"ΑΓΑΠΗΤΕ ΓΙΑΝΝΑΚΗ" 

Μια Ανοιχτή Επιστολή στον Εκδότη του "ΑΠΟΛΛΩΝΕΙΟΥ ΦΩΤΟΣ"

Αθήνα 12. 12. «2002»
 

ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ
Προς Γιάννη Χαραλαμπόπουλο
Εκδότη του περιοδικού «Απολλώνιο Φως»
 

Αγαπητέ Γιαννάκη,

Το περιοδικό σου δεν το διαβάζω, γιατί ανήκει κραυγαλέα σε πολιτικό χώρο όλως αντιπαθή για μένα. Δεν απέφυγα όμως να ασχοληθώ με τα γραφόμενά σου, μετά από ειδοποίηση φίλων ότι σε ένα πονηρούλι σημείωμά σου με «φωτογραφίζεις» και δη πλαισιωμένο από σχόλια που αν μη τι άλλο χρειάζονται κάποιων στοιχειωδών απαντήσεων.

Για την τάξη και μόνον λοιπόν, οφείλω να σε ενημερώσω ότι δυστυχώς ή ευτυχώς είμαι ο χρονικά πρώτος σε αυτό τον τόπο που εξέφρασε σε βιβλία την ανάγκη της παλινορθώσεως των Εθνικών Θεών, τότε στο «μακρινό» «1991», ενώ σε σκόρπια κείμενα η Ιστορία τραβάει πολύ πριν, στα μέσα της δεκαετίας του 80. Αυτό δεν αλλάζει με τίποτε. Είναι περασμένο στην κωδικοποίηση της Ελληνικής βιβλιογραφίας. Ως ο πρώτος λοιπόν, αγαπητέ Γιαννάκη, δεν ζήτησα ποτέ την οποιαδήποτε άδεια, και ούτε βεβαίως θα ζητήσω ποτέ, για τη δημόσια και έμπρακτη έκφραση αυτών των θέσεών μου, αλλ’ αντιθέτως, αποτελώ, εκ των πραγμάτων, το αρχετυπικό  κριτήριο εγκυρότητας κάθε μεταγενέστερης συλλογικής ή ατομικής στροφής προς την Εθνική Κοσμοαντίληψη και τον Πάτριο Τρόπο. Το’ φερε έτσι η Μοίρα, Γιαννάκη, τι να κάνουμε, και φορτώθηκα αυτόν τον βαρύ ρόλο. Έτσι είναι αυτά τα πράγματα και πρέπει να συμμορφωνόμαστε τόσο με τις θελήσεις των Θεών, όσο και με τις διάφορες ποιοτικές ιεραρχήσεις.
 

Αγόρασα λοιπόν το περιοδικό σου, Γιαννάκη, διάβασα το αψυχολόγητο σχόλιό σου και σου απαντώ προς τακτοποίηση των εκκρεμοτήτων που εσύ γέννησες. Μια και το έφερε η συζήτηση πάντως, γιατί δεν αναφέρεις στο περί εκλογών κείμενό σου  (σελ. 2) ότι ο συνδυασμός στον οποίο συμμετείχες στις πρόσφατες Δημοτικές Εκλογές είχε ως υπότιτλο μόνον το «Αθήνα. Πρώτα οι Έλληνες» και ως κύριο τίτλο του το αρκούντως «κουφό»... «Ελληνορθόδοξη Δημαρχία»; Μάλλον το... ξέχασες γιατί βιαζόσουν να βρίσεις τον Ρασσιά. Με «κατηγορείς» λοιπόν Γιαννάκη στο προαναφερθέν σχόλιό σου ότι... «παριστάνω» τον Ελληνοπρεπή. Εδώ άσε την Ιστορία να κρίνει. Μην εκτίθεσαι κιόλας. Εκτός αν «Ελληνοπρεπή» θεωρείς τον εαυτό σου, οπότε το πράγμα πάει αλλού και πάω να κάνω παρέα στους Θεούς που ήδη σκάνε από τα γέλια.

Για το αν τώρα προωθώ «νεοεποχιτισμό» και «συγκρητισμό» (...), σου επαναλαμβάνω, άσε την Ιστορία να κρίνει. Ξέρει αυτή. Το τι ακριβώς εγώ λέω, είναι καλά  αποτυπωμένο στην αιωνιότητα, μέσα από τα βιβλία μου. Σου συστήνω και το παλιό γνωστό «Έθνος, Εθνισμός, Εθνοκράτος, Εθνικισμός», μπας και μπερδεύεις ακόμα τον Εθνισμό με τον αρρωστημένο Εθνικισμό, το δίδυμο αδελφάκι του Διεθνισμού.  Μου προκάλεσε εντύπωση πάντως το ότι μου προσάπτεις «αριστερές καταβολές» (...), λες και πρόκειται για βρισιά. Σε πληροφορώ λοιπόν, φιλαράκο, ότι το πιο πάνω είναι «βρισιά» ΜΟΝΟ για τους ανθρώπους του ευρύτερου πολιτικού χώρου στον οποίο ανήκεις και εντός του οποίου κινείσαι. Για τους λοιπούς φυσιολογικούς ανθρώπους, αυτό που πραγματικά εννοείς, δηλαδή «δημοκρατικών αρχών και πεποιθήσεων», αποτελεί όχι απλό τίτλο τιμής, αλλά και την αναγκαία συνθήκη ίσως για τον οποιονδήποτε άνθρωπο που τιμά τις ιδέες τού Ανθρωπισμού και της Κοινωνικής Δικαιοσύνης.

