Εικονογράφηση: Κωνσταντίνος Χρυσούλης
Κείμενα: Γιώργιος Τσαγκρινός - Ευάγγελος Μπεξής
Σχεδιασμός Έκδοσης: Μ Δημήτριος Μπεξής
Προσοχή: Η σελίδα δεν έχει σκοπό να χλευάσει ή να διακωμωδήσει τον ποιητή Ησίοδο και την θεογονία ή τα άλλα ποιήματά του. Δεν έχει σκοπό να γελάσει με τους αρχαίους πρόγονους. Οι αστοχίες ήσαν απόλυτα δικαιολογημένες σε εκείνες τις εποχές. Η σελίδα διακωμωδεί μόνο τους σημερινούς Εθνικούς, που επιμένουν να κοροϊδεύουν τα ελληνόπουλα με άλλοτε ωραία παραμύθια, που οδηγούν όμως σήμερα το μυαλουδάκι τους στο να συνηθίζει στο ψέμα, στον παραλογισμό και στην εξαπάτηση, ώστε την επαύριον να γίνει υποχείριο της ψεύτικης Εθνικής θρησκείας του «12θέου» με τις χιλιάδες ανύπαρκτες θεότητες ή δαίμονες και τους ψεύτες εν πολιτική περιβολή σύγχρονους «ιερείς» της.
1. |
ΚΡΙΤΙΚΗ ΕΙΣ ΤΗΝ ΘΕΟΓΟΝΙΑ ΤΟΥ ΗΣΙΟΔΟΥ |
2. |
Η «ΣΕΒΑΣΤΗ» ΗΡΑ ΑΠΟ ΤΟ «ΑΡΓΟΣ» ΚΑΙ Ο ΔΙΑΣ |
3. |
ΤΟ ΧΑΟΣ |
4. |
Η ΗΜΕΡΑ ΚΑΙ Ο ΗΛΙΟΣ |
5. |
Η ΓΑΙΑ ΩΣ «ΣΤΑΘΕΡΗ» ΕΔΡΑ ΤΩΝ ΘΕΩΝ |
6. |
Η «ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ» ΤΟΥ ΚΡΟΝΟΥ |
7. |
ΟΙ ΘΕΟΙ ΤΟΥ ΧΑΟΥΣ |
8. |
ΟΙ ΗΜΙΘΕΟΙ ΚΡΑΝΙΟ-ΘΡΑΥΣΤΕΣ |
9. |
Ο «ΑΠΑΡΑΒΑΤΟΣ» ΟΡΚΟΣ |
10. |
Η ΑΓΑΘΗ ΠΡΑΞΗ ΚΑΙ ΤΑ «ΑΚΑΤΑΛΥΤΑ» ΔΕΣΜΑ |
11. |
ΤΑ ΤΑΡΤΑΡΑ & Ο ΑΤΛΑΝΤΑΣ |
12. |
ΟΙ ΨΕΥΤΕΣ & ΑΔΙΚΟΙ ΘΕΟΙ ΔΕΝ ΛΕΝΕ ΑΛΗΘΕΙΑ …ΑλήθειαΔικαιοσύνη |
13. |
ΝΕΟΠΑΓΑΝΙΣΤΙΚΕΣ ΑΠΑΤΕΣΟ ΔΙΑΣ ΔΕΝ ΘΕΛΗΣΕ ΝΑ ΤΙΜΩΡΗΣΕΙ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ(Γιώργιος Τσαγκρινός - Ευάγγελος Μπεξής, Ησίοδος Θεογονία, σσ. 43 - 44) |
14. |
ΑΠΟΛΟΓΗΤΙΚΑ ΣΧΟΛΙΑ…για να σε εξαπατήσουν Έλληνα Τιτάνα |
15. |
ΠΗΓΕΣ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑΣ |
(Πηγή Φώτο: Ησίοδος Θεογονία, Έλληνες Κλασσικοί εικονογραφημένοι, εκδόσεις Εύανδρος, σελίδα 5)
«…και την σεβαστή γυναίκα του την Ήρα από το Άργος»…. που ήταν και αδελφή του εφόσον…
(Πηγή Φώτο: Ησίοδος Θεογονία, Έλληνες Κλασσικοί εικονογραφημένοι, εκδόσεις Εύανδρος, σελίδα 22)
«κάπου δω αρχίζει και η μεγάλη ύβρη, η αρχή των κακών, ο μεγαλύτερος από τους τιτάνες ο Κρόνος με βία αναγκάζει την Ρέα να του γεννήσει δοξασμένα παιδιά», από τον βιασμό της Ρέας από τον αδελφό της βιαστή τον Κρόνο γεννήθηκαν ο Δίας και η Ήρα…
(Πηγή Φώτο: Ησίοδος Θεογονία, Έλληνες Κλασσικοί εικονογραφημένοι, εκδόσεις Εύανδρος, σελίδα 22)
Δεν ήταν λοιπόν από το Άργος η Ήρα εφόσον και οι δύο (Ήρα και Δίας) ήσαν παιδιά της βιασμένης μάνας τους, από τον Κρόνο, Ρέας… εδώ φαίνεται καθαρά πως είναι αδέλφια. Πώς λοιπόν η Ήρα είναι από το Άργος και δεν είναι και ο αδελφός της και άνδρας της ο Δίας;
(Πηγή Φώτο: Ησίοδος Θεογονία, Έλληνες Κλασσικοί εικονογραφημένοι, εκδόσεις Εύανδρος, σελίδα 37)
«με την Λητώ προστάτιδα των τοκετών μεταμορφωμένος σε όμορφο κύκνο απέκτησε τον Φοίβο Απόλλωνα θεό της μουσικής ». Της είχε τόσο «σεβασμό» της αδελφής του και γυναίκας του της Ήρας ο Δίας, που την απατούσε διαρκώς, με άλλες βλ. Σεμέλη. Λήδα, Αλκμήνη, Λητώ θεά , την κόρη του Άρτεμη, την κόρη του Περσεφόνη, Μαία θεά, Ευρώπη, Δανάη, Αντιόπη κ.λ.π.
