρος της Θείας Πρόνοιας» και έπρεπε να γίνει και αυτή παράλληλα αποδεκτή, η συντριπτική πλειάδα των διαφωτιστών έμενε στην «Εσπερία» και δεν έπιασε ποτέ όπλο στα χέρια της να πολεμήσει στον ελληνικό χώρο μαζί με τους Ορθόδοξους (ποιος τρελός η ανιστόρητος αμφιβάλει;) Ρωμιούς-Έλληνες πραγματικούς ένοπλους επαναστάτες. Επιπλέον από την στιγμή της άλωσης της Κωνσταντινουπόλεως μέχρι το 1821, υπάρχουν δεκάδες μάχες Χριστιανών εναντίων των Οθωμανών, έστω και ανεπιτυχείς προς το επιθυμητό αποτέλεσμα της ελευθερίας. Υπάρχουν όμως, και έχουν καταγραφεί σε ιστορικά πανεπιστημιακά εγχειρίδια. Βέβαια έπρεπε ο χρόνος να φέρει και την παρακμή της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, φρούτο αυτής της παρακμής ο Κεμαλισμός, για να μπορέσει η αντίσταση να φέρει ουσιαστικά στρατιωτικά αποτελέσματα. Η ένοπλη αντίσταση κατά ενός κατακτητή φέρνει αποτελέσματα μόνον όταν ο κατακτητής βρίσκεται σε μειονεκτική θέση, όχι όταν είναι «φρέσκος» και «παντοδύναμος». Οι εμμένοντες στις ανόητες θέσεις περί «διαφωτιστικής» επανάστασης χάριν των «αρχαίων Ελληνικών πετρών» για τις οποίες αποκλειστικά οι Ρωμιοί επαναστάτησαν, πολέμησαν και κατόρθωσαν να νικήσουν, αδυνατούν να εξηγήσουν τις παράλληλες επαναστατικές νίκες άλλων Ορθοδόξων λαών της Βαλκανικής κατά των Τούρκων, όπως λ.χ. οι Σέρβοι, οι Ρουμάνοι, οι Βούλγαροι κ.α., οι οποίοι δεν είχαν καμιά «διαφωτιστική» διάβρωση των ιστορικών τους συνειδήσεων για υποτιθέμενα «αρχαία ειδωλολατρικά λίθινα ιστορικά μεγαλεία», πάνω στα οποία υποτίθεται «μόνο» θα εδύναντο να βασισθεί ο οποιοσδήποτε επαναστατικός αγώνας τους.