Eίμαι (και δρω ως τέτοιος) Αμεσοδημοκράτης, Αντιδογματικός και Αντιαυταρχιστής εδώ και δεκαετίες και από ό,τι φαίνεται θα παραμείνω τέτοιος και στις δεκαετίες που έρχονται (γιατί άλλωστε το απαιτούν και οι ίδιοι οι καιροί). Είμαι συν τοίς άλλοις και Στωϊκός, που πάει να πει, ανάμεσα σε διάφορα άλλα, ότι το πρώτο πράγμα που διδάχθηκα από την Φιλοσοφία είναι η υποχρέωσή μου να ανέχομαι τους άλλους ανθρώπους, πράγμα που εμφανώς διευρύνει την άβυσσο της μεταξύ μας απόστασης και άστα συνεπώς να πάνε στον Διάβολο των Ελληνοχριστιανών και των συνοδοιπόρων.

Το παλαβότερο όμως το αμολάς παρακάτω στο εν λόγω σημείωμά σου, όταν ισχυρίζεσαι ότι πήγα στα «Ελευθέρια» των Θερμοπυλών «συνοδευόμενος από ένα κίναιδο» (...). Εδώ Γιαννάκη, έρριξα το δυνατότερο γέλιο. Στα «Ελευθέρια» του Ιουλίου «2002» («πέρισυ κάηκε φέτος μύρισε» που λέει και ο λαός, αλλά αν χρειάζεται να κάνουμε τη «ρομπιά» μας αυτά τα προσπερνάμε), σε μία εκδήλωση τιμής στους Θερμοπυλομάχους στην οποία, ως Σπαρτιάτης και Εθνικός, συμμετέχω από τα πρώτα έτη της τελέσεώς της, πήγα επικεφαλής 70 περίπου ατόμων (ένα λεωφορείο και πέντε ΙΧ), του πολυπληθέστερου δηλαδή επιμέρους πλήθους, υπό την αιγίδα του Υπάτου Συμβουλίου των Ελλήνων Εθνικών (ΥΣΕΕ). Και ξέρεις, Γιαννάκη, εμένα, ως σερνικό, με αφήνουν παντελώς αδιάφορο οι σεξουαλικές προτιμήσεις ενός εκάστου, πόσο μάλλον εκείνες των απαρτιζόντων ένα πλήθος που πάει κάπου για να παρακολουθήσει μία εκδήλωση τιμής και να πλαισιώσει μία κατάθεση στεφάνου.

Μία και το έφερε η συζήτηση πάντως, και επειδή δεν σε είδα να είσαι στην πιο πάνω εκδήλωση και αν δεν με απατά η μνήμη μου απουσίαζες και από τις προηγούμενες, να ξέρεις ότι εκκρεμεί ακόμη η πρόταση του ΥΣΕΕ για Πανελλήνια Επιτροπή Εορτασμού των Εθνικών Επετείων, απαρτιζόμενη από όλες τις υγιείς κινήσεις Εθνικών. Αν δεν υπάρξει θετική ανταπόκριση, πράγμα που μέχρι την ώρα που σου γράφω φαίνεται να ισχύει, του χρόνου δεν θα παραστούμε, οπότε όλοι οι «ανησυχούντες» θα μπορούν να απολαύσουν ευδαίμονες την κραυγαλέα απουσία του δικού μας πλήθους, στο οποίο βεβαίως εμείς δεν προτιθέμεθα ποτέ να κάνουμε, προς Θέων, κατασταλτικό έλεγχο ερωτικών επιλογών.
 

Επί του υποτιθέμενου «ψόγου» σου τώρα: σου είπα κάπου παραπάνω, φιλαράκο, να μην εκτίθεσαι. Κράτα καλή σημείωση και επωφελήσου. Η κρατούσα ψυχιατρική αντίληψη βοά ότι όσοι ενοχλούνται και αναστατώνονται  από τους ομοφυλόφιλους και για αυτό εκδηλώνονται ομοφοβικά, είναι οι ίδιοι είτε λανθάνοντες ομοφυλόφιλοι, είτε ενεργοί με χιλιάδες ενοχές και λοιπά σκοτεινά ψυχικά σημεία. Σε αυτή την ψυχιατρική θέση συνηγορεί άλλωστε και η Ιστορία. Ως ιστορικός λοιπόν, θα σε πληροφορήσω ότι όλοι οι ιστορικώς  γνωστοί διωγμοί που εξαπολύθησαν κατά των ομοφυλοφίλων, κηρύχθηκαν από ομοφυλόφιλους. Για αυτό σου λέω, Μην εκτίθεσαι Γιαννάκη.  Γενικότερα, Γιαννάκη, μην εκτίθεσαι. Αυτούς τους σπάνιους ανθρώπους που βλέπεις να προηγούνται, ως έργο, ως ήθος, ως παιδεία και μύρια όσα άλλα, μην τους μισείς, μην τους πολεμάς (πόσο μάλλον με βρωμιές). Επωφελήσου από τον δρόμο που άνοιξαν αυτοί για σένα, μέσα στα αγκάθια ματώνοντας τα χέρια τους, και κοίτα να τους φτάσεις και να τους ξεπεράσεις ακόμα. Τότε μόνο θα κάνεις τους προγόνους να χαίρονται. Θα χαρώ και εγώ να με ξεπεράσεις, τουλάχιστον στα πολύ βασικά, δηλαδή στο έργο και την παιδεία. Ειλικρινά θα  χαρώ. Έστω κι αν εσαεί θα μισώ αυτό που στο πολιτικό και θρησκευτικό επίπεδο αντιπροσωπεύεις. Αυτά τα ολίγα, Βλάσης Γ. Ρασσιάς