(Πηγή Φώτο: Ησίοδος Θεογονία, Έλληνες Κλασσικοί εικονογραφημένοι, εκδόσεις Εύανδρος, σελίδα 8)
«πρώτα από όλα λοιπόν έγινε το χάος που μέσα του είχε κλεισμένη την ουσία που δημιούργησε τα πάντα»… ποια είναι αυτή η «ουσία» και πως «έγινε» το χάος εφόσον η «ουσία» που δημιούργησε τα «πάντα» ήταν «μέσα» του και άρα δεν υπήρχε πριν από αυτό;
Και πώς η εικόνα αντανακλά το «χάος» εφόσον σχηματίζει ένα μη χαοτικό αλλά εν ΠΛΗΡΗ τάξη πρόσωπο;
(Πηγή Φώτο: Ησίοδος Θεογονία, Έλληνες Κλασσικοί εικονογραφημένοι, εκδόσεις Εύανδρος, σελίδα 9)
«που στην συνέχεια όταν έσμιξαν (το έρεβος και η σκοτεινή νύχτα που γεννήθηκαν από το χάος) γέννησαν τον αιθέρα και την ημέρα»… δηλαδή πρώτα έγινε η μέρα και μετά έγινε ο ήλιος….δείτε
(Πηγή Φώτο: Ησίοδος Θεογονία, Έλληνες Κλασσικοί εικονογραφημένοι, εκδόσεις Εύανδρος, σελίδα 19)
«αφού επικράτησαν οι τιτάνες στην γη ο υπερίωνας σμίγει με την θεία και του γέννησε τον μέγα ήλιο»… ας μην διαφεύγει της παρατήρησης το άρμα του ήλιου, που αποδεικνύει πως τότε δεν γνώριζαν οι ίδιοι οι θεοί (!!!) πως δεν είναι ο ήλιος που κινείται αλλά η γη. Αν το γνώριζαν θα έβαζαν την γη πάνω σε άρμα αλλά αντιθέτως όρισαν την γη ως ΕΔΡΑ ΣΤΑΘΕΡΗ των θεών… δείτε παρακάτω…
(Πηγή Φώτο: Ησίοδος Θεογονία, Έλληνες Κλασσικοί εικονογραφημένοι, εκδόσεις Εύανδρος, σελίδα 8)
«και ύστερα φάνηκε η γαία η σταθερή και παντοτινή έδρα των αθανάτων που κατέχουν την κορφή του χιονισμένου Ολύμπου αλλά και τα ζοφερά τάρταρα της Γης»
(Πηγή Φώτο: Ησίοδος Θεογονία, Έλληνες Κλασσικοί εικονογραφημένοι, εκδόσεις Εύανδρος, σελίδα 9)
«και η γαία γέννησε ίσον με αυτήν τον γεμάτο άστρα ουρανό και τον όρισε να είναι η ασφαλής για πάντα έδρα των θεών»
Πώς η γαία είναι η παντοτινή έδρα των αθανάτων εφόσον η ασφαλής για πάντα έδρα των θεών είναι ο ουρανός; Που είναι η έδρα των θεών τέλος πάντων; Στον ουρανό ή στην γη;
Έτσι κατηγορήθηκε ο φιλόσοφος Αρίσταρχος, επειδή «κίνησε» την «σταθερή έδρα» των θεών:
«Και ο Λεύκιος γελώντας είπε «μόνο πρόσεξε, αγαπητέ μου, μην μας μπλέξεις σε κατηγορία για ασέβεια, όπως νόμιζε ότι έπρεπε να κάνει ο Κλεάνθης [αυτός κατηγόρησε* τον Αρίσταρχο για ασέβεια] για τον Αρίσταρχο τον Σάμιο, μηνύοντας αυτόν στους Έλληνες [Αθηναίους] για ασέβεια, επειδή νίκησε την εστία του κόσμου [την Γη], διδάσκοντας ότι η ουράνια σφαίρα μένει ακίνητη και ότι η Γη περιφέρεται σε λοξό κύκλο [την εκλειπτική], ενώ συγχρόνως περιφέρεται γύρω από τον άξονά της»»
*Κατηγορία του Κλεάνθη :
«ὡς κινῶν τήν τοῦ κόσμου ἑστίαν καί ταράσσων τήν τῶν Ὀλυμπίων (θεῶν) ἠρεμίαν…»
(Πηγή Περιοδικό «Ιχώρ», τεύχος 30, άρθρο «Οικειοποίηση της αρχαίας Ελληνικής επιστήμης», Αθανάσιος Β. Κοβάτσης, Δρ. Ιατρός και Δρ Χημικός, Καθηγητής ΑΠΘ, σελίδες 52, 54)
(Πηγή Φώτο: Ησίοδος Θεογονία, Έλληνες Κλασσικοί εικονογραφημένοι, εκδόσεις Εύανδρος, σελίδα 11)
«Αυτό (το δρεπάνι) παίρνοντας στα χέρια του ο Κρόνος είπε: μητέρα εγώ θα φέρω την δικαιοσύνη» …. και πράγματι ο Κρόνος ήταν δίκαιος (βιάζοντας την Ρέα) και …
(Πηγή Φώτο: Ησίοδος Θεογονία, Έλληνες Κλασσικοί εικονογραφημένοι, εκδόσεις Εύανδρος, σελίδα 12)
«τινάζει με ορμή το αιχμηρό όπλο και κόβει τα γεννητικά όργανα του πατέρα του» …. Γι αυτό οι θεοί από τότε έχουν κάτι το θηλυκό μέσα τους
(Πηγή Φώτο: Ησίοδος Θεογονία, Έλληνες Κλασσικοί εικονογραφημένοι, εκδόσεις Εύανδρος, σελίδα 6)
«αλλά και την Διώνη την θηλυκή πλευρά του Διός»
(Πηγή Φώτο: Ησίοδος Θεογονία, Έλληνες Κλασσικοί εικονογραφημένοι, εκδόσεις Εύανδρος, σελίδα 13)
(Πηγή Φώτο: Ησίοδος Θεογονία, Έλληνες Κλασσικοί εικονογραφημένοι, εκδόσεις Εύανδρος, σελίδα 14)
(Πηγή Φώτο: Ησίοδος Θεογονία, Έλληνες Κλασσικοί εικονογραφημένοι, εκδόσεις Εύανδρος, σελίδα 15)
(Πηγή Φώτο: Ησίοδος Θεογονία, Έλληνες Κλασσικοί εικονογραφημένοι, εκδόσεις Εύανδρος, σελίδα 17)
έτσι έσπαγαν κεφάλια οι ημίθεοι…ο πιο δυνατός επιβιώνει στο νόμο της ζούγκλας, του ήθους των αρχαίων θεών…
(Πηγή Φώτο: Ησίοδος Θεογονία, Έλληνες Κλασσικοί εικονογραφημένοι, εκδόσεις Εύανδρος, σελίδα 15)
«και τον απαράβατο όρκο»… που παραβαίνουν οι θεοί μιας και ψεύτικα ορκίζονται…
(Πηγή Φώτο: Ησίοδος Θεογονία, Έλληνες Κλασσικοί εικονογραφημένοι, εκδόσεις Εύανδρος, σελίδα 33)
«και όποιος (θεός) είχε ορκιστεί ψεύτικα χύνοντας το νερό (της Στύγας), για ένα χρόνο ολόκληρο στο χώμα κείτεται χωρίς πνοή παράλυτος»
(Πηγή Φώτο: Ησίοδος Θεογονία, Έλληνες Κλασσικοί εικονογραφημένοι, εκδόσεις Εύανδρος, σελίδα 45)
«και να δεθεί (ο Προμηθέας από τον Δία) με δεσμά ακατάλυτα»… που ο Ηρακλής απόδειξε πως λύνονται με μεγάλη ευκολία…
(Πηγή Φώτο: Ησίοδος Θεογονία, Έλληνες Κλασσικοί εικονογραφημένοι, εκδόσεις Εύανδρος, σελίδα 45)
«ενεργώντας με φιλανθρωπία ώστε στην συνέχεια να δοξαστεί από τον Δία για το θάρρος του και την αγαθή του πράξη…»… η πράξη του Ηρακλή είναι αγαθή και χαρακτηρίζεται από φιλανθρωπία, όμως εφόσον αντιτίθεται στην βούληση του θεού Δία, δηλαδή στην ποινή του Προμηθέα, συμπεραίνουμε βάση της ΛΟΓΙΚΗΣ πως η βούληση του Δία είναι απάνθρωπη και πονηρή.
…α π ά ν θ ρ ω π η…
(Πηγή Φώτο: Ησίοδος Θεογονία, Έλληνες Κλασσικοί εικονογραφημένοι, εκδόσεις Εύανδρος, σελίδα 46)
«η Πανδώρα άνοιξε το κουτί (δώρο του Δία) και τότε ορμητικά ξεπήδησαν από μέσα του όλες οι συμφορές του ανθρώπινου γένους»
«τύλιξαν όλη την γη» (Πηγή Φώτο: Ησίοδος Θεογονία, Έλληνες Κλασσικοί εικονογραφημένοι, εκδόσεις Εύανδρος, σελίδα 47)
(Πηγή Φώτο: Ησίοδος Θεογονία, Έλληνες Κλασσικοί εικονογραφημένοι, εκδόσεις Εύανδρος, σελίδα 47)
«αλλά και σε όσους τύχει ενάρετη γυναίκα να τους συντροφεύει στην ζωή τους θα παραμονεύει πάντα ο φθόνος να φέρει το κακό»… ακόμη και αν δηλαδή η γυναίκα σου είναι καλή, ο Δίας θα φέρει το κακό με τον φθόνο που τον έκρυψε μέσα στο κουτί, δεν υπάρχει περίπτωση να την γλιτώσεις…
(Πηγή Φώτο: Ησίοδος Θεογονία, Έλληνες Κλασσικοί εικονογραφημένοι, εκδόσεις Εύανδρος, σελίδα 30)
«και οι Τιτάνες πήραν τον δρόμο της φυλακής βαθιά μέσα στην γη στα σκοτεινά Τάρταρα»… βαθιά μέσα στην Γη, λέει, είναι τα Τάρταρα αλλά….
(Πηγή Φώτο: Ησίοδος Θεογονία, Έλληνες Κλασσικοί εικονογραφημένοι, εκδόσεις Εύανδρος, σελίδα 32)
«εκεί στα Τάρταρα ζει η νύχτα αλλά και ο Άτλαντας που ακούραστα σηκώνει τον σφαιρικό Ουρανό»…ο Άτλαντας που σηκώνει στον «σφαιρικό» ουρανό ξαφνικά δεν είναι μέσα στην Γη (Τάρταρα) αλλά απ’ έξω! Τους ξέφυγε αυτή η λεπτομέρεια … συνηθίσανε στα ψέματα των θεών τους οι νεοπαγανιστές…
(Σημ: σαφώς ο Άτλαντας πατούσε στην άκρη (τέλος του κόσμου) της επίπεδης γης και κρατούσε τον ΕΠΙΠΕΔΟ ουρανό για να μην πέσει στην γη, διότι άλλωστε τι νόημα θα είχε να κρατά την γη στον διάστημα και που άλλωστε ετούτος θα πατούσε; Οι αρχαίοι πρόγονοί δεν είχαν κάποιες πληροφορίες αλλά δεν ήταν ΤΟΣΟ ανόητοι σαν τους σημερινούς παγανιστές!)
…ήταν αναμενόμενο κάτι τέτοιο εφόσον το χάος των νεοΕθνικών γέννησε και την ΑΠΑΤΗ
(Πηγή Φώτο: Ησίοδος Θεογονία, Έλληνες Κλασσικοί εικονογραφημένοι, εκδόσεις Εύανδρος, σελίδα 30)
(Πηγή Φώτο: Ησίοδος Θεογονία, Έλληνες Κλασσικοί εικονογραφημένοι, εκδόσεις Εύανδρος, σελίδα 34)
«και ο Δίας μαζί με τα αδέλφια του, τους γιους του και τις κόρες του… έκτιζε την κοινωνία της δικαιοσύνης και της αλήθειας για ανθρώπους και θεούς»… αλήθεια και δικαιοσύνη των θεών…
(Πηγή Φώτο: Ησίοδος Θεογονία, Έλληνες Κλασσικοί εικονογραφημένοι, εκδόσεις Εύανδρος, σελίδα 7)
«βοσκέ της Ελλάδας (Ησίοδε), ξέρουμε να λέμε ψέματα που μοιάζουν πολύ με την αλήθεια».. για αυτό εξαπάτησαν οι κόρες του Δία, τους αρχαίους τους προγόνους..
«έτσι τιμούσαν την αλήθεια οι θεοί του Ολύμπου»… με το να ξέρουν να λένε ψέματα που μοιάζουν πολύ με αλήθεια
(Πηγή Φώτο: Ησίοδος Θεογονία, Έλληνες Κλασσικοί εικονογραφημένοι, εκδόσεις Εύανδρος, σελίδα 54)
«αχνά φαίνονται πια στα μάτια μου οι μορφές των μουσών ..επιτέλεσαν το έργο τους (οι ψεύτρες Μούσες)» … και εξαπάτησαν τον άμοιρο τον Ησίοδο και τους Έλληνες προγόνους…
διότι πάντα ξέρανε οι θεοί να λένε παραμύθια…
(Πηγή Φώτο: Ησίοδος Θεογονία, Έλληνες Κλασσικοί εικονογραφημένοι, εκδόσεις Εύανδρος, σελίδα 33)
«και όποιος (θεός) είχε ορκιστεί ψεύτικα χύνοντας το νερό (της Στύγας), για ένα χρόνο ολόκληρο στο χώμα κείτεται χωρίς πνοή παράλυτος»… (παλιά μου τέχνη κόσκινο). Οι θεοί πέφτουν παράλυτοι μιας και ούτε αυτοί δεν είναι ικανοί να το αντέξουν το ψέμα το πολλά βαρύ…
…αλλά ας δούμε την δικαιοσύνη…
(Πηγή Φώτο: Ησίοδος Θεογονία, Έλληνες Κλασσικοί εικονογραφημένοι, εκδόσεις Εύανδρος, σελίδα 43)
«γιε του Ιαπετού Προμηθέα προσπάθησα να σας βοηθήσω όμως δεν ξεχάσατε την τέχνη της απάτης και του ψέματος, έτσι η οργή του (Δία) ξεχείλισε η τιμωρία των θνητών ήταν να χάσουν για πολύ καιρό το φως, η ανθρωπότητα βυθίσθηκε στο σκοτάδι»… αφού ο Δίας και οι θεοί διδάξανε με τις απάτες τους, τους θνητούς να λένε ψέματα, κατόπιν τους τιμωρούσανε (τους Έλληνες ) επειδή θέλησαν να τους μοιάσουν… αν τυχόν άνθρωπος εξέφραζε την άποψη πως οι θεοί λένε αλήθεια και πως δεν είναι απατεώνες, τότε ο άνθρωπος αυτός σίγουρα θα ήταν ασεβής…
ΠΡΟΣΟΧΗ: Στο τέλος κάθε σελίδας του Ανώνυμου Απολογητή θα παρουσιάζονται νεοπαγανιστικές και αθεϊστών (δήθεν ελληνιστών) απάτες που έχουν σχέση με το θέμα της σελίδας. Αυτές οι απάτες δεν έχουν σκοπό να βάλουν τα περιοδικά στα οποία εμφανίζονται τα νεοπαγανιστικά ψεύδη, εφόσον ούτως ή άλλως παγανιστές συγγράφουν σε διάφορα ανυποψίαστα εξ αυτών και αυτά δεν εκφράζονται από τις απόψεις των αρθρογράφων, αλλά σκοπό έχουν:
1. να καταδείξουν τον κρυφοπαγανιστή αρθρογράφο ώστε να γίνει γνωστός και
2. είτε ο κάθε ενδιαφερόμενος που αναγιγνώσκει εκ νέου άρθρα του να θέτει τον εαυτό του εν εγρήγορση και να ελέγχει θαρρετά τα ψεύδη του κρυφοπαγανιστή (δήθεν ελληνιστή), αν είναι μελετημένος και έχει πρόσβαση σε πρωτογενή βιβλιογραφία
3. είτε εάν δεν έχει πρόσβαση σε βιβλιογραφία, να μην δείχνει πλέον εμπιστοσύνη στον αρθογράφο εφόσον γνωρίζει πως εκφράζει ψεύδη για να σπιλώσει τον Χριστιανισμό υποστηρίζοντας θέσεις παγανισμού, που όμως δεν είναι σχεδόν ποτέ ξεκάθαρες, αλλά που παρουσιάζονται ως «ελληνικές» μιας και η πλειοψηφία των νεοπαγανιστών ντρέπεται να ομολογήσει δημοσίως την θρησκεία που ακολουθεί και προτιμά να καμουφλάρεται με κάτι οικοιότερο, τον πατριωτισμό, που όμως αρρωστημένα έχει μετατραπεί σε ένα παγανιστικό εθνικισμό.
ΕΞΑΙΡΕΣΗ: εξαιρούνται τα προσωπικά βιβλία του κρυφοπαγανιστή αθρογράφου ή τα έντυπα με καθαρά νεοπαγανιστικό προσανατολισμό, ανάμεσα στα τόσα που κυκλοφορούν στην Ελλάδα.
Αριστερά: Γεώργιος Τσαγκρινός, διευθυντής του περιοδικού Ιχώρ. Δεξιά: Ευάγγελος Μπεξής, Εκδότης του περιοδικού Ιχώρ (Πηγή: Τηλεοπτικός Σταθμός Alter, Χωρίς Μοντάζ ΙΙ, 05/06/2004)
Για τον Προμηθέα όμως τίποτα δεν είχε τελειώσει. Από την αιώνια φλόγα, που έκαιγε στο εργαστήρι του Ηφαίστου άναψε με κούφιο καλάμι... την φωτιά που θα έδινε και πάλι το φως στους ανθρώπους.
Με δέος τον υποδέχτηκαν αυτοί, όταν τον είδαν να βαστάει την αναμμένη δάδα. Η ζωή τους θα μπορούσε να κυλήσει και πάλι αρμονικά.
Όμως όταν ο Δίας είδε από ψηλά την γη φωτισμένη..
..άστραψε και βρόντηξε απ’ την κορφή του ιερού βουνού.. και δίνει διαταγή να συλλάβουν μόνο τον Προμηθέα, γιατί λυπόταν να τιμωρήσει πάλι τους ανθρώπους... (Πηγή: Ησίοδος Θεογονία, Έλληνες Κλασσικοί εικονογραφημένοι, εκδόσεις Εύανδρος, σελίδα 44)
Μυθοπλάστες: Ευάγγελος Μπεξής & Γεώργιος Τσαγκρινός
Απάντηση: Οι νεοπαγανιστές, όπως πολλές φορές έχει τονιστεί, όχι μόνο αλλοιώνουν την Ορθόδοξη Θεολογία, πράγμα που είναι επόμενο τόσο της θρησκευτικής και εθνικιστικής εμπάθειας όσο και αποτέλεσμα της άγνοιας τους γύρω από καίρια Ορθόδοξα θεολογικά ζητήματα, αλλά έχουν και το απέραντο θεατρικό δόλο να αλλοιώνουν και εκείνη την αρχαία, της οποίας ούτοι υποτίθεται είναι οι φορείς, γεγονός που δίνει πάτημα εις τις κατηγορίες περί «νεοπαγανιστικών και νεοεποχίτικων σεκτών» έναντι των υποτιθέμενων αντιπροσώπων του αρχαίου πολιτισμού [θρησκείας]
Ο Ησίοδος εις την Θεογονία του λοιπόν, την οποία οι νεοεποχίτικες παγανιστικές σέκτες υποτίθεται πως διδάσκουν μέσα εις τα εικονογραφημένα έντυπά τους, έχει εντελώς διαφορετική άποψη γύρω από το ζήτημα της νέας τιμωρίας ή όχι των ανθρώπων, από τον Δία:
Δάκεν δ᾽ ἄρα νειόθι θυμὸν
Ζῆν᾽ ὑψιβρεμέτην, ἐχόλωσε δέ μιν φίλον ἦτορ,
ὡς ἴδ᾽ ἐν ἀνθρώποισι πυρὸς τηλέσκοπον αὐγήν.
αὐτίκα δ᾽ ἀντὶ πυρὸς τεῦξεν κακὸν ἀνθρώποισι· 570
γαίης γὰρ σύμπλασε περικλυτὸς Ἀμφιγυήεις
παρθένῳ αίδοίῃ ἴκελον Κρονίδεω διὰ βουλάς·
ζῶσε δὲ καὶ κόσμησε θεὰ γλαυκῶπις Ἀθήνη
ἀργυφέῃ ἐσθῆτι· κατὰ κρῆθεν δὲ καλύπτρην
δαιδαλέην χείρεσσι κατέχεσθε, θαῦμα ἰδέσθαι·
[ἀμφὶ δέ οἱ στεφάνους νεοθηλέας, ἄνθεα ποίης,
ἱμερτοὺς περίθηκε καρήατι Παλλὰς Ἀθήνη·]
ἀμφὶ δέ οἱ στεφάνην χρυσέην κεφαλῆνιν ἔθηκε,
τὴν αὐτὸς ποίησε περικλυτὸς Ἀμφιγυήεις
ἀσκήσας παλάμῃσι, χαριζόμενος Διὶ πατρί. 580
τῇ δ᾽ ἔνι δαίδαλα πολλὰ τετεύχατο, θαῦμα ἰδέσθαι,
κνώδαλ᾽ ὅσ᾽ ἤπειρος δεινὰ τρέφει ἠδὲ θάλασσα·
τῶν ὅ γε πόλλ᾽ ἐνέθηκε, χάρις δ᾽ ἐπὶ πᾶσιν ἄητο,
θαυμάσια, ζωοῖσιν ἐοικότα φωνήεσσιν.
αὐτὰρ ἐπεὶ δὴ τεῦξε καλὸν κακὸν ἀντ᾽ ἀγαθοῖο,
ἐξάγαγ᾽ ἔνθά περ ἄλλοι ἔσαν θεοὶ ἠδ᾽ ἄνθρωποι,
κόσμῳ ἀγαλλομένην γλαυκώπιδος Ὀβριμοπάτρης·
θαῦμα δ᾽ ἔχ᾽ ἀθανάτους τε θεοὺς θνητούς τ᾽ ἀνθρώπους,
ὡς εἶδον δόλον αἰπύν, ἀμήχανον ἀνθρώποισιν.
ἐκ τῆς γάρ γένος ἐστὶ γυναικῶν θηλυτεράων, 590
[τῆς γάρ ὀλοίιόν ἐστι γένος καὶ φύλα γυναικῶν,]
πῆμα μέγα θνητοῖσι, σὺν ἀνδράσι ναιετάουσαι,
οὐλομένης Πενίης, οὐ σύμφοροι, ἀλλὰ Κόροιο.
ὡς δ᾽ ὁπότ᾽ ἐν σμήνεσσι κατηρεφέεσσι μέλισσαι
κηφῆνας βόσκωσι, κακῶν ξυνήονας ἔργων·
οἱ μέν τε πρόπαν ἦμαρ ἐς ἠέλιον καταδύντα
† ἠμάτιαι σπύδουσι τιθεῖσί τε κηρία λευκά,
οἱ δ᾽ ἔντοσθε μένοντες ἐπηρεφέας κατὰ σίμβλους
ἀλλότριον κάματον σφετέρην ἐς γαστέρ᾽ ἀμῶνται· 600
ὥς δ᾽ αὔτως ἄνδρεσσι κακὸν θνητοῖσι γυναῖκας
Ζεὺς ὑψιβρεμέτης θῆκε, ξυνήονας ἔργων
ἀργαλέων. ἕτερον δὲ πόρεν κακὸν ἄντ᾽ ἀγαθοῖο,
ὅς κε γάμον φεύγων καὶ μέρμερα ἔργα γυναικῶν
μὴ γῆμαι ἔθέλῃ, ὀλοὸν δ᾽ ἐπὶ γῆρας ἵκηται
χήτει γηροκόμοιο· ὁ δ᾽ οὐ βιότου γ᾽ ἐπιδευής
ζώει, ἀποφθιμένου δὲ διὰ ζωὴν δατέονται
χηρωσταί. ᾧ δ᾽ αὖτε γάμου μετὰ μοῖρα γένηται, κεδνὴν δ᾽ ἔσχεν ἄκοιτιν, ἀρηρυῖαν πραπίδεσσι,
τῷ δέ τ᾽ ἀπ᾽ αἰῶνος κακὸν ἐσθλῷ ἀντιφερίζει 610
ἐμμενές· ὅς δε κε τέμνῃ ἀταρτηροῖο γενέθλης,
ζώει ἐνὶ στήθεσσιν ἔχων ἀλίαστον ἀνίην
θυμῷ καὶ κραδίῃ, καὶ ἀνήκεστον κακόν ἐστιν.
Και αυτό τον δάγκωσε (181) κατάβαθα μες την ψυχή
το Δία που από ψηλά βροντά και μες την καρδιά του τον εξόργισε,
σαν είδε τη μακρόφωτη τη λάμψη της φωτιάς μες τους ανθρώπους.
Ευθύς σας αντιστάθμισμα για τη φωτιά ετοίμασε συμφορά για τους ανθρώπους.
Γιατί από χώμα έπλασε ο ξακουστός Χωλός,
με εντολή του γιου του Κρόνου, ομοίωμα σεβαστής παρθένας.
Την έζωσε και τη στόλισε η θεά Αθηνά η αστραπομάτα (182)
με φόρεμα που έλαμπε σαν ασήμι. Και στο κεφάλι της επάνω
καλύπτρα πολυποίκιλτη με τα χέρια της έριξε, θαύμα να την βλέπεις.
[Και γύρω στο κεφάλι της στεφάνια νιόβλαστα, άνθη της χλόης,
ποθητά, της έβαλε η Αθηνά Παλλάδα.]
Κα γύρω στο κεφάλι της διάδημα (183) χρυσό της έβαλε,
που ο ίδιος το ’ φτιαξε ο ξακουστός Χωλός,
αφού το φιλοτέχνησε με τις παλάμες του, τη χάρη κάνοντας στο Δία, τον πατέρα του.
Πάνω σ’ αυτό, θαύμα να τα βλέπεις, ποικίλματα πολλά ετοίμασε,
όσα θηρία φοβερά η στεριά και η θάλασσα τα τρέφει.
Κι έβαλε πολλά απ’ αυτά -πάνω σε όλα μια χάρη έπνεε- στολίδια θαυμαστά που μοιάζανε με ζωντανά που πάνε να μιλήσουν.
Κι αφού ο Δίας ετοίμασε τούτο το καλό κακό (184), του αγαθού (185) αντιστάθμισμα,
έξω την έβγαλε, εκεί που βρίσκονταν οι θεοί οι υπόλοιποι κι οι άνθρωποι,
γεμάτη από χαρά για τα στολίδια της αστραπόματης θεάς που δυνατό πατέρα έχει (186).
Και θαυμασμός κυρίευσε τους αθάνατους θεούς και τους θνητούς ανθρώπους.
Γιατί απ’ αυτήν κατάγεται των τρυφερών των γυναικών το γένος,
[αυτής είναι το ολέθριο γένος και η φυλή των γυναικών,]
μεγάλη συμφορά για τους θνητούς, των ανδρών συγκάτοικοι,
συντρόφισσες όχι της καταραμένης φτώχειας, αλλά της αφθονίας.
Όμοια όπως οι μέλισσες στις σκεπαστές κυψέλες
τους κηφήνες τρέφουνε, που είναι συνεργάτες (187) στα έργα τα κακά.
Γιατί αυτές όλη τη μέρα μέχρι να δύσει ο ήλιος
τρέχουν καθημερινά και φτιάχνουνε λευκές κερήθρες,
ενώ εκείνοι μέσα μένουνε στις σκεπαστές κυψέλες
και τον ξένο κάματο στη δική τους την κοιλιά μαζεύουν.
Έτσι ακριβώς κι ο Δίας, που από ψηλά βροντά, για τους θνητούς τους άνδρες συμφορά όρισε τις γυναίκες, που είναι συνεργάτιδες στα έργα τα πικρά (188).
Κι ακόμη ένα κακό τους έδωσε στην θέση του αγαθού:
όποιος το γάμο και των γυναικών τα φθαρτικά τα έργα προσπαθώντας ν’ αποφύγει
να παντρευτεί τυχόν δεν θέλει, αυτός να φτάνει στα ολέθρια γηρατειά
δίχως κανέναν να τον γηροκομήσει. Αυτός ζει δίχως να έχει έλλειψη από βιος,
μα σαν πεθάνει μοιράζονται τα υπάρχοντά του
οι συγγενείς οι μακρινοί. Σε όποιον πάλι λάχει μοίρα παντρειάς
κι έχει γυναίκα φρόνιμη και σταθερή στο νου της,
σ’ όλη του την ζωή το κακό επίμονα με το καλό θ’ αναμετριέται.
Μα όποιος λάχει γένος γυναίκας βλαβερό
ζει στα στήθη μέσα έχοντας άπαυτη θλίψη
στην ψυχή και την καρδιά. Και είναι τούτο το κακό αγιάτρευτο.
Σημειώσεις
181. Στο πρωτότυπο το ρήμα δάκε (<ἔδακε) χρησιμοποιείται απρόσωπα κατά παραλλαγή ομηρικών εκφράσεων όπως δάκε δὲ φρένας Ἕκτορι μῦθος (Ιλιάς, Ε 493)
182. Για το επίθετο πβ. τη σημείωση του στίχου 72 στα Έργα και Ημέρες [σημ. 39. Στο πρωτόπυτο ἀμφιγυήεις, ένα επίθετο που αποδίδεται στο θεό Ήφαιστο και οι σχολιαστές ερμηνεύουν χωλός, ὁ ἀμφοτέρωθεν σκάζων, δηλ. αυτός που είναι κουτσός και από τα δύο πόδια. Σύμφωνα με το μύθο ο Ήφαιστος κουτσάθηκε όταν η Ήρα, θυμωμένη για την ασχήμια του, τον πέταξε από τον Όλυμπο στη γη, μόλις γεννήθηκε]
183. Η στεφάνη ήταν ένα επίπεδο μεταλλικό στεφάνι που το φορούσαν επάνω από το μέτωπο, για να συγκρατούν είτε την κόμμωση είτε την καλύπτρα του κεφαλιού στη θέση της.
184. Σχήμα οξύμωρο που μεταπλασμένο σε καλὸν πῆμα χρησιμοποίησε και ο Πίνδαρος (Πυθ. 2. 240)
185. Δηλ. της φωτιάς
186. Εννοεί την Αθηνά, της οποίας ο δυνατός πατέρας είναι βέβαια ο Δίας.
187. Οι κηφήνες είναι σύντροφοι στο κακό μεταξύ τους, όχι με τις θηλυκές μέλισσες. Η έκφραση λέγεται σαν να αποτελούν οι κηφήνες ένα είδος συμμορίας που ενεργεί το κακό
188. Χρησιμοποιεί για τις γυναίκες παρόμοια έκφραση μ’ αυτήν που χρησιμοποίησε και για τους κηφήνες.
Πηγή: Ησίοδος, έργα και Ημέραι, Θεογονία, η Ασπίδα του Ηρακλή, Πρόλογος Δανιήλ Ι. Ιακώβ, Εισαγωγή Μετάφραση, σχόλια Σταύρος Γκιργκένης, εκδόσεις Ζήτρος, Θεσσαλονίκη 2001, σσ. 340 -345 & 424
Όταν λοιπόν οι νεοπαγανιστές με θρασύτητα χαλκεύουν την επιστημονική γνώση γύρω από την αρχαία Ελληνική γραμματεία, παρουσιάζοντας τον Δία όπως δεν τον παρουσιάζει ο Ησίοδος, αυτός ο μεγάλος Έλληνας ποιητής, μέσα στα «θέσφατα» εικονογραφημένα τους, τότε αποδεικνύονται οι ίδιοι άριστοι και μέγιστοι απατεώνες των γραμμάτων. Άραγε τι το θέλουν και επιτίθενται ενάντια εις τον Χριστιανισμό και την γνώση ή την επιστήμη;
Ναι, αρρωστημένοι και συμπλεγματικοί εχθροί της γνώσης και της αλήθειας, της επιστήμης και της προόδου και του περήφανου ανθρώπινου είδους, που ήθελαν να το μεταμορφώσουν σε ανθρωπάκια μαυροντυμένα, κακεχτικά, με μυαλό κατσαρίδας, που το μόνο που θα καταφέρνει, θα είναι απλά να επιβιώνει. (Πηγή: Περιοδικό «Ιχώρ», τεύχος 38, «Σημείωμα Εκδότη» [Ευάγγελου Μπεξή, αρχαιολόγου] σελίδα 2 &3)
Το κακό φυσικά αρχίζει ήδη από το Δημοτικό. Διαβάστε τα βιβλία του Δημοτικού και του Γυμνασίου και θα καταλάβετε. Τα «παραμυθάκια» της ιστορίας και τα «άλλα λόγια να αγαπιώμαστε» πολύ φοβάμαι ότι θα διδάσκονται επισήμως στα σχολεία μας όσο το Υπουργείο Παιδείας θα συνεχίζει να είναι Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων. Για να είμαστε ακριβείς, το «Θρησκευμάτων» είναι παραπλανητικό, μια που το όλον θέμα περιδινίζεται γύρω από ένα και μόνο θρήσκευμα, τον Χριστιανισμό. (Πηγή: Περιοδικό «Ιχώρ», τεύχος 56, «Σημείωμα Διευθυντή» [Γεώργιου Τσαγκρινού, φυσικού] σελίδα 6)
Ασφαλώς οι νεοπαγανιστές αστειεύονται και κατηγορούν την διδασκόμενη ιστορία του Ελληνικού σχολείου, όταν οι ίδιοι είναι ανίκανοι να γράψουν την αλήθεια γύρω από την μυθολογία. Ουαί και αλίμονο αν το Υπουργείο Παιδείας «έπεφτε» ποτέ εις τέτοια παγανιστικά χέρια φανατικών αιρετικών θρησκόληπτων. Και ασφαλώς μπορεί κανείς να μιλά για μέγιστο φανατισμό και θρησκοληψία, αλλά ιδίως για νεοεποχίτικη αρχαιοπληκτική αίρεση, όταν τα «ιερά κείμενα» της αρχαίας Ελλάδας του 12θέου αλλοιώνονται κατά το δοκούν, ώστε η «αρχαιοπρεπής» σέκτα να μην χάσει τα θηράματά της μέσα από στην απληροφόρητη κοινωνία.
Η αναβίωση της Αρχαίας Ελληνικής Θρησκείας, Ρ. Αναστασάκης, Μ. Βερέττας, Μ. Δημόπουλος, Μ. Καλόπουλος. Μ. Κιουλαφά, Π. Μαρίνης, Χ. Μήνη, Στ. Μυτιληναίος, Γ. Σπυρόπουλος, Ο. Τουτουνζή, Γ. Τσαγκρινός, Εισαγωγή Εύα Αυλίδου, Εκδόσεις Αρχέτυπο, Έκδοση Α΄ Απρίλιος 2002, Θεσσαλονίκη
1. Όταν οι νεοπαγανιστές δεν διστάζουν να χαλκεύουν την δική τους θεολογία, ασφαλώς δεν έχουν και κανένα θρησκευτικό ή απλό ηθικό φραγμό να χαλκεύουν εκείνη την Χριστιανική.
2. Δεν είναι δυνατό οι νεοπαγανιστές «πρωθιερείς & πρωθιέρειες» να κάνουν λόγο για «αναβίωση της αρχαίας ελληνικής θρησκείας», εφόσον η αρχαία ελληνική θρησκεία και ειδικά η θεολογία της, αλλοιώνεται κατά το δοκούν υπό αυτούς σήμερα και αντί να αναβιώνει μάλλον συρράπτεται κατά το πρότυπο Φρανκεστάιν.
3. Είναι φανερός ο λόγος της προσπάθειας αποσιώπησης των αρχαίων θεολογικών ποιητικών κειμένων από πλευράς νεοπαγανιστών, μέσα από εικονογραφημένες και κακώς μυθιστοριογραφημένες φυλλάδες. Αυτός δεν είναι άλλος από εκείνον που αντιπροσωπεύει, τόσο την απελπισμένη προσπάθεια ένταξης του «ασθενούς» φύλλου εις την νεοπαγανιστική θρησκεία ή δράκα πιστών, όσο και τους «παληκαρισμούς» των νεοΕθνικών. Οι νεοΕθνικοί επιθυμούν πάντοτε να επιτίθενται κατά του χριστιανισμού από μια πλεονεκτική θέση. Επειδή όμως η θέση αυτή δεν υπάρχει, με την βοήθεια της «ανάγκης» (ψέματος - διαστρέβλωσης), αυτή η θέση προπαρασκευάζεται και μάλιστα εις διπλούν. Έτσι από την μια μεριά γίνεται προσπάθεια διαστρέβλωσης των λόγων της Αγίας Γραφής προς μείωση της θέσης της γυναίκας μέσα εις τον Χριστιανισμό, ενώ παράλληλα από την άλλη μεριά τα αρχαία κείμενα υφίστανται την σκληρή νεοπαγανιστική λογοκρισία, ώστε η γυναίκα να παρουσιάζεται εις την αρχαία θρησκεία, που ουσιαστικά μετατρέπεται σε νεοεθρησκεία ένεκα ακριβώς αυτής της επέμβασης, ως σε υψηλοτέρα θέση από αυτή που ο Χριστιανισμός της προσέδωσε.
Οι λόγιοι και θρησκευτικοί «παληκαρισμοί» των νεοεθνικών και της νεοεποχίτικης παγανιστικής θεολογίας αποδίδονται τέλεια εις αυτή την εικόνα. Οι σύγχρονοι «πρωθιερείς & πρωθιέρειες» του νεοπαγανισμού ακολουθούν παρά πόδας τις διδαχές του κωμικού διονυσιακού θεάτρου - πομπής.
Με την παραχάραξη της πραγματικής θεογονίας του Ησίοδου δες...
Έλληνα ΤΙΤΑΝΑ της Σκέψης, δες τι σου ετοιμάζουν οι θεοί και οι οπαδοί τους με τα ψέματά τους…
(Πηγή Φώτο: Ησίοδος Θεογονία, Έλληνες Κλασσικοί εικονογραφημένοι, εκδόσεις Εύανδρος, σελίδα 30)
«Οι ολύμπιοι στο τέλος θριάμβευσαν» … με πλύση εγκεφάλου από το πολύ το ψέμα…
(Πηγή Φώτο: Ησίοδος Θεογονία, Έλληνες Κλασσικοί εικονογραφημένοι, εκδόσεις Εύανδρος, σελίδα 30)
«και οι Τιτάνες πήραν τον δρόμο της φυλακής βαθιά μέσα στην γη στα σκοτεινά Τάρταρα»… στα Τάρταρα του παραλόγου ψεύδους…
(Πηγή Φώτο: Ησίοδος Θεογονία, Έλληνες Κλασσικοί εικονογραφημένοι, εκδόσεις Εύανδρος, σελίδα 30)
«εκεί (στα Τάρταρα) ζούσαν τώρα δέσμιοι οι (έλληνες) Τιτάνες (και φιλόσοφοι)»… πάει το μυαλό τους χάθηκε, οι ψεύτες θεοί και οι σημερινοί σύμμαχοί τους, τους το φυλάκισαν για πάντα κάτω από το ψέμα…
Εσύ Έλληνα συμπολίτη θα ανεχτείς να σε κοροϊδεύουν, να σου λένε ψέματα και να φυλακίζουν την λογική σου;
Περιοδικά
1. Ησίοδος Θεογονία, Έλληνες Κλασσικοί Εικονογραφημένοι, Εκδόσεις Εύανδρος, Εικονογράφηση: Κωνσταντίνος Χρυσούλης, Κείμενα: Γιώργιος Τσαγκρινός - Ευάγγελος Μπεξής, Σχεδιασμός Έκδοσης: Μ Δημήτριος Μπεξής
2. Ιχώρ, τεύχη 30, 38, 56
Βιβλία
1. Ησίοδος, έργα και Ημέραι, Θεογονία, η Ασπίδα του Ηρακλή, Πρόλογος Δανιήλ Ι. Ιακώβ, Εισαγωγή Μετάφραση, σχόλια Σταύρος Γκιργκένης, εκδόσεις Ζήτρος, Θεσσαλονίκη 2001
2. Η αναβίωση της Αρχαίας Ελληνικής Θρησκείας, Ρ. Αναστασάκης, Μ. Βερέττας, Μ. Δημόπουλος, Μ. Καλόπουλος. Μ. Κιουλαφά, Π. Μαρίνης, Χ. Μήνη, Στ. Μυτιληναίος, Γ. Σπυρόπουλος, Ο. Τουτουνζή, Γ. Τσαγκρινός, Εισαγωγή Εύα Αυλίδου, Εκδόσεις Αρχέτυπο, Έκδοση Α΄ Απρίλιος 2002, Θεσσαλονίκη
Τηλεοπτικοί Σταθμοί
1. Alter, Χωρίς Μοντάζ ΙΙ 05/06/